Km 65

‫‪www.childrenfirstnow.com‬‬ ‫ﺷﻤﺎره ‪٦٥‬‬

‫ﺳﺮدﺑﻴﺮ‪ :‬اﻣﻴﺮ ﺗﻮآﻠﻰ‬

‫ﻧﺎن آوران آﻮﭼﻚ‬ ‫ﺑﻤﻨﺎﺳﺒﺖ روز ﺟﮫﺎﻧﻰ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫آﺎر آﻮدآﺎن‬

‫اﻣﻴﺮ ﺗﻮآﻠﻰ‬

‫‪ ١٢‬ژوﺋـﻦ روز ﺟـﻬـﺎﻧـﻰ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑـﺎ آـﺎر آـﻮدآـﺎن اﺳـﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﻔﺲ وﺟﻮد ﭼﻨﻴﻦ روزى ﻧﺸـﺎﻧـﮕـﺮ‬ ‫ﻏﻴﺮاﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮدن و واروﻧـﻪ ﺑـﻮدن‬ ‫ﺳﻴﺴﺘﻢ اﺟﺘـﻤـﺎﻋـﻰ ﺣـﺎآـﻢ ﺑـﺮ‬ ‫دﻧﻴـﺎى اﻣـﺮوز اﺳـﺖ‪ .‬در دﻧـﻴـﺎى‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ آﻪ ﻃﺒﻖ ﺁﻣﺎرهﺎى‬ ‫ﻧﺎﻗﺺ دوﻟﺘﻰ ﺑﻴﺶ از دوﻳﺴﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮن آﻮدك ﺧﺮدﺳﺎل ﺑﺮاى زﻧﺪﻩ ﺑﻮدن ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﺷـﺎن‬ ‫ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ آﺎر آﺮدن در ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ و وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎﻧﻬﺎى آـﻮﭼـﻜـﻰ آـﻪ‬ ‫هﻨﻮز ﺧﻮد را ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاى زﻧﺪﻩ ﺑﻮدن در اﻳﻦ ﻧﻈﺎم ﺧﺸﻦ‪ ،‬ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ ﺗﺎ روزى ﺑـﻴـﺸـﺘـﺮ‬ ‫زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫آﺠﺎﻳﻨﺪ ﻣﺪاﺣﺎن ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ دارى ﺗﺎ ﺟﻮاﺑﮕﻮى ﻟﻪ ﺷﺪن ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ آﻮدك ﺑـﺎﺷـﻨـﺪ‪.‬‬ ‫در دﻧﻴﺎى زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ آﻪ هﺮ روز ﺑﺮ ﺗﻌﺪاد ﺑﺮدﻩ ﮔﺎن ﺧﺮدﺳﺎل اﻓﺰدوﻩ ﻣﻴﺸﻮد و ﻧﺸﺎﻧﻰ از‬ ‫ﺑﻬﺒﻮد در ﺷﺮاﻳﻂ زﻧﺪﮔﻰ آﻮدآﺎن دﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﺮان ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎم ﺟﻤﻬﻮرى اﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﻃﺒﻖ ﺁﻣﺎرهﺎى دوﻟﺘﻰ ﺑﻴﺶ از دو ﻣﻴﻠﻴﻮن آﻮدك ﺧﺎرج از ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺁﻣﻮزﺷﻰ ﻗـﺮار دارﻧـﺪ ﺑـﻪ‬ ‫زﺑﺎن دﻳﮕﺮ ﻓﻘﺮ ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﭼﻨﺎن ﺷﺪﻳﺪ اﺳﺖ آﻪ واﻟﺪﻳﻦ ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ آﻮدآﺎن را هﻢ ﺑﻜﺎر ﺑﮕﻤﺎرﻧﺪ و‬ ‫اﻳﻦ روﻧﺪى اﺳﺘﻜﻪ ﺑﺎ ﮔﺮاﻧﻰ هﺎى روز اﻓﺰون ﺗﺼﺎﻋﺪى رو ﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاﺳﺘﻰ زﺑﺎن از‬ ‫ﺑﻴﺎن رﻧﺞ و ﻣﺸﻘﺎت اﻳﻦ آﻮدآﺎن ﻋﺎﺟﺰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اداﻣﻪ ﺻﻔﺤﻪ ‪٣‬‬

‫ﺑﺮﮔﺰارى ﻣﺮاﺳﻢ روز ﺟﮫﺎﻧﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﮐﺎر ﮐﻮدک در ﭘﺎرک ﻣﮫﺮان دوﻟﺖ آﺑﺎد ﺗﮫﺮان‬

‫ﻣﺮاﺳﻤﻰ ﺑﺎ ﺷﻜﻮﻩ در روز ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻋﻠﻴﻪ آﺎر آﻮدآﺎن در ﻣﻴﺪان دوﻟﺖ ﺁﺑـﺎد ﺗـﻬـﺮان ﺗـﻮﺳـﻂ‬ ‫”ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺗﻼش ﺑﺮاى ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ آﻮدآﺎن“ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺮدم‬ ‫آﻮدك دوﺳﺖ و ﺑﺎ ﺷﺮآﺖ ﺗﻌﺪاد ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻰ آﻮدك ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﮔﺮدهـﻤـﺎﺋـﻰ درﺑـﺎرﻩ‬ ‫دﻧﻴﺎﻳﻰ ﺑﻬﺘﺮ و ﺷﺎﺳﻴﺘﻪ آﻮدك ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ و ﺑﻨﺪهﺎﻳﻰ از آﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن ﺣﻘﻮق آﻮدك ﺑﻪ زﺑﺎن‬ ‫ﺳﺎدﻩ ﺑﺮاى آﻮدآﺎن ﺗﻮﺿﻴﺢ دادﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺠﻤﻊ آﻨﻨﺪﮔﺎن در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻗﻄﻌﻨـﺎﻣـﻪ‬ ‫اى ﺧﻮاهﺎن ﺗﺤﺼﻴﻞ اﺟﺒﺎرى و راﻳﮕﺎن ﺑﺮاى هﻤﻪ آﻮدآﺎن‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ آﺎر ﺣﺮﻓﻪ اى آـﻮدك‪،‬‬ ‫ﺗﺎﻣﻴﻦ زﻧﺪﮔﻰ ﺧﺎﻧﻮادﻩ هﺎى ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ و دﺳﺘﺮﺳﻰ اﻧﺠﻤﻦ هﺎى ﻣﺪاﻓﻊ آﻮدك ﺑﻪ رﺳﺎﻧﻪ هﺎ و‬ ‫اﻃﻼع رﺳﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﻣﻮرد ﺣﻘﻮق آﻮدآﺎن ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎ هﻤﻴﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰارآﻨﻨﺪﮔﺎن و ﻓﻌﺎﻟﻴﻦ ﻣﺪاﻓﻊ ﺣﻘﻮق آﻮدك آﻪ اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ را ﺑﺮﮔﺰار آﺮدﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ و دﺳﺘﺸﺎن را ﻣﻰ ﻓﺸﺎرﻳﻢ‪.‬‬

