NU Magazine

nu magazine

Berlijnse Ostalgie Vintage Hotel Tom Palmaerts:

Jaargang 1, N° 1, april 2011, € 6,95

“Het is een waanzinnig vuile tijd”

rubriek | subrubriek

Golden Globe winnaar

Emmy Award winnaar

2008 - 2009 - 2010

2008 - 2009

Beste televisiedrama

2

Beste dramaserie

subrubriek | rubriek

In première vanaf 7 december

HET DERDE SEIZOEN

| Ongeziene televisie Gratis te bekijken via

www.acht.tv

3

68

12

18 24

32

In dit nummer Retro

Het succes van retro en vintage Zelf maken, zelf verkopen: Etsy Modestudente Evy Goovaerts: “Vintage is te duur�

6 8 10

Trends

Ostalgie in Berlijn 12 Interview Tom Palmaerts 18 Hotspots

Van bejaard naar vintage 24 Vergeten helden 30 Old/New Media

Try to make it hype 32 Recensies 34

4

De NU-redactie: Matthias, Jasmin en Kevin.

Beste lezer Alles beweegt. Alles evolueert. Onze positie ten opzichte van de zon verandert elke seconde, in zeven uur tijd vlieg je van Brussel naar New York en een mailtje wisselt zelfs nog honderd keer sneller van postvak. Ook de mens en de maatschappij waarin hij leeft, evolueren voortdurend. Wat vandaag in is, is morgen gedateerd. Wie het in onze maatschappij ver wil schoppen, moet dan ook verder kijken dan zijn neus lang is.

Daarom juist is het nuttig te kijken wat er verandert rondom ons. NU-magazine zal je een inzicht geven in onze maatschappij. Het magazine doet je het ontstaan en de gevolgen van verschillende sociale en commerciĂŤle verschuivingen inzien. NU zegt niet alleen wat er is, NU zegt ook waarom het er is. Want hoeveel voorsprong hebben we niet als we niet alleen kijken maar ook begrijpen?

Beste lezers, Jasmin Van San, Matthias Van Barel en Kevin Celis hopen met NU-magazine jullie gezichtsveld en inzicht in de wereld rondom ons te verruimen. Lees en ontdek.

It’s our pleasure.

De NU-redactie

5

Pim D’Heu runt sinds enkele maanden het Huis Van Nut.

Het succes van retro en vintage “Een plek voor groot en klein, waar we de mensen vreugde en plezier willen brengen.” Zo omschrijft Pim D’Heu het ‘Huis Van Nut’, de winkel die ze samen met haar echtgenoot Peter Borghs in Lier uitbaat. Het echtpaar verkoopt zelfgemaakte spullen gaande van buttons, nieuwjaarskaarten en geboortekaartjes tot juweeltjes en magneetjes.

Volgens Pim is het de bedoeling om met oude prullen, die je zelf mag binnenbrengen, erg persoonlijke cadeaus te maken, zoals kijkkasten. Op die manier worden afgeschreven spullen opnieuw nuttige voorwerpen. Zo krijgen we volgens Pim meteen een eerste verklaring voor de naam van de winkel. “Bovendien maken leuke en mooie dingen mensen gelukkig”, zegt ze. “Daarom zijn ze ook nuttig. Dat is een tweede verklaring.”

Pim ondervindt dat het erg moeilijk is geworden om in de winkel alleen maar zelfgemaakte spullen te verkopen. “We hebben dan ook aangekochte producten, zoals emaillen borden en vazen van de Amsterdamse Emailekeizer en kandelaars en spiegels uit Denemarken.

Al die spullen hebben een groot vintagegehalte, zoals men dan zegt.”

6

En het concept van Het Huis Van Nut heeft succes, zo blijkt. Volgens Peter, die ook producer is bij Studio 100, laten de klanten zich niet in een bepaald hokje plaatsen.

“Werkelijk iedereen komt binnen”, beweert hij. “Enkel de reacties van de mensen zijn dezelfde. Enthousiasme, blijdschap, ontroering, ... De reacties zijn oprecht en dat maakt ons blij. We hebben de indruk dat de klanten graag bij ons binnenkomen. De cadeaus worden met plezier en veel liefde ingepakt en dat wordt gewaardeerd.”

Eenheidsworst Maar wat is de verklaring achter het succes van hun ‘vintagewinkel’? Volgens Peter is het niet verwonderlijk dat er de laatste jaren een beweging richting vintage, nostalgie en de eigen jeugdtijd is. “De mensen worden

huis van nut | retro

“In deze hypertechnologische tijd grijpen de mensen terug naar zaken die nog stijl hebben” overstelpt met eenheidsworst”, beweert hij. “Ga van de ene naar de andere winkel en je hebt het gevoel dat ze allemaal hetzelfde verkopen. Hierdoor hebben mensen steeds meer nood aan houvast. Ze willen in deze hypertechnologische tijd teruggrijpen naar zaken die nog een stijl hebben behouden. Ze zoeken terug herkenning. Wanneer mensen, jong of oud, iets herkennen dan geeft hen dat een veilig en warm gevoel. Ik geef een voorbeeld: wij verkopen ook nostalgisch snoep, schelpen om uit te likken. Een echt succes. Die nood aan herkenning merken wij ook aan de extra opdrachten die we krijgen, zoals postkaarten of visitekaartjes voor een bakkerij. Het is zoals dat nummer van de Fixkes, maar dan verspreid over een langere periode dan de jaren ‘80.

Noem het retro, vintage, whatever: het is die herkenning waar het om gaat. Het geeft volwassenen een reden om even terug te gaan naar een tijd zonder zorgen.”

Alle spullen hebben een hoog vintagegehalte.

In de winkel bevinden zich bijna uitsluitend zelfgemaakte producten

Kruidenier Pim en Peter voorspellen dan ook dat de goede oude tijd terugkomt. “We denken oprecht dat de kruidenier en andere kleine zelfstandigen, waar met liefde wordt verkocht en gekocht, zullen terugkeren. Ook al is dat aan de andere kant van de stad, mensen zullen met plezier tot daar komen”, luidt het.

Zie ook www.hethuisvannut.be Kevin Celis Foto’s: Kevin Celis Eindredactie: MVB

Alle spullen hebben een hoog vintagegehalte.

“Mensen zijn op zoek naar herkenning”, aldus Pim D’Heu.

7

retro | etsy

Zelf maken, zelf verkopen Wie een origineel geschenk wil versieren moet eens kijken op etsy.com. Op deze site kan iedereen zelfgemaakte spullen kopen en verkopen. Etsy biedt voornamelijk handgemaakte en vintage voorwerpen. Denk echter niet aan een tweede eBay. Etsy is meer.

Vergelijk Etsy met de Antwerpse Markt van Morgen.

Op De Markt kunnen ontwerpers hun zelf ontworpen kledij, juwelen en interieurstukken verkopen. Etsy is daar een online versie van, en tevens veel uitgebreider.

Zowel particulieren als gespecialiseerde winkels bieden werkelijk alles te koop aan: kledij, kunst, kaarsen, juwelen, speelgoed, schoonheidsproducten, boeken, glaswerk en ja, zelfs halsbanden voor je hond. Bovendien kan je op Etsy zeker zijn dat de aangeboden vintage ook échte vintage is. Wie zijn spullen als vintage wil catalogeren moet immers bewijzen dat zijn voorwerp minstens 20 jaar oud is.

Sterk merk Etsy.com bestaat ondertussen zes jaar maar kan om verschillende redenen als één van de e-commercesites van morgen gerekend worden.

Om te beginnen gebruikt de site een sobere maar erg handige lay–out en navigatie. Zonder verloren te lopen tussen banners of advertenties vind je heel gemakkelijk je weg naar de producten.

8

Doordat je op de site ongestoord kan grasduinen weet Etsy zijn bezoekers ook steeds te verrassen. Je kan op de site gewoon iets ‘tegenkomen’. Etsy geeft je het gevoel alsof je nonchalant een winkel binnen kuiert. Een winkel waar je altijd wel iets leuk weet te vinden.

Bovendien loopt Etsy als een trein, zelfs in crisistijd.

Vorig jaar draaide de site een omzet van 100 miljoen dollar en maakte hij elke maand één miljoen dollar winst. Het slimme businessmodel dat wordt gehanteerd, waarbij per gepost of verkocht item twintig dollarcent ontvangen wordt, is daar niet vreemd aan. Ook advertenties leveren de site heel wat inkomsten op.

Last but not least is Etsy een modelvoorbeeld van social shopping, een kruising tussen social networking en shoppen zeg maar. Social shopping is een groeiende trend binnen de elektronische handel, en binnen deze trend is Etsy één van de koplopers.

