SP 1983 12(3) by Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVvL)

DEZE VERENIGINGEN ZIJN AANGESLOTEN BIJ DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN VAN DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENINGING VOOR LUCHTVAART

SPORTPARACHUTIST jaargang 12 - nummer 3 - december 1983

Tweemaandelijkse uitgave van de KNVvL Afdeling Parachutespringen

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven. Zonder schriftelijke toestemming van de redaktie mag niets van de inhoud worden overgenomen.

S CH

ST WE SS M

Huurmateriaal: rond pc squares

Eerste Nederlandse Parachutisten Club S: Herman Boerman, Selma Lagerlöfferf Dordrecht, 078·166424. CH: VV Midden-Zeeland,

Arnemuiden,

Paraclub Icarus S: J. A. van der Graaf,

dam, 010-554705. drecht.

ON C H CH

Santandererf

Postadres:

22, 3067 ZT Rotter-

Postbus

76, 1230 AB Loos-

Paraclub Mobiele S: Jannie Brasik,

Vereniging Nederlandse Paraclub TU-Zeven S: John Schouw, Godenstedterstrasse 23, 0-2730

drecht, 02158-5880. CH: Noodweg 52, "de Egelshoek", Hilversum, 02157-1888. VVo Hilversum. DZ: Hoogland, VVo TV: C-182/4. ST: WE+ di- + vrij.avond. M: r sq. SP: VVo B S. ON: C.

Zeven,

BRD, 09-4942815615. CH: VV Seedorf, BRD, 09-4942812081, tst 328. VVo Seedorf. DZ: VVo TV: C-182/3. ST: zomer: za. 13.00 u-

Para Centrum Noord S: Rob Millenaar, Swammerdamstraat 7900 AN Hoogeveen, 05280-68271. CH: Achteromsedijk 2 (geen Post),

Aanmeldingen voor het lidmaatschap te richten aan het afdelings-sekretariaat (d.t.v. de klubsekretaris).

R S

B R S. ON: C H.

Druk: Van Deventer b.v., 's-Gravenzande.

Lidmaatschap Alle leden f 70,- per jaar, na 1 juli f 38,-. Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aanmelding f 8,-.

01196,13264,

restaurant snacks

CH: VV Hilversum, Loosdrecht, 02157-1849. VVo Hilversum. DZ: Westbroek, VVo TV: P. Porter/8 ID. ST: WE + di- + vrij.avond. M: r pc sq. SP: Westbroek. B. ON: CH.

050-253717. CH: VV Eelde. VVo Eelde. DZ:

Hoofd Bureau Parachutespringen KNVvL Michel Bizot, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage. Telefoon: 070-245457.

3315

Seppe, Bosschenhoofd, 01652-3129. VVo Midden Zeeland, Seppe. DZ: Perpocher polder, Roosendaal. TV: C-182/4. ID. ST: WE: 8.00 u-SS. M: r. SP: -, Roosendaal.

De SPORTPARACHUTIST verschijnt in de eerste week van februari, april, juni, augustus, oktober en december.

Bestuur W. A. Velthuizen voorzitter E. T. H. Wijnands vice-voorzitter vakature sekretaris P. Santegoeds penningmeester H. Cannegieter - sekretaris sport C. A. T. Pellens - sport en instruktie - algemene projekten H. Verbeek algemene projekten H. A. Elias

118,

Bak voor precisie met eventueel naam DZ, indien niet op het vliegveld Voeding: bar

overnachtingsmogelijkheden: camping hotel clubhuis

SS, zo: 10.00 u-SS, SP. B S. ON: C H.

Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart Afdeling Parachutespringen

Springtijden Weekeinden Sunset

Abonnement Sportparachutist Leden van de afdeling Parachutespringen ontvangen het blad gratis.

Koninklijke

VV DZ TV

Type(n) vliegtuigen met aantal springers Inflight door

Redaktie: Ronaid van den Boogaard, Irwin Broen, Nathalie Chudiak, Arnold Collenteur en Sita Menses. Vaste medewerkers: Michel Bizot, Hein Cannegieter, Henk Kuizenga, Karst Sikkens en Bert Wijnands.

Secretaris Clubhuis Vliegveld Dropzone(s)

wo Um vrij:

Noord Nederlandse Parachutisten S: Mart je Kielt, Rabenhauptstraat

17.00

u-SS.

M: r pc sq.

Club 61, 9725 LL Groningen,

Paravereniging S: Jos Wery,

VV,

Winde.

TV:

C-172/3.

r. B R S.

71150. VVo Hoogeveen. WE + feestdagen,

Postbus

Hoogeveen,

567, 05280-

DZ: Nieuw-Balinge. TV: C-182/4 ID. ST: evt. wo- en vrij. middag. M: r. SP: DZ. B

Roosendaal,

4, 4702 CL Roosendaal,

01650-43920

± 35.

Skydivlng Club The Flying Dutchmen S: C. H. C. van de Vooren, Korne 52, 3068 GH Rotterdam, 010-551925. CH: Vliegveldweg

39,

36, 1231 XR Loos-

Korps Commando Troepen Abelenberg 108, 4707 MC

01650-53405. CH: Commandobaan tst. 155. TV: F-27/

ON: C H.

Colonnes Prinses Beatrixstraat

20,

010-158421. VVo Zestienhoven.

straat,

DZ: Pijnacker,

3045 Berkel,

Schipluiden.

ON:

R S. ON: CH C H.

Stichting S: Jan

Paraclub

05763-604. CH: de Zanden 22, "de Wolk", 7395 PB Teuge, 05763-842. VVo Teuge. DZ: VVo TV: C-182/4 10, BNI/8. ST: dagelijks 9.00-20.00 U. M: r pc. SP. B R. ON: CH kamperen DZ, C H.

Flevo

S: Jet Bronsveld-Aling, Van Hallstraat 29, 8072 BA Nunspeet, 03412-54991. CH: VV Lelystad, Lelystad, 03202-469. VVo Lelystad. DZ: Kavel E-24. TV: C-206/5. ST: za: 9.00 uSS, zo: 9.00-19.00

u, zomer:

wo: 18.00-SS.SP:

DZ. M: r pc

sq. B R S. ON: C.

Nationaal Koenegras,

Paracentrum de Zanden

Cadetten Parachutisten Vereniging S: H. J. Corporaal, Kasteelplein

Teuge 15, 7395

10,

4811

Teuge,

Breda,

076-223911 Paraclub Hohne S: J. van der Velden,

Exinerstrasse

7i, 3103 Bergen,

09-4950513823. CH: VV Lohheide, .Paraçasse", 4950518021, tst. 485. VVo Lohheide.

Lohheide,

DZ: VVo TV: 00-27/5.

r pc. SP: VVo B S. ON: kamperen

BRD,

Hohne,

09-

Vereniging Paracentrum Teuge S: S. J. M. Meijer, Bolkskamp 25, 7576 05410-10586. Zie verder Nationaal

Paracentrum

GH Oldenzaal,

Teuge.

ST: zo: 9.00 u-SS. M: DZ.

Advertentietarieven

SPORTPARACHUTIST

hele pagina f 500,halve pagina f 275,derde pagina f 185,zesde pagina f 95,negende pagina f 65,of f 0,72 per mm kolombreedte

per per per per per

nummer nummer nummer nummer nummer

Per 3 nummers 7,5% en per 6 nummers 15% korting. Toeslagen

2 SPORTPARACHUTIST

TV:

C-206/6. ST: di+wo: 16.00 u-SS, za: sunrise-SS, zo: 12.00-18.00 U. M: r pc sq. SP: behalve zondag. B R S.

steunkleur

en f.e. op aanvraag.

Uw kopij gaarne inleveren vóór 31 december 1983 bij: Sekretariaat Afdeling Parachutespringen KNVvL, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

Rotterdam,

De rubrieken leden.

te koop en te koop gevraagd zijn gratis voor

Inhoud

Redaktioneel

Sportparakriptogram Biggies

Karel Lamboo

Jeugdtraining -

1983

Jan de Bruyne - Jan Vijfvinkei

En verder: Ingezonden brieven AFF kaderopleiding

Sjaak Kouwenhoven

Friendshipdemo -

Leeuwarden

Irwin Broen

Vol de pente -

Karel Goorts

Eerste lustrum Dutch Connection -

Nathalie Chudiak

Boekrecensies: Parsons -

CRW - Terry

Ronaid Jansen Groesbeek

Abracadabra deel 4 Vierde zestienmanswedstrijd Teuge -

6 11

Willard Jansen

ENPC weer in aktie -

Henk Hoefnagels

Stereo-sturen -

Piet Groot

Seniorenwedstrijd -

Teuge 1983

Jim Huizinga

RW wedstrijd -

boven Texel

te Spa

Jan Prinsen

-------

Open zomerwedstrijd -

PCN

Alphons Broekman

Meer dan 200 stacks boven Nieuw Balinge -

Joeke de Jong

Eerste AFF sprong op PCN? -

Henk Kuizenga

Les trois jours de Strasbourg -

Henk Nijhuis

Eerste NKP Para-Ski -

Lieke Oosthout

December Een maand van lange donkere nachten en korte, vaak ook donkere dagen. De klassieke tijd voor overpeinzingen. Over de gebeurtenissen van het afgelopen jaar en over plannen voor het komende. Voor veel springers zullen die toekomstplannen afhangen van het antwoord op de vraag: wel of niet doorgaan met springen ... Geldt die vraag misschien ook voor jou? Zo ja, waarom twijfel je? Gaat de laatste dummy maar steeds niet goed; kom je maar niet over de 3 seconden vrije val; wil die draai, salto of tracking maar steeds niet lukken? En dan heb ik het alleen nog maar over springtechnische zaken! Misschien is het op de club niet meer zo gezellig, vinden anderen het niet leuk dat je springt, ben je toch een beetje bang of heeft het "alleen" maar met financiĂŤn te maken. Wat dat laatste betreft, bedenk dan wel dat praktisch alle vrije tijdsbesteding geld kost en alle waar is naar zijn geld ... Jij bent de enige die voor jezelf de uiteindelijke balans kan opmaken. Alleen jij als springer kan erover oordelen wat springen kost en wat het oplevert. De "lasten" bestaan natuurlijk niet uitsluitend uit geld maar ze zijn ook de som van inspanning, geduld en doorzettingsvermogen en nog een paar van die "bewonderenswaardige" zaken. Daarmee kom ik dan al meteen in de andere twijfels terecht. Ook dan moet je bedenken dat de springers waar je nu tegenop ziet waarschijnlijk ook wel eens getwijfeld hebben. In ieder geval heeft iedereen vroeg of laat te kampen met problemen. Voor wat bijvoorbeeld de technische betreft: vraag maar eens of je het eerste logboek van een "skygod" mag zien, dan voel je je daarna vast een stuk beter! Voor het opnoemen van alle "baten" kan ik een aparte aflevering van de SPORTPARACHUTIST vullen, maar daarvoor heb je mijn hulp niet nodig. Ik kan je ook moeilijk helpen, zeker niet financieel(!), maar ik heb wel een verzoek. Denk alsjeblieft goed na, weeg zorgvuldig af, maar als je een beetje begrijpt waarom de vogels zingen, haal dan een keer diep adem en zeg "JA" tegen je volgende sprong!

Succes DSF in Luxemburg _

Paul Schmidt - Ruud Mijnheer

De eerste para -

Bonny Speelman

Cone loek Materiaalpraat

Arnold Collenteur

En als altijd: paravaria --------verzamelaars -

Kees de Goeijer -----_

kalender te koop

4 8 31 31

Een staticline afsprong boven het Nationale Centrum Teuge. Deze foto werd ter beschikking gesteld door fotohandel Gerth van Roden BV te Arnhem.

SPORTPARACHUTIST 3

Copywriters!

P.aliapersonalia

De vele vrijwillige inzenders van kopij in 1983 willen wij op deze wijze hartelijk danken voor hun moeite. Wij hopen dat wij in 1948 ook weer zo'n massa spontane bijdragen kunnen verwachten. Bijdragen uit alle "lagen" van de sportspringerij, of het nu over de "eerste" of de "beste" sprong gaat. Zij maken het blad! Om de werkzaamheden voor plaatsing aanzienlijk te vereenvoudigen, volgen hier enkele tips: - Houd de berichtgeving zo kort en duidelijk mogelijk. - Houd in de gaten dat het voor lezers uit het hele land is (en zelfs daarbuiten). - Probeer altijd een foto of dia (liefst meer dan één) mee te zenden. Liever minder tekst en meer foto's! - Geef duidelijk aan wie schrijft, fotografeert en is gefotografeerd. - Geef aan of foto's en/of dia's geretourneerd moeten worden. - Zend je tekst liefst getypt in op 1112 regelafstand en met een flinke kantlijn.

De redaktie wenst alle lezers een tevreden terugblik '83 en een verwachtingsvolle visie '84! J. L. 2520

PK Anke-

Postbus

76,

PCMC: Jan Vijfvinkel, Nieuw Veldheim 14Ö2 KZ Bussum, tel.: 02159-33030 (werk: 020-971011). Sekretariaat: J. Brasik, Prinses Beatrixstraat 36, 1231 XR Loosdrecht, tel.: 02158-5880.

f4,

TU-7: Leo de Graaft, Eichenweg D-2154 Apensen, BRD.

12,

Nationaal Centrum: J. Koenegras, Parelvisserstraat 359,7323 BR Apeldoorn, tol.: 055-669214.

Een aantal onder u, veelal springers van het eerste uur, zullen zich Hans Cornelis herinneren. Hans, die als parainstrukteur en -vlieger eerst in Rotterdam en later op Ameland een springcentrum leidde. Op het ogenblik is hij al geruime tijd in Bangkok gedetineerd. Aan de hand van correspondentie en enkele publikaties, waaronder de SPORTPARACHUTIST, blijft hij een beetje op de hoogte van de sportspringerij in het algemeen en die in Nederland in het bijzonder. Wij hebben begrepen dat hij graag eens wat van oude vrienden wil horen.

Zijn adres is: Capt. A.J.H. Cornelis, Khuk Bang Khwan (Dan 2), Nonthaburi - 11000 Thailand.

Namens de hele redaktie alvast ontzettend veel dank voor de medewerking en tot ziens in 1984!

Hoofd Buro Para: Michel Bizot, Jacob Obrechtstraat 55, 3816 PG Amersfoort.

Gestolen in Amsterdam Komplete springuitrusting: Harnas/container: SST-Racer, beige, nr. 36009. Main: Cloud, rood, nr. S 9760, met reklame TUBORG. Reserve: GO trivent 24' conical, nr. 202 serial 261 - 3 jan. '80. Inlichtingen aan het Afdelingssekretariaat.

Joeke de Jong onvrijwillig door Henk Kuizenga.

4 SPORTPARACHUTIST

in kerststemming

Dit gebeurde

gebracht

op 23 oktober

na zijn 1000ste sprong, gefotografeerd

na PCN's eerste 7-mans stack!

Beleidsplan De laatste maanden is hard gewerkt en gediskussieerd om het beleidsplan voor te bereiden voor de Algemene Ledenvergadering van de KNVvL. Op de eérste presentatie was al direkt veel kommentaar. Bij de ALV in het Jaarbeursgebouw te Utrecht bleek deze zomer dat het nog niet rijp genoeg was. Intern is met name in de afdelingen Para, Zweefvliegen en Modelbouw nogal wat over wijziging gepraat. Het HB acht wijziging echter te tijdrovend en is nu gekomen met een beleidsplan voorzien van amendementen, waarin iedereen zich zou moeten kunnen vinden. Het ligt in de bedoeling deze afzonderlijk in stemming te brengen om zo duidelijk mogelijk de verschillende wensen naar voren te krijgen. Op dit moment zijn deze omschrijvingen nog niet gereed. In de vergadering van de afdeling Para op 3 december zal alles uiteraard uitvoerig aan de orde komen.

AVIA Een ander belangrijk onderwerp in het HB was de overname van het blad AVIA. Er zou dan een algemeen KNVvL-blad van worden gemaakt dat 11 x per jaar zou verschijnen. Een duidelijk gedetailleerd inzicht in de juiste kosten was nog wat moeilijk te geven, zeker ook op langere termijn. Globaal zou er echter met het uitgeven van één blad en het vervallen van alle andere mededelingen- en afdelingsbladen een voordeel van tienduizenden guldens tegenover staan. Toch bleken de afdelingen Para en Zweefvliegen te zeer aan hun eigen blad gehecht om daarvan afstand te willen doen. De stoom is er nu wat af en onderzocht wordt of een bescheiden begin kan worden gemaakt met de zeer geïnteresseerde kleinere afdelingen.

subsidies Met alle bezuinigingen zijn de subsidiegevers ook op de KNVvL gestoten. Vooral de zweefvliegers zullen in de toekomst veel steun van luchtmachtzijde moeten missen. Er is al veel verminderd en er zal nog meer worden afgebouwd. De Jeugdluchtvaartbrigade miste dit jaar al de financiële steun van de Klu (Defensie) en wist nog met andere fondsen de uitzending van luchtvaartcadetten in stand te houden, maar dit lijkt toch wel eindig te worden. De uitwisseling van 1984 zou wel eens de

laatste kunnen zijn. Over verdeling van overige subsidies vindt regelmatig overleg plaats met de financieel deskundigen van de afdelingen. In dit kader wil ik ook nog even terugkomen op wat ik al een jaartje eerder aanroerde: de RLD wil proberen minder mankracht te stoppen in de groeiende wereld van rekreatieve luchtvaart. Natuurlijk zal er wel aan moeten worden gewerkt. Een deel van werk en verantwoordelijkheid zal dan ook richting KNVvL worden geschoven voor zover dat al niet is gebeurd. In de vorm van subsidies zal dit door de RLD mogelijk worden gemaakt.

Nieuwe afdelingen Er is grote belangstelling om een zelfstandige kleine afdeling Ultra-light te maken van de zijde van een aantal vliegers. Nu kunnen ze onder de vleugels van de afdeling Sport- en Zakenvliegen hun gang gaan. Toch gaan er ook stemmen op om naar de afdeling Zeilvliegen over te stappen. Ook voelt de groep parazwevers zich eigenlijk niet helemaal thuis in de Bijzondere Luchtsporten, terwijl de amateur vliegtuigbouwers wel een eigen gezicht willen hebben en ook een babbeltje houden met Luchtvaartwetenschappen om daar te worden ondergebracht. Vooralsnog lijkt het HB al groot genoeg om vruchtbaar te kunnen diskussiëren. Met heel kleine afdelingen zal toch een getrapte vertegenwoordiging in het HB voor de hand liggen.

Begroting '84 De ontwerp-begroting 1984 van de KNVvL ziet er redelijk uit. Alleen de afdeling Luchtvaartkennis zit met een begroot tekort van f 1000,-, maar blijft met een batig eindsaldo na '84 in de boeken dankzij reserves. De afdeling Sport- en Zakenvliegen begint nu toch aardig in te lopen. De "schuld" ten aanzien van de KNVvL is ten opzichte van 1982 bijna tot de helft teruggebracht. Wel zit men daar met de vraag hoe ze de snel groeiende micro-lights kunnen voor financieren. Voorts lijkt het erop dat Terlet eind 1984 het tekort van 1982 van f 130.000,- tot f 50.000,- zal hebben teruggebracht. In de afdelingsbegroting van Para is duidelijk tot uiting gebracht dat de post extra bijdragen (speciale projekten, etc.) die buiten de kontributie valt een eigen plaats vindt. Over kontributies is overigens reeds in de ledenvergadering van de afdeling Para in het voorjaar van 1983 een besluit genomen, zodat tijdig en adequaat kon worden begroot.

Stemmenverhouding Met algemene stemmen is in het HB de motie aangenomen bij de najaarsstemming in de Algemene Ledenvergadering de stand per 1 juli voor het aantal stemmen per afdeling te meten. Dit is vooral voor de afdeling Para van belang, omdat dan een veel beter gemiddelde ontstaat dan wanneer de meting per 1 april wordt genomen, zoals tot nu toe gebruikelijk.

SPORTPARACHUTIST 5

BOEKRECENSIE

De eerste para

Canopy Relative Work door Terry Parsons Koepelrelatief! Mooi om te zien, nog mooier om zelf te doen: ter afsluiting van een relatiefsprong óf: je gaat omhoog, maakt een clear and pull en gaat ••staeken en planen". Meestal wordt de instruktie voor koepelrelatief mondeling gegeven. En dan vaak doen; zo bouw je immers de meeste ervaring op. Maar wil je er meer van weten, dan ga je zoeken naar literatuur. Die vind je in artikelen in diverse internationale sportparachutistenbladen. Én sinds een jaar in het boek ••Canopy Relative Work" geschreven door de Amerikaan Terry Parsons. Een boek, geschreven in het engels, dat werkelijk alles behandelt wat er bij koepelrelatieven om de hoek komt kijken. Het boek is onderverdeeld in een deel ••basics" en een deel ••advaneed" . In het eerste deel worden de grondbeginselen besproken, zoals de briefing, het dirtdiven, het gedrag in de lucht van koepel en springer, het doeken en planen, tot en met de veiligheid. Op het onderwerp veiligheid wordt trouwens het hele boek door een zeer grote nadruk gelegd. Tevens wordt geschreven over de meest noodzakelijke hulpmiddelen en het nut daarvan. Bijvoorbeeld: hookknives, stirrups en kleding. In het tweede deel wordt een nog uitgebreidere informatie daarover gegeven. Houdt het eerste deel het meer bij het planen en staeken, het tweede deel

daarentegen gaat dieper in op sideby-sides en aanverwante manoeuvres. Ook wordt nu het kompetitie-element geïntroduceerd binnen het koepelrelatieven. Meer gevorderde technieken worden behandeld, die weer van belang zijn bij bijvoorbeeld 8-way en 4-way rotatie. Dan komen de diamonds en stairsteps met al hun varianten aan de beurt. Uitgebreid wordt verteld over de vliegeigenschappen en de risiko's, die deze formaties met zich meebrengen. Ook wordt een lijst gegeven van een aantal Amerikaanse squares met hun prestaties op koepelrelatiefgebied. Het boek is heel duidelijk zodanig opgesteld dat zowel de beginnende als de ervaren koepelrelatiever er zijn informatie uit kan halen: beiden vinden suggesties voor speciale formaties en om ervaring te vergroten. De schrijver is er in geslaagd de theorie en de praktijk op plezierig leesbare wijze met elkaar te verweven. De aandacht van de lezer blijft daardoor gedurende het hele boek gevangen. Bovendien is dit boek prima als naslagwerk te gebruiken. Iedere sportspringer met aspiraties op koepelrelatiefgebied beveel ik dit boek van harte aan. Ronaid Janssen - Groesbeek, lid Paraclub Icarus

Heel lang geleden, toen de aarde nog plat was, gonsde de lucht van vibrerend leven. Krijsende, schreeuwende monsters doken te stil, te snel, te dodelijk. Maar de lucht veranderde van vorm; kleuren gaven suggesties en gevoelens weer van het wezen op de grond. De geur binnen in de grot was zwaar, dierlijk en onpeilbaar. Lange, gore nagels krasten over het steen en het geluid vermengde zich met de omringende geluiden. Het wezen strompelde moeizaam naar de opening en brulde naar de langsscherende schimmen. Z'n huid was zwak behaard en priemende donkere ogen spraken gedachten uit die de schreeuw verzweeg. Langzaam zakte de gestalte op z'n hurken, zacht grommend, de handen voor zich zwaaiend door de lucht, voorzichtig tastend op zoek naar iets dat voelbaar is. Opeens veerde het wezen op, het werd sneller, de bewegingen werden soepeler en vervolmaakten. Gesteund door een windvlaag bewoog het voort, een windvlaag die het fluitend aanspoorde te voelen, te leven ... Het pad klom en vlugger, verder, een hart klopte met de vlagen van de wind, een ... Het wezen stopte, de ogen glansden in het zonlicht; het luchtruim was zo wijds, zo oneindig, zo voelbaar aanwezig. Het stapte naar voren, verloor grond en viel, viel tijdloos; handen gleden, zweefden, voelden het leven, dat het in zijn hart borg en vasthield tot het de grond raakte. Op de grond waren uren en tijden verstreken, maar ergens zweefde een compact gevoel, behouden door de tijd. Niemand zou het meenemen, maar iedere echte para zou het tegenkomen, herkennen, aanraken en zich eigen maken en zo het oerinstinct van vrijheid ervaren. Bonny Speelman,

vervolg HB-nieuws

Werkgroepen

De afdeling Para heeft zitting in twee werkgroepen die dit najaar zijn ingesteld. Eén betreft het maken van de omschrijving werkterreinen, een afbakening van werkzaamheden en afdelingen. De andere betreft het onderzoek naar de mogelijkheid tot ••computerization ". Met de afdeling Para willen nog anderen onderzoeken of het mogelijk is alle of een gedeelte van de administratie zelfstandig te verwerken. Daardoor zou snellere en meer up-tc-date informatie voor minder geld beschikbaar zijn. Wie denkt hierover zinvol te kunnen praten: zoek snel kontakt met Michel of Wim. We vinden dit belangrijk omdat we eigenlijk een 12-maandelijks lidmaatschap willen. Wim Velthuizen

6 SPORTPARACHUTIST

NNPC

De ENPC weer in aktie!

De laatste spoelgang

Cees Schoonen,

Sjaak Kouwenhoven

en Sjaak Gielen met leerling Ad Lous.

Zoals iedereen misschien wel bekend is, heeft de ENPC enorme dropzone problemen. Zwervend van de ene naar de andere DZ rondom het vliegveld Seppe en steeds weer vanwege protesten van milieugroepen, omwonenden, etc, weggejaagd, werd begin 1983 besloten een (hopelijk tijdelijk) onderkomen te zoeken op het vliegveld MiddenZeeland. Ook daar kwamen verschillen-

de bezwaren, maar toch werd toestemming verkregen tot 1 december 1983. Hoewel niet centraal gelegen, werd er toch ieder weekend druk gesprongen. Op 21 t/m 25 september werd een lang springweekend georganiseerd met twee Cessna's 182, dit in het kader van het 35-jarig bestaan van onze club. De opkomst was groot, speciaal tijdens het zonnige weekend. Gesprongen werd

Friendship demo boven vliegbasis Leeuwarden Op vrijdag 21 oktober bood de Koninklijke Luchtmacht ons de altijd weer unieke mogelijkheid een Friendshipsprong te maken. Ditmaal op vliegbasis Leeuwarden, ter opluistering van het 35-jarig jubileum van 323-Squadron F-16. De dag begon al vroeg: om 10.30 uur melden op Soesterberg. Na een uitvoerige briefing (alleen de NOTAM's ontbraken nog) door Rob Bouguenon (organisatie) en Michel Bizot Uumpmaster) hadden we nog ruimschoots de tijd om te koffieleuten en helicopternoodlandingen te bewonderen, want om half twee was het take-off. Precies 'on schedule' werd er opgestegen, maar niet zonder eerst de exit procedure 'droog' te oefenen door diegenen die voor het eerst uit de Friendship sprongen. De vlucht naar Leeuwarden was nogal turbulent en even zag het er naar uit dat

er niet kon worden gesprongen op de afgesproken hoogten (twee runs op 7000, één op 9000) vanwege de lage bewolking. Wij baden dus allen tot de beschermvrouwe der para's, wie dat ook moge zijn en wie schetst onze verbazing toen we, juist boven de basis, een grote opening in het wolkendek zagen. Niet getreuzeld en in drie minuten van 2700 naar 7000(!) waar nagenoeg de hele jeugdtraining het voor gezien hield en uitstapte. Daarna een viermansrelatief van 9000. Deze run op 9000 had ons ook een achtmansstack moeten brengen. Dit werd een vijfman, maar desalniettemin toch altijd weer prachtig om te zien. Toen de laatste springer binnen was, trok het wolkendek dicht om verder de hele middag in die toestand te blijven. De Koninklijke Luchtmacht had

na de watersprong

. . .

naast het vliegveld: 4-mans, 8-mans, AFF, style, watersprongen, etc. met medewerking van luchtvideo vakkundig verzorgd door Sjaak Gielen. Een geslaagd lang springweekend met op zaterdagavond een gezellige mosselmaaltijd, goed verzorgd door restaurant-eigenaar de familie Van der Baan. Op dit moment zijn echter de donkere wolken weer opgeklaard. De ENPC heeft weer een vaste DZ in Roosendaal - 6 km van vliegveld Seppe, waar vóór het einde van het jaar een clubgebouw en alle andere voor het springen noodzakelijke voorzieningen aanwezig zullen zijn. Een gezellige DZ, alle faciliteiten, dus een goede springstart voor 1984. Tot ziens bij de ENPC! Henk Hoefnagels

voor prima belegde broodjes gezorgd en die lieten we ons goed smaken. De static display liet een keur aan 'jets' zien, waarvan de interessantste wel de Grumman Intruder en de Tomcat waren. De vliegshow mocht er ook zijn; met name de F-16-performance was grandioos! Ik denk dat ik namens alle para's spreek die 21 oktober aanwezig waren als ik zeg dat het een geweldige dag is geweest en dat we de demo met veel plezier hebben gesprongen. Minder fortuinlijk was overigens de fotograaf van het blad 'Onze Luchtmacht'. Hij was meegevlogen uit Soesterberg met een koffer vol cameramateriaal en zag deze op Leeuwarden voor zijn ogen overreden worden door een vrachtwagen. Onze innige deelneming! Verder wil ik ook de Koninklijke Luchtmacht bedanken voor de uitnodiging en voor de fijne dag!

•• :

SPORTPARACHUTIST 7

••

Verzamelaars ,,~STICHTING

If}-)11.1940.1945

'jÏ,(h7p «ooot

----Reaktie op interview

Ik wil graag een reaktie geven op het interview met Michel Bizot in de vorige Sportparachutist. Daarin zegt hij: "De weekendclubs zullen ook in de toekomst kunnen konkurreren met het Nationaal Centrum. Bovendien is Nederland net iets te groot voor alleen een Nationaal Centrum. Er staat ook in het beleidsplan van de afdeling dat we behalve een groot centrum ook een aantal weekendfaciliteiten moeten hebben, die dan wel goed moeten zijn uitgerust." Ik denk daar anders over. In de gesprekken, die je vaak in de bar en elders beluistert, hoor je nog al eens zeggen: "Ik wou dat we in Nederland een centrum hadden zoals La Ferté Gaucher in Frankrijk of Z'hills in Amerika. Grote vliegtuigen, lage sprongprijzen, etc .... Waarom kan dat nu hier niet?" Mijns inziens onder andere door standpunten zoals Michel die nu heeft verwoord. We denken naar mijn mening veel te kleinschalig en bekrompen in Nederland. Ik zal die stelling nader motiveren. Ik schat het totaal aantal echt aktieve springers in Nederland op 200 à 250. Onder "echt aktief" versta ik die springers, die minimaal één keer per twee weken op een centrum aanwezig zijn en per jaar 100 tot 200 sprongen maken. Op een centrum als La Ferté of Z'hills zijn in de weekends inderdaad vaak zo'n 200 springers aanwezig. In Nederland is dat aantal echter verspreid over 11 verenigingen. Dus in het meest gunstige geval nog geen 20 springers per vereniging. Dat heeft enkele gevolgen. Vrijwel geen enkele club kan zich méér veroorloven dan een vierpersoons vliegtuig. Ook dat vliegtuig draait echter relatief gezien weinig vlieguren. Immers: er wordt alleen in het weekend gevlogen en dan is er ook nog een vrij beperkt aantal springers aanwezig. De verhouding tussen de vaste lasten en het aantal vlieguren veroorzaakt hoge vliegkosten per uur. De oplossing is in feite dus simpel: Zet die 200 springers op één centrum en je kunt een situatie creëeren zoals op de genoemde centra. Je kan hier onder andere op tegenwerpen dat de reisafstand te groot wordt. Laten we echter reëel zijn: wanneer we een centrum in het midden van het land hebben, hoeft niemand meer dan 200 kilometer te rijden. Heb je wel eens bekeken hoever de springcentra in de door ons bewonderde landen uiteen liggen? Daar moet iedereen vaak veel grotere afstanden rijden. Gevolg is dat men mini-

8 SPORTPARACHUTIST

maal een weekend op het betreffende centrum is. Op een centrum van dergelijke afmetingen is een goede kampeergelegenheid dan ook een vereiste. Zowaar niet moeilijk te realiseren. Een tweede voordeel is dat de beschikbare middelen in de sport veel efficiënter kunnen worden gebruikt. Elf goed uitgeruste weekendclubs kosten heel wat meer dan één perfekt geoutilleerd Nationaal Centrum. Naast dit financiële argument geldt ook nog een "menselijk" argument. Er zijn vele enthousiaste springers die nu fanatiek bij hun club aan het werk zijn. Als we al die mensen op één plaats zouden samenbrengen, ligt het voor de hand (denk ik) dat de resultaten meer dan evenredig zullen stijgen. Nu wordt er langs elkaar heen gewerkt. Er vindt zelfs konkurrentie plaats (zoals Michel in feite ook stelt). Gevolg is dat geen van de partijen gelukkig is of zich ten volle kan ontwikkelen. De clubs krijgen het steeds moeilijker. Voorbeelden: de Wet Geluidshinder met zijn zonering, protesterende aktiegroepen, moeilijkheden met dropzones. etc. . Tot zover deze brief. Ik besef zeer goed dat ik wellicht een ideologische situatie voor ogen heb, die niet zo één twee drie gerealiseerd zou kunnen worden. De boodschap die ik in ieder geval wil overbrengen, is de volgende. Laten we met z'n allen positief tegenover een Nationaal Centrum staan en er keihard aan blijven werken dit centrum een zelfstandige plaats in Nederland te laten innemen. Dat is wat we nodig hebben als we het springen in Nederland op een gelijk nivo als, of zelfs een hoger nivo dan in andere landen willen krijgen. Voor het zover is, zullen al die vooroordelen en eigen belangen van springers en voor clubbesturen aan de kant moeten worden gezet. Bovendien: Door alle verdergaande beperkingen, die ons van alle kanten worden opgelegd, kunnen we een goed gesettied Nationaal Centrum in de toekomst misschien nog wel eens harder nodig hebben dan we nu denken. Ik hoop dat ook Michel Bizot zich daarvoor ten volle zal inzetten. Ad de Jong

Naschrift redaktie: Wij willen de lezers er nadrukkelijk op wijzen dat Michel Bizot een uitvoerende funktie vervult in het Afdelingsbestuur en als zodanig dus geen beleidsbeslissingen kan nemen. Deze opmerking kan voorkomen dat men verkeerde konklusies trekt uit één en ander.

/ BEVRIJDINGS SIGARE TTEt'-J

.••.•..•.. ""

- -..-...-..... ..

..:::_ ....

~~.~

•.•... -... ~

Zoals aangekondigd in het vorige blad, volgen hier enkele nummers uit de Michel katalogus van postzegels die de afbeelding van de JU 52 vliegtuigen dragen: Bulgarije (1583), Finland (215) en Zweden (762). Na de W.O. 11begon de ontwikkeling van de ronde bol tot wat de parachute nu is. Begon het als reddingsmiddel, later werd de parachute gebruikt voor vracht (dropping voorraden enz.), ruimtevaart en natuurlijk voor sport. En behalve op postzegels kwamen al deze funkties van de parachute op briefkaarten, stickers, enveloppen, poststempels, t-shirts, enz. terecht. Zeer velen zullen niet weten dat er inmiddels ontzettend veel te krijqen is van al deze spullen. T-shirts en stickers zijn bekend, maar we spreken ook in honderdtallen als het gaat over enveloppen, postzegels en poststempels. Maar het is echt zeer intensief zoeken naar dergelijke stukken. Bij postzegelhandelaren word je toch wel even raar aangekeken als je vraagt naar postzegels met parachutes erop afgebeeld. Echter, na lang zoeken, zullen ook zij je kunnen helpen aan één of misschien zelfs meerdere series (maar pas op: betaal niet teveel!). Ook beurzen, ja zelfs die van de Aerophilatelie lopen niet over van zogenaamd "paramateriaal" . Misschien juist daarom is het verzamelen daarvan zo leuk (en verslavend). Maar ook door het feit dat je schitterende dingen kunt tegenkomen. Eigenlijk is voor de echte verzamelaar alles interessant. Neem onderstaande afbeelding van een poststempel uit 1950, je zal hem maar tegenkomen op een oude kaart! Toch weet ik uit ervaring dat er nog ontzettend veel wordt weggegooid. Logisch, niet iedereen interesseert zich voor al deze spullen, maar gooi in godsnaam nooit iets dergelijks weg. Zoek iemand in je vereniging die wel aan zo'n verzamelwoede lijdt. En als je echt niemand weet, neem dan even kontakt op met ondergetekende. Weggegooid kan het altijd nog! Kees de Goeijer,