‫ﺧﺮداد ‪ ،١٣٨٧‬ژوﺋﻦ ‪٢٠٠٨‬‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ آﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ آﻠﻮاﻧﻰ‬ ‫در ﺳﻠﺴﻠـﻪ ﻣـﻄـﺎﻟـﺒـﻰ‬ ‫ﻣـﻴـﺨـﻮاهـﻢ از زﻧـﺪﮔـﻰ‬ ‫آﻮدآﺎﻧﻰ ﺑﮕﻮﻳـﻢ آـﻪ در‬ ‫دوران ﺟــﻨــﮓ اﻳــﺮان و‬ ‫ﻋﺮاق ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ .‬زﻧﺪﮔﻰ ﺳﺨﺘﻰ آـﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺴـﻞ ﭘﺸـﺖ ﺳـﺮ ﮔـﺬاﺷـﺖ ﺑـﺎﻳـﺪ‬ ‫ﻣﻜﺘﻮب ﮔﺮدد ﺗﺎ آﻴﻔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻰ ﺑﺎﺷـﺪ ﺑـﺮ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﺣﺎآﻤﺎن ﺑﺮ اﻳﺮان‪ .‬رﻧـﺠـﻰ آـﻪ اﻳـﻦ‬ ‫ﻧﺴﻞ آﺸﻴﺪ را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺴﻜﻮت ﮔﺬاﺷﺖ و‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻰ ﺳـﭙـﺮد‪ .‬راﺳـﺘـﺶ ﺟـﺎﻳـﻰ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪﻩ ام آﻪ در اﻳﻨﺒﺎرﻩ ﻣﻄﻠﺒـﻰ ﻧـﻮﺷـﺘـﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺎدراﻧـﻰ ﮔـﻔـﺖ آـﻪ در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺑﻤﺒﺒﺎراﻧﻬﺎ و اﻧﻔﺠﺎرهﺎ‪ ،‬در ﺑﻰ ﺑﺮﻗـﻰ‬ ‫هﺎ و ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ هﺎى ﺷﺒـﺎﻧـﻪ و در ﺑـﻰ‬ ‫اﻣﻜﺎﻧﺎﺗﻰ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻮزاداﻧﺸﺎن را ﺑـﻪ دﻧـﻴـﺎ‬ ‫ﺁوردﻧﺪ و زﻧﺪﻩ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻮدآﺎﻧﻰ آـﻪ‬ ‫در ﺷﺮاﻳﻂ ﺟﻨﮕﻰ‪ ،‬دوران ﺧـﺮدﺳـﺎﻟـﻰ را‬ ‫ﻃﻰ آﺮدﻧﺪ و ﺧﺎﻃﺮات و ﺑﺎزى هﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻴﺨـﻮاهـﻢ از رﻧـﺞ و‬ ‫ﻣﺸﻘﺎت آﻮدآﺎﻧﻰ ﺑﮕﻮﻳـﻢ آـﻪ ﺧـﺎﻃـﺮات‬ ‫آﻮدآﻰ ﺷﺎن ﻣﻤـﻠـﻮ از ﺻـﺪاى اﻧـﻔـﺠـﺎر‬ ‫ﻣﻮﺷﻜﻬﺎ و ﺑﻤﺒﻬﺎ و ﺧﺮاﺑـﻰ ﺧـﺎﻧـﻪ هـﺎ و‬ ‫ﻣﺮگ ﻋﺰﻳﺰان و ﺁوارﮔﻰ اﺳﺖ‪ .‬هﻤﭽـﻨـﻴـﻦ‬ ‫ﻣﻴﺨﻮاهﻢ از اﻳﻦ آـﻮدآـﺎن در ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﻰ‬ ‫ﺷﺎن ﺑﮕـﻮﻳـﻢ‪ ،‬زﻣـﺎﻧـﻰ آـﻪ ﺑـﺎ زﻧـﺪﮔـﻰ‬ ‫ﭘﻨﺎهﺠﻮﻳﻰ در اروﭘﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎﻧﻰ آﻪ آـﺎﺑـﻮس اﺧـﺮاج‪،‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻣـﺨـﻔـﻰ‪ ،‬ﻓـﻘـﺮ و ﺑـﻴـﻤـﺎرى و‬ ‫ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از اداﻣﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ زﻧﺪﮔﻰ ﺷﺎد و‬ ‫ﭘﺮهﻴﺠﺎن ﺟﻮاﻧﻰ ﺷﺎن را ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدى‬ ‫آﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺨـﻮاهـﻢ از زﻧـﺪﮔـﻰ هـﺰاران‬ ‫آﻮدك و ﻧﻮﺟﻮاﻧﻰ ﺑﮕﻮﻳﻢ آﻪ از ﻳـﻚ ﻃـﺮف‬ ‫آﻮدآﻲ ﺷﺎن در آﺸﻮرهﺎى اﺳـﻼم زدﻩ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ دوران ﻧﻮﺟﻮاﻧـﻰ‬ ‫ﺷﺎن در ﺷﺮاﻳﻂ ﻏﻴﺮاﻧﺴﺎﻧﻰ ﭘﻨﺎهـﺠـﻮﻳـﻰ‬ ‫در آﺸﻮرهﺎى اروﭘﺎﻳﻰ ﺗﺒﺎﻩ ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺨﻮاهﻢ از آﻮدآﺎﻧﻰ ﺑﮕﻮﻳـﻢ آـﻪ ﻧـﻤـﻰ‬ ‫داﻧﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷـﺎن آـﺠـﺎﺳـﺖ ﻧـﻪ دﻳـﺮوز‬ ‫ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ وﻗﺘﻰ در زادﮔﺎهﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ و‬ ‫ﻧﻪ اﻣﺮوز ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ آﻪ در ﻣﻬﺪ " ﺗـﻤـﺪن" در‬ ‫اروﭘﺎى ﻣﺪرن‪ ،‬ﺑﺮاى ﻓﺮدا ﻣﺒﺎرزﻩ ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫اداﻣﻪ دارد‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎد‪ ،‬اﻣﻦ و ﺧﻼق ﺣﻖ ﻣﺴﻠﻢ ﮐﻮدﮐﺎن اﺳﺖ‬

‫ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﻘﺪﻣﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ‪٢‬‬

‫دﺑﯿﺮ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﻘﺪﻣﻨﺪ‬

‫ﮐﺮﯾﻢ ﺷﺎه ﻣﺤﻤﺪی‬

‫‪barnenforst@hotmail.com‬‬

‫‪Tel: 0046-708526716‬‬ ‫‪Fax: 0046-706199054‬‬ ‫‪Address: Barnen Först‬‬ ‫‪Box 48‬‬ ‫‪151 21 Södertälje‬‬ ‫‪Sweden‬‬

‫ﺳﺮدﺑﻴﺮ‬ ‫ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻓﺎرﺳﻰ‬ ‫اﻣﻴﺮ ﺗﻮآﻠﻰ‬

‫‪tavakoli@hotmail.com‬‬

‫ﺳﺮدﺑﻴﺮ‬ ‫ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺳﻮﺋﺪى‬ ‫اﻓﺴﺎﻧﻪ وﺣﺪت‬

‫‪afsanehvahdat@yahoo.‬‬ ‫‪se‬‬

‫ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻓﺎرﺳﻰ هﺮ ‪١٥‬‬ ‫روز و ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن‬ ‫ﺳﻮﺋﺪى ﻣﺎهﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ‬ ‫ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ و از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﺳﺎﻳﺖ آﻮدآﺎن ﻣﻘﺪﻣﻨﺪ‬ ‫در دﺳﺘﺮس ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ‬

‫آﻮدآﺎن ﻣﻘﺪﻣﻨﺪ را در ﺷﮫﺮ و‬ ‫ﻳﺎ آﺸﻮر ﺧﻮد ﺗﺎﺳﻴﺲ آﻨﻴﺪ!‬ ‫اﮔﺮ ﺷﻤﺎ هﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺸﻘﺎت آﻮدآﺎن ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﻰ آﻨﻴﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫هﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪ هﺴﺘﻴﺪ‬ ‫آﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ را ﻣﻴﺘﻮان‬ ‫اﻣﻦ ﺗﺮ‪ ،‬زﻳﺒﺎﺗﺮ و ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ ﺗﺮ ﺑﺮاى‬ ‫آﻮدآﺎن آﺮد‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻬﺎد آﻮدآﺎن ﻣﻘﺪﻣﻨﺪ‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن هﻤﻪ‬ ‫آﺴﺎﻧﻰ اﺳﺘﻜﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﺑﻬﺘﺮى را‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ آﻮدآﺎﻧﻤﺎن‬ ‫ﻣﻴﺪاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬ ‫ﻣﺘﺸﻜﻞ و‬ ‫هﺪﻓﻤﻨﺪﻣﺎن ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫دﻧﻴﺎى ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮاى‬ ‫آﻮدآﺎﻧﻤﺎن ﺑﺴﺎزﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ آﻮدآﺎن‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻨﺪ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﺪ!‬

‫ﺷﻤﺎره ‪٦٥‬‬

‫وﺿﻌﻴﺖ اﺳﻔﺒﺎر آﻮدآﺎن در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‬ ‫روﻳﺎ ﺑﺤﺮﻳﻨﻰ‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ دوم‬ ‫ﺑــﺮ اﺳــﺎس ﺗــﺨــﻤــﻴــﻦ‬ ‫ﻳﻮﻧﻴﺴﻒ در ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻴﺶ از ﭘـﻨـﺠـﺎﻩ‬ ‫هﺰار ﮐـﻮدﮎ ﻣـﺠـﺒـﻮر ﺑـﻪ ﮐـﺎر در‬ ‫ﺧﻴﺎﺑﺎن هﺴﺘﻨـﺪ‪ .‬در ﺳـﺎل ‪٢٠٠٣‬‬ ‫ﺑﻴﺶ از هـﻔـﺘـﺎد هـﺰار ﮐـﻮدﮎ در‬ ‫ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﮐﺎﺑﻞ‪ ،‬ﺟﻼلﺁﺑﺎد و ﻣـﺰار‬ ‫ﺷﺮﻳﻒ ﺑﻪ ﻓﺮوش ﮐﺎر ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﺁﻣﺎر ‪ UNHCR‬در‬ ‫ﺳﺎل ‪ ،٢٠٠۶‬اﻳﻦ ﺗﻌﺪاد ﻣـﺪام در‬ ‫ﺣﺎل اﻓﺰاﻳﺶ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣـﻴـﺎن‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﻌﺪاد را ﭘﺴﺮان ﺑﻴﻦ ‪ ٨‬ﺗﺎ‬ ‫‪ ١۴‬ﺳﺎل و دﺧﺘﺮان ﺑﻴﻦ ‪ ٨‬ﺗـﺎ ‪١٠‬‬ ‫ﺳﺎل ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽدهـﻨـﺪ‪ .‬ﻏـﻴـﺮ از‬ ‫ﮐﺎر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﻣـﺰدﯼ ﮐـﻮدﮐـﺎن‪،‬‬ ‫ﺑﺮﺧﯽ از دهﻘﺎﻧﺎن ﺑـﺮاﯼ ﭘـﺮداﺧـﺖ‬ ‫ﺑﺪهﯽ هﺎﯼ ﺧﻮد دﺧﺘـﺮان ﺧـﻮد را‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺑﺮدﻩ ﺑﻔﺮوش ﻣﯽ رﺳﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﺁﻣﺎر ﮐﻤﻴﺴﻴﻮن ﺣـﻘـﻮق‬ ‫ﺑﺸﺮ ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ ﺑﻨﺎم ‪Afghanistan‬‬ ‫‪Independant Human Rights‬‬ ‫) ‪C o m m i s s i o n ( A I H R C‬در‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‪ ،‬ﮐـﻪ در ﺳـﺎل ‪٢٠٠۶‬‬ ‫ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬از ‪ ٨٠٠٠‬ﺧﺎﻧﻮادﻩاﯼ‬ ‫ﮐﻪ در ‪ ١۶۴‬ﻣﻨﻄﻘﻪﯼ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺎ‬ ‫ﺁنهﺎ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺷﺪﻩ‪ ۴٨،٨٪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫اﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﮏ ﮐﻮدﮐﺸﺎن ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ درﺁﻣﺪ ﺧﺎﻧـﻮادﻩ ﻣﺸـﻐـﻮل‬ ‫ﮐﺎر اﺳﺖ و در ‪ ١٩،۴٪‬ﺧﺎﻧﻮادﻩ هـﺎ‬ ‫هﻤﻪ ﯼ ﺑﭽﻪ هﺎ ﻣـﺠـﺒـﻮر ﺑـﻪ ﮐـﺎر‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑــﺰرﮔــﺘــﺮﯾــﻦ ﻋــﻠــﺖ ﮐــﺎر‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن ﻓـﻘـﺮ واﻟـﺪﯾـﻦ اﺳـﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﻣﺘﻘﻀﺎﯾﺎن ﮐـﺎر ﮐـﻮدﮎ ﺳـﺮﻣـﺎﯾـﻪ‬ ‫داراﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاهﺎن ﻧﻴﺮوﯼ‬ ‫ﮐﺎر ارزان و ﻣﺰد ﮐﻢ ﻣـﯽ ﺑـﺎﺷـﻨـﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﯽ دﻓـﺎع از ﺣـﻘـﻮق‬ ‫ﮐــﻮدﮎ ﻃــﺒــﻖ هﺸــﺪارﯼ اﻋــﻼم‬ ‫داﺷﺖ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﻓﻘﺮ وﻋﺪم اﻣﮑـﺎن‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐـﻮدﮐـﺎن و اﺳـﺘـﻔـﺎدﻩ از‬ ‫ﻧﻴـﺮوﯼ ﮐـﺎر ارزان ﺁﻧـﺎن‪ ٢۵٪ ،‬از‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن اﻓﻐﺎﻧﯽ در ﺳﻨﻴﻦ ﺑﻴﻦ ‪ 7‬ﺗﺎ‬ ‫‪ 14‬ﺳﺎل ﻣﺠـﺒـﻮر ﺑـﻪ ﮐـﺎر ﺑـﺮاﯼ‬ ‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺧﺮج ﺧـﺎﻧـﻮادﻩ اﻧـﺪ و در‬ ‫ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮا ﻗـﻊ هـﻢ ﺁﻧـﺎن ﺗـﻨـﻬـﺎ‬ ‫ﻧــﺎن ﺁور ﺧــﺎﻧــﻮادﻩ هﺴــﺘــﻨــﺪ‪ .‬در‬ ‫ﮔﺰارﺷﯽ از ﻳﻮﻧﻴﺴﻒ ﺁﻣـﺪﻩ اﺳـﺖ‬ ‫ﮐﻪ در ﮐﻤﭗ ﭘﻨﺎهﺠﻮﻳﺎن اﻓﻐﺎﻧﯽ در‬

