TeamGeist-magazine by Thomas More Journalistiek

Sportmagazine juni 2012

Karim Bachar

â&#x20AC;&#x2DC;Ik sta op een kruispunt in mijn levenâ&#x20AC;&#x2122;

1 Mei Prijs - waalse pijl - freestyle voetbal - quiz voetbaltempels - ropeskipping - Pro cycling manager

Wel, omdat wij vinden dat niet alle facetten van sport naar voor gebracht worden. Met TeamGeist willen wij juist focussen op de dingen die je in de alledaagse media niet ziet. Voor ons zijn niet de sportprestaties het belangrijkste, maar wel de achterliggende dimensies. Wat heeft de sporters gevormd als mens, en wat drijft hen tijdens het sporten? Met Teamgeist vertellen wij de verhalen achter de sporters. De verhalen die toestaan om de atleten beter te begrijpen en hen een beetje menselijker maken. Wij laten zien hoe sportevenementen tot stand komen, hoe supporters wedstrijden beleven,… Kortom, een kant van sport die je nog nooit gezien hebt. Vanwaar komt dan de naam TeamGeist, hoor ik je al denken. Teamgeist is het Duitse woord voor teamgeest. Misschien wel een van de belangrijkste aspecten van de sport (en ja, in het Duits klinkt alles natuurlijk een beetje beter). Zonder teamwerk en een goede sfeer, zijn geen topprestaties mogelijk. Maar niet alleen in sport is een goede teamgeest zeer belangrijk. Ook voor het maken van een magazine. Met ups en downs werd dit magazine in elkaar gestoken, maar nooit kwam er een barst in onze vriendschap en bleef onze teamgeest optimaal. Wij hopen dat wij deze met ons magazine ook een beetje kunnen overbrengen op jullie. Alvast veel leesplezier! De TeamGeist-redactie, Kristof Van Barel, Nicolas Vissers & Kristof Rongé

Editoriaal

Sport is iets dat alomtegenwoordig is in onze samenleving. Je leest erover in de krant, je ziet het op televisie, hoort het op de radio… Het lijkt wel of je geen dag kan leven zonder geconfronteerd te worden met sportnieuws. Waarom zou een nieuw sportmagazine dan nog nodig zijn?

Inhoud Nieuws 5 Opinie 6 Wielrennen

‘Mijn hobby heeft mij zeker een huis gekost’ 7 ‘Nergens anders in België kan je dit beleven’ 11 ‘Heel de week aftellen om zondag af te zien als beesten’ 16 Dure fiets of mooie reis? 19

Berlijn

Madame Tussauds Sportwelt 20

Coverstory

Karim Bachar: ‘In de sport word je op handen gedragen, maar in de politiek is dit totaal anders’ 23

Voetbal

SK Berlaar feest 28 Voetbaltempels op de wereldbol 30 Straatvoetbal voor professionals 33 Balvirtuoos in Montmartre 34

I mmigratie & Sport

‘Elke dag wakker worden naast andere jeugdcriminelen doet je nadenken’ 35 ‘Ik heb nog Armeens bloed, maar België is mijn vaderland’ 38

Q uiz 41 Sport in

de kijker

Rope skipping: ‘Veel sprongen en veel plezier’ 43

Gamecorner

PCM: Ben jij de nieuwe Johan Bruyneel? 48

Nieuws

Kort nieuws Karim Bachar verlengt contract

SV Nielse bouwt aan volgend seizoen

Karim Bachar (36) wist ons exclusief te vertellen dat hij er nog een jaartje bij doet als speler/ trainer bij Futsalclub FT Antwerpen (zie ook coverstory op p.23). Of hij het volledige seizoen uitdoet of nog langer als een jaar doorgaat hangt wel af van de verkiezingen later dit jaar. ‘Ik heb net besloten om nog een jaartje er bij te doen als speler/trainer, maar ik zit ook in de gemeenteraad en in 2012 zijn het verkiezingen. Dan moet je afwachten hoe die verlopen en hoe goed of slecht ik het ga doen.’ Wanneer hij verkozen zou worden als schepen zou het kunnen dat hij stopt als speler. Het trainerschap zou hij liefst wel nog enkele jaren volhouden, al zal dat ook niet evident zijn. ‘Ga ik dit kunnen blijven combineren met de politiek? Dat zal ik nog moeten afwachten’, aldus Karim Bachar. Kristof Rongé

Voetbalclub SV Nielse uit de vierde provinciale en haar voorzitter De Troetsel investeren fors in het aantrekken van nieuwe spelers en de opbouw van een verbeterde voetbalinfrastructuur.

Apollo Sinds 2010 speelt SV Nielse haar thuiswedstrijden op de domeinen van ‘De Klinkaert’ in Reet. Daarvoor was Nielse nog samen met die andere club uit Niel, Apollo, en vormden ze samen Apollo Nielse. Oorspronkelijk waren het twee aparte clubs, maar in 2003 besloten ze te fuseren. Deze samenwerking liep aanvankelijk goed, tot het binnen de bestuurskamer tot een dispuut kwam. Voorzitter De Troetsel werd weggestemd en besloot opnieuw met SV Nielse te beginnen.

Anderlecht SV Nielse koos als nieuwe thuisbasis ‘De Klinkaert’ in de naburige gemeente Reet. Het veld lag er vaak belabberd bij en ook de infrastructuur rond het terrein liet te wensen over, maar daar komt binnenkort verandering in. De club wil tegen volgend seizoen klaar zijn met het nieuwe terrein. Ondertussen speelt ze haar resterende thuiswedstrijden op het veld van Schelle. Het nieuwe grasveld wordt aangelegd door de firma ‘Groenservice’, de firma die ook de terreinen van Anderlecht verzorgt. Benieuwd of de spelers dan ook even goed uit de voeten gaan kunnen met een bal als die van Anderlecht. Nicolas

TeamGeist

v 5

Opinie

Opinie Opinie

Dopingmessi

Een voorjaar om van te huilen

Messi of Ronaldo? Een vraag die menig voetbalfan al wel eens stelt en/of beantwoordt. Voorstanders van Ronaldo beweren dat hij het compleetst is. De Portugees heeft snelheid, kracht en techniek. Bovendien is hij ook nog kopbalsterk en in het bezit van een fluwelen traptechniek. Aanhangers van de Argentijn zetten dan weer Messi’s vista en bescheidenheid in de verf, haaks op de sterallures die Ronaldo overschaduwen.

Tom Boonen die alles wint, verassende winnaars in de Amstel en in Luik. Voor velen was het voorjaar een prachtige belevenis maar niet voor iedereen. Uitzendingen die bijna 150 kilometer live wedstrijdbeelden gaven waren er elk weekend. Als je echter enkel de laatste tien kilometer inschakelde had je dit jaar niets gemist en zag je nog een heel peloton bij elkaar. Een keer zagen we het anders en dat was in Parijs-Roubaix. Dit had echter meer met de zwakke tegenstand dan met Boonen zelf te maken.

De Argentijn is drievoudig winnaar van de Gouden Bal en meervoudig winnaar van de Champions League, maar mocht hij al deze successen eigenlijk wel bereikt hebben? In 1998, wanneer Messi elf was, ontdekten artsen dat hij niet genoeg groeihormoon aanmaakte uit zichzelf. De medische kosten om de groeihormoonspuiten te financieren kon zijn toenmalige club in Argentinië, Newell’s Old Boys, niet betalen. Daarop besliste Barcelona om de familie Messi naar Spanje te halen en de rekeningen in hun plaats te betalen.

In de E3 prijs en Gent-Wevelgem probeerden wel enkele ambitieuze zielen weg te geraken, toch werden ze allemaal even snel terug ingelopen. Sprinten dan maar met een groep van een dertigtal renners, lang niet gezien in dit soort wedstrijden. Het is dan ook geen wonder dat Tom Boonen deze wedstrijden won aangezien er niemand van zijn concurrenten kan sprinten. Wat hebben we Cancellara gemist. De mooiste wedstrijd was dan nog De Omloop het Nieuwsblad, koers zoals in de oude dagen. Er vol voor gaan en zonder nadenken naar de streep rijden, daar houden we van.

Pure doping volgens sommigen. Wanneer een sporter groeihormonen neemt en dit wordt ontdekt, dan wordt hij voor een bepaalde periode geschorst. Het is bewezen dat er bij Messi groeihormonen zijn ingespoten. Op doktersvoorschrift counteren zijn aanhangers dan weer. Maar in tijden van dokter Fuentes geraakt toch iedereen aan zo’n voorsch rift? Nicolas

Verder zagen we de pijnlijke afgang van Philippe Gilbert, die duidelijk de weerbots krijgt van zijn zware seizoen vorig jaar, en zijn gehele superploeg BMC. De andere grote favorieten die het in de heuvelklassiekers moesten waarmaken kregen dan ook nog eens lik op stuk van de outsiders. De grote verklaring hiervoor is dat de favorieten niets meer durven, ze durven niet te koersen. En door heel de wedstrijd afwachtend te rijden gaan de outsiders dus vliegen met de prijzen. In de toekomst zullen we dit nog vaker zien omdat we in het hedendaagse zuivere wielrennen geen lange solo’s, harde duels, verschillende demarrages,… meer mogen verwachten. Kristof Van Barel

TeamGeist

Opinie Opinie

Wielrennen

‘Mijn hobby heeft mij zeker een huis gekost’ D

e eerste dag van Mei betekent voor de meeste mensen het feest van de arbeid en een dagje vrijaf. Niet voor François Eliaerts (63) en zijn medewerkers, zij organiseren die dag de wielerwedstrijd ‘1 Meiprijs’ in Hoboken. Wielerwedstrijden volgen op televisie is altijd leuk, maar wat gebeurt er eigenlijk achter de schermen van zo een wedstrijd? Wat kom er allemaal bij kijken om een wielerwedstrijd te organiseren? Wij gingen op onderzoek.

TeamGeist

v 7

Wielrennen rubriek

François Eliaerts

koersen in België, omdat het de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen was en dus alle toppers van de partij waren. De lokale omloop werd in die dagen door de pers beschreven als: “Een koers waar kasseien en kinderkoppen afwisselen met zandstroken, met meer putten dan zand en bochten waarin de renners moesten oppassen om met hun voorwiel niet tegen hun achterwiel te botsen”. Het is tevens ook een van de oudste wielerwedstrijden in België en er wordt ook elk jaar een wedstrijd voor junioren georganiseerd.

Feestcommissie van Hoboken zorgt voor het financiële in deze organisatie.’ Vertelt François Eliaerts.

Eendagswedstrijd van categorie 2 De wedstrijd staat op de internationale Wielerkalender van de UCI gecatalogeerd onder 1.2. Dit wil zeggen dat er professionele continentale UCI ploegen van België, continentale UCI ploegen, nationale ploegen, regionale en clubploegen mogen deelnemen. Categorie twee is de derde hoogste categorie in continentale wedstrijden na 1.HC en 1.1. François vertelt ons ook nog dat de organisatie geen ambitie heeft om naar een hogere categorie te verhuizen, omdat de concurrentie te groot is en de kostenlast anders te groot zou worden.

De 1 Meiprijs is dit jaar al aan zijn 85ste editie toe. De 1 Meiprijs heet officieel de Ereprijs Victor DebruyWAC-Team Hoboken ne, die de oprichter is van deze wedTijdens de Tweede Wereldoorlog strijd. Eind jaren 20 leefde bij de nam de wielerclub WAC onder leimensen de gedachte om van 1 mei ding van Frans Theugels en Jos Fahet feest van de arbeid te maken bri de organisatie op zich. Sinds die en een dag vrijaf te nemen. Zo ook tijd is er een intense samenwerking in Hoboken, maar de werkgevers tussen het gemeentelijk feestcomité in die tijd waren het daar niet mee van Hoboken en het Hoboken 19e Memorial Marcel eens. Het was de latere burgemeesWAC-Team, nu onder leiding van Janssens ter van Hoboken Victor DeBruyne François Eliaerts, zodat de koers Voordat de echte wedstrijd van start die in de periode 1926/1927 dacht ondanks de hevige concurrentie gaat, wordt in de voormiddag de een oplossing gevonden te hebben kan blijven bestaan en naar nieuwe Memorial Marcel Janssens gereden. door het inrichten Dit is een interclub van een wielerwedwedstrijd voor je moet van de koers houden, als buiten- junioren. Marcel strijd voor beroepsrenners. Men kon Janssens is een oud staander moet je er niet aan beginnen dan een dag verlof profwielrenner die nemen om naar de nu ondervoorzitter koers te gaan kijis van het WACken, wat men moeilijker kon verbiehoogtes getild kan worden. ‘Op dit Team Hoboken. Hij begon zijn ogenblik is zelfs de aanvraag voor carrière bij Hoboken W.S.C. (nu den dan verlof nemen ten voordele de wedstrijd 2013 reeds vertrokhet WAC-Team) en in 1951 werd van de arbeidersbeweging. ken naar de KBWB, die op haar hij zelfs kampioen van België bij de Een jaar later, in 1928, werd de beurt deze aanvraag op de kalender elite. Hij was ook een zeer verdien1 Meiprijs voor het eerst georgazet van de UCI. Je moet weten dat stelijk ronderenner, want in 1957 niseerd. In de begin jaren was de onze club, het WAC-Team, zorgt werd hij zelfs tweede in de Ronde wedstrijd een van de belangrijkste voor de technische zaak en dat de

TeamGeist

Wielrennen

van Frankrijk achter Jacques Anquetil.

Verplichtingen vooraf Het allereerste dat moet gebeuren is natuurlijk het aanvragen van de wedstrijd op de wielerkalender en het bijwonen van een kalendervergadering. Dit alles gebeurt al in November. Als de wedstrijd goedgekeurd wordt door de UCI moet de organisatie een inrichtingsvergunning betalen en het gemeentebestuur inlichten over de wedstrijd. Als alles goedgekeurd wordt, kunnen de voorbereidingen pas echt beginnen. De organisatie moet dan doorgeven hoeveel nadarafsluiting men nodig heeft, er is het contacteren van de seingevers, kleedkamers, pilootwagen en signalisatie, EHBO- diensten, geluidsinstallatie en/of speaker en de bestelling van de rugnummers, lunchpakketten, bloemen en trofeeën. Ook het maken en verspreiden van affiches is zeer belangrijk.

het midden van de straat, en blokkeren wij de straat uit veiligheid voor de renners, zodat er geen auto’s doorkunnen’, legt hij ons uit. ‘Wij zijn begonnen in 1990, als club. Wij zijn de verenigde Antwerpse seingevers. Wij krijgen een vergoeding bij elke wedstrijd alsook eten en drinken. Wij doen dit uit liefde voor de koers, voor het plezier, met maten ondereen zijn. We maken er altijd een daguitstap van. Wij doen zowel de junioren als de elite-koers. De seingevers blijven een hele dag staan, van half tien s ’morgens tot 17 uur s ’avonds . Mijn job vandaag is het plaatsen de nadarafsluiting langs de kant van de weg en ze straks na de wedstrijd ook weer weg doen, daarom dat we nu even aan het genieten zijn van de zon op dit terrasje.’, lacht Arthur. De dag voor de wedstrijd wordt het parcours volledig afgezet, de aankomstlijn wordt gespoten, het

podium wordt in orde gebracht (net zoals de lunchpakketten) en de reclameborden worden geplaatst.

