SP 1978 6(6)

SPORTPARACHUTIST officieel

orgaan van de Afdeling

jaargang 6 - nr. 6 - 1 juli 1978

Parachutespringen

Koninklijke

Nederlandse

Vereniging voor Luchtvaart Foto's: Ernst Bode

1-

10 JAAR HOLLAND AVIATION HOLLAND AVIATION is fabrikant en leverancier van luchtsport artikelen.

Dat doen we nu al 10 jaar. HOLLAND AVIATION is de enige fabrikant van luchtsport artikelen in Nederland.

Onze produkten worden in 15 landen over de gehele wereld gebruikt, waarvan Groenland het meest noordelijke en Nieuw Zeeland het meest zuidelijke is. Dat moeten dan toch wel goede spulletjes zijn die we maken.

geldt van 24 juli tlm 19 augustus

deze aanbieding

'79,50

10 Verder leveren wij: zwemvesten, windmeters, stopwatches, helmen, stofbrillen, boots, hoogtemeters, instrument paneeltjes, pak gereedschappen, parachute tassen, overalls, jacks, boeken etc.

vraag onze gratis katalogus of kom eens kijken HOLLAND

2

AVIATION

Bergsingel

170

Rotterdam

Tel.

010 - 65 75 17

sportparachutist

Jaargang

6 - nummer 6 - 1 juli 1978

sportparachutist TWEEMAANDEL1JKBE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Eindredactie, samenstelling Karst Sikkens Redaktie: Hein Cannegieter Bert Wijnands Voor copy en foto's zorgden o. a. deze maand Bogaers, Carl Boenish, Jacques Gielen, Rob Klop, Hans Ponsioen, Ben van den Belt, Rob Bouquenon, Wim Velthuizen, Koos Groeneveld, Hans Elias, Anki Sikkens, Jan Testroote, Ernst Bode en Nathalie Chudiak De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

Zonder schriftelijk toestemming van de redactie mag niets van de inhoud worden overgenomen.

Abonnement SPORTPARACHUTlST LEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATlS. Advertenties: Advertentietarieven

op aanvtaag.

Verschijningsdatum: 1 jan., 1 mrt, 1 mei, 1 juli, 1 september 1 november.

en

Druk: Van Deventer bv 's -Gravenzande

~

===:$~~!~= KONINKL1JKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur: W. A. Velthuizen E. T. H. Wijnands P. Santegoeds H. Cannegiete r H. Verbeek H.A. Elias C.A. T. Pellens K. Sikkens

-

voorzitter vice-voorzitter algemene zaken voorlichting sport en instruktie algemene projekten algemene projekten algemene projekten secretaris tvs aîde lings bureau

Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Israëlsplein 8, 's-Gravenhage.

Privé (uitsluitend in de avonduren): St. Martinuslaan 124, Voorburg.

Tel. 070 - 863854.

Lidmaatschap Alle leden f 60, -- per jaar, na 1 juli f 33, --.

Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aanmelding f 4, --.

Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d. t. v. de c1ubsecretaris).

Uw copie voor de eerstvolgende uitgave dient vóór 15 mei a. s. bij de eindredacteur te zijn ingeleve rd ,

sportparachutist

RBDAKTIONBBL

en ontwerp:

De Nationale Kampioenschappen 1978 zijn weer voorbij. Op dit ogenblik (bij de produktie van SPORTPARACHUTlST is er nog niets bekend en moeten de wedstrijden nog plaatsvinden).

Maar in onze volgende uitgave zullen wij in ruime mate aandacht aan deze kampioenschappen besteden.

Publiciteit: Op vrijdag 26 mei j.l. werd in het televisieprogramma van Willem Duys meer dan 17 minuten de aandacht gevestigd op het parachutespringen.

De fraaie sprongen werden op het voetbalveld van 't Spant in Bussum ·uItgevöerd door leden van de Nationale Selektie alsmede een aantal andere topspringers.

De dagen daarna werden in Uden grootste sportmanifestaties gehouden waarbij het parachutespringen een belangrijk deel van het programma innam. U ziet - aktualiteit en goed uitgevoerde sprongen hebben weer een positieve reklame gemaakt voor onze sport.

Tenslotte vragen wij uw aandacht voor een paar andere administratieve zaken: a. graag zouden wij iets meer artikelen geplaatst zien over clubaktiviteiten helaas, zijn wij door tijdnood niet in de gelegenheid om bij elke gelegenheid aanwezig te kunnen zijn, graag dus uw medewerking; b. gaat u verhuizen laat dit dan weten aan de ledenadministratie van KNVvL; c. is er een bepaald voorval geweest met betrekking tot het parachutespringen dan verzoeken wij u dit te rapporteren middels het voorvallen- en ongevallenrapport (verkrijgbaar bij uw clubsekretaris).

Deze rapportage (ook anoniem) kunnen bijdragen tot een maximale veiligheid van onze sport; d. adreslijsten, de regeling valschermspringen, het basisveiligheidsreglement, het reglement van de afdeling parachutespringen zijn GRATlS verkrijgbaar bij uw clubsekretaris.

Bent u nog niet met vakantie geweest? Dan wensen wij u een PRETTIGE VAKANTIE en tot ziens of wederhoren.

Met vriendelijke

groeten, KB

inhoud De frontplaat van deze maand is van Ernst Bode en betreft exits uit de CHINOOK Hol land-Aviation 10 jaar 2 Redaktioneel en inhoud 3 Afdelingnieuws (verzekeringen enz.)

4 Hein in gesprek met Roger Hull 5 t /m 7 Coupe de Maa.rsevcen 7 Cone Loek 8 FXC 12000, boekennieuws 9 RW training (vervolg) 10 tlm 12 Safety-flyer 13 Is dit veilig?

14 Paraclub Flevo, valschermtechnici 15 Hans Elias in den vreemde 16 tlm 18 Nationaal team 1978 19/20 Senior-para wedstrijd te Zutendaal 21 Hawaii - ervaringen 22 Wedstrijdkalender 23 Uden sportief 24

3

2. rubriek rubriek 3. rubriek 4. rubriek rubriek rubriek 5. rubriek rubriek

A B B A B D B D

: : : : : : : :

f f f f f f f f

10.000 20.000 20.000 10.000 20.000 1.000 20. 000 1. 000

Uiteraard kan per verzekerde tie worden samengesteld. "

f f

90,-60,--

f 120,-f

90,--

iedere gewenste combinaK. S.

Zondagavond 8 uur: Lotto.

verzekeringen In één van de vorige edities hebben wij in de rubriek VERANTWOORDELIJK uw aandacht gevraagd voor verzekeringen enz.

Echter - uit de praktijk is gebleken dat men in het geheel niet over dit soort zaken nadenkt of wenst na te denken totdat het moment dat men zelf met een bepaalde zaak te maken krijgt. DAAROM RAADPLEEG UW ZIEKENFONDS, ZIEKTEKOSTENVERZEKERINGMAATSCHAPP1J enz.

En toen won u een half miljoen.

Regelmatig wordt geïnformeerd omtrent het afsluiten van verzekeringen voor wat betreft het reizen naar het buitenland. In verband hiermede hebben wij offertes gevraagd bij vele maatschappijen.

Echter - uiteindelijk komt men dan bij dezelfde verzekeringsmaatschappij DE NEDERLANDSCHE LUCHTVAARTPOOL NV terecht.

De Luchtvaartpool heeft namelijk het "alleenrecht" om luchtvaartverzekeringen af te sluiten. Wij willen u de cijfers niet onthouden en konkluderen daarbij dat het afsluiten van een dergelijke verzekering nogal een kostbare zaak is.

Ter informatie: "Ingevolge het verzoek volgens uw schrijven van 24 dezer hebben wij het genoegen u als volgt de navolgende informatie te verstrekken.

Voor een Persoonlijke Ongevallenverzekering die uitsluitend de risico's van het parachutespringen dekt, zowel static line als vrije val inclusief opleiding daartoe, onverschillig waar in West Europa, t. w. vanaf het moment dat de parachute wordt omgegespt tot het moment dat na de landing de parachute weer wordt losgegespt, bedragen onze premies thans als vrijblijvende indicatie:

rubriek A - overlijden rubriek B - blijvende invaliditeit rubriek D - kosten van geneeskundige behandeling en verpleging - met een eigen risico van f 25 per ongeval

30 jaar gehuwd 1 apri11978

per jaar

F red en Marga DRIESSEN (de altijd behulpzame vlieger van Zestienhoven)

f f

geboren

f

3,--perf1.000 3,--perf1.000

30, -- per

f

1. 000

16 april 1978 EMlLlANO, Franciscus zoon van Frans en Marie-Louise

Edith HEUVELMANS HEUVELMANS (ENPC)

Hierbij dient in acht te worden genomen dat: a. indien uitsluitend een dekking wordt verlangd voor rubriek A-overlijden, respectievelijk een hoger bedrag voor rubriek A dan voor rubriek B, dan wordt de premie voor het uitsluitend A gedeelte van die verzekering verhoogd tot f 4,50 per f 1. 000; b. indien een dekking wordt verlangd voor rubriek D, dient per f 1. 000 voor rubriek D tenminste f 20. 000 voor rubriek B medeverzekerd te worden.

Ter illustratie beelden:

van het voorgaande hierbij enkele voor-

1. rubriek A :

f

4

10.000

jaarremie 45,--

gehuwd 28 april 1978 Jan JANSEN en Gerry

BARTELDS

20 mei 1978 Louis ROXS en Linda FLINKER JUBILARISSEN OUDERS en GEHUWDEN VAN

HARTE

GEFELICITEERD.

sportparachutist

!

hein cannegieter •

In gesprek met

roger huil 's werelds

van vorig jaar november voor een cursus relatiefspringen hadden opgegeven (deze is inmiddels in mei in Maubeuge gehouden) en Karst Sikkens stuurde ook diezelfde dag nog, een brief aan alle clubsecretariaten, zodat eventuele relatiefenthousiasten die vergeten hadden zich op te geven alsnog op de hoogte gebracht konden worden.

Een snellere communicatie-actie dan deze is nog nimmer vertoond!

Bovendien belde Bert met het Icarus-bestuur of zij voor dat weekeinde de Porter wilde afstaan om het van Roger geleerde eventueel in praktijk te kunnen brengen, al was de afspraak dat de inleidingen van Roger vóórgingen: de praktische springinstructie aan beginnende en sub-top-relatiefspringers zou door het Nederlandse relatiefteam 1977 in de eerste week van mei in Maubeuge gegeven worden. Het Icarus-bestuur stemde toe en zo waren op 8 april én Roger Hull én de Icarus-Porter op het Vliegveld Teuge.

rogers verhaal Het zaaltje op Teuge barstte uit zijn voegen toen Roger met zijn verhaal begon. Het werd een fantastisch verhaal.

In de eerste plaats sloot zijn verhaal - het leek bijna afgesproken werk - precies aan bij de relatief-instructie-weekeinden die leden van het nationale relatiefteam , mede als voorloper op de meiweek in Maubeuge, in februari en maart hielden bij de verschillende Nederlandse clubs, die hier belangstelling voor hadden. (Dat onze verhalen op die instructieweekeinden zo goed bij Rogers

bekendste relatief techniek-filosoof Zonder twijfel is Roger HulI één van 's werelds bekendste relatief-filosofen.

Met name het afgelopen jaar heeft hij de springwereld, zowel door zijn artikelen in de Amerikaanse "Parachutist" als door zijn gedrag en gesprekken tijdens de WK eind vorig jaar in Australië, nogal verbaasd. Zijn benadering van het relatiefspringen is nieuw (zie b. v. zijn artikel "Expanding Awareness" in "Parachutist" januari 1978), zijn wijze van instructiegeven is (voor velen) nieuw (ga ik straks verder op in) en hij was de "brains" achter "Mirror Image", het Amerikaanse team dat de WK in Australië won, waarmee gezegd is dat hij ook nog één van 's werelds beste wedstrijdspringers is.

