Ik wil gewoon snorkelen, oké?

Dat ziet er al goed uit.

Foto's (2): Patrick Van Hoeserlande.

Klaar om naar de waterkant te stappen.

Katrijn Ools, medewerker van het NELOS-secretariaat, tijdens een doordeweekse dag in 1994: Het blauw gekleurde water omarmt mij. Ik zie de grote wijzers tikken van de klok die aan de kale, witte zwembadmuur hangt. Ik ben 11 jaar en een echte waterrat. Water maakt mij blij.

Al watertrappelend tuur ik naar de bodem. 3, 2, 1, ... voor de zoveelste keer maak ik mij klaar om naar de bodem van het diepe gedeelte te duiken, maar ik ben nog geen meter diep of ik voel een felle pijn in mijn oor die ik nog nooit eerder ervoer. Geschrokken zwem ik terug naar boven. "Wat is dat?". Ik probeer het nog eens, maar geraak tot mijn verbazing niet meer tot aan de bodem. De tijd staat stil. Ik ben elf jaar en besef dat ik vanaf nu niet meer naar de bodem van een zwembad zal duiken.

beleef eens een duikinitiatie

26 juni 2022, 15.50 u: de Scubapro Testdagen 2022 zitten er bijna op. Moe, maar voldaan begin ik de promofolders te verzamelen. In vergelijking met vorige keren was dit een zeer geslaagde editie. Het was tijdens de voorbereidingen al duidelijk dat dit wel eens een topeditie kon worden. Ik werd de laatste dagen bedolven onder de e-mails van mensen die interesse hadden om een duikinitiatie te doen. "Kunnen we dit wel aan?", "Hebben we voldoende duikmateriaal?", … Ik reflecteer de afgelopen weken.

"Ben je er klaar voor Katrijn?". Ik kijk op en zie Fleur en Nick staan. "Klaar voor wat?", zeg ik. "Voor je duikinitiatie, natuurlijk", antwoordt Fleur. Ik hoor ze lachen, ze hebben er duidelijk plezier in. In mijn hoofd begint het te malen … "Ik wilde eigenlijk net opruimen", zeg ik. "Dat regelen we wel", kaatst Fleur terug. "En weet dat ik ook erg veel last heb van mijn oren, als ik duik", kets ik weer terug. "Probeer je oren dan te klaren", zegt ze. Verdomme, … ik kan hier niet onderuit. Gun ze een pleziertje. "Goed", zeg ik, dan ervaar ik wat we hier al maanden lopen te promoten: 'Gratis duikinititaties in het Zilvermeer van Mol'. Met het duik- en zwempak dat mij in mijn handen geduwd wordt, stap ik naar de kleedkamer. Wat een gedoe. Het kost mij enorm veel moeite om het al natte duikpak over mijn enkels te krijgen. Nu begin ik te begrijpen waarom het zo lang duurt vooraleer de kandidaat-doopduikers hun materiaal in orde hebben.

Fleur ritst mijn duikpak dicht en ik krijg een benauwd gevoel aan mijn hals. "Dit spant toch wel", zeg ik. "Nu het trimvest, de vinnen en de duikfles", gaat Fleur verder. Ondertussen staat Patrick Van Hoeserlande, van het redactieteam Hippocampus, te glimlachen achter zijn fototoestel. "Dit zullen weer erg flatterende foto's worden", denk ik sarcastisch". "De enige persoon die mij mooi in beeld kan brengen is mijn vriend, maar die zit momenteel aan de ingang van het Zilvermeer, buiten het feestgedruis".

Na de uitleg over het duikmateriaal is het tijd om de duikbril aan te doen. Klaren van de oren lukt me niet, laat mij maar gewoon snorkelen.

We staan inmiddels tot aan onze heupen in het water van het Zilvermeer, samen met instructeur Nick. "Ik ga je eerst wat vertellen over het duikmateriaal", zegt Nick. Op een rustige en professionele manier geeft hij uitleg over de duikuitrusting. Ik ben me echter sterk bewust van de camera's die op mij gericht zijn, waardoor ik me moeilijk kan concentreren. "Komaan focus je Katrijn", denk ik. "Ziezo, laten we een duikje doen", eindigt Nick zijn betoog.

Troebel water omsluit mij en kleine stofdeeltjes dansen voor mijn ogen. Het zicht is beperkt. Ik denk aan de promotekst die wij verspreiden om mensen te triggeren een duikinitiatie te ondernemen. "Waar zouden die standbeelden dan staan?", vraag ik mij af.

Mijn buddy probeert mij aan te zetten nog wat te dalen. Eerlijk gezegd blijf ik liever net onder het wateroppervlak om aan mijn ademautomaat te wennen. Het gaat mij te snel. "Voor mij is het goed zo, laat mij gerust", denk ik. Toch gehoorzaam ik door nog verder te dalen, terwijl ik preventief begin met mijn oren te klaren. Dat lukt niet.

En daar is hij dan, de pijn die komt aanzetten als je met de auto rijdt in een bergachtig gebied of erger wanneer de piloot zijn landing te snel laat verlopen. Vooraleer ik de wonderlijke pillen kreeg van de apotheker, heb ik meermaals de zetel in het vliegtuig voor mij kapot geknepen door pijn in mijn oren.

Met mijn duim en wijsvinger die mijn neus dichtknijpen, probeer ik naarstig mijn oren te klaren. Dit lukt niet, is nog nooit gelukt … en zal waarschijnlijk ook nooit lukken. Mijn duim gaat omhoog. We gaan naar boven. "Sorry", verontschuldig ik mij, "ik kan mijn oren niet klaren". Ik maak duidelijk dat ik het niet zie zitten om nog te dalen. "Goed, reageert Nick, dan blijven we net onder het wateroppervlak. Misschien kunnen we wel een paar schelpen rapen".

We gaan terug onder. Terwijl ik mij concentreer op de schelpjes die op de bodem liggen, bedenk ik dat het onder water wel prettig vertoeven is en dan zit ik nog maar 50 cm onder het wateroppervlak. Een visje onder ons zwemt vlotjes over de bodem. Vermakelijk, ik hoef eigenlijk niet meer te zien dan dit. Ik geniet ervan. Waarom biedt NELOS geen snorkelcursussen aan voor mensen zoals ik?

welkom bij de club

5 september 2022, 19.15 u: een heldere hemel. Een gevoel van opluchting en dankbaarheid overheerst op dit moment mijn gedachten. Met voorzichtige passen beweeg ik mijn voeten over het grind. Het afgelopen jaar zijn er een aantal persoonlijke knopen doorgehakt. Na een carrière van bijna 15 jaar bij NELOS, zal ik de overstap maken naar het onderwijs. Verwachtingsvol kijk ik naar de toekomst.

"Zijn jullie er klaar voor?", zegt de trainer. "Ja, ik ben er klaar voor". Met een vastberaden tred begin ik zachtjes te lopen op de Finse piste om langzaamaan te versnellen. Ik loop! Eindelijk, ik loop en kijk alleen nog maar vooruit. 

KATRIJN OOLS

Bedankt voor de jarenlange goede samenwerking

Dank aan het team van de Scubapro Testdagen, het NELOS-promoteam, het redactieteam Hippocampus, de adverteerders, het NELOS-Bestuur, ... en uiteraard mijn naaste collega's van het NELOS-secretariaat: Margaux, Inge, Hannelore, Lien en Eva.

Aan onze nieuwe collega, Vicky Naveau, die in mijn plaats komt: 'Wees welkom!'.