Riser 2011 (45)

sep2011

MAGAZINE VOOR SCHERMVLIEGEND NEDERLAND

Special

Wedstrijden Over the Rainbow Vliegen in AustraliĂŤ Soaren in Lanzarote Volop XC-mogelijkheden in Zuid-Afrika Bij de AcroTwins gaat er nooit wat mis

45

riser To rise, rose, risen (Eng): Move upward!

klaterhoen

Riser is de nieuwe naam van het ledenmagazine van de afdeling Schermvliegen van de KNVvL.

Oranje

“Nieuwe redactie, nieuwe vormgeving en een nieuwe naam: riser. Een positieve naam die staat voor opstijgen in de breedste zin van het woord. Anderzijds is de riser natuurlijk een essentiëel onderdeel van ons schermvliegtuig. De riser is daar waar alles samenkomt. Het is de verbinding tussen de vleugel en het harnas en daarmee de piloot. De riser is het aanknopingspunt voor de stuurlijnen en meer dan ABCD en E-Lijnen.

Het aantal meters lijnen zal misschien verminderen in de toekomst, riser blijft.”

De redactie

Het is zomer, het Nederlandse vliegweer is dramatisch. Regen en harde wind wisselen elkaar regelmatig af. De vliegdagen zijn op één hand te tellen, en áls, dan natuurlijk niet in het weekend. Een flink aantal piloten reist richting de Alpen voor een oplossing, wat soms ook niet al te makkelijk blijkt te zijn. De achterblijvers zoeken hun heil op internet met ondermeer de X-Alps 2011. De bizarre en extreme race vliegend en te voet over de Alpen van Salzburg naar Monaco. Onder het uiterst selectieve groepje dat aan deze wedstrijd mag meedoen bevinden zich twee piloten uit de vlakkere landen van Europa. Een Belg met een Franse achternaam en één met een verdacht Nederlandse achternaam. Hè, een tweede Belg? Of is het toch een Nederlander? Een Belgische Nederlander of een Nederlandse Belg? Of misschien een Vlaamse Belg? We weten het even niet, wordt uitgezocht. Gelukkig het is een Nederlander.

Als sneeuw voor de zon verstommen de discussies op ons nationale internetforum, verdwijnen fantasierijke draadjes en zijn heftige meningsverschillen en minder kleurrijke teksten van de baan. Waar regelmatig– en vooral met slecht weer - de vonken van het vliegforum afspatten, heerst nu een prima sfeertje. Vliegend Nederland is voor even één. We hebben iemand om te volgen en vooral aan te moedigen. Met rode oortjes scharen de thuisblijvers zich achter internet, verstopt achter hun computers thuis, op het werk of onderweg. Een stadion vol is er niets bij. Gebroederlijk volgen we samen de race vrijwel

Riser is het officiële orgaan van de Afdeling Schermvliegen van de KNVvL. Riser is gratis voor KNVvL-leden die zijn aangesloten bij de Afdeling Schermvliegen.

Hoofdredacteur Bastienne Wentzel.

Redactie-adres: Eikenlaan 11, 3749 AE Lage Vuursche riser.schermvliegen@knvvl.nl.

Redactie: Peter Blokker, Bastienne Wentzel, Maaike Zijderveld, Erik Louwes Concept & Art direction: Charles Pellens.

Vormgeving & DTP: Jos Claassen, Charles Pellens.

Medewerkers: Jan Jacob Stam, Jan Willem Kooijmans.

Druk: Drukkerij Hub Tonnaer bv.

Advertenties: Alle informatie, opgave en aflevering mail naar riser.schermvliegen@knvvl.nl.

Digitale foto’s en tekst Kunnen worden aangeleverd via: riser.schermvliegen@knvvl.nl of per cd-rom.

dag en nacht. Want door de live-tracking van de deelnemende piloten kan je op vrijwel de minuut nauwkeurig de verschillende tracks volgen en precies zien waar iemand loopt, rust en natuurlijk vooral waar, wanneer en hoe iemand vliegt. En dat willen we weten, vooral natuurlijk van Flying Dutchmen Ferdy. En alsof we allemaal tegelijk gezellig in een groot café zitten en daar de wedstrijd samen met een hapje en een drankje volgen op een groot scherm, geven we commentaar en moedigen aan.

“Hoop dat Ferdy snel een mooie startplek vindt en kan vliegen. Coconea en Maurer vliegen hem er anders vandoor.” “Je kunt nu ook zijn vario volgen. Ik zit gewoon helemaal mee te draaien hihi.” “Mooie actie van Ferdy, netjes de bocht afgesneden bij het keerpunt. Nu weer derde voor Thomas en Michael” “Niet te vroeg juigen maar lijkt nu op een low safe!” “Nummer drie op 50 km van Toma . Dit is nu al een topprestatie . Bijna op de helft!!!!” “Hmmm, omhoog gelopen, gestart, over de berg gevlogen en weer uitgezakt. Wat zal die balen.....” “Wat tegenslag voor Ferdy vandaag en is daarmee twee plekken gezakt (hoewel het verschil in km met de nummers 4 en 3 wel meevalt). Nog steeds errug goed bezig dus.” “Ben benieuwd of hij zo weer een ochtendvlucht gaat pakken.”

Ferdy van Schelven eindigt uiteindelijk op een fantastische zevende plaats. Ook weet hij met zijn wedstrijd vliegend Nederland aan zich te kluisteren en voor een paar weken eensgezind oranje te kleuren.

Eveneens een prestatie van wereldformaat. klaterhoen@xs4all.nl

De redactie is niet aansprakelijk voor schade, ontstaan door eventuele fouten in de berichtgeving. De redactie, noch het bestuur van de Afdeling Schermvliegen is verantwoordelijk voor de inhoud van door derden ingezonden stukken.

2

inditnummer

Cover Rainbow Beach, AustraliĂŤ (foto: Marc van der Zalm) 1 Soaren in Lanzarote

4

Interview: AcroTwin Anthony Green

8

Special: Wedstrijden

10

Nieuwtjes 19 Over the Rainbow - vliegen in AustraliĂŤ

22

Vliegreis naar Zuid-Afrika

25

Lierterreinen 28 Agenda, KNVvL clubs

30

Ontmoet Ferdy van Schelven

32

3

Soaren

soaren langs de vulkanen van

Lanzarote Tekst en foto’s: Peter van Gemert

Op zoek naar een originele vliegplek in de winter?

Probeer eens een Canarisch eiland.

Peter van Gemert zocht alvast uit waar je op Lanzarote mooi kunt vliegen.

4

Nu was ik eindelijk eens in het voordeel met té veel kilootjes Hoogtevrees…en parapentverslaafd… Wát een combinatie!

Sinds ik op mijn achtste met een paraplu uit een boom gesprongen ben - en nu 32 jaar later nog steeds last van mijn rug heb hierdoor - kan ik er niet omheen dat ik een behoorlijk ernstige vorm van hoogtevrees heb ontwikkeld. Een onbedwingbare behoefte om te willen vliegen maakt het dat ik tóch elke keer weer op de een of andere startplek verschijn met mijn pakzak op mijn rug, en dan óók nog naar beneden vlieg in de meeste gevallen.

Het is vanwege die hoogtevrees dat ik soaren aan zee eigenlijk veel leuker vind dan vliegen in de bergen. En ja, ik realiseer me echt wel dat het een schijnveiligheid is waar ik mezelf aan vast houd, maar toch. Soaren boven bergvliegen dus als je het mij vraagt. Na het zien van een fantastische dvd waarin de AcroTwins op Madeira langs een hele gave klif soaren wisten wij het: wij gaan daar vliegen.

Madeira of Lanzarote?

Afgelopen kerstvakantie: de weersvoorspellingen waren

niet best voor Madeira! Sterker nog, ik had nog nooit iets over Madeira gehoord op televisie en juist nu was het eiland elke dag in het nieuws vanwege hevige regenval en overstromingen. Op het laatste moment hebben we toch maar besloten uit te wijken naar Lanzarote. We wisten niet zeker of daar wel gesoard kon worden, maar in ieder geval was het er lekker weer en dat was ook wat waard! Twee tickets geboekt, pakzakken mee en we zouden het verder wel zien daar.

Lanzarote is een vulkanisch eiland dat onderdeel is van de

5

Canarische eilanden. Het ligt vlak bij Fuerteventura wat ‘sterke wind’ betekent in het Spaans.

Dat beloofde dus wat!

Met een huurauto hebben we het hele eiland rondgereden – wat op zich niet zo’n grote klus is – en ja hoor…daar vloog er een! Snel er achteraan om te kijken waar hij geland was. Toen we de beste man gevonden hadden bleek hij perfect Engels te spreken en hij was ook nog eens heel hulpvaardig. Hoe kun je het treffen. Hij bood aan met zijn auto naar de startplek te gaan zodat we achter hem aan

maar

je moet w

konden rijden. We stonden op het sterk geërodeerde restant van een vulkaan van zo’n tachtig meter hoog. In de verte alleen maar meer van dit soort ‘gebergte’ en ertussen veel open vlakte.

Perfecte plek dus om eens lekker rond te scheuren.

Zoals de naam van het buureiland al voorspelde bleek het inderdaad erg hard te waaien - vooral in de middag - wat een repeterend patroon bleek de rest van de week. Onze ‘gids’ uit Liverpool hield het voor gezien en vertrok.

6

r…

wel een meer ervaren vlieger zijn

Nu was ik eindelijk eens in het voordeel met té veel kilootjes over het startgewicht van mijn scherm heen. Ook de úren van opzetoefeningen op het strand met harde wind betaalden zich nu uit. Zo weggestart en heerlijk gevlogen in een mooi en ruig gebied.

Starten in alle richtingen Gedurende de week bleken er over het hele eiland startplekken te zijn, en het vulkanisch gebergte heeft de prettige eigenschap startplekken te hebben naar alle richtingen. De opbouw is ook zo

dat de hellingen glooiend beginnen en dan langzaam steiler worden.

