Boulderstage Hungaria

Nieuw academiejaar, nieuw begin, nieuwe klimmers. Elke vereniging gaat daar op zijn manier mee op. Sommigen spelen een introductiespelletje om mekaars naam te leren kennen, andere pakken het wat groter aan en knutselen een heuse activiteit voor alle leeftijden gezamenlijk in elkaar.

Bij Klimclub Hungaria gaan we nog een stapje verder. Een heus klimtreffen naar Fontainebleau voor wedstrijdklimmers, trainers én ouders!

Met de start van het nieuwe jaar, mogen we steeds enkele nieuwe klimmers verwelkomen in ons wedstrijdteam. Om de stap naar een nieuwe, bestaande groep te vergemakkelijken, organiseert Klimclub Hungaria voor aanvang van het seizoen een gezamelijke trip naar Fontainebleau, het mekka voor outdoor boulderen. Nog snel voor de duidelijkheid; boulderen is de discipline van het sportklimmen waarbij een korte route wordt geklommen zonder gebruik te maken van een touw.

Dat klinkt misschien een beetje gevaarlijk, dus daarom gebruiken we een heleboel draagbare valmatten, crashpads. We klimmen nooit zonder crashpad, maar met dank aan het materiaal van Klimzaal De Stordeur, Klimclub Hungaria en enkele ouders kon iedereen veilig klimmen!

Een klimmer die gecontroleerd valt of terug naar beneden springt, kan dit wel op eigen houtje. We weten echter nooit wanneer een hand of voet wegschuift. Daarom is naast een crashpad ook een oplettende spotter onontbeerlijk.

Een verlengd weekend vol plezier voor jong en een beetje ouder, maar naast bewijszijn voor (mede)mens is bewustzijn voor natuur zeker ook belangrijk. Hier werden we bij aankomst op vrijdag vrijwel onmiddellijk mee geconfronteerd, het was namelijk aan het regenen. Zeer belangrijk bij zandsteenmassieven: er wordt niet geklommen op natte rots. Zandsteen wordt gevoelig meer breekbaar wanneer deze nat is, met als gevolg dat handgrepen of voetsteunen kunnen uitbreken wanneer deze regel aan de laars wordt gelapt. Net als zovelen anderen, willen ook wij graag deze jaarlijkse traditie doorzetten.

Het zou bijzonder jammer zijn, moesten sommige klimgebieden afgesloten worden door het niet volgen van deze regel.

We keerden daarom terug naar de camping bij het zien van de vochtige rots van bouldersector l’Elephant (later meer hierover).

In onderling overleg wordt de klimsector van de volgende dag bepaald. De traversée van “Caunche au Mercier” werd vorig jaar uitvoerig geprobeerd en door sommigen uitgeklommen, maar zat zodanig in de hoofdjes van anderen dat deze sector een nieuw bezoek kreeg van ons.

In het jeugdig enthousiasme durven de klimfanaten al eens een crusiaal onderdeel te vergeten, namelijk opwarmen. Elastieken, draagbare hangboardjes, dynamische stretches: er zijn voldoende mogelijkheden om ook bij outdoor boulderen goed op te warmen om veilig aan de klimroutes te starten.

Om de routes proper te houden, borstelen we het magnesiumpoeder van de grepen.

Naast het afborstelen van de grepen, is er natuurlijk ook een preventieve manier om de grepen proper te houden: niet overdrijven met magnesiumpoeder.

Hiermee houden we het routes beklimbaar en wordt er automatisch ook een momentje van rust ingelast en krijgen de klimmers een nieuwe kans om de handgrepen eens van heel kortbij te bestuderen. Belangrijk voor jonge klimmers: spreek een centrale plek af om materiaal te leggen en te eten, en zorg dat je mekaar blijft zien.

Na een intensieve klimdag is het tijd om samen gezellig onder d het zijl een avondmaal klaar te maken. Koken gebeurt gezamenlijk, de afwas is voor de kids!

Rainbow Rocket (zie foto pagina 34) is een iconische 8a, gelegen in Franchard Isatis. De route bestaat simpelweg uit 1 beweging: handen op de startgreep, voeten op de gladde plaat, tijdens het rechtkomen wordt de linkervoet geplaatst naast de startgreep en in één grote sprong vliegen naar de grote greep bovenaan, als een raket! Deze beweging wordt ook wel een “dyno” genoemd.

Vele pogingen later is niemand er in geslaagd de route te toppen, een goeie reden om volgend jaar een jaartje ouder en sterker terug te keren. Links van “Rainbow Rocket” liggen nog andere dyno’s van een iets lager niveau, hier werden wel enkele succesvolle pogingen afgelegd.

Het lijkt nu misschien dat outdoor boulderen in Fontainebleau uitsluitend is weggelegd voor de betere sportklimmer, maar niets is minder waar. Ook voor klimcoaches met vervelende vingerblessures zijn er tal van mogelijkheden om je te amuseren.

Op de laatste dag keerden we terug naar l’Elephant. Deze sector dankt zijn naam aan een losliggend rotsblok waarin je duidelijk de contouren van een olifant herkent. Er op klimmen is echter niet meer mogelijk, om zeker te zijn dat de rotsblok intact blijft. Sector l’Elephant heeft een zeer open karakter, met veel boulders van zeer uiteenlopend niveau. Mede door het engagement van de ouders hebben zowel ouders als kiddo’s hier nog een prachtige laatste dag beleefd.

Het nieuwe jaar is alweer goed gestart. We zijn er allemaal samen weer helemaal klaar voor om er een prachtig klimseizoen van te maken!