D-Day De renners moeten zich komen inschrijven en het wedstrijdformulier tekenen. In de ochtend wordt heel het parcours nog eens geïnspecteerd en alles dubbel gecheckt. De seingevers worden ontvangen en verdeeld, de EHBO mensen krijgen hun plaats, de mensen die de koers op de moto of in de volgwagen volgen krijgen instructies, … Commissaris moto en moto-info is bij de junioren wedstrijd Rudi van Steenbergen. ‘Mijn job is om bij de ontsnappingen te zien welke renners er bij zijn, welke nummers. Het doorgeven van de tijdsverschillen op het peloton en eventuele achtervolgers. Als er een gat is van ongeveer 25 seconden mag de koerscommissaris met de wagen alsook de neutrale wagen ertussen.

De verenigde Antwerpse seingevers Een koers zou nooit kunnen plaatsvinden zonder de seingevers die langs het parcours staan en de weg vrijhouden. Maar wie zijn deze mensen eigenlijk en wat doen ze? Wij liepen Arthur Vandersmissen, die voorzitter is van de verenigde Antwerpse seingevers, tegen het lijf. ‘Wij staan in voor de veiligheid van de coureurs wanneer ze aan bepaalde straten komen. Wij zorgen ervoor dat er geen auto uit de straat gereden komt. Als de rode vlag in aantocht is, staan wij in

TeamGeist

v 9

Wielrennen

Wij geven daar toestemming voor en blijven voor het peloton hangen om eventuele andere ontsnappingen op te volgen’, vertelt Rudi. ‘Ik doe dit zeer regelmatig. Zo’n jaar of 8 doe ik dit nu al. Wij krijgen daar een lichte vergoeding voor. Je moet natuurlijk van de koers houden om motocommissaris te worden. Gewoon als buitenstaander moet je er niet aan beginnen.’ Tijdens de wedstrijd zelf moet de orde gehandhaafd worden aan de finishlijn en moet alles voor de prijsuitreiking in orde gebracht worden. Ook na de wedstrijd zijn er nog taken die zeker niet vergeten mogen worden. Het hele parcours moet terug vrijgemaakt worden, de medewerkers moeten opgevangen worden en de aankomstzone moet proper gemaakt worden. Als dit

alles gebeurd is, kan iedereen met een gerust hart naar huis en beginnen met de voorbereidingen voor volgend jaar.

De wielermicrobe François Eliaerts organiseert de wedstrijd al meerdere jaren en denkt zeker nog niet aan stoppen. ‘Het is zuiver een wielermicrobe die in ons lichaam zit. Bijna iedereen in de organisatie heeft vroeger zelf aan wielrennen gedaan. Ik zit bijna 40 jaar in de club en het wielrennen is mijn leven. Het is ook die wielermicrobe die je steeds weer aanzet om verder te doen’, zegt François. Zelf heeft hij aan het organiseren van de wedstrijd nog nooit iets verdient: ‘Neen, ik denk wel dat mijn hobby mij een huis heeft gekost. Dat is vandaag in de huidige samenleving het probleem, men kan nog weinig

of beter gezegd niets meer gratis doen.’ Dit jaar waren er ook veel meer problemen dan vorig jaar, ‘overal zijn er wel wegenwerken dit jaar, mogelijk heeft dit iets te maken met de verkiezingen die er aan komen. Door die wegenwerken hebben we een heel nieuw parcours moeten uitstippelen met plaatselijke rondes van 20 kilometer terwijl er de vorige jaren enkel op het einde plaatselijke rondes gereden werden. Vroeger was het véél eenvoudiger, ook de wetgeving, seingevers ,… Het wordt er zeker niet gemakkelijker op’, zucht François. ‘Als alles goed verlopen is, zonder noemenswaardige ongevallen én wanneer mijn medewerkers tevreden zijn, dan ben ik op 1 mei omstreeks 20 uur een zeer gelukkig persoon.’ Kristof Van Barel

Met de jury in de wagen Om de koers eens op een heel andere manier te beleven, mochten wij meerijden met de volgwagen van de jury. Marc Van den Eynde (53) beoefent deze functie al 11 jaar: ‘Ik schrijf de rugnummers op van renners die lossen, platrijden of vallen. Ik zie ook of er geen geloste renners aan de auto hangen om zo terug te komen in het peloton. Als dit toch gebeurt, moet ik boetes geven, die beginnen bij vijftien Zwitserse Frank, maar die kunnen ook wel veel hoger oplopen.’ Samen met Marc nemen we dus plaats in jurywagen drie, die achter het peloton zal rijden. Nel Avonds (59) is de chauffeur van dienst. De koers volgen in een volgwagen is een heel aparte belevenis. Bijna voortdurend zien we renners zigzaggen tussen de auto’s en we worden constant voorzien van alle informatie via de koersradio die in de auto is gemonteerd. Het valt ook op dat de volgwagens soms gevaarlijke toeren uithalen en je er als chauffeur dus altijd je gedachten moet bijhouden. Zo

TeamGeist

worden we meermaals omhoog gekatapulteerd wanneer we over vluchtheuvels rijden. Desondanks heeft onze chauffeur Nel ook oog voor andere dingen. ‘Er staan wel een paar schoon policekes langs de kant. Als het beter weer wordt, heb je nog een beter zicht’, grapt hij. Ondertussen blijft Marc maar schrijven. ‘Ik heb hier de eerste rondes al meer moeten schrijven dan de vijf laatste koersen bij elkaar!’ Hoe meer de koers vordert, hoe meer Marc ook zijn hoofd door het dakraam moet steken. ‘Zo heb ik een beter zicht op de renners achter ons wanneer ze te lang aan de wagen hangen.’ Na iets meer dan vier uur zit onze rit in de volgwagen erop. In de volgwagen heb je een heel speciale belevenis van de wedstrijd en krijg je het gevoel dat je echt in de koers zit. Al moeten we toegeven dat we na meer dan vier uur zitten in de auto blij waren dat we onze benen even konden strekken! Kristof Rongé 

‘Nergens anders in België kan je dit beleven’ H

oe moedigen wielersupporters hun helden aan? Ze volgen de wedstrijd met de auto, zo blijkt. Nieuwsgierig als ik ben, trok ik een dagje mee met een koppel rasechte wielersupporters, Aster Magnery (44) en Liliane Cremers (54), om eens te kijken hoe dit nu in zijn werk gaat. We volgen de Waalse Pijl, een rasechte wielerklassieker met de legendarische Muur van Huy als scherprechter.

Wielrennen

Waalse Pijl De wedstrijd wordt op woensdagnamiddag 18 april gereden en zal van Charleroi naar Huy trekken, waar de aankomst van de wedstrijd op de top van de tot verbeelding sprekende Muur van Huy ligt. ‘Een hele mooie wedstrijd om te volgen,’ wist Aster mij de dag voordien te vertellen. ‘Bij de startplaats in Charleroi staan de bussen van alle ploegen mooi naast elkaar in dezelfde straat. Zo kan je de renners heel goed zien. Er zal ook een beetje minder volk staan te drummen rond de bussen, want het is woensdag vandaag, en dan moeten de meeste mensen werken. Gelukkig konden wij nog een dagje verlof regelen!’ De volgende dag vertrek ik samen met Liliane en Aster vol verwachting naar Charleroi. Dat je een wielerwedstrijd niet kan volgen zonder enige voorbereiding wordt me in de auto al snel duidelijk. Liliane heeft het parcours uitgestippeld om te kunnen zien op welke plaatsen we de renners kunnen zien. ‘Een van de minder leuke taken,’ aldus Liliane. ‘maar als je je deftig voorbereidt, kan je de renners meer zien. Vandaag rijden we eerst naar de startplaats in Charleroi, en daarna volgen we de renners langs de autosnelweg om ze nog een drietal keer te zien. Dan rijden we naar de Muur van Huy, een van de steilste heuvels die er zijn. De renners zullen daar drie keer over rijden om er uiteindelijk aan te komen.’

Gebroeders Schleck Na een autorit van een uurtje komen we aan in Charleroi. De renners worden voorgesteld aan het publiek op een pleintje voor het Stade Du Pays, het voetbalstadion van Sporting Charleroi. ‘Maar als je de renners echt van dichtbij wil zien, moet je dus naar de teambussen gaan’, zegt Aster. Eenmaal daar aangekomen wordt ik meteen gegrepen door de charme van het wielrennen. In geen enkele andere sport kan je zo dicht bij de atleten komen. De renners komen rustig uit de bussen, nemen hun fiets en rijden dan kriskras tussen de supporters. Je kan ze als het ware ruiken als ze je voorbij fietsen. Wanneer Andy en Fränk Schleck uit de bus van hun ploeg Radioshack Nissan-Trek komen, probeer ik nog snel een paar kiekjes te nemen voor ze omsingeld worden door een bende uitzinnige fans.

TeamGeist

Andy Schleck verlaat de bus van Radioshack Nissan-Trek Wanneer alle renners vanuit hun bus vertrokken zijn naar de start, spurten we snel terug naar onze wagen. We hebben namelijk weinig tijd om naar het volgende punt van onze planning te rijden. Maar blijkbaar zijn wij niet de enigen die hetzelfde idee hadden. Er ontstaat al snel een file in en rond Charleroi. ‘Tja, dat hoort er nu eenmaal bij’, laat Liliane weten met een zucht. ‘Maar als we uit de stad geraken zal het wel veel vlotter verlopen.’ En inderdaad, al snel zitten we op de autostrade en na enkele handige manoeuvres van chauffeur Aster geraken we nog net op tijd op de baan waar we de renners kunnen zien passeren. Maar ook hier zijn we niet alleen. ‘Je zou er soms echt nog van verschieten hoeveel volk er zo langs de kant staat. En dat zorgt altijd voor een speciaal koerssfeertje’, vertelt Aster uit ervaring. Als echte sneltreinen flitsen de renners voorbij onze ogen, en even snel lopen we weer naar de auto om te vertrekken naar de volgende plek.

Lokale biertjes ‘Nu gaan we de renners nog twee keer proberen zien’, laat Aster weten. ‘Daarna rijden we naar de Muur van Huy, waar de aankomst ligt en de renners in totaal drie keer op rijden.’ Nadat we de renners dus nog twee keer hebben zien passeren, rijden we richting Huy, een pit-

Wielrennen

toresk Ardense dorpje. Jammer genoeg hebben we de eerste doortocht op de muur van Huy gemist. ‘Gelukkig hebben ze hier veel cafés’, lacht Aster. En inderdaad, Huy straalt echt gezelligheid uit, zeker met al die gekke wielersupporters die er nu rondlopen. We vinden toch nog ergens een gezellig cafétje waar we het lokale biertje Gauloise proeven terwijl we naar de koers kijken op televisie. Na een aantal biertjes besluiten we dat het tijd is om een plaatsje te gaan zoeken op de flanken van de muur van Huy. Eenmaal aangekomen aan de muur, kan je niet anders dan je helemaal onder te dompelen in de wielersfeer. Er wordt vanalles uitgedeeld: petjes, reuzenhanden, snoepjes,… Het lijkt wel kermis! ‘Daarom is deze koers zo geweldig’, vertelt Liliane uitgelaten. ‘Omdat de renners hier drie keer voorbijkomen, maken ze er hier een echt feest van. En de alcohol doet natuurlijk ook zijn werk.’ De supporters zijn zo uitgelaten dat zelfs een aantal korte regenbuien de sfeer niet kunnen bederven. Wanneer de renners voor de voorlaatste keer passeren op de muur breekt dan ook een orkaan van geroep en aanmoedigingen los.

dat niet geven om als renner zo luid aangemoedigd hier voorbij te rijden.’ Nadat de laatste renner ons gepasseerd is, banen we ons een weg door het volk terug naar beneden. Een helse opdracht zo blijkt, want overal zijn er wel zatte supporters te bespeuren die zigzaggend over de weg lopen. ‘Tja, het hoort er nu eenmaal bij,’ zegt Aster. ‘En zolang ze niets verkeerds doen kan je er eens goed mee lachen.’ Na nog snel een lekkere braadworst van een barbecue te plukken, wandelen we nog nagenietend terug naar de auto. Ja, het volgen van zo’n wielerwedstrijd heeft echt wel zijn charmes. Een apart sfeertje dat je nergens anders terug vindt. O ja, de wedstrijd werd gewonnen door de Spanjaard Joaquim Rodríguez voor de Zwitser Michael Albasini en lokale held Philippe Gilbert. Een mens zou het belangrijkste nog vergeten na zo’n geweldige dag. Maar bij het volgen van een wielerwedstrijd komt nu eenmaal meer kijken, dan de wedstrijd zelf. Kristof Rongé

Aankomst Muur van Huy Voor de laatste doortocht, en tevens aankomst, op de muur van Huy blijft het volk maar toestromen. ‘En dan is het nog woensdag,’ vertelt Aster. ‘Beeld je eens in hoeveel volk er niet zou zijn als het zondag zou zijn. Maar ja, dit is dan ook een geweldige plaats om de renners te zien. Door de hellingsgraad van twintig procent staan de renners door de vermoeidheid bij de laatste passage bijna stil. Nergens anders in België kan je dit beleven.’ En inderdaad, bij de laatste doorkomst rijden de koplopers nog wel vrij snel, maar de achterblijvers raken nog amper vooruit. Zwalpend en grimassen trekkend kruipen ze de flanken van de muur op. ‘Mooi hé,’ lacht Liliane. ‘Maar wat ik nog mooier vind, is dat de supporters iedereen blijven aanmoedigen, zelfs de achterblijver. Wat een kick moet

Aster en Liliane op de Muur van Huy

TeamGeist

v 13

YELLOW

IS EVERYTHING © TDWsport.com

Polar RCX5 Tour de France

DE OFFICIËLE TOUR DE FRANCE TRAININGSCOMPUTER

// Aanpasbare sportprofielen

// ZoneOptimizer

Optimale multisport begeleiding met sportspecifieke trainingsdata en snelle wissel tussen verschillende disciplines.

Aanpassing van je persoonlijke hartslagzones. Zo train je altijd aan de juiste intensiteit.

// Persoonlijke trainingsprogramma’s

// Race Pace

Intelligente programma’s voor duurtraining afgestemd op je noden, persoonsgegevens en trainingsgewoontes.

Controleer je wedstrijdtempo met Race Pace om je streeftijd te behalen.

// GPS-functie

Registreert je hartslag zelfs in het water met de storingsvrije hybride hartslagsensor*.

De zeer kleine G5 GPS sensor garandeert accurate meting van snelheid/tempo en afstand met online route mapping.

// Hybride hartslagsensor

* Zwem je in zout water of water met een hoog chloorgehalte gebruik dan bij voorkeur de T31coded hartslagsensor.

