SP 1979 7(5) by Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVvL)

v « •.. "(:JOq.,. , • fi.

Jaargang

7 - nummer 5 - 1 mei 1979

sportparachutist TWEEMAANpELLJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Eindredactie, samenstelling en ontwerp: Karst Sikkens Redaktie: Hein Cannegieter Bert Wijnands Voor copy en foto's zorgden o. a. deze maand Jacques Gielen, Fotodienst Kon. Marine, Bram Lasschuijt Jr. , Sonja Meijer-Miltenburg, Jim Hulz inga , Joeke de Jong, Hans Stelwagen, Herman Boerman, Jan de Bruijne, Henk Verbeek, Wil Velthuizen, Flair (Air Service Holland), Wilma Sikkens, Marianne de Gier, Fred de Waart, Waldy Groenewold. De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven. Zonder schriftelijk toestemming van de redactie mag niets van de inhoud worden overgenomen. Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS. Advertenties: Advertentietarieven

op aanvtaag.

Verschijningsdatum: 1 jan. , 1 mrt, 1 mei, 1 juli, 1 september 1 november.

Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande

==:;:$~.:,r~~'!=== KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur: W.A. Velthuizen E.T.H. Wijnands P. Santegoeds H. Cannegieter H. Verbeek H.A. Elf as C.A. T. Pe llens K. Sikkens

voorzitter vice-voorzitter algemene zaken voorlichting sport en instruktie algemene projekten algemene projekten algemene projekten secretaris tvs afde llngs bureau

Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Israëlsplein Lidmaatschap Alle leden f 60, -- per jaar, Het inschrijfgeld melding f 4, --.

8, 's-Gravenhage.

na 1 juli

33, --.

voor leden bedraagt bij aan-

Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d. t. v. de c1ubsecretaris).

Uw copie voor de eerstvolgende uitgave dient vóór 15 mei a. s. bij de eindredacteur te zijn ingeleverd.

Voor velen van u hopen wij dat u inmiddels een redelijk aantal sprongen heeft kunnen maken. De weersomstandigheden van de laatste tijd hebben ook óns niet meegezeten. Een aantal vliegvelden zijn gedurende kortere of langere periode gesloten geweest. Sneeuw, wind en regen zijn nu eenmaal in onze sport niet de meest geliefde toestanden. In deze editie weer veel informatie over het wel en wee in de parasport. Begrijpelijkerwijze is er veel aandacht besteed aan de conferentie van de Commis sion Intrnationale du Parachutisme van de FÉDÉRA TION AERONAUTIQUE INTERNATIONALE welke ultimo januari j. 1. in Papendal werd gehouden. Het is de bedoeling dat deze uitgave ook naar elk deelnemend land aan deze meeting wordt gezonden, vandaar de fotocollage op de beide middenpagina's. Voorts Hein in gesprek met de chinezen. Weer (zoals gebruikelijk) een voortreffelijk verhaal. Hein was ook de man die het grootste aandeel had in de voorbereiding van de eerdergenoemde conferentie. Jim Huizinga vertelt over zijn postzegel-verzameling. Herman Boerman gaf aanleiding tot het opnemen van een nieuwe rubriek "door schade en schande wordt men wijs". (Mogen wij een volgende keer van u eens een artikel in deze rubriek verwachten?). Helaas is de rubriek CONE-LOCK (hopelijk TIJDELIJK opgeheven. Jan de Bruijne is door omstandigheden (voorlopig) niet in de gelegenheid deze rubriek te verzorgen). We hebben zo'n ZEVENTIG instrukteurs! Is er dan niemand die deze rubriek wil continueren? Laat het ons eens weten! Tenslotte - ijs en weder dienende - verschijnt volgende SPORTPARACHUTIST op 1 juli 1979. Met vriendelijke

groeten, Karst S.

inhoud Een gedeelte uit de verzameling van Jim Huizinga (zie pag. 16 & 17) 1 Redaktioneel 2 Afdelingsnieuws 3 Hein in gesprek met de heren Chia Cheng-Hsiang en Song Chao-Jung uit de volksrepubliek China 4,5 en 6 Gratis Medisch Onderzoek 6 Nood-piloot-cursus een groot succes 7 Swing-stijl? 8 Hoog, hoger, hoogst. 9 FAI-CIP conferentie 10 t./m 13 Blast Ripcord 14 Door schade en schande wordt men wijs 15 Per para-post 16 tlm 17 PCN & PCH 18 Te land, ter zee én in de lucht 19 Te koop VPCT enz. 20 1000 sprongen 21 NKP, Instr. conferentie, diversen 22 Wedstrijdkalender 23 Boekennieuws 24

sportparachutist

instructeurscursus

de video-installatie Hoever staat het ermee? En wat gaan we ermee doen? Wat gaat 'ie kosten? Hij is besteld, al enige weken geleden. Er is nog even geprobeerd een wat slimmere weg te vinden, maar uIteindelijk is de totale installatie bij SONY besteld. De aflevering zal in de loop van april plaatsvinden, waarna inbouwen samenbouw nog enkele weken zullen vergen. De opzet is immers deze installatie mobiel te maken via een caravan. Kosten? Ca. 25.000 gulden, maar de vooruitzichten op NSF subsidie voor het video-deel zijn erg goed. Dat wordt dan een subsidie voor 2/3 van de kosten van de technische apparatuur. Wat gaan we ermee doen? Zoveel mogelijk gebruiken. Waarvoor? In de allereerste plaats voor het begeleiden van het wedstrijdgebeuren. D. w. z. voor de Nationals de style en het RW. Internationaal wordt RW alleen nog maar met video gejureerd, waarbij wij ons nationaal nu kunnen aansluiten. Bij style ligt de zaak gecompliceerder. Daar dient de video bij wedstrijden als een back-up medium, dat bij twijfel de beslissing moet brengen. Alleen wedstrijden? Nee, voor trainingen is het een zo mogelijk nog nuttiger ding. Bij style heel nadrukkelijk, immers iedere stylist kan zijn eigen aktiviteit seconden na de sprong zelf bekijken. Bovendien kan die sprong gezamenlijk bekeken worden. Mogelijk dat we op deze wijze de handicap van een gebrek aan goede trainer wat kunnen compenseren. Verder ook heel nadrukkelijk voor training precisie. Voor het napraten van de laatste fase van de sprong, houding onder de canopy, benen en voetenwerk. Zoiets geldt eigenlijk ook voor trainingen relatief, waar het een zeer waardevolle aanvulling kan geven op een goede debriefing. Is dat alles? Nee, na al deze competitie aktiviteiten biedt het apparaat ons nog meer mogelijkheden. Heeft u al wel eens gedacht aan de opleiding van instructeurs. Daarbij kunnen een aantal goede tapes een belangrijke rol spelen. Maar er is nog meer. Ook voor de opleiding van scheidsrechters, kan het apparaat belangrijke diensten verrichten. Men kan veel meer sprongen zien, is niet meer zo goed weer afhankelijk bij de opleiding. Hoe gaan we er nu mee werken? Tenslotte moet' ie wel heel blijven. Hans Luys gaat het geheel beheren. Wil dat zeggen dat Hans de enige is/wordt die er mee gaat werken? Neee, zo is het niet. Zijn er clubs die voor hun trainingen/wedstrijden gebruik gaan maken van de cara van/video dan is het goed per club iemand of enkele mensen op te leiden. Alleen de caravan staat bij Hans, en die houdt er toezicht op. We zullen afspraken moeten maken over reserveren en gebruik. Dat zullen goede afspraken moeten worden want we praten over een dure, moeilijk te vervangen installatie. Bovendien een professionele installatie. Maar eerst het afmaken van wat nu bijna klaar is. Afleveren door SONY, en inbouw in de cara van. Bert Wijnands sportparachutist

1979

Enkele feiten over de cursus die in de eerste barre maanden van dit jaar werd gehouden op het N. S. F. sportcentrum "PA PENDAL". Ondanks deze omstandigheden mocht de cursus zich in een grote belangstelling verheugen. Volgens een van de medewerkers van Papendal is een absentisme of verloop van ca. 20% normaal. Wij vormden daarop een gunstige uitzondering: er waren zelfs twee man te veel. Gelukkig konden we nog een extra kamer claimen, maar ik kon zelf niet meer aan een dinerbon komen. Gedurende de gehele cursus was steeds iemand van de TC aanwezig als waarnemer. Het is immers de bedoeling dat de TC in het vervolg de cursus gaat organiseren. Uit de gehouden evaluaties is gebleken dat de cursus in deze vorm tJ-eelgoed is overgekomen en maar weinig hoeft te worden bijgesteld voor volgend jaar. Wel vond men het programma erg zwaar door de lange lesdagen, vooral op zaterdag.

aantal cursisten: aantal sprongen: gemiddeld aantal: gemiddelde leeftijd: i. b. v. aantekening C i. b. v. aantekening D i. b. v. springvergunning

32 9156 286 27 5 8 19

Wim Velthuizen

valschermtechnici Tussen de sneeuwbuien door hebben onze riggers (zoals wij onze valschermtechnici plegen te noemen) het hoofd gebogen over de RLD voorstellen voor een definitieve regeling ter vervanging van de interim fase, waarin we alweer een jaar of acht zitten. Verschillende punten uit het voorstel dat onze werkgroep aan de RLD had gedaan vonden we terug, andere niet. Er zal dan ook binnenkort een gesprek plaatsvinden waarin dit wederzijds zal worden gemotiveerd. De dan volgende lezing van de regeling zal z. s. m. worden gedistribueerd en met een beetje goede wil wordt dan alles nog dit seizoen van kracht. Een andere zaak die ter sprake kwam was de SAFETY FLYER. Gezien de nog al nauw luisterende vouwmethode, ligt het in de verwachtig dat de riggers het gebruik in ons land voorlopig zullen afraden. Waarschijnlijk zal de instructeurs vergadering op 31 maart hierover ook een uitspraak doen. Voor intern gebruik is de riggersgroep bezig met een inventarisatie van het huidige springmateriaal. Dit kan - als al het materiaal gekeurd is - een aardig idee geven van wat er zoal in ons land rond vliegt. Misschien een aardige aanvulling van het Jaaroverzicht van de Technische Commissie. De riggers waren ook tevreden over het feit dat de instructeurs cursus te Papendal zeven lesuren voor materiaal waren uitgetrokken. Het is jammer dat het vouwen van reserves daarbij niet erg uit de verf kwam. De les.sen van Johan Bronsveld kwamen bij de evaluatie als enkele van de hoogst gewaardeerde uit de bus. Wim Velthuizen. 3

hein cannegieter in gesprek met

chia cheng-hsiang van de vereniging voor Iuchtsporten van de volksrepubliek china tolk: song chao-jung

