officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart
Jaargang 8 - nummer 6 - 1 juli 1980
sportparachutist TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Jaargang
1__
8 - nummer 6 - 1 juli 1980
i"_h_OU_d__
Eindredactie Karst Sikkens Voor copy, foto's en tekeningen zorgden o. a. deze maand: Jan Sikking, Rob Klop, Bert Wijnands, Wim Velth Hans Scherpenhuizen, Bram Lasschuijt Jr., Hein Cannegieter, Hugo de Wijk, Marjan de Gier, Rob Millenaar.
1. Een mooie foto gemaakt door Jan Sikking 2. Inhoud
De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.
3. Para-Varia 4. Afscheid
Zonder schriftelijk toestemming van de redactie mag niets van de inhoud worden overgenomen. Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS. Advertenties: Advertentietarieven
5. Zie ik ze vliegen?
6. Jumpsuits
7. Militaire interland-wedstrijden en nederlands bij de kampioenschappen van Vlaanderen.
zilver
op aanvraag.
Verschijningsdatum: 1 jan., 1 mrt, 1 mei, 1 juli, 1 september 1 november.
8. Springcentrum/Personalia en
9
t/m 12. Reis naar de USA
Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande n
~
==~$~~:'''~:=== KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur: W. A. Velthuizen E. T. H. Wijnands vakant P. Santegoeds H. Cannegieter C.A. T. Pellems H. Verbeek H.A. Elias
-
Centrum-chef
Joe Morgan.
voorzitter vice-voorzitter secretaris algemene zaken voorlichting sport en instruktie algemene projekten algemene projekten
Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef IsraĂŤlsplein 2596 AS 's-Gravenhage. Lidmaatschap Alle leden f 60, -- per jaar, Het inschrijfgeld melding f 5, --.
13 tlm 15. Open huis bij PCI en FD-Internationale wedstrijden
8,
na 1 juli
f
33, --.
voor leden bedraagt bij aan-
Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d. t. v. de clubsecretaris).
16. Precisielandingen 17. Guiness-book
Uw copy voor de eerstvolgende uitgave gaarne voor 15 juli a. s. inleveren bij: Sekretariaat Afdeling Parachutespringen KNVvL Jozef Israelsplein 8 2596 AS Den Haag
2
18. Jubileum
of records
PCN
19. Instrukteurs-examen 20. BNL
+ Te Koop
para
•
varia fai-sportlicenties De FAI-licenties kunt u ALLEEN op de volgende wijze verkrijgen: a. tijdens de dag-uren afhalen bij de receptie van de KNVvL. Jozef IsraĂŤlsplein 8 in Den Haag; b. door overmaking van f 7,50 op postrekening 179618 t. n. v. KNVvL - Den Haag. Op het strookje gelieve u te vermelden: "t. g. v. Afd. PARA betreft FAI-licentie PARA-1980".
Training
Foto: Rob Klop
cadetten parachutisten vereniging M. i. v. heden is het bestuur als volgt samengesteld: -
voorzitter secretaris penningmeester commissaris materieel commissaris springen adviseur instructeur
sportparachutist
Boom, M. Schmidt, P. Scherpenhuyzen, H. v. d. Ligt, H. en Abma, E. Tjon A Sam, M. Haverhoek, c. Lasschuyt, A. 3
ten afscheid Beste sportvrienden
en sportvriendinnen.
Eén juli negentienhonderdentachtig. Een normale dag. Echter - voor uw afdelingssekretaris toch wel een beetje vreemde dag. Na ca. veertien jaren met de parasport bezig te zijn geweest is er plotseling van die éne dag op die andere een groot verschil. Men gaat een dierbare sport verlaten! Jammer?
Persoonlijk
ik denk van wel!
De laatste jaren is er een enorme ontwikkeling geweest in het sportparachutespringen. Toen ik in de afdeling begon waren er ca. 400 leden en zes verenigingen. Nagenoeg geen enkele vereniging had een c1ubgebouw en zelfs het belangrijkste - HET VLIEGTUIG - ontbrak vaak. De zaken zijn nu omgedraaid - elke vereniging heeft bijna alles (enige: helaas, slechte dropzones) . Thans bestaat de afdeling uit veertien verenigingen, veel individuele leden - een totaal ledenbestand van 3000 aktieve sportbeoefenaren. Geweldig! Elk probleem, elke vraag heeft belangstelling nodig. Dit is van toepassing voor de topsporter - doch ook in belangrijke mate voor de "fun-jumper". Meningen hieromtrent zijn verschillend. Men moet juist die mogelijkheden vinden en totstandbrengen om "een ieder" zoveel mogelijk aan zijn of haar sport te kunnen laten deelnemen. Dit geeft in elke sport en op elk niveau weleens problemen. Om dit soort aangelegenheden op te lossen is er een klein team van ervaren neutrale specialisten nodig om e. e. a. in de hand te kunnen houden. Dit is geen werk meer voor iemand die met een (overbelast) bestuur ook nog een normale dagtaak moet uitvoeren!
Dank ook aan mijn bestuur. Kritiek is eenv.oudig te geven - maar je moet maar eens voor een dergelijke taak staan om uit te voeren! Wim, Eert, Charles, Hein, Piet, Henk en Hans - hardstikke bedankt voor jullie steun. Het was vaak niet gemakkelijk om het een ieder naar de zin te maken, maar door jullie optimisme zijn veel-toestanden op sportieve wijze opgelost. Steun werd eveneens ontvangen van de staf van de KNVvL. Problemen van de eerste orde werden nogal eens opgevangen door de heer Kroes en zijn sekretaresse mevrouw Donleben. De heren Schrier en Maas hielpen vaak met spoedtelefoongesprekken. Onze trouwe!' receptioniste Jennifer (en al haar voorgangsters) hielpen op sportieve wijze. De heer Koppens verzorgde de post terwijl de administrateur (de heer Ottevange r) met zijn staf adviseerde en assisteerde bij financiële toestanden. De ledenadministratie onder leiding van mevrouw Hek waren altijd bereid advies en steun te geven. Het sekretariaat van de afdeling modelbouw sprong vaak in bij allerlei evenementen. En - mevrouw van der Linden - bedankt voor uw geweldige koffie. Beste vrienden - mede namens mijn echtgenote en dochters Anki , Wilma en Gerda (die zo vaak medewerking verleenden) wens ik u en de uwen veel succes, arbeidsvreugde en uiteraard (hoe kan het anders) veel plezier in DE SPORT VAN DE EEUW . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. hét PARACHUTESPRINGEN
Mijn ideaal: een afdelingsbureau met een "fulltime" sekretaris, instrukteur en administratief medewerkerj ster zal helaas om financieel-technische redenen nooit uitvoerbaar kunnen worden gemaakt. Wie mijn opvolger wordt is nog niet bekend. In de eerstvolgende editie van SPORTPARACHUTIST zult u hieromtrent nader worden geinformeerd. Het adres van de afdeling is voorlopig nog: SEKRETARIAAT AFD. PARAjKNVvL Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS Den Haag. Na mijn periode als hulpinstrukteurjinternationaal militair coördinator bij het militair Paracentrum Bricy j Orleans in Frankrijk (gedurende twee jaren), daarna als sekretarisjpenningmeester/hulpinstrukteur bij de ENPC (vier jaren) en nu acht jaren als sekretaris· enz. van de afdeling parachutespringen heb ik besloten om te stoppen. In elke goede organisatie zijn er problemen, mooie en goede dingen, arbeidsvreugde en verdriet. Dankzij "u allen" heb ik deze funkties toch wel met genoegen mogen uitvoeren! Een speciaal woord van dank wil ik geven aan de c1ubsekretariaten. Deze mensen doen enorm veel werk en hebben daardoor veel steun gegeven aan mij, hun verenigingen en derhalve ook de afdeling. 4
met vriendel ijke groeten
Karst sportparachutist
"zie ik ze vliegen?" Of dichter bij de inhoud van dit verhaaltje: alstublieft, hou ze vliegend. Dit gaat niet over een populair TROSTV-programma, niet over de KLM of de vereniging van duivenhouders, maar over jou, jij, u: de square-vliegers. a. Dit is niet nieuw, maar kan niet vaak genoeg gezegd worden. Wanneer het turbulent weer is, of u vlak achter bomen of gebouwen moet en gaat landen, of wanneer het hard waait, vlieg dan nooit de laatste paar honderd voeten met "alles" op. Gebruik de brakes! De kansen dat uw square er de brui aan geeft en geheel of gedeeltelijk collapsed worden dan veel kleiner. Overigens gebruik dus wel brakes maar onder die omstandigheden ook NOOIT 100% brakes. b. Bij groepssprongen, demonstraties of na een relatiefsprong zie ik nog steeds mensen met squares griezelig dicht achter elkaar langs vliegen. Gebeurt dat lager of zelfs op gelijke hoogte dan gaat het nog wel, maar wie iets hoger door de turbulent geworden lucht vliegt, vraagt om ernstige problemen. De gevolgen kunnen adembenemend zijn. Ter illustratie een waar verhaal, wat plaats vond in Werdohl, West-Duitsland in 1978. Er werd op dat moment groepsprecisie gesprongen en ik zat dicht bij de bak de concurrentie te bekijken. Een lokaal Duits team hing in de lucht. De no. 1 hing op ca. 100 mtr hoogte, nO.2 had weinig vertikale separatie. Omdat no. 1 naar de buiten-
RenĂŠ Drost (CPV) sportparachutist
kant van de windcone vloog dwong hij de volgende springer achter hem langs te vliegen. Ik herinner me nog goed dat ik het zag aankomen en gespannen toekeek. In de turbulentie van zijn voorganger gekomen, collapste zijn square volledig. Dat begon bij de binnenste cellen en ging door tot de square werkelijk volledig streamerde. Uiteraard name de daalsnelheid drastisch toe, het leek op een hernieuwde vrije val. Op ca. 20 mtr. hoogte opende square zich weer met een klap, maar kreeg wel onmiddellijk een grote voorwaardse snelheid. Waarschijnlijk daardoor landde de springer toch nog in de bak, maar wel met een daverende klap. De beschadiging viel eigenlijk nog wel mee, al was er geen sprake van lopen tijdens de prijsuitreiking later op die dag. Overigens gebeurde dat alles zo snel dat nummer 1, keurig met 90% brakes, nog op ca. 80 mtr hoogte hing toen zijn teammaat al op de grond lag. Dit bloedstollende verhaal liep door de combinatie van juist voldoende hoogte en een landing bij toeval in de bak nog redelijk af. LES: blijf ver van de turbulente lucht die een voor en onder u vliegende square veroorzaakt. Bert Wijnands
Foto: Hans Sche rpenhuizen 5
Hoewel u natuurlijk
eigenlijk wel weet dat juist door -
toenemende snelheid meer controle ontstaat in de vrije
jumpsuits
val is het vrijwel onmogelijk relatief
~-~,
Q
~
te willen doen en u
toch aan de "War of the Wings" te onttrekken.
Er is echter een vrij vage hoop voor u. Serieuze teams,
die snelle figuren willen maken, hebben ook
ontdekt dat langzamer Stylespringers
vallen veel nadelen heeft.
weten dit al heel lang
.
Dus is er een sterke tendens binnen relatief jumpsuits
veel kleiner te maken.
teams alle
Ze bouwen zĂŠ dan ook
nog zo op elkaar aangepast dat een ieder in een relaxed positie ongeveer even snel valt. Dat op "elkaar" vertelde
knippen is niet simpel.
dat Mirror
Craig Fronk
Image in de beginfase 28 (sic. l ) ver-
schillende jumpsuits nodig had alvorens
ieder zich happy
voelde met elkaar in de lucht. Overigens wordt er in een team helemaal niet gelachen als iemand
eronder
ligt. Het is heel frusterend,
zo komt er niets van een formatie
Een belangrijk
door
mager uitgeruste
terecht.
extra voordeel van veel kleinere
suits zit hem in de geringere
bert wijnands
want
springer.
ceren veel "cleanere"
turbulentie
jumps-
rondom zo'n
Kleinere jumpsuits
produ-
lucht. Daardoor kan er weer dich-
ter bij elkaar gevlogen worden.
Nog wat toevoegingen aan de beschouwingen van Steve Blietz over het belangrijkste
attribuut voor de relatief-
Helpt dit verhaal u erg veel in de dagelijkse van uw vrije val leven? Waarschijnlijk niet-teamspringen
werker.
vallen.
Er is een oorlog gaande, nl. "de War of the Wings".
niet.
bedreigt u voortdurend
En dan wordt er gelachen
het eronder of heel soms
Had Tolkien nog geleefd dan had hij er mogelijk een drie-
zelfs gescholden.
delig meesterwerk
rest is verdacht en wordt u veelal niet in dank afgenomen.
van gemaakt.
Uw vertwijfelde
praktijk
Binnen het
opmerking over de
Had Dan Poynter nog aktief zelf gesprongen dan hadden we van zijn hand over dit onderwerp een publikatie mogen verwachten,
nu moet u het helaas met Steve en mij doen.
Dit verhaal zou u wel kunnen helpen wanneer u serieuze teamplannen heeft, of misschien
zelfs al wel in een team zit.
Overigens vindt u dit verhaal terug in de Amerikaanse Terug naar de "War of the Wings". De makers van jumpsuits, grotere
jumpsuits.
"Parachutist"
van februari
of maart met daarin een buyers
guide voor o. a. jumpsuits.
maar eigenlijk hun klanten willen steeds Waarom?
Wel om "er boven" te kunnen blijven.
Overigens
Dat gaat zo.
A en B kopen een nieuwe, en dus grotere
jumpsuits
jumpsuit.
C t/m Z krijgen een probleem als ze met A en B springen. Dat probleem wordt niet aan A en B geweten, dat "wie boven blijft,
om-
in kan komen" en wie eronder
gaat
is het niet zo gek dat springers
meerdere
hebben afhankelijk van wat er van hen verwacht
wordt. Een serieuze
boogie/center
springer
heeft er wel
3 of 4 bij zich! Ook dat is fijn voor de makers en verkopers van deze apparaten.
het voorwerp wordt van veel gelach en soms verwijt aan de bar. C t/m Z hebben daarop wel een antwoord, nl. het kopen van zo mogelijk een nog grotere en B
jumpsuit.
Maar dan A
Dit sprookje gaat zo door, veel gelach
's avonds aan de bar,
wat verprutste
sprongen,
en zeer
u komt toch ook naar de n.k.p .. 1980!
tevreden jumpsuits bouwers. 6
sportparachutist
Overige resultaten: 6e Drost 11e Boogards 13e Nijhuis 18e Testroote 33e ex-aequo het CPV team
militaire interland wedstrijden in schaffen (belgië) Voor de achtste maal was de TROPHEE DU CENTRE PARACHUTISME DE L'ARMEE BELGE bij de rode baretten in Schaffen inzet voor de jaarlijkse interland militaire wedstrijden. Twaalf landen t. w. Griekenland, Algerije, Marokko, West-Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk, Denemarken, Italië, Spanje, Zwitserland, Nederland en het gastland België zouden fel gaan strijden om de zo begeerde beker.
nederlands zilver bij eerste kamp.ioenschap van vlaanderen Op 3 en 4 mei werd in het Belgische Schaffen voor de eerste maal het "Kampioenschap der Vlaanderen" georganiseerd. Negen landgenoten namen aan deze wedstrijd deel. Wind en regen speelden de organisatoren en uiteraard ook de deelnemers parten. Met heel vroege sprongen (06.30 uur op zondag) kon het minimum van twee sprongen worden gemaakt. Het wel springen van o. a. het Belgische militaire team, terwijl er twee panelen verwijderd waren werd niet bestraft, de tien meter. Men liet de Code Sportiv prevaleren boven het wedstrijdreglement en het feit dat er geen rook van contrasterende kleur was gegooid leverde drie teams een re-jump op. Deze konden erg laat in de middag gemaakt worden en toen waren de team-uitslagen bekend. 1. CE PARA (Hoex, van Biesen, Decoeyer, Boidin) 2. DUTCH CONNECTION (Lasschuijt Jr., Nijhui s , Bogaards, Drost) 3. SCHAFFEN PARACLUB (Hermans, Goorts, F.Boidin, de Grauwe). Een CPV-team (Scherpenhuizen, Tjon-a-sam, Boom en Schmidt) met voor 75% PC 's eindigde als twaalfde. Individueel was het een spannende wedstrijd. Met vijf man op een gedeelde eerste plaats. Met een "jump-off" onder z. g. gusty omstandigheden werd de wedstrijd vervolgd. Goorts haalde de bak niet en werd vijfde. Lasschuijt werd 2.23 meter weggezet en eindigde als vierde. Dirk Boidin, Hoex en van Biesen hadden een "carreau"vanwege tijdgebrek werden zij ex-aequo als nr. 1 geklasseerd. sportparachutist
Het nederlandse team (voor het eerst sinds jaren) was een krijgsmacht-mixture onder leiding van de Commandant Para-instruktie groep KCT, de eerste luitenant Louis TImme rmans . Het team bestond uit Kapitein Bram Lasschuijt Jr. (KMA), Cadet Vaandrig René Drost (KMA), Sgt.1 Jos Wery (KCT) en de sergeanten der Mariniers Gerard van de Voort en Dirk Burger. De wedstrijd had een uitstekende organisatie en een erg hoog niveau qua prestaties. Zoals te verwachten was werd het stijlspringen een franse aangelegenheid. De fransen betten vier van de eerste vijf plaatsen in het eindklassement. De winnaar Jean Berninen (zonder enige twijfel een grote kanshebber voor de WK 80) "draaien" met een gemiddelde van 6.66 sekonde de vier internationale series. Op dit onderdeel klasseerden onze landgenoten zich als volgt: -
Lasschuijt Jr. Drost Wery van de Voort Burger
34e 44e 54e 51e 57e
Vermeldenswaard is dat het tijdens het jureren video-apparatuur werd gebruikt met o. a. als scheidsrechter de Aoo Klu Jan Testroote. Voor groepsprecisiesprongen was het moeilijk weer. Na drie ronden (het minimum programma) telde het scorebord nog slechts negen springers met uitsluitend "nul"-landingen waaronder Las schuijt en Drost. Het zal toch nog een spannende wedstrijd worden. Echter - het zou anders uitpakken. Een dodelijk ongeval van één van de in Frankrijk achtergebleven van het Nationale Team deed het franse team onmiddellijk naar huis terugkeren. Alleen Dermine bleef als vertegenwoordiger achter. De vierde ronde werd onder extreme weersomstandigheden versprongen. Hoogtewinden van meer dan 20 meter per sekonde - die pas op enige tientallen meters boven de grond binnen de normen vielen bleken alleen voor de allersterksten bestand. De klasseringen 23e 26e 32e 50e 54e
Wery Drost Lasschuijt Jr. Burger van de Voort
v. w. b. ons land waren als volgt: 02.49 02.83 05.55 55.84 61. 61
In het landenklassement werd Nederland negende. Winnaar werd Duitsland. Opvallend was de rijzende ster van Marokko die 5e werd. 7
nationaal springcentrum opteuge draait op volle toeren Het zeven-dagen-in-de-week geopende springcentrum op het vliegveld Teuge draait boven elke verwachting. Iedereen hield rekening met een zeer lange aanloopperiode, maar al van de eerste week van april af aan, was er het pittige druk. In april was er 茅茅n week een opleiding: met vier mensen, maar de andere weken van april en mei waren het er veel meer. Het hoogste aantal leerlingen in die weken was zestien. Opvallend is dat het percentage van de d贸贸rspringers van die leerlingen veel hoger is dan van de old time weekeind -ople idingen. Ook kwamen geoefende springers door-de-weeks regelmatig een sprongetje maken, vooral na vier uur. Zo is er elke dag dat er gevlogen/gesprongen kon worden ook inderdaad gesprongen, van 1 april af aan. En dat had echt niemand verwacht; nog niet de grootste optimist. Als het zo doorgaat stevent dit proefjaar op een doorslaggevend succes af. Als u dit leest is overigens ook de formele kant rond: de stichtingsakte is gepasseerd en de eerste evaluatie met de clubs is ook al geweest. Riggershop Vermoedelijk is er ook een verandering in de "personele bezetting". Als alles is gelopen zoals gepland is er nu ook een riggershop-in-opbouw geopend op het centrum, niet alleen bedoeld voor de handel in materiaal, maar ook voor het laten repareren en laten keuren van materiaal. Het geheel wordt ge rund door- Ton Pohlmann, die eventueel ook inzetbaar is voor de instructie. Verder heeft hoofdinstructeur Jan de Poot tot nu toe steeds de beschikking gehad over hulpinstructeurs, die een weekje vrij namen om hem te helpen. Zij zagen hun inspanningen beloond met een leuk aantal sprongetjes bij het naspringen. En bij hoger werk. Jan: "Het liep meteen al zo goed, dat het zonder die hulpinstructeurs minder soepel gedraaid had!" Norman Islander De voorzitter van de Stichting Ruud Crens, liet zich ook niet onbetuigd. Hij "bracht" zijn splinternieuwe Islander "in", de PH-PAR, op wel zeer acceptabele wijze. Bet acht-springers toestel zal overigens alleen rond speciale gebeurtenissen op Teuge staan: van 14 juni tot en met de NKP en van 30 augustus tot 29 september, de maand waarin allerlei dingen op Teuge gebeuren, zoals CRW-trainingen. Verder staan "gewoon" de twee 182-ers tot ieders beschikking! Hein Cannegieter
geboren 4 april 1980 JEROEN zoon van ED en BERNADETTE WISSINK (Flying Dutchmen) 6 april 1980 IVETTE dochter van RENS en JOKE DANKLOF (Para.
afd. FLEVO)
6 april 1980 ANNEMIEK GEORGINA dochter van JAN en ALIE EDELER (Paracentrum
NOORD)
21 april 1980 LINDA dochter van ELLYen MIEL BOGAERT
gehuwd 18 april 1980 HAN DE JONG &
RION NOLLEN (Eerste
Ned. Parachutisten
Club)
12 mei 1980 KEES JAN WEBER &
MARJOLEIN VAN HEER (Eerste Ned. Parachutisten
Club).
30 mei 1980 BEN GERRITSEN &
THEA VERSTAPPEN (Paracentrum TEXE L)
verloofd te koop
PIONEER LOPO-RESERVE Nieuw . Rood-wit-blauw . Tegen elk redelijk bod. Paul Koudijs. Tel. : 02503 - 10408
8
30 april 1980 LEO VERBOOM &
ELISABETH DE VRIES (Eerste Ned. Parachutisten
Club)
OUDERS, JONGGEHUWDEN, VERLOOFDEN namens ons allen van HARTE GEFELICITEERD. sportparachutist
PEKKlS PASSOVER PAK~Y .,'..~
anö.~'~~~ ~~~~
• RW SEMINARS-ALL
LEVELS BY PAT WORKS. AL KRUEGER. JOE MORGAN
• SKYDANCING INSTRUCTION
• DC-3'S. BEECHES. B·25 lW/BOMBAY
• SEQUENTIAL EVENTS
LOADSTAR. DOOR)
• BUNKHOUSE (BRING BAG & PILLOW)
YOUR
• HOT SHOWERS.
• FREE JUMP DRAWING EVERY DC·3 LOAD • EARLY
POOL
BOMBSHELTER
GCETZ
AD.
Mgr PE~~IS
BIRDS $5.50
• DIRECTOR DICK GIARUSSO • MANIFEST BETTY GIARUSSO
BAR
pe~~ls VALLe." p"'~"'CeNTeA 2091
MORE
• $5. REG. FEE FOR SAT. NIGHT BEER. BAND
OWN
• TENTS WELCOME • FOOD.
&
• MEGA MADNESS
714·657·3904 ~ 657·8727 ~
Joe Morgan
f.F-1
PERRIS VALLEY "SOUTH CALIFORNIA CHAMPIONSHIPS" NATIONALS QUALIFICATIONS MAY 24, 25, 26
MEMORIAL DAY WEEKEND
perris valley california · maart 1980 Wanneer begon de teamtraining eigenlijk?
voor de WK 1981
Het achtmansteam begon daarmee . in Chateauroux tijdens de WK '79. Daar besloten we in principe door te gaan, omdat we niet echt tevreden waren over ons optreden. Ondanks dat vonden we dat we tijdens de training veel plezier hadden gehad en aardige sprongen maakten. Maar ..... wel moest het team open voor nieuwe mensen. Jan v. Veen had al te kennen gegeven weer terug te willen en in brieven aan alle clubs en een oproep in de Sportparachutist leverde uiteindelijk één nieuwe kandidaat op die zijn geluk wel wilde proberen. Arnhem,
Wat deed Craig nu? In zijn manier van werken zijn twee uitgangspunten terug te vinden. A. Het verschil tussen het beste en het slechtste team bestaat uit 100 kleine dingen. Door steeds iets te schaven aan die 100 dingen wordt het verschil tussen die twee teams steeds kleiner. B. Een professioneel gedrag op de grond en in het vliegtuig is een noodzakelijke voorwaarde voor een professionele uitvoering in de lucht. Het eerste uitgangspunt heeft konsekwentles voor zijn manier van werken. Namelijk, ga door en schaaf voortdurend. Streef naar perfektie. Doe dat op de grond, in de voorbereiding, in het denken en in de lucht. Desondanks, blijf praktisch, wedstrijden worden gewonnen door het meest konstant presterende team. Toegepast zijn er vier gebieden waar we met name geleerd hebben, t. o. v. wat we al wisten. Ik besef dat ik door zo verslag te doen niet Craig's manier van werken weergeef (er zijn 100 kleine dingen ..... ) maar duidelijk achteraf het resultaat analyseer. 1. 2. 3. 4.
Exit uit de DC-3. Timing in de lucht (en dus ook op de grond). Dirt-diven. Junpsuits/valsnelheid/stabiel vallen.
Deze opsomming nog eens doorlezend vermoed ik wat vraagtekens. Vandaar een korte uitleg.
oktober 1979
De feestelijke afsluiting van het seizoen 1978 '79, films, foto's, verhalen, een drankje en lekker chinees eten .. Daar werden de plannen voor 1980 en 1981 besproken. Het voorstel was om in die bijna 2 jaar 3x naar de USA te gaan. Door een gelukkige ingreep van Hans Keller werden het er in het definitieve plan "maar" twee. Tussen die periodes uiteraard gewoon training in Nederland, Maubeuge en de NKP's. Perris,
Overigens was Jan de Poot met zijn viermansteam ons al voorgegaan in januari, maar helaas hebben zij verzuimd ons daarvan middels een spannend verhaal in de sportparachutist op de hoogte te brengen. We gingen niet alleen. Weinig toeristische vrouwen ditmaal, maar wel een twintigtal RW enthousiastelingen. Over hun ervaringen een verhaal van Hugo de Wijk elders in dit blad. Er was in het team een wens naar professionele begeleiding. Het is best leuk selfmade te zijn, maar vaak toch frustrerend te merken dat je dan dingen uitvindt die elders 2 tOt3 jaar geleden al bedacht zijn. Bij professionele begeleiding stond torenhoog op de verlanglijst Craig Fronk. Een geweldige springervaring opgedaan o. a. in Jerry Bird's 10 man team, in 1975 het winnende US viermansteam voor de WK in Warendorf, 1976 en 1977 het Seattle achtmans team Cleareye. Vervolgens in 1979 de dominerende kracht achter het Mirror Image II team. Daarnaast heeft hij van de tweede helft 1977 en ook in 1978 ervaring opgedaan met het trainen van andere teams, waaronder het Britse in 1977. De basis voor zijn toezegging werd door Harry Jansen en mijzelf gelegd in Chateauroux na afloop van de WK. Door Harry verder vervolg in de resterende maanden van 1979 en door mij afgesloten tijdens de CIP meeting in Parijs. Hij kwam dus.
maart 1980
Omdat Perris "de" plaats is om te zijn. De combinatie van een sympathiek management, Pat & Jan Works, Captain Hook met zijn 8-mansteam "Vis ions" en vele anderen hebben Perris in korte tijd van een typisch opleidings centrum naar een top-centrum gebracht. Daardoor moest al snel een tweede DC-3 worden aangeschaft (gekocht van Elsinore, sic!). sportparachutist
1. exit uit de de-a Onze exit vorig jaar in Pope Valley was een aanfluiting. 't Is wat overdreven te stellen dat de floaters al onder hun canopy hingen als de divers het vliegtuig verlieten, maar het illustreert wel het probleem. Nu betekent sleutelen aan zo'n exit, weten wat je doet en erg veel zweet. Uren op de grond de exit perfectioneren. Leren hoe je in het vliegtuig in elkaar schuift en buiten het vliegtuig kunt "uitvouwen". De grips die in het vliegtuig genomen worden, lijken hier en daar bloedstollend, gedraaide armen, hoofden die klem zitten, kromme benen, etc. maar buiten de deur wordt alles "natuurlijk". Zo'n exit training moet vrijwel dagelijks gedaan worden om te voorkomen dat er kleine onvolkomenheden insluipen. Van de verschrikkelijke Pope Valley exit kwamen we 9
tot een exit met maximaal 15 meter verschil tussen de floaters en nummer laatst. Wie denkt dat zoiets zonder veel hard werken, zweetdruppels en pijn kan, die vergist zich deerlijk. Maar ... het loont wel de moeite, zeker bij een erg typisch en moeilijk vliegtuig als de DC-3.
2. timing van het werk in de .Iucht De timing als belangrijk facet begint bij de exit, "go" is go voor het hele team, of bij het opbreken van de "vorige" formatie. De beste manier om het teken te geven is visueel. Eén iemand geeft het teken door te knikken en iedereen laat los. Waar geen oogkontakt mogelijk is kan geholpen worden door te schudden, maar dat is duidelijk een minder goede manier van werken. Waarom? Omdat schudden de formatie in beweging brengt en de synchronisatie moeilijk loopt. (Tijd kost). Er is nog een hele fraaie maar gewaagde manier van opbreken mogelijk. Dat is zoals dat in de US heet: "cosmic" Er is dan geen teken, maar iedereen voelt/weet tegelijk dat de formatie af is en laat dan los. Na de goedgetimede break neemt iedereen heel snel en "snappy" zijn positie in voor de volgende formatie. Hoeken tussen lichamen, afstanden tussen mensen moeten precies op maat zijn. Een hoek van 900 is precies 900. Afhankelijk van welke soort formatie gemaakt moet worden start dan iedereen tegelijk langzaam werkend naar de volgende formatie. (A-formaties), bij B-formaties starten eerst de binnenste vier, en als dat uitgestabiliseerd is de buitenste 4. Als alle acht tegelijk moeten starten moet er een teken zijn, datzelfde geldt eigenlijk voor de binnenste vier, buitenste vier bij "B" formaties. De "C" formaties zijn eigenlijk het lastigst omdat er noch sprake is van een alle acht-tegelijk ("A"), noch van een binnenste vier, buitenste vier ("B") sprake is. Het naar binnen werken van de A en B formaties moet heel langzaam voor ieder in hetzelfde tempo plaatsvinden. NB; Voor viermanswerk geldt dat bijna alle formaties gemaakt kunnen/moeten worden als "A" formaties, wil er tenminste sprake zijn van een goed 4 mans team.
3. dirt·diven Ik dacht dat wij bijna alles van dirt-diven afwisten na 5 teamjaren ..... Bij dirt-diven moet alles er uitzien als in de lucht en de afwikkeling moet zo perfektionistisch als mogelijk. Iedereen staat met een horizontaal bovenlichaam (zoals je ook moet vliegen). Iedereen valt over één kolom lucht dat
wil zeggen op één plaats. Dan staat ook iedereen op één plaats op de grond. Na het innemen van een plaats wordt niet meer geschuiveld. Wanneer er hoeken zijn van 900 zoals bij de donut, dan zijn die op de grond perfekt. De break op de grond is als een plaatje, allemaal kets gelijk. Heeft iemand een probleem omdat hij de volgende formatie even "kwijt" is dan moet het nogmaals, totdat het perfekt loopt. Het tempo moet zo dicht mogelijk liggen bij wat verwacht wordt in de lucht. Wordt de eerste formatie ongeveer na 15 sec. gemaakt, dan ook zo op de grond, de tweede na 25 sec. dan ook zo op de grond. Het dirt-diven zoals zo vaak vertoond wordt, met het in razendsnel tempo doorlopen van een groot aantal figuren is in de ogen van Craig, en inmiddels dus ook van ons, een gruwel.
4. jumpsuits,
valsnelheid,
stabiel vallen
Over jumpsuits staat elders al iets, met name teamjumpsuits. Dat heeft wel alles te maken met de twee andere begrippen. Er is maar één valsnelheid door de hele sprong heen. Die valsnelheid wordt door nummer één gezet en blijft zo. Hij wordt niet langzamer bij het opbouwen, hij wordt ook niet sneller na de break. Bij die bewuste valsnelheid moet iedereen een jumpsuit hebben waarmee hij op die valsnelheid in een comfortabele, natuurlijke houding valt. ' Bovendien is het zo dat iedereen stabiel moet leren vallen op één en dezelfde plaats. Voor iedere springer is er één kolom lucht, waarop hij alle bewegingen moet uitvoeren. Kan iemand niet op één plaats vallen, en het is echt veel moeilijker dan het hier klinkt, dan moet er nog wat geleerd worden. Ik hoop dat ik hiermee wat weergegeven heb van wat we van Craig Fronk geleerd hebben. Het was op zich een korte periode, wij zijn er erg gelukkig mee, maar willen we echt het maximale profijt halen uit zijn lessen, dan moeten we het vermogen ontwikkelen zelf toe te passen wat we nu weten. Dat is moeilijker dan met Craig erbij, maar er is nu eenmaal geen keus. Wij zullen u ongetwijfeld nog wel op de hoogte houden van het verdere verloop. In alle opwinding over Craig vergat ik haast te vertellen dat het team inmiddels is uitgebreid met Karel Zee. NB. Wij hebben voor onszelf een vrij uitgebreid boekwerk gemaakt met een overzicht van alle opmerkingen/ adviezen die we in Perris van Cra ig gekregen hebben. Namens het team 1980 Bert Wijnands.
r
Dé Dakota - en een vergaderend
team.
