SP 1979 8(2)

Officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Jaargang 8 - nummer 2 - 1 november 1979

sportparachutist TWEEMAANDELLJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Jaargang 8 - nummer 2 - 1 november 1979

1__

Eindredactie: Karst Sikkens

i"_h_OU_d__

Voor copy, foto's enz. zorgden deze maand Ben van den Belt, Henk Beuzel, Michel Bizot, Johan Bronsveld, Jan de Bruijne, Hein Cannegieter Koos Groeneveld, Jim Huizinga, Joeke de Jong, Rob Klop, Frits Molhuijsen, Rijksluchtvaartdienst, Wilma Sikkens, Jan Sikking, Jan van Veen, Wim Velthuizen, Ike van de Wetering en Bert Wijnands.

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

Zonder schriftelijk toestemming van de redactie mag niets

van de inhoud worden overgenomen.

Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGENHET BLAD GRATIS.

1.

2.

3.

4.

5/6

Static-line sprong. Foto: Jan Sikking Inhoud Para-varia Informatie uit het hoofdbestuur. Te koop aangeboden equipment.

Hein ingesprek met de wereldkampioene parachute springen Jackie Smith.

7 t/rn 10 Wereldkampioenschappen relatiefspringen in Frankrijk.

Advertenties: Advertentietarieven op aanvtaag.

Verschijningsdatum: 1 jan. , 1 mrt, 1 mei, 1 juli, 1 september en 1 november.

Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande

~

-$~=== KONINKLLJKENEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur: W. A. Velthuizen E. T.H. Wijnands P. Santegoeds H. Cannegieter H. Verheek H. A. Elias C.A. T. Pellens K. Sikkens

-

voorzitter vice-voorzitter algemene zaken voorlichting sport en instruktie algemene projekten algemene projekten algemene projekten secretaris tvs afdelings bureau

Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Isra毛lsplein 2596 AS 's-Gravenhage.

Lidmaatschap Alle leden f 60, -- per jaar, Het inschrijfgeld melding f 4, --.

8,

na 1 juli

11.

12.

13.

14.

15.

16/17.

18/19.

20/21.

22.

23.

24.

f

Cone- Lock weer geaktiveerd.

Karel Zee - de winnaar van de Tom Verschoor bokaal 1979.

Flying Dutchmen op zomerkamp.

Financi毛n.

Rijksluchtvaartdienst - aangelegenheden.

Buitenlandse para-ervaringen.

Paracentrum Noord.

Tien jaar VPCT Reaktie van onze vorige voorzitter op de Klu OPEN DAG Duizend sprongen springers.

Kontrasten --- Ben van den Belt.

33, --.

voor leden bedraagt bij aan-

Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings secreta riaat (d. t. v. de clubsecretaris).

Uw copie voor de eerstvolgende uitgave dient v贸贸r 5 november a. s. bij de eindredacteur te zijn ingeleverd.

2

sportparachutist

bestuurswijziging

para

Het nieuwe bestuur van de Cadetten Parachutisten Vereniging is met ingang van heden als volgt samengesteld: Voorzitter Hans Scherpenhuizen Paul Schmidt Secretaris Penningmeester Onno Duiverman van de Ligt Comm. materieel Comm. springen Rene Drost

varia geboren AGAATH dochter van Fred (instr.

(10 septemoor' 1979)

wijziging "vaste para-gebieden"

FD) en Jeanne

DIERSSEN

CHRETIENNE dochter van H. A. M. en R. H. CEULEMANS (PCN)

Op de lijst van vaste paragebieden dienen de volgende wijzigingen te worden aangebracht: 1. Korps Commandotroepen: Springhoogte "Rechte Heide" 7000 voet wijzigen in 10.000 voet.

2. Flying Dutchmen: Springplaats Zestienhoven met de daarbij behorende informatie "intrekken".

gehuwd Doede RUITER (vlieger

PCN) en Sonja H. POORT.

Leo van MEER (hulpinstr.

PCN) en Marja van HUIZEN.

Ouders en jonggehuwden "van harte gefeliciteerd".

kontributie De kontributiebedragen gehandhaafd op f 60, --.

blijven ondanks prijsstijgingen

Indien u geen lid van de KNVvL afdeling para wenst te blijven dient u dit v贸贸r 1 december a. s. kenbaar te maken aan de ledenadministratie, Jozef Isra毛lsplein 8, 2596 AS Den Haag. Leden van een lid-vereniging dienen lid te zijn van de eigen vereniging en de afdeling.

afscheid "In verband met mijn afscheid van de springerij aan alle bekenden: bedankt en succes! !

Peter Vorderman 11

(Wij hopen dat u ons blijft steunen! ).

telefoon Een vriendelijk verzoek van uw afdelingssekretaris om zo weinig mogelijk te telefoneren. De laatste tijd wordt er enorm veel gebeld hetgeen problemen geeft in de uitvoering van de werkzaamheden.

Meestal is er geen gelegenheid om de gegevens enz. uit een gesprek te noteren want de volgende persoon wenst informatie of iets dergelijks. Uitvoering van het besprokene werkt vertragend, terwijl de normale gang van zaken eveneens niet tijdig kan worden uitgevoerd! sportparachutist

"In verband met het stoppen met het paravliegen per 1 november 1979 dank ik allen voor het genoten vertrouwen. Binnenkort zal ik wegens het maken van een aantal grote reizen soms maanden van huis zijn. Mede namens mijn echtgenote groet ik u allen. " Fred Driessen".

3

van de hoofdbestuurstafel In aansluiting aan vorige artikeltjes heb ik weer wat puntjes naar voren gehaald, die naar mijn idee voor onze afdeling van belang kunnen zijn.

Er is nog steeds groei in de KNVvL, die het sterkst naar voren komt in de afdelingen Modelvliegtuigsport Luchtvaartkennis en Bijzondere Luchtsporten.

Deze laatste afdeling mede door de belangstelling voor het zeilvliegen (hang gliding). Daar is de groei zo sterk, dat per 1 juli j.l. een aparte afdeling Zeilvliegen in de KNVvL is opgenomen. Ze zijn nu dus op eigen wieken en los van de afdeling Bijzondere Luchtsporten. We wensen de jongste loot aan onze stam van harte succes.

Ze zullen het wel hard te verduren krijgen met allerlei regels, die nu eenmaal in ons land bestaan voor de gebruikers van het luchtruim. Voor de nieuwe afdeling dus letterlijk en figuurlijk een kwestie van vallen en opstaan.

Vooral de nieuwere ontwikkelingen met gebruik van motortjes zullen heel wat problemen geven.

De afdeling Zweefvliegen is momenteel (al jaren trouwens) bezig met plannen om Terlet helemaal intern in de afdeling te gaan runnen en los te maken van 'Den Haag'.

Het hoofdbestuu r is van mening dat dat best kan en mag, maar dat het voortbestaan wel gewaarborgd moet worden in het belang van de luchtsport , met name het zweefvliegen. Er wordt gezocht naar een bestuursvorm waarbij dat mogelijk is.

De exploitatie van vliegveld Hilversum zal ook uit handen van de KNVvL komen. Samen met de clubs wordt ook hier naar een bestuursvorm gezocht, die het voortbestaan garandeert, ook bij verliezen in de toekomst.

Dan zijn er twee commissies benoemd: de Statuten Commissie, die de grondslagen van de KNVvL en haar afdelingen up-to-date moet houden, aangepast aan de . huidige en te verwachten ontwikkeling. Dit mede i. v. m. de toenemende zelfstandigheid van de afdelingen. Dan is de zgn. Commissie Zielstra klaar met het tweede rapport inzake de efficiency van het bestuurlijke deel van de KNVvL. Dit raakt iedereen direct, want een belangrijk deel van de contributie gaat naar "het algemeen apparaat" of wel "Den Haag".

De bibliotheek, gevestigd in het Aviodome op Schiphol en beheerd door de Algemene Luchtvaart Afd. schakelt over op een ander systeem. Misscgien is er onder de lezers van dit stuk iemand, die in die bibliotheek iets voor de afdeling Para zou kunnen doen!

De NSF is ver gevorderd met plannen t. a. v. een nationaal HUIS VOOR DE SPORT", een gezamenlijke kantoor ruimte voor sportbonden, die in 1982 wordt gerealiseerd als het licht op groen staat. Het Hoofdbestuur is van mening dat we in dat geval "Den Haag" moeten verkopen en ons in moeten kopen in dat nieuwe project met eigen kantoor-, vergader- en andere zalen, met kosten drukkende factoren als ĂŠĂŠn receptie, een eigen huisdrukkerij etc. Dit gebouw zou in Nieuwegein bij Utrecht moeten verrijzen.

Overleg met de overheid m. b. t. o. a. subsidie voor o. a. de opleiding van jonge zweefvliegers heeft geleid tot een duidelijke verdeling van die pot. Voor de afd.

Zweefvliegen een grote verbetering.

Britten-Norman Islander (1969) 6862 uren "Ove rhaul " heeft onlangs plaatsgevonden.

Prijs: UK 10 45.000 John MEACOCK Peterborough Parachute Sibson Airfield Peterborough

Centre

1 Wonderhog, 3-ring release, 1 Strong 26 ft Lopo 1 Stratostar 1 Para-foil (5 cellen) 1 Jalbert Para Sled 1 X-bow Pig

hand-deployed

Charles von SURY Paracentrum Texel Tel. 02225-464/436 Double spectrum Stratostar (z. g. a. n. 150 sprongen) met soft toggles.

Piggyback container en harnas (rood, blauwen geel) Prijs: f 850,-Anita MOLENKAMP Tel. 023-261517 Stratostar met 24 ft bestuurbare reserve in Starlitetandem compleet met Hi-Teck, relatief-overall en hoogtemeter.

Prijs nader overeen te komen.

Inge van SEVENTER p/a Postbus 43, Putten.

Tel. 03211-1537

Papillon in mini -system + Reserve met hoogtemeter en stopwatch, Paraboots, leren helm, springoverall en Efa transport canvas tas.

Prijs: f 1.650,-M. MORENO Mirabelweg 91 Eindhoven.

Tel. 040 - 423858

Jim Handbury set (I! jaar oud en 100 sprongen) kleuren: bruin/rood/zwart/geel Stratostar (geel/groen) Strong Lopo (geel/zwart) Hiteck, grore relatief-overall (geel/rood-nieuw) Altimaster-hoogtemeter Donkerblauwe franse parahelm.

Prijs: f 3.500,-Lenie BOUWMAN Tel. 05750-22926

(zie tevens pag. 21)

Wim Velthuizen.

4

sportparachutist

Jackie Smith, 2030 sprongen tot Chateauroux, begon in 1971 met springen. Na 18 sprongen deed zij (aan een TU) al mee aan een wedstrijd en won die met 23 centimeter. Driemaal won zij de Engelse nationalsvrouwenprecisie. In 1974 werd zij derde met precisie in het mannenklassement en - na de WK Relatief - in 1978 derde overall, wat haar tocht naar de WK in Zagreb zeker stelde.

Jarenlang maakte zij deel uit van het Britse propaganda-Ieger-springteam, de Red Devils. "Een meisje in het team moest een nieuwe injectie geven aan de publiciteit rond het leger en het legerteam. Jaren ben ik dus een profspringster geweest, al bestond dat springen natuurlijk voornamelijk uit demo's. "

hein

cannegieter in gesprek met

jackie smith Jackie Smith, wereldkampioene WK Relatiefspringen.

precisie

en vijfde bij

Zaterdagochtend 25 augustus in Chateauroux is het duidelijk dat er een 'zwaar front aankomt. Toch begint om acht uur het eerste prehistorische vliegmonster , Noratlas genaamd, met zijn urenlange warmdraaien.

Tien minuten later komt een zeer slaperige Jan Beumer langs. "Goeie wekkers zijn die dingen", heeft hij ontdekt.

Na een half uur gaat de eerste bak brullend omhoog.

Die haalt nog 9000 ft. Ik zit met acht Viermansploegen in de tweede: 8000. De derde kan 8000 ft nauwelijks meer halen. Toch nog drie bakken geleegd. En - wat belangrijker is - alle trainingssprongen zijn af. De wedstrijd kan eindelijk beginnen. Al zou dat nog even duren, want nu volgen ruim twee dagen wind, regen, troep.

Maandagmiddag breekt de zon pas door. Hij blijft dan ook. Zoals het behoort bij een WK. Maar die twee dagen wind en regen geven allerhande mensen, eigenlijk iedereen, de gelegenheid uitgebreid met elkaar te praten, te discussiëren over trainingstechnieken, nieuwe ontwikkelingen, nieuwe ervaringen.

Het geeft je ook de gelegenheid mensen te leren kennen, mensen van wie je al bladen en boeken vol gelezen hebt: Andy Keech, B.J. Worth. Jerry Bird. Tot de categorie "sky gods" is nu ook een "sky goddess" toegetreden: Jackie Smith , uit Engeland.