De CIP-vergadering op Papendal was natuurlijk een ideale gelegenheid om - tussen de bedrijven door - met vele anderlandse springers en springbestuurderen te praten. De meest opvallende aanwezigen waren de CIPafgevaardigde Chia Cheng-Hsiang en zijn tolk Sung Chaojung uit de hoofdstad van de Volksrepubliek China, Peking. Tijdens de feestelijke maaltijd in Arnhem manouvreerde ik me aan hun zijde aan tafel en kon zo een uur of twee met hun over allerlei zaken praten die niet alleen mij maar ook anderen bezig hielden. Ik zeg met opzet anderen, wat later kwamen verschillende andere CIPafgevaardigden om de gegevens van het intervieuw over te nemen voor hun springbladen. Het meest intrigerende aan het springen in China, zo bleek al snel uit het gesprek, was dat men daar niet een opleiding krijgt van een dag, twee dagen, een week of wat dan ook. om vervolgens uit een vliegtuig te springen, nee, men maakt eerst vele tientallen sprongen uit een springtoren, en het is aan slechts weinigen voorbehouden ook inderdaad uit vliegtuigen te gaan springen. Hoe gaat dat in z'n werk? vroeg ik ietwat verbijsterd. Het antwoord van de Chinese afgevaardigde, vertaald door de tolk, kwam hier op neer. In alle redelijk grote steden staat een springtoren. Iedereen die wil, die gezond is en 15 jaar mag daar bij wijze van vermaak uit springen. Zoals bij ons de wip en schommel erg populair als tijdverdrijf zijn bij kleuters, zo is het torenspringen erg populair bij oudere kinderen in China. Het is dus een gewoon en leuk vermaak. Je springt van een 70 meter hoge toren, waaraan een geopende parachute hangt. Je gaat omhoog, hangt aan de parachute, deze wordt ontkoppeld, spreidt zich open en daalt naar beneden, je gaat weer omhoog, hangt aan de parachute en daalt weer, enzovoort. Zo kun je op een dag - als je wilt - 30 tot 50 sprongen maken. Voor je omhoog gaat, wordt je vanzelfsprekend wel het valbreken bijgebracht. "Het is een erg populair gebeuren. bij jongeren in vele steden", aldus Chia ChengHsiang , die zelf 500 torensprongen maakte en 2300 sprongen uit vliegtuigen. Bij de toren zijn - uiteraard - officials, die de hele zaak regelen. Zij kijken ook naar de jongeren die springen. Lijkt een jongen of meisje er duidelijk veel meer feeling voor te hebben dan het gemiddelde, dan kan die gevraagd worden om verder te gaan, dat wil zeggen echt te gaan parachutespringen. Voor men zover is, heeft men wel gemiddeld zo'n 100 torensprongen achter de rug. Zeg je ja dan ga je naar het dichtsbijzijnde springcentrum (er zijn er 17 in China). Daar krijg je de ver4

dere opleiding voor het springen uit vliegtuigen, vrije valopleiding , enzovoort. Zoals ook in Oosteuropese landen is het springen in China gratis, maar men moet dan ook wel aan bepaalde eisen vol doen en blijven voldoen. In China houdt het o. a. in dat je de ene vrije dag die je per week hebt (naar keuze de zaterdag of de zondag) springt. Kom je één keer niet dan krijg je een waarschuwing, kom je nog een keer niet, dan wordt het heel moeilijk. Gauw ben je dan afgevoerd. Hetzelfde gebeurd als je je niet redelijk strikt aan het trainingschema houdt, dat iedereen naar zijn niveau en talent heeft. Funjumpen is er dan ook niet bij. Sport is een serieuze zaak. Sport is - zo blijkt uit de antwoorden van Chia - een onderdeel van de vorming van de mensen, dus gratis, maar dan moet je wel, net als op school, een bepaalde prestatie leveren en een bepaalde vooruitgang laten zien. Canada Vorig jaar doken opeens verschillende Chinese teams in allerlei landen op. Eerst kwam er bij de nationale kampioenschappen van Canada een team uit Peking. Dat team ging vervolgens door naar Zweden voor wedstrijden. Vervolgens ging een Frans team naar China. En nu was er dus voor het eerst een Chinese delegatie bij de jaarlijkse CIP-vergadering. Vanwaar opeens die internationale belangstelling? Via de tolk antwoordt Chia Cheng-hsiang dat er vóór 1966 uitgebreid gesprongen werd. Bij het uitbreken van de Culturele Revolutie in China - in 1966 - kwam het springen echter geheel stil te liggen. Het kwam pas weer in 1975 op gang. Eigenlijk begon men toen helemaal van voren af aan. Er werden centra geopend, procedures ontwikkeld en men oriënteerde zich uitgebreid over de huidige stand van zaken met betrekking tot het moderne sportparachutespringen. Zo gingen waarnemers naar de WK precisie en stijl in Rome in 1976. Ook gingen waarnemers in 1977 naar wedstrijden in Europa. Men vroeg bij de FAI de regels van het Sequential Relatief Springen aan, bestudeerde buitenlandse bladen, kortom zoog alle informatie op die er

1~\Ktv l~ )~U1--'~Y11]Lf~?-oAA~ 1;~~

(De vriendschap tussen de parachutisten van China en Nederland blijft altijd goed!)

sportparachutist

V.l. n. r.: Song CHAO-JUNG, Charles

Pellens

(met een Chinees lintje) en Chia CHENG-HSIANG Foto:Verbeek

op de wereld voorhanden was. Vervolgens ging men hard trainen met geselecteerde, getalenteerde jongeren. Bij deze training maakte men geen gebruik van buitenlandse trainers, die VERGROEID waren met het moderne PA, stijl of relatief springers , nee, men trainde zichzelf, men zocht - met vallen en opstaan - zelf uit hoe de basisprincipes en -technieken waren van de verschillende onderdelen. En men deed dit zo concientieus dat twee jaar na de start in 1975 Chinese teams in Canada, Zweden en Frankrijk bepaald geen gek figuur sloegen. Natuurlijk, wereldtop waren zij nog niet, maar met de internationale ervaring die de teams nu opdoen en hun straffe wijze van trainen zal dat niet lang meer duren. In de wedstrijden in Canada bleken een paar voor ons wonderlijke zaken, zoals het feit dat de Chinezen gewend waren uitsluitend uit grote vliegtuigen te springen (uit het gesprek in Arnhem bleek dat de Chinese springvliegtuigen lijken op de Antonov-2) en niet goed raad wisten met Cessna-exits e. d. Verder was het materiaal (nog) niet zo geavanceerd als het Amerikaanse, maar dat is door niemand precies meer bij te houden. Het beste viermansrelatiefteam van China pleegt gemiddeld - zo vertelde Chia - zeven punten per sprong te halen, wat inhoudt dat het inmiddels wèl wereldtop is, iets wat we deze zomer bij de WK in Frankrijk zullen kunnen zien. Het team heeft ongeveer 500 relatiefsprongen èn als team èn individueel, wat inhoudt dat het na de basistraining is uitgeselecteerd als viermansrelatiefteam. Het zijn amateurspringers: de training heeft één dag per week plaats. De beste teams zullen dit jaar een trainingskamp hebben van twee tot drie maanden, dit vooral - aldus de CIP-afgevaardigde - in verband met een groot nationaal feest. Normaal is er elk jaar voor elke nationals een trainingskamp voor de beste teams van 1 maand. In deze gaat het normale salaris gewoon door, net als bij ons in de vakanties. De vraag hoeveel springers er in China zijn, blijkt moeilijker te beantwoorden dan ik verwachtte. Hoeveel vliegtuig springers er zijn werd mij niet geheel duidelijk, wèl het aantal dat 500 sprongen of meer heeft. Dat zijn er volgens Chia Cheng-hsiang ongeveer 2000. Wellicht sportparachutist

begint men in China iemand pas als springer te registreren als men 500 sprongen heeft, iets dat - als het waar is - de ernst waarmee men sport in China benadert alleen maar zou benadrukken.

Springtorens 5

Die ernst waarmee selecties, trainingschema 's, waarvan niet mag worden afgeweken, worden omgeven, wordt door de CIP-afgevaardigde aldus beargumenteerd: "Als men zich niet strikt aan de regels houdt, komt men niet verder in het springen en maakt men het springen bovendien nodeloos onveilig. Er zijn in China tot nu toe bijzonder weinig ernstige ongelukken gebeurd. Dat is mede te danken aan de strikte organisatie en de strenge eisen die we stellen. " Een opmerkelijk getal is verder dat ongeveer 50% van de Chinese springers man is en dus 50% vrouw, een cijfer dat nergens ter wereld gehaald wordt! De 17 paracentra in China zijn bemand met full-time mensen: instructeurs, technici etc. Toch wordt er alleen maar in de weekeinden gesprongen. Hoe zit dat? Chia Cheng-hsiang vertelt dat de andere dagen van de week allerhande werkzaamheden worden verricht, zoals het verwerken van de individuele resultaten van de springer van het afgelopen weekeinde en het aanpassen van het trainingsschema voor elke springer voor het komende weekeinde. Verder is er het bijhouden van het materiaal, het centrum en alles wat daarmee te maken heeft.

Het komende jaar zullen verschillende teams naar China gaan. Dat zijn het Franse, Canadese en het Italiaanse. Ook zullen weer Chinese temas verschillende landen aandoen. In augustus bij de WK relatiefspringen in Chateauroux zullen we precies weten tot waar China met haar uitzonderlijk straffe en ambitieuze opzet is gekomen. . De volgende ochtend op Papendal kom ik met nog enkele detailvragen op de kamer van de beide Chinezen. Ik word met de grootste hoffelijkheid ontvangen (het zonnige humeur van Chinezen is niet kapot te krijgen!), krijg zelfs een alleraardigst cadeautje en zij schrijven een zin in het Chinees voor de springers in Nederland. Conclusie: uitzonderlijk aardige mensen, veel opener dan ik had verwacht (ook vragen op politiek gebied wer-' den uitgebreid, zeer genuanceerd en heel direct beantwoord) afkomstig uit een land dat in vergelijking met ons sport veel minder als een recreatief gebeuren ziet en veel meer als een prestatiegebeuren. Het is maar wat je wilt. Boeiend is het in ieder geval. Zeer boeiend zelfs. Hein Cannegieter

gratis

Enige maanden geleden heeft er een oproep gestaan in ons blad dat men zich kon opgeven voor een medisch onderzoek dat Dr. I. J. Hololtcheff (ortopedisch chirurg) wilde gaan doen naar heupklachten van parachutisten. Inmiddels is dat onderzoek van start gegaan maar tot zijn grote teleurstelling heeft genoemde chirurg slechts tien aanmeldingen ontvangen. Dit is uiteraard verre van voldoende om een onderzoek op te baseren. Graag ziet hij para's met 100 sprongen en meer - zich opgeven voor het onderzoek. Er wordt gekeken naar de werking van de gewrichten en ook naar de rug. Daarna worden er foto's gemaakt. Behalve dat Dr. Holotcheff enorm geholpen wordt bij zijn onderzoek is het voor de springer zelf ook enorm belangrijk hoe het met zijn lichamelijke gesteldheid is. In de loop der jaren verschijnen bij een klein aantal springers wel enige klachten. Niets is beter om te weten dat men in een goede lichamelijke konditie verkeert. Mocht er iets gekonstateerd worden dan volgt er GRATIS een nader onderzoek. Men kan zich opgeven bij de assistente van Dr. Holotcheff, mevrouw Rademaker , M. Telefoon: 020 936888, toestel 332. Het ca. 30 minuten durend onderzoek vindt plaats in het gebouw van de GGD (gebouw de Eenhoorn), 1e Ringdijkstraat 7, Amsterdam Oost. Marianne de Gier Fred de Waart

onderzoek! 6

sportparachutist

Teuge in beeld!