Grofweg kun je stellen dat er twee soorten vliegstekken zijn in Lanzarote: vulkaan met open vlakte ervoor en vulkaan met aansluitend rotsen en zee. Overigens hoef je niet voor soaren aan duinen en mooie zandstranden naar Lanzarote, want die vind je er niet. Lekker met blote voetjes door het zand ‘kiten’ is er niet bij. Als je dat wilt kun je de boot nemen naar Fuerteventura. Dat is heel goed voor een dagje te

doen qua afstand en tijd, maar niet heel goedkoop helaas. Er zitten twee rederijen naast elkaar en het prijsverschil was wel vijftig euro dus het loont de moeite om even te vergelijken.

Samengevat is Lanzarote een heel mooi eiland met veel parapent-mogelijkheden, maar… je moet wel een meer ervaren vlieger zijn dan zo maar een weekje per jaar en ook rugstarten bij stevige wind moet je feilloos onder controle hebben. Ben je zo’n vlieger? Dan kunnen we je Lanzarote zeker aanraden.

7

Meer informatie Voor geïnteresseerden de namen van de plaatsen waar wij gevlogen hebben, zodat je in ieder geval een begin hebt aldaar. Het is er anders dan bijvoorbeeld in de Alpen waar de startplekken op de borden aangegeven worden: Famara, La Caleta, Mala en Asomada. Wij hadden een hotel in Puerto del Carmen, dat bleek een prima uitvalsbasis te zijn. Meer info: www. homoparapentus.nl

Acro

Langs de richel bij het fort

Eigenlijk gaat er nooit wat mis

Interview met Anthony Green, AcroTwin Tekst: Bastienne Wentzel, foto’s: Anthony Green

van St. Vincent-les-Forts en boven het Lac Serre Poncon dwarrelt een rood acro-scherm met een oranje harnas en een groen gekleed mannetje eronder. Schijnbaar moeiteloos komen de tumbles, helico’s, SATs, spiralen, stalls en diverse combinaties van dat alles voorbij.

Een korte touchdown voor het talrijke publiek bij de startplek en hup, weg is ‘ie alweer. Anthony Green, de helft van de AcroTwins, is op bezoek om wat mooie opnamen te maken. Tussendoor neemt hij de tijd voor onze vragen.

Naam: Anthony Green Geboren: 18 juli 1986, Greenbrae, Californië (VS), tweelingbroer van Timothy Green Woonplaats: Zuid-Frankrijk Beroep: acropiloot, filmmaker (Acrotwin Productions)

8

We kunnen leven van de shows Hoe zijn jullie begonnen?

Negen jaar geleden, toen we zestien waren hebben we een Raven parachute van E-Bay gekocht en een oud harnas uit de Tweede Wereldoorlog. We trokken elkaar omhoog over de golfbaan met een golfkarretje. De lier-release was een schroevendraaier die natuurlijk alleen werkte als de lijn niet gespannen was. We zijn vaak in de problemen geraakt en een keer zelfs aangehouden. We moesten al onze spullen inleveren en voor de rechter komen. Gelukkig was dat een relaxte vent die ook wel begreep dat de agent een beetje overtrokken had gereageerd. Paragliding werd wat bekender, ook in Californië, en we regelden schermen. We leerden elkaar vliegen. Wij hebben alles in heel kleine stapjes geleerd. We oefenden iets net zo lang tot we het helemaal tot in de puntjes beheersten en het helemaal zat waren. Dan gingen we iets nieuws uitproberen.

Er ging nooit iets mis dus kennelijk deden we iets goed. Dat vond ook Enleau O’Connor, een bekende Amerikaanse piloot die ook SIVtraining geeft. Die heeft ons onder zijn hoede genomen en ons de fijne kneepjes van het acrovliegen geleerd.

het is goed afgelopen. Ik heb wel eens wat gebroken en mijn broer ook. Acrovliegen lijkt gevaarlijk maar ik weet geen enkel dodelijk ongeluk te noemen tijdens een acrocompetitie. Bij competities overlandvliegen gebeuren wel vaak dodelijke ongelukken. Dat komt denk ik doordat acropiloten hun scherm tot in de puntjes beheersen.

Hoe verdien je je brood?

We kunnen leven van de shows, de fotoreportages en artikelen die we schrijven. Ik vlieg ook tandem en geef soms instructie aan vrienden of bekenden. Behalve acrovliegen houd ik ook van overlandvliegen.

Hoe kunnen wij leren wat jullie kunnen?

Het belangrijkste is denk ik dat je SIV-training volgt en heel veel gaat groundhandlen bijvoorbeeld in Dune de Pyla. Ik wil binnenkort een keer naar Nederland, ik heb gehoord dat je bij jullie duinen ook goed kunt groundhandlen en soaren. Het is belangrijk dat je je scherm heel goed kunt controleren. Als je je scherm kunt controleren, heen en weer kan zwaaien, opzetten, weer laten zakken enzovoort, dan kun je dat in de lucht bij de trucs ook. Op de grond is je scherm inherent instabiel omdat je er zelf niet onder pendelt. Je moet hem dus zelf corrigeren. Als je dat kunt, kun je het scherm in de lucht ook stabiliseren.

Jullie hebben het synchrovliegen zo’n beetje uitgevonden.

Hoe oefen je die manoeuvres?

De eerste was de rodeo SAT waarbij de een een SAT uitvoert en de ander eromheen spiraalt. We starten met een wing walk en als de bovenste dan in een keer een SAT trekt kan de ander eromheen gaan draaien. Daarna zijn we de figuren aan elkaar gaan koppelen voor shows, zodat de een in de ander overloopt.

Hoe voelt dat, een wing walk?

Het aardige is dat het eigenlijk altijd goed gaat. Als je letterlijk op het scherm van de ander gaat staan deukt het natuurlijk in en gaat het sneller dalen. Dat kun je als bovenste piloot heel mooi volgen. De druk onder je voeten is hetzelfde als een scherm dat op de grond in een muurtje staat of op z’n punt.

Hoe communiceren jullie met elkaar in de lucht?

We zijn eigenlijk zo op elkaar ingespeeld dat dat niet nodig is. Maar als ik een signaal wil geven aan mijn broer dan flapper ik met mijn tips.

Welke manoeuvre vind je de leukste?

De rodeo SAT. Hebben jullie wel eens een ongeluk gehad?

Eigenlijk niet. De enige keer dat we even dachten dat we in de problemen zaten was toen mijn broer een full stall trok en ik met mijn scherm in zijn lijnen verstrikt raakte. Alles schoot gelukkig weer los en

9

Wedstrijd

Een zomer vol met successen De zomer van 2011 gaat de boeken in als een bijzonder goed wedstrijdseizoen.

Niet alleen werden in Nederland vele mooie competities gestreden, onze landgenoten die in het buitenland wedstrijden vlogen waren ook nog eens heel succesvol.

Lees en geniet mee van hun triomfen.

De hoofdprijs kon hem opnieuw amper ontgaan.

Hans ter Maat had in de voorrondes al 3733 punten verzameld, zijn zoon Chavert volgde met 3719.

Derde was Ruud Oudendijk met 2790 punten; hij had Hans eventueel kunnen verslaan als hij in de finale 1000 punten had gehaald en Hans volledig de mist was ingegaan. Maar dat gebeurde niet. Max Stek vloog tijdens het finaleweekeind in Vorden het beste. Hans ter Maat werd Nederlands Kampioen Schermvliegen Vlakland 2011.

Met bijdragen en foto’s van Erik Louwes, Peter Blokker, Maaike Zijderveld, Remko Bolt en Huub Coumans

De uitslag 1. Hans ter Maat 2. Chavert ter Maat 3. Ruud Oudendijk 4. Ed Revenberg 5. Eugen Moldovan

10

4131 pnt 3944 pnt 3044 pnt 2841 pnt 2561 pnt

Nederlands Hans ter Maat alweer kampioen Kampioenschap Schermvliegen Vlakland “Natuurlijk blijft het altijd spannend. Kijk, je wordt opgetrokken en dan moet je de keuze maken om nog een trap te doen of om af te koppelen. Vind je meteen een bel, dan zit je goed. Anders wordt het moeilijk. Dat heb je niet helemaal zelf in de hand.

Als ik twee bellen heb gevonden en er goed heb ingedraaid, dan komt het weer helemaal op jezelf aan. Dan is er dus thermiek en ligt het aan jezelf of je die vindt en er alles uithaalt.”

Hans ter Maat oogt toch nog gespannen op het startveld in de buurt van café ’t Proathuus aan de Lindeseweg in het Achterhoekse Vorden. Opnieuw worden hier de Nederlandse Kampioenschappen Schermvliegen Vlakland gehouden. Met een

belangrijk aandeel in de organisatie van Hijlko Soepboer en Marcel Bourgondien.

De omstandigheden tijdens de finale waren niet optimaal, om het voorzichtig te zeggen. Daardoor konden er ook nauwelijks grote prestaties worden neergezet.

Desondanks verliepen de kampioenschappen met een iets opgerekt window vlekkeloos.

Vader en zoon vliegen samen De NKSV bestaat uit voorronden in weekeinden in het voorjaar en een afsluitend finaleweekeind.”

“Het weer in het voorjaar was niet zo goed. Diverse weekeinden konden we geen taken doen.

Het leek wel mooi weer, maar er was te harde wind. Je zag in die weekeinden ook bijna niemand

lieren, dus waren onze keuzes wel goed”, vertelt Hijlko.

Aan de voorronden deden ruim veertig piloten mee. Aan het finaleweekeind deden twaalf piloten mee. “We hadden gehoopt op een grotere opkomst, maar diverse piloten hebben zonder afmelding verstek laten gaan. Dat is jammer. Want een finaleweekeind is wel mooi om te vliegen.

Het gebied in Vorden leent zich er heel goed voor. Er is veel zandgrond met allerlei glooiingen en bebossing; afwisselend dus.

Omdat geen van de lierverenigingen hier de vaste stek heeft, heeft niemand voordeel”, vindt Marcel.

Hans ter Maat was een beetje tweeslachtig. Hij was zeker zo trots op de prestaties van zijn zoon, maar ook weer gebrand om het kampioenschap weer binnen te slepen. “Ik heb een aantal keren in de voorronde met mijn zoon gevlogen. Natuurlijk

11

ben je trots als je zo met elkaar vliegt. Maar je blijft ook op elkaar wachten. Daardoor haal je er niet alles uit wat er in zit.”

Kick “Als je op 1500 meter hoogte vliegt en dichtbij ook je zoon, dan geeft dat een enorme kick.

