Μιχάλης Κούτρας - Χιόνι - Εκδόσεις Ιωλκός

Μιχάλης Κούτρας

Χιόνι Ποίηση

ΧΙΟΝΙ Μιχάλης Κούτρας Διορθώσεις: Χαρά Μακρίδη Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Σχεδιασμός εξωφύλλου: Γιώργος Ανδρέου © Copyright: Μιχάλης Κούτρας E-mail: michaelkoutras@hotmail.gr © Copyright Έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός - Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης, 2010 Νοέμβριος 2010 Α΄ Έκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ • Ανδρέου Μεταξά 12 & Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684 Fax: 210-3304211 E-mail: iolkos@otenet.gr

www.iolcos.gr ISBN 978-960-426-592-3

ΧΙΟΝΙ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΤΡΑΣ

Χ ΙΟΝΙ

Ποίηση

ΙΩΛΚΟΣ

Ο κύκνος (Ανρί Ματίς).

Δὲ θέλω τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ μιλήσω ἁπλά, νὰ μοῦ δοθεῖ ἐτούτη ἡ χάρη. Γιατὶ καὶ τὸ τραγούδι τὸ φορτώσαμε μὲ τόσες μουσικὲς ποὺ σιγὰ-σιγά, βουλιάζει καὶ τὴν τέχνη μας τὴ στολίσαμε τόσο πολὺ ποὺ φαγώθηκε ἀπὸ τὰ μαλάματα τὸ πρόσωπό της κι εἶναι καιρὸς νὰ ποῦμε τὰ λιγοστά μας λόγια γιατὶ ἡ ψυχή μας αὔριο κάνει πανιά. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

ΕΜΕΙΣ Ψυχές αρχέτυπες Ελεύθερες, όπως οι κύκνοι Όμορφες, σαν την αγάπη Ξωκλήσια που κολυμπούν στα χείλη του Χριστού Το όνειρο μιας μαργαρίτας Η συνείδηση της βροχής Εμείς

11

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Γέρασαν οι ιδέες μου Γέρασαν οι πράξεις Κι ακόμα δεν κατάφερα Να γίνω ένα παιδί Που σκορπάει το χαρτζιλίκι του Στ’ αδέσποτα της γειτονιάς

12

TΩΡΑ Αύριο λέω να πετάξω Ως τον τρούλο της αλήθειας μου Να θυμηθώ Να γείρω στο φιλί της Αύριο λέω να θάψω Τον εαυτούλη που αναπαύεται Στην πληρότητα Να γίνω δελφίνι Αύριο Τι κρίμα που δεν ξέρεις Το Τώρα Πώς να ερωτευτείς

13

ΑΔΕΣΠΟΤΟ Ήταν μόλις έντεκα χρόνων» «Παιδί» Παιδί, μα δίπλα του κανείς «Είναι βράδυ Κοιμούνται τώρα όλοι» «Είναι μέρα Δουλεύουν τώρα οι άνθρωποι» Ένα αδέσποτο σκυλί Που ούτε ύπνο είχε ούτε δουλειά Οσμίστηκε την ομορφιά του Δε μίλησε Μόνο έκατσε δίπλα

14

ΝΥΧΤΩΝΕΙ… Νυχτώνει Τα σπουργίτια τσιμπολογούν ακόμη στο πάρκο Γλυκά και γενναία Τα ψίχουλα στις χούφτες παφλάζουν ακόμη Γλυκά και γενναία

15

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΘΑΛΑΣΣΑ Με ταξιδεύεις Ήρεμη, Ακίνητη Με ταξιδεύεις Το χέρι μου ποτέ δεν τ’ αφήνεις Ανήσυχη, Ορμητική Το χέρι μου ποτέ δεν τ’ αφήνεις Αγαπημένη μου θάλασσα Στα κύματά σου θα κουρνιάσω Κι απόψε

16

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Στα μαλλιά σου Αντάμωσα Τα χέρια μου Στα μάτια σου Άγγιξα Το πρόσωπό μου

17

ΠΟΤΕ ΠΙΑ Ξαπλώσαμε στον ουρανό Κύλησα στα πέταλά σου Βούτηξες στα φύλλα μου Ως τις ρίζες της ψυχής μας Κολύμπησα Ως τις ρίζες της ψυχής μας Κολύμπησες Τον ουρανό δεν τον αφήσαμε Ποτέ πια

18

ΕΡΩΤΑΣ… Έρωτας Ρωγμή στο μάταιο Προσευχή ύπαρξης

19

Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ Στην άκρη του δρόμου Ένα μικρό μονοπάτι Κουτσαίνοντας βλέπω Να τρέχει προς τα εκεί Η μελωδία με τα πράσινα μάτια Στο μονοπάτι κι εγώ Ακολουθώντας τις νότες Περπάτησα πολύ Μέρες Ώσπου τα πόδια μου λύγισαν Έπεσα «Αυτό ήταν» σκέφτηκα Μα η ζωή δεν το σκεφτόταν έτσι Τα πράσινα μάτια της μελωδίας Μ’ αγκάλιασαν σφιχτά «Ακούς το τραγούδι; Είμαστε κοντά» Ένα χαμόγελο ανέτειλε το πρόσωπό μου «Είμαστε κοντά»

20

ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Ή ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΕΝΟΣ ΕΦΗΒΟΥ Not fare well, But fare forward, voyagers.

T. S. ELIOT

Δεν το κατάλαβες καλά Μάλλον εγώ φταίω Όταν σου είπα «Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο» Δεν εννοούσα Να ανακαλύψουμε νέα Στρατόπεδα ψευδαισθήσεων Και να κλειστούμε με χαρά σ’ αυτά Να ανακαλύψουμε τα φτερά μας εννοούσα Να πετάξουμε Έτσι θα γεννηθεί η ελπίδα… Μα δε μας φτάνει αυτό Όχι Όχι πια Το θέμα είναι να πείσουμε κι άλλους Όσο το δυνατόν περισσότερους Να πετάξουν μαζί μας Ώσπου ο ουρανός να γεμίσει φτερά Έτσι θα αλλάξει ο κόσμος… Στ’ αλήθεια!

21

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ Επαναστάσεις δε γνώρισα Ευγενικές δειλίες Μόνο Επαναστάσεις δε γνώρισα Ίσως γιατί δε μίλησα στο γρασίδι Δε νότισα τα όνειρά μου

22

ΜΗ Όμορφη μοίρα, Ονόμασέ με· Άταφο μη μ’ αφήσεις

23

Η ΝΥΧΤΑ Η νύχτα είναι το φως μου Σκοτεινό Ολόιδιο με τη Γαλήνη Η νύχτα είναι η φωνή μου Σιωπηλή Ολόιδια με την Ποίηση

24