Foto: FLAIR

cursus "nood-piloot" blijkt een schot in de roos

• 0--

aK-service holland bv

In november van het vorige jaar introduceerde Air Service Holland een voor Nederland geheel nieuw soort opleiding in de kleine luchtvaart - de opleiding voor "stand-by pilot" (nood-piloot), zoals de cursus werd genoemd. Na een wat aarzelende start nam de animo voor deze cursus snel toe. Krant, radio en televisie besteedden er veel aandacht aan en uit geheel Nederland meldden deelnemers zich aan. Evanals in de Verenigde Staten is ook bij Air Service Holland de opleiding in de eerste plaats bestemd voor de grote groep niet-vliegers die min of meer regelmatig meevliegen in de stoel naast de piloot. De bedoeling was in de eerste plaats hen een zodanige opleiding te geven dat zij in een noodgeval het vliegtuig naar een vliegveld kunnen terugvliegen en er kunnen landen. Om alles voor de leerling nog wat interessanter te , maken bracht Air Service Holland een extra element in de cursus aan. De passagier kan daardoor op langere trips fungeren als co-piloot en de vlieger helpen met de navigatie en de bediening van de navigatie-apparatuur. sportparachutist

"Als ik naar de resultaten van de deelnemers kijk, geloof ik dat we in onze opzet aardig geslaagd zijn", zegt Ed Folman, Hoofd Vliegopleidingen van Air Service Holland . "Het is duidelijk gebleken dat het mogelijk is om een enthousiaste cursist door een kort, intensief trainingsprogramma op het gewenste niveau te brengen. Niemand van de cursisten heeft tot dusver afgehaakt, integendeel, sommigen zijn al bezig voor hun brevet als privé vlieger . Hieruit blijkt weer eens dat iemand die de vliegrij geproefd heeft, er niet zo gemakkelijk van loskomt". De cursus begint met één volledige dag theorie, van 10.30 uur tot circa 15.30 uur, onderbroken door een lunch. Op deze dag worden onderwerpen behandeld zoals de naam, functie en de bediening van de elementaire besturingsapparatuur en van de motorbediening; de draagkrachttheorie en het onderkennen van gevaarlijke situaties. Verder de werking en het gebruik van het magnetisch kompas, van het gyrokompas, van de radio-na vigatiehulpmiddelen en de transponder. Kaartlezen en een uitgebreide theorie over het landen, het gebruik van landingsklappen en de landingasnelheden besluiten de dag. Iedere deelnemer ontvangt over deze onderwerpen een dictaat. De praktische opleiding bestaat uit een vijftal volledige instruct ievlieguren waarin de cursist geoefend wordt het vliegtuig veilig te vliegen, te navigeren en te landen. Aan het einde van de opleiding wordt een certificaat STAND-BY PILOT verstrekt. Wanneer u zelf ook een stand-by cursus wilt volgen kunt u zich opgeven bij Air Service Holland, tel. 05763-777. De kosten bedragen f 950, -Karst S. Sikkens (gegevens ontleend uit het blad FLAIR) 7

wat nu, swing-stijl?

sie met de CIP-FAI. Bovendien zijn er in 1979 geen wereldkampioenschappen precisie en stijl en zijn diegenen die vinden dat er een verandering nodig is, vrij om, zonder hun springritme te verwaarlozen, hun bijdrage aan de "swing-stijl" te leveren. Het doel van het experiment is te komen tot een wedstrijdoefening van zes figuren en de mogelijkheid het zo goed mogelijk weergeven en verbeteren van de beoordeling daarvan door het weglaten van de overgang draat-backloop, terwijl verschillende andere figuren worden toegevoegd. De volgende vier figuren zijn in het programma nomen: 1) draai links, rol rechts, draai rechts;

frontloop,

2) draai rechts, rol links, frontloop, rechts, draai links; 3) draai links, rol rechts, draai rechts;

backloop, rol links, backloop, rol

backloop, frontloop,

4) draai rechts, rol links, backloop. rechts, draai links.

opge-

frontloop,

rol links, rol

Tijdens het experiment zullen alleen de eerste twee series beoefend worden. De "experimentele" periode van 19 mei tot 10 juni zal als volgt gebruikt worden.

Foto: via Waldy Groenewold. Ja, iets nieuws in de stijl. Een groep mensen wilde af van die vier vaste series met hun vaste figuren. Volgens hen moest er een mogelijkheid bestaan om bepaalde figuren anders te combineren en dan töch van stijl te spreken. Wel men "brain-stormde" er over en gaat de gedachten hierover nu omzetten in de praktijk. "Stijl" is niet op een doodlopende weg terecht gekomen. Je zou eerder kunnen zeggen dat het op een kruispunt is aangekomen. Slaan we een nieuwe weg in of gaan we door zoals thans nog het geval is. "Dat is de vraag" aldus Jean Claude Armaing (oud wereldkampioen en recordhouder in de klassieke stijl. We gaan eens uitproberen welke mogelijkheden er zijn. De eerste stappen in de vrije-val techniek werden in de vijftiger jaren gemaakt. Spoedig volgden wedstrijden waarin draaien werden gemaakt en al sinds 1962 bestaat de stijl zoals we die vandaag-de-dag kennen. Daarna is er veel aan de techniek geschaafd en zijn we individueel ook steeds vooruitgegaanmaarde zes figuren in de series zijn nooit veranderd. De wedstrijdspringers hebben door dit gebrek aan "assortiment" zich vooral toegelegd op het ontwikkelen van snelheid in de overgangen tussen de draaien en de backloops waardoor het voor de scheidsrechters zeer moeilijk is geworden een juiste beoordeling te geven. (Zie artikel Pellens (judge WK-78) in de Sportparachutist van 1 januari 1979). Denk maar eens in: zes bewegingen binnen zes sekonden! Daarmee noem je meteen de zwakke plek in het stijl-springen. Meestal Is het aantal verschillende geklokte tijden identiek aan het aantal aanwezige scheidsrechters ... en wie bewijst wat nu juist was? Het niet kunnen waarnemen van de draaien vanuit een horizontaal gezichtspunt (vooral op video bekijkt men de houding van de springer vanuit een hoek) doet optimale exacte beoordelingen achterwege blijven. We gaan nu dus experimenteren en hebben daarvoor een programma gemaakt dat we in onderling overleg naar hartelust kunnen aanpassen. Waarom deze frisse wind in de stijl? Wel, tesamen met de meningen van de springers en de video-beelden kan dit wellicht als basis gaan dienen voor een discus8

19 mei tot 1 juni: periode speciaal voor training. Gezocht zal worden naar de ideale positie om in te werken, de ideale uitrusting (tandem?), deeltraining op één of meerdere figuren en de overgangen en tenslotte het werken op snelheid in de uitvoering ervan. 2 - 7 juni het op video registreren van de vier sprongen (nrs. 1 en 2 beide tweemaal) tellend voor het eindklassement van de "Swing-stijlisten" (die overigens tot 9 juni kunnen springen); 8 - 9 juni het op video vastleggen van de vier sprongen van mensen die individueel hebben getraind; 9 - 10 juni resultaten bespreken, eindklassering, prijsuitreiking aan de beste swingers, parafeest, showsprongen, CRW, RW enz. Plaats: Aerodrome de Roumanières 2100 Bergerac - Frankrijk.

(tel. 09-3353571524)

Er wordt gesprongen uit Antonov's en Broussards. Melding vooraf is gewenst. Het geheel staat onder leiding van de Centrumchef van de CERPSA, Jean Claude Armaing. Veel succes. Bram Lasschuijt

Jr.

Ome Joop, Harry Nak en Jacques Gielen. Foto: via Waldy Groenewold sportparachutist

hoog hoger

Met veel plezier las ik de "Parachutist" van de USPA deze maand (maart 79). Er stonden een paar interessante opmerkingen in de ingezonden brieven, o. a. over helmen van·Jim Hooper, operator van Zephyr Hills. Er was een goed geïllustreerd (hoe kan het anders) artikel over kamera's op helmen van. niemand minder dan RANDE DELUCA onder de titel: "How to Keep Your Camera from Getting More Freefall Time Than You'. Likkebaardend las ik over 'Basic Canopy Relative Work", terwijl de storm hier om het huis gierde met een wolkenbasis op 300 'ft. Maar wat mij bijzonder boeide was het artikel "The Highest Step in the World' van Martin Caidin. Dit als vervolg op een artikel in het zelfde blad van oktober '78. Het verduidelijkt nog eens de enorme problemen en de uitgebreide voorbereidingen die vooraf gingen aan de sprong die Captain Joseph W. Kittinger op 16 augustus 1960 boven New Mexico maakte toen hij op 102.800 ft uit de gondel van een 'enorme ballon stapte om bail-out apparatuur voor grote hoogte te testen. In het artikel corrigeert hij verschillende onjuistheden uit het stuk van de oktober editie en vult het met interessante details aan. Zo maakt hij duidelijk dat al 'op 90.000 ft een zes voets stabilisatie chute werd geopend, omdat de ijle lucht problemen kon opleveren. Het zou te moeilijk zijn in die kleding. een stabiele houding te hebben. Militaire springers hadden dergelijke problemen op grote hoogte gehad. Ze kwamen in een vlakke spin op de rug terecht waaruit ze niet meer terug konden komen in stabiele houding. De draaien gingen zo ontzettend snel dat bloedvaten in hoofd en ledematen stuk gingen door de propellor achtige beweging. Als' dan op zuurstof hoogte de parachute automatisch opende hadden ze het bewustzijn al verloren, of hadden het al niet meer overleefd. Het doel van deze testsprong in het Project Excelsior was na te gaan wat hieraan gedaan moest worden om problemen bij ball out op grote hoogte uit vliegtuigen en/of ruimte vaartuigen op te lossen. Na de exit kwam Kittinger op z'n rug en had ondanks zijn drukpak toch geen moeite om stil te blijven liggen. Misschien kwam dat omdat hij de ballon als vast punt kon zien. We moeten ons realiseren dat hij op die hoogte boven 99% van de atmosfeer was en dat hij in 16-18 seconden Mach 1 overschreed vlak voor de 6-voeter opende. Een andere reden voor dat chuutje was, dat de openingaschok op grote hoogte met een valsnelheid van zo'n 600 km/uur misschien te veel zou kunnen zijn voor het materiaal. We spreken dan van een hoogte van zo'n 60.000 ft; Caisin noemt dat 'Russische Roulette met de panelen' .. . Deze Beauprè stabilisatie chute werd ook ingebracht in de Gemint ruimte projecten, die daarna plaats vonden. Alan Shepard had er een bij zich bij z'n ruimte vlucht. Wie meer wil weten leze: The Long, Lonely Leap. Wim Velthuizen

hoogst By courtesy:

