SP 2013 42 (1) by Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVvL)

o f f i c i e e l o r g a a n va n d e afdeling parachutespringen koninklijke nederlandse vereniging voor luchtvaart

m a a r t 2013 j a a r g a n g 42

1 nummer

CYPRES 2

BETROUWBAARHEID

Photo: Red Bull

Made in Germany

Red Bull Stratos is een wetenschappelijke missie naar het begin van de ruimte. Vrije val zonder luchtdruk, met supersonische snelheid en in min 57° Celsius: STRATOS CYPRES levert unieke technologie van de nummer één AAD fabrikant.

www.cypres.cc/stratos

NR.01/2013 SPRINGSTOF

SPORTNIEUWS

SPRINGNIEUWS

SAFETY FIRST

CLUBNIEUWS

KALENDER

CC&C

DE KEERZIJDE

EN VERDER VERSLAG IPC 2013

WK MONDIAL DUBAI 2012

BELEVENISSEN VAN (HER)BEGINNENDE ENTHOUSIASTE PARA’S

SPEEDRIDING

SWOOP FREAKZ MEETS SOAR FREAKZ

TIPS & TRICKS: SPORTPSYCHOLOGIE

TIPS & TRICKS: SITFLY

is altijd op zoek De Sportparachutist kopij. Klim naar meer en nieuwe tige dag voor dus op een regenach in de pen in de verandering eens Deadline voor plaats van in de kist.

mei 2013.

de volgende SP is 24 t e-mail adres van Aanleveren kan via he tespringen: de afdeling parachu

PARA@KNVVL.NL!

JORIS HERCULES AANGETREDEN BIJ HBP

Zo’n veertig jaar geleden had ik niet gedacht ooit nog eens op het bondsbureau van de KNVvL bij Hoofd Bureau Parachutespringen (HBP) als professionele kracht te belanden. Ik was in die tijd para-instructeur op diverse centra (Seppe, Teuge en Hoogeveen) en dacht alleen aan plezier maken in de lucht (en aan de bar). Het bondswerk was toen een ver van mijn bed show. In 1976 ben ik gestopt met springen en heb gekozen voor mijn gezin en mijn werk bij de landmacht. In de decennia die volgden bij Defensie ben ik gaan ontdekken dat het regelen en organiseren in grotere verbanden mij eigenlijk heel veel plezier en voldoening gaf en geeft. Naast de werkzaamheden voor Defensie heb ik in mijn vrije tijd intensief met en voor vrijwilligers gewerkt, o.a. bij Afdeling wildwatervaren van de Nederlandse Kano Bond en de cliëntmedezeggenschap van een grote instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. In 2009 ben ik met zogenaamd functioneel leeftijdsontslag gestopt bij Defensie. Hierdoor kreeg ik meer tijd om de cliëntmedezeggenschap bij die instelling op te zetten. Dit werk zit er nu bijna op. Dus toen ik eind vorig jaar de vacature “sportfunctionaris parachutespringen” bij HBP voorbij zag komen, heb ik direct gereageerd met een sollicitatie. Na een uitgebreide sollicitatieprocedure ben ik per 2 januari bij HBP aangenomen. Het is een gevarieerde functie met diverse ondersteunende taken binnen en buiten HBP. De belangrijkste taken zijn het ondersteunen van de opleidingen en examens, het (mede) opstellen van de Sportparachutist en het verzorgen van de verstrekking van de brevetten en de bevoegdheden en tot slot: het actualiseren van de kadervorming en de opleidingen. Dit laatste is een nieuwe taak binnen HBP. Omdat deze taak een breed gebied beslaat (van handboek/reglement tot met kwaliteitsborging) ben ik een onderzoek gestart om de precieze inhoud te bepalen. Het ziet ernaar uit dat deze taak het beste op projectmatige basis kan worden uitgevoerd. Dit voorjaar zal ik hierover een projectvoorstel kunnen doen aan het bestuur van de afdeling Parachutespringen. Mijn ervaring bij vergelijkbare projecten bij Defensie zullen mij zeker van pas komen. Net zoals mijn ervaring (als vrijwilliger) bij het opzetten van het eerste opleidingssysteem bij de Nederlandse Kano Bond voor wildwaterinstructeurs. De functie sportfunctionaris parachutespringen komt alleen met een goede samenwerking met anderen van de grond. In de korte periode dat ik nu bij HBP zit, heb ik in de diverse contacten (o.a. bestuur, commissies en parachutisten) al gemerkt dat dit wel goed zit. Zo had ik een goede start met het keurig dossier dat mijn voorganger, Arnoud Ens, voor mij heeft achterlaten. Arnoud bedankt. En met de steun van HBP, Ronald Overdijk, en de andere KNVvL collega’s in Woerden zal ik snel ingewerkt zijn in de functie. Tot slot moet ik hier eerlijkheidshalve vermelden dat ik 20 jaar geleden een nieuwe passie in de lucht heb gevonden: recreatief parapenten in de bergen. Een heerlijke sport met veel overeenkomsten met parachutespringen: uitdagende airtime, vriendschappen en innovaties in vliegtechniek en -materiaal.

Blue airtime Joris Hercules

COVERINFO: Team Whooops Exit Dubai FOTO: Team Whooops

Springstof

Para keuringen Meditel 2013 is nog maar net begonnen, en nu alweer heeft de KNVvL groots nieuws voor de rest van het jaar. En niet alleen voor 2013, maar ook voor de komende jaren is in Meditel Gezondheid B.V. een vertrouwde partij gevonden voor de uitvoering van de parachutistenkeuring, benodigd voor een medische verklaring. In de KNVvL regelgeving (BVR) staat dat een medische verklaring verplicht is om met parachutespringen te beginnen. Meditel Gezondheid B.V. heeft 35 “dropzones” door het hele land waar u kunt landen om gekeurd te worden. Maak snel en eenvoudig een afspraak via www.meditel.nl/knvvl. Tijdens de medische keuring doet de keuringsarts een lichamelijk onderzoek om eventuele gezondheidsrisico’s en lichamelijke afwijkingen in beeld te kunnen brengen. Ook wordt u gewogen, wordt uw bloeddruk gemeten, uw urine onderzocht en worden uw gebit, oren en ogen gecontroleerd. Na de keuring krijgt u direct uw medische verklaring mee.

Brevetten & bevoegdheden De afdeling para wil de volgende springers feliciteren met het behalen van hun brevet of bevoegdheid in de periode december 2012 – maart 2013: A Ellen Holleman, Erik Meier B Dennis Verkerk C Bart Roelofs, Anke Roelofs, Bastiaan van Gestel, Eric Staal, Sabine te Spenke, Dimitri Scholten, Sander Bekkema, Pauline Vergeer, Thea Klüver, D Nathalie van Voorhuizen, Folkert Tijsma, Martijn Vinke, Mischa Broeren, Henk Lunshof, Piter Holwerda, Jan Moraal, René den Hertog, Maarten Pieter Bénard

Paramedia

Geboren Veyron Indy Verdoorn

Ingezonden door Pauline Vergeer

Uitslag verkiezingen ledenraad parachutespringen Zoals in de vorige SP vermeld zijn er verkiezingen van de leden van de ledenraad parachutespringen gehouden. In totaal waren er 6 kandidaten, voor een totaal van 9 plaatsen. Er kon online gestemd worden in de periode van 15 t/m 31 december 2012. Hieronder volgen de resultaten van de stemming, plus een overzicht van opgedane ervaringen en suggesties in dit proces. In totaal zijn er 177 geldige stemmen uitgebracht. Dit op een ledenaantal van 3153, een percentage van 6%. Per 25 uitgebrachte stemmen is 1 stem in de ledenraad te verkrijgen. De stemverhouding voor de ledenraad in de periode 2013-2014 is derhalve als volgt: NAAM Igor van Aperen Bryan Meijers Rogier Carper Laurens Degenaar Arnoud Ens Jan Moraal

