SP 2009 38(2)

L v V N K D S I U VERH pag e zi 28

o f f i c i e e l o r g a a n va n d e afdeling parachutespringen koninklijke nederlandse vereniging voor luchtvaart

j u n i 2009 j a a r g a n g 38

2 nummer

coverSP_MRT.indd 1

04-06-2009 12:29:37

Untitled-3 1

04-06-2009 12:33:12

NR.02/2009 HET BESTUUR MATERIAAL SPRINGSTOF KALENDER SPORTNIEUWS CC & C

EN VERDER RUBBERDUCKIE SKILLSCAMP BASE IN MADAGASKAR WK PARASKI THAI SKY FESTIVAL 2009 WINGSUIT 5 MINUTEN FREE2FLY 2009 SCHOUDERBLESSURES WINGSUIT FOR DUMMIES PCT GOES TO AMERICA VERHUIZING

04 05 06 08 10 30 12 14 16 18 20 22 23 24 26 27 28

T S TI U H C A R A TP R O P S S E R D A IL A M E

e SP door n van de redacti na het overneme de SP zijnde ail adressen van zijn de oude em het secretariaat tist.nl g@spor tparachu tist.nl, advertisin hu ac ar rtp po @s redactie vervallen. ail.com komen te tistadvertising@gm een en sportparachu rdt u verzocht all ntie over de SP wo de on sp rre co LE Voor AL te gebruiken.

para@knvvl.nl HBP

CXXX SP-03.inddCOVERFOTO: 3

De afgelopen weekenden waren zonnig en warm. Mooi springweer. Dit weekend – als ik dit Bericht Van De Voorzitter schrijf - is het onverwachts kil en winderig. Afgaand op de weersverwachting wordt er waarschijnlijk weinig gesprongen. Zou het een voorbode zijn?

Het wordt misschien eentonig, maar de lucht rondom de luchtruimbeperkingen is nog steeds niet geklaard. Er wordt druk overleg gevoerd, maar tot op heden ontbreekt concreet resultaat. Toch merk ik, dat de gewone springer niet wakker ligt van de dreigende wolken boven ons. Na een (gedwongen) sluiting van een springcentrum, stapt de para even vrolijk in de auto en rijdt naar een verderop gelegen andere club of vereniging om de geplande sprongetjes te maken.

D

LET OP:

Last call

Een “natuurlijke clustering” van springcentra is het gevolg. De faciliteiten op de centra zullen ongetwijfeld verbeteren. Dat wil nog niet zeggen, dat de toekomst van onze sport veilig is gesteld. Een in aantal afnemend (instructie) kader en een in aantal toenemend tandemspringen biedt voldoende bodem om ons blijvend zorgen te maken over de toekomst van onze sport. Waar komt immers de nieuwe groep en generatie leerlingen vandaan waar de sport de komende jaren vernieuwend behoefte aan heeft? Als je de geplande sprongetjes blijft maken, is het immers geen reden om je zorgen over te maken.

De zoektocht naar bestuurlijke vernieuwing heeft tot op heden ook nog niet het gewenste resultaat opgeleverd. Vrijwilligers dienen zich in het geheel niet aan. Gevolg is wel, dat door het vertrek van bestuursleden bestuurstaken blijven liggen of onvoldoende worden opgevuld. “Nou en?” zul je je afvragen; “ik ga er toch niet minder om springen?”.

De KNVvL verdwijnt heel binnenkort definitief uit Den Haag. De deur gaat daar dicht en de KNVvL (inclusief ons eigen HBP) verhuist naar Woerden om fysiek intrek te nemen bij een andere sportbond. Natuurlijk blijft de KNVvL wel zelfstandig, maar op termijn zou een eventueel samengaan niet ondenkbaar kunnen zijn. Let op de voorbehouden in de vorige zin.

Een en ander past wel in de gedachte om sportbonden meer te professionaliseren. Ook hier geldt, dat een stuk eigen identiteit verloren dreigt te gaan. Zolang de jaarlijkse contributiekaart in de bus blijft vallen, zal niet één para zich daar druk om maken.

Het is inmiddels buiten harder gaan regenen. Mocht ik nog plannen hebben om vandaag weg te gaan, dan is dat nu zeker niet meer het geval. Ik blijf lekker thuis, misschien blijven alle para’s in de toekomst ook thuis. Wil de laatste para dan het licht uit doen, anders blijft het licht voor niets branden.

Hastalapasta, ADWIN BEERENDONK 

3 04-06-09 17:25

Het bestuur

zo

k j i l e g r

SPORTPARACHUTIST JUNI 2019

Zoek niet verder, in dit nummer staat geen enkele foto meer van een parachutesprong uit een vliegtuig boven Nederland. Wel basejumps, windtunnel, exotische boogies en buitenlandse trainingsstages.

Helaas is springen in Nederland verleden tijd. Maar, waarom? En wat is er dan precies gebeurd?

T

ien jaar later is de herinnering aan de economische crisis van 2009 nog steeds levend. In Nederland heeft het burgerspringen de gevolgen hiervan niet overleefd…. Verzwakt door het afnemen van subsidies, interne ruzies, en de trend van verschuiving van tandems op clubs naar commerciële basis heeft de KNVvL zich niet aan kunnen passen en heeft niet overleefd. De tandems op commerciële basis hebben het nog een tijdje uitgehouden, maar als gevolg van de crisis werd dit te duur en het grote publiek verloor haar belangstelling. Enkele clubs en scholen hebben nog geprobeerd om hun activiteiten te continueren, maar de onderlinge concurrentie hielp niet echt.

Sommige clubs waren te druk met belangenkwesties op de grond waardoor ze hun belangen in de lucht verwaarloosden. Het luchtruim werd langzaam maar zeker afgesloten door de luchtverkeersleiding. Clubs moesten steeds meer hun activiteiten verleggen naar de randen van Nederland waardoor tandempassagier en springers steeds meer wegbleven, waarna de rentabiliteit hen alsnog de das omdeed.

Er blijven nu alleen nog maar basejumpers over en enkele springers die vasthouden aan hun sport en dit incidenteel in het buitenland beoefenen. Daarentegen heeft de windtunnel een grote groei doorgemaakt en het indoor skydiven is een aparte discipline geworden. De enige die nog in Nederland beoefend wordt.

Stop! Natuurlijk is dit maar fictie, maar we hopen niet dat dit ooit werkelijkheid wordt. In deze SP staan trouwens niet zo heel veel artikelen over parachutespringen in Nederland. Veel mensen hebben overwinterd in het buitenland of hebben helemaal nog niet gesprongen. Daarom past ook gezien het bovenstaande alsnog een artikeltje over basejumpen. Zorgelijk: de sprongaantallen in Frankrijk en de VS lopen terug, het aantal springers ook. Skydiving Magazine is ermee gestopt. In Nederland wordt het steeds moeilijker bestuursleden en vrijwilligers voor commissies te vinden.

Zijn dit voorboden?

We hopen dat jullie lezers – leden KNVvL – de vrijheid en prachtige foto’s van parachutespringen in de SP kunnen waarderen. We hopen dat alle springers op het moment wanneer ze een vliegtuig verlaten beseffen hoe bijzonder dat is, en dat de voorwaarden die nodig zijn om dit te blijven doen niet uit het oog verloren worden. n AB - HBP

behaalde brevetten De afdeling para wil de volgende springers feliciteren met het behalen van hun brevet in de periode maart – mei.

A-brevet

B-brevet

Rene Uitendaal

Kristian Teijgeler

Marc van Leeuwen

Robbert Jager

Jolanda van den Brink

Floris Hilgevoord

Luuk Meeuwisse

Albert van der Spoel

Marcel Huijsing

Stef Medved

Andrew Philips

Thomas Garretsen

Eric ten Feld

Dennis van der Coelen

Jerry Boender

C-brevet

Herre Roosma

Sylvia Krijnen

Tina Heijneman

Jens Doorschodt

Bert de Ridder

Jasper Schulte

Rianne Keuning

D-brevet

Heico Graansma

Jan Witting

Willem van der Tas

Roland Roelofs

NIEUWE VOORZITTER KNVvL

O

p de ledenvergadering KNVvL van 19 mei jl. is door de afgevaardigden een nieuwe voorzitter gekozen. Na 1,5 jaar heeft de voorzitter Chris Borra aangegeven te willen stoppen, het aantal taken wat hij voorgenomen had voor de vereniging uit te willen voeren was afgerond. De nieuwe voorzitter is de heer Frits Brink. De heer Brink is niet onomstreden gezien verwikkelingen bij een van zijn vorige bestuurstaken. Hij heeft echter veel politieke ervaring en contacten. Zaken die absoluut nodig zijn voor de

belangbehartiging van de luchtsporten. Belangen die – zoals bekend – onder grote druk staan, en niet alleen bij parachutespringen. Ook heeft hij bestuurlijke contacten met NOC*NSF die in het kader van het topsportprogramma 2009-2012 en de kwalificatie sportbonden in sterrenstructuur van groot belang zijn. De afdeling hoopt dan ook dat Brink zijn contacten en invloed positief kan aanwenden. n AB - para

Springstof_MRT09.indd 4

04-06-2009 12:35:06

materiaal Datum:

7 april 2009

Vervangt:

n.v.t.

Betreft: Sigma Tandem en Vector Student (M3 serie) systemen van UPT. Probleem: Bij een lage opening tijdens een tandemsprong vond een Cypres activatie plaats, waardoor de freebag uit de reserve container is gevallen. Door het uit de container vallen of doordat de tandemmaster heeft geprobeerd de freebag binnen te halen is de linker releasekabel uit de loop getrokken. Dit probleem is niet erg waarschijnlijk bij kleinere containers, maar is zeker een mogelijkheid bij de grotere containermaten.

TB 2009-03 technischbulletin

technischbulletin

TB 2009-02 Datum:

7 april 2009

Vervangt:

n.v.t.

Betreft:

J avelin Odyssey harnas / container systemen, gefabriceerd tussen 1 februari en 31 augustus 2007, voorzien van een Skyhook in combinatie met een “universal length” RSL lanyard. (490 mm, 19 5/16”, geen label).

Betreft: DezeRSLlanyardszijnlangerdandeYoke Dependent RSL lanyards, waardoor het mogelijk is, dat de linker riser in een bepaalde situatie gereleased zou kunnen worden.

Oplossing: Het aanbrengen van: - een RSL- split modification volgens de beschrijving in de bijlage én - een staging loop in de reservecontainer volgens de beschrijving in de bijlage

Oplossing: Vervangen van de Universal length RSL Lanyard / Collins Lanyard door de Yoke dependent RSL Lanyard bij de eerstvolgende repack.

Uitvoering: Door een rigger.

Uitvoering: Door een rigger.

Noot: Zie bijlage van UPT voor de beschrijvingen van genoemde modificaties.

Noot: Zie de bijlage van het originele bulletin van de fabrikant Sunpath.

(Advertentie)

Springstof_MRT09.indd 5

04-06-2009 11:18:46

g o c

o g r e o t i

V

Springstof

www.pops-nl.com

Precies 372 jaar geleden deed RenĂŠ Descartes (1637) de uitspraak: Cogito ergo sum, ofwel: Ik denk, dus ik ben. In die tijd was dat de basisgedachte van het filosofische systeem van Descartes. Je denkt, dus je bestaat. Tegenwoordig lijkt een club, instelling of wat dan ook alleen maar te bestaan, als die club of instelling een site heeft op het internet. Iedereen kijkt altijd eerst op internet om informatie over die club te zoeken.

P

ops-NL bestond dus eigenlijk niet. Pops-NL bestond niet, althans niet op internet. Daaraan is nu een eind gekomen.Tijdens de Algemene Ledenvergadering van Pops-NL in maart 2009 presenteerde de voorzitter van Pops-NL de site van Pops-NL met de woorden: Pops-NL is op internet, dus we bestaan. Dat betekent, dat alle informatie over parachutespringen voor parachutisten boven de 40 nu te vinden is op de site: www.pops-nl.com

Er is informatie te vinden over: het bestuur, de ledenvergadering, de nieuwsbrieven, ledenraad en wedstrijden, maar ook over de pops-meet van 2010 en 2012. Ook foto’s van actief springende pops-leden zijn er te vinden. De site is mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van The Parachutecase. Bij dit artikel een paar schermafbeeldingen. Uiteraard is het aan te bevelen om de site zelf eens te bezoeken. Voor parachutisten boven de 40 een must. Immers: Pops-NL bestaat nu echt !!! n Ronald van Rijn, Voorzitter Pops-NL

paramedia

ERRATA SP Hierbij dan weer de vergipsingen in de SP van maart. Zoals al eerder gezegd is een foutloos nummer een utopie!

Sprin Pagina 3: inleveren kopij moet zijn voor nummer 2, niet nummer 1.

Pagina 4: bestuur

en commissies, Frenk Smit zit niet voor FS, maar voor PA in de SC.

TV5 monde reclame (Ingezonden door: HBP)

Congres 2009 (Ingezonden door: Jens Doorschodt)

Financieel dagblad - Headdown (Ingezonden door: Cas Gerritsen)

Parapopje in het oude kantoor in Den Haag (Ingezonden door: HBP

Pagina 9: de zoon van Michel en Marlies Wouters van den Oudenweijer - Welling heet niet Liesje Leis maar Thiez Matthias Wouters van den Oudenweijer.

Pagina 22: kiwi style, tekst niet door Ronald Overdijk, maar door Hans van Marrewijk.

Pagina 23: Team Air Elementals, tekst niet door Leonie Schellekens maar door Floor Verschure en Gonda Stigter n HBP

Springstof_MRT09.indd 6

04-06-2009 12:42:04

o

VrijeVa recensie Vrije Val

Feije Wieringa

In Vrije Val beschrijft journalist Feije Wieringa uit eigen ervaring de vroege dagen van parachutespringen op Texel, dat begon “in een oude schapenstal.”

W

ieringa beschrijft eerst zijn eigen jeugd in de Noordwesthoek van Friesland. Een plek die naar zijn zeggen embryonaal zou worden voor het Nederlandse skydiven, omdat het tevens de woonplaats was van Bob Rienks, de latere oprichter van paracentrum Texel. Voor springers zonder geduld kan de introductie in de jeugd van de schrijver wellicht wat lang aanvoelen, maar het is wijs om te bedenken dat aan een sprong van 12000 ft meestal ook een lange klim vooraf gaat. Zodoende scheppen de eerste hoofdstukken een vruchtbare voedingsbodem voor de rest van het boek, waarin de auteur zijn (niet altijd even vlekkeloze) kennismaking met skydiven beschrijft.

Het geheel is zeer prettig geschreven, en is zowel voor de AFF student zonder sprongen als de al iets langer springende Skygod makkelijk en leuk om te lezen. Des te meer ervaring de lezer heeft, des te meer“foutjes”echter op zullen vallen, maar deze mogen de pret niet drukken. Bovendien is het niet aan de Sportparachutist om een enkele fout gespelde naam te berde te brengen. Over het algemeen is het namelijk alleen maar leuk om te lezen over de jonge jaren van para’s die vandaag de dag nog steeds in het veld en in de lucht te zien zijn.

De foto’s die tussen de tekst opgenomen zijn doen helaas geen recht aan het boek. Want hoewel het in de tekst gaat over sprongen van twintig tot vijftig jaar geleden lijken de foto’s afgelopen zomer geschoten te zijn. Tot slot maakt de auteur het paracentrum op Nederlands’ grootste eiland wel heel erg tot het epicentrum van parachutespringend Nederland. Het is zonder twijfel een fantastische plek om te springen, maar ook in de jaren ’70 en ‘80 was het niet de enige plek waar gesprongen werd.

Vrije Val is te bestellen via Uitgeverij Aspekt, www.uitgeverijaspekt.nln HBP

EMAIL SPORTPARACHUTIST

ngstof

LET OP: na het overnemen van de redactie SP door het secretariaat zijn de oude email adressen van de SP zijnde redactie@sportparachutist.nl, advertising@sportparachutist.nl en sportparachutistadvertising@gmail.com komen te vervallen. Voor ALLE correspondentie over de SP wordt u verzocht alleen para@knvvl.nl te gebruiken. n HBP

1000 SPRONGEn

VERHUIZING KNVvL

Bij een verhuizing hoort opruimen. En aangezien de KNVvL (en daarmee ook de afdeling para) verhuist wordt er ook veel opgeruimd. Daarbij vond HBP oude certificaatjes voor mensen die 1000 sprongen hadden gehaald. Zeker vroeger was dit een hele mijlpaal. Nu nog steeds, al wordt die door steeds meer mensen en ook steeds sneller behaald. Je kon ook nog een geborduurd logo krijgen voor op je jumpsuit. Met een PC als chute, en een ouderwetse vrije valler. Ze gaan mee naar het nieuwe kantoor in Woerden. Iedereen die nog geïnteresseerd is in het logo kan dit krijgen door € 5 over te maken op giro 179618 van de KNVvL te Den Haag.

Vermelden “para 1000 sprongen”. n HBP

Als u dit leest is de KNVvL en daarmee ook het secretariaat van de afdeling parachutespringen fysiek over naar Woerden. Uiteraard heeft dit veel voeten in de aarde gehad en is de KNVvL enige tijd verminderd bereikbaar geweest. De gegevens van het secretariaat zijn nu als volgt:

Springstof_MRT09.indd 7

KNVvL afdeling parachutespringen Houttuinlaan 16-A 3447 GM Woerden tel: 0348 - 437060 fax: 0348 – 437069 email: para@knvvl.nl (Lees verder op pagina 28...)

04-06-2009 12:42:34

Kalender N CA

OP

YF

OR

TIO MA

N

O SW

OP

ING

R FO

TIO MA

NS

D KY

IVI

T AR

NG IST

ICS

R /PA PA

AS

KI

NG WI

SU

IT

R PA

T Y,

DATUM

WIE

WAT

19-6 t/m 21-6

PCEH

Tomscat

20/21-6

Airboss

Airboss The Longest Days in Lille (Noord-Frankrijk)



28-6

ENPC

Herculessprong



11/12-7

PCT

Dutch League wedstrijd

15-7 t/m 22-07

Taiwan

World Games 2009 Kaohsiung

18-7 t/m 26-7

Airboss

Airboss 4FunSummerBoogie in Soulac sur Mer (ZW-Frankrijk)



25-7 t/m 2-8

ENPC

Springweek Marl



25-7 t/m 2-8

PCEH

Springweek



1/2-8

PCT

Skillscamp PCT

7-8 t/m 11-8

NPCT

NKP Para

28-8

NPCT

Swoop Bussloo

29-8 t/m 30-8

PCEH

Leerlingen PA wedstrijd

29/30-8

ENPC

Scramble

30-8 t/m 6-9

Tsjechië

EK / Worldcup formatiespringen & artistics

4-9 t/m 6-9

PCEH

POPS



5-9

ENPC

After-springweekendparty



11-9 t/m 13-9

UK

ESL finale Hibaldstow

11-9 t/m 13-9

ENPC

PA-Wedstrijd

10/11-10

ENPC

Hit-and-run wedstrijd

17/18-10

PCEH

Speedstar Wedstrijd

31-10

ENPC

Halloween-parafeest

2/6-12

Zuid Afrika

Worldcup canopy piloting CP

5-12

PCEH

Verhuizing naar Eelde



5/6-12

ENPC

Sinterklaasspringen (inclusief pepernoten)



11-12

PCEH

Nachtspringen



19-12

ENPC

Kerstborrel



BO

OG

N IE E

OV

TU

ER

NN

IGE

EL



 









 







   



    

08 SP-08.indd 8

04-06-09 13:35

SpringNieuws

PARACHUTESPRINGEN IN NEDERLAND

the story

Met het begin van het springseizoen is er een einde gekomen aan een lange en koude winter.

Deze winter is door de afdeling intensief gebruikt voor belangenbehartiging in het kader van luchtruimgebruik ten behoeve van de parasport. Er is in december landelijk overleg geweest met alle clubs, en weer overlegd met Inspectie Verkeer & Waterstaat / DGLM over de Regeling Valschermspringen RVS, LVNL heeft begin 2009 een visiedocument doen verschijnen met haar visie voor de toekomst van springen, Paraclub Flevo heeft uitsluitsel gekregen van de Nationale Ombudsman over de hoogtebeperking, en de afdeling heeft contact gehad met een advocaat over de juridische mogelijkheden. Al met al veel werk voor afdelingsbestuur, HBP, clubs en betrokken vrijwilligers. Hieronder volgt een overzicht op hoofdlijnen van genoemde zaken.

L

Landelijk KNVvL cluboverleg

Op 10 december vond bij PCMN te Hilversum een landelijk overleg plaats met alle aangesloten paraclubs. Dit naar aanleiding van de maar immer voortdurende hoogtebeperking bij PCF en PCMN, en de onvrede bij de clubs dat de KNVvL er maar niet in slaagt om deze ongedaan te maken. Er wordt natuurlijk wel benadrukt dat er iets aan gedaan werd, maar de gedane pogingen leverden niets op, waarna er andere acties gewenst werden.

Na een intensieve avond waarbij standpunten van alle partijen besproken werden, evenals opties en scenario’s is het volgende overeengekomen: • Onderzoek van de mogelijkheden tot juridische actie(s), bij meerdere advocaten.

• Via aldus verkregen advies, opstarten van een procedure.

• Kosten te dragen door de afdeling tot een maximum. Als dit maximum overschreden dreigt te worden dan zal een aparte ledenraad worden opgeroepen.

overleg geweest over parachutespringen (natuurlijk voor ons het belangrijkste). Het laatste overleg was op 19 maart, waarbij DGLM de andere weg van vertegenwoordiging koos en alle clubs had uitgenodigd. Voorheen was alleen een delegatie van de afdeling para - KNVvL gewenst. Maar de KNVvL heeft aangegeven dat clubs zelfstandige rechtspersonen zijn en anders kunnen reageren dan de KNVvL wil. In dit overleg zijn een aantal belangrijke afspraken gemaakt: • KNVvL en clubs staan positief tegenover het inschakelen van een onafhankelijke derde (met achtergrond in de luchtverkeersleiding) voor onderzoek of advies inzake de hoogtebeperkingen in relatie tot (de drukte op) Schiphol.

• De uitgangspunten van DGLM en van KNVvL / paraclubs zijn met elkaar besproken. Voor een groot deel komen zij overeen. Verschil ligt in het uitgangspunt ‘voortbestaan van clubs in de Randstad’. Tevens dient DGLM zich te beraden over de vorm van eventuele nazorg voor clubs.

• Paraclubs hebben DGLM aangeboden hun deskundigheid en ervaring ter beschikking te stellen bij vraagstukken over het parachutespringen.

DGLM maakt hier graag gebruik van.

• In dit kader worden twee afspraken gemaakt: 1) paraclubs werken een alternatief uit voor meedalen van vliegtuig met hoogste springer.

2) paraclubs checken hun maatwerkafspraken over de klimgebieden met de (uniform) gedefinieerde klimgebieden in de RVS.

• Clubs zorgen voor één delegatie richting KNVvL bij bespreking van beleidsonderwerpen. Ton Pruisken heeft aangeboden deze functie te willen vervullen. KNVvL en clubs werken intern aan de vormgeving van de belangenbehartiging.

Het eerste punt is ook aangeraden voor een advocaat. Het derde punt, is als je dit leest, op 18 mei verzorgd d.m.v. een presentatie van de ins en outs van parachutespringen qua luchtruimgebruik, procedures, vliegbewegingen, radio/telefonie, etc. Deze presentatie zal in ieder geval leiden tot meer begrip van de parasport bij de beleidsmakers.

TheS IVW - Overleg DGLM (Directoraat Generaal Luchtvaart en Maritieme Zaken)

10

11 juli vorig jaar vond zoals eerder geschreven een grote DGLM inventarisatie plaats voor de klachten, wensen en voorstellen van de kleine luchtvaart. De concrete opvolging hiervan in de breedte laat nog op zich wachten. Wel is nader

Springstof_MRT09.indd 10

Regeling Valschermspringen (RVS)

De aangekondigde verschijning van de RVS heeft nog immer niet plaatsgevonden. Het is het Ministerie nog immer niet gelukt om alle commentaren van de KNVvL, én van LVNL in een document te proppen. Dit is natuurlijk ook lastig want de beide standpunten liggen ver uit elkaar. Na veel discussies over en weer zijn een aantal grote bezwaren van de KNVvL gehonoreerd en uit de RVS concepten verdwenen. Die hadden er natuurlijk nooit in mogen komen maar die kwamen dan ook van LVNL vandaan.

Het ging specifiek om de eis van IFR vluchtuitvoering voor parachutespringen, de instelling van klimgebieden, het aantal vliegtuigen in een klimgebied, en natuurlijk de maximale hoogte van

04-06-2009 11:31:47

een springgebied. Dit laatste punt is overigens nog steeds niet adequaat opgelost. DGLM heeft de doelstelling van publicatie nu gezet op “voor de zomer 2009”. De afdeling wil dit ook wel, met dien verstand dat ten minste de onoverkomelijke bezwaren gehonoreerd zijn.

Hoogtebeperking PCF – Nationale Ombudsman Zoals bekend hebben PCMN en PCF te maken met een door LVNL opgelegde hoogtebeperking tot 6000 voet. PCF heeft intussen per 14 januari 2009 haar springactiviteiten moeten beëindigen. Vele zaken zijn al verkocht. Juridisch gezien bestaan de club en het springgebied nog wel.

De club was natuurlijk not amused en heeft najaar 2008 de Nationale Ombudsman benaderd met een klacht over de beperking. Er heeft een in november zitting plaatsgevonden o.l.v. de ombudsman waarbij de club, LVNL en IVW aanwezig waren. Er zijn diverse afspraken gemaakt, waarbij LVNL de beperking schriftelijk zou bevestigen (sic) en een rapport bekend zou maken met de cijfermatige onderbouwing voor de beperking.

Ook zou er gezocht worden naar een springplek buiten de Randstand. Deze afspraken en rapportage waren voor PCF niet bevredigend.

Wel werd ook gesteld dat de manier waarop de beperking was opgelegd slecht onderbouwd was, op te korte termijn was gecommuniceerd en onredelijk. Dit geeft weer mogelijkheden voor een civiele schadeprocedure. Het finale rapport was overigens pas 9 maart gereed. Intussen heeft PCMN te Hilversum in april de Ombudsman ook benaderd voor bemiddeling.

Visiedocument LVNL In het kader van de benodigde onderbouwing van de hoogtebeperking heeft LVNL, na heel lang aandringen in februari haar zgn. “visiedocument parachutespringen” gepubliceerd. Wat ons betreft is dit een teleurstellend document:

het is beperkt, eenzijdig, gekleurd, tendentieus en niet of nauwelijks cijfermatig onderbouwd.

Er wordt wederom benadrukt dat het (te) druk zou zijn in de lucht, dat parachutespringen hier niet in past, dat Schiphol moet kunnen groeien, etc. Verder staat er nog verwoord dat springen maar gewoon weg moet in de periode tot 2015.

