การเดินทางของสวนที่หายไป THE MISSING PIECE MEETS THE BIG O เชล ซิลเวอรสเตน เรื่องและรูป ปลาสีรุง แปล
ปกแข็ง ราคา 177 บาท พิมพครั้งแรก : มิถุนายน 2540 พิมพครั้งที่สาม : กุม ภาพันธ 2544 จัดพิมพโดย สํานักพิมพบานบนตนไม จัดจําหนายโดย บริษัท แปลน บุคเน็ต จํากัด 83/29 หมู 6 ถนนงามวงศวาน แขวงทุงสองหอง เขตหลักสี่ กรุงเทพฯ 10210 โทรศัพท 591-8033 โทรสาร 954-5350 e-mail : p_booknet@hotmail.com ศิลปกรรมและพิมพที่ บริษัท แปลน พริ้นทติ้ง จํากัด
FOR JOAN ...Shel Silverstein แด พี่รัก ...ปลาสีรุง
สวนที่หายไปนั่งเศราเพียงลําพัง...
รอคอยใครสักคนที่จะมาหา และพามันไปที่ไหนสักแหง
บางก็เหมาะพอดี...
แตไมสามารถกลิ้งไปได
อันอื่น ๆ สามารถกลิ้งไปได แตก็ไมพอดีตัว
สวนอันหนึ่งไมรูเรื่องความเหมาะสม
และที่เหลือ ไมรูเรื่องอะไรเลย
อันหนึ่งบอบบางเกินไป
อันหนึ่งตั้งมันไวบนแทน...
และทิ้งมันไวตรงนั้น
บางมีสวนที่หายไปมากเกินไป
บางมีสวนที่หายไปมากชิ้นเกินไป เปนอันจบกันแคนี้
มันเรียนรูที่จะซอนตัวจากบางอันที่หิวกระหาย
บางมาเพิ่มมากขึ้น
บางดูใกลเกินไป
บางกลิ้งผานโดยไมสังเกต
มันพยายามทําตัวใหดูเตะตามากขึ้น...
แตก็ไมชวยใหอะไรดีขึ้นมาเลย
มันพยายามทําตัวใหดูหรูหราบาดตามากขึ้น
แตวิธีนี้กลับทําใหอันที่ขี้อายตกใจกลัวหนีหมด
ในทีส ่ ุดอันหนึ่งก็มาถึง ซึ่งเหมาะเจาะพอดิบพอดี
แตทันใดนั้น...
สวนที่หายไปเริ่มโตขึ้น !
และโตขึ้น!
"ฉันไมรูวา เธอจะเติบโตขึน ้ " "ฉันก็ไมรูเหมือนกัน" สวนที่หายไปตอบ
"ฉันกําลังตามหา สวนที่หายไปของฉัน อันที่จะไมเติบโตขึ้น..."
และแลววันหนึ่ง
อันหนึ่งที่ดูแตกตางออกไปมาถึง
"เธอตองการอะไรจากฉันหรือ?" สวนที่หายไปถาม "เปลา" "เธอปราถนาอะไรจากฉันหรือ?" "เปลา" "เธอเปนใครกัน?" สวนที่หายไปถาม "ฉันคือบิ๊กโอ" บิ๊กโอตอบ
"ฉันคิดวา เธอคือสิ่งที่ฉันตั้งตา เฝาคอยหามาตลอด" สวนที่หายไปบอก "แตฉันไมมีสวนไหนที่ขาดหายไปนี่นา" บิ๊กโอตอบ "ไมมีตรงไหนที่เธอจะเขามาสวมไดหรอกนะ" "ชางแยจังเลยนะ" สวนที่หายไปตอบ "ฉันกําลังหวังวา บางทีฉันอาจกลิ้งไปพรอมกับเธอ..." "เธอไมอาจกลิ้งไปพรอมกับฉันหรอก" บิ๊กโอตอบ "แตบางทีเธออาจกลิ้งไปไดด วยตัวเธอเอง"
"ดวยตัวฉันเองนะรึ สวนที่หายไปไมสามารถกลิ้งได ดวยตัวเองหรอก" "เธอเคยลองแลวรึยังละ?" บิ๊กโอถาม
"ถามุมสึกหายไป"
"แตฉันมีมุมแหลมนะ" สวนที่หายไปตอบ "ฉันไมมีรูปรางที่จะกลิ้งไดนี่"
บิ๊กโออธิบาย "และรูปทรงเปลี่ยนไปละ ถึงอยางไร ฉันตองไปแลวละนะ บางทีเราคงจะไดพบกันอีก..." และมันก็กลิ้งจากไป
สวนที่หายไปก็อยูโดดเดี่ยวอีกครั้ง
มันนั่งจมอยูตรงนั้นนานทีเดียว
และแลว... อยางชา ๆ ... มันยกตัวเองขึ้นจากขอบขางหนึ่ง
...และเปลี่ยนขาง
จากนั้น ก็ยก...ดึง...ลมตัวลง... มันเริ่มเคลื่อนที่ไปขางหนา...
และในไมชาขอบของมันก็เริ่มสึก... ยกดึงลมยกดึงลม...
และรูปทรงของมันก็เริ่มเปลี่ยนไป...
และแลวมันก็กระแทกแทนการลมตวลง...
และแลวมันก็กระโดดแทนการกระแทก...
และแลวมันก็กลิ้งแทนการกระโดด... มันไมรูหรอกวาจะไปที่ไหน และมันก็ไมใสใจ
มันกําลังกลิ้ง!
ใคร ๆ ตางอยากมีอาณาเขตของตัวเองตั้งแตที่นั่ง หองนอน หรือ บานสักหลัง สําหรับ เด็ก... บางคนอาจเริ่มตนมีอาณาจักรของตัวเองที่หองนอน หองใตหลังคา โรงรถ ซึ่งจุความสุขทุกรูปแบบ... ไวเก็บขุมทรัพยสวนตัว อาทิ หนังสือที่รัก ตุกตาตัวโปรด ของขวัญ ไววาดความฝนอันยิ่งใหญ ไวสรางจินตนาการอันไมรูจบ ...และเปนอาณาจักรที่อนุญาตใหเฉพาะคนพิเศษเทานั้น จึงจะมีสิทธิ์ลวงล้ําเขาไปได อาณาจักรอีกแบบที่ใคร ๆ ก็อยากไดคือ บานบนตนไม บานบนตนไมมีความพิเศษกวาตรงที่มันไมไดอยูบนดิน แตอยูบนตนไมใหญ มันไมสะดวกสบายนักหรอก แตเอื้อมมือนิดหนอยก็ไดสัมผัสธรรมชาติ เงยหนาขึ้นนิดก็ไดพบโลกแหงความจริง แตกี่คนกันทีจ ่ ะมีบานบนตนไม มีอาณาจักรแหงความสุขของตัวเอง? ถาใครชอบอานหนังสือ จะรูดีวาหนังสือคือโลกแหง ความสุขอีกแบบหนึ่ง! เรา..คนทําหนังสือมีความฝนวา บานบนตนไม ของ เราจะทําใหทุก ๆ คน มีความสุขกับการอาน ...โปรดมาเยี่ยมเราบอย ๆ