Ga voor meer info naar w w w.polarbelgium.be

Polar RCX5 Tour de France

Limited Edition voor duursporters om optimaal te trainen

• Comfortabele textiele WearLink+ Hybride borstband • Polar OwnCode (5 KHz en 2,4GHz W.I.N.D.) – gecodeerde gegevenstransmissie • Hartslagweergave – bpm, % HRmax • Hartslagdoelzones – bpm of % HRmax – automatisch en manueel, met visueel en auditief alarm • ZoneLock en ZonePointer • HeartTouch – handenvrije bediening • OwnIndex – de Polar Fitness Test meet in rust je aerobe conditie • HRmax – manuele ingave door de gebruiker of automatische berekening op basis van de Polar conditietest of leeftijd • OwnCal® – weergave calorieverbruik • Polar sportzones

• ZoneOptimizer – automatische aanpassing van je persoonlijke hartslagzones • Registreert tot 99 rondetijden • Intervaltimers op basis van tijd • Geeft een totaal trainingsoverzicht en een weekoverzicht • 99 trainingsbestanden (met samenvattingen) • Fietsinstellingen voor 2 fietsen • Trainingsbelasting via de compatibele webservice polarpersonaltrainer.com – met DataLink • Mac compatibel – met DataLink • Uurwerk met datum en dagaanduiding • Batterijvervangbaar door de gebruiker • Waterdicht tot 30m

Inhoud van de verpakking Polar RCX5 TDF trainingscomputer WearLink+ Hybride borstband Universele stuurhouder DataLink voor draadloze gegevensoverdracht Snel van start gids RCX5/Uitgebreide handleiding online

Functies met G5 GPS SENSOR • Snelheid/tempo – actuele, gemiddelde en maximale • Snelheid/tempo doelzones met visueel en auditief alarm • Afstand – training, ronde, totaal • Race Pace – wedstrijdtempo in functie van streeftijd • Interval op basis van afstand • Route met trainingsinfo op kaart online

Polar RCX5 TDF BIKE

€ 339,90

Polar RCX5 TDF GPS

€ 399,90

Polar RCX5 TDF PREMIUM

€ 489,90

+ CS snelheidssensor W.I.N.D. en handleiding + CS trapfrequentiesensor W.I.N.D. en handleiding

+ G5 GPS sensor met GPS clip en handleiding + CS trapfrequentiesensor W.I.N.D. en handleiding

+ s3+ stride sensor en handleiding + G5 GPS sensor met GPS clip en handleiding + CS snelheidssensor W.I.N.D. en handleiding

G5 GPS sensor

s3+ stride sensor

www.polarbelgium.be

CS snelheidssensor W.I.N.D.

CS trapfrequentiesensor W.I.N.D.

Functies met s3+ STRIDE SENSOR • Snelheid/tempo – actuele, gemiddelde en maximale • Snelheid/tempo doelzones met visueel en auditief alarm • Afstand – training, ronde, totaal • Race Pace – wedstrijdtempo in functie van streeftijd • Gemiddelde paslengte • Running Index/Running Cadence • Interval op basis van afstand Functies met CS SNELHEIDSSENSOR W.I.N.D. • Auto start/stop • Snelheid – actuele, gemiddelde en maximale • Snelheid doelzones met visueel en auditief alarm • SpeedPointer • Afstand – training, ronde, totaal • Intervaltimers op basis van afstand • Race Pace – wedstrijdtempo in functie van streeftijd Functies met CS TRAPFREQUENTIESENSOR W.I.N.D. • Trapfrequentie – actuele, gemiddelde en maximale • Trapfrequentielimieten

Wielrennen

‘Heel de week aftellen om zondag af te zien als beesten’

lke zondagmorgen en op feestdagen vertrekken de vele wielerliefhebbers van fietsclub De Reetse Spurters voor een nieuwe tocht. Waarom is fietsen zo populair in België? Fietsen ze voor het plezier of schuilt er een competitiebeest in deze mensen? Wij volgden de Reetse Spurters mee naar Noorderwijk voor een tocht van 65 kilometer. ‘Het is nog vroeg en mijn hoofd barst van de hoofdpijn ’, zegt Willy Frans (54) die gisteren op een verjaardagsfeest net iets te veel pintjes gedronken had. Zoals elke zondagmorgen komen De Reetse Spurters samen aan het Gildenhuis te Reet. Aangezien het een korte rit is vandaag vertrekken we pas om negen uur, maar dat is voor de ouderen onder ons geen probleem.‘Ik ben al wakker van zes uur en heb mijn benen goed ingesmeerd zodat ik eens goed kan vlammen. Het is goed weer en er is niet al te veel wind dus ik denk dat het een mooi ritje zal worden’, vertelt Jos Dewachter. Het is al negen uur gepasseerd, maar we wachten nog op Eric Haegemans, die blijkbaar elke week te laat is. In totaal zijn we met 31 leden vandaag die opgesplitst worden in drie groepen. Sinds dit jaar is er naast de snelle en tragere groep ook een derde groep ingevoerd voor mensen die nog maar net met de koersfiets rijden. Deze groep krijgt uiteraard een aangepast schema. Na drie uurtjes fietsen komen we terug aan in Reet en wordt de rit nog verder besproken met een frisse pint in de hand. ‘Het ging er hard aan toe vandaag, maar ik heb mij goed geamuseerd op de fiets. Fietsen is voor mij de beste hobby die er bestaat. Je bent sportief bezig en je doet het samen met vrienden’, benadrukt Eric Haegemans (48), ‘Ik zit al meer dan tien jaar in de club en elke zondag kom ik met plezier. Vroeger heb ik echt gekoerst dus je kan wel zeggen

TeamGeist

dat ik een echte wielerliefhebber ben. Mijn liefde voor het fietsen is begonnen door er op televisie naar te kijken. De Belgen waren toen nog zeer succesvol en het was prachtig om naar te kijken.‘

Clubkampioen Tijdens elke rit wordt er op het einde een finale gereden met aankomst boven op de Hollebeekstraat te Rumst. Hier komt het competitiebeest bovendrijven en worden alle registers opengetrokken door de mannen. De eerste vijf personen krijgen punten en zo wordt er een klassement opgemaakt. Wie dit klassement wint mag zich op het einde van het jaar dan ook clubkampioen noemen. ‘Ik ben niet bij de beste fietsers’, zegt Rudi Van Barel (50), ‘maar het geeft een goed gevoel als je toch eens bij die eerste vijf kan eindigen. Daar doe je het natuurlijk voor, maar zonder conditie is het niet mogelijk om te winnen. Bij ons in de club wordt er stevig doorgereden. Het gemiddelde ligt altijd boven de 30 kilometer per uur. Zonder conditie zal je dus niet ver geraken en als je het tempo niet kan volgen wachten we ook niet. Daarom dat ik in de week soms met de fiets naar het werk ga om in vorm te geraken.’

Wielrennen

Naast deze competitie is er ook elk jaar een clubkampioenschap met een tijdrit en een wedstrijd op de wielerpiste. Geld valt er niet te verdienen, maar de winnaar krijgt toch enkele mooie prijzen van de sponsoren van de club. Maar het is de wielerliefhebbers natuurlijk om de eer te doen.‘Zo kan je je toch net iets beter voelen dan de rest wanneer je gewonnen hebt’ , is Eric eerlijk. ‘Maar als je het club kampioenschap wil winnen moet je natuurlijk goed in vorm zijn en hard trainen. We doen het wel voor het plezier, maar het afzien neem ik er graag bij. Het kan soms echt goed doen om je volledig leeg te fietsen. Er zijn er natuurlijk ook bij die helemaal niet trainen en het niet erg vinden als ze het clubkampioenschap of het klassement niet kunnen winnen.’

altijd zien wie de beste is tijdens onze finale. Wielrennen is ook enorm populair in België aangezien er ook zo veel wielerwedstrijden zijn in ons land. Op televisie is het bijna altijd koers en blijkbaar trekt dat de mensen

Genieten en lachen ‘Ik tel heel de week af naar zondag om dan af te zien als de beesten’ , zegt Rudi.‘Het is leuk om op zondag te fietsen met vrienden na een lange werkweek. Het is soms echt wel afzien, maar als man wil je je natuurlijk niet laten kennen. Mannen willen altijd in alles het beste zijn en gewoon wat rondrijden voor het plezier is niet leuk. Er moet zeker wat competitie inzitten om het extra leuk te maken.’ Tijdens de rit wordt er ook serieus wat gelachen. ‘Over de dingen die er de afgelopen week zijn gebeurd of wanneer bijvoorbeeld de Jos weer op kop gaat vlammen, dan vragen we ons af wat zijn vrouw hem nu weer heeft gegeven.’ Fietsen wordt elk jaar maar populairder en in de Rupelstreek zijn er steeds meer fietsclubs.

Gezondheid

‘Er zijn zo veel redenen waarom fietsen zo populair is’ , zegt Willy, ‘ Het belangrijkste voor mij is dat het gezond is. Zo blijf je in beweging en dat is goed voor je lichaam. Het is natuurlijk ook plezant om samen met vrienden te fietsen en op het einde kan je dan

Fietsen blijkt enorm populair te zijn, maar is het wel medisch verantwoord om elke week te gaan fietsen? ‘Natuurlijk is het verantwoord’, legt dokter Walter Colan uit, ‘fietsen is zelfs goed voor de gezondheid.’ Fietsen zorgt ervoor dat je lichaam in beweging blijft en dat is positief. Door te fietsen

ook aan. Als je ziet hoeveel volk er altijd langs de weg staat om de koers te volgen kan je toch wel zeggen dat het wielrennen de mensen bezig houdt. Ik vind het zelf ook een enorm mooie sport om te bekijken. Vandaag zijn we naar Noorderwijk gefietst en zo kom je altijd op verschillende plaatsen waar je anders nooit zou komen. Het landschap in België is echt prachtig om door te fietsen.’

bij ons in de club wordt er stevig doorgereden, het gemiddelde ligt altijd boven de 30 kilometer per uur

TeamGeist

v 17

Wielrennen rubriek

krijg je ook conditie en dat is goed voor je weerstand. Dit is zeker het geval bij oudere mensen. ‘Maar je moet natuurlijk ook niet overdrijven. Elke dag zulke lange tochten maken is dan weer niet verantwoord want

‘Wanneer je over die wegen en hellingen rijdt voel je je de koning van de wereld. Je kan de geschiedenis ruiken en je voelt gewoon dat al die grote namen hier ook gereden en gestreden hebben. Als ik de koers op televisie bekijk wil ik over al die hellingen en bergen ook zelf rijden.’ Zelf is hij ook al in Frankrijk, Duitsland, Italië en Spanje gaan fietsen . ‘Dat zijn prachtige momenten die ik nooit zal vergeten.‘

35ste verjaardag

daar is ons lichaam niet voor gemaakt. Professionele wielrenners worden dan ook constant bijgestaan door dokters en andere medische verantwoordelijken.’

Geraardsbergen

we doen het wel voor het plezier, maar het afzien neem ik er graag bij. het kan soms echt goed doen om je volledig leeg te fietsen

Bij De Reetse Spurters rijden ze niet het hele jaar door. In de winter, wanneer ook het echte wielerseizoen stil ligt, staan er nooit ritten gepland. Jaarlijks zijn er enkele speciale ritten waarin de welgekende Vlaamse Ardennen worden aangedaan. Zo is er bijvoorbeeld een rit naar Geraardsbergen waarin veel hellingen van De Ronde van Vlaanderen voorkomen. ‘Dat zijn de leukste ritten van het jaar’, zegt Eric.

TeamGeist

Omdat de club dit jaar 35 jaar bestaat is er een speciale actie opgezet. Dit jaar trekken De Reetse Spurters in augustus voor een week naar Frankrijk om daar te gaan fietsen in de Alpen. ‘Ik heb mij onmiddellijk ingeschreven toen ze mij het nieuws meldden’, is Rudi Van Barel enthousiast. ‘Ik ben nog nooit in de Alpen geweest, maar het lijkt me schitterend om daar te fietsen. Hopelijk rijden we enkele bekende cols omhoog waar ze in de ronde van Frankrijk ook al hebben overgereden.’Naast deze speciale actie is er ook elk jaar de trip naar La Roche in de Ardennen. ‘Dit is een loodzware tweedaagse waar je echt wel voor in vorm moet zijn. De stijgingspercentages in de Belgische Ardennen zijn niet te onderschatten. ’De Reetse Spurters rijden zelf met de fiets naar La Roche, overnachten daar en fietsen de dag erna terug naar Reet. Er wordt over twee dagen 381 kilometer gereden, 181 heen en 200 terug. Er wordt ook een stevig stukje bergop gefietst in de Belgische Ardennen. Voor Eric is dit zeker geen pretje: ‘Je daar leeg rijden en weten dat je nog heel de weg terug naar huis moet, is zeker geen vrolijke gedachte.’ Kristof Van Barel

Dure fiets of mooie reis? Er al eens aan gedacht om een koersfiets te kopen, maar geen idee hoe duur die dan wel moet zijn? Dit hangt van persoon tot persoon af. Koers je minstens een keer per week, dan kan je gaan voor een dure fiets. Een echt profexemplaar kost je gemakkelijk 7000 euro. Als je eerder occasioneel fietst en pas buitengaat bij een temperatuur van boven de twintig graden, dan kan je misschien beter gaan voor een fiets van zo’n 1000 euro. Met het uitgespaarde geld zijn er zo veel verschillende mogelijkheden waarvan we er hieronder enkele laten zien. Geef je ogen de kost en denk vooral goed na voordat je een massa geld uitgeeft aan een fiets die je misschien toch niet vaak gebruikt. Nicolas

€7

€ 10



€ 6000

120x 120 bezoekjes aan de dames van plezier 7 dagen all-in op de Dominicaanse Republiek voor 4 personen

3000x een degelijke 2e-hands auto

3000 pintjes voor jouw en je vrienden op café

Berlijn

Madame Tussauds Sportwelt

erlijn is veel meer dan de geschiedenis van de Muur. In de wereldberoemde laan Unter den Linden vind je naast ondermeer de Brandenburgse poort ook het peperdure Adlonhotel, waar Michael Jackson ooit zijn kind over de rand van het balkon hield, en het wassenbeeldenmuseum. Dit laatste was voor ons interessant genoeg om eens te bezoeken en na te gaan welke Duitse sportfiguren de eer hebben om vereeuwigd te worden in was en waaraan zij dit verdiend hebben.