Hij hing op zijn elfde al aan een tandem en mocht op zijn veertiende zelf vliegen. Toen had hij natuurlijk al ervaring. Door samen te vliegen, deel je bijzondere ervaringen.”

Maar uiteindelijk vloog hij toch nog ruim twaalf kilometer. Alleen Max Stek (21,80 kilometer) en Ed Revenberg (21,10) kwamen aanmerkelijk verder.

De prijzen werden uitgereikt door voorzitter Maarten van Eck van de Afdeling Schermvliegen, geflankeerd door Frouwke Kuijpers als topsportcoördinator van de KNVvL.

Wedstrijd 12 juni 2011. De voorspellingen voor die dag waren goed. Het zou druk worden op het lierveld van vliegvereniging Plus 4. Remko Bolt startte vanaf het veld in Bentelo, bij Hengelo (ov), als een van de eerste piloten rond half een. Na ruim zeven uur vliegen landde hij 176 kilometer verderop in Sehestedt, Noord-Duitsland, op een dijkje langs de Waddenzee.

Hiermee heeft hij het oude Nederlands record verbroken: het nieuwe afstandsrecord in Nederland. Pas de volgende dag kon hij met het openbaar vervoer terug naar Nederland komen.

Als er om half twaalf kleine schaapjes te zien zijn geeft dat een goed voorgevoel Waarom ben je eigenlijk gaan paragliden?

Ik vlieg eigenlijk m’n hele leven al. Ik ben nu commercieel piloot en vlieg passagiersvliegtuigen, maar ik heb in veel verschillende kisten gevlogen. Ook heb ik in het verleden veel gesurfd en parachutegesprongen. Tijdens een training voor de grootste formatie in Spanje zei een vriend: je moet eens proberen te gaan paragliden, dat is heel gaaf. Door zijn enthousiaste verhalen ben ik het gaan proberen.

Paragliden is veel flexibeler dan parachutespringen. De beleving is heel anders. Bij paragliden heb je de gezelligheid op het veld, dan maak je je vlucht en dan begint het tweede gedeelte, de retrieve. Dat is vaak net zo’n beleving en opdracht als het vliegen zelf. Ik heb met retrieven al zoveel leuke ervaringen gehad zowel in Nederland als in het buitenland. De reisbeleving is heel intens. Je komt op plek-

ken waar je normaal niet heen gaat. Ook heel gaaf is de spanning van het vliegen zelf: het is altijd spannend om op zoek te gaan naar de volgende bel.

Het is een soort van puzzel. Het blijft spannend dat je er niet uitvalt, dat je de bel vast kunt houden.

Had je aan zien komen dat het zo’n mooie dag was?

Ik heb nooit het gevoel dat het een enorme topdag wordt. In het verleden heb ik het al te vaak mis gehad. Ik vond het er wel heel mooi uitzien. Als er om half twaalf kleine schaapjes te zien zijn geeft dat een goed voorgevoel.

Van tevoren kijk ik altijd op de website van het KNMI naar het Weerbulletin Kleine Luchtvaart en dit combineer ik met de weerkaarten van de KNMI. Zo krijg ik een globaal idee van het weer, over onder andere luchtlagen, stromingen en inversie.

Record langeafstand voor Remko Bolt

drijft en de thermiekhoogte- en sterkte.

Die dag waaide het niet zo heel hard en waren de bellen ook niet heel stevig. Snel klimmen of niet hoeven te klimmen bepaalt mede de snelheid van je vlucht.

Als je lang op een halfje bezig bent om hoogte te pakken, kom je niet ver. Als je snel kunt klimmen ben je in no-time weer op hoogte. Ik heb dan ook zeven uur gevlogen, een gemiddelde van ongeveer 25 kilometer per uur.

Daarna kijk ik op Rasp Blipmaps.

Deze geeft een goed idee over de relatieve zonne-instraling. Ik kijk naar wolkenvelden, straatvorming, hoe de bewolking

Wat ging makkelijk?

Het lezen van het landschap en de wolken ging die dag heel makkelijk. De wind was die dag vrij homogeen, dus de bel kwam vrij voorspelbaar omhoog. Een voorbeeld was bij Borger. Dat ligt op een heuveltje met droge akkers er omheen en benedenwinds een bosrand. Dan weet je gewoon dat daar een bel zit.

Als er dan ook nog een wolkje boven staat kun je er van tien

kilometer afstand heen steken.

Ook de wolken waren die dag voorspelbaar, wat het vliegen makkelijker maakte.

Wat ging moeilijk?

Ik had de Boomerang 7 pas twee maanden. De kern vinden met een nieuw scherm, voelen waar de bel zit en hoe ik moest draaien en mijn cirkel verleggen vond ik moeilijk. Eigenlijk ben ik de hele vlucht bezig geweest met ontdekken hoe het scherm vliegt. De Boomerang is ook niet helemaal mijn scherm. Het heeft een stugge, harde stuurdruk, ik heb liever een scherm dat heel licht stuurt.

Verder zie je in het noorden van Duitsland in mijn tracklog ook een bocht van bijna negentig graden. Ik moest daar rechts om de CTR heen vliegen, tegen de wind in. Ik had daar ook nog eens oostenwind. Als ik daar naar het noorden door had kunnen vliegen...

13

Wanneer had je door dat je een recordvlucht had gevlogen?

Ik realiseerde me dat tijdens het vliegen eigenlijk niet. Aan het begin van het seizoen probeer ik me altijd een aantal doelen te stellen. Dit jaar was mijn doel 150 km in vlakland. Toen ik zag dat ik 150 km had gehaald ging ik door en heb ik niet meer op de afstand gelet. Toen ik om half acht onze lierman Dick sms’te dat ik was geland en waar, belde hij terug dat ik een nieuw Nederlands record had gevlogen. Toen wist ik het. Ik dacht: ‘Gaaf, hartstikke tof, de langste vlucht van Nederland!’

Toen was het nog wel even spannend of ik echt niet per ongeluk wat luchtruim had geraakt, misschien had ik per ongeluk wat over het hoofd gezien. Maar dat bleek gelukkig niet het geval.

Voor het verhaal op xcontest inclusief foto’s en tracklog kun je terecht op http://www. xcontest.org/holland/vluchten/ details:remko/12.6.2011/10:27

Wedstrijd

Foto´s: Red Bull X-Alps, Ferdy van Schelven

X-Alps is een geweldige race Nederlander Ferdy van Schelven wordt spectaculair zevende in Red Bull X-Alps

De Red Bull X-Alps is door nog nooit zoveel Nederlanderse schermvliegliefhebbers gevolgd als dit jaar. Met zijn deelname twee jaar geleden zorgde Ronny Geijssen al voor meer bekendheid van deze meest spectaculaire paraglidingrace. Ferdy van Schelven veroorzaakte met zijn deelname en vooral zijn succes dat nog veel meer liefhebbers de vliegrace van Salzburg naar Monaco dagelijks op de voet volgden.

14

Nederlander had niet eens zo veel wedstrijdervaring. Daarmee kon hij de organisatie niet direct overtuigen. “Ronny was natuurlijk een hele goede wedstrijdvlieger, daarom werd hij geselecteerd.” Op basis van zijn vliegprestaties en -carrière werd hij desondanks toegelaten. “Misschien ook wel vooral omdat ik Nederlander ben.” Het werd een groot succes. In de eerste dagen deed hij mee in de top 5 en zelfs de top 3.

“Hier gaat het dagen achter elkaar. Je bent niet afhankelijk van een enkele beslissing. Je kunt fouten herstellen en vooral je eigen keuzes maken. In de Alpen heb je zo veel keus door welke vallei je gaat vliegen. Daar heb ik ook wel verkeerde keuzes gemaakt. Dat maakt het heel interessant en spannend. Ja, en het zijn hele lange dagen. Zo nu en dan ga je echt helemaal kapot.”

Mooie ruige Dolomieten Hij heeft genoten van de omgeving, vooral van de Dolomieten. Het is er onbeschrijfelijk mooi. De rotspartijen, de bergbeklimmers als hele kleine mensjes, zo´n ruig gebied. “Ik was er nog nooit geweest. Meestal vlogen we in Frankrijk, vooral bij Annecy.” Maar toch heeft hij niet alles uitgebreid op zijn gemak kunnen zien. “Je bent zo gefocust op je doel, op waar je heen moet vliegen, op de omstandigheden, dat je veel minder om je heen zit te kijken naar de omgeving. Gelukkig heb ik filmpjes teruggezien van mezelf. Heel erg gaaf. Je vliegt er in dertien dagen over heen, waar andere hele weken tijdens allerlei vakanties vliegen.’’

Geweldig vliegweer was het niet. “Van Ronny had ik het advies gekregen om veel te trainen op het lopen met bepakking; niet zozeer hard lopen, maar juist wandelen. Daar heb ik veel aan gehad.”

Van Schelven is al weer een paar weken thuis. Hij heeft enorm veel reacties gekregen. Begint weer aan hardlopen. Direct na de finish dacht hij zeker niet over een herhaling. Maar inmiddels begint het al weer te kriebelen. In de tweede keer dicht hij zich nog meer kansen toe.

“Onze voorbereiding was nu heel beperkt. We zijn een weekje door de Alpen gereden. Een groot deel van het parcours had ik nooit gevlogen. Als je daar meer op traint, kun je in de wedstrijd betere keuzes maken. Vooraf dacht ik ´ik kan er de eerste dag wel uitliggen´. Maar op de derde dag stond ik derde. Ja, ik had er wat te zoeken.”

“Als ik kijk naar het verschil in voorbereiding en professionaliteit met busjes en sponsors van de ervaren deelnemers, dan zouden we met een betere voorbereiding en organisatie ook verder kunnen komen.”

Nu landde hij bij de Col du Galibier tussen Saint-Michel-de-Maurienne en Briançon. “Het was nog spannend. Tot het laatst heb ik gelopen, want ik werd nog aardig op de hielen gezeten door de volgende deelnemers. Ik moest mijn laatste energie gebruiken om zevende te worden. Dat was natuurlijk wel heel verrassend, zo´n eerste keer.”

