sportparachutist TWEEMAANDELLJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Jaargang R - nummer 3 - 1 januari 1980
1__
Eindredactie: Karst Sikkens
in_h_OU_d__
Voor coPy, foto's en tekeningen zorgden o. a. deze maand: Ben v. d. Belt, Ronaid van den Boogaard, Johan Bronsveld, Jan de Bruijne, Hein Cannegieter, Arnold Collenteur, Hans Elias, Henk Hoefnagels, Harry Jansen, Rob Klop, Ton de Kuijer, Ronaid v. d. Mey, Sonja Meijer-Miltenburg, Hans Ponsioen, Fred Surink, Wim Velthuizen, Bert Wijnands, Bestuur TU-Zeven, Ingrid Zoetmulder.
Zonder schriftelijk toestemming van de redactie mag niets van de inhoud worden overgenomen
. .~.
.
1. Een prachtige plaat van Ben v. d. Belt. 2. Inhoud. 3. Bij de jaarwisseling. 4/5 Para Varia 6. Relatiefreis naar de USA
Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGENHET BLAD GRATIS.
Advertenties: Advertentietarieven
op aanvraag.
Verschijningsdatum: 1 jan. , 1 mrt, 1 mei, 1 juli, 1 september en 1 november.
7. Van rond naar vierkant. 8. Met goud bekroond.
9. Cone Loek. Materiaal 12. VPCT. 13/14. 1000 sprongen/ENPC. 15/16. Para-Alert. 17. Cliff-diving/boekennieuws. 18. PCl/Open Dag Vlb. Twenthe. 19. Veiligheid. 20. Wij wensen u ..... 10/11.
Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande
KONINKLLJKENEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur: W. A. Velthuizen E. T. H. Wijnands P. Santegoeds H. Cannegieter H. Verbeek H.A.Elias C.A.T. Pellens K. Sikkens
-
voorzitter vice-voorzitter algemene zaken voorlichting sport en instruktie algemene projekten algemene projekten algemene projekten afdelingsbureau
Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Israëlsplein 2596 AS 's-Gravenhage.
Lidmaatschap Alle leden f 60,-Het inschrijfgeld melding f 5,--.
per jaar,
8,
-
j
.,.
..0' na 1 juli f 33,--.
-
voor leden bedraagt bij aan-
I
Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d. t. v. de clubsecretaris).
Uw copie voor de eerstvolgende uitgave dient vóór 10 januari a. s. bij de eindredacteur te zijn ingeleverd.
2
••
I sportparachutist
SPORTVRIENDINNEN EN -VRIENDEN
Het jaar 1979 is teneinde - het jaar 1980 vangt aan! Is het een goed jaar geweest? - In zekere mate wel en dan denken wij aan alle ontwikkelingen in onze sport, verbeterde technieken en weer nieuw materiaal en nog meer kennis ..... meer leden en wellicht meer sprongen. Dit laatste zal in onze volgende editie door onze hernieuwde Technische Commissie uitvoerig worden belicht. De veiligheid is vooruitgegaan en we beginnen te wennen aan de snel elkaar opvolgende technieken. Allerlei zaken worden kritisch bekeken en aktiviteiten zijn er voldoende.
.~
Ons bestuur is zich daarom ook terdege bewust dat er meer aan de weg getimmerd zal moeten worden. Onzichtbare en vaak onopmerkbare en constateerbare feiten zullen wij nog meer in de openheid moeten brengen. Eerste stappen zijn hieromtrent al genomen. En het is de bedoeling om de communicatie onderling sterk te verbeteren. Tijdgebrek en overbelasting zijn vaak reden om niet vaker in de openheid te treden. Hierbij kunt u ons helpen! Uw opbouwende kritiek is hierbij nodig. Binnenkort hopen wij dan ook met een doelmatige enquete te beginnen. De uitslagen hiervan zullen wij dan ook bekend maken. Wij hopen met aller medewerking 1980 tot een VEILIG en VOORAL SPORTIEF JAAR te maken. Daarbij willen wij u en de uwen zeer plezierige kerstdagen, een prettige jaarwisseling en uiteraard een erg voorspoedig 1980 wensen.
Namens het Afdelingsbestuur,
/
sportparachutis
t
3
b. de ledenadministratie van de KNVvL (graag uw lidmaatschapsnummer vermelden); c. indien uw naam voorkomt in de para-adressenlijst ook aan de sekretaris afdeling para/KNVvL.
para
f a i·spo rt Iice ntie s De FAI-licenties kunt u ALLEEN op de volgende wijze verkrijgen: a. tijdens de dag-uren afhalen bij de receptie van de KNVvL, Jozef Israëlsplein 8 in Den Haag; b. door overmaking van f 7,50 op postrekening 179618 t. n. v. KNVvL - Den Haag. Op het strookje gelieve u te vermelden: "t. g. v. Afd. PARA betreft FAI-licentie PARA-1980".
FEDERATION
AERONAUTIQUE
INTERNATIONALE
SPORTING CODE Section 5
varia
REGULATIONS FOR SPORT PARACHUTING Verkrijgbaar
Door overmaking van f 5, -- op postrekening 179618 t. n. v. KNVvL - Den Haag volgt z. s. m. toezending.
paragids
Op het strookje gelieve u te vermelden
Het is de bedoeling dat op 1 maart 1980 een para-gids ter beschikking aan de leden kan worden gesteld. Deze gids zal een komplete adreslijst bevatten van alle bestuursleden van verenigingen enz., officiële instanties (zoals RLD, Dienst Luchtvaart Rijkspolitie), instrukteurs, hulpinstrukteurs , vliegvelden en technici. Tevens hopen wij adressen van buitenlandse centra op te nemen zodat u tijdens uw vakantie in het buitenland niet hoeft te informeren bij buitenlandse luchtvaart-organisaties. Gegevens over de nederlandse para-verenigingen zullen eveneens in dit klein formaat boekje worden opgenomen. E C H TER - tot uitgifte kan alleen worden overgegaan indien elke Vereniging medewerkt om de gevraagde gegevens te verstrekken. De benodigde informatie hebben wij uiterlijk 1 februari 1980 nodig. Hopende dat de verenigings-sekretariaten mede willen werken in dit projekt. (Hieraan wordt uiteraard niet getwijfeld - alvast bedankt voor de steun l ),
kontributie Heeft u uw jaarlijkse kontributie al gegireerd? Even een geheugen steuntje - regel dit vandaag nog even. Denkt u ook nog aan de overmaking van uw club-financiën? De penningmeesters zullen u dankbaar zijn en geeft hun minder werk dus meer vrije tijd om eventueel ook nog eens een sprong te maken.
adreswijzig ing Wilt u - indien u gaat verhuizen a. uw clubsekretaris; 4
bij de KNVvL/ Afd. PARA.
- dit laten weten aan:
"T. g. v. afd. PARA - Sporting Code. "
demonstraties Het schijnt dat een groeiend aantal springers buiten de clubs om demo's springt. De clubs vinden dat hieraan paal en perk moet worden gesteld. De clubs zullen rapporteren wie hierbij betrokken zijn. In het tweede kwartaal van 1980 zal aan de hand van deze rapportage een gesprek volgen met de betrokkenen en de clubs.
de komende nationale kampioenschappen De komende nationale kampioenschappen zullen op een nog nader te bepalen periode gedurende een gehele week worden gehouden. Dit zal plaatsvinden in de tweede helft van de maand juni. V. w. b. plaats enz. volgen z. s. m. nadere gegevens in de volgende SPORTPARACHUTIST . sportparachutist
technische
commissie
Jan de Bruyne heeft zich weer aangeboden in de TC zitting te nemen Binnenkort zal nader bericht volgen omtrent: - te houden conferentie van hoofdinstructeurs; - te houden conferentie van instructeurs; - vernieuwing en heruitgave van het (blauwe) handboek; - theorie cursus als vervolg op het A-brevet; - takenlijst voor springers na het A-brevet.
rij ks I Uc h tv a a rt die n st Gezien de tijdelijke beperking van werkzaamheden van de T. C. na de laatste instructeurs conferentie, zullen dit jaar geen aanvullingen of wijzigingen in de Regeling Valschermspringen verwacht mogen worden. Hopelijk kan een en ander in de eerste helft van 1980 z'n beslag krijgen. Over de Riggers is elders in ons blad een artike l te vinden.
cursussen Er is besloten om de cursus voor het instructeursexamen 1980 in verkorte vorm te geven met als enig doel enkele examen onderwerpen te behandelen. Aanmeldingen z. s. m. bij Wim Velthuizen. De 'grote' cursus zal na het zomer seizoen 1980 worden gehouden met de bedoeling de nieuwe generatie jumpmasters over een langere periode op te vangen. De plannen zijn thans: een weekend in oktober/november en twee of drie zaterdagen in de periode tot het examen in 1981. Er is besloten hiervoor wel een persoonlijke geldelijke bijdrage van de cursisten te vragen. De clubs kunnen dit bedrag eventueel aan de cursisten terugbetalen. Er was commentaar op de wel erg moeilijke vragen van het vak meteo.
STRATOCLOUD - 100 sprongen 26 ft Strong Lopo (nieuw) TRIMPIG system (kleur blauw - AustraliĂŤ) (Eventueel ook apart verkrijgbaar.) Compleet
f
Altimaster
f
180,--
f
1. 950,--
(als nieuw)
2. 650, --
Ben Woltering Naarderstraat 43a, Laren (NH) Tel. nr. : 02153-82680 ('s-avonds) 035 -16753 (overdag)
Als "special" ONDERSCHEIDING Bart Cordia ontving op 11 september j.l. de medaille voor 12 jaar dienst bij de Koninklijke Landmacht. Dit gebeurde in het ziekenhuis en wel op een versierd bed. Dit was het gevolg van een draai met de koepel vlak boven de grond. Bart - gefeliciteerd
met je medaille en beterschap.
CRUISAIR
Als "kerst c. q. oud/nieuw aanbieding" SKIES CALL 1 SKIES CALL 2 SAMEN - s Ie c hts -
f f f
39,50 45,-75,--
Pa ra Pilot Shop Postbus 97 3620 AB Breukelen Tel. nr. 03462-3522
te koop gevraagd Goede gebruikte Mini-Systems eventueel met koepels.
o. d.