Bij het binnenkomen van de zogenaamde sportafdeling springt doelman Oliver Kahn meteen in het oog met een voor hem typerende houding. Met de ene arm heeft hij de bal vast, met de andere geeft hij zijn teammaats met wilde gebaren instructies. Zijn bijnamen Koning Kahn en de Titaan heeft hij dan ook te danken aan zijn uitstraling. Maar hierdoor alleen kom je niet in het wassenbeeldenmuseum terecht. De voormalige doelman van Bayern München won in zijn carrière acht maal het Duitse kampioenschap, zes maal de beker, een maal de UEFA-cup en evenveel maal de Champions League. Op persoonlijk vlak werd Kahn maar liefst vier keer verkozen tot Europa’s beste doelman en twee maal tot Duits voetballers van het jaar (te vergelijken met de Gouden Schoen van bij ons). Op het wereldkampioenschap in 2002 kreeg hij de Gouden Bal als eerste en tot nu toe enige doelman ooit. Naast Koning Kahn staat het beeld van een voor vele nobele onbekende: Uwe Seeler. Seeler is een ex-voetballer die uitkwam voor Hamburg en West-Duitsland. Seeler stond ondermeer bekend voor zijn omhaal en het feit dat hij altijd eerlijk en bescheiden. Die kenmerken vertalen zich ook in het beeld. Ondanks het feit dat hij nooit een wereldtitel veroverde, verdiende Seeler zijn strepen door de eerste speler te zijn die twintig WK-matchen speelde (hij speelde er in totaal 21) en de eerste te zijn die op vier verschillende WK’s tot scoren kwam. Hierbij klopte hij de legendarische Braziliaan Pélé met enkele minuten. Seeler is ook de enige speler die minstens twee maal scoorde in elk van de vier WK’s waaraan hij deelnam. Genoeg gevoetbald voorlopig. We wandelen verder en lopen een tennislegende tegen het lijf: Boris Becker. De gewezen toptennisser staat als een echte gentleman in maatpak te staren naar de horizon. Geen racket of tennisbal te bespeuren, maar deze blonde god kent toch iedereen? ‘Oh Boris Becker’, roept een toevallige museumbezoekster en ze poseert naast het wassen beeld terwijl haar vriend een foto neemt. Becker staat hier ook

TeamGeist

Berlijn

niet voor niets. Zeventien was hij toen hij Wimbledon won en daarmee is hij nog steeds de jongste winnaar ooit. Verder won hij in zijn carrière ondermeer zes Grand Slams en een gouden medaille op de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona in het dubbelspel. Iets verderop staat misschien een nog grotere Duitse tennisster. Steffi Graf won 22 Grand Slamtitels en is de enige tennisprof die elk grandslamtoernooi minstens vier keer won. Van zeventien augustus 1987 tot 10 maart 1991 stond ze 186 weken lang onafgebroken aan de kop

van de tennisranglijst. Op dat moment een record, tot ene Roger Federer dat verbrak door er 237 weken van te maken. Terug naar het voetbal dan, want er staan nog enkele grootheden ons op te wachten. Franz Beckenbauer bijvoorbeeld, bijgenaamd Der Kaiser. De erevoorzitter van Bayern München won zowel als coach, in 1990, en als speler, in 1974, het WK. Verder won hij met zijn club Bayern drie keer Europacup I en werd Der Kaiser herhaaldelijk Duits en Europees voetballer van het jaar.

Marie Grosholtz Marie Tussaud werd geboren als Marie Grosholtz in Straatsburg in 1761. Ze was de dochter van de huishoudster van dokter Philippe Curtius uit Bern, Zwitserland. Vier jaar later verhuisde de dokter naar Parijs waar hij een wassenbeeldenkabinet opende zodat hij de menselijke organen die hij namaakte kon tentoonstellen. Marie kwam in 1767 samen met haar moeder naar Parijs en daar leerde ze van dokter Curtius hoe ze een wassen beeld moest maken. Toen ze zeventien jaar was maakte ze haar eerste beeld van Jean-Jacques Rousseau. Tijdens de Franse Revolutie in 1789 kreeg Marie de opdracht om de gezichten van bekende slachtoffers te vereeuwigen in was. Na de dood van Philippe Curtius erfde Marie zijn volledige collectie. In 1802 vertrok Marie Tussaud samen met haar zoon naar Londen. Daarna reisde ze met haar collectie door Groot-Brittannië en Ierland. Marie opende, samen met haar twee zonen, in 1835 haar eerste museum in Londen. Na haar dood in 1850 verplaatste haar kleinzoon de collectie naar Marylebone Road waar vandaag de dag

nog steeds het Madame Tussauds museum gevestigd is. Sinds 1971 zijn er ook in andere grote steden Madame Tussauds musea geopend. Het allereerste museum dat werd geopend buiten Engeland was dat van Amsterdam. Daarna volgden Bangkok, Berlijn, Blackpool, Dubai, Hollywood, Hong Kong, Tokio, Las Vegas, New York City, Sjanghai, Sydney, Wenen en Washington D.C. . Als alles volgens plan verloopt opent in juli het grootste Madame Tussauds museum van de wereld in Jakarta. Kristof Van Barel 

TeamGeist

v 21

Berlijn

Jürgen Klinsmann is de laatste Duitse voetbalfiguur die ons opwacht. Klinsmann is tegenover de anderen in de zaal misschien wel een kleine garnaal. De huidige bondscoach van de Verenigde Staten won het WK ‘slechts’ een keer en werd een keer Europees kampioen. Wat hij wel presteerde, is in alle zes grote toernooien waaraan hij meedeed te scoren, gaande van Euro 1988 in West-Duitsland tot het WK in 1998 in Frankrijk. Ook werd hij in 2006 uitgeroepen tot Duits coach van het jaar. In de volgende zaal komen we oog in oog te staan met een echte reus. Het 213 centimetergrote wassen beeld van basketballer Dirk Nowitzki is op z’n minst indrukwekkend te noemen. De elfvoudige NBA All-star is naast ondermeer MVP (Most Valuable Player) van de NBA-finals van het seizoen 2010-2011 ook recordhouder. Hij is de enige speler in de NBA-geschiedenis die 100 blocks en 150 driepunters haalde in een seizoen. Nowitzki werd door tal van media verschillende malen onderscheiden voor zijn prestaties, maar het was pas in 2011 dat hij voor het eerst Duits sportman van het jaar werd. Sinds 1998 speelt de 33-jarige Nowitzki bij de Dallas Mavericks. In de hoek van de zaal staat nog een laatste man op ons te wachten. Verborgen achter zijn handschoenen herkennen we het gezicht van bokslegende Henry Maske. De Oost-Duitser won ondermeer een gouden medaille op de Spelen in Seoel in 1988 bij de middengewichten en werd wereldkampioen bij de amateurs in 1989. Na de eenmaking van Duitsland werd Maske professioneel bokser. Tot in 1996 bleef Maske ongeslagen tot hij een kamp verloor op punten van de Amerikaan Virgil Hill. Hij stopte onmiddellijk met boksen en jaren later, in 2007, kwam zijn comeback. De toen 43-jarige Maske eiste een rematch tegen Hill en die won hij op zijn beurt op punten. Mede hierdoor heeft ook hij zijn plekje verdiend in het museum van Madame Tussauds. Tot slot wilden we graag weten welke selectiecriteria Madame Tussauds gebruikt om te bepalen of iemand het al dan niet verdient vereeuwigd te worden in was. De dame aan het loket kon het ons ook niet met zekerheid zeggen,

TeamGeist

Op Tussauds wijze Heb je je ook al eens afgevraagd hoe de wassen beelden gemaakt worden? Wel, nog altijd op dezelfde manier als Madame Tussauds ze vroeger zelf maakte. Alleen gaat het nu veel sneller dan vroeger en komt er meer volk aan te pas. Alle beelden worden nog steeds in Engeland gemaakt, waarna ze in een van de musea terechtkomen. Het maken van een wassen beeld neemt toch nog zo’n drie maanden in beslag. De fotograaf neemt foto’s van een beroemdheid en de beeldhouwer meet zorgvuldig al zijn maten op. Deze beeldhouwer maakt dan een beeld van klei van de desbetreffende persoon. Nadat het beeld van klei af is, maakt hij gipsen gietvormen van het lichaam, het hoofd en de handen. De gietvorm van het lichaam wordt volgegoten met een mengeling van plastiek en glasvezel, en niet met was. Als het hele beeld van was gemaakt zou zijn, zou het te veel wegen en kunnen doorbuigen. De gietvorm van het hoofd en de handen wordt wel gevuld met verwarmde en dus vloeibare was. Wanneer de was gedroogd en gestold is, pellen verschillende specialisten laagje per laagje het gips er af. Dan is het tijd voor de kunstenaars om de handen en het hoofd zorgvuldig in te kleuren. Ook de kleur van de ogen maken zij na voor ze de glazen oogbollen in het hoofd stoppen. Tenslotte zorgt een kapster voor echte mensenharen die dan gebruikt worden om het kapsel na te maken. Dit is een echt huzarenstukje, dat wel tot vijf weken kan duren, omdat elke haartje apart moet worden ingeplant. Wanneer het haar fris gewassen en gekapt is, krijgt het beeld kleren aangemeten die de beroemdheid meestal zelf voorziet. Kristof Rongé 

maar ze zei wel dit: ‘De figuren worden gekozen op basis van populariteit en bekendheid in het land waar het museum zich bevindt. Ook is het een voorwaarde dat het geen fictief personage is. Shrek voldoet dus niet aan de criteria.’ Voor ons Belgen blijft het dus nog even afwachten tot we een wassen vertegenwoordiger krijgen in een van de vele musea van Madame Tussauds. Misschien maakt Kim Clijsters kans? Nicolas

Karim Bachar

‘In de sport word je op handen gedragen, maar in de politiek is dit totaal anders’

arim Bachar (36) is het boegbeeld bij uitstek van het Belgische zaalvoetbal. Hij is speler/trainer bij FT Antwerpen, de zaalvoetbalclub die dit jaar kampioen van België werd en ook nog eens de Supercup en Benelux beker wist binnen te halen. Daarnaast zetelt hij als lid van de SP.A in de gemeenteraad van Antwerpen. Met een brede glimlach ontvangt hij mij dan ook in het imposante Antwerpse stadshuis voor een leuke babbel.

Coverstory

Hoe slaag je erin om de job als speler/trainer te combineren? ‘Dit was nu mijn eerste jaar dat ik ook de job van trainer op mij heb genomen. Het is niet zo evident om beiden te combineren, maar dit lukt vrij goed omdat ik ook al meerdere jaren kapitein ben van de ploeg. Ik heb altijd mijn verantwoordelijkheid opgenomen en was al een soort van verlengstuk van de trainer. Ook op training was ik er altijd als eerste bij wanneer er een paar zaken verbeterd moesten worden. Ik denk dus ik het leiderschap en trainer zijn altijd wel een beetje in mij heb gehad. We hebben dit seizoen natuurlijk veel gewonnen en veel prijzen gepakt, wat het voor een trainer natuurlijk ook makkelijker maakt, daar moet je ook niet flauw over doen.’ (Lacht)

gaan spelen bij Sint Anneke. Ik ben nu 36 jaar en heb toch zo’n zeventien jaar beiden gecombineerd.’

Je was beslissend in de wedstrijd die jullie de titel schonk met een assist en een doelpunt. Wat doet dat met een mens? ‘Het is altijd leuk als je op zo’n momenten beslissend kan zijn, maar ik denk dat het nu nog veel leuker

dus een drukke agenda en merkte dat het een beetje te veel werd wanneer ik vier-vijf dagen moest weggaan met de nationale ploeg. Dan moest ik altijd mijn hele planning overhoop gooien en liet ik werk liggen. Ik heb ook nog een vrouw, dochter en zoon die zelf ook voetbal speelt bij de jeugd van Beerschot. Zij verdienen ook hun aandacht.’

Mis je de nationale ploeg dan niet soms?

Ik STA OP EEN KRUISPUNT IN MIJN LEVEN

Waar heb je de microbe voor het zaalvoetbal te pakken gekregen? ‘Ik heb zaalvoetbal geleerd met het jeugdhuis waar ik veel kwam. Dan speelden we vijf tegen vijf in een zaaltje in de buurt met andere jongens van het jeugdhuis. Daarna heb ik dan een club gevonden. Toen ik zeventien jaar was, ben ik bij zaalvoetbalclub Mortsel in eerste nationale terechtgekomen. Omdat ik toen ook op hoog niveau veldvoetbal speelde bij derdeklasser Berchem, mocht ik beiden niet meer combineren. Ik heb mij dan gefocust op het zaalvoetbal en ben in tweede provinciale veldvoetbal

TeamGeist

was omdat ik voor het eerste jaar de verantwoordelijkheid heb gekregen over de ploeg als speler/trainer . Ik ben ook verantwoordelijk voor de jeugdopleiding van onze club en als je dan ziet dat we een heel jonge ploeg hadden waarvan tien van de twaalf spelers uit de eigen jeugd komen, doet dat toch iets me je. Als je dan met zo’n jonge ploeg op het einde van de rit de titel, beker en supercup kan behalen en zelf nog eens de kers op de taart zet, doet dat echt deugd.’

Je was ook lang de dragende speler van onze nationale zaalvoetbalploeg. ‘Klopt. Ondertussen ben ik wel al twee jaar gestopt met de nationale ploeg. Ik heb veel werk als speler, trainer en jeugdcoördinator bij FT Antwerpen. Daarnaast ben ik ook nog techniektrainer bij Beerschot en Berchem Sport en zit ik in de gemeenteraad van Antwerpen. Ik heb

(Denkt na) ‘Ik heb 12 jaar voor de nationale ploeg gespeeld en heb alles meegemaakt wat ik moest meemaken. Het was wel heel plezant om de kleuren van België te verdedigen, en de ploeg te mogen vertegenwoordigen als kapitein. Ik ben toch meer dan acht jaar kapitein geweest en heb een aantal EK’s en WK’s gespeeld. Op het laatste Ek heb ik afscheid genomen, ik denk niet dat je mooier je internationale loopbaan kan afsluiten. Ik ben momenteel ook recordinternational met honderd selecties en heb het meeste doelpunten gemaakt. Ik denk dat dat er zelfs meer dan zestig waren. Ik kan alleen maar fier zijn daarop.’

Je bent nu 36. Hoe lang denk je nog door te gaan als speler en/of trainer? ‘Ik sta wel op een kruispunt in mijn leven nu. Ik heb net besloten om nog een jaartje er bij te doen als speler/trainer. Nadien kan dat enkel als trainer zijn, maar ik zit ook in de gemeenteraad en in 2012 zijn het verkiezingen. Dan moet je

Coverstory

afwachten hoe die verlopen en hoe goed of slecht ik het ga doen. Ga ik dan mijn verantwoordelijkheid als schepen opnemen als deze kans zich voordoet? Ga ik dit kunnen blijven combineren met zaalvoetbal? Dat zal ik nog moeten afwachten.’

Je hebt al de kans gekregen om de eerste allochtone schepen ooit te worden in Antwerpen maar hebt dit aanbod afgeslagen. ‘Ik zal nooit iets doen om gewoon de eerste te kunnen zijn. Ik doe alleen iets als ik er 100 procent achter sta en omdat ik het 100 procent wil doen. Ik had afspraken gemaakt met mijn club om dit jaar speler/ trainer te zijn. Toen ik de kans kreeg om schepen te worden in december, waren we juist schitterend bezig en hadden we nog geen enkele wedstrijd verloren. We hadden toen net de supercup gewonnen en waren nog volop in de running voor de Benelux beker en de titel. We waren dus geweldig bezig. Ik kreeg dan onverwachts de vraag om schepen te worden en had dan alles moeten laten vallen om maar tot oktober schepen te zijn. Het was een hele onzekere situatie waar ik zeker niet wou voor kiezen. Dit jaar zijn de verkiezingen in oktober en de ambt loopt pas vanaf januari 2013. Als ik dan opnieuw de kans krijg heb ik nog genoeg tijd om het te bekijken en kan ik nog altijd zien of het te combineren valt. Nu was dit niet het geval. Het was vandaag beslissen en morgen beginnen. Dat was een risico dat ik niet kon nemen.’