Je kan schrijven wat je wilt, maar om precies te horen hoe iemand als Roger Hull over allerlei zaken denkt, is het beste om het uit zijn eigen mond te horen.

Maar hoe krijg je iemand als hij - al is het maar voor één dag - in ons land? Heel eenvoudig. Je stuurt er Bert Wijnands op af.

Bert, Nederlands hooggekwalificeerde FAI-CIP-lid, hoorde deze winter van zijn Engelse kornuit, Charly Shea-Simonds, dat Roger zijn "nieuwerwetse" relatiefinstructie tijdens een theoretische en praktische cursus van een week zou doorgeven aan de Engelse instructeurs, opdat zij - terug op hun eigen centra - leerlingen beter relatief zouden kunnen leren. Charly wilde best meewerken om Roger zijn laatste weekeinde in Engeland aan Be rt "af te staan".

Daarop volgde enig intercontinentaal gebel en geschrijf en veertien dagen vóór Roger zou komen, kwam de verlossende brief uit Californië: hij zou zaterdag 8 april in Nederland zijn.

Wat er toen gebeurde was helemaal te gek. Bert schreef zelf diezelfde dag een brief aan alle ongeveer 35 enthousiaste relatiefspringers in ons land die zich naar aanleiding van de oproep in de Sportparachutist sportparachutist

Roger Hull 5

verhaal aansloten kwam gewoon omdat verschillenden van ons in Australië gesprekken, met Roger hadden gehad, zijn artikelen kenden en wij bovendien ook een paar mensen met hersens hebben die in 1977 erg veel geleerd hebben van sequentials/RW).

In de tweede plaats was voor velen zijn verhaal opzienbarend omdat er voor hen een hele nieuwe springmentaliteit voor de instructie en het wedstrijdspringen uit sprak.

Het derde steeds weer opzienbare punt in zijn verhaal was, dat hij alles - technieken en verschijnselen voortdurend opbouwt uit of terugleidt naar de aerodynamica, wat iedereen - althans mij - steeds prikkelde om zélf te gaan nadenken over problemen.

pannekoeken In de middagpauze "ontvoerde" ik Roger en zijn Carolyn naar een Apeldoorns pannekoekenrestaurant om er achter te komen hoe hij nou zo slim en zo goed komt.

Eerste personalia. Roger Hull , woont in Lemore, California, is jetvlieger bij de amerikaanse marine op een A-7E Corsair. Maakte in de jaren vóór 1975 zo'n 400 sprongen en begon in 1975 pas serieus met springen.

Tot begin 1978 maakte hij 1600 sprongen, wat betekent dat hij in de afgelopen drie jaar 1200 sprongen maakte, dus 400 per jaar, internationaal gezien geen opzienbarend maar wel een redelijk gemiddelde: het hangt er een beetje vanaf wat voor soort sprongen het zijn. Bij Roger zit dat wel goed: "Elke sprong is voor mij een trainingssprong. " Dat Roger pas in 1975 serieus met springen begon, houdt in dat hij het "sterren-tijdperk" niet meer echt heeft meegemaakt, en zich dus vrijwel geheel op het toen ontstane sequential relatiefspringen heeft geworpen, het maken van meerdere formaties in de vrije val.

Dit verklaart al een beetje waar Rogers "nieuw relatief-mentalitiet" vandaan komt: veel top-relatiefspringers komen nog steeds voort uit het haastige trek- en duwwerk van de sterren en met name in Amerika (waar de sterrenteams nog steeds niet uitgeroeid zijn) is het moeilijk voor "hard core"-sterfanaten om zich aan te passen in de ontspannen vliegmentaliteit van de skydancers".

Roger: "Het is veel makkelijker om van een leerling met een twintig, dertig sprongen een top-relatiefspringer te maken dan van een doorgewinterd speedstarteamlid met 2000 sprongen. Waarmee meteen gezegd is dat het aantal sprongen dat iemand heeft tegenwoordig niets meer zegt. Het- gaat erom wat hij met die sprongen heeft gedaan."

instruct iemethoden Wat ons op zijn instructiemethoden brengt.

Roger - met de mond vol Hollandse pannekoek knikt naar zijn kersverse echtgenote Carolyn: "Hier zit het levende bewijs van wat je kunt bereiken met een goede manier van instructiegeven.

Carolyn is vorig jaar juni mét springen begonnen, heeft nu 91 sprongen, zit sinds kort in een viermanssequential team, dat tot de redelijke in Amerika behoort. " (Uit haar logboek bleek inderdaad dat zij sequentials heeft gedaan, die in de logboeken van ons bestte viermansteam niet zouden misstaan ... ) Roger: "Dat komt omdat zij van die 90 sprongen er 60 met mij heeft gemaakt en nog een aantal met andere goede relatiefspringers.

Zo lopen er op "Pope Valley" een springcentrum in Californië - nog een aantal leerling-relatiefspringers met ongeveer honderd sprongen rond, die meer kunnen dan een "fun jumper" met 500 relatief sprongen.

Dat komt omdat een aantal van ons veel met een klein groepje echt enthousiaste, veelbelovende leerlingen 6

is gaan springen. Kijk, als je zoals vroeger altijd gebeurde, je verhaal over relatiefspringen afdraait nadat een leerling er drie weekeinden over aan je kop gezeurd heeft, en je stuurt hem vervolgens met een goedwillende andere springer omhoog dan leert die jongen waarschijnlijk erg weinig. En als die jongen na tien sprongen verrukt bij je komt om te vertellen dat hij een link-up heeft gemaakt en vraagt wat hij nu moet doen, dan gaat dat eindeloos duren.

Wil je snel een goede, veilige relatiefspringer krijgen met de juiste mentaliteit dan moet je als topspringer regelmatig zélf met één of een paar leerlingen werken.

Ben je een echt goede relatiefspringer (- sequential relatiefspringer -) dan heb je een techniek en bewustz.ljn ("awareness") in de lucht die je in staat stelt om iemand precies die ontspannenheid te laten voelen en hem precies die aanwijzingen te geven die hem bij elke sprong beter doen vliegen en hém een scherper bewustzijn van zijn eigen bewegingen en zijn omgeving te geven. Niets is toch heerlijker om te leren vliegen? Laat hem maar om je heen spelen, steeds iets moeilijker, iets ingewikkelder, steeds iets nieuws, steeds iets verder. "

inleiding In zijn inleiding gaf Roger verschillende mogelijkheden om met z'n tweeën en drieën vreselijk goede springers te worden. Zijn uitspraken kwamen steeds op hetzelfde terug: ga altijd zo hoog mogelijk, liever 10.000 voet dan 7.000 voet en liever 14.000 voet dan 10.000 voet, want hoe meer vrije valtijd, hoe meer vliegtijd, hoe meer leertijd in één sprong. En het tweede was: no - contactvliegen van de allereerste relatiefsprong af. Eventueel even vastpakken, maar dan los vliegen, eventueel tegenover elkaar of anders één 180 graden maken en achterin dokken, los vliegen, dwars ("slidend") inkomen, enzovoort. Los vliegen of naar een andere positie vliegen maar steeds weer los. En nooit meer dan 1 meter bij elkaar vandaan.

En met z'n drieën: bijvoorbeeld twee naast elkaar aan de ene kant, één er vijf meter voor. En dan als het ware rouleren: één van de twee vliegt naar de "overkant", gaat naast de eenling liggen. Deze vliegt vervolgens naar de achterblijver aan de overkant, die dan weer oversteekt, enzovoort.

Roger: "De training van "Mirror Image" begon vorig jaar mei en duurde tot juli, tot de amerikaanse kampioenschappen, waar we eerste werden. Eén van de afspraken in het team tijdens de training was, dat als één lid op een dag niet zo'n ontzettende zin meer had om te springen, dat het springen over was voor die dag. Dat gaf me alle kans om met een aantal vaste leerlingen te springen, onder wie dus Carolyn. Enkele andere teamledendeden dat ook. En het gaf me telkens weer een geweldige impuls.

Leerlingen stellen je telkens weer - net als het top-springen - voor onverwachte situaties, geweldige verrassingen, nieuwe problemen. En ik vind het geweldig om te zien hoe iemand zich ontwikkelt, "doorbreekt".

Je moet het met maar een paar leerlingen doen, want je moet regelmatig met ze kunnen springen. Eén sprong is misschien leuk maar de leerling heeft er verder weinig aan, tien sprongen met dezelfde leerling begint zin te hebben, vijftig is ideaal. Dan is hij op een theoretisch en praktisch peil waarop hij zelf verder kan met anderen, die even ver zijn. " Hoe ben je zelf zo ver gekomen?

Roger: "Door te trainen, te trainen, te trainen, te trainen en nog eens te trainen. Er was een groepje van drie, vier man op Pope Valley die ook graag dingen wilden uitvinden, uitproberen, onderzoeken en die ook niet bang waren om twintig keer hetzelfde te doen.

En zo gingen we weekeind na weekeind omhoog, soms twee aan twee, om sprongen lang achteruit te leren indokken met no contact of om compressed-accordians te maken of om de hele sprong lang Murphy's te maken of om in een no-contact-ster een baton (stokje) door te geven, net zo lang tot het goed ging. Het was een voortdurend drill, een voortdurende discipline, een voortdurend hard werken, sportparachutist

maar de glimlach bleef tijdens de vrije val, want het was heerlijk. Je voelde je lichaam "vrijer" worden, je voelde hoe het steeds beter ging vliegen, hoe je steeds bewuster werd van jezelf en de anderen om je heen.

Toen we daarna de gelegenheid kregen om zo nu en dan groot werk te doen, bleek hoe goed onze trainingsmethode was geweest. We waren topspringers geworden. Ook tijdens de trainingsmaanden van "Mirror Image" sprongen we regelmatig in kleinere groepjes dan de eigenlijke acht.

Th: had er nooit aan gedacht om serieus wedstrijden te gaan springen, laat staan een wereldkampioenschap.

Dat trainen, die drilliegde ik mezelf op omdat ik springen heerlijk vind en alle mogelijkheden die het springen me biedt, wilde onderzoeken. En dat is hard, maar heerlijk werken. " En nu? Roger: "Weer nieuwe dingen ontdekken.

Sky Dancing (in een vast ritme groepsgewijs formaties vormen en verbreken), driedemensionale dingen, canopy relative work, er is nog zoveel waar ik meer van wil weten. En met leerlingen springen.

Of ik ooit weer in een echt wedstrijdteam kom? Th: weet het niet. Die uitwisseling van technieken en ideeën op de WK in Australië vond ik fantastisch.

Th: zie wel als ik weer gevraagd zou worden. Het hangt er een beetje vanaf waar ik op dat moment met het springen mee bezig ben en of dat aansluit bij het wedstrijd-concept. "

springen De pannekoeken waren op en het was de hoogste tijd om naar Teuge terug te gaan voor het tweede deel van zijn "seminar".

Toen iederen in het zaaltje op Teuge moegeluisterd was, brak eerst weifelend de zon door. Om in ieder geval een sprongetje in Nederland gemaakt te hebben, deden Roger en Carolyn een "hop en pop" van 2500 voet.

Maar iets later brak de zon echt door en kon er van 10.000 voet gesprongen worden. En om de kennismaking met Australië te hernieuwen, wilde Roger graag met nederlandse teamleden een sprongetje maken. Het gebeurde nogal onde r hoogspanning, omdat iede reen - op Jacques Gielen na die net terug was uit Australië - vier maanden geen sprong had gemaakt. Maar de sequential verliep eigenlijk erg goed en opgelucht omdat we in ieder geval niet erg waren afgegaan, hingen we even later boven het vliegveld. 's Avonds fluisterde Carolyn me toe dat Roger haar had gezegd dat hij nogal onder de indruk was geweest van ons vliegwerk in de vrije val en dat hij niet zo best begreep waarom we bij de WK niet hoger geëindigd waren.

En daar zit je dan wat dom te grijnzen tegen een lief Amerikaans meisje.