Was zij als lid van Symbiosis, het Engelse achtmansteam, dat in Australië twee jaar geleden aan de WK relatiefspringen deelnam, al een opvallende verschijning (samen met een Australisch meisje was zij het enige vrouwelijke 'onderdeel' van een nationale acht"man"), haar ster ging pas goed schijnen toen zij vorig jaar de wereld stom verbaasd deed staan door bij de WK precisie en stijl in Zagreb wereldkampioen precisie te worden, vóór alle Oosteuropese en Amerikaanse profs.

En - wat ik nooit meer verwacht had - in Chateauroux zag ik haar wéér in springers spullen rondlopen: nog steeds lid van het RW-taam Symbioses, lid van de achtman, reserve voor de vierman.

In een hoekje van een zij zaal van het drink- en eetgebouw op het vliegveld, terwijl buiten de regen naar beneden gutst, zeg ik dat zij alle theoriën belachelijk heeft gemaakt over het op topniveau niet meer kunnen samengaan van klassieke en RW-onderdelen.

Jackie lacht: "Veel mensen zeggen dat relatiefspringers en precisiespringers te verschillend zijn om de juiste mentaliteit voor beide tegelijkertijd te hebben. Ik vind alletwee fijn. Precisie zou een relatiefspringer ook positief kunnen benaderen: het is relatiefspringen met het dead centre. Ik heb beide altijd erg leuk gevonden.

Stijl vind ik vreselijk. " sportparachutist

Lief -Voor veel meisjes zou het verblijf in mannenteams een probleem worden. Wellicht niet eens zozeer voor het meisje, als wel voor de mannen. Jackie - ieder die haar kent zal dit beamen - bezit de wonderbaarlijke gave altijd gewoon te zijn. Hoewel bepaald niet lelijk, zelfs uitgerust met een erg lief gezichtje, kun je bij haar betrekkelijk eenvoudig gentleman blijven.

(U weet, een gentleman is iemand die tijdens een gesprek met een aantrekkelijke vrouw tenminste één minuut met haar kan praten zónder aan vleselijke genoegens te denken. ) In Australië had ik al met haar gepraat over mogelijke spanningen, die haar vrouw-zijn in Symbiosis (what's in a name) zou kunnen veroorzaken. Toen begreep zij niet waarover ik het had. Dus nu vroeg ik er maar niet eens meer om. Op de vraag of het voor een meisje niet moeilijker is dan voor een jongen (gesteld dat zij precies even goed zijn) om in een RW-team te komen, antwoordt zij ontkennend. "Natuurlijk niet, de beste komt er in, op voorwaarde natuurlijk dat hij of zij in het team past. " En dat doet Jackie kennelijk voortreffelijk. Nieuw was wel dat Jackie die in haar privéleven manloos leek te blijven, nu een vriend bleek te hebben.

Stratostar In 1975 ging Jackie van de Papillon over op de Stratostar.

Ze won daardoor nog nadrukkelijker.

Zo nam zij dat jaar deel aan een leger-wedstrijd in Bad

5

----~-~

Lippspringe. Zij won daar met zes dead centres boven de 76 deelnemende manlijke militairen.

Later ging zij over op een Stratoc1oud. Maar daar was zij te licht voor. "Hij dweilde boven m'n hoofd, wilde niet zakken als ik dat wilde. De resultaten bleven redelijk, maar het sprong lang zo lekker niet als die vijfcel. Dus ging ik terug naar de Stratostar.

En ze kunnen zeggen wat ze willen, het blijft voor mij met mijn gewicht de beste precisiechute.

En ijzersterk.

Met die Stratostar heb ik, vorig jaar de WK precisie gewonnen.

Nu spring ik er de WK Relatiefspringen mee. Wat wil ik nog meer?"

Symbiosis Het engelse achtmans -realtiefteam, Symbiosis, ontstond in 1975. Jackie zat toen nog voluit bij de Red Devils. Door de week sprong zij voor haar brood met dat legerteam demo's en als de andere leden van de Red Devils in het weekeinde als elk hard werkende burger of mili tair van hun welverdiende rust genoten, sprong Jackie voor haar lol, zoals alle niet-profspringers.

En dat deed zij met Symbiosis. Het trainen gebeurde zeer amateuristisch, uit twee Cessna's e. d. In 1977 ging het team drie maanden naar Pope Valley.

Om mee te gaan moest Jackie uit militaire dienst, wat zij dan ook deed. In Australië eindigde Engeland in de betere helft.

De wereldkampioene met haar gouden medaille.

Uitzendbureau Na Australië meldde Jackie zich in Londen aan bij een uitzendbureau. En sindsdien werkt ze 's winters, spaart geld en springt zomers. Zo ging zij in 1978 drie maanden naar het Amerikaanse Raeford, het Mekka van de precisie- en stijlspringers.

"Precisie ging wel. Ik ging daar naar drie wedstrijden en dead centerde iedereen uit, tot en met de beste Amerikaanse springers toe.

Maar stijl bleef een puinhoop. Ik doe dat nu al acht jaar en ik kan het nóg niet. Ik kom niet verder dan series tussen de acht en negen sekonden. Als ik nog eens drie maanden alleen maar stijl doe, kom ik misschien in de lage zevens, hoge zessen, maar dan ben je nog geen wereldkampioen. Het is voor mij weggegooid geld. En ik vind het vreselijk. Het is een lange, eenzame weg. Daar ben ik niet geschikt voor.

Met relatief kun je even hard en serieus trainen en duurt het minstens even lang voor je in de top zit, maar je kunt tussendoor geweldig plezier maken: bijvoorbeeld om de zoveel sprongen iets heel raars uitproberen. Dolle pret.

En dan weer lekker aan het werk. Precisie vind ik ook leuk en spannend. Het is steeds weer anders.

God, wat zou ik blij zijn als ik nooit meer stijl hoefde te doen. Maar dat moet, als je je wilt kwalificeren voor het Engelse team dat naar de WK precisie- en stijlspringen gaat. " Afgelopen winter werkte Jackie dus weer in Londen.

"Ik heb die springloze winters nodig. Ik wil dan aan andere dingen denken. Maar in het voorjaar krijg ik de kriebels weer. Ik zoek m'n Stratostar en ben weer weg.

6

-~---_.

Dit jaar wilde ik in het viermansteam van Symbiosis.

We zijn weer drie maanden in Pope Valley geweest.

Maar door al die stijltraining was ik toch wat achterop geraakt. Ik werd dus reserve.

Maar voor de Engelse nationals bleek ik toch wel weer zo ver "bij", dat ik "gewoon" lid van de achtman werd, die hier naar toe ging.

Ik vind dit een ideale manier van leven: 's-winters werken en sparen. Zomers reizen en springen. Ik denk dat ik zo nog een poosje kan doorgaan. En als het dan moet, spring ik ook wel weer stijl. .. " WK in Zagreb Hoe ervaarde je het om wereldkampioen te worden?

Jackie: "Geweldig natuurlijk. Het was vreselijk spannend. Na de negende sprong had ik negen dead centres.

De Amerikaan Cheryl Sterns stond op 2 cm. Een Russische op 6. Ik moest dus bij die laatste sprong een DC maken. Dat lukte. " Charles Shea-Simonds later: "We zijn allemaal gek op Jackie. Zo bescheiden en zo ontzettend goed. Ze is een soort masquotte, idool van ons geworden. Die laatste sprong van haar in Zagreb, die tekent haar.

Ze had negen DC's met een paar mensen vlak achter haar. De twee dagen na die negende sprong kwamen de mannen en de stijl aan bod. Twee dagen lang moest ze natuurlijk voortdurend denken aan die beslissende sprong die ze moest maken. Een normaal mens zou dat niet volhouden.

En toen ze eenmaal na die twee dagen omhoog ging voor die tiende sprong, blesseerde een Turks meisje zich, waardoor de twee springsters vóór Jackie werden afgevlagd. Ze zag uit het vliegtuig niet dat ze werden afgevlagd, maar wel dat de twee voor haar buiten de bak landen. Veranderde omstandigheden, harde wind opeens?

Het kon van alles zijn. Met die extra onzekerheid bovenop twee dagen spanning kwam ze naar beneden, wat te hoog, hard sinkend, een nerveus DC-been, op de electronische schijf: O. 00. Iedereen stond muisstil rond de bak. Tot dat moment. Te gek. Dat is Jackie Smith. " Aldus Charlie.

En het was ook Jackie Smith die de tranen langs de wangen liepen toen het Engelse volkslied gespeeld werd en zij met de gouden medaille om haar hals op het hoogste podium stond. Jackie nu in Chateauroux: "Ja, dat was me net te veel. " Of zij weer wereldkampioen wordt? Jackie: "Niet met relatief. Dat lukt nooit. En met precisie lijkt het ook niet zo waarschijnlijk.

Straks in oktober ga ik weer werken, tot maart, en dan zie ik wel weer verder. "

leden van de afdeling para/k.n.v.v.1.

Vereniging Paracentrum Teuge Paraclub Icarus Eerste Nederlandse Parachutisten Club Paraclub Flevo Ned. Para Vereniging TU-Zeven Paracentrum Noord Flying Dutchmen Paraclub Mobiele Colonnes Cadetten Para Vereniging Afcent Parachute Club Paraclub Hohne Marine Sport Parachutisten Club Para vereniging Korps Commando troepen Individuele leden Totaal aantal sportparachutisten

397 263 254 248 234 223 186 143 140 113 104 33 8 182 2.528

sportparachutist

De Fransen om de rij te besluiten waren twee weekends naar Pau gereden en hadden daar uit de Noratlas gesprongen, 12 sprongen. Charly Baum, teamcaptain van het Franse team had ons uitgebreid gebriefed over die exit en na een lange teambespreking hadden we besloten in ieder geval de eerste trainingssprong linked te gaan.

22 Août - 2 Septembre

de derde wereldkampioenschappen relatief-springen in chateauroux (frankrijk) Het is een wat merkwaardig begin, maar waarom doen we het eigenlijk allemaal? Als deelnemer is het tijdrovend, duur, inspannend, zenuwslopend, om u de overige adjectieven maar te besparen. Wat krijgen we ervoor terug? Winnen is bij voorbaat uitgesloten, geld kost het alleen maar, roem? Hahahaha .....

Voor de meeste levert het problemen op in hun dagelijkse werk.

De voldoening zit hem dus meestal van binnen, de voldoening van hard gewerkt te hebben, dingengedaan hebben die toch voor de meeste stervelingen niet bereikbaar zijn, het pure genieten van vliegen in een team, de saamhorigheid, de collectieve inspanning niet alleen van het springen maar de totale voor bereiding.

De trips naar Frankrijk, de barbecues, het soms koude en winderige opstaan, de briefings en debriefings, de goede en de slechte sprongen.

Kortom het hele patroon van ingespannen bezig zijn.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik weet dat ik dat dan zonder u zal moeten doen, vandaar maar verder met een "verslag".

Alle ingredienten voor een goede wedstrijd waren aanwezig, woensdagmorgen de 22ste augustus.

De achtmans -competltte

In de overgang van 0 naar 210 km per uur is ieders houding en reaktie bepalend voor waar hij naar toe gaat.

Zoiets moet je eigenlijk een Lu-tal sprongen uitproberen.

Maar goed, dat zijn nu eenmaal de vervelende konsekwenties van een dermate afwijkend vliegtuig op een WK. Er was trouwens nog iets vervelend gebeurd in het team.

Op advies van de NSF werd iedereen voor we naar Australië gingen ingeënt tegen allerlei infectie ziektes.

Nodig vanwege de verre reis, de vermoeidheid met dito verlies aan weerstand etc. Frankrijk was meer gewoon.

Achteraf een kostbare vergissing. Steve Blietz was met een forse griep een tijd uitgeschakeld en maakte daarna enkele sprongen behoorlijk onder de medicijnen. Maar er waren nog enkele mensen met maag- en darmstoornissen. Allemaal niet zo goed voor de concentratie en de vorm.

.

Vanwege de dit jaar gebruikte vliegtuigen, namelijk Noratlas N 2501, met een tailgate exit een volstrekt nieuw fenomeen in de achtman. Linked-exit. Tot nu toe werden vrijwel geen linked-exits gebruikt in de achtman.

De deur maakte het meestal onmogelijk een totale 8-man linked weg te vliegen en de ervaring leerde dat 2 floaters vervolgens een linked 4 man en dan 2 divers vrijwel nooit een snellere eerste figuur gaf dan met een losse exit bereikt werd.

Maar nu zoals gezegd, een brede (ca. 2.60 m) tail van waaraf men een complete achtmans figuur kon vliegen.

Natuurlijk hadden de meeste teams geprobeerd uit een vergelijkbaar vliegtuig te trainen. De Amerikanen, de Canadezen en de Engelsen hadden getraind uit een Skyvan, de Australiërs hadden 90 (!) trainingssprongen gemaakt uit een Buffalo, de Duitsers kregen een week lang een CH-53 chopper, de Oostenrijkers sprongen uit hun leger Skyvan, terwijl ook de Chinezen, ik weet niet uit welk vliegtuig (Red. : Loem-pia-van), maar vast wel een met een tailgate exit, een deel van hun 500(!) trainingssprongen gemaakt zullen hebben. sportparachutist

De spanning steeg toen we naar het vliegtuig liepen voor die eerste trainingssprong.