Vanwaar kwam eigenlijk je interesse om in de politiek te stappen? ‘In 2006 vroeg de burgemeester aan mij of ik zin had om mee op de lijst te staan. Hij nodigde mij uit voor een gesprek waarin we verschillende thema’s besproken. Ik heb wel nog eventjes de boot afgehouden omdat ik met een paar mensen erover wilde praten. Ik wou weten wat het juist inhoudt en hoe ik het kon combineren met zaalvoetbal. Uiteindelijk heb ik toegezegd met tot gevolg dat we een schitterend verkiezingsresultaat boekten. Ik haalde zelf ook 4105 voorkeursstemmen, dus dat was super. Ik moet wel zeggen, politiek en sport zijn twee verschillende dingen. In sport word je op handen gedragen, en in de politiek is dat totaal anders. Wat je ook beslist of wat je mening ook mag zijn, je hebt altijd voor- en tegenstanders.’

je met sport heel veel kan bereiken. Het is gezond en het brengt mensen samen. Dat is ook bewezen tijdens wedstrijden van mijn zaalvoetbalploeg. Je moet maar eens kijken wat voor een divers publiek er altijd op de tribunes zit.’

Ik DENK DAT JE MET SPORT HEEL VEEL KAN BEREIKEN

Waar zet jij je voor in in de politiek? ‘Kijk, in eerste instantie wou ik mij nooit inzetten voor een bepaalde groep. Ook niet speciaal voor allochtonen, maar gewoon voor de jeugd in het algemeen en voor de sport. Dat zijn thema’s die me nauw aan het hart liggen en waarover ik ook het meeste weet. Er zijn misschien veel mensen die daar niet wakker van liggen en andere prioriteiten hebben, maar ik denk dat

Vind je niet dat er te weinig mensen van buitenlandse origine in de politiek zitten? ‘Ik denk dat het gewoon zijn tijd nodig heeft maar dat Vlaanderen wel een serieuze inhaalbeweging moet doen. En dan niet alleen in de politiek maar ook bijvoorbeeld in de media of in de hoge functies in het bedrijfsleven. Ik denk dat daar nog wel veel werk aan is. Het is ook wel aan ons om ons te bewijzen en ons niet in een hoekje te laten duwen. Anderzijds moeten de kansen er ook komen. Daarvoor moeten de twee groepen elkaar wel beter leren kennen en ik denk dat dat in de toekomst alleen nog maar beter kan worden.’

Heb je ooit al te maken gehad met racistische opmerkingen? ‘Natuurlijk, ik leef dan ook in de stad Antwerpen. Opmerkingen krijg je altijd. Mensen die je kennen en weten wie je bent zullen je

TeamGeist

v 25

Coverstory

wel sneller respecteren, dat respect dwing je af. Mensen die je niet kennen zullen je zo soms bekijken en denken van amai, die rijdt in een chique auto. Die zal wel iets

verkeerds doen. Ik merk ook dat de maatschappij aan het verrechtsen is, zelfs in de allochtone gemeenschap. Er zijn buitenlanders die zeggen dat er te veel buitenlanders bijkomen en

dat het nu genoeg moet zijn. Ik heb de indruk dat de mensen vroeger socialer en verdraagzamer waren.’

Hoe ga je daarmee om? ‘Ik wil het mooie voorbeeld geven. Ik ben opgegroeid op het Zuid in Antwerpen. Toen ik getrouwd ben, zijn wij verhuisd naar Wommelgem. Dat is daar een buurt waar je op een maand tijd misschien één buitenlander ziet. De eerste weken bekeken ze mij daar allemaal en dachten ze: wat komt die hier wonen? Zijn die misschien de weg kwijt? Op een gegeven moment kwam er een klein jongetje naar mij die vroeg of ik die voetballer vanop tv was. Ik zei dat dit kon kloppen, en natuurlijk ging dat jongetje dat dan rondbazuinen in de buurt. Een paar weken later moest ik met alle buren praten omdat ze mij vanalles te vertellen hadden en mij tof vonden. Dan stel ik mij toch de vraag of ze dit ook zouden doen als ik zou werken in een fabriek aan de band. Mensen moeten je de kans geven om je te leren kennen.’

Ondanks je achtergrond ben je een rasechte Antwerpenaar. ‘Ik ben in Antwerpen geboren, maar mijn ouders niet. Mijn vader is destijds het geluk gaan opzoeken in Europa omdat er een groot tekort was aan arbeiders. Hij is vanuit Marokko via Frankrijk naar België gekomen. Mijn ouders hadden wel altijd maar één intentie. Zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld verdienen en dan teruggaan naar Marokko. Maar dan kregen ze kinde-

TeamGeist

Coverstory

ren. En wij gingen hier naar school en waren al gewoon van hier te leven, dus zijn wij gebleven. Ik denk ook dat het normaal is dat er zoveel immigratie is in een grootstad. Mensen gaan hun geluk zoeken in grootsteden, want daar is het meeste werk. Antwerpen, Brussel, Barcelona, New York,… Noem maar op, die steden zullen altijd te maken hebben met immigratie.’

doelpunten gescoord. Zo heb ik vorig seizoen het doelpunt gemaakt waardoor we de beker wonnen. In 1999 maakte ik ook het beslissende doelpunt in de laatste dertien seconden waardoor we naar het EK mochten. Maar het mooiste moment was de penalty die ik dit jaar scoorde in een bomvolle sportzaal voor de titel. Dat doelpunt was gewoon iets speciaals. We zijn vijf jaar geleden kampioen gespeeld, maar dat was toen buitenshuis. Daarvoor was het 30 jaar geleden dat een ploeg uit Antwerpen in eigen huis kampioen kon spelen. Daar kwam nog bij dat er een helse druk op mijn schouders lag, niet alleen als speler, maar ook als kapitein en coach. Daarom dat dat doelpunt zo’n emotie teweegbracht bij mij. Ik had het scenario niet mooier kunnen schrijven.’ Kristof Rongé

Mensen moeten je de kans geven om je te leren kennen

Hoe zie je de toekomst van je zaalvoetbalploeg, FT Antwerpen? ‘FT Antwerpen heeft niet alleen een sportieve rol,maar ook een sociale. Wij werken met kansarme jongeren die we de kans willen geven om zich te ontplooien in iets waar ze goed in zijn. In plaats van constant te mekkeren op dingen die ze niet goed doen of niet goed kunnen, leggen wij de nadruk op

wat ze wel goed kunnen. Door met die eigenschappen te werken kunnen we samen een nieuwe toekomst opbouwen en hen van straat halen. Ik denk dat het belangrijk is dat we met die gasten die weg kunnen blijven opgaan. Mijn droom is dat hier ook veel talent uitkomt en we bij wijze van spreken Europees kampioen kunnen worden met die mannen. Maar dan hebben we wel nog een hele weg af te leggen denk ik.’

Om af te sluiten, wat was het mooiste moment uit je carrière? ‘Ik heb heel veel mooie momenten meegemaakt en veel belangrijke

FT Antwerpen kampioen Op 11 mei 2012 stond FT Antwerpen voor een loodzware taak. Het moest voor eigen publiek een 6-4 achterstand wegwerken in de tweede wedstrijd van de finale van de play-offs. Als ze hierin slaagden, zouden ze voor de tweede keer in hun geschiedenis landskampioen worden. Chatelineau uit Charleroi was de tegenstander in een volgelopen sporthal Het Rooi. De 1200 aanwezige supporters moesten al meteen een tegenslag verwerken. Al na tien minuten opende Chatelineau de score via Rahou. FT Antwerpen moest nu nog drie doelpunten maken om de titel te winnen. Het duurde eventjes voor Antwerpen hier van bekomen was, maar de jongens van speler/coach Bachar konden net voor de rust toch nog tegen prikken. Sa-

babti maakte er 1-1 van. Na de rust zette Chatelineau veel druk op Antwerpen, maar het was toch Hitou in de 22ste minuut de 2-1 kon binnenschuiven na een snelle counter. Er was terug hoop in Het Rooi. In de slotminuten werd het publiek helemaal uitzinnig wanneer Ft Antwerpen een strafschop kreeg. Speler, coach en kapitein Karim Bachar ging achter de bal staan en trapte de tien meter staalhard tegen de netten. Antwerpen wist de 3-1 voorsprong te behouden, en mag zich dus kampioen van België noemen. De supporters liepen massaal het veld op om samen met de spelers de tweede titel uit de clubgeschiedenis te vieren. 

TeamGeist

v 27

rubriek

SK Berlaar feest

e finale van de eindronde. De wedstrijden waar spelers en toeschouwers maandenlang naar toe leven. Ook voor vierdeprovincialer Reet SK waren dit de twee belangrijkste duels van het seizoen. Tegenstander in dit tweeluik: SK Berlaar. In dit sfeerverslag komen jullie alles te weten over de wedstrijden en de emotie die deze met zich meebrengen.

De eerste partij vond plaats in Reet op Hemelvaartsdag. Om drie uur werden de gladiatoren verwacht op het veld te staan en 90 minuten lang te strijden voor elke bal die in hun richting kwam. Maar strijd was er niet. Beide partijen speelden zwak en nerveus voetbal en de wedstrijd leek eerder op een eindeseizoenswedstrijd dan op een levensbelangrijke finale. Na een half uur spelen viel het doelpunt dan toch aan Reetse zijde. Een grote druk leek van hun schouders te vallen, want een stug Berlaar moest zich al heel de wedstrijd beperken tot verdedigen en kon slechts af en toe tegenprikken op de counter.

Van hemel naar hel Ook in de tweede helft was Reet het team met het meeste balbezit. Grote kansen bleven echter uit. Het leek erop dat de wedstrijd ging afstevenen op een 1-0 en dat de teams zich daar wel in konden vinden, want in de eerste helft hadden ze beiden gevoeld dat het vooral willen maar niet kunnen was. Iets na het uur sloeg Berlaar dan toch toe en werd de score gelijk getrokken. De wedstrijd kabbelde verder en een kwartier voor tijd scoorden de mannen uit Berlaar opnieuw vanuit het

28â&#x20AC;&#x192;

vâ&#x20AC;&#x192;

TeamGeist

niets. Het was zelfs zo dat ze vijf minuten later nog een derde keer tot scoren kwamen en Reet zo in een wel zeer benarde situatie brachten. De uitsupporters gingen door het dolle heen bij het horen van het laatste fluitsignaal, want een 1-3 voorsprong kwijtspelen zou toch nooit mogen gebeuren?

Ultras Gedurende de hele match werden de spelers van Reet bijgestaan met spreekkoren en zang van de zogenaamde Reetse Ultras. Speciaal voor deze wedstrijd werd een Facebookgroep aangemaakt onder de naam Ultras en werden zo veel mogelijk mensen opgetrommeld om de spionkop te vormen voor de wedstrijd van donderdag. En hier hield het niet bij op. Spandoeken werden geschilderd, vlaggen verzameld en bommetjes werden gekocht. Al een half uur voor de wedstrijd stonden een dertigtal jongeren luidkeels te zingen op het ritme van de trom. Bengaals vuur en rookbommen verschenen wanneer de spelers het veld betraden. Bij de 1-0 brak het feest in de spionkop helemaal los en bommetjes werden met hartenlust afgestoken. Ook bij de 1-1 feestten de Ultras gering verder. Het feesten verging hen zelfs niet toen de 1-2 en later ook de 1-3 op het bord verschenen. Na afloop van de partij dankte kapitein Bart Tirez de jongelingen voor hun steun en beloofde hen iets recht te zetten in de terugwedstrijd vier dagen later.

Maat voor niets Zondag dan, het was bloedheet die namiddag, de thermometer mat een temperatuur van maarliefst 27

rubriek

graden in de stille Kempen. Reet had een scheve situatie recht te zetten en was van plan daar vanaf de aftrap direct mee te beginnen. Ze verschenen in een extraaanvallende 3-3-4 formatie. De Ultras waren nergens te bespeuren. Dit kwam waarschijnlijk door de bijna onmogelijke opgave die Reet te wachten stond en door de verre verplaatsing. Deze keer was het Berlaar dat een spionkop had bijeengeschraapt. Een vijftiental groenrood uitgedoste fans zorgde voor de nodige ambiance. Die ambiance was dan ook het enige enigszins opwindende aan de wedstrijd. Zelfs na een rode kaart bij beide teams bleef het vuur uit en de partij eindigde op een bloedeloze 0-0 score. De eerste echte kans voor Reet

bleef zelfs uit tot op enkele minuten van het einde. Door dit gelijkspel promoveert Berlaar volgend seizoen naar derde provinciale en Reet zal nog minstens een jaartje moeten wachten. Na afloop van de wedstrijd bleven de spelers van Reet minutenlang verslagen op het veld liggen terwijl er een heus volksfeest losbrak in Berlaar. De coach van de Kempenaren werd overgoten met champagne en het hele team riep de woorden: ‘Waar is da feesje?’ Waarop de supporters feestelijk terugriepen: ‘Hier is da feesje!’ De feestelijkheden zouden nog doorgaan tot in de vroege uurtjes, terwijl de fans van Reet al snel na het laatste fluitsignaal het hazenpad kozen. Nicolas

TeamGeist

v 29

Voetbal

Voetbaltempels op de wereldbol D

at het Koning Boudewijnstadion het grootste voetbalstadion van België is, weten de meesten onder jullie wel. Maar kennen jullie ook het grootste stadion ter wereld? De grootste, de modernste, de opmerkelijkste voetbalstadions. Je komt er hieronder alles over te weten.

Het Koning Boudewijnstadion heeft met zijn 50 000 plaatsjes de grootste capaciteit van België. Ooit konden er zelfs 70 000 mensen in, ten tijde van Brussels Expo, maar intussen is dat gereduceerd. Het tweede grootste stadion van België is in tegenstelling tot wat velen denken niet het Jan Breydelstadion van Club en Cercle Brugge. Deze eer valt te beurt aan een stadion gelegen in het Brussels Gewest. Ook niet het Vandenstockstadion van voetbalclub Anderlecht, maar het Drie Lindenstadion, dat dezer dagen bewoond wordt door tweedeprovincialer RC Bosvoorde (Boitsfort). Het stadion beschikt over 40 000 plaatsen en was oorspronkelijk gebouwd in 1948 voor voetbal- en atletiekclub Racing Club de Bruxelles. Maar de club zakte al snel weg uit de hoogste reeksen van het Belgisch voetbal en daardoor kon ze de huur van het stadion niet meer betalen en moesten de Brusselaars noodgedwongen verhuizen. Ondertussen bleef het Drie Lindenstadion er verlaten bijliggen en nooit nog zou er topvoetbal geserveerd worden. Het stadion wordt sinds 2010 beschermd als monument.

Noord-Korea Het grootste stadion ter wereld dan. Vaak hoor je hier als antwoord het Aztekenstadion in Mexico. Het voetbalstadion van Club América in Mexico Stad telt 105 000 plaatjes, maar daarmee is het slechts het derde grootste voetbalstadion ter wereld. Op twee staat het Salt Lake

TeamGeist

Stadium gelegen in Bogota, India. De grootste voetbaltempel ter wereld staat in Pjongjang, Noord-Korea. Het 1 mei-stadion of Rungrado-stadion telt 150 000 plaatsen en wordt gebruikt voor sportevenementen, maar staat vooral bekend om de grote parades [1] voor oudpresident Kim Il Sung. Opmerkelijk is dat we hier geen Amerikaans voetbalstadion vinden in de top-10, terwijl de Amerikanen toch bekend staan om hun grootheidswaanzin. Dit komt doordat ‘soccer’ in Amerika niet zo populair is. Als we onze blik even verruimen en ook andere sporten toelaten in onze top-10, dan zijn de Amerikanen alomtegenwoordig. Het grootste Amerikaanse stadion is het Michigan football Stadium met 110 000 zitplaatsen. Wanneer we een kijkje gaan nemen in de geschiedenis en teruggaan naar het Oude Rome, komen we uit bij het grootste stadion ooit: Circus Maximus. Het stadion voor paardenrennen kon minstens 150 000 mensen een plaats geven, al schatten sommigen in die tijd dat het er zelfs 250 000 waren.

