I SOLISTI Reflections 2021#3

The

reflections 2021#3 NextGeneration Artist • MakerSpace • The Flemish Connection

The pipeline

We kunnen er niet om heen, ons recente nieuws wordt gedomineerd door obscure internationale pijpleidingen en al dan niet opengedraaide gaskranen die ervoor zorgen dat het de komende winter allicht minder evident wordt om effectief het licht te zien.

In uw zoektocht naar nieuwe en andere vormen van energie kunnen we u alvast met vreugd meedelen dat ook heel wat nieuws in de pijplijn van I SOLISTI ligt te borrelen.

Als de reële energie ons licht en warmte dreigt te ontnemen, kunnen we met I SOLISTI alleen maar zoveel mogelijk tegengas geven om dit te verhelpen.

We bieden u met “Reflections” voor de derde keer een blik achter de schermen van onze werking. Enkele jonge talenten uit onze ACADEMY plaatsen we in de schijnwerpers en highlights voor de komende maanden worden uitgelicht.

Wij doen er alvast alles aan om u een stevige portie positieve energie te schenken aan de hand van schitterende projecten, concerten en opnames.

Composers Lab 2021

Moge dit nummer een opwarmertje zijn voor een energieke winter samen met I SOLISTI! Frederik en het ganse I SOLISTI team.

Was hobo een bewuste keuze?

Je bent NextGeneration Artist bij I SOLISTI en studeert momenteel aan de Hochschule für Musik ‘Hanns Eisler’ in Berlijn. Ik kan me voorstellen dat muziek je dagelijks eten en drinken is, maar was het ooit een optie om niet met muziek verder te gaan?

Eigenlijk heb ik op heel jonge leeftijd al voor mezelf beslist om muziek te studeren. Toen ik 11 of 12 jaar was, kon ik een repetitie van een professioneel orkest bijwonen en ik was daar zo door gebeten dat ik die richting wilde uitgaan. Op mijn vijftiende ben ik dan naar de kunstacademie in Antwerpen getrokken, dus ook dat was al meteen vrij specifiek, maar er zijn inderdaad ook wel momenten geweest waarop ik me afvroeg of dit het enige pad was. Ik ben ook heel geïnteresseerd in geschiedenis en politiek, en heb ook overwogen om geschiedenis of iets anders te gaan studeren, maar dan kwamen er altijd weer concerten bij en zo verschoven die andere interesses telkens weer naar de achtergrond. Hoewel ik nu met volle overtuiging muziek studeer, speel ik soms nog wel eens met de gedachte om ooit naar de universiteit te gaan en nog iets anders bij te studeren.

Je moeder is beroepsmuzikante, je oudste broer Martijn laat zich momenteel opmerken als dirigent.

Dat je opgroeide in een meer dan gemiddeld muzikale omgeving speelt wellicht ook een rol?

Ja, dat zeker, maar ik heb nooit de druk gevoeld om per se muziek te moeten studeren of veel te moeten oefenen. Natuurlijk, als je moeder de hele dag viool speelt en als je af en toe mee kan gaan naar concerten, dan werkt dat zo stimulerend en inspirerend dat de keuze voor een professionele carrière in de muziek wat meer voor de hand ligt. Het helpt ook dat je ouders de wens om van muziek je beroep te maken als een volwaardige optie beschouwen, wat niet bij iedereen zo is.

BALDER DENDIEVEL

Dat is eigenlijk toeval. Ik heb eerst viool leren spelen met mijn moeder, maar op een bepaald moment kwam een neef van mij babysitten en die had zijn hobo mee. Mijn broers en ik mochten er eens op spelen en ik was eigenlijk de enige die er een soort van klank uit kreeg. Ik zei meteen tegen mijn ouders dat ik hobo wilde leren en hoewel ze eerst dachten dat dat een bevlieging was, bleef ik die vraag blijkbaar altijd maar herhalen. Omdat ik nog te jong was voor de muziekschool hebben ze toen een privéleraar gezocht en zo is alles eigenlijk begonnen.

Wat is het meest bevredigende en het meest vervelende aan hobo spelen?

Het instrument zelf is op zich een ongelofelijk vervelend ding. Het is niet alleen moeilijk, maar je moet ook uren per week bezig zijn om ervoor te zorgen dat je een goed riet hebt, want zonder kan je het instrument natuurlijk niet bespelen. En als dat riet niet goed is, wordt het spelen heel erg moeizaam. Dat zorgt soms wel eens voor frustratie, want zo’n riet is heel erg wankel. Elk riet reageert elke dag anders, elke houtsoort heeft andere eigenschappen.