- "Parachutist" - Martin Caidin - USAF

sportparachutist

~aptain Kittinger staat naast zijn één-persoons gondel die hem met een reusachtige ballon boven de 100.000 ft. bracht. 9

De deelnemers aan de FAI/CIP conferentie voor het Airborne-museum in Oosterbeek. Foto: Hein Cannegieter

Zoals te doen gebruikelijk een verhaal over deze voor ons belangrijke meeting. Mogelijk heeft u al het een en ander gezien van de beslissingen. Iedere club heeft namelijk al een overzicht met de belangrijkste beslissingen gehad. Maar nu geheel en al voor u, wat is er zoal in Arnhem gebeurd. Het Randgebeuren. , Papendal-Arnhem is een vrijwel ideale plaats voor zulk een meeting. Alles bij de hand en ruimte genoeg. Men kan er slapen, er zijn geweldige vergaderzalen. De grote conferentie-zaal, die door ons gebruikt werd is vrijwel ideaal aan te passen v. w. b. opstelling aan het aanwezige aantal deelnemers, het eten is er snel en erg goed. Bovendien is er een bar, open op de uren waarop zoiets open dient te zijn, die bovendien ook precies de juiste omvang heeft. Goed voor het kontakt na een inspannende meeting. Want zo'n meeting is inspannend.

fai-cip conferentie 1979

Vooral voor diegenen die in een werkgroep zitten.

in nederland •••••• J'•• " •••••••••• ...". •••••••• YtI". •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Dinsdagmiddag was er door Hein Cannegieter een excellent programma georganiseerd. Om 15.00 uur was er een bus aanwezig, vertrek naar Hartenstein, het Airborne museum. Onder geheel veranderde omstandigheden konden vertegenwoordigers van zo 'n dertig landen inzicht krijgen in de spannende gebeurtenissen van september 1944. Ik dacht dat een ieder dit onderdeel op prijs stelde. Na een daarop volgende rondrit langs de" brug, die te ver was en enkele wegen die daar naar toe leiden, volgde een receptie door de Commissaris van de Koningin in Gelderland, de heer Geertsema. Deze ontvangst was zonder meer geweldig. De heer Geertsema woont op een uiterst fraai kasteeltje/woonhuis, met fraaie slotgracht en kelder/garderobe. Geestige toespraakjes van de heer Geertsema, Wim Velthuizen en Horst Brändel van de CIP. Te vroeg, omdat het zo goed beviel, moesten we weer terug naar Arnhem, alwaar een uiterst gezellige eetgelegenheid was gevonden . sportparachutist

De hele organisatie was in handen van het totale afdelingsbestuur. Het was hartverwarmend te zien hoe enthousiast iedereen meewerkte. Karst, Henk, Hein, Piet en Charles maakten door hun aktiviteiten van deze CIP meeting een groot succes. Uit het applaus aan het einde, alsmede de nadien ontvangen bedankjes, blijkt dat al dat werk niet onopgemerkt is gebleven, de appreciatie was er dan ook naar! ! Wat is er nu zoal besloten: 1. Algemene tevredenheid over de laatste WK. Enige kleine problemen: Er waren eigenlijk te weinig judges en ze waren niet allemaal voor de seminar. Weinig kritiek op de manier van gebruik van de video, alleen de Code Sportive is aangepast. Er mag nog maar 1 replay gepleegd worden (dit om de springer die wel herzien worden op de video niet al te zeer in het nadeel te brengen t. o. v. hun concurrenten die onmiddellijk gesco red worden). Er moet per draai of salto worden aangegeven waar men een probleem heeft. Geeft een jurylid steeds alles zes de figuren op, dan moet de Chief Judge dat niet toestaan. Bovendien is afgesproken dat een re-jump niet noodzakelijk is als er video aangevraagd is maar de opname niet op de tape staat, tenminste als een geldige score te maken valt met behulp van de scoresheets inclusief die van de reserve judge. De D-call (Deviation) is veranderd. Er stond, uitvoering van een draai of backloop met het lichaam tilted or banked (pitch or roll) meer dan 450 Beeft een penalty van 1. 0 sec. Dat wordt nu: van 260 - 45 met een penalty van 0.3 en van 0.8 sec. als het meer dan 450 is. Er is geen enkel idee om style te veranderen, de precisie omvormen tot groepsprecisie heeft nogal consekwenties voor landen die individueel trainen (USA, U K etc.) Bovendien kan men WK snel afwerken wanneer er op twee plaatsen tegelijk gesprongen wordt. In het vervolg ook op twee cirkels. Er was terecht, ook van ons kritiek op de training judges aanpak, in het vervolg zal er uitsluitend een programma zijn als er een FAI judge gevonden wordt om het te begeleiden. Alle andere voorstellen, zoals die van de Bulgaren om naar een kleinere dead-center te gaan zullen volgend jaar definitief worden voorgesteld voor de WK in 1980 (5 cm). 2. WK 1979 in RW. Eigenlijk weinig commentaar op de laatste World Cup. De Fransen gaven het debacle toe en legden uit dat 1979 totaal anders wordt. Plaats Chateauroux (200 km t. zuiden van Parijs) daar hebben de WK zweefvliegen 1978 een succesvolle uitvoering gekend. Vliegtuigen 3 Noratlas met een tailgate exit. Snelheid van vliegen: ca. 210 km/u, daarvoor moest de Code Sportive aangepast worden. De Noratlas is echter het enige vliegtuig van de Franse luchtmacht wat ook in het geval van een internationaal conflikt (bijv. Zaïre) NIET operationeel wordt. Ieder team krijgt een minibus met eigen chauffeur/vertaler. Er komen 3 ruimtes met video. Eén voor de scheidsrechters, een voor de deelnemers en één met een grootbeeld voor de toeschouwers. Alleen de onderbrenging in hotels, is wat vervelend omdat het niet één hotel wordt. Er is niets te vinden dat groot genoeg is. V. w. b. reglementen is er weinig verandert. De 4 man seq. zijn wat ingekort, d. w. z. seq. 5, 13 en 14 zijn eruit omdat ze teveel lijken op anderen. Bovendien zijn uit de 4-man random formaties geschrapt no. 23, 13 omdat Reims aantoonde dat deze figuren toch zo open zijn dat ze altijd volledig verwrongen worden. Bovendien werd een Zweeds voorstel aangenomen waardoor er een nieuwe formatie geloot moet worden als er twee na elkaar komen waarin slechts één team lid van positie verandert. Een ander Zweeds voorstel om de score regel 8. 1. 1. te veranderen werd na een uiterst opwindende stemming naar volgend jaar verschoven.

sportparachutist

De hele WK zullen uitsluitend met video gejureerd worden. Voor ons zijn opgegeven H. Luys als jurylid en Ch. Pellens als reserve. Overigens is ter elfder ure ook Joeke de Jong op de FAI lijst gekomen. Zo laat omdat J oekes logboek niet aanwezig was en dat is wel een eis. Overigens maakte de RW subcommittee nog twee opmerkingen nl.: a. In het vervolg niet ieder off-jaar een World Cup maar alleen wanneer er iets nieuws uit te proberen is. b. De resultaten van de World Cup 1978 zijn volledig ten onrechte officieel verklaard. De Fransen zeiden overigens dat dit NIET het geval was. 3. De WK style en PA in 1980. Plaats vlak bij Sofia, met logies in een voorstad. Er zullen twee cirkels zijn. Antonovs en MI-8. De plaats heet Bozhuzisti, 12 km west van Sofia. Er is niets officieel verandert, alle beslissingen dienomtrent zullen volgend jaar genomen worden. Overigens zullen dit jaar wederom de Adriatic Cup wedstrijden gehouden worden, groepsprecisie, style en watersprongen en wel in Zagar van 5 - 10 september. 4. Helaas was de potentiele organisator van de WK RW 1981 Brazilie, due to strong weather, niet aanwezig zodat men Brazilië zal vragen in Frankrijk te zijn en op een aantal vragen antwoord te geven. 5/6. Zowel de Europesche kampioenschappen als een eventueel wereldkampioenschap Para-Ski zijn, om verschillende redenen ter ziele. 7. Er zijn wat kleine, soms wel belangrijke veranderingen in de Sport Code doorgevoerd. Deze komen in de Annex 1979. Een Sport Code is dus slechts volledig met deze annex. De belangrijkste veranderingen zijn hiervoor al genoemd. 8. Er is een a vond gepraat over de veiligheid van het sportparachutespringen, iets waar iedereen moeilijkheden mee heeft. Er is een tweetal mensen uitgenodigd een soort uitwisselingssysteem op poten te zetten nl. Charles Shea-Simonde voor het westen en Janez Brezar voor de Oostblok landen. Via de middenbladzijden van de BPA Sportparachutist kunnen deze info's worden uitgewisseld. 9. Er was tot teleurstelling van iedereen geen kandidaat voor de FAI goldmedal. Voor de Leonardo da Vinci diploma werd de ook bij ons zeer bekende Franz Lorber gekozen. 10. Er werd wat veranderd de diverse commissies.

in de samenstelling

van

11. Brändel werd herkozen als president, evenals Uwe Beckmann, eerste vice en Svend Brpsted tweede vice president. De volgende CIP meeting zal weer "gewoon" in Parijs plaatsvinden, hopenlijk proberen nu de Fransen ook eens iets speciaals te organiseren. Bert Wijnands, CIP delegate

N.B. De collage van de op de pagina's 12 en 13 werd samengesteld

door H. Verbeek en K. Sikkens.

i~,/'

Luister Bein dit llEl1U blijft tussen ons.

