ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Σχεδιασμός, τυπογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Διορθώσεις τυπογραφικών δοκιμίων: Δανάη Αλεξοπούλου Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου
Καλλιτεχνική επιμέλεια εξωφύλλου: Δημήτρης
Κουρκούτης
© Copyright κειμένου: Νικόλαος Α. Στέφας
© Copyright έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός
Γραμματοσειρά Iolkos Apla [αποκλειστική χρήση]
Ιούνιος 2023, Α΄ Έκδοση
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ
Ανδρέου Μεταξά 12 ϗ Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr www.iolcos.gr
ISBN 978-960-640-154-1
Ο Νικόλαος Α. Στέφας γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά, στην περιοχή της Καστέλας. Σπούδασε δημοσιογραφία στην
Αθήνα και εργάστηκε ως δημοσιογράφος επί σειρά ετών σε
περιοδικό τύπο, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Η ποιητική συλ -
λογή Ανάλωση κατά προτίμηση… κατά προτίμηση αναλώθηκε
είναι το πρώτο του βιβλίο.
Στον Άνθρωπό μου.
Στην αγαπημένη μου γυναίκα και σύντροφο της ζωής μου, Κατερίνα.
Πολύτιμη η υπομονή και ο κόπος της. Χωρίς την παρουσία της ετούτο εδώ το πόνημα θα απουσίαζε.
Χωρίς τη βαθιά αγάπη που θρέφω μέσα μου για εκείνη θα ήταν ελλιπές.
Στους χυμούς που καίνε τα μάτια καθώς κλείνουν.
Στους καρπούς των χεριών και στον πόνο που αφήνουν.
Στο δικό μου Κ.Α.Τ. που δεν είναι το γνωστό
σε εκείνη τη στάση του Ηλεκτρικού.
Είναι τα αρχικά από τα ονόματα που σημάδεψαν χρόνια
στην ψυχή μου. Κατερίνα, Άννα, Τάσος. Στους ερωτευμένους των αιώνων.
Πετάξτε τις σφαίρες, μυρίστε τα λουλούδια
και γράψτε δύο λέξεις…
Αχ, ΠόΣΑ θέλω να σου πω!
Αλήθεια, το ’νιωσες ποτέ
πόσο σ’ αγάπησα;
Τον ίσκιο σου πως συναντώ
σε κάθε μου ματιά;
Αλήθεια, το ’νιωσες ποτέ
πόσο σ’ αγάπησα;
Κάθε μου σκέψη σου ’δωσα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Πες μου αλήθεια, το ’νιωσες ποτέ
πόσο σ’ αγάπησα;
Όπως η μάνα το παιδί, η νύχτα το αερικό.
Αλήθεια, το ’νιωσες ποτέ
σαν φυλαχτό;
Στη λύπη σου
θέλω τον πόνο σου, στο γέλιο σου
θέλω τη χαρά.
Αλήθεια, ένιωσες ποτέ
το πόσο σ’ αγαπώ;
ΆΦΗΣέ ΜΕ μόνο μου…
Να φεύγω κάθε μέρα όλο και πιο μακριά.
Μη με κρατάς, σε παρακαλώ.
Μη μου μιλάς για την αγάπη
που άργησε στο μακρινό μας σύμπαν.
Είναι γραμμένη στα μάτια η αγάπη, μάτια μου.
Ψυχή και σώμα μάτωσε για να εκφραστεί με λέξεις.
Ναι, Πηνελόπη μου.
Υπάρχουν μαγικές στιγμές που κάνω έρωτα…
Με την απουσία σου νιώθω πόνο.
Με την ανάγκη μου να σ’ αγαπώ μέχρι το τέλος.
Κάτι στιγμές που υπάρχω.
Πάθος.
Θέλω να ’ρθω να σε πάρω για όση ώρα χρειάζεσαι να φύγεις.
Με μάτια τυφλά από ανομολόγητους πόθους…
ΓΡΆΦΩ με ένα κραγιόνι,
μόνος στο για πάντα μου.
Είμαι στιγμές,
καπνού ζωγραφιές.
Είσαι μολυβιές φωτογραφίες,
είσαι ένα νυχτερινό τραγουδάκι.
Πώς μπορώ να σε ξεχάσω,
αφού ποτέ δε σ’ έχω;
Πώς μπορώ να σε αφήσω πίσω μου,
αφού μέσα μου
ακούω την ανάσα σου;
Έχει και η απελπισία
τα όριά της.
Με απλανές βλέμμα
βάδιζα στη μέση της Πανεπιστημίου.
Άγονη γραμμή
με χιλιάδες γουρούνια πολιτισμένα.
Ο έρωτάς μας έληξε εδώ και χρόνια κι όμως, δεν πάθαμε τίποτα.
Ανάλωση κατά προτίμηση πριν τις -0-00.
Άλλαξα πλευρό στη σκέψη μου και πήρα πεζοδρόμιο χωρίς να το καταλάβω.
ΕΓώ ΠΙΣΤΕύΩ μόνο σε σένα.
Έκλεψες την ψυχή μου με δύναμη.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω χωρίς εσένα.
Δουλεία και ελευθερία μου έγινες.
Σ’ αγαπώ χωρίς να ξέρω
πώς ή πότε ή από πού…
Σ’ αγαπώ άμεσα!
Σ’ αγαπώ τώρα!
Σ’ αγαπώ…
γιατί δεν ξέρω τίποτα, μόνο να αγαπώ εσένα.
Είσαι ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα, λατρεύω τις ρίζες σου
καθώς μου τρώνε την καρδιά.
Τα άνθη σου δεν τα φοβάμαι,
τ’ αγάπησα από παιδί.
Σ’ αγαπώ, πορφυρό ρόδο.
Να είσαι η πρώτη θέλω
που δεν τελειώνει ποτέ.
Σ’ αγαπώ, πρώτη μου.
Σ’ αγαπώ στο βάθος και στο πλάτος.
Σ’ αγαπώ στα επίπεδα του ύψους.
Σ’ αγαπώ με ένα πάθος που έβαλα σε χρήση.
Σ’ αγαπώ στα ίσια.
Σ’ αγαπώ έτσι,
ΕΔώ γεννήθηκα.
Κάθε μου ώρα
μια καινούργια όμορφη αγωνία…
Κρύφτηκαν για να σωθούν
όλα μου τα συναισθήματα.
Εδώ είναι το σπίτι μου, δάχτυλα από καπνούς, μνήμες από αλκοόλ.
Εδώ μόνο υπάρχω, αγάπες ταξιδιάρικες, λουλούδια μουχλιασμένα.
Ήθελα, που γεννήθηκα, ν’ ανθούσε η καλοσύνη, να μην είχε πτώματα ο κήπος μου, μόνο χαμόγελα αχνιστά, χείλη γεμάτα δυόσμο.
Γύρισα, μα δε βρήκα τον τόπο μου.
Γκαράζ από ποιήματα
σε πολυκατοικίες αίμα.
Συνέχισε…
Παραδώσου σε μια γυναίκα
ενικού αριθμού.
Παραιτήσου από επιχειρήματα, αναίρεσε τους συλλογισμούς.
Ο έρωτάς σου προηγείται της άρνησης, μην το ξεχνάς! 0