PAPADHMHTRIOU sel_DD_Layout 1 10/06/2010 11:20 π.μ. Page 9
16 Ιουλίου 1960: Άφιξη
«ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ άρχισε προσγείωση», ανακοινώνει αγγλιστί η φωνή του πιλότου από το μικρόφωνο – επιβάτες ένας άντρας, μια γυναίκα, δυο αγόρια, ένα μωρό, ένας σκύλος και ένας πεθαμένος. Ο Στέλιος, καθισμένος στο απέναντι κάθισμα με τον Γιώργο και τον Αντώνη, με κοιτάζει συνοφρυωμένος. «Φτάνουμε», του λέω, «έλεγξε τις ζώνες των παιδιών, εγώ έμεινα δεμένη με το μωρό σε όλη την πτήση, θα έλθει ο φροντιστής να ξεμπλέξει τις δυο ζώνες μου». «Ήξερες εσύ για τον τελευταίο συνεπιβάτη μας, που ανέφερε στο μικρόφωνο;» με ρωτά. «Όχι βέβαια, αλλά τι πειράζει; Δε δαγκώνει». «Πώς να δαγκώσει η καημένη η Λάικα με το φίμωτρο που της βάλαμε;» επεμβαίνει ο Αντώνης. «Και το κλουβί», συμπληρώνει ο Γιώργος. Κατεβήκαμε, πήραμε τις βαλίτσες μας – αχθοφόροι άφθονοι. Ο Στέλιος εξαφανίζεται με έναν από αυτούς. Πάνε να φέρουν τη Λάικα. Σε λίγο βλέπουμε τον Στέλιο να φέρνει τη Λάικα με το λουρί και το φίμωτρο, ενώ ο αχθοφόρος κρατά το άδειο κλουβί. Ξεκινάμε με δυο ταξί γιατί δε χωράμε σε ένα, σταματάμε στο «Ρεστ Χάους», στο Μαριούτ, αλλά δεν υπάρχει εκεί η Ρόζλυ Χίλ