Wedstrijden zijn niet helemaal zijn ding. De factor geluk is volgens Ferdy van Schelven te groot. “Je wordt met heel veel anderen naar boven gereden. Als je daar bent, moet je geluk hebben dat het goed weer is. Soms is het uren wachten en wordt het alsnog afgelast.

En als je kunt vliegen, moet je ook weer geluk hebben. Als je een foutje maakt of een belletje mist, dan kun je al uit de wedstrijd liggen.

Er is amper een mogelijkheid om een foutje te herstellen. Het is niet altijd zo dat de piloten die het beste scoren, ook de beste piloten zijn.”

En toch schreef hij zich in voor de Red Bull X-Alps. De 27-jarige

Ferdy van Schelven is Nederlander, maar woont al sinds zijn vijfde in België. Vanaf zijn achtste was hij al met een scherm in de weer, vanaf zijn tiende kon hij kleine vluchtjes maken.

De 27-jarige is tegenwoordig outdoorsportinstructeur bij New Life Outdoor Activity Center in La Gleize in de provincie Luik en op vijftien kilometer van Luxemburg. Ferdy werd ondersteund door landgenoot Anton Brous die ook in Vielsalm woont.

De Red Bull X-Alps betekent vliegen en lopen van Salzburg naar Monaco met keerpunten in Oostenrijk, Italië, Zwitserland en Frankrijk.

De race werd in 2003 voor het eerst gehouden.

Dit jaar deden 30 deelnemers uit 22 verschillende landen mee.

Winnaar Christian Maurer legde 1807 kilometer af in iets meer dan elf dagen, waarvan bijna dertig procent gelopen.

Ferdi legde 1600 kilometer af, waarvan bijna de helft gevlogen, op 173 kilometer van de finish.

Hij eindigde twee kilometer achter Michael Gebert die zesde werd, maar ook weer luttele kilometers voor de volgende vier.

15

Centerfold

Tizi ‘n Test, Marokko. Foto: Bastienne Wentzel

Wedstrijd Van 1 tot 3 juli werd de pre-EK Precisie gehouden in Ohrid, Macedonië. Hier deed ook het Nederlands team uit de kernploeg Precisie aan mee, bestaande uit Paul Hendriks, Aart de Harder, Peter Moree, John van der Reijden en

pre-EK Precisie in Macedonië

de teamcaptain Huub Coumans.

De deelnemers kwamen voornamelijk uit Oost Europa, en vooral Rusland was met zo’n vijftien piloten, vooral jonge mensen, aanwezig. Uit West Europa kwamen alleen het Engelse en het Nederlandse Team. Bij een pre-EK of pre-WK kunnen er van ieder land meer deelnemers mee doen aan de wedstrijd, dan de vijftallige landenteams op het EK en WK zelf.

De startplaats was op 510 meter hoogte, in het Nationaal Parc Galicica, aan de rand van de stad Ohrid. De precisielandingen vonden plaats in het grote sportcomplex, met het voetbalstadion, van die stad. De officiële opening op vrijdagmorgen 1 juli ging gepaard met de gebruikelijke toespraken, het vlaghijsen, de volksliederen en de FAI-hymne, en als laatste de loting voor de startvolgorde. Na die loting brachten trucks van het Macedonische leger ons naar de startplaats. Het bleken oude DAF-trucks van het Nederlandse leger te zijn.

De Nederlandse naamplaatjes zaten er nog op.

Trainingsronde Na de twee ‘winddummy’s’ startte de officiële trainingsronde. Dit starten gaat dan in de volgorde van de loting. De score die je haalt wordt door de jury ook gemeten en genoteerd, maar telt niet mee in de totale uitslag. ’s Middags begon de wedstrijd echt en er werd al gelijk goed gescoord. Door een flinke stortbui was er ook nog een onderbreking in de wedstrijd. Toch werden er die middag twee geldige wedstrijdrondes gevlogen door de deelnemers.

Op zaterdagmorgen waren de weersomstandigheden beter voor de derde ronde. Dit was dan ook aan de scores te merken. Er werden die morgen ook weer twee geldige rondes afgewerkt.

Na de lunch werd er begonnen met de vijfde ronde, maar inmiddels was de wind ook aangewakkerd tot rond de wedstrijdlimiet van 7 m/s. Toch kon die ronde

18

vrijwel zonder rejumps afgewerkt worden, en kon er zelfs nog een zesde ronde achteraan. Net voor donker werd deze ook geldig verklaard en toen kon de jury aan het werk. Op zondag zou dan de zevende en laatste ronde zijn, de finale.

Omgekeerde volgorde Bij precisiewedstrijden, volgens de FAI-regels, kan er bij meer dan vijf rondes de slechtste score geschrapt worden, dus krijg je ook een andere scoringslijst.

Daarbij is het de laatste jaren bij EK en WK ook gebruikelijk dat de laatste ronde, de finaleronde, in omgekeerde volgorde van die scoringslijst gestart wordt. Dat heeft dan als voordeel, dat je gelijk met jouw naaste concurrenten en dus onder dezelfde omstandigheden in de lucht bent. Bij deze finaleronde was er heel wat publiek. Zelfs de nationale tv van Macedonië was aanwezig. Die hele finaleronde werd onder een dik wolkendek gevlogen, maar onder goede

vliegomstandigheden voor een precisie-evenement.

Op zondagmiddag was de prijsuitreiking. Helaas bleek dat we net buiten de medailles vielen, met het Nederlandse team, namelijk vierde bij de landenteams. Bulgarije was de winnaar, gevolgd door gastland Macedonië. Ook de individuele winnaar was de ‘meetdirector’, van deze pre-EK, Zlatko Spirkoski. Hij won ook nog eens zijn eigen wedstrijd. Tweede was de Bulgaar, Valeri Tcvetanov, en derde ook een Bulgaar, Metodi Metodiev.

Klasseringen Onze individuele klasseringen waren : John 9, Paul 11, Huub 12, Aart 22 en Peter 25. Met deze uitslagen konden we dik tevreden zijn!

De dag na de wedstrijd zijn we nog naar de hoogste berg (startplaats op 910 meter) in dat Nationale Parc Galicica gegaan, om er een mooie fun-vlucht langs het meer te maken.

Mini-vario met eigen geluid Een vario die je alleen de essentie laat weten: stijg ik of daal ik, en hoe snel? Die bestond al in de vorm van de Renschler Solario, een pieper op zonnestroom. Klein, licht, geen batterijen meer nodig. De Italiaanse firma Compass heeft er nu ook een, de Beeper.

Slechts 35 gram, ook op zonnestroom. Het verschil is dat je de Beeper aan je pc kunt koppelen. Met de Compass Sound System software kun je vervolgens het geluid aanpassen dat de vario maakt. Van de snelheid en toon tot aan het zelf invoeren van geluidsfragmenten. De Beeper kost ongeveer €160. www.XCshop.com of www.compassitaly.com.

Huub Coumans maakt 7500 vluchten Huub Coumans heeft Pinksterzaterdag 11 juni zijn 7500ste vlucht gemaakt, notabene op de N.K. Precisie Stand Up, bij Action Air Sports in Sterksel. Huub is in 1978 met scherm-vliegen begonnen bij ’t Barouge Parateam op het zweefvliegveld in Nistelrode. Hij was drie jaar daarvoor al begonnen met Parachutespringen op Texel. Zijn eerste vluchten maakt hij aan een ronde koepel, gevolgd door matrasvormige squares ofwel ´vierkante lappen´.

Huub is nog steeds besmet met de ´Schermvlieg-bacterie´. Zo is hij ook actief als teamcaptain van het Nederlandse Team op de pre-E.K. Precisie. Op naar de 10.000 vluchten

HARNASSHOP NL PARAGLIDING EQUIPMENT

Hoe word ik Een plukje acro-genie? gras als startveld Acrobatics - The definitive guide to paragliding acro Auteurs: Fudrun Öchsl, Mike Küng, Alexander Meschuh en Michael Nesler. Formaat: 156 pagina’s, Engels of Duits

Relaxt genieten van het vliegen Biwakfliegen Blu-ray / DVD - Duits, 22 min.

Met de Red Bull X-Alps vers achter de rug staat het bivakvliegen weer even in de belangstelling. Dat het maken van trektochten door de bergen, met het scherm afwisselend in je rugtas en boven je hoofd, een zware discipline is, daar zijn we het snel over eens.

Dat bivakvliegen ook leuk en ontspannen kan zijn zien we in deze documentaire met in de hoofdrol wereldkampioenen Oliver Rössel en Ewa Wisnierska, de pilote die ooit bewusteloos en verijst een onweerswolk trotseerde.

We volgen hen tijdens hun meerdaagse vliegreis van Duitslands hoogste berg, de Zugspitze (2965 m), tot de Königsee. Relaxed, gebruik makend van kabelbanen voor zover aanwezig en te voet wanneer het moet. De kijker is dan ook geen getuige van zwetende sherpa’s en scherpe records, maar ziet twee piloten genieten en één worden met de fraaie natuur en wordt zo geïnspireerd om ook eens met het scherm op bivak te gaan.

De low-budget productie kwam door de grote inzet van cast & crew erg goed uit de verf. Minpuntje? De docu is met 22 minuten gewoon te snel voorbij, maar verveelt dan ook geen seconde. Extra’s zijn op zowel de pas uitgebrachte Blu-ray als dvd niet te vinden, maar de fraaie opnames verdienen het om in HD te worden bekeken. Wie hier de investering toch niet voor over heeft kan de volledige documentaire bekijken op de website van de DHV. Bestel het schijfje op www. takeoff-tv.net voor € 15,- (Blu-Ray) en € 12,- (DVD) incl. verzendkosten.

Deze “Acrobijbel” is al twee jaar geleden uitgebracht maar is nog altijd het enige handboek over de groeiende kunst van paragliding acro. Of je nu je eerste acrostappen wilt zetten of gewoon wel eens wilt weten hoe de pro’s het voor elkaar krijgen dan is dit een boek voor jou. Heb je niet de ambities om met je scherm over de kop te gaan, maar wel om bijvoorbeeld een SIV training te volgen en daar een geïllustreerd boek ter ondersteuning bij te hebben, zal de inhoud je zeker aanspreken. Het eerste hoofdstuk behandelt namelijk manoeuvres als full stall, frontale inklappers, 180 graden spins, steilspiralen en wingovers. Met zowel geschreven woord, kleurrijke afbeeldingen en repeterende foto’s wordt stap voor stap inspirerende uitleg gegeven. De opvolgende hoofdstukken hebben duidelijk een opbouwende moeilijkheidsgraad; via de Infinite Tumble kan je je opwerken naar de sectie over transities als Helico to Sat. Alle begin is moeilijk en talent zeldzaam, maar in theorie kan je het – tegen de tijd dat je Acrobatics hebt doorgeworsteld – opnemen tegen de gebroeders Rodriguez in een acrocompetitie.

