SP 1982 10(3)

officieel

orgaan van de Afdeling

Parachutespringen

Koninklijke

Nederlandse

Vereniging

Jaargang

voor Luchtvaart

10 - nummer

3 - 1 januari

1982.

Sportparachutist -TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Jaargang

10 - nummer

Hoofdredakteur:

3 - 1 januari

~1__

1982

Karst Sikkens.

Deze uitgave kwam tot stand met medewerking

I_Dh_O_U_d

van:

Michel Bizat, Johan Bronsveld, Jan de Bruyne, Hein Cannegieter, Nathalie Chudiak, Ada de Groot, Joeke de Jong, Bob Kaal, Joland Knolle, Bram Lasschuijt Jr., Henk Nijhuis, Jan de Poot, John Schouw, Jan Testroote, Niels Tieland, Anne van der Veen, Wim Velthuizen, Koos Verhaar, Jan Vijfvinkei en Bert Wijnands.

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

Zonder schriftelijke toestemming van de redaktie mag niets van de inhoud worden overgenomen.

Abonnement Sportparachutist Leden van de afdeling Parachutespringen blad gratis.

Verschijningsdata I januari, I maart, ber.

I mei, I juli, I september

ontvangen

het

en I novem-

Druk: Van Deventer b.v., 's-Gravenzande.

KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING VOOR LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur W. A. Velthuizen E. T. H. Wijnands N. J. Chudiak P. Santegoeds H. Cannegieter C. A. T. Pellens H. Verbeek H. A. Elias

-

voorzitter vice-voorzitter sekretaresse algemene zaken sekretaris sport sport en instruktie algemene projekten algemene projekten

Hoofd Bureau Parachutespringen Michel Bizot, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

Tel. 070-245457

KNVvL

Lidmaatschap Alle leden! 70,- per jaar, na 1 juli!

Het inschrijfgeld voor leden bedraagt

38,-. bij aanmelding!

Aanmeldingen voor het lidmaatschap te richten aan het afdelings-sekretariaat (d.t.v. de klubsekretaris).

Omslagfoto van Henk Nijhuis Inhoud Nieuws van het Afdelingsbestuur Trollveggen Algemene ledenvergadering Afdeling Para Süd-Ost-Paracup 1981 Co ne Loek Nationaal Team P A/Style 1982 Para-Ski: combinatie van verslavingen?

Eerste Worldcup of Champions 4e WK Relatiefspringen in Zepherhills Blue Skies, Black Feet Parapersonalia Reserve procedures voor leerlingen Cursus scheidsrechter parachutespringen Penalties for style jumps Hein Cannegieter in gesprek met Zeke Zahar Para's in polisland Te koop Commentaren op de WK 1981 Z'-hills, Florida Ken Coleman accelerated free fall course Trainen in Amerika Wedstrijd- en evenementen kalender 1982 Gevraagd 3-man C.R.W. Algemene Verenigingsmededelingen

Advertentietarief

8,-.

1 2 3 3 4 5 6/7 7/8 8 9/10 10/16 16 17 17 18 19/20 20 21 22/23 24/25 25 26 26 27/28

Sportparachutist

Hele pagina! 350,- per nummer.

Per 2 nummers! 650,Per 3 nummers! 950,Per 4 nummers! 1.250,Per 5 nummers! 1.500,Per 6 nummers! 1.750,Gedeeltenvan pagina's op aanvraag.

Uw kopij voor de eerstvolgende uitgave gaarne vóór 15 januari 1982 inleveren bij; Sekretariaat Afdeling Parachutespringen KNVvL, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

2

Rubrieken:

te koop cq te koop gevraagd voor leden gratis.

_

NIEUWS VAN BET AFDELINGSBESTUUR

Waardig over de drempel Bekende woorden, de titel van een oudejaarsconference van Wim Kan. Woorden die mij door het hoofd speelden bij het schrijven van dit stukje. Vooral het woordje" waardig", 't brengt me op de gedachte van" waard". Wat was voor ons de grote waarde van het afgelopen jaar?

Welke waarde hechten we aan het nieuwe? Welke waarde hechten anderen aan onze waarden? Wiens waarde wordt het hoogst gewaardeerd? Vragen waar we moeten proberen een antwoord voor te vinden. Ik denk zeker dat we vooral in het komende jaar moeten proberen de waarde van onze sport, de waarde van de vriendschap die we er in vinden op anderen over te brengen. Er zijn heel wat groeperingen in ons land die de waarden, die wij zien in onze sport helemaal niet zien. Ik denk aan aktiegroepen, CRM recreatienota's, nota's van de kleine vliegvelden, gemeenteraden. Kortom er ligt een enorm terrein braak om anderen te overtuigen dat we waard zijn om een eigen plek in de smeltkroes van aktiviteiten in ons dichtbevolkte landje te houden. Als afdelingsbestuur zijn we blij met het Witboek een eerste aanzet te hebben kunnen geven aan een stukje presentatie over wie en wat we zijn en wat we doen. Het Witboek heeft echter geen enkele waarde als het niet op de juiste buro 's terecht komt. Samen zullen we een grotere druk dan tot nu toe moeten uitoefenen op personen en instanties om onze wensen te kunnen verwezenlijken. We zullen moeten aantonen dat we het

Trollveggen Noorwegen 1981 In de vorige aflevering heeft u een aktieverhaal gelezen van Max Dereta (TV 29).

Een sprong met foto's van Noorwegens para-berg.

Hoe is nu officieel de positie van de Noorse Afdeling Parachutespringen'?

In januari 1981, tijdens de CIP-vergadering deed Eilif Ness van Noorwegen een zeer dringend beroep NIET meer van Trollveggen te springen. Een uiterst gevaarlijke reddingsoperatie had hun relatie met de Noorse luchtmacht danig verstoord. De bevelhebber dreigde alle springcentra in Noorwegen te sluiten als het Trollveggenspringen niet stopte. Niet een loos dreigement wanneer we ons realiseren dat alle springcentra op luchtmachtbases gevestigd zijn!

"BASE"-springen is een omstreden zaak.

Sterke voorstanders maar ook idem-tegenstanders.

In Noorwegen stond echter mogelijk het voortbestaan van het totale sportspringen op het spel.

vertrouwen waard zijn bij onderhandelingen en afspraken. Wij, leden, clubs, afdeling, allen, samen.

Mijn wens voor 1982 is om over de drempel te gaan met vertrouwen in ons gezamenlijk streven, gezond, levenskrachtig en vooral tegenover de druk van buitenaf GELOOFWAARDIG OVER DE DREMPEL. WIM VEL THUIZEN Voorzitter Afdeling Parachutespringen / KNVvL

Na enige diskussie is het verhaal van Max geplaatst" waarbij we de reaktie van de Noorse Afdeling Parachutespringen in de volgende aflevering zouden plaatsen. In Zephyrhills heb ik de zaak - opnieuw voorgelegd aan Eilif Ness. Hij gaf de situatie als volgt weer: Voor Noorse springers blijft vanwege de Noorse springorganisatie een absoluut verbod. De situatie m.b.t. de luchtmacht is nu beter. Dit omdat de Noren zelf harde maatregelen (schorsing) nemen t.o. v.

Noorse springers en omdat de luchtmacht geen reddingsoperaties meer verricht.

Moet u nu blijven hangen aan de wand?

Nee, in dat geval wordt een civiel bedrijf gewaarschuwd; dat stuurt een heli (ca. 3 uur vliegen) en dat bedrijf redt u op commerciĂŤle basis. Kosten ca. f 100.000,en dat is geen grap!

Trollveggen springen blijkt echt gevaarlijk. Tot nu toe hebben er 5 serieuze ongelukken plaatsgevonden.

Waarom? Trollveggen heeft een hoefijzer vorm. Bij een twist (u heeft nooit een twist?) blijft er een hoek van ca. 120 om "goed weg" te vliegen; de resterende 240 zijn rotswand. Bij El Capitan is dit totaal

anders. In Noorwegen begint er na ca.

800 meter een vlakker stuk, met zeer veel rotss/ap. Hier gebeuren jaarlijks ongevallen met bergbeklimmers, toeristen etc. Dit is levensgevaarlijk terrein en bijna zeker uw DZ na een malfunction.

Samenvatting: Trollveggen is gevaarlijk; ca. 1 op de 20 sprongen geeft een ernstig probleem in de praktijk. Soms is het spektaculair duur ... (zo'n reddings-operatie).

Het bezorgt de Noorse organisatie knap veel last en een afschuwelijk slechte pers in Noorwegen.

De BPA (Britse organisatie) schorst inmiddels leden die toch van Trollveggen springen.

De Duitse Aeroclub, via de Duitse Ambassade in Noorwegen bij de zaak betrokken, overweegt hetzelfde.

Mocht u de zaak van het Noorse springen niet belangrijk vinden, geld genoeg hebben, gezond verstand te weinig, ondernemingszin te veel, overweeg dan TOCH NIET van Trollveggen te springen, maar zwem over het Kanaal, bedwing de Mount Everest of wandel door de Sahara!

0

0

Bert Wijnands 3

Algemene ledenvergadering KNVvL, afdeling Parachutespringen Dit jaar waren wij met de AL V te gast in de korporaalskantine van de Bernhardkazerne te Amersfoort.

Met vertegenwoordigers van twaalf clubs werden een flink aantal agendapunten afgewerkt. Hieronder volgt een beknopt verslag van de belangrijkste onderwerpen van bespreking.

Introduktie WITBOEK In september is ons witboek gereed gekomen: een profielschets van het sportparachutespringen in Nederland. De eerste introduktie vond plaats op een bijeenkomst op Terlet. De gezamenlijke afdelingen van de KNVvL boden daar aan vertegenwoordigers van het Ministerie van CRM een aanvulling op de struktuurnota openlucht-rekreatie aan. Dit gesprek werd 's middags gevolgd door een uitgebreide demonstratie van verschillende luchtsporten voor een groot publiek van overheid en pers en de Afdeling Para heeft daar een bijzonder goede indruk gemaakt.

Er worden plannen gemaakt om op korte termijn bij diverse overheidsinstanties het witboek te introduceren en te bespreken en hiermede begrip en inzicht te kweken voor onze problematiek.

Sportparachutist Er zal op korte termijn een redaktiecommissie gevormd worden, die zich gaat buigen over een nog bredere opzet van de Sportparachutist.

Professionele mensen (o.a. Max Dereta) hebben zich beschikbaar gesteld voor de lay-out. De hoeveelheid werk per blad is te omvangrijk voor één man en door de verdeling van krachten hopen we ons aller parablad nog meer nieuw leven in te blazen!

Zoals altijd wensen wij artikelschrijvers en fotografen veel inspiratie!

Jaaroverzicht Een overzicht van het komplete jaar zal in de volgende Sport parachutist te lezen zijn.

De vice-voorzitter heeft aan de hand van een diaserie echter al een voorproefje gegeven. Een greep uit de KNVvL aktiviteiten, die meestal voor de leden praktisch geruisloos gebeuren, maar waaraan bestuursleden over het algemeen de handen dagelijks aan vol hebben. Voor zowel club besturen als afdelingsbestuur geldt: Wat goed gaat, merk je niet! Gelukkig wordt op alle niveaus hard gewerkt om de para-modaal van Nederland in de lucht te houden!

4

Para - Wereldadreslijst Binnenkort komt er een para wereldadreslijst uit, samengesteld door Fritz Wegerer.

Via het afdelingssekretariaat zijn inlichtingen over de bestelling daarvan te verkrijgen.

Mededelingen KNVvL/HB Een medewerker van de KNVvL, de heer Maas, gaat binnenkort met pensioen. Hij zal niet vervangen worden. Zijn werkzaamheden moeten gedeeltelijk door vrijwilligers overgenomen worden. De heer Asselbergs, als tweede pensioengerechtigde, zal zijn opvolger gedurende een half jaar inwerken en de hierdoor ontstane overcapaciteit zal zeker benut worden.

Er heeft een nieuwe vice-voorzitter zitting in het HB: de heer De Monchy. Wij wensen hem veel succes in deze funktie en zijn ervan overtuigd dat hij een waardevolle bijdrage zal leveren.

Rijksluchtvaartdienst Op 1 september is in het kader van de nieuwe luchtvaartwetgeving een nieuwe Regeling Valschermspringen van kracht geworden. Er zal een ad hoc commissie samengesteld worden om waar nodig het Basis Veiligheidsreglement aan te passen ..

Valschermtechnici Dit jaar zijn met de RLD, leden van de riggercommissie en een vertegenwoordiger van het afdelingsbestuur besprekingen gevoerd die ons een paar stappen dichter bij een officiële regeling moeten brengen, met name een examenreglement en een omschrijving van bevoegdheden.

We hopen dat we nu binnen afzienbare tijd een definitieve regeling tegemoet kunnen zien.

Financiën Zoals altijd een onderwerp van veel belangstelling.

De penningmeester beantwoordde vragen betreffende het verslag van de kascommissie en de vergadering accepteerde zowel het voorstel tot décharge over de resultaten 1980 als de in het verslag vermelde adviezen. Een woord van waardering voor de uiterst serieuze aanpak van deze kascommissie is hier zeker op zijn plaats.

Een aantal zaken werden toegelicht, zoals bijv. de inventarislijst. de onkostenvergoedingafdelingsbestuursleden en de besteding bijdrage Nationaal Centrum.

Betreffende de begroting 1982 kwam de noodzaak tot een contributieverhoging

van f 10,- aan de orde. De penningmeester gaf een uitleg over de samenstelling van deze verhoging en na stemming werd het voorstel aangenomen.

In het volgende blad zal bij het jaarverslag een beeld gegeven worden over de samenstelling van de volledige contributie KNVvL afdeling Para.

Technische Commissie Jan de Bruyne zal de TC gaan verlaten.

Zijn aktiviteiten m.b.t. het nationale team Style/P A 1982 vergen dermate veel aandacht van hem dat hij op dit moment te weinig tijd beschikbaar heeft om ook de TC optimaal te bemannen.

Zijn aktiviteiten worden overgenomen door Ada de Groot en Michel Bizot (tijdelijk) en onder de bezielende leiding van Johan Bronsveld gaan ze zich buigen over het eerste aktiepunt: de cursus hulpinstrukteur. (Op het moment dat u dit leest zijn de eerste lessen al achter de rug.) Als vaste adviseurs hebben Jan de Poot en Sjaak Kouwenhoven zich beschikbaar gesteld.

Nationaal Centrum De vice-voorzitter heeft een kort overzicht gegeven van de activiteiten die dit jaar op het NC hebben plaatsgevonden.

Inmiddels hebben alle leden samen met de acceptgirokaart voor de contributie KNVvL afdeling Para eveneens een kaart voor de bijdrage Nationaal Centrum ontvangen. Uiteraard is deze bijdrage niet verplicht. Leden kunnen d.m.V. betaling van dit bedrag het gehele jaar gebruik maken van de faciliteiten van het Nationale Centrum.

Voorjaarsbijeenkomst Er zal begin 1982 (medio maart) wederom een bijeenkomst gehouden worden om een aantal nog openstaande zaken te behandelen. De problematiek rond het gehele paragebeuren is zo complex aan het worden dat één bespreking per jaar onvoldoende is om zaken zoals beleidsvorming, lange termijn planning enz. op een degelijke wijze aan te pakken. Voor o.a. dergelijke zaken hopen wij op deze voorjaarsbijeenkomst terug te komen.

Verkiezing Afdelingsbestuur Het voltallige huidige afdelingsbestuur zal zijn taken voortzetten in 1982. I.v.m. komende werkzaamheden zal de sekretaresse zich echter genoodzaakt zien haar funktie uiterlijk 1 maart 1982 over te dragen.

Bovenstaande onderwerpen zijn er enkele uit de overvolle agenda van de AL V, een bijeenkomst tijdens welke ieder jaar duidelijker wordt dat samenwerking essentieel is om het hoofd te kunnen blijven bieden aan bijv. het welhaast kenmerkende probleem van deze "moderne" tijd: de onverdraagzaamheid van oprukkende minderheidsgroeperingen die menen te moeten protesteren tegen alles wat opvalt!

