E.
T'nJ;~R;~~J~~;:'NDS
rachüji~i' officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart
Jaargang
2 - nummer 3 - december
1973.
nt. ät, 6).
In dit nummer o. a.: Vijfentwintig jaar ENPC, Relative Work, Springende professor, Equipment, Clubnieuws, enz. enz.
Opening jeugdcentrum,
neter
md
•
:ln9
Foto: Tom Verschoor. Driemans-ster boven de "bak" van de Leusderheidè. Bert Wijnands, Jaap Havekotte en Harry Pijnenburg.
.utist
De vierde man Ben Woltering - "in de aanval".
sportparachutist
155-1
~~ -----
~ .• .......,.
• ....,... .•
~
..•.•.~...
....--.,.-,,- ..• ~ ••• ~
.••
_alL,L"
• .."..
•••.•
,
•.
.r.
,.._
..
.-. ~_
....•.
J-
_
-. ••
_~..,
••
,
.••..•••
_.J...
__ ~.. ,.Q
•• _
"_..
.-.
Jaargang
2 - nummer
3 - december
1973
sportparachutist
*
TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Redaktie: Karst Sikkens (Redaktie-adres: St. Martinuslaan Voorburg)
Voor copy zorgden deze maand: Henk Beuzel Han Blaauw Hein Cannegieter 124 Legien Dijkshoorn Harry Kuipers Wim Velthuizen Tom Verschoor Bert Wijnands
3~
Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN EN JEUGDLEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS. LOSSE ABONNEMENTEN f 22,50 per jaar. Advertenties: Advertentietarieven
op aanvraag.
Verschijningsdatum: De vijftiende dag van elke tweede maand. Druk: Van Deventer
bv 's-Gravenzande
~ =~~
~=
KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART, AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur Mr. F. Molhuysen K. Sikkens C.A. T. Pellens E. T. H. Wijnands F. Dierssen H.Kok R. van' t Westeinde J. de Bruyne C. Schuilenburg P. Santegoeds E. de Bock
-
voorzitter secretaris ENPC PCI FD VPCT CPV PCMC PCN APC TU-7
Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Israëlsplein 8, 's-Gravenhage. Privé (uitsluitend in de avonduren): St. Martinuslaan 124, Voorburg. Tel. 070 - 863854. Lidmaatschap: Alle leden f 42, -- per jaar. Het inschrijfgeld
f
voor leden bedraagt
4, --.
Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d, t. v. de c1ubsecretaris).
Na 1 juli: Halve jaarcontributie
156-2
verschuldigd.
bij aanmelding
redactioneel PUBLICITEIT In de afgelopen jaren hebben we met belangstelling de Ol wikkel ing van het sport-parachute-springen in ons land gevolgd. Het is opvallend hoe er links en rechts grote vordering' worden gemaakt. Natuurlijk is dit eveneens door meerdere mensen geconstateerd, met het gevolg dat de laa tijd in allerlei tijdschriften, kranten en weekbladen artll len verschijnen over de parasport. Sommige van deze artikelen zijn goed geschreven, andere minder goed en enkele zelfs bij zonder slecht. Deze minder goede artik len verdienen de aandacht. Vaak geven mensen commentaar en hun mening zonder eigenlijk nog te weten hoe een parachute werkt en hoe het parachutespringen flll1ktione":: Dit is erg jammer. Men laat zich uitvoerig intervieuwen en een aantal "op sensatie beluste pers-mensen" wetene: dan altijd wel weer iets in de ongunstige zin van te mak, Een paar" rare verhalen" kunnen hele projekten vernietl gen. Onze sport komt hierdoor wel in de belangstelling, maar dan helaas in de negatieve zin en dit is toch niet de bedoeling. Dus BEZINT EER GIJ BEGINT! Om u te hel pen hopen wij binnenkort een algemeen "Informatie-bull tin" ter beschikking te kunnen stellen die u van dienst kan zijn voor bepaalde "publiciteits-activiteiten". In de volgende SPORTPARACHUTIST zullen we vermelden hoe u deze "bulletin" kunt verkrijgen. SPORTPARACHUTIST . De laatste tijd wordt veelvuldig geinforrneerd "waaromkan ons blad niet regelmatiger (dus per maand) verschijnen. Was het maar waar! Doch, dit heeft enorme financiële konsekwenties - maar, misschien zijn er een aantal leden die een verhelderend idee hebben. Laat u het ons weten als u een oplossing heeft? We kunnen wel overweg' om een aantal extra edities uit te geven die speciale onde werpen behandelen. Op een volgende vergadering van het Afdelingsbestuur zal dit aan de orde worden gesteld. OKTOB ER- EDITIE-SPORTPARACHUTIST Rectificatie: De artikelen SUD OST PARACUP GRAZen RELATIVE EN 13-MANS-STER OP DE 13E waren geschreven door Wim Velthuizen. Het artikel ZOMERKAMP HOOGEVEEN was van de AVIATEUR-PUBLICIST Driessen. K.S. sportparachutist
van het afdeli,ngsbestuu r
nt-
en Ite
lke-
Hetjaar 1973 is weer bijna teneinde en wij vragen ons allen af of één en ander naar wens is verlopen. Tegenslagen zijn er geweest, maar die zullen er altijd wel blijven. Daarom moeten we maar niet achterom kijken en ons afvragen van het hoe, wat en waar. We kunnen maar één ding doen en dat is het opbouwen van onze sport, doch danwel in positieve-constructieve zin. -Ditgeldt zowel voor de afdeling als de clubs. Alswe nu eens met ons allen afspreken in het komendejaar mee te werken en mee te denken in ons para-wereldje. U vraagt zich natuurlijk af "hoe" kunnen wemeewerken? Overdit "laatste" hebben een aantal mensen over e. e. a. gesproken en van gedachte gewisseld. Er is maar één oplossing" een geheel nieuwe Verenigingsstructuur'-;-:Ditis gemakkelijk gezegd en moeilijk georganiseerd. Doch- we zien een oplossing en binnenkort zal een voorstel worden gedaan om dit mogelijk te maken. U ziet - er wordt naar gestreefd om het jaar 1973/1974 te maken tot een beleidsjaar. Eén van de onderwerpen zal zijn het uitwerken van allerlei vraagstukken. Hiertoe zal de afdeling diverse leden verzoeken mede te werken in"tijdelijke projekten" . Als alles naar wens verloopt treft u in de volgende SPORTPARACHUTISTalle detailgegevens aan.
n
ar-
Wat is hier aan de hand? K.S. GIREER
"uw KNVvL-contributie"
- TIJDIG!