Tingieterpad

20, Delft

VOL DE PENTE: Rekrea Wat is dat nu vveer? Wist u of wist u niet dat onze parasport een facet rijker is? Dit facet heet "vol de pente": vliegen van een berghelling. Vaak hebben wij met afgunst zitten kijken naar deltavliegers die zonder hulp van een vliegmachine vrij als een vogel konden rondzweven. Sinds enkele jaren heeft men daar in Frankrijk wat op gevonden. In de Franse Alpen wordt nu ook gevlogen met ram-air parachutes. Deze ram-airs (matrassen) zijn uiteraard veel lichter te dragen dan de zware delta's. Het team van de franstalige federatie van Belgische Parachutisten is er van den beginne bij geweest - in 1982 twee stages en in 1983 drie stages met het accent op precisielanding en fysische training. Deze trainingsmethode is uiteraard veel goedkoper dan springen daar er geen vliegtuig bij komt kijken. De trainingsstages vinden wel op bepaalde tijdstippen plaats te Mieussy op 35 km van Genève. Daar heeft men een hoogteverschil tussen de plaats van opstijgen en de landingsplaats van 1000 meter! De enige moeilijkheid is een tussenliggende kam, die wordt overvlogen, op zoek naar lift. Deze lift maakt het verschil uit tussen een zeer nipte passage van de kam en er minstens 100 m over vliegen. Dit alles wordt georganiseerd door Gérard Bosson, president en stichter van de Choucas. Onder zijn bekwame leiding leert men er zijn ram-air te gebruiken als delta. Voor dit doel is er ook een "pente école" (een schoolhelling) waar men in scheervlucht over de grond gaat. Daarna wordt er verder gestart vanop de Pertuiset op 1800 meter hoogte. Na 10 vluchten - onder steeds wisselende weersomstandigheden wordt men "Chouca": een erkend zwever en mag men vliegen zonder hulp van de monitors. De kadans van de vluchten ligt bij goed weer rond 8 vluchten per dag aan 50 Franse frank per dag voor het transport. Wat is er nu speciaal aan de uitrusting om te vliegen? Het is gewoon jouw ouwe trouwe matras waar je de reserve hebt uitgehaald en waarvan je het cutaway systeem hebt geblokkeerd. Ook heb je de pilot chute verwijderd en klaar is Kees. De reserve heb je eruit gehaald omdat je hem op je rug moet meezeulen en je openingssysteem blokkeer je om aanhakingen bij de start te vermijden. Je

hebt nergens voldoende hoogte om af te smijten. De vlucht begint onder aan de bak. Daar scheep je je in in een bestelwagen die je langs 12 km kronkelige bergwegen 850 meter hoger brengt. Dan stap je uit en legt de anderhalve kilometer te voet af om nog 150 meter hoger op de Pertuiset te komen. Daar helpen twee monitors je je koepel op te blazen tegen de wind in. Vervolgens brengt een monitor je aan je voorste hangriemen aan de rand van de helling. Op het bevel "Go" vertrek je met de borst naar voren in de richting van de vallei. Op het bevel .Freiner" flare je en je koepel zet zich vliegend in beweging. In de lucht vlieg je over verplichte punten teneinde de nodige lift te krijgen. Nadat je de tussenliggende kam hebt overvlogen, kan je gewoon precisie doen in de bak. In deze kersverse tak van onze parasport wordt al aan wedstrijdvliegen gedaan. Deelnemers uit verschillende landen betwisten er jaarlijks de Beker van Frankrijk Vol de Pente en de Europabeker. Wat het logement betreft zijn er zeer aangename hotels tegen schappelijke prijzen en kamperen is mogelijk in de vallei. Voor meer inlichtingen schrijf naar: Monsieur Gérard Bosson Club des Choucas Le Limonet 74250 VIUZ EN SALLAZ FRANCE De te volgen weg naar Mieussy is: Genève - Annemasse - St. Jeoirs Mieussy op de weg naar Taninges (Mieussy is op 35 km van Genève). Veel vlieggenot. Karel Goorts

Van zaterdag 29 oktober tot en met woensdag 2 november vond in Eindhoven de nationale vliegsportshow plaats in het rekrea nationaal vrijetijdscentrum. Alle afdelingen van de KNVvL waren vertegenwoordigd in de daarvoor zeer smaakvol met grote groen-partijen ingerichte tentoonstellingshal. Ook diverse verenigingen waren aanwezig zoals o.a. de Dutch Dakota Association, de Dutch Harvard Association en Vliegsport Gilze Rijen. Veel zelfbouw van modelvliegsportbeoefenaren was te aanschouwen, waarbij het lichtgewicht (3 gram!) model, dat door middel van een opgedraaid elastiekje minutenlang rondzweefde, erg veel belangstelling trok. Het uitgangspunt van de organisatoren van: Veel zelf doen, overal aanzitten, inzitten en alles bekijken, was zeer aantrekkelijk voor het publiek en met name voor de jeugd die vooral in het weekend in grote getale aanwezig was. Ook de afdeling Parachutespringen was met een uitstekend verzorgde stand vertegenwoordigd. De stand was onder de bezielende leiding van Michel Bizot bemand met een aantal enthousiaste springers van voornamelijk Paraclub Flevo. Praktisch alle facetten van de sport konden worden getoond. Zaken zoals een vouwtafel en -mat, een echte springbak met schijf, de mock-up van de Pilatus, matten voor de pararol, etalagepoppen met uitrusting, chutes, een materiaalvitrine, een riggernaaimachine, posters, platen, tOIdermateriaal, videofilms enz. waren te bekijken. Door de energieke medewerkers werden daarmee onophoudelijk demonstraties gegeven en het publiek kon buiten genieten van drie parademo's per dag! Tijdens de show werden er in de bioscoopruimte regelmatig films vertoond van alle facetten van sportieve aktiviteiten in de lucht. Al met al een geslaagde happening die echter op de weekdagen in tegenstelling tot het weekeinde qua publiek wat teleurstellende resultaten opleverde. Ik denk dat een dik woord van dank aan alle medewerkers van Michel op zijn plaats is voor de inzet en het enthousiasme waarmee zij vijf dagen en vier avonden lang onze sport hebben uitgedragen. Er zal ongetwijfeld weer een heleboel goodwill bij het publiek zijn gekweekt en in barre tijden hebben we dit bar nodig!

SPORTPARACHUTIST 9

Eerste lustrum Dutch Connection CPV en even Budel naar de PC Flevo, waar hij in 1984 onder meer als instrukteur (I 83-07) zal gaan fungeren. Als wedstrijdspringer werd hij tweede bij de NKP 1983 nationale categorie en recentelijk werd hij eerste bij een open wedstrijd in Luxemburg. Paul heeft bijna 500 sprongen en hoopt zich snel in de wedstrijdopstelling van de Dutch Connection te kunnen springen. Of dat lukt, is de vraag: in de negen geplande wedstrijden van de DC in het eerste half jaar 1984 moet hij het opnemen tegen Bram (2690), Henk (2260), Michel (2460), Eric (990) en René (930). Zij zullen het hem niet gemakkelijk maken. Paul, succes!!

Bram Lasschuijt

Jr.

18 december 1978 was het zover: vanuit de gedachte "een stelletje sportspringers bij elkaar brengen met de bedoeling om wedstrijden te gaan springen" werd door Bram Lasschuijt Jr., Henk Nijhuis, Michel Bizot en Eric Bogaards de .Dutch Connection" opgericht. Als het onderling op wedstrijden maar klopt, dezelfde doctrine wordt aangehangen en dezelfde procedures worden gevolgd, komen resultaten vanzelf, was de idee en ... het klopte! Al in het eerste seizoen 1979 werden diverse wedstrijden gewonnen. Er was echter gebrek aan een vijfde man, net zo'n precisie-freak en bereid om veel tijd en geld te investeren in het handelsmerk de NLparafoil. Die werd gevonden en zo werd het kwartet door de komst van René Drost een quintet. Dit vijftal vertegenwoordigde talloze malen het rood/wit en blauw bij allerlei wedstrijden en werd in geheel Europa (en ver daarbuiten) een begrip. Sponsors raakten geïnteresseerd en INTERSPORT Holland "your sportsshop worldwide" werd naast worldwide nu ook "skyhigh" vertegenwoordigd. Deze adoptie door een sportartikelengroothandel is uiteraard voor de Dutch Connection een geweldige steun. Door Intersport zijn zij in staat zich als "team" op vele wedstrijden te presenteren. Naarmate men meer op elkaar ingespeeld raakte, werden ook de resultaten beter. Om in Nederland te blijven: in de vijf jaar van hun bestaan werden door leden van de DC maar liefst 27 ereplaatsen (waarvan 9 kampioenstitels) behaald bij de jaarlijkse Nationale Kampioenschappen! Ook op het gebied van para-ski staan DC-ers hun mannetje en wordt er door de "AlpenIanders" terdege rekening met het kunnen van "die Flachländer" gehouden. Druk bezette agenda's, paraski- naast parawedstrijden, gezinsuitbreiding, instruktiediensten, overplaatsingen, financiële mogelijkheden, enz., bracht de DC ertoe om zijn aantal uit te reiden tot zes, om acte de présence te kunnen blijven geven op de ± twin-

10 SPORTPARACHUTIST

René Drost

Michel Bizot

Henk Nijhuis tig jaarlijkse Welkom aan jaar) .: Paul is geen 1978 bij de

Eric Bogaards

wedstrijden: DC werd sextet. het adres van Paul Schmidt (24

Paul Schmidt

Nathalle Chudiak

onbekende in de springerij: in ENPC gestart, ging hij via de

INTERSPORT Holland en ha •••.Para-Ski tea •••

Batch Collllection wenst alle vrienden en bekenden een

VEILIG 1984

•••••• ,,~~I! ••••

Intersport. Your sports shop wor1d-wide. ALKMAAR nuersocn Alkmaar (Spruyt BV) ALPHEN AID RIJN Bakker Sport AMSTERDAM IntersportNeet APELDOORN töterspoet Jonker ARNHEM tntetspoetWent ASSEN Intersportvanderveen BERGEN OP ZOOM IntersportSloop

BEVERWIJK tntetsportBevelWÎjk (Sport- en Campingshop)

DE BilT Sportcentrum BREDA jntersport Brejaart DELFT roterseertDelft DEVENTER IntersportOeWitte DOETINCHEM nuerspcrt Veldhorst GENNEP IntersportJan unoe-s 8il1'5

U bent welkom

GOES IntersportTerako GORINCHEM InlersporlGorinchem GRONINGEN Intersport Willy loos HAREN lntërsoort Willy loos HEERHUGOWAARD IntersportvanBeek HEERLEN IntersportHeerlen(SchunkB.v.) HELMOND IntersportStockx

bij één van de hierboven

HENGELO Intersport City Sport HOORN IntersportBouchier HULST IntersportVermeersch LEEUWARDEN Intersport luxen MAASSLUIS IntersportWimde Graal! MAASTRICHT IntersporlBlind ROERMOND IntersportRoermond

vermelde

ROOSENOAAL IntersporlSico ROTIERDAM IntersportEddyP.G. SAS VAN GENT interspertveemeersen STADSKANAAL IntersportStadskanaal TERNEUZEN Interspor!vermeersen nEL IntersportTiel UDEN IntersportHOUI-Brox

Intersport

VEENENDAAL JnlersportVersteeg VENLO IntersportMunnich WINSCHOTEN IntersportSaoe-Hcekstra IJMUIDEN IntersportIJmuiden (Sport-en-Mode centrum) ZUTPHEN IntersportR.W.Houx ZWIJNDRECHT IntersportKolbe

Speciaalzaken

Abracadabra Jumpmaster De persoon, die de leiding heeft over de springers in het vliegtuig. Meestal is de jumpmaster een (hulp)instrukteur. In Nederland worden leerlingen, totdat ze zelfstandig mogen spotten, altijd gedropt door een jumpmaster. De jumpmaster (spring leider) draagt in het vliegtuig de verantwoording voor de springtechnische zaken, maar de piloot blijft de baas voor wat betreft het vliegen. In Nederland bestaat er geen RLD-aanstelling als jumpmaster. Hulpinstrukteurs worden als zodanig aangesteld door een instrukteur.

Jumprun Als het vliegtuig op jumprun is, betekent dat dat de piloot de kist heeft ingedraaid op de aanvliegroute over de dropzone met de bedoeling springers te gaan lozen. Als het sein "jumprun" is gegeven, wordt een begin gemaakt met het spotten; alle springers zitten klaar om naar buiten te klimmen en af te springen.

Jumpsuits De overalls, die springers dragen, worden jumpsuits genoemd. Bij de verschillende disciplines worden verschillende jumpsuits gebruikt. Voor precisiespringen kan men volstaan met een gewone aansluitende werkoverall, maar zeer handig zijn de gekleurde jumpsuits met doorlopende ritsen van boven tot onder bij de enkels, zodat je er niet hoeft in te stappen. Ook voor het stijlspringen (waarbij men hard wil vallen) kunnen deze overalls zeer goed worden gebruikt. Echte stijlspringers lopen echter rond in zeer strakke en vooral gladde pakken met elastische elleboog- en kniedelen. Relatiefspringers kan men herkennen aan de in het algemeen wijdere jumpsuits, door de leek "vleermuispakken" genoemd. De wijde mouwen en pijpen maken de vrijeval-houdingen en stuurkorrekties effektiever door de verhoogde weerstand. Door grote oppervlakten onder de arm te kreëren (wings, vleugels, genaamd) werd vroeger getracht de valsnelheid te verlagen. De angst om onder een formatie uit te vallen resulteerde in een "wing war": steeds grotere pakken. Dat deze pakken de vliegprestaties niet verbeterden, werd al spoedig onderkend en op het moment is de mode weer kleiner. De gemiddelde valsnelheid is weer verhoogd en de kleinere jumpsuits veroorzaken minder hinderlijke turbulentie.

~/ Ke.y De letterlijke vertaling is: sleutel. Het is een term, die uitsluitend bij het relatiefspringen wordt gebruikt. De key is een visueel signaal waarmee springers in vrije val communiceren. Als er bijvoorbeeld meerdere formaties zijn gepland, wordt er door een aangewezen persoon een key gegeven wanneer een figuur kompleet is om zo kenbaar te maken dat men met de volgende figuur kan beginnen. Een key kan in allerlei vormen worden gegeven, bijvoorbeeld een duim opsteken of schudden met het hoofd. Bij het wedstrijdspringen worden de opeenvolgende formaties zo snel gemaakt dat er vaak geen tijd is voor een echte key. Het is dan zaak goed op te letten. Hele goede teams werken met een ritme, waarbij steeds eenzelfde tijd wordt gegeven voor het nemen van de grips: men gaat er steeds vanuit dat de figuur heeft gelegen. Bovendien lijkt het wel alsof geoefende springers een soort extra zintuig hebben ontwikkeld op dit gebied. Men noemt dit wel kosmisch of magisch.

Kevlar Kevlar is de merknaam van een nieuwe synthetische vezel, uitgevonden door Dupont. De vezel kent vele toepassingen, bijvoorbeeld voor versteviging van helmen en autobanden. Toen men er lijnen, band en garen van ging maken, kreeg de parachute-industrie belangstelling. Kevler bleek in vergelijking met nylon en dacron een superieure sterkte te bezitten en veel beter bestand te zijn tegen verbranding door wrijving (denk aan brandgaatjes in nylonparachutes, veroorzaakt door grote wrijving van doek op doek). Door gebruik van kevlar band en lijnen kan het volume van een parachute aanzienlijk worden verkleind, terwijl de sterkte gelijk blijft of zelfs toeneemt. Zo zijn er nu verschillende reserve-parachutes op de markt, die met kevlar op de skirt en de top zijn verstevigd (K XX van Pioneer , de Preserve IV en de Hobbit squarereserve). Met het gebruik van kevlar lijnen is men aarzelend begonnen. In het begin bleek dat deze lijnen door schuren heel snel verzwakten. Sindsdien is men overgegaan op lijnen, die uit meer strengen waren gevlochten (800 pound breeksterkte) en dit voldoet redelijk in de praktijk. Er is echter nog niet veel bekend over de duurzaamheid bij intensief gebruik, zoals op een hoofdparachute. Overigens komt Akzo/Enka binnen enkele jaren met een konkurrerende supervezel op de markt, aramide genaamd.

voor een pilotchute dient. Het wordt alleen bij reserveparachutes gebruikt. Bovenop de gevouwen koepel wordt het plaatje gelegd (het zit nergens aan vast) en daarop wordt de bridle gelegd en vervolgens wordt de veer van de pilotchute erop gedrukt. De kickerplate voorkomt dat de veer zich een "holletje" graaft in het koepel doek en daardoor niet krachtig genoeg wegspringt. De moderne tandemrigs zijn bijna allemaal uitgevoerd met een ingebouwde kickerplate, die in een sluitflap wordt genaaid.

Kikkerhouding Dit is de benaming van een vrijevalhouding, die vroeger als standaard gold voor de geoefende springer. De houding werd vroeger als relaxed getypeerd, ondanks de tegenstrijdige omschrijving: De armen en benen moeten 900 gebogen worden bij de ellebogen en knieën, terwijl de romp recht wordt gehouden (geen holle rug dus). In de praktijk blijkt deze houding aanleiding te geven tot steeds verder in elkaar kruipen naarmate de vrijeval vordert. Leerlingen maken deze fout vrij snel en daarom wordt hen tegenwoordig g§' leerd zich uit te spreiden in een halfgespannen houding. Door het lichaam ontspannen te houden, krijgt de leerling sneller gevoel voor de lucht wat het leerproces aanzienlijk bevordert.

I:.evel Level is een woord dat men hoofdzakelijk bij relatief bezigt. Bedoeld wordt dan ook de relatieve (dus in vergelijk tot medespringers) hoogte, waarop een formatie of een groep springers valt. Als een springer precies even hard naast de formatie meevalt (er is dus alleen horizontale afstand) zegt men dat hij "op level ligt" . Voor goede relatiefprestaties is het noodzakelijk dat men zoveel mogelijk op level vliegt, zodat voor het opbouwen van formaties alleen horizontale afstand moet worden overbrugd. Alle deelnemers moeten dus even hard vallen; de valsnelheid wordt beïnvloed door de maat van de jumpsuit, de valhouding en natuurlijk het gewicht.

Kickerplate Een kickerplate is een metalen of plastic rond plaatje dat als lanceerplatform

Alle springers vliegen "op level".

SPORTPARACHUTIST 11

Sportparakriptogram 2 3

5 7

6 8

Spelregels: De woorden die u moet invullen, hebben alle te maken met het sport parachutespringen en zijn op een of andere manier verborgen in of achter de kriptische omschrijvingen. De portretten zijn leden van het Afdelingsbestuur en de redaktie op het moment dat ze "para" zeiden in plaats van "papa". U moet raden wie wie is! U kunt uw oplossingen inzenden op een briefkaart geadresseerd aan: Redaktie Sportparachutist, de Eerensplein 21, 2593 NB Den Haag, onder vermelding van SPORTPARAKRIPTOGRAM. Uw oplossing dient vóór 3 januari 1984 binnen te zijn. Voor een goede oplossing (per woord en per naam) krijgt u één punt en onder de inzenders met de meeste punten wordt een aantal leuke prijzen verloot, zoals: sweaters, T-shirts, kalenders, enz.

12 SPORTPARACHUTIST

Deelname is open voor 'alle leden van de KNVvL afdeling Parachutespringen, uitgezonderd leden van het Afdelingsbestuur en de redaktie SPORTPARACHUTIST. De goede oplossing evenals de namen van de prijswinnaars zullen in het februarinummer 1984 van de SPORTPARACHUTIST worden vermeld.