Schalke 04 Terug naar deze tijd en de moderne stadions. Vandaag de dag is het voor stadions zo dat ze flexibel moeten zijn. De Veltins-Arena van Duitse voetbalclub Schalke 04 is zo’n stadion. Een openschuifbaar dak [2] zorgt ervoor dat er bij elke weersomstandigheid kan gevoetbald worden. Het stadion beschikt ook nog over een ander extraatje: het grasveld kan in en uit het stadion geschoven worden in een tijdspanne van om en bij de vier uur. Dit heeft als voordeel dat het gras kan groeien onder normale omstandigheden zonder tekort aan luchtcirculatie of licht. Het grasveld wordt ook niet beschadigd bij evenementen binnen het stadion zoals concerten, want dan leggen ze het gewoon even buiten. Een ander voorbeeld

Voetbal

van een flexibel stadion is het Stade de France. Bij het nationale stadion van Frankrijk kunnen de tribunes verschoven worden, in tegenstelling tot het vorige voorbeeld waar het gras verschoven werd. Het stadion kan zo van een stadion voor voetbal en rugby omgevormd worden tot een Olympisch stadion met piste rond het veld.

Groene jongens Tot slot nog even enkele opmerkelijke stadions opnoemen. De thuishaven van voetbalclub SC Braga uit Portugal is er daar eentje van. Aan de lange zijden van het veld staan tribunes en achter het ene doel een rots, waar het stadion tegen gebouwd is. Als je de bal dus hoog genoeg over het doel trapt, kan je als het ware een berggeit omver trappen. Ook het drijvende platform in Marina Bay in Singapore is een rariteit. De supporters zitten op

een tribune op de oever terwijl de spelers op een gigantisch drijvend platform hun wedstrijden spelen [3]. Tijdens de match varen er verschillende bootjes rond die de ballen die in het water terechtkomen opvissen. In 2010 vonden er de Olympische Jeugdzomerspelen plaats. De prijs voor het meest ecologische complex gaat naar het Eco-stadion in Curitiba, Brazilië. Het stadion kan 6000 mensen ontvangen en is opgebouwd uit gerecycleerd hout. De tribune ligt op een helling en de supporters kunnen hun favoriete team aanmoedigen op met gras bedekte zitjes. Ook in Taiwan zijn ze ecologisch bezig. De bovenzijde van het nationaal stadion in de vorm van een draak is volledig bedekt met zonnepanelen en zo voorziet het stadion zich van haar eigen groene stroom. Nicolas

[1] Ryuugakusei ©

[2] DerHans04 ©

[3] Calistemon ©

TeamGeist

v 31

Voetbal

Straatvoetbal voor professionals

ed Bull Street Style. Voor weinigen onder jullie zal dit een belletje doen rinkelen, maar eigenlijk is dit het meest belangrijke freestyle voetbaltoernooi ter wereld. Op 20-21-22 september vindt de finale van het tweejaarlijks evenement, dat voor de derde keer georganiseerd wordt, plaats. Gastland dit jaar is Italië. Zestig balvirtuozen van over de hele wereld komen er samen om te strijden voor de titel van beste straatvoetballer ter wereld.

Maar wat moeten de deelnemers doen om deze titel mee naar huis te nemen? De regels zijn simpel: drie minuten, twee spelers, een streetstylebal. Elke freestyler krijgt twintig seconden lang de tijd om de jury van zijn kunnen te overtuigen vooraleer hij de bal doorgeeft aan zijn tegenstander. De jury bestaat uit ex-Nederlands international Edgar Davids, de bezieler van het project, oud Braziliaans voetballer Bebeto en Braziliaans zaalvoetbalkampioen Falc ão. Zij evalueren na drie minuten de kandidaten op basis van hun atletisch vermogen, techniek en creativiteit in combinatie met de muziek. Nieuw dit jaar is het feit dat er voor vrouwen ook een speciale competitie is opgericht.

amfitheater is voor toeristen een gigantische trekpleister. Bovendien vindt ook het jaarlijkse internationale filmfestival van Taormina er plaats en eenmalig nu dus ook de finale van de Red Bull Street Style.

Kaapstad en São Paulo In 2008 vond de eerste editie van het straatvoetbalevenement plaats in Brazilië, het Mekka van het straatvoetbal. Daar was het de Fransman Arnaud ‘Sean’ Garnier die zich tot wereldkampioen kroonde. Twee jaar later, in 2010, was het de Noor Anders Solum die de titel mee naar huis nam uit Zuid Afrika. Hij versloeg in de finale lokale held Kamal Ranchod en kreeg de trofee uit handen van voetballegendes George Weah en Edgar Davids. Ook dit jaar zijn de Fransman en de Noor favoriet, maar ook deelnemers uit Brazilië en Mexico worden getipt als eindwinnaar. Inschrijven voor de preselecties kan je doen door een filmpje te posten op de website www.redbullstreetstyle.com met daarin een voorproefje van jouw balkunsten. Nicolas

Grieks theater De grote finale vindt plaats in Taormina, een toeristisch stadje aan de oostkust van Sicilië. Taormina was vroeger een Griekse kolonie en de Grieken hebben er een prachtige locatie voor de freestylers achtergelaten: het Teatro Greco. Het in de derde eeuw voor Christus gebouwde

TeamGeist

v 33

Voetbal

Balvirtuoos in Montmartre I

ya Traoré (25) is een echte balkunstenaar uit Guinee die verhuisde naar Frankrijk met maar één doel voor ogen: profvoetballer worden.

Op tienjarige leeftijd ging Iya studeren in Conakry, de hoofdstad van Guinee, waar hij zijn liefde voor de bal ontdekte. Hij begon als keeper bij een straatploegje, maar werd al snel in de spits geposteerd. Het was daar, in de straten van Conakry, dat velen het grote talent van Iya zagen. Hij besloot om zich aan te sluiten bij een echte voetbalclub. Omdat Guinee niet echt bekend staat als het walhalla van het voetbal, besloot zijn vader om zijn zoon Iya naar Europa te sturen.

Paris Saint-Germain In 2000 kwam Iya aan in Parijs. Hier voetbalde hij bij de jeugd van eersteklasser Paris Saint-Germain. Hij kon er zijn kunstjes verder oefenen. ‘Ik heb vele trucjes geleerd op straat in Conakry, maar in Frankrijk heb ik deze nog verder kunnen ontwikkelen’, aldus Iya. Omdat Iya ook nog studeerde en zijn vader hielp met het verkopen van Afrikaanse kunst, kon hij niet genoeg trainen en besloot de club om niet meer verder te gaan met hem. Iya was aangeslagen door deze tegenslag, maar besloot om nu harder te trainen dan ooit.

Entertainen

TeamGeist

Hij oefende overal, zelfs op straat, en werd een ware attractie voor de voorbijgangers. Hij zocht zichzelf een vast plaatsje in het mythische Monmartre, waar hij als straatartiest al snel de harten van alle toeristen wist te veroveren. ‘Ik doe mijn voetbaltrucjes om de mensen te entertainen en om er een beetje geld mee te verdienen’, vertelt Iya. Hij wordt nu ook vaak uitgenodigd voor allerlei evenementen en tv-shows, maar zal nooit zijn grote droom uit het oog verliezen: ‘Ik hoop nog altijd dat ik gespot word door een talentscout, om net zoals mijn grote idolen Ronaldinho, Pélé en Maradona profvoetballer te worden.’ Kristof Rongé

Immigratie & Sport

‘Elke dag wakker worden naast andere jeugdcriminelen doet je nadenken’

cheref Messeri (19) is afkomstig uit Willebroek waar hij al heel zijn leven woont. Zijn ouders zijn afkomstig uit Marokko. Hij had een moeilijke jeugd waarin er veel misliep en hij zelfs in een instelling belandde. Basketbal bracht hem echter terug op het rechte pad en gaf zijn leven terug zin.

Acheref (r.) had het niet altijd even gemakkelijk

Heb je veel familie in België of zit het grootste deel nog in Marokko? Het grootste deel van de familie is samen met mijn ouders naar België gekomen. Mijn ouders hadden het niet gemakkelijk in Marokko omdat ze niet veel verdienden. Mijn vader werkte in een tapijtenfabriek en mijn moeder vond geen werk. Samen met mijn nonkels en tantes hebben ze dan beslist om naar België te komen. Ze hebben eerst nog enkele jaren moeten sparen voor ze konden vertrekken. Het was de bedoeling om hun kinderen een mooie toekomst te geven en dit ging niet in Marokko. Mijn ouders hebben drie kinderen gemaakt in België: Mezelf, mijn oudere broer Hessam en jongere zus Hajie.

Ga je nog vaak terug naar Marokko? Elke zomer gaan we met de familie terug naar Fez, waar mijn ouders

afkomstig van zijn. Mijn grootouders woonden er heel hun leven maar zijn spijtig genoeg enkele jaren geleden overleden. Fez is een van de grootste Marokkaanse steden en er

komen ook veel toeristen naar toe. Het is ook een van de vier koningssteden samen met Marrakesh, Meknes en Rabat. Het oude centrum is zelfs een UNESCO werelderfgoed

TeamGeist

v 35

Immigratie & Sport rubriek

geworden en trekt enorm veel bezoekers.

Hoe verliep jou jeugd in België? Van toen ik heel klein was weet ik niet veel meer, ik weet wel nog dat het in de kleuterklas niet makkelijk was voor mij omdat ik nog geen Nederlands sprak. Thuis spreken

nog enkele vechtpartijen gehad op school en werd zelfs een week geschorst. Mijn ouders wisten niet meer wat ze met mij moesten doen en ik werd verschillende keren gestraft. Op een dag probeerde ik een computer te stelen uit de computerklas op mijn middelbare school. Ik werd betrapt door de leerkracht informatica en werd van school ge-

Ik kreeg slechte vrienden en hing veel op straat rond. Na een tijdje begonnen we ook dingen te pikken uit winkels in Willebroek

we Arabisch omdat mijn ouders geen vloeiend Nederlands kunnen spreken. In het middelbaar ging ik naar de KTA in Willebroek waar ik handel studeerde. Het was een leuke tijd en ik maakte er veel nieuwe vrienden. Mijn punten waren heel goed maar in het derde middelbaar ging het mis.

Wat gebeurde er toen? Ik kreeg slechte vrienden en hing veel op straat rond. Na een tijdje begonnen we ook dingen te pikken uit winkels in Willebroek. Ik was toen jong en ik dacht niet na over wat de gevolgen konden zijn. We werden betrapt toen we een video speler probeerden te pikken uit een elektronica zaak. We kregen een waarschuwing van de politie maar zelfs dat deed mij niet inzien dat ik verkeerd bezig was. Ik heb ook

TeamGeist

stuurd en moest weer bij de politie komen. De jeugdrechter heeft dan beslist dat ik naar een instelling moest om aan mijn probleem te werken.

Hoe is het om in een instelling te leven? Heb je veel moeilijke momenten gehad? Het was echt verschrikkelijk. Je kan je zoiets niet voorstellen tot dat je het zelf hebt meegemaakt. Het besef dat ik iets verkeerd had gedaan was er direct en ik voelde mij daar helemaal niet op mijn plaats. Ik kon het niet vatten dat er sommige jongeren zaten die helemaal geen spijt hadden van wat ze gedaan hadden en met plezier nog meer problemen veroorzaakten in de instelling. Ik hield mij afwezig en deed wat de begeleiders van mij vroegen want ik

wilde er zo snel mogelijk weg. Elke morgen wakker worden naast dat crapuul doet je echt nadenken over je toekomst. De gesprekken met de begeleiders hebben mij echt terug op het goede pad gebracht. Na een dikke maand mocht ik weer naar huis en mijn ouders hadden me ondertussen ook al vergeven.

Was het moeilijk om terug je intrede te maken in het ‘gewone’ leven? Dat viel heel goed mee, mijn oudere broer heeft enorm veel voor mij gedaan en ik ging ook terug naar school in Willebroek. In plaats van buiten rond te hangen in het weekend ging ik nu naar de wedstrijden van mijn broer kijken, die basketbal speelde bij BBC Duvel. Op school leerde ik ook nieuwe vrienden kennen die basketbal speelden en zo begon die sport mij meer en meer te interesseren.

Wat is er zo speciaal aan basketbal? Ik ben enorm blij dat basketbal in mijn leven is gekomen. Ik had na mijn moeilijke periode echt iets nodig om met bezig te zijn, om mijn gedachten mee te verzetten. Ik vind basketbal de spectaculairste sport die er is en de sfeer die er rond wedstrijden hangt vind ik prachtig. Ik ben bezeten door de NBA, de Amerikaanse basketbalcompetitie, en ik bekijk elke week zeker drie wedstrijden.

Speel je zelf ook basketbal? Ik wil doodgraag volgend seizoen meespelen in een ploeg. Mijn broer

Immigratie & Sport

heeft enkel in de jeugdreeksen gespeeld, toen hij aan zijn hogere studies begon is hij gestopt met basketten. Ik zou graag zijn werk afmaken en spelen bij BBC Willebroek (BBC Duvel, waar zijn broer speelde, is hier de voorloper van). Ik heb dit jaar al gevraagd of ik bij die ploeg mocht beginnen met spelen maar in het begin van het jaar zeiden ze dat ze al genoeg spelers hadden. Dit was wel een teleurstelling voor mij en daarom ben ik extra hard gaan trainen op het pleintje naast de Schalk in Willebroek. Toen het seizoen er bijna opzat mocht ik dan toch komen meetrainen met de ploeg. Ik besefte echter direct dat ik nog veel zal moeten leren want basketbal is absoluut geen makkelijke sport. Een echte wedstrijd heb ik dus nog nooit gespeeld maar ik verzeker u dat ik er volgend seizoen een zal spelen. Kristof Van Barel

BBC Willebroek

BBC Willebroek, een club met veel ups en downs De basketbalclub werd opgericht in 1947 en kreeg het stamnummer 0247. De club begon als BBC Kangoeroes en speelde haar thuiswedstrijden op een buitenpleintje naast de kerktoren in Willebroek. De ploeg promoveerde meteen vier jaar na elkaar en ging van derde provinciale naar derde nationale. In 1972 speelde de club weer kampioen in vierde nationale en ging men terug naar derde nationale. Dat jaar werd de clubnaam ook veranderd naar BBC Duvel en konden ze hun wedstrijden spelen in sporthal De Schalk. Ze speelden zes jaar na elkaar in derde nationale, meteen de stabielste periode uit de clubgeschiedenis, tot ze in 1978 kampioen speelden en naar tweede nationale gingen. Het eerste jaar in tweede nationale werd er opnieuw kampioen gespeeld en BBC Duvel maakte zo dus haar debuut in eerste nationale. Het ging echter allemaal net iets te snel en het jaar nadien degradeerde de club meteen. Duvel gaf echter niet op en kwam in 1984 terug in eerste nationale. Het beste resultaat was een elfde plaats in 1986. De jaren die volgde schipperde Duvel tussen eerste en tweede nationale en in 1996 namen ze definitief afscheid van eerste nationale. In 2003 werd de clubnaam veranderd in BBC Willebroek maar sportief bleven de resultaten uit en zakte de ploeg terug naar eerste landelijke. In 2011 speelde de club kampioen en kwam ze zo terug in derde nationale waar ze dit jaar mooi zesde eindigde. 

