Riser 2012 (49)

Special

WEDSTRIJDEN

Sep2012

Crossalps Nederlandse kampioenschappen Acrocompetitie

Doe mee met de fotowedstrijd!

Italiaans ijs: Hike&Fly

49

Soaren eindelijk legaal

riser To rise, rose, risen (Eng): Move upward!

Riser is het officiële orgaan van de Afdeling Schermvliegen van de KNVvL. Riser is gratis voor KNVvL-leden die zijn aangesloten bij de Afdeling Schermvliegen.

Hoofdredacteur Bastienne Wentzel Redactie-adres Eikenlaan 11, 3749 AE Lage Vuursche riser.schermvliegen@knvvl.nl.

Redactie Peter Blokker, Bastienne Wentzel, Maaike Zijderveld, Erik Louwes.

Concept & Art direction Charles Pellens.

Vormgeving & DTP Jos Claassen, Charles Pellens.

Medewerkers Jan Jacob Stam, Tamara BlokkerHondsmerk, Karlien Engelen en Wouter Janssen Druk Drukkerij Hub Tonnaer bv.

Advertenties Alle informatie, opgave en aflevering mail naar riser.schermvliegen@knvvl.nl.

Digitale foto’s en tekst Kunnen worden aangeleverd via: riser.schermvliegen@knvvl.nl of per cd-rom.

De redactie is niet aansprakelijk voor schade, ontstaan door eventuele fouten in de berichtgeving. De redactie, noch het bestuur van de Afdeling Schermvliegen is verantwoordelijk voor de inhoud van door derden ingezonden stukken.

Klaterhoen Heuveltjesproblematiek Vlaklandpiloten dromen er misschien van op zijn minst in een heuvelachtig gebied te kunnen wonen en vliegen. Goed te doen met walk & fly en diverse windrichtingen in de directe omgeving voor handen. Toch blijkt de praktijk allerminst makkelijk. Sterker, heuveltjes zijn lastig, erg lastig. Met hoogteverschillen rond de 150 meter blijken elementen als wind en thermiek een eigen onvoorspelbaar leven te leiden.

Waar in de meeste berggebieden redelijk overzichtelijke windsystemen ontstaan en ook de thermiek vrij goed in te schatten is, blijken de heuveltjes zeer wispelturig. De meteowind dwarrelt op allerlei manieren om de heuvels heen en geeft amper een indicatie waar je moet zijn voor een goede start. Lijkt Noord de windrichting blijkt op de noordstek een windje redelijk uit het Oosten te waaien en helaas op de andere twee mogelijke noordstarts is het niet veel beter. Is het Oost dan staat op de ooststek soms weer noordenwind......, tenminste soms. En ja met Zuidwest moet het toch makkelijker zijn, komt vaker voor, nou nee, ook met die wind kun je er naast zitten. Niet altijd natuurlijk, soms klopt het weer wel. Systematiek is er nauwelijks, om van de windarme dagen nog maar te zwijgen.

En daarom staan ook na jaren studie zelfs de locals nog regelmatig op de verkeerde plek.

Ga er maar aan staan. De piloten woonachtig in het heuvelgebied moeten wel en rijden soms vele kilometers om alle heuveltjes heen omdat overal de wind goed is voor de andere stek.

Om gek van te worden. En dat worden ze dan ook. En dus rekken ze de vlieggrenzen anders op, bijvoorbeeld door met tweelijners te vliegen, van de eerste generatie die inmiddels taboe is bij wedstrijden. Of door met een maatje te klein bij hardere wind te vliegen, of door op kritische startplekken met slechte condities toch te gaan vliegen. Doe je niet aan dat spel mee, dan is zelfdiscipline en geduld absoluut de grootste opgave.

Want zo bereikbaar, verleidelijk en eenvoudig als heuveltjes eruit zien, zo ingewikkeld weerbastig en onbereikbaar kunnen ze zijn.

klaterhoen@xs4all.nl

2

inditnummer

Coverfoto Ronald ten Berge

1

Crossalps en keuzes

4

Startplaats in Italiaans ijs

8

Wings Of Kilimanjaro

10

Topacropiloten strijden in Sonchaux

12

Swiss Acro League

14

KNVvL-nieuws: duinsoaren eindelijk legaal

16

Wedstrijdspecial

22

Vliegen in het naseizoen

28

Fotowedstrijd

31

Uit het logboek van...

35

Lierterreinen

36

Agenda, KNVvL, clubs

38

3

Cross

Wedstrijden

De pakzak drukt zwaar op mijn schouders. Maar de finish lokt. Mijn eigen snelle route naar de finish loopt, niet helemaal officieel, via particulier terrein. Een of andere boer had dit jaar koeien in de allesbepalende wei gezet. En niet zomaar koeien, maar van die oerrunderen, met venijnig lange horens. Terwijl ik in dat weiland een beekje aan het oversteken ben, krijgt de kudde me in de gaten. Holy s… Luid loeiend komt pakweg veertig ton rundervlees in galop op me af… Ik kan ik me nog net redden over het prikkeldraad en sta op de weg naar Grainbach. Pfff.

Tekst en foto’s: Clemens van Soest

Uit het niets stopt vijf seconden later een auto naast me, een dikke 4x4. Never a dull moment. Ik bereid me al voor op de donderpreek van de boer die onvermijdelijk komt.

Het raampje gaat omlaag en… een bijzonder aantrekkelijke dame glimlacht naar me: ”Möchten Sie mitfahren? Und wohin?” Dit is echt, eerlijk en ongelogen de eerste keer dat ik “Scheiss Wettkampf” denk.

Na een korte verklaring mijnerzijds is de dame alweer in de derde versnelling. Zonder mij dus. Ik moet me dwingen de ene voet voor de andere te zetten. De pakzak drukt zeker niet lichter op de schouders.

De laatste kilometertjes gaan niet over rozen.

Welkom bij de Crossalps!

Ehh, ging de Riser niet over schermvliegen?

Juist. Een korte toelichting dan maar?

X-Alps en Biotech De X-Alps kent iedereen. De spelregels zijn simpel: je vliegt van Salzburg naar Monaco en als vliegen toevallig even niet lukt, moet je lopen. Weinig mensen weten dat volgens bijna dezelfde formule al een jaar of tien een heel wedstrijdcircuit in Europa draait. De bekendste wedstrijd uit dit circuit is de Crossalps bij de Hochries in Beieren in het zuiden van Duitsland. De andere wedstrijden uit de reeks worden georganiseerd en gesponsord door het Duitse bedrijf Biotech (waar ook tweevoudig X-Alps winnaar Chrigel Maurer voor vliegt) onder de naam Bordairline.

zijn afgelegd. Wie dus de eerste dag ver weg vliegt en de tweede dag tegen de wind in het niet haalt naar de thuisbasis, verliest zóveel punten dat een topklassering er niet meer inzit. Maar een keerpunt dat niet ver genoeg van de start ligt, levert weinig punten op. En wie zijn vliegkilometers vooral haaks op de lijn naar het keerpunt heeft gemaakt, loopt het risico dat kilometers worden afgetrokken omdat de twintig procent van de lijn startpunt-keerpunt niet is gehaald.

Het toeval wil (sommigen beschouwen het als traditie) dat het eigenlijk nooit echt vliegweer is tijdens de Crossalps en tijdens Bordairline-wedstrijden. In 2011 was er veel föhn. De eerste dag kon er nog net gestart worden, maar dan was de tweede dag van het weekend onvliegbaar. Het grote probleem is dan hoe je weer op tijd terugkomt naar je startpunt. Andere jaren hadden de piloten te kampen met mist en regen en onweer.

Aan deze wedstrijden nemen inmiddels tientallen piloten deel uit alle Alpenlanden, plus een enkele ‘vlaklander’. En dat ben ik.

Verzamelaar Als eenling heb ik mijn eigen tactiek ontwikkeld. Want een lichte achterstand ten opzichte van piloten die ter plaatse bekend zijn, heb ik natuurlijk wel. Bij hike-and-fly wedstrijden draait bij mij alles om de startplaatsen en om het rekenwerk.Omdat de wedstrijd eigenlijk bij iedere weersgesteldheid doorgaat, moet je er niet op rekenen dat je gebruik maakt van normale startplaatsen.

Om te beginnen moet je alles eerst omhoog lopen, dus slecht bereikbare startplaatsen vallen af. In de tweede plaats is bij slecht weer een lage startplaats vaak beter dan een hoge. Alleen zijn er verbluffend weinig lage startplaatsen die goed georiënteerd liggen op de wind die je er kunt verwachten tegen de tijd dat jij eindelijk daar boven aankomt. En wachten op goede wind is in een wedstrijd uiteraard geen optie. Het is een heel gepuzzel.

Ter plaatse bekende piloten weten meestal wel of een stek een vroege of een late start is, en weten ook of de (veel te) harde wind tegen de avond nog gaat liggen, of juist niet. Maar ik dus niet. Dat betekent: tijd uittrekken om te verkennen, veel rondlopen in zo’n gebied, veel

Tactiek De tactiek is het grote verschil tussen X-Alps enerzijds en Crossalps en Bordairline anderzijds. Bij de X-Alps moet je de meestbelovende route kiezen en gewoon gáán. Bij Bordairline en Crossalps wint degene die niet alleen goed vliegt en twee etmalen achtereen kan doorlopen, maar bovendien een goede tactiek uitstippelt. De opgave is namelijk om je eigen keerpunt te kiezen, daarheen te gaan en weer terug te keren naar het startpunt binnen 33 uur. En dan moet ook nog tenminste twintig procent van de (teruggecirkelde) afstand vliegend

4

salps en keuzes je alles heel houdt. Dus je helpt elkaar zoveel je kunt zolang je samen op pad bent. En dan kan het best zijn dat je na een vluchtje weer met een ander optrekt.

Op de schouder van de berg staat veel wind. Die blaast wel de regenwolken weg. Ik ben moe en sta te prutsen met mijn voorwaartse start. Achterwaarts lukt het wel, maar bij mijn eerste startpoging was mijn speedsysteem klem komen te zitten en ik had dat niet bemerkt.

Onder de huidige omstandigheden is de wetenschap dat je geen gas kunt geven nogal onprettig.

De harde wind komt uit het noordwesten. Ik durf niet goed bij het reliĂŤf te blijven, hoewel dat eigenlijk wel mijn bedoeling was geweest, maar de wind komt soms van alle kanten, zeker bij onderbrekingen in de kam en dat geeft geen goed gevoel. Ondanks alles kom ik ditmaal wel verder dan bij een eerdere vlucht vanaf dezelfde startplaats, namelijk voorbij het plaatsje Bergen.

Bij de landing heb ik op final overigens nog een inklapper. Ik heb nooit eerder laag bij de grond een klapper gehad met mijn Nova Oryx

proberen, voorzichtig je concurrenten uithoren, en heel veel snuffelen op internet naar vluchten die in dat gebied gemaakt zijn. Ik verzamel dus startplaatsen, vooral lage. En ik ben voortdurend op zoek naar slimme afstekertjes en weggetjes waar nooit iemand komt. Want die kunnen tijdwinst opleveren.

Briefing Aan de vooravond van de wedstrijd is er een briefing voor alle zeventig piloten en hun helpers. Daarbij wordt het weerbericht uitvoerig besproken. De prognose is niet erg briljant: een front met stevige wind in de loop van zaterdag en fĂśhn op zondag. Ik besluit gezien de verwachte strakke westenwind in de wedstrijd te kiezen voor een oostelijke koers. De terugtocht zou vermoedelijk lopen geblazen zijn, en tegenwind is daarbij minder erg dan bij het vliegen.

De eerste wedstrijddag Het is droog, maar de bergen zijn deels in nevel gehuld. Ik ga op pad met de gebroeders Paarhammer, waarmee ik bij eerdere wedstrijden bevriend ben geraakt, de Hochries op. Bij de laatste splitsing van het pad kunnen we de top zien, vet in de wolken. De Paarhammers kiezen voor een lagere startplaats en ik ga alleen verder. Op de top van de Hochries staat een heel stevige wind en we zitten met een paar andere piloten half in de wolk, maar met enige goede wil is het startbaar. Dankzij de stevige westenwind kom ik om de wolk heen toch een heel eind naar het oosten: tot het plaatsje Bernau. Dan gaat het te voet verder, landschappelijk heel fraai over een heuvel langs stille weggetjes naar het plaatsje Rottau. Ik neem ene Jens, die zonder kaart onderweg is, op sleeptouw naar Grassau. Het regent intussen stevig. Wij laten ons daardoor echter niet uit het veld slaan. Samen beklimmen we de imposante Hochgern, die 1200 meter oprijst uit het Beierse land. Dat is een gok, want als de regen aanhoudt is dat het einde van onze kansen in de wedstrijd. Als we bijna boven zijn wordt het droog. Jens geeft me een zojuist gekochte banaan. Dat is de essentie van hike-and-fly: geen kinnesinne, je bent allemaal piloot en je moet onder ruige omstandigheden kilometers maken en zorgen dat

De start van de Bordairline Interlaken 2011 met Clemens van Soest in paarse broek

5

Het is een speciale sfeer zo in de nacht langs de weg.

Langzaam ontwaakt het land en het verkeer.

Het is prachtig.

en dat geeft aan hoe turbulent het is. Mijn fout met het speedsysteem en de voorzichtige koers kosten punten, want Jens kan royaal over me heen vliegen. Uiteindelijk eindigt hij daardoor in de uitslag een plaats hoger. Ik ben een beetje boos op mezelf dat ik zo behoudend gevlogen heb, maar slechts héél even… Terwijl ik mijn laatste spullen in de pakzak prop, hoor ik een helikopter overvliegen. Die zet koers naar de berg waar ik net vandaan kom. Dat is geen goed teken.

Even verderop is Lisa Bauer geland, een van de deelnemende vrouwen. Als ik langsloop heeft ze net haar spullen in de pakzak gepropt en samen lopen we naar de ijssalon van Siegsdorf, 5 km verderop. De rest van de route moeten we op háár kaart uitzoeken, want de mijne reikt niet zo ver. De taakverdeling is nu: zíj de kaart, ik het plan. Want langzaam groeit het idee dat zij weleens het vrouwenklassement zou kunnen winnen. Samen maken we richting het plaatsje Teisendorf onze kilometers vol. Rond middernacht zijn we terug in Siegsdorf waar Lisa blijft overnachten. Zij kan het rustig aan doen, want zij heeft genoeg vliegkilometers en hoeft morgen ‘alleen maar’ 38 km terug te lopen naar Grainbach. Maar ik heb geen rust. Ik wil nog vliegkilometers maken. Volgens mijn berekeningen kom ik afstand door de lucht tekort om alle loop-kilometers te laten tellen voor de uitslag.

de bel waarmee ik mijn eigen finish mag luiden. Pas nadat ik over de finish ben gegaan barst de regen opnieuw los. Ik hoor dat die helikopter van gisteravond kwam om de gebroeders Paarhammer te redden. Maar niemand weet er het fijne van.

Bij de briefings blijkt na heel veel reken- en meetwerk dat ik precies voldoende vliegkilometers gemaakt heb. Mijn tocht omhoog naar de Kampenwand was dus helemaal niet nodig geweest. Ook dat is Crossalps! Ik ben op plaats 11 geëindigd, en gezien alle omstandigheden en de samenstelling van het veld ben ik daar heel blij mee. In het damesklassement wordt Lisa met ruim verschil eerste.

In mijn Gasthof ontmoet ik na de prijsuitreiking Jens weer, samen vieren we zijn 10e plaats met grote schnitzels en hele grote glazen appelsap. Hij heeft nieuws van de Paarhammer-broers. Alleen Georg blijkt gewond te zijn, maar hij heeft geen blijvend letsel. Dat is een hele opluchting. In 2012 kan hij weer meedoen. Erbij zijn is alles. En alles hangt af van de juiste keuzes. Stof tot nadenken.

De tweede dag Het is pikdonker. Langs wegen en paden staan geen lantaarns. Ik neem de hoofdweg naar Grassau. Hier is op dit uur toch geen verkeer.

Het weer is enorm opgeklaard, het is lauw-warm. Tegen drie uur in de ochtend zit ik er even doorheen en slaap drie kwartier in een schuur. Daarna dwing ik mezelf verder te gaan. Het is een speciale sfeer zo in de nacht langs de weg. Ik zie voor het eerst van mijn leven een boommarter. Langzaam ontwaakt het land en het verkeer. Het is prachtig.

Vroeg in de ochtend loop ik omhoog naar de onderste start onder de Kampenwand. De vermoeidheid speelt me parten en de wind is alweer stevig aangetrokken. Ik aarzel of het startbaar is. Overduidelijk staan de föhnvissen aan de hemel. Teleurgesteld loop ik omlaag en zo kom ik terecht in de wei met de oerrunderen die het op mij gemunt hebben.

De bel Iets later in Grainbach zie je van alle kanten piloten met pakzakken aankomen. Het leed is nu geleden, ik ben om een uur of vier al bij

6

Regen.......

Initiatiefnemer van de Bordairline-wedstrijden Heli Eichholzer

De gebroeders Paarhammer

Start op de Kranzhorn.

Foto: Till Gottbrath / www.

NOVA-wings.com

7

Hike&Fly

Hike & Fly op de Pizzo Groppera

Startplaats

Eén van de verleidingen die ik zelfs met moeite niet kan weerstaan is Italiaans ijs.

De vijftienhonderd hoogtemeters die ik daarvoor moet overbruggen houden me niet tegen. Het vooruitzicht van de maagdelijk witte startplaats, hoog boven het ruwe natuurschoon, doet het hart van een schermvlieger te voet sneller kloppen.

Ten noorden van het Comomeer, tegen de Zwitserse grens, ligt een paradijselijk mooi natuurgebied. Valchiavenna is met haar torenhoge watervallen, diepe kloven, groene dalen en besneeuwde toppen de geheime Italiaanse droombestemming voor hike & fly tochten.

“Geheim”, omdat er nagenoeg geen informatie te vinden is over vliegmogelijkheden, terwijl het gebied veel potenties heeft. Officiële startplaatsen zijn hier niet en ook op internet is geen informatie over vliegstekken te vinden. Door de diepe ligging van het dal moeten er eerst minimaal duizend hoogtemeters geklommen worden om boven de boomgrens een startmogelijkheid te vinden. De kabelbaan vanuit het wintersportplaatsje Madesimo had me in een mum van tijd op de Pizzo Groppera (2948 m) kunnen afzetten, maar is momenteel buiten werking. Dit maakt mijn hike & fly plan niet alleen iets zinniger, maar zorgt er tevens voor dat ik deze berg voor mezelf heb. Vanuit Madesimo gaat het meteen steil omhoog en schieten de hoogtemeters onder je door. Het heeft niet mijn voorkeur om op het heetst van de dag aan een beklimming te beginnen, maar door verplichtingen elders kan ik pas rond het middaguur starten. Een half uur later sta ik tweehonderdvijftig hoogtemeters boven het dal tussen een paar koeien. De alpage Motta di Sotto doet denken aan een Oostenrijkse alm, zij het niet dat de traditionele bouwwerken uit het fraaie lokaal gewonnen grijze gesteente zijn opgebouwd. De luie of beginnende hike & flyer vindt hier al een fraaie startplek bij een kitscherig groot kruis op een grasheuvel. Ik begin net warm te worden en ga door, hoewel de top van de Pizzo Groppera nu nog hoger lijkt dan vanuit het dal.

Een vervelende berghut De kortste route is redelijk recht toe recht aan de berg op. Langer, maar landschappelijk fraaier, is het om de berg via de oostflank

8

te beklimmen. Deze route gaat langs de lieflijk gelegen Rifugio Chiavenna en het imposante stuwmeer Lago di Lei. Onderweg naar de berghut traverseert de route over de zuidflank van de berg. Het pad loopt nagenoeg evenwijdig aan de hoogtelijnen en zonder te stijgen zweet ik toch onder de Italiaanse zon. Zo nu en dan kruist het pad een smeltwaterriviertje, waarvan ik dankbaar gebruik maak om mijn veldfles te vullen. De Rifugio Chiavenna is een vervelende hut. Niet omdat de hut prachtig gelegen is aan een kristalhelder bergmeer dat uitnodigt tot badderen, ook niet omdat de hut over een zonneterras beschikt en daar verfrissende drankjes en lekkere hapjes serveert.

Vervelend, omdat je hier eigenlijk niet meer weg wilt. Niet voor niets kan je in de hut overnachten om hier te blijven genieten en je tocht de volgende dag voort te zetten. Om Italiaanse verleiding te weerstaan moet je sterk zijn.

Een stuivende sneeuwgraat De honger naar het Italiaanse ijs op de top van de Groppera roept en ik vervolg mijn route de berg op, nu noordwaarts vanuit de hut steil bergop. Het gefluit van een dikke alpenmarmot vanaf een hoge steen waarschuwt de andere “mormels” uit de groep dat ik eraan kom. Het pad klimt langs een watervalletje omhoog en mensen met hoogtevrees komen zeker aan hun trekken op dit met stalen kettingen gezekerde pad. Eindelijk maak ik weer serieus hoogtemeters. Aangekomen bij het bergmeer Lago Nero op circa 2400 meter hoogte heb ik de helft van de vijftienhonderd hoogtemeters onder me gelaten. Bij de bergmeertjes kom ik nog wat wandelaars tegen. Mijn lichtgewicht uitrusting verraadt mijn plannen niet en de wandelaars zeulen zelfs een grotere “pakzak” mee. Zodra het grote stuwmeer Lago di Lei in beeld komt moet er volgens mijn kaart een pad beginnen naar de top, zuiver naar het westen. Geen

in Italiaans ijs

Tekst en foto’s: Peter Blokker

pad, geen markering… Hoewel ik het niet zie zitten de laatste zeshonderd hoogtemeters door “wild terrein” te lopen, zit er niet veel anders op. Na honderd hoogtemeters zie ik toch een steenman staan en niet veel hoger kruis ik een pad met de bekende rood-wit markering.

Het lopen wordt weer eenvoudiger en ik heb weer gelegenheid eens goed om me heen te kijken. Wat een uitzicht! Vergletsjerde toppen in de verte, groene dalen recht onder me, een stuivende sneeuwgraat een paar honderd meter boven me. Wacht eens even, stuivende sneeuw? Met de heersende westenwind beklim in de berg aan de lijzijde en heb dus geen idee van de ontwikkeling van de windsnelheid. De stuifsneeuw verraadt een pittig windje. Mijn speedglider, een Gin Yak 18, kan wel tegen een windstootje dus ik maak me nog niet direct zorgen. De richting is in ieder geval nog goed!

Nieuwsgierige steenbokken Het pad gaat nu schuil onder een met sneeuw gevulde geul en ik klauter door de slappe sneeuw verder. De top lijkt nu voor het grijpen maar mijn hoogtemeter geeft aan dat ik nog honderdvijftig meters te gaan heb. De top blijkt een lange naar het westen oplopende graat te zijn, vervuild met pistegereedschappen, sleepliftjes en restaurants.

Omdat er geen mens te bekennen is heeft de top iets weg van een spookstad, een vinex locatie halverwege een reguliere werkdag.

Ploegend door de slappe kniediepe sneeuw baan ik me een weg naar de westflank, voorbij het kabelbaanstation naar de enige spot die ik eventueel als startplek kan aanmerken. Een twintig meter lange sneeuwhelling, daarboven onbegaanbaar en daaronder een klif.

Vijftig meter rechts de kabels van de kabelbaan, vijftig meter links grote rotsblokken met steenbokken. De steenbokken staan geïnteresseerd te kijken naar wat ik van plan ben. Van stuivende sneeuw is geen sprake meer, de wind is gaan liggen maar uit het dal komen, met vaste regelmaat, nog wat thermische pufjes omhoog. De avond begint en het ziet ernaar uit dat ik vrij vlot moet starten als ik nog weg wil komen met mijn speedglider.

Toch neem ik even de tijd de situatie vanuit een helikopterview te benaderen. Startkoorts is na zo’n tocht niet ongewoon. Tien minuten vliegen is nou eenmaal aantrekkelijker dan twee uur omlaag lopen en je hebt er immers zo hard voor gewerkt, toch? Kom je hier vers uit de kabelbaan stappen had je gewoon van het uitzicht genoten en je scherm misschien niet eens uitgepakt. Mijn scherm ligt klaar, alles gecheckt, de steenbokken kijken aandachtig…

De zon komt achter de wolken tevoorschijn en binnen een paar tellen komt er weer een briesje langs de helling omhoog. Het lichte kleine scherm staat al snel boven mijn hoofd en met drie grote stappen ben ik weg. Heerlijk en geweldig, die beloning om na een urenlange beklimming de berg via de “achterdeur” te verlaten. Mijn scherm heeft een glijgetal van vier als ik zuinig vlieg, dus een lange vlucht zal het niet worden. Met het Italiaanse ijs nog onder mijn schoenen land ik naast een windvaan op een soort helikopterplatform langs de weg in Madesimo. Vier uur omhoog lopen en in nog geen tien minuten naar beneden, je zou er een jetlag aan overhouden. Ik vouw het lapje stof bij elkaar, keer mijn harnas om tot dagrugzakje en wandel de eerste de beste ijssalon binnen: “Buona sera, due gusti per favore… stracciatella e cocco… grazie mille!

9

Reizen

10

Steun Maarten Vogelaar tijdens

Wings Of Kilimanjaro In februari 2013 nemen 200 paraglidepiloten uit alle hoeken van de wereld deel aan ‘Wings of Kilimanjaro’, een uniek klim- en vliegevenement op Mount Kilimanjaro in Tanzania. Samen vliegen zij van deze berg voor een beter Tanzania en zetten ze een bijzondere sportprestatie neer. Als

een ervaren paraglider. Naast tandempiloot, is hij hulpinstructeur, lierman en startleider bij Action Air Sports. In het dagelijks leven is Vogelaar Sales Representative voor een internationale organisatie in onderhoudswerkplaatsen. Geboren op het Afrikaanse continent heeft Vogelaar zich altijd nauw betrokken gevoeld met de ontwikkelingen op het continent. Voor Vogelaar is dit dan ook de uitgelezen kans om zijn passie in te zetten voor een Afrikaans land (Tanzania) dat onze hulp hard kan gebruiken.

voorlopig enige Nederlander doet Maarten Vogelaar mee.

Mount Kilimanjaro beklimmen is niet uniek. Mount Kilimanjaro beklimmen in vijf dagen met 200 paraglidepiloten en er vervolgens vanaf vliegen wèl. In februari 2013 is het zover; als enige Nederlander neemt paraglidepiloot Maarten Vogelaar (32) uit Eindhoven deel aan het unieke klim- en vliegevenement Wings of Kilimanjaro.

Recordpoging “Tweehonderd avonturiers uit de hele wereld vliegen vanaf het dak van Africa om mensen in nood op de grond te helpen.” Zo luidt het motto van Wings of Kilimanjaro. Een uniek klim- en vliegevenement op sportief èn maatschappelijk gebied.

Op sportief gebied, omdat de groep van paraglidepiloten een aantal wereldrecords hoopt te verbreken, namelijk die van hoogste start als groep en die van grootste opgetelde afdaling van de groep.

Op maatschappelijk gebied, omdat het evenement bijdraagt aan bijzondere projecten voor water, natuur en onderwijs voor de bevolking van Tanzania. Het geld voor deze projecten wordt bijeengebracht door de paraglidepiloten zelf. Iedere piloot die deelneemt aan het evenement is verplicht $5000 te verzamelen voor de Tanzaniaanse projecten. De organisatie van Wings of Kilimanjaro hoopt zo bij te dragen aan een beter Tanzania.

