SP 2005 34(6) by Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVvL)

inhoud Materiaal tips & meldingen. Evenementen, boogies, wedstrijden of gezellige clubfeesten & Bluebytes. Springstof. ParaMedia, nieuws, weetjes en grappige para-dingen.

4 5 6 7

Fotopagina Kjeld van Druten

8 20

Conelock, ongevallen beschreven en geëvalueerd.

Markt, mensen die iets te koop aanbieden of juist vragen. Kalender, wanneer gebeurt het? CC & C.

200,

REDACTIONEEL

Van het bestuur, nieuws en belangrijke mededelingen van het bestuur.

DOOR FREDERIQUE VAN DER HILST KARREWIJ

yes it is!!!

24 37 38

En verder Een moment van... Annemiek van Gessel en Bram Lasschuijt Special: Wim Snoeys Special: Er komen “meisjes” naar mijn postzegels kijken… Special: Vroege vogels… Island Freefly Extravaganza bij Blue Side Up Een 40-way door FD! CF-week Teuge 2005 European Skydiving League POPS – SOS – JOS – en PA 4Fun Summer Boogie 2005 Mooi Sjeesmonaut Texel Wingsuit Island Boogie Raar maar waar: Het seizoen is alweer voorbij Niet voor Pampus, maar erbovenop! Under Pressure… 10-way speedstar Damme 2005 – PCEH "geht los" in Duitsland Ciel Bleu et Mont Blanc Swoopmeet Texel Skydive Lingo

9 10 Freeq als reporter in Bedford, Engeland.

14 17 18 22 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 36 37

Het 200ste nummer. Wel, ik ken niet alle nummers en heb ook niet aan alle 200 nummers mijn bijdrage kunnen leveren. Toch ben ik er trots op dat wij als redactie (dus ook alle oude redactieleden waarvan de meeste een andere hobby hebben gevonden) in dit kleine landje, het toch voor elkaar krijgen om bijna 35 jaar om de twee maanden een magazine neer te leggen. De ene dikker dan de andere. En soms de één wat interessanter dan de andere. Zelf ben ik op een aantal boogies geweest, maar door de vele verhalen lijkt het soms dat ik overal ben geweest. Als redactie zijn we blij met goede verhalen en mooie foto’s. Verhalen van iedereen en foto’s van iedereen. Of je nu bekend bent, of je ons kent, of onbekend bent … ook bij ons. We kijken met zijn allen naar de foto’s en de verhalen of ze voor (bijna) iedereen leuk zijn om naar te kijken of te lezen. Karin (de bladmanager) kan nog veel meer post ontvan-

gen. Zowel via de digitale box als de ouderwetse brievenbus. Via mijn redactioneel wil ik iedereen bedanken die zijn bijdrage aan de SportParachutist stuurt, maar ook degenen die aan het lezen plezier hebben. Degenen die ons positieve kritiek leveren en enthousiaste ideeën aanbrengen. De adverteerders die trouw adverteren en het mogelijk maken om de SportParachutist iedere keer weer op de mat te laten vallen van springend Nederland. Als laatste wil ik ook de redactie zelf bedanken voor de inzet (en toch ook voor de gezellige avonden in Nieuwegein of Rijen). Zo genoeg bedankjes (en als ik je vergeten ben …… alsnog bedankt!), het wordt weer tijd om de SportParachutist door te bladeren op een rustig plekje. Er is namelijk weer genoeg te lezen!

COVERFOTO EDWARD BLAAUW

Inleverdatum kopij + adres Tjalle den Ouden in een twist!

Uiterlijk 22 november 2005 op het redactie-kopijadres: Karin Vos, Laagstraat 27, 5121 ZD, Rijen, e-mail: sportparachutist@12000ft.com. Aanleveren in MSWord. Later ingeleverde kopij kan helaas niet meer worden opgenomen in het hierboven aangegeven nummer. Foto’s voorzien van naam, adres en gegevens over de foto zelf: waar, wie, wanneer en door wie gemaakt. Let op dat de tekst niet vlekt, want dan is de onderliggende foto onbruikbaar! Digitale foto’s bij voorkeur minimaal 300 dpi.

november 2005

SportParachutist

3 3

VAN HET BESTUUR

DOOR ADWIN BEERENDONK (VOORZITTER AFDELINGSBESTUUR PARA)

‘Villa’ BVDV!

SportParachutist

In de vorige SP ontbrak een Bericht Van De Voorzitter. Ik moet nog duidelijk wennen aan het ritme om periodiek een artikel aan te leveren. Een periode ligt weer achter ons. Is er vanuit het afdelingsbestuur (AB) nog iets nieuws te melden over de afgelopen periode? Persoonlijk vind ik van wel, maar het blijft natuurlijk altijd de vraag of u het interessant genoeg vindt...

Een maatschappelijk betrokken para zal de berichtgeving over de NKP 2005 niet zijn ontgaan. Ik zal u achteraf niet meer vermoeien met de uiterste inspanningen die door enkelen zijn verricht om tot het laatste moment de NKP 2005 op Texel mogelijk te (blijven) maken. Achteraf is al die moeite, tijd en energie voor niets gebleken. Frustratie alom. De ontwikkelingen op het eiland Texel voorafgaand aan de NKP zijn wat mij betreft een blamage voor de para-sport. Ik wil er niet meer over schrijven. Het is daarentegen positief dat “Teuge” op het laatste moment nog in staat is gebleken een NKP mogelijk te maken. Iedereen die bij de organisatie van de NKP 2005 (Texel en Teuge) betrokken is geweest: “Bedankt voor jullie inzet”! Over de stemverhouding in de Ledenraad afdeling para heb ik al een keer eerder geschreven. Individuele leden zijn momenteel onvoldoende vertegenwoordigd in de Ledenraad. Het bestuur is ook die leden verantwoording verschuldigd. Inmiddels is een eerste voorstel gedaan. De afgelopen Ledenraad is het AB verzocht het voorstel op onderdelen te herzien. Kortom: er wordt aan gewerkt, maar er is nog geen resultaat te melden. De sky wordt inmiddels door meerdere skygoden gedeeld en op het gebruik van het begrip “Skygod” rust geen taboe meer. Inmiddels heb ik ook ervaren dat in onze sport een andere categorie mensen onvoldoende aandacht krijgt: over mensen met een bovenmodaal Ego wordt namelijk nog weinig geschreven. Voor alle duidelijkheid: een Skygod heeft niet per definitie een bovenmodaal ego en omgekeerd.We gaan met elkaar steeds meer regels, procedures en afspraken maken. Op grond daarvan wordt gezag, autoriteit en bevoegdheid toegeëigend dat een bovenmodaal Ego mogelijk maakt. Het blijkt echter dat sommige regels, procedures en afspraken tegenstrijdig of onvolledig zijn. In dat soort situaties ontstaat

november 2005

een boeiend schouwspel van botsende bovenmodale Ego’s op zoek naar eigen gelijk. Het nemen van gepaste eigen verantwoordelijkheid blijft dan gemakshalve achterwege. Laten we het met elkaar praktisch, simpel en werkbaar houden: We willen veel plezier met elkaar hebben, veel sprongen kunnen maken en vooral veilig kunnen springen. Tijden veranderen, zodat het een bestuurlijke uitdaging is om de bestaande regels, procedures en afspraken te reduceren, met elkaar in overeenstemming te brengen en te beoordelen op hun praktische toepassing anno 2005. Inmiddels heeft het AB ook de begroting 2006 opgesteld. Hoewel het eigenlijk de taak van een penningmeester is om iets over de financiën te berichten, kan ik als afdelingsvoorzitter toch het volgende opmerken. Het is een gegeven dat de inkomsten minder worden (steeds minder overheidssubsidie en weinig autonome groei van het aantal leden). Ook de hoogte en stijging van bepaalde uitgaven is een gegeven. Het AB zal een inhoudelijke discussie gaan voeren over de toegevoegde waarde van bepaalde uitgaven, waarbij een bezuiniging onvermijdelijk zal zijn. Het verleden is niet langer vanzelfsprekend een rechtvaardiging om uitgaven te mogen (blijven) doen. Het is iets te simpel gedacht om een dreigend tekort in de begroting door een contributieverhoging af te wentelen op de leden.Wederom een bestuurlijke uitdaging om een contributieverhoging te voorkomen. Krijg ik last van masochistische trekken als ik zeg dat het best leuk is om een kennisbijdrage te leveren aan de afdeling? Nee, zeker niet! Vergaderen om het vergaderen moet voorkomen worden; vergaderen is geen folklore. Bovendien moet de voortschrijdende vergrijzing binnen de gehele KNVvL en afdeling tot staan worden gebracht. Andere mensen met vernieuwende ideeën zijn voor aanvulling en opvolging meer dan welkom. Neem je verantwoordelijkheid op een passende manier en stel je kandidaat om zitting te nemen in het bestuur of een commissie. Neem contact met me op en ik zal er graag iets meer over vertellen. Er blijven opnieuw voldoende onderwerpen over om bestuurlijk iets over te schrijven, maar daarover graag een andere keer. Ik ga nu andere leuke dingen doen. Mijn zoontje vraagt of ik tegen hem wil racen met de Playstation2. Prima, maar dan wil ik graag die blauwe ...

JAAP KEUTER

Ervaringen met de

â&#x20AC;&#x2DC;New Mainâ&#x20AC;&#x2122; Aerodyne van

Tijdens de Espace Boogie, eind juli in Lapalisse, kreeg ik van Aerodyne de gelegenheid een vijftal sprongen met hun nieuwe hoofdkoepel te maken. Deze 'New Main' zoals op het label staat (de naam is op het moment van schrijven nog niet bekend) is een speelse koepel die te vergelijken zou moeten zijn met de Katana (PD) en Crossfire (Icarus). De koepel die ik ter beschikking kreeg was 111 sq.ft, wat een wingload van ongeveer 1.4 opleverde. Met een korte beschrijving van de vliegeigenschappen ben ik de sprongen gaan maken.

MATERIAAL

DOOR

straight-in nadering geeft een goede landing mits je goed, diep doorflared. Met meer snelheid (uit een frontriser turn) begint de flare wat hoger effect te krijgen maar dient er ook goed doorgeflared te worden om alles uit de koepel te halen. Met slechts vijf sprongen is natuurlijk niet alles te proberen, maar de eerste indruk is duidelijk positief.

Ten eerste het vouwen. Voor een koepel van een maand oud en niet zoveel sprongen vouwt het materiaal niet eens zo heel erg lastig. De stof is niet superglad zoals sommige nieuwe koepels kunnen zijn. Ook zijn er geen speciale vouwmethodes nodig, geen rollen of vouwen in de neus of iets dergelijks. De koepel opent elke keer rustig met een niet al te lange snivel. Schouders horizontaal is belangrijk, door zijn elliptische vorm is hij gevoelig voor harnas input tijdens de opening. Hiermee is hij goed op heading te houden. Na opening vliegt de koepel rustig en vrij vlak. Zodra de halve remmen los komen begint het echte vliegen. De koepel pakt duidelijk snelheid op en begint vlot te dalen. Echter met de toggles op ongeveer schouderhoogte vliegt de koepel weer net zo vlak als een Stiletto 120. Met verschuiven van het gewicht in het harnas is de koepel ook makkelijk de bocht om te krijgen. De frontrisers bieden een verdere mogelijkheid de koepel te vliegen. Met de diveloop op schouderhoogte begint de koepel in een redelijk krappe bocht flink te dalen. De riserdruk neemt echter vlot toe zodat tegen de 120 graden hij wel erg zwaar begint te worden. Ook op twee frontrisers naar beneden is vrij zwaar. Bij het oplaten van de risers blijft de koepel dalen en planed langzaam uit. De landingen heb ik op een aantal manieren en onder verschillende omstandigheden kunnen proberen. Een

november 2005

SportParachutist

5 5

EVENEMENTEN

DOOR DE REDACTIE

DOOR FREEQ FOTO JOHAN CARLSSON

Met Blue Side Up naar Paraspinsels van Freeq

Skydive Spain Naar aanleiding van de successen van het afgelopen seizoen heeft Blue Side Up besloten om ook in het najaar niet stil te blijven zitten. Doelstelling is om iedereen aan z’n trekken te laten komen, of het nu gaat om je eerste AFFsprong, persoonlijke instructiesprongen of big-ways voor de gevorderden. Met het accent op mooie en leerzame sprongen in combinatie met een hoop plezier! De periode is van 11 t/m 20 november en wij hebben als Dropzone gekozen voor Skydive Spain, gelegen bij Sevilla in Zuid-Spanje. Skydive Spain heeft alles wat je als springer hebben wilt; schitterend springweer, grote DZ, turbine vliegtuigen,cafetaria/restaurant,over-

dekte pakplaats en een zwembad. Bijkomende voordelen zijn de dagelijkse rechtstreekse vluchten van Amsterdam naar Sevilla en de slechts 30 min. durende rit van Sevilla naar de DZ. Tevens heeft Sevilla veel te bieden op het gebied van historie, cultuur en …… een bruisend nachtleven! Blue Side Up biedt verschillende mogelijkheden. Voor meer informatie en aanmelden kun je contact opnemen met onze administratie: Tel. 0222 311323 en e-mail: info@bluesideup.nl Of kijk op onze website; www.bluesideup.nl

DOOR KIM REUVERS

DOOR DE REDACTIE

Eindfeest PCMN Het eindfeest van PCMN gaat plaatsvinden op 19 november 2005 en het thema zal zijn: ''Op je front de wereld rond'' oftewel een reis om de wereld.

DOOR KARIN VOS FOTO

FONSZ KRIEGSMAN

Exit van The Project Punky Fish

Skydive Spain... Fun under the sun!

Erg jammer: de Herculesboogie ’06 gaat niet door… Doordat de organisatie niet de toezeggingen kreeg die het nodig had zijn ze genoodzaakt de Herculesboogie geen doorgang te laten vinden. Daarnaast moeten ze een groot beroep doen op vrijwilligers en hun vrije tijd. Door alle vertragingen is de voorbereidingstijd nu te kort en moeten ze deze impopulaire beslissing nemen. Zelf vinden ze het ook erg jammer. Maar, volg de ontwikkelingen of zoek meer info op http://www.herculesboogie.com

DOOR JAAP LEPOOLE EN DE REDACTIE

Opvallend... Elk jaar weer is het sappelen om een verslag geschreven te krijgen over, in mijn ogen althans, toch een belangrijk evenement in een springjaar, de Nederlandse Kampioenschappen Parachutespringen. De afgelopen twee jaar heb ik er zelf maar voor gezorgd maar eigenlijk kan dat de bedoeling niet zijn. Vooral niet omdat het ook kan voorkomen dat je als redactielid niet bij de NKP kunt zijn, zoals dat dit jaar het geval was. Door de spreiding van de zomervakantie valt de NKP het ene jaar gunstig maar het andere jaar niet. Ik ken trouwens ook springers die graag hadden deelgenomen, zelfs hun titel hadden willen verdedigen maar die doordat “de scholen weer zijn begonnen” niet konden deelnemen. Een oproep dus voor volgend jaar: • aan de organisatie om toch eens op dat handige schema met de (zomer)vakanties te kijken dat in elke agenda staat • aan de deelnemers om eens een verslag te schrijven over jouw discipline tijdens de NKP

SportParachutist

november 2005

BSU twothousandSX Afgelopen jaar is BSU actief geweest om zich als springcentrum te profileren in Nederland. Volgend jaar gaat men hiermee verder. Naast de regelmatige FS activiteiten zal ook FreeFly gestimuleerd gaan worden door een ervaren Freefly instructeur aan te stellen. Zodat een groep gevormd kan worden die met elkaar grenzen verlegt. Als jij dus veel wil FreeFlyen kom dan volgend jaar naar BSU. Let op www.bluesideup.nl om te zien wat BSU zal doen om jou de lucht in te krijgen.

Freeq in een Renault Formule 4 wagen

Renault Clio vs Formule 4 Je zult wel denken … een vrouw die over auto’s gaat schrijven? Nou, je hebt gelijk, daar waag ik me niet aan. Maar wel aan een vergelijking. Zo heb ik vorig jaar in een Renault Formule 4 auto mogen rijden. Op dat moment had ik zelf een Renault die best aardig reed. Maar ik kan je zeggen, 3 centimeter boven de grond en een snelheidsmeter die 250 aan geeft, is best kicken. Ik waande me al het Formule 1 circuit van Monaco. Net als Schummi. Zo heb ik een aantal weken geleden een soort gelijke vergelijking kunnen maken. De afgelopen 3 jaar hang ik aan een Safire 119. Destijds niet echt een bewuste keuze geweest voor de vliegkunsten. Maar ik ben er wel erg blij mee. Prettig chuutje als je 10 openingen per dag voor je kanis krijgt en safe moet landen. Maar na 2 jaar (proberen ) swoopen, ben ik voor mezelf toe aan een iets specifiekere swoop- koepel. Nee ik neem nog niet de Ferrari (Velocity / FX / VX), maar misschien wel een Formule 4 (Katana / Vengance / Crossfire). Eerst maar even testrijden en ruim voor het begin van het seizoen een beslissing maken. De eerste sprong aan een Katana 107 heb ik op zak. Vol spanning ging ik omhoog maar na de opening en de eerste 10 secondes vliegen voelde ik me eigenlijk best wel oké. Nog een beetje rustig vliegen om de boel aan te voelen. We gaan het winterseizoen dus gebruiken om de verschillende types uit te proberen.