‫ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن ﭘﻴﺸﺎور ﺗﻨﻬﺎ راﻩ درﺁﻣـﺪ‬ ‫ﺑﺎﻓﺖ ﻗﺎﻟﯽ اﺳﺖ؛ درﺁﻣﺪ روزاﻧﻪﯼ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن از ﺳﺎﻋﺖ ‪ 5‬ﺻـﺒـﺢ ﺗـﺎ ‪6‬‬ ‫ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ‪ 2‬ﺗﺎ ‪ 5‬ﻳﻮروﺳﺖ‪ .‬در اﺛـﺮ‬ ‫اﺳﺘﺜﻤﺎر اﻳﻦ ﮐﻮدﮐﺎن‪ ،‬ﺑﺰرﮔـﺘـﺮﯾـﻦ‬ ‫ﺳﻮدهﺎ ﺑﻪ ﺟﻴﺐ ﺳﺮﻣﺎﻳـﻪ هـﺎ در‬ ‫اروﭘﺎ و ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺳﺮازﯾﺮ ﻣـﯽ ﺷـﻮد‪.‬‬ ‫ﻋﺒﺪاﻟﻪ ﻧﻮﺟﻮان ‪ 12‬ﺳﺎﻟﻪ اﯼ ﮐـﻪ‬ ‫در ﮐﻤﭗ ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺎﻓﺘـﻦ‬ ‫ﻓﺮش ﻣﺸﻐﻮل اﺳـﺖ‪ ،‬ﯾـﮑـﺴـﺎل‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﺎﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﺧـﻮاﺑـﺪ و‬ ‫روزﯼ ‪ 3‬ﯾﻮرو دﺳﺘﻤﺰد ﻣﯽ ﮔـﻴـﺮد‪،‬‬ ‫ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺖ اﻋـﻈـﻢ ﺁن را ﺑـﺮاﯼ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادﻩاش ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ‪.‬‬ ‫ﺁﻣﻮزش‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ‪ ٣٪‬از دﺧـﺘـﺮان و‬ ‫‪ ٣٩٪‬از ﭘﺴﺮان ﻣـﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨـﺪ ﺑـﻪ‬ ‫ﻣﺪرﺳﻪ ﺑـﺮوﻧـﺪ‪ .‬ﺑـﺪون داﺷـﺘـﻦ‬ ‫اﻣﮑـﺎﻧـﺎت ﺁﻣـﻮزﺷـﯽ ﺑـﺮاﯼ اﯾـﻦ‬ ‫ﮐــﻮدﮐــﺎن و ﺑــﻴــﮑــﺎرﯼ واﻟــﺪ ﯾــﻦ‬ ‫هﻤﻴﺸـﻪ ﺧـﻄـﺮ ﭘـﻴـﻮﺳـﺘـﻦ ﺑـﻪ‬ ‫ﮔﺮوهﻬﺎﯼ ﻣﺴﻠـﺢ وﺗـﺮورﯾﺴـﺘـﯽ‬ ‫وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در زﻣﺎن ﺳﻠـﻄـﻪ‬ ‫ﻃﺎﻟـﺒـﺎن ‪ 8000‬ﮐـﻮدﮎ ﺑـﻌـﻨـﻮان‬ ‫ﺳﺮﺑﺎز در ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺟﻨﮕـﯽ‬ ‫ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘـﺲ از ﺣـﻤﻠـﻪ ﯼ‬ ‫ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ و هﻤﭙﻤﺎﻧﺎﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﮐﻮدﮐـﺎن‬ ‫ﺑــﻪ اﻧــﺤــﺎﯼ دﻳــﮕــﺮ ﻃــﻌــﻤــﻪ ﯼ‬ ‫ﺟﻨﮓ اﻓﺮوزﯼ " ﻧﻈﻢ ﻧﻮﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﯽ"‬ ‫اﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزﯼ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻨﺎم ‪Achim‬‬ ‫‪ Wohlgethan‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐـﻪ‬ ‫در ﺳﺎل ‪ ٢٠٠٢‬از ﮐـﻮدﮐـﺎن ﺑـﺮاﯼ‬ ‫ﭘﺎﮐﺴﺎزﯼ ﻣﻨﺎﻃـﻖ ﻣـﻴـﻦ ﮔـﺬارﯼ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﺷـﺪ‪ ،‬ﺑـﺪﻳـﻦ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﮐﻪ ﺑﻪ روﯼ اﻳﻦ ﻣـﺤـﻞ هـﺎ‬ ‫ﺳﻴﺐ ﭘـﺮﺗـﺎب ﻣـﯽ ﺷـﺪ و اﮔـﺮ‬ ‫ﺑﭽﻪهﺎ دﻧﺒﺎل ﺳﻴﺐ ﻣـﯽ دوﻳـﺪﻧـﺪ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺁن ﻣـﻨـﻄـﻘـﻪ‬ ‫ﻣﻴﻦﮔﺬارﯼ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬در ﻏـﻴـﺮ اﻳـﻦ‬ ‫ﺻﻮرت ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺴﺎزﯼ ﻣـﻨـﻄـﻘـﻪ و‬ ‫ﺧـــﻨـــﺜـــﯽ ﮐـــﺮدن ﻣـــﻴـــﻦ هـــﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ ) .‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ﮐـﺘـﺎب‬ ‫‪(Endstation Kabul‬‬ ‫اﺧﺮاج ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﺎن اﻓﻐﺎﻧﯽ‬ ‫هﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐـﻪ اﺷـﺎرﻩ‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از ‪ ١٩٧٩‬در ﺟﺮﻳﺎن ﮐﻮچ‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ ﻣـﺮدم اﻓـﻐـﺎﻧﺴـﺘـﺎن ﮐـﻪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﮐـﻮچ اﺟـﺒـﺎرﯼ ﭘـﺲ از‬ ‫ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ دوم ﺑﻮد‪ ،‬ﺣـﺪود ‪۶‬‬ ‫ﻣﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ ﺑﻪ اﻳﺮان و ﭘـﺎﮐﺴـﺘـﺎن‬ ‫ﭘﻨﺎهﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺷﻐﺎل ﻧﻈﺎﻣﯽ‬

