SP 1984 12(4)

Algemene Ledenvergadering Afscheid Wim, Charles en Henk Jaarverslag Technische Commissie

DEZE VERENIGINGEN ZIJN AANGESLOTEN BIJ DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN VAN DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENINGING VOOR LUCHTVAART

SPORTPARACHUTIST jaargang 12

-

nummer

4

- februari

1984

Tweemaandelijkse uitgave van de KNVvL Afdeling Parachutespringen

Secretaris

S

Clubhuis Vliegveld

CH VV

Dropzone(s) Type(n) vliegluigen

DZ TV

Bak voor precisie

10 ST WE SS M

Voeding: bar restaurant

B R

snacks overnachtingsmogelijkheden:

S ON

met aantal springers Inflighl door Springlijden Weekeinden Sunset Huurmateriaal:

Redaktie: Ronaid van den Boogaard, Irwin Broen, Nathalie Chudiak, Arnold Collenteur en Sita Menses.

Vaste medewerkers: Michel Bizot, Hein Cannegieter, Kees de Goeijer, Henk Kuizenga, Karst Sikkens en Bert Wijnands.

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

rond pc squares

Eerste

Nederlandse

S: Kees de Jager.

01620·55816.

CH:

pc sq

Parachutisten Pascal laan

VV Midden-Zeeland.

Seppe, Bosschenhoofd, Midden Zeeland, Roosendaal.

Club

13, 4904 HG Oosterhout,

Arnemuiden, 01652·3129.

Seppe.

DZ:

VV:

01196,13264, Perpocher

TV: C·182/4. ID. ST: WE: 8.00 u·SS. M: r. SP:"

Zonder schriftelijke daktie mag niets overgenomen.

toestemming van de revan de inhoud worden

Abonnement SPORTPARACHUTIST Leden van de afdeling Parachutespringen ontvangen het blad gratis.

Losse abonnementen kosten f 40,-- per jaar en zijn aan te melden via het Afdelingssekretariaat.

Druk:

Van Deventer

b.v., 's-Gravenzande.

polder,

Vereniging

Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart Afdeling Parachutespringen

Bestuur E. T. H. Wijnands H. Boerman P. Santegoeds H. Cannegieter P. J. Hoogerwerf S. Woerlee

Paraclub

TU-Zeven

S: John Schouw, Godenstedterstrasse 23, 0·2730 Zeven, BRD,09-4942815615.

CH: VV Seedorf, BRD, 09·4942812081, tst 328.

VV: Seedorf. DZ: VVo TV: C·182/3. ST: zomer: za. 13.00 LlSS, zo: 10.00 u·SS, wo

tlm vrij: 17.00 u·SS. M: r pc sq.

BP. B S. ON: C H.

voorzitter sekretaris penningmeester publiciteit algemene projekten algemene projekten

Hoofd Bureau Parachutespringen Michel Bizot, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

Telefoon: 070-245457.

Aanmeldingen voor het lidmaatschap te richten aan het Afdelingssekretariaat de klubsekretaris).

050·253717.

CH: VV Eelde.

M: r. B R S.

ON: C H. Para Centrum Noord S: Rob Millenaar, Swammerdamstraat

22, 3067 ZT Rotter·

Postbus

7900 AN Hoogeveen, 05280·68271.

CH: Achteromsedijk 2 (geen Post).

76, 1230 AB Loos-

eH: VV Hilversum, Loosdrecht, 02157·1849.

VV: Hilversum. DZ: Westbroek, VVo TV: P. Porter/8 ID. ST: WE + di- + vrij.avond. M: r pc sq. SP: Westbroek. B. ON: CH.

Hoogeveen,

567,

05280·

t.oos-

36, 1231 XR

drecht, 02158·5880.

CH: Noodweg 52, "de Egelshoek", Hilversum, 02157·1888.

VV: Hilversum. DZ: Hoogland, VVo TV: C·182/4. ST: WE+ di- + vrij.avond. M: r sq. BP: VVo B S. ON: C. Paravereniging

Korps

Commando

Dorpsdijk

Troepen

4, 3257

LA

Ooltgensplaal.

4, 4702 CL Roosendaal,

01650·43920

tst. 155.

TV: F·27/

± 35.

Skydiving Club The Flying Dutchmen S: C. H. C. van de Vooren, Korne 52, 3068 GH Rotterdam, 010·551925.

CH: Vliegveldweg

39, Postbus

20,

2e straat,

3045

NS

Rotterdam,

010·158421.

VV: Zestienhoven. DZ: Pijnacker, Berkel, Schipluiden.

C·206/6. ST: di-s-wo: 16.00 u·SS, za: sunrise-BS, 12.00·18.00

U.

M: r pc sq. BP: behalve

zondag.

TV: zo:

B R S.

ON: H.

R S. ON: CH C H.

Stichting Nationaal S: Jan Koenegras,

Paraclub

05763·604. eH: de Zanden 22, "de Wolk", 7395 PB Teuge, 05763·842.

VV: Teuge. DZ: VVo TV: C·182/4 10, BNI/8. ST: dagelijks 9.00·20.00 U. M: r pc. BP. B R. ON: CH kamperen DZ, C H.

Flevo

S: Jet Bronsveld·Aling, Van Hallstraat 29, 8072 BA Nunspeet, 03412·54991.

CH: VV Lelystad, Lelystad, 03202·469.

VV: Lelystad. DZ: Kavel E·24. TV: C·206/5. ST: za: 9.00 u· SS, zo: 9.00·19.00 u, zomer: wo: 18.00·SS.BP: DZ. M: r pc

Paracentrum de Zanden

Teuge 15, 7395

Cadetten Parachutisten Vereniging S: H. J. Corporaal, Kasteelplein 10,

4811

PA

XC

Teuge,

Breda,

076·223911.

Paraclub Hohne S: J. van der Velden,

Exinerstrasse

7i, 3103 Bergen,

BRD,

09·4950513823.

CH: VV Lohheide, "Paragasse", Lohheide, Hohne, 09· 4950518021, tst. 485.

VV: Lohheide. DZ: VVo TV: 00·27/5. ST: zo: 9.00 u·SS. M: r pc. BP:

Vereniging Paracentrum Teuge S: S. J. M. Meijer, Bolkskamp 25, 7576 GH Oldenzaal, 05410·10586.

Zie verder Nationaal

Paracentrum

Teuge.

VVo B S. ON: kamperen DZ.

Advertentietarieven

SPORTPARACHUTIST

hele pagina f 500,halve pagina f 275,derde pagina f 185,zesde pagina f 95,negende pagina f 65,of f 0,72 per mm kolombreedte

per per per per per

nummer nummer nummer nummer nummer

(via

Per 3 nummers 7,5% en per 6 nummers 15% korting. steunkleur

en t.e. op aanvraag.

vóór 17 februari

N. Chudiak, redaktie SPORTPARACHUTIST, De Eerensplein 21, 2593 NB 's-Gravenhage.

2 SPORTPARACHUTIST

Postadres:

CH: Commandobaan Noord Nederlandse Parachutisten Club S: Mart je Kieft, Rabenhauptstraat 61, 9725 LL Groningen,

Toeslagen inleveren

dam, 010·554705. drechl.

KNVvL

Lidmaatschap Alle leden f 70,-- per jaar, na 1 juli f 38,--.

Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aanmelding f 8,--.

Uw kopij gaarne 1984 bij:

Paraclub Icarus S: J. A. van der Graaf, Santandererf

S: Leo de Ruiter,

sq. B R S. ON: C.

-

C H CH

Paraclub Mobiele Colonnes S: Jannie Brasik, Prinses Beatrixstraat

Nederlandse

71150.

VV: Hoogeveen. DZ: Nieuw·Balinge. TV: C·182/4 ID. ST: WE + feestdagen, evt. wo- en vrij.middag. M: r. SP: DZ. B

Koninklijke

camping hotel clubhuis

Roosendaal.

B R S. ON: C H.

VV: Eelde. DZ: VV, Winde. TV: C·182/4.

De SPORTPARACHUTIST verschijnt in de eerste week van februari, april, juni, augustus, oktober en december.

VV

BP

met eventueel naam DZ, indien niet op het vliegveld

De rubrieken leden.

te koop en te koop gevraagd zijn gratis voor

Inhoud Algemene Ledenvergadering

Van de voorzitter 6

Nathalie Chudiak, Henk Kuizenga

Afscheid Wim, Charles en Henk Hein Cannegieter, Arno/d Collenteur

14

Natha/ie Chudiak,

Jaarverslag Technische Commissie

20

Nieuwe leden Afdelingsbestuur

22

Nathalie Chudiak

En verder: Van de Hoofdbestuurstafel

5

Wim Ve/thuizen

AFF in Nederland

8

Cees Schoonen

9

Mijn AFF ervaring Ad Lous

Recensies

10

Nathalie Chudiak,

Wim vettnuizen

Nationaal Centrum

10

Bert Wijnands

Abracadabra Ervaringen

deel 5

11

Magic Wave

12

Jos Wery

Van de riggers

12

Arno/d Collenteur

Brainlocks

13

Joop van Rijswijk

Jeugdselektie

13

Airborne Museum, Militair Luchtvaart Museum, Uiver

17

Tijdens de Algemene Ledenvergadering op Schiphol wilde het vernieuwde Afdelingsbestuur laten blijken dat "vernieuwd" niet hoeft te betekenen: nieuw en onervaren. Vandaar dat halverwege de ledenvergadering het nieuwe bestuur, wat ongebruikelijk, al de vergadering verder voorzat. Ook voor mij, na zoveel jaren Afdelingsbestuur en wat dies meer, geen echte "maidenspeech" .

Wat gaan wij de komende jaren doen?

1. De afdeling laten funktioneren zoals dat hoort.

2. Onderbouw proberen te verzekeren van de huidige en eventueel nog te vormen weekend clubs.

3. Uitbouwen en verstevigen van de positie van het Nationaal Centrum.

Het Afdelingsbestuur alleen?

Nee, naar wij verwachten met behulp van de besturen van de aangesloten clubs en de leden. Bovendien zal hiervoor een nauwe samenwerking met het Hoofdbestuur noodzakelijk blijken.

Er zijn grote problemen, laten wij dat niet verhullen. Toch is tot nu toe de ontwikkeling van het sportparachutespringen in Nederland steeds positief geweest. Belangrijk was het, maar wordt het in de toekomst nog meer, daartoe samen te werken en krachten verspillende interne botsingen zoveel mogelijk te voorkomen.

Tenslotte, kijk ik om mij heen naar de overige leden van het Afdelingsbestuur, dan zie ik een ruime ervaring, een grote betrokkenheid en een gezonde dosis enthousiasme.

De ons gestelde taak zou met veel geld spannend zijn, maar aangezien wij nauwelijks geld hebben, zullen we het met veel kreativiteit en improvisatie moeten doen door middel van vrije tijds werk.

Rest mij hier, evenals ik reeds op Schiphol mocht doen, de aftredende Afdelingsbestuursleden namens u allen geweldig te bedanken voor alles wat zij voor de ontwikkeling van het springen hebben kunnen doen.

Kees de Goeijer

In Memoriam

17

WK RW, Bophuthatswana

18

Bert Wijnands

Scheidsrechtergroep/kursus

'84

18

Herman Boerman

CRW Op de NKP

24

Simon Woer/ee

Viermans rotatie

24

Roy Herweijer

En als altijd: Paravaria Natha/ie Chudiak,

Verzamelaars

4 Arno/d Collenteur

17

Kees de Goeijer

Kalender ~

27

Te koop

27

Bert Wijnands

Bij de voorplaat: Een prachtige CRW plaat van Bob Kaal die velen zullen herkennen van onze Nederlandse springkalender.

De sterren zijn: Wies Geukens, Patrick van Hoye en Walter de Becker.

aan het einde van de jaren zestig.

Bert Wijnands

SPORTPARACHUTIST 3

Frarapersonalia Ni'uw zadel ijzigingen: de Groot, Gelderse Hoek 6,8223 ZA n, MSK "Saventa", Aruba, Nedertillen; p/a Marine Postkantoor, Post, 1000 NB Amsterdam.

wisselingen: uwe sekretaris: Kees de Jager, Pas3, 4904 HG Oosterhout, telefoon: 16. we chef instrukteur: Hans van der ntandererf 22, 3067 ZT Rotterdam, 10-554705. ieuw bestuur: Louis Vervoort, Dub$ 39, 4761 NP Zevenbergen, tel.: :140 (vz). Leo de Ruiter, Dorpsdijk 7 LA Ooitgensplaat (sekr./p.m.). Jos elenberg 108, 4707 MC Roosen01650-53405 (lid). Louis Timmerripvelden 79, 4707 ZB Roosendaal, 01650-53470 (lid). Henk Heesakkers, t 18, Nieuw-Vossemeer, tel.: 01676-

nsen beterschap

aan:

en R. E. Robbers.

NKP

~84,RW-4

Nationale Categorie Programma's zijn te verkrijgen Afdelingssekretariaat.

bij club- en

Onlängs verscheen in de Amerikaanse spor;\parachutist een relaas van een merkwaardig incident, waarbij een springer, die betrÇlk!<en was geraakt bij een CRW-wrap, tijdert~de breakaway bijna uit zijn harnas viel.Zijji beenriemen zaten in z'n knieen, de diagqnàlen waren onder zijn oksels geschovener\de borstband zat boven z'n hoofd!

MetVeel moeite slaagde hij erin de reserve te trekken. Hij hield zich de resterende 10 sekonden onder de reserve vast aan een riser.

Het b§ittof hier een Racer tandemrig van de Jumpshack. Mede naar aanleiding hiervan heeflOe Jumpshack een speciaal CRWharnl@§ontwikkeld.

Bij deze harnassen is eenktl§sen genaaid tussen de beenriemen en deÓhderkant van de hoofdcontainer, dus een extra steun voor het achterwerk. Hierdoor wordt voorkomen dat de beenriemen naar de knieën kunnen schuiven en/of de reservecontainer boven het hoofd wordt uitgetild.

Arnold Collenteur

Puzzelaars!?!

Het was voor de redaktie een diepe teleurstelünq'dat er zo weinig inzendingen met de oplossihg ..van het SPORTPARAKRIPTOGRAM ultnéldecernbernurnmer zijn binnengekomen. We. moeten toegeven dat de woorden niet ml'ikkelijk waren en de foto's in de meeste gevallen een pure gok. We hebben echter (ten onrechte!?!) rekening gehouden met het feitg~t de gemiddelde sportparachutist een IQheett hoger dan het gemiddelde!

Dit feit is e$haantal jaren gelden in Amerika vastgestelgen daarom ongetwijfeld juist!

Wie zijn wlipm dat te betwisten! Maar misschien gelpfidit niet voor de Nederlandse springer?

Kom men aat die grijze cellen eens werken! Per van rekening hoef je alleen maar een paar Nederlandse springwoordjes te vinden en de kleintjes even diep in de ogen te kijken. Van de eerste soort ken je er vanaf je eerste sprong ruim voldoende en

met het tweede probleem hoef je alleen maar geluk te hebben.

• Je krijgt nog drie weken de kans (tot 25 februari), dan moet de oplossing binnen zijn op het redaktie-adres.

Hebben je goede voornemens voor 1984 te maken met konditietraining?

Laat ons dan niet met al die prijzen zitten (sweaters, t-shirts, boeken, kalenders, enz.) en doe eens wat aan hersengymnastiek!

Nathalie Chudiak

ensfrijd In 1978 ke.en nieuwe matras op de markt, die eTtijd nog voornamelijk door Paraflite €lv€l Snyder werd beheerst.

Het was d us, gemaakt door Django Enterprise populair werd, dat Paraflite zijn m eel zienderogen zag krimpen. Maarpte~ë<~yder, aan wie de eer toekomt hij V9A de squareparachute een bruikbaar sportártikel eft gemaakt, heeft het daarbij ni ltten. Onlangs deed een Amerikaa er de uitspraak dat Mike Furry van nt. door het bouwen van squares, z Regasus, de Firefly en de Bandit, in 9 gemaakt op de patentrechten v Snyder. Django werd veroordeeld ktie te staken en een enorm be hadevergoeding te betalen.

Steve Sn iet de uitvinder van de square; dert, wiens naam aan de Parafoil is en. Maar Snyder bedacht de direkte jing van de lijnen (zonder de haaiet ntwikkelde het reefingssysteem geremde opening en bracht he e van de square terug tot een in nivo. De Stratostar was de eerste geaccepteerde matras.

De Peg as voort op deze ontwikkelingen en eerde een nieuwe celkonstrukti stof, dunnere lijnen etc. en werd er geliefd vanwege zijn kleine pak aar ook om de uitstekende vliegcapaciteiten.

Het zal nog moeten blijken in hoeverre er nu een eind is gekomen aan de produktie van Django. Er zijn reeds geruchten dat de produktie elders onder een andere naam zal worden voortgezet.

Valk'n en Adelaars

Arnold Collenteur

De United States Parachute Association (USPA) heeft een nieuwe serie onderscheidingen in he(leven geroepen, waarvoor ook Nederlandse springers in aanmerking kunnen komen ..

Er zijn vier ,,$wards" ingesteld voor prestaties met relatietspnnçen: Twee Falcononderscheidingen voor 4-mans relatief en twee Eagle-onderscheidingen voor 8-mans relatief. Als eis geldt steeds het uitvoeren van een bepaald aantal formaties met volledige separatie als overgang (dus random).

Er zijn geen beperkingen met betrekking tot de hoogte of .de vrije val tijd.

Gezien de kosten, die eraan verbonden zijn, ($ 12 per award plus portokosten) lijkt het niet zo interessant voor ons Hollanders, maar de sticker-freaks onder ons kunnen hun Jol weer op. Mocht je een Falcon of een Eagle willen aanvragen, vraag dan om een

4 SPORTPARACHUTIST

Gezocht

formulier op het Afdelingssekretariaat, maar besef wel dat je geld overhevelt naar de Amerikaanse "springbisnis" . Geld dat we hier ook goed kunnen gebruiken!

Arnold Collenteur

Twe~i zéér talentvolle RW-(st)ers om met tweéIuiteraard talentvolle RW-ers (beiden ± 1QP sprongen) een 4-mans RW-team te forrrj§ren met wedstrijdspringen als doel.

Geboden wordt een professionele begeleidigg door ex-leden Zzzutt en Whisky Researgp, medische verzorging en inspraak.

Veréi§ten zijn het beheersen van RW beginselerttde bereidheid tot het maken van minimaal100 trainingssprongen voor de Natlonals:1985 en een goede lichamelijke en met name geestelijke konditie (hoe staat het met uw lever).

Inlicfitingen: Peter Steinberg, Rustenburgersfraat 1381, 1073 GJ Amsterdam, tel.: 020-736745 of André Mann, Groen van Prinsterenstraat 83111, 1051 EL Amsterdam, tel.: 020-849023 of via PCI.

Prijzen en bonnen Nationaal Centrum 1984 Vanaf 1 december '83 zijn de prijzen voor het springen op het Nationaal Centrum enigszins gewijzigd. Ter vereenvoudiging van de administratieve afhandeling op het instappunt en het centrum kantoor zijn er een aantal standaardhoogtes vastgesteld (de meest gesprongen hoogtes). Springt men vanaf een hoogte die tussen de standaardhoogtes in ligt, dan betaalt men voor de bovengelegen hoogte. Een voorbeeld: U wilt naar 6000 voet. Standaardhoogtes zijn o.a. 5000 voet en 7000 voet. Voor een sprong van 6000 voet betaalt u /30,(de prijs van 7000 voet). Verder wordt er uitsluitend nog betaald met springbonnen.

Kontant betalen is taboe. De standaardhoogtes met bijbehorende prijzen zijn voor 1984 als volgt: Leerlingen tot 2500 tot 3500 tot 5000 tot 7000 tot 10000

De nieuwe display van de A/deling Deze display

wordt door Wim Velthuizen

zal op tentoonstellingen,

beurzen

met gepaste

enz. zijn diensten

trots qeïntroäuceerd.

gaan bewijzen.

AO en VV tot B-brevet voet voet voet voet voet

f 25,t 15,/ 20,f 25,f 30,/35,-

Voor PA 3300 voet 4-in-een-run geldt een prijs van /15,-.

Bij formatie-vluchten wordt p.p. f 2,50 extra berekend. De springbonnen zijn voor 1984 enigszins veranderd. In plaats van een waarde van /2,50 per bon bedraagt dit nu /5,-.

In het restaurant zijn wederom boekjes te koop voor f 100,- waarvoor u nu 20 bonnen ontvangt.

Wij hopen wederom velen van u op uw Nationaal Centrum te mogen begroeten.

HB-NIEUWS Nieuwe afdelingen In mijn vorig overzicht gaf ik aan dat de algemene stemming in het Hoofdbestuur was: geen nieuwe afdelingen, het bestuur is al zo groot! Die bestuurbaarheid is inderdaad een belangrijke zaak. Des te meer mensen, des te minder vruchtbaar de diskussie en des te minder tijd voor inventarisatie van alle meningen.

Ondanks dat heeft het Hoofdbestuur toch besloten Valschermzweven en Ultralights als aparte afdelingen te willen zien en wil men vanaf april '84 als zelfstandige afdelingen met hen werken.

Internationale

Uitwisseling

Jonge para's opgelet! De oproep in "IN en OM" geldt ook voor jullie! Het is al weer enige tijd geleden dat we als parachutisten vertegenwoordigd waren in de uitzending.

Er wordt van de gegadigden verwacht dat ze een redelijke kennis van de luchtvaart in het algemeen bebben. Wil je wat meer informatie? Bel me dan snel, want de inschrijving sluit spoedig. (telefoonnr.: 02154-15593) Het Hoofdbestuur heeft overigens besloten dat er geen aparte funktionaris voor de gehele afwikkeling zal komen en de uitwisseling in handen is van de heer W. Kroes, algemeen sekretaris.

Stichting Nederlandse Luchtvaart Federatie In december '83 is deze federatie opgericht met als doel de luchtvaart te propageren. De KNVvL heeft zitting in het bestuur van deze stichting. Daardoor kan de KNVvL wat meer aan de weg timmeren, het eigen gezicht aan het publiek tonen en gebruik maken van verschillende faciliteiten.

Financiële kon sekwenties heeft het overigens niet. Wij brengen in principe Know-How in en geen geld.

Het verschaft in ieder geval de PR-sektor van onze KNVvL een bredere basis.

In en Om Al meerdere malen is het maandelijkse mededelingenblad in het Hoofdbestuur ter sprake geweest. De plannen zijn nu om het als een soort krant van vier pagina's te gaan opzetten. Dus meer informatie en meer ruimte voor een smakelijker lay-out en misschien advertenties. Een werkgroep is bezig met de nadere uitwerking van dit plan.

Daarnaast is het vermeldenswaard dat de afkeuring van een gezamenlijk KNVvL blad, dat het einde van de SPORTPARACHUTIST zou hebben betekend, heeft geleid tot het samengaan van verschillende afdelingen in een gezamenlijke uitgave enkele malen per

jaar. Met name ALA ziet hierin een verbetering. Zij gaan samen met Sport- en Zakenvliegen.

Riggers Verheugend nieuws uit de riggershoek! De RLD heeft het examenreglement geaccepteerd voor 1984. Het betekent dat we op basis daarvan in 1984 zullen gaan werken om ervaring op te doen. De RLD zal verdere plannen ten aanzien van de privatisering met de Afdeling Para bespreken. Dit houdt in dat de RLD in toenemende mate taken wil overdragen aan de KNVvL zonder zelf de eindverantwoordelijkheid uit handen te geven. In de riggerswerkgroep is inmiddels gepraat over een meerjarenplan.

In de gesprekken met de RLD zal de Afdeling Para tevens de belangen van de zweefvliegers behartigen.

Zij hebben ook met parachutes te maken en beschikken over weinig leden die de chutes kunnen vouwen.

Ze streven dan ook naar halfjaarlijkse vouwbeurten, zodat ze het hele seizoen met hun gevouwen chute kunnen uitzitten.

Wim Velthuizen

SPORTPARACHUTIST 5

ALGEMENE LEDENVERGADERING

De heer De Monchy speldt de onderscheiding op.

Wim Velthuizen

Al langere tijd was bekend, dat er mutaties in het Afdelingsbestuur zouden plaatsvinden. Met name onze voorzitter Wim Velthuizen had al aangekondigd te willen stoppen met het voorzitterschap.

Charles Pellens wilde graag plaatsmaken voor de jongere generatie in onze gelederen. Henk Verbeek wilde meer ruimte hebben voor zijn werk ten behoeve van het Nationaal Centrum en Hans Elias zag door drukke werkzaamheden niet langer kans zijn bestuursfunktie optimaal te vervullen.

Kortom, in één klap een half Afdelingsbestuur weg?

Ja en nee tegelijk! Ja, omdat het zittende bestuur toch vooral uit pioniers bestond. Allemaal mensen, die nog aan het begin gestaan hebben van de weg, die de parasport heeft afgelegd, zowel in ons land als daarbuiten. Allemaal mensen die ontzaglijk veel van hun tijd en energie hebben opgeofferd om de parasport in Nederland te laten uitgroeien tot wat zij nu is! Mannen die door hetgeen zij samen hebben gedaan, met elkaar zijn ve!groeid tot vrienden. Vrienden die gezamenlijk het wel en wee van de parasport hebben gediend op een manier, die naar we zonder twijfel aannemen, meermalen ten koste van persoonlijke belangen is gegaan.

Lid zijn van het Afdelingsbestuur is een

6 SPORTPARACHUTIST

zware opgave, dat mogen we met elkaar nooit vergeten! Afscheid nemen van vrienden is mogelijk nog zwaarder!

Zoals Wim in zijn afscheidswoord zei: "Er zal ongetwijfeld een leegte ontstaan en het zal me moeite kosten daaraan te wennen". Wat voor Wim geldt, zullen de anderen ongetwijfeld ook zo voelen.

De aftredende bestuursleden waren zichtbaar geëmotioneerd tijdens de uitgesproken afscheidswoorden en toespraken. Een enkele grap kon dit niet verhullen.

Er is veel gezegd. Teveel om hier weer te geven. Al deze woorden zullen blijven voortleven in de herinnering van de betrokkenen. De ter plekke gemaakte foto's zullen voor hen het tastbare bewijs zijn van deze herinnering.

De aanwezigheid van een delegatie van het Hoofdbestuur van de KNVvL zette de afscheidsceremonie extra luister bij.

De vice-voorzitter van het Hoofdbestuur, de heer De Monchy, sprak een afscheidsrede uit en memoreerde vele belangrijke facetten uit het verleden.

Hoogtepunt was de uitreiking van eerbewijzen in de vorm van een medaille.

Wim speldde in de laatste momenten van zijn voorzitterschap, namens de afdeling, de Eremedaille VOOr Verdiensten op de borst van de zichtbaar ont-

roerde Charles. De heer De Monchy reikte na zijn rede, namens het Hoofdbestuur, de Eremedaille met Inskriptie uit aan Wim, die daardoor ook zichtbaar was aangedaan. Wim's echtgenote Anneke werd ook in de bloemetjes gezet.

De andere aftredende bestuursleden ontvingen enkele attenties.

Een half Afdelingsbestuur weg?

Ja en nee tegelijk! Nee, omdat het oude bestuur naarstig had gezocht naar kandidaat-leden, die op de vergadering werden voorgedragen. Piet Santegoeds stelde zich herkiesbaar als penningmeester en Hein Cannegieter was herkiesbaar voor PR en sportkommissiezaken. Bert Wijnands was ook herkiesbaar en werd tevens voorgedragen als opvolger van Wim Velthuizen.

De nieuwe kandidaten waren Herman Boerman, Peter Jan Hoogerwerf en Simon Woerlee, bekende namen in parakringen.

De vergadering installeerde bij akklamatie het nieuwe bestuur en sprak daarmee het volledige vertrouwen uit in de toekomst van de afdeling. De redaktie wil dit vertrouwen nog eens onderstrepen en wenst het Afdelingsbestuur in haar nieuwe samenstelling een behouden vaart toe!

Tenslotte wensen we de bestuursleden die afscheid hebben genomen een goede persoonlijke toekomst toe. We zullen hen zeker terugzien op de dropzones.

Vanaf deze plek een tot ziens WIM, CHARLES, HENK en HANS!!

Henk Kuizenga

Charles Pellens bij de uitreiking van zijn medaille.

Zaterdag 3 december '83 vond op Schiphol Oost in de RAFA club de Algemene Ledenvergadering van de Afdeling Parachutespringen plaats. Wegens onvoorziene omstandigheden was er niemand van de redaktie aanwezig. Dit feit wordt door niemand meer betreurd dan door de redaktie zelf, temeer daar deze gelegenheid werd gekenmerkt door een drastische verandering in de bestuurssamenstelling.

Vier leden van het Afdelingsbestuur hebben afscheid genomen en drie leden zijn welkom geheten. De redaktie had graag ieder van hen persoonlijk de hand gedrukt en veel goeds voor de toekomst gewenst. Wij

Het nieuwe bestuur zit haar eerste vergadering voor.

hopen echter dat deze handdruk op papier toch te bestemder plekke komt.

Wij danken de aftredende bestuursleden Wim, Charles, Henk en Hans voor een goede samenwerking en voor hun redaktionele talent dat, wanneer zij daarop door ons worden aangesproken, altijd een waarborg was voor de totstandkoming van de gevraagde bijdragen. Wij hopen dat wij in de toekomst, indien nodig, nog eens bij hen mogen aankloppen.

De nieuwe bestuursleden Peter-Jan, Simon en Herman wensen wij een succesvolle "ambtstermijn" toe in een goede samenwerking met het zittende bestuur en alle mensen met wie zij verder te maken zullen krijgen. Wij hopen

Genotuleerd in vogelvlucht De KNVvL heeft dit jaar weer een jaarboek uitgegeven.

Het blauwe Handboek van de Sportparachutist zal begin 1984 gereed zijn.

Hulde voor de coördinerende rol hierin van Jan van Male.

De NKP '83 zijn redelijk verlopen, behalve het onderdeel RW-8. Het winnende viermans team Magic Wave heeft aan de grote RW wedstrijd in Canada deelgenomen als alternatief voor de WK in luid-Afrika. Via het Afdelingssekretariaat zijn videotapes van de wedstrijd in Canada beschikbaar.

Piet Santegoeds oogst een open doekje voor de duidelijke uitleg van de financiële situatie. Ook de Kaskontrolecommissie is bijzonder tevreden over de verrichtingen van de penningmeester.

De C-182 blijkt voor de NKP de meest ekonomische kist. Het Afdelingsbestuur gaat een nieuw plan voor de kontributiebetaling uitwerken.

Vier leden van het Afdelingsbestuur (Wim, Charles, Henk en Hans) staan op van de bestuurstafel en drie nieuwe leden (Peter Jan, Herman en Simon) nemen plaats. Bert Wijnands wordt in de funktie van voorzitter gekozen.

De PR aktiviteiten in 1983 geven een hele lijst te zien, zoals veel F-27 sprongen, het verschijnen van het boek Parachutespringen, stands op Open Dagen en beurzen en TV-opnamen. De nieuwe display, tot stand gekomen met medewerking van Ton Bogers, Bob Kaal en Jaques Gielen, wordt getoond en is via het Afdelingssekretariaat aan te vragen.

De twee onderzoeken naar geluidshinder rond Teuge worden met elkaar vergeleken. Dergelijke onderzoeken kunnen op aanvraag overal plaatsvinden.

Het programma van de NKP '84 wordt gepresenteerd: 10 PA, 4 Style, 9 RW-4, 6 RW-8, CRW 4-rotatie, van 23 juni tlm 2 juli op Teuge. Voor de eerste drie onderdelen is er zowel een internationale als een nationale categorie. De CRW zal uitsluitend tijdens de laatste drie da-

gen van de NKP plaatsvinden. Na de CIP meeting in Parijs van eind januari zal het wedstrijdreglement worden opgesteld.

De begeleiding van de Jeugdselektie gaat over van Jan de Bruyne en Jan Vijfvinkei naar Henk Nijhuis. Er is reeds een vervolgplan opgesteld.

Herman Boerman en Joeke de Jong zullen de inzetbaarheid van de scheidsrechtersgroep trachten te verhogen.

De videobus is door Wim Ernest dit jaar wederom uitstekend beheerd. Er werd een grond-luchtverbinding aangeschaft en de motor van de bus werd vervangen.

Er ligt een aanvraag voor nieuw videomateriaal op tafel die door een aantal deskundigen zal worden besproken.

De mogelijkheid de individuele leden als groep door één persoon op de vergadering te laten vertegenwoordigen (ONS), wordt door afwezigheid van Hans Keiler naar de volgende vergadering verschoven.

Het Nationale Centrum komt ter sprake en een aantal mensen geeft een uitleg over de gang van zaken. De Kaskontrolecommissie geeft kommentaar en ondanks het feit dat vrijwilligers met veel inzet de administratie voeren, vindt men het systeem niet erg toegankelijk. Een financiële commissie uit de Afdeling zal nagaan of de adviezen van het Stichtingsbestuur zijn gelegaliseerd.

Als gevolg van de opheffing van de Afcent Paraclub zijn er twee nieuwe clubs als adspirant lid aangenomen. Het betreft de Paraclub Eindhoven en de Paraclub luid Limburg.

Per 1 december 1983 heeft de RLD het nieuwe (tijdelijke) Basisveiligheidsreglement geaccepteerd.

Hein Cannegieter zal zich gaan inzetten voor clubs met Dl-problemen, dit naar aanleiding van de problemen bij de PCMC. De instrukteurskursus telt 18 kandidaten en zal vier dagen duren, gespreid over drie maanden. Examenkandidaten

dat hun aktiviteiten zullen worden bezield door het streven naar de vervulling van de wensen van de Nederlandse sportspringer.

Elders in dit blad vindt u interviews met de aftredende bestuursleden over verleden en toekomst en een introduktie van de nieuwe leden van ons Afdelingsbestuur 1984. Hierna volgt een verslag van de bijeenkomst van 3 december op Schiphol Oost.

Nathalie Chudiak

moeten zich vóór 9 maart bij de RLD opgeven en het examen vindt plaats op 24 maart in Amersfoort. Kandidaten kunnen een vrijstelling voor EHBO krijgen indien ze op de dag van het examen een geldig diploma daarvoor kunnen tonen.

Akties ter beperking van geluidsoverlast door vliegtuigen zijn in volle gang en betreffen uitlaatdempers voor C-182 en C-206 en houten propellors. Belangstellende clubs moeten dit kenbaar maken aan het Afdelingssekretariaat in verband met subsidiemogelijkheden.

In de rondvraag komen enkele mededelingen ter tafel zoals het niet zelf mogen repareren van gehuurde films en het doorgeven van wedstrijddata aan de Sportcommissie (mede in verband met de video).

Tenslotte dankt de nieuwe voorzitter Bert Wijnands een aantal leden die zich extra voor de Afdeling hebben ingezet met een bos bloemen of een kalender.

Nathalie Chudiak

SPORTPARACHUTIST 7

AFFIN NEDERLAND Het AFF springen in Nederland is na een groeiproces van een jaar nu eindelijk volwassen geworden. De eerste Nederlandse AFF gegradueerde (NL-AFF 001) is Ad Lous en de tweede (NL-AFF 002) zal bij het verschijnen van dit blad Peter Jonker zijn. Andere AFF graduaties zullen ook spoedig volgen, zodat kan worden gesproken van een geslaagde nieuwe oPleidingSmOgelijkheid...... .·2....

Deze snelle evolutie van het AFF springen in...

Nederland is een gevolg van het stimulerende beleid van de in 1982 opgerichte AFF commissie. Zo heeft die AFF commissie zorg gedragen voor de organisatie en realisatie van de eerste kaderopleiding in 1983 door een nauwe samenwerking aan te gaan met het Belgische VVP. Na die kursus is er verder gewerkt aan de officiële ontheffing voor het AFF springen door het voorlichten c.q. inlichten van instanties als Afdelingsbestuur, Technische Commissie, Examencommissie en de Rijksluchtvaartdienst.

De AFF commissie heeft verder zorg gedragen voor een gecoördineerd AFF beleid. Zo zijn er vele bindende regels en dringende adviezen opgesteld voor materiaaltechnische en instruktietechnische zaken. Bij de evaluatie van het AFF springen in 1983 kwam de AFF commissie unaniem tot de konklusie dat het huidige bestand van vijf AFF instrukteurs ontoereikend is. Het is dan ook van het grootste belang dat het kader in 1984 gaat worden uitgebreid. Maar zo'n kwantitatieve uitbreiding mag onder geen beding ten koste gaan van het huidige kwalitatief hoge c.q. veilige niveau. Want een belangrijk motief voor een leerling, die kiest voor een relatief dure AFF opleiding, is en moet blijven dat deze opleidingsmogelijkheid beduidend veiliger is. En een veilige AFF opleiding kan alleen met kwalitatief hoogstaande en gemotiveerçle kaderleden worden gewaarborgd.

Dientengevolge is de AFF commissie gestart met het inventariseren van de mogelijkheden voor een tweede kaderopleiding.

De kandidaten voor die opleiding hebben zich inmiddels opgegeven en de plannen en organisatievorm is rond. Zo is er gekozen voor een lang weekeinde theorie (van de vrijdagmiddag tot de zondagavond) en afspraakpraktijkdag.en in de daarop volgende week op Teuge. Het wachten is nu op de fiattering, subsidiëring en eventuele amandering van dit voorstel door de volgende instanties: Afdelingsbestuur, Sportcommissie, Technische Commissie, Examencommissie en Rijksluchtvaartdienst.

Hopelijk zijn deze hindernissen bij het uitkomen van dit blad al genomen en kan de tweede kaderopleiding in maart 1984 van start gaan.

Recentelijk heeft de AFF commissie ieder springcentrum een schrijven gezonden betreffende de inpässinq van AFF gegradueerden in het normale springgebeuren.

Met dat schrijven weet nu iedere instrukteur wat hij/zij met die mensen kan beginnen.

voorzitter

8 SPORTPARACHUTIST

Cees Schoonen AFF commissie

.

Mijn AFF • ervaring

Op 17 september 1979 maakte ik mijn eerste sprong, onder leiding van Bram Lasshuijt Jr., bij de ENPC te Hoeven. Ondanks de vrij onstabiele exit was ik zeer enthousiast. Bij de zesde sprong brak ik helaas een been, waardoor ik 10 maanden werd uitgeschakeld. Na mijn herstel volgde ik opnieuw een grondopleiding en ging ik verder met springen. Zo maakte ik jaarlijks zo'n 20 sprongen.

Maar de resultaten bleven ver achter op het gemiddelde. Na 70 sprongen was ik nog niet verder gekomen dan hele reeksen 3 en 5 sekonden. Verdere vooruitgang werd voorlopig niet geboekt. Ondanks de wat tegenvallende resultaten had ik toch altijd veel plezier in de sport.