IN MEMORIAM Remco de Borst

FUN!

Jarno Cordia hangend onder de strut van een Duitse Porter tijdens de springweek van Paraclub Flevo.

DOOR ERWIN SMIT FOTO RENÉ BRUGGING

Dit was niet de afspraak! Waarom dan toch? We hebben het zo vaak besproken. Je passie, gedrevenheid, streven naar perfectie, oog voor veiligheid en het "teamgevoel" dat je gaf zal voor ons altijd een voorbeeld blijven.

SPRINGSTOF

DOOR DENNIS ZIJP FOTO DENNIS ZIJP

Zomaar een leuke foto De foto werd gemaakt tijdens een sprong uit de Air-Glaciers helicopter in Lauterbrunnen, Zwitserland. We waren daar voor een weekendje basen en konden de verleiding niet weerstaan om ook een sprongetje uit de heli te maken. Meer dan de moeite waard!

DOOR MARK THIERRY

Je gebruikte je enorme talent zo graag in die grote blauwe speeltuin, zoals je 't noemde. Wat het ook was: 4-man, swoop, AFF, video freestyle, tandem... je was erbij.

100 sprong!

Dat dit maar nooit meer mag gebeuren. We zullen altijd aan je blijven denken.

"Long you live and high you fly and smiles you'll give and tears you'll cry and all you touch and all you see is all your life will ever be."

hierbij feliciteren de collega-trainees van Merlijn hem met zijn 100e sprong op Paracentrum Teuge...

Gefeliciteerd Marco en Marjolein Coenradi van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk op 2 september jl.

Je was niet te stoppen en we zouden ook nog zoveel gaan doen. Je was nog lang niet klaar.

(Pink Floyd - breathe in the air)

Beterschap Beterschap voor Kitty Oomen, Wim Brans en Daphne Ruijsendaal

DOOR DE REDACTIE

Geboren!

Op 29 september 2005, Sandra, dochter en zusje van Eugene, Jeannette en Paulien Quax. Oftewel, zoals op het kaartje staat “ook veilig ge-land”: Fenna, dochter en zusje van Ronald, Lara en Freek Roks. Van harte gefeliciteerd!

november 2005

SportParachutist

DOOR KARIN VOS

PARAMEDIA

a i Kreten d e m e d uit Heeft Bush zich met deze advertentie bemoeid? Dit vraagt Ivo de Rooij zich af….

Eric de Vries leest en bekijkt zijn reclamemateriaal erg goed want hij stuurde ons dit piepkleine fotootje uit een Saabfolder op. Hij gaat er van uit dat Saab airbags van dusdanige kwaliteit heeft dat het niet nodig is om met/ uit je auto achter basejumpers aan te springen…

Jet Wendel stuurde ons deze Duitse versie op maar we kennen natuurlijk allemaal de tvcommercial hiervan! Het lastige was steeds dat ik er middenin viel dus ik heb nog mijn best moeten doen om het hele reclamefilmpje te zien. Heel bijzonder….

Ivo de Rooij stuurde ons ook deze nog op... in-middels is deze foto niet meer op de bewuste site te zien…jammer! Maar als ervaren tandemspringer kan ik melden dat het wel klopt “ vrij als een vogel met jou”. Al mag ‘met jou’ van mij wel vervangen worden door “door jou”!

SportParachutist

november 2005

Deze advertentie stuurde Ivo de Rooij ons op, gevonden in “Opto & Laser Europe” van april 2005. Zelf kwamen we dezelfde foto tegen op een foldertje voor een “Time II Bounce-feestje” in Utrecht.

Marinka Voskuil stuurde ons een viertal advertenties op, allemaal afkomstig uit automatiseringsland Ze schrijft er bij: “Ze hebben ongetwijfeld gedacht dat ze iets spectaculairs moesten verzinnen om saaie materie aan de man te brengen want enig raakvlak met springen is hier toch echt niet in te ontdekken…” HP probeert mobiele ambities in kaart te brengen, Wireless denkt met een mooie foto een stuk tekst wat op te fleuren, Kodak maakt reclame voor Storage Services en de voorkant (en het programmaoverzicht) van een Congresspecial ziet er ineens een stuk uitdagender uit met para’s erop…En inderdaad, Marinka, wij zijn er blij mee!

DOOR MECHIE VAN DER SCHAAF & KARIN VOS

Genoteerd door

Samengevat door Karin Vos

Mechie van der Schaaf

Aantal sprongen: > 6400

Aantal sprongen: 3749

Aantal sprongen: 2390

Tja, m’n meest bijzondere moment… Ik keek mijn bijna

Ik loop al zo lang mee en heb zoveel meegemaakt dat het moeilijk

Annemiek springt al sinds 1969. Ze heeft dan ook al heel

40 (!) springjaren eens terug en het is een aaneenscha-

is om daar nu een high light uit te halen. Ik heb daarom mijn sta-

wat meegemaakt of zien gebeuren. Een moment wat

keling van bijzondere momenten: vang die maar in 100

pel logboeken eens doorgebladerd: 1e sprong op 5 maart 1967 uit

haar echter altijd is bij gebleven was er eentje met een

woorden…! Mijn meest bizarre moment was wel de 3

de Ce 172 ph-kri, een maand later bij m’n 5e sprong door het onef-

rare gewaarwording. Het was begin jaren ‘90 tijdens de

seconden, die ik op 4 februari 1975 nog net onder mijn

fen terrein van de Rucphense Heide, in combinatie met een mati-

EK op Teuge. Annemiek zou een PA-sprong gaan maken

(toen nog borst-) reserve hing. Het one-pull-does-it-all

ge pararol, mijn rechterenkel gebroken. Met m’n 10e sprong een

uit de DES, een C-182. Ze sprong als een na laatste af…. en

was toen nog niet van toepassing... Sindsdien neem ik

lijn-over (oorzaak onstabiele exit) dus de reserve bijgezet. 10 janu-

vervolgens gebeurde er niks! Ze was met een riser achter

nooit meer zo ruim de tijd om een probleemopening

ari 1969 nachtsprong op Teuge, vrije val van 8 seconden. Uiterma-

de deurknop blijven hangen en bungelde nog aan het

proberen op te lossen. Ook het applaus van de mensen

te spannend, landing als een eitje. Mijn 1e demonstratie, sprong

vliegtuig. Met behulp van Anita van Eugen (die als laat-

bij een demo op een voetbalveldje in Duitsland hoor ik

39 in Kampen op een bouwterrein. Er zouden nog honderden

ste zou springen) is ze weer naar binnen geklommen. Ze

nog steeds. Ze vonden het geweldig en.... zo onver-

demo’s volgen op de meest vreemde en vooral kleine lokaties.

hebben de riser terug gestopt en Annemiek is alsnog

wacht. We waren boven het verkeerde voetbalveld

Medio juli 69, eerst sprong met een Para Commander, een sprong

echt gesprongen.

afgesprongen.... en de zwarte Pietendemo…en de Paashaasdemo…en…en springen uit een...

later een demo met die PC. Ja, dat waren nog eens tijden.

mamba 9 Cell Elliptical Defined Fully Elliptical Planform Provides phenomenal flight performance & landings

Pre-Shaped Nose Improved inflation & aerodynamics

Fabric Type Zero Porosity provides increased durability & longevity

Line Type 700 lb HMA provides exacting tolerance on line trims

Aspect Ratio - 2.7:1 Planform Factor - 22.1 Sizes: 90 96 104 111 117 124 132 140 150

tel +1 813 891 6300 • fax +1 813 891 6315 12649 Race Track Road • Tampa, FL USA 33626

For details go to

www.aerodyne-int.com/mamba november 2005

SportParachutist 99

Door

Mechie van der Schaaf

Hoe en wanneer is het springen in

Laatste check voor een demo. Derde van links is Wim Snoeys met vlag in de hand

Wim Snoeys

Naam: Geboorte datum: 3 juli 1928 Eerste sprong: 03-03-1948 in Indonesië Totaal aantal sprongen: 110

Dacota van binnen, met derde van links Jannie Silver.

Hoe en wanneer is het springen in Nederland als sport begonnen? Om precies te zijn was dat op 3 juli 1948 op Ypenburg. Dat weet Wim Snoeys mij te vertellen. Ik zit samen met hem op zijn zolder en blader door de vele naslagwerken met artikelen en foto’s die hij door de jaren heen heeft verzameld. Ik heb met Wim afgesproken om het over de geschiedenis van het springen in Nederland te hebben en over zijn eigen springervaringen. Zo begint hij te vertellen: “Een paar mannen die terug kwamen uit Indonesië, het toenmalige Nederlands-Indië, hadden daar tijdens de oorlog gesprongen. Terug in Nederland hadden ze hele-

maal het ‘para-gevoel’ te pakken en wilden ze doorgaan met springen. Iets wat wij allemaal heel goed snappen! Zelf hadden ze echter geen parachutes, vliegtuig, DZ en andere dingen die toch wel handig zijn. Op 3 juli kregen ze de mogelijkheid van de luchtmacht om, met aangeleverd materiaal, een demo te springen op Ypenburg. Na deze demo zaten ze wat na te praten en besloten ze om een paravereniging op te richten. Zo werd de ENPC (Eerste Nederlandse Parachutisten Club) geboren, met als voorzitter de heer Sisselaar en als penningmeester de heer Ten Cate Brouwer. In totaal waren ze met 5 man.” In 1950 is Wim lid geworden, ook hij kwam toen net terug uit Indonesië (hij heeft er nog wat langer gezeten). In Indonesië had hij 42 (ronde bol) sprongen gemaakt waaronder verschillende nachtsprongen en variërend met een exithoogte van 600 tot 900 ft. Ook is hij een tijdje instructeur geweest. Zijn lidmaatschap bij de ENPC was echter van korte duur, hij moest naar Korea en tot zijn grote spijt werd hij ingedeeld bij de EOD (Explosieven Opruimings Dienst). Het springen zat er voor hem (voorlopig) niet meer in. Ondertussen groeide de ENPC door. Tussen 1948 en 1958 hadden ze geen vast onderkomen. Wanneer er een demo te springen was werd je schriftelijk (niet iedereen had een tele-

Dropping tijdens een demo foon) opgeroepen. Deze demo’s waren door het hele land maar meestal op Ypenburg voor de luchthavendagen. De vereniging bestond toen uit ongeveer 70 leden maar de club zelf had geen parachutes. Die konden ze lenen van de Engelse luchtmacht en de Ypenburg paraselectie zorgde voor het onderhoud, vouwen en reparaties. Het ging om 5 parachutes van het merk Irvin (zonder reserve) en omdat ze 70 leden hadden werden de demo’s om de beurt gesprongen. Je sprong dus slechts 1 à 2 keer per jaar. De luchtmacht zorgde voor de vliegtuigen, dit waren meestal Dakota’s. In 1956 kreeg de ENPC een paar parachutes van het Rode Kruis. Deze konden ze gebruiken voor trainingen en demonstraties. Pas in ’63 à ’64 kocht de heer Molhuizen (toenmalig secretaris) in Amerika een parachute voor de ENPC. “Hij was daar voor wedstrijden en kwam met een parachute ‘met gaten’ terug (zeer revolutionair voor die tijd).” vertelt Wim. “Dit veroorzaakte wat paniek bij de Rijksluchtvaartdienst, die vonden het in eerste instantie niet goed dat daar mee gesprongen zou worden. Uiteindelijk hebben ze toch toestemming gekregen.” Je kon in die tijd alleen in Nederland springen wanneer je een brevet had, die kon je echter niet in Nederland halen. In 1954 ging de eerste groep Nederlanders naar Biscarosse in Frankrijk om daar een opleiding te volgen, waaronder Jannie Silver. Zij was de eerste naoorlogse Nederlandse parachutiste. (Tijdens de oorlog hebben er Nederland-

10 SportParachutist november 2005

SP06_10_17.indd 10

24-10-2005 8:20:46

n in Nederland als sport begonnen? se vrouwen uit het verzet gesprongen.) Het was natuurlijk lastig dat je in Frankrijk een opleiding moest gaan volgen om in Nederland te kunnen springen. Daarom ging ook in 1954 Janus Plezier naar Frankrijk om een cursus tot instructeur te volgen. Samen met Ges Krijgsman van Spangenberg (verloofd met Jannie Silver) en Henk de Rooy volgde hij ook een vrijevalopleiding. De eerste Nederlander overigens, die een vrije val maakte was Henri Hegener in 1929, maar de Engelsman Lesly Irvin was de eerste ter wereld die dat deed. Dat was in 1919, bij de landing brak hij zijn been. vlnr: Ges Krijgsman van Spangenburg, Jannie Krijgsman van Spangenberg-Silver en Wim Snoeys in 2005!

Jannie Krijgsman van Spangerberg-Silver

Naam: Geboortedatum: 22-02-1932. Eerste sprong: 22 oktober 1954. Totaal aantal sprongen: 12 Dit is de tweede keer dat ik Jannie ontmoet. De eerste keer was ze samen met haar man Ges naar de ENPC gekomen om wat van het springen te zien, helaas was het slecht weer. Wel heb ik hen toen een paar SP’s meegegeven. Nu zitten ze weer tegenover me, Wim Snoeys is er ook bij. Ze hebben met z’n drieën elkaar heel wat te vertellen; “Weet je nog van die…., en toen gebeurde dat….” Jannie vertelt me dat ze het erg leuk vond om de SP’s door te lezen. “Er is zo veel veranderd” zegt ze. Wat ze vooral apart vindt is dat er naast de hoofdkoepel ook een reserveparachute in dat ene pakketje zit. “Wij hadden vroeger geen reservechute en later alleen een buikreserve” vertelt ze. wJannie was 22 toen ze de opleiding deed

en verloofd met Ges (in 1956 zijn ze getrouwd). Ges sprong al, zo had ze al heel wat demo’s gezien en haar leek het ook wel wat. Ze ging mee met de eerste opleiding voor Nederlandse burgers naar Frankrijk. Voor die tijd was het geen sport, springen werd alleen in militair verband gedaan. Een sprong koste fl 15,- dit was inclusief kost en inwoning. Jannie was er de enige Nederlandse vrouw en er werd enthousiast op gereageerd. “Het is nooit een probleem geweest” vertelt ze “ik was gewoon één van de jongens”. In 1958 is Jannie, na 12 sprongen te hebben gemaakt, gestopt met springen. “Ik had een dozijn en dat vond ik genoeg” zegt ze “en vrijevalspringen leek me niks, dat lag me niet”.

Jannie Silver, de eerste naoorlogse Nederlandse parachutiste

Ges Krijgsman van Spangenberg

Naam: Geboorte datum: 23-03-1927. Eerste sprong: 1946 in Nieuw Guinea. Totaal aantal sprongen: ± 80 Ges vertelt me hoe hij ertoe is gekomen vrije vallen te gaan maken: In 1954 was Berry ten Kate Brouwer secretaris van de ENPC. Hij had kunnen regelen met de Franse autoriteiten dat ze een subsidie kregen voor de Nederlandse burgers die een opleiding gingen volgen, net als de Fransen. In Nederland was een opleiding niet mogelijk, de Nederlandse autoriteiten waren (toen al) wat moeilijker. Ten Kate Brouwer vroeg aan Ges of hij ook meeging, de ENPC betaalde. “Ik was jong en energiek en dacht ‘waarom niet?’” vertelt Ges. Hij heeft daar toen samen met Janus Plezier en Henk de Rooy als eerste Nederlandse sportparachutisten een vrije val gemaakt. Henk is later op 7 juni 1957 verongelukt. Dit was het eerste parachute- ongeval in Nederland. Het was tijdens een demo van de Eelsie op Ypenburg. Hij maakte een vrije val en heeft te laat zijn parachute geopend. Toen hij neerkwam had hij nog te veel snelheid. Het heeft waarschijnlijk aan zijn chronometer gelegen (een soort tijdklok), die stond, denken ze, niet goed afgesteld omdat hij een langere vrije val maakte dan gepland. Ook al werd de ENPC steeds groter, omdat er vanwege de opleidingen meer mensen bijkwamen, bleef het voorlopig toch nog alleen bij demo’s

die gesprongen werden. De mooiste demo’s vond Ges altijd degenen met een massa dropping van 40 à 50 man. Dit was wel eens bij grote festiviteiten. “Eerst k de Rooy, Janus werden dan alle De eerste vrije vallers: vlnr Hen ngenberg. Spa van n Plezier en Ges Krijgsma SL gedropt en dan vloog het vliegtuig nog 1 of 2 rondjes bij om hoogte te winnen zodat wij een vrije val konden maken. Dat was voor de toeschouwers altijd heel spectaculair.” Ges is, net als Jannie, ook in 1958 gestopt. Hij had toen ongeveer 80 sprongen waarvan ± 30 in het leger. Nog altijd even enthousiast vertelt hij over het springen. Dat moet hun dochter ook gehoord hebben want ze zou graag een tandemsprong maken. november 2005 SportParachutist 11

SP06_10_17.indd 11

24-10-2005 8:21:43

Groepsfoto van de eerste opleiding in Biscarosse in Frankrijk Op de voorste rij in het midden, Ges Krijgsman van Spangenberg en Jannie Silver. Op de middelste rij rechts, Janus Plezier.

Vanaf 1958 was Janus hoofdinstructeur bij de ENPC en ging hij zelf opleidingen geven in Nederland. In mei ’59 heeft hij ook een aantal mannen en vrouwen van het Rode Kruis opgeleid zodat deze gedropt konden worden bij nationale rampen. Tegelijkertijd heeft Janus op Beek barakken gebouwd, dit was het eerste clubhuis. Het werd in mei ’59 officieel geopend. Kort daarna, op 28 mei, is Janus helaas verongelukt. Het vliegtuig stortte neer en met hem zijn ook twee cursisten omgekomen. Daarmee stopten ook de opleidingen weer, er was niemand die hem kon opvolgen. Als mensen wilden leren springen moesten ze weer naar Frankrijk. Pas veel later in 1965 zijn de opleidingen in Nederland weer op gang gekomen door Tom Verschoor en Bert Wijnands. In 1965 moest het vliegveld gereviseerd worden, omdat er naast zweef- ook meer motorkisten zouden komen en moest de ENPC tijdelijk uitwijken naar een ander vliegveld. Ze gingen naar Teuge. Tot 1967 hebben ze daar onderdak gevonden en toen gingen ze weer terug naar Seppe. Een gedeelte is echter op Teuge gebleven. Met ingang van 1970 werden ze zelfstandig met een eigen bestuur (waaronder de heren Kok en Pellens) en onder een eigen naam. In 1967 zijn Tom Verschoor en Bert Wijnands met nog een paar anderen naar Hilversum gegaan en hebben daar de paraclub Icarus opgericht. “Zo is langzaam het springen in Nederland opgang gekomen zoals we dat nu kennen” vertelt Wim. Ik vraag Wim hoe hij erbij gekomen is om weer te gaan springen en hij vertelt dat het als een uitdaging is begonnen. Wim was op een reünie van de bond voor oud-parachutisten met een stel oude vrienden. Toen

SP06_10_17.indd 13

ze daar met een groepje stonden zei Ruud Groeningen; “Jullie dragen wel allemaal een wing maar springen is er niet meer bij…” waaropWims reactie was “Regel het maar, ik doe mee, mij heb je.” En zo kwam het dat ze met een groepje van 6 man, waaronder Frits Mourik, naar Teuge gingen. Alleen na de theorie en de harnastest waren ze allemaal niet geslaagd! Dat was een behoorlijke domper. Een paar weken later nam Frits weer contact met Wim op en vertelde hem dat de ENPC nog op Seppe zat. “Bestaat die dan nog?” was Wim’s eerste reactie. Uit nostalgisch oogpunt besluiten ze om het daar nog eens met z’n tweeën te proberen. Na een uitvoerige opleiding van Elly en Henk Jonker zijn ze allebei geslaagd en mogen ze (weer) gaan springen. Vroeger sprong Wim (bijna) altijd uit een Dakota, rechtop staand met z’n armen kruislings voor de borst. Nu moest hij uit een Cesna-182 op een stepje gaan staan. “Dat was wel even slikken” vertelt Wim. Het was in 2000 dat hij weer sprong, 50 jaar later. “De sport is ook ongelofelijk veel gegroeid” vindt Wim. Toen hij vroeger sprong was dat in militair verband, nu is het een sport. Een squarechute vindt hij ook veel leuker. “Met die oude ronde bollen was het gewoon wachten tot je op de grond kwam, nu kun je echt vliegen. Vroeger had je bij SL ook geen hoogtemeter en bij een vrijeval gebruikte je een chronometer, dat is een soort tijdklok. Al is de sport veel gegroeid, de para’s zijn niet veel veranderd” vertelt Wim, “ze zitten nog steeds te balen met slecht weer.” Wim vind het leuk om de SP door te kijken, “Al die disciplines die er tegenwoordig zijn en wedstrijden en kampioenschappen die er gehouden worden. Er zijn ook veel meer

clubs tegenwoordig.” Wim vertelt dat de eerste clubbladen van de ENPC losse vellen waren met ledenlijsten. Rond 1955 kreeg je getypte stencilblaadjes. Vanaf ± 1957 is het echt begonnen met ‘Swing Through the Air’, dat was het eerste echte Nederlandse parablad. Dit is ondertussen alweer de 200ste SP, helemaal full-color, met internationale adverteerders en verslagen van para’s van over de hele wereld. We zijn een eind gekomen sinds de stencil- velletjes. Vraag ik me alleen af “Hoe zou de 400ste SP er uit zien?”

•

Lesly Irvin, hij maakte als eerste op de wereld een vrije val. (foto uit het boek: Sky High Irvin van Peter Hearn, met dank aan Kees de Goeijer)

november mei 2004 2005 SportParachutist 13

24-10-2005 8:23:10

Door

Mechie van der Schaaf en Karin Vos

Er komen “meisjes” naar m

Karin verbaast zich over de vele ansichtkaarten met para-afbeeldingen Al meer dan een jaar geleden kwam er een mailtje op het redactieadres met daarin het aanbod om eens de paraverzameling van Kees de Goeijer te komen bekijken. Ook als we iets wilden weten cq uitzoeken konden we bij hem terecht. Meteen maakten we plannen om met de gehele redactie op “museumbezoek” te gaan maar dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Vandaar dat pas anderhalf jaar na dato Mechie en Karin naar Delft afreisden om Kees een bezoek te brengen. Nieuwsgierig rijden we de betreffende straat in, we zien een rij woonhuizen met daartussen het huis dat we zoeken. We hebben geen idee wat we ons bij de verzameling cq uitstalling moeten voorstellen…zou zijn hele huiskamer vol staan, alle hoeken van het trappengat, de zolder, de wc misschien? Niets van dat al, na een kopje koffie in de huiskamer (geen para te bekennen) gaan we naar boven waar in een kamer kasten gevuld blijken te zijn met allerlei artikelen waarvan wij soms niet eens wisten dat die er ook waren met para’s er op…

zijn ouderlijk huis hun DZ. Kees was een jaar of 11 en meteen verkocht. Niet lang daarna begon hij met verzamelen. Kranten- en tijdschriftenartikelen, boeken, stickers.... kortom alles wat hij kon krijgen over springen en parachutes kwam in zijn verzameling. In 1981 maakte Kees een aantal sprongen maar ondanks zijn “passie” voor het springen durfde hij niet verder.

beetje hierdoor is hij betrokken geraakt bij het organiseren en presenteren van andere soorten evenementen (van taptoe’s tot vliegshows), waardoor hij inmiddels bijna een “dagtaak” heeft aan zijn hobby’s! Van de parademo’s en de andere evenementen heeft hij ook plakboeken bijgehouden. Dat was natuurlijk (?) te verwachten en inmiddels zijn dat er alweer 13.

Wel bleef hij betrokken bij de FD door zich bezig te gaan houden met het demowerk. Inmiddels heeft Kees ruim 200 demo’s begeleid als grondploeg. Later en ook een

Ondertussen ging Kees gewoon door met zijn verzameling. Die bestaat inmiddels uit

Een para-songbook?!

Kees weet verrassend goed de weg tussen al die artikelen. Hij vertelde al eerder die avond dat hij in de beginjaren ’70 kennis maakte met parachutespringen. Flying Dutchmen (tegenwoordig Skydive Rotterdam) had namelijk vlakbij

mei 2004 2005 14 SportParachutist november

SP06_10_17.indd 14

24-10-2005 8:23:48

r mijn postzegels kijken….

Mechie bekijkt één van de vele albums

een uitgebreide filatelie-verzameling met het thema parachutes en springen, plakboeken met stickers, paramedia-knipsels, oude Sportparachutisten (Kees heeft alle SP’s vanaf de allereerste en de voorlopers er van, dat deed ons historisch redactiehart wel wat sneller kloppen), boeken, posters en mappen met telefoonkaarten. Alles keurig in mapjes gerangschikt… Maar ook ruim 50 paraboeken, dozen met knipsels en stapels oude Amerikaanse paramagazines uit de jaren 60 en 70.

Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de FD in 1990 heeft Kees een tentoonstelling ingericht. Met een (groot) deel van zijn verzameling heeft hij toen geprobeerd

Telefoonkaarten, zo ontzettend veel met para’s

in foto’s en displays een beeld te geven van de geschiedenis van het sportspringen in Nederland en in Rotterdam in het bijzonder (zie SP april 1990, jrg 18, nr. 5). Vijf jaar daarvoor had Kees al een jubileumboek geschreven over de geschiedenis van het springen en de FD (20 jarig bestaan). Daardoor had hij al contact met de (Amerikaanse)

oprichter van de FD en op die manier kreeg hij veel materiaal (o.a. foto’s en krantenartikelen) uit die beginjaren van onze sport in zijn verzameling. Eveneens is hij in het bezit van de eerste bestuurbare parachute die via de FD in Nederland kwam (een Para Commander, zie SP 2005, jrg 34 nr 4) Verder is het nog leuk om te vermelden dat Kees al jaren lid is van een clubje dat zichzelf “The Parachute Study group” noemt. Er zijn dus nog meer van die verzamelaars, zo’n 30-50 mensen over de gehele wereld zelfs, waaronder 3 Nederlanders op dit moment, die ongeveer hetzelfde verzamelen als Kees. Met ieder een exemplaar van het jubileumboek rijden we naar huis, onderweg bedenken we nog wat we zelf aan stickers, badges etc hebben liggen die Kees misschien nog niet heeft. Je kijkt toch heel anders tegen je clubreclamemateriaal aan na zo’n “musembezoek”…..

•

november mei 2004 2005 SportParachutist 15

SP06_10_17.indd 15

24-10-2005 8:24:24

Door

MARLIES WELLING

(met dank aan Igor van Aperen en de oude Avia’s die we mochten lenen)

Vroege vogels…

Op het gebied van vliegkunsten, met name die van het valscherm, zijn er tal van uitvinders geweest. Altijd al wou men vliegen zoals vogels dat deden en er werd flink over nagedacht hoe…

Leonardo Da Vinci (1452) met zijn schetsen van een soort parachute is wellicht één van vele uitvinders die men zo kan opnoemen. Dat zijn schetsen ooit echt uitgewerkt zouden worden en dat er daadwerkelijk mee gevlogen is, had hij misschien zelf niet durven dromen. De stuntman die dit een aantal jaren geleden uitprobeerde heeft voor de landing het bouwwerk van hout en stof afgeworpen om toch zeker te zijn van een veilige landing met een modern valscherm. Vliegen ging, landen is nooit bewezen. Uit de mythologie kennen we Icarus die met zelfgemaakte vleugels van was en veren over zee vloog. Volgens de legende genoot hij zo van vliegen dat hij steeds hoger klom. Daardoor kwam hij te dicht bij de zon en smolt de was van zijn vleugels. Hij stortte in zee. Maar dit is een legende. Er is iemand die het min of meer ook zo geprobeerd heeft; ooit gehoord van Olivier of Elmer van Malmesburry? Deze monnik uit 1042 vloog een aantal meters van een torentje af met vleugels aan zijn handen en voeten gebonden. Met ‘landen’ brak hij zijn beiden benen, maar hij had wel echt gevlogen zoals Icarus. Eén van de eerste onvermoeibare uitvinders

SP06_10_17.indd 17

om een goed vliegend systeem te bedenken was Dangy. Hij ontwierp de Dangy-parachute waar Guillaume de Mauriac in 1911 mee zou gaan springen. Dit is echter niet gebeurd omdat er op 4 februari 1911 een Franse (van origine Oostenrijker) uitvinder/kleermaker Reichelt zijn uitvinding zelf uitprobeerde. Een zelfgemaakt valpak met stangen en draden en dunne sterke stof dat als een soort vleermuis zou moeten kunnen vliegen. Een voorloper van de birdsuit? Reichelt was zo overtuigd dat zijn uitvinding zou vliegen dat hij van de Eiffeltoren sprong. Misschien kan dit ook wel te boek komen te staan als één van de eerste basejumps maar of het pak het die dag niet deed of in het totaal niet werkte, dat kon hij niet meer navertellen. Wellicht vanwege de vele prijzen die dat jaar werden beloofd aan de uitvinder die het vliegen veiliger kon maken, gingen er dat jaar toch meer mensen het luchtruim in met hun uitvindingen. In Amerika, St Lois, sprong ene kapitein Berry van een zeer grote hoogte. 300 ft viel de man voordat het valscherm zich voldoende ontplooide en veilig is de springer geland. Wellicht was hij wel de eerste die een echte vrije val maakte om daarna veilig te landen. Halverwege 1911 probeerde de heer Bonnet ook zijn parachute. Deze keer besloot de uitvinder het met een pop te proberen wat ook een geslaagde ‘sprong’ werd. Maar hoe je het ook wendt of keert, men heeft flink geklust aan de voorlopers van de huidige parachutes. Nog steeds wordt er aardig doorgeklust en uitgevonden. En de uitvinders van deze tijd? Geen vroege vogels meer…maar springen ze wel zelf hun idee?

•

november mei 2004 2005 SportParachutist 17

24-10-2005 8:24:45

DOOR PEPIJN SWINT

FOTO’S

MARTIJN VAN DAM

Island Freefly Extra v bij Blue Side Up

18 SportParachutist

november 2005

a vaganza

Van 17 tot en met 21 augustus organiseerde Blue Side Up op Texel de Island Freefly Extravaganza. Dé kans om vijf dagen lang non-stop te freeflyen onder leiding van toppers uit binnen- en buitenland. De “World class organisers” waren Flyboyz’ Eli Thomson, Wendy –Freefly Kiwi– Smith en Nimmo van Babylon. Als “Local Dutch Heroes” waren Martijn van Dam en Jaap LePoole aangetrokken. Genoeg redenen dus om een paar dagen vrij te nemen en op de boot naar Texel te stappen. Toen de boogie begon op woensdag was het weer fantastisch, dus dat beloofde gelijk veel goeds. Er waren al voldoende springers om de Dornier stevig aan het werk te houden, met af en toe korte stops om te tanken of mensen nog even te laten vouwen. En aangezien de Dornier in een minuut of tien op 15000 ft was, soms zelfs nog hoger, werd er veel gesprongen. De nadruk lag op het leren kennen van elkaars skills en het ontdekken van ieders voorkeuren, maar vooral ook op het maken van leuke sprongen. Zowel Eli als Nimmo maakten head-up-, headdownen trackingsprongen met verschillende groepen, die in grootte varieerden van 4 tot 10 personen. Wendy Smith en Martijn van Dam deden video en organiseerden zelf ook wanneer nodig. Later op de dag was er ruimte voor hybride experimenten en natuurlijk tubesprongen. De springdag werd tegen acht uur beëindigd met een grote tracking-dive waarin een hele load meeging. Een fantastische afsluiting, waarin Nimmo nog even liet zien wat echt snelheid maken is. Vanzelfsprekend smaakten de witbiertjes in de “Blue Side Inn” uitstekend, net als de parahap. En natuurlijk werden de videobeelden van die dag nog vertoond op groot scherm zodat je maximaal kon nagenieten. Donderdag bij het opstaan was het alweer blue skies, dus iedereen was behoorlijk op tijd op de dropzone. Er kwam nog een behoorlijk aantal nieuwe deelnemers bij, zodat de Dornier nu continu door kon blijven vliegen. Eli had een groep om zich heen verzameld waarmee wat grotere headdown-formaties gevlogen konden worden, waar Wendy en Martijn dan weer mooie beelden van maakten. Ook werd er nog een aantal “angle flight” sprongen gemaakt. Nimmo ging ondertussen verder met een groep waarin zowel headup als headdown gevlogen werd en ook hier was het niveau hoog. Zo vaak maak je het niet mee om in sit-fly aan beide benen iemand headdown gedockt te hebben. De dag vloog voorbij en na zo’n 22 loads was het alweer tijd om aan te schuiven in de bar. Er werd weer door alle deelnemers en staff gezamenlijk gegeten, dus voldoende mogelijkheid om na te praten over de sprongen. De vrijdag begon goed, alhoewel het erg warm en benauwd was, kon er gewoon lekker gesprongen worden. Jaap LePoole was inmiddels ook gearriveerd als vijfde organiser, dus voor iedereen waren er genoeg mogelijkheden om te springen. Maar toen de ochtend op zijn eind liep, begon de bewolking hard dichterbij te komen, en bereikten ons al berichten over wolkbreuken in Zeeland. Dus rond een uur of één werden er plannen gemaakt voor wat wel eens de laatste load van de dag kon zijn. Ik ging mee met een track-ing dive en bij de exit hing voor mijn gevoel de dikke laag bewolking al op de rand van het vliegveld. Toch zag een andere groep nog kans om in de load daarna een mooie sprong met maar liefst drie tubes te maken. Zij waren echter nog maar net terug in de hangar toen de regen met bakken uit de lucht begon te vallen. Gelukkig is de Blue Side Inn een prima parabar, en iedereen vermaakte zich uitstekend met foto’s, filmpjes e.d. Al snel was duidelijk dat er die vrijdag niet meer gesprongen zou worden, dus kon de bar geopend worden en werden er andere plannen gemaakt. Helaas werd het weer daarna niet veel beter meer. Zaterdag zag het er zo slecht uit dat veel mensen al besloten om het voor gezien te houden. Maar de volhouders werden aan het eind van de dag nog wel beloond met twee sprongetjes uit de nieuwe Caravan Super Cargomaster van BSU (toen nog zonder deur). En ’s avonds gingen de barbecue en de party aan het strand in De Koog ook gewoon door. Dit bleek tevens de officieuze afsluiting van de boogie te zijn, want zondags is er ondanks enige hoopvolle momenten niet meer gesprongen. Ondanks het mindere weer aan het eind, was het een zeer geslaagde Freefly Extravaganza! Het was te merken dat de organisers van wereldklasse waren. Keer op keer slagen zij erin om leuke en originele sprongen te bedenken, die aansluiten bij het niveau van de individuele deelnemers. Je leert ervan, het is motiverend en gewoon heel erg leuk. Bovendien was de sfeer fantastisch en deed de staff ook zijn uiterste best om iedereen een goede tijd te bezorgen. Volgende keer ben ik er zeker weer bij! ●

november 2005

19 SportParachutist 19

DOOR MECHIE VAN DER SCHAAF

FOTO’S KJELD VAN DRUTEN

In Maleisië had je ontzettend mooie sunsets!

Kjeld van Druten

KORT PORTRET VOLLEDIGE NAAM

KJELD VAN DRUTEN

GEBOORTEDATUM

08-01-1974

EERSTE SPRONG

21 JULI 1992

EERSTE CAMERASPRONG

1998

TOTAAL AANTAL SPRONGEN

2200 (1100 VIDEO)

“Wat moet je doen om in de SP te komen?” vroeg Kjeld aan me. Nou, gewoon mooie foto’s maken! Aangezien Kjeld aan de criteria voldeed, sprak ik met hem af in het restaurant op Texel. Kjeld is ook op Texel begonnen met springen in 1992. De lucht en het vliegen heeft hem altijd al aangetrokken.Vanzelfsprekend ging hij daarom ook springen. Vanaf sprong 1 vond hij het leuk en voelde zich meteen aangetrokken tot het camerawerk. (maar daar moest hij nog even mee wachten) Kjeld heeft die zomer 9 SL sprongen gemaakt. Is vervolgens gestopt met z’n studie biotechnologie en heeft de hele winter gewerkt om geld te verdienen zodat hij het jaar erop een AFF-opleiding kon volgen. Sinds 1997 heeft hij in het springen gewerkt. Het heeft nog een paar jaar geduurd voordat Kjeld met een camera ging springen. De eerste paar maakte hij in 1998 toen hij ongeveer 400 sprongen had. In 1999 heeft hij het echt opgepakt. Kjeld filmt nu voornamelijk nog FS, tandem en AFFsprongen, maar hij is met freefly begonnen. Samen met Pim Scheffers heeft hij in 1999 aan het NKP meegedaan. Dit was de eerste NKP met freefly. Ze trainden om de week, omdat ze geen cameraman hadden filmde Kjeld zelf de sprongen. Om het weekend deed Kjeld dus niks, daarom gingen FS teams hem vragen hen te filmen. Er was toen een tekort aan cameramensen. Kjeld vond het erg leuk om FS te filmen en is dat blijven doen. In het begin heeft hij veel tips gekregen van Ronald van Agteren die erg enthousiast was. Later heeft Kjeld veel gehad aan de tips van Martin van den Brakel, over ‘hoe film je nu een 4-man?’. In 2000 filmde hij FS-4 team Evolution en in 2002 en ’03 was Kjeld de cameraman van FS4-team Elevation (2x 3e op de NKP), met Jacco van Eerden, Veronica de Vrede, Rutger Platenburg en Rob Maas. Kjeld vertelt dat hij het altijd leuk vond om mee te trainen. Eén van Kjeld z’n high-lights op cameragebied was in 2002 met Exotic Sky Adventures in Maleisië. “Het decor was heel mooi daar. Aan de ene kant water, aan de andere kant de jungle en bergen. En dan een 20-man voor je, echt prachtig” vertelt Kjeld. Hij zou graag ook nog eens echt ‘grote plakken’ willen filmen zoals recordpogingen. “Maar een mooie foto zit hem niet in het grote, maar juist in de details” voegt Kjeld toe. “Ik geniet bij een mooie foto van juist iets heel simpels”. Kjeld is vanaf het begin gek op sunset-foto’s met een donker silhouet op de voorgrond. “Dat heb ik nu een beetje gehad” zegt hij “ik ga het nu proberen met inflitsen”. Wat hij ook verder wil ontwikkelen is foto’s maken van een formatie met een duikende kist erbij. Tot Kjelds mooiste foto’s behoort een sunset- foto. Die hij maakte toen hij pas voor de tweede keer met een fotocamera sprong! “Het was in 2000, een oefensprong met m’n fotocamera. Het gekke is dat ik eigenlijk altijd scherpe foto’s heb gehad. Wat wel helpt is dat ik eerst een paar honderd sprongen heb gemaakt met alleen een videocamera.” Kjeld wil komend voorjaar een seminar gaan geven voor beginnende en wat meer ervaren camera mensen. Ook over de technische aspecten; hoe stel je hem in? Hij denkt dat er best vraag naar is, aan de hand van reacties die hij op zijn website heeft gekregen. Sinds vorig jaar heeft Kjeld een digitale camera, een Canon Eos 300D. Hij had eerst dezelfde camera maar dan analoog. Kjeld zegt dat het lang geduurd heeft, maar dat de warmte van de kleuren bij digitaal nu goed genoeg is.“Je hebt wel iets minder kleurdiepte en perspectief” vertelt hij “maar de ontwikkeling gaat snel, over twee jaar heeft digitaal analoog ingehaald”. Wat Kjeld wel een groot voordeel vindt van digitaal is dat je de resultaten meteen kunt bekijken en ook de gegevens zoals de sluitertijd en diafragma. Daar kun je dan de volgende sprong meteen op inspelen en veel van leren. Veel succes met het schieten van ‘grote plakken’ Kjeld! Voor meer foto’s kun je terecht op zijn website: http://kjeldvandruten.3sc.nl ●

20 SportParachutist

november 2005

Kjelds favoriet: tegenlichtopnamen. De silhouetten die je dan krijgt hebben iet en tegelijk iets rustgevends en laten vaak de schoonheid van onze sport zien.

Het vliegveld Texel op de achtergrond maakt deze foto speciaal.

Formatie boven Texel.

Een heel aparte lichtval..

Het moment en het decor maken deze foto de moeite waard.

Tegenlichtopname van een Big Way-exit. ebben iets mysterieus ort zien.

Springen op de rand van water en vaste land leverde erg mooie shots op.

De nieuwe specialiteit van Kjeld: formatie plus duikende kist.

Kjeld van Druten, foto door Erwin Baatenburg

Een van de eerste fotosprongen in 2000, Kjeld vond de overgang door de foto van blauw naar geel erg mooi en het opgestoken duimpje van een van de springers naar een springer die nog onderweg is.

november 2005

21 SportParachutist 21

CONE LOCK

DOOR EC/TC

Harde landing door leerling aan draaiende hoofdparachute Een landing aan een vervormde parachute kan slecht aflopen, zoals deze ConeLock laat zien. Het gaat om een recent ongeval van een leerling die aan een snel draaiende hoofdparachute komt te hangen en geen reserveprocedure uitvoert.

Sprongbeschrijving Een static-linespringer verlaat voor zijn tiende sprong het vliegtuig met de opdracht om een stabiele dummy uit te voeren. Zijn exit uit de Cessna-182 is erg vlak, waardoor zijn lichaam direct na de afsprong voorover kantelt. Tijdens de opening van de hoofdparachute slingert hij naar voren en hierdoor raakt hij met zijn benen verstrikt tussen de lijnen van de parachute. Vanuit het vliegtuig neemt de hulpinstructeur die hem gedropt heeft waar dat de springer zeker twintig seconden worstelt om zichzelf te bevrijden uit zijn benarde positie. De dienstdoende instructeur ziet vanaf de grond dat de parachute vervormd is met als mogelijke oorzaak een lijn over de parachute. De stuur- en vliegeigenschappen van de parachute zijn ernstig verstoord. De parachute blijft draaien en in korte tijd wordt snel hoogte verloren zonder waarneembare actie in de laatste fase. De springer komt uiteindelijk zeer hard en ongecontroleerd op de grond terecht. De hulpinstructeur landt bij de leerling, die weer bijkomt van bewusteloos zijn. De zwaar geblesseerde springer wordt naar het ziekenhuis vervoerd met een traumahelikopter. Er wordt enige tijd voor zijn leven gevreesd.

Analyse Uit het verhaal van de hulpinstructeur wordt duidelijk dat de onstabiele exit van de springer de oorzaak van de draaiende hoofdparachute is geweest. Uit de waarnemingen vanaf de grond blijkt dat de springer nauwelijks pogingen heeft ondernomen om een reserveprocedure uit te voeren. Dit wordt ook bevestigd door de springer zelf, die achteraf zijn eigen beleving van de sprong heeft kunnen weergeven. Hij heeft verklaard dat hij van het begin tot het eind bij bewustzijn is geweest en heeft geworsteld om een lijn tussen zijn benen te verwijderen. Dit is hem uiteindelijk gelukt, maar wellicht aan de verkeerde kant. Vervolgens heeft hij geconstateerd dat er een lijn achter het rig was blijven hangen. Hij is toen al redenerend tot de conclusie gekomen dat het uitvoeren van een reserveprocedure de situatie zou hebben kunnen verslechteren, door een eventuele verwarring van de reserve met de hoofdparachute. Hij was ervan overtuigd dat hij zonder reserveprocedure de landing zou overleven, hoewel hij letsel zou oplopen.

Conclusies • Betrokkene heeft ten onrechte geen reserveprocedure uitgevoerd en zijn analyse heeft het ten onrechte van zijn dril gewonnen. Springers wordt aangeleerd om op 2000 voet aan een goed geopende parachute te hangen en onder de 1000 voet de reserveparachute bij te zetten in geval van een storing. Er was hier sprake van een storing en de acties zijn dus strijdig geweest met het geleerde. • De blessures hadden waarschijnlijk voorkomen kunnen worden door het uitvoeren de aangeleerde dril, de reserveprocedure. • De draaiende hoofdparachute had voorkomen kunnen worden door het uitvoeren van een stabiele exit.

Aanbeveling In de basisopleiding, maar ook daarna, moet prominent aan de orde komen dat een stabiele exit veel problemen kan voorkomen. Tevens moet worden benadrukt dat de aangeleerde noodprocedures (zoals de reserveprocedure) te allen tijde correct en op het juiste moment dienen te worden uitgevoerd omdat ze erop gericht zijn blessures te voorkomen.

Naschrift De springer is inmiddels hersteld van zijn ernstige verwondingen.

Markt Te koop: Complete set in goede staat: Atom 00 freefly safe (blauw, wit met rood accent). Tempo 150 reserve uit 1998. Cypres uit 1998. Main:Triathlon 160 (500 sprongen) 1997. Totaal EUR 1999,- Koopje!! Main is ook apart te koop. Info bij Hanneke Veeger: 06-20362864

24 SportParachutist

november 2005

Een 40-way d Door

Louis van de Moosdijk

The Flying Dutchmen, of tegenwoordig beter bekend als Skydive Rot-

terdam sprong op het jaarlijkse zomerkamp in Maubeuge een 40-way. Veertig clubleden in één formatie. Natuurlijk om het veertigjarige jubileum te vieren, veertig springers voor veertig jaar skydive in Nederland. The Flying Dutchmen opgericht in 1965 als eerste Nederlandse vereniging waar het skydiven (dus vrije val) werd beoefend. Als dit goed genoeg zou gaan zouden de resterende twaalf mensen aan de formatie worden toegevoegd. Twee volle springdagen stonden ter beschikking, dat moest voldoende zijn. Maar de eerste dag begon slecht. Veel zware bewolking, af en toe een gat waar net 1 load doorheen kon. Goed genoeg voor een paar sprongen tussen de buien door. Te slecht om twee, laat staan drie of vier kisten in formatie te laten vliegen. Na één oefensprong met een 18-way uit de caravan en één keer een 28 way uit caravan en porter was de eerste dag al voorbij. Dag twee begon met beter weer. Er werden drie 28 way sprongen gemaakt.

Traditiegetrouw worden in het zomerkamp o.l.v. Arie Slob altijd wel een of twee dagen besteed aan grote formaties waarbij het volle liftvermogen van het kamp gebruikt wordt. Met 3 porters meestal dus een 28 of 29 way en 1 keer een 32 way. Meestal beperkte de activiteit zich tot 1 of 2 pogingen aan het einde van een springdag. Met wisselend succes maar wel mooi voor de plaatjes en leuk voor het zomerkampgevoel. Dit jaar moest het anders, een veertig jarig jubileum vraagt immers om iets groots. En om een groot idee succesvol te maken heb je drie dingen nodig: voorbereiding, voorbereiding en natuurlijk motivatie. Al vroeg in het jaar had Arie het bestuur verzocht om een aantal dagen van het zomerkamp extra liftcapaciteit in te huren. Dit werd geregeld, er zou voor twee dagen een caravan worden ingehuurd. Naast de drie beschikbare porters dus voldoende lift voor een 40-way. De

formatie werd al vroeg bekend gemaakt en na enkele selectiesprongen werden weken van tevoren de namen van de uitverkoren springers aan de formatie gekoppeld en op internet gezet. Het stille bewijs dat iedereen echt gemotiveerd was werd geleverd tijdens de briefing op de avond voorafgaande aan de eerste van de twee big way dagen in het zomerkamp. Na te hebben aangekondigd dat de 40 way briefing zou starten volgden 39 springers Arie naar het midden van een grasveld. Zonder iets te zeggen liep iedereen naar zijn of haar plek, pakte de grip op en wachtte geduldig op de rest van de briefing. Dat voelde bijzonder aan, zeker als je bij de FD over het algemeen bij alles wat we doen Rotterdamse & Haagse kippenhokgeluiden gewend bent. De briefing duurde dan ook niet lang, voelde gewoon goed, niks meer aan doen. Het plan was als volgt: eerst zouden een aantal 28 way sprongen gemaakt worden.

Arie creëerde tijdens de briefings en debriefings een balans tussen rust en net voldoende stress om iedereen scherp te maken en te houden. Hij deed dit o.a. door bewust

22 SportParachutist november 2005

SP06_22_23.indd 22

24-10-2005 8:27:44

y door FD! hoewel ik niet de hele formatie kon overzien wist ik het gewoon. Hij ligt... het zal toch niet waar zijn, in één keer. Dat schoot wel een paar keer door mijn hoofd, de 67 seconden dat de formatie lag leek een eeuwigheid te duren. Toen was het tijd, de buitenste springers vertrokken, in de basis veel duimen en big smiles. Net voordat ik in tracking ging keek ik nog even naar een tevreden Arie.

ren, we zouden twee, heel misschien drie pogingen hebben voor de 40 way. Daarna moest de extra caravan weer weg. Dinsdag 2 augustus stegen rond een uur of zes drie porters en een caravan op met 40 formatie springers en 3 cameramensen. We zouden 14000 voet krijgen, niet overdreven hoog voor een 40-way dacht ik nog. Bij het naar buiten klimmen zag ik de 4 kisten strak in formatie vliegen. Dat zit in ieder geval goed. De exit van de basis uit de caravan gaf het sein en de 4 kisten liepen leeg. Veel sneller als ik had verwacht voelde ik plotseling een bepaalde rust in de formatie komen en

In de lucht hoorde je het al, veel gejuich. De op de grond gebleven FD’ers, aanhang en Fransen zwaaiden. Na de landing begon iedereen elkaar te feliciteren. Misschien een beetje voorbarig, niemand had immers de video gezien, maar iedereen had het ook gevoeld. Hij lag! Snel de video op een groot scherm, nog meer gejuich. Plotseling had iedereen een biertje. Blijkbaar hadden de grondzitters het volste vertrouwen en dit al klaar gezet. Ik vroeg Arie bij het tweede of derde biertje waar hij die drive vandaan haalde. Zijn antwoord: voor alle FD-leden van nu, voor alle FD-leden van toen en voor diegenen die niet meer bij ons zijn. En na een korte stilte: én gewoon om te laten zien dat we het kunnen!