“Mount Kilimanjaro is het platform en het middel waarmee we ons doel kunnen bereiken. Wings of Kilimanjaro wil deze unieke kans gebruiken om humaniteit, medeleven en vrijgevigheid in ons allen boven te brengen,” aldus de organisatie van Wings of Kilimnajaro.

Speciaal voor dit evenement heft de regering van Tanzania tijdelijk het verbod op van paragliden, hangliden en mountainbiken in het Kilimanjaro National Park.

Uw hulp is hard nodig Op dit moment is Maarten Vogelaar hard aan het trainen om fysiek in conditie te komen. Met hulp van Personal Trainer Duane Welsh van Inmotion-training wordt Vogelaar klaargestoomd om de beklimming mentaal en fysiek aan te kunnen. Action Air Sports stelt een speciaal harnas ter beschikking aan Vogelaar met een reserveparachute.

Als deelnemer aan de Wings of Kilimanjaro legt ook Vogelaar $ 5000 in voor de Tanzaniaanse projecten. En daarbij heeft hij uw hulp hard nodig. Heeft u interesse in het verhaal van Maarten Vogelaar en wilt u als bedrijf of particulier deelnemen als sponsor of (anonieme) donateur? Kijk dan op onderstaande links voor meer informatie. Uw bijdrage is zeer welkom.

Voor meer informatie en donaties Blog Maarten Vogelaar: www.wok2013.fly.to Website Wings of Kilimanjaro: http://wingsofkilimanjaro.com Donaties: http://wingsofkilimanjaro.com/index.php/pilots/official-pilots/ netherlands/maarten-vogelaar/ 

Nederlandse deelnemer Maarten Vogelaar is een paraglider in hart en nieren. Sinds zijn eerste paraglidevlucht in 1999 is hij verknocht aan deze sport. Hij is

11

Wedstrijd

Topacropiloten strijden in Sonchaux

Het grootste acro-evenement van de wereld vond eind augustus plaats aan het meer van Genève:

de Sonchaux Acro Show 2012. Wouter Janssen was erbij.

12

Tekst en foto’s: Wouter Janssen De opblaasbare biertent staat, de muziek draait, het publiek zit klaar en de zon schijnt.

Een schorre Zwitser brult enthousiast door de microfoon. Twee schermen starten hun gelijktijdige acroprogramma. Eerst infinity tumbling, dan een misty-flip naar helico en vervolgens een mactwist en groundspiral met landing op het vlot om de run compleet te maken. Voor de wedstrijd zijn de twaalf beste acro piloten uitgenodigd en deze vliegen per tweetal naar beneden. Een jury beoordeelt de runs en de piloot met de hoogste score gaat door naar de volgende ronde.

Een nek aan nek race met de acro wereldtop.

Eliot Nochez wint na drie dagen battles, voor Horacio Llorens en Adrian Hachen.

Tussen de wedstrijdrondes door starten er tandemschermen. Basejumpers springen achterstevoren uit het passagiersharnas en maken meerdere saltos. Het enthousiasme van het publiek bereikt een piek. De opluchting is duidelijk merkbaar als de basejumpers op lage hoogte hun parachutes openen.

Nog net tijd voor een bochtje en dan een doellanding op een van de twee opblaasbare vlotten. Het uitbundige gejuich van het publiek wordt abrupt verstoord door brullende turboprops. De negen Pilatus toestellen van een zwitsers demo team komen laag over het water aanvliegen en verzorgen een prachtig programma. Een helicopter van Heli Alps zorgt gedurende de dag voor verkoeling door op een paar meter hoogte water richting het publiek te blazen. Nadat de heli hoogte heeft gemaakt springen er een paar skydivers en paragliders uit. De brullende zwitser heeft geen stem meer over en het publiek juicht aan een stuk door.

Dit is de Sonchaux Acro Show. Drie dagen lang spectaculaire shows tijdens het grootste paragliding acro-evenement ter wereld.

Professioneel georganiseerd door de lokale club Rochers de Naye Vol Libre en de school van Alain Zoller, Flyriviera. Helaas kon dit jaar de zaterdagavond paragliders met vuurwerk show niet doorgaan vanwege slecht weer.

Gelukkig was het gezellig in de opblaasbare biertent. Hier werd op een geĂŻmproviseerd dj-podium tot in de late uurtjes opzwepende muziek gedraaid. Wederom een zeer succesvolle en spectaculaire Sonchaux Acro Show.

Ondanks de twijfelachtige weersvoorspelling kon er volop gevlogen en genoten worden.

13

Acro

Acro paragliding een populaire Een groep acropiloten uit Zwitserland richtte de Swiss Acro League op. Doel: de snel groeiende acroscene in het Alpenland te ontwikkelen en bij een groter publiek op de kaart te zetten. Wouter Janssen mocht een weekend met de Zwitserse talenten meetrainen.

In de afgelopen vijftien jaar is acro paragliding uitgegroeid tot een populaire bezigheid. Deze snel groeiende spectaculaire tak van de paraglidingsport wordt door een steeds grotere groep paraglidingpiloten beoefend. Tijdens het wereldkampioenschap in 2006 deden er twintig verschillende landen mee. Het zwitserse team behaalde tijdens dit kampioenschap de derde plaats. Dit resultaat was aanleiding om een zwitserse acro club te vormen onder de naam Acroleague.

Het doel van deze club is niet alleen om Zwitserland te verdedigen tijdens de wedstrijden, maar ook beginnende acropiloten te trainen en het verzorgen van acro shows.

Wie zijn ze?

Het team zelf bestaat uit een groep piloten, tegenwoordig uitgegroeid tot zo’n dertig leden, een teambegeleider en een oďŹƒcial die nauw samenwerkt met de SHV-FSVL, de zwitserse paragliding organisatie. Het doel is om een controleerde acro scene te creeren waarbij piloten op een veilige manier het acro vliegen kunnen beoefenen.

Door de vriendschappelijke samenhang binnen het team leren de piloten veel van elkaar en ontwikkelen op deze manier gezamelijk

14 22

Tekst: Wouter Janssen, foto’s: Deborah Hotz

bezigheid

nieuwe manoeuvres. Tijdens de trainingen wordt er aandacht besteed aan wedstrijdregels en vooral veiligheid.

korting voor zowel de camping als het treintje. Een leuk weekend met een goed georganiseerde en professionele uitstraling.

Trainingen Er zijn een aantal locaties in Zwitserland waar door de Acroleague trainingen worden gegeven. Axalp in de buurt van Interlaken is een veel gebruikte lokatie voor de training, centraal gelegen en enorme hoogte boven het water. Een andere populaire steek is in het zuiden van Zwitserland. Aan het meer van Lugano ligt Monte Generoso (1704m). Direct aan het water bevindt zich een camping met landingsplaats. Een busje rijdt je in vijf minuten naar het treinstation van Capolago (274m). Vervolgens brengt een treintje je in ongeveer veertig minuten naar de top van Monte Generoso. Afhankelijk van de wind heb je nog zo’n duizend meter hoogte boven het water. Er liggen twee boten standby op het meer en elke piloot wordt gefilmd met zowel een helmcamera en vanaf de grond. Tijdens de briefing in de namiddag worden alle videobeelden geanalyseerd en besproken. Er is weinig radiocontact tijdens de vlucht maar de oefeningen worden uitgebreid besproken voor en na de vlucht. Het team krijgt een groeps-

Let’s go show De Acroleague is te boeken voor een spectaculaire vliegshow. Of het nu gaat om een filmfestival in Chamonix of tijdens Montreux Jazz, het team kan een geheel verzorgde show geven. Met synchroon acro paragliding, speedflyers en basejumpers heeft de Acroleague al meerdere malen het publiek versteld doen staan. De Acroleague is een geweldig inititief van oprichter Gilles Berruex, testpiloot bij Alain Zoller. De club groeit elk jaar en het niveau wordt steeds hoger. Een paar piloten vliegen mee in de wereldtop en scoren hoog tijdens de acrowedstrijden. Omdat de Acroleague voornamelijk leden heeft in het westelijke deel van Zwitserland is er inmiddels een soortgelijke club opgericht voor centraal Zwitserland genaamd de Acroclub Zentral Schweiz (AZS).

Ondanks de gewaagde stunts en het enigzins verkeerde imago van adrenalinejunkies zijn de leden stuk voor stuk bescheiden maar zeer gedreven piloten van topniveau die graag hun passie delen met anderen!

Meer info: www.acroleague.ch

15 23

KNVvL

Duinsoaren eindelijk legaal Tekst: Chris Borra en Erik Louwes Foto’s: Bastienne Wentzel, Leonard Bik

maar vraag niet hoe Download op de website van de KNVvL de folder over duinsoaren. http://www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen/zelfvliegen/soaren

16

Duinsoaren is in Nederland eindelijk legaal. We kunnen gebruik maken van de hoogte van de duinen en de laminaire wind vanuit Na jaren vergaderen, lobbyen en aandringen is eindelijk het duinsoaren voor delta’s en paragliders formeel geregeld. Maar de mooie kant van de medaille heeft ook een keerzijde. Want het soaren is nu op een absurd complexe manier geregeld.

“Frans Kafka zou er trots op geweest kunnen zijn”, illustreert Chris Borra de complexiteit.

Chris geeft een toelichting op de regelgeving, die van belang is voor iedereen die wil gaan soaren en niet het risico wil lopen op een boete door een ambtenaar die de regels of niet zo goed kent of onjuist zou willen toepassen.

Volgens de Wet Luchtvaart zijn delta’s en paragliders luchtvaartuigen. “Formeel heten delta´s en paragliders respectievelijk zeilvliegtuigen en schermzweeftoestellen. Maar die begrippen gebruikt niemand. Het is net zoals niemand rijwiel zegt, maar wel fiets.” Volgens dezelfde Wet Luchtvaart is het verboden met een luchtvaartuig op te stijgen of te landen, anders dan van of op een luchthaven. “Een luchthaven heet in de volksmond vliegveld.”

Historie van het lieren Tot ongeveer vijf jaar geleden waren onder meer delta’s en paragliders in het ´Besluit inrichting en gebruik niet aangewezen luchtvaartterreinen’ (BIGNAL) vrijgesteld van de verplichting om te starten vanaf en te landen op een vliegveld. Ook hier was volgens Chris sprake van een Kafkaiaanse werkelijkheid. “Je stelt eerst vast dat er terreinen zijn die niet als luchtvaartterrein zijn aangewezen en dan ga je toch regels opstellen voor de inrichting en het gebruik daarvan als zouden het toch wel vliegvelden zijn.”

Toen werd de ´Regeling Burger en Militaire Luchtvaartterreinen´

zee om vanuit de lucht te genieten van de kust en het water.

Dat lijkt goed nieuws en dat is het ook wel. Met de nodige mitsen en maren, vindt Chris Borra.

(RBML) ingevoerd. Dat was een stelsel van wijzigingen van de Wet Luchtvaart, waarmee de bevoegdheden over alle kleinere vliegvelden aan de provincies werden overgedragen, Als onderdeel daarvan werd in de Wet Luchtvaart de definitie van een Luchthaven opgenomen: ´een terrein geheel of gedeeltelijk bestemd voor het opstijgen en het landen van luchtvaartuigen´.

Omdat delta’s en paragliders luchtvaartuigen zijn, is daarmee elk terrein waar ze opstijgen en landen dus een luchthaven.

Voor lierterreinen werd daarbij, op intensief aandringen van de KNVvL, een aparte regeling getroffen. Lierterreinen zijn weliswaar volgens de wet ´Luchthavens en ze moeten daarom voldoen aan een aantal regels uit de ´Regeling veilig gebruik luchthavens en andere terreinen´ (RVGLT), maar ze hoefden geen door de provincie uitgegeven

luchthavenbesluit of luchthavenregeling te hebben. “Op zich was dat al een rare constructie, maar de divisie Luchtvaart van de Inspectie Leefomgeving en Transport wilde per se, dat er aan liervelden wettelijke eisen gesteld werden, die dan geïnspecteerd konden worden.

De constructie is overigens erg merkwaardig, omdat de regels die nu door de minister aan de liervelden zijn gesteld, exact dezelfde zijn als de regels die de KNVvL al gedurende tientallen jaren in zelfbeheer aan de liervelden stelde.”

Nu het duinsoaren Voor duinsoaren lag het nog moeilijker. Volgens de definitie in de Wet Luchtvaart is elk terrein waar luchtvaartuigen opstijgen of landen een luchthaven.

Alle plekken aan de kust waar gesoard wordt, dus vrijwel de hele Nederlandse kust, is dus

Nieuw succes KNVvL De KNVvL heeft met het ‘legaliseren’ van duinsoaren een belangrijk nieuw resultaat geboekt in het beschermen en uitbreiden van de paraglidingmogelijkheden in Nederland. In 2009 dreigde het einde van paragliden in Nederland. Van toestemming voor soaren was helemaal geen sprake, behalve op de oorpsronkelijke deltavliegstekken Zoutelande en Langevelderslag. Nu zijn liervliegen en soaren officieel toegestaan. Volgens het afdelingsbestuur is dit vooral ook te danken aan de jarenlange inzet van de KNVvL en met name Chris Borra in de discussies met de overheid. ,,Belangrijk is dat we de legalisering niet in gevaar brengen. Laten KNVvL-leden respect tonen voor het duinlandschap en zich waardig gedragen´´, zegt André Bizot die vindt dat we de toekomst voor duinsoaren nu in eigen hand hebben en niet mogen verspelen.

17

een luchthaven! Het is dus een luchthaven die overigens wel weer is vrijgesteld van het hebben van een luchthavenbesluit of luchthavenregeling.

