Πρόλογος Αυτό το μικρό βιβλίο (που είναι αποτέλεσμα στοχασμού και εμπειρίας) δεν προορίζεται να γίνει μια εξαντλητική πραγματεία στο θέμα της δύναμης της σκέψης, για το ςινήσει άντρες και γυναίκες να ανακαλύψουν και να συνειδητοποιήσουν την αλήθεια του ότι «οι ίδιοι είναι οι δημιουργοί του εαυτού τους», με τη δύναμη των σκέψεών τους, τις οποίες εκείνοι επιλέγουν και προωθούν. Επίσης, ότι ο νους είναι ο αρχιυφαντής και του εσωτερικού ενδύματος του χαρακτήρα και του εξωτερικού ενδύματος των καταστάσεων και ότι, ενώ μέχρι τώρα ύφαιναν μονάχα μέσα στην άγνοια και τον πόνο, τώρα μπορούν να υφάνουν μέσα στη φώτιση και την ευτυχία. Τζέιμς Άλλεν, Λεωφόρος Μπρόουντ Παρκ, Ίλφρακουμ, Αγγλία
Σκέψη και χαρακτήρας
Η ΡΉΣΗ «Διότι καθώς φρονεί εν τη ψυχή αυτού,
τοιούτος είναι»1 όχι μόνο περιγράφει ολόκληρη την ύπαρξη του ανθρώπου, αλλά είναι τόσο περιεκτική που να ταιριάζει σε κάθε συνθήκη και σε κάθε περίσταση της ζωής του. Ένας άνθρωπος είναι στην κυριολεξία αυτό που σκέφτεται, και ο χαρακτήρας του είναι το σύνολο όλων των σκέψεών του. Όπως το φυτό γεννιέται από τον σπόρο και δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς αυτόν, έτσι και κάθε πράξη του ανθρώπου γεννιέται από 1. Παροιμίες 23:7. Μετάφραση Βάμβα.
5
τους κρυφούς σπόρους της σκέψης του και δεν θα εμφανιζόταν ποτέ χωρίς αυτούς. Αυτό ισχύει τόσο για τις πράξεις που ονομάζονται «αυθόρμητες» και «απροσχεδίαστες» όσο και για εκείνες που γίνονται σκόπιμα. Η πράξη είναι το άνθος της σκέψης, η χαρά και ο πόνος είναι οι καρποί της. Έτσι, ο άνθρωπος δρέπει και τους γλυκούς και τους πικρούς καρπούς που ο ίδιος έσπειρε. Η σκέψη του νου μάς δημιούργησε, αυτό που είμαστε Με τη σκέψη χτίστηκε και σφυρηλατήθηκε. Αν ο νους ενός ανθρώπου Περιέχει σκέψεις κακές, τότε ο πόνος τον ακολουθεί όπως ακολουθεί Ο τροχός το υποζύγιο... ...Αν κάποιος επιμένει στην αγνότητα της σκέψης, η χαρά τον ακολουθεί Σαν τη σκιά του – σίγουρα.
