heid? Motorrijden

Laden

• Generator: middels een 75 KW toeren variabele Volvo Penta D3 generator.

De generator genereert 750 VDC. Welke door laad- en frequentie-regelaars de accu’s weer oplaadt. • Het voordeel van een generator is dat deze veel efficiënter is dan een dieselaandrijving. • Walstroom: 20 KW 400V AC lader • Zonnepanelen, de boot zal worden uitgerust met custom-made panelen, met 2178 cellen. Iedere cel is goed voor 3,72 Wp wat resulteert in een totaal vermogen van 8100 Wp uit slechts een oppervlakte van 35.7m2.

In onderstaande grafiek is te zien hoe het rendement van de zonnepanelen over het jaar verdeeld is. Als het schip in Scandinavië vaart heeft het in de zomer bijna continu daglicht.

Koeling

Alle systemen worden gekoeld met beunkoelers, dat heeft als voordeel dat men kan doorvaren in de winter en een veel betere temperatuurregeling aan boord heeft. Een paar dagen geleden belde ik Peter Holleman, om hem en zijn mensen een compliment te maken over het net uitgekomen KNMC-blad van april. Henny en ik hadden er de dag ervoor, weer wat plezierige uren mee doorgebracht. En om hem nog eens extra over zijn kale bolletje te aaien en ik eraan toevoegde, dat hij toch wel fotogeniek is, nam hij dat allemaal welwillend in ontvangst. Maar omdat ik hem ondertussen ook verteld had, dat hier in Noordwijk ook alles naar omstandigheden nog oké was en dat ik van plan was de volgende dag een flinke motortocht door de Bollenstreek te gaan maken, vroeg hij gelijk: “Zou jij niet een verslagje over dat motorrijden van jou willen maken”. Ja en omdat het varen nu zo goed als stilligt vond ik dat wel een goed idee. Peter is een man van handelen als het tijdstip rijp is en slapen doe je ‘s nachts. Dus ik heb hem het verslag dan ook gelijk toegezegd en of het ook echt geplaatst wordt, merk ik wel. Ik was 17 jaar en zat nog op school, toen ik mijn eerste Harley kocht, een Liberator uit 1942, mijn geboorte jaar. Zijn er alleen maar voordelen? Voor een groene aarde wel, maar voor de portemonnee niet echt. Een dergelijke aandrijving kost 20-25% meer. Waarbij de kosten voor een groot deel in het accupakket zitten. Wil elektrisch varen echt interessant worden, dan zullen de accu’s goedkoper moeten worden. Het is goed dat er mensen en bedrijven zijn die een voortrekkersrol in verduurza

Motorrijden

ming willen nemen. Want alleen door De Canadezen reden bij de bevrijding op deze machines en lieten deze bij het naar huis gaan achter. Ik betaalde er toen 200 gulden voor (zijn nu als collectors item tussen de € 10 en 15.000 waard). Ik heb er totdat ik in militaire dienst (mariniers) ging op gereden. Die motor mankeerde altijd wel wat, je moest er eigenlijk minstens 2 hebben dergelijke projecten kunnen ontwikkelingen plaatsvinden die er werkelijk voor zorgen dat er op aarde in de toekomst groener geleefd kan worden. Wij willen Hans en Tristian heel hartelijk bedanken dat wij een kijkje in de ontwikkelingskeuken van Steeler mochten nemen en zo konden zien waar dit innovatieve bedrijf mee bezig is.

Herbert Schoenmakers

om er 1 te laten rijden. Ik heb hem dan ook uiteindelijk verkocht voor fl 225,-- aan een marinier, die er al 1 had en mijn motor als onderdelen-leverancier ging gebruiken. Ik heb toen eigenlijk 30 jaar niet meer aan motorrijden gedacht. Maar toen vrienden van mij met hun partners naar Curaçao op vakantie gingen en terug

kwamen met een motorrijbewijs (volgens mij kochten zij het daar gewoon), zei ik tegen Henny: “Ik ga nu een splinternieuwe Harley kopen”. Toen ik Henny leerde kennen had ik die oude Liberator nog en zij heeft er op alle mogelijke manieren op gezeten en aan haar vriendinnen meldde zij apetrots, dat zij een vriendje had met een Harley. In de loop der jaren is zij toch wel wat behoudender geworden en hadden we ondertussen ook 3 dochters gekregen. Dus zij zei: “Als je nu eerst eens zo’n Harley huurt voor een week en daarna kan je altijd nog zien”. Eigenlijk wel een goed idee en waar ga je dan naar toe? Ik besloot bij wat dealers in Nederland langs te gaan, met het idee: Hier zie je wat en daar hoor je wat. Na een paar