PARA PILOT SHOP Karel Doormanweg 12 Breukelen Tel. nr. 03462-3522 sportparachutist
5
DIRT-PIVé
HOE
J~
Zuid-Californië
HOP-OVER,;>?
dan zekerder
is dan meer naar
het noor-
den. De reis zal gemaakt worden eind maart, om precies
begin april,
te zijn: heen op Goede Vrijdag 28 maart,
de donderdagmiddag
er voor, terug op zaterdag
dat wil zeggen terug op Schiphol op 13 april. reiskosten
is nu nog weinig te zeggen.
of
12 april,
Over de
Enkele mensen
zijn druk doende een zo goed en goedkoop mogelijke reis te regelen.
f
Vermoedelijk
1. 000, -- liggen.
zal de prijs rond de
Met springen,
f
men nog een dikke
eten,
slapen e. d. zal
1. 000, -- kwijt zijn. Daardoor
men moet rekenen op ruwweg
f
zal
2.500, -- voor de hele
trip. Zoals gezegd,
vrijwel alle ex-achtmansteam-Leden
inclusief captain Bert Wijnands, nische begeleiding
,
gaan mee. Voor tech-
zullen er ongetwijfeld verschillende
mensen op Elsinore meer Al Krueger
zijn: het is het centrum
van onder
(Captain Hook) en ook Carl Boenish,
die er een groot deel van de film Skydive opnam.
En
weer een relatief-reis naar amerika Zoals afgelopen jaar een groep Nederlandse met als "harde kern" het Nederlandse
springers
achtmansteam
naar Amerika ging om in korte tijd veel te leren, er komend voorjaar
Enige verschil
kende springcentrum
in Zuid-Californië,
het be-
gemaakt zal worden en het weer dan in
wellicht komt Berts vriend Skratch Garrison het trainen
in
goeds en mijzelf. ter plaatse
weer voor
van wie maar wil luisteren.
De hele zaak wordt weer voorbereid
vlak bij Los
Dit is vooral gedaan omdat de trip vroeger
het voorjaar
OF ANDEA"E MAN IE I OIROCIVE:; VOOR ,RD C<OpUn IK NlrT o~ KONGEIl
die tot het achtmansteam
is dat de groep dit jaar niet
naar Pope Valley zal gaan, maar naar Flsinore,
Angeles.
OP EEN VAN
weer een groep gaan. En weer zal
de kern bestaan uit springers, behoorden.
zo zal
door Piet Sante-
Piet zal de organisatorische
hebben, wellicht weer bijgestaan
leiding door Hans
Elias. Iedereen
die (weer) meewil moet zich zo snel mogelijk
opgeven. Dit moet vóór 15 februari
bij: P. J. Santegoeds NAPO 861 3509 VP Utrecht Veldpost
Vervolgens
zal men dan vóór 15 februari,
van de bevestiging,
ca.
f
het geld niet vóór 29 februari meer meekunnen. door.
na ontvangst
1. 500 moeten overmaken.
Als
binnen is, zal men niet
Vorig jaar ontstonden hier problemen
Dit kan nu niet meer voorkomen.
Het is maar
dat
u het alvast weet. Kunt u nu al vast gaan sparen. NEe: JE
6
JE KUNT
ECHT
\1E:P.>T MAAR
GEEN
IN "EUI
:;(.R
YI!ORMAN
l'.R'.lGEN. C,tL~G!;N.
Hein Cannegieter sportparachutist
De "tieners"
van Teuge.
Foto: Ronald v. d. Mey
tien man en van rond naar vierkant Na een wedstrijdsprong op Bad-Lippspringe afgelopen zomer, waarbij ik op 15 meter boven de grond over de laatste boomtoppen heen krabde, besloot ik dan toch maar op een square over te stappen en m'n bolletje in de steek te laten (hoewel voor een veilige squaresprong heb je je bol toch wel nodig). Zodoende had ik zondag 23 september toch wel erg veel haast om naar Teuge te komen om m'n nieuwe lightweight cloud in te bouwen, vooral omdat ik door familieverplichtingen de rest van dat weekend waarop bovendien de clubkampioenschappen werden gehouden al gemist had. Ik begaf me dus met spoed achter de naaimachine om die handel zo snel mogelijk luchtwaardig te hebben wat niet bespoedigd werd door het feit dat m'n reserve ook aan een repack toe was. Ter controle van het werk ging ik naar het veld om de chute in de wind te houden, waar bleek dat die sukkels van Paraflite toch nog 2 connectorlinks hadden verdraaid, zodat ik wederom een paar tangen erbij moest slepen. Als de nietsvermoedende lezer nou denkt dat decolleté een keurige hop en pop ging maken met z'n nieuwe aanwinst heeft hij het toch mooi mis. Wat bleek n.l. : ter afsluiting van de zeer geslaagde clubkampioenschappen organiseerde Hans Ke lIer een 10-man poging. Toen ik dus met m'n ongevouwen nylon hij de bak aankwam stonden daar negen relatievers omgehangen, die lichtelijk gepikeerd waren over het feit dat m'n chute nog open lag. Ondanks mijn gesputter werd ik in de Transit geduwd op weg naar de zo geHefde kisten en de nog populairdere paravliegers. Terwijl ik m'n pieper afstelde en mezelf in het acrylic hees werd door 2 goedbedoelende pseudoriggers mijn nieuwe chute op experimentele wijze in mekaar gerold waardoor ik ineens weer aan de reserveprocedure moest denken. Nadat iedereen omgehangen was werd de sprong nog 2 keer gedirtdived vanuit de BOB, KOK en de DIK. De bedoeling was dat er vanuit de BOB een viermansster werd opgebouwd, waarna uit de volgende kisten 2x3 man 2 murphy's aan weerszijden van de ster zouden leggen. Bij eventuele compleetheid zou iedereen "skydi ve " schreeuwen. De piloten waren gebriefd en de kisten werden bemand. Ik zat samen met Jan Beumer en Jan de Poot in de DIK, de laatste kist. Wij hadden de vorige week met z'n drieën in de Friendshipsprongen gezeten en waren het erover eens dat zo'n kleine Cessna toch ook leuk springen is: je bent er meer bij betrokken sportparachutist
eigenlijk. Na een koude vlucht waren we dan eindelijk op jumprun: een prachtig gezicht drie kisten in formatie. Het "stand by" kwam door en ik volgde Jan Beumer naar buiten op de step. Op de een of andere manier stond ik vreselijk lullig en het duurde ontzettend lang voordat we de BOBspringers van de step zagen gaan en wat waren ze een eind weg. Gelukkig was Jan Beumer zo slim om onze exit te vertragen zodat de horizontale afstand wat kleiner werd. Mijn exit was zo onstabiel dat ik direkt de BOBspringers uit het oog verloor, maar ik schopte me in de richting van Jan B. en die richting klopte. Mijn dive was niet stijl genoeg want ik kwam boven de formatie uit zodat ik even m'n knietjes moest optrekken om recht naar beneden te zakken. De viermansbase ging in het begin niet zo goed maar stabiliseerde uiteindelijk wel, vooral toen de KOK springers inkwamen. Op het moment dat ik Rob's been pakte was Jan de Poot ook op z'n plaats. Jan Beumer lag tegenover me en kwam even later ook in. Dat betekende dat er een tienmansformatie lag en wel op 4500 ft! Ik was het door alle zenuwen vergeten maar de anderen schijnen nog "skydive" te hebben geschreeuwd; ik heb het niet gehoord. Toen dacht ik ineens weer aan m'n cloud zodat ik op 4000 brak en wegging, spoedig gevolgd door de anderen. Alles vrij en de pilot eruit en oooooh, shit. Het apparaat streamerde dus eventjes, maar dat schijnt normaal te zijn, althans dat vinden de rolpakkers. Gelukkig ging ie toch open want de spot was weer slecht zodat je een square nodig had om terug te vliegen. Met alles op en vervolgens een professionele flare haalde ik net niet de bak maar kwam dichtbij genoeg om door het dolenthousiaste publiek te worden ontvangen. Iedereen was hoteldebotel, het was één en al smile. Boven in het clubgebouw werd de prijsuitreiking gehouden, het was beregezellig. 's Avonds heeft een grote groep para's nog doorgefeest in het vliegrestaurant over welke gebeurtenis ik hier helaas verder moet zwijgen i. v. m. de moraal. Feit is dat Ed, de restauranthouder, tot huilens toe was geroerd. Ter informatie vermeld ik nu de namen van de springers in de formatie: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.