Begin juni 1983 ontvingen we van Herman Boerman een brief over een door de ENPC te organiseren springweek te Royan in Frankrijk. Tijdens deze week zou, voor het eerst binnen de ENPC, de mogelijkheid worden geboden tot het volgen van een kursus Accelerated Free Fall. Wat deze kursus inhield, werd in het kort aangegeven. De mogelijkheden die deze kursus bood, waren vrij uniek, zo te lezen. Na deze informatie realiseerde ik me, dat dit voor mij een uitgelezen kans was om echt resultaten te gaan boeken. De springweek te Royan moest ik helaas laten schieten in verband met een in dezelfde periode reeds geplande vakantie.

Maar na de vakantie zou de AFF kursus ook op ons centrum worden gegeven, aldus Cees Schoonen. Ik heb me toen direkt aangemeld.

Na mijn vakantie werden de inschrijvingsformulieren ingevuld en stelde Jacques Kouwenhoven m'n gemotiveerdheid stevig op de proef. Je diende de zaak zeer serieus op te vatten, anders had het weinig zin de kursus te beginnen, zo verzekerde hij me. Na nog wat heen en weer gepraat werd besloten, dat ik de volgende dag de eerste sprong zou kunnen maken. De weergoden beslisten echter anders. De daaropvolgende weken bleken ook slecht weer op te leveren. Maar donderdag 23 september was het weer beter dan ooit en kon de eerste sprong worden gemaakt. We hadden toen een lang spring-

weekend, georganiseerd rondom het 35jarig bestaan van de ENPC, op het vliegveld Midden Zeeland. Als voorbereiding op de sprong werden alle te volgen veiligheidsprocedures, alsmede het aftellen, de exit en uiteraard het hele verdere programma van de sprong uitvoerig doorgenomen.

Na de uitleg moest ik het hele programma nog eens precies navertellen. Voor het springen werd de gelinkte exit verscheidene malen geoefend en alles werd nog eens herhaald. 's Middags was het zover! De vlucht op zich was voor mij als Zeeuw, boven eigen bodem, al een lust op zich. Het uitzicht over het Veersemeer, de Ooster Schelde en de Zeeuwse eilanden was werkelijk fantastisch. De vlucht verliep goed en op 7000 ft vroeg Cees me: "Zeg Ad, vertel eens wat je gaat doen". Na het hele programma te hebben opgedreund, konden we ons klaar gaan maken voor de sprong. Op jumprun aangekomen, werd de deur geopend en kon Jacques gaan spotten, Bij coupé, toch wel gespannen, als tweede naar buiten en op de step. Na het O.K. van beide jumpmasters kon het aftellen beginnen, met daaropvolgend de exit. We waren nu los en lagen in een grote draai tot we uitgestabiliseerd waren. Vervolgens kon het hele programma worden afgewerkt. Achtereenvolgens: eerste circle, drie dummies, tweede circle en verder stabiel doorvallen, tot op 4000 ft het kommando "pull" zou worde gegeven. Aan het eind van de tweede circle had ik al door dat ik alles veel te snel had gedaan. Na het trekken opende de chute zich en zag ik beide instrukteurs onder me door schieten en later ook openen. Na de koepel kontrole en oriëntatie begon ik met sturen om enkele minuten later keurig op de dropzone te landen.

Terug bij de hangar konden we met de debriefing beginnen. Nu moest ik in volgorde precies vertellen wat ik allemaal had gedaan. Eén ding was me duidelijk, ik deed alles veel te snel en dat bleek juist. De exit, de dummies, de houding en het trekken waren allemaal O.K., maar het aftellen en de circles waren onvoldoende.

Nadat alle fouten nog eens goed waren doorgesproken, konden we met de voorbereiding van de tweede sprong beginnen. Door de ervaring van de eerste sprong en de wetenschap hoe alles in z'n werk ging, vergde de voorbereiding heel wat minder tijd. Zo gingen we later weer omhoog voor de tweede sprong. Alles verliep nu veel beheerster.

De hoogtemeter werd nu ook afgelezen.

Konklusie na deze sprong was dan ook: veel beter.

Tijdens de daaropvolgende dagen werden nog vier sprongen afgewerkt met als vierde man Jacques Gielen, die alles op de videoband opnam. Na de sprong werden de opgenomen beelden afgedraaid, hetgeen ontzettend leerzaam was, omdat je precies zag wat je allemaal fout deed en wat hiervan de gevolgen waren. Je zou Jacques eigenlijk bij alle sprongen als extra instrukteur moeten laten meevliegen.

Aan het eind van deze springweek ervaarde ik, dat ik al een heel eind opgeschoten was; ik zou nu met level vier verder kunnen. De daaropvolgende vier weken speelde het weer ons parten en kon er niet worden gesprongen. Wanneer je dan weer begint, is het toch weer even flink wennen. Je moet als het ware weer een stapje terug. Met het programma van level zes (backloops en tracking) had ik de meeste moeite. Tijdens deze oefening liet m'n concentratie veel te wensen over, waardoor ik het programma maar ten dele kon uitvoeren.

Op 3 december waren we zover, dat Cees Schoonen mijn laatste taak level zeven als geslaagd kon aftekenen. Het was toch nog mooi gelukt, vóór het eind van het jaar!

Als voordelen zou ik willen noemen: de goede begeleiding door zeer ervaren mensen en het werken met steeds dezelfde instrukteurs die je op een gegeven moment door en door kennen en je over je zwakke punten heen helpen. Verder voordeel is, dat je steeds met hetzelfde materiaal springt. Voorts de snelle vooruitgang, die je zelf per sprong duidelijk ervaart.

Het nadeel van deze kursus is, lijkt mij, dat er nog veel te weinig bevoegde instrukteurs voorhanden zijn, waardoor er een wachtlijst van leerlingen ontstaat. De bevoegde instrukteurs hebben zodoende handen vol werk en komen bijna zelf niet aan springen toe. Sommigen vinden deze kursus te duur (zelf vind ik dat niet).

Achteromkijkend mag ik konkluderen, dat deze unieke kursus voor mij de juiste is geweest, temeer gezien het verloop van mijn voorgaande 70 sprongen.

Ik zou Cees Schoonen en Jacques Kouwenhoven hartelijk willen danken voor al hun tijd en energie die zij in mijn opleiding hebben geïnvesteerd.

Ad Lous, ENPC, NL-AFF 001

SPORTPARACHUTIST 9

Spotlight

CHTVAARTWERELD Een nieuw luchtvaartblad op de Nederlandse markt Alsof ze roken dat de KNVvL het avontuur van de overname van AVIA niet aandurfde, hebben Thys Postma c.s. het erop gewaagd een nieuw blad uit te geven. Een dapper besluit, dat zeker steun verdient. Of ze het waar zullen maken, zal 1984 bewijzen. Voor mij ligt het proefnummer, dat ik begin december te pakken kreeg. Voor ik tijd had om het te lezen, liet ik het een dag in het clubhuis van Icarus liggen: grote belangstelling, het ging van hand tot hand in een laag tempo. Dat betekende voor mij dat het werd gelezen. Niemand keek het slechts in, iedereen vond wel iets lezenswaard! Het blad zelf ziet er voortreffelijk uit: een goede kwaliteit papier, goede platen, de voorpagina + zes pagina's full colour en enkele andere met steunkleur. De lay-out en uitvoering geven

het blad een prima aanzien.

De inhoud is goed. Een variatie aan artikelen waarvan ik hoop dat de redaktie kans ziet dat peil te handhaven. Erg veel nieuwtjes. Naar mijn idee wat erg gespreid. Persoonlijk heb ik de neiging om zaken zo veel mogelijk te rubriceren. Maar de redaktie heeft daar kennelijk andere gedachten over. Zo vind ik over de Airbus kleine stukjes op pagina 2 en later weer wat op pagina 5. Ook zou ik de informatie over de conversions van de 747 op pagina 4 en pagina 24 hebben gekombineerd.

Maar wie ben ik? Eigenlijk gewoon een belangstellende lezer, die dit blad graag in ieders aandacht aanbeveelt.

Wim Velthuizen

Skydiver Medio december is het eerste nummer verschenen van "Skydiver", het Engels/Duitse blad van Heinz Fischer. Het is een uitgave bestaande uit 32 pagina's met foto's in zwart-wit en kleur en een tekst in twee talen.

Dit laatste is in de korte berichtgeving soms wat verwarrend. Verder is het blad van een zeer goede kwaliteit. De berichtgeving was deze eerste keer niet bijzonder aktueel maar dat zal in de routine wel beter worden. De foto's zijn prachtig en daardoor zal het blad een breed publiek aanspreken. De berichtgeving uit Holland was in ieder geval optimaal van de hand van Max Dereta, Bob Kaal e,) Simon Woerlee. Wij wensen Heinz veel succes met dit initiatief en hopen dat het blad een lang leven is beschoren.

Nahalie Chudiak

Boekennieuws

-:Âť

De afdeling sportliteratuur van B.V. Boekhandel H. de Vries verzorgt sinds 1963 jaarlijks een katalogus van belangrijke leverbare, nieuwe en nog te verschijnen boeken op het gebied van lichamelijke opvoeding, sport, sportgeneeskunde en aanverwante onderwerpen.

Ook verzorgt zij een tweemaandelijks bulletin "Sportboekennieuws" met nieuwe boeken en videotapes.

Genoemde katalogi zijn gratis verkrijgbaar en aan te vragen bij boekhandel De Vries, Postbus 274{ 2000 AG Haarlem, telefoon: 023-319458.

Nathalie

10 SPORTPARACHUTIST

Chudiak

We mogen qua publiciteit voor het springen terugkijken op een goed jaar.

Zoals we in het oktobernummer al schreven, wijdde Foto & Doka in augustus een uigtebreid artikel aan onze fotograaf Bob Kaal en aan de technieken die hij toepast in de parafotografie.

Zes pagina's met veel foto's (kleur zowel als zwart-wit) en tekst gaven een uitstekende indruk van de kombinatie sport/fotografie in dit vakblad.

Niet alleen Bob Kaal maar ook Max Dereta, die zijn artistieke talenten op een bijna onnavolgbare wijze in de para-fotografie ten toon spreidt, heeft ruime aandacht gekregen in de Holland Heraid en Surfmagazine.

Twaalf bladzijden vol prachtige kleurenplaten met tekst van Brendan Boyle over CRW in de Holland Heraid van oktober en een artikel met tekst van een meer algemene strekking van Peter Zonneveld met de foto's als zwaartepunt in Surfmagazine van september. Een volkomen verdiende aandacht voor Max en Bob, die het publiek op een zeer positieve wijze weer in aanraking heeft gebracht met onze sport.

Nathalte

Max Dereta, geland na het fotograferen stylesprong

Chudiak

van een

van Michel Bizot.

De stichting Nationaal Parachutisten Centrum Teuge Toen enige jaren geleden deze Stichting werd gestart 'als een samenwerkingsprojekt van de VPCT en de Afdeling Parachutespringen en daarmee dus de opening van het Nationale Centrum, werd er gezocht naar een zo evenwichtig mogelijk samengesteld bestuur. Drie man namens de VPCT, drie man namens de Afdeling en een onafhankelijke voorzitter; dat was de formule.

Inmiddels heeft het Nationale Centrum een spektakulaire groei doorgemaakt en heeft bewezen een vrijwel onmisbare plaats in te nemen binnen het Nederlandse sportparachutespringen.

Die groei heeft wel een aantal belangrijke konsekwenties gehad, reden waarom het Stichtingsbestuur heeft voorgesteld de nodige veranderingen aan te brengen in de struktuur en werkwijze.

De oude situatie VPCT-Afdeling vond zich in een vruchtbaar samenwerkingscollege, de springers werden in grote mate "gebruikers" met minder duidelijke "poten" in de VPCT en/of Afdeling. Daarnaast groeiden de aktiviteiten zodanig dat er op dringend advies van de ingestelde kaskontrolekommissie aanpassingen dienen te worden gemaakt in onze financiĂŤle boekhouding.

Hein Cannegieter werkt hard aan de juridische kant van de zaak. Is dat allemaal rond,

dan ziet het bestuur er als volgt uit: Twee man namens de VPCT, twee man namens de Afdeling en de resterende twee als vertegenwoordigers van de gebruikers. Voor vandaag betekent dat: Henk Verbeek en Kees Meijer namens de VPCT, Hein Cannegieter en ondergetekende namens de Afdeling en Ad de Jong en Fred Kerkkamp namens de gebruikers.

De onafhankelijke voorzitter is weg en binnen het Stichtingsbestuur werd Henk Verbeek met algemene stemmen bevorderd tot voorzitter. Daarnaast wordt er op korte termijn een onafhankelijk van het Centrum opererende boekhouder aangetrokken.

Ruud Krens blijft adviseur met betrekking tot het vliegtuigengebeuren en Hugo de Wijk is aangetrokken als financieel zeer deskundige en dat is gelukkig zijn vak nog ook.

Wij, als stichtingsbestuur, zijn erg gelukkig met deze bijna noodzakelijke aanpassingen.

Naar wij hopen en verwachten u nog meer wanneer u de resultaten zult zien van al deze veranderingen.

Niet zozeer door het zien van namen en gezichten, maar meer door de resulterende daden, want er zijn grote plannen.

Komt het zien, komt het zien.

Bert .Wijnands

Abracadabra ~

Lift

il ~.

De opwaartse air-parachute.

druk (lift) veroorzaakt

door de ram

Lift is een omhoogstuwende kracht, die kan ontstaan door een luchtstroom over een voorwerp.

Een vliegtuigvleugel heeft een zodanige aerodynamische vorm dat er veel lift ontstaat. De lift, de resultante van onderdruk bovenop de vleugel ontstaat alleen bij een luchtstroom, dus moet er snelheid zijn.

Leerlingenkoepels, zoals TU's en T-10's hebben alleen maar draagkracht, maar rond 1960 ontwierp de Fransman Lemoigne een parachute met ingetrokken top en allerlei spleten die een zekere lift konden opwekken.

De Paracommander (PC) was het resultaat. Vervolgens bouwde men driehoekige chutes die leken op de huidige hanggliders, die al meer lift ontwikkelden. Met de squareparachute, althans de ramairchute, werd een periode ingeluid waarin de springers de langzame daalsnelheid hoofdzakelijk te danken hebben aan de lift die de ramairchute opwekt. Doordat het geheel schuin voorover ligt, ontstaat een voorwaartse snelheid en een luchtstroom. De cellen happen lucht, die er aan de achterkant niet uitkan. Aan de voorkant bij de celopeningen ontstaat "statische" lucht, die de overige lucht afbuigt alsof er een komplete vleugel is.

Linked exit Het Engelse "to link" betekent "verbinden". Men spreekt van een linked exit bij het relatiefspringen als de springers elkaar bij de afsprong al vasthouden.

Stabiele linked exits zijn een vak apart en daarom niet geschikt voor de eerste relatiefsprongen, die men maakt. De eerste realatiefsprongen ter wereld werden overigens wél op deze manier gemaakt, maar de exits waren dan ook alles behalve stabiel! De kunst van linked exits bestaat uit: hangen als een aap uit of in de deur, de juiste timing en het juiste gebruik van het vliegtuig als afzetplatform. De grootste formatie, die linked uit de staart van een vliegtuig werd gevlogen, is een 24-mans diamond.

Lopo Lopo is een afkorting van low porosity, dat betekent: lage poreusiteit. Het doek van surplusparachutes zoals de TU's en de T-10's is vrij poreus en in de vijftiger jaren was je een held als je een nieuwgebouwde lopo had met een lagere daalsnelheid. Ook in de reserves, die men voor de sport ging bouwen als vervangers van de T-1 OR's (de 24-voeters) werd lopodoek verwerkt. Aldus raakte de naam .Jopo" ingeburgerd, waar het eigenlijk 26-voets reserves betrof met een kegelvormige konstruktie (conical).

De poreusiteit van nylonstof kan worden verminderd door een dichtere weving, het warmwalsen waardoor kleine vezels worden samengedrukt of door het aanbrengen van één of andere laag kunststof (coating).

M.9ck·uP /vl

Een mock-up is een bouwmodel van een vliegtuig. In de praktijk varieert dit van een gecrashte Cessna romp, die provisorisch is opgesteld, tot geheel op schaal en keurig nagebouwde vliegtuiginterieurs. Paraclub Icarus bijvoorbeeld heeft van hout een deel van de Pilatus Porter in hun hangaar staan.

Een mock-up is een prima hulpmiddel voor het oefenen van afsprongen uit het vliegtuig met het voordeel dat het echte vliegtuig geen slijtage ondergaat van onbehouwen para's. Mock-ups worden gebruikt door twee grote groepen van springers. Ten eerste de leerlingèn, want de ervaring leert dat de exit moet worden gedrild, omdat ze anders vooral de piloot vastgrijpen als ze naar buiten klauteren.

Ten tweede de relatieffreaks, die hun fantasie kunnen uitleven in allerlei komplexe hanghoudingen en propsystemen voor een efficiënte exit.

dwars door de container heen (en dus tussen de gevouwen reserveparachute door) naar de achterkant van het pack gaan en daar weer aan de buitenkant worden geblokkeerd door de ripcordpinnen (twee). De sluitlussen gaan dus door de zeilringen in de sluitflappen en zo worden twee vliegen in één klap geslagen. Met name dit laatste maakt het sluiten van de container een lastig karweitje. Er staan echter diverse voordelen tegenover. De pilotchute zit bovenop het pack en kan dus al z'n kracht gebruiken om weg te springen als de pinnen worden getrokken zonder dat allerlei flaps moeten worden weggeduwd.

Een andere veiligheidsoverweging is dat de pinnen achter het pack zitten en dus niet gauw kunnen worden beroerd door vreemde voorwerpen. Met de poptop werd ook voor het eerst een container op de markt gebracht die zeer plat is, doordat de lussen door het pack heengaan. Dit is voor het oog aantrekkelijk en wordt beter geacht voor de aerodynamische vorm van de springer.

In de praktijk is bovendien gebleken dat het poptopsysteem, toegepast op tandemrigs, zoals de Racer dat introduceerde, een zeer komfortabele containervorm oplevert. Vooral door dit aspekt wordt de populariteit van Racers en hun kopieën verklaard.

P.9F PARACHUTES

;.:.m.;.;:a::..:i:.::..:n:...-c::..:a=-n:..:.O.::;R ies : DE FRANCE

TURBO

2495,-

MAGNUM

2750,-

~~fam

reserve

Een Notam is een Notice to Airmen, ofwel een mededeling aan luchtvarenden.

Als je op een bepaalde plek in Nederland wilt springen, moet je een Notam bij de Rijksluchtvaartdienst aanvragen, die dan zorgt voor de verspreiding van de mededeling. Andere vliegers kunnen dan bij hun vluchtplan rekening houden met de springaktiviteiten.

Als men een demonstratiesprong voorbereidt, dient erop te worden gelet of er een Notam is aangevraagd.

PISA 26'

1550, -

s.O.s. square

2195,-

Jo.ptop Een poptop is een openingssysteem van de reservecontainer, dat gemakkelijk herkenbaar is aan het ronde hoedje buitenop. Onder dit hoedje gaat de pirotchute schuil, die dus buitenop de container is samengedrukt en daar op z'n plaats wordt gehouden door de sluitlussen die over de top van de pilotchute

CanORies:

§ystems:

JAGUAR

v.a.

1080,-

REQUIN

v.a.

1080,-

~J3rol's 122, vliegveld Texel De Cocksdorp, Texel tel. 02225 - 464 (436)

Postweg

1795 JE

SPORTPARACHUTIST 11

Ervaringen van Magie Wave Maart '83 was het dan zover: springend Nederland was weer een RW team rijker, Magic Wave. Het team bestond en bestaat nog steeds uit Karel Zee, Peter Loman, Joop van Rijswijk en Jos Wery (zie foto) en had maar één doel: vier maanden hard trainen en de NKP winnen.

De training speelde zich geheel af op Teuge, gezien de goede faciliteiten daar. Binnen onze training waren er enkele belangrijke zaken. We zijn destijds begonnen met tien trainingssprongen zonder overall. Later hebben we nauwsluitende overalls met arm- en beengrips aangeschaft. De eerste veertig sprongen hebben we geheel besteed aan kenmerkende problemen bij het relatief springen, namelijk pairs vliegen, tweemans cats draaien en veel individuele oefeningen.

Deze geven in de praktijk ook steeds terugkerende problemen. Tevens was de afspraak gemaakt dat het werken in de lucht "clean" moest. Een sprong met veel punten maar niet clean, was geen goede sprong. Na deze veertig sprongen zijn we ons pas gaan bezighouden met de sets en randoms. Na de trainingen op Teuge en een week op La Ferté, met vijftig sprongen, waren we op een behoorlijk nivo gekomen. We hadden door hard werken (niet alleen springen) een akseptabel gemiddelde bereikt.

Belangrijk tijdens de gehele periode is, dat je regelmatig met elkaar evalueert. Zijn we op de goede weg, welke sets behoeven meer aandacht, wat moet er nog worden geregeld of zijn er soms onderlinge spanningen? Natuurlijk zijn er spanningen aanwezig, maar praat die met elkaar uit.

Waarom Magic Wave zonder video getraind heeft? De voorbereidingstijd tot de NKP was tekort ervoor. Tevens vraagt het gebruik van een goed air to air videosysteem extra investeringen en die financiële ruimte was er niet. Ook het vinden van een goede cameraman die over voldoende tijd en financiën beschikt, is erg moeilijk. Wij zijn het er echter unaniem over eens dat video een must is voor een RW (ook PA en Style) team dat zich op grote wedstrijden voorbereidt.

De NKP is voor Magic Wave een goede test geweest. Het was onze eerste wedstrijd! Dit is voor een serieus team niet goed, zeker niet als je die eerste wedstrijd moet winnen.

Dan rust er een te grote belasting op je en iedereen wil dan wel eens zien wat het nieuwe team presteert.

De start van de NKP verliep voor ons boven verwachting. Met zoveel punten na de eerste vier sprongen ga je haast naast je schoenen lopen. Magic Wave zag gelijk een hoog gemiddelde als eindresultaat voor zich. De onderbreking van het relatiefgedeelte op de NKP heeft Magic Wave afbreuk gedaan. Allerlei futiliteiten waren tijdens de resterende sprongen de oorzaak van een minder goede prestatie. Belangrijk is het goed doorbrengen van je vrije tijd als je niet omhoog kunt.

Het gevaar bestaat dat je konsentratie ver-

12 SPORTPARACHUTIST

slapt of je irriteert aan anderen. Bereid je goed voor op de volgende sprong, want de wedstrijd is nog niet afgelopen.

Na de NKP heeft Magic Wave twee weekenden alleen sets getraind op Teuge en nog een trainingsweek op La Ferté gehad. Het doel van deze trainingen was het bijhouden van het behaalde resultaat en misschien het gemiddelde verhogen. De tweede training in La Ferté verliep aanvankelijk slecht. Door het kontinu sets trainen, werden we lui en minder akkuraat bij de randoms. Het heeft ons de nodige moeite gekost om die akkuratesse weer terug te krijgen. Tevens ontmoetten we daar het Engelse viermans team, Symbioses, die een ander trainingskonsept hadden. Wat ons opviel, was hun vaste videoman, die van erg goede videoapparatuur was voorzien.

Symbioses gebruikte bij het dirtdiven soms boards. Dit zijn groot uigevallen skateboards waarop je kunt liggen. Vooral als er verschillende opvattingen zijn over een sprong kunnen deze boards goede diensten doen. De houding is natuurgetrouw aan de vrije val, je ziet zaken anders en je kunt in afstand niet smokkelen. Hun video man nam soms dit dirtdiven met video op, om de sprong beter te kunnen beoordelen. Symbioses maakte per dag ongeveer vijf sprongen en ging daarna de gemaakte sprongen meerdere malen op video bekijken. Toen al zagen we dat er veel konkurrentie was.

De WK in Canada was erg goed georganiseerd en iedereen was zeer gastvrij.

Het was een leuke ervaring om zoveel geëmigreerde Nederlanders te ontmoeten. Ondanks de tegenvallers is Canada voor ons erg nuttig geweest. Helaas was dit pas onze tweede wedstrijd. Het viel ons bijvoorbeeld op dat de meeste teams donkere overalls gebruikten. Mirror Image gebruikte zelfs zwarte overalls en zwarte handschoenen! Alle Canadese teams (drie) gebruikten overalls die erg nauwsluitend waren en samengesteld uit deels ripstop deels katoen. Ripstop voor alle vlakke delen als body, bovenarm en -been.

Onderarm en -been waren van katoen. Deze overalls werkten goed voor hun en tevens werd er uit twee viermans teams de achtman mee gesprongen en erg goed ook.

Tijdens de officiële wedstrijdsprongen werden we tot tweemaal toe gezapt. Het bleek dat onte beengrips te hoog zaten. De regel luidt als volgt: Staande met de relatiefoverall aan is elke grip ongeldig boven de denkbeeldige lijn ter hoogte van je kruis.

Psychologisch was dit voor ons een domper, twee goede sprongen en dan officieel nul punten.

De wedstrijd zelf werd gekenmerkt door een zeer streng optredende jury. Deze ging niet uit van veronderstellingen. De jury keurde alle vertikale transities af. En hier hadden veel teams juist op getraind. Tevens moesten de teams alles overduidelijk laten zien tijdens hun sprong. Je moest het letterlijk "showen"

anders werd je geBust. Deze regels stoorden menig team of bij de exit ot bij de uitvoering van de sprong. Een oplossing zou kunnen zijn: het gebruik van airvideo ook voor de jury, als backup systeem van de grondvideo.

We hebben ons teveel laten beïnvloeden door nieuwe dingen van andere teams en ieder team springt een eigen wedstrijd met eigen beperkingen. En elk team kent beperkingen. Canada was volgens mij niet het hoogtepunt van onze training en dit is van groot belang.

Adviezen van Magic Wave: 1. Stel nu je team samen als je voor '85 wil knokken.

2. Video is de belangrijkste voorwaarde voor elk RW team.

3. Geen weekend trainingen, vooral lange perioden zijn leerzaam.

4. Het aantal gemaakte sprongen van teamleden is niet relevant!

5. Wedstrijdervaring is erg belangrijk.

6. Zorg voor een goede konditie. Je moet soms zeven sprongen maken op een wedstrijddag.

7. Van ieder team kun je winnen!

Go For It, Jos Wery

Van de riggel De valschermtechnici zouden graag het één en ander onder uw aandacht willen brengen.

Vooral naar aanleiding van de problemen met het Mirage-rig van Sky Supplies is weer gebleken dat men de voorschriften van de fabrikant niet raadpleegt alvorens te gaan pakken. Juist met nieuw en dus onbekend materiaal, komt het voor dat men geen rnanual gebruikt. De kopers van die rigs moeten zich ervan overtuigen dat een handleiding wordt bijgeleverd. Overhandig de handleiding aan de rigger of de instrukteur die de reserve gaat pakken! De riggers beschikken vaak niet over de nieuwste manuals.

Behalve manuals publiceren de fabrikanten ook andere aanwijzingen, vooral met betrekking tot gekompliceerde kombinaties van rigs en chutes. Sommige fabrikanten hebben ook lijsten met volumematen van de verschillende versies. Aan de hand van die lijsten kan worden uitgezocht welke chute in welk rig past. In het algemeen dient hierop beter te worden gelet. Laat je vooral bij een tweedehands-koop niet bedonderen: als je reserve eigenlijk niet past, is je rig illegaal!

Tot slot zij er nogmaals op gewezen dat al het materiaal dat wordt geïmporteerd eerst door een Nederlandse rigger moet worden gekeurd. Een Amerikaanse keuring bijvoorbeeld is niet geldig.

Arnold Collenteur

Brainlocks Tijdens een wedstrijd, waarin je waarschijnlijk veel geld en tijd hebt gestoken, is een brainlock, het niet meer weten wat het volgende figuur is, absoluut zonde. De schade die zoiets berokkent, is ongekend groot, zowel wat betreft het aantal punten als de geestelijke klap die het gehele team krijgt en natuurlijk in het bijzonder diegene die het overkomt. Het loont dus zeker de moeite om op dit verschijnsel eens dieper in te gaan om te proberen te achterhalen wie zoiets overkomt, hoe het wordt veroorzaakt, hoe het is op te vangen en hoe het in de toekomst eventueel is te voorkomen of op z'n minst de kans erop is te verkleinen.

Wie zijn nou die potentiële brainlockkandidaten? Volgens mij is iedereen dat en speelt de mate van springervaring daarbij geen rol. Wel is het volgens mij zo, dat er een verband bestaat tussen brainlocks, jouw kunnen op het gebied van springen en de prestatie die moet worden geleverd tijdens de sprong. Daarmee bedoel ik, dat de kans om een brainlock te krijgen veel groter is als je moet springen op het uiterste van je nivo (of de top van je springen laag of hoog zit, maakt niet uit) dan wanneer je met springers omhoog gaat die wat minder lang aan het relatiefspringen zijn verknocht dan jij.

De oorzaak van een brainlock heeft niet zomaar z'n oorsprong in het feit dat iemand niet vijf figuren in de juiste volgorde kan onthouden. Nee, het moet dieper worden gezocht en voordat een brainlock ontstaat, speelt zich aardig wat af. Spanning speelt een hele belangrijke rol bij dit alles. Spanning die ontstaat ten gevolge van het voor het eerst meespringen met de "echte" RW springers of spanning bij een belangrijke wedstrijd waar je in 35 sekonden alles moet laten zien wat je in al die jaren hebt geleerd.

Bijvoorbeeld: Een herkansing is niet mogelijk, je bent net geland van de vierde ronde die dag en je hoort dat ze toch nog doorgaan met de vijfde ronde. Je hebt een uur om te vouwen, door te lopen en weer klaar te staan. Bij het doorlopen ben je wat onzeker, want die sprong zit er gewoon niet lekker in.

Dan haastig omhangen en vlug de kist in. De spanning stijgt evenredig met het vliegtuig en de figuren ratelen door je hoofd. De onzekerheid is er nog en je bent bang om een brainlock te krijgen, want dan verpest je het voor iedereen. Daardoor wordt de spanning steeds groter en wordt het steeds moeilijker om je rustig voor te bereiden op je sprong.

De kring is nu gesloten en na de exit ligt de brainlock klaar om toe te happen. De bralnloek hier is dus niet iets wat zomaar in de lucht ontstaat, maar zijn oorsprong al heeft op de grond, in het onzekere gevoel dat je daar al hebt.

In andere gevallen kan een brainlock wél ontstaan tijdens de sprong. Je hebt bij een sprong je concentratie niet zozeer nodig voor het vliegen naar en op je juiste plek, maar volgens mij heb je je aandacht vooral nodig voor de juiste volgorde van de figuren.

(Vergelijk dit met autorijden: je moet wel wéten dat je rechtsaf moet, maar precies zo sturen dat je netjes de bocht doorgaat, doe je eigenlijk zonder na te denken). Nu gebeurt er iets tijdens de opbouw van het figuur, een plotselinge dip of iemand hangt opeens sterk

aan je benen of ergens anders in het figuur is er iets vreemds (dus het hoeft niet persé met jou zelf te gebeuren), waardoor er een zogenaamde hé-reaktie ontstaat en al je aandacht naar het voorval uitgaat. Na een sekonde is alles weer hersteld en er wordt losgelaten. Je schrikt omdat iedereen zich beweegt en je niet onmiddellijk weet waar je naar toe moet; je aandacht was afgeleid. Ze beginnen tegen je te gebaren en te schreeuwen en je schrik slaat om in een brainlock.

Een ander facet dat tot het onderwerp kan bijdragen, zijn de plaats en de daarmee samenhangende manieren van bewegen die je hebt bij een bepaalde volgorde van figuren.

Als je bijvoorbeeld twee- of driemaal in een sprong op dezelfde plaats moet (blijven) liggen en dat ook nog gekombineerd met je gezicht naar buiten, zodat je de rest van de formatie niet kan zien, wordt het heel moeilijk om te onthouden waar je nu bent en wat je daarom daarna moet doen. Als hier dan iets gebeurt, kan het zowel een echte brainlock zijn als de stellige overtuiging dat een ander figuur aan de beurt is (meestal één te ver). In het laatste geval is de verwarring echter even groot als bij een brainlock.

Het opvangen van een brainlock is belangrijk en met opvangen bedoel ik dan het geestelijk opvangen. Dat proces van opvangen kan in twee stadia worden verdeeld: in de lucht en op de grond. Als het in de lucht gebeurt, ga dan niet liggen schelden of heftige gebaren maken of op enige andere manier de betrokkene duidelijk maken wat een kl ... zak hij wel is, want dat werkt alleen maar averechts.

Op de grond gekomen, ga je niet lopen lachen. Je mag best laten blijken dat je het niet zo'n geslaagde sprong vond, maar boor de schuldige niet verder de grond in, want, geloof me, daar zit hij al een paar meter in! Het is juist de taak van de rest van het team om hem of haar uit die put te halen.

Hoe kan je nu een brainlock voorkomen of de kans erop verminderen? Daarvoor wil ik een opsomming geven van een aantal punten: - Loop net zolang door tot iedereen zeker is van zichzelf. Heeft iemand moeite, blijf dan doorlopen en laat niet blijken dat je er zo langzamerhand van baalt en dat het tijd wordt dat hij het moet weten. De betrokkene zal anders gauw geneigd zijn om te zeggen dat hij het wel weet, terwijl hij toch nog een onzeker gevoel heeft. In de lucht is dat in het nadeel van het hele team!

- Laat je in de lucht niet afleiden door vreemde gebeurtenissen. Hou je aandacht voor jezelf en voor de door jou te leveren prestatie.

- Heb je een "brainlock gevoelige" sprong, verander dan je plaats; zelfs als dat ten koste gaat van iets meer vliegwerk.

- Teams waarin brainlocks goed worden opgevangen, hebben minder last van spanning en de kans om er een te krijgen wordt daardoor kleiner.

Als er eenmaal een brainlock is, kunnen de gevolgen daarvan ook drastisch worden verminderd: - Wijs de plek kalm aan waar de betreffende persoon moet liggen en probeer hem door middel van liplezen duidelijk te maken welk figuur het is. Ligt hij vlakbij, dan kan je het behalve wijzen ook in z'n oor zeggen.

- Als je je zichtbaar kwaad maakt in de lucht omdat iemand een brainlock heeft, komt diegene alleen maar vaster te zitten.

Teams waarin een brainlock normaal goed wordt opgevangen, zijn er eerder uit dan

teams waarin het slecht wordt opgevangen.

Als het je zelf overkomt: Bewaar vooral je rust en denk niet: nu heb ik het voor iedereen verpest!

Kijk waarheen wordt gewezen. Als dat niet helpt, kijk dan ook naar het gezicht en leg eventueel je oor voor diens mond.

Er ligt waarschijnlijk al driekwart figuur. Bekijk het logisch en kompleteer het plaatje.

Lukt dit allemaal niet, kijk dan niet naar de rest en dreun rustig voor jezelf het rijtje van vijf figuren van het begin af aan op.

Het allerbelangrijkste is dat je jezelf de rust gunt om het probleem op te lossen en niet in "paniek" raakt. Helaas nemen brainlocks altijd veel tijd in beslag en zullen we het verschijnsl voorlopig niet volledig kunnen uitroeien. Maar laten we de stappen die we er wél tegen kunnen ondernemen dan ook daadwerkelijk zetten.

Joop van Rijswijk

Jeugdselektie Henk Nijhuis heeft aangeboden om Jan de Bruijne en Jan Vijfvinkei als begeleider van de jeugdselektie op te volgen. De sportcommissie heeft dit aanbod graag aanvaard. Er zullen hierdoor enige wijzigingen worden doorgevoerd.

Voor alle duidelijkheid volgen hier de doelstellingen, uitvoering en deelnemerseisen:

Doelstelling Door middel van centrale trainingen en deelname aan wedstrijden de basis in met name het precisiespringen te verbreden en op een hoger peil te brengen.

Uitvoering a. De jeugdselektie zal centraal trainen. De trainingsstages zullen in principe op het Nationale Centrum worden gehouden. b. Het trainingsschema loopt van maart tot en met juni 1984. Gepland zijn een drietal wedstrijden (inklusief NKP '84) en een viertal centrale trainingen.

Deelnemers Maximaal 16. Deze groep zal worden gevormd uit de overgebleven leden uit de selektiegroep '83 (die zich opnieuw dienen op te geven), aangevuld met eventueel nieuw op te nemen jeugd. Opgave bij Henk Nijhuis, Waemelslant 89, 6931 HT Westervoort, tel.: 08303-8458.

Toelatingseisen a. Bij toetreding niet ouder dan 24 jaar (datum 010184 bepalend) zijn. b. Een eigen uitrusting met (voor precisie geëigende) square hebben. c. Minimaal 25 sprongen met deze square hebben gemaakt. d. Lid zijn van de KNVvL Afdeling Parachutespringen.

Definitieve toelating tot de selektie zal na een proefperiode van maximaal drie trainingen, respektievelijk een 15-tal sprongen geschieden.

SPORTPARACHUTIST 13

Afscheid van Wim, Charles en Henk Wim Velthuizen, een blijvende bron van energie

Wim na de exit op een van de eerste vrije val foto's van Tom Verschoor.

Zoals hij zelf zegt en door zijn vrouwen kinderen volmondig wordt beaamd, leidt hij een "waanzinnig" leven. Naast zijn beroep als leraar Engels op de MTS in Amersfoort heeft hij nog zoveel bezigheden dat 24 uur per dag ons maar nauwelijks voldoende lijken voor deze energieke man.

Naast de parasport en werkelijk alles wat daarmee te maken heeft, staan surfen, skiën, vroeger motorrijden, atletiek en judo (ooit op nationaal nivo!). Maar ook aktiviteiten rond Stedenspel, Zeskamp, Spel Zonder Grenzen en muziek slokken heel wat uurtjes op.

Zijn parahistorie begint in 1967 op de Seppe Parachute Club (later Eerste Nederlandse Parachutisten Club) waarvan hij maar gelijk sekretaris werd. In 1968 werd dat Paraclub Icarus inklusief sekretariaat. In dat jaar sprong hij zijn eerste internationale wedstrijden met Tom Verschoor, Bert Wijnands en Koos Verhaar. Dat woordje eerste geldt voor Wim voor heel wat parazaken: Hij was de eerste gesponsorde springer in '69; hij staat op de eerste vrije val foto's van Tom Verschoor (een linkup met Bert Wijnands); Paul Koudijs en hij waren de eersten aan een Wing; hij was de eerste die in de tuin van Paleis Soestdijk sprong; de 500ste sprong van Charles Pellens werd door Wim vereeuwigd en dat was de eerste vrije val foto met méér dan twee springers; in 1970 behaalde hij met Jaap Havekotte in Lebach een van de eerste grote internationale successen (de tweede prijs batonpass + PA, achter het 7th Army Team maar vóór de rest van Europa); enz.