Horizontaal: 3. 5. 7. 8. 10. 12. 14. 15.

toestemming om te proberen (15) beklemmend en bevrijdend (3) na meer sloten nog eens het einde (12) laatste bak (4) deze geur heeft snelheid (10) in dit gebied maakt men er veters van (8) op deze maat steunen springers (4) met die omroep weet je het weer (5)

17. 19. 20. 21.

er naar streven neer te komen (10) door neerslag op te lossen (4) onzeker als het in het duister is (6) deze schooiers zijn zwaarder dan lucht (9)

Vertikaal 1. hoe harder hoe strakker (7) de toon van de aanvoerder (14) 3. niet standvastig (9) 4. met je benen schoppen, lost deze ruzie wèl op (5) 6. je kan ermee omhoog, omlaag of blijven hangen (4) 9. deze spaan steunt nergens op (8) 11. blijven we altijd allemaal (8) 13. deze tegenvaller hangt hem boven het hoofd (9) 14. plooi daar het zware metaal 's (9) 16. deze winterhuid geeft melk (7) 18. hij is rond geweest maar kan hem niet vinden (5)

2. fout zonder

Stereo-sturen boven Texel

De winnaars Ada en Ben de Groot vlak voor de landing. Nadat twee weken daarvoor de jaarlijkse biplane PA wedstrijd door de weersomstandigheden niet was versprongen, zouden wij het op 23 en 24 september opnieuw gaan proberen. Het weer zag er goed uit op zaterdag, het waaide alleen een meter of tien en het blééf waaien. Nou ja, dan de zondag maar afwachten. Er waren 13 teams en in theorie zou de wedstrijd (5 sprongen) in één dag kunnen worden versprongen. Van buiten Texel waren Ada en Ben de Groot uit Lelystad en Danny Huppert uit België gekomen. De Texelaren hadden heel sociaal de erva-

"In de Wolken" Hoi, het afgelopen springseizoen kan weer met enorm veel lol en uiteraard veel springtechniek worden afgesloten. Er zijn tal van kursisten geweest uit alle delen van het land. Soms zelfs zo'n groot aantal dat er een kampement moest worden opgeslagen! Nu in de laatste week van het springseizoen (ik schrijf 27 oktober) is het allemaal weer héél relaxed. Het springen gaat zich nu beperken tot het weekend. Kortom: het nationaal centrum gaat z'n winterslaap houden. Alléén tussen Kerst en nieuwjaar wordt er heel even wat zomerse sfeer geproefd; er kan dan namelijk de gehele week worden gesprongen (met uitzondering van eerste kerstdag en nieuwjaarsdag). Als nu blijkt dat je nog een aantal springbonnen hebt om aan je 8 sprongen te komen, kom deze dan héél gezellig tijdens deze week opmaken. Nu ik het woord bonnen heb laten vallen, kan ik je te kennen geven dat wij (de "Wolk") met ingang van januari

ren koepelrelatievers aan de minder ervaren springers gekoppeld, zodat er een heleboel teams met kans op de hoogste plaatsen waren. Zondag was het dan eindelijk zo ver: blauwe lucht en weinig wind! Alkohol en weinig nachtrust waren debet aan een trage start, maar vanaf een uur of elf ploften met grote regelmaat biplanes in de bak. Ada en Ben hakten er meteen goed in met een stack-tijd van 31 seconden en een afstand van 2.19 m, maar Michael en Danny scoorden later 41 seconden en een nul! Verder viel het mij op dat er toch behoorlijk werd gestuurd; in negen van de tien gevallen landde men binnen de 25 meter. Met interesse volgden de toeschouwers de kommunikatie tussen de leden der teams onderling op weg naar het "dead-center". Is het de taak van de bovenste man om de biplane in de buurt van de bak te krijgen, voor de onderste is het zaak om door middel van aanwijzingen naar boven z'n voet op de schijf te krijgen. Dit resulteerde bijvoorbeeld in het volgende type konversatie: "Remmen! Remmen! Ho, vliegen laten, vliegen! Remmen, remmen! Nee, laat maar". (Gevolgd door een daverende klap en opspattend grint.) Opgezweept door de zinderende wedstrijdspanning, een moordende konkurrentie en een onkreukbaar eergevoel gingen sommige equipes tot het uiterste om maar zo dicht mogelijk bij de schijf te komen. Men ging zelfs aan risers hangen om een paar meter verder te komen. Dat Michael Bouwman per ongeluk aan z'n voorste risers hing, is niet om te lachen; het zegt méér iets over z'n bikkelhar-

de wedstrijdmentaliteit! Bij volgende wedstrijden moeten overigens de front-risers verplicht met groene zeep worden ingesmeerd! De wedstrijd verliep intussen soepeitjes verder. Gemiddelde stack-tijden lagen tussen de 30 en 50 seconden, met een snelste tijd van Ernst en Corrie van 19 seconden. Er werd in het algemeen netjes aangedockt; ik heb slechts twee of drie keer koepels half of helemaal zien dichtslaan. Er waren geen wraps of cutaways. Iwan en Rollo maakten de beste sprong met 24 seconden en een nul (in totaal werden er drie nullen getrapt). Tijdens ronde drie lieten enkele teams zich verrassen door een plotseling aanwakkerende wind, waardoor o.a. Ada en Ben een kortvaller van 10.32 m scoorden, hoewel ze daarna nog steeds onbedreigd op de eerste plaats stonden. Uiteindelijk werd de wedstrijd afgesloten met de vierde sprong, omdat er voor ronde vijf nauwelijks meer tijd was. Met dank aan Karel Lamboo voor de organisatie. Hieronder een eindstand van de eerste vijf teams. (1 seconde stack-tijd = 1 punt, 10 cm afstand = 1 punt.) totaal 1. Ada de Groot I Ben de Groot 273 pnt. 2. Karel Lamboo I Wim Schurink 312 pnt. 3. Hans de Boer I Piet Groot 339 pnt. 4. Iwan Spilker I Rollo Poth 381 pnt. 5. Charles von Sury I Peter Levering 520 pnt.

niets meer op de pof doen. Je koopt voortaan een verteringsbon variërend van f 25,- tot f 100,- óf je betaalt kontant. Het aantal openstaande rekeningen maakt dit noodzakelijk en je wilt toch op volledige aanwezigheid kunnen rekenen van allerhande goed bedoelde drink- en eetwaren? Met onze inzet en jullie medewerking kunnen we een nieuw springseizoen riant tegemoet zien, waarbij wij hopen een enorme hoeveelheid oude en nieuwe kursisten te mogen helpen. Een laatste opmerking: als je wilt slapen in de "Wolk" bel dan even van tevoren, het is wel erg prettig te weten of er 10 dan wel 30 man blijven pitten. 0 ja, wij zijn géén informatiecentrum betreffende de weersgesteldheid, Hans en Peter "Pelieboer" wordt iets te dol! Rest ons nog een ieder een heel prettig jaar toe te wensen: next year we'lI meet again at Teuge Valley!

2. Er zullen geen warme maaltijden meer zijn, daar de "Wolk" een éénmansbedrijf is. 3. De openingstijden zijn als volgt: 's maandags geopend vanaf 18.00 uur daar er vóór die tijd wordt schoongemaakt. Verder zijn wij iedere dag geopend van 08.00 uur tot 24.00 uur. Op zondag beginnen we een uurtje later. Tevens moet je er rekening mee houden dat wij een springcentrum zijn en géén eetcentrum! Het kan dan wel niet zakelijk zijn, maar springen doe je niet in een bar, maar op een veld.

'äiM

Paranachtfeest

'83, uh .

DAT KAN ALLEEN Bedankt jongens,

MAAR OP TEXEL

black&white Peter Derksen

Nuttige wenken voor een bezoek in de "Wolk": 1. Een slaapzak en eventueel een kussensloop (dekens worden niet meer verstrekt) meenemen.

SPORTPARACHUTIST 13

Biggies Nu ook het hogere school canopy relatief zich als een olievlek over de Nederlandse paraclubs begint te verspreiden, is het misschien nuttig in aanvulling op de handleiding CRW, geschreven door Ernst Woerlee en opgenomen in de Sportparachutisten van vorig jaar juli en september, even wat puntjes aan te tippen die van belang kunnen zijn bij het maken van grote CRW formaties, zoals octaplanes en groter. Ik wil hierbij de hele sprong even doorlopen van materiaal tot en met debrief, waarbij we een 10-mans plane als voorbeeld nemen.

Materiaal Ofschoon de vent belangrijker is dan de rest, is goed materiaal in deze tak van onze sport een vereiste. - Welke squares? Goed zijn: Pegasus, Cruislite, Turbo, Comet, Spirit, Pursuit en dergelijke. Bruikbaar zijn: Merlins, Fireflies, Cruisairs en Clouds. Merlins en Fireflies zijn door hun hoge daalsnelheid het beste onderin een formatie. De hoge voorwaartse snelheid van de Merlins wil nog wel eens veroorzaken dat ze zichzelf min of meer dichtdrukken tegen andere lijnen waardoor de spanning in een plane erg toeneemt. Onder een Firefly is het verstandig geen andere square te gebruiken dan nog een Firefly vanwege de korte lijnen. Cruisairs hebben de neiging snel te collapsen in tegenstelling tot de Clouds. Clouds worden wel bovenop een plane gebruikt. Voordeel: makkelijk aandocken. Nadeel: de Cloud vliegt langzaam, waardoor onderin in een plane meer en meer remmen moeten worden gebruikt. In het wereldrekord (20-mans plane) zaten overigens Clouds onderin. Minder bruikbaar zijn Units. Deze squares zijn erg onstabiel en hebben een slechte reputatie wat het verknallen van sprongen aangaat. Vijfcellen zijn door hun gebrek aan lift meestal onbruikbaar. De grote slagschepen zoals XL Clouds, 252 Foils en Vikings, zijn zeer stabiel maar ook erg traag. Beroemd is het verhaal van Jan Testroote die tijdens de Texel Boogie onder zijn XL Cloud ingehaald werd door een 6-mans plane!! De zogenaamde medium size squares (220230 square ft) blijken het best te voldoen.

14 SPORTPARACHUTIST

We hebben (op Texel) goede ervaring met de volgende kombinatie: Bovenop lichte mensen met Turbo, Pegasus en dergelijke. Daaronder wat zwaardere mensen met Turbo, Pegasus en dergelijke. Vervolgens Merlins en onderin Fireflies. Natuurlijk is dit geen wet van Meden en Perzen. Andere kombinaties zouden ook kunnen voldoen. - Zorg voor verbinding tussen je voorste en achterste risers (stirrups) of tussen je beide voorste risers (crossconnector), anders zal als er spanning op de formatie komt de vent boven je je slider mee naar boven nemen en je square repacken. - Hoofdbedekking die het horen totaal niet belemmert. - Hookknive, niet zo'n populair kleintje, dat verlies je makkelijk als je het wil pakken en erger: ze breken. Neem liever bv. een Jack the Ripper. Zorg· dat je makkelijk erbij kunt maar dat er niets achter kan blijven haken. - Single point release. CapeweIls en R3's zijn te traag te bedienen en er kan makkelijk iets achter blijven haken. S.O.S.-systemen (één handle voor zowel breakaway als reserve openen) zijn gevaarlijk. - Soft toggles. Harde stuurtoggles kunnen makkelijk om b.v. een lijn van iemand anders slaan. - De eventueel aanwezige "V" verbindingsbridle is vistuig. Vervang deze door een enkele aan de middelste cel. - Cascades op je middelste A lijn zijn een belemmering bij het planen. Een rigger kan in een half uur de betreffende lijn vervangen door een dubbele, zie tekening. Dit beïnvloedt de vliegcapaciteiten van je square totaal niet. - Hiteks moeten vanzelfsprekend af staan. - Trek beschermende kleding (jurnpsuit) aan tegen het schuren van lijnen.

Briefing Nog meer als bij relatief is het essentieel dat één man het woord doet, geen door elkaar gepraat en dergelijke. Let op de volgende punten: - Je gaat hoog hangen, dus ken de hoogtewinden en zorg ervoor dat belanghebbenden zoals havendienst van je snode plannen op de hoogte zijn. - Neem onder meer de volgende punten met de springers door: Heading, vlieg richting van de formatie. Eventueel cirquit als er gedraaid gaat worden en welke kant op. Opbreken, hoogte en manier, pilotchutes. Kleuren van koepels boven en onder je, cascades. Spreek af wie links en rechts gaat, zie opbouw. Spreek kommando's af zoals: float, sink, opbreken etc. en hoe ze worden doorgegeven. Het beste is een kommando vooraf te laten gaan door de naam van de betrokken springer. B.v. "Jan, floaten" . - Check op materiaal bovengenoemde puntjes.

Exit - Op volgorde van opbouwen, het verwisselen van de nummers 1 en 2 on, derling voldoet goed. - Leerlingen-exit; dus met je neus in de propwind en onmiddellijk openen, maar denk om de staart van de kist. De kreet van "na 3 seconden opent mijn koepel beter" is onzin. In theorie is het mogelijk dat de latere mensen een korte vrije val maken omdat ze toch onder de formatie moeten opzetten, maar bedenk: naar beneden gaan is simpel, naar boven niet. - Pak tijdens je opening je achterste rlsers al beet en kijk naar je maten. Onmiddellijk na opening: check waar je square heenvliegt. Dit hoeft helemaal niet dezelfde kant te zijn als waar je neus aan je hoofd zit gemonteerd. Ga niet eerst je halve remmetjes eraf slo-

pen, dit kost teveel tijd. Moet je wegsturen, doe het dan met je risers. Zelfs als je een twist hebt, kan wild rukken aan een riser soelaas bieden. Eigenlijk geldt dit voor de opening na een relatiesprong net zo.

Opbouw - Bij grote formaties is opbouw in de vliegrichting van het vliegtuig essentieel. Anders raken de laatst uitgestapten .Jost in space" . Tussen de 1ste en de 10de springer zit gauw 400 meter separatie. - Kom nooit vóór de opbouwende plane, behalve als je niet lager zit dan nummer 1; je burble zorgt gegarandeerd voor dichtslaande koepels in de plane. Zet op in V-vorm. - Pinbase mag nog nummer 3 oppikken, daarna terug op heading. Pilot: heading houden. - Kom niet achter de plane als je nog lang niet aan de beurt bent. Blijf er vandaan, ook direkt naast de plane, andere mensen hebben deze ruimte nodig om hoogte te verliezen etc. Voorkom verkeersproblemen. - Je moet al opzetten terwijl diegene voor je op approach is. Houdt ook in de gaten of iemand misschien zijn slot mist zodat je een plaats moet opschuiven. - Hoe er moet worden aangedockt, is wel bekend. Toch wil ik nog wat aantippen vooral voor nummer vier en hoger. - Recht van achteren en onderen, onder een hoek van 45 graden. Geen zijdelingse beweging ten opzichte van de plane. Zit stil onder je koepel en zorg dat je niet meer slingert door een pas gemaakte draai. Doe in feit PA. - Indien je ver onder in de plane moet aandocken, lijkt de hoge daalsnelheid van de plane een probleem. Je ziet dat je erg hard omhoog komt. Oplossing is om één meter (geen drie) achter de rug van de te docken springer uit te komen en dan je square wat meer te laten vliegen. Je square verliest dan lift, mede door de burble van het lichaam van de springer. Je voorwaartse snelheid zal over die ene meter niet drastisch toenemen en je square vliegt rustig tegen zijn rug aan. Op deze manier zijn no-momentum docks mogelijk. - Een veel gemaakte fout is dat er te vlak wordt ingekomen. De plane wordt als het ware ingehaald met een te hoge voorwaartse snelheid. Behalve dat de dock dan sowieso te hard zal zijn, kunnen twee dingen makkelijk fout gaan: 1) Je komt te laag uit en verliest de springer uit het oog. Hij verdwijnt boven je koepel. Trek dan onmiddellijk een frontriser ver naar beneden, anders loop je grote kans

dat de springer boven je in je chute terechtkomt. 2) Je komt te hoog uit en je square botst tegen lijnen aan, krult daardoor wat dicht, verliest lift en schuurt langs lijnen, risers en springer naar beneden. Meestal kan je maat hem daar wel opvangen en de dock is tot stand gekomen, maar de kans bestaat dat je zijn stuurtoggle mee naar beneden neemt en dan is het echt Bingo. Linedocks zijn wel toegestaan, maar alleen no-momentum. - Een niet te erg slingerende plane is aan te docken door op het midden van de slingerbeweging te mikken en aan te docken op het moment dat de springer in het midden is. Achter de slingering aansturen gaat niet, je bent altijd te laat. Indien de boel te erg slingert of er anderszins problemen zijn of als iemand roept: "wegwezen", dock dan niet aan onder het mom van: ik moet in geweest zijn. Dit is niet anders als met relatieven, dus ook niet leuk. - Het planen moet snel gaan. Onmiddellijk na het planen je square even in de volle rem trekken om je opgekrulde neus gelegenheid te geven zich uit te vouwen. Zet hem vervolgens rustig tegen de lijnen aan. Plak je toggles terug op het velcro en spreid je armen en benen voor het opvangen van het volgende brok nylon. - Indien je tijdens het planen wordt aangedockt, bemoei je dan nog niet met die square onder je, maak eerst je eigen werk af. De springer onder je kan zijn square rustig tegen je rug aanhouden.

Vliegen van een formatie

Een en ander is soms met elkaar in tegenspraak. Doorpraten in de lucht en op de grond wil veel helpen. Meestal zal er bovenin wat moeten worden geremd. Voorkom onnodig geschreeuw in de lucht, zeker zolang de boel nog niet kompleet is of als er problemen zijn. Kreten van "kijk uit daar onderin" zijn onzin. Houdt je mond als je niets belangrijks te vertellen hebt. - Let op de square van de man twee plaatsen onder je. Met wat reiken kan je er meestal bij om hem eventueel open te maken of hem vast te houden om washen te voorkomen. Ook kan je de eigenaar b.v. vertellen: "Klaas, float even, je neus krult op." Geef die aanwijzingen volgens de afspraken tijdens de briefing, geschreeuw van "hè wat, wie, ik" koopt niemand wat voor.

Problemen - Slingeren. Laat bovenin wat meer remmen geven (meer spanning) en geef tegengestelde bewegingen met je voeten. Nooit tegensturen, dat maakt het alleen maar erger. Wordt het slingeren erger, opbreken. - Als er een square dichtslaat, moet de betreffende persoon altijd worden vastgehouden. Bijvoorbeeld: Nu moet eerst 7, 6, 5 weg, pas dán mag 3 4 loslaten en niet eerder dan als 4 dit verzoekt aan 3. Loslaten onder het mom van "wat een zooitje, daar wil ik niets mee te maken hebben" kan je maten in de volgende gevaarlijke situatie brengen: 4 valt weg en neemt 5 mee, deze neemt 6 mee, deze 7 etc. Een grandioze funnel is dan het gevolg. - Te veel spanning. Meer remmen onderin of lijnen beetpakken. Indien iemand het door te grote spanning niet meer kan houden, moet er van onderen naar boven opgebroken worden. Nooit achteraf zeggen: "Sorry, ik kon het niet meer houden en moest laten schieten." - Wraps. Dus koepels met mensen of

- De pilot laat de plane rechtuit op heading vliegen en denkt om een eventuele draai die langzamerhand in een plane kan komen. - Als er moet worden gedraaid, dan heel rustig. In één keer doordraaien, niet beetje bij beetje. - Tja, hoeveel remmen moet er bovenin een plane gegeven worden? Vier kriteria zijn van toepassing: 1) De plane moet niet te ver voorover hangen. 2) De plane moet niet te rechtop staan. 3) Er moet behoorlijk spanning op de plane staan. 4) We willen geen mensen een meter langer laten worden.

SPORTPARACHUTIST 15

koepels onderling verward. Slaat er wat om je heen, bescherm dan onmiddellijk je reserveripcord. Je wilt niet dat deze eruit wordt erukt deen lijn of zo"j~Jt~~n je rve I og wel eens nodi!1 hebb . En we . iegene die ingepakt is met nylon moet worden vastgehouden. Heb je zelf iemand, ingepakt, maak dan nooit, maar dan ook nooit, zomaar een breakaway. Je laat dan je maatje mfi'lt de rO!~90i aCQJ,~r,die .9'.l0I;;. zijn square heÈimslaato{.'·zoiets.~at er moet worden gedaan is: in ieder geval geen paniek. Bespreek met elkaar wat er aan de hand is, welke hoogte je zit (misschien kan de ander zijn hoogtemeter niet zien). Overleg wat er moet gebeuren. Misschien moeten er h99kknive(~,jn werki.~,~i!redtf et er met zijn tweeën onder éé are worden geland of met zijn drieën onder twee squares. Bedenk altijd dat je niet alleen bent en dat de ander w eens een hele andere mening hebben over wat er moet gebeu Krïg je toe emming ee te d king t. Mi . nog meer en je wilt onder . niet alsnog bij de wra raken. Overigens, een tertia e kan je tijd om de problemen op te lossen aanmerkelijk verlengen. - ~~~hfi'ln,d' . het h . ~(lng~reneen ne. Over de oorz men boeken volschri I gezegd komt het hierop neer, dat de betreffende square het vertikt om zich aan te passen aan de vliegkarakteristieken '.,(daalhoe van 9'~'i'plan weêr te Meestal wor squares beginnen er dan vaak ook mee, squares slaan dicht en er zal opgebroken moeten rden. Units zijn hier beru de korte ïnen :;;'

Opbreken

Ofschoon dit epistel veel langer is geworden dan mijn bedoeling was, pretendeer ik niet volledig te zijn, vandaar de volgende aanbevolen lektuur: Handleiding CRW: Ernst Woerlee CRW: Terry Parsons Div. publikaties van Doc Johnson Artikelen in USPA Parachutist en Skydiving. Bedenk dat succes en veiligheid bij CRW kunnen worden bereikt door drie dingen: kennis, nog meer door ervaring maar bovenal door gezond verstand. Ik hoop dat er vele grote CRW formaties boven Nederland zullen vliegen in 1984. Karel Lamboo

Dufch Dakofa Associafion De nieuwsbrief van de DDA meldt het heuglijke feit dat zij op 10 augustus van dit jaar de trotse eigenaar is geworden van de 00-7 van de Finse Luchtmacht. Als alles meezit, zal deze Dakota binnen afzienbare tijd het Nederlandse luchtruim kiezen als de PH-DDA. Het is echter nog een lange weg naar het platform van Schiphol-Oost. De PHDDA zal van de RLD een zogenaamd .Restrtcted Certificate of Airworthiness" moeten verwerven en de RLD moet ook het technische onderhoud goedkeuren. De diverse commissies die binnen de DDA werkzaam zijn, doen deze omschrijving eer aan en als het aan hen ligt, vliegt de PH-DDA boven Nederland het nieuwe jaar in ... U kunt de DDA steunen door deelnemer of donateur te worden of promotionele artikelen te kopen. Het Afdelingssekretariaat kan geïnteresseerden verder helpen. Wij wensen de DDA veel succes en hopen dat de registratie PH-DDA ooit nog eens in onze logboeken zal worden geschreven! Nathalle Chudiak

16 SPORTPARACHUTIST

Seniorenwedstrijd Teuge 1983

[ \, De jeugdige

oudere

senioren

Op vrijdag 2 september keken meerdere oudere heren samen met mij naar de lucht en naar de buis om te zien welk soort weer ons te wachten zou staan in het komende weekend. De reakties waren uniform,. want de zon zou ons in de steek laten en wolken op een te lage basis ons deel zijn, dus balen met veel a's. Het was inderdaad de volgende ochtend waardeloos want er stond een waai van jewelste en er hingen boven de anders zo liefelijke dreven een aantal enorme zwarte wolken, zodat de veters uit de schoenen vlogen vanwege de moed die erin zakte. Toch waren er op onze vriendelijke uitnodiging een aantal jeugdige en oudere senioren naar NPCT gekomen en was het weer als vanouds. Liters koffie, heel veel moppen en nogal wat lawaai, zodat de prille bewoners van De Wolk angstig om de hoek keken en weer in hun hol verdwenen ... zeer tot ons genoegen. Na enige verstandige woorden toog een ieder huiswaarts, maar de betweters in De Bilt hadden ons voor zondag lekker gemaakt met een verhaal dat ... als .. en wanneer dan .. Goed, wij spraken af te bellen. Op zondagmorgen stonden er weer een aantal frisse, wakkere ouden van dagen op Teuge en .. de zon scheen! Maar iemand boven had kennelijk nog iets met ons te verrekenen want de wind stond bol boven het veld en natuurlijk zo dat er van de grasbaan gebruik moest worden gemaakt zodat de bak onbruikbaar was. Smart alom. Geen wedstrijd. Een slimmerik onder de aanwezigen liet echter namen en adressen plus belnummers noteren en toen dezelfde depressionisten uit De Bilt op donderdag 22 september voorspelden dat de zondag daarop de dag z'n naam eer aan zou doen, belde de slimmerik. En ze kwamen. Op die 25ste ging het echt door. André van der Worm bleek er zin in te hebben al leek een voor hem onbekend hobbelpaard niet tot zijn huisdieren te behoren, want de Cessna vloog vreemd. Er waren 4 teams van 4 man die 4 ronden

sprongen. Niet veel, maar de buitenlanders lieten op twee na begrijpelijk verstek gaan. Kees Meijer hield de zaak bij het instappunt in het oog en liet sommige oude stompen de weg terug lopend maken, hetgeen een gele kaart inhield. In de bak stonden Jenny den Hartog en Henk Nijhuis samen met de zoon van Piet Boogaers, die z'n vader wel even zou helpen. Maar om de schijf precies daar te krijgen waar die ouwe z'n voet de grond raakt, vereist nog jaren oefening. Een interessant verschijnsel was tevens dat de bloem der paranatie of wel de pupillen van De Bruyne en consorten ook eens wilden laten zien waar hun zakcenten of ondersteuning van ouders dan wel rijk toe hadden gediend en was er dus sprake van jong, ouder en bejaard. De generatiekloof bleek te bestaan en ze hebben het niet willen toegeven, vanwege de weddenschap natuurlijk,

maar van bouwjaar 1943 en eerder zijn ze niet of nauwelijks te verslaan. De dag ging te snel aan ons voorbij want de van-ver-komers wilden tegen een uur of vier wel weer vertrekken en er moest nog een prijsuitreiking plaatsvinden. Bij de stokouden tot schijndoden won Joop Brandenburg, gevolgd door Gerard Warburg en Piet Rozendaal. De nog niet droog achter de oren club verdeelde ook de buit en die ging naar Ton Blommers, Jan Overtoom en Jaap Dul. Daarna kwam de uitreiking van de Jan Molenkamp Trofee, ofwel de sportiviteitsprijs. Durk de Boer, nog niet totaal fit na het ongeval tijdens de NKP, was toch voor deze gelegenheid en als winnaar van de wisselprijs in 1982, met z'n zoon gekomen en kon het beeld overhandigen aan Mannes Hoekman die met zijn PC precies dezelfde landingen maakte als destijds Jan Molenkamp. Toen hij ook nog na zo'n enorme klap de opmerking maakte dat het een gave sprong was geweest, was de aanwijzing als winnaar een formaliteit. Bij de 35-plussers viel de eer te beurt aan Dick van der Jagt en jammer genoeg was de vorige winnaar bezig z'n vakantie op te maken zodat de bijbehorende versierselen door een ander werden uitgereikt. De namen van de winnaars 1983 zijn inmiddels vermeld op het bord in het clubgebouw De Wolk. Na de gebruikelijke bedankjes, pilsjes en de afscheidsgroet "tot volgend jaar" gingen we. Als data voor de Nederlandse seniorenwedstrijd 1984 zijn vastgesteld: 1 en 2 september. Wilt u dit op uw kalenders en agenda's noteren. Mededingers, vaststelIers van concurrente wedstrijden, bijhouders van wedstrijdagenda's, havendienst, vliegers, drank- en voedselverstrekkers en alle anderen die op één of andere wijze iets te maken hebben met het fenomeen Seniorenwedstrijden.

Gegevens: • Minimale huurtijd: 60 min. f 288.• Elke minuut langer f 4.80 • Bedragen zijn exclusief BTW • Inclusief piloot en fuel • Verhuur uitsluitend met piloot • Opstapkosten per parachutist vanaf vliegveld Budel bedragen f 12.50 per persoon (excl. BTW) • Aanvragen bij Jos van Aert. weekend: 04958-2434; door de week: 013-425952

Paracentrum biedt te huur Cessna Cessna

Budel aan:

182 PH - 011 182 PH - HAK

in para-uitvoering. Geschikt voor het droppen van 4 parachutisten.

SPORTPARACHUTIST 17

Jeugdtraining '83 niek van het inslippen worden gebruikt. Wie niet weet wat dat is, kan het nu aan iemand van de jeugdtraining vragen. Verder heeft u vast wel eens de tabel gezien voor wat betreft de hoogte, de afstand naar de bak en de windsnelheid. Ook de handleiding van de jeugdtraining ging hier weer van uit. Fout! In werkelijkheid gaat niemand op 6001000 ft hoogte op de bak indraaien. Wij hebben daarom een nieuwe tabel opgesteld. Zie blz. 19.

Jan Vijfvinkei tijdens de briefing met op de achtergrond

"Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst" is een veel gehoorde kreet. Ook in de parasport. Die toekomst hangt echter wel af van een zekere inzet. Inzet niet alleen van de jeugdige springers zelf, maar ook van hun begeleiders. Jan de Bruyne en Jan Vijfvinkei hebben dat goed begrepen en zetten het afgelopen seizoen een jeugdtraining op poten. Dat er op dit gebied nog nooit wat is gedaan, is teveel gezegd, maar de aanpak was wel nieuw: gericht precisie trainen met een ge誰nteresseerde groep jongeren tot en met 21 jaar, afkomstig van bijna alle clubs. Hieronder volgt een nabeschouwing van de beide Jannen. De jeugdtraining 1983 is afgelopen. Van de tien trainingsweekends werden er negen uitgevoerd. Gemiddeld werden de trainingen door twaalf deelnemers bezocht. Samen maakten ze 650 sprongen, die stuk voor stuk vooraf werden besproken en achteraf van kritiek werden voorzien. De training eindigde met een onderlinge wedstrijd op het Nationaal Centrum. Niels Tieland won, gevolgd door Wiebe Ottenhof en Ron van Dam. De uitvoering van de sprongen verliep meestal vlot. Het Nationaal Centrum gaf de groep absolute voorrang, wat wel eens sombere RW-gezichten opleverde. Bij Flevo lag dat moeilijker, maar altijd slaagde de instrukteur van dienst er weer in om de groep tussen het club-

18 SPORTPARACHUTIST

Jan de Bruyne.

springen door te loodsen. Een minimum van zes trainingssprongen werd altijd gehaald. Flevo en Teuge, bedankt

voor die medewerking!

Geld De kosten van de sprongen werden voor de helft door de deelnemers zelf opgebracht. De andere helft betaalde de Afdeling als subsidie. Extra korting kregen we van Teuge (kosten: f 17,50 per sprong) en van Flevo (kosten: f 15,- per sprong). Bovendien werd van de deelnemers geen bijdrage aan het Nationale Centrum verlangd en verviel het gasttarief op Flevo. Daarnaast gaf Flevo nog eens f 250,- voor het jeugdtrainingsfonds na vijf trainingen. De totale kosten konden zo op f 6.000,worden gehouden. Toch is het gebleken dat het voor scholieren en studerenden niet altijd op te brengen was: sommigen moesten halverwege het weekend afhaken. Het daardoor uit elkaar vallen van de teams was vrij lastig.

Techniek In alle tot nu toe verschenen publikaties over precisiespringen wordt het circuitvliegen uitvoerig beschreven. Men vergeet er dan bij te zetten dat die manier om het indraaipunt (set up) te bereiken alleen geldt bij 0-3 mIs wind. Bij windsnelheden van 4-7 mIs moet de tech-

De tabel heeft twee variabelen: de hoogte en de afstand. Daarvan maken we de hoogte, waarop ingedraaid is, konstant, namelijk 400 ft. Vervolgens nemen we vier standaard afstanden vanaf het dead-center voor de verschillende windsnelheden. Het enige wat dan nog moet gebeuren, is een wandeling rond de bak. U zoekt dan herkenningspunten voor die afstanden, te beginnen met de bak zelf. Vaak is de 50 of 100 meter lijn zichtbaar gemaakt en kunt u die gebruiken als herkenningspunt. Uiteraard is dit ook weer een theoretische oplossing, maar het werkt wel eenvoudiger dan de oude tabel. Een ander probleem dat bij de jeugdtraining naar voren kwam, was de reaktie op een verandering in de grondwindsnelheid. Bijvoorbeeld: zaterdag 5/6 mIs wind en zondagochtend bladstil. Ondanks het feit dat iedereen dat wel zag, kwamen negen van de tien springers te hoog aan. We gaven dan kritiek en legden de situatie uit. De tweede sprong kwamen er nog steeds vier van de tien te hoog aan. Pas bij de derde sprong had iedereen het juiste circuit te pakken. Ook op wedstrijden ziet men dit vaak. Onervaren precisiespringers gaan groepsgewijs "om zeep" om deze reden. De door ons opgestelde trainingsvolgorde verloopt als volgt: 1. Alle mogelijkheden en onmogelijkheden van de koepel leren kennen. 2. Separatie leren maken ten opzichte van medespringers. 3. Circuit leren vliegen bij 0-3 mIs wind, leren slippen bij 4-7 mIs wind. 4. Vanuit het juiste set up punt de rembehandeling voor het laatste stuk (final) leren. Lichaamshouding onder de koepel leren kontroleren. 5. Veel voetplaatsingstraining doen. 6. Pas hierna veel wedstrijdervaring opdoen, liefst met een vast team.

o-t,5m

}-4••.

2-311I

5-611I

6 en mellr

400ft

400 ft-

}OO

'n",

100 •

ft-

200 ft_ 66.

tOO

ft-

bak

I.: Eén van de jeugdigen op final. r.: Tabel bij blz. 18.

Wijzer geworden Als trainers hebben we er zelf ook het één en ander van geleerd. De leeftijdsgrens moet van 21 naar 23 jaar worden verhoogd, want de gemiddelde leeftijd waarop men begint te springen, is eerder 20 dan 18 jaar. Bovendien zijn er zoveel springers tot 23 jaar, die niet of nauwelijks over voldoende financiën beschikken, dat ook dat argument geen stand houdt. De toelatingseis (een eigen square en een B-brevet) was te laag. Tenminste 20 sprongen aan een square is beter. Teveel sprongen werden nu gebruikt om te leren squarespringen en dat moet gewoon bij de clubs worden aangeleerd. Voor precisie kunnen ze dan vervolgens in de trainingsgroep terecht.

Jan de Bruyne tijdens de briefing

Tijdens de training is heel duidelijk gebleken dat ook discipline moet worden bijgebracht. Dit bleek niet zo vanzelfsprekend: De deelnemers waren vrij snel aan het idee gewend dat alles voor ze werd geregeld. Dit uitte zich in ondisciplinair gedrag. Om deze groep gemotiveerd te houden, was veel meer inzet nodig dan wij zelf hadden gedacht.

Resultaten De training heeft zeer beslist vrucht afgeworpen. Dit bleek bijvoorbeeld op de Nationals. Er werd flinke progressie gemaakt. Onze konklusie is dat dit experiment in 1984 een vervolg hebben moet. Dit zal misschien moeilijk zijn, omdat 1984 het WK jaar is voor PA en stijl. Het

voor de sprong.

is dus de vraag of er voldoende geld beschikbaar zal zijn. Gelukkig is de kans dat er volgend jaar weer een jeugdtraining wordt georganiseerd vrij groot, nu Henk Nijhuis zich bereid heeft verklaard om het van ons over te nemen. Jan de Bruyne en Jan Vijfvinkei

De trainings groep Aan het artikel van de beide Jannen valt weinig meer toe te voegen. Rest mij nog om, namens de gehele leerlingengroep, de trainers (nogmaals) te bedanken voor hun geweldige inzet gedurende de vele weekend-sessies en de hopen werk die zij rondom het hele trainingsgebeuren hebben verzet. Dat ook zij er geld in hebben gestoken, mag blijken uit de vele kilometers die ze hebben afgelegd zonder deze te declareren. Puur liefdewerk dus! Voor de leerlingen van de jeugdtraining '83 is het al een uitgemaakte zaak dat er ook een jeugdtraining '84 gaat komen. De animo is dus aanwezig. Het woord is aan de KNVvL. Jan de Bruyne en Jan Vijfvinkei kunnen hun aandacht nu geheel wijden aan de Nationale Selektie Style- en Precisiespringen '84 en hopelijk ook de WK. Namens de jeugdtraining en de redaktie veel succes!! GO FOR IT! Irwin Broen

SPORTPARACHUTIST 19

LES TROIS JOURS de STRASBOURG 32 Teams, met deelnemers uit 10 verschillende landen, hadden zich ingeschreven voor de zoveelste editie van "Les Trois Jours De Strasbourg". De weergoden waren de wedstrijdleider Michel Rogovitz en de chief-judge Desiré Mingam echter niet zo gunstig gezind. Drie dagen (16, 17 en 18 september) voor 10 sprongen uit een Do 27 en een Pilatus Porter turbo, hadden ruim voldoende moeten zijn, maar ook in Frankrijk kan het waaien, regenen en regenend waaien .. In afwachting van springweer was er ruimschoots de tijd om ervaringen uit te wisselen en ideeën te lanceren over procedures voor WK-team selekties. België, Engeland, Italië, Oostenrijk, Zwitserland, Joegoslavië en uiteraard Frankrijk zelf, namen de kans waar om hun selektiegroepen uit te laten komen in deze sterk bezette wedstrijd. Nederland liet hier jammer genoeg verstek gaan. Alleen de Dutch Connection kwam gedeeltelijk aan de start, aangevuld met Frederic Sody van het Belgische legerteam. Nadat een paar teams vrijdaqmiddag hun eerste sprong konden maken, moest de rest van de deelnemers nog een etmaal wachten voordat zij hun kunnen konden tonen. Onder wel zeer moeilijke omstandigheden en met de nodige onderbrekingen wegens buien en te harde wind werden er toch nog drie rondes uitgeperst. Voor met name Bram Lasschuijt leek een hoge klassering niet tot de onmogelijkheden te behoren (0.02 cm), Nijhuis volgde met 0.07 cm aardig, Drost sprong 26 cm. Sody echter kon

een hoge klassering met 87 cm verder wel vergeten. Zondag konden er (na een avond met een uitstekend koud buffet en wijn die voor velen "te" rijkelijk vloeide en die overigens werd voorafgegaan door een gigantisch vuurwerk) tot 12 uur zonder al teveel problemen nog twee rondes worden versprongen. Daarna begon de wind weer regelmatig de kop op te steken, zodat er na vele rejumps en uren later toch nog het minimum van 6 sprongen werd gehaald. Naast de prijzen in natura (komplete uitrustingen, hoogtemeters, etc.) konden de medailles, bekers en cups worden overhandigd aan de mannen van de ETAP (Franse Militaire Springschool), de club uit Pau en het Zwitserse Eaglesteam. Door missers van onze ingehuurde zuiderbuur in de eerste en laatste ronde, eindigde de Dutch Connection als zesde. In het individuele klassement was het dringen aan de top. Lasschuijt sprong zondag nog 0.02 cm erbij, wat zijn totaal bracht op 0.04 cm en daarmee behaalde hij een uitstekend resultaat. Hij eindigde op een gedeelde 4e plaats met o.a. Dermine. Opmerkelijk was het sterke springen van de Franse selektie: een jonge ploeg, gecoached door "oude rotten", die zich (vooral financieel) gesteund weet door de Féderation Française du Parachutisme, hun KNVvL. Na een barrage tussen de nummers 1 is de uitslag van de eerste tien, de Nederlanders en ènkele bekenden als volgt (tussen haakjes het sprongverloop):

Uitslag individueel: 1. 2. 3. 4.

7. 8. 9. 10. 17. 20. 25. 44. 51. 56.

Bessette F Sonderegger CH Rives F Lasschuijt Jr. NL Dermine F Marsal F Yout F Beauchal I Ruiling D Frei CH Nijhuis NL Grangeon F Lubbe F Drost NL Hoex B Sody NL

002 002 003 004 004 004 006 007 010 013 019 020 026 091 114 138

(0-2-0-2-0-0) (0-0-1-0-1-2) (0-3-0-0-1-0)

(87-0-0-0-0-51)

Uitslag groeps: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

ETAP F PAU F EAGLES CH TICINESE CH FFP F DUTCH CONNECTION HSV FREISTADT A EIS F FFBP B PITT SPECIAL GB

086 137 183 228 238 252 257 293 434 517

Succes Dufch Square Force in Luxemburg Op 27 en 28 augustus '83 werd door de paraclub "Cercle Para Luxembourg" te WiltzNoertrange een PA wedstrijd georganiseerd met als hoofdprijs voor het individueel klassement een driedaagse vliegreis naar Mallorca! De wedstrijd bestond uit drie sprongen, voor 3-mans teams, uit een Cessna-172 en had deelnemers uit Duitsland, België, Nederland en Luxemburg. Ondanks het feit dat er al maanden van te voren uitnodigingen waren verstuurd naar veel verenigingen in binnenen buitenland viel de opkomst tegen. Slechts negen teams waarvan drie Nederlandse. De bak was gelegen op de kop van een heuvel en had slechts een doorsnee van ± 7 meter. Het was de eerste keer dat de Luxemburgse Paraclub een Internationale wedstrijd organiseerde. Dat was dan ook duidelijk te merken aan het trage verloop van de wedstrijd en het vaak weifelende optreden van wedstrijdleider en scheidsrechters. Hier tegenover stond wel weer de goede verzorging van maaltijden, overnachtingsgelegenheden en bovenal de konstante aanwezigheid van een medisch team met ziekenauto. De wedstrijd begon op zaterdagmiddag omstreeks 14.00 uur. Er werd die dag slechts één ronde versprongen. Op zondag werden de overige twee rondes versprongen. De vluchten met het vliegtuig werden niet bepaald ekonomisch uitgevoerd en de springers kregen dan ook ruim de gelegenheid

20 SPORTPARACHUTIST

om het prachtige Luxemburgse "berglandschap" te bewonderen alvorens het vliegtuig te verlaten. De wedstrijd werd in het algemeen versprongen onder moeilijke omstandigheden. Het was voor de meesten van ons de eerste keer dat we sprongen in een bergachtig landschap. Bovendien was er een variabele windsnelheid die op zondag toenam tot 8 à 10 meter/seconde. Volgens het wedstrijdreglement mocht er worden gesprongen Urn 8 mts, echter de positie van de windmeter in het havenkantoor, ± 200 m verwijderd van de bak, maakte kontrole hierop vrijwel onmogelijk. Ondanks de rommelige organisatie denken wij toch dat met een wat meer professionele aanpak deze wedstrijd kan uitgroeien tot een interessante meeting. Tot slot volgen uitslagen:

hieronder

Groeps PA 1. 2. 3. 4. 8.

Dutch Square Force Cercle Para Luxembourg Mendig I Dutch Connection K. M. A.

08,82 16,97 25,93 27,44

m m m m

55,82 m

Paul Schrnidt en Ruud MIJnheer, Para Club Flevo

de belangrijkste

Individueel 1. 2. 3. 4.

6. 9. 11. 20. 23. 25.

Schmidt, Paul Bizot, Michel Potaux Van der Staak, Eeg Lasschuit Jr., Bram Mijnheer, Ruud Smit Van Maasdam Van Ierland Groenheyde

(DSF) (DC) (DSF) (DC) (DSF) (KMA) (DC) (KMA) (KMA)

00,08 01,73 03,07 03,32 03,73 05,42 06,51 21,78

m m m m m m m m

24,31 m 25,00 m

Het Duitse Cirrus-team

in aktie (zie blz. 27).

5 GOEDE REDENEN EEN -~itl!iïRESERVE VAN PARAFLITE TE HEBBEN Eerlijk gezegd, wij van Para-Flite begrijpen niet waarom niet elke springer in de wereld een Swift Reserve in zijn tandemrig heeft. Vooral nu de Swift Reserve nét zo licht is (2,5 kilo) en nét zo klein pakt als de ailerkleinste ronde reserves. En dat terwijl de Swift Reserve toch nog 177 ft' oppervlakte heeft om zachte en gemakkelijke landingen te maken, zelfs onder de slechtste omstandigheden.

De Swift Reserve is: 1. Veiliger: Ram-air parachutes hebben voor zover we weten geen last van een inherente storingsmogelijkheid. Een ronde reserve kan (en doet dat ook vaak) binnenstebuiten slaan of een lijnover krijgen tijdens de opening. De statistieken wijzen uit dat een ronde reserve 3 tot 5 maal een dergelijke storing krijgt op de 100 openingen, ongeacht de lichaamspositie en ondanks een juist aktivatie. Bovendien wordt de Swift Reserve geopend door middel van ons beroemde "free bag"-systeem. Deze bag geeft de Swift Reserve een kans om zelfs dan te openen als de pilotchute aan de springer of zijn uitrusting blijft haken. Geen enkele ronde reserve wordt met dit unieke systeem geleverd. 2. Snellere opening: Door z'n kortere lijnen en door de kortere vullingstijd kan een Swift Reserve in minder dan 100 ft open zijn. In feite openen square parachutes zelfs zo snel dat ze altijd moeten worden geremd. 3. Betere prestaties: De Swift Reserve heeft een glijhoek van 3 : 1 en een voorwaartse snelheid van 32 tot 48 km per uur - dat is meer dan driemaal zoveel als een ronde reserve. Omdat de Swift Reserve net zo vliegt als uw eigen square (zelfs de toggles zijn gelijk) kunt u met het volste vertrouwen op kleine veldjes landen en uitflaren voor een zachte landing en dat is belangrijk bij een demo of een kleine dropzone.

4. Duurzamer: Aangezien de Swift Reserve niet binnenstebuiten kan slaan of een lijnover kan krijgen, is de kans dat hij beschadigd raakt bij een opening zeer onwaarschijnlijk. 5. Grotere waarde: De Swift Reserve is de modernste en meest populaire square reserve op de markt. Hij zal z'n waarde gedurende vele jaren behouden en nu de populariteit van square reserves toeneemt, zal ook de tweedehandswaarde stijgen. Sinds Para-Flite de square uitvond en perfektioneerde en hem in 1978 op de markt introduceerde, hebben duizenden springers over de hele wereld kennis gemaakt met de betrouwbaarheid, de duurzaamheid en de prestaties, waarmee we elke square reserve die wij bouwen op zorgzame en nauwkeurige wijze uitrusten. De Swift Reserve bouwt voort op deze traditie.

SWIFT RESERVE: WORDT HET GEEN TIJD DAT U ER EEN KOOPT?

CIRRUS RESERVE

De 5 goede redenen, die hierboven staan opgesomd, gelden net zo goed voor de Cirrus Reserve, hoewel deze square reserve is ontworpen en gebouwd voor de zwaardere springers (tot 115 kilo). De Cirrus Reserve heeft 230 ft2 draagoppervlakte, weegt slechts 3,1 kilo en pakt toch nog veel kleiner dan de in oppervlakte kleinere Safety-Star (180 ft"). Hoe is dat mogelijk? Heel eenvoudig. Net als bij de Swift Reserve wordt de Cirrus Reserve gebouwd met behulp van de spanwijdte-konstruktie (patent is aangevraagd). Bovendien is hij helemaal van F-111 gemaakt en voorzien van verbindingsgaten in de cellen.

CIRRUS RESERVE: WAT IS UW REDEN NU OM GEEN SQUARE RESERVE TE KOPEN? ©

1982 Para-Flite, Inc. XL Cloud, Strato-Cloud ,Cirrus Cloud, Cirrus Reserve, Cruislite, Swttt. Pursuit, OC-5, Safety Star en Goliath. Voor meer informatie betreffende militaire produkten dient u zich regelrecht met ons in verbinding te stellen. De ram-a ir-parachutes die gemaakt worden door Para-Flite. Inc. worden gedekt door één of meer van de volgende Amerikaanse patenten: 3540681. 3724789 en corresponderende buitenlandse patentrechten. Andere patenten zijn aangevraagd.

Na de koop: Para-Elite is, behalve de onbetwiste technische leider van de gehele parachute-industrie, de concurrentie ook ver voorbij gestreefd als het op klantenservice aankomt. Ons servicebeleid is vandaag de dag nog net zo als toen we begonnen: volledige tevredenheid van de klant is het belangrijkste. Dat staat. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven.

Let op dit logo, het is uw garantie voor een kwaliteitsprodukt en service

PARÄ-FLlTE,

INC.

5801 Magnolia Avenue • Pennsauken, (609) 663-1275 • Telex 831355

NJ 08109 USA

•..

Vierde zestienman op Teuge

De videocameraman

Mick Boys

en wedstrijdleider

We kunnen, dat zul je wel met me eens zijn, terugkijken op een fantastische zomer. Was het dus ook een fantastisch springseizoen? Ja en nee. Er waren natuurlijk erg veel zonovergoten dagen waarop we ons bepaalde lichaamsdelen uit de broek hadden kunnen springen. Soms was het echter zo heet dat velen het er niet eens voor over hadden een half uur in een kist te zitten om eindelijk de verfrissende duik te kunnen maken. Toch zijn bepaalde aktiviteiten dit jaar niet zo goed uit de verf gekomen. Denk maar aan de friendshipsprong in de Goffert ter gelegenheid van de opening van de Vierdaagse van Nijmegen. De open clubkampioenschappen van Paracentrum Noord vielen ook gedeeltelijk in het water omdat in verband met het matige weer alleen het precisie gebeuren kon doorgaan. Paracentrum Flevo kampte ook met allerlei problemen bij de organisatie van haar jaarlijkse Ram-Air wedstrijden. Het weer had hier ook weer het grootste aandeel

22 SPORTPARACHUTIST

Henk Verbeek. in het uiteindelijke mislukken van die wedstrijd. De laatste en tevens voor een heleboel springers erg interessante relatief wedstrijd dreigde ook gedoemd te mislukken. Waarom dit uiteindelijk niet is gebeurd (het is zelfs een groot internationaal succes geworden), daarover gaat mijn verhaal. Het was inmiddels de vierde keer dat er op Teuge een zestien mans relatief wedstrijd plaatsvond. Niet zomaar een wedstrijd, maar eerder een internationale boogie waarbij de te maken sprongen al vaststonden en waaraan een kompetitie-element was verbonden. Echte wedstrijd-zenuwen hoef je er niet voor te hebben en het is niet eens noodzakelijk om ervoor te trainen. Het team dat de aanwezige individuele kapaciteiten weet te bundelen, wint de wedstrijd. Teams die wel genoeg capabele springers in huis hebben, maar dit niet in een hecht team kunnen omzetten, winnen niet. Als een team met erva-

ren én minder ervaren springers weet wie wat het beste kan en aan de hand daarvim de sprongen plant, zal hoge ogen gooien. Kortom: niemand hoeft zich ergens voor te schamen. Wie komen er nu naar zo'n wedstrijd? Nou, dat is makkelijk te zeggen: iedereen die zin heeft om te relatieven en het ook kan. Elk jaar doet zich hetzelfde verschijnsel voor; de Nederlandse bijdrage is erg groot. Niet alleen komplete teams komen maar ook een aantal individuelen die hopen op een ontbrekend teamlid. Meestal ontbreken er links en rechts wel een paar door ziekte bijvoorbeeld. Zo zie je dat er voortdurend teamcaptains om springers lopen bedelen. Meestal betreft het hier een buitenlands team dat op een of andere manier toch iets niet goed had geregeld. De wedstrijd begon dit jaar met acht teams waarvan er drie waren samengesteld met o.a. buitenlandse springers. Jongens en meisjes uit: Duitsland, Frankrijk, Engeland en de Verenigde Staten. En dan natuurlijk onze prima Nederlands sprekende Yougoslaaf. Nederlandse teams waren dit jaar samengesteld uit springers van Icarus, Flying Dutchmen, P.C.N., Teuge en Texel, waarbij mag worden vermeld dat zowel Icarus als Rotterdam een team hadden dat (bijna) uitsluitend uit leden van die respektievelijke clubs bestond. De vooruitzichten waren goed. Arnold Collenteur was tijdens de Nationals al begonnen met de organisatie. Hij had de mooiste sprongen bedacht met de interessantste overgangen van het eerste naar het tweede figuur. Het begint traditie te worden dat de zestienmanssprongen bestaan uit twee formaties met een bepaalde voorgeschreven overgang. Elke goede grip (zie para-alfabet) levert een punt op. De meeste goede grips = de meeste punten. Net als bij voorgaande wedstrijden was er een open ronde. In deze ronde zou elk team een zelf ontworpen sprong maken die dan op allerlei artistieke zaken zou worden beoordeeld. Ook de originaliteit zou in deze ronde ekstra punten opleveren. Behalve de sprongen moest er natuurlijk nog veel meer worden geregeld zoals scheidsrechters, grondvideo , chauffeurs voor de busjes om verdwaalde springers op te sporen, manifestors en nog een heleboel vrijwilligers voor allerlei diensten. Hans Jonkers verzorgde de hapjes en de drankjes. Daartoe had hij de hangar van het centrum omgetoverd tot een feestte nt. De Twin Otter uit Rotterdam was op vrijdagavond aangekomen, net als de meeste springers. Het enige dat nog niet was geregeld, was het weer. Tijdens de ontmoeting van de springers op vrijdagavond was dat dan ook hét onderwerp van gesprek. Het zag er niet zo best uit en de verwachtingen waren slecht. Zaterdagmorgen: Nadat de teamcaptainsmeeting was afgerond en het weer nog marginaal was, werd er besloten vooralsnog niet te beginnen met de wedstrijd. Er werd de mogelijkheid gegeven om te fun-jumpen. Een aantal teams maakte hiervan gebruik om een aantal zaken te proberen. Ook had-

!l)

~ s à

~ ~ s: !l)

& o :;,-

0 CD

c 9, !l)

Het scorebord.

De werkelijke

winnaars,

de Belgen.

den de videomensen hierdoor de mogelijkheid nog eens goed te oefenen. Zaterdagavond: Onder het genot van een glas bier werd besproken of men zich moest voorbereiden op het slechtweerprogramma. Nadat de duisternis was ingetreden, werden er bekende en onbekende films gedraaid door de Duitse spring/film-fanaat Lemmy. Zondagmorgen: Het was nog steeds slecht weer. Het was niet alleen bewolkt maar ook de temperatuur begon ras te dalen. Dit was voor Hans Jonkers de aanleiding om de Wolk te openen. De kachel werd flink opgestookt en binnen de kortste keren was het er bomvol. Die hele zondag kon er niet worden gesprongen. Zondagavond: De Engelse videoman liet ons zijn opnamen zien van o.a. de wedstrijd op Bad Lippspringe en de helikopter boogie in het Westduitse Soest deze zomer en er was een fantastische barbecue. Aangezien de wedstrijd nog twee dagen zou duren en de Twin Otter zeer snelle sticktijden kon neerzetten, gaf men de moed nog niet op. Maar goed ook naar later zou blijken.

Maandagmorgen: Snel moesten de teams bij elkaar worden getrommeld want het was springweer. Er waren blauwe gaten en de wind was net onder de limiet. Vorig jaar was het succes van luchtvideo al in ruime mate aangetoond toen men met zeer veel bewolking toch kon springen. Normaal gesproken levert dit grote problemen op voor de scheidsrechters die dan weinig of niets kunnen zien. Ook nu had de grondvideo soms moeite de kist en de springers op te pikken. Zo niet de videoman die achter het team aansprong. Na de sprong konden de scheidsrechters aan de hand van deze beelden toch een goed oordeel vellen over de prestaties van het team. De bewolking in kombinatie met de onbekendheid van sommige springers met het landschap om Teuge leverde wel slechte spots op hetgeen de chauffeurs van de busjes in aktie bracht. Al met al konden we tussen de buien door drie rondes verspringen. Sommige teams (vooral zij die erg goed in de strijd lagen) wilden de vierde ronde ook nog graag springen.

Omdat de wind echter nog verder opgelopen was, werd er een teamcaptainsmeeting gehouden om te overleggen met de wedstrijdleider in hoeverre dit kon. Het bleek te kunnen. De teams moesten na kort beraad met elkaar beslissen of er voor de vierde ronde werd aangetreden. Aan het rijtje van de afgevallen teams werd er daarna één toegevoegd. De rest ging door. Dat juist die vierde ronde nog een onverwachte wending gaf aan de score blijkt wel uit de einduitslag. De gedoodverfde winnaars, de Engelsen, bleken net iets te kort te komen op de score van de Belgen. Zoals alle voorgaande jaren ging ook dit keer de eerste prijs naar onze zuiderburen. De Engelsen eindigden op de tweede plaats. Voor het verdere scoreverloop verwijs ik u naar de foto van het scorebord. Aan de vierde internationale zestienmanswedstrijd was een einde gekomen. Na de eerste dag viel er een team af omdat het gras te nat was. Na twee dagen besloot een aantal Duitsers om toch maar weer naar huis te gaan omdat de voorspellingen ten aanzien van het weer niet zo gunstig waren en men zodoende nog wat vakantiedagen overhield. Het weer was niet zo geweldig. Maar toch: we hebben met z'n allen een hoop lol gehad én leuk gesprongen. Sommigen hebben geleerd dat ook bij het relatief springen alles relatief is. Arnold beloofde ons bij zijn slotspeech dat hij de zaken volgend jaar nog beter zou organiseren. In feite was de organisatie prima maar zoals altijd, valt of staat elke wedstrijd bij niet voor te bereiden zaken zoals het weer en de inzet van een ieder. De meeste buitenlanders waren in ieder geval tevreden. Velen van hen zullen terugkeren. Niet alleen op de zestienmanswedstrijd maar ook op de in mei '84 te houden tienmans speedstar wedstrijd. Voor dit evenement zal naar het zich laat aanzien de Twin Otter weer naar Teuge komen. Nadere bijzonderheden omtrent deze wedstrijd worden nog gepubliceerd. Ik wil mijn verhaal afsluiten met een beroep op de weergoden om ons volgend jaar met name tijdens de wedstrijden en alle andere bijzondere gelegenheden wat gunstiger gezind te zijn. Willard Jansen

SPORTPARACHUTIST 23

Open zomerwedstrijd Paracentrum Noord werd een PA-gebeuren Het leek erop dat 27 en 28 augustus weer eens een komplete wedstrijd met de onderdelen PA en SRW versprongen zou kunnen worden. De verwachtingen waren briljant. Ons aller weerprofeet Pelleboer gaf zelfs een 9! Na inschrijving bleek er een springerspotentieel aanwezig te zijn dat borg stond voor een spannende en interessante wedstrijd. Helaas, een van de Noordzee binnendrijvend wolkenveld zou zich het gehele weekend met een tergende hardnekkigheid boven Hoogeveen manifesteren. Gelukkig verbeterden zaterdag tegen twaalf uur de omstandigheden zodanig dat, zij het aarzelend, met het onderdeel PA voor C9 springers kon worden begonnen. In deze categorie bewees onze C9 veteraan Hans Niehof, na bijna een jaar niet te hebben gesprongen, dat hij nog uitstekend met een C9 koepel overweg kon. Voor de tweede keer achtereen wist hij beslag te leggen op de PCN-WISSELBEKER voor C9 springers. Als tweede eindigde Rob Peetam, een pure enthousiasteling, die drie weken na zijn grondopleiding als vrije valler aan dit onderdeel meedeed. Een knappe prestatie! Nummer drie werd de benjamin van de vereniging: Jan Meinderd Don, een amper 16-jarige scholier, die na zijn grondopleiding in juli snel doorstootte tot de vrije val. Met een totaal van 80,35 meter bewees hij de besturing van een C9 koepel al aardig in de vingers te hebben. Tegen één uur werd besloten het onderdeel PA voor gevorderden te starten. Met een beetje goede wil ging het net met twee runs op 2500 ft. Vanaf dit ogenblik stond de PHPCN geen moment meer stil. In recordtijd

werden er 35 sticks uit geperst. Het plaatselijk record werd hiermee gebroken dankzij de uitstekende medewerking van alle PA deelnemers. Na een drietal ronden tekende zich duidelijk een kopgroep van vier springers af waarvan de totaal scoring ruim onder de meter was. In deze groep vochten Gerrit Molenhuis en Jan Bosma om de eerste twee plaatsen. Na de vierde ronde lag Gerrit nog maar 10 cm voor. Het verschil tussen nummer drie en vier bedroeg slechts één cm. Was Hans Haandrikman, die nu de derde plaats verdedigde, anders altijd in voor een linkedexit je of een speedstackje voor er op 1000 ft serieus aan PA gedaan werd, nu voelde hij zich gedwongen zijn riante plaats in het klassement met wat meer concentratie te verdedigen. Voor het talrijke publiek betekende dit een behoorlijke verarming van het kijkspel. Gelukkig werd dit gemis door HE-MARIHA opgevuld. De spaarzame momenten dat er hoger kon worden geklommen dan 2500 ft werd door hen gebruikt om de linked viermans exit te perfektioneren. Met spanning werd uitgekeken naar de laatste ronde, die door het immer aanwezige wolkendek op zaterdag kon worden versprongen. De kansen lagen nog volledig open. Een kleine misstap en het beeld zou totaal veranderen. Dat bleek dan ook. Jan Bosma dook met een resultaat van 1,50 meter over de laatste sprong naar een vierde plaats, terwijl Hans Haandrikman zijn één cm voorsprong moest inruilen voor een 12 cm achterstand. In totaal werden er 11 dead-centers getrapt, een record aantal naar Hoogeveense begrippen. De zaterdag werd besloten met een traditio-

nele barbecue die weer op een uitstekende wijze door Jannie, Karin, Marian, ... was verzorgd. Het onderdeel relatief liep op een teleurstelling uit. Zondagmiddag 3 uur werd de wedstrijd voor dit onderdeel definitief afgelast. Wij waren weer eens door de weergoden verslagen. Ondanks deze domper kunnen wij op een geslaagd evenement terugkijken, waarbij onder marginale weersomstandigheden met veel plezier onder het toeziende oog van de juryleden Hans 't Hart en Jan Smeyer een aantrekkelijke PA wedstrijd werd versprongen. Alphons Broekman

Uitslagen individuele precisie: 1. Gerrit Molenhuis 2. Alphons Broekman 3. Hans Haandrikman

00.20 m 00.90 m 01.02 m

Uitslagen Groepsprecisie: 1.Waco's 2. Nait-Soez'n 3. Aerophil 4. Qed 5. He-Mariha 6. Para Docks

19.05m 25.57 m 31.39 m 37.57 m 71.28 m 89.70 m

Uitslagen Cg/TU precisie: 1. H. Niehof 2. R. Peetam 3. J. Don

61.77 m 75.25 m 80.35 m

Eerste Accelerated Free Fall sprong op het Paracentrum Noord?

PCN's Hans Haandrikman (SOOste sprong), Martin Jonkers en G. de Beer (AFF 1ste sprong) Jawel, op 23 mei van dit jaar werd onder het toeziend oog van vele plaatselijke en regio-

24 SPORTPARACHUTIST

nale para-VI p's de eerste geslaagde Accelerated Free Fall sprong uitgevoerd boven de Hogeveense aardkorst. Gaat het Para Centrum Noord hiermede de vaderlandse geschiedenis in als het tweede centrum in ons door kikkers omringde weilanden landje, dat een bijdrage levert aan nieuwe ontwikkelingen op het gebied van para-opleidingen? Het antwoord is tweeërlei. In de eerste plaats: neen, njet, no, non en gelijksoortige synoniemen in alle talen. Met onze op vrede gerichte doelstellingen zouden we het niet wagen de rust te verstoren, die zo kenmerkend is voor onze aan regels gebonden uitspattingen in het ijle luchtruim. Het vredige land van Bartje en daarin een stap naar revolutionaire ontwikkelingen? Never en wel omdat deze grootheden tegen-

gesteld zijn aan elkaar. Toch een volmondig JA in tweede instantie, gezien de symboliek die kenmerkend is voor de intussen met veel woorden omschreven sprong. Het doek valt voor de waarheid. Ook deze frase is symbolisch bedoeld, daar anders de vrouwe die funktioneert als beeldmerk van dit zelfstandige naamwoord er naakt en schandelijk bij zou staan. De afgebeelde foto laat zien dat werkelijkheid en illusie aan elkaars zijde liggen. De werkelijkheid betrof de 500ste sprong van Hans Haandrikman (in kleine kring bekend als "hondekop"). Links op de foto de jubilaris. Rechts als "assistent instructor" Martin Jonkers (bekend als "vliegenvanger"). In het midden het fenomeen leerling

met de fantasieloze naam Gompie. Genetisch van een andere kunne dan wij aardse wezens, floatte Gompie tussen de beide andere curiosa naar moeder aarde. Niet gehinderd door enig gevoel voor verhouding tartte zij (of hij) beide para's tot het uiterste. De volgende dag was dit merkbaar aan een paar gevoelige armspieren. Nog een korte weergave van het ademloze interview dat onze vliegende reporter met de betrokkene voerde. Was dit je 500ste sprong Jazeker.

Hans?

Hoeveel tijd heeft het je gekost om Gompie de lucht in te krijgen? Plusminus één week. Welke uitrusting had Gompie aan? Een custom-made harnas speciaal gemaakt voor een gewicht van 1000 gram en een lichaamslengte van 115 cm.

Van welke hoogte zijn jullie afgesprongen? Van 9000 ft. Hoe was de afsprong gestruktureerd? In line afgesprongen met Martin links en ik rechts van Gompie. Op welke wijze werd deze sprong vastgelegd? Joeke de Jong nam -de foto's en Rob MilIenaar bediende de filmkamera.

Gompies broertje is inmiddels

Wat voel je nu? Geluk en tevredenheid.

Stel niet zulke domme vragen.

Hoe ging het verder? We hebben op 3500 ft een break gemaakt, waarna ik met Gompie in mijn linkerhand een pull out maakte. Daarna Gompie met touwtjes aan mijn beenriemen vastgeknoopt en gezamenlijk aan de Pegasus naar moeder aarde. Kon Gompie zelf niet trekken?

passeerd

level 7 al ge

...

Wil je nog wat zeggen? Jawel: Gompie, Martin, Joeke dankt voor deze onvergetelijke

en Rob, besprong!

Intussen in een epibrerende extase verkerend, sluit ik hiermede dit exceptionele verslag van deze exceptionele sprong af en wens Hans a good time for the next 500. Henk Kuizenga

1 I

AFF kaderopleiding Kandidaten dienen bij de aanmelding aan te geven in hoeverre zij aan de zes gestelde eisen voldoen. In verband met de organisatie van de kursus dienen eventuele kandidaten zich vóór 1 januari 1984 aan te melden.

Sjaak Kouwenhoven

Sonja Emondt heeft zojuist bij haar eerste AFF-sprong maakt aanstalten

het ripcord getrokken.

Jan Beumer, links,

om weg te gaan terwijl Ed Wissink blijft toekijken.

De definitieve planning en uitvoering is nog niet bekend, maar het voornemen is om in het voorjaar '84 een opleiding tot AFF-jumpmaster en AFF-instrukteur te organiseren. Kandidaten die voldoen aan de onderstaande eisen en vooral gemotiveerd zijn, kunnen zich opgeven bij de sekretaris van de AFF-commissie: Sjaak Kouwenhoven .

Kandidaten voor moeten:

AFF-jumpmaster

1. aantoonbare belangstelling voor instruktie hebben; 2. minimaal 400 relatiefsprongen hebben; 3. minimaal 4 uur vrije val ervaring hebben; 4. ruime ervaring hebben met gelinkte exits;

5. regelmatig springen (ca. 50 sprongen per jaar); 6. in het bezit zijn van het lidmaatschap KNVvL.

Kandidaten moeten:

voor

AFF-instrukteur

1. bevoegd valscherminstrukteur zijn; 2. minimaal 600 relatiefsprongen hebben; 3. minimaal 6 uur vrije val ervaring hebben; 4. ruime ervaring hebben met gelinkte exits; 5. regelmatig springen (ca. 50 sprongen per jaar); 6. in het bezit zijn van het lidmaatschap KNVvL.

Mike Johnston 'director of training USPA', die in 1983 in België de AFF-opleiding verzorgde.

SPORTPARACHUTIST 25

Materiaalpraat

aan de reservecontainer. De verandering aan de kickerflap verbetert de opening, aldus de fabrikant.

Free Bag van ParaFlite 3-ring Sinds de uitvinding van het 3-ring systeem in 1976 door Bill Booth heeft het systeem al enkele verbeteringen en aanpassingen ondergaan. Gedurende de eerste jaren werd de grote ring tegen het harnas aan genaaid. Vanaf 1981 wordt echter een hoofdring gebruikt, die achter de harnas-webbing kan worden gemonteerd. Deze konstruktie is sterker. Tegelijkertijd werden de maten van de housings met één inch verlengd, zodat het kussentje en dus ook de borstband wat lager konden worden gemonteerd. De nieuwe housings zijn te herkennen aan de gele krimpkousjes aan de uiteinden. Bij eventuele vervanging dient hierop dus te worden gelet, omdat ook de kabellengtes van het kussentje moeten worden aangepast. De vraag naar lichter, kleiner en dunner (slapper?) materiaal heeft ertoe geleid dat men het nu "snel" vindt staan om met een verkleinde uitvoering van het 3-ring systeem rond te lopen. De hoofdring heeft dan de maat van de middelste ring op de standaard uitvoering. ParaFlite introduceerde de kleine versie op haar Swift-rig. De hoofdring, die zij gebruiken, is echter een andere met name sterkere ring dan de middel ring van Booth. Anderen kopieerden de kleine versie met de ring van Booth, die dit ten sterkste afraadt, omdat de ring al bij een kracht van 800 pound kan deformeren (ovaal worden) en dus het afkoppelen kan blokkeren. Deze oplossing werd toegepast op sommige Mirage-rigs van Sky Supplies en enkele Warps van Nati-

onal, maar er zijn geen problemen gerapporteerd. Geen paniek dus. De mooiste oplossing vindt men echter op de Jaguar-rigs van Parachutes de France. Het zijn kleine ringen, die in tegenstelling tot de andere kleine versies wél achter het harnas kunnen worden gedemonteerd. In Nederland en België ziet men het kleine 3-ring systeem slechts zelden en er is geen aanleiding om te vermoeden dat er foutieve ringen in omloop zijn. Intussen zou ik er nog eens op willen wijzen dat de meeste mensen de onderhoudsvoorschriften niet goed opvolgen. Nog maar al te vaak worden riggers gekonfronteerd met vuile tot zeer vuile 3-ring risers, die slechts met zeer veel kracht losgetrokken kunnen worden. Dit probleem is vooral eigen aan de oudere Chasers van Lofty, omdat de kleinste ring met breed band (type 12) werd vastgezet. Dit band heeft de neiging vuil op te nemen (vooral na nattigheid) en stijf te worden. Kontroleer uw risers door ze af te koppelen en was de ringaanhechting met warm water en wat groene zeep. Ook de kabels van het kussentje worden altijd vies, ondanks de housings. Maak de kabels regelmatig schoon met b.v. naaimachineolie. Een dunne vette film is bevorderlijk voor het glijden.

Mirage Eigenaars van een Mirage-tandemrig, dat vóór 1 april 1983 is gebouwd, moeten een rigger benaderen voor een verandering (slechts een kleine ingreep)

Nederlandse springkalender Deze zomer ontstond op het Nationaal Centrum bij drie springers de idee een kalender over sportparachutespringen uit te brengen. Die drie zijn Bob Kaal, Ad de Jong en Ton Bogers. Het is niet geheel toevallig dat de idee juist bij ons werd geboren. Bob Kaal staat bekend als goed vrijeval-fotograaf (met veel bijdragen aan de Sportparachutist). Ad de Jong is begin dit jaar met vrijevaIfotografie begonnen en Ton Bogers heeft als hobby drukwerk. Kortom, een prima kombinatie. Nadat de idee was geboren, begon het grote werk pas. Eerst is uitgebreid gedacht over de filosofie achter de kalender. Wij waren het er gedrieën snel over eens dat het geen commercieel gebeu-

26 SPORTPARACHUTIST

ren worden moest. De kalender moest liefst op kostprijsbasis worden uitgebracht. Alle onderdelen van het parachutespringen moesten zo mogelijk erin worden belicht. We zien de kalender zuiver als een stukje promotie voor onze sport, niet om er geld mee te verdienen. Gezamenlijk werden de foto's uitgezocht en Ton begon zijn relaties te poIsen: Wie kan de kalender drukken, wie maakt de litho's, hoe verdelen we het financiële risiko? Ton heeft een enorm karwei eraan gehad. Toen dat allemaal rond was, moest de vraag worden beantwoord hoe we de verkoop zouden doen. Uitsluitend verkoop via een bedrijf zagen we niet zitten, de commer-

In antwoord op geruchten over het niet optimaal funktioneren van het free bag systeem heeft ParaFlite een uitgebreide windtunneltest uitgevoerd. Onderzocht werd of het gebeuren kan dat de bag van de koepel afgetrokken kan worden terwijl de koepel in de reservecontainer blijft liggen (de "tafelkleedtruc"). Dit schijnt een lid van de Golden Knights te zijn overkomen toen hij zijn reserve trok; de reserve is nooit opengegaan. Door de hoge kracht op de bag, als de bridle strak komt te staan, zouden de sluitelastieken (ParaFlite gebruikt zogenaamde "O"-ringen) kunnen knappen. De test wees uit dat dit echter niet kan gebeuren bij normaal sportgebruik; alleen bij snelheden van meer dan 150 miîl wilde er wel eens een O-ring breken, maar de koepel kwam altijd uit de container. Gebruikt men originele ParaFlite materialen en volgt men de handleiding, kan er niets fout gaan. Gebruik dus nooit gewone elastieken. Ondanks deze konklusie heeft ParaFlite een verandering voorgeschreven voor de zwaardere square-reserves: de Safetyflyer en de Safetystar. Voor de lichtere, zoals de Swift en de Cirrus, wordt het slechts aangeraden. De verandering betreft de sluitlus: het heet "Safety Stow". De voordelen ervan zijn dat de .vasthoudkracbt" zeker tweemaal zo groot is en dat de kans op een "bag loek" bij slordig pakken veel kleiner is. De verandering moet door een rigger gebeuren en is zeer eenvoudig. Riggers kunnen de vereiste materialen gratis van de fabriek toegestuurd krijgen. Arnold Collenteur

clele inbreng zou dan gaan overheersen. Tenslotte hebben we besloten een girorekening te openen waarop de liefhebbers de kosten kunnen overmaken. Jan de Poot van Chuteservice Teuge werd bereid gevonden de verkoop op Teuge te verzorgen. Als iemand zich de verzendkosten wil besparen, kan hij dus bij hem terecht. Intussen is de kalender al helemaal klaar. En, al zeggen we het zelf, hij is zeer fraai geworden. Het was de moeite van het vele werk (vooral van Ton) dubbel en dwars waard. We hopen dat onze inspanningen bekroond worden met een goede verkoop. Dan kunnen we volgend jaar weer op dezelfde basis een Nederlandse kalender voor een gunstige prijs uitbrengen. Ad de Jong

MEER DAN 200 SlACKS BOVEN NIEUW BALINGE Verslag van een CRW wedstrijd Koepelrelatief is een onderdeel van het parachutespringen dat de laatste jaren sterk in de belangstelling is komen te staan. Aanvankelijk werd met veel moeite een stack of plane gemaakt, doch het ging steeds beter, sneller en groter. Vooral Paracentrum Texel heeft een voortrekkersrol vervuld en heeft inmiddels diverse geslaagde recordpogingen op haar naam staan. Er was echter nog geen wedstrijd in een van de officiële wedstrijd-onderdelen uitgeschreven en het waren Rob Millenaar en Hans Haandrikman van Para Centrum Noord die deze draad oppakten en de eerste Nederlandse 4-way rotatiewedstrijd organiseerden. Op zaterdag 1 oktober meldden zich zeven 4-mans teams in het clubhuis van PCN op vliegveld Hoogeveen. Daaronder waren twee Duitse teams, zodat de wedstrijd nog een internationaal karakter kreeg. Van Nederlandse zijde waren teams van Texel, de PCMC en drie teams van PCN aanwezig. Helaas liet een aantal teams, ondanks aanvankelijke toezeggingen, het afweten, hetgeen hun ongetwijfeld zal spijten. PCN had gezorgd voor twee Cessna's 182 (met deur), de videobus, twee (club)scheidsrechters en last but not least uitstekend CRW weer. In grote lijnen werd het FAIwedstrijdreglement gevolgd. Alleen de hoogte was om veiligheidsredenen 1000 ft hoger gesteld. De wedstrijd die over vijf ronden was uitgeschreven, had een zeer vlot verloop. Beide Cessna's vlogen af en aan, al was het soms moeilijk iedereen weer tijdig op het vliegveld te krijgen vanwege de buitenlandingen die bij dit onderdeel haast onvermijdelijk zijn. Meerdere teams hebben de omgeving van Nieuw Balinge kunnen bewonderen. Zaterdagavond half zeven landde het laatste vliegtuig en hadden alle teams hun vijf sprongen gemaakt. In de loop van de middag was wel duidelijk geworden dat van het

weer op zondag niet al te veel mocht worden verwacht, zodat alles op alles was gezet iedereen z'n sprongen te laten maken. Voor een aantal springers leverde dit wel wat spierpijn op, want 10 keer roteren per sprong kost kracht. De wedstrijd had een zeer spannend verloop. Cirrus en de Mafia waren aan elkaar gewaagd, al had Cirrus de pech dat men de eerste sprongen nog niet op dreef was. Ook Multiplex (PCN) en SCReW (PCMC) waren aan elkaar gewaagd. De overige teams konden dit geweld niet bijhouden en eindigden op duidelijke afstand. Desondanks hebben zij veel kunnen leren van de verschillende technieken die werden toegepast. Vooral op video kon men van dichtbij goed bekijken hoe alles in z'n werk ging. Zoals reeds is gesteld, werden er verschillende rotatie-technieken toegepast. De Mafia gebruikt de zogenaamde Sashay-techniek, waarbij door korte felle S-vormige draaibewegingen afstand en hoogte wordt verloren zodat vrijwel direkt kan worden aangedoekt. De techniek die Cirrus toepaste, is ongetwijfeld de meest spectaculaire. De bovenste koepel float sterk op, waardoor de formatie er onder door kan gaan. Zodra de formatie is gepasseerd, worden de stuurtoggles opgelaten en verliest de koepel in de burble hoogte en kan opnieuw worden aangedoekt. Deze "Over the Top"-techniek vergt enige durf, doch men kan snel roteren. De overige teams pasten met enige variatie de 360°draaitechniek toe. Men gebruikt een frontriserdraai of gewone draai om hoogte te verliezen, doch verliest daarbij dikwijls ook te veel afstand, waardoor de rotatie tamelijk langzaam gaat. De resultaten van deze eerste Nederlandse CRW-rotatie wedstrijd kunnen zeer goed worden genoemd. Het Duitse Cirrus team had verwacht te zullen winnen, maar dat viel enigszins tegen. Men was wel verbaasd over de flinke deelname, omdat er aan de recente

Duitse kampioenschappen minder teams deelnamen. De gemiddelde score van tien rotaties per sprong van de Mafia kan op Europees nivo zeker meedoen. Wil men het Amerikaanse nivo bereiken (20 rotaties), zal er nog veel moeten worden getraind.

Uitslagen: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

Mafia Cirrus Multiplex SCReW Paradoeks Lau Kans Aerophil

10 7 4 4 1 2 0

9 8 5 5 1 1 0

10 10 7 4 2 1 1

12 12 5 5 2 2 1

10 10 8 7 3 2 1

Totaal 51 pnt. 47 pnt. 29 pnt. 25 pnt. 9 pnt. 8 pnt. 3 pnt.

Kort nadat de laatste parachutes waren gevouwen en de eerste dorst was gelest, werd door Alfons Broekman tot de prijsuitreiking overgegaan. Door de deelnemers werd hierbij veel lof toegezwaaid naar PCN voor het initiatief een CRW-rotatie wedstrijd te organiseren. PCN is van plan volgend jaar wederom een CRW-rotatie wedstrijd te organiseren en we hopen dat zich dan nog enkele teams meer melden. In ieder geval hebben zowel Cirrus als de eerste (officieuze) Nederlandse kampioen Mafia toegezegd weer van de partij te zijn. Tenslotte moet nog melding worden gemaakt van het uitstekende koude buffet dat na afloop van de prijsuitreiking kon worden genuttigd en dat bijzonder in de smaak viel. De avond werd verder nog doorgebracht met het bekijken van de videobeelden en het uitwisselen van ervaringen. Het motto van deze wedstrijd was HAVE FUN IN THE SKY! PULL HIGH! Joeke de Jong

i J

Competition Amicale VR2 te Spa, België 1 en 2 oktober 1983 Ondanks de ongunstige weersvoorspellingen togen Bert Hokke en ondergetekende naar Spa, vergezeld van enige supporters waaronder twee afghaanse windhonden. Het zou onze eerste wedstrijdervaring opleveren. De bedoeling was per team zes sprongen te maken met voorgeschreven figuren. Linked exits waren niet toegestaan. Gesprongen

werd uit twee Cessna's 206. Het exit kommando werd vanaf de grond via de radio gegeven. Over de wedstrijd zelf kan ik kort zijn. Door gebrek aan ervaring, zowel springtechnisch als voor wat de exit uit een C-206 betreft, duurde het te lang voordat de eerste figuur lag. Hierdoor hebben we per sprong punten gemist. Verder kon door de weersomstandig-

heden de wedstrijd niet worden afgesprongen, zodat geen klassement is opgesteld. Wat wij niet hadden voorzien, was het extra vleugje spanning dat de wedstrijdsfeer aan het springen gaf. Vooral hierdoor is ons eerste wedstrijdoptreden goed bevallen. Het zal zeker niet het laatste zijn.

.D;;;,W4,; SPORTPARACHUTIST 27

De eerste Nederlandse para-kalender mag niemand missen in 1984! Er is nu een kalender die geen enkele parachutist wil missen! De kalender sport-parachutespringen 1984. Op groot formaat (29,7x42 cm) worden de data verluchtigd met schitterend uitgevoerde full-colour foto's van Nederlandse parafotografen. Drie Nederlandse springers, Ton Bogers, Bob Kaal en Ad de Jong, tekenen voor de produktie van deze kalender. De voorpagina en de zes volgbladen zijn in kleur. Op de achterpagina worden alle foto's nog eens verkleind in zwart/wit weergegeven. De kosten bedragen f17,50 per stuk, en bij toezending in 'n stevige koker of envelop worden f3,50 verzendkosten in rekening gebracht. De kalender sport-parachutespringen

1984.

Te bestellen: Door f21 ,- over te maken op giro rek.nr. 5259170 ten name van Ton Bogers Helmond, met vermelding Para-kalender 1984. Te koop:

Op het Nationale Para-Centrum in Teuge bij Parachute-Service. Para-Pilot Shop Breukelen. Voor meer informatie: lees verderop in dit blad.

Wellicht een aardige surprise-tip die uit de lucht komt vallen.

• afmetingen: 12mm x 42mm x 52mm . • gewicht: 50 gram. • gemakkelijke afstelling met één knop op de grond of in het vliegtuig. • geeft geluidssignaal tijdens de klim op de afgestelde hoogte. • kan op elke helm gemonteerd worden. • kan geleverd worden met ingebouwde of losse luidspreker of een stekker-verbinding naar aparte luidspreker. • langlevende batterij schakelt zichzelf uit. • zeer nauwkeurig, afwijking max. 100 ft. • gegarandeerd shock proof. • bruikbaar voor CRW ( werkingsgebied : 0 - 10.000 ft. ). • speciaal ontworpen op verzoek van springers.

28 SPORTPARACHUTIST

DYTTER met aparte luidspreker. fabrikage

en distributie

door

Larsen & Brusgaard ApS Mosevej 3 - 4070

Kirke Hyllinge - Denemarken

Completely new design incorporating foam-backed fabric gives smooth appearance and prevents wear spots. New one-pin reserve design with special pilot chute. Risers have complete covers .

./.

FAMOUS 3-Ring Circus Release with new smaller release handle tor tast, quick, reliable one-handled cutaways

Now the Vector is made in 7 sizes to fit both your' canopy and yourbody size.

$535.00 +

postage for shipping weight 9 Ibs. Quantity discounts available. Add $15.00 for square reserve bag. Custom colors noadditional charge - Cal! or write for colors in stock.

.~!

VIS4"

pa(a-qea( â&#x20AC;˘

equieSOOB!MQ!ERPSEg~ 3839 W.OAKTON ST. ~ SKOKIE,IL 60076 USA ~

(312)679-5905 TELEX: 724438

ORDER DESK TOLL FREE NO. (800) 323-0437 (OUTSIDE IL. ONL Y)

Tijdens een 2-mans CRW rotatie sprong onder wedstrijdomstandigheden wordt getracht, binnen een bepaalde tijd, zoveel mogelijk planes en/of stacks te bouwen, waarbij steeds van positie wordt gewisseld (rotatie). Voorval

Na ĂŠĂŠn rotatie bevindt springer A zich boven in een stack. Om onduidelijke reden begint de Merlin van B te funnelen. Springer B tracht dit op te lossen door meer te remmen. De funnelende chute

herstelt zich en ontwikkelt daarop "onverwacht" veel lift, schiet achter springer A omhoog en A glijdt dwars door de lijnen van de Merlin naar beneden. Uiteindelijk hangt springer A recht achter springer B. De MerIin van B funnelt en B reageert hierop met een breakaway (zijn tweede die dag). De Skylark van A begint te draaien, daar de Merlin voor de celopeningen en in de lijnen van de Skylark is blijven hangen. Springer A realiseert zich dat er enkele lijnen van de Merlin om zijn lichaam bevinden, waardoor een breakaway problemen zou kunnen opleveren. (A realiseert zich niet dat hij een hookknife bij zich draagt.) Na verwoede pogingen zich uit deze ellende te bevrijden, besluit A toch een breakaway te maken, wat resulteert in twee in elkaar gedraaide koepels, waaronder op z'n kop hangend springer A. Z'n daalsnelheid en zijn hoogte niet kennend, aktiveert A zijn reserve. De reserve verlaat de container van A, maar opent zich niet (diaper). Door een plotseling heftig draaien van een gedeeltelijk geopende Skylark opent de reserve zich, waarbij tijdens de opening de Merlin en de Skylark zich in de vanglijnen van de reserve verwarren. Dit heeft tot gevolg dat de re-

serve begint te pendelen en langzaam te draaien. Springer A maakt met een forse landing een einde aan dit voorval. Uitrustingen

A-Skylark/SST RacerISuper-22-diaper, Pull-out B-Merlin IS ST Racer/Super-zz-diaper, Pull-out. Ervaring

SV 500 sprongen/50CRW en Instruktiebevoegdheid 800 sprongen/100CRW. Hoogte

4000 ft. Kommentaar

Door de wedstrijdomstandigheden werd er te gehaast en dus onzorgvuldig gewerkt. Doordat er geen overleg tussen beide springers was en alleen een breakaway werd gemaakt, bleef springer A plotseling in een zeer vervelende situatie achter. Een hookknife zou in dit geval deze levensgevaarlijke situatie eenvoudiger en overzichtelijk hebben kunnen maken.

Technische Commissie

Eersteopen NL-kampioenschappen Para-Ski in Schaesberg van Kerckhove (B) en Ferdi Thijssens, de strijd staken, anders waren ze de bak uitgeblazen. De latten werden dus ondergebonden en down-hili (maar upwind) ging het. Wat in de lijn der verwachting lag, gebeurde: de Dutch Connection gooide alle ski-ervaring in de strijd en het werd bijna een onderlinge wedstrijd. Bram Lasschuijt Jr. bleek in beide manches de sterkste en won met slechts enkele honderden seconden voorsprong van Henk Nijhuis. Kai Schulter werd derde, juist voor Michel Bizot. Ondanks het weer was het een sfeervol geheel. "Wij willen er een traditie van maken", sprak voorzitter Frohlich van Paraclub ZuidLimburg. Ik hoop, dat hij woord houdt: volgend jaar weer! Uitslag kopgroep internationaal en nationaal, tijd totaal over twee ritten:

Internationaal: 1. Bram Lasschuijt Jr.

2. Henk Nijhuis 3. Kai Schulter

Een blik op een deel van de kunst-skibaan. "Dat organiseren wij bij ons in Limburg ook" sprak Michael Held op een paraski-wedstrijd in Bad Gastein begin 1982. Door het toen daar aanwezige paraski-team Dutch Connection werd hierom even geglimlacht ... Maar: medio 1983 liet de nieuwe Paraclub Zuid-Limburg zien, dat zij wel degelijk een paraski-wedstrijd kan organiseren: een pri-

30 SPORTPARACHUTIST

kunstbaan van Sigi Moser met een lengte van ruim 550 meter, een vlot gestoken reuzenslalom-trajekt en maar liefst 32 deelnemers! Maar helaas: storm met kleine lettertjes zou te geringschattend zijn voor deze wind, het was STORM. OK, zaterdag vroeg konden er nog twee teams springen maar al vlot moesten de scheidsrechters, o.a. Felix

4. Michel Bizot 5. Alex Callewaert 6. Annemiek van Gessel

69.526 71.154 72.054 72.680 75.977 79.765

sec sec sec sec sec sec

Nationaal: 1. Hens den Besten 2. Ton Blommers 3. Peter Nolting

79.972 sec 85.122 sec 85.353 sec Lieke Oosthout

Te koop Komplete springuitrusting: Harnas/container: Classon. Main: Cruisair (± 350 sprongen). Reserve: Pioneer 22 ft Lopo. Leren helm, Altimaster 11, Classon RW overall en paraboots. Prijs: f 3.500,-. Inlichtingen: Jos Wery, Abelenberg 108, Roosendaal, tel.: 01650-53405. Komplete springuitrusting: Harnas/container: Minisystem. Main: PC Mark I (rood/zwarVgeel). Reserve: T 10 R met Sentinel. Bouwjaar 1977. Prijs kompleet: f 1.850,-. Inlichtingen: tel.:

Ton Corvers,

Walburg

32, 6225 CN Maastricht,

043-623230.

Komplete spring uitrusting: Harnas/container: Main: Light weight ParaFoil 252 (rainbow).

Wonderhog 11. Reserve: 26 ft

Lopo, bestuurbaar. Prijs: f 2.250,-. Inlichtingen: F. van Voorn, Vrolijkstraat 24411, 1092 TW Amsterdam, tel.: 020-943975. Komplete springuitrusting: Harnas/container: Rapid Transit (blauw/geel/wit), voorzien van frontriser-softtoggles. Reserve: 24 ft Piglet 11PIN R-1. Vraagprijs: f 4.000,-. Tevens twee overalls (rood/wit en groen), legerkistjes en hoogtemeter. Inlichtingen: Mark Waterman, tel.: 050-779953 (van 12_30-17.00

en 20.00-22.00

uur).

Komplete springuitrusting: Harnas/container: Starlite (rood/ zwart/geel). Main: Stratostar (rood/zwart/geel). Reserve: 26 ft Lopo (geel). Prijs n.o.t.k. (ook losse onderdelen). Inlichtingen: N. Chudiak, tel. 070-836687 ('s avonds), 070791125

(overdag).

Komplete spring uitrusting: Harnas/container: (groen/geel). Main: Heavyweight Stratocloud Reserve: St rong lopo 26 ft. Prijs: Ad Jongenelen, tel.:

Banjostraat

f 2.250,-.

25, 4876

Topsecret (multicolor). Inlichtingen:

XM Ellen-Leur,

01608-33453.

21 en 22 april, 4-mans RW wedstrijd bij Paraclub Icarus. Uitwijkdata: 28 en 29 april.

Wedstrijd kalender

12 en 13 mei, 8-mans RW wedstrijd bij Paraclub Icarus. Uitwijkdata: 19 en 20 mei. 2-6 juli, Springweek

9-19 december, Wereldkampioenschappen RW Sun City. Zuid-Afrika. 17 en 23 december, Nachtspringen te Moorsele, België: PA, RW en 5-mans CRW. Eisen: minimaal A-brevet, logboek, geldige jaarkeuring uitrusting, loodje op reserve, verlichting hoogtemeter en zaklantaarn voor kontrole koepel. Inlichtingen: Michel van Beirs, Brouwersstraat 16, 8470 De Panne, tel.: 058-411902.

bij Paraclub Icarus.

20-23 juli, Coupe de Maarsseveen, Paraclub Icarus. Uitwijkdata: 27-30 juli. 18 en 19 augustus, Clubkampioenschappen Paraclub Icarus. Uitwijkdata: 25 en 26 augustus.

26-30 december, Casa - Caribou boogie op Gran Canaria. Springen van sun-up tot sunset voor (waarschijnlijk) US $ 10.voor 15.000 ft. Overnachtingen, zwembad en twee tennisbanen op het vliegveld. Oude DC-6 als bunkhouse. Inlichtingen: Paraclub Gran Canaria, Francisco .Paco" Romero, Mesa López, 15-60 C, Las Palmas de Gran Canaria, tel.. 247393, telex: 96325 SPUBf 95185 HEUO of tfm oktober Jupp Laurenz, Grünsteige 92A, 4432 Gronau, BRD, tel.: 02562-24481. Na 1 november: Bungalow La Perla 22, Morro Besudo, San Augustin - Gran Canaria, tel.: 093428-763716.

SKYDIVER PUBLICATION "skydiver-magazine" monthly european skydiving magazine

DM 66,00 12 issues NEW!

DM 34,80 "skydiver" photocalendar 1984 13 fase. large size photographs a further calendar "skydiving" 1984

DM 15,00

colour-book "between heaven and earth" DM 75,00 (Zwischen Himmel und Erde) 2nd edition

In samenwerking

met FALLSCHIRM

SPORT

MAGAZIN

kalender 1984 13 prachtige kleurenplaten. Formaat 30 x 45 cm,

CANOPY RELATIVE WORK by Terry Parsons how to do CRW successfully and safely, 150 pages, 80 illustrations

DM 30,00

poster-set of 13 skydiving motives, obtainable set 1981/1982/1983/1984 postcard set of skydiving motives, 15 different cards

DM 30,00 each set

DM Bestellen: f 20,- (+ f 4,25 verzendkosten) Gironummer 54.74.114 t.n.v. Minnie de Rijk te Dronten.

= German

DM 15,00 Mark West

please send your order and cheque to

SKYDIVER MAGAZINE Verlag H. Fischer BrunnenstraBe 35 D - 8959 Rieden am Forggensee West-Germany

NEW!

NEW! SKYDIVER MAGAZINE European Skydiving Magazine english and german language

12 issues, monthly publication approx. 40 pages each month the up-to-date european skydiving magazine! annual subscription 12 copies German Mark West DM 66,please send your order and cheque to

SKYDIVER MAGAZINE Verlag H. Fischer Brunnenstra6e 35 D - 8959 Rieden am Forggensee West-Germany Please allow 30 - 60 days for the receipt of your first issue.

SPORTPARACHUTIST 31

•

INT~ODUCING . . EU~OPEÄJ"JSI~~DIVING FASHIONS JAGUAR A superb instrument designed with «top niveau» RW competition in mind. Comfor· table to carry, its profile allows for fast exits in total safety due to the complete protection of the risers and the harness. The reserve container takes an S.O.S. or Feather·Lite and the main container will hold the TURBO, the MAG NUM or any other canopy of equal bulk.

TURBO Co nceived for RW and fu n umps, the TURBO is, of course, very 11 ht and packs so small that you can almost orget you have it on your back. Lively, fast, energetic ... there is of adjectives to describe the T UR But it is a little more: attentive. This mea ns that yo ur smallest wish will be immediatly and faithfully answered. This is what we call the «intelligent speed».

MARSOUIN Why should beginners be penalized when they start sky-diving? We think that the days of lugging a heavy pack around should be over. The MARSO UIN system offers lightweight, comfort and safety (3 rinqs). It can be immed iatly changed fro m statie-line to ripcord and quickly fitted with FXC 12000 or KAP 3 AODs. lts single point opening chest reserve container has been designed around the FXC 12000 and its patented risers can be placed in two positions.

REQUIN Born in 1980 the REQUIN has now become a classic with over 2000 in use today. In Europe alone, 1500 have been sold to both civilians and the military. Versatile, it can be used with all the main canopies available on the market today thanks to the three sizes of the main container.

MAGNUM According to the Style charnpions, the best way to turn fast is with the least possible inertia. That's why they need a lightweight canopy. But stylemen (and women) generally wa nt to co ntinue their style jump with an accuracy exercise. That's why they need a reallv efficient canopy able to open softly at high speed. As for the accuracy specialists, they need a canopy with a good forward speed in addition to perfect stability, because the wind is not always conciliating with slow canopies. In fact, Champs need a lot a things. That's prohablv why so many of them have chosen a MAG NUM for next year ... and they are not the only ones !

s.o.s. T he present generatio n of square reserve canopies is fully ac lieved with the S.O .S. Small as thé smallest rou nd reserve ca no pies, the S.O.S. is exactly five seventh of the MAG NUM. Same coné~Pt, same efficiency, same safety d e to the direct suspension lines. With a rate of descent as low as 16 fps at 40% braking, the S.O .S. shows evidence ofthe European technology value.

Contact your dealer AII our canopies and harness/containers are approved by the French Ministry of Defence and the French Ministry of Sports.

nCJnnhofll:Jf\

\.,ILT \.,I~L.I

~ll:J flnnnn I:JSA

\..Iv~ Uv

LILT \.,IL.J~v

a.,p. 247 - 95523 CERGY·PONTOISE CEDEX - FRANCE Téléphone : (3) 032-16-33 - Télex : PARCHUT 697061 F