SP 1982 10(7)

Sportparachutist

DEZE VERENIGINGEN ZIJN AANGESLOTEN BIJ OE AFDELING PARACHUTESPRINGEN VAN OE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENINGING VOOR lUCHTVAART

TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN

Jaargang 10 - nr. 7 - 1 september

Redaktie

Vaste medewerkers:

1982

: Ronaid van den Boogaard, Nathalie Chudiak, Arnold Collenteur en Tom Roodenburg.

Michel Bizot, Hein Cannegieter, Karst Sikkens en Bert Wijnands.

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

Zonder schriftelijke toestemming van de redaktie van de inhoud worden overgenomen.

Abonnement Sportparachutist leden van de afdeling Parachutespnnqen blad gratis.

Vereniging

Adres

EERSTE NEDERLANDSE PARACHUTISTEN CLUB

Schubertlaan 6a, 4702 KB Roosendaal.

CADETTEN PARACHUTISTEN VERENIGING

Kasteelplein 10, 4811 XC Breda.

SKYDIVING CLUB FL YING DUTCHMEN

Bingleystraat 96b, 3025 RL Rotterdam.

PARACLUBICARUS

de Grote Weer 120, 1383 BG Weesp.

PARACLUB COLONNES

Waverstraat 34-3, 1079 VM Amsterdam.

VERENIGING TEUGE

Druk:

Van Deventer

ontvangen

het

en 1 november.

b.v., 's-Gravenzande.

KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING VOOR lUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN

PARACENTRUM

NOORD

Postbus 567, 7900 AN Hoogeveen.

NEDERLANDSE TU-ZEVEN

PARAVERENIGING

NAPO 880, 3509 VP Utrecht-Veldpost

AFCENT

PARACHUTE

-

Van Hallstraat 29, 8072 BA Nunspeet.

FLEVO

MARINIERS SPORT PARACHUTE CLUB

Mariniersweg 7, 3941 XL Doorn.

PARAVERENIGING KORPS COMMANDOTROEPEN

Commandobaan 4, 4706 CL Roosendaal.

PARACLUB

NAPO 875, 3509 VP Utrecht-Veldpost.

HOHNE

Postbus 1587, 9701 BN Groningen.

NOORD NEDERLANDSE PARACHUTISTENCLUB

voorzitter vice-voorzitter sekretaris penningmeester sekretaris sport sport en instruktie algemene projekten algemene projekten

Hoofd Bureau Parachutespringen Michel Bizot, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

Telefoon: 070-245457.

Prämienstrasse 12, 5100 Aken/BRD.

CLUB

STICHTING NATIONAAL PARACHUTISTENCENTRUM

Bestuur W. A. Velthuizen E. T. H. Wijnands vakature P. Santegoeds H. Cannegieter C. A. T. Pellens H. Verbeek H. A. Elias

Bolkskamp 25, 7576 GH Oldenzaal.

PARACENTRUM

mag niets

PARACLUB Verschijningsdata 1 januari, 1 maart, 1 mei, 1 juli, 1 september

MOBIELE

TEUGE

Advertentietarieven

SPORTPARACHUTIST

hele pagina t 350,- per halve pagina t 200,- per derde pagina t 135,- per zesde pagina '70,per negende pagina t 45,- per of '0,45 per mm kolombreedte

KNVvL

Lidmaatschap Alle leden f70,- per jaar, na 1 juli f38,~.

Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aanmeldinq

f8,-.

Aanmeldingen voor het lidmaatschap te richten aan het afdelings-sekretariaat (d.t.v. de klubsekretaris).

per per per per per

2 3 4 5 6

nummers nummers nummers nummers nummers

de Zanden 15, 7395 AP Teuge.

nummer nummer nummer nummer nummer

, 650,, 950,, 1.250,t 1.500,, 1.750,-

Gedeelten van pagina's op aanvraag.

Uw kopij gaarne

inleveren

voor 20 september

1982 bij:

Sekretariaat Afdeling Parachutespringen KNVvL, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

2 SPORTPARACHUTIST

Rubrieken: te koop c.q. te koop gevraagd voor leden gratis.

Redaktioneel

InhoUd

Nationaal Team 1982

11

Michel Bizot

Waar stel je je grenzen?

12

Tom Roodenburg

Winnaar Tom Verschoor

Bokaal

13

Hein Cannegieter

Nationale Kampioenschappen

'82

14

Jan de Bruyne, Ingrid Zoetmulder, Arnold Collenteur, Piet Groot

CRW-wegwijzer deel 2

18

Ernst Woerlee

Paravaria Afdelingsbestuursnieuws

4

Michel Bizot

Technische

Commissie

Michel Bizot

6

Verzamelaars Kees de Goeijer

Ingezonden

brieven

CRW seminar Texel

7

Sjaak Kouwenhoven

Zwischen

Himmel und Erde + Karel Lamboo Nederlands Damesrecord Max Dereta

Ingrid Zoetmulder

Ladybirdnieuws

8

Ladybirds

Nationale

Luchtvaartdag

1982

Wim Velthuizen

9

NKP Militair Frans KĂźsters

Reisverslag

IndonesiĂŤ

10

Karel Lamboo

Wedstrijdverslag

Graz

21

Hans Keiler

RAPA Meet 1982 Ladybirds,

22

ZZZUTT

Vier Uden Sportief Koos Verhaar,

23

Jan Testroote

PCN

Tevreden of niet tevreden Het hangt er maar vanaf. Eigenlijk allebei. In ieder geval wat mij betreft.

- Tevreden dat het ons voor een tweede keer gelukt is een blad samen te stellen; uiteraard dankzij een aantal (soms met een zetje) enthousiaste schrijvers.

(Nog) niet tevreden met die tweede poging omdat het altijd mooier en beter kan en er altijd wel ergens iets op aan te merken blijft.

- Tevreden dat sommige schrijvers het presteren op tijd hun kopij in te leveren en niet tevreden, of liever bedroefd, dat de meesten nog steeds verwachten dat zelfs kaboutertjes overuren maken ...

- Tevreden dat de schrijvers uit verschillende aandachtsvelden komen, waarbij ook (nog) onbekende en soms omstreden onderdelen van onze sport aandacht krijgen. Ik denk hierbij aan bijvoorbeeld het Base springen.

Niet tevreden dat er een aantal aandachtsvelden niet optimaal bemand zijn. Een duidelijk voorbeeld hiervan is het clubgebeuren en in het bijzonder voor wat betreft de leerlingen.

- Tevreden dat publikatie kan leiden tot overlegsituaties tijdens welke onbekende en omstreden zaken besproken en geregeld kunnen worden.

Niet tevreden dat er in de wandelgangen veel ongenuanceerde uitspraken en meningen over deze zaken de ronde doen en dat dit onze sport geen goed doet. Een duidelijk officieel standpunt zou verwarring en onbegrip kunnen voorkomen.

- Tevreden dat we ook dit jaar weer verslag kunnen doen van de aanwijzing van Nationale Kampioenen.

Niet tevreden dat het hier nog steeds niet mogelijk blijkt het tijdens de NKP iedereen naar de zin te maken, zoals bijvoorbeeld het met zekerheid kunnen deelnemen aan meedere onderdelen.

Ik weet zeker dat ik nog wel even zo kan doorgaan, maar het zal nu wel duidelijk zijn dat er tegenover of naast vele positieve zaken ook negatieve elementen aanwezig zijn. Of liever andersom: naast een aantal niet-tevredens evenveel wel-tevredens.

En laten we die richting kiezen: werken aan de "nieten" met de "wellen" voor ogen. Zo, nu is het welletjes.

24

Rob Millenaar

FD Mini-boogie

in Moorsele

25

Annet Gillebaard

Barbarossabokaal Herman

te Gelnhausen

Boerman

PCMC

26

Harry

Opening vierdaagse

te Nijmegen

27

Arnold Collenteur

40

+

van Meissendorf

Jim Huizinga

. Wedstrijd kalender Te koop

28

De voorplaat: De elders in dit blad beschreven WSCR boven de Slufter, gefotografeerd door Jacques Gielen.

SPORTPARACHUTIST 3

Sportparachutist

DEZE VERENIGINGEN ZIJN AANGESLOTEN BIJ DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN VAN DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENINGING VOOR LUCHTVAART

TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN

Jaargang 10 - nr. 7 - 1 september 1982

Redaktie

Vaste medewerkers:

: Ronaid van den Boogaard, Nathalie Chudiak, Arnold ColJenteur en Tom Roodenburg.

Michel Bizot, Hein Cannegieter, Karst Sikkens en Bert Wijnands.

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

Zonder schriftelijke toestemming van de redaktie van de inhoud worden overgenomen.

Abonnement Sportparachutist Leden van de afdeling Parachutespnnqen blad gratis.

Vereniging

Adres

EERSTE NEDERLANDSE PARACHUTISTEN CLUB

Schubertlaan 6a, 4702 KB Roosendaal.

CADETTEN PARACHUTISTEN VERENIGING

Kasteelplein 10, 4811 XC Breda.

SKYDIVING CLUB FL YING DUTCHMEN

Bingleystraat 96b, 3025 RL Rotterdam.

PARACLUBICARUS

de Grote Weer 120, 1383 BG Weesp.

PARACLUB COLONNES

Waverstraat 34-3, 1079 VM Amsterdam.

VERENIGING TEUGE

Druk:

Van Deventer

ontvangen

het

en 1 november.

b.v., 's-Gravenzande.

KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING VOOR LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN

NOORD

Postbus 567, 7900 AN Hoogeveen.

NEDERLANDSE TU-ZEVEN

PARAVERENIGING

NAPO 880, 3509 VP Utrecht-Veldpost

AFCENT

PARACHUTE

CLUB

Prämienstrasse 12, 5100 Aken/BRD.

FLEVO

Van Hallstraat 29, 8072 BA Nunspeet.

MARINIERS SPORT PARACHUTE CLUB

Mariniersweg 7, 3941 XL Doorn.

PARAVERENIGING KORPS COMMANDOTROEPEN

Commandobaan 4, 4706 CL Roosendaal.

PARACLUB

NAPO 875, 3509 VP Utrecht-Veldpost.

HOHNE

NOORD NEDERLANDSE PARACHUTISTENCLUB

- voorzitter - vice-voorzitter - sekretaris - penningmeester - sekretaris sport - sport en instruktie - algemene projekten - algemene projekten

Hoofd Bureau Parachutespringen Michel Bizot, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

Telefoon: 070-245457.

Bolkskamp 25, 7576 GH Oldenzaal.

PARACENTRUM

Postbus 1587, 9701 BN Groningen.

STICHTING NATIONAAL PARACHUTISTENCENTRUM

Bestuur W. A. Velthuizen E. T. H. Wijnands vakature P. Santegoeds H. Cannegieter C. A. T. Pellens H. Verbeek H. A. Elias

Lidmaatschap Alle leden (70,Het inschrijfgeld

PARACENTRUM

mag niets

PARACLUB Verschijningsdata 1 januari, 1 maart, 1 mei, 1 juli, 1 september

MOBIELE

TEUGE

Advertentietarieven

SPORTPARACHUTIST

hele pagina t 350,- per halve pagina t 200,- per derde pagina t 135,- per zesde pagina '70,per negende pagina t 45,- per of '0,45 per mm kolombreedte

KNVvL

per jaar, na 1 juli f38,~. voor leden bedraagt bij aanrneldlnq

f8,-.

Aanmeldingen voor het lidmaatschap te richten aan het afdelings-sekretariaat (d.t.v. de klubsekretaris).

per per per per per

2 3 4 5 6

nummers nummers nummers nummers nummers

de Zanden 15, 7395 AP Teuge.

nummer nummer nummer nummer nummer

, 650,, 950,, 1.250,, 1,500,, 1.750,-

Gedeelten van pagina's op aanvraag, Uw kopij gaarne

inleveren

voor 20 september

1982 bij:

Sekretariaat Afdeling Parachutespringen KNVvL, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

2 SPORTPARACHUTIST

Rubrieken: te koop c.q. te koop gevraagd voor leden gratis,

pa rav a ri Parapersonalia Geboren: 13-6-'82: Vincent, zoon van Frans en Mariel Heuvelmans-Van lerssel Getrouwd 15-7-'82: Paul Schmidt Dominique Vanthillo (CPV)

en

Adreswijzigingen USPA, 1440 Duke street Alexandria, VA 22 314 (703) 836-3495 (PCI) Rob Aal, Klaas Listinghsteeg 1381 BW Weesp.

aChten

eendme-

Dit is in meerdere OPZI

Sorry · · · b ·k miin mond vol In het iuli-nummer he I. en rompt kwaliteitsverbetenng p dl over tal grove fouten le verschiint eree~na~: geschiedenis van ongekend zIJnRACHUTIST. Verwisselde SP<?R:P~n vervallen verwiizingen de pagina sI esbaarheid niet optimaal. maakten de e ten Miin oprechte Het is niet recht te pra .

vige zaak. de oorzaak ligt in het Ten eerste omdat dnBOogaard ti ifeit dat Ronaid v~ed;riiden op Teuge dens de 16-mans .ekenhuisopname ziin enkel brak e~ ~Iratie noodzakeliik gevolgd door ee:c~ter al zover met de bleek. Ron was t de overdracht van voorbereidingen da .I..k was Daarom k g moel IJ . ziin wer er . besloten met dit numheeft de redaktie t Ronaid ziin werk kon mer te wachten to

excuses.

26,

(VPCT) Arnold Collenteur, Oude Gracht 80, 3511 AT Utrecht.

Telefoon 030-316338.

Ad interim bestuur Cadetten Parachutisten Vereniging: voorzitter: CS. C. J. Marselis; secretaris: CS. H. J. Corporaal; penningmeester: C. D. J. Echten; commissaris materieel: CK. W. Smit; lid: C. S. Groenheijde; adviseur: U-kol. Mr. P. J. Dietz; chef-instructeur: Kap. A. Lasschuijt Jr. Adreswijziging voorzitter NNPC: B. R. van Stempvoort, Coronastraat 22, 9742 EG Groningen, tel. 050-710282.

Gestolen

~ . de clubs is bekendgemaakt, Zoals al vla ·ch laten wachten. heeft dit nummer op Zl

Wash is dash? Dash is een merk zeeppoeder, waarmee je elke overall wit wast, zelfs wanneer die origineel rood was. De distributeur van dit geheimzinnige produkt heeft een interessante aktie bedacht om zijn omzet op te voeren: Gedurende de periode van 1 augustus 1982 tot 1 januari 1983 zullen alle sportclubs, die aangesloten zijn bij de NSF, in de gelegenheid worden gesteld om te sparen van f 50,tot f 10.000,- via de sluitlippen van de 2 kg en 3 kg draag koffers Dash. Elk lipje

afmaken. . t ·ammer dat wii als Ten tweede I~ h~. Jhet begin van onze nieuwe red~ktle ae~neendergeliike noodsamenwerking m rd worden. We wesituatie geconf~;~:~ers begrip hebben ten zeker dat . re" en ondanks voor deze "f~rce ;u~~~eel leesplezier! deze vertraging .

Oe redaktie

is f 2,waard. Dit betekent dat de sportclubs minimaal 25 en maximaal 5000 lipjes kunnen verzamelen.

Misschien dat wij paraclubs ook belangstelling hebben om te sparen voor de aanschaf van bijvoorbeeld nieuwe hulpmiddelen voor de grondopleiding of een komplete barbeknoeiuitzet? Clubbesturen kunnen nadere informatie inwinnen op het KNVvL-secretariaat (Michel Bizot).

Steun uw club!!

"Is het zo goed meneer Dash? Dat is dan 1000 lipjes".

Medio 1982 werd het volgende materiaal gestolen: WONDERHOG, zwart; PEGASUS, wit-groen-blauw, STRONG LOPO, rood-wit.

CENTAURUS, zwart; PEGAGUS, witpaars, PRESERVE 111, bruin.

2 Borstreserves + SFX 12000.

Inlichtingen gaarne aan Frank van Gelder, Nordstr. 52, 473 Ahlen, W.-Duitsland, tel.: 02382-1370.

Op 2 augustus werd uit een auto in Eindhoven gestolen: WONDERHOG, zwart met Blauw/geel! groene flappen, nr. 2623.

STRATOCLOUD, Iw, dubbel spectrum, serienr. 3 9240.

RESERVE, 26 ft LOPO, zwart/geel, serienr. 590917; alles bouwjaar 1979 + logboek (alles in tas).

Inlichtingen gaarne aan Paul Hopman, Vianenstraat 19, Woensdrecht, tel.: 01640-57235.

Wij wensen beterschap aan: Ronaid van den Boogaard, Piet Bouwens, René Klunder, Jan Testroote en Ingrid Zoetmulder.

4 SPORTPARACHUTIST

Don" Vince" Vincent gee sprongen in N' n onbekende op de PCMC ma .

J studeren. Het is dus ~d:rland. Vince gaat terug naar' de ;~\ hIer een van zijn Force uniform droeg. 0 een van de laatste keren gewee t~es om ~en paar jaar te

laatste

Jr----...:..:..~=~-

~~:::s~~a~t~h~/)~z:')~n~u~.S~.~A~i~r~=

en

3 :::J

éM

.

UM,i,!i4iW

Q)

aankomend instrukteu~:e~e~e~~I~O~~~ is een nachtsprong. deze eis volIcarus moesten nog aan doen om instrukteur te worden. an de Aan de gespannen gezichten v de d leden van Icarus en deelnemen e de enthousiaste verhaPCMC en door 'en en horen dat het len daarna k?n Je Zl d is zoiets vaker te . d moeite waar I best .e anks de geringe publtorganIseren. Ond heel gezellig sfeertje citeit was er ee~huiS van Icarus. Wel rondom het clu deze avond geleerd dat

88'82 want emEn dat wa~ he.t wel op d~n- er ~eer eens del ijk na tien Jaar wervoerd boven het nachtspron~en Ultge waren 40 deelEr vliegveld Hllversum · 'kS uit de Normant dus 5 SIC . nemers, d laatste spnnger waarvan e I d Is an er, dd Niet allemaal op om 02.15 uur lan e. ant ondanks de het vliegv~ld hela~~, :erd door de deelmenige Prima verllchtmg (d)I kwam nemers beaam het naast . it de poort van nachtspnn.g~~ u~ k mp gewandeld. militaire a h ge Iegen door de onverwac - hebben ~el~:~ beslist moet zijn uitgeMaar dat kwam dan . I 'In de voor- de gron P d boomzaag en zakind terwu is het namelijk in te sterke bove~w. d' praktisch nul was. rust met een goe e lantaarn! Zonder m~a~~t duister tussen avond de gron Win zeker niet zonder e Het evenement was . dEen een bos een ghret :;:;et para te vinden! id I"k doel georganlseer . bomen een c u een dUI e IJ . h eisen waaraan een van de praktlsc e

Op 4 augustus is mevrouw Hek plotseling van ons heengegaan. Zij was op de KNVvL werkzaam bij de ledenadmi:; nistratie en heeft in die funktie veel werk voor onze afdeling verricht. Enkelen van +- u hebben haar ontmoet tijdens de voorjaarsbijeenkomst van de afdeling en het Q) afscheid van Karst Sikkens op de KNVvL vorig jaar. Zij was altijd vriendelijk en vol belangstelling en we zullen haar daarom missen. Wij wensen haar C familie alle sterkte om dit verlies te kunnen dragen.

C

en

:::J . en

.n en

0>

•• Mr. Douqlas, de legendarische met stereo uitgeruste springkist, gaat weer terug naar Deland, Florida. Op het ?genbIJk .'S het vliegtuig gestationeerd In Sandwich, IIlinois. Met de terugkomst op Deland wordt door Mike "Silly" Cerason getracht een springcentrum te realiseren met de allure van Z'hills, Pope Vall.ey of Perris. Restaurant, bar en grondvIdeo zijn aanwezig. Bunkhouse en kampeergelegenheid zullen worden gerealiseerd.

Een uitgebreid

In memoriam

RW-instructieprogram_

ma zal gegeven worden door Tom Piras, Jeff ~a~bani en Mike "Michigan".

Door de ligging: Deland is een universiteitsstad en ligt ± 20 minuten van Daytona ~each en door de faciliteiten: Sky Supplle~ en ~e RW Workshop van Bill ~ooth zun belde gevestigd in deze stad lijkt all~s erop te wijzen dat dit centru~ het spnn~paradijs nr. 1 gaat worden.

D~ opening zal ongeveer half oktober zijn. We houden je op de hoogte van verdere ontwikkelingen.

Technische Commissie landelijke instrukteurs conferentie 1982 Op 20 november 1982 zal de landelijke instrukteurs conferentie 1982 gehouden worden.

De voorlopige agenda is als volgt: - opening - ingekomen stukken - wijziging RVS en BVR - jaarverslag TC - wijziging meldingskaarten - accelerated freefall program - automaten voor leerlingen - schoeisel voor niet-springvergunninghouders - windlimiet demo's bebouwde kom - square reserves - base jumping - uitbreiding logboek hulpinstrukteurs - wat verder ter tafel komt - sluiting Nadere berichten omtrent plaats, aanvangstijd en definitief programma, worden in de volgende editie van de Sportparachutitst en In en Om de KNVvL gepubliceerd.

Het bestuur en de leden van de afdeling Parachutespringen

Algemene Ledenvergaderi ng Op 6 november 1982 zal de Algemene Ledenvergadering van de Afdeling Parachutespringen gehouden worden.

De voorlopige agenda is als volgt: - opening - notulen vorige vergadering - ingekomen stukken - jaaroverzicht - financiën: verantwoording, verslag' kascommissie, begroting - nationaal centrum - nationale kampioenschappen - de door de vereniging in te dienen agendapunten (indienen vóór 28 oktober 1982) - hetgeen verder ter tafel komt - sluiting Nadere berichten omtrent plaats, aanvangstijd en dagindeling worden in de oktober-editie van "In en Om de KNVvL" gepubliceerd.

Nieuw materiaal In Graz toonde Parachutes de France SA, fabrikant van het Requin harnas container systeem, twee nieuwe koepels, een square reserve en een harnascontainer.

De Jaguar is een container die grofweg een kruising is tussen een Vector reserve container, een Racer main container met een Mirage riser bescherming. Prijs US $ 340,- voor de standaardkleuren of US $ 375,- voor custom kleuren!

De S.O.S. is een vijfcel square reserve met free bag. Daalsnelheid is 5 meter per seconde met 40% remmen.

De Turbo en Magnum zijn hoofdkoepels bedoeld voor respectievelijk RW en precisie. De Turbo is 222 ft2 en de vliegkarakteristiek ligt ergens tussen die van de Pegasus en de Merlin. De Magnum meet 256 ft2 en heeft een hoge snelheid, terwijl hij ook met nul meter wind stilgehangen kan worden. De drie genoemde chutes hebben alle ongecasca-

deerde lijnen.

De Turbo kost US $ 750,- en de Magnum US $ 815,-.

De prijs van de S.O.S. is helaas niet bekend.

Bovengenoemde specificaties zijn voor verantwoordelijkheid van de fabrikant.

Het correspondentieadres van Parachutes de France S.A. is: B.P. 247. 95523 Cergy-Pontoise Cedex, Frankrijk.

Tertia ire reserves Elders in dit blad maakt Jacques Kouwen hoven al melding van de tertiaire reserve. Met het gecompliceerder worden van de CRW-formaties is de kans op wraps ook groter geworden. In veel gevallen - vooral lage noodsituaties voldoen normale breakaways vaak niet.

Cirrus Enterprises is daarom uitgekomen met een 22 ft reservekoepel in een borstcontainer.

Deze koepel heeft een tweevoudige vertraging: de pilotchute-

SPORTPARACHUTIST 5

-

loze bag wordt geopend door de 6 meter lange bridle en de koepel is uitgerust met een diaper. Container en koepel wegen 7,5 Ibs. Daalsnelheid is 11,5 ft per seconde bij een gewicht van 200 Ibs. De prijs: 350,- US $, 4 tot 7 stuks: 315,- US $, en 8 of meer: 280,- US $ per stuk.

Het adres van Cirrus is: P.O. Box 2413, Santa Ana, CA 92707, USA.

Paraverzamelaars In de vorige Sportparachutist stond een stukje over paraverzamelingen, waarop vele enthousiaste reakties bij mij binnenkwamen.

Het blijkt dat er nogal wat para's zijn die zich bezighouden met het verzamelen van allerlei parazaken. Door middel van

deze rubriek kunnen wijelkaars verzamelingen helpen groeien. Ik denk hierbij aan het te ruil of te koop aanbieden van bepaalde parazaken (postzegels, enveloppen, enz.) of het doorgeven van adressen, zoals de heer J. de With uit Valkenswaard al deed. Hij gaf mij namelijk het adres van een winkeltje in Brussel waar vele tientallen verschillende parawings, speldjes en dergelijke verkocht worden. Dat adres is: Maison Joseph Piret, Rue de la Montagne 46, 1000 Brussel, tel.: 02/5122248. In Brussel vind je ook de Rue d'Esperonniers (Spoormakerstraat).

Dit is een zijstraatje van de Grote Markt; hier bevindt zich een boekwinkel speciaal gericht op militaire literatuur, waar natuurlijk diverse boeken te koop zijn op het gebied van militaire parazaken.

Mijn eerste indruk naar aanleiding van

de reakties is dat er erg veel mensen parawings verzamelen.

De meeste wings zijn afkomstig uit het militairisme en in de lektuur daarover kun je ze natuurlijk allemaal terugvinden.

In het boek "Parachute Badges and Insignia of the World" uit de Blanford Colour serie staan afbeeldingen van alle parawings uit de hele wereld.

Ik hoop dat de wingverzamelaars hieraan een paar goede tips hebben. Er is echter nog zoveel informatie uit te wisselen over o.a. postzegels en enveloppen met para-afbeeldingen, stickers, verkoopadressen, enz.

Heb je iets te melden of te vragen op het gebied van paraverzamelen, schrijf mij gerust even een briefje zodat deze rubriek levensvatbaar blijft.

Kees de Goeijer, 2628 VD Delft.

Spiekmanstraat

11,

Brieven van lezers zijn ons bijzonder welkom. Wij nemen de vrijheid uw brief indien noodzakelijk in te korten en te ontdoen van taal- en stijlfouten.

Veiligheid bij demonstraties In de laatste Sportparachutist in de rubriek Cone Lock staat iets over de veiligheid bij demonstraties en speciaal iets over het meenemen van vlaggen.

Met de inhoud van deze tekst zijn wij het niet eens.

Hier volgt onze beschrijving op de punten die in deze tekst stonden vermeld. a. Hoe groot mag de vlag zijn b. Hoe moet ik de vlag bevestigen c. Hoe moet ik de vlag verzwaren d. Waar laat ik de vlag e. Wanneer ontplooi ik de vlag en welke invloed heeft hij op de vliegeigenschappen van mijn canopy.

worden gelet op de plaats van de handdeployed pilot chute (indien aanwezig).

ad a.

De maximale afmeting van een vlag hangt af van het materiaal waarvan de vlag is gemaakt. Is de vlag van dun nylon, dan mag hij rustig 2x3 meter zijn; is de vlag gemaakt van katoen, dan is waarschijnlijk 1,5 x 2 meter zelfs te groot.

ad d.

De vlag kan inderdaad opgeborgen worden in een vlaggentasje, maar ook kan hij opgeborgen worden onder de overall van de springer.

ad b.

De vlag kan beter niet met een paalsteek aan de been band worden bevestigd, maar tussen de lijn van de vlag en de been band moet een elastiekje worden gebruikt. Dit in verband met het feit dat als de vlag net voor de landing achter een boom of een hek blijft hangen, het elastiekje afbreekt. Hierdoor wordt voorkomen dat de parachutist een ongewild harde landing maakt met alle verwondingen die zo'n landing zou kunnen veroorzaken.

Bij het bevestigen aan de been band moet er wel

6 SPORTPARACHUTIST

adc.De vlag dient verzwaard te worden met een zandzakje, maar er dient voor te worden gezorgd dat het zandzakje zwaar genoeg is voor de vlag in vergelijking met de snelheid van de koepel. Het is namelijk mogelijk dat bij een te licht zandzakje de vlag in de stuurlijnen van de square vliegt, hetgeen het sturen bemoeilijkt. Als de vlag met een elastiekje is bevestigd, is het mogelijk om het elastiekje te breken en je van de vlag te ontdoen.

ad e.

De vlag wordt ontplooid na de canopy check, zodat je tijdens de hele vlucht aan de vermindering van snelheid went.

De vlag pas te ontplooien als je vlak voor het demoveld hangt, heeft het nadeel dat je eigenlijk al je aandacht nodig hebt voor het sturen.

Als de vlag wordt uitgegooid, moet je er wel rekening mee houden dat je de lijn van de vlag eerst nog even in de hand houdt want als je de vlag zo naar beneden gooit, kan het gebeuren dat het elastiekje afbreekt. Tijdens het vliegen met een vlag kan je het beste geen spiraaiturns of front-riser-turns maken, want ook dan bestaat de mogelijkheid

dat het elastiekje

afbreekt.

Er zijn ook wel slimme geesten geweest die een knoop hadden uitgevonden die je zo los kan trekken, een slipknoop dus. Als je echter een elastiekje gebruikt, kan je de vlag en de rookpot, want daar geldt precies hetzelfde voor, desnoods in de vrije val lostrekken. Met zo'n slipknoop lukt dat heus niet. Probeer dat wapperende eindje- maar eens te pakken met handschoenen aan, in de vrije val. Nu weten we wel dat je niets naar beneden mag gooien en zeker niet boven de bebouwde kom, maar volgens ons is de schade van 1 kilo beter dan een fat ality.

Wat voorbeelden: betrokken springer staat onder de vleugel van een 172 en zijn maat ziet op hetzelfde moment dat zijn rookpot zijn zak verlaat en achter hem aanwappert.

Hem tegenhouden lukt niet meer en op de grond zegt de betrokken springer: jij met je elastiekjes ook, nu is mijn rookpot weg en inderdaad zat die met het touwtje om de pilotchute gewikkeld. Wat er gebeurd zou zijn als de rookpot met een paalsteek vast gezeten had, laat zich raden.

Het is wel zo verstandig om de rookpot en de vlag aan verschillende elastiekjes te doen. Moet je het ene lostrekken dan heb je tenminste niet het touwtje van de andere achter je aanwapperen.

Arnold Camfferman, Marinus Althof, Karel Lamboo, Peter op de Beek, Jan Brunt en Ronaid van den Boogaard.

Eigenlijk is de titel van het nieuwe boek "Tussen Hemel en Aarde". Maar wat betekent nu een naam? De drie "Skies Calls" en nu dit boek verschenen zo regelmatig, dat ze beschouwd kunnen worden als foto-jaaroverzichten van het springen. Dus maakt het eigenlijk niet uit of het boek nu "Skies Call" of .Zwischen Himmel und Erde" heet.

Op het eerste gezicht lijkt het boek veel op "Skies Call": het is even groot, de lay-out komt overeen en ook zijn de pagina's gevuld met spectaculaire springfoto's.

Een mededeling over een CRW seminair op Texel wekte mijn belangstelling en ik besloot hieraan deel te nemen.

Het theoretische deel van het seminair werd gehouden op de vrijdagavond.

Martin Kydd, van het team Soft-flite uit Perris, vertelde op een duidelijke en boeiende wijze de nieuwste technieken van het CRW. Ook toonde hij wat nieuwe materiaalsnufjes, zoals de tertiaire reserve en het bag-Iaunch systeem.

Het principe van de tertiaire chute is een eenvoudige ronde reddingschute die je op je borst kan bevestigen. Als je verstrikt bent geraakt in een andere chute, is je rugreserve waarschijnlijk omwikkeld met lijnen of doek waardoor de kans op goed functioneren sterk afneemt. In dit soort situaties kan je zo'n borstchute wel pakken en bewust in een richting van vrije lucht gooien. Kenmerken van deze borstset: uitvoering zonder pilotchute, met bag waarin alle lijnen zijn weggewerkt, circa 3 meter riser en niet TSO gekeurd omdat het een derde chute betreft, bevestiging aan het harnas met amerikaanse connectorlinks. Vooral bij SC RW is zo'n derde chute geen overbodige luxe.

Een revolutionaire nieuwe ontwikkeling was het bag-Iaunch systeem. Dit is een bag met assistorpockets, waardoor de pilotchute en pilotbridle overbodig zijn.

Een groot voordeel voor CRW omdat gebleken is dat de meeste ongevallen met CRW onstonden door pilotchutes.

De praktische uitvoering op de zaterdag en de zondag verliep wat stroef. De paar sprongen die dan toch gemaakt zijn, waren echt leerzaam. Bijna iedere cursist maakte bij zijn 1e CRW sprong tweemaal een stack en een biplane, waarbij hij/zij de ene keer als pin en de andere keer als base optrad. Ook de ervaren CRW-cursisten leerden nieuwe technieken van stairsteps, diamonds en grote formaties. Als besluit werd er op de zondagavond een grote poging gedaan, die eindigde in een 8-mansstack.

Sjaak Kouwenhoven

Maar er zijn verschillen, niet alleen zichtbare: de geweldige kwaliteit druk, maar de hele idee achter dit boek is anders ...

Een jaar of acht geleden publiceerde Andy Keech de eerste "Skies Call", een boek vol met "fantastische", "spectaculaire" en "te gekke" foto's, overal behalve in Europa genomen, de meeste in de USA. Toen het boek in Europa kwam, zeiden we allemaal zoiets als: "Oooh, moet je deze foto's zien, Amerika moet hét spring land zijn."

"Skies Caii" . Iedereen sprak er over.

Spoedig begonnen we de dropzöne's in de States te ontdekken. Hoe vaak reisden we niet naar Z-Hills, Elsinore, Perris en het "goede oude" Pope Valley, om mee te doen met al die Eastern Boogies, Turkey Meets en RW-camps. Naar de States gaan kwam in de mode bij de Europese springers. Altijd hadden we "good jirnes" en maakten "hot skydives". In die tijd leek het alsof niemand verwachtte dat het springen in Europa ooit zo goed zou kunnen worden als in de States.

Maar de laatste tijd begon het een en ander te veranderen.

Wij hoorden steeds meer over interessante gebeurtenissen. Herinner je je de para-ski meet in Oostenrijk? De Casa Boogie in Albenga (Italië)? De Cliff diving in Noorwegen? De 16 man's wedstrijden op Teuge? De Casa boogie op Texel? ... enz .... enz ....

William Shakespare schreef in "Hamlet": .There are more things in heaven and earth, Horatio, than dreamt of in your philosophy".

Deze spreuk inspireerde Heinz. Het werd de titel en de moraal van zijn boek, zoiets als: "Het springen thuis is meer dan we ooit dachten".

Misschien waren er taalproblemen bij het bepalen wat, waar en wanneer er iets gebeurde in het Europese springen.

Daarom en omdat een foto meer vertelt dan duizend woorden, besloot Heinz een fotoboek te maken.

Zijn foto's alleen waren niet voldoende een boek vol te maken en daarom keek

hij uit naar meer foto's van andere vrijeval fotografen uit Europa.

Er zijn veel springers die in staat zijn om met een camera te springen en behoorlijk goede vrije-val foto's te maken.

Maar toch, sommige vrije-val fotografen zijn beter dan de rest, omdat ze het op een andere manier doen. Hun streven is niet om alleen maar "familie-albumplaatjes" te maken, of foto's die het record of de vergissingen van de betrokken springers bewijzen. Zij maken zich meer zorgen over de kleur, het licht en de compositie. Zij "creëren" hun foto's in de vrije-val. Zij zijn altijd op de juiste tijd op de juiste plek. Vaak riskeren ze heel wat, alleen maar om een goede foto te maken.

Heinz Fischer is zo'n fotograaf en hij wist nog 20 zulke fotografen te vinden, hier in Europa. Hij vroeg ze hun beste foto's, liefst op hun eigen dropzönes gemaakt, op te sturen. Het resultaat was boven verwachting. Honderden foto's van uiteenlopende kwaliteit ontving Heinz uit Oostenrijk, Engeland, Frankrijk, Finland, Nederland, Italië, Zwitserland en ook uit de States. (Andy Keech zou zo'n verzameling benijden.) Het was vreselijk moeilijk om een eerlijke en goede keus te maken uit prachtige foto's genomen boven een gletsjer in Zwitserland; adembenemende foto's van cliff diving in Noorwegen en Californië; dramatische momenten van een demonstratiesprong midden in Innsbruck; mega loads boven Le Bourget en Z-Hills; nachtsprongen boven Locarno; crw in Nederland ... en meer ... veel meer dan ooit van gedroomd.

Wel, het boek blijkt een mooie collectie te zijn van meer dan 400 foto's, waarvan vele van hoge artistieke waarde.

Jazeker, ik durf te zeggen dat Heinz Fischer's .Zwischen Himmel und Erde" misschien het beste springfotoboek is dat ik tot nu toe heb gezien. Het hoort zeker een plaatsje te vinden op de boekenplank van iedere springer, zeker als "Skies Call" 1, 2, en 3 daar al staan.

Max Dereta - vertaling Karel Lamboo

Nederlands rekord:

8-vrouw boven Texel Met Pinksteren, op de voorlaatste dag van de Casa Boogie, organiseerde Anita von Eugen een WSCR (Women Star Crest Recipient) sprong. Doorgaans zul je op een dropzone in Nederland niet gauw acht springsters vinden, maar op boogie's lukt dat meestal wel. Toch kwamen we bijna in de problemen, omdat de sprong verschoven werd naar maandagochtend en verschillende

springsters vertrokken al in de loop van de morgen. Uiteindelijk waren we met zeven Nederlandse vrouwen en Mary Jobe uit Zephyrhills + acht mannen (waarvan Jacques Gielen met camera) + fotograaf Bob Kaal.

Het was de bedoeling dat we een 8-vrouw ster zouden maken. Volgens de regels moest deze formatie eerst vijf seconden vliegen, voordat de mannen op

SPORTPARACHUTIST 7

onze benen konden doeken. Bij de dirtdive liep dat enigszins uit de hand, aangezien iedereen al binnen vijf seconden in de formatie lag, waarna Mary hardop liet weten: .Jf anyone will do that in the air, 1'11 kick his ass in the air!" Sunshine, blue skies, smiling faces, we zagen het wel zitten.

Exit uit de Dakota op 12500 ft, Riet en Esther linked. Anita en Marjolein als derde en vierde in, de andere vier wachtten op het teken van Mary en vlogen tegelijk naar hun slots. Op 8000 ft was de ster compleet eh na vijf seconden kwamen Arnold en Peter in plus de rest. Toen de 16-"man" cluster lag, werd er opengebroken naar een sunburst. Bob kwam nog in als zeventiende. Voor ons allemaal was het één van de leukste sprongen die we maakten tijdens de boogie. De meeste vrouwen hadden al eerder een geslaagde WSCR sprong in het buitenland gemaakt. Ik denk dat er nu zoveel goede springsters in Nederland 'zljn, dat we het rekord van acht bij een eerstvolgende gelegenheid kunnen verbeteren.

It's a real good feeling!

De skydivers die in de formatie lagen, waren: Mary Jobe (USA) Anita von Eugen Marjan Kahlé Esther Mooij Juul van Keimpema Marjolein Maltha Ingrid Zoetmulder Riet Becker Charles von Sury (Zwitserland) Arnold Camfferman Kees Debie Peter Levering Paul Koudijs Peter Nix (Duitsland) Jacques Gielen Ton Annegarn - hoezo "vibes"???

Bob Kaal Ingrid Zoetmulder

LADYBIRDS

.-

Vanuit het team LADYBIRDS is nogal wat nieuws te brengen ten aanzien van struktuur en doelstellingen. Doel van het team was en is: promoting van het parachutespringen in het algemeen en van het damesspringen in het bijzonder, als rekreatieve- en wedstrijdsport.

Het nieuwe nu is dat we de "team idee" hebben losgelaten en vanuit de navolgende opzet trachten deze doelstellingen meer inhoud te geven.

Wie of wat is/zijn LADYBIRDS? - Elke dame die de parasport beoefent met een minimum bekwaamheid van 10 seconden vrije-val.

- Een groep dames die zich als team presenteert op wedstrijden in een samenstelling van mannen en vrouwen of als specifiek damesteam.

- Elke dame die mee wil helpen de image van de dame in de parasport te verbeteren.

Hoe trachten we aan onze doelstellingen uitvoering te geven?

- Je als dame individueel te bekwamen in de parasport in al zijn facetten.

- Geïntegreerd in mannenteams gelijkwaardig mee te springen.

- Specifiek als damesteam LADYBIRDS acte de présence te geven op wedstrijden in binnen- en buitenland.

- Demo's samen met mannen of als team LADYBIRDS te springen.

- De parasport in het algemeen en damesspringen in het bijzonder op daarvoor voorkomende gelegenheden te promoten.

Uitvoering in de praktijk: - Als groep hebben we een manager/ coach voor: coördinatie aktiviteiten, samenstelling teams, persbenadering,

sponsorbenadering, promoting, enz.

- We hebben een trainer voor RW, voor PA en Style worden in voorkomend geval (individuele/teamtraining) trainers aangezocht.

- We hebben als LADYBIRDS reeds enkele demo's gesprongen.

- We hebben voorlichtingsdagen gehouden.

- Via de verkoop van T-shirts en stickers verzamelen we wat geld in het belang van de groep.

- Publiciteit heeft reeds plaatsgevonden in diverse landelijke maand-, weeken dagbladen; de geplande TV-uitzending van juli is verschoven naar oktober.

- In Bad Lippspringe waren we vertegenwoordigd door maar liefst negen dames in drie teams.

- We gaan een DAMESPARADAG organiseren.

Zoals Ingrid Zoetmulder in haar ,,8vrouw boven Texel" schreef, moet het mogelijk zijn met het huidige potentieel aan springende dames een aantal Nederlandse records te zetten.

Plannen in die richting bestaan al enige tijd. Jammer genoeg kan de geplande Friendshipdag niet doorgaan, maar we zijn hard bezig alternatieven te ontwikkelen. Ook voor dames die wel hun Bbrevet hebben maar nog niet aan grote pogingen toezijn, valt er op een dag best een aantal leuke sprongen te organiseren.

Het doel van een dergelijke dag kan veelzijdig zijn: zowel het zetten van records als het promoten van de parasport, maar ook het inventariseren van bekwaamheden en ontwikkelingsmogelij kheden.

We hebben op dit moment een lijst met 34 namen. We weten echter niet of deze lijst kompleet is. Als je belangstelling hebt mee te doen aan een gezellige dag met een aantal leuke en nuttige sprongen, bel of schrijf dan even naar Nathalie Chudiak, de Eerensplein 21, 2593 NB Den Haag, tel.: 070-836687.

Ladybirds

Lelystad 19 juni: een verregende dag Meer dan een jaar was er aan gewerkt, waren er plannen gemaakt en zo langzamerhand werden deze plannen concreter en tenslotte gerealiseerd. Zo werden er Bailey bruggen geslagen voor de duizenden verwachte auto's. Voorzichtige schattingen kwamen toch uit op 80.000 bezoekers als het weer een beetje zou meezitten. Twintigduizend zou genoeg zijn om quitte te spelen. Alles stond er voor klaar. De nieuwe weg van Amsterdam naar Lelystad was de week er voor geopend, extra bussen stonden klaar om de duizenden belangstellenden vanaf station Harderwijk te vervoeren. Aanrijroutes waren nauwkeurig vastgesteld en bewegwijzerd.

8 SPORTPARACHUTIST

Tientallen agenten stonden klaar om die enorme stroom te gaan opvangen. Vele avonden en zaterdagen van vergaderingen gingen er aan vooraf, honderden mensen waren met de voorbereiding bezig geweest. Nog meer waren nodig alleen alom het programma uit te voeren. Onder hen ook de 80 parachutisten die vanaf Soesterberg zouden worden ingevlogen.

Om half tien kwamen de eerste bezoekers al voor de ingang. Het weer zag er toen nog niet al te beroerd uit. Hevige onweersbuien, gepaard met hagel op sommige plaatsen hield echter het verwachte aantal bezoekers thuis. Mis-

schien was ook de verkeerde aankondiging van weerman Pelleboer: "zondag vliegfeest op Lelystad" er een beetje mede schuldig aan, maar met zo'n 8.000 bezoekers hield het toch op.

Weliswaar kregen die enthousiastelingen waar voor hun geld. Een schitterende static show, met in de hangars allerlei wetenswaardigheden uit de lucht- en ruimtevaart, informatiestands van bedrijven, instellingen en natuurlijk ook van de verschillende afdelingen van de KNVvL. Para Club Flevo bemande de onze met uitleg, demonstratie omhangen, etc. (prima, jongens!)

Vanwege het weer moest het voorpro-

gramma een uur uitgesteld en er werd in verband met veiligheid danig in gesnoeid. Af en toe kwam er een stuk blauwe lucht in zicht en kreeg iedereen weer hoop. Ballons gingen omhoog ... zou het nog wat worden?

De eerste telefoontjes met Soesterberg leverden allen de informatie op dat juist daar een flinke bui was gevallen en de vlieger vond zelfs het opstijgen met een volle bak en twee deuren eruit in zulk weer riskant. Vanaf ~oestdijk vertrok inmiddels een B枚lkov van de Rijks Politie met aan boord HKH Prinses Juliana en haar gemaal, ZKH Prins Bernhard. Met applaus werden zij bij hun aankomst door de aanwezigen begroet. Het programma kon nu echt beginnen. Er was inmiddels toch al het een en ander voorgevlogen. Helicopters van M.L.D. en K.L.M. vertoonden hun kunsten en alles leek nog goed te gaan tot het de beurt

was aan de KLu en KNVvL voor de paradropping. Ondanks dringend verzoek om in ieder geval een low pass te maken en up-wind van het veld de wolkengesteldheid te gaan bekijken om te weten wat mogelijk zou zijn, hebben we geen F-27 boven het veld mogen zien.

Jammer, omdat de N.L.M. wel haar programma met een F-27 Friendship uitvoerde en omdat ook de stuntvlieger met zijn Troopship een zeer aantrekkelijk programma kon uitvoeren. De para's waren toen weer ver weg: er moest nog wat brandstof opgevlogen v贸贸r de landing kon worden ingezet. Zo zagen de springers dus half Nederland, maar niet op een manier die ze zich hadden voorgesteld. Vanaf 10.000 ft met clear blue sky ziet half Nederland er heel wat beter uit!

Het programma kon verder met uitzondering van het complete zweefvlieg-

programma (enkele sleepvliegtuigen keerden halverwege om gezien het weer en kwamen nooit op Lelystad) en de microlights worden uitgevoerd. Zelfs steeg tegen zessen onze onversaagde ballon commandante Nini Boesman op met een lading post aan boord. Zij landde ergens bij Hengelo als ik het goed heb gehoord.

Het is jammer dat een dergelijke dag met zoveel voorbereidingen toch tot een negatief resultaat (financieel gezien) heeft geleid. Voor al degenen die er zijn geweest was het toch de moeite waard en ...

ALLE PARA's waren naar Soesterberg gekomen, waarvoor ik ze hierbij nog hartelijk dank zeg, want ik neem aan dat mijn commentaar via de geluidsinstallatie niet tot de F-27's is doorgedrongen. Bedankt en volgende keer rekenen we toch weer op jullie!

Wim Velthuizen

Impressiesvan een deelnemer aan de EersteNederlandse Kampioenschappen Parachutespringen voor Militairen.

PARA-commando I para-COMMANDO "Majoor, ik wil meedoen aan de Militaire Kampioenschappen Parachutespringen"; een kordate opmerking van een csm gericht aan zijn cc. De cc kijkt, denkt en zegt: "accoord, in de wetenschap dat je gaat winnen; tenslotte ben je een oud-commando".

Voor het gros van het leger ben je als commando automatisch een parachutist en uiteraard een goeie. Enfin, in de wetenschap dat er bosjes militairen (niet cdo's) zijn die retegoed kunnen springen, zeg je dan tegen je cc: "makkelijk zat majoor, dat regel ik wel effe". Goede raad is duur, als csm laat je je cc niet in de steek (hoe zou een cc anders in vredesnaam verder moeten in het militaire tranendal), dus op naar het schijnbewegingenniveau. Eerst het deelnemersveld maar eens gaan bekijken: Mariniers: weinig inschrijvers ... voelen zich alleen maar gelukkig met watersprongen ... zijn altijd weg ... met de demo in Soesterberg gaven wij als commando's een perfecte demonstratie parachutespringen (behalve dat Pellens en K眉sters er zoals gewoonlijk verschrikkelijk onkrijgstuchtig bijl iepen in zo'n gekleurd pak) en de slobkousenjongens van het zoute water bakten er helemaal niets van ... van het waterfront verwacht ik geen enkele tegenstand.

KMA en ex-Cadetten: die mannen hebben een reputatie op te houden ... uit de school van Charles Pellens zijn diverse kampioenen tevoorschijn gekomen, maar deze kersverse adjudant is al een tijd weg daar gelukkig ... alhoewel: d'r zit daar tegenwoordig een kapitein Lasschuijt die

al bijna bij de wereldtop hoort ... lastige zaak ... mogelijke oplossing ... tijdens de wedstrijd het gerucht gaan verspreiden dat er ci op komst is ... een beetje officier cq aspirant officier krijgt bij deze kreet een forse hartstilstand, trekt wit weg, forceert een krijgshaftige blik in de ogen en wordt in elk geval verrekte nerveus.

ArtilieristenNeldartilleristen: ik weet alleen dat dat volk met een boogje schiet dus als rechtgeaard, rechtvooruit schietende infanterist schuif ja dat soort para's nonchalant terzijde.

luchtmacht: verdikkeme, er zitten zelfs twee straaljagerpiloten bij . hebben zelfs op de KMA gezeten . die voelen zich natuurlijk in hun element ... ik huur een brandweerploeg in om bij de bak te gaan staan ... denken die blauwe jongens hopelijk dat zij een crashlanding moeten gaan maken ...

Cavaleristen: daar denk ik niet over na, daar praat ik niet over ... die kleur

I PARA-COMMANDO van hun baret alleen al ... bah ...

Intendancers: geen punt, de voeding wordt verzorgd door het KCT ... na twee dagen potje koken kunnen ze nog niet omhangen van ellende ...

Gewone Infanteristen: ik heb in de krant gelezen dat de helft van hun materiaal maar inzetbaar is ... hun parachutes zullen dan ook wel half inzetbaar zijn .... de koepel staat op een groene bon (= op nalevering) ... dat kan nog lachen worden, hangende aan zo'n stom papiertje ...

Verder nog wat loslopend volk van allerlei rare onderdelen die je als commando normaal nog geen goedendag wenst ...

Korps Commando Troepen: mijn hart bloeit op ... zeven ijzersterke kerels, met per persoon een flinke snor, brede schouders en de bekende blik in de ogen (???) .. ik zie het zo voor me ... allemaal stram in de houding op het bureau van de korpscommandant, luisterend naar zijn donderspeech ... trainen zus ... trainen zo ... eindigend met ... "en als je het in je hoofd durft te halen om niet minimaal de eerste drie plaatsen in het eindklassement in te nemen ... ik knal je allemaal in voorlopig arrest voor het geval dat je nog je hoofd door de voorpoort durft te steken drrrrruittttt ... zo hoort dat ook dat zijn we gewend ... we weten gelukkig niet beter ... zo doen we het ... nunc aut nunquam ...

Volgende beschouwing geldt de jury: aha ... de organisatie in handen van de paravereniging KCT onder leiding van de elt Timmermans ... wedstrijdleider is de adjudant Pellens (wordt straks als vakofficier de nieuwe cdt

SPORTPARACHUTIST 9

parainstructiegroep ... de nestor van het Nederlandse paraspringen ... de eerste parainstructeur van het KCT . mijn zelfvertrouwen als cdo groeit .

Charles kijkt wel even de andere kant op als ik weer buiten de bak land en tekent 10 cm aan ... een verschil van slechts 1 letter (buiten de bak geeft altijd 10 meter aan) ... nog even geregeld dat er twee dames in de jury zitten ... tenslotte heb je als cdo een streepje voor, of niet soms! ... het derde jurylid ziet er onomkoopbaar uit ... kijkt ook veel te fanatiek ... ik vraag of Piet Alders in zijn nek wil springen ... erg definitieve oplossing maar parachutespringen is oorlog, praat ik Rinus Michels maar na dan nog het scorebord bijhouden in noodgevallen doe ik dat gewoon zelf . smi Dijkers regelt de verzorging . prima, alle niet cdo's potje koken met nat hout ... slapen in het schuilbivak ... en 's nachts wacht lopen . er kan eigenlijk niks fout lopen . laat de wedstrijd maar los ...

Een serieus verslag over de wedstrijd doet een ander maar ... ik word weer niet goed als ik er aan denk ... er zitten in het leger betere para's dan ik ... ze zullen wel niks te doen hebben, denk ik dan maar ... wij als cdo's vie-

len niet in de prijzen ... ondanks lage listen, schijnbewegingen enz ... toen bleek dat we met ervaring en techniek tekort kwamen, stapte onze jonge ploeg over op ons meest bekende wapen ... MENTALITEIT ... "de Warriors" weerden zich kranig ... met doodsverachting, de matrassen volop vliegend, desnoods met de wind in de rug, volledig door de remmen heen trappend richting 5 cm plaatje ... geen punt ... alleen lullig wanneer je het plaatje koppend raakt dat niet telt als je eerst 6 m verderop de bak in bent gestuiterd in een regen van rondvliegend grint ... veel applaus, maar zelfs op de vlucht slaande juryleden, bleven bij hun mening dat de eerste contactname met de grond telt ...

Onze jonge ploeg heeft inmiddels boze plannen beraamd ... ze zijn weer in genade aangenomen door de korpscommandant (wat moet je anders met zo'n personeelstekort) en krijgen in de toekomst alle faciliteiten en medewerking om de parafaam die het KCT heeft hoog te gaan houden ... wat schaven aan de techniek en met de bekende mentaliteit en instelling is bij deze de kampioensploeg van 1983 aangewezen ...

Dan moet je weer terug naar je onder-

deel en je weer melden bij de cc ... dan maar de laatste list uit de trucendoos ... een journalist van de defensiekrant had een groot artikel met een foto van de winnaar (uiteraard de kapitein Lasschuijt) gemaakt ... en die baas van mij leest dat natuurlijk ... de hele nacht eraan besteed ... hele pagina overtikken ... uitslag opnieuw maken ... foto bijwerken ... knippen, plakken, fotocopiëren en de wat vreemd uitziende krant nonchalant bij de cc op het bureau gelegd ... "zeg, eh csm ... ik lees dat je gewonnen hebt ... niet anders verwacht ... alleen op die foto ben je niet zo lelijk als in werkelijkheid" "och ja, majoor ... parachutespringen is zo mooi, dat je bijna een ander mens wordt".

Makkelijk zat toch, ik ouwehoer me er wel uit. csm cc cdo ci elt cdt smi

-

compagniesergeantmajoor compagniescommandant commando commandant inspektie eerste luitenant commandant sergeantmajoor instrukteur Frans Kusters

Bleke jongens in de tropen Kort voor de Nationals reisden elf springers van Texel, vergezeld door de ballonvaarders Henk Brink en zijn vrouw, trike-vlieger Appie Ham en regelaar, sjouwer en pispaal Ton Pleiter af naar Indonesië om daar een tiental demonstraties parachutespringen, bal, lonvaren, trike-vliegen en parasailen te geven vanwege het 50-jarig bestaan en op uitnodiging van de Anker Bier Brouwerij.

Na een lange reis die om vooralsnog onbegrijpelijke redenen een onuitwisbare indruk schijnt te hebben gemaakt op het personeel van de KLM arriveerden we zaterdag 12 juni in het luxe Kartika Plaza Hotel in Jakarta.

Na een vrije zondag gingen we maandagochtend naar het vliegveld en daar stond ons vervoermiddel voor de komende week: een werkelijk schitterende C-47 Dakota, glimmend als een auto in een showroom, voorzien van koelbox, twee rijen stoelen en een toilet.

Onze eerste demonstratie gaven we op een binnenpleintje van de brouwerij.

Zelfs de geharde demospringers slikten een paar keer toen we daarboven vlogen. Nul komma niks uitwijk, of je moest een van die tienduizenden daken bedoelen daar midden in die oude wijk van Jakarta. Maar Ernst Woerlee en Herman Landsman landden toch een footplane.

Intussen aangevuld met een zestal In-

10 SPORTPARACHUTIST

donesische springers reisde het team 's middags met de dak naar Surabaya, alwaar we als vorsten werden binnengehaald. Politie-escorte en de plaatselijke Harley Davidson Club vergezelden onze bus over een afgesloten route naar ons hotel en de volgende ochtend sprongen we op een groot kazerneplein. Twee triplanes en een corkscrew (dat is een soort handplane maar dan met de koepels in tegengestelde richting vliegend, hetgeen hard draait en nog harder zakt), bevolkten het luchtruim van Oost-Java.

Nogal geïmponeerd door het geheel klommen we de volgende ochtend, zeer vroeg, weer in de dak voor de reis naar Celebes (thans Sulawesi geheten), waar ons nog een veel groter onthaal te wachten stond. Toen we met een soortgelijke escorte als in Surabaya in Ujung Pandang (in de koloniale tijd Makassar geheten) arriveerden, raasden als op een vliegshow van de luchtmacht een viertal NF5's een aantal keren over. We kregen een toespraak, in het Maleis, van de gouverneur-generaal, met koffie en hapjes en hij wees naar zijn Puma Helicopter toen we terug wilden gaan naar het vliegveld. Een aantal van ons had toevallig de chute bij zich en kon het natuurlijk niet laten om op 8.500 ft uit de chopper te rollen. Op het vliegveld klommen maar acht springers in de DC3, onderwijl de piloot instruerend

naar 10.000 ft te gaan en nu niet met een dikke 100 kts te vliegen tijdens exit zoals de vorige keren. Na onder andere per spiralende triplane weer op het demoterrein gearriveerd te zijn, gingen we met zijn allen beneden boomtophoogte met de chopper terug naar het vliegveld. Door onze eerste sprongen was een grote hoeveelheid mensen naar het centrum van de stad gelokt en toen we na onze 7-plane weer op de grond stonden, was het publiek, een slordige 250.000 man, zo razend enthousiast dat we het zonder politiebescherming niet overleefd zouden hebben en nu overdrijf ik geen seconde! Iedereen wilde je een hand geven, je aanraken, aan de haartjes op je benen en armen plukken, twee woorden engels tegen je zeggen, een sticker, pet, T-shirt, uitqebrande rookpot of wat dan ook van je hebben.

We zouden finaal onder de voet zijn gelopen, onvoorstelbaar! Afgevoerd werden we op een open vrachtwagen en terwijl we daar stonden te zwaaien naar die uitzinnige menigte zeiden we tegen elkaar: knijp me eens, ik droom.

Nog steeds niet gelovend wat er allemaal gebeurd was, stond ons de volgende ochtend een vliegreis van 7 uur te wachten terug naar Jakarta en konden we de rest van de dag in het zwembad van ons hotel doorbrengen.

Van vrijdag tot en met zondag sprongen we op diverse plaatsen in Jakarta en

vergastten we het publiek op diverse octaplanes (compleet op 6.500 ft), landend met twee triplanes en een tootplane op het beton, of spiralend om een 500 ft hoge kaars, een monument van Soekarno op het onafhankelijkheidspiein. Een beetje trots waren we wel dat we zulke dingen uithaalden boven een stad van 8 miljoen inwoners.

Op een gegeven moment hingen we recht voor de enige startbaan van het nationale vliegveld, alwaar een achttal vliegtuigen op ons wachtend kerosine stond te verknoeien. Moet je eens bij Schiphol proberen!

De laatste sprong trakteerde de piloot ons op 16.666 ft (precies 5.900 meter) zodat we na het RW maar op 10.000 gingen hangen voor CRW. Die DC3 bemanning was trouwens toch iets bijzonders. We konden alle spullen zoals rookpotten, vlaggen, extra chutes, de ballon en de trike rustig in de kist laten zolang we die niet nodig hadden. De bemanning zorgde ook voor frisdrank, bier en broodjes en maakte low-passes zoals ik ze nog nooit gezien heb. Echt tus-

sen de hotels van Jakarta door, op 25 meter hoogte, af en toe wat optrekkend voor hoogspanningsleidingen.

Het enige wat tegenzat, was dat Henk Brink geen enkele vlucht met zijn ballon heeft kunnen maken omdat het juiste gas niet te krijgen was, ondanks pogingen maanden van te voren om dit te regelen. Met het gas dat hij nu had, kon hij niet veel hoger komen dan een meter of tien.

Appie Ham heeft wel op bijna iedere demo met zijn gemotoriseerde hangglider rondgevlogen.

Moe maar voldaan, reisde een aantal van ons de daarop volgende week terug naar Nederland, terwijl de rest de toerist ging uithangen op Bali of Sumatra.

Als ik mijn eigen gekrabbel teruglees, valt het enthousiasme me op en ik heb de helft nog niet verteld. Maar werkelijk, je moet daar geweest zijn om ook maar enigszins te begrijpen hoe we het daar gehad hebben: wat een land, wat een volk!

We hopen volgend jaar weer te gaan.

Karel Lamboo

sprongen en springt nu bij Flevo. Van beroep is hij technisch tekenaar. Was in 1978 gedeeld overall kampioen samen met Bram. Won in 1979 het onderdeel style. Viel door een blessure uit de Nationale Selektie in 1980.

'nl

Rein Voskamp

34 jaar, gehuwd. Springt sinds maart 1975 bij de ENPC en Flevo. Heeft tot nu toe 1575 sprongen. Was tweemaal PA kampioen ('78 en '79) en overall kampioen in 1979. Is instrukteur bij de ENCP. Is de drijvende kracht achter Vopobojo en bereikte met dit team al tweemaal de eerste plaats groepsprecisie ('81 en '82). Van beroep is Rein pijpleidingconstructeu r.

De teammanager/coach

De team leden zijn:

is:

op vele gebieden. Op zijn initiatief werd de Dutch Connection opgericht. Was in 1979 gedeeld overall kampioen, in 1982 overall kampioen.

Bram heeft 2300 sprongen en is chefinstructeur bij de CPV.

Henk Verbeek

Michel Bizot 29 jaar, ongehuwd. Is werkzaam bij de KNVvL als hoofd buro parachutespringen. Begon met springen in mei 1975 en maakte tot nu toe 2150 sprongen; een gemiddelde van zo'n 300 sprongen per jaar. Was in 1980 en 1981 overall kampioen, dit jaar derde. Michel springt in de Dutch Connection en is instructeur bij Flevo.

Henk Nijhuis 31 jaar, ongehuwd en springt sinds 1973 bij TU-7 en de ENPC. Heeft tot nu toe 2025 sprongen. Springt bij de Dutch Connection en is evenals de andere DC'ers een fanatiek beoefenaar van de Para-Ski. Henk eindigde al diverse malen als nummer twee in het nationale overall klassement.

Als scheidsrechter

gaat mee:

Joeke de Jong

"\!

Bram Lasschuijt Jr. 36 jaar, gehuwd. Is beroepsofficier bij de Koninklijke Landmacht. Maakte zijn eerste sprong in mei 1969 bij de ENCP. Sprong bij diverse Duitse verenigingen en richtte TU-7 op. Is uiterst vindingrijk

37 jaar, ongehuwd. Springt sinds juli 1965 en heeft nu 1150 sprongen. Is van beroep manager van een beveiligingsorganisatie. Heeft jarenlang in de TC zitting gehad en is lid van het afdelingsbestuur. Maakte in 1973 in 8 uur tijd 80 vv-sprongen! Door drukke werkzaamheden een tijdje weinig gesprongen, maar is nu weer volop aktief op het Nationaal Centrum.

Jan Vijfvinkei 37 jaar, ongehuwd. Springt sinds juli 1972 en begon bij de PCMC. Heeft 2025

33 jaar, ongehuwd. Is één van de vijf Nederlandse FAI-scheidsrechters en is aktief in het opleiden van nieuwe scheidsrechters.

Was in 1981 chef-jury van de Süd-Ost-Paracup in Graz, één van Europa's grootste wedstrijden. Joeke heeft nu 950 sprongen.

SPORTPARACHUTIST 11

Waar stel je de grenzen?\~

..'~'":"•..

Dat zal menigeen zich afvragen bij het zien van films of foto's waarbij men van rotsen, gebouwen of bruggen springt om dan een chute te openen. Een duidelijk vragend antwoord van een van de aankomende instrukteurs bij Icarus, die we enkele vragen stelden.

Jaren geleden was Icarus als club begiftigd met de meeste instrukteurs van alle clubs. Er is een moment geweest dat er wel 13 in de vereniging waren en desondanks kwam het voor dat er niet gesprongen kon worden omdat er geen instrukteur op het veld aanwezig was.

Sinds de huidige hoofdinstrukteur, Peter-Jan Hoogerwerf (zelf een van de laatst bijgekomen instrukteurs van Icarus) de touwtjes in handen heeft, is dit in samenwerking met Ellen Bussemaker zelden meer voorgekomen. Nu zijn er dan eindelijk twee jonge Icarusspringers die voor het theoretische gedeelte van het instrukteursexamen zijn geslaagd.

Een mooie kans om Kees Sassen en Hans van der Graaf eens even aan de tand te voelen hoe zij over het een en ander denken.

Beiden zijn in 1979 begonnen met de opleiding en hebben nu ongeveer een gelijk aantal sprongen: zo'n 280. Deze gelijk opgaande lijn is niet zo vreemd, want zij maken samen deel uit van het RW-team Exalt.

De eerste intrigerende vraag luidde: Hoe en waarom zijn jullie gaan springen?

Kees nam het woord: "Dat kwam door een oom, die wilde dat mijn broer en ik eens aan het parasailen mee gingen doen. Maar het echte springen leek mij leuker. Vooral nadat ik het boekje Enkele Reis Aarde van Hein Cannegieter had gelezen. Ik heb toen gelijk een club op Hilversum gezocht, met de bedoeling het zeker niet te laten bij die 8 sprongen.

Het maakt ook best veel uit als je dit boekje hebt gelezen voordat je aan de opleiding begint".

Hans heeft in een Veronica blaadje gelezen dat het mogelijk was om parachute te leren springen. "Nou ja, toen ene Pijnenburg gebeld en een afspraak gemaakt. Direkt die vrijdagavond gekomen en 's zondags de lucht in."

Moeilijke gezichten bij de vraag, waarom ze meegedaan hebben aan het examen.

Kees leek het wel leuk anderen iets te leren. Hans, die intussen iets meer tijd had erover na te denken, vulde het antwoord van Kees verder aan. Het leek hem interessant meer van het springen af te weten en meer met anderen in kontakt te komen. "Daarbij komt, dat je zelf

12 SPORTPARACHUTIST

.

.< •

Kees Sassen en Hans van der Graaf voor een exit.

nog maar kort bezig bent en nog vers in het geheugen ligt hoe je alles hebt ondervonden. " Op de vraag hoe de voorbereiding c.q. begeleiding tot het examen was, barstten de heren los.

Kees: "Eigenlijk moet zo'n voorbereiding opgebouwd worden uit twee cursussen. Een voor hulpinstrukteurs en een ter voorbereiding op het feitelijke instrukteursexamen. Nu krijg je teveel stof te verwerken in een te korte tijdsduur". Hans vindt dat de cursus geen aansluiting geeft op het examen. "Uren hebben we naar de behandeling van bepaalde onderwerpen zitten luisteren, waarvan later op het examen niets werd gevraagd" .

Springveiligheid, wat vinden zij daarvan?

Hans: "Tja, er moet altijd iemand zijn die daarvoor aandacht heeft, die op de kleine dingetjes let. Hij kan dan op het eerste gezicht een zeurpiet lijken, maar er kunnen uit die kleine dingetjes onveilige situaties voortkomen. De meeste mensen zien de gevaren niet en trouwens, bij ervaren springers vraag je je dat ook wel eens af". t<ees vindt het peil over het algemeen niet slecht. "Je kan bij deze sport niet nonchalant worden".

Is er verschil in opleiding zoals jullie die zelf hebt ondergaan en die je nu zelf gaat geven?

Kees: "Ik moet zeggen dat ik verbaasd was tijdens mijn opleiding over cursisten die zich een uurtje later weinig meer konden herinneren van wat er behandeld was. Zelf heb ik juist ontzettend veel in mij opgenomen. Nu is de begeleiding tijdens de opleiding veel beter: er zijn meer attributen en hulpmiddelen beschikbaar en alle facetten worden veel meer geoefend". Hans: "Vroeger was er een groot gebrek aan hulpinstrukteurs; tegenwoordig zijn er met een opleiding veel meer mensen bezig, af en toe bijna de hele club".

Hoe kijken jullie tegen de ontwikkelingen aan in het springen zoals bijvoorbeeld CRW en Base jumping?

Hans: "Misschien lopen toestanden als Base jumping wel op hysterie uit.

Steeds gekkere dingen bedenken, steeds lager trekken en waar stel je dan uiteindelijk je grenzen? Ik zou er beslist geen voorstander van zijn het reglement te veranderen omdat er iemand zo nodig van de Euromast wil springen, om maar eens een voorbeeld te geven".

Kees ging niet helemaal met deze resolute uitspraak van zijn teamgenoot mee.

Op het ogenblik staat hij er nog wat huiverig tegenover. "Maar het is misschien toch wel een uitdaging voor later".

Hans voegde hier nog wel aan toe: "Ach, met het springen van EI Capitan en Trollveggen is bewezen dat het wel kan".

Hoe zien jullie jezelf gaan funktioneren?

Hans: "Dat moet nog groeien; je bent eigenlijk nog te kort met instruktie bezig om daarover al eigen ideeën te hebben.

Je moet nu nog te veel leren. Het zou daarom mooier zijn als je, ter voorbereiding op het instrukteursschap, een soort stage c.q. dienst kon meelopen op verschillende Centra. Bijvoorbeeld: een dag op Teuge en een dag op Seppe.

Hierdoor maak je kennis met verschillende organisaties en opvattingen van instrukteurs en kun je voor jezelf het beste eruit halen".

Kees: "Eigenlijk heb ik hier nooit bij stilgestaan, maar nu .je deze vraag stelt, geloof ik dat het een beetje ophoudt na de A-opleiding en het leren een pilsje te drinken. Ik moet er wel aan toevoegen dat ik vind dat we bij Icarus een goede A-opleiding geven. Natuurlijk zou er nog wel wat aan veranderd kunnen worden. Persoonlijk vind ik bijvoorbeeld dat we voor leerlingen geen goede exit uit de Porter doen". Hans: "Dat is het 'rn nou juist hè, je bent in dit stadium teveel bezig met de A-opleidingen, je aandacht gaat nu nog geheel naar deze leerlingen, waardoor je geen oog hebt voor andere dingen".

Nadrukkelijk stelden beide ondervraagden dat zij veel liever een weekje eerder de gestelde vragen onder ogen gekregen hadden. Dan hadden ze wat beter doordacht erop kunnen antwoorden, maar dat was nou net niet de bedoeling van Tom Roodenburg

o

.§ "Natuurlijk heb ik wel aan de Tom Verschoor-bokaal gedacht. Zeker toen ik m'n logboek moest inleveren. Maar er zijn zoveel meer springers onder de 25 jaar. Dat je echt tot de kanshebbers behoort, nee, dat weet je niet".

Joop van Rijswijk, 21 jaar, 335 sprongen, zit direkt na de prijsuitreiking in de grote feestte nt van de NKP aan een van de tafels tegenover me. Naast hem, direkt onder handbereik, de fantastische Tom Verschoor-bokaal, de in brons gegoten vijfmansster op een marmeren sokkel. Samen met een geldbedrag van f 500,- is het de jaarlijkse aanmoedigingsprijs voor een jonge, veelbelovende springer.

Het is een beetje een verlegen jongen, zei iemand me van te voren, Geen goede omschrijving, vond ik na het gesprek. Bescheiden is een beter woord. Hij dringt zich niet op de voorgrond, maar zegt - als hem daarom wordt gevraagd - heel precies wat hij ergens van vindt. Hij weet ook pr-ecies wat hij zelf wil. Op een positieve, enthousiaste manier. En intelligent is hij ook: hij kan zichzelf relativeren.

Joop begon in 1976 met springen: "Ik had op de TV een filmpje over relatiefspringen gezien en later een demo bij de Houtrusthallen in Den Haag, waar ik woon. Ik vroeg aan een van de springers hoe oud je daarvoor moest zijn.

Zestien, zei hij. Ik was net zestien. Kom maar eens langs, zei de springer. En dat deed ik, op Zestienhoven, bij de Flying Dutchmen, die de demo gesprongen had. Van m'n ouders kreeg ik het geld voor de opleiding. M'n moeder vond het maar eng; m'n vader, een reclame-adviseur, niet. Hij wist ongeveer hoe het springen in elkaar zat".

Joop liep nogal hard van stapel. In één jaar had hij zijn springvergunning.

In 1978/79 was het springen minder. Het eindexamen atheneum moest worden gehaald. En vakantiebaantjes leverden niet zoveel op. Daarna werd hij computerprogrammeur bij Ennia, maar nu, na twee jaar, weet hij dat hij daar de langste tijd van z'n leven heeft gezeten.

De dinsdag na afloop van de NKP moest Joop in dienst: "Eerst vier maan-

den Amersfoort, dan 10 maanden Seedorf. Prima. Veel springen dus. Het komt goed uit dat ik dit jaar instrukteursexamen heb gedaan. En na de dienst ga ik geologie studeren, heb ik besloten. Ik heb nu twee jaar in een kamertje gezeten, maar daar kan ik niet tegen".

In 1979 deed Joop voor het eerst mee aan de NKP; net als nu aan stijl, precisie èn relatief. "De resultaten waren toen niet indrukwekkend. Maar ik vond het hele gebeuren erg leuk. De sfeer, de vuren 's avonds met die Horsa's, die grote zweefvliegtuigen die ze voor de film "Een brug te ver" hadden gebruikt. Dit jaar was de sfeer weer prima".

In 1980 en '81 deed Joop niet mee: "Studie en vakanties. Vorig jaar moest ik in die periode met vakantie. Ik had verkering en daar moet je ook rekening mee houden. Naar Griekenland zijn we geweest. Dit jaar mocht ik niet weg van m'n werk. Toch ben ik gegaan. Woest zijn ze, maar ik vond dit veel te belangrijk. Zowel m'n personeelschef als de directeur hebben me hier van de week opgebeld. Ik moet morgen op kantoor bij ze komen. Zien we wel wat er gebeurt.

Misschien neem ik de Tom Verschoorbokaal wel mee. Misschien helpt het!"

Het FD-team waarmee Joop deelnam aan de nationale categorie relatiefspringen en waarmee hij de zilveren medaille won, had nauwelijks met elkaar getraind. Tot vlak voor de NKP werden leden van het (jonqe) team vervangen.

Ook Joop kwam er vrij laat bij. En toch 25 punten uit 8 ronden.

Niet alleen relatief, ook al het andere vindt Joop prachtig. "Ik ben de laatste tijd vrij druk bezig met stijl. Ik denk dat ik een van de weinigen ben, maar ik vind het erg leuk. Het is zoiets als het Ieren beheersen van een explosie. Met ongeveer 10 sprongen had ik een fall away-(stijl-)houding onder de knie.

Draaien en salto's uit die houding is erg moeilijk. M'n draaien zijn nog veel te langzaam en niet exact genoeg. Nu had ik vuil 10.17 seconden voor m'n series, maar 3,6 strafseconden erbij. Ik heb nu afgesproken dat ik naar Flevo, naar Jan de Bruyne en Michel Bizot ga.

Precisie heb ik nooit serieus gedaan. Ik

zat wel altijd in de bak, maar ik kijk er nu I toch van op dat ik 14e (meen ik) geworden ben. M'n grootste uitschieter is 1.07 m. Verder heb ik een nul, 6, 7, twee keer vijftien, 32 en 45 cm. Helemaal niet zo gek dus. Zo is precisie erg leuk. Ga ik nu ook iets meer m'n best voor doen.

Zou ik wel een Foil moeten hebben. Ik spring nu 'met een Pegasus.

Relatief vind ik nog steeds het leukst, maar ik blijf stijl er in ieder geval bij doen."

Joop wisselt niet alleen de springonderdelen naar hartelust, ook met sporten doet hij dat. Want niet alleen aan springen heeft hij zijn hart verpand, dat geldt evenzeer voor ijshockey, ook al geen alledaags gebeuren. Joop: "Toen ik nog maar net met m'n neus boven de balustrade van het ijshockeyveld in de Haagse Houtrusthallen kwam, wilde ik dat doen. Ik doe het nu al 7 jaar."

Is dat niet gevaarlijk? Jaap: "Valt erg mee. Het kan inderdaad wel hard zijn.

Maar je hebt een goede bescherming aan. Eén keer heb ik een forse blessure gehad: rugwervelletsel. Maar dat is helemaal geheeld. Met springen heb ik totnu toe niets gehad. Zelfs heb ik nog nooit onder m'n reserve gehangen."

Thuis is Joop de jongste van drie broers. Zijn tweede broer heeft hij ook aan het springen gekregen. Die heeft net zijn D-brevet gehaald met 130 sprongen. "We krijgen m'n oudste broer ook nog wel de lucht in!"

• Joop - was mij verteld - heeft nóg een voor een springer wonderlijke eigenschap (behalve dus dat hij aan een gevaarlijke sport als ijshockey doet), namelijk hij drinkt niet, althans geen alcohol. "Vind ik gewoon niet lekker. Niets principieels. Ik rook ook niet. Ook dat vind ik niet lekker." Wel heeft hij verkering. We moeten dus aannemen dat roken en drinken de enige zonden zijn die hij niet lekker vindt.

Met de bokaal in z'n armen en de medaille om z'n nek gaan we naar buiten voor een foto. Of hij het een en ander van Tom Verschoor weet? Gekend heeft hij Tom natuurlijk niet: Deze verongelukte in 1974 na een relatiefsprong boven Maartensdijk (waar Icarus een bak had) door een hele reeks van op zich afzonderlijk al vrijwel onmogelijke voorvallen en omstandigheden.

Joop van Rijswijk weet uit verhalen het een en ander van Tom, vooral omdat Karel Zee, ook iemand van de FD, de bokaal in 1979 won en de verhalen loskwamen over de oprichter van het springen in ons land, de eerste instrukteur en de man die voortdurend iedereen, met name jongeren, bleef stimuleren en enthousiasmeren. Joop: "Ik wist dus ongeveer wie Tom Verschoor is geweest en wat de bokaal inhield. Ik hoop dat ik de toekenning zal waarmaken!"

Hein Cannegieter ,

SPORTPARACHUTIST 13

Nat\ona\s 1982 Traditiegetrouw werden van 26 juni tot en met 4 juli de Nationale Kampioenschappen georganiseerd op het Nationale Centrum Teuge.

Voor de tweede keer in zijn loopbaan regelde centrumchef Jan de Poot alle spullen en mensen om dit evenement voor alle deelnemers (ruim 100 inschrijvingen) tot een succes te brengen.

In grote trekken leverde het wedstrijdterrein aan de noordzijde van het vlieg.'veld hetzelfde beeld op als voorgaande jaren. Reeds op vrijdagmiddag hadden de meesten hun tenten en caravans opgesteld in het weiland van boer Lohuizen. Canisia nam samen met typemachine en omroepinstallatie haar intrek in de werkkeet. Sanitair en ontspanningsgelegenheden werden ditmaal verzorgd door de beheerder van "de Wolk", Hans "RockefelIer" Jonkers. Daardoor konden de springers de gehele week beschikken over schone toiletten en een heuse feestte nt met bar. In die feestte nt opereerden wederom Durk de Boer en consorten als voedseldistributeurs. Nieuw was dat het eten dit jaar niet opgehaald hoefde te worden van de kazerne. Er was een komplete militaire veldkeuken aanwezig!

Een andere en zeer positieve verandering op het wedstrijdterrein was de mogelijkheid om de video-opnames van de sprongen life te volgen via een monitor speciaal voor het publiek in een soms erg hete legertent.

.

een band gecontracteerd. Deze band is voor de meeste springers al een bekende verschijning op skydive-festijnen: Viking, bestaande uit enkele springers van Hoogeveen met hun vrienden. Beide avonden brachten zij het swingende publiek naar hoger sferen.

Op dinsdagmiddag, toen er niet gesprongen werd, vond er een sessie plaats met alle springers die een instrument konden bespelen. Vooral door de medewerking van Hugo de Wijk en Bram Lasschuijt werd dit ook een succes, toen 's avonds de resultaten ten gehore werden gebracht.

Er bleek nog veel meer artistiek talent onder de springers aanwezig te zijn.

Jan Testroote en Gerard Warburg gaven enkele schitterende acts weg. Ook de vliegergroep kon zich natuurlijk niet. onbetuigd laten. Een stunt van vlieger Jan Koenegras had een wat pijnlijke afloop: "Hij viel met z'n ballen op het hek, maar was te beroerd om de glazen bier los te laten", aldus Henk Kroon.

Onder de bezielende leiding van Ad de Jong en Wouter Konijnenburg werden er tenslotte nog een voetbal- en een volleybal-wedstrijd georganiseerd.

Arnold

RW 4-man Nationaal Programma n

~' \lan de oe '<'JinnaafS

. dscntii\lef

oe '<'JIn

Op vrijdagavond werd een start gemaakt met de inschrijving. De materiaalcontrĂśle was dit jaar behoorlijk serieus. leder rig werd bekeken en kreeg vervolgens een merkteken omgehangen als bewijs van luchtwaardigheid. In hoeverre ook gecontroleerd werd of er alleen met gemerkte rigs werd gesprongen, is echter niet geheel duidelijk.

Zaterdagmorgen na de loting konden de eerste loads omhoog. .

Ontspanning op de eerste zondagavond en de tweede zaterdagavond had Hans Jonkers

14 SPORTPARACHUTIST

acnt-(1\a

Dit jaar hadden zes teams ingeschreven voor het Nationaal Programma 4-man RW. Vorig jaar deden er maar drie teams mee. Bij de loting werden van de tien van te voren vastgestelde sets en randoms sprong nr. 2 en 3 uitgeloot, zodat er vier setsprongen (nr. 1, 5, 7 en 9) en vier randomsprongen (nr. 4, 6, 8 en 10) overbleven. Na het eerste weekend was de helft van de wedstrijd al versprongen.

Verschillende deelnemers vonden het op z'n minst vreemd dat de teams die het Internationaal Program-

ma sprongen een paar maal omhoog moesten met de Cessna's, terwijl de teams voor het Nationaal Programma in ronde 1, 2 en 4 in de Norman Islander moesten stappen. Na twee rondes stond het team Tight Flight (Teuge) met 7 punten bovenaan, gevolgd door Never Trained (Rotterdam) en Fall Out (Teuge), beide met 6 punten. De kleine voorsprong werd verspeeld in de derde ronde, toen Tight Flight door een te lange exitprocedure over de video vloog, met als gevolg nul punten. Never Trained scoorde in ronde 4 slechts 1 punt, terwijl Air Force (een stel verdwaalde stijl en PA freaks) in die ronde het met 5 punten het beste deed. De teams Tom Poesjes (Hilversum) en No Name (Rotterdam) wisten nu ook 1 of 2 figuren per sprong te maken, zodat de stand na 4 rondes was: Fall Out 15 punten, Never Trained en Air Force 10 punten, Tight Flight 9 punten, No Name en Tom Poesjes 3 punten. Dit bleef de volgorde tijdens het verdere verloop van de wedstrijd. Een triest voorval was dat al na enkele dagen RenĂŠ Klunder van Air Force een rugblessure opliep bij een PA-Ianding.

Zijn blessure was zo ernstig dat hij opgenomen moest worden en intussen ook al geopereerd is.

Fall Out handhaafde haar niveau in de laatste sprongen. Never Trained wist echter nog wat in te lopen door na ronde 4 steeds 3 punten of meer te scoren. Tot ronde 7 stond Air Force gelijk met Never Trained, maar daarna ging het bergafwaarts. Tight Flight kon niet meer op het peil terugkomen van de eerste sprongen. De Tom Poesjes en No Name draaiden lang niet slecht gezien de geringe ervaring. Het zeker wel aanwezige talent in die 2 teams zal volgend jaar hopelijk beter uit de verf komen.

Ingrid Zoetmulder

Voor deze wedstrijdonderdelen waren er enkele veranderingen ten opzichte van vorige jaren. Het was de derde en laatste selektiewedstrijd voor de wereldkampioenschappen. Dat betekende een extra belasting voor de 8 springers uit de selektiegroep. Er werd voor de eerste keer op een 5 cm elektronische schijf gesprongen. Er was een nationale style categorie ingesteld om de belangstelling voor dit onderdeel te aktiveren.

Style - Nationale categorie In deze categorie werd geklokt tot 18 sec. Al dan niet voorbereid, stortte men zich in de strijd. Ada de Groot had zelfs een styletraining in Raeford achter de rug; Eeg van der Staak en Marga Hurenkamp hadden wat uit het Waldyfonds mogen trainen. Voor bijna iedereen in deze categorie was het de eerste keer dat ze style op een wedstrijd spron-

I

'I

gen, maar ook de eerste keer dat ze op video hun eigen sprongen konden zien.

En daar kun je, mits goed begeleid, veel van leren.

Het lijkt mij de moeite waard om deze categorie te handhaven. De eerste drie in deze categorie hadden zo mee kunnen doen in de andere stylegroep en daarmee in het algemeen klassement kunnen komen.

1e 2e 3e 4e

Tanger - gemiddeld A. de Groot - gemiddeld Bosma - gemiddeld Kooiker - gemiddeld

Style -I nternationale

12.39 13.01 13.71 14.39

sec. sec. sec. sec.

categorie

Door het wegblijven van Rob van der Linden was het niet moeilijk de winnaar te voorspellen. Michel Bizot deed wat er van hem verwacht werd. Het probleem voor hem en de andere leden van de selektiegroep was dat zij geen enkel risico mochten nemen door op pure snelheid te draaien. Selektieleden moesten onder de 11 sec. blijven anders gingen ze de selektie uit, hoe goed ze misschien oOK in precisie waren. (Dit gebeurde met Michael Held.) Dan kun je je geen 16 sec. of ZAP veroorloven. Overigens was de rigoreuze styletraining in de resultaten goed merkbaar. Veel springers verbeterden hun tijden aanzienlijk.

Voor de deelnemers aan deze categorie was een gedeelte van de stylejury een vraagteken. Omdat er meegekeken en getimed kon worden in de videotent, kwam een aantal beslissingen vreemd over. Stylespringen is een bijzonder moeilijk onderdeel en vraagt veel inspanning. Style jureren is misschien nog moeilijker. Dan is het vreemd dat mensen die dit voorjaar een jurycursus volgden en daarna niet meer oefenen in het style beoordelen tàch op de NKP als volwaardige juryleden mee staan te kijken. Er is toch een systeem "training judge"? Of geldt dat alleen in de rest van de wereld?

1eBizot - gemiddeld 2e Lasschuijt - gemiddeld 3e Nijhuis - gemiddeld 4e Vijfvinkei - gemiddeld 5e De Bruyne - gemiddeld

8.87 9.11 9.18 9.44 10.44

sec. sec. sec. sec. sec.

Individuele precisie Vijfenzestig deelnemers begonnen aan de lange strijd van 10 rondes precisie.

De eerste paar rondes leverden niet direkt verrassende resultaten op. Wel bleek het moeilijk een dead center op een 5 cm schijf te maken.

Natuurlijk kwamen er weer namen naar voren van springers die aljarenlanq de precisie beheersen en het zag er even naar uit dat de uitslag voorspelbaar zou worden. Echter .....

Op een van de dagen veranderde dit ingrijpend. Zij die al vaker NKP's op Teuge hebben gesprongen, begrijpen het al. De wind draaide naar het oosten

en nam toe. U kent de bomenrij? Goed, daar komt die wind met 4-7 m/sec. tegenaan, gaat omhoog over de bomen en rolt dan terug naar de grond. Die wind krijgt de springer tegen zijn koepel als hij in de laatste nadering zit. Soms als rugwind, soms van opzij, soms helemaal niet. En jawel: het klassement werd als een pak kaarten door elkaar geschud. Dat de wedstrijdleiding het nodig vond een ronde in de regen te laten springen was wat lastig omdat het vouwen van 50 natte chutes in 1 feesttent erg veel tijd kost.

Kijkend naar het springen van anderen bleek dat, wanneer de omstandigheden veranderen, de springer vaak zijn approach niet aanpast, een slechte sprong maakt en dan ineens weet hoe het moet. Dat was vooral zichtbaar als de ene dag eindigde met een ronde in windstille omstandigheden en de volgende dag begon met 6 m/sec. Dan zag je een eindeloos aantal veel te lage approaches!

Windstil en heet.

De dames van de

6.

7.

8.

9.

10.

Bogaards De Bruyne R. Meijer Annegarn Tieland

Groepsprecisie Het samenstellen van 4-mans groepen die hoog kunnen eindigen, is een moeilijke zaak. Temeer daar er ook vaste precisieteams zijn. Van te voren was het duidelijk dat er 3 teams waren die een goede kans hadden, al dan niet op basis van resultaten op voorgaande NKP's. Dat waren: - een mix team: Vijfvinkel, de broers Meijer en Bos - Dutch Connection: Lasschuijt, Nijhuis, Bizot en Drost - Vopobojo: Voskamp, Boerman, De Bruyne en Tjon a Sam Men kan rustig zeggen dat er van enige

all klasse

Winnares

dame·

S· Ada

e

Winnaars over Groot

Ladybirds kunnen er van meepraten!

Snelle relatiefkoepels kun je in thermiek niet of nauwelijks stilzetten of laten "zinken".

De laatste drie rondes waren weer spannend. Onderlinge verschillen waren erg klein en 1 voetfout kon winst of verlies betekenen. Bram Lasschuijt had de langste adem en won met 10 cm.

Bijna een record, ware het niet dat Michel Bizot dat in 1980 ook deed en over 12 rondes. Maar op een tien cm schijf.

Henk Nijhuis volgde goed en werd tweede, Rein Voskamp (sinds 1977 altijd bij de eerste vijf!) werd derde. De kampioen van vorig jaar, Herman Boerman, werd nu vierde. Maar ook bij de eerste tien: Tjon a Sam, Bogaards, Richard Meijer (vorig jaar derde en weer aan een pegasus), Annegarn en Tieland.

Vooral van Tieland een opvallende prestatie.

Geen wedstrijdervaring en weinig square sprongen.

Talent?

1.

2.

3.

4.

5.

Lasschuijt Nijhuis Voskamp Boerman Tjon a Sam

00.10 00.16 00.22 00.30 00.46

00.63 00.74 00.78 01.89 02.02

ment

rivaliteit sprake is tussen Dutch Connection en Vopobojo als het om groepsprecisie gaat. Net als vorig jaar pakte Vopobojo weer de winst met een totaal van 01.72 m over 10 4-mans groepsprecisiesprongen.

En dat is een rekord.

1e VOPOBOJO 2e DUTCH CONNECTION 3e MIX

01.72 m 05.00 m 10.11 m

Overall klassement Voor degenen die het niet weten: dit klassement wordt samengesteld uit springers die aan precisie en internationale style meedoen. De plaatsingscijfers kwadrateren en optellen. Na al het voorgaande is de uitslag duidelijk.

1. Bram Lasschuijt Nationaal Kampioen 1982 2. Henk Nijhuis 3. Michel Bizot 4. Jan de Bruyne 5. Rein Voskamp 6. Jan Vijfvinkei Voor de dames is er geen apart algemeen klassement, maar wel een damesbeker. Deze werd dit jaar gewonnen door Ada de Groot.

Dit was het dan weer, tot ziens op de NKP 83.

Jan de Bruyne

SPORTPARACHUTIST 15

• e\

I

\

,\Ono e . tnO \n,e co,egot\

Re\O"

Ook dit jaar trokken wij weer naar Teuge om ons in het jaarlijkse springcircus te storten.

Het weer was goed. Er waren maar liefst 10 viermans-teams en 7 achtmans-teams ingeschreven en iedereen blaakte van strijdlust. Na de loting ontstond er al snel beroering toen bleek dat de twee lastigste sets meegeloot waren.

Sprong nummer één (het draaien van compressed accordians) hakte er meteen goed in. Iedereen werd nog van te voren geïnformeerd hoe de inters ge-

S\<.)'lar\<. "l/iert

de

" r""innin9 o"l/e

draaid moesten worden. Zzzutt draaide leuk, maar het telde niet erg aan, omdat we de eerste inter direkt al verkeerd om draaiden. Er gingen echter nog meer teams om zeep, zodat alleen Whiskey Research en de FFFF's 3 punten behaalden. De tweede sprong lieten de Skylarks (voorheen Out of Money) zien wat ze waard waren: 7 punten; ook Les Oiseaux sprong leuk met 5 punten.

Inmiddels was er nogal wat verontwaardiging ontstaan over het feit dat niet alleen uit de vliegende kano gesprongen moest worden, maar ook uit Cessna's.

Geheel andere exits moesten uitgedokterd worden. Dit resulteerde onder andere tot een situatie, waarbij een favoriet thuis-team na het commando "stand-by" een leuk staaltje akrobatiek onder de vleugel ten beste gaf en doodleuk een andere provincie invloog! Wel wrang natuurlijk dat zij daardoor "gezapt" werden en dus nul punten kregen.

Al vrij snel werd een begin gemaakt met de achtmans-competitie.

Sprong één

was een set waarbij diamonds gedraaid moesten worden. De meeste teams wisten wel twee of meer punten te draaien. De Gelinkte Loetjes draaiden zelfs heel goed (5 punten in tijd).

Na het bekijken van de video-beelden sloeg de jury echter meedogenloos toe: alle teams die meer dan één punt in de tijd maakten, hadden de eerste inter verkeerd gedraaid. Resultaat was dat 5 teams slechts één punt hadden!

De tweede sprong begon met een moeilijk figuur, namelijk een "dogbone".

Vier ploegen maakten de eerste punt binnen de tijd. De favoriete ploeg uit Teuge, de Gelinkte Loetjes, bleek toch niet zo link als de kritici verondersteld hadden: nul punten.

Het einde van de week naderde ras en er stonden na twee ronden drie achtmans-teams gelijk met elk twee punten!

De viermans-kompetitie liep gestaag verder. Skylark verstevigde rustig haar eerste positie, maar scoorde toch geen indrukwekkende puntenaantallen.

De FFFF's nestelden zich na een zwakke start toch duidelijk op een tweede plaats. Zzzutt leek na een ronde of zes rustig op de derde plaats af te stevenen, maar door een brainlock in sprong 7 voelden we uiteindelijk de hete adem in onze nek van maar liefst drie teams. Uiteindelijk werden we toch derde.

Rendez-Vous (Icarus), Whiskey Research (Icarus) en Team Zonder Naam (Bert Wijnands and friends) deelden de vierde plaats.

Het weer bleef de gehele week redelijk tot goed en er werd flink doorgesprongen. Toch kwamen we jn tijdnood met de achtmans-kompetitie. Het minimumprogramma was weliswaar versprongen, maar drie teams op de eerste plaats is ook niet om over naar huis te schrijven. Afijn, zondagmorgen stonden we op en het weer zag er goed uit: blauwe lucht en als je achter je tent stond, viel de wind ook wel mee. Er werd aangevangen met ronde drie en de afspraak was dat, indien de ronde door weersomstandigheden niet afgesprongen zou worden, die ronde zou gelden als .jump-ott" voor de drie leidende teams. Uiteindelijk beet het beroemde team ·Whiskey-ReZzzutt de spits af en scoorde drie punten. Doordat ik een achteruitkijkspiegel bij me had, kon ik een veilige landingsplaats uitzoeken in de gemeente Twello. Fly United en Deja Vu maakten allebei twee pun-

stijl B competitie 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

R. G. Tanger A. de Groot Bosma Kooiker Bovens Adriaanse V. d. Staak.

Hurenkamp Strous

16 SPORTPARACHUTIST

12.50 13.80 13.86 15.11 14.55 14.50 18.00 17.16 17.76

12.90 12.20 13.03 14.66 15.20 14.63 16.76 15.86 18.00

12.13 11.76 13.30 13.63 15.36 15.36 15.76 16.70 15.06

12.03 14.30 14.86 14.16 16.93 18.00 13.93 16.50 17.00

49.56 52.06 54.87 57.56 62.04 62.49 64.45 66.22 67.82

ten. Het begon echter steeds harder te waaien, zodat het niet meer verantwoord was verder te springen. Zodoende ging de gouden medaille naar Whiskey ReZzzutt (Icarus). Als Zzzuttomaan vond ik dat resultaat wel grappig, maar het ware de schrijver dezes liever geweest dat de wedstrijd over een groter aantal sprongen gestreden was.

Rest mij nog mijn dank over te brengen en lof toe te zwaaien aan de uitstekende organisatie, wedstrijdleiding en jury.

precisie 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

Lasschuijt Jr. Nijhuis Voskamp Boerman Tjon A. Sam Bogaards De Bruyne Meijer Richard Annegarn Tieland Bizot Drost Meijer Rob Van Rijswijk Verboom Bos Vijfvinkei Baars Held Van Delft A. de Groot Cox Van Gessel Bosma Warburg Becker Bronsveld Den Otter Kahlé Brandenburg B. de Groot Possel

00.10 00.16 00.22 00.30 00.46 00.63 00.74 00.78 01.89 02.02 02.33 02.41 02.46 02.60 02.94 03.27 03.49 04.76 05.00 05.47 06.49 06.88 06.93 07.09 07.73 08.73 09.52 10.66 12.82 13.06 13.49 14.64

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

Kooiker Ubachs Gielen Klerk Roozendaal Boogaers ZeitIer Slob Den Hartog V. d. Jagt Adriaanse Koeyvoets V. d. Staak Blankstein De Ruiter Bovens Strous Scholte Albers Collenteur Wery Tanger Schouw Beumer Zoetmulder V. d. Loo Van Gelder Wingelaar Rensen Van Rooy De Poot Teelen Breevaart R. Klunder

14.90 14.92 15.75 16.43 17.44 17.66 17.90 19.69 19.92 20.05 23.72 24.53 25.96 28.19 28.50 29.11 29.58 30.21 30.63 31.18 31.60 32.03 32.58 33.32 33.58 36.34 36.64 39.90 40.83 41.64 44.28 46.42 50.00

achtman relatief 1 Whisky Rezzutt 2Deja-Vu 2 Fly United 4 Air Bobbel 4 Gelinkte Loetjes 4 Gruppo Sportivo

1 1 1 1 1 0

1 1 1 0 0 1

3 2 2

5 4 4 1 1 1

Riet Becker tijdens de regen: "Zo meteen moeten we nog met een dieptemeter springen in plaats van met een hoogtemeter" .

Jan de Poot Jan is over het algemeen tevreden met de organisatie. Hij zag kans om de organisatiekosten te drukken tot f 6000,(voorgaande jaren f 10.000,-). Deze financiële ruimte werd helaas weer teniet gedaan door de vliegkosten, die de pan uitrezen. Jan ziet echter wel wat tekórtkomingen in de organisatie tijdens de wedstrijd. Hij vindt dat de videoploeg slecht voorbereid was op haar taak, waardoor onnodige vliegkosten zijn gemaakt. Ook vindt hij dat de chief judge zich niet moet bemoeien met de wedstrijdleiding.

Op de vraag wat hij denkt over de liftkapaciteit versus de drukte op de Nationais antwoordt Jan dat hij veel voelt voor het idee van Jan de Bruyne: Afwis-

j

selend een "off-year" voor RW en stijl/PA. Het ene jaar een RW-nationals en een officieuze stijl/PA-wedstrijd, het daaropvolgende jaar precies andersom.

Op die manier behoud je de kwaliteit

. I

vierman relatief A competitie Skylark J. de Poot W. Zijlstra A. Collenteur J. Wery J. Beumer

stijl A competitie 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

Bizot Lasschuijt Jr. Nijhuis Vijfvinkei De Bruyne Voskamp Bos Held V. Rijswijk Meijer Richard Meijer Rob Bussemaker Van Male

Fall Out F. Bax B. Kaal H. v. d. Berg W. Jansen Never Trained H. den Otter J. van Rijswijk A. Slob P. Roozendaal Air Force R. Drost L. Ubachs E. Bogaards R. Klunder Tight Flight A. de Jong W. Konijnenburg I. Zoetmulder M. Klunder No Name D. Rensen G. Scholte Albers T. van Gelder E. Wingelaar Tompoesjes T. Roodenburg M. v. d. Kamp E. van Buel F. Spruit

9.10 8.76 9.05 9.10 10.73 9.66 11.10 10.93 13.67 12.43 13.70 13.10 15.49

8.75 9.30 9.33 9.53 9.43

2

4

4

2

3

5

2

4

4

3

2

4

4

5

o

4

2

3

3

3

3

o

2

3

2

7

9

4

4

7

5

3

41

3

3

5

o

4

8

5

3

31

Zzzutt R. Aal H. de Boer P. de Groot R. v. d. Lee

4

5

4

3

5

2

25

Rendez-vous W. van Empelen R. Bos F. Diepgrond P. J. Hoogerwerf

2

3

3

2

4

4

4 23

3

4

4

2

2

4

2

2

23

2

4

3

3

2

3

2

4

23

2

4

5

2

2

5

2

2

o

K. Zee H. Jonkers H. Keiler

14.30

2

, 2

FFFF P. Looman R. Greven

Totaal 35.51 36.46 36.74 37.79 40.56 41.88 43.92 44.59 51.87 52.89 53.86

8.93 8.80 9.03 9.63 9.70 11.16 11.43 11.83 12.30 13.70 13.20

8.73 9.60 9.33 9.53 10.7.0 10.80 10.36 11.13 14.00 13.50 13.60

10.26 11.03 10.70 11.90 13.26 13.36

van de wedstrijden en kun je toch de verbreding in de sport nastreven.

26

Whiskey Research M. Kahlé R. Becker T. Annegarn J. Gielen

T.Z.N. H. de Wijk 23 C. Franssen R. Hörchner B. Wijnands

19

de Wolk J. van Keimpema P. Levering H. de Jager W. Schurink

Les Oiseaux A. van Agteren 15 K. de Bie

3

4

3

20

3

18

H. Greve H. Kleingebbinck

o

o

o

o

2

2

o

3

2

o

N'ait Soez'n A. Broekman 8 R. Millenaar G. Molenhuis M. Jonkers

o

3

2

3

2

13

de A. 7 E. M. N.

o

o

2

o

o

5

Ladybirds van Gessel Bussemaker Wery Aartsen Chudiak

De uitslagen van de onderdelen groepsprecisie en kunnen tot onze spijt niet geplaatst worden.

en overall

hebben

de redaktie

niet bereikt

SPORTPARACHUTIST 17

CRW wegwijzer

theorie over de jongste tak van de parasport deel 2 Hoe moet je "planen"?

Als je een biplane wilt maken, moet de bovenste man de canopy over zijn backpack hevelen en het boven zijn hoofd plaatsen. De onderste remt rustig om zijn square meer lift te geven.

De bovenste moet zich nu soepel langs de lijnen naar beneden laten glijden. De voeten één voor één verzetten en die lijn vasthouden met de hand welke met de voet even wordt losgelaten (dus: altijd minstens twee contactpunten). Als de onderste canopy cascades heeft, dan moet de top-man er omheen stappen op weg naar beneden.

Als je teveel kracht nodig hebt om je naar beneden te werken, gebruik dan rustig twee handen tegelijk. Dit gaat veel vloeiender en reduceert de kans op slingeren. De onderste man kan dit vergemakkelijken door meer te remmen, maar rem nooit te diep! Als je eenmaal bij de slider bent aangekomen, sla je je voeten onder de slider om de risers heen, precies zoals je dat zou doen bij de lijnen onder de canopy als je een stack hebt (denk weer aan de twee contactpunten!). voeten onder de slider

&

om de risers gehaakt

De onderste man moet de neus van zijn canopy goed in de gaten houden vrijhouden. Zodra de bovenste man zijn voeten op de goede plaats heeft zitten laat te onderste zijn canopy weer vliegen.

Als je "stackpilot" bent, doe deze procedure dan zo snel mogelijk, omdat jij degene bent die stuurt. Dit is vooral belangrijk bij grotere plane-pogingen. De "stackpilot" heeft de taak de formatie naar de DZ te vliegen en onderweg eventueel andere canopies op te pikken.

Zodra je geplaned bent, zal je merken dat de neus van je canopy lichtelijk naar beneden wordt gedrukt door de backlines van de canopy boven je. Om je neus weer open te krijgen, moet je zachtjes remmen, totdat je canopy zich bijna van de back-lines van de bovenste square verheft. Ga daarna terug naar .Jull glide". Gaat de neus weer dicht, herhaal dan de handeling. Het kan zijn dat je een beetje in de remmen moet blijven vliegen om de neus voor de rest van de vlucht open te houden.

Als één of meerdere van de buitenste cellen zijn dichtgeslagen vanwege een harde dock of door paniekerig vastgrijpen van de canopy, kan de bovenste man ze weer openen door de cellen wat op te tillen, waardoor er weer een luchtstroom ontstaat. De docker kan ook wachten tot de ontvanger zijn voeten om de lijnen heeft geslagen en kan daarna zijn cellen op de gewone manier zachtjes openpompen.

Het opbreken en het landen Zoals bij elke sprong, lijkt de grond altijd snel een eind te maken aan ons plezier.

Je moet als je gaat landen alle factoren in overweging nemen. Het ziet er leuk

18 SPORTPARACHUTIST

uit om een formatie te landen, maar je moet goed onthouden dat je jezelf behoorlijk kan bezeren als het fout gaat.

Als je de grond nadert, krijg je te maken met meer thermiek en meer onregelmatige winden. Het is niet aan te raden een formatie bij harde en onregelmatige wind te landen.

Hoe groter de formatie hoe harder hij zakt. 4-Stacks en quadraplanes zijn nog te landen, maar bij grotere formaties wordt het voor de springers onderop behoorlijk ruig.

Als je het besluit neemt een formatie niet te landen, moet je van te voren al afspreken wanneer er wordt opgebroken en op welke hoogte. Je kan van beneden af beginnen met de eerste man naar rechts te laten gaan, de tweede naar links en zo de formatie naar boven af te werken. Dit moet eigenlijk niet meer onder de 1.000 ft. gedaan worden.

Grotere formaties zoals 8-stacks en oetaplanes kunnen in het midden worden opgebroken, de onderste vier naar rechts vliegend en de bovenste vier naar links. Zoiets moet je natuurlijk alleen doen als alle deelnemende springers van te voren goed zijn gebriefd.

Onthoud: "Veiligheid gaat voor alles!"

Als de formatie goed vliegt en de weersomstandigheden zijn goed, kan het zijn dat je de formatie wilt landen. De stackpilot moet niet meer proberen om nog correcties van betekenis te geven wanneer de grond nabij is. Vlieg de formatie kalm en gestadig. Je moet op ongeveer drie tot vijf meter boven de grond losgelaten worden.

Dit is een kritiek punt bij een planeformatie, vanwege de teruggaande zwaai die je ondervindt zodra je losgelaten wordt.

Begin klein, land eerst een biplane en leer de golfbeweging kennen voordat je

grotere formaties gaat landen. Als je een biplane wilt landen, laat je de pilot een normale approach maken. Als de onderste springer op flairhoogte is, roept hij "Flair" en landt normaal. Op dit commando haalt de pilot zijn voeten weg en vervolgt zijn vlucht totdat hij ook flaired voor een normale landing.

Tenslotte nogmaals: de stackpilot heeft het voor het zeggen en iedereen daaronder is geheel afhankelijk van deze springer. Ben jij stackpilot, zorg er dan voor dat je rustig stuurt (grote formaties moet je eigenlijk helemaal niet meer sturen). Als je een formatie landt, zorg er dan voor dat je ruim op tijd op "final" zit en houd rekening met de hoogte van de formatie (een 8-stack is ± 45 meter hoog!). Zorg dat je het terrein waar je de formatie gaat landen goed kent. Jij zal als stackpilot een stuk verder landen dan de onderste springer. Bij een normale 4-stack kan dit verschil makkelijk 25 meter bedragen.

Noodprocedu res Besef van hoogte is een eerste vereiste in elke tak van de valschermsport. De noodprocedures zullen afhangen van de hoogte waarop je je bevindt.

Wil je een 2-stack bouwen en je hebt hem nog niet op 1200 ft., vergeet het dan maar.

Als je een grote formatie wilt bouwen, dan moet er onder de 2.000 ft. niet meer aangedockt worden. Wanneer je dan nog niet in de formatie zit, zorg dan dat je uit de buurt komt.

Iemand die een te snelle approach maakt, moet wegdraaien door in de voI'e stall te gaan en daarna één toggle op te laten. Gaat de persoon toch door met de approach, neem dan de reeds genoemde "Spreadeagle position" aan.

Als je canopy dan toch om je heenslaat, moet je direkt je. reserve ripcord beschermen. Als je R-3 type capeweIls hebt, moet je die ook bedekken. Zolang je niet door lijnen van de andere canopy bent heengegaan, zal deze normaal gesproken van je wegvallen, omdat hij lift verliest. De canopy zal zich gewoonlijk weer openen nadat hij loskomt.

Wanneer hij zich niet meer geheel opent, dient de springer nog voldoende hoogte te hebben voor een normale cut-away en reserve opening, gebaseerd op de regel dat er onder de 1.000 ft. niet meer mag worden aangedockt.

Als je in een CRW-formatie zit en hard wordt aangedockt, moet de springer die boven je zit jou goed vasthouden. Dit helpt voorkomen dat je door de lijnen heenvalt.

Mocht het toch gebeuren dat je door de lijnen van een andere canopy heen gaat, dan moeten beiden waarschijnlijk een cut-away maken. Praat met elkaar;

maak niet zomaar een cut-away zonder je van je medespringer iets aan te trekken. Als één persoon boven zit, moet hij als eerst afgooien. Op deze manier laat hij zijn hoofd koepel in de war met de andere canopy, maar ze blijven boven de overgebleven persoon. Deze zal nu een vrije cut-away kunnen maken. Als je andersom handelt, kan het gebeuren dat de lijnen en risers om de bovenste persoon slaan. Deze kan dan pas afgooien als hij zich heeft vrij gesneden van lijnen. Breng je medespringer niet in dit soort gevaarlijke situaties.

Een "canopy transfer" (de zgn. "wisseltruc") wordt gebruikt als je te laag bent om een cut-away te maken en wanneer je nog steeds voorwaartse snelheid hebt.

Stel je voor dat je onder in een 4-stack zit die net op final zit. Plotseling klapt je koepel dicht en slaat om de persoon die je canopy vast heeft. Je bent te laag voor een cut-away. De persoon boven je moet je in zo'n geval altijd vasthouden.

Weinig hoogte dus, maar wel voorwaartse snelheid. Trek dan je reserve die zich achter je opent. Zodra je reserve bijna helemaal open is, trek je je release. Nu pas moet de springer boven je de canopy loslaten. Als hij de canopy niet los kan laten, moet hij ervoor zorgen dat de

hoogte is van je handelingen. Misschien kan hij je niet zien! En vergeet niet: je mag een dichtgeslagen canopy alleen dán loslaten wanneer de persoon onder deze koepel dit zelf verzoekt!

Neem nooit onnodige risico's!

CRW voor gevorderden Als je de onderbouw van het CRW onder de knie hebt, kun je beginnen met het maken van grotere formaties. Voor de nummers drie, vier en vijf zijn er gewoonlijk nog geen bijzonderheden bij het aandocken en de "receiver" neemt in alle gevallen de "spread-eagle positien" aan in afwachting van de dock.

Vanaf vijf canopies begint de formatie opvallend sneller te zakken en dit zal toenemen naarmate de formatie groter wordt. Ben je dus nummer zes of later, dan kan je gerust een stuk dieper opzetten voor je dock. Als beginner kan je het beste ongeveer 50 m lager je approach opzetten. Dit kan gereduceerd worden naarmate de springer meer ervaring heeft. Er hang natuurlijk ook veel van het type square af dat je gebruikt en van je lichaamsgewicht. Voorkom wel dat je niet te vroeg en te diep onder de stack gaat zitten. Een voorbeeld van een goede opbouw van een octaplane

I. .Dockinq zone" /I. "Setting up zone" canopy zo weinig mogelijk opblaast. Dit kan moeilijkheden bij de landing voorkomen.

Heb je wel hoogte genoeg, dan trek je je stuurlijnen in de volle rem en roep je "Loslaten".

De volle rem versneld de heropening.

Onthoud: Als je in een canopy-verwarring raakt, blijft dan altijd kalm en alert.

Dit is makkelijk gezegd, maar vergeet niet dat paniek alleen maar grotere moeilijkheden kan veroorzaken.

Je moet in noodgevallen altijd eerst je hoogte controleren en je bewust zijn van je daalsnelheid. Maak geen abrupte cut-away tenzij de hoogte kritiek is.

Constante communicatie is essentieel en een absolute voorwaarde. Praat met elkaar en zoek de beste uitweg. Als er geen uitweg is en je moet een cut-away maken, zorg dan dat je vrij bent van alles. Zorg dat je medespringer op' de

De Base en Pin zetten op tegen de wind, terwijl de rest van de springers zich in een "W"-formatie opstellen. Je kan een regel invoeren waarbij bijvoorbeeld de oneven nummers links en de even nummers rechts blijven. Terwijl de Base-Pin wordt gebouwd, zoekt no. 3 zijn plaats in de "docking zone"; no. 4 en no. 5 zetten op in de "setting up zone". Dit voorkomt eventuele verkeersproblemen in de lucht. Zorg dat je nooit voor de formatie langs vliegt en houd goed in de gaten hoe de formatie opbouwt.

Houd ook je voorganger constant in het oog. Wees op je hoede om een "slot" op te schuiven wanneer een van je voorgangers niet inkomt. Dit voorkomt dat al diegenen die hebben opgezet opnieuw moeten beginnen, wat immers allemaal tijd kost. Als jij de ongelukkige zondaar bent die niet op tijd aandoekt of zijn slot mist, zorg dan dat

SPORTPARACHUTIST 19

je zoals afgesproken is wegdraait en weer opzet achter de laatste man. Zorg dat je je bijtijds naar de "setting up"zone begeeft. In de tijd dat jij bezig bent hoogte te verliezen, vliegt de formatie door!

Het vliegen van grote formaties In grote formaties is het de taak van de pilot om rustig te vliegen en de DZ in de gaten te houden. Als de formatie uit drie of meer man bestaat, moeten er alleen zeer kleine stuurcorrecties worden gegeven. Wordt de formatie echt groot (meer dan zeven koepels) kan er beter helemaal niet meer qestuurd worden.

De pilot moet de formatie dan dus in de ideale richting (naar de DZ) laten vliegen. Elke kleine verandering aan de top van de formatie werkt door naar beneden met een steeds sterker wordende golfbeweging.

De pilot moet ook uitkijken voor thermiek, die ontstaat door wegen, parkeerterreinen, gebouwen, omgeploegde velden (zand) en wolken.

Eén van de grootste problemen waar grote formaties mee te kampen hebben, is het slingeren. Als je bij het aandocken op "final approach" bent en je probeert je middelste cel in één lijn met de benen van het onderste formatielid te krijgen, kan het zijn dat de formatie slingert of begint te slingeren. Het heeft dan geen zin om door middel van stuurcorrecties de slingering te volgen. Wanneer jouw koepel op je stuurcorrecties reageert, is de formatie alweer in een teruggaande beweging. Het heeft ook geen zin dat de onderste man van de formatie tegenovergestelde toggle-bewegingen gaat maken om de slingering op te heffen.

Hij veroorzaakt hier alleen maar mee dat zijn canopy van de vlieglijn van de pilot zal wegdraaien.

Als de formatie niet te erg slingert, kan je toch wel inkomen. Je moet echter de vlieglijn aanhouden en niet meebewegen. Vlak voordat je bij je doel bent, rem je af en wacht je tot de formatie terugslingert naar het centrum. Dit wordt .Jor split second timing" genoemd; in je slot zitten juist op het goede moment.

Om slingering te voorkomen of te stoppen, moet ongelijke spanning in de formatie worden vermeden. Om dit te doen moet de stack-pilot aan de springer onder zich .Jaten vliegen" of , remmen" doorgeven, al naar gelang de situatie.

Remmen van de onderste van de twee vermindert de spanning tussen de twee springers en hun koepels. Moet er juist meer spanning komen, dan moet de onderste man zijn canopy laten vliegen.

De topman geeft "O.K." als de spanning goed is. Deze handeling moet van man tot man naar beneden toe herhaald worden. Zo wordt de hele formatie op de juiste manier afgetrimd. De juiste "trim

20 SPORTPARACHUTIST

position" wordt door elke springer vastgehouden door zijn webbing of risers vast te pakken, afhankelijk van de toggle hoogte in die situatie. Hier bewijzen de soft-toggles weer hoe handig ze zijn.

Je kan hier ook riser trim-tabs voor gebruiken.

Mochten er toch slingeringen in een formatie ontstaan, zijn er nog andere manieren voor om ze te stoppen.

Als een slingering zich in een stack ontwikkelt, kan dit gewoonlijk gestopt worden door de man die op de slingerende koepel zit. Hij moet met zijn voeten tegenbewegingen geven aan de linegrips. Als de linkerkant van de canopy omhoog komt moet hij met zijn rechterbeen de koepel optillen. Wanneer de linkerkant terugzwiept, moet hij zijn rechterbeen laten zakken en zijn linker-

canopy rust op de stuurlijnen van de bovenste koepel. Bij een slingering in een plane wordt de onderste canopy op en neer geschud tegen de stuurlijnen van de bovenste. De top-man moet zijn koepel voluit laten lopen, indien dit nog niet het geval is. Degene met de slingerende koepel moet langzaam beginnen te remmen (25% - 50% remmen) om zijn canopy voorwaartse snelheid te laten verliezen. Het kan zelfs zo zijn, dat hij zijn canopy volledig van de stuurlijnen van de bovenste koepel verheft. Als de canopy weer rustig vliegt, kan de springer zijn stuurlijnen weer langzaam oplaten. Het kan nodig zijn dat je wat in de remmen moet blijven vliegen om te voorkomen dat het slingeren weer begint. Als je die slingering niet kunt stoppen: Opbreken!

been optillen, vooruitlopend op de canopy's rechterkant die omhoog zal komen.

De springer onder de slingerende koepel moet een kwart tot 50% remmen geven en ze in deze positie houden. Hij mag absoluut geen toggle-correcties geven (denk aan de vlieglijn). Als de slingering te hevig wordt en niet is te stoppen, breek dan op voordat de zaak uit de hand loopt.

Een slingering van een plane stoppen gaat anders. Dit komt doordat er in een plane andere contactpunten zijn dan in een stack. De voeten van de bovenste springer zijn om de risers van de onderste springer gehaakt en de onderste

Een grote plane die te ver naar voren hangt, kan je rechtop krijgen door weer vanuit de top te beginnen te remmen. Er wordt weer één voor één naar beneden doorgegeven of er meer moet worden geremt of juist het tegenovergestelde.

Het is duidelijk: de manier waarop een formatie vliegt, is geheel afhankelijk van de spanning tussen de elementen (springer + canopy) onderling. Ook hier leer je de techniek om de juiste spanning te verkrijgen en te handhaven pas goed door veel CRW-sprongen te maken, ervaring op te doen.

Succes!

Ernst Woerlee

'82 In Graz (Oostenrijk) werd van 26 juli t/m 1 augustus een R.W, World-Cup georganiseerd voor 4 en 8 man. Skylark en de 4 F's werden hiervoor uitgenodigd door de sportcommissie.

Omdat twee leden van de 4 F's (Karel Zee en Rob Greve) en een van Skylark (Wietze Zijlstra) niet mee konden, moest er om het getal van acht compleet te maken nog iemand bijkomen. Dit werd Ed Wissink.

Skylark zou de vier- en de achtman springen en de rest alleen de achtman.

Nadat Arnold Collenteur - die de organisatie op zich had genomen - bijna alle problemen had opgelost, vertrokken we (Jan Beumer, Ed Wissink, Arnold Collenteur, Jan de Poot, Peter Looman, Hans Jonkers, Jos Wery en Hans Keiler) om ± 14.00 uur zondagmiddag vanaf Teuge richting Oostenrijk. Na autobanen, enkele steile bergpassen - Jan Beumer wist een kortere weg, wat ongeveer 1300 kilometer op de teller bracht - arriveerden we maandagochtend om 08.00 uur op de D.Z. te Graz. Na een kort dutje en het opzetten van de tenten volgde een verkenning.

Op het vliegveld, waar af en toe een D.C.9 en een D.C. 10 van de Lufthansa landden, bevond zich een prachtig clubhuis, een goede ruimte om te kamperen en een afgraving waar je heerlijk met of zonder zwembroek kon zwemmen.

Het vliegend materieel bestond uit drie turbo-porters van het Oostenrijkse leger waaruit de vierman gesprongen zou worden omdat er niet meer dan 6 springers in mochten. Verder een Duitse turbo-porter met daarin de welbekende "ein bisschel rechts ein bisschel links Koeki" aus Kassel-Calden als gezagvoerder. Tenslotte een grote wespenfamilie die Jan, Arnold en Ed een keer flink te pakken nam.

Dat er met de Duitse porter uren gemaakt moesten worden (lees: geld verdienen) werd al gauw duidelijk in de trainingssprongen (we betaalden de minutenprijs).

Naar 11.500 feet waren we ongeveer 25 minuten onderweg, geen wonder natuurlijk als "der Koeki" tijdens de klim z'n administratie bijwerkt!

Hij probeerde zelfs uit te maken waar en wanneer je z'n toestel moest verlaten.

Hij verloor dan ook snel z'n humeur voorzover hij dat al had - toen hij merkte dat wij dat toevallig wel uitmaakten.

Later (woensdag) zou er nog een Zwitserse porter komen met een piloot die tot ± 500 feet met vol flaps bleef vliegen. Dat had een aardige bil- en endeldarmmassage tot gevolg, wat hij dan ook zeker geroken moet hebben.

Dinsdag brak aan, marginaal weer, maar goed genoeg om de trainingssprongen af te maken met deelnemers .die de nacht daarvoor behoorlijk door horden mieren waren gebeten.

De eerste trainingssprong van de 4-man resulteerde in een funnel exit. Evenzo was dat het geval met de 8-man, maar die legden toch nog een ster, do-nut en dogbone neer.

De tweede 8-man trainingssprong, waarbij we het stepje van de .Koekipilatus" molden, verliep in een redelijke linked-exit met daarna een frisbee, snowflake, zipper en bijna een caterpillar. Max Dereta maakte van deze sprong een paar prachtige dia's.

Woensdag de eerste competitiedag.

Blue sky. Er werd gestart met de 4-man.

In deze setsprong was een verandering aangebracht (zie pijltje) maar de scheidsrechters maakten zich hier niet zo druk over en scoorden elk team, als ze maar draaiden. Skylark behaalde in deze eerste sprong 7 punten. De tweede ronde - een random - verliep voor Skylark prima. Ik klokte in de videoruimte en met mij nog anderen, 8 punten ruim in tijd. Op het scorebord verscheen dan ook een 8, later een 7, weer later een 8. Uiteindelijk bleef er een 7 staan.

Protest ingediend. Twee judges klokten 8. Drie van hen 7 punten. Het protest leverde niet meer dan een fikse ruzie op met de hoofdscheidsrechter Jean Polis, zelfs geen herscoring. Jammer.

Woensdagavond een receptie in Graz bij een of andere führer die - voordat men zich op het koude buffet kon storten - een cliché-toespraak hield in drie talen, wat dus 3 keer te lang duurde.

Toch kreeg hij een staande ovatie want iedereen begreep dat hij z'n huiswerk goed had gedaan.

Na de voortreffelijke maaltijd werd er door de Nederlandse equipe nog een mogelijkheid geschapen om met een op de parkeerplaats van het gebouw van deze hauptführer geparkeerd staand legervoertuig een joyriding mee te maken.

Jammer genoeg resulteerde dit "genot" in een gescheurd linnen dak en een defect contactslot. Later zou blijken dat dit voertuig niet meer het eigendom van de Oostenrijkse staat was maar van een particulier, ene herr dr. Pfill.

Donderdag de 3e ronde 4-man. Erg heiïg weer. Deze ronde (set 3) verliep erg slecht voor Skylark. Compresjes vliegen en dokken tot een box wordt zeer moeilijk wanneer je te kampen hebt met level verschillen. Dit resulteerde helaas maar in 1 punt. Na deze. 3e ronde 4-man werd eindelijk begonnen met de 1ste ronde 8-man (set 6). De

linked exit hield niet over maar het bleef gelukkig vliegen. Daarna een snelle eerste figuur. Van het 2e naar het 3e figuur een kleine hapering. Het 4e figuur: een fluitje van een pancake. Wel, het 5e figuur liet te lang op zich wachten omdat de twee diamonds ten opzichte van elkaar draaiden. (a-symmetrische grips!?) Dus 4 punten binnen de tijd.

Zonder overmoedig te zijn, ben ik van mening dat we hier 2 punten hebben laten liggen. 's Avonds kwam Bert Wijnands en zijn we met z'n allen, ook Anneke van Jan die ons van Hollandse koffie en andere benodigdheden voorzag, gaan eten in het vliegveld restaurant.

Vrijdagmorgen slecht weer. We konden weer eens uit de broek om de slechte Iglo-maaltijden kwijt te raken en om te zwemmen en goed te ontbijten. In de loop van de morgen werden er videobanden van de Denen gedraaid. Daarop was een aantal trainingssprongen te zien + het Deense record (18 man).

Ook een video-band van het zogenaamde "bag pull out" systeem. Bij dit systeem is geen pilotchute meer aanwezig. Je trekt zelf de bag direct uit de container en laat die dan los. Volgens mij een slecht systeem omdat het kussentje en de lijn waarmee je de bag eruit trekt na het loslaten gemakkelijk om de vanglijnen kunnen slaan, ook al is ie erg kort.

Ook is het volgens mij niet ondenkbaar dat de chute zich al ontplooit voordat je een volledige linestretch hebt.

Dit moeten de specialisten onder ons echter maar eens uitdiepen want ik ben ten aanzien van vernieuwingen altijd wat behoudend, ik hang bijvoorbeeld nog niet zo lang onder een square, laat staan een square reserve, om maar eens wat te noemen.

Terug naar de wedstrijd. 's Middags klaarde het op en werd begonnen met de vierde ronde 4-man, een random.

Skylark draaide zeer solide maar wat aan de trage kant. Dit leverde 6 punten op. Hierna werd met de 2e ronde 8-man begonnen wat meestal wel even wat tijd in beslag nam. Met de exit gingen we weer door het oog van de naald. Maar het bleef vliegen; nou ja, vliegen? De rest van de sprong was.a piece of pancake" of wel "een fluitje van een stuiver"; tenslotte kennen we geen centen meer. Joeke de Jong die als scheidsrechter ook aanwezig was, maakte ons nog wel even zenuwachtig met de mededeling dat men de video wel drie keer had bekeken vanwege een eventuele ontbrekende grip bij de zipper. Bij onze débriefing stelden we vast dat hij gelegen had, dus geen zorgen. Achteraf

SPORTPARACHUTIST 21

bleek dat de jury geen poep in de ogen had gehad: 5 punten.

Derde ronde-B-man (set 9). Wat ik al vreesde gebeurde. Een funnelexit. Het eerste figuur was er na ± 18 sec. We bleven kalm. De in-out werd netjes gevlogen en de compressed-accordion redelijk mooi opengevlogen.

De longdiamond met de catjes als inter werd geklokt op 50.9 sec. dus telde niet meer mee. 3 punten. Wat ons te doen stond, was sleutelen aan onze exit. Nou, dat deden we dan ook (droog). Vraag Hans Jonkers hier maar naar! Toen we voor de 4e ronde (random met daarin als 2e figuur een donut) min of meer omgehangen zaten, verscheen herr dr. Pfill op de D.Z. We hadden besloten om opening van zaken te geven omtrent onze joy-riding.

Jan Beumer stond hem te woord. De schade bleek 14.000 Schilling te zijn.

Omgerekend ruim f 2200,-. Geen hondepoep dus! We moesten omhoog, we riepen Jan. 14.000 Schilling of wel f 2200,-. Exit, als een plaatje zo mooi.

Eerste figuur bipole flake flake. Uitstekend. Opzet B-man voor de donut niet goed. Indraai donut. Mis! Tweede opzet, indraai donut. Hij lag er in een splitsecond maar niet jureerbaar en dat bleek op het scorebord. 1 punt. Het liefste zou ik de 14.000 Schilling de schuld geven. Misschien heeft het invloed gehad, maar bij de briefing bleek dat er bij de opzet van de 8-man rond niet genoeg plaats was voor een of twee mensen en een begon er al te draaien (dat was ik).

Inmiddels was het schemerig geworden. We begonnen de 5e ronde door te lopen (set 3), want er zou morgen, zaterdag, gestart worden met de 8-man. Deze set bleek ontzettend ingewikkeld.

Het kostte ons minstens een uur om de sprong een beetje erin te krijgen. Skylark moest ook nog haar 4e sprong (random) erin hameren omdat zater-

4 - WAY

Toen we daar aankwamen, bleken er nog "tig" wachtenden voor ons te zijn.

Na deze dag konden enkelen van ons dit wachten niet meer opbrengen en besloten om maar in het vliegveldrestaurant te gaan eten.

Bij terugkomst hebben we onze barbecue-tickets maar ingewisseld voor bier.

De live-band speelde wat Weense walsen en meer van dat "gedreutel" .

Jan Beumer besloot om maar voor wat spectaculairder entertainment te zorgen en begon met benzine vuur te spuwen.

Dit lukte aardig, ailleen het doven moest hij aan anderen overlaten, die gelukkig veel bier hadden ingeslagen.

Zaterdag zeer slecht weer. Alleen de Belgen sprongen en behaalden 0 punten in deze 5e ronde omdat het eerste figuur te vroeg werd opgebroken. 's' Avonds een diner aangeboden door de burgemeester. Z'n toespraak heb ik gemist. Dezelfde muziekband van vrijdagavond speelde weer z'n Weense walsen. Na het diner werden de muzikanten gemolesteerd en namen twee Amerikanen, een Belg (Emile) en een Nederlander (Arnold) hun muziekinstrumenten in beslag. Vanaf die tijd werd het toch nog een swingende avond.

Zondag goed weer. Skylark omhoog voor de 5e ronde (set 1). Jammer voor hen dat er een brainlockje in voorkwam waardoor er niet meer dan 5 punten uit gehaald konden worden. 't Is ook niet mis om èn 4- èn 8-man te springen. De 5e ronde s-rnan werd gestart met die ingewikkelde set 3. We liepen hem nog een paar keer goed door en spraken af dat we erg rustig zouden vliegen, liever 2 punten clean dan een gigantische funnel. De exit, prachtig, kan nu dus ook uit de porter niet meer stuk. Wat op de grond erg ingewikkeld leek en ook wel was, viel in de lucht erg mee. Dit kwam voor een groot deel door de rust waarmee gevlogen werd. Dit had weer tot gevolg dat wanneer er even geïmprovi-

RESULT F F

4

3

eH

3

USA 8

•.... :::.

" •

o

S

GB

s

~c::

:ifA

Q)

"'0 " Ü

Ki\LE/I>OSCOPE

~0

SKY8R.VD

EO

<:(

.9

.2

OEN

Gil

r

OK

Mf. .••••PHIS

A

OUT oF MONer

HL

PHÖNIX )

FU~L

~TlNI<

D

uu

resultaat a-men

•

•

dags ook vierman versprongen zou worden. Om ± 21.30 uur de rigs opgeborgen en snel naar het veld bij het clubhuis om de barbecue mee te maken.

Een welkome afwisseling ten opzichte van de Iglo-lunches. (Stinkie-stinkie.)

22 SPORTPARACHUTIST

en 8-man

seerd moest worden dit ook verantwoord werd gedaan. We beloonden onszelf met 3 punten, wat een gedeelde 6e plaats inhield.

De wedstrijd was voorbij. Op de prijsuitreiking hebben we niet gewacht. De

organisatie vond het nodig om nog een paar funjumps te moeten organiseren, voordat de prijzen uitgereikt zouden worden, waaronder een 20-mans poging van de Oostenrijkers.

We hebben voordat we om 16.00 uur in de auto stapten de bokalen nog wel even aangeraakt.

Na een vermoeiende rit keerden we maandagmiddag om 12.00 uur weer in Nederland terug.

De enige van de acht die thuis de prijs van z'n leven kreeg, was Ed Wissink.

Een zoon van 8 pond. Proficiat!

Zaterdag 24 juli: 220 deelnemers uit zeven landen hadden zich ingeschreven voor precisie, style en relatief. Twee Norman-Islanders en een Sikorski CH 53 stonden de deelnemers ter beschikking en een elektronische schijf en video zowel de deelnemers als de organisatie. Evenals voorgaande jaren weer een veld vol tenten en caravans, grote hoeveelheden prima engels eten voor weinig geld en dat laatste gold overigens ook voor de drank tijdens de après-jump. Ook de springprijzen waren nog steeds zeer aantrekkelijk: RW 9000 ft DM 15,- en PA 3500 ft DM 10,- per sprong.

De Nederlandse ploeg bestond uit 5 PA teams: Dutch National, Dutch Mix, 2 x Ladybirds en ZZZUTT; ca. 10 style deelnemers en 4 relatief teams: Dutch National, 2 x Ladybirds en ZZZUTT. Ook de Novices werden goed bemand met een groep CPV'ers.

De eerste dag (zaterdagmiddag) werd er alleen PA gesprongen. Zondag was het blauw boven en kwam ook de relatief aan bod. Wat een belevenis om gewoon rechtopstaand met z'n vieren rustig de klep af te kieperen!

De CH 53: een grote passagiersbus met rotor en staartpoort (tailgate). Er konden wel een man of vijftig in, maar men laadde niet meer dan 20, later 24 man.

Het begin van de week was nogal bewolkt, met vooral 's nachts veel regen. Er werd daarom flink PA gesprongen uit drie kisten en men geloofde al dit onderdeel in drie dagen te kunnen klaren. De laatste PA sprongen werden echter pas vrijdagmorgen ge-

maakt. Tot op het laatst was de strijd om de eerste plaats spannend, want het verschil tussen Bram en nr. 2 bedroeg 3 cm (13 cm 17 cm). Met de laatste sprong trapten beiden 7 cm, zodat Bram uiteindelijk als winnaar uit de bus kwam. De omstandigheden voor PA waren erg moeilijk. Hoge bomen vlak naast de bak, gebouwen, enz., waardoor men veel last van thermiek en turbulentie had. Maar ondanks deze pittige omstandigheden, waar-

ter! Ze vermoedden dat de jury gejureerd heeft met verkeerde "mastersheets" . De chef jury beaamde dit later en beloofde een "re-judgement".

Daarover later meer.

Sprong 6 kregen ze 5 punten. Sprong 7 zaten ze te eten, dus 0 punten. Niemand had de 10 minuten call gehoord, maar ja, eigen schuld: hadden ze maar op het bord bij de manifestor moeten kijken! De volgende morgen vroeg werden twee Engelse teams opge-

De bak en de CH-53 door eigenlijk alle sprongen zeer moeilijk waren, toch redelijke tot goede resultaten voor de springers. Ook wel met een aantal angstige momenten: een square kwam boven de bak in een soort wervelwind terecht, die naast de bak de vouwmatten meters optilde!

De springer kwam er wonder boven wonder ongedeerd vanaf, maar zag wel een tijdje dubbel. Door een onfortuinlijke landing brak Piet Bouwens op de laatste dag zijn been.

Piet, heel veel sterkte en dat je maar weer snel op de been mag zijn!

Voor style moesten 3 rondes gesprongen worden. Daar het aantal deelnemers 80 man/vrouw was, werd voor de eerste sprong een minimum score van 14 sec. ingesteld en werd het dus een afvalrace, zodat er na de eerste ronde nog "maar" 50 springers overbleven. Een dure sprong voor de 30 afvalIers! Helaas was daar ook een van onze deelneemsters bij, die na een voor haar goede, doch aparte serie een zap kreeg. Daar blijkt maar weer uit dat de video-mensen veel liever kijken naar een "big smile" dan naar een "nietszeggend" achterwerk. Woensdag was het onderdeel style al versprongen en gewonnen door een lid van een team van de Verenigde Arabische Emiraten.

Na een slechte start met het relatieven kwamen de punten voor de Ladybirds A de lucht uit vallen en behaalde het team tenslotte als totaal over 9 rondes 10 punten. Ladybirds B en Dutch National gingen gelijk op, maar tenslotte won Dutch National met 1 punt verschil (DN 5 en LB-B 4 punten). ZZZUTT had een .jurbutsntere" wedstrijd. De eerste 3 ronden sprongen ze ronduit slecht: brainlocks, funnels, te vroeg loslaten, enz. Sprong 4, 5 en 6 gingen goed. Ze moesten wel bijna van iedere set aan de jury vragen hoe die gedraaid moest worden, omdat dat zeet onduidelijk aangegeven was. Bijvoorbeeld: Na reclamatie van ZZZUTT werden alle teamcaptains .geïnformeerd over de inters van sprong 5. Alles duidelijk. Ze draaiden 6 punten en kregen er maar 3. Gezapt op een in-

roepen, die resp. op de eerste en vierde plaats stonden. Het bleek dat ze niet eens op de DZ waren! U raadt het al? Nul punten?

Fout, ze mochten gewoon een uur later springen. Sprong 8 was een snelle random en ze maakten een stuk of 6 punten. Sprong 9 draaiden ze 10 punten, waarvan waarschijnlijk 8 binnen de tijd. Eind goed, al goed? Nee, nog niet, want de jury gaf voor beide sprongen 2 punten. Uiteindelijk na een uur of twee zeuren bij een stuk of 8 juryleden mocht Piet de videobeelden zien. Eerst sprong 9: prachtig al die 10 punten. Het be-

Ii:~ ••••.•..-",,:,, lil

__

--

treffende jurylid snapte er ook niets van. Nou ja, hij wilde het afkopen met 7 punten. Toen sprong 5 (de bewuste inter) en ja hoor, ze kregen er een punt bij. Sprong 8 mocht echter niet meer bekeken, want de wedstrijd was afgelopen en er moest een 16 mans formatie gefilmd worden. Ze moesten verder niet zeuren, want toen ze koepel relatief deden, hadden zij ook niet gezeurd. (Dat mocht eigenlijk niet.)

Het doorlopen van de relatief sprongen ging bij het ene team zeer serieus en bij het andere team gepaard met acrobatische toeren en lachsalvo's: hè, Dutch National? Maar de resultaten waren er dan ook naar. Zo waren er teams die rustig 8-9 punten scoorden bij een sprong, dus het kan wel hè. Erg jammer dat nietalle teams de 10 rondes hebben kunnen springen, maar het was in ieder geval 800% meer dan vorig jaar. Het weer zat dit jaar ook mee en wie weet kan volgend jaar wel alles afgesprongen worden.

Ook de Novices hebben een leuke en spannende wedstrijd achter de rug en zijn een hele chopper-ervaring rijker! Een van de CPV'ers viel zelfs in de prijzen, proficiat!

Vrijdagavond was het zoals gebruikelijk weer groot feest. Een uitgebreide barbecue en koud buffet als verzorging voor de inwendige mens, terwijl het oor "gestreeld" werd door een disco. Veel eten maar vooral veel drank vond zijn weg door de kelen naar magen die in een aantal gevallen bepaald niet tegen het laatste konden. Het feestgedruis was zelfs tot aan de bivakkerende Amerikanen doorgedrongen, die zich inclusief helm op de dansvloer "dienstig" maakten. Dat was in ieder geval beter dan iedere nacht om 04.00 uur met tanks en pantservoertuigen met zwaailichten langs de camping te denderen. Verdere uitslagen blijft u ons schuldig omdat wij het meedoen nu eenmaal belangrijker vinden dan het winnen.

LADYBIRDS, met hulp van ZZZUTT

~ . va~ Vier Uden Sportief; De organisatoren KooS Verhaar exiten Jan Testroote (IinkS)ce~SA_bOOgie. . de C-47 op de hier me en dan gaan ze naar

Wat een evenement! Te gek man. 33 teams streden in Uden om de prijzen.

Bij de eerste Canopy-relatief Speed Triplane wedstrijd 8 teams, met Our-way als winnaar. Is Uden een concurrent vaar onze Nationals? Meer dan 100 deelnemers! Waar was onze Nationale "top"? Hebben we eens in Nederland een wedstrijd met internationale deel na-

Duitsland.

Maar we hebben hen niet gemist! Er was een geweldige sfeer. Onder de deelnemers liefst 12 dames. Aparte prijzen voor springers onder de 250 en 500 sprongen plus extra dames-prijzen, aanmoedigingsprijzen en nog eens 10 individuele prijzen. 300 sprongen de eerste dag. Helaas de 2e dag maar 25 sprongen (regen + lage bewolking), maar er

SPORTPARACHUTISTI 23

was zoveel te doen dat het de pret niet mocht drukken.

Een mooie demo bij de opening met 3 vliegtuigen in formatie, 1 Quadro-plane, 2 Tri-planes, 1 Bi-plane, 2 Hand-planes.

50.000 toeschouwers - 10.000 deelnemers - 54 verschillende sporten - en internationale artiesten op het podium.

Samengevat zijn dit de belangrijkste feiten van Vier Uden Sportief 1982 op 12 en 13 juni. Dat een week eerder het parachutespringen in Uden weer de TV haalde in "Op volle toeren" was een bijkomstigheid. Maar alles bij elkaar wel een zeer positieve promoting van onze geliefde sport. 'te Nog enkele reacties van de deelnemers: machtige sfeer op de camping, met gezellige kout en mooi kampvuur.

Serene rust en hartelijkheid in het

we vanaf de Vliegbasis Voikei mochten starten. Zeer goed voor de verhouding Burger-Militair. Bravo!!! Canopy-relatief "Speed Tri-plane", mooi om naar te kijken. (Wat een publiek, hè.) Geen aanmerkingen op onze eigen ontworpen reglementen.

Alleen maar positieve reacties, zowel van jury als deelnemers.

Jullie hebben de kennis en het lef iets nieuws te brengen, was een uitspraak die ons bijzonder streelde.

Wat stond dat keurig die nieuwe tenues voor alle scheidsrechters en medewerk(st)ers. Na al deze loftuitingen moeten we wel doorgaan. Volgend jaar alweer voor de zesde keer. Koos Verhaar en ik en al onze enthousiaste medewerkers heten u weer van harte welkom in 1983 op 11 en 12 juni, bij VIER UDEN SPORTIEF.

UITSLAGEN 1,05 m 5,00 m 5,85 m

Int.comp.teams: 1e Delta X Spa I 2e DAF-trucks 3e A-Mix

3,35 m 3,97 m 8,05 m

Ind. dames: 1e Ann Hoex 2e Solange Kempeneers 3e Jaçqueline Petersborg

2,31 m 2,78 m 5,02 m

Ind. onder 250 sprongen: 1e Leo de Ruiter 2e Jan Pleiter 3e Jan Kooiker

0,99 m 1,60 m 1,91 m

Ind. onder 500 sprongen: te Jan Bosma 2e Ben de Groot 3e Kees Tops

0,29 m 0,34 m 0,40 m

Ind. 1e 2e 3e 4e 5e 6e 7e 8e ge 10e

klassement boven 500 sprongen: René Drost 0,02m Maurice Hoex 0,03 rn Charley Schuilenburg 0,09 m Joop Brandenburg 0,15 m Rob v. d. Linden 0,20 m Charles Pellens 0,27 m Jaap Spiering 0,32 m Joeke de Jong 0,40 m Sjaak Janssen 0,58 m Rob Millenaar 0,77 m

Speed Tri-plane 1e 2e 3e 4e

Ourway Rather Wonky Teuge Jakopa Uden

1e aanmoedigingsprijs: 2e aanmoedigingsprijs:

Jan Testroote

Zo werd "aangevallen".

Provincie kamp.teams: 1e Limburg 2e Zeeland 3e Gelderland

25,4 52,3 64,2 72,2

sec. sec. sec. sec.

The Plan El Brothers.

Black Hol~s.

klooster (en niemand te laat binnen).

Moeder Overste: "Keurige nette mensen die para's". Wat een compliment!

Door de categorie-indeling had iedereen kans een prijs te winnen. Dat stimuleert geweldig! De prijsuitreiking was een "happening", charmant met die dames, wat werd er gekust!

Onze aanhang kon zich heerlijk vermaken, zagen ook eens wat anders dan alleen maar springen. Wat prachtig dat

24 SPORTPARACHUTIST

Wedstrijdresultaten Para Centrum Noord Afgezien van volledig verregende en verwaaide Paaswedstrijden heeft het voorjaar het Hoogeveense PCN twee geslaagde wedstrijden met totaal drie onderdelen gebracht. Op 29 mei hadden we een stijlwedstrijd met drie ronden die onder prima omstandigheden versprongen kon worden. Twee jaar geleden werd voor het eerst een poging ondernomen een stijlwedstrijd te houden, vooral om beginnende springers aan te moedigen om dit steeds meer verwaarloosde blijk van vrijeval-beheersing geconcentreerd aan te pakken. Het sukses van toen heeft geleid tot een even suksesvolle wedstrijd vorig jaar en één dit jaar. We mogen concluderen dat met deze wedstrijden het beoogde doel is bereikt, gezien de vooruitgang in de prestaties. Zagen we in 1980 slechts weinig springers die sneller dan 14 seconden hun series konden draaien, nu zijn er relatief veel springers die in de 12 seconden en af en toe zelfs sneller draaien. Echte topstylisten zijn er evenwel nog niet bij, zoals uit de wedstrijduitslag blijkt (alleen 1e zes plaatsen):

1 2 3 4 5/6 5/6

Rolf Tanger Jan Kooiker Rob Millenaar Keesjan Tanger Hans Haandrikman Harry van Huizen

sprong 1

sprong 2

sprong 3

Totaal

12.0 12.4 12.4 14.9 15.0 13.1

12.1 12.9 13.7 12.3 11.9 13.8

12.9 12.2 13.6 12.8 13.6 13.6

37.0 37.5 39.7 40.0 40.5 40.5

Rolf bewees onlangs dat zijn eerste plaats verdiend was tijdens de NKP, waarbij hij als eerste in de nationale categorie eindigde.

Sinds 1980 hadden we een tweemans-relatiefwedstrijd op de planning staan. Vier pogingen om hem te verspringen, vielen in het water tot we op 5 en 6 juni een laatste poging waagden.

Eindelijk werkte het weer mee en was er videosteun aanwezig om een eerlijke jurering mogelijk te maken. De drie sequentials waren moeilijk gemaakt met vliegwerk voor beide springers teneinde de snelheid zoveel mogelijk te beperken. Desondanks hadden we gemerkt dat jurering door de kijker niet goed mogelijk was i.v.m. de zichtbaarheid van slechts twee springers die als een razende in de lucht tekeer gaan. De video bracht wat dit betreft uitkomst, maar niettemin is dit vermoedelijk de laatste tweemans-wedstrijd voor PCN in deze vorm geweest. In augustus gaan we een stapje hogerop en houden we een viermans-wedstrijd.

De SRW-2 uitslag (werktijd 35 sec.):

1 Martin Jonkers Rob Millenaar 2/3 Rolf Tanger Hans Haandrikman 2/3 Gerrit Molenhuis Alphons Broekman 4 Robin Schoenmaker Keesjan Tanger 5 Jan Bosma Daniël van der Kooy

sprong 1

sprong 2

sprong 3

Totaal

11

8

12

31

11

10

9

30

9

9

12

30

8

3

10

21

3

3

0

6

0" ~ 0

S

»

sn in C1l

::J

Cl. C1l

:=ï' Cl. C1l

o o ::J ::J

(Q

:::J"

Dat de wedstrijd uiterst spannend verliep, blijkt uit de totalen van de eerste drie plaatsen.

Evenals bij de stijlwedstrijd bereikte Keesjan Tanger een prima resultaat voor een springer die net sinds een jaar regelmatig in de lucht te vinden is.

Dan was er ook nog een PA wedstrijd hetzelfde weekend met moeilijk thermisch weer. Dat het moeilijk was, is terug te vinden in de uitslagen van de vijf versprongen ronden (alleen de eerste vijf plaatsen):

1 2 3 4 5

Jan Bosma Alphons Broekman Rob Millenaar Hans Haandrikman Gerrit Molenhuis

00.20 00.46 00.18 01.92 00.00

'2

3

4

5

Totaal

00.08 00.00 00.28 00.04 00.19

00.00 00.00 00.15 02.72 05.87

00.00 01.92 02.07 00.22 02.19

01.33 00.38 01.97 03.50 07.20

01.61 02.76 04.65 08.40 15.45

Deze drie wedstrijden tellen mee voor het allround klassement dat dit jaar voor het eerst is ingesteld. Hierbij worden de plaatscijfers van de verschillende onderdelen gekwadrateerd en gesommeerd en hij of zij met het laagste totaal is de allround kampioen van PCN. Zo worden de klassieke onderdelen (PA, Style) in de eindwaardering gecombineerd met het relatief (dit jaar twee- en viermans-SRW).

Na de PA en SRW4 wedstrijd van 28/29 augustus zullen we weten wie de nieuwe allround kampioen van PCN is. We zullen hiervan in de SPORTPARACHUTIST verslag doen.

Rob Millenaar

Gelnhausen.8arbarossapokal In het weekeinde van 19 en 20 juni jl. kwam de Nationale Selektie, opgesplitst in 3 4-mansteams (Flevo, Dutch Connection en Vopobojo), voor de zoveelste (selektie) wedstrijd bijeen. Het verzamelen was voor de meesten op vrijdagavond in het zeer mooie en pittoreske dorpje Gelnhausen dat voor het grootste gedeelte is gelegen tegen een steile berg. Bezienswaardigheden in de vorm van kastelen, kasteel- en stadsmuren, kerken en zeer, zeer oude grafzerken e.d. waren in overvloed te bezichtigen. Uiteraard kwamen we daar niet voor, maar door het weer hadden we voldoende tijd over. Door persoonlijke omstandigheden moest Marcel Tjon A Sam op het appèl bij Vopobojo ontbreken. Daarom kon Kai Schülter van de Afcent worden ingelijfd. Hoewel nogal wat meters bij elkaar springend, heeft hij zich uitstekend gekweten van zijn taak. Niet één keer heeft hij stackproblemen veroorzaakt en zeker de tweede dag heeft Kai sterk gesprongen. De wedstrijd omvatte 5 groepsprecisiesprongen op een 10 cm elektronische plaat. Met 16 teams zijn dus 320 sprongen gemaakt (exclusief de vele rejumps), hetgeen uiteindelijk 81 nullen opleverde. Dat de weersomstandigheden op z'n zachtst gezegd tegenwerkten, blijkt uit de volgende feiten: (1 e ronde) nadat de eerste 12 teams hadden gesprongen, konden 7 daarvan een rejump claimen.

Vóór de vierde ronde gesprongen kon worden door Vopobojo moesten zij: omhoog, 20 minuten rondcirkelen, landen, 3 x omhangen, instappen en vanaf de taxiplaats weer terugkomen, daarna nog 2 x omhangen voor het eindelijk mocht ... pfff ... De resultaten werden daardoor - maar ook door andere zaken, zoals onverwachts douchen e.d. sterk beïnvloed. De scores van de eerste ronde spreken voor zich: Rein Voskamp 00.44 m en Jan de Bruyne 00.94 m. Ieder lid van Vopobojo ging omhoog met het idee 6 à 7m/s wind en dat bleek ook zo te zijn tot ± 600ft. Daaronder nam de wind sterk af. Gevolg: veel te hoge approaches en bijna stallend op en rond de plaat in het grind vallen. Bij de Dutch Connection bleef de schade beperkt, behalve bij Bram: 03.04 m. Behalve dat de "natio-

nale junior" later nog eens 00.94 m bij elkaar trapte, bleven bij de overige sprongen de schades nog enigszins beperkt; voor sommigen ging het zelfs uitstekend.

Dat ook in deze weersomstandigheden een 5 cm disk onmisbaar is, moge blijken uit het aantal gescoorde nullen en de klassering van de eerste drie: alleen nullen. Michel Bizot kon zich zeer verdiend hieronder rekenen (uiteraard niet persoonlijk!). Kortom: een eind van huis maar redelijk goed georganiseerde wedstrijd in bijna onaanvaardbaar wisselende weersomstandigheden, waarbij de scores tot stand moesten worden gebracht met grote inzet, vindingrijkheid, ervaring en soms een dosis geluk.

Samenvattend volgende

zijn door de Nederlanders de resultaten bereikt:

Groepsprecisie: 1) FLEVO (Held, Van Delft, Vijfvinkel, Bos) 02.57 m 2) Dutch Connection (Lasschuijt, Nijhuis, Bizot, Drost) 04.22 m 3) Delta X Spa I (Hoex 2 x, Dockier, Brasseur) 04.93 m 11) Vopoboja (Schülter, Voskamp, Boerman, De Bruyne) 15.03 m Individueel: 1) Michel Bizot 00.00 m 2) Bastuck 00.00 rn 3) Maurice Hoex 00.00 m Door de weersomstandigheden helaas geen jump-off worden sprongen.

00.04 m 5) Jan Vijfvinkei 00.07 m 7) Henk Nijhuis 00.10 m 8) René Drost 00.18 m 9) Herman Boerman 00.38 m 12) Michael Held 00.46 m 14) Rein Voskamp 00.50 m 15) Wim van Delft 01.03 m 24) Jan de Bruyne 01.65 m 32) René Bos 04.05 m 46) Bram Lasschuijt 13.36 m 61) Kai Schülter

kon ver-

Met deze resultaten waren Michel Bizot, Henk Nijhuis en Jan Vijfvinkei als eersten verzekerd van de uitzending naar de wereldkampioenschappen PA en Style in Lucenek.

Een felicitatie onzerzijds met dit bereikte resultaat is uiteraard op z'n plaats. (Na de Nationals '82 zijn hieraan toegevoegd: Rein Voskamp en Bram Lasschuijt) We wensen ons Nationale Team dan ook erg veel succes toe op de komende W.K. in augustus, zo de resultaten nog niet bekend zouden zijn op het moment dat dit wordt gepubliceerd.

Namens

Vopobojo,

Herman

Boerman.

De FD Mlnl-Booçle in Moorsele

--=ra-t

i

f

De vliegende De Flying Dutchmen heeft zijn eigen rruruboogie weer achter de rug. Ons zomerkamp wordt zo langzamerhand een traditie en terecht. Spreek bij ons het woord "zomerkamp" maar uit en er beginnen prompt allerlei mensen gelukzalig te glimlachen.

Dit jaar was er voor de 13e achtereenvolgende keer weer ruim gelegenheid je helemaal klem te springen in het voor ons vertrouwde Moorsele, België. Nou ja, vertrouwd?

Het blijkt vanaf 9000 ft moeilijk terug te vinden, nietwaar, vliegers? Maar lachen was het wel

alarmklok

toen de eerste en (twee dagen later) de tweede vlieger bedremmeld aan paracontrol (gewoon de grond dus) liet weten: "Ik ben de weg kwijt". En dat terwijl er meermaals op dusdanige manier formatie gevlogen werd dat de dames/heren para's elkaar zowat konden beschreeuwen in de twee kisten. Maar de eerste F.D. 10-man is wèl gelukt! (Overigens is er de hele week uitstekend gevlogen.)

Zoals we al gewend waren, zijn er weer de nodige mensen in de weer geweest om ons

SPORTPARACHUTIST 25

Vader en zoon Van Dam een aantal culinaire hoogstandjes te presenteren en ook dit jaar was de M.E. net niet nodig om de uitgehongerde horden te bedwingen de al dan niet gare pannekoeken zèlf van de bakplaat (2x4 meter) te grissen.

Ook was het zandzakken voor de deur voor het jaarlijkse diner. Deze keer in de vorm van een koud buffet aan huis (= het restaurant)

met aan de leiding (als het aan ons lag): Miss België, Mireille.

Op zaterdag de barbecue. Aan deze eetpartij deden "slechts" 137 mensen mee! Gevolg van dit eet- en drinkfestijn (gratis wijn van het huis) was wèl dat er de volgende dag enkele mensen, waaronder ondergetekende, als gebakjes de lucht in gingen en de strippenkaarten en wandelstokken voor de dag konden komen wegens het spotten (?) Deze toeristische tochten waren eigenlijk voor het grootste gedeelte te wijten aan de bewolking (was het niet in de lucht dan wel in je hoofd).

Onze Nationale Junior (kompleet met zoon, hond en tent) was de week voor het zomerkamp bereid gevonden tot het geven van een mini PA-cursus, wat tot een maximum aan informatie en een magnum aan anekdotes leidde. Bram, onwijs bedankt voor beide!

Helaas konden wij (vanaf toen) PA-fanaten deze theorie niet in de praktijk brengen wegens 10 mts wind. Uitvoerig werd 's morgens een circuit gemarkeerd met weggewaaide plastic pannekoekbordjes ... Het mocht niet baten. (De suggestie om een hond als 40 me-

ter punt neer te leggen, leek ons iets teveel gevergd van mijn toch wel aardig gedresseerde parahondje.)

Heeft u trouwens wel eens een alarmklok zien vliegen? (Behalve dan vanaf het nachtkastje door het raam naar buiten.) De F.D. heeft er een, kompleet met vlieger en vijf dappere para's. Iedere ochtend om een uur of ... (veel te vroeg) raasde hij tussen de tenten door om de met bier bedrenkte hoofden te laten merken dat het buiten al weer dag was. Spectaculair was het wel.

We zijn als klap op de vuurpijl nog getrakteerd op een officiële poging tot 10 mans CRW van de Belgen en die poging lukte.

Vraag niet hoe, want de 10e man kwam zowat zeeziek op de grond.

Een woord van dank is hier op zijn plaats voor de KNVvL voor het lenen van de videobus. Er is ruim gebruik van gemaakt toen de bewolking het toeliet.

Tot slot nog even wat statistieken: er zijn in 1 week tijd 755 (!) sprongen gemaakt door 89 man/vrouw; zowel uit de SFD als uit de Belgenbak de MTC, waarvan 372 naar ± 9000 ft en 94 naar ± 7000 ft. Ook is er een behoorlijk aantal brevetten gehaald en daar is soms hard voor geploeterd. Wat mij betreft: volgend jaar verder "ploeteren", het was weer een onvergetelijke week. Wie weet tot volgend jaar in Moorsele: het is de moeite waard.

"MOBIELE COLONNES" De winter van '81-'82 die, als een ware dictator, het paragebeuren flink wist te belemmeren, is gelukkig alweer vergeten. De kou, mist, sneeuwen andere "rottigheden" hadden bij diverse leden van onze club echter een averechts effekt. Een aantal opmerkelijke PCMC-zaken uit die tijd willen we u daarom niet onthouden.

Onder de bezielende leiding van de familie Van der Grint en Jillings kwam er, natuurlijk met medewerking van een aantal betrokken leden, een vouwloods à la crème tot stand.

Diverse zaterdagen werd het vliegveld Hilversum bezwangerd met zweetdroppels afkomstig van oververhitte koppen, toebehorend aan noeste werkers die onze club prioriteit nummer één gaven. Een heuse windsnelheidsmeter, verzorgd door Chiel, steekt intussen zijn schoepen ver boven de, op wat stiekeme wijze, getopte berken uit.

Een echte "bak" kreeg gestalte. Dit monster verslond maar liefst vierentwintig kubieke meter grint en werd door niemand minder dan Jan Vijfvinkei ingesprongen.

Nadat ± 5 leden een cursus video-operator hadden gevolgd, mochten zij hun kunnen in de praktijk brengen tijdens een RW-wedstrijd. Het hele weekeinde van 16 april stond

26 SPORTPARACHUTIST

daarvoor de KNVvL videocar tot onze beschikking. Teneinde de diverse capriolen van de springende meute op de gevoelige tape te krijgen, draaiden sommige camerabediensters zich volledig in de knoop rond het statief. Hoe dan ook: het meeste kwam op de band, vooral veel lucht en wolken. De wedstrijd verliep redelijk. Er moesten - cat/ 360° /cat/1800/linkup/3600/linkup/1800 /cat figuren gemaakt worden. In drie sprongen van 7000 ft behaalde het team Daalhof/Vincent 14 punten. Althof/Van lersel maakte 13 punten, terwijl de duo's H'erweijer/Cox en Althof/Reijmers elk 10 punten wisten te scoren. Als er een poedelprijs te verdienen was geweest, had het duo Trees/Kees die verdiend, niet vanwege hun vreemde buitelingen, maar vanwege de afstand tot de dropzone. Trees zette de combinatie (zijzelf en haar PC) op het golfplaten dak van een vriendelijke boer ergens tussen Hoogland en Bunschoten. Op zaterdag springt de PCMC nl. op Hoogland en werd er voor die sprong een radio exit gegeven. Hoe dan ook: het dak kon niet tegen zo'n "para-stoot".

Drie gespierde clubleden waren het haasje en konden de zaak gaan repareren. Zondagavond kon men zichzelf op de buis bekijken. Het clubgebouw

stond bol van de op- en aanmerkingen. Videomaster Spaandonk liet ook nog diverse opnamen zien van speciale verrichtingen.

Goedkeurend gebrom kregen Roy en Cox in verband met hun koepel-relatief en algehele hilariteit ontstond toen de capriolen van pa Schaap getoond werden na een achterwaartse exit.

De "hit and run" lijst stond intussen bol van de inschrijvingen. Aeolus had Boreas echter opdracht gegeven ons te pesten met zijn ijzige'noordenwind.

Veel verzoeken aan Eures die, gematigd als altijd, zijn zuidoosten winden ter streling wilde aanbieden, gingen verloren in het onbestendige menu van Pelieboer. Op 15 mei was het echter zover en stonden 8 teams klaar. Elk team bestond zowel uit TU, PC als square springers. Veel waardering kreeg Paulien Dorreboom, die haar TU'tje net als vorig jaar in het centrum van de bak wist te zetten. Onze bak· op Hoogland ziet er vaak wat groenachtig uit. Er zijn dan ook weinig tuintjes in ons land waar het gras zo welig tiert als in bedoelde bak, vandaar: wat groeit er sneller dan kool op het land? ... juist: gras in Hoogland's dropzone-zand!

Het team De Rooy/BuitendijklJannie Brasik/

Tops behaalde met 73 sec. de eerste plaats.

De tweede plaats werd ingenomen door het team Koestal/Van der Grint/Van Mierlo/Cox met een score van 86 sec. Als derde plaatste zich het team Koeter/Poth/A. van Dijk/Herweijer met 117 sec. De spelletjes die 's middags het geheel moesten completeren, liepen wat uit de hand, mede door het tragische ongeval in Amsterdam. 's Avonds werden nog diverse sticks gedraaid, terwijl daarna de sociale kontakten werden verstevigd tijdens een barbecue.

. Ondanks alle perikelen keek onze, messcherp vliegende, voorzitter John Mijnhout zeer tevreden naar vele niet genoemde hard werkende clubgenoten, zonder wie er van enige aktiviteit weinig terecht zou komen.

Aangezien er op de PCMC zoveel gebeurt dat daar per week een boek over te schrijven is, zou ik willen eindigen met de opmerking: Kom maar eens kijken, u bent van harte welkom!

Harry

Friendship Demo

Gebriefd door spring leiders Michel Bizot en Jos Wery stapten op maandagmiddag 19 juli een veertigtal springers op vliegveld Soesterberg in een Friendship. Na de start zetten de piloten koers naar het Golfer! stadion in Nijmegen, waar de opening van de Vierdaagse opgeluisterd moest worden door een perfekte demonstratie.

In de eerste run leidde Michel de eerste helft de deur uit, die allen een perfekte landing maakten in het stadion terwijl Wim Velthuizen in meerdére talen commentaar leverde voor het overvloedige publiek. Vervolgens verlieten in een volgende run op 10.000 ft zestien relatievers het vliegtuig om een prachtige diamond neer te leggen met op de vier hoeken rook. Op 4000 ft spatte de figuur

uit elkaar in 4 kleinere diamonds, die wegtrackten. De spot van deze laatste groep was niet zo best. Toch haalde bijna iedereen het stadion; alleen Sjaak Gielen moest uitwijken, maar werd juichend ontvangen door het publiek toen hij even later het stadion kwam binnenwandelen.

Fotograaf Bob Kaal zocht een prima plekje uit boven de formatie om voor u deze plaat te schieten.

Al met al kunnen de deelnemers en andere medewerkenden terugzien op een uitstekend stukje promotie, dat zeker weer wat goodwill heeft gekweekt bij de luchtmacht en andere instanties.

Arnold

Sen iorenwedstrijd Meissendorf 1982 Denkt u er niet te licht over, want Duitsers zijn Duitsers en die willen winnen. Daarom waren er ook twee klassen ingedeeld: van 40 tot 45 jaar en van 46 jaar tot schijndood.

We zullen ons beperken tot de laatste groep, want alle aanwezige Nederlanders sprongen in die klasse.

De enige halve Nederlander, Jupp Laurenz, sprong overigens min of meer als echte kaaskop mee. Henk Huisingh sprong driftig met de snotneuzen mee, maar kon het uiteraard niet houden tegen voormalige Duitse kampioenen. Ze verstonden daar geen gronings, bovendien had hij maar ouder moeten zijn ..

Het geweld moest dus komen en kwam ook van Gerard Warburg, die ijzersterk en jodelend naar beneden kwam en de nodige (minder dan 10) centimeters trapte (met twee voeten overigens) om als eerste te eindigen.

Dat er 's avonds het nodige is gefeest, weet een ieder die ooit een seniorenwedstrijd heeft meegemaakt.

De revanche is op 28 en 29 augustus op Teuge en weer internationaal. Tot ziens, want meedoen is belangrijk voor degene die wint ... en voor het koor der verliezers, waarvan ik er één ben ..

Jim Huizinqa

Wedstrijd- en evenementenkalender 3/4 september ENVvPV Paravliegersfeest te Texel. Informatie Frank Surink, postbus 12059, 3001 AZ Rotterdam, tel. 05780-13989.

Weesp. tel.: 02940-18546.

18 t/m 24 september Springvierdaagse Midden Zeeland, minizomerkamp Flying Dutchmen. Inlichtingen: C. van de Vooren, Bingleystraat 96b, 3025 RL Rotterdam.

4/5 september Open RW-wedstrijd Paraclub Icarus. Programma: 4- en 8-mans RW. Informatie: F. Diepgrond, de Grote Weer 120, 1383 BG Weesp, tel. 02940-18546.

17/18 september uitwijkdata ENVvPV Texel.

11/12 september: De "Gooise Matras" cup Para Club Icarus.

Open wedstrijd PA en CRW. Informatie: F. Diepgrond, de Grote Weer 120, 1383 BG

25 en 26 september 6e Braunschweiger TRAC-wedstrijd te Braunschweig, BRD. Inlichtingen: Fallschirmsportclub 100 eV.

Paravliegersfeest,

Tannenberg Kaserne, 3300 Braunschweig/ BRD; tel. 0531-323485 of bij het afdelingssekretariaat.

16 oktober Nachtsprongen Rotterdam. Inlichtingen secretaris Flying Dutchman: C. van de Vooren, Bingleystraat 96b, 3025 RL Rotterdam.

2.3/30 oktober uitwijk nachtsprongen

Rotterdam.

28 t/m 31 december Wintersprongen Pijnacker. Inlichtingen secretaris Flying Dutchmen: C. van de Vooren, Bingleystraat 96b, 3025 RL Rotterdam.

SPORTPARACHUTIST 27

TE KOOP kompleet systeem, - harness/container -main - reserve 26' prijs: US $ 2.000,kompleet

nieuw: Rapid Transit cloud delta, wit : lopo

systeem:

- harness/container -main - reserve

: classiflyer, bruin : st rato star, geel : 26' lopo

prijs: f 1.500,Brand X, large, wit 1978

relatiefoverall prijs: f 100,-

relatiefoverall, nieuw prijs: US $ 145,hoogtemeter

: Flite suit, large, wit : Altimaster 2, 1982, met kussentje

prijs: f 250,te bevragen bij: T. Blanken, Postbus 24, 2830 AA Gouderak Telefoon: 01827-3181 - main: PC, Mark II - hoofd- en reservecontainer prijs: f 700,te bevragen bij: Leo Ubachs, Telefoon 04498-54553

PARACENTRUM TEXEL zoekt voor de periode half mei tot half september een full-time

hulpinstructeur die opgeleid wil worden tot instructeur

en rigger.

Sollicitaties aan: Paracentrum Texel b.v., Ankerstraat 31, 1794 BH Oosterend

Komplete - main

springuitrusting: PC, Mark 1 (rood-wit-blauw) - reserve 24' bestuurbaar - aut.opener Hi-tek - hoogtemeter: Barigo RW (polsmodel) - schoenen French paraboots -helm Christopher -bril Alles ook los te koop Te bevragen bij: J. v. d. Ploeg, Prins Hendrikstraat 70 2271 SX Voorburg Telefoon 070-870490/944076 Russische Para Commander in Mini-System, rood-wit-blauw, 24 ft bestuurbare reserve met Hitek.

Te bevragen bij: F. Bons, Stekkenbergdwarsweg 6561 XD Groesbeek Telefoon 08891-4361

Een geheel witte Titan (265 sq. ft.). Zeer stabiele doch snelle square. ﾂｱ 200 sprongen. Vraagprijs f 1700,-.

Tevens rode poptop container met 24 flat ripstop steerable incl. MA-I pilot. Bod gevraagd.

Contact opnemen

met Arnold Collenteur.

PC-set. Hoofdchute: UT 15 AVEX '76, roodwit-blauw. Bestuurbare reserve: T 10 R - 3 holes B&B'65, groen harnas en kontainer: Stylemaster Strong '77, licht blauw.

Tegen elk aannemelijk bod.

Frank Spruit PCI Pieter Callandlaan 28 hs 1065 KN Amsterdam Telefoon 020-150466 Franse Paraboots, maat 42, zwart Adidas schoenen, maat 43, wit Prijs: n.o.t.k.

Did you ever fly a . . . .

Inlichtingen: Lieke Oosthout,

SKVLARK

telefoon 076-226275

TE KOOP GEVRAAGD

Hij is nu in produktie in vele prachtige kleurcombinaties.

Leverbaar als kompleet systeem, maar ook als losse hoofdkoepel en systeem apart.

De prijzen zijn nog niet eerder in Europa geﾃｫvenaard, KOMPLEET SYSTEEM SKYLARK MAIN CANOPY SKYLARK SYSTEM

3

Kompleet systeem: harness, PC-achtige koepel, 24 ft reserve met automatische opener (Hitek of Sentinel) en eventueel hoogtemeter.

Reakties aan: Erwin Smulders Tiende Hambaken 72, Den Bosch Telefoon 073-412811

namelijk:

f 3750,-

f 1975,f 940,-

AIR ENTERPRISES B.V. (Para Pilot Shop)

The only Parachute Magazine in German language.

ANNUAL SUBSCRIPTION US $ 16.- Second Class Postage US $ 21 .- Air Mail USA,Canada US $ 24.- South America Africa

Karel Doormanweg 12A - Breukelen - Telefoon 03462-3522 Postadres: Postbus 97 - 3620 AB Breukelen.

FALLSCHIRM SPORT MAGAZIN C. v. Hﾃ傍ZENDORFSTR. 29 A-8010 GRAZ, AUSTRIAlEurope

Vraag technische

28 SPORTPARACHUTIST

informatie en kleurenschema

aan: