Amai by Thomas More Journalistiek

} Amai

Populairste dieetmethodes onder de loep } “Ik had geen reden om hem niet te vertrouwen”: Laura werd twee jaar mishandeld door haar vriend } Bie koos er bewust voor om jong moeder te worden } Lopen voor zij die dat niet meer kunnen } Naaldhakken en nepborsten: achter de schermen bij Miss Travestie 2016 } Farida Barki helpt laaggeletterden } Bart (31) viel 80 kilo af door een gastric bypass

IN DIT NUMMER 10 Oren die niet meer zwijgen 12 28

18 DiĂŤten onder de loep 04

38 Swipen voor liefde

Laura werd 2 jaar mishandeld 2

Farida Barki helpt laaggeletterden

edito Oef! Dat denken we als dit magazine naar de drukker is verzonden.

We hebben er maanden aan gewerkt, en als we heel eerlijk zijn, zijn we best wel trots op wat we gemaakt hebben. Zweet en tranen zijn gevloeid. Bloed gelukkig niet, al slaagde Sophie er wel in haar hand te verbranden tijdens het lay-outen. Ons grootste avontuur was op stap gaan in een wijk in Berlijn, die bekend staat als het centrum van de homo en sm-gemeenschap. Op die manier konden we ook eens ondervinden hoe het voelt om nagestaard te worden, omdat mensen vinden dat je ergens niet thuis hoort. Amber schreef over een eigen ervaring, namelijk de Wings for Life World Run, Famke ging op zoek naar wat de beste diëten zijn en Sophie praatte met een man die wel tachtig (!) kilo was afgevallen. Deze verhalen, en nog veel meer, kan je ontdekken éénmaal je deze pagina omslaat. We hopen dat jij evenveel plezier beleeft aan het lezen van “onze” “Amai”, als wij eraan hebben beleefd tijdens het maken.

22 3

Lopen voor wie dat Wings for Life World Run 2016

foto: (c) Stefaan Temmerman/ Red Bull

t niet meer kan TEKST: AMBER PARADA DELGADO

Voor het derde jaar op rij werd het startschot voor de Wings for Life World Run gegeven in Ieper. Dit loopevenement wordt op poten gezet door de stichting Wings for Life, een organisatie die op deze manier geld wil inzamelen voor het onderzoek naar dwarslaesi oftewel ruggenmergletsel. Hun hoofddoel is wie door dwarslaesie in een rolstoel zit weer te laten lopen. Dit jaar vertrokken honderdduizenden lopers vanop 34 verschillende locaties verspreid over de hele wereldop 8 mei stipt om 12 uur UTC (13 uur Belgische tijd) voor de grootste race met de meeste deelnemers ter wereld. Het grote verschil met andere wedstrijden is dat er geen finishlijn is. De deelnemers lopen niet naar het einde toe, maar lopen ervan weg. Ze worden ingehaald door een rijdende finishlijn: de Catcher Cars. Deze autoâ&#x20AC;&#x2122;s vertrekken een halfuur na de start van de race en versnellen op gegeven intervallen totdat de laatste loper wordt ingehaald en zo tot winnaar wordt bekroond.

: (C

“Het is een geweldige manier om geld in te zamelen én om wereldwijd meer bekendheid te krijgen!”

‘Mama, ik ga deze zondag lopen in Ieper’, zei ik drie jaar geleden voor het eerst. Nogal verbaasd omdat ik geen echte loper (of sportieveling in het algemeen) ben, beloofde ze mijn inschrijvingsgeld te sponsoren als ik meer dan vijf kilometer zou kunnen lopen. Tien kilometer later, fysiek en mentaal uitgeput, had ik mijn inschrijvingsgeld tegen alle verwachtingen in dubbel en dik terugverdiend.

Dit jaar bind ik voor de derde keer mijn veters onder de Menenpoort in Ieper, deze keer bij 30 graden en in de brandende zon. Na de eerste vijf kilometer, bij het eerste Energy Station, blijkt het water er al op te zijn. De Redbull Cola di deed ook niet echt deugd dus na 7,9 kilometer, helemaal uitgedroogd en licht in mijn hoofd door de hitte ben ik blij dat de Catcher Car me eindelijk inhaalt. Ruim drie uur later ben ik weer thuis en volg ik de live stream. Er zijn nog steeds lopers in de wedstrijd, meer nog, de 44-jarige Giorgio Calcaterra ziet er zelfs nog fris en energiek uit! Na 88,44 km kon ook de kwieke Italiaan de Catcher Car niet meer voorblijven en is het vorig record van net geen 80 kilometer volledig aan diggelen. Drie jaar geleden deed ik voor

“Wij hadden nog wel zin in een feestje!” 6

het eerst mee, gefascineerd door het concept van de finishlijn die je achternazit, maar nu blijf ik lopen om mijn steentje bij te dragen voor diegenen die niet meer kunnen lopen. Omdat het zo’n uniek gebeuren is, ging ik op zoek naar de oorsprong ervan. Wings for Life Foundation Zoals de naam al doet vermoeden, wordt de Wings for Life World Run georganiseerd door

Foto: Amber Parada Delgado de Wings for Life stichting. Oostenrijkse CEO Anita Gerhardter legt uit wat ze precies doen. ‘We willen ruggenmergletsels ge-

nezen. Daarom financieren we vooraanstaande wetenschappelijke en klinische onderzoeken wereldwijd.’ Oostenrijkse vindingrijkheid Omdat een gewone benefiet niet altijd genoeg resultaten oplevert ging het Wings for Life team op zoek naar een leukere manier om fondsen te werven, waarbij de donoren er zelf ook iets aan hebben. Het originele concept van de World Run kwam van twee Oostenrijkse sporten evenementspecialisten. ‘We waren enorm enthousiast wanneer ze ons voor het eerst het concept voorlegden,’ vertelt Gerhardter, ‘Vooral omdat het een geweldige manier is om geld in te zamelen én om wereldwijd meer bekendheid te krijgen voor onze stichting. Aangezien de meeste vooruitgang in het onderzoek geboekt wordt bij privé-initiatieven, hebben we de fondsen ook broodnodig.’

jaar weer willen meedoen.’ Toplocaties Als ze zelf zou meelopen heeft de Oostenrijkse een persoonlijke top drie: ‘Iedere locatie heeft zijn eigen vooren nadelen. In Australië lopen ze ’s nachts, in Portugal ligt het prachtige parcours dicht bij de oceaan en Oostenrijk is natuurlijk mijn thuisland.’ Watertekort Een groot probleem voor de organisatie in de Lage Landen dit jaar was het uitzonderlijk warme weer. Ook in

SELFIE RUN Om nóg meer mensen op hetzelfde moment aan het lopen te krijgen, lanceerde het Wings for Life team in 2015 de Selfie Run. Lopers kunnen de app downloaden en meedoen aan de wedstrijd volgens een parcours dat ze zelf kiezen. De app doet dienst als virtuele Catcher Car, dus iedereen loopt op hetzelfde moment. De resultaten van de Selfie Run tellen helaas niet mee, dus wie van plan is een podiumplaats te behalen neemt best deel op een officiële locatie. de eerste keer mee, maar is al een gehard loper door deelnames aan onder andere de Ten Miles in Antwerpen en de Spartacus Run. De World Run is niet alleen een loopwedstrijd maar een echt evenement. ‘Achteraf hebben we nog op een plein naar de andere lopers over de hele wereld gekeken tot de Peruviaan na 66km ingehaald werd door de Catcher Car. Spijtig dat op het plein de sfeer nogal rustig was, wij hadden nog wel zin in een feestje!’

Breda

Robin Houthuys en haar zus Foto: Amber Parada Delgado

’: (

zorgde de hitte voor problemen, vertelt deelneemster Robin Houthuys. ‘Het was enorm warm loop-weer en volgens ons had de organisatie te weinig watervoorzieningspunten voorzien.’ Houthuys liep dit jaar voor

100% efficiënt Het inschrijvingsgeld varieert van land tot land. Het eerste jaar in Ieper kostte een deelname veertig euro. Die prijs is ondertussen gezakt naar dertig euro, vooral omdat er meer en meer mensen deelnemen. De kosten van de World Run worden volledig gedekt door sponsors. ‘Hierdoor kunnen we garanderen dat 100% van het inschrijvingsgeld van het evenement naar onderzoek gaan. We zijn ook enorm trots dat we deze unieke garantie kunnen bieden.’ Toegankelijk evenement Ook mensen die door ruggenmergletsel in een rolstoel zitten, kunnen deelnemen aan de race. ‘De Wings for Life World Run is een evenement toegankelijk voor iedereen,’ verklaart Gerhardter, ‘Personen die een gewone rolstoel hebben kunnen deelnemen tussen de andere lopers. Hetzij door zelf te racen of door geduwd of getrokken te worden door een andere deelnemer.’ Blije lopers, meer donaties Het doel van de stichting voor dit jaar bleef hetzelfde als anders. ‘We wilden nog meer deelnemers aantrekken en nog meer geld inzamelen voor het onderzoek naar ruggenmergletsel,’ volgens Gerhardter, ‘Natuurlijk is het ook de bedoeling dat we veel blije lopers zien die een geweldige tijd beleven en volgend

Bie Willems wordt bewust jong moeder

“Jong moeder worden heeft alleen maar voordelen” TEKST & FOTO: FAMKE FIERENS

Bie Willems (23) studeerde voor leerkracht plastische opvoeding. Toen dat niets voor haar bleek, maakte ze de overstap naar kleuteronderwijs. Ze is zeven jaar samen met haar vriend en in april trouwen ze. Al enkele jaren had ze een kinderwens, waar ze met haar vriend over praatte. In februari 2015 beslisten ze om te stoppen met de pil te nemen. Op de dag van dit interview is ze zes maand in verwachting van een dochtertje.

Waarom wilde je graag jong moeder worden? ‘Er zijn verschillende redenen voor: eerst en vooral denk ik dat het contact met mijn kind beter zal zijn, omdat ik me meer betrokken zal voelen in de leefwereld en bij de interesses van mijn dochter. Puur fysiek heeft het ook voordelen: als jongvolwassene heb je meer weerstand en zie je minder af van een paar slapeloze nachten. Ten laatste zijn er, zowel voor moeder als kind, minder risico’s verbonden aan een zwangerschap als je jonger bent.’

Wanneer besliste je dat je graag jong moeder wilde worden? ‘Vanaf mijn tienerjaren wilde ik al heel graag kinderen. Mijn vriend wilde heel graag voor zijn dertig vader worden en door ons leeftijdsverschil van vijf jaar komt dat nu goed uit. We zijn ongeveer zeven jaar samen nu. Normaal waren we van plan om te wachten tot ik afgestudeerd was, maar toen ik van richting veranderde besloten we dat dat nog te lang zou duren. In februari ben ik dan gestopt met de pil en in augustus werd ik zwanger. Ons dochtertje wordt normaal

29 mei geboren, we kijken er al naar uit!’ Hoe reageerde je omgeving op het nieuws? ‘Iedereen reageerde heel positief! Ze zeiden meteen dat ik een goede moeder zou worden omdat ik erg goed en creatief om kan met kinderen. Ik was een beetje bang voor de reacties omdat ik nog studeer, maar omdat ik een stabiele omgeving heb trokken de meesten er zich niet veel van aan. Negatieve reacties krijg ik niet meteen, toch niet zo erg dat ze mij bij blijven of dat ik er wakker van lig. Misschien denken sommige mensen wel dat ik beter wat langer had gewacht, maar dat zeggen ze toch niet recht in mijn gezicht.’ Zijn er dan ook nadelen aan je jonge leeftijd? ‘Eigenlijk niet. Het enige dat een nadeel kan zijn, is dat je minder hebt kunnen sparen

waardoor je soms wel op je budget moet letten.’ Ben je soms bang dat je leven gaat veranderen? ‘Ik weet dat mijn leven enorm gaat veranderen maar daar kijk ik net naar uit! Het is echt iets dat ik wil dus kijk ik er vol spanning naar uit. Ik ben nieuwsgierig om te zien hoe alles verandert, niet bang.’ Waar kijk je het meest naar uit? ‘Het echte moederschap: opvoeden, spelen, leren en aanleren, mijn dochter zien ontwikkelen. Natuurlijk is het eerste waar ik naar uitkijk dat wezentje in mijn buik kunnen vasthouden en haar echt bij mij hebben!’ We wensen je veel geluk met je dochter!

Wanneer je oren nooit meer zwijgen Nele Pierre moet leren leven met oorsuizen

“Voor mij zal het nooit meer echt stil zijn” TEKST EN FOTO: AMBER PARADA DELGADO

Nele Pierre, studente farmaceutische wetenschappen in Leuven kampt al sinds haar vijftiende met oorsuizen. Wanneer ik op haar kot binnenkom zit haar vriend aan de tafel te werken aan een presentatie voor school, dus gaan we in de slaapkamer zitten om hem niet te veel te storen. ‘Ik hoor nog wel even goed als voordien, ik heb gewoon steeds een pieptoon op de achtergrond,’ laat ze me weten, ‘dat is vooral lastig als ik bijvoorbeeld een gehoortest moet afleggen, omdat ik dan niet goed het onderscheid kan maken tussen de

tonen van de test en mijn eigen pieptoon. ’ Onverwachte tuut Nele ging maar voor het eerst naar een fuif op haar zeventiende, dus toen ze op haar vijftiende plots een luide piep hoorde was ze totaal verrast. ‘Ik weet nog goed dat het begon vlak voor ik ging slapen. Ik hoorde plots een luide pieptoon dus riep ik meteen mijn ouders: “mama er is iets mis!” lacht ze. ‘Ik kon er echt niet van slapen, zo luid was het.’ De dag erna maakte ze een afspraak bij de dokter. Op zoek naar een verklaring Daar deed ze eerst een geluidstest om te controleren of er

niets anders aan de hand was, maar haar gehoor bleek nog in orde. ‘De dokter stuurde mij door naar een oorarts, die mij medicatie heeft voorgeschreven. Dat waren pillen met adrenaline in, maar daar werd ik heel actief van en kon ik ook in de klas niet meer stilzitten. Het gepiep in mijn oren werd er alleen maar erger van. Ik denk dat dat kwam omdat ik me er meer op focuste door die adrenaline.’ Toen de medicatie niet bleek te helpen werd ze doorverwezen naar een sportdokter, ‘Ik vond het zelf ook raar, maar blijkbaar kunnen gespannen nekspieren oorsuizen veroorzaken. In dat

geval zou het maar tijdelijk zijn. Ik ging dus regelmatig naar een sportdokter om er mijn spieren te leren ontspannen. Uiteindelijk hielp niets en moest ik er gewoon mee leren leven.’ Ze neemt het allemaal heel goed op. ‘Ik denk niet dat ik de ergste vorm van oorsuizen heb, er zijn mensen die er veel meer last van hebben. Dat kan natuurlijk ook persoonlijk zijn, dat ze het gepiep gewoon minder kunnen verdragen.’ Psychologische hulp Rond de tijd dat Nele haar diagnose kreeg, had iemand zelfmoord gepleegd omdat hij niet meer met het constante gepiep in zijn oren kon leven. Dit verhaal kwam vaak in de media, dus verwees haar dokter haar door naar een geluidspsycholoog. ‘Ik vond dat zelf niet nodig, dus hebben mijn ouders mij ook niet verplicht. Ik ben toen wel één keer geweest en dan hebben ze mij enkele tips gegeven. Nu zet ik bijvoorbeeld muziek op als ik me echt aan stoor aan het gepiep. Zo kunnen mijn oren zich focussen op een ander geluid dan alleen maar die pieptoon.’ Extra bescherming Ze raadden haar aan haar oren extra goed te beschermen. Hiervoor liet ze oordoppen op maat maken. Daar deden ze nog enkele testen en hebben ze vast-

gesteld dat Nele overgevoelige oren heeft. ‘Die overgevoeligheid heb ik blijkbaar altijd gehad. Mijn oren sturen eigenlijk al pijnprikkels bij 90 dB, waar dat normaal pas bij 120 dB is. Als je bedenkt dat een gewoon gesprek al 80 dB is, heb ik dus heel snel pijn.’ De oplossing? ‘Als de mensen rondom je geen pijn voelen, moet je ook denken dat je geen pijn hebt,’ zeiden ze. Ik krijg pijnprikkels maar het is

“Uiteindelijk hielp niets en moest ik er gewoon mee leren leven” niet schadelijk.’ Nele heeft haar oordoppen steevast bij als ze uitgaat, ‘Ik ben ooit mijn oordoppen kwijtgespeeld tijdens een avondje uit. Ik heb er toen onmiddellijk nieuwe laten maken.’ Storende ruis De intensiteit van de suizen is niet altijd hetzelfde. ‘Er zijn momenten waarop ik de piep veel harder hoor. Bijvoorbeeld als ik op café ben geweest en er veel rumoer was. Dan kom ik ’s avonds thuis en heb ik veel meer last. Maar ook bijvoorbeeld als ik een luid klaslokaal uitkom beginnen mijn oren echt hard te piepen. Soms is er gewoon echt geen aanleiding. Dan zeggen mijn oren plots “nu ga ik piepen!”’

Nooit meer stilte Gehoorschade valt natuurlijk het meeste op als het stil wordt. “In het begin was het wel wennen dat mijn oren piepten ’s nachts. Normaal is de nacht stil, maar voor mij zal het nooit meer écht stil zijn. Dat is wel raar.’ De fout van films? ‘Ondanks dat ze de oorzaak nooit echt hebben kunnen achterhalen, hebben ze mij wel enkele mogelijke aanleidingen gegeven voor mijn oorsuizen. Als ik er achteraf over nadenk heb ik in die periode vaak films gekeken met oortjes, wat redelijk schadelijk is. Ik zette het wel niet luid dus ik weet niet zeker of het effectief daar van komt.’ Behandeling voor slachtoffers aanslagen Als afsluiter vraag ik haar nog of ze ooit met haar een behandeling hebben besproken. ‘Blijkbaar bestaat er zuurstoftherapie. Ik las dat ze dat toepasten bij de slachtoffers van de aanslagen in Zaventem en dat dat de schade kan beperken. Toen vroeg ik me wel af waarom ze dat nooit bij mij hebben gedaan.’ Nele raadt iedereen aan om zijn oren voldoende te beschermen, zeker bij het uitgaan of tijdens festivals waar luide muziek wordt gespeeld. ‘Ik probeer dat ook duidelijk te maken aan mijn vrienden, maar die willen niet luisteren!’

Naaldhakken en nepborsten Achter de schermen bij Miss Travestie 2016 TEKST & FOTO’S: SOPHIE DE CLERCQ

Op zaterdag 27 februari vond in Oudenaarde de jaarlijkse Miss Travestieverkiezing plaats. Het kroontje ging dit jaar naar Dina Delvaux. Kjell Baert, Dina’s officiële naam, is met zijn 18 jaar de jongste Miss Travestie België ooit.