Het riet moet je ook zelf bijwerken, en de kleinste aanpassingen zorgen er soms voor dat het plots niet meer werkt of dat het tijdens een concert plots niet meer doet wat het moet. Ook het instrument zelf, het hout en de manier waarop het geboord is, is heel instabiel en gevoelig aan barsten. De mechaniek van de kleppen is ook erg gevoelig, dus in die zin is het echt een probleeminstrument. Aan de andere kant is het mooie van de hobo natuurlijk dat hij in het orkest altijd een heel mooie rol krijgt. De meeste symfonieën of opera’s hebben wel een mooie hobosolo. Er is ook veel mooie barokmuziek, dus het repertoire is heel erg breed. Voor mij is de leidende rol die je als hoboïst speelt in de houtblaasgroep van een orkest iets wat me heel erg aanspreekt.

“Van bij de eerste ideeën tot aan het eindresultaat word ik door I SOLISTI ondersteund

het hele proces mee en is de begeleiding veel breder dan bij een masterclasses of een orkeststage. Waar krijg je de kans om zelf met theater aan de slag te gaan? Om zelf met nieuwe muziek aan de slag te gaan en in alle vrijheid daarmee te kunnen experimenteren en in te kunnen groeien? Dat is heel uniek aan de ACADEMYwerking van I SOLISTI en het traject van NextGeneration Artist.

Je eerste productie gaat over Six Metamorphoses after Ovid van Britten. Dat wordt waarschijnlijk geen gewone uitvoering van het solowerk voor hobo?

Hoe kwam je bij I SOLISTI terecht?

Toen ik in de kunsthumaniora zat volgde ik een opleiding voor jonge talenten aan het conservatorium van Antwerpen bij Luk Nielandt en zat Francis Pollet in de jury bij een examen. Francis was toen al bezig met de ideeën rond de I SOLISTI ACADEMY. Na dat examen mocht ik een stage doen en een productie meespelen, waarna ik kon instappen in de werking van de ACADEMY. Zo ging de bal aan het rollen en kwam ik in het traject van NextGeneration Artist terecht.

Wat houdt NextGeneration Artist precies in?

Het is een soort allround ondersteuning vanuit het ensemble I SOLISTI. Het ensemble is al lang geen groep meer die louter kamermuziek voor blazers speelt. Er zijn heel veel verschillende soorten producties, met dans, met muziektheater. Binnen NextGeneration proberen ze die ervaring te delen met jonge muzikanten en hen de nodige ondersteuning te bieden. Wij kunnen sowieso altijd les vragen bij één van de leden van het ensemble en ik speel ook soms mee met het ensemble. Maar de echte leerschool is dat ik zelf twee producties mag maken.

Van bij de eerste ideeën tot aan het eindresultaat word ik hierbij door I SOLISTI ondersteund. De artistieke raad geeft advies en denkt mee over de ideeën, maar ook het organisatorische komt aan bod: hoeveel repetities heb je nodig, wat kost de productie, hoe breng je dat naar een podium, …. Zo maak je

Ik heb een concept bedacht waarbij de Metamorphoses van Britten de basis vormen van een hele voorstelling. Als ik die composities uitvoerde op concerten had ik altijd al het gevoel dat er meer met die muziek kon gedaan worden. Elk van de zes stukken beschrijft een personage uit de metamorfosen van Ovidius en Britten schrijft bij elke compositie een klein tekstfragmentje over het personage. Heel vaak heb je in die verhalende stukken bepaalde acties die niet voltooid zijn. Zo is er het voorbeeld waar Pan Syrinx achterna zit, maar het stuk stopt eigenlijk waar de actie nog bezig is. Ik stelde me de vraag hoe we die taferelen zouden kunnen afronden en hoe we de muziek van Britten een extra dimensie zouden kunnen geven. Ik kwam uit bij het idee om elk deel een soort spiegel voor te houden, in de vorm van nieuwe composities door zes studenten compositie. Ook halen we de originele teksten van Ovidius erbij om zo samen met de muziek een soort reflectie of vervollediging te maken van de prachtige sfeerstukken die Britten componeerde. Michèle Delagrange (I SOLISTI MakerSpace, zie interview verderop in dit magazine) kent het werk van Ovidius zeer goed en selecteerde passende fragmenten die zullen worden voorgedragen door actrice Simone Milsdochter. Om het geheel ook visueel interessant te maken zal een zandkunstenaar live tekeningen maken.