N.C.

Süd-Ost-Paracup

1981

Van 19 t/m 23 augustus jl. had ik het genoegen hoofdscheidsrechter te zijn van de Süd-Ost-Paracup 1981, een grote tweejaarlijkse precisie- en stijlwedstrijd.

Deze wedstrijd werd voor de zevende keer door de le Österreichischer Fallschirmspringerklub uit Graz (Oostenrijk) georganiseerd.

Deze wedstrijd wordt ook wel eens de officieuze Europese kampioenschappen genoemd, omdat de Süd-Ost-Paracup na de wereldkampioenschappen in Europa de belangrijkste internationale wedstrijd is.

De belangstelling was ook dit jaar weer groot. Uit 13 landen waren lOl mannelijke en 20 vrouwelijke deelnemers naar Graz getogen.

Zij vormden tezamen 30 4-mans teams. Voor Nederland deden Dutch Connection, Vopobodro, Flevo en Duteh-Mix mee.

Het niveau van de deelnemers was erg hoog. Voor vele landen is deze wedstrijd dan ook een tussentijdse test naar de volgende WK, Helaas zegde de DDR, voor twee jaar de winnaars, op het laatste moment af. Desondanks een hoogstaande wedstrijd met voor het eerst twee Chinese teams en een team uit de Verenigde Arabische Emiraten. Laatst genoemde teams waren speciaal door de organisatie uitgenodigd.

De wedstrijd kent altijd een grootse opzet, d.w.z. een ontvangst door de Landeshauptmann van Steiermark, een ontvangst door de Burgemeester van Graz, een internationale scheidsrechtersgroep, video; alles of was het een wereldkampioenschap.

De organisatiekosten zijn er dan ook naar. Volgens zeggen bedragen deze lOO.{)(){)gulden. De helft wordt door de deelnemers bijeen gebracht. De andere helft wordt verkregen uit bijdragen van sponsors, de provincie Steiermark, de stad Graz en de plaatselijke Aeroclub.

Kenmerkend voor de organisatie: alle vrouwelijke deelnemers kregen een parasol aangeboden.

Men maakt dan ook veel reclame voor deze wedstrijd, zodanig zelfs dat rond de springbak een ring van reclameborden was aangebracht.

De wedstrijd nam 4 dagen in beslag. Dit was mogelijk door het goede weer en een goedlopende organisatie. Men had nog een reserve dag, doch deze heeft men niet nodig gehad. Maar goed ook want het was toen slecht weer. Het programma bestond uit 8 ronden precisie en 4 ronden stijl. Totaal werden derhalve plm. 1400 sprongen gemaakt.

Het onderdeel precisie werd als een groepsprecisie versprongen, waarbij de individuele scores ook nog voor het individuele precisieen overallklassement werden gebruikt. Verder namen niet alle deelnemers, doch toch nog wel 98 springers, deel aan het onderdeel stijl.

De wedstrijd werd versprongen volgens de nieuwe Code Sportif die in februari jl. door het CIP (FAI) werd vastgesteld. Belangrijkste wijzigingen zijn het gebruik van een 5 cm-schijf en nieuwe scoringsnormen voor stijl.

Met name het gebruik van een 5-cm schijf was voor vele deelnemers en scheidsrechters de eerste ervaring. Het systeem werkte vrij goed al was het centreren van de schijf wat minder nauwkeurig dan bij de IO-cm schijf. Dit gaf echter geen problemen omdat vrijwel iedereen op de schijf sprong. Toch heerste de indruk dat de toevalsfactor nu een te grote rol speelt, al zou men dit bij 5 deadcenters uit 8 sprongen niet zeggen.

Voor de uitslagen zie pag. 8.

Na een jump-off - dit had niemand verwacht - won de Joegoslaaf Intihar vóór Albrecht (Bondsrepubliek).

Beiden hadden 8 cm uit 8 sprongen. Beste Nederlander was Bram Lasschuijt met 15 cm op een gedeelde 7e plaats.

Het individuele precisiespringen voor dames werd gewonnen door Zdena Studena uit Tsjechoslowakije met 15 cm. vóór Jackie Smith, de wereldkampioene van 1978. Zij sprong toen met een Strato-Star; nu had zij een Pegasus, zodat er voor de eigenaren van deze canopy nog alle mogelijkheden inzitten.

Stijl werd duidelijk gewonnen door de Fransman Christian Lubbe met een gemiddelde tijd inclusief penalties van 6.39 sec. Zijn beste tijd was echter 5.77 sec. doch deze tijd kan niet als een wereldrecord worden erkend omdat er een penalty werd gegeven. De beide overige ereplaatsen waren voor de Chinezen. Michel Bizot stelde z'n persoonlijk record scherper op 7.83 sec. Bij de dames waren de beide eerste plaatsen voor de Chinese dames, waarvan Xiaohong het Chinese dames record scherper stelde op 6.70 sec. Ook het Chinese herenrecord werd scherper gesteld op 6.23 sec. Voor WestDuitsland deed Siegfried Albrecht dit met 6.40 sec.

Het overall-klassement was bij de heren voor Siegfried Albrecht met een tweede en vijfde plaats. Bij de dames was dit Marjolaine de Pury met een derde en een vierde plaats. Beste Nederlander was Bram Lasschuijt, op een 40e plaats, direkt gevolgd door Michel Bizot, Jan Vijfvinkei en Jan de Bruyne.

Het groeps-precisie springen werd gewonnen door het team van de Duitse Bundeswehr met totaal 63 cm. Het Oostenrijkse Bundesheerteam was goede tweede.

Het team Vopobodro o.l.v. Voskamp en Boerman had precies 5 cm minder dan Dutch Conneetion en kwam daarmee op de 13e plaats.

In dit internationale gezelschap geen slecht resultaat.

Als enige team slaagde het Duitse Bundeswehr team er in in één ronde vier nullen te scoren. In de volgende ronde had men tezamen 8 cm, zodat daarmee een nieuw nationaal record voor de 5 cm schijf werd gevestigd.

Als scheidsrechter had ik een vrij gemakkelijke wedstrijd al was het mijn eerste keer als hoofdscheidsrechter.

Het werk voor de scheidsrechters wordt bij dergelijke wedstrijden niet moeilijk gemaakt omdat er ook een goede wedstrijdleiding aanwezig is. Je hoeft je dan niet te bekommeren om allerlei organisatorische problemen zoals in Nederland dikwijls het geval is. Verder heb je nauwelijks problemen met de deelnemers, omdat dit vrijwel allen ervaren wedstrijdspringers zijn die het klappen van de zweep kennen. De wedstrijd is dan ook zonder een enkel protest verlopen, hetgeen op zich uniek mag worden genoemd.

Joeke de Jong 5

I

Resultaten Precisie Dames

I. Zdena Studena 2. Jackie Smith 3. Marjolaine de Pury

CSSR GB

0.15m 0.18 m 0.20m

F

NL NL

16. Annemiek van Gessel 20. Ellen Bussemaker

2.91 m 11.67 m

Style Dames

1. He Xiaohong Li Rongrong 3. Catherine Souliez 18. Ellen Bussemaker 20. Annemiek van Gessel

China China F

28.57 ( 7.14) 28.57 ( 7.14) 30.IO( 7.52)

NL NL

46.66 (11.66) 60.53 (15.13)

Style Heren

I. Christian Lubbe 2. Zhang Jianzhong 3. Ling Shenseng 17. Michel Bizot 44. Jan Vijfvinkei 50. Jan de Bruyne 59. Henk Nijhuis 60. Bram Lasschuijt Jr. 70. René Drost 71. Eric Bogaards 76. Rein Voskamp

F China China

25.57 ( 6.39) 27.24 ( 6.81) 27.42 ( 6.85)

NL NL NL NL NL NL NL NL

32.66 ( 8.16) 40.37 (10.09) 41.24 (10.31) 43.03 (10.75) 43.13 (10.78) 54,27 (13.56) 58.17 (l4.54) 61.57 (15.39)

Overall Dames

1. Marjolaine de Pury 2. Zdena Studena 3. Catherine Souliez 19. Annemiek van Gessel 20. Ellen Bussemaker

F

CSSR F

25 pt 37 pt 73 pt

NL NL

656 pt 724 pt

Joegosl.

BRD UAE

0.08m 0.08m 0.11 m

NL NL NL NL NL NL NL NL NL NL NL NL NL

0.15 m 0.39m 0.58m O.64m 0.74m 0.81 m 0.84m 0.87m 1.24m 2.lOm 2.11 m 5.39m 8.27m

Precisie Heren

1. Dusan Initar 2. Siegfried Albrecht (na jurnp-off) 3. Issa Mohammed 7.

40.

45.

48.

52.

54.

56.

59.

66.

74.

77.

90.

97.

Bram Lasschuijt Jr. Jan de Bruyne Jan Vijfvinkei Rein Voskamp Marcel Tjon-a-Sam Charles Pellens Eric Bogaards René Drost Michel Bizot Herman Boerman Henk Nijhuis Johan Bronsveld Piet Santegoeds

Overall Heren

1. Siegfried Albrecht 2. Bartolomej Spisak 3. Gerard Grangeon 40.

41.

42.

44.

62.

63.

64.

67.

Bram Lasschuijt Jr. Michel Bizot Jan Vijfvinkei Jan de Bruyne Eric Bogaards René Drost Rein Voskamp Henk Nijhuis

BRD CSSR F

NL NL NL NL NL NL NL NL

29 pt 72 pt 98 pt 3649 pt 3770 pt 3785 pt 3944 pt 7642 pt 7709 pt 7892 pt 8105 pt

Groepsprecisie

1. Deutsche Bundeswehr 2. Oostenrijkse Bundesheer 3. Frankrijk heren 13.

14.

19.

27.

Vopobodro Dutch Conneetion Flevo Dutch Mix

0.63 m 0.81 m 0.91 m 4.35m 4.40m 7.17 m 24.34m

ConeLock De bezetting van de Technische Commissie is per 1 november '81 gewijzigd.

Jan de Bruyne zal als coördinator van het te vormen nationale team PA/Style gaan optreden, waardoor hem geen tijd meer overblijft om ook nog T. Ct-werk te blijven doen. Zijn taak wordt overgenomen door Ada de Groot en Michel Bizot. Johan Bronsveld blijft in de T.C.-gelederen. Voorts zullen Jan de Poot en Sjaak Kouwenhoven gaan fungeren als medewerkers voor speciale projecten.

We willen Jan de Bruyne veel succes toewensen in z'n nieu wefunctie en hem hartelijk dank zeggen voor al het werk (en dat was heel veel!) dat hij voor springend-Nederland heeft verricht.

6

ervaring uitvoering hoogte materiaal

: : : :

springvergunninghouder , plm. 700 sprongen 4mansRW 10.000 ft harnas Corsair main-canopy : Pegasus reserve-canopy : Swift (square)

AdviesT. C. Een reservecontainer moet men zonder de hulp van een T-bar o.i.d. kunnen sluiten. Is dit niet het geval dan is er hoogstwaarschijnlijk iets fout;

- de locking loop is te kort advies: wijk niet af van de in de manual opgegeven

omschrijving voorval: Opening van de hoofdparachute vond plaats op normale hoogte 2500 - 2800 ft na een 4-mans relatiefsprong.

De hoofdparachute had een zeer zware twist, die er steeds verder indraaide; waarschijnlijk had de hoofdparachute nog een andere malfunctie.

De hoofdparachute werd tussen de 2000 en 2500 ft afgegooid.

Hierna volgde een constatering van een "hard-pull" op het reserve ripcord.

Na enkele keren met één hand en twee handen getrokken/gerukt te hebben, werd de hard-pull opgeheven en opende de reserve zich.

De opening vond plaats op de laagst denkbare hoogte om te overleven. De openingsschok ging direkt over in de landingsklap.

Een aantal ooggetuigen, zowel vanuit de lucht (medespringers) als vanaf de grond bevestigden de reserve (gelukkig snel) te hebben zien openen en direkt weer dicht te hebben zien gaan. De schattingen van tijd die betrokken springer aan de reserve heeft gehangen variëren van een halve tot een hele seconde!

De bag en pilotchute, die bij de opening losschieten, lagen 10 meter van de landingsplaats van de springer vandaan (grondwindsnelheid plm. 7 mis).

De springer landde op de schuine kant van een sloot en mede door het feit dat hij zijn landing niet kon voorbereiden, kneusde hij enkele ribben licht, De springset was 1 maand oud.

Oorzaak: Doordat de reservecontainer met een T -bar (soort knevel) o.i.d. gesloten moest worden is er een enorme kracht op de sluitpinnen komen te staan. Dit had als gevolg dat er veel meer kracht dan de maximaal toegestane 22 Ibs nodig was om de reservecontainer te openen.

maten.

- de canopy is te groot voor de container advies: elke uitrusting dient (zie BVR, art. 13) in die samenstelling gekeurd te worden, als waarin hij gesprongen gaat worden.

Een rigger zal u juist adviseren.

- de canopy is niet op dejuiste wijze gepakt advies: gèbruik de manual/vouwinstruktie

(zie BVR art. 13 A4).

Bovendien verdient het aanbeveling om, als uw uitrusting aan repack toe is, om eens de gehele reserve-procedure uit te voeren, bijvoorbeeld liggend op een bank.

ervaring

: springvergunninghouder

, aantal

sprongen

onbekend

omschrijving voorval: Bij een materiaa1contro1e bleek dat van de springklaar-gepakte hoofdparachute een connectorlink geheel opengebogen was, zodat bij opening de vanglijnen waarschijnlijk van deze connector afgeschoten zouden zijn.

Tevens bleek dat de diaper van de reserve zó gesloten was dat de diaper niet los zou gaan en dus een streamer zou opleveren.

Wanneer betrokkene met deze uitrusting een sprong zou hebben gemaakt i.p.v. zijn uitrusting te hebben laten keuren, dan zou er zeer waarschijnlijk een fataal ongeluk zijn gebeurd!

Advies T. c..

Gebruik je ogen en je hoofd bij het vouwen van je hoofdparachute en gebruik de manual bij een repack van de reserve (art. 13 A4 BVR).

TC AdG/JB/MB

Nationaal team PA/Style 1982

Alweer dezelfde mensen?

Dit is een vraag die de laatste tijd wordt gesteld. Het antwoord is: waarschijnlijk wel. Als u dit leest buigt de selektiecornmissie, Charles Pellens, Ferdi Thyssen en Joeke de Jong zich over het probleem een zo goed mogelijke afvaardiging naar de WK 82 te sturen.

Tenzij er voor de sluitingsdatum van de aanmeldingen (31-12-1981) nog verrassende namen opduiken, heeft die commissie geen andere keus dan "oude getrouwen".

De afstand tussen de (smalle) top en de overige springers is, net als bij RW, erg groot geworden.

De opvolgers van een huidige nationale selektie staan nog niet te dringen.

Is daar nu helemaal niets aan te doen? Jawel en het gebeurt ook.

1. (en ik zie in gedachten een heleboel springers grijnzen). Er is een zgn. Waldy fonds. Zo genoemd naar de initiatiefnemer Waldy Groenewold.

Het is bedoeld om subsidie te geven aan jonge springers die tonen dat ze talent hebben voor RW, style of PAo Jonge mensen hebben over het algemeen minder geld aan het springen te besteden. Daardoor vorderen ze langzaam en de prestaties stijgen dus ook langzaam. In zo'n situatie kan een paar honderd gulden net de zet betekenen die hij of zij nodig heeft.

Het Afdelingsbestuur heeft al een paar keer opgemerkt dat er veel te weinig kandidaten aangedragen worden door de clubbesturen.

Als u weet dat u, ik en alle springers aan dat fonds f 5,- per jaar bijdragen, dan begrijpt u dat de subsidie niet schokkend zal zijn. Maar de mogelijkheid bestaat. Maak er dan ook gebruik van.