I, the king Tha.t' s my world, way up the re Apart from worldly grief The feeling' s grand, to view the land But the time is all too brief I am the master of my fate This ship without a crew The captain of my destiny For rt' s up to me to do It' s a fast and stl ent world So clean, so fresh and pure With sensations so vastly different That are pleasures to endure I sail along so swiftly On this soft, smooth sea of air For everything is silent In my own big world up there I vieuw this wondrous scene with Awe Up here and down below Such beauty and emotion dweil No better could I know To soar and dive, glide and roll Are pleasures at thei r best For with this new found living I have ended life' s big quest As King, I reign but briefly In my private world up there Then back I drift so slowly To the burdens I must bear I will return again, and soon To that place and feeling high For it is the thing I need and love As life goes racing by A. Nony Muss
Het Bestuur van de afdeling Parachute-springen wenst u een zeer plezierige kerstdagen (hopelijk nog met een sprongetje) en een voorspoedig 1974 met vele "volle koepels" en "happy-Iandtngs" ,
sportparachutist
lvf!Jl1 hobby is niets doen) maar helaas, ik heb er geen ttjd voor
157-3
hein cannegieter in gesprek met:
pim van doorenmaalen neerlands springende professor
Je zou heel wat grappen op parachutespringende professors kunnen maken. Ik vraag me af of ze voor prof. dr. W. J. van Doorenmaalen, hoofd van het Instituut voor Anatomie en Embryologie van de Rijksuniversiteit te Utrecht, zouden opgaan. Maar meestal gaan dit soort grappen niet op als je iemand uit een niet zo gangbaar beroep, ras, geloof of wat dan ook beter leert kennen. Kort en goed: Van Doorenmaalen is - voor zover ik weet Nederlands eerste springende professor. Op zich aardig, maar het zou toch geen aanleiding tot een flink interview in ons hoogstaande blad zijn als hij geen prof. was in een wetenschap die ons springende wezens van enig nut kan z-ijn: de anatomie-structuur van het lichaam. Maar voor we op de lichamelijke aspecten van het springen ingaan, eerst even Van Doorenmaalen zelf. Waarom gaat een professor springen? Pim van Door enmaal en, 49 jaar: "Waarom gaat wie dan ook springen? Mij heeft het vliegen altijd aangetrokken. In mijn jeugd wilde ik piloot worden. De voorkeur werd geneeskunde omdat hierin iets meer persoonlijk dienstverlenends zit. En het wetenschappelijk werk trok mij erg. Maar vliegen en alles wat daarmee te maken heeft, bleef ik fascinerend vinden. Directe aanleiding tot het springen was het hangen onder een grote vlieger bij het water skieen. Ik ben een verwoed waterekieer , Het zweven onder die vlieger was geweldig. Ik had het er over met de bestuurder van die boot en zei toen: waarom ga je niet parachute-springen. Dat kan hier vlak bij. Zelf had ik er nog nooit van gehoord dat je in Nederland in clubverband kon springen. Ik meldde me meteen aan bij Icarus. Tijdens een gesprekje .met instructeur Hans van Schooten vroeg ik wel of ik al niet wat te oud was. Hans bekeek me eens grondig en zei dat het best kon. De medische keuring was in de bekende vijf minuten voorbij. De opleiding verliep goed. En toen voor de eerste keer omhoog. Pas na die eerste sprong begreep ik hoe ontstellend ontoereikend die medische sportkeuring eigenlijk is. Maar daarover straks meer. Zo makkelijk als ik me had opgegeven en zo makkelijk als ik door die opleiding kwam, zo volstreekt anders bleek het echte springen:ik was volstrekt panisch tijdens die eerste sprong. Misschien had mijn hoogtevrees er iets mee te maken. Dat merk ik vooral in een stoeltjeslift, een rad van avontuur op de kermis en dat soort zaken. Het vliegen ging nog wel, maar toen ik in die open deur moest zitten en naar buiten moest klauteren: panisch was ik. Toen ik hing en ik even naar beneden keek, kreeg ik ook dat gevoel in m'n maag. Doodgriezelig. Het duurde verschillende sprongen voor ik dat gevoel kwijt was. Ik heb me eens laten droppen op zo'n 9000 voet. Na overleg met enkele instructeurs mocht dat. Ik hing toen zo'n vijftien minuten. Dat was fantastisch. Nu heb ik dat gevoel ook niet meer. Nog wel spanning tijdens het afspringen. Ik heb nu 50 sprongen in twee jaar en zit op m'n la sekonden. Dat ik ben doorgegaan komt gewoon, omdat, als ik eenmaal met iets begin, het niet opgeef voor ik het onder de knie heb. Toch had ik het wel opgegeven als ik die paniek gehouden had, natuurlijk. Nu vind ik het leuk, het springen. Ik zoek altijd wel een uitdaging in het leven. Het leven is
158-4
op zich zo weinig uitdagend. Vandaar het waterskieë nu ook het springen. En springen is zo volstrekt and dan mijn werk. Springen is zo pragmatisch. Je kunt sjoemelen. Het gaat om je eigen veiligheid. Het haal een beetje uit de risicoloze, wat duffe omgeving." Accepteren de mensen bij Icarus je? Pim: "In het b wist vrijwel niemand dat ik hoogleraar was. Tochwe: het natuurlijk bekend. Opeens bleken sommigen het lijk te vinden om je en jij tegen me te zeggen. En dat ik wel een beetje vervelend. Ik ben daar niet als hoo maar als medespringer , dus als Pim. Maar dat ik ec. iets vreemds wordt aangekeken: nee: gelukkig niet." Medische aspecten Nu de medische aspecten aan het springen. Pim: "M gezien zijn er twee heel belangrijke momenten: de lanl en de afsprong. Van beide vind ik dat er te weinigaan, dacht aan wordt besteed. Bij de landing, ook al is de kracht ongeveer hetzelfde alsof je van een dikke anderhalve meter springt, is di, kracht veel groter dan men denkt. Op dat ene moment moeten je enkels vele honderden kilo' s opvangen: je e:· gewicht plus je snelheid. Je botten zijn daar niet opb kendo Nu hebben we die afroltechniek, maar toch is d eerste klap een daalder waard. Dat gezegd wordt datÏ' je benen stijf tegen elkaar aan moet houden, is inden erg belangrijk: zo zijn je benen elkaars spalk. Ookh belang van iets gebogen houden is natuurlijk van het g ste belang. Te weinig aandacht wordt echter gegeven het vóór de landing sterk spannen van de spieren. De vangkrachten welke de spieren leveren, hoeven je bot' niet meer op te vangen. Als je je spieren sterk gesp nen houdt, is de kans op gebroken benen veel en veel kleiner. Verder is het ook van groot belang dat je je ho nen in de juiste stand ten op zichte van de grond houdt de klap zo goed mogelijk op te vangen. Bij krachten ni in de richting van de lengteas van de botten breken je benen natuurlijk vee lrnakkel ijker." Zelf ooit een ongeluk gehad met het springen? "Eén k ja. M'n kniebanden geblesseerd. Was m'n eigen schuld. Tweede punt: de afsprong. Pim: "Ja, daar gaat het om] hart en bloedvaten. Vooral bij je eerste sprongen, zo bIl me uit vakliteratuur over het springen, loopt je hartsl door de spanning, paniek, angst of wat dan ook tot de maximale frequentie op. Bij sommige zelfs tot een 200 slagen per minuut. Je moet dus hier alom een goed hebben. De bloeddruk neemt ook enorm toe. Maar er is nog iets anders. Bij een" gangbare" sportprestatie bew je je: voetballen, hardlopen, enzovoort. Voor je tot de eigenlijke sportprestatie toe komt, heb je een warming Je gaat rustig en steeds intensiever bewegen. Het doel is vooral om de bloedvaten te verwijden. Het bloed dat straks in een enorm tempo door het hart won weggepompt vindt een vrij makkelijke weg door de vergrote bloedvaten. Bij het springen heb je dat niet. Geen warming up. En je die zou hebben dan zit je toch nog la tot 15 minutens in dat vliegtuig. Gevolg: bij de exit pompt het hart tegen een muur op. Het bloed kan niet voldoende door de te nauwe slagaderen worden opgenomen. Alweer: als je ea goed hart hebt, is er nauwelijks een probleem. Anders zou ik zelf natuurlijk ook niet springen," Maar er moet nog iets zijn en dat ontbreekt nog wel vaak bij vele springers: conditie. Voor een veilige landing en
voorde problemen die het hart heeft, moet je een uitstekende lichamelijke conditie hebben. En omdat kennelijk zo weinig springers hier zelf iets aan doen, zou een regelmatige conditietraining bij de clubs nodig kunnen zijn. Ook je algemene conditie moet goed zijn. Als je een paar nachten niet hebt geslapen of goed bent doorgezakt, moetje echt niet springen. Je maakt het risico gewoon te groot. Je vraagt je zelfs soms af of sommmigen de risico's niet zoekenals je ziet hoe ze vaak landen of hoe ze met een onuitgeslapen hoofd uit het vliegtuig springen. Deopening van de parachute op eindsnelheid levert geen speciale problemen op. Je krijgt ongeveer 3 g te verwerken. Bij astronauten is dat veel en veel meer. 3 g is ongeveer drie maal je eigen gewicht. Maar door de constructie vanhet harnas en de sleeve is dan geen enkel probl e em . Weleen probleem is de opening van de reserve. Die grijpt op een ongelukkig punt op je lichaam aan en er is geensleeve. Je krijgt dan een enorme klap op je wervelkolom. Ik heb het één keer gehad ( ik trok per ongeluk m'n reserve) en dacht dat ik bewusiloosraakte van de pijn. Gelukkigviel het nogal mee, maar leuk was het niet bepaald. Wat ik toen niet wist, maar nu wel , is: als je je reserve trekt, span je buikspieren zo veel en zo hard mogelijk. Dan vang je de klap voor een groot deel op. Overigens: de opleiding zoals die bij Icarus is en ik neem dus aan bij alle clubs is goed en voldoende. Alleen had ik graag dat er meer aandacht gegeven zou worden aan die paar punten die ik genoemd heb ( belang conditie, spanningop spieren bij landing en trekken reserve. houding benen). Watook beter zou kunnen is de psychische begeleiding. Hetpraten met leerlingen voor en na hun eerste sprongen.
en ~rs [liet t me 1
gin d
n.oeivond ~leraar, lht als
j
Tenslotte (maar dit is mijn terrein helemaal niet meer) zouik graag een schriftelijke instructie willen hebben naast de mondelinge. " Medische sportkeuring Komenwe op het derde punt in het interview: de medische sportkeuring. Pim: "Die is echt waardeloos. Er moet eenveel preciezere controle op het houdings- en bewegingsapparaat zijn. De controle op de lichamelijke condi-
opten
n-
DO hart is eweeg [e
gup.
een rs aak . en
officiele opening technisch jeugdcentrum (sul) utrecht Is dit artikel in het verkeerde blad terecht gekomen? Hoortdat niet in het blad van de modelbouwers? Misschienwel, maar dit is door een parabril gezien. Hoe dat komt? Wel, in het begin van dit jaar werd via de afd. besturen overeengekomen. dat wij lP. C. 1. I een demo zouden springenbij de opening van de modelbanen. Op dat moment lag het terrein nog braak. Op6 oktober was het dan zo ver. Van verschillende kanten hoorde ik paniek berichten over hoge veiligheidshekken, maar een tweede inspectie was geruststellend. De wind wasgunstig, maar het zicht om te vliegen minirnaal , Daardoor kwamen we wat in tijdnood. Terwijl beneden op de grondMr. H. W. van Doorn stond te wachten, gooiden we eeneerste streamer. Het zicht was slechter dan we haddengedacht. De tweede streamers (2 stuks op het vermoedelijkexitpunt) waren op het laatst zo moeilijk te volgen, datwe ze niet zagen landen. We zaten echter al tegen de 3000 ft en er was geen tijd om terug te gaan, maar we haddeneen redelijk idee van de wind. Later bleek, dat beidestreamers binnen de omheining van het terrein warengevallen. Er bleef helaas geen tijd over om genoeg hoogtete winnen voor wat relative spektakel.
sportparachutist
tie moet veel groter zijn. Er moet een veel intensievere keuring van hart en bloedvaten komen. Een electrocardiogram is wenselijk en zou voor ouderen zelfs verplicht moeten zijn. Dat ECG moet ook gemaakt worden tijdens een grote belasting, dus tijdens een maximale inspanning op een hometrainer. Ik zelf heb dit allemaal laten doen bij een hierin gespecialiseerde collega hier op de universiteit. maar het kan op elk cardiologisch centrum. Het kost wel een paar tientjes, maar als je eigen veiligheid je interesseert, moet je het gewoon doen. Laatste heel belangrijke punt is, dat tijdens een keuring gevraagd moet worden of er regelmatig medicijnen worden gebruikt en zo ja welke. Als het om tranquilizers of bloeddrukverlagende middelen gaat, moet men afgekeurd worden. Zo lang dit niet gebeurt, moet elke springer weten, dat gebruik van verschillende medicijnen zeer gevaarlijk kan zijn bij het springen. Overigens de zelfdisipline op elk gebied bij het springen, kan en moet veel hoger worden. Niet alleen zal dan het aantal gebroken benen sterk omlaag gaan. maar ook het hele clubgebeuren kan dan veel beter worden." Reacties Tot slot wat vraagjes over de reacties uit zijn omgeving op het springen van de professor. "Een aantal lieden vond het maar niets. De risico' s leken haar veel te hoog. Nu begint zij langzamerhand in te zien dat het misschien toch wel een beetj e meevalt. Mijn collega' s vinden het - als ze het weten - gek, maar meestal interesseert het ze niet. Mijn medewerkers vinden het gek dat hun baas dat doet. Die studenten die het weten, vinden het wel leuk, geloof ik. Nu lijk ik misschien een iets minder oude sok dan ze dachten. Maar ik loop er niet mee te koop: ik heb mijn privéleven, zij het hunne." Bij het verlaten van het Instituut voor Anatomie en Embryologie in Utrecht denk ik dat de ene professor de andere kennelijk niet is. Maar toch, zo denk ik slecht mens als ik ben, bl Ijf't Pim een professor. En een sentinel is nooit weg .... Want mocht hij tóch eens héél eventjes een héél klein beetje verstrooid raken daar hoog in de lucht ... Toch fijn dat het springen in Nederland ook rekening houdt met professoren.
In twee rondes werd de Pilatus leeggekieperd. Op de grond wachtte ons een enthousiast publiek. Zo vlug als dat bij para' s mogelijk is, verzamelen we ons bij minister Van Doorn (CRM), die onder toeziend camera oog van de NOS een schaar kreeg overhandigd om de off'ic iél e opening te verrichten. Waarom ik hier nu over zo'n - in feite alledaags - demo schrijf? Wel, na de negatieve berichten over Terlet, is het goed te horen, dat een samenwerking binnen de KNVvL heel goed mogelijk en bijzonder prettig kan zijn. En wel om de volgende redenen, zo'n 8.000.000 Nederlanders zagen een goede demo in het journaal, wat een reklame is voor onze sport. Zonder het springen was er misschien minder publiek geweest, dus ook aandacht voor de SUL in de publiciteit in Utrecht zelf. De leuke sfeer tussen para's en modelbouwers werd niet alleen door minister Van Doorn maar ook door de aanwezige hoofdbestuursleden opgemerkt. Voor mij reden genoeg om dit eens op te schrijven voor u.
Wim Velthuizen 159-5
eerste, nederlandse parachutistenclub 1948
-25 jaar-
1973
door karst sikkens .à
1 __
\
Dakota - 900 ft - zonder reserve.
GO!