Rob Greven Auke van Agteren Bob Kaal Wytse Zijlstra Ed Wissink Hans KeIler Ton Pohlman Jan de Poot Jan Beumer Arnold Collenteur
Ed Wissink was gelukkig net op tijd lid geworden, n.1. de dag ervoor! De vliegers die een geweldige prestatie verrichtten door hun formatievliegwerk , waren: Hans Welling, André van der Worm en Jan Koenegras. De prestatie was voor een niet gering deel te danken aan hun kundige medewerking. Een hoeraatje voor alle Teuge para vliegers. U ziet: Teuge heeft het weer helemaal gemaakt met de eerste echte club-tienmansformatie. Wie volgt? Het ligt voor de hand dat u, lezer, nu ook lid wilt worden van de VPCT. Daarom raad ik u aan u zo snel mogelijk op te geven, want door onze stijgende populariteit is het mogelijk dat onze secretaresse een ledenstop zal moeten invoeren. Wees er als de kippen bij. Uit educatief oogpunt merk ik ter afsluiting van dit relaas nog op dat het manual vouwen van m'n cloud prachtige openingen geeft en dat je 20 squaresprongen moet hebben voordat je ermee gaat relatieven. Ik wens iedereen van uit mijn eigen hart nog een heleboel ga ve sprongen toe. Tot ziens, Arnold Collenteur 7
buitenlandse para-ervaringen met goud bekroond bezoek aan de 11e annual big turkey meet Dit jaar voor het eerst werd de bekende Turkey Meet in Zephyrhills, Florida gesplitst in twee onderdelen. Ten eerste de Punpkin Meet, d. w. z. de wedstrijden in 4- en 8 man stack vliegen, 8 man seq. R. W., 10 man speedstar, 16 man formatie R. W. en de 20 man speedstar. Het serieuze werk dus. Dit was van 27 oktober - 4 november. Ten tweede de Turkey Boogie van 17 - 25 nov. d. w. z. dagelijks bijeen geraapte groepen, springen wat ze leuk vinden of bij elkaar kunnen krijgen. Twee jaar geleden werd het zo druk (meer dan 1200 springers) dat men niet meer dan twee sprongen per dag kon maken, bovendien is rond Thanksgiving day, 2e helft november in Florida het regenseizoen begonnen. D. w. z. af en toe een fikse bui en dus minder sprongen. Voor de jury is het vanwege de bewolking vaak moeilijk jureren. Om die redenen werd vorig jaar de hele Turkey meet naar een vroegere datum verschoven en dit jaar dus alleen de Meet vroeger en de Boogie rond Thankgivings. Arnold Camfferman en ik, begeleid door Arnold's vriendin Mary en mijn vrouw Anja kwamen 19 oktober 's avonds aan in Z-Hills bij een bevriend echtpaar dat Anja en ik kenden van de Meet uit 1977. In hun Motel hadden we toen een prima onderkomen en dat zouden we nu weer hebben. Uit de ervaring van de 1977 Meet verwachtte ik ongeveer een week van te voren al veel springers waaruit al snel de teams gevormd zouden worden. Dit was echter wat men noemde een - slow Meet -. Het duurde nog wel tot het volgende weekend voordat er eindelijk veel springers inschreven. Ten slotte waren er 1: 400 springers ingeschreven, niet zo'n geweldig aantal voor Jim Hooper de Manager en sinds begin dit jaar ook eigenaar van het Paracentrum. (Er stonden wèl drie D. C. 3-toestellen). Voor Arnold en mij begon nu het - Lurken - d. w. z. eindeloos rondlopen door de Ghetto met alle Van's en praten met iedereen ten einde ergens in een goed team te komen. Het bleek dat veel springers al in groepen gekomen waren, o. a. uit CaliforniÍ, verschillende uit Deland, uit New Orleans en veel z. g. -locals- uit Z. Hills zelf. Op 27 oktober hadden we aansluiting bij de New Orleans Coon-Asses, aangevuld met wat mensen uit Deland. We maakten wat Fun [umps , eerst met 6 en later met 12- en 16 man om de meest logische exit posities er uit te krijgen. Zelf wilden we het liefst meedoen met de grotere formaties in de wedstrijd omdat we dat in Europa eigenlijk nooit kunnen doen. Darrell Berger uit Deland werd langzamerhand de Captain van de groep en op 28 oktober na nog een paar 16 mans formaties, kon hij een goede 20-rnan ploeg samenstellen. Voor de 20-man Speedstar competitie werden we - gemanifest - onder de naam, "We'U discuss it in the Morning. " Niets te vroeg overigens want de Competitie startte de volgende dag over twee ronden. Arnold en ik waren resp. als 6e en 8e ingedeeld in de exitvolgorde. Na eindeloos dirt-dives doen en vele pogingen van Darell om iedereen op het hart te drukken toch vooral rustig in te komen, gingen we de eerste ronde in. Vanwege het kleine aantal springers waren er maar vier 20-man teams ingeschreven. 8
Twee D. C. 3 loads; wij zaten in de eerste load en de tweede pass. Na een goede exit begon de ster op te bouwen, langzaam maar hij vloog geweldig mooi. Iedereen bleef een beetj e naar het midden vliegen en niemand kwam echt hard in. Na 49 seconden hadden we een perfect ronde 20-man ster. Aan het eind van de eerste ronde stonden we tweede nu de 2e ronde nog. We zaten in de tweede D. C. 3, zo konden we het team dat eerste stond zien springen. De spanning steeg, ... Exit, langzaam bouwde de ster op maar er werd behoorlijk hard ingekomen zodat hun formatie na 40 seconden funnelde en niet meer rond kwam binnen de 55 seconden werktijd. Darrell begon ons ogenblikkelijk nog eens te briefen om toch vooral rustig te werken, liever een 20-man in 55 seconden dan een funnel na 40 seconden. Zeer gespannen zaten we in de D. C. 3. De eerste pass was voor ons. Stand by ..... de line-up begint, - no show - exit dus de base staat in de deuropening geplakt. Exit-exit-exit ..... iedereen pakt de beenbanden van z tn voorganger vast en rechtervoet voor. Nummer 20 geeft O.K., ready .... Set. ... GO. ! ! Weer een mooie exit. De ster bouwt op, 5-man, 8-man, 10-man, het gaat veel te ruw. Hij is ook meestal niet rond, ondanks de dubbelgrip heb ik af en toe echt moeite m'n grips te houden. Het duurt ontzettend lang maar tenslotte ligt de 20-man er en hij is ineens rond ook. Iedereen schreeuwt, niemand wil loslaten, 4000ft ..... 3500ft, ... eindelijk op dik 3000ft. spat de ster uit elkaar. In de New Orleans area van de Ghetto begint al gauw een daverend feest. "We'll discuss it in the morning" heeft de 20-man speedstar event gewonnen. In de week die nu volgt hebben we geen enkele moeite meer om mee te springen met grote loads. We doen verschillende 30 man formaties die telkens net niet rond komen maar die toch enorm plezier geven. Aan het eind van de week komt Bill Ottley, executi ve director van de U. S. P. A. ook op het centrum aan, later gevolgd door J erry Bird en B. J. Worth. s Avonds worden nieuwe films gedraaid, het wordt steeds gezelliger. Op zondag 4 november is eindelijk de Reward-Ceremony. Bill Ottley leidt het gebeuren, Jim Hocpar en B. J. Worth reiken de plaquettes uit. Toch wel leuk om daar als Nederlandse springers tussen te staan. Hans Elias. I
De winnaars met hun plaquettes. Middenin (met baard(je) Hans Elias, tweede van rechts Arnold Camfferman. sportparachutist
VOORVALLEN 1. Voorval:
conelock De meeste Ram Air Canopy's die nu gemaakt worden moeten zo licht mogelijk zijn om te voldoen aan de eisen van de relatiefspringers. Het gebruik van steeds lichtere materialen heeft als direkt gevolg dat de sterkte van de uitrusting steeds minder wordt. Toch voldoen de koepels aan de eisen van de Low Speed Catagory. Dat wil zeggen dat de uitrusting een maximum belasting moet kunnen weerstaan zonder schade op te lopen. Deze belasting is vergelijkbaar met een openingssnelheid van 150 mph , dit is ongeveer 240 km/u. Deze snelheid heeft een relatiefspringer niet tijdens de opening, als hij tenminste na zijn tracking 3" uitflared voordat hij z'n container opent. Als de parachute dan ook nog gevouwen is zoals de fabrikant dit voorschrijft, dan is door de gebruiker aan alle voorwaarden voldaan om een zo lang mogelijk plezier van zijn uitrusting te hebben. Het is niet voor niets dat Para-Flite in de vouwmanual voor zijn koepels de waarschuwing geeft:
Ervaring Uitrusting Commentaar:
2. Voorval
WANNEER DEZE PARACHUTE GEVOUWEN WORDT ZONDER DEPLOYMENT BAG IS HLJ ONBETROUWBAAR, ONVOORSPELBAAR EN VEEL MINDER DUURZAAM. Stylespringers met een Light weight ram air parachute zullen dus ook goed moeten afremmen voordat zij hun parachute openen, want zeker by style wordt er geprobeerd om een zo hoog mogelijke valsnelheid op te bouwen. Terwille van de levensduur en de betrouwbaarheid van de parachute moet er na het einde van de serie tenminste 3" groot gevallen worden om op die manier het teveel aan snelheid kwijt te raken. Uit waarnemingen op Wereldkmapioenschappen en andere internationale wedstrijden blijkt, kijkt u maar eens om u heen, dat top-style springers squares met een vorm van reefing system blijven gebruiken. Bv. de Manta, Strato Cloud met pilot chute controled reefing system, Parafoil met style reefing etc.
HOE
e,<E.DOcLTU,
WAAR.SC.H~"'L~K
sportparachutist
Ervaring Uitrusting Commentaar:
Voor het instappen werd een normale pin check gedaan en alles was in orde. Betrokkene zat voor in de C 172. De beschermplaat was gemonteerd. Naast hem, tussen de vlieger en de springer in zaten een brandblusser en de handle van de sleephaak. Bij het naar voren komen bleef een stukje bridle tussen de hand deployed pilot chute en de container achter een van deze obstakels hangen. Zijn container opende voortijdig en de bag viel op de vloer toen hij naar buiten draaide. Zijn medespringers schreeuwden hem weer terug en hij ging boven op de bag zitten. C brevet Classiflier Jan van Dam was dus niet de eerste. De kreet: bescherm je ripcords, die we elke leerling meegeven, is ook op onszelf van toepassing. Ook al heet een ripcord dan nu een hand deployed pilot chute. TC/JBj,JdB
M~NHĂŤcPEEN
Na 10 sec vv van 3500 ft werd op 2500 ft de rugparachute onstabiel geopend. Hierdoor ontstond een LINE OVER, midden over de koepel. Betrokkene trok met 2 handen het reserve ripcord. Omdat de knieĂŤn niet opgetrokken waren, viel de reservekoepel omlaag. Daar de daalsnelheid vrij hoog was, streamerde de reserve weer omhoog maar meerdere vanglijnen bleven achter de main container hangen. Door het vasthaken van de lijnen bleven 4 slagen vanglijn in de elastieken van de reserve zitten. De reserve opende zich op 1 m boven de springer. De hoofdparachute begon langzaam dicht te draaien, zonder dat de line over eraf ging. Er volgde een zeer harde landing op de betonnen landingsbaan waarbij door een goede parahouding "slechts" 1 gebroken enkel en 3 beschadigde ruggewervels onts tonden. A brevet, vrije val. B 12 harnas en container, C 9 met Tu 7 modificaties, 24ft T10 R. De kern van de moeilijkheden die hier omschreven worden is het met 2 handen trekken van een rechts gemonteerd ripcord op een T 10 R reserve. Daardoor wordt de hele bijzet procedure die geleerd is, onmogelijk.
DE
JUDGE
NUL?