AANTAL UITGEBRACHTE STEMMEN 26 20 20 50 13 18

STEM IN LEDENRAAD 2 1 1 2 1 2

Het aantal uitgebrachte stemmen was erg laag, veel lager als bij de vorige verkiezingen. Er hebben meerdere factoren meegespeeld. Zo is de nieuwigheid er van af, zo waren er ook maar 6 kandidaten voor 9 plekken (voorheen, 14 kandidaten). De online stemming werd als omslachtig ervaren. Inloggen via https://mijn.knvvl.nl werd als problematisch ervaren: passwords waren niet meer bekend bij de leden, of de opvraagfunctie stuurde een nieuw password naar een verouderd email adres. Dit laatste is trouwens te verhelpen door bij een wijziging dit zelf direct te wijzigen. Wat ook gebeurde was dat de email met het nieuwe password in het spamfilter eindigde. Er zijn diverse mogelijkheden om de stemming te verbeteren, zowel qua bekendstelling, opkomst, procedure en stemvorm. Dit alles gaat nog geëvalueerd worden. Uiteraard wil de afdeling dat er een goede stemming mogelijk is. HBP

In Memoriam

Mark van den Boogaard Op 8 december 2012 overleed Mark van den Boogaard bij parachutespringen. Dit gebeurde op Paracentrum Teuge. Door omstandigheden werd Mark pas later gevonden. Het ongeval is in grote mate door de media belicht. Na onderzoek is gebleken dat er geen gebreken waren aan het springmateriaal, en dat het geen ongeluk of misdrijf betrof. De afdeling wenst familie, vrienden en kennissen veel sterke toe met dit verlies. HBP

In Memoriam

Alex van Heel

In Memoriam

Ton Pleiter

Geschokt en vol ongeloof hebben wij er kennis van genomen dat Alex van Heel van ons is heen gegaan. Sinds 1996 was hij lid van onze vereniging. Hij heeft zich altijd volledig ingezet voor de vereniging, de sport en zijn vrienden. Hij heeft een positieve bijdrage geleverd in de ontwikkeling van menig team en springer. Wij hebben in hem een springmaat, goede vriend en trouw lid verloren. Wij wensen zijn ouders, verdere familie en vrienden veel sterkte toe met dit enorme verlies. Bestuur Skydive Rotterdam Op 7 januari 2013 overleed Ton Pleiter, 20 dagen voor zijn 75e verjaardag. De jongste generatie paraâ&#x20AC;&#x2122;s zal die naam waarschijnlijk niet zoveel meer zeggen, maar de oudere generatie des te meer. Ton is een para van het eerste uur, iemand die het sportparachutespringen in Nederland mede op de kaart heeft gezet en bovendien het grote publiek liet kennismaken met deze spectaculaire vorm van luchtvaart. De talrijke parademoâ&#x20AC;&#x2122;s in de jaren zeventig en vooral de jaren tachtig onder leiding en georganiseerd door Ton Pleiter zijn inmiddels bijna legendarisch. Veel van de talentvolle jonge demospringers uit die tijd springen nog steeds en zijn ook voor de jongste generatie paraâ&#x20AC;&#x2122;s bekende namen: Herman Landsman, Simon Woerlee, Iwan Spilker, Peter Lankreijer, Bob Rienks, Arnold Camfferman en Jan Brunt. Ook de zonen van Ton, Jan en Roland Pleiter waren vaste krachten in het demo team. Jan en Roland maakte afgelopen zomer nog een sprongetje boven Teuge en waren het zeker nog niet verleerd. Ook wist Ton geldschieters (sponsoren) aan zich te binden om het parachutespringen nog toegankelijker te maken en bekendheid te geven. Pepsi, Pall Mall, Campari en 7-Up zijn een greep uit bekende en grote merken die hun naam maar al te graag aan onze sport verbond. Ton Pleiter groeide uit tot een bekende naam in het organiseren van allerlei luchtvaartvertoningen en combineerde dat met verschillende attracties om het publiek te vermaken, ook voor de allerkleinsten. Tot slot kan Ton als pionier worden beschouwd op het gebied van andere vormen van luchtsport met de parachute als basis. Hij liet begin jaren zeventig uit Amerika een aangepaste ronde bol overkomen die je met een stuk touw achter een boot of auto de lucht in kon krijgen. Later zelfs ook met de eerste square parachutes. Dit was het begin van een nieuwe vorm van luchtsport en publieksvermaak. Het zogenaamde parasailen was geboren en het vliegen met een square parachute groeide uit tot het schermvliegen van vandaag. Namens de afdeling Parachutespringen van de KNVvL wensen wij zijn vrouw Mieke, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden veel sterkte toe met dit verlies. Tekst: Bryan Meijers

SportNieuws

keuze & selectie nkp’s I

n het verleden was de procedure voor de keuze van de NKP als volgt. Clubs en centra konden een offerte indienen, met daarin data, vliegtuigen, sprongprijzen, organisatie, PR, overnachtingen, etc. De sportcommissie (SC) had hier een format voor. Dit systeem werkte goed. Echter, in de laatste jaren bleek dat alleen Texel en Teuge nog offertes deden. Deze offertes lagen vaak ook heel dicht bij elkaar. De keuze werd dan gemaakt op 1 of 2 criteria die minder belangrijk waren, of op een minimaal prijsverschil. Dit leidde weer tot onvrede bij de verliezende bieder. Om deze situatie te doorbreken heeft de SC besloten om minimum performance criteria vast te stellen waarop ingetekend kon worden. Hierbij zou via het lot beslist worden, voor een periode van 2 jaar. Paracentrum Texel en Paracentrum Teuge hebben ingetekend. De loting is daarna verricht, via een dobbelsteen. Dit gebeurde op de ledenraad van de KNVvL te Maarsbergen van 13 februari, door de voorzitter KNVvL Frits Brink. Dit alles is op video opgenomen. Via het gooien van het even getal 4 werd de NKP 2013 toegewezen aan Texel, in de periode 29 augustus t/m 3 september. De NKP 2014 vindt derhalve plaats te Teuge.

De SC heeft tevens besloten om het format interessanter te maken voor springers en zo deelname proberen te verhogen. Zo zijn naast de normale disciplines (FS-4, FS-8, PA, artistics, CF) extra disciplines toegevoegd in de vorm van speedstar, speedskydiving en wingsuit performance vliegen.

tomscat trophy 2013

De benodigde periode is aldus verlengd omdat deze extra events aan het einde van de NKP plaats dienen te vinden. Verdere informatie over de NKP 2013 zal volgen in de SP, de websites van de afdeling en van PCT, en via de facebookpagina van de afdeling. n HBP

die zich belangeloos inzet in ieder geval wat te eten en te drinken krijgt etc. etc. De inzet voor 2013 is wederom een volledig versprongen wedstrijd, daarom vragen wij jullie het team zo vroeg mogelijk in te schrijven, zodat wij aan het rekenen kunnen met de liftcapaciteit. De organisatie behoudt zich het recht voor om een maximaal aantal teams te laten deelnemen. Deelname zal dan worden toegewezen aan de teams die zich als eerste hebben ingeschreven én hun inschrijfgeld hebben voldaan.

Sportn et is weer zover: De Tomscat komt eraan! Vrijdag 14 tot en met zondag 16 juni 2013 zal alweer de 19e Tomscat wedstrijd worden versprongen bij “Paracentrum Eelde – Hoogeveen” te Hoogeveen.De wedstrijd zal versprongen worden op vliegveld Hoogeveen en er wordt gesprongen uit een Cessna Caravan met linkerhanddeur. Alle voorbereidingen qua wedstrijd, kamperen, scheidsrechters, BBQ zijn in volle gang. We hopen er weer een geslaagd evenement van te maken en ook dit jaar weer een goede wedstrijd te kunnen neerzetten.

de klasse voor beginnende of minder ervaren teams. Helaas hadden we vorig jaar geen inschrijvingen maar ik hoop dat we dat dit jaar weer rechtzetten.

De dive-pool bestaat alleen uit de 16 randoms, er zijn een beperkt aantal vaste exit-figuren en de sprongen hebben maximaal 3 punten. Op de site van de Dutch League staan de Rookie-divepool en -regels, voor meer informatie verwijs ik je daarnaar www.dutchleague.nl Iedereen is dus (weer) van harte welkom!! Als altijd zijn de Nationale en FAI-categorieen van de partij (A, AA, AAA), qua dive-pool sluit de Tomscat hiervoor 1 op 1 aan met de internationale regels.

voorlopige planning (ondervoorbehoud)

Categorieen

insChrijving

Donderdag 13 juni van 19.00 tot 22:00 papieren materiaalcontrole en om 20:00 Teamcaptains-meeting. Vrijdag 14 juni en Zaterdag 15 juni om 09:00 de eerste load en om 19:00 einde springen. Zondag 16 juni om 10:00 de eerste load en uiterlijk tot 17:00 springen.

