Η δίκη των πρωθυπουργών | Φιλοκτήτης Διακομανώλης | Εκδόσεις Ιωλκός

ΜΥΘΙΣΤΌΡΗΜΑ

Επιμέλεια έκδοσης: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Διορθώσεις: Δανάη Αλεξοπούλου Καλλιτεχνική επιμέλεια: Karlopoulos & Associates Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου © Copyright κειμένου: Φιλοκτήτης Διακομανώλης © Copyright έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός Μάρτιος 2017, Α΄ έκδοση Ε Κ ΔΟΣ Ε Ι Σ Ι Ω Λ ΚΟΣ Ανδρέου Μεταξά 12 ϗ Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684 - Fax: 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr www.iolcos.gr ISBN 978-960-426-903-7

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

Ο Φιλοκτήτης Διακομανώλης γεννήθηκε στη Σάμο. Είναι οικονομολό-

γος και συγγραφέας. Έχει ασχοληθεί με το μεγάλο οντολογικό ζήτημα της ύπαρξης του Θεού και της δημιουργίας του κόσμου, για περισσότερα από τριάντα χρόνια, μελετώντας –με αδογμάτιστη σκέψη– όλες τις θέσεις της θεολογίας και των σχετικών επιστημών. Το δοκίμιό του Υπάρχει Θεός; - Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος το Θεό; (εκδ. Ιωλκός, 2014) κέρδισε το Βραβείο Αναγνωστών (Κοινού) στην κατηγορία «Δοκίμιο, Μελέτη, Βιογραφία, Μαρτυρία» των Βραβείων Βιβλίου Public 2015.

— ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔIΟΥ — sasa, h ιέρεια του έρωτα Μυθιστόρημα, Ιωλκός, 2011 yπάρχει Θεός;

Δοκίμιο, Ιωλκός, 2014 β΄ έκδοση συμπληρωμένη, 2016 h δίκη των πρωθυπουργών

Πολιτικό μυθιστόρημα, Ιωλκός, 2017

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ Πολιτικό μυθιστόρημα

Εκδόσεις Ιωλκός

… οὐ δή που πάτριόν ἐστιν ἡγεῖσθαι τοὺς ἐπήλυδας τῶν αὐτοχθόνων, οὐδὲ τοὺς εὖ παθόντας τῶν εὖ ποιησάντων … Ισοκράτους Πανηγυρικός

Τυχόν ομοιότητες με την ελληνική πραγματικότητα –όσο κραυγαλέες κι αν φαίνονται– είναι απολύτως συμπτωματικές.

Στην Γκρετάλια των μνημονίων

Άλλη μια μαύρη μέρα είχε ξημερώσει για τον άγρια δοκι-

μαζόμενο λαό της Γκρετάλια. Η Σιέρα Ατέντρε, η πρωτεύουσα της χώρας, είχε εδώ και τρία χρόνια χάσει την εμπορική της σφριγηλότητα. Τα άλλοτε γεμάτα μαγαζιά, στο κέντρο της πόλης και τα ασφυκτικά γεμάτα περιφερειακά κέντρα, ως διά μαγείας, είχαν χαθεί από προσώπου γης. Λουκέτα, ενοικιαστήρια, πωλητήρια, θαμπές προσόψεις και άδεια ράφια συνέθεταν πια το εμπορικό προφίλ της πόλης. Οι Γκρεταλιανοί πολίτες περπατούσαν σκυφτοί αφήνοντας στο δρόμο τα κομμάτια της θλίψης που τους περίσσευε. Συχνά πυκνά, άνθρωποι, με μια ξεχασμένη ευπρέπεια ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, έριχναν κλεφτές ματιές αριστερά δεξιά, προσπαθώντας να περισώσουν την αξιοπρέπειά τους κι ύστερα έσκυβαν στους ήδη εξερευνημένους σκουπιδοτενεκέδες. Τα εστιατόρια και τα μπαρ, που πριν τρία χρόνια γινόταν το «πατείς με πατώ σε», κυνηγούσαν πια τον πελάτη με το δίκαννο. Η ανέχεια και η μιζέρια είχαν ρίξει τα πλο

