SP 1977 5(3)

Foto: Andy Keech

SPORTPARACHUTIST Jaargang sportparachutist

5 - nummer 3 - januari

1977 1

,~

"::111 '1f

1977

-\

t ~17'

~

•

.,

f

"

Jaar

sp TWE KNV

"

t

Käri

1977

1977

?

\97l

Eind

H17

$);>;>

"

1/1

Red

,

ïleI Bel

Vo

T. '"

11

"

\

",....,

Wi

HE BI

" 1977

'\ 977

De m woor de m

\'

,\977

Ab, LEl ,\977

O~

~

A~ Ac VI

T 1 Di

'1917

,

1977

I

1977

'lil

'I

'\ 9J.;l

~

»>/{'

\

~

•

f "EXIT" - VOOR 1977

Foto: J. Y. Segalen

1977 ready for exit? go!

Nationals voor vruchten hebben afgeworpen en wat de "handleiding voor de adspirant sportparachutist" betekent in kennis en voorlichting van de nieuwelingen.

Ja 1977 is zich al aan het omhangen op het moment dat ik dit schrijf en dat "omhangen" in KNVvL verband gezien is nogal wat. Er zijn in het afgelopen jaar heel wat dingen gebeurd in de "grondopleiding" van 1977. ' t Is al net als bij het springen zelf: een goede voorbereiding is de halve sprong.

Op allerlei gebied en op alle niveau" s is gewerkt aan de "leerling" 1977.

In deze maanden wordt niet alleen het materiaal weer eens grondig onder de loupe genomen, maar ook worden er plannen gemaakt in de hoop dat 1977 na een jaar een veilige landing kan maken. Voorbereidingen voor een goede exit, maar ook voor het bijsturen.

Om eens wat op te noemen: lees eens wat de TC dit jaar heeft gedaan als bijdrage voor een veilige sprong, bedenk eens wat een man als Tom Schapanski heeft bijgedragen; wat de

Op jumprun, klaar voor exit zien we een "handboek voor de sportparachutist" dat misschien al bruikbaar is voor de twee cursusdagen voor adspirant instructeurs,

2

Een grote groep relatiefenthousiasten (zo groot dat in groepen gesplitst moest worden) geeft hoop op verbreding van de top. Een nieuw competeitie plan heeft hetzelfde doel voor precisie en style en ga maar door.

Ja, er is heel wat gedaan aan de "opleiding" van 1977 voor het de eerste sprong maakt. Als voorzitter wens ik het namens de andere leden van ons afdelingsbestuur: HAPPY LANDING. En dat geldt voor u, lezer, in het meervoud, en van harte.

Wim Velthuizen sportparachutist

s

:!:t~ ~::L ~~i'T~]I\IJ~:tgl)a l\f W~;;~ii[~~.{'l .~;.--~, ..- ' Jaargang 5 - nummer

3 - januari

1977

sportparachutist REDAKTIDNEEL

TWEEMAANDELLJKSE lilTGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Eindredactie, samenstelling Karst Sikkens

en ontwerp:

Fotografen: Andy Keech Jacques Gielen J. Y. Segalen en vele anderen.

Redacteuren: Hein Cannegieter Bert Wijnands

Voor cOPv zorgden o. a. deze maand J.J. Pelgrom Koos Groeneveld Wim Velthuizen Paul Koudij s Henk Verbeek Jan v. d. Krieke Bram Lasschuijt Hans Ponsioen

Dit is de eerste Sportparachutist van het jaar 1977 en zo langzamerhand begint het een boekwerkje te worden.

Dankzij de medewerking van velen is een goede communicatie te realiseren.

Wij zijn verheugd dat het een inform attebron is voor en maar vooral door "ons - sportparachutisten" .

De met name onderschreven

artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDENVAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGENHET BLAD GRATIS. Advertenties: Advertentietarieven

op aanvraag.

Verschijningsdatum: 1 jan., 1 mrt, 1 mei, 1 november.

.

1 juli,

1 september

en

Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande

~

(I) KONINKLIJKENEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART, AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur: W.A. Velthuizen E.T.H. Wijnands P. Santegoeds H. Cannegieter A. Lasschuyt Jr. H. Verbeek K. Sikkens

len

-

voorzitter vice-voorzitter algemene zaken voorlichting sport en instruktie algemene proj ekten secretaris tvs afdelingsbureau

Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Iaraël spl ein 8, 's-Gravenhage.

Privé (uitsluitend in de avonduren): St.Martinuslaan 124, Voorburg.

Tel. 070 - 863854.

ent

Lidmaatschap: Alle leden f 50, -- per jaar Hetinschrijfgeld f 4, --.

(na 1 juli

voor leden bedraagt

Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d, t. v. de clubsecretaris) .

rl7

ik I

Na1 juli: Halvejaarcontributie

sportparachutis t

verschuldigd.

f

25, --).

bij aanmelding

Centraal in deze uitgave staat het artikel" STLJL".

Hein Cannegieter heeft zowel letterlijk als figuurlijk de vellen van zijn vingers getypt om uiteindelijk de "juiste versie" te produceren.

Voor dit artikel heeft hij enige steunpilaren gehad en wel in de figuren van Be rt Wijnands, Charly Schuilenburg en Bram Lasschuijt.

Hein schreef hierbij aan mij een persoonlijk begeleidend briefje welke tekst ik u toch niet wil onthouden: "Kerel, dit stuk was weer een zwaar ei. Ik ben het kwijt. Laten we hopen dat we er even goede reakties op krijgen als bij het precisieverhaal. " U moet beseffen dat vele pagina's zijn getypt, weer weggegooid, herschreven, bekritiseerd en uiteindelijk -geproduceerd.

Hein - ons aller dank .

Men zou zich kunnen afvragen waarom eer: zo lang en zwaar verhaal over" STLJL"? Vorige keren waren het matrassen en precisie.

Wel - nu staat het tenminste beschreven en over jaren kunnende mensen - die daarvan de vruchten willen plukken - op zeer korte termijn de noodzakelijke informaties krijgen. Het is zeer zeker geen geschiedenis maar een "populair geschreven technische documentatiebron" .

Verdere vruchten van Hein' s pen treft u in deze "Sportparachutist" aan.

Een man die door zijn eigen specifieke manier van schrijven de aandacht verdient is Henk Ve rbeek , VEILIGHEID en TECHNIEK staan bij hem als prioriteit nummer: één. Henk wordt hierbij ge1'nspireerd door Manfred Krooneman (de technische man van de "Handleiding voor de adspirant Sportparachutist" en Jan de Bruyne (die zich voor vele zaken enthousiast inzet).

De komische rubriek van Henk - edoch, met een moraal vragen de aandacht. De nieuwe rubriek van de Technische Commissie "CONE LOCK" komt uit zijn brein.

CLUBNIEUWS - begint ook lekker los te komen.

Vanaf de volgende Sportparachutist zullen wij een wedstrijdprogramma publiceren. Wenst uw vereniging in dit kalender te worden opgenomen dan verzoeken wij u beleefd kontakt op te nemen met de coördinator van de sportcommissie: H. Cannegieter - van Eeghenweg 2 Oosterbeek (tel. nr. 085 - 335311).

Wij zijn zeer erkentelijk voor die mensen die ons in het af gelopen jaar hebben geholpen door zoveel mogelijk te publiceren over het parachutespringen als SPORT. Tenslotte nieuwjaar.

wensen wij u en de uwen een erg gelukkig KS 3

-.

cursus hulpinstrukteurs

"

~\.~,~.

.·l

,.~l

~

/'?

,~

_I~:~

t;"~.

~

/Á,V ~. ;

'.

l--~)~.~J~d~ q~~~, -- .

'.~

• ' ';."'

-4

,1.

,'{~'.

,

,

!

,-

~iCJ .').

ij

~

l~ •• 11

~ . 'W"",;, -

"

I·(~

NIEUWS VAN HET AFDELINGSBESTUUR ~ k~ afdelingsreglement Op de Algemene Ledenvergadering van 5 november 1976 werd besloten om artikel 8, punt 2 van het Afdelingsreglement als volgt te wijzigen: 2. a. Afdelingsvergaderingen worden tenminste acht weken van te voren aangekondigd. Deze aankondiging wordt tenminste vier weken van te voren herhaald onder vermelding van de te behandelen punten. In spoedeisende gevallen kan door het Bestuur van dit artikel worden afgeweken. b. Voorstellen door een clubbestuur of minimaal tien individuele leden - tenminste vier weken voor de vergadeting schriftelijk bij het Bestuur ingediend - worden op de agenda van de Afdelingsvergadering geplaatst. c. Tot een Afdelingsvergadering hebben toegang individuele leden en leden van leden-vereniging, voor zover zij bij de afdeling zijn ingedeeld.

lidmaatschap

afdeling para I contributie

1977

Alle leden die vóór 1 december 1976 (volgens de Statuten de laatste afmeldingsdatum v. w. b. lidmaatschap 1977) zich niet hebben afgemeld als lid ontvingen inmiddels de acceptgirokaart v , w. b. de contributie 1977.

In verband met het soepel verloop van de administratie mogen wij u beleefd verzoeken zo spoedig mogelijk aan uw contributieverplichtingen te voldoen.

Evenals vorig jaar worden er weer twee zaterdagen instruktie (als extra voorbereiding op het instrukteursexamen) gegeven.

De data zijn: 15 januari en 19 februari a. s.

De plaats en het lesprogramma worden aan de cursisten - na opgave - schriftelijk medegedeeld.

Inhoud van de cursus o. a. : verantwoordelijkheden van de instrukteur, meteo, ba sts -opletdingsplan, EHBO,iets over vliegtuigen, instruktieleer en materiaal.

Spoedige inschrijving is vereist en wel door overmake van f 25,00 op postrekening 563097 t. n. v. W. A. Velthuizen, Koekoeksbloemlaan 44 Baarn. Op het strookje gelieve u te vermelden: "instr. cursus - alsmede uw naamen adres."

Aan de cursus kunnen maximaal dertig kandidaten deelnemen. Inschrijving geschiedt in volgorde van binnenkomst van de betalingen.

landelijke instrukteursvergadering De landelijke instrukteursvergadering zal worden gehouden op zaterdag 19 maart a. s.

Plaats: Nationaal Sportcentrum Papendal , Sportlaan1 te Arnhem.

Aanvang: 19.30 uur.

Verdere bijzonderheden zoals het indienen van agendapunten, programma, inschrijvingsmogelijkheden zullen z. s.m. worden gepubliceerd in "In en om de KNVvL".

Deelname aan de vergadering is tevens opengesteld voor geslaagden van het instrukteurs-examen.

competitiewedstrijd De volgende keer hopen wij u volledig te informeren omtrent te houden competitiewedstrijden.

Het ligt in de bedoeling ieder jaar vijf competitiewedstrijden te houden. Speciaal de wedstrijdonderdelen stijl en precisie zullen aandacht krijgen.

~

ken u sport!

Over een aantal maanden zal er in de bekende sportboeken-serie "Ken uw sport!" ook een boekwerkje over het sport-parachutespringen verschijnen.

Wij houdenu op de hoogte wanneer en tegen welke prij s (ca. f 4,50) de uitgave te verkrijgen is.

sportcommissie Om een aantal zaken op sportgebied beter te kunnen coördineren is een "sportcommissie" samengesteld.

De commissie bestaat uit: J. de Bruijne - precisie en style P. J. santegoeds - relatief-werk E.T.H. Wijnands - FAI-gedelegeerde H. G. Cannegieter - coördinator

copy Copy voor de eerstvolgende SPORTPARACHUTIST ontvangt de eindredakteur graag vóór 15 januari 1977.

U wordt verzocht maximaal 50 spaties, letter-, cijferen leestekens per regel aan te houden. Wij zouden het op prij s stellen indien u het artikel met I! regelafstand typt.

K.S.

E

1=

De heer J. de Graaf (instrukteur bij de nederlandse paraclub TU-zeven) is bij de FAI voorgesteld als "internationaal jurylid".

1977

In juni a. s. zullen op het vliegveld TEUGE de nederlandse kampioenschappen parachutespringen worden georganiseerd.

De wedstrijden zullen twee weekends en vijf werkdagen omvatten.

Indien de weersomstandigheden de gehele periode gunstig zijn zal er het tweede weekend springen zijn voor ook niet wedstrijd-deelnemers.

De wedstrijd onderdelen zijn: precisie, style en viermans- relatiefwerk.

Meerdere bijzonderheden zullen binnenkort worden gepubliceerd.

4

Cl

g

jury

nederlandse kampioenschappen

~ ~

\

I

DELTONA Aschoff Stiermanlaan

21

Rozenburg Europoort. importeur

telefoon 01819 - 14981

in Nederland van:

BARIGO hoogtemeters Para Boots Para Helm

Richard Pontvert St. Christophe

Para Bril Rod 88 Para Laarzen

Patrick

Wij wensen alle parachutisten

een voorspoedig 1977.

sportparachutist

(

,n

ts ~Ăœg

Je.n

~n-

1

.a-

Henk - ziet de toekomst enthousiast

1

.Âť

-~

~r-

p lt.

henk nijhuis,

besteprecisie-nederlander aller tijden op wereldkampioenschappen Henk Nijhuis, op een laat moment toegevoegd aan het gekortwiekte Nederlandse team voor de wereldkampioenschappen1976 in precisie en stijl, is met zijn 31ste plaats in de precisielij st hoger geeindtgd dan wie ook voorhem uit ons land. Misschien klinkt dat niet zo erg opwindend,31ste, maar men moet dan maar op mijn gezagaannemen dat dat afschuwelijk goed is in een gezelschapzoals dat deelneemt aan WK precisie en stijl.

Normaal eindigden Nederlanders ergens tussen de BOsteen 150ste plaats. Alleen Jaap Havekotte, die eens - maar dan met stijl - 36ste werd, ook onwaarschijnlijk hoog,net onder de echte wereldtop. Henk Nijhuis had danook met zijn 31ste plaats slechts 52 centimeter tezamenover de acht sprongen. Uitgebreider over uitslagen kanmen lezen in het verhaal van teamcaptain Bram Lasschuij t.

Henk, nauwelijks terug van een vakantie naar Amerika, blaastuit bij zijn ouders in Westervoort bij Arnhem, voorhij teruggaat naar Seedorf, waar hij sportinstructeuris bij de daar gelegerde Nederlandse troepen.

Bij een intervieuw vraag je eerst altijd wat personalia op.Leeftijd? "25 jaar." Hoe lang spring je? "M'n opleit

sportparachutist

tegemoet.

ding kreeg ik in januari 1973 in Seedorf bij TU-7". Hoeveel sprongen heb je nu, bijna vier jaar later? "Ongeveer 660." Is dat niet wat erg veel in een kleine vier jaar?

"Nou, niet speciaal geloof ik. Ik ben hulp-instructeur in Seedorf en als lid van de tnstructtegroep. heb je niet alleen altijd dienst, niet alleen alle weekeinden, maar ook alle springweken en dan spring je natuurlijk vrij regelmatig, hetzij leerlingen achterna, hetzij voor jezelf. En in ruil voor het feit dat je altij d klaar moet staan en ook staat, spring je gratis. Dat helpt ook. Dan is een kleine 3 200 sprongen per jaar, vooral internationaal gezien, niet zo ontzettend veel. " En hoeveel Stratostar-sprongen heb je? "Ongeveer 200, maar daar moet je er veel van aftrekken. Tony Baars en ik hebben het onszelf moeten leren. We hadden er wel een Manual bij, dus hoe dat ding werkte en gevouwen moest worden, maar verder was er niemand die ons er iets over vertellen kon. Je kan wel zeggen dat we het onszelf dus geleerd hebben en dat ons dat veel extra sprongen heeft gekost. Op de nationals op Teuge begrepen we dan ook van Tom Schapanski en de anderen dat we een zeer slechte en foute techniek hadden. Maar in afwachting van de WK hebben we er maar niets aan veranderd, omdat we dan helemaal opnieuw hadden moeten beginnen en daar was geen tij d meer voor. Misschien kunnen we dat nu gaan doen. Het is leuk springen in Seedorf maar je bent natuurlijk wel wat ge1"soleerd."

Nationals Je hoorde op de nationals in Teuge dat je naar Rome zou gaan, naar de WK. Hoe ging dat.

Herik: "Ja, dat was zaterdags. Het regende pijpenstelen. Ik zat in m'n tent. Jan de Bruijne (instructeur van TU-7) kwam er aan en zei tegen me dat ik naar Rome moest. Dat had het Afdelingsbestuur besloten en hem meegedeeld. We hadden wel iets gehoord dat Tony Baars er naar toe zou gaan. Hij stond derde met precisie, dus dat leek logisch. Ik dacht eerst dat 5

Jan over mij een geintje maakte. En dat vond ik niet zo leuk. Snel bleek dat het serieus was. Natuurlijk vond ik het prachtig! We hebben Tony opgehaald uit zijn tent en zijn toen naar Bram Lasschuijt gegaan, om de plannen tot de WK door te spreken.

Ik ben niet zo goed in stij 1. Voor de nationals had ik getraind en draaide steevast rond de 14 sckenden. Dat gebeurde ook op de nationals zelf. Na de nationals ben ik naar Frankrijk gegaan en heb 40 stijlsprongen gemaakt.

Het ging heel redelijk, zelfs onder de 10 sekonden, Het heeft niet mogen helpen. Bij de eerste stijlsprong in Rome al, een linker serie, m'n beste, voelde ik bij het inzetten al dat het fout ging. Ik zou gestopt hebben als ze niet van te voren tegen me hadden gezegd: doorgaan, wat er ook gebeurd: misschien hebben ze het op de grond niet gezien. Dus ging ik door 14.58 seconden had ik.

Niet goed, maar in ieder geval een tijd. De andere drie stijlsprongen ging ik vrij aardig voor m'n gevoel, maar ik kreeg elke keer een zap, 16 sekonden. Af door de zijdeur.