•

geen extra hoogte te vragen maar gewoon de sprongen van 12000ft te maken zodat er op de 28 way een tijdsdruk bleef. De middag naderde haar einde, nu moest het gebeunovember 2005 SportParachutist 23

SP06_22_23.indd 23

24-10-2005 8:28:40

DOOR ROLAND BIJL FOTO’S CAREN ALINK

5 0 0 2

CF-ktakel e spe

We spreken over de eerste zaterdag van juli, het weer is slecht en de vooruitzichten zijn niet goed voor de komende dagen. Toch druppelen er verschillende para’s binnen op Paracentrum Teuge. Wat blijkt, het CF-spektakel 2005 staat op het punt om te starten. Aan dit festival deden diverse springers mee die ook de voorgaande jaren van de partij waren (15 Nederlandse, 8 Engelse, 3 Duitse, 1 Zweedse en 1 Amerikaanse). Onder leiding van verschillende coaches (Richard, Kees, Tom en Gerben) werden er in de loop van de week vele verschillende sprongen georganiseerd.In deze sprongen kon eenieder zijn ervaringen bijschaven. Er werden sprongen gemaakt vanaf 2-mannetjes tot grotere formaties. Helaas is het niet mogelijk gebleken om een 18 mansformatie neer te hangen. Een mooie 9 mansformatie met een buitenlanding van totaal 18 man was hier het gevolg van. Zelfs tijdens een slechtweerdag is er door een groep van 16 springers een uitstapje gemaakt naar Ameland, waar de meeste springers voor de eerste maal gedropt werden. Tijdens dit uitstapje werden er meerdere sprongen gemaakt doordat de havendienst aangeboden had om de luchthaven langer open te houden voor de tweede sprong. Hierdoor zijn er mooie formaties gemaakt boven dit schitterende eiland. Tijdens ons vertrek werden we zelfs gadegeslagen door een aantal herten die langs de startbaan hun buikje vol stonden te eten. Nogmaals een dankwoord aan de havendienst van Ameland en aan Peter Liemberg die ons tijdens het korte verblijf zijn onderkomens ter beschikking stelde. Een vervolguitstapje naar Texel zat er helaas, door binnentrekkende mist, niet in. Naast al het bovenstaande zijn er totaal 488 sprongen gemaakt, met daarin 1 wrap gevolgd door 2 reserveprocedures en een wrap die in de lucht is opgelost. Bedankt dat ondergetekende deze wraps van zeer dicht bij heeft mee kunnen maken. Van verschillende sprongen werden ook weer o.a. door Caren Alink foto- en video- opnames gemaakt, waardoor er na elke sprong een goede debriefing kon plaats vinden. Haar uitgebreide foto reportage kunt u vinden op http://cato.makes.it Al met al kunnen we spreken van een geslaagd CFspektakel 2005 welke werd afgesloten met een barbecue. Vanaf deze zijde iedereen bedankt die mee geholpen heeft aan dit evenement. Hopelijk is er in 2006 weer een CF-spektakel en mogen we vele deelnemers van dit jaar terug zien. ●

november 2005

25 SportParachutist 25

POPS – SOS – JOS – en PA Door rONALD VAN rijn

Van links naar rechts: Martin, Ton en Jo

De kunst van het parachutespringen is “ blijven springen”. De POPS (40 plus springers), de SOS (60 plus springers) en de JOS (70 plus springers) weten als geen ander, dat dat helemaal waar is. Hun jaarlijkse reünie vond weer plaats op paracentrum Hoogeveen. Op 3 en 4 september troffen 29 springers en 1 springster elkaar om tijdens een gemoedelijk, maar wel serieus weekend te strijden om de bekers bij het precisiespringen (PA). Pops-NL organiseert dit weekend al vele jaren op Hoogeveen. Dit jaar waren er deelnemers uit Nederland, Belgie, Duitsland, Oostenrijk en Denemarken. Voorwaar een internationaal gezelschap. Onder buitengewoon goede weersomstandigheden werd de wedstrijd over 5 ronden precisiespringen volledig afgewerkt. Toch wel een unicum, gelet op de soms barre weersomstandigheden in de weken ervoor. De eerste dag werden 3 sprongen gemaakt en werd de ronde Hit en Run gehouden. Hit: de grond aanraken en via de schijf: Run tegen de wind in naar een stoel, die op een metertje of 8 van de schijf staat. Prachtig om te zien hoe parachutisten dan worstelen met hun materiaal. De winnaar van dat evenement was met een tijd van 5.16 sec Denis

van Rooy. Hij was natuurlijk extra gemotiveerd, want hij was die dag jarig! De avond werd besteed aan een werkelijk grandioze barbecue voor de hangar, waar zeer rijkelijk te eten en vooral ook te drinken was. De tweede dag werd de wedstrijd verder afgesprongen. Spannend was het tot het laatste moment. De eerste drie in de uitslag zaten heel dicht bij elkaar. De uitslag van deze wedstrijd over 5 rondes was: 1. Ton de Kuyer 10 cm NL 2. Jo Ruben 11 cm NL 3 Martin Ratzke 12 cm D 4. Harry Torsing 16 cm NL 5. Jo Maessen 23 cm NL 5. Gotz Hubenthal 23 cm D

De POPS – SOS – JOS wedstrijden bestaan uit een drieluik wedstrijden: te weten: Bad Lippspringe, Meissendorf en Hoogeveen. Van degenen, die aan alle drie wedstrijden meedoen wordt een overall klassement gemaakt. De overall winnaar bij de Pops was: Martin Ratzke met totaal 32 cm. De overall winnaar bij de SOS was: Harry Torsing met totaal 81 cm. Een zeer geslaagd weekend. Tot volgend jaar maar weer, en vooral: blijf springen, want dat is de kunst van deze sport.

•

26 SportParachutist november 2005

SP06_26_27.indd 26

24-10-2005 8:29:51

European Skydiving League

Door

William alias Harm Peerlings, namens de Daltons

Foto’s

Mike Pennock

Het is nu een week na de ESL en ik zit nog steeds na te genieten als ik aan vorige week terug denk.. Afgelopen week heb ik de websites van Dutch League, Tiramisu en Blue Side Up zitten af te surfen om nog maar zo veel op te pikken van de enthousiaste reacties en foto’s.

De ESL, wat een leuke afsluiting moest gaan worden van een tot dusver heerlijk seizoen voor de Daltons: • 2 lange trainingsweekenden op Texel met perfect weer, waarin wij al onze 50 geplande trainingsprongen konden maken.(Dit in tegenstelling tot het algemeen zomerweer van dit jaar). • 3e op onze eigen FS-4 clubwedstrijd van PCMN waar maar liefst 9 teams meededen. • Eerste op de altijd gezellige Tomscat in Hoogeveen (met alweer mooi weer). • Eerste op een zeer spannend NKP en dan vorige week als toetje de ESL in Spa. Helaas konden we net als veel andere teams niet in onze originele samenstelling afreizen naar België. Jack (Jeroen) was verhinderd en ook Jolly Jumper had andere verplichtingen. Ze werden aangevuld door Arnout van Diermen en Jaap Keuter. Donderdagavond dan met een reistijd van 5 uur naar Spa gereden waar we werden verwacht voor de teamcaptainsmeeting. Hierna tentje opgezet en natuurlijk nog een Jupiler gedronken in de bar. Vrijdagochtend schijnt een prachtige zon over de dropzone, waar 2 grand caravans klaar staan om ons omhoog te brengen. In

SP06_26_27.indd 27

onze klasse doen 13 teams mee. 3 Engelse, 4 Belgische, 4 Nederlandse, een Duits team en een team uit Tsjechië De vrijdag beginnen we lekker met 9 en 11 punten. Hierna zakt het wat in maar op het einde van de dag sluiten we het af met een mooie sprong met 8 punten. Kijkend op het scorebord lijkt het op een herhaling van het NKP te worden wat betreft de Nederlandse teams. Het gaat weer prachtig gelijk op. Dat er geen podiumplaats in deze categorie te halen is, maakt voor ons niks uit. De Engelse teams zijn gewoon weg te sterk voor ons. De brandende zon op mijn tent maakt zaterdagmorgen duidelijk dat het mogelijk wordt om al vandaag de wedstrijd af te springen met nog 4 sprongen te gaan. 2 goede sprongen (10 en 9 punten) worden afgewisseld met een wat mindere sprong. Tja en dan die laatste sprong… Een makkelijke random-sprong waar je veel punten kunt pakken. Een sprong waarin de Daltons hun record kunnen verbeteren(> 11 punten in een wedstrijd)…………………………….of niet dus. Het werd een sprong waarin 3D moves werden uitgeprobeerd en waarin het begrip gripgeil nog eens duidelijk werd gemaakt. Het zijn geen beelden die je wil laten zien aan anderen. Jaap voelt dit goed aan en zet onge-

veer 7 seconden na exit de camera aan. Tja en hoe moet je dit jureren als de exit er niet opstaat? De 1e 35 seconden van wat op band staat wordt geteld, 20% eraf en dat afgerond. Voor ons betekent dit nog 8 punten en ik denk dat we daar veel mazzel mee hebben gehad. Resultaat van de gehele wedstrijd: een 7e plaats met gemiddeld 8,2 punten. Toch weer 0,2 beter dan op het NKP. En we hebben de andere Nederlandse teams weer net achter ons kunnen houden. En hoe sluit je dan zo’n wedstrijd af ? Met natuurlijk een goed feest na de prijsuitreiking. Bij de prijsuitreiking blijkt dat we met alle Nederlandse teams het beste hebben gepresteerd van alle landen en dat daarom de Spirit Award (een foeilelijk zwaard) dit jaar naar Nederland gaat. Het feest daarna is nog lang doorgegaan…. Al met al een erg leuke , maar ook strak georganiseerde wedstrijd. Hopelijk gaat het concept van de ESL zich verder ontwikkelen zodat nog meer landen volgend jaar in Spa mee gaan doen.

•

de Daltons (schrijver van het stukje)

november 2005 SportParachutist 27

24-10-2005 8:30:52

4fun summer boogie 2005 Door

Marjon Kramer

Atmonauti below. Foto: Marco Tiezzi Voorbereidingen o.l.v. Etienne voor een sunset tracking. Foto: Sjon de Jong

Wingsuiters aan de start. Foto: Marjon Kramer

Omdat er de voorgaande jaren in Soulac altijd (terecht) werd geklaagd dat er vooral veel leerlingen waren en er geen r**t voor de gevorderden werd gedaan, was ons eerste jaar met Airboss Skydiving als zelfstandige en autonome school het perfecte moment om hier iets aan te doen. Het idee was om nu niet eens een boogie te organiseren waar één discipline aan bod komt maar een event waar meerdere disciplines op verschillende niveaus konden worden beoefend. In de winter en in het voorseizoen werden de afspraken met de coaches en de Fransen gemaakt en op maandag 1 augustus zouden we beginnen. De Twin Otter stond er al op vrijdag de 29e, dus de springers die er vroeg waren en de aanwezige cursisten konden al vast gaan wennen aan de Twin. Maandag 1 augustus begon het echt: Daniël Alonso is gearriveerd en om 12.00 uur staat hij met een groep van zo’n 10 mensen uitleg te geven over zijn meegebrachte wingsuits. Daniël maakt met iedere cursist 6 één op één sprongen en daarna 3 groepssprongen. Alle sprongen worden gefilmd en de debriefings trokken altijd veel mensen, die het allemaal wel spannend vinden met die wingsuits. Na de eerste dag springen op de boogie arriveert Etiënne Schreinemacher, onze Free Fly Coach, die morgen gelijk aan de slag kan want de eerste springers staan al te wachten. De hele week door is er voldoende te vliegen voor de Twin. De wingsuitspringers en Free Flyers kunnen springen zoveel als ze willen. Veel mensen combineren het springen met chillen op het strand, wat

Daniel brieft de wingsuiters

28 SportParachutist november 2005

SP06_28_29.indd 28

op 10 minuten van de DZ ligt. In het weekend komt Remco de Borst aan om te beginnen met zijn Canopy School. Ook hier staat al een groep geïnteresseerden klaar en na een aantal uurtjes theorie van Remco gaan de eerste mensen omhoog om hun oefeningen te doen onder het toeziende oog van Remco. We zien een hoop enthousiaste springers en je ziet sommige mensen en met grote stappen vooruit gaan met hun landingen en het vertrouwen in de parachute. De Canopy School springt na het weekend rustig door en wij weten het vertrek van Etiënne te rek-

al heel gauw met de “grote mensen” mee kan gaan vliegen. Schitterende beelden boven de Gironde en de Atlantische kust, welke ‘s avonds door ‘ basmonaut’ in elkaar worden gezet tot een mooie dagmonautie-video. Vrijdagavond 12 augustus is de avond voor de 4FUN SUMMER PARTY. Onze eigen DJ Baldr en Atmonauti groupdive. Foto: Marco Tiezzi

ken van zondag, naar maandag en vervolgens naar dinsdag. Toen moest Etiënne toch echt weg omdat er in Nederland weer afspraken waren gemaakt. Hij heeft een superweek achter de rug met veel 1op1 coaching, groepssprongen, sunset trackingsprongen en mooie tube dives. Voordat Etiënne wegrijdt dwingen we hem nog even om zijn agenda te pakken en de datums voor volgend jaar alvast te noteren, “TORA TORA rules”. Dinsdag komen Marco en G aan en gelijk blijkt hoeveel mensen er speciaal voor Atmonauti naar onze boogie zijn gekomen. De avond wordt gebruikt om alles te organiseren en vanaf woensdagochtend wordt er volop “geatmonautied”. Veel mooie groepssprongen waar je het niveau van de springers snel beter ziet worden. Atmonauti is niet supermoeilijk, waardoor je

2 Franse gast DJ’s zorgen voor vertier van 21.00 tot 05.00 uur met strakke muziek, vuurspuwer en vuurjongleurs. Een goed feest met als logisch gevolg dat de eerste boogie springers op zaterdag pas na de lunch omhoog gaan…….. Het laatste weekend wordt het rustiger omdat er al mensen huiswaarts gaan, maar Marco en G zijn nog druk genoeg. Zondag avond gaat de laatste boogieload omhoog en als maandag de Twin Otter wegvliegt is de 4FUN SUMMER BOOGIE echt afgelopen; bijna 600 boogiesprongen, geen blessures, veel verschillende disciplines en a lot 4FUN. Zet voor volgend jaar maar vast in je agenda: AIRBOSS SKYDIVING 4FUN SUMMERBOOGIE 2e editie, 31 juli t/m 13 augustus 2005 in Soulac sur Mer. Tot dan?

•

24-10-2005 8:36:28

Door

bas driessen

Foto’s

peter leemeijer

zijn reactie was dat niet een “did it done it, never do it again-ding”. Nee, Kees had de smaak te pakken, kwestie van tijd voordat het weer zou gaan gebeuren. En dus verwacht je nu waarschijnlijk het verhaal van zijn AFF of static line, maar helaas zit het iets ingewikkelder en tegelijkertijd meer bijzonder in elkaar.

zitje op dan, wel zo comfortabel en handig ook in zijn geval.

Kees-Jan heeft een dwarslaesie als gevolg van een snowboardcrash.Zelfstandig springen is daarom een wat lastiger verhaal. De Olympische Spelen daarentegen liggen zeer zeker in het vizier, zitskiën en wakeboarden zijn zijn ding momenteel en daarin goed bezig dus. www.sjeesonline.com is de site. Ondertussen raak ik zwaar besmet met

En dus bel ik Sjees, vlak voor ik naar Texel scheur...”Ja toch, dat moeten we maar doen dan” hoor ik aan de andere kant. Eenmaal op sunny Texel voelt Sjees zich thuis alsofie in de sneeuw, op de halfpipe of in het water ligt. Na een dagje settelen, ouwehoeren, videoroom confisqueren, dagedit inleveren, beetje dronken worden in de Kievit o.a. was hij meer dan klaar voor onze supernavigation in atmonauti! 15000ft Marco en Sjees samen, G en Erwin B eronder en Speedylee en ik ernaast door de sky sjeezen, waanzin. Groepje vloog lek-

het atmonauti-virus en lul de oren van zijn kop af over deze waanzinnige manier van vliegen, het gevoel daarbij en de achterliggende filosofie van de verspreiders van dit mooie zonlicht, Marco en G. (www.atmonauti.com) Beetje tegengas voor al zijn verhalen over goede poedersneeuw, te gekke wakes en meer snow en waketaal, dat doe je trouwens op een boardje, hij heeft er nog een

ker compact en rustig, prachtige beelden, mooi weer, Sjees going for it, perfecte houding, dus dat ging hard, we vlogen 60 sec bijna geheel zonder drogue met een gemiddelde verticale snelheid die lager ligt dan de gemiddelde tandem met drogue, dat je het maar weet, landing een beauty en de reactie onder meer van een kleine 80 Engelsen op de videobeelden. Kippenvel in de Kievit of is het kippevel?

Mooi Sjeesmonaut Sjees (Kees-Jan vd Klooster) is een maatje en heeft alweer een tijdje geleden een tandem gemaakt zonder me te bellen, mafkees. Daar had ik bij moeten zijn, maar gezien

•

november 2005 SportParachutist 28

SP06_28_29.indd 29

24-10-2005 8:51:28

Texel Wingsuit Island Boogie Door

Jarno Cordia

Foto’s

Tim Porter

Het springen met wingsuits bestaat nog niet zo lang. Slechts 5 jaar geleden werd Jari (de eigenaar van Birdman Inc.) nog met zijn pakken weggestuurd op sommige dropzones. Tegenwoordig is het zo extreem niet meer, en zijn de mannen en vrouwen met vleugels op bijna elke dropzone wel een vertrouwd gezicht.

Bij freeflyen en formatie-springen is het krijgen van coaching een vrij bekend verschijnsel. Maar bij birdmannen (vooral in Nederland) is het vinden van iemand die op coachingsniveau dingen uit kan leggen erg moeilijk. Andy Ford is een fulltime springer uit Engeland die zich de laatste paar jaar heeft gefocust op het vliegen met wingsuits. Op de Hercules boogie in Zweden (2005) was hij een van de grote wingsuit-organisers, en hebben alle aanwezigen van zijn organising en coaching een aanzienlijke skillsboost gekregen. Toen hij meldde dat hij met een groepje Engelsen op PCT (Texel) zou zijn voor de Island Boogie, kon ik ook niet anders dan mijn financiële gebreken compleet negeren en samen met Tristan en Jean-Louis op de boot naar Texel stappen. 15.000 ft- sprongen met een kleine groep getalenteerde vliegers en gratis organising/coaching. Al direct met de eerste paar sprongen kwam er een zee aan feedback die ons presteren zienderogen deed verbeteren naarmate het weekend vorderde.

door iedereen ontzettend moest werken om er constant bij te zijn. Dit resulteerde in vrijevaltijden van rond de twee á tweeënhalve minuut per sprong. Zelfs grotere formaties waarbij de persoon als basis op zijn rug vloog gingen over de twee minuten vrijevaltijd heen. De langere vrije vallen het hele weekend zorgden ervoor dat de meeste reguliere springers uit dezelfde load al in de hangaar stonden tegen de tijd dat wij aan openen toe waren.De zaterdag werd afgesloten met een BBQ en video in de Kievit. De zondag werd weer goed van start gegaan met een hoop leuke 5 tot 8 mans sprongen. Er werd onder andere een grote stack vervlogen, waarbij elke volgende springer een meter of 2 naar voren en omhoog lag, in een formatie die rond de 30 meter hoog was. Dit bleek voor veel mensen erg moeilijk te zijn. Ook al zit er geen burble, deze zit achter de springer, het blijft eng en raar om recht boven iemand te vliegen.

Eén van de mooiste sprongen maakten we zaterdag op het einde van de dag. Er werd voor de sunset-load een 9 mans 3D formatie uitgelopen, waarbij 5 man een een V-formatie zou vliegen,

met daarboven een rij van 2 wingsuits, en daarboven weer 1 wingsuiter. Tim Porter (ook bekend als freefly coach) ging met de sprong mee als outside camera. In plaats van de beloofde 15.000 ft bleef het vliegtuig doorklimmen tot 17.000 ft. Half boven de Waddenzee bij Texel stapten we één voor één rustig uit en werd de formatie langzaam opgebouwd. Zoveel wingsuits in formatie bij elkaar, als zwarte silhouetten tegen een goudverlichte 30 SportParachutist november 2005

SP06_30_31.indd 30

Noordzee op de achtergrond, met in mijn ooghoek Tim Porter die als een duikende spitfire van links naar rechts en boven naar beneden om de formatie vloog voor mooie foto’s en video. Het riep een gevoel op, als waren we een groep gevechtsvliegtuigen onderweg naar een aanval op Texel. De basis vloog bij alle sprongen erg optimaal (hard voorwaarts, langzaam naar beneden) waar-

De dag werd afgesloten met een kleine 4 mansformatie (diamond), waarbij goed duidelijk werd dat we over het verloop van het weekend ontzettend veel hadden bijgeleerd. Direct vanaf exit lag de formatie en deze vloog tot aan separatie toe met slechts enkele centimeters tussen de 4 wingsuiters in. Met deze mooie sprong kwam helaas een einde aan het formatievliegen met de Engelsen voor dat weekend. En met veel mooie videobeelden, een zak geld lichter en een hoop nieuwe dingen om te oefenen zaten we zondagavond op de laatste boot naar huis. Met gelukkig het volgende wingsuitweekend op Teuge alweer op de agenda.

•

24-10-2005 8:54:57

Door

Irma van der Burg

Foto’s

Edward Blaauw

RAAR MAAR WAAR:

HET SEIZOEN IS ALWEER VOORBIJ door de strijd met Orange Blue. Wat bleek? We konden wel constant springen en die tweede plaats was voor ons! Heel ontspannen gingen we vervolgens naar de ESL finale in Spa. Zonder Gary als coach, maar Gerhard deed het ook erg leuk! En we gingen ervoor: slotswitchers, niet alles standaard, moeilijke exits, het hillwerk, zelfs zircon-zircon in B-slots (met catch) jahoe! Het wordt steeds leuker! Als je dan ook nog op het podium komt met Hayabusa, The Project Punky Fish en vervolgens jezelf terugziet op de ESL en NSL-site, dan is dat gewoon gaaf! Niet te vergeten was het erg gezellig en hebben we veel lol gehad met elkaar. Dit waren buiten het behalen van goede resultaten ook doelstellingen van het team. Om de gezelligheid in het team te benadrukken zijn we lekker vaak uit eten geweest, dronken we na het springen een biertje en hebben we veel met elkaar gelachen en het kakelen is uiteindelijk gezellig kletsen geworden!

In de SP van juli 2005 konden jullie lezen dat de kop eraf was. Nu eind september kan ik jullie vertellen dat we het seizoen hebben afgesloten met een mooie podiumplaats op de ESL-finale in Spa! Maar wat is het hard gegaan. Ons tweejarenplan leek zo lang en die WK 2006 zo ver weg…. En nu zijn de plannen voor 2006 alweer gemaakt: agenda, budget, trainingsstage DeLand, etc. We gaan er natuurlijk wel voor om als eerste Nederlands Nationale Vrouwenteam een mooi gemiddelde te springen op de WK. We zijn in ieder geval goed op weg, want we hebben dit jaar al een hoop bereikt en een hoop geleerd! Want in het begin waren we misschien wat onzeker, kakelden we af te toe meer dan

dat we naar elkaar luisterden, wisten we niet wanneer we elkaar even met rust moesten laten (mij in ieder geval even na een mindere sprong of ‘s ochtends vroeg) en sprongen we zeker nog geen 11,7 gemiddeld. Al was onze eerste wedstrijd, de Tomscat 2005, wel een succes voor ons gezien het aantal trainingssprongen dat we tot dan toe hadden door het slechte weer. We haalden er met 10,9 gemiddeld in ieder geval ons eerste doel: 10,3 gemiddeld springen om in aanmerking te komen voor enige vergoeding van de gelden uit het NOC/NSF potje. En dat scheelde in de kosten van Rusland, waar we internationale wedstrijdervaring op wilden doen op de Malevskycup/EK. Maar ook de NKP was leerzaam

Tot de volgende keer! PS Voor foto’s en alle “happy moments” van de ESL-finale bezoek dan onze website: www.infinityfs4.nl

•

november 2005 SportParachutist 31

SP06_30_31.indd 31

24-10-2005 8:55:33

Under Pressure… door

Sander Neeteson, Nikolai Pronk en Bart Stubenitsky

foto’S

Marjon Kramer

‘smooth’ Sjon groeide Vicky, na wat initieel gesputter, uit tot een echte Skydive-babe. Koprollend uit de Pilatus haalde ze zonder problemen haar springbewijs. Ons ging het in iets minder goed af. We hebben plezier beleefd aan mooie fly-by’s en ‘air crashes’, maar het ‘dokken’ was verre van succesvol. Ondanks afraden besloten we een gelinkte exit te maken om in ieder geval samen te beginnen aan de vrije val.

Na onze geweldige trip in Marokko (Yab Yum goes Beni Mellal; SP 4, juli 2005), was een reünie in Soulac een absolute must. Het team reisde op allerlei manieren naar Frankrijk: Sander met de motor uit Amsterdam, Nikolai en Vicky met de auto uit Zürich en Bart met de trein vanuit Utrecht. Head-down Terwijl Vicky steeds relaxter ging springen Na een warm welkom door het Airboss team werden wij steeds ongeduldiger. Dagen (Marjon, Ron en Sjon) werden direct de tar- vlogen voorbij en ons doel was nog niet gets hoog gezet. Vicky zou na 6 jaar aan de bereikt. Wel makkelijk bleek een 3-man grond haar AFF gaan halen (dit mede omdat head-down positie: erg gaaf allemaal, ze Nikolai anders in de vakanties nooit ziet) maar niet waarvoor wij gekomen waren. en de boys wilden in navolging van het - in Tijdens de borrels, BBQ’s en lounge sessies Marokko behaalde - brevet nu gaan voor het op het mooie strand van Soulac werd druk ultieme…. een formatiesprong met z’n drieën overlegd hoe de volgende sprong te maken. (niet lachen; voor ons met in totaal gemid- Wat is het leven mooi in Soulac - het ene moment spring je uit een vliegtuig, vervoldeld 35 sprongen een hele opgave)! gens zit je op het strand met een roseetje te kijken naar de laatste load skydivers met The Babe en the Three-some Onder de warme vleugels van Ron en zonsondergang.

Een instructeur met humor Tijdens een van onze laatste sprongen keken we enigszins verbaasd toen ‘instructeur’ Ron ook in de kist stapte. De nietsvermoedende lezer zal denken: “op zich geen unicum”, ware het niet dat een snelle blik in de kist ons vertelde dat hij geen leerling bij zich had. Het bleek een ongewenst eigen initiatief van Ron: meespringen als cameraman om aan de wereld beneden te laten zien hoeveel ‘mayonaise’ wij ervan maakten. ‘Let maar niet op mij’ riep hij nog vanaf de camerastep... drie gespannen gezichtjes keken elkaar aan - het was nu alles of niets; eeuwige roem of de onverteerbare afgang. Aftellen en go! Enkele angstige seconden en toen… JA! Het lukte! Als een team vielen we in sterformatie naar beneden! Zelfs het loskoppelen en dokken lukte alsof we nooit anders hadden gedaan. Toen Ron soepel voor ons langskwam voor een mooie camerashot was er even geen tijd om op de hoogtemeter te kijken: “say cheese”. Eénmaal op de grond waren drie volwassen kerels even drie kleine jongetjes. Trots, luid brallend en met een onuitwisbare skydive smile. Ons nieuwe motto: we perform…. under pressure! Het was weer onvergetelijk, Airboss bedankt, en... Marokko, here we come!

•

32 SportParachutist november 2005

SP06_32_33.indd 32

24-10-2005 8:58:16

Foto’s René Grit

Niet voor Pampus Door

FRENK SMIT

Foto’s

RENÉ gRIT

liggen maar er op landen

Voor degene die alleen de uitdrukking kent, maar niet weet dat het om een echte plek gaat: Pampus is een eilandje net uit de kust bij Muiden in het buiten-IJ. Het is oorspronkelijk gebouwd als fort en vormt een deel van de Stelling van Amsterdam (staat ook op de Unesco-lijst). De stichting Pampus had besloten dat in de maand september ter herinnering aan het verblijf van de Amerikaanse piloot Claude Murray op het eiland (na een sprong uit zijn vliegtuig in WO II) enkele demo’s gesprongen zouden worden op het eilandje. De Amerikaan was na een

missie boven Duitsland door afweergeschut geraakt en wist zijn kist nog een heel eind te brengen, maar moest boven Nederland toch zijn parachute gebruiken en landde midden in het IJsselmeer. Met behulp van drijfhout en na uren dobberen belandde hij op het eiland Pampus. Hier moest hij zich schuil houden voor Duitsers en werd hij uiteindelijk met behulp van het verzet ondergebracht in Muiden tot het einde van de oorlog. Hij bleef bovengronds met een Nederlands paspoort waarin stond dat hij doofstom was. Zo kon hij al die tijd uit handen van de Duitse bezetter blijven. Na afloop van de oorlog was hij natuurlijk de grote held in het dorp. Het was al gelijk duidelijk dat dit geen demo voor de onervaren springer was, want de uitwijk was nihil. Het is Pampus of verzuipen, zo simpel. Bij Paraclub Flevo waren we verguld dat de demo’s door onze club uitgevoerd mochten worden. Gelukkig hebben we voldoende precisiespringers en ervaren demospringers op de club om dit tot een keurig einde te brengen. Het waren in totaal vijf geplande demo’s waarvan er één door slecht weer afgezegd moest worden en de laatste is bij het schrijven van dit stukje nog niet geweest, maar ik vertrouw op een prima verloop. De eerste demo was op een fraaie vrijdagmiddag (zonnetje, zacht briesje) en daar mochten Bob Draijer

vlnr Paul Gommers Jr. Frenk Smit, Martijn Moorrees René Grit

SP06_32_33.indd 33

en ondergetekende hun opwachting maken. Ik had als eerste springer dus de eer om ook als eerste parachutist ooit op Pampus te landen. Een hele eer. De tweede sprong (ik mocht weer mee) gingen we met drie springers (Paul Gommers jr. en Dennis Zijp waren mijn medespringers) en was het weer net zo zonnig, maar stond er een straffe wind. Dan blijkt toch maar weer dat het wel handig is om bij een demo een streamer mee te nemen. En in het water zie je die veel beter liggen dan in een weiland of de bebouwde kom. Exitpunt bepalen (jee, wat ver) was dus geen probleem. Het stukje landingsterrein op het eiland was klein, maar voor langzame koepels geen probleem. Lastiger was het bij deze tweede demo voor Dennis met zijn zoevende Stiletto. Niettemin keurig midden op het landingsterrein. Heel netjes. De derde demo ging vanwege lage bewolking helaas niet door, maar voor de ongelukkige Johan Apeldoorn (de andere twee geplande springers hadden al eerder gesprongen) was er een herkansing op de daaropvolgende demo. Samen met René Grit, Hervé Backer en wederom Paul mocht hij dit keer wel. Net als de vorige twee was deze ook weer naar volle tevredenheid van organisator en publiek verlopen. Jezelf op de borst kloppen is niet altijd nodig, maar over de uitvoering van deze demo mogen we als club best trots zijn. Daarnaast is het natuurlijk altijd ontzettend leuk om een demo te doen op een bijzondere locatie en helemaal als er een bijzonder verhaal aanvastzit.

•

caroline carolinesuits suits&& rigging service rigging service

www.carolinesuits.com Kom eens langs of bel voor een afspraak: 2de Carnissestraat 5A 3083 JE Rotterdam tel./fax: 010 - 481 37 80 Openingstijden: dinsdag t/m vrijdag van 10:00 tot 19:00 uur ‘s Avonds en in het weekend uitsluitend op afspraak. Maandag gesloten.

caroline suits & caroline suits & rigging service rigging service november 2005 SportParachutist 33

24-10-2005 9:04:33

10door

Hans Verschuren

foto’s

Kjeld van Druten

way speedstar

In het weekend van 10 en 11 september organiseerde BSU een 10-way speed star wedstrijd. Mede door het aanstekelijk enthousiasme van PieterJan werd een ENPC team bij elkaar getrommeld en ingeschreven. Dat de wedstrijd toch wel serieus werd genomen bleek wel uit het feit dat tijdens de springweek in Fretoy le Chateau de 10-man een paar keer geoefend heeft uit de Porter. Nou is met z’n tienen in een Porter al niet al te comfortabel, maar een no-show exit is godsonmogelijk! De training was dus niet helemaal perfect met vijf man buiten een rechterdeur in plaats van alle tien binnen. Maar de pret was er niet minder om.