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

κάμια τους σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Εδώ και τρία χρόνια, η κυβέρνηση είχε υπογράψει δανειακή σύμβαση και μνημόνιο με το ΔΝΤ. Είχαν επιβληθεί οικονομικά μέτρα που έκαναν τις ευρύτατα θιγόμενες λαϊκές μάζες να βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής εξαθλίωσης, ενώ συχνά πυκνά έβγαιναν στη φόρα σκάνδαλα με κεντρικούς ήρωες πολιτικούς και μέλη των φατριών τους. Η κοινωνία δοκιμαζόταν στο σύνολό της. Οι ειδήσεις στα ΜΜΕ παρουσίαζαν καθημερινά εικόνες υποσαχάριας Αφρικής. Η Εκκλησία, έχοντας βρει τον προορισμό της, ανέκτησε το λόγο της ύπαρξής της. Στα ομαδικά συσσίτια έσπευδαν όχι μόνο πειναλέοι και ρακένδυτοι παρίες, αλλά νεόπτωχοι μαγαζάτορες, επιχειρηματίες, υπάλληλοι και ελεύθεροι επαγγελματίες που μέχρι πριν τρία χρόνια βίωναν την κοινωνική ακμή και ευμάρεια. Όλα γκρεμίστηκαν μέσα σε τρία χρόνια. Απόγνωση και κατάθλιψη κυριαρχούσαν ακόμα και σ’ αυτούς που τα ψευτοβόλευαν. Η κοινωνία είχε πια εθιστεί στο ντοπάρισμα που οι κυβερνώντες την πότιζαν καθημερινά. Καλλιεργούσαν έντεχνα το δίλημμα «εμείς ή το χάος», στοχεύοντας στην ανασφάλεια των πολιτών για το κακό που δε γνώριζαν! Η αντιπολίτευση, με όλα τα ατού στα χέρια της, εξακολουθούσε να μην μπορεί να πάρει κεφάλι. Οι δημοσκοπήσεις επεσήμαιναν εμφαντικά στο λαό το σφάλμα της χαμένης ψήφου. Το Κόμμα του Κογκρέσου που κυβερνούσε με τη συνδρομή της Αναγέννησης των σοσιαλιστών, επέσειε την, τάχατε, δαμόκλειο σπάθη του κινδύνου αποσύνδεσης της κλειδωμένης ισοτιμίας του νομίσματος με το ισχυρό 10

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

και αξιόπιστο δολάριο. Η απειλή ήταν η αποσύνδεση και το κατρακύλισμα στην άβυσσο ενός ανεξέλεγκτου πληθωρισμού. Το τροπάριο της αποσύνδεσης είχε γίνει σλόγκαν. Είχε διαβρώσει τα μυαλά και τις ψυχές των αγωνιούντων πολιτών της Γκρετάλια. Οι φήμες αλλά και οι διάφοροι επαΐοντες των τηλεοπτικών πάνελ συμμετείχαν στο θέατρο του παραλόγου που είχαν σκηνοθετήσει η κυβέρνηση και τα τσιράκια της. Χτυπούσαν το λαό εκεί που πονούσε. Στην ανασφάλεια της στέγασης των παιδιών του, στη σίτιση και στην έλλειψη των φαρμάκων. «Πώς θα πληρώσει το κράτος μισθούς και συντάξεις;». «Πώς θα εισάγουμε καύσιμα κίνησης και θέρμανσης;». «Πώς θα αποπληρώσουμε τα δάνειά μας;». Αυτά τα επίπλαστα ερωτήματα κυριαρχούσαν και κρατούσαν τον κόσμο στον καναπέ του. Η ανεργία είχε ξεπεράσει τα όρια του κοινωνικού προβλήματος και είχε γίνει πυορροούσα και κακοφορμισμένη πληγή. Τα καθημερινά λουκέτα των καταστημάτων και των επιχειρήσεων δεν ξάφνιαζαν πια κανέναν. Η χώρα ζούσε σαν σε μια χαώδη μεταπολεμική κατάσταση. Τα νοσοκομεία ήταν ελλειμματικά σε φάρμακα, κλίνες και προσωπικό. Η αποκατάσταση της υγείας είχε πλέον αφεθεί στην... τυχαιότητα και στην ευσπλαχνία του προσωπικού της. Η φορολογία κόντευε να συλλάβει και τον αέρα που ανέπνεαν οι πολίτες. Οι κυβερνώντες, πιστά σκυλιά των επικυρίαρχων αφεντικών τους, θύμιζαν αφοσιωμένους προεστούς και κοτζαμπάσηδες, στ’ αλλοπρόσαλλα καπρίτσια της εξουσίας. Μια ολόκληρη χώρα, ένα πιόνι στα χέρια της ανώνυμης 11

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

βαρβαρότητας του απρόσωπου και άυλου χρήματος. Μιας νέας τάξης πραγμάτων, μιας νέας έκφανσης της υποδούλωσης των λαών δίχως όπλα. Το πολιτικό σύστημα βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση. Οι πολίτες είχαν απαξιώσει όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Όλοι οι ρεμπεσκέδες του πολιτικού κατεστημένου επιχειρούσαν να αποδέχονται το έλασσον για να απεκδύονται τις ευθύνες του μείζονος. Απολογητικοί, φιλικοί και ανεκτικοί, προσπαθούσαν να χαϊδεύουν τ’ αυτιά ενός κατατρομαγμένου λαουτζίκου, για να εξακολουθήσουν να υπάρχουν ως οι μόνιμοι και διαχρονικοί επιβήτορές του. Ήταν πια ορατό απ’ τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών ότι η αποσύνθεση της κοινωνίας δεν ήταν συνεπακόλουθο της οικονομικής κρίσης, αλλά σχέδιο φτωχοποίησης της χώρας. Η κυβέρνηση δεν κυβερνούσε, εφάρμοζε μόνο τις εντολές των δανειστών. Τα κυβερνητικά στελέχη κόμπαζαν καθημερινά για τις σκληρές διαπραγματεύσεις τους και με διάφορες σκηνοθετημένες αψιμαχίες προσπαθούσαν να πείσουν ότι είχαν την κατάσταση στα χέρια τους. Είχαν εφεύρει επιχειρήματα προάσπισης των… νοικοκυραίων από τις ανομίες των... κρυπτοπλουσίων. Επινοούσαν αγανάκτηση των συνεπών πολιτών για τη μη συμμόρφωση της πλειονότητας του δοκιμαζόμενου λαού. Δε ρύθμιζαν τα χρέη των εξαθλιωμένων, για να μην επωφεληθούν οι... δήθεν έχοντες και φοροδιαφεύγοντες. Στην προσπάθειά τους αυτή είχαν επιστρατεύσει τσιράκια και δωσίλογους του δημοσιογραφικού κατεστημένου, για να παπαγαλίζουν καθημερινά τις προσπάθειες και τα δίκια της κυβέρ12