Zelfs de deelnemers aan de World Cup van vorig jaar (= 1 sprong uit de Noratlas) schrokken weer van het lawaai dat een startende N 2501 teweeg brengt. Zoveel lawaai werkt in het begin zelfs bijna verlammend. Later wen je er wat aan.

De linked-exit.

Dat ging eigenlijk niet zo slecht. Wel een merkwaardig gevoel, zo met 8 man linked in een slipstream te stappen van 210 km/ho De hele formatie staat dan vertikaal. Uiteraard dan wel "vlak" op de relatieve wind. De eerste twee trainingssprongen deden we linked, de figuur bleef vliegen, alleen hadden we erg veel moeite met de overgang naar "normaal" vliegen. Dat leverde in de tweede sprong zelfs een 7-mansformatie op omdat iemand onderste boven werd geduwd en onder de figuur kwam. De lange teammeeting daarna resulteerde in een beslissing de derde sprong te gebruiken om een losse exit te proberen. Ook dat gaf de nodige problemen, m. n. hoogteverschillen.

"Blietz -talk '

Foto: Rob Klop 7

De Noratlas

N2501 met Tail-gate-exit

De wedstrijd zelf . Het gaat wat ver iedere sprong te beschrijven, maar er gingen een aantal dingen erg goed, een aantal dingen matig en 3 sprongen waren ronduit zwak. De stemming bleef goed, er werd niet gekankerd, er werd konstruktief gezocht naar een verbetering.

Nadat de wedstrijd afgelopen was hebben we met het team nogmaals de hele training ge-analyseerd en vervolgens de wedstrijd. Daaruit kwamen 2 konklusies. Na de fabelachtige training in april restte ons eigenlijk te weinig sprongen om het hele programma goed door te nemen.

We durfden niet genoeg het accent te leggen op "vlieg" training omdat we dan een aantal dingen totaal niet gedaan zouden hebben. Het wegvallen van de training tijdens de Nationals, ja erger nog het moreel gdwongen doen van viermans relatief hebben ons danig parten gespeeld. We zijn achteraf van mening dat we veel beter nog een periode aaneen gesloten hadden kunnen gaan trainen zoals we in april deden. Daarnaast is het gebrek aan training uit het wedstrijd vliegtuig slecht geweest. Vanuit ons standaard vliegtuig, de Turbo Porter, glijden we vrijwel "geruisloos" snel In de eerste figuur. Hier waren we veel verder uit elkaar, na de emotioneel spectaculaire ervaring van vliegtuig, lawaai, en propblast.

Het omzetten van een aggressief snelle nadering in een verder vliegen met veel gecontroleerde minimale bewegingen was nieuw.

Het viermans

onderdeel.

Negentien deelnemende landen, 15e plaats in de eindrangschikking. De vraag of dit al of niet tegenvalt is minder gemakkelijk te beantwoorden dan het op het eerste gezicht lijkt. Vergelijk je de gemiddelde score 3,2 met die van de nationals 4,3 dan valt het tegen. Vergelijk je de score met die van Australië 3,4 dan is er niet veel veranderd, hoewel de top teams zoals Canada toch nog een kleine progressie in hun score wisten te bereiken (7,3 - 8,2).

8

Foto: Rob Klop

De meeste Europese landen bleven ongeveer gelijk, met Zwitserland, België en Zweden en Duitsland als uitzondering; de eerste 2 gingen er op vooruit resp. 3,5 - 5,2 en 2,8 - 4,7 de laatste 2 gingen er op achteruit resp. 7, 1 - 3,6 en 5,8 - 4,2. Ook het Engelse team dat haar national s gewonnen had met 6, 7 gemiddeld en daarna nog bijna twee maanden in Amerika uit een Sky-van ging trainen ging sterk vooruit naar 7,7 gemiddeld wat hun de 3e plaats in de eindrangschikking opleverde.

Zeker is dat het programma verschil van onze nationals en de WK voor ons de grote handicap is geweest. Ons classificeren voor de WK stond op het eerste plan, daarna restte ons nog een korte periode voor de WK waarin we ongeveer 15 trainingssprongen maakten.

Bij de Belgische nationals en op de Rhine Army Cup (Bad Lippspringen) bleek toen al dat het WK programma moeilijker was en zodoende leidde tot achteruitgang in de score. In België was onze score 2,8 dat we na ± 10 trainingssprongen dus in Chateauroux nog op wisten te vijzelen tot 3,2. Dat onze Zuiderburen toch slimmer zijn dan wij meestal geneigd zijn te denken bleek uit de indeling van hun nationals. Ze hadden een categorie Nationaal (ervaren R. W. -ers) en een categorie Excellence (nieuwelingen) met resp, het WK programma en een aangepast programma.

In Nederland kozen we voor één aangepast programma om de minder ervaren teams niet af te schrikken.

Hoe verliep de wedstrijd voor de overige teams?

China, de grote onbekende nieuwkomer, bleef dat tot na de trainingssprongen.

Door een merkwaardig toeval waren de drie trainingssprongen geen van drieën te zien geweest. Hun eerste trainingssprong leverde 9 (! ) punten op. De Amerikanen verbleekten, de Fransen t.rokksn zich een moment terug in hun Cabane. Daarna veranderde die angsten vrij snel in een gevoel van opluchting toen bleek dat de Chinezen de fout gemaakt hadden van vrijwel iedereen die begint met Sequentia I Relative Work (SRW).

Ze hadden veel van de 500 trainingsprongen gestoken in sportparachutist

de set sequence s en veel minder in het vliegen van de randoms. Kortom ze deden het erg goed als nieuwkomer, werden uiteindelijk vierde, maar bereikte (nog) niet de top. Overigens sprongen ze met materiaal van ongeveer midden-zestigerjaren.

Maar ook dat zal snel veranderen.

Ik denk dat niemand zoveel aantekeningen, foto's en films gemaakt heeft als de leden van het Chinese team.

De Amerikanen. Verreweg het beste team dat tot nu toe de lucht gevuld heeft. Formidabel. Achtmans sequen+ tials, die eruit zien als stylesprongen. Vrijwel zonder separatie tijdens de overgangen, ieder op zijn plek vliegend, alleen maar draaiend op de plaats en daarna een nieuwe grip voor de volgende figuur. Zo superieur dat ze in feite aan acht rondes genoeg gehad zouden hebben om te winnen.

Voor de rest was alleen de spectaculaire achteruit gang tijdens de wedstrijd van het Franse team opvallend.

Ze begonnen heel sterk hadden na vijf rondes een zeer comfortabele voorsprong, maar verloren uiteindelijk toch hun tweede plaats aan de Canadezen. Engeland deed het beter dan verwacht had mogen worden van een vrij laat in elkaar gezet team, terwijl met namen Duitsland, maar ook AustraliĂŤ ronduit tegenvielen. Na vier rondes stonden we 1 punt achter bij de Duitsers.

Arnold Collenteur ... de enige springer met een "ronde bol".

tijdens de WK Foto: Rob Klop

De Chinese delegatie aan het "plooien", sportparachutist

De organisatie.

Eigenlijk best goed, er werd prompt op tijd gestart, om 08.15 uur draaiden de motoren warm en exact 09.00 uur stapten de eerste teams in. De gerezen ongerustheid na enkele dagen erg slecht weer, bleek volledig tenonrechte. Donderdagsavonds was de wedstrijd af met nog 2 volle dagen over. Slapen was vrij goed in een soort school, met 4 man op een kamer, met tussen twee dergelijke blokken een bad- en toilet ruimte. Het eten was goed, 's morgens en 's middags op het veld in een ter plaatse aanwezig restaurant, 's avonds kon men zelf kiezen, tussen, ofwel weer in dat restaurant eten of ergens in de stad waar de bonnen te gebrulkan waren.

Foto: Rob Klop 9

De video. Eigenlijk zou ik hier onze voortreffelijke scheidsrechter Hans Luys aan het woord moeten laten.

Er is geen enkel protest geweest, de video werkte perfect, er zijn betrekkelijk weinig rejumps geweest en de scores waren de beste ooit op een WK gegeven. lk denk dat de combinatie van video met ervaren scheidsrechters, na de inwerkperiode van de trainings sprongen , er voor gezorgd heeft dat er geen enkele discussie is geweest over de beoordelingen. Dat is meer dan een kompliment waard.

De FAI/ClP . Vooraf is er een sessie geweest met de RW subcommittee over interpretatie van de regels enz.

Tijdens de wedstrijd is er opnieuw een meeting geweest ·maar nu met de technici van de diverse teams.

Daar is met name het "Quo Vadis" besproken.

Er is ook nog een sessie geweest met de Brazilianen.

Die waren in de laatsgehouden CIP meeting uitgenodigd om naar Frankrijk te komen om zo ervaring op te doen.

Brazilië wil namelijk de WK organiseren in 1981. Daarover is het laatste woord nog niet gezegd maar er zijn verstandige aanzetten gemaakt. Het zou dus best zo kunnen zijn dat de volgende WK Relatief in Brazilië plaatsvinden.

Er is één uiterst vervelende misser geweest tijdens deze WK. Nadat de wedstrijd afgelopen was, werd er voor vrijdag en zaterdag een funjump programma in el:.. kaar gezet. De organisator was erg bang voor allerlei verschijnselen die normaal gepaard gaan met zo'n happening.

In plaats van nu erg goed voorbereid aan de start te komen en zo de zaken in de hand te houden, probeerde

Stephen Blietz heeft kennelijk andere belangstelling.

10

men door traineren van het geheel, gewoon de zaak te stoppen. Dat veroorzaakte nogal wat opwinding en vrijdagsavonds zelfs een fikse ruzie met ons team. Men had ons namelijk vrijwel een middag lang aan het lijntje gehouden met beloftes en uiteindelijk weggestuurd om kwart over zes omdat de vliegers niet meer wilden.

Tijdens een opwindende sessie met de wedstrijdleiding 's avonds beloofde men ons van alles voor zaterdag.

Laat nu uitgerekend een onverlaat de Chineese vlag weghalen die nacht. De wedstrijdleiding vertelde toen dat er niet gesprongen zou worden tot de vlag weer terug was. Na alles wat er de dag daarvoor gebeurd was, maakte dat de maat vol.

Jammer, na een zo goed georganiseerde wedstrijd.

En volkomen onnodig.

Overigens heeft u van onze avonturen kunnen lezen in de Nederlandse pers. Althans dat heb ik begrepen. De Philips Nederland knipseldienst zorgde ervoor dat ik het onderstaande artikel op mijn buro vond na mijn terugkomst.

Met typisch journalistieke vereenvoudiging vergat men te vermelden dat het hier een team effort betrof.

Geen loon naar werken voor amateur Wijnands Overigens tus 1979.

dit stond in het NRC van 27 augus Bert Wijnands

Foto: Rob Klop sportparachutist

Conclusie: Hoe denkt u over centerpull reserves voor leerlingen? Ze kunnen worden geactiveerd met beide handen en kunnen eenvoudiger worden beschermd in het vliegtuig.

Voorval Op openingshoogte bleek dat de belly-band met handdeployed pilotchute gedraaid was, waardoor de pilotchute niet normaal kon werken.

Uitrusting: Wonderhog.

Ervaring betrokkene: springvergunning

1000 sprongen.

Commentaar: het kunnen twisten van de belly band met pilotchute pocket is een bekend probleem (zie sportparachutist jaargang 7 nummer 1). Het merkwaardige is echter dat hetzelfde probleem bij deze springer in korte periode nogmaals is voorgekomen. Door een eenvoudige modificatie is dit probleem te voorkomen (informeer bij een valscherm technicus) .

conelock

Conclusie: Het doen en laten doen van een "pin-check" is ook voor ervaren springers een "must".

Tijdens de laatste FAI-CIP vergadering in Arnhem is besloten een commissie te vormen welke het bulletin "Safety" gaat verspreiden.

In de eerste aflevering staat o.a. een voorval uit resp. de DDR en JoegoslaviĂŤ.

Voorval: Na het trekken van het ripcord volgde een streamer van de ram-air parachute.

Het vliegtuig vertrok met springers ondanks de nadering van onweersbuien. De springers besloten dat ze genoeg tijd hadden om na de sprong op de DZ te landen voor de bui hen zou bereiken. Het bleek dat ze deze tijd niet hadden. Een meisje uit de groep werd door de bui opgezogen naar het centrum van de wolken en na een verschrikkelijke tijd onder de koepel, waarbij ze zwaar letsel opliep, landde ze 47 km van de DZ.

Oorzaak: Doordat er "te weinig parachute" in "te veel" container zat, kon de Hot Dog Pilotchute verschuiven en is waarschijnlijk dwars in de container komen te zitten. Na het openen van de container kwam de bag in de luchtstroom, maar de pilot chute sloeg om de losliggende lijnen en blokkeerde daardoor het opengaan van de parachute.

Conclusie: Cumulo-nimbus wolken zijn potentieel dodelijk, leer ze herkennen en blijf er vandaan.

De leerling had een partial malfunction aan zijn hoofdparachute. Het was hem niet mogelijk zijn reserve te activeren met zijn rechter hand door gebrek aan kracht.

Het bleek dat hij linkshandig was.

Uitrusting: Ervaring

Sierra

light, Cruisair

betrokkene:

parachute.

Springvergunning.

Commentaar: De Cruisair is standaard voorzien van een erg korte pilotchute bridle met het oog op het gebruik van een handdeployed pilotchute. De Cruisair pakt erg klein en moet gebruikt worden in een kleine container.

De gebruikte uitrusting was niet voorzien van een geldige jaarkeuring.

Immers, een jaarkeuring is geldig in een bestaande samenstelling.

Wanneer er een hoofd- of reserve parachute gewisseld wordt, dan moet de uitrusting opnieuw gekeurd worden.

Johan Bronsveld

windsterkte naar de schaal van beaufort

Windsterkte

o 1 2 3 4 5 6 7 8 9

10 11 12

tot ca. krn Zh 2 6 11 19 25

35 45 55

65 77 90 105 120

betekent

gevolg

windstil fluisterwind lichte wind zwakke wind matige wind briesje sterke wind hevige wind stormachtig storm harde storm zware storm orkaan

rook recht rook schuin net voelbaar bladeren bewegen twijgjes bewegen takken bewegen ruisen bomen bewegen stammen buigen dakpannen vallen bomen breken daken worden vernield muren vallen om K.S.

sportparachutist

11

landde ik ook vanaf de eerste sprong nooit echt ver van het DC vandaan. " Sinds 1975 maakte Karel 420 sprongen, verzameld naast het vliegen en het hulpinstructeurschap voor de FD. Maar springen is nu verreweg de hoofdmoot van zijn luchtactiviteiten.

Karel: "Springen heeft veel meer mogelijkheden. En van dat springen ben ik het meest met relatiefspringen bezig.

Dat vind ik geweldig.

Vorig jaar begon ik serieus met RW, We gingen met een team trainen: Piet Danens, Norbert Streng en Jan Paagman. Vlak voor de nationals ging m'n arm uit de kom en konden we niet meedoen.

Dit jaar ben ik met het nationale team meegeweest naar Pope Valley. Ik kwam in een team met Gerrit Tolenaars, Jan van Dam en Ko van Wijngaarden. We maakten in veertien dagen 35 sprongen met dat team. Wat we in die dagen niet geleerd hebben! Tussen Pope en de nationals maakten we een dertigtal sprongen. We eindigden na de topteams op de vijfde plaats met 12 punten, een gemiddelde van twee formaties binnen de werktijd in de vrije val. Daar waren we heel tevreden mee. We draaiden beter dan bij onze trainingen.

winnaar 1979 van de tom verschoor-bokaal

karel zee Tot het laatst in zijn spitse toespraakje wist medeinitiatiefnemer van de Tom Verschoor-bokaal Hans van der Stroom de mensen bij de uitreiking na afloop van de nationals op Teuge in het onzekere te houden wie de bokaal-winnaar dit jaar was. Een donderend applaus kwam toen bleek dat het om Karel(tje) Zee van Flying Dutchmen ging.

Toen had ik geen gelegenheid om met Karel te praten maar gelukkig kwamen we Karel tegen in Chateauroux.

Dat is typerend voor Karel. Hoewel geen deelnemer, toch in de auto stappen en 850 kilometer rijden om 's wereld grootste evenement op springgebied, een WK, van dichtbij te bekijken, de sfeer te proeven en natuurlijk een vage hoop op een relatief - funjump tussendoor.

Karel Zee (22) is niet uit de lucht te slaan. Hij kon zelfs eerder vliegen dan autorijden. Natuurlijk, dat zijn vader vlieginstructeur is, zal er toe bijgedragen hebben.

Karel: "Ik was 15 toen ik aan m'n vliegopleiding begon en zestien toen ik solo was. Dat kon met een speciale ontheffing, want eigenlijk moet je 17 zijn. In 1975 begon ik voor de Flying Dutchmen te vliegen. " Er zijn wel springers die gaan vliegen, maar zelden vliegers die gaan springen. Hoe kwam dat bij jou?

Karel: "Ik wilde uitzoeken wat die jongens en meisjes meemaakten, die ik keer op keer dropte. Dus heb ik me datzelfde jaar nog voor zo'n opleiding opgegeven. Ik betaalde de volle mep en wilde dus vanaf het begin aan die acht sprongen afmaken.

Maar die eerste sprong, die gaf me meteen zo'n kick, dat ik gelijk verkocht was. 't Gaf me een veel grotere kick dan vliegen me ooit gegeven had. " Je zult ook die eerste sprongen waarschijnlijk zeer bewust meegemaakt hebben, omdat je al behoorlijk thuis was in de lucht.

Karel: "Inderdaad. Ik vloog veel en ik had zoveel mensen zien afspringen dat ik het wel kon dromen, De meest onverwachte gewaarwording was eigenlijk nog die geweldige stilte als je hangt. Ik was in de lucht gewend om altijd een vreselijke herrie te horen. En nu, van het ene op het andere moment diepe stilte. Omdat ik natuurlijk door het vliegen goed afstanden en hoogten kon schatten, 12

Maar nu gaan we echt trainen. Ik hoop dat er weer een stel naar Pope gaat, want dan gaan we weer mee.

Maar ik ga niet zonder iemand als Bert Wijnands. Je moet er iemand bijhebben die je voortdurend met raad en daad terzijde staat. Anders kun je je een ongeluk springen en nog geen barst verder komen, Vreselijk veel hebben we nu geleerd van die vriend van Bert, Skratch Garrison. Die was altijd bij onze briefings en debriefings.

Na onze nationals hebben we meegedaan aan de Belgische nationals met Jac Kouwenhoven in ons team.

Hoewel we nauwelijks getraind hadden, liep het meteen erg goed. Het was het WK-relatiefprogramma, dat ze op hun nationals hadden en niet die verzachte versie als bij ons. We maakten tussen de 3 en 5 formaties, Erg goed voor ons.

Alleen als je zoveel springt in ons land, kom je financieel vrij snel vast te zitten. Maar met dat geld dat bij die Tom Verschoorbokaal behoort, kan ik weer een poosje vooruit!"

Hein Cannegieter CONVERSIE-TABEL "FEET naar METERS" ft.

rn.

1 .. 0·30 2. 0·61 3. 0·91 4 .. 1·22 5 .. 1·52 6. 1·83 7. 2·13 8. 2-44 9. 2·74 10. 3·05 11. 3·35 12. 3·66 13. 3·96 14 .. 4·27 15. 4·57 16 .. 4·88 17. 5·18 18 .. 5·49 19 .. 5·79 20 .. 6·10 21. 6·40 22- 6·71 23. 7·01 24 .. 7 ·32 25. 7·62 26. 7·92 27. 8·23 28. 8·53 29 .. 8·84 30 .. 9·14 31. 9-45 32. 9·75 33. .10·06 34. .10·36 35. .10·67 36. .10·97 37. . 11·28 38. .11·58 39. .11·89 40. .1-2·19 41 .. 12·50 42. .12-80

ft.

m.

43. . 13·11 44. .13·41 45 .. 13·72 46 .. 14·02 47 .. 14·33 48 .. 14·63 49 .. 14·94 50 .. 15·24 51 .. 15·54 52 .. 15·85 53 .. 16·15 54 .. 16-46 55 .. 16·76 56 .. 17·07 57 .. 17·37 58 .. 17·68 59 .. 17·98 60 .. 18·29 61 .. 18·59 62 .. 18·90 63 .. 19·20 64 .. 19·51 65 .. 19·81 66 .. 20·12 67 .. 20-42 68 .. 20·73 69 .. 21·03 70 .. 21·34 71 .. 21·64 72 .. 21·95 73 .. 22·25 74 .. 22·56 75 .. 22·86 76 .. 23·16 77 .. 2H7 78 .. 23·77 79 .. 24·08 80 .. 24·38 81 .. 24·69 82 .. 24·99 83.. 25·30 84 .. 25·60

ft.

m.

85.

25·91 86 ..

26·21 26,52 87.

88 ..

26·82 89.

27·13 90 ..

27·43 91 ..

27·74 92 ..

28·04 93 ..

28·35 94.

28·65 95.

28·96 96 ..

29·26 97 ..

29·57 98 ..

29·87 99.

30·18 100.

30·48 200.

60·96 91-44 300 ..

400 .. 121·92 152-40 500.

600 .. 182·88 700 .. 213 ·36 800 .. 243 ·84 900.

274·32 1,000 .. 304·80 1,500 .. 457·2 2,000 .. 609·6 2,500.

762·0 3,000 .. 914-4 3,500 .1,066'8 4,000 .1,219·2 4,500. .1,371·6 5,000. . 1,524·0 5,500. .1,676-4 6,000. .1,828·8 6,500. .1,981,2 7,000. .2,133-6 7,500. .2,286·0 8,000. .2,438-4 8,500. .2,590'8 9,000. .2,743'2 9,500 . . 2,895,6

ft.

rn.

10,000 . 3,048·0 10,500. 3,200-4 11,000 . . 3,352'8 11,500 . . 3,505· 2 12,000 . . 3,657 ·6 12,500. .3,810·0 13,000. .3,962-4 13,500 . .4,114·8 14.000 . .4,267·2 14,500 . .4,419·6 15,000. .4,572·0 15,500. .4,724·4 16,000 .4,876·8 16,500 . . 5,029·2 17,000 . . 5,181·6 17,500. .5,334·0 18,000. .5,486·4 18,500. .5,638'8 19,000 . . 5,791·2 19,500. .5,943'6 20,000. .6,096'0 20,500 . . 6,248-4 21,000 . . 6,400'8 21,500. .6,553'2 22,000. .6,705'6 22,500. .6,858·0 23,000. .7,010-4 23,500. .7,162'8 24,000. .7,315'2 24,500. .7,467'6 25,000. .7,620'0 25,500. .7,772'4 26,000 . .7,924·8 26,500. .8,077·2 27,000. .8,229'6 27,500. .8,382·0 28,000 . .8,534-4 28,500. .8,686'8 29,000. .8,839'2 29,500. .8,991·6 30,000. .9,144·0

K.S.

sportparachutist

~

1

De barbeque.

~ =1Iië T!j;,ng73utcAmen SKYDIVINGCLUB

zomer 1979 Na lang uitgekeken te hebben naar het jaarlijkse springfestijn, het zomerkamp van de FD, was het weer zover .....

De 14e juli trokken weer tientallen FD-ers met auto's, caravans en tenten het "zonnige" zuiden tegemoet, om bij onze Belgische vrienden te Moorsele, hun springhart een week lang op te halen. Voor de 4e maal reeds, want hoewel Moorsele zelf niet de ideale vakantieplaats is, springen kán je er, en vliegen óók, naar hartelust, terwijl de familie op het "vliegplein" zelf kan kamperen.

De Belgische paraclub Moorsele was weer even gastvrij als andere jaren, toch liep het dit jaar nóg soepeler.

Ach ja, je begint elkaar te kennen en te weten wat je aan elkaar hebt. ....

Zo'n dikke zestig mensen (kinderen niet meegerekend) gaven akte de presence en reeds op vrijdagmiddag arriveerde onze nieuwe kist, de PH-SFD. Nèt gewend om er met zes man uit te duiken, konden we nu weer terug naar vijf man, i. v. m. de GRASbaan.

De penningmeester zal het wel met lede ogen en zeer' kritisch in de gaten hebben gehouden. . . . .

En dan te bedenken dat er zo'n vijf en half-honderd sprongen gemaakt werden en niet allemaal A. O. , het merendeel tussen de 7000-9000ft. De rust, de tijd en de mogelijkheden waren er in ruime mate. Jammer dat er drie leden waren, die voortijdig af moesten haken vanwege blessures.

Het weer was redelijk te noemen en gezien de hoge sprongen hadden wij weinig last van de bewolking; slechts één verloren regendag .....

Een enorme pannekoeken-Iunch was er halverwege de week georganiseerd, waar enkele dames zich uitleefden met zo'n veertig liter beslag, spek, appels, ananas, stroop en suiker. Donderdags een enorm diner in "het" plaatselijke restaurant.

De bediening was wat aan de langzame kant, maar het eten was voortreffelijk voor de 58 man. Als slot van het springkamp natuurlijk een enorme barbecue. Voor de organiserende dames niets dan lof over het voorgeschotelde.

Vanwege de toch pittige wind, werden bij de betreffende eigenaren, de nodige windschermen gevorderd, waardoor er een gezellige eenheid ontstond. Iedereen ging meer dan voldaan aan eten en drinken naar bed ... ?? ?

Zaterdag en zondag zouden de Belgen de organisator zijn van de "uit de lucht-val" wedstrijd, zoals de BRT het noemde, gewoon een 4-mans relatief kampioenschap voor België. Op zaterdag was het slecht om te relatieven, maar de zondag was uitstekend en dankzij onze kist konden de wedstrijden gewoon doorgaan (daar waren we toch wel trots op).

Ondanks dat wij zelf niet konden springen (op ons team na ... ), gunden wij onze Belgische para' s graag de eer, de wedstrijd volkomen te kunnen laten afspringen. Dat hadden z"ijwel tegoed van de Flying Dutchmen .....