Een klein beetje voorbereid vertrok de hele delegatie al op vrijdag naar Texel. Een paar valsspelers waren al stiekem op vrijdagmorgen afgereisd. Fred, Wytse en Hans hebben op die vrijdag dus al vier keer een no-show exit uit een linkerdeur kunnen oefenen. Die avond was de hele meute compleet en zat de stemming er al goed in. Het bier in het restaurant vloeide rijkelijk

34 SportParachutist november 2005

SP06_34_35.indd 34

en later in de Kievit was het niet anders. Maar waar waren al die andere teams toch gebleven? Blijkbaar waren die al heel serieus vroeg naar bed gegaan. Waarvoor? Ik zou het niet weten. De volgende ochtend moesten we om 9 uur op de kop van de baan staan voor de eerste load. Om 8 uur was de papiercontrole en de gearcheck. Dat betekende om half 8 ontbijten en dus al voor zevenen uit je mandje. Auw, dat was wel erg vroeg.... Overigens bleek dit allemaal wel heel optimistisch want de eerste load ging pas om half twee omhoog. Tja, dat weer hè….. Volledig op scherp en erop gebrand om tien rappe sterren neer te leggen, kwam de eerste verrassing bij de briefing. Men bleek voor iedere sprong een andere figuur te hebben bedacht!! En ook nog twee volgende figuren! Heel optimistisch werden drie punten uitgelopen. Het weer was niet fantastisch en de eerste load ging dus pas rond half twee omhoog. De ENPC Speed Junkies waren de eerste. De exit ging niet slecht, alleen werd Fred door Pjo klem gelopen in de deur en dus viel er een gat. Met het opbouwen van de formatie werd wat de ruw gevlogen en werd er een paar keer onder de mensen, die in hun slot lagen, doorgevlogen. Gevolg: Fred onder de formatie en geen punt. De tweede sprong ging al een stuk beter, er werd rustiger gevlogen en de formatie werd redelijk snel opgebouwd. Helaas ging het toch te langzaam voor een nader te noemen springen en lag het eerste punt niet. De eerste dag werd afgesloten met een perfect constante score (2 x 35 seconden). De avond was supergezellig met een groot pastabuffet. Enkelen hadden zich al afgevraagd wat toch die Juttertrein was waar telkens over gesproken werd. Nou, dat is ons wel duidelijk geworden. Entertainer Jelle (de instructeur van BSU), compleet met pet en fluitje, schonk als conducteur telkens lange rijen borrelglaasjes vol met “Juttertje”. Een mierzoet plaatselijk bocht dat inslaat als een vertraagde bom. Maar als rechtgeaarde brabo’s moesten we natuurlijk wel laten zien

dat we een feestje kunnen bouwen. En dat hebben ze geweten....... Na een uurtje of wat waren er acht flessen leeg en de voorraad op. Een nieuw record voor BSU. De Seppenaren hebben in ieder geval een indruk achtergelaten. Was het niet met springen dan toch in ieder geval aan de bar!!! Teruggekeerd in de Kievit lag een groot deel van de ENPC-delegatie al te slapen. Maar de harde kern zette het feest gewoon voort in de Kievit, samen met het personeel van zowel BSU als PCT. Feesten kunnen ze in ieder geval wel heel goed samen!! De volgende dag was iedereen opmerkelijk helder, blijkbaar is dat toch geen slecht spul die “Jutter”. Maar de mist is de hele dag blijven hangen en om twee uur is de wedstrijd gecancelled. Ondanks slechts twee ronden, werd de wedstrijd toch geldig verklaard en zijn de Speed Junkies op een verdienstelijk vierde plaats geëindigd. Helaas geen medailles, maar wel een fles van een ander plaatselijk brouwsel (de Jutter was immers op...) Al met al een super geslaagd weekeind met te weinig springen, maar ruimschoots gecompenseerd door een overvloed aan gezelligheid. BSU en de andere teams, bedankt en volgende keer zijn we er zeker weer bij!!!!!! Speed Junkies: Pieterjan “red neck” Oomen Leon “Don” van Leeuwen Rien “Antonie” Meeuwisse Juul “ik heb niet gekotst!!”Hereijgers Yvonne “Tomassen!!” Karstens Edwin “ik heb koppijn” Ham Fred “baksteen” Ketelaars Elly “altijd in haar slot” Jonker Wytse “BASE hoogte!” Dijkstra Hans “zonder shirt” Verschuren Johan “kga naar huis” de Pijper verder zijn de volgende ENPCers gesignaleerd: Kitty “Otto” Oomen (gevalletje contraspionage. heulde met de vijand maar sliep bij de Seppenaren) Petra “giechel” van Overveld (stilletjes puntjes draaien bij de tegenpartij, maar slapend bij Wim) Wim “lucky bastard” Brans (springt al heel het jaar gratis!!!)

•

24-10-2005 9:06:04

DAMME 2005 – PCEH “geht los” Door

Jarig Steringa

in Duitsland

Hans en Joyce Ypma uit de helikopter. Foto: Frank Stavast

chtig en? Wis en waara n springweek hebb dat En k! ee gw rin Of andere clubs ee sp n lde-Hoogeveen ee Ee n m ee tru ev en og rac Ho Pa m heeft racentru ig jaar. Zo heeft Pa d. En de ha ge ek zo al zo’n vijfentwint be op Skyvan een week ging sinds 1981 jarenlang de Pink hutistenclub Eelde rac Pa e ds an erl ed Noord-N veld Ameland. jaarlijks naar vlieg

Ook na de fusie van beide clubs in 2001 verbleef PCEH nog enkele keren op de waddendiamant, maar al snel werd duidelijk dat een springweek daar steeds lastiger zou worden. Door moeilijkheden met de brandstofopslag en andere obstructies werd de Ameland Boogie van 2004 al afgelast voor zij goed en wel begonnen was! Na vierentwintig jaar springplezier op Ameland was de rek er opeens volledig uit. Afgelopen winter is ijverig gespeurd naar een nieuwe locatie en die werd ten langen leste gevonden nabij het Duitse plaatsje Damme. Het vliegveld van dit stadje ten noorden van Osnabrück blijkt over mogelijkheden te beschikken waar we in ons kikkerlandje nog een puntje aan mogen zuigen. Springen van zonsopkomst tot zonsondergang, gratis kamperen naast de dropzone, speciale springkisten om de hoek, gratis bier na het springen, enzovoort. Op vrijdag 29 juli 2005 arriveerden de eerste PCEH’ers op het nog lege grasveld tussen landingsterrein en hangaars. Caravans en tenten werden opgezet, stroom werd aangesloten, de eerste gesprekken in steenkolenduits werden aangeknoopt. ‘s Middags arriveerde de PH-ZZF en de eerste sprongen van de springweek werden gemaakt. Het was toen nog drukkend warm. Aan het eind van de middag brak een hoosbui los die zijn weerga niet kende. Deze bui zette meteen de trend voor de rest van de week, want eerlijk is eerlijk: mooi weer hebben we niet echt gehad – maar ja, ook in Nederland was het niet zo best. Goed, het weer was dus wat minder, maar dat wil niet zeggen dat er niet gesprongen kon

worden. Op zaterdag kon er ondanks stevige wind toch worden opgestart en sindsdien hebben we elke dag van de week gesprongen. De eerste dagen maakte vooral onze eigen ZZF de nodige uren en af en toe werd ook de opgevoerde Cessna-182 van Fallschirmsport Damme ingezet. Aan het eind van elke dag kwamen de potten en pannen te voorschijn en menig Germaans getinte paramaaltijd vond zijn weg naar de hongerige magen van springers en aanhang. En wie niet kon of wilde koken, vond altijd iets van zijn gading in het aanpalende vliegveldrestaurant of in een van de etablissementen die het stadje rijk is. Daar bleek nog een voordeel van een bivak bij de oosterburen: de billijke prijzen van de Duitse horeca. En dan het ontbijt! Als je erom vroeg, bracht de havenmeester verse broodjes tot bij je tent, ook op zondagochtend. Voor de dinsdag en de woensdag had centrumchef Heino een Pink Skyvan weten te regelen. De man kent de Pink-organisatie en wist dat één van hun machines een paar dagen werkloos in de buurt stond. Er werd gretig gebruik gemaakt van de mogelijkheid om in clubverband eens iets groters te doen dan een zevenman. Drie springers hebben een achtmanseis gehaald en er zijn veel grote formaties neergelegd. Mijn sprong-van-de-week was een veertienman die vlot opbouwde en bijna nog een tweede punt opleverde. Omdat voor vrijdag veel regen werd voorspeld, werd op donderdag een helikopter uit de hangaar gehaald voor wat exits zonder al te veel relatieve wind. Het werd voor alle deelnemers een groot succes. Ik maakte met Gerda en Annie een driemannetje van tienduizend voet. Donderdagavond laat hebben we uit de ZZF

nachtsprongen gemaakt – dat regel je in Duitsland gewoon een dag van te voren! Leuk om eens op een andere locatie dan Eelde in het donker te vallen.

Donkere wolken boven Damme. Foto: Jarig Steringa

De vrijdag begon tegen alle verwachtingen in met prachtig weer, maar in de middag begon het dan toch te regenen. Ook zaterdag was nat. Desondanks werd er flink doorgesprongen en hoewel een enkeling niet geheel droog is gebleven, konden de grootste gaten steeds worden benut. De afsluitende zondag begon goed met vier sticks onder een waterig zonnetje. Daarna kwamen de buien weer opzetten en ik vermoed dat niet iedereen zijn tent droog heeft kunnen inpakken… Het was een uitermate geslaagde springweek. Gerda en ik hebben elk zesentwintig sprongen gemaakt, die stuk voor stuk de moeite waard waren. Ook de andere springers zijn goed aan hun trekken gekomen. Joyce en Aart-Jan maakten hun honderdste sprong, Annie haar duizendste, Boud maakte zo’n vijfentwintig sprongen voor z’n A-brevet en Brian leerde uit de Skyvan dat angst voor de diepte niet nodig is. Om kort te gaan: paraparadijzen bestaan nog. Als het aan mij ligt wordt het een “herzliches Wiedersehen” met Damme in 2006!

•

november 2005 SportParachutist 35

SP06_34_35.indd 35

24-10-2005 9:06:31

DOOR MICHEL WOUTERS V.D. OUDENWEIJER EN MARLIES WELLING

En wat deed jij deze zomer? Wij gingen naar de zon natuurlijk! Het weer hier in de lage landen was wel zo bar slecht, dat onze neuzen al automatisch richting het zuiden gingen en wij lekker op vakantie gingen om eindelijk weer eens wat sprongen te maken.

Via een omweg Oostenrijk – Zwitserland vonden we in de buurt van Genève, net over de Franse grens, “ Parachutisme ’74 ” in het plaatsje Annemasse. Een kleine dropzone waar je goed kan toeven. Er is een zaaltje binnen om je chute te vouwen, een barretje voor de nodige biertjes na het springen en voor drankjes en ijsjes tussendoor, een mini shop voor wat springbenodigheden en ook buiten is er genoeg gelegenheid om je chute te vouwen in de schaduw. Ook is er een kleine ruimte om wat video’s te bekijken, een hok voor de administratie en een groot terras waar je lekker op kunt hangen. We troffen de hele dropzone etend aan, want we kwamen natuurlijk in de heilige Franse uurtjes tussen de middag. Na een slaapplek geregeld te hebben ( genoeg hotels in de buurt) en onszelf ook van lunch voorzien te hebben, mochten we voor dezelfde prijs als in Nederland springen. En we hadden het al wel gezien vanuit de verte, maar in de vrije val was het nog veel mooier, de Mont Blanc ( “ the one and only”)

echt schitterend! Zulke uitzichten zul je in het platte Holland niet zien.‘Et a votre droit’ ziet u het meer van Genève …blauwe luchten, prachtige witte bergen en ook nog een mooi meer met daarin een fontein die een straal water 150 meter de lucht in spuit…wat wil je nog meer als para in vrije val? De plek om te landen is niet erg groot, maar voor beginnende springers is er de mogelijkheid om een radio mee te nemen om zo binnen gepraat te worden. Geen paniek; enkelen spreken ook Engels! Na een leuke 3 man, met een Franse Fred en stiekem wat foto’s te hebben geschoten vanuit het vliegtuig, moeten we weer richting een ander deel van Frankrijk. De heilige Franse uurtjes breken weer aan en dat betekent dat de snelwegen rustig zijn. Helaas lopen we een heerlijke barbecue mis maar de uitnodiging mogen we gelukkig bewaren voor een andere keer. Annemasse met “ Parachutisme ’74 “ is een echte aanrader om te bezoeken! Check it out: www.parachutisme74.com ●

c n a l B t n o M u Ciel Ble DOOR

WIM BRANS

FOTO’S FRANSCISCO NERI

Van 29 tot en met 31 juli 2005 was er op Texel, wegens geweldig succes vorig jaar, weer een internationale Swoopmeet, waar opnieuw een aantal grote kannonnen van deze planeet aanwezig waren om hun kunsten te vertonen. Het evenement werd dit jaar georganiseerd door BSU die flink heeft uitgepakt met prijzen en coaches. Bijna het hele PD factory team was aanwezig om deel te nemen, maar vooral ook om coaching te geven. De heren begonnen op dinsdag met seminars, waarbij groepjes werden gemaakt met ervaren en minder ervaren swoopers. Shannon Pilcher ging met een groep aan het werk met wat minder ervaring, waarbij vooral de basics van het swoopen zoals het circuitvliegen aan bod kwamen. Ian Bobo nam de andere groep voor zijn rekening, waarin dit keer meer dan anders, ingegaan werd op specifieke dingen van het swoopen zoals harnas turns, materiaal, wingload, etc. Alle sprongen van de deelnemers aan het seminar werden gefilmd en zeer uitgebreid gedebrieft (tijd zat, want het weer werkte niet altijd mee). Iedereen genoot duidelijk van de openheid van de coaches en hun deskundige adviezen. Op vrijdag dan de wedstrijd. Wat later op de

36 SportParachutist

november 2005

dag begonnen wegens… het weer. Toch nog drie rondes speed kunnen doen, waardoor er al een geldige wedstrijd was. Shannon was hierbij onverslaanbaar door drie keer met ongeveer 100 km/u door het parcours te suizen. Zaterdag zijn er geen wedstrijdsprongen gemaakt vanwege de wind. Wel werd er aan het eind van dag een strandsprong gemaakt door de meeste swoopers, aangevuld met een aantal andere gelukkige springers. Hier werd door het PD team nog een demo gegeven door met vier tegelijk een schitterende teamlanding te maken. Aansluitend aan de strandsprong, had BSU een lekkere BBQ georganiseerd bij het strandpaviljoen waar we geland waren. Zondag zou de wedstrijd dan afgemaakt worden, maar helaas werkte opnieuw het weer niet mee. De wedstrijd werd na de sprongen van vrijdag afgesloten. De grote winnaar was: Shannon Pilcher. Al bij al toch een geslaagd evenement, met zeer goede coaching maar met helaas wat weinig sprongen. Volgend jaar hopelijk met beter gestemde weergoden. ●

Swoopmeet Texel

ian Bobo

De prijswinnaars

KALENDER

oktober 2005 ■ 21-29/10 WC Eloy, PA & Stijl, FS, CF, AE

Sportparachutist Kalender

■ 29/10 Nachtsprong en Slotfeest Teuge; www.para-teuge.nl ■ 29-30/10 Sky Rats Competition; info op

maandag

dinsdag

woensdag

donderdag

www.skydiveempuriabrava.com of mail naar info@empuriabrava.com

november 2005 ■ 05/11 Bijscholingsdag 1, Marnix academie, Utrecht ■ 18-20/11 Formation Skydiving Skills Camp; info op

vrijdag

zaterdag

zondag

www.skydiveempuriabrava.com of mail naar info@empuriabrava.com ■ 26/11 Bijscholingsdag 2 en C examens,

■ Alle PA/Style gerelateerde evenementen. ■ Alle Formation Skydive gerelateerde evenementen. ■ Alle Freefly/Freestyle/Skysurf gerelateerde evenementen. ■ Alle Speedskydiving gerelateerde evenementen. ■ Alle CRW gerelateerde evenementen. ■ Alle Swoop/landing gerelateerde evenementen ■ Alle Diverse: club-opleidingen, boogies,Wereld- World Cup- en Europesche kampioenschappen enz..

Marnix academie, Utrecht

december 2005 ■ 24/12-01/01 Xmas Boogie; info op www.skydiveempuriabrava.com of mail naar info@empuriabrava.com

Vergaderschema afdeling Para MAAND AUGUSTUS SEPTEMBER OKTOBER NOVEMBER DECEMBER

SC 25-08-2005 29-09-2005 27-10-2005 08-12-2005

VETGEDRUKT = TELEFONISCH

SC EXTRA

EC/TC 05-09-2005 03-10-2005 07-11-2005 12-12-2005

AB 31-08-2005 21-09-2005 19-10-2005 16-11-2005 21-12-2005

SC: vaste vergaderdag donderdag EC/TC: vaste vergaderdag maandag AB: vaste vergaderdag woensdag LR: vaste vergaderdag dinsdag

KNVVL VZ

HB KNVVL

LR KNVVL

06-09-2005

05-09-2005 03-10-2005 07-11-2005 06-12-2005

15-09-2005 13-10-2005 17-11-2005 15-12-2005

22-09-2005

13-12-2005

VZ overleg: eerste maandag van de maand HB overleg: tweede donderdag van de maand LR KNVvL: voorjaar en najaar (3de donderdag van de maand)

zomerstop: in juli en augustus vindt er geen HB en VZ overleg plaats DOOR ROEL ROELOFFZEN

Skydive L I N G O Wil je ook mee kunnen praten aan de bar? Leer de rubriek uit je hoofd en gebruik de woorden te pas en te onpas in oppervlakkige discussies. AUDIBLE ALTIMETER / HOOGTEMETER – een apparaat (hoogtemeter) dat op vooraf ingestelde hoogtes een geluidssignaal afgeeft om je te waarschuwen dat je een bepaalde hoogte bereikt hebt. Je draagt het op je oor (in je helm of capje of op je goggles) zodat je hem goed kunt horen. Ook wel genoemd ‘pieper’ of ‘dytter’ (één van de eerste merken). Verplicht bij freefly / freestyle. CREEPER – karretje waarop je op je buik ligt om je gezichtsveld op je medespringers (bellyflyers) en bewegingen in vrije val te simuleren zodat je in de lucht weet wat je moet doen. FREEFLY – één van de wedstrijddisciplines. Twee performers vliegen in alle mogelijke houdingen (head-up, feet-up, op de rug en zelfs op de buik) om de voorgeschreven en vrije figuren uit te voeren. De derde is cameraman (vrouw) en legt alles vanuit een creatieve invalshoek vast zodat de scheidsrechters punten kunnen toekennen.

PA - afkorting voor Précision d'Atterrissage. Eén van de wedstrijd disciplines. Het is de bedoeling om zo precies mogelijk op een doel te landen. Het doel is een schijf van 16 cm. doorsnee. De afstand tot het midden wordt elektronisch gemeten en bepaalt je score. Je parachute moet zo recht mogelijk naar beneden zakken om precies op het doel te landen. Flaren (zie flaren) is bijzaak geworden, dus ligt het doel meestal op een comfortabel luchtkussen om de klap op te vangen. SPOTTEN – de Oeroude Kunst om te kijken of je op de juiste plek (het exitpunt) uit het vliegtuig springt. De jumpmaster doet die voor iedereen in het vliegtuig. Met de komst van het GPS (Global Positioning System, exacte plaatsbepaling aan de hand van satellieten) is het steeds vaker de piloot die aangeeft wanneer je uit het vliegtuig kunt springen. Afhankelijk van de kwaliteit van de piloot en instellingen van de GPS (het blijft toch maar een apparaat) een heel praktische kunst om machtig te zijn.

november 2005

37 SportParachutist 37

CC&C

COLOFON CLUBS & CENTRA AANGESLOTEN BIJ DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN VAN DE NEDERLANDSE VERENIGING VOOR LUCHTVAART S CC CH VV DZ TV

secretaris centrumchef clubhuis vliegveld dropzone(s) type(n) vliegtuig(en)/ aantal springers

ID ST WE SS M r sq

inflight door springtijden weekeinden sunset huur materiaal rond square

BP bak voor precisie - met naam DZ indien niet op vliegveld V voeding B bar R restaurant S snacks

ON overnachting C camping H hotel CH clubhuis JHB jeugdherberg

AIRBOSS SKYDIVING S: Marjon Kramer, Brahmsstraat 62, 1447 RM, Purmerend, telefoon 0299-644535, email: spring@airboss.nl, website: www.airboss.nl CC: Ron Kramer, CH: Juli en augustus: Soulac sur Mer (Frankrijk) maart - juni en sept - okt: Lille (Rijssel) – (Frankrijk), dec en jan: Beni Mellal (Marokko). TV: Pilatus Porter / Twin Otter, ST: SS V: B R S ON: C H

PARACHUTISTEN VERENIGING BLUE SIDE UP S: Postweg 124, 1795 JS, De Cocksdorp, telefoon 0222-311324, email: info@bluesideup.nl, website: www.bluesideup.nl VV/DZ: vliegveld Texel TV” Cessna 208 Super Cargo Master (18 -21 pax) ST: maart t/m oktober, dagelijks van 09.00-19.00 (zondag vanaf 10.00)

EERSTE NEDERLANDSE PARACHUTISTEN CLUB S: Hans Verschuren, Strijenlaan 49, 4931 HE Geertruidenberg, telefoon 0162-518270 Post: Postbus 1436, 4700 BK Roosendaal, e-mail info@enpc.nl, website www.enpc.nl. CH: Vliegveld Seppe, telefoon 0165-320955. VV: Seppe DZ: diverse TV: C-182/4 ID ST: WE 8.00-SS M: sq BP: geen V: B S ON: C H

PARA CENTRUM TEXEL BV CC: Iwan Spilker, Postweg 128, 1795 JS De Cocksdorp-Texel, telefoon 0222-311464, fax 0222-311414, e-mail info@paracentrumtexel.nl, website www.paracentrumtexel.nl. CH: idem als boven. VV: Texel DZ: VV TV: C208/15 ID, C-206/6, C-206/5, AN-2/13 + Super Let/21 ID (mei t/m september) ST: 08.30-20.00 dagelijks m.u.v. zondag: 10.00-20.00 M: r sq BP: DZ V: B R S ON: C H

CADETTEN PARACHUTISTEN VERENIGING S: Robert van Rossum, Kasteelplein 10, 4811 XC Breda, telefoon 076-5416146, e-mail: rwj.v.rossum@mindef.nl. SKYDIVE ROTTERDAM, THE FLYING DUTCHMEN S: Dianne Boekhoven, Straatweg 59F, 3051 BD Rotterdam. Post: CH, e-mail dboekhoven@hotmail.com. CH: Zaventembaan 5, 3045 AR Rotterdam, telefoon 010-4159450, fax 010-3625671. VV: Rotterdam Airport, Zestienhoven DZ: Pijnacker, Rhoon TV: PC-6/10 ID ST: dinsdag, woensdag 17.00-SS, vrijdag 13.00-SS, zaterdag: 08.00-SS, zondag: 10.30-SS M: sq, BP: Rhoon, V: B R S, ON: H PARACLUB FLEVO S: Angelina Schleper, Nienoord 8, 8226 RG Lelystad, tel. thuis 0320-221041, tel. mobiel 0649056690. e-mail haarlem@lelystadairport.nl. CH: VV Lelystad, Arendweg 13, 8218 PD Lelystad, telefoon 0320-288569. VV: Lelystad DZ: Kavel E-24, Knarbos TV: C-206 turbine/6 en C-206/5 met ID ST: zaterdag: 10.00-SS (20.00), zondag: 10.00-SS (19.00), info extra springdagen op www.paraclub.nl/leden BP: DZ M: sq V: B R S ON: C PARACENTRUM EELDE HOOGEVEEN S: Gerda Steringa-Kalk, De Held 55, 9745 DH, Groningen, telefoon 050-5791786, e-mail info@paracentrumeeldehoogeveen.nl, website www.paracentrumeeldehoogeveen.nl. CH Eelde: Machlaan 30, 9761 TX, Eelde, telefoon 050-3094499. VV: Eelde DZ: VV, Winde TV: C-206/6 ST: WE: 9.00-20.00, zomertijd vrijdag: 18.00-20.00 M: sq BP: VV V: B R S ON: C H CH CH: Hoogeveen: Plesmanstraat 14, 7903 EE Hoogeveen (geen post), telefoon 0528-271150. VV: Hoogeveen DZ: VV, Echten TV: C-207/7 ST: WE, feestdagen 10.00-19.00 M: sq BP: VV V: B R S ON: CH, C PARAVERENIGING KORPS COMMANDO TROEPEN CH: Commandobaan 4, 4706 CL Roosendaal, telefoon 0165-543920 toestel 155. PARACHUTISTENCENTRUM MIDDEN NEDERLAND S: Eva Koster, telefoon 06-51842351. Post: Postbus 76, 1230 AB Loosdrecht, email: info@pcmn.nl, website: www.pcmn.nl. CH: VV Hilversum, Noodweg 49, 1213 PW Hilversum, telefoon 035-5771849. VV: Hilversum DZ: Maartensdijk, Westbroek, Wijk bij Duurstede, VV TV: C-206 turbine/6 ID, C-182/4 ST: zaterdag: 09.00-20.00, zondag: 11.00-18.00, maandag + vrijdag: 13.00-20.00, dinsdag: 17.00-20.00 M: sq BP: geen V: B ON: CH PARACENTRUM ZEELAND BV CC: Leander van der Snel, adres zie CH, e-mail info@skydive-zeeland.nl, website www.skydivezeeland.nl. CH: Calandweg 44, 4341 RA Arnemuiden, telefoon 0113-612910, fax 0113612511. VV: Midden Zeeland DZ: diversen TV: C-182/4 ID ST: woensdag t/m zondag M: sq V: B R S ON: C H

VERENIGING PARACHUTISTEN CENTRUM TEUGE S: Josine Bossink, Vianenweg 193, 7451 TK HOLTEN, Telefoon 06 - 45 69 85 38, e-mail: josinebossink@hotmail.com. Zie verder Nationaal Parachutisten Centrum Teuge. STICHTING NATIONAAL PARACHUTISTEN CENTRUM TEUGE CC: Harm van de Gevel, De Zanden 11-D, 7395 PA Teuge, telefoon 055-3231604, fax 0553231603, e-mail npct@para-teuge.nl. CH: ‘De Wolk’, zelfde adres, telefoon 0553232462. VV: Teuge DZ: VV TV: C-206 turbine/6 ID, C-208B Grand Caravan/18 ID ST: dagelijks 9.00-20.00, zondag 10.00-20.00 M: sq BP: DZ V: B R ON: C H CH STICHTING SKYDIVE ANYWHERE S: Peter Braun, Parallelweg 14, 9717 KS Groningen, e-mail pgbraun@home.nl, info@skydiveanywhere.com, tel. 06-22 24 8580 CH: Vliegveld Ameland, Strandweg 21, 9162 EV Ballum , Ameland en Vliegveld Oostwold, Polderweg 29, 9682 XS Oostwold (Oldambt) DZ: VV Ameland en VV Oostwold TV: C-182/4 ID, C-206/6 ID, Porter/10 ID ST : Oostwold : WE en tijdens de zomertijd woensdag van 17.00 tot SS, Ameland : van 1 april tot 1 november elke dag van 09.00 tot 18.00. M : sq ON : C, JHB SKYDIVE OVER EUROPE (SOE) S: Dré Matti, De Clercqstraat 25, 1053 AA Amsterdam, telefoon 06-53375522, e-mail SOE@euronet.nl. CH: Vliegveld Soulac sur Mer, Vliegveld Royan, Frankrijk. VV: Soulac sur Mer, Royan, Propiana (F), Spa (B) DZ: VV TV: Twin Otter (SsM/S), Porter (SsM), 2 x Porter (R), C-207T (P) ST: SsM/R/P: 6 juli - 1 sept. S: 20 april - 1 juli, 1 sept. - 15 okt. M: sq V: B R S ON: CH SKYDIVE STADTLOHN S: Simon Woerlee, Wenningfeld 41, D-48703, Stadtlohn, telefoon 06-54796601, e-mail: info@skydive-stadtlohn.de, website: www.skydive-stadtlohn.de CH: vliegveld Stadtlohn-Wenningfeld, Wenningfeld 41 Stadtlohn/Wenningfeld, telefoon 00492563-209483 of 209485, fax 0049-2563209484.VV: vliegveld Stadtlohn-Wenningfeld, DZ: VV, TV: TV C-206/5ID, ST: weekends april medio oktober 09.00-21.00 uur en evenementen, M: geen, V: B R S, ON: C CH VERENIGING NEDERLANDSE PARACLUB TU-ZEVEN S: Nick Horstman, Kiebitzweg 10, D-27446 Selsingen, BRD, telefoon 00-494284926494, fax 927141. Post: VNPC TU-Zeven, Napo 880-S-99, 3509 VC Utrecht, e-mail: Tu-zeven@bigfoot.com. CH: VV Seedorf, BRD, telefoon 0049428175115730, fax 00-49428175115731. VV: Seedorf DZ: VV TV: C-206 turbine/6 ST: WE 10.00-SS, juni t/m sept. woensdag, donderdag 17.00-SS M: sq BP: DZ V: B S ON: C H PARACHUTISTS OVER PHORTY SOCIETY NEDERLAND (POPS-NL) S: p/a Dr. Kanterslaan 42, 5361 NG Grave, tel.: 0486-473044.

Verzamelbanden Er zijn verzamelbanden voor de SP verkrijgbaar: turkooizenblauwelinnen banden met donkerblauwe opdruk van het bekende SP logo op de voorkant en rug. Door middel van metalen pennetjes kunnen drie jaargangen per band worden opgeborgen. De banden kosten € 8,- per stuk, afgehaald bij de KNVvL in Den Haag. Per post komt er voor één exemplaar € 3,50 kosten bij, voor twee stuks € 3,90, voor drie stuks € 4,40, voor vier en meer € 5,-. Het totaalbedrag dient te worden overgemaakt op giro 179618 van de KNVvL onder vermelding van ‘verzamelbanden SP’ en met opgaven van het aantal.

38 SportParachutist

november 2005

SportParachutist ISSN 0921-8017, Jaargang 34 - nummer 6 - november 2005 Tweemaandelijkse uitgave van Koninklijke Nederlandse Vereniging van Luchtvaart Afdeling Parachutespringen Verschijning Eind februari, april, juni, augustus, oktober en december Abonnementen Gratis voor leden van de afdeling parachutespringen. Losse abonnementen kosten € 30,00 per jaar (vanaf juli € 15,00) en zijn aan te melden door overmaking van dit bedrag op girorekening 68810 van de KNVvL onder vermelding van abonnement SP. Redactie Karin Vos (bladmanager), Frederique van der Hilst Karrewij, Saskia Zegwaard (fotografie) Roel Roeloffzen Mechie van der Schaaf Art Director / Vormgeving Ramses Meering Michael van Zijl Advertenties Frédérique van der Hilst Karrewij, telefoon 06-50432764, e-mail: skychick@wanadoo.nl Druk Den Haag Media Groep, Rijswijk Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart Afdeling Parachutespringen Bestuur Adwin Beerendonk (vz) Peter Smit (penningmeester) Simon Woerlee Henny Wiggers Harm van de Gevel Hoofd Bureau Parachutespringen Ronald Overdijk, Anneloes Maij Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS Den Haag, telefoon 070-3143600, fax 070-3243900, e-mail knvvlpa@xs4all.nl, website www.parachute.nl. Lidmaatschap Alle leden € 98,80 per jaar, het inschrijfgeld is bij aanmelding € 11,35. FAI-licentie is bij lidmaatschap te bestellen, kosten € 5. Aanmeldingen te richten aan de Ledenadministratie, tel: 070-3143611. Artikelen, reportages, brieven en beeldmateriaal over parachutespringen zijn altijd welkom. Materiaal wordt niet teruggezonden, tenzij op uitdrukkelijk verzoek. Beeldmateriaal moet zijn voorzien van de naam van de maker en/of eigenaar. In geval van beeldmateriaal met copyright dient een schriftelijk toestemming van de maker voor plaatsing in de SP te worden bijgevoegd. De redactie behoudt het recht alle ingezonden materiaal te corrigeren, zo nodig in te korten of niet te plaatsen. Anonieme brieven worden niet geplaatst. Plaatsing zonder naamsvermelding is op uitdrukkelijk verzoek van de schrijver echter wel mogelijk. De met naam onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redactie weer te geven. De niet met naam onderschreven artikelen komen van de redactie uit en zijn samengesteld aan de hand van informatie uit een of meerdere bronnen. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, microfilm, fotokopie of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. Subscriptions to SP for a full calendar year can be ordered by payment of 33,00 euro (39 euro for airmail postage) Bank: FORTIS BANK Account Nr.: 64.45.37.434 Designee: Attn. KNVvL parachuting Designee address: Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS, Den Haag, The Netherlands BIC: FTSBNL2R IBAN: NL80 FTSB 0644537434 Reason: “subscription SP”

/ /

• RIGS • CHUTES • AUTOMATEN

We share your passion!

BRILLEtjes

HANDSCHOENEN

HOOGTEMETERS

LOGBOEKJES

HELMEN

WINGS

JUMPSUITS

CONTACT

LOFT

• HUUR • KOOP • DEMO • NIEUW • 2e HANDS

• MESsen • VIDEO’s • MINIRIGBAGs • BOEKen • T-SHIRTS • KADOCHEQUES • DVD’s • ELASTIEKJES • KALEnDERS • BADGES • PAKMATJEs • TECHNISCHE KLEDING • PORTOMONNEETJES • SIERADEN • STICKERS

SHOP

• 7 dagen per week open • 24 uur per dag bereikbaar • Telefoon: 055 3231928, fax 2038 • Email: info@parachutecase.nl • Site: www.parachutecase.nl

• In bedrijf op werkdagen van 9-12 en van 13-18 uur. We doen het op afspraak met 100% inzet!

W W W . PA R A C H U T E C A S E . N L

• SETJES