V.l.n.r.:Hr. Kroes(Alg.sekret Mevr. Marincic (Yoegoslaviê) en Hr. Beric(Yoegoslavi~).

-'~<'c __ o"f

Buzz Bennett(canada at enteert Annick de Rosto (de franse FAI-sekretaresse) .op het feit dat Hein Cannegieter een geheliTI chinees recept zit op te schrijven.

De VIP tafel. V .• n.r.: Balesi (Frankrijk),Mr.Geertsema(Comm.der Koningin), Hr.Brfu1del(DDR-voorz.FAI-CIP),Hr.Velthuizen (voorz.afd.para) ,Br.Bakker(RLD) ,Dr.Hermans (NSF) ,Mevr. Geertsema r Hr. Larcher (FAI) en Hr. Voqely(voorz.KNVvL).

De leiding van de vergadering: .~ V.l.n. r. Hej.De Rosbo (FAI)tr .Larcher (FAI) ,"..:.' _Hr.Beckmann(BRD-le vice-pres.) ,Hr.Brfu1del = (DDR-pres.) ,Hr.Koblischke(DDR-tolk) , Hr. Br)6sted (Denemarken-2e vice pres.) en --::::;;. Mad~.~1.Iêseau-Balesi (J!):'ankr.i,jk) .

Hr. Bill ottley USA(rechts) button met de woorden "Bi.Ll, best friend"

Een aandachtig gehoor voor de speech van de Commissaris van de Koningin in Gelderland V.l.n.r. Hr. Koblischke(DDR-tolk),Hr.Brändel (DDR-pres.FAI-CIP),Hr.velthuizen(afd.para).

~ Charles Shea-S:irronds ., onrroet de Corrmisaris I van de Koningin.

,~.

V.l. n. r.: Hr. Sandnes (Noorweqen), Hr. Charter (Zuid-Afrika), Hr. curtiss 111(USA), Hr.Fronk (USA)en Hr.peac:oc:)<~~~~t-Br~ttarmï·

Hr.peacock(Groot-Brittannié) in gesprek met de generaal b.d. Touber (rechts) direkteur van het AirJ::xJJ:pj?-museum_ in oosterb~)<!- __

V.l.n.r. : Nr.Song Chao-Jung(Chinà),Mr.Chia ~ Cheng_Hsiang(China),Mr.Repka (CS;'r:-) ,Mr.Tontchev(Buigàrijel ,Mr.DraxnC>v(Bulgar:lJe) , .. Mr.Guskov(USSR),Mr.TitoV(USSR),Mr.KraS:lcki (Polen) en Mr. wuttig(DDR).

jaren. De vorm van het ripcord was toen nog anders, een soort knop in lollie vorm, die beslist niet altijd eenvoudig te pakken was. Het ripcord werd praktisch altijd gebruikt als reserve ripcord. Daarna veranderde de vorm in het model zoals het nu nog is. De zware, grote piggyback uitrusting werd nooit echt" in". Toen al werd geadviseerd om het binnenwerk uit de ripcord handle te boren, omdat het ripcord anders niet onder een hoek te trekken was. Iets wat bij een reserve ripcord wel eens vervelend kan zijn, omdat we meestal wat haast hebben om de reserve parachute te openen. Goed, tien jaar later veroverde de moderne tandem stormenderhand de markt met daarbij weer het blast handle op sommige reserves. In de SPORTPARACHUTIST van maart 1978 gaf de technische commissie weer aan hoe en waarom het binnenwerk van de blast handle uitgeboord moest worden. Over het algemeen werd dit nagevolgd. Nu wordt het echter spannend.

weg met het "blast ripcord" Ondanks het feit dat ik kortgeleden bedankt heb als lid van de Technische Commissie kon ik de verleiding niet weerstaan om nog een "veiligheids" artikel in te leveren. Dit naar aanleiding van een artikel van de heer Hamilton in de USPA Parachutist van december 1978. Voor uw informatie: de heer Hamilton is voorzitter van het USPA safety and training committee, de amerikaanse TC. Tot nu toe waren alle artikelen van zijn hand uitermate interessant, zo ook deze keer.

Het bleek dat als het binnenwerk uitgeboord was, de kans op een flying-ripcord veel groter werd. Het kost wat tijd als het reserve ripcord eerst gezocht moet worden voordat het getrokken wordt. De klemveer waarmee de handle op de ripcord housing vastzat moest nu, zonder binnenwerk, wel erg goed funktioneren. Geen nood dacht men, een stijf stuk elastiek op die plaats om de housing en het einde van de handle en dan gaat het wel weer over. Daarop sluit nu meneer Hamilton aan. Als voorzitter van de TC daar, vertelt hij hoe hij regelmatig betrokken is bij onderzoeken naar dodelijke ongelukken (in 1977 waren dat er 49!). Bij onderzoeken naar de oorzaak waarom ervaren para's zonder aanwijsbare oorzaak na een break-a-way niet in staat bleken om hun reserve te aktiveren ontstond wel de indruk dat onder meer het blast handle daaraan schuldig was, maar te bewijzen was het niet. Niemand kon het navertellen. Totdat, na een malfunktie en een break-a-way iemand pas op boomtophoogte erin slaagde het blast handle ripcord van de reserve te trekken. Gelukkig waren het hoge bomen en ooggetuigen schatten dat de springster op zes meter boven de grond volledig werd afgeremd door haar reservekoepel. Zij deed het verslag van alle vergeefse pogingen om het ripcord te trekken met één hand, met twee handen en onder verschillende hoeken. Tests wezen daarna uit dat het stuk elastiek een aantal hoeken opleverde waaronder het ripcord niet of nauwelijks te trekken was. En voor degene die het vergeten was, we praten hier nog steeds over een reserve ripcord! De USPA heeft de aanbeveling van haar TC overgenomen om op de NKP's 1979 en de grote USPA boogie alle eigenaars van uitrustingen die voorzien zijn van een blast handle, van deelname uit te sluiten! Zo op het eerste gezicht een drastische maatregel, zeker voor het "vrije" Amerika. De redenering daarbij is dat een blast handle ripcord een aantal bewezen nadelen en gevaren heeft, waartegenover geen enkel voordeel staat. En tegen de achtergrond van een aantal onnodige dodelijke ongevallen een juist argument. Heeft u een blast handle ripcord op uw reserve? De instrukteurs vergadering heeft onlangs besloten dat dit ripcord, nä 1 juni a. s. in Nederland verboden is! Bronnen:

Het ripcord van het zgn. blast-handle-type bestaat al heel lang. In feite ontstond het samen met de eerste tandems toen nog piggyback genoemd in de zestiger 14

USPA parachutist dec. 1978 sportparachutist maart 1978

Jan de Bruyne sportparachutist

Enige tijd geleden is mij een voorval overkomen, wel "aardig" leek om in de "Sportparachutist" :,' ,~:/F•. -:

-,':c.,,( -

»:

wat

te vermel-

den.

Een reserveparachute

heeft tot doel om een parachu-

tist die in de één of andere noodsituatie

verkeert

veilig op moeder aarde terug te bezorgen.

weer

Dat hij echter

ook de oorzaak kan zijn van een bloedige hoofdwond bij een garagemonteur

zal wat minder bekend zijn, denk ik.

Het navolgende verhaal zal het echter bewijzen.

Een auto heeft zo nu en een onderhoudsbeurt zo ook de mijne.

Ik leverde hem, na afspraak,

tijd af met mijn hele para-hebben-en-houden kofferruimte

wel te verstaan,

nodig, keurig op

erin,

in de

want dat is een onmisbaar

onderdeel in het verhaal.

Enfin ...

de auto werd keurig nagekeken en toen ik

hem 's avonds ging ophalen, moest ik even apart komen. Kort daarop verscheen lende pleister

een monteur met een nogal opval-

op zijn hoofd. Hij lachte eens en vertelde

toen het één en ander.

Om de reserveband

te controleren

teur - in de kofferruimte

moest hij - de mon-

zijn, maar die lag, zoals gezegd,

vol met mijn paraspulletjes.

Geen probleem,

gewoon er-

uit halen. Dit ging goed tot de reserveparachute.

Elke

para weet, dat je met je tengels van een ripcord moet afblijven,

tenzij in de lucht. Voor een leek is dat, geloof

ik, de enige plek waaraan je hem kan verplaatsen. ook hier en het gevolg is makkelijk te raden.

een oproep van de redaktie Aan de titel: "door schade en schande wordt men wijs" kunnen velerlei verhalen en geschiedenissen worden verbonden.

chute, die gelukkig een goede springkracht losgetrokken,

Het kunnen ervaringen van jezelf zijn of je kunt iets hebben gehoord of gelezen en waarom zou je die niet aan je medeleden vertellen! Je leest dan eens iets van anderen. Schrijven van dergelijke verhaaltjes is makkelijker dan je denkt. Leuk of minder leuk het maakt allemaal niets uit. Mogelijk kan er zelfs wat uit geleerd worden. Dat die verhalen bestaan weet ik uit ervaring zoals bijvoorbeeld dat verhaal over een para uit een naburig land die vertelde dat hij keurig stabiel in de lucht lag maar dat die bak onder hem steeds maar draaide! ! K. S.

sportparachutist

De pilot-

heeft, werd

sprong omhoog in het gezicht van de niets-

vermoedende monteur,

die op zijn beurt reageerde

door

het hoofd schielijk terug te trekken en met datzelfde - hoofd tegen de afsluitklem

Ik ben ervan overtuigd dat vele van dergelijke gebeurtenissen onder de leden van de KNVvL bestaan. Neem de pen eens op en schrijf eens iets in de "Sportparachutist"! Het blad zal dan mogelijk nog meer aan persoonlijkheid winnen!

aanknalde.

Dat dit toch wel ta-

melijk hard is gegaan, bleek wel toen die klem verbogen was. Gelukkig viel de wond nogal mee, zodat we er maar eens hartelijk

om hebben gelachen.

Al met al vond ik een volledig geopende reserve

de achterbank. Wat ik er nu van geleerd heb is, dat je nooit je kostbare parachute

ergens moet laten slingeren,

gebouw, niet op de dropzone of hangar,

niet in het clubniet in je auto,

kortom nergens.