‫اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘـﺎن ﺗـﻮﺳـﻂ ﺁﻣـﺮﻳـﮑـﺎ و‬ ‫هﻤﭙﻴﻤﺎﻧﺎﻧﺶ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﭘـﺬﯾـﺮش‬ ‫ﭘﻨﺎهﻨﺪﻩ ﯼ اﻓﻐﺎﻧﯽ هـﻢ از ﻃـﺮف‬ ‫ﻏﺮب و هﻢ ﮐﺸﻮرهﺎﯼ هـﻤـﺠـﻮار‬ ‫ﺗﻐﻴـﻴـﺮ ﻳـﺎﻓـﺖ‪ .‬ﭘـﺲ از ﺳـﻘـﻮط‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎن از ﺳﺎل ‪ ٢٠٠٢‬ﺑـﻪ ﺑـﻌـﺪ‬ ‫ﺣــﺪود ‪ ۴‬ﻣــﻠــﻴــﻮن اﻓــﻐــﺎﻧــﯽ از‬ ‫ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن و اﻳـﺮان ﺑـﻪ‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ در ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﭘﺬﯾﺮش‬ ‫ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﯽ از اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘـﺎن ﮐـﺎﻣـﻼ‬ ‫ﻣﺤﺪود و ﺑﻪ ﺻﻔﺮ رﺳﻴﺪ و اﺧـﺮاج‬ ‫ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﺎن ﺷـﺮوع‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن و اﻳﺮان ﻧـﻴـﺰ‬ ‫ﺑﻄﻮر ﮔﺴـﺘـﺮدﻩ ﺗـﺮﯼ دﺳـﺖ ﺑـﻪ‬ ‫اﺧﺮاج ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﺎن اﻓﻐـﺎﻧـﯽ زدﻧـﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻄﻮرﻳـﮑـﻪ اﻳـﻦ اﺧـﺮاج هـﺎ ) ﺑـﻪ‬ ‫ﺧﺼــﻮص در ﻓﺼــﻞ ﺳــﺮﻣــﺎ( ﺑــﺎ‬ ‫اﻋﺘﺮاض دوﻟﺖ اﻓﻐـﺎﻧﺴـﺘـﺎن ﻧـﻴـﺰ‬ ‫روﺑــﺮو ﮔــﺮدﻳــﺪ‪ .‬رژﻳــﻢ ﺟــﻤــﻬــﻮرﯼ‬ ‫اﺳﻼﻣﯽ اﻓﻐﺎﻧﯽ هـﺎﯼ ﺳـﺎﮐـﻦ‬ ‫اﻳﺮان را ﺑﻪ ﺳﻪ دﺳﺘﻪ ﺗـﻘـﺴـﻴـﻢ‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .١ :‬ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﮐـﻪ از‬ ‫‪ ،١٩٧٩‬در زﻣﺎن اﺷﻐﺎل ﺷـﻮروﯼ‬ ‫ﺑﻪ اﻳﺮان ﭘﻨﺎهﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ و داراﯼ‬ ‫ﮐﺎرت ﺁﺑﯽ هﺴﺘﻨﺪ‪ .٢ .‬ﭘﻨﺎهﺠﻮﻳﺎن‬ ‫ﮐــﻪ از ‪ ،١٩٩٣‬در زﻣــﺎن ﺟــﻨــﮓ‬ ‫داﺧﻠﯽ ﻣﻴﺎن ﮔﺮوﻩهﺎﯼ ﻣﺬهﺒـﯽ‪،‬‬ ‫ﻣﺠـﺒـﻮر ﺑـﻪ ﺗـﺮﮎ اﻓـﻐـﺎﻧﺴـﺘـﺎن‬ ‫ﺷﺪﻩ اﻧﺪ و ﮐـﻤـﺘـﺮ ﻣـﻮرد ﺗـﻮﺟـﻪ‬ ‫ﺟﻤﻬﻮرﯼ اﺳﻼﻣﯽ ﻗﺮار داﺷﺘﻪ و‬ ‫داراﯼ ﮐﺎرت ﺳﻔﻴﺪ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬و ‪.٣‬‬ ‫ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺎرﮔﺮان ﻓﺼﻠﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎر ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺟﻤﻬﻮرﯼ‬ ‫اﺳﻼﻣﯽ هﻤﻴﺸﻪ اﻋﻼم داﺷﺘـﻪ‬ ‫اﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﺎن اﻓﻐﺎﻧﯽ ﻣﻮﺟـﺐ‬ ‫ﺑﻴﮑﺎرﯼ و ﺷﻴﻮع ﺟﺮاﺋﻢ در اﻳـﺮان‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ و ﺳﻴﺎﺳـﺖ داﺧـﻠـﯽ را‬ ‫دﭼﺎر ﺑﺤﺮان ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑـﺎﻳـﺪ ﺑـﻪ‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑـﺎزﮔـﺮداﻧـﺪﻩ ﺷـﻮﻧـﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ اﺧﺮاجهﺎ ﺑﻮﻳﮋﻩ ﺑﺮاﯼ ﮐﻮدﮐﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐـــﻪ در اﻳـــﺮان از واﻟـــﺪﻳـــﻦ‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﯽ اﻻﺻﻞ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺨﺸﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ رﻓﺘﻪ ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻓـﺮهـﻨـﮓ‪،‬‬ ‫زﺑﺎن و ﺷﻴﻮﻩ ﯼ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫اﻧﺪ‪ ،‬و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﯽ ﮐﻪ‬ ‫در اﺷﻐـﺎل ﻧـﻴـﺮوهـﺎﯼ ﺧـﺎرﺟـﯽ‬ ‫اﺳﺖ و ﺟﻨﮓ داﺧﻠﯽ هﻨﻮز در ﺁن‬ ‫ﺟــﺮﻳــﺎن دارد )و ﺑــﻪ ﺟــﺰ در‬ ‫ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﮐﺎﺑﻞ و هﺮات اﻣﮑـﺎﻧـﺎت‬ ‫زﻳﺴﺘﯽ وﺟﻮد ﻧـﺪارد( رودرروﺋـﯽ‬ ‫ﻓﺎﺟﻌﻪﺑﺎرﯼ اﺳﺖ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪون‬ ‫ﭼﺸﻢاﻧﺪاز‪.‬‬

‫دﺳﺖ ﻣﺬهﺐ از زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﮐﻮﺗﺎه‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ‪٣‬‬

‫ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﻘﺪﻣﻨﺪ‬

‫ﻓﮫﺮﺳﺖ زﻳﺮ ﺧﻼﺻﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻋﺪام آﻮدآﺎن اﺳﺖ آﻪ‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ از ﺳﺎل ‪ 1990‬ﺛﺒﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‬