6
Ο άνθρωπος αποτελεί κάτι το εξελισσόμενο εκ νόμου, και όχι ένα τεχνητό δημιούργημα, και η αιτία και το αποτέλεσμα λειτουργούν με τον ίδιο απόλυτο και σταθερό τρόπο τόσο στην κρυφή σφαίρα της σκέψης όσο και στον κόσμο των ορατών και υλικών πραγμάτων. Ένας ευγενής και σεβαστός χαρακτήρας δεν είναι προϊόν εύνοιας ή τύχης, αλλά το φυσικό επακόλουθο μιας διαρκούς προσπάθειας για ορθή σκέψη, το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας συνεργασίας με σεβαστές σκέψεις. Με το ίδιο σκεπτικό, ένας ανέντιμος και κτηνώδης χαρακτήρας είναι το αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης υπόθαλψης χαμερπών σκέψεων. Κάθε άνθρωπος δημιουργείται ή καταστρέφεται από τον ίδιο του τον εαυτό. Στο χυτήριο της σκέψης του κατασκευάζει τα όπλα με τα οποία καταστρέφει τον εαυτό του. Κατασκευάζει επίσης τα εργαλεία με τα οποία θα χτίσει για τον εαυτό του ουράνιες επαύλεις χαράς, δύναμης και ειρήνης. Με την ορθή επιλογή και την πραγματική εφαρμογή της σκέψης, ο άνθρωπος εξυψώνεται στη Θεϊκή Τελειότητα· με την κατάχρηση και τη λανθασμένη εφαρμογή της
7
σκέψης κατεβαίνει κάτω από το επίπεδο του κτήνους. Μεταξύ αυτών των δύο άκρων βρίσκονται όλες οι διαβαθμίσεις του χαρακτήρα, και ο άνθρωπος είναι δημιουργός και κύριός τους. Από όλες τις ωραίες αλήθειες που αφορούν την ψυχή, και που αποκαταστάθηκαν και ήρθαν στο φως στις μέρες μας, καμιά δεν είναι πιο χαρμόσυνη ή γεμάτη θεϊκές υποσχέσεις και εμπιστοσύνης όσο αυτή: Ότι ο άνθρωπος είναι κύριος της σκέψης του, ότι σμιλεύει τον χαρακτήρα του, δημιουργεί και διαμορφώνει τις συνθήκες, το περιβάλλον και τη μοίρα του. Ως ένα ον Δύναμης, Νοημοσύνης και Αγάπης, και ως κύριος των ίδιων του των σκέψεων, ο άνθρωπος κρατάει το κλειδί κάθε κατάστασης και διαθέτει μέσα του όλη εκείνη τη μεταμορφωτική και αναγεννητική ενέργεια με την οποία μπορεί να φτιάξει τον εαυτό του όπως ακριβώς θέλει. Ο άνθρωπος είναι πάντα ο αφέντης, ακόμη και τις στιγμές που νιώθει πολύ αδύναμος και εγκα-
8
ταλελειμμένος· στην αδυναμία και τον ξεπεσμό του όμως είναι ο ανόητος αφέντης που κακοδιοικεί το «σπιτικό» του. Όταν αρχίσει να συλλογίζεται την κατάστασή του και να αναζητά επιμελώς τον Νόμο στον οποίο βασίζεται το είναι του, τότε γίνεται ο σοφός αφέντης, κατευθύνοντας έξυπνα τις δυνάμεις του και στρέφοντας τις σκέψεις του σε θέματα που αποδίδουν καρπούς. Αυτός είναι ο συνειδητός αφέντης, και ο άνθρωπος μπορεί να γίνει συνειδητός αφέντης μόνο αν ανακαλύψει μέσα του τους νόμους της σκέψης· και αυτή η ανακάλυψη είναι μόνο θέμα αφοσίωσης, αυτοανάλυσης και εμπειρίας. Μόνο με τη συνεχή αναζήτηση και την εξόρυξη μπορεί κανείς να βρει χρυσό και διαμάντια, και ο άνθρωπος μπορεί να βρει κάθε αλήθεια που συνδέεται με το είναι του αν σκάψει βαθύτερα στο ορυχείο της ψυχής του. Και μπορεί να αποδείξει αλάνθαστα ότι εκείνος είναι ο δημιουργός του χαρακτήρα του, ότι διαμορφώνει το πλαίσιο της ζωής του και ότι ορίζει τη μοίρα του αν παρακολουθήσει, ελέγξει και αλλάξει τις σκέψεις του, καταγράφοντας τις επιπτώσεις που έχουν πάνω του, που έχουν στους άλλους, που έχουν στη ζωή του
9
και στις συνθήκες, συνδέοντας αιτίες και αποτελέσματα με υπομονετική εξάσκηση και έρευνα, και αξιοποιώντας κάθε εμπειρία του, ακόμη και το πιο ασήμαντο καθημερινό γεγονός, σαν ένα μέσο να αποκτήσει εκείνη τη γνώση του εαυτού του που είναι η Κατανόηση, η Σοφία, η Δύναμη. Σε αυτήν την κατεύθυνση και σε καμία άλλη ισχύει ο απόλυτος νόμος ότι «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή»1. Γιατί μόνο με την υπομονή, την εξάσκηση και την αδιάκοπη απαιτητικότητα μπορεί ένας άνθρωπος να διαβεί τις Πύλες του Ναού της Γνώσης.
1. Κατά Ματθαίον, 7:7. (Σ.τ.Μ.)