In de de-briefing bleek Roger's scherpe oog en geest dingen gezien te hebben, die weinigen van ons gezien hadden en in ieder geval niet helemaal begrepen hadden.

En zo valt er altijd nog veel te leren. Maar dat wisten we al .....

Hein Cannegieter

geslaagde coupe maarsseveen Coupe Maarsseveen is weer versprongen.

Het weer was redelijk, zodat elke deelnemer zijn zes P.A. sprongen heeft kunnen maken en de stemming was opperbest.

De heer B. F. Woltering wist beslag te leggen op de eerste plaats, direct gevolgd door onze nationale kampioen de heer J. Havekotte met op de derde plaats de heer P.J. Hoogerwerf.

Het driemansgroepsprecisie is dit jaar gewonnen door: B. Wolte ring - J. Havekotte en J. Sikking met op de 2e plaats: H. Tuma - P. Hoogerwerf en P. Zijlstra.

De derde plaats voor: H. de Boer - J. Kalé en G. Meyer.

De belangstelling van de zijde van het publiek was i. v. m. de weersomstandigheden zeer gering. Onmiddellijk na de prijsuitreiking is met algemene stemmen het plan aangenomen, om in de maand juli - t. w. vrijdag 14, zaterdag 15 en zondag 16 juli, een tweede Coupe Maarsseveen te verspringen.

Inschrijving op het vliegveld Hilversum op vrijdag 14 juli 1978 tussen 08.00 en 09.00 uur.

Driemansgroepsprecisie met individuele meting.

Het dragen van een zwemvest is verplicht. Paraclub Icarus is slechts in het bezit van een paar zwemvesten, zodat wij de deelnemers verzoeken zoveel mogelijk een eigen zwemvest mee te brengen.

Het springterrein is niet eenvoudig en de aanwezigheid van water en bebossing heeft vele springers gefopt.

Mede hierdoor is de minimale eis C-brevet, of een speciale toestemming van een bevoegd instructeur, B-brevet met aantekening in het logboek.

Tot ziens op het vliegveld Hilversum.

P.J. Boogaers

P. S. De technische kanten van Rogers inleiding kan men terugvinden in de artikelen van Bert Wijnands in het vorige en in dit nummer van Sportparachutist.

SPORTPARACHUTIST spo rtpa rachutist

7

3. Voorval: Square canopy verliest zijn draagkracht de laatste 25 meter neer.

Ervaring:

1. Voorval: voortijdige opening van de main container van een Sierra tandem, uitgerust met hand deploy pilotchute .

Instrukteur, square.

1250 sprongen,

MATERIAAL

Commentaar: hiermee wordt eens te meer aangetoond dat het onmogelijk is een standaard procedure aan te geven voor elke situatie. Het handdeploysystem van de Sierra Light Tandem is uitgerust met 1 gebogen pin op de bridle, zodat de bridle de pin uit de sluitlus trekt en de container geopend wordt. Betrokkene had eerst vier staticline springers uit een Cessna-206 gedropt, waardoor hij veel in het vliegtuig had bewogen. Misschien dat daa rdoo r de pin op scherp is gezet, waardoor hij in de eerste salto losschoot.

2. Voorval: voortijdige opening van een borstreserve dens relatief springen.

tij-

vergunninghouder. Betrokkene was uitgerust met een Mini System borstreserve met side pull ripcord en opgebouwde Hitek.

Er werd een driemans sequential van 9000 ft gesprongen uit een Cessna 206. Men maakte een close-exit, de eerste figuur werd uit de deur gevlogen. Enkele seconden na exit. lag een driemansster toen plotseling de reservekoepel van de betrokken springer twee opende. Nummer drie liet los en verdween in een dive. Springer twee probeerde snel weg te komen waarbij enkele vanglijnen hem aan de keel verwondden.

Springer één hing op 8500 ft aan zijn reserve. Hij kon nog net voorkomen dat hij door de bovenwind in de richting van open water dreef.

Commentaar: De Hitek was niet de schuldige, het ripcord moet bij de close exit eruit getrokken zijn. Bij deze exits zijn beschermde of weggewerkte ripcords beter.

8

Commentaar: weersomstandigheden waren veel thermiek, matige wind, warm weer, turbulente omstandigheden en een fors obstakel in de vorm van een hoge borre nrij.

Betrokkene kwam erg laag indraaien, remde daarbij af.

Daardoor verminderde hij de druk in de cellen, waarna de zijwind voldoende was om de koepel te laten afglijden.

Zo langzamerhand moeten riskante vliegcondities voor square canopy's toch algemeen bekend zijn.

waarvan 300

Betrokkene maakte een style-sprong van 6600 ft. In de eerste salto opende de maincontainer.

De bag bleef nog op zijn plaats, maar enkele slagen vanglijnen kwamen vrij. Betrokkene raakte verward in de vanglijnen.

De hand-deploy-pilotchute werd door de drag op de bridle uit de pocket getrokken en raakte eveneens verward. Betrokkene maakte geen break-a-way omdat er geen spanning op de risers stond en omdat hij vond dat loshangende mainrisers in de buurt van zijn reserve de situatie nog erger zou maken. Gelet op de hoogte waarop de malfunktie ontstond, probeerde hij zoveel mogelijk lijnen uit de buurt van de resere te verwijderen en raakte daarbij onstabiel. Op 1700 ft stabiliseerde hij en trok zijn reserve die goed en snel ontplooide (de reserve was uitgerust met een Hot-dog pilotchute).

Ervaring:

Springvergunning.

Betrokkene vloog een slecht circuit en kwam laag op 100 meter - langs de bak en draaide diep in de remmen scherp. Op het moment van indraaien, toen de koepel dwars op de wind kwam, gleed hij af en was op dat moment geen parachute meer. Volgens ooggetuigen dankt hij zijn leven aan het feit dat vlak boven de grond één of twee cellen toch nog vol lucht liepen waardoor een zijwaartse beweging ontstond. Nu liep het voorval voor de betrokkene af met wat blauwe plekken.

conelock

Ervaring:

en stort

Ondanks het feit dat in de manuals van hand-deploypilotchutes duidelijk staat dat men niet met de lengte van de bridles moet knoeien, doen verschillende springers dit toch. Een te korte bridle bij een "weggooi pilotchute" veroorzaakt altijd een extra vertraging en leidt er vaak toe dat de container niet geopend wordt.

Het volgende wordt in Nederland steeds meer gezien:

nonnaal gebruik

-r-

Men draait dus de connectors van square canopy's een kwart slag om te voorkomen dat de ringen in de slider over de connector en de TC levert dit een ontoelaatbaar verlies op in de treksterkte, temeer daar de openingsschok altijd een momentbelasting geeft. Een eventuele alternatieve oplossing is het gebruik van losse reefingringen boven de connectors.

TC/JB

adreswijzigingen Hoefnagels, H. C. P. & Hoefnagels-Luycks, J. adres wijzigen in: Cameedijk 21, ROOSENDAAL Telnr. ongewijzigd.

Raaymakers, E. A. M. adres en telnr. overdag wijzigen in: J. P. Heyestraat 146 II 1054 MK AMSTERDAM Tel. nr. 020 - 129677

sportparachutist

parachuting the skydivers handbook

fxc -12000

DAN POYNTER - meer dan tien boeken op para- en "hanggliding"-gebied zijn door hem geschreven. Dan is een vlieger, valschermtechnicus tot in de perlektie (de eerste nederlandse valschermtechnici zijn door hem in opleiding genomen), instructeur-examinator met meer dan 1200 sprongen.

Tevens heeft hij verschillende amerikaanse para-organisatie

funkties in de nationale (de USPA).

Zijn nieuwste boek is een gemakkelijk te lezen, populair - en eenvoudig te begrijpen voor een leerling zowel als een gevorderde springer.

gebruiksbepalingen

Het boek bevat 170 bladzijden met meer dan 350 foto's en tekeningen. Dit boek zou als een groot formaat boek uitgegeven moeten worden. De foto's zouden dan meer tot hun recht zijn gekomen. Maar de schrijver heeft alles in het werk gesteld om tegen minimale kosten zoveel mogelijk informatie te verstrekken.

De geschiedenis van de parasport, de eerste sprongen, allerlei problemen, materiaal, techniek, alles wordt beschreven. De opzet van de uitgave van het boek is: PROBEER ZOVEEL MOGELJJK INFORMATIES TE VERSTREKKEN OVER "ONZE SPORT". Dan is hierin zeker geslaagd.

Adressen van para-organisaties, uitgevers sportpublikaties KORTOM alles is genoemd.

Het boek zal inmiddels verkrijgbaar SHOPS.

van para-

zijn bij de PARAKS

De nieuwe Hi-tek die nu in Nederland getnt.roducee rd is blijkt ook nog enkel problemen op te kunnen leveren.

Door de fabriek is dit apparaat tot in den treure getest en akkoord bevonden, weigeringen zullen dan ook in de eerste plaats geweten kunnen worden aan verkeerd gebruik.

Allereerst dient de afstelling nauwkeurig en op de grond kort voor de sprong te geschieden (volgens de voorschriften in de manual), Ga nooit zelf aan het apparaat knoeien.

Laat het instrument tenminste in originele testapparatuur.

eenmaal per jaar testen,

Span het apparaat niet binre n tien minuten na ontspanning aangezien de borging dan mogelijk onvoldoende of totaal niet pakt.

Bij twijfel aan de deugdelijkheid, dient dit terstond een bevoegd rigger gemeld te worden.

Spring nooit met een automatische reageerd heeft.

Sy

Oan poynter

aan

opener die foutief ge-

Laat de installatie door een rigger uitvoeren, is deugdelijke werking gewaarborgd.

alleen dan

Hans Ponsioen sportpa rachutist

9

Poging: 45 man.

NB. Dit tweede deel wordt wat chaotisch van opbouw omdat daarin een aantal aspekten in aparte stukjes behandeld worden.

Foto: Jacques Gielen

heid gekomen. Bij het nadenken over de exit moet je de luchtstroom van voren zien komen i. p. v. van onderen zoals bij normaal terminaal vliegen.

Probeer je daarbij niet te laten misleiden door je zintuigen, die je vertellen dat je niet stabiel bent met je hoofd naar boven of naar beneden. T. o. v. de luchtstroom bij de exit ben je stabiel.

vervolg rw-training door bert

wijnands

Eerst nog iets over de exit. Vroeger met de stylepakken vloog men bij de exit duidelijk sub-terminal.

Inmiddels is door de aangepaste (veel grotere en betere) jumpsuits en het veel lichtere materiaal (van 20 kg naar ca.

10/12 kg) de terminale snelheid drastisch teruggebracht.

Bij een beetje snelvliegend vliegtuig (DC-3, Beech, 206 etc.) is de exit snelheid erg dicht bij de terminale snel-

10

N. a. v. de ervaringen van de RW-week op Maubeuge (zie ook elders in dit Q.lad)nog de navolgende opmerking over linked exits. Wanneer een 4-mans team een redelijk snelle eerste figuur maakt (ca. 15 sec.) en vervolgens nog 1 of 2 figuren, dan wordt het tijd om te overwegen of een linked exit geen voordelen biedt.

Wanneer een team denkt het probleem van het al dan niet lukken van de eerste figuur op te lossen doo r linked weg te gaan, dan wordt toch een denkfout gemaakt. Een linked exit is geen substituut voor goed RW, maar het kan soms een aanvulling zijn.

Wie niet goed is in RW kiest via een linked-exit een uiterst moeilijke en vruchteloze weg.

SpI:rtpa rachutist

Dan ook nog iets over het no-contact vliegen van de vorige aflevering. Uiterst nuttig en verstandig. Maar probeer wel in de planning van een sprong iets actiefs te brengen. Dus niet 30 sec. een no-contact ster vliegen maar bijv.:

@

0.3~ 'I' J~~"

eB

@

I~~'i

J~~

I~

~I'i

.3 ~~I.1

a,

V ~):" I~

Dan is er nog het probleem van de niet-bedoelde breaks. Met de gewijzigde regels is het zo dat wanneer een goedgemaakte figuur anders dan voorgeschreven opbreekt, dan moet de oorspronkelijke figuur herbouwd worden. Wanneer tijdens het vliegen een intermediate opbreekt, moet ook de vorige figuur herbouwd worden.