Kevin Celis

Eindredactie: MVB

subrubriek | rubriek

Vintagejas door heyredbk

Doe-het-zelf op wolboetiek.be Eigenhandig producten maken is in de mode. Dat bewijst wolboetiek.be. Op deze site verkopen Linda Luyten en haar man Ben Bervoets brei- en handwerkmateriaal. Klassieke brei- en wolwinkels verdwijnen langzaamaan uit het straatbeeld, maar het koppel gelooft in het succes van hun webshop. ‘’Een klassieke brei- en wolwinkel heeft het erg moeilijk om rendabel te zijn door de hoge vaste kosten dat een winkelpand heeft’’, vertelt Bervoets. ‘’Bij een goed opgezette webwinkel zijn de vaste maandkosten veel lager. De wolboetiek werd gelanceerd op 1 februari 2011, maar tijdens de eerste tien dagen dat de website bestond werd bijna 8.000

Victoriaanse ketting door Crystalyte925

keer een pagina opgevraagd. En het zijn niet alleen jongeren die de shop bezoeken. De tijd dat senioren PC - onkundig waren is voorgoed voorbij. Onder onze klanten zitten evengoed gepensioneerden als twintigers.’’ Dat brei- en handwerk een revival kent – en de wolboetiek druk bezocht wordt – verbaast het koppel niet. ’In deze hectische maatschappij zoeken mensen meer en meer naar creatieve bezigheden waarbij ze zich zonder tijdsdruk kunnen ontspannen’’, weet Bervoets. ‘’Een creatieve hobby heeft dan nog als voordeel dat je er een uniek product aan over houdt.

Als je dan nog kan breien in gezelschap van anderen maak je er een echt sociaal gebeuren van. Bovendien worden veel van de nieuwe garens op een ecologisch

Schilderij door MjCreation

verantwoorde manier geproduceerd waardoor de producenten inspelen op de ‘groene trend’ die er heerst.’’ www.wolboetiek.be Tekst: Kevin Celis

9

retro | mode

Evy Goovaerts vertelt over haar modestudies en toekomstplannen

“Vintage is te duur” Evy Goovaerts (26), is voortdurend bezig met kledij te ontwerpen en is overtuigd van de retrolook. Voor haar studies Modevormgeving maakte ze al kleedjes voor baby’s onder de naam Janneke Maan. Mode is niet haar eerste zorg. Als het maar nostalgie oproept.

“Momenteel studeer ik Modevormgeving, in het zevende en achtste jaar aan de Ursulinen te Mechelen.

We leren van A tot Z een kledingstuk zelfstandig maken. Dat wil zeggen dat we eerst de kledij schetsen, er dan een patroon van tekenen en ten slotte de stukken volledig uitwerken. Het verschil met de Mode Academie in Antwerpen is dat daar het accent voornamelijk

ligt op het ontwerpen en met kleuren werken. Bij ons ligt de focus op het maken van een kledingstuk. Ik heb bewust gekozen voor modevormgeving omdat tekenen en ideeën hebben één ding is, maar het effectieve maken voor mij uiteindelijk veel moeilijker is. Ideeën heb ik genoeg, zonder uit de hoogte te willen klappen.”

“Inspiratie haal ik overal en elke dag opnieuw uit alles wat ook maar in mijn gezichtsveld springt. Dat kan een mooie bloem zijn, een goed boek of gewoon een rommelmarkt. Alles inspireert me.”

Voordat ik studeerde had ik even een kinderlijn Janneke Maan. Dat liep heel goed. Het concept was vrij ecologisch. Ik ging naar rommelmarkten en kocht daar stoffen of kleren die mij aanstonden. Die verknipte ik dan om er kleren van te maken. Dat doe ik nu niet meer, want studeren en werken tegelijk neemt veel tijd in. Rommelmarkten bezoek ik wel nog regelmatig. Het Fosseplein in Brussel bijvoorbeeld. Op de Brasserommelmarkt vind ik ook wel veel kleren. Er is ook de tweedehandswinkel T2 (Think Twice) in Antwerpen, die heel goedkoop is. Daar ga ik ook heel graag naartoe. Ik

10

subrubriek | rubriek

probeer de goedkope vintagewinkeltjes eruit te halen, maar het is allemaal zo duur.”

“Ik ben een jaar naar India geweest, waar ik genoeg miserie heb gezien. Wij hebben zoveel kansen hier in België. Daar heb ik beseft dat het leven te kort is om iets te doen wat je niet graag doet. Daarom ben ik op mijn vijfentwintigste terug beginnen te studeren. Je ziet veel van mijn leeftijdsgenoten die gaan samenwonen, kunnen sparen en al aan kindjes denken. Dat kan ik nog niet. Ik wil mezelf vormen en later elke dag met plezier naar mijn werk gaan.’’

“Het is niet mijn bedoeling om later een label te beginnen. Ik wil gewoon voor mezelf en voor vrienden kleren ontwerpen. Wanneer ik kledingstukken voor mezelf maak, is het vooral in de jaren sixties- en seventiesstijl en soms ook jaren twintig. Als het maar nostalgie oproept.’’

den dan met het heden, vandaar. Voor de expo van De Gouden Vis, het café waar ik werk, ben ik een kleed aan het maken. Daarin verwerk ik een knipoog naar de historische kostuums van de opera, gemengd met een moderne toets en een korset van oude schaatsen. Moeilijk te beschrijven, maar er komen heel veel baleinen aan te pas, ongeveer zoals bij oude hoepelrokken. Binnen twee weken begint ook mijn stage bij de opera in Antwerpen. Daar mag ik meewerken aan de productie van kostuums, ik kijk er enorm naar uit. Ook omwille van de mystieke sfeer die er heerst in de opera. Velen van mijn klas willen voor een bedrijf als dat van Dries Van Noten gaan werken, maar dat boeit mij niet. Ik wil niet elke dag hetzelfde doen.”

Jasmin Van San Foto’s: Jasmin Van San Eindredactie: KC en MVB

‘’Wat ik heel graag zou doen, is professioneel kostuums maken voor de opera. Ik zie en maak enorm graag historische kledij. Dat interesseert me nog veel meer dan mode. Ik voel me soms meer verbonden met het verle11

12

ostalgie | trends

Berlijnse Ostalgie Het communistisch regime liet bij veel voormalige DDR’ers diepe groeven na. Het lijkt dan ook logisch dat de Duitsers de periode voor Die Wende, de hereniging van Oost- en West-Duitsland, uit hun geheugen willen wissen. En toch wordt de nostalgie naar Oost-Duitse producten, of kortweg Ostalgie, alsmaar groter.

De Ampelmännchen, ostalgieparty’s, de Trabantjes en de vele shops vol DDR-spullen: wie de ostalgiehype ten volle wil beleven moet eens door de Berlijnse straten wandelen. Hier wordt het verlangen naar het DDRverleden steeds duidelijker. Maar waarom is er juist zo’n heimwee naar de periode die door velen geassocieerd wordt met onderdrukking, spionage en beperkte vrijheden? Hoe komt het bijvoorbeeld dat er massaal protest uitbrak toen het Palast der Republik, een cultuurcentrum en het voormalige Oost-Duitse parlementsgebouw, werd afgebroken?

bowlingbaan, concertzalen, restaurants, de post,... Dat maakte het Palast voor velen een erg aantrekkelijk en geliefd gebouw.”

Dokter Stefan Wolle, wetenschappelijk hoofd van het DDR-Museum in Berlijn heeft zijn uitleg klaar. “Het klopt dat voor velen de periode voor de val van de Muur een vreselijke tijd was”, zegt Wolle. “Toch beschouwden de Oost-Berlijners het Palast der Republik niet als een overblijfsel van een dictatuur. Voor de toenmalige Oost-Duitse politieke leiders was de bouw dit voormalig regeringsgebouw een heus prestigeproject. Voor de gewone burger was het complex echter een enorm toegankelijk gebouw. Het Palast omvatte zowat alles wat de kleinstedelijke winkelcentra vandaag bieden: cafés, een

Asbestvervuiling was de officiële reden waarom het Palast gesloopt werd. Velen speculeerden na deze vaststelling dat dit een drogreden was om een DDR-symbool te slopen. Pure quatsch volgens Wolle. “Achter de sloop van het gebouw zaten geen politieke redenen. Het gebouw was volledig doordrongen van asbest. De volksgezondheid stond op het spel. Een andere reden voor afbraak is er nooit geweest”, verklaart Wolle.

Dat er door bepaalde DDR-vrienden geprotesteerd werd, is volgens Wolle dan ook niet abnormaal. Veel van deze sympathisanten vonden immers dat met de sloop van het Palast niet alleen een DDR-symbool werd neergehaald, maar ook een monument uit de Duitse geschiedenis.