De pannekoeken worden op een fijne manier bereid. sportparachutist

Koos Groeneveld 13

financiën 1980

Kadervorming: Aanstaande instrukteurs worden via een thans erkende opleiding ge înst rueer-d op een groot aantal onderwerpen welke direkt dan indirekt met onze sport te maken hebben. Dokumentatie wordt verschaft en uit deze begrotingspost moeten lokaliteiten, instruktiemiddelen enz. gehuurd worden.

Kontributie-specifikatie.

Voorlichting: Wij zullen van ons moeten laten horen hoe wij als springend Nederland denken over het sport-parachutespringen.

Dat parachutespringen een pure sport is. Voorlichting aan autoriteiten is derhalve noodzakelijk - evenals aan de pers. In bepaalde gevallen is interne voorlichting nodig.

Sportparachutist: Zes edities per jaar. De drukkosten zijn hoog! Tevens wordt uit deze post de verzending van het periodiek betaald. Verzendingsgereed maken wordt door het sekretariaat gedaan. Gemiddeld 12.000 ex. per jaar!

Bovenstaand treft u een schema aan voor wat betreft de onderverdeling van uw kontributiegeld aan de afdeling Parachutespringen.

De bedoeling is hiermede enig inzicht te geven van wat er financieel binnen de afdeling gebeurt en ook te probaberen het hardnekkige gerucht dat: "wij al het geld van het lidmaatschap toch maar kwijt zijn" wat gemotiveerder te benaderen.

Laten we systematisch

de cijfers

eens doornemen:

Vergaderingen: Daaruit worden de afdelingsvergaderingen betaald en het bijwonen van de jaarlijkse FAI-CIP meeting in het buitenland. Het afdelingsbestuur vergadert gemiddeld 8 keer per jaar, daarnaast zijn er vergaderingen van specifieke commissies (sportcommissie, technische commissie, commissie van valschermtechnici, instrukteursbijeenkomsten enz.).

Porti: De noodzakelijke kosten voor uitgaande post - ca. 1500 tot 2000 stuks per jaar (exclusief de verzending van sportparachutist) .

Kantoorbehoeften: Papier, schrijfmachine Telefoon: Telefoonkosten

onderhoud enz ..

van het afdelingssekretariaat.

Sekretariaatskosten: Onkosten afdelingssekretariaat (benzine, fotoc. , telegramen telexkosten , extra porti en teléfoon).

Representatie: Dat zijn bloemetjes voor speciale gebeurtenissen, bieding schildje(s) aan autoriteiten enz.

aan-

Dokumentatie: Aanschaf van dokumentatie-materiaal voor TC, Sportcommissie en redaktie sportparachutist.

Gezamenlijke kosten: Alle luchtsporten zijn samen georganiseerd binnen de KNVvL. Dat is goed want het geeft ons meer "power", meer "stem" om ons eigen beleid te laten horen en te werken aan de gezamenlijke belangen in ons land. Samen hebben we kontakten met de Klu, RLD, SNS, FAI en CRM om maar enkele voorbeelden te noemen. Om de broodnodige eenheid naar buiten te krijgen is een full-time staf nodig. Deze staf zorgt voor de administratie en verantwoor ding van alle gelden, die via de afdelingen circuleren, zorgt voor een korrekte ledenadministratie en levert compleet geadresseerde enveloppe voor de verzending van periodieken. Een volledige omschrijving zou een artikel op zich worden.

14

Film- en persdienst: Uit dit budget worden nieuwe films gekocht. Tevens is de afdeling geabonneerd op een knipseldienst waarin alle artikelen uit de pers over para-zaken aan de afdeling worden toegezonden. Fotoc. van deze artikelen worden aan elke vereniging toegezonden.

Wedstrijdtraining: Een bijdrage voor de training van nationale teams voor de wereldkampioenschappen.

Speciale projekten: Een bedrag om speciale evenementen te organiseren.

Bepaalde onvoorziene uitgaven te kunnen doen. Speciale projekten uit te voeren. Bijv. de aanschaf van videoapparatuur, aanmaak van para-handboeken enz.

Verzekeringen: De bijdrage in de landelijke WA-verzekering v. w. b. het parachutespringen.

speciaal

Contributies NSF en de FAI: Als organisatie dienen wij aangesloten te zijn bij de NSF en de internationale luchtvaartorganisatie NSF. Hiertoe is een kleine bijdrage onzerzijds verplicht gesteld.

Opmerking: U zult begrijpen dat de bovengenoemde bedragen welke in uw contributie zijn verwerkt lang niet toereikend zijn om een afdeling als de onze te kunnen laten funktioneren.

Daartoe ontvingen wij een bedrag van de CRM in de organisatiekosten en een bedrag van de SNS voor wereldkampioenschappen, nationale kampioenschappen.

Totaal voor wat betreft 1980 ca. f 27, -- per lid. (Hierin zit een incidentele bijdrage (extra) voor de WK in Bulgarije).

Hoe geschiedt de financiële administratie?

Voordat een uitgave wordt gedaan wordt de aanvraag/bestelling bekeken of het op de meest goedkope en redelijke manier wordt besteedt. De nota wordt daarna getekend door minimaal twee bestuursleden van de afdeling. De administrateur van de KNVvL verwerkt de gegevens in het geautomatiseerd financieel systeem en doet uiteraard - namens de afdeling - de betalingen.

Eens per maand ontvangen wij een "uitdraai" met alle financiële gegevens.

Eens per jaar wordt een onafhankelijk accountantsbureau ingeschakeld die alle administratieve zaken doorlicht.

Met ingang van 1 januari 1979 is er in de afdeling een commissie welke namens de leden eveneens de gegevens van ons verifieert.

Voor wat betreft de zaken van nationale teams zijn er commissies waarin o. a. teamleden zitting hebben.

Tenslotte wordt nog opgemerkt dat wij vele aktiviteiten kunnen ondernemen om reden dat er geen betaalde krachten in ons bestuur werkzaam zijn. Door uitbreiding van aktiviteiten enz. zal in deze situatie in de nabije toekomst verandering moeten worden gebracht hetgeen een verschuiving in de financiën tot gevolg zal hebben. sportparachutist

BEGROTING

Het maximum totaal gewicht van het toegelaten aantal valschermspringers alsmede eventuele aanvullende beperkingen worden veremld in het "Aanhangsel voor Bijzondere Doeleinden - Valschermspringen" van het vlieghandboek.

1980

i

Vergaderkosten Kantoorbehoeften Porti Telefoon Sekretariaatskosten Huldeblijk enz.

Dokumentatie Aandeel gezamenlijke

!

kosten in de K.N.V.v.L. Cursussen kadervorming Voorlichting, publiciteit enz.

Sportparachutist Film- en persdienst

i i

i i i i i

AF: subsidie CRM

Aan de hand van weging van de valschermspringers inclusief uitrusting vóór de vlucht bepaalt de bestuurder of het startgewicht en de zwaartepunts-ligging binnen de daarvoor vastgestelde grenzen liggen.

3.500,-3.000, -4.500,-1. 300,-4.800,-750,-1. 000,--

MAL 20/77 wordt vervangen en conform bovenstaande regeling aangepast.

43.000,-8.000,-3.000,-41. 000, -1. 000,--

Para-dropping

114.850,-20.000,--

i

resteert

94.850,--

binnen gecontroleerd

gebied.

De laatste tijd worden verkeersleiders meer en meer geconfronteerd met het feit dat bestuurders van vliegtuigen, die gebruikt worden om binnen gecontroleerd gebied para s te droppen en door ATC geklaard zijn naar een bepaald vluchtniveau en op deze hoogte aangekomen zonder toestemming de para s droppen.

Soms daalt men daarna dan ook nog zonder klaring. Het zich niet houden aan de verkeersleidingsvoorschriften v. w. b. "climb and descent clearance" is een gevaarlijke en ongeoorloofde zaak.

Verder nehoeft het geen betoog dat het para-droppen zonder toestemming gevaar kan opleveren voor ander lager vliegend luchtverkeer.

1

1

Nationale kampioenschappen, onderhoud springvaardigheid, wedstrijdtraining Nat. T. Wedstrijdtraining extra bijdrage Wereldkampioenschappen *) Speciale projekten Verzekeringen Kontributie NSF/F Al

AF: subsidie NSF

i 23.500,-i 11. 000,-i 21. 400, -i n. 000,-f

i

14.000,-2.000,--

t

82.900,-40.600,--

Diversen

i i

TOTAAL

1. 1.39, 000, -~

resteert

BATEN: Kontributies Diversen

i i

incidentele

bijdrage

van SNS ad

f

1. 850, --

132.500,-6.500,--

1. 139,QQ9,

*)

42.300,--

Ik verzoek u daarom dringend de volgende procedure voor droppingsvluchten binnen gecontroleerd gebied onder de aandacht van de paraclubs en de voor hen opererende vliegers te brengen: 1. Vóór het binnenvliegen van een gecontroleerd gebied moet een ATC-verklaring verkregen zijn.

De ATC-instructies dienen strikt opgevolgd te worden.

2. Op het gewenste en geklaarde niveau aangekomen dient de vlieger ATC toestemming te vragen om de para s te droppen.

1

--

21. 600, --.

3. Na beëindiging van de dropping dient de vlieger dit aan ATC te melden en toestemming te vragen voor daling.

4. De vlieger dient bij dit alles gebruik te maken van onderstaande radio-telefonie fraseologie: Voorbeeld R/T fraseologie voor para-droppings binnen gecontroleerd gebied.

vluchten

- Amsterdam Rader, this is the PHPJE, departed from Seppe , request clearance to climb to flightlevel 90 for para-dropping at Oudenbosch.

- PHPJE, Ams er dam Radar, roger, cleared to climb to flightlevel 90.

D valschermspringen In antwoord op uw bovenaangehaalde brief deel ik u mede dat het standaardgewicht van 100 kg voor een valschermspringer, inclusief uitrusting, zoals in 1973 na overleg met uw afdeling is bepaald, conform uw verzoek vervalt.

Hiervoor in de plaats geldt de onderstaande regeling.

Voor de vliegtuigen, welke toegelaten zijn voor het laten springen van valschermspringers zal het maximaal totaalgewicht van de valschermspringers aan de hand van het maximaal toelaatbaar gewicht en het actuele leeggewicht van het vliegtuig, alsmede het gewicht van de mede te nemen hoeveelheid brandstof worden bepaald. sportparachitist

- PHPJE cleared to climb to flightlevel A0400.

squawk A0400, .

90, squawking

- Amsterdam Radar, PHPJE at flightlevel clearance to drop at Oudenbosch.

- PHPJE, Amsterdam to drop).

Radar,

90, request

cleared to drop (stand by

PHPJE is cleared to drop (is standing by).

- Amsterdam Radar, PHPJE dropping finished, clearance to descend back to Seppe ,

request

- PHPJE cleared to descend to 4.000 ft, report reaching.

- PHPJE is cleared to descend to 4.000 feet, Wilco.

Amsterdam

Radar,

- PHPJ:E, roger, my frequency.

PHPJE is approaching 4.000 feet.

stop squawking and cleared to leave

- PHPJE, stop squawking and cleared to leave your frequency.

15

buitenlandse para-ervaringen sud ost para cup Eens in de twee jaar wordt in Oostenrijk, op het internationale vliegveld Thalerhof bij Graz de Sud Ost Para Cup versprongen.

Het was en is een op hoog peil staande PA/style wedstrijd, waar in de laatste jaren een 4 mans sequential onderdeel aan is toegevoegd. Voorheen betaalde de overheid in Oostenrijk fors mee, dit jaar moest de wedstrijd met behulp van sponsors tot stand komen.

Heel lang heeft het er naar uitgezien dat de wedstrijd niet door zou gaan uit geldgebrek. Deze onzekerheid leidde ertoe dat een aantal landen niet inschreven.

Traditioneel kreeg ook de KMA een uitnodiging, waaraan de CPV gevolg gaf en Bram Lasschuyt zag kans om dank zij zijn connecties de Dutch Connection in te schrijven.

Individuele precisie De werkelijk geweldig springende ploeg van de DDR met zijn zware, maar zeer stabiele Manta's had er weinig moeite mee.

Wel bleef in de eerste rondes de spanning erin, maar met elke ronde werden de verschillen groter. Toch bleef een West-Duitser, Stübler, net zo goed springen als de beste Oost-Duitser, Wiesner. Na tien rondes hadden ze allebei 1 cm en moesten een barrage springen. De jury gaf daarbij per sprong aan met welke voet de 0 geraakt moest worden. De eerste sprong trapten ze feilloos met de linkervoet een O. Bij de tweede sprong werden de zenuwen de Oost-Duitser de baas: 79 cm, Stübler had daar geen last van: 5 cm en hij won.

8. Nijhui s

19.

48.

58.

72.

16

0 0 1 0

o o o o

o o 1 o o o o o o o 1 o o o o o o o o o 1 o 2 o 1 o o 3 1 2 o 7 1 1

2.

3.

8.

17.

