SP 1981 10(2)

officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Jaargang 10- nummer 2 - 1 november 1981

ying.above the clouds"

~(I)~.!

7路'

1__

I_Dh_O_U_d_---'

Flying above the Clouds

1

Inhoud

2

Afdelingsnieuws

3

+

Parapersonalia

kleine luchtsportshow

Nieuws van het Nationaal Nederlanders

Centrum

+

Terlet.

Style/PA-team

4 1982

in het buitenland

Nachtsprongen Cone-Lock Vierdaagse

+

6 7

TC

8

Nijmegen

1981

9

Leent je Linders

10

Leent je Linders

11

Big ones are forever

12

Cliff-diving

13

Cliff-diving

14

16-manswedstrijd

Teuge

15

16-manswedstrijd

Teuge

16

September

17

Riggershoek

18·

Vliegen mèt en het droppen

van parachutisten

19

Vliegen mèt en het droppen

van parachutisten

20

12Y2 jaar PCMC

21

12Y2 jaar PCMC

22

"In en om de KNVvL"

23

Advertentietarief

Sportparachutist

Hele paginaf2S0,- per nummer.

Per 2 nummers f 4S0,Per 3 nummersf 6S0,Per 4 nummers f 8S0,Per S nummersflOS0,Per 6 nummersf12S0,Gedeelten van pagina's pro rato.

Rubrieken: te koop cq te koop gevraagd voor leden gratis.

2

5

Schiphol met de afd. materieel waren de valschermtechnici vertegenwoordigd door Ellen Bussemaker (secr.) en Hans Ponsioen (voorz.). Wim Velthuizen vertegenwoordigde de afdeling. We zijn nu vrijwel aan de definitieve versie toe van o.a. het examenreglement en de omschrijving van bevoegdheden.

Ellen heeft intussen de riggers van e.e.a. op de hoogte gesteld. De beslissing is nu aan de RLD.

Technische

NIEUWS VAN HET AFDELINGSBESTUUR

RIJKSLUCHTV

AARTDIENST

Wij mogen ons nog steeds verheugen in zeer prettige kontacten met de Rijksluchtvaartdienst op Schiphol, al zit er aan die kontacten nogal wat (administratief) werk vast.

Zo hebben we verleden jaar september de algehele herziening van de Luchtverkeerswetgeving aangekondigd.

Ook vroegen we in de Sportparachutist om aanvulling en verbetering van de bestaande reglementen. De reacties hierop en de suggesties uit de landelijke instructeurs konferentie zijn verwerkt in onze voorstellen aan de RLD. Behalve onze wensen waren er door de nieuwe opzet nogal wat aanpassingen vereist. Tevens hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om de artikelen van de Regeling Valschermspringen in hoofdstukken te bundelen om tot een overzichtelijk geheel te komen. Het zal duidelijk zijn dat het op elkaar afstemmen van dit soort zaken veel lezen, schrijven, diskussies en herschrijven met zich meebrengt. In juni (tijdens de NKP) kwam een zoveelste lezing op papier. Ditmaal redelijk uitgekristalliseerd.

Gelukkig hadden we voor snelle reactie naar de RLD iedereen bij de hand. Ik denk hierbij met name aan de TC in de persoon van Jan de Bruyne en Johan Bronsveld en aan de Eerste Ned. Vereniging voor Paravliegers in de persoon van AndrĂŠ v. d. Worm, zoals u weet van beroep verkeersleider/supervisor.

In de vakantie ontvingen we het definitieve koncept terug met het bericht dat de RLD voornemens was e.e.a. per 1 september van kracht te laten worden. We zullen intern en met de RLD nog wel overleg moeten plegen, b.v. over de verlenging van instr. bevoegdheden en aanpassing van het Basis Veiligheidsreglement dat een wezenlijk deel uitmaakt van de Luchtvaartwetgeving, doch binnen de KNVvL snel kan worden aangepast aan wisselende omstandigheden, enz.

Commissie

U heeft al snel na het seizoen 1980 het jaaroverzicht van de TC ontvangen. Een goed stuk werk, waar het AB o.a. voor het Witboek op kon terugvallen en dat in uw instruktiegroep ongetwijfeld gebruikt is bij de beleidsbepaling.

Daarnaast is de TC ingeschakeld zij het niet steeds op de voorgestelde wijze - bij het onderzoek van RLD en Rijkspolitie (Dienst Luchtvaart).

Inmiddels heeft Wim Velthuizen bij gesprekken hierover met die instanties de komplimenten voor dat werk in ontvangst genomen. Doordat Jan de Bruyne zich volgende jaren met het team P A/Style zal gaan bemoeien, moeten we uitzien naar vervanging binnen de TC. Jan kennende, weten we dat hij niet van half werk houdt en hij heeft dan ook zijn funktie ter beschikking gesteld. Er wordt gewerkt aan een nieuwe TC (wat namen betreft) we houden ons nu gereed om suggesties van uw zijde te mogen ontvangen. Gezien deze omstandigheden is het niet waarschijnlijk dat er nog een instrukteurskonferentie wordt gehouden dit jaar.

IN EN OM DE KNVvL

In de vorige uitgave zag u wellicht "plotseling" zijden informatie over verenigingsnieuws, enz.

op de laatste blad-

Dit verdient enige verduidelijking.

In de maanden dat SPORTPARACHUTIST verschijnt zal IN EN OM DE KNVvL in ons blad worden opgenomen. Dit voor wat betreft ALGEMEEN VERENIGINGSNIEUWS en interessant nieuws van de andere afdelingen van de KNVvL. Reden? Kostenbesparend!

In de maanden dat IN EN OM DE KNVvL en SPORTPARACHUTIST werden verzonden moet ons blad "als bijlage" worden beschouwd van IN EN OM DE KNVvL. Financieel gezien is deze konstruktie veel voordeliger en uiteraard minder arbeidsintensief.

Dit komt ons allen ten goede!

Wij hopen u hiermedde naar genoegen te hebben geĂŻnformeerd.

Wenst u meer informaties of detailgegevens hieromtrent LAAT HET WETEN aan het afdelingssekretariaat.

DROPZONES

De RVS zal, naar het' zich laat aanzien, de eerste jaren niet meer gewijzigd worden. Het zal vanaf 1 november in drukvorm te verkrijgen zijn bij het Afdelingssekretariaat tegen kostprijs.

Een aantal verenigingen heeft problemen nenkort hopen wij u meerdere informaties te verstrekken.

met de dropzones. Binover de gang van zaken

Valschermtechnici

Adresboekje

We zijn (de zoveelste stap) dichter bij de definitieve regeling. Met het van kracht worden van de beschikking is in het afgelopen jaar het licht op groen gezet voor de afrondende werkzaamheden.

Er hebben een aantal gesprekken plaats gevonden met de werkgroep valschermtechnici en de RLD. In de laatstgehouden bespreking op

In januari zal een nieuw adresboekje worden gemaakt. Indien er onjuistheden in de vorige uitgave waren of indien er wijzigingen zijn, laat dit dan weten aan het afdelingssekretariaat, zodat de volgende aflevering nog completer kan zijn.

WV/NC/KS 3

De Kleine Luchtvaart is ook sport !

Besprekingen tussen de "sport-afdelingen" van de KNVvL en het ministerie van CRM op 1 september op het Nationale Zweefvliegcentrum Terlet bij Arnhem werden door de afdelingsbesturen aangegrepen om voor een honderdtal genodigden een kleine luchtshow te geven.

Geboren 13 augustus

1981

NYNKE MARGOT TULNER dochter van Piet en Stientje Tulner-Bruinsma (PCN)

Gehuwd 23 september

1981

Jos Wery (PV-KCT) en Mieke Aartsen (ENPC)

Onderscheiden 18 september

1981

In het Airborne-museum in Oosterbeek werd aan de Majoor W. J. M. DUYTS de gouden Poolse para-badge met lauwerkrans alsmede een getuigschrift uitgereikt.

De heer Duyts is al vele jaren sekretaris van de Stichting van het Airborne-museum.

Veel van zijn tijd wordt doorgebracht door het organiseren van veel aktiviteiten.

De onderscheiding werd hem uitgereikt door Captain Z. Gasowski.

4

Hieraan namen behalve de afdeling zweefvliegen en parachutespringen ook de afdelingen modelvliegtuigsport, zeilvliegen en parasailen deel.

Het werd een zonovergoten, feestelijk gebeuren. Naast de vele genodigden was er een verheugende hoeveelheid pers aanwezig. Hun aanwezigheid mondde uit ineen geanimeerde, lange persconferentie aan het slot van de dag waar de vele problemen, waar de "kleine" luchtvaart" in steeds sterke re mate mee te maken krijgt, konden worden toegelicht. Ditzelfde gebeurde 's ochtends tijdens de bespreking met de ambtenaren van CRM. Alleen bleek dat het niet bij deze bespreking zou moeten blijven. Ook met andere instellingen en afdelingen zullen uitvoerige gesprekken moeten komen.

In verband hiermee heeft de Afdeling Parachutespringen een Witboek gepubliceerd, waar in kort bestek de omvang en het belang van het sportparachutespringen staat omschreven; de problemen en de wensen.

De luchtshow werd en groot succes. De Modelbouwers toonden aan dat zij bepaalde onderdelen in hun sport hebben die geluidloos zijn en die dus zelfs in natuurterreinen geen overlast veroorzaken voor wie of wat dan ook. De zweefvliegers lieten ook een perfecte show zien.

Wat de zuivere sportprestaties betreft kwam het parachutespringen toch het best op de VIPs over.

Herman Boerman en Michel Bizot, traden aan om hun "kunsten" voor het publiek op de elektronische schijf te laten zien. Michel trapte een nul, Herman deed 14 cm op het scorebord opgloeien.

Michel veroorzaakte een verrast Oooooh! bij het publiek, Herman een meelevend Oooooh! Vier koepelrelatievers van Teuge bouwden eveneens onder het spiedend oog van het meelevende publiek een viermansstack ("Ja, hij heeft hem ... nee, toch niet ... ja nu wèl", enzovoort) Op 2000 ft verbrak men deze stack twee aan twee en gezien de enorme termiek tot slot in éénmansstacks, die keurig voor de voeten van het publiek landden. Verschillend en volgden het gebeuren ook bij de videowagen, weer vakkundig bediend door Wim Ernest.

Spectaculair was ook een soort delatavleugels-met-oorverdovendemotor. Hoe moeilijk het is om op een electronische schijf te komen, lieten tenslotte de nationale kampioenen parasailen zien, die ondanks heftige pogingen zelfs niet in de buurt van onze electronische schijf kwamen, hoewel zij el onder squares achter een auto omhoog werden getrokken alvorens zij de navelstreng ontkoppelden.

Het was, zeker ook door onze bijdrage in de showen het witboek, een voor ons, maar ook voor alle anderen, geslaagde VIP-presentatie.

H.C.

"

~

Nieuws van het Nationaal Parachutisten Centrum Teuge Kerstboogie

op Teuge tijdens winterslaap

Van 2e Kerstdag tot en met 31 december is er op het Nationaal Centrum Teuge een Kerstboogie, die met een naar men hoopt daverend Oudejaarsfeest zal worden afgesloten. Iedereen, man of vrouw, lang of kort, dik of dun, static liner of topspringer, jong of oud, is dan van harte welkom in de vliegtuigvloot die beschikbaar is.

Verder zal het centrum door-de-weeks van 1 november tot 1 maart met winterslaap zijn. Niet tijdens de weekeinden wanneer er volop gesprongen kan worden bij spring baar weer.

De riggershop blijft wèl de hele winter open, voor reparaties, verkoop en keuringen, al zullen de openstellingstijden beperkter zijn dan normaal. Door-de-weeks is de shop open van 10 tot 16 uur. In de weekeinden van 14 tot 16 uur.

De drie vaste medewerkers van het centrum, Jan de Poot, Jan Koenegras en rig-

ger Ton Pohlmann zullen in deze maanden gespreid van hun welverdiende vakantie gaan genieten. (Na acht maanden zes tot zeven dagen per week op het centrum in de weer te zijn geweest, is het goed vakantie vieren!) Dat houdt in dat er altijd een instructeur op het centrum aanwezig is tijdens de werkdagen.

Als een groepje tijdens een doordeweekse dag wil springen, is dat dus in principe te regelen, al moet men dat wel van te voren afspreken!

De winterperiode zal door de drie medewerkers gebruikt worden voor onderhoud, reparaties, het bijwerken van zaken en voorbereidingen voor het nieuwe seizoen dat 1 maart begint.

Goed jaar Het afgelopen seizoen is dan nog wel niet afgesloten, maar er kan toch al wel gesteld worden dat het Nationale Centrum zijn bestaan in zijn eerste officiële jaar dubbel en dwars bewezen heeft.

Zo zijn er tegen de 10.000 sprongen gemaakt tegen ongeveer 8000 vorig jaar, zijn er zo'n 500 leerlingen opgeleid tegen 350 in 1980. Verder was er een succesvolle NKP, een minstens zo succesvolle 16-mans internationale wedstrijd, waren er B-brevet-cursussen, relatiefcursussen en een precisiecursus.

Omdat er volgend jaar precisie- en stijl-wereldkampioenschappen zijn, mag aangenomen worden dat er komend jaar op het nationale centrum een accent op die twee wedstrijdonderdelen zal komen, wellicht in samenwerking met de nationale precisie- en stijlploeg.

Verheugend was het afgelopen jaar ook dat steeds meer springers van weekeindclubs door-de-weeks de weg naar het nationale centrum wisten te vinden.

H. C. PA-seminar op het Nationaal 3 en 4 oktober.

Op verzoek

Centrum

van het Nationaal

Nationaal Team Style/P A 1982 Van 6 t/m 20 augustus 1982 worden in Luéenec, TsjechoSlowakije, de wereldkampioenschappen style- en precisiespringen gehouden.

Kandidaten voor de selektie van het Nationaal Team moeten aan de volgende voorwaarden voldoen.:

1. Vrij zijn c.q. kunnen krijgen in de genoemde periode.

2. Deelnemen aan de Nationale Kampioenschappen 1982 in de onderdelen style en precisie. Datum: 26 juni t/m 4 juli 1982.

2,

Centrum

werd er in het weekend van 2 t/rn 4 oktober een seminar "precisiespringen met een square" gehouden, onder leiding van de "Dutch Connection".

Vrijdagavond waren er 33 cursisten verzameld, waaronder 12 Belgen, waaruit maar weer blijkt dat onze "SPORTPARACHUTIST" ook door onze zuiderburen graag gelezen wordt. Er werd gestart met een les P A-algemeen; het aanpassen van het harnas, het vasttacken, etc.

Op zaterdag speelde het weer niet erg mee. De cursisten werden naar ervaring ingedeeld, waarna het precisiespringen met een square door de verschillende instrukteurs werd behandeld. Na de koffiepauze werd ingegaan op wat theorie van de nieuwe Code Sportive, waarin het wedstrijd-precisiespringen is geregeld. 's Middags werden de diverse lijnafstellingen gecontroleerd en bijgesteld waar nodig. Tegen het einde van de dag zakte de wind onder de limieten en konden er toch nog 2 sprongen gemaakt worden.

Vreemd was dat er voor zo'n aangekondigd weekend niet van de bak gebruik gemaakt kon worden ... ! 's Zondags bleek de herfst wederom in alle hevigheid aanwezig, zodat vroegtijdig besloten werd het springen te cancellen.

Al met al toch veel geleerd en zeer zeker voor herhaling vatbaar.

Met dank aan de leden van de Dutch Connection.

De vijfhonderdste sprong van Gerrit Molenhuis (PCN) geflankeerd door links Arjan Hartman (chef-vlieger PCN) en Martin Jongkees (300). Gefotografeerd door Joeke de Jong (750). Totaal goed voor 1750 sprongen.

4. Zich schriftelijk aanmelden bij ondergetekende voor 31 december 1981 onder vermelding van alle wedstrijdresultaten over 1981, zowel van precisie als van style.

5. Op wedstrijden in 1981 aangetoond hebben style te kunnen draaien binnen 12 sec. (incl. penaIties) en zich daarin zo te verbeteren dat op de NKP 1982 de style binnen 11 sec. (incl. penaIties) wordt gedraaid.

6. Ermee accoord gaan dat de sportcommissie op aanbeveling van ondergetekende een selektie maakt uit de kandidaten.

7. Zich houden aan evt. sponsorcontracten, ten voor het Nationale Team 1982.

Graag uw reakties aan:

3. Indien nodig max. /1.000,dragen aan de voorbereiding aan de WK 1982.

kunnen en willen bijvan en het deelnemen

af te slui-

J. de Bruyne Heemskerklaan 175 8072 AE Nunspeet 03412-3809

5

Nederlanders in het buitenland BAD TÖLZ 36 mil. viermansteams lende landen. Zwakke die 7 teams per vlucht Opvallend het sterke sportschule en van de ten.

groepsprecisie aan de start, uit 14 verschilorganisatie, ondanks twee CH 47 helicopters, meenamen, slechts 6 ronden versprongen. springen van (weer) de Luftlande- Luftranspringers van de Verenigde Arabische Emira-

Top drie en NL-resultaten: 1. LLiL TS Schongau 0.53 mtr.

Kraus, Herold, Albrecht, Hooge 2. UAE-Dubai 1.06 mtr.

Ali, Said, Ahmad, Issa 3. Frankrijk 1.50 mtr.

Helguers, Elissondo, Latorre Beauchamps 22. KMA-Afcentcombinatie 14.84 mtr.

Lasschuijt 0.84, Bronsveld 4.77, Thijssens 1.68, Santegoeds 7.55 25. AFCENT 17.37 mtr Landry 10.49, Pellens 0.74 Niehues 4.55, Held 1.59 33. Korps Commando Troepen 44.84 mtr.

Timmermans 18.10, Wery 3.87 Schuilenburg 5.75, Vervoort 17.12 Er werd gemeten tot 5 meter, gesprongen op een 10 cm. electrische schijf.

ALTENSTADT Voor de 4e maal de militaire interlandwedstrijd INTERSPRUNG en wederom 100 % voor elkaar. Iedereen wist exact hoe, waar, wanneer en dank zij de computer precies waar hij in het klassement stond.

NL-deelname door een gelegenheidsteam van KMA en Korps Mariniers.

14 teams uit 11 naties aan de start.

39.

50.

53.

59.

61.

P.A. Team

4.

4.

6.

24.

24.

27.

66.

67.

Fernandez Treble Schnyder Lasschuijt Bogaards Drost Adriaanse de Klerk

1.

2.

3.

4.

5.

6.

10.

14.

Golden Knights België United Kingdom Frankrijk Zwitserland Oostenrijk Marokko Nederland

USAPT UK CH NL NL NL NL NL

Style Werd gejureerd uitsluitend via video. 4 sprongen (nog met oude penalty-systeem) uitslag: (gemiddelde tijd) 1. Lubbe (F) 6.61 sec.

2. Fernandez (USA) 6.78 sec.

3. Besette (F) 7.02 sec.

6

sec. sec. sec. sec. sec.

Een "Open Dag" t.g.v. het 25-jarig bestaan van de LL/Lts leverde enkele spectaculaire demo's op, waaronder massa sprongen uit de C-160 Transal en de Ju 52 (bouwjaar 1939).

LEB ACH Na jaren werd de wedstrijd in Lebach/Hüttersdorf weer nieuw leven ingeblazen. Als vliegstrip werd de paardenrenbaan midden in de stad gebruikt. Er waren 18 teams uit 5 landen en 3 do 27 om de 4 mansteams naar boven te brengen. Tegelijkertijd met de wedstrijd van de 26 Luftlandebrigade startte echter ook de herfst en buien en storm zorgden ervoor dat er met moeite slechts 2 ronden konden worden uitgeperst.

Drie waren echter het minimum, zodat geen ere-plaatsen konden worden vergeven, Wel werd een individueel eindklassement opgemaakt, zodat de prijzen in natura konden worden verdeeld. Henk Nijhuis was met 2 dead-centers onder de "blanko"-groep van 10 man, Bram Lasschuijt Jr. met 5 cm. daar vlak achter. Prachtige weekendtassen gingen zo mee naar Nederland.

Bram

Noot; wegens plaatsgebrek zal het artikel over de internationale wedstrijd te Graz/Oostenrijk in de volgende editie worden opgenomen.

NEW 81-82

CATALOG SEND FOR IT NOW

001 001 002 014 014 017 3643 4180 008 042 065 065 087 096 550 4818

10.67 12.82 13.20 15.88 16.00

R.W. Telde niet mee voor het combinatieklassement.

Leverde door het niet op elkaar ingespeeld zijn van de NL-ploeg overigens ook geen enkel punt op.

Precisie 5-mansgroeps p.a., van te voren opgeven welke springer niet meetelt voor het teamklassement.

Programma van 8 sprongen vlot afgewerkt, redelijke p.a. omstandigheden.

Een driemansgroepje deed de jumpoff: Klay uit Zwitserland viel met 1 cm in de eerste ronde af. Boidin (B) nam daarop met de verkeerde voet het deadcenter. Mark Jones, Golden Knights, nam zijn goede voet en won.

P.a. indo

Lasschuijt Jr. Bogaards Drost Adriaanse de Klerk

PQrQ·Gear~ equipment CO. Division of Bachman Enterprises, Inc.

3839 W. OAKTON STREET SKOKIE, ILLINOIS 60076 USA : 0 Enclosed is $1.00 to cover catalog cost and : third class postage.

I Add tor Air Mali Postage to: :0 + $2.50 Alaska, Hawaii, APO, FPO : 0 + $4.00 Europe, South America, Canada : 0 + $5.00 Africa, Asia, Australia :Name

_

I

: Address

_

I

:State

Zip Code

_

I

:Count~ l

_

1

De springer moet ook weten wat desoriëntatie is EN wat hiertegen gedaan moet worden.

Een ieder moet weten HOE het exitlopeningspunt is gemarkeerd. Voor squarespringers is het van belang het punt vanaf de APPROACH. De landing is ook iets gecompliceerder dan bij daglicht. Het juiste tijdstip en de juiste wijze van landing zijn slecht in te schatten.

PC-springers dienen tegen de wind te landen en TIJDIG de parahouding aan te nemen (ca. 50 meter boven de grond). De squarespringers moeten op het juiste moment "flaren". Heeft hij geen voldoende zicht dan is de juiste wijze: - TEGEN DE WIND IN LANDEN MET HALVE REM; - PARAHOUDING tijdig aannemen.

Betreft het goed georganiseerde PRECISIESPRONGEN BIJ NACHT dan moet de omgeving ook van redelijke belichting worden voorzien. Het dead-center kan bestaan uit een lamp (met bescherming van sterk plexiglas). De lamp moet op gelijk niveau met de grond liggen.

PARACHUTESPRONGEN, welke gemaakt worden tijdens duisternis (ongeveer een uur na zonsondergang tot een uur voor zonsopgang) noemen we NACHTSPRONGEN. Waarom maakt men nachtsprongen: - ze zijn interessant; - het is een bepaalde uitdaging; - het is leerzaam qua oriëntatievermogen enz.; - ze zijn leuk; ALLES IS AFHANKELIJK VAN DE ERVARING VAN DE SPRINGER. De eerste nachtsprong vergeet je nooit meer. ..

De afwezigheid van daglicht geeft uiteraard een aantal problemen: - de springer dient in het bezit te zijn van minimaal aantekening B; - een uitvoerige briefing is noodzakelijk; - achteraf dient een aantekening te worden gesteld in het "inlegvel bijzondere aantekeningen" .

Voor wat betreft de normale uitrusting dienen er een aantal attributen worden toegevoegd.

- een ZAKLAMP voor de controle van de koepel; - VERLICHTING op de HOOGTEMETER of STOPWATCH; - een FLITSLICHT (strobe-light ACL) op de helm om luchtbotsingen te voorkomen (springers en/of vliegtuigen).

Ook de GRONDORGANISATIE moet een goede voorbereiding hebben. Op welke manier weten we waar alle springers. zijn terechtgekomen? Heeft iedereen zich tijdig teruggemeld? Wanneer gaat de volgende stick omhoog? Op welke wijze laat een springer weten dat hij problemen heeft? Weet elke springer dat hij zich terug moet melden? Is er een radioverbinding met het vliegtuig?

Bij duisternis kan men het openingspunt als volgt berekenen: openingshoogte in meters x windsnelheid daalsnelheid in meters Dit is het openingspunt vanaf het doel in meters. De richting kan via METEO-GEGEVENS op een kaart worden uitgezet.

Men kan ook een sleeve gebruiken (uiteraard met pilot-chute) ... met aan de onderzijde een lamp.

Het laatste half uur voor take-off moet in het duister (buiten) worden doorgebracht. Aangezien het oog een half uur nodig heeft om optimaal in de duisternis te zien moet de verlichting van de omgeving MINIMAAL zijn. Men

moet aan de duisternis gewend zijn voordat de sprong wordt uitgevoerd.

Om vanuit een helder verlichte hangar onmiddellijk een vliegtuig in te stappen is niet korrekt. Het doet het waarnemingsvermogen drastisch verminderen. Ook te felle instrumentverlichting geeft verblinding.

Het is van belang om o.a. met de instrukteur c.q. medespringers in dit half uur de sprong nog eens goed door te spreken.

In het vliegtuig geen LICHT gebruiken. De vlieger moet ook aan de situatie wennen. Tijdens de klim moet men zich zo goed mogelijk zien te oriënteren.

Jumprun en exit zullen verder geen problemen opleveren. Bij gebruik van strobelight dit eerst aansteken BUITEN het vliegtuig. De vlieger zal u daarvoor dankbaar zijn. Door de zwak verlichte hoogtemeter zult u tijdig uw openingshoogte kunnen waarnemen en het ripcord trekken .....

Na de opening eerst uitvoerig met een zaklantaarn de koepel (c.q. Square) kontroleren. Is er een probleem ... dan zo snel mogelijk de bekende reserveprocedure uitvoeren.

Bij een breakaway proberen zo snel mogelijk bij het doel te landen en eventueel de volgende morgen doorgaan met het zoeken naar uw hoofdparachute.

Ter informatie: let tijdens de daling op eventuele medespringers en zorg tijdig voor de voorbereiding van uw landing.

Bij het relatiefspringen kunt u beter een 360° draaiende rode lamp op uw helm dragen.

Onder de 7000 ft zeker voor beginnelingen geen relatiefwerk doen. Een afzwaaiprocedure is vereist op minimaal 3500 ft.

Vanaf 8000 ft is de hoeveelheid zuurstof in de lucht aanmerkelijk geringer en heeft een negatieve invloed op het waarnemen bij duisternis.

Een richtlijn is dat een tijd om boven de 5000 ft door te brengen maximaal 15 minuten moet zijn.

DE NIEUWE REGELING VALSCHERMSPRINGEN DIE M.I.V. I SEPTEMBER 1981 VAN KRACHT IS GEEFT (VIA ARTIKEL 32) DE MOGELIJKHEID OM NACHTSPRONGEN UIT TE VOEREN. Johan Bronsveld

De DROPZONE dient van verlichting te zijn voorzien. Op het minst dienen zichtbaar te worden gemaakt: - het LANDINGSDOEL; - de WINDRICHTING; - het EXT c.q.OPENINGSPUNT. Het is van erg groot belang om alleen elektrisch licht te gebruiken want OPEN VUUR zoals fakkels, benzinepotten enz. leveren groot gevaar op voor de springer, hun uitrusting en de omgeving.

Tijdens de "briefing" moet de springer op de hoogte worden gesteld van vele problemen die zich bij een nachtsprong kunnen voordoen.

De DZ kan bij duisternis gestimuleerd worden door op een zwart schoolbord alleen met krijt punten te zetten op de plaatsen waar verlichting aanwezig is. De springer ziet uiteindelijk de DZ op deze manier .....

7

Na een Rw sprong van 9000 ft. volgde de wave off op ongeveer 3300 ft. Bij een der springers werd gezien dat hij in vrije val met zijn uitrusting bezig was en weer in tracking ging. Zonder resultaat, geen rugchute. Al redelijk laag kwam er toch nog wat materiaal vrij waardoor de springer recht onder een streamer kwam te hangen.

De streamer bestond uit reserve en een gedeelte van de hoofdkoepel. In deze houding kwam hij op 100 m van de DZ neer in een akker. Hij overleed kort daarna aan zijn verwondingen.

ConeLock Hand deployed pilot chutes Van het Vlaams Verbond van Paraklubs ontving de TC een Safety Bulletin. Hier volgt de korte inhoud: Bij Handdeployed Pilotchutes waarbij de verbinding tussen de pilot-chute en de bridle-line bestaat uit" vanglijn" is er de mogelijkheid dat die verbinding bij opening breekt of losschiet. Dit is b.v. het geval bij de Handbury Rig en uitrustingen van Advanced Air Sports. Bekijkt u die verbinding zelf eens kritisch en raadpleeg in geval van twijfel een rigger. Het kan u een onnodige total malfunktie schelen.

Regeling Valschermspringers De Rijksluchtvaartdienst, Afdeling Luchtvaartinspektie heeft een totaal herziene versie van de RVS uitgegeven. Deze is geldig met

terugwerkende kracht tot 1 september jl.

De TC heeft destijds een concept van deze uitgave gezien, maar het eindresultaat ziet er hief en daar wel anders uit. Een eerste studie leverde veel positieve zaken op t.o. v. de vorige regeling.

Maar als u uw instruktiebevoegdheid verlengd wilt hebben, lees dan eerst deze RVS en u zult verrast opkijken.

Dit nieuwe reglement is nu in druk en zal z.s.m. door de Afd. Para verspreid worden.

Voorvallen Bij een repack van een reservekoepel door een rigger werd geconstateerd dat de diaper op de verkeerde manier was gesloten, d. w .z. dat geen der twee lijnenbundels door de diaper liep. Hierdoor is het mogelijk dat de diaper bij gebruik van de reserve de onderkant van de koepel bij elkaar houdt en zo een streamer veroorzaakt.

Niet voor niets is in het BVR gesteld dat bij het vouwen van een reserve koepel de manual aanwezig moet zijn. Als u uw eigen materiaal zo behandelt speelt u met uw leven.

Een Nederlandse springer verongelukt in Duitsland.

Het verslag werd overgenomen uit Fallschirm Sport Magazin van mei/juni 1981.

8

Het vermoeden bestaat dat hij zijn pull out pilot chute niet geheel geaktiveerd heeft, waardoor de main container gesloten bleef. Bij deze vermeende total ontkoppelde hij zijn 3 ring systeem. De risers van de hoofdkoepel kwamen vrij in de lucht stroom. Toen hij daarna zijn reserve trok ging de pilot chute door een risergroep heen, zodat de reservekoepel zich alleen als streamer kon strekken. Bovendien had hij een dia per op zijn reserve, waardoor de reserve geen lucht kreeg.

Duits-commentaar: - de risers van een tandem moeten absoluut met klitteband of drukkers op hun plaats worden gehouden.

- een diaper op een reserve???

Tot zover de Duitse tekst. Ook in Nederland is de discussie over een openingsvertragingssysteem op de reserve nooit echt afgesloten. Er zijn meerdere voor- en nadelen aan verbonden.

Ook de TC heeft geen afdoend antwoord. Daarom roepen we uw hulp in. Geeft u ons uw mening over dit probleem. Samen weten we meer.

Vrije val springer, 25 sprongen.

Clubmateriaal, TIO koepel: TlO R borstreserve, hoogtemeter, Hitek.

Opdracht: 4000 ft.,12" vv, als laatste het vliegtuig verlaten, dus zelf spotten.

De exit was correct (stylekijker op de grond), na 5 sec. raakte hij onstabiel. De springer probeerde middels een delta houding weer stabiel te komen. Tijdens deze poging verloor hij besef van tijd en hoogte.

Op 1500 ft. aktiveerde de Hitek de reservekoepel, waaraan hij landde. Ongeveer anderhalf uur later kon hij de mislukte sprong opnieuw proberen. Zonder automaat was dit misschien niet meer mogelijk geweest.

Commentaar: een goed afgestelde automaat kan levens redden, ongeacht de springervaring, blijf altijd bewust van de verstreken tijd en van de hoogte. Beter onstabiel getrokken dan stabiel beneden gekomen.

Jan de Bruyne stopt per 1 november met TC werk.

Is de funktie wat voor u?

Neem dan contact op met Johan Bronsveld.

TC JB/JdB

334 Squadron"

bedankt voor de lift ... "

gezien door een aantal SPORTP ARACHUTISTEN vanuit een F-27 TROOPSHIP van de Koninklijke luchtmacht.

foto: Richard Meijer.

De Vierdaagse 1981

20 juli 1981. De VLAGGENPARADE v贸贸r en d贸贸r de deelnemers aan de vierdaagse te Nijmegen.

Op verzoek van de leider van de vlaggenparade de Luitenant-kolonel Cris BOSCH (onze onvolprezen ex-redakteur van de VLIEGENDE HOLLANDER en leider van vele muzikale evenementen) werd door de Koninklijke luchtmacht en de Afdeling Parachutespringen van de KNVvL deelgenomen aan de vlaggenparade in het Goffertstadion te Nijmegen.

Tweeendertig springers stonden klaar voor hun" warming-up" op de vliegbasis Soesterberg.

Veel werk voor de organisatoren .....

Foto: KS

Beide deuren open ... beklagenswaardig voor de vliegers in verband met stabiliteit, voor de springers van groot belang voor een snelle EXIT.

Jumpmaster Charles Pellens

Na de start ... richting Goffertstadion ... het weer werd beter. Boven het stadion eerst een aantal zogenaamde "Iow-passes" ...

De eerste stick met PIET SANTEGOEDS als nr. 1... volgde nauwkeurig de aanwijzingen van de JU MP MASTER Charles Pellens op. vijfduizend feet . . . de eerste tien man naar BUITEN tegen een blauwe lucht, de neus vol peut ... maar daar moet je tegen kunnen .

Na de eerste stick zou een run van grote hoogte volgen .. echter, de weergoden zaten ons weer eens niet mee. Het wordt uiteindelijk 6500 ft.

GROOTS FANTASTISCH

Weer een ervaring rijker!

De terugreis duurt iets langer dan de heenreis, maar dat is niet zo belangrijk.

Wij hebben weer eens genoten, we hebben de aanwezigen in het Goffertstadion weer eens kunnen laten zien dat het parachutespringen ook een SPORT is.

Richard Meijer 9

Atelier-galerie in Sybekarspel, kleurenetsen 1980.

Leent je Linders Grafica Leent je Linders' atelier Het atelier van de jonge nederlandse grafica Leent je Linders is gevestigd in een voormalige school in Sybekarspel waar een zweem van de strenge sfeer van vroeger tussen de hoge muren is blijven hangen.

In haar werk houdt zij zich al geruime tijd met de sport bezig en in de afgelopen jaren hebben wij haar etsen over honkbal, tennis, ijshockey, wielrennen en cricket leren kennen. Maar het is p dit moment toch wel de luchtvaart en de parasport die haar zeer boeien en bij haar tentoonstelling in augustus bij Galerie Forni in Amsterdam, presenteerde zij dan ook deze prachtige serie kleuretsen.

Voor inspiratie en technische gegevens bezocht zij de Paraclub FLEVO op het vliegveld Lelystad waar ze de springers lange tijd observeerde en uitgebreid documenteerde d.m.v. foto's en werktekeningen. Zelf heeft ze nog nooit gesprongen maar hoopt dit op uitnodiging van de Afdeling Parachutespringen KNVvL in de nabije toekomst te doen.

10

In haar eerste prenten over de parasport, gemaakt in 1977, kwamen de springers in series uit de lucht vallen, eerst het vliegtuig in beeld, dan de dropping, de vrije val, het moment dat het scherm open gaat en, nog voordat de landing op de grond een feit zou zijn, is de parachutist uit het beeld verdwenen. Bewust een open einde. Het laatste blad uit de serie laat een landschap zien van naakte rotsen, even leeg als voor de komst van het vliegtuig.

Zij besloot het onderwerp nog verder uit te werken en kwam dit jaar uit met een nieuwe serie etsen waarin de nadruk ligt op het ijle, eterische van de wolkenlucht en het vrije, zwevende, het los van de grond zijn. Het is voor haar een uitdaging om zulke subtiele dingen uit te drukken met de zware techniek van het etsen.

De harde werkelijkheid die Leentje Linders in haar kleuretsen registreert, wordt door haar technische en esthetische prestaties tegelijkertijd versterkt en verzacht. Haar werk blijft lyrisch: in de fraaie tinten, de vloeiende contou-

ren en toch ook in de eigen schoonheid van het sportgebeuren. In dat spanningsveld weet ze de kijker te boeien en zijn aandacht heen en weer te laten gaan tussen de agressiviteit en de schoonheid van de menselijke handelingen die zij vastlegt.

Het is grafiek met een grote ambachtelijke beheersing, opvallend in het gebruik van felle kleuren maar met een eigen en nieuw karakter, waardoor Leent je Linders zeker een vooraanstaande plaats inneemt in de Nederlandse grafiekwere\d.

Haar etsen weerspiegelen niets van het stille noordhollandse landschap rond haar woonplaats Sybekarspel. Integendeel. De suggestie van snelle beweging is in haar werk onmiskenbaar maar is toch slechts een onderdeel van het arsenaal van technische mogelijkheden van deze begaafde kunstenares. In de meeste van haar etsen combineert zij verschillende kleuren, maar vaak maakt zij ook gebruik van de kleurloze blinddrukken. Dat geeft haar werk tegelijk levendigheid en afwisseling.

Biografie Leent je Linders is in 1942te Zoeterwoude geboren en ontving haar opleiding aan de Vrije Academie te Den Haag.

Tentoonstellingen Stedelijk Museum, Schiedam Gemeentemuseum, Den Haag Galerie HKK, Den Haag Galerie Lucien Durien, Parijs Kunstcentrum, Bergen

Kultureel Centrum, Tilburg Städtische Sammlungen, Duisburg Schiphol Airport, Amsterdam Galerie Forni, Amsterdam De Zonnehof, Amersfoort Galerie Klein, Haarlem Galerie l'Orangerie, Kasteel Gronsve\d Galerie De Beerenburght, Eck en Wiel Deelname aan Eerste Nederlandse Grafiekmanifestatie in het Stedelijk Museum, Schiedam.

Festival Bildener Kunst te Sopot, Polen.

Culturele uitwisseling Nederland - Joegoslavië, Budva, Titograd, Cetinje.

Internationale Triënnale voor de kleurgrafiek te Grenchen, Zwitserland.

Speciale aanbieding Galerie Forni heeft het genoegen de lezers van dit blad een korting van 200,70 te bieden op de kleuretsen van Leentje Linders die betrekking hebben op de parasport. Alle etsen liggen ter inzage in de galerie of kunnen telefonisch worden besteld bij: Galerie Forni, Rosmarynsteeg 7, Amsterdam, tel.

256461 (m.i.v. I januari 1982: Reestraat 19, Amsterdam, tel. 254494.

Falling to earth, part 4, kleurets 56 x 78 cm 1350,-Falling to earth, part 6, kleurets 56x 78 cm 1300,Flying above the clouds, part 1, kleurets 56 x 78 cm 1300,Flying above the clouds, part 2, kleurets 78 x 106cm 1600,Far away frorn the ground, part 2, kleurets 78 x 106cm 1700,Between hope and fear, part 2, kleurets 56x 78 cm 1300,Op al deze prijzen kan dus 20% in mindering worden gebracht.

"Falling to earth., Leentje Linders

"Flying above the ground " Leent je Linders 11

Big ones are for ever .....

Lang gelden was er een een tijd dat clubgebouwen leeg liepen als er een link-up geprobeerd werd.

Maar zoals altijd is de mens niet tevreden en wil meer en groter.

Dus de link-up werd een driemansster en daarna kwam een viermansster, enz .....

De Cessna 172 werd ingeruild voor een 182, er kwam een Pilatus in Nederland en vervolgens een Norman Islander en het duurde niet lang of ons nijvere kleine volkje was bezig 8-mans en groter te doen. En over dat "groter" gaat het nu juist nl. dé grote formaties, mega-loads, millionman-loads of hoe je ze ook maar noemen wilt.

Eén van de eerste problemen waar je mee te maken krijgt als je een grote formatie organiseert is: iedereen die deelneemt aan de formatie op de juiste plaats én op de juiste tijd bij elkaar te brengen met uiteraard het juiste vliegtuig.

Een tweede probleem is: wie nodig je uit en wie niet m.a.w. het selecteren.

In principe zou je er dit van kunnen zeggen, wordt er geselecteerd op: techniek; sociale aspecten; vips; polities.

En iedereen die een grote formatie organiseert moet voor zichzelf maar uitmaken wat hij meer of minder laat prefereren.

Vervolgens zouden we het kunnen hebben over de voordelen en de nadelen van grote formaties.

Het enige nadeel dat ik ooit gehoord heb over grote formaties is: "it's a waste of money and energy" en daar zit een kern van waarheid in (denk er zelf maar eens over na).

Maar gelukkig wegen de voordelen op tegen de nadelen.

Wat zijn dan die voordelen?goede "break" in team-training; goed voor de ego-trip; goed voor try-outs; goed om een record te breken.

12

Natuurlijk is de ene grote formatie de ander niet, je zou ze b.v. kunnen splitsen in grote formaties voor: demonstraties; challenge; record - attempts.

Bij een grote formatie voor een demo, werkt men op zeker de formatie is relatief makkelijk.

Bij een grote formatie die georganiseerd wordt voor het aspect challenge, staat de moeilijkheids-graad voor op.

Grote formaties die georganiseerd worden om een record te breken zijn makkelijk in opbouw, waarbij voorop staat dat in zo kort mogelijke tijd zo veel mogelijk "slots" openliggen.

Als je eindelijk de mensen hebt geselekteerd en je hebt het juiste vliegtuig tot je beschikking hoe organiseer je het dan verder? Welnu om te beginnen kies je een figuur uit, dit is afhankelijk van het doel van de sprong en het kunnen van de diverse mensen.

"Emphasize" bij de dirt dive vooral op waves, angles, quadrants.

Maak iedereen bewust van de werktijd en laat iedereen rustig werken, het is beter om niet in te komen dan de formatie te "bombarderen". De exit-volgorde is een ander belangrijk punt, een manier om het te doen is, iedereen te laten "Exiten" op die plaats waarop hij zich comfortabel voelt en waarop hij goed is.

Maar vergeet nooit dat de "base" het belangrijkste is - en onder "base" versta ik niet één persoon maar b.v. de eerste tien mensen.

Dit impliceert vaak dat je de beste mensen voorin hebt zitten, laat je dus niet beïinvloeden door kreten als "can I go last".

Een ander puntje waar je bij grote formaties wel even aandacht aan mag besteden is de "wave off", neem die voor 16-mans formaties en groter op 4500 ft.

Na al het bovenstaande gelezen te hebben, zal het organiseren van grote formaties hopelijk een stukje makkelijker gaan, maar vergeet nooit dat "sky-diving is in a man's mind", en zolang dat goed zit zal het wel lukken, veel succes.

Harry Jansen

Afsprong van Jutta en Esa.

Trollveggen Wat een belevenis!

Vorig jaar maakte EI Capitain zo'n indruk op me dat ik sinds die tijd bezig geweest ben weer zoiets te organiseren. Ontelbare telefoontjes, brieven, kaarten en afspraken hadden tot gevolg dat ik op 8 juni via Oslo op weg was naar het vliegveld Molde, waar vier Finse springers op me wachtten. En nog diezelfde dag stond ik oog in oog met een geweldige rotswand, die onder een hoek van 45° zo'n 1000 meter opliep en dan nog eens 800 meter loodrecht omhoog.

Dus net als bij EI Capitan een vrijeval van 8 - 10 seconden, maar daarna ruim drie keer zo lang onder de koepel als bij EI Cap. Het zag er fantastisch uit: "Al! Right, let's cliff-dive!"

De volgende ochtend stonden we om vier uur op, reden naar het vertrekpunt en begonnen aan de klim. Ik besefte direct al dat het niet zo gemakkelijk zou zijn als bij EI Cap. Om te beginnen was het steenkoud. Overal sneeuw, hier en daar onderbroken door grote rotsblokken, die het klimmen erg bemoeilijkten.

Vier uur klimmen naar het "kamp"!

Een plek die tenminste enige bescherming bood

tegen sneeuwstormen, regen of lawines, maar geen van drieĂŤn zou de dag verstoren. We dronken er thee voor we door klommen op het volgende, moeilijk begaanbare en gevaarlijke deel van de tocht.

Het weer was erg veranderlijk. Zou het wel lukken?

Toen waren we boven: wat een uitzicht! fantastisch! onwezenlijk als een maanlandschap.

Merkwaardig genoeg had men op de rotsen geschreven:,,800 m befare impact" en "Man smal!, why fal!, GROUND cal!, that's al!, terwijl het exit punt gemarkeerd was met: "EXIT FOR SKYDIVERS ONLY" en een pijl die naar de onmetelijke afgrond wees.

Daar stond ik dan met Jukka Heikkinen en Esa Mikkonen, twee Finse skydivers die twee dagen tevoren nog hier gesprongen hadden. Voor Jukka (TV 4) zou dit de derde sprong worden, sinds hij er vorig jaar aan was begonnen.

Jorma (TV 1) en Timo (TV 3) stonden beneden in het gras. We hadden radio contact en hoorden dat er een journalist op weg was en of we nog een half uur wilden wachten. We oefenden de exit een aantal keren en namen toen rust om ons voor te bereiden op de sprong.

13

In tegenstelling tot vorig jaar op El Cap was ik nu veel minder gespannen. Er spookten geen gedachten door mijn hoofd van "is dat nu wel al die moeite waard" en "zou m'n chute wel vlot openen" of "zou ik het nu wel doen of niet"? Nee, nu was ik alleen maar blij dat ik nog zo'n prachtige sprong kon meemaken. Het is goed om precies te weten wat er gebeurt en ik wist dat ik hier veel meer van zou genieten dan van de El Cap dive. Alleen zou het fotograferen door de bewolking boven ons wat moeilijker worden, verder was alles met ons.

1. Max Dereta, the first Yugo/Dutch to jump here.

2. Jukka Heikkinen, the first jumper who made al ready three Troll-dives 3. Max, Jukka and Esa, the first three cliff divers who made the ,,3-way" (no contact) from the Trollwall.

Nu heb ik dus ook een Troll nummer en teken ik voortaan: Max Dereta EC 139 TV 29

Toen gingen we klaar staan: we telden samen "Ready ... Set. GO!" Jukka en Esa sprongen, ik volgde er vlak achteraan. Het uitzicht was fantastisch. M'n Nikon klikte vier keer per seconde. De eerste vier seconden leek een slow-motion no contact sprong ... toen verdween Esa in tracking naar rechts en Jukka naar links. De ruimte om me heen werd groter. Na acht seconden openden ze precies tegelijk links en rechts van me. Toen trok ook ik m'n pilot chute en direct daarop opende mijn goede oude cruisair zich "nice, smooth and clean". We riepen naar elkaar als na een geslaagde relatief record poging, je weet hoe dat gaat. Met nog steeds een geweldig uitzicht voor ons, stuurden we naar de wei, die ongeveer een kilometer verder lag. Een spectaculaire vlucht naar het betrekkelijk kleine stukje gras waar we alle drie een standup maakten voor de verraste journalist, die een schitterende voorpagina voor de plaatselijke krant maakte met koppen als: "Triple record at Trollveggen":

TROLLVEGGEN

- ja of neen?

Diskussies hieromtrent WETTELIJK

zijn er nog steeds en vele zullen er nog wel volgen.

is dit springen in Noorwegen

Onze Noorse zuster-organisatie Trollveggen te gaan springen ..

Wij adviseren:

niet verboden!

heeft echter

alle FAI-vertegenwoordigers

om HUN

VAN DIENST

volg dit advies op.

Het beste is om in de volgende editie het commentaar Wij houden u op de hoogte.

14

gevraagd

en alle informaties

hieromtrent

van de Noren zelf te krijgen.

TE ZIJN

door

niet in

Grote spanning bij Tweede Europese 16-manswedstrijd op Teuge

het team"

Get it together ",

Foto: Bob Kaal.

Vijf 16-mans-teams stonden zaterdagochtend 5 september om acht uur 's ochtends bij het instappunt van het Nationale Centrum op Teuge in een stralende zon, die drie dagen lang zou blijven: twee Nederlandse, twee Belgische en een gemengd Duits, Engels, Amerikaans. In totaal met wisselspringers mee zo'n negentig tot honderd wedstrijdspringers, klaar voor acht sprongen uit twee Norman Islanders, een kleine vier kilometer boven de I1sselvallei.

Het werd net als vorig jaar een spannende en ook weer nogal dramatisch verlopende wedstrijd. Weer verloor het technisch betere Nederlandse eerste team door een onnozele fout van het eerste Belgische.

Schrale troost was dat het tweede Nederlandse team ver voor het tweede Belgische eindigde. Was het vorig jaar een te trage "gripshift" die het Nederlandse team afhield van de overwinning, nu was het 't niet wachten op de "key" dat iedereen "in" was vóór men overging naar de volgende formatie. Had men een seconde langer op het inkomen van de laatste man gewacht, was men overduidelijk vóór de Belgen geëindigd. Nu dus maar wachten op volgend jaar: drie maal is scheepsrecht. Misschien ook in de lucht!

De eerste zes sprongen waren vrij eenvoudig. Eerst een 16-mans cluster: een achtmansster, geflaked door de andere acht. Het Nederlandse team plaatste meteen al de beste tijd op de klokken: 33,6.

Volgde een vierman met pods op de benen.

Bij de volgende sprong kwam de klap. Het was een prachtige sprong, prachtig om te zien ook, fantastisch om te doen. Op de benen van de viermansbase werden diamonds gemaakt. Was de zaak rond, dan had men 16 pt en werden de vier diamonds apart gevlogen, waarna zij zo in elkaar gevlogen werden dat er een gesloten zestienmansdiamond ontstond.

Waren twee diamonds gedokt kreeg men er twee punten bij (dus 18 pt), dokte de derde in tijd drie punten en was de zestienmansdiamond compleet dan kreeg men totaal 20 punten en werd er ook een tijd geklokt.

Door een ongeconcentreerd, dom dive-wedstrijdje tussen twee overigens heel aardige Nederlandse springers, remden beiden te laat af en kwamen onder de zich opbouwende formatie uit. Ze kwamen snel omhoog en dokten, maar net voordat de laatste in was, verbrak de vierman in het midden de formatie om naar de zestienmansdia-

mond te gaan, dus was de eerste formatie niet compleet geweest.

Het was niet alleen duidelijk op de video te zien, met een gewone kijker was het ook al duidelijk dat het foute boel was. Het was een fractie van een seconde. Maar genoeg. De inmiddels complete vier diamonds sloten zich soepel en fraai in de zestienmansdiamond, veel sneller dan even later de Belgen het deden. Alleen de Nederlandse ploeg had dus 15 punten, de Belgen 20 en tenzij zij een kapitale fout zouden maken, was de wedstrijd beslecht, hoe fantastisch de tijden ook zouden zijn die de Nederlanders daarna nog op de klokken zouden brengen.

Volgde de zestienmansster (Nederland I 16 punten en 41,3 sec., België I 15 punten). Daarna een soort feeder dive. Twee achtmanssterren naast elkaar opbouwen. Als ze compleet zijn (16 punten), breken in twee lines, die opbreken in vier viermanslines, de line van de ene achtmansster maakt daarna een achtmansster met een line van de andere achtman. Hetzelfde doen de twee overgebleven viermanslines. Leuk, en je moet op een boel tegelijk letten. Hoogte van elkaar, afstand, of niet alleen jou ster, maar ook die naast je compleet is, het naar elkaar vliegen van de viermanslines. Prima. Weer maakte België geen fout: 20 punten. Ze springen nu uiteraard op safe, niet om een snelle tijd; zeer goed, zeer beherst.

Volgde de laatste "makkelijke". een zestienmans Sunburst. Op het tweede Belgische team na hadden alle teams deze formatie binnen de werktijd van 45 seconden.

Op maandag de laatste twee wedstrijdsprongen.

Eerst een achtmansdonutflake (viermansdonut in het midden met vier flakers er op) en de laatste acht als wedges op de benen van de flakers. Dat laatste is allemaal niet zo moeilijk: het zit hem in een snelle, zekere, goede, geen milimeter draaiende, mooi en snel vallende donut. Bij de eerste twee teamsleverde dat geen enkel probleem op. De andere drie duikelden behoorlijk in hun gemiddelde puntenaantal.

De laatste sprong was een jewel, te mooi om uit te leggen. In essentie bestaat hij uit vier viermans in-outs (bi-poles). Nadat de Nederlanders na weer een feilloze sprong met een prachtige tijd geland waren, keken zij omhoog naar de Belgen in de vage hoop dat ze de zaak nu dan toch eindelijk zouden laten funnelen. Maar niet hoor: soepel en mooi bouwde de jewel zich op in een - ook dat nog zeer fraaie tijd.

15

,'"

waarbij de springers met de knieën in elkaar gehaakt vóór elkaar vliegen.

Speels volkje, die Belgen.

Beide landen zien elkaar weer bij de wereldkampioenschappen in Florida.

In de volgende Sportparachutist zal ik u uitgebreid melden of en zo ja hoe de Nederlanders revanch hebben genomen.

Tot slot nog een enkel woord over de overige ploegen. Het gemengde internationale team had een goede start, maar duikelde in de derde en vierde sprong naar het niveau van het tweede Nederlandse team.

"Het winnende belgische team"

foto: Wouter van Heusden.

Dolle pret vanzelfsprekend. Bij onze Zuiderburen uiteraard. Hun "oorlogskreet" , die klonk als "apelulle" was letterlijk niet van de lucht.

Aan het slot van de dag gingen maar liefst vijf vliegtuigen omhoog voor een 28-mans-poging, hetgeen een record zou betekenen voor de lage landen. De 28 waren leden van het eerste Nederlandse en eerste Belgische team. Op een naderend front was er tegen de avond - na de wedstrijd -heel hoge bewolking onstaan waardoor het voor de mensen op de grond zelfs met het blote oog een zeer zichtbaar gebeuren werd.

Scherp tekende zich de feilloos vliegende formatie van vijf ongelijksoortige vliegtuigen af. Op de exit stroomden ze leeg en leek het firnament op die Ster-reclame van chococladekorrels die uit de bus op een boterham vallen.

"Het Nederlandse team: Brainlock:"

foto: Wouter van Heusden.

De eerste zes, zeven lagen er razendsnel. Toen haperde de opbouw.

Het duurde eeuwen voor acht er was, negen, tien en toen begon de vaart er weer in te komen. Op het moment dat de laatste inkwam, was men op afzwaaihoogte. Fantastisch. Met alleen fotograaf Max Dereta er buiten. Of de cluster eerder werd gebroken dan de laatste inwas, bleek een discussie die zelfs niet met het herhaald afdraaien van de videoband vast te stellen bleek. Maar 27 of 28, het was een grandioos gezicht.

De Belgen, ver vóór met het koepelrelatiefspringen, hadden de avond te voren het Europese record CRW willen doorbreken. Na een urenlange briefing, gingen zestien Belgen omhoog in de twee Islanders. De opbouw liep vrij stroef in verschillende fase. Uiteindelijk kwam men tot het toch uiterst respectabele aantal van een tienmansplane. Een mooi gezich al die kleurige koepels, met daaromheen - alweer - Max. Dereta.

CR W was trouwens überhaupt aan de orde van de dag. Met name de Belgische teams leefden zich er na een zestienmanswedstrijdsprong totaal in uit.

Vanaf 2500 ft werden regelmatig pijlsnel viermansstacks gebouwd. Ook bihands (hand in hand) en andere malle toestanden, zoals de Belgian Biplane, 16

Dit team, samengesteld uit springers van Icarus, Texel en Teuge, waarvan enkelen elkaar überhaupt niet kenden, laat staan dat men ooit in welke combinatie dan ook met elkaar gesprongen had, deed het verrrassend goed, zeker als men het vergelijkt met het tweede Nederlandse team van vorig jaar, dat halverwege uit de wedstrijd moest worden genomen. Het bevestigt de indruk van de achtmanswedstrijd enkele weken geleden, waar tot veier verrassing bleek dat er in het afgelopen jaar een geweldige verbreding van kwaliteit in het relatiefspringen in ons land is gekomen. Van de maximaal 16 punten per sprong, maakte het achtereenvolgens 15, 14, 15, 11, 15 en 16 punten over de eerste zes sprongen. Bij de 3e sprong was nummer 16 net buiten tijd ingekomen. Het team stond ver voor op de Funny Funnels, het tweede Belgische team, die over de eerste zes sprongen 11, 8, 12, 2, 14 en 8 punten scoorde. Over de laatste twee (met de zestienmansster) de moeilijkste sprongen had het gemengde internationale team 11 en 10 punten, het tweede Nederlandse 7 en 9 en het tweede Belgische 10 en 7.

Hierbij kwam de einduitslag voor Abelule op 135, Brainlock (het eerste Nederlandse) 131, Show Time (het gemengde internationale) 109, het tweede Nederlandse Get It 102 en Funny Funnels 72 punten.

Rest mij nog te melden dat de barbecue op maandagavond, georganiseerd door het pararestaurant De Wolk op Teuge meer dan voortreffelijk was.

Een vorstelijke afsluiting van een zonovergoten, voortreffelijke wedstrijd.

Hulde daarvoor voor organisatoren Harry Jansen en Jan de Poot.

Hein Cannegieter

,,16 mans poging"

foto: Wouter van Heusden

September

l

is altijd een speciale maand voor herdenkingen. met name het feit dat geallieerde parachutisten ons land bevrijdden, probeerden te bevrijden, ARNHEM, NIJMEGEN en BRABANT. Veel is er over deze airbornegeschiedenis geschreven.

Ik weet er is een duidelijk verschil tussen militaire- en sportparachutespringen ....

ECHTER, wij mogen deze mensen nooit vergeten ...

Een simpel gedicht dragen wij dan ook op aan alle PARACHUTISTEN (en hun nabestaanden) die ons land hielpen te bevrijden. Ongeacht tot welke nationaliteit zij ook mogen behoren .....

TER HERDENKING.

GERONIMO

K.S.

IS DEAD

This is the beautifulland he played a leading role in liberating, The once quiet, peacefulland of Holland. lts orchards are scarred and injured;

Most of its neat little homes lie as only crumpled brick; The smooth farmland over which his little Geronimos moved on toward Arnhem Lies flooded.

Farther in the field grey soldiers of another army stand as ghosts to mock the dead.

They are the PWs, the grave-diggers, Who must love their job.

His body

He shouldn't be lonesome here.

He has so much company, acres and acres, beneath the damp cold earth.

They should understand his faint whispers, men of the 101 st and 82d Airborne.

Yet somehow he looks lonesome.

lies far below

the heights he lived in; For Geronimo was king of the paratroopers; None hit the silk as he.

This was not his first invasion,

but it was his last.

He could have stayed in some other place, but it's more peaceful where he now lies.

One hundred and thirty odd times he'd feit the cold chili of the propNever again for him.

Colonel Johnson's parachute days are through.

Lean, tough paratroopers of his Geronimo band stand at attention amid the cold grey crosses.

Death to them was no strangerYet burial was.

So that's what they do with the ones that fall, we thought they just lay wh ere they feil.

The

Chaplain has said his word, the volley is fired, the generals file past his grave.

Now the three ranks file off slowly.

They pass among the rows, careful not to disturb the sleeping.

Case, Baldwin, Serawatka, Kane, Parrish, McMorries;

Each pauses at his grave, gazes in at the camouflaged parachute the king sleeps in.

It looks cold down there, wonder keep warm.

if he'll

niet storen ik denk 17

Slowly the moving-picture camera clicks away, recording the procedure; But never could it record the feelings of the tough men who pass the grave.

No pity, no tears.

They had lived too long for that, saw death too often.

Three of the men who pass that way, their guns have killed over thirty in one day.

Somehow it's wrong.

Maybe a year ago it would have been easy to figure; But now it's too late, you only know that as soon. as the last man of the honor guard files past you will go back to the line and the only life you do understand, war.

No, he is not going back.

Propeller blasts have died away.

His parachute days are through.

Yes, th ere will be a telegram; Oh! but is she only knew.

The sun is getting lower, the words they speak are few, Yet each trooper's thought lingers on Geronimo, King of the parachute crew.

"Tex", Co. G, 501stPIR

OH,

HOW I HA TE TO JUMP OF A TRANSPORT

OUT

(Tune of" Oh, How I Hate la Gel Up in the Morning ") Oh, how I hate to jump out of a transport!

Oh, how I'd love to remain on the ground!

For the hardest thing I know Is to hear th at man yell;; GO!" You gotta jump out; you gotta jump out; You gotta jump out of the transport.

Someday I'm going to murder the jumpmaster, Someday they're going to find him dead; And th en 1'11 get to other pup, The guy that takes the transport up, And spend the rest of my life in bed.

Graag uw getypte copy inleveren v贸贸r 15 november 1981.

Riggers Hoek

TE KOOP UT -15 met 24 ft. Twill bestuurbare reserve-parachute.

Dutch Mini-system.

Hitek en eventueel een hoogtemeter.

Inlichtingen: D. Sassen Tel. nr.: 02205 - 1562 HEA VY CLOUD (church-window) verpakt in een rood/zwart Dutch Mini System met een flatpack 24 ft ripstop reserve-parachute.

Prijs: /1.600,In het nabije verleden hebben wij enkel malen gekonstateerd dat bij tandem systemen van het fabrikaat Advanced Air Sport met handdeploy pilot chute, de pilot chute losschoot van de briddle.

Iedere bezitter van dit systeem of enig ander systeem waarbij de pilot chute briddle bestaat uit een gedeelte band en een gedeelte suspensionlijn dient dit terstond te kontroleren op deugdelijke bevestiging.

Dit kleine mankement kan gemakkelijk van de reserveparachute veroorzaken.

een horseshoe

malfunction

Hans Ponsioen 18

K. Brouwer,

Zonnebloemstraat

7,9765 HW Paterswolde

TE KOOP GEVRAAGD Een in goede staat verkerende SQUARE (merk onbelangrijk).

Deze parachute mag afgekeurd zijn (echter geen beschadiging het doek). Wordt niet voor het springen gebruikt.

Prijs ca. / 300,-.

K. Brouwer,

Zonnebloemstraat

7,9765 HW Paterswolde

aan

Het vliegen met en het "droppen" van Parachutisten

-:ui/-: "'" ~.

__

.t .• ,•.

'T"---.;·(;op~ :

'f"'-

r

door Dia Roe/ofs

Er zijn veel vliegers de mening toegedaan: "Oh, het droppen van parachutisten doe ik wel eventjes".

Het opstijgen en het vliegen naar de dropzone alsmede het droppen en weer retourneren naar de thuisbasis is ook niet "zo gecompliceerd".

Het meest belangrijke voor iedere vereniging is de wijze waarop er met het kostbare materiaal gevlogen wordt. Snel, veilig en efficiënt vliegen spaart tijd en geld.

veel ervaring heeft hij daar opgedaan en op verzoek van een groot aantal mensen vertelt hij op welke wijze en op comfortabele wijze snelle sticks te draaien.

DYO ROELOFS (PCMC-er) is een zeer ervaren sportparachutist met eveneens veel ervaring als vlieger. In ons land heeft hij ca. tweehonderd uren "para's gedropt". Hij vliegt nu twee maanden op het amerikaanse paracentrum RAEFFORD (North Carolina). Enorm

Op de volgende bladzijde treft u tekening aan voor wat betreft het vliegen met static-liners, vrije-val en relatiefspringers.

Het vliegen van stijlspringers Dat zal enerzijds afhankelijk zijn van de windrichting en anderzijds van de plaats waar de zon staat.

Het is natuurlijk onmogelijk om een springer met de video waar te nemen als deze in de richting van de zon het vliegtuig verlaat. Hij zit dan misschien wel op de juiste windlijn en hij kan keurig de springbak bereiken, maar de jury heeft er niets aan, want deze staart zich blind in de zon en ziet niets.

Dus zullen er concessies gedaan moeten worden.

Maar natuurlijk wel zo dat alles in het redelijke gehouden wordt, want de springers moeten nou ook niet onnodige kilometers naar de springplaats terug hoeven te wandelen.

Het uitklimmen behoeft geen enkel punt op te leveren en als men tekening A bekij kt geeft dit een duidelijk beeld wat de bedoeling is.

Zoveel mogelijk rechthoekig vliegen is het beste, cirkels draaien kost meer tijd.

Als men de hoogtes die bij de hoeken van de "rechthoek" zijn aangegeven aanhoudt dan komt men vrij goed uit op 6000 ft. boven/ naast de springplaats.

Zoek voor jezelf vaste punten op de grond op dit is dan de plaats van deze hoeken van de "rechthoek" .

Als men goed is uitgekomen, dan hoeft men er de volgende keer met natuurlijk dezelfde klimsnelheid, gewoon naar toe te vliegen. Dit geeft mede een goede oriëntatie waar men is t.o.v. de springbak.

Belangrijk is in dit geval, waarbij volgens de tekeningen, de springbak naast de startbaan ligt - deze constant in het oog te houden.

Zeker bij heiig weer is het makkelijk als je even niet oplet om de springbak/startbaan uit het oog te verliezen.

Om het hele verhaal eigenlijk zo eenvoudig en zo duidelijk mogelijk te houden dacht ik er aan de tekeningen te maken.

De tekeningen spreken dacht ik nagenoeg voor zichzelf en ik wil per tekening, te weten A t/m H, een kleine toelichting geven.

Tekening A - betreft eigenlijk al wat hiervoor is besproken: het klimmen naar 6600 ft; - gebruik voor het aangewezen vliegtuig de beste klimsnelheid en power setting; - zorg er in elk geval voor dat de motor goed gekoeld blijft, dus hang het vliegtuig niet te veel aan de prop; - "leanen" is erg belangrijk i.v.m. ten eerste besparing van benzine en ten tweede een beter vermogen op grotere hoogtes; Een nadeel is wel dat cilinderkoptemperatuur en dus ook de temperatuur van de gehele motor meer gaat oplopen.

Zoek de gulden middenweg.

Temperatuur en vochtigheid spelen natuurlijk een grote rol. Een hoge temperatuur van de lucht geeft een slechte koeling aan de motor.

En een grote vochtigheid geeft weer een lage luchtdichtheid en daarmee slechtere klimmogelijkheden.

Gecombineerd is helemaal vervelend.

Ik zal een voorbeeld geven voor een C-182 omdat ik de meeste tijden hierin vlieg en dit toestel in Nederland veel gebruikt wordt.

De take-off kan men het beste met een gecombineerde softfield/schortfield doen en 10° flaps.

Het voordeel hiervan is dat je eerder los bent en je makkelijker en sneller de vliegsnelheid kan opbouwen in de lucht dan op de grond gezien de weerstand.

Tevens heeft de motor al zijn volle vermogen voor dat de grondrol begint.

Wat nog wel eens vergeten wordt is dat na het loskomen van het toestel het grondeffect meewerkt voor de benodigde lift en te vroeg uitklimmen voor dat Vx (best angle of climb) is bereikt, kan verrassende gevolgen hebben.

Vervolgens een instruktie over het vliegen met stijl-springers.

Namelijk - je valt vrij plotseling weer terug naar de startbaan wat ten eerste wat angstig overkomt bij de springers en ten tweede de take-off distance vergroot en met op het einde van de startbaan bomen met warm en vochtig weer dan zou dat wel eens erg vervelend kunnen worden.

De 10° flaps worden bij 200 tot 300 feet reeds teruggenomen en dan wordt overgegaan op Vy (best rate of climb).

De power setting voor de 182 is dan het beste terug te nemen op en veilige hoogte van 500 ft.

Als regel houd ik hier voor aan 24 inch en 2400 R.P .M., leanen begin je dan op plm. 3000 ft. en bij vrij warm en vochtig weer kan men dit al doen op plm. 2000 ft. (lagere luchtdichtheid).

De klim snelheid moet je aanpassen aan een goede koeling voor de motor, maar 80-85 statue mil es is een mooie snelheid. Pak voor Vy de manual van het betreffende vliegtuig erbij en kijk of dit overeenkomt.

TekeningB: - aangekomen op 6000-6300 ft.; - het "Outboundleg" vliegen we indien mogelijk upwind (i.v.m. de zon e.d.); - het makkelijkste is om zo te vliegen dat we de plaats waar de video staat even boven ons linker wiel laten passeren, we zitten dan niet te kon en ook wer niet te ver om straks goed inbound (down wind) te kunnen indraaien.

TekeningC: - het zgn. turnpunt; - in dit geval "een molen", moet geschat worden aan de hand van de windsterkte; - we moeten er voor zorgen om rechts van de molen en 90° t.o.v. de windlijn op plm.

6600 feet te zijn; we gaan nu onze turn met een flauwe bocht naar links inzetten.

Dit doen we omdat we eerst upwind draaien en bij tekening D draaien we eerst down-wind en moeten we ook meteen scherpdoor draaien anders overshooten we de windlijn. We draaien door tot plm. 20° naar links voorbij de wind19

r

lijn zoals op tekening E en levelen dan meteen het toestel af. Als het goed is moet de neus van het toestel precies op heading liggen naar de video-apparatuur toe: De springer geeft dan wel de nodige correcties.

vast heel rustig en flauw in te draaien. Op het moment van een bijna 180 turn zal de springer ongeveer zijn chute geopend hebben en we zijn precies op tijd voor nr. 2.

Zo hebben we tijd en benzine gespaard en dit is voor elke vereniging toch wel heel belangrijk.

Hopende dat vele para-vliegers en andere geinteresseerden veel aan dit artikel zullen hebben.

Zijn er vragen of wenst men meer informaties laat dit dan weten.

DioRoelofs Para Center Raeford P.O. Box 878 28376 North Carolina U.S.A.

0

Bij tekening F zien we de springer het toestel verlaten (power 18 inch - 2300 RPM C-182).

Meteen zoeken we een markant punt op tussen 90 rechts uit de deuropening. Makkelijk is een punt te nemen tussen de vleugelstijl en de drempel van de opening.

We draaien dan meteen "als de springer het toestel verlaten heeft" scherp naar links weg.

Doe dit niet abrupt, maar rustig en bedeesd met verhogen van powersetting (22 inch 2300 (RPM). Teveel "g" trekken brengt de springer uit de concentratie en het toestel wordt onnodig extra belast. Draai door tot 180 en we komen bij tekening G. We zien als het goed is de springer die zojuist het toestel heeft verlaten in het linkerraam van de linkerdeur naar beneden vallen.

We kijken nu meteen weer naar de videoplaats en het turnpoint en bepalen opnieuw onze windlijn. Tevens blijven we de springer zo mogelijk volgen tot deze zijn chute opent en als het goed uitkomt zijn we dan weer 90 rechts van het turnpoint zie tekening H en we vervolgen het patroon weer zoals bij de tekening D en E is omschreven.

De daling voor een C-182 doen we zoveel mogelijk aan de dode zijde van het vliegveld zoals ze dat in Nederland noemen, of wel gewoon na de laatste springer in een dalende rechthoek doorvliegen net als de klimmende rechthoek.

Kijk natuurlijk wel uit voor ander verkeer en meld je wanneer je op "crosswind leg" gaat.

Mocht nu door bebouwing en dergelijke dit niet mogelijk zijn daal dan in het daarvoor aangewezen gebied. Dit geld natuurlijk ook voor het klimmende gedeelte.

Houdt voor een C-182 aan een powersetting van 11 inch en 1800 RPM. Sluit, als aanwezig de cowlflaps en blijf de "Ieanstand" aanhouden, dat helpt de motor minder snel af te koelen, maar vergeet niet deze beneden plm. 2000 ft weer op mengsel rijk te zetten. Gebruik de carburateur verwarming naar inzicht i.v.m. carb. ijszak als mogelijk met plm. 2000 ft. en houdt die snelheid aan als is voorgeschreven voor het betreffende vliegtuig met opendeur.

Met gesloten deur ligt dit vaak hoger (klapdeur). Je zult zien als dit lukt men een hoop gezeur bespaart. Zeker op wedstrijden waarbij men het vliegtuig op de windlijn tracht te brengen.

0

0

0

Mocht de wind nu te sterk zijn dan betekent het waarschijnlijk dat we het "turnpoint" nog niet bereikt hebben. We blijven dan wel doorvliegen tot dit punt. Zouden we wel eerder indraaien dan loopt de springer grote kans om over het eerder bepaalde exitpunt heen te vliegen voor dat hij het vliegtuig heeft verlaten.

Zelfs kan hij over de video apparatuur heen vliegen zodat zijn sprong niet kan worden opgenomen.

Blijkt dat we het "turnpoint" al dicht zijn genaderd en de springer heeft nog geen aanstalten gemaakt zijn chute te openen, begin dan

Dio - bedankt voor je uitvoerige informaties.

BEAUTIFUL STREAMER (Tune of" Beautiful Dreamer")

Beautiful strearner, open for me, Blue skies above me and no canopy; Counted nine thousand, waited too long, Reached for my rip cord, the dam thing was gone.

Beautiful streamer, why must it be?

White silk above me is what I should see Just Iike my mother th at looks over me; To helI with the rip cord, 't was not made for me.

Beautiful streamer, follow me down, Time is elapsing and here is the ground; Six hundred feet and then I can teil If 1'11go to heaven or end up in heli.

Nog een paar tips I. meld je als er tenminste radio kontakt is met de dropzone op "outbound".

Lb. "PH-OKE outbound 66 first "jum-

Beautiful streamer, this is the end, Gabriel is blowing, my body won't mend; AII you jump-happy sons of a gun, Take this last warning as jumping's no fun.

per";

2. meld je "coming inbound" nr. etc. "PHOKE inbound nr. I"; 3. houdt op wedstrijden een goede seperatie met de andere vliegtuigen plm. 4-5 min. take off en houdt contact met ze.

HET VLIEGEN MET STIJL-SPRINGERS

~t.Y/IVG

S rYLc..

.J UH

P6...'U

/~

,~t"""'&"16600'

I O.

I

®

'··51 •.•••

11.

UO"T

TuR"

video

b-

20

l4!'rl:.d.o~ ,-""1"",,,",0"'" .

I~ IL

STATIC-LINERS,

VRIJE-VAL en RW-SPRINGERS

..

\

12Y2 jaar PCMC

Jubilerende Paraclub Mobiele Colonnes

Op 12 september jl. herdacht de Paraclub Mobiele Colonnes haar "geboorte" .

Deze gebeurtenis vond twaalf en een half jaar geleden plaats op de legerplaats Crailo. De feestelijkheden manifesteerde zich in en rond het clubgebouw . Op de vouwplaats was een reusachtige tent opgezet om daarin met muziek, cabaret en dans uiting te geven aan de vreugde die het jubileum met zich mee bracht. De gigantische operatie daaraan verbonden werd mogelijk gemaakt door de onbaatzuchtige inzet van veel trouwe leden. Tijdens de voorbereidingen en het feestelijk gebeuren kwam de sociale functie, die hoog in het vaandel van de Mobiele Colonnes staat, sterk naar voren.

De receptie werd door diverse prominenten bijgewoond en verliep bijzonder geanimeerd. De tegenwoordige voorzitter, de heer B. van Dijk, memoreerde in een korte toespraak de moeilijkheden die de club in de voorbije jaren heeft moeten overwinnen en welke er nog overwonnen zouden moeten worden.

EĂŠn van de grootste moeilijkheden blijkt het vinden van een geschikte dropzĂśne te zijn.

21

Clubkampioenschappen

Twaalf-en-een-half-jaar!

De voorzitter van de afdeling para van de K.N.V.v.L., Wim Velthuizen, feliciteerde de vereniging met de bereikte resultaten en betreurde het dat er in onze samenleving soms meer wordt gedaan voor aan de zelfkant van het leven opererende kleine groepen dan voor parasporters.

Volgens hem wordt het tijd dat de, tegenwoordig volledig erkende parasport, wat ruimte en mogelijkheden betreft, beter wordt bedeeld.

De sport van de eeuw .....

PARACHUTESPRINGEN:

22

1981.

Op naar de 25!

's avonds werd één van de oprichters van de P.C.M.C., René Polak, de tegenwoordige materiaalcommissaris en clubrigger, nog even extra in het zonnetje gezet. De mede oprichter Roei Hadderingh, alhoewel al jaren geen lid meer, was jammer genoeg door omstandigheden verhinderd.

Ook de vlieger die de club al die tijd meehielp de para's naar het juiste exitpunt te brengen, de heer A. Verbeek, mocht, lichtelijk geroerd een hulde in ontvangst nemen. De voorzitter prees verder al de leden die, met veel inzet, de club drijvende wisten te houden en sprak de hoop uit dat andere clubs solidair zouden blijven ten einde gezamenlijk de parasport zoals andere vormen van sport, die faciliteiten te bezorgen waar zij recht op menen te hebben. De avond liep feestelijk door tot in de kleine uurtjes. Van alle nederlandse verenigingen was wel en afvaardiging aanwezig. Een waardige afsluiting van twaalf en een half jaar ploeteren, waarin de club groeide tot ongeveer 300 leden, en waarbij dit jaar voor het eerst de 3000 sprongen zijn gehaald.

Harrie Schaap

Algemene verenigingsmededelingen Hoofdbestuur

-

De heer S. J. R. de Monchy vice-voorzitter De vice-voorzitter van de Vereniging, prof. dr. ir. J. L. van Ingen, heeft reeds geruime tijd geleden de wens te kennen gegeven deze functie neer te leggen. Het hoofdbestuur heeft op grond van artikel 11.5 van de huidige statuten in de ontstane vacature voorlopig voorzien en wel in de persoon van de heer S. J. R. de Monchy. De heer De Monchy is vele jaren bestuurslid geweest en laatstelijk ook voorzitter van de afdeling Motorvliegen. Voorts kan hij bogen op een ruime algemene bestuurlijke ervaring, onder meer als wethouder van zijn woonplaats en als lid van de Rijnmondraad.

Het hoofdbestuur is ervan overtuigd dat de heer De Monchy op grond van zijn kennis en ervaring een belangrijke bijdrage kan leveren in het dagelijks bestuur van de Vereniging.

Hoofdbestuursbesluiten In de vergadering van het hoofdbestuur jongstleden zijn onder meer de volgende -

van 29 september besluiten genomen:

De penning van de Vereniging in brons is toegekend aan de heren Bert Metkemeyer en Enrico Flores die het Europees Kampioenschap Teamrace in de klasse Lijnbesturing (modelvliegtuigsport) hebben behaald en voorts aan de heren Harry Vervest en Jan Ide de Groot, die de veertiende plaats behaalden in de Transat air race Parijs-New York-Parijs.

-

In de vacature van vice-voorzitter is voorlopig voorzien door de benoeming van de heer S. J. R. de Monchy (zie boven). De definitieve verkiezing zal plaats hebben in een in het voorjaar 1982 onder de vigeur van de nieuwe statuten te houden algemene vergadering.

De tekst van het aan de algemene vergadering voor te leggen ontwerp-huishoudelijk reglement werd vastgesteld.

Er zal een commissie worden ingesteld voor het uitbrengen van een advies over het door de afdeling Modelvliegtuigsport ingediende voorstel betreffende een verenigingstijdschrift.

Algemeen secretariaat Betaling contributie 1982 Over enkele weken zult u in uw brievenbus aantreffen de stortings/acceptgirokaart voor het voldoen van de KNVvL-contributie voor 1982. Deze kaart is zodanig bewerkt dat hij als bewijs van betaling door de computer kan worden gelezen. Hierdoor wordt niet alleen de betaling automatisch op de juiste naam geregistreerd, maar ook wordt automatisch een lidmaatschapskaart vervaardigd.

Een "eigen" girokaart kan deze reactie niet teweegbrengen en evenmin een girokaart waarmede gelden uit uw tegoed bij een bank of de Gemeentegiro Amsterdam worden overgemaakt. Hiervoor is dan handbewerking noodzakelijk, wat tot aanzienlijke vertraging bij de ontvangst van uw lidmaatschapskaart kan leiden.

GEBRUIK DERHALE UITSLUITEND DEZE KAART BETALING UIT UW TEGOED BIJ DE PCGD.

VOOR

23

Als de bijschrijving langs deze weg tot stand is gebracht en vóór 1 december 1981 bij de KNVvL is ontvangen, bent u verzekerd van toezending van uw lidmaatschapskaart 1982 voor 1 januari aanstaande.

Bijzondere luchtsporten Examens valschermzweven In de tweede helft van december 1981 zal het jaarlijkse examen Instructiebevoegdheid Valschermzweven worden gehouden, alsmede het examen voor de aantekening "Valschermzweefvergun. ning". Plaats en datum zullen nog nader bekend worden gemaakt.

Opgave kan plaats hebben via het bestuur van de vereniging waarvan men lid is bij de Voorzitter Examencommissie, de heer R. Marcus, Romeostraat 36, 3816 SE Amersfoort, telefoon 033-729364.

Modelvliegtuigsport

Vliegersvergadering

Radio Zweef

De Sub-sub Commissie Radio Zweef is voornemens, ter voorbereiding op de jaarlijkse vliegersvergadering van de SC Radiobesturing, een aparte vliegersvergadering te houden voor RCzweef-vliegers, die op enigerlei wijze belang of interesse hebben in het Nederlandse wedstrijdgebeuren.

De Sub-sub Commissie is van mening dat, gelet op de toenemende belangstelling waarin zich de RC zweefklasse mag verheugen, het thans noodzakelijk wordt geacht uitgebreid van gedachten te wisselen over de huidige gang van zaken m.b.t. het wedstrijdvliegen en de nieuwe ideeën die er leven om onder meer een 2-meterklasse, een 2-takenklasse (duur en afstand) en RC-zweefpylon gestalte te geven, het organiseren van hellingvliegen aan de Nederlandse kust, afstandswedstrijd van bijv. 50 km in een der IJ sselmeerpolders.

Ook is dit een goede gelegenheid om specifieke RC-zweef zaken te bespreken die op de normale vliegers vergadering niet of nauwelijks aan bod komen.

Deze speciale vliegersvergadering zal worden gehouden op zaterdag 12 december in een van de zalen van het Cultureel Centrum de Coehoorn, Coehoornstraat te Arnhem (tegenover station) van 14.00 tot 17.00 uur. Voor zover wij hier onvolledig zijn geweest of wanneer u suggesties en ideeën hebt dan kunt u zich in verbinding stellen met J. Bazelmans, De Verver 40, 5506 BG Velzen, telefoon 040-534281.

Ledenwerfactie

District Overijsel

Door Modelvliegclub de Vier Poorten te Montfoort werd weer een honderdtal nieuwe leden volgemaakt. De club ontving de gebruikelijke premie van f 50,-; het nieuwe lid, de heer M. Vendrig te Montfoort, ontving een UHU-lijmpakket.

Op 3 november a.s. zal er een Districtsvergadering worden gehouden in District Overijsel en wel in een der zalen van "Het Klooster" te Zwolle. Aanvang 20.00 uur.

De leden worden verzocht hun aktiviteiten voor de Districtsagenda 1982 op te geven aan de Districtsvertegenwoordiger de heer J. H. B. Scholten, Boomkensdiep 22, 8033 XX Zwolle.

De heer Scholten zal aftreden als Districtsvertegenwoordiger en is niet herkiesbaar.

Namen van kandidaten voor deze functie kunnen tot voor de aanvang van de vergadering bij de Districtsraad worden ingediend.

Bekerwinnaars 1980 De winnaars van de KNVvL wisselbekers 1980 wordt verzocht de bekers goed verpakt en wel zo spoedig mogelijk aan het afdelingssecretariaat te retourneren, opdat deze vóór de vliegersvergaderingen kunnen worden gegraveerd met de namen van de winnaars van 1981.

Vliegersvergadering

Sport en Schaal

Op zaterdag 28 november aanstaande zal in Postiljon Motel Zwolle de jaarlijkse vliegersvergadering van de Subcommissie Sport en Schaal worden gehouden. Het motel is bereikbaar via de Rijksweg Amersfoort-Zwolle-Meppel.

Aanvang 13.30 uur. Daar tijdens de vergadering gesproken zal worden over o.a. activiteiten 1982; veranderingen van zowel de statische als vliegtechnische jurering; Big-Scale stand-off; selectie WK Schaal, is het zeer noodzakelijk dat alle actieve vliegers aanwezig zijn. Wij rekenen op een grote opkomst.

Eventuele aanvullende informatie alsmede suggesties m.b.t. bovenstaande aan de voorzitter SC Sport en Schaal: E. van Dijen, Kerkstraat 24, 1404 HJ Bussum, tel. 02159-33147.

Tentoonstelling De Aalsmeerse Luchtvaartclub hoopt op zaterdag 28 en zondag 29 november 1981 een luchtvaarttentoonstelling te organiseren in het "parochiehuis" te Aalsmeer , gelegen aan de Gerberastraat (achter de R.K. kerk). De tentoonstelling is geopend op zaterdag van 11.00 tot 22.00 uur en op zondag van 10.00 tot 18.00 uur.

Het accent zal liggen op de Modelvliegtuigsport maar men hoopt daarnaast ook videopresentatie en statische modelbouw te kunnen laten zien.

Secretariaatswijzigingen RC Modelvliegclub Losser, secretaris de heer G. van der Meer, Dr. Stamstraat 17, 7534 CJ Glanerbrug.

Madesche Modelvliegclub, secretaris de heer R. J. Rijkers, Schoutenveld 8, 4902 BP Oosterhout, telefoon 01620-55898.

MVC De Stormvogels Best, secretaris de heer M. Henst, Johan Frisopark 25, 5684 GC Best.

24

Ned. Ver. voor Luchtvaarttechniek De eerstvolgende vinden op

vergadering

van

onze

vereniging

zal plaats-

donderdag 26 november 1981 om 20.00 uur bij het Nationaal Lucht- en Ruimtevaartlaboratorium, Fokkerweg 2, Amsterdam.

Ir. G. F. Evelein van Aerodyne Ltd, zal spreken over:

Anthony

"De Dowty Roto! Propulsor", Na het definiëren van het begrip "propulsor" zal de luchtstroming door een ring met rotornaaf worden verklaard.

De redenen voor de keuze van de hoogdekker "Islander" als proefvliegtuig zullen worden aangevoerd; waarna op de installatie zal worden ingegaan. Hierbij komt o.a. de verstelbaarheid van de motorbok i.v.m. het onderzoek naar het effect van de instelhoek van de ringvleugel met motor ter sprake. De belastingsproef op de motorophanging wordt besproken, vooral t.a.v. het aspect van behoud van de noodzakelijkerwijs geringe tipspeling van de rotor. Een beeld zal worden geschetst van de eigenlijke inbouw.

Tevens zal worden ingegaan op de vliegeigenschappen en -prestaties.

Niet-NVvL-leden die de lezing van 26 november a.s. willen bijwonen zijn welkom, maar dienen zich vooraf aan te melden bij de NVvL-secretaris, telefoon 020-5113113.

Wegens tijdgebrek van de redacteur is besloten. het NVvLJaarboek 1980 en 1981 te combineren tot één uitgave, die begin - 1982 moet verschijnen.