De beginjaren rond 1970 vormden een tijd vol afwisseling. Zijn plakboek ge-

14 SPORTPARACHUTIST

tuigt daarvan. Om maar eens wat te noemen: Zijn eerste demo was in '67 met een onbestuurbare koepel op Terlet ter gelegenheid van een KNVvL jubileum; een tijdje daarna waren er van de 6 PC's in Nederland twee van Wim; veel demo's aan PC's uit de Beaver; met 6 PC springers in een F-27; een groot artikel in Panorama; stuntwerk voor de Tros; de oprichting van een Rode Kruis Para Team; demo's met een breakaway set; enz. Uit dat alles blijkt dat Wim altijd in is geweest voor bijzondere dingen, gewild of ongewild: Op een luchtvaartevenement op Voikei maakte Wim volgens de krant tijdens een massadropping zijn laatste sprong, want zijn afgekoppelde hoofdchute na een malfunktie deed het publiek het ergste vrezen. De demonstratie van de capaciteiten van de Paraplane ten opzichte van de ronde bolletjes viel hiermee in het water. De krant haalde hij dus wel maar voor de juiste publiciteit werd het belang van een omroeper door dit voorval wel bewezen. Zijn huis staat ook altijd open voor springers, ook als hij er niet is en dit resulteerde een keer, na een onverwachte thuiskomst van een vakantie, in het feit dat hij zelf er nauwelijks nog bij kon! Bert en Wim hadden eens een mooi plan om de respektievelijke vrouwen, die toch "niets" te doen hadden, hun chutes te laten vouwen!

Met twee sets de man zou het aantal sprongen per dag flink kunnen oplopen!

Nadat de eerste sprong volgens dit systeem een malfunktie opleverde, werd er toch maar weer van afgezien!

In de loop der tijd heeft Wim vele bijzondere ervaringen opgedaan, waardoor hij vaak in kontakt kwam met bekende personen, zoals o.a. Joe Levine ("een Brug te Ver"), Trix Terwindt en leden van het Koninklijk Huis. De verjaardag van Prins Bernhard wordt al tien jaar lang gevierd met een sprong in de paleistuin. Ook buiten het springen om heeft hij kontakten met de Koninklijke Familie: Zijn vrouwen hij hebben les

gegeven aan de prinsjes en hij heeft met zijn Band op het Paleis gespeeld.

Hij heeft heel veel mensen leren kennen en met velen van hen zijn de kontakten gebleven, ook al springen deze mensen niet of niet meer. Dat vindt hij heel bijzonder. Een voorbeeld daarvan is Tineke Wuisman die zijn vorige verjaardag nog mee vierde.

Wim heeft nu zo'n 1500 sprongen in zijn logboek staan. Van het aantal verschillende typen vliegtuigen waaruit hij heeft gesprongen, loopt het water je als springer in de mond en onder de namen van dropzones is zelfs Hawaï te vinden!

Sinds '69 is hij instrukteur en in die hoedanigheid heeft hij lange tijd veel werk bij Paraclub Icarus verricht. De laatste jaren heeft dat praktisch stil gelegen, hoewel hij nu weer aktief aan de instruktiegroep verbonden is en bezig is een kursus vrije val via de computer op papier te zetten. Vele leden van de oude garde zijn door hem opgeleid zoals: Jaap Havekotte, Sjaak Gielen, Paul Koudijs en Ellen Bussemaker.

Springers die zelf allang hun sporen hebben verdiend.

Verweven in deze historie zijn zijn aktiviteiten op het bestuurlijke vlak, want in het begin der zeventiger jaren, om precies te zijn op 4 januari 1974, werd Wim gevraagd voorzitter te worden van de KNVvL Afdeling Parachutespringen en hij werd gekozen. "Het was wel even wennen, maar met deskundige steun van Karst Sikkens, gestimuleerd door de altijd aktieve Bert Wijnands en met de volledige steun van de toenmalige clubs durfde ik het wel aan." Namens de Afdeling nam hij ook zitting in het Hoofdbestuur van de KNVvL. Beide funkties hielden veel, veel werk in. Ook daaruit kunnen we slechts een bloemlezing geven: Het opzetten van een opleiding voor instrukteur tot de TC deze taak overnam; het aanpassen van de Regeling Valschemspringen aan de ontwikkelingen zoals demo's binnen de bebouwde kom en nachtsprongen; het

I

I I

opzetten van een Regeling Sponsoring en reglementen binnen de KNVvL. Veel zaken die niet zo bekend zijn omdat er vaak zonder besluitenlijst werd gewerkt. Het merendeel van de werkzaamheden moest tot stand komen via overlegsituaties (commissies, werkgroepen) met o.a. clubs, overheden, andere afdelingen binnen de KNVvL en de FAI. Zijn belangrijkste werkgebied is echter vooral de Rijksluchtvaartdienst geweest. Sinds '73 is hij lid van de Examencommissie voor instrukteurs, sinds '78 voorzitter van die commissie en ook daar moesten reglementeringen gemaakt zoals voor de riggers en procedures voor ongevallen. Hij vervulde veel representatieve taken bij bijzondere gebeurtenissen en eenmaal was hij begeleider van de Jeugd Luchtvaart Brigade.

Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan, maar we willen een afscheid vieren, een afscheid dat eigenlijk helemaal geen afscheid is! Want Wim houdt zich nog druk bezig met de Technische Commissie, de RLD en de Commissie Werkterreinen Afdelingen van de KNVvL; samenvattend gezegd: Overheidskontakten en springtechnische zaken. Hij neemt naar besprekingen wel mensen mee die eventueel later bepaalde aktiviteiten kunnen gaan overnemen.

Op 3 december 1983 heeft Wim het voorzitterschap van de Afdeling overgedragen aan Bert Wijnands. "Ik ben dankbaar voor het voorbereidende werk van Fritz Molhuyzen en Generaal Cox en hun voorgangers en ik vind het een

~MI.,

,

Wim feliciteert

onze voormalige

Koningin

Juliana met de verjaardag

mooie periode om het werk aan een jongere generatie over te laten. Gedurende enige tijd nog onder leiding van "good old Bert", maar later op geheel eigen benen op weg naar een volgend stuk geschiedenis. Beste leden, sportvrienden, ik neem dankbaar afscheid van jullie. Dankbaar voor alles wat bereikt is in het afgelopen decennium waarin ik de leiding mocht hebben van zo'n sterke, enthousiaste afdeling. Ik

van haar echtgenoot.

wens jullie en vooral het nieuwe bestuur sterkte in de toekomst, die vandaag begint, want TODAY IS THE FIRST DAY OF THE REST OF YOUR LlFE. MAKE IT WORTH LIVING!" We zeggen dank voor alles en tot ziens tegen Wim en Anneke, want we zouden niets beters weten.

Nathalie Chudiak

Charles Pellens Afscheid van een pionier

Charles Pellens helemaal

links in gezelschap

van

zijn team op de Wereldkampioenschappen Relatiefspringen te Warendorf in 1975.

Op de Algemene Ledenvergadering van 3 december vorig jaar werd afscheid genomen van één der eerste springers in Nederland: Charles Pellens. Als dank voor 20 jaar toewijding aan zijn geliefde sport werd hem daarbij de Eremedaille voor Verdiensten uitgereikt door de heer Kroes van de KNVvL. Charles heeft zich in die periode bezig gehouden met alle facetten van het parachutespringen, maar ook met zaken zoals instruktie, bestuurswerk en wedstrijdsport. Hij is één van die perso-

nen aan wie wij te danken hebben dat het parachutespringen in Nederland tot het huidige nivo is gegroeid.

Om de geschiedenis van zijn karrière te rekonstrueren, heb ik Charles opgezocht in zijn woonplaats Best, waar hij een moderne woning deelt met levensgezellin Lies.

Om die geschiedenis te herleven, haalt Charles een stapel logboeken te voorschijn, waarop menig skydiver jaloers zou zijn. Die logboeken registreren dan ook ruim 2300 sprongen en al bladerend, lijkt het erop dat Charles geen enkele dropzone in Europa heeft overgeslagen. "Alleen in Engeland heeft hij nooit gesprongen", weet Lies te vertellen, die voor jaartallen en andere details een ware hulp blijkt te zijn.

Het begon allemaal met die eerste sprong op Schaffen in België. In 1955 was hij als beroepsmilitair in dienst getreden. Na de kaderschool ging hij naar de kommando-opleiding.

De kom mando's kregen in die tijd hun paraopleiding in Schaffen en daar kwam

Charles dus ook terecht. Op 10 april 1962 maakte hij zijn eerste sprong uit een ballon en reeds in diezelfde zomer volgde hij de hulpinstrukteurskursus.

Uit de logboeken lees ik hoogtes van 1000 ft en dergelijke! Met 23 sprongen op zijn naam begon Charles aan de instrukteurskursus die hij eind 1964 met goed gevolg beëindigde. Intussen had hij ook een opleiding als sportinstrukteur gedaan.

Op 10 april 1965 maakte Charles zijn eerste "privé" -sprong in Nederland bij de oprichting van de Eerste Nederlandse Parachutisten Club op Seppe. Die oprichting verrichtte hij samen met Tom Verschoor, een andere pionier uit die tijd, die in Vancouver had leren springen en bij zijn komst naar Nederland als het ware in het luchtledige was terecht gekomen. Er waren voor die tijd wel al hoofdzakelijk staticlinesprongen uitgevoerd (namen als Frits Molhuysen en Janus Plaizier spelen daarbij een rol) maar dat was eigenlijk doodgebloed. Er werd gesprongen uit een Auster gevlogen door de legendarische heer Cam-

SPORTPARACHUTIST 15

pen hout.

Als sergeant eerste klas was Charles vervolgens betrokken bij het opzetten van de parakommando-opleiding op Gilze Rijen. Omdat de kommandant op zijn ziekbed lag, kwam het werk grotendeels op de schouders van Charles terecht. Dat was in 1966. In die tijd was de ENCP gedwongen gedurende een seizoen op Teuge te springen, omdat het veld van Seppe door de RLD werd afgekeurd. Hierdoor ontstond een splitsing die resulteerde in het ontstaan van Icarus (Bert Wijnands en Tom Verschoor) en de VPCT (Henk Kok). Charles bleef op Seppe. Door de komst van meerdere clubs ontstond de noodzaak van een afdelingsbestuur binnen de KNVvL, dat werd gevormd door vertegenwoordigers uit de clubs. Vanaf het begin heeft Charles deel uitgemaakt van dit bestuur. "We rolden er vanzelf in en het ging in die tijd nog eenvoudig toe", zo relativeert Charles het belang van deze ontwikkeling.

Tot 1970 bleef Charles op Gilze Rijen.

Toen vertrok hij naar de KMA waar hij, inmiddels met de rang van sergeantmajoor, cadetten diende te begeleiden.

Dit resulteerde in de Cadetten Paravereniging. Springen wordt erkend als dienstsport en daarom kon Charles ook doordeweeks met zijn jongens gaan springen op Seppe. Sinds 1978 is hij teruggekeerd naar het parate leger met een logistieke funktie. Ook daar heeft hij vlot karrière gemaakt: in november 1983 werd hij bevorderd tot eerste luitenant. Vanaf 1967 vinden we in de logboeken internationale wedstrijden, meestal precisie, soms stijl en later ook de eerste vorm van relatief: de batonpass, het doorgeven van een stokje in de vrijeval. Al bladerend komen allerlei herinneringen weer tot leven in de ogen van Charles. Met nadruk wijst hij erop dat hij zóveellol heeft gehad, dat hij zóveel mensen heeft leren kennen.

Bij de eerste wedstrijden in het buitenland werden de Nederlanders flink op hun plaats gezet maar vanaf '71 en '72 zat er vooruitgang in. Charles behoorde tot de topspringers van die tijd, wat bijvoorbeeld heel duidelijk bleek tijdens de Wereldkampioenschappen in Amerika in 1972 waar hij maar liefst 6 nullen trapte met een PapilIon ! Op nationaal nivo werd hij in 1973 kampioen; andere jaren werd hij vaak tweede achter Jaap Havekotte. Ook op RW-gebied draaide Charles in de top mee. In 1975 was hij lid van het 4- en 10-mans team, dat deelnam aan de eerste Relatief-Wereldkampioenschappen in Warendorf. Nederland leverde daar opmerkelijke prestaties, die tot nu toe niet zijn geëvenaard. De training voor die kampioenschappen was een financiële uitputtingsdag voor Charles en Lies en het werd duidelijk dat er moest worden gekozen voor stijl en PA of relatief. Dat eerste is het geworden en de inzet gold vanaf dat moment vooral de begeleiding van nieuw talent.

Charles behoorde ook tot de eerste square-springers.

Na de parafoil kocht hij de eerste stratocloud van Tom Schapanski in 1976. Met die chute beleefde hij een leuk voorval tijdens een vakantie in Spanje, waar hij boven een camping uitstapte om even later oog in oog te staan met Harrie Kuipers die daar ook toevallig op vakantie was en zijn chute gelijk had herkend.

Met diezelfde Harrie Kuipers en nog anderen nam hij al in 1971 deel aan een riggerskursus in Amerika. Vele uren heeft hij achter de naaimachine doorgebracht om het materiaal van Seppe te onderhouden en te modificeren. Charles is echt van alle markten thuis geweest! Zoals gezegd, heeft Charles zich sinds 1975 teruggetrokken uit de wedstrijdsfeer.

Maar binnen het Afdelingsbestuur hield hij zich blijvend met kompetitie bezig en met de scheids-

rechters. Ook het hoofdstuk materiaal had altijd zijn aandacht. Op instruktiegebied heeft Charles zich sterk gemaakt voor de instrukteurskursus met als resultaat dat er nu een gedegen pakket klaar ligt voor zijn opvolgers.

Verder heeft hij zich vele jaren opgeworpen als wedstrijdleider op de NKP, een ondankbare baan. Sinds 1981 zat hij bovendien in het stichtingsbestuur van het Nationale Centrum, maar van die tijd heeft Charles eerlijk gezegd een wrange smaak overgehouden. Hij is teleurgesteld over het feit dat er vanuit de oude Teuge-hoek niet werd meegewerkt.

Aan al deze werkzaamheden heeft Charles resoluut een einde gemaakt.

"De energie raakt op, het is tijd voor nieuw bloed", zo zegt hij. "Ik merk dat ik de nieuwe ontwikkelingen niet bijhoudt en dan kun je niet 100 procent funktioneren".

Wijze opmerkingen van een man met 20 jaren springervaring. In principe blijft Charles springen, want dat blijft hij prachtig vinden, maar indien mocht blijken dat hij niet voldoende sprongen zal maken om "current" te blijven, zal hij ook daarmee stoppen.

Stilzitten, dat zal Charles niet doen.

Daar is hij de man niet maar. Hij is nu veel aan het tennissen en is begonnen met zeilen.

Dankbaar nemen wij afscheid van Charles, dankbaar voor zijn grote aandeel in het werk van de afdeling, dat ertoe heeft geleid dat parachutespringen een degelijk georganiseerde sport is geworden waaraan op een veilige manier door duizenden mensen kan worden deelgenomen. Dat dit is bereikt, daarmee is ook Charles zeer blij, want zegt hij: ,,'t Is geen kunst om te springen, maar een kunst om te blijven springen!"

Arnold Collenteur

Henk Verbeek

Henk Verbeek, zonder overdrijven een van de belangrijkste stuwende krachten van het springen in ons land, is een van degenen die hét bestuur van de Afdeling Parachutespringen heeft verlaten.

Hij zat er iets korter in dan Wim en Charles, nl. vanaf 1975, maar ook negen jaar is een respektabele periode als je in de bloei van je leven bent, al moet

16 SPORTPARACHUTIST

ik wel zeggen dat Henk altijd al in de bloei van zijn leven zat en ook zal blijven zitten. Toch: negen jaar is lang.

Henk - zo herinner ik me tenminste werd erin gehaald als typische "clubman" . De mensen die in 1975 in het Afdelingsbestuur zaten, sprongen wel bij verschillende clubs, maar niemand van ons stond (meer) in het centrum van de organisatie van een club. En de clubs waren/zijn toch de basis van de landelijke koepel. Hij was toen dé VPCT-man, nu een van de centrale mensen in het bestuur van het Nationale Centrum. Dat hij ook als "clubman" werd herkend, mag blijken uit het feit dat hij vele malen - vaak niet of nauwelijks bekend bij an-

deren - bij interne clubproblemen in den lande werd ingeschakeld.

In alle stilte werd vrijwel altijd een oplossing gevonden. Veel meer naar buiten trad zijn rol in de instruktie, veiligheid en instrukteursconferenties.

Een greep uit een aantal maatregelen die (mede) door Henks direkte toedoen in zijn bestuursperiode tot stand kwamen en die hij zich herinnert: - de verplichting van automatische openers op reserves, iets dat verschillende levens de laatste jaren redde, getuige de jaarverslagen van de Technische Commissie, - de eerste versie van het Handboek van de Sportparachutist, die hij samen

met Manfred Kroneman schreef, - de invulling van het Basis Opleidingsplan, - vele verfijningen en verbeteringen in het Basis Veiligheidsreglement, - een grote invloed op de besluiten van de landelijke instrukteursconferentie, die Henk jaren organiseerde, - het wedstrijdleiderschap van alle Nationale Kampioenschappen sinds 1973 met uitzondering van die van 1975, - chef d'équipe van het Nationale Team 1982 in Tsjecho-Slowakije.

Over z'n eerste klus als bestuurslid van de Afdeling zegt hij: "Dat was de organisatie van de feestdag op het Vliegveld Hilversum ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Afdeling Parachutespringen.

Goddank werkte het weer mee en werd het een daverend

succes. Er kwamen zelfs beelden van in het NOS-journaal".

Zijn rotste klus de laatste jaren vindt hij zijn optreden bij ernstige ongevallen.

Dagen, soms weken is hij na een onderzoek op de plaats van het ongeval van slag; zo hevig grijpt het hem elke keer weer aan. "Maar toch doe ik het liever zelf dan dat ik het een ander laat doen."

Een van zijn leukste is zijn lidmaatschap van de examencommissie bij het jaarlijkse instrukteursexamen.

"Maar", aldus Henk, "het belangrijkste waar ik aan heb meegeholpen in die jaren Afdelingsbestuur is toch wel de start van een nationaal centrum. Dat is voor het springen in ons land, de continuïteit, het niveau en de ontwikkeling van levensbelang. " Zijn bestuurslidmaatschap van het Nati-

Verzamelaars

MILITAIR LUCHTVAART MUSEUM

B~ AIR MAIl

PAR AVOI

Op 4 oktober 1983 werd in Australië een blok van 4 beeld-aerogrammen uitgegeven. Een aerogramme is een brief die, na dicht te zijn gevouwen, tegelijk enveloppe is, speciaal voor luchtpost. De aerogrammen zijn voorzien van zegels met een waarde van 40 cent.

Op de aerogrammen zijn zogenaamde windsporten weergegeven: ballonvaren, hanggliding, parachutespringen en windsurfen.

Bijgaande afbeelding is het aerogramme met het springen erop. Het leuke van deze prent is dat de tekenaar waarschijnlijk van een foto heeft gewerkt en daardoor de square heeft getekend met één dichte cel (zoals waarschijnlijk op die foto).

Diverse mensen hebben inmiddels gereageerd op het bericht in de SPORTPARACHUTIST van oktober '83, over de uitgave van een parapostzegellijst. Deze lijst omvat nummers en omschrijvingen van ca. 200-250 postzegels met afbeeldingen van parachutes (sport, vracht, militair en ruimtevaart) en bestaat uit 12 pagina's. Het is de bedoeling deze folder uit te breiden tot een zo volledig mogelijke lijst van poststukken (stempels, zegels, enveloppen enz. van de gehele wereld) met para-afbeeldingen.

De folder is verkrijgbaar voor f 7,50 (inklusief verzendkosten) bij ondergetekende. (girorekening nummer 4053440 onder vermelding "parapostzegellijst").

Kees de Goeijer, Tingieterpad

20, Delft

Tot 1 april a.s. zal het museum niet voor het publiek toegankelijk zijn. Deze zogenaamde wintersluiting zal o.a. worden benut voor onderhoud. Overigens zullen het komende seizoen nieuwe aanwinsten worden tentoongesteld. Uniek is de restauratie van een historisch Fokker D-VII vleigtuig, die de komende twee jaar door de bezoekers op de voet kan worden gevolgd.

Een groeiende belangstelling en veel publiciteit in 1983 zijn een goede start voor 1984; de openingstijden zijn van 1 april tot 1 december van maandag tfm vrijdag van 10.0016.00 uur (en ook op de feestdagen: 20, 23 en 30 april, 5 en 31 mei en 11 juni).

Kees de Goeijer

Uiver wa De Stichting Uiver Mem Nederlandse bedrijven pen om de grote waarde luchtvaart te benadrukke samenwerking met de Stief ring van Ambachtelijke Kunste aal Uiver wandbord uitgegeven.

Dit Delfts blauwe wandbord "Uiver 19341984fLondon-Melbourne", heeft een diameter van 24 cm en kost f 85,-- (inclusief BTW).

Verdere inlichtingen bij het- Afdelingssekretariaat.

Kees de Goeijer

AIRBORNE MUSEUM De belangstelling voor het museum blijft stijgen. Dit was o.a. weer duidelijk merkbaar bij de jaarlijkse herdenking van de Slag om Arnhem in september 1963,)Maar ook. het ledental stijgt snel, zo weet de twaalfde nieuwsbrief te melden. Steeds meer ook krijgt het museum schenkingen van diverse oude

onaal Centrum (voorzitter) en met name zijn bestuursverantwoordelijkheid voor het hele operationele gebeuren, vergt zoveel van zijn tijd en aandacht dat hij zijn plaats in het Afdelingsbestuur wilde vrijmaken. "Er dienden zich jonge, aktieve mensen aan in wie wij als Afdelingsbestuur alle vertrouwen hadden om bestuurlijke verantwoordelijkheid te dragen en nieuwe impulsen te geven."

Kwijt is springend Nederland Henk Verbeek goddank nog lang niet: als voorzitter van het Nationaal Centrum-bestuur en lid van de examencommissie voor instrukteurs zal hij zijn stempel op een belangrijk stuk van ons wereldje blijven drukken.

Hein Cannegieter

stukken uit de slag om Arnhem.

Als één van de aktiviteiten meldde het museum de uitgifte van een beeldje, voorstellende een Engelse parachutist. Dit beeldje werd verkocht in het kader van de 40-jarige herdenking van de Slag bij Arnhem. Helaas moest er voor aankoop van dit beeldje van te voren worden ingeschreven, zodat er waarschijnlijk geen exemplaren meer te krijgen zijn.

Voor informatie: Vrienden van het Airborne Museum, Utrechtseweg 232, Oosterbeek.

Kees de Goeijar

Op 5 december 1983 overleed Ton Kooymans ten gevolge van een tragisch verkeersongeluk op Kreta. Hij verbleef daar enige dagen als vlieger van een F-27.

Ton was een bekende Starfighter- en testvlieger van de vliegbasis VoikeI. Maar ook reklamevliegen deed hij met enthousiasme.

Zijn leeftijd noodzaakte hem in 1981 over te stappen op de F-27. In die hoedanigheid hebben wij dan ook als para's kennis gemaakt met hem.

Hij was niet alleen een goed vlieger, maar hij wilde ook iedereen die belangstelling toonde voor de luchtvaart hierover enthousiast maken. Als hij met passagiers vloog, wilde hij hen deelgenoot maken van alle mooie facetten van de luchtvaart. Zo ook als wij mochten springen uit een F-27 die door hem werd gevlogen. Hij probeerde er altijd een fijne sprong voor ons van te maken. Ook als hij niet vloog, toonde hij belangstelling voor het parachutespringen, getuige zijn aanwezigheid op vele demo's en tijdens "Vier Uden Sportief".

We verliezen in hem een enthousiaste ambassadeur voor de luchtvaart en een goede vriend. Wij wensen zijn echtgenote en kinderen veel sterkte om dit verlies te kunnen dragen.

SPORTPARACHUTIST 17

Wereldkampioenschappen Relatiefspringen 1983, Sun City, Bophuthatswana Een Wereldkampioenschap zoals er waarschijnlijk nooit meer een zal zijn. Waarom?

Om talrijke zeer diverse redenen zoals: - De opwinding en emotie waarmee de uiteindelijke keus van de plaats werd begroet.

- Het minimale aantal mensen dat de uiteindelijke keus maakte (3).

- Het fantastische weer tijdens de wedstrijd.

De luxe en boeiende entourage.

Het uiterst geringe aantal deelnemende landen (9).

De minimale kosten (geen) vanwege de exorbitante commerciële sponsoring.

Enz., enz., u kent bijna allemaal allerlei elementen die vooraf een rol hebben gespeeld.

Daarover hier dus niets meer, alleen nog enkele opmerkingen over de wedstrijd zelf.

Start met de Pilatus Turbo vanaf een green

van de golfbaan. De springers veldaccommodatie op zo'n 50-60 m afstand. Op 50 m daarvandaan een fabelachtig zwembad en aan de andere kant een geschikte ruimte voor de scheidsrechters. Ook dat zal wel niet meer zo voorkomen. Geen enkel probleem tussen de scheidsrechters en de springers.

Geen enkel protest. Een hoog nivo van de deelnemers. Verrassende uitslagen.

Natuurlijk waren de Zwitsers geweldig. Na een zeer goede wedstrijd in Canada, waar ze met 94 pt. derde werden, zijn ze er nog eens hard tegenaan gegaan voor wat betreft de training.

In totaal dit jaar 650!!!!! trainingssprongen, waarvan 150 na Canada. De triomf van een erg homogeen, hardwerkend team dat letterlijk alles over heeft voor het wedstrijdspringen.

Je schrikt je dood als je hoort hoeveel ze zelf hebben betaald dit jaar.

Vierman: 1. Zwitserland 2. USA 3. Zuid Afrika

115 pt.

108 pt.

101 pt.

Achtman: 1. USA 2. Zwitserland 3. Zuid Afrika

102 pt.

72 pt.

53 pt.

Daarna is er nog een extra wedstrijd gehouden met een geldprijs op basis van het door Zeke Zahar voorgestelde blokken-formaties systeem. Heel succesvol, met opvallend in de uitslag de eerste plaatsen van de Zwitsers in vier- en achtman, maar even verrassend de tweemaal derde plaats van onze zuiderburen, de Belgen.

Als het maar om geld gaat. zoals ze zelf riepen.

Kortom een geweldige sfeer, geen problemen tussen wedstrijdleiding, scheidsrechters en springers wat na de Canada Cup een ware verademing was. Mogelijk een reaktie op de talrijke moeilijkheden vóór de start.

Scheidsrechfergroep I Scheidsrechferkursus 1984~ In de laatst gehouden Algemene ledenvergadering van de Afdeling op 3 december vorig jaar is ondermeer afgesproken, dat getracht zal worden de inzetbaarheid van de scheidsrechtergroep te verhogen. Uiteraard valt en staat dit met het aantal kandidaten en die kandidaten moeten uit de verenigingen komen. Vandaar dat alle verenigingen zijn aangeschreven met het verzoek in eigen kring te zoeken naar mensen, die hiervoor zijn gemotiveerd. Het lijkt mij zinvol een dergelijk verzoek mede kenbaar te maken in onze SPORTPARACHUTIST. Mocht je door omstandigheden nog niet zijn benaderd en heb je belangstelling, schroom dan niet en maak dit kenbaar op het onderstaande adres onder vermelding van naam, adres, postcode/woonplaats, telefoonnummer, springervaring en eventueel scheidsrechterervaring.

Je moet niet denken, dat je persé aktief wedstrijdspringer moet zijn (geweest) om te kunnen funktioneren als scheidsrechter. Het verleden heeft overduidelijk aangetoond, dat door dit misverstand vaak zeer kundige mensen zich - in eerste instantie - niet hebben aangemeld!

Belangstelling? Meld je zeker aan!! Ook bij twijfel; wij zullen je verder helpen.

Om verzekerd te zijn van een kundige inzet zal in 1984 een scheidsrechterkursus worden opgezet door Joeke de Jong op een vergelijkbare wijze als in 1982. De kursus zal bestaan uit een theoretisch en een praktisch gedeelte. De theorie bestaat voornamelijk uit het behandelen van de Sporting Code 1982 (het FAI-reglement voor het wedstrijdparachutespringen), het NKP-wedstrijd-

18 SPORTPARACHUTIST

reglement en de plaats van de scheidsrechter in de wedstrijdorganisatie (onmisbaar, weet je wel!). Het praktijkgedeelte bestaat uit het beoordelen van style, 4- en 8-mans relatief en koepeirelatief. Uiteraard, het is immers een onlosmakelijk deel geworden van het "scheidsrechteren", zullen daarvoor vi:' deobeelden worden gebruikt. Precisie wordt alleen theoretisch behandeld.

Het is de bedoeling het theoretische gedeelte op de zaterdagen 10 maart en/of 17 maart 1984 te houden op een nader vast te stellen plaats in het centrum van Nederland. De deelnemers ontvangen hierover na aanmelding bericht. Het praktijkdeel zal plaatsvinden in kleinere groepen, vanwege de tijdrovende videobeoordeling.

Op de theoriedag zal nader worden vastgesteld hoeveel groepen dit zullen zijn en waar de praktijk zal worden gegeven.

Kandidaten voor deze kursus kunnen zich opgeven bij Joeke de Jong, Nepveulaan 154, 3705 LH Zeist, telefoon 03404-50690, onder vermelding van eveneens naam, adres, postcode/woonplaats, spring- en/of scheidsrechterervaring.

De kosten van de kursus zijn nog niet bekend, doch zullen zeer gering zijn. Aan de deelnemers zal naast een uitnodiging ook de Sporting Code worden toegezonden, zodat men zich tevoren al kan oriënteren.

In verband met de voorbereidingen van de kursus en het tijdstip waarop deze SPORTPARACHUTIST u bereikt, wordt u verzocht de aanmelding zeer spoedig in te dienen.

Herman Boerman

Bert WiJnands

Diefstal van paramateriaal neemt aanzienlijke vormen aan!

Uit de telefoontjes die wij ontvangen om een oproep in dit blad te plaatsen voor verloren gegane of qestolen chutes, blijkt dat de uitrusting wellicht zorgvuldiger moet worden behandeld.

Advies: - bewaar je spullen zo veel mogelijk thuis en zo min mogelijk in de auto - indien opslag in de auto onvermijdelijk is, dan in de kofferruimte en niet in het zicht op de achterbank - sluit een zogenaamde sportuitrustingsverzekering. Voor nog geen f 100,- per jaar zijn al je rekreatiegoederen - voor welke sport dan ook het gehele jaar doorlopend in Europa all-risk verzekerd.

Lees de bijgesloten folder maar eens aandachtig door en stuur deze eventueel ingevuld naar ons assurantiekantoor Vanderveen b.v., Postbus 522,7300 AM Apeldoorn (en niet rechtstreeks aan de Europeesche!).

Ons kantoor Vanderveen begeleidt je bij schade of mutaties.

Nogmaals, wij adviseren je spullen als een goed huisvader te bewaken en te voorzien van een chutepolis als voornoemd.

.ffilf4ifäl:ifI.

5 GOEDE REDENEN EEN -~!~iï RESERVE VAN PARAFLITE TE HEBBEN Eerlijk gezegd, wij van Para-Flite begrijpen niet waarom niet elke springer in de wereld een Swift Reserve in zijn tandemrig heeft. Vooral nu de Swift Reserve nét zo licht is (2,5 kilo) en nét zo klein pakt als de allerkleinste ronde reserves. En dat terwijl de Swift Reserve toch nog 177 ft' oppervlakte heeft om zachte en gemakkelijke landingen te maken, zelfs onder de slechtste omstandigheden.

De Swift Reserve is: 1. Veiliger: Ram-air parachutes hebben voor zover we weten geen last van een inherente storingsmogelijkheid.

Een ronde reserve kan (en doet dat ook vaak) binnenstebuiten slaan of een lijnover krijgen tijdens de opening. De statistieken wijzen uit dat een ronde reserve 3 tot 5 maal een dergelijke storing krijgt op de 100 openingen, ongeacht de lichaarnspositie en ondanks een juist aktivatie. Bovendien wordt de Swtft Reserve geopend door middel van ons beroemde "free bag"-systeem.

Deze bag geeft de Swift Reserve een kans om zelfs dan te openen als de pilotchute aan de springer of zijn uitrusting blijft haken. Geen enkele ronde reserve wordt met dit unieke systeem geleverd.

2. Snellere opening: Door z'n kortere lijnen en door de kortere vulIingstijd kan een Swift Reserve in minder dan 100 ft open zijn. In feite openen square parachutes zelfs zo snel dat ze altijd moeten worden geremd.

3. Betere prestaties: De Swift Reserve heeft een glijhoek van 3 : 1 en een voorwaartse snelheid van 32 tot 48 km per uur - dat is meer dan driemaal zoveel als een ronde reserve. Omdat de Swift Reserve net zo vliegt als uw eigen square (zelfs de toggles zijn gelijk) kunt u met het volste vertrouwen op kleine veldjes landen en uitflaren voor een zachte landing en dat is belangrijk bij een demo of een kleine dropzone.

4. Duurzamer: Aangezien de Swtft Reserve niet binnenstebuiten kan slaan of een lijnover kan krijgen, is de kans dat hij beschadigd raakt bij een opening zeer onwaarschijnlijk.

5. Grotere waarde: De Swift Reserve is de modernste en meest populaire square reserve op de markt. Hij zal z'n waarde gedurende vele jaren behouden en nu de populariteit van square reserves toeneemt, zal ook de tweedehandswaarde stijgen. Sinds Para-Flite de square uitvond en perfektioneerde en hem in 1978 op de markt introduceerde, hebben duizenden springers over de hele wereld kennis gemaakt met de betrouwbaarheid, de duurzaamheid en de prestaties, waarmee we elke square reserve die wij bouwen op zorgzame en nauwkeurige wijze uitrusten. De Swift Reserve bouwt voort op deze traditie.

SWIFT RESERVE: WORDT HET GEEN TIJD DAT U ER EEN KOOPT?

De 5 goede redenen, die hierboven staan opgesomd, gelden net zo goed voor de Cirrus Reserve, hoewel deze square reserve is ontworpen en gebouwd voor de zwaardere springers (tot 115 kilo). De Cirrus Reserve heeft 230 ft2 draagoppervlakte, weegt slechts 3,1 kilo en pakt toch nog veel kleiner dan de in oppervlakte kleinere Safety-Star (180 ft2).

Hoe is dat mogelijk? Heel eenvoudig. Net als bij de Swift Reserve wordt de Cirrus Reserve gebouwd met behulp van de spanwijdte-konstruktie (patent is aangevraagd). Bovendien is hij helemaal van F-111 gemaakt en voorzien van verbindingsgaten in de cellen.

C R US RESERVE. WAT IS UW REDEN NU OM GEE SQUARE RESERVE TE KOPEN? © 1982 Pere-Fltte. Inc. XL Cloud, Strato-CloudA, Cirrus Cloud, Cirrus Reserve, Cruislite, Swttt, Pursult. DC-5, Safety Star en Goliath. Voor meer informatie betreffende militaire produkten dient u zich regelrecht met ons in verbinding te stellen. De ram-atr-parachutes die gemaakt worden door Pere-Fltte. Inc. worden gedekt door é~n of meer van de volgende Amerikaanse patenten: 3540681, 3724789 en corresponderende buitenlandse patentrechten. Andere patenten zijn aangevraagd.

Na de koop: Para-Flite is, behalve de onbetwiste technische leider van de gehele parachute-industrie, de concurrentie ook ver voorbij gestreefd als het op klantenservice aankomt. Ons servicebeleid is vandaag de dag nog net zo als toen we begonnen: volledige tevredenheid van de klant is het belangrijkste. Dat staat. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijdblijven.

Let op dit 10go1 het is uw garantie voor een kwaliteitsprodukt en service

5801 Magnolia Avenue • Pennsauken, (609) 663-1275 • Telex 831355

NJ 08109 USA

Springtechnisch jaarverslag 1983 Inleiding Bij het opstellen van de vragen voor het jaarverslag 1983 is uitgegaan van het model van de jaarverslàgen van voorgaande jaren. Ook nu geldt dat, indien het jaarverslag zijn waarde wil behouden, het van essentieel belang is dat de juiste gegevens worden verstrekt.

Het vergaren van de gegevens verliep dit jaar uiterst moeizaam; soms was veelvuldig aandringen noodzakelijk.

Willen we inderdaad in een vroeg stadium over een jaarverslag kunnen beschikken, dan dienen de verenigingen/centra te beseffen dat tijdig insturen van het materiaal onontbeerlijk is!

Uiteindelijk werden van 11 van de 14 clubs/centra de gegevens ontvangen.

Bovendien hebben Paracentrum Texel (PCT) en Paraclub Budel (PCB) toegezegd hun gegevens ter beschikking te stellen. De Technische Commissie verheugt zich hierin en zal in een later stadium deze gegevens in het jaarverslag verwerken.

Een volgende keer zullen de vragen voor de categorieën waarvoor belangstelling bestaat en waarover dus gegevens gewenst zijn, worden aangepast.

Vragen over bijvoorbeeld square canopies zijn minder interessant; vragen over AFF en malfunkties bij CRW veel meer.

In 1983 vonden onder meer de volgende evenementen plaats: Landelijke instrukteurs conferentie.

Hier werden als hoofdzaak een viertal wijzigingen in het BVR aangenomen, die pas in november 1983 officieel door de RLD konden worden bevestigd.

Vooruitlopend op deze formele bevestiging werd op voorhand een ontheffing verleend op het verplichte gebruik van AAD's tot het behalen van het B-brevet. De TC zet hier een vraagteken bij.

Accelerated Freefall (AFF).

Een zevental Nederlandse instrukteurs volgden een in België georganiseerde kursus; vijf kandidaten doorliepen met goed gevolg deze door de Amerikaan Mike Johnston gedoceerde kursus.

Cees Schoonen coördineerde hierop de AFF in Nederland. Inmiddels is één leerling tot level 7 (eindlevel) opgeleid.

Begeleidingskursus instrukteur.

Gedurende een viertal dagen volgden 22 kursisten de begeleidingskursus voor instrukteur; uiteindelijk leverde dit 14 nieuwe instrukteurs op.

De Technische Commissie dankt een ieder die dit jaar haar medewerking het jaarverslag heeft willen verlenen.

Sprongen

AO

9093) 3642) 2573) 3808) 2503) 1671) 1058) 523) 2189) 700) 135) 1070) )

( 3300) ( 745) ( 845) ( 468) ( 902) ( 805) ( 810) ( 301) ( 365) ( 800) ( 372) ( 916) ) (

3998 664 1146 688 859 383 549 627 650

Totaal

(10629)

9843

(29096)

Totaal excl. PCB

( 9713)

9843

(28026)

* Nationaal Centrum

is inclusief:

Groei t.o.v. 1982

20 SPORTPARACHUTIST

279

10256 3809 2198 4076 2448 2192 865 1132 2200

(12393) ( 4387) ( 3418) ( 4276) ( 3405) ( 2476) ( 1868) ( 824) ( 2554) ( 1500) ( 507) ( 1986) ) (

14252 4475 3344 4764 3307 2575 1414 1759 2850

29357

(39725)

39200

29357

(37739)

39200

181

460

NKP '83, 1565 sprongen CPV PV KCT 1,3%

4,7 %

Het aantal sprongen dat met square ca nopies werd uitgevoerd is niet meer te vergelijken met de gegevens van 1982, echter een voorzichtige schatting wijst op een percentage van 78,5 % van alle vrije val sprongen.

