Σε μια εποχή ρευστότητας οι έννοιες παραποιούνται και κατ’ επέκταση όλες οι εκφάνσεις του ανθρώπινου βίου κλυδωνίζονται. Οι λέξεις χάνουν τη μαχητικότητά τους, αλλάζουν στρατόπεδο ενώ η αβεβαιότητα πολιορκεί την ανθρώπινη συνείδηση. Φράσεις σφετερίζονται τα κεκτημένα άλλων εκφράσεων τη στιγμή που τα νοήματα λειαίνονται ή ακονίζονται. Ο έρωτας, η κοινωνική πραγματικότητα, το πολιτικό γίγνεσθαι, η σχέση με το έθνος, η μνήμη κι η ελπίδα αναδιατάσσονται υπό το πρίσμα της ανταρσίας των εννοιών.
Η ποιητική συλλογή «Αντιποίηση νοήματος» του Χάρη Συνοδινού, είναι το κοινό σύνορο ανάμεσα σε κάθε πτυχή της ζωής. Το καίριο στοίχημα των ποιητών –κατά το δημιουργό– είναι να αποφανθούν αν πρόκειται για παράπτωμα ή ευεργεσία. Το μεγάλο ερώτημα των αναγνωστών είναι η θέση της ποίησης απέναντι σ' αυτό το φαινόμενο. Ποιος θα αποτιμήσει εντέλει την αξία της λαφυραγωγημένης ταυτότητας;