‫_ آﺎﻇﻢ ﺷﻴﺮاﻓﻜﻦ ﻣﻮﻗﻊ اﻋﺪام ‪ 17‬ﺳﺎل داﺷﺖ ‪.‬‬ ‫_ ﺳﻪ ﭘﺴﺮ ‪ -‬ﻳﻜﯽ ﺑﻪ ﺳﻦ ‪ ،16‬و دو ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻦ ‪ 17‬اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ ‪.‬‬ ‫_ اﺑﺮاهﻴﻢ ﻗﺮﺑﺎﻧﺰادﻩ در ﺳﻦ ‪ 17‬ﺳﺎﻟﮕﯽ در رﺷﺖ اﻋﺪام ﮔﺮدﻳﺪ ‪.‬‬ ‫ﺳﺎل ‪2000‬‬ ‫_ ﺟﺎﺳﻢ اﺑﺮاهﻴﻤﯽ در ‪ 14‬ژاﻧﻮﻳﻪ در ﮔﻨﺎوﻩ در ﻣﻼء ﻋﺎم ﺑﻪ دار ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬او‬ ‫ﺑﻪ هﻨﮕﺎم اﻋﺪام ‪ 17‬ﺳﺎل داﺷﺖ ‪.‬‬ ‫‪2001‬‬ ‫_ ﻣﻬﺮداد ﻳﻮﺳﻔﯽ ‪ 18‬ﺳﺎﻟﻪ در ‪ 29‬ﻣﺎﻩ ﻣﻪ در ﻏﺮب اﻳﺮان اﻋﺪام ﺷﺪ‪ .‬او ﺑﻪ اﺗﻬﺎم‬ ‫وﻗﻮع ﻗﺘﻠﯽ در زﻣﺎن ‪ 16‬ﺳﺎﻟﮕﯽ او ﻣﺤﮑﻮم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ‪.‬‬ ‫‪2004‬‬ ‫_ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪزادﻩ در ‪ 25‬ژاﻧﻮﻳﻪ در اﺳﺘﺎن ﻏﺮﺑﯽ اﻳﻼم ﺑﻪ دار ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬او‬ ‫ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﭘﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﻣﻮﻗﻌﯽ آﻪ ‪ 17‬ﺳﺎل ﻣﺠﺮم ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ‪.‬‬ ‫_ ﺳﻠﻤﺎن‪ ،‬ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم‪ ،‬در ‪ 12‬ﻣﻪ ﺑﻪ اﺗﻬﺎم ﻗﺘﻞ در ﻣﺸﻬﺪ اﻋﺪام‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬او ﺳﺎل ‪ 2000‬آﻪ ‪ 17‬ﺳﺎل داﺷﺖ ﺑﻪ ارﺗﮑﺎب اﻳﻦ ﻗﺘﻞ ﻣﺤﮑﻮم ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﺰارش ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت‪ ،‬دادﮔﺎﻩ ﺑﺮاﯼ اﺟﺮاﯼ ﺣﻜﻢ اﻋﺪام ﺻﺒﺮ آﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد آﻪ ﺳﻦ او از ‪ 18‬ﺑﮕﺬرد ‪.‬‬ ‫_ ﻋﺎﻃﻔﻪ رﺟﺒﯽ ﺳﻬﺎﻟﻪ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ‪ (3‬در ﺷﺎﻧﺰدﻩ ﺳﺎﻟﮕﻰ اﻋﺪام ﺷﺪ‬ ‫‪2005‬‬ ‫_ اﻳﻤﺎن ﻓﺮﺧﯽ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ‪(3‬‬ ‫_ ﻋﻠﯽ ﺻﻔﺮﭘﻮر رﺟﺒﯽ ‪ 20‬ﺳﺎﻟﻪ در ‪ 13‬ژوﺋﻴﻪ ﺑﻪ در ﭘﻠﺪﺧﺘﺮ ﺑﻪ دار ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻗﺮار اﻃﻼع‪ ،‬ﺣﻜﻢ اﻋﺪام او در ﻓﻮرﻳﻪ ‪ 2002‬ﻣﻮﻗﻌﯽ آﻪ او ‪ 17‬ﺳﺎل داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺻﺎدر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﻜﺎن دارد او در هﻨﮕﺎم وﻗﻮع ﺟﺮم آﻪ ﺑﻪ اﻋﺪاﻣﺶ ﻣﻨﺠﺮ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﻓﻘﻂ ‪ 16‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬ ‫_ اﻳﺎز ﻣﺮهﻮﻧﯽ و ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺴﮕﺮﯼ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ‪(3‬‬ ‫_ ﻓﺮﺷﻴﺪ ﻓﺮﻳﻘﯽ ‪ 21‬ﺳﺎﻟﻪ در ‪ 1‬اوت در ﺑﻨﺪرﻋﺒﺎس ﺑﻪ دار ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮﺷﻴﺪ‬ ‫ﻓﺮﻳﻘﯽ ‪ 14‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﻩ آﻪ ﻗﺘﻞ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺮار اﻃﻼع‪ ،‬او در ﺳﺎل‬ ‫‪ 2000‬ﻣﻮﻗﻌﯽ آﻪ ‪ 16‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﻩ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬او ﭘﻴﺶ از اﻋﺪام ﺷﻼق‬ ‫ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد ‪.‬‬ ‫_ دﺳﺖ آﻢ ﻳﻚ ﺟﻮان ‪ 17‬ﺳﺎﻟﻪ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم( ﻳﻜﯽ از ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ اﻓﺮاد زﻳﺮ ‪23‬‬ ‫ﺳﺎل ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ ﮔﺰارش روزﻧﺎﻣﻪ آﻴﻬﺎن ﺑﻪ ﺣﺮوف اﺧﺘﺼﺎرﯼ ا پ‪ ،‬ب ك‪ ،‬ح ك و ح‬ ‫ج ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪﻧﺪ و در ‪ 23‬اوت در ﺑﻨﺪرﻋﺒﺎس در ﻣﻸ ﻋﺎم اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫_ ﮔﺰارش ﺷﺪﻩ آﻪ ﻣﺮدﯼ ‪ 22‬ﺳﺎﻟﻪ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم( از اهﺎﻟﯽ دهﻜﺪهﺎﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم‬ ‫دوﺳﺖ اﻳﺮان ﻧﻮدان در ﻃﻠﻮع روز ‪ 12‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ در اﺳﺘﺎن ﻓﺎرس در ﻣﻼء ﻋﺎم‬ ‫اﻋﺪام ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻨﺎ ﺑﻪ اﻃﻼع‪ ،‬در ﺳﺎل ‪ 2000‬ﻣﻮﻗﻌﻴﻜﻪ ‪ 17‬ﺳﺎل داﺷﺘﻪ‬ ‫ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ‪.‬‬ ‫_ رﺳﺘﻢ ﺗﺎﺟﻴﻚ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ‪ _ 2006 (3‬ﻣﺠﻴﺪ ﺳﮕﻮﻧﺪ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺼﻞ ‪ _ (3‬ﻣﺮدﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﺘﺎر در ﻣﺎﻩ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ اﻋﺪام ﺷﺪ‪ .‬ﮔﺰارﺷﻬﺎ ﺣﺎآﯽ از‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ آﻪ او در دادﮔﺎهﯽ در ﺗﻬﺮان در ‪ 26‬ژاﻧﻮﻳﻪ ‪ 2005‬در ﺳﻦ ‪ 17‬ﺳﺎﻟﮕﯽ‬ ‫در اﺳﻼﻣﺸﻬﺮ در ﺟﻨﻮب ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﻗﺼﺎص ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫_ ﻣﺮﺗﻀﯽ م‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺮار اﻃﻼع در ‪ 7‬ﻧﻮاﻣﺒﺮ در ﻳﺰد در ﻣﻼء ﻋﺎم اﻋﺪام ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﺰارﺷﻬﺎ‪ ،‬او ﺑﻪ هﻨﮕﺎم اﻋﺪام ‪ 18‬ﺳﺎل داﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﻪ اﺗﻬﺎم ﻗﺘﻞ دوﺳﺘﺶ‬ ‫در دو ﺳﺎل ﭘﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺼﺎص ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ‪.‬‬ ‫_ ﻧﺎﺻﺮ ﺑﺎﺗﻤﺎﻧﯽ ‪ 22‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ اﺗﻬﺎم ﻗﺘﻠﯽ آﻪ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم وﻗﻮع ﺁن زﻳﺮ ‪ 18‬ﺑﻮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ در اواﺧﺮ دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ 2006‬در زﻧﺪان ﺳﻨﻨﺪج ﺑﻪ دار ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬او ﭘﺲ از‬ ‫ﮔﺬراﻧﺪن ﻳﻚ ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺣﺒﺲ اﻋﺪام ﺷﺪ ‪.‬‬ ‫‪2007‬‬ ‫ ‪23‬ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻮﺳﻮﯼ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ‪ _ (3‬ﺳﻌﻴﺪ ﻗﻨﺒﺮزهﯽ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ‬‫ﻓﺼﻞ ‪(٣‬‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻧﺸﺮﻳﻪ‪ :‬ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آﻤﺒﻮد ﺟﺎ از درج ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﻓﺼﻞ ‪ ٣‬ﻣﻌﺬورﻳﻢ‪ ،‬اﻳﻦ‬ ‫اﻃﻼﻋﺎت را ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﺪ در ﺳﺎﻳﺖ ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ آﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫اداﻣﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺪاﻳﻰ‬ ‫ﺑﺨﺸﻨﺎﻣﻪ هﺎي دﺳﺖ و ﭘﺎ ﮔﻴﺮ و ﺧﺸﮑﻲ ﮐﻪ ﺷﺮاﻳﻂ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ و وﺿﻌﻴﺖ زﻧﺪاﻧﻬﺎ را‬ ‫ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﻣﻴﮕﻴﺮد ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ اﻣﻴﺪ زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺪاﻳﻲ ‪ -‬ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪1366‬‬ ‫زﻧﺪان رﺟﺎﻳﻲ ﺷﻬﺮ ﮐﺮج‬

‫ﺷﻤﺎره ‪٦٥‬‬ ‫اداﻣﻪ‪ :‬وﺿﻌﻴﺖ اﺳﻔﺒﺎر آﻮدآﺎن در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸـﻮرهـﺎﯼ ﻣـﺘـﺮوﭘـﻞ ﮐـﻪ‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘـﺎن را در اﺷـﻐـﺎل ﺧـﻮد دارﻧـﺪ ﺳـﻴـﺎﺳـﺖ‬ ‫ﻓﻘﻴﺮﺳﺎزﯼ ﻣﺮدم ﺳﻴﺎﺳﺘﯽ اﺳﺖ روزﻣﺮﻩ‪ ،‬اﻧـﺘـﻈـﺎر از‬ ‫ﻣﻴﺎنﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻳﺎ ﻣﺤﺪودﮐـﺮدن ﻓـﻘـﺮ در اﻓـﻐـﺎﻧﺴـﺘـﺎن‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻧﺎن‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎرﯼ اﺳﺖ ﻋﺒﺚ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣـﺜـﺎل در‬ ‫ﺧﻮد ﺁﻟﻤﺎن )ﮐﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﺰودﯼ ﺑـﺰرﮔـﺘـﺮﻳـﻦ ﻧـﻴـﺮوﯼ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ دوم ﺑـﺮاﯼ ﺟـﻨـﮓ در‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﮔﺴﻴﻞ دارد( ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻓﻘﻴﺮﺳﺎزﯼ و ﻗـﻄـﻊ‬ ‫ﺗﺎﻣﻴﻦ هﺎﯼ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﺑﺎ هـﺪف ﭘـﺎﺋـﻴـﻦ ﺁوردن ﻣـﺪام‬ ‫دﺳﺘﻤﺰدهﺎ و ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﻧﺮخ اﺳﺘﺜﻤﺎر ﺑﻪ ﺟﺎﺋﯽ رﺳﻴـﺪﻩ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮﺁورد ﺧﻮد وزﯾﺮ ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﺗﻌﺪاد ﮐـﻮدﮐـﺎن ﻓـﻘـﻴـﺮ‬ ‫ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ‪ ١٧٪‬ﮐﻞ ﮐﻮدﮐﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻧﻈﻢ ﻧﻮﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺁزادﯼ‬ ‫و ﺑﺸﺮدوﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻨﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ و رهﺎﺋﯽ زن ﮐـﻪ ﺑـﺎ‬ ‫ﻣﺪل ﻣﻴﻠﻴﺘﺎرﯾﺴﺘﯽ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ و ﻏﺮب اﻋﻤﺎل ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻧـﻪ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻧﻔﯽ ﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪ و ﺑﺎز ﺗـﻮﻟـﻴـﺪ ﺁن و‬ ‫ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻗﺪرت ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ‪ .‬در ﺣﺎﻟـﯽ ﮐـﻪ ﺑـﺮ ﻃـﺒـﻖ‬ ‫اﻋــﻼم وزارت اﻣــﻮر ﺧــﺎرﺟــﻪ ﯼ اﻣــﺮﻳــﮑــﺎ‪ ،‬اﻣﺴــﺎل‬ ‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖﺁﻣﻴﺰﺗﺮﻳـﻦ ﺳـﺎل ﺑـﺮاﯼ ﻓـﺮوش ﺳـﻼح هـﺎﯼ‬ ‫ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﺋﯽ ﺑﺎ ارزش ﺑﻴﺶ از ‪ ١۴‬ﻣﻠﻴﺎرد دﻻر ﺑﻮدﻩ‪٩٠٠٠ ،‬‬ ‫ﻋﺪد از ﺑﻤﺐهﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮدﮐﺎن‪ ،‬زﻧـﺎن‬ ‫و ﻣﺮدان زﺣﻤﺘﮑﺶ اﻓﻐﺎﻧﯽ ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﺮدم اﻳﻦ ﮐﺸﻮرهﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ اﺗﮑﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﯼ ﺧﻮد‬ ‫و هﻤﻴﺎرﯼ و هﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺳﺎﻳﺮ هﻤـﺰﻧـﺠـﻴـﺮاﻧﺸـﺎن در‬ ‫ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴـﺖ از زﻳـﺮ ﺳـﺘـﻢ‪ ،‬ﺳـﺮﮐـﻮب و‬ ‫اﺳﺘﺜﻤﺎر رهﺎﺋﯽ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻧﻈﺎم ﺿـﺪاﻧﺴـﺎﻧـﯽ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﻣﺒﺎرزﻩﯼ اﻧﺴـﺎن هـﺎﯼ ﺑﺴـﺘـﻮﻩ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩاﯼ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﺑﺮﭘﺎﺋﯽ دﻧﻴﺎﺋﯽ ﺁزاد از ﺳﺘﻢ‪،‬‬ ‫ﺟﻨﮓ و اﺳﺘﺜﻤﺎر‪ ،‬دﻧﻴﺎﺋﯽ ﮐﻪ در ﺁن هﻴﭻ ﮐﻮدﮐﯽ ﻃﻌـﻢ‬ ‫ﻓﻘﺮ و ﺁوارﻩﮔﯽ را ﻧﭽﺸﺪ‪.‬‬ ‫اداﻣﻪ دارد‬