Herman Boerman

Voor wat betreft de poststempels met para-afbeeldingen is het een andere zaak. Er bestaan geen mondiale catalogi - dus je moet zoeken. Hetzelfde is dit het geval betreffende de poststukken oftewel enveloppen. Tentoonstellingen ruilbeurzen en veilingen - prachtig, als het weer zo slecht is dat er niet gesprongen kan worden. De postzegels kun je rangschikken op land of motief, sport, militair of ruimtevaart. De stempels en enveloppen kun je toevoegen". Voor zijn eigen verzameling zoekt Jim postzegels en poststukken met afbeeldingen van parachutes, zowel sport als militair. Geen ruimtevaart. Om aan deze zaken te komen verzamelt hij weer stickers, speldj es, wings, badges enz. Heeft u iets met para-afbeeldingen, zoals: stempels op enveloppen, clubenveloppen, brieven die per ballon zijn vervoerd of per para (of parachute) gedropped, eerste dag-enveloppen of zogenaamde raketpost. Alles is welkom bij onze verzamelaar! Als er maar vrije-vallers, parachutes of duidelijke paratekst op staat. Uiteraard wil Jim ook graag z. g. ruilmateriaal (badges, speldjes, stickers enz.). "Maak je nu weleens vreemde dingen mee of zijn er bijzonderheden die je opvallen in je verzamel-toestanden?"

doe meer met je sport!

Jim: "Als je een postzegelhandelaar bezoekt en je zegt dat je verzamelaar bent dan kijkt hij VRIENDELIJK. Als je zegt dat je motiefverzamelaar bent kijkt hij BEDENKELIJK. Zeg je dan nog dat je motief bestaat uit parachutes dan kijkt hij helemaal niet meer en TIKT TEGEN ZIJN VOORHOOFD.

De Senior-para, lid van de VPCT, postzegelverzamelaar JIM HUIZINGA heeft dit dan ook gedaan! Het verzamelen van postzegels zat altijd al in het bloed van Jim. Een artikeltje in onze Sportparachutist (september 1974) bracht verandering in de verzamelwoede van de V'PCT-er. Ene Dr. Charles E. Pugl zocht namelijk parapostverzamelaars - toen was het hek bij Jim van de dam oftewel het postripcord getrokken. Genoemde Dr. Pugh is redakteur van het blad LET's TALK PARACHUTES. In dit tijdschrift vermeld hij behalve catalogusnummers van postzegels enz. ook de namen en adressen van alle mensen die parapost verzamelen. Op dit ogenblik zijn er vierenvijftig leden die deze zeldzame para-post-hobby beoefenen. Jim heeft met een aantal van deze mensen regelmatig schriftelijk kontakt.

19, ~

!Es=!!EE

Ic::l ~

Alles wat deze mensen vinden sturen ze aan hem terwijl hij alles wat in ons land voorhanden is naar Zweden, Amerika, Engeland en Duitsland zend. Onregelmatig is er nog een binding met Frankrijk en een aantal andere landen. Helaas ontbreken er de z. g. totaal-verzamelaars uit Oost-Europa, het Midden-Oosten en Afrika. Op mijn vraag aan Jim "hoe alles nu in een dergelijke verzameling georganiseerd is" antwoordde Jim als volgt: "Alle postzegels ter wereld zijn gecatalogiseerd. Kr zijn een aantal catalogi zoals Michel (Duits), Scott (Engels), Yvert (Frans) enz. Het is in het begin een behoorlijk karwei om alle boekwerken door te nemen om te zien in welke serie van een land een parachuutje te zien is. Op dit moment heb ik alle series die bekend zijn - op één na (die van het Sultanaat Oman) in huis. Bovendien zijn er nog een aantal veldpostzegels bekend uit Zwit se rland en Polen die niet in mijn kollektie zijn. 16

VUf WflfMlISff.ASCH

.••• FtE"l'\1

20 sportparachutist

(1_=~

-=~:LOD-MOSRAU

(~-:-ARA~:UTIST

OL YMPIC GAMES MOSKAU

'" jllLY

Uh .. s:

~ os t.e

':' h i a t'\ re :~>ta-n te

S.S ..S.h ...

AIlGIlST 1 9 S $

1'1H1Hll . PARA'410N '..

Toch - is er één uitzondering. Een postzegelhandelaar in Apeldoorn kijkt werkelijk voor mij uit naar zegels en enveloppen, evenals hij zoekt naar helicopter-afbeeldingen voor een vroegere commandant van de vliegbasis Deelen. De man had onlangs een aantal enveloppen gevonden met het stempel "Koopt"bevrijdingssigaretten. Stichting 1940 - 1945. " Deze kwamen uit een kollektie van een verzamelaar die uitsluitend poststukken verzamelde waarin deviezen werden gesmokkeld in de jaren na de tweede wereldoorlog toen er nog Nederlandse militairen in het voormalige N. O. Indië waren. Een ander voorbeeld. Niger, een vroegere Franse kolonie, heeft een normale zegel met een parachute-afbeelding. Dan komt er een handelaar met een ongetande zegel met dezelfde afbeelding. Wat blijkt? Staatshoofden en hoge ambtenaren krijgen van de staat deze zegels zoals in de Franse tijd. Leve de vrijheid oftewel Vive la Liberté. De Russen kunnen er ook wat van. Er is een zegel met meerdere open koepels. Een open parachute op de voorgrond heeft onderbroken hanglijnen door de koepel van de zich op de achtergrond bevindende parachute. Artistieke vrijheden van de tekenaar, denk je dan. Wat gebeurt er nu? Een Zweed heeft deze zegel en een zegel waarbij de hanglijnen niet zijn onderbroken.

Welke is nu de goede en enig juiste door de Staat bedoelde zegel? Ik heb de eerste. De Chinezen doen het ook fraai. Moet je je eigen postzegel knippen van een driemanssterretje uit een groen stukje papier met daarop nog open en zich opende koepels. 't Is toch zonde hé" Tenslotte heeft Jim Huizinga nog een advies aan die mensen die deze hobby ook wensen te beoefenen. Als men ooit een parapostzegelverzameling gaat aanleggen neem dan vanaf het begin KOMPLETE SERIES. Nooit een enkele zegel. Deze heeft nauwelij ks waarde en is slecht of totaal niet te verhandelen. Ons artikel zou niet kompleet zijn zonder de adressen van Jim en Dr. Pugh te vermelden. Jim Huizinga A. v. d. Meerstraat 6 7555 LD HENGELO Dr. Charles E. Pugh 623 South Henderson Fort Worth Teas 76104 USA

Karst Sikkens

Red.:

Senior Para's WIJ

verwachten

u op 19 mei a.s. (09.30 uur) in Zutendaal

sportparachutist

'Q75

?::~~~

PARACENTRUM NOORD

HOOGEVEEN

kunnen nu een goed en snel klimmend vliegtuig bieden, hebben geen problemen met hoogtebeperkingen, voor PA-springers staat een grindbak ter beschikking, de springprijzen liggen op hetzelfde niveau als elders en bij ons bestaat nog de mogelijkheid tenminste 3 à 4 sprongen per dag te maken. Voor kampeerders of caravanners is wel een plaatsje te vinden op het erf van de boerderij waarbij ons springveld is gelegen of op een camping in de buurt van Hoogeveen. Hebt u plannen om bij PCN één (of meerdere) sprongetje(s) te maken en het weer lijkt niet al te best, bel ons dan even in het clubhuis. Telefoon: 05280 - 71150. U bent van harte welkom! J oeke de Jong

Sinds februari j.l kan Para Centrum Noord zich ook scharen onder de clubs welke in het bezit zijn van een 4 persoons Cessna 182, waarmee de mogelijkheden om in het Noorden van ons land, en met name in Hoogeveen, ook uit een goed vliegtuig te springen aanmerkelijk zijn verbeterd. Bij velen onder u zal bekend zijn dat PCN reeds 2 jaar in het bezit is van een eigen vliegtuig, een Cessna 172, doch zoals een ieder ook weet heeft dit type vliegtuig z'n beperkingen. Toch heeft de trouwe PH-MIE veel voor de vereniging betekend. De problemen welke in het verleden regelmatig met het huren van een vliegtuig optraden, waren nu voorbij. De continuïteit was gewaarborgd. Het langzaam stijgende niveau van de vereniging, PCN is nu ongeveer 6 jaar bezig op Hoogeveen, en het naderende einde van de PH-MIE, was echter voor het bestuur aanleiding reeds in 1977 stil te staan bij de vraag: "Welk vliegtuig na de PH-MIE". Er werd een jaar lang door een speciale vliegtuigcommissie een onderzoek ingesteld naar de beschikbare en geschikte vliegtuigen, welke kwa kosten binnen de financiële mogelijkheden van PCN lagen. Zo werd o. a. de Poolse Wilga, waarover in de Sportparachutist van november 1978 een artikel werd geschreven, tijdens een Open Dag te Hoogeveen uitgeprobeerd. Uiteindelijk viel, na de vele voor's en tegen 's tegen elkaar te hebben afgewogen, de keuze op een Cessna 182 "Skylane ". Een type vliegtuig dat reeds bij 3 andere verenigingen in gebruik is. Eind 1978 werd tot de definitieve aanschaf besloten en wij kunnen nu ons vliegtuig presenteren. Een prettige bijkomstigheid was, dat wij zelf de registratieletters mochten bepalen en dat was uiteraard niet zo moeilijk. Het vliegtuig kreeg als registratie mee PH - Para Centrum Noord (PH-PCN) (Misachten is u nu de kop van dit artikel duidelijk) . Wij hopen dat u de weg naar het voortreffelijke en rustige land van Bartje nu gemakkelijker kunt vinden. Wij

Op 9 februari j.l hield de P. C. H. haar jaarlijkse Algemene Leden Vergadering nadat deze in verband met zeer slechte weersomstandigheden reeds eenmaal was uitgesteld. Ook nu waren de weersomstandigheden niet ideaal en de opkomst van de leden daaraan evenredig. Toch is er nog wel leuk vergadert en zijn er ook nog enkele spijkers met koppen geslagen, o. a. het organiseren van een springweek wat in principe zal plaatsvinden in de periode tussen 15/7 en 15/8. Deelname staat ook open voor leden van andere verenigingen en daarom misschien wel interessant omdat de P.C.H. vliegt met een Do-27. Nadere bijzonderheden volgen zo spoedig mogelijk, maar mocht u interesse hebben laat het dan even weten bij onze secretaris. Voor het weekend 26-27 mei zoeken wij een instructeur (eventueel met 1 of 2 hulpinstructeurs) om het clubgebeuren draaiende te houden, zodat onze eigen kern kan deelnemen aan een groeps-precisie wedstrijd elders in W-Duitsland. Ook hiervoor gaarne opgave bij onze secretaris. Het bestuur wat het komende jaar de club draaiende mag houden ziet er als volgt uit: Voorzitter P. A. van Koesveld 2e Voorzitter M. Sievers-Ahlden Secretaris S. van der Graaf Penningmeester H. D. S. Sievers Alg. Leden W. de Boo A . J. van Oosten Materiaal comm. A . J. Ebbeling H. Wollerich Hopende op een goed springjaar , u in de toekomst ook eens op Lohheide te zien. Hans Stelwagen sportparachutist

te land, ter zee

Exit.