Kietzbewoners

De mogelijke komst van het Berliner Stadtschloss op de plaats waar het Palast stond, doet de Berlijners volgens 13

trends | ostalgie

Het Palast der Republik in 2005, een jaar voor de afbraak.

lingen te hebben met het Ostel. “We zijn geen politiek huis”, klinkt het. “Het is niet de bedoeling om met het Ostel de DDR-politiek te laten heropleven. We willen gewoon aantonen dat niet alles zo grauw was als men het vaak voorstelt. Er waren zowel voor- als nadelen aan het DDR-systeem, net zoals er aan elk politiek of maatschappelijk systeem voor- en nadelen zijn. Naast het politieke leven was er ook nog een heel normaal alDDR-wooncultuur ledaags leven. Zelf was ik achttien Naast burgerprotesten is de ostoen de Muur viel. Voor mij was talgiehype op nog veel andere dat geen echte schrik. Ik had immanieren terug te vinden in de Berlijnse samenleving. Wat dacht Wetenschapper Stefan Wolle mers nooit de ‘problemen’ van het communistisch systeem gekend. je bijvoorbeeld van het succesvolle In het Ostel focussen we ons vooral op het design en de Ostel, een hotel dat volledig met DDR-spullen is ingewooncultuur. Al onze meubels komen dan ook uit de richt en dat al vier jaar door Daniel Helbig en Guido DDR-periode’’, luidt het.

Sand wordt uitgebaat. “Op 30 april 2007 gingen we online en we waren bijna meteen volgeboekt”, zegt Helbig.

“Dat succes komt omdat een dergelijke concept nog niet Eigen producten boven bestond in Berlijn. Mijn zakenpartner en ik vonden het, Ook Bianca Schäler, al tien jaar eigenares van Ostpanet zoals zoveel Berlijners, jammer dat hier zoveel werd ket, een winkel die uitsluitend authentieke Oost-Duitse afgebroken wat te maken had met de DDR.” spullen verkoopt, beweert dat de politiek het leven van de toenmalige DDR-inwoners niet compleet overschaVolgens Helbig zijn vijftig procent van de hotelgasten duwde. “Er was de Staatssicherheit, maar daar hadjonge Duitsers. Zo jong dat ze de DDR-periode niet beden de meeste mensen helemaal geen probleem mee. wust hebben meegemaakt. Anderen hadden dan weer Elk land heeft een soort van staatszekerheid, zelfs de angst om na de val van de Muur de DDR-cultuur te Bundesrepublik. In de DDR kreeg amper drie procent ontdekken. Die angst maakt nu plaats voor nieuwsgievan de bevolking te maken met de Stasi. De rest leefde righeid. Helbig beweert ook geen ideologische bedoevrolijk en vredig zonder problemen.” Wie naar Schälers Wolle trouwens niets. “Berlijners zijn in het algemeen erg onverschillig ten opzichte van hun stad. Ze zijn Kietzbewoners, hoofdstraatbewoners. Ze kennen enkel en alleen hun eigen stadsdeel. De toeristische trekpleisters in het Berlijnse centrum zijn voor de Berlijners zelf meestal zo vreemd als Londen of Parijs. Ze komen daar gewoon zelf nauwelijks of nooit”, besluit Wolle.

“Berlijners kennen enkel en alleen hun eigen stadsdeel”

14

ostalgie | trends

Diezelfde site in 2011.

Ostpaket komt, wil dan ook over verschillende, gewone dingen praten. “Vaak is dan het besluit dat het toch niet allemaal negatief was”, zegt Schäler.

Na Die Wende vonden veel Berlijners dat de oude DDRproducten helemaal niet zo slecht waren. Ze waren soms zelfs beter dan de spullen uit het kapitalistische westen. Op cosmeticavlak bijvoorbeeld. Rode vlekken op je huid omdat je een stof niet kan verdragen, bestonden niet in Oost-Duitsland. Toen besloten we terug te gaan naar onze eigen producten. Net zoals de meubels in het Ostel zijn de waren uit het Ostpaket dan ook authentieke DDR-producten. “Na de hereniging sloten veel Oost-Duitse firma’s de deuren omdat ze baan moesten ruimen voor de sterkere bedrijven uit het westen”, weet Schäler. “Toch hebben enkele Oost-Duitse firma’s de hereniging overleeft. Die bedrijven doen het zelfs goed. Alles wat hier verkocht wordt, is dan ook geproduceerd door firma’s die ook al in de DDR-tijd bestonden.”

Eén van de authentieke Ossiproducten in Ostpaket.

Kleurenfilms Volgens Schäler is het moeilijk te zeggen wanneer de ostalgiehype piekt. Schäler merkt, ook in haar omzet, een golvend verloop. “Begin jaren negentig kwam de film Goodbye, Lenin! uit. Toen ontstond de hype en schoot hij meteen de hoogte in. Twee jaar geleden, in 2009, was er de viering van twintig jaar val van de Muur. Kort voor die viering mochten geen DRR-films getoond worden in kleur, enkel in zwart- wit. Die zwart15

trends | ostalgie

witfilms dateren van de begintijd van de DDR, toen het inderdaad niet altijd een pretje was. Velen vroegen zich toen af waarom er geen kleurenfilms getoond werden maar wel oeroude films die totaal niets meer te maken hebben met de maatschappij waar we nu in leven.

Door deze verontwaardiging kreeg de curve een nieuwe boost.”

Toekomstgeschiedenis Ook in de toekomst zullen de mensen de positieve kanten van het DDR-tijdperk leren kennen. “Mijn zoon werd in 1989 in de DDR geboren en verloochent zijn ‘afkomst’ niet”, beweert Schäler. “Hij zegt er wel geboren te zijn, maar hij kent die periode niet. Zijn kinderen zullen overnemen wat er in de boeken wordt verteld. De geschiedenis ontstaat altijd pas over 100 jaar. Ik, en ook andere voormalige DDR’ers, willen natuurlijk de slechte zaken niet negeren, maar we willen er ook voor zorgen dat de positieve dingen onthouden worden.”

Kevin Celis en Jasmin Van San Foto’s: Jasmin Van San en AndiH Eindredactie: MVB

16

Daniel Helbig en een authentieke DDR- radio.

Niks dan classics.

Iedereen heeft wel een klassieker die hij koestert. Muziek die je vanaf de eerste noot terugbrengt naar een groots moment. Muziek die je blijft raken, en die nog niks van zijn frisheid en sprankeling heeft verloren. Herontdek bij Nostalgie de muziek van de jaren ’70, ’80 en ’90 die je ook vandaag nog aan het zingen krijgt. Nostalgie, What a feeling!

rubriek | subrubriek

18

interview | trends

Trendwatcher Tom Palmaerts focust zich op hypes bij jongeren van 15 tot 25

“Het is een waanzinnig vuile tijd” Tom Palmaerts (32) werkt bij het onderzoeks- en marketingbureau Trendwolves. Afzonderlijke hypes proberen ze daar in een verhaal te gieten dat veel verder kijkt dan alleen een coole kleur of muziekstijl.

Hiervoor moet er rekening gehouden worden met factoren als maatschappij, economie en politiek.

Vroeger noemde je jezelf een coolhunter, maar nu een trendwatcher. Hoe ben je bij deze titel gekomen?

Palmaerts: “Ik heb eerst vijf jaar onderzoek gedaan naar subculturen, wat heel fijn was. Op het einde begon ik mezelf coolhunter te noemen omdat ik heel vaak dingen naar voor schoof die door het mainstream publiek als cool werden beschouwd. Ik vind het nog altijd een leuke naam. Toen ik me trendwatcher begon te noemen, wist ik niet goed wat ik kon verwachten. Voor mij was een trendwatcher iemand van Flair die vertelde welk kleurtje morgen in zou zijn. Ondertussen hebben we er bij Trendwolves voor gekozen ons zo te noemen omdat de mensen zo beter begrijpen waar we mee bezig

zijn. Wij helpen bedrijven en organisaties om deel uit te maken van de toekomst vanuit het heden. Trendwatchers zijn nu eenmaal niet geïnteresseerd in stilstand, de boel moet veranderen. Zo wil de stad Antwerpen weten hoe ze zich moet oriënteren om in de toekomst meer jongeren aan te trekken. Daarnaast behoren de VRT, het biermerk Palm en het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid (BIVV) tot onze klanten.”

Wat zijn de trends die momenteel opvallen?

