SP 1983 12(2)

officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen oktober 1983 - jaargang 12 - nummer 2

Koninklijke

Nederlandse

Vereniging

voor Luchtvaart

interview met Michel Bizot AFF in Nederland

DEZE VERENIGINGEN ZIJN AANGESLOTEN BIJ DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN VAN DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENINGING VOOR LUCHTVAART

SPORTPARACHUTIST jaargang

12 - nummer 2 - oktober 1983

Tweemaandelijkse uitgave van de KNVvL Afdeling Parachutespringen

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

Zonder schriftelijke daktie mag niets overgenomen.

toestemming van de revan de inhoud worden

Abonnement Sportparachutist leden van de afdeling Parachutespringen ontvangen het blad gratis.

De SPORTPARACHUTIST verschijnt in de eerste week van februari, april, juni, augustus, oktober en december.

Druk:

Van Deventer

b.v.,

's-Gravenzande.

Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart Afdeling Parachutespringen

Bestuur W. A. Velthuizen E. T. H. Wijnands vakature P. Santegoeds H. Cannegieter C. A. T. Pellens H. Verbeek H. A. Elias

- voorzitter vice-voorzitter sekretaris penningmeester - sekretaris sport - sport en instruktie algemene projekten algemene projekten

Hoofd Bureau Parachutespringen Michel Bizot, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

Telefoon: 070-245457.

Dropzone(s) Type(n) vliegtuigen met aantal springers Inflight door Springtijden

DZ TV

Aanmeldingen voor het lidmaatschap te richten aan het afdelings-sekretariaat (d.t.v. de klubsekretaris).

Eerste Nedertandse Parachutisten Ctub S: Herman Boerman, Selma Lagerlöfferf Dordrecht, 078·166424.

CH: VV Midden-Zeeland, Seppe, Bosschenhoofd, VV: Midden Zeeland, Roosendaal.

Arnemuiden, 01652·3129.

Seppe.

DZ:

3315

01196,13264, Perpocher

AS VV

polder,

Roosendaal.

Vereniging Nederlandse Paraclub TU·Zeven S: John Schouw, Godenstedterstrasse 23, 0·2730

Zeven,

BRD,09·4942815615.

CH: VV Seedorf, BRD, 09·4942812081, tst 328.

VV: Seedorf. DZ: VVo TV: C·182/3. ST: zomer: za. 13.00 u· SS, zo: 10.00 u·SS, wo tlm vrij: 17.00 u-SS. M: r pc sq.

BP. 6 S. ON: C H. Noord Nederlandse Parachutisten S: Mart je Kielt, Rabenhauptstraat 050-253717.

CH: VV Eelde.

VV: Eelde. DZ: ON:

VV, Winde.

TV:

Club 61, 9725 LL Groningen,

C-I72/3.

Para Centrum Noord S: Rob Millenaar, Swammerdamstraat

M: r. 6 R S.

39,

05280·68271.

2 (geen Post),

Postbus

Hoogeveen,

567, 05280·

DZ: Nieuw-Balinge.

TV: C·182/4 ID. ST: evt. wo- en vrij.middag.

M: r. BP: DZ. 6

R S. ON: CH C H. Paraclub

B

restaurant snacks

R S ON C H CH

overnachtingsmogelijkheden: camping hotel clubhuis

Paraclub Icarus S: J. A. van der Graaf, Santandererf 22, 3067 ZT Rotterdam, 010-554705.

CH: VV Hilversum, Loosdrecht, 02157-1849.

VV: Hilversum.

DZ: Westbroek, VVo TV: P. Porter/8 ID. ST: WE + di- + vrij.avond. M: r pc sq. BP: Westbroek. 6. ON: CH. Paraclub Mobiele Colonnes S: Jannie Brasik, Waverstraat

34/3,

1079 VM Amsterdam,

020-446516.

CH: Noodweg 52, "de Egelshoek", Hilversum, 02157-1888.

VV: Hilversum. DZ: Hoogland, VVo TV: C-182/4. ST: WE+ di- + vrij.avond.

M: r sq. BP: VVo 6 S. ON: C. Paravereniging Korps Commando Troepen S: Jos Wery, Abelenberg 108, 4707 MC Roosendaal.

CH: Commandobaan 4, 4702 CL Roosendaal, 01650-43920 tst. 155.

TV: F·27/

± 35.

Skydiving Club The Flying Dutchmen S: C. 'H. C. van Vooren, 6ingleystraat 966, 3025 RL Rotter-

C H.

71150.

VV: Hoogeveen.

WE + feestdagen,

BP

Flevo

S: Jet 6ronsveld-Aling, Van Hallstraat 29, 8072 BA Nunspeet, 03412-54991.

CH: VV Lelystad, Lelystad, 03202-469.

VV: Lelystad. DZ: Kavel E-24. TV: C-206/5. ST: za: 9.00 uSS, zo: 9.00-19.00 u, zomer: wo: 18.00-SS.6P: DZ. M: r pc

dam, 010-254399.

CH: Vliegveldweg 010-158421.

VV: Zestienhoven.

C-206/6.

ST: di + 12.00-18.00 u. M: ON: H. Stichting

20,

2e

straat,

3045

NS

Rotterdam,

DZ: Pijnacker, Berkel, Schipluiden.

TV: wo: 16.00 u-SS, za: sunrise-SS, zo: r pc sq. 6P: behalve zondag. B R S.

Nationaal

Paracentrum

T euge

S: Jan Koenegras, de Zanden 15, 7395 PA Teuge, 05763·604.

CH: de Zanden 22, "de Wolk", 7395 P6 Teuge, 05763-842.

VV: Teuge. DZ: VVo TV: C-182/4 10, BNI/8. ST: dagelijks 9.00·20.00 u. M: r pc. BP. B R. ON: CH kamperen DZ, C H. Cadetten Parachutisten Vereniging S: H. J. Corporaal, Kasteelplein 10, 076-223911.

4811

XC

Breda,

sq. B R S. ON: C. Vereniging Paraclub Hohne S: J. van der Velden,

Exinerstrasse

7i, 3103 Bergen,

BRD,

09-4950513823.

CH: VV Lohheide, "Paragasse", Lohheide, Hohne, 094950518021, tst. 485.

VV: Lohheide. DZ: VVo TV: 00-27/5. ST: zo: 9.00 u-SS. M: r pc. BP: VVo 6 S. ON: kamperen

Paracentrum

S: S. J. M. Meijer, 05410·10586.

Zie verder Nationaal

Teuge

Bolkskamp Paracentrum

25, 7576

GH Oldenzaal,

Teuge.

DZ.

Advertentietarieven

SPORTPARACHUTIST

hele pagina f 500,halve pagina f 275,derde pagina f 185,zesde pagina f 95,negende pagina f 65,of f 0,72 per mm kolombreedte

per per per per per

nummer nummer nummer nummer nummer

Per 3 nummers 7,5% en per 6 nummers 15% korting. steunkleur

en f.e. op aanvraag.

voor 21 oktober

Sekretariaat Afdeling Parachutespringen KNVvL, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

2 SPORTPARACHUTIST

118,

TV: C·182/4.ID. ST: WE: 8.00 u·SS. M: r. BP:·, B R S. ON: C H.

Toeslagen inleveren

pc sq

Bak voor precisie met eventueel naam DZ, indien niet op het vliegveld Voeding: bar

KNVvL

Lidmaatschap Alle leden f 70,- per jaar, na 1 juli f 38,-.

Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aanmelding f 8,-.

Uw kopij gaarne 1983 bij:

10 ST WE SS M

pc squares

7900 AN Hoogeveen, CH: Achteromsedijk

Koninklijke

S CH VV

Weekeinden Sunset Huurmateriaal: rond

Redaktie: Ronaid van den Boogaard, Irwin Broen, Nathalie Chudiak en Arnold Collenteur.

Vaste medewerkers: Michel Bizot, Hein Cannegieter, Henk Kuizenga, Karst Sikkens en Bert Wijnands.

Secretaris Clubhuis Vliegveld

De rubrieken leden.

te koop en te koop gevraagd zijn gratis voor

in dit nummer:

Redaktioneel

12 Accelerated Free Fall Sjaak Kouwenhoven - Lia van Heerwaarden - Anja Frijters- Henk Haverman

8 Canada Çup Bert Wijnands

10 Michel Bizot: een interview Irwin Broen

en verder: 6 In memoriam 7 In animam Arnold Collenteur

SoesterChopper Boogie Arnold Collenteur

9 Abracadabra deel 3 15ENVvP Kees de Jager

16Bad - Lippspringe Ingrid Zoetmulder - Bram Lasschuijt jr.

18Süd - Ost paracup Herman Boerman

20 tó-rnori's wedstrijd la Ferté Gaucher Karel Lamboo

21 AVRO'spara puzzel Ellen Bussemaker

Para Surf '83 Annet Gillebaard

22 Friendship demo Raamsdonksveer Loek Strous

TROS8-man speed-star Kees de Bie

Nadat Tom Roodenburg vanwege het geharrewar rond Zuid-Afrika de redaktie verliet, nam ondergetekende zijn plaats in.

Allereerst wil ik mijn bewondering uitspreken voor het feit dat Tom inzake Zuid-Afrika een duidelijk standpunt innam, hetgeen door de mensen waarvan dit verwacht werd, schouderophalend achterwege werd gelaten.

Ik zal de lijn die Tom met betrekking tot het leerlingenspringen volgde, voortzetten en zonodig uitdiepen en/of verbreden. Nog steeds bestaat het leeuwedeel van het K.N.v.v.L.-ledenbestand uit leerling-skygods en derhalve dienen ook zij een Sportparachutist voor ogen te krijgen waar ze zichzelf in kunnen vinden. Dit in tegenstelling tot materiaal volgestouwd met Engelse termen waar de beginnende para alleen maar hoofdpijn van krijgt.

Deze "redaktioneel" heeft dan ook de intentie een oproep te zijn voor genoemde doelgroep. Heb je iets leuks te melden: springervaringen, zaken die opheldering behoeven ... enfin, zoek maar uit, klim dan in de pen en stuur het resultaat naar het Afdelingssekretariaat. Bedenk wel, dat dit een blad voor, maar vooral door jullie is en een verbreding van de aandacht voor het leerlingengebeuren kan alleen dàn tot stand komen als er voldoende stof door de leerlingen zèlf wordt aangedragen.

Als afsluiting spreek ik de hoop uit op een goede samenwerking met de redaktie onderling, het bestuur en de springende leden.

en als altijd: 4 paravaria 6 verzamelaars Kees de Goeijer

23 kalender te koop

Max Dereta schoot deze wereldplaat van Michel Bizot. Ooit zo'n style-foto gezien?

Wij niet!

SPORTPARACHUTIST 3

\

oIn

het

. augUstusnum oka IS een schitte mer van Foto & rend artik I onen. 0 ver vrijevalfotog e versche_ ne pagina's raaf Bob K aal met goed geSChrev kleurenfoto's en e . en begel' en eldend artikel is

-u het resultaat van B ' CD Op bijgaande foto ?b s enthousiasme . ~ met z' zIen We B' . spnngers van Teu"en n camera t"d ob In akt' e 'j der voor 1984 s ge een Springkal met vriendin Esthe ens de exit same'n B ob 9 ren Jim N maat met prach~imenstellen op A3 f~~_aar samen rn ahumury et twee enthou . . ~egen een zeer kleu:.enplaten die slaste enkort verkriJ'gb ppelljke prijs b' • aar zal zijn.

In-

sg~a

_------

gesto Ien

~------Bestuurswijziging Vereniging Nederlandse Paraclub Tu-Zeven: W. Steijlen (vz), Kronshusenweg 8, 2730 Zeven BRD, tel.: 04281-6335. J. de Graaf (vvz), Bremervörderstrasse 10, 2730 Zeven BRD, tel.: 04281-1736. N. Keppel (pm), Am Rehmenfeld 50, Zeven BRD, tel.: 04281-4829. J. Schouw (secr), Godenstedterstrasse 23, 2730 Zeven BRD, tel.: 04281-5615. W. Zeitier (demo coörd), Am Lagerberg 36, 2740 Bremervörde BRD, tel.: 04761-4204.

Paraclub Flevo: Geboren 25 juli: Cora, dochter van Nanda en Rene Spee.

VPCT: Getrouwd 5 augustus: Gijlstra en Willard Jansen.

Irene

VPCT: Getrouwd 10 Loois en Rene Drost.

Marit

4 SPORTPARACHUTJST

augustus:

••••~nap ara varia 11

Een blauwe .j+ennv Verhoef' overa met witte strepen. De enige In Nederland. Tegen beloning terug te bezorgen bij Ton Annegarn, tel.: 015-613940.

W"

~~---

_

Ij wensen beterscha Bolmeij'er Joke p aan: Beelen Frl'ts ' van Hee . , Hans Keiler Ed KI" zIek, S. Jansen rink, Van Rij:nso 0 meljer, Gert Maalde~ I A ever van Hal W' e, . van Toot J V ' Illy Stän. kIes, J. Willem~e'e e~corten, Johan Wic-

C),.C)~

n

d van ZU;jlenkom.

O~.

Helaas zijn er in het augustusnummer in de tekst een paar storende fouten geslopen.

Op bladzijde 6 in de lijst van instrukteurs staat de heer W. J. C. van Spaandonk abusievelijk met nummer 82-01 vermeld. Dit moet zijn: 82-02.

Op bladzijde 11 in de woordenlijst staat bij "Goggles" dat er zonder bril vuiltjes op het netvlies kunnen komen. De attente lezer heeft natuurlijk allang be-

grepen dat dit hoornvlies moet zijn.

Op bladzijde 25 staan drie prachtige foto's bij het artikel "Vier Uden Sportief", die abusievelijk aan Bob Kaal en Nathalie Chudiak zijn toegeschreven.

Deze eer komt echter toe aan de heer Ton Kooymans.

Onze excuses hiervoor evenals aan alle met een foutief gespelde naam genoemde personen.

z'n 2000ste Charles von Sury is zeker een van de kleurrijkste figuren die de .nederlandse springwereld kent. De zwitserse gastarbeider maakte op de zestlen-man-wedstrijd deel uit van het team van ~Iet Groot. Tijdens dit evenement (meer hierover op pagina 20) maakte hij zijn 2000ste sprong. Dat is het vermelden waard en voor diegenen die niet weten wie von Sury is deze foto, geschoten door Ingnd Zoetmulder.

z'n eerste ...

Claudio Lasschuijt is de junior van onze "nationale junior".

Als het ware een superjunior.

Tijdens de RAPA-meet in Bad Lippspringe (waarover op pagina 16 meer) maakte de 16-Jarige z'n eerste sprong. Voor deze werd hij in de CH-53 gefotografeerd door Henk Nijhuis.

te laat of niet te laat ...

Op dit moment bent u het oktobernummer aan het lezen dat naar wij hopen op tijd bij u in de brievenbus is gevallen.

Dat laatste kan niet worden gezegd van het augustusnummer, dat drie weken te laat op de stoep lag.

We kunnen daarvoor duizend en één excuses aanbieden en evenzovele redenen bedenken want zelfs de Sportparachutist staat niet boven de wet van

Murphy. Helaas, één keer per jaar (en we hopen niet dat dát een wetmatigheid wordt) is de werkelijke verschijningsdatum het niet eens met onze planning.

Ondanks het feit dat de redaktie zich altijd met heel veel moeite aan een strak tijdschema moet klampen en het betreurenswaardige feit zich voordoet dat dit niet altijd lukt, hopen we dat u deze keer gezegd heeft: het is nooit te laat ...

kalender Aan springkalenders geen gebrek.

Ook Frits Wegerer, uitgever van het Oostenrijkse blad .Fatlscrurrr, Sport Magazin" brengt er een uit voor 1984. 13 kleurenplaten sieren dit kalendarium.

De prijs is ongeveer DM 20.- en is via het afdelingssekretariaat te verkrijgen.

SPORTPARACHUT/ST 5

The good die young Op 20 juli 1983 verongelukte Cees Adriaan se bij het beoefenen van zijn sport.

Sinds 1975 aktief in de parasport, was Cees al militair para bij verscheidene legeronderdelen, zowel in binnen- als buitenland.

In 1979 werd hij militair para instrukteur in welke funktie hij veel mensen het springen mocht bijbrengen. Zo ook was hij zeer aktief om het vrije val springen bij het korps mariniers op een hoger peil te brengen, waarbij hij steeds trachtte een link te leggen tussen het sport- en het militaire paragebeuren.