dagen kwam ik aan in Valkenburg (L) en na wat zoeken kwam ik aan bij Thermo 2000. Ik parkeerde mijn gehuurde Harley, op slot, maar niet met een ketting aan een paal, voor de receptie naast een witte Honda motorfiets. Na een paar uur in de sauna gezeten te hebben, kwam ik naar buiten en u raadt het al, Harley weg, gestolen. De politie vertelde mij dat er een bende aan het werk was, die het op Harley’s en Porches voorzien had. Zij gingen als volgt te werk: een paar mannetjes gaven door waar hun buit was geparkeerd en dan kwamen zij met z’n vieren, staken een stang door voor en achter wiel en liepen naar een klaarstaand busje en weg Harley. Het verhuurbedrijf maakte er niet zo’n punt van en zei: je hebt nog 4 dagen te

goed, wij brengen wel een andere en inderdaad werd er de volgende ochtend keurig bij mijn hotel een nieuwe Harley afgeleverd. Mijn eigen risico van fl. 1000 was ik wel kwijt. Maar het echte probleem kwam pas toen ik Henny vertelde van mijn avonturen en de diefstal in Valkenburg. Dat had ik achteraf beter niet kunnen doen. Want Henny zag haar geest al dwalen. De nieuw aan te schaffen Harley moest in de garage komen te staan, die verbonden is met het huis. Nic op zijn gehuurde motor in een ver buitenland en de motordieven die de nieuwe Harley komen stelen en omdat zij er toch zijn, het huis ook maar even overhoop zouden halen. Ik heb moeten praten als Brugman en rijd ondertussen op mijn 3e Harley. Henny heb ik echter nooit meer kunnen overhalen om eens een gezellig ritje achterop de nieuwe Softail Classic mee te maken. Dat werd echter volop opgevangen door de dochters, die het maar wat stoer vonden.

Omdat ik mijn bedrijf (verpakkingen) al vroeg verkocht had, heb ik met wat vrienden, die ongeveer in dezelfde omstandigheden verkeerden, de halve wereld bereisd, wel altijd op de daar ter plekke gehuurde Harleys. Na het afscheid van mijn bedrijf was mijn eerste grote reis van 6 weken naar zuid Europa. Henny logeerde in die tijd bij een vriendin in Allicante en ik vond dat een mooi aanrijdpunt. Ik ben daar toen ook een paar dagen blijven hangen en verder in mijn eentje verder gegaan. Ik had wel een boekje van de Paradores Hotels bij