Maar dit zou wel betekenen dat alle soarstekken langs de kust zouden moeten voldoen aan de ´Regeling veilig gebruik luchthavens en andere terreinen´ (RVGLT). Chris kent de plekken langs de kust die geschikt zijn voor soaren: “Aan die eisen voldoen de meeste soarstekken sowieso niet.”

Bovendien zou er voor elke soarstek een exploitant en een beheerder aangewezen moeten worden. Die moet onder meer voor zorgen dat de baan, taxibaan of landingsplaats zijn gemarkeerd met een doelmatige markering en dat een register wordt bijgehouden met voor elke vlucht de naam van de gezagvoerder van het luchtvaartuig, de aard van de vlucht, alsmede het aantal inzittenden. Ga er maar aan staan. “Het heeft de grootst mogelijke moeite gekost de regelgevers ervan te overtuigen dat zoiets niet uitvoerbaar was”, vertelt Chris over de discussies op het ministerie.

“Een simpele oplossing was geweest om in het Besluit Burgerluchthavens delta’s en paragliders toe te voegen aan de lijst van luchtvaartuigen die zijn vrijgesteld van de verplichting te starten en landen vanaf een luchthaven. Daarmee zou de oude situatie uit de tijd van de BIGNAL weer hersteld zijn.

Helaas, dat was te eenvoudig.”

Regelgeving nog complexer Na veelvuldige gesprekken en uitgebreid lobbywerk is er wel een oplossing gecreëerd, die op 23 juli in de Staatscourant is gepubliceerd. Maar die oplossing heeft de regelgeving voor het soaren nog complexer gemaakt.

De hele Nederlandse kust is nu weliswaar een luchthaven, maar daarvoor is geen door de provincie uitgegeven luchthavenbesluit of luchthavenregeling nodig en hoeft niet voldaan te worden aan de algemene aanleg-, inrichtings-, uitrustingsen gebruiksvoorschriften uit de ´Regeling veilig gebruik luchthavens en andere terreinen´.

De Nederlandse kust is dus één grote luchthaven geworden, die niet aan de eisen voor luchthavens hoeft te voldoen.

Op zich lijkt dat prima, want er lijken geen belemmeringen.

“Maar dit is niet meer aan een BOA-strandwacht uit te leggen”, vreest Chris, “Als een strandwacht met bekeuringsbevoegdheid zich afvraagt of het vliegen met delta’s of paragliders boven het duin wel is toegestaan. Die gelooft nooit dat hij op dat moment op een luchthaven staat. En het is heel moeilijk uit te leggen dat het een luchthaven is, waaraan eigenlijk geen regels zijn gesteld voor aanleig, inrichting, uitrusting en gebruik. Maar, zolang je geen lokale verboden overtreedt, is het duinsoaren met ingang van 23 juli 2012 wél legaal en toegestaan.”

Mogelijk introductie van brevetten en opleidingen voor soaren Nu het duinsoaren in Nederland legaal is geworden, komen er mogelijk opleidingen en brevetten voor duinsoaren. De KNVvL kent al opleidingen en brevetten voor liervliegen en bergvliegen.

Het Afdelingsbestuur Schermvliegen wil in de najaarsvergadering met de Afgevaardigden van de afdeling overleggen over een nieuw brevet die toestemming geeft voor duinsoaren.

“We hebben opleidingen en brevetten voor lieren en bergvliegen. De opleidingen en brevetten voor bergvliegen zijn vereist om in het buitenland met toestemming in de bergen te paragliden”, licht André Bizot toe. Hij is binnen het Afdelingsbestuur verantwoordelijk voor opleidingen en brevetten. “Voor Lieren hebben we ook opleidingen en brevetten om de Nederlandse overheid te laten zien dat we niet iedereen zomaar in Nederland willen laten paragliden. Belangrijkste is natuurlijk dat door de opleidingen de piloten de vaardigheden ontwikkelen om veilig te lieren.”

Voor soaren was er nog niets geregeld, omdat het in Nederland ook niet officieel was toegestaan. “Maar nu het is gelegaliseerd, gaan we ons voorbereiden op specifieke

Zolang je geen lokale verboden overtreedt, is duinsoaren toegestaan

14 18

opleidingen en brevetten. Want de opleidingen voor lieren en bergvliegen zijn niet goed genoeg toegespitst op het duinsoaren. Natuurlijk zijn er wel veel overeenkomsten, maar we kunnen niet zeggen ´met een lierbrevet, mag je ook soaren´.”

Hoe het er allemaal uit gaat zien, is nog niet helemaal duidelijk. “Als je soarbrevetten uitgeeft, moet je ook opleidingen kunnen geven. En als je opleidingen wilt laten geven, zijn er instructeurs met erkenningen nodig.

Aan welke eisen moeten instructeurs voldoen om zo´n erkenning te krijgen, aan welke eisen moet je voldoen om een soarbrevet te krijgen, moeten we vragen toevoegen aan het theorie-examen?”

Het Afdelingsbestuur wil nadenken over opleidingen en brevetten om piloten op te kunnen leiden, zodat het soaren langs de kust veiliger kan worden in vergelijking met de situatie dat iedereen langs de kust zou mogen soaren. “Lieren kan officieel ook zonder brevet, maar het is niet wenselijk. Daarom willen we voor soaren ook een goede opleiding ontwikkelen. Maar het belangrijkste op dit moment is: duinsoaren is eindelijk gelegaliseerd.”

KNVvL

Introductie van ‘aspirant-lidmaatschap’ Tekst: Erik Louwes De Afdeling Schermvliegen krijgt mogelijk ‘aspirant-leden’. Voor het aspirant-lidmaatschap krijgen deze ‘leden’ mogelijk een verzekering en bijvoorbeeld Riser om meer betrokken te kunnen zijn bij het schermvliegen en beter geïnformeerd te worden over de afdeling.

Tijdens de Afdelingsvergadering in het najaar wil het afdelingsbestuur een voorstel doen voor het ‘aspirant-lidmaatschap’. ,,Ons probleem op dit moment is dat we geen direct contact kunnen hebben met de bezitters van Brevet 1. Het aanvragen en uitgeven

van deze brevetten verloopt helemaal via de scholen, zoals we dat nu met elkaar hebben afgesproken’’, legt voorzitter Maarten van Eck uit. ,,Daardoor laten we de kans liggen dat we als afdeling de mensen meer informeren over schermvliegen, hen enthousiast te houden en te maken voor een vervolgopleiding en hen voordelen aan te bieden.’’

Binnen de KNVvL is het van belang dat we met de introductie van aspirant-lidmaatschap ons ledenbestand vergroten en daarmee onze relatieve invloed binnen de KNVvL. De afdeling para heeft bijvoorbeeld wel het aspirant-lidmaatschap ingevoerd en door de

Paragliders frustreren reddingsacties Dolomieten Tekst: Erik Louwes Paragliders frustreren reddingsacties in de Dolomieten.

Daardoor dreigt een vliegverbod voor paragliders in dit prachtige berglandschap.

De internationale organisatie FIVL roept paragliders op om beter rekening te houden met de gevaren en reddingsoperaties. ,,Vorig jaar hebben we zeer ernstige problemen gehad, met name bij Canazei, Col Rodella, Pordoi en Marmolade´, vertelt Luca Basso van FIVL. Behalve dat er diverse ongevallen gebeurden, ontstonden grote problemen bij reddingsacties. ,,Piloten bleven in de buurt van de helikopter vliegen. Iemand filmde vanuit de lucht de reddingsactiviteiten dicht in de 2-3-2011

_folder.pdf

Achterkantkant

13:14:01

! REDDINGSDIENS Bij het naderen

groei van het ledenbestand hebben zij meer ‘stemrecht’ binnen de Ledenvergadering van de KNVvL. ,,Eén stemrecht meer of minder maakt natuurlijk niet direct verschil. Maar gezien alle discussies over overheids- en Europese regelgeving word de KNVvL steeds belangrijker. Dan is het van belang om zo veel mogelijk betrokken te zijn en invloed te hebben’’, licht Maarten toe. En tenslotte levert een groter ledenbestand ook meer subsidie van NOC*NSF op. ,,Als we meer geld hebben, kunnen we meer doen of kunnen we andere contributies wellicht wat verlagen.’’

HARNASSHOP NL

buurt van de heli. Een gewonde is bijna omgekomen, omdat redding te laat kwam doordat de reddingsdienst moest wachten op veel paragliders die het luchtruim niet hadden vrijgemaakt. In één situatie kwam een paraglider zo dicht in de buurt van de helikopter, dat de staart van de helikopter in de grond crashte.

Laat de helikopter altijd vrij in het gebied vliegen.´´ De reddingsdienst heeft in september en oktober 2011 zeventig paragliders en deltapiloten gered in het Canazei-gebied. ,,Het verschil met wandelaars en fietsers is, dat paragliders onbeleefd zijn en de regels niet respecteren´´, zegt Luca, ,,We riskeren de Dolomieten te moeten sluiten voor paragliders en deltapiloten.´´

PARAGLIDING EQUIPMENT

D-BAG ballon

RANG !

TEN HEBBEN VOOR

van de helikopter

ien ht veilig te voltoo t gsteam hun opdrac gsdiensten contac - Help de reddin ntie, waar de reddin - Luister op de freque en met u kunnen opnem aar is bereikb actief isch ter de helikop - Blijf telefon het gebied waar - Als je vliegt, mijdt

Beveilig de zone,

st lijke reddingsdien - Bel 112 of de plaatse af op de noodfrequentie stem - Indien aanwezig t op te nemen - Probeer contac

C

M

enst te

n van de reddingsdi

Y

Sta klaar om vrage beantwoorden

CM

MY

CY

CMY

K

Stop de starts

al het materiaal ind in en verwijder - Pak je scherm helikopter rotorw materiaal uit de - Verwijder al het ie zone - Evacueer de operat veiligheidszone ruime ie zone - Zorg voor een operat de uit publiek - Verwijder het

Alarm slaan

de e de periode dat Start niet gedurend de operatie zone is in helikoper actief

Maak een D-BAG van onder een ballon of vaar mee om dit te beleven.

Aanmelden: info@panchoamelia.nl

d

spanningslijn gelan

Je bent in een hoog

bereikbaar

informeer de verwondingen zijn Ook als er geen relevant is bv. een n over alles wat reddingsdienste omen dat de m. Om te voork achter gelaten scher en opgeroepen voor een n word s van het reddingsdienste n terwijl je de plaat scherm in de bome en verlat ongeval al hebt

d

of op een klif gelan

te binden. (Zie de door je stevig vast - Beveilig jezelf gingskit) ute hebt persoonlijke beveili een reserve parach gsdiensten dat je niet jezelf, klim dan - Vertel de reddin al zeker bent van - Als je niet helema n benede alleen naar

boom een scherm in een Realiseer je: dat kan veroorzaken veel nood oproepen rm z.s.m.

Verwijder het sche

aten?

- Wie ben je? , hoogte, GPS coördin - Waar ben je (locatie wanneer? d en - Wat is er gebeur van je scherm? dingen?

- Wat is de kleur van eventuele verwon - Wat is de aard mstandigheden?

- Wat zijn de weerso

Blijf telefonisch

Je bent in een boom

half uur duren een uur tot ander zijn Een redding kan dere vluchten nodig ook kunnen er meer

gsteam pas g mee dat de reddin Houdt er rekenin hakeld de stroom is uitgesc in actie komt als og ingen die een vlambo - Vermijdt alle handel zaken veroor n kunnen gsdiensten je vertelle - Doe wat de reddin de hoogspanningsleidingen van - Blijf uit de buurt

www.panchoamelia.nl

Bekijk voor meer informatie de speciaal uitgebrachte folder. www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen

19

Paradijselijk vliegen bij Paradise Beach, Zuid-Afrika, Foto: Ronald ten Berge - Action Air Sports

Wedstrijden

22

Op 22 juli vloog Hijlko Soepboer een 93,66 km FAI driehoek, goed voor een binnenlands record. Dat is een ruime verbetering van het Nederlandse record voor heren dat in juni nog werd gezet op 75,92 km door Joost Visschedijk.

Wij vroegen Hijlko om een verslag van zijn tocht.

Tekst en foto’s: Hijlko Soepboer

Hijlko Soepboer vliegt record FAI-driehoek 23

Onder het genot van een overheerlijke cappuccino log ik ‘s ochtends in op www.luchtvaartmeteo.nl waar de low level forecast het heeft over polaire lucht en slechts 5 knopen wind met een variabele windrichting op alle hoogtes. De glider forecast voorspelt een gemiddeld stijgen van 2 m/s met cumuli op 1200m. Nice!!!

Ik maak mijn GPSsen helemaal klaar door ze te voorzien van Nederlandse kaarten, routes, waypoints en airspace . Daarna verhuis ik het spul inclusief fotocamera naar mijn cockpit met geintegreerde traprelease.

Geen vlucht zonder plan en dus mijn zinnen gezet op een mooie driehoek. Welke van de zes reeds in de GPS aanwezige driehoeken het dan zou worden zou ik wel op het veld (of in de lucht) bepalen.

Inmiddels heb ik me ook aangemeld op het (besloten) forum van de Gelderse Schermvliegers waar Ruud van de Broek de lierbeurt heeft.

Vanwege de vakanties zijn er verder geen aanmeldingen en om 13:00 staan we bij de schuur van de lier in Toldijk. Na wat gebakkelij over de startrichting (de wind was nou niet echt duidelijk) besluiten we noord (lier) - zuid te gaan staan zodat we dik 500m kabel uit kunnen leggen.

Startklaar kan ik kiezen uit rugwind, crosswind of geen wind en dus ik wacht eventjes op het laatste.

Slechts 150m hoog na de eerste trek zou normaal het begin van negatief trappen betekenen maar het blijkt aardig thermisch en ik verlies weinig hoogte op de terugweg. Na nog twee trapjes durf ik er wel af (370m) waarna het met gemiddeld bijna +2 m/s gestaag naar wolkenbasis (1230m) gaat wat aardig overeen komt met de voorspellingen. Normaal zou Ruud nog even op het veld blijven maar na de steek naar de tweede wolk had ik er veel vertrouwen in en kan Ruud naar huis.

Vanaf de grond leek, vanwege een mooi wolkenstraatje, vertrek in zuidoostelijke richting het beste. Aangekomen op wolkenbasis is de

24

bel maar weinig in westelijke richting verplaatst dus met de wind hoef ik niet echt rekening te houden, dacht ik. Dat valt nog een beetje tegen en ik kom ondanks continu half speed tussen de bellen zelden boven de 38km/h en zodoende duurde het eerste been bijna 2 uur.

Hhhhhmmmm.

Normaal gesproken zou ik het eerste been met de wind mee vliegen

Geen vlucht zo mijn zinnen gezet o om zo de werkelijke windrichting en snelheid te bepalen om dan bij het eerste keerpunt te besluiten voor een driehoek te gaan of door te vliegen voor een vrije afstand. Aangezien er nu geen sprake van wind mee is, is er ook geen reden om van het plan af te wijken.

Naar het noorden dus voor het volgende been. Dit gaat aanzienlijk sneller dan het eerste been met name doordat ik niet zoveel hoef te draaien. De wolkenbasis is intussen ook nog aanmerkelijk omhoog gegaan en de wolken dragen prima zonder daarbij de controle te verliezen. Perfecte condities. Ik kom daardoor net als het eerste been geen enkel moment in de problemen. Bij Lichtenvoorde is duidelijk de zwarte cross te onderscheiden en wordt het ook duidelijk dat het achteruit gaat met de condities. De afstand tussen de wolken wordt steeds groter en de wolken zelf steeds kleiner.

Met een kleine 70 km op de teller begin ik aan het laatste been waar het me wel duidelijk wordt dat ik Toldijk niet meer zou halen. Ik heb geen idee hoeveel kilometer ik moet vliegen om er een FAI driehoek van te maken. Aangezien ik mij op 1200m bevind zou ik in ieder geval nog wel een kilometer of 12 kunnen vliegen. Bij Borculo kondigt wat

Hoe vlieg ik een Nederlands record?

Vanaf de start van het GPS-tijdperk is meedingen naar records vrij eenvoudig. Je logt in op een van de sites zoals Xcontest in dit geval, uploadt je GPS track en je dingt mee. Alle online logsites kennen drie soorten vluchten: a) vrije afstand (afstand gemeten over 5 punten van de GPS tracklog) b) vlakke driehoek (afstand gemeten over 3 punten van de GPS tracklog met name bedoeld voor out and return vluchten) en c) FAI driehoek (afstand gemeten over 3 punten waarvan de kleinste hoek tussen deze punten minimaal 28 graden moet bedragen). Bij hetzelfde aantal kilometers levert een FAI driehoek meer punten op dan een vlakke driehoek en die levert weer meer punten op dan een vrije afstand. De wedstrijdcommissie van de afdeling schermvliegen houdt zelf de Nederlandse records bij op basis van de met GPS gelogde vluchten. Er is gekozen om onderscheid te maken in dames en heren, binnenland en buitenland en de eerder omschreven vluchtsoorten. Op de site van de KNVvL is dit terug te vinden in de “Hall of Fame” (zie link hieronder) Melden van je prestatie bij de wedstrijdcommissie is al voldoende om mee te doen. Je vlucht wordt wel gecontroleerd op met name luchtruimovertredingen.

mist nog een bel aan die me op 1400m brengt waarna het toch echt afgelopen is. Op de grond geeft de GPS nog 9.82km naar Toldijk aan…

Jammer maar wel ongeveer 90km.

Ik word uit het weiland geplukt door de familie Bultman waar ik – met de pakzak op de door de kinderen aangedreven bolderkar - naar het

onder plan en dus op een mooie driehoek terras word gebonjourd en voorzien van een lekker bakje koffie. Ik heb niks gedronken en gegeten onderweg dus die gaat er best in.

De vrouw des huizes brengt mij terug naar het veld.

Uiteindelijk is het een 93.66km FAI driehoek geworden in een dikke vijf uur. Dankzij de vrijwel perfecte condities (mooie bellen, wolkjes in overvloed op relatief korte afstand van elkaar) heb ik geen moment laag gezeten en dat komt toch niet zo heel vaak voor.

Wat het verbreken van een FAI driehoek moeilijk maakt is dat met name de condities die je nodig hebt niet zo vaak voorkomen (goede thermiek en een lage de windsnelheid op alle hoogtes) en dat je de keuze voor een driehoek doelbewust en in een vroeg stadium (op zijn laatst op 1/3 van je vlucht waarvan je nog niet weet hoe ver die wordt) moet maken. Voor een vrije afstandsvlucht bijvoorbeeld vlieg je met de wind mee zoals je zeker in het vlakland eigenlijk altijd wel doet als het een beetje waait.

Dan zie je wel hoe ver je komt en of je daarmee een record hebt. Dat het een goede dag was bewijst wel dat Edwin Grootoonk en Joost Visschedijk vergelijkbare afstanden gevlogen hebben

Bekijk Hijlko’s vlucht op: http://www.xcontest.org/holland/vluchten/details:h. soepboer/22.7.2012/11:56 Meer info: http://www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen /wedstrijden/hall-of-fame

25

Wedstrijden

NKSV Finale succesvol verlopen Na eerder uitstel kon de ďŹ nale van Nederlands Kampioenschap Schermvliegen Vlakland, kortweg NKSV, in het weekend van 18 en 19 augustus toch plaatsvinden. Beide dagen kon er gevlogen worden.

Twee mooie wedstrijdtaken en een spannende ontknoping waren het resultaat.

Oorspronkelijk was de finale van de NKSV gepland in juni. Maar vanwege het onvliegbare weer, kon de wedstrijd toen helaas niet doorgaan. Gelukkig liet de organisatie het daar niet bij, en zette alsnog een finale voor het weekend van 18 & 19 augustus op poten. En met succes.

In de aanloop naar het weekend werd de vliegverwachting steeds beter en de 16 deelnemende piloten werden per SMS uitgenodigd. Op de eerste dag was het warm, erg warm. En met weinig wind was het een uitdaging om alle piloten op tijd de lucht in te krijgen. Maar het lukte, en het was nog thermisch ook. De taak van de 1e dag was startcylinder 6km, finishcylinder 42km, wat de race bracht op 36km in totaal.

Er werden respectabele afstanden afgelegd. Marcel Bourgondien won de taak met 30,2km gevolgd door Hijlko Soepboer (17,1km) en Jaques van Muijen (16,3km) die daarmee de 3e plek voorlopig overnam van Pierre van Bragt. Maar er kwamen ook verhalen van gemiste bellen

26

en knarsend uitzakken. Toen ’s avonds alle vluchten gelogd waren, bleek de top van het klassement behoorlijk te bewegen.

Marcel Bourgondien op 1, Hijlko Soepboer nog steeds op 2. Maar het gevecht om de derde plaats was in alle hevigheid losgebarsten. Jacques van Muijen en Pierre van Bragt stonden zo dicht bij elkaar, dat het onmogelijk te voorspellen was hoe het af zou lopen.

Turbulente dag De verwachtingen waren hoog gespannen toen, door het

aanhoudende goede weer, de volgende dag nog een wedstrijdtaak gevlogen kon worden.

De taak werd gezet op een race van 32km, start 8km en finish op 40km. Het was mogelijk nog warmer dan de vorige dag. Dat was wel even afzien voor de grondploeg, die in de felle zon de ene piloot na de andere aanhaakte, wegstarte en oplierde. Tegen drie uur in de middag werden de weersomstandigheden ook lastiger. De wind nam toe, het werd turbulent en het startwindow werd uit voorzorg gesloten.

Verse kampioen NK Precisie Stand Up Tekst: Huub Coumans, Foto Henry Lemmen

Tekst: Marteniek Bierman Foto’s: Maaike Zijderveld

Gelukkig was het een uurtje later weer wat rustiger, zodat de rest van de piloten ook veilig konden starten. Wel kregen ze te maken met toenemende afscherming, wat de thermiek niet bepaald makkelijker maakte. Ook nu weer mooie afstanden. Max Stek won met 26,5km, gevolgd door Marcel (23,4km) en Atze Das (19,2km). En Pierre vloog 2,1km verder dan Jaques om het spannend te maken. Het was dan ook een beste klus om iedereen weer op tijd bij het Proathuus (het hoofdkwartier van de wedstrijd) te krijgen. ’s Avonds kwam het er op aan. Hoe zou de ranglijst er uiteindelijk uit zien? Vooral die derde plaats….Jacques, Pierre, of toch Jacques? Uiteindelijk werd het Pierre. Tijdens de prijsuitreiking werden de winnaars met medaille en goede wijn in het zonnetje gezet, en er waren lovende woorden voor de organisatie en de sponsors.

De NKSV finale 2012 was een groot succes en…’we stonden daar te juichen op dat land, ons vlakke land’.

Deze N.K. Precisie Stand Up was gepland op 16 juni met een uitwijk naar de 23ste. Maar op beide dagen kwam de regen met bakken naar beneden en was er ook veel te veel wind. Kortom herfstweer in juni.

Dus? Nieuwe data zoeken in een overvolle vliegkalender, en dat is lastig. Van 1-8 juli de EK Precisie in Macedonië met deelname van het Nederlandse team. Daarna volgen de vakanties. In het weekend van 18-19 augustus is het NKSV. Gevolgd door de pre-WK Precisie in Sarajewo van 23-26 augustus, ook met Nederlands deelname. Dus blijft er nog over: zaterdag 11 augustus.

De organisatie was weer in handen van Falcon Air, in Horst/America. Ook hier zit een verhaal aan vast.

Afgelopen winter opperde het Bestuur Schermvliegen, om meer scholen en clubs bij de organisatie van de N.K. Precisie te betrekken. Immers, er staat op de takenlijst voor brevet-2 een taak over doellandingen. Je weet wel, ‘in 4 pogingen moet je zeker 3 maal binnen 15 meter van dat doel landen’. Er ging een brief van het Bestuur Schermvliegen naar alle Nederlandse clubs en scholen, met de vraag : Wie heeft interesse, om de NK Precisie Stand Up dit jaar te organiseren? Technische ondersteuning zou van mijn kant komen, en de afdeling zou financieel garant staan. Blijkbaar had niemand interesse. Er kwam helaas geen enkele reactie.

Dan de wedstrijd zelf. Doordat de wedstrijd al twee keren was uitgesteld ging dit ook ten kos- te van het aantal deelnemers. Toch werd er daarom niet minder gestreden voor de ereplaatsen. In de briefing werden de voornaamste regels nog een keer doorgenomen, voor die dag. Na de ‘driftersvlucht’ ging de wedstrijd dan van start. Al gelijk in de eer-

De resultaten van de NKSV zijn te vinden op http://www.goxc.org/nksv/

27

ste ronde werd er goed gescoord door de favorieten voor eremetaal. In de tweede ronde had de zon al zijn werk gedaan, en werd het scoren moeilijker, vanwege de thermische omstandig-heden. De PTNvliegers hadden zich toen al op kop genesteld. ’s Middags werd het helemaal rommelig in de lucht om goede doellandingen te kunnen maken. Het rammelde dan ook goed in het klassement. Toch werd de derde ronde nog afgewerkt. Er volgde na die derde ronde een briefing met de deelnemers.

Vanwege de thermische omstandigheden boven de doelcirkel, maar vooral ook op de startplaats werd er besloten, om het bij deze drie rondes te laten om problemen te voorkomen. Om een geldig Nederlands Kampioenschap Precisie te hebben zijn er drie geldige rondes nodig, en die hadden we. Daarna werden de scores geteld en kon het individueel en teamklassement opgemaakt worden. Het bleek dat we een hele ‘verse’ kampioen hadden, Lino de Wit van P.T. Nistelrode, voor zijn clubgenoot Ad van den Akker. Ook bij de teams was het team van Nistelrode deze keer de sterkste UITSLAGEN : Individueel : 1. Lino de Wit P.T. Nistelrode 0.75 mtr.

2. Ad van den Akker P.T. Nistelrode 6.51 mtr.

3. Peter Moree Sky Rebels 8.81 mtr.

Teams 1. P.T.Nistelrode 29.27 mtr.

(Lino de Wit – Ad van den Akker – Erik Lemmen) 2. Falcons Oet Rooy 39.38 mtr.

(Huub Coumans – Paul Hendriks – Huub Hendriks) 3. Sky Rebels

57.48 mtr.

(Aart de Harder – Peter Moree – John Otterspeer)

Lieren

Vliegen in het naseizoen

Valt er nog wat te beleven in Nederland?

De wintermaanden komen eraan, het

aantal Nederlandse tracklogs op XContest neemt af en liercursussen worden van oktober tot maart weinig gegeven. Vliegen in het naseizoen klinkt niet zo spectaculair: het is koud, er is weinig thermiek en

waarschijnlijk maak je korte vluchtjes. Veel Nederlandse piloten boeken reisjes naar Turkije, India en Marokko. Betekent dit dat er in Nederland helemaal niets te doen is op vlieggebied in de maanden oktober, november, december? Om te zien of er nog vluchten van betekenis zijn gemaakt, duik ik in de archieven van XContest en diverse fora. Een terugblik op de wintermaanden van vorig jaar laat zien wat we de komende maanden mogen verwachten.

Tekst: Karlien Engelen Foto’s: Maaike Zijderveld - iolar fotografie

28 16

De vluchten die op XContest gelogd worden zijn over het algemeen overlandvluchten. Korte vluchtjes – heerlijk om te vliegen maar weinig spannend – vind je er bijna niet terug. Een blik op de logs van XContest levert het volgende op: In oktober 2011 is er vanuit Italië (Norma en Bassano) en India (Bir Billing) lekker gevlogen actief gelogd door de Nederlanders. Afgezien van enkele ‘2 km’ vluchtjes op Getelo zijn er vanuit Nederland geen vluchten gelogd. In november is het vooral Spanje dat de klok slaat. Ik vind nog één vlucht uit Getelo: 1.8 km, waarvan het grootste deel boven de wolken. Aan de tracklog te zien was dit niet meer dan één lineaire liertrek en in een bochtje terug naar de start. In de maand december zijn er door Nederlandse piloten alleen vluchten gelogd vanuit Zuid-Afrika (De Aar). Ook in januari en februari worden er vooral vluchten gelogd vanuit Zuid-Afrika. De laatste goede overlandvliegdag in Nederland was op 25 september. Die dag is er vanaf Toldijk nog meer dan 30 km is gevlogen. De verwachting voor het naseizoen ziet er voor thuisblijvers dus niet hoopvol uit.

Fijne vluchten hoeven natuurlijk niet lang te zijn. Om je starts en landingen te oefenen en het ‘gevoel’ met je glider te behouden zijn korte vluchtjes ook prima. Die vinden we op XContest niet terug, dus duik ik in het forum van Paragliding Holland om te zien wat daar nog gebeurt in het najaar. Op 2 oktober 2011 wordt er geschreven over mooie avondvluchten in Roodkerk en Houten: vliegen met de ondergaande zon en een boterzachte lucht. Half november wordt er nog een fijne lierdag vermeld, wederom met tandems en een mooie mistige onder-

" !

gaande zon. De eerstvolgende vlucht daarna die besproken wordt op het forum is van 15 januari 2012. Midden in de winter maken enkele liercursisten hun eerste vlucht en wordt er zelfs wat gethermiekt, waardoor een vluchtje geen 5 minuten duurde maar 20 minuten. Het kan dus wel in de winter‌ of kwam het alleen door de megastallen die voor wat ‘stijgende’ lucht zorgen? Een extra blik op XContest laat zien dat dit geen toeval is: op 15 januari 2012 is er ook in Bentelo genoeg thermiek om anderhalf uur boven het veld te dobberen!

Wintervliegen Mocht je in de winter op stap gaan, let dan op goede kleding. Een goede overall doet wonderen, omdat je dan geen wind onder je trui of jas hebt. Thermobroeken en -shirts zijn aan te raden en een dubbel paar sokken is ook niet gek. In een skibroek of -pak kun je trouwens ook uitstekend vliegen. Warme handschoenen zijn onmisbaar evenals iets om je oren en kin te bedekken als je geen integraalhelm hebt.

Als er een goed grondoefenwindje staat, kun je op die manier warm blijven. Vergeet niet een thermoskan met warme chocolademelk en wat dekens voor de lierman. De drempel om op een koude dag het lierterrein op te zoeken is hoog, maar het uitzicht op een herfstlandschap (of zelfs besneeuwde weilanden) is erg bijzonder. De speciale ervaring om te vliegen buiten het Nederlandse vliegseizoen maakt dit toch de moeite waard.

Naast het vliegen worden er tijdens de wintermaanden veel randactiviteiten georganiseerd. Je kunt je noodchute vouwen, leren voor het theorie-examen en lezingen bezoeken. Veel piloten grijpen de rustige maanden aan om alle vliegfilmpjes te bewerken en online te zetten.

Reisje boeken of thuisblijven Na deze inventarisatie van vliegmogelijkheden in het naseizoen rest de vraag: zal ik een mooie reis boeken naar een warm land, of kom ik in Nederland ook aan mijn trekken op vlieggebied? Is het voldoende om je glider zo nu en dan uit de zak te halen om het vlieggevoel niet te vergeten, dan bieden de Nederlandse lierterreinen genoeg vertier in najaar en winter. Maar afstanden vliegen lijkt er echt niet in te zitten. Soaren aan de kust is natuurlijk wel een goede optie. De wind is ook in de wintermaanden vaak west en van de juiste sterkte. Heb je dit jaar nog te weinig vlieguren gemaakt, dan doe je er goed aan om vanaf oktober een onderkomen te zoeken in een exotischer oord.

Wanneer je weer terug kunt komen? Afgelopen jaar was er vanaf april weer genoeg te beleven in Nederland. Tot dan!

2917

$$$ ! " # !

Recensies

Tekst: Peter Blokker

Een kijkje achter de acroschermen Film: Evolution Taal: Engels Duur: 18 minuten Online kijken: http://justacro.com/ news/120520/premier-evolution-acro-paragliding Prijs: Gratis, en dat in HD! Het afgelopen half jaar hebben we het zonder dvd-releases te stellen. Tijdens de Coupe Icare zullen er uiteraard weer interessante premières voorbij komen. Totdat die vliegavonturen op schijf staan moet de diehard leunstoelavonturier, die in het vliegseizoen nog tijd heeft om filmpjes te kijken, het internet maar afstruinen. Zelf heb ik niet het geduld tien minuten te kijken naar een onversneden filmpje van een ruisende helmcam, gemonteerd op het onrustig bewegende hoofd van een nerveuze piloot, maar ook op YouTube is zo nu en dan een uitschieter tussen de pulp te vinden. Zo publiceerde Pál Takáts half maart de release van een film over de ontwikkeling van het acrovliegen. Op zijn website Justacro.com is de film in HD te bekijken. De film verhaalt over Organya, de internationaal bekendste acrospot in de Spaanse Pyreneeën.

Naast Pál komen ook andere sterren uit de scene aan het woord, waaronder Francois Ragolsky, Lino Oehl, Felix en Raul Rodriguez, Joel Denzler, Theo de Blic en Marvin Oger. De korte maar inhoudelijk rijke film laat enerzijds de geschiedenis van het acrovliegen en de potenties van de ultieme oefenstek Organya zien, anderzijds een sneak-peak van de ontwikkeling van nieuwe manoeuvres met Pál Takáts als architect. Esfera, Corkscrews, Booster en snelle combi’s en overgangen als de Joker, Cowboy en Bull-Ride. Ook wie al kriebels krijgt bij de namen van deze capriolen en zeker geen plannen heeft om zich over het scherm te laten katapulteren, zal volop genieten van de professionele opnamen en het pakkende verhaal. Gratis, slechts 18 minuten kostbare vliegtijd… kijken dus!

Verrassend eenvoudig, toch compleet Android App: AndroGlide Piloten die op zoek zijn naar een trackingapp speciaal ontwikkeld voor paragliden met een Android toestel hebben de keuze uit Gaggle, XCSoar en AndroGlide.

Gaggle is een prima applicatie (zie Riser 48) en oogt professioneler dan AndroGlide. Tijdens de vlucht geeft Gaggle meer informatie en een kort vergelijkend onderzoek deed mij besluiten met Gaggle te vliegen. AndroGlide bleef slechts als icoon op het venster staan, tot ik op een rebelse dag het programma een tweede kans gaf. Inmiddels ken ik de beperkingen van Gaggle en zo vallen de positieve features van AndroGlide direct op. De eenvoudige bediening (grote knoppen) en duidelijke afleesbaarheid (een voordeel van minder informatie) zijn de meest opvallende. Op het hoofdvenster is de kaart afgebeeld met je huidige positie en eventuele nabijheid van verboden luchtruim, daaronder met grote cijfers verticale snelheid, horizontale snelheid en hoogte. Sprak ik bij de recensie van Gaggle over de onmogelijkheid om met een satellietkaart (Google maps) in beeld te vliegen, door AndroGlide wordt dit wel ondersteund.

Het opslaan van een tracklog en het exporteren daarvan (in GPX formaat) functioneert probleemloos. De applicatie wordt pas echt krachtig als je het “Data Pack” installeert van het land waar je gaat vliegen.

In een oogwenk is de app uitgebreid met restricted airspace, start- en landingsplaatsen, weer- en windkaarten. De informatie over de start- en landingsplaatsen is wel erg summier en is zeker geen vervanger voor de app Paraglidingmap. Zowel de applicatie als de Data Pack’s worden regelmatig verbeterd en aangevuld, een app om in de gaten te houden!

30

Het vervolg op standaard leerboek Boek: Nestflucht 2 Auteur: Michael Nesler Formaat: paperback, 168 pagina’s Bestellen: www.profly.org ISBN nummer: 9 783940 988027 Prijs: € 32,90 excl. verzendkosten Sinds kort ligt de tweede oplage van Nestflucht in de winkel, een volledig bijgewerkte en herziene uitgave. “Wie een saai standaardleerboek verwacht, zal zich verwonderen!”, aldus de auteurs Nesler en Öchsl. Al bij het vluchtig doorbladeren van het imposante boekwerk moet ik ze gelijk geven. Geen standaard leerboek dus, ook geen echt fotoboek, maar iets daartussenin. Wie voor het behalen van een theoriecertificaat voldoende heeft aan de voorradige Nederlandstalige literatuur, maar later in zijn “vrije vliegcarrière” toch wat praktische theorie wil opdoen (en geen moeite heeft met de Duitse taal) komt in dit boek volledig aan zijn trekken. Het is verrassend hoe weinig dit boek de basistheorie overlapt. Bij andere theorieboeken die wat dieper op de materie ingaan komt veel van de theorie bekend voor, terwijl ik in dit boek geen pagina over heb geslagen.

Rechtsonder op het cover staat enigszins onopvallend “paragliding secrets” als ondertitel.

Bescheiden geplaatst, maar niet gelogen!

Want wie heeft eerder serieus geschreven over de extreme afdaaltechniek, waarbij een stabilolijn net zolang wordt binnengehaald tot je het schermdoek in je handen hebt?

Naast vele minder rigoureuze en eenvoudiger in de praktijk toepasbare moderne technieken staat het boek ook nog eens vol met prachtige foto’s.

Michael Nesler en Gudrun Öchsl verraden in dit boek wat vele “profi’s” graag geheim hadden gehouden!

FOTOWEDSTRIJD

Wie stuurt ons de mooiste foto?

Het kan niet anders of er zijn tientallen, zo niet honderden prachtige paraglidingfoto’s in jullie archieven.

Die willen we graag zien! Daarom organiseren we vanaf nu voor voor elke uitgave van Riser een fotowedstrijd.

Hoe doe je mee?

Stuur je foto naar: riser.schermvliegen@knvvl.nl met als onderwerp ‘Fotowedstrijd’ gevolgd door je naam.

Leg in een of twee zinnen uit wat er op de foto staat, waar hij genomen is en door wie.

De foto moet minimale resolutie hebben van 2400 bij 3300 pixels (ongeveer 8Mp).

Voor een centerfold hebben we ongeveer 4800x3300 pixels nodig (15Mp).

Wat levert het op?

Voor niks gaat de zon op. Dus wanneer je wint is je beloning de eeuwige roem, publicatie van je foto in Riser en een mooie prijs!

De redactie kiest per uitgave van Riser een winnaar en een tweede en derde prijs.

De kleine lettertjes De deadline voor het meedingen naar de fotoprijs valt samen met de deadline voor tekst. Stuur je te laat in, dan doe je automatisch mee voor de volgende uitgave. Je kunt alleen foto’s opsturen die je zelf hebt gemaakt. Door het opsturen van je foto naar Riser geef je ons het recht je foto te publiceren en in het archief te houden voor latere publicaties die met Riser te maken hebben, zonder verdere vergoeding of voorafgaande toestemming.

De prijzen wisselen per keer, er kunnen geen rechten worden ontleend aan de belofte van een prijs, noch kan de prijs worden ingewisseld voor geld.

De redactie beslist over de uitslag, daar wordt niet over gecorrespondeerd.

Kleintjes van Skywalk Skywalk brengt de Tonka op de markt, naar eigen zeggen een ‘15 m2 projectiel’ gebaseerd op de Arriba2. Het is dus een echte paraglider vergelijkbaar met de Nova Ibex, zeggen de Duitsers. Het is een drielijner met een EN-D klassificatie. Hij heeft 44 cellen en een strekking van 5.3. Het is bedoeld als zeer snel en reactief scherm voor ervaren piloten, zowel in de thermiek als voor het soaren. Hij zou ook geschikt zijn als lichtgewicht scherm voor Hike&Fly. Voor een testvlucht kun je terecht bij Pancho and Amelia ASET BV.

31

Nieuwtjes

Tekst: Peter Blokker

Filmen en fotograferen met een volgcamera Handige knutselaars hebben er al mee geëxperimenteerd en we hebben ze allemaal wel eens gezien. Foto’s van piloten in volle vlucht, van achteren vastgelegd met een “chasecam”. Het bewegingsgedempt ophangen van een camera aan het scherm was geen eenvoudige opgave. Inmiddels zijn er twee kant en klare systemen in de handel, waarmee je de knutselfase kan overslaan, de Panoflyer en de Glidecat. De Panoflyer bestaat uit een deelbare carbonstaaf, met aan de voorzijde een montagemogelijkheid voor GoPro modellen en aan de achterzijde een gewone badmintonshuttle ter stabilisatie. Met de bijgeleverde lijnenpartij kan de Panoflyer opgehangen worden aan de middelste remlijnbevestigingen. Het systeem is eenvoudig, licht (62 g) en met € 79,- voordeliger dan de Glidecat. Daarentegen biedt de tweemaal zo zware Glidecat (108 g) voor € 109,-de mogelijkheid om de camera zowel horizontaal als verticaal iets gedraaid te bevestigen, zodat de camera bij een excentrische ophanging de piloot meer van opzij kan filmen.

Glidecat levert ook accessoires om andere camera’s dan GoPro’s te kunnen monteren. Beide systemen leveren fraai beeldmateriaal op, maar oplettendheid is geboden want het risico dat de volgcamera je bij wilde vliegmanoeuvres of turbulente omstandigheden inhaalt en zich tussen de stuurlijnen verhangt is altijd aanwezig.

GoPro van de troon?

Sony claimt een serieuze concurrent van de populaire GoPro helmcamera te hebben. De Sony Action Cam is een full HD camera die beelden opneemt met 1080p resolutie en stereogeluid.