Heden - 1973 - kennen we de E. N. P. C. als een bloeiende Vereniging met een groot aantal actieve leden, een goed werkend Bestuur, een vaste kern van (hulp)instructeurs welke allen gesteund worden door velen die - onopgemerkt hard werken om de oudste para-vereniging in ons land goed te laten funktioneren. Een eigen vliegtuig, veel en goed springmateriaal en helaas voor sommigen een te kleine dropzone. Veel plannen moeten nog gerealiseerd worden in de komende jaren. VIJFENTWINTIG JAAR EERSTE NEDERLANDSE P ARACHUTISTEN CLUB! Vijfentwintig jaar ervaring in het wel en wee van het parachutisme met veel plezierige momenten en daarbij ook de ontelbare problemen en moeilijkheden. Hoe is dit allemaal zo gegroeid en wat heeft er allemaal plaatsgevonden? In de volgende bloemlezing krijgt u een beeld van 25 jaar E.N.P.C. Tijdens de oorlog zijn veel Nederlanders toegetreden tot de parakorpsen van de geallieerde legers; anderen hebben speciale diensten geleverd door per parachute achter de fronten" gedropt" te worden. In het voormalige N.O. Indië had ons leger een eigen para-opleidingsschool voor de "rode baretten" - eerst in Hollandia, later in Tjimahi. (Aan dit onderwerp zullen we in de toekomst eens een speciaal artikel wijden). Na de oorlog hebben een aantal van deze para s zich verenigd in de E. N. P. C. In het begin niet als model-vereniging met allerlei gecompliceerde Statuten enz. maar meer als een "gezelschap-onderons". Later georganiseerd als Stichting en nog later als Vereniging. f
In Nederland was niets op para-gebied en toch wilde men para's op bevrijdingsfeesten, vliegfeesten enz. Bij tijd en wijle als er iets te "demonstreren" viel kwamen de E. N. P. C. -ers bij elkaar en maakten er dan een goede show van in den lande. Het eerste optreden dus in 1948 - na een geslaagde dropping (werd onder het genot van een pilsje) de paraclub geboren. Het eerste offtctël e optreden gebeurde in 1950 tijdens de Internationale Luchtvaart Show Ypenburg. Acht stoere para' s stapten op 900 ft uit een Dakota , Aan de organisatoren werden grote eisen gesteld want er werd gesprongen uit een voormalig Duits vliegtuig met in Engeland geleende hoofdparachutes en in Belgté georganiseerde stroppen (ter informatie: de staticline bestond uit twee delen - waarvan het deel met de musketon haak als" strop" werd betiteld), overalls van de Ia. Diepen en geleende helmen van de verkeerspolitie. Een reserve-parachute? Niet nodig! Vanaf deze show klonk het woord "GO!" met de opbouwing van onze parasport.
Aan boord van de Dakota. Let op twee-delige
160-6
stattc-tme.
IL
"ZAlf
WE IJE.RL !lN/) ~ûLK
ee« VlitÇ-{lëJTI
Voor 1951 stond er weer een ILSY op het programma waarbij speciale aandacht werd besteedt aan een Zwitserse stuntman die als "vliegende mens" (vogelmens) zijn kunnen zou demonstreren. Echter, even voor zijn optreden werd deze stunt door de Rijksluchtvaartdienst verboden. (Ter informatie: er zijn later in de wereld nog een paar van deze mensen geweest zoals Leo Valentin, zijn boek "De vogelmens" is wellicht nog via de boekhandel verkrijgbaar) . De Zwitser was teleurgesteld en het eveneens teleurgestelde publiek moest hem later zien optreden als "marker' voor de E. N. P. C. -ers. In 1951 werden in BIed (Joegoalavie) voor de eerste keer de wereldkampioenschappen gehouden met een totaal van negentien deelnemers waaronder één lid van de ENPC de heer Cornevin. Betrokkene had reeds zestien automatische sprongen op zijn naam staan. De eisen waren om een landing te maken binnen de 200 meter! Onze Cornevin eindigde als nr. 16. Internationaal gezien werd hard gewerkt aan een goede reglementering. Als secretaris van de internationale para-commissie van de F. A. I. fungeerde de toenmalige ENPC-secretaris Ten Cate Brouwer. Uitgaande van het idee dat een parachutist(e) in vreedzame sfeer mêêr kan doen met zijn sport werd kontakt opgenomen met het Rode Kruis om te komen tot een Rode Kruis-Parateam. Op 16 juni 1955 werd het commando officieel opgericht. In dit jaar maakte ook de eerste clubgenoot een langdurige vrije val van 74 seconden in het Franse Biscarosse. In 1956 werden zeven opleidingen georganiseerd in Frankrijk tegen een all-inn prijs van f 390, -- (sprongen, vervoer, voeding en huisvesting, verzekering). De contributie van de Vereniging bedroeg in dat jaar f 7,50 per persoon.
Frankrijk.
Grondopleiding
(exit JU-52).
sportparachutist
, ;
•
I
In 1957werd er weer regelmatig gedemonstreerd met als hoogtepuntweer een ILSY. Twee Dakota's dropten veertig leden. Vervolgens verschenen vijf Tiger Moths boven het veld en vijf vrije-vallers tuimelden door de lucht. Echter, deze ILSY bracht een groot verlies voor de enthousiaste Vereniging. Tijdens een sprong voor de pers overkwam het bestuurslid Henk de Rooy een noodlottig dodelijk ongeluk. Vele jaren van confereren, hopen en afwachten hadden uiteindelijk het gevolg dat op 1 mei 1958 het PARACENTRUM ENPC(Beek) geopend werd voor nieuwe cursisten. Samen met het Bestuur had "Janus" (Hugo) Plaizier iets moois opgebouwd.Op 18 mei werd tijdens een gevarieerd luchtvaartprogramma voor duizenden bezoekers het centrum "officieel" geopend .. Dagbladen, radio en TV besteedden veel aandacht aan dit ENPC feest. Tien opleidingen waren voor dat jaar reedSvolgeboekt. Uiteindelijk werden 62 mensen in opleiding genomen, waarvan 55 het A-brevet behaalden. (Ter informatie: opleidingenvrije-val waren toen nog verboden). Ter beproeving van de mogelijkheid om de Fokker F-27 Friendship voor para-droppings te kunnen gebruiken heeft Fokker de Vereniging verzocht om medewerking te verlenenaan de uitvoering van dit plan. Voorbereidende proevenboven de vliegbasis Deelen, waarbij een aantal "dummies" werden gebruikt, gaven een bevredigend resultaat. Zodoendeging op 10 april 1959 een Fokker team naar het paracentrum in Zuid-Limburg. Een KLu Dakota met cameramensen, officials, deskundigen van de fabriek verscheeneveneens ten tonele om de operatie gade te slaan. Zes leden maakten tweemaal een sprong uit de F-27 waarbij werd aangetoond dat dit vliegtuig ook uitermate geschiktwas voor para-droppings. Deze bescheiden medewerking heeft later geresulteert in een aantal droppIngsvoor buitenlandse autoriteiten.
Eerste proefsprong uit de F-27. Op de foto v.l.n. r. Frits Molhuijsen, Kapt. Antoinettie, onze "JANUS" , Thomas, Francken en Sender .
