X
Fifty shades of paragliding with Mr.X
Nee zeggen kan ook positief zijn
Met veel pijn in mijn hart had ik besloten om deze zomer niet naar het buitenland te gaan. Te veel gedoe en gezeik. Aangezien ik alleen zou reizen en geen zin had om al deze negatieve energie alleen te moeten ervaren, had ik er voor gekozen om in Nederland te blijven. Twee jaar geleden had ik me kapot gevlogen in Nederland: dan weer in Friesland, dan weer in het Twentse land of aan de kust. Dat moest dit jaar toch ook prima gaan? Drie siv-trainingen zou ik gaan doen in Italië. Vorig jaar de spiraal en flinke wingovers daar geleerd en een volgende stap zou een asymmetrische spiraal zijn om vervolgens de looping te leren. Een heel jaar lang heb ik ook zitten denken aan die looping. Het leek me ontzettend gaaf om te kunnen, maar eerlijk gezegd zag ik het nog niet zo één, twee, drie gebeuren dat ik die ook daadwerkelijk deze zomer al zou doen. Psychisch was ik er gewoon nog helemaal niet aan toe. Dat ik er voor koos om de trainingen te cancelen was zwaar kak, maar stiekem ook een kleine opluchting: ik hoefde eens niet iets van mezelf. Ik kan mezelf zo krankjorum pushen, gek word ik er soms van. Plan B Nu dus even niks. Maar helemaal niks trek ik ook niet, dus de stoute schoenen aangetrokken en een oproepje geplaatst wie me in Nederland wilde trainen. Oké, geen looping (lijkt me ook geen strak plan zonder meertje waar je in noodsituaties in
32