‫اداﻣﻪ‪ :‬ﻧﺎن ﺁوران آﻮﭼﻚ‬ ‫اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻰ اﺳﺘﻜﻪ ﺛﺮوت و ﺗﻮﻟﻴﺪات ﺟﺎﻣﻌـﻪ هـﺮ روز‬ ‫اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ اﻣﺎ ﺳﻬﻢ ﺗﻮﻟﻴﺪ آﻨﻨﺪﮔﺎن و ﺑﺨﺶ ﻓﺮو‬ ‫دﺳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﻴﺮى ﻧﺰوﻟﻰ ﻃﻰ ﻣﻰ آﻨﺪ و آـﻮدآـﺎن‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن از اوﻟﻴﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎن اﻳﻦ روﻧﺪ ﺿـﺪ اﻧﺴـﺎﻧـﻰ‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻟﻐﻮ آﺎر آﻮدآﺎن و اﻳﺠﺎد ﻧﻈﺎﻣﻰ اﻧﺴﺎﻧﻰ و در ﺧـﺪﻣـﺖ‬ ‫رﺷﺪ و ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻰ آﻮدك هﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﻗـﺎﺑـﻞ ﺗـﺤـﻘـﻖ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﺮ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪن دوﻟﺘﻬﺎى ﻣﺴﺘـﺒـﺪ‬ ‫و وﺣﺸﻰ اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﺠﺎد دﻧﻴـﺎﻳـﻰ ﺑـﻬـﺘـﺮ و‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺮ ﺑﺮاى آﻮدآﺎن ﻓﻘﻂ ﺑﺎ اﻋﺘﺮاض ﺳـﺮاﺳـﺮى‪،‬‬ ‫ﭘﺮﻗﺪرت و رادﻳﻜﺎل اﻧﺴﺎﻧﻬـﺎى ﺷـﺮاﻓـﺘـﻤـﻨـﺪ و آـﻮدك‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ آﺎرى آﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣـﺘـﺸـﻜـﻞ‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاى آﻮدآﺎن هﻢ آـﻪ ﺷـﺪﻩ اﻳـﻦ دﻧـﻴـﺎ را‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﻰ آﺮد‪.‬‬

‫‪Children First Now‬‬

‫‪Nr: 65‬‬

‫‪International Campaigns for Children’s Rights‬‬

‫‪17.06.2008‬‬

‫هﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ زﻧﺪان ﮔﺬاﺷﺘﻢ ‪ ١٦‬ﺳﺎل داﺷﺘﻢ‬

‫ﺟﻮاﻧﻲ هﺴـﺘـﻢ ﺑـﻴـﺴـﺖ و‬ ‫ﻳﮑﺴﺎﻟﻪ ‪ ،‬هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﭘﺎ ﺑـﻪ‬ ‫زﻧﺪان ﮔـﺬاﺷـﺘـﻢ ‪ 16‬ﺳـﺎل‬ ‫داﺷﺘﻢ ‪ ،‬ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ ﺑـﻮدم ﮐـﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ هﻤﻪ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن دﻳﮕـﺮ‬ ‫هﻨﻮز از روﻳﺎهﺎي ﮐﻮدﮐﺎﻧـﻪ ام‬ ‫ﺟـﺪا ﻧﺸــﺪﻩ ﺑـﻮدم ‪ ،‬هــﻨــﻮز‬ ‫ﮐﺘﺎﺑﻬـﺎي ﻣـﺪرﺳـﻪ ام ﺑـﻮد‪،‬‬ ‫هﻨﻮز هﺮاس و دﻟﻬﺮﻩ ﮐـﻨـﮑـﻮر‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬دﻟﻬﺮﻩ‬ ‫ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﮐﻪ ﺣﺴـﺮﺗـﺶ ﺑـﻪ‬ ‫دﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻃﻲ دﻋﻮاﻳﻲ ﺑﭽﻪ ﮔـﺎﻧـﻪ ﺑـﻪ‬ ‫ﻗﺼﺪ ﻣﻴﺎﻧﺠﻴﮕﺮي وارد ﺷـﺪم‬ ‫ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﺳﺮ ﮐﺴﻲ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﻳﺎ‬ ‫ﺑﻴﻨﻲ ﮐﺴﻲ ﺧﻮن ﺑﻴـﺎﻳـﺪ اﻣـﺎ‬ ‫ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟـﺎن‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﻲ در ﺁن ﻏﺮوب ﺳـﻴـﺎﻩ‬ ‫ﮐــﻪ ﺑــﺎﻋــﺚ ﻏــﺮوب هــﻤــﻪ‬ ‫ﺁرزوهﺎﻳﻢ ﺷﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺎدﮔﻲ‪ ،‬از ﺁن‬ ‫روز ﺑﻪ ﺑـﻌـﺪ زﻣـﻴـﻦ و زﻣـﺎن‬ ‫دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ هﻢ دادﻧﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﺮا از ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻳﻢ ﺟـﺪا ﮐـﺮدﻩ و‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﭼﻮﺑﻪ دار ﺑﺒﺮﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺟﻮان ﻧﺎﮐﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺪاﻧـﻢ از‬ ‫ﮐﺠﺎ و ﺑﻪ دﺳﺖ ﭼـﻪ ﮐﺴـﻲ‬ ‫زﺧﻤﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘـﺎﻧـﻲ‬ ‫ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﻲ اﻣﺮوز هﻢ‬ ‫اﺗﺎق ﺟـﺮاﺣـﻲ ﺁن ﺁﻣـﺎدﮔـﻲ‬ ‫ﭘﺬﻳـﺮش ﭼـﻨـﻴـﻦ زﺧـﻤـﻲ را‬ ‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ ﮐﻪ هﻨـﻮز‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻋـﻤـﻞ ﺑـﺎز ﻗـﻠـﺐ را‬ ‫ﻧﺪارد‪ .‬ﻋﻤﻞ ﺑﺎز ﻗﻠﺐ در ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ اﻧﺠﺎم ﮔـﺮﻓـﺖ و‬ ‫ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺟﻮان ﺷﺪ‪.‬‬ ‫از روزي ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻢ ﺑـﻪ ﺁﮔـﺎهـﻲ‬ ‫ﺑﺎز ﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ ،‬رﻓـﺘـﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻣـﻦ هـﻢ ﺷـﺎهـﺪ‬ ‫دﻋﻮا ﺑﻮدﻩ ام روزﮔﺎر ﻣـﻦ ﺑـﻪ‬ ‫ﮔﻮﻧﻪ اي دﻳﮕﺮ ورق ﺧـﻮرد و‬ ‫هﺰاران در ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺑﺴﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ را ﮐﻪ در ﺁﮔﺎهـﻲ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮدﻩ ام از ﺗﻠـﺦ ﺗـﺮﻳـﻦ‬ ‫روزهــﺎي زﻧــﺪﮔــﻲ ام ﺑــﻮد‪،‬‬ ‫روزهﺎي ﺗﻠﺨﻲ ﮐﻪ هﺮ ﺷـﺐ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﺑﻮﺳﻲ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﻢ‬ ‫ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺁﻧﻘﺪر ﺷﻼق و ﮐﺘﮏ‬ ‫ﺧــﻮردم‪ ،‬ﺁﻧــﻘــﺪر از ﺳــﻘــﻒ‬ ‫ﺁوﻳﺰاﻧﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ اﻣﻴﺪي‬ ‫ﺑﻪ زﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪن ﻧﺪاﺷـﺘـﻢ‪ .‬هـﺮ‬

‫ﮐﻪ از راﻩ ﻣـﻴـﺮﺳـﻴـﺪ ﻣـﻦ را‬ ‫ﻣﻴﺰد‪ ،‬هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺳﺎرق و ﻗﺎﺗﻞ‬ ‫ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪم ﺗﺎ ﻳﮑﻲ از ﺁن‬ ‫ﺷﺒﻬﺎ ي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤـﻞ ﺑـﻪ‬ ‫ﻧﺎﭼﺎر ﮔﻔﺘﻢ هﺮ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴـﻴـﺪ‬ ‫و هــﺮﭼــﻪ ﺑــﮕــﻮﺋــﻴــﺪ اﻣﻀــﺎء‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ ،‬ﻧـﻴـﻢ ﺳـﺎﻋـﺖ ﺑـﻌـﺪ‬ ‫ﮐﺎﻏﺬي را ﺟﻠﻮﻳﻢ ﮔﺬاﺷـﺘـﻨـﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺪون ﺁﻧﮑـﻪ ﺑـﺪاﻧـﻢ درون ﺁن‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ و ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻮﺷﺘـﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﻣﺠﺒﻮرم ﮐـﺮدﻧـﺪ ﺁن‬ ‫را اﻧـﮕـﺸـﺖ ﺑـﺰﻧـﻢ‪ ،‬ﺧـﺪا را‬ ‫ﺷﺎهﺪ ﻣﻴﮕﻴﺮم ﻧﻪ ﮐﻠـﻤـﻪ اي‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻢ و ﻧﻪ ﻣـﻴـﺪاﻧـﻢ در ﺁن‬ ‫ﮐﺎﻏﺬ ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷـﺪﻩ ﺑـﻮد‪.‬‬ ‫روز ﺑﺎزﭘﺮﺳﻲ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻨـﺪ ﮐـﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ اﻋﺘﺮاف ﮐﺮدﻩ ام‪،‬‬ ‫ﺗﺎ ﻣﻦ و ﺧﺎﻧﻮادﻩ ام ﺑـﻪ ﺧـﻮد‬ ‫ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺮگ ﺑﺮ زﻧﺪﮔـﻲ‬ ‫ام ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻮادﻩ ام‬ ‫دو وﮐﻴﻞ ﺑﺮاي ﻣـﻦ اﻧـﺘـﺨـﺎب‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺘـﺎﺳـﻔـﺎﻧـﻪ ﺑـﻌـﺪاً‬ ‫ﻣﺸﺨـﺺ ﺷـﺪ ﮐـﻪ هـﺮ دو‬ ‫ﻗــﻼﺑــﻲ ﺑــﻮدﻩ اﻧــﺪ‪ ،‬ﻳــﻌــﻨــﻲ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧـﻲ در دادﮔـﺎﻩ از ﻣـﻦ‬ ‫دﻓﺎع ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﺻـﻼً وﮐـﻴـﻞ‬ ‫ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺎﻳﻢ ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﺁﻧـﻬـﻢ‬ ‫زﻧﺪاﻧﻲ ﮐﻪ ﺟﺮم و ﺟﻨـﺎﻳـﺖ از‬ ‫در و دﻳﻮار ﺁن ﻣﻴﺒﺎرﻳﺪ‪ ،‬ﺗـﺎ ﺑـﻪ‬ ‫ﺧﻮدم ﺁﻣﺪم دﻳﺪم ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﻲ‬ ‫هﺴﺘﻢ در ﻣﻴﺎن دهﻬﺎ ﻣـﺠـﺮم‬ ‫اﻧﺴﺎن ﻧﻤﺎ‪ .‬ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﺧﻮدم‬ ‫و ﺑﺮاي اﻳﻨﮑﻪ ﺁرزوهﺎﻳﻢ ﻗﺒﻞ از‬ ‫ﺧﻮدم ﻧﻤﻴﺮﻧﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑـﺎ در و‬ ‫دﻳﻮار و ﻣـﺠـﺮم و زﻧـﺪاﻧـﺒـﺎن‬ ‫ﺟﻨﮕﻴﺪم ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻓـﺮﻳـﺎدم ﺑـﻪ‬ ‫ﺟﺎﻳﻲ ﻧﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺷﺒﻲ ﻣـﻦ را‬ ‫ﭘــﺎي ﭼــﻮﺑــﻪ دار ﺑــﺮدﻧــﺪ‪،‬‬ ‫هــﻨــﮕــﺎﻣــﻲ ﮐــﻪ ﻗــﺮار ﺷــﺪ‬ ‫وﺻﻴﺘﻨﺎﻣﻪ ام را ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﺑـﺎور‬ ‫ﮐــﻨــﻴــﺪ ﻧــﻤــﻴــﺪاﻧﺴــﺘــﻢ ﭼــﻪ‬ ‫ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻧـﻤـﻴـﺪاﻧﺴـﺘـﻢ‬ ‫ﻣﺮگ ﭼـﻴـﺴـﺖ‪ ،‬ﺑـﺮاي ﻣـﻦ‬ ‫زﻧــﺪﮔــﻲ در هــﻤــﺎن ﺳــﻦ‬ ‫ﺷﺎﻧﺰدﻩ ﺳﺎﻟﮕﻲ‪ ،‬در هـﻤـﺎن‬ ‫ﺳــﻨــﻲ ﮐــﻪ ﺑــﺎﻳــﺪ هــﻨــﻮز‬ ‫ﺳﺮﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻳﻢ ﺧـﻮاﺑـﻢ ﻣـﻴـﺒـﺮد‬ ‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻃﻨﺎب را ﺑﻪ‬ ‫ﮔﺮدﻧﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑـﺮاي ﭼـﻨـﺪ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻢ را ﺑﺴﺘﻢ و‬ ‫ﺧﺪا را ﺑﺎ هﻤﻪ وﺟﻮد ﺑﻪ ﻳـﺎري‬ ‫ﻃﻠﺒﻴﺪم ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻗﺒـﻞ‬ ‫از اﻳﻨﮑﻪ زﻳﺮﭘﺎﻳﻢ را ﺧﺎﻟﻲ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد هﺮ دو‬ ‫وﮐﻴﻠﻢ ﮐﻼهﺒﺮدار ﺑﻮدﻧـﺪ و در‬ ‫روز اﺟــﺮاي ﺣــﮑــﻢ ﺣﻀــﻮر‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﮐـﻤـﮏ وﮐـﻴـﻠـﻲ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻣﻮﺿﻮع روﺷﻦ ﻣﻴـﺸـﻮد‬ ‫و در ﺁﺧﺮﻳـﻦ ﻟـﺤـﻈـﻪ اﺟـﺮاي‬

‫ﺣﮑﻢ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ‪ .‬از ﭘﻠﻪ هﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻣﺪم دوﺑﺎرﻩ ﮐﻼس و‬ ‫ﻣﺪرﺳﻪ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧـﻢ زﻧـﺪﻩ‬ ‫ﺷﺪ ‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳـﻮي ﻣـﺪرﺳـﻪ ﻣـﻴـﺮوم ‪،‬‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﺷﻮق ﻣﺪرﺳﻪ و ﮐﺘﺎب و‬ ‫دﻓﺘﺮ در دﻟﻢ زﻧﺪﻩ ﺷﺪ ‪.‬‬ ‫اﮐﻨﻮن ﺑﺎردﻳﮕﺮ در اﻧﺘﻈـﺎر اﺟـﺮاي‬ ‫ﺣﮑﻢ هﺴﺘﻢ ‪ ،‬دﻳـﮕـﺮ از ﻣـﺮگ‬ ‫ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﻢ ‪ ،‬ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺁن زﻧـــﺪﮔـــﻲ ﮐـــﺮدﻩ ام ‪،‬‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺑﻮس ﺁن ﺁزارم‬ ‫ﻣﻴﺪهﺪ ‪ ،‬ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از‬ ‫ﺧﻮدم روﻳﺎهﺎﻳـﻢ را دار زدﻧـﺪ ‪،‬‬ ‫روزي ﻧـﻴـﺴـﺖ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺎدرم‬ ‫ﻧﮕﻮﻳﻢ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺗﻠـﻔـﻨـﻢ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ و روزي ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺎهﺪ‬ ‫ﮔــﺮﻳــﻪ ﻣــﺎدرم ﻧــﺒــﺎﺷــﻢ ‪ .‬ﮐــﻢ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﮐـﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاﻳﺸﺎن در هﻤﺎن ﺳـﻦ‬ ‫ﺷﺎﻧﺰدﻩ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﺘﻮﻗـﻒ ﺷـﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ ‪ ،‬ﮐﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﻲ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ هﺮ دﻟﻴﻠﻲ اﻣﺮوز و در ﺣـﺎﻟـﻲ‬ ‫ﮐﻪ هﻨﻮز ﻃﻌﻢ ﺷﻴﺮﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ را‬ ‫ﻧﭽﺸﻴﺪﻩ اﻧـﺪ ﺑـﺎﻳـﺪ هـﺮ ﺷـﺐ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ اﻣﺸـﺐ‬ ‫ﺁﺧـﺮﻳـﻦ ﺷـﺐ زﻧـﺪﮔــﻲ اﺷــﺎن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬اﻣﺮوز ﮐﻪ اﻳـﻦ ﻧـﺎﻣـﻪ را‬ ‫ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻢ هـﻨـﻮز ﻧـﻤـﻲ‬ ‫ﺗـﻮاﻧـﻢ ﺑـﺎور ﮐـﻨـﻢ ﮐـﻪ ﻣـﻦ از‬ ‫ﻣــﺪرﺳــﻪ و دوﺳــﺘــﺎﻧــﻢ ﺑــﺮاي‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﺟﺪا ﺷﺪﻩ ام ‪ ،‬هـﻨـﻮز‬ ‫ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺎور ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑـﺰرگ‬ ‫ﺷﺪﻩ ام و دﻳـﮕـﺮ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﻲ و‬ ‫ﮐﻮدﮐﻲ ام ﺑـﻪ ﭘـﺎﻳـﺎن رﺳـﻴـﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ ‪ ،‬هﻨﻮز ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺎور ﮐﻨـﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﻴـﺮم‪.‬‬ ‫هﻨﻮز ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧـﻢ ﺑـﺎور ﮐـﻨـﻢ ﮐـﻪ‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﺑﺎﻳﺪ از هﻤﺎن ﭘﻠﻪ هﺎ ﺑـﺎﻻ‬ ‫ﺑﺮوم و ﻃﻨﺎب ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﻴﺎﻧـﺪازم‬ ‫‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ زﻧﺪﮔﻲ و ﺑﻪ اﻣﻴـﺪ‬ ‫ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ام ﺧـﻮدم را در‬ ‫زﻧﺪان از هﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎ و ﺧﻠﻔـﻲ‬ ‫ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻢ ‪ ،‬راﻩ دورم ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪ و‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻧﺴﻢ ﺧﺪاي ﺑـﺰرگ ﺑـﻮد‬ ‫ﮐﻪ هﺮ روز ﺑﺎ او ﺑـﻪ راز و ﻧـﻴـﺎز‬ ‫ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﻢ ‪.‬‬ ‫اﻣﺮوز ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧـﻮدم و ﻧـﺎم‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻌﺪادﻣـﺎن‬ ‫هﻢ ﮐﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻴﺪهـﻢ‬ ‫ﺗـــﻤـــﺎم ﮐﺴـــﺎﻧـــﻲ را ﮐـــﻪ‬ ‫روﻳﺎهﺎﻳﺸﺎن را در ﮐـﻮدﮐـﻲ ﺑـﻪ‬ ‫ﭼﺸــﻢ دﻳــﺪﻩ اﻧــﺪ ‪ .‬از ﻃــﺮف‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادﻩ هـﻤـﻪ ﻣـﺎن ﺗـﻘـﺎﺿـﺎي‬ ‫رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ وﺿﻌـﻴـﺖ ﻣـﺎن را‬ ‫دارم ‪ ،‬ﺷﺮاﻳﻄﻲ را ﻓﺮاهﻢ ﺁورﻳـﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﭘﺮوﻧـﺪﻩ ﻣـﺎ و اﻣـﺜـﺎل ﻣـﺎ در‬ ‫ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻋـﺎدﻻﻧـﻪ و ﺑـﻪ دور از‬ ‫ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺑﻪ دور از ﺷﺮاﻳﻂ و‬

‫اداﻣﻪ ﺻﻔﺤﻪ ‪٣‬‬

‫ﺟﻠﻮى اﻋﺪام ﮐﻮدﮐﺎن در اﻳﺮان را ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻋﻠﻴﻪ اﻋﺪام‪ ،‬ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﺪ!‬

‫‪www.childrenfirstnow.com‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ زاده در‬ ‫‪ ١٧‬ﺳﺎﻟﮕﻰ اﻋﺪام ﺷﺪ‬

‫رژﻳﻢ ﺟﻨﺎﻳﺘﻜﺎر ﺟﻤﻬـﻮرى اﺳـﻼﻣـﻰ‬ ‫هﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ زادﻩ را در ﺳـﻦ ‪١٧‬‬ ‫ﺳﺎﻟﮕﻰ در ﺷﻬﺮ ﺳﻨﻨﺪج اﻋﺪام آـﺮد‪ .‬اﻋـﺪام‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ زادﻩ اﻋﺘﺮاض ﺷـﺪﻳـﺪ ﻣـﺮدم و‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎى ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻰ را هﻤﺮاﻩ داﺷﺖ اﻣﺎ‬ ‫اﻳﻦ اوﺑﺎﺷﺎن ﺑﺮاى ﺣﻔﻆ ﺣﺎآﻤﻴﺖ آﺜﻴﻒ ﺧـﻮد‬ ‫ﺣﺘﻰ از اﻋﺪام ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ‪ ١٦‬و ‪ ١٧‬ﺳﺎﻟﻪ هـﻢ‬ ‫اﺑﺎﺋﻰ ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ هﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﻧـﻴـﺰ هﺸـﺖ‬ ‫ﻧﻔﺮ اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ آﻪ دو ﻧﻔﺮ از ﺁﻧﻬﺎ هﻨﮕـﺎﻣـﻰ‬ ‫آﻪ ﻗﺘﻞ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد زﻳﺮ ‪ ١٨‬ﺳﺎل ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻬﻨﻮد ﺷﺠﺎﻋﻰ و ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺪاﻳﻰ آـﻪ ﺁﺧـﺮﻳـﻦ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ اش را در هﻤﻴﻦ ﺷﻤﺎرﻩ ﭼﺎپ آﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ اﻋﻼم ﮐﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪” :‬ﻣﺎ ﻳﮏ ﺑﺎر و ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ از اﻳـﺮان‬ ‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام ﻧﻮﺟـﻮاﻧـﺎن را‬ ‫از ﺟﻤﻠﻪ ‪ ٨۵‬ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ را ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ اﻋﺪام‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺣـﺎﻟـﯽ ﮐـﻪ اﻳـﺮان‬ ‫ﮐﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن ﺣـﻘـﻮق ﮐـﻮدﮎ را اﻣﻀـﺎ ﮐـﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ؛ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣـﺤـﮑـﻮم‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ“‪.‬‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﺑـﻪ ﻧـﺎﻣـﻪ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺪاﻳﯽ ﮐﻪ در ﺗﺎرﻳﺦ ‪ ٧‬ژوﺋﻦ ﻣـﻨـﺘـﺸـﺮ‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬اﺷﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ ﮐﻪ وﯼ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺤـﺖ‬ ‫ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑـﻪ اﻋـﺘـﺮاف ﺷـﺪﻩ اﺳـﺖ‪.‬‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﺑـﺎ اﺷـﺎرﻩ ﺑـﻪ اﯾـﻦ‬ ‫ﻧــﺎﻣــﻪ ﺗﺼــﺮﯾــﺢ ﮐــﺮدﻩ اﺳــﺖ‪” :‬او در ﻣــﺪت‬ ‫ﺑﺎزداﺷﺘﺶ ﻣﻮرد ﺷﮑﻨﺠﻪ و ﺁزار ﻗﺮار ﮔـﺮﻓـﺘـﻪ‬ ‫اﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اﯼ ﮐﻪ در ﻧﻬـﺎﻳـﺖ ﻳـﮏ ﺷـﺐ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﮔﻪ اﯼ را اﻣﻀﺎ ﮐﻨﺪ ﮐـﻪ ﻧـﻤـﯽ‬ ‫داﻧﺪ در ﺁن ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد”‪.‬‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺪاﻳﯽ در ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮد ﻧﻮﺷـﺘـﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ ”:‬ﺟﻮاﻧﯽ هﺴﺘﻢ ﺑﻴﺴﺖ و ﻳـﮑـﺴـﺎﻟـﻪ‪،‬‬ ‫هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ زﻧﺪان ﮔﺬاﺷﺘﻢ ‪ ١۶‬ﺳـﺎل‬ ‫داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻧـﻨـﺪ هـﻤـﻪ‬ ‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن دﻳﮕﺮ هﻨﻮز از روﻳﺎهﺎﯼ ﮐﻮدﮐـﺎﻧـﻪ ام‬ ‫ﺟﺪا ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ”.‬او اداﻣﻪ ﻣﯽ دهﺪ‪” :‬ﺁﻧﻘﺪر‬ ‫ﺷﻼق و ﮐﺘﮏ ﺧﻮردم‪ ،‬ﺁﻧﻘﺪر از ﺳﻘﻒ ﺁوﻳﺰاﻧﻢ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ دﻳـﮕـﺮ اﻣـﻴـﺪﯼ ﺑـﻪ زﻧـﺪﻩ ﻣـﺎﻧـﺪن‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ ”‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﮔﺰارش ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ از ﺳـﺎل‬ ‫‪ ١٩٩٠‬ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺣﺪاﻗﻞ ‪ ٣٠‬ﻧﻮﺟـﻮان در اﻳـﺮان‬ ‫اﻋﺪام ﺷﺪﻩ اﻧﺪ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﺗﻌـﺪاد ‪ ٧‬ﻧـﻔـﺮ در‬ ‫ﺳﺎل ‪ ٢٠٠٧‬و ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ در ﺳﺎل ‪٢٠٠٨‬‬ ‫ﺑﻪ دار ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔـﻮ ﺑـﻴـﻦ‬ ‫اﻟﻤﻠﻞ هﻤﭽﻨـﻴـﻦ ﻣـﯽ ﮔـﻮﯾـﺪ‪ :‬ﺣـﺪاﻗـﻞ ‪٨۵‬‬ ‫ﻧﻮﺟﻮان دﻳﮕﺮ در اﯾﺮان ﺑﺎ درﻳﺎﻓﺖ ﺣﮑﻢ اﻋـﺪام‬ ‫در اﻧﺘﻈﺎر اﺟﺮاﯼ ﺣﮑﻢ ﺧﻮد هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎ در ﻧﻬﺎد ” آﻮدآﺎن ﻣـﻘـﺪﻣـﻨـﺪ“ ﺑـﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادﻩ هﺎى اﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰان ﺗﺴﻠﻴﺖ ﮔﻔﺘﻪ و ﻣـﺎ‬ ‫را در ﻏﻢ ﺷﺎن ﺷﺮﻳﻚ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬از هﻤﻪ ﻣـﺮدم‬ ‫هﻢ ﻣﻴﺨﻮاهﻴﻢ آﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ رژﻳـﻢ را ﺑـﻰ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﻧﮕﺬارﻧﺪ و ﺑﻪ هﺮ ﺷﻜﻠﻰ آﻪ ﻣﻴﺘﻮاﻧـﻨـﺪ‬ ‫ﺟﻠﻮى اﻳﻦ وﺣﺸﻴﮕﺮى هﺎ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