Hij liet ook geen gelegenheid onbenut om de sport tijdens de vele buitenlandse oefeningen te blijven beoefenen, zelfs onder moeilijke omstandigheden.

airborne

museum

Het gaat goed met het Airborne-Museum. Volgens hun elfde nieuwsbrief werpt het PR-werk zijn vruchten af. Propaganda voor en verkoop ten bate van was het doel van de aanwezigheid op diverse "open dagen".

Tegelijkertijd bleek ook dat velen nog niet wisten dat het Airborne-Museum alweer ruim een jaar in "Hartenstein" bij Oosterbeek is gevestigd.

Ook wordt in de elfde nieuwsbrief het programma bekendgemaakt van de 3ge herdenking van de Slag bij Arnhem, waarbij natuurlijk de traditionele paradropping op de Ginkelse Heide niet zal ontbreken.

Ik denk hierbij aan een demo in Noorwegen afgelopen winter waar nabij de Poolcirkel onder zeer koude omstandigheden toch een goede show werd gemaakt; dat was Cees.

Zo ook was Cees een begenadigd instrukteur bij wie veiligheid voorop stond. En daarom is het zo hard dat juist hij om het leven is gekomen.

The good die young, maar voor ons was het te vroeg, Cees.

Wij wensen zijn echtgenote Yvonne en zijn kinderen veel sterkte toe om dit verlies te kunnen dragen.

Wij verliezen een goed collega en een fijne vriend.

Namens de MSPC

Afdelingsbestuursnieuws De najaarsvergadering van de Afdeling staat vooralsnog gepland voor zaterdag 5 november as. We willen de vergadering dit jaar wat opfleuren door een samenzijn na de vergadering, uiteraard toegankelijk voor alle leden. Agendapunten kunnen tot 15 oktober as. bij het Afdelingssekretariaat worden ingeleverd. Plaats en programma volgen in de volgende uitgave van "In en Om de KNVvL".

basisveiligheidsreglement Per 1 augustus jl. zijn de door de instrukteurskonferentie voorgestelde wijzigingen door de Rijksluchtvaartdienst geaccepteerd. Inmiddels is aan de verenigingen een aantal exemplaren toegezonden, zodat u deze bij de clubsekretariaten kunt verkrijgen.

Individuele leden kunnen terecht bij het Afdelingssekretariaat. Deze uitgave van het BVR zal echter aan het eind van 1983 wederom worden gewijzigd in verband met de opname van de ontheffing voor het Accelerated Free-Fall programma.

verzamelaars De ontwikkeling van de parachute ging gestaag zijn gang tijdens het begin van deze eeuw. Maar als W.O. II uitbreekt, blijken de Duitsers met de ontwikkeling van de parachute een eind verder te zijn dan vele andere landen.

~ J.tloi

~~~.

j~.

'1

.• _

..•

'"

"Het Derde Rijk" bracht twee postzegelseries uit gedurende W.O.II, waaronder tussen de diverse afbeeldingen ook para's te zien zijn (Michel kat.nrs.

840 en 875). Diverse vliegtuigen werden in deze tijd ingezet voor het vervoer van paratroepen.

Bijgaande afbeeldingen zijn van postkaarten van een springschool in Brauschweig in het tweede wereldoorlogse Duitsland. Op deze afbeeldingen zien we de kisten "JU 52" afgebeeld.

In het volgende nummer enkele postzegels met schitterende afbeeldingen van deze vliegtuigen.

[-

JI<,.

I'~.'

I. '~" -.:...

I

.•

_

.•

,

-

i

I

I

Eén van de vele schenkingen ontving het museum onlangs uit Zwitserland: twee lege blikjes waarin Engelse "Capstan" sigaretten hadden gezeten. De blikjes waren afkomstig van de irSe"ptember 1944 gedropte voorraden, die in Duitse handen waren gevallen ... !

6 SPORTPARACHUTIST

Op 3 en 4 september organiseerde de Paraclub Flevo de jaarlijkse RAM-AIR precisiewedstrijd.

Door het wegvallen van een vliegtuig dreigde de wedstrijd vooraf al geen dorgang te kunnen vinden. Echter de Para Club Mobiele Colonnes bood zeer sportief aan haar C-182 PH-DES in te zetten, ondanks het feit dat zij dan zelf met een gehuurde C-172 zou moeten vliegen! Een duidelijk voorbeeld van de goede relatie tussen de beide verenigingen. Echter, tot teleurstelling van de 42 deelnemers bleef de windsnelheid ver boven de wedstrijd limiet, zodat de wedstrijd moest worden gecancelled.

I

•• • • •

,.,..

".

I I

.

-••

.~

\

ram-air 1983

(wordt vervolgd)

:-.

12::"

.tt

"f

'.

A

e'

•••

'g

Voor de verzamelaars van parapostzegels heeft ondergetekende een folder in elkaar gezet, die grotendeels bestaat uit een parapostzegellijst met 200 tot 250 zegels, kompleet met katalogusnummers. Even een kaartje naar onderstaand adres als u deze folder in uw bezit wilt krijgen.

Tingieterpad

Kees de Goeijer 20, 2613 NC Delft

In animam Dat een enkele parachutesprong wel eens minder fortuinlijk eindigt dan alle overige sprongen kregen wij op zondagavond 7 augustus onder de neus gewreven. Op die dag raakten Willie Stähle en Hans Keiler zeer ernstig gewond bij een relatiefsprong op het nationale centrum Teuge. Tijdens hun respektievelijke openingen kwamen zij met een zodanig snelheidsverschil met elkaar in botsing, dat ik er eigenlijk nog blij om ben dat ik boven dit stukje "in animam" kan zetten, al is het dan potjeslatijn. We mogen Willie en Hans niet in de memoria wegstoppen; we moeten er konstant bij stilstaan dat ze beiden op een ziekenhuisbed stijf en stil moeten liggen. Bij Hans is zowat alles gebroken wat er maar breken kan: áls het al allemaal weer "reg kom", zal het in ieder geval heel lang duren. Maar voor Willie zijn de verwondingen nog veel definitiever: zij is vanaf haar middel verlamd. Verschrikkelijk. Het spijt me heel erg dat twee zulke enthousiaste en levenslustige mensen zo'n terugslag moeten verwerken. Het lijkt wel of juist de mensen, die zo goed van het leven kunnen genieten, het niet mogen.

Willie en Hans: Ik weet dat jullie allebei gek zijn op skydiven en dat jullie realistisch genoeg zijn om er geen spijt van te hebben dat je ooit gesprongen hebt.

Juist omdat jullie als skydivers hebben geleefd, weet ik dat jullie ook nu wat van het leven zullen maken. Ik hoop dat wij als springvrienden nog een plaats in dat leven mogen behouden en jullie tot steun kunnen zijn. Sterkte!

Arnold Collenteur

Hel ikopterspri ngen Voor het eerst waren dit jaar Nederlandse springers uitgenodigd deel te nemen aan de "Soest Chopper Boogie" in Duitsland. Deze jaarlijks terugkerende happening wordt georganiseerd door Tim Mace, een Engelse helikopterpiloot, die in Duitsland gelegerd is en een bekende springer is op de Bad Lippspringe DZ. Op zijn luchtmachtbasis Soest wordt namelijk elk jaar een vliegfeest gehouden waarbij ook een springdemonstratie in het programma is opgenomen. Tim heeft "geregeld" met de opperhoofden dat hij dan 4 hele dagen helikopters ter beschikking krijgt om te trainen voor de demo. Dit jaar waren er 4 Lynx helikopters, waaruit 8 man konden springen; gratis wel te verstaan!

Zo'n 60 springers van 9 verschillende nationaliteiten waren door Tim uitgenodigd om zoveel mogelijk helikoptersprongen te komen maken van 28 tlm 31 juli. Op donderdag en vrijdag werd er gesprongen op Bad Lippspringe en zaterdagmiddag werd de de-

••

Geen boffert in de Goffert Op maandag 18 juli werd weer de traditionele Friendshipsprong gemaakt in het Goffert stadion te Nijmegen om de officiële opening van de wandelvierdaagse op te luisteren. Helaas hadden de relatievers voor niets gedirtdived, want de piloot liet zich niet overhalen door de dunne wolkenflarden naar grotere hoogte te stijgen. Dus waren alle springers genoodzaakt op 3000 ft een exit te maken, wat in twee jumpruns gebeurde. Wellicht was dit voor het internationale publiek ook wel leuker, want de ervaring leert dat de grote formatiesprongen meestal aan het ongeoefende oog voorbijgaan. Iedereen maakte een veilige landing in het stadion, zelfs Marjan Kahlé, die haar chute moest

rekrea De laatste jaren is de toename van vrijetijd duidelijk merkbaar. Iedereen krijgt meer en meer vrijetijd. Daarom staat de aktieve rekreatie tegenwoordig volop in de belangstelling. Met de komst van het nationale vrijetijdscentrum REKREA, in Eindhoven, wordt ingespeeld op de groeiende behoefte aan een zinvolle invulling van die vrijetijd. REKREA is het grootste evenementencentrum van Nederland. In goede samenwerking met de Nederlandse Sport Federatie en de sportbonden worden tal van grote sportieve evenementen georganiseerd.

De totale Nederlandse sportwereld zal zich via REKREA aan het publiek presenteren. De bezoekers kunnen bij REKREA aktief deelnemen aan tal van aktiviteiten. Elk evenement is een belevenis op zich. Attraktieve demonstraties, schitterende audio-visuele presentaties en de medewerking van vele topsporters ga-

mo gesprongen op Soest. Helaas werkte het weer niet erg mee, zodat de meesten niet meer dan 4 sprongen hebben gemaakt. Omdat men was gestart met groepen van 16 springers, kwam men niet aan echt grote formaties toe. Toch was het voor iedereen natuurlijk een sensationele ervaring, vooral toen we tijdens laaghangende bewolking een rondje laagvliegen kregen aangeboden.

Een half uur lang kwamen we niet boven de 15 meter en scheurden we door rivierdalen, over heuvels, langs bomen en vlogen we zelfs onder een brug door!

Zaterdagavond genoten we van een grandioze bar-B-Q in de grote hangaar op Soest met alle medewerkers aan het vliegfeest.

Ondanks pogingen van vooral de vrouwelijke springers de piloten ook op zondag achter de knuppel te krijgen, werd er zondag niet meer gesprongen. In de loop van de morgen werd de terugreis aanvaard.

Thanks a lot, Tim!

randeren het succes van dit eerste nationale vrijetijdscentrum.

Leveranciers van sportartikelen hebben bij REKREA standruimte gehuurd om daar voorlichting en informatie te geven over hun produkten. Hierdoor krijgt elke bezoeker altijd een aktueel overzicht van de nieuwste ontwikkelingen op sportgebied. REKREA is hét informatiecentrum voor iedere sportliefhebber.

Het komplex (45.000 m2) is gemakkelijk bereikbaar via de grote snelverkeersweg Venlo-Tilburg (afslag vliegveld Eindhoven). Bovendien beschikt dit bijzondere evenementencentrum over een gezellig restaurant. Ook voor de jeugd is er veel te beleven zodat de hele familie er een kompleet dagje uit kan zijn.

REKREA is ook een belangrijke sponsor in de Nederlandse sportwereld.

Voor elk lid van een vereniging, aan-

afgooien en daarna gelukkig onder een square reserve kwam te hangen. De bag en pilot die vervolgens naar beneden dwarrelden, zorgden natuurlijk nog voor de nodige verwarring. De politie was reeds gebeld en kwam informeren waar het slachtoffer dan wel moest liggen: zij werden snel gerustgesteld. Zo is het voordeel van een square reserve weer eens aangetoond. Maar, Marjan, dat is natuurlijk nog geen reden om je chute in de ophaalbus te vouwen ... ?!?

Wat een pech dat we na de sprong omhoog keken en werden toegelachen door een schitterende blauwe lucht!

Nee, geen bofferts.

Arnold Collenteur

gesloten bij de K.N.V.v.L., dat REKREA bezoekt, ontvangt de betreffende vereniging een subsidie van f 2,50. Dat is een welkome aanvulling op de clubkas, in een tijd waarin de overheid de subsidiekraan langzaam dichtdraait.

REKREA, nationaal vrijetijdscentrum, opent met een uniek luchtvaartevenement waarin de K.N.V.v.L. zich voor het eerst, in al haar geledingen, aan het publiek zal presenteren.

Dit luchtvaartspektakel speelt zich af van 29 oktober tot en met 2 november 1983.

programma Leden van de afdeling Parachutespringen kunnen in het bezit komen van gratis toegangskaarten.

Deze kunnen bij het sekretariaat van de Koninklijke Nederlanse Vereniging voor Luchtvaart worden besteld. Elke liefhebber van de vliegsport mag dit evenement beslist niet missen. De K.N.V.v.L. heeft een bijzonder attraktief programma te bieden.

REKREA is gevestigd aan de Hoevenweg 1 in Eindhoven.

SPORTPARACHUTIST 7

éleploy Dit is de naam van het openingssysteem, waarbij de pilotchute door de springer zelf met z'n hand in de luchtstroom wordt gebracht en waarbij het pack geopend wordt door de trekkracht, die de pilotchute vervolgens ontwikkelt. Het is een uitvinding van Bill Booth, de bouwer van het Wonderhog tandemrig.

Oorspronkelijk werd het pack gesloten door een slag van de bridle door een elastische sluitlus te steken, maar al snel werd een verbetering aangebracht in de vorm van een gebogen sluitpin die met minder kracht uit de sluitlus kon worden getrokken, ook als het pack heel strak was. De pilotchute wordt in een apart hoesje gevouwen, dat zich meestal op de beenriem of op de buikband bevindt.

verdwenen, is men met een harnas gekomen, waarvan het principe altijd hetzelfde is gebleven. Elk harnas bestaat uit een schommel, de zitstoel, die gevormd wordt door de hoofddraagriemen die vanaf de schouder overgaan in de beenriemen. Alle overige riemen dienen slechts ervoor dat men niet uit die schommel kan vallen: diagonale en horizontale rugriemen en de borstband .

Bij tandemrigs lijkt het zo dat de rugriemen ontbreken, maar dat is nooit het geval: ze zijn geïntegreerd in het rugkussen.

Als het harnas goed is gefit, is de kans dat men eruit kan slippen minimaal.

Toch bestaat bij de meeste merken de mogelijkheid om met je achterste achteruit, onder het pack door, uit het harnas te kieperen. Het is ook daadwerkelijk gebeurd bij mensen, die alles heel losjes hadden vastgegespt! Het is dus best belangrijk de diagonalen goed aan te spannen. Bovendien kan een juist aangespannen harnas veel meer kracht opvangen doordat de richtingen van de stiksels optimaal worden benut.

Harnassen zijn bijzonder sterk en vergen weinig onderhoud. Alleen bij de eerste generatie drieringaanhechtingen (de ronde ringen die tegen het harnas gebouwd zijn en niet erachter zoals nu) wil het wel eens gebeuren dat er een paar steken knappen bij een harde en/of onstabiele reserveopening.

Verder komt het eigenlijk nooit voor dat er zo maar eens een stiksel of een stuk webbing (band) kapot gaat.

Heading Dit is de richting, waarin een voorwerp of een persoon zich beweegt of bevindt.

Bij relatiefspringen wordt vaak gezegd dat iemand "op heading" moet blijven liggen, d.w.z. dat hij dezelfde kant moet blijven uitkijken en niet mag draaien.

Om dit te doen kun je je oriënteren op de grond.

Van dit systeem moet worden onderscheiden de "pull-out", waarbij eveneens de pilotchute door de springer zelf in de luchtstroom wordt gebracht, maar waarbij de springer ook zelf het pack opentrekt en de pilotchute uit het pack trekt door middel van een zacht handvat, in de praktijk "dildo" genoemd.

harness In het Nederlands harnas geschreven.

Voor de buitenwereld is het een maf woord. Nadat de eerste tuigjes, die gebruikt werden en die voornamelijk bestonden uit metalen ringen om de schouders (! ai ai) in de prullebak waren

Holding Dit is een term, die in de vliegerswereld wordt gebruikt bijvoorbeeld als men van de luchtverkeersleiding de opdracht heeft gekregen om niet hoger te klimmen of op een bepaalde plaats te blijven cirkelen vanwege ander vliegverkeer.

housing De housing is de behuizing van de ripcordkabel en hij loopt dus van de ripcordpocket naar de betreffende packsluiting.

Meestal gaat het om de "doucheslang", maar een enkele keer bestaat een housing ook wel uit een plastic hoes of iets dergelijks.

De housing dient aan beide uiteinden goed te zijn vastgenaaid en moet een zodanige lengte hebben dat als men het rig aan de housing optilt de ripcordpin-

nen op hun plaats blijven. Op sommige moderne tandemsystemen worden housings van een kleinere diameter gebruikt, wat erg snel staat. Men moet er echter op letten dat sommige meerpinnen-ripcords hierin kunnen vastklemmen.

i

~

I.) R Dit is een afkorting, die vaak wordt aangetroffen op de vouwkaartjes van reserveparachutes. Het betekent: inspected and repacked: geïnspekteerd en opnieuw gevouwen. Eigenlijk wordt het alleen te onpas gebruikt, omdat volgens de Nederlandse voorschriften alleen jaarkeuringen en repacks verplicht zijn en geen viermaandelijkse inspekties zoals in Amerika. Maar het is geruststellend dat iemand ook een reserve nakijkt en het ding er niet domweg weer inpakt zonder het op de luchtwaardigheid te kontroleren. intentional break-away Hiervan spreekt men bij een geplande break-away, waarbij men een extra borst reserve monteert op het tandemrig. De hoofdparachute wordt hoger dan normaal geopend en vervolgens afgekoppeld, waarna dan op 2500 ft de reserve wordt geaktiveerd. Deze sprongen worden sporadisch gemaakt als demonstratie en tegenwoordig steeds meer als oefening voor een echte noodbreak-away. Degenen, die het hebben gedaan, zijn vaak erg enthousiast en hebben veel vertrouwen in de procedure. Fabrieken, die hun produkten willen testen, maken vaak gebruik van testspringers, die intentional breakaways maken om bijv. reserveopeningen te filmen.

De montage van de extra borstreserve op het harnas gebeurt door middel van aanschroefbare D-ringen en is dus snel en simpel. interconnectionholes Dit zijn ronde of ovale gaten die in de staande celwanden van squareparachutes worden gesneden om het opblazen van de cellen te versnellen. Als de buitenste cellen van een square langdurig dicht blijven na de opening, kunnen deze gaten vaak de oplossing zijn. De meeste squares worden nu standaard ermee uitgerust door de fabrikant.

De gaten worden gesneden met een zogenaamde .Jiot-knlte", een soort soldeerbout waarmee men nylonstof kan snijden waardoor de rand gelijk dichtsmelt zodat de stof niet gaat rafelen. Als de gaten niet te dicht in de buurt van een lijnaanhechting worden aangebracht, wordt de cel niet zodanig verzwakt dat er kans op uitscheuring is.

Toch is het iets waarop men moet letten bij de koop van tweedehands materiaal.

SPORTPARACHUTIST 9

interview michel bizot In de serie "interviews met kopstukken uit de Nederlandse springwereld" mag een vraaggesprek met Michel Bizot, hoofd bureau parachutespringen KNVvL, beslist niet ontbreken.

En zo gebeurde het dat ondergetekende zich op een zonnige dag eind augustus naar de residentie van de KNVvL in Den Haag begaf.

Aangezien minstens de helft van alle para's dit gebouw nog nooit heeft betreden een korte impressie. De KNVvL is gevestigd in een ouderwets, gezellig aandoend herenhuis. Je voelt de rustgevende omgeving gelijk op je inwerken als je binnenkomt.

Na het bestijgen van een aantal huiselijk krakende trappen kom je aan op het bureau para. Een kantoor dat, gezien de posters, nog het best vergeleken kan worden met "de Wolk" op Teuge.

Na met koffie en opnameapparaat in de salon geïnstalleerd te zijn, stak ik van wal.

Ik kan me voorstellen dat het bestuur besluiten neemt waarmee jij je niet kunt konfirmeren maar die je' wel moet uitvoeren. Hoe stel je je op in dergelijke konfliktsituaties?

Ik heb, tot nu toe, nauwelijks te maken gehad met dergelijke situaties. Omdat je dicht bij het vuur zit, kun je ook redelijk jouw mening naar voren brengen.

En daar wordt in de regel wel naar geluisterd.

Voel je je ingesloten in het systeem; met andere woorden ben je niet gefrustreerd geraakt met betrekking tot je plannen sinds de indiensttreding op het Algemeen Sekretariaat?

Ik denk dat ik wel enigszins ben ingesloten in het systeem; uiteindelijk zijn we allemaal radertjes in de machinerie.

Maar ik ben de eerste in mijn funktie en ik heb zelf vanaf het begin alles een beetje naar eigen inzicht kunnen opzetten en daarin ben ik zoveel mogelijk vrij gelaten. Gefrustreerd ben ik er daarom ook niet van geraakt.

Kun je een objektieve beoordeling geven van de mate waarin de KNVvL haar doelstellingen bereikt? En onze afdeling?

In grote mate komt het natuurlijk erop neer dat de KNVvL probeert de luchtsporten te bevorderen evenals bv. onze afdeling. Een paar afdelingen komen daarbij niet optimaal uit de verf, maar wat onze afdeling betreft, denk ik dat ze daar toch redelijk mee bezig zijn.

Ik zie dat bestuursleden, van wie ook ik vroeger dacht en een heleboel mensen nog denken: die hebben een ere-baantje en ze friemelen maar wat aan, hopen werk verzetten en op tijden dat wij uitgaan, met de RLD om de tafel gaan zitten om het springen van de grond te krijgen en te verbreden. Ik geloof daarom dat de doelstellingen wel degelijk worden bereikt.

Bij de RLD vindt men de verhouding met onze afdeling niet optimaal. Hoe denk jij daarover en wat zijn de beleidsplannen in deze richting?

Ik denk niet dat dat waar is. De samenwerking is juist optimaal. Ik kan me geen situatie voorstellen waar de ver-

10 SPORTPARACHUTIST

houding niet goed was. Kijk, als de KNVvL naar de RLD gaat en ze krijgen nietvoor de volle honderd procent hun zin, wil dat niet zeggen dat de samenwerking niet optimaal zou zijn.

Is het nodig om de bezem door de KNVvL te halen en welk cijfer geef je de KNVvL voor efficiëntie?

Dat is moeilijk. Kijk, een hand die je voedt, moet je natuurlijk niet na zes maanden een pats geven. Maar ik geloof wel dat de bezem door de KNVvL moet en daarbij doel ik dan voornamelijk op het Algemeen Sekretariaat. In mijn ogen kan deze afdeling véél efficiënter werken. Kijk maar eens naar de ledenadministratie. Men maakt daar gebruik van een computer die zes, zeven jaar terug nog goed meekon maar die nu dringend aan vervanging toe is. Ik heb dit gemeld aan het hoofdbestuur en dat onderkent dit ook wel. Maar in een organisatie als deze duurt het even voordat er daadwerkelijk een moderne computer staat.

En het cijfer voor efficiëntie?

Ha ja. Nu, daar waag ik me liever niet aan en wel hierom: als ik een zes geef aan een bepaalde afdeling en deze bestaat uit vijf mensen, plaats ik ze eigenlijk in een hokje en zal het zo zijn dat een gedeelte zich best kan verenigen met dat cijfer, terwijl de rest zwaar beledigd is. Als geheel is er moeilijk een cijfer voor te geven. Ik zie gewoon zaken die efficiënter kunnen, althans in mijn ogen, maar dat wil niet zeggen dat mijn ideeën ook efficiënter zijn.

èî

o

Vindt er discriminatie plaats binnen de KNVvL ten aanzien van de kleinere luchtsporten, zoals parachutespringen en ballonvaren?

Nou, parachutespringen is al beslist geen kleine luchtsport meer, misschien zelfs één van de grootste, dus dat is niet zo'n probleem. Ik denk dat eigenlijk het streven is en dat best wel wordt geprobeerd om dat ook uit te voeren, de kleinere afdelingen er zoveel mogelijk bij te betrekken. Ik denk eerder dat ze méér bevoordeeld zijn dan de grote afdelingen. Zij kunnen met hun hele kleine ledenbestand toch gebruik maken van het geheel aan faciliteiten, dat dan uiteindelijk weer financieel gedragen wordt door het grote gedeelte. Dus zeer zeker geen discriminatie.

Is het nuttig dat onze afdeling ingelijfd is bij de KNVvL of zouden we het alleen ook wel redden?

Kijk, aan de ene kant is het buitengewoon nuttig. Maar als je als vereniging met drieëneenhalf duizend leden bij de overheid aankomt (RLD en WVC) maak je natuurlijk veel minder klaar dan wanneer je, pak 'em beet, zes of zeven keer zoveel leden hebt. Dus dan moet je er zeker bij blijven. Je maakt bovendien deel uit van een organisatie die een aantal faciliteiten biedt. Maar ik zal niet ontkennen dat we het alleen ook kunnen. Kijk maar naar Amerika: de USPA, een op zich staande organisatie. Een eigen organisatie kunnen we zeker opzetten en draaiende houden, misschien nog wel efficiënter dan nu, maar zonder de overkoepelende paraplu van alle luchtsporten sta je niet zo sterk als nu het geval is.

In Nederland zijn wel erg veel clubs én een Nationaal Centrum. Denk je dat dit in de toekomst nog te handhaven valt?

Oh ja, beslist wel. De weekendclubs zullen ook in de toekomst kunnen blijven concurreren met het Nationaal Centrum. Bovendien is Nederland nèt iets te groot voor alléén een Nationaal Cen-

trum. Er staat ook in het beleidsplan van de afdeling dat we behalve een groot centrum ook een aantal weekendfaciliteiten moeten hebben die dan wel goed moeten zijn uitgerust. Dit staat overigens ook in het Witboek, waarvan eerdaags weer een nieuwe versie uit zal komen.

In jouw positie verzamel je een grote hoeveelheid specifieke kennis en dus grof gezegd macht. Is het moeilijk om die niet te misbruiken?

Specifieke kennis? Het grootste deel van het werk dat ik hier doe ,is niets meer dan een doorsnee kantoorbaan, dus of je dat nu gelijk kennis wilt noemen en daaraan macht wilt verbinden; ik weet het niet. Ik denk dat je je macht niet misbruikt; je bent in feite gewoon de regie aan het handhaven, wat overigens in Nederland best nodig is. Als ik de veiligheid zie, die altijd hoog in het vaandel stond, eigenlijk moet staan en (schuine streep) staat, vraag ik me wel eens af waarmee we bezig zijn. Als je de ongevallenrapporten leest, zeg je: ,hoe kun je het in godsnaam in je hoofd halen". En is het dan erg om daar tegen op te treden ... ik geloof van niet.

Hoe komt het dat je zo moeilijk te bereiken bent?

Da's een moeilijke. Het komt hier op neer. Ik zit, zoals je nu wel merkt, drievierde deel van m'n werktijd aan de telefoon. Als je belt en ik in gesprek ben, vraagt Jennifer, de telefoniste, dan ge-

Over een half uurtje nog even terugbellen ..

woonlijk of je over een halfuur even terug wilt bellen. Reken er dan niet op mij even later wél direkt aan de lijn te hebben. Verder ben ik vaak de baan op.

Veel mensen denken dan dat ik vrij ben en prinsheerlijk thuis zit. Niets is minder waar.

i! iI !! t

Hoe kombineer je het kompetitiespringen met je werk? Welke regelingen zijn hiervoor?

Ik heb, net als ieder ander, een aantal vakantiedagen per jaar, die daar redelijk aan op gaan en ik heb voor overuren een kompensatieregeling.

Ik ben aangenomen voor 40 uur per week maar maak er meestal 70. Nou maakt me dat niet zo bar veel uit, maar dat houdt onder meer in dat als ik op vrijdagmiddag om twaalf uur naar een wedstrijd vertrek daarmee niemand moeite heeft.

In België wordt AFF (Accelerated Free Fall) al aktief bedreven; in Nederland is er alleen nog maar een kommissie. Vind je niet dat we wat àl te demokratisch zijn?

Ik denk dat ik dan moet verwijzen naar de instrukteurskonferentie.

De TC (Technische Commissie) heeft toen de opdracht gekregen zich daarmee maar bezig te houden. Nou, ik zit ook in die TC samen met Johan Bronsveld en Ada de Groot. Omdat wij het toen allejézus druk hadden, hebben we Cees Schoonen gevraagd hierover na een diepgaand onderzoek een rapport te schrijven. Als je namelijk bij overleg met de overheid een volwaardig gesprekspartner wilt zijn, zul je daar op moeten studeren en zeggen: "nou, wij vinden er dit van! En dan kan de RLD nog niet zomaar even een ontheffing geven. Of de Wet even aanpassen. Dat gaat niet van de ene op de andere dag. Vandaar die tijdspanne.

(Noot van de redaktie: Overigens heeft de RLD kortgeleden ontheffing verleend en zijn de eerste AFF sprongen in Nederland gemaakt, waarvan elders in dit blad een uitgebreide reportage.)

Nu even iets heel anders: Waarin on-

derscheidt een style- en PA-springer zich van een relatiefspringer?

Ten eerste is een style/PA-springer een ontstellende individualist. Hij levert uiteindelijk alléén een prestatie. Hij is veel meer met zichzelf bezig dan een relatiefspringer. Als je kijkt naar trainingen voor wedstrijden zul je weinig of geen verschil zien; iedereen is dan serieus bezig. Maar in een normale situatie heb ik wel eens de indruk (ik zeg niet dat het zo is) dat het relatiefspringen meer om de .Jun" gaat. Dat is ook een goede zaak, maar: hoe gekker, hoe beter.

Nou, dat moeten ze helemaal zelf weten, maar ik vind me daar niet zo in.

Ikzelf heb net zoveel lol als ik een PA'tje maak met twee seconden vrije val of een sprong met een vrije val van 45 seconden.

Zijn er de laatste jaren veranderingen geweest in de manier waarop style/ PA-springers en relatievers met elkaar omgaan? Kun je het klimaat omschrijven?

Vroeger waren ze nog dikke vriendjes, daarna waren relatievers in de ogen van PA'ers maffe lui en andersom ook: "daar heb je die kerels die alleen maar serieus zijn en nooit plezier in 't spul hebben".

Dan geloof ik dat je elkaar een beetje voorbijloopt; je hebt geen respekt voor elkaar. Ik denk dat dat nu voorbij is, getuige de laatste Nationals.

Het respekt is er weer; men is geïnteresseerd in elkaars resultaten. Bij de Nationals zaten de PA'ers 's avonds de videobanden van de relatievers te bekijken en omgekeerd zaten de relatieffreaks bij de PA-bak de resultaten te volgen.

PA is spannender door de 5 cm-schijf.

Wat zie je met style gebeuren?

Dat is moeilijk. Er is gelukkig weer een beetje een .Jollow up" van die stylespringers zoals we ze eerst kenden. De mensen die er een kick van krijgen snelle tijden neer te zetten, blijven dat toch wel doen. Alleen geloof ik niet dat de style-top zich nog veel zal uitbreiden.

Ik denk dat het toch beperkt blijft tot een handjevol mensen die het geld en de tijd ervoor over hebben.

Als je over je top als style/PA-springer heen bent, wat ga je dan doen?

Ik denk dat ik me, zoals ik nu ook al veel doe, nog meer ga toeleggen op instruktie. Ik vind dat hartstikke leuk om te doen. Ja, ik denk dat ik daarmee door ga.

Aldus Michel Bizot. Ik hoop dat dit intervieween enigszins verscherpt beeld heeft gegeven van de mening van Michel over de KNVvL in het algemeen, de afdeling in het bijzonder, zijn rol daarin en in de sport zelf. Heel veel vragen blijven nog open, maar een halve dag heeft al teveel tijd in beslag genomen van onze Nationaal Kampioen Precisie.

Irwin Broen

SPORTPARACHUTIST 11

0' Ö (J)

cr> er

Sinds kort bestaat er op twee Nederlandse centra (ENPC en Nationaal Centrum) de mogelijkheid tot een versnelde vrije val opleiding. Zo'n AFF cursus bestaat uit zeven nivo's die elk minimaal 1 sprong vergen. Let wel minimaal, want de sprongen kunnen worden herhaald als de cursist zich de beoogde lesdoelen niet heeft eigen gemaakt. De indeling van de cursus is als volgt: level 1. Een introduktie in de vrije val.

De leerling maakt hier een linked exit met twee AFF instrukteurs. Zodra hij redelijk vliegt, lossen de AFF instrukteurs de grips op de bovenarmen, maar behouden de grips op de beenbanden. De oefeningen voor de leerling bestaan uit 3 dummy pulls, het leren aannemen van een heading en het aflezen van een hoogtemeter in de vrije val. Op 4000 ft krijgt de leerling het commando "pull", waarna hij zelfstandig zijn ripcord dient te trekken.

dient op te merken in de debriefing. De leerling trekt nu op 3500 ft en moet dan over zijn schouder naar de pilochute kijken. level 3. In deze sprong gaat de leerling voor het eerst geheel zelfstandig vallen.

De exit is weer gelinkt met twee AFF instrukteurs. Spoedig na de exit vliegt de leerling met vrije armen en als hij zonder stabiliteitsproblemen tweemaal zijn hielen tegen elkaar heeft geklikt, is de

AFF cursus nu leerling zelfstandig zijn ripcord te trekken en de pilotchute na te kijken. level 4. Dit is de eerste sprong met één AFF instrukteur. De leerling maakt kennis met het spotten en leert kleine draaien van 900 uitvoeren. De fundamentele

ëi

~ r c:::

Cl

<

C!l

3-

~ level 2. In deze sprong leert de leerling zijn valsnelheid ofwel relatieve hoogte beheersen. De exit is weer gelinkt met twee AFF instrukteurs. Zodra het mogelijk is, worden de armen gelost, waarna de leerling kan beginnen met zijn "trimcontrol" oefening. De bewustwording van de heading wordt gecontroleerd door een draai te maken, die de leerling

CD De instrukteurs

hebben de grips ap de bavenarmen

controle over de benen aanwezig, zodat de beenband-grips kunnen worden gelost. De leerling dient nu geheel zelfstandig zijn stabiliteit en heading te behouden en zelfs kleine koerswijzigingen te korrigeren. Op 3500 ft dient de

mijn eerste AFF ervaring '1 '83 taen mij' de eerste verhalen Het was apn sprangen ten gehare kwamen.

AFF ~er .'

M Jeetje, dat moet tach wel wat zun: na n 10000 ft met twee instrukteurs naast je I .. val van 50 sec ..I Dat is het, te gek! een. vrije . .

.

Tweede circle: haagtemeter 5800 ft. mies. t warden Kijken naar Cees en dan bewus. ' zien: een gezicht, een grijns en een ultqestoken tang. Jeetje, ik kan wel gillen: niet doen, erbij blijven, kijken naar Sjaak en wachten

ap het kammando.. .

Op 4000 ft: "PULL!!" Kijken naar het npcord: pakken en trekken met alle kracht e~ . ere 'In me I'S 0 ja kaepelkantrale. al energie I "., les oké. Hae is het mageUjk,. niet te filmen, staticlijn sprangen. .. rd hangend met een ripcard In je hand. die draam werkelijkhei Onder me zie ik Sjaak en Cees. Ze raepen Tot op een dag idwerd Een stralende dag: blue sky op MI naar me en ik antwaard luid gillend en jadeden Zeeland. Vanaf het mament dat Sjaak lend (achteraf bleken ze me stuurkarrektles Vaarzichtig wat prooeren anKauwenhaven en Cees Schaanen te ken~e~ te geven. . .) . d I . oké we gaan", slaeg alles op a. der m'n PC en alweer veel te snel e angaven." , hart klam zweet, buikpijn, bibbers en een 1- ding. Met twee benen terug ap de grand, het frekwentie ...

Maar allé, geen f1auweku ; is ebeurd. Een uitgebreide debneflng valgt. ktie d'r moet wat gaan gebeuren.

Starten, a I , . _ Te~reden, een gaede sprang, Intens genaUitgebreide instruktie van Sjaak aver het m~ ten gaed vaar een slapelaze nacht en een teriaal, de reserve pracedure, de sprangze , we~k high. Nu na 5 AFF sp rangen IS de het pragramma en taen eindelaas dlrtdlve.n. graatste kick ander kantrale en daarvaar In Al met al nam dit drie uur in beslag. In die tijd de plaats kwam het leereffekt, de bewustebde de eerste spanning weg en nam plaa:s rding van steeds meer feiten, het gevael wa . vaar één gevael, één drang: het moet, Ik wil, van de stabiele valhaudlng. . ik heb er zin in. Vertrauwen In sjaak. Cees AFF is zeker geen wandermi?del om binnen en mezelf. . _ zeer korte tijd een ervaren vrije vaiier te warDe kist in en nag één keer uittopen. Weer te den Het is niet iets am te anderschatten, het ru de kist in orn er dan pas ap 1~.000 ft bet~kent keihard werken maar het geeft vaar g 't te gaan Tij'dens het klimmen. mij de juiste dasering van plezier en valweer UI' d gespannen, gekancentreerd en "alles on e~ daening.

I .t kantrale".

Een knipaag van Cees, een be Persaanlijk zie ik het dan aak helemaa Zit ~n maedigende knik van Sjaak en een kneep orn daar te gaan met AFF en de klasare e van mezelf: het is echt, jawel, we gaan! DI~ apleiding te laten vaar wat het is. Een van d~ deur gaat apen. Met z'n drieën op de step. belangrijkste punten evenwel IS de begele kijk, knikken van Cees en Sjaak '. Ik gil: "UP, ding vaar en na de sprang. Tot nu tae heb Ik DOWN, GO!!" We zijn eruit, we liggen. 0 ja, die als zeer pasitief ervaren. eerste circle 9600 ft. Als een haagtemeter, 'k d drie dumgepragrammeerde maa k I e

Vanaf die tijd ging ik fantaseren: vlaag Ik In vrije val, trachtte ik me in te denken en te vaelen hoe het zou zijn. Een droom dlevaa~ mij niet te verwezenlijke leek, gezien mijn 1

..

12 SPORTPARACHUTIST

gelast.

voorwaartse beweging wordt aan geleerd. Vanaf deze sprong moet de leerling afzwaaien voordat hij zijn ripcord gaat trekken. level 5. De leerling spot maar geeft de korrekties door aan de AFF instrukteur.

3600 draaien, voorwaartse beweging en aandocken staan hier op het programma. level 6. De leerling spot zelfstandig.

Een solo exit volgt, waarbij de AFF instrukteur no-contact meevliegt. Verder maakt de leerling hier 2 backloops en een tracking. level 7. De laatste sprong met een AFF instrukteur.

De leerling maakt een zelfstandige achterwaartse exit, gevolgd door een frontloop en een halve serie.

De gegradueerde AFF leerling is dan voor wat betreft de vv-ervaring vergelijkbaar met een conventionele C-brevetter. Zo'n AFF gegradueerde dient in eerste instantie een taken lijst te volgen totdat het 8-brevet wordt behaald. In die takenlijst wordt vooral aandacht besteed aan het stabiel openen van de parachute in het sub-terminal deel van de vrije val. Dit lijkt wat vreemd, maar vergeet niet dat de AFF leerling nooit minder dan 50 seconden heeft gemaakt.

De cursus kan worden gevolgd door mensen zonder springervaring of door springers die de conventionele opleiding te traag of te problematisch vinden. Het materiaal voor de AFF leerling bestaat uit een tandemsysteem met 2 ripcords, een single-point release, een Stevens break-away-systeem, een automatische opener op de reserve en een

ook in Nederland leder mens kan wat hij wil Een relaas van een bijzondere gebeurtenis in mijn leven. leder mens kan wat hij wil, doch de mens wil slechts wat hij kan.

Een spreuk op een ieder van toepassing, zo ook op ondergetekende.

Vele lezers onder u zijn met de parasport op de hoogte. Kortelings is deze tak van sport ook bij mij bekend, dankzij een aantal persoonlijke ontmoetingen (tijdens mijn werkzaamheden) met parachutist en instrukteur Jan Beumer, voor velen bekend van het paracentrum op Teuge. Aandachtig luisterde ik naar zijn vele ervaringen als parachutist.

Tijdens de ontmoetingen met hem, werd ik op de hoogte gebracht van de opleidingsmogelijkheden in de parasport.

Een van de opleidingen die mij aansprak, is de AFF kursus. Een opleiding die sinds kort ook in Nederland mag worden gegeven.

Details omtrent deze opleiding zijn verkrijgbaar op het paracentrum op Teuge. Financieel gezien is deze opleiding zeer aantrekkelijk omdat deze de mogelijkheid biedt in korte tijd en met weinig sprongen het B brevet te behalen.

Men dient hiervoor een zevental levels op de juiste manier af te werken. Ieder level heeft zo zijn eigen opdracht en moeilijkheidsgraad.

Voor mij, die nog nooit van mijn leven een parasprong had gemaakt, was het dan ook een bijzondere dag vrijdag, 26 augustus 1983.

Toen ik na veel informatie en instrukties om kwart voor zeven 's avonds het vliegtuig instapte, vloog ik naar een hoogte van

10.000 voet om vervolgens mijn eerste sprong te maken. Begeleid door de heren instrukteurs Jan Beumer en Ed Wissink alsmede videoman Arnold Collenteur, was ik zeer gekoncentreerd op het door mij ingestudeerde level één. Level één houdt in: een vrije val van ongeveer 45 seconden met tijdens de vrije val een aantal oefeningen, waarna je op ongeveer 4000 voet je ripcord trekt. Onvergetelijk is de gebeurtenis na mijn exit, een slechte, waardoor we gedurende 12 à 13 seconden volledig onstabiel waren! Eenmaal stabiel werd het vervolg van de sprong door mij tot volle tevredenheid van mijn instrukteurs afgewerkt. Een veilig gevoel tijdens de sprong is, dat beide instrukteurs aan je zijde aanwezig zijn en zo mogelijk kunnen ingrijpen als er iets fout dreigt te gaan.

Met de landing op moeder aarde behoort de para rol te worden gemaakt. Een schoonheidsfoutje in deze bleef mij niet bespaard.

Achteraf was ik blij dat ik mijn eerste sprong blessure-vrij had beëindigd.

Even bijkomend van de landing, stond ik weer bewust op twee benen op de grond en maakte mezelf een verwijt dat ik toch een aantal foutjes had gemaakt. Doch op hetzelfde moment realiseerde ik me wat een prachtige ervaring ik had opgedaan.

"Fantastisch", met name de vrije val, een niet te beschrijven gevoel in 45 seconden van je leven, die snel voorbijgaan, maar waarvan je nog urenlang geniet.

Tijdens de sprong werd er een video-opname gemaakt door Arnold Collenteur, instrukteur en tevens rigger op Teuge, om de eerste AFF kursist op video vast te leggen, daar

deze sprong weer een klein stukje geschiedenis schrijft in de Nederlandse parasport.

Dagen na de sprong gingen mijn gedachten vele malen terug naar de vrijdag. Spanning en emoties, die vóór de sprong bij mij niet van invloed zijn geweest op mijn gedrag, zijn de dagen erná wel degelijk aanwezig. Dan pas realiseer je je wat er werkelijk is gebeurd. Enkele dagen duurde het, voordat ik voor mijzelf besloten had de tweede sprong ook te maken en zo mogelijk de opleiding te vervolgen.

"Wees bedacht op het onverwachte", waren de woorden van Jan Beumer tijdens de week voor de sprong op 26 augustus, een week waarin ik zeer veel informatie en instrukties heb gekregen.

Achteraf gezien raad ik een ieder aan veel aandacht aan de voorbereiding te besteden met als motto: herhaling is de beste leermeester. Relativerend zeg ik nu dat ik veel heb geleerd van mijn instrukteurs, die met de meeste aandacht deze opleiding begeleiden. Reden voor mij om met genoegen en spanning mijn tweede sprong te gaan maken op zaterdag 3 september, slechte weersomstandigheden voorbehouden.

Met dankzegging aan de redaktie van de Sportparachutist voor het plaatsen van dit relaas, hoop ik dat u en ik nog vele fijne ervaringen in deze toch wel bijzondere sport mogen beleven.

Tot besluit opmerkend: Bezint eer gij begint.

Maar de parasport is voor een ieder aan te bevelen.

Henk Haveman

r I

I

Het aflezen van de hoogtemeter

PC als hoofd koepel. De kosten van een AFF cursus verschillen per centrum maar voor b.v. de ENPC zijn deze esteld op f 1250,- all in voor 8 spr~ngen. De eerste aanbetaling is h· f 550,- en de rest kan in 8 terrnu Ier (na iedere sprong) worden betaal~Jnen .

.

De keuze Voor een AFF opleiding is echter wel een definitieve stap, want de s,:,~tch naar de con~entionele opleiding voor de AFF graduatie IS behaald, is niet toegesta.an. (Betreft een bindende voorwaarde In de ontheffing Voor het AFF gebeuren van de RLO.)

Tot nu toe zijn bij de ENPC door Cees ~choonen en ondergetekende al 5 cursisten opgeleid, die momenteel (september 1983) op de levels 1 t/rn 4 staan Geble~en is dat de AFF leerling goed gemotiveerd, veelal enthousiast en vaak diep onder de indruk is van de eerste AFF sprongen.

SPORTPARACHUTIST 13

Als pril AFF instrukteur krijg je ~en hoop nieuwe ervaringen en verrassingen te verwerken. De balans opmakend van 14 AFF sprongen leverde de volgende bijzonderheden op.

Een leerling die de briefings uitstekend beheerst, blijkt in de vrije val niet te ontwaken en gaat tot overmaat van ramp ook nog maximaal bol en verstijfd vallen.

Een leerling vliegt met losse armen maar staat iets te veel rechtop.

Krijgt hiervoor een aanwijzing maar korrigeert abusievelijk nogal abrupt de verkeerde kant op en maakt zodoende een backloop.

Een leerling valt goed zelfstandig, mag gaan draaien en doet dat goed maar start, in plaats van te stoppen, een vlakke spin.

Het aantikken van het ripcord (dummy-ripcordpull).

Een leerling verliest het tijdsbesef en trekt geen ripcord.

Deze probleempjes zijn allemaal vlekkeloos opgelost, maar het bewijst des te meer dat je tijdens zo'n sprong op je qui vive moet zijn. Er volgt een aantal verslagen van leerlingen, die hun eerste

AFF sprong maakten met en zonder voorafgaande springervaring.

Aan het eind van dit jaar zal er een evaluatie van het Nederlandse AFF gebeuren plaatsvinden. Hieruit zullen plannen voor de toekomst moeten ontstaan. In het volgende nummer van de Sportparachutist zullen wij hierop terugkomen.

Sjaak Kouwenhoveh

10 seconden black-out Ongeveer vier jaar geleden leerde ik Nol Camffermann kennen en sinds die tijd heeft hij zijn uiterste best gedaan mij de para-sport in te praten. In die vier jaar ben ik zelf door alle verhalen en het rondhangen op het paracentrum behoorlijk enthousiast geworden en heb dan ook een aantal keren op hetpunt gestaan m'n A-brevet te gaan halen.

Iedere keer kwam er echter iets tussen, een gebroken pols, gescheurde enkelbanden en meer van dat soort ongelukjes. Maar toen ik tijdens de 2e Gasa-Boogie als manifest-girl van 's morgens vroeg tot 's avonds laat tussen de para's leefde, was ik helemaal niet meer te stuiten. Ik moest en zou gaan springen!

Tijdens die boogie is ook het plan geboren om hier op Texel een AFF-cursus te beginnen. En daarvan zou ik dan het "slachtoffer" moeten zijn ...

De eerste keer dat ik van het idee hoorde, dacht ik echt: ,,0 nee, waarom ik?", maar hoe meer we erover praatten, hoe meer ik overtuigd raakte van de veiligheid en de uitvoerbaarheid. En ik begon ook in te zien wat een unieke kans ik hierdoor zou krijgen!

De bedoeling was dat ik samen met Nol en Hans Elias op 12.500 ft uit een DG-3 zou stappen om na 60 seconden vrije val veilig onder een Charlie's Angel te hangen. En dat zou dan echt m'n allereerste sprong zijn!

Uiteraard heb ik een uitgebreide grondopleiding gehad, tot in het oneindige de reserveprocedures herhaald (zelfs 's nachts in bed was ik ermee bezig) en landingsrollen geoefend tot ik bont en blauw zag. Ook moest ik tijdens m'n vrije val dummy ripcordpulls maken op 8000 en 6000 ft en vooral breeduit lachen naar fotograaf Max Dereta, die ook mee zou springen.

En toen begon het wachten op mooi weer.

Maar iedere dag dat ik de windzak bol zag staan, dacht ik diep in m'n hart: "Gelukkig, vandaag hoef ik niet".

Zaterdag 29 mei was het echter windstil, blue sky en ik moest er aan geloven. Vanaf het moment dat Nol bij me kwam om te zeggen dat ik mezelf op het manifest moest zetten, begon ik echt nerveus te worden.

Samen met Nol heb ik m'n chute gevouwen, m'n overall en stevige schoenen aangetrokken. Ik kreeg een helm, brilletje en hand-

14 SPORTPARACHUTIST

schoenen mee, maar het ging allemaal een beetje langs me heen. Nog een keer met Hans en Nol de exit oefenen uit de kist, even poseren voor Max en toen moesten we echt omhooq.

Op 6000 ft begon ik blijkbaar wat wit weg te trekken, want Nol kwam bij me zitten en heeft vanaf dat moment konstant tegen me zitten praten. Allemaal dingen die ik allang wist, maar het was gewoon nodig om m'n gedachten af te leiden.

Op 12.000 ft begon de eerste groep zich klaar te maken om uit te stappen en omdat Nol moest droppen, ontfermde Hans zich over mij. Ik moest gaan staan zodat hij me kon checken en ik stond blijkbaar wat wankel op m'n benen, want opeens pakte hij m'n harnas vast, liep met me naar Nol die me ook vastpakte en zo bleven we staan totdat we eruit konden.

Ik kan me nog herinneren dat ik vlak voor de exit naar buiten keek, de diepte en de wolken zag en dacht: "Als dit echt gaat gebeuren, moet je nu even je verstand op nul zetten, anders ga je niet!" Ook heb ik nog heel bewust m'n handen boven m'n hoofd vastgepakt om te voorkomen dat ik me vast zou grijpen.

Ready, set, go!, en dan 10 seconden niets, totale black-out. M'n eerste bewuste gedachte was dat ik m'n benen moest buigen, want die had ik gestrekt. Ik keek op m'n hoogtemeter, 11.000 ft en op dat moment kwam Max voor ons schuiven. Hij stak vragend zijn duimen op, ik antwoordde op dezelfde manier en toen was ik er helemaal. Maar net was ik aan 't gevoel gewend of ik zag vanuit m'n ooghoek Nol naast me komen. Hij had met ĂŠĂŠn hand losgelaten om me even anders vast te pakken en het resultaat was dat we onstabiel raakten. We gingen een keer over de kop, maar doordat ik er echt bij was en me bewust hol getrokken heb, lagen we ook zo weer stabiel.

Toen ik weer op m'n hoogtemeter keek, zaten we op 9000 ft. Op 8000 en 6000 ft maakte ik m'n dummy pulls en verder had ik het heel druk met kijken, genieten en proberen te begrijpen wat er gebeurde. Tijdens het stabiel liggen had ik absoluut niet het gevoel van vallen, je ligt gewoon in de lucht, je ziet het

~

opeens aan een wolk die voorbij komt, de aarde die wat groter wordt. Alleen toen we onstabiel gingen, voelde ik echt dat je met een grote snelheid naar beneden gaat, je valt in het niets, maar daarom is het wel leuk dat we dat ook hebben meegemaakt.

De openingsschok viel me een beetje tegen, voornamelijk omdat je totaal niet weet wat je je daarvan moet voorstellen. Maar toen ik eenmaal hing op 4000 ft (veiligheid voor alles!), de twist uit mijn lijnen had getrokken en Nol, Hans en Max onder mij zag openen, voelde ik me uitstekend.

Ik realiseerde me ook dat ik het nu echt helemaal alleen moest doen, de anderen konden op geen enkele manier meer bij me komen.

Maar het gevoel van veilig onder je chute te hangen, alle tijd om uit te zoeken hoe alles werkt, waar het vliegveld is, maakte alles goed en dan die stilte!

Het was me al gauw duidelijk dat ik het vliegveld met geen mogelijkheid zou kunnen bereiken, dus ik besloot maar om gewoon te kijken waar de anderen naar toe gingen en te proberen daar zo dicht mogelijk bij te komen.

Nol en Hans zag ik op een gegeven moment niet meer, maar Max zat vlak onder me en hij ging landen op een veld met paardebloemen. Dat leek me wel een aardig idee, dus daar stuurde ik ook naar toe. De landing viel reuze mee, de landingsrol zal wel niet helemaal volgens het boekje zijn geweest, maar het ging goed en daar gaat het om.

Max was uiteraard meteen bij me, dol enthousiast viel hij me om m'n nek terwijl ik nog helemaal confuus was van alles wat er was gebeurd. Toen Nol en Hans er ook bij kwamen, konden we allemaal echt weer opgelucht ademhalen. Het was gelukt en hoe!!!

Een boer die vlakbij woonde, was zo vriendelijk ons een lift naar het vliegveld te geven en ook daar was iedereen ongelooflijk enthousiast.

Het was een belevenis die ik nooit zal vergeten, ik ben nog nooit van mijn leven zo bang geweest, maar echt, ik heb er van genoten.

En ik ga door met springen, op welke manier is op dit moment nog niet zeker, maar ik heb de kick te pakken! l.ia van Heerwaarden

M\jn eerste N.K.P. Deze maakte ik als vlieger op de PHPAC afgelopen juli mee. Het feit dat het nogal wat voeten in aarde had voordat ik er mocht vliegen, heeft mij mede doen besluiten om de pen eens ter hand te nemen. Wat was het probleem?

Waar doe je Nationalervaring op als je niet op de Nationals mag vliegen, want dat was één van de eisen die aan de vliegers werd gesteld. Gelukkig werd tijdig overeenstemming bereikt en kon ik enige dagen aanwezig zijn.

Is het vliegen op de Nationals zoveel verschillend van vliegen bij de ENPC, waar ik normaal vlieg? Wel, dat kon ik nu gaan bekijken.

Vrijdag 24 juni spoedde ik mij richting Teuge waar de briefing werd gehouden.

Voor mij als nieuweling zeker geen overbodige luxe, voor oudgedienden zoals o.a. de heren Van der Ploeg en Pylon misschien oude koek, maar ze waren er allemaal. 's Avonds kon ik de informatie nog even rustig doornemen en zo alvast een indruk krijgen van de gang van zaken, zoals runway, parkeerplaatsen, frequenties, transpondercodes, klimprocedure, exitprocedure, enz.

Hoewel de omgeving van Teuge mij niet geheel vreemd is toch zaterdag even een vlucht meegemaakt met de PAR, om o.a. de checkpunten te bekijken.

Hierna nog even bij PARA-CONTROL langs gelopen om daar de situatie te bekijken. Hier was een tweede nieuweling bezig zich in te werken. Maarten Kruidwagen had het beeldscherm bij Dutch Mil voor een paar dagen verlaten om onder een groter scherm te gaan zitten: het luchtruim boven Teuge. Nu was het dan tijd om Hans Jansen te gaan aflossen en mijn eerste vluchten te gaan maken. Als ik de vluchten zou moeten vergelijken met de vluchten die ik normaal maak, zijn ze misschien het best te vergelijken met demo-vluchten: wat meer spanning. Het zijn tenslotte wedstrijden, belangrijke wedstrijden en fouten, zowel van springer als vlieger, werken door in de uitslag.

Wat anders is dan vliegen bij een club, is dat je niet het enige toestel bent dat aan het droppen is, maar het is beslist niet moeilijker, zeker niet als je je aan de afspraken houdt, je positiemeldingen goed doorgeeft en meeluistert naar de andere meldingen. Radioproblemen zullen de meeste paravliegers niet hebben, gezien de aard en hoogte van de vluchten staan ze meestal in verbinding met een verkeersleider.

Wat bij de Nationals vaak voorkomt en bij ons zelden, is het via de radio op jumprun gezet worden, dit in verband met de video. Dat je met nauwkeurig vliegen de videoman/vrouw helpt, heb ik later beneden bij diverse opnamen kunnen zien. Hier bleek dat ook de grondploeg even moest wennen. Af en

toe kreeg je b.v. de volgende opdracht: ,,10° links" en na uitvoering commando: "Sorry het moest 10° rechts zijn", of iets dergelijks.

Met een ruime paravliegervaring tot nu toe geen problemen. Er is naar mijn mening echter nog een punt dat voor een paravlieger telt en net zo belangrijk is als vliegervaring, nl. je inzet. (Ook dit geldt zowel vliegend bij een club of op de Nationals.) Als je alleen maar para's gaat droppen voor de goedkope uurtjes of naar de Nationals komt voor de gezellige avondjes, kun je beter thuis blijven. Wij weten allemaal dat de vliegkosten in het budget flink doortellen en daar kan soms door de vliegers veel aan worden gedaan. Zo merkte ik b.v. dat er meer vliegers waren met zweefvliegervaring: deze lieten zich geholpen door de termiek in rekordtijd naar 9000 ft brengen. Uit en thuis in minder dan 24 min. Op zulke ogenblikken ben je een fantastische vlieger. De volgende dag was echter één van deze vliegers plots een waardeloze vent, want hij kon niet eens langer dan 10 sec. (standby-exit) in het enige blauwe stukje boven de dropzone blijven: hij was slechts 4 sec. zichtbaar!

Misschien een begrijpelijke opmerking, maar een terechte zeer zeker niet. En hier was het dat ik misschien iemand miste in de overigens prima organisatie.

Iemand, die beslist of een toestel mag starten en dan niet uit springers-oogpunt, maar uit vliegers-oogpunt.

Als de weerssituatie op drophoogte verslechtert of het aantal gaten vermindert sterk en de vliegtijden dus langer kunnen worden, moet men niet doorgaan om met korte tussentijden de kisten de lucht in te sturen, dat is dan gewoon vragen om (financiële) moeilijkheden.

Waarnemingen op de grond, door de juiste man, aangevuld met informatie

It...

tlrV ,

.-..

•.~

~

"Op zulke momenten ben je een fantastisch vlieger." van gestarte vliegers, moeten dan flink wat vliegminuten kunnen besparen.

Maar ja, wie ben ik om dit na mijn eerste NKP allemaal te zeggen. Het is ook zeker niet de bedoeling kritiek te leveren.

Het enige wat ik heb getracht, is mijn eerste indrukken op papier te zetten.

Helaas kon ik slechts 4 dagen op de NKP aanwezig zijn; deze zijn mij echter prima bevallen en ik hoop dan ook dat ik er nog vele mag/kan vliegen.

Na dit verhaal rest mij eigenlijk nog maar een ding: Laat de kelken maar vollopen en dan PAROOST. Kees de Jager vlieger PH-PAC,

ENPC, ENVvPV.

Gegevens: Minimale huurtijd: 60 min. f 288,• Elke minuut langer f 4,80 •• Bedragen zijn exclusief BTW Inclusief piloot en fuel Verhuur uitsluitend met piloot Opstapkosten per parachutist vanaf vliegveld Budel bedragen f 12,50 per persoon (excl. BTW) Aanvragen bij Jos van Aert, weekend: 04958-2434; door de week: 013-425952

•

....~~ It...

• "' ....•It~ ~"". ~ -.

A. Y • ~ ~ ~

!'j

~~:..'~

Paracentrum Budel biedt te huur aan: Cessna 182 PH - 011 Cessna 182 PH - HAK in para-uitvoering.

Geschikt voor het droppen van 4 parachutisten.

SPORTPARACHUTIST 15

e

RAPA

Meet 1983 in Bad Lippspring

Van 16 tfm 22 juli werd de jaarlijkse RAPA Meet versprongen, georganiseerd door de Rhine Army Parachute Association.

Deelname geschiedt op uitnodiging en dit jaar deden er zes Nederlandse teams mee en één team dat half Belgisch, half Nederlands was. Teams die voorgaande jaren hebben deelgenomen, krijgen meestal elk jaar automatisch een uitnodiging, terwijl teams of individuele springers die in de onderdelen relatief springen (4 man), stijl en precisie nationaal kampioen zijn geworden, zonder meer mogen verschijnen.

Als je een paar maanden voordat de wedstrijd begint, informeert of er nog teams kunnen inschrijven, maak je vaak ook nog kans op deelname.

De RAPA Meet is om verschillende redenen populair bij veel springers, hoewel er ook altijd bij elke wedstrijd wat valt te mopperen.

De aantrekkingskracht van deze wedstrijd is onder meer: je klem springen in één week uit (vaak) aantrekkelijke vliegtuigen, zoals Britten Norman Islander Turbo van de club, of helikopters als Bell Huey's of CH 53'ers. Met name de CH 53 blijft een belevenis. Daarin gaan zeven of acht teams tegelijk omhoog en de exits zijn uit de staart, vanaf een klep die naar beneden zakt (tail gate exit). In enkele minuten is de helikopter op 9000 ft (de hoogte die we voor RW kregen). Het is nooit 100% zeker of er een CH 53 komt, maar de afgelopen jaren stuurde het Duitse leger er steeds één. De sprongen zijn zeer goedkoop: RW DM 15,- per sprong en PA DM 10,- per sprong, elk onderdeel tien ronden.

Voor stijl betaalt men DM 20,x drie ronden. Bijna iedereen doet mee aan precisie en om dat bij stijl te voorkomen, geldt als regel: draai je je eerste stijlsprong boven 14 sec, doe je niet meer mee en ben je je DM 60,- kwijt.

Aan inschrijfgeld waren we DM 25,kwijt.

Voor de voeding heeft men meestal wel DM 100,- over, want het eten is voortreffelijk.

Driemaal per dag een zeer uitgebreide maaItijd en keuze uit allerlei toetjes. Alleen zullen we wel nooit wennen aan de thee of de koffie. Degenen die het wel drinken, weten meestal niet wat ze drinken; je moet geheel vertrouwen op wat er op het apparaat geschreven staat. De toiletvoorziening is niet berekend op 220 deelnemers. Daarom wbrdJ er gebruik gemaakt van toilet- en doucheruimtes aan de overkant van de dropzone.

Het gebouw leent men van een poloclub.

Met de auto rijd je daar in drie minuten naar toe. Kamperen is gratis, op het gras langs de dropzone. Last but not least: de drankjes te verkrijgen in het clubhuis of wel de kantine.

Als ik me niet vergis kost een flesje pils DM 1,- en b.v. voor een rumcola betaal je ook maar DM 1,(daar ben ik meer in thuis). Als klap op de vuurpijl wordt er aan het eind van de week, vrijdagavonds, een barbecue gehouden, kompleet met een ,goed verzorgde disco (ook rock 'n roll, reggae, "Funky Town", enz.) en voor drafikjes rekent men dan slechts DM 0,00. Proost!

Het kan niet op, er is ook een koud buffet.

Enfin, een geweldige sfeer. Avonden als deze vergeet je niet gauw.

De wedstrijd in grote trekken: een vlotte organisatie; als het zaakje loopt, gaan de kisten achter elkaar omhoog. Dit jaar gingen de windspringers en de wedstrijdspringers

16 SPORTPARACHUTIST

elke dag om 07.00 uur omhoog (ik stond elke ochtend om kwart over zes naast de tent om te gaan douchen en die lui op m'n werk maar denken dat ik vakantie vierde) en er werd doorgesprongen tot sunset. De heli keerde meestal om zeven uur 's avonds terug naar z'n plaats en dan werd er verder gesprongen uit de Islander en een Cessna. We hadden dit jaar ongelooflijk mooi weer, blue skies en temperaturen van 250 tot 300. Twee dagen was het bewolkt met wat regen.

precisie Hier liet de organisatie nogal wat steken vallen en was ronduit slecht te noemen. Ondanks een verzoek vóór de wedstrijd niet in de gelote springvolgorde te knoeien, werd dit oeverloos gedaan door de manifestor, die veel moeite had twee onderdelen tegelijkertijd te runnen. Met name de LLIL TS en Dubai wisten zich steeds op de sticklijst te zetten bij goede kondities en eindigden daarbij ver vooraan, zeer tot ongenoegen van de Dutch Connection (Lasschuijt Jr., Bizot, Nijhuis en Bogaards) die in het teamgebeuren mede hierdoor derde werd.

pa-groepsprecisie 1. Dubai A (United Arab Emirates) 2. LL Schule Altenstadt (BRD) 3. Dutch Connection (Nederland) pa-individueel 1. Rettenmaier (LL Schule Altenstadt) 2. Issa Mohammed (Dubai A) 3. Mezger (LL Schule Altenstadt)

stijl Bij het stijlgebeuren liet Henk Nijhuis zien, dat hij zeer terecht Nederlands kampioen 1983 is. De video liegt niet en gaf zéér duidelijke beelden. Chiefjudge Jordi Laing (ZuidAfrika): "At least not one complaint about this event". De fluister-turbo bracht in notime de deelnemers naar 7000 ft met als eindresultaat: stijl 1. Armed Murad (Dubai B) 2. Henk Nijhuis (Dutch Connection) 3. Rettenmaier (LL Schule Altenstadt)

Het kombinatieklassement bracht de prijzen, vooral door het PA gebeuren, naar de Luftlandschule en Dubai. Spijtig dat de organisatie de kans voorbij liet gaan in de buurt van de bak een scorebord bij te houden. Dat had de wedstrijd meer een "wedstrijd-idee" gegeven en zouden alle resultaten bij het vertrek van de deelnemers bekend zijn geweest. overall 1. Rettenmaier (LL Schule Altenstadt) 2. Armed Murad (Dubai B) 3. Issa Mohammed (Dubai A)

relatief Bij het onderdeel relatief waren er maar liefst 40 teams! Helaas viel er slechts bij de eerste acht teams enige kwaliteit te bespeuren. Van de Nederlanders schopte het Hilversumse team "Zzzutt" het nog het verst met een zes-

0'

~ I (t)

::J

'z" '5' c üï

Henk Nijhuis ontvangt de tweede prijs style onder het toeziend oog van meet-director Tom Oxley. de plaats.

"Solution", een gelegenheidsteam bestaande uit Mieke en Jos Wery, Joop van Rijswijk en Wim Schurink, eindigde op de 12de plaats en het .Ladyblrds" team (Annemiek van Gessel, Nathalie Chudiak, Anita von Eugen en ondergetekende) bereikte een 19de plaats. Om de eerste plaats werd gestreden door een Duits en een Deens team, maar van topscores was geen sprake. Met 57 punten (slechts 1 punt meer dan de Denen) won het Duitse team "LLBrigade".

De derde plaats werd ingenomen door een ander Duits team "FSC Ludwigshafen". rw 1. LL Brigade (BRD) 2. Meyer (Denemarken) 3. FSC Ludwigshafen (BRD)

De wedstrijd was ruim op tijd versprongen en vrijdagmiddag reeds vond de prijsuitreiking plaats buiten op het terras. Voor deze ceremonie werd bijna een uur uitgetrokkeri. In elk onderdeel werden er voor twee categorieën prijzen toegekend: een algemeen klassement en een Engels-militair klassement. Als stimulans voor beginnende springers zijn er ook prijzen voor "novices".

Dit jaar werd er ook na de wedstrijd nog gratis gevlogen door de helikopter.

Iedereen probeerde uiteraard zoveel mogelijk sprongen van 13.500 ft te maken. Ook de eerste sprong van een "superjunior" , Claudio Lasschuijt (16), uit de CH 53 was in ieder geval voor hemzelf een hele belevenis, die werd gevolgd door een baklanding en omhelzingen van alle Nederlandse deelneemsters ..

Natuurlijk vonden er ook grote pogingen plaats. De grootste komplete formatie was een 26-man, georganiseerd door Werner Glose. Een te gekke afsluiting van deze :weer) geslaagde RAPA Meet.

Ingnd Zoetmulder

f Bram l.asschuijt

Jr.

5 GOEDE REDENEN EEN - :iil1iï RESERVE VAN PARAFLITE TE HEBBEN Eerlijk gezegd, wij van Para-Fhte begrijpen niet waarom niet elke springer in de wereld een Swift Reserve in zijn tandemrig heeft. Vooral nu de Swift Reserve nét zo licht is (2,5 kilo) en nét zo klein pakt als de allerkleinste ronde reserves. En dat terwijl de Swift Reserve toch nog 177 ft' oppervlakte heeft om zachte en gemakkelijke landingen te maken, zelfs onder de slechtste omstandigheden.

De Swift Reserve is: 1. Veiliger: Ram-air parachutes hebben voor zover we weten geen last van een inherente storingsmogelijkheid.

Een ronde reserve kan (en doet dat ook vaak) binnenstebuiten slaan of een lijnover krijgen tijdens de opening. De statistieken wijzen uit dat een ronde reserve 3 tot 5 maal een dergelijke storing krijgt op de 100 openingen, ongeacht de Iichaamspositie en ondanks een juist aktivatie. Bovendien wordt de Swift Reserve geopend door middel van ons beroemde .Jree bag"-systeem.

Deze bag geeft de Swift Reserve een kans om zelfs dan te openen als de pilotchute aan de springer of zijn uitrusting blijft haken .. Geen enkele ronde reserve wordt met dit unieke systeem geleverd.

2. Snellere opening: Door z'n kortere lijnen en door de kortere vulIingstijd kan een Swift Reserve in minder dan 100 ft open zijn. In feite openen square parachutes zelfs zo snel dat ze altijd moeten worden geremd.

3. Betere prestaties: De Swift Reserve heeft een glijhoek van 3 : 1 en een voorwaartse snelheid van 32 tot 48 km per uur - dat is meer dan driemaal zoveel als een ronde reserve. Omdat de Swift Reserve net zo vliegt als uw eigen square (zelfs de toggles zijn gelijk) kunt u met het volste vertrouwen op kleine veldjes landen en uitflaren voor een zachte landing en dat is belangrijk bij een demo of een kleine dropzone.

4. Duurzamer: Aangezien de Swift Reserve niet binnenstebuiten kan slaan of een lijnover kan krijgen, is de kans dat hij beschadigd raakt bij een opening zeer onwaarschijnlijk.

5. Grotere waarde: De Swift Reserve is de modernste en meest populaire square reserve op de markt. Hij zal z'n waarde gedurende vele jaren behouden en nu de populariteit van square reserves toeneemt, zal ook de tweedehandswaarde stijgen. Sinds Para-Flite de square uitvond en perfektioneerde en hem in 1978 op de markt introduceerde, hebben duizenden springers over de hele wereld kennis gemaakt met de betrouwbaarheid, de duurzaamheid en de prestaties, waarmee we elke square reserve die wij bouwen op zorgzame en nauwkeurige wijze uitrusten. De Swift Reserve bouwt voort op deze traditie.

SWIFT RESERVE: WORDT HET GEEN TIJD DAT U ER EEN KOOPT?

CIRRUS RESERVE

De 5 goede redenen, die hierboven staan opgesomd, gelden net zo goed voor de Cirrus Reserve, hoewel deze square reserve is ontworpen en gebouwd voor de zwaardere springers (tot 115 kilo). De Cirrus Reserve heeft 230 ft2 draagoppervlakte, weegt slechts 3,1 kilo en pakt toch nog veel kleiner dan de in oppervlakte kleinere Safety-Star (180 ft2).

Hoe is dat mogelijk? Heel eenvoudig.

Net als bij de Swift Reserve wordt de Cirrus Reserve gebouwd met behulp van de spanwijdte-konstruktie (patent is aangevraagd).

Bovendien is hij helemaal van Fvl l I gemaakt en voorzien van verbindingsgaten in de cellen.

CIRRUS RESERVE: WAT IS UW REDEN NU OM GEEN SQUARE RESERVE TE KOPEN? © 1982 Pare-Flite, Inc. XL Cloud, Strato-Cloud ,Cirrus Cloud, Cirrus Reserve, Cruislite, Swïft, Pursuit, De-5, Safety Star en Goliath. Voor meer informatie betreffende militaire produkten dient u zich regelrecht met ons in verbinding te stenen. De ram-air-parachutes die gemaakt worden door Para-Flite.

Inc. worden gedekt door één of meer van de volgende Amerikaanse patenten: 3540681, 3724789 en corresponderende buitenlandse patentrechten.

Andere patenten zijn aangevraagd.

Na de koop: Para-Flite is, behalve de onbetwiste technische leider van de gehele parachute-industrie, de concurrentie ook ver voorbij gestreefd als het op klantenservice aankomt.

Ons servicebeleid is vandaag de dag nog net zo als toen we .... begonnen: volledige tevredenheid van de klant is het belangrijkste.

Dat staat. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven.

Let op dit logo, het is uw garantie voor een kwaliteitsprodukt en service

PARÄ-FLlTE,

INC.

5801 Magnolia Avenue • Pennsauken, NJ 08109 USA (609) 663-1275 • Telex 831355

dan in andere jaren moest nu voor de "Begleitpersonen" worden betaald voor de Min of meer verplichte uitnodigingen bij de Landeshauptman van Steiermark en de burgemeester van Gr?~ (ooit 160 mannen en vrouwen met bierviltjes zien gooien?). Kleinigheden, maar toch ... met je hele familie wordt het toch wel heel duur.

In elk geval, voor de meer serieuze wedstrijdspringer is de SOPC een must, want voor zover ik weet, kom je de hier heersende weersgesteldheid met een dergelijk aanbod van springers maar zelden tegen: van 7.00 tot 11.00 uur geen wind, dan aardig toenemend tot een vaak draaiende wind tot 15.00 uur om daarna weer af te nemen, zodat alleen hitte en thermiek resteren. Een ander probleem is de elektronische schijf: vijf platen kapot springen is toch niet niets en omdat Gert Weckbecker zelf chefscheidsrechter was, kon hij deze direkt repareren, maar het lijkt mij toch sterk, dat je als organisatie 6 elektronische schijven in voorraad hebt.

Een tussenoplossing leek een extra - gladde - plaat onder de schijf. Voor de elektrische plaat inderdaad prima, maar voor de springers funest; het regende onmiddellijk blessures. Iedereen, behalve de DDR, tegen en dus dat onding na 1 ronde weer weg.

Franz Lörber als organisator en Fritz Wegerer als wedstrijdleider hebben borg gestaan voor een goede en strak geregelde wedstrijd, ondanks de wat kleine, kritische opmerkingen mijnerzijds. Gert Weckbecker heeft als chefscheidsrechter met zijn secondanten waaronder Joeke de Jong en Hans 't Hart - prima werk verricht. Voor zover mij bekend zijn geen protesten ingediend. Was ook niet nodig, want de rejump kreeg je automatisch zonder dat je de jury daarop attent hoefde te maken.

Kortom ... over twee jaar weer, als het aan mij ligt.

süd-ost porocup groz/oostenrijk 17

t/m 21 augustus 1983

In het off-year van de WK Style/PA wordt de SOPC gehouden. Deelnemers uit 16 landen, waaronder mogendheden als Oost- en WestDuitsland, UAE (de zogenaamde "Dubai"mannen), Hongarije, China, Frankrijk, JoegoSlavië, Tsjecho-Slowakije, Engeland, enz., vormden 39 (32 heren- en 7 dames-)precisieteams, waarvan 123 springers meededen aan style. Op internationaal niveau is style dus nog lang niet dood! De videojurering (de video wordt voor de juryleden vertraagd afgedraaid) staat borg voor vele penalties.

De topstylespringers/sters zoeken het dan ook niet meer in snelle draaitijden, maar veel meer in "clean" draaien. Een tijd van 5.5 seconden met 2 of meer seconden penalties (en dat is heus geen uitzondering) is altijd nog slechter dan 7.3 seconden zonder fouten. In de klassering speelden de Nederlanders uiteraard een bescheiden rol, maar gerelateerd naar Nederlandse maatstaven, heeft met name Henk Nijhuis zich meer dan waargemaakt. Zijn gemiddelden hier waren weer lager dan zijn NKP-gemiddelden. Ook Jan Vijfvinkei was over zichzelf tevreden, omdat hij voor het eerst met zijn nieuwe tandem onder de 9 seconden heeft gedraaid.

Aan het precisiewedstrijdreglement is een toevoeging gemaakt: de eerste ronde verspringen op volgorde van het bekende loten, maar de volgende 7 ronden op volgorde van klassering. Voordelen: je weet precies wie voor en achter je staan; het oproepen is spannend, omdat je niet precies weet wanneer je aan de beurt bent; direkte tegenstanders in dezelfde weersomstandigheden; dus spanningverhogend in het algemeen. Nadelen: ?? In ons geval kon het daardoor gebeuren, dat we in de Turbo-Pilatussen hebben gezeten met "profies" als de Dubaimannen, springers uit de DDR en China, die een uiterst slecht begin van de wedstrijd hadden, maar langzamerhand voor ons zijn gekropen. Dit geeft direkt aan hoe de precisieomstandigheden waren: onberekenbaar, moeilijk en wisselend. De extra springervaring blijkt dan ook: de topteams passen zich aan, terwijl wij in het algemeen gezien wisselvallig bleven scoren.

Dutch Connection heeft bewezen thans Nederlands sterkste PA-team te zijn. Zeker in het begin hebben zij zich gemeten met de "profies".

Uiteindelijk geklasseerd op een 6e plaats moet in het sterke veld als een UItstekende prestatie worden aangemerkt. Een tweede Nederlands team was Vier Uden Sportief (of hoe noemden die Oostenrijkers dat?) dat bestond uit Johan Bronsveld en Jan Testroote met aanvulling van onze Belgische vrienden Solange Kempeneers en Guido de Bruin. Waar Bram verschijnt, duiken ook zijn pupillen van de KMA op, zo ook hier.

Het toeval wilde dat zij bij de loting de laatste plaats kregen toegewezen en eerlijk is eerlijk, zij hebben deze plaats tot op het einde met hand en tand verdedigd, niet in de laatste plaats door het ongeval van Henk Corporaal. Een stalllanding op een hekwerk resulteerde in een snelle vliegtocht naar huis om in Nederland aan een gebroken been te kunnen worden geopereerd. Eén en ander is goed verlopen enHenkgeneest voorspoedig.

Ons Flevoteam, bestaande uit Jan de Bruyne, Hené Bos, Jan Vijfvinkei en ondergetekende, heeft als (gelegenheids)team niet al

te slecht gefunktioneerd, hoewel individueel bij sommigen één en ander minder is verlopen dan gehoopt. Zelf ben ik daar nederig geworden, niet alleen om de hoge en onregelmatige scores, maar meer over de wijze waarop ze tot stand kwamen; het is echter aan mij dit op te lossen.

Op een dergelijke wedstrijd zie je ook wel opvallende dingen. Het winnende Westduitse Budeswehrteam springt gewoon op enkelverstevigende schoenen in het model .Adldas" . Foils zijn nog de beste precisiemachines, hoewel Magnums, Manta's en dergelijke een goede indruk hebben achtergelaten.

Dit geldt niet voor de 5-cellige DC-5 van de Zwitsers. Hoewel er goede springers aan hingen, was de koepel nogal eens onrustig.

De Tornado van Sigi Herbst deed het in die omstandigheden in elk geval goed. In alle gevallen zullen dit wel concurrenten worden uit financieel oogpunt: Foils kosten meer dan f 3500,en de Europese alternatieven kosten allen toch niet veel meer dan f 2000,- (de Tornado zelfs maar DM 1300).

Hoe dan ook: de SOPC is een wedstrijd op hoog niveau, maar toch sluipen er een paar zaken binnen, waar je ??? bij kunt zetten, niet in het minst, omdat het een kostbare wedstrijd is ($ 110 voor 9 precisiesprongen en $ 150 incl. 3 stylesprongen; daarbij hoorde elke middag een warme maaltijd en de ontvangsten Landeshauptman en burgemeester). Het mag toch eigenlijk ook niet voorkomen, dat de springers op de afgesproken tijd aanwezig zijn, terwijl de organisatie geheel ontbreekt ... Voorts begon het springen nogal traag, maar toen het eenmaal draaide, draaide het ook echt: een ronde voor 39 teams in minder dan 2'12 uur. Anders

Aan PA 1 dame: Leane van den Hoek: 3ge

Uitslagen

plaats met 17.85 m

Style dames (gemiddeld) 1. Catherine Souliez (F) 2. Bohumila Halkova (CSSR) 3. Nicole Dion (F) Individuele PA dames (totaal) 1. Rongrin Li (Chili) 2. Anna Madinelli (I) 3. Bohumila Halakova (CSSR) Groepsprecisie

3. CSSR (gemiddeld) Albrecht (BRD) Seyda (DDR) Jordan (F)

Individuele PA heren (totaal) 1. Gunther Schabuss (A) 2. Francis Bisette (F) ...

3. Darko Svetina (Joego Slavié) Groepsprecisie

7.93 sec 8.17 sec 8.41 sec

0.08 m 0.18 m 0.22 m

Style heren 31. Henk Nijhuis 09.00 09.60 09.23 28. Jan Vijfvinkei 09.96 08.93 11.36 55. Jan de Bruyne 11.36 10.70 10.66 59. Bram Lasschuyt 12.30 16.00 11.66

3.43 m 5.61 m 5.65 m

6.85 sec 7.04 sec 7.78 sec

0.04 m 0.07 m 0.07 m

heren (totaal)

1. CSSR 2. Bundeswehr (BRD) 3. ALC Bied (Joego Slavië)

0.52 m 0.76 m 0.78 m

UITSLAGEN NEDERLANDERS Aan Style hebben geen Nederlandse dames meegedaan.

18 SPORTPARACHUTIST

dames (totaal)

1. Internationaal 11 2. Nice Error (BRD)

Style heren 1. Siegfried 2. Reinhard 3. Donatien

Herman Boerman

66. René Bos 12.33 11.33

10.86

gem.

9.27

sec

gem.

10.08

sec

gem.

10.90

sec

gem.

13.32

sec

gem.

11.50

sec

Individue!e PA heren (totaal) 21. Henk Nijhuis 25. Michel Bizot 25. Bram Lasschuijt 28. Jan Vijfvinkei 63. Eric Bogaards 64. Jan de Bruyne 65. Herman Boerman 67. René Bos 108. Jan Testroote 110. Johan Bronsveld 111. Peter van Maasdam 114. Dirk-Jan Echten 115. Henk Corporaal Groepsprecisie heren (totaal) 6. Dutch Connection 13. Flevo Vier Uden Sportief KMA

0.18 m 0.21 m 0.21 m 0.24 m 0.53 m 0.55 m 0.57 m 0.61 m 7.79 m 16.89 m 18.95 m 32.91 m 40.00 m

1.13 1.97 32.85 109.71

m m m m

Completely new design incorporating foam-backed fabric gives smooth appearance and prevents wear spots.

New one-pin reserve design with special pilot chute. Risers have complete covers.

IT ALL POINTS TO ONE GREAT

~

~O

->

RI~~V

FAMOUS 3-Ring Circus Release with new smaller release handle tor tast, quick, reliable one-handled cutaways

1

Now the Vector is made in 7 sizes to tit both your canopy and your body size.

$535.00 +

postage for shipping weight 9 Ibs. Quantity discounts available. Add $15.00 tor square reserve bag. Custom colors no additional charge - Calt or write tor colors in stock.

11

PQra-qear (IÂť equie,mB~MQ!ERPSg~ 3839 W. OAKTON ST.

~

SKOKIE,IL

~

60076 USA

(312)679-5905 TELEX: 724438

ORDER DESK TOLL FREE NO. (800) 323-0437 (OUTSIDE I.L. ONL Y)

competition amicale de vol relative à 16 cps, ile de france La Ferté-Gaucher, een klein plaatsje, gelegen in de schilderachtige streek Seine en Marne 70 km ten oosten van Parijs, met een springcentrum dat zich op vele punten kan meten met de grote springcentra in Amerika.

Het aldaar aanwezige blik bestaat uit twee Turbo-Porters en sinds kort een Twin-Otter en hieruit worden naar verluidt een dikke 30.000 sprongen per jaar gemaakt. Dit alles gebeurt op een vliegveld zo hobbelig als een knollenveld, waarop alleen de springkisten starten en landen. Er is geen havendienst, wel een restaurant/café/bar met terras (eten goedkoop, drank aan de prijs), een bunkhouse en goede sanitaire voorzieningen.

Kamperen kan bij de bak. Kortom, kom je in de buurt, is een bezoek met je chute onder de arm zeer de moeite waard. Schrik niet als je het geluid van een neerstortend vliegtuig hoort. Dat is slechts de Porter die naar beneden raast, landt, 50 meter verderop stilstaat, springers in gestrekte draf inlaadt en weer los is voordat de vrije-vallers, net gedropt op 10.000 ft, op de grond staan. Verder zal je opvallen dat de Fransen slechts drie talen spreken, nl. frans, frans en frans.

In dit oord waren 13 t/m 15 augustus 7 teams aanwezig om elkaar over 8 ronden te bestrijden in het onderdeel 16 mans relatief. Vier Franse teams, een internationaal team (bestaande uit springers uit het team dat vorig jaar overtuigend de 16 mans wedstrijden op Teuge won), een team samengesteld uit Engelsen en Belgen en ons Hollandse team, bij elkaar gesprokkeld op Icarus, Teuge en Texel. Drie leden van het Hollandse team begonnen met pittig te laat te komen doordat mijn auto in België hevig ratelend de olie uit het motorblok begon te verwijderen en ons verplichtte spoorkaartjes aan te schaffen.

Terwijl de rest al bijna twee ronden versprongen had, klommen we voor de eerste sprong in de Twin-Otter. De kosten waren overigens slechts 28 gulden voor 12.000 ft. De eerste opgave was een 8 mans ster met 8 man eraan geclusterd, daarna 3 seconden los en een 16 mans ster er achteraan.

Toen we zeer tevreden landden omdat we met een en ander klaar waren op 5.500 ft en een hele mooie ronde ster hadden gevlogen, viel het ons op dat de concurrentie met een kleur als jonge kassla van ellende ons als de favorieten beschouwden omdat we het snelst en het soepelst hadden gewerkt.

We waren echter zo sportief om tijdens de tweede sprong (een moeilijke cross-donut) te laten zien dat we ook anders konden, door een grandioze funnel ten beste te geven. Tijdens de volgende sprongen (moeilijke en minder moeilijke) sprongen we duidelijk onder ons kunnen: we keken een keer op de rug van een dead spider, er werd te wild gewerkt, een 8 mans donut brak, een overall werd stukgetrokken door te grote spanning in een ronde ster en meer van die ongein.

We zakten langzamerhand af naar de vierde plaats.

De zesde sprong was een eigen creatie, d.w.z. zelf wat verziennen. De sprong werd beoordeeld door de overige teamcaptains op originaliteit, moeilijkheidsgraad en uitvoering. Charles von Sury had het idee: een 12 mans lijn met een 4 mans diamond er op af-

20 SPORTPARACHUTIST

vliegend; opbreken in twee lijnen om de diamond te laten passeren; lijnen andersom sluiten; diamond omdraaien, terugvliegen en laten opsluiten door de opbouwende ster.

Helaas, de lijnen gingen te laat of in ieder geval te weinig uit elkaar, de deur was zogezegd niet open voor de diamond en de boel stortte in elkaar. Toch kregen we een goede waardering voor deze sprong: origineel, moeilijk en iedereen was tenminste in, wat lang niet alle teams konden zeggen. Persoonlijk vond ik de Belgische sprong het mooist: een zipper (ritssluiting) die door een springer van achteren naar voren werd opengemaakt.

De laatste sprong was een heel moeilijke.

Een 4 mans bipole, vier flakers op de hoeken en op iedere flaker twee man in compressed accordions. Zie tekening:

werd ook nog gemaakt, bijna kompleet. Hierdoor werden we alsnog derde. Eerste werd een Frans team, tweede het Engels-Belgische team.

Tijdens de 8 sprongen was er nog het een en ander gebeurd. René Bos vierde zijn 1.000e sprong op een aparte manier en Charles kon taart uit zijn baard halen vanwege zijn 2.000e sprong. Gefeleciteerd, heren.

Eén keer flikte de piloot het om na het commando coupez, terwijl al vier man buiten stond, vol gas te geven en de Twin-Otter in een linker bocht te gooien. Drie man waren zo weer binnen, maar de backfloater, Iwan Spilker, hing als een stuk wasgoed aan de lijn bij windkracht 10 nog aan de deurpost te wapperen. Met vereende krachten moest hij naar binnen worden gesleurd. Hij stond toen met een blik in zijn ogen van: ik heb toch gedouched vanmorgen. Verder alleén komplimenten voor het vliegend personeel, men vloog netjes in. Rob Aal leverde dan ook alleen goede spots af, behalve toen een van de floaters in de deur stond te lummelen met een gezicht van: hoe moet dat. Dat zal ik wel jaren te horen krijgen.

ö ö

De nederlandse ploeg, aangevoerd op een verrassende derde plaats.

door Piet Groot (rechtsonder),

Dat werd snel gefikst, al ontbrak er een grip, hetgeen op de video gelukkig niet te zien was. Het tweede figuur, een snow-flake,

wist beslag te leggen

Na de wedstrijd werden de 5 aanwezige Texel CRW-brothers uitgenodigd voor een 14 mans plane CRW poging. Hoe ging dat: er werd snel opgebouwd tot 11, nr. 12 zat wat diep maar was op 6.000 ft binnen. De volgende twee konden niet inkomen omdat er squares begonnen te washen en er moest worden opgebroken. Het was ook erg turbulent weer.

Bruinverbrand door alle dagen mooi weer aanvaardden we met tegenzin de thuisreis, terwijl we niet vergeten waren dat we ons teamlid Willie Stähle, vanwege een droevig ongeval, hadden moeten vervangen.

Karel Lamboo

AVRO's parapuzzel "Is 't iets voor je? Een aantal weken achter elkaar voor de AVRO op maandag springen, steeds in een andere plaats?"

"Ja leuk", zeg je dan, hoewel je nog helemaal niet weet wat de bedoeling is, of hoe het in zijn werk zal gaan.

"Bel dit nummer en vraag naar Cees van Zijtveld, die weet er alles van." Zo begon AVRO's Parapuzzel.

De toestemmingen werden geregeld via Icarus. Klaas van Altena was de vaste grondploeg en Jan Hoogendam de vaste vlieger.

Cees van Zijtveld als verslaggever in het vliegtuig.

Ik kwam wat meer te weten: elke week een AVRO-vlag meenemen met een extra woord erop geschreven. Krijn Torringa stond in de buurt van het landingspunt.

Degene die het eerst het woord dat op de vlag stond aan Krijn vertelde, kreeg de prijs. Dit bleek bij de eerste keer (Den Burg, Texel) al veranderd te zijn: ze moesten met de vlag naar Krijn toe en dan het woord zeggen. De vlag in Den Burg werd door het enthousiaste publiek aan stukken gescheurd. In de andere plaatsen kwamen de vlaggen er gelukkig beter vanaf.

In plaats van zoals gebruikelijk zo dicht mogelijk bij het publiek te landen, was het nu zaak een stukje ervóór te landen. zodat ze de vlag konden pakken voordat je onder de voet werd gelopen.

Alle vier de demonstratiesprongen verliepen goed, waren erg geslaagd en het weer werkte goed mee. Bij Hilvarenbeek leek het er 's middags op, dat het een streamer (met het woord erop) gooien zou worden: harde wind en regenachtig. Onderweg veranderde het, de bomen bewogen niet meer en de plassen werden spiegelglad.

De sprong kon toch doorgaan.

Omdat het moeilijk was jezelf voor de mikrofoon verstaanbaar te maken in het vliegtuig, zou ik de derde maandag, 's morgens, naar de AVRO-studio komen voor een interview.

Gelukkig kon ik mijn baas die zondagavond nog bereiken om de eerste dag na mijn vakantie al weer vrij te vragen! Ik ging er maar van uit dat hij wel gehoord had dat ik aan dat programma meedeed.

Het kostte enige moeite om de studio in te komen, de hele gang stond vol met mensen in verband met de open dagen van de AVRO. Het bleek een rechtstreeks interview te zijn in het programma van Cees van Zijtveld. 's Middags sprong ik in Zandvoort. De flats leken mij niet zo hoog en zo dichtbij als het schijnbaar op de radio overkwam.

De laatste week was het Harderwijk. Hoeveel mensen zouden het water in gaan om de vlag te bemachtigen bij een watersprong?

Géén watersprong, want ik zou een zendertje meekrijgen en een rechtstreeks verslag van de sprong geven. Het was wel passen en meten om alles mee te krijgen: zwemvest, vlag en zender/ontvanger.

De helm met mikrofoon werd met behulp van een spons wat steviger op mijn hoofd vastgezet. Onderweg bleek dat mijn ontvangertje niet werkte.

Geen probleem volgens Cees: Vanaf het moment van uitstappen gewoon blijven praten tot aan de landing. Als het niet goed is, wordt het wel uit de uitzending gedraaid. Zo gebeurde het: gewoon doorpraten bij afsprong en vrije val, daarbij wel het mikrofoontje met één hand op de goede plaats gehouden. Bij de opening verschoven helm en mikrofoon.

Beide weer op de goede plaats geschoven en doorgaan met praten. Twee minuten zijn lang als je rustig hangend een verslag moet geven! Volgens Krijn was dit de eerste keer dat er live in vrije val wat uitgezonden was.

Het is jammer dat het programma afgelopen is. Het was fantastisch om te doen, de samenwerking met Cees van Zijtveld en Krijn Torringa was erg leuk en prettig. Uit de reakties die de AVRO van luisteraars heeft gehad, blijkt het een succes te zijn geweest en ook een goede reklame voor de parasport.

Zelf mis je echter het grootste deel van het programma. Als er dus mensen zijn die de uitzending van Hilvarenbeek, Zandvoort en het interview in de studio hebben opgenomen, houd ik mij hiervoor aanbevolen.

Ellen Bussemaker

eerste open Nederlandse para surf kampioenschappen 1983 ofwel de

parasurf '83 Naar alle waarschijnlijkheid zal het laatste gedeelte van deze lange titel een begrip worden op Nederlands springgebied na onze ervaringen van het weekend van 20 en 21 augustus. "Ons" is dan de vier man (m/v) sterke delegatie die vanuit de FD meedeed aan dit land-, lucht- en waterevenement, georganiseerd door de ons sinds het zomerkamp welbekende Paraclub Mobiele Colonnes te Hilversum.

