โครงการลาดกระบังกําลังดี สนับสนุนโดย สํ านักงานกองทุนสนับสนุนการสร้ างเสริมสุ ขภาพ (สสส.) ร่ วมกับโครงการสุ ขแท้ ด้วยปัญญา เครือข่ ายพุทธิกา หลักการและเหตุผล : ลาดกระบังเป็ นพืน้ ทีช่ านเมืองชัน้ นอกทีอ่ ยูใ่ นกลุม่ เขตกรุงเทพตะวันออก มีพน้ื ทีใ่ หญ่เป็ นอันดับที่ 2 รองจากเขต หนองจอก จากทัง้ หมด 50 เขตการปกครองของกรุงเทพมหานคร เป็ นพืน้ ทีร่ อยต่อชนบท (Rural-urban Fringe) ทีม่ ี ลักษณะกํ้ากึง่ ระหว่างความเป็ นชุมชนเมือง (Urbanization) และการพัฒนาทีย่ งั คงสภาพพืน้ ทีช่ ุมชนเกษตรกรรมเดิมเอาไว้ ด้วย จากการสืบค้นข้อมูลทางประวัตศิ าสตร์ในช่วง 100 กว่าปีทผ่ี า่ นมา ทําให้ทราบว่าเดิมท้องทีท่ เ่ี รียกว่าลาดกระบังนัน้ บางส่วนเคยอยูใ่ นความปกครองของเมืองนครเขือ่ นขันธ์ (ปจั จุบนั เป็ นอําเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ) ต่อมาได้ นับลาดกระบังเป็ นส่วนหนึ่งของท้องทุง่ อําเภอแสนแสบ ขึน้ ในความปกครองของจังหวัดมีนบุร ี และผ่านการเปลีย่ นฐานะมา อีกหลายครัง้ จนกระทังเป็ ่ นเขตลาดกระบัง กรุงเทพมหานคร เมือ่ ปี พ.ศ.2521 สภาพพืน้ ทีส่ ว่ นใหญ่เคยเป็ นทีร่ าบลุม่ แอ่ง กระทะทีม่ คี วามอุดมสมบูรณ์ เต็มไปด้วยเวิง้ ทุ่งและระบบนิเวศปา่ นํ้าจืด การรวมกลุม่ เป็ นชุมชนในลาดกระบังได้เริม่ ต้น อย่างมีพฒ ั นาการทีช่ ดั เจน ภายหลังจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยูห่ วั ทรงโปรดเกล้าฯให้มกี ารขุดคลอง ต่อเนื่องจากคลองพระโขนงไปเชื่อมกับคลองด่าน ออกสูแ่ ม่น้ําบางปะกงใน จ.ฉะเชิงเทรา ซึง่ เริม่ ขุดตัง้ แต่ พ.ศ.2421 แล้ว เสร็จสมบูรณ์ในปี พ.ศ.2423 มีความยาวทัง้ สิน้ 46 กิโลเมตร โดยมีพระราชประสงค์เพื่อขยายพืน้ ทีเ่ กษตรกรรมและการ คมนาคม และทรงพระราชทานเงินร่วมกับเหล่าพสกนิกรเพือ่ สมทบเป็ นค่าขุดคลอง จากนัน้ ได้ทรงพระราชทานนามให้ คล้องจองกับคลองนครเนื่องเขตว่า "ประเวศบุรรี มย์" ซึง่ ได้สร้างคุณประโยชน์สบื เนื่องให้พน้ื ทีแ่ ถบนี้มแี หล่งนํ้าที่ เอือ้ อํานวยต่อวิถเี กษตรกรรมโดยเฉพาะการปลูกข้าวนาปรังทีพ่ ง่ึ พาระบบชลประทานจากคูคลองสาขาต่างๆทีเ่ ชื่อมโยงกัน กว่า 40 สาย จึงเกิดวิถชี วี ติ ท้องถิน่ และมรดกวัฒนธรรมทีเ่ ป็ นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของชุมชนต่างๆมาช้านาน อาทิ ย่าน ตลาดค้าขายและเรือนแถวไม้รมิ นํ้าของชุมชนเชือ้ สายจีน หมูบ่ า้ นชุมชนเชือ้ สายมอญทีม่ วี ถิ อี าศัยทํากินเกีย่ วโยงกับแหล่ง นํ้า การอยูร่ ว่ มชุมชนเดียวกันของพีน่ ้องไทยพุทธและมุสลิม พัฒนาการของระบบคมนาคมทีเ่ ชื่อมต่อเนื่องกัน รวมทัง้ ภูม ิ ปญั ญาเกษตรกรรม งานช่างและอาหารการกินทีเ่ ป็ นเอกลักษณ์ ประวัตศิ าสตร์ทอ้ งถิน่ เหล่านี้เป็ นหลักฐานบางส่วนทีส่ อ่ื สะท้อนถึงความผูกพันสอดคล้องกับทรัพยากรในชุมชนและเชื่อมโยงกับผูค้ นในต่างพืน้ ที่ มีการปรับตัวอยูอ่ าศัยแบบพึง่ พา กันในทางสังคมและเศรษฐกิจ ผูค้ นจากรุน่ สูร่ นุ่ ได้สร้างสรรค์และส่งผ่านภูมิทศั น์ วฒ ั นธรรมทีม่ คี ุณค่าจากต้นทุนที่ หลากหลาย ซึง่ อาจจะเลือนหายไปจากการรับรูข้ องยุคสมัย ปัจจุบนั -ลาดกระบังมีวิวฒั นาการภายใต้แรงผลักของนโยบายพัฒนาประเทศที่มุ่งเน้นการเจริ ญเติบโตด้านเศรษฐกิจเป็ น หลัก เกิดการลงทุนพัฒนาที่ดินเพื่อสร้างที่อยูอ่ าศัยและการประกอบพานิชยกรรมมากขึ้น รวมทั้งโครงการสาธารณูปโภค พื้นฐานต่างๆ ตามแนวโน้มการขยายตัวของชุมชนเมืองที่เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ ว ทั้งนี้ส่วนหนึ่งเป็ นผลสื บเนื่องจากโครงการ ขนาดใหญ่ ได้แก่ นิคมอุตสาหกรรมลาดกระบังและท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ ที่ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างทาง เศรษฐกิจและสังคมของคนในพื้นที่ โดยเฉพาะการเปลี่ยนอาชีพจากภาคการเกษตรไปสู่ ภาคอุตสาหกรรม งานบริ การและธุรกิจ ค้าขาย ทําให้เกิดการเดินทางย้ายถิ่นเพื่อสร้างรายได้ รวมทั้งประชากรแฝงในภาคแรงงานต่างถิ่นและผูท้ ี่ยา้ ยเข้ามาอาศัยอยูท่ ้ งั แบบชัว่ คราวและถาวร ความเป็ นชุมชนจึงลดลงเพราะมีปฏิสัมพันธ์เชิงสังคมน้อย ความเสี่ ยงภัยในพื้นที่สาธารณะและมลภาวะ ในสภาพแวดล้อมเพิ่มมากขึ้น นอกจากนี้ความขัดแย้งของกระแสลัทธิทางการเมือง ก็ลว้ นมีผลต่อการรับรู้และละเลยความเข้าใจ ในคุณค่าทรัพยากรวัฒนธรรมในท้องถิ่น