Nu is zo'n breuk niet altijd (of eigenlijk bijna nooit) voor iedereen duidelijk. Spreek daarvoor één opvallend teken af, iets wat niet misverstaan kan worden .

vliegen lOl

ol

breaks En in eerste instantie de geplande. De opzet is zo'n break zo synchroon mogelijk te doen zijn. Om dat te bereiken zijn er verschillende technieken in gebruik. Bij sommige figuren is dat makkelijk omdat iedereen een visueel kontakt heeft met de sleutelfiguur.

Die kan door duidelijk knikken het sein geven, bijv. bij een gewone ster.

Moeilijker wordt het zonder veeloogkontakt.

Een voorbeeld is de 8 man stairstep.

Bij sequentials betekent dat, aggressiviteit in de overbrugging van eventuele exit afstanden en raffinement en verfijning bij de laatste meters/centimeters.

Iedereen heeft bij relatief springen de neiging om niet plat c. q. horizontaal t. o. v. de aarde te vliegen. Waarom?

Simpel omdat je om je heen moet kijken, horizontaal en niet alleen recht naar beneden.

Dat ziet er in zijn algemeenheid zo uit, (1 en 2).

Dat is stabiel, geeft overzicht, maar een geringe horizontale beweeglijkheid. Houding 2 heeft dezelfde kenmerken, maar is meer een typische leerlingenhouding.

Ideaal voor sequentials is no. 3. Horizontaal t. o. v. de grond. Niet erg stabiel, maar wel met een grote beweeglijkheid. Het is zo wel erg moeilijk horizontaal te kijken.

1

0

Nu wordt stabiliteit gepredikt vanaf de eerste sprong, en alleen bij zeer serieuze style worden dezelfde principes aangesproken.

Stabiliteit is in tegenspraak met beweeglijkheid.

De houding bij 3 is het na te streven ideaal, maar moeilijk 100% bereikbaar.

Praat over dit principe, denk erover na en probeer het tijdens het vliegen te benaderen. hl zo'n geval is bijv. no. 4 een goede sleutelfiguur.

Hij ziet of no. 6 en 7 in zijn en krijgt een stevige "shake " van no. 8. Hij, dat is no. 4 weet dan dat de figuur er "ligt". Wanneer nu no. 4 heftig schudt aan de benen van 2 en 3 laat iedereen die dat ziet of voelt zo snel mogelijk los. hl dit geval is 100% synchronisatie erg moeilijk.

Een derde mogelijkheid, die zich eveneens laat illustreren a. d. h. van dezelfde figuur, gaat als volgt:

training Het huidige wedstrijdprogramma omvat set sequences en randomseq. Leg in het begin vooral de nadruk op de random seq. met 100% separatie na iedere figuur, omdat daarin veel meer de nadruk op vliegen ligt, dan in de set seq. Eigenlijk is dit statement niet 100% juist omdat beide sprongen veel vliegen vragen, alleen bij random seq, komen de vliegfouten er veel harder uit.

gripchanges

Nummer 6 wacht vóór de figuur en iets hoger. D. w. z. dat iedereen hem ziet. Als de figuur klaar is, maakt hij zijn back-in. Iedereen telt 1001 en laat los. Synchronisatie is veel beter en sneller. Edoch de aktiviteit van no. 6 moet 100% zeker zij n.

Tal van varianten zijn denkbaar. Vaak ook volgt de break door het oogkontakt van 2 sleutelfiguren, die ieder aangeven dat hun deel van de formatie klaar is. Het is uitermate belangrijk bij de briefing precies door te praten wie wat doet. Probeer daarbij wel uit hoe een figuur er plat, zoals in de lucht, uitziet.

Vele malen hebben wij daartoe met onze respectievelijke buiken plat in het gras gelegen. sportparachutist

Wanneer gripchanges sneller gaan dan vliegen duidt dat op een (nog) gebrekkige techniek. Steeds duidelijker wordt dat alles beter direkt en los gevlogen kan worden.

Edoch dat stelt hoge eisen aan de indi viduele en groepstechniek. Ben je daar als team nog niet aan toe, gebruik dan minder technieken.

Realiseer je dan wel dat er nog werk aan de winkel is, na de eerstvolgende wedstrijd.

Voorbeelden: hl Australië was er maar 1 team (de US) die een 8 mans cat maakten zoals eigenlijk logisch is, nl. van voren en achteren opbouwend. Dat is wel erg moeilijk. hl Australië waren maar 2 teams, die een 8 mans donut direkt maakten nl. de US en Great-Britain.

De andere teams hadden, nog, vaak intelligent uitgedachte hulpfiguren nodig. Bij de volgende WK zal praktisch iedereen deze snellere, maar ook moeilijker technieken gebruiken. De technische ontwikkeling gaat nu eenmaal onthutsend snel.

11

Tedereelf) Ma"k.:t

~oo of"'t4~. r\aQ,oy

r.u..k+S·

o

Soms zijn gripchanges voorgeschreven in een sequence.

Bedenk dan bij de briefing, welke problemen daar uit voortvloeien.

In het algemeen zal dat betekenen, te veel concentratie op de gripshift, verwaarlozing van het vliegen, veel spanning op de formatie met het risico van een funnel.

Vliegen zonder veel zicht. Een bi-pole is daarvoor het klassieke voorbeeld.

of Allereerst moet opgemerkt worden dat oogkontakt altijd mogelijk is. Men kan links of rechts over de schouders kijken of vaak ook onder de armen door. Kijk naar de benen van je buurman of vrouw. Let er dan wel op dat ook het lichaam een andere vliegpositie gaat innemen als je hoofd draait!

Bespreek wel erg gedetailleerd in de briefing hoe iemand gaat vallen in zo'n slecht zicht positie. Een lichtgewicht moet van het begin aan compact vallen, een zwaarder figuur veel groter. Zorg dat iedereen dat bij de briefing goed weet, anders loop je het risico van een funnel binnen 2 à 3 sec en voordat iedereen goed oogkontakt heeft. Wij hadden vorig jaar een moeilijk te vinden funnel probleem bij de volgende, voorgeschreven overgang:

donut-flake

8 - man donut.

Bij een donut steekt iedereen onmiddellijk geforceerd zijn vrije arm naar voren en omhoog om het spin-effect tegen te gaan. Daardoor gingen de lichtgewichten omhoog "floaten" en funnelde de figuur. Pas nadat we bij de briefing precies afspraken hoever iedereen zijn arm zou gaan uitsteken, bleef de figuur vliegen.

separatie,openingshoogte Belangrijker dan alle voorafgaande facetten wanneer je tenminste prijs stelt op steeds de mogelijkheid voor ~ een sprong.

Bij sequentials let iedereen op de openingshoogte.

Soms blijkt dan dat een ander breekt en je je niet volledig bewust was van de hoogte. ZOIETS MOET EEN :E:RNSTIGE WAARSCHUWING Z1JN! Iedereen moet zich daar steeds van bewust zijn. Ga je een hoogtemeter/signaal gebruiken zorg er dan voor dat er meerdere van die apparaten in het team zijn. Honderd procent vertrouwen in de betrouwbaarheid van een stuk techniek is gevaarlijk en onverantwoordelijk.

Het beste separatie systeem is iedereen na de break op 3500 ft in tracking te laten gaan en niet trekken voordat je door 2500 ft gaat. Horizontale separatie is, verre te prefereren boven verticale.

12

de briefing Dat is het belangrijkste leermoment. Stel de briefing zoveel mogelijk uit tot na het vouwen. Dat bekoelt de emoties, terwijl iedereen de tijd heeft om de sprong goed te overdenken. Hak de sprong in stukjes, bijv. : opstelling voor de exit, het aftellen, de exit en de eerste 5 sec., de opbouw van de eerste figuur, etc. etc. tot en met de separatie!

Laat de groep zichzelf de discipline opleggen, EERST uitsluitend te praten over zichzelf en NIET over wat anderen tijdens die sprong deden. Pas na zo'n eerste ronde waarin ieder uitsluitend over zijn eigen avonturen verteld heeft, ga je proberen die verhalen aan elkaar te breien. Zo 'n procedure voorkomt dat debriefing ontaard in opmerkingen over anderen, bekvechten, scheldpartijen etc. , waardoor de grootste mond er het beste uitkomt, maar veel info niet boven tafel komt. Nog iets erg belangrij kso Probeer eerlijk te zijn. RW is een groepainspan-, ning en resultaten moeten vanuit de totale groep komen.

Het toont teamgeest wanneer iemand zijn eigen fout ziet en toegeeft en teamgeest wanneer de rest dat accep= teert en vervolgens verwerkt.

Probeer ook altijd uit debriefing dingen te leren die voor de volgende sprong gezegd moeten worden in de briefing.

slot Het team probeert de lessen die we collectief met vallen en opstaan geleerd hebben, dit jaar door te geven.

Daartoe zijn instructie week-ends per club gehouden.

Daarvoor is, dankzij een gunstig toeval Roger Hull naar Nederland gehaald. Het team heeft 9 dagen met andere springers gesprongen in Maubeuge, waar erg veel belangstelling voor was. Bij de NKP zal geprobeerd worden daaraan verder te werken. Waarom?

Omdat RW een groots leeravontuur is. De lucht een vrijwel ontgonnen speel-element.

Daar waar iemand met 6 uren ervaring al expert is. Waar we nog maar aan het begin staan van het ontdekken van onze eigen mogelijkheden. Dankzij baanbrekend werk van mensen als Scratch Garrison, Mat Farmer, Roger Hun, Pat Works, Craig Fronk en anderen. Zo komen we tot "Quality Skydiving" "Peak Functioning", van als hulpeloos vallende menselijke wezens tot doelmatige, dit nieuwe element explore rende ontdekkings re izige rs.

Nog nooit zijn we daarbij in Nederland zo dicht in kwaliteit de wereldtop genaderd als in 1977. Bij het zien van de Mirror Images film bedenk ik steeds met trots dat wij al die dingen ook gedaan hebben. Minder snel, minder verfijnd. Maar het gevoel is totaal anders dan vroeger, toen het zo was dat we naar een 16 man ster keken als iets onbereikbaars, iets voor ons onmogelijks met onze 3 man ster vanaf 10.000 ft.

Dat dat gevoel niet alleen voor ons geldt maar nog meer voor Canadezen, Zweden, Australiërs, Duitsers en Fransen is des te bete r, omdat het aangeeft hoeveel wij geleerd hebben.

De Amerikanen kunnen er trots op zijn dat dat vaak van Amerikanen is geweest!

Bert Wijnands

gaat u verhuizen?

Laat dit dan even weten aan: a. uw clubsecretaris b. de ledenadministratie

van de KNVvL.

sportparachutist

hartelijk dank!

De foto-trainingssprong sponsor-actie loopt aardig maar we zijn nog lang niet los. U kunt nog terecht!

Doe het nu!!!

Heel gemakkelijk, gireer f 20, -- of f 100, -- op gironummer: 3940724 t. n. v. J. Testroote/Para Uden, Vlosstraat 12.

Wist u dat de Para Pilot Shop van Hans Ponsioen, K. Doormanweg 12a in Breukelen de helft van de stijlpakken (f 600, --) voor de Nat. Selectie heeft gesponsord. Bijzondere dank.

Foto: Ben van den Belt.

safety-flyer de vierkante reserve Over de vierkante reserve is vier jaar lang gesproken, er is ook vier jaar aan gewerkt, getest en verbeterd. Nu is hij klaar en komt in de zomer van 1978 in de verkoop.

U zult dan in staat zijn met veel wind veilig te springen en in staat zijn te bepalen waar u landt, zelfs boven moeilijke landingsterreinen, b. v. bij demo's en u zult altijd zacht landen.

betrouwbaarheid In tegenstelling tot ronde reserves die een malfunktiecijfer tonen van 3 tot 5 per 100 openingen, kennen square reserves deze cijfers absoluut niet. Begeleide tests van het gebruik van square hoofdkoepels tonen een malfunktiecijfer van 3 tot 5 per 1000 tot 3000 sprongen. (bron: US army team en HALO school, Fort Bragg) De strato-flyer werd ontworpen met de safety-flyer in gedachten. Nu al gaat de moeite en de tijd die in deze ontwikkeling geinvesteerd zijn in een testprogramma en in het verkrijgen van de nodige gegevens, ver uit boven alle andere testprogramma's.

4000 sprongen werden aan prototypes gemaakt en 20.000 sprongen zullen worden geregistreerd en geanaliseerd voordat de safety-flyer in produktie gaat.

ontwerp details Hoewel de safety-flyer een buitengewoon hoge betrouwbaarheid heeft zijn extra pogingen gedaan om die malfunkties te voorkomen die niets met het ontwerp van de koepel te maken hebben. Veel malfunkties van square hoofdkoepels zijn geen echte malfunkties maar worden veroorzaakt door slecht geihstalleerde halve remmen, sliders die op knopen blijven hangen en bag/pilot chute sportparachutist

En de prachtige trainingspakken kregen we geschonken van Handelsonderneming P. W. Kerkhof in Dongen. Ze zitten prachtig. Heel veel dank.

Mode en schoenenzaak v. Hout-Brox R. V. uit Uden/ Veghel schonk ons de fijne windjacks en bemiddelde bij Borsumij-Wehry in Etten-Leur voor de gemakkelijke ADIDAS-olympia sportschoenen.

Komt goed van pas.

problemen. In al deze gevallen probeert het ontwerp van de Safety-flyer een antwoord te geven.

De Flyer reserve is uitgerust met een speciale "hot dog" pilot chute, die apart voor zijn doel is ontworpen. Hij levert 2 tot 3 maal zoveel weerstand bij lage snelheden dan andere pilotehutes.

De lijnen hebben geen knopen, dus de slider komt omlaag.

De bag zit erg ruim rondom de koepel, zodat hij er eenvoudig af kan glijden. De bag zit niet vast aan de koepel zodat de pilot chute, bridle en bag na opening verdwijnen en geen belemmering kunnen zijn.

De vanglijnen zitten onder een speciale flap opgeborgen en niet in elastieken. Deze flap zit op de bag, zodat alle vanglijnen tegelijk met de bag verdwijnen. Een onstabiele springer kan daardoor hooguit in de buurt van de connector links in de lijnen vast raken en nooit in de buurt van de skirt.

De bridle is extra lang om de pilot chute ver van de springer in de lucht te brengen.

De bag en de koepel worden in de container vastgehouden met twee flaps die gesloten gehouden worden door de bridle om er zeker van te zijn dat de pilotchute weg is en trekt voordat de bag vertrekt.

De bridle is 5 cm breed zodat (zelfs als de pilotchute vastraakt aan de springer), de bridle voldoende trekkracht heeft om de twee sluitflaps te openen en de bag eruit te trekken. De bridle is lang genoeg om de vanglijnen volledig de laten trekken en de koepel open te laten gaan zelfs bij een horse shoe situatie.

De halveremlijnen zijn maar een paar inches lang om het verwarren met de slider te voorkomen. De halve remlijnen zitten aan de connectors vast met hetzelfde systeem als de "four-line release" bij een ronde reservekoepel om er zeker van te zijn dat ze op de juiste manier los te maken zijn.

Informatie voor de gebruiker De Safety-Flyer is bedoeld voor springers met enige square ervaring. Een eenvoudig te herkennen merkteken wordt op de reserve container gezet om aan te 'geven dat er een Ram-Air Reserve inzit. De Safety-Flyer blijft beperkt tot tandemsystemen.

Hij wordt niet gebruikt in borstreserves omdat het aan een kant los hebben van zo'n reserve al fataal zou zijn. De omvang en het gewicht zullen gelijk zijn aan dat van de Strato-Flyer.

De SafetyFlyer wordt verkocht inclusief bag en pilotchute. vertaling J. de Bruyne

TC 13

I .

om tydens elke sprong twee valskerms valskerm

te dra.

Die nood-

is so te eë geheel en al veilig en word basie

selde gebruik.

Die hoofvalskerm

mag miskien nie open

nie, maar 'n opgeleide springer

sal sonder veel moeite

sy noodvalskerm

byna oombliklik kan laat open.

'n Tweede veiligheidsreël word, lui dat 'n springer

wat ook baie streng toe gepas

se hoofvaIske rm hoër as 700 m

vanaf die grond oopgemaak moet wees. Om te verseker dat die reëls nagekom word, word enige springer verontsagsaam, "gegrond",

wat dié

deur die Klub se veiligheidsbeampte

d. w. s. verbied om te spring vir 'n bepaalde

periode.

Laasgenoemde

reë- is ingestel om die springer

de tyd te gee om sy noodvalskerm hoofvalskerm

voldoen-

te open indien die

nie sou ontplooi nie.

Hier volg 'n paar statistieke.

Daar is ongeveer 15

aktiewe klubs in Suid-Afrika en Suidwes-Afrika.

Onlangse syfers toon dat tussen 32.000 en 35.000 burgerlike spronge per jaar gedoen word dwarsdeur In het officiële programmablad voor de derde World Cup RW 1976, staat een lezenswaardig verhaal voor leken en experts over sportparachutespringen. Bovendien aardig vanwege het Afrikaans, duidelijk het resultaat van aktiviteiten van Van Riebeeck, C. S.

Afrika.

Selfs 'n konserwatiewe

Suid-

skatting moet toon dat

heelwat meer as 500.000 spronge gedoen was sedert dié sportsoort

in 1957 ontstaan het.

is dit veilig?

Die alledaagse

reaksie

"Jy moet gek wees om jou lewe

in gevaar te stel deur te spring. "

Maar valskermspringers

antwoord net skouerophalend

en gaan steeds voort om te spring.

Toegegee,

wat gespring het, is al noodlottig beseer.

ondersoeke toon dikwels dat die betrokkenes veiligheidsmaatreëls

verontagsaam,

mense

Amptelike basiese

soos die aanwysing

van 'n persoon om die groep se hoogte bo die grondvlak na te gaan. Ander spring weer met foutiewe uitrusting.

Salig gaan sommige so voort, en verontagsaam

die reëls.

Dit is net soos iemand wat teen 'n spoed van 200 kph oor 'n rooi verkeerslig

ry.

Een of ander tyd moet iemand met 'n lewe boet.

Dit is waarom 'n sportsoort Suid-Afrika en dwarsdeur

soos valskermspring

die wê reld deur'streng

in

maat-

reeëls beheer word.

Aspirant fiseerde

springers

instrukteurs

word deeglik opgelei deur gekwaliwat, totdat hulle gereed is om

sonder toesig te kan spring,

hulle vooruitgang goed dop-

hou. Dit word ook van alle valskermspringers 14

verwag

Veel liefs van Inge van Seventer (V. P. C. T.) Foto: Ben van den Belt sportparachutist

Onze dank gaat zeer zeker niet op de laatste plaats uit naar René Polak, die blijkbaar als enige buitenstaander, bereid gevonden werd, samen met twee clubleden van onze Paraclub de jurering op zich te nemen.

Vertrouwend dat de wedstrijd-coördinatie volgend seizoen beter zal verlopen, hoop ik dat er dan weer meer deelnemers zullen zijn.

Tot slot volgt hier het eindresultaat.

Uitslagen van de RAM-Affi-WEDSTRLJD (vijf precisiesprongen) 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

ram-air-wedstrijd • In lelystad

van in-

Na de sl uiting op inschrijving gezien de wat matige weersomstandigheden ongeveer drie uur te hebben opgeschort, zijn we maar begonnen. Van de twee gereedstaande vliegtuigen hebben we slechts onze vertrouwde PH-MVT gebruikt.

Het weer werd hoe langer hoe beter en ondanks het feit dat om 13.00 uur de eerste wedstrijdsprongen gemaakt werden, waren om 19.00 uur alle 5 ronden afgewerkt.

Winnaar werd Jan de Bruyne, met een alleszins bevredigend resultaat.

Voor diegenen, die dit jaar helaas niet konden komen wil ik toch wel even vermelden dat de Bar-be-que, welke dit keer weer op de camping gehouden werd, beter dan ooit was. Als grote snierk-regelaar heeft Jan Foppen hier iets grandioos van gemaakt.

Graag wil ik tevens van de gelegenheid gebruik maken iedereen, die met organisatie, uitvoering en controle bezig is geweest, hartelijk te danken voor hun inzet. sportparachutist

00.65 04.37 04.52 05.10 10.96 14.87 16.00 19.01 20.84 25.87 27.10 27.42 32.61 39.21

valschermtechnici

Ons vermoeden, welke wat donkerbruin van kleur was, werd op zaterdagmorgen 13 mei bevestigd. Helaas schreven zich slechts 14 deelnemers in. Een en ander was te "danken" aan het feit dat op 13 mei ook enkele andere paraclubs wedstrijden hadden uitgeschreven en dat de Nationale Selectie Precisie en Style op dat ogenblik in Spa vertoefde.

Echter zou blijken, dat deze factor geenszins vloed zou zijn op sportiviteit en gezelligheid.

J. de Bruyne F. Fisher J. Bronsveld R. v. d. Linde Mej. A. van Gessel K. Leezenberg T. v. Kleef C. Brand J. Scholten P. Bouwens M. Peters H. Dokter W. Hofman E. Bode

In de afgelopen winter zijn de riggers een aantal keren bij elkaar geweest om orde op zaken te stellen, omdat we in feite nog in een soort overgangsregeling zitten, waarin de USPA-riggers licentie gelijkgesteld wordt aan een nederlandse bevoegd heid en om de materiaal zaken eens op een rijtje te zetten en tevens een regeling te maken m. b. t. bevoegdheden en bekwaamheden.

Nu is dan de Regeling Valschermtechnicus geboren, waarvan RLD, TC en AB een eerste lezing hebben ontvangen. Hopelijk zal het commentaar hierop spoedig binnen zijn, zodat de definitieve regeling nog dit jaar van . kracht wordt.

Daarmee zijn dan twee soorten riggers ontstaan: de valschermtechnicus (rigger) en de erkend valschermtechnicus (master). Tevens is dan de mogelijkheid ontstaan in ons land ten overstaan van een examencommissie die bevoegdheid te behalen.

De commissie is intussen al aan de DirecteurGeneraal voorgesteld.

We zullen hopen dat de regeling bijdraagt tot een veilig en soepel hanteerbaar geheel t. a. v. ons springmateriaal.

Wim

DELTONA sport parachute Rozenburg-Europoort.

Equipment tel. 01819 - 14981

is wegens vakantie gesloten van 8 juli tot 4 augustus 1978.

15

Foto: Carl Boenish

In 1977 onderging het Afdelingsbestuur een uitbreiding in de persoon van HANS ELIAS. Er is weleens gefnfo rmee rd: "Waar is Hans?

We kunnen u geruststellen Hans heeft zich beziggehouden met para aktiviteiten in het buitenland. Maandenlang verbleef hij in de Verenigde Staten om meer kennis op te doen van onze sport. In dit artikel leest u een aantal van zijn ervaringen en in de vol gende editie zult u zeer zeker meer van Hans vernemen.

KS.

hans elias op reis Rechts: Hans 16

Foto: Carl Boenish sportparachutist

Op 9 november vertrokken Anja en ik met + zes uur vertraging uit Luxemburg voor de al jaren op-het verlanglijstje staande reis naar de U. S. A. Vol verwachting gingen we op weg naar Florida om daar aanwezig te zijn bij de Turkey-Meet in Zephyrhills. Volgens de informatie van mensen in Nederland die er wel eens geweest waren moest dat het helemaal zijn.

De meet was van 19 - 27 november, zodat er nog wat tijd was om Miami te bezoeken, wat zeer de moeite waard bleek. Omdat we verscheidene maanden in de U.S.A. wilden blijven hadden we een auto gekocht waarmee we op 14 november 's middags bij het vliegveld aankwamen om te zien of er al iets gaande was in Zephyrhills. Het eerste wat we hoorden toen we uitstapten was het geluid van een DC-3 die hoog zat en waaruit het team van Jerry Bird naar buiten rolde dat even een 23 man figuur neerlegde. Dit was het dus inderdaad.

Ik meldde me aan bij Jim Hooper, de Meet-directeur die vertelde dat de training van de belangrijkste teams in volle gang was en er iedere dag losse springers bijkwamen die met elkaar funjumps maakten, of een team vormden en ook gingen trainen. Dit was het eerste wat ik lee rde op springgebied in de U. S. A., de organtsatoren en praktisch alle springers doen tegenover andere, onbekende springers helemaal niet moeilijk als je graag wilt meedoen.

Ze vragen je wat je kunt en dienovereenkomstig krijg je een plaats in een formatie. Blijkt, dat je je groter hebt voorgedaan dan je bent, of vlieg je een formatie stuk dan lig je er ook net zo makkelijk weer uit en kom je niet meer aan de bak, wat ik ook heb zien gebeuren.

De volgende morgen zat ik dan voor het eerst van mijn leven in een DC-3, met een geleend rig op m'n nek ergens midden in een 16-man load. Niet te geloven. We maakten iets met j, 12 man, niet gek zo voor de eerste sprong. Op dezelfde manier ging het eigenlijk iedere dag.

Een willekeurige springer die zin heeft om een load te organiseren neemt een pen en een stuk papier, zoekt mensen bij elkaar, deelt in, gaat naar het manifest en geeft zijn team op.

Als je als onbekende daar rondloopt en je wilt springen, moet je dan ook op zoek naar iemand die met zo'n papiertje rondloopt of je pakt zelf een stuk papier en organiseert zelf een sprong.

Ook dit is even wennen maar zo gaat het op alle centra waar veel springers rondlopen. Je moet zelf initiatief ontplooien en dan kun je ook veel springen.

Inmiddels was het de 1ge november de Meet begon.

Alleen teams konden springen gedurende de meet. Funjumps pas weer na de meet of als er door bewolking o. i. d. niet gejureerd kon worden. Er werden 's morgens allerlei teams gevormd, die 's middags voor het eerst met elkaar sprongen, meteen ook de eerste competitiesprong. Zo maakte ik zelf ook mijn eerste 16-man wedstrijdsprong.

Gedurende de meet werd gesprongen; 8-man sequentiais, 16-man formaties, 20-man speed-stars en 10-man speedstars. Je kon aan alle onderdelen deelnemen, alleen moest je een team zoeken.

Uit Europa was een hele ploeg Duitsers ("!:: 10 man) een paar Zwitsers en enkele springers uit Skandinavië en Frankrijk aanwezig. Verder inderdaad uit alle hoeken van de U.S.A. en Canada. Het totaal aantal springers haalde makkelijk de duizend. Zeer veel Amerikaanse springers kwamen met motor-homes en tenten, die allemaal op het veld stonden, zeer gezellig. Alle hotelaccommodatie in de omtrek is al maanden van te voren volledig besproken, of men wil geen para's (meer) hebben.

Iedere avond op het veld parties en aan z. g. "wet Tshirt contests" geen gebrek. Overdag was de temperatuur naar onze begrippen zomers maar 's nachts was het koud, tot nachtvorst toe.

Tijdens de meet werd continue gesprongen uit 3 DC-3's en 5 Lockheed-Loadstars, waarvan de helft minstens tegelijk in de lucht was.

Samenvattend is de turkey-meet inderdaad zeer de moeite

sportparachutist

waard om te bezoeken. Je ontmoet springers uit de hele U. S. A. (wat erg makkelijk kan zijn als je ze later op andere centra tegenkomt). Je kunt ± 3 sprongen per dag maken uit grote kisten en in grote formaties.

Het leukste springen is vöö r de meet. Aan het eind van de meet kun je goedkoop alle mogelijke uitrustingen kopen.

Bij slecht weer zijn er allerlei touristische attrakties in de buurt. (Disney-World, Sea-World, Silver-springs, Cape-C anave ral , Daytona-Beach.)

Bovendien is Florida voor ons het dichtst bij.

Buiten de meet om waren er af en toe leuke dingen te zien, nieuws op springgebied. Zo zag ik een complete springuitrusting ingebouwd in springoverall, waardoor je de ruimte kreeg om enorme wings van pols tot knie te maken iets waar vooral Carl Boenish interesse in had.

Het Canopy-Relatief werd door bepaalde springers intensief beoefend, we hebben een 7-man zien opbouwen en vlak bij de bak zien landen. In navolging van de S. C. R. en S. C. S. bij het relatief springen, is er nu ook een Canopy-Crest-Recipient (C. C. R.) en Canopy-CrestSoloïst (C. C. S.) onderscheiding ontworpen, voor de Canopy-relatievers.

Er zijn trouwens ondertussen al twee C. C. S. badges uitgegeven.

Na in Zephyrhills geihformeerd te hebben waar verder in de U. S.A. gedurende de winter leuk gesprongen werd, zijn we 21 december begonnen aan de oversteek naar het westen. Na een tocht van 35 uur elkaar afwisselend achter het stuur, kwamen we aan bij Coolidge in Arizona.

Een afstand van + 3500 km. in één keer gereden, ik kan het niemand aanraden. Vergeleken met het subtropisch groene Florida, is de woestijn van Arizona wel even een afknapper. Stof happend, tussen de katoenplantages en cactusvelden door kwamen we de volgende dag aan op "The Parachute Ranch" in Coolidge. De eerste indruk was die van een vliegveld een half jaar na een bombardement, waar je als eerste gaat kijken. Wat een ongelooflijke bende. Kapotte ruiten en daken, scheefgezakte loodsen, vliegtuigonderdelen rondom. Tussen dit alles functioneert een wat alternatief paracentrum, geleid door zeer vriendelijke mensen die voor een deel van het door zijn vele ongelukken gesloten Casa-Grande - en voor een deel uit Canada komen. "the parachute ranch" wordt vrij druk bezocht door Canadezen. (het team van de wereldkampioenschappen uit Canada werd o. a. zeer hartelijk gelukgewenst met voor vele avonden "grass" als presentje).

In Coolidge wordt gesprongen uit verschillende twinbeeches waar 13 springers ingaan. In januari 1978 zijn we er nog even terug geweest, toen stond er een C-19 waar ± 80 springers ingaan, maar het zou nog wel tot juni duren tot hij gereviseerd was.

17

Coolidge is een gezellig centrum waar vooral in de weekends veel sequential wordt gesprongen. Het ligt 10 miles buiten het eigenlijke dorp en heeft weinig accommodatie.

Zo rond Kerstmis begon het in Coolidge te regenen.

Iets dat je midden in de woestijn niet verwacht, maar het was uiteindelijk het regenseizoen. Na twee dagen regen besloten we om naar Los Angeles te gaan, omdat je met slecht weer beter in een grote stad kunt zijn dan ergens in de woestijn. Na zes uur rijden kwamen we bij kennissen in L.A. aan. De volgende weken heeft het geregend zoals in geen 100 jaar daarvoor. Wij zijn ondertussen uitgeweken naar Mexico waar we een geweldige tijd hebben gehad, maar niet hebben gesprongen.

Ein januari kwamen we via Arizona weer terug in de buurt van L.A. Een groep springers uit Teuge aangemoedigd door Jupp Laurenz moest in Elsinore zijn, dus op weg daarheen. Het mistte vreselijk die 2e februari 's morgens, de mensen uit Nederland liepen wat verloren rond, o. a. wachtend op besteld materiaal dat er natuurlijk niet op tijd was.

Gelukkig werden deze problemen snel opgelost en kon er gesprongen worden. (zie het artikel van Inge v.

Seventer in de vorige Sportparachutist).

Doordat er in Elsinore verschillende mensen rondliepen die ik in Zephyrhills had ontmoet, was er al gauw een leuk contact met de staf van het centrum waar Larry Fatino de scepter zwaait. In tegenstelling tot negatieve verhalen die ik over Elsinore had gehoord heb ik en met mij de hele groep springers uit Teuge een geweldige tijd gehad, ondanks het af en toe niet zo beste weer.

In dezelfde tijd dat wij in Elsinore waren, was een groep van de betere springers uit de U. S.A. bezig te trainen voor een nieuw wereldrecord formatie springen, een 50-man penta-wedge dit alles onder leiding van Captain-Hook (Al Krueger). Ieder weekend werd door de springers uit de buurt de dertig man basis getraind. Al Krueger heeft een zeer belangrijke rol gespeeld in het behalen van de S. C. R. -badge door alle relatiefspringers die uit Teuge kwamen. Op momenten dat hij even tijd had om funjumps te maken, was hij altijd als een der eersten bereid om met "de Hollanders" te springen, zodat de meesten hun S. C. R. -sprong door hem konden laten aftekenen.

Door het leuke contact dat we hadden, kreeg ik zelf op 19 februari een geweldige kans doordat iemand uit' de 30-man basis uitviel en Al me vroeg of ik een weekend mee wilde trainen. Het gevolg hiervan was dat ik in de gelegenheid werd gesteld om een weekend lang een pro-

nationale selektie 1978

18

fessionele training van Al aan den lijve te ondervinden als exit-nr. 15 vlak voor Al Krueger en als plaats in de formatie, die rechts naast Al in de tweede ring waardoor ik van het begin tot het eind van de sprong duidelijk in beeld was. Het gevolg hiervan was dat ik als een juffershondje zo nerveus was naarmate we hoogte wonnen.

Gelukkig was ik netjes op mijn plaats iets traag maar dat zullen de zenuwen wel geweest zijn. De volgende sprong ging veel beter naar mijn idee, veel vloeiender en een betere grip. Gevolg, twee dertig-man formaties die door Carl Boenish op de gevoelige plaat werden vastgelegd.

Dit waren sprongen die ik me enkele maanden daarvoor, op weg naar Zephyrhills niet had durven dromen.

De organisatie van dergelijke grote formaties brengt veel met zich mee, in de eerste plaats de exit, opstellen in twee rijen van 15-man elkaarvasthoudend aan de beenbanden zo stijf mogelijk tegen elkaar aan en bij de exit vasthouden tot je los bent van het vliegtuig. Eerst de ene rij er uit direct gevolgd door de tweede. Nog een vitaal probleem is het separeren met zoveel mensen.

De base had een pull-out pilot chute, op 5000 'ft trekt hij zijn pilot en houdt hem vast ten teken dat de formatie compleet moet zijn, op 4000 ft laat hij zijn pilot los "brake-altitude".

De formatie bestaat uit drie ringen, de binnenste van 5-man, de middelste van 10-man en de buitenste van 15-man.

De binnenste ring maakt wat backslide en trekt daarna, de andere twee ringen tracken weg, de middelste tot 3000 ft., de buitenste tot 2500 ft.

In het tijdschrift "Bunte lllustrierte" van enkele maanden terug hebben van dit separeren prachtige foto's gestaan.

Elsinore is op mij overgekomen als een goed geleid paracentrum waar regelmatig veel ervaren springers rondlopen en waar nog al eens records gevestigd worden.

Er wordt uit D. C. -3's, een Cessna-180, een Nordsman en een Twin-beach gesprongen.

Achteraf ben ik blij dat ik naar de U. S.A. ben gereisd om te springen, je hebt er ongekende mogelijkheden naar onze begrippen, voor prijzen van rond de 8 dollar voor 12.000 ft. Je moet je wel even aanpassen aan de omstandigheden, iniatief ontplooien, anders zit je aan de kant.

Hans Elias.

In vogelvlucht zal ik proberen de aktiviteiten van de NATIONALE SELEKTIE weer te geven en wel vanaf het kennismakings-weekend in februari tot en met de training in Spa medio mei.

17路27 maart (Pasen) trainingskamp in Straatsburg (Frankrijk) met video, trainer Dana Engelstad. Echter extreem slechte weersomstandigheden maar er werden toch nog 17 stijl en 7 precisiesprongen per persoon gemaakt vanuit de Pilatus Turbo Porter. Het is een goed georganiseerd centrum. De nieuwe stijlmethode (om sneller te draaien) ve reist veel sprongen met een goede begeleiding in Nederland. We beseffen dat dit moeilijk te realiseren is maar we hebben toch juist voor deze methode gekozen om vooruit te komen en op internationaal niveau redelijk mee te kunnen doen. Het is wel zeker dat deze trainingsmethode er dit jaar nog niet duidelijk uit zal komen.

(Het afleren van fouten, kleine positie dus grote snelheid, te weinig trainingssprongen, het ontbreken van video en geen technisch gespecialiseerde begeleiding).

Dana weet erg goed te vertellen "hoe" het moet "wat" men fout doet en hoe het beter moet. sportparachutist

Zelf draait hij stijltijden van6. 9 sekonde (derde van de USA). Als afscheid van Straatburg was er een groots feest met de franse para's waarbij de Nationale Selektie zich uitstekend amuseerde.

8-9 april Spa (teamtraining).

Het weer was goed en dus hebben we goed kunnen trainen, 9 stijlsprongen per persoon alsmede een groepsprecisiesprong.

Het fijne van Spa is dat alles centraal bij elkaar ligt. Redelijk bereikbaar qua afstand en de sprongprijzen zijn redelijk (f 14,-precisie en f 21, -- stijl).

15-16 april Seppe. Er stond een Ho1land-Toernement wedstrijd gepland, maar omdat de Nationale Selektie nog steeds met deeltraining bezig is en voorlopig nog geen volledige series of op tijd mag draaien (dus zuiver op techniek traint) en er ook geen verdere aanmeldingen waren binnengekomen ging dit HT niet door en werd terplaatse verder getraind. Door de gescheiden ligging van dropzone en vliegveld is er dit weekend weinig kontakt tussen de teamleden. Er worden vier stijl en vier groeps precisietrainingen ui tgevoerd.

22-23 april Flevo. Teamtraining.

Door het mooie weer waren er op het centrum veel springers aanwezig (vooral relatief mensen).

Echter we zijn toch nog redelijk aan de bak gekomen omdat we enige voorrang kregen. Acht stijlsprongen en een groepsprecisiesprong.

Herman Boerman en Leo Verboom zijn de eerste afvallers uit de selektie. Jammer, misschien met hard trainen - volgend jaar. Volhouden .....

4-7 mei Wedstrijd in Moorsele om de Marc de Groot-wisselbeker. De laatste groepsprecisiesprong allemaal een "nul".

Maar de andere dagen bleek dat springen onder wedstrijdomstandigheden met vijf scheidsrechters in de bak toch wel wat anders is. Maar helaas zijn er weinig wedstrijden om in dit onderdeel voldoende ervaring op te doen.

Henk Nijhuis was de beste Nederlander en veroverde de derde prijs. PC Schaffen won de groeps-precisie met 01.14 meter, de Belgische militairen tweede met 02.05 meter en wij derde met 05.05 meter. Om de beurt had één van ons een misser, vandaar. (Concentratie?).

Moorsele 1, 2 en 3 werden 4, 5 en 6 respektievelijk 05.19, 49.64 en' 103. 63 meter. Toen de wedstrijd was afgelopen begon het zo hard te stortregenen dat er in Moorsele een week later nog geen vliegtuig kon starten of landen. Het water stond tot aan de onderkant van de deur van mijn auto. Rein Voskamp moest onze caravans er allemaal uittrekken met zijn Landrover.

..-

\

r

13-14-15 mei -P-inksteren.

De bedoeling was een wedstrijd in Bruchsal doch i. v. m. de te grote afstand en de te weinig sprongen die we aldaar konden maken werd besloten om in Spa te gaan trainen.

We dachten daar 15 tot 18 stijlsprongen per persoon te kunnen maken. Helaas - het weer .....

Er werden twee precisie- en één stijlsprong gemaakt.

Henk had 1000 km gereden om twee sprongen te maken.

De tijd werd toen maar gevuld met vergaderen en het uitreiken van de gesponsorde kleding. Er werd ook een belangrijke beslissing genomen. Door het willen doorgaan met de nieuwe stijl-trainingsmethode werd besloten om nu al de selektie te maken in plaats van de NKP78. De vier vast geselekteerde springers zijn: Henk Nijhuis, Jan Vijfwinkel, Bram Lasschuijt Jr. en Rein Voskamp. Deze zijn dus zeker van hun reis naar Zagreb. Na de voorgenomen training van 28 juli tot 6 augustus a. s. in de USA zal worden gekozen uit de vijfde man Wim Zeeman of Gerard Steenwinkel.

Voor deze twee dus nog enige onzekerheid voor wat betreft de deelname sportparachutist

aan de WK-78. Ook hij die afvalt zal tot het laatste moment mee trainen.

Ons verdere programma ziet er volgt uit: 22-23 juli training 28 juli t/m 6iLUgUstUSa. s. trainingskamp in Reaford, USA.19-10 augustus laatste -teàintrainiDg26 augustus tot 5 september 14e wereldkampioenschappen in Joegoslavië.

Teamleider Jan Testroote

vijf trainingssprongen

'100,.

Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr.

1 Steven Blietz en Cora Elgersma 2 Cleaningserv.

Milsebaan 3 V & R Assurantiekantoor Th. Verbossen 4 Sportprijzen Theunisse STOBU Oliemolenstraat 33 5 Ed. Bevers 6 Bistro SKYDNER, Stations straat 7 Manschappenclub ALL-INN VLIEGBASIS 8 Hr en mevrouw Hondswijk-de Roo 9 V.N. P. C. Tu-Zeven 10 V.N. P. C. Tu-Zeven 11 Nationaal Relatief-team 1977 12 Nationaal Relatief-team 1977 13 Cadetten Parachutisten Vereniging

VEGHEL UDEN UDEN UDEN UDEN SITTARD VOLKEL KROMMENIE SEEDORF SEEDORF

BREDA

één trainingssprong

'20,.

Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr.

1 2 3 4 5 6 7 8 9

Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr.

10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

Rob Testroote Transportbedrijf Beltman Emiel, Janny en John Mam en Hein Testroote Kapsalon "WILMA" J. Testroote Ton en Nel van Hooft-Testroote Hr. Westerdijk Millsebaan 1 Hr. A. van Toor Sportofficier G. de Kroon, Sportinstrukteur Club OLYMPUS Syko Fennema H. Houben Manager Tennishal T. W. Hendrix Piet Santegoeds Ferdy Thijssens Hr en mevrouw Seelmans-Testroote Bob Tempelman Jaap Havekotte Jaap Havekotte G. Timmer

Nr. 21 Jan Hoogendam Nr. 22 Ruud Krens Nr. 23 Fa. v. d. SCHEER Autolakken Groothandel Nr. 24 Fa. v. d. SCHEER Autolakken Groothandel Nr. 25 Toon Reynen Nr. 26 JUDO club "KODOKAN" Nr. 27 Personeel Zwembad "DE WEL" Nr. 28 Rud en Rian van Rooyen Nr. 29 Cor v. Doorn en Yolande Caels Nr. 30 T;V. ANTENNE BOUW R. Konsten Nr. 31 H.J. Grotens Nr. 32 Pastoo r Maas Nr. 33 Cok MeyerE.N.P.C. Piloot Nr. 34 John Weltevreden Nr. 35 Café-Restaurant "De Cockpit" Nr. 36 Jacques Lem E. N. P. C. Piloot Nr. 37 Henk Hoefnagels Nr. 38 Hans Jan Jongenburger E.N. P. C. Piloot

UDEN OLST HEEZE BELFELD TEGELEN UDEN UDEN UDEN VLIEGBASIS VOLKEL UDEN BREDA UDEN HELDEN -BERING WEGBERG (BRD) ROERMOND STEIN ENSCHEDE NAARDEN NAARDEN VLIEGBASIS VOLKEL LELYSTAD. NIJKERK ZWOLLE ZWOLLE BOEKEL VOLKEL UDEN NIJMEGEN EINDHOVEN HEERLEN NIJMEGEN UDEN ETTEN-LEUR BOSSCHENHOOFD ROOSENDAAL

19

Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr. Nr.

39 Hans Jansen CHAAM 40 Aai en Riet Koeyvoets NISPEN 41 W. J. Groen Reisburo-Interleurs LELYSTAD 42 J. Foppen HARDEW1JK 43 Bouwens AMSTERDAM 44 J. Bronsveld NUNSPEET 45 J. de Bruyne SOEST 46 R. de Troye LELYSTAD 471 VERLICHTINGS INDUSTRIE 482 LELYSTAD LELYSTAD 493 504 51 5 52 Hr en mevrouw Lasschuyt Jr. GOUDA 53 Hr en mevrouw Nijhuis-Niels WESTERVOORT 54 Yolanda Nijhuis ARNHEM 55 Eddy Niemantsverdriet BERGEN OP ZOOM 56 Sportburo "SEEOORF" SEEOORF 57 Hans v. d. Hoog SEEOORF 58 H. Nijhuis SEEOORF 59 Peter Zeeman AMSTERDAM 60 Hans Jansen SEEOORF 61 Gerard Staman DEN HAAG 62 Bert Dijkstra SEEDORF 63 Jo Maessen DEN HELDER 64 Jos v. d. Wielen DEN BOSCH 65 Ria en Huub Kortland DORDRECHT 66 Naamloze sponsor 67 A. de Jong SCH1JNDEL 68 Rob Horchner DEN BOSCH Kring trainings69 King Gravemaker Vliegveld "Oud Turnhout" centrum GOES Nr. 70J.M. v.d. Berge NISPEN Nr. 71 Horecabedrijf "NEERLANDIA" DORDRECHT Nr. 72 Fam. H. Boerman Nr. 73 Ed Boonzaayer TEUGE Vliegveld Restaurant id Nr. 74 Piet v. d, Made Para-vlieger id Nr. 75 G. v. d. Zanden Sportvlieger id Nr. 76 Pielepeyn V. V. id Nr. 77 Ton Willebrands id Nr. 78 J. Huizinga lid V. P. C. T. id Nr. 79 J. Huizinga ua.v.r. C. T. id Nr. 80 J. Molenkamp voorzitter V. P. C. T. id Nr. 81 A. Snippenburg lid V. P. C. T. TEUGE Nr. 82 Henk Braam Para-vlieger MAUBEUGE Nr. 83 Deelnemers Stage telatief HOOFDOORP Nr. 84 K. H. Lamboo VOORBURG Nr. 85 dochters Sikkens Nr. 86 H. v. Maasakkers UDEN Nr. 87 Gerard Warburg Autoverhuur APELDOORN Nr. 88 Wim Hofman CAPELLE A. D. 1JSSEL GRONAU BRD Nr. 89 Joep Laurenz GRONAU BRD Nr. 90 Joep Laurenz BADHOEVEOORP Nr. 91 Firma Brandenburg BADHOEVEOORP Nr. 92 Firma Brandenburg ZEST IENHOVEN Nr. 93 Flying Dutchmen Skydiving Club EINDHOVEN Nr. 94 Gerard van Beek EINDHOVEN Nr. 95 Gerard van Beek EINDHOVEN Nr. 96 Gerard van Beek EINDHOVEN Nr. 97 Gerard van Beek ULFT Nr. 98 Peter Tijssen ULFT Nr. 99 Peter Tijssen GEMERT Nr.lOO RoeI Berghuis GROESBEEK Nr.lOl H. W. M. Gronig MAASTRICHT Nr.l02 H.G.J. Frijns Nr.l03 de heer en mevrouw Steenwinkel TEUGE Nr.l04 Jan de Poot VPC"T EDE Nr.l05 Wicher vd Steeg 106 VbdBat BREDA Nr.l06 Optiek Arnhold BREDA Nr.l07 Optiek Arnhold BREDA Nr.l08 Optiek Arnhold BREDA Nr.l09 Cadetten Parachutisten Vereniging BREDA Nr.UO Cadetten Parachitisten Vereniging BREDA Nr.lU Cadetten Parachutisten Vereniging BREDA Nr.U2 Cadetten Parachutisten Vereniging BREDA Nr.U3 Cadetten ~arachutisten Vereniging 20

JOEGOSLAVIĂ‹ 1978 XIVewereldkampioen schappen Parachutespringen

-

NATIONAAL TEAM NEDERLAND

senior para ~~/ nederland

iiJI;

Voor de derde maal werden met succes de jaarlijkse SENIOREN-PARA wedstrijden gehouden op het Belgische vliegveld ZUTENDAAL. Ook dit jaar was er weer een grote opkomst (26 man) voor deze niet al te streng gereglementeerde wedstrijd, waarbij het naast springen ook aankomt op een gemoedelijk samenzijn. Helaas waren de weergoden ons een beetje ongunstig gestemd zodat er in verband met laaghangende bewolking er in de ochtenduren nogal geruime tijd gewacht moest worden op beter weer.

Het vertonen van een aantal films verkortte de tijd. Op beide dagen werden er in totaal vier sprongen per persoon uitgevoerd. De familie Van Kemenade had voor een goede hap rijst zorggedragen in de avonduren. Tijdens het slecht weer programma werd aan elk der deelnemers een fraai oranje nylon-jack uitgereikt e. e. a. voorzien van het inmiddels welbekende embleem van onze senioren.

Op de zondag werd de wedstrijd om 13.00 uur gestart en konden er toch nog twee complete rondes versprongen worden.

In het fanatieke wedstrijdgebeuren werd ook nu weer eens duidelijk gedemonstreerd dat tijdens groepsprecisiesprongen met squares er duidelijk afspraken gemaakt moeten worden met betrekking tot daal snelheden enz.

Sjef Buster zag door een dergelijke situatie zijn kans op een eventuele eerste plaats voorbijgaan.

Om ca. 16.45 uur werden door de president van de AFCENT PARACHUTE CLUB - de amerikaanse kolonel sportparachutist

BORUM en door de afdelingsvoorzitter de prijzen uitgereikt.

De uitslagen

zijn als volgt:

SQUARES: Charles Pellens Jan Stouthart Charly Fisher

PC-ACHTIGE

Wim VELTHUIZEN

nr. 1 met 01. 04 m nr. 2 met 05.63 m nr. 3 met 07.03 m

KOEPELS

Wim Veldhuizen Jan Testroote Jupp Laurenz

nr. nr. nr.

1 met 08.59 m 2 met 18.95 m 3 met 22.41 m

TU-7 KOEPELS Durk de Boer Jim Huizinga Frits Cobben

nr. 1 met 10.02 m nr. 2 met 28.88 m nr. 3 met 33.20 m

Tijdens één van de sprongen maakte zijn nr. 200.

De 200e sprong van STOUTHART

STOUTHART

De winnaar van dit sportieve gebeuren werd uiteindelijk CHARLES PELLENS .. Hierbij wordt opgemerkt dat Charles enige weken geleden als eerste Nederlander zijn 2000e parachutesprong uitvoerde.

PROFICIAT

Foto: Anki Sikkens

Samen goed voor 12453 sprongen! sportpa rachutist

Foto: Nathalie

Chudiak 21

jump hawall Na een voortreffelijk reis, te danken aan Hans Karsters van Caribbean &. South Pacific Tours, die ons in de eerste klas had weten te krijgen en een hotelovernachting in Vancouver, zetten we in de windstille tropennacht voet op Hawaiiaanse bodem.

Een onvergetelijke indruk: die snel invallende duisternis en de toren van Honolulu Airport, half verscholen achter de palmen. "Aloha " zegt een Hawaiiaanse schone (Aloha = hello, goodbye en I love you), een vluchtige kus en daar sta je dan met je bloemenslinger om je nek ..... dit is Hawaii!

De volgende dag word je wakker met een voortreffelijk uitzicht op Waikiki en daarachter de oceaan. Om 10 uur briefing door Byron Black (de big man van Jump Hawaii), die gauw kans zag onze sympathie en ons vertrouwen te winnen. Een echte pro-vlieger, instructeur en rigger die een rustige, gedegen briefing gaf over het springen op Di llingham Airport. Zo liggen er aan de ene kant van het veld uitgestrekte suikerriet plantages (cane fields) waar je in het ruim twee meter hoge riet gauw verdwaalt (record zes uur) en aan de andere kant de oceaan: nadruk.celtjke briefing + zwemvest is standaard.

De overheersende wind is de "t rade-wind " , een passaatachtige wind, die 5-7 m/sec. waait. Als er geen trade wind waait, is het meestal ongunstig springweer door wolkenvorming boven dat deel van het eiland.

(Honolulu daarentegen heeft vrijwel altijd zon). Zo kwam het dan ook dat we na een eerste sprong al gauw de neus van onze (airconditioned) Ford Cougar richting beach draaiden omdat we toch die eerste dag niet boven de

4000 ft konden komen, maar we hadden er aan geroken!

In het weekend begon het eigenlijk goed: trade wind!

Niet alleen ideaal voor de vele surfers rond het eiland, maar ook voor ons. Al gauw had ik een link-upje met een Australiër (van een bezoekendvliegdekschip) en daarna een sequential (5 man) uit een Cherokee Six: spider-butterfly-star te pakken. Rob Klop raakte wat meer vertrouwd met z'n nieuwe square (eerste sprongen met radio) en Henk Huisingh liet zich in de lucht fotograferen na een linked-exit.

Koos Groeneveld maakte ijverig reklame voor Bang en Olofsen (hij had vakantie en verkocht niets). Hans Berclouw deed het wat rustiger aan. Jammer genoeg maakte Frans Boom met z'n square een lage draai en daardoor een erg harde landing. Bij dat al maakten de clubleden 10 man figuren en was het canopy relatief niet van de lucht (zij het met bescheiden aantallen).

Voor het grotere werk moet je naar de States, maar tot 10 man kun je er veel leuke dingen doen. En er is niet tegen te vouwen! En wat denk je van f 8,80 tot 4000 ft?

Maar Hawaii biedt meer dan springen alleen. Daar was iedereen het over eens, dus maakten we heel wat uitstapjes.

Uiteraard was daar de Tavanna Nightshow, waarbij we een diner verorberden met een tongstrelende cocktail, terwijl Polynesische dansers en danseressen het oog streelden. Watervallen, tropische tuinen, Pearl Harbour en de branding die aan alle kanten het eiland omspoelt maken Hawaii tot een plaats die ik beslist nog eens een keer in m'n leven op m'n gemak wil overdoen. Of, zoals Mike Black het uitdrukte: Hawaii. .. you should not just see it, Hawaii is an experience!

ALORA. . . . .

Wim Velthuizen

-HllO

KAHOOLAWE KONA

Istands of Hawaii~' Voor het-eerste werd door de club "Jumping Hawaii" , medio mei een "six-islands" jump georganiseerd met acht squares. Op één dag zou op ieder van de zes Hawaii eilanden een sprong gemaakt worden. Als enige Neder' lander had ik het zalige genoegen te worden uitgenodigd, dit bijzondere evenement mee te mogen maken: Zoals het kaartje laat zien, was de volgorde van springen: Molokai, Lanai, Hawaii, Maui , Kauai en weer terug naar Aohu.

Van Airport Honolulu ging het naar Molokai. "Hebben jullie geen streamers bij jullie" vroeg ik. Het antwoord was dat het "natte duim-werk" werd.

De heersende winden zijn daar bekend, alleen de snelheid niet. Van Molokai naar Lanai. Het wolkendek op 4000 ft belette de vliegers om het piepkleine vliegveldje te vinden, want we vlogen op 7000 ft. Door een gat in de wolken werd een stadje ontdekt en er werd besloten hierbij te droppen.

Een reuze grappige ervaring. Met z'n achten kwamen we tussen de suikerriet bij elkaar terecht. Een boer bracht ons naar het vliegveldje, waar de piloten, (we waren met een Cessna 182 en een Cheroky Six) rustig op ons zaten te wachten. Van Lanai naar de Main-Iand Hawaii. Toen ik daar op zo'n 2000 ft open was, ontdekte ik dat er gewoonweg een storm stond: één van de springers zag ik over de startbaan sleuren, achter z'n koepel 22

HAWAII

aan. Z'n container en reserve waren dan ook totall-Ios. Geen nood, er waren vier reserve chutes meegegaan.

Op 1000 ft ging ik recht op een of ander meertje af en aangezien ik niet wist wat dit inhield, besloot ik maar om te draaien en nog harder te gaan lopen. Nog een paar hoogspanningsleidingen gepasseerd en toen achterwaarts de suikerriet in. Na een half uurtje kwamen ze me zoeken ...

Weer vouwen en de kist weer in, op naar Maui. Ook dáár stond zo'n 20 mtr wind, echter, zeiden ze me "it's just een clean wind" Van Maui naar Kauai, 1~ uur vliegen, een vliegveldje vlak langs de beach. Een strand, wat wij allemaal van een Hawaii-strand voorstellen. Een dorp e rtegen aan was mijn landingsterrein, midden in een baseball wedstrijd. Verwacht werd, dat ik met het nodige gedonder begroet zou worden, maar tot mijn verbazing werd het spel onderbroken en onder veel "gehello" landde ik keurig op hun veldje. Snel vouwen en wegwezen, want het was intussen al 5 uur geworden en de sunset is er ca. 7 uur en gaat erg snel. Terug naar Aoui en tegen sunset werd de laatste sprong gemaakt vanaf 9000 ft.

In de avond terug naar Honolulu Airport. De dag werd uiteraard gevierd met de nodige MAI-KAI en pils èn een uitgebreid diner.

Totaal hadden we 7,5 uur gevlogen .....

Koos Groeneveld,

F. D.

sportparachutist

Concentratie .....

Foto: Ben van den Belt

>(WEDSTRIJDKALENDER augustus 12/13 augustus Clubkampioenschappen Lelystad.

Flevo, Vliegveld

26/27 augustus Clubkampioenschappen Hoogeveen.-

PCN, Vliegveld

26/27 augustus Clubkampioenschappen Vliegveld Hilversum.

Paraclub

Icarus,

Gevraagd

twee enthousiaste leerling valschermtechnici Bent u geïnteresseerd in de parasport?

26 augustus tot 5 september Wereldkampioenschappen precisie- en stijlspringen, Zagreb, Joegoslavië

Bent u bereid om zich in te zetten voor de veiligheid van de Nederlandse sportparachutisten?

september

Bent u bereid om een "goede zaak" - de para-pilot-shop te dienen?

2/3 september Hüttensee-pokal watersprongen in Meissendorl, Inlichtingen: 085-335311.

springen, dag, nacht en West-Duitsland.

20-30 september Wereld Cup-wedstrijd VOOR VIER EN ACHTMANSTEAMS. Reims, Frankrijk.

Inlichtingen: 085-335311 en de volgende Sportparachutist.

sportparachutist

Zo ja .....

Neem dan kontakt op met de

PARA-PILOT-SHOP

oktober Begin oktober Inte rnationale wedst rij d vie rmans -sequentialspringen in Sevilla, Spanje. Belangstellenden kontakt opnemen met 085-335311.

Wi It u service geven aan de sportparachutisten?

relatiefkunnen

Karel Doormanweg 12 Breukelen Telefoon 03462-3522

23

WINGS Give me wings so I can fly Touch the clouds and touch the sky Give me wings so I can fly - away From the world and al l its troubles I am free now that I found my wings When you've wandered everywhere And looked for something special But there doesn't seem to he anything around, Reach out to grab a cluster, and a diamond or a snowflake, and You'Il be floating far above the ground!

Everyone loves to be free If only for a minute To take what chance there is to touch the sky 80 reach out ... and find your wings.

, 24

sportparachutist

,