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

νησης. Βασικός πρωταγωνιστής της φαρσοκωμωδίας των κυβερνώντων, ο πεμπτοφαλαγγίτης δημοσιογράφος Εμίλιο Κόστα. Πίστευαν, δηλαδή, πως υπήρχαν ακόμα λεφτά στο σεντούκι.

13

Ο ξένος παράγων

Ο Τζον Λιούις και ο Άλαν Κόλινς είχαν εδραιώσει μια κα-

λή φιλία στα τέσσερα χρόνια που υπηρετούσαν στη Σιέρα Ατέντρε, ο πρώτος στην αμερικανική πρεσβεία και ο δεύτερος στη βρετανική. Τρίτη και Παρασκευή το ραντεβού τους στην αμερικανική βάση του Μόντε Ράγκος είχε γίνει αδιαπραγμάτευτο και δεν το ανέβαλλαν, παρά μόνο σε πραγματική ανώτερη βία. Παρά την απόσταση, είκοσι δύο χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, στα τέσσερα χρόνια, ακύρωση είχε συμβεί τρεις φορές μόνο. Καθισμένοι στην καφετέρια, στις ρίζες του λοφίσκου του γκολφ, απολάμβαναν το ποτό τους. Βότκα τόνικ και τζιν τόνικ. Απ’ αυτά, εδώ και χρόνια, είχαν πάρει και τα παρατσούκλια τους. Ο μίστερ VT (από το Vodka-Tonic) και ο φίλος του ο GT (από το Gin-Tonic). Έτσι υπέγραφαν τα μηνύματα που αντήλλασσαν στο ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο. Οι οδηγίες για τα ποτά τους είχαν απασχολήσει αρκετά, το πρώτο διάστημα, το προσωπικό μέχρι να εκπαιδευτεί στις λεπτομέρειες. Στη συνέχεια, οι πάντες έμαθαν 14

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

τα καπρίτσια τους, μέχρι που οι παρατηρήσεις αραίωσαν και στο τέλος εξαφανίστηκαν τελείως. Τρία παγάκια, μια φλούδα από ένα μέτριο λεμόνι, στημένη, με τα αιθέρια έλαια να αρωματίζουν μόνο το ποτήρι, δυο δάχτυλα χυμό λάιμ και τέσσερις σταγόνες ανγκοστούρα. Και φυσικά, μια συγκεκριμένη μάρκα τόνικ. Εκείνη την Παρασκευή το απόγευμα, ο Τζον είχε τραβήξει τα μπράτσα της πολυθρόνας του και την είχε βάλει στο τέρμα της ανάκλησης. Έμοιαζε περισσότερο ξαπλωμένος παρά σαν να διάβαζε το χαρτί που κρατούσε στα χέρια του, λίγο πριν κακοποιήσει το μηχανισμό της πολυθρόνας. Ο Άλαν κρατούσε την εφημερίδα του και είχε απορροφηθεί από το άρθρο που διάβαζε. Σήκωσε τα μάτια και κοίταξε το σχεδόν ξαπλωμένο φίλο του. «Τζόνι, σήκω και έλα να δεις κάτι πολύ ενδιαφέρον». Ο Τζον, προσπαθώντας να τα βρει με τα ανακλινόμενα μπράτσα της πολυθρόνας, σηκώθηκε και έσκυψε το κεφάλι πάνω στην εφημερίδα. Διάβασε το κυκλωμένο, με κόκκινο στιλό, κομμάτι: Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, έχουν πραγματοποιηθεί δύο συσκέψεις στο πρωθυπουργικό γραφείο, με υψηλόβαθμα στελέχη των αμερικανικών και αγγλικών μυστικών υπηρεσιών, που στεγάζονται στις πρεσβείες με τη μάσκα των διπλωματών. Το αντικείμενο των συσκέψεων είναι η άνοδος της Αριστεράς και ο κίνδυνος επικράτησής της. Ο Τζον, κούνησε το κεφάλι, ακούμπησε στο τραπέζι το 15