Oostenrijk militair W-Duitsland militair Dutch Connection KMA

29 227 293 1043 4422

cm. cm cm cm cm

Uren zijn er in Graz doorgebracht met kijker en stopwatch. Er zou een heel blad te vullen zijn met verhalen over houding en techniek. Door het niet meedoen van Frankrijk ontbrak de echte concurrentie voor de DDR. Desondanks draaiden de DDR springers wereldtijden.

Bij de eerste 14 waren maar twee amateurs, een Oostenrijker en Jan Vijfvinkei die zijn eerste plaats op de NKP 79 waar maakte met een gemiddelde van 8.7 sec.

Zoals al gezegd, veel landen waren weggebleven. Wel aanwezig waren o. m. de ijzersterke formatie van de DDR, twee militaire topteams uit de BRD, de sterkste formaties uit Oostenrijk en het Oostenrijkse militaire team.

Tachtig deelnemers, drie Bell Heli's, video, electronische score - een ideale DZ en een uitstekende internationale jury, alles was aanwezig om een goede wedstrijd te houden.

BRD DDR DDR NL

1. DDR met totaal over 10 groepssprongen

Style

Michel Bizot, Henk Nijhuis

Op 6 en 7 juli reisde iedereen de 1500 km naar Graz en op 7 juli had men de tenten en caravans opgezet en waren de teams compleet. We hadden een privé camping op het vliegveld, op 500 m vanaf de bak. Jos Schrijvers, die uit Seedorf met Michel was meegekomen, werd meteen in een Oostenrijks team ingedeeld.

1. Stübler 2. Wiesner 3. Grenz

Groeps precisie

Deze uitslag levert geen verbazing op. Zowel 1,2 als 3 zijn als beroeps springers te beschouwen met dagelijkse training en professionele begeleiding.

Het KMA team bestond uit 3 springers van de C PV, Rob Meijer, René Drost en Charles Pellens aangevuld met ondergetekende.

Dutch connection was Bram, en Jan Vijfvinkel.

Hierbij moet worden opgemerkt dat bij de tweede sprong een separatie probleem ontstond tussen Nijhuis en Bizot, waardoor de laatste 3.88 scoorde. Henk leverde hier trouwens een uitstekende prestatie, na zeven sprongen stond hij op de vierde plaats.

Er deed één ronde bol mee voor de lol, drie kleine squares (dus 5-cellen) en 76 grote squares. Dat zegt wel genoeg. In totaal waren er maar drie reserve openingen op 1700 sprongen. Denk eens aan onze NKP's!

1.

2.

3.

4.

13.

Partsch Wiesner Seyda Albrecht Vijfvinkel

DDR DDR DDR BRD NL

6.40-6.63-7.13 6.76-7.03-6.53 6.70-7.23-6.43 7. 06-7.03-7.30 8.70-9.06-8.56

Lasschuyt werd 24e, Nijhuis 2ge, de Bruyne 31e, Meyer 46e, Bizot 52e, Schrijvers 54e en Drost 56e.

Pellens werd bij dit onderdeel door de jury "gearresteerd" en beoordeelde de style mee.

Relatief

5

79

Lasschuyt met totaal O. 94m, 39 Pellens met 2. 30m, Vijfvinkei met 3.80 m, 51. de Bruyne met 4.10 m, Bizot met 5.54, 69. Drost met 13. 43m, Schrijvers met 23.01 en 73. was Meijer met 36. 78m.

Om nu al deze style en precisie fanaten zich te laten ontspannen was er een sequential wedstrijd. De figuren en inters waren overigens moeilijker dan op onze NKP's.

De DDR deed hier niet aan mee en liet 5-mans CRW zien.

Jos Schrijvers die een uitstekende vrije val fotograaf is, sprong mee en maakte foto's van de DDR. (Red.: Jos ... waar zijn je foto's?)

Ook sprong Jos mee met de Dutch Connection en de foto's die hij daarvan maakte werden aan een persfotograaf (Red. ???) gegeven. De volgende dag stonden ze in de Oostenrijkse kranten met erbij: foto Lasschuyt. Niemand begreep daar iets van. Misschien kwam dat omdat Bram niet op die foto's te zien was en dacht men: dan zal hij ze wel gen:aakt hebben.

1. UPCV (Oostenrijk) 2. BRD 2 3. BRD 1

4 pt 2 2

3 pt 2 2

3 pt 4 2

10 8 6

Tussen de bedrijven door werd een Oostenrijkse 16 mans formatie gebouwd.

Toch jammer van die uitnodiging. Graz blijft een ultstekende wedstrijd van hoog niveau.

Jan de Bruijne sportparachutist

para-wedstrijden

A. 8 sprongen team-precisie waardering, 3300 ft.

bad lippspringe (b.r.d.)

Dit onderdeel werd onder zeer moeilijke en vaak snel' wisselende windomstandigheden gesprongen, met als vliegtuigen B. N. 1., Partenavia, Westland-Scout, Ben Huey en een C - 206.

De team-precisie werd, door dat de laatste ronde op zeer dubieuse wijze niet werd beëindigd, gewonnen door het 4K-RAPA team met 0,75 mtr. Dit niet beëindigen kostte het NL-Afcent team de eerste plaats; nu werden ze tweede gevolgd door UK-Quadriga.

Jaarlijks wordt in Bad Lippspringe een wedstrijd georganiseerd door de Rhine Army Parachute Asociation.

Deze wedstrijd die onderhand is uitgegroeid tot de grootste all-round wedstrijd in West Europa (140 deelnemers uit 6 landen), heeft als doel de diverse kampioenen, zowel "UK"-militair als civiel, in de verschillende onderdelen vast te stellen.

Dit jaar werd de competitie gehouden van 28 juli 3 augustus. Meerdere para' s hadden al een week voor aanvang hun tenten op het veld opgezet teneinde enige trainingssprongen te kunnen maken uit de tot het centrum behorende Norman Islander.

Het bleek dat het Duitse 8-mans RW-teams deze week, eveneens daar trainde; met een 27 persoons CH-53 helicopter waren ze present! Nadat er "links en rechts" wat gepraat was, mochten ook andere springers voor een minimale prijs mee met deze grandioze "achterlader".

Meestal tot 10. à 12.000 ft, eenmaal zelfs 15.000 (plus).

Slechts één nadeel heeft deze kist; alleen voor militairen, zodat Annemiek en Anita het nakijken hadden.

Op zaterdag 18 juli begon dan de eigenlijke wedstrijd Voor de "novices", v. v. ers t/rn 50 sprongen was er een eigen P. A. -wedstr-ijd door de hoofdcompetitie heengeweven, waarin tot 25 mt. gemeten werd.

Voor de 5 NL-deelnemers betekende dit altijd om 05.30 opstaan, oneindig veel om- en afhangen, omhoog en met de kist weer naar beneden wegens te veel wind. Door een blessure en exitproblemen vielen al snel twee NL-ers af. Door de overige drie werd er met leuke resultaten gesprongen, zelfs een keer uit de Bell-Huey.

Voor de meer ervaren springers bood de wedstrijd tegen lage sprongprijzen de volgende onderdelen.

met tevens individuele

De individuele precisie werd gewonnen door UK met 0.04 mtr. Beste NL-indl vidueel Bizot met 10e plaats.

B. 3 Style sprongen

6600 ft.

Er konden slechts twee rondes worden afgewerkt, wegens tijdgebrek. No. 1 UK-Young met 7.8 en 7.5.

Beste NL-er G. Steenwinkel, 6e plaats.

C. 4 mans RW 9000 ft, 6 sprongen Als kisten werden de B. N. 1., Partenavia en Ben Huey gebruikt, waarbij het opviel dat de UK-teams altijd in kisten met de beste exit-mogelijkheid zaten.

Slechts drie rondes konden wegens weersomstandigheden volledig worden afgewerkt.

De grote strijd ging in feite tussen het Belgische "Ou r Way" van Johan Verstappen en het NL-team "Vlam in de pijp" bestaande uit Jacques Gielen, Jan v; d. Veen, Harry Jansen en Arnold Collenteur. Door wat communicatiestoornissen bij de NL-ers wonnen de Belgen.

Eindstand:

1. B-"Our Way" 10 ptn 2. NL-"VidP" 9 ptn 3. GB-RAPA 8 ptn

Op vrijdagavond was er tenslotte nog een grandioos feest met koud buffet in de hangar als afsluiting van een goedkope en voor velen zeer geslaagde wedstrijd.

Michel - Bizot

Dé BELL-HUEY. Foto: Ike v. d. Wetering sportparachutist

17

PARACENTRUM NOORD

HOOGEVEEN De wisselbeker

De bekers voor het relatiefteam

waren maar klein.

p.c.n. had het druk!

P.C.N. heeft een druk seizoen achter de rug. Elk eerste weekend van de maand werd een opleiding gegeven, en in augustus zelfs twee achter elkaar.

Een grote groep militairen die naar Libanon gingen, wilden graag een parawing op het uniform. Er werd dan ook fanatiek gesprongen, zodat veel van deze vrijwilligers hun aantekening A behaalden. Sommigen slaagden er in dit in twee weekenden te doen.

Onze jongste vrouwelijke para, Mylene Geurs, deed het nog beter door alle acht sprongen in een weekend te maken. Het was toen ook bijzonder mooi weer.

In de week van 11 t. e. m. 19 augustus werd weer eens een vakantietrainingskamp gehouden. Doordat geen toestemming van de gemeente Hoogeveen voor een kamp op het vliegveld werd verkregen, moesten de tenten en caravans uitwijken naar een camping in de buurt.

Het door een aantal leden georganiseerde kamp kan als redelijk geslaagd worden beschouwd, mede door de gunstige weersomstandigheden.

Met uitzondering van één dag, is op alle dagen gesprongen.

Voorafgaand aan het vakantiekamp werd een opleiding gehouden, zodat een aantal deelnemers in de daarop volgende week hun acht sprongen konden maken.

Behalve springen werd er ook gefeest. Begonnen werd met een zeer geslaagde barbeque, waaraan sommigen verbrande vingers aan overhielden. Voor de campinggasten en uiteraard onze leden werd een filmavond georganiseerd, waarop de nieuwste parafilms werden vertoond.

Het feesten werd afgesloten met een groots feest in het clubhuis, dat werd opgeluisterd door ons huisorkest 18

dit keer voor Gerrit.

"the Donuts". Dit deels uit eigen mensen bestaande orkest had voor deze gelegenheid enkele paranummers ingestudeerd, zoals "Fly like an aegle " en "Skydive ".

Als afsluit ing van dit vakantiekamp werden de traditionele clubkampioeuschappen versprongen, waaraan dit jaar een open karakter was gegeven. Er waren dan ook enkele deelnemers van zusterclubs.

Voorts bestond de jury ook uit niet clubleden t. w. Piet Zijlstra en Co Moons aangevuld met PCN'ers Timon v. d. Brink en Co Schoemaker als wedstrijdleider.

Op het programma stonden 3 onderdelen t. w. precisie: voor LL/TU springers, precisie voor PC/Ramair springers en 2-mans relatief (sequentiais).

Dit laatste was nieuw voor PCN en achteraf blijkt het een goede greep te zijn geweest, gezien de vorderingen welke enkele jonge springers hebben gemaakt.

De afspraak was namelijk dat er geen favoriet team zou worden gevormd, maar dat een "meer ervaren" springer een "minder ervaren" springer als teamgenoot zou nemen.

Een verdere belangrijke regel was het verbod grip-I changes toe te passen. Hiermee werd bevorderd dat er door beide partners gevlogen en gewerkt moest worden, en hang en trekwerk niet kon optreden.

De wedstrijd had een vlot en sportief verloop. Alleen het onderdeel relatief kon vanwege de lage bewolking niet helemaal worden afgesprongen.

Het precisiespringen was in beide categoriën een spannende aangelegenheid.

Dan had de een weer eens geluk, dan de ander weer pech, vooral omdat de omstandigheden nogal eens wisselden.

Met name in de TU-klasse was er een favoriet, Piet Julsing die reeds 2 keer de wisselbeker had gewonnen. Mogelijk heeft deze last te zwaar op z'n schouders gerust, want hij slaagde er niet in de wisselbeker definitief in z'n bezit te krijgen.

"

* Een team aan het oefenen. sportparachutist

de safety-flyer

-~.-

- --

. -...--..

...-... .•. ~..

~AI

..

,..

Een nieuwkomer op het gebied van veiligheid. probeerd

via de veel geziene Strato-Flyer.

maker met alle voortreffelijke en vrijwel zonder nadelen.

vóóroplopers

Jo

Uitge-

Volgens de

eigenschappen

van squares

Nou ben ik op het gebied van

veiligheid nogal conservatief Amerikaanse

;,Ti

.••..

-t«

\

van aard en ik mag graag allerlei

dingen laten uitprobe-

ren.