me. ‘s Morgens besloot ik dan hoever ik wilde rijden en bestelde daar dan een kamer in zo’n Paradore, dat had het voordeel dat je als je in zo’n nieuwe plaats aankwam, niet eerst nog eens naar een hotel op zoek moest. Als ik na een aantal dagen een beetje behoefte kreeg aan wat gezelschap, sprak ik gewoon iemand aan op een leuk terras in een klein Spaans of Frans dorpje. Men had mij natuurlijk al zien aankomen, ik haalde dan met veel vertoon een sigaar uit mijn zadeltas en keek eens rond, sprak dan iemand aan, bij voorkeur iemand die ook aan het rond reizen was en ik heb het een paar keer mee gemaakt dat wij in gezellig gesprek raakte en na gezamenlijk een fles wijn leeggemaakt hadden, zei ik: “Ik ga niet meer rijden en ik neem daar een hotelletje”. Degene die aangeschoven was, meestal ook een motorrijder, zei dan: Als je het goed vindt, doe ik dat ook, dan kunnen wij samen dineren en de volgende ochtend ontbijten. Wat mij opviel bij dit soort ontmoetingen was, dat je veel opener bent met je verhalen, want je zou die persoon waarschijnlijk toch nooit weer zien, wij namen de volgende ochtend dan afscheid zonder namen en adressen en vervolgden ieder onze weg. Ik ben lid van 3 clubs. Als je een nieuwe Harley koopt, word je automatisch lid van het HOG (Harley Owners Group). Zij organiseren elk jaar een groot Harley treffen in Europa (5-15.000 Harleys). Zo ben ik ook in Helsinki geweest, waar ik het na een dag of 3 wel gezien had en besloot toen door te rijden naar de Noordkaap. Ook daar weer zo’n bijzonder treffen met een Oostenrijker. Nadat wij 3 keer tegelijk aan het tanken waren. Een Harley rijdt ongeveer 250 km en dan moet je alweer tanken en de tankstations zijn dun gezaaid in Finland. Dus je komt elkaar al snel tegen. Ik raakte in gesprek met die motorrijder en we besloten samen verder te rijden, hij wilde ook naar de Noordkaap. Wij hebben ongeveer een week met elkaar op getrokken en kenden aan het eind van de tocht elkaars levensverhaal wel. Hij wilde terug over Noorwegen en ik weer door Finland. Wij hebben als motorrijders afscheid genomen met een hunk, ja dat kon toen nog en hebben elkaar daarna ook nooit meer gezien of gesproken. Ook Saint Tropez heb ik met de HOG bezocht, daar maakten wij mee, dat op klaarlichte dag 7 Harleys met een soort takelinstallatie op een vrachtwagen gehesen werden. Wij zaten op een terras en keken ernaar en dachten: “Die motoren staan waarschijnlijk foutgeparkeerd”. De volgende dag bleken er 7 Harleys gestolen te zijn. Hier ging op: een brutaal mens heeft de halve wereld. Ben ook lid van de IFMR (International Fellow Motor Rotarian) Dit is een wereldwijde motorclub in Rotary verband. Met deze club heb ik met enkele vrienden de halve wereld bereisd. Mijn eerste grote tocht was naar Australië, wij hadden contact opgenomen met de IFMR, aldaar en zij zorgden ervoor dat de motoren klaar stonden en zij hadden ook een prachtige tocht voor ons georganiseerd. Wij werden daar door hen begeleid en sliepen veelal via Home Hospitality bij Rotarians thuis. Een ideaal systeem, want je leert een land op deze manier uiteindelijk het best kennen. Ben op deze manier 5 keer in Amerika geweest en heb natuurlijk de route 66 gereden. In Zuid Afrika hebben wij de 62 toer gereden, minder bekend (Garden Route) met mijn eigen motor. Ik heb ook een tijdje een BMW naast de Harley gehad, via de Baltische Staten Rusland bezocht, enz. Veel oponthoud door corruptie, wij hadden pas na een paar uur wachten in de gaten dat een biljet van 20 of 50 dollar in je paspoort wonderen deed. In Sint Petersburg sloten een paar Russische motorrijdende Rotarians bij ons aan en werd het toch nog een geweldige tocht. Wij hebben ook verschillende Wereld Congressen van de Rotary bezocht in Toronto en New Orleans. Vanaf het vliegveld, waar wij onze motoren huurden, reden wij via mooie wegen, begeleid door Rotarians van daar, in een dag of 10 naar het Con

gres bleven daar dan een paar dagen. De IFMR had op zo’n Congres meestal een stand en die Amerikanen vonden het wel interessant, zo’n stand door een paar Nederlanders te laten bemannen. Zo zijn wij ook eens op een tuinfeest van een Senator uitgenodigd, wij moesten dan wel met onze motoren komen en in het leer, dat vond hij tegenover zijn vrienden ook wel interessant staan. En tenslotte ben ik ook lid van de Harley Club “The Hague” Met deze club maak ik leuke dag- en weekendtochten. Deze tijd rijden wij niet in club verband, om geen overlast te veroorzaken, maar individueel of hooguit met een broer of buurman. Om het verhaal niet te lang te maken sluit ik nu af want ik schrijf dit verhaal voor een Motorbootclub en niet voor een Motorblad. Dus de laatste 20 jaar verdeel ik mijn tijd tussen motorrijden en motorboot varen. Beiden heeft zijn bekoorlijkheden, Henny vindt varen nog steeds leuk, dus dat doe je met zijn tweeën en rijden op de Motor geeft mij nog steeds een beetje jongensachtig vrij en blij gevoel. Ik ga morgen weer een tochtje maken met mijn overbuurman, door de bollenvelden naar de in aanbouw zijnde sluis in IJmuiden. In deze tijd is het motorrijden wel een heel leuke bezigheid, je blijft altijd minstens een paar meter uit elkaar en je hebt de weg zo goed als voor je alleen. Ik sluit mijn verhaal met de door motorrijders gebezigde uitdrukking: “Keep the rubbers down” en door mij nu aangevuld met: “Blijf gezond”.

Nic Slingerland a/b Prahna