en in de lucht Naast de militairen van het KORPS COMMANDO-TROE PEN (waarover wij binnenkort een uitvoerige reportage hopen te maken) beschikt de nederlandse krijgsmacht eveneens over PARA-GETRAINDE MARINIERS. In het jaar 1968 werd er bij de Koninklijke Marine op zeer beperkte schaal gesprongen en wel door mariniers die in opleiding waren voor commando. Het springen op grotere schaal begon in 1976. In dat jaar werden ca. 1800 sprongen uitgevoerd, de jaren daarna verdubbelde dit aantal steeds. Het merendeel van de opleidingen vindt thans plaats op het "Cent.re du Parachutage" in het Belgische Schaffen. Dit gebeurt in het kader van een uitwisselingsprogramma waarbij Belgische paracommando's in ons land een amfibische opleiding krijgen. Het parachutespringen gebeurt bij het Korps Mariniers op vrijwillige basis. Vanuit de leiding worden deze para-opleiding echter wel gestimuleerd. Zo is het mogelijk dat je in dit korps mensen tegenkomt die zowel commando, kikvorsman en para zijn. Vandaar onze kreet: te land, ter zee en in de lucht. .

Kikvorsmannen.

In de zeer nabije toekomst hoopt men steeds meer de vrije-val in te voeren. Dit heeft "operationeel gezien" een groot aantal voordelen. Op dit ogenblik zijn er ca. 500 getrainde para 's. Ook wordt er regelmatig Fokker F-27M Troopship.

in ons land gesprongen en wel uit een

In België springt men de eerste sprongen uit -een ballon en later uit de grote Hercules. Zijn de weersomstandigheden te slecht dan wordt er uitgeweken naar Pau in Zuid-Frankrijk. (Het opleidingscentrum voor de franse militaire para 's). Als para-coördinator fungeert de Sergeant KESSEL terwijl één der instrukteurs de ons wel bekende Dirk OTSEN is. Deze twee mensen zul.len ons regelmatig op de hoogte houden van de aktiviteiten op springgebied van onze "zee-soldaten". KS sportparachutist

Plons Foto's:

. Fotodienst

Kon. Marine. 19

•

vereniging para-

centrum teuge Russische UT-15 (rood-blauw) met ripstop reserve in Mini -system

1. 725,--

25 ft. Lopo-reserve (security), release (nooit gebruikt)

650,--

f f

625,--

f f

75,--

4 line-

Hitek 2000 (nieuwste model) drie maanden gebruikt Barigo-hoogtemeter

(borst-reserve)

Franse hoogtemeter een kastje

plus stopwatch in

Relatief pak HANS BERCLOUW Brediusweg 6 BUSSUM tel. Strato-c1oud parachute slechts 100 sprongen kleur: rood-geel-zwart

75,--

De heer G. Borgonj e

bouwjaar 1977 (Invader) evt. met bag.

JOEKE DE JONG Nepveulaan 154 ZEIST tel. 03404-50690 (na 18.00 uur)

HARRY JANSEN Otto van Ta-vernestraat ENSCHEDE Papillon in Mini-system met 24 ft reserve-koepel

De heer J. F. Molenkamp Mevrouw S. I. M. MeijerMiltenburg De heer K. Meijer De heer W. W. D. Groenewold De heer H. Asselbergs De heer H.J. Verbeek

75,--

02159 - 10232

Stratoflyer (blauw) met hand-deployed pilot chute 26 ft lopo-reserve koepel Piglet koepel Cheapo reserve-koepel 24 ft reservelkoepel

Bestuur Op 27 januari 1979 werd door de VPCT haar algemene jaarvergadering gehouden. Op deze vergadering werden enkele nieuwe bestuursleden gekozen. Het bestuur van de VPCT ziet er dan ook als volgt uit:

f f ~

800,-600,-350,-300,-150,--

(100 sprongen)

1. 500,--

B. MOLITER Kempernerstrasse 14 5060 BERG-GLADBACH (BRD) Stratoc1oud (1979 gekeurd) Strong LOPO 26 ft Starlite-tandem-system Prijs:

2.400,--

HEIN CANNEGIETER van Eeghenweg 2 OOSTERBEEK tel. 085-335311

Secretaresse Penningmeester Organisatie demonstraties Materiaal commissaris Coördinator instructiegroep Gebouwen commissaris

Longweekends Besloten is geen longweekends meer te houden. Hiervoor komt in de plaats incidenteel (regelmatig) springen op donderdag- en vrijdagmiddag gedurende de maanden april t/m september 1979. Dus bij mooi weer het clubhuis bellen 05763-604 en daar zal worden bekend gemaakt of er wordt gesprongen. Para-vliegers Door de vliegers van de VPCT (allen lid van de ENVvPV) werd op de vergadering het volgende bekend gemaakt. De vlieger groep voerde in 1978 totaal ± 1250 vluchten uit, waarvan 70 demo's. Stel de gemiddelde drophoogte op 4500 voet en de gemiddelde demo afstand op 60 km dan komen we op één vlucht naar 6300.000 voet d. i. 2100 km hoog en één vlucht met een lengte van 4200 km d. w. z. heen en terug Alicante. Relatiefspringen

Voorzitter

op Teuge

In het begin van 1979 werd op Teuge de eerste poging voor een tienmansster ondernomen. Deze poging werd voorafgegaan door een aantal zevenmansformaties uit twee Cessna 's. Bij de tienmans-onderneming werden de problemen groter. Het is n.l. niet zo eenvoudig drie Cessna's met drie koelbloedige piloten en tien ervaren relatievers te bemannen. Desalniettemin op 14 januari j.l. was het zover . tien leden van de VPCT klaarden het net niet. Het werd een achtmans-formatie. Nu dagen wij iedere club in Nederland uit eerder dan ons de tienman te "leggen". Waarschijnlijk

bent u al te laat maar "je weet maar nooit".

Zo moest de tienman slagen: SST-RACER 1979 Zwarte CRUIAIR 26 ft. LOPO bestuurbare reserve Totaal nog geen 50 sprongen!

1979

HERMAN LEYTE de Kempenaar 31-17 LEL YSTAD Tel. 03200-40059 (alleen in de weekends)

Veel succes.

IN DEZE RUBRIEK KUNT U GRATIS UW ADVERTENTIE PLAATSEN. Sonja Meijer-Miltenburg 20

sportparachutist

~------------------~==============~==-~

duizend sprongen springers

\ Charlie maakte zijn eerste sprong op Hilversum in 1967. Zijn 1000ste sprong maakte hij in oktober 1975. Nu heeft hij ruim 1500 sprongen. Er zijn twee verhalen over Charlie die hem aardig tekenen. De eerste gaat over een sprong bij de Afcent Paraclub in 1970. Na een malfunction kreeg hij daar een lijnover op zijn reserve. Het was maar één lijn, maar het hield wel in dat hij veel te hard naar beneden ging. "Koel" bekeek hij 'de' lijn en zag dat er vlak boven de connector een zwakke plek zat. Hij greep de lijn, zette zijn tanden er in en wist hem door te bijten. Sindsdien draagt vrijwel iedereen een mes bij zich. Dat gaat makkelijker dan met je tanden. Het tweede verhaal gaat over de wing die Icarus in die tijd bezat. Charlie wilde het ding proberen. Bert Wijnands waarschuwde hem dat hij soms wel soms niet openging. Inderdaad ging de wing niet open. Direct na de (reserve) landing en het vouwen van de ring ging Charlie weer met de wing omhoog. Hij moest en zou er onder hangen. De wing hield zich aan zijn statistieken en ging open. Ook Charlies sportieve doorzettingsvermogen is vermaard. Zo trainde hij zich een - korte - periode suf. Dat was in 1976. En niet zonder resultaat; hij werd dat jaar op alle drie de onderdelen, precisie, stijl en overall, achter de toen in ieder geval nog onoverwinnelijke Jaap Havekotte tweede, dus eigenlijk een beetje eerste. ELLEN BUSSEMAKER is het meisje met het meeste aantal sprongen in ons land: rond de 1550. Haar 1000ste maakte zij begin mei 1976. Charlie Schuilenburg mag een doorzetter zijn, Ellen doet nauwelijks voor hem onder. Want hoe geëmancipeerd iedereen tegenwoordig ook schijnt te zijn, het feit dat je een meisje bent maakt het niet eenvoudiger.

Deze keer twee 1000-sprongen-springers met wie de schrijver van deze rubriek (alweer) veel heeft meegemaakt: Charlie Schuilenburg en Ellen Bussemaker. Hoewel dames over het algemeen voorgaan, houden wij toch maar vast aan de "ancienniteitsregel". Derhalve eerst Charlie.

