Aad Beemster

Aad Beemster (1950) woont met zijn echtgenote Ida (1951) inmiddels alweer zo’n 30 jaar in België, zijn 48 jaar getrouwd, hebben 2 dochters, 2 schoonzoons en 2 kleinzoon(tjes). Aad en Ida zijn hun werkzame leven samen gestart in de automotive sector. Zo’n 25 jaar geleden is dit bedrijf verkocht en omdat Aad nog véél te jong was om te stoppen met werken heeft hij zich vastgebeten in vastgoed en projectontwikkeling. Inmiddels heeft hun jongste dochter de touwtjes in handen en dat mennen gaat ook haar zeer goed af. Ze doen niet de geijkte vastgoedzaken, maar vooral de leuke en bijzondere projecten. Aad en Ida worden nog dagelijks ingeschakeld. De komende 2 jaren zullen vooral in beslag worden genomen door het ombouwen van een oude Fokkerfabriek naar woningen. Aad en Ida zijn inmiddels 20 jaar lid van de KNMC, vanaf 2013 als toertochtvaarders en vanaf 2016 ook als toertochtleiders. Sinds een jaar is Aad lid van de Commissie Toertochten.

Het is donderdagmorgen, buiten loeit de storm. De wind rukt aan de boot en de touwen piepen en kraken dat het een lieve lust is, maar binnen snort het kacheltje (nou ja, de centrale verwarming) behaaglijk. Het is half 10 en tijd om te FaceTimen met Aad. Om wat privacy te creëren en het geluid van de storm buiten te sluiten, heb ik mijn oren voorzien van een charmante koptelefoon. Naast de laptop ligt de telefoon om het gesprek op te nemen, want ik heb niet de illusie dat ik alles kan onthouden wat mij zal worden toevertrouwd. Nadat Aad al het een en ander heeft verteld over het warme nest waarin hij is geboren, check ik voor de zekerheid of alle technische hulpmiddelen doen wat ze moeten doen en dan zie ik tot mijn schrik dat mijn eigen stem wel wordt opgenomen, maar niet wat Aad te vertellen heeft, en daar gaat het nou net om. Een beetje blond want ik kan natuurlijk niet opnemen wat door de koptelefoon binnenkomt. Afijn, weer zo’n leermomentje. Interviewen blijkt dus meer voeten in de aarde te hebben dan ik mij aanvankelijk had gerealiseerd. Maar Aad is een echte gentleman, geduldig wacht hij tot ik mijn zaakjes op orde heb en zonder het hem te hoeven vragen begint hij enthousiast weer bij het begin.

Aad is geboren in jeneverstad Schiedam als tweede zoon van ouders die een groentezaak runden, waardoor ze zes dagen in de week van ’s morgens heel vroeg tot ’s avonds laat aan het werk waren. Toen Aad een jaar of 12 was werd voor de beide jongens Beemster een zeilbootje gekocht, die, vanwege de slechte staat van de bodem, al snel moest worden ingeruild. De keuze werd gemaakt voor een bootje waarmee ook wedstrijden konden worden gezeild. Ze werden lid van zeilvereniging Aegir (Rotterdam) en van daaruit zijn ze begonnen met wedstrijdzeilen. De wedstrijden vonden overal in Nederland plaats. Op vrijdagavond bracht vader de jongens met de boot achter de auto naar de wedstrijdplaats, de jongens verbleven dan twee dagen op een camping, en op zondag werden ze weer opgehaald. Dat was dan ook de dag dat de ouders konden meegenieten van de capriolen van de Beemster broers. Toen op een gegeven moment duidelijk werd dat twee kapiteins op een schip geen garantie bood op succes en het behalen van een eerste plek, werden een tweede zeilboot en een extra trailer aangeschaft. En zo ontstond in de jaren 60 een bijzonder beeld op de toen nog rustige Nederlandse wegen, de zeilkaravaan van de familie Beemster uit Schiedam.

Toen Ida in het leven kwam van Aad, nu inmiddels al vijftig jaar geleden, is hij overgestapt van wedstrijdzeilen naar ‘gewoon’ zeilen met een kajuitboot. Na een groot aantal jaren vond Ida een zeilboot niet meer zo comfortabel en werd een eenvoudige motorboot gekocht, in de veronderstelling dat deze na drie maanden wel weer zou worden verkocht. Maar motorboten was leuker dan gedacht en uiteindelijk is hier drie jaar mee gevaren. Toen Aad het project Waterfront in Tholen ging ontwikkelen, met daarbij een ligplaats voor een boot, is een sloep gekocht. Vijf jaar geleden werd de huidige Sturier aangeschaft. Daarmee zijn al veel tochten gevaren en niet alleen in Nederland. Met de organisatie Ocean People zijn ook mooie tochten gemaakt naar o.a. Engeland en Denemarken. Onlangs is toch ook maar weer een sloep aangeschaft waarmee ook mooie wateren kunnen worden bevaren en plekken worden bezocht die met een groter schip niet toegankelijk zijn.