Palmaerts: “Toen we twee jaar geleden startten hebben we defriending naar voor geschoven. Vorig jaar hebben we verteld over ‘I am what I share’. Waarom nog een cd 19

trends | interview

kopen als het voldoende is om te sharen dat je luistert naar een bepaald nummer? Je moet iets niet meer hebben, maar je moet er gewoon gebruik van maken of er online over communiceren. Op een zeker moment had je een evolutie van ‘I am what I share’ naar ‘I am what I create’. Merken waren niet meer het belangrijkste, maar wel het resultaat dat je ermee bereikte. Een foto wordt zo veel belangrijker dan het fototoestel waarmee de foto genomen is. Het aspect van creatie kwam erbij, mede door sociale netwerken. Als je cupcakes zelf maakt zijn ze meer waard dan als je ze koopt bij de bakker, ook al zijn de zelfgemaakte slechter van smaak. Dan kwam er nog de overgang naar ‘I am what I sell’.

Als je zodanig veel creëert, dan ga je je product uiteindelijk ook aan de man willen brengen.”

wel ups en downs. Wanneer een trend start duurt het lang voor deze doorbreekt, maar ze eindigt nooit. De top is eraf, maar de trend verdwijnt niet helemaal. Er blijft altijd wel iets achter dat gerecupereerd kan worden. Denk bijvoorbeeld aan techno. Een organisator in Antwerpen vertelde me dat er terug 18 – 19 jarigen echt zware technofeestjes aan het geven zijn met dj’s uit mijn tijd. Dat is gek en dat kan, maar alleen de jeugd kan dat, dertigers niet meer.”

“Voor mij was een trendwatcher iemand van Flair die vertelde welk kleurtje morgen in zou zijn”

Er zijn anderzijds ook mensen die Facebook afzweren.

Palmaerts: “Dat zijn vooral individuen waarin je twee belangrijke groepen hebt. Een eerste groep bestaat uit 35- plussers die uit sociale druk op Facebook gekomen zijn en na een tijdje merken dat het toch niets voor hen is. Ze vinden het niet tof dat Google hen vindt en dat vrienden uit een vorig leven terug contact willen zoeken. Dat zijn de mensen die liever geen bankkaart hebben, om het echt grof te zeggen. Wat je dan als tweede type hebt, is een groep van early adopters en trendsetters die al heel lang, heel actief zijn op Facebook. Deze zitten nu in de situatie dat ze niets meer uit Facebook kunnen halen. Ze quitten daarom niet meteen, maar zijn er gewoon minder mee bezig. Voor sommige mensen speelt Twitter daarin een rol. Ook nieuwe netwerken zoals Path kunnen voor een bepaald type publiek een alternatief zijn. Daar heb je een kleiner netwerk met maximum vijftig vrienden waardoor je veel opener kunt zijn.”

Waarom worden vroegere trends opnieuw populair?

Palmaerts: “Een trend is vaak iets wat terugkomt, dat zie je de laatste jaren heel sterk gebeuren. Je hebt altijd 20

Hoe past nostalgie dan in dit plaatje?

Palmaerts: “We zien dat nostalgie/retro een consumententrend is. Dat zit bij alle leeftijden en het is logisch dat de markt daar antwoorden op gaat bieden. Muziek uit de jaren ’60, ’70, ’80, ’90 gaat terugkomen, omdat die de nostalgie naar voor schuift. Of het nu jaren ’70 of ’90 is, het is eigenlijk gewoon allemaal hip. Je kan wel zeggen dat de muziek van de jaren negentig wel meer en meer terug opkomt, zoals de technotronics en gabberhouse.

Dat is al bezig zoals je ziet bij de uitverkochte nineties parties. Wat voor ons interessanter is, is om te duiden wat er achter het consumentengedrag ligt, omdat je dan een stap verder bent naar hoe we ons moeten gaan organiseren. Een ninetiesparty in de Lotto Arena in Hasselt is eigenlijk een soort van cool hunt, iets wat op dat moment heel interessant is. Je moet naar generaties kijken en maatschappij, economie en politiek zitten daar allemaal in vervat. Alleen daardoor ga je een beeld kunnen schetsen dat verder gaat dan gewoon die artiest, die kleur of die muziek die populair zal zijn. Pas als je opmerkt dat er tussen verschillende coolhunts op verschillende domeinen een soort verband zit, kan je als trendwatcher een verhaal gaan brengen.

Wat is het belang van netwerken in een wereld die meer en meer vertraagt en belang hecht aan lokaliteit en open communicatie?

Palmaerts: “Wat het belangrijkste wordt, is het gevoel dat we veel meer gaan bereiken als we samen iets in gang zetten dan als onze overheid of een bedrijf dit doet. Basta heeft hier handig op ingespeeld. Waarom

interview | trends

“Het is altijd jongeren tegen ouderen.”

nog klantendiensten? Vraag gewoon aan een netwerk hoe je iets moet doen. Je gaat eerder geholpen worden door die groep mensen, dan wanneer je erop moet wachten dat één of andere pipo in een bedrijf beslist om je te helpen. Zowel de overheid als bedrijven gaan de impact hiervan meteen voelen. Nu ga je als individu reclameren bij Proximus, maar vanuit de netwerkvisie ga je dit met duizenden doen. Zo denken steden er nu bijvoorbeeld over om als netwerk aankopen te doen zoals mazout met als gevolg dat het veel voordeliger zou worden. Dit met de licht communistische hippiegedachte dat het vooral goed moet zijn voor onszelf. Ik geloof daar zeer sterk in. Misschien is dit één van de redenen waarom wij als Belg er nog altijd zo weinig problemen mee hebben dat we geen regering hebben. Er zijn namelijk voor ons persoonlijk niet echt negatieve gevolgen. Men gelooft daardoor niet meer in het systeem. Je merkt ook dat er momenteel heel weinig interesse bestaat voor politiek

in het algemeen. Politici scoren gewoon niet meer. Er is een irritatie ontstaan, maar ook een je m’en foutisme.

Who cares? Alles blijft toch goed.”

En hoe zit het met de tegenstelling Vlaanderen-Wallonië?

Palmaerts: “Nike heeft er voor gezorgd dat er een competitie kwam tussen Noord- en Zuid-Londen. Dat is spontaan gegroeid. Heel Londen was aan het lopen. Ik zou het geniaal vinden als Nike dit ook in België kon realiseren.

Vlaanderen tegen Wallonië.

Volgens mij zou zelfs Bart De Wever meedoen. Dan zouden we er misschien eens op een andere manier naar kunnen kijken. Er zijn in de toekomst wel moeilijkere uitdagingen dan die drie taalgemeenschappen.

Bij de allochtonengemeenschap als steeds machtigere groep, de economie die zich weg beweegt van West-Europa en de vergrijzing liggen veel meer dilemma’s dan bij de tegen-

“Als je cupcakes zelf maakt, zijn ze meer waard dan als je ze koopt bij de bakker”

21

trends | interview

stelling tussen Wallonië en Vlaanderen. Als we zelfs niet in staat zijn om zo’n banaal onderwerp op te lossen, wat gaan we dan doen met die andere problemen?”

Naast hier en daar een betoging tegen politici komen onze jongeren niet in opstand. Waarom?

studeren en je pintjes kan betalen dan heb je geen enkel probleem. Wij kunnen nog wel eens een mars doen tegen de politiek, maar de economie blijft draaien zelfs al hebben we geen politici. Jongeren zijn au-fond altijd met verzet bezig geweest, ook al is dat nu minder zichtbaar. Het is altijd wij tegen hen.

Je mag dan als vader-zoon naar een festival gaan, die verhouding blijft er altijd, hoe hip je als ouder ook bent. De kloof is wel minder breed geworden.”

“Of het nu jaren ‘70 of ‘80 is, het is allemaal hip”

Palmaerts: “Het is hier ook niet nodig. De voorbije jaren zagen we dat de jeugd een heel negatief toekomstbeeld had over de wereld, maar een positief toekomstbeeld over zichzelf.

Vanaf eind vorig jaar begonnen we hierin een daling te merken. Ze zijn naar een realistischer zelfbeeld aan het evolueren. En sorry, maar het realistisch toekomstbeeld is echt niet goed. Dit heeft dan ook de potentie om te veranderen van realisme in negativisme. Wij Belgen hebben heel veel nodig om effectief naar verzet te stappen, maar we hebben dan ook heel weinig redenen tot verzet op dit moment. Als je als jonge gast perfect kunt

Hoe gaat de werkomgeving eruit zien voor deze jongere van de toekomst?

Palmaerts: “Ik geloof meer en meer in een 24/7 economie, dat we 24 op 24, zeven dagen op zeven aan het werk zijn. Ik merk dat ik dit zelf ook meer en meer doe.

De economie gaat dit ook van ons verlangen. Het idee van een klant er om vijf voor zes uit te smijten gaan we echt niet kunnen volhouden. Je moet blij zijn dat je je klant hebt. Een werkdag hangt niet meer vast aan het nine to five schema, maar is veel flexibeler. Zo heb je ook bijvoorbeeld geen kantoor meer nodig, maar kan je van overal werken.”

Kan de jongere die plotse overgang van strenge regels op school naar flexibiliteit op de werkvloer wel aan?

22

“Onderwijs is het traagst groeiende systeem dat je je kan inbeelden.”

Palmaerts: “Wel, onderwijs is het traagst groeiende systeem dat je je kan inbeelden. Het gaat zich hiervoor moeten aanpassen. Alles is zeer gestructureerd in het onderwijssysteem, maar niet in het echte leven. Een handboek telt honderd pagina’s, het internet telt er oneindig veel. Het gaat niet meer over kennis, het gaat over omgaan met kennis, want kennis is gewoon downloadbaar. Je moet leren omgaan met de tsunami aan informatie en informatiekanalen. Dit zijn aspecten waar het onderwijs helemaal niet mee bezig is. Het voorbije jaar heb ik bij elke lezing bij een onderwijsinstelling gezegd dat gsm’s in de klas verplicht zouden moeten aanstaan. Je zou die gezichten eens moeten zien. Het besef zou eens moeten komen bij leerkrachten dat de wereld is veranderd, maar zij nog niet. Ze hebben vaak niets anders gekend dan een schoolomgeving vanaf hun drie jaar tot aan het lesgeven. Misschien moeten mensen

interview | trends

maar wat meer op stage gaan. Het idee dat je in een klas of een andere ruimte binnenstapt, waar er niks binnen of buiten kan, is eeuwen gepasseerd.”

Wie gaat het dan maken in deze veranderde wereld van flexibiliteit en non-stop bereikbaarheid?

Palmaerts: “Het is een waanzinnig vuile tijd. Alleen degenen die echt proberen kunnen iets winnen. Zij die zich in de zetel zetten, een sigaar aansteken en het geld tellen, die hebben gedaan. Een vijfenzeventiger doet wat er gezegd wordt, een zestiger al niet meer en een veertiger nog minder. Die kentering kan je terugbrengen naar de rock ’n roll, de opkomst van de popcultuur. Wij worden opgevoed door ouders die lak hebben aan structuren. Als een leerling last heeft met een leerkracht, dan staat de volgende dag de ouder voor de poort. Het onderwijs zou jongeren beter opleiden in flexibiliteit dan in kennis en ze leren hoe ze zich snel kunnen aanpassen aan verandering. Alles wordt nu teveel in vraag gesteld.

De toekomst ligt bij hen die actief de toekomst zelf maken, die heel flexibel zijn en zichzelf durven herdenken.”

Jasmin Van San Foto’s: Jasmin Van San Eindredactie KC en MVB

Trendwolves: meer dan onderzoeken Als een volwaardig onderzoeks- en marketingbureau gaat Trendwolves verder dan het uitwerken van droge onderzoekstheorieën.

Trendwolves verklaart en vertaalt trends en inzichten in de praktijk.

Wat dat concreet betekent? Om te beginnen onderzoekt Trendwolves het ontstaan, de evolutie, de impact en de doelgroep van trends en sociale of maatschappelijke bewegingen. Dit doet het bureau voor zowel overheden, ngo’s, bedrijven en vzw’s. Het trendonderzoek gebeurt op drie verschillende niveaus. Je hebt macroniveau trends.

Dit zijn maatschappelijk gerichte bewegingen zoals vergrijzing en globalisering en ze duren tien tot dertig jaar. Daarnaast zijn er de consumententrends, die bepalen wie we zijn en wat ons gedrag is en zij duren ongeveer tien jaar. Als laatste heb je dan de microtrends. Dat zijn vijfjarige fenomenen die vaak vanuit de commerciële markt komen en die alleen maar succes kunnen hebben als ze geënt zijn op die consumenten- of macrotrends.

Maar Trendwolves doet meer dan de huidige trends onderzoeken alleen. Men kan de hulp van Trendwolves vragen om trends praktisch om te zetten naar de noden van verschillende gebieden binnen hun bedrijf of organisatie. Dit wil zeggen zowel op vlak van management, producten of diensten en communicatie. Dit gebeurt door strategische rapporten op te stellen, campagnes of evenementen op te zetten of door productontwikkeling te evalueren. Trendwolves meent ook de plek te zijn waar eigenzinnige jeugd met haar mening terecht kan. Door middel van onder andere online bevragingen richt het onderzoeksbureau zich uitsluitend op jongeren van 15 tot 25 jaar en hun trends. En dat het bureau de jeugd graag heeft, maken ze duidelijk door hen te belonen. Per ingevulde enquête krijg je namelijk credits waarmee je iets uit een lijst goodies kan kiezen.

Trendwolves nv

Dok-Noord 4C/202 9000 Gent – België

Kevin Celis en Jasmin Van San

23

hotspots | vintage hotel

Op bezoek bij het Vintage Hotel in Brussel

Van bejaard naar vintage In een klein gezellig zijstraatje van de drukke en luxueuze Louizalaan, in het hartje van Brussel, ligt het Vintage Hotel. Tot voor kort werd het gebouw gebruikt als bejaardentehuis, maar nu schitteren andere oudjes: designmeubelen en andere prullen uit de jaren ’50, ’60 en ’70.

Bij aankomst in de Dejonckerstraat word je meteen ondergedompeld in de nostalgie. De lobby is volledig opgebouwd uit vintagehebbedingetjes, net zoals het hele hotel trouwens. De ligging is perfect: op twee minuutjes stappen ben je op de Louizalaan, en op amper tien minuten ben je op de Brusselse Grote Markt. Manager van het hotel Bernard Wilmet koos bewust voor het vintageconcept. “Vintage draagt zoveel leuks met zich mee. Je kan er enorm veel mee doen, waardoor de mogelijkheden uiteraard groter worden.” Het concept werd samen bedacht met Michel Penneman, een architect die ook al het White Hotel onder handen nam.

Lang leve eBay Wie echt ondersteboven is van de vele leuke gadgets in het hotel, kan zijn pièce de coeur kopen. “Wij staan 24

open om meubelen of andere gadgets te verkopen, maar we trachten dit zoveel mogelijk te vermijden. Want voor elk stuk dat we verkopen, moeten we weer iets anders in de plaats kopen. Daarom communiceren we dit niet meteen naar onze klanten toe. En het is momenteel ook niet de bedoeling om ons meubilair volledig te veranderen”, zegt Wilmet.

Zeer veel van de spullen wordt gekocht via eBay. Door veel geduld te oefenen en goed op te letten kan je daar vaak prachtige designstukken op de kop tikken. Vooral in juli en augustus is het zeer rustig op de website. Een andere handige tip is zoeken naar objecten waarvan de termijn van de verkoop ’s nachts afloopt. Zo werd een zitbank die ooit op de JFK-luchthaven paradeerde gekocht voor een prikje. Maar ook antiquairs uit Brus-

subrubriek | rubriek

sel, Nederland en zelfs Italië hebben vaak interessante designstukken.

Wilmet. Het Vintage Hotel creëert zo een huiselijke warmte die gezelligheid uitstraalt.

Slecht huwelijk

Doordat er gebruik wordt gemaakt van vijf verschillende behangpapieren, allemaal in seventiesstijl, wordt ervoor gezorgd dat alle kamers uniek zijn. Architect Michel Penneman zorgde met de subtiele plaatsing van objecten dat geen enkele kamer dezelfde is. Bovendien is er in elke kamer wel een gadget of meubelstuk te vinden die je nergens anders in het hotel vindt. Zo wil het Vintage Hotel het verschil maken met andere hotels.

Werkelijk alles in het Vintage Hotel doet terugdenken aan vroeger. Zelfs de lift is volledig in vintagestijl ingericht. Ook de nostalgische muziek doet die sfeer naar het verleden nog vergroten. En de klanten houden daar blijkbaar van. Toch heeft het Vintage Hotel ook iets hedendaags, zoals de badkamers. Want badkamers en vintage, dat is een slecht huwelijk.

“Ons concept is uniek in België. In Europa zijn er slechts enkele hotels die hetzelfde gedachtegoed als ons hebben, maar het zullen er niet veel zijn. Onze klanten zijn op zoek naar iets dat de doorsnee hotelstijl doorbreekt. Ze zijn het commerciële vaak beu en willen eens iets anders proberen”, aldus

“De subtiele plaatsing van objecten zorgt ervoor dat elke kamer uniek is” Wijnbar

Wie wat ontspanning wil na een dagje vol stress kan terecht in de Wine Bar. Omdat het Vintage Hotel met Tim Vandeput de Belgische beste sommelier van 2009 vast in dienst heeft, kan het uitpakken met een zeer 25

hotspots | vintage hotel

goeie wijnkelder. Daar maken ze dan ook gebruik van.

Je kan kiezen uit een selectie van de beste wijnen ter wereld die bewaard worden in een prachtige wijnkelder.

extra pluspunt. Boeken kan enkel en alleen via de website.