Tot die datum zouden alle clubs in Nederland niet hoger mogen dan 6000 voet, behalve dan Ameland, Texel en de DZ’s van Hoogeveen. De eerste twee liggen op eilanden en zijn natuurlijk voor de gemiddelde sportspringer uit de Randstad (te) ver weg, het vliegveld Hoogeveen heeft weer grote problemen met haar voortbestaan op de grond. Met deze visie kunnen we natuurlijk niet leven, en DGLM ziet ook wel in dat dit niet kan.

DGLM weet ook dat een paracentrum tot 6000 voet economisch en sportief niet te opereren is.

Het enige positieve van dit visiedocument is dat er nu concreet iets op papier staat waartegen gereageerd kan worden. De afdeling is met een gemotiveerde reactie bezig. Hierbij zullen aspecten aan de orde komen als de TMA afhandelingen, luchtverkeersleidingapparatuur, het daadwerkelijke luchtruimgebruik van de parasport (vluchten, uren, hoogtes), veiligheid, kosten, luchtruimklasse, etc. Aangezien deze reactie bijna de status zal krijgen van een beleidsstuk kost dit nogal wat tijd. Er zal in ieder geval voor gekozen worden niet inhoudelijk verdedigend in te gaan op het LVNL stuk, maar een positief stuk op te stellen, met een eigen inhoud, waar duidelijk wel ruimte is voor de parasport, in héél Nederland.

Juridische mogelijkheden Zoals hierboven gemeld zijn de juridische mogelijkheden onderzocht, waarbij specifiek gezocht werd in de richting van bestuursrecht. Juristen met kennis van luchtrecht waren over het algemeen niet positief over onze kansen. Bestuursrechterlijk zouden er zeker mogelijkheden zijn, echter aangezien de KNVvL niet direct partij is moet een betrokken paraclub een procedure opstarten.

Hiervoor is een daadwerkelijke weigering van een luchtverkeersleider nodig hoger te mogen vliegen dan 6000 voet. Hij raadde ook politiek lobbywerk aan, specifiek bij een oppositiepartij. Zijn laatste advies was tijd rekken, zoveel mogelijk. Dit om ons tijd te geven argumenten te verzamelen, een visie te ontwikkelen, en te lobbyen. Bottom line is, een procedure nog niet opgestart.

Story Veel tekst in dit artikel, weinig foto’s. Dat kan ook bijna niet, hoe wil je een foto maken van een hoogtebeperking? Gaan we ook niet proberen, een SP moet gevuld zijn met blije gezichten. Daar is deze sport te mooi voor. Ter illustratie dan maar wel een kaartje met alle springgebieden in Nederland, inclusief 2 militaire. Het afdelingsbestuur en het HBP houden u verder op de hoogte. n Ronald Overdijk, HBP

Springstof_MRT09.indd 11

11 04-06-2009 11:32:10

R TEKST: MARTIJN ARETS

RUBBERDUCKIEBOOGIE 2 n euwe an Le iels v N : o Fot

Foto: Anne Rose

aanders Foto: Frans W

D

e Rubberduckieboogie; een evenement dat drie jaar geleden door mij is opgezet toen ik net klaar was met mijn TRIP, ontzettend enthousiast was over het springen, en even niet wist hoe ik verder moest in de sport. En met wie. En welke discipline. Er waren nauwelijks evenementen voor beginnende springers. ‘Dan organiseer ik dat toch gewoon zelf?!’, dacht ik toen heel eigenwijs. En de Rubberduckieboogie was geboren. Een weekend vóór springers, dóór springers. Met als doel om beginnende springers tijdens een boogie met elkaar in contact te brengen. Om in een weekend veel te leren. En om de mogelijkheid te creëren om beginnende springers op een laagdrempelige manier aan verschillende disciplines te laten snuffelen. Toen ik de plannen aan anderen vertelde twijfelde velen aan de slagingskans van het project. Met deze categorie kom je niet weg met één coach op 8 deelnemers.

Om dit veilig op te kunnen zetten is één coach op twee deelnemers de beste optie. Wat zou betekenen dat er voor de boogie een hele berg coaches nodig zou zijn. Die dit ook nog eens vrijwillig mee zouden doen. Het springen voor de beginnende springer,die vaak nog geen eigen materiaal heeft, is immers al

Foto: Martijn van Dam

duur genoeg. Onder het motto ‘Wie niet waagt, wie niet wint’ ben ik, ongehinderd door enige kennis (ik had toen zelf pas iets van 60 sprongen gemaakt) en ervaringen uit het verleden aan de slag gegaan.

En met succes; in 2007 deden aan de eerste editie ongeveer 40 deelnemers mee. Nu, 3 jaar later, kan ik met trots zeggen dat de Rubberduckieboogie wereldberoemd is geworden in Nederland. En dat is natuurlijk super gaaf!

In het weekend van 16 en 17 mei vond de derde editie van de Rubberduckieboogie plaats. In totaal hadden 55 deelnemers zich voor de vier disciplines (Canopy Controll, Freefly,FS en Canopy Formation) opgegeven. Zij zouden worden begeleid door 28 enthousiaste coaches. Drie cameraspringers stonden klaar om een groot aantal sprongen in beeld te brengen.

De kennismaking Op vrijdag 15 mei zo rond het avondeten arriveerde een groot deel van de groep in Teuge. Na de papiercontrole kreeg iedere deelnemer en coach een goodiebag. Dit jaar hadden enkele sponsoren zich

spontaan gemeld, waardoor deze tasjes extra goed gevuld waren. Ook ontbrak de speciaal ontworpen rubberduck niet in het tasje! De sfeer zat er gelijk goed in en na het openingsverhaal begonnen de eerste disciplines al met de voorbereidingen voor de volgende dag.

Zonneschijn De zaterdag begon om 08.15 uur met de briefing en het bekendmaken van de groepen. Was het de avond er voor nog behoorlijk nat buiten; deze dag begon met een stralend blauwe lucht! Er stonden 2 Grand Caravans klaar en intussen was ook bekend gemaakt dat de nieuwe kist van Teuge, de SWooP, later in de ochtend als derde Caravan zou arriveren.

Een primeur! Exact om 09.00 uur steeg de eerste kist op, waarna heel soepel alle groepen continue de lucht in gingen. Het tempo zat er lekker in en de hele dag kon goed worden doorgesprongen.

Rond de lunch stonden we een uurtje of twee aan de grond vanwege de lage bewolking, maar daarna konden we weer volop aan de bak! Aan het einde van de dag werd de balans opgemaakt en stond de teller op ruim 480 sprongen! Gelukkig had iedereen

12 SP_12-13RD.indd 12

04-06-09 13:48

E 2009

Foto: Sask ia Zegwa ard

van Dam Foto: Martijn

R

nog genoeg energie voor een gezellige en perfect verzorgde BBQ, gevolgd door een gezellig feest met DJ Wally!

Bergson producten en een kortingsbon van 25% op de aankoop van een nieuwe main of reserve van Aerodyne!

‘Find the Duck’

Alle eendjes zwemmen in het water……

Naast de traditionele fotowedstrijd was er dit jaar een extra competitie tijdens de boogie; ‘find the duck!’. In totaal waren 69 zilveren duckies en 1 gouden duck verstopt over heel de dropzone. Het feit dat het verstoppen van de eendjes ’s nachts moest gebeuren en we tijdens het verspreiden van de duckies met het busje in de grindbak zijn beland mocht de pret niet drukken! ;-) Iedereen die landde bij een duckie mocht deze meenemen.

Tijdens de disco was er een loterij en konden de eerlijke vinders hun prijzen ophalen. Grappig was dat een paar bijdehante deelnemers de gouden spuitbus hadden gevonden, waardoor er opeens niet één, maar drie gouden duckies naar voren kwamen! Naast deze wedstrijd heeft iedereen ook speciale Rubberduckieboogie stickers gekregen.

Met de opdracht om deze het komende seizoen op de meest bijzondere plek te plakken en hier een foto van te maken! Met als hoofdprijs diverse

Het begint bijna een traditie te worden dat er tijdens de Rubberduckieboogie minimaal één dag slecht weer moet zijn…. Nadat iedereen na een welverdiende nachtrust op zondag weer redelijk fris en fruitig tevoorschijn kwam was het uitzicht buiten grauw en grijs. Dé kans om de vouwskills te oefenen en om voor de verschillende groepen de sprongen van de dag ervoor te debriefen en zo links en rechts wat theorie te behandelen. Toen het vooruitzicht om 12.00 uur nog steeds slecht was hebben we na het lunchbuffet om13.00 uur de boogie gezamenlijk afgesloten.

Ik heb de dagen van de boogie erg veel plezier gehad bij het zien van de energie die vrij kwam bij zowel de deelnemers als de coaches en de rest van de crew. Gespannen gezichten van de deelnemers van de discipline Canopy Formation voordat ze voor

de eerste sprong het vliegtuig in stapten en de big smile wanneer ze uiteindelijk weer veilig (na in één geval een actie van Danny van ‘in air rigging’) op de grond waren teruggekeerd. Maar ook de vorderingen van de groep van Canopy Control die onder leiding van Maarten en Ruud enorm veel hebben geleerd. En dan ook de groep Freeflyers die zelfs na het einde van de boogie hebben gewacht totdat er aan het einde van de middag weer even goed weer tevoorschijn kwam om nog enkele sprongen gezamenlijk te kunnen maken. En niet te vergeten de platvallers die enorme progressie hebben gemaakt!

Via deze weg wil ik alle deelnemers, coaches en alle staff van Teuge en de Wolk bedanken voor hun enthousiasme en inzet! Aan mij was het de schone taak om de groep onder het excuus van rubberduckies bij elkaar te brengen, maar uiteindelijk zijn jullie het die ervoor hebben gezorgd dat het een super succesvol weekend is geweest! Ook nogmaals dank aan de sponsoren; Nationaal Paracentrum Teuge, de Parachute Case, Aerodyne, Skyline sound&light en Bergson.

Tot volgend jaar! 

13

SP_12-13RD.indd 13

04-06-09 13:56

S

JAAP KEUTER, MEDE NAMENS DE COACHES JUDITH, ROGIER EN LEANDER

SKILLSCAMP MEI 2009 Iedereen is zo’n beetje weer terug na een lange winterstop en dan is het weer zoeken naar die scherpte van vorig jaar. Het ging toen allemaal zo makkelijk, maar nu, hmmmmm, toch niet zo.

Wij kennen dit gevoel maar al te goed, en niets is leuker om er dan een weekend stevig tegenaan te gaan om de basis vaardigheden van het formatie springen weer even scherp te stellen. Ziedaar het recept voor een FS skillscamp: een drietal springers die samen met een coach op basic skills gerichte sprongen maken.

B

ijna heel team NRG (dat al lekker is warmgedraaid in DeLand, USA) aangevuld met Judith Muit, stonden zaterdagochtend 9 mei klaar om de springers op PCT te ontvangen.

Meteen aan de slag om papieren, materiaal ed. rond te maken om daarna zo snel mogelijk met het echte werk te beginnen.

In eerste instantie is het een beetje aftasten. Ook al had Leander in de weken voorafgaande aan dit weekend een hoop voorbereiding gedaan, is het toch even uitzoeken wat iedereen kan en wil bereiken. Maar uiteindelijk komt alles neer op basic skills, dus is de indeling van de teams en het programma al snel rond.

De eerste sprongen zijn relatief eenvoudig gehouden, om iedereen tijd te geven te wennen en zich goed te concentreren op het vliegen van het eigen lichaam. Armen, benen, archen, mantis houding, al dat soort zaken. En dan ook nog samen een 4way vliegen is best taakstellend. Met gebruik van de videobeelden wordt na elke sprong nauwkeurig gekeken naar de individuele prestaties en aanwijzingen gegeven voor verbetering.

S

Ondersteuning van de dropzone is natuurlijk onmisbaar om een dergelijk camp te draaien. Met het manifest waren goede afspraken gemaakt over het tempo waarmee wij wilden springen en dat werkte bijzonder goed. Ieder team had voldoende tijd om de sprongen te maken, te vouwen, debriefen, briefen en soms wat te eten en te drinken.

Het programma bestond uit drie delen. Het begon met hoofdzakelijk aandacht voor het individuele vliegen, het tweede deel bestond uit het vliegen in een 4way, het laatste deel uit enige eenvoudige random sprongen, zoals die ook in de rookie categorie van de Dutch League voorkomen.

Op zaterdag waren 6 sprongen gepland, zodat we het eerste deel konden afmaken en een begin konden maken met het tweede deel. Dat het toch wel inspannende sprongen zijn blijkt wel aan het einde van de dag als iedereen toch een beetje vermoeid is. Een geslaagde dag waarop al progressie te zien is.

De zondag begint op een goede manier. Iedereen is er weer, behalve Christa van Wijk, die door verkoudheid geveld is. Dat laat een opening in team Buzzards, maar die kan uiteindelijk toch weer opgevuld worden door Cas Gerritsen.

Het programma gaat verder met het oefenen van vliegen in een 4way. Met iedereen fris uitgeslapen

gaat dit prima, voldoende om met het laatste programma onderdeel verder te gaan. Met een paar leuke 4way random sprongen wordt het programma afgerond.

Ondanks de goede omstandigheden zit een ongelukje toch altijd in een klein hoekje. Monique Vaes maakte na een goede sprong een onfortuinlijke landing, wat resulteerde in een aantal gebroken wervels. Dat zette wel een zekere domper op het camp. Wij wensen haar een goed herstel toe.

De overige teams hebben het programma verder afgemaakt waarbij er prima sprongen zijn gemaakt. De grote progressie wordt helemaal duidelijk als de video van de eerste en de laatste sprong naast elkaar worden gezet. Iedereen was blij met de progressie die slechts 10 skillscamp sprongen kan brengen.

Dit skillscamp is mogelijk gemaakt door de deelnemers, de coaches, de videomensen, PCT, de sportcommissie van de KNVvL afd. para en twee dagen mooi weer.