Precisie Precisie ging inderdaad een stuk beter. Eerste sprong 1 centimeter (stond ik 35ste), tweede 3 centimeter (22ste). Toen dacht ik dat ik het door had hoe je deadcentres moest maken. Er werd daar gesprongen met zo'n electronische schijf. Die Russen, die als een stel dwazen die bak in kwamen waaien, maaiden een keer met een been in het rond en hadden dan met enig gestamp een dc , terwijl Chuck Collingwood, de Amerikaanse kampioen, vier centimeter kreeg toen hij bij zijn eerste sprong keurig zachtjes aankwam, boven het dc arriveerde, rustig z'n stratocloud liet zakken en met z'n teen op het de kwam. Iedereen zag dat hij een dc had. Iedereen, ook de jury, keek heel raar toen er 4 centimeter op het bord kwam, die de electronische afstand weergaf. Toch was het volgens de deskundigen niet zo dat je moest stampen, zoals met de oude electronische schijven om een de te krijgen, maar dat deze al bij de minste aanraking reageerde.

En dat klopte ook wel want met name de meisjes maakten bosjes dc' s met de teen en ploften dan op de hak.

Maar goed. Ik dacht: ik ook maaien. En ja hoor, bij m'n volgende sprong had ik met een fikse stamp een de op het electronische bord. In het totaal stond ik toen 15e!

Daarna ging het iets minder goed: 15 centimeter, 18 centimeter, 11 centimeter (tien stond ik inmiddels 42e), maar tenslotte had ik weer een de (met de teen!) en 4 centimeter, waarmee ik over acht sprongen met 52 centimeter als 31ste eindigde. Met name die sprong van 18 centimeter was erg naar. De Stratostar ging maar half open. De stuurlijnen zaten door de hanglijnen. Het ding was dus onbestuurbaar.

Je hebt dan mensen op zo'n wedstrijd die de chute afgooien en hun reserve trekken.

Dat heb ik ook mensen zien doen die een misspot hadden.

Aan een afgegooide chute kun je later niet meer zien of hij echt een malfunction heeft gehad of niet. Je krijgt

11

I

Met de Stratostar heb ik mezelf leren springen.

~

ff

g })

11 E

]

dus snel een re-jump. Maar ik hou daar niet zo van. Af· gooien betekent toch een extra risico inbouwen.

Ik ging dus klooien met die stuur lijnen. Toen ik ze er uit had, was ik al laag, moest hard over de bak en snel terug tegen de wind. Je bent dan behoorlijk zenuwachtig door al dat geklooi en dus niet geconcentreerd.

Dat leverde 18 centimeter op. Met een andere sprong, waarbij ik het de met m'n linker voet wilde maken, moest ik toch opeens wisselen. En dan kan het ook niet meer zo precies. Maar over het geheel genomen heb ik ook voor mij zelf goed gesprongen. M'n gemiddelde het laatste jaar was 10 centimeter per sprong. Dus had ik over acht sprongen 80 centimeter moeten hebben. Het werd 52.

Ontevreden ben ik dus niet. " Japanners Ga je door met precisie en stij 1?

Henk: "Dat denk ik wel. Precisie zal nog wel beter kunnen. Ik heb de laatste tijd nogal gerommeld met m'n materiaal, waardoor ik eigenlijk nog onvoldoende met m'n uiteindelijke dingen heb kunnen springen. En met st ij I heb ik wat goed te maken! Al was het nu ook weer niet zo slecht als van de Japanners.

Die stapten uit en voor ze goed en wel buiten waren begonnen ze al aan de eerste draai. Meestal konden ze hun laatste salto niet afmaken, want dan zaten ze al op 2000 voet. Het schijnt te komen omdat ze in Japan nooit hoger mogen dan 4500 voet en dus niet kunnen trainen. " Was de organisatie naar je zin?

"Ze hadden uren nodig om over te schakelen op een ander onderdeel. En 's ochtends duurde het ook tijden voor ze begonnen. Bovendien begonnen ze vaak met stijl, terwijl het elke middag te hard woei voor precisie. Als dat een week is gebeurd, dan ga je - lijkt me - nadenken en 's ochtends beginnen met precisie en 's middags, als het toch te hard waait, stijl doen.

Afzijdig

Naast de werkzaamheden in het instruktieteam en zijn aktivttetten als wedstrijdspringer is hij ook nog sekretaris van de Nederlandse Paraclub TU-Zev en.

6

Wat ik wel erg aardig van die Italianen vond is, dat ze alles in principe op alfabetische volgorde hadden, maar daar heel fijntjes enkele uitzonderingen op maakten. Ze hadden de Amerikare n naast de Russen gezet en de Oostnaast de Westduitsers.

Wij stonden tussen de WestDuitsers en de Hongaren. De oos tbloklanden hielden zich trouwens nogal afzijdig. Alleen één Rus, die deed wel mee met gezelligheidsavonden.

Zelf had ik veel contact met een Oostduits meisje. Die sprong altijd vlak na mij, dus zat je samen elke keer een poos te wachten bij het instappunt. Maar als zij in het zicht van de Oostduitse tent kwam, was het afgelopen. Ze heeft me erg veel over het springen in Oost-Duitsland verteld. Erg interessant.

Het hele gebeuren is fantastisch om mee te maken.

Ik had het niet graag willen missen. De volgende keer wil is best weer!" Aldus Herik Nijhuis.

Hein Cannegieter sportparachutist

~ ~ E

EERSTE NEDERLANDSE PARACHUTISTEN CLUB HET BESTUUR VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN WENST U EN UW GEZINSLEDEN ZEER PRETTIGE FEESTDAGEN EN DE ALLERBESTE WENSEN VOOR HET JAAR

CADETTEN PARACHUTISTEN VERENIGING

1977

-

•

•

•

•

.•.

a

••

MARINE SPORT PARACHUTE CLUB

t

Na vele interne- zowel als externe moeilijkheden opgelost te hebben spreken wij de hoop uit dat de MSPC hetjaar 1977 goed van de grond zal komen, zowel letterlijkals figuurlijk.

Hetvliegtuig waarover de MSPC beschikt is een Cessna 172, dat opstijgt vanaf het Marine Vliegkamp 'de Kooy' endat zijn 'para-inhoud' loost boven de DZ te Barsingerhorn, een dorpj e even ten oosten van Schagen (NH). Het vervoer naar 'de Kooy' geschiedt met clubs parabus.

De MSPC alleen voor marine-mensen???

Integendeel, wij hebben graag dat er zo veel mogelijk springers komen. Momenteel heeft van de ongeveer 120 ledenca. 40% een niet-militaire werkkring en we hopen ookin 1977 dat we er weer veel nieuwe leden bij krijgen.

Voor 1977 is het de bedoeling dat er elk weekend vanaf 15 januari gesprongen kan worden en dat er eind juli clubkampioenschappen gehouden kunnen worden.

Verdere inlichtingen over het wel en wee bij de MSPC kunneningewonnen worden bij de secretaris of telefonisch overdagop 02230 - 11234 tst. 2795 Tot slot nog de wens uitsprekend dat het jaar 1977 voor u allen een bijzonder gelukkig (spring)jaar zal worden endat velen van u eens bij ons komen kijken en springen.

J. J. Pelgrom

~ (J~

• ~, ., Vino, spaghetti en

e

r

Xllle campionatie del monde de paraca dutismo roma '76 0

sole mio!

Inderdaadalles was volop aanwezig bij de gastvrije Italianentijdens de wereldkampioenschappen 1976 in Guidonia, nabij Rome.

Voor alles echter zover was, had het nationaal team al hetéén en ander te verduren gehad.

Gestart werd als alle jaren: clubbesturen aanschrijven, oud-teamleden verzoeken weer deel te nemen, instructeurs naar jong talent vragen, edoch de interesse in stijl enp.a. lag niet hoog: RW eist de jonge springers meer opdoor wellicht een hogere belevingswaarde van de sprongen.

Eenzestal kandidaten waren er slechts en daarmee werd infebruari gestart. Het geplande trainingsprogramma deedéén adspirantteamlid echter van een eventuele deelnameafzien, terwijl aan de deelnemingseis (stijl binnen 12 seconden draaien) door een ander niet werd voldaan.

Metvier kandidaten te weten: Bram Lasschuijt Jr., Ger Tolenaars, Jaap Spiering en Hans Jansen werd flink doorgetraindtot juni; er werden per persoon ongeveer 45 stijlsprongengerealiseerd.

(Veel dank vanaf deze plaats aan onzeinternationale scheidsrechter Han Luys, die steeds bijalle trainingen belangeloos aanwezig wilde zijn en uitstekend"kritisch" optrad). sportparachutist

Op traditionele wijze vond op 13 november j.l. "hët" jaarlijks feestgebeuren van de EERSTE NEDERLANDSE PARACHUTISTEN CLUB en de CADETTEN PARACHUTISTEN VERENIGING plaats.

Tijdens de zeer goed verzorgde rijstmaaltijd en het gezellig samenzijn daarna werden in de kleinere uren de springverhalen groter.

Ongeveer 150 aanwezigen zorgden in het KASTEEL VAN BREDA voor een optimale sfeer.

Tijdens zijn toespraak memoreerde ENPC's voorzitter JAAP SPIERING de belangrijkste gebeurtenissen van het jaar, te weten----- de droevige ondergang van de PH-COX; - de gelukkige geboorte van de PH-PAX; - de ingebruikname van het clubhuis; - de organisatie van de relattefkampioenschappen; én - de inzet van vele leden om het springgebeuren optimaal te laten funktioneren.

De "stille werksters" - (een aantal charmante werden vervolgens gedecoreerd met een fleurige Rest nog te vermelden dat beide verenigingen (tot-dat-ogenblik) ruim drie-en-een-half duizend hebben uitgevoerd.

dames) corsage. in 1976 sprongen KS

In juni begon echter het tijdperk der tegenslagen: Ger Tolenaars blesseerde een schouder, Bram Laaschuijt Jr. brak bij de nationals een been en Jaap Spiering moest een meniscusoperatie ondergaan. Hans Jansen viel af na de Nationals (de dead-line voor uitzending) waardoor uitzending naar de WK van een nederlandse ploeg dubieus werd. Bij de NKP echter nog eens gernventar iseerd en in overleg met het afdelingsbestuur werd een experimentele ploeg samengesteld, met veel "jeugd".

(Zie: vorige Sportparachutist. ) Jaap Spiering, hersteld van zijn meniscusoperatie, blesseerde zich begin augustus na succesvolle trainingasprongen weer, zodat hij niet kon worden uitgezonden.

De Nederlandse afgevaardiging naar Rome bestond derhalve uit: Bram Lasschuijt Jr chef de délégation/ team captain met Ger Tolenaars, Henk Nijhui s en Toni Baars als wedstrijddeelnemers .

Begin september vertrok dit zestal (met Dineke Lasschuijt en Roschwita, Toni's verloofde) naar Ital ië , De reis verliep voorspoedig (via Bad Tölz, waar tijdens een militaire wedstrijd en-passant door Henk Nijhui s een met Bob Donahue gedeelde 10e plaats werd behaald) en na aankomst werden we al gauw ontvangen door het "comitato organizzatore".

Dit organisatiecomité bracht ons onder in een hotel nabij de DZ. In één woord excellent. Prima huisvesting, kamers met douche, zwembaden bij het hotel, uitnemende voeding en bijzonder vriendelijke management, voor wie niets te veel was. We deelden het hotel met de Engelse delegatie, met wie we prima konden opschieten.

De gedachte om nu, voor de wedstrijd ging beginnen eens wat trainingssprongen te gaan maken, bleek fout: de verplichte trainingssprong volgens de "code sportif"

7

~

·

"

~

~.:..~

.

I

u

V.l. n. r.: Tony Baars, en Bram Lasschuijt.

Gerrit

veel snelheid op en buit deze uit door de serie met een zeer hoge snelheid aan te vangen.

Vaak bleek dit, evenals het "waggelen op heading" tijdens de vrije val van diverse deelnemers moeilijk te jureren, waardoor rejumps ontstonden.

Vraagtekens waren er omtrent de jurering van de vierde (laatste) stijlsprong van de Rus Surabko. Na dit talloze malen op de video van onze wedstrijdburen de Westduitsers te hebben bekeken was alom de mening: een duidelijke ZAP. Hij kreeg echter 6.27 seconden en werd wereldkampioen ... Een zure appel ongetwijfeld voor de leider in het klassement op dat ogenblik, Royal Hatch USA, die bij zijn laatste sprong 2! sec. straf kreeg, te zwaar volgens velen.

De resultaten van de Nederlanders lieten te wensen over. Wel werd er door de mogelijkheid om de fouten op de video van onze oosterburen te kunnen bekijken veel geleerd, hetgeen hopenlijk in de toekomst zijn vruchten zal afwerpen.

~

Tolenaars,

Henk Nijhuis

werd gemaakt vanaf 3500 ft en daarmee was de kous af.

Schitterend weer of niet: gelijke monniken, gelijke kappen zei hoofdscheidsrechter Sven Br~sted.

Enfin, na een kleurrijke openingsceremonie, waarin vooral het FIAT-straaljager stuntteam van de Italiaanse luchtmacht, de "Frecce Trecoiori" opviel, werd de dag daarop begonnen met stijl en de opzet was, om het minimumprogramma (3 stijl, 3 groeps p. a. en 6 p. a.) zo spoedig mogelijk af te maken. Het op gang komen van de organisatie ging 's morgens wat langzaam. Elke dag ging wel een uur verloren, wat jammer was, want het benutten hiervan had in totaal een extra vrije dag op kunnen leveren.

Wanneer alles echter éénmaal bijdraaide ging het soepel en vlot. Met 6 Augusta Bel l helicopters werd snel gevlogen: elke I! minuut hing er stijl een springer in de lucht.

Om de stijl eens als een compleet wedstrijdonderdeel te beschouwen lijkt een vergelijking met de WK's van 1970.

1972 en 1974 op zijn plaats, vandaar onderstaand overzicht.

Er was wel video-recording :(met een veelvoud aan monitors) bij het scheidsrechterscollege, doch dit diende slechts als "naslagwerk".

Er waren zeven scheidsrechters; de twee slechtste en de twee beste tijden vielen af en als er penalties werden gegeven, moest dezelfde penaltie op twee van de overgebleven drie scheidsrechtersheets staan om hem ook te krijgen.

1970

1972

1974

1976

nr.

1

7.42 sec.

7.18 sec.

6.66 sec.

6.60 sec.

nr.

30

9.18

9.06

8.44

8.27

gemiddelde eerste 30

8.53

8.43

7.80

7.13

onder de 10 sec.

41 man

55 man

67 man

65 man

nr.

14.10

12.36

11.36

12.95

100

sec.

Wat blijkt nu uit deze cijfers? De top is in de afgelopen twee jaar niet sneller gaan draaien; zij is echter wel breder geworden. De kans om eerste te worden is groter geworden omdat de scheidsrechters erg streng zijn geworden: de kleinste afwijking leverde reeds een penaltie op.

Royal Hateh (eerste na drie stijlsprongen) kreeg op zijn laatste sprong maar liefst 2! sec. op een tijd van 6.67 sec. waardoor hij naar een 7e plaats zakte.

De enige in de top die al zijn series goed draaide was de Canadees Pierre Forand, die derde werd.

Om hoge ogen te gooien in het overall-klassement moet men duidelijk binnen de 7 sec. draaien; de eerste drie springers deden dat. Zou men op dit moment nl 7 seconden draaien en uitsluitend nullen trappen, dan zou men nog niet op het overall erepodium hebben gestaan dit jaar ....

Is er veel veranderd in de techniek? Nee, het principe alles zo dicht mogelijk rond het zwaartepunt is (uiteraard) niet aangetast. Wel bouwt men nu door een dive (kopstand) 8

Enkele

1.D 2. B 3. H 4. H 5.

6. d 7. E 8. C 9.

10. 1 12. S 31. Il 39. 'i 48.( 52.

79. ~ 94.

107. ]

4 r

Enkele stijl-uitslagen: 1. Surabko USSR

6.87

6.80

2. Armaing

6.87

6.47

6.80

6.90

13.20

12.80

11. 70

12.53

50.23

NL

13.83

14.33

15.50

14.90

58.56

112. Nijhuis NL

13.20

16.00

16.00

16.00

61.20

3. Forand

France Canada

97. Tolenaars 110. Baars

NL

6.47

6.27

26.41

7.10

6.77

27.21

6.73

6.83

27.26

Precisie is een verhaal apart. Hoewel het weer de eerste week wat van streek was, zonnig, doch 's middags een paar maal meer dan 7 mis waardoor de wedstrijd onderbroken moest worden-, de tweede week was het vrijwel bladstil. Er werden dan ook honderden nullen getrapt en protesten over windveranderingen e. d. bleven dan ook uit. Een protest dat de windzak slap om de mast gedraaid zat en dientengevolge geen richting kon aangeven werd eerst door de scheidsrechters en daarna door de internationale jury verworpen. Pech voor de Oostenrijker Gerd Lienhart, die goed stond, toen hem dit overkwam en hij tekort viel. ..

Er werd correct ingevlogen en alles liep zeer vlot: exit-punt steeds maximaal 100 meter over de bak! Soms hingen er wel 4 chutes in de lucht!

Het materiaal waarmee werd gesprongen gaf een duidelijke overwinning van de vierkante parachutes te zien.

Naar schatting 70 procent van de 205 deelnemers sprongen hiermee, ook oostbloklanden als Rusland (eigen-bouw stratosta rsj , DDR en T'sj echo=Slowakije vlogen" squares" .

Stratoc1ouds en Stratostars voe:::ciende boventoon.

Een enkele "antieke" chute zoals de Paraplane-cloud, de Sled en een Pa.racommander gaf nog acte de précence, doch de rest van de niet-vierkante waren allen UT-l5's.

Veel nieuws was er bij materiaal niet; of men zou dit moeten zoeken in detail verschijnselen zoals openingssystemen (de raper), stabilisatorveranderingen bij de Stratostar e. d.

Ik hierir en ge slag.

1.

2.

3.

4.

8.

98.

102.

110.

Form Tot. aanta

Aan wege m elr Ame De h de d leve Het dras tijd vonr par: De: drul De' mas

Vaststaat echter dat het tijdperk van de "ronde" voorgoed voorbij is; van de eerste 50 springers sprongen er 45 "vierkant".

De elektrische schijf, nu een duidelijk verbeterde versie, was ook weer aanwezig, nu uitgegroeid tot een betrouwbaar, praktisch instrument, dat tot 20 cm aangaf.

Bij groeps p. a werd om praktische redenen echter nog de oude vertrouwde schijf gebruikt.

De p. a. prestaties van Nederland zijn matig te noemen.