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

χαρτί που κρατούσε στα χέρια και το έσπρωξε προς την πλευρά του συνομιλητή του. «Διάβασε αυτό το e-mail και θα καταλάβεις». Η ματιά του έμπειρου Άγγλου πράκτορα της ΜΙ6 διείσδυσε κάτω από τα σβησμένα με μαύρο μαρκαδόρο γράμματα στο πάνω αριστερό μέρος του εγγράφου. Δεν του διέφυγε το «άκρως απόρρητο», η υπηρεσία και ο τόπος προέλευσης. Αρχηγείο CIA, Langley, Virginia. Συνέχισε να διαβάζει το κείμενο κάτω από την ημερομηνία και το θέμα. Η άνοδος της Αριστεράς και η απαξίωση των αστικών κομμάτων προκαλεί μεγάλη ανησυχία στον Τομέα. Να ενταθούν οι επαφές με τον Τίγρη και την παρέα του. Κύριος στόχος η κατολίσθηση της Αριστεράς. Ο Άλαν κούνησε το κεφάλι του. «Οι ανησυχίες γενικεύονται και η κατάσταση είναι χειρότερη απ’ όσο φαντάζονται στα κεντρικά. Έχεις ακούσει για το σύλλογο πολιτών “Νέμεσις”;». «Ναι. Απ’ ό,τι φαίνεται έχουν ρεύμα σε πολλά στρώματα της κοινωνίας. Έχω δύο δικούς μου μέσα. Κι εσείς, πάντως, αποκλείεται να μην έχετε τ’ αυτιά σας εκεί μέσα!». Ο Τζον χαμογέλασε. «Αφού ξέρεις, ρε μπαγάσα, ότι μεταξύ μας δεν υπάρχουν μυστικά. Φυσικά. Έχω έναν πρωτοκλασάτο και υπεράνω πάσης υποψίας». «Καλά και οι δικοί μου δεν είναι τυχαίοι, στην πρώτη γραμμή ανήκουν!».

16

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

«Απολαμβάνω, πάντως, αυτό το χαρμάνι τρέλας και δεοντολογίας που έχουμε φτιάξει. Τόσα χρόνια μαζί στο κουρμπέτι, βοηθάμε ο ένας τον άλλο, έχουμε ξεράσει τόσα, που αν γινόντουσαν γνωστά θα μας ξύριζαν μέχρι και τα αχαμνά, πριν μας τα κόψουν, αλλά, όλα κι όλα. Ονόματα δε λέμε!» συμπλήρωσε. Ο Άλαν γέλασε δυνατά αυτή τη φορά και πρόσθεσε με νόημα: «Αν δεν είναι απαραίτητο!».

17

Ο σύλλογος «Νέμεσις»

Στα γραφεία του σύλλογου «Νέμεσις», που είχε ιδρυθεί

από ενεργούς πολίτες όλων των πολιτικών αποχρώσεων, είχε προγραμματιστεί η γενική συνέλευση του νεοσύστατου «Συνδέσμου Πολιτών Κατά της Κρατικής Αυθαιρεσίας». Κοντά στο βήμα βρισκόταν ο προσωρινός πρόεδρος του Συνδέσμου, για να εκφωνήσει ομιλία και να ανακοινώσει αποφάσεις του συλλόγου. Τα μέλη αυτής της κοινωνικής πρωτοβουλίας ήταν κάθε κοινωνικής τάξης και επαγγέλματος. Διανοούμενοι, επιχειρηματίες, ηθοποιοί, δικηγόροι, λογοτέχνες ακόμα και φοιτητές. Ο νεαρός συγγραφέας Έκτωρ Κασίνια είχε αγκαλιάσει, φιλοφρονητικά, από την πλάτη το γνωστό γηραιό καθηγητή Νέστορα ντι Κάπριο και βημάτιζαν συνομιλώντας. Ο Ρομπέρτο Κούγια πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει η συνέλευση και ανέβηκε στο βήμα. Είχαν όλοι αρχίσει να κάθονται στα ξύλινα ανακλινόμενα καθίσματα που είχαν τοποθετηθεί απέναντι από το βήμα.

18

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

Αγαπητοί μου φίλοι, το σωματείο μας ιδρύθηκε για ν’ αντιμετωπίσει την κρατική αυθαιρεσία σε όλες της τις εκφάνσεις. Την αυθαιρεσία της Δικαιοσύνης, την αναλγησία της Αστυνομίας, τη βαρβαρότητα του σωφρονιστικού συστήματος, τη γραφειοκρατία της διοίκησης και ένα σωρό άλλες κρατικές αυθαιρεσίες. Όμως, τώρα, έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε πολύ πιο σοβαρά θέματα. Την καταστροφή μιας ολόκληρης κοινωνίας. Όπως ξέρουμε όλοι ή μάλλον όπως έχουμε νιώσει στο πετσί μας όλοι βιώνουμε μια γενικευμένη βάρβαρη επιδρομή από την αυθαιρεσία του κράτους. Τα βάρβαρα μέτρα και την καταστροφή μας δεν τα προκαλέσαμε εμείς, αλλά αυτοί οι ίδιοι που τα επέβαλαν. Αυτοί οι ίδιοι που κυβερνούν τη χώρα και επί δεκαετίες τώρα, υποθάλπουν σκάνδαλα, ευνοούν ημετέρους και κακοδιαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα. Αυτοί οι ίδιοι έχουν περιαδράξει το μαστίγιο και το κραδαίνουν πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Είναι αυτοί που τάχα απολογούνται για τις πολιτικές τους ευθύνες, για να μας ξεγελάσουν και να κρύψουν τις βαριές ποινικές τους ευθύνες. Για ν’ αποφύγουν και να γλιτώσουν τη φυλακή. Εδώ και μισό αιώνα δεν έκαναν τίποτα, για να αποτρέψουν τη σημερινή μας κατάντια. Δάνεια επί δανείων και ξανά δάνεια, μόνο και μόνο για να μη δυσαρεστήσουν κάποια φατρία ή κοινωνική ομάδα και χάσουν ψήφους. Μας οδήγησαν λοιπόν στον γκρεμό. Αυτοί όμως δεν πέσανε μαζί μας στην άβυσσο του τίποτα, δεν αφανίστηκαν οι ζωές τους και οι κόποι τους. Δεν χάσανε τα σπίτια και τα μαγαζιά τους. Είναι εκεί όρθιοι και... προσπαθούν να μας σώσουν!

19

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

Γύρισε το βλέμμα προς όλους τους παρευρισκόμενους και συνέχισε. Φίλοι μου, σύμφωνα με το καταστατικό του συλλόγου μας, ο λόγος της ίδρυσής του είναι η κρατική αυθαιρεσία. Στο πλαίσιο λοιπόν που μας θίγει, θα διεκδικήσουμε, θα καταγγείλουμε τους πραγματικούς ενόχους και, αν μπορέσουμε, θα τους στείλουμε στο εδώλιο για να δικαστούν. Πού ξέρετε, συνάδελφοι; Κάποιος εισαγγελέας μπορεί να κάνει το χρέος του. Θα δώσω τώρα το λόγο στο μέλος του Συνδέσμου μας και έγκριτο νομικό Αλμπέρτο Σοάρες, για να μας ενημερώσει για τις ενέργειες που έχουν γίνει και γι’ αυτές που θα γίνουν στη συνέχεια. Ο Αλμπέρτο φόρεσε τα γυαλιά του κι άνοιξε τα χαρτιά του, ρίχνοντας μια ματιά στις σημειώσεις του, πριν απευθυνθεί στο ακροατήριο. Αγαπητοί μου φίλοι, την κρατική αυθαιρεσία την έχουμε βιώσει όλοι μας. Τώρα όμως τα γεγονότα έχουν ξεπεράσει το σκοπό μας. Δεν έχουμε πια να κάνουμε με κρατική αυθαιρεσία, αλλά με κρατική εγκληματικότητα. Θα ξεκαθαρίσω ακόμα ότι δε θα δράσουμε σε αντιεξουσιαστικό πλαίσιο. Όχι. Δε θα δώσουμε άλλοθι σε κανέναν. Θα δράσουμε μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατίας, των νόμων και του Συντάγματος της χώρας. Ο Νέστωρ ντι Κάπριο, χωρίς να σηκωθεί από τη θέση του, πήρε το λόγο.

20

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

Συγγνώμη που διακόπτω κιόλας, αλλά θέλω να εκφράσω τους φόβους μου, όχι για τις εξουσίες ούτε για τις υπερβάσεις από αυτούς που τις κάνουν. Αυτό που με φοβίζει, φίλοι μου, είναι η αόρατη εξουσία. Η εξουσία που νιώθουμε, αλλά δε βλέπουμε. Οι εξουσιαστικές δυνάμεις έχουν εφεύρει και εφαρμόσει τη δύναμη μιας ανώνυμης εξουσίας. Μιας αόρατης εξουσίας που διαπερνά τον ιστό των κοινωνιών με ύπουλο και μη ορατό τρόπο. Η εξουσία αυτή είναι η διασπορά ηθικών κανόνων, η πλύση εγκεφάλου των μαζών με ιδέες και αφηρημένες κοινωνικές απαιτήσεις που καθιερώνονται στη συνείδηση των πολιτών ως δεδομένες αξίες. Υφέρπουν στις ειδήσεις, σε άρθρα εφημερίδων ή σε τηλεοπτικά πάνελ, με την ύποπτη μορφή του δημόσιου περί δικαίου αισθήματος, της κοινής γνώμης, του καθήκοντος ή μιας κάποιας επιστημονικής αυθεντίας. Δίπλα του ο συγγραφέας Έκτωρ Κασίνια χειροκρότησε, επιδοκιμάζοντας τον καθηγητή του, ανακαλώντας φοιτητικές μνήμες από το αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Σιέρα Μάντρε. Ο Αλμπέρτο ξερόβηξε προσπαθώντας να επαναφέρει στην τάξη το αναστατωμένο πλήθος, έβαλε τα γυαλιά του που τα είχε κρεμασμένα στο λαιμό και κοίταξε το ακροα­ τήριο. Φίλοι μου, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εξετάσουμε κατά πόσο μπορούμε να καταθέσουμε μήνυση κατά των τεσσάρων τελευταίων πρωθυπουργών και των υπουργών των οικονομικών της χώρας. Έχουμε καθο21

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

ρίσει το ύψος της ζημιάς που μας προκάλεσαν συνειδητά και από πρόθεση με σκοπό να απολαύσουν το πολιτικό όφελος. Το πολιτικό όφελος, όμως, συνδέεται και με το οικονομικό. Είτε δηλαδή το καρπώθηκαν οι ίδιοι είτε το καρπώθηκαν οι πολιτικοί τους φίλοι. Ύστερα το γεγονός ότι δεν έχουμε πλέον τον έλεγχο της χώρας μας και πρέπει να εγκρίνουν οι δανειστές κάθε δαπάνη μας, δεν είναι εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας; Ε, λοιπόν, αυτό λέγεται εσχάτη προδοσία! Ο Νέστωρ ύψωσε το χέρι και σηκώθηκε όρθιος. Συγγνώμη που διακόπτω πάλι. Θέλω όμως να επισημάνω κάτι σημαντικό, κάτι που με τρώει εδώ και καιρό. Πολλοί από τους φίλους μας εδώ μέσα εκπροσωπούν εταιρείες. Είναι δηλαδή οι νόμιμοι εκπρόσωποι μιας εταιρείας. Όταν η εταιρεία που εκπροσωπούν οι πολίτες δεν πληρώσει φόρους, ασφαλιστικά ταμεία ή ακόμα και εργαζομένους, ο νόμιμος εκπρόσωπος οδηγείται προσωπικά στον εισαγγελέα. Έχει προσωπική ευθύνη για τη διαχείριση της εταιρείας και γι’ αυτό, με πολύ, μάλιστα, αυστηρό ύφος και αγανάκτηση τον στέλνουν στη φυλακή. Αναρωτιέμαι, φίλοι μου, αυτοί όλοι που μας διοικούν, που μας κυβερνούν επί δεκαετίες δεν έχουν καμιά ευθύνη για τα χρέη που δημιούργησαν ως διαχειριστές και νόμιμοι εκπρόσωποι της εταιρείας ΓΚΡΕΤΑΛΙΑ Α.Ε.; Όταν μάλιστα: – Είχαν εξουσίες ν’ αυξάνουν τα έσοδά τους όσο και όπως 22

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

ήθελαν. Τους φόρους δηλαδή. Άραγε ποια εταιρεία στον κόσμο έχει τέτοιες δυνατότητες; – Είχαν άπειρες δυνατότητες πρόσβασης σε χαμηλότοκο δανεισμό.

– Είχαν όχι μόνο επαρκές, αλλά πλεονάζον προσωπικό.

– Είχαν δωρεάν τεράστια χρηματικά ποσά από επιδοτήσεις, για να τα αξιοποιήσουν και να παράξουν ευημερία και πλούτο. Παρ’ όλα αυτά κατάφεραν να πτωχεύσουν τη χώρα και ενώ με το ένα χέρι επαιτούν απ’ τους δανειστές, με το άλλο κραδαίνουν το φραγγέλιο πάνω απ’ το κεφάλι του πολίτη. Κάποιος πρέπει, λοιπόν, να τους υπενθυμίσει ότι δεν μπορεί, κάπου θα καραδοκεί κάποιος ευσυνείδητος και ανεξάρτητος εισαγγελέας, με το όπλο της νέμεσης επ’ ώμου. Ο Αλμπέρτο χαμογέλασε συγκαταβατικά. Φίλοι μου, ήρθαμε εδώ σήμερα μ’ ένα σκοπό. Αυτά που συζητάμε είναι όλα στο αντικείμενο του καταστατικού μας. Είναι δηλαδή κρατική αυθαιρεσία. Ο σύλλογός μας ιδρύθηκε ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Για να την πολεμήσει. Δυστυχώς δεν έχουμε την πολυτέλεια να βοηθήσουμε το φουκαρά το συμπολίτη μας που υποφέρει και αδικείται από το κράτος. Όχι γιατί παρεκκλίναμε της πορείας μας, αλλά γιατί προέκυψε πόλεμος και πρέπει να τον αντιμε23

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

τωπίσουμε. Αυτή η πρόκληση μπορεί ν’ αποτελέσει και τη μεγάλη ευκαιρία. Μπορούμε να χτυπήσουμε το φίδι στο κεφάλι. Μπορεί να είμαστε Δαβίδ και ο εχθρός Γολιάθ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μεγάλες ανατροπές στην παγκόσμια ιστορία ξεκίνησαν από πρωτοβουλίες μικρών ανθρώπων, με πείσμα και μεγάλη καρδιά. Ο Ρομπέρτο χτύπησε στην πλάτη τον Αλμπέρτο ενθαρρυντικά. Φίλε Αλμπέρτο, η υπόθεση βρίσκεται σε ικανά χέρια. Στα χέρια σου. Περιμένουμε να μας ενημερώσεις για τις δυνατότητες και το νομικό πλαίσιο κατάθεσης της μήνυσής μας. Έχω όμως την αίσθηση ότι η αόρατη εξουσία, που είπε ο Νέστωρ, μας παρακολουθεί και είναι έτοιμη να μας πλήξει, αν όχι να μας κατασπαράξει. Πήραμε όμως δύναμη όλοι μας απ’ τα λόγια σου για τις πρωτοβουλίες μικρών ανθρώπων, με πείσμα και μεγάλη καρδιά. Ας βάλει και η τύχη το χεράκι της.

24

Ο ξένος παράγων II

Ο Τζον Λιούις και ο Άλαν Κόλινς, καθισμένοι στο σαλόνι

του ξενοδοχείου Hilton έδειχναν έντονα προβληματισμένοι. Ήταν 10 το πρωί και το πολυτελές café του ξενοδοχείου ήταν σχεδόν άδειο. Στο βάθος, κάτω από το μεγάλο παράθυρο που έβλεπε στην είσοδο της κεντρικής πύλης, απολάμβαναν τον καφέ τους δύο ζευγάρια, που από τα χρώματά τους καταλάβαινε κανείς ότι ήταν ξένοι. Αμερικανοί ή βορειοευρωπαίοι. Ο Τζον έπινε τον καφέ του και ο Άλαν έτρωγε με αργούς ρυθμούς, μηχανικά θα έλεγε κανείς, ένα κρουασάν βουτύρου. «Λοιπόν, Τζόνι, νομίζω ότι ο “Τίγρης” είναι όλο λόγια. Με είχε διαβεβαιώσει ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Δες εδώ και βγάλε συμπέρασμα!». Έσπρωξε προς το μέρος του συνομιλητή του μια εφημερίδα διπλωμένη στα τέσσερα, στο σημείο με τον τίτλο: Στο εδώλιο όλος ο πολιτικός κόσμος της Γκρετάλια 25

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

και το άρθρο συνέχιζε: Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, επίκειται η εξαγγελία για την ποινική δίωξη πέντε πρώην πρωθυπουργών και έξι υπουργών Οικονομικών της Γκρετάλια. «Όπως καταλαβαίνεις, αυτό που φοβόμαστε το βρίσκουμε μπροστά μας». «Οι δικές μου πληροφορίες πάντως λένε ότι ο πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου, δικός μας άνθρωπος, φρόντισε να αναλάβει την υπόθεση της μήνυσης η εισαγγελέας Αντωνία Μοράλες, ελεγχόμενη από τον ίδιο, για να βάλει την υπόθεση στο αρχείο». «Όταν τα πράγματα σού ξεφεύγουν και τα κυνηγάς από πίσω, ο κίνδυνος να σου ξεφύγουν εντελώς είναι γεωμετρικά αυξανόμενος. Μίλησα με το αφεντικό χθες βράδυ και ήταν έξαλλο με τις εξελίξεις. Φοβούνται στο αρχηγείο ότι αν τελικά παραπεμφθούν οι πολιτικοί σε Ειδικό Δικαστήριο, οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και ανεξέλεγκτες». «Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει μόνο μία λύση. Βίαιη και με κάθε μέσο διακοπή των εξελίξεων. Πρέπει να πέσουν τόσα κεφάλια, ακριβώς όσοι είναι και οι αντίπαλοι. Τα πρόσωπα-κλειδιά εννοώ βέβαια!». Ο Τζον είχε πάψει να παίζει με το κρουασάν βουτύρου και κρατούσε με τις δυο παλάμες το φλιτζάνι του καφέ, σαν να επιχειρούσε να ζεστάνει τα χέρια του. Κούνησε το κεφάλι προβληματισμένος.

26

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

«Ξέρεις καλά ότι αυτό από μόνο του δε φτάνει. Χρειάζεσαι και κάποιο γεγονός αντιπερισπασμού. Κάτι πολύ δυνατό. Κάτι ισχυρό, για να αποπροσανατολίσει το λαό. Θα συναντήσω το Μάριο Κόντε, το σύμβουλο του πρωθυπουργού, αύριο το απόγευμα για ν’ ακούσω τις απόψεις τους. Πρέπει να ενημερώσω τα κεντρικά και να πάρω οδηγίες. Τα γεγονότα τρέχουν». Ο Άλαν έκανε ένα μορφασμό, σουφρώνοντας τα χείλη. Κοιτούσε μακριά σαν να ήταν αφηρημένος. «Ένα μεθοριακό επεισόδιο χρειάζεται και μια δολοφονία σημαντικού πολιτικού προσώπου της Δεξιάς. Ακόμα καλύτερα, αν υπάρξει και παιδί-θύμα της επίθεσης. Ταυτόχρονα και τα δύο, για να τροφοδοτηθεί ο εθνικισμός και το πατριωτικό συναίσθημα. Έχω εντολή να το συζητήσω μαζί σου, Τζον, και μέχρι την Παρασκευή να μεταβιβάσω στους δικούς μου τις απόψεις του Λάγκλεϊ».