TeamGeist

v 37

Immigratie & Sport

‘Ik heb nog Armeens bloed, maar België is mijn vaderland’

chmavon Arzumanjan (22) richtte vorig jaar zijn eigen zaalvoetbalploeg op. Op zijn achtste emigreerde hij met zijn familie naar

België. Ondertussen woont hij al veertien jaar met zijn familie in Wil-

lebroek, waar hij me ontvangt. Maar voor hij naar ons land kwam woonden ze in Iran, meer bepaald in Teheran. Daar zijn hij en zijn broer ook geboren. 38

TeamGeist

Immigratie & Sport

Je bent in Iran geboren en niet in Armenië. Mijn overgrootmoeder is gevlucht voor de Armeense genocide, net als veel Armeniërs in die periode. Haar man is helaas vermoord. Voor mijn overgrootmoeder leek Iran het beste toevluchtsoord. Mijn grootvader en vader zijn allebei geboren in Iran, maar dat was niet het Iran van nu. Dat was ten tijde van de Sjah. Tot in 1998 leefden we dan in Teheran, tot we ook daar moesten vluchten omwille van religieuze redenen. Mijn familie heeft al een heel verleden van vluchten achter zich. Als je dan in België voor profiteurs wordt uitgescholden doet dat soms wel pijn.

Ondertussen woon je al geruime tijd in België. Ben je van plan om ooit nog naar Armenië te gaan? Ik ben er nog niet geweest en om eerlijk te zijn trekt het me ook niet echt aan. Ooit wil ik wel eens een keertje gaan, gewoon uit nieuwsgierigheid. Ik heb daar nog twee nonkels en een tante wonen, maar omdat ik hen nog nooit gezien heb is de drang om er naartoe te gaan niet echt groot. Het is ook zo dat ik het grootste deel van mijn leven hier in België ben opgegroeid. Ik ben aangepast aan het leven hier en dat bevalt me prima. Het is waar dat ik nog Armeens bloed in mijn aders heb lopen, maar nu is België mijn vaderland.

Spreek je zelf Armeens? Thuis met mijn ouders spreek ik Armeens. Dat is altijd zo geweest

en daardoor kan ik het ook nog tamelijk goed. Het lezen en schrijven is iets minder omdat ik niet zo vaak in contact komt met Armeense literatuur en geschriften. Geloof is voor ons een zeer belangrijke kwestie. We zijn een christelijke familie en vieren enkele andere feestdagen

zijn minder goed, maar dat komt omdat onze ploeg nogal weinig sportievelingen bevat. Na tien minuten is iedereen doodop. We zijn dan ook niet ambitieus, maar we doen het voor het plezier en ook een beetje voor de gezondheid.

Ik ben nog niet in ArmeniË geweest en om eerlijk te zijn trekt het me ook niet aan dan hier in België het geval is. Op 28 januari is er bijvoorbeeld Dag van het Leger. Dit is een dag ter ere van het Armeense leger. Mijn moeder maakt ook geregeld typische Armeense gerechten en af en toe beluisteren we Armeense muziek, want ik vind het belangrijk om een zeker deel van mijn cultuur te behouden. Al moet ik wel zeggen dat ik eerder een fan ben van drum and bass.

Is er dan nog tijd voor sport? Ik moet zeggen dat ik in mijn leven niet erg veel gesport heb, maar sinds vorig jaar ben ik begonnen met zaalvoetbal. Ik heb meteen de koe bij de horens gevat en heb samen met enkele vrienden een zaalvoetbalclub opgericht onder de naam ZVC The New Pub, genoemd naar ons stamcafé. Onze thuiswedstrijden spelen we in sportcentrum De Schalk. De resultaten

Zijn de andere ploeggenoten ook immigranten? Dat zou je denken, maar dat is niet zo. Onze ploeg telt acht personen en ik ben samen met nog een andere Armeniër, Levon, de twee enige immigranten. Niet dat dit een verschil uitmaakt, want iedereen schiet evengoed met elkaar op.

Volg je het Armeense voetbal? De Armeense competitie volg ik absoluut niet. Dat komt doordat ze gewoon niet veel voorstelt. De competitie telt slechts acht ploegen en na drie maanden is ze alweer afgelopen. Het niveau is ook niet bepaald van de bovenste plank. De Belgische competitie spreekt me evenmin aan. Soms kijk ik eens op de website van de Pro League om te zien wie er op kop staat, maar ik heb geen Belgische ploeg die ik meedraag in mijn hart en daarom interesseert het me ook niet. Barce-

TeamGeist

v 39

Immigratie & Sport

lona daarentegen is wel zo’n club. Ik hou van de manier waarop ze spelen. Het is net of ze het woord voetbal een heel andere betekenis geven. Wat zij op het veld laten zien is voor mij pure kunst.

En de Armeense nationale ploeg? Daar ben ik wel een grote fan van. De laatste jaren zijn ze uitgegroeid tot een zeer degelijk team met veel ambitie en talent. Ik moet toegeven dat wanneer België tegen Armenië voetbalt ik voor Armenië supporter. Maar alleen in dat geval. In alle

andere wedstrijden sta ik volledig achter onze Rode Duivels. Ik weet de reden zelf niet waarom ik dan Armenië steun, maar het is gewoon een gevoel in mij dat me zegt dat ik voor de Armeniërs moet supporteren. Ik ben ook al naar twee matchen van hen gaan kijken, allebei uitgerekend in en tegen België weliswaar.

maag en ik bedank de familie Arzumanjan voor hun hartelijke ontvangst. Bij mijn vertrek word ik nog uitgenodigd voor de laatste wedstrijd van het seizoen van ZVC The New Pub en als ik wil mag ik zelfs meespelen, al is er dan wel een probleem met de verzekering. Ik besluit dan maar als toeschouwer een kijkje te gaan nemen.

Na afloop van het interview biedt Schmavons moeder me een bordje Armeense specialiteiten aan. Een heerlijke mix van groenten in tomatensaus met worst vult mijn

De laatste wedstrijd van ZVC The New Pub werd met 5-2 gewonnen. Het was de eerste keer dat de mannen uit Willebroek wonnen in hun nog prille geschiedenis. Nicolas

Armeense genocide De Armeense genocide is de naam voor de volkerenmoord gepleegd op Armeniërs in het Ottomaanse Rijk ten tijde van het regime van de Jonge Turken. Sinds 1454 maakte Armenië deel uit van het Ottomaanse Rijk. Dit rijk raakte in de loop van de achttiende en negentiende eeuw langzaam in verval. In de verschillende Russisch-Turkse oorlogen had het rijk steeds meer terrein verloren aan Rusland. In 1908 vond in Turkije de Jong-Turkse revolutie plaats door de Unionisten of Jonge Turken. De machtsovername van 1908 werd aanvankelijk door de Armeniërs gesteund. Al snel bleek echter dat in het nieuwe Turkije voor de Armeniërs geen plaats was. De Jonge Turken droomden van een groot aaneengesloten Turks rijk, dat zich uitstrekte van de Balkan tot Centraal Azië. Hierin was geen plaats voor de Armeniërs. De Armeniërs die precies tussen de verschillende Turkse broedervolkeren in leefden, vormden opeens de voornaamste belemmering voor dit pan-Turkisme.

TeamGeist

Op 24 april 1915 werden honderden tot enkele duizenden leden van de Armeense elite zonder enkele vorm van proces vermoord in Constantinopel (Istanbul). Hierna besloot het Ottomaans regime officieel alle Armeniërs te deporteren naar de zuidelijke provincie Syrië, waar zo’n 25 grote concentratiekampen opgezet waren. Armeense en westerse historici spreken van 600.000 tot anderhalf miljoen slachtoffers waarvan zo’n 400 000 alleen al door geweld en hongersterfte tijdens deportaties naar woestijnen in het huidige Syrië en Irak. Elk jaar op 24 april wordt het begin van de volkerenmoord door de Armeniërs zelf herdacht. In de Armeense hoofdstad Jerevan is een speciaal monument hiervoor opgericht. Ook in andere landen waar Armeniërs wonen worden herdenkingen georganiseerd. Op het Henri Michauxplein in de Brusselse gemeente Elsene staat sinds 1997 een monument ter nagedachtenis van deze volkerenmoord. 

Quiz

Quiztime Vrijdag elf mei vond de eerste voetbalquiz van voetbalclub Reet SK plaats. Voor ons, de redactie, leek het een uitgelezen kans om te gaan pronken met onze voetbalkennis. Uiteindelijk eindigden we 19e van de 35 deelnemende ploegen en waren het vooral de historische vragen die ons de das omdeden. De gemiddelde leeftijd van ons team was twintig, een goed excuus als je het ons vraagt. Op voorhand dachten we nochtans dat we dat varkentje daar wel eens zouden gaan wassen, want op de voorbeeldvragen wisten we meteen het antwoord. Als u ook weet dat de scheidsrechter die de Belgen nekte op het WK in 2002 tegen Brazilië Prendergast heet, het stadion van Valencia Mestalla heet en Hakan Şükür de stier van de Bosporus genoemd wordt, dan mogen onderstaande vragen voor u ook geen probleem vormen. Voor de valsspelers: de antwoorden staan onderaan de pagina. Nicolas 1) Welke Engelse club won Europacup I niet? Aston Villa - Leeds United - Nottingham Forrest

6) Wie scoorde het doelpunt in de finale van het afgelopen WK in de wedstrijd Spanje - Nederland? Pedro - Iniesta Torres

2) Welke ex-voetballer heeft als bijnaam ‘Het ijskonijn’? Edwin Van Der Sar - Marco Van Basten - Jaap Stam

7) In welk jaar speelde het Heizeldrama zich af? 1985 - 1986 - 1987

3) Hoe heet de adelaar van voetbalclub Benfica? Victoria - Lisboa Advancia 4) Voor welke andere Belgische club keepte Silvio Proto voor hij naar Anderlecht ging? RAEC Mons - La Louvière Moeskroen

8) Hoe heten de mascottes van het EK 2012 in Polen en Oekraïne? Slavek en Slavko - Slavi en Slavo - Slavik en Slavak 9) Welke speler is de oudste die ooit op een WK scoorde? Milla - Pelé - Völler 10) Wie zijn de ‘Superboeren’? Groningen - Utrecht - De Graafschap

5) Wie heeft de meeste caps voor de Rode Duivels? Paul Van Himst - Jan Ceulemans - Eric Gerets

Antwoorden: Leeds United, Edwin Van Der Sar, Victoria, La Louvière, Jan Ceulemans, Iniesta, 1985, Slavek en Slavko, Milla en De Graafschap TeamGeist

v 41

YOUR RUN

ONLY SMARTER

De nieuwe Polar RCX3 met

Trainingseffect

Eenvoudig delen

Kleine G5 GPS sensor

Motiverende feedback onmiddellijk na iedere training.

Deel en analyseer via polarpersonaltrainer.com.

Accurate meting van snelheid en afstand met online route mapping.

Ontdek de Polar RCX3 met Smar t Coaching op polarbelgium.be

Sport in de kijker

Annelien (l.) en Emma (r): ‘Het plezier is voor ons het belangrijkste’

Veel sprongen en veel plezier J

ump’n Joy is een Vlaamse rope skippingclub in de landelijke gemeente Lint. Rope skipping is echter een vrij nieuwe en onbekende sport waardoor het vele Vlaamse talent dat wij hebben een beetje in de schaduw blijft. Tijd dus om eens wat meer aandacht te schenken aan deze sport. Annelien Stuyck (20) en Emma Mennes (17) nodigden mij uit om eens een kijkje te komen nemen op de club. Ze geven beiden les aan de jongere springers en zitten ook in het sportcoördinatieteam. Ze ontvangen mij in de sportzaal van de kleine maar gezellige basisschool Ma-

ter Christi in Lint, waar de skippers ook trainen. Een locatie die perfect past bij wat de club uitstraalt. ‘Wij zijn eigenlijk in de eerste plaats een recreantenclub’, laat Annelien optekenen. ‘De naam van onze club is Jump’n Joy, en de Joy in die naam is voor ons misschien wel het belangrijkste. Onze skippers mogen nooit het plezier verliezen in de sport.’

Complete sport Rope skipping is ontstaan in Amerika in de jaren zestig en is pas overgewaaid naar België in de vroege jaren negentig. Het is dus nog een vrij nieuwe sport die niet met-

TeamGeist

v 43

Sport in de kijker

een bij iedereen een belletje doet rinkelen. ‘Het is eigenhet allemaal heel cool’, vertelt Klaas van Mechelen (14). lijk touwtje springen maar dan veel graver en op hoger ‘Maar eigenlijk had ik mijn Belgische titel niet echt verniveau’, lacht Emma. ‘In rope skipping zit heel veel’, vult wacht .Ik ben acht jaar geleden samen met een vriendin van mij thuis wat beginnen springen met een touwtje. Annelien aan. ‘Uithouding, kracht en gevoel voor ritme We vonden het zo leuk dat we het als sport zijn gaan zijn heel belangrijk. Er wordt gesprongen op muziek en doen. Het is dan ook een hele verrassing dat ik nu Belje moet ook samen kunnen springen. Het is dus eigenlijk gisch kampioen ben. Eigenlijk heb ik alles te danken aan een heel complete sport.’ Rope skipping bestaat ook uit Natasja, mijn trainster, die zelf Europees kampioen is.’ veel onderdelen. De twee belangrijkste zijn single rope en double dutch. ‘Bij single rope springt één persoon met één touw, en bij double dutch Klaas van Mechelen: ‘Ik had mijn Belgische draaien twee personen twee touwen in afwistitel niet verwacht’ selende richting en springen één of meerder skippers daartussen’, verduidelijkt Annelien. De beste skippers kunnen zich met elkaar meten tijdens verschillende wedstrijden. ‘De jury geeft dan punten op creativiteit en moeilijkheid van de trucjes,’ vertelt Emma. ‘Per fout worden er punten afgetrokken. Het kan zelfs zijn dat je nul haalt op een oefening omdat je te veel fouten maakte.’ Voor deze wedstrijden moet er natuurlijk ook hard getraind worden. ‘Onze recreanten trainen een uur en een kwartier per week, maar onze wedstrijdskippers trainen gemakkelijk drie tot vier uur per week’, legt Emma uit. ‘Vaak doen ze ook nog extra trainingen om alle details bij te schaven. Voor de wedstrijdskippers is er ook geen tussen- of zomerstop zoals bij de recreanten. Omdat de wedstrijden al in oktober beginnen, moeten ze in de zomer al bezig zijn met het uitwerken van hun choreografie. Die choreografie wordt maar een keer per jaar gewijzigd, dus hier steek je dan ook alles in wat je kan.’