Het Vintage Hotel is ondertussen anderhalf jaar open.

Er komen vooral klanten uit Spanje en ItaliĂŤ over de vloer, maar ook de doorsnee Belg heeft zijn weg gevonden naar het hotel. Het gebouw, dat vooral in de hoogte gebouwd is, tracht aan vintage een meer hedendaagse look te geven. Het resultaat is een fris ogend hotel dat bovendien schitterend gelegen is. De Wine Bar is een

Een bureau of stoel maakt iedere kamer uniek.

De lobbybar houdt het strak.

26

Enkel de badkamer heeft een strak design.

De receptiehal verwelkomt je in pure seventiesstijl.

Matthias Van Barel Foto’s : Matthias Van Barel en Vintage Hotel Eindredactie: KC en JVS Contact Dejonckerstraat 45 1060 Brussel (St. Gillis) www.vintagehotel.be

De lobby is een mix van stijlen.

In de Wine Bar werkt de beste Belgische sommelier van 2009.

de avonden & zoot | hotspots

De Avonden Het Gentse restaurant De Avonden biedt al sinds 1995 een gevarieerd menu, vol typisch Belgische en Franse gerechten. “Ik kook gewoon zoals ik dat het best kan, passend bij de seizoenen”, zegt eigenares Murielle Liekens. ‘’In de winter serveren we bijvoorbeeld konijn met pruimen. Ook kwartels serveren we regelmatig. We gebruiken altijd seizoensgebonden groenten en er kan ook vegetarisch gegeten worden.’’ Doordat het restaurant uit een gezellige, kleine ruimte bestaat roept het meteen een woonkamergevoel op. De warme kleuren zorgen des te meer voor een geborgen sfeer. “Het restaurant is nogal nostalgisch ingericht. Dat is deels toevallig maar ook omdat het past bij mijn stijl. Ik ben geen fan van moderne, strakke designs. Mijn meubels haal ik vaak op rommelmarkten of in tweedehandswinkels.

Ik denk dat de mensen aanvoelen dat het hier al vijftien jaar is zoals het nu is”, zegt Liekens.

Wie in De Avonden wil gaan eten reserveert best, aangezien er slechts plaats is voor 35 personen.

Zoot Liv Muës en Sofie Bos zijn al zes jaar de eigenaars van de Gentse winkel Zoot. De twee begonnen met vintagekledij en namen beetje bij beetje ook eigen en andermans ontwerpen op in hun aanbod. “De vintagekledij hebben we nu wat achterwege gelaten. Je kan geen nieuwe dingen blijven uitvinden. De vintage sfeer is wel gebleven. Het is gewoon leuk om terug te grijpen naar het verleden voor inspiratie”, zegt Sofie. In de winkel zelf klinkt een gezellig muziekje en ook het ouderwetse belletje aan de glazen boetiekdeur past er volledig bij.

Als je enkele unieke kledingstukken in je persoonlijke collectie wil, loont het zeker de moeite om eens in Zoot rond te snuisteren. Houd er wel rekening mee dat het niet de goedkoopste winkel is. Ook de andere winkeltjes in de gezellige Serpentstraat zijn een bezoekje waard. www.zootcostumiers.be.

Tekst en foto’s: Jasmin Van San Eindredactie: KC 27

hotspots | sputnik

Blender Vintage Shop

De winkel telt tal van gekke accessoires zoals dit Miss Twiggy-hoofd.

Wat? Vintage kledij, hebbedingetjes en meubel Wie? Fanny Van Elsen (32) Waar? Shopping Bruulcenter Open? Di, woe, vrij en zat van 11 tot 18 uur Aan het Bruulcenter wijst een kleurrijke, uit hout uitgesneden dame je de weg naar de Blender Vintage Shop.

Wanneer je enkele meters verder de hoek om gaat, springt een vrolijke etalage je tegemoet. Schoenen uit de jaren ’50 tot ‘80, oorbellen, lampen, kledij, servies, meubels of gekke accessoires zoals Miss Twiggy-hoofden. Niets is te gek voor dit kleine, drukke winkeltje van Fanny Van Elsen. “Vintage was eigenlijk altijd al een passie van mij’’, zegt Van Elsen. ‘’Van kleins af aan bezocht ik rommelmarkten met mijn ouders. Sommige mensen vonden de dingen die ik daar kocht leuk en vroegen me steeds waar ik deze haalde. Dus ben ik ook 28

voor andere mensen dingen beginnen kopen en zo is mijn winkel er stilletjes aan gekomen. Het beroep is dus vanuit de passie ontstaan.” Wie goed rondkijkt zal in de Blender Vintage Shop zeker een koopje vinden. “Ik heb altijd het gevoel dat spullen in winkeltjes in Antwerpen en Gent veel te duur zijn. Toen ik mijn winkel opstartte, wilde ik het ruimer maar ook prijselijker. Ik wil dat je, bij wijze van spreken, als student een paar oorbellen voor één euro kan kopen en als rijkere een stoel van duizend euro”, verklaart Van Elsen. Er komen dan ook regelmatig nieuwe dingen bij. Iets verder in het Bruulcenter heeft Van Elsen nog een tweede winkeltje, waar ze nog meer aanbiedt. Ook op www.blendervintageshop.be kan je items bekijken en bestellen.

Jasmin Van San Foto’s: Jasmin Van San Eindredactie: MVB

Bij Sputnik kan je terecht voor zowel goestingskes als grote honger.

Sputnik

blender vintage shop | hotspots

Wat? Restaurant Wie? Stijn Van Roy Waar? Bruul 134 Open? Di-zo van 11 tot 22 uur

Vond je de Blender Vintage Shop leuk? Waarom trek je de lijn dan niet door voor etenstijd? In het Sputnik Restaurant is het één en al gezelligheid in een duidelijk fifties- en sixtiessfeertje. Je krijgt een kleurrijk interieur met old school refterstoeltjes en leuke wandversieringen. Ook de traphal is het bekijken waard. Bovendien heeft Sputnik dankzij graffiti-artiest Quinte zowat de hipste wc’s van Mechelen. Dat Sputnik zo dicht bij Blender Vintage Shop ligt en dan nog in dezelfde stijl is ingericht, is niet toevallig. Sputnik werd namelijk aangekleed door de eigenares van de Blender Vintage Shop, Fanny Van Elsen. Van Elsen is bovendien de vrouw van kok en Sputnik-eigenaar Stijn Van Roy. “De naam Sputnik komt van de lamp die hier boven de bar hangt”, vertelt Van Roy. “De naam is kort en krachtig en dat heb je nodig. Zo blijft de naam hangen.” Van Roy had eerder al een restaurant in Brussel, ’t Hooghuis. Hij kwam naar Mechelen om zo meer tijd over te houden voor zijn vrouw en twee kindjes. Bij Sputnik kan je terecht voor zowel goestingskes als grote honger. Het restaurant beschikt over een uitgebreide kaart die varieert van croques en slaatjes tot pasta of steak. Dit alles op een bedje van aangename muziek en een vriendelijke bediening.

De naam Sputnik is afkomstig van deze lamp.

Jasmin Van San Foto’s: Jasmin Van San Eindredactie: MVB 29

old media | vergeten helden

Vergeten helden Pas na de wereldexpo van ’58 brak televisie echt door. Sinds de jaren ‘60 zijn dan ook ontelbare memorabele (jeugd)series uitgezonden. Aan TV–helden geen gebrek. Maar wat is er van deze jeugdhelden geworden?

In de jaren ’60 van de vorige eeuw waren series als Johan en de Alverman en Fabian van Fallada erg populair.

Wie toen kind was kan ook nu nog ongetwijfeld de begintune van Kapitein Zeppos meefluiten. In de jaren ’70 was er Keromar en De Kat, terwijl twintigers en tieners uit de jaren ’80 en ’90 dol waren op Merlina, Postbus X en Samson en Gert. De laatste jaren stierven echter meer en meer tv-monumenten die tijdens onze jeugd de held speelden in onze lievelingsserie. Zo overleden de afgelopen jaren onder andere Senne Rouffaer (Kapitein Zeppos), Nand Buyl (Het zwaard van Ardoewaan), Manu Verreth (De collega’s) en Luc Philips (Bompa Lawijt).Is ons tv-verleden dan helemaal dood? Zijn onze helden één voor één verslagen? Gelukkig niet!

Klein, klein kleutertje Wie in de Golden Sixties geboren werd, heeft ongetwijfeld naar Klein, klein kleutertje gekeken, het programma dat sinds 1961 onafgebroken werd gepresenteerd door Tante Terry (80). Esther Van Ginderen - Verbeek, zoals Tante Terry eigenlijk heet, werd in ’79 echter ont30

slagen bij de toenmalige BRT. Exact tien jaar later zag VTM het levenslicht. Sinsdien verzogde ze voor VTM stemmetjes voor animatiereeksen als “Tjilp, de mus”.

Daarnaast verscheen Tante Terry als jurylid in meerdere programma’s, waaronder de Nu of Nooit Show en de verkiezingen van Miss Belgian Beauty.

Sinds haar ontslag bij Tante Terry de BRT in ’79 werd © Guy Verwimp Esther ook een succesvolle zakenvrouw.

Zo werd ze, bijvoorbeeld, begin jaren ’90 manager van Silvy Melody. Vandaag is Tante Terry een kranig besje

vergeten helden | old media

van tachtig. Wie denkt dat ze het op haar oude dag rustig houdt, heeft het mis. Zo organiseert ze nog altijd modeshows en verzorgt ze optredens voor bejaarden.

Vrolijke Vriend Denk je aan Tante Terry, dan denk je onvermijdelijk aan Nonkel Bob. De man die zijn volk Vrolijke Vrienden leerde zingen is ruim een jaar geleden overleden, maar is bij velen nog lang niet vergeten. Zo’n icoon kunnen we moeilijk onbesproken laten. Van 1955 tot 1985 presenteerde Nonkel Bob jeugdprogramma’s met ‘’zijn Tantes’’. Zo maakte hij met tante Paula, gespeeld door Paula Semer, Kom Toch Eens Kijken. Dit was het allereerste jeugdprogramma op de Vlaamse televisie en werd later omgedoopt tot TipTop. Even memorabel is het programma Tienerklanken, dat hij samen met Tante Terry presenteerde en waarin zelfs The Rolling Stones optraden. Held!

Davidse was naast presentator ook Jeugdproducer bij de toenmalige BRT waardoor hij aan de wieg stond van jeugdreeksen als Merlina en kapitein Snorrebaard.

Na zijn pensioen in 1985 trad Nonkel Bob voor het laatst op in 2003, voor de viering van 50 jaar Vlaamse televisie. De allerlaatste keer dat de hij op de bühne stond, was in de zomer van 2009, voor het zangfestival “Antwerpen Zingt”. In februari 2010 overleed de Vrolijke Vriend op 89-jarige leeftijd.

Het begon met een bobtail Voor veel tieners en twintigers is dé ster uit hun prille jeugd Gertje, baasje van de immer leutige bobtail Samson. Met Kerstmis ’89 liet Gert Verhulst (43) voor het eerst zijn fictieve viervoeter uit. Aanvankelijk was het de bedoeling om rond de kerstperiode een kinderenprogramma te maken. Het duo werd echter zo populair dat Samson permanent bleef. Zo ontstond in 1990 de tvserie Samson en Gert. In de jaren ’90 was Verhulst ook presentator van onder meer Zeg eens Euh! en Wat zegt u?. Zijn (gouden) toekomst verzekerde Verhulst echter door in ’96 samen met Danny Verbiest en Hans Bourlon Studio 100 op te richten. Al gehoord van Bumba? Mega Mindy? Het Huis Anubis misschien? Stuk voor stuk zijn het programma’s van en door Studio 100. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Verhulsts privévermogen ondertussen op vijftien miljoen euro wordt geschat. Verhulst werd ook officieel miljonair nadat hij in 2006 een aandelenpakket van Studio 100 aan Fortis verkocht.

En toen kwam de kritiek.

In 2007 werd een website opgericht waarop men ‘’Gertje’’ opriep zijn belofte uit het liedje “10 Miljoen” na te komen. In dit lied belooft Verhulst iedereen liters limonade en kilo’s chocolade als hij tien miljoen bezat.

Belofte maakt schuld en “Gertje” loste zijn schuld in door honderden gratis tickets voor Plopsa Indoor Hasselt weg te geven. Bovendien zorgde hij die dag voor de beloofde limonade en chocolade. In 2008 werd Verhulst samen met spitsbroeder Hans Bourlon verkozen tot Manager van het jaar.

Alida Neslo © VRT

Heeey fa!

De naam van Alida Neslo (56) doet waarschijnlijk niet meteen een belletje rinkelen. Gaat er een lampje branden als ik je groet met “Heeey fa!”? Juist, Alida was de presentatrice uit Alida en De Boomhut, tussen 1994 en 2007 een erg populair kinderprogramma. In het programma kreeg Alida, die in de boomhut woonde, regelmatig bezoek van Peter Paulus Post. De twee voerden gesprekjes om leerrijke filmpjes aan elkaar te praten. Dat De Boomhut een kwaliteitsprogramma was bewijst de prijs voor “Beste Jeugdprogramma” waarmee het programma in 1997 door de Vlaamse Gemeenschap werd beloond.

Alida, die Surinaamse roots heeft, blikte eind 2006 haar laatste tv-opnamen in. Daarop vertrok ze naar Suriname, waar ze een toneelopleiding op poten zette en zich nog altijd bezig houdt met allerlei theaterprojecten.

Kevin Celis Foto © Pierre Gorissen: Eindredactie: JVS en MVB 31

old/new media | tron

Try to make it hype Velen probeerden het reeds, slechts weinigen slaagden. Hoe creëer je een hype? Hoe zorg je ervoor dat de wereld in de ban geraakt van je product? De Disneysoap rond Tron bewijst nog maar eens dat je een trend of hype niet kan forceren: in 1982 ontstond een ware hype wanneer Tron in de filmzalen verscheen. Anno 2011 dreigt het vervolg Tron: Legacy daarentegen een ware flop te worden.

In 1982 kwam Disney met een echte revolutie in de filmbusiness op de markt kwam. Door de toen nog verfrissende en nieuwe computereffecten bracht de release van Tron een verrassend schokeffect teweeg.

Cinemabezoekers konden maar moeilijk geloven dat computers zo’n grote invloed op een film konden hebben. Ook het verhaal zelf ging bij sommigen hun petje te boven: Kevin Flynn, gespeeld door Jeff Bridges, ging in een puur fictionele computerwereld de strijd aan met een collega die met Kevins plannen aan de haal was gegaan. Door de fluorescerende pakjes en de nogal sloom ogende racermotors slaagde Disney er toch in een ware hype rond Tron te creëren. Journalist Roger Egbert van Chicago Sun vatte het gevoel perfect samen: “een oogverblindende film waar computers er toch in slagen een romantische sfeer te creëren.” Toch was er toen al een lichte kritiek op regisseur Steven Lisberger dat de menselijke geest nihil was. Dat dit fenomeen later schering en inslag zou worden, had toen niemand durven denken.

Daft Punk Begin 2010 verschenen op onder andere YouTube korte teasers van twee felblauwe racende motors. Niemand 32

wist van waar de filmpjes afkomstig waren, niemand wist het verhaal of de leidraad er achter te vinden. Maar het werden steeds meer filmpjes, tientallen, honderdtallen. Geen enkele Amerikaan kon er nog naast kijken.

Disney verklaarde later zelf dat de filmpjes één geheel moesten vormen, de trailer voor Tron: Legacy. Dan startte Disney deel twee van haar plan: hier en daar werden kleine muziekfragmenten gelekt van nieuwe nummers van Daft Punk. Op dat moment was het zeer stil rond de groep, zodat de releases de nodige mediaaandacht kregen. Later bleken alle releases fake, maar Daft Punk verscheen wel in elk Amerikaans magazine, trots aankondigend dat het 24 tracks mocht maken voor Tron: Legacy. Nu begint het spelletje pas echt.

Tronderbroek Tussen de pampers en de koffiekoeken vond Disney meer en meer Tronproducten uit die de Amerikaan nog meer moesten klaarstomen voor de grote release van Tron: Legacy. Terwijl de mensen begin jaren tachtig het moesten doen met het enige echte Tronbekertje, kan de hedendaagse medemens kiezen tussen Tronschoenen, een oplichtend Trontoetsenbord, een Tronhoofdtelefoon en jawel, een Tronderbroek. Echt alles moest

geassocieerd worden met de nieuwste hype van Disney.

Ook in Playboy verscheen een groot artikel om de zogenaamde Tronhype nog groter te maken. En wat was ook alweer de doelgroep van Disney?

En dan was het zover: de officiële release van Tron: Legacy zou de hype compleet moeten maken. Disney had alle financiële middelen ingezet om deze film te promoten. Tron: Legacy moest nog vernieuwender zijn, naar het ondenkbare toe. Vol verwachtingen stapten vele Amerikanen de filmzalen binnen, maar zonder echt iets wijzer te zijn stapten ze diezelfde filmzaal ook weer buiten. De film was een bijzonder flauw afkooksel van de originele Tron. De sfeer was dan ook compleet anders: er werd door regisseur Kosinski een veel serieuzere aanpak gehanteerd. De mond-aanmond reclame deed op negatieve wijze zijn werk en Tron: Legacy mag zich nu al opmaken voor een Golden Raspberry, de prijs voor de slechtste films van het jaar.

was gigantisch bij de vele kijkers, want die technologische vooruitgangen waren toen een gigantische stap voorwaarts. De vooruitgang bij Tron: Legacy is ook niet te onderschatten, maar door de recente technologische ontwikkelingen is het publiek niet meer verstomd door een stunt meer of minder. Doordat de vele technologische vernieuwingen zich in de noughties kort na elkaar opvolgden, denkt men anno 2010 dat tegenwoordig alles mogelijk is dankzij computers. Men staat van niets meer versteld, waardoor de huzarenstukjes van Tron: Legacy niet meer baanbrekend zijn.

“De huzarenstukjes van Tron: Legacy zijn niet meer baanbrekend”

Vingers kruisen Waar ligt dan het verschil tussen de originele Tron uit 1982 en Tron: Legacy? Begin jaren tachtig stond de technologie in z’n kinderschoenen. Van een PlayStation of Xbox was toen nog geen sprake. Het was voor de kijker dan ook fascinerend dat enkel en alleen een computer een verhaal kon bouwen. Het ‘wauw’-effect

Misschien heeft Disney wel teveel moeite gedaan om Tron: Legacy in de aandacht te brengen. Daardoor hadden de mensen torenhoge verwachtingen, die niet ingelost konden worden. Enkel de visual effects, waarbij van hoofdrolspeler Jeff Bridges een jongere versie kon worden gemaakt, oogstte lof. Je kan een hype of trend dus niet forceren.

Ook al smijt je er zoals Disney miljoenen tegen aan.

Wat je wel kan doen is iets baanbrekends verzinnen, wat in deze hoogstaande technologische tijden aartsmoeilijk is. Of je kan hopen op een grote dosis geluk en je vingers kruisen opdat je product toch aanslaat.

Matthias Van Barel Eindredactie JVS en KC

33

old/new media | recensies

‘Tragikomihorrordramedyzombienaziblaxploitationschlockfestorgie’, of kortweg MONSTER.

Mad Men, verboden voor vrouwen.

Baltimore, a city where even cops are bad.

Een kruiwagen vol Emmy’s en Golden Globes. Dat is wat je krijgt wanneer je een serie van topformaat maakt. Met een geweldige scenario, subliem acteerwerk, fantastisch realistische decors en een met een Emmy bekroonde begingeneriek is Mad Men dé serie van de noughties geworden. Producer Matthew Weiner, ook bekend van The Sopranos, schetst een beeld van wat er zich tussen de muren van het fictieve agentschap Sterling Morrison afspeelt. De werknemers bedenken al drinkend en rokend campagnes terwijl de ene vrouwonvriendelijke opmerking de andere opvolgt. Nog nooit werden de sixties zo goed benaderd. Gedrag dat toen heel normaal was, maar nu – ook al hoor je amper een krachtterm of zie je geen expliciete scènes – zonder meer choqueert. In Nederland wordt de serie al jaren op handen gedragen door VARA. In België is het Acht dat mag pronken met zoals het zelf zo trots verkondigt “wellicht de beste serie ooit”.

Obama noemde The Wire zijn favoriete televisieserie. De man heeft groot gelijk. The Wire is de misdaadreeks bij uitstek. De serie, bestaande uit vijf seizoenen, draait om een politiekorps uit Baltimore dat criminelen afluistert. ‘’cops wiring the criminals’’. Anders dan andere politiereeksen is echter het ontbreken van good guys en bad guys.

Ieder personage heeft een duister kantje in zich: goed en kwaad lopen al snel in elkaar over. The Wire kreeg nooit een grote prijs, maar het realisme waarmee regisseurs Ed Burns en David Simon de criminele en politiewereld in de stad in beeld brengen, is ronduit subliem.

De makers konden dan ook uit hun eigen ervaring putten, aangezien ze respectievelijk als agent en leerkracht in Baltimore en als juridisch verslaggever bij een krant werkten.

Het is jammer dat de serie in België enkel te zien is op 13th Street, een kanaal op de digitale zender Belgacom TV. Je moest al weg zijn om de DVD-box te kopen!

Matthias Van Barel

Matthias Van Barel

Kevin Celis

Foto © Acht

Foto © HBO

Foto © HBO

Al sinds juli vorig jaar plaagt Acht z’n Facebookvriendjes met veelbelovende teasers van een nieuwe Vlaamse serie vol humor, horror en vooral veel bloed. Zelf omschrijft de digitale zender MONSTER als ‘tragikomihorrordramedyzombienaziblaxploitationschlockfestorgie’. We volgen zes weken lang Ad-Harry Shredder, een cineast met meer ambitie dan talent. Elke week lukt het hem toch om een nieuw ‘meesterwerk’ in te blikken. Met het succes van SUPER8 in het achterhoofd, een ander succesvol format van de Concentrazender, steekt Acht nogmaals de draak met de doodverklaarde Vlaamse series. Het theatergezelschap Abattoir Fermé kreeg de hoofdrollen onder zich verdeeld, met als bekendste namen Tine Van den Wyngaert en Pepijn Caudron, in een vorig leven nog in De Kotmadam. Digitale kijkers mogen zich weer eens gelukkig prijzen met het tweede meesterwerk van Acht.

Want ja, er is leven na Woestijnvis.

34

recensies | old/new media

Colofon

Redactie / Fotografie Jasmin Van San Kevin Celis Matthias Van Barel

De sekssymbolen uit de jaren ’80… Voor vrouwen én mannen.

Site

No I in Team

Met de bekende Ford Torino scheurden ze langs. De blonde lokken van David Soul en de al even bekende zwarte krullen van Paul Michael Glaser blijven voor eeuwig in het geheugen gegrift. Het olijke duo is beter bekend als Starsky & Hutch. De twee waren maar al te vaak voer voor discussie. Het was de eerste Amerikaanse serie waar de zwarte medemens regelmatig een prominente rol kreeg toegewezen. De knippers van de BBC klokten vaak overuren door de controversiële episodes. Kwatongen beweerden bovendien dat de twee protagonisten de Amerikaanse homo’s vertegenwoordigden, hoewel ze uitsluitend omringd werden door vrouwelijk schoon. In 2004 besloten Ben Stiller en Owen Wilson in de huid te kruipen van het duo uit de jaren ’80. Met succes zo bleek, want de film stond wekenlang aan kop in de Europese box office. De DVD van de recentere film ligt al jaren een laagje stof op zich te krijgen in de winkel. Onterecht, weliswaar!

“In 1972 a crack commando unit was sent to prison by a military court for a crime they didn’t commit … If you have a problem - if no one else can help - and if you can find them - maybe you can hire: The ATeam.”

Als deze intro geen belletje doet rinkelen, dan doen de namen Face, Hannibal, Mister T (B.A.) en Howling Mad Murdock dit misschien wel. Testosteron, humor en actie waren hun middle names. In 2010 waren ze weer even terug in filmversie. De oude cast werd opzijgeschoven voor nieuw geweld, maar de ‘die hard’ fans bleven berooid achter met een flauw afkooksel van hun geliefde format. B.A. kreeg zelfs een gastrol aangeboden die hij weigerde omwille van het vele geweld. Face, die wel een bijrol aannam, was nadien erg teleurgesteld omdat hij maar enkele seconden in beeld kwam. Er is en blijft maar één alfateam: dat van 1983. Als je je nog niet aan hun absurde avonturen gewaagd hebt, kan er met B.A.’s befaamde woorden maar één ding besloten worden: “What ya doing fool!”

Matthias Van Barel

Jasmin Van San

Foto © LocateTV

Foto © Damsoad

www.nu-magazine.be Je kan NU Magazine ook vinden op Facebook

Adressen Lessius Mechelen Zandpoortvest 13 2800 Mechelen Drukkerij Michiels Eindeke 1b 2221 Booischot

Met dank aan Acht, HBO, Nostalgie, LocateTV, heyredbk, Crystalyte925, MJCreation, Tom Palmaerts, Pierre Gorissen, Hector A. Parayuelos, Erik Roosens, Annick De Pauw, Sandra Busselot, Luuk Sengers, Pieter Van Herreweghen en Renaat Bogaert.

35

Nostalgie.

Niks dan classics.

Iedereen heeft wel een klassieker die hij koestert. Muziek die je vanaf de eerste noot terug brengt naar een groots moment. Muziek die je blijft raken, en die nog niks van zijn frisheid en sprankeling heeft verloren. Herontdek bij Nostalgie de muziek van de jaren ’70, ’80 en ’90 die je ook vandaag nog aan het zingen krijgt. Nostalgie, What a feeling!