Foto Rob Klop 10
sportparachutist
buitenlandse ervarlnqen hugo de wijk Het begon allemaal met een oproep in de Sportparachutist van 1 januari 1980 blz. 6. Onder de aankondiging: "Weer een relatief reis naar Amerika" werd de mogelijkheid geboden om samen met "de harde kern", het Nederlandse achtmansteam, mee te gaan naar Amerika om daar in korte tijd veel te leren. En veel geleerd dat hebben we! Alvorens definitief te besluiten mee te gaan ben ik met een waslijst vragen naar het organisatorische opperhoofd Piet Santegoeds gegaan om mij terdege te laten informeren. Aangezien ik in gemeenschap van goederen ben getrouwd, moest ter verdediging van de prijs, iets over de kwaliteit van het te kopen produkt kunnen worden verteld. Na mijn goedkeuring te hebben gehecht aan enkele voorwaarden, ging het licht op groen en kon met de voorbereidingen worden gestart. Visum, verzekering, tot het verloopstekkertje van je scheerapparaat toe. En jawel hoor, nog een beetje geteisterd door enkele bacillen en met een doos penicillinepillen op zak vertrokken we op zondag 23 maart om 13.55 uur vanuit Brussel naar New York. Vliegduur 7. 15 uur, 10 tot 11 km hoog, 267 passagiers aan boord, opgepropt en aangestampt in de DC-8. In New York overstappen op een binnenlandse vlucht. Weer 5 à 6 uur in de DC-8 en daar kwamen we midden in de nacht in L. A. aan. Ondanks het aangename feit, dat je na 13 uur vliegen weer eens je benen kon strekken, voelde je je toch duf en vervuild. Met een 12-persoonsbusje en enkele personenauto's werd de reis voortgezet richting Perris Valley. Onderweg hadden we nog te kampen met dichte mist, waardoor je je oriëntatiegevoel verloor en ik het idee kreeg alsof we met een dropping bezig waren. Na ruim 2 uur rijden kwamen we op het centrum aan. Het was stikkedonker. Je wist niet wat voor of achter was. Door de duisternis veel groter lijkend, stond voor mijn neus een echte levensgrote en vooral slooprijpe DC-3. Later vernam ik: bouwjaar ± 1935.
pleet bedrijf betrof. Zeer modern ge?ouw waa~in.para. shop, manifest, kantoor, een werke ltjk prachtig mstruktlelokaal, riggerswerkplaats met naaimachines, pneumatische apparatuur voor het maken van ripcords etc. etc. Verder was er een soort friteskraamachtige militaire treinwagon waar je hamburgers etc, kon kopen. Je kon er veel verschillende dingen krijgen, niet te duur en van uitstekende kwaliteit. Dat er ook een bar was behoeft nauwelijks betoog. Deze was opgetrokken uit wat planken en spullen die waren overgebleven van het bunkhouse . Als het regende, lekte het dak op meerdere plaatsen. Toch was het 't meest knusse en sfeervolle plekje van het hele centrum, Na het springen kwamen velen er bij elkaar en er was een warme huiselijke sfeer. Je voeten hoefde je bij het binnenkomen niet te vegen. Om na het winterseizoen een beetje op gang te komen, heeft het team zich de eerste dag opgedeeld over de totale bezetting. Zo ontstonden er kleine groepjes onder deskundige leiding. Op deze wijze hebn ik die dag drie sprongen gemaakt, telkens van de DC-3 standaardhoogte 12.500 ft. Elke jumprun gingen 2: 3 groepen springers de deur uit. Het spotten liet nog wel eens te wensen over; kwam daarbij nog dat de exits wat stagneerde en je ook nog in de laatste groep zat, dan kon je vrij zeker zijn van een forse wandeling. Ik moet bekennen dat ik niet van wandelen hou. Dit had tot gevolg dat je niet zo geconcentreerd sprong. Met een half oog zocht je tijdens het vliegen het veld op en taxeerde de afstand. Zo heb ik een keer, nadat ik duidelijk onder een formatie was doorgevallen en niet meer omhoog kon komen, 40 sec. in tracking naar het veld gedoken. Met alle zeilen bij kon ik nog net het begin van de runway halen. Het is ook in Californië niet altijd goed weer. De tweede dag b. v. kon er niet of hoogstens een keer gesprongen worden. Op dinsdag 26 maart klaarde de lucht weer op en al vroeg zat ik in de early bird load. Om de zaak 's morgens wat op gang te helpen, was de eerste vlucht voor de halve prijs. Erg veel geluk hadden we overigens niet, want de motor liep niet lekker. Er mankeerde kennelijk iets aan de koeling. In ieder geval kregen we op 6000 ft het vriendelijke doch dringende verzoek om zo snel mogelijk uit te stappen. Het is achteraf overigens erg leuk om te zien hoe snel en vooral hoe gelijk 33 mensen hun helm kunnen opzetten. Wij Nederlanders staan naar zo'n circus wel een beetje raar te kijken. Tijdens onze aanwezigheid is het herhaaldelijk voorgekomen dat er storing was en de kist met nog slechts een motor in gebruik, met of zonder springers aan boord, onder applaus van het publiek,
We werden ingekwartierd in een bunkhouse. Er lagen reeds enkele mensen verspreid en met de kleren aan te slapen. Dit bunkhouse was een soort oude werkplaats, waar vroeger waarschijnlijk ook gereedschap en olie in werd opgeslagen, opgetrokken uit wat golfplaten en andere afgedankte bouwmaterialen. Alles was in stijl gehouden en het complete interieur was voorzien van een keurig laagje stof en zand. De direktie van het centrum, vertelde Piet, was enkele dagen aktief geweest om nog wat bedden en matrassen aan te slepen om ons tehuis wat comfortabeler te maken. Om eerlijk te zijn, op dat moment voelde ik mij niet best, maar alles went. Amerikanen zijn praktische mensen. Ze hadden in ons onderkomen een poes geplaatst, die volgens mij nauwelijks behoefde te worden bij gevoerd. Na slechts enkele uren slaap, brak de dag reeds aan. Bijzonder nieuwsgierig gingen we op verkenning uit. Al snel werd duidelijk dat het hier een groot en zeer comsportparachutist
Hugo de Wijk, Gerard Warburg en Peter Ruiters. Foto: Rob Klop 11
min of meer netjes weer aan de grond werd gezet. Het getuigt een beetje van de geest en de wijze waarop deze springbedrijven worden gerund, als je bedenkt, dat de vliegers, behalve dat ze goed kunnen vliegen, ook uitstekende monteurs zijn. Na een storing werd het laddertje onder de motor gezet en onze doe 't zelf piloot schroefde weer wat losgerammeide platen vast. Euvel verholpen en vliegen maar weer. Naarmate de dagen verstreken werd het weer steeds beter. Je moest zelfs uitkijken dat je niet flink verbrandde. Ik stond op en ging naar bed met R. W. Tussen de sprongen door kijken naar het eigen team en naar dat van anderen. Het Canadese 4-mansteam was er ook. Als je dat ziet kun je beter gaan vissen. Geprogrammeerd ballet in de lucht. Ik denk dat ze het bijna met de ogen dicht kunnen doen. Kijken naar onze eigen 8-man training hield onder meer in, dat je floaters, die nogal lang buiten de kist moesten hangen, een steuntje kon geven. Een groot gedeelte van de dag werd gebruikt voor dirt diving en exit training."Men staat uren te schuifelen en rangeren voor de deur. Het viel voor Bert niet mee om 8 kerels, die niet van elkaar houden, zo tegen elkaar aan te persen, dat ze een beetje gelijktijdig naar buiten vlogen. Behalve het springen was er boven en in de buurt van het centrum zeer intensief luchtverkeer. Soms gewoon te gek. Gelijktijdig kon je door één brille glas waarnemen: meerdere hete luchtballonnen, een DC-3, een B-52 bommenwerper op weg naar de basis daar in de buurt, een zweeftoestel, meerdere springers en nog een ondefinieerbaar zelfbouw toestand. J a en toen kwam de grote doorbraak. Wij konden een R. W. cursus gaan volgen, die werd gegeven door niemand minder dan Pat Works zelf. Daar heb ik niet iets maar alles aan gehad. De cursus was erg compleet: vanaf de filosofie van het springen tot relaxatietherapie toe. Het materiaal werd bekeken en ik kreeg het advies maar gauw iets anders te kopen. Op uitnodiging van Pat Works zijn we nog naar L. A. geweest om bij hem thuis een barbecue-avond te houden. Deze avond was bijzonder geslaagd. Een van de hoogtepunten vond ik zijn zwembad. Het bestond uit een redelijk groot openluchtbad met er vlak naast, gescheiden ervan, een kleinere kuip waar je met zo'n 5 à 6 man nog goed in kon zitten. De temperatuur ervan kon je tot zéér warm opvoeren. Energie is relatief goedkoop in Amerika.
Twee gehandicapte en Larry Yohn.
zeer ervaren
springers
Jim Stratser
Foto: Rob Klop
De volgende dagen heb ik niet volledig benut met springen maar ik ben met andere mensen naar Elsinore en Perris geweest om materiaal te bekijken. Het is erg interessant te zien hoe een en ander gemaakt wordt. Mede doordat we een leuke groepsdeal konden bewerkstelligen, heb ik spullen gekocht van Jim Handbury. Op 4, 5 en 6 april zou een grote Easter Boogie worden gehouden. $ 5, -- inschrijfkosten, orkest en vrij bier. Het weer was uitstekend. Er waren 300 tot 400 springers. 3 DC-3 kisten. Wat een drukte. Een dergelijk festijn is leuk om eens te hebben meegemaakt. Voor mij hoeft het echter niet, want de veiligheid komt m. i. wel een beetje in het gedrang. In de kist had je soms hysterische toestanden. Keiharde muziek boven het gebrul van de motoren uit. Dan nog een aantal krijsenden en schreeuwende Amerikanen. Er werd nog een 40-mans poging ondernomen, die echter niet helemaal lukte. Zo'n separatie van 40 man, je weet niet wat je ziet. Maar ja, aan alles komt een eind en zo ook aan de trip naar Californië.
Nederlanders
(en een Canadese)
in de vreemde. Foto: Rob Klop.
12
Tot slot van verhaal, kan ik niet nalaten, nog iets te zeggen over de algemene menselijke relatie in Amerika, die mij bijzonder heeft getroffen. Waar je ook kwam, je werd bediend alsof je de laatste klant was die de zaak nog kon redden. Men is vriendelijken tolerant. Ook op het centrum wanneer je je opgaf voor een load. Ze gaven je het gevoel een echte, betalende klant te zijn. Behalve dat je aan alles merkt, dat het land erg groot is, vind ik dat de ruimte voor persoonlijk initiatief en eigen verantwoordelijkheid in belangrijk grotere mate aanwezig is dan b. v. in Nederland. Iedereen dus, die goed op zichzelf kan passen, bovendien goed verzekerd is en in korte tijd over springen veel wil leren, moet er beslist eens gaan kijken. sportparachutist
PARA CLUB ICARUS AANGESLOTEN
BIJ DE KONINKLIJKE
NEDERLANDSE VERENIGING
VOOR
LUCHTVAART
"open huis" Op 11 april 1980, bijna 1~ jaar nadat met de bouw was begonnen, kon Paraclub Icarus het nieuwe onderkomen laten zien aan vrienden en genodigden. Een echte opening was het niet meer omdat door gebrek aan een onderkomen als snel was besloten tot ingebruikname. In die 1~ jaar is er een werkelijk ongelooflijke hoeveelheid werk verzet. Gehuurde professionele mankracht was te duur, zodat niets anders over bleef dan dat de leden zelf de handen uit de mouwen zouden steken. Men bleek tot de moeilijkste karweitjes in staat. Alleen het plaatsen van de stalen constructie werd uitbesteed, alle overige werkzaamheden zoals het aanbrengen van de fundering, het metselwerk, het leggen van betonnen vloeren, de betegeling e. d. werden door de Icarus-. leden uitgevoerd. Vakanties werden opgeofferd om door te kunnen gaan met de bouwen er waren zelfs mensen die er bijna woonden zoveel waren ze bezig, Aanvankelijk leek het een bijna hopeloze opgave, maar door het enthousiasme van een grote groep leden is het werk dan toch geklaard. En wat er nu staat is een gebouw om trots op te zijn. De Pilatus Porter vindt er een onderkomen, verder is er een materiaallokaal, een instruktielokaal, een slaapzaal, een pracht van een kantine, een donkere kamer voor het clubblad en er zijn douches. Uiteraard wilden de leden dit gebouw graag laten zien en daarom werd op 11 april 1980 "open huis" gehouden. Naast de KNVvL en de andere paraclubs in Nederland, werden allerlei relaties uitgenodigd. Zeer velen gaven gehoor aan de uitnodiging. De belangrijkste gast was Prins Bernhard die grote belangstelling heeft voor het parachutespringen. Paraclub Icarus heeft reeds jaren een zeer goede band met de Prins o. a. door het feit dat steeds op zijn verjaardag door de leden een demonstratie wordt gesprongen in de paleistuin hetgeen de Prins bijzonder op prijs stelt. Deze band zorgde dan ook voor een ontspannen en informeel bezoek van de Prins die werd begeleidt door zijn sekretaris en adjudant. Een aantal burgemeesters van de omliggende gemeenten was eveneens aanwezig, vergezeld van wethouders en raadsleden. De KNVvL werd vertegenwoordigd door de heer Vogely (hoofdbestuur) en de heren Pellens en Slkkeris (afdelingsbestuur). Verder waren er vele vertegenwoordigers van instanties als de Rijksluchtvaartdienst, Vliegbasis Soesterberg, Dutch Mill, en de overige paraclubs en natuurlijk niet te vergeten leden en oud-leden van Icarus. De hangar was voor deze gelegenheid omgetoverd tot een sfeervolle zaal met tafels, stoelen en parasols, waar obers en serveersters keurig in het zwart hun drankjes aanboden. Overal stonden de lekkerste hapjes. Om 4 uur begon het programma. Pim van Doorenmaaien en Marianne de Gier fungeerden als gastheer en gastvrouw. Direkt na aankomst van de Prins en zijn gezelschap kwam een groot vliegtuig over met 36 springers, onder wie tien leden van het Nationale Team, die een 10-man zouden formeren. sportparachutist
Helaas het weer werd slechter. Charles Pellens was spotter. Toch bleek 5000 ft. haalbaar. Als een niet aflatende stroom kwamen de springers naar beneden. De eerste was Joop van der Mark die met de Nederlandse vlag aan zijn been vlak voor de Prins landde. Hoewel door de te geringe hoogte geen 10-man meer kon worden gelegd, werd toch een behoorlijke ster geformeerd - toch echt - een prestatie. Bij een "open huis" horen natuurlijk woorden van welkom, vriendelijkheden en cadeaus. Alles was er in ruime mate. Pim heette iedereen welkom. Prins Bernhard overhandigde Sjaak Gielen (inmiddels bevorderd tot erelid) een zilveren troffel als dank voor al zijn werk aan de hangar (in hem werden ook alle andere harde werkers bedankt), de burgemeester van Hilversum sprak trotse woorden over Paraclub Icarus en bleek zelfs van mening dat dit de enige club was op Vliegveld Hilversum. Nou ja, een vergissing is menselijk! De heer Vogely wenste Icarus veel sukses en overhandigde bloemen en namens de afdeling een prachtig cadeau. Prins Bernhard kreeg voor hem en zijn gevolg en op zijn verzoek voor zijn kleinzoons "sweaters" met het Icarus vignet. Tot plezier van iedereen trokken de Prins en zijn adjudant de sweaters meteen aan! Op dit moment gebeurde er iets dat beslist niet in het programma stond vermeld: Ellen Bussemaker verzocht alle bestuursleden naar voren te komen, waarna ze tot hun grote verbazing een fantastisch cadeau kregen aangeboden. "Van de leden - met dank voor alle werkzaamheden! ", zo luidde eenvoudigweg de speech: De bestuursleden waren er gewoon een beetje stil van. Geweldig! Maar meteen daarop moest men weer in aktie komen. de Prins en zijn adjudant zouden meevliegen in de Pilatus en vijf bestuursleden en Sjaak Gielen zouden springen. Voor Marianne de Gier was het één grote verkleedpartij, de feest jurk moest pijlsnel worden verwisseld voor de spijkerbroek, die na de sprong weer moest plaatsmaken voor de feest jurk! De Prins kwam naast de vlieger te zitten. Er waren zelfs mensen die dachten dat hij zou gaan vliegen maar dat bleek niet zo te zijn. De adjudant, die over de Icarus-eweate r zijn officiële colbert met gouden tressen aanhad, zat met een chute om te kijken alsof hij bang was dat hij er ook uit moest. Hoewel hij helicopterpiloot is en al 25 jaar vliegt, lijkt springen toch iets heel anders te zijn. Nadat de springers de kist hadden verlaten en er een kist-pass en een ster waren gemaakt, volgde de vlieger de springers op de voet door zijn kist in een scherpe bocht te gooien om daarmede de gasten zo veel mogelijk te laten zien. Daarna volgden de programma-onderdelen elkaar in snel tempo op. De buren, de Gooise Zweefvliegclub, hadden ook aandeel in het programma: zij vulden de tijd, die de Pilatus nodig had om te klimmen, met een zweefvliegdemonstratie. Ook leerlingen maakten static-line sprongen. 13
Behalve de aktiviteiten buiten was er ook binnen van alles te zien. Er was een uitgebreide statie-show. Er hing een fotoreportage van de bouw die alle vorderingen liet zien en last but not least werden de bekende parafilms als "Jump"; "Skydive " en "Mirror Image" gedraaid. Ondanks de hoge bezoeker was de sfeer informeel en zeer gezellig. Wethouders Iieten zich uitgebreid voorlichten over parachutespringen, burgemeesters vertelden spontaan dat ze helemaal niet zo'n last hebben van het vliegtuiglawaai en de Prins en zijn gezelschap praatten enthousiast met allen die ze ontmoetten. Zelfs de mensen van de veiligheidsdienst hadden het naar hun zin en wilden ook graag een Icarus-sweater. Toen Henk Brink, de op Hilversum zeer bekende ballonvaarder, in de gaten kreeg dat er op het veld wat speciaals te doen was, liet hij meteen twee ballonnen komen, die na verloop van tijd het luchtruim kozen, uitgezwaaid door de aanwezigen. De vele cadeaus, die spontaan werden gegeven, vaak voorzien van inscripties, hebben inmiddels hun plaats gevonden in het clubgebouw. Er was zelfs een paraclub,
die een schitterend zelfgemaakt schilderij van het gebouw aanbood. De tijd verstreek voor de aanwezigen al pratend, drinkend, hapjes etend en kijkend naar het springen en nadat liefst twee maal een dringende oproep van Soestdijk was ontvangen, vertrok het koninklijke gezelschap, na uitgebreid bedankt te hebben voor de prettige uren die ze hadden doorgebracht. Hulde aan alle para' s, voor hun voortreffelijke gedrag! Langzaamaan gingen ook de overige genodigden naar huis. Uiteraard zijn de leden van Icarus nog de verdere avond doorgegaan met feestvieren en ver in de kleine uurtjes gingen velen naar huis. Het was voor Iearus een dag om nooit te vergeten. Door de problemen over vermeende of terechte geluidshinder, heeft men het omop Vliegveld Hilversum moeilijk om het hoofd boven water te houden. Maar op deze dag bleek hoe zeer velen betrokken zijn bij het parachutespringen en dat dan ook niet willen missen. Waarschijnlijk is dat het fijnste resultaat van die dag! M. K. Anonimus
~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~ ~ ~ ~~
I ~
~
I ~
1 ' 1 I ~ ~ ~
@j'
~
op en rottder amse kampioenh SC appen precisie springen I
~ ~ ~.'@
I ~I~ ~
Ondanks dat 6 en 7 september nog ver weg is, is het goed te attenderen op deze enorme precisie wedstrijd welke gehouden zal worden in het Kralingse Bos in Rotterdam vlakbij het vliegveld Zestienhoven. De internationale bak ligt er al en de FD-ers hebben hem met hun clubkampioenschappen, tijdens de pinksterdagen, opengesprongen.
~
1980 -
, , (W
~
@i .~
I
• .~ .~ :~
. ' !@,alaardigbinnen'ZOdat'indienuerbijWilt ~
.~ ,~,~, ~ ~
~ ~
meente Rotterdam
~
I
in het kader
'Rotterdam
Thuishaven'.
~
~
~
Enorme geldprijzen worden ter beschikking gesteld. Zeker is het nog niet, maar waarschijnlijk zal er slechts door squares gesprongen mogen worden.
-
Het is nog ver weg, maar
de aanmeldingen
I
H~r~~~ ~~e~~~~~:;s:~r~~lie~Ja~a~~~:drecht, tel. : 01806 - 5470.
~
",@),
De organisatie berust bij de Flying Dutchmen en is moge lijk gemaakt door Het Vrije Volk en de ge-
~I' , ,
~
~ ~
u zich nu reeds
~'
,~
op moet geven.
~
lopen zijn,
~ ~ ~
I ~
~
~,I'?\'i,
~)
~
®)
@)
@i
,~~,
~
~
~'
'I'@ (W
. ,
, "@i@i@i@i@i@i@))@j@i®5j®5j@))j@3i@3i@))@jj@5)~\@))@))@i@))j@i@))j@i@j)@i@i@i@i@i@i@i@i@i@i@i@i@i~ ,~)~J.~J.;@,;@,~J.~!.;@,;@,.~ ..;@,.@);@,J2i";@. ..® ..;@.~,®;@..,®.,@,.;@.,.;@..,;@."@,,;@.,,;@..~J.~J.;@,~J.Ç®J.\~V~J.~J.~~J.Ç®J.~
14
sportparachutist
"Gouden Sjaak" en de Prins
V.l. n. r. Joop v. d. Mark, Marianne de Gier Pim v. Doorenmaalen en de Prins
De prins,
M. Hoogerneef, de Prins en de voorzitter de heer Vogely.
Wat moet je daar nu nog over schrijven? V.l. n. r. Karst, Charles en Ton. sportparachutist
de burgemeester
en de para's.
van de KNVvL
Luchtsporten
in vele facetten. Alle foto's Jan Sikking 15
precisie-
Tegenwoordig wordt echter het set lip punt verschoven. Igor maakt dat duidelijk aan de hand van een paar berekekeningen. Het gebied vlak bij het set up punt noemt hij de "parkeer zone". Grondwind
o
mis
1 - 3 mis 3 - 5 mis 5 - 7
landingen Igor Tjorlo,
U. S. S. R.
Onlangs verscheen in het Russische luchtvaart blad "Kr-Ilja Rodiny" een artikel van Igor Tjorlo de huidige wereldkampioen "allround". Doordat het werd overgenomen in het Oost Duitse blad "Flieger Revue" verscheen de informatie in een West Europese taal. Overigens kwam het artikel door toedoen van Doug Peackock, de Britse National Coach, in ons bezit. Met de nationals en vele andere wedstrijden voor de deur en een grote aanwas van squarespringers, leek het me de moeite waard het verhaal van Igor samen-tevatten.
mis
Canopy grondsnelheid 4 2
1
o -~
mis mis mis mis
Set-up afstand 100 m 50 m 25 m
a-lam
Bij dit tabelletje moeten we bedenken dat de daalsnelheid zo'n 4 m/sec. bedraagt tijdens de aanval vanaf het "set-up" punt. De 100 meter bij 0 meter wind wordt dus in 25 seconden afgelegd. Dit geldt ook voor de tweede regel uit de tabel en voor de derde. Om in de laatste regel de tabel te laten kloppen, zou de canopy grondsnelheid dus 0,4 mis moeten zijn. Het is wel duidelijk dat hier heel consequent en berekend gesprongen wordt. Iemand die een hekel aan rekenen heeft zal toch nog wel ontdekken dat er een vaste logica in zit, n.1. een vaste daalsnelheid (remmen in vaste positie, geen sideslips enz.) zodat je vanaf het set-up punt 25 sec. onderweg bent. In de tabel vermenigvuldig je de grondsnelheid van .de canopy met 25 en je hebt de set-up afstand. Als volgend houvast geef ik een uitleg van een approach bij 3 - 5 mlsec grondwind. Het set up punt ligt dus op 25 meter van het d. c. Na de opening neem je tot 1000 ft de gelegenheid om windchecks te doen. De parkeerzone ligt binnen de 50 meter cirkel. Daar kom je op zo'n 800 ft hoogte binnen vliegen waarna je achtjes gaat vliegen als je nog erg hoog zit om overtollige hoogte kwijt te raken. Het is moeilijk om toch steeds de wind te checken en elk moment gereed te zijn om vanaf het set up punt recht op het doel af te kunnen vliegen. Veel springers durven niet dicht genoeg bij het doel, doch vóór het set up point achtjes te gaan draaien omdat ze hun canopy niet goed genoeg kennen. Durf je het echter aan en heb je het een paar keer gedaan, dan begin je de grote waarde van een variabel set up punt op een hoogte van zo'n 100 m in te zien.
Inleidende gedachten Tot .voor enkele jaren was het juiste exitpunt op de windlijn het belangrijkste element van de precisiesprong. De ram-air canopy heeft daar vooral de derde demensie "het dalen" bijgevoegd. Met name de mogelijkheid om bijna loodrecht op het dead-centre te zakken heeft met de square zijn intrede gedaan. Snelheden De ram -air canopy heeft ëen glijhoek van 2 à 3 op 1, terwijl de snelheid regelbaar is door meer of minder te remmen. In het algemeen werken we met 1,5 à 2 m/sec. Als er echter (bijna) geen wind staat wordt dit aanzien- . lijk moeilijker, omdat we dan met onze canopy tegen de limiet aan zitten. In dat geval kan een te stijle daalhoek niet zonder gevaar worden afgeremd. Onder die omstandigheden is het verstandiger een werksnelheid van ± 4 m/sec. aan te leren. Daar tussen in liggen allerlei variaties. Vroeger werd in het Oostblok altijd een set up op de 100 meter lijn gemaakt, echter bij verschillende windsnelheden wijzigde de "set-up" hoogte. 16
vrij samengevat
door
wim velthuizen sportparachutist
voor
guinness book of records 1980
o
e
p r
d
o e
r
p Iedereen zal wel eens van dit boek gehoord hebben. Er komen de meest waanzinnige records
in voor.
i
e e e n
Zo in de
geest van het opeten van een fiets tot het "wereldrecord" kipplukken. prestaties
Het boek staat boordevol met de meest ludieke en gebeurtenissen.
Maar we zullen ons hier be-
perken tot het parachutespringen.
Naast de vrijeval van 25.816 meter,
waar ik al eerder
een
artikel aan wijdde, vond ik ook Lt. (nu Lt. Kol.) 1. M. Chisov (U. S. S. R.), beschadigde
die zonder parachute
uit een ernstig
Ilyushin 4 viel op een besneeuwde helling en
dit overleefde. Wel had hij een gebroken bekken en ernstige Het Britse
rugklachten.
record staat wat dat betreft op naam van FIt.