Tony Baars ondervond last van wedstrijdzenuwen, wellicht door de enorme hoeveelheid aan indrukken op springgebied welke hij in korte tijd moest verwerken.

Herik Nijhuis gaf blijk een evenwichtig wedstrijdspringer te zijn. Het "windstille" tijdperk bracht hem enigszins in moeilij kheden en leverde hem wat mindere scores van 0.15, 0.18 en 0.11 op. Totaal had hij een score van 52 cm over 8 sprongen, goed voor een 31e, zeer eervolle plaats tussen de "groten".

sp sportparachutist

Enkele uitslagen heren (130 deelnemers Frankrijk USA Tj. Slowakij e Gr. Brit.

Canada USA USSR Canada Hongarije Hongarije BRD NL DDR ItaliE Frankrijk BRD NL NL

1. Dermine 2. Brake 3. Hosso 4. Hiatt 5. Forand 6. Collingwood 7. Ershov 8. Gunte 9. Meszarovics 10. Timar 12. Scherbauw 31. Nijhurs 39. Wilde 48. Ottaviani 52. Armaing 79. Scherer 94. Tolenaars 107.Baars

- 8 sprongen)= totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal totaal

o. 00 m 0.04 m O. 04 m O. 05 m O. 06 m O. 07 m O. 07 m O. 08 m 0.10 m 0.12 m 0.17 m 0.52 m 0.65 m 1. 08 m 1. 30 m 2. 73 m 5. 84 m 10. 03 m De

Ik ben u nog verschuldigd het overall-klassement.

Om hierin hoog te eindigen moet men absoluut 7 sec. draaien engeen meters maken, althans dat bleek uit de einduitslag. Hier een uittreksel en de nederlandse resultaten.

1. Surabko USSR 2. Forand Canada 3. Armaing France 4. Brake USA 8. Uschmatev USSR 98. Tolenaars NL 102.Nijhuis NL 110.Baars NL

+ 3.3013 + 3.4075 + 3.4013 + 3.5800 + 3.6088 + 6.2788 + 7.6500 + 7.3200

0.0687 0.0075 0.1625 0.0050 0.0737 0.7300 0.0650 1.2538

= = = = = = = =

3.3700 3.4150 3.5637 3.5750 3.6825 7.0088 7.7150 8.5738

STRATOCLOUD

loze rook-rijke sterren (pogingen) en tenslotte de prij suitreiking zullen jaren in herinnering blijven, evenals de prettige, gastvrije, zeer goed en compleet geregelde organisa tie bij deze W. K. Een woord van lof ook aan het adres van hoofdscheidsrechter Sven Br~sted uit Denemarken, die keihard en rechtlijnig tewerk ging, een beleid waarmee hij respect en bewondering oogstte.

Bij het afscheidsdiner (waarom toch per sê op die allerlaatste avond, velen waren helaas al naar huis) in het Hilton-hotel in Rome, bracht een spontaan langdurig warm applaus aan het adres van meet-director Gav. Gonippo Sebastiani de dankbaarheid tot uiting van alle deelnemers voor een goede organisatie van de WK 1976.

Wat 1978 zal brengen is niet bekend: Joegoalavië en Marokko gingen aan het begin van de wedstrijd uit protest tegen deelname van Zuid-Afrika naar huis, hiertoe door hun regeringen gedwongen. .Ioegoelav ié zou in 1978 de WK organiseren.

Dit is nu een vraagteken geworden. Helaas moest ook in onze sport politiek de persoonlijke inzet, opoffering, training, hoop en illusie van jonge sportmensen verstoren.

Dit is een laakbare zaak en we hopen dat voorvallen als deze in de toekomst geen kans meer krijgen; sport en politiek zijn twee aparte zaken en men moet een politiek meningsverschil m. i. uitvechten vanachter een groene tafel en niet over de ruggen van jonge wedstrijdsporters.

Tussen vino, spaghetti en sole mio, was dit de enige wanklank die in zonnig Rome te horen was.

Bram Lasschuijt Jr.

pnt pnt pnt pnt pnt pnt pnt pnt

Formule: Tot. score precisie • aantalsprongen

+

gemiddelde stijltijd 2

= einduitslag.

Aande groeps pa kon Nederland helaas niet deelnemen, wegenseen tekort aan springers.

Toch kan niet onvermeldblijven, dat zowel bij de dames als bij de heren de Amerikaanse vlag in top ging!

Deheren haalden (over 4 sprongen) in totaal slechts 6 cm. , dedames 84 cm, wat voor beiden de gouden medaille opleverde.

Hetwedstrijdprogramma was 2~ dag voortijdig "afgedraaid" (8 pa, 4 stijl en 4 groeps.p.a) en eindelijk was er tijdvoor sight-seeing.

Collosseum, Vatikaan enz. ondervondenruime belangstelling van de 130 heren en 75 dames parasuit 30 verschillende landen.

Desluitingsceremonie in zonovergoten Guidonia was indrukwekkend.

DeRussin die met 30 (levensgrote) vlaggen sprong, de massasprong met stratoc1ouds van de Amerikanen, tal-

flying dutchmen

Het bestuur is thans als volgt samengesteld"

Voorzitter

: C. Gouw

Hermuspad Schiedam

Secretaris

: W.M.

Chrisloffelkruid 25 Rotterdam - 3014

Penningmeester

: J. Groeneveld

J. v. Ruysdaelpad Spijkenisse

Lid (instrukteur)

: J.J. N. van Dam

Zeugstraat Gouda

Lid (materiaalzaken)

: J. Th.A.

Paul Krugerlaan Den Haag

Lid (demo-coördinatie)

: J. den Otter

Zwing 6 Barendrecht

Lid (organisatie

: B. van Sikkelerus

Mr. Kesperweg Ridderkerk

akt.)

van der Poel

Kouwenhoven

Hetofficiële adres van de vereniging is het secretariaatsadres.

Vliegveldweg 30, 2e straat te Rotterdam - Zestienhoven.

sportparachutist

31

8

74 210

2

Privé . werk

010 - 708402 010 - 260500

privé

010 - 209964

privé werk

01880 - 13493 010 - 857442

privé

01820 - 16734

privé

070 - 322038

prtvë werk

Or806 - 5470 010 - 764443

werk

010

- 269200

Het c1ubgebouw "SKYZIGT" is gevestigd:

9

-

--

verantwoordelijkheid De zschrijfmachine iz een prachtig inztrument.

Men kan het eigenlijk in onze moderne maatschappij niet meer mizzen. Welizwaar doet een lettertje het niet, namelijk de z van zimon, maar er zijn nog heel wat letterz over, duz gebruik ik voor de z gewoon de z, dat maakt niet zoveel uit, het iz nog bezt te lezen.

Alz er nog maar niet meer uitvallen, iz het niet zo el g , Veldlaa.id, daal heb je het nu al, nu iz ook de I van ladelwelk uitgevallen.

Nou dat iz nog niet zo'n lamp, want daal gebluik ik gewoon de 1 maal vool.

Ja, het iz welkelijk een genoegen zo'n plachtig inz tlument te bezitten. Het gaat namelijk veel vluggel dan zghlijven. Hé dat iz niet zo leuk, nu valt de g van gollega ook al af. Ik moet de maghine togh maal eenz nakijken, want zo gaat tet ..... wel veldlaaid, daal gaat de t van tuiz ook al. Tij zit muulvazt. Ik begin togt te gelovem (alweel eem) dat deze magtime miet zo bezt iz. Ik begim te gelovem dat ik bedlogem bern, wamt zij leidt aam metaalmoeteid.

Dat woldt togt wel te elg tool , tet iz felzgtillelijl. .... wamt doet tet bijma miet, eigemlijl elg ..... miet molmaal meel , .

Ik heb een beetje zitten filosoferen over het bovenstaande en zag een vergelijking tussen deze machine en onszelf.

Komen wij ook vaak niet verkeerd bij een ander over, omdat er iets hapert aan onze wijze van overbrengen?

Het verschil tussen ons en deze machine is, dat wij, in tegenstelling tot deze machine, in staat zijn bij ons zelf iets te veranderen, waardoor communicatie naar buiten toe duidelijker wordt.

Een sportparachutist uit Hengelo (0) schreef dit eens in het clubblad van één van onze verenigingen.

Het geeft stof tot overpeinzing! Heeft hij nou gelijk of niet?

Ik heb er precies 6 maanden over moeten doen, maar volgens mij heeft hij geen gelij k!

Waarom niet?

De reden is. althans naar mijn huidige mening, zeer eenvoudig. Vul je namelijk de beschadigde letter in zijn "Iadelwelk" in met de logische letter r, dan staat er gewoon raderwerk!

Ga zo door, en het schrift is leesbaar en voldoende geschikt voor communicatie.

Daarnaast, een servicebeurt door een techneut en het is helemaal verholpen.

Dit is bij de mens niet zo eenvoudig! ! !

Echter, over communicatie wilde ik het helemaal niet met u hebben. Ik wou met u namelijk even van gedachten wisselen over velantwooldeltjkheid, pardon, verantwoordelijkheid.

Verantwoordelijkheid gaat ons namelijk allen aan.

U, deelnemer aan de basis grondopleiding ! U, B-brevethouder! U, 6de man in een tîenmanafo rma.tie ! U, instructeur!

En ga ZD maar door!

Daarom is dit eigenlijk ook een zeer gemakkelijk onderwerp. Een ieder pikt het zijne er van mee, voor elk wat wils, lest best, of meer van die loze kreten. Wat? Loze kreten! Ja hoor, bij tientallen kom je ze tegen. Voorbeelden te over! We ballen een vuist, we gaan ertegen aan, we zetten de schouders eronder! Te talrijk eigenlijk om dit mooie, schone witte vel papier te vullen.

Om even terug te komen op communicatie, schrijf het op een vel papier, tik het uit, en gooi maar weer weg! Allemaal loze kreten!

Nee, wat telt is echte verantwoordelijkheid.

Verantwoordelijkheid in de Ware zin van het Woord.

Verantwoordelijkheid betekent leerlingen een springopleiding te geven voor f 350, -- tot f 400, -- en ze 8 keer uit een vliegtuig laten knallen. Een pilsj e met ze te drinken, 10

-------

~-

,.,~

op hun kosten dan wel te verstaan, en een schietgebedje te doen in de hoop dat ze volgend jaar plaats maken voor een ander, als ze niet allang weg zijn. Allemaal onder de vlag van "het bevorderen van het parachutespringen in het bij zonder". Vooral dat "in het bij zonder" doet het goed.

Sorry, ben ik alweer aan het dazen? Onbegrijpelijk, want wij geven basisgrondopleirlingen die elke toets van kritiek kunnen doorstaan! Deze opleidingen worden gegeven volgens het Basis Opletdingsplan en duren tenminste 15 uur, en zijn onderverdeeld in 30 Lesplannen. Tijdens de lessen wordt gebruik gemaakt van hulpmiddelen zoals dia's, instructieplaten, echt springmateriaal, films, etc.

U heeft in een echt harnas gehangen en de reserveprocedures geoefend en getraind zodat in de praktijk hierin geen fouten kunnen ontstaan. De besturing van uw parachute is voor u een open boek, en als u per ongeluk zou struikelen neemt u als het ware automatisch de parahou- , ding aan. Logisch, want er is tijd aan u besteed. De grondopleiding bestond immers uit maximaal 12 leerlingen! Daardoor kreeg u ook de nodige persoonlijke aandacht.

Kortom, u had het gevoel dat u al gesprongen had voor u voor de eerste keer omhoog ging. Ondanks de perfecte opleiding vond u het een vertrouwd gevoel om die automatische opener op uw reserve te hebben. U begreep ook ineens, toen u daar stond om voor de eerste keer omhoog te gaan, waarom er zoveel controles nodig waren en waarom er een instructeur op de DZ stond met een sterke megafoon en waarom u ook door een instructeur werd gedropped.

Er was niets aan het toeval overgelaten! Juist door dit vertrouwde beeld, voerde u die eerste sprong ook zo perfect uit. Ach, wat kleine schoonheidsfoutjes, maar in de de-briefing kwamen die ter sprake, en wist u precies wat u gedaan had bij de afsprong, besturing en landing. De volgende sprong zouden deze niet meer voorkomen.

U kreeg, voornamelijk door deze goede begeleiding erg veel lol in het springen. Tijdens de dagen dat het slecht weer was, vertelde men u wat over reglementen, voorschriften e. d. Toen u dan ook die twee goeie dummy ripcords had getrokken mocht u vrije-val gaan springen.

Het leverde weinig problemen op, omdat u getrained had in het harnas. Ook was het trekken van het echte ripcord echt niet zo zwaar als u wel dacht, als je maar vooraf weet wat je tegenkomt.

Wat er tijdens de volgende sprongen allemaal moest gebeuren kon u lezen op uw takenlijst voor uw volgende brevet. Op naar het B-brevet! Afgewisseld met opfriscursussen in reserve-procedures, verdere besturingstechnieken, theorie in meteo, en vrije-val technieken .....

Hé, bent u er nog? Bent u nog aan het lezen over verantwoordelijkheid?

Ja! Zal het dan toch wat met communicatie te maken hebben?

Gegroet Henk Verbeek

.~

~

-::::~

sportparachutist

~~

~

"Di

sp

ti:

sr vi

Ol

de hl m he

p g e d

o 1\ t

gekochte sprong is gemaakt, de datum en het resultaat.

En behalve dat certificaat natuurlijk ook een vermelding van de koper in de Sportparachutist.

Hoeveel moet zo'n trainingssprong dan kosten?

Reken maar uit. Acht man van 10.000 voet. Zeg dat dat waar je ook springt niet minder dan f 20, -- de man kost.

Zo' n trainingssprong kost de koper dus acht maal f 20, -is f 160, --. In ruil daarvoor krijgt hij een certificaat met foto en z'n naam in de Sportparachutist.

Plus de mogelijkheid dat zijn team een plaatsje hoger op de WK komt!

U moet toegeven, lieve lezer, dat dit een uitmuntend idee was. En is. Want het was nog niet. gelanceerd op de jaarvergadering van de Afdeling Parachutespringen door teammanager Piet Santegoeds of hij had al een stapel sprongen binnen. Eén van voorzitter Wim Vel thuiz en, één van de Dutch Chute Shop in Eindhoven, één van Flevo, twee van de Afcent Para Club (nI. de netto opbrengst van één demo), één van de instrukteursgroep van de APC en als klap op de vuurpijl kondigde de VPCT aan dat de club één trainingssprong bekostigde bij elke tiende demo.

Omdat de VPCT vorig jaar zeventig demo's had en er dit jaar nog wel meer in zitten, kan dat best een fantastisch aanbod blijken. Tenslotte ging Piet Santegoeds staande de vergadering in het algemene enthousiasme "met de pet" rond, iedereen lapte vijf gulden en weer lag er f 160, -op tafel. In een kwartier na het aankondigen van het plan lagen er al meer dan tien trat ningssprongen voor het team klaar om gesprongen te worden. En dat betekent dat we in ieder geval alvast niet op de allerlaatste plaats op de volgende WK staan!

"Dlarnond- formatie".

met z'n allen het nationale team sponsoren!

~*~

Met z' n allen het nationale team relatiefspringen sponsoren!

Dat blijkt het Ei van Columbus te zijn voor het gigantische financiële gat waar het nationale team relatiefspringen (een achtmansteam plus misschien nog een extra viermansteam) tegenaan zit te kijken. En dat terwijl wij opde komende wereldkampioenschappen in 1977 een vierdeplaats te verdedigen hebben. Hoe groot dat gat is? Dat hangtaf van de hoeveelheid trainingssprongen die je wilt maken. Hoe meer geld, hoe meer trainingssprongen, hoemeer kansen om weer bij de eerste tien te komen.

De per 1 januari te selecteren negen teamleden (acht pluséén reserve) kunnen zelf natuurlijk net als twee jaar geledeneen deel van het geld op tafel leggen. Voor de eerste relatiefwereldkampioenschappen, twee jaar geledenin Warendorf, was dat ongveer f 4000 de man. Dat is onverantwoord hoog voor vele, zo niet alle teamleden.

Maarals het niet anders kan, lukt het ze kennelijk dat op tehoesten.

Dan is er ook nog hopelijk een pittige subsidie van de Nederlandse Sportfederatie en van de KNVvL. Maar dan nogben je vermoedelijk nauwelijks uit inschrijfkosten en reisgelden voor de WK, vooral als je er van uit gaat dat demaximumbijdrage van de teamleden eigenlijk niet hogerdan zeg f 1. 000, -- mag zijn.

Dus maar niet naar de WK 1977 gaan? Dat kun je niet maken.De 15 springers die in de selectie voor het team zitten,hadden al iets van: al moeten we kruipen, maar devierde plaats verdedigen we!

Het Ei van Columbus bleek het initiatief dat enkele enthousiastelingen uitdachten. Verkoop trainingssprongen Hoebedoelt u?

Nou, heel gewoon, een soort sponsoring door alle Nederlandsespringers (en wellicht ook bedrijven e. d.) doormiddel van een fraai certificaat met daarop een prachtigerelatieffoto en daarnaast de naam (namen) van dekoper(s) van de sprong, de plaats waar de door hem

sportparachutist

!

En nu verder? Grondopleidingen, bijeenkomsten van springers, jaarvergaderingen, bedrijven of mensen in welke hoedanigheid of samenstelling ook, kunnen, wat zeg ik; moeten!, een sprong kopen. Moeten, omdat het. anders niet kan. En als het niet kan, als het team niet voldoende kan trainen en niet op het peil kan komen dat ons land weer bij de eerste tien kan brengen, dan missen we wellicht voorgoed de aansluiting bij de wereldtop, die we nu bij de eerste WK Relatief wel verkregen hebben.

En hiermee staat een groot deel van het springen als sport in ons land en van het springen als topsport op de tocht.

Heb je een bijeenkomst met springers, zit je met een flinke groep (of al lêén voor mijn part), koop een sprong voor het team. Hang het certificaat thuis of (als het een groep kopers betreft) op het clubhuis. Koop je er (als groep) meer, dan krij g je certificaten met verschillende foto's. Zo kun je dan ook nog je clubhuis voorzien van een alleraardigste wandversiering: van boven tot beneden, van links naar rechts vol met certificaten!

We moeten in ieder geval met z'n allen toch echt zo' n 100 trainingssprongen bij elkaar zien te krijgen. Dat moet lukken. Met het geld dat de teamleden er tóch zelf in zullen stoppen, komt het dan wellicht op zo' n 200 trainingssprongen en dan kan het, met het potentieel dat we hebben, internationaal echt een heel aardig team zijn.

Als de Oostbloklanden nu wel meedoen misschien niet meer bij de eerste vijf, maar misschien toch wel bij de eerste tien.

Giro-overschrijvingen kunnen verstuurd worden naar POSTGIRO 3359349 t. n. v. P. J. Santegoeds, NAPO 861, Utrecht-Veldpost.

Een totale afrekening zal na de WK in Sportparachutist verschijnen.

Maar u kunt er op rekenen dat elke cent van die f 160, -- per trainingsprong gebruikt zal worden, voor zuivere springkosten.

Laten we er allemaal aan gaan staan. Ons team moet ons dat waard zijn. Want onze spórt moet ons dat waard zijn!

Hein Cannegieter

11

:::>E ::>E

w

H

een l de l~ deel wel.

Opel

dat ( Moe:

I

een

te lH I

E

sen gedr weg

stel stal jud!

kor

He~

swi zou wel

rin ni e goÂŤ

wa tie

gal ni rol

on

;

e~ m M

la A fe ti n

v o d t

12

sportparachutist

smirnof world-cup of rw-oudtshoorn, zuid-afrika Warend.orf - W. Duitsland

- september

1975.

Het eerste we reldkampioenschap relatiefspringen was een geweldige c.ompetitie, een fabelachtige climax: in de laatste ronde viel de beslissing, en weer in het v.o.ordeel van het U S-team. Een succesvolte wedstrijd, dat wel. Maar toch ?

Open.monden voo r SRW = Sequential Relative Wo.rk: dat een demonatratte-team uit Amerika liet zien.

Moeilijk, erg moe il tjk zelfs, maar intrigerend.

Maar een manier om werkelijk het maximale aan inspanning te halen uit de hoeveelheid beschikbare vrije val-tijd.

Parijs

- februari

1976.

Een half jaar later in Parijs moest de FAI CIF b~s.lissen over de toekomst van het RW v. w. b. het compettttegedeelte. Een succesvolle formule voortzetten?

De veilige weg kiezen? Met een scheef oog kijkend naar de "~assieke'' onderdelen style en PA, alwaar men vol ledig verstard lijkt te zijn in een perfekte score bij PA~ en een judges probleem bij style, besloot men zelfs met tot een korte termijn veilige oplossing.

Heel dapper sprong men in het duister doo r nu al te switchen naar SRW. De eerste grote internationale test zou dan gehouden worden in de vorrn van een World Cupwedstrijd in Z. Afrika.

De aanwezige technici, met maar een enkele uitzondering, gingen er flink tegenaan om de onderdelen vooral niet té moeilijk te maken. De gekozen formule leek een goed compromis, de eerste 4 sprongen vaste sequences, waarin gevlogen moest worden met 2- en 3-mansformaties. Verv.olgens 6 sprongen met volledige vrije overgangen van de ene naar de opvolgende Iermatte. Om het niet te moeilijk te maken begon men niet met een gelootte, maar met een vaste formatie.

Nederland - maart/september.

We waren 4de geworden in Warendorf, een waarlijk ongelooflijk goede plaats. Wat moe sten we doeri ? Allereerst een programma starten om te proberen zo snel mogelijk de nodige techniek op te doen. Dat gebeurde.

Maar moesten we naar Zuid-Afrika?

Er doemden 2 belangrijke problemen op, Pol ittek gesproken is ZuidAfrika een gefsoleerd land, met "apartheid" als een verfoeide barrière.

Die politieke problemen bernvloeden natuurIjk ook de sportieve kontakten. Het getuigt van een merkwaardige natviteit een scheiding tussen die twee te veronderstellen.

Na, zoals dat heet, rijp beraad in eigen kring, na overleg met het hoofdbestuur en na een gedegen studie van depraktijk in Nederland de laatste jaren werd besloten te proberen gelden te verzamelen om een team uit te zenden. Dat was het tweede probleem, Per teamlid bedroegen de kosten van uitzending $ 955.-.

Hetwas ondenkbaar dit van de mensen zelf te vragen naast al het geld wat men in de training meeat stoppen. Via kontakten met de Zuid-Afrikaanse ambassadeur leek een oplossing haalbaar. Dat speelde in april. Eind augustus slonkons optim isme aanzienlijk, al bleef er enige reden voorhoop. Helaas, begin oktober (!) werd onze laatste hoopde grond ingeblazen. Zouden we nu weer een grote technische achterstand op gaan lopen?

Het Afdelingsbestuur bealoot mij als waarnemer naar deWereld-Cup te zenden om alle nieuwe technieken en (on)mogelijkheden zo precies mogelijk ter plaatse te bestuderen bij de deelnemende teams die al een jaar lang zeer intensief op zeer hoog niveau aan het experimenteren zijn en nu tot oplossingen voor vele problemen waren gekomen. Dit om als trainer van het nationale relatiefteamzo goed mogelijk het komende jaar alle technieken te kunnen overbrengen op onze Nederlandse springers.

Bijvorige Wereld-Cup wedstrijden (Zuid-Afrika, Fo rt iuti st

Bragg (Amerika)) hadden wij iets dergelijks niet gedaan, wat ons land toen een enorme achterstand oplever-de, Oudtsh.oorn - oktoberv'novembe

r 1976.

Hoeveel had iedereen geleerd? Is SRW "überhaupt" jureerbaar?

Is bet niet te moeilijk? Hoeveel teams zullen er komen nu de kosten zo hoog zijn?

Er waren maar 4 landen-teams 8 man, waaronder wel de al jaren aan de top staande Franse en Amerikaanse teams.

Daarnaast nog een aantal nationale en internationale combinatte teams.

Bij de vierman was de deelname wat g roter , naast de bovenstaande 4 landen nog 6 anderen, waaronder een Duits team.

De jurering leverde hier nauwelijks problemen op.

Daarover was ook niet veel diskussie.

Wanneer daarnaast nog beschikt kan worden over een goede video dan lijken . mij de beoordeltngsproblemen binnen het aanvaardbare te liggen en ze zijn zeker minder dan bij style.

Er waren wat diskussies over regels en de interpretatie daarvan. Wie iets gelezen heeft ove r de laatste USna tional s bij de 10 man speedstar, juli dit jaar, zal het volgende punt nog meer kunnen appreciëren.

Bij SRW zijn de exits vrij, er zijn geen regels.

Een aantal teams probeerden dan ook met meer of minder succes kompl ete formaties uit de deur te "vliegen" Moeilijk? Ja, maar wel te leren.

Maar hoe moetlijk waren nu de gevraagde sprongen?

Zeker niet te moetl ijk, eigenlijk te makkelijk. Bij de 8 man waren er 2 teams, nl. het US en het Franse die een perfekte sco re haalden bij alle sprongen, Een ex aequo ? Nee, in hun animo voo r linked exits vergaloppeerden de Amerikanen zich éénmaal. De 4-mansbasis formatie funnelde, de hernieuwde opbouw kostte z.oveel tijd dat men ging jagen waardoor men een foutje maakte bij de 8-manscaterpillar.

De laatste man had nog maar met 1 hand vast, toen men gehaast al in 2 stukken brak.

Dat leverde 4 i. p. v. 10 punten op en dat was beslissend.

Het weer was éénmalig in een per-iode van meer als 100 jaren. Slecht wel te verstaan.

Oudtshoor n, waar regen net zo vaak voorkomt als bij .ons aardbevingen, koos deze per-iode om hier verandering in aan te brengen.

Regen en wind, als ik mijn ogen dicht deed had ik vaak het gevoel in Nederland te zijn. Het kostte dan ook de grootste moeite de wedstrijd met het minimum aantal van 6 sprongen af te krijgen.

De resultaten?

Zeer verrassend.

8 man: l. Frankrijk 2. USA 4 man: l. W. -Duitsland 2. Frankrijk

3. Ital ië 3. USA

De komplete uitslagen zijn er nog niet, aangezien bij sunset de laatste sprong gedaan werd en iedereen de volgende morgen om 04.30 (!) vertrok.

Voo r volgend jaar zijn wat "verhelderingen" nodig, maar het concept staat regelrecht over-eind, Om nu eens de mening te peilen van de deelnemers hielt de RW-Subcommissie van de F.A.I. een meeting met een aantal daartoe uitgenodigde deelnemers, waarvan bekend was dat ze ook creatief bezig zijn met SRW. Ik wil u een aantal van de daar gedane aanbevelingen niet onthouden: Meer, moeilijker en langere sequences.

Meer keus en doo r loting bepalen wat er moet gedaan worden.

De exit volledig vrij. alleen de Fransen zijn 100% tegen.

Alterneren per sprong tussen vaste sequences en gelootte Io rmatie wisselingen.

Overigens ... een merkwaardig land, dat Zuid-Afrika.

Ik wil u twee anecdotes niet onthouden, Na een dag met v oo r ons doen slecht weer. vertrok de Meet-direct.or Rod Murphy in een geleende militaire landrover tezamen met nog 5 medewerkers hotelwaa rts , Regen is een natuurfenomeen, de rivier die dwars door Oudtshoorn loopt staat bijna altijd droog, bruggen ontbre-

sportparachutist

13

••.••

~

••..,J..

~-

-~

__

~

_

_

_

.•. ~

ken op 1 na, de overige wegen lopen gewoon door de (droge) rivierbedding. Onze meet-director reed niets vermoedend door zo' n rivierbedding, die inmiddels aangezwollen was tot een 1. 5 meter diepe zeer snel stromende rivier. Resultaat: 6 met veel moeite ontsnapte passagiers, die honderden meters stroomafwaarts aan wal kropen en een volledig verwoestte landrover die 1 km (!) verder tegen een pijler van de enige brug te pletter sloeg.

Tweede anecdote. Ter vermaak van de van heinde en verre gekomen springers organiseerde men op een avond een bal, waarvoor de locale vrouwelijke jeugd uitgenodigd werd; Resultaat: vanaf de kansel waarschuwden de domtnee's de jeugd voor dergelijke uitspattingen, terwijl men bovendien met de gezamenlijke dominee' s de wacht betrok voor het gebouw. Er kwamen geen vrouwelijke schonen.

(Trouwens ook geen lelijke.) En dat in 1976! Het zorgde wel voor erg veel extra publiciteit!

Veertien dagen Z. -Af.rika is wat weinig om een goed oordeel te hebben over "apartheid", vier honderd jaar is duidelijk teveel voor een goed oordeel. Het verheugde mij persoonlijk zeer, zoveel kritiek in Zuid-Afrika zelf, van blanke Zuid-Afrikanen te horen en te lezen op dit systeem, wat zoveel jaren na afschaffing van de slavernij gelukkig een anachronisme mag heten. Be rt Wijnands.

o

Import:

met zijbeugels

El

~ ~ o

~ a

geboren ~

Eerste jaargang, nummer 1 (07 nov. 1976) hét PERIODIEK van de Marine Sport Parachute

BARIGO nu het meest verkocht in Europa.

Voor montage op reserve 7 cm.

3 cm dik.

G

t

Marjolein Hel ena Cornel ia dochter van Simone en Jan R1JKEN (MSPC)

Nu één jaar in Nederland. verkocht aantal: 184 stuks aantal klachten: geen

polsband

,0

6 november 1976

BARIGO hoogtemeters

!'..?l~~~~~~~~~.!~: met velcro

t

f

169,--

f

169,--

DELTONA - Rozenburg Europoort. postbus 1041, telefoon 01819 - 14981. postgiro: 3090503.

PARACENTRUM NOORD

Club.

verloofd 20 november 1976 Hedwig SMITS en Paul KERSSEBOOM

gehuwd 8 oktober 1976 Chiel de MIE (ENPC) en Gretha MOL 17 december 1976 Peter STOOT (MSPC) en Yvonne SWAAK (MSPC) 17 december' 76 Irmgard SMITS en Manfred KROONEMAN

onderscheiding

HOOGEVEEN Het paracentrum Noord organiseert tijdens de PAASDAGEN (9 t/m 10 april a. s.) PRECISIEWEDSTR1JDEN voor leden van ~l~~ verenigingen.

Reserveert

20 november 1976 Harry KUIPERS ontving de zilveren medaille wegens 24-jaren aktieve dienst bij de Koninklijke Luchtmacht.

OUDERS, VERLOOFDEN VAN

HARTE

GEHUWDEN EN JUBILARIS

GEFELICITEERD.

u reeds deze datum?

Hét NOORDEN is uw GASTVERENIGING. Wij

rekenen

op

uw

inschrijving.

DE DUTCH CHUTE SHOP is verhuisd.

nieuw adres: ULENPAS24 EINDHOVEN 14

bent "u" al ,,1977"

gekeurd?

040·515040 sportparachutist

tien jaar paraclub

.Jcarus"

Het is echt toeval dat een bekende Duitse zanger een liedje op de markt heeft gebracht met de titel "Ica rus" .

Waarschijnlijk hetzelfde gevoel van vrij willen zijn heeft ooit eens Tom Verschoor en Be rt Wijnands ertoe gebracht een eigen vereniging op te richten op het vliegveld Hilversum.

De papieren liegen er niet om. In mei 1966 de oprichting en in juni 1966 Koninklijke goedkeuring voor de vereniging die verder door het leven zou gaan als "Paraclub Ica rus!".

Een beetje nostalgie klinkt nog wel eens door in de verhalen van de oudere Icarus-leden wanneer zij het hebben over de begintijd toen ze de hele dag vanaf zes uur 's ochtends vaak moesten wachten om een sprong uit een Cessna te kunnen maken. Toch is dit waarschijnlijk de aanzet geweest tot het uitzien naar een groter vliegtuig en daarmee ook de mogelijkheid om meer sprongen te kunnen maken. Welnu het resultaat is de lezers allemaal wel bekend het werd "De Pilatus".

Een werkelijk fantastische kist met de mogelijkheid zeven springers tegelijk omhoog te brengen én een schuifdeur zodat het springen in de winter aantrekkelijk blijft. Even heeft het er in die aanloopperiode naar uitgezien dat de Mobiele Colonnes met Icarus mee zouden werken maar de Itnanciele verplichtingen leken de MC-ers te zwaar zodat zij op het laatste moment afhaakten. Na een jaar kregen zij ook bijna gelijk, terwijl de kist bijna bij het exitpunt was spoot opeens de olie uit de motor op de voorruit min of meer uit noodzaak verlieten de springers het toestel (welwerd nog even een link-up gebouwd) en kon Jozef, de oud-vlieger, het vliegtuig ternauwernood op de grond zetten. Met vereende f'inanctël e inspanning werd de Pilatus weer in orde gemaakt en is een vertrouwd beeld geworden op het vliegveld Hilversum.

Ook het verenigingsleven breidde zich uit, van het zitten wachten buiten de hangar kwam men tot het opknappen en verbouwen van de boerderij tot een lokatie die bijzonder gezellig aandoet. Slaapgelegenheid, leslokaal, materiaalhok en vouwruimte complementeren een goed parachutisten onderkomen.

Al met al een reden om dit tweede lustrum niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Het weekeinde van 30 en 31 oktober werd iedereen uitgenodigd om mee te doen aan de clubkampioenschappen en wel tegen sterk gereduceerde tarieven terwijl voor zaterdagavond leden en oud-leden met vrienden en vriendinnen werden uitgenodigd in cafébar-restaurant "De Stille Plas". Het "stille" was die avondeen loze kreet omdat Wim Velthuizen met zijn "Deonderlinge van 1975" een zeven-mans-formatie (heeftniets met de Pilatus te maken) de muzikale omlijstingverzorgde met dixyland, soul, jazz en blues die een ieders bewondering oogstte.

De springers met aanhang kregen dan ook ruimschoots degelegenheid om hun" sequentlal s" op de dansvloer te draaien. Rond 24.00 uur werd gestopt - want, we zaten immers in een wedstrijdl Niemand heeft na de bijzonder slechte zaterdag, waaropgeen sprong kon worden gemaakt, gerekend op zo' n mooie zondag. Stipt om 09.00 uur was bijna iedereen aanwezig. Eén springer moest gebeld worden en die durfde nogte zeggen: "Het zit dicht hier l ", Hem werd geadviseerd om dan toch maar zijn gordijnen eens open te doen.

Zowerd die zondag in een recordtijd door 42 springers eenwedstrijd gesprongen met het minimum van drie sprongen. Het vele draaien van de wind zorgde voor een moeilijkheidsfaktor zodat de beste ongetwijfeld hebben gewonnen. Verdeeld over drie klassen werden de winnaars: BenWoltering Chris Dumoulin Jan Sikking

- Square Canopies - PC-achtige koepels - TU -7 koepels.

Na de prij suitreiking gingen we uit elkaar met een gevoelvan verbondenheid die het zeker maakt dat de Paraclub ICARUS over vijf jaar zijn derde lustrum viert.

Jan v. d. Kr ieke sportparachutist

WILT U VOOR WAT BETREFT ICARUS ALVAST NOTEREN 1

DE PARACLUB

Coupe Maarsseveen: 28, 29 en 30 mei a. s. dê speciaal aanbevolen wedstrijd waarbij het gehele gezin van har te kan genieten.

Zwemmen, roeien', zeilen, "bakken in de zon" EN daarbij nog genieten van de wedstrijd die op de rand van de Maarsseveense plas wordt gehouden. Een traditie voor Icarus waarvoor zij graag iedere springer in Nederland (én daarbuiten) uitnodigt.

Vereist: aantekening C. Clubkampioenschappen: 27 en 28 augustus

a. s.

Overige wedstrijden: zie de binnenkort

verschijnende

wedstrijdkalender

.

Opleidingen: IEDERE eerste weekend van de maand (m. u. v. de maanden december en januari).

TOT

ZIENSl

wist U voorts dat ...

-

-

Joop van de MARK tegenwoordig met een RONDE Stratostar "vliegt"; Eddy KAHN aldus "Weekend" van geslacht is "gemodificeerd" ; Piet SANTEGOEDS verkoper van NATIONALE RELATIEF AANDELEN is geworden; Joris HERCULES zowel letterlijk als figuurlijk aan de kapstok heeft gehangen; Manfred KROONEMAN alweer flink "marcheert" (nee, nee---niet schuin) - Of heeft hij in de liefde de "pep" gevonden?; Hans ASSELBERG weer eens aan zijn reservekoepel heeft gehangen; DAT U ONS KUNT HELPEN DOOR DEZE RUBRIEK AAN TE VULLEN; DAT U E.E.A. MIDDELS EEN BRIEFKAARTJE AAN DE EINDREDAKTEUR KUNT ZENDEN; DAT WIJ OP "UW MEDEWERKING" REKENEN. K.S.

1l~=~b~~l-'n~,(;L:!;~VE~T

1l=J 1 lJJ lJ

HERALDISCHE WANDSCHILDEN voorzien van een fraai in r el iëf uitgevoerd prijs: f 18,75 ASBAKKEN groot model - eveneens voorzien vignet prijs: f 22,50

kleuren-vignet

van het relteï-kleuren-

en voo r ts DE WOLLEN PARA-MUTS MET PARA-EMBLEEM -

fraaie afwerking; 100% acryl; voelt aan als wol; rood / wit / blauw met zwart r el iëf opdruk (ook ideaal voor onder de springhelm. prijs: f 25,-U kunt deze artikelen bestellen door overmaking van het verschuldigde bedrag op postrekening 179618 t. n. v.

KNVvL - Den Haag.

Op het strookje vermelden (PARASCHILD, PARA-ASBAK of P ARAMU TS) .

15

•

'"11.

~

~""-----~

••••

~~~

•

16 oktober 1976, the flying dutchmen opende hun "veroverde" clubgebouw "skyzigt"

om 1 ook: aîtrs te r r real

r

B

Secretaris Bram Dirven ziet de opening van het clubhuis wel zitten.

Openingsspeech van de Havenmeester Zuidema vlnr: Koos Ve rhaa r , Zuidema, Koos Groeneveld, Slockers en voorzitter Peter Peters.

.•.

-1.---

Tijdens de openingsceremonie ons feliciteren.

Toost tussen havenmeester Koos Groeneveld.

16

Ad

kwam vlieger

Kareltje

Zuiderna en penningmeester

Zee

med All~ gez(

15 oktober was een dag van zeer slecht weer en het "slechte weer" programma was al bovenop komen te liggen. Maar, .. wie schetst onze verbazing dat wij een dag later in blijde verwachting konden zijn: Zon, een redelijke wind: ideaal springweertje ..... echter de FD sprong niet, zij hadden wel wat anders te doen ... zij openden hun zuur verworven clubgebouw . Twee en een half jaar worstelen met allerlei bureaucratische instanties, om een plekje, om toestemming voor bouwen, om subsidies enz. enz. Totaal ca. 88 uitgaande brieven, 72 inkomende brieven, 23 vergaderingen, 3 bouwtekeningen, ontelbare telefoontjes, ook ontelbare man-uren aan praten, telefoneren en vergaderen heeft als resultaat opgeleverd: een clubhuisj e, van slechts 18 x 6 m, dat door zelfwerkzaamheid omgetoverd is tot een gezellig onderkomen voor de Fl. D. ers. Simpel, doch goed ingedeeld, geen meter is ongebruikt. ..

Een vervelende situatie is, dat een rotterdamse club zó weinig medewerking krijgt van een zogenaamd zo "grootse" vooruitstrevende gemeente Rotterdam.

Een uitzondering vormt hierop, uiteraard, afd. Sport- en Recreatie en een particuliere Rotterdamse vereniging, die een belangrij ke subsidie gaf, zonder veel omhaal.

(En als je dan weet, dat de gemeente Rotterdam een kunstgrasveld aanlegt voor ruim eem miljoen bij een hockeyclub en een tennisveld een krediet krijgt van 3/4 ton, dan ) Maar 16 oktober werd het zo fel begeerde clubhuis dan toch geopend .....

Om twee uur werden de gasten ontvangen in de hangaar van de R' dam se vliegclub, onze belangeloze gastheer sinds een tiental jaren, die nu zelf in de "gemeente-moeilijkheden" zit.

Het geheel werd opgeluisterd door een tamboercorps uit Rotterdam Overschie. Tijdens deze koffie ontvangst maakten de springers zich klaar om de grandioze demonstratie voor te bereiden. Een demonstratie op het piepkleine veldje, schuin tegenover het clubgebouw, ingebouwd tussen Esso, Vliegclub Rotterdam en hangaars.

Na wat luchtverkeers-technisch oponthoud, normaal bij de Fl. D. kwam de eerste stick met rook naar beneden, toen de tweede, de derde, waarin Koos Verhaar met een cut-away. Koos zou een schaar overhandigen, omdat hij één van de oprichters is van de Flying Dutchmen. Iedereen keurig netjes, de één wat harder dan de ander, landden zij vóór de genodigden op het veldje, Koos overhandigde de schaar aan de havenmeester, de heer Zuidema, die na een openingsspeech, waarin hij gesterkt door ziJn herinneringen, een korte geschiedschrijving deed van de Flying Dutchmen, een parachute van de voorgevel van het clubhuis wegknipte. Hierdoor werden drie gekleurde rookbommen, gemonteerd op het dak en de antenne van het clubhuis, ontstoken, terwijl de brandweer tegelijk zijn sirene liet loeien. Mede hierdoor werd het embleem van de Fl. D. en het naambord" Skyzigt" zichtbaar. Het "z igt" van Karel Cromzigt, ex secretaris van de Fl.D. en 2~ jaar babbelend, confererend en schrijvend om die groene keet werkelijkheid te doen worden.

Na nog een korte speech door de voorzitter Peters, hield het Fl. D. -bestuur een receptie in het nieuwe honk, waarin een gezellige bar, naast de paktafels is gecreeerd. Het clubhuis 18 x 6 mtr, bezit daarnaast nog een materiaal ruimte en twee toiletten.

Vele mensen hebben zich belangeloos ingezet voor dit alles. Ook f inanc lël e offers zijn er gebracht, zowel door de club als door de leden zelf, maar het clubgebouw is er .....

Na de gezellige leden-feestavond is het goed te weten dat het nieuwe clubhuis al zulke goede diensten heeft verricht.

Gerust mag worden gesteld dat dankzij dit, door o. a. de betere kontakten onderling, een nieuw bestuur klaar staat spo rtpa rachu tist

De me To

kt Bi GJ

Ja

KI

Bl

K H P

A

l'

1

•, I

~

om het seizoen 76-77 te gaan leiden. Dat dit bestuur het ookniet gemakkelijk krijgt, blijkt uit de opdracht van het aftredende bestuur: het realiseren van een nieuw springterrein met bak voor vooral zaterdag en zondagen en de realisatie van een groter vliegtuig .....

Rest mij nog blijk te geven van waardering voor de medewerkers/sters voor de zeer geslaagde openingsdag.

Allerlei rotkarweitjes werden zonder meer door de aangezochte leden opgeknapt. ....

Koos Groeneveld

De "babbelende en schrijvende animator" Karel Cromzigt met z'n vrouw in gesprek met Fred Dierssen.

Toeschouwer" senior" Guus Pichel ,

kerstaanbieding s

Bij elke aankoop van f 200, -- of meer een Para-Puzzle GRATIS; Jaaronderhoudskontrakt -

jaarkeuring van harnas en twee koepels; het testen van de automatische opener; het testen van de hoogtemeter; materiaalverzekering tot een bedrag van f 1. 500,-per ongeval; - het opnieuw vouwen van de reserve - elke drie maanden; - reparatie gedurende het gehele jaar door.

Kostenslechts f 140, --.

Binnenkort kunnen wij u leveren: - STRATOCLOUD in speciale Para-Pilot-Shop kleuren; - Trimpig II het prachtige Australische Piggy-Back System - waarvoor wij de verkooprechten verwierven; HITEK model 12000 - de allernieuwste uitvoering.

Zutphen en vice-voorzitter van het Luchthaventerrein Teuge), Burgers (Havenmeester), Verbeek (coördinator instructiegroep) en Molenkamp (Voorzitter VPCT) spraken de wens en het vertrouwen uit dat de nieuwe vogel geen windeieren zou leggen.

Het onthullen van de registratie van de gloednieuwe vierpersoons Cessna-182 werd verricht door de secretaresse van de VPCT, Sonja Meyer-Miltenburg.

De onthulling was inderdaad onthullend. Niet voor iedereen, maar wel voor Bob Bel.lonj e, de eerste VPCTvlieger en eigenaar van het eerste VPCT-vliegtuig, de PH-LZE. De naam welke onder de parachutekoepel tevoorschijn kwam was namelijk PH-BOB. Pogingen van Bobs kant om een andere uitleg voor de registratie te geven werden dan ook door de aanwezigen niet geaccepteerd en Bob was genoodzaakt zijn naamgenoot met champagne te dopen, en behouden vluchten toe te wensen.

De vliegers van de VPCT maakten de eerste vlucht met een Low-Pass over de genodigden en voor de eerste sprong werd het roer" overgedragen aan Piet v. d. Made, chef-vlieger van de VPCT, met aan boord "pielepeun'".

Pielepeun, wat is dat, zult u vragen? Wel, Pielepeun is de verzamelnaam voor drie erg luie springers die een driemans-relatief-team hebben en in plaats van drie namen op een bord te schrijven er gewoonte van hebben gemaakt om gemakshalve te volstaan met piclepeun. Wel, Waldy Groenewold, Ton Pohlman en Hans Essenberg gingen versterkt met Charley Schuilenburg omhoog voor de eerste viermanster uit het vierpersoons-vliegtuig en maakten dan ook voor het publiek duidelijk dat dit snel kan.

-

KORTOMALLES WAT U AL LANG AL HAD WILLEN HEBBEN.....

Professionel Service - Professionele Kwaliteit Amateuristische prijzen .....

Natuurlijk: PARA PILOT SHOP - Karel Doormanweg 12 Breukelen 03462 - 3522 1 Master rigger

-----

1 senior

rigger.

de v.p.c.t. heeft er een nieuw vliegtuig bij!!

Vrijdag 12 november 1976 was het feest op Teuge.

Merkbaar was dit door de drukte op deze door-de-weekse dagop en om het Vliegveld Teuge.

De oorzaak van deze drukte waren geruchten in regionalekranten dat de para's op Teuge er een tweede vliegtuigbij zouden krijgen.

En, dat was nog waar ook!! Om 14.00 uur begon de officiële ingebruikneming met de gebruikelijke woorden dieaan zulk een gelegenheid verbonden zijn. Respectievelijkde heren Verschuren (wethouder van de gemeente sportparachu tis t

Eerste sprong op vrijdrag 12 november 1976 boven 'I'euge , Springers: Schuilenburg, Pohlman, Essenberg en Groenewold.

Na landing vóór het restaurant werd door eenieder nog een hartversterkend borreltje gedronken op de receptie in het c1ubgebouw van de vliegclub.

Al met al, de VPCT kan er het komend jaar weer tegenaan met twee sterke vliegtuigen, de getrouwe ReimsRocket PH-KOK en zijn grotere broer de PH-BOB. Veel behouden vluchten!

Vébé 17

---~------._~---

-

!

sp:J

lijk d is ener! het tl in dJ die ~ relal kick:

nol

De

De

ca aal en ge,: ov

p

g6

og "Amerikaanse

top springer

Chuck Collingwood bij een exit voor een stijlsprong

stijl binnen onze mogelijkheden Het tweede wedstrijdonderdeel in het parachutespringen waarmee iedereen die doorspringt mee te maken krijgt, is stijl. Het eerste, precisie dat men eigenlijk al vanaf de eerste sprong beoefent, hebben wij uitvoerig in .het vorige nummer van de Sportparachutist besproken. Het derde, relatiefspringen, is het derde, omdat het volgens een besluit van de gezamenlijke Nederlandse instructeurs pas beoefent mag worden als men (0. a.) een halve stijlserie foutloos kan draaien.

Net als precisie is stijl een zuiver individueel gebeuren. Op nationale en internationale wedstrijden gaan beide dan ook samen. Door het hanteren van een bepaalde formule (gemiddelde van de precisie-sprongen in meters uitgedrukt plus de helft van het gemiddelde van de stijlsprongen in sekonden, beide met drie cijfers achter de komma) verkrijgt men het algemeen klassement.

Een topprecisiespringer zal dan ook z ' n uiterste best doen een topstijlspringer te worden. Selecties voor nationale teams gaan dan ook gewoonlijk om de springers die het hoogst in het algemeen klaasement.okomen.

De laatste jaren is de verhouding precisie/stijl op internationaal niveau in het algemeen klassement volstrekt scheef komen te liggen. Door de enorme snelle tijden die met stijlseries worden gemaakt, is het gewicht dat stijl voor het algemeen klassement heeft, vele, vele malen zwaarder geworden dan precisie.

Dat er binnen afzienbare tijd een 18

"d

in 1973. Nu "riived" hij."

do

bijstelling van de formule voor het algemeen klassement zal komen, lijkt duidelijk.

Hoe zwaar stijl dus telt, toch zit het in ons land een beetje in het verdomhoekje.

In ons land is ĂŠĂŠn springer die internationaal meekan in stijl. Dat is Jaap Havekotte, die op de laatste nationale kampioenschappen zijn series rond de 7,5 sekonden draaide; wereldtijden.

De volgende springers komen slechts in de buurt van de 10 sekonden.

En dan zit men meteen in de slechte helft van de grauwe middenmoot en telt men dus in het geheel niet meer mee.

Internationaal gezien uiteraard.

Dat stijl in ons land in het verdomhoekje zit, heeft een aantal oorzaken. De weersomstandigheden (lage wolkenbasis) , de aandacht bij sommige clubs of liever het gebrek er aan voor wedstrijd(sport)training, de beperkte hoeveelheid sprongen die men gewoonlijk bij de clubs in ons land kan maken, de kosten voor sprongen van 6600 voet bij onze clubs en het gebrek aan video en (bij veel clubs) mensen achter de kijker die er werkelijk verstand van hebben. Voor een echte stijltraining moet men eigenlijk naar Frankrijk.

Tenslotte is er nog een reden, een heel onverwachte misschien.

In ons land is het sportspringen in vergelijking met de meeste andere landen laat op gang gekomen.

Toen wij in ons land goed en wel met redelijk serieuze precisietraining begonnen en aan stijl toekwamen, brak internationaal het relatiefspringen door, dat meteen ook weerklank in ons land vond. Vandaar dat stijl als het ware werd "overgeslagen", d, w. z. als serieus trainingsonderdeel. Willen wij evenwel internationaal weer een beetj e mee gaan draaien op de "klassieke onderdelen", zoals precisie en stijl worden genoemd, dan zal er nu toch echt hard gewerkt moeten gaan worden. sportpa rachu tist

dE dE Ol bE VI

S1 P

d p

d IJ C

En daarbij komt: stijl, echte goede stijl is veel leuker, spannender, bevredigender dan men in ons land gewoonlijk denkt. Misschien nog wel meer dan precisie. Stijl is nog meer dan precisie een plotselinge explosie van energie, perfect gecontroleerde energie. Het is vooral het tot in de perfectie beheersen van geest en beweging in de vrij e val. Het geeft je misschien niet zo' n kick in die zin dat je de kick met je maten kunt delen zoals bij relatiefspringen, maar het kan de stijlspringer zelf een kickgeven die ver boven hem uitstijgt.

o

Destijlhouding waaruit gewerkt wordt.

De"aanloop" De stijlsprong begint (voor het oog) op 2000 meter, ca. 6600 voet. Dan stapt de stijlspringer uit en begint aanzijn "aanloop", die minimaal 12 sekonden zal duren enmaximaal ca. 20 sekonden. Internationaal is geregelddat men een vrije valtijd van 30 sekonden niet mag overschrijden. Anders opent men te laag en wordt men gediskwalificeerd. ' De aanloop tot de eigenlijke stijlserie wordt op het ogenblikop twee manieren gedaan: de "waggel" en de "dive", Deze laatste, hoewel eigenlijk aloud, lijkt nu doorte breken en dus de toekomst te hebben, hoewel tijdensde laatste wereldkampioenschappen, die in Rome, de"waggelaar s" nog steeds de hoogste plaatsen innamen.

1. De "waggel" Menlaat zich uit het vliegtuig vallen al met de knieën opgetrokkentegen de hoog op de borst aan de D-ringen bevestigde reserveparachute.

De tegen elkaar geklemde, vasttegen de reserve aangedrukte benen verlaten hun starre houding geen ogenblik tot na de laatste salto.

De ellebogen zitten in de zij gedrukt en verlaten deze plaatsalleen bij het inzetten van de twee salto' s tijdens deserie.

Dehanden zijn, met de palmen naar beneden, onder deschouders, behalve misschien bij de afsprong, waar menze even - om te stabiliseren - vanuit de zij (waar deellebogen dus zitten) naar buiten schaart.

De rug is bol, de schouders krom getrokken, kin op deborst (kan men ook voortdurend checken of de knieën nogwel tegen elkaar en tegen de reserve zitten en de handenonder de schouders.

Menvalt nu als een rond balletje naar beneden en bereiktdoor de kleine oppervlakte (dus weinig luchtweerstand)een bijzonder hoge eindsnelheid. En daar is het omte doen.

Eenleerling zal bij het lezen van deze regels een hoogstonbehaaglijk gevoel krijgen. Moet hij niet zijn rug holtrekken, armen en benen spreiden en naar achteren trekken,hoofd in de nek? De stijlspringer doet alles preciesandersom. Het is dan ook een hoogst onstabiele houding en als je niets zou doen zou je onmiddellijk op je rugslaan. Dat stabiliseren doe je met je handen, net als opeenfiets waar je ook overeind blijft door voortdurend kleinetegencorrecties te geven. Punt is wel dat je in dezestijlhouding behoorlijk "waggelt" en als je je eerste sportparachutist

draai inzet heeft de jury op de grond dat pas na een halve draai in de gaten dat het de eerste offictële draai is en dat is leuke winst.

Overigens: als je een redelijk aantal sprongen hebt, dan is deze houding vrij makkelijk te leren. Misschien sla je bij een eerste poging op de rug, maar je zal zien dat het best te leren is. Toen ik eens een poging deed en zeer geconcentreerd armen en benen binnenhaalde en opeens op m'n rug naar de blauwe hemel lag te kijken, was dat de eerste keer dat ik hardop in de vrije val heb liggen lachen.

2. De "dive" Met name Amerika is vrijwel geheel (in de top) overgegaan op de "dive'", die een nog hogere eindsnelheid oplevert, maar die een nog grotere beheersing van de springer vergt. En kracht.

De springer springt met het hoofd naar beneden af, neemt meteen de "kop stand" aan, zodanig dat hij als hij plat komt met het hoofd naar de "heading" ligt, het punt waar de jury staat en waarop hij straks moet draaien.

Hij corrigeert zijn heading eventueel door met de handpalmen die langs het lichaam liggen te sturen. Verder als een plank recht naar beneden. Na een 15 tot 20 sekonden (een beginner moet niet vroeger, maar ook niet veel later dan 12 of 13 sekonden wachten), trekt hij de benen op (kost veel kracht), tegen z ' n reserve, waardoor hij uit de kopstand horizontaal komt en zet met z' narmen (ellebogen blijven in de zij!) de eerste draai in.

Wat je ook doet: je hebt na de exit vijf sekonden om te stabiliseren en op "heading" te komen. Als je daarna nog b. v. een halve draai moet maken, is het jamm er.

Je krijgt of een "zap" als je niet doorgaat en een slechte tijd als' je wel doorgaat. Je mag kiezen. (Een "zap" (zep) houdt in: de maximum tijd, 16 sekonden.)

Overigesn in "waggel" of "dive" kun je de bak je heading niet zien. Bij het invliegen kies je voor de "aanloop" een eigen heading, die je wel zal kunnen blijven zien.

Welke van de twee manieren - "waggel" of "rliv e" je gaat doen, moet je zelf weten. De tendens lijkt, zoals gezegd, te gaan in de richting van de "dive'". Op zich lijkt dit makkelijker, je snelheid wordt hoger (en hoe hoger je snelheid des te sneller zal je met minder beweging je serie draaien), maar het vereist nog meer concentratie en training om in de serie zelf je armen en benen op hun plaats te houden. Veel "divers" verliezen na de pijlsnelle eerste helft van de serie, de controle over de benen, die uitwaaieren, waardoor de tweede helft aanzienlijk langzamer gaat. (Voorbeeld: Tom Schapanski op onze "national.s't .) Om deze "dive" te trainen kun je het best 20 ti. 30 sprongen, dus de hele eerste trainingsperiode, de "div e" gebruiken - maar dan met de knieën opgetrokken in de stijlhouding tegen de reserve. Dit omdat in Amerika is gebleken dat de moeilijkheden om een draai uit een echte "dive" te maken in het begin onnodig groot zijn. Het uittrekken, het verder ingetrokken houden van de knieën tegelijk met het inzetten van de draai is hoge school-werk.

Dat komt later. En een "dive" met opgetrokken knieën kan series leveren tussen de 7~ en 8~ sekonden.

De oefen-"dive".

19

._.

'1-1.t.....

De "internationale

••..•

~

.•.._~

serie"

Komen we aan het hoogtepunt van de stijlsprong. Het gedeelte waar het allemaal om gaat en dat telt: de "internationale serie", zoals dat gedeelte officieel heet.

Er zijn drie internationale series. Ze bestaan alle drie uit draaien (van 360 graden) en achterwaartse salto' s in een vaste volgorde. Zes bewegingen- in totaal. Je hebt de linker serie, de rechter serie en de "mixed" serie.

Deze zien er als volgt uit: Linker serie: draai linksom, draai rechtsom, salto achterover, draai linksom, draai rechtsom, salto achterover.

Rechter serie: draai rechtsom, draai linksom, salto achterover, draai rechtsom, draal linksom, salto achterover.

Mixed serie: draai linksom, draai rechtsom, salto achterover, draai rechtsom, draai linksom, salto achterover.

••

~-...-.....~

.

I

Tenslotte: velen gebruiken behalve hun arm ook hun hoofd om de draai in te zetten. Je doet dan je hoofd in de draairichting. Houdt je je hoofd tijdens de draai zo, denk je dat je eerder terug bent op heading dan in feite het geval is en maak je een "undershoot". Dus mocht je je hoofd willen gebruiken: oppassen voor een te korte draai!

De salto. De salto zetten we (meestal) in door even de twee handen, die onder de schouders zitten, boven het hoofd (kin zat op de borst!) te steken. Eventueel ook nog even het hoofd in de nek. Zet de salto goed en wel in (vrijwel direct), gaan we weer terug naar de neutrale positie. Als het goed is maken we maar één salto. Slaan we toch elke keer door, dan tegen het eind van de salto met de handen naar achteren en tegencorrigeren.

Maar de ellebogen blijven in de zij, anders verliezen we te veel snelheid. En de benen blijven vastgeklonken zitten aan elkaar en aan de reserve.

'L horizontaal

Achterwaartse Rechterdraai,

van boven gezien met "timing".

De draai. Hoe maken we een draai vanuit de stijlpositie, die we hetzij vanaf de afsprong (waggel), hetzij aan het eind van de "div e" hebben aangenomen?

We drukken de linkeronderarm (bij de linkerserie) naar de aarde toe. De elleboog blijft in de zij gedrukt, en - dat is inmiddels duidelijk - de benen tegen elkaar en tegen de reserve gedrukt. De andere arm blijft onder de schouder. De linkeronderarm blijft naar de aarde wijzen tot we vol in de draai liggen (vrijwel direct vanuit deze stijlpositie) . We klappen de onderarm weer naar binnen, onder de schouder. Tot we driekwart door de 360 graden heen zijn en zetten dan een tegendraai in: rechteronderarm naar de aarde. Doen we dit op het juiste moment, dan liggen we exact weer op heading stil en kunnen weer de rechterarm uitsteken om de rechter draai in te zetten.