Patricia Spotlight heeft voor de gelegenheid zelfs haar persoonlijke spiegel meegebracht. Vijf kandidaten dongen dit jaar mee naar het felbegeerde kroontje. Dina Delvaux’ concurrentie bestond uit Patricia Spotlight, Daisy D-Zire, Lady Gwen en Varvara. Na het laat-je-ziendefilé, de persoonlijke voorstelling, de vrije act, het badpakdefilé en de Belgische ronde werden de kandidates uit hun lijden verlost. Om half een ‘s nachts werd Dina Delvaux uitgeroepen tot Miss Travestie 2016. Met haar 18 jaar is Dina Delvaux de jongste Miss Travestie ooit.

1. Enkele uren voor de show begint, verandert Kjell Baert in Dina Delvaux. 2. Zelfs tijdens de voorbereidingen neemt Patrica Spotlight de tijd om haar sociale media te checken. 3. Tijdens het badpakdefilé haalde Dina haar pluimen boven. 4. De kandidates werden begeleid door mannelijke dansers. Daisy D-Zire zorgde voor Nederlandse vertegenwoordiging.

5. Dina’s overwinning werd onthaald op luid applaus.

Kjell Baert vertelt hoe het is om Miss Travestie te zijn “Ik heb van Delvaux zelfs een handtas gekregen!” TEKST & FOTO: SOPHIE DE CLERCQ

Enkele maanden nadat hij tot Miss Travestie 2016 gekroond werd, zoek ik Kjell Baert (18) thuis op. Hij is net zijn auto aan het inladen, want diezelfde avond heeft hij alweer een optreden. ‘Sinds ik Miss Travestie ben, treed ik toch gemiddeld drie keer per week op.’ Ik mag hem interviewen in de brasserie van zijn ouders. Tijdens de verkiezing vertelde zijn mama me dat ze speciaal voor

de verkiezing de zaak een hele week hadden gesloten. Het is duidelijk dat Kjell veel steun krijgt thuis.

Hoe belangrijk was het voor jou om te winnen? ‘Het was heel belangrijk. Ik heb er lang naartoe geleefd en ik heb er veel voor aan de kant gezet. Mijn school heb ik verwaarloosd. Als ik niet had gewonnen, zou ik alles verkocht hebben en nooit meer opgetreden hebben.’

“Als ik niet had gewonnen, zou ik alles verkocht hebben en nooit meer opgetreden hebben”

Wat was het eerste waar je aan dacht toen je tot winnares werd uitgeroepen? ‘Ik dacht vooral aan mijn familie, vrienden en kennissen die allemaal gekomen waren voor mij. Ik was blij omdat ik wist dat ze opgelucht gingen zijn, ze wilden heel graag dat ik zou winnen. Er was 180 man voor mij! Ik ben

Kjell Baert maakt zijn auto klaar voor zijn optreden die avond.

ook wel heel blij dat ik de jongste Miss Travestie ooit ben.’

Kjell studeert in Gent, waar hij een specialisatiejaar verkoop en vertegenwoordiging doet. ‘Mijn ouders waren er niet blij mee dat ik mijn school zo verwaarloosde. Ik hoop dat ik dat op het einde van het jaar kan rechttrekken, maar soms kon ik ook niet anders.’ ‘Sinds ik Miss Travestie ben, treed ik zo’n twee à drie keer per week op, verspreid over heel België. Voor zo’n show krijg ik honderdvijftig tot tweehonderdvijftig euro, dat hangt af van waar ik moet optreden en hoe lang de show duurt.’

“Dina durft al eens sterkere uitspraken te doen. Dina is eigenlijk een beetje een bitch”

Wanneer heb je voor het eerst vrouwenkleren aangetrokken? ‘Ik denk dat ik zeven of acht jaar was. Ik deed dat sindsdien toch minstens een keer per week. Toen ik uit de kast kwam, ondertussen twee jaar geleden, heb

“Toen ik uit de kast kwam, ondertussen twee jaar geleden, heb ik ineens alles verteld. Ik zei dat ik op jongens viel en dat ik travestiet was.”

ik ineens alles verteld. Ik zei dat ik op jongens viel en dat ik travestiet was.’ Heb je weleens negatieve reacties gekregen? ‘Nee, ik heb geen enkele negatieve reactie gehad.’ Heeft Dina Delvaux een eigen persoonlijkheid? ‘Ja, zij is helemaal anders dan ik. Dat zullen mijn vrienden zeker kunnen beamen. Zelfs als ik me aan het schminken ben, begin ik al te veranderen. Dina is helemaal anders in de omgang. Sympathiek en vriendelijk

ben ik altijd, tegen iedereen. Maar Dina durft al eens sterkere uitspraken te doen. Dina is eigenlijk een beetje een bitch. Als Dina binnenkomt, moet iedereen haar gezien hebben.’ ‘Tijdens de voorbereidingen ging het er eigenlijk wel heel rustig en kalm aan toe bij de kandidates onderling, en dat had ik niet verwacht. Toen de uitslag bekend was, is dat wel wat veranderd. Maar dat vind ik normaal. Na de show heb ik van geen van hen nog iets gehoord, behalve van Lady Gwen, die tweede was.’ Waar komt je naam vandaan? ‘Dina komt van Dina Tersago, omdat ik haar een hele mooie vrouw vind. En Delvaux komt natuurlijk van de handtassen, omdat ik verzot ben op handtassen. Mijn personage Dina zal altijd een handtas bij zich dragen. Als ik gewoon Kjell ben, draag ik natuurlijk geen handtassen. Ik heb van Delvaux zelfs een handtas gekregen! Als die is aangekomen, ga ik daar wel eens mee naar school gaan.’ Wil je Kjell ook eens aan het werk zien als Dina Delvaux? Op de Gentse Feesten treedt Dina tien dagen lang op! Zeker de moeite om eens te zien.

De vijf populairste diëten van dit moment onder de loep TEKST & BEELD: FAMKE FIERENS

De meeste vrouwen maken in hun leven wel een moment mee waarop ze denken: ‘Nu moet ik echt wat kilootjes kwijt.’ Ook ik ben één van die vrouwen. Samen met een diëtiste overloop ik de nieuwste dieettrends van dit moment, en evalueren we of ze wel zo efficiënt en gezond zijn als wordt beweerd.

PALEODIEET

Ulrike is diëtiste van beroep. Ze werkte lang bij mensen aan huis, maar 11 jaar geleden besliste ze om zelf een afslankcentrum te openen: Delgada. Daar kunnen mensen terecht voor voedingsadvies, afslanktraining, maar ook voor zonnebank en infraroodcabines. Zelf werkt ze met het equilibre-3 dieet, wat een systeem is waarbij je met vervangmaaltijden werkt. Samen met mij werpt ze haar kritische blik op de vijf populairste diëten van dit moment.

Dit dieet grijpt terug op het principe dat alle producten die onze voorouders aten, gezond zijn. Je eet dus eigenlijk als een holbewoner. De belangrijkste dingen die je tijdens dit dieet mag eten zijn vlees, vis, noten en zaden. Wat ook mag zijn vers fruit en groenten. Bewerkte producten en chemische toevoegingen zijn dus uit den boze. Het enige wat je dus eigenlijk mag eten is vers voedsel. Voor veel mensen is de eerste week het moeilijkste, omdat brood, pasta en rijst verboden zijn. Je lichaam krijgt op die manier veel minder koolhydraten binnen dan het gewend is. Volgens volgers van het dieet voel je je na die eerste week wel terug veel beter.

Diëtiste Paleo is een levenswijze en kan je heel je leven volhouden zonder gezondheidsproblemen te veroorzaken. Velen volgen het voor 80% wat betekent dat ze af en toe wel eens bewerkte producten gebruiken. Het is dan ook moeilijk om Paleo 100% strikt te volgen in onze westerse wereld. Paleo kan zorgen voor een geleidelijk gewichtsverlies. Verwacht geen groot gewichtsverlies op korte tijd. Je voelt je wel snel energieker. Paleo is één van mijn favorieten.

CAMBRIDGEDIEET Als je dit dieet wil volgen, moet je bereid zijn drie maaltijden per dag vloeibaar in te nemen. De rest van de dag kan je aanvullen met ander eten. Er zijn drie manieren waarop je dit dieet kan volgen. De eerste is de snelle methode. Dan neem je drie tot vier vloeibare maaltijden per dag, zonder ander voedsel te nemen. Als tweede kan je er ook voor kiezen om af te wisselen: je neemt dan de ene dag de vloeibare porties zonder eten, de andere dag neem je daarnaast nog 800 kilocalorieën aan gezond voedsel in. Tot slot kan je de cambridge voeding een kwartier voor je normale maaltijd met een laag caloriegehalte innemen, het maximum aantal is dan 800 kilocalorieën per dag.

Diëtiste Cambridge is een merknaam van vervangmaaltijden met een programma aangepast aan het gewenste resultaat, geslacht, fysieke arbeid… Dit programma zit goed in elkaar. Werken met vervangmaaltijden is interessant voor personen die te weinig tijd hebben om zelf hun maaltijden samen te stellen of die te snel in de verleiding komen om voor foute voedingsmiddelen te kiezen. Het is goed vol te houden en kan ook gebruikt worden om het gewichtsverlies te behouden. Het is wel aan te raden het juiste programma te laten samenstellen door een deskundige.

VASTENDIEET Het uitgangspunt van dit dieet is dat je slechts twee dagen per week je calorieën moet beperken tot 600kcal voor mannen en 500kcal voor vrouwen. Tijdens de andere dagen van de week mag je gewoon eten, maar niet overdrijven met fastfood en snoep. Volgens de ontdekker van dit dieet, Dr Michael Mosley, blijkt dat een afwisselend vasten dieet makkelijker vol te houden is, omdat ons lichaam het gewoon is om niet altijd eten te vinden. Volgens hem zijn de belangrijkste voordelen dat je afvalt, dat je levensverwachting hoger is, het je geheugen boost, en dat je er een beter humeur en meer energie door krijgt.

Diëtiste Af en toe eens vasten kan geen kwaad, al is het niet voor iedereen interessant. Iemand die bijvoorbeeld een fysiek zware baan heeft komt niet toe met 500 kcal en zal zich niet goed meer kunnen concentreren. Voor personen die het wel strikt kunnen volgen gaat het zeker op korte tijd resultaat geven. De kans is groot dat je de overige dagen zo’n trek hebt in voedingsmiddelen die op de vastendagen niet genomen mogen worden, dat je makkelijk te verleiden bent voor fastfood en snoep. Hierdoor neem je op deze dagen te veel kcal op waardoor het gemiddelde opgenomen kcal hetzelfde blijft als voor de start van het dieet. Ook bij personen die wel resultaat boeken verwacht ik op langere termijn een terugval.

HALVEER-ALLES-DIEET gewicht te verliezen. Volgers van het dieet zeggen Als je altijd eet totdat je niet meer kan, neem je dat ze de eerste dagen een hongergevoel ervoeren, meer voedingsstoffen op dan dat je nodig hebt en maar eenmaal dat weg was het een makkelijk dieet kom je bij. Als je elke dag de helft van je gewoonis om vol te houden. lijke porties eet, val je af. Dat is althans wat het halveer-alles-dieet belooft. Je zou op een leuke Diëtiste manier gewicht verliezen, omdat je nog steeds mag Dit lijkt me inderdaad een “makkelijk dieet”. Al betwijeten waar je zin in hebt, alleen minder. De enige fel ik of het voor iedereen geschikt is. Iemand die kiest maaltijd waar je een normale portie kan eten is de voor gezonde voedingsmiddelen met voldoende afwisseling lunch, omdat dat volgens dit dieet de belangrijkste gaat hier baat bij hebben. Personen die vaak kiezen voor maaltijd van de dag is. Wat ook wordt aangeraongezonde voedingsmiddelen kunnen zeker ook gewicht den, is om langer te kauwen op het eten dat je dan verliezen op deze manier maar gaan er niet gezonder mee wel binnenkrijgt. Op die manier krijgt je lichaam worden. Begeleiding door een diëtiste lijkt me hier dan ook immers sneller een voldaan gevoel, zonder dat je jezelf hoeft vol te proppen. Ook warm water drinaangewezen. ken helpt om minder te eten en daardoor sneller

17-DAGEN-DIEET en laatste cyclus is er een die eigenlijk langer dan Dit dieet is een uitvinding van de Amerikaans zeventien dagen duurt, namelijk de rest van je dokter Michael Moreno, bekend van onder anleven. Het is nu de bedoeling dat je alles wat je dere Doctor Phil. Zoals vele andere diëten is ook hebt geleerd in de vorige cycli blijft toepassen, dit er eentje waar koolhydraatarme voeding cenzodat je de rest van je leven op een gezond getraal staat. Ook al doet de naam anders vermoewicht blijft. den, duurt dit dieet langer dan zeventien dagen. Je volgt namelijk vier cycli die telkens zeventien Diëtiste dagen duren. Iedere dag drink je 250ml warm water met het sap van een halve citroen. Wat je Hier gaat het om een dieet waar je veel van kan leren. de rest van de dag mag eten, hangt af van de cyIn tegenstelling tot een dieet waar je met vervangmaalclus waarin je zit. In de eerste cyclus eet je geen tijden werkt, moet je hier al je maaltijden zelf bereiden. koolhydraten, waardoor je dus vet gaat verbranIdeaal dus voor personen die graag met voeding bezig den. De nadruk ligt dan op het eten van eiwitzijn en toch gezonder willen leven en willen afslanten en groenten. Ook wordt er aanbevolen dat je ken. Je lichaam krijgt de kans om te detoxen zonder te elke dag minstens zeventien minuten intensief moeten vasten. Na het detoxen introduceer je terug voesport. Tijdens de tweede cyclus wissel je dagen dingsmiddelen waarbij je dan de kans krijgt om te bekijmet eten uit de eerste cyclus af met verbeterdagen. ken of deze voedingsmiddelen al dan niet geschikt zijn Dan mag je dingen eten die eerst niet mochten, voor jou. Dit kan verschillen van persoon tot persoon. zoals granen en aardappelen. De derde cyclus Ook hier gaat het om een nieuwe levenswijze die ideaal heeft als doel om je een gezond voedingspatroon is om je gewichtsverlies te behouden. aan te leren. Je mag pasta eten en ook één alcoholische drank per dag is toegestaan. De vierde

De SM-scene in Schöneberg tijdens de Easter Fetish Week

Zwart leder en regenbogen TEKST & FOTO’S: AMBER, FAMKE & SOPHIE

In de week voor Pasen kom je in Schöneberg overal mannen in lederen klederdracht tegen. Dat doen ze ter gelegenheid van de Berlin Leather and Fetish Week. Naar aanleiding van deze bijzondere week gingen wij er een kijkje nemen. ‘Jullie zijn gek’, zeiden mensen ons als we vertelden wat we van plan waren. Drie jonge meisjes die een reportage gaan maken over sm-appartementen in Berlijn, dat was blijkbaar iets gevaarlijks. Wij zagen er echter geen problemen in. We waren immers met

drie, en gevaarlijk zijn heeft niks met seksuele voorkeuren te maken. Plan in het water Onze contactpersoon, die we Ephraim noemen, was heel erg enthousiast: het was namelijk Berlin Fetish Week! Ephraim verhuurt appartementen die speciaal zijn ingericht om er aan sm te doen. Wat we ons daarbij moesten voorstellen, wisten we niet. De appartementen liggen in de wijk Schöneberg in Berlijn. Die wijk staat al sinds de jaren ’20 bekend om zijn gay scene.

Easter Fetish? Het Easter Fetish Festival vindt jaarlijks plaats in de Berlijnse wijk Schöneberg. Het hele festival draait voornamelijk rond lederfetisj en alles wat daarbij komt kijken. Er worden verschillende evenementen georganiseerd zoals een fetisjdiner, een boottocht en een rommelmarkt. Één van de opvallendste activiteiten tijdens de editie van 2016 was de puppyrondwandeling. Dit is geen wandeling met hondjes, zoals de naam doet vermoeden, maar wel een wandeling waar mensen met een hond-baas relatie aan meedoen. De mannen die dan de hond zijn, wandelen met een masker en aan de leiband mee met hun baasje, door de straten van Berlijn.

Al lichtjes zenuwachtig, stuurden we Ephraim ’s morgens nog een bericht om de afspraak te bevestigen. Ons hart stond stil toen hij antwoordde. Met een vage smoes annuleerde hij onze afspraak! Zijn afscheidsgroet “sorry for the inconvenience” maakte ons lichtjes boos. Wat moesten we nu doen? Ons gekke plan viel helemaal in het water. Halsbanden en maskers Zonder veel goede moed vertrokken we naar Schöneberg. ‘Laten we gewoon een reportage maken over de wijk’, opperden we. Met onze camera in de hand en met een bang hartje stapten we uit de metro. Al snel keken we onze ogen uit: overal liepen

mannen in lederen kledij, met halsbanden aan of met maskers over hun gezicht. We ervoeren iets wat we nog nooit ervaren hadden: wij, drie jonge meisjes, waren een rariteit in deze straat. We werden langs alle kanten argwanend bekeken. Stoer stapten we toch een winkel binnen die lederen kledij en sm-attributen verkocht. De deur van de winkel waarschuwde ons wel: verboden foto’s te nemen! Max Lindinger, de eigenaar van Butcherei Lindinger, bleek heel aardig te zijn. De shop van Max is een wat chiquere shop. Je kan er lederen kledij kopen, maskers, outfits voor rollenspellen, zweepjes… Op voorwaarde dat je een goed gevulde portemonnee hebt meegebracht. Max opende zijn winkel omdat hij vond dat de buurt nood had aan een chiquere winkel. Max vertelde ons meer over de buurt: ‘Veel clubs hebben een dress code, je komt er niet binnen als je

‘Binnen mag je geen foto’s nemen, maar van mij wel’, lacht Max Lindinger.

‘In Wenen kan ik niet rondlopen zoals hier, het is een enorm verschil’ - Max

geen leder draagt of fetisjkleren. Het hangt ervan af wanneer je gaat, sommige clubs hebben alleen een dress code in het weekend, andere hebben elke dag een dress code.’ We namen afscheid van Max en gingen verder op pad. Interview met een hond Dat was een meevaller! Seksshops binnenstappen? Helemaal niet gevaarlijk! Ons humeur verbeterde op slag, en we gingen verder op pad. Ook al werden we vreemd bekeken, we voelden ons er meteen op ons gemak. Overal hingen er regenboogvlaggen, en ook het café Romeo Und Romeo charmeerde ons. Op straat komen we heel wat mensen tegen, vooral mannen in gear, speciale lederen outfits, en enkelen met hondenmaskers op. Uit nieuwsgierigheid vragen we aan één gemaskerde man die in een groepje staat te praten of we een kort interview mogen afnemen. Hiervoor kijkt hij eerst naar de man naast

hem, die zijn baasje blijkt te zijn, om er toestemming aan te vragen. Na enkele woorden uit te wisselen in het Duits en wat te grommen naar zijn baasje staat hij ons dan toch te woord. Max komt uit Wenen en vertelt ons zijn achternaam liever niet. ‘In Berlijn en in deze buurt kan iedereen rondlopen in gear en leder zonder dat er iemand zal omkijken, in Wenen is dat een ander verhaal.’ Via het internet kwam hij het bestaan van het evenement te weten en besloot er naartoe te komen. Na enkele dagen heeft hij het hier al enorm naar zijn zin. ‘Ik hou van Berlijn omdat het zo’n open stad is. Je kan hier alles vinden dat je niet in Wenen vindt, omdat dat een unieke en oude stad is, een oubollige stad waar niets van dit zelfs bestaat.’ Na het interview poseert hij maar al te graag voor ons, terwijl zijn vrienden en zijn baasje op de achtergrond hartelijk staan te lachen.

Geen rozengeur en maneschijn Je zou denken dat de homogemeenschap zich hier in het paradijs waant, maar aan de zenuwachtige blikken die we toegeworpen krijgen en de no photo bordjes die expliciet indringers afweren, merken we toch dat niet iedereen zich hier op zijn gemak voelt. Dat komen we te weten in van de vele kledingwinkels met erotische kledij voor mannen. In de boekenwinkels vind je aangepaste literatuur. Begroet door een klein hondje, stappen we de winkel binnen. Winkeleigenaar Wagner legt ons uit waarom hij zich af en toe bedreigd voelt: ‘Soms gebeuren er nog dingen. Ik heb persoonlijk nog niets meegemaakt en ook mijn winkel is nog gespaard gebleven, maar ook in deze buurt worden homoseksuelen nog lastiggevallen.’ Of hij speciaal naar Berlijn is gekomen voor de open minded buurt? ‘Ik kwam naar Berlijn omdat het hier gewoon beter leven is, er zijn meer mogelijkheden. Ik koos deze buurt speciaal om er mijn winkel te openen. Er zijn natuurlijk ook minder open minded mensen in Berlijn, maar alles bij elkaar blijft het de beste stad. Tijdens de Fetish week ziet de winkeleigenaar zijn cliënteel exponentieel stijgen. ‘Er komen dan klanten van over de hele wereld, een halfuur geleden nog had ik een klant vanuit Chili’, vertelt hij ons trots. We nemen afscheid van Wagner en Schöneberg. Toch jammer dat we die sm-appartementen nooit zagen!

Homo en vluchteling in Berlijn Sinds begin februari is Berlijn twee vluchtelingencentra rijker. Deze centra zijn echter niet gewoon, want ze zijn speciaal bedoeld om mensen uit de LHTB-gemeenschap (lesbiennes, homo’s, transgenders & biseksuelen) op te vangen. Dikwijls worden deze mensen in andere vluchtelingencentra gepest door de andere bewoners, waardoor ze nood hebben aan een plek voor zichzelf. In Berlijn komen elke dan ongeveer 600 vluchtelingen toe, waarvan dus ook een deel homoseksueel of transgender is. Een paar weken eerder werd in Nürnberg ook al zo’n centrum opgericht. Beide centra werden opgericht door verenigingen die zich inzetten voor de belangen van LHTB-mensen.

Wagner is gelukkig nog gespaard gebleven van homofoob geweld, vrienden van hem hebben soms minder geluk.

Schöneberg In de jaren ’20 stond Berlijn bekend als stad in Europa waar de homogemeenschap het meest aanvaard en uitgebreid was. Toen de nazi’s in de jaren ’30 aan de macht kwamen, kwam hier echter een einde aan. Hitler liet homoseksuelen vervolgen, waardoor veel mannen niet meer openlijk voor hun seksualiteit durfden uitkomen. Degenen die dat wel deden, werden opgepakt en vervolgd. Toen tijdens het communisme Berlijn een verdeelde stad werd, was West-Berlijn weer de hoofdstad van de homogemeenschap in Duitsland. Vandaag zijn er enkele bekende wijken waar veel gay-bars en fetisj-winkels te vinden zijn, onder andere Kreuzberg en Prenzlauer Berg. De meeste gay-bars, hotels, clubs en shops vind je echter in Schöneberg, waar jaarlijks verschillende evenementen voor de homogemeenschap plaatsvinden. Rond Pasen vindt er de Easter Fetish Week plaats, er is het Gay & Lesbian Street Festival en ook de Gay Pride komt jaarlijks door de straten van Schöneberg. In september gaat er de Folsom Europe door, een week waarbij de buurt wordt omgetoverd tot fetisj jaarmarkt. In 2008 werd in de Berlijnse wijk Schöneberg een monument opgericht om de vervolgde homoseksuelen te herdenken.

Monument om de homoseksuele slachtoffers van WOII te herdenken.

Adressen: Butcherei Lindinger Motzstrasse 18 D-10777 Berlin http://www.butcherei.com/ Wagner Berlin Motzstrasse 32 D-10777 Berlin http://www.wagnerberlin.com/

Farida Barki helpt laaggeletterden

“Bij mijn vorige job had ik meer het gevoel dat ik mijn baas rijk aan het maken was. Nu heb ik het gevoel dat ik de maatschappij rijker maak” TEKST: FAMKE FIERENS

Farida Barki werkt 7 jaar voor Wablieft?, een organisatie die zich inzet voor laaggeletterden. Met hun Wablieft-krant en tijdschrift geven ze laaggeletterden de kans om ook nieuws te kunnen lezen. Geen overbodige luxe, want uit een onderzoek blijkt dat 1 op 7 volwassenen laaggeletterd is. Wat doet Wablieft juist? ‘Wij doen in totaal vijf verschillende dingen onder de noemer van duidelijke taal. Ten eerste reiken we elk jaar de wablieft-prijs voor duidelijke taal uit aan een bedrijf of organisatie die een inspanning geleverd heeft om zo duidelijk mogelijk te communiceren. Daarnaast brengen we ook elke week een krant uit in duidelijke taal. Die is bedoeld voor iedereen die om welke reden dan ook het te moeilijk vindt om een gewone krant te lezen. De krant wordt gebruikt in lagere scholen, middelbare

scholen, maar vooral door volwassenen en anderstaligen die Nederlands leren. Ook Nederlandstaligen die niet goed genoeg kunnen lezen om gewone kranten te kunnen lezen, gebruiken onze krant. We hebben dus een heel breed doelpubliek. Verder brengen wij ook elk jaar vier boeken uit in duidelijke taal. Dit zowel in fictie als non-fictie, voor mensen die gewone boeken in de bibliotheek te moeilijk vinden. Daarvoor werken wij werken samen met uitgeverij Vrijdag in Antwerpen. Zij raden ons schrijvers aan

waarmee we dan in zee gaan. Meestal schrijven die een origineel verhaal voor ons, maar af en toe bewerken ze een bestaand verhaal. Als laatste brengen we ook tekstadvies. Enerzijds herschrijven we teksten voor organisaties. Dit zijn brieven, folders, noem maar op. Anderzijds geven we ook trainingen over duidelijk taalgebruik. We geven tips om duidelijker te communiceren, zowel schriftelijk als mondeling.’ Wat is jouw functie bij Wablieft? ‘Ikzelf ben vooral bezig met het tekstadvies, ik herschrijf en geef trainingen. Ook doe ik eindredactie op de krant. Als mijn collega het druk heeft, help ik ook mee met promotie maken.’

Hoe bent u in contact gekomen met Wablieft? ‘Zeven jaar geleden werkte ik als coördinator in een vertaalbureau, ik was het doorgeefluik tussen vertaler en klant, maar ik mocht zelf niet vertalen. Het was een hele andere sector en de job lag mij totaal niet. Dan ben ik beginnen rondkijken en solliciteren. Eén van de vacatures was van Wablieft. Eerst werd ik niet aangenomen, maar een paar maand later kwam er een nieuwe plaats vrij en waagde ik opnieuw mijn kans. Deze keer werd ik wel aangenomen. De aanhouder wint.’ Dat was dan wel direct jouw ding? ‘Ja, ook omdat deze job een maatschappelijke relevantie heeft. Bij mijn vorige job had ik meer het gevoel dat ik mijn baas rijk aan het maken was. Nu heb ik het gevoel dat ik de maatschappij rijker maak. Dat was een overtuigende factor om te solliciteren. Ik wist dat ik niet meer in de privésector wilde werken, maar een algemeen nut wou dienen.’ Heb je het gevoel dat laaggeletterdheid een taboe is? ‘Mijn collega die al vijftien jaar bij de abonnementendienst werkt, zegt dat ze wel merkt dat er een mentaliteitswijziging aan

WABLIEFT? Wablieft is een organisatie die zich inzet om ervoor te zorgen dat laaggeletterden ook een kans krijgen om een krant of een boek te kunnen lezen. Wablieft bestaat bijna 30 jaar en onderging heel wat veranderingen. Toen Wablieft in 1985 ontstond was het een gekopieerd blad met maar een paar artikels, dat om de drie weken verscheen. Nu is het een weekkrant met bijna 10.000 abonnees. In 2009 bracht de organisatie voor het eerst zes boeken uit. Vanaf 2011 kan je de Wablieft–krant ook digitaal raadplegen. Als laatste kwam er vanaf 2015 de Wablieft-start, wat een opstap is naar de krant.

de gang is. Toen ze hier in het begin werkte, schaamden veel mensen zich om een abonnement te nemen, omdat sommigen bang zijn dat andere mensen denken dat ze dom zijn. Wij bieden de mogelijkheid aan om onze krant in een anonieme envelop te laten bezorgen, en veel mensen kozen daar toch voor. Het taboe bestaat nog steeds, maar mensen schamen zich minder omdat ze onze krant lezen.’ Hoe bereiken jullie mensen? ‘Tot nu toe vinden de mensen ons. Vooral in scholen hebben ze een abonnement op de krant en leerkrachten gaan dikwijls aan de slag met ons materiaal. Langs de andere kant moet ik toegeven dat ik niet goed weet hoe men-

sen die geen opleiding volgen bij ons terecht komen. We hebben wel naambekendheid. We zijn de enige krant in Vlaanderen die verschijnt in duidelijke taal. Ik denk omdat wij de enigen zijn in Vlaanderen, dat mensen makkelijker hun weg vinden naar ons.’ Brengen jullie hetzelfde nieuws als de andere kranten? ‘Ja, dat is hetzelfde nieuws. We wilden van in het begin een volwaardige krant zijn. We gaan zelf op reportage, interviewen mensen, gaan mensen opbellen. Soms is het wel moeilijk natuurlijk, omdat je bepaalde nuances niet makkelijk kan neerschrijven in makkelijkere taal. Op die manier kunnen

sommige dingen wat harder overkomen. Naast de krant hebben we de wablieft-start. Dat is in tijdschriftformaat en een nog meer vereenvoudigde versie van de krant die elke twee weken verschijnt. Daarin moeten we soms wel schiften in onderwerpen, want sommige dingen krijgen we daar echt niet in uitgelegd. Bijvoorbeeld het woord parlement kunnen we niet gebruiken, omdat de lezer van wablieft-start niet het leesniveau heeft om woorden met drie lettergrepen te kunnen lezen. Dan wordt het heel moeilijk om alle onderwerpen te brengen. We hebben tussen de 7000 en 8000 abonnees, maar we vermoeden dat ons lezersbereik meer is, omdat we worden verspreid in scholen.’ Merken jullie een toename of een afname in laaggeletterdheid? ‘Met de crisis merkten we dat de abonnementen achteruit gingen, maar ik denk niet dat dat een kwestie is van minder laaggeletterdheid, maar meer een kwestie van minder budget. In 2013 is er een studie bekendgemaakt over laaggeletterdheid in cijfers, dat PIAAC (Programme for the International Assessment of Adult Competencies) heeft uitgevoerd. In die studies bleken dat de resultaten ongeveer hetzelfde zijn als eind jaren ’90. Namelijk dat 1 op 7 volwassenen van de Vlaamse bevolking laaggeletterd zou zijn. Ik schrok zelf erg van die cijfers.’ Hoe wordt bepaald of iemand laaggeletterd is? ‘De criteria om te bepalen wanneer iemand laaggeletterd is, zijn heel ruim. Een voorbeeld ervan is wanneer je thuis een brief ontvangt van de stad. Als je het moeilijk vindt om daaruit te begrijpen wat je moet doen, ben je voor een stuk laaggeletterd.’ ‘Volgens mij zegt dit ook wel wat over de kwaliteit van de teksten die we thuis toegestuurd krijgen.

Heel veel teksten zijn heel moeilijk opgesteld, maar veel mensen hebben het gewoon moeilijk om teksten te begrijpen.’ U geeft trainingen en sessies, hebben jullie ook opleidingen voor laaggeletterden zelf ? ‘De trainingen zijn bedoeld voor mensen die duidelijk willen leren communiceren. De mensen die beter willen leren lezen bedienen we onrechtstreeks met onze krant en boeken. We krijgen soms wel de vraag van mensen die op zoek zijn naar een opleiding. Wij sturen hen dan meestal door naar een cvo (centrum volwassenen onderwijs). Ofwel naar een open school, waar ze zowel beter Nederlands als basisvaardigheden kunnen aanleren.’ Hoe gaan de trainingen juist in zijn werk? ‘We vertrekken vanuit de teksten van de deelnemers en ons overzicht van twintig tips om duidelijk te schrijven. Op basis daarvan bouwen we de vorming op. We overlopen de tips met de teksten en daarna maken we vooral heel veel praktische oefeningen. We merken dat mensen het meest leren als ze kunnen oefenen op hun eigen teksten. Dat kan soms confronterend zijn. Soms zien ze de fouten enkel bij hun collega’s en kunnen ze hun teksten vlot verbeteren. Ze hebben dan niet door wat de fouten zijn in hun teksten. In sommige groepen komt dan ook soms wat weerstand. Sommige mensen zijn gewoon om al dertig jaar op dezelfde

“Het mooiste compliment dat je kan krijgen, is wanneer iemand zijn abonnement opzegt omdat hij genoeg kan lezen” manier te schrijven, en ik kom dan als relatief jong ding aan hen vertellen dat ze het anders moeten aanpakken.

Kan u voorbeelden geven van tips die jullie geven? ‘De belangrijkste is dat je rekening moet houden met je doelpubliek. Dat lijkt heel banaal, maar ik merk dat heel veel mensen schrijven vanuit de organisatie, zonder rekening te houden met hun publiek. Ze schrijven bijvoorbeeld een brief waarin ze eerst heel veel uitleg geven, om pas op het einde tot de kern van de zaak komen en de info geven die jou als lezer aanbelangt. Zodat de lezer niet goed doorheeft wat de essentie van de brief is, en hij niet weet wat hij juist moet doen.’ ‘De klassieke tip is uiteraard dat je je zinnen niet te lang mag maken. Probeer je te beperken tot zinnen van 15 tot 20 woorden. Mensen schrikken dan vaak over hoe snel ze aan zoveel woorden zitten. En als je voor een laaggeletterd publiek schrijft, beperk je ze best tot maar 10 woorden. Soms is het moeilijk om zo te schrijven, omdat je dan een tekst krijgt die niet vlot leest. Maar voor de laaggeletterde lezer is dat wel een pak toegankelijker.’

Heeft u een persoonlijke ervaring waaraan u de impact van Wablieft hebt gemerkt? ‘Op een dag kregen we een telefoontje van een vrouw, wiens zoon een autismespectrum stoornis had. Die jongen was nog vrij jong en las onze krant. Op één van de pagina’s ging het over het Joegoslavië tribunaal en de oorlogsmisdadigers die daar moesten voorkomen. Op dezelfde pagina stond ook een artikel over een dictator in het Midden Oosten. Die jongen had op één of andere manier de link kunnen leggen tussen de twee artikels en zei tegen zijn mama dat als die criminelen voor het Joegoslavië tribunaal moeten verschijnen, die dictator ook zou moeten verschijnen voor zoiets. Zijn moeder was zodanig trots dat haar zoon mee was met het verhaal, en dat hij op die manier een logisch verband kon zien dat ze ons direct opbelde om ons te bedanken dat we het nieuws op zo’n manier hadden gebracht daar haar zoon dat verband kon leggen. Dat is heel fijn om te horen.’

FOTO UIT “EVA IS WEG” DOOR: JIMMY KETS

Bart Van Leemput (31) ging van 160 naar 80 kilo “Vroeger was ik volslank en knap. Nu ben ik alleen nog knap” TEKST & FOTO: SOPHIE DE CLERCQ

Als ik Bart Van Leemput zie, zie ik een lange, smalle jongeman. Als ik hem twee jaar geleden was tegengekomen, had ik dubbel zo veel Bart gezien: toen woog hij nog honderdzestig kilo. ‘Ik ben afgevallen door een gastric bypass. De reden daarvoor is niet alledaags: mijn zus heeft vier jaar geleden zelfmoord gepleegd. Voor mijn ouders was het heel belangrijk dat ze niet nog een kind zouden verliezen, deze keer aan obesitas of de gevolgen daarvan. Vooral voor mijn moeder was mijn zwaarlijvigheid een groot obstakel. Ik heb er heel lang niks aan willen doen, omdat ik mij daar wel goed bij voelde.’ Operatie uit dankbaarheid ‘In 2014 is mijn grootvader overleden en erfde mijn vader enkele appartementen. Van hem kreeg ik er daar dan één van. Ik vond dat daar iets tegenover moest staan en zette mijn principes opzij. Toen heb ik de beslissing genomen om een gastric bypass te nemen. In de eerste plaats deed ik dat dus voor mijn ouders, maar ondertussen ben ik heel blij met die beslissing omdat ik me veel beter voel. Ik zie er natuurlijk ook veel beter uit.’

Discriminatie op de arbeidsmarkt ‘Op het werk heeft mijn verantwoordelijke toegegeven dat ik mijn job nooit had gekregen moest ik nog honderdzestig kilo wegen. Ik werk in Planckendael en daar moet je al eens fysiek werk doen. Nadat hij dat gezegd had, besefte ik wel dat ik nu misschien meer kansen heb op de arbeidsmarkt.’ ‘Vroeger was ik de gezellige, grappige, volslanke. Nu kan ik nog steeds goed lachen, maar ik merk dat mensen me anders benaderen. Vroeger trok ik op met vrienden en de mensen die ik kende. Ik durfde geen gesprek aan te knopen met mensen die ik niet kende, terwijl ik dat nu wél durf.’ Geen schaamte Als ik vraag of hij zich ooit heeft geschaamd voor zijn gewicht, is hij duidelijk: ‘Nee. Ik ben er ook wel trots op dat ik die operatie ondergaan heb, dat ik

kan zeggen: “vroeger woog ik honderdzestig kilo.” Ik ben dus letterlijk gehalveerd.’ Een jaar ‘In augustus 2014 ben ik geopereerd. In maart 2015 woog ik nog maar honderd kilo. En ik bleef afvallen. In september 2015, een dik jaar later, woog ik nog maar tachtig kilo. Toen begon iedereen zich wel zorgen te maken. Ze zeiden dat ik te mager werd, ineens stond daar nog maar de helft. Zelf zie je elke dag je lichaam, maar mensen die me een tijdje niet hadden gezien, schrokken toch wel.’ ‘Ik kan mijn gewicht goed behouden. Het doel is om onder de negentig kilo te blijven, dan heb ik een BMI (Body Mass Index) van 22,5 en dat is perfect. Nu vind ik mezelf iets te mager. Anderzijds heb ik nu allemaal nieuwe kleren gekocht en als ik weer ga bijkomen, dan gaan die weer te klein zijn. Dat is wat tegenstrijdig: langs de ene kant wil ik graag negentig kilo wegen, langs de andere kant voel ik me nu wel goed. Ik ben nog nooit zo mager geweest sinds mijn puberteit.’

Emotionele eter ‘Ik was een emotionele eter, al van kinds af aan. Ik at mijn frustraties weg. Sinds mijn zus is gestorven, heb ik heel wat negatieve emoties ervaren die ik heb weg gegeten. Het is eigenlijk het klassieke verhaal dat je bij veel zwaarlijvige mensen hoort. Ik at snel en veel, en veel was niet genoeg. Die zak chips moest leeg.’ ‘Die factor heb ik nu toch wel kunnen regelen. Die drang naar eten heeft ook te maken met hormonen die signalen zenden naar je hersenen. Bij een gastric bypass is het zo dat het deel in je maag dat hormonen zendt naar je hersenen wordt afgesloten. Je houdt een kleine maag over zonder hormoonhuishouding. Je eet omdat je moet eten, maar niet omdat je daar emotioneel behoefte aan hebt. Dat is toch wat ik heb begrepen van de uitleg van de specialist’, zegt hij lachend. ‘Als er nu iets is, dan ga ik een ritje maken met de auto. Ik heb echt gezocht naar andere uitlaatkleppen en het lukt me wel om mijn gedachten te verzetten. Sinds mijn zus gestorven is, ga ik anders met dingen om. Waar ik me vroeger druk om maakte kan ik nu beter relativeren, uiteindelijk ook haar zelfmoord. Ik besef hoeveel geluk ik heb dat ik zo veel steun heb gekregen van vrienden en familie. Dan denk ik: “het kan altijd erger.”’ Gehalveerd ‘Veel mensen kunnen bepaalde dingen niet meer eten na zo’n operatie, maar ik heb geluk. Ik kan nog alles eten. Ik ben wel heel lang heel voorzichtig geweest. Ik probeerde alles eerst thuis

uit om te testen of ik er niet ziek van werd, wat tot nu toe nog niet gebeurd is. Als je moet overgeven van iets dat je gegeten hebt, heb je een dumping. Dat heb ik nog nooit gehad.’ ‘Ik heb ook amper veloverschot.

Bart in 2014 (foto: Bart Van Leemput). De specialist had me op voorhand gewaarschuwd dat ik ging moeten sporten om mijn vel te laten krimpen. Ik sport niet veel, maar ik moet erover waken dat ik genoeg eet en niet verder afval. Ik heb gewoon heel veel geluk gehad denk ik. Maar ja, het mag ook eens meezitten in het leven!’ Shopverslaving ‘Je hoort wel eens van mensen die na zo’n operatie hun eetverslaving vervangen door een andere, bijvoorbeeld een shop-

verslaving. Ik heb al mijn kleren nieuw moeten kopen en het is heel leuk om een winkel binnen te kunnen stappen en er van alles te pakken dat gewoon past. Vroeger had ik een 6XL en nu heb ik een medium of soms zelfs een small. Iedere keer als mijn loon gestort wordt, denk ik: “deze maand ga ik geen kleren kopen”, maar dat is me tot nu toe nog niet gelukt. Ik zorg er wel voor dat het niet uit de hand loopt.’ ‘Ik heb vrij lang gewacht om kleren te kopen, maar op een gegeven moment wordt het gewoon tijd. Ik heb mijn grootste jeansbroek bijgehouden, als ik daar nu mijn huidige broek naast hou, dan zie je dat een bil toen even groot was als mijn twee billen samen nu. Dan denk ik: “vroeger was ik echt een kolos!”’

31 en maagd Bart vertelt me ook dat hij nog maagd is. Daar schaamt hij zich niet voor: ‘Als je er eerlijk over bent, en het zelf geen taboe vindt, dan krijg je er ook geen negatieve reacties over. Mijn gewicht heeft daar zeker in meegespeeld, maar ik ben zelf ook heel kieskeurig. Het is niet evident om als dertigjarige toe te geven dat je het nog niet gedaan hebt. Volgens mij denken de meeste mensen dan dat ik een freak ben, of dat er iets mis is met mij.’ Schrik ‘Ik heb wel schrik om opnieuw bij te komen. Hierdoor ben ik geobsedeerd door de weegschaal. Ik sta er elke dag op om mijn gewicht te kunnen controleren. Iedere kilo die erbij komt, is er een die er misschien niet meer afgaat.’

BMI? De Body Mass Index (BMI) is een indicator die je vertelt of je een gezond gewicht hebt. Je BMI kan je zelf berekenen door je gewicht in kilo te delen door het kwadraat van je lengte in meter. Als je zelf ongerust bent over je BMI, is het raadzaam je dokter te raadplegen. Je hebt ondergewicht

< 18.5

Je BMI is perfect!

18.5 - 25

Je hebt wat overgewicht

25 - 30 > 30

Je hebt zwaar overgewicht

Laura (26) werd twee jaar mishandeld door haar vriend “Ik had geen reden om hem niet te vertrouwen” In 2014 kreeg de politie 39.668 meldingen van partnergeweld. Dat zijn meer dan 100 aangiftes per dag. In 40 op 100 gevallen betreft het meldingen van jongeren. Ook Laura werd mishandeld door haar partner. TEKST & FOTO: SOPHIE DE CLERCQ

‘De eerste keer dat dat gebeurde, hadden we gewoon een meningsverschil. Ik weet niet meer waarover dat ging, maar het was iets banaals. Ineens greep hij me naar mijn keel. Ik was heel hard geschrokken, en meteen erna kwam zijn verontschuldigingen: “Ik bedoelde het niet zo.” Toen begon ook ik me te verontschuldigen: “het was mijn fout, ik had daar niet zo op mogen reageren.” Ik heb heel lang de schuld bij mezelf gelegd.’

Ze heeft in het begin wel wat problemen ondervonden door haar verleden. Laura is namelijk mishandeld geweest in haar vorige relatie. Terwijl ze haar verhaal vertelt, trillen haar handen en haar stem. Hoe heb je je toenmalige vriend leren kennen? ‘Dat was op de middelbare school. We zijn jarenlang beste vrienden geweest en zo is het

van vriendschap naar een relatie overgegaan. We hadden een heel goede band en ik had ook heel veel vertrouwen in hem. Ik had geen reden om hem niet te vertrouwen. Ik was toen negentien jaar en hij achttien. We scheelden een jaar doordat ik een keer was blijven zitten. We waren al drie jaar vrienden toen we uiteindelijk een koppel werden.’ Hoe verliep die relatie in het begin? ‘Het eerste jaar was echt super. We hielden rekening met elkaar. Alles wat ik in een relatie verwachtte, was er voor mij.’

Laura begroet me vrolijk, met een sigaret in haar hand. Ik heb koffie voor haar meegebracht. ‘Cafeïne kan ik wel gebruiken, er is vanochtend iemand die me heel nauw aan het hart lag overleden’, reageert ze nuchter. We hebben afgesproken op de hogeschool, waar ze voor leerkracht studeert. We praten eerst wat over haar huidige relatie, die goed loopt.

14.9% van de vrouwen was afgelopen 12 maanden het slachtoffer van partnergeweld

10.5% van de mannen was afgelopen 12 maanden het slachtoffer van partnergeweld

En na een jaar is dat veranderd? ‘Hij komt uit een heel moeilijke thuissituatie, en na dat eerste jaar is hij bij mij thuis komen inwonen. Op zich ging dat wel, maar ik voelde wel dat hij heel erg neerkeek op mijn ouders en mijn gezinssituatie. Hij had het ook niet graag als ik te veel deed met mijn ouders. Dat vond ik al heel vreemd want het waren wel mijn ouders, mijn familie. Door dat samenwonen kwam er zo’n druk op onze relatie te staan dat ik na een jaar samen met hem thuis ben weggegaan.’ ‘Vanaf toen is het echt begonnen. Hij wou dat ik mijn ouders niet meer zag. Die twee laatste

jaren heb ik mijn ouders hoogstens vijf keer gezien. Ik had op dat moment niet door dat dat eigenlijk zijn wil was en niet de mijne. Van zodra we gingen samenwonen, moest het huishouden natuurlijk gebeuren. Als ik de afwas niet op zijn manier had gedaan, of ik hing de was op een foute manier op, dan kregen we ruzie. Dan kwamen er zeker klappen aan te pas.’ ‘De mentale mishandelingen manifesteerden zich in hatelijke opmerkingen: “Jij kan wel een paar kilootjes afvallen, meisje.” Met zulke opmerkingen gaf hij mij het gevoel dat ik nooit goed genoeg was voor hem. Dat tekent je wel op een manier.’

Laura blijft anoniem omdat ze niet in een hokje geduwd wil worden.

‘Iemand vroeg me ooit: “Hoe heb je dat zo lang laten aanslepen?” Daar zit natuurlijk een reden achter, en dat heb ik ook pas achteraf beseft. Toen ik 15 jaar was, heeft mijn beste vriend mij verkracht. Ik heb mezelf heel lang de schuld gegeven. Ik dacht: “ik zal wel iets gedaan hebben om dat uit te lokken, het zal mijn schuld zijn dat dat gebeurd is.” Sindsdien heb ik ook een heel laag zelf beeld. Ik had het gevoel dat ik niet beter verdiende.’ Laura studeert nu voor leerkracht, al heeft ze wel wat pech gehad. ‘Ik had eerst voor een fout vak gekozen. Ik heb ook een depressie gehad, waar ik

nog steeds in zit. Daardoor heb ik mijn belangrijkste stage niet kunnen doen, dus dat is wel een stap achteruit. Maar ik heb nog altijd heel veel zin om leerkracht te worden! Dat gaat niet zomaar weg. Het is een passie die niet zomaar uitdooft.’ Denk je dat die depressie komt door wat je vroeger hebt meegemaakt of is dat door een samenloop van omstandigheden? ‘Ik denk dat het de combinatie is van beide. Het is heel moeilijk om bepaalde dingen los te laten. Dat in combinatie met het leven dat niet altijd loopt zoals ik hoop, heeft mijn depressie veroorzaakt. Gelukkig houden mijn studies me recht.’ Hoe is jullie relatie uiteindelijk geëindigd? ‘Er zijn verschillende aanleidingen geweest. Het jaar waarin ik ben weggegaan, is mijn opa overleden. Mijn opa vond dat ik meer kon, en spoorde me altijd aan om verder te studeren. Mijn vriend was toen helemaal niet begripvol naar mij toe. Hij wou niet mee naar de begrafenis, ik kreeg van hem totaal geen steun. Zelf ben ik wel naar de begrafenis geweest. Mijn leerkracht

godsdienst van het secundair onderwijs is datzelfde jaar ook overleden. Dat was iemand waar ik enorm naar opkeek.’ ‘Toen was ik schoonheidsspecialiste, maar ik had altijd het gevoel dat ik meer wou, iets waar ik voldoening uit zou halen. Ik begon te overwegen om terug te gaan studeren. Ik heb dat toen aan mijn vriend verteld en uitgelegd dat ik meer uit het leven wou halen. Dat was niet naar zijn zin. Hij zei dat hij aan kindjes wilde beginnen. Daar ben ik heel erg van geschrokken. Ik wilde niet dat hij tegen mijn kinderen deed zoals hij tegen mij deed. Ik had op dat moment ook helemaal geen kinderwens, ik was daar nog niet mee bezig. Toen ben ik beginnen nadenken. Ik ben heel erg van mezelf geschrokken dat ik heb doorgezet en heb gezegd: “geen kinderen, ik ga studeren.”’

“Als hij kwaad was, was dat mijn schuld.”

‘Door hier op de hogeschool te komen en door veel nieuwe mensen te leren kennen, is mijn idee over die relatie beginnen kantelen. Mijn ouders weten nog altijd niet het fijne van hoe die relatie was. Ik wil hen daar niet mee kwetsen en belasten. Ik denk dat mijn ogen zijn

opengegaan door terug te gaan studeren.’ Heb je ooit iemand in vertrouwen genomen? ‘Nee. Zelfs na de relatie heb ik er maar met heel weinig mensen over gesproken. Er zijn niet zo veel mensen die dat weten van mij. Ik krijg niet graag een stempel, ik ben meer dan dat. Daarom wil ik ook alleen anoniem getuigen. Ik heb in het verleden al meegemaakt dat mensen een beeld over me vormen dat niet bij me paste. Of dat mensen onmiddellijk medelijden krijgen, dat is iets wat niemand nodig heeft. Ik wil niet in een hokje geduwd worden. Ik ben wie ik nu ben, veel sterker dan ik toen was. Het definieert mij niet, maar heeft mij wel gemaakt tot wie ik ben.’ ‘Het idee dat het allemaal mijn schuld was, daar ben ik nu wel van af. Het gevoel dat ik minderwaardig was, is wel altijd gebleven. Die gevoelens nam ik ook mee naar onze relatie. Als hij kwaad was, was dat mijn schuld, want ik deed alles fout. Dat is de grondslag geweest om alles zo lang toe te laten, ik dacht dat ik niet beter verdiende dan wat ik kreeg.’ Heb je zelf hulp nodig of ken je iemand in nood? Bel 1712.

De twee kanten van de medaille bij online dating

Swipen voor liefde TEKST: AMBER PARADA DELGADO

Voor de jongere vrijgezellen is het al lang geen onbekende meer: Tinder. Na de opkomst van het online daten, wordt het de vrijgezellen nog makkelijker gemaakt dankzij een simpele app waarbij een aantal keer naar links of rechts swipen je uiteindelijk naar “de ware” zal leiden. Het Tinderleven is helaas niet altijd zo rechtuit en makkelijk. Beide kanten van dit verhaal kan je hieronder lezen.

Anoniem ‘Het is ondertussen al drie jaar geleden, toen Tinder net in opmars was. Ik had een Tinder match met een Antwerpenaar. Hij speelde ook bij één of andere voetbalploeg. We praatten eerst lang gewoon via de Tinder app en het leek echt alsof ik tegen een mannelijke versie van mezelf aan het praten was, zo goed leken we op elkaar qua karakter. Dus na een weekje besloten we om onze gesprekken via sms en Messenger verder te zetten. Toen was er een moment waarop hij met me wilde afspreken zodat we elkaar beter konden leren kennen. Ik dacht toen: “no way dat ik alleen tot bij jou ga komen!” Tijdens een avondje uit bleef hij me maar sturen met de vraag of ik niet naar de Noxx wou komen. Zo kon ik hem beter leren kennen en als het niet

zou klikken kon ik makkelijk weer verder gaan. Waterdicht plan dacht ik, dus ik trok met een vriendin naar Antwerpen. Daar aangekomen antwoordde hij niet meteen op mijn sms’en. Tegen vijf uur ’s ochtends liet hij eindelijk weten dat hij blijkbaar in de VIP zat en mij al wel had zien staan. Omdat de discotheek bijna ging sluiten hadden we niet veel tijd meer om te praten. Ik vond dat wel spijtig want buiten het feit dat hij vrij klein was, hadden we nog steeds die vlotte babbel van onze online gesprekken. Hij stelde voor om nog even verder te praten in zijn auto. Hij was uit met twee vrienden, die ondertussen volop met mijn vriendin aan het praten waren dus zag ik er geen graten in. Mijn vriendin en zijn twee vrienden gingen in mijn auto zitten en ik ging met hem mee in de zijne. Alles verliep weer vlot-

jes en we bleven praten tot hij er plots genoeg van had en hij me begon te zoenen. Ik begon me meer en meer zorgen te maken om mijn vriendin in mijn auto, dus stelde hij voor op de achterbank te gaan zitten zodat ik het beter in het oog kon houden. Naïef als ik was stemde ik toe. Daar begonnen we ook weer eerst te praten, tot hij me plat op de zetel duwde en me tegen mijn wil te bevredigen. Ik heb meermaals gevraagd ermee te stoppen, maar tevergeefs. Hij hield me vast met zijn andere hand en ik kon geen kant uit. Iets later merkte ik op dat één van zijn vrienden aan het raam van de auto stond te filmen. Ik zei hem dit maar hij ontkende het en bleef rustig verder doen. Het scheelde niet veel of hij was nog een stapje verder gegaan. Gelukkig dook die vriend een tweede keer op waardoor ik hem kon afleiden en van me afduwen. Ik ben dan onmiddellijk de auto uitgegaan en zo snel mogelijk naar mijn eigen auto gelopen, waar zijn vrienden nog inzaten. Ik zette ze eruit en nam nog snel een foto van zijn num-

merplaat voor hij ervandoor ging. De dag erna ben ik aangifte gaan doen bij de politie. Ze hebben alles genoteerd en beloofden me te contacteren om me te laten weten wat de uitspraak was, maar ik heb er achteraf niets meer van gehoord. Ik ben er zeker van dat dit deels komt doordat hij een voetballer is. Ik zit nog steeds op Tinder maar ga niet meer op dates. Het blijft nu enkel bij kijken naar de foto’s.’

“Hij duwde me tegen de zetel en begon me te bevredigen, zonder dat ik dat wilde”

Rozalie Vanhoven ‘Ik had net een heel moeilijke break-up achter de rug, en zat er helemaal door. Een vriendin van me had Tinder, en stelde voor dat ik het ook eens zou proberen. “Waarom ook niet”, dacht ik, want wat was het ergste dat zou kunnen gebeuren? Na mij tijdens de lessen een paar uur te hebben geamuseerd met links en rechts swipen, had ik toch al enkele matches. Met sommige van die matches praatte ik wel, maar er was er toch één die eruit sprong voor mij. Na wat op Tinder te hebben

g e s p r oke n , beslisten we om onze gesprekken voort te zetten via Facebook Messenger en sms. Ook daar bleef het klikken, dus al snel besloten we om in het echt af te spreken. Ik was enorm zenuwachtig en ook een beetje bang door sommige verhalen die je hoort rondgaan. We spraken af om overdag iets te gaan drinken. Mijn vriendinnen stonden even op de uitkijk, om te zien of hij geen creep was. Toen dat niet zo bleek zijn ze vertrokken, en bleven we met twee achter. Tijdens onze gesprekken sloeg de vonk onmiddellijk over. We spraken meerdere keren af, en elke keer klikte het meer en meer, en na een paar dates hadden we onze eerste kus! Ondertussen zijn we drie maand samen, en zit het nog altijd heel goed tussen ons. Als mensen ons vragen hoe we mekaar hebben leren kennen, aarzel ik niet om te zeggen via Tinder. Voor ons was tinder dus een godsgeschenk!’

“Ik aarzel niet om te zeggen dat we elkaar kennen via tinder. Voor ons was Tinder een Godsgeschenk!”

Colofon Met dank aan Drukkerij Baeté Conceptvormgeving Sophie De Clercq Famke Fierens Foto’s Sophie De Clercq Famke Fierens Amber Parada Delgado Coverontwerp Sophie De Clercq Famke Fierens Redactie Sophie De Clercq Famke Fierens Amber Parada Delgado Eindredactie Sophie De Clercq Vormgeving Sophie De Clercq Famke Fierens Amber Parada Delgado Financiële dienst Katelijne Bogaerts Amber Parada Delgado Marianne Vanhuffel

* Editie 01 } â&#x201A;¬3.10