Το παραμύθι είναι ένας βασικός τρόπος που τα παιδιά μαθαίνουν για τη ζωή και τα αισθήματα τους. Η συγγραφέας (που είναι κόρη μου, άρα δεν μπορώ να είμαι πολύ αντικειμενικός με τον έπαινο ή την κριτική) δίνει με γλαφυρό και απλό τρόπο μία ευκαιρία στον γονιό και το παιδί να λύσουν μαζί, με διασκεδαστικό τρόπο, τη δυσκολία αποχωρισμού από την πιπίλα, λαμβάνοντας υπόψη τις τελευταίες επιστημονικές γνώσεις γύρω από το θέμα αυτό. Τα σκίτσα είναι έξυπνα με φαντασία και αμεσότητα. Νομίζω πως θα είναι ένα ευχάριστο βοήθημα για τους γονείς και τα παιδιά.
Χρήσιμες αλήθειες Όλοι γνωρίζουμε ότι το βρέφος έρχεται στο κόσμο παντελώς απροστάτευτο για μεγάλο χρονικό διάστημα και το γεγονός αυτό δημιουργεί αισθήματα φόβου και αφανισμού. Έχει απόλυτη ανάγκη μιας «μητέρας» που θα του προσφέρει ασφάλεια και φαγητό για να επιβιώσει. Μέσα του υπάρχει το ένστικτο αναζήτησης του μαστού και της θηλής καθώς και το ένστικτο του θηλάσματος. Η φύση για να ενισχύσει το θηλασμό έχει βάλει στο στόμα του μωρού νευρικές απολήξεις που δίνουν ευχαρίστηση την ώρα του θηλασμού, ενώ στη μητέρα συμβαίνει το ίδιο με τη θηλή. Στην ψυχανάλυση ονομάζουμε την ευχαρίστηση αυτή στοματικό ερωτισμό και είναι εντονότατο τον πρώτο χρόνο του βρέφους, ενώ συνεχίζεται με διάφορες μορφές σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. (Υπερβολικό φαγητό, τσιγάρο, αλκοόλ κ.λπ.) Το βρέφος αναζητά αυτή την ηδονή ακόμα κι όταν δεν πεινάει, και η στέρησή της για διάφορους λόγους κάνει την επιθυμία αυτή πολύ δυνατή. Τότε στρέφεται σε υποκατάστατα της θηλής που είναι το δάχτυλο αλλά και κομμάτια υφάσματος κ.λπ. Κυρίως όμως στρέφεται προς το υποκατάστατο που του προσφέρει η μητέρα (πιπίλα) για να κατευνάσει τα αισθήματα παραπόνου, οργής, έντονου κλάματος κ.λπ. Αυτό μπορεί να οδηγήσει πολλά βρέφη σε υπερβολική προσκόλληση στην πιπίλα και μεγάλη δυσκολία στο να την αποχωριστούν. Η καλύτερη ηλικία για να ξεκινήσει ο αποχωρισμός από την πιπίλα είναι ανάμεσα στο πρώτο και τρίτο έτος και ένα βοήθημα είναι και αυτό το διασκεδαστικό βιβλίο.
Ματθαίος Γιωσαφάτ Παιδοψυχίατρος-Ψυχαναλυτής
Αγαπώ την πιπίλα μου ! Ενώ έχω μεγαλώσει και δεν τη χρειάζομαι πια, μου κάνουν το χατίρι και με αφήνουν να την πιπιλάω...
Δεν θέλω να την αποχωριστώ ΠΟΤΕ !
Τη θέλω όταν κοιμάμαι, όταν παίζω, και όταν τρώω... Ακόμα και αν πεινάω σαν λύκος!
Μια μέρα, αφού πέρασα όλο το πρωί στο πάρκο, και όλο το μεσημέρι στις κούνιες, ήρθε η ώρα να κάνω μπάνιο. Βέβαια, είναι ένα ΜΑΓΙΚΟ μπάνιο, αλλά κανείς άλλος δεν το ξέρει αυτό, μόνο εγώ! Η Μαμά με πλένει καλά καλά, και μετά με αφήνει να παίξω...
Εγώ, επειδή είμαι ατρόμητος, βγάζω την τάπα από την μπανιέρα και ξαφνικά στριφογυρίζω μαζί με το νερό που φεύγει...
...γίνομαι μικρός μικρός και περνάω μέσα από την τρύπα μαζί με το νερό! Και ΠΟΥ πάω;