De Tomscat is de afgelopen jaren is uitgegroeid tot hét FS-4 evenement van Nederland. Al meerdere jaren doen er meer teams aan de Tomscat mee dan aan de NKP. Juist tijdens de Tomscat willen wij zoveel mogelijk FS-4 enthousiastelingen bij elkaar brengen om te springen (uiteraard) maar ook om kennis uit te wisselen en contacten op te doen in het FS-wereldje. Daarom kan er ook dit jaar weer worden mee gedaan aan de Rookie-class. Zoals de naam al aangeeft is het

De inschrijving is geopend tot 25 mei 2013. Na die datum worden bevestigingen van deelname verstuurd. Het inschrijfgeld bedraagt 200,- euro per team en de sprongprijs 25,- euro per slot. We krijgen wel eens vragen wat uit het inschrijfgeld zoal betaald wordt. Zonder uitputtend te zijn; dit is o.a. het invliegen van liftcapaciteit, plaatsing van douche- en toiletwagens, brandweer, regelen van prijzen en“andere aankleding”, zorgen dat iedereen

Inschrijven kan met ingang van heden. Het inschrijfformulier kun je opvragen via mijn emaildres: tomscat@home.nl. Daar kun je ook eventuele vragen stellen of nadere informatie opvragen. Rest mij niets anders dan te hopen dat jullie allemaal weer van de partij zullen zijn op Hoogeveen. Tot die tijd: be safe!, pull high! n Marc van Aperen (PCEH)

Z T FreeFly Brevetten ter structurering en motivatie van FreeFly in nederland

oals we in de vorige Sportparachutist al hebben aangekondigd, hebben we een voorstel ingediend bij de KNVvL voor een nieuw brevetten systeem om de discipline freefly in Nederland te structureren en springers te motiveren. Dit voorstel is ondertussen goedgekeurd door de Sportcommissie en zal per april 2013 worden ingevoerd.

Mits op de juiste manier opgezet en toegepast zou een brevetten systeem voor freefly een aantal voordelen kunnen opleveren: • Het verschaffen van structuur en inzicht in de discipline. HI’s, I’s en andere springers die zelf over weinig of geen freefly ervaring beschikken kunnen zo een beeld vormen van iemand’s niveau en van veiligheid. • Het toegankelijker maken van de discipline. Springers die (nog) niet freeflyen, denken vaak dat het erg moeilijk is en weten niet hoe en met wie ze moeten beginnen. Door een duidelijk leerplan en bevoegde coaches worden de eerste stappen zichtbaar. • Het motiveren van lerende freeflyers door structuur in het leertraject; doordat de leerstappen zichtbaar en meetbaar zijn word je uitgedaagd om steeds een stapje verder komen. • Het aanmoedigen van gevorderde freeflyers om op een verantwoorde manier te (leren) coachen en zo hun kennis en enthousiasme door te geven.

Voorwaarden Om de bovengenoemde voordelen te laten gelden en om het systeem bestaansrecht te geven, hebben we een aantal randvoorwaarden gesteld: 1. Het systeem is adviserend en motiverend, niet verbiedend. 2. De structuur en de regels zijn voor iedereen beschikbaar en makkelijk te vinden. 3. Het systeem is inzichtelijk en naar eigen inzicht toepasbaar voor clubinstructeurs. 4. Er is breed draagvlak voor de brevetten door heel Nederland. 5. Het systeem is laagdrempelig en voor alle Nederlandse springers toegankelijk. Dat betekent dat er behalve eventuele coaching sprongen geen (extra) kosten aan verbonden zijn en dat er meerdere locaties in Nederland zijn waar de brevetten gehaald kunnen worden. 6. Het systeem is niet afhankelijk van een persoon of een club maar kan door (toekomstige) I’s, HI’s en coaches worden uitgevoerd en voortgezet, waar nodig ondersteund door de KNVvL.

geven als je deed met belly/RW. Sommige leerlingen hebben meer dan 100 sprongen nodig om één van die nieuwe houdingen onder de knie te krijgen. Door de brevetten op te splitsen naar verschillende technieken ontstaat inzicht in wat iemand wel en niet kan. brevet FF-1 HU-1 HU-2 TRACK-1 TRACK-2 HD-1 HD-2 FF-coach

omschrijving beginnend freeflyer head-up intermediate head-up gevorderd track intermediate track gevorderd head-down intermediate head-down gevorderd freefly coach

niveau solo freefly sprongen 2-way sitfly onbeperkt sitfly 2-way tracking onbeperkt tracking 2-way headdown onbeperkt headdown coachen

De bovenstaande volgorde is de meest logische, maar niet verplicht. FF-1 is puur theoretisch en geldt als voorwaarde om freefly te mogen beoefenen. HU-1 is nodig om aan HD-1 te mogen beginnen en voor FF-coach moeten eerst alle andere brevetten behaald zijn. De brevetten zijn gratis. Betaalde coaching is niet verplicht; het laten zien van een sprong op video waarin duidelijk aan de brevet eisen wordt voldaan is voldoende. Het is bovendien niet verboden om iemand te coachen zonder zelf in het bezit te zijn van een coach-brevet. Een springer met een FF-1 brevet mag bijvoorbeeld head-up sprongen maken met een springer in het bezit van een HU-2 brevet. Iemand met een HU-1 brevet mag head-up sprongen maken met een andere springer die ook in het bezit is van een HU-1 brevet, etc. Het coach brevet dient ervoor om aan zowel leerlingen als het instructiekader duidelijk te maken wie goed en veilig kan coachen (en misschien een coaching-fee waard is). Verder spelen de coaches een belangrijke ondersteunende rol in het systeem, omdat zij de andere brevetten mogen aftekenen.

12e world pops meet: san juan argentinië

ijdens de 11e World POPS Meet, die begin juli 2012 in Teuge gehouden werd, kon in de TOP-POPS vergadering geen beslissing genomen worden over plaats en tijd voor de volgende World Pops Meet, WPM. Inmiddels is eind december bekend geworden waar de 12e World Pops Meet zal worden gehouden: Argentinie zal gastland zijn. Voor het eerst in de geschiedenis van de WPM is gekozen voor een land in Zuid-Amerika. Plaats van springen is San Juan. Op de website van de paraclub aldaar kunt u alvast kijken waar dat paracentrum ligt en wat er te doen is. Zie: www.colpar.org In de eerste week van november 2014 zullen deze officieuze Wereldkampioenschappen voor POPS gehouden gaan worden. Inmiddels is de opvolger van World-TopPop #8 (Ronald van Rijn) ook bekend. Gekozen is Buzz Bennett uit Canada. Hij is nu World Top Pop #9. Samen met de mensen in Argentinië gaat hij deze World Pops Meet organiseren. De WPM kende traditioneel een aantal disciplines en het daarbij behorende aantal sprongen. Tijdens de WPM in Teuge is daar op diverse onderdelen van afgeweken. Kennelijk is dat goed bevallen. Een aantal aanpassingen zijn in de regels voor 2014 vanuit de ervaringen in Teuge overgenomen. De onderdelen en het aantal sprongen zien er voor Argentinië als volgt uit: • 4 way Scrambles (4 ronden) en National 4 way (5 ronden) Voor deze beide onderdelen worden vier random formaties per sprong gekozen. • Speed Star (3 ronden) Afhankelijk van de loadcapaciteit kan de organisator kiezen voor 8-way, 7-way (in Teuge was dat het geval) of 6-way. • Accuracy (6 ronden) Het aantal sprongen voor accuracy is dus verhoogd van 5 naar 6 sprongen. • Hit en Rock (1 ronde), met afleggen van de parachute. Men heeft helaas niet het aantal sprongen van Teuge (2 ronden) overgenomen. Argument: traditie moet behouden blijven. • Sport Accuracy (3 ronden) Verder zal in het programma eerst de Scramble wedstrijd gehouden gaan worden, om elkaar alvast een beetje te leren kennen. Traditioneel is Hit and Rock het laatste onderdeel. De prijzen voor de diverse onderdelen zijn geheel overgenomen van de WPM in Teuge: goud-zilver-brons en nog wat meer medailles als er veel deelnemers zijn. Alle regels voor de diverse onderdelen voor Argentinië zijn in mijn bezit. Binnenkort zal ik die publiceren op de website van POPS-NL. Ondergetekende is uiteraard van plan naar Argentinië te gaan. Hopelijk gaan er nog meer POPS uit Nederland dan die kant op. Voor dat je het weet is het zo ver. Voor nu: nog even sparen…… n Ronald van Rijn WTP#8 (foto)

nieuws Structuur

We hebben net als in het Belgische systeem gekozen voor tamelijk veel brevetten om een veilig leertraject uit te zetten. Er zijn binnen de discipline freefly (die per definitie alle vrije val houdingen bevat) verschillende houdingen aan te leren die weinig met elkaar te maken hebben. Het zou logisch zijn om iedere nieuwe houding minstens net zo veel aandacht te

InVoerIng

Het komende seizoen zal dienen als overgangs- en proefperiode. In die periode zullen we proberen om een aantal coach-brevetten toe te kennen, het liefst verspreid over springclubs door het hele land, zodat springers na de zomer op hun eigen club een brevet kunnen laten aftekenen. In het najaar organiseren we een dag met de coaches en evt. andere betrokkenen om het systeem te eva-lueren en indien nodig bij te stellen voor 2014.