sportparachutist
Een massasprong uit de KLU-Dakota ZU-12. Geen sleeves dus vlotte (en harde) openingen. Op de 16e mei 1959 was het een feestdag op Beek. In de eerste plaats werd het Para-Rode-Kruis-Commando officieel met "gebrevetteerde" leden overgedragen aan deze organisatie, hetgeen natuurlijk werd voorafgegaan door een demonstratie van de teamleden. En in de tweede plaats werd het PARA-HOME welke door het echtpaar Plaizier grotendeels zelfstandig was gebouwd en ingericht officieel in gebruik gesteld. Nu was alles in orde en kon de para-sport worden opgebouwd! Doch - een harde slag trof de Vereniging. Een Piper Pacer met aan boord de vlieger Oscar Gilissen, "Onze Janus" en de leerlingen Keuke.r en de Nijs gleed onmiddellijk na de start af en verongelukte. De eerste drie inzittende kwamen om het leven, de heer De Nijs werd zwaargewond. Dit had nooit iemand verwacht en hierop had niemand ooit gerekend. Eenzaam stond nu het "para-home" aan de rand van het vliegveld als een monument voor de man wiens kort en onstuimig leven zo abrupt was geĂŤtndigd. Het leven ging weer door en de E.N.P. C. werd in 1960 ingeschakeld bij militaire oefeningen. In Wieringen en Oirschot fungeerden "de maten" als "vijanden" voor de mensen die voor herhalingsoefeningen in werkelijke dienst waren. Dakotas vlogen af en aan en iedereen deed zijn best. Op de grond aangekomen werd de taak meteen overgenomen door infanteristen - want, zulke waaghalzen waren de E. N. P. C. ers ook weer niet. Grote demonstraties volgden nog - uren van te voren kwam men bijeen om de harnassen af te stellen en uitvoerige briefings aan te horen om dan uiteindelijk 45 seconden aan een parachute te hangen. Iedereen liep gehuld in witte club-overalls welke na een sprong weer naar de wass erij werden gebracht, want - bij de volgende sprong moest men weer "vlekkeloos" ten tonele verschijnen. In het jaar 1963 werden elf demonstraties uitgevoerd met een totaal van 173 sprongen. In 1962 werd op verzoek van Fokker in Zweden voor vele autoriteiten enige demonstraties gegeven door twaalf clubleden. In hetzelfde jaar werden door de leden Wenckebach en Verschoor deelgenomen aan de wereldkampioenschappen in Orange (USA). Aangezien er nog steeds geen opleidingsmogelijkheden in Nederland waren volgden twintig mensen een opleiding in Bondues (Frankrijk). Bovendien verleende dit centrum "technische bijstand" aan meer gevorderde springers.
161-7
EXIT - "Michel Prik!" Het jaar 1963 - vijftien demonstraties met 249 sprongen! Nu precies tien jaar later meer dan 20.000 sprongen in ons land en over het aantal demonstraties dan maar niet te schrijven. Ook dit jaar weer een dertig nieuwe leden met de Franse opleiding. Echter - het jaar 1965 bracht verandering in de zaken. Tom Verschoor richtte de S.S.S. (Spring School Seppe) op. Men sprong met ENPC materiaal uit de legendarische Auster van wijlen de heer Campenhout. Zoals gewoonlijk doemden er weer eens problemen op want aan het einde van het jaar werd het vliegveld Seppe overgenomen door een Stichting, die onmiddellijk besloot het terrein te sluiten voor egalisatiewerkzaamheden. In 1966 sprong men onder leiding van de heren Kok en Pellens op het veld. "Voor wat betreft materiaal volgde een grote omwenteling om reden dat de eerste Para-Commanders werden aangeschaft. De "insiders" zagen eerst wel alle hoeken van het veld alvorens de "stuurklossen" te beheersen maar daar kwam snel verandering in. De opkomst van het vrijeval springen werd een werkelijkheid. De Vereniging verplaatste (tijdelijk) zijn activiteiten naar het vliegveld Teuge. Kok en Pellens speelden het klaar in dat jaar (1966) enige tientallen cursisten op te leiden met als resultaat 247 automatische- en 38 vrije val sprongen.
Opening boven Rotterdam. Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om er in 1968 de Nationale te houden, doch toen was er ook al slecht weer. Drie dagen regen - de vierde dag toch nog 36wedstrijdsprongen. De vaantjes konden verdeeld worden. Onmiddellijk daarna vertrokken twee ENPC teams naar Kiel voor grote internationale wedstrijden. Het eerste team bereikte een eervolle derde plaats. Met veel vuuren rookwerk behaalde de clubleden de eerste plaats in het onderdeel demonstratiespringen!
De wedstrijden kwamen onder de aandacht van het springend volkje. In 1967 de Nederlandse Kampioenschappen met zestien deelnemers. De Vereniging eindigde als eerste bij de groepssprongen. In hetzelfde jaar werd deelgenomen aan wedstrijden in Spa en Portoroz. Ook besloot men het Rode Kruis Paraceam op te .heffen om reden dat 'ons land geen ontoegankelijke gebieden kent en helicopters zijn in voldoende mate aanwezig. De Ruchphense heide werd opengesteld voor het springen (er is toen weleens op het terrein gemopperd - maar had men het maar weer terug! ). --
.. .-.-
In linie naar grasmat
162-8
here we are!
sportparachutist
E.N.P.C.ers
op weg om te demonstreren!
In mei 1969 werd deelgenomen aan de eerste COUPE ~UROPEENE in Lyon (Frankrijk). Gevolg:als team bereikte de E. N. P. C. de eerste plaats. terloops werd door "Bram" Appels het Individuele klassement veroverd. Seppeen Teuge samen de E. N. P. C. Vooreen Bestuur toch wel gecompliceerd in verband met de grote afstanden tussen de beide centra. Op een algemene ledenvergadering werd (na voorafgaand overleg met de vaste kern van de centra) besloten om tot splitsing over te gaan. Teuge werd het huidige Vereniging Paracentrum Teuge onder leiding van Henk Kok. Op Seppe bleef en blijft men de E. N. P. C. tradities voortzetten.
\68 lt
ledar
e
Opde 27e maart 1971 was het een grote dag voor de Vereniging. Iets waarvan de enthousiaste paraspringers jarenlang slechts hadden kunnen dromen was werkelijkheidgeworden "het eigen vliegtuig" - een spffnternte没we Cessna Reims Roeket werd officieel in gebruik gesteld. Ditwas een bittere noodzaak aangezien geen voldoende springvliegtuigen ter beschikking waren om de clubleden te laten springen, want bij mooi weer "als" er gesprongen konworden hadden de "rondvluchten" altijd voorrang. Eenonhoudbare situatie. Er was achter de schermen zeer veel gerekend, gepuzzeld en vergaderd om dit alles te realiseren.
Van Seppe tot H枚velte (Denemarken) ENPC. V.1. n. r. in de buurt van Kopenhagen L.v.d. Velde, C. Schuilenburg, C. PellensenK.Sikkens. Als tegenhanger kwam het verbeid om op .de Ruchphense heide te springen. Mede door het publiek werd men wekelijks van veld tot veld verdreven. Had men een terrein dan waren er doch weer lieden die weer iets te protesteren hadden. Dankzij een aantal "doordouwers" werd er wel weer een oplossing gevonden. Heden - 1973 - werd weer een hoogtepunt bereikt door uitvoering van een grote demonstratie (22 leden) te Tilburg. Gasten: o. a. de voltallige Koninklijke familie Vele facetten zijn niet belicht, mensen die jarerilang meerwerkten zijn niet genoemd en andere hoogtepunten zijn niet vermeld. In de nabije toekomst hopen wij hierover nog bijzonderheden te laten weten. Maar een ding is zeker - de E. N . P. C. blijft de Eerste Nederlandse Parachutisten Club. Oud-leden, Bestuur en Leden nog veel succes met uw Vereniging. Foto; s van: Frits
Molhuysen.
Eric van l?oxel en K. S.
llrI
het
PH-COX!
lst
sportparchutist
163-9
11
relative
work
door bert wijnands
Het is echt waar, en niet in scene gezet. RW is over de hele wereld, inclusief het Oostblok geweldig populair aan het worden. Een populariteit die voorlopig nog niet zijn eindpunt bereikt lijkt te hebben. In de vorige "Sportparachuttst" heb ik iets verteld over de "First World Cup RW" in de USA en heb ik toegelicht dat de belangstelling zich concentreert op 1975, n.l. het eerste jaar van de FAI wereldkampioenschappen RW. RW, vooral de grotere formaties is <eengenot voor een creatief aangelegd springer. 1975 zal nog het beeld te zien geven van speed 10-mansterren, met het accent op de snelle exits (tijden van 15" - 20" voor het vormen van een 10 man!). Maar daarna zullen de 10-mansterren slechts een basisfiguur zijn gevolgd door sequaties. Bijv. 10-man (I), 2 x 5 (Il) en vervolgens een snow-flake. Dat worden dan de WK van 1977.