Een hobby uit het verleden, waar Aad enthousiast over kan vertellen, is het mennen, het rijden met paard en wagen. Soms met het hele gezin, vaak met Ida, maar ook alleen heeft hij voor op de bok enorm genoten van de vele tochten door waanzinnig mooie natuurgebieden. Liefst vroeg in de ochtend. Door zijn dochters kwam Aad in aanraking met deze sport. De dochters reden al van jongs af aan paard. Eerst een pony, toen een grotere pony en vervolgens naar paard. Aad bleek voor het mennen een waar talent te hebben. Dat is ook niet zo vreemd, omdat, zoals hij geanimeerd vertelt, het mennen veel overeenkomsten heeft met zeilen. Na mijn verbaasde blik legt Aad uit dat het mennen moet gebeuren vanuit het gevoel in je handen. Commando’s moet je niet alleen met je stem, maar vooral ook door subtiele bewegingen van je pinken overbrengen.

Aad is lid van de Commissie Toertochten en in die hoedanigheid heeft hij, nu hij opnieuw in het bezit is van een sloep, begin juni voor het eerst een KNMC Sloepentocht georganiseerd. Voor deze tocht hebben zich, naast vijf KNMC-koppels, ook drie paren ingeschreven die geen lid zijn van de KNMC (noot van de redactie, er is nog plek voor 1 sloep). Een mooie aanvulling op het toertochtenprogramma, want met een sloep kan ook gevaren worden in (natuur)gebieden die voor motorboten niet toegankelijk zijn. En het is leuk omdat een sloepeigenaar over het algemeen een ander type booteigenaar is. Hij hoopt met het organiseren van deze tochten de KNMC aantrekkelijk te maken voor een nieuwe doelgroep met, veelal jongere booteigenaren.

Als Aad een toertocht organiseert, dan wil hij de deelnemers vooral ont-zorgen en wil hij alleen maar voor leuke verrassingen komen te staan. Daarom wordt niets aan het toeval overgelaten en wordt alles tot drie puntjes achter de komma voorbereid. Op de vaarkaarten worden alle vaarwegen, brughoogtes en sluizen bestudeerd én gecontroleerd op diepte, hoogte en openingstijden. Voor aanvang van de tocht zal Aad zeker ook nog een keer de route rijden. Aad geeft ook nog een schot voor de boeg, ook tijdens deze tocht gaan ze zeker gekke en onverwachte dingen doen.

Zo langzamerhand gaat het gesprek over de diepere roerselen van de KNMC, het bestuur en zijn rol daarin. Al pratend met Aad vind ik uit dat hij een ‘doener’ en ‘hervormer’ is. Hij kan goed luisteren, is hulpvaardig en gaat problemen niet uit de weg. Mooie eigenschappen die goed van pas komen in ieder bestuur, maar zeker ook bij de KNMC. Over wat hij belangrijk vindt voor het bestuur hoeft hij niet na te denken, dat is teamwork! Goed naar elkaar luisteren, samenwerken, met respect vóór elkaar tot iets komen mét elkaar. Als je dat samen hebt, dan kan dat tot mooie dingen leiden. Een enthousiast bestuur moet in staat zijn om, samen met de leden, de vereniging te laten groeien en bloeien. En als dingen niet lukken, dan is het ook belangrijk om te onderzoeken waarom dat dan niet lukt. Zo zal het bestuur ook in gesprek moeten gaan met leden die de vereniging inmiddels hebben verlaten. Waarom zijn ze vertrokken en wat zou er moeten gebeuren waardoor ze weer lid zouden willen worden van de KNMC. De insteek is dan om daar vooral zelf lering uit te kunnen trekken.

Als je met Aad aan de praat bent dan verlies je de tijd al snel uit het oog. Ik neem dan ook afscheid met het gevoel dat we nog lang niet zijn uitgekletst. Dank je wel Aad, ik wens jou en Ida veel succes!

Marjo Haitjema