De officiële regelgeving en de afteken-lijsten met eisen voor de verschillende brevetten zijn beschikbaar op parachute.nl en toratora.nl. Als jij komend jaar graag een brevet wil halen en denkt daarvoor in aanmerking te komen, of als je andere vragen hebt omtrent het systeem, neem dan contact met ons op via info@toratora.nl n Jasper van der Meer /ToraTora

SpringNieuws

secretaris ec/tc M/v vacature vacature:

er direct zoekt de gecombineerde Examen Commissie enTechnische Commissie (EC/TC) een secretaris voor de secretariële ondersteuning van haar werkzaamheden.

Voor enige tijd hebben de leden van de EC/TC geprobeerd deze taak zelf uit te voeren. Maar gebleken is dat dit ten koste gaat van de kerntaken van de EC/ TC. Dit is voor een commissie, die de spil is binnen onze afdeling, geen wenselijke situatie. Als jij diegene bent die nieuwsgierig en leergierig is naar alles wat met parachutespringen heeft te maken, dan is deze vrijwilligersfunctie

misschien wel een kolfje naar je hand. De EC/TC behandelt namelijk een breed en gevarieerd aantal springtechnische onderwerpen op het gebied van materiaal (o.a. TB en VB), opleidingen (o.a. instructeur en hulpinstructeur), examens (inclusief verlenging van bevoegdheden) en diverse analyses. De EC/TC vergadert bijna maandelijks (11x per jaar). De vergaderingen zijn doorgaans ‘s-avonds in het KNVvL gebouw te Woerden. Dit gebouw ligt centraal in Nederland en is goed bereikbaar met openbaar vervoer en auto. De belangrijkste taak van de secretaris is om in overleg met de voorzitter ervoor te zorgen dat de vergaderingen van de EC/ TC vlotjes verlopen met o.a. een agenda, een kort verslag van de vorige vergadering en een actielijstje.

E D

De secretaris zal zich inhoudelijk niet mengen in de springtechnische onderwerpen maar zal de behandeling ervan wel moeten kunnen volgen. Des te meer zal secretaris samen met de voorzitter het proces van de behandeling en afhandeling bewaken. De EC/TC maakt gebruik van hedendaagse media zoals skype (sommige maandelijkse vergaderingen vinden via skype plaats) en de Google cloud (Google docs). Als secretaris moet je hier natuurlijk wel mee overweg kunnen. Twijfel je nog en wil je meer weten van deze interessante functie? Neem dan contact op met EC/TC voorzitter André Kiers (andrekiers@gmail.com). Hij zal je vragen graag beantwoorden. n HBP

2012 jan van male by sheer accident vrijwilligerstrofee E

e afdeling parachutespringen eert haar vrijwilligers voor hun werkzaamheden. Jaarlijks krijgt de beste vrijwilliger de “Jan van Male wisseltrofee”. Deze trofee is in 2011 ingesteld en is voor het eerst uitgereikt aan Annemiek van Gessel van de ENPC. Jan van Male was een de meest betrokken vrijwilligers van de afdeling die helaas in 2010 overleed. Ter nagedachtenis aan hem, maar ook als startpunt voor vrijwilligersbeleid van de afdeling is deze trofee ingesteld. Voor 2012 waren er weer diverse voordrachten. Op 10 december 2012 was het dan zover. De trofee werd uitgereikt aan Ton Pruisken. Dit gebeurde door voorzitter Adwin Beerendonk. Adwin bedankte Ton voor zijn jarenlange inzet voor het behoud van het luchtruim voor parachutespringen boven Rotterdam, én voor dat boven Nederland in het algemeen. Ton zette en zet zich hier voor in door vergaderingen met LVNL en het Ministerie van I & M bij te wonen, stukken op te stellen, zitting te nemen in de Werkgroep Luchtruim parachutespringen (WLR), etc. Let wel, dit zijn zaken die heel veel overdag onder normale werktijd plaatsvinden. Ook is Ton verantwoordelijk voor de exploitatie van de PH-BSU, de Cessna 208 van Skydive Rotterdam. Al met al een duidelijke keuze. Ton, namens de afdeling, van harte bedankt! n HBP

r zijn niet zo heel veel boeken over parachutespringen verschenen. En al helemaal niet over ongelukken bij parachutespringen. Dit omdat veel springers liever springen dan schrijven. Of omdat er heel veel schrijvers zijn en je van goeden huize moet komen om überhaupt een boek gepubliceerd te krijgen. Als je dit combineert zullen er niet zoveel goede schrijvers zijn die parachutespringen. Jos Arkes heeft dit geprobeerd te doorbreken, met mede schrijver Gerard Fidom. Is dit gelukt? Daartoe deze boekrecensie. Voor degenen die het niet weten, Jos en Gerard waren de 2 overlevenden van het vliegtuigongeluk te Perris Valley op 22 april 1992 van het FS-4 team Tomscat. Arie Slob als videoman stond op de grond vanwege een blessure. 16 mensen, waaronder Sjaak Strating en Remy Herder van Tomscat verloren bij een mislukte take off (door vervuilde brandstof) het leven. Dit ongeluk vormt de basis voor de Tomscat Trophee die elk jaar gehouden wordt.

Spring 8

Een ander woord voor recensie is boekkritiek. Ik heb dan ook wel wat opmerkingen. De kwaliteit van het Engels is matig, het is vanuit Nederlands naar Engels vertaald, en niet door een Engels native speaker. Sommige informatie wordt nodeloos herhaald. Verder worden er verhaallijnen beschreven en extra informatie gegeven die niet bijdraagt aan het plot van het boek. Ook de hoeveelheid personen die onnodig genoemd worden draagt niet echt bij. Wie is nu die Nadine, en waarom wordt ze genoemd? Er wordt met haar gestart maar later blijkt ze toch maar een bijrol te vervullen. Kortom, een sterkere redactie had gekund. De keuze voor een buitenaardse interventie in dit alles laat ik voor wat die is, dat is persoonlijk.

Aan de andere kant is het zeker bewonderenswaardig te noemen als poging van Jos om alles van zich af te schrijven. En al helemaal om dit gepubliceerd te krijgen. Het boek is onderhoudend, ik heb het niet naast me neer gelegd of als verplicht nummer ervaren voor deze recensie. Ook staan er interessante gedachtegangen in over leiderschap, religie en managementstijlen. Verder zijn nu informatie en details van ongeluk breder bekend. Al met al ga ik persoonlijk als volgt met dit boek om: springers zouden dit boek moeten lezen, niet springers hebben de keuze uit betere boeken. By sheer accident, door Jos Arkes, ©2012 ISBN : 987-1-4772-3892-9 (hc) / 3893-6 (sc) / 3894-3 (e) http://www.bysheeraccident.com/ n Ronald Overdijk

gnieuw

Z O T

Safety First...

mythbusters

SAFETY MANAGEMENT SYSTEM

DE MYThE vAN DE “SMilEY” piN

ijdens de zomermaanden houden we in de shop van The Parachute Case de zogenaamde “gearcheck battle”. Wij hangen wekelijks een ander rig op waarin we een aantal veel voorkomende fouten verwerken. De spelregels zijn simpel: vind de fouten in deze set waarin je medespringer op het punt staat mee omhoog te gaan. Schrijf ze op en als je ze allemaal vindt kan je een prijsje winnen (maar eigenlijk gaat het natuurlijk om de EER). Wat we merken is dat bij de antwoorden van veel springers, onafhankelijk van hun ervaringsniveau, één fout hardnekkig terugkomt:“de pin is geen smiley” staat er als een van de opgemerkte fouten die wij zouden hebben ingebouwd. In gesprek hierover kan echter niemand precies vertellen waarom dat een fout is. Het is gewoon zo. Ooit verteld in de opleiding of door iemand die ze leerde vouwen. Omdat wij hier zo onze eigen gedachten over hebben, deden we een onderzoekje om er achter te komen of de “smiley”sluitpin werkelijk zo essentieel is. Toen de eerste gebogen pin rond 1980 op de markt kwam hadden de bestaande rigs alleen een pin- cover. Een stukje parapack of cordura dat gesloten werd met klittenband (foto 1). In die tijd werden meestal kleine Cessna’s voor het springen gebruikt. Niet alles zo mooi weg- en afgewerkt in de kist als tegenwoordig en het was echt krap met een stuk of 4 springers compleet met materiaal. Als je je bewoog kon er van alles misgaan. Je kunt je misschien wel voorstellen dat als je je in een krappe ruimte met je rig naar beneden beweegt om te gaan zitten, waarbij je tegelijkertijd strak tegen iets aanzit, door zowel de beweging als de druk (het rig wordt samengeperst en er komt ruimte op de loop) de pin zich er makkelijk laat uitschuiven. Men ontdekte dat de oriëntatie van de pin (smiley) heel veel narigheid kon voorkomen en zo werd deze check een extra veiligheidscheck. Instructeurs vertelden het hun leerlingen en deze leerlingen werden instructeur en vertelden het zelfde verhaal ook aan hun leerlingen. En dat doen we nog steeds.

De “Gebogen” pin

(foto 2) of die van boven naar onder helemaal om de pin heen gevouwen wordt (foto 3). Het maakt dus niet meer uit hoe de sluitpin van je main georiënteerd is. Om het verhaal af te maken hebben we drie rigontwerpers en fabrikanten om hun mening over de positie van de sluitpin gevraagd en dit is wat zij erover te zeggen hebben:

JOhn sherMan

John is de eigenaar van Parachute Laboratories inc en ontwerper van de Racer harnas container systemen. Hij begon met het bouwen van rigs in 1969 (lang voordat velen van ons geboren waren) “I can only speak for Racers and I can see no reason for the pin to be one way or another.”

sanDY reiD Sandy is de eigenaar van Rigging Innovations en ontwerper van de Talon, Genera en VooDoo harnas container systemen. Hij bouwt rigs sinds 1985. “Thanks for the inquiry and taking the time to get it straight from the manufacturer. I agree with you that at least for our rigs, it does not seem to matter which way the pin orientation is. We’re working on the new Curv Manual and we find individuals positioning it every which way and so far we have not identified any problems.”

KeLLY FarrinGtOn Kelly is de eigenaar van Velocity Sports Equipment en de ontwerper van het Infinity harnas container systeem. Hij heeft het rig ontworpen waarmee Felix Baumgartner zijn supersonische sprong gemaakt heeft. “Honestly, I think it comes down to jumper preference. I think most modern pin cover systems make pin orientation a personal preference rather than an actual safety issue. Care should be taken, however, to make sure there is plenty of slack in the bridle between the closing pin and where the bridle enters the main container. This can reduce the possibility of the pin puncturing the bridle and causing a pilot chute in tow malfunction.”

oals al eerder vermeld (ook in de ASM van de KNVvL) wordt hard gewerkt aan de invoering van eenVeiligheids Management Systeem,VMS. Intussen is gekozen voor de Engels term en afkorting (SMS). Ondergetekende is met alle afdelingsveiligheidsmanagers of -commissies aan de slag gegaan. De derde sessie van de maandelijkse workshop heeft in januari plaats gevonden. Er is een start gemaakt en de meeste afdelingen zijn goed aan het werk. We hebben met z’n allen een groot belang bij SMS. SMS brengt gevaren en risico’s in kaart en manieren om de risico’s te verkleinen. Dit is de essentie van het systeem. In mijn contacten met de leden o.a. op de workshops werd mij duidelijk dat er een grote groep mensen is die te weinig doordrongen zijn van nut en noodzaak van een goed werkend SMS. Dat baart mij zorg. Die mensen die aanwezig zijn op de workshop geven alleen al door hun aanwezigheid blijk van interesse in SMS en dus het verhogen van de veiligheid. Die mensen die niet aanwezig zijn moeten echter ook goed geïnformeerd worden over de moderne manier van werken en vliegen. Er is een cultuuromslag nodig in de bewustwording van mensen om nut en noodzaak te laten zien van een goed werkend SMS. Ik haal de petrochemische industrie nog wel eens aan als voorbeeld. ‘We werken veilig of we werken niet’ is daar de veel gehoorde kreet. Bij Shell staat bij elke vergadering op elk nivo ALTIJD Veiligheid als nummer 1 op de agenda. Hoe weet je of je veilig werkt? Met een SMS! De kleine luchtvaart in Nederland ligt onder de loep. Door recente incidenten heeft de OVV (onderzoeksraad voor Veiligheid) een onderzoek gestart naar incidenten. Uiteindelijk is het zo dat als we het zelf niet goed doen het ons door regelgeving van de staat gaat overkomen. Waarbij anderen bepalen of we het goed doen, niet wij. Dat is een niet wenselijke situatie. Naast de voor de hand liggende motivatie om incidenten en de soms ellendige gevolgen te voorkomen hebben we dus alle belang bij een goed SMS. Met een dergelijk systeem toon je aan derden aan dat je het goed doet! Als laatste, losstaand van het SMS, de KNVvL heeft een protocol Alcohol, Drugs en Medicijngebruik ondertekend. Dit ter bewustwording van de gevaren van het gebruik van deze stoffen. Dit protocol moet zichtbaar worden in veiligheidsregels en opleidingsdocumenten. n Huib Holsteijn

Safety Maar nu is het 2013

We zijn 30 jaar verder. De rigs van tegenwoordig hebben geen“pin covers”meer maar“pin protectors”. Geen lapje stof met een stukje velcro maar een verstevigde extra flap die van onder naar boven ingestoken wordt Foto 1

Foto 2

COnCLusie

Deze materiaal myth is busted. Maar daarvoor in de plaats komen een heleboel andere hedendaagse veiligheidschecks waar wij jou graag van op de hoogte brengen! Laat jij je deze zomer door ons uitdagen? n Deyan Bakardzhiev

Foto 3

Reactie van de afdeling parachutespringen: Wij doen het niet slecht. De onlangs ingestelde Veiligheidscommissie (VC) bestaat uit nieuwe en actieve leden die actief bijdragen aan het KNVvL en afdelings SMS.Voorvalmeldingen komen trouw binnen, dit moet ook volgens het BVR. Het springtechnisch jaarverslag wordt opgesteld, TB’s en VB’s uitgegeven, etc. In de volgende SP zal de veiligheidsmanager van onze afdeling een stuk hierover schrijven. Het ligt in de bedoeling om veiligheid als vaste rubriek op te nemen in de SP. n HBP

ConClusies / aanbeVelingen

waardoor deze fataal is geëindigd. De hoofdparachute van het type Nitro 135 is niet direct een geschikte parachute voor wingsuitsprongen. Omdat bij een wingsuit opening er nagenoeg altijd ook nog voorwaartse snelheid is zijn kleinere elliptische parachutes storingsgevoeliger voor wingsuitsprongen. Over het algemeen zijn 7 cel parachutes of parachutes uit maximaal categorie 3 (BVR bijlage A) het meest geschikt, deze parachutes openen beter“on heading”. Na het afkoppelen van de hoofdparachute is betrokkene op rug terecht gekomen, waardoor de direct getrokken reserve niet op een juiste wijze heeft kunnen ontplooien, mede doordat de linkerreserverisers achter de gemonteerde camera zijn blijven steken. Voor alle categorieën sprongen is een stabiele houding tijdens de reserve procedure een vereiste, derhalve ook voor wingsuitsprongen. Om bij wingsuitsprongen sneller in deze houding te komen is de beste methode de legwing dicht te klappen door de benen dicht te drukken en naar achteren te houden, en maximaal te archen. Doordat er op een grotere hoogte geopend wordt heeft men meer tijd om in de stabiele houding te komen voordat men de reserve activeert. Onverlet blijft wel dat openingshoogte primair is en stabiel openen secundair. De reserve parachute was een Techno 128 die zwaarder belast was dan de fabrikant adviseerde. Dit brengt extra risico’s met zich mee, zeker in omstandigheden waarbij men de “hulp” van een grotere minder belaste parachute kan gebruiken. Een camera aan een helm voor bijzondere sprongen brengt ook een extra risico met zich mee, men moet zich er altijd van bewust zijn dat deze een belemmering kunnen zijn tijdens een opening van een parachute. De TC adviseert de wingsuit procedures en materiaal keuzes af te stemmen conform de richtlijnen van de fabrikanten. Tevens dient de beginnende wingsuitspringer een gedegen opleiding en training te volgen door een (door de fabrikant) bevoegde wingsuit coach. De TC zal er zorg voor dragen dat er zo snel mogelijk een opleidings- en trainingssyllabus opgesteld gaat worden, die tevens in het eerstkomende BVR opgenomen gaat worden.

De TC is van mening dat bij deze sprong sprake is geweest van een aaneenschakeling van factoren

n Technische Commissie

p 30 september vorig jaar verongelukte Robert Nieweg bij het maken van een wingsuitsprong. Intussen heeft de Veiligheidscommissie (VC) haar onderzoeksrapport afgerond. De Technische Commissie (TC) heeft op basis daarvan een aantal zaken opgebracht die nu bij het Afdelingsbestuur (AB) liggen. Het betreft een ongeval met diverse aspecten. Op basis van dit alles is besloten om nu een Conelock in de SP te plaatsen. Deze Conelock bevat conclusies en aanbevelingen die in een later stadium - na overleg tussen TC en AB - waarschijnlijk uitgebreid zullen worden.

VoorVal

Met een sprongervaring van 1100 sprongen waarvan ongeveer 40 wingsuitsprongen werd door betrokkene een 2-man wingsuitsprong uitgevoerd, samen met een beginnende wingsuitspringer met 2 sprongen ervaring. Direct na de stabiele exit hebben beide springers hun eigen vliegpatroon in een boxpatroon gevlogen waarbij wel visueel contact is onderhouden. Het vluchtpatroon verliep verder zonder problemen. Op de voorgenomen openingshoogte (5000 ft) heeft betrokkene zijn hoofdparachute (Nitro 135 sq/ft, 9 cel) geopend waarbij deze direct in een spinnende twist opende. Gedurende 10 seconden werd geprobeerd het probleem te verhelpen, echter zonder resultaat. Hierna werd de reserve procedure (Techno 128) uitgevoerd, waarbij betrokkene na het afkoppelen direct op zijn rug kwam te liggen met de legwing omhoog. Na het afkoppelen werd direct de reserve getrokken waarbij de pilotchute van de reserve en freebag tussen de rechterarm en rechterbeen omhoog getrokken werd. De reserve ontplooide zich met ongelijke riserlengte in een twist, doordat de linkerrisergroep achter de cameramount was blijven steken die links aan de helm gemonteerd zat. De twist met ongelijke risers zorgde ervoor dat de reserveparachute in een spinnende neerwaartse spiraal terecht kwam, die door betrokkene ondanks pogingen hiertoe niet meer verholpen kon worden. Er is in deze positie zeer hard geland met fatale gevolgen.

veiligheidsbulletins

Wingsuit ongeval

materiaal Datum: Betreft:

Probleem:

Oplossing:

Uitvoering: Noot:

veiligheidsbulletins

conelock

Datum: Betreft: Probleem:

VB 2013-01

5 februari 2013 Vector 3 systemen van UPT waarvan de reservecontainer voorzien is van een bungee stagingloop. Tijdens een inspectie / repack van een Vector 3 systeem van UPT is beschadiging geconstateerd aan de reserveloop van het systeem. Deze beschadiging is mogelijk ontstaan door scherpe randen van de O-ring van de stagingloop. Tot op heden betreft het een incidenteel geval. Uit voorzorg adviseert de fabrikant tijdens de inspectie / repack de reserveloop en de stagingloop te inspecteren op beschadiging, de borgring van de stagingloop te verwijderen en de stagingloop te borgen met een zgn. dubbele knoop. (zie het werkinstructie document van UPT) Bijdeeerstvolgendeperiodiekeinspectie, door een Senior Rigger of Master Rigger. Zie het originele Service Bulletin van UPT SB 20121106 en en de staging loop packing instructions Rev 1 van 29 oktober 2012.

VB 2013-02

7 februari 2013 CYPRES 2 units gefabriceerd van 02/2009 t/m 12/2012. Een zeldzame situatie die heeft plaats gevonden waarbij Cypres 2 units die aangezet waren en na een probleemloze “countdown”op nul stonden, niet naar behoren zouden functioneren tijdens de voorgenomen sprong. Uitgebreid onderzoek heeft uitgewezen dat dit te maken heeft met een combinatie van een zeer lage luchtvochtigheid en opgebouwde statische elektriciteit waarin de springuitrusting gevouwen c.q. aan in blootgesteld is. CYPRES 2 units van voor 02/2009 hebben dit probleem niet doordat andere componenten gebruikt zijn tijdens de fabricage Vóór iedere sprong tijdens de pincheck (wanneer de CYPRES 2 al aangezet is), één keer op de button clicken. Als het rode LED lampje flitst is de unit bruikbaar voor de voorgenomen sprong. Flitst het lampje niet dan moet deze procedure nog een keer uitgevoerd worden. Als dit nog niet tot resultaat leidt dan is het systeem niet bruikbaar. Door de gebruiker / instructeur vóór iedere sprong tijdens de gearcheck, nadat de Cypres 2 aangezet is. Units die niet door deze test heenkomen dienen opgestuurd te worden naar de fabrikant, deze stelt leen units beschikbaar. Tijdens het onderhoud (4 jaartest) worden alle units geupdatet zodat dit probleem verholpen wordt. Zie verder het originele Bulletin van Airtec SB 31012013 eng.

yFirst

Oplossing:

bvR 2014

olgend jaar, om precies te zijn per 1 januari 2014 zal het nieuwe BVR / BR in moeten gaan. Dit in het kader van de reguliere update hiervan. Voor de oplettende lezers onder ons; ja het klopt, het laatste BVR was van 2011, maar omdat deze revisie altijd in mei werd gedaan en de EC/TC dit niet een handig tijdstip vonden hebben wij besloten om per ingang van 2014 de revisie te laten plaats vinden in januari. Zo is de lesstof voor de (hulp)instructeurs gedurende hun opleiding en examen steeds dezelfde. In de EC/TC zit een hoop kennis en kunde, maar die zit ook zeker bij de springers. Om daarvan gebruik te maken vraagt de EC/TC jullie vriendelijk het huidige

BVR en het BR eens goed door te lezen. Mocht je nou iets tegenkomen in het BVR of BR waarvan je vind dat je dat anders zou willen zien, of misschien wil je wel iets toevoegen, laat het dan weten. Er wordt dan gekeken of jouw of jullie voorstel verwerkt kan worden in het nieuwe BVR of BR. Aangezien er toch wat tijd nodig is om een en ander te veranderen en procedureel langs AB para en ledenraad te sluizen is de sluiting van het inleveren van voorstellen gesteld 15 mei as. Op die manier kan de EC/TC er nog over vergaderen. Ideeën en suggesties kunnen gestuurd worden naar: para@knvvl.nl ovv BVR/BR 2014. Alvast bedankt voor jullie meedenken. n EC/TC

Uitvoering:

Noot:

ClubNieuws

PARACENTRuM TEXEL

NiEuWE hANgOuT!

Alhoewel het nog regelmatig vriest en velen nog met hun hoofd bij de wintersport zijn, is het bij Paracentrum Texel één en al bedrijvigheid om het nieuwe springseizoen weer even knallend als vorig jaar te maken! Afgelopen winter hebben we wederom met een groep springers een paar sprongetjes gemaakt op Texel en diverse andere springers zijn uitgewaaid naar warmere oorden om te springen. Zo is de PH-LBR tijdens het schrijven van dit stukje in België om een nieuwe motor onder de kap te krijgen. En we kunnen niet wachten om met hoge snelheid naar 13.000 ft te gaan! Ook is de cosy eindelijk klaar en hij is prachtig geworden! Hans Oomkes heeft zich ontpopt tot super klusjesman en heeft de cosy omgetoverd tot een oase voor springers die niet aan het springen zijn. Komt dat allen snel zien! We verheugen ons nu al om er lekker rond te hangen en aan het einde van de dag een biertje te drinken! De cosy wordt

TeksT: Jasna smolcIc FoTo’s: pcT

echt de nieuwe hangout. Zo zal er ieder weekend de barbecue ontstoken worden. Wordt de cosy dan een BBQ-restaurant? Nee hoor. De barbecue staat er voor iedereen die er gebruik van wil maken. Dus neem je eigen eten mee (vlees, sausjes, stokbrood enzovoort) en dat garandeert ieder weekend gezellige avondjes! Heb je een leuk idee voor de cosy en denk je dat je een leuke bijdrage kunt leveren? Laat het weten! Ondertussen is de nieuwe evenementencommissie weer druk met de planning van het komend seizoen. Als deze SP in je brievenbus ligt, is inmiddels de season kickoff alweer geweest en is ook het openingsweekend voorbij. En wat was het weer super! Niet alleen werd er weer hard aan diverse skills gewerkt in de windtunnel, ook deden velen een harnastest, vouwtest of gingen langs de dokter voor een doktersverklaring. Nieuw dit jaar was de workshop “help ik ben jumpmaster” waarin mensen met een B-brevet wat extra informatie kregen om het droppen van andere para’s nog veiliger te laten verlopen. Pizzaspringen op de laatste zaterdag van de maand met een mysterie jump was vorig jaar als traditie geboren en zal dit jaar weer gewoon doorgaan! Dus houdt facebook in de gaten. We gaan weer springen met ronde bollen, uit de ANI springen, landen op Vlieland enzovoort! Ook dit jaar organiseert Dolf

H SKYDiVE ROTTERDAM

weer Big-way events. Vanaf april t/m oktober kun je er iedere maand een verwachten. Dit is speciaal voor de meer ervaren springer. Heb je 200 sprongen, FS ervaring en ben je current? Neem dan contact op met Dolf om je op te geven! Wil je je meer bekwamen in het vliegen onder je parachute? Ruud Wassenaar geeft weer canopy school. Dit is niet alleen voor mensen die hun eisen voor hen brevet willen halen. Verder zal Jarno Cordia dit seizoen wingsuit coaching geven. Altijd al eens een wingsuit willen proberen en 200 sprongen gemaakt? Zorg dan zeker dat je erbij bent. Even nog wat evenementen die komen gaan: Open Air Cinema, Scramble wedstrijden, Ameland boogie, jump-in Vlieland…kortom zo’n beetje alle weekenden wordt er wel iets georganiseerd. Like de facebookpagina, zodat je dit seizoen geen evenement hoeft te missen! Facebook.com/ParacentrumTexel. Let the summer begin!

TeksT: Irma van der venne FoTo’s: remo de vrIes en rené Hoogland

Clubn 2013 WORDT SPANNEND

Het jaar 2012 zit er weer op. Vooral door een goed zomerkamp hebben we meer sprongen gemaakt dan het jaar ervoor! Wel waren er minder tandems vooral doordat weer en holdings ons parten speelden. Wat het jaar 2013 brengt wordt spannend omdat LVNL (luchtruim) en de Provincie (dropzone) het ons moeilijk maken. Zolang we echter springen in de Randstad met de skyline van Rotterdam op de achtergrond proberen wij in ieder geval enthousiast te blijven en hopen we met leuke evenementen meer sprongen te maken. De activiteiten - waaronder wederom de

succesvolle Pandora FreeFly weekenden en uiteraard de FS2 en FS3 wedstrijd en de FD bigways zijn alweer gepland. Alle evenementen en data zijn te vinden op de evenementen kalender in de SP en op de website van Skydive Rotterdam. Overigens wordt er 30 maart ook weer een poging tot nachtspringen gedaan. En we gaan weer static-lijn opleiding geven! In januari vertrokken diverse clubleden wederom naar Ampuria Brava om te springen dan wel Tignes te Frankrijk om daar te speedriden. Naast deze leuke dingen moesten we helaas ook afscheid nemen van

Alex van Heel. Een springer die in 1996 in Soulac is begonnen en daarna bij ons is gekomen. Hij sprong veel en graag, en maakte naast formatiesprongen heel veel mooie tandem- en video sprongen. Alex, we gaan je missen!

O eNPC

TeksT: fanny hopmans foTo’s: fanny hopmans, Laurens Degenaar en Danny

Heli @ Skydive eNPC! Onze Cessna 206 is in onderhoud, de motor ligt in Engeland en inmiddels is haar onderkant voorzien van een mooi nieuw kleurtje! We hebben nu een 182 om uit te springen. ‘Ouderwets’ op het stepje staan, handen op de strut, zwaaien naar de piloot, toedels! November en december zijn rustig geweest. De laatste sprongen van het jaar zijn gemaakt en we kunnen tevreden terugkijken naar 2012. Maar ook de eerste sprongen van 2013 zijn gemaakt, dat duurde even vanwege het weer. Gelukkig hebben we altijd een goede reden om naar de club te gaan: kopje koffie en een tosti, bijkletsen met iedereen of een gezellige clubquiz. Deze quiz werd voor de tweede keer gehouden. De evenementencommissie heeft haar best gedaan om vragen over de leden te verzinnen met leuke foto’s voor de powerpoint. Dat het daarna nog een beschaafd feestje is geworden verbaast niemand meer. Als ik

vooruit kijk in de agenda van de ENPC zie ik veel leuke dingen staan: FS-3 scramble in de tunnel, BBQ’s, pre-springweek en een heli! Op 23 maart komt zeer waarschijnlijk een heli vliegen op Seppe. Wil je een keer uit zo’n vlieg-ding springen, geef je dan op via dit formulier: http://tinyurl. com/abb8mtg of scan de QR code. En natuurlijk zal dit evenement voorzien zijn van de Brabantse gezelligheid! Nu we de 182 te leen hebben en niet zo hoog gaan vanwege de kou wordt er meer aandacht besteed aan vliegen onder de parachute. Dat is ook koud, maar de para’s die er mee bezig zijn geweest vinden het helemaal te gek. En natuurlijk is het kei-mooi om boven het witte landschap te vliegen. Wij wachten nu op onze 206, tot ze weer in elkaar zit en we haar nieuwe onderkant mogen aanschouwen in de lucht. Wil je de nieuwe look van de 206 ook zien? Kom dan

PCeH

langs voor een sprongetje! Tot 23 maart, ENPC Heli Day, geef je op en kom springen! Meer info: www.enpc.nl / FB: skydiveenpc

TeksT: jarig sTeringa foTo’s: pceh

WiNTeRSe TAFeReleN eN ZOMeRSe vOORUiTZiCHTeN

De winter is voorbij en dat betekent dat de plannen voor het nieuwe seizoen weer in de steigers staan. Ook bij Paracentrum Eelde-Hoogeveen zijn in 2013 weer interessante springactiviteiten te verwachten! Maar voor we hier verder op ingaan, laten we eerst graag de memorabele springwinter van 2012/13 op vliegveld Eelde de revue passeren. PCEH overwintert elk jaar van december t/m begin maart op vliegveld Eelde en ook afgelopen winter was hierop geen uitzondering. Wel bijzonder was dat vliegveld Eelde al enige tijd bezig is met het verlengen van de starten landingsbaan en het aanleggen van een nieuwe opstelplaats voor vliegtuigen. Vanwege de werkzaamheden die daarbij horen was ons normale landingsterrein in de driehoek binnen de

hoofd- en nevenbanen niet beschikbaar. Gelukkig had de luchthaven voor ons een alternatieve plek in de noordwesthoek van het veld, waardoor het springen toch gewoon doorgang kon vinden. En het moet gezegd dat de springers van Paracentrum Eelde-Hoogeveen de spaarzame mogelijkheden die het weer hen bood, met beide handen hebben aangegrepen! Er zijn vele mooie sprongen gemaakt onder zonnige condities. Wel was het in de winterse omstandigheden soms steenkoud en een enkeling heeft zelfs een halve sneeuwbui moeten trotseren. Het was het echter allemaal waard! Heel positief was dat er veel animo was onder onze jongere springers; het clubhuis zat elk weekend gezellig vol, ook als er springtechnisch eens niet zo veel te beleven was. Alleen het traditionele nachtspringen is er vanwege de graafwerkzaamheden bij in geschoten, maar dat heeft de pret niet mogen drukken. Half februari is de PH-ZZF voor groot onderhoud naar Teuge vertrokken. Met een gereviseerde as en na een uitvoerige inspectie is het vliegtuig aan het begin van het seizoen weer helemaal klaar voor een zomerseizoen op vliegveld Hoogeveen. In de planning zitten tandems, opleidingen, cursussen canopy control en swoopen, trainingsdagen

nieuws voor FS4, speedstar en CF2, een POPS-weekend, de Tomscat Trophy en als klap op de vuurpijl een bruisende springweek op het vliegveld van Ameland. Laatstgenoemde activiteit, beter bekend als de Ameland Boogie, zal gehouden worden onder auspiciën van Paracentrum Texel, van zaterdag 20 t/m zondag 28 juli 2013. Meer activiteiten en andere bijzonderheden over Paracentrum Eelde-Hoogeveen vind je op www.pceh.nl.

D T I

ClubNieuws

ParaCeNtrUM MIddeN NederlaNd

de albert-set

De oplettende lezer heeft het natuurlijk al lang gemerkt: in het vorige Clubnieuws hebben wij met geen woord gerept over de Albert-set. Even kort geresumeerd: de Albert-set is een complete set welke sinds 2007 uitgereikt werd aan een leerling die dat verdiende vanwege buitengewone betrokkenheid bij de club. Zoals zoveel mooie tradities begon de Albert-set als een spontaan initiatief van in dit geval Albert Meilof. De leerling in kwestie mocht dan een jaar lang met de set springen. Kosten: je eigen repack betalen en de set met het Eindfeest weer inleveren, wederom met geldige repack. Helaas heeft Albert dit jaar vanwege persoonlijke redenen aangegeven te stoppen met het uitreiken van de set

dus er moest dus als de wiedeweerga vervanging gezocht worden. Daartoe ontstond al heel snel en heel spontaan een geheim comité bestaande uit Dennis, Andrea, Marco, Jan, Marty, Wendolien en Jacco. Helaas bleek het niet mogelijk te zijn om de set zoals gebruikelijk nog voor het Eindfeest springklaar te krijgen, maar nu presenteren we u met trots de“Albert Set 2.0”. De eerste winnaar (unaniem) is Jan-Willem Schoonebeek, zoals gezegd vanwege buitengewone betrokkenheid bij de club – ook al wist hij niet dat de springweek van PCMN traditiegetrouw altijd in week 31 plaatsvindt. Jan-Willem mocht zijn prijs in ontvangst nemen op onze Nieuwjaarsborrel. Over de Nieuwjaarsborrel gesproken; wat was het druk! Het was erg gezellig en met name de pittige Bu-ballen verdienen het om in dit forum genoemd te worden. Grijpen we even terug naar afgelopen jaar, dan was daar natuurlijk de Snertweek. Dit jaar heeft een niet

NatIONaal ParaCeNtrUM teUge

nader te noemen PCMN-lid lopen roepen dat hij wel eens eventjes die snert in elkaar zou draaien. Maar zoals Pauline al zei, praatjes vullen geen gaatjes, dus werd onze aspirant-kok met zachte hand achter het fornuis gedirigeerd. Laten we wel wezen; de soep vond gretig

TeksT: simon woerlee

veel FreeFly eN Fs bIg ways Teuge is er weer helemaal klaar voor! De agenda vult zich rap. We zien met name veel freefly weekenden georganiseerd door Triquetra en Toratora met elke keer een leuk thema. Ook de organisatie van Big Ways komt in vol ornaat terug met een sterke cast aan organisers. Het streven is regelmatig met twee Caravans grote formaties boven Teuge neer te leggen. Dat op Teuge alles mogelijk is, getuigt ook de definitieve terugkomst van de ronde bol cursussen. Parachute Group Holland organiseert vooral in het

voorjaar regelmatig cursussen waarbij het retro aspect een belangrijke rol speelt. De cursussen zijn voor iedereen toegankelijk en het aardige is dat de PGH een aantal leuke outdoor evenementen organiseert waarbij buiten Teuge op vaak historische plaatsen wordt gesprongen uit dito vliegtuigen zoals de Dakota of Antonov 2. De aanmeldingen verlopen via het emailadres van de PGH t.w. paragroupholland@ live.nl Ook in 2013 geen prijsverhogingen voor de sportspringers. De sprongprijzen staan natuurlijk

INdOOr skydIve rOOseNdaal

flink onder druk met de jaarlijkse prijsverhogingen van de landingsgelden en iedereen kent de huidige, historisch hoge brandstofprijzen. Toch blijven we het sportspringen promoten met prijzen onder kostprijs en proberen zo de drempel om door te blijven springen laag te houden. Teuge nodigt iedereen uit voor een bezoek en te genieten van de vele springmogelijkheden en vergezichten over de Veluwe, van de grote en ruime vliegtuigen, van clubhuis De Wolk en de no nonsense sfeer! Skydive Teuge 2013! TeksT: paul elsTen foTo: isr

Clubn rOOseNdaal brUIst

ISR heeft haar teamroom opgefrist om meer dropzone feeling te creëren in het gebouw. Zo staan er nu traditionele skydivers-cozy-corner-bankstellen (nog helemaal fris), debrief stations, koffieapparaatje, prive lockertjes en sta/hang gedeelte met nog steeds een ruime creeper vloer. Een gezellige plek om ongestoord de vliegsessies voor te bereiden en te debriefen. De samenwerking met local DZ ENPC wordt intenser; deze zijn samen bezig om een unieke en exclusieve

combinatie opleiding tunnel/static line te faciliteren. Voor de skydivers zal het aanbod binnen ISR een stuk breder worden ivm de vele initiatieven die op de rit staan, zo zal op 17 maart de 2e editie van een super event plaats vinden, de zgn season kick off door ParaCentrumTexel, waarbij deelnemers een presentatie krijgen over het tunnelen en de mogelijkheid hebben om alle papier zaken in een keer te regelen zoals de waivers, papier controle, vouwtesten, harnas testen, medische keuringen ter plaatse en uiteraard tunnel coaching. Kortom een zeer compleet plaatje. Vorig jaar bleek de sociale factor uiteraard enorm leuk om iedereen eens bij elkaar te zien aan het begin van het seizoen. (bijna 100 deelnemers!). Eind maart zal er een 2Tunnel 2mans wedstrijd worden georganiseerd die dit jaar 4 edities kent en in 2014 om de maand zal worden gehouden. In 2012 bleek dit event een groot succes en ideale kweekvijver voor nieuw talent. Over nieuw talent gesproken; sinds enige tijd is uit

het recreanten circuit een 4mans team ontstaan dat fanatiek aan het trainen is. Op zich niet heel bijzonder, maar wel als je de leeftijd bekijkt van de teamleden, deze zijn nl tussen de 6 en 10 jaar oud en vliegen bijna alle randoms inmiddels! Indien NL aansluiting wil behouden met de rest van de wereld dan zal er serieus moeten worden gekeken naar ondersteuning van dergelijke mooie initiatieven. Hier liggen enorme kansen. ISR is tevens bijzonder trots om reeds 7 jaar thuisbasis te zijn van PCMNH Hayabusa (op 1 punt na wereld kampioen FS4 dit jaar). Dit team zit standaard in de mondiale top 3. Team Thunder (‘s-wereld beste amateur team FS4), NationaalTeam FS4Whooops en Julien Degen, wereld kampioen 8man verzorgen allen regelmatig coaching in de tunnel. De Defensie Paraschool is momenteel bezig om hun instructeurs intensief op te leiden in en door de tunnel om daarmee hun leerlingen nog beter van dienst te kunnen zijn. Roosendaal bruist en iedereen is van harte welkom om deel te nemen aan een van de vele activiteiten aangezien er voor iedereen wat wils word georganiseerd.

TeksT: dennis van der coelen foTo’s: andrea van der BildT, Jan Moraal en suzan vroege

aftrek bij de aanwezige PCMN-ers. Tezamen namen zij ruim zes liter soep voor hun rekening. Verder naar de Oude Garde borrel, