Κατράκη Κατερίνα - Παράθυρο - Εκδόσεις Ιωλκός

Κατερίνα Κατράκη

Παράθυρο Ποίηση

ΠΑΡΑΘΥΡΟ Κατερίνα Κατράκη Διορθώσεις: Χαρά Μακρίδη Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Χαρακτικό εξωφύλλου - Προμετωπίδα: Βάσω Κατράκη Σχεδιασμός εξωφύλλου: Γιώργος Ανδρέου © Copyright: Κατερίνα Κατράκη E-mail: katieko@otenet.gr © Copyright Έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός - Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης, 2010 Σεπτέμβριος 2010 Α΄ Έκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ • Ανδρέου Μεταξά 12 & Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684 Fax: 210-3304211 E-mail: iolkos@otenet.gr

www.iolcos.gr ISBN 978-960-426-588-6

ΠΑΡΑΘΥΡΟ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΤΡΑΚΗ

Π ΑΡΑΘΥΡΟ

Ποίηση

ΙΩΛΚΟΣ

Στους ανθρώπους που με βοήθησαν να το ανακαλύψω: Δώρα-Δανάη, Γαρυφαλλιά, Γεωργία.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Το

«Παράθυρο» άνοιξε χάρη στον καλό μου φίλο, καθηγητή Βυζαντινολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γιώργο Πιτσινέλη, που στάθηκε κοντά μου με λόγια γεμάτα φως. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Κ.Κ.

Τρεις καλημέρες (Βάσω Κατράκη).

ALEA JACTA EST Γράφω ad hoc για ό,τι με εμπνέει και αναλύω όσο μπορώ το κάθε casus μα είναι καλύτερα τα πράγματα in vivo. Μέχρι να φτάσουν στο χαρτί ερρίφθη ο κύβος.

13

ΕΝ ΤΑΞΕΙ Όλα κυλούν υπέροχα. Τα πάντα εν αρμονία. Έχω τα δεδομένα μου. Κινούμαι ηλεκτρισμένη. Το πρόγραμμά μου συνεπές και η ζωή ρολόι. Αχ τι καλά, τι όμορφα που ζούμε. Τόσο σωστοί οι υπολογισμοί μου· τα σχέδιά μου εφικτά τα όνειρά μου μάταια. Όλα κυλούν υπέροχα. Είμαι γεμάτη ενέργεια. Γεμάτη οθόνες και παράθυρα που κλείνουν και ανοίγουν. Ψεύτικα είναι. Πειράζει; Κι αυτό το φως της μηχανής που εκπέμπω με υπνωτίζει. Μη μου τραβάς την πρίζα.

14

ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΘΥΡΟ; Ερώτηση κρίσεως. Άνθρωπος ζητών διαφυγή. Άνθρωπος ακόμη εν ζωή. Ακόμη άνθρωπος. Ο ελεγκτής το σκέφτηκε καλά. Κι εγώ ήθελα μόνο να τσεκάρω πως θα ’χω θέα σ’ έναν κόσμο από ψηλά που τα μεγάλα γίνονται μικρά και δε θα βλέπω καθαρά τι με τρομάζει. Βεβαίως, υπάρχει.

Gate 1. Άλλοι τη λένε πύλη. Για μένα έξοδος φυγής. Δε ζω λαθραία. Κράτα το διά κι άσε εμένα στη φυγή.

Check-in εσύ. Εγώ check-out.

15

ΣΚΕΨΕΙΣ Νιώθω βαθιά μια «έκθεσιν» ίσως και «υπερέκθεσιν». Ο ποιητής λατρεύει κάτι τέτοια. Κι είναι η χαρά του τόση που γίνεται ένα με το δέος της τέχνης. Ποια τέχνη και ποιο δέος σε κρατούν σφιχτά τρεμάμενο απάνω στη σελίδα; Ποια επίθεση σε θραύει λεξηδόν; Και ποια πατρίδα σε καλεί απελπισμένα; Αχ ποιητά. Εδώ σε θέλω.

16

ΑΠΟΛΟΓΙΑ Λίγα τα λόγια σας με τη συνείδησή μου, Κύριοι. Κοιμάται ύπνο ελαφρύ και δίκαιο. Η αφύπνιση πολύ θα της στοιχίσει. Ίσως δεν είναι έτοιμη ακόμη για να ζήσει. Η λήθη μοιάζει κάτι βολικό για κείνη εν προκειμένω. Η ανάμνηση είναι επώδυνη· λύση ανάγκης. Λίγα τα λόγια σας. Αδυνατώ για πράξεις. Πότε θα καταλάβετε;

17

ΜΕΣΟΤΗΣ Είπες να περιμένω. Κι είπα θ’ αφήσω την πόρτα μου μισάνοιχτη λίγο κλειστή, λίγο ανοιχτή· δε θέλω τ’ άκρα – είναι κακίες, καθώς λένε. Σε περιμένω. Δε σε λατρεύω, δε σε μισώ. Μες στην απάθεια παλεύω να σε κλείσω· δε θέλω τ’ άκρα – με ζαλίζουν. Κι όσο αναμένω, μέσα απ’ την πόρτα μου κυλούν νόθες σχέσεις, στιγμές και λόγια του συρμού, άτομα κρύα με κλειδιά που δεν κλειδώνουν,

— αλήθεια εσύ έχεις το κλειδί; Κι απλώς περνούν. Κι η πόρτα μένει ανοιχτή. Και προσπερνούν. Κι εγώ κρυώνω. Δε μετανιώνω. Μόνο παγώνω· στη σιωπή και στην απάθεια. Μα δε μ’ αρέσουν οι κακίες ούτε τ’ άκρα. Ίσως εντέλει να σε βλέπω με συμπάθεια.

18

«ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΟΤΑΝ ΠΙΑ» * Όλα πουλιούνται πια. Ο έρως, η ψυχή, το δάκρυ είναι τα προϊόντα· κείνται στα ράφια. Κι όπου κοιτάξεις η καρδιά ένα μαγαζί, είδος συχνό, φτηνό ή διόλου σπάνιο. Όλα πουλιούνται. Το αίσθημα που έμεινε γυμνό από το συν, η λέξη που αγοράστηκε απ’ τη λήθη, ο κόσμος που γυρίζει με λεφτά και τζάμπα. Όλα πουλιούνται. Εγώ όμως που αγοράστηκα από σένα μ’ ένα εξ, εγώ δεν είχα πρόθεση να σου δοθώ. Κράτησα το παρά από τη δόση και σε γέλασα. Ναι, τώρα όλα πουλιούνται. Κι η ζωή κι ο θάνατος κι οι ανάσες των ανθρώπων. Έτσι που λέω να πεθάνω για να ’χω κάτι ολότελα δικό μου· μια πνοή. Την τελευταία.

*. Μ. Αναγνωστάκης.

19

Ο ΥΠΕΡΜΕΤΡΟΣ Λάτρη του υπέρ και όχι του μέτρου συνετίσου. Γδύσου το ρούχο του μεγάλου και του δήθεν. Βρες την αλήθεια στη ζωή σου κι ενσαρκώσου. Ζήσε με δέος για τ’ αλλότριο και σεβάσου. Μίλα την γλώτταν της αλήθειας· ανθρωπίσου. Γίνε ο χρήστης κι άσ’ το χρήμα στη σκιά του. Ψάξε το απλό, βγες απ’ το ίσως· φανερώσου. Και επιτέλους· γίνε εσύ κι άσε το ρόλο. Ηρωισμός είναι να είσαι ο εαυτός σου.

20