Maar toch, vorig jaar oktober was ik bij Para-Flite, Peter Vorderman in zijn laatste sprong.

kreeg het bijzonder uitgebreide

testprogramma

te zien

en was onder de indruk. Nog meer raakte ik onder de inUitslagen

druk toen men mij de film liet zien, ongeveer een half

LL/TU klasse (3 sprongen 1. Dick Helweg 77. 92 m 2. Watse Koelmans 83.89 m 3. Piet Julsing 86.19 m PC/Ramair klasse (5 1. Gerrit Molenhuis 2. Peter Vorderman 3. Joeke de Jong

2-mans Relatief 1. Bussemaker - Bosma Schoemaker - de Jong 2. Vorderman - Achter 3. Schurink - Greven

sprongen) 1. 34 m 6.98 m 8.53 m

uur, waarin allerlei safety-flyer

noodzituaties

Mijn conservatisme .....

getoond werden met de

oplossingen.

stond wat op de tocht, maar toch

laat mij maar eens de kat uit de boom kijken,

dacht ik.

Tijdens de wedstrijden

in Chateauroux heb ik voor het

Voor Peter Vorderman was het trouwens de laatste wedstrijd omdat hij z'n chute aan de wilgen heeft gehangen om meer tijd aan z'n gezin te kunnen besteden.

Hiermede was een eind gekomen aan het vakantiekamp.

De bekers en andere prijzen zijn weer voor een jaar verdeeld en we kunnen ons weer voorbereiden op de volgende wedstrijd (Paasdagen).

Het gewone springen gaat door en u weet, u bent van harte welkom in het land van Bartje.

maar "life".

Foto's en Tekst: Hsnk Beuzel en Joeke de Jong

slechte aspekten van de oude materiaal

eerst het voorrecht van de Safety Flyer,

gehad een aantal openingen te zien niet vertraagd

of versneld

(film)

Nou is het niet anders dan goed, om bij de evaluatie van nieuw materiaal,

zowel de goede als de slechte din-

gen van de nieuwe oplossing te zetten naast de goede en oplossing.

Bijv.

moet je zoiets doen voor een ripcord vs een handdeployed.

Beide systemen hebben vóórs en tegens.

Maar toch. . . .. ik denk dat ik voorlopig maar de kat uit de boom blijf kijken v. w. b. de Safety Flyer.

De vier

openingen die ik in Chateauroux gezien heb, waren allemaal goed (zo ook trouwens de openingen van de ronde reserves),

ze hadden echter één kenmerk dat ik niet zo

erg op prijs stel: het duurde in alle vier de gevallen min s ten s

500ft voordat de reserve

canopy open was

en vloog. Natuurlijk moet u, wanneer de main het niet goed doet, er niet te lang mee blijven hannessen, toch, 500 ft is wel erg veel hoogte

maar .

Ik wacht toch nog maar even.

De jury had het soms moeilijk. sportparachutist

Bert Wijnands 19

En toen wachten in een lange rij voor je bord met brokken rauw vlees, pennen, allerlei groente soorten en sauzen. En een plekje zoeken bij een barbecue, eten tot je barst en de rest aan iemand anders geven. En drinken.

Zo nu en dan. Veel. Dat wel. Erg veel.

v.p.c.t. tien jaar De VPCT vierde in september haar tienjarig bestaan zoals de club tot nu toe is geweest: perfect georganiseerd en een met zeer veel eten, drank en gezelligheid overgoten feest.

Het was een uitbundig feest.

Eerst zaterdagmiddag een groot vliegtuig. Wekenlang hadden leerlingen die net aan hun vrije val begonnen waren, sprongen gemaakt om tien seconden mooi stabiel te kunnen vallen, de minimumeis voor een dergelijke sprong. Voor velen was het dan ook de eerste keer dat ze uit een "echt" vliegtuig mochten springen. Een geweldige happening.

Wat helemaal fout ging was - uiteraard - de sprong van de topmensen van Teuge. Ze zouden een heleboelformatie maken. Er kwam een vijfmanstoestand uit.

Uit twee of drie simpele Cessnaatjes hadden ze al veel grotere formaties gemaakt .....

Maar dolle pret: een 35-persoons eigen Teuge.

vliegtuig boven hun

Minstens zo groots was de massale dropping uit de BOB boven Klarenbeek. Dat ging niet zonder een knallende ruzie tussen twee bestuursleden.

Maar ook dat is Teuge: een geweldige rel trappen en dan omstandig vrede sluiten. Kwade tongen beweren dat ze die ruzie dan maken om een goed excuus te hebben voor het heffen van een glas. Terwijl de vrouwen de auto's naar Klarenbeek reden, sprongen de mannen er boven uit.

In de bossen bij Klarenbeek op de weilanden van de ouders van Waldi Groenewold, waar elk jaar de vermaarde VPCT-barbecue is, stond een gigantische feesttent, plus uiteraard de tap, het spit met het varken en de tientallen bakken met gloeiende houtskool, het filmscherm en de alles verhullende bosrand.

Maar liefst 2300 mensen waren uitgenodigd: alle mensen die ooit lid geweest zijn van de VPCT. Hoeveel er geweest zijn weet ik niet. Om acht uur ben ik met tellen begonnen. Om elf uur gaf ik het op om een aantal redenen. Het waren er in ieder geval meer dan duizend. Een fantastisch succes.

Natuurlijk, er werd ook GESPROKEN! Ook dat hoort bij de VPCT. Dat officiële tintje, dat sommige graag onder tafel schuiven, daar ruimt Teuge toch altijd nog een half uurtje voor in. En dan wordt er zeer serieus gesproken. De één legt hier een bijzonder woord van waardering, de ander daar. Beschaafd klapt iedereen keer op keer, maar na dat halve uur zwelt langzaam van achteruit het onderling gepraat aan en dus wordt de zaak kort gesloten. Voorzitter Molenkamp heeft daar gevoel voor.

20

Oude makkers En oude makkers ontmoeten. Mensen die je in geen jaren gezien hebt. Ik trof een ex-springster die ik in vier jaar niet meer gezien had. Zij was toen voor Teuge uit die tijd een heel verdienstelijk springster: Lydia Vastenburg. Die middag had ze voor het eerst in vier jaar weer een sprongetje gemaakt. Ze was er kapot van.

Telkens begon ze weer te vertellen hoe geweldig het geweest was.

Lydia: "Het maakte minstens zo'n indruk als m'n allereerste sprong. Die duik de deur uit. Het overeind komen.

Het stabiliseren van je lichaam op de lucht. Het trekken.

Die parachute weer boven je hoofd. God, wat was dat heerlijk allemaal. " Ze had tranen in d'r ogen. En omdat ze het zo echt meende en er zo kapot van was, had ik ze ook. Ze zoog alles in haar op. Al die mensen, al die verhalen. Ze had haar ogen op het veld uitgekeken naar al die vierkante parachutes, de vrije val-formaties, het CRW. Lydia, na het zien van de film "Skydive": "In vier jaar is het een volmaakt andere sport geworden. Dat dit allemaal mogelijk is. En dat allemaal in vier jaar!

Ik had me dat nooit zo sterk gerealiseerd als nu, terwijl Lydia maar door bleef praten. Door haar ogen zag ik hoezeer ze gelijk had. Springen vier jaar geleden of nu: het heeft nauwelijks meer iets met elkaar te maken. Het betekende ook voor mij een toch echt ontroerend moment.

Maar helemaal voor Lydia en vele anderen. Het feest was een geweldig weerzien, een groots gebeuren.

Historie In de tien jaar van Teuge zijn veel dingen gebeurd.

In de eerste plaats dat die tien jaar, dertien jaar omvatten. Want in feite begon de VPCT in 1966. Het was toen een soort afdeling van de ENPC. Laten we kortom bij het begin beginnen.

Dat begin is Tom Verschoor, de man die in 1965 de Seppe Parachute Club opzette en daarmee de aanzet gaf tot het sportspringen in Nederland. Een jaar lang draaide hij opleidingen en regelde hij met mensen als Charles Pellens en Henk Kok het springen op Seppe.

In 1966 moest Seppe geëgaliseerd worden. Dus moest o. a. de Seppe Parachute Club weg. Tom Verschoor ging met Bert Wijnands naar het Vliegveld Hilversum, waar de club na enkele jaren de Paraclub Icarus ging heten.

Een andere helft ging ter verspreidding van het pas begonnen sportspringen in ons land naar Teuge. Henk Kok en Charles Pellens waren daar de grote mannen.

In 1967 ging Charles terug naar Seppe, waar de daar ontstane club zich weer de ENPC ging noemen, naar de vroegere vereniging van met name oud-militaire springers.

Hoe dit alles ook zei: het begin van de VPCT ligt dus in 1966. Omdat springers nu eenmaal willen springen en andere gezellige dingen doen, 'vergat' men het officieel te maken. Dit gebeurde dus pas in 1969, drie jaar na de start.

Henk Kok Henk Kok was de grote man van wat we de Eerste Periode van de VPCT kunnen noemen. Hij legde met een perfect georganiseerd centrum en keihard werkende assistenten als Henk Verbeek, Kees Meijer, Vic. Cillekens en Johan Bronsveld het zeer solide fundament waar de club nu nog op rust. Later kwamen hier Waldi Groenewold en Sonja Miltenburg (nu Sonja Meijer) bij. En Jan Molenkamp.

En zovelen anderen.

Henk Ve rbeek: "Die eerste jaren waren de wildste.

Chutes van onszelf hadden we niet. El!,e vrijdagavond moest Kok die van Ypenburg halen. Regelmatig begaf zijn sportparachutist

I

l

oude auto het halverwege en moesten wij hem zoeken en ophalen. Slapen deden we meestal onder de vleugels van geparkeerde vliegtuigen, want springen mochten we alleen tussen zes en acht 's ochtends en een heel enkele keer tussen de middag als vast stond dat er geen vliegtuig zou binnenkomen. " Waldi Groenewold: "Die situatie veranderde drastisch in 1971 toen hier voor het eerst de nationals georganiseerd werden. Er mocht op het veld gesprongen worden tijdens het andere vliegverkeer van de toenmalige havenmeester , de heer Bauling. Tussen die tijd dat er alleen 's ochtends vroeg gesprongen mocht worden en 1971 hadden we een afspringterrein bij Nijbroek gehad. " Henk: "Voor die nationals van 1971 mochten we een bak aanleggen, Bij die nationals bleek, wat wij springers allang wisten, namelijk dat springen en andere luchtactivitei ten makkelijk samen kunnen gaan, omdat ze elkaar door hun verschillende geaardheid niet in de weg zitten. Uiteraard moet je goede afspraken onderling maken. Maar tot nu toe - en dat is acht jaar - is hier met sportvliegen, reclame vliegen , les vliegen , zweefvliegen, modelbouwvliegen en parachutespringen nog nooit een ongeluk gebeurd. " Ook de tweede havenmeester, de heer Burgers met zijn staf, ging akkoord met de situatie. Hoezeer de havendienst prijs op de aanwezigheid van de VPCT stelt, bleek tijdens de feestavond wel toen de heer Jolink na een fantastische speech een prachtige antieke barometer aan de club overhandigde.

Deze geweldige hoeveelheid activiteiten op het vliegveld met name in de weekeinden trekt enorm veel mensen naar Teuge, waardoor het een belangrijke plaats inneemt in de passieve recreatie in dit deel van Gelderland.

Was het gedegen opleidingscentrum, maar met weinig springtalent, nu heeft de club beide.

Maakte vorig jaar Gerard Steenwinkel deel van het nationale team precisie- en stijl, dit jaar maakten maar liefst vier springers van Teuge deel uit van het nationale team relatiefspringen: Ton Pohlmann, Jan de Poot, Hans Keller en Arnold Collenteur.

Alle nieuwe springers van de twee relatiefteams op 茅茅n na zijn Teuge-springers.

Vandaar dat inmiddels al gezegd wordt dat Teuge de tweede generatie relatiefspringers aan het afleveren is. Icarus (Tom Verschoor) vormde de eerste generatie: alle oudere springers in de twee teams waren dan ook nog steeds Icarusspringers.

Tweede generatie In 1974 vertrok Henk Kok naar Lelystad om weer een nieuwe club op te zetten. De tweede periode van de VPCT brak aan. Op het rotsvaste Kok-fundament bouwde Jan Molenkamp. Henk Verbeek, Waldi Groenewold en het echtpaar Meijer-Miltenburg een club die in vier jaar doorstootte naar de nationale springtop.

Desondanks: het zou - gezien de resultaten - best wel eens kunnen zijn dat Teuge nog het dichtst bij het ideaal komt. En als je ziet hoe snel (in twee jaar eigenlijk) Teuge top springers begint af te leveren, dan belooft dat veel goeds voor de toekomst. En voor de club, en voor de springers. We zullen zien l Hein Cannegieter

Ik heb drie clubs redelijk intensief meegemaakt. Teuge is de raarste.

Het is een vreemde mengelmoes van facetten die je ook maar niet in die mate bij andere clubs aantreft: zeer samenhangend, fanatiek in elk opzicht (ja, ja, 贸贸 in het feesten), doortrokken van zeer sterke sentimenten, een grote aanhankelijkheid, een perfecte organisatie, waar men hoe wild het soms ook tekeer gaat, precies binnen blijft. En binnen dat kader een grote vreiheid; weliswaar een zwaar bevochten vrijheid. En het wordt geleid door mensen die tot de wonderlijkste en meest bezeten mensen van ons wereldje behoren.

Duidelijke tekortkomingen zijn dat de begeleiding van B/C-brevetters nauwelijks beter is dan bij andere clubs, evenmin als de - uiterst trage - organisatie van het springen zelf. Maar dat zijn dingen die je pas ontdekt als je over de grenzen hebt gesprongen. Het hangt er vast en zeker mee samen dat wij Nederlanders zijn, de Belgen onder de springers, en wij geen echt professioneel centrum op een voor iedereen makkelijk te bereiken plaats hebben met een op springen gespitst management.

TE KOOP (vervolg pag. 4) Stratocloud (100 sprongen), Strong 26 ft LOPO (nieuw) Classiflyer system (als nieuw).

Prijs: f 2.750,-Cruisair (wit) - nieuw Prijs: f 1.500,-P. J. SANTEGOEDS Napo 861 Utrecht - Veldpost

Complete Stratocloud bestaande uit: 26 ft. Strong Lopo Paraflite system Prijs.

Nader overeen te komen Mej. M. Maltha Tel. 020-900386)

Stratocloud in star lite-system 26 ft Strong Lopo T.e.a. b.

Ferdy THIJSSENS Tel. 04750-15880

Complete para-uitrusting bestaande uit: Starflite-tandem-systeem (rood - zie diverse frontpagina 's van de SPORTPARACHUTIST) , met ijzersterke Rainbow STRATOSTAR (als nieuw) met een Strong LOPO 26 ft reserve. (Over de kwaliteit van de Stratostar ... zie het artikel van Jackie Smith. ) Totaal f 2.400, -- (hi-teck tegen meerprijs ad f 725, --)

Dirk de Boer ... sportparachutist

VPCT 1979

Foto: Ingrid Zoetrnulder.

Hein C~NNEGIETER Van Eeghenweg 2 Oosterbeek Tel. 085-335311 21

Heel vroeger (èn toch nog niet lang geleden!)

Nederlandse para's, zonder reserve-parachute, Mr. Frits Molhuijsen.

gaan springen uit een DC-3. Vijfde van links onze vroegere

voorzitter

bestuur afdeling parachutespringen Mijne heren, Graag wil ik u alsmede de deelnemers aan de para demonstratie tijdens de Open Dag op Twenthe complimenteren met deze bijzonder fraaie demonstratie.

Ik had het genoegen het vliegprogramma bij te wonen als genodigde en bevond mij op het terras temidden van een gezelschap luchtmacht- en luchtvaartvertegenwoordigers , die hun enthousiasme voor het para gedeelte luide hebben verkondigd.

Men had grote bewondering voor dit prachtig uitgevoerde werk en alom werd begrepen met welk een precisie ;' deze demo is voorbereid.

Het was een groot genoegen daarbij het deskundig commentaar te beluisteren van de heer Velthuizen: zeer verstandig dat hij de explicatie gaf en dat bij het para-nummer een insider de demo toelichtte.

Ik heb persoonlijk met het grootste genoegen deze uitmuntende demo gadegeslagen. Daarbij was het een genoegen te zien dat Charles Pellens als leider van de groep zich perfect van zijn taak heeft gekweten.

Graag verzoek ik u het bovenstaande t. z. t. aan alle deelnemers te willen doorgeven. Dit para-nummer was een hoogtepunt in de vliegshow en een onvergetelijk schouwspel voor allen, die naar Twenthe waren gekomen.

Met beste groet, was getekend: oud voorzitter afdeling Para Mr. F. Molhuysen 22

sportparachutist

Omdat hij (in 1938) weliswaar in Nederland maar mede door middel van Belgische vader (zijn moeder was gewoon Nederlandse) werd geboren, moest hij als geboren en getogen Nederlander toch in Belgische krijgsdienst.

Hij meldde zich - nu dienst nemen toch onvermijdelijk was - aan bij de als zeer bloeddorstige bekend staande Belgische paracommando's.

duizend sprongen springers Goed nieuws voor onze statistici: Charles Pellens maakte in de afgelopen periode zijn 2000ste vrije valsprong. Zijn totale aantal sprongen is meer dan 2100.

Het grote aantal static linesprongen dat hij op zijn naam heeft is een gevolg van zijn springen in militair verband in de zestiger jaren.

Nog een heuglijk feit: je moet wat voorzichtig zijn met te zeggen dat iemand het eerste in iets is (een mens kan niet alles weten), maar volgens mij is Jan van Dam (FD) Nederlands tweede grootvader die 1000 sprongen heeft. (Piet Santegoeds is Nederlands eerste). Als ik het goed heb werd hij enige maanden geleden grootvader.

Daar was ik niet bij. Wel bij zijn 1000ste sprong. Die maakte hij met mij en negen anderen uit de F-27 bij de Open Dag van de Vliegbasis Twente. Th: was zelfs de eerste die hem kon feliciteren! In de vrije val, liggend in de driemansster , waarop de anderen konden flaken (wat een uiterst beperkt aantal medespringers deed), feliciteerde ik hem luidkeels, waarna ik drie dagen schor was.

Maar hij had het gehoord. Dus was ik de eerste!

Als paracommando werd hij na zijn opleiding ingezet in 1959, toen Belgisch Kongo zich naar de vrijheid vocht.

Hoewel Harry vier aktiesprongen maakte, kon ook hij de onafhankelijkheid van wat nu Zaire heet - wat mij betreft goddank - niet verhinderen. Het zou best kunnen zijn dat Harry de enige nu als sportspringer te boek staande excommando in ons land is, die in het beeld past dat velen hebben van sportspringers: woeste, tot de tanden gewapende dare-devils.

Na zijn terugkeer uit de bloedige oerwouden van Afrika in het zeer rustige Nederland, kalmeerde Harry ook wat.

Tot hij in 1968 de Paraclub Icarus ontdekte, zich aanmelde en sportspringer werd. Hij werd een van Icarus ' belangrijkste instructeurs, die - wellicht anders dan zijn "herkomst" zou doen vermoeden - opviel door een persoonlijke, niet-ijzervreterige wijze van optreden.

Hij ging bovendien behoren tot de "oude" kern van Icarus die de eerste generatie van het Nederlandse relatiefspringen werd.

Zo maakte Harry deel uit van de Nederlandse team bij de eerste en tweede wereldkampioenschappen relatiefspringen, teams die vrijwel alleen uit Icarusleden bestonden. (Nu half Icarus, half Teuge).

In het team tijdens de tweede WK Relatief, die in 1977 in AustraliĂŤ, ontstonden fikse spanningen: de oorzaak dat Harry het springen eigenlijk niet meer zo zag zitten. Hij nam zich daar voor nooit meer te springen. Na zijn landing bij de laatste wedstrijdsprong in Gatton, zei hij tegen me: dat was het dan. De tranen stonden hem in de ogen.

Sindsdien heeft hij alleen nog die sprongen gemaakt die nodig zijn om de instructeursbevoegdheid te houden, al heeft hij juist de laatste weken opeens weer een redelijk aantal sprongen na elkaar gemaakt. Wie weet.

Voor de statistieken: Harry heeft 1100 genoteerde sprongen (hij hield anderhalf jaar zijn logboek niet bij), het aantal malfunctions is 9. Behalve in relatiefspringen was precisie zijn specialiteit.

Ouderen zullen zich zeker Harry's dweilende PTCH herinneren. In 1973 werd hij bij de vijfde Parapitz eerste. In 1975 werd hij derde bij de NKP. Hij heeft deelgenomen aan alle grote wedstrijden in Europa: Portoroz, Graz, Spa, noem maar op.

Zijn grootste vrije valformatie is 13 man. Zijn 1000ste sprong maakte hij op 28 augustus 1977.

De chronologisch nu aan de beurt zijnde Nederlandse springers met duizend sprongen zijn twee fervente Icar-us -Ieden , Harry Pijnenburg en Sjaak Gielen.

Harry Pijnenburg is een rare snuiter in ons springwereldje. Het is een van onze springers met wie ik de meeste sprongen heb gemaakt (Sjaak Gielen is een ander), dus ik mag dat zeggen. Hij is onverzettelijk, tot het bittere einde consequent, fanatiek en goudeerlijk. Eigenschappen die hem niet bij iedereen populair maakten.

Harry heeft een roerig springersleven achter de rug. sportparachutist

Sjaak Gielen is ook al een verhaal apart. Is de Nederlandse top-vrije-val-fotograaf nu nog geen breedsprakig man, vroeger zei hij helemaal geen woord. Hij kwam in de oude boerderij van Icarus, betaalde zijn sprong, stapte beneden in, en boven uit, schudde z'n zwart-rode PC eens uit, schoof de zaak in de sleeve, betaalde, stapte in, stapte uit, enzovoort. Altijd in een geklede grij ze broek, altijd in zwarte paraboots , regelmatig met een glas pils in de hand.

Begin zeventiger jaren verscheen hij met een camera op zijn helm. Dus begreep men dat hij foto's wilde maken. Wat men hem dan ook maar liet doen. Die foto's, in het spoor van Tom Verschoor, waren niet altijd even fantastisch van kwaliteit. Soms was er iets mis met de 23

camera, soms met de afwerking. Maar Sjaak was best tevreden.

De grote verandering kwam in 1974, toen hij met enkele anderen naar Amerika ging. Daar maakte hij een stapel sprongen uit allerlei vliegtuigen met allerlei mensen. En Sjaak kwam als topspringer terug. Het duurde even voor men het in de gaten had. Een ander iemand zou zeggen hoe goed hij wel geworden was. Sjaak niet.

Hij zei niets. Alleen ineens als iemand een sterk verhaal vertelde waarvan hij door zijn ervaring wist dat het onzin was.

Prompt zat Sjaak in alle topteams , vaak met de moeilijkste opdracht. Als float er op de strut gaan zitten bij een Turbo Porter, buiten staarîblj een ruim 200 km/u vliegende Friendship, en dan ook nog even je voet verzetten als die in de weg lijkt te zitten. De kracht van Sjaak is legendarisch. Hij is dan ook in het dagelijks leven stucadoor.

Legendarisch is ook het feit dat hij nooit met handschoenen en een bril springt. Bij een sprong jaren geleden op Seppe uit een Turbo-Porter in het najaar was het op 15.000 ruim 30 graden onder nul. Het werd Nederlands eerste achtman. Iedereen stond na de landing zijn half bevroren neus en verkleumde handen in dikke handschoenen warm te wrijven, toen Sjaak z'n blote hand tegen m'n ijskoude wang legde: "Koud? Viel best mee."

Zijn hand was warm.

De foto's werden ook steeds beter. Zeker toen hij nieuw materiaal kreeg. Zijn foto's behoren nu tot het beste dat er gemaakt wordt op deze wereld. Alleen, omdat hij niet aan de weg timmert, in feite niets met zijn foto's doet, behalve voor maakprijs aan vrienden doorverkoopt, is hij internationaal nog vrij onbe kendo Maar toch is een foto van hem op de cover van het Engelse boek van Charels Shea-Simonds gekomen. Terwijl die net zo goed een foto van Andy Keech of wie dan ook had

kunnen gebruiken, wat Charly bij vorige drukken van zijn boek dan ook deed.

In club- en nationaal verband zijn Sjaaks 8 mm films beroemd. Het zijn documenten van de ontwikkeling van het springen in Nederland. Ook is het Sjaak die werd "ingehuurd" door AVRO' s Televizier, Polygoon en zelfs een keer het NOS-journaal om voor de TV een film te filmen.

Sjaak maakte net als Harry deel uit van alle Nederlandse relatiefteams die deelnamen aan WK' S. Sjaak werd in 1977 eerste met eenrelatiefteam bij NKP's, in 1978 tweede.

Sjaak is nu nog steeds geen breedsprakig heer, maar roert zijn mond aanzienlijk meer dan vroeger. Het hinderlijke is dat alles wat hij zegt waar is. Het is ook altijd meer dan de moeite van het beluisteren waard. Hij weet ook alles. En er is niemand die hem niet mag.

Behalve fabelachtig springer, -Is hij ook een van de, zo niet dé redder van Icarus. Zonder zijn niet aflatende, onverzettelijke bouwdrang aan de hangaar van Icarus, zou deze gigantische onderneming best wel eens gestrand kunnen zijn en daarmee de club om zeep.

Sjaak begon in 1969 met springen, heeft nu ruim 1300 sprongen, heeft ondanks zijn hoogst opvallende manier van vouwen (even het zand er uit schudden en hup inpakken die rommel) slechts twee malfunctions, en geeft als gekste sprong op een sprong in Australië waarbij zijn vizier tijdens een sprong achter een pilot chute kwam en de ander een horschoe op Sjaaks vizier kreeg. Die ander dacht: als er een dood moet, ben ik dat niet en maakte een cut away. Sjaak wilde ook niet dood, peuterde in vrije val de parachute die verwart zat om zijn vizier en helm, los en trok keurig op hoogte zijn eigen parachute.

Sjaaks grootste formatie is een 19-mans formatie in Amerika en hij heeft ongeveer 11 uur vrije valtijd.

Kontrasten.

Foto: Ben van den Belt 24

sportparachutist