Is men verder in de training kan men de "stop" er uit laten, de rechterarm iets langer beneden houden waarna met na men feitelijk vanuit de linkerdraai in de rechter overgaat, via het dode punt dat exact op heading moet liggen. Begint men met stijlspringen is het beter een stop in te lassen. Men leert dan "clean" te draaien op heading, leert op welk moment men de tegendraai moet inzetten om exact 360 graden te maken.

Overigens zal men meteen merken dat draaien na een stijlpositie-afsprong of "dive" pijlsnel draait en men al twee draaien achter de kiezen heeft voor men goed en wel in de gaten heeft dat men "überhaupt" al is gaan draaien. Stijl is een kwestie van enorme concentratie, lichaamsbeheersing en techniek. Vandaar ook de geweldige voldoening als het echt begint te lukken!

Wat men ook zal merken is, dat de benen recht naar achteren steken na zo' n eerste draai. Het kost behoorlijke kracht van de buikspieren en dijbeenspieren om de benen tegen de reserve aangedrukt te houden. De middelpuntvliedende kracht drukt de benen naar buiten. En dat mag niet. Stijlspringers doen dan ook dagelijks vele zware buik- en beenspieroefeningen.

Matrasprecisiespringers ook nog zware armspieroefeningen.

Maar daar hebben we het al over gehad.

20

salto,

van opzij gezien met "timing".

•

Training Hoe bouwen we nu als leerling met een B- of misschien al C-brevet een stijlprogramma op?

Eerst de "waggel" of "dive" leren. Probeer het alletwee eens. Zoals gezegd lijkt er meer muziek in de "dive'' te zitten, maar wie zal het zeggen? En wie bepaalt wat u het beste ligt? Train er op dat u na 12 sekonden een draai inzet. Laat iemand deze twaalf sekonden op de grond klokken. Train er in het begin op dat het altijd 12 sekonden is vóór u iets doet. En dat betekent tellen, tellen en nog eens; tellen! Als u onder de 12 sekonden draait, draait u "subterminal" , onder de eindsnelheid en Leert u zichzelf te heftige bewegingen aan. En iets dat je hebt aangeleerd, gaat er later 0 zo moeilijk weer uit! Dus nooit minder dan 12 sekonden.

Train dus tijdens de eerste sprongen de waggel of dive plus de eerste draai. Niet meer! Hier zullen nogal wat sprongen mee "verloren" gaan. Als je dit gedeelte beheerst, ben je al een ontzettend eind. Maar ga niet door met de tweede draai voor je "aanloop" en eerste draai van exact 360 graden blind kan doen.

Dit is net als voor velen het begin van de vrije val: het soms tijden hangen op drie, vijf of acht sekonden.

Het lijkt maar niet te lukken. En opeens, wham l , val je door alsof je nooit iets anders hebt gedaan, kun je opeens alles, of het nou tien of dertig sekonden is. Zo zal het de meesten ook bij het begin van de stijltraining vergaan. En zo geweldig als het is om voor het eerst volkomen zeker en rustig je eerste acht of twintig sekonden te maken, zo geweldig is het als de stijlaanloop en eerste draai perfect lukken. En ook dan snap je niet waarom het je moeite gekost heeft.

Is dit stadium achter de rug, kunnen we er de tweede draai aanplakken. Die mag ons dan geen enkele moeite meer kosten. Overigens: tussen de twee draaien in de sportparachutist

,.

,.

--u

h

opbouwfase van de stijlsprong altijd een echte stop inlassen. (Het waarom hebben we het al ove r.gchad.j Dan gaan we een keer omhoog (altijd 6600 of 7000 voet) voor de salto. Weer 12 sekonden vallen, plat liggen (stijlhouding aannemen, zo we gedived hebben, anders liggen we al goed) handen even boven het hoofd en we hebben alle kans dat we als een dronken erwt door het heelal schieten.

Ook hier zullen enkele sprongen over heengaan voor de vanuit de stijlhouding een perfect in zijn as zittende salto van 360 graden vertikaal kunnen maken. Ga voor het eerst omhoog om vanuit de stijlhouding na 12 sekonden een salto te maken. Ga echt alléén omhoog om die salto ternaken. Niet eerst draaien, want dan maak je je het veel te moeilijk en raak je je zekerheid kwijt.

Overigens: als bij die eerste draai de draai mislukt heb je nog hoogte genoeg om weer de stijlhouding aan te nemen en een draai in te zetten. En sla je door je eerste salto heen, zit er wellicht nog een tweede poging in.

MAAR BLUF ALTIJD AAN DE HOOGTE DENKEN. Je valt in de stijlhouding of dive veel harder dan normaal.

Bovendien concentreer je je op heel andere dingen dan vroeger. Je bent dus geneigd om de hoogte te vergeten en je hebt niet - zoals bij relatief - mensen om je heen die je kunnen waarschuwen! Dat je hoogtemeter trouwens op de reserve moet zitten, lijkt duidelijk. Met je kin op de borst kun je jehoogtemeter bijna voortdurend zien.

Nog even over de salto: het zal je ook hier moeite kosten je benen tegen elkaar en tegen de reserve aangedrukt te houden. Ook hier werkt de middelpuntvliedende kracht. Bovendien komt er nog bij het over de kop slaan bij dat opeens de keiharde wind recht op de knieën komt en die ze dus naar achteren wil wegdrukken. Controleer dus na de salto bewust even of je knieën nog wel tegen de reserve zitten.

Beheersen we de salto vanuit de stijlpositie dan komt het stadium van de overgang tussen draai en salto. Na de tweede draai de gebruikelijke stop. Handen naar boven, neutrale positie. Stilliggen, klaar. Dit kan meteen al goedgaan. Ook vanuit de salto in de volgende draai, vooral omdat we die stops ingelast hebben. Eigenlijk het enigeprobleem is bij dit in elkaar lassen dat je telkens eenbeweging toevoegt wat - je kunt er om lachen of niet veel extra concentratie vraagt. Ook die moet je opbouwen. Langzaamaan bouwen we nu het geheel uit tot een complete serie. En nog steeds niet eerder beginnen dan na 12 sekonden. Een serie vanuit stijlhouding of dive mët (uiterst korte) stops kost met deze trainingswijze hooguit13 sekonden. En dan moet je wel erg lange stops hebben. Is je training goed geweest, langzaam maar zeker, precies als hier omschreven, dan doe je je serie, als je er eenmaal aan toe bent misschien meteen al binnende tien sekonden.

De laatste fase gaan we in met het weglaten van de stops. Je kunt dit al in een eerdere fase doen, als je nog met de verschillende brokstukken bezig bent, maar het kanook aan het slot.

Het houdt in ieder geval in, zoals al gezegd, dat je na de tegendraai (het remmen van een draai) niet eerst teruggaat naar de neutrale positie, maar de houding van de tegendraai vasthoudt tot die tegendraai op snelheid ligt.

Het betekent ook - en dat is wellicht wel verstandig om eerst als brokstuk te oefenen - dat je zonder de neutrale positie aan te nemen vanuit de tegendraai op het momentvan stilliggen al de salto inzet. Echte hele goeie jongenskunnen de snelheid van de draai een hoek van 90 graden laten maken zodat deze volledig wordt omgezet in de salto. Dat dit pure winst is (je bent een volledig doodpunt kwijt) lijkt duidelijk. Dit is dan ook een van de"trucs" die Jaap Havekotte zo snel maken. Maar hij is in ons land de enige die hier toe in staat is. Tot op ditmoment tenminste. Dat als je dit doet grote kans hebt eensalto te maken die "uit z'n as" is (dus scheef, niet loodrecht op de aarde) lijkt duidelijk. Is een salto uit z'n as dan is dit meestal ook de oorzaak, tenzij men natuurlijk een been of arm ongelijk had. Maar dat hebben we

inmiddels goed getraind. Dat kan onmogelij k meer!

Het lijkt overigens niet zinvol om tijdens de hele opbouwfase alleen maar één soort serie te beginnen. Dus niet altijd na de aanloop een linker draai inzetten, als we de draaien trainen. Je groeit dan niet alleen scheef, maar je zal dan altijd moeite blijven houden met de rechter serie. En dat hoeft helemaal niet.

Ook van groot belang (we zeggen het nog maar een keer) is om vanaf de eerste draai clean te leren draaien. Vandaar eerst die stops. Doe je dat niet, bouw je dat niet vanaf het prilste begin in, dan zul je later de allergrootste moeite hebben de ingebouwde fouten er uit te schaven.

Vandaar ook het belang van controle vanaf de grond, hoe gebrekkig deze bij verschillende clubs ook is.

Concentratietraining Stelden we in het artikel over precisiespringen dat met enige overdrijving - de sprong voor 90 percent op de grond gemaakt werd, voor stijl geldt dat in nog veel hogere mate. In die mate zelfs dat het tot allerhande komische situaties kan leiden.

Stijl is ritme, een zo zuiver mogelijk ritme. Dat ritme moet er in gebrand zijn. Een topspringer let alleen na de exit en misschien nog even voor hij aan zijn serie begint op de heading. Hij draait zo snel z'n serie dat hij onmogelijk op z'n ogen kan draaien. De wereld ziet er voor hem in z'n serie als een dronken centrifuge uit. Hij draait z'n serie alleen op het ingebouwde ritme. En dat ritme ontstaat door training uiteraard, maar ook door "synchronisatie" van geest, lichaam en bewegingen.

Deze concentratie moet opgebouwd worden. Thuis op je hurken of op je rug, afsprong, dive (na 12 sekonden stijlhouding) of waggel (stijlhouding vanaf het begin), tellen. Check voortdurend de houding, maak er een gewoonte van. Klak, onderarm naar beneden, ietsje schuin terug in de neutrale positie, andere onderarm uit, neutrale positie, zelfde onderarm eruit, neutrale positie, eerste onderarm eruit, neutrale positie, handen boven hoofd, terug in neutrale positie, handen naar achteren, terug in neutrale positie. Dat is dan tezamen een halve serie. Met stops dus. Leg bij het "droog-trainen" een horloge met sekondenwijzer voor je op de grond.

Train vervolgens op de club in het stijlharnas, dat daar hangt of natuurlijk zou behoren te hangen. Train je samen met iemand (is zéér aan te raden: in je eentje vind je nergens echt weerklank en voel je je wat verloren), laat degene met wie je traint het ding bij het inzetten van draaien ronddraaien tot je de tegendraai inzet, enzovoort.

Salto's kun je natuurlijk niet "faken" in een stijlharnas, maar desondanks is de telkens voor iedere sprong terugkomende training in een stijlharnas noodzakelijk. Bij het omhangen, wachten bij het instappunt, blijf je in gedachten springen. Telkens weer, op je kamer, in het stijlharnas, voor de sprong, in het vliegtuig doe je de sprong.

Het invliegen, het radiocommando exit, de exit, de "aanloop", de inzet van de eerste draai en de rest van de serie.

Op belangrijke wedstrijden zit je soms als Hollander met' s werelds grootsten in de kist. En dan zie je soms rare dingen. Een Rus die tegenover je zit en die opeens nog meer op z'n bankje in elkaar gaat en opeens fijne bewegingen met z'n handen en hoofd begint te maken. Als hij klaar is met z'n serie voelt hij je naar hem staren, een wat gegeneerde glimlach, ogen kwasi gei'nteresseerd naar buiten, de ogen verstarren, hij kruipt weer in elkaar, na 15 à 20 sekonden weer de fijne handbewegingen, de glimlach, enzovoort. En daar zit je dan als Hollandse "grootheid": fijn op de WK, hoe zou het eten straks zijn? 'k moet verdorie nog kaarten schrijven! 0, gut, ben ik aan de beurt? Ja, ja, natuurlijk ben ik klaar ...

Hiermee wil ik niet zeggen dat Hollanders per definitie ongeconcentreerd zijn, maar door gebrek aan aandacht aan stijl is dit punt eigenlijk nooit voldoende bij ons aan de orde gekomen. En echt, het is essentieel. Het is het verschil tussen zeven en negen sekonden, bij de eerste tien of ergens op de 40ste plaats. Het is ook het verschil tussen tien sekonden en een" zap" .

sportparachutist

21

"

~

."",."'?;.

"'"'l.:'l ~-.~.

_.~':L~

~--

.> :

.-'

-

.. _

_

.-'

__

~

_~~,~:_..

Tijd en straf Voor zover het nog niet duidelijk was, wat telt bij een stijlsprong is de tijd tussen het moment waarop de eerste draai wordt ingezet en men plat ligt na z'n laatste salto.

De tijd dus waarbinnen men een "internationale serie" draait.

Zoals inmiddels waarschijnlijk ook duidelijk is, gaat het niet alleen om snelheid, maar ook om zuiverheid van de serie. Vandaar dat er allerlei strafpunten (strafsekonden) gegeven kunnen worden voor onzuiverheden.

Er zijn zeven soorten fouten.

1. "Undershoots" van de draaien, d. w. z. een draai is minder dan 360 graden. Bij een draai met een undershoot tot 25 graden krijgt men een halve sekonden extra, tot 45 graden een hele sekonde, tot 90 graden 3,5 sekonden en bij meer dan 90 graden 16 sekonden.

2. Bij "overshoots", een draai van meer dan 360 graden heeft u zichzelf. De hoek extra kost tijd en het terugdraaien ook. Vandaar dat hier minder straffe "penal tie s" gelden. Een overshoot tot 90 graden geen strafsekonden, tot 180 graden 1 sekonden, tot 270 graden 3,5 sekonden en 16 sekonden bij een overshoot dan meer dan 270 graden (d. i. driekwart extra draai).

3. De laatste salto kan "off heading" zijn (te haastig ingezet laatste salto), niet recht naar de bak toe, waarop gewoonlijk gedraaid moet worden en waaromheen in een halve cirkel de juryleden achter de grote kijkers staan.

Tot 25 graden "off heading" gelden geen strafsekonden.

Tot 45 graden 1 sekonde, tot 90 graden 3,5 sekonden en bij meer dan 90 graden krijgt men een zap, 16 sekonden.

4. Als men een draai of salto maakt (of start) terwijl het lichaam een hoek van 45 graden of meer t. o. v. het aardoppervlak maakt zowel t. o. v. de horizontale as als de vertikale, krijgt men een sekonde straftijd extra. Het eerste is een heet hangijzer, omdat sommige topstijlspringers bij hun serie als het ware op hun onderbenen zaten en hun lichaam dus bijna rechtop in de lucht hielden.

In die houding heb je weinig in de draaien om te gooien en dat gaat dus pijlsnel. Vraag was telkens: "zit" hij nou op 45 graden of meer, of daaronder?

Een jaar of wat geleden hebben ze er een punt achter gezet en de desbetreffende springers een sekonde gegeven. En dat was dat. Wat die vertikale as betreft: die geeft aan of iemand zijn salto wel loodrecht op het aardoppervlak maakt dus "in z ' n as" is.

5. Het weglaten van een figuur, een extra figuur of een foute serie levert vanzelfsprekend een zap op, dus 16 sekonden.

6. Als die eerste draai met een undershoot t.o.v. de heading aan de kant van de richting van de eerste draai begint, dan krijgt men het aantal strafsekonden dat voor de desbetreffende mate van undershoot geldt. Als men na die eerste draai wêl deze draai op heading eindigt en men dus in feite weer een undershoot maakt t. o. v. de inzet van de eerste draai, dan krijgt men nog eens het desbetreffende aantal strafsekonden.

c·.:.:..~~;,::~

..~'. ~.

-.,:"

_

I

7. Als men bij het uit de eerste salto komen off heading is in de richting van de volgende draai dan krijgt men strafsekonden volgens de regels van de undershoot, tenzij ,. men eerst weer op heading was gaan liggen. Verder kan de volgende draai overigens niet bestraft worden, als men normaal op de oude heading de laatste draai in gaat zetten.

(Deze regel spreekt voo r zichzelf: slimmerikken zetten vroeger hun derde draai, de eerste na de eerste salto, al in als ze nog in het laatste stukje van hun salto lagen (met het hoofd naar beneden). Dan smokkel je het laatste stukje van de salto weg en kun je pijlsnel om je hoofd draaien. ) Er verandert soms nog wel wat in de "penalties" .

Hier heb ik het voorstel van de Code Sportive voor 1977 aangehouden.

Dat sommige zaken soms niet zo makkelijk (ondanks de sterke kijkers) door de juryleden is te zien, lijkt duidelijk. Toch zien getrainde juryleden vaak meer dan je denkt. (Als de politiek om de hoek komt kijken soms •. ook minder dan je denkt.) Er is een grote discussie aan de gang over het gebruik van video. Als steunmiddel is het toegelaten, maar de kijker beslist nog steeds. Met de video kan men vertekeningen krijgen door de boek waaronder men filmt: een filmbeeld is tweedimensionaal, waardoor een scheve hoek van de telelens vertekende beelden kan opleveren. De kijkers zijn in "stereo", dus driedimensionaal.

Toch denk ik dat over niet al te lange tijd de rol van video beslfssend zal worden. Alleen zulIem de radio-exits nog precieser gegeven en opgevolgd moeten worden. Uiteindelijk is een videobeeld veel beter en rustiger te bekijken dan een beeld door een kijker, het kan tenslotte opgeslagen en herhaald worden.

nr

Tot slot

b1

S

v a g rr

s

k)

Stijlspringen, goed, eerlijk, zuiver stijlspringen is het toppunt van beheersing (geestelijk en lichamelijk) in de vrije val voor een mens. Het is een explosie van hevig geconcentreerde, lang opgespaarde energie, perfect gecontroleerde energie. Een van de allermooiste momenten die een sportspringer dan ook ooit kan meemaken is, als hij op een belangrijke wedstrijd of zomaar bij een trainingssprong op de club voelt, dat hij een loepzuive re , aal soepele serie heeft gedraaid en na de laatste flitsende salto eindelijk z'n armen en benen mag ontspannen en laten waaien, een ogenblik volstrekt ontspannen zijn, heerlijk lui op de fluitende lucht, voor hij zijn chute trekt en zacht naar de aarde glijdt. Stijlspringen is volstrekt onterecht overgeslagen in ons land. Het is de hoogste tijd om er iets aan te gaan doen!

]j

Z

J

~ ~

<3

~

~

1

Hein Cannagieter

RECHTS LINKS-SALTOOO WHAAAT ?! ?

"D"BREVET? NATIONALS?

,.

I,. \ 22

sportparachutist

Na ± 10 sec., werd hij op 1000 ft gered door een op zijn reserve-parachute gemonteerde sentinel-2000 (automatische opener), welke zijn reserve-parachute opende.

De reserve-koepel raakte tijdens de openingsvoortgang de lijnen van de hoofdkoepel waardoor één paneel uit de reserve werd beschadigd.

g

1 L.

persoonlijk

letsel:

schade reserve:

conelock Dit is "CONE-LOCK" voor de eerste keer in onze Sportparachutist. CONE-LOCK wordt een vaste rubriek, verzorgd door de Technische Commissie, waarin een aantal voorvallen zijn opgenomen welke gedurende de afgelopen periodes daadwerkelijk hebben plaatsgevonden.

Voorvallen welke voorkomen hadden kunnen worden, maar waarvan wij tevens weten dat deze zullen blijven bestaan omdat de oorzaken ervan in verreweg de meeste gevallen berusten op het menselijk falen.

MENSELIJKE FOUTEN, KOMEN!

DIE OOK U KUNNEN OVER-

Dit is dan ook de reden dat wij de naam van de betrokkene(n) alsmede de plaats waar het voorval heeft plaatsgevonden, hebben weggelaten.

Wij hopen met deze vaste rubriek te bereiken dat u, nogdoeltreffender dan voorheen, lering zal kunnen trekken uit onprettige ervaringen van anderen en deze fouten bij u kunt trachten te voorkomen.

1. Drie springers sprongen af op 7000 ft hoogte.

Zij formeerden een driemansster en vervolgens een caterpillar. Op 3500 ft werd volgens afspraak gesepareerd door een 1800-turn alsmede het aannemen van de tracking- houding.

Opdit moment opende bij één van de drie springers onverwachts een 24 ft reserve parachute. Doordat er reeds separatie tussen de drie springers bestond deden zich hierbij geen verdere complicaties voor.

Nalanding werd geconstateerd dat de vroegtijdige opening van de reserve werd veroorzaakt door een in werking getreden HI-TEK automatische opener. ervaring: 220 sprongen,

D-brevet

persoonlijk letsel: geen. r

schade: geen conclusie: Debetrokkene had voor de eerste keer gebruik gemaakt vanzijn nieuwe hi-tek. Deze werd door hem, op de grond afgesteld op een hoogte van 1000 ft. Tijdens het stijgen met het vliegtuig bemerkte hij op ± 2000 ft dat de wijzer vande hi-tek terugliep van de oorspronkelijk ingestelde hoogte. Dit werd door hem gecorrigeerd, ten onrechte!

Wanthierdoor werd de hi-tek door hem afgesteld op een hoogtevan 3000 ft. Hij bewees hiermee wel dat de hi-tek goedfunktioneerde, doch had hierdoor tevens een gevaarlijke situatie in de hand kunnen werken.

2. Een springer ging voor zijn eerste sprong omhoog.

Zijnafsprong, op 2300 ft, leek in eerste instantie goed, dochviel hierna, in lengte-as achterover op het moment dat de static-line zijn hoofdparachute opende.

Opdit moment maakte de springer een achterwaartse zwembewegingmet de armen, en klemde hierbij de aan hemvoorbijschietende pilot-chute af. Gedurende de verdere val hield hij deze pil ot-chute afgeklemd, waardoor eenzogenaamde horse-shoe-malfunktie van de hoofdparachuteontstond.

Debetrokkene deed geen poging zich uit deze situatie te bevrijden, noch werd door hem een reserve-procedure toegepast. sportparachutis t

lichte rugklachten

na landing

één beschadigd paneel

conclusie: De betrokkene, die zijn eerste sprong uitvoerde, verklaarde naderhand dat hij vergeten was de openingsvoortgang af te tellen, en de horse-shoe had aangezien voor de openingsvoortgang .

Aangezien de betrokkene twee volledige basis grondopleidingen had meegemaakt, tijdens de eerste werd hij afgewezen omdat onvoldoende vertrouwen bestond in de daadwerkelijke uitvoering van de ge1'nstrueerde stof, werd hem een landelijk springverbod opgelegd.

3. De betrokkene maakte een vrije-val-sprong van 3000 f t, geraakte na 3 sec. onstabiel, en trok.

Er ontstond een line-over op de zijkant van de hoofdkoepel, een TU-7.

De betrokkene trok zijn reserve, welke door de geringe daalsnelheid, naar beneden viel. De top van de reserve geraakte beklemd (waarschijnlijk de kroonlijnen) om de voet van de betrokkene.

Bij de poging zich uit deze situatie te bevrijden verwarde hij zi eh nog verder in de reserve-koepel en lijnen.

Hij landde aan zijn hoofdkoepel die lichtelijk roteerde door de line-over-malfunktie. ervaring: persoonlijk

A-brevet, letsel:

29 sprongen geen

schade: geen conclusie: De betrokkene heeft toegepast. Hij heeft malfunktie) over de benen op te trekken. reserve voorkomen

de reserve-procedure niet correct verzuimd zijn linkerhand (low-speedreserve te plaatsen, alsmede zijn Hierdoor had het wegvallen van de kunnen worden.

4. Drie springers sprongen af voor het maken van een RW-sprong van een hoogte van 7000 ft.

Vrijwel onmiddellijk na separatie werd door beiden te dicht naast elkaar geopend.

Springer A geraakte met zijn benen in de vanglijnen van springer B verward. Beide koepels waren volledig geopend. Betrokkenen hadden mondeling contact en er werd besloten geen reserve-procedure toe te passen. De afdaling geschiedde stabiel, en beiden landden naast elkaar zonder verdere complicaties. ervaring: persoonlijk

a) 115 sprongen, b) 785 sprongen, letsel:

C-brevet Springvergunning

geen

schade: de PC van springer A had 4 beschadigde --lijnen en een beschadigde center-line.

vang-

conclusie: De springers verklaarden bij de opening geen controle over de besturing te hebben gehad, doordat b) een twist in zijn lijnen had en springer a) zijn stuur tokkel geblokkeerd was. Tevens verklaarde men dat de onderlinge separatie niet groot genoeg was geweest.

Ooggetuigen verklaarden tevens dat de hoogte waarop werd gesepareerd vrij laag was. Wellicht hierdoor hebben beide geen tijd verloren willen laten gaan en hebben getrokken, met voornoemd resultaat.

5. Een springer sprong af op een hoogte van 7000 ft en trekt zijn ripcord op 2500 ft.

23

~

"""""'"~-~

•• ~~

Waarschijnlijk door een z.g. "cona-Iock" (waarbij de ring niet van de cone wil schuiven) volgt er geen opening, daar de rugcontainer gesloten bleef.

De springer verkeerde in de veronderstelling dat hij een hesitation had en nam een zit-houding aan. Toen ook nu niets volgde, opende hij de capewells van zijn niet te voorschijn gekomen hoofdkoepel. Op 1000 ft was hij hiermee klaar, op het moment dat zijn reserve werd geopend door een hierop gemonteerde sentinel. Door de tegendruk werd tevens de rugcontainer geopend en de nog gevouwen hoofdparachute sloeg weg. De springer landde aan zijn reserve. ervaring:

320 sprongen,

.Ó: -

~

.••

...-

••••••••

service bulletin hi-tek model 8000

•....

D-brevet

schade: geen letsel:

geen

conclusie: De betrokkene heeft een beoordelingsfout gemaakt, door te veronderstellen een hesitation te hebben. Daarna liet hij kostbare tijd verloren gaan door zijn capewells te gaan openen, in plaats van tijdig zijn reserve procedure aan te vangen.

te koop

Gezien de verwarring

Complete TU-7 alsmede gemodificeerde reservekoepel.

Tevens Altimaster hoogtemeter en Sentinel Mk. 2000.

Totaal: f 1.000,-R. Ebbeier Hofdijkstraat Harderwijk 03410-17556

die blijkt te bestaan bij het ge-

bruik van de automatische

opener van het type "Model

8000" of wel de "Hl -tek",

is het noodzakelijk

een Nederlandse

gebruiksaanwijzing

De montage van alle types openers 104

te schrijven.

De afstelling

b

dient te geschie-

den door een bevoegd valschermtechnicus de mogelijkheid

Vit

gebleken

in verband met Df

tot storing! ! !

do da

dient als volgt te geschieden:

1. de "jump-off"

knop dient op jump te staan;

2. de hoogte-afstelknop gedraaid

sj:

dient van laag naar hoog

m

te worden tot hij stuit;

3. de hoogte-calibratie te draaien bereikt

»rc st wc

s(

gebeurt door hem nu terug

W

tot de gewenste hoogte, bv. 1500 voet,

al

is;

TI!

4. draai nu de "jump -off" knop op "off'"; 5. tijdens de vlucht zal de hoogtewijzer

VI

r: dl

in het rode

vlak gaan staan - DIT IS NORMAAL; 6. indien u tijdens de vlucht de calibratie kan de opener op een oncontroleerbaar de container

E P.

verandert,

v.

moment

S

ti

openen;

V

7. BLLJF DUS TLJDENS DE VLU CHT VAN DE

ct

CALIBRA TIE KNOP AF; 8. kort voor de exit dient u de "jump-off"

o knop op

"jump" te zetten; 9. bij terugkeer

met het vliegtuig dient de opener

op "off" te staan; 10. laat minstens

EEN MAAL PER JAAR de

opener op goede werking controleren.

Indien u uw opener op deze wijze behandelt zult u er lang en veilig plezier VERKRLJGBAAR BLJ DE BEKENDE CHUTE-SHOPS 24

aan beleven.

Hans Ponstoen sportparachutist

..

~tge-

del Vier DC 3's werden soms tijdens de "boogie" gebruikt.

ken

buitenlandse ervaringen

hiend met

terug

~o voet,

~t rode

randert, ornent

DE

op op

lener

u er

..

Mijn reis naar Amerika had Cal.ifor niĂŤ als hoofddoel.

De toekomst van het para-gebeuren wordt nog steeds door een groot aantal springers in dit land bepaald. Vandaar dat ik u een paar indrukken niet wil onthouden.

Belangrijk is het ook dat een aantal bestaande verhalen worden ontzenuwd. Verhalen die opgeblazen worden en steeds fantastischer worden maar dit kan de gevoelige wereld van de springerij beslist niet dienen. Amerikanen springen onder regels zoals wij deze kennen en experimenteren binnen de normen.

Het is aan te bevelen om een vakantie langs de verschillende springcentra te maken - echter, men moet wel bedenken dat de afstanden onderling niet gering zijn.

Persoonlijke ervaring heb ik opgedaan in Elsenore anderhalf uur rijden ten zuiden van Los Angelos. Vermoedelijk gaat er op dit centrum wel het een en ander veranderen sinds het gekocht is door Parachute Incorporated (PI). In het weekend treft men daar meer dan honderd springers aan.

EenDC3 of enkele kleinere vliegtuigen brengen je een paar maal per dag snel naar boven. Tijdens door-deweekse-dagen moet je geluk hebben als je relatief wilt springen. Het kan voorkomen dat je met een Japans team zonder communicatie-mogelijkheden in allerlei vreemde figuren naar beneden komt en dan ook nog bedanktwordt om de reden dat het zo goed ging.

Heb je de juiste aansluiting dan krijg je ook de kans om in grote sterren mee te springen.

Perris Val ley, niet ver van Elsenore, is een club voor funjumpers er wordt daar gevlogen met een Cessna206. Er heerst een gemoedelijke sfeer en het is er erg plezierig voor de minder ervaren springer.

Pope Vall ey is voor mij een hoofdstuk apart. Het ligt twee-en-een-half uur rijden ten noorden van San Francisco. Ideaal gelegen in een prachtige vallei: een strip, eenrestaurant, nachtverblijven, een zwembad, een Beech en drie Cessna's-180.

Er heerst een goede sfeer en men tracht er veel aan te doenom het ieder naar de zin te maken. Het centrum staat onder leiding van Curt Curtus die tevens President is van de United States Parachute Association (USPA) .

Nadat hij terug kwam van de amerikaanse nationale kampioenschappen had ik een gesprek met hem. Curtis heeft ruim 3300 sprongen op zijn naam staan. Hij deed aan de kampioenschappen mee met zijn tien-mans-team "Can I go Thena!' , De snelste tijd van dit team is 15.6 sec. Tevens maakte hij deel uit van de 25-man-Christmas Flake en van de 32-man-quadro-diamond.

Vraag: "In welke richting zal het springen zich ontwikkelen? Vallen er wedstrijdonderdelen af en komen er nieuwe onderdelen bij?".

Antw.: "Op dit ogenblik wordt er veel aan sequentials gedaan, zoweI4-man, 8-man en grotere formaties.

Bij ons zal precisie en style blijven bestaan. De zaak is zo gespecialiseerd dat het niet is waar te maken - tegenover de beoefenaars - geen competities meer te houden. Voorlopig blijft ook de speedstar in Amerika bestaan. Daar geloof ik in omdat bij amerikanen snelheid zo appelleerd aan de levensstijl en genoegens.

Vraag: "Zijn je gedachten veranderd nadat je van de kampioenschappen bent teruggekomen" Zo ja - wat zijn dan de redenen?"

Antw.: "De Nationals waren voor mij een geweldige gebeurtenis. In verband met het 200-jarig bestaan van de Verenigde Staten werd er twee dagen voor de wedstrijd en de dag na de wedstrijd een BOOGIE georganiseerd.

Dit hield in dat iedereen van waar dan ook kon springen.

Deze happening trok meer dan 1100 springers en voor het springen maakte men gebruik van vier Dakota ' s.

De meest fantastische sprongen werden ondernomen" .

Vraag: "Maar het gebeurt ook - aldus een Duitser die ik sprak - als 23e voor een grote ster het toestel uit ging - terwijl zijn grootste ster een drie-man was geweest. Hoe is dat mogelijk?".

Antw. : "Dat gebeurde inderdaad, doch wij moesten op de verantwoording van de mensen afgaan. Het was heel moeilijk organisatiewerk.

In een groepering van ruim duizend man waren tientallen groepen hun formaties aan het samenstellen, mensen in te delen en vooral deze bij zich trachten te houden" .

Vraag: "Reko rds en wereldrekords sneuvelden nadat ze een uur oud waren. Is dit het succes van de Boogie?".

Antw.: "Wel je moet het zien als een kans die je maar een paar keer krijgt. Bovendien zoveel goede en sympathieke springers bij elkaar dat is een belevenis!".

astoen sportparachutist chutist

25

Vraag: "Wat gaat er volgend jaar gebeuren - na dit groot succes?".

Antw. : "Het ligt in de bedoeling dat er volgend jaar weer een soortgelijke gebeurtenis georganiseerd zal worden.

Echter nog groter. We willen dan minimaal 6 Dakota' s hebben en nog een aantal andere vliegtuigen."

Vraag: "Hoe liggen de zaken in zo' n groot land als Amerika financieel en organisatorisch?" .

Antw.: "Zoals je zelf al over Nederland verteld hebt met de problemen. Zijn deze hier ook - maar dan ook 100 maal groter. Gelukkig hebben we ook meer mensen maar alles is zo gedecentraliseerd dat het moeilijk is een operatte als deze centraal te regelen. Temeer dat er vaak andere belangen zijn verlopen niet alle wedstrijden even vlot."

Vraag: "Vaak wordt er gesuggereerd om van het parachutespringen een olympische sport te maken vooral met het oog op het Public Relations gebied. Zie jij dat zitten?".

Antw. : "Nee - heel eenvoudig - de problemen waar we nu al mee zitten zijn al groot genoeg. Voor het grote publiek zitten we nog steeds in de verkeerde hoek. Wij denken weleens aan een soort Aviation Olympics - maar dat is nog heel ver weg."

Inmiddels zijn er veel meer mensen bij ons komen zitten waaronder enkele maten uit het team van Curt.

Trots is hij op zijn teamfotograaf Randy Deluca - deze liet de mooiste foto's zien. Het gesprek gaat nu alle kanten op maar het wordt uiteindelijk in de richting van het materiaal gestuurd. Discussies over vijf verschillende capewell-systemen, methodes om parachutes te vouwen, bags, pods of helemaal niets, lijnen opscheren ja dan nee - alles is nog een open vraag. De stratostar wordt als beste allrounder gezien. De temperatuur begint tot 400 op te lopen en de verhitte discussie eindigt door een duik in het zwembad te nemen. Tegen de avond nog een verwoed partijtje volleybal en --- de barbeque wordt opgezet. Naast een stapel vlees staat een pot waar je een paar dollars ingooit. Je praat met allerlei figuren, drinkt allerlei drankjes of doet nog fijnere dingen. De volgende dag is alles weer net zo mooi.

veiligheid Het vrije-val-para-team van de Royal Air Force heeft als wapenspreuk "KNOWLEDGE DISPELS FEAR" oftewel - KENNIS VERDRIJFT ANGST. Deze leuze is op veel zaken - inclusief het SPORTPARACHUTESPRINGEN van toepassing. Het is niet gewenst - doch noodzakelijk - dat elke sportparachutist zoveel mogelijk over zijn sport tracht te weten te komen ..

Wij hebben onze Regeling Valschermingen en het Basis Veiligheidsreglement doch deze twee voorschriften bevatten de MINIMALE regels om veilig te kunnen parachutespringen.

Deze regelingen GECOMBINEERD met goed verstand moeten er voor zorgdragen dat een MAXIMUM aan veiligheid verkregen wordt.

Werk daarom nooit verder dan uw persoonlijk kunnen en dit heeft dan betrekking op ma teriaal-, technisch en springgebied. Een geleide en regelmatige voortgang in uw opleiding is de veiligste en vaak ook nog de snelste weg om resultaten te bereiken.

Twijfelt u ergens over? Vraag om een verklaring!

Maar - dan wel aan de juiste persoon .. UW INSTRUKTEUR. Vraag het dan ook VOORDAT u gaat springen.

De leerling-springer moet en dient op zijn instrukteur te kunnen vertrouwen. Vergeet niet dat hij ook leerling is geweest en hij heeft in de beginperiod e wellicht ook vragen en problemen gehad. Besef echter wel dat hij geen gedachten kan lezen. Dus als u een vraag of probleem heeft op springgebied - vraag om een verklaring of oplossing.

26

Ter'informatie treft u onderstaand nog een aantal informaties aan met betrekking tot de amerikaanse nationale kampioenschappen: Totaal aantal uitgevoerde sprongen: 15621 Aantal deelnemers (inclusief de Boogie): 1147 Stijl: Jack Brake maakte uit 5 sprongen een gemiddelde tijd van 6.86 (Jaapie - nog een half jaar niet trainen en je bent wereldkampioen).

Precisie: Frank Poynter maakte 25 sprongen voordat hij naast het dead-center stapte en een miskleun had van 0.04 cm.

Ron Joung eindigde op de 20e plaats met een totaal-resultaat uit 10 sprongen van 0.20 m.

Relatief: twee dagen "Boogie" - 3600 sprongen.

B. J. Worth doet een poging voor een 36-mansquadro-diamond - bij de exit blij ken er twee mensen meer mee te springen die van niets wisten en derhalve maar de langste "wegweestracktng" van die week uitvoerden.

Geslaagde poging van een pento-donut (5 x 4 donuts Inte rlocked) .

Een ster van 26 personen met een base van 10 meisjes.

Captain Hook maakt uit 6 speedstars een gemiddelde tijd van 13.25 sec.

(Handicap: het teamlid Steve Stewart moest 6 dagen voor de wedstrijd vervangen worden).

De zevende plaats was het 10-girls-team.

Nieuw rekord: 19-9irls-star.

Het wereldrekord 10-mans-sterren staat nog steeds op naam van de Russen met een tijd van 10.8 sec.

Het team "Exites" maakte een tien-mans-ster in 10,5 sekonden, maar werd door deze en voor hun andere sprongen gediskwalificeerd omdat zij in een ster-formatie de deur zouden uitvliegen wat bij het tien-mans-sterrenv -onderdeel verboden is.

De diskwalificatie van dit en soortgelijke teams leidde bij deze amerikaanse nationals tot een complete oorlog.

(Bij het sequential-relatief-springen" is de exit wel vrij, bij de "speedstars" niet).

Paul Koudijs

,.

~

Voor veilig springen is zelfvertrouwen nodig, overschatting van capaciteiten kan brokstukken opleveren.

Verkies nooit stabifiteit schreven hoogte.

voor een lagere dan voorge-

Draag er voor zorg dat uw materiaal in goede staat van onderhoud verkeert en ga noorr een vliegtuig uit voordat een veiligheids-"check" is gehouden.

Beweeg u in het vliegtuig zo weinig mogelijk en bescherm de ripcords.

Kijk altijd eerst naar de "bak" voordat u het vliegtuig verlaat (signaal-lappen zouden kunnen zijn weggehaald hetgeen betekend dat er niet gesprongen mag worden).

Help mede door te letten op andere vliegtuigen in de nabij e omgeving.

Op kleine landingsgebieden dient u dusdanig te springen zodat u aan een reserve-koepel het terrein kunt bereiken.

Nog vele volle koepels en gelukkige landingen in 1977.

K.S.

is uw springmateriaal al,,1977" gekeurd? spo rtpa rachu tist

I 1

'!"

JAARVERSLAG

j

van de afdeling parachutespringen 1976 Om in een verslag alle zaken en gegevens met betrekking tot de afdelings-aktiviteiten op te noemen zou enige pagina's vergen én daarvoor hebben wij helaas te weinig ruimte in onze Sportparachutist.

d-

n

ar-

;. 'j,

Een aantal werkzaamheden nader toelichten:

willen wij voor u graag

VOORLICHTING: - aan een groot aantal instellingen werd zowel mondeling als schriftelijk informatie gegeven over het parachutespringen als rekreatieve en wedstrijd SPORT; - in het totaal werden elf lezingen gehouden; - uit deze informatieve bijeenkomsten kwamen 340 leden voort welke thans bij de aangesloten verenigingen springen; - er zijn kontakten geweest met de overheid om toekomstige sportleiders (-leidsters) - tijdens de opleiding - kennis te laten maken met onze sport; - bij een aantal plaatselijke overheden werd voorlichting gegeven om een betere verhouding te kweken; - enige advertenties werden in maandbladen geplaatst; - een aantal berichten werd middels onze tussenkomst door het ANP verzonden; - er zijn kontakten geweest met radio- en TV-rnedewerkers om het springen in de SPORTRUBRIEKEN onder te brengen; - in de sportboekenserie "Kent uw sport" verschijnt binnenkort een jubileumnummer met het onderwerp: PARACHUTESPRINGEN; - tijdens de openingsplechtigheid van de vier-daagse gaven leden van alle verenigingen "praktische voorlichting" ; - op het nationaal sportcentrum Papendal werd een demonstratie gegeven voor sportofficials en - journalisten; - voorts zijn er verschillende kontakten geweest met redakteuren van tij schriften en op dit ogenblik wordt er gewerkt de uitgave van een fotoboek te verwezenlijken. = ,

tig

e

n-

77.

rtis t

KONTAKTEN: - met een aantal diensten en afdelingen van de Rijksluchtvaartdienst is regelmatig kontakt; - via het Dagelijks Bestuur van de Vereniging is er kontakt met CRM en de NSF; - er is een goede samenwerking met de andere KNVvLafdelingen; - wekelijks is er correspondentie met collega's in het buitenland waarbij gegevens en informaties worden uitgewisseld; - er is frequent kontakt met de FAl en wel speciaal met de leden van het Comité Internationale du Parachuti.sme ; - met het Hoofdbestuur is er regelmatig kontakt middels hoofdbestuursvergaderingen, waarin onze voorzitter funktioneert.

- leden van het Bestuur hebben de afdeling bij verschillende evenementen vertegenwoordigt. sportparaoho tis t

AKTlVITEITEN: - er werd een twee-daagse cursus voor a. s. instrukteurs georganiseerd - de ervaringen en bemerkingen omtrent deze cursus zullen in de komende cursus worden verwerkt; - door de technische commissie werd een instrukteursconferentie georganiseerd; - er zijn aktiviteiten gaande met betrekking tot filmprodukties; - op verzekeringen werd ingespeeld en tot heden hebben zich geen problemen voorgedaan - in totaal werden vijf claims ingediend en gehonoreerd; binnenkort zijn er besprekingen gaande om wellicht te komen tot een uitbreiding van het service-pakket; - besprekingen hebben er toe geleid dat de leeftijd om te mogen springen werd verlaagd tot zestien jaar; - er werd gerealiseerd dat voor het .sprtngen binnen de bebouwde kom van een gemeente geen ontheffing meer behoeft te worden aangevraagd via de RLD; - de springveiligheid werd werr beter gereglementeerd door het aanbrengen van een aantal wijzigingen in het basis-veiligheidsreglement; - de bekende amerfkaanse springer - Tom Schapanski werd naar ons land gehaald om uitvoerig instruktie te geven in "matrassen" - dit bezoek is een groot succes geweest; - de "Handleiding van de adspirant Sportparachutist" werd met behulp van de Technische Commissie samengesteld en geproduceerd en gratis ter beschikking aan de verenigingen gesteld; - het handboekje Stratostar werd vervaardigd en is gratis voor gefnteresseerden verkrijgbaar; - met medewerking van de Afcent Parachute Club werd een senioren wedstrijd georganiseerd; - gesprekken met de FAI hebben er toe geleidt dat Han Luys (ENPC) werd aangesteld als Internationaal Jurylid - de aanstelling van Jan de Graaf (TU-Zeven) zal binnenkort volgen; - het Handboek voor de Sportparachutist is in bewerking - op dit ogenblik wachten wij nog op een aantal specialistische hoofdstukken welke bij een aantal instrukteurs in bewerking zijn; - de VPCT en de ENPC organiseerden succesvolle nederlandse kampioenschappen; - door het ontbreken van kandidaten werden een vertegenwoordiging naar de wereldkampioenschappen afgevaardigd - Henk Nijhuis (TU-Zeven) behaalde zeer goede resultaten; - een aantal verenigingen openden nieuwe clubhuizen terwijl een aantal verenigingen eveneens een eigen vliegtuig aanschaften; - bemiddeling werd verleend bij een aantal verenigingsproblemen.

DIVERSEN: - enig cijfermateriaal willen wij u niet onthouden: - ,6 x werd SPORTPARACHUTIST uitgegeven (heeft u een idee hoeveel tijd één uitgave kost aan voorbereiding, typen, controleren, verzamelen, sorteren en in de enveloppen steken, verzenden enz .. ?); - ca. 1300 mutaties in het ledenbestand hebben zich voorgedaan (aan- en afmeldingen, adreswijzigingen enz.); - 957 poststukken werden ontvangen; - met uitzondering van de 10.200 exemplaren van de Sportparachutist werden 1181 poststukken verzonden; - 260 aanvragen voor "wings" werden verwerkt; - per dag werden er door de bestuursleden gezamenlijk zo'n 20 telefoongesprekken gevoerd - per jaar dus ca. 5000 telefoongesprekken; - gezamenlijk werd ten behoeve van de afdeling ca.

20.000 km gereden.

Wij hopen dat u een klein inzicht heeft gekregen in de vele werkzaamheden van de afdeling. Met uw hulp kunnen wij nog meer aktiviteit en organiseren.

KS 27

....

"'.........

._-

-

..•.

-.....:.~.~~

---.-..-

i

•."3"".""".·"·.·"".·"".·"".·"".""".""".""" •...••..•..••..•.••.•.••..•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•.••.•..••..•.••.•.••.•.••..•.••.•.••..• A~".-"" .•.•• :;:••;:••;:··;:••;:••;:••;:••;:••;:••;:••;:••;:••;:••;:··;:••;:••;:••;:••;:..;:••;:••;:••~••~••~••;:••;:••;:••~••;:••;:••~••;:••;:••~••;:••~••~••~••;:••~••~••~••;:••~••:;.t;;:••• •:;t;•• ;:••:~;:••••:;t;•• ;:•::.t;•• •;:•g ..M

EJ~

~:

~

~

M ~ ~ ~

..

W

W

~.~

IJ

:.~":!

~ ~

W

~u~

PARACHUTISTEN

CLUB

~ ~

..~

~I~ ~I~

Cadetten Parachutisten

Eu3 Eu3

~

~u~

Vereniging

~ ~ ~

~u~ ~

~

ss ~u~ ~u~ ~n~ .~

~u~

~' .

=+l

-rr: -zrî;

"=Ifle ~

7

-L

~~-

~114 ··II~ ..

n

~

En3

..,.~~

,:

WM • •

M M M

c«(.

-

~\II. /

~.~.

S

CIl

~

Eu3

M

~~~~ • •

vereniging para~

.''0

~n~· ~ ~n~ ~

centrum teuge

En3 ~

~n~ ~11ó,'

i!~

ti.." ::0.,

,••~ ~

W~u!

E

..y

N S E N

~ ~

~u!

PARACENTRUM NOORD

~

~ul W

W W

M~ ~lti ~

HOOGEVEEN

W ~ul ~ui ~ul.

U

~lli ;: :'UÎ

CLUB

W ~ui .~I~.

E E

'4" ::

~lrÎ

~

N

~l~

~~ ~

~~r~

wEle

G

~"l

~ ~ui. ~

W..

L

••

:..: ~Ir~ EU~VPCT

W

E

WEu3

~u3 Eu3 ~

~ ~

-

w

M M ~n~

~l& ••.

~

~.. ..,

W

SKYDIVINGCLUB

Eu3 .., ..

~n~

.. ~ ~

{y~JngvtdcfJmen

~

·w

~u! ~

EERSTE NEDERLANDSE

IN DIVI DUELE LEDEN

~

U K

W

K I

~::i ~

~ui.

•

ti

~

Eu~

~

~ ~lt~

G

Eu~ Eu~ W

~,tl ~nl. :a.:

1 9 7

MARINE

SPORT-

~ni

"~ni ~

M

~

7

~ni 'U'

PARACHUTE

CLUB

I::i ~:

:·n~ .. ~e :t.:";"';"3"3":S"Ä ••:t:••:!.:••~

Î.:t;••:t;n~··;.t;··3 ••3 ••3 ••:.t.;•• :.t.;•• ~ •• 3 ••:t;··~··:.t.;••:.t;••:t;••3··:t;••;t;··:.t.;··:t.;··:.t.; ••;".;··;".;··~ ••:t;••3 ••~••~ ••~ ••:t.;••:.t.:•• :t;••~ ••3 ••;t;••3 ••:t.:••:t;••:t;••:t;••:S··:S··3 •• tt!'i':tt~.,~.,~tt7••7..,7..,7..,7..,7..,7.tt7.'7..'7.••?,.7. ••7..,7.••7..,7.••7..,7.,,7.,,7.,,:;:,,7.,,7. ••7.,,7. ••:;:,.7.,.7. ••:;:,,7.,,:;:,,:;:••7.,,7.,,2 ••2 ••:;:••2,,7.,.7.••:+!•• 7.••2,,7.,,2.,7..,7. ••7..,7.u~

28

sportparachutist