Denk jij nu: “Zo’n skillscamp is ook wat voor mij.” Het eerstvolgende camp staat gepland op 1-2 augustus. Je kunt je inschrijven via het Skydive Event Organization System (http:// www.seos-project.org) of via een e-mail aan skydiveevents@gmail.com 

14 SP-14 kopie.indd 14

02-06-09 16:19

Untitled-1 1

04-06-2009 11:38:34

TEKST: RONALD OVERDIJK FOTO’S: RONALD OVERDIJK

ip naar China. tr se a b e ig d el gew bblad uit het hreven over een u sc cl ge n l a ee ik in d n a a h a P en gest In een vorige S artikeltjes hebb . se a b t a w k o o en wat te schrijven ss r a tu a in m k er o t o a d m o m O j om oel ik me zo vri v s d n la es d en zuid

B BASE IN MAD A

ls base jumper zijn er twee manieren om aan informatie te komen over waar je kunt springen: van andere springers, of van klimmers. Beide soorten mensen kunnen n.l. goed inschatten of een wand nu wel echt verticaal is.

Zo had ik van een Franse vriend van mij gehoord dat er twee kliffen waren in Madagaskar. Niet echt een land waar je je kliffen voorstelt, maar goed, dat denk je van Groenland of Mozambique ook niet echt. Probleem is dat je voor een aantal kliffen eigenlijk klimmer moet zijn om bij een exitpunt te komen. Een beetje abseilen is in ieder geval handig om te kunnen, en wat knopen aanleggen ook. Een beetje in conditie zijn is ook wel handig. Dus, na wat internet contacten en googlen samen met een Finse vriend Pete de reis gewaagd. Gewaagd, dat wel. Er waren intussen enkele redelijk serieuze onlusten geweest met ruim 100 doden. Negatief reisadvies…. Een week voor vertrek leek alles in een positieve richting te gaan dus via Parijs naar Antananarivo, de hoofdstad. Die hebben we niet echt gezien want helemaal rustig was het nog niet.

Na een rit van 1,5 dag, waarvan de halve met een jeep kwamen we aan in vlak bij het Nationale Park in d’Andringitra. We hadden een huisje gereserveerd in een kamp daar. We waren de enigen, de

hele week. Dat negatieve reisadvies was zo’n beetje Europees uitgevaardigd. Eigenlijk hebben we er helemaal niets van gemerkt, iedereen was super vriendelijk en aardig. Overigens is Madagaskar een fantastisch land. Heel afwisselend, prima eten, aardige mensen (die meer Indonesisch lijken dan Afrikaans), bijzondere architectuur (veel baksteen en galerijen), relaxed, en – je zou het bijna vergeten als Hollander – goedkoop.

Maar ik was natuurlijk gekomen om te springen. Er waren twee kliffen: Tsaranoro (700 m verticaal) en Karambony (380 m). Volgens de berichten zou het in de ochtend springbaar zijn, na 9 uur meestal teveel wind. We waren aan het eind van het regenseizoen (eind maart – begin april) dus helemaal gerust waren we er niet op. Maar afgezien van een landing in de stromende regen, en regen op de terugweg hebben we prachtig weer gehad. Aldus om half zes op en lopen maar. Naar de top van Karambony was maar 1¾ uur. Gelukkig hadden we wel een local als gids mee want anders hadden we het niet zo snel gevonden. Veel hoog gras tot aan je borst en een paadje wat soms nauwelijks te zien was. Maar eenmaal boven aan de berg wats het de richel volgen, wat touwen omhoog en omlaag langs

de top en afdalen naar het exitpunt. Heel fraai.

Prachtig uitzicht over het dal, vol met lang groen gras, rijstvelden, wat dorpjes, en aan de overkant van het dal het Nationale Park met de een na hoogste berg van Mada, Pic Boby. Base is niet alleen maar springen, base is ook de nieuwe plek, de tocht er naar toe en het uitzicht. En omdat het een nieuwe plek is doe je ook wat voorzichtiger in het begin.

In ieder geval ben je meer opgewonden bij een nieuwe spot. Tenminste, ik wel. En Pete ook. Om wat tot rust te komen deden we onze wingsuits aan en maakte een two-way. De foto spreekt voor zich. Grote ontlading natuurlijk, de wand is echt verticaal en groen en geel van het mos wat er op groeit. Na zo’n 10 seconden open je je chute en volg je de talus naar beneden. De landing was vlak bij het camp. Het personeel daar had al eerder base gezien daar maar vond het geweldig. Net als wij trouwens. Om negen uur zaten we aan het ontbijt, wat overigens helemaal goed was. Vouwen konden we daarna in het restaurant. De wind was inderdaad erg hard na half tien of zo, heel vlagerig ook. Geen base dus. In de middag leek het af te nemen en zijn we voor niets tot halverwege gelopen. Dan maar weer naar beneden en aan het bier. De dag daarna weer omhoog voor nog zo’n

16 SP-16-17-Madagascar.indd 16

04-06-09 14:11

Pete begint net te vliegen vanaf Karambony.

ADAGASKAR sprong. Nu een solo wingsuit want dan kun je toch beter concentreren op je vliegen. Ik kwam dan ook verder weg dan de dag ervoor. Nu we Karambony gedaan hadden werd het toch tijd voor het hogere werk: Tsaranoro. We wisten dat dit wel andere koek zou zijn. In ieder geval was een overnachting bij de top noodzakelijk omdat de afstand te ver was om ’s-ochtends vroeg te starten. Ook was een touw nodig van 200 meter om af te dalen. En tja, dat weegt wel wat. In het kamp verblijven ook veel klimmers dus alle klimspullen konden we lenen.

Iets wat we natuurlijk voor vertrek gecheckt hadden. We hadden een gids mee en een berggids.

Dat was ook wel nodig. We zijn gestart om 8 uur in de avond. Natuurlijk was het toen al donker en zonder gids is het onmogelijk om je weg te vinden. Het is mij überhaupt een raadsel hoe die dat deed. Na 5 uur lopen en 600 meter klimmen zaten we op de achterkant van de berg en hadden we onze overnachtingsplek bereikt. Slaapzakje uitrollen en slapen maar: 3 uurtjes. 4 uur weer op en weer omhoog. Om 5 uur werd het weer licht en kwamen we net uit op het stuk waar je gezekerd omhoog moest. Onze berggids klom voorop met de touwen. Eenmaal op de top kwam de volgende uitdaging. Geen van de gidsen was mee geweest

met vorige base-springers dus waar af te dalen?

Enig zoekwerk en een harde beslissing plus een uur verder wisten we het. Tenminste, we wisten dat de andere plekken het niet konden zijn. Grootste probleem was eigenlijk dat het exitpunt van boven af niet kunt zien, en als je eenmaal geabseild had, naar achteraf bleek 160 meter, je nauwelijks meer omhoog kon komen. Tenminste niet zonder heel erg moe te worden. Veel spanning dus en dan hadden we nog niet eens gesprongen. Radio’s zijn hierbij onontbeerlijk. Na nog een 40 meter abseilen zagen we het exitpunt, de top van een rotspilaar. Dat wisten we van die Fransen. Petje af trouwens voor hen want zij hebben deze spot geopend. Klein petje af voor ons dan, want wij vonden een ander exitpunt, 20 meter hoger. Ook spannend want dan sprong je voorbij die rotspilaar. Niet voor beginners heet zoiets. We deden weer een two-way met wingsuits.

Heel, heel gaaf, er zijn geen andere woorden voor!

Ook Tsaranoro is geelgroen van het mos. Dit was echt een van de meer imposante base sprongen in mijn leven. De landing was op een helling met gras, naar bleek maar 5 meter van het pad wat we omhoog hadden gevolgd. Na nog even te verdwalen in het bos op de terugweg kwamen we 17 uur na vertrek weer in het kamp. Moe dus.

Erg moe. De beide gidsen kwamen pas na 24 uur terug, na eerst nog een giga regenbui over zich heen gehad te hebben. Wij in het kamp zagen de bui bij de berg met daarbij een hele mooie dubbele regenboog. De laatste twee dagen hebben we wat rustiger aan gedaan. Een sprong per dag van Karambony waarvan een met handycam, en wat gezwommen in de rivier en waterval vlakbij. Ook heb ik nog wat in het dorpje in de buurt gekeken, je komt er niet elke dag tenslotte. Dit gedeelte van Mada is wel meer stereotiep Afrika, lemen huisjes, mais stampen, iedereen blootsvoets. Helaas moet je ook weer terug. Een heel mooie rit door het hoogland met granietrotsen, met veel rijstvelden, veetransporten langs de weg en een overnachting in Fianarantsoa, de tweede stad van Mada. Na een riant vertraagde vlucht van Air France weer terug in Parijs. Het was helemaal goed! 

17 SP-16-17-Madagascar.indd 17

03-06-09 10:07

door: Petra Engwerda foto’s: Henny Wiggers

W

Sky SkySki

18 18

artikelen_jun09.indd 18

04-06-2009 12:44:54

“Official Guest, The Netherlands” stond er op ‘t kaartje wat ik omgehangen kreeg in Donnersbachwald. Reuze benieuwd was ik naar het Wereld Kampioenschap Paraski, of de nieuw gebezigde naam: SkySki. Met Igor, Petra, Henny, Johan, Mark en Edu en Suus was ik zondagavond 10 Maart aangekomen. Er zouden eerst twee trainingsdagen zijn waarna op Woensdag de strijd zou losbarsten.

W W

e verbleven in een “jeugd”herberg... de lift waarnaast ook de dropzone geplaatst was lag een paar honderd meter verderop, maar Petra en ik hadden een privé chauffeur tot onze beschikking! De afstand bleek ook gemakkelijk te lopen zijn trouwens. De eerste twee dagen hebben we de pistes op de berg verkend en de ski techniek aangescherpt, meteen lekker geskied in veel verse sneeuw, totdat op dinsdagmiddag het wolkendek openbrak zodat er trainingssprongen gemaakt konden worden.

De heli stond klaar aan de overkant van de weg om “onze jongens” en andere deelnemers naar 3.000 ft te brengen. Wij, de dames, waren dankbaar publiek om al die gekleurde chutes tussen de witte bergen te bewonderen. Prachtig! En ja, hoor, natuurlijk begon het bij mij ook te kriebelen...

Maar ik had geen chute bij me. “Ik wil OOK springen!”. Of ik dan meteen aan zo’n grote PA Foil moest gaan hangen waar ik nog nooit mee gesprongen had. Nee, niet verstandig misschien, maar wel heel leuk. Gelukkig kon ik ‘t rig van Igor lenen met een rustige Spectre erin. Het rig was natuurlijk erg groot maar voor ik ‘t wist zat ik omgehangen en zenuwachtig in de heli. Toen de heli opsteeg was ik mijn zenuwen meteen kwijt… wat was dat prachtig! Tussen de bergen in het dal opstijgen, vers besneeuwde bomen op de witte bergen, wauw. Ik was nog van‘t uitzicht aan‘t genieten toen we al gingen exitten. Vervolgens heb ik heerlijk gevlogen onder de regenboogchute van Igor in de witte wereld. Geland op ’t kinderweitje, naast ‘t PA kussen, voelde ik me weer alsof ik één van m’n eerste sprongen had gemaakt, zo opgetogen. Na de sprong heb ik die blijdschap meteen gebruikt om nog een keer de piste af te razen!

’s Woensdags lag er weer een pak verse sneeuw, en ‘t sneeuwde nog steeds. De deelnemers gingen eerst een kwalificatie run skiën (bepaling start volgorde) wat ons allemaal bij de bovenste lift bracht. Eerst een paar verkenningsrondjes waarbij ik ook op de wedstrijd helling kon skieen.

Daarna ging het voor het echie en stond ik weer halverwege de helling in de Tiefschnee om alle skiërs langs te zien zoeven in de reuzenslalom en om actiefoto’s van onze jongens te maken.

Voordat iedereen geweest was duurde dat weer gauw anderhalf uur zodat ik verkleumd en met hele koude handen het fototoestel opborg en samen met de Nederlandse delegatie en alle anderen van de warmte in het restaurant bij het Mitte station ging genieten.

Daarna de tweede ronde maar we moesten toch pas in de tweede helft onze jongens supporteren zodat wij dames maar aan de Glühwein gingen...

Toen bleek dat Henny toch zo snel was dat we hem hadden gemist! Oeps... Van de anderen konden we gelukkig nog wel een mooie finish foto maken! Met de Glühwein nog in de benen ging ik toen de afdaling naar het dal maken. M’n ski techniek was ver te zoeken maar leuk was ‘t wel op ski’s! Natuurlijk hebben we de resultaten besproken en de foto’s bekeken in de après-ski bar. En ‘s avonds was de officiële opening van de WK waarbij ieder land eerst naar buiten moest (brrrrr koud), en dan op alfabetische volgorde de tent weer binnen mocht lopen onder ‘t genot van typische Oostenrijkse klanken en applaus.

Veel toespraken en een lange rij voor ‘t buffet maakte het een late maar gezellige avond!

Donderdags en Vrijdags hadden we weer volop verse sneeuw wat natuurlijk heel mooi was, om lekker te skieen, maar dat het springen van een stand-by tot stand-down bracht.

Zaterdag’s kregen we een onverwacht kadootje van boven: Blue skies!!!! Half acht ‘s morgens opdraven en om kwart voor acht zat de eerste load in de heli! De ene load was nog niet geland of de volgende ging alweer omhoog. Een witte, zonbeschenen wereld in de bergen met chutes, chutes, chutes. Zo iets moois had ik nog nooit gezien. Alle bemoedigingen om een “nul” te trappen in vele talen werd door iedereen ter harte genomen. De blijdschap en de teleurstelling van iedere deelnemer hebben we kunnen volgen. Onze jongens zijn in de heli, aan de chute en met de landing op ‘t PA kussen veelvuldig gefotografeerd.

Wij als supporters hebben ons na de landingen van onze jongens meteen nuttig gemaakt tijdens het vouwen, door als tegengewicht op de rigs te zitten, zodat ze weer snel omhoog konden. Zo heeft iedereen die dag vier sprongen kunnen maken en ik heb de hele week en met name deze zonnige zaterdag m’n ogen uitgekeken naar de knappe Italianen, snelle Slovenen, stoere Tsjechen, kranige Kroaten, dappere Duitsers, een grote delegatie roerige Russen, aardige Oostenrijkers en gezellige saamhorige Zuid-Afrikanen...!

yski artikelen_jun09.indd 19

Gezamenlijk zaterdag het WK officieel afgesloten met diverse volksliederen en vlaggen en met goed eten en muziek. Zondagochtend toen we weg reden regende het... Donnersbachwald huilde mee...

Het was dan ook een geweldige en reuze gezellige week waarin twee superleuke sporten elkaar de hand gaven! Volgend jaar doe ik mee!!! û

19

04-06-2009 11:46:33

TEKST EN GRONDFOTO’S: RENÉ KLUNDER GROEPS- EN LUCHTFOTO’S: WILLY BOEYKENS

Thai

THAI SKY FESTIVAL 2 V

an 1 t/m 15 maart was het weer zover. Het Thai Sky Festival is al jaren een geweldig skydive festival, georganiseerd door een internationaal team van para’s met veel ervaring in zowel het springen als organiseren van skydive-evenementen. Drijvende krachten van dit festival zijn BJ Worth met echtgenote Bobbie en dochter Sara. In oktober vorig jaar ben ik met mylady sightseeing vanaf Phuket naar Bangkok gereisd met een huurauto en onderweg de omgeving verkent waar het jaarlijkse festival wordt georganiseerd. Via de website had ik er al een zeer positief gevoel over en toen ik daar was werd het alleen maar beter. Prachuap Khirikhan ligt daar waar Thailand het smalst is, ongeveer 220 km in rechte lijn zuidwest onder Bangkok en 90 km zuidelijk van Hua Hin. Dit stadje aan de Gulf of Thailand is eens per jaar, altijd 2 weken in maart, in de ban van het paraspektakel.

Eind februari mijn parapakketje ingepakt en met de auto naar Düsseldorf om de Air Berlin-bus te pakken naar Bangkok. Na 11 lange uren was ik

voor de 3e keer in één jaar in the Land Of Smiles.

Normaal heb ik bij aankomst geen stress maar deze keer liep het gehalte langzaam op naarmate de bagageband langer draaide en de koffers steeds minder werden. Nondepie, waar is mijn pakketje?

Tja, waarschijnlijk nog in Düsseldorf. F*ck. Geen pakketje betekend niet springen. Maar goed, na invullen van de nodige papieren werd de gearbag de volgende dag bezorgd op mijn verblijfsadres.

Pfff…relax.

Het voelt iedere keer alsof ik thuis kom, vriendelijke mensen, mooi weer, relatief veilig om te reizen en last but not least, behalve de wijn, is alles erg goedkoop. Op 1 maart kwamen vele para’s bij elkaar in het Windsor Suites hotel in hartje Bangkok. Na inchecken, paper- en gearcheck en welkomstpakketje in ontvangst nemen was de avond één boel gezelligheid. De andere morgen vroeg was het verzamelen en met 4 volle touringcars ging het richting zuiden met onderweg een heerlijke maaltijd en een excursie met olifanten en traditionele Thaise beroepen.

In de namiddag wurmden de touringcars zich door de smalle straten van Prachuap en werden we afgezet bij het Hadthong hotel, het vaste hotel wat ieder jaar in maart voor 2 weken zo ongeveer geheel wordt afgehuurd voor de skydivers. Als je binnenkomt in de lobby kijk je al meteen tegen prachtige vergrotingen van grote vrijevalformaties die daar op een ereplaats zijn opgehangen.

De eigenaar van het hotel vertelde mij in de loop van de week met enige trots dat hij een paar jaren ervoor een tandemsprong had gemaakt uit de Hercules en aan zijn gezicht te zien zou hij nog wel vaker zich in het diepe willen storten.

Na het droppen van de bagage in de lobby werd meteen koers gezet naar de dropzone waar na een welkomsttoespraak van de basiscommandant een uitgebreide uitleg werd gegeven door de organisatoren. De zeer ruime dz bevindt zich vlak bij de gekruiste landingsbanen. Twee enorm lange vouwtenten, diverse eettenten, briefingtent, VIP-tent, EHBO, manifesttent, riggers, aan alles was uiteraard gedacht. De landingsplaats kon een blinde nog vinden want die was voorzien van een

20 SP-20-21-thai.indd 20

04-06-09 14:20

Sky

L 2009

enorm reclamezeil van Singha bier. Goed spotten bleek van groot belang want de welliswaar grote dz ligt tussen 2 stranden en op 15000 ft is een minder goede gps-spot al snel een uitnodiging voor een waterlanding, maar het heeft niet plaatsgevonden.

Na een uitgebreide briefing op de dz werden we later in het hotel weer bijeengeroepen.

Omdat we bij inschrijving onze ervaring en wensen kenbaar moesten maken werden we meteen ingedeeld in RW-en freeflygroepen met in iedere groep een teamleader en zomogelijk een cameraflyer.

Tot nu toe voelde de manier van organiseren zeer goed. Ik zat in het RWteam met BJ Worth en nog 12 anderen van diverse nationaliteiten.

De volgende dag stonden bussen van de Thai Royal Airforce klaar om ons naar het veld te brengen een daar begon het feest met als openingssprong een load uit een Huey helicopter.

De stempel op dit prachtige festival was gezet.

Dezelfde avond was er een spetterend welkomsfeest buiten voor het hotel met Thaise dans, zang, acrobatiek en natuurlijk veel heerlijk eten

waar de Thai zo om bekent staan. De rest van de week werden met het geweldige weer veel gesprongen uit de door de Thaise luchtmacht ter beschikking gestelde vliegtuigen.

Vanaf zondagmorgen t/m maandag hebben we met zeer velen doorgebracht in het 90 km noordelijker gelegen Hua Hin in het Hilton en het Sofitel. Dit was te boeken bij inschrijving en was een welkome break. Dinsdag weer retour naar Prachuap en het 2e deel ging van start. Inmiddels waren diverse deelnemers die alleen de eerste week hadden geboekt weer vertrokken en nieuwe gezichten werden verwelkomt.

Ook waren er wat kleinere weer- en vliegtuigstrubbelingen maar dat kon de perfect georganiseerde happening niet echt hinderen. Op zaterdagavond 14 maart werd alles afgesloten met een afscheidsfeest en zondag 15-3 brachten de touringcars ons weer naar Bangkok alwaar iedereen zijn eigen weg weer ging. Ik heb daarna met mylady nog een auto gehuurd en nog 10 dagen een tour gemaakt door dit prachtige en veilige land met zijn zeer

vriendelijke mensen. We waren dit jaar met 275 skydivers uit 26 landen. Met z’n allen zijn er 4836 veilige jumps gemaakt in 10 springbare dagen met fantastisch weer. De nadruk ligt op grotere formaties maken uit een Hercules en een BT 67 (DC 3) Bekende en zeer ervaren camera-flyers hebben prachtige opnamen gemaakt. Namen cameraflyers; Willy Boeykens, Gustavo Cabana, Clem Major, Craig O’Brien, Wendy Smith, Andrey Veselov. Ook was er een charity programma voor de noodlijdende schoolkinderen. Door middel van loten te kopen voor de loterij tijdens de afscheidsparty werd een behoorlijk bedrag opgehaald en besteedt aan dit goede doel.

Op de website van het festival zijn meer gegevens te vinden en voor wie er zin in heeft… wees er snel bij met inschrijven. Vorig jaar werd de inschrijfmogelijkheid eind oktober geopend.

Ik ga er dan weer voor. Organisatoren en cameraflyers, voor zover men het leest, bedankt en tot de volgende keer. Zie http://www.thaiskyfestival. com/index.htm voor meer info. 

21 SP-20-21-thai.indd 21

03-06-09 10:12

TEKST: JARNO CORDIA FOTO: SCOTTY BURNS

5

N E T U N I M 5

D

oor het springen met wingsuits raak je toch wel redelijk verwend als het gaat om vrijeval tijd. Afhankelijk van de mensen waarmee je springt, zijn de meeste sprongen van 12.000 voet zo rond de 2 á 2,5 minuut. Maar in het steeds drukker wordende luchtruim in Nederland en België kom je helaas niet zo heel snel boven die normale afspringhoogte uit.

Afgelopen April was ik via mijn sponsor PhoenixFly als load-organiser te gast op een grote wingsuit boogie in Zephyrhills, Florida. Tijdens boogies is het daar een vrij normaal fenomeen om in de ochtend op zaterdag een high-altitude load te doen van 22.000 voet. Dus bijna de dubbele afspringhoogte van normaal! 18.000 voet had ik wel al enkele keren eerder gedaan, maar dit was veelal met wingsuit formaties en niet solo om eens maximaal voor de vrijeval tijd te gaan.

Dat leek me toch wel eens leuk om een keer te proberen dus zette ik mijn naam op de lijst. Mike, iemand die ik al lang via dropzone.com kende, deed spontaan ook mee. Mike is een ietwat oudere Amerikaanse man, maar heeft skydiven en fanatiek hardlopen als hobby, waaronder 100km marathons en dergelijke uitputtingsslagen. Hij zag het wel zitten om samen te proberen de 5 minuten vrijeval te halen. Hetgeen voor ons beiden een persoonlijk record zou zijn.

De zaterdagochtend moesten we om 7 uur verzamelen voor een briefing op zuurstof. Dit was gelukkig niets nieuws, dus was het vooral even ontspannen en rustig wakker worden. Rond half negen mochten we instappen, en begon de lange klim naar 22.000 voet. Je bent het uitzicht op 12 toch wel gewend, en de afstand welke je kunt kijken vanuit het raam was vlak voor afspringhoogte erg indrukwekkend. Toen kwam de call voor de gewone vrijevallers. Hetgeen betekende dat wij ons ook langzaam klaar moesten gaan maken. En toen was daar het groene licht voor ons.

22

Langzaam de zuurstofslang uit de mond, en wegstoppen in mijn pak. Nog even Mike helpen met het aanzetten van zijn camera, en toen was het tijd om te gaan. Ready, Set, Fly! We waren met 6 wingsuit vliegers, en iedereen zou gewoon solo vliegen. Alleen Mike en ik zouden een beetje proberen elkaar te volgen. Direct na exit zagen Mike en ik de anderen de diepte in zakken. Beiden zijn we vrij geoefend in deze stijl van langzaam vliegen. Hetgeen vergelijkbaar is met een chute tegen zijn stallpunt aan vliegend proberen te houden zonder deze in een stall te trekken. En dat grotendeels op armkracht. Even vlogen Mike en ik samen op, maar langzaam maar zeker kreeg ik meer en meer hoogte ten opzichte van Mike. Meer en meer begon ik te pushen om de 5 minuten vrijeval te halen. Lange tijd keek ik niet naar mijn hoogtemeter, daar alles er nog ontzettend diep en ver uitzag. Maar na (voor mijn gevoel) een eeuwigheid vliegen werd het toch tijd om eens te gaan kijken hoe hoog ik nog zat. Ik had verwacht rond de 6000 voet te zitten, maar zag tot mijn schrik dat ik nog niet eens de 12000 voet gepasseerd was. Dus nog even doorbijten. Onder me vloog Mike ook nog stug door.

Inmiddels had ik een dikke 1500 voet hoogte gewonnen ten opzichte van hem. Waarom Mike de hele weg op 80% vloog i.p.v. de 100% die ik gaf zou me vrij snel duidelijk gaan worden…. Hier kwam bij Mike zijn ervaring in marathons om de hoek kijken, en bij mij het gebrek aan ervaring in duursporten en uithoudingsvermogen. Mijn armen waren inmiddels redelijk verzuurd, en ik begon langzaam maar zeker in elkaar te zakken als een cake die te vroeg uit de over is gehaald.

Mijn armen ongecontroleerd bibberend en al mijn spieren snijdend van de pijn. Ik moest me even ontspannen. Ik dacht even 5 seconden pauze te nemen, ontspannen en daarna weer stug verder te vliegen. Maar helaas. De koek was op. Wat ik ook probeerde, ik kreeg mijn armen niet meer in de goede houding, en langzaam

maar zeker begon ik steeds slechter te vliegen.

Steeds onrustiger op mijn hoogtemeter kijkend of ik er niet al was. Vanuit mijn ooghoek zag ik Mike rustig doorvliegen en langzaam maar zeker zelfs iets boven me uitkomen qua hoogte. Op 3500 voet vond ik het mooi. De pilot-chute vloog naar achter, en een mooie chute ontvouwde zich boven mijn hoofd. In de verte zag ik een seconde of 10 later Mike openen. Na een korte adempauze toen even heerlijk ontspannen mijn chute richting de dropzone vliegen waar Mike al stond te wachten.

Nieuwsgierig grabbelden we beiden onze camera’s tevoorschijn om de tijd terug te zien.

Zouden we de 5 minuten gehaald hebben?

Enkele weken ervoor was er een Amerikaanse militair voor een officiële Guinness poging voor de langste vrijeval blijven steken op 5:24, maar dat was met 24.500 voet aan hoogte (2500 meer dan wij hadden). Zouden we in de buurt zitten!?

Na driftig doorspoelen op de camera kwam daar het antwoord. 5:18 was mijn score. Mike ging daar nog dik overheen met 5:27.

Missie geslaagd! Twee persoonlijke records!

Natuurlijk was er veel ruimte voor verbetering, maar tijd om te rusten was er niet want er was een boogie bezig, dus konden we na snel vouwen weer het vliegtuig in voor leuke formatiesprongen van (lagere) normale hoogte.

Inmiddels zijn we enkele weken verder, en is de kramp uit de armen ruimschoots vergeten.

Mike en ik zijn inmiddels aan het kijken naar de mogelijkheid om samen een officiële gooi naar het wereldrecord te doen later dit jaar of begin volgend jaar. Iets wat met oefeningen op skills en uithoudingsvermogen voor ons beiden zeker goed te doen moet zijn. En ondertussen lekker doorspringen en de armen flink proberen te trainen op de volgende keer. 6 minuten here we come! 

www.flylikebrick.com | www.sky2productions.com

SP-22_23B.indd 22

04-06-09 14:33

FF TEKST: MATTHIJS DE GROOT

FREE2FLY 2009 D

e Free2Fly boogie was dit jaar mede door het fantastische weer een daverend succes. De boogie werd al voor de derde keer gehouden, maar dit jaar was er voor het eerst een vervolg op Texel. Het is de bedoeling dat de combi Rotterdam Texel een traditie gaat worden rond het Koninginnedag weekend. Toch willen we nog wat kwijt over de doelstelling van de Free2Fly, want nu denken nog veel para’s, dat het puur een freefly feestje is en dat is toch echt niet onze bedoeling. De Free2Fly is een boogie voor alle disciplines. We willen dat de platvallers, de freeflyers en de swoopers samen mooie sprongen gaan maken. Daarvoor wordt er tijdens de Free2Fly veel aan angelflying gedaan, omdat dit een toegankelijke manier van vliegen is voor alle springers veel of weinig ervaring. Ook denken we aan het maken van hybrids. Of een speedstar sprong, die over gaat in tracking.

Laat je fantasie maar werken we zoeken naar de combi, die voor ieder wat heeft. Dit jaar waren behalve Jan van Sinderen en Matthijs de Groot uit ons eigen kikkerlandje, Tim Porter en Dedric Hourde als organisers uitgenodigd. Er kon tijdens de boogie voor slechts het inschrijfgeld one on one gesprongen worden. Dus je hoefde niet bij te betalen voor een tweede slot gewoon je eigen sprong betalen en knallen maar. Hierdoor hadden de meeste deelnemers na een sprong hun inschrijfgeld dubbel en dwars terug verdiend en was de progressie groots. Van PD waren er leen parachutes om uit te proberen.

Zo kon je zelfs met een reserve als main omhoog. En dan de mistery jump, om zeker te weten dat je hem niet mist moet je naar allebei de boogies, want waar en wanneer blijft geheim.

Dit jaar was het tijdens de Free2Fly op Texel.

Op vrijdag kon iedereen die op de dropzone aanwezig was of er nu inschrijfgeld betaald was of niet mee naar de Vliehorst. Voor de prijs van een normaal hoppie van ft 5000 werd je op die hoogte boven de Vliehorst afgezet, de boot terug was gratis en het busje, ook al gratis, echte hippie shit, bedankt Boye.

Door het weer (geen wind of wolken) en de geringe hoogte kon iedereen die zijn afbouwsprong had gedaan mee, dus van rookie tot hotshot, helemaal Free2Fly. Dit jaar waren er genoeg inschrijvingen, maar er kon nog wat bij, maar de organisatie wil zeker geen massaal event. Wij willen dat je de ballen uit je broek kan springen. Schrijf je volgend jaar dus vroeg in dan weten wij waar we op kunnen rekenen en kunnen we nog meer voor jullie doen, wie het eerst komt die het eerst maalt. ď‚ž Groetjes en tot volgend jaar. Be Free2fly !!!!!

Groetjes uit Teuge...

...Hart van Teuge...

www.parachutecase.nl The Parachute winkel en werkplaats op vliegveld Teuge T: 055 - 323 19 28 / E: info@parachutecase.nl SP-22_23B.indd 23

04-06-09 14:29

TEKST: TOM DE WEERDT FOTO’S: TOM DE WEERDT

S E R U S S E L B R E D U SCHO

van !”) Een verslag m o k e d it u l, a , ik ie het okter: “Oh ik z is 20 mei 2006 d et e d H t g. eg n (z gi r m te o k de k de do een vrij strakke meermaals uit er ie t Komt een vis bij d a a er st d g u a o d h e sc d van n met een n klaar en we . Aan het begin a n a ge st n s mijn ervaringe ro er sp gi a 5 ss 8 a 8 p dem springer met is blauw, de tan t ch lu ben een camera e d , n te g binnen limie wind, maar no ngen. gaan lekker spri

24 SP-24-25-tomi.indd 24

Examensprong

04-06-09 14:23

T

ijdens de eerste 5 sprongen van die dag merk ik dat de wind geleidelijk toeneemt.

Bij sprong 5 waait het wel erg hard, maar alles gaat goed. De laatste passagier van de dag staat klaar, en we besluiten te gaan. Onder mijn chute merk ik dat het nog harder is gaan waaien, maakt niet uit, dat kan ik!

Met mijn exitgewicht van 95 kilo hang ik op final stil onder mijn Stiletto 135. Op het moment dat ik mijn voeten neerzet trekt mijn chute me weer de lucht in en een 5-tal meter verder raak ik de grond. Ik weet meteen dat het mis is. Mijn rechterschouder is uit de kom, zoveel is zeker. Na drie kwartier ben ik op de spoed en trekt de arts mijn schouder weer op zijn plek. De arts vertelt me dat dit, omdat mijn schouderkapsel opgerokken is, een zwakke plek zal blijven maar dat ik met fysio een heel eind kan komen.

Een week later kom ik bij mijn fysio die me,net zoals de arts, meldt dat een verzwakt schouderkapsel grotendeels kan gecompenseerd worden door sterkere spieren. Ik luister naar deze lui want ze weten waar ze het over hebben, en werk me te pletter in de sportschool (voor degenen die me kennen, enkel armspieren inderdaad). 8 weken later ben ik weer aan het springen.

In de winter die daarop volgt voelt alles goed aan, en doe ik niet al te veel extra moeite. Alles is kennelijk goed gekomen, en ik verheug me op het halen van een tandemrating.

Voor het seizoen weer begint ga ik met vrienden op een springtrip naar Italië. Tijdens een sprong klapt mijn schouder weer uit de kom op het moment dat ik in mijn frontrisers hang voor een swoop. Ik kan niet verder flaren dan tot op schouderhoogte, en schuif de landing op mijn kont uit. Ik kan de schouder zelf terugzetten. Na vier weken herstel ga ik weer springen, dit jaar geen tandemrating voor mij… Dat seizoen hang ik buiten aan de kist, schouder uit de kom… Ik zet hem terug in vrije val. Ik gooi een colablikje weg, schouder uit de kom… Ik zet hem terug en ga springen.

Ik train mezelf een winter te pletter, ben nog nooit zo sterk geweest en ga voor mijn tandemrating (eindelijk). Tijdens een drogueless sprong wil ik na 30 seconden de drogue zetten, de drogue is

eruit, mijn schouder ook… ik open zelf en meldt aan mijn examinator (Iwan) dat ie een stukje mag gaan sturen, want ik kan dat niet meer. Ik ben er klaar mee. Ik mail een in springerskringen bekende chirurg die kennelijk ook nog eens gespecialiseerd is in het schoudergewricht.. Hij meldt me dat wanneer ik meteen bij de eerste keer geopereerd zou zijn ik in 3 maanden volledig hersteld zou zijn.

Nu gaat dat 6 maanden duren. We besluiten (ik besluit dat, hij zucht even) dat ik het seizoen kan doorspringen met een schouderbrace. Gelukkig gebeurt er dat seizoen niks meer.

Op 6 oktober 2008 ga ik onder het mes. In de daarop volgende maanden ga ik 2x per week naar de fysio, 2x per week naar de sportschool en oefen ik op de andere dagen thuis met losse gewichten. Half maart zijn mijn fysio en ik het eens, die schouder van me is weer goed.

Ik maak 30 solosprongen en voel me weer comfortabel, dus ik ga weer voor mijn tandemrating.

Op 18 april maak ik 6 sprongen op Texel onder begeleiding van Iwan. Helaas is hij er zondag niet. Gelukkig kan ik de volgende dag mijn laatste examensprong op mijn eigen clubje gaan doen met René. René schudt me na een superleuke sprong de hand. Ik ben tandemmaster. Daar heb ik maar 3 jaar voor nodig gehad…

Tegenwoordig bezoek ik verschillende centra, en het valt me op dat ik nogal wat lotgenoten heb.

Ook bij tandemsprongen en bij AFF-opleidingen lijken er steeds meer schoudergewrichten malfuncties te vertonen.

Wanneer ik met mensen met schouderproblemen praat valt het me op dat ze bijna allemaal door hun huisarts en fysio het advies krijgen om spiermassa te kweken en te kijken hoe het daarna gaat. Vervolgens hoor ik dan dat dat niet geholpen heeft.

Ik ben geen medisch specialist, maar als ervaringsdeskundige kan ik je de volgende tips geven: Als je schouderproblemen hebt die je hinderen bij het springen: GA NAAR EEN SPECIALIST! Het probleem is volgens mij dat de meeste artsen geen idee hebben welke krachten er op je lichaam uitgeoefend worden tijdens het springen. Ken je geen specialist dan heb ik nog wel een adresje voor je!

GA NAAR NOG EEN SPECIALIST

Ga voor een second opinion, een consult kost je een paar uur en een paar euro’s. Ikzelf heb 3 specialisten bezocht en degene uitgekozen waarbij ik me het prettigst voelde. Daarbij speelde absoluut een rol dat ik al veel verhalen over hem had gehoord, van skydivers! Ook voor de fysiobegeleiding na de operatie heb ik een rondje gemaakt en heb ik degene gekozen die me het meest beviel.

vergoed te krijgen moest ik vooraf een aanvraag indienen bij mijn ziektekostenverzekeraar, vergezeld van een brief van de behandelend arts en een kostenbegroting. Binnen 2 weken had ik bevestiging dat de verzekeraar alles zou vergoeden.

ALS JE JE LAAT OPEREREN

De operatie is maar het begin. Daarna moet je zelf aan de bak. Hoe beter jij je best doet bij je fysio en daarbuiten, hoe beter het resultaat zal zijn. Een volledig commitment aan je revalidatie is dus absoluut noodzakelijk. Hard werk loont absoluut de moeite, ook al lijk je maar minieme stapjes te maken.

TIPS VOOR ELKE SPRINGER:

IEMANDS SCHOUDER GAAT UIT DE KOM OP JOUW DROPZONE. Je ziet het meestal heel goed dat iemands schouder uit de kom is, die schouder moet er zsm weer in. Hoe langer een schouder uit de kom blijft hoe verder het schouderkapsel oprekt.

Ga dus meteen naar het ziekenhuis! Wanneer het door een valpartij bij de landing gebeurt zou het kunnen dat er ook iets gebroken is waardoor je de schade erger zou kunnen maken wanneer je zelf probeert de schouder weer op z’n plek te krijgen. Als bijvoorbeeld MIJN linkerschouder uit de kom zou gaan (is ie nog niet geweest) neem IK dat risico en zet IK die schouder terug.

MAARRRR

Als je dit bij iemand anders probeert en de schade wordt daardoor groter zou je wel eens een schadeclaim aan je broek kunnen krijgen. In deze steeds Amerikaanscher wordende maatschappij raad ik je dus aan om gewoon naar het ziekenhuis te gaan!

WEES VOORBEREID:

bereid je voor! Je schouder kan altijd uit de kom, bedenk eens wat je doet als je in vrije val bent en je rechterarm doet het niet meer. Bedenk eens wat je gaat doen als je linker ermee ophoudt.

Ik heb mezelf na mijn eerste incidentje getraind in: • openen met links (bij mijn setje kon ik onderlangs bij mijn openingssysteem) • het met links losmaken van beide halve remmen (kant waar het mis is eerst) • het flaren met beide toggle’s in één hand • het sturen op het harnas • het sturen op toggles met beide toggle’s in één hand (het kan echt, think about it!)

Mensen die meer vragen hebben of adressen van me willen krijgen kunnen me bereiken via info@skystudio.nl 

Keep it safe & enjoy your jumps!

BEHANDELING IN HET BUITENLAND

Mijn chirurg werkte in Antwerpen, om de kosten

AUCH

SP-24-25-tomi.indd 25

25 04-06-09 14:24

WS TEKST: JARNO CORDIA

D DWINGSUIT FOR DUMMIES Wat is dit?

Hierbij voor iedereen eens een uiteenzetting van de verschillende ascpecten die komen kijken bij wingsuit vliegen, een nieuwe en spannende discipline binnen het skydiven. Omdat er toch altijd veel vragen zijn over de werking van een wingsuit, veiligheid en benodigde ervaring alvorens ermee te kunnen beginnen.

Hoe zit het precies in elkaar?

Als het om wingsuits gaat, zijn er verschillende fabrikanten met elk weer hun eigen ontwerpen van wingsuits. Grote of kleine vleugels, verschillende lucht-inlets en vleugelprofielen. Maar het basisprincipe is altijd hetzelfde. Een pak met drie vleugels tussen de armen en benen. De werking van de vleugels is vergelijkbaar met die van een parachute. Met behulp van de relatieve wind, blazen de vleugels zich op via de lucht-inlets aan de voozijde. Hierdoor ontstaat een vleugelprofiel. En dit zorgt, net als bij een vliegtuigvleugel, voor lift op het moment dat hier lucht langs beweegt. .

Hoe ver kun je vliegen?

Als we kijken naar hoe goed of slecht een wingsuit vliegt, hebben we het in het algemeen over de Glide-Ratio (soms ook wel aangeduid als Lift vs Drag). Hiervoor wordt een nummer gebruikt, welke aangeeft hoeveel meter er voorwaarts wordt gevlogen, voor elke meter die neerwaarts wordt afgelegd. De beste wingsuits op het moment (mits goed gevlogen) kunnen een Glide-Ratio halen van rond de 3,2 (dus 3,2 meter voorwaarts, voor elke meter welke je zakt). Als we uitgaan van een gemiddelde parachutesprong van 12.500 ft (4km) waarbij we onze parachute openen op 3000 ft (1 km) hebben we dus een vrijeval van 9500ft (+- 3km). Uitgaande van een Glide-Ratio van 3,2, betekend dit dus dat we (3.2 x 3000m) ongeveer 9,6 kilometer afstand zouden kunnen vliegen in die beschikbare hoogte. De afgelegde afstand wordt nog groter wanneer hier ook de wind in de rug nog bijkomt. Maar uithoudingsvermogen is eveneens een belangrijke factor in hoeverre er daadwerkelijk gevlogen kan worden. Het kost toch best wel wat spierkracht om een wingsuit op zijn meest optimale manier te vliegen. Hierdoor is de gevlogen afstand bij een normale skydive meestal ook een stuk lager, en zal de Glide-Ratio meestal rond de 2,0 a 2,5 liggen.

Bij lagere sprongen met kortere vrijeval, zoals bij B.A.S.E. jumping, worden meestal wel afstanden gevlogen welke erg dicht in de buurt komen bij de maximaal haalbare performance.

Hoe snel kun je vliegen?

De gemiddelde voorwaartse snelheid van een wingsuit ligt rond de 140 km/h. Maar de windrichting en snelheid heeft grote invloed op de snelheid ten opzichte van de grond. Als de wind 80 km/h op hoogte blaast, kan met wind in de rug de grondsnelheid dus oplopen tot ver over de 200 km/h!!! Als de bovenwind van voren komt, zal de grondsnelheid niet meer zijn dan een kleine 60 km/h.

Dit hele principe is vergelijkbaar met een boot welke op een rivier langzaam tegen de stroom in vaart, maar met de stroom mee een flinke hoeveelheid extra snelheid cadeau krijgt.

Hoe hard val je nu eigenlijk?

Een wingsuit kan op verschillende manieren gevlogen worden.

Met een licht aangedoken positie, welke gericht is op het afleggen van de grootst haalbare afstand. Of een meer vlakke vliegpositie, waarbij alle lift wordt gebruikt om het pak zo lang mogelijk in de lucht te houden. Deze laatste techniek zal resulteren in de langste vrijeval, maar zal mbt de te vliegen afstand niet de beste resultaten geven. Vergelijkbaar met het voluit laten vliegen, of het diep geremd

26

vliegen met een parachute. Bij een normale parachutesprong ligt de vrijevalsnelheid rond de 200 km/h. Bij het wingsuit vliegen kan deze snelheid omlaag worden gebracht tot rond de 65 a 70 km/h. Hierdoor kunnen vrijevaltijden wel worden verdrievoudigd!

Een wingsuit is net als een parachute te swoopen en flairen. Door eerst stijl aan te duiken en vervolgens uit deze duik te “trekken”, kan de vlucht tijdelijk tot bijna horizontaal worden gebracht! Dan is er echter nog wel een flinke voorwaartse snelheid aanwezig, hetgeen het landen met enkel een wingsuit nagenoeg onmogelijk maakt.

Al zijn er wel mensen welke pretenderen hiermee bezig te zijn.

Welk pak is het snelste?

De verschillende wingsuit fabrikanten hebben een flinke lijn wingsuit modellen klaarliggen, ieder apart model gebouwd voor specifieke taken mbt afstand, tijd of creatief vliegen op buik en/of rug.

Als de wingsuits van de verschillende fabrikanten onderling worden vergeleken liggen de prestaties toch allemaal vrij dicht bij elkaar, en zit net als bij alle andere diciplines het belangrijkste verschil toch vooral in de persoon welke met het pak aan vliegt.

Kan ik dit ook eens proberen?

Een wingsuit wordt dmv een rigging systeem (bestaande uit gele kabels of speciale ritsen) rondom een normaal skydive-rig heen gedragen. De voorwaartse snelheden en afstanden welke in vrijeval worden afgelegd zijn vele malen groter dan normal. Ook de fijngevoeligheid van bewegingen waarmee in vrijeval wordt gestuurd en bewogen is veel groter. Waar normaal een arm of been het stuurvlak is, is dit nu een vleugeloppervlak wat wel 5 maal (of zelfs meer) groter is. Hetgeen dus ook een grotere mate van controle vereist in vergelijking met normale vrijeval.

De wings van een wingsuit limiteerd eveneens je bewegingsvrijheid. Iets wat vooral tijdens de opening van de parachute een extra factor toevoegd om rekening mee te houden, daar je niet meer direct bij je risers kunt. Daarom is het erg belangrijk over een goede basis te beschikken m.b.t. vaardigheden en kennis over het parachutespringen, alvorens op verantwoorde en veilige manier met een wingsuitvliegen te beoefenen.

Hoewel bovenstaande per persoon apart zal worden beoordeeld, worden over het algemeen 200 vrijevalsprongen als absoluut minimum in geeist. Men acht dat een persoon met dit sprongenaantal inmiddels genoeg ervaring en kennis heeft binnen het skydiven om veilig en met plezier een eerste wingsuit sprong te kunnen maken.

In sommige landen ligt het vereiste sprongenaantal hoger, soms tot wel 500 sprongen. De minimum eisen voor wingsuitvliegen in Nederland bedragen 200 vrijevalsprongen en het bezit van een B brevet. Maar zoals bij het beoefenen van iedere discipline binnen het skydiven is een hoger ervaringsniveau altijd mooi meegenomen.

Hoe kan ik me op een wingsuit sprong voorbereiden?

Veel springers stellen zich deze vraag. In sommige gevallen wordt er veel tijd en geld gestopt in het maken van solo tracking sprongen en dure trackingsuits, om maar zo snel mogelijk door te kunnen stromen naar het wingsuit vliegen.

Dit alles is ontzettend leuk om te doen, maar is in de praktijk niet echt van toegevoegde waarde als het gaat om voorbereiding.

Het beste advies voor iemand die wil leren wingsuit vliegen: spring veel en probeer zoveel mogelijk te leren. Er zijn vele diciplines binnen het parachutespringen zoals freefly, atmonauti, freestyle en RW/FS. En elk op hun eigen manier leren deze diciplines je meer dan je ooit in een solosprong kunt leren. Denk hierbij aan levellen

met een medespringer, verschillende fallrates, aanduiken, relatief tot iemand anders vliegen, exits, seperatie en lichaamscontrole in het algemeen. Het leren beheersen van je lichaam in vrijeval is het belangrijkst. En ookal is het vliegen met een wingsuit misschien je uiteindelijke doel, je hoeft je zeker niet te schamen of vervelen als je ook de andere diciplines een kans geeft binnen deze mooie sport. Net als elke andere sport, is ook een goede lichamelijke gezondheid iets wat helpt. Vooral als je kijkt naar het formatievliegen met wingsuits, kan een zwaar gestel een ernstige limitatie zijn. Dus als wingsuit vliegen een doel op lange termijn is en je bent wat aan de zware kant, probeer dan ook je gezondheid en lichamelijke fitheid mee te nemen als onderdeel van je planning en voorbereiding.

Wat is het juiste materiaal?

Qua materiaal verschilt het advies bij een wingsuitsprong niet erg veel van dat bij andere sprongen. De belangrijke factoren bij het wingsuit vliegen zijn het gebruik van een BOC-Throw-out opening stysteem (dus geen pull-out) en een relatief rustige stabiele hoofdkoepel (een wingsuitsprong met een velocity79 als hoofdkoepel is bijvoorbeeld geen aanrader) Parachutes hebben verschillende openingseigenschappen. Het ene type vliegt agressiever dan de ander en deze eigenschap is vaak ook te koppelen aan de openingseigenschappen van de parachute. Voor het springen met een wingsuit is het aan te raden een koepel te gebruiken welke zich bij het openen altijd netjes en on-heading gedraagt.

Een koepel die bij een enkele twist de neiging heeft spinnend richting de grond te duiken is hierbij dus geen aanrader. Zo zijn bijvoorbeeld de Performance Designs Storm, Spectre en Sabre2 veel gebruikte (stabiele) koepels onder wingsuit vliegers.

Waar kan ik het leren?

Er bestaat geen wereldwijde standaard mbt instructie voor het wingsuit vliegen. De verschillende fabrikanten hebben allemaal hun eigen opleiding en instructie programma met een daaraan gekoppelde rating. Wel wordt door verschillende fabrikanten momenteel hard gewerkt aan een universele, door de USPA erkende rating. De meeste organisaties wereldwijd gebruiken de algemene aanbevelingen enkel als advies. Als het gaat om instructie, is het belangrijk hiervoor een ervaren wingsuitvlieger te benaderen, die jou op alle verschillende aspecten en onderdelen welke komen kijken bij het wingsuitvliegen. Wat hierbij eveneens erg belangrijk is, is dat de persoon in kwestie ook ervaring heeft in het geven van instructie over wingsuit vliegen. Met betrekking tot de kosten, kan de instructie geschieden voor de prijs van het instructeursslot en huur van een wingsuit. Er zijn ook instructeurs welke daar bovenop nog een coaching-fee vragen om hun kosten te dekken. Maar ongeacht de kosten voor instructie, zal een enkele sprong (met een goede coach welke daarnaast goed tijd investeerd in een briefing en debriefing met video) je uiteindelijk meer bijbrengen dan je ooit zelf in een dozijn solosprongen kan leren. Het belangrijkst is dat de persoon in kwestie je eerste sprong tot een veilige, ontspannen en leuke nieuwe ervaring maakt die je niet snel zult vergeten. En misschien wel tot een nieuwe verslaving leidt… 

Kijk voor leuke fotos, videos en meer informatie over instructie en coaching in wingsuit vliegen eens op www.flylikebrick.com

SP-26_27 kopie.indd 26

04-06-09 14:45

TEKST: VIVIANNE FRANCKEN FOTO’S: TEUN BUIJS

PCT GOES TO AMERICA

P

aracentrum Texel zag afgelopen jaar langzaam de winter naderen en organiseerde een trip naar het zonnige Californië om daar lekker te gaan springen. We gingen dit jaar naar de dropzone in Lake Elsinore waar het zonnetje scheen en de wind verdwenen was. Het was een mooie dropzone met twee Twin Otters die zo naar 13.000ft vlogen, een grote vouwplaats waar je lekker buiten kon (leren) vouwen en met een gigantisch landingsgebied voor beginnende springers tot aan een aparte pond voor de swoopers. Ook was het uitzicht prachtig! Vanuit de lucht was de dropzone goed te herkennen door het gigantische Lake tussen de bergen waar de dropzone aan lag en de oceaan aan de andere kant van de bergen. De Sunsetloads waren zeker de moeite waard!

We waren dit jaar met een groepje van twintig man die allemaal varieerden in springervaring. Zo was er iemand mee die net zijn staticline cursus had afgerond en zo enthousiast was geraakt van het springen dat hij graag zijn AFF wilde halen.

Hij ging mee naar Amerika en is daar zijn AFF cursus begonnen. Naast AFF waren er ook mensen mee die graag hun one on one sprongen wilden halen zodat ze het volgende seizoen volop met andere mensen samen konden springen. Ook was er aandacht voor de breveteisen. Zo kon je instructie vragen voor bepaalde sprongen of werden er achtmannetjes georganiseerd voor een van je eisen en natuurlijk voor de lol! Maar naast de vrije val was er ook genoeg aandacht voor het vliegen onder de parachute. Zo werd er volop canopy school gegeven en als je dit niet genoeg vond kon je de laatste week mee naar Lake Isabella waar je mee kon doen aan het Ground Launchen om daar de controle over je parachute te leren beheersen.

Ook hadden we een slechtweerprogramma, want zelfs in Californië kan het slecht weer worden.

Dit komt gelukkig zelden voor, alleen hadden wij de pech net een dagje mee te maken van

dit zeldzame weertype. Maar niet getreurd, we vertrokken naar Perris een andere dropzone in de buurt van Lake Elsinore, waar we naar de windtunnel gingen. We hadden elk vijf minuten tunneltijd geboekt en dit was echt heel leuk!

Voor sommige was het een eerste ervaring en dit leverde natuurlijk hilarische beelden op. Weer andere hadden wat meer ervaring met de tunnel en konden zo mooi laten zien hoe je een hoop punten kan neerleggen in korte tijd. Ook was er een coach bij die je hielp de juiste houding aan te nemen en hoe je beter kan manoeuvreren in de lucht. Het was een zeer leerzame en leuke ervaring terwijl het buiten goot van de regen.

Sommige vonden het zo leuk dat ze later nog een keer terug zijn gegaan. Zo was er iemand mee die graag aan zijn freefly skills wilde werken en is dus een paar keer naar de tunnel gegaan om daar aan zijn skills te kunnen werken. Ook waren er instructeurs op de dropzone in Lake Elsinore die freefly coaching gaven en met je mee sprongen om feedback te kunnen geven.

De trip was dus niet alleen voor de platvallers onder ons, de freefly’ers hebben het ook enorm naar hun zin gehad.

Of dit nog niet genoeg was hadden we ook nog grootse plannen om uit een luchtballon te gaan springen! De hele week keken we er naar uit en eindelijk was het zover. ’s Morgens vroeg om 5 uur verzamelde we allemaal bij het ontbijt om te vertrekken naar de dropzone Perris waar de ballonvaarders ons op stonden te wachten. We vertrokken naar een rustig veldje waar het allemaal zou gaan gebeuren. Er was echter een klein probleempje; er was mist. Heel veel mist. We hebben tot 9 uur ’s morgens gewacht tot de mist weg zou trekken, alleen dit was niet het geval. Maar we

gaven het niet op. De volgende dag gingen we weer op pad, alleen was er helaas weer teveel mist. Wel was er deze keer een basejumper mee die het geen probleem vond om vanaf 1000ft uit een luchtballon te springen. Jammer dat wij niet konden, maar wel spectaculair om een keer mee te maken.

Al met al was het een zeer geslaagde trip! Gelukkig vertrekt Paracentrum Texel volgend jaar in de winter weer naar Lake Elsinore en ook dit jaar ga ik zeker weer mee! 

- advertentie-

Springt u nog zonder...

...onze uitrusting verzekering? ...onze ongevallen verzekering? ...onze (doorlopende) reis verzekering?

Regel het dan direct via onze website,

www.assurantiesite.nl of bel. 055 - 5218028 Vanderveen B.V.

SP-26_27 kopie.indd 27

03-06-09 09:52

Door: HBP Foto’s: HBP

H

VERHUIZING KNVvL

De kogel is dan toch door de spreekwoordelijke kerk. De KNVvL gaat na vele jaren haar mooie oude pand in Den Haag verlaten. Rond 2001 zat de KNVvL in financieel zwaar weer, met een mislukte outsourcing van administraties, diverse andere uitgaven en vermindering van subsidies. Het pand werd als ondoelmatig en te duur beoordeeld.

Het pand wordt niet volledig bezet door KNVvL personeel en het is in oude staat met relatief veel onderhoud.

H H

et Hoofdbestuur heeft daarop aan de Ledenraad KNVvL een reorganisatie plan t.b.v. financieel voordeel en efficiency voorgelegd, met daarin drie punten: 1) vermindering van personeel 2) samenvoeging van secretariaten 3) verkoop van het pand / verhuizing naar centrale locatie in Nederland. Andere wegen als bezuinigen op andere kosten (bv. het blad van de KNVvL Aerojournaal / ASM) of hypothecaire lasten aangaan werden niet ingeslagen.

Punt 1 is in de periode 2003-04 gerealiseerd.

Punt 2 is nog niet gebeurd, het secretariaat zweefvliegen blijft vooralsnog op de locatie Papendal zitten. Punt 3 is dus nu gebeurd. Het pand is voor de vraagprijs verkocht. En dat in deze crisistijd.

Als u dit leest is de KNVvL en daarmee ook het secretariaat van de afdeling parachutespringen fysiek over naar Woerden. Uiteraard heeft dit veel

voeten in de aarde gehad en is de KNVvL enige tijd verminderd bereikbaar geweest. Denk alleen maar aan dozen in en uitpakken, installeren van PC’s, opruimen, etc. De KNVvL zit nu samen met de Nederlandse Klim- en Bergsport Vereniging (NKBV) in een gebouw; de KNVvL heeft kantoren op de 2de verdieping. Samenwerking met deze vereniging qua faciliteiten en administraties zal door het Hoofdbestuur KNVvL nader worden onderzocht, maar dat terzijde.

28 artikelen_jun09.indd 28

04-06-2009 12:56:15

Door: Keetie Hobbel en Marion Weijman foto’s: saskia zegwaard

Soulac 2009: Boogie time & van 4 naar 8 met de Angels !

H Angelsw H

et seizoen is weer begonnen, de vakantie plannen worden gemaakt en dan kan een super week in la douce France niet ontbreken. De Angels treden deze zomer in de voetsporen van de mannen van Mooi Banaan en komen in de boogie week naar de akker. Voor iedereen die wil werken aan zijn/haar A & B-brevet eisen, kennis wil maken met formatiespringen of gewoon mooie meermannetjes wil maken op de leukste DZ van Frankrijk, zijn de ladies aanwezig bij alweer de vijfde 4Fun Summer Boogie !

Voor de beginnende springers is er 1 op 1 FS instructie.

Deze sprongen heb je nodig wanneer je samen met anderen wilt gaan springen. De FS instructie bestaat uit een 5 tot 10tal sprongen met één van de Angels.

Het is de bedoeling dat je na deze sprongen klaar bent om met anderen te gaan springen. Met één of twee Angels zet je vervolgens de eerste schreden op het FS vlak, van 2 naar 3 naar 4 mannetjes. Ze laten je proeven aan de random figuren uit de FS4 dive pool.

Ben je al wat verder, dan brengen de Angels je in één

week via 2 en 4 naar achtmannetjes en de eisen voor je B-brevet en maken we leuke meermannetjes.

De boogie week van 18 t/m 26 juli in Soulac sur Mer. Dit jaar hebben we de vertrouwde Porter en een TwinOtter tot onze beschikking ! Natuurlijk is ToraTora weer van de partij om de organising van de boogie op zich te nemen. Dat belooft ook dit jaar weer heel veel fun jumps met tubes, FreeFly, hybride, tracking jumps en Atmonauti !

Deze zomer komen ook Ale(x)jandro López Arce en Jarno Cordia van Team Fly Like Brick naar Soulac. Zij verzorgen Wingsuit coaching voor beginners en gevorderden ! Alle disciplines zijn dit jaar vertegen-

Afscheid oude pand

Natuurlijk zal het het gemiddelde lid weinig zorg zijn waar de KNVvL para nu zit. Maar voor personeel, commissievrijwilligers die regelmatig langskwamen en springers die een brevet af kwamen halen is dit natuurlijk anders. Het pand aan het Jozef Israëlsplein nr. 8 was absoluut statig en past ook echt bij een Koninklijke sportbond. Zeker bij een bond met anciënniteit in de luchtvaart en luchtsporten.

Het bouw van dit pand was begonnen in 1918. De KNVvL zat hier sinds 1957 in. In die tijd betekende

“koninklijk” en “luchtvaart” veel meer dan nu. De KNVvL had meer dan 20 mensen personeel in dienst, (waaronder een aparte koffiejuffrouw, jawel) en ontving riante subsidies van het Rijk. Die tijd is nu voorbij. Begin w21ste eeuw was er zelfs geen geld meer voor groot onderhoud. Dat is nu ook wel te zien, op sommige plaatsen vallen de ramen er bijna uit en het lekt op diverse plaatsen. Maar goed, zoals gezegd was een karakteristiek pand, gelegen vlak bij het centrum van Den Haag. Ook vlak bij Ministeries van V&W en VWS. Hierbij in ieder geval wat foto’s van de verhuizing en het pand zelf. Snif. û

woordigd ! Als je net zo enthousiast bent geworden als wij, kijk dan voor meer informatie even op de Airboss site: www.airboss.nl of meld je aan via spring@airboss.nl.

Iedere dag is er een super leuke dagvideo op het terras van de parabar en natuurlijk weer de fameuze 4FunSummer Party op vrijdagavond 24 juli. Alle ingrediënten zijn voor een super feestweek op onze akker dus aanwezig, tot Soulac ! û

De nieuwe gegevens: KNVvL afdeling parachutespringen Houttuinlaan 16-A 3447 GM Woerden

tel: 0348 - 43 70 60 fax: 0348 - 43 70 69 email: para@knvvl.nl

Routebeschrijving per auto: Hier vindt u een plattegrond om ons makkelijk te kunnen vinden.

De KNVvl is naast het politiebureau gelegen. Na de afslag A12 rijdt u op de Europabaan. Neem na 1 km de tweede afslag op de rotonde (de Middellandbaan). Neem na 350 m de eerste afslag op de rotonde (de Polanerbaan). Ga na 450 m linksaf de Houttuinlaan op. Ga na 175 m rechtsaf op de Houttuinlaan 16 A (eerste pand, eerste verdieping)

Routebeschrijving vanaf het NS-station Woerden: Als u de trap opkomt vanaf het perron, ga dan links uitgang richting Ziekenhuis. U gaat rechts bij de uitgang van het station, richting de grote parkeerplaats. Aan het eind van de parkeerplaats gaat u rechts, u bent dan gearriveerd op de Houttuinlaan. Na ongeveer 150 meter ziet u aan uw rechterhand de KNVvL.

29 artikelen_jun09.indd 29

04-06-2009 12:56:48

CC & C

Colofon ISSN 0921-8017, Jaargang 38 nummer 2 - juni 2009 Driemaandelijkse uitgave van de Koninklijke Nederlandse Vereniging van Luchtvaart Afdeling Parachutespringen.

VERSCHIJNING: maart, juni, september, december ABONNEMENTEN Gratis voor leden van de afdeling parachutespringen. Losse abonnementen kosten € 30,00 per jaar (vanaf juli € 15,00) en zijn aan te melden door overmaking van dit bedrag op ABN AMRO 42.45.47.007 van de KNVvL te Woerden, onder vermelding van abonnement SP. REDACTIE Afdeling Parachutespringen, Saskia Zegwaard.

Nieuwe redactie gezocht! Reacties naar para@knvvl.nl ART DIRECTION & VORMGEVING: Ramses Meering, Michael van Zijl ADVERTENTIES: para@knvvl.nl DRUK: Den Haag Media Groep, Rijswijk

KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING VOOR LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN BESTUUR: Adwin Beerendonk (vz), Peter Smit (penningmeester), Henny Wiggers, Harm van de Gevel.

HOOFD BUREAU PARACHUTESPRINGEN: Ronald Overdijk, Arnoud Ens Houttuinlaan 16-A, 3447 GM Woerden, Telefoon 0348-437060, fax 0348-437069 e-mail: para@knvvl.nl website: http://www.parachute.nl LIDMAATSCHAP: Alle leden € 103,00 per jaar, inschrijfgeld bij aanmelding € 12,00. FAI-licentie is bij lidmaatschap te bestellen, kosten € 5,-. Aanmeldingen te richten aan de Ledenadministratie, tel: 0348-437060.

Clubs & centra aangesloten bij de afdeling parachutespringen van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Airboss Skydiving

30

Paracentrum Zeeland BV

( 0299-644535  www.airboss.nl * spring@airboss.nl

( 0113-612910  www.skydive-zeeland.nl * info@skydive-zeeland.nl

ENPC

Parachutistenvereniging Blue Side Up

Eerste Nederlandse Parachutisten Club ( 0162-518270  www.enpc.nl * info@enpc.nl

CPV

Cadetten Parachutisten Vereniging ( 076-5416146

Skydive Rotterdam the Flying Dutchmen

( 010-4159450  www.skydiverotterdam.com * jump@skydiverotterdam.com

Paraclub Flevo

( 0222-311324  www.bluesideup.nl * info@bluesideup.nl

Paracentrum Texel BV

( 0222-311464  www.paracentrumtexel.nl * info@paracentrumtexel.nl

VPCT

Vereniging Parachutisten Centrum Teuge Zie Nationaal Parachutisten Centrum Teuge

Stichting Nationaal Parachutisten Centrum Teuge

( 0320-288569  www.paraclub.nl * secretaris@paraclub.nl

( 055-3231604  www.paracentrumteuge.nl * info@paracentrumteuge.nl

Paracentrum Eelde Hoogeveen

Stichting Skydive Anywhere

( 050-5791786  www.paracentrumeeldehoogeveen.nl * info@paracentrumeeldehoogeveen.nl

KCT

Korps Commando Troepen ( 076-5274804

PCMN

Parachutistencentrum Midden Nederland ( 035-5771849  www.pcmn.nl * info@pcmn.nl

( 06-22248580  www.skydiveanywhere.nl * info@skydiveanywhere.nl

POPS-NL

Parachutists Over Phorty Society Nederland ( 0486-473044

Artikelen, reportages, brieven en beeldmateriaal over parachutespringen zijn altijd welkom. Materiaal wordt niet teruggezonden, tenzij op uitdrukkelijk verzoek.

Beeldmateriaal moet zijn voorzien van de naam van de maker en/of eigenaar. In geval van beeldmateriaal met copyright dient een schriftelijk toestemming van de maker voor plaatsing in de SP te worden bijgevoegd.

De redactie behoudt het recht alle ingezonden materiaal te corrigeren, zo nodig in te korten of niet te plaatsen.

Anonieme brieven worden niet geplaatst. Plaatsing zonder naamsvermelding is op uitdrukkelijk verzoek van de schrijver echter wel mogelijk. De met naam onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redactie weer te geven. De niet met naam onderschreven artikelen komen van de redactie uit en zijn samengesteld aan de hand van informatie uit een of meerdere bronnen. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, microfilm, fotokopie of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

Subscriptions to SP for a full calendar year can be ordered by payment of 33,00 euro (39 euro for airmail postage) FORTIS BANK Bank: Account Nr.: 42.45.47.007 Designee: Attn. KNVvL parachuting Designee address: Houttuinlaan 16A, 3447 GM

Woerden, The Netherlands BIC: ABNANL2A IBAN: NL 62 ABNA 0424547007 Reason: “subscription SP”

Rubberduckie (24 mei 2009) - Fotograaf Martijn van Dam

cccSP_MRT.indd 30

04-06-2009 12:27:05

Na ruim 50 jaar trouwe dienst verlaat de KNVvL haar pand in Den Haag.

Per heden is het nieuwe adres: Houttuinlaan 16-A, 3447 GM in Woerden Telnr.: 0348 - 437060 n Fax: 0348 - 437069 n E-mail: para@knvvl.nl

verhuisrepo.indd 1

04-06-2009 12:27:55