Een tekenaar-springer-konstrukteur kan mij wel enkele nieuwe formaties bedenken! Dit zijn bovendien allemaal formaties die in de praktijk al gemaakt zijn! Niet zomaar gedachte- konstrukties . We hebben dus al enige achterstand. Dat is geen ramp. Het maken van zulke figuren is niet zo moeilijk. Hetis meer een kwestie van goede relatiefspringers, een vliegtuig en enige tijd training. De situatie in Nederland opdit ogenblik is zo, dat er bij Icarus middelgrote figuren gemaakt worden 6/7 man, bij de overige clubs worden i. V.m. vliegtuigcapaciteit 3-mansterren gemaakt. Belangstelling is er, talent ook. De kunst zal nu worden dat alles te combineren tot een succesvol team. Wat is daar nu voor nodig?
De afgelopen zomer heeft een veelheid van nieuwe figuren te zien gegeven, waarvan ik slechts de volgende wil schetsen:
--> ~
y J:X; '9( rIêH/:~ -l
-1
1
r;l
Je
~-===-
De sp laags mer, (SIC! Ieder een 81
O ~
_
M. i. moet een formule gezocht en gevonden worden waarop zo'n 30 à 40 springers bij elkaar komen op een veld waarop gesprongen kan worden. Die concentratie van talem en belangstelling moet leiden tot een stijging van het nivo terwijl bovendien op basis van dit talent, combinaties gemaakt kunnen worden van goed samenwerkende teams. Dat concentreren van mensen van alle clubs zou eens in de 4 à 6 weken moeten plaatsvinden en liefst flexibel genoeg om aanpassingen v. w. b. het weer mogelijk te maken. D. w. z. dat bijv. eerst zaterdag-morgens vroeg een beslissing genomen moet kunnen worden van doorgaan of nietdoorgaan. Daarvoor moet er nationaal de beschikking komen over el! geschikt groot vliegtuig, waardoor in een korte tijd genoeg sprongen gemaakt kunnen worden in groepen, die groot genoeg zijn (8 à 10 personen).
2~~~ 01 _
..,!
Hoe moet je nu zoiets opbouwen? Op basis van "Trial and error?", zoals dat in de USA enz. gebeurd? Natuurlijk niet, er is allerlei zinnige wijsheid voorhanden in artikelen over de verschillende facetten (zie de lijst op de volgende pagina). Recentelijk (Juni 1973) heeft er een artikel in de PARACHUTIST gestaan van Dan Poynter gebaseerd op 3/4 jaar USA-ervaring. Dat artikel heet "EIGHT-MANS are easy". Wat heb je nu nodig om dat waar te laten worden? a. Kennis:
is voorhanden;
b. Een vliegtuig met 8 plaatsen:
kan gezocht worden;
c. Acht redelijk ervaren springers; wat wil "redelijk ervaren" nu zeggen? Volgens Dan niet meer dan wat vrije-val tijd met 50 à 60 sprongen. Niet meer dan dat! d. Twee(!) weekends springen; Dat wil zeggen, niet meer dan 20 sprongen voor mensen met zelfs in onze ogen zeer weinig spring-ervaring en zonder RW-ervaring.
164-10
~
sportparachutist
~
"Thei
"Ja thatl led ho 1 2
"A ha Bi na di
.J
Zl
"
th
N
Hoegaat het dan wel in zijn werken volgens Dan? Dat wordtuitgebreid verteld in 8 bladzijden, hieronder volgen slechts enkele opmerkingen daaruit. Exitvolgorde: Vroegere ervaring is niet zo belangrijk, vergeet voorkeuren, we willen een 8-man maken, waarvoor een nummer 1 nodig is, net zo hard als een nummer 8. De volgorde is simpel. Weeg alle acht mensen met hun chute om, deelieders gewicht door zijn lengte en dat geeft een snelheidsfaktor . D gewicht springer us lengte springer
=
faktor.
Despringer H,,,C nethoogste nummer springt 1, met het laagstenummer als laatste. Zijn er met een gelijk nummer, dan springt de meest ervaren springer als eerste (SIC! i). Iedereenleert maar 1 positie, we willen zo snel mogelijk een8-man maken. le al laar
>. S
leg,dit ;e.v.m. ling com.0-
lart
.al ent ivo ge-
.n
eken. lslis-
"If your sizes dictates a certain position for you, then learn it and be the best there is". Jim Hooper Heteerste wat gemaakt moet worden is een stabiele basis, zonderdat komt niemand verder. D. w. z. de eerste drie moeteneen aantal sprongen samen maken tot ze in staat zijn een snelvallende, stabiele, snel gevormde basis (3-manin 15 sec.) te maken. "Thebase is the most important part of the star. " Ted Luker Deexit moet zo snel mogelijk zijn, d. w. z. dat iedereen zijnplaats moet kennen, er een aftelling volgt en vervolgensiedereen zo snel mogelijk weg is. Er mag geen tijd verloren gaan met stabiliteits-verlies en vervolgens moet iedereenop tijd inkomen, zo mogelijk op een vaste plaats, om"opstoppingen" te voorkomen. "Jam every-one up as close as possible thatlast man out fast".
to the door - get Pete Gruber
Iedereen zakt tot het nivo van de ster, stopt daar en komt horizontaal in. Dus op het nivo van de ster of een meter lager. Nooit van boven!
t
"Asis true in accuracy-work, hardest part of the jurnp'",
the last meter is the Hal Hurley
Dit verhaal is uiteraard niet meer dan een zeer kort uittreksel van het complete, zeer gedetailleerde verhaal. Het zal u hopcl ijk inmiddels duidelijk zijn geworden dat potentiele RW springers veel tijd, moeite en geld voorkomen, wanneer ze alles lezen en opnemen wat er geschreven is over de verschillende vormen van RW. Onderstaande lijst kan hierbij mogelijk helpen. "Sportspringer" "Parachutist" id. id. id. id. id. id. id. Canadees handboek "Swing"
nov-dec 1972 sept. 1969 nov. 1969 dec. 1969 mrt. 1972 april 1972 mei 1972 juni 1972 juni 1973 CSPA jan 1970
RW far Anf채nger Large Star RW Beginning RW Large Star RW 4. Man 4. Man 4. Man Formatie vliegen voor RW 8-mans are easy blz. 160-168 no . 1
OPMERKING REDAKTIE: Bent u geihteresseerd in deze artikelen? Laat het weten. Bij voldoende deelname (minimaal 50) zullen copieen worden opgevraagd c. q. aangemaakt welke u tegen kostprijs ter beschikking zullen worden gesteld. Graag uw briefkaart voor 1 januari 1974 aan uw redacteur en u krijgt t. z. t. nadere informaties toegezonden. Graag geen telefonische aanmeldingen (de tijd is zo kostbaar).
ATTENTIE: Cop ie voor het eerstvolgende nummer van SPORTPARACHUTIST moet uiterlijk 10 januari 1974 worden ingediend. Heeft u copi e laat dit dan tijdig weten om reden dat er weleens meerdere leden over hetzelfde onderwerp een artikel zouden kunnen schrijven. Uw artikel dient ~ te worden ingediend. Tekeningen graag op calque-papier.
t-
. een io eg ; ge-
Bijhet "breken" is het zeer belangrijk dat dit pas gebeurt nadatde binnenkomer goed "vast" heeft, d. w. z. wacht tot diebinnenkomer zo hard trekt dat het duidelijk is dat hij/ zij goed "vast" heeft.
md
"Neverlet go for a shake alone. Let the antrant pull the thegrip apart, if he cannot his grip isn't sufficient". Tom Phillips
;:e1-
aar sy".
t
dat! .e r
st
Nahet inkomen blijft iedereen bezig, vlieg de ster, dat gaatniet vanzelf! In de praktijk houdt dat in dat de (te) hogekant zakt, niet dat de lage kant omhoog moet. De ster moet namelijk snelheid houden.