27

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΣΤΗΝ ΓΚΡΕΤΑΛΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ . . . . . . .

9

Ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ . . . . . . . . . . . . . . . . . 14 Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΝΕΜΕΣΙΣ» . . . . . . . . . . . . . 18 Ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ II . . . . . . . . . . . . . . . 25 ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ Η ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ . . . . . . . . . . 28 Ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ III . . . . . . . . . . . . . . . 50 Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ . . . . . . . . . . . 53 ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΕΛΟ . . . . . . . . . . 58 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ . . . . . . . . 87 Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ . . . . . . . . . . 90 Ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ IV . . . . . . . . . . . . . . . 94 Η ΠΤΩΣΗ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99 ΝΕΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101 Η ΜΗΝΥΣΗ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 107 Η ΚΙΝΗΣΗ «ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΑΣΠΡΟ» . . . . . . . 110 Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΦΕΛΙΠΕ ΑΓΚΟΥΕΡΟ . . . .

113

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΙΓΚΛΕΣΙΑΣ . . . . . . . . . . . . 123 Ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ V . . . . . . . . . . . . . . . 127

251

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ «ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΑΣΠΡΟ» . . . . . . 130 Η ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ . . . . . . . . . . . . .

132

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ . . . . . . . 134 Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ . . . . . 138 ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ . . . . . . . 141 Η ΔΙΚΗ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 144 Ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ VΙ . . . . . . . . . . . . . . 158 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ . . . . . . . . . . . . . 162 Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΕΛΙΠΕ ΑΓΚΟΥΕΡΟ . . . . 175 Η ΔΙΚΗ II . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180 Ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ VΙI . . . . . . . . . . . . . . 236 Η ΑΠΟΦΑΣΗ . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

238

ΜΙΑ ΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ . . . . . . . . 242 Ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ VΙII . . . . . . . . . . . . .

243

ΟΙ ΑΟΡΑΤΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ . . . . . . . . . . . . . . 244 Ο ΜΑΚΕΛΑΡΗΣ ΤΟΥ ΣΤΟΥΝΤΙΟ . . . . . . . . . . 246 Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

252

249

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ» ΤΟΥ ΦΙΛΟΚΤΗΤΗ ΔΙΑΚΟΜΑΝΩΛΗ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ IOLKOS APLA, GFS DIDOT, GFS OLGA. ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΑΡΤΙΑ ACQUERELLO & CHAMOIS ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2017 ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΙΩΛΚΟΣ».

www.iolcos.gr

Στην ΓΚΡΕΤΑΛΙΑ, μια μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής, τα δυο μεγάλα πολιτικά κόμματα διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία. Οι πολιτικές τους, επί δεκαετίες, στηρίζονται στο ρουσφέτι και στην πελατειακή σχέση με τους ψηφοφόρους τους. Οι παροχές και οι αλόγιστες σπατάλες οδηγούν τη χώρα στη χρεοκοπία. Η στρατηγική των κομμάτων βασίζεται στη λαϊκή λήθη, στην αφέλεια και στην ευπιστία των πολιτών. Ο λαός ξεχνά κάθε δυστυχία που πέρασε και επικεντρώνεται στη δυστυχία που βιώνει. Αναθαρρεί με κάθε καινούρια υπόσχεση και την κάνει προσδοκία για τη βελτίωση της ζωής του. Με τις ίδιες πρακτικές και υποσχέσεις για σαρωτικές αλλαγές παραπλανήθηκαν οι πολίτες από ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς. Οι πολιτικοί, όμως, παραμένουν πάντα οι ίδιοι: σοδομιστές του λαού. Στην Γκρετάλια έχουν επιβληθεί μνημόνια από τους δανειστές και το ΔΝΤ. Ο λαός οδηγείται σε απόγνωση από τα ασφυκτικά μέτρα λιτότητας. Ένας σύλλογος πολιτών κατά της κρατικής αυθαιρεσίας, με το όνομα ΝΕΜΕΣΙΣ, μηνύει όλους τους πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς Οικονομικών, ως υπεύθυνους των αποφάσεων για τη φτωχοποίηση της χώρας. Οι υπεύθυνοι παραπέμπονται σε δίκη ενώπιον Ειδικού Ορκωτού Δικαστηρίου, όπου αναμοχλεύονται πάθη και επινοούνται πειστικά επιχειρήματα από όλες τις πλευρές. Το εθνικό παρασκήνιο της διαφθοράς, ο ξένος παράγων, τα εξουσιαστικά κέντρα λήψης αποφάσεων, παίζουν το ρόλο τους και επιδιώκουν να καθορίσουν τις εξελίξεις. Ποιοι είναι και πόσο τις καθορίζουν; Eπιτυγχάνουν; Ποια είναι η ετυμηγορία του Ορκωτού Δικαστηρίου; Σαν κάτι να μας θυμίζουν όλα αυτά!