Hij kan 120, 60 of 30 beelden per seconde opnemen om zeer snelle actie vast te leggen en zonder verlies van kwaliteit vertraagd af te spelen. Verder zit er beeldstabilisatie op. Je krijgt er een watervaste behuizing bij die je op je helm of andere plaatsen kan bevestigen.

Voor een meerprijs heeft ‘ie WiFi om hem met je smartphone te kunnen bedienen. De beelden zien er redelijk goed uit maar om nou te zeggen, we zijn diep onder de indruk...

Je koopt de Sony vanaf 160 euro.

32

Massale toplanding Mont Blanc

HARNASSHOP NL PARAGLIDING EQUIPMENT

Zondag 19 augustus gaat in Chamonix de boeken in als een heel bijzondere vliegdag. Maar liefst vijftig piloten wisten een toplanding op de Mont Blanc (4807 m) te maken. Met blauwthermiek tot vijfduizend meter hoogte wisten zo’n honderd piloten de hoogste berg van de Alpen over te vliegen.

Ook tandems en acroschermen klommen naar 5.300 meter met knallende stijgwaarden van 7 m/s. Acropiloot Felix Rodriguez vestigde en passant nog een record: hij toplandde, startte weer en landde naar eigen zeggen 264 tumblings later in Chamonix. Zoveel infinities heeft nog nooit iemand na een bergstart gemaakt (wel na een sprong uit een vliegtuig of helicopter).

Het lijkt erop dat de derde week in augustus de ideale periode wordt voor deze onderneming. Vorig jaar vlogen op 21 augustus (eveneens een zondag) twintig piloten op vijfduizend meter hoogte over de top, waarvan vijf een toplanding ondernamen. In 2009 was het raak op 19 augustus en daarvoor op 13 augustus 2003. De boodschap is duidelijk: In 2013 gaat schermvliegend Nederland half augustus naar de Mont Blanc!

Laag s prijs te garan tie

VARIO GPS NAV LIVE

€ 188,00 € 360,00 € 483,00 € 610,00

www.panchoamelia.nl

Enkeldoeks de toekomst?

Revolutionair, dat is het nieuwe vleugelconcept van de Spaanse fabrikant Adrenaline zeker!

De nieuwe Batlite 1.8 is een vleugel zonder onderdoek. Ozone werkt ook al enige tijd aan een scherm zonder onderdoek (de XXlite) maar doet daar wat geheimzinniger over. Het ziet ernaar uit dat Adrenaline de Batlite 1.8 eerder in productie zal brengen. De testfase is in volle gang en de testpiloten van Adrenaline vliegen er momenteel bijna dagelijks mee. Zoals op Youtube is te zien ziet het er verrassend stabiel uit. Met 1.8 kilo voor de maat medium (2,2 kilo voor een large) worden de lichtgewichtrecords gebroken. Adrenaline wil met dit nieuwe concept de toon zetten voor een veilig, licht en betaalbaar scherm met het pakvolume van een broodtrommel. Omdat circa zestig procent minder doek en arbeid nodig is voor de productie van het scherm zal de prijs ook nog eens mee gaan vallen. Hike & Fly fanaat of para-reiziger: houd dit scherm in de gaten!

33

KNVvL

Schoolhoudersoverleg 3 november Het Schoolhoudersoverleg wordt dit najaar gekoppeld aan de Instructeursbijeenkomst op zaterdag 3 november in Motel Maarsbergen. Een van de belangrijke onderwerpen tijdens het overleg is het voorstel om het ‘aspirant-lidmaatschap’ te introduceren en te koppelen aan de uitgifte van Brevet 1. In deze Riser staat over dit onderwerp een apart artikel.

Bovendien komt de kwestie van verzekeringen aan de orde. “We hebben van alles geprobeerd om een goed overleg te krijgen met de Luchtvaartpool, maar dat heeft niet tot een bevredigend resultaat geleid. We zien dat de Luchtvaartpool verzekeringen met sommige scholen opzegt en vervolgens duurdere aanbiedingen doet; dat leidt tot onvrede.

We hebben als Afdeling en vanuit de KNVvL geprobeerd om dit probleem te bespreken en op te lossen. Maar dat is niet gelukt.

We zullen dit toelichten aan de schoolhouders,� aldus Maurice Janssen die binnen het bestuur penningmeester is en ook over verzekeringen gaat.

Daarnaast komen het veiligheidsmanagementsysteem en de auditcommissie aan de orde.

Voor de schoolhoudersbijeenkomst worden schoolhouders uitgenodigd om met eigen onderwerpen te komen. De schoolhoudersbijeenkomst is aansluitend aan de Instructeursbijeenkomst.

Najaarsvergadering 16 november De najaarsbijeenkomst van de Afdelingsvergadering wordt gehouden op vrijdag 16 november vanaf 19.30 uur in Motel Maarsbergen.

Voor de vergadering worden de Afgevaardigden namens de schermvliegverenigingen en de individuele leden uitgenodigd

34

en daarnaast zijn alle leden welkom. De afgevaardigden hebben spreek- en stemrecht.

Op de agenda voor deze bijeenkomst staat onder meer: voorstel voor introductie aspirant-lidmaatschap gekoppeld aan Brevet 1, discussie verzekeringen met de Luchtvaartpool, voortgang van het veiligheidsmanagementsysteem binnen de KNVvL, aanpassingen voor de begroting en voortgang van de auditcommissie voor de opleidingsinstanties.

Luchtmachtdagen 14 en 15 juni 2013 Op 14 en 15 juni 2013 worden de Luchtmachtdagen gehouden op vliegbasis Volkel. Het Afdelingsbestuur wil daar het schermvliegen promoten. Aan schoolhouders wordt gevraagd of zij ook aanwezig willen zijn of op een andere manier hun school willen presenteren.

Verkiezingen

Afgevaardigden voor Afdelingsvergadering

Het Afdelingsbestuur houdt in het voorjaar verkiezingen voor een nieuwe samenstelling van de Afdelingsvergadering. De Afdelingsvergadering bestaat uit Gevolmachtigden namens de schermvliegverenigingen en namens de individuele leden.

De Gevolmachtigden namens de schermvliegverenigingen worden aangewezen door de verenigingen zelf. Voor de afgevaardigden namens de individuele leden organiseert het Afdelingsbestuur verkiezingen.

De afgevaardigden overleggen met het Afdelingsbestuur over het gevoerde en te voeren beleid. In de regel wordt twee keer per jaar een bijeenkomst gehouden.

Op dit moment zijn de gevolmachtigden namens de individuele leden: Leontien Kragten, Robert Beukers, Ronald ten Berge, Paul Blok en Rob van Zijl.

Logboek

Tekst: Karlien Engelen

Uit het logboek van...

Karlien Engelen

Datum: 11 augustus 2012 Start: Barchem, Nederland Landing: Hengelo (Gelderland) Scherm: Gin Sprint

Dit keer in het logboek geen lawinegevaar, onweerswolk of zuurstoftekort vanwege de extreme hoogte. De vlucht die ik maakte vanaf ons lierterrein in Barchem was mooi, relaxt en helaas niet zo lang… Toch voelde het een beetje bijzonder: Het was namelijk even geleden dat ik een lekker vluchtje maakte in Nederland en het lukte de voorgaande piloten maar niet om weg te komen van het veld. Uiteindelijk lukte het toch.

Na de vlucht volgde er een aardige analyse over de tracklogs van mij en collegavlieger Hans. De tracks toonden dat we beiden na het wegvliegen bij het veld onze route een stukje hebben verlegd en toen – met ongeveer een half uur verschil – op dezelfde plek een bel vonden. Blijkbaar komen bellen enigszins consistent op dezelfde plek los, ook als je hiervoor in het landschap geen significante aanwijzingen ziet! De analyse mondde uit in een mailwisseling over de gemaakte keuzes. De keuzes lopen uiteen van “over de dorpskern heen” en “langs de rand van de wolk” tot “bij toeval van het ene belletje in het andere struikelen”. Het (over)analyseren van vluchten leidt vaak nergens toe, maar het is leuke input voor een borrelgesprek.

Ik vond naar aanleiding van de ‘borrelpraat’ wel een leuke eye-opener: in je tracklogs kijken naar de bel waarin je hebt gedraaid, en zo te reconstrueren waar de bel moet zijn losgekomen. Het lijkt me

35

sowieso een goede gewoonte om je tracklogs, en die van je medepiloten eens te bestuderen.

In deze terugkerende rubriek nemen we een kijkje in een logboek van één van onze lezers en lichten we er een bijzondere vlucht uit. Misschien heb je ook wel een vlucht in je logboek staan met een uitroepteken in de kantlijn. Een vlucht die bijzonder voor je is, vanwege de locatie, prestatie of om andere reden. Heb je er ook nog een fraaie foto bij en kan je in ongeveer driehonderd woorden vertellen waarom dit een vlucht is die je nooit meer vergeet? Stuur het verhaal met foto dan op naar riser.schermvliegen@knvvl.nl

Lier

Officiële stekken voor vliegen over ons vlakke land, deel 6

Lierterreinen in Nederland

In elke uitgave van de riser komt wel een exotische bestemming aan bod. Maar waar vliegen wij laaglanders in het

Bijdragen en foto’s: Peter Blokker weekend of op een avondje na werktijd? Zonder een westelijke soarwind zijn we aangewezen op onze liervelden. Verspreid over het land vinden we inmiddels aardig wat vliegstekken, elk met hun eigen

Schalkwijk Langerak

charme, potenties en beperkingen. De boodschap van deze serie is duidelijk: verlaat eens voor een keer je vaste vliegbasis, trek het land in, zoek het avontuur op! Laat je met een frisse wind in het gezicht oplieren en verwerf zo nieuwe inzichten en uitzichten als gast bij een andere school of club. Ter inspiratie worden in deze rubriek telkens twee willekeurige (officiële) lierterreinen uitgelicht. De meest actuele informatie staat vermeld op de genoemde websites en check altijd even of er niets veranderd is voordat je op avontuur gaat.

36

Lierterrein Houten

LANGERAK – Nieuwe vliegstek aan de Lek

HOUTEN – Bij de vliegende boer

Adres: Melkweg of Tiendweg in Langerak Coördinaten: Melkweg: 51°55’32.64”N 4°55’14.66”O en Tiendweg: 51°56’12.90”N 4°54’57.15”O Veldlengte: 1200 meter Oriëntatie: NNW-ZZO Stekbeheer: Action Pilots Lopik Website: www.actionairsports.nl en www.facebook.com/ActionPilotsLopik

Adres: Achterdijk 9, 3998 NE Houten (Schalkwijk) Coördinaten: N 51° 58’ 55.0” E 5° 11’ 06.5” Veldlengte: 1000 meter Oriëntatie: NO - ZW Stekbeheer: Paragliding Holland Website: www.paragliding.nl/locaties/paragliden_houten.php

Bij Langerak, aan de oostzijde van de Alblasserwaard, ligt het nieuwe lierveld van de vliegclub APL. De Action Pilots Lopik / Langerak vliegen voornamelijk nog op deze nieuwe stek en soms nog op het veld in Lopik (zie aflevering 3 van deze serie, Riser 46).

Op deze locaties wordt geen les gegeven, de clubleden vliegen hier voor hun eigen plezier en er worden interne opleidingen verzorgd voor Action Air Sports. De sfeer op het veld is uiterst ontspannen; geen porto’s die continu corrigerende commando’s geven maar een verzameling enthousiaste piloten waar de essentie van het vliegen centraal staat. Geen wonder dat gebrevetteerde piloten graag als gastvlieger mee komen genieten van het fraaie uitzicht op de Lek en de Merwede. Het veld ligt voor een deel op een oude zandduin van de Lek (een zogeheten donk), waardoor het ook na een week met regen nog redelijk droog is op het veld. Bovendien geeft de ondergrond in combinatie met de lengte van het veld een goede uitgangspositie voor thermische en overland vluchten. Gastpiloten zijn welkom met eigen materiaal maar het aantal is beperkt tot vier per dag, zodat iedereen voldoende kans heeft om vluchten te maken.

Het is dan ook verplicht om je als gastpiloot aan te melden. Eenmaal aangemeld en bevestigd, wordt je ook op het veld verwacht, ook als je haar niet goed zit of de rij bij de supermarkt tegenviel.

Een vliegdag in Langerak begint met het vliegen van commerciële tandems voor Action Air Sports, meestal tot rond 13:00 uur. Of je na je liertrek nu tot de avond blijft hangen in een thermiekbel of tien glijvluchtjes maakt, iedere piloot betaalt bij aankomst een vast bedrag van dertig euro. Je kunt dan zoveel vluchten op een dag maken als je wilt, maar als gastpiloot heb je geen voorrang op clubleden. Ook wordt van je verwacht dat je af en toe een handje helpt indien het zo uitkomt.

Op boven genoemde websites staat bij vliegverwachtingen aangegeven of er plannen zijn om te gaan vliegen en of het ook daadwerkelijk door gaat.

Misschien is het, vanuit de lucht bekeken, wel het mooiste stukje land tussen Utrecht en Amsterdam. Het uitzicht over het boerenland en de slingerende Lek misstaan niet op een ansichtkaart met “Groeten uit Nederland”. Naast de vertegenwoordiging van ons land, worden ook de paragliders gesteund door de eigenaar van dit prachtige stukje boerenland. Boer Arie Bennekom vliegt zelf ook en maakt zich er samen met stekbeheerder PaHo en de gemeente Houten hard voor dat hier gelierd en gevlogen kan worden. Momenteel wordt onderzocht of de huidige vergunning, waarin slechts van 7 juli tot eind oktober gevlogen kan worden, uitgebreid kan worden indien dit geen negatief effect heeft op de weidevogels.

De nabije toekomst zal uitwijzen of we de komende jaren vaker van deze fraaie stek gebruik mogen maken.