Opeen vaste hoogte wordt gebroken dat WH zeggen niet hogermaar ook niet lager. Na het breken maakt iedereen een1800 draaiing, "trackt" weg, kijk boven en onder je entrek na een wave off. Train de exit, de binnenkomst volgordeen plaats op de grond, praat de theorie door en zorgdat iedereen steeds weet wat er gebeurd. liltis better to make this errors
sportparachutist
V@@R~@M
'rERhEURa'rEhhING! GIREER Z. S. M. UW KNVvL CONTRIBUTIE 1974.
on the ground" . Bob MacDonald
165-11
JFD Het STERREN-REKORD is verbroken.
Op 9 september j.l. werd in Elsinore (U. S. A.) het thans één jaar oude rekord van een 26 mansster verbroken door het formeren van een ster van 27 personen. De springers kwamen tot deze ster na twee tevergeefse pogingen. Er werd gesprongen uit drie vliegtuigen van het type Beechcraft.
De laatste maanden van het seizoen bij PARA CENTRUM NOORD IN HOOGEVEEN
Op 31 augustus werd de jaarlijkse Algemene-Leden-Vergade ring gehouden en het zal bij de andere clubs wel ongeveer hetzelfde zijn als bij PCN ... springen wil men wel, maar om er nu eens goed voor te gaan zitten op een duffe vergadering, dat is te veel gevraagd aan een parachutist. Enfin met de nog plm veertig aanwezigen werd heel wat doorgepraat en besloten, zodat de PCN een periode kan afsluiten die ... ondanks wat strubbelingen hier en daar ... bijzonder suksesvol is geweest. PCN heeft voor een - volgens sommigen - kleine pasbegonnen club, een behoorlijk aantal para's opgeleid, waarvan een groot percentage de aantekening A behaalde, sommigen B en een enkele C, wat voor een groot deel is te danken aan het groot enthousiasme van het instructieteam en de vaste kern. Al in begin september waren de 150 vlieguren vol en maakte Yatse Wang (zonder dat hij het zelf wist) de duizendste sprong voor de club. Het laatste springkamp in begin september was jammer genoeg, vwb het weer niet zoals verleden jaar, maar we werden in elk geval voldoende aantekeningen behaald en sprongen gemaakt. Op de jubileumdag van H. M. de Koningin - 5 september werd evenals bij de andere clubs een volledig draaiboek afgewerkt m. b. t. demonstraties en een ploeg deed zelfs, volledig omhangen in paratenue, mee aan een parade in Assen. Het seizoen is nu voorbij en er wordt al weer gewerkt aan het seizoen 1974. In de wintermaanden zal elk weekend conditietraining worden gegeven in de noordelijke trainingszalen en daarmee hoopt PCN de conditie op pijl te houden. H. Beuzel
166-12
Foto: K. S.
Een wolkenloze hemel waarin vele sterren straalden en op de achtergrond het verlichte platvorm van Zestienhoven daar om heen de lichtjes die de startbaan marker dat was het dekor waartegen leden van The Flying Dutc een nachtsporng maakten. Een pittige wind dreef de spot met dikke truien en trainingspakken. Op de grond lag het bekende oranje plastic landingskruts , waarop voor deze gelegenheid T. L. balken waren gelegd. Een pruttelende aggregator zorgde voor energie, terwijl rookpotten de grondwind aangaven. Een uitgebreide grondploeg stond via walkie-talkie's met elkaar in verbinding, terwijl de 'centrale post' bij het kruis ook kontakt had met de verkeerstoren. Om half negen steeg onze Cessna 'Koko', bestuurd door vlieger Wessel, die er veel plezier in had, met de eerstel stick omhoog. Na twee ronden ging hij op jump-run en nadat we geconstateerd hadden dat boven het commando 'Coupé' had geklonken luisterden we in de stilte naar het scheurende geluid van drie opengaande koepels. We wisten nu dat er drie man moesten hangen maar waar, o waar? Seconde na seconde verstreek zonder dat iemand iets kon ontwaren. Toen ineens een weer even snel verschijnend lichtje. Kennelijk hingen de mannen met hun rug naar ons toe, zodat de lampjes die zij op hun borst droegen voor ons niet zichtbaar waren. Pas toen ze pakweg vijftig meter boven ons zaten werd plotseling vanuit het niets de contouren van de parachutes zichtbaar. Een fascinerend gezicht, ook voor de grondploeg, die zich over het veld ver spreidde om voor opvang te zorgen. Even nadat de centrale post had kunnen melden dat drie man veilig binnen waren, rolde Koko de startbaan op om de volgende lading op te halen. De ervaringen van de eerste mannen waren van dien aard dat ze als een haas terugkeerden naar de hangaar om hun koepels te vouwen om nog een keer naar boven te kunnen. Daardoor liepen de geplande vijf sticks uit tot acht; op één uitzondering na kwamen allen min of meer in de buurt van het kruis terecht. Die ene uitzondering was, hoe kon het anders, één van de twee meespringende vrouwen. Marjolein, die na haar eerste sprong snel had gevouwen om een tweede te kunnen maken, had net even teveel moeite met het ripcon van haar nieuwe pack. Zonder te aarzelen trok zij haar reserve-chute, opzich het enige wat ze doen kon, maar afstanden laten zich in het duister nu eenmaal wat moeilij bepalen. Via walkie-talkie's werd doorgegeven dat zij buiten het vliegveld terecht gekomen was, wat enige leden van de club inspireerde om het wereldrekord sprinten te evenaren. Gelukkig was zij snel gevonden, waarna iedereen vermoeid maar zeer voldaan over deze, voor de club nieuwe activiteit, huiswaarts keerde. Legien Dijkshoorn
sportparachutist
Tijdensde onlangs gehouden jaarlijkse ledenvergadering is het Bestuur van de Vereniging thans als volgt samengesteld: Voorzitter m
le Secretaris 2eSecretaris Penningmeester
Leden
Drs. R. F. van Hoof Jacob Catssingel 27 BREDA C.J. Kokke p/a Burg. Reigerstraat 11 bis UTRECHT A. Bouquet Roland Holstlaan 715 DELFT J. F. van der Vliet Off. Mess Berhardkazerne Barchman Wuytierslaan 198 AMERSFOORT C.A. Pellens Neerstraat 161 s-HERTOGENBOSCH
Penningmeester
Mevrouw M. Bier - Nauta Auf dem Praun I, 2148-Zeven BRD
Comm. materiaal
E. F. de Bock Eschenweg 55 e. r 0, 2148-Zeven BRD tel. 09494281-2081-tst.234.
f 55,-Newton sight rings (slechts enkele stuks) Pop-top reserves .. G bb POl t h t ) te bez ichtigen en leverbaar op bera er lOC u es stelling Altimaster en North Star incl. polsband f 180,-weer volop leverbaar Sentinell 2000 f 465,-26' navy conical (weer enkele ontvangen) f 450,-Ge11lustreerde Catalogie f 5,-Posters, speldjes, boeken, badges en stickers diverse prijzen 500 sprong logboeken vanaf f 12,50 Para Integrall helmen !!! f 49, 50! ! F + S Adidas spring schoen (Nieuw in Ned.) f 95, --! ! Pioneer RELATN JUMPSUIT alle maten f 155,-Pioneer Jumpsuit diverse kleuren f 125,-P. C.mk.1 en Cornp, , Amerik. Russ. P. C. , Papillon enzovoorts Minisystem div. kleuren, ook rood/wit/blauw f 695,-Pioneer 3 pin donker blauw (super pro harnas) f 775,-Super pro donker blauwen rood/wit/blauw f 835,-LL en TU sets diverse prijzen incl. en excl. reserve's En nu als speciale service materiaal verzekering, tegen alles behalve slijtage, vraagt premie en voorwaarden. Para Chute Shop
Hans Ponsioen
FAA erkend rigger
Dealer Pioneer,
01823-2553 Para-Gear
enz.
J. Heeren Gors 38 HOEVEN J.L. Jansen Holstlaan 715 DELFT
DeMeent Parachute Club heeft vergaderd en tijdens een algemeneledenvergadering een nieuw bestuur samengesteldte weten: President
Landeryou,
J.
VicePresident
Nickel,
Penningmeester
Ahrend,
Secretaris
Banning,
Manager
van Lie rop, A.
Instructeurs: F. Thijssens,
A. T. W. M.
SqnLdr
RAF
Maj
GEA
Hptfldw
GEA
Ofw
GEA
Kapt.
NLA
P. Santegoeds en A. v. Lierop.
Wegenshet vertrek van Bram Lasschuyt Jr. naar Nederlandwerd een vergadering gehouden waarbij de volgende ledenin het nieuwe Bestuur werden gekozen: Voorzitter
J. H. W. M. Otten Bureau VK-VU Napo 880 Utrecht Veldpost
Secretaris
H.M.G. Lemmens Brakeweg 11, 2148-Zeven BRD
sportparachutist
De met een *- en een nummer afgebeelde tekeningen, zijn verkrijgbaar op T-shirts! Gireer een tientje naar Han Blaauw - Anna Paulownastraat 74b - Den Haag - postrekening 275078 met vermelding van het gewenste ontwerp en maat (small, medium, large) en het komt in de bus!
167-13
De afstand "A" heet de Mitchel.l-Jip, dit naar de naam van de "uitvinder" t. W. Generaal Mitchell (USA). Zoals uit de tekening blijkt wordt het verschil in afstand van de basis tot aan de onderkant van de modificatie bepaald door de vorm van de canopy.
harry' 5 equipment corner
OPGELET' stuurlijnen
bevestiging
In afwijking van een artikel in dit blad, nr. 3 dd 15.12. '72. kunnen de stuurlijnen beter kort gehouden worden. Lange lijnen, tot bijna aan de basis van de canopy, zijn tijdens de opening slapper dan de vanglijnen, deze "zwiepende" lijn slaat eerder over een canopy dan een stuurlijn die goed bevestigd is. Voor juiste lengte zie onderstaande tek.:
~ /
zi~steek riser
~
1.50-0\
@
==t3:vanglijn
\
'iJ
19c
De stuurlijnen moeten bevestigd worden aan de buitenste vanglijn van een modificatie, b.v. voor TU-7 (zie tek.):
~
\
rs
@
[..
vanglijn waaraan stuurlijn bevestiging
Bij een canopy met witte vanglijnen kunnen het beste groene en bij groene vanglijnen kunnen het beste witte stuurlijnen gebruikt worden, herkenning is dus gemakkelijk bijv. bij verwarring. Stuurlijn ring bevestiging Stuurlijn ringen worden op de meest vreemde wijze - op verschillende plaatsen - vastgezet, terwijl de meest vreemde voorwerpen als ring gebruikt worden. De juiste ring is een "Di' rtng die geheel uit een stuk bestaat. Voor plaatsen en bevest. zie tek, '"
Het is de laatste tijd enkele malen voorgekomen dat springers met een Mini System problemen hadden metde opening van hun rugchute, ze hadden n.l. een "total-mal-' function" omdat ze het ripcord niet getrokken kregen. Na onderzoek bleek steeds de bovendste ripcord pin zoda nig verbogen te zijn dat zelfs op de grond het er met geen geweld uit te krijgen was. Vroeger kwam dit euvel minder vaak voor omdat er toen veel meer solo gesprongen werd met een "voorzichtiger" exit. Nu echter de laatste tijd de "sterrenbouw" in is, wateen snelle exit ver etst, stoot men vaak of blijft men zelfs met de bovenkant van de chute achter de deurstijl hangen, Het Mini System nu heeft een gedeelte van ongeveer 2 cm ripcord cabl e/p in wat niet bedekt wordt door de stiffener cover of de protector flap. Met de bovenzijde van de chu (ripcord cablejpin) tegen de deurstijl te stoten of te blijven hangen veroorzaakt zo'n kromme pin. De exit moet dus uitgevoerd worden "met de rug goed krom" of de "stiffener cover verlengen", waardoor minder kans op verrassingen.
ti
©
~
p<:~.:~
.~~~~~-:~5J~
I~-~~~-~O.- -
Op deze manter
vastmaken.
c==::
®
•
Stuurlijn toggle Neem een "flink stuk hout" b. v. 20 mm rond (bezemsteel) en 7 cm lang met in het midden een gat van 5 mmo Dit is een toggle met een goede grip, ook met handschoenen aan, welke niet breekt als de canopy in een stall getrokken wordt.
Het stoten tegen de deur-post in het vliegtuig kan ook dit veroorzaken indien geen beschermingsflap is aangebracht over de "top-plate". Red.
verschil in modificatie "Hoe" en "waarom" een modificatie moet worden uitgevoerd zult u in één der volgende edities kunnen lezen. Het grote verschil van een modificatie in: 1e. - de meest gebruikte canopy - de 28 ft; en 2e. - de vooral voor oudere en zwaardere personen uitstekend geschikte canopy - de T .10 -; komen het beste tot uiting in de onderstaande tekeningen.
1.8Ji'
·f
v ~ ;60""
168-14
sportparachutist
!lm
stand ~be-
bl"l"WORbl" EEt4 OtJGELOOfLUKG GESCittebEMas OVER l1iN$EtI Al~U etJ Il{ • ,OC&j IS ER EEN "E~S("'L.~!J bRAGEN EEN 2'WARE LAST MEi 214:H ~WAN-r"ZU %UN
VERSLMFCEN! 2!l2n~vERSlMFb AAN •••••••••.•
d.VO~
:ZE ONTMOETEN ELKAAR .• VREEM~ UIT6E~OST" BU VOORKEUR' OP KALE
VL~KTEN •••••• let de -rnal1.
zoda-
;geen toen lger"
teen s
ngen. 2cm
ener chute blij-
ti in-
'WAT VOOR MENSEN
ZUN
~IT "wAl
\/O&LEN
zs ?wA,i J)R!lfT HEN TOT hrr ONNAilJURL.!.lKE GfC:>RAGSPA-rROON
!1
\.Jop.~\ "{;R"O)"G~ list
sportparachutist
169-15
holland aviation bergsingel 170 a, rotterdam, tel. 010 - 370534
K,
para overalls
'""
-
Kleur oranje en zwart, fabrikaat "Aeronav". Oranje overall met zwarte sierstrepen aan de zijkant. Zwarte overall met oranje sierstrepen aan de zijkant. Maat: small (46-48), medium (50-52) en large (54-56). Zonder zakken f 49,50 met zakken f 65, --.
para helmen Kleur wit. Model Integral. Maat 57 t/m 61.
f
59,--
hoogtemeters Fabrikaat "Winter". Verkrijgbaar of gelijkwaardig in voeten. Diverse modellen en prijzen.
11. i 'j
\
in 4000 en 6000 mei Vanaf
f
179,--
para boots Pontvert Paraboots per paar f 109, --.
model Competition
j
b-15 vliegjacks Gemaakt van blauwe nylon stof. Warme gewatteerde voering. f 57,95
handschoenen Vliegerhandschoenen. Dun geitenleer, lang doorlopend model. Zeer geschikt voor parachutisten. Kleur wit en bruin. Maat 8! t/m 10., f 16,95
vraag onze gratis katalogus met vlieger en para- uitrustin
170-16
sportparachutist