Νίκος Μπελιάς | Φύλλα έρωτος | Εκδόσεις Ιωλκός

ΠΟΙΗΣΗ

Φύλλα έρωτος

— Νίκος Μπελιάς

ΦΥΛΛΑ ΕΡΩΤΟΣ Νίκος Μπελιάς Διορθώσεις: Χαρά Μακρίδη Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Σχέδια: Paul Klee Σχεδιασμός εξωφύλλου: Δημήτρης Κουρκούτης | dk design Έργο εξωφύλλου: Νίκος Μπελιάς © Copyright: Νίκος Μπελιάς © Copyright Έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός, 2014 Οκτώβριος 2014 Α΄ Έκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ • Ανδρέου Μεταξά 12 & Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684 Fax: 210-3304211 E-mail: iolkos@otenet.gr

www.iolcos.gr ISBN 978-960-426-800-9

ΦΥΛΛΑ ΕΡΩΤΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΙΑΣ

Φ ΥΛΛΑ Ε ΡΩΤΟΣ

Ποίηση

ΙΩΛΚΟΣ

Ευχαριστώ τη Σταματίνα Φασιλή για τη βοήθεια και το ενδιαφέρον της. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στη σύζυγό μου Εύη για την ανεξάντλητη υπομονή της να με ανέχεται, για την πολύτιμη βοήθειά της και για τη συνεχή στήριξή της στην προσπάθειά μου να μοιραστώ τις ανησυχίες μου.

ΦΥΛΛΑ ΕΡΩΤΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ Στην Εύη μου

Έστεκε κει που γεννιέται το πάθος. Στη ζεστή άχνα της ανάσας, στο ρίγος του κρυφομιλήματος, στα μισολιωμένα βλέμματα, στο μυρωδάτο πειρασμό· ξωτικό ν’ αναπολεί απομεινάρια καρδιοχτύπια στρωμένα σ’ αγρούς με κεντητά λουλούδια. Ηδονικά θυμάται τον πόθο ποτάμι φουσκωμένο σε στέγη έναστρη να κατεβάζει χίλια νεραϊδοχρώματα, τον έρωτα να ντύσει βελούδινου εραστή. Λαίμαργα τον έζησε, αχόρταγα στο σούρουπο ρουφούσε τη μελωμένη σάρκα, με λαχτάρα στις ανατολές ξεφύλλιζε το πνεύμα. Τώρα στην αφήγηση, που η ανάμνηση δακρύζει, η μνήμη στύβει τη στερνή σταγόνα πριν στο λήθαργο χωθεί, κλέβει μυστικά χάρισμα στον έρωτα να σπαρταρήσει το κορμί στων στεναγμών την ένταση, να σκάσει ο ήχος στου ταμπούρλου τα πλευρά, ν’ αρχίσει η γιορτή και να χορέψουν τα φεγγάρια.

21 ΜΑΡΤΙΟΥ Έλαμψε τ’ άγγιγμα, διεγείρει τ’ αποτύπωμα αυτού νοστιμιά ηδονής. Τα σύννεφα φύλλα έρωτος και γέλωτος ταξίδευαν τον πόθο ταξίδι μέθης. Ντυμένος στεναγμούς κάλεσμα γύρευε, σταγόνα ιδρώτα να κυλήσει ψηλά απ’ το μηρό και πίσω ν’ αναπηδήσουν οι χτύποι της καρδιάς τη φλόγα του κορμιού να σβήσει. Δρομέας δυνατός στην εσχατιά του σύμπαντος άγγιξε άστρο γαλακτόχρουν και μύρισε γεύση ανθόμελου και μύρισε τ’ άναμμα του φεγγαριού στο σβήσιμο της μέρας και μύρισε άνοιξη.

10

ΟΧΙ, ΔΕ ΣΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΑ Σε είδα στης μνήμης το φτερούγισμα στο πίσω, στο παρελθόν. Της επιθυμίας έδωσες σπρωξιά στα εμπρός, στο μέλλον. Σ’ ακολούθησα με δύσκολες ανάσες στης γης το χώμα –που τσαλακώνονται πάνω του οι ελπίδες, που θάβονται κάτω του οι ματιές– να φυτεύεις πιασίματα, ν’ αρπάζεσαι, ν’ ανεβαίνεις, τα σύννεφα να οργώνεις με λαχτάρα, σπόρο να σπέρνεις στην αχνάδα τους ν’ ανθοφορέσουν αστραπές οι λάμψεις τους με μια αγκαλιά βροχής τ’ αστέρια να ποτίσουν, πάνω τους όνειρα ν’ ανθίσουν κι απ’ το σεργιάνι τους να γίνει η σκέπη του ουρανού ξελόγιασμα στου φεγγαριού τ’ αχνόφωτο. Όχι, δε σε λησμόνησα.

11

ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ Στην άκρη του νήματος φθαρμένης φαντασίας σε στιγμές περισυλλογής ασυγκράτητα μελαγχολικές έρχεσαι, απλώνεις χάδια νοσταλγίας, φοβισμένες σκέψεις, τύψεις χαράς, μνήμες λύπης, ξυπνάς πνιγμένα συναισθήματα. Από τότε αναστατώνει το τραγούδι σου, μαγεύει ο χορός σου. Φεύγεις, αφήνεις πόνο, δάκρυ, επιθυμίες. Στάχτες οι ελπίδες μου. Χρησμό θέλεις ν’ ακούσεις απ’ τη ματιά της μοναξιάς μου. Άνεμοι, γεμίστε της καρδιάς μου τα πανιά, πηγαίνετέ με κοντά της, να την αγγίξω, ξέρω… Αν μπορούσα, γλώσσα της σάρκας και του νου, να της μιλήσω θέλω, αθόρυβα να τυλιχτώ επάνω της, τα χείλη μου στα χείλη της ν’ αφήσω. Το κάλεσμά της περιμένω, μια ματιά.

12

ΕΡΩΣ Συμπλέγματα σκιών, σωμάτων, χορευτές ζωής, έρωτα γιορτάζουν στο σκοτάδι. Ανοίγουν διάπλατα τα πόδια τους υμνώντας παλίνδρομες κινήσεις. Προσφέρουν χάδια, υγρά φιλιά, καυτές ανάσες. Προκαλούν κοινό επί σκηνής. Λάβετε, φάγετε απ’ της ηδονής το σκεύος. Εκεί στο σύνορο της ζάλης αφεθείτε. Εκεί ξεγυμνώστε το κορμί σας. Εκεί π’ αρχίζει το βασίλειο του έρωτα. Εκεί ποτίστε την ψυχή σας.

13

ΕΠΙΘΥΜΙΑ Παρασυρμένη από γρήγορες ανάσες, αγκαλιάζοντας κύμα οργασμικό, συνοδευόμενη από υγρό λαμπυρίζον βλέμμα η επιθυμία προσκαλεί βαθείς διακεκομμένους αναστεναγμούς στις κρυφές του σώματος καμπύλες να σερφάρουν. Ανεβοκατεβαίνοντας στο φιλήδονο στήθος, γλιστρώντας ανάμεσα στους τρεμάμενους μηρούς, θαυμάζοντας το περίγραμμα των γλουτών, μεθώντας αναπνέοντας ομορφιά δημιουργεί για μία και μόνη απόλαυση. Να γευτεί τον ξεχειλίζοντα του κορμιού ερωτισμό τώρα, εχτές, σήμερα. Κορμί λιγωμένο, σπαρμένο πόθο γόνιμο, πλημμυρισμένο υπόγειες δονήσεις, τύλιξε στους ανάλαφρους της φλόγας σου κυματισμούς ξεγυμνωμένα όνειρα, ελλείμματα αγάπης.

14

ΑΝΑΜΝΗΣΗ Ονείρου κόσμος το πρόσωπό της φωτισμένο σε ώρα ανατολής, γιασεμί η ανάσα της, υγρό φεγγαρόφωτο το βλέμμα της, θεραπεία ψυχής το χαμόγελό της. Στις γενέθλιες ημερομηνίες άγρυπνος και με τις φλέβες να χτυπούν της μνήμης μου τα χνάρια σε σένα σέρνονται. Κορμί μουσκεμένο, ενθύμιο ζωής εσένα ο νους αναζητά. Στο σφύριγμα παρήγγειλα τ’ αγέρα κραυγή καρδιάς να ταξιδέψει, να τη βρει, να τη γυρίσει πίσω. Των στεναγμών την άκρη να κρατήσω, στων σεντονιών ν’ ανθίσω τις πτυχές. Στιγμή ανεύρετη, μεθυστική.

15

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ Ταξίδι φύσηξες στη σκέψη κι άρχισε ν’ ανασαίνει. Όμοιο πεταλούδας πέταγμα ασύμμετρα αρμονικό, αθόρυβο, γυμνό, της ίριδας τα χρώματα ντυμένο. Είναι πολλά. Ήσουν εσύ.

16