Sgt. Nicelas Stephen Alkemade,
die een brandende Lancaster
verliet op 18.000 ft en via een denneboom in een opgewaaide sneeu~hoop' viel en zelfs geen botje brak,
zonder parachute
wel te verstaan. Dan is daar Kevin Seaman, die om in elke staat van
We zijn voornemens dit najaar voorstellen te doen om de REGELING VALSCHERMSPRINGEN aan te passen. Het is niet de bedoeling de hele zaak ove'rhoop te halen, maar wel om de huidige ontwikkelingen te volgen. Het zal onvermijdelijk zijn dat het Basis Veiligheids Reglement mede aangepast wordt. Er mogen immers geen verschillen tussen B. V. R. en R. V. S. bestaan. Aangezien een dergelijke wijziging voor de R. L. D. (en de afdeling) nogal wat werk oplevert, is het te voorzien dat we de komende vijf jaar (op z 'n minst) moeten kunnen springen onder de nieuwe voorstellen. Iedereen die wijzigingen, aanvullingen, verbeteringen wil voorstellen wordt verzocht dit schriftelijk te doen bij Wim Velthuizen, Koekoeksbloemlaan 44, 3742 EK Baarn. Bespreek eerst je voorstellen met zo veel mogelijk andere springers om een zo degelijk mogelijk voorstel te doen. Inzendingen uiterlijk 31 augustus 1980.
de
U. S. A. een spring te maken uit een Cessna (piloot Charles E. Merritt)
19.611 km vloog.
Verder schijnt het record van Herbert
Leo Schmidt sinds
4 oktober 1970 nog steeds niet te zijn gebroken.
Hij sprong
in Tulsa van de 604 m hoge KTUL-TV Mast en landde veilig aan z 'n parachute. De Rus Osipov heeft met meer dan 8000 sprongen het grootste aantal op z 'n naam. W.V.
sportparachutist
17
PARACENTRUM NOORD
Bij het onderdeel "Hit and run" werd de tijd gemeten vanaf landen tot het bereiken van het doel, waarbij eerst gefieldpackt moest worden. Na twee ronden was de uitslag: 1. J. Bredenoord 2. N. Veenerna 3. A. Rogoz
totaal
6.32 8.10 10.31
Tijdens het onderdeel PA voor PC's was het leuk om weer eens zoveel ronde bollen in de lucht te zien. De uitalg na twee ronden was: 1. H. van Huizen 2. H. Huisingh 3. P. Julsing
HOOGEVEEN Op zaterdag 10 mei j.l. vierde het Para Centrum Noord op passende wijze het feit dat de club 10 jaar geleden werd opgericht. Gedurende deze tijd is er heel wat gebeurd; de club maakte na af en toe wat ups en downs een redelijke groei door. Een historisch overzicht van de club zal ik hier niet geven. Ik zal volstaan met vast te stellen dat vooral de laatste paar jaar de club is geworden tot het gezellige centrum waar het goed springen is. Binnenkort wordt de duizendste leerling parachutespringen opgeleid, waarmee het aantal opleidingen op een jaarlijks gemiddelde van 100 komt. Evenals tijdens de geslaagde Paaswedstrijden, eerder dit jaar, waren de weergoden ons op 10 mei opnieuw goed gezind. De paaswedstrijden overigens bestonden uit de onderdelen 2 mans RW en PAo De uitslag van het relatief (drie ronden) was: 1. G. Molenhuis en A. Broekman 2. H. van Huizen en R. Schoemaker 3. R. Tanger en R. Millenaar
15 pt 12 pt 7 pt
2.57 m 3.96 m 14.83 m
Het was de eerste keer dat PCN een style wedstrijd(je) organiseerde. Voor veel deelnemers was dit een goede gelegenheid om eens aan de nodige brevetetsen te werken. Hoewel de style-prestaties van PCN-ers op bescheiden niveau is, was het toch een spannende strijd en een positieve ervaring. Na twee versprongen ronden was de uitslag (alleen de eerste vijf): 1. H. 2. H. 3. R. 4. A. 5. A.
van Huizen Huisingh Millenaar Hartman Broekman
26.5 27.8 28.0 30.0 32.0
Toen 's avonds het vouwen van de chute 's gedaan was, werd de jubileumdag afgesloten met een feest met barbecue en optreden van de PCN-houseband. Vanaf deze plaats dank aan de wedstrijdleiding en de dames die voor de inwendige mens hebben gezorgd en verder aan allen die de afsluiting van het tweede lustrum tot een geslaagd evenement hebben gemaakt. R. P. Millenaar
Door het ontbreken van ieder zuchtje wind vielen de PA resultaten onverwacht matig uit. De uitslag na 5 ronden: 1. G. Molenhuis 2. A. Hartman 3. R. Millenaar
05.46 m 10.19 m 19.24 m
Om nu terug te komen op het jubileum op 10 mei: Er werden vier kleine wedstrijden georganiseerd te weten een zgn. "Cross country" voor MC's, "Hit and run" voor C-9 koepels, PA voor PC's en style. Bij de cross-country was het de bedoeling dat een viermansteam op 10.000 ft een clear and pull maakte waarbij het exitpunt zo vér mogelijk gekozen moest worden. Het team dat het verste exitpunt had gekozen zou winnaar worden. Voorwaarde was echter dat tenminste drie van de teamleden in de bak zouden landen om overschatting van de eigen mogelijkheden te voorkomen. Wanneer minder mensen in de bak zouden landen dan zou het team met de meeste baklanders winnen. Hoewel slechts twee teams deelnamen was dit onderdeel flink spannend, juist door de laatsgenoemde regel. Het eerste team had een bescheiden exitpunt gekozen maar kreeg slechts twee mensen in de bak doordat wat CRW-pogingen onderweg teveel van de aandacht opeiste. Met lede ogen moest dit team toezien dat het tweede team een véél verder gelegen exitpunt koos. Spoedig bleek echter dat dit exitpunt wel zo ongeveer het uiterste was dat mogelijk was aangezien een van de leden er lang niet komen kon. De overige drie echter konden het wellicht nèt halen. Alle dr ie :kwamen gelijk bijde bak aan; hoogte om te manouvreren was er niet meer ,zodat er in de ontstane verkeersdrukte maar één in de bak stond. Dit betekende dat het eerste team tóch won. Dit team bestond uit: A. H. H. R. 18
Broekman Huisingh van Huizen Millenaar
Huisorkest
PCN "The Donuts" s portparachutis
t
instrukteur-examens 1980 Terwijl het vorige nummer van de Sportparachutist van de pers rolde werden de uitslagen van het the6retische deel van het instructeurs
examen bekend. In het
algemeen wordt dit deel als het zwaarste ervaren er flink voor moet worden gestudeerd. vijftal kandidaten,
omdat
Er zijn nog' een
die in juni herexamens
doen, maar
de lijst van geslaagden op dit moment ziet er als volgt uit: Althof , Collenteur, Hartgers,
Keizer,
Scherpenhuizen.
Dijkstra,
Greven,
Lamboo, Meijer, We feliciteren
met deze resultaten
Groothing, v. d. Plas en
hen maar
ook hun clubs
en hopen dat ze in de komende jaren
een positief stempel op het parachutespringen
te koop aangeboden
in NederPARAKIJKER 12 x 60 op statief (zgn flak kijker uit WO II) - met twee grijsfilters en diafragma in zeer goede staat.
land zullen kunnen drukken.
Statief is zelfbouw doch voldoet goed. Zoals wij reeds eerder
meedeelden zijn de praktiVraagprijs
sche eisen wat bijgeschaafd.
lijst opgesteld die onlangs door alle hoofdinstructeurs is goedgekeurd en die in de komende landelijke instructeursvergadering
naar alle waarschijnlijkheid
zal wor-
den aangenomen.
Het bijgaande examenlijstje
geeft een
beeld van de eisen, theoretische instructie
brevet in handen te krïjgen.
Geboortedatum met
. adres'
gedurende
organiseren springbedrijf
Het
behandelen springmateriaal
De voorzitter is voldaan, Datum:
.
van
.
......................
, gemaakte
EXA I\IEN
3. Het beoordelen sprongen Het
.
de periode:
van:
DATUM
Uitslag
, nummer
wate rspr-ong Instr/Examenilor
Nummer
bevoegd
f------/---f--------j---------,-j
1. Het geven van instructie
4.
Voornaam(-namen)
nachtsprong-
PRAKTISCH
VALSCHERMSPRINGINSTRUCTEUR
postcode
onder vertegenwoordiging
2.
VOOR
en -plnats
Was hulpinstructeur
Gemaakte
R. Klop Valenbe rg 18 2716 LN Zoetermeer tel. 079 - 210611
deel nog moeten voldoen om het fel begeerde
EXAI\IENCOMMISSIE
Woonplaats
2.000, --
waaraan de geslaagden van het
............................
Naam:
f
De T. C. heeft een taken-
het
~----+__--~------+__---____I
van de van het
van de examencommissl
........
Naam
sportparachutist
e verklaart
hierbij,
dat aan alle eisen van het praktisch
... Handtekening:
examen
......................••...
19
Heeft U een grote demonstratie? Wilt U trainen met Uw 8-mans ~~team? U wedstrijden? U kunt eerdaags gebruik maken van deze
ORMAN
U HOEFT NIET MEER NAAR HET BUITENIAND TOT ow BESCHIKKING.
I
Organiseert
SLANDER
WAN!'VANAF JUNI 1980 STAAT DEZE KIST
Inlichtingen en boekingen bij: Chris Brand Admiraal de Ruyterweg 296' 1055 MS Amsterdam. Tel. 020-844280 (liefst tussen 18.00 en 19.30 uur) I
I
20
sportparachutist