Zandkunst is natuurlijk de gedroomde vorm om het over het onderwerp metamorfose te hebben, want je ziet de verandering live op groot scherm.

NextGeneration Artist staat binnen de I SOLISTI ACADEMY voor een traject waarbij beloftevolle muzikanten op de drempel van hun professionele carrière extra artistieke en zakelijke coaching krijgen.

Op dit moment genieten Balder Dendievel, Jappe Dendievel en Mathijs Everts een bijzondere ondersteuning als I SOLISTI NextGeneration Artist.

NextGeneration Artist

doe het”. Ik was net afgestudeerd in volle coronatijd en toen kwam dit project waarbij ik me zo kon amuseren met schrijven. Ik was zo blij dat ik iets had om mee bezig te zijn en ik leerde zoveel bij. Tijdens de eerste meetings begon ik pas te beseffen hoe groot het project was. Ik heb me gewoon enorm geamuseerd en ben heel blij dat ik via Jasper zo ben binnengerold. Uiteindelijk was iedereen heel blij met het libretto en kwam de vraag of ik ook iets kon doen voor het project van Laura en Toon (Quanten, Weg van verdriet, ondertussen omgedoopt tot Weg).

Begin januari heb ik daar dan een tekst voor geschreven, waarna plots de vraag kwam of ik niet bij MakerSpace wilde komen. Dat wilde ik natuurlijk super graag. Ik had de vraag misschien al wat voelen aankomen, maar toch was ik verrast en vooral heel blij dat ik nu een concreet pad had om verder te gaan met mijn werk en om met al die fijne mensen te kunnen blijven samenwerken.

Laura en Michèle, jullie surfen beiden mee op de golven van I SOLISTI in het kader van MakerSpace. Hoe begon dat traject voor jullie?

Michèle Ik ben er via het project van Jasper Charlet in verzeild geraakt. Hij was op zoek naar iemand om het libretto te schrijven voor zijn opera Heyra, waarvoor hij het plot al had opgesteld. We studeren beiden aan het conservatorium van Antwerpen en zo kwam hij bij mij terecht. Vorige zomer vroeg hij me letterlijk: “Zou jij het zien zitten om een opera te schrijven?” Dat klonk wel heel spannend; ik had dat nog nooit gedaan en ik wist niet of ik dat kon. Maar ik wilde wel weten waarover het ging. Hoe meer hij me vertelde over het plot, hoe meer ik getriggerd werd om mee te werken. We spraken af dat ik voorzichtig wat dingen zou opschrijven om te zien waar het toe zou leiden. Hij vond dat de teksten echt de juiste toon hadden en zo mailden we heen en weer tot ik echt dacht “ja, ik

Laura, ben jij ook via een zij-ingang bij I SOLISTI MakerSpace beland?

Laura Ja, eigenlijk wel, want ik zit in de wereld van de dans en I SOLISTI draait natuurlijk om muziek. Mijn mama (Monique Vermeulen) is muziekleerkracht en collega van Francis en had verteld dat ik ook zelf choreografieën maakte. Francis vroeg om een video op te sturen en blijkbaar was hij daar enthousiast genoeg over om mij te betrekken bij het project met Toon Quanten (Weg).

Toon wilde heel graag werken met dans en sensaties en daar kwam mijn bijdrage toen van pas. Ik vond dat heel spannend, want ik zat in mijn derde jaar dansopleiding in ArtEZ in Arnhem en zou mijn vierde jaar ingaan, wat een volledig stagejaar is. Waar de meeste van mijn klasgenoten stage liepen als uitvoerend danser in een compagnie, kreeg ik ineens best veel verantwoordelijkheid. Ik mocht de hele choreografie bedenken voor het stuk, samen met Toon de dramaturgie uitwerken en dan ook de dans zelf

I SOLISTI MakerSpace

uitvoeren. Ik heb Toon zelf ook mee ingezet als beweger, omdat hij daar zelf heel veel interesse in had als performer. Dat was een heel interessant proces omdat hij heel erg open staat voor alles en van alles wil bijleren. We hadden af en toe een projectweek, dan weer een try-out en zo hebben we verspreid over het hele jaar gewerkt. Het project is ondertussen drie verschillende dingen geweest maar ik ben heel tevreden met hoe het is geworden.