Het boek behandelt verder onderwerpen als trainingsplanning, psychologie, D-bagging en je juridische aansprakelijkheid. Ook de piloot die zich niet aangetrokken voelt tot acro kan overwegen dit boek op de salontafel te leggen, als is het maar voor de flitsende vormgeving en de spectaculaire foto’s. Meer info vind je op www.acrobatics-book.com.

Het boek is te bestellen voor ca. € 33,50 bij XC Magazine (www.xcshop.com).

20

Where2Fly iPhone App Waar is de dichtstbijzijnde startplaats in het Berner Oberland om met Bise boven tweeduizend meter te kunnen vliegen, bereikbaar met openbaar vervoer? De app Where2fly geeft je het antwoord en wijst je de weg. De koppeling met een routeplanner brengt je precies op de startbaan.

De app geeft gedetailleerde informatie uit een groeiende database van inmiddels zevenduizend startplaatsen in meer dan honderd landen, waarbij de Alpenlanden bijzonder goed zijn vertegenwoordigd. De database haalt informatie uit de bronnen Paraglidingearth.com, DHV.de en Flyland.ch.

Niet elke startplaats is een kort gemaaide alm met fiere windvaan, maar deze applicatie kan je zelfs naar startplekken brengen die je nooit als zodanig zou herkennen. Dit ondervond ik in het Zwitserse Kiental, Zwitserland, waar na een lange wandeling een pluk gras langs een steil slingerend bergpad een startplek zou moeten zijn. Where2fly helpt je op weg maar het blijft, zoals altijd, een verrassing wat je aantreft op de start.

Een pluspunt is dat alleen voor de visualisatie – naar keuze in satellietbeeld of landkaart – een internetverbinding nodig is en alle andere informatie uit de lokaal opgeslagen database wordt gehaald. Even een kaartje downloaden via de Wifi van de lokale McDonalds en de app functioneert gratis.

De app zelf is overigens ook gratis, tegen betaling kunnen extra functiemodules vrijgegeven worden. Met de optionele Webcammodule kan je bijvoorbeeld een blik werpen op de weersomstandigheden op je start- of landingsplaats. De Flightbook-module geeft je de mogelijkheid allerlei informatie over je vlucht direct in een digitaal logboek op te slaan en te exporteren naar een Exceldocument. Nieuw is de geïntegreerde SOSfunctie. Met één druk op de knop verstuur je je actuele GPS-positie per sms of E-mail aan lokale hulpdiensten. Uiteraard kan je met deze functie ook je landingspositie doorgeven aan je vliegmaatje.

Icaro Fun and Action Sinds dit jaar zijn de producten van Icaro Paragliding ook op de Nederlandse markt verkrijgbaar. Icaro richt zich op de recreatieve vlieger. De tijd en energie om wedstrijdschermen te ontwikkelen, gebruiken zij om materialen voor recreatieve piloten te ontwikkelen.

Daarnaast zijn ze sterk op het gebied van Acro. Bekende namen die zich inmiddels bij hen hebben aangesloten zijn Xandi Meschuh en Mad Mike Küng. Hun motto is Fun and Action.

Bron: Air Time Paragliding Sport

Toplandingen Mont Blanc Op 21 augustus was het bijzonder fraai vliegweer in de Alpen. Het is vijf piloten gelukt een toplanding op de Mont Blanc (4.807 m) te maken, terwijl nog een stuk of twintig piloten deze hoogste berg van de Alpen konden overvliegen op circa 5.000 meter hoogte.

Op dezelfde dag werd in Zwitserland op

4.500 meter hoogte over de Weisshorn gevlogen. Fraaie prestaties die alleen mogelijk zijn op unieke, bloedhete, kurkdroge dagen.

Eerdere toplandingen op de Mont Blanc werden slechts genoteerd op 19 augustus 2009 en 13 augustus 2003.

(Foto: Ulrich Prinz)

De Alpen in het engels “Best flying sites of the Alps”, Oliver Guenay, Eternity Press 2011. ISBN 978-1-920436-04-9 €39,95 Van de auteur van beide ‘Schönste Fluggebiete...’ vlieggidsen is nu eindelijk een engelstalige gids verschenen: ‘Best flying sites of the Alps’. Het is geen vertaling van de Duitse gids, zegt Guenay tegen Riser, maar een compleet nieuwe gids waaraan nieuwe stekken zijn toegevoegd en oude zijn weggelaten, GPS coördinaten worden gegeven en informatie over cross-country vliegen toegevoegd. Guenay wil met het boek een instrument bieden aan piloten voordat ze gaan vliegen: “Hoe ziet een vliegstek eruit, wat zijn de bijzonderheden, is er vervoer, wie moet je om informatie vragen?”

Meer info: www.bestflyingsites.com

r de: R e is o SE

R5% c3RI 0

-1 11 20

Op alle GoPro artikelen 15% promotie korting .

Alleen voor Riser lezers.

Vul de code in bij de webbestelling.

201103RISER

Geldig tot 05-12-2011

www.panchoamelia.nl 21

Reizen

OVER THE RAINBOW Tekst en foto’s: Marc van der Zalm

Tekst en foto’s: Marc van der Zalm

Vorig jaar had ik de leeftijd bereikt dat ik nog één keer het roer om wilde gooien. Na twaalf jaar voor de klas te hebben gestaan vond ik het de hoogste tijd voor wat anders en besloot per 1 augustus ontslag te nemen. Daardoor had ik eindelijk de gelegenheid om voor langere tijd naar het buitenland

H

et retourticket stond pas gepland in februari, dus ik had maar liefst vijf maanden de tijd om wat van Australië te zien. Uiteraard was ik zo slim geweest om de dertig kilo ruimbagage die ik mee mocht nemen in het vliegtuig voor het grootste deel aan mijn vlieguitrusting toe te kennen. Begin september heb ik een dag of tien bij mijn broer en zijn gezin doorgebracht. Zo kon ik na jaren weer eens zijn verjaardag meevieren. Tijdens die periode heb ik een aantal keren kunnen vliegen bij verschillende soarplekken in en rond Sydney.

te gaan. Mijn broer is in 1998 naar Australië verhuisd voor zijn werk en is nooit meer teruggekeerd.

Sindsdien heb ik hem niet meer gezien. Goeie reden om er nu maar eens werk van te maken en een ticket naar Sydney te boeken voor een paar maanden reizen en vliegen door Australië.

Binnen een week had ik bovendien een mooie, oude Toyota LandCruiser gekocht. Hij was van een Duitse reiziger die hem helemaal compleet had uitgerust met allerhande kampeerspullen.

Superhandig, ik kon er zó mee weg. Rondreizen in Australië gaat nou eenmaal het beste in een 4WD-auto.

YouTube Al lang voordat ik uit Nederland vertrok had ik me herhaaldelijk zitten te verlekkeren aan de filmpjes op YouTube van het paragliden in Rainbow Beach.

22

Dat stond bovenaan mijn lijstje met “things-to-do-when-in-Oz”.

Op de tweede plaats stond trouwens Fraser Island, en laten die twee nou op een steenworp afstand van elkaar liggen.

Vanwege het natte seizoen dat in het noorden van Australië elk jaar weer voor overstromingen zorgt, wilde ik dat stuk gezien hebben voordat het zou losbarsten. Dat betekende dat ik ongeveer een maand te tijd had om via het midden omhoog, met de klok mee naar de oostkust te gaan, en mijn doel te bereiken. Tijdens het afzakken vanuit Cairns richting Brisbane kom je langs Fraser Island en meteen ten zuiden daarvan ligt Rainbow Beach. In Cairns begon het al heel regelmatig te regenen...

Fraser Island De voorspellingen leken eigenlijk heel slecht en ik heb een paar dagen in Bundaberg doorgebracht om beter weer af te wachten. Toen dat er niet op ging lijken nam ik de gok en stapte in Hervey Bay op de pont. Bij het oversteken naar het eiland, dat als een soort Waddeneiland voor de kust ligt, regende het nog. Maar toen ik dwars over het

eiland naar de andere kant reed, de oceaankant, kwam ik met stralend mooi weer op het strand aan. Dit beroemde strand heet The 75 Mile Beach, en je mag raden waarom.

Bij laag water is dit strand de hoofdweg van Fraser Island omdat de mulle zandpaden door het beboste eiland geen snelheden boven de 20 km/h mogelijk maken. En op het strand geldt een maximum snelheid van 80 km/h!

Langs het strand is een rij duinen gevormd, redelijk vergelijkbaar met ons Noordzeestrand. Het idee kwam dan ook op om hier eens een poging te doen om te vliegen. Tussen de duinen en het strand is een strook waarop je mag kamperen, en op de ochtend na de derde nacht op het eiland stond de wind precies goed. Ik vond een mooi plekje om het scherm op te zetten en was binnen twintig minuten na ontwaken al aan het vliegen boven het strand van Fraser Island! Geluidloos vloog ik over de kampeerstrook en bekeek de andere kampementjes van boven. De enkeling die al op was keek verbaasd omhoog en beantwoorde mijn begroeting.

De eerste 4WD’s kwamen al over het strand aanrijden en ik vloog een stukje met ze op. Na ruim een half uur begon de wind wat te draaien en ik landde naast de tent om te gaan ontbijten.

Rainbow Beach Drie dagen later parkeerde ik de auto bij de startplek Carlo’s Sandblow in Rainbow Beach. Ik zag al een scherm boven de bomen vliegen. Gauw een geïmproviseerde lunch naar binnen gedrukt en al kauwend, met de pakzak op, over het pad naar de start.

De Sandblow is een kaal stuk van de verder rijkelijk begroeide duinen, die hier tot wel 160 m boven de zeespiegel uitsteken.