Kampioenen Jump’n Joy mag dan vooral een recreantenclub zijn, er bevinden zich toch twee toppers onder hun leden. Zo hebben ze een Europese kampioene bij de vrouwen (zie kaderstuk) en een Belgische kampioen bij de beloften . ‘Ik heb mijn vrienden al filmpjes laten zien van mij op het kampioenschap, en ze vonden

TeamGeist

Sport in de kijker

Dat de club zo’n twee toppers heeft is vrij opmerkelijk want Jump’n Joy werd pas opgericht in 2007. ‘We vieren dit jaar ons vijfjarig bestaan met een grote club-barbecue’, vertelt Annelien enthousiast. ‘Maar eigenlijk zijn we een tiental jaar daarvoor al begonnen met rope skipping bij onze vroegere turnclub Olympus. Toen wisten we wel niet goed met wat we bezig waren en wisten we nog niet echt wat we allemaal konden op wedstrijden. Ik denk dus dat we nu met Jump’n’Joy toch al serieus geëvolueerd zijn. Volgens mij gaan we nooit de grootste club van België worden, maar dat is ook niet onze bedoeling. We zullen er altijd voor zorgen dat de Joy voorop zal blijven staan.’ Dit wil echter niet zeggen dat ze bij Jump’n Joy geen ambitie hebben om hun skip-

pers beter te maken en prijzen te winnen. ‘Mede dankzij onze Europese kampioene Natasja hebben wij echt wel de nodige know-how om onze skippers naar een heel hoog niveau te brengen’, aldus Annelien.

Rope skipping blijft jammer genoeg een sport die niet echt meetelt

Trucjes

Om je te kunnen onderscheiden van andere skippers moet je natuurlijk een groot aantal trucs kunnen springen. Hoe meer en moeilijkere trucs je doet, hoe meer punten je kan verzamelen op wedstrijden. ‘Mijn favoriete truc is de TJ’, vertelt Emma. ‘Dat is een kruis met je been er tussen, en dan drie keer draaien met je touw en één keer springen. Het is een heel leuke truc en ik denk dat iedereen die wel wilt kunnen.’ Ook Annelien vind deze truc iets speciaal. ‘Ja, als je die kan geeft dat echt wel een zalig gevoel. Maar mijn favoriete truc is de TS double. Ik probeerde die

De skippers van Jump’n Joy in actie

TeamGeist

v 45

Sport in de kijker

vroeger zoveel mogelijk na elkaar te doen, en heb zo eens een clubrecord gevestigd. Het stond toen zelfs even op de website. Ik vond dat wel leuk, en daarom blijft hij ook mijn favoriete truc.’ België behoort tot de wereldtop in het rope skipping en kaapt zelfs gouden medailles weg op Europese en wereldkampioenschappen. Ook het juniorenteam van Jump’n Joy is geselecteerd voor het wereldkampioenschap, dat later dit jaar in Miami zal plaatsvinden. Jammer genoeg gaan ze niet op de selectie in. ‘Het is veel te duur om ons hele team hier naartoe te sturen, verduidelijkt Annelien. ‘Rope skipping is niet zoals voetbal. Wij worden niet zo goed betaald en mogen niet overal gratis naartoe. Wij krijgen wel geld van sponsors en doen een jaarlijkse bloemekesslag waarbij we bloemen verkopen, maar dat is niet voldoende om voor iedereen een reis naar Amerika te betalen.’ Wanneer rope skipping populairder zou worden, zou er meer geld mee te verdienen zijn, maar dat zit er voorlopig niet in volgens Annelien. ‘Rope skipping komt wel meer en meer in de media, maar het blijft precies toch nog wel een sport die niet echt meetelt, wat heel jammer is.’

Les geven Annelien en Emma geven beiden les aan de jongeren op de club. ‘Wij leren ze nieuwe trucjes en oefeningen aan’, aldus Emma. Op de club zijn de jongste skippers rond de zes jaar. Op die leeftijd al trucjes aanleren is niet zo evident. ‘De kinderen uit het eerste en tweede leerjaar leren we op speelse wijze de juiste motoriek en coördinatie aan,’ vertelt Annelien. ‘We hebben daarvoor speciale spelletjesvormen bedacht. Zo wordt schipper mag ik overvaren skipper mag ik overvaren en één, twee, drie piano is bij ons één, twee, drie rope skipper. Vanaf het derde leerjaar

TeamGeist

Extreem rope skipping entertainment Dat rope skipping ook perfect entertainment is bewijst de Belgische groep DDF. Zij zijn al sinds 2003 een professionele dansgroep gespecialiseerd in extreme rope skipping. Hiervoor maken ze gebruik van de discipline double dutch. De groep bestaat uit de drie broers Ben, Loïc en Simon Mahy en Andy Van Beneden. Ze werden wereldberoemd door hun performance in de videoclip van de zomerhit Rise Up van Yves Larock. Ondertussen traden ze al in meer dan dertig landen op en mochten ze al een paar keer aantreden in shows op de BBC en tijdens de eerste formule 1 race op het circuit in Abu Dhabi. Momenteel zijn ze te zien in de Nederlandse talentjacht Holland’s got talent op RTL4. Ze staan daar in de finale en zijn een van de favorieten om die te winnen. Meer info en video’s van hun spectaculaire trucs vind je terug op onze website www. teamgeist-magazine.be 

Sport in de kijker

leren we ze dan trucjes aan.’ Samen met Emma haalt Annelien veel voldoening uit het lesgeven. ‘Je kan samen aan een doel werken. Je ziet die mannen vooruitgaan. In het begin van het jaar staan ze nog nergens. Je leert ze dan vanalles bij en op het einde van het jaar zie je die gewoon een bangelijke oefening springen.’ Buiten lesgeven zetten Annelien en Emma zich ook nog op een andere manier in voor de club. Ze zijn beiden lid van het sportcoördinatieteam. ‘Zo helpen we de club ook een beetje mee draaiende te houden’, vertelt Emma. Het lesgeven en mee besturen vergt veel tijd van beiden, maar

volgens Annelien wordt dit allemaal met de glimlach gedaan. ‘Het is iets waar ik mee begonnen ben als kind en ik nu veel tijd voor moet maken. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar ik denk dat ik met overtuiging kan zeggen dat ik dit met veel plezier doe. Zeker als je dan nog complimenten krijgt van de ouders van de skippers is dat echt tof. We doen er dan ook alles aan om het voor de kinderen plezant te maken. Zo houden we ook vaak kampen, events, filmavonden en er is zelfs al een goochelaar geweest. Eigenlijk is het hier bij ons op de club meer dan alleen maar sport.’ Kristof Rongé

‘Daar stond ik dan te luisteren naar het Hongaars volkslied’ Natasja Govaerts (22) is Europees kampioen rope skipping en probeert haar talent door te geven aan de jongere skippers van Jump’n Joy: ‘Ik doe nu al vijftien jaar aan rope skipping en geef ook al een drietal jaar les. Ik train hier de junioren en senioren, en sinds kort ook onze kersverse Belgische beloftekampioen Klaas. Mijn eerste jaar dat ik training gaf, was het wel nog een beetje zoeken en klungelen, maar nu weet ik wel hoe de vork in de steel zit. Om training te geven heb ik een diploma behaald bij Bloso. Daar testen ze of je weet hoe verschillende trucjes in elkaar zitten. Je moet kunnen zien wanneer iemand een truc fout doet en zeggen hoe je dit kan bijschaven. Zelf ben ik dus ook Europees kampioen geworden, maar jammer genoeg is niet iedereen daar van op de hoogte. Het EK was in eigen land in een volle Antwerpse Lotto Arena. Dat was wel best impressionant. Ze riepen daar af dat ik tweede was geworden achter een andere Hongaarse skipper. Pas later hebben ze toegegeven dat er iets was misgelopen met de puntentelling en ik eigenlijk de officiële Europese kampioen ben. Maar op dat moment had ik daar niet veel aan. Daar stond ik dan in een volle Lotto Arena te luisteren naar het Hongaarse volkslied. Ik vond dat wel jammer. Zeker ook omdat het nooit algemeen is aangekondigd.

Later dit jaar hoop ik nog een medaille te behalen op het wereldkampioenschap in Miami. Dat is ook het mooie aan de sport. Je komt overal in de wereld. Zo ben ik ook al in Canada, Zweden en Zuid-Afrika geweest. Je gaat niet alleen naar daar voor de wedstrijden, maar neemt er ook een beetje verlof. Wij nemen als wedstrijdskippers geen winterstops ofzo, dus die vakantie die wij daar nemen is dan een soort van tussenstop voor ons. Momenteel steek ik nog veel energie in mijn persoonlijke carrière op de WK’s, maar ik hoop om ooit nog een van mijn klein mannekes aan een medaille te helpen. Dan is mijn carrière pas helemaal geslaagd. 

Natasja (links vooraan) en haar skippers

TeamGeist

v 47

Gamecorner

Ben jij de nieuwe Johan Bruyneel? B

innen een maand is het weer zo ver, dan trekt het circus van de Ronde van Frankrijk zich weer op gang. Drie weken vol actie en emotie waar wereldwijd miljoenen mensen naar kijken. Daarom bespreken wij deze maand in onze Gamecorner het computerspel Pro Cycling Manager2011.

Als je er ooit van gedroomd hebt om zelf aan het hoofd van een wielerploeg te staan komt die droom nu uit. Je kan het volledige management van een team op touw nemen en ervoor zorgen dat jouw team na elke wedstrijd de handen in de lucht mag steken. Het spel geeft je ook de mogelijkheid om het baanwielrennen wat beter onder de knie te krijgen. Pro Cycling Manager is het officiële spel van de Ronde van Frankrijk maar ook de Giro d’Italia en de Vuelta a España zitten in het spel. Als een echte Flandrien kan je ook alle grote Belgische koersen rijden zoals de Ronde van Vlaanderen en LuikBastenaken-Luik.

Speltype carrière In het speltype carrière kan je zelf ploegleider worden van je favoriete team. Als je denkt dat buiten de wedstrijden zelf je werk als ploegleider er op zit, ben je bij Pro Cycling Manager niet aan het juiste adres. Je moet er bijvoorbeeld voor zorgen dat je renners op het juiste moment in topvorm zijn. Dit kan je doen door hun trainingsschema’s aan te passen, ze betere trainers te geven of door ze op een trainingskamp te sturen. Je kan je ploeg ook uitbouwen door nieuwe renners aan te trekken en huidige renners te ontslaan. Als je meer van de jeugd houdt kan je een scout op pad sturen die je op de hoogte brengt van de grootste nieuwe talenten. Niet alleen je renners moeten tevreden blijven, ook de sponsors. Je houdt ze tevreden door wedstrijden te winnen. Ook het financiële speelt een belangrijke rol in deze game. Je kan niet zomaar uitgaven blijven doen zonder dat er inkomsten zijn. Inkomsten komen er door wedstrijden te winnen maar als je dit niet doet en onder 0 gaat wordt je zonder pardon ontslagen. Er kruipt dus heel wat tijd in dit speltype. Voor mensen die nog een leven hebben buiten computerspelletjes en gewoon wedstrijden willen rijden bestaat er het speltype seizoen. Hierin moet je je van niets iets aantrekken buiten de wedstrijd zelf. Als je niet een volledig seizoen wil rijden kan je ook een etappe uit een grote ronde of een klassieker rijden. In het speltype baan kan je dan weer kennis maken met enkele disciplines uit deze toch wel spectaculaire zijtak van het wielrennen.

TeamGeist

Gamecorner

Wedstrijd Er zijn drie manieren waarop je een wedstrijd kan beslechten. Bij snelle simulatie kan je voor aanvang van de wedstrijd alle tactieken invoeren en wordt de wedstrijd met de door jou opgegeven tactiek gesimuleerd door de computer. Bij de gedetailleerde simulatie krijg je tijdens de wedstrijd informatie en kan je nog ingrijpen door je tactiek aan te passen. Als je echter volledige controle wil hebben over je ploeg kies je voor 3D-simulatie. Tijdens de wedstrijd moet je al jouw renners in het oog houden. Je kan ze laten demarreren, op kop van het peloton laten rijden, laten sprinten en zelfs laten opgeven.

PCM Daily Het grootste minpunt aan de game is en blijft het feit dat Cyanide, de ontwikkelaar van het spel, niet alle licenties heeft van ploegen en renners. Zo krijg je bijvoorbeeld in plaats van de gebroeders Schleck, de broers Schlick en Schlack. Of wat dacht je van Gulbert in plaats van Gilbert. PCM Daily geeft ons echter de oplossing door een database aan te maken waarin alle namen van de ploegen en renners kloppen. Deze is te downloaden op hun website (www.pcmdaily.com). Buiten de juiste namen kan je ook met meer teams spelen, er zijn meer wedstrijden die je kan rijden en kan je uit meer materiaal kiezen. Deze database maakt het spel veel realistischer en als koersliefhebber wil je toch dat alles er piekfijn uitziet?

Verbeteringen Grafisch ziet het spel er niet al te best uit, maar elk jaar wordt de vormgeving beter en beter. De menu’s zijn zeer overzichtelijk en zijn gebruiksvriendelijk. De 3D-simulatie ziet er wel niet altijd even realistisch uit. Op deze editie komt het al minder voor dat de renners gewoon door elkaar rijden. Ook de truitjes en de fietsen zijn zeer goed

te zien, maar de omgeving en de weg kunnen grafisch gezien nog veel beter. Dit kan je doen door in het menu ‘grafische opties’ alle opties op het maximum te zetten, maar elke doorsnee computer zal de waarschuwing geven dat hij deze instellingen niet aan kan. Tenzij je een super computer hebt, moet je grafisch dus niet al te veel verwachten. Het is ook niet makkelijk om een sport als wielrennen, bomvol actie, in beeld te brengen en daarom geven we Cyanide nog tijd om zich te verbeteren. Pro Cycling Manager is een game voor de echte koersliefhebber. Door de moeilijkheidsgraad van het spel moet je al wat verstand van het wielrennen hebben om het spel op een redelijk niveau te spelen. De wedstrijd optie 3D-simulatie is tof, maar er kan nog veel aan verbeterd worden. Cyanide is er nog niet in geslaagd om een echte topper van deze game te maken. Maar het spel geeft je zeker voldoening als je met Tom Boonen als eerste over de streep rijdt! Kristof Van Barel Eindscore: 7/10

TeamGeist

v 49

Een passende outfit voor elk team. Verkrijgbaar in dames, heren & kindermaten. Sportief en functioneel. Voor elke gelegenheid. Interesse? Contacteer Patrick Branders 0475 53 90 69 p.branders@jako-teamsport.be

www.jakosport.com

Redactie Kristof Rongé Kristof Van Barel Nicolas Vissers Eindredactie Tesksten Kristof Rongé: Kristof Van Barel Teksten Kristof Van Barel: Nicolas Vissers Tesksten Nicolas Vissers: Kristof Rongé Website www.teamgeist-magazine.be Drukker Jary’s Digital Printing Guido Gezellestraat 5 - 2630 Aartselaar Tel: 0032 (0)3 870 63 93 E-mail: printing@jarys.be

Colofon

NUmmer Juni 2012