Hens den Besten, Willem van Dillen en ondergetekende togen zaterdagmorgen in alle vroegte op weg naar vliegveld Hilversum, ondermeer gewapend met twee surfplanken met toebehoren en goede zin. Aangekomen bij de PCMC stond de koffie bruin en Leo Verboom (+ Lies + hond) klaar om de eer van de club te verdedigen.

Het weer was een beetje heiïg (maar daar zitten ze daar stukken minder mee dan op Zestien hoven) en de Meteo gaf stormverwachting.

Er zou op zaterdag worden gesurfd en op zondag gesprongen, maar besloten werd om eerst de spits van de wedstrijd af te bijten met' een sappig PA'tje.

Gesprongen werd langs (soms in) één van de Maarseveense plassen alwaar het strandje tussen het water en de bomen net zo breed bleek als de bak. De bak had een straal van 10 meter. Geen storm maar wel een konstant draaiende wind werd ons deel.

Gelukkig was (waren) de windrichting(en) zó, dat je in ieder geval richting water moest landen. De zenuwen gierden door de keel bij menig PCMC'er en ach, wij van de FD zijn tenslotte de gigantische waterpartijen gewend van onze eigen DZ. Na het eerste kontakt met het zand heeft dat ons de rest van het weekend niet meer losgelaten, overal zat het in: kist, chute, schoenen, helm,.overall,

sokken, goggle, slaapzak, tandenborstel, enz. enz.

Toen, helemaal opgetuigd langs de toeristische route (elke route is daar toeristisch, schitterend), naar de Loosdrechtse plassen om elkaar op de surfplank te bekampen.

Proefrondjes varen met m'n antieke plank en (superklein) all-round zeiltje (ze verwachtten toch storm en verschrikkelijke onweersbuien!?!) met wind variërend van 0 tot 1 meter ... Maar ja ...

De starts waren een verhaal apart. Als je je eenmaal uit de kluwen scheldende en vallende para's had geworsteld, ging het wel maar voordat het zover was ..

Terwijl de achterhoede verbeten strijd voerde om de surfplank onder zich te houden, werd er in de voorhoede argeloos verder gesurfd, onkundig van het feit dat er wel eens een 1ste, 2de of 3de plaats in zat! Het was ook zó volop de plas dat je het overzicht wel eens verloor. Uiteindelijk werd de strijd na drie manches beslist in het voordeel van de deelnemende dames (die misschien wat lichter uitgevallen zijn dan de gemiddelde manlijke deelnemer). 's Avonds kon iedereen moe maar voldaan heerlijk schransen van de uitstekend verzorgde barbecue. De delegatie uit Rotterdam ging daarna vroeg naar bed (daar hebben ze het nu nóg over) om zich zondag weer fris en vrolijk in de strijd te kunnen werpen.

En met resultaat: er werd niet onwijs goed gescoord, maar de strijd was toch wel spannend. Gehoord van een van de para-kinders: "Die (= L. V. te R.) springt nog beter dan Kees Tops, hoe kan dat nou?" Een niet nader te noemen individu van de PCMC (u weet wel: Rinke Jillings van het overbekende Hitekteam) vond het nodig om, kompleet met badmuts, Asterix-vleugeltjes en zwembandjes een waterdemo te geven. Ach, hij zou toch 10.00 meter gekregen hebben en het was zo warm ..

Na een hoop gereken, gekwadrateer en gezucht (René Polak) en daarna een hoop bier werd de precisie (wat heet precisie) beslist.

De FD heeft zich dapper geweerd en we hebben een hoop prijzen mee naar huis kunnen nemen: truien, plastieken, tasjes en t-shirts.

Een aparte vermelding voor de organisatie (met name Jannie Brasik): voortreffelijk!!!

Om maar wat te noemen: zeer verzorgde lunchpakketten, een gastronomische barbecue, zeilnummers (slim hè), originele prijzen voor de luxe paarden, bloemen voor alle werkpaarden, keurig verzorgde reglementen zowel "surf" als "spring", enz. enz. en een prima sfeer.

Dames/heren van Nederland: volgend jaar met veel meer mensen meedoen, het is echt de moeite waard en weer eens iets anders.

Ik geloof dat dit kan worden gezegd mede namens Hens, Willem, Leo en Lies. Op naar de Parasurf '84!

Annet Gillebaard SURF

Leo Verboom Kees Tops Annet Gillebaard Trees van Mierio Sjors Buytendijk Rob Reymers Willem van Dillen Hans den Besten Piet Vlaar Eef Dekker Rinke Jillings

3

OVERALL 1 2

3 4

5 6 7 8 9 10 11

SPORTPARACHUTIST 21

tros op teuge Maandag 25 juli waren er op Teuge opnamen voor het televisieprogramma "Eerste de Beste". Opzet was een acht man speedstar en een rekord vierman sequential neer te leggen.

De voorbereidingen waren weer zoals normaal in de springwereld. Twéé mensen regelden wie er mochten meedoen, waardoor er eerst mensen wel en later weer niet meededen. Het weekend vóór de bewuste maandag was een trainingssprong gepland. Bij de helft van de springers was dit bekend, de andere helft sliep echter nog even uit, zodat er géén trainingssprongen werden gemaakt.

De dag zelf begon prima, alles op rekening van de TROS. We hadden alleen nog geen vrije val cameraman.

De TROS had Hans Keiler geregeld, maar die bedankte voor deze korte termijn regeling. Later ontfermde Ed Wissink zich erover met een gezicht, zoals alleen Ed dat kan trekken als hem iets niet zint. Hoewel, een klein kereltje met een dikke nek en een loeizware 16 mm camera op z'n hoofd ... dat moet kunnen! Als indikatie: hij kon onder z'n koepel z'n hoofd bijna niet naar links of naar rechts draaien. De camera zat dus wel snor, alleen nog een achtmans kist en dan kon het feest losbarsten. Nee dus. De Bock vloog de dag daarvoor en had problemen met het synchroon lopen van de motoren. Hij startte zo, dat de gehele strip werd gebruikt en aan het eind daarvan de kist zo steil optrok, dat hij gelijk op 200 ft zat. Waarom~ Hij zei: "Als hij kuren krijgt, kan ik nog een circuitje draaien". Ja ja. 's Maandags testte Koenegras de kist en bracht hem bij Airservice.

Na een lange zit werd besloten met de vierman te beginnen.

De vier waren van Magic Wave, hoewel toch niet allemaal. Als ik me niet vergis, was er een indringer van Out of Money bij (Arnold Collenteur voor Jos Wery). 's Zondags hadden de vier al een sprong gemaakt waarbij duidelijk werd dat Arnold een loodgordel nodig had. 's Maandags met loodgordel ging het beter maar ik vraag me wel af hoe het met de rest van zijn lichaamsdelen ging. Hij sprong in de jurk van Jos en het leek dan ook alsof hij nog in de groei was en moeders geen geld voor een nieuwe had; dus hoog water op Scheveningen (Teuge).

Er werd gevlogen met twee Cessna's. De vrije val cameraman (Ed) met een TROS cameraman en een gluurder in de 172 en Magic Wave in de 182. Later op de grond vroeg ik aan Karel welke random ze sprongen. Het bleek de vierde sprong van de Nationafs te zijn. Karel vond het echter niet meer zo leuk, omdat hij na drie keer dezelfde sprong niet meer hoefde na te denken! (Ja ja, met 11 à 12 figuren ga je in een luie stoel zitten en zet je je hersens op non-aktief ... ) Ze zijn drie keer omhoog geweest en precies zoals het een topploeg betaamt, was de laatste de beste ...

De PAR had inmiddels de testvlucht goed doorstaan en na negen rustige uurtjes kwam de achtman in aktie. De eerste sprong was een trainingssprong.

Een tijd van 24 seconden was het gevolg.

Ondergetekende maakte iets geks mee in deze sprong. Jan de Poot en ik verlieten als laatsten de kist en zouden wel zien welk slot we pakten. Eenmaal de kist verlaten, bleek de basis zo diep te liggen dat we aardig lang op de kop moesten staan. Vlakbij het figuur

12 SPORTPARACHUTIST

friendshlpderno Raamsdonksveer Op zaterdag 20 augustus werd er een Friendshipdemo gesprongen boven Raamsdonksveer, waar meer dan 100 ballonvaarders van vele nationaliteiten aanwezig waren om het 200 jarig bestaan van de ballonvaart te vieren.

Zo'n 35 skydivers uit verschillende delen van het land (leden van de ENPC, FD en enkele individuele leden) verzamelden zich al vroeg in de middag op de vliegbasis te Soesterberg. Jumpmaster Charlie Schuilenburg zorgde voor een uiterst scherpe, maar korrekte papieren kontrole die nogal wat tijd in beslag nam.

Er zouden vier runs worden gemaakt: voor de eerste twee elf precisiespringers van de ENPC vanaf 5000 ft, voor de derde twaalf relatievers vanaf 12.000 ft en voor de vierde koepelrelatievers voor het bouwen van een octoplane.

Een minder leuk facet van de demo was het verplicht dragen van een zwemvest, hetgeen menig zweetdruppeltje veroorzaakte (tjonge jonge, wat zijn die dingen warm!) bij de takeoft die precies 15.30 uur plaatsvond.

Om 16.00 uur verlieten de eerste ENPC'ers de kist, waarbij onze "cameraman" als een tomaat de deur werd uitgeblazen!

Hangend aan je chute was de enorme mensenmassa toch wel een fraai schouwspel. Ik heb horen fluisteren dat er meer dan 200.000 toeschouwers op de been waren.

Pieter Bogaards was de enige die het landingsdoel miste door een gebroken stuurlijn.

Domweg pech hebben dus! De rest landde keurig voor de eretribune waar Minister Braks zojuist zijn openingsrede had afgerond.

Door het heiïge weer was van de 12-mans relatief helaas weinig te zien, maar des te mooier was het uitstekende CRW-werk van de Texelaren begeleid door veel en luid geroep van "Oh's en Ah's" van het laaiend enthousiaste publiek. De geslaagde octoplane kwam steeds dichterbij en werd op ± 3500 ft afgebroken.

uitgeflared (wat blijkbaar op zich al komisch was met twee vlerken van wings) en gelijk inkomen, zoals het hoort. Maar nee, 1112 meter onder mij pakte Scott in full speed het slot.

Uit Arnolds reaktie bleek dat ik een gezicht trok waar hij op de grond nog om moest lachen. Ik heb hem maar uitgelegd dat ik dat gezicht al jaren heb! Het gekke ervan was, dat ik niet op Scott viel maar nog kon wegkomen.

De tweede sprong was een knaller. De basis lag gelijk plat en Jan en ik hadden van te voren afgesproken dat we ieder een slot aan de zijkant zouden kiezen. Het ging als een "eitje" en dat bleek wel, want Ed vond dat de ster er lang genoeg op stond en pikte aan voor een 9-man.

Bij de laatste sprong ging de cameraman van de TROS met de PAR mee. Hij wou onze afsprong filmen en kreeg dan ook een baby-

Vervolgens werden diverse biplanes, handen footplanes opgebouwd.

Nadat de laatste springer was geland, was het verzamelen geblazen voor de eretribune waar de persmensen hun handen vol hadden aan ons door het een en ander op de gevoelige plaat te willen vastleggen.

Naar ik hoop leidt dit tot een grotere positieve bekendheid van springend Nederland.

Iedereen kon zich daarna te buiten gaan aan een onbeperkt aantal aangeboden pinten van een openluchtbar, waarna de hele meute met een tevreden en voldaan gevoel naar huis terugkeerde.

Loek Strous,

ENPC

tuigje om voor de verankering aan de kist.

Tijdens de klim werd er door ons fronsend naar het tuigje gekeken. Later op de grond zeiden we tegen de man dat wij het voor geen goud hadden overgenomen.

Ach, reageerde de cameraman, het is m'n beroep ...

De uitzendingen zijn gepland voor de eerste "Eerste de Beste" in 1984 waarvan de datum ons nog niet bekend is.

De aktieven waren: cameraman: Ed Wissink vierman: Karel Zee, Peter Looman, Joop van Rijswijk en Arnold Collenteur achtman: Karel Zee, Arnold Collenteur, Ad de Jong, Scott Deal, Rob Greven, Wout van Empelen, Jan de Poot en Kees Debie

PARACENTRUM TEXEL vraagt gebruikte helmen en springschoenen.

Bel: 02225-464 of 436 en vraag naar: Peter op de Beek, Ton Kap of Bob Rienks.

oktober,

Nachtspringen, trum Teuge.

Nationaal

Cen-

1 en 2 oktober, Open CRW wedstrijd PCN. Inlichtingen: Postbus 567, 7900 AN Hoogeveen, tel.: 05280-68271.

26-30 december: Cas Gran Canaria. Springen va set voor (waarschijnlijk) U 15.000 ft. Overnachtingen, zw" twee tennisbanen op het vliegveld""li DC-6 als bunkhouse. Inlichtingen: Parac Gran Canaria, Francisco "Paco" Romero, Mesa López, 15-60 C, Las Palmas de Gran Canaria, tel.: 247393, telex: 96325 SPUBI 95185 HELIO of t/m oktober Jupp Laurenz, Grünsteige 92A, 4432 Gronau, BRD, tel.: 02562-24481. Na 1 november: Bungalow La Perla 22, Morro Besudo, San Augustin - Gran Canaria, tel.: 09 34 28- 763716.

7 en 8 oktober, Nachtspringen FD voor Bbrevethouders op vliegveld Zestien hoven uit de BNI PH-PAR. 7·9 oktober, Kursus B-brevet, Nationaal Centrum. Schriftelijk opgeven: De Zanden 15,7395 PA Teuge.

7-9

oktober,

8 en 9 wedstrijd 14 en 15 gen FD. 21 en 22 gen FD.

Lang springweekend

oktober,

Uitwijkdata

ENPC.

open

CRW

PCN.

oktober, oktober,

Uitwijkdata Uitwijkdata

Komplete springuitrusting: Harnas/container: Mini system.

Main: Heavy weight Stratocloud (rood/wit/blauw).

Reserve: 24 ft bestuurbaar. Geldige jaarkeuring.

Prijs: f 1.500,-.

Inlichtingen:

tel.:

03412-51055.

Komplete spring uitrusting: Harnas/containers geel). Main: heavy Cloud, gefingertrapped

(rood/zwart/ en getrimd.

nachtsprin-

Reserve: 24' ripstop, bestuurbaar.

Prijs: f tingen: Ton Kooymans, tel.: 04134-40143

nachtsprin-

Harnas/container: Racer (zwart). Main: Pegasus (zwart).

Reserve: Hobbit (square). Prijs: f 5.000,-. Main: Stratostar (zwart). Prijs: f 500,-. Inlichtingen: Charles von Sury, tel.:

02225-464

2.000,-. Inlich(na 18.00 uur).

of 436.

28-30 oktober, Internationale 4-mans groeps PA wedstrijd in Locarno. Programma: 6 dagen 4 nachtsprongen uit een Turbo-Porter en een Do-27. Inlichtingen: Para-Centro SA, Locarno, Aeroporto Cantonale, CH 6596 Gordola, tel.: 093672651.

9-19 december, Wereldkampioenschappen RW Sun City. Zuid-Afrika.

• afmetingen: 12mm x 42mm x 52mm .

• gewicht: 50 gram.

• gemakkelijke afstelling met één knop op de grond ,~ of in het vliegtuig . .ij • geeft geluidssignaal tijdens de klim op de afgestelde hoogte.

• kan op elke helm gemonteerd worden.

• kan geleverd worden met ingebouwde of losse luidspreker of een stekker-verbinding naar aparte luidspreker.

• langlevende batterij schakelt zichzelf uit.

• zeer nauwkeurig, afwijking max. 100 ft.

• gegarandeerd shock proof.

• bruikbaar voor CRW (werkingsgebied: 0 -10.000 ft. ).

• speciaal ontworpen op verzoek van springers.

Main: Parafoil 252. Reserve: kompleet. Inlichtingen: Jaques 10675.

26' Lopo.

Slingerland,

Afzonderlijk of tel.: 03480-

DYTTER met aparte luidspreker. fabrikage en distributie door

Larsen &

Bnlprd ApS Mostwej :3 - 4010 Kirke Hyllinge • Denemarken

SPORTPARACHUTIST 23

•

•

INT~ODUCING EU~OPEAJ\JSI<Y~DiViNG FASHioNS JAGUAR A superb instrument designed with «top niveau» RW competition in mind. Comfor· table to carry, its profile allows for fast exits in total safety due to the complete protection of the risers and the harness.

The reserve container takes an S.O.S. or Feather·Lite and the main container will hold the TURBO, the MAG NUM or any other canopy of equal bulk.

TURBO

MARSOUIN Why should beginners be penalized when they start sky·diving?

We think that the days of lugging a heavy pack around should be over. The MARSO UIN system offers lightweight, comfort and safety (3 rings). It can be immediatly changed trom static·line to ripcord and quickly fitted with FXC 12000 or KAP 3 AOOs. lts single point opening chest reserve container has been designed around the FXC 12000 and its patented risers can be placed in two positio ns.

REQUIN Bom in 1980 the REQUIN has now beco me a classic with over 2000 in use today. In Europe alone, 1500 have been sold to both civilians and the military.

Versatile, it can be used with all the main canopies available on the market today thanks to the three sizes of the main container.

MAGNUM According to the Style cham· pions, the best way to turn fast is with the least possible inertia.

That's why they need a light· weight canopy.But stylemen (and women) generally want to continue their style jump with an accuracy exercise. That's why they need a really efficient canopy able to open softly at high speed. As for the accuracy specialists, they need a canopy with a good forward speed in addition to perfect stability, because the wind is not always conciliating with slow canopies.

In fact, Champs need a lot a things.

That's probablv why so many of them have chosen a MAG NUM for next year ... and they are not the only ones !

S.O.S. The present generation of square reserve canopies is fully achieved with the S.O .S. Small as the smallest round reserve cano pies, the S.O.S. is exactly five seventh of the MAG NUM. Same concept, same efficiency, same safety d e to the direct suspension lines.

With a rate of descent as low as 16 fpsat 40% braking, the S.O.S. shows evidence of the European technology value.

Contact your dealer AII our canopies and harness/containers are approved by the French Ministry of Defence and the French Ministry of Sports.

ntlCJnnhnllnn }ln flCJnnnn SA V~...,..~vU""",\JV'-"" Uv LJ...,..~I...IVV

BP. 247 - 95523 CERGY·PONTOISE CEDEX - FRANCE Téléphone: (3) 032-16-33 - Télex: PARCHUT 697061 F