Eigenlijk lijkt het wel alsof er met een enorm mes een stuk uit de bovenkant is gesneden. Wat overbleef is een grote zandbak.

Het deed me meteen denken aan Dune de Pyla, heerlijk zacht zand en hellend naar zee. Ik ontmoette twee piloten die deze plek tegenwoordig als thuisbasis hebben, de bofkonten. Een Fransoos en een Zwitserse. We maakten een praatje en ik vertelde dat ik pas

nog op Fraser had gevlogen. De Fransoos vertelde me dat dat verboden is. Oh. Oeps!

No worries We gingen gewoon lekker vliegen. Want het kan nu eindelijk weer. De wind was lange tijd te hard geweest en het regende vaak de laatste tijd. Klinkt bekend.

Het starten gaat heel simpel, je trekt je scherm op en terwijl je met je voeten door het zachte zand glijdt, laat je je door de zeebries optillen. Heerlijk. Het zand is trouwens heel bijzonder hier, want het bestaat uit ruim dertig verschillende kleuren zandkorrels. Vandaar de naam Rainbow Beach. De flauwe helling heeft een donkere strook langs de zee en als je daaroverheen vliegt zie je pas dat het er dan nóg zeker vijftig meter naar beneden gaat. Dit stuk is veel steiler en is onderdeel van de helling van de gebogen duinenrij, die nog elf kilometer verder naar het zuidoosten loopt en dan een scherpe knik maakt naar zuidwest. In die knik heeft zich een landtong gevormd die Double Island Point heet.

Hierover later meer.

De wind was pal oost en de liftband was niet overdreven breed, vanwege de oriëntatie van de duinen. Toch was het makkelijk om tot enkele tientallen meters boven de toppen uit te komen.

Achterom kijkend zag je (sub) tropisch regenwoud, met de bijbehorende geluiden. Af en toe passeerde een witbuikzeearend, prachtig! Het uitzicht over het water was echter nog indrukwekkender. Vanaf het strand ziet de

23

oceaan er al blauw uit, maar van zo hoog...geweldig! Ik kreeg er geen genoeg van.

Tegen de schemering was ik nog alleen aan het vliegen, de anderen waren al geland op het strand bij het dorp, twee kilometer ten noorden van de start.

Ik wilde eigenlijk niet stoppen, maar ik was moe en had honger, dus ik landde waar ik ook gestart was. Ik pakte snel in want ik had geen lamp mee en het werd rap donkerder. De ondergaande zon

zorgde voor een prachtig schouwspel en vele toeristen kwamen hier in het zand zitten om ervan te genieten.

Double Island Point De volgende dag wilde ik natuurlijk weer gaan vliegen, maar dan wat vroeger. Ik kwam aan op de start die nog totaal verlaten was. Niet zo gek, want de wind was nog te zwak. Ook leek hij iets naar noord gedraaid te zijn. Dan eerst maar wat foto’s maken.

Ongeduldig is misschien niet het juiste woord, daarvoor doe ik dit spelletje al te lang, maar ik vond het wel tijd voor wat actie.

Ik besloot wat te groundhandlen en zette het scherm boven mijn hoofd. Stukje naar links rennen, stukje naar rechts, stukje naar voren en, hee, ik vlieg al. De wind was nog niet zo sterk maar vooraan de start was duidelijk een fijne lift te voelen. De windrichting was vandaag

precies haaks op de kust en dat maakt het nog makkelijker dan gisteren. Na een uurtje trok de wind nog wat aan en ik zat al snel op bijna 300 m boven zee.

Ik trok de stoute sandalen aan en besloot een poging te doen om naar Double Island Point te vliegen en terug. Het eerste stuk ging vrij snel met iets wind mee, daarna ging het minder snel.

Fotogeniek Het uitzicht was verbluffend. Bij de landtong had zich een zandbank gevormd in mooie grillige patronen. Het contrast tussen het lichte zand en het blauwe water, aangevuld met het groen van het woud, was zeer fotogeniek.

Bijna was ik meer bezig met alles in beeld krijgen dan met vliegen, maar ik zat hoog genoeg om wat te verspelen. Met een grote grijns keerde ik terug naar de start.

Daar kwam ik weer hoog aan en zag een scherm starten. We vlogen een tijdje bij elkaar in de

buurt en een half uur later had ik weer honger. Ik besloot deze keer bij het dorp te landen, dan kon ik meteen wat eten halen.

Mijn auto was van later zorg.

Ik landde tussen de strandgasten en kreeg zelfs een bescheiden applausje. Helemaal op en top tevreden pakte ik mijn spullen in, op het grasveld achter het strand. Toen landde ook de andere piloot. We maakten een praatje en hij vertelde me dat hij een paar uur vrij had genomen om te gaan vliegen want ze hadden in het laatste half jaar

nog maar tien vliegbare dagen gehad! En ik had er daar twee van mee gepikt! Wauw. De man werkte ik een hotel in het dorp en nodigde me uit om even wat te komen drinken. Daarna bracht hij me terug naar de parkeerplaats waar mijn auto stond. Zo zijn de AustraliĂŤrs. Top! En dat Down Under.

NO worries 24

Os

Reizen

Vliegreis naar Zuid-Afrika

Zuid Afrika is de ideale bestemming om het tekort aan zon in de winter te compenseren. Jan

Wilderness en andere wilde vliegstekken

Kessels ging in 2006 voor het eerst mee met de vliegreis van Action Air Sports. Inmiddels is hij er ‘pas’ vijf keer geweest. Tijd om wat tips te delen dus.

Tekst en foto’s: Jan Kessels

Mijn vliegmaat is naar Zuid Afrika verhuisd en brengt nu zijn dagen in Wilderness door met het uitoefenen van zijn hobby.

Ik moet er niet aan denken, het hele jaar vliegen of motorrijden en dat bij temperaturen boven de twintig graden. Maar iedere keer dat ik naar Zuid Afrika ga is het heel gezellig hem daar weer even te zien en hij zegt heel gelukkig te zijn. Helaas ziet hij er ook zo uit.

De groepsreis vliegt met KLM rechtstreeks van Amsterdam naar Kaapstad, waar Barry en

Candice van Birdmen Paragliding je ophalen en vervoeren naar het Birdmen’s nest op Table View nabij Kaapstad. Daar heb je goede kamers met douche en je slaapt met twee, drie man in een kamer of studio. De leiding is constant bezig met het kijken waar het weer goed is en past daar ook meteen het schema op aan. Grofweg hebben ze drie regio’s: Kaapstad, Wilderness, waar mijn vliegmaat woont en Porterville.

Na aankomst blijf je meestal een of twee dagen in die omgeving.

25

Men heeft daar een groot aantal vliegstekken, zoveel dat ik er elk jaar wel op een nieuwe plek ben geweest. De meeste indruk op me heeft gemaakt: Lions Head met een fantastisch uitzicht op de Tafelberg en Camps-Bay waar, zeker in de weekends, heel veel moois rondloopt. Daar is het, na een mooie vlucht, genieten op het terras.

Ideaal is natuurlijk een start van de Tafelberg, maar dat is helaas vrijwel nooit mogelijk. Wel is er een kansje dat je van de Lions Head naar de Tafelberg kunt

Reizen

Kun je niet meer vluchten voor een struisvogel, ga dan plat op de grond liggen en wacht op hulp. Dit kan lang duren. vliegen. Ook Hermanus (anderhalf uur rijden) is heel mooi en na afloop kun je op een terrasje aan zee lekker de afgelopen vlucht evalueren.

Wilderness Vijf uur rijden van Kaapstad in oostelijke richting ligt Wilderness waar je een lodge kunt huren met diverse vakantiewoningen. ’s Morgens ontbijt vlak aan zee en ’s avonds heerlijk eten in een van de restaurants in de omgeving, beroemd is de ‘Espetada’: veel vlees aan het spies. Je kunt kiezen uit 500 of 350 gram en als dat nog te veel is, de damesuitvoering van 250 gram. Ook hier geweldige vliegstekken en vrijwel ieder jaar weer een nieuwe stek.

De mooie speeltuin Sedgeview, een heuveltje van slechts 130 meter, maar met een combinatie van soar-, thermiek- en topland-

mogelijkheden heel leerzaam.

Hadden wij in Nederland maar één zo’n berg.

Verder zijn er nog: Holiday-inn voor de betere starters, Gericke’s point, Map of Afrika, wat een uitzicht, en natuurlijk Paradise Ridge, een soarridge van tien kilometer lengte. Ideaal is het als je mag starten op Gericke’s point, hoog kunt blijven en wachten tot de wind ruimt naar het zuiden, zodat je het hoekje om kunt en de hele tien kilometer van Paradise Ridge afvliegt. Onderweg zie je dan de bloedstollende startramp van Major Dad. Deze start is, bij de juiste wind, prima te doen en een aanrader.

Porterville Porterville ligt zo´n tweehonderd kilometer boven Kaapstad. Het verblijf in de huisjes in Pampoenvallei is de moeite waard. De nachten zijn daar nog aarde-

26

donker, zodat je de melkweg kunt bewonderen. Ook zie je daar regelmatig reebokken en ook lokale bavianen.

Porterville leent zich geweldig voor overlandvluchten, omdat vrijwel overal een weg parallel aan de berg loopt en overal mogelijkheden zijn om te landen, behalve op de plaatsen waar struisvogels rondlopen.

Doe je dit wel en je kunt niet meer vluchten, ga dan plat op de grond liggen (de struisvogel

schopt je dan niet) en wacht op hulp, wat lang kan duren.

Je hebt het vlakke land, dan heb je meestal lage heuveltjes, foothills genaamd, die goede thermiek geven en daarna de echte berg. Het is zaak om gelijk boven de berg te blijven. Als dit niet lukt, dan niet bij de berg blijven, maar snel genoeg naar de foothills om daar hoogte te pakken en er niet achter te geraken vanwege de kans op turbulentie.

Voor iedereen is er wat wils.

Avontuurlijke klussen bij Maurik Paragliding Veel en leuk werk in binnen- en buitenland Om als vliegschool te kunnen groeien zijn wij op zoek naar jou, voor uitbreiding van ons instructieteam! Maurik Paragliding als actief aan de lier en in de bergen.

Heb je interesse?

Bel of mail dan naar 06-16810988 info@maurikparagliding.nl!

István Molnár, vliegschoolhouder Maurik Paragliding

‘Hadden wij in Nederland maar één zo’n berg’ Degenen die uitzakken landen op Baboon Valley, de naamgever van deze landingsplek vloog daar in het begin van de vliegweek meestal direct naar toe.

Anderen komen tot de Teenage Tits (12 km), Bumpy Peak (20 km), de Pass of zelfs Rhenosterhoek (50 km). Op een topdag zijn er vluchten van meer dan vier uur gemaakt. Je moet er maar van houden.

Meestal maak je op zo’n dag één langere vlucht. Daarna is er retrieval, als je geluk hebt, wordt er nog wat gedronken en gegeten in het hotel van Eendekuil, terwijl Candice de verwegvliegers ophaalt. Het is er wel warm, zorg dus voor genoeg water.

Pas op voor sterke wind In iedere briefing wordt er gewaarschuwd voor de wind.

Laat je niet over de top zetten,

want als je uit de bel valt, kom je vaak niet meer terug. Dit is de meest gehoorde waarschuwing.

Bij vliegen aan zee is het natuurlijk altijd opletten op een plotselinge toename van de wind. Dit is een belangrijk punt bij vliegen: de condities zijn vaak sterk. Porterville is geweldig en de verhalen van piloten die vertellen dat ze weer verder zijn gevlogen, zijn zeer aanstekelijk. Maar ga je grens niet voorbij, ga voor de landing als je nog ruimte hebt, dan komt er altijd weer een nieuwe kans.

Mocht het eens een keer niet vliegbaar zijn dan zijn er diverse alternatieven: Kaapstad met het Waterfront (winkels, terrasjes en vertier), de Tafelberg, Cape Point, Kaap de Goede Hoop, vogelpark, wijnestate of een dierenpark.

Zelfs een township bezoeken is mogelijk.

27

Wij bieden de hoogste inruilprijs bij aankoop van Gin of Skywalk Ook bij onze dealers

www.panchoamelia.nl

HARNASSHOP NL PARAGLIDING EQUIPMENT

Lier

Bijdragen en foto’s: Peter Blokker, Jan Jacob Stam, Bastienne Wentzel, Rein Bouwer

Officiële stekken voor vliegen over ons vlakke land

Lierterreinen in Nederland

In elke uitgave van riser komt wel een exotische bestemming aan bod. Maar waar vliegen wij laaglanders in het weekend of op een avondje na werktijd? Zonder een westelijke soar-

Hooghalen

wind zijn we aangewezen op onze liervelden. Verspreid over het land vinden we inmiddels aardig wat vliegstekken, elk met hun eigen charme, potenties en Sterksel

beperkingen. De boodschap van deze serie is duidelijk: verlaat eens voor een keer je vaste vliegbasis, trek het land in, zoek het avontuur op! Laat je met een frisse wind in het gezicht

oplieren en verwerf zo nieuwe inzichten en uitzichten als gast bij een andere school of club. Ter inspiratie worden in deze rubriek telkens twee willekeurige (officiële) lierterreinen uitgelicht. De meest actuele informatie staat vermeld op de genoemde websites en check altijd even of er niets veranderd is voordat je op avontuur gaat.

28

Lierterrein Hooghalen

HOOGHALEN - Goede kans op thermiek

STERKSEL - De hete lucht van Heerlijkheid Sterksel

Adres lierveld: De Streek 4, 9414VL Hooghalen Coördinaten: 52°55’30” N, 6°30’47” O Oriëntatie: Alle richtingen Veldlengte: plm 600 meter Stekbeheer: Parapente Noord Nederland Website: www.parapentenoord.nl

Adres lierveld: Pandijk, tussen nr. 12 (camping) en nr. 14, 6029 PA te Sterksel Coördinaten: 51˚20’34” , 05˚37’57” Oriëntatie: Alle windrichtingen Veldlengte: 500-700 meter Stekbeheer: Action Air Sports Website: www.actionairsports.nl

Tja, het ligt natuurlijk voor de hand om er een woordgrapje bij te denken: lieren in Hooghalen..... Geert Mesander heeft hier met zijn school Parapente Noord Nederland een gemoedelijke sfeer geschapen op de potentieel goede thermische dekzanden van midden Drenthe. Maar overlandvluchten krijg je hier niet cadeau, je moet er wel voor werken.

We kunnen lieren op het lange oost-west veld en het noord-zuid veld. Iedereen is er welkom: leerlingen die vandaag hun eerste vlucht hopen te maken, een wat meer ervaren groepje dat volgende week elkaar weer in Greifenburg hoopt te treffen en natuurlijk de vaste kern van het betrouwbare team van liermannen en hulpinstructeurs dat Geert Mesander om zich heen gevormd heeft. De sfeer is gezellig en gemoedelijk, maar zonder de serieuze toon van het vliegen te verliezen. De toon van Geert en zijn liermannen is ondersteunend, geeft zelfvertrouwen. Maar een fout wordt ook gemeld en besproken.

Sinds 2002 heeft Geert Mesander dit vlieggebied ontwikkeld. Eerst had de school een lierterrein op de Noord-Groninger klei in de buurt van Nieuweschans, maar Hooghalen is voor veel mensen dichterbij en thermisch betrouwbaarder. Alleen als je naar het noordwesten vliegt kom je na een kilometer of acht de CTR van Eelde tegen, maar verder heb je hier weinig last van airspace. Geert: “Het liergebied ligt vlakbij de grens van TMA Eelde en TMA B en C. Overlandvluchten richting het zuiden zijn dus geen probleem, immers TMA B en C zijn transpondervrij in het weekend en feestdagen tot 6500 voet.” Nadeel van dit gebied is dat de invloed van de zeewind zich wat meer doet gelden dan in andere liergebieden. “We hebben hier wat vaker te maken met harde wind”. Geert doet de school en het lieren er als hobby bij.

Gevolg is dat de sfeer niet-commercieel is maar er alleen in de weekends en op feestdagen gevlogen kan worden. PNN heeft een prima website. Wel even aanmelden als je wilt komen, want er zijn meer mensen die dit pareltje in het noorden ontdekt hebben. Traditioneel is het afsluiten in het dorpscafé in Hooghalen, daar worden de logboekjes afgetekend, de vluchten afgerekend, nagebierd, plannen gemaakt en lekker gegeten op het terras, aan het einde van weer een mooie dag bij PNN.

“Waar ben ik nou mee bezig?” Deze vraag stel ik mezelf als ik 700 meter boven het Brabantse maaiveld aan het thermieken ben. Mijn bergscherm is gewend om me na een uitputtende beklimming weer vlot met beide benen op de grond te zetten en thermiek zit dan alleen maar in de weg. Op zo’n driehonderd meter hoogte ontkoppelde ik en zette koers naar de “Vroolijke Jager”, een droog naaldbos met een heideveld en een uitgestrekt urnenveld met archeologische waarde.

Hier kreeg ik de eerste bellen om mijn oren en kan het niet laten deze te benutten. Ik geef het toe, thermieken kan best leuk zijn en zeker hier. Met de toenemende hoogte krijg ik een beter beeld van het bijzondere landschap waarin boerderijen en bossen elkaar afwisselen.

Te midden van dit natuurschoon liggen de liervelden van Action Air Sports, die zo zijn gesitueerd dat met vrijwel elke windrichting gestart kan worden. Dit seizoen wordt met twee lierinstallaties en dus vier kabels een grote capaciteit gewaarborgd. Hier hoort een strak schema bij; de dag begint met het opleiden van cursisten, vervolgens worden tandems gevlogen en de gebrevetteerde piloten sluiten de vliegdag af. In de regel nemen de thermische en soms turbulente omstandigheden gedurende de middag toe. Het team van Action Air Sports vindt het belangrijk om voldoende aandacht voor de vliegers te hebben en om die kwaliteit te kunnen garanderen dienen piloten zich van tevoren aan te melden. Kijk op www.actionairsports.nl onder vliegverwachtingen voor de planning en de aanmeldprocedure. Neem maar een trui mee, want voor je het weet brengt de hete lucht van Heerlijkheid Sterksel ook jou naar frisse hoogte!

Lierterrein Sterksel

Contact

Lidmaatschap KNVvL Opgave lidmaatschap KNVvL in combinatie met de Afdeling Schermvliegen: KNVvL ledenadministratie, Houttuinlaan 16A, 3447 GM Woerden, telefoonnummer 0348 - 437060. Afdelingsbijdrage: € 22,00, KNVvL-bijdrage: € 54,00.

KNVvL Bestuur Afdeling Schermvliegen Voorzitter: Maarten van Eck, voorzitter.schermvliegen@knvvl.nl Secretaris: Marysia Zolik, secretaris.schermvliegen@knvvl.nl Penningmeester: Maurice Janssen, penningmeester.schermvliegen@knvvl.nl Kwaliteitsmanagement: John Joosten, kwaliteitsmanagement.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder scholen en examens: Maurice Janssen, examens.schermvliegen@knvvl.nl, scholen.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder brevettering en opleidingen: André Bizot, opleiding.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder veiligheid en techniek: Wouter Stigter, veiligheid.schermvliegen@knvvl.nl, techniek.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder public relations en belangenbehartiging, vice-voorzitter: Erik Louwes, communicatie.schermvliegen@knvvl.nl, belangenbehartiging. schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder wedstrijden: Maarten van Eck (ai) wc.schermvliegen@knvvl.nl

Agenda 27 september Vergadering Afdelingsbestuur, KNVvL-kantoor, Woerden 1-2 oktober, reservedatum Klassieke wedstrijden, EPAC, St. Cerney, Engeland 4 oktober Sluiting aanmelding voor theorie-examen 4 november 25 oktober Vergadering Afdelingsbestuur, KNVvL-kantoor, Woerden 4 november Theorie-examens, Jaarbeurs, Utrecht 5 november Instructeursdag, Motel Maarsbergen, Maarsbergen Schoolhoudersoverleg, Motel Maarsbergen, Maarsbergen 11 november Najaarsvergadering Afdeling, Motel Maarsbergen, Maasbergen 29 november Vergadering Afdelingsbestuur, KNVvL-kantoor, Woerden 10 december schoolhoudersoverleg verplaatst naar 5 november

Ongevallen/Voorvallen Elk voorval bij het schermvliegen ten gevolge waarvan letsel van enig belang aan een persoon of schade aan enig goed is toegebracht, alsmede elk voorval dat afwijkt van de normale gang van zaken en waaruit lering kan worden getrokken, moet binnen 3 maal 24 uur door of namens de betrokkenen ter kennis van de Veiligheidscommissie van de Afdeling Schermvliegen van de KNVvL worden gebracht. In geval van een opleidingssituatie moet deze melding door de betrokken instructeur worden gedaan.

Het voorval online melden op de site http://veiligheid.knvvl-schermvliegen.nl Schademelding, verzekering en informatie Leden van de Afdeling Schermvliegen van de KNVvL zijn verzekerd voor wettelijke aansprakelijkheid in hun hoedanigheid van beoefenaar van de schermvliegsport. Verzekerde som € 1.500.000,- Het polisnummer is 19.007.04 bij De Nederlandse Luchtvaartpool, Oostenburgervoorstraat 140-144, 1018 MR Amsterdam, telefoon 020-5301040.

Brevetten Schermvliegen De afgifte van Brevet 1 geschiedt door een door de KNVvL erkende opleidingsinstantie schermvliegen. Kosten € 10,- (excl. door de opleidingsinstantie te rekenen toeslagen), te voldoen aan de opleidingsinstantie die het brevet uitgeeft. De afgifte van Brevet 2 en 3 geschiedt door het Afdelingsbestuur.

Lidmaatschap van de KNVvL Afdeling Schermvliegen is verplicht. Brevetaanvraagformulieren, takenlijsten en eigen medische verklaring verkrijgbaar bij scholen en via http://www.brevet.aero/schermvliegen/aanvraagformulieren.

Kosten € 16,50 over te maken op girorekening 896830 t.n.v. Afdeling Schermvliegen te Woerden; duidelijk vermelden naam en welk brevet.

Een IPPI-Card kan worden aangevraagd via www.knvvl.nl/schermvliegen, kosten € 12,-. Een FAI-sportlicentie moet worden aangevraagd bij het Algemeen Secretariaat van de KNVvL, kosten € 9,-. Logboekjes kosten € 2,50 per stuk eveneens te bestellen via http://www.knvvl.nl/webshop Theorie-examens op 4 november 2011 De eerstvolgende theorie-examens voor brevet 2 en 3 worden gehouden op vrijdag 4 november 2011 in de Jaarbeurs in Utrecht. De inschrijving sluit 4 oktober 2011. Het examen staat uitsluitend open voor KNVvL-leden die in het bezit zijn van brevet 1 respectievelijk brevet 2. Aan het examen voor brevet 2 kan dus alleen worden deelgenomen door diegenen die al beschikken over KNVvL brevet 1 en aan het examen voor brevet 3 alleen door diegenen die al beschikken over brevet 2.

Zie voor verdere informatie www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen/ examens/theorie-examens

Zie voor actuele data ook www.knvvl.nl

30

A. J. Wierenga E.J. Wierenga J. Eringa H.M.J. Coumans R. ter Harkel F.G.M. Jansen A. Klopfenstein L.H. ten Napel E.C.M. Beekman T.M.W. Kuper A. Manuel A.G.H.M. Bizot J.P. Dekker J.W.H. Omlo G. Mesander R. van Veen J. IJsselsteijn L. Montforts C. Snoey G.J. Hubertus CH. Blonk W. Montforts A. Jager W.G.van Brink M.F.J. Schel M F Wout R.E. ten Berge

KNVvL-erkende Schermvliegverenigingen AA Paragliding Holland (7301), Vincent Verbon, Turfschipper 96, 2292 JB Wateringen, 0174-290458 en 06-51278458, info@paragliding.nl, www.paragli-ding.nl Achterhoekse Vliegers XCC (7201), J.M. van Steenderen, Zutphensestraatweg 49A, 6953 CJ Dieren, 0313-496940, secretariaat@achterhoeksevliegers.nl Eerste Ned. Parapente Vereniging (Para Adventure) (7655), André Wierenga, Amsterdamsestraatweg 400, 3551 CW Utrecht, 030-2434264, andre@parapente.nl, www.parapente.nl Falcon Air (8503), Huub Coumans, ‘t Schild 31, 5282 VJ Boxtel, 0411-673376, huub.coumans@planet.nl, www.falcon-air-online.nl Paraglidingclub Sky Rebels (7198), Aart de Harder, Bergse Linker Rottekade 221b, 3056 LG, Rotterdam, 06-54757845, aart@raatsaam.nl, www.skyrebels.nl Parasailingteam Nistelrode (7289), Rob van de Akker, Heufkens 526, 5403 LV Uden, www.parasailingteam.nl, info@parasailingteam.nl Plus 4 (715232), Dick ter Maat, Postbus 647, 7500 AP Enschede, dtermaat@t-online.de, www.plus-4.nl Pro Air Paragliding (8502), André Bizot, Prunusstraat 49, 7271 HP Borculo, 0545-273305, info@proair.nl, www.proair.nl Skyclub Holland (7297), Alex Schreurs, Meester Meinenweg 9 te 7107 AN Winterswijk Kotten, 0543-563253, fwa.schreurs@kpnmail.nl Stichting Eurofly Paragliding (7292), Ton van Duuren, Moorblick 1, D-48599 Gronau, 0049(0)2562-710677 en 06-54663893, vanduuren-t@versanet.de, www.eurofly.nl Twentse Paragliding Club Skyline (7657), Maarten Swart, Middendorpstraat 7, 7855 PR Meppen, 0591-377155, skyline.bruinehaar@gmail.com

31

- - IL IL IL - IL IL IL IL - IL IL - IL IL - - IL - - - - - IL - IL

IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB - IB IB

T T T T T - T T T T T T T T T T T T T T T T T T T T T

verval datum

Tandem

Geldigheid per 1 september 2011

Berg

Absolute Airadventure Paragliding Holland, Vincent Verbon & Henk Alberts, Turfschipper 96, 2292 JB Wateringen, 0174-290458 en 06-51278458, info@paragliding.nl, www.paragliding.nl Action Air Sports, Ronald ten Berge, Anemoonhof 20, 6002 WN Weert, 0495548595, info@actionairsports.nl, www.actionairsports.nl Air Time Paragliding Sport, Ayke Jager & Barry Zeldenrust, Lekbandijk 43, 4119 RA Ravenswaaij, 034-5558881, mail@airtime.nl, www.airtime.nl Eurofly Paragliding, Lucas ten Napel, Moorblick 1, D-48599 Gronau, 0049(0)2562-710677 en 06-54663893, eurofly-paragliding@t-online.de, www.eurofly.nl Falcon Air, Huub Coumans, ‘t Schild 31, 5282 VJ Boxtel, 0411 - 673376, huub. coumans@planet.nl, www.falcon-air-online.nl Maurik Paragliding, István Molnár, Aalsloot 25, 3993 HA Houten, 0616810988, info@maurikparagliding.nl, www.maurikparagliding.nl Para Adventure, André Wierenga, Amsterdamsestraatweg 400, 3551 CW Utrecht, 030-2434264, andre@parapente.nl, www.parapente.nl Paraglidingschool Inferno, Roland ter Harkel, Kogellaan 10, 7602 JL Almelo, 0546-860662, info@paraglidingschool.nl, www.paraglidingschool.nl Parapente Noord-Nederland, Geert Mesander, Kromme Elleboog 40, 9751 RE Haren, 050-5719934 en 06-13182565, www.parapentenoord.nl Parasailingteam Nistelrode, Rob van de Akker, Heufkens 526, 5403 LV Uden, www.parasailingteam.nl, info@parasailingteam.nl Pro Air Paragliding, André Bizot, Prunusstraat 49, 7271 HP Borculo, 0545273305, info@proair.nl, www.proair.nl Skygliders Paragliding, Joost Mineur, Veursestraatweg 98, 2260 AG Leidschendam, 070-317 82 16 / 06-245 320 26, info@skygliders.nl, www.skygliders.nl

Lier

KNVvL-erkende instructeurs

Naam

KNVvL-erkende Opleidingsinstanties

15-11-2011 15-03-2012 15-11-2011 15-11-2011 23-04-2014 10-06-2014 21-12-2011 10-06-2014 16-12-2013 10-08-2011 01-09-2012 15-11-2011 15-11-2011 11-11-2011 11-01-2012 22-06-2012 31-08-2011 15-11-2011 12-09-2012 14-11-2011 09-07-2014 08-07-2011 07-01-2012 14-08-2014 13-07-2014 15-11-2011 03-05-2012

Ontmoet Ferdy van Schelven Ferdy van Schelven zelf horen vertellen over

zijn avontuur tijdens de Red Bull X-Alps? Dat kan!

Parasailing Team Nistelrode en de Afdeling Schermvliegen van de KNVvL houden in november een wintermeeting met Ferdy van Schelven als spreker.

Leden van Parasailing Team Nistelrode en Afdeling Schermvliegen van de KNVvL zijn welkom.

Ferdinand zal er vertellen over zijn belevenissen, zijn voorbereidingen en zijn succes.

De in België wonende Nederlander werd bij zijn debuut namelijk zevende in een sterk en zeer ervaren deelnemersveld.

Vele tientallen paragliders hebben hem tijdens de meest spectaculaire paraglidingrace via internet ‘op de voet’ gevolgd.

Nu is zijn verhaal zelf te horen.

“Het was een fantastische

ervaring. De eerste dagen zat ik in de Top 5, dus ik had er wat te zoeken.”

En wat doet hij volgend jaar?

Ferdy van Schelven is al eerder te gast tijdens de Instructeursdag op 5 november in Amrâth Motel Maarsbergen.

Deze bijeenkomst is alleen te bezoeken door instructeurs van de Afdeling Schermvliegen.

De datum en locatie van de wintermeeting voor leden worden zo snel mogelijk bekend gemaakt.

Hou daarvoor de berichten op de afdelingswebsite www.knvvl. nl/afdelingen/schermvliegen en de website van Parasailing Team Nistelrode www.parasailingteam. nl in de gaten.

Begeleider Anton Brous en Ferdy van Schelven (rechts)

Foto’s: Ferdy van Schelven en Red Bull X-Alps