9
â&#x20AC;˘â&#x20AC;˘ Foto: TU-Zeven
materiaal, gezien op de pumpkin meet in zephyrhills, florida, november 1979 Tijdens mijn bezoek aan Zephyrills onlangs, bleek dat er op materiaalgebied weer een hoop nieuws te horen en te zien was. De tendens is duidelijk in de richting van licht materiaal en vooral materiaal dat zeer klein pakt. Iedereen slooft zich uit zo klein mogelijke rigs te bouwen en het is inderdaad verbazend het verschil te zien tussen wat enkele jaren geleden gebruikt werd en wat nu wordt vervaardigd. De reserves worden van steeds lichter materiaal vervaardigd en pakken ongelooflijk klein dicht. De Strong LoPo is er nu in een lichtere versie en b. v. de oude triconical is "redisighned", bias constructed en beter reinforced onder de naam Super 22 door Pioneer opnieuw in de handel gebracht. Vooral de nieuwe Preserve III van Jim Handbury uit Elsionore, is hier in Florida populair. Het is een 24 feet conical, die ongeveer 5. Ibs. weegt en goede vliegeigenschappen heeft. De Safety Flyer is hier lang niet zo populair als in Nederland wel wordt gedacht. Men vindt dat hij in de eerste plaats veel te groot pakt en veel te zwaar is ten opzichte van de ronde reserves die nu worden gemaakt. Bovendien is b.v:- een line-over op een ronde reserve geen ramp, maar op een square reserve .. ? Verder moet je als je aan je Safety Flyer op de D. Z. weet te landen, toch terug om je hoofdkoepel te zoeken dus kun je er beter meteen vlak bij landen en dat lukt met een ronde bol uitstekend. De heersende mening op Z-Hills is dat het een goede koepal is voor Demo springers, maar weinig voordelen heeft voor andere springers. En wat gedacht van $ 540, -- tegenover altijd minder dan $400, -- voor een ronde reserve? 10
Het lichter worden en kleiner inpakken van de koepels is hoofdzakelijk te danken aan het gebruik van lichter, minder volumineus nylon doek dat de laatste jaren werd ontwikkeld. Deze nieuwe nylon fabric soorten zijn niet minder sterk dan de voorheen gebruikte. Zodat men beslist niet bang behoeft te zijn voor minder sterke 1<oepels en rigs. Bovendien moeten alle nieuwe types reserves en harnassen officieel goedgekeurd worden in de U. S. A. voordat ze in de handel gebracht mogen worden (T. S. O. approved). Als hoofdkoepel zie je eigenlijk alleen nog squares en men gaat langzamerhand allemaal over op 7-cellige koepels, een 5-cel is bijna onverkoopbaar. De populaire koepels op Z-Hills waren de Cruisair van Para Flite en de Unit van G. Q. Security. Beide 7-cel, 200sq. ft. en 20 Ibs wegende canopies. Nieuwe koepels die in de belangstelling staan zijn de Merlin van Pioneer , een 7-cel en maar 8.2 lbs zwaar. Een mooie koepel om te zien en hij pakt zeer klein in. En de Pegasus Pony van Django Enterprises die iets groter is (220 sq. ft) stabiel en goed voor precisie maar kleiner pakkend dan een Unit of een Cruisair. Bovendien wordt hij binnenkort gebouwd van het nieuwe canopy doek F 111 dat door de George Harris Corp. is ontwikkeld en waarvan men veel verwacht, nog kleiner pakkend, nog lichter en niet minder ste rk . De fabrikanten van de rigs gebruiken deze koepels al uitgebreid vooral in Demo-rigs die dan nog lichter en kleiner zijn en er nog mooier uitzien. De Relative Workshop van Bill Booth had een heel mooi rig, een vernieuwde Wonderhog II met een reserve III en een Merlin erin. De sluitingen van de beenbanden zitten achter i. p. v. voor omdat de openingsschok voor sportparachutist
op de beenbanden komt, juist waar altijd de sluitingen zitten. De pull-out pilot zit nu voor op de beenband. Bill Booth gebruikt natuurlijk zijn eigen vinding, de gebogen pin voor de pilot-controlled opening van de main container. Hij zegt hiermee het gevaar van z. g. hangtips praktisch te hebben geëlimineerd en een betere mogelijkheid te bieden aan de springer om de pilot te controleren dan er in rigs waar je de pin zelf trekt en je de onderkant van de pilot in de hand hebt. (Zoals b. v. bij de SST en de Racer.) De sluitloops van main- en reserve containers lopen tegenwoordig bij bijna alle fabrikanten vanuit het backpad door de container heen zodat de containers na het sluiten mooi plat zijn. Een gesprek met Bill Booth levert overigens meestal markante uitspraken op: hij waarschuwt ervoor om de main risers te veel weg te willen werken, vooral achter Velcro, omdat na een brake away op een streamerende main , de risers hier wel eens achter kunnen blijven hangen!! Hij bekritiseert ook diapers op reserves, "Ik heb wel eens iemand zonder problemen onder een Mae West zien landen ,maar nog nooit heb ik iemand onder een streamer vandaan zien lopen. " Voor zich zelf blijft hij met een 26 ft. LoPo springen en niet met een van die nieuwe reserves, maar wie Booth's figuur kent begrijpt ook wel waarom. De Jump Shack (van de SST en de Racer) is van plan de verkoop afdeling over te plaatsen naar Z-Hills. Sinds kort hebben ze er een zaak in het dorp, met reparatiemogelijkheden. Perry Angstrom is de manager. Ook de Racer was er te zien in een speciale kleine uitvoering (Perry's eigen Rig) met een Preserve III en een Merlin. Een zeer lichte rig. Mike Cerasoli van Sky Supplies Inc. uit De Land (maker van dE)Silly Suit) had het mooiste nieuwe rig van de Meet, ook met een Preserve III en een Merlin. Hij had de plaatsen op de containers waar na verloop van tijd altijd een ripcord o. i. d. door gaat schemeren
sportparachutist
van dubbel parapack met een soort schuimrubber vulling voorzien. Het geheel zag er prachtig uit. Voor het eind van het jaar verwacht hij zijn T. S. O. nummer op dit rig zodat het in de handel kan. Hans Elias
• • • • • • ••• • • • •
uit de riggerhoek Zo'n anderhalf jaar geleden leek het er op dat de voorlopige regeling voor Valschermtechnici (de officiële naam voor Riggers) spoedig tot stand zou komen. Inmiddels liggen er weer een stapeltje 'heen-enweer-schrijf-brieven' in het archief, maar een datum is nog niet in zicht. Wat houdt dat nu in? Wel, de huidige voorlopige regeling geeft maar zeer beperkte bevoegdheden. Een aantal dingen mag dus officieel niet in ons land gebeuren. Bovendien is er nog geen overdracht van kennis mogelijk, omdat daar pas in de definitieve versie ruimte voor is. Er kunnen dus geen nieuwe riggers in ons land worden opgeleid en er kan nog geen examen worden gedaan. Dat moet dus allemaal in het buitenland gebeuren. Dit alles is in het "Riggers Bulletin" van november 1979 te lezen. Tevens wordt hierin aangedrongen op een spoedige voorziening in de behoeften en er wordt ook aangegeven hoe dat zou kunnen. Inmiddels is de RLD hiervan op de hoogte gesteld. Laten we hopen dat de zaak nog voor het springseizoen 1980 rond is. Wim Velthuizen
•• • • • • • • • • • • •
11
Foto: TU-Zeven
materiaal, gezien op de pumpkin meet in zephyrhills, florida, november 1979 Tijdens mijn bezoek aan Zephyrills onlangs, bleek dat er op materiaalgebied weer een hoop nieuws te horen en te zien was. De tendens is duidelijk in de richting van licht materiaal en vooral materiaal dat zeer klein pakt. Iedereen slooft zich uit zo klein mogelijke rigs te bouwen en het is inderdaad verbazend het verschil te zien tussen wat enkele jaren geleden gebruikt werd en wat nu wordt vervaardigd. De reserves worden van steeds lichter materiaal vervaardigd en pakken ongelooflijk klein dicht. De Strong LoPo is er nu in een lichtere versie en b. v. de oude triconical is "redisighned", bias constructed en beter reinforced onder de naam Super 22 door Pioneer opnieuw in de handel gebracht. Vooral de nieuwe Preserve III van Jim Handbury uit Elsionore, is hier in Florida populair. Het is een 24 feet conical, die ongeveer 5. Ibs. weegt en goede vliegeigenschappen heeft. De Safety Flyer is hier lang niet zo populair als in Nederland wel wordt gedacht. Men vindt dat hij in de eerste plaats veel te groot pakt en veel te zwaar is ten opzichte van de ronde reserves die nu worden gemaakt. Bovendien is h.v- een line-over op een ronde reserve geen ramp, maar op een square reserve .. ? Verder moet je als je aan je Safety Flyer op de D. Z. weet te landen, toch terug om je hoofdkoepel te zoeken dus kun je er beter meteen vlak bij landen en dat lukt met een ronde bol uitstekend. De heersende mening op Z-Hills is dat het een goede kcepel is voor Demo springers, maar weinig voordelen heeft voor andere springers. En wat gedacht van $ 540, -- tegenover altijd minder dan $400, -- voor een ronde reserve? 10
Het lichter worden en kleiner inpakken van de koepels is hoofdzakelijk te danken aan het gebruik van lichter, minder volumineus nylon doek dat de laatste jaren werd ontwikkeld. Deze nieuwe nylon fabric soorten zijn niet minder sterk dan de voorheen gebruikte. Zodat men beslist niet bang behoeft te zijn voor minder sterke koepels en rigs. Bovendien moeten alle nieuwe types reserves en harnassen officieel goedgekeurd worden in de U. S. A. voordat ze in de handel gebracht mogen worden (T.S.O. approved). Als hoofdkoepel zie je eigenlijk alleen nog squares en men gaat langzamerhand allemaal over op 7-cellige koepels, een 5-cel is bijna onverkoopbaar. De populaire koepels op Z-Hills waren de Cruisair van Para Flite en de Unit van G. Q. Security. Beide 7-cel, 200sq. ft. en 20 Ibs wegende canopies. Nieuwe koepels die in de belangstelling staan zijn de Merlin van Pioneer , een 7-cel en maar 8.2 Ibs zwaar. Een mooie koepel om te zien en hij pakt zeer klein in. En de Pegasus Pony van Django Enterprises die iets groter is (220 sq. ft) stabiel en goed voor precisie maar kleiner pakkend dan een Unit of een Cruisair. Bovendien wordt hij binnenkort gebouwd van het nieuwe canopy doek F 111 dat door de George Harris Corp. is ontwikkeld en waarvan men veel verwacht, nog kleiner pakkend, nog lichter en niet minder sterk. De fabrikanten van de rigs gebruiken deze koepels al uitgebreid vooral in Demo-rigs die dan nog lichter en kleiner zijn en er nog mooier uitzien. De Relative Workshop van Bill Booth had een heel mooi rig, een vernieuwde Wonderhog U met een reserve UI en een Merlin erin. De sluitingen van de beenbanden zitten achter i. p. v. voor omdat de openingsschok voor sportparachutist
op de beenbanden komt, juist waar altijd de sluitingen zitten. De pull-out pilot zit nu voor op de beenband. Bil! Booth gebruikt natuurlijk zijn eigen vinding, de gebogen pin voor de pilot-controlled opening van de main container. Hij zegt hiermee het gevaar van z. g. hangups praktisch te hebben geĂŤlimineerd en een betere mogelijkheid te bieden aan de springer om de pilot te controleren dan er in rigs waar je de pin zelf trekt en je de onderkant van de pilot in de hand hebt. (Zoals b. v. bij de SST en de Racer.) De sluitloops van main- en reserve containers lopen tegenwoordig bij bijna alle fabrikanten vanuit het backpad door de container heen zodat de containers na het sluiten mooi plat zijn. Een gesprek met Bill Booth levert overigens meestal markante uitspraken op: hij waarschuwt ervoor om de main risers te veel weg te willen werken, vooral achter Velcro, omdat na een brake away op een streamerende ma in , de risers hier wel eens achter kunnen blijven hangen! ! Hij bekritiseert ook diapers op reserves, "Ik heb wel eens iemand zonder problemen onder een Mae West zien Ianden,maar nog nooit heb ik iemand onder een streamer vandaan zien lopen. t Voor zich zelf blijft hij met een 26 ft. LoPo springen en niet met een van die nieuwe reserves, maar wie Booth's figuur kent begrijpt ook wel waarom. De Jump Shack (van de SST en de Racer) is van plan de verkoop afdeling over te plaatsen naar Z-Hills. Sinds kort hebben ze er een zaak in het dorp, met reparatiemogelijkheden. Perry Angstrom is de manager. Ook de Racer was er te zien in een speciale kleine uitvoering (Perry's eigen Rig) met een Preserve III en een Merlin. Een zeer lichte rig. t
Mike Cerasoli van Sky Supplies Inc. uit De Land (maker van d~ Silly Suit) had het mooiste nieuwe rig van de Meet, ook met een Preserve III en een Merlin. Hij had de plaatsen op de containers waar na verloop van tijd altijd een ripcord o. i. d. door gaat schemeren
sportparachutist
van dubbel para pack met een soort schuimrubber vulling voorzien. Het geheel zag er prachtig uit. Voor het eind van het jaar verwacht hij zijn T. S. O. nummer op dit rig zodat het in de handel kan. Hans Elias
....- ...- ... -
uit de riggerhoek
Zo'n anderhalf jaar geleden leek het er op dat de voorlopige regeling voor Valschermtechnici (de officiĂŤle naam voor Riggers) spoedig tot stand zou komen. Inmiddels liggen er weer een stapeltje 'heen-enweer-schrijf-brieven' in het archief, maar een datum is nog niet in zicht. Wat houdt dat nu in? Wel, de huidige voorlopige regeling geeft maar zeer beperkte bevoegdheden. Een aantal dingen mag dus officieel niet in ons land gebeuren. Bovendien is er nog geen overdracht van kennis mogelijk, omdat daar pas in de definitieve versie ruimte voor is. Er kunnen dus geen nieuwe riggers in ons land worden opgeleid en er kan nog geen examen worden gedaan. Dat moet dus allemaal in het buitenland gebeuren. Dit alles is in het "Riggers Bulletin" van november 1979 te lezen. Tevens wordt hierin aangedrongen op een spoedige voorziening in de behoeften en er wordt ook aangegeven hoe dat zou kunnen. Inmiddels is de RLD hiervan op de hoogte gesteld. Laten we hopen dat de zaak nog voor het springseizoen 1980 rond is. Wim Velthuizen
..... ..- ..- . -
11
·. vereniging
clubkampioenschappen para-
4k ~
centrum teuge
Evenals voorgaande jaren veranderen ook dit jaar weer de kleur van de springbonnen. Was de kleur in 1979 groen in 1980 zal het rood zijn. De verkoop begint op 1 december 1979 en de groene bonnen blijven geldig tot 1 maart 1980. "NA 1 MAART 1980 Z1JN DE ANDERE KLEUR BONNEN NIETS MEER WAARD" Zorg er dus voor dat u tijdig de groene bonnen aan andere springers verkoopt enz. We moeten gastspringers er op wijzen dat de sprongen op Teuge vooraf met bonnen betaald moeten worden.
SPRINGBON
.N2
Op 20 oktober 1979 hebben we na vele jaren afscheid genomen van de PH-KOK. Voor de KOK is de PH-PAX in de plaats gekomen. De VPCT beschikt nu over twee Cessna's 182. Binnenkort zal ook de PH-BOB worden voorzien van een zelfde deur als nu al in de PAX zit. Dus geen kou meer bij hoge sprongen. Sonja M. M.
'79
In het weekend van 22-23 september werden de VPCTclubkampioenschappen gehouden op vliegveld Teuge. Mede door de bijzonder goede weersomstandigheden, waardoor het hele wedstrijdprogramma kon worden afgewerkt, werd het een zeer plezierige wedstrijd. Er waren twee wedstrijdonderdelen: 4 tracsprongen en 4 sprongen groepsprecisie met individuele meting. Een tracsprong is een twee-mansrelatief met een werktijd van twintig seconden waarin zo vaak mogelijk twee voorgeschreven figuren gemaakt moeten worden, gevolgd door een PA sprong. Voor dit wedstrijdonderdeel waren zestien inschrijvingen. In tegenstelling tot groepsprecisie, waarbij ieder de vrije keus had met wie men een driemansteam wilde vormen, werd de partner voor het traconderdeel door loting bepaald. Hiervoor had men de springers in twee groepen verdeeld: mensen die pas korte tijd relatief springen en zij die er al wat meer kaas van gegeten hebben. Zo werden acht teams samengesteld bestaande uit een goede met een iets minder goede springer, wat leidde tot een spannende wedstrijd vanwege het geringe ni veauverschil. Zaterdagmorgen werd gestart met het onderdeel tracspringen. Na drie rondes begonnen met groepsprecisie, waarvoor achttien deelnemers aanwezig waren verdeeld over zes teams. Het 40+-team, bestaande uit Gerard Warburg (square), Joop Brandenburg(square) en "Du rk " de Boer (TU7), behaalde goede resultaten en liet de jongere springers achter zich. Durk de Boer presteerde het éénmaal dichtbij de schijf te landen en scoorde daarna onder zijn TU zelfs een nul! Na één dag stond dit team op de eerste plaats. Bij de tracspringers was het moeilijker te beoordelen wie bovenaan stonden; sommige dachten erg hoog te staan na het maken van veel figuren, maar zakten weer enige plaatsen door minder goede PA resultaten. Na drie rondes stond het team Pohlman-Van de Berg nummer 1. Zondag was het praktisch windstil. Eerst werd de laatste ronde tracspringen afgewerkt. Dit onderdeel bleef tot het eind toe spannend. 's Middags volgden de twee rondes PA, waarbij het team Jansen-GrevenSchurink met hun score gevaarlijk dichtbij het team Warburg kwam dat uiteindelijk de eerste plaats voor zich zou opeisen. Tegen vijven was de strijd gestreden. Ter afsluiting werd een 10-manspoging gedaan. Men sprong uit drie vliegtuigen en vele springers met aanhang en wat publiek waren getuige van de eerste geslaagde 10-man boven Teuge! Hierna volgde de prijsuitreiking. Iedereen verkeerde in opperbeste stemming, want de wedstrijd was in een prima sfeertje verlopen. Dit werd later op de avond uitbundig gevierd, waarbij men terug kon kijken op een gezellig en goed versprongen clubkampioenschap. Tot slot de uitslagen: Tracspringen
heeft u uw contributie 1980 al betaald aan uw vereniging én de knvvl?
1. Bon Kaal-Wim Schurink 2. Ton Pohlman-Henk v.d. Berg 3. Jan de Poot-Rob Greven Precisie: 1. J oop Brandenburg 2. Bob Kaal 3. Gerard Warburg Groepsprecisie 1. Gerard Warburg - Joop Brandenburg - Durk de Boer 2. Louis Jansen - Rob Greven - Wim Schurink 3. Bob Kaal - Esther Mooy - Ronald van de Mey Ingrid Zoetmulder
12
sportparachutist
duizend sprongen springers Dit keer weer twee opvallende old-timers in deze rubriek: Steven Blietz en Ferdi Thijssen. Het zijn de laatste twee, die hun 1000ste sprong in 1977 maakten: met snelle pas halen wij nu deze rubriek in!
Een jaar later kwam hij terug in Nederland, in Rotterdam. Hij had 70 sprongen, was met stijltraining bezig, maar was naar Franse begrippen nog een volbloed leerling. Hier echter bleek hem tot zijn verbazing dat hij in de Nederlandse verhoudingen een zeer vergevorderd springer was. Hij werd dan ook direct tot hulp-instructeur gebombardeerd. Hij belandde na enige omzwervingen bij de ENPC, waarvan hij tot vorig jaar lid bleef. Met zijn gedegen Franse ondergrond rees zijn ster in ons kikkerlandje snel. Hij werd instructeur, sprong voortdurend, bleek ook aanleg voor PA te hebben en kwam zo door de selectie van het p. a. en stijlteam voor de WK in 1974 in Hongarije heen. Maar snel daarop stal relatief zijn hart en zo miste hij tot nu toe geen wereldkampioenschap relatiefspringen: Warendorf, Gatton, Chateauroux. In Gatton zelfs in de acht- 茅n de vierman. Daarnaast is Steven een uiterst begaafd instructeur, vooral goed in het uitleggen van de meest ingewikkelde zaken. Een voorbeeld hiervan heeft u allen kunnen lezen in een Sportparachutist of wat geleden, waar hij zonder teken ingenIn een zeer levendig en leerbaar stukje vertelde hoe je er square zou moeten vouwen: in de eerste plaats met je hoofd en in de tweede plaats pas met je handen. Weten waarom je iets doet, zou zijn motto kunnen zijn. Even ter zake: Steven heeft ca. 1350 sprongen, maakte zijn 1000ste op 24 september 1977 in Maubeuge bij een teamtraining, had tot nu toe twee malfunkties, werd in 1972 bij de nationals 2e overall na Jaap Havekotte en v贸贸r Charles Pellens, heeft ruim twaalf uur vrije valtijd, werkt sinds enige tijd in de buitendienst van het Sociaal Fonds Bouwnijverheid. Zijn gekste sprong vindt hij een trainingssprong bij de WK in 1975 in Warendorf, waar hij in de exit even bleef haken. Later bleek dat hij de hele deur van de helicopter eruit had gerukt. In een weiland vond men hem - verkreukelt - terug.
steven blietz
ferdi thijssens Steven Blietz is een van die begenadigde figuren die een aantal dingen absoluut niet kunnen laten. Misschien dacht u daar niet meteen aan: ik dacht hierbij vooral aan springen. Springen neemt in zijn leven een uiterst belangrijke plaats in. N贸g veel belangrijker dan het al is in het leven van andere top- of duizendsprongenspringers. Dat andere waar u zojuist aan dacht, dat was ook best belangrijk, al heeft men er nu minder zicht op: het huwelijk kanaliseert zelfs het ruwste water kennelijk. Tot ieders geluk! Goed, het springen dus. Steven was voor mij "getekend" toen ik ooit bij het uitlopen van een sprong zijn hand op mijn overall zag: om een vinger had hij een ring met een parachutesymbool. En mocht ik dit gedroomd hebben, dan zou er een om gehad kunnen hebben. Vele mensen die door iets bezeten zijn gaan rare dingen doen. Steven heeft zijn liefde voor het springen in zeer positieve zin constructief gemaakt. Hij werd een eminent p. a. -springer en is nu een van onze beste relatiefspringers. En hoewel hij zijn haren- en zoals gezegd zijn streken - grotendeels verloren heeft, is hij nog "maar" 34 jaar. Steven begon in Frankrijk in 1969 met springen. Hij studeerde er in Grenoble Frans en via de universiteit kon hij goedkoop gaan sporten, dus ook springen. Vier franse franken per sprong. sportparachutist
Ferdi is een soort masquotte van de oudere (in springjaren!) springers: aardiger, eerlijker en bescheidener worden ze niet gemaakt. Ongehoord! Toch: hij was een van onze grootsten en hij zou dat weer zijn als hij even in z'n handen zou spugen, maar geld, tijd en het feit dat hij wist dat "zijn" club, de Afcent Para Club, zonder hem niet zou kunnen bestaan, haalden hem van nationale en internationale parapodia af. Hij is - kortom veel te goed voor deze wereld. In ieder geval de parawereld. Ferdi begon in 1966 al met springen, in de oertijd dus. Waarom? "Ik heb altijd al willen springen. TI{ weet niet waarom. Het fascineerde me gewoon. " Hij zou in 1965 al in Lille beginnen, maar moest door gezinsomstandigheden zijn voornemen een jaar uitstellen. En toen was inmiddels de Seppe Parachute School opgericht en alweer gesplitst in wat later Icarus en de VPCT zou worden. Ferdi, wonend in Roermond, ging naar de dichtstbijzijnde plaats: Teuge. En dat betekend om 3 uur 's nachts op je scootertje naar Teuge, om half zes aankomen. 13
Had je mazzel, dan was er die ochtend een instructeur. Had je twee keer mazzel, was er bovendien een vlieger. En zo kwam het soms voor dat je niet voor niets om half drie was opgestaan! 11 Er werd dan tot acht uur 's ochtends gesprongen. Ferdi: "De afspringhoogte was toen nog 1200 ft. Zat de wolkenbasis op 1000 ft dan was 1000 ft ook nog goed. Je ging er in één run uit en de vlieger hield het gas dicht, dus zakte de kist als een gek. De laagste officiële sprong die ik zo als tweede heb gemaakt was 700 ft. Niets aan de hand. Je wist niet beter. Bij mijn negende sprong ging ik - dat was toen nog uit een Friendship. Toen was de afspringhoogte opeens 2200 ft. TI, kneep hem als een ouwe dief. Je was gewend om de mensen op de grond te herkennen, nu waren het kleine poppetjes. Doodeng zo hoog. Later werd vooral geloof ik door een Amerikaanse springer, Steve Groff, 2300 ft. Dat zal 1967 geweest zijn. Ferdi werd in 1971 instructeur en ook hij is een van onze allerbeste instructeurs, altijd bezig met uitleggen, altijd bezig met veiligheid, altijd bezig kortom. Hij werd de grote man van de APC, een militaire club, maar deze moest een instructeur hebben. Dus werd de Roermondse buschauffeur de instructeur van een stel militairen, eerst in Geilenkirchen, nu in Zutendaa1. Ferdi was (is) ook een uitzonderlijk begaafd p. a. springer. Hij nam deel aan de WK in Amerika in 1972 en in Hongarije in 1974 waar hij voor die tijd voor Nederlandse begrippen heel aardig eindigde, rond de zeventigste plaats, altijd samen met Charles Pellens. De Afcent kon in die jaren regelmatig over helicopters beschikken. Vele old-timers hebben daar danig van geprofiteerd, want uiteraard wilde Ferdi zoveel mogelijk mensen van die buitenkansjes laten profiteren. Toch moest hij zijn wedstrijdspringen er aangeven. "Ik kon het geld dat je zelf in nationale team-trainingen moet stoppen, niet ophoesten. Bovendien moet ik vier van de vijf zaterdagen werken. 11 Dit jaar nam Ferdi weer eens deel aan een wedstrijd, een wedstrijd in Bad Tulz , waar ook ons huidige nationale team (althans een zeer substantieel onderdeel er van) aan deelnam. Ferdi: "Ik moet je zeggen dat ik het echt leuk vond dat zowel Charles Pellens als ik vóór de teamleden-van-nu eindigden. Ja, de oudjes deden het nog best! 11 Weer even ter zake. Ferdi is 38, heeft 1150 sprongen, maakte zijn 1000ste op 4 december 1977 op Zutendaal, had vier malfunkties, waarvan drie keer de parachute niet door hemzelf was gepakt. Zijn hoogste sprong is van 18.000 ft (met die helicopters zat je zo op 15.000 ft en na nog een rondje inderdaad tegen de 18.000. Zonder zuurstof. Ferdi rookt niet. De gekste sprong vindt hij de sprongen die bij een wijkfeest werden gemaakt uit een Bell 47 G1, een minuscuul helicoptertje dat gebruikt wordt voor het controleren van leidingen. Hij mocht niet afzetten want het toestelletje raakte daardoor zo uit balans dat hij bijna omsloeg. Ook mooi vond hij een link up in 1974. De andere grote man van de A PC, Piet Santegoeds en hij zouden een linkup maken vanaf 14.500 ft 10.000 ft lang dwarrelden ze om elkaar en juist op 3500 ft hadden ze elkaar. De mooiste sprong vond Ferdi een nachtdemo in Heerlen. Volle maan, kraakhelder, "je zag heel Zuid-Limburg, glashelder in het maanlicht. Onvergetelijk. We sprongen met nachtflares. Prachtig! 11 Zijn grootste vrije valformatie is een vijf man, "en ik heb een acht man kapot gevlogen. In Amerika, na de WK in Talequah. Het was een achtman met Captain Hook, Charles Pellens, een Nieuw Zeelander, Australiër en ga maar door. TI, kon en kan niets van relatief, dus zeiden ze, je mag als laatste inkomen. Maar iedereen lag maar om die ster te wachten. Toen dacht ik, nou daar ga ik, en daar ging ik, klats, boem. Erg mooi, maar niet goed
EERSTE NEDERLANDSE
PARACHUTISTEN
CLUB
Bij het verschijnen van dit nummer is het officiële springseizoen weer voorbij en ook het traditionele parafeest ter afsluiting hiervan. Het is een succesvol jaar geweest waarin o. a. het volgende is gebeurd: - er zijn 102 leerlingen 312).
opgeleid (totale ledenbestand
- tot en met oktober hebben we 3928 sprongen gemaakt, waarvan 2956 vrije-val sprongen (dit betreft inclusief de C. P. V.). - we hebben als eerste in Nederland een electronisch dead-center aangeschaft; - midden oktober is onze nieuwe Cessna 182, de PH-PAC in gebruik genomen (natuurlijk met deur). De korte ervaring hiermee heeft reeds hogere prestaties aangetoond t. o. v. onze vroegere PH-PAX. - de PA en OVERALL Nederlands Rein Voskamp, is ENPC-lid; - het centrum
kampioen 1979,
is ook op vrijdagmiddagen
opengesteld;
- er is begonnen met springdagen voor uitsluitend ervaren springers (één dag per twee weken). Wat is er nu gepland voor de winter? Telkens weer blijkt dat onze vereniging op landelijk niveau meespeelt op p. a. en style gebied. In relatief schieten we duidelijk te kort, vandaar dat het plan is opgevat om een aantal relatiefteams te vormen en er in de winter eens flink tegen aan te gaan 0.1. v. een instructieteam. Buiten relatief wordt er natuurlijk toch nog wel p. a. en style getraind uit de VERWARMDE PH-PAC. Henk Hoefnagels
DIT ~EDOELDE. IK ToC.H NIE.T HELEMAAL MeT éeN CAT rJE. DEUR u IT\lLH:.GEN
11
H.C. 14
sportparachutist
aralcrt hoorbaar hoogtewaarschuwingsapparaat
Aansprakelijkheidsverwerping
- Geen Garantie
Vanwege de onvermijdelijke gevaren die het gebruik van dit hoogtewaarschuwingsapparaat met zich meebrengt, geeft de fabrikant geen enkele garantie als zodanig, of geimpliceerd. Het instrument wordt verkocht met alle fouten en zonder enige verkoopsgarantie of garantie van geschiktheid voor welk doel dan ook. De fabrikant ontkent ook elke gerechtelijke aansprakelijkheid voor schade, direct of voortvloeiend uit, inclusief persoonlijke verwondingen, die resulteren uit een malfunctie of een fout in het ontwerp, materiaal, vakmanschap, of fabrikage, of dit nu veroorzaakt is door nalatigheid van de fabrikant of anders. DOOR DIT lliSTRUMENT TE GEBRUIKEN OF DOOR ANDEREN TE LATEN GEBRUIKEN, DOET DE KOPER AFSTAND VAN ELKE AANSPRAKELIJKHEID VAN DE FABRIKANT TEN AANZIEN VAN PERSOONLIJKE VERWONDlliGEN OF ANDERE SCHADES DIE VOORTVLOEIEN UIT HET GEBRUIK ALS ZODANIG. Als de koper geen afstand wil doen van de aansprakelijkheid van de fabrikant, dan kan de koper de volledige aankoopprijs geretourneerd krijgen door het instrument binnen 30 dagen na de werkelijke aankoopdatum terug te sturen voordat het gebruikt is. Om het bedrag geretourneerd te krijgen moet een formulier ingevuld worden en teruggestuurd worden met het ongebruikte instrument. De fabrikant zal de kosten van de verzending dragen. Inleiding SSE Incorporated, voorheen Steve Snyder Enterprises, Inc. heeft zich toegelegd op de fabrikage van Sportparachute-instrumenten voor de veiligheid - sinds 1959. De Sentinel Automatische reserveparachute openers zijn over de gehele wereld goed bekend en honderden geredde levens kunnen eraan worden toegeschreven. J
~
het veld en de plaatselijke luchtdruk te compenseren. Goed gecalibreerd zal de Paralert elke vooraf ingestelde hoogte tussen 2500 ft A. G. L. en 4500 ft A. G. L. precies aangeven. De Paralert bestaat uit twee hoofddelen die met een kleine kabel verbonden zijn; het registreergedeelte en de luidspreker. Dit staat een verscheidenheid in het monteren van de Paralert toe, daar de luidspreker bij het oor gemonteerd moet worden en de registreer-eenheid op deze manier overal gemonteerd kan worden voor zover de kabellengte dit toestaat. Werking De Paralert is een volledig automatisch hoogtewaarnemingsapparaat dat niet aan of uit behoeft te worden gezet. Het moet echter wel gecalibreerd worden voor iedere sprong om de hoogte van de dropzone en de veranderingen in luchtdruk te compenseren. Indien juist gecalibreerd zal de Paralert op een vooraf ingestelde hoogte "afgaan", en voor ongeveer 10 seconden doorgaan met "bliepen". Het geluid zal na 10 seconden ophouden zelfs als u dan nog doorvalt. De hoogte waarop de Paralert "afgaat" is verstelbaar van 2500 ft AGL tot 4500 ft AGL. De Paralert schakelt zichzelf in op weg naar boven op ongeveer 500 tot 1000 ft boven de vooraf ingestelde hoogte. Als u daarom 4500 ft insteld voor een relatiefsprong, maar er vanwege wolken op 4500 ft uit moet, zult u geen geluid horen omdat u niet hoog genoeg bent geweest om de Paralert te activeren. Calibratie De calibreerschroef kan met een munt onafhankelijk van de wijzernaald verdraaid worden. De wijzernaald waarmee u de hoogte insteld kan met uw vingers onafhankelijk van de calibreerschroef verdraaid worden.
De Altimaster hoogtemeters zijn instrumenten van de hoogste kwaliteit en betrouwbaarheid en worden in het algemeen als standaard van uitmuntendheid op het gebied van het ontwerpen van para-instrumenten. Een ander uniek product路van SSE Inc. is de "Hot Dog" pilot chute. De Hot Dog is snel de standaard-pilotchute met veer aan het worden onder sportparachutisten. We denken dat de Paralert, net als de Sentinel en de Altimaster 11van SSE Inc. , een "huishoud"-instrument zal worden waar overal de sportparachutisten op zullen leren vertrouwen. Beschrijving De Paralert is een hoogtewaarschuwings-apparaat dat een pulserende "bliep" laat horen op een vooraf ingestelde hoogte. De Paralert is volledig automatisch uitgezonderd het calibreren voor de start om de hoogte van sportparachutist
15
Stap 1:
Verdraai de wijzernaald nul (tegen de stop).
met de klok mee naar
Stap 2:
Draai de schroef met een munt met de klok mee totdat hij vast begint te zitten, maar gebruik hierbij niet te veel kracht.
Stap 3:
Terwijl u met uw duim de aanwijsnaald tegenhoud, draait u de schroef langzaam tegen de klok in totdat u het geluid (de bliep) hoort. Houdt onmiddellijk op met draaien als u het geluid hoort.
N. B. Het doordraaien van de schroef nadat het geluid waargenomen is zal het apparaat op een onvoorspelbare hoogte doen afgaan. Stap 4:
Laat de aanwijsnaald los en ga door met het tegen de klok indraaien van de schroef totdat de gewenste hoogte in het driehoekige raampje van de aanwijsnaald verschijnt. (35= 3500 ft, 40= 4000 ft, enz.)
N. B. Het kiezen van de hoogte moet gebeuren door het draaien van schroef en aanwijsnaald als één geheel. Het verdraaien van de wijzernaald alleen zal enkel resulteren in een foute, te lage, of helemaal geen activering. Probeer len of te "afgaat" ders als
niet de Paralert in het vliegtuig bij te stelcalibreren. De hoogte waarop het apparaat zal foutief zijn als de Paralert ergens anop de dropzone gecalibreerd wordt.
Onderhoud Bij een juist gebruik en goede zorg is er geen onderhoud nodig behalve het vervangen van de batterijen. De Paralert heeft vier zilveroxide batterijen nodig (Everready S76E Silver Oxide button cells)(of gelijkwaardige batterijen. ) Toegang tot de batterijen wordt verkeregen door de achterkant van de registreereenheid voorzichtig te verwijderen. Plaats de nieuwe batterijen in de hiervoor bedoelde holtes. Plaats de batterijen zo dat de + en - van de batterijen corresponderen met de + en - tekens in de registreereenheid en plaats de achterkant weer. N. B. Button cells zijn niet net als conventionele batterijen. De buitenmantel van de batterij is positief (+) en de middenelectrode is negatief (-). KNOEI NIET met de Paralert en probeer hem NIET bij te stellen. Service:
Er is voorzien in een regelaar voor het volume aan de achterkant van het apparaat. Toegang wordt verkregen door de plug te verwijderen. De afstelling gebeurd door een kleine platte schroevendraaier in het gat te steken en in de gleu f van de schroef. Laat de Paralert het geluid produceren en stel het gewenste volume in. N. B. Op de fabriek wordt het volume op maximum ingesteld. Het wordt voorgesteld om de eerste paar sprongen met maximum volume te maken en indien nodig later af te stellen.
- Technische
Fabrikant Model Type
Instelbare
hoogte
Werlingsbereik Hoogte sensor Temperatuurbereik Batterijen Afmetingen
- SSE INCORPORATED - Paralert - Barometrisch, electronischmechanisch geluids hoogtewaarschuwings-apparaat - 2500 ft tot 4500 ft boven de plaats waar gecalibreerd is (-i: 200 ft) - zeeniveau tot 10.000 ft - Barometrisch, Aneroid - - 20F tot +130F (-30C tot +56C) - (4) Silver Oxide S76E - ongeveer 2,5" x 2,5" x 1,25" (63,5 mrn x 63,5 mm x 31,75 mm) Ton de Kuyer
ben v. d. belt opent zaak Onze vaste medewerker BEN v. d. BELT opende op 22 november 1979 zijn fotozaak:-studio in de Donkerstraat 44 te Harderwijk
NIET binnenin de
Wanneer men de luidspreker monteerd moet men ervoor zorgen het apparaat direct over de ooropening te plaatsen om maximale doelmatigheid te bewerkstelligen. Men moet ook opletten als men de luidspreker monteerd op verscheidene open hockey-helemen. Het verwijderen van grote hoeveelheden schuimrubber uit de omgeving zullen meer geluid van buitenaf; d. w. z. luchtstroming in de vrije val veroorzaken, wat het effect van de luidspreker kan dempen. 16
gegevens
Vertaling:
De registreereenheid kan op elke geschikte en comfortabele plaats gemonteerd worden. Het is echter wenselijk een plaats te kiezen die het instrument de grootst mogelijke bescherming biedt. De luidspreker wordt geleverd met een ronde oorschelp met een kussentje aan de achterzijde. Het kussentje is een bevestigingsmiddel en kan genaaid, gelijmd, bijgesneden enz. worden. Indien gewenst kan het kussentje helemaal verwijderd worden om de dikte te reduceren i. v. m. de installatie van een z.g. "soft helmet". De luidspreker moet zo gemonteerd worden dat de oorschelp goed tegen het oor zit. Dan zal het instrument comfortabel en efficiënt tegen het oor zitten.
08109
Gebruik de Paralert niet meer wanneer het apparaat zich abnormaal of ongewoon gedraagt en stuur het terug naar SSE INCORPORATED.
Installatie
N. B. Monteer de registreereenheid ---helm.
naar SSE INCORPORATED 5801 Magnolia Avenue Pennsauken, New Jersey
Het moet duidelijk zijn dat dit apparaat een veiligheidshulpmiddel is en dat de gebruiker niet alleen op dit hulpmiddel moet vertrouwen.
Paralert Volume
terugsturen
Ben "VAN HARTE GEFELICITEERD" en we hopen dat je onder de para 's een vaste klantenkring kunt opbouwen. VEEL SUCCES
. sportparachutist
ook maar een aantal nacht-relatief-sprongen van te maken. Dit heeft namelijk wel een nadeel want men kan niet op behoorlijke snelheid komen.
I cliff-diving
De volgende morgen om zeven uur sprong de Brit Mike Boys over de rots rand ..... dit tot zeer grote schrik van een tiental bergbeklimmers die op datzelfde ogenblik El Capitan beklommen. Het schrik-geschreeuw van de klimmers was op vele kilometers afstand te horen ... De volgende editie misschien
weer ander nieuws ..... K. Sikkans
Velen van u zullen inmiddels de film SKYDIVE hebben gezien. In deze film komt een scéne voor over het zogenaamde "cliff-diving" - het springen vanaf een enorme rots(berg) de El Capitan - in het Yosemite National Park in Californië. Deze rots is 3000 ft hoog en trekt de laatste tijd een enorme belangstelling van sport-parachutisten. Echter er zijn inmiddels ook al een groot aantal mensen onder arrest gesteld vanwege het feit: "het maken van onrechtmatige sprongen zonder toestemming van de autoriteiten" . In verband daarmee zijn onlangs - na hierover een tip te hebben ontvangen - een aantal gespecialiseerde politiemensen de betreffende berg/rots opgeklommen onder het mom van wij zijn "bergbeklimmers". Een aantal collega's werden per heli "gedropt". Toen de volgende morgen de "cliff-divers (para's) het materiaal voor de sprong klaar maakten werden ze besprongen door tientallen politiemensen. Onder de kreet van "sorry, jongens - het spel is voorbij - jullie zijn onder arrest" zou men zich over moeten geven aan de autoriteiten. Eén der "rangers" ging naar de springers om overleg te plegen om de geplande sprongen vooral niet door te laten gaan. Op dat punt aangekomen daagde één der cliff-divers de "ranger" uit om naar voren te komen - ca. meter vanaf de rotswand! De funktionaris vond het toch wel een beetje eng. Op dat punt aangekomen wenste de betreffende springer de autoriteiten "a ll the best", draaide zich om en sprong de rots af . Zulke sprongen vinden daar regelmatig plaats ....
2t
De plaatselijke politiecommissaris vertelde: "Dit park is speciaal bestemd voor die mensen die de natuur komen bekijken --- wat hebben wij aan dat circus gedoe?" Wat gebeurde er toen? Een aantal ervaren springers maakten van de gelegenheid (?) gebruik om er dan toch sportparachutist
boekennieuws Onze bekende amerikaanse (of eigenlijk australische) fotograaf Andy Keech is op dit ogenblik druk bezig om SKIES CALL 3 samen te stellen. Hierbij heeft hij de medewerking van Carl Boenisch - de filmer van SKYDIVE, MASTERS OF THE SKY enz. Het springen uit ballonnen, vanaf ballonnen zijn dit keer een belangrijk motief voor het boek. Met spanning wachten we deze uitgave weer tegemoet.
-
Enige tijd geleden is er een nieuw amerikaans paratijdschrift verschenen, namelijk SKYDIVING. Dit blad (in de vorm van uw dagblad) telt gemiddeld 24 pagina 's en verschijnt elke drie weken. Het bevat veel gevarieerd nieuws en tot heden zijn er inmiddels zes edities verschenen. De prijs per jaar (17 edities) bedraagt $ 12,50 - voor luchtpost dient u hierbij nog eens $ 18.00 bij te tellen. Voor bestelling kunt u zich opgeven bij: SKYDIVING P. O. -Box 189 Deltona FL 32715 USA K.S. 17
wedstrijd kalender paraclub .Jcarus" 1980 22-23 maart
Openingswedstrijden, 6 P. A. sprongen, geldprijzen en Joop Beketbekerwisselprijs. Uitwijkdatum 29-30 maart A. brevet-10 sec. v. v.
19-20 april
Clubkampioenschappen, 5 P. A. sprongen, 3 R.VV. sprongen, 2 en 4 man sequential. Uitwijkdatum 26-27 april.
24-25-26 mei
Coupe de Maarsseveen, sprongen.
31 mei - 1 juni
Hit and Run, 3 sprongen Uitwijkdatum 7-8 juni.
16-17 augustus
R. W. wedstrijden 2 en 4 man sequsntial 3 sprongen. Uitwijkdatum 23-24 augustus.
20-21 september
P.A. wedstrijden, 5 sprongen. Uitwijkdatum 27-28 september.
5 P. A.
klommen de drie floaters naar buiten en de rest stelde zich in lijn op bij de deur. Vanwege een communicatie probleem was ditmaal maar één deur open. ("Kunnen we dan toch een 15 mans wedge maken met zo'n snel vliegtuig? tI) READY-SET-GO en weg waren we, de exit was goed en nu op weg naar de al of niet gelukte wedge. Er lag reeds een 5-mans-spider, voor mijn doek zag ik nog net dat Eddy inkwam, geconcentreerd op Bert en Steve draaide ik in, Jan en Chris kwamen in, vanuit mijn ooghoek zag ik Hans aankomen, mooie side-dock, alleen VVytse ontbrak nog aan onze kant, maar ook hij liet niet lang op zich wachten. Okay, onze kant was nu kompleet. Over de formatie heen kijkend zag ik Peter en Arnold inkomen en daarmee was de formatie KOM P LEE T . Na een snelle blik op mijn hoogtemeter zag ik dat het nog maar pas 8500 ft was, ongelooflijk, fantastisch, geweldig ho, ha, hi , haha ..... VVevlogen de formatie door tot 4000 ft waarna we in tracking ieder een eigen plaatsje vonden voor het openen. De tweede en derde sprong deden we hetzelfde, omdat er tussen de sprongen nauwelijks tijd is om serieus een verandering aan te brengen, met de noodzakelijk "briefing". Beide keren was de wedge klaar op 8000 ft. Alleen bij de derde sprong tijdens de grote show voor zo'n 120.000 toeschouwers gebruikten we op de drie punten van de wedge rook. Dat moet een goed gezicht zijn geweest vanaf de grond. Jammer dat we dat zelf niet konden zien! Ik denk dat iedereen 's avonds naar huis ging met "good feelings" over deze dag met de hoop dat we spoedig weer eens uit de F. 27 kunnen springen om nog fantastischer dingen te proberen. Harry Jansen. Naschrift redaktie: Bij zo 'n demonstratie voor de Klu en 120. 000 toeschouwers' wordt steeds door ons een zo goed mogelijk, op het publiek afgestemd programma gemaakt. Vandaar dan ook de selektie van de deelnemers. Er mag niets fout gaan op zo 'n demonstratie, ook niet als het moeilijk weer is, of als er op een wat ongelukkige plaats geland moet worden. Naast de 15 mans wedge, helaas zonder fotograaf, maakten wij een massasprong van 5000 ft, in één run, en zes man met rook deden een t racklng demonstratie vanaf 10.000 ft. Daarvoor vlogen we ongeveer 2 km buiten het veld, haaks op de windrichting. De zes tracking mensen gingen pijlsnel naar het veld waar ze keurig voor het publiek landden. Kortom, ook voor het publiek een treffende demonstratie met rook voor de hoge onderdelen. (Zonder rook kun je ' beter van 4000/5000 ft springen. )
open dag "vliegbasis twenthe" Op 15 september j.l. was er weer een open dag van de Koninklijke Luchtmacht op de vliegbasis "Twenthe" en zoals gebruikelijk zou er dan ook weer gesprongen worden. Even uiteraard dan ook weer uit de fameuze F. 27. Om 08.15 uur was iedereen aanwezig op de vliegbasis Soesterberg. Daar werd besloten om een grote formatie te proberen. Na enig wikken en wegen kwamen we overeen om een 15-mans-wedge te gaan maken.
te koop Een STRATOCLOUD 26 ft STRONG lopo reserve PA tandem-systeem Prijs n. o. t. k , Marjolein MaItha Tel. nr.: 020 - 900386 RUSSIAN PC - 23 ft. (in uitstekende staat - ca. 75 sprongen). Elk redelijk bod aanvaardbaar. Bert van Hoogenhuyze Wa rde r 58 ZEEVANG Tel. nr.: 02991 - 1643
Een wedge is niet een echt moeilijk figuur, maar aan de andere kant toch ook niet de makkelijkste. Kortom, er was "challenge" voor iedere springer. Vanaf Soesterberg vlogen we naar "Twenthe" alwaar we in drie runs de zaak lostten. Vanwege de wolken ging de eerste stick eruit op 6000 ft, de tweede run al op 10.000 ft evenals als laatsten - ons groepje wedge-probeerders. Op het "exit"-commando van Charles Pellens 18
Kompleet WONDERHOG systeem. (Handdeployed + drie-ringen-release). Inclusief STRATOCLOUD en 26 ft LOPO reserve. Het systeem is ca. 1 jaar gebruikt. STEVEN BLIETZ Tel. nr. : 04130 - 66750 (na 18.00 uur). sportparachutist
zweefvlieg-parachutes Ook voor zweefvliegparachutes gelden dezelfde regels als voor alle andere parachutes. Ook deze dienen elke 4 maanden volgens en met gebruik van de manual gevouwen te worden en elk jaar gekeurd te worden; er zijn al teveel ongevallen met deze parachutes gebeurd om niet eens een duidelijke waarschuwing te laten horen tegen het onbevoegd vouwen van deze parachutes door handige doe -het-zeI vers, springers en springvergunninghouders . VOUWEN MOET ELKE 4 MAANDEN GEBEUREN DOOR EEN INSTRUKTEUR PARACHUTESPRINGEN OF DOOR EEN BEVOEGD VALSCHERMTECHNIKUS - DE JAARKEURING MOET EENS PER 365 DAGEN DOOR EEN BEVOEGD VALSCHERMTECHNIKUS VERRICHT WORDEN.
hand-deploy-pilot-chutes Steeds meer dodelijke ongevallen doen zich voor door het gebruik van handdeploy pilot chutes. Oorzaken hiervan zijn o. a. verkeerde montage, gebruik van teveel velcro, gedraaide belly band, te strakke belly band en het gebruik van een te kleine container voor de gemonteerde koepel. Veelal wordt door enkele van deze oorzaken de spanning op de elastische sluitloop te groot en komt de pilot niet weg, Het gebruik van een gebogen sluitpin behoeft veelal een kl einere kracht om verwijderd te worden, dan de gevouwen briddle en is dan ook meer aan te bevelen. Elke verandering aan het velcro of wat dan ook aan tandem-systemen uitgevoerd met een handdeploy-systeem is een verandering aan het openingssysteem van de parachute en mag derhalve alleen door bevoegde riggers uitgevoerd worden.
veiligheid
lichtgewicht koepels sentinells op tandem-systems Een ander facet van sentinells op tandem-systemen is onlangs toegevoegd toen bleek dat een op de reserve gemonteerde sentinell dienst weigerde Na kontrole van de montage die juist bleek, kwam naar voren dat de openingsloop van deze sentinell montage 17 mm langer was dan de meeste andere waardoor de sentinell-zuiger de opening al gepasseerd was, voordat de pinnen er uit getrokken werden! Gevolg: de gasdruk van de explosie ontsnapte en de pinnen werden er niet uit getrokken! Volgens de fabrikant was dit een fout in de montage van de nylonloop in de zuiger waarover een waarschuwing uitgestuurd zou worden maar nog niet eerder opgemerkt. Voorzichtigheid
en kontrole is dus vereist!
!!
strong-reserves Een serie lichtgewicht koepels van Strong Enterprises zijn uitgerust met lijnen die een latex-coating hebben om de lijnen een aantal gunstige eigenschappen te geven. HELAAS het nadeel van deze lijnen is dat ze na langere of kortere periode gaan plakken en de opening zeer nadelig kunnen be invloeden . Vervanging van de lijnen is noodzaak. Het zelf "wegwassen" of op andere wijze verwijderen van de latex is ten strengste verboden, daar de meeste middelen ook de lijn zelf aan kunnen tasten of de latex onvoldoende verwijdert. De koepels dienen direkt te worden opgestuurd aan de fabrikant of aan Mr. Arvidson 3-E-Anggatan 13 413-03 GĂśteborg in Zweden. sportparachutist
Veel schade aan lichtgewicht koepels en lijnen wordt veroorzaakt door het weglaten van het door de fabrikant gedachte openingssyteem (meestal een bag). Zeker bij deze toch wel zeer kwetsbare parachutes is het ten sterkste af te raden deze zonder bag te springen, aangezien de koepels hierop niet berekend zijn.
vlieger-parachute Zoals u zult weten zijn de meeste paraclubs uitgerust met een of meerdere vliegerchutes. Het viel mij dan ook op dat het nog wel eens voorkomt dat er gevlogen wordt zonder chute. Na een vliegdag, onder het genot van een pilsje, wordt deze materie dan ook veelvuldig besproken, je hoort dan kreten als "ik vergeet dat ding nog weleens, want in geval van nood, dan kom je er toch niet meer uit". Dit is naar mijn mening beslist onjuist!! Al ~.oude kans om te overleven nog zo piep klein zijn, dan blijft het zeker de moeite waard. Om mijn opvattingen kracht bij te zetten wil ik het ongeluk aanhalen dat de bekende zweefvlieger Bear Seelen deze zomer heeft gehad. Tijdens een wedstrijd in het buitenland brak een vleugel van zijn toestel, hij heeft deze dan ook moeten verlaten, ĂŠn is veilig geland ..... aan zijn parachute! ! Daarom nogmaals en dit is voor u zelf H. H. Vliegers ve rgeet de parachute niet! ! ' F.S. (ENVvPV) 19
I afcent
parachute club
afdeling parachutespringen
vliegclub flevo
marine sport parachute club
paravereniging
hohne
paravereniging
korps commandotroepen I
noord nederlandse parachutisten
club
wensen u een voorspoedig, gelukkig en vei lig 1980 Foto: Ben v. d. Belt
de bestuursleden I afdeling
van de
parachutespringen
knvvl
eerste neder1andse parachutisten
cadetten parachutisten
club
vereniging
skydiving club "flying dutchmen"
paraclub icarus
paraclub mobiele colonnes
vereniging parachutisten
centrum teuge
paracentrum noord
nederlandse paraclub tu-zeven Foto: Ben v. d. Belt 20
sportparachutist