Charlies grootste verdienste is natuurlijk geweest dat hij schrijver dezes in 1971 heeft ópgeleid en hem er toe heeft verleid om door te gaan met springen. Charlie behoort niet alleen daarom, mijn inziens tot de beste instructeurs van ons land. Wat niet wegneemt dat hij hetzij door een grillig lijntje door zijn karakter hetzij door zijn behoefte aan avontuur niet bijster honkvast was. Hij was aan vele clubs verbonden en stichtte zelfs een springcentrum op Curacao. Charlie was een van de weinige commando's die in zijn vrije tijd ècht leerde parachutespringen. Hoewel hij dus door de week keurig in de rij en op de maat aan een static line een Friendship uitmarcheerde, leidde hij in de weekeinden als volleerd sportspringer leerlingen op en sprong hij zelf op hoog sportief niveau. Na een onderbreking van enkele jaren is hij nu weer ruim twee jaar terug bij het KCT waar hij dan toch echt in de instructiegroep werd opge~omen. Bij clubs is Charlie dan ook nauweli~k~ meer te zien. Dat komt weer als hij zijn para-Instructtejaren bij het KCT er op heeft zitten. sportparachutist

Maar het fenomeen Bussemaker trok zich er weinig van aan, mokte wel zo nu en dan, maar legde elke week of maand het inkomen van die periode op tafel en ging weer omhoog tot het geld op was, zonder veel ophef, zonder veel poeha, weer of geen weer. Haar studie werd opzij gezet en banen bij uitzendbureau' s zorgden voor het springgeld. Zo werd Ellen Nederlands eerste vrouwelijke instructrice, Nederlandse eerste 1000-sprongen-springster en maakte zij zelfs deel uit van de ploeg in 1975 waaruit het eerste Nederlandse relatiefteam zou voortkomen. Helaas kwam zij er niet in. Zij beperkt zich nu tot haar 'oude' stiel: instructie. En dat doet zij niet normaal, nee, dat gebeurt bij drie clubs tegelijk. Haar diensten draait zij bij Icarus, de PCMC en de PCN. Haar eerste sprong maakte Ellen in Lille in 1969. Haar beste wedstrijdresultaat was 14e bij de nationals van 1976. De grootste formatie waar zij inlag was een 15-mans cluster bestaande uit 12 meisjes en drie jongens. De plaats: Pope Valley in 1977. Haar gekste ervaring deed ze ook in Californië op, namelijk in Parish Valley (bij Elsenore) afgelopen herfst toen wij een echte noodsprong moesten maken op 1100 voet, omdat het vliegtuig onklaar raakte. Ze hing nog boven de 1000 voet, omdat het vliegtuig (een Beech) met volle kracht doorvloog. Hein Cannegieter 21

nederlandse kampioenschappen parachutespringen 1979 Zoals bekend zal zijn worden er van 16 tot en met 23 juni a. s. de Nederlandse kampioenschappen gehouden op het vliegveld Teuge. De inschrijvingsformulieren zijn inmiddels aan de verenigingen verzonden. Individuele leden 'kunnen deze schriftelijk aanvragen bij het Afdelingssekretariaat. Men kan zich inschrijven voor de volgende wedstrijdonderdelen: A. acht precisiesprongen f 150,-B. vier stijl-sprongen f 110,-"': C. zes relatiefsprongen f 180,-De inschrijvingskosten bedragen f 50, --. De week vóór de NKP79 is er op Teuge een mogelijkheid om te trainen.

FEDERATION

1979

INTERNATIONALE

SPORTING CODE Section 5

REGULATIONS FOR SPORT PARACHUTING Verkrijgbaar

bij de KNVvL/Afd.

PARA.

Door overmaking van f 5, -- op postrekening 179618 t. n. v. KNVvL - Den Haag volgt z. s. m. toezending. Op het strookje

instrukteursconferentie

AERONAUTIQUE

gelieve u te vermelden

"T. g. v. afd. PARA - Sporting Code."

Op deze conferentie zijn een aantal beslissingen genomen, over een aantal zaken die ons allen aangaan. Aantekeningen A t/m D M. Lv. 1 juni 1979 zijn de nieuwe eisen voor de aantekeningen A t/m D van kracht. (Zie: SPORT PARACHUTIST , jaargang 7, nummer 2, 1 november 1978, blz. 10). Op 1 juni worden alle huidige aantekeningen "automatisch" overgenomen op het nieuwe inlegvel. Bijv. : heeft u nu aantekening C dan krijgt u op het nieuwe inlegvel ook C. In de periode van 1 juni tot 31 december 1979 moeten dus alle inlegvellen zijn "omgeruild". Bijzondere aantekeningen Betreffende de bevoegdheid tot "het uitvoeren van relatiefsprongen" ontstaat na 1 juni a. s. een wijziging. Men dient dan in het bezit te zijn van aantekening B, thans is het C. Blasthandles en velcro-tape ripcords Na 1 juni mogen er op de reserve-parachutes GEEN blasthandles en velcro-tape ripcords meer bevestigd zijn. Sguare-reserves Deze reserve-parachutes mogen nooit bevestigd worden in een container welke op de borst wordt gedragen. Volgens de huidige regels mogen deze squares ook ALLEEN gevouwen worden door valschermtechnici die daarvoor bij de fabrikant, PARA-FLIGHT, een speciale opleiding hebben ontvangen. Zover bekend zijn dit thans: Ellen Bussemaker , Harry Kuipers en Eddy Kahn, Sprongen op grote hoogte De TC (met name Eef de Wekker) is bezig om een regeling te treffen voor het ondergaan van tests in drukkamers bij het Luchtmacht Geneeskundig Centrum. Bent u geihteresseerd? Neem eens kontakt op met de TC.

GEBOREN 29 maart 1979 HENRI ALEXANDER zoon van HANS en ANJA ELIAS Nieuwstraat 5 1601 JJ ENKHUIZEN VAN HARTE GEFELICITEERD.

Leden - die in het bezit zijn van de Sporting Code kunnen de aanvullingen c. q. wijzigingen (zoals vastgesteld op de in januari j.l. gehouden FAI/CIP vergadering) gratis verkrijgen bij de club-sekretaris. Individuele leden (d, w. z. die leden welke niet zijn aangesloten bij één der verenigingen) kunnen dit SCHRIFTELIJK aanvragen bij de Afdelings-sekretaris.

f.a.i.-sportlicenties De FAI-licenties kunt u ALLEEN op de volgende wijze verkrijgen: a. tijdens de dag-uren afhalen bij de receptie van de KNVvL, Jozef Israëlsplein 8 in Den Haag; b. door overmaking van f 7,50 op postrekening 179618 t. n. v. KNVvL - Den Haag. Op het strookje gelieve u te vermelden: "t. g. v. Afd. PARA betreft FAI-licentie PARA-1979".

kontributies Ca. 35% van de leden heeft de contributie 1979 nog niet betaald! Deze leden zullen met ingang van heden uit het ledenbestand worden verwijderd. Door deze nalatigheid heeft u (dus de niet betalende leden) wel ontvangen: 3 x Sportparachutist en was uW. A. -verzekerd. Deze kosten moeten NU door UW MEDELEDEN worden betaald! Is dit rechtvaardig? WEES SPORTIEF en betaal VANDAAG uw kontributie nog, want aan het eind van deze week zijn wij genoodzaakt om nog hogere kosten te voorkomen de "niet-betaald hebbende-Ieden" af te melden!

leerl ingen-pakket Elk nieuw lid ontvangt door bemiddeling van zijn/haar secretaris(secretaresse) een plastic-afdelingstas lnhoudende: HANDLEIDING VOOR DE ADSPIRANT SPORTPARACHUTIST(E) REG ELING VALSCHERMSPRINGEN BASIS VEILIGHEIDSREGLEMENT REGLEMENT VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN eventueel VERENIGING-INFORMA TIES. sportparachutist

wedstrijdkalender (om NU in uw eigen agenda over te nemen!!!)

augustus 17 t/m 19 augustus open precisiewedstrijd voor leden van alle verenigingen op het afspringterrein van de EERSTE NEDERLANDSE PARACHUTISTEN CLUB. 18 augustus relatiefwedstrijd FL YING DUTCHMEN.

georganiseerd

door de

18-19 augustus open precisiewedstrijd + viermansrelatief georganiseerd door het PARACENTRUM NOORD. 22 augustus tot 2 september WERELDKAMPIOENSCHAPPEN RELA TIEFSPRINGEN OP HET VLIEGVELD CHA.TEAUROUX (Midden-Frankrijk). 25 - 26 augustus clubkampioenschappen ICARUS (uitwijkdatum 1-2 september).

Deze Iraale zes-kleurige 12 cm brede sticker kunt u verkrijgen bij uw clubsekretaris of bij de Afdeling PARA-KNVvL. Prijs, slechts f 1,--

september 5 - 10 september precisie- en stijl-wedstrijd om de Adriatic Cup (tweejaarlijkse officieuze wereldkampioenschappen PA en stijl), Portoroz, JoegoslaviĂŤ. 8 - 9 september Frankrijk.

mei 19-20 mei de jaarlijkse precisiewedstrijd voor de senioren-para's op het vliegveld Zutendaal, georganiseerd door de AFCENT PARACHUTE CLUB.

19/20 mei - Weinpokal-wedstrijd in individuele en driemans-groepsprecisie (vijf sprongen), Vliegveld Neustadt/ Weinstrasse - Ortsteil Lachen - Speijerdorf (BRD)

PARACLUB

groepsprecIsiewedstrijd,

Chartres,

14 t/m 16 september "De drie dagen van Straatsburg" groepsprecisiewedstrijd, Straatsburg, Frankrijk.

november 1 t/m 4 november "Coupe d'Automne" wedstrijd, Chambery, Frankrijk.

groepsprecisie-

24-25 mei de jaarlijkse precisiewedstrijd voor alle springers met een RAM-AIR parachute op het springterrein van de PARACLUB FLEVO (uitwijkdatum 26-27 mei) 24 t/m 27 mei clubkampioenschappen LANDSE PARACHUTISTEN CLUB.

EERSTE NEDER-

juni 2 juni A-kampioenschappen DUTCHMEN

voor leden van de FLYING

3-4 juni (Pinksterdagen) de jaarlijkse Coupe Maarsseveen een voor iedereen openstaande precisiewedstrijd op het strand van de Maarsseveense Plas (bij de speeltuin aldaar), georganiseerd door de PARACLUB ICARUS. 2 t/m 4 juni open clubwedstrijden - georganiseerd de VERENIGING PARACENTRUM TEUGE 9 juni B-kampioenschappen DUTCHMEN.

door

voor leden van de FL YING

16 tot en met 14 juni NATIONALE KAMPIOENSCHAPPEN PARACHUTESPRINGEN OP HET VLIEGVELD TEUGE (informatie elders in deze editie). sportparachutist

tot ziens bij de wedstrijden 23

boeken-nieuws Vervolgens

verscheen

er een nieuw boek van Pat &

Jan Works over het relatiefspringen UNITED WE FALL. Over enige weken zullen bij de PARA-SHOPS een aantal nieuwe para-boeken

In de eerste

verkrijgbaar

plaats verschijnt

er het prachtige

en nog veel meer over

RELATIEFSPRINGEN" . Elke relatiever

zijn.

"ALLES ...

...

kan uit dit boek nog veel leren.

groot

formaat fotoboek SKIES CALL 2 van ANDY KEECH. De meest fantastische

kleurenplaten

zijn in dit boek op-

genomen. In totaal 148 foto's in kleur .....

opgenomen

in 136 pagina's.

De vijf meest uitverkoren

foto's zijn eveneens als

poster uitgevoerd. Helaas kunnen wij een paar foto's in zwart/wit

laten zien.

Een boekwerk dat in de kast van elke para thuishoort.

Omdat de boeken nog naar Nederland moeten worden verzonden kan de juiste prijs van de boeken nog niet exakt worden aangegeven.

Vraagt informatie bij de Para-shops.

sportparachutist