Ik hoorde dan ondertussen ook al het gerucht dat Francis me misschien ging vragen voor MakerSpace, en dat bleek te kloppen.

Wat houdt MakerSpace precies in voor jullie?

Laura MakerSpace is een tak binnen I SOLISTI die erop gericht is om jonge makers te ondersteunen en te helpen. De invulling sluit dicht aan bij hun werking als productiehuis, maar het blijft natuurlijk ook verbonden met de achtergrond als muziekensemble. Voor mij, als iemand die dans maakt, is het natuurlijk erg interessant om te kunnen werken met live muzikanten en componisten.

Dat is iets waar ik binnen een andere context niet de kans voor zou krijgen. De bedoeling is dat we in een periode van drie jaar ongeveer drie projecten per maker uitwerken en daarbij worden we geholpen op vlak van budgettering, subsidieaanvragen, hoe je mensen kan scouten, hoe dramaturgie werkt, …. Belangrijk is ook dat we elkaar hebben. Binnen de I SOLISTI ACADEMY ken ik dan Jasper als componist en Michèle als woordkunstenares; dat is allemaal heel fijn.

Michèle MakerSpace voelt voor mij ook als een veilige tussenfase, ergens tussen student zijn en echt

“Waar de meeste van mijn klasgenoten stage liepen als uitvoerend danser in een compagnie, kreeg ik ineens best veel verantwoordelijkheid

“Als kunstvormen samen komen, beïnvloeden de verschillende manieren van denken elkaar

LAURA DAELEMANS & MICHÈLE DELAGRANGE

professioneel aan het werk zijn. Als je afgestudeerd bent, kom je in een soort leegte terecht waarin jij heel klein bent tussen hele grote talenten. Je wil van alles doen, maar hoe? Zeker voor de praktische kant - iets waar ik veel kennis over mis – is het al heel fijn om onder die vleugels van I SOLISTI te zitten en gewoon te kunnen vragen hoe je dit of dat aanpakt. En dan natuurlijk ook die fantastische verzameling aan mensen waarmee je kunt samenwerken.

Het is niet meer studeren, maar er zit wel nog een stevige dosis coaching in. Tegelijk ben je echt aan je eigen project aan het werken, vanuit je eigen passies, en dat maakt het een hele fijne overgang naar zelfstandig artiest zijn.

een verhaal dat goed bij hen past. Ik zal de tekst schrijven en bewerken tot een voorstelling waar zij echt helemaal tot hun recht kunnen komen. Voor mij moest het iets zijn dat herkenbaar is en dat tegelijkertijd niet al tienduizend keer gebracht is. Met het verhaal dat we uiteindelijk gekozen hebben, heb ik het gevoel dat het zeker voor de YoungStars een meerwaarde is. Er is een betekenislaag die ook hun verhaal vertelt, en waar ik ook mezelf in kwijt kan.

Hoe verloopt zo’n samenwerking met de componist dan, in dit geval Frederik Neyrinck?

Laura, één van je eigen projecten is The Beehive. Wat staat jou en ons te wachten in die bijenkorf?

Laura The Beehive is een project met drie dansers (twee studenten uit ArtEZ en mezelf), drie muzikanten en een componist. Ik zou het een interdisciplinaire theaterdansvoorstelling noemen die vertrekt vanuit het concept van “verloren zijn”. Dat wordt uitgewerkt aan de hand van drie personages met elk een andere voorgeschiedenis. Het eerste karakter is iemand die nog erg op zoek naar haar passie en naar wat ze moet doen. Ze is helemaal verloren op dat gebied. Het tweede personage is erg vergeetachtig en de derde persoon kan niet goed omgaan met verandering, waardoor die ook heel erg verloren is wanneer er iets verandert in de omgeving. Ik heb dat dan op een heel uitvergrote manier uitgewerkt waarbij de voorstelling van kwaad naar erger evolueert, maar dan op een luchtige manier. Het is heel dramatisch, maar wel met een feel-good vibe en de nodige ironie er doorheen. Zo heeft elke handeling van een personage een effect op de twee andere spelers, wat soms tot grappige situaties leidt.

Het wordt een voorstelling met live muzikanten waarbij ik ook met mijn broer (Frederik) ga samenwerken. Hij studeert

muziekproductie aan het KASK in Gent. We gebruiken de muziek van zijn band Cesar Quinn, hij maakt nieuwe muziek en dat gaan we combineren met stukken uit het repertoire, zodat het ook op muzikaal vlak een hele zoektocht wordt. Het geheel is één grote trip van drie personages.

Michèle, naast de intense samenwerking met Balder Dendievel voor Metamorphosen (zie interview Balder Dendievel), ben je ondertussen ook bezig met een eigen project. Wat kan je ons daar al over vertellen?

Michèle Nog niet zo veel want we zitten echt nog in de eerste fase, waarbij ik zelfs de titel nog niet kan verklappen.

Het is een muziekproductie waarin ik samenwerk met Frederik Neyrinck en waarbij we de I SOLISTI YoungStars zullen betrekken. We wilden een project opstarten met die jonge muzikanten en zo kon ik zelf nadenken over

Michèle Ik schrijf de teksten en hij gaat dan de muziek schrijven op maat van de YoungStars, maar het is ook wel zo dat we nu al bezig zijn met hoe we die specifieke muzikanten en hun instrumenten kunnen koppelen aan figuren of elementen uit het verhaal. Het is heel fijn en inspirerend te weten welke soort klanken we kunnen gebruiken en boeiend om deze tijdens het schrijfproces al in het verhaal proberen in te passen.

Die inspiratie vanuit een specifieke klankwereld lijkt me niet de meest gebruikelijke voor een tekstschrijver. Wat hebben jullie zoal geleerd uit de interdisciplinariteit die eigen is aan MakerSpace?

Michèle Het project waar ik tot nu toe het langst aan heb gewerkt was Heyra en dat was voor mij de eerste keer dat ik zo’n lang en uitgebreid verhaal heb uitgeschreven. Ik vond de voorbereidende gesprekken super interessant, omdat opera een taal is van waaruit ik nog nooit gedacht had. In opera zijn de emoties heel erg uitvergroot, zeker in dit heftige plot. Dan moet je taal vinden die ook groots genoeg is om weer te geven wat de personages doormaken. In de gesprekken kwam die karaktertekening heel vaak terug: hoe kunnen we de koning pompeuzer maken zonder dat hij een Disney-slechterik wordt,

MICHÈLE DELAGRANGE & LAURA DAELEMANS

bijvoorbeeld. In combinatie met de muziek moest de tekst ook soms veranderd worden omdat het anders niet altijd het gewenste effect gaf. In elk geval moest de taal zich meten aan de grootsheid van de opera. Hierdoor zocht ik naar een ander soort taal die ik zonder de opera wellicht nooit had gevonden, maar die ik nu nog lijk te gebruiken.

Laura Ik had wel eens met live muzikanten samengewerkt maar nog niet met een muzikant die deel uitmaakt van de dramaturgie, zoals dat bij Toon wel het geval was. In het begin worstelden we dan ook met het feit dat hij nog heel erg als klarinettist op het podium stond. Als publiek zie je een klarinet en dat maakt van hem meteen de muzikant.

Hoe zorg je er voor dat het publiek echt twee personages ziet en niet één danser en één muzikant. Daarin zit ook de grootste evolutie in het stuk, die er is gekomen door samen te werken met een dramaturg en in te zien dat subtekst heel belangrijk is. Ook al is het verhaal binnen Weg vrij abstract, de

personages maken wel een evolutie door. En ook al wandel je gewoon over het podium, je moet toch de hele tijd in contact blijven met de onderliggende verhaallijn. Ik was daar ergens wel mee bezig omdat ik meestal vrij theatraal maak, maar ik wist dat nog niet goed in te passen binnen het concept met muzikanten en dansers op het podium. En dankzij die inzichten begon het plots wel te werken op scène.

I SOLISTI is duidelijk een prikkelende leeromgeving voor jullie als jonge professionals. Maar wat kan het ensemble van jullie leren?

Laura Wij komen allebei uit een andere discipline, dus brengen we bij de samenwerkingen sowieso wel een andere invalshoek mee. Concreet is het bij mij wel zo dat ik geen abstracte dans maak, maar altijd vertrek van een verhaal of een dramaturgie. Dat is bij muziekvoorstellingen niet altijd het geval, maar ik voel wel dat die invulling zeker nog meer mogelijkheden heeft.