Op het centraal in het land gelegen lierveld wordt door Paragliding Holland les gegeven, tandem gevlogen en zijn ook vrije vliegers welkom.

Niet alleen in het weekend, maar soms ook op fraaie zomerse doordeweekse dagen wordt tot zonsondergang gevlogen. Wie dus de hele (werk)dag vanachter zijn bureau naar de cumulusjes heeft zitten kijken, kan dan nog even lekker komen uitwaaien. In het voorjaar en de zomer is het regelmatig thermisch en kunnen duurvluchten gemaakt worden.

Vanwege de aanvliegroute op Schiphol (vanaf FL055) wordt een maximale vlieghoogte van 1400 meter gehanteerd. Op het forum van bovengenoemde website worden de vliegverwachtingen aangegeven en vanaf het veld bijgewerkt, kijk hier dus altijd even voor je vertrekt.

Indien er beperkingen zijn (weinig instructeurs of materiaal) wordt dat ook aangegeven.

37

Lierterrein Langerak

Contact KNVvL Bestuur Afdeling Schermvliegen Voorzitter: Maarten van Eck, voorzitter.schermvliegen@knvvl.nl Secretaris: Wouter Stigter, secretaris.schermvliegen@knvvl.nl Penningmeester: Maurice Janssen, penningmeester.schermvliegen@knvvl.nl Kwaliteitsmanagement: John Joosten, kwaliteitsmanagement.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder scholen en examens: Maurice Janssen, examens.schermvliegen@knvvl.nl, scholen.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder brevettering en opleidingen: André Bizot, opleiding.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder veiligheid en techniek: Wouter Stigter, veiligheid.schermvliegen@knvvl.nl, techniek.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder public relations en belangenbehartiging, vice-voorzitter: Erik Louwes, communicatie.schermvliegen@knvvl.nl, belangenbehartiging.schermvliegen@knvvl.nl Portefeuillehouder wedstrijden: Ruud Oudendijk, wc.schermvliegen@knvvl.nl

Agenda Vrijdag 12 oktober Deadline inschrijven theorie-examens, www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen/examens/theorie-examens Zaterdag 3 november Instructeursdag, 10.00 uur, Amrâth Motel Maarsbergen, Maarsbergen Schoolhoudersbijeenkomst, aansluitend Vrijdag 9 november Theorie-examens, 20.00-22.00 uur, Jaarbeurs, Utrecht, www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen/examens/theorie-examens Vrijdag 16 november Afdelingsvergadering, Amrâth Motel Maarsbergen, Maarsbergen Vrijdag 16 november Deadline tekst/advertenties Riser, riser.schermvliegen@knvvl.nl Vrijdag 28 december Verschijning Riser, uitgave 50 (!)

Zie voor actuele data ook www.knvvl.nl

38

Lidmaatschap KNVvL Opgave lidmaatschap KNVvL in combinatie met de Afdeling Schermvliegen: KNVvL ledenadministratie, Houttuinlaan 16A, 3447 GM Woerden, telefoonnummer 0348 - 437060. Afdelingsbijdrage: € 22,00, KNVvL-bijdrage: € 54,00.

Ongevallen/Voorvallen Elk voorval bij het schermvliegen ten gevolge waarvan letsel van enig belang aan een persoon of schade aan enig goed is toegebracht, alsmede elk voorval dat afwijkt van de normale gang van zaken en waaruit lering kan worden getrokken, moet binnen 3 maal 24 uur door of namens de betrokkenen ter kennis van de Veiligheidscommissie van de Afdeling Schermvliegen van de KNVvL worden gebracht. In geval van een opleidingssituatie moet deze melding door de betrokken instructeur worden gedaan.

Het voorval online melden op de site http://veiligheid.knvvl-schermvliegen.nl Schademelding, verzekering en informatie Leden van de Afdeling Schermvliegen van de KNVvL zijn verzekerd voor wettelijke aansprakelijkheid in hun hoedanigheid van beoefenaar van de schermvliegsport. Verzekerde som € 1.500.000,- Het polisnummer is 19.007.04 bij De Nederlandse Luchtvaartpool, Oostenburgervoorstraat 140-144, 1018 MR Amsterdam, telefoon 020-5301040.

Brevetten Schermvliegen De afgifte van Brevet 1 geschiedt door een door de KNVvL erkende opleidingsinstantie schermvliegen. Kosten € 10,- (excl. door de opleidingsinstantie te rekenen toeslagen), te voldoen aan de opleidingsinstantie die het brevet uitgeeft. De afgifte van Brevet 2 en 3 geschiedt door het Afdelingsbestuur. Lidmaatschap van de KNVvL Afdeling Schermvliegen is verplicht. Brevetaanvraagformulieren, takenlijsten en eigen medische verklaring verkrijgbaar bij scholen en via http://www.brevet.aero/schermvliegen/aanvraagformulieren.

Kosten € 17,50 over te maken op girorekening 896830 t.n.v. Afdeling Schermvliegen te Woerden; duidelijk vermelden naam en welk brevet.

Een IPPI-Card kan worden aangevraagd via www.knvvl.nl/schermvliegen, kosten € 12,-. Een FAI-sportlicentie moet worden aangevraagd bij het Algemeen Secretariaat van de KNVvL, kosten € 9,-. Logboekjes kosten € 2,50 per stuk eveneens te bestellen via http://www.knvvl.nl/webshop Instructeur-opleiding 2012 Wie instructeur bergvliegen of lieren wil worden en meer wil weten, wordt uitgenodigd contact op te nemen met de portefeuillehouder opleidingen, André Bizot. Iedereen die ruime ervaring heeft als hulpinstructeur is van harte welkom. Je kunt je interesse laten weten via een mail aan opleiding.schermvliegen@knvvl.nl De opleiding is vooral gericht op het verbeteren van je didactische vaardigheden, je leert vooral effectiever lesgeven. Je toekomstige cursisten kunnen daardoor sneller leren. Daarmee verhoog je het plezier voor je cursisten (en voor jezelf ) en draag je bij aan het verbeteren van de veiligheid. Lees meer op http://www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen/opleidingen/afdelingscursussen en http://www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen/ organisatie/documenten. Onder handboeken: Opleidings- en examenprogramma instructeursopleiding.

Theorie-examens op 9 november 2012 De eerstvolgende theorie-examens voor brevet 2 en 3 worden gehouden op vrijdag 9 november 2012 van 20.00 tot 22.00 uur in de Jaarbeurs in Utrecht. De inschrijving sluit vrijdag 12 oktober 2012. Het examen staat uitsluitend open voor KNVvL-leden die in het bezit zijn van brevet 1 respectievelijk brevet 2. Aan het examen voor brevet 2 kan dus alleen worden deelgenomen door diegenen die al beschikken over KNVvL brevet 1 en aan het examen voor brevet 3 alleen door diegenen die al beschikken over brevet 2. Zie voor verdere informatie www.knvvl.nl/afdelingen/schermvliegen/examens/theorie-examens

KNVvL-erkende instructeurs

KNVvL-erkende Schermvliegverenigingen AA Paragliding Holland (7301), Vincent Verbon, Turfschipper 96, 2292 JB Wateringen, 0174-290458 en 06-51278458, info@paragliding.nl, www.paragliding.nl Achterhoekse Vliegers XCC (7201), J.M. van Steenderen, Zutphensestraatweg 49A, 6953 CJ Dieren, 0313-496940, secretariaat@achterhoeksevliegers.nl Eerste Ned. Parapente Vereniging (Para Adventure) (7655), André Wierenga, Amsterdamsestraatweg 400, 3551 CW Utrecht, 030-2434264, andre@parapente.nl, www.parapente.nl Falcon Air (8503), Huub Coumans, ‘t Schild 31, 5282 VJ Boxtel, 0411-673376, huub.coumans@planet.nl, www.falcon-air-online.nl Paraglidingclub Sky Rebels (7198), Aart de Harder, Bergse Linker Rottekade 221b, 3056 LG, Rotterdam, 06-54757845, aart@raatsaam.nl, www.skyrebels.nl Parasailingteam Nistelrode (7289), Rob van de Akker, Heufkens 526, 5403 LV Uden, www.parasailingteam.nl, info@parasailingteam.nl Plus 4 (715232), Dick ter Maat, Postbus 647, 7500 AP Enschede, dtermaat@t-online.de, www.plus-4.nl Pro Air Paragliding (8502), André Bizot, Prunusstraat 49, 7271 HP Borculo, 0545-273305, info@proair.nl, www.proair.nl Skyclub Holland (7297), Alex Schreurs, Meester Meinenweg 9 te 7107 AN Winterswijk Kotten, 0543-563253, fwa.schreurs@kpnmail.nl Stichting Eurofly Paragliding (7292), Ton van Duuren, Moorblick 1, D-48599 Gronau, 0049(0)2562-710677 en 06-54663893, vanduuren-t@versanet.de, www.eurofly.nl Twentse Paragliding Club Skyline (7657), Maarten Swart, Middendorpstraat 7, 7855 PR Meppen, 0591-377155, skyline.bruinehaar@gmail.com

9201 9202 9222 9226 9230 9405 9501 9518 9602 9606 9701 9703 9801 9805 9807 9808 9905 9907 9908 9912 0101 0201 0204 0205 0209 0210 0214 0215 0216 0401 0501 0502 0505 0506 0507 0509

IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL IL -

IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB IB

L. Kragten 0601 S. Haas 0603 C. Borra 0702 G.A.N. van Rijn 0703 M.W.J. Arends 0704 R.E. Wolff 0705 V. Verbon 0706 R. Dijk 0801 B. Zeldenrust 0802 A.A.H.N. van den Akker 12-09-2015 S.R. Majoor 1001 M. Kommer 1002 P.J. Buis 1201

x x x x

verval datum

Berg Tandem

A. J. Wierenga E.J. Wierenga H.M.J. Coumans R. ter Harkel F.G.M. Jansen L.H. ten Napel E.C.M. Beekman T.M.W. Kuper A. Manuel A.G.H.M. Bizot J.P. Dekker J.W.H. Omlo G. Mesander J. IJsselsteijn L. Montforts C. Snoey CH. Blonk A. Jager W.G.van Brink M.F.J. Schel M F Wout R.E. ten Berge A.E. Meindertsma J.M. Mineur R.J.M. Kortink H.J. Alberts J.G.M. Sikking L.A.N.W. de Wit T. Wolbert P. Rehorst G.J.J. van Helvoort P. J .A. Scheurink I. Molnar H.J. ter Maat R. P. M. Beukers R.C. van Koutrik

Absolute Airadventure Paragliding Holland, Vincent Verbon & Henk Alberts, Turfschipper 96, 2292 JB Wateringen, 0174-290458 en 06-51278458, info@paragliding.nl, www.paragliding.nl Action Air Sports, Ronald ten Berge, Anemoonhof 20, 6002 WN Weert, 0495-548595, info@actionairsports.nl, www.actionairsports.nl Air Time Paragliding Sport, Ayke Jager & Barry Zeldenrust, Lekbandijk 43, 4119 RA Ravenswaaij, 034-5558881, mail@airtime.nl, www.airtime.nl Eurofly Paragliding, Lucas ten Napel, Moorblick 1, D-48599 Gronau, 0049(0)2562-710677 en 06-54663893, eurofly-paragliding@t-online.de, www.eurofly.nl Falcon Air, Huub Coumans, ‘t Schild 31, 5282 VJ Boxtel, 0411 - 673376, huub. coumans@planet.nl, www.falcon-air-online.nl Maurik Paragliding, István Molnár, Aalsloot 25, 3993 HA Houten, 06-16810988, info@maurikparagliding.nl, www.maurikparagliding.nl Para Adventure, André Wierenga, Amsterdamsestraatweg 400, 3551 CW Utrecht, 030-2434264, andre@parapente.nl, www.parapente.nl Paraglidingschool Inferno, Roland ter Harkel, Kogellaan 10, 7602 JL Almelo, 0546-860662, info@paraglidingschool.nl, www.paraglidingschool.nl Parapente Noord-Nederland, Geert Mesander, Kromme Elleboog 40, 9751 RE Haren, 050-5719934 en 06-13182565, www.parapentenoord.nl Parasailingteam Nistelrode, Rob van de Akker, Heufkens 526, 5403 LV Uden, www.parasailingteam.nl, info@parasailingteam.nl Pro Air Paragliding, André Bizot, Prunusstraat 49, 7271 HP Borculo, 0545-273305, info@proair.nl, www.proair.nl Skygliders Paragliding, Joost Mineur, Veursestraatweg 98, 2260 AG Leidschendam, 070-317 82 16 / 06-245 320 26, info@skygliders.nl, www.skygliders.nl

Lier

KNVvL-erkende Opleidingsinstanties

instructeurnr

Naam

Geldigheid aantekeningen per 19 september 2012

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

15-11-2014 15-03-2015 15-11-2014 23-04-2014 10-06-2014 10-06-2014 16-12-2013 10-08-2014 01-09-2012 15-11-2014 15-11-2014 11-11-2014 11-01-2015 31-08-2014 15-11-2014 12-09-2012 09-07-2014 07-01-2015 14-08-2014 13-07-2014 15-11-2014 03-05-2015 12-09-2013 25-09-2012 10-06-2014 21-09-2014 09-07-2014 07-04-2014 01-07-2014 26-06-2015 28-01-2014 08-07-2014 10-06-2014 06-12-2014 12-06-2014 28-12-2014

- IB - IB IL IL IB IL IB IL IL IB IL - IB 0901

x x x x x x x x x IL

06-03-2015 22-05-2015 17-02-2014 06-02-2014 07-04-2014 19-06-2014 01-10-2014 11-11-2014 27-12-2014 x

x x x x x x

IL IB x 19-05-2015 IL IB x 19-05-2012 IL IB x 04-01-2015

Vermelding in rood, betekent verlopen aantekening instructeur.

39