1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1982 • 1983 •

AO

VV

6395 4568 6883 7293 6283 5824

11809 11285 13836 16429 17324 16353

7381 7698 8124 10629 9713 9843

20154 23884 26453 29096 28026 29357

TOTAAL 18204 15845 20719 23672 23607 22177

• excl. PC Budel

Konklusie: Ondanks dat het aantal sprongen (zowel AO als VVl absoluut toeneemt, valt er een daling in de groeitrend waar te nemen.

Wellicht dat de huidige centra het plafond van hun maximale capaciteit dicht beginnen te benaderen.

Uitgevoerde

militaire

sprongen

JAAR

AO

VV

1981 1982 1983

5769 3129 2875

1678 546 891

TOTAAL 7447 3675 3766

TOTAAL

VV ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( (

Nat. Centrum' PC Flevo PC Icarus SC FD PCMC PCN TU-Zeven NNPC ENPC CPV PCH PC Budel PC KCT

aan

Daar bij het ter perse gaan van dit jaarverslag nog geen gegevens van paracentrum Budel ter beschikking waren, is bij alle vergelijkingen dan ook uitgegaan van de 1982-gegevens, verminderd met die van PC Budel.

3,9 %

Ongevallen Over het seizoen 1983 werden aan de Rijksluchtvaartdienst 58 ongevallen (excl. PCB: 53) gemeld, d.w.z. situaties waarbij de springer na de landing direkt medische hulp nodig had. Uiteraard ontstaan na de landing een onbekend aantal kleinere en vaak minder ernstige blessures, maar die zijn niet te registreren.

Opmerkelijk is dat slechts drie verenigingen hetzelfde aantal ongevallen opgaf als het aantal gemelde ongevallen aan de RLD. De rest gaf in hun jaarverslag een GROTER AANTAL ongevallen op???

----------------------------------------------~-,

1979

Ongevalscijfer over over over over

alle alle alle alle

Van de 5 gemelde 60,3% 15,5% 22,4% 1,7%

voor voor voor voor

ongevallen

AG-sprongen VV-sprongen "rond" square-sprongen overige sprongen

1:284 1:157 1:653 1:216

1: 382 1: 145 1:1373 1: 713

sprongen AO-sprongen square-sprongen "ronde" VV-sprongen

was: in , in in in

1982: 63,4% 1982: 16,9% 1982: 19,7% 1982: 0,0 %

TOTAAL

AO

VV

1973 1974 1975 1976 1977 1978

12 22 29 58 24 29

18 19 24 58 73 24

30 41 53 116 97 53

1979 1980 1981 1982 1983

51 49 65 45 32

19 60 37 26 20

70 111 102 71 53 *

1981

1980

1:337 1:125 1:971 1:315

incl. 1 ongeval buiten het aktieve springen

Opgeleide

46,9% 21,9 % 28,2 % 3,0%

In 1983 vond in Nederland 1 dodelijk ongeval plaats. Ervaring van betrokkene was 400 + sprongen en militair instrukteur.

bij bij bij bij

Militaire

Voor het eerst werd dit jaar ook de vraag gesteld ol kon worden aangegeven bij hoeveel ongevallen het letsel van blijvende aard betrof.

1: 560 1: 236 1:1590 1: 569

leerlingen

in relatie

1:43 1:26 1:33 1:25 1:42 1:49

leerlingen leerlingen leerlingen leerlingen leerlingen leerlingen

1978 1979 1980 1981 1982 1983

om.

1983 1: 740 1: 304 1:1692 1: 670

Geen van de verenigingen gal hier een positiel antwoord op. Bekend is echter dat in minimaal 1 geval wel van een dergelijk letsel sprake is.

Uit de ongevallenrapporten bleek dat er ook dit jaar een aantal ernstige ongevallen heelt plaatsgevonden, nl. 6.

Voorzichtig konkluderen we hieruit dat dit 1 op de 10 ongevallen is.

Van de 32 AO-ongevallen *

1982

sprong sprong sprong sprong

tot hun ongeval krijgt krijgt krijgt krijgt krijgt krijgt

een een een een een een

ongeval ongeval ongeval ongeval ongeval ongeval

ontstond:

1 2 3 t/rn 8 9 tot VV

ongevallen

1981 1982 1983

-

- vv

AG 5 AG 4 AG

-

VV

-vv

-

Totaal Totaal 4 Totaal

Maferiaal Ondanks de aangenomen wijziging van het BVR, waarin het gebruik van een AAD tot tiet behalen van het B-brevet verplicht wordt gesteld, is er geen sprake van een explosieve toename van het aantal AAD's.

1976 1981 1982 1983

C9

Tl0

PC

179 214 215 188

21 111 132 107

14 20

Square

Hitek

Sentinel 144 149 148

10 10

53 27 59

Kap 111 1 3 4

Opleidingen 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983

1167 1264 1313 1615 1622 1884 1576

leerlingen, leerlingen, leerlingen, leerlingen, leerlingen, leerlingen, leerlingen,

waarvan waarvan waarvan waarvan waarvan waarvan waarvan

26,9 % 31,0 % 33,0 % 32,3 % 32,7% 35,6 % 47,5%

A-brevet, A-brevet, A-brevet, A-brevet, A-brevet, A-brevet, A-brevet,

hiervan hiervan hiervan hiervan hiervan hiervan hiervan

ging ging ging ging ging ging ging

30,5 % 38,0 % 35,0 % 39,2 % 38,1 % 33,8 % 32,0%

door door door door door door door

in in in in in in in

VV VV VV VV VV VV VV

Malfunkfies Over het seizoen 1983 werden er 112 reserveopeningen gemeld, wat zeer zeker niet betekent dat er "slechts" 112 mallunkties van de hooldparachutes geweest zijn. Dit jaar is er een "nieuwe" groep mallunkties; dit betreft mallunkties van de hooldkoepel ten gevolge van CRW. Ook in deze rubriek werd dit jaar een verschil gekonstateerd tussen de gegevens zoals deze op de vragenlijsten zijn ingevuld en de ingestuurde gegevens.

Opmerkelijk is dat het aantal mallunkties bij AO-sprongen en bij VV"rond"-sprongen vrijwel even groot is nl.

1:371 bij AO-sprongen 1:375 bij VV"rond"-sprongen Bij square-sprongen zou het aantal mallunkties 1:1680 sprongen zijn. In 1982 was dit 1:420 sprongen.

Dit verschil zou kunnen worden verklaard door: a. minder mallunkties/aantal sprongen b. minder meldingen De TC is ervan overtuigd dat de oorzaak vooral in punt b. moet worden gezocht; er worden op bepaalde centra uitspraken gedaan als zouden mallunkties tot het normale springen behoren.

De TC bestrijdt dit ten zeerste en wijst behalve op eventuele juridische konsekwenties ook op het verloren gaan van eventuele konklusies, die kunnen meehelpen onveilige situaties te voorkomen.

Voorts bevallen de nieuwe gele meldingskaartjes in het algemeen goed.

Automatische Openers (AAD's) 9 maal heeft een openingsautomaat terecht op de ingestelde hoogte een reservekoepel geaktiveerd in 1983 (redding).

5 maal is er in 1983 een "mallunktie" van een openingsautomaat gekonstateerd.

2 maal is er in 1983 een "mallunktie" van een openingsautomaat gekonstateerd tijdens de vrije val.

Onder mallunktie van een AAD wordt verstaan een opening van de reserveparachute zonder dat dit de bedoeling was; meestal bij exit, ver boven de ingestelde hoogte ol bij de landing.

Onder redding wordt verstaan een situatie waarbij de springer een vooral ingestelde hoogte ol de 1000 ft AGL passeert zonder dat hij een ripcord heeft getrokken ol, hangend aan een high-speed mallunktie, zonder dat hij een reserveprocedure heeft uitgevoerd.

In 1983 werd voor het eerst opgeleid in de AFF. Er werden 6 leerlingen opgeleid, waarvan er 1 level 7, het eindlevel, bereikte.

van de vallen er en dus halen waarvan

1576 33 795 748 239

leerlingen in 1983 af door een blessure houden op voordat het A-brevet is behaald het A-brevet tenminste een "clear and pu11" bereiken.

Gok een ruw gemiddelde 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983

1176 1264 1313 1615 1622 1884 1576

voor wat betreft het aantal sprongen leerlingen leerlingen leerlingen leerlingen leerling-en leerlingen leerlingen

maken maken maken maken maken maken maken

6283 5824 7381 6798 7551 9829 9713

sprongen; sprongen; sprongen; sprongen; sprongen; sprongen; sorongen;

dat een leerling maakt, zit niet veel verschil.

5,4 4,6 5,6 4,7 4,6 5,3 6,2

gemiddeld gemiddeld gemiddeld gemiddeld gemiddeld gemiddeld gemiddeld

pffft . . . dat hebben

we weer gehad.

SPORTPARACHUTIST 21

-

INTRODUKTIE NIEUWE LEDEN AFDELINGSBESTUUR De nieuwe leden van het Afdelingsbestuur Parachutespringen KNVvL stellen zich voor c.q. laten zich voorstellen.

Wie is Peter Jan Hoogerwerf?

Iemand die zich naast zijn eigen springen graag bezighoudt organisatie en dat op zijn eigen, eigenwijze wijze doet.

Mijn leeftijd is, als de SPORTPARACHUTIST uitkomt, 29 en ik ben werkzaam bij een computerleverancier (Bull). Mijn werk omvat het ontwikkelen van en doceren in methoden en technieken voor het analyseren en ontwerpen van computertoepassingen.

Mijn eerste sprong maakte ik op 8 september 1973. In de eerste twee jaar zag ik het springen niet zo zitten, er volgden dan ook weinig sprongen. Toen kreeg ik mijn eerste en tot op heden enige malfunction. De goede afloop gaf mij het zelfvertrouwen om verder te gaan. Met 145 sprongen behaalde ik eind 1976 mijn instruktiebevoegdheid.

Op 1 januari 1980 werd ik instrukteur-examinator en ik vierde dat met mijn 375ste sprong.

Na mijn HTS-studie ontstond de financiële ruimte om meer te gaan springen, zodat ik nu ruim 900 sprongen heb. Mijn favoriete onderdeel in het springen was tot 1976 precisie, nu is dat overduidelijk RW. Voor CRW bestaat toenemende interesse. Bij de laatste Nederlandse kampioenschappen ben ik met het RW 4-mansteam "Down Under" als derde geëindigd in de A-categorie, een uitslag waarmee ik zeer tevreden ben. Naast het aktieve springen ben ik gedurende zes jaar hoofdinstrukteur en vijf jaar bestuurslid geweest van Paraclub Icarus. In die tijd heb ik me voornamelijk ingezet voor de veiligheid, het opbouwen van een nieuwe groep instrukteurs, de instruktie en de om- en uitbouw van het springmateriaal van deze club. Een leerzame periode, waaraan ik met veel plezier, maar ook met gemengde gevoelens, terugdenk.

Hoe ik met het Afdelingsbestuur in aanraking ben gekomen? Tja ... , laat ik het maar houden op een "één-tweetje" van

22 SPORTPARACHUTIST

Bert Wijnands en Wim Velthuizen. Mijn funktioneren binnen het Afdelingsbestuur zie ik vooral projektmatig. Het aanpakken en uitvoeren van een bepaald stuk werk waar je dan na verloop van tijd weer een punt achter kunt zetten. Ik hoop dat de samenwerking binnen het Afdelingsbestuur, maar ook daarbuiten, daadkrachtig en zakelijk zal blijven en dat altijd het besef blijft leven dat we met onze hobby bezig zijn. Ik denk dat dit laatste aspekt in diverse discussies in onze springwereld nogal eens wordt vergeten. Tot mijn eerste taak reken ik het mezelf inwerken in mijn nieuwe funktie. Hoewel bestuurswerk mij niet vreemd is denk ik dat het werk toch weer geheel anders zal zijn.

Daarnaast neem ik sinds kort deel aan de KNVvL-automatiseringscommissie.

Deze commissie onderzoekt of - tegen lagere kosten - verdergaande automatisering het dienstenpakket van de KNVvL kan verbeteren.

Zolang ik nog niet ben ingewerkt, zal ik

Peter Jan rechts boven in de cluster.

met instruktie

en

mij geen mening aanmatigen ten aanzien van het beleid van de Afdeling en zaken die meer de aandacht verdienen.

De ontwikkelingen zie ik moeizaam maar positief. Moeizaam onder andere door de economische situatie, de teruglopende overheidssubsidie, de vele regeltjes die er in Nederland zijn, de vermeende geluidshinder en de hoge operationele kosten van de clubs. Positief door de enorme inzet van een beperkt aantal enthousiaste mensen en het vele dat al is bereikt. Veel werk zal moeten worden verzet om ons kader op organisatorisch gebied in stand te houden en verder uit te breiden.

De rol van Nederland internationaal gezien? Ik denk dat wij onze ideeën wel goed kunnen "verkopen", maar dat we op het gebied van de springprestaties ons slechts zelden kunnen meten met de professionele teams uit een aantal andere landen.

Slotwoord: Veel springplezier in 1984, ook namens Ankie.

Herman Boerman (sekretaris)

Herman is 32 jaar en werkzaam op de afdeling beleidszaken Openbare Werken en Verkeer bij de gemeente Dordrecht. Hij springt sedert 1973 en heeft ongeveer 1400 sprongen en een instruktiebevoegdheid.

Hij springt het liefst PA en heeft na wedstrijden voor dat onderdeel zowel individueel als met z'n teamgenoten van VoPoBoJo al menig maal op de hoogste plaats van het erepodium gestaan. Zijn kennismaking met en kandidaatstelling voor het Afdelingsbestuur is zeer vlot verlopen. Na het afsluiten van zijn bestuursfunktie bij de ENPC was één telefoontje, een tweetal gesprekken en een kennismakingsvergadering met het Afdelingsbestuur voldoende om hem voor de funktie van sekretaris te rekruteren.

Hij ziet zichzelf voornamelijk bezig met administratieve zaken en het begeleiden van speciale projekten. De samen-

werking binnen het bestuur en met de coördinatoren van bepaalde groepen of commissies ziet hij wel zitten, temeer daar de meesten daarvan aloude bekenden zijn. De grotere afstand tot het daadwerkelijke springen die deze bestuursfunktie met zich meebrengt in vergelijking tot clubbestuurder of instrukteur, ziet hij als een voordeel omdat zijn aktiviteiten als bestuurder en wedstrijdspringer dan beter te scheiden zijn.

Binnen het Afdelingsbestuur wordt het werk voornamelijk projektmatig aangepakt waarbij ieder lid zijn specifieke talenten kan gebruiken. Dit bevalt Herman prima. Hij heeft al een aantal taken toegewezen gekregen zoals de begeleiding van de jeugdtraining, de videogroep en de scheidsrechtersgroep.

Voor de buitenwereld geeft een vast aanspreekpunt per projekt ook meer duidelijkheid. Herman matigt zich nog geen oordeel aan over het beleid van het Afdelingsbestuur. Door regelmatige kontakten de laatste tijd heeft hij echter wel al wat inzicht gekregen. Hij vindt wel dat er zaken zijn die meer aandacht verdienen dan ze tot nu toe gekregen hebben, met dien verstande dat een goede informa-

tie-uitwisseling tussen clubs en Afdelingsbestuur een voorwaarde is die aandacht te kunnen geven. Zijn eigen taken sluiten daar goed op aan en bevallen hem in die zin dat het hem erg aanspreekt zaken op poten te zetten (scheidsrechtergroep) en projekten te begeleiden waar hij helemaal achter staat Ueugdtraining) of die hij gewoon leuk vindt (videogroep).

Nieuwe wetten en reglementeringen door de overheid zullen de ontwikkelingen binnen Para-Nederland op korte termijn aanzienlijk bemoeilijken en dit zal toch voor de lange termijn een bundeling van belangen noodzaken. Heel vliegend Nederland zal zich sterk moeten maken onze hobbies in de lucht te kunnen blijven beoefenen.

Internationaal gezien ziet Herman Nederland bij het groeps PA en RW gebeuren wel een positieve rol spelen. Individueel gezien, zowel PA als Style, ziet hij een rol van enige importantie niet zo zitten.

Zijn bij ENPC als sekretaris opgebouwde ervaring geeft hem vertrouwen voor de toekomst. Een toekomst waarvoor hij zich helemaal zal inzetten.

Simon Woerlee

Simon Woerlee is 24 jaar en beroepsmilitair. In juni zal hij zijn opleiding op de KMA afsluiten. Hij heeft in 1977 samen met zijn broer Ernst en Iwan Spilker het A brevet gehaald en is in 1979 aktief doorgegaan met springen.

Hij heeft ruim 700 sprongen en een springvergunning. Relatief en koepelrelatief zijn z'n favoriete onderdelen en aangezien hij springen het mooist vindt dat er bestaat, maakt hij nergens anders tijd voor.

Wim Velthuizen benaderde hem met de vraag Hans Elias op te volgen in het Afdelingsbestuur en dat resulteerde in zijn huidige bestuurslidmaatschap.

Hij wil graag op de onderste trede van de trap beginnen en ziet zich daar algemene projekten begeleiden zoals het opzetten van de NKP CRW '84. Van de samenwerking in het Afdelingsbestuur heeft hij hoge verwachtingen.

Hij heeft

het idee dat men elkaar goed aanvoelt en openstaat voor elkaars ideeën, vooren tegenargumenten. .Bert Wijnands is een man die spijkers met koppen wil slaan en niet houdt van eindeloos debatteren. Dit zet zoden aan de dijk, dat spreekt mij aan". De samenwerking met externe relaties lijkt hem soepel te verlopen, vaak via informele lijnen.

Het bestuurslidmaatschap geeft hem het gevoel een wijder gezichtsveld te krijgen, zodat hij zich een beter beeld kan vormen van die dingen die op de clubs gaande zijn. Hij heeft veel nieuwe mensen leren kennen, kontakten gelegd, leuke gesprekken gevoerd en veel medewerking ondervonden.

De taken van bijvoorbeeld de voorzitter, sekretaris en penningmeester zijn enigszins vastomlijnd en de rest vindt zijn werk in niet-specifieke zaken en die kunnen van alles zijn. Hij staat positief tegenover het beleid van het Afdelingsbestuur.

Het laat zich bijzonder goed adviseren door allerlei commissies en experts om doordachte beslissingen te nemen.

Hij vindt dat er duidelijk moet worden gestreefd naar een samenwerking met en een uitwisseling van ervaringen tussen de verschillende Nederlandse

clubs. Door een gecoördineerd samenwerken wordt vaak meer bereikt. In dat licht ziet hij ook het belang van een Nationaal Centrum en de bijdrage daaraan door alle Nederlandse springers. Hij wil zich wijden aan de begeleiding van de opkomende CRW belangstelling, zodat deze vierde tak van de parasport op den duur als volwaardig wordt beschouwd.

De ontwikkelingen binnen Nederland ziet hij op korte termijn gestadig voortgaan. Op lange termijn ziet hij de zich ontwikkelende springtechnische kennis ten goede komen aan de beginnende springer, zodat deze ten opzichte van vroeger makkelijker op een redelijk nivo kan komen. Hierdoor zullen er ook meer mensen doorgaan met springen. Wat springfaciliteiten en -mogelijkheden betreft staat Nederland volgens hem op internationaal nivo redelijk hoog (AFF, grote vliegtuigen, goede organisatoren, enz.). "Springtechnisch blijven we op Europees nivo goed bij, maar op de grote springnaties zullen we wel altijd achterblijven" .

Nathalie Chudiak

SPORTPARACHUTIST 23

NKP 1984: CRW 4-mans rotatie

Een vijfmans plane in wording

boven

Texel.

Voor het eerst zal dit jaar CRW in wedstrijdverband op de NKP worden gesprongen. Dit zal gebeuren in de vorm van het onderdeel

4-mans rotatie. De wedstrijd zal plaatsvinden op 30 juni en de eerste twee dagen van juli.

Er worden één trainingssprong en vijf wedstrijdsprongen gemaakt.

De afgelopen maanden ben ik bij een aantal clubs gaan informeren in welke vorm men het CRW tijdens de NKP wilde zien. Eerder werd tijdens de Algemene Ledenvergadering op 3 december jl. het advies van de Sportcommissie, tot het opnemen van CRW in het NKP-programma, bekend gemaakt.

De vraag in welke vorm we het CRW zouden presenteren, bleef open. Naar aanleiding van vraaggesprekken met een aantal CRW springers van verschillende clubs, bleek het onderdeel 4-mans rotatie bij de meesten de voorkeur te genieten.

Hieronder vindt u een stukje van Roy Herweijer over 4-mans rotatie. Het wedstrijdreg-

Viermans rotatie Uitgaande van een viermans plane gaan we proberen om je als eerste man (de base) te laten "roteren". Hiermee bedoelen we dat je als bovenste man van een viermans plane naar beneden gaat, zodanig dat je onderaan weer kan aandoeken.

De eerste beslissing die je moet nemen voordat je gaat roteren, is op welk moment je moet loslaten om naar beneden te gaan. Dit kan op twee manieren: 1. De formatie verlaten op het moment dat je ziet dat de derde man een grip (kontakt) heeft. Het probleem hierbij is dat er misverstanden kunnen ontstaan: een onvolledige grip of een ogenschijnlijke (dus géén) grip.

2. De formatie verlaten op het moment dat de derde man na het aandoeken een afgesproken teken geeft. Deze methode is veiliger dan de eerste, maar wel langzamer omdat je moet wachten op het teken van de derde man.

De meeste teams mixen 1 en 2: Je wacht alleen op een teken als je niet zeker bent van een goede grip.

Planen???

Tijdens het roteren, vliegt er als het ware voortdurend een driemans plane. Je denkt misschien dat zo'n formatie klein genoeg is om het bij een stack te laten, zodat de rotaties sneller gaan, maar de ervaring heeft aangetoond dat dit niet zo is. Viermans rotatie is een schommelige zaak en het is dus beter om te planen.

Hoe te roteren?

Er zijn drie standaard methoden: Sashay, Over The Top en Three Sixty. Welke tech-

24 SPORTPARACHUTIST

niek je ook gebruikt, het belangrijkste is zo dicht mogelijk bij de formatie te blijven. Te ver weggaan en weer terugkomen kost extra tijd. Het is ook belangrijk dat, wanneer je de formatie hebt verlaten, de nieuwe bovenste man moet remmen om het uitlopen van de formatie te beperken en het doeken te vergemakkelijken.

1.Sashay - "Schop" je voeten uit de risers.

- Stuur fanatiek naar rechts om de formatie te verlaten.

- Stuur fanatiek naar links in de richting van de formatie, maar wel iets erachter.

- Stuur naar rechts op heading met de formatie.

- Doek.

Als je remt na een Sashay is je lift ca. tweemaal zo groot dan normaal.

2. Over The Top - "Schop" je voeten uit de risers.

- Ga diep in je remmen hangen. Hierdoor stijg je boven de formatie, die onder je doorgaat.

- Laat je remmen los als je over de staart van de bovenste koepel heen bent. Hierdoor duikt je koepel naar voren en gaat door de burble van de drie koepels heen.

Je eigen koepel klapt gedeeltelijk in elkaar en je verliest snel hoogte.

- Rem op tijd. Daardoor wordt je daalsnelheid omgezet in lift.

- Doek.

3. Three Sixty Dit is waarschijnlijk techniek.

de meest eenvoudige

lement is te verkrijgen bij het Afdelingssekretariaat.

Bedenk wel het volgende: dit wedstrijdonderdeel is bestemd voor ervaren CRW springers, die serieus ervoor hebben getraind en weten waarmee ze bezig zijn. Het is dan ook niet raadzaam dat "Jan en alleman" met een bij elkaar gescharreld groepje springers voor een dergelijk onderdeel inschrijft. Laten we ook dit onderdeel op de NKP als volwassen presenteren en een goede indruk bij springend en niet-springend Nederland achterlaten. Een goede voedingsbodem voor de NKP '85 en een goed voorbeeld voor mensen die ook eens een "stackie willen bouwen"!

Simon Woerlee

- "Schop" je voeten uit de risers.

- "Begraaf" je rechter stuurtoggle.

- Maak zo een volledige 3600 draai tot je weer op heading bent met de formatie.

- Doek.

Het nadeel van deze manier is dat het voor de meeste mensen veel te traag is. Het zet je namelijk achter en onder de formatie en dan wordt het moeilijk om te doeken. Het is wel een goede manier voor een achtmans rotatie omdat een achtmans plane snel zakt en langzaam loopt. Een viermans plane loopt echter té ver weg tijdens het roteren.

Probeer alle drie de technieken. zal voor jou het beste werken.

Eén ervan

Roy Herweiier. sCReW Team

Dutch Dakota Association De vierde nieuwsbrief van 1983 meldt dat de Dakota PH-DDA, die in augustus in Finland is aangekocht, ook daar zijn overhaul zal krijgen. De komst van de PH-DDA naar Nederland zal daarom niet eerder dan april worden verwacht. Een aantal sponsors heeft zich bereid verklaard geld in de DDA te steken of het projekt op een of andere materiële manier te steunen.

Informatie: DDA, Postbus 75090, 1117 ZP Schiphol.

Nathalie Chudiak

Completely new~sign incorporating foam-backed tabric gives smooth appearance and prevents wear spots.

New one-pin reserve design with special pilot chute. Risers have complete covers.

FAMOUS 3-Ring Circus Release with new smaller release handle tor tast, quick, reliable one-handled cutaways

Now the Vector is made in 7 sizes to fit both your canopy and your body size.

$535.00 +

postage tor shipping weight 9 Ibs. Quantity discounts available. Add $15.00 for square reserve bag. Custom colors no additional charge - Call or write for colors in stock ..

11

para-Gear.

equie,mB~MQ!ERP~Eg~ 3839 w. OAKTON ST. ~ SKOKIE, IL 60076 USA ~ Minimum Charge $25.00 please

'.

t'1~

,.!I UIU

(312) 679-5905 TELEX: 724438

ORDER DESK TOLL FREE NO. (800) 323.0437 (OUTSIDE IL. ONL Y)

BORDUUREMBLEMEN Lofty & Chris Thomas & het personeel van de Loft Lofiy & Chris Thomas & the staf! at the Lofi

EMAILLE INSIGNES

danken u voor uw klandizie in 1983 thank you lor your custom in 1983

SPECIALE ONTWERPEN

Wij wensen al onze oude en nieuwe klanten en vrienden We wish all our customers and friends old & new een Gelukkig en Voorspoedig

Nieuwjaar

a Happy and Prosperous New Year en veilige sprongen in 1984 and safe jumping in 1984 vraag offerte!

Hellingman BV Apeldoorn sinds 1943 industriële groothandel tel. 055-410622 Wilmersdorf 20 postbus 202 7300 AE Apeldoorn

Thomas Sports Equipment Ltd., Lofty's Loft 102-104 St. Joho 0262-78299

• afmetingen: 12mm x 42mm x 52mm .

• gewicht: 50 gram.

• gemakkelijke afstelling met één knop op de grond of in het vliegtuig.

• geeft geluidssignaal tijdens de klim op de afgestelde hoogte.

• kan op elke helm gemonteerd worden.

• kan geleverd worden met ingebouwde of losse luidspreker of een stekker-verbinding naar aparte luidspreker.

• langlevende batterij schakelt zichzelf uit.

• zeer nauwkeurig, afwijking max. 100 ft.

• gegarandeerd shock proof.

• bruikbaar voor CRW ( werkingsgebied : 0 - 10.000 ft. ).

• speciaal ontworpen op verzoek van springers.

26 SPORTPARACHUTIST

Street, Bridliogtoo, North Humberside, England

Tel.:

Larsen &

Brusgaard ApS Mosevej 3 - 4070 Kirke Hyllinge - Denemarken

Wedstrijdkalender 2-4 februari, Para-Ski wedstrijd te Bad Klein-Kirchheim (Oostenrijk). Inlichtingen Afdelingsekretariaat.

3 en 4 maart, Vervolg-relatiefkursus naal Centrum.

Natio-

21-23 april, 4-mans RW wedstrijd bij Paraclub Icarus. Uitwijkdata: 28 en 29 april.

20-23 april, 8-mans speedstar wedstrijd, Nationaal Centrum.

21-23 april, Open Paaswedstrijden bij Para Centrum Noord. Programma: 5 sprongen 4-mans groeps PA, 3 sprongen C9-PA, 5 sprongen 4-mans SRW (nationaal). Uitwijkdata: 12 en 13 mei.

5 en 6 mei, Vervolg-relatiefkursus Centrum.

Nationaal

11-13 mei, Ram-Air PA wedstrijd club Flevo.

bij Para-

21-30 juli, Dove-boogie in Vandel, Jutland, Denemarken.

30 juli-3 augustus, raclub Flevo.

Komplete

Open springweek bij Pa-

Komplete

3-5 augustus, 8-mans sequential Nationaal Centrum.

Centrum

in Stauning,

23 juni-1 juli, Nationale Kampioenschappen, Teuge. Programma: PA, Style, RW en CRW. Inlichtingen: Afdelingssekretariaat.

2-6 juli, Springweek

bij Paraclub Icarus.

7-22 juli, Amelandboogie

NNPC.

20-23 juli, Coupe de Maarsseveen, Paraclub Icarus. Uitwijkdata: 28 en 29 juli.

avonds),

25 en 26 augustus, pen Paraclub Flevo.

Twee

springuitrusting:

komplete

Harnas/container:

tel.:

050-254977.

Minisystem

(rood/wit/blauw).

Komplete

springuitrusting:

Harnas/container:

springuitrusting:

Harnas/container:

DM 66,00 12 issues NEWI

"skydiver" p hotocalendar 1984 13 fase. large size photographs

Harnas/container: (rood).

System

Reserve: Security GO Bert Hokke, Molenweg

043-620473.

Komplete springuitrusting: Main: PapilIon (zwart/rood).

Reserve: 24 ft bestuurbaar.

Sentine!. Jaarkeuring '83-'84.

Inlichtingen: Ad Jilesen, Stationstraat 63, Veghel, tel.: 04130-63906.

Komplete springuitrusting: Harnas/container:' Nieuwe chaser (rood/wit/blauw).

Main: Pegasus, dec. '82, 25 sprongen (rood/ wit/blauw). Reserve: K·20, 0 sprongen (rood). Prijs n.o.t.k.

Inlichtingen:

Willem

Bakker,

DM 34,80

DM 15,00

colour-book "between heaven and earth" DM 75,00 (Zwischen Himmel und Erde) 2nd edition

f 2800,--. Inlichtingen: tel.:

I.

SKYDIVER PUBLICATION "skydiver-magazine" monthly european skydiving magazine

Te koop Cruisair

Wonderhog

Main: Stratostar (rainbow of rood, naar keuze). Reserve: Security Lopo 26', 0 sprongen.

Prijs n.O.t.k. Inlichtingen: Willem Bakker, tel.: 02226-226 of Jan Brunt, tel.: 03547119.

Natio-

a further calendar "skydiving" 1984

Main:

Wonderhog

Hoogeveen.

21-23 september, Open CRW rotatiewedstrijd bij Para Centrum Noord. Programma: 5 sprongen 4-mans CRW rotatie (CIP regels). Vrijdag training en zondag na de wedstrijd CRW boogie. Uitwijkdata: 29 en 30 september.

springuitrusting:

Main: Papil-

cl-2 '78 (zwart). Main: Heavy-weight Stratocloud '78, ca. 380 sprongen (rood/wit/blauw).

Reserve: Pioneer tri-conical 23', '75 (rood/wit).

Prijs: f 1500,-.

Prijs inklusief Hitek 8000: f 2200,-.

Inlichtingen: K. Veen, Brinkstraat 24, 7901 LA

Komplete

(blauw/grijs).

22 ft. Prijs:

Starlite

Ion (rood/zwart).

Reserve: GO Protector (oranje/wit), met Sentine!.

Prijs: f 2000,--. Harnas/container: Wonderhog.

Main: Cruisair. Reserve: 23 ft Tri-Con lite. Prijs: f 2500,--.

Inlichtingen: Hans Vermeij, toletoon: 04958-3521 (na 16.00 uur).

Clubkampioenschap-

16-mans wedstrijd

Mini-

springuitrustingen:

Harnas/container:

25 en 26 augustus, Open Zomerwedstrijden bij Para Centrum Noord. Programma: 3 sprongen 2-mans CRW speedplane + PA, 3 sprongen C9-PA, 5 sprongen 4-mans SRW (internationaal).

Uitwijkdata: 8 en 9 september.

6-9 september, naal Centrum.

Dutch

of via PCI.

33, 9725 JG Groningen,

25, 6225 NB Maastricht,

26 mei-3 juni, Dove-kompetitie Jutland, Denemarken.

Harnas/container:

(blauw), met R3 systeem, hand-deployed.

Main: St rato Star (rainbow).

Reserve: 24 ft ripstop, bestuurbaar.

Vraagprijs f 1100,--. Inlichtingen: Raymond Girbes, 2e Willemstraat

wedstrijd

18 en 19 augustus, Clubkampioenschappen Paraclub Icarus. Uitwijkdata: 25 en 26 augustus.

Komplete

26 mei, Stijlwedstrijd bij Para Noord. Uitwijkdatum: 27 mei.

Cs

020-736745

12 en 13 mei, 8-mans RW wedstrijd bij Paraclub Icarus. Uitwijkdata: 19 en 20 mei.

23-25 mei, NKP Militair 1984 op Teuge. Programma: 10 PA à f 150,en 4 Style à f 100,-, inschrijfgeld f 30,-.

springuitrusting:

system (zwart/blauw).

Main: Fra~'e UT 15 (blauw/geel/ rood/wit).

Reserve bestuurbaar.

P ijs: f 1500,--. Inlichtingen: Peter Steinberg, tel.: 020-5 2309/2533 (overdag),

tel.:

CANOPY RELATIVE WORK

by Terry Parsons how to do CRW successfully and safety, 150 pages, 80 illustrations

DM 30,00

poster-set of 13 skydiving motives, obtainable set 1981 / 1982/ 1983/ 1984

DM 30,00 each set

postcard motives,

DM 15,00

02226-226.

please

send

DM

=

your

order

German

Mark

and cheque

West to

SKYDIVER MAGAZINE

Para-overall Para Gear Flite Suit SFR (katoen, wit met 5 regenboogstrepen), nooit gebruikt, voor persoonslengte van ca. 1.80 m. Inlichtingen: A. C. Rottier, tel.: 0184015994 (na 18.30 uur).

Gegevens: • Minimale huurtijd: 60 min. f 288,• Elke minuut langer f 4,80 • Bedragen zijn exclusief BTW • Inclusief piloot en fuel • Verhuur uitsluitend met piloot • Opstapkosten per parachutist vanaf vliegveld Budel bedragen f 12,50 per persoon (excl. BTW) • Aanvragen bij Jos van Aert. weekend: 04958-2434; door de week: 013-425952

set of skydiving 15 different cards

Verlag H. Fischer Brunnenstralle 35 D - 8959 Rieden am Forggensee West-Germany

NEW!

NEW!

SKYDIVER MAGAZINE European Skydiving Magazine english and german language 12 issues, monthly publication approx. 40 pages each month the up-to-date european skydiving magazine! annual subscription 12 copies German Mark West DM 66,please

send

your order

and cheque

10

SKYDIVER MAGAZINE Paracentrum biedt te huur Cessna Cessna

Budel aan:

182 PH - 011 182 PH - HAK

in para- uitvoering.

Geschikt voor het droppen van 4 parachutisten.

Verlag H. Fischer Brunnenstra6e 35 D - 8959 Rieden am Forggensee West-Germany Please allow first issue.

30 - 60 days for the receipt

of your

SPORTPARACHUTIST 27

•

•

INTI-\ODUCING EUPOPE,AJ\J SI'\Y~DiViNG FASHioNS JAGUAR A superb instru ment designed with «top niveau» RW competition in mind. Comfor· table to carry, its profile allows for fast exits in total safety due to the co mplete proteetion of the risers and the harness.

The reserve container takesan S.O.S. or Feather·Lite and the main container will hold the TURBO, the MAG NUM or any other canopy of equal bulk.

TURBO Conceived for RW and fun J II1Ps;the TURBO is, of course, very li ht SDsmall that you can almost 14 have it 0 n your back.

Lively, fast, energetic ... there is n laek of adjectives to describe the T UR B But it is a little more: attentive. This means that your smallest wish will be immediatly and faithfully answered.

This is what we call the «intelligent speed»,

MARSOUIN Why should beginners be penalized when they start sky·diving?

We think that the days of lugging a heavy pack around should be over. The MARSO UIN system offers lightweight, comfort and safety (3 rings). It can be immed iatly changed trom static·line to ripcord and quickly fitted with FXC 12000 or KAP 3 AODs. lts single point opening chest reserve container has been designed around the FXC 12000 and its patented risers can be placed in two positions.

REUUIN Born in 1980 the REUUIN has now become a classic with over 2000 in use today. In Europe alone, 1500 have been sold to both civilians and the military.

Versatile, it can be used with all the main canopies available on the market today thanks to the three sizes of the main container.

MAGNUM According to the Style cham· pions, the best way to turn fast is with the least possible inertia.

That's why they need a light· weight canopy.But stylemen (and women) generally wa:Jt to continue their style jump with an accuracy exercise. That's why they need a really' efficient canopy able to open so.ftly at high speed. As for the accuracy specialists, they need a canopy with a good forward speedl'_~~~~lJ!IrtUlI..~ in addition to perfect stability, because the wind is not always conciliating with slow canopies.

In fact, Champs need a lot a things.

That's prnbablv why so many of· them have chosen a MAG NUM for next year ... and they are not the only Does !

s.o.s.

The present generation of square reserve canopies is fully aclfeved with the S.O .S. Small as the smallest round reserve canollies, the S.O.S. is exactly five seventh of the MAGNUM. Same cunc :pt, same efficiency, same safety due to the direct suspension lines.

With a rate of descent as low as 16 fps at 40% braking, the S.O .S. shows evidence ofthe European technology value.

Contact your dealer Al! our canopies and harness/containers are approved by the French Ministry of Defence and the French Ministry of Sports.

nnCJnn~nllr.::Jn ~lr.::J {\CJnnn r:: SA Uv LJLr~L.JVV

V~Lr~vLJ"",,\JV~

BP. 247 - 95523 CERGY'PONTOISE CEDEX - FRANCE Téléphone :(3)032.16-33-Télex

:PARCHUT697061

F