Michèle Als kunstvormen samen komen, beïnvloeden de verschillende manieren van denken elkaar hoe dan ook. Ik denk bijvoorbeeld altijd vanuit inhoud en verhalen waarbij alles moet kloppen. In een project als Metamorphosen heb je zes verschillende verhalen die je via een rode draad ergens aan elkaar vast moet knopen en dat is helemaal mijn ding. Ik zoek altijd verbanden en werk heel associatief. Ik hou enorm van metaforen en het samenweven van een onderliggend verhaal. Dat kan ook de opbouw van een concertprogramma mee vormgeven.

Met MakerSpace wil I SOLISTI gepassioneerde jonge makers ondersteunen en hen volop kansen aanbieden. De focus ligt op ontwikkeling, experiment en innovatie. Op die manier wil I SOLISTI beginnende kunstenaars helpen hun persoonlijke artistieke signatuur te vinden en een wezenlijk verschil maken in hun creatieve denken. Op dit moment zijn Toon Quanten, Jasper Charlet, Michèle Delagrange en Laura Daelemans actief binnen MakerSpace.

I SOLISTI MakerSpace

“De kleurrijke WILD Suite op een kruispunt tussen verschillende muzikale werelden neemt je mee naar zowel donkere grooves als ontmoetingen met wilde capibara’s, en brengt je op de scheidingslijn tussen het reële en het imaginaire. De ongewone combinatie van saxen, cello en percussie mengt zich wonderwel tot een bij momenten lyrisch maar ook korrelig en atmosferisch geheel. Ik ken Frederiks muziek al sinds onze studententijd en dit is voor mij een heerlijke versmelting van alle Landscapes en Echo’s die we in het verleden creëerden, met suggesties van tribale ritmes.

Seraphine Stragier (cello) over WILD Suite

“Frederik Neyrinck slaagt er opnieuw in om een volgende stap te zetten inzake kwaliteit

en ‘onhoorbare’ moeilijkheid. Typerend voor Neyrincks composities zijn de sfeerschepping, instrumentenkennis en perfectionisme. Elke kleur en instrumentenkeuze (met of zonder aangepaste demper) zorgen ervoor dat de juiste sfeer ontstaat en dat het verhaal versterkt wordt. Frederiks muziek is in enkele woorden beschreven geniaal, spitsvondig, uitdagend en zeer fijngevoelig. Een plezier om zo te kunnen musiceren!

Bram Fournier & Jan Smets (trombone) over De oude woorden van een tijd die komen gaat

MUSICI aan het woord

Het tweede volume van onze reeks The Flemish Connection, met muziek van Frederik Neyrinck, is nu beschikbaar via onze website.

“De pure en kleurrijke stijl die Neyrinck zo meesterlijk

hanteert, getuigt van vastberadenheid, vakmanschap en een zeldzame zin voor subtiliteit. De driedelige concertsuite is bloedstollend en grijpt naar de keel, maar is tegelijk chansonnesque en entertainend. Dit is muziek voor theater die ons ook op het concertpodium moeiteloos wegvoert naar het Parijse fin-de-siècle tot diep in de grimmige geest van Landru. Een schilderachtig drieluik waar de energie vanaf spat!

Simon Van Hoecke (trompet) over Landru Suite

THE FLEMISH CONNECTION

Willem Kersters aan de piano met compositiestudenten Leon Vanheel, George De Decker, Walter Heynen, Marcel Mattheessens en Marc Verhaegen

Willem Kersters werd geboren in Antwerpen in 1929.

Toen hij zestien was, kon je hem al vinden aan het conservatorium van zijn thuisstad en later trok hij naar het conservatorium van Brussel om er uiteindelijk een diploma voor compositie te behalen bij Marcel Poot.

Als componist vond Kersters uitdagingen in alle mogelijk genres, van grootschalige vocale werken (zoals de opera Gansendonck) tot intieme kamermuziek. Net zoals de tijdsgeest waarin hij actief was, is ook zijn muzikale stijl niet onder één categorie thuis te brengen. We merken bijvoorbeeld invloeden uit de muziek van Bartók (met name in het Kwintet uit 1954), maar Kersters gedijde even goed in een tonale omgeving en vond later zelfs inspiratie bij de minimalisten van de jaren 1960. In 1978 componeerde hij het verplichte pianoconcerto voor de Koningin Elisabethwedstrijd.

Willem Kersters werkte aan het begin van zijn loopbaan een tijdje als muziekleerkracht in het dagonderwijs, waarna hij muziekprogrammaleider werd bij de BRT en uiteindelijk leraar compositie werd in Maastricht en Antwerpen. Daar inspireerde hij tal van componisten, waaronder Alain Craens, Koen Dejonghe, Jan De Maeyer, Luc Van Hove, Wim Henderickx en Marc Verhaegen.

Willem Kersters

vanaf 8 januari 2022

16 november 2021, 20u

Terug naar Willem Kersters Najaarsconcert Peter Benoit Fonds Het najaarsconcert van het Peter Benoit Fonds staat in het teken van de Antwerpse componist Willem Kersters (19291998). I SOLISTI brengt, samen met een aantal studenten van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen, werk van Kersters en enkele van zijn leerlingen en vrienden. Pien Louw presenteert de avond en leidt een panelgesprek met componisten Alain Craens, Jan De Maeyer en Luc Van Hove.

Daarnaast zijn er videoboodschappen van Frits Celis en Wim Henderickx die herinneringen aan Willem Kersters ophalen. programma Alain Craens: Divertimento Frits Celis: Fantasia op enkele oud-Vlaamse liederen Wim Henderickx: Trio voor hobo, klarinet en fagot Jan De Maeyer: Woodwind Trio Luc Van Hove: Percussion trio (1 en 2) Willem Kersters: Kwintet

Ensemble: I SOLISTI met studenten Koninklijk Conservatorium Antwerpen: Jappe Dendievel (fagot - I SOLISTI NextGeneration Artist), Mathijs Everts (slagwerk - I SOLISTI NextGeneration Artist), Robbert Van de Cloot (slagwerk), Jun Daems (slagwerk)

WILD een verhaal over de onmogelijkheid om te verdwalen Juf Anna is op schoolreis met een groep elfjarigen. Ze stappen de autobus uit, het galmende subtropische zwembad in. We horen hoe Anna op haar rug langs de rotsen van kunststof drijft en een machine de golven activeert. ’s Avonds wanneer iedereen in bed ligt, wordt Anna naar buiten getrokken.

Haar lichaam wil vluchten en zet het op een lopen. Maar welke richting ze ook kiest, altijd weet ze waar ze is. Wat start als een gezamenlijke schoolreis wordt voor Anna een persoonlijke zoektocht naar haar plek in de natuur.

Audiomaker Lucas Derycke liet zich voor de voorstelling inspireren door zijn wandelingen langs Europese landschappen. Via zelfgemaakte geluidsopnames creëert hij een decor dat de voorstelling mee vorm geeft en live ondersteunt. Beleef deze auditieve en muzikale reis waarin geluid, theater en livemuziek samensmelten op het podium en ontdek samen met Anna hoe moeilijk het is om te verdwalen.

Tekst, regie en audio: Lucas Derycke Compositie: Frederik Neyrinck Spel: Matthias Van de brul en Ellis Meeusen Live audio, bruitage: Lucas Derycke Live muziek: I SOLISTI in een bezetting met Bertel Schollaert (saxofoon), Seraphine Stragier (cello) en Tom De Cock (percussie) Dramaturgie: Els Theunis Lichtontwerp: Seppe Brouckaert

I SOLISTI speelt

15 januari 2022, 15u

vanaf 24 februari 2022

Nieuwjaarsconcert I SOLISTI YoungStars

Homo Deus Frankenstein

Een project van I SOLISTI ACADEMY

The war of robots, een GPS-route naar ons hart, op theevisite bij een cyborg…

Op zaterdag 15 januari delen de I SOLISTI YoungStars samen met hun mentoren het podium. De 18 getalenteerde jonge musici brengen een virtuoos kamermuziekconcert waarbij ze in dialoog gaan met hun ervaren coaches. Met enkele nieuwe aanwinsten in de groep, tonen ze vol enthousiasme een gevarieerd programma in verschillende bezettingen. Je hoort werk van onder meer Gershwin, Haydn en Weber. Ontdek al dit jonge talent in de prachtige Jezuïtenkerk van Lier en start het nieuwe jaar met een portie muzikale jeugdigheid!

Homo Deus Frankenstein is een muzikaal-filmische beleving voor kinderen en families (8+) rond de ‘maakbaarheid’ van onze wereld/het leven. Onze samenleving verandert aan een ongelooflijke snelheid. Alles lijkt plots te worden geautomatiseerd en gedigitaliseerd. Tot soms onze emoties toe. Een heftige maar ook spannende wereld om nu jong te zijn!

Vertrekkende vanuit de thema’s in het werk Frankenstein (Mary Shelly) en Faust (Goethe) wordt een hedendaags verhaal gecreëerd, waarbij mens en robot proberen een betere versie van zichzelf te worden.

Homo Deus Frankenstein is een voorstelling die leest en luistert als één spannend groot muzikaal beeldverhaal rond de vele inhoudelijke vragen die we ons vandaag stellen: Wat is maakbaar in een jong leven? Waarom creëren we zo graag ‘betere versies’ van onszelf, bv. op sociale media? Zijn we wie we zijn, of hoe wij ons tonen? Waar zit die moeilijke grens tussen kwetsbaarheid en perfectie.

Mentoren: Lieve Goossens (fluit), Nele Delafonteyne (klarinet), Francis Pollet (fagot), Anthony Devriendt/Diechje Minne (hoorn), Simon Van Hoecke (trompet) en Bram Fournier/Jan Smets (trombone).

YoungStars: Tim Benes (fluit), Lore Lamote (fluit), Paulien Vandenbossche (fluit), Rani Van Wiele (klarinet), Rob Laethem (fagot), Yenthe Muffels (fagot), Jara Van Schaeybroeck (fagot), Hendrik Kuijpers (hoorn), Dorian Scheck (hoorn), Sebastiaan Aerts (trompet), Simon Binon (trompet), Matthias Debrabandere (trompet), Warre Dendievel (trompet), Martijn Vandenbossche (trompet), Yoran Ambroes (trombone), Jorien Jacques (trombone), Thomas Monden (trombone) en Niels Lukkesen (bastuba).

I SOLISTI speelt

Homo Deus Frankenstein is vanaf eind februari te zien in het Grand Théatre Genève.

Concept en creatie: Johan De Smet, Sara Ostertag Muziek: Frederik Neyrinck Ensemble: I SOLISTI met Tomonori Takeda (klarinet), Francis Pollet (fagot), Simon Van Hoecke (trompet), Bram Fournier (trombone), Carlo Willems (percussie) Cineast: Kenneth Michiels Spel: Sheva Tehoval, Katharina Senk, Alice Toen (video) Vormgeving: Jens Burez Kostuums: Leentje Kerremans, Valerie Le Roy Klank – licht – techniek: Korneel Moreaux, Jeroen Doise, Jan Bekaert Homo Deus Frankenstein won de STELLA19 in de categorie beste vormgeving en video (Jens Burez, Kenneth Michiels). De STELLA-Darstellender.Kunst.Preis für junges Publikum wordt sinds 2007 uitgereikt aan opmerkelijke theaterproducties voor een jong publiek in Oostenrijk en is een initiatief van ASSITEJ Austria.

Berio

schrijf in op onze nieuwsbrief

volledige kalender op onze website

NextGeneration Artists Mathijs Everts & Jappe Dendievel

Achter de schermen Homo Deus Frankenstein

VOORUITBLIK reflections 2022#1

Artistiek en algemeen directeur Francis Pollet Zakelijk leider Els Weckx Productie en ACADEMY Cindy Ysewyn Communicatie Sien Beyens Klanktechnicus Victor Hidalgo

www.isolisti.be Artistieke Adviesraad Bob Permentier Maarten Quanten Frederik Neyrinck (Artist in Residence) Raad van Bestuur Walter Cromheeke, voorzitter Katelijne Boon Jef Cox Katja Geerts

isolisti

i_solisti

I SOLISTI Reflections 2021#3 concept: I SOLISTI samenstelling & redactie: Francis Pollet, Cindy Ysewyn, Els Weckx, Sien Beyens, Klaas Coulembier eindredactie & vormgeving: Klaas Coulembier foto’s: Frank Emmers (cover, p. 2, p. 6-8, YoungStars p. 14, Jappe & Mathijs p. 15, backcover); Koen Broos (p. 3, cd cover p. 10-11, foto Homo Deus Frankenstein p. 15); Damien Lovegrove (p. 4); Lis Antognini, Bjorn Comhaire, Julie Rommelaere (foto’s muzikanten p. 10-11); Lis Antognini (foto WILD p. 13); Phile Deprez (foto Homo Deus Frankenstein p. 14)

v.u. Francis Pollet, Jan Van Rijswijcklaan 155, 2018 Antwerpen

I SOLISTI Jan Van Rijswijcklaan 155 2018 Antwerpen 03 800 01 20 info@isolisti.be