2. Een aantal jaren geleden bestond het Holland Tournement.

Dat was een groep springers met belangstelling voor style en precisie. Ondergetekende heeft met die groep een jaar lang gewerkt: bij verschillende clubs trainingsweekenden (met voorrang en tegen een speciale prijs) en onderlinge wedstrijden houden. En het werkte! Na dat jaar stopte de groep omdat er niemand de leiding wilde overnemen en omdat ik zelf weer wilde gaan trainen. Nu hoeft zo iets niet meer. We hebben het nationale centrum toch? In plaats van rond te zwerven zou zo'n groep nu centraal kunnen trainen. Mits er iemand is die ze bij elkaar houdt. Een begin hiervoor werd gemaakt in oktober 1981. Onder leiding van de Dutch Conneetion is daar precisie training gegeven. Die keer zaten er wel te veel springers die zelf al jaren P A trainen maar toch werd een begin gemaakt. Daar moet je mee door 7

gaan, Jan de Poot, een goed initiatief.

Het gebeurt ook voor RW dus waarom niet voor style en P A! 3. Zowel op club- als nationaal niveau zien we op wedstrijden te vaak dezelfde springers de prijzen weghalen. Om daar als beginner tegenaan te springen is frusterend.

Al twee jaar zijn er op de nationale kampioenschappen 2 klassen in RW, zodat de beginners daar een eerlijke concurrentie hebben.

Voor 1982 gaat dat nu ook bij het onderdeel style gebeuren. Dat wil zeggen

dat, als men de breveteis (18") beheerst, men in een eigen style categorie kan deelnemen.

Er komt een klasse voor minder dan 14" en een voor 14"-18".

Nou en jij draaide laatst 15.8 voor je brevet!

Als je aan die style op de NKP 82 wil meedoen, laat je dan goed briefen door een style springer hoe een style wedstrijd in elkaar zit en zorg dat je alle 4 series even goed (of matig) beheerst. Je moet een verklaring hebben van jouw instrukteur dat je onder 18" kunt draaien. Doe mee en kijk eens hoever je kunt komen.

De reden waarom "altijd" dezelfde springers winnen (een kreet die niet waar is) is dat ze zich in moeizame jarenlange training van alles ontzegd hebben om te kunnen springen, dat ze fanatiek zijn en eerzuchtig en altijd willen winnen. En dat zonder Waldy fonds, nationaal centrum waar je door de weeks kunt trainen of een eigen categorie op de NKP's. Om ergens goed in te worden vraagt echt volledige inzet. Niemand brengt het naar je toe. gegroet, Jan de Bruyne

Para-ski: combinatie van verslavingen?

t Nou, dat gaat wat ver. Maar toch, als je langere tijd niet hebt gesprongen, heeft u dan ook dat kriebelige gevoel?

Wel, de kick bij para-ski komt van beide onderdelen.

Oorspronkelijk was het een onderling wedstrijdje tussen bergreddingswachten, die per parachute bij hun "slachtoffers" landden en daarna per ski naar beneden gingen. Nu is het uitgegroeid tot een volwassen combinatiesport.

Als geboorte-land staat Zwitserland te boek. In het begin van de jaren zestig werden paratroepen of groepen sportspringers als bergredders ingezet, die met eveneens gedropte ski's hun slachtoffers naar beneden konden brengen per slee. Daaruit ontwikkelde zich onderlinge wedstrijden tussen de verschillende bergwachten, waardoor al spoedig nationale kampioenschappen ontstonden.

Vrij vlot daarna gebeurde dit ook in andere Alpenlanden en aan het begin van de jaren 70 ontstaat de Weltcup Para-Ski, waarbij ook andere landen acte de présence komen geven. In

8

het begin waren de "Alpenlanden" duidelijk sterker, doch nu moet al terdege rekening worden gehouden met deelnemers uit USA, Canada, Polen, Finland en niet te vergeten Nederland, waar een drietal leden van de Dutch Connection, t.w. Bram Lasschuijt Jr., Henk Nijhuis en Michel Bizot deze tak van sport beoefenen en dit jaar o.m. het onderdeel precisie bij de Alpencup wonnen.

De wedstrijd begint met de reuzeslalom.

Nadat bij een kwalificatierace de startvolgorde is bepaald, moeten de deelnemers tenminste twee races skiën. De piste heeft een hoogteverschil van ongeveer 300 meter en is 1100 à 1200 meter lang. Er zijn 30-35 poortjes ingestoken.

De twee behaalde tijden tellen voor het klassement.

De andere factor, die telt voor het combinatieklassement is de afstand, die bij de zes p.a. sprongen wordt behaald. Meestal is dit 3 mansgroepsprecisie.

Niets abnormaals dus, ware het niet dat de bak een sneeuwlaag van soms wel meters dik is, waarop met een "lekke emmer met limonade" een cirkel is getekend. Erg duidelijk vanuit de lucht, dat wel, maar: het reglement zegt dat de schijf op diverse, zo moeilijk mogelijke plaatsen moet worden gelegd. Veelal zijn dat 3 bergsprongen en 3 halverwege de helling, die de nare gewoonte heeft schuin te lopen. Valwinden, turbulenties, stijgwinden en een schuin landingsvlak maken het precisie-springen niet direct gemakkelijk en het is beslist nodig om een ruime square-ervaring te hebben alvorens dit eens te gaan proberen.

Dat een sprong tussen bergwanden door, later zwevend boven Alpentoppen fantastisch en fascinerend is, behoeft geen betoog.

Duidelijk is dat ook bij deze sport concentratie, ervaring, vorm en een beetje geluk soms beslissen wie winnaar of verliezer wordt.

Over een ding zijn alle winnaars of verliezers het echter eens: Para-ski is één der mooiste combinatiesporten.

Eerste Worldcup of Champions ~~,

~~orlmo

1~~COppO

rl~grtÓo siena

1981

2

"

1

( f _ .,'

~

F

, tfrt' t'

I ;

V.l.n. r. Gene Koehler, Martin Schnyder en Bjorn Stephensen.

Alle deelnemers

Tijdens de CIP-vergadering in januari van het vorig jaar kwam de Aeroclub d'Italia in de persoon van Gonippo Sebastian i met het idee om nationaal kampioenen in de overall klassering tegen elkaar te laten uitkomen met als inzet de World Cup of Champions.

De bedoeling was dit eens in de twee jaar te doen plaatsvinden in het jaar waarin geen wereldkampioenschap PA/style gepland is.

De late geboorte van het idee heeft er waarschijnlijk voor een groot deel toe bijgedragen dat de inschrijving niet erg groot was. Veel landen hadden hun planning tot de W.K. '82 al gemaakt. Bovendien viel deze happening samen met de Balkancup, waardoor alle oostbloklanden ontbraken.

Elf landen schreven in; tien namen uiteindelijk deel. Onder de deelnemers de wereldkampioen precisie 1980, Dirk Boidin uit België. Peru's nationaal kampioen Andres Orban Barrera raakte kennelijk verstrikt in de Italiaanse spagetti; we hebben hem niet gezien.

Nederland zat voor de tweede maal met een ex-equo. De Italiaanse organisatie liet echter maar één van beiden toe tot de wedstrijd.

Uiteindelijk werd het zo dat Michel Bizot de taak toebedeeld kreeg een poging te wagen in de richting van de cup. Ondergetekende ging mee als Hoofd van de delegatie.

Elke dag werd er gependeld tussen het vliegveld Ampugnano bij Siena, ca. 180 km ten N.W. van Rome en het luxe hotel waar de deelnemers waren ondegebracht, zo'n 25 km verderop.

Op maandag 21 september werden de aanwezige springers in de gelegenheid gesteld om een aantal trainingssprongen te maken om

te wennen aan de DZ. De volgende dag konden de deelnemers, 2 dames en 10 heren, 's morgens wederom 2 trainingssprongen maken. Omdat er maar twee dames waren kon er helaas geen damesklassement worden gemaakt.

Jammer voor Sandra Rizzi (Italië) en Johanna Henze (B,R.D.), 's Middags om half drie kon de strijd om de Wereldcup beginnen.

Het programma liet 8 precisie en 4 stijlsprongen zien, terwijl er gevlogen werd met 2 Cessna's 206 Turbo. Het bleef die dag bij I ronde style.

23/9. De eerste ronde PA geen problemen. De tweede ronde bleef hangen op twee springers: Michel en de Amerikaan Gene Koehier kregen wegens overschrijding van de wind limieten allebei een rejump.

Later op de dag werden er twee ronden style afgewerkt.

Na 3 ronden stond de Zwitser Schnyder op de eerste plaats voor de Westduitser Albrecht.

Op donderdag bleek dat wat er in de voorafgaande dagen te weinig aan regen gevallen was, nu in ruime mate op de DZ werd los ge-

9

cm! Ook Sigfried Albrecht miste met 90 cm de schijf. De Argentijn Daniel Esquivel en de Fin Arvo Kilpinen begonnen afstanden te springen.

Aan het einde van de 7e ronde waren alleen Snyder en Koehier nog over met 7 maal 0. Tussendoor werd de vierde ronde style nog afgewerkt. Albrecht kwam als enige onder de 7 seconden en stelde z'n eerste plaats in dit onderdeel zeker.

Zaterdag hoefde alleen nog de laatste ronde PAgesprongen te worden. Koehier trapte wederom een nul en won hiermede het onderdeel precisie. Na een jump-off werd Martin Schnyder tweede en Bjern Stephensen derde.

Het algemeen klassement wees nu uit dat de lst Worldcup of Champions door Martin Schnyder naar Zwitserland meegenomen kon worden.

Samenvattend een erg gezellige wedstrijd van hoog niveau zonder protesten.

Opgemerkt zij nog dat dit de eerste internationale wedstrijd was die ik meemaakte, waarbij het aantal juryleden en de organisatie het aantal deelnemers in ruime mate overtrof.

Jan Vijfvinkei

Martin Schnyder en Bjorn Stephensen laten; de ene bui na de andere. Heel laat op de dag werd het wat beter. Of de Hollandse windspringer zich met spoed wilde melden: hij zat al in de kist! Daarna de rejumpers. Michel een aproach met alles op, even de remmen toucheren, j2f. Gene draaide nog iets verder op final en moest z'n voorste risers gebruiken, boven de schijf uitflaren, f2/. De derde ronde werd gestart. Net toen de kist op jumprun zat begon het van de ĂŠĂŠn op de andere seconde te regenen.

Het bericht van de jury om niet te springen kwam te laat. Bjorn Stephensen hing al in een geweldige plensbui, welke letterlijk de cellen van z'n chute liet vollopen ...

Dat was het voor die dag.

Met nog maar 2 ronden P A en 3 ronden style achter de rug dreigde de wedstrijd een regelrechte ramp te worden. Er waren nog maar twee dagen beschikbaar, hoewel we voor het minimumprogramma genoeg zouden hebben aan 1 redelijke.dag ...

Zo waar ... vrijdag eindelijk kastelen weer. Nul meter wind en blue sky, omstandigheden dus om het nullen feest kompleet te maken. Echter de volgende 2 ronden PA werden een komplete slachting. Michel over de plaat heen, 34 cm. gevolgd door 64 cm.

Wereldkampioen Boidin 6 cm en de daarop volgende sprong 97

Precisie

1.

2.

3.

10.

Gene Koehier Martin Schnyder Bjern Stephensen Michel Bizot

USA CH DK NL

style

1. Siegfried Albrecht 2. Martin Schnyder 3. Gene Koehier 7. Michel Bizot

BRD CH USA NL

Overall

1. Martin Schnyder 2. Gene Koehier 3. Bjorn Stephensen 9. Michel Bizot

Zwitserland U.S.A. Denemarken Nederland

4e WK Relatiefspringen in Zephyrhills Blue Skies Black Feet De spannendste WK relatief tot nu toe, met zelfs in de vierman een "jump off" toen Amerika en Canada na tien ronden alle twee op 116 punten stonden.

De smerigste WK ook. Het een week voor de WK betrokken nieuwe centrum van Zephyrhills in het Amerikaanse Florida, bleek buiten het inderhaast gelegde gras een grote stofboel met heel fijn, gitzwart zand dat overal in en op ging zitten.

Het was ook de WK met het beste weer.

Ondanks de wolken tijdens een aantal dagen, was het voornamelijk blauw wat je zag. Daarbij een temperatuur die voor ons zeker voor half oktober ongehoord was: de eerste week boven de 35 graden, de tweede rond de 30 en de laatste na de passage van een koufront rond de 25.

En de Nederlanders?

De vierman deed het naar eigen kunnen, vocht zich na een inzinking halverwege de wedstrijd op ka10

raktervolle wijze terug en werd uiteindelijk tiende van de 20 landen, een beste prestatie van een vierman bij een WK-relatief met een sequentialprogrammanieuwe-stijl. De acht-man viel helaas tegen na alle moeite en inspanningen: (elfde van de twaalf deelnemers) met slechts 23 punten.

De aanloop Na zo'n 150 trammgssprongen, twee trainingsperioden in Amerika, maar ook nogal wat verschuivingen in het team tot dit voorjaar toe, een gewonnen nationaal kampioenschap en een tegenvallende wedstrijd in Kassel, rekende de achtman op 30 tot 35 punten, ruim 3 formaties gemiddeld per sprong, toen zij op 3 oktober om half zeven 's ochtends wat slaperig in de vertrekhal van Schiphol stond.

De vierman van Teuge had zo'n 250 trainingssprongen achter het pack, ook twee trainingsperioden en enkele redelijk verlopen wedstrijden in het logboek staan, waaronder een met grote overmacht gewonnen NKP: 64 punten. Gehoopt werd op gemiddeld 7 pt. per sprong bij de WK. Na de op een wat chaotische toestand in Londen na uitstekend verlopen vlucht met Panam naar Tampa en een eveneens uitstekende nachtrust in de Holliday Inn in Plant City, stond iedereen zondagochtend op het nieuwe centrum van Z-hills onder een warme, strak blauwe hemel wat onwennig in z'n witte velletje, dat zeer snel bruin zou worden. De rond de 20 trainingssprongen die beide Nederlandse teams zouden maken, verliepen heel redelijk.

Toen we arriveerden waren al vele landen aanwezig, vele anderen arriveerden de

N WORLD PARACHUTING CHAMPIONSHIPS OF RELATIVE WORK

I

I

N WORLD PARACHUTING CHAMPIONSHIP OF RELATIVE WORK

COUNTRY AU$TRALIA

~~~!.~:~~BEtCIUM

Vreugde, teleurstelling en drama teruggebracht tot kille cijfertjes: het verloop en de uitslag van de 4e WK Relatiefspringen, links de achtman, rechts de vierman. De juiste volgorde bij de achtman is: Amerika, Canada, Australië, Engeland, Frankrijk, Zuid-Afrika, Duitsland, Denemarken, Zwitserland, België, Nederland en Oostenrijk.

Bij de vierman is de einduitslag: Amerika, Canada, Engeland, Australië, Zweden, Frankrijk, België, Denemarken, Zuid-Afrika, Nederland (JOe), Zwitserland, Duitsland, Noorwegen, Brazilië, Nieuw Zeeland, Italië, Ierland, Oostenrijk, Spanje en Chili.

dagen er na. Er ontstonden al snel problemen, nl. rond de Zuidafrikanen.

Nooit is er sprake van geweest dat Zuid-Afrika niet mee zou doen: het land is nog steeds als normaal lid geaccepteerd door de F.A.I. en voor zover ik weet, is dat lidmaatschap ook nog nooit door een land ter discussie gesteld. Het heeft dus het volste recht mee te doen, hoe men daar privé ook over denkt. Toch bleken er verschillende landen te zijn die door die deelname verrast waren. Op last van hun regeringen moesten China, Zimbabwe en Finland zich terugtrekken voor de wedstrijd begon.

Dat China niet meedeed, was een enorme aderlating voor de WK. Na hun verrassende klassering bij de vorige WK in 1979 in Frankrijk en enkele bezoeken van teams aan wedstrijden in China en van China elders, waren de verwachtingen hoog gespannen. Gehoopt werd dat dat land de hegemonie van Amerika in de achtman zou kunnen bedreigen of doorbreken. Door het vertrek van de Chinezen leek de achtman weer een saaie vertoning te worden en was het in ieder geval weer een Westers onderonsje.

Australië hoorde van haar ambassadeur in Amerika dat zij zich ook moest terugtrekken, maar de delegatie vertikte dat.

"Dat beetje subsidie dat we krijgen, hoesten we in de toekomst zelf wel op", zei de chef d'équipe Claude Gillard. En - 0 wonder - Zuid-Afrika moest zich ook

B. J. Worth, captain van het winnende Amerikaanse Mirror Image-achtmansteam, wordt besprongen na de landing van zijn tiende sprong. Pas dan begrijpt hij dat hij voor de derde keer de WK heeft gewonnen: "I can't believe it! 1 can't believe it!"

terugtrekken vanwege de negatieve publiciteit. Ook dat team haalde de schouders op en sprong.

Al vrij snel werd verder duidelijk dat de organisatie niet bijster klopte. De uitlating van USP A-directeur Bill Ottley afgelopen januari bij de CIP-meeting in Engeland - "We zullen de wereld eens laten zien hoe je een WK moet organiseren" kreeg een wat wonderlijke klank toen er eerst geen goede video was en toen een goede video maar rotte monitoren plus onophoudelijke storingen; je om vijf uur 's ochtends je bed uit moest en je op z'n vroegst pas tegen acht uur, half negen in de kist zat; de wedstrijdtenten midden in de kale stof troep werden neergezet en niet eens banken of stoelen bevatten en dus ongebruikt bleven; er voor het publiek én de springers twee TV-toestelletjes in een tent waren om de sprongen via de video te volgen; er geen lunch voor de delegatieleden was; de trainingssprongen niet gejureerd konden worden, eerst door mankementen aan de video en later door een heiïge laag in de lucht, waardoor scheidsrechters niet konden oefenen, de organisatie nauwelijks kon inspelen en de springers niet wisten hoe ze gescoord werden en hoe hun sprongen er op de te gebruiken video uitzagen.

Een wat paniekerige nachtelijke bijeenkomst van hoofdscheidsrechter Charles Shea-Simonds en de beide "event judges" Ion Butterworth (Nieuw-Zeeland) van de achtman en Buzz Bennett (Canada) van de vierman, leidde tot een harde en goede training van de 24 scheidsrechters de volgende ochtend zeer vroeg, die gegeven de voorgeschiedenis voortreffelij k verliep.

Tijdens de teamleiders bijeenkomst werd geëist dat alsnog de scores van de trainingssprongen bekend werden gemaakt die ge11

Eén champagne fles was kennelijk niet genoeg na de moeilijke, harde strijd. scored hadden kunnen worden. Het bleken er bitter weinig te zijn. Toevallig wel twee sprongen van de Amerikaanse achten vierman die wereldrecordpogingen waren (en ook werden), terwijl andere ploegen die nog meer punten haalden onjureerbaar bleken ...

Later zou blijken hoe onjuist het was geweest dat de hoofdscheidsrechter de per ploeg te maken drie trainingssprongen had laten springen: twee ploegen - de Engelsen en de Venezulanen - hadden op hun pakken handgrepen bij de heupen gemaakt om de vliegafstanden tussen de formaties zo kort mogelijk te maken.

Door die handgrepen leek het soms of zij elkaar niet op het been vasthadden, maar in het middel, wat niet mag. Beide teams werden een keer gezapt. De Engelsen legden zich erbij neer, de Venezulanen werden - omdat ze eerst niet door de scheidsrechters en na hun protest ook niet door de internationale jury werden geloofd zo boos dat ze zich uit de WK terugtrokken. Dit probleem - de hoge handgrepen - had voorkomen kunnen worden als de drie trainingssprongen gejureerd hadden kunnen worden. Ook was wellicht duidelijk geworden dat de ene scheidsrechterploeg aanzienlijk zwakker was dan de andere en hadden er wellicht nog goede monitoren geregeld kunnen worden.

Het werd al met al een zwakke start van wat volgens de Amerikanen de beste WK allertijden had moeten worden. De kritiek op organisatie en jurering nam dan ook met de dag toe en zullen "hot items" worden op de volgende CJP-meeting in januari in Parijs.

De wedstrijd Toch kregen de Amerikanen op een andere manier hun zin: het werd de beste wedstrijd aller tijden. Niet wat organisatie betreft, waarschijnlijk toch wel wat jurering betreft onder de gegeven omstandigheden, maar in ieder geval wat het verloop van de wedstrijd betreft.

Na twee dagen springen wreef iedereen 12

z'n ogen uit die het scorebord bekeek. Bij de achtman preikte niet (na het vertrek der Chinezen) het onbedreigd geachte Amerikaanse Mirror Image-team op de eerste plaats, maar het Canadese achtmansteam dat uit twee viermansteams was samengesteld.

En het scheelde niet zo'n heel klein beetje. Na vijf ronden waren dat 7 hele punten: Canada had er 44, Australië 40 en dan pas Mirror Image met 37.

Teamcaptain B. J. Worth: "Het ging al meteen fout. Bij de eerste ronde maakten we 12 punten in tijd. We kregen 8 punten, omdat we volgens de scheidsrechters onze negende niet vast hadden gehad. We wisten zeker dat hij wel had gelegen. De volgende sprongen waren inderdaad slecht.

Die wel."

Iedereen gniffelde, vond het eigenlijk wel leuk en dacht dat het een bekeken zaak was. Behalve de Canadezen. Teamcaptain Zeke Zahar: "We springen ver boven ons vermogen. De vraag is of we het houden."

Die avond stond in het donker op de parkeerplaats onder de gaanderij, waar wij in de Holliday Inn onze kamers hadden, vóór we gingen eten Mirror Jmage te dirt diven en te praten. Toen we terug kwamen, waren ze nog bezig en toen we omstreeks elf uur naar bed gingen, waren ze nog aan het uitlopen, uur in uur uit.

B. J. Worth later: "We wisten na die vijfde ronde dat er iets moest gebeuren. Wij zijn die avond bij elkaar gekomen op die parkeerplaats en hebben tegen elkaar gezegd: we moeten alles vergeten, we moeten aan één ding denken en één ding gaan doen: skydiven. We zijn gaan uitlopen, dirt diven, praten, concentreren uren lang en opeens tegen middernacht was het gevoel terug. We waren er weer. We voelden dat we het konden en dat we nog niet verslagen waren."

Hoe men ook over het team mocht denken: hun wedergeboorte na die urenlange sessie was ongelooflijk.

Per ronde pakten ze een aantal punten op de Canadezen en Australiërs terug. Het was fantastisch op de video in de overvolle bezoekerstent te zien hoe feilloos de Amerikanen vloeiend en zeer gecontroleerd de ene na de andere formatie opbouwden.

Maar bij de achtste ronde leek echter alles verloren: een zeer slechte exit leverde slechts 7 punten op. Maar er kwam een protest: de piloot zou de snelheid van het vliegtuig niet op tijd teruggenomen hebben, waardoor de front floater er afgewaaid was.

De internationale jury - de hoogste beroepsinstantie op een WK waar ons land (door mij) voor het eerst in de geschiedenis van de springerij in vertegenwoordigd was - wees het protest af: hun exit was 14 sec. na het stand by-teken, een gemiddelde, zelfs wat lange tijd, waarbij de luchtsnelheid allang - hoe traag de vlieger ook geweest zou zijn - teruggelopen moest zijn geweest. Ook was het afwaaien op de video niet duidelijk.

Dus geen rejump en ondanks de wedergeboorte van de Amerikanen stonden ze bij de tiende en de laatste ronde nog 1 hele punt achter. De tent met de twee miezerige TV-toestellen puilde uit toen de Canadezen uitstapten.

Het liep prima, één, twee, drie, vier, de tent telde de formaties gespannen mee. Bij vijf haperde het tellen.

Sommigen begonnen te roepen: een greep aan één kant was niet dicht toen de andere kant al brak. Ook in de lucht boven de tent was verwarring, een deel wilde door, een ander deel terug. Het resulteerde in acht springers die naar elkaar gebarend tot 3500 doorvielen. Verslagen. Verloren. Op het laatst mogelijke moment.

Later vroeg ik aan captain Zeke Zahar: "Je wist op dat moment dat je verloren had. Hoe voelde je je? Teleurgesteld?

Kwaad?"

Zahar: "Nee dat kan ik niet zeggen. Natuurlijk wist ik dat we op dat moment verloren hadden, maar teleurgesteld of kwaad? Nee. Ik wist op dat moment dat we kennelijk toch niet goed genoeg waren geweest. Dat we dus terecht hadden verloren. Om te winnen hadden we beter moeten zijn." Een ijskoude prof., die Zahar.

In het andere vliegtuig zaten de Amerikanen. Ze wisten van niets toen ze afsprongen. B. J. Worth: "Ik was er van uit gegaan dat de Canadezen er acht zouden maken. Toen wij er acht maakten en zeven in tijd, wist ik dat we verloren hadden. Geen geroep onder onze koepels. Ik zag beneden me de videotent leegstromen, juichende en roepende mensen, naar ik aannam op weg naar de Canadezen om die te feliciteren. Maar toen ik op zo'n 500 ft was, begon ik door te krijgen dat ze niet naar de Canadezen waren toegelopen maar naar boven, naar ons stonden te juichen.

Nog dacht ik dat het niet waar was. Pas toen ik op de grond was en iedereen boven op ons sprong, begon het tot me door te dringen, zeker toen ik een champagnefles in m'n hand geduwd kreeg."

Dat klopte, want toen hij daar zo stond, bleef Worth maar roepen: ,,1 can't believe it, 1 can't believe it."

Ook bij de andere teams breekt de spanning na de laatste sprong. Je hebt dan wel geen eerste plaats, je hebt wel iets anders!

De Nederlandse delegatie bij de openingsceremonie, aangevoerd door teamleider Piet Santegoeds met links de internationale scheidsrechter Hans Luys en chef d'équipe Hein Cannegieter.

De vierman De vierman had een zo mogelijk nog spannender verloop. Niet zo'n dramatische afgang en opkomst van het Amerikaanse team, maar een race op het scherp van de snede. De sympathie ging duidelijk uit naar de Canadezen: het Amerikaanse Golden Knights team was een door hun nogal onsympathieke, militaire uitstraling weinig geaccepteerd groepje. Het gevecht tussen de twee viermansteams ging zo gelijk op dat de strijd in een "tie" eindigde.

Over tien sprongen haalden het Canadese team, dat eerste werd bij de vorige twee WK's, én het Amerikaanse team exact 116 punten, maar liefst 11,6 formaties per 35 seconden werktijd in de vrije val!

Bij de eerste ronde ontstond meteen al een forse rel. De arrogante Amerikaanse militairen zagen het alternatieve volkje uit Engeland en Australië bóven zich staan, de Candezen en zelfs de Belgen (l) op eenzelfde niveau!

Die eerste sprong was set sequence nr. 5, die ook wij bij onze nationale kampioenschappen hadden geloot. Afgelopen zomer op Teuge hadden we bedacht dat die sequential niet klopte: hij was afgelopen januari veranderd in Engeland bij de CIPvergadering, maar dat was kennelijk niet goed gebeurd. Op onze nationals hadden we daarom bepaald dat bij de overgang tussen formatie 2 en 3 de ene subformatie inderdaad 360 graden moest draaien zoals aangegeven en de andere 180 graden. Dat was niet aangegeven. Bert Wijnands, de voorzitter van de CIP-relatiefwerkgroep, had dit voor aanvang van de WK geopperd, maar het was mede door toedoen van viermans-specialist Zeke Zahar van tafel geveegd: er was volgens Zahar en de anderen geen enkel probleem: die 180 graden was logisch en hoefde je er dus niet expliciet bij te zetten.

In de teamleiders bijeenkomst ná de loting en vóór de wedstrijd werd de vraag aan

"event judge " Buzz Bennett gesteld of je voldeed aan de eis van 360 graden als de ene groep 270 graden maakte en de andere 90. "Zolang ze maar 360 graden ten opzichte van elkaar maken, mag alles", zei Bennett. Toen er nog een keer naar gevraagd werd, vulde hij aan: "Dan moet de ene groep wel andersom draaien dan de andere."

Niemand besteedde er veel aandacht aan.

Tot de scores op het bord kwamen en de video bekeken was. Enkele teams, waaronder het Engelse en Australische draaiden niet de verwachte 360 en 180, maar inderdaad een heel stuk korter, wat een relatief veel hogere score tot gevolg had.

Het Canadese team van Zeke Zahar deed het trouwens als de Amerikanen: de lange weg. Er kwam protest van het Amerikaanse team: het Engelse en Australische hadden onjuist gedraaid, 270 plus 90. Dit Amerikaanse protest zette nogal wat kwaad bloed: het was de eerste keer dat een team protesteerde tegen de scores van andere teams. Het woord "onsportief" werd overal gehoord. Gezien de uitleg van Buzz Bennett wezen eerst de scheidsrechters en in de laatste instantie ook de internationale jury het protest af.

Volgt men in de uitslag het verloop van de scores van de Canadezen en de Amerikanen bij de vierman, dan ziet men de stijgende spanning naar het eind. Tot slot de twee keer 116 punten. Engeland volgde prachtig met 109 punten. De jump off was een heksenketel. Weer telde iedereen die een plaatsje in de miezerige videotent had veroverd. Beide sequentials liepen als een klok, snel en feilloos. Bij Canada kwam men tot 12, sommigen tot 13, bij de Amerikanen meer 13 dan 12. Wie had er gewonnen? Het wachten was op de scheidsrechters in hun donkere kamer in het gebouw. Het duurde lang, maar toch nog onverwachts werd het bekend: 13 voor Amerika, 12 voor Canada.

Onze vierman Onze vierman - Jan de Poot, Jan Beumer, Arnold Collenteur en Wytze Zijlstra - heeft een heel redelijke wedstrijd gesprongen: Misschien viel het gemiddelde wat tegen - 6,3 tegen de gehoopte 7 maar desalniettemin dwong het team vriend en vijand respect af. Het maakte een situatie door als Mirror Image, alleen viel het de buitenwacht uiteraard niet zo op.

Aanvankelijk leek het Nederlandse team redelijk, hoewel iets onder verwachting, te lopen tot de vijfde ronde. Toen funnelde de exit, ontstond er een enorm gevecht in de lucht en haalde het team precies één punt, net binnen tijd.

Na de landing diepe teleurstelling, diepe stilte en een landing ver uit elkaar.

Uit de eerste woorden van Jan de Poot bleek evenwel dat er wat problemen in het vliegtuig waren geweest. Een Duitse TVcameraman had zich uiterst provocerend gedragen en het verbod om de exit van de Hollanders te filmen overtreden, wat het team pas buitenhangend zag. Natuurlijk had het team onder die omstandigheden niet moeten afspringen, maar volgens het protest dat na de landing werd opgesteld was het zo dat naar binnen klimmen niet meer kon en ook niet meer hoefde omdat na het Stand-by signaal altijd de exit volgt. Het verstoorde gebrek aan concentratie bleek overigens overduidelijk op de video. Van de negen bij deze WK bij de internationale jury ingediende protesten - een record! - was dit één van de twee die werd toegewezen.

Een rejump. Nerveus en volgens hun gevoel "een stel ouwe kerels" maakte het team in de rejump vijf zekere punten.

Bij de zevende sprong ging er ook wat mis. Dat had harde verwijten tot gevolg.

De video zou de volgende ochtend moeten bewijzen wie gelijk had over de fout die boven gemaakt was. Nog steeds witheet en zonder de volgende sprong doorlopen te hebben, vertrok het team naar de instapplaats voor de achtste sprong.

Ik durfde nauwelijks te kijken hoe de sprong verliep, ging ook inderdaad niet naar de videotent. Het liep belabberd met de achtman en nu de vierman nog . . .

Tot Ed Wissink, de reserve, die door een kijker keek, nuchter opmerkte: "Hé, dat loopt aardig, een punt of acht denk ik."

Het wáren er acht en dat wel op best een moeilijke random. Het wonder was geschied! En net als bij Mirror Image: het liep opeens, als waren ze herboren. Wat was er in godsnaam gebeurd? Jan de Poot: "Op die instapplaats hebben we tegen elkaar gezegd: "Geen gelul". We zijn daar zo lang als het kon gaan dirt diven en ons helemaal op die sprong gegooid.

Het werkte, die sprong liep inderdaad als een trein. Een prima gevoel als je dan onder je koepel hangt. De ruzie was meteen over.

Min of meer onverschillig gingen we de volgende ochtend de video bekijken.

Geen spoor van emotie meer."

13

De "Nederlandse hoek" op het grasveld aan de rand van het zwarte stof.

Een beeld van de openingsceremonie.

De achtman Die agressie, verlammend zoals bij de WK 1977 in Australië, of constructief gemaakt zoals nu in Amerika bij de vierman, leek bij de achtman onvoldoende aanwezig. Bert Wijnands: "De afspraak was dat prioriteit één een goede sfeer was. Dus als iemand iets niet wilde, dan paste iedereen zich daar bij aan zonder te mokken."

De eerste ronden liepen goed. De achtman maakte 6 punten, nauwelijks een punt onder het gemiddelde van alle deelnemers: het was een van de eenvoudiger set sequences (nr. 12). Gezien de moeilijkheidsgraad liepen de volgende twee sprongen

ook best aardig, al zat men inmiddels toch al wel in de slechtste helft van het "veld".

Maar na de derde sprong leek weinig meer te lukken. De grote klap kwam bij ronde 7 toen er een zap werd gegeven op de eerste formatie: 0 punten.

Toch bleef captain Wijnands na die sprong hoop houden: "De eerste formaties van de volgende sprongen zijn moeilijk, maar die kunnen we. Als die eerste ligt, dan pakken we een paar punten persprong, want na de eerste formatie komen er makkelijke.

Zo kunnen we een stuk van het verloren terrein terugwinnen."

De Nederlandse vierman, v.I. n.r.: Jan de Poot, Jan Beumer, Wytze Zijlstra en liggend Arnold Collenteur met op de achtergrond Mister Douglas, een van de twee DC-3 's, waarmee de WK gesprongen werd.

14

Harry Jansen aan het pakken.

Leo Moordgat van de Belgische achtman landde na een sprong ver buiten het veld in de woestenij van subtropisch Florida.

Waar hij landde, lagen de kadavers van een aantal omgekomen runderen. Als bewijs nam hij de kop van een van de kadavers mee.

De Nederlandse achtman, v.l.n.r.: Jos Wery, Karel Zee, Harry Jansen, Peter Levering, captain Bert Wijnands, Steven Blietz, Frank van Gelder en Hans Keiler.

Zijn springers een modern soort" outlaws"? Jn ieder geval zaten de sheriff en zijn mannen uitgerust met cowboypistolen in open holsters er voortdurend bovenop.

De officials bij de prijsuitreiking, v.l.n.r.: mede-organisator Jim Hooper, eregast astronaut Michael Collins, USPA-directeur Bil! Ottley, CJP-president Horst Brändel en USPA-voorzitter Larry Bagley.

Een hoop die het verdiende om gerealiseerd te worden na twee jaar hard werken en duizenden guldens eigen geld per persoon en tienduizenden guldens subsidie.

Heel erg rot voor die acht, maar de nu opgedane ervaring zal de criteria voor de selektie en uitzending naar een WK verder verfijnen. Daarom: ondanks het teleurstellende resultaat kunnen we zeggen: er is veel geleerd, veel gezien en veel ontdekt.

Bert Wijnands: "De dominerende oorzaak van het achterblijven bij onze verwachtingen was het algemene gebrek aan aggressiviteit, of beter "eagerness", het er op gespitst zijn punten te willen scoren.

Dat zal zeker een gevolg zijn van het te lang meelopen van een aantal teamleden en ook het feit dat het niet is gelukt om die aggressiviteit "eagerness" er in trainingen in te brengen. We hebben de wedstrijd als een training gedaan: zo rustig en zo vriendelijk mogelijk. Verder waren er merkwaardige, grote, zeer duidelijke, persoonlijke fouten, die ons zes à zeven punten hebben gekost. Als die fouten niet gemaakt waren en we er lekker fanatiek tegen aan waren gegaan, dan hadden we zeker 35 punten kunnen halen, wat toch iets heel anders is dan 23. Dat we dat hadden gekund, dat we die potentie hadden na al die trainingen, bleek iedereen ná elke funnel of kapitale fout. Na die funnels persten we er feilloos als een topteam verschillende formaties binnen enkele seconden uit. " Dat is waar: in de videotent werd het telkens doodstil na het gevecht om en de funnel van de eerste formatie en kwamen er aah's en ooh's als - maar dan meestal buiten tijd - de ene na de andere formatie werd neergelegd. Het meest verbijsterd was het springerspubliek in de tent bij de laatste ronde toen de eerste formatie - een achtmansdonut, iets dat de achtman al vaker feilloos heeft gemaakt - tot twee keer toe werd stukgevlogen, maar de tweede keer de twee brokstukken in donutformatie perfect werden dichtgevlogen.

En dat is écht moeilijk. Daarna legde het team in Mirror Image-stijl pijlsnel nog vier formaties neer tot 3500 ft, maar die waren op één na buiten de 50 seconden werktijd.

Wijnands: "Het leek er op dat de voor een wedstrijdsprong noodzakelijke dosis adrenaline pas in ons bloed gespoten werd als de zaak gefunneld was. Dan konden we het opeens. Het maakt het plaatje nog grimmiger: we kónden het dus wel, maar we déden het gewoon niet door gebrek aan aggressiviteit."

Er zal nu een team moeten komen dat fanatiek is op punten scoren bij wedstrijden.

De toekomst De toekomst is onduidelijk.

Er zijn tekenen die er op wijzen dat het concept van het sequential relatiefspringen zal gaan veranderen.

Ik had hierover een interview met Zeke .Zahar, die zijn ideeën in uitgewerktere 15

f

•

De bijna tot masquotte van de WK relatief (er waren trouwens nog meer teams dan voorheen met vrouwelijke spingsters) uitgegroeide Venezulaanse spingster in oorlogstenue.

De winnende achtmansteams, v.I. n.r.: Canada, Amerika en Australië.

vorm in januari in Parijs aan de CJP zal voorleggen. Bij de CJP-vergadering zullen ook heel concrete zaken geregeld moeten worden, zoals de training van scheidsrechters op WK's, het verloop van de drie officieële traingssprongen, het stimuleren van meer internationale relatiefwedstrijden, wat ons betreft in ieder geval in Europa, enz.

Wat onze teams betreft: of de Teuge-vierman blijft bestaan is zeer onzeker. Het stond herhaaldelijk op springen tot midden in de WK toe. Maar zal de stilte na twee jaar trainen te harden zijn? Eens kijken wie de volgende NKP wint. En wie

die van het jaar daarop, want die winnaar gaat naar de WK'83, al zullen er nog wel enkele andere voorwaarden zijn.

De achtman valt in ieder geval uit elkaar.

Bert Wijnands, de onvermoeibare captain van de teams sinds 1975, houdt er definitief mee op. Anderen zullen hem volgen, zoals Peter Levering en Steven Blietz die ook alle vier WK's relatief versprongen.

En misschien Harry Janssen met drie WK's. Ook zal men een nieuwe teamleider moeten zoeken: de "oude meester" Piet Santegoeds, het kolossale werkpaard op de achtergrond, vindt dat hij nu genoeg gesjouwd heeft. En terecht.

Maar hoe dan? Onduidelijk.

Behalve dat de nationals '83 bepalend zijn. Maar dan nog: de 2 teams zullen moeten bestaan uit jonge, hardwerkende, ambitieuze springers die bereid zijn tot grote offers.

Dat wel!

Hein Cannegieter (foto's en tekst)

Gehuwd

16

27 november

1981: Louis Janssen (VPCT /videopief) Anne-Marie Visser

23 december

1981:

Frans Harmsen (E.N.P.C.) Y olanda van Heek

en

en

Reserve-procedures voor leerlingen Wanneer een parachute niet op de juiste wijze functioneert moet de reserveparachute gebruikt worden om zonder problemen te kunnen landen.

Echter, het toepassen van de reserve-procedure is niet zo simpel als het lijkt, want de leerling krijgt met twee soorten malfunctions en twee soorten reserve-procedures te maken.

Low speed malfunction = low speed reserve-procedure; high speed malfunction = high speed reserve-procedure.

Bij een malfunction de juiste procedure toepassen is erg belangrijk, daar er, wanneer de verkeerde procedure wordt toegepast, een gevaarlijke, zelfs zeer gevaarlijke situatie ontstaat.

Elk jaar weer zijn er een aantal "near misses"; verkeerd of slecht uitgevoerde procedures waarbij het "nog net goed ging".

Een reserve-procedure bestaat uit een aantal stappen, nl. a. het er achter komen óf en zo ja wélk type malfunction er is, b. de bij het type malfunction behorende reserve-procedure kiezen en c. het juist (volgens de gegeven instruktie en in korte tijd) uitvoeren van de gekozen procedure.

De leerling, met zijn geringe ervaring, moet dus in een "stress" situatie een aantal zaken op een rijtje zetten en dan de juiste handelingen in de juiste volgorde uitvoeren.

Naarmate de ervaring van de springer toeneemt, gaat hij met een p.c.-achtige of ram-air parachute springen en het grappige is nu dat we ook de reserve procedure gaan aanpassen (d.i. eenvoudiger maken) aan de grotere ervaring.

We leren deze categorie springers om in geval van een malfunction een break-away te maken en dan de reserve te aktiveren. Er zijn nu zelfs springuitrustingen waarbij de springer alleen nog maar z'n reserve-ripcord hoeft te aktiveren om eerst de hoofdparachute "weg te gooien" en daarna de reservecontainer te openen. Dit type uitrusting is alleen leverbaar in tandem uitvoering en wordt in

Nederland (nog) niet gebruikt voor het opleiden van leerlingen (static-line), Het is technisch echter zeer goed mogelijk.

Toch is er een alternatief voor onze leerlingen, waarbij maar één reserve-procedure wordt geleerd. Dit systeem is het "Stevens Break-away Systerri", zo genoemd naar de uitvinder, de Amerikaan Perry Stevens. Het systeem bestaat in principe uit een verbinding (static-line) tussen de rechter riser en het reserve-ripcord, De werking is dan ook erg eenvoudig; indien d.m.v. 1 Y2 shot CapeweIls de hoofdparachute met malfunction wordt weggegooid (break-away) trekt de verbindingslijn het reserve-ripcord uit de pocket en de reserve die voorzien is van een pilotchute zalopenen.

De leerling krijgt nu de volgende reserve-procedure: Na het 1001, 1002, 1003 ... parachute, wordt de parachute gecontroleerd en indien deze niet "rond" is, heeft hij een malfunction en maakt een break-away. Na een hoogteverlies van zo'n 200 ft hangt hij onder een volledig geopende reserve-parachute.

Het systeem vraagt vrij weinig investering: het harnas moet voorzien zijn van 1 Y2 shot Capewells; de risers moeten onderling verbonden zijn door een crossconnector; de reserve-parachute vereist een pilotchute met kickerplate.

De toepassing van automatische openers, zoals de Sen tin el en de Hi-tek blijft normaal mogelijk.

Het juiste gebruik van het Stevens-Break-Away System vraagt wel om een goede training in een suspended harnas, waarbij ook de mogelijkheid om een break-away te maken aanwezig moet zijn.

De Paraclub Flevo heeft sinds 3 jaar dit systeem tot volle tevredenheid in gebruik en is gaarne bereid om belangstellenden uitleg over het systeem te geven.

Johan Bronsveld

Cursus Scheidsrechter Parachutespringen Precies een jaar geleden stond in dit tijdschrift een oproep om zich aan te melden voor een cursus scheidsrechter parachutespringen.

Op deze oproep reageerde een tiental mensen; springers, ex-springers en niet-springers die bereid waren een tweetal zaterdagen naar het Nationaal Centrum op Teuge te komen om daar iets over het scheidsrechteren van het parachutespringen te leren. Een aantal van deze groep is reeds aktief geweest tijdens de NKP 1981 en heeft al een behoorlijke praktische ervaring opgedaan.

Ook dit jaar is Joeke de Jong weer van plan een dergelijke cursus te organiseren, daar het aantal redelijk ervaren scheidsrechters nog steeds te gering is. .

Het ligt in de bedoeling in maart a.s. weer een tweetal zaterdagen op Teuge bijeen te komen. Voorlopig wordt gedacht aan 13 en 20 maart a.s. doch hierin kan nog wijziging komen. Eventuele kandidaten moeten er alvast rekening mee houden dat om 9.30 uur wordt begonnen en dat de gehele dag verder nodig is. Tijdens deze cursus worden o.a. de volgende onderwerpen behandeld: Sport Code (nieuwe tekst), techniek van het stijl, relatief en precisie-scheidsrechteren, wedstrijd-organisatie, eisen scheidsrechter.

Enige praktische ervaring zal worden op gedaan door middel van video training.

In de vorige oproep werd met enige nadruk gevraagd om serieuze belangstellenden en dit willen wij herhalen.

Hoewel door middel van een tweedaagse cursus reeds een behoorlijke theoretische kennis van het scheidsrechteren kan worden verkregen, zal de "echte" ervaring in de praktijk moeten worden opgedaan. Dit vergt in een aantal gevallen nogal eens een opoffering, welke niet altijd kan worden opgebracht.

Denk hierbij aan slecht weer, vergeefse reizen, slechte organisatie, enz.

Ook de waardering voor het werk van de scheidsrechter laat bij de

foto J. Knolle springers nog wel eens te wensen over.

Getracht zal worden het komend jaar wat meer scheidsrechters in te zetten bij de wedstrijden welke het Nationale team P A/Stijl voornemens is te verspringen.

In ieder geval wordt er op gerekend dat men beschikbaar is voor de NKP 1982, omdat deze wedstrijd voor Nederland de beste mogelijkheden biedt praktische ervaring in stijl en relatief op te doen.

Belangstellenden kunnen zich opgeven bij: Joeke de Jong Nepveulaan 154 3705 LH Zeist 03404-50690 17

Last backloop

Penalties for Style jumps

greater than

U ndershoots

greater than

0.2 0.6 3.0 16.0

1-15 degrees 16-45 degrees 46-90 degrees 90 degrees

seconds seconds seconds seconds

scored scored scored scored

as as as as

0.6 seconds scored as 3.0 seconds scored as 16.0 seconds scored as

Overshoots

91-180 degrees 181-270 degrees greater than 270 degrees

-

10 30 50 100 or Z

+ + +

100 200 300 or Z

off heading 26-45 degrees 46-90 degrees 90 degrees(

0.6 seconds scored as S 30 3.0 seconds scored as S 50 16.0 seconds scored as S 100 or Z

Execution of a turn or backloop with the body tilted (pitch or roll) 26-45 degrees 0.2 seconds scored 46-75 degrees 0.6 seconds scored more than 75 degrees 16.0 seconds scored

or banked as D 30 as D 50 as D 100 or Z

Omision of a figure, added or incorrect series or a score of Z 16.0 seconds -100, + 300, S 100 and D 100 mayalso be marked as Z. Thus Z may be correlated with any of these penalty marks and with lower markings of -, +, S and D in order to compute the final score.

Undershoots

>900 -1000fZ

-30~ 0,6-50~3'O Overshoots

91° -180°

181°-270°

+

+

100

tJ160 >270°

+

200

3000fZ

W

~

3,0

Last Backloop

260 S 30

_

45°

46° - 75°

>900

S 50

S 100 ofZ

3,0

Execution of a turn or back loop with the body

tilted

or

banked

18

,

16,0

16,0

~

I

hein

cannagieter

~

I

•

In gesprek met

ZekeZahar "De artisticiteit van een relatiejsprong moet ook beloond worden"

Mike "Zeke" Zahar (27) is ondanks zijn jonge jaren een opvallende figuur in het kleine internationale springwereldje geworden. Zo was hij bij de laatste CIP-vergadering - de jaarlijkse internationale reglementenbijeenkomst - in Engeland speciaal verzocht te komen om zijn visie over de viermansdiscipline en de viermans set sequences te geven. Toch best aardig als je pas sinds mei 1973 springt maar tot nu toe al wel zo'n slordige 2400 sprongen hebt gemaakt. Hij maakte trouwens nationaal ook snel naam: begon hij dus in 1973 met springen, in 1975 zat hij al in het Canadese viermansteam bij de eerste WKrelatiefspringen.

Zeke: "Gatton, AustraliĂŤ, was de beste WK voor ons. Het was de eerste die we wonnen bij de vierman. Als je de volgende keer weer wint, in Chateauroux, is dat toch anders."

Teleurgesteld dat je nu hebt verloren?

Zeke: "Nee. Goud moet je verdienen.

Het had gekund in zowel de vier- als de achtman.

We hebben gefaald.

Mirror Image was een erg krachtig team. Dat we op een bepaald moment zeven punten voor stonden zei me niets. Ik ben wedstrijdspringer genoeg om te weten dat je even makkelijk punten pakt als verliest.

We waren net niet goed genoeg. Dan verlies je. Geen probleem: easy come, easy go. Mirror Image en de Golden Knights zijn trouwens maar halve winnaars. Zij hebben de wedstrijd niet gewonnen zoals ze gewild hadden. Je bent pas echt winnaar als je werkelijk het beste hebt gegeven, het beste hebt laten zien. Maar het was een krachtig team."

Zeke Zahar na een landing. Let op de suregrips op de dijen. Bij de Engelsen en Venezulanen waren het open handgrepen op de heupen, die beide teams een" zap" opleverde. Deze voldeden. Let ook op de "strakke" overal. Wedstrijdteams willen hard vallen, niet gehinderd door flapperende armen en willen zo min mogelijk turbulentie rond hun lichaam voor "closer" werken.

Ben je het met de vrij algemene mening eens dat het gat tussen het gegroeide professionalisme van de top teams en het amateurisme van de scheidsrechters te groot aan het worden is?

Zeke: "Het is erg gemakkelijk om de scheidsrechters te bekritiseren.

Onder de slechte technische omstandigheden deden ze een moeilijke, maar prima job. Verder: veel wedstrijdspringers zijn lang niet zo professioneel als ze wel denken. De problemen - en die waren er inderdaad werden niet zozeer veroorzaakt door slecht jureren, maar door de evolutie van de sport. Die evolutie, die groei gaat met groeistuipen. Dat is de oorzaak en in die zin moeten we er van leren.

Om verder te komen met het parachutespringen op deze wereld moeten we ons niet vast bijten in wat we nu doen. Onze sport is veel te jong om te laten verstarren.

We moeten het totale concept van onze sport steeds weer met een "open mind" benaderen, omdat het best mogelijk is dat er nog veel meer in zit dan we nu denken.

Wij zitten aan het begin van de evolutie van een nieuwe sport. De regels die we nu

hebben, zeggen alleen wat we in die paar jaar dat die sport bestaat, geleerd hebben.

We leren steeds meer van parachutespringen. Ook bij deze WK. Belangrijk is dat de mensen die de regels maken, de CIP-mensen en hun achterban, een open mind houden."

Wat leerden we dit jaar?

Zeke: "Dit jaar leerden we iets van het professionalisme in onze sport. In the end sport is professional.

Onafhankelijk van wat de regels zijn."

Bedoel je met professionalisme tijd, geld en getalenteerde atleten?

"Wat de eerste twee betreft, dat weet ik niet. Professionalisme is het eind van het spectrum.

Professionalisme is in elke sport. Ook in parachutespringen.

Het is niet anders dan een andere sport. Professionalisme is totale overgave in elke zin.

Je kan niet half zijn in een sport. Je moet het helemaal zijn. Misschien bereiken we al over tien jaar het professionalisme zoals oudere sporten dat nu kennen."

Je had het over groeistuipen. Waar groeit onze sport volgens jou naar toe?

Zeke: "Parachutespringen gaat zich nu evolueren naar een "artistieke sport".

We moeten de artistieke waarden en

19

Zeke Zahar na de prijsuitreiking: ondanks twee verloren eerste plaatsen toch blijdschap: " We waren net niet goed genoeg om te winnen. "

mogelijkheden gaan onderzoeken.

De beoordeling van onze sprongen moet niet meer alleen op technisch kunnen zijn - punten halen maar ook op de schoonheid, het ritme, z'n esthetische waarde.

Parachutespringen - uiteraard heb ik het over relatiefspringen - is de confrontatie van een mens en een element. Om te leren vliegen met je lichaam op de lucht, om je te identificeren met een element moet je

kunnen voelen, ervaren. En van voelen, ervaren kom je tot kunst.

Vergelijk het met kunstrijden op de schaats.

Je moet je technisch kunnen laten zien, maar ook je artistieke potentie."

Je zei dat er nu g茅茅n scheidsrechtersprobleem is, maar als het springen de kant opgaat die je nu schetst, dan heb je er wel een!

Zeke: "Zeker. Het is zeer subjectief, politiek, controversieel. Maar ik denk dat een

Para's in Polisland

COLLECTIEVE W A-VERZEKERING In 1982 blijft de collectieve WA-verzekering van kracht onder dezelfde voorwaarden: WA-verzekering tot 1 miljoen met f 250,eigen risico. Europadekking.

De premie is in het lidmaatschapsgeld van de KNVvL verdisconteerd.

WA-SCHADEMELDINGEN Daar de WA-verzekering supletoir is, doen we het dringende verzoek om schades aan kassen, hokken, daken, etc., veroorzaakt binnen of buiten het landingsgebied in eerste instantie bij uw eigen particuliere W A-verzekering te melden en tevens de schade door te geven aan assurantiekantoor Van der Veen met vermelding van uw verzekeringsmaatschappij en polisnummer.

20

evolutie van het springen in die richting de enige manier is waarop wij ooit kunnen laten zien wat onze sport werkelijk is.

We hebben nu een sport alleen en uitsluitend voor die mensen die het doen. Als we onze sport door niet-deelnemers geaccepteerd willen krijgen, dan moeten we een concept hebben waarin ook zij kunnen participeren.

Ik bedoel dit: ik weet niets van kunstschaatsen af, niets van de techniek of wat dan ook, maar als ik het op TV zie dan weet ik precies wat goed is en wat fout, of ik het mooi vind, exhilirating.

Mijn belangstelling wordt gewekt door de bewegingen, ik doe mee, word deelnemer, terwijl ik nooit een schaats onder m'n voet heb gehad."

Kom je met een uitgewerkt idee bij de volgende CIP-meeting, nu in januari in Parijs?

Zeke: "Ik kom met een concept. Het zal zo concreet zijn dat mensen er mee kunnen gaan werken, het kunnen gaan uitproberen, zien of het iets is. Het moeilijkste probleem voor iedereen wordt of je bereid bent je te laten confronteren met de subjectieve en politieke implicaties: zal het een eerlijk of opzettelijk verkeerd gebruikt concept worden? Wat er ook gebeurd: alles is een kwestie van tijd. Ook dit. De evolutie gaat door. Als het zo niet is dan op een andere manier.

Ik denk zo: als je sommige sprongen van Mirror Image op de video zag, of die laatste sprong van het Engelse team, zo mooi, zo gaaf. Dat is wat ik bedoel. En dat heeft toch ook zijn waarde?

Ik ben benieuwd, hoe men straks reageert, eind januari daar in Parijs en hoe het verder gaat met het parachutespringen.

We zullen zien."

Hein Cannegieter tekst en foto's

COLLECTIEVE ONGEVALLENVERZEKERING In verband met een premieverhoging (850070) van de collectieve ongevallenverzekering is deze dekking komen te vervallen m.i.v.

1 januari 1982.

Voor leden die dit individueel wensen, is er een mogelijkheid gevonden voor een persoonlijke ongevallen verzekering.

We blijven in ieder geval verder voor u zoeken!

REISVERZEKERING Voor uw buitenlandse reizen, eventueel inclusief parachutespringen, blijft de mogelijkheid open om een, tijdelijke reisverzekering te sluiten. De premie voor deze dekking bedraagt f 2,50 per dag + f 5,- poliskosten.

COLLECTIEVE AUTOVERZEKERING Voor alle paraleden is het mogelijk om de auto op gunstige premievoorwaarden te verzekeren; u verdient er al gauw uw lidmaatschapsgeld mee terug. U dient dan wel v贸贸r de vervaldatum van uw huidige polis met Van der Veen kontakt op te nemen.

Voor inlichtingen over al het bovenstaande kunt u terecht bij uw para-assuradeur Van der Veen B.V., Postbus 522 te Apeldoorn, tel. 055-218028.

Het meest gelezen parachutistenblad in de Benelux

PEGASUS -

magazine

KUNT U NIET MISSEN. Pegasus-leden ontvangen niet alleen een para-blad met al de nieuwigheden op het vlak van het sportvalschermspringen ...maar genieten tevens ook de voordelen van de unieke Pegasus-shop - Pegasus Travel - Pegasus boekendienst en Pegasus-service

VRAAG EEN KOSTELOOS PROEFNUMMER! Stuur de hiernaaststaande bon naar:

Ondergetekende wenst een kosteloos proefnummer te ontvangen op volgend adres:

PEGASUS-

Naam:

Magazine Brusselstraat 145 . B-1744 ST.-ULRIKS-KAPELLE

Adres:

. .

Postnr

Gemeente: Handtekening,

TE KOOP

NEW 81-82

P.C. M.K.I. lichtblauw 24 ft res. bestuurbaar mini system (rood) Hoogtemeter Brand- R. W. overal (zwart) L. Paraboots

maat 45

Para helm maat 57 Prijs!

1.500,-

l,;::~

.,.-<,;,,1

rr

L. Danklof Korte Weide 88 Zuid-Scharwoude 02260-4365

YQï!"t"' \J ;"

t

I~:';~ ....,."",::. ;~ ..:) Y'

.'

I-

para·qear~ equioment CO.

Jozef Israëlsplein 8, 's-Gravenhage (telefoon 245457)

Division

of Bachman

Enterprises,

Inc.

3839 W. OAKTON STREET SKOKIE, ILLINOIS 60076 USA

vraagt voor indiensttreding omstreeks half januari 1982 een

: 0 Enclosed is $1.00 to cover catalog : third class postage.

PITTIGE JONGEMAN

Add tor Air Mali Postage

I

Alaska,

:0

+ $2.50 + $4.00

:0

+ $5.00

Africa,

:0

voor het verrichten van type- en andere werkzaamheden.

Woonplaats Den Haag of omgeving.

te richten aan:

NOW

v

KON. NED. VER. VOOR LUCHTVAART

Brieven met volledige inlichtingen

~ f

CATALOG

SEND FOR

K.N.V.v.L. La. v. de administrateur Jozef Israëlsplein 8 2596 AS Den Haag tel. 070-245457 tst. 2

cost and to:

Hawaii, APO, FPO

Europe, South America,

Canada

Asia, Australia

:Name

_

I

:Address

_

I

:State

Zip Code

_

I

:Country t

__

21

Commentaren op de WK 1981 Z'-hills, Florida Jim Hooper, eigenaar van Z-hills Parachute Centre: "Ik had iets heel anders in m'n hoofd, dan het geworden is. Springers hadden me gezegd dat ze zo tegen de officiële rimram bij WK's waren. Daarom had ik het accent op het springen en minder op dat offciële gedoe willen leggen. Maar je ontkomt niet aan het protocol, de regeltjes van de Code Sportif', de speeches, de protesten. En het bleek dat de springers het toch zo willen. Daarom: het is veel makkelijker een boogie voor 1000, 1500 man te organiseren dan een wereldkampioenschap met een kleine 200 springers uit 21 landen! Bovendien: het heeft me een hoop geld gekost. Maar ik heb er ook een hoop van geleerd. Kortom: gemengde gevoelens." .

Jack Bergman, wedstrijdleider: "Wat de WK zo duur maakt, is al die scheidsrechters die je vrij moet houden.

Er waren er 24! Weet je hoeveel ons dat kost? Een dikke $10.000. Toch is een WK financieel rond te krijgen in dit land. Je moet een sponsorship van een nationale TV-maatschappij hebben.

Nu weet ik dat je die krijgt. Alleen: je moet anderhalf jaar van te voren beginnen. Niet alleen met dat sponsorship, maar ook met de hele organisatie. Het is nog veel ingewikkelder dan onze nationals. De organisatie is belangrijker dan de wedstrijd zelf.

Je moet klaar zijn, bijna naar huis kunnen als de wedstrijd begint. Dan loopt het als vanzelf. Nu ging er veel fout. Nee, ondanks al m'n ervaring heb ook ik een hoop geleerd. En ik wil graag een revanche!"

Charles Shea-Simonds, hoofdscheidsrechter: "Het was de beste "panel of judges", die ik ooit heb gehad, ondanks alle problemen die we hadden. De zoomlens van de video was prima, maar de rest niet. Misschien dat het in het tapedeck zat, in ieder geval waren de monitoren erbarmelijk. Toch: het beste team heeft gewonnen. Daar sta ik voor in.

We hadden eindelijk voor het eerst genoeg scheidsrechters en konden daardoor in twee ploegen werken. Het is de enige manier. Anders beknibbel je op de kwaliteit voor wat de belangrijkste wedstrijd ter wereld in onze sport is.

Voor de organisatie heb ik geen goed woord over. Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. En dat voor de egotrip van de VS! Met al hun ervaring en grote mond hadden ze geen idee. Weet je wat de chief pilot zei op de vliegers briefing?

"Als je iemand hash ziet roken of cocaine ziet snuiven als je omhoog gaat, is er 22

per sprong subsidie. Verder alles zelf betalen, elk weekeinde Maubeuge, niets was te dol. En nauwelijks gekanker op een enkel incident na. We hadden toen ook verreweg de beste resultaten.

Hier over de vierman geen slecht woord.

Maar bij de achtman was er een merkwaardig soort gelatenheid. Toch was het niet het slechtste team. Er waren een aantal op zich onbenullige fouten die de uitslag bepaalden. En ook de houding op het laatst van: laten we het maar afmaken zonder te schelden, daar zijn we nu te oud voor. Er zat geen heilig vuur in."

Eigenaar van het Zephyrhills Parachute Centre fim Hooper voor zijn nieuwe gebouw: "Gemengde gevoelens". maar één ding: naar beneden met die bak.

Dan wordt er niet gesprongen."

Ook die man had geen idee dat een WK iets anders was dan een boogie van Amerikaanse boogiespringers.

Dat hij nu te maken had met zwaar getrainde sportmensen die namens hun diverse landen om de hoogste eer streden en die er vaak duizenden dollars aan besteed hadden om zo ver te komen, daar had ook hij geen idee van!"

Piet Santegoeds, Nederlands teamleider: "Dit is m'n vierde en definitief laatste WK. De leukste vondik de eerste, Warendorf, in 1975. Toen hadden we het meest fanatieke team. Iedereen vocht voor z'n plaats in het team, wist pas op het laatst of hij er in zat of niet. Toen was er een fighting spirit. Er was weinig geld, f 11,-

Jos Wery, het "nieuwste" talent van het achtmansteam: "Ik heb altijd al deel willen uitmaken van een nationaal team. Ik wist dat je daar een heleboel voor moest doen. Veel tijd, veel geld, twee keer ben ik privé naar Amerika geweest om goed te worden. En toen werd ik toch nog onverwachts vorig jaar Kerstmis gevraagd voor de nat-ionale achtman.

Ik vond de WK een geweldige ervaring.

Ook in negatieve zin, zoals de invloed die de politiek blijkt te hebben: het verdwijnen van China, Zimbabwe en Finland door het meedoen van Zuid-Afrika. Maar ik heb ook veel dingen gezien die ik erg goed vond.

Zo denk ik dat wat de Amerikanen, Canadezen en Australiërs doen veel beter is dan wat wij deden. Zij gingen drie maanden of meer naar een goed-weerspringcentrum en trainden dag in dag uit zeer gericht met luchtvideo, grondvideo en ik weet niet al. Wij gingen de laatste maanden elk weekeinde naar Teuge, weer of geen weer. En daar word je doodmoe

De videosectie: links de witte" hoofdvideo " met zoomlens. De voortreffelijke cameraman "stuurde" het beeld aan de hand van wat hij zag op een kleine monitor voor hem in de zwarte kast. Achter de gewone kijker op de voorgrond de video-met-zoomlens van het centrum.

van. Dat is zo slopend, afbrekend dat je het doel waarvoor je er bent uit het oog verliest. En dat is wat er is gebeurd. Het is alleen de vraag of je in Nederland een acht- en vierman bij elkaar krijgt die een maand of vier naar een goed-weer-centrum kan, niet alleen wat tijd betreft, maar ook wat geld betreft. Toch, het lijkt me de enige manier. In ieder geval niet zo als wij het nu hebben gedaan.

Wij - de achtman - waren niet flexibel genoeg, gebrek aan enthousiasme, de spirit om jezelf uit te schakelen en als team te denken. Velen wilden de WK meemaken als gebeuren, niet om te scoren. Dat geldt niet voor de vierman. Daar neem ik m'n petje voor af. Die hebben thuis iets uit te dragen, de achtman niet. We hebben niets positiefs gedaan.

Hoe dat komt? Te veel teamleden zijn te lang bij elkaar geweest, vele, vele jaren lang. Privébelangen zijn vermengd met springbelangen.

Men had het allemaal al eens gezien, hoefde niet meer te knokken. Verder denk ik dat een losse trainer, die niet in het team zit, een goede stap zou zijn. Iemand die alles overziet, de problemen voor het team als totaal kan onderkennen. Elke sport heeft zo'n trainer. Behalve wij. En dan dat eindeloze reizen, die eindeloze weekeinden rondhangen.

Het doodt elk enthousiasme.

Iets wat me hier op de WK heeft beziggehouden, is ook het "scheidsrechtersprobleem".

Wij, springers, werken jaren, trainen honderden sprongen zeer gericht en komen uiteindelijk hier om onze kunsten aan die scheidsrechters te laten zien. Maar die scheidsrechters?

Die zien per jaar met een beetje geluk een sprongetje of wat, moeten in een vliegtuig naar Amerika, worden hier in een donker hok met een TV gestopt en moeten opeens beoordelen of die zwaar getrainde teams het wel goed doen! Het zou zo moeten zijn dat die scheidsrechters even hard getraind hebben op het scheidsrechteren als die springers op het springen.

Ze moeten evenwaardig zijn. En daar ontbreekt nogal wat aan."

Buzz Bennett, eventjudge vierman: "Op zich is wat Wery zegt wel juist. De scheidsrechters komen uit 12 tot 14 verschillende landen met verschillende standaards en ervaring. Toch hebben ze een internationale trainingsstage gehad en de klassificatie van internationaal scheidsrechter gehaald.

Even hard trainen als een springer is niet nodig. Wel zal het voortaan zo moeten zijn dat vóór de trainingssprongen beginnen er eerst een dag of twee geoefend wordt door alle scheidsrechters met tapes van b.v. de nationals van Amerika of een ander goed land. Daarna de drie trainingssprongen van elk team, die dan ook gescored moeten worden. Is dat allemaal achter de rug dan zijn de scheidsrechters opgewassen tegen het professionalisme van zelfs het beste team. De nieuwe Code

Sportif voorziet er ook in dat de scheidsrechters in hun eigen land elk jaar een bepaalde hoeveelheid ervaring blijven opdoen om FAI-judge te blijven."

Sandy Kane, springster in de Australische vierv.man": "De hoek waaronder de video mag zijn tijdens een sprong, moet veranderd worden. Nu is het 65 tot 85 graden (bij 90 graden wijst de lens van de video recht omhoog). Die 65 moet 75 graden worden.

Anders komen de springers onder een veel te lage hoek, wat hier ook een paar keer is gebeurd en waarop teams ten onrechte zijn gezapt."

Hans Luys, de inmiddels zeer ervaren RW -scheidsrech ter van Nederland : "Die zoomlens op de video was prachtig.

Wat mij betreft mag het nooit meer anders. Zelfs de vierman heb je bij de exit beeld vullend in beeld en ze blijven beeldvullend tot ze uit elkaar gaan. Als je dan ook nog verder goede apparatuur en monitoren hebt - dat was hier niet dan schakel je bijna elke twijfel bij het jureren uit.

Het verhaal dat snelle teams als de Amerikanen moeilijker te jureren zouden zijn dan een gooi- en smijtteam dat maar 1 of 2 punten bij elkaar grabbelt, is onzin. Een goed en snel team werkt zeer clean, een verstoringvalt onmiddellijk op. Een gooien smijtteam is veel moeilijker te jureren.

De sfeer onder de scheidsrechters was voortreffelijk.

Geen politiek, geen gedoe.

Het peil van jureren, in ieder geval in mijn groep, is het hoogste wat ik ooit heb meegemaakt. " Jan de Poot, captain 4-mansteam: "Het is toch wel lekker gegaan. Minder goed dan we gehoopt hadden, zelfs een punt onder ons gemiddelde van de nationale kampioenschappen, maar gezien de zap die we kregen en die funnelende exit . zijn we uiteindelijk toch nog redelijk

terecht gekomen. Vóór West-Duitsland, Zwitserland en Noorwegen.

We hadden meer dan tien punten meer moeten hebben om één plaats op te schuiven, dus die paar gemiste punten zijn wat dat betreft niet zo erg. Toch zitten die punten ons dwars. We hadden op z'n minst 70 punten willen halen. En dat is ons niet gelukt.

Toch jammer, hoewel het ons dus niets in de plaatsing had gescheeld.

We hebben een hoop spanningen gehad.

We zijn ook vier heethoofden.

Toch, nu alles achter de rug is en het team dus niet meer bestaat: ik weet het niet. Het was een ervaring met hele goede kanten. We zullen wel zien.

We hadden een redelijk goede trainingsopzet. Het eerste jaar vooral individueel en no contact-oefeningen.

Daarna randoms en tenslotte ook de sets. Maar voortaan nooit meer zonder luchtvideo.

En vaak grondvideo.

Trainen zonder dat is niet effectief genoeg."

Arnold Collenteur, lid van het 4-mansteam: "Toch hebben we niet optimaal getraind weet ik nu. We hadden nog veel gerichter, bewuster moeten trainen. Aldoende leert men. Daar is een WK óók voor!"

Johan van Stappen, captain Belgische 4-man: "We hadden vijfde kunnen worden, maar we kregen twee zaps van de scheidsrechters wat ons 8 punten scheelde en verknoeiden zelf zes à zeven punten. De achtman van ons deed het zeker niet slecht. Die ontstond pas in maart uit twee viermansteams.

Als je dat weet dan zie je dat ze het zeker niet slecht gedaan hebben.

De wedstrijd vond ik de mooiste die ik ooit heb meegemaakt. Het niveau was nog nooit zo hoog en het was fantastisch wat er tussen de drie topteams bij de vier- en acht man gebeurde. " H. C.

Informatie-uitwisseling bij het instappunt: links Arnold Collenteur van het Nederlandse viermansteam en rechts Johan van Stappen van het Belgische.

23

Ken Coleman accelerated free fall course W.K. Relatiefspringen, donderdagavond 16 oktober, U .S.A. In de grote zaal van het Holiday-inn hotel zocht ik een goede plaats uit i.v.m. de lezing over de "Ken Coleman accelerated free fall course". Tot op dat moment was ik erg sceptisch.

Bij een ongeval, wat niets te maken had met parachutespringen, kwam in de tweede week van augustus 1981 Ken Coleman om het leven.

De laatste tijd was hij druk doende om een "geaccelereerde vrije val opleiding" op te zetten. Zijn werk werd voortgezet door zijn medewerkers, waarvan er twee deze lezing zouden geven. Al King en Mike Johnson, beiden instructeur-examinator. In het kort een paar zaken die besproken werden.

1. Principe van de cursus Indien iemand een opleiding krijgt tot sportparachutist, is het doel hem te laten vrije-vallen en niet hem een goede staticline springer te laten zijn.

Waarom zou men dan moeten beginnen met de static-line?

"Het is het moeilijkste wat je een leerling kunt vragen bij een van zijn eerste sprongen: stabiele exit, dummy ripcord pull zonder verlies van stabiliteit, allemaal in

plm. 2 seconden. Juist die eerste paar seconden (plm. 5 tot 10) is de leerling "geestelijk overbelast".

Iedereen kent het verschijnsel.

Vele leerlingen zeggen na hun eerste sprong: "Ik heb niets gehoord, gezien of gemerkt, toen ik hing, kwam ik pas bij!"

Vandaar dat we het static-line springen overslaan."

Aldus Al King.

2. Uitvoering van de sprongen Wat doet men dan wèl? Twee jump masters, één video-camaraman en de leerling gaan naar 10.000 ft en maken een vrijeval. De twee jump-rnasters houden de leerling vast door twee side-body's te maken.

Exit. Het vliegtuig dat men er tot nu toe voor gebruikt heeft is een Cessna 182.

Allereerst gaat één jump-master naar buiten, dan de leerling en dan de tweede jumpmaster. De tweede houdt de leerling al vast tijdens het naar buiten klimmen en de eerste pakt hem aan op de step. De hele exit procedure gaat met de snelheid die de leerling heeft. Wanneer de leerling weg wil, moet hij de beweging maken van Up-Down-Go! De jump-rnasters gaan dan linked mee. De "Up-Down-Go" beweging is heel natuurlijk en als je goed oplet zul je veel AO springers het onbe-

" Wie zei er dat vrouwen niet kunnen springen ... vier in!

24

wust zien doen. De grips van de jurnpmasters zijn op de elleboog en om de beenriem.

In de progressie van de leerling zijn er zeven opeenvolgende niveaus, die elk met één sprong afgewerkt kunnen worden.

E.e.a. is natuurlijk afhankelijk van de leerling.

Niveau 1. De eerste sprong. De eerste 10-15 seconden worden gebruikt om de leerling te laten relaxen en "wakker" te laten worden. De jurnp-masters "trimmen" de leerling v.w.b. zijn valhouding.

Dan moet de leerling zijn rijtje afwerken: - Kijk naar rechter jump-rnaster - Kijk naar linker jumpmaster - Eigen lichaamshouding - Hoogtemeter en grond bekijken - 3 keer een dummy beweging - Hoogtemeter en grond - Check met rechter jurnp-rnaster en open de parachute.

Indien de dummy's niet naar wens gaan, kunnen de jump-rnasters (omdat zij immers de ellebogen vasthebben, de dummy's helpen uitvoeren. Tussen de 4000 ft en 3000 ft moet de leerling trekken, zo niet doet de rechter jurnp-master dat tussen de 3000 en de 2000 ft.

hier zitten er foto: Bob Kaal

Niveaus 2 Urn 6. Het wordt een te lang verhaal om ieder niveau uit te splitsen.

Om. een idee te geven: Bij de tweede sprong reeds worden zijn armen losgelaren. Verder leert hij spotten, backloops, een korte afstand rechtvooruit verplaatsen om te redocken, heading houden, draaien van 3600 en tracking. De jump-master is dichtbij om alles voor te kunnen doen.

Niveau 7. Dit kán de zevende sprong zijn.

De leerling gaat alleen en moet spotten, frontloop, Y2 serie, tracking en afzwaaien voor hij op 2500 ft trekt.

Dat in weinig sprongen zoveel geleerd kan worden komt doordat de leerling veel vrije-val tijd, dus oefentijd heeft.

Iedere sprong wordt aan de hand van de video-tapes grondig doorgesproken.

3. Uitrusting De leerling springt met een tandem-systeem waarin een PC als hoofdkoepel.

De hoofdcontainer wordt geopend met een ripcord.

Er is één "mal functie-handle" die indien getrokken eerst een cut a way maakt én de reserve-chute opent. Men gebruikt een automatische opener op de reserve, afgesteld op 1000 ft.

4. Kosten De eerste sprong kost plm. 500 gulden, de sprongen t/rn niveau 6 kosten plm. 250 gulden per stuk. Erg kostbaar, vooral

voor de jongeren.

Terecht verdedigt Al King zich door te beweren dat het véél kostbaarder is, om via het static-line program hetzelfde niveau te behalen. Op de vraag, hoe je de adspirant springer daarvan overtuigd zei hij: "Men ziet de videobeelden en dat helpt veel AO-springers om over te schakelen. Het succes praat zich rond en dat is onze reclame."

De jump-master opent dan de parachute.

De videobeelden laten de leerling dan zeer overtuigend zien dat hij niet geschikt is voor het parachutespringen.

Er waren echter ook tapes die lieten zien dat het geweldig is, om iemand tijdens zijn eerste sprong naar de camera te laten zwaaien, . bewust van zijn hoogte, bewust van zijn valhouding, gewoon omdat hij er de tijd voor heeft.

5. Gevaarlijk?

Hoewel bij de grond opleiding ook een "alleen procedure" geïnstrueerd wordt, is de kans dat de jump-masters de leerling kwijtraken bijna nihil. De video-tapes lieten trainingssprongen van jump-masters zien. Ervaren springers speelden voor leerling en probeerden de jump-masters af te schudden. In het ergste geval lukte het de "leerling" om op zijn rug te komen en te draaien. De rechter jumpmaster trok toen de parachute van de "leerling".

Hoeveel AO leerlingen of beginners vrije vallers openen niet op hun rug?

6. Is iedereen geschikt?

Nee, natuurlijk is niet iedereen ervoor geschikt. De voor-selectie is echter gelijk aan die van het AO springen. Er waren tapes die mensen lieten zien, die vanaf de exit tot aan de opening een voorgeboortelijke houding aannamen en hun ogen dicht hielden.

Ten slotte In de U.S.A. zijn reglementen opgesteld met betrekking tot deze cursus en sinds kort kan het e.e.a. legaal uitgevoerd worden. Een voorwaarde is, dat betrokken jumpmasters én instructeur een certificaat hebben, speciaal hiervoor uitgegeven.

Het is niet de bedoeling dat deze cursus de oude (AO) gaat vervangen maar dat zij naast elkaar gebruikt zullen worden.

Echter het percentage springers in de USA dat in de AO-opleiding een hoger brevet haalt dan A, is 2010.

Met de "Accelerated free fall first jump course" heeft men momenteel een percentage van 97010!

J.d.P.

Trainen in Amerika Het relatief team heeft de laatste jaren regelmatig in Amerika getraind en daardoor nogal wat ervaring opgedaan met goedkoop en goed vliegen, auto's huren, slapen, eten, verzekeringen etc.

Een ervaring die we niet voor de topspringers van ons land willen houden, maar voor iedereen ter beschikking willen stellen.

Op dit moment is voor zowel Zephyrhills in Florida als Perris Valley in Zuid-Californië (beide met een uitgelezen relatiefinstructieprogramma en beide vooral gedurende de wintermaanden) Panam van de "normale" luchtlijnen het goedkoopst. Je moet wel in Londen overstappen, maar de vluchten heen en terug zijn elke dag. Verder heeft Panam een deal met Alamo Rent a Car, die (in ieder geval voor Florida) verreweg het goedkoopst is, $79 per week met onbeperkt rijden.

Panam vliegt ook dagelijks op Charlston (S.c.) vanwaar het mekka van de stijlspringers Raeford (N.C.) is te bereiken. Een retourtje per persoon Tampa (met Z-hills op een half uur rijden) is f 1.277,- tot vermoedelijk 15 mei 1982. Voor Los Angeles (Perris Valley) voor minimaal 5 personen f 1.630,en voor Charleston f 1.527,-. Vanaf Londen vliegt men in een Boeing 747. De auto staat klaar op de luchthaven van aankomst. Ik heb de afspraak met Panam gemaakt dat als men via mij boekt en we boven een bepaald aantal Pan am-tickets komen, we een extra reductie kunnen krijgen.

Eerst moeten ze weten hoeveel belangstelling er voor is. Komen we aan de reductie toe, dan wordt deze achteraf omgeslagen.

Overigens: als men aan nog goedkopere tickets kan komen die aan alle eisen voldoen en niet de beperkingen hebben als bij Laker en Air Berlin, dan houd ik me aanbevolen. Dan zullen we zien dat we daarmee in zee gaan. Maar vooralsnog is volgens ons onderzoek op dit moment Panam het voordeligst, zekerst en best.

Tenslotte: ik heb een papier gemaakt met allerhande aanwijzingen, goede raden, prijsindicaties etc. voor springen en verblijven in de

Een Boeing 747 van Pan am die tussen Londen en Miami vliegt, hier vlak voor vertrek op het vliegveld van Miami.

VS. Als men dus naar de VS denkt te gaan, bel of schrijf even een maand of twee van te voren, in ieder geval meer dan een maand.

Want alleen dan geldt de goedkope vlieg- en auto-deal van Panam.

Mijn adres: Van Eeghenweg 2, 6862 CZ Oosterbeek, tel. overdag 085-592293 en 's avonds 085-335311. Als ik er niet ben, laat even een briefje voor mij achter met je naam en telefoonnummer.

Hein Cannegieter

25

t

WEDSTRIJD- EN EVENEMENTENKALENDER 1982 9 t/m 12 april 24/25 april 1/2mei

29t1m 31 mei

12 en 13 juni 31 juli/

1 aug.

11112 sept.

Gevraagd 3-Man e.R.W. De wedstrijd parachutespringen 1982 van de Sportfeesten "VIER UDEN SPORTIEF" zal worden uitgebreid met een wedstrijd 3-man canopy relatief.

"Speed tri-plane"

Internationale "Ram-Air" precisie wedstrijd Paraclub FLEVO Clubkampioenschappen Paraclub lcarus PA/4 en 8 mans RW. Uitwijk clubkampioenschappen Praelub lcarus.

Coupe de Maarsseveen Int. wedstrijd P A op strand Maarsseveense plassen.

"Vier U den Sportief" Int. PA/CRW wedstrijd Icarus RW wedstrijd (revanche NKP) open wedstrijd 4 en 8 mans RW De "Gooise matras" cup bij P.C. lcarus open wedstrijd PA en koepel-RW

Hier volgt het voorlopige wedstrijdreglement: Afspringhoogte: 4000 t.

Werktijd: 100 seconden vanaf exit.

Opdracht: Bouw zo snel mogelijk een "Tri-plane".

De ploeg die de snelste tijd maakt is de winnaar.

Vier. Na ĂŠĂŠn volledige wedstrijdronde is de Aantal sprongen: wedstrijd geldig.

Bij overschrijding van de werktijd zal; voor Tij doverschrij ding: elke seconde overschrijding, tien seconden worden bijgeteld.

Bonus: Indien de "Tri-plane" binnen de DZ wordt geland, wordt de gemaakte tijd, nodig voor de "Tri-plane" gehalveerd.

Minimaal 3 judges met kijker en stopwatch.

Jury: Indien mogelijk Video-wagen.

Bij lagere afspringhoogte (wegens bewolNoot: king) wordt de werktijd evenredig aangepast.

Wat is een "Tri-plane".

Een kontakt van 3 para's, hangende aan hun squares, waarbij de bovenste 2 para's de voeten onder de slider of diaper van de partners moeten hebben. (zie foto).

Voor het overige gelden de normale wedstrijdbepalingen.

De wedstrijd zal worden gehouden te Uden op 12 en 13 juni 1982.

Er wordt een Internationale deelname verwacht.

Wij verzoeken u, i.v.m. het reserveren van vliegtuigen, u zo snel mogelijk als team aan te melden.

Jan Testroote/Koos Verhaar Vlosstraat 12 5402 LN Uden

26

Algemene verenigingsmededelingen WELKE ZIJN DE VOORWAARDEN

Modelvliegtuigsport Komende Evenementen 911 Vliegersvergadering Lijnbesturing, aanvang 13.00 uur.

Cultureel Centrum "De Coehoorn", Coehoornstraat te Arnhem (t.o. NS-station). Inlichtingen: voorzitter Subcommissie Lijnbesturing, de heer R. Olijve, Oranjestraat 51, 3921 BA EIst (Utr.), tel. 08385-60299.

JO/1 Vliegersvergadering Radiobesturing, aanvang 13.00 uur.

Motel Maarsbergen, aan de Rijksweg Arnhem-Utrecht.

Inlichtingen: voorzitter Subcommissie Radiobesturing, de heer J. F. ten Holt, van Gorkumlaan 23,5641 WL Eindhoven, tel. 040-812610.

16/1 Nationale Kampioenschappen Coupe d'Hiver en Koude Jatten Cup, Rozendaalse Heide, aanvang 11.00 uur. Organisatie: Arnhemse Luchtvaartclub, inlichtingen: clubsecretaris de heer R. Kreetz, R. van Gelrelaan 10, 6957 BE Laag Soeren, tel. 08337-468.

16/1 LSF- Winterwedstrijd, op het vliegterrein van Modelvliegclub Hoekse Waard aan de Langeweg in de Gemeente Oud Beyerland, aanvang 10.00 uur. Inlichtingen: clubsecretaris van MVHW, de heer R. Swinkels, Hoflaan 52, 3286 AH Klaaswaal, tel. 01864-1015.

2311 Vliegersvergadering Vrije Vlucht, aanvang 11.00 uur. Cultureel Centrum "De Coehoorn", Coehoornstraat te Arnhem (t.o. NS-station).

Voorstellen vóór 11 januari a.s. schriftelijk in te dienen bij voorzitter Subcommissie Vrije Vlucht, de heer G. Brinks, Lindewal7, 6981 AB Doesburg, tel. 08334-2913.

29-30-31/1 Modelvliegtentoonstelling, Buurthuis "De Keijenburg 70", Roosendaal N .Br. Dagelijks van 10.00-22.00 uur.

Organisatie: West Brabantse Luchtvaartclub "De Grondpiloten" .

30-31/1 Modelbouwtentoonstelling, T.O. V. gebouw, Azaleastraat 40, Helmond. Geopend zaterdag van 10.00-22.00 uur, zondag van 10.00-18.00 uur. O.a. met medewerking van de Koninklijke Luchtmacht.

Organisatie: Helmondse Modelbouwclub.

912 Districtsvergadering Overijssel, aanvang 20.00 uur in het Klooster van de Dominicanen te Zwolle. Er moet o.m. een nieuwe Districtsvertegenwoordiger worden gekozen.

Men wordt dringend verzocht de namen van kandidaten voor deze functie op te geven aan de heer W. B. de Wolf, Districtsvertegenwoordiger ad-interim, tel. 05270-13812.

Internationale uitwisseling Jonge leden ~ (meisjes en jongens) gaan naar Amerika, "'~~ Canada, Engeland, Israël en Zweden.

"<

Jij kunt een van hen zijn!

Op dinsdag 20 juli 1982 vertrekken

=

7

~'

van de Vliegbasis Soesterberg 20 jeugdige KNVvL-leden, om een aantal weken de gast te zijn van luchtvaartorganisaties in een van de bovenvermelde landen. Militaire transportvliegtuigen zorgen voor het vervoer heen en terug.

Op donderdag 5 augustus worden de deelnemers in ons land terugverwacht.

VOOR DEELNAME?

Voor aanmelding moet men voldoen aan de volgende eisen: 1. Lid zijn van de KNVvL. 2. Op de vertrekdatum (20 juli 1982) tenminste 17 jaar en ten hoogste 19 jaar oud zijn.

3. Volgens de hierbij vermelde instructies schriftelijk aanmelden voor deelname vóór 5 MAART 1982.

INSTRUCTIES

VOOR AANMELDING

Gegadigden voor deelname dienen hun aanmelding te richten aan "JLB-Selectiecommissie Cadetten uitwisseling KNVvL, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS Den Haag". In de brief dient te worden vermeld: 1. Naam, voornamen en roepnaam, adres, postcode, woonplaats, telefoonnummer, geboortedatum, godsdienst en KNVvL-lidmaatschapsnummer .

2. School en klasse, C.q. studie-inrichting of werkkring.

Behaalde diploma's.

3. Gemiddeld cijfer van het laatste rapport, laatste cijfer voor Engels.

4. Naam en werkkring van de vader.

5. Activiteiten op luchtvaartgebied.

Vermelding van club(s), evt. aantal vlieguren of starts, parasprongen, modelbouwervaring en -wedstrijdresultaten, brevetten vliegtuigherkenning.

6. Andere sporten en/of hobby's.

7. Indien in het buitenland gewoond, opgave van plaats en tijd van verblijf.

8. Eventueel gebruik van medicijnen en waarvoor.

9. Referenties - vooral op luchtvaartgebied - met volledige vermelding van naam, voorletters en adres (postcode!).

10. Een beknopte levensbeschrijving, o.a. met een overzicht van woonplaatsen, opleidingen, persoonlijke activiteiten en eventuele toekomstplannen.

Bij de brief dienen te worden gevoegd twee recente pasfoto's en voorts een verklaring van een van de ouders, waaruit blijkt dat deze geen bezwaar heeft tegen deelname aan de reis en dat de verstrekte gegevens juist zijn.

Zoals gebruikelijk is de gehele reis gratis. Slechts voor uniforme kleding - die mag worden behouden - is een bedrag van naar schatting /475,verschuldigd.

De deelnemers wordt bovendien geadviseerd enig zakgeld mee te nemen.

SELECTIE De deelnemers zullen uit de aanmeldingen worden gekozen door een selectiecommissie, die is samengesteld uit vertegenwoordigers van verschillende luchtvaartinstanties.

De eindselectie zal worden gehouden op zaterdag 1 mei 1982 in het KNVvL-gebouw, Jozef Israëlsplein 8, Den Haag. Gegadigden wordt aangeraden deze datum reeds nu te reserveren.

Algemene Luchtvaart Afdeling Bibliotheek De NBLR-bibliotheek in de Aviodome te Schiphol is voor alle KNVvL-leden geopend in de weekeinden: op zaterdag en zondag van 13.30 tot 15.30 uur. Uitlening van boeken en tijdschriften is mogelijk op beide dagen, voor professionele doeleinden bovendien op telefonische afspraak met de A viodome (tel. 020-173640).

ATTENTIE: in verband met de feestdagen is de bibliotheek gesloten op 26 en 27 december 1981 en 2 en 3 januari 1982.

27

Parachutespringen Instructeursexamen Het Instructeursexamen

maart 1982 te Amersfoort.

zal worden afgenomen Aanmeldingsformulieren

den aangevraagd bij de RIJKSLUCHTV AARTDIENST Directie Luchtvaartinspectie t.a. v. de heer J. A. Aalmoes Postbus 7555 1117 ZH Schiphol-Oost Er wordt gewezen op de noodzaak de formuliren

op zaterdag 27 kunnen wor-

Hoofdbestuur

en medewerkers van de Koninklijke Nederlandse

.,'

f1

Vereniging voor Luchtvaart

r (

tijdig aan te vragen.

wensen de leden

~~,

Bijzondere luchtsporten Overseas Associate Membership

BAPC

~~.,

Van de British Association of Parascending Clubs werd mededeling ontvangen dat voor valschermzweefbeoefenaars in Nederland de gelegenheid bestaat zich aan te sluiten bij deze organisatie. De contributie bedraagt f 10,- per jaar.

De aan het lidmaatschap verbonden voordelen zijn o.a. het regelmatig ontvangen van het BAPC-tijdschrift en andere mededelingen omtrent trainingsmethoden en -technieken, alsmede het onderhouden van contacten met BAPC-clubs en clubs in andere landen.

In het kort: een uitstekende gelegenheid om op de hoogte te blijven van alle valschermzweefactiviteiten in en buiten Europa. Liefhebbers kunnen zich aanmelden bij The International Secretary BAPC, Room 6, Exchange Buildings, 34-50 Rutland Street, Leicester LEI IRD, England.

Examencommissie

Valschermzweven

Filmmiddag Parazweefcentrum Midden-Nederland Op zaterdag 6 februari 1982 organiseert het Parazweefcentrum Midden-Nederland een film- en informatiemiddag over valschermzweven, parachutespringen en zeilvliegen, aanvang 14.00 uur, in Restaurant Amershof, Snouckaertlaan II te Amersfoort (tegenover bioscoop Grand Theatre). De toegang is gratis.

Parasail Club Noord-Nederland

De laatste felicitatie van 1981 gaat naar de heer L. Boelmans, die als eerste eindigde bij het door de PSC-NN georganiseerde Clubkampioenschap Valschermzweven; tweede werd J. Nijlaan en derde H. Barkerna.

Nationaal

Kampioenschap

Valschermzweven

1982

Het Nationaal Kampioenschap Valschermzweven 1982 zal worden georganiseerd door het Rogallo Parateam uit Bergen op Zoom.

Het evenement heeft plaats in het weekeind van 22 en 23 mei 1982 op de Vliegbasis Woensdrecht.

Inlichtingen worden verstrekt door de secretaris van het team, de heer C. M. de Haan, Koning Willem 1straat 25, 4611 KV Bergen op Zoom, telefoon 01640-52706.

Algemeen secretariaat Buitengewone

Algemene Vergadering

Op vrijdag 13 november jongstleden werd een buitengewone algemene vergadering gehouden. De begroting voor 1982 werd goedgekeurd met de aantekening dat de afdeling Zweefvliegen in haar begrotingshoofdstuk nog enige wijzigingen wil doorvoeren.

Voorts werd een nieuw huishoudelijk reglement behandeld.

De procedure met betrekking tot de toelating tot het lidmaatschap was aanleiding tot uitvoerige discussies. Het huishoudelijk reglement werd aangenomen, met dien verstande dat de toelatingsprocedure, in samenhang met de statuten, opnieuw in studie zal worden genomen.

28

Ned. Ver. voor Luchtvaarttechniek De eerstvolgende

Tijdens de laatstgehouden bestuursvergadering is de heer E. Schuytema, J. Cremerstraat I a, 6812 D A Arnhem, benoemd tot secretaris van de examencommissie valschermzweven, en wel met ingang van I januari 1982.

Clubkampioenschap

prettige kerstdagen en een voorspoedig 1982

gehouden

op

vergadering

van onze

vereniging

zal worden

donderdag 28 januari 1982 om 20.00 uur

bij het Nationaal Lucht- en Ruimtevaartlaboratorium, Anthony Fokkerweg 2, Amsterdam.

Ir. H. Schoevers, Hoofd van de Afdeling Central Engineering van de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij, zal spreken over: "Ontwikkelingen in luchtvaarttechnologie, door de bril van een onderhoudsman gezien", Na een korte inleiding over de produktiviteitsgroei in het luchttransport wordt ingegaan op de ontwikkelingen in de technologie in de laatste 25 jaar. Hierbij wordt speciaal de invloed daarvan op het onderhoud van vliegtuigen, motoren en componenten belicht.

Voorts wordt aandacht besteed aan de ontwikkelingen in onderhoudsfilosofie en onderhoudsmethoden en de gevolgen hiervan op de onderhoudsinspanningen.

Tot slot laat de spreker zien hoe dit allemaal uitmondt in manuren per vlieguur.

Niet-NVvL-leden die de lezing van 28 januari 1982 willen bijwonen zijn welkom, maar dienen zich vooraf aan te melden bij de NVvLsecretaris, tel. 020-5113113

Verkoop In de VERZAMELBAND (linnen op zwaar karton) kunnen alle afdelingsorganen (behalve Aerovisie) d.m.V. naalden worden opgeborgen. Naalden worden bijgeleverd.

Prijs!

15.-, verzendkosten! 4,-.

Eerst weten, dan zweven - nieuwste zendkosten f 5.-.

(6e) druk.

Prijs!

25,-,

ver-

Theorie voor de beginnende zweefvlieger Prijs !5,-, verzendkosten !2,-.

(het zgn. blauwe boekje).

Theorie voor de gevorderde zweefvlieger Prijs! 10,-, verzendkosten!

2,60.

(het zgn. groene boekje).

BESTELLINGEN door middel van overschrijving op giro 179618 ten name van de KNVvL te Den Haag, onder vermelding van het gewenste artikel en de postcode.