Ήταν καιρός - Κατερίνα Μαρτζούκου - Εκδόσεις Ιωλκός

Κατερίνα Μαρτζούκου

Ήταν καιρός Ποίηση

ΗΤΑΝ ΚΑΙΡΟΣ Κατερίνα Μαρτζούκου Διορθώσεις: Χαρά Μακρίδη Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Σχεδιασμός εξωφύλλου: Γιώργος Ανδρέου © Copyright: Κατερίνα Μαρτζούκου © Copyright Έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός - Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης, 2011 Ιούλιος 2011 Α΄ Έκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ • Ανδρέου Μεταξά 12 & Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684 Fax: 210-3304211 E-mail: iolkos@otenet.gr

www.iolcos.gr ISBN 978-960-426-631-9

ΗΤΑΝ ΚΑΙΡΟΣ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΤΖΟΥΚΟΥ

Η ΤΑΝ Κ ΑΙΡΟΣ

Ποίηση

ΙΩΛΚΟΣ

Στην πολύτιμη οικογένειά μου

Και μόνον η ποίηση δεν είναι το ταξίδι αλλά ο πικρός γυρισμός. ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Εγώ μπορεί να μην υπάρχω ως αύριο. Αν μπορούσες να ακουστείς θα σου έδινα την ψυχή μου να την κάνεις τις νύχτες ορατές νότες, έγχρωμες, στον αέρα του κόσμου. Να την κάνεις αγάπη.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Η πόλις θα σε ακολουθεί.

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο. Η θλίψη, πιο δίκαιο.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

ΕΡΩΤΑ, ΜΗ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ… ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ…

ΕΡΩΤΑ Βροχή που πάλευε με πείσμα Να σου ξυπνήσει τις σιωπές Της σκοτεινιάς σου πήρες χρίσμα Και αποφάσισες πως φταις Λόγια δεν έγιναν ποτέ Της νύχτας οι ευχές Έρωτα, θεέ μου φτερωτέ Ποτέ δε χόρτασες ψυχές Βλέμμα που έπαιρνα για βήμα Μα ήταν βλέμμα δανεικό Και ποιος να χρεωθεί το κρίμα Που νιώθω πως σε αγαπώ Φτωχές οι λέξεις κι οι αξίες Λίγη η φωνή για ν’ ακουστώ Μ’ έχουν κυκλώσει οι Ερινύες Για δεν κατάφερα να ζω

13

ΜΗ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ Μη με ξεχνάς Με ξέχασες Κι ας είπες λόγια δυνατά Με αγαπάς Μα μ’ έδωσες Απλόχερα στη μοναξιά Εκεί που πας Με ξέχασες Και έχεις φύγει για καλά Μη με ξεχνάς Μου στέρησες Το να σε νιώθω εδώ κοντά Κι εγώ, πώς να μοιραστώ Αυτά που μου έδωσες εσύ Κι εγώ, βιβλίο ό,τι ζω Σελίδες που έγραψες εσύ Εδώ, που έχω μείνει να μετρώ Όλα όσα ζήσαμε μαζί Ζυγίζω όνειρα, μεθώ Μνήμης αστείρευτο κρασί Μη με ξεχνάς Με ξέχασες Κι ας είπες λόγια δυνατά Με αγαπάς Μα μ’ έδωσες Απλόχερα στη μοναξιά

14

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ Στα μάτια των περαστικών Οι κήποι που δε βρήκαμε Περάσαμε κύματα, βουνά Και έτσι απλά Χαθήκαμε Ανάμνηση στιγμών Τα χρόνια ήρθαν και μας βρήκανε Κάναμε όνειρα πολλά Και έτσι απλά Χαθήκαμε Χαθήκαμε και χάσαμε Τη γη κάτω απ’ τα πόδια Νικήσανε, δε χάσανε Οι πράξεις απ’ τα λόγια Τα λάθη των καιρών Στο βλέμμα μας κρυφτήκανε Όρκος η κάθε αγκαλιά Και έτσι απλά Χαθήκαμε Θύματα των συνθηκών Τα όνειρα που σβήσανε Είχαμε τόσα εμείς κοινά Και έτσι απλά Χαθήκαμε

15

ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ Μου το έταξαν τα χρώματα Ο ήλιος μαρτυράει Πως σαν φιλιά αρώματα Καράβι που γυρνάει Θα ψιθυρίζει ονόματα Που ο νους μου τα ξεχνάει Πλημμύρισαν οι θάλασσες Βλέφαρα στεριές μου Σαν έγειρες και πλάγιασες Δίπλα στις προσευχές μου Τις σκέψεις μου αγκάλιασες Κι έδιωξες τις φωνές μου Υπόσχεση μου έδωσε Ο ήλιος και το φως του Στα χέρια μου να στρώσει Για μοίρα τ’ όνειρό σου Υπόσχεση μου έδωσε Το άρωμα του δυόσμου Στα χέρια μου ν’ απλώσει Τα όμορφα του κόσμου

16

ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ Κι αν όλα μοιάζουν στη ζωή Να έρχονται, να φεύγουν Κι αν όλα μοιάζουν μια ζωή Φυγή πως αποπνέουν Να μείνεις Κι αν δεν κατάφερες ποτέ Τις ρίζες σου ν’ απλώσεις Κι αν δεν κατάφερες ποτέ Ν’ αγγίξεις και να νιώσεις Να μείνεις Κι αν όσα έψαχνες να βρεις Τα είδες να προβάλλουν Κι αν όσα έψαχνες να πεις Σαν φως σε περιβάλλουν Να μείνεις Γιατί το «άραγε» τ’ αγάπησε η σκιά Γιατί το χθες κανείς δεν έζησε ξανά Κι αν σε συνήθισε το αντίο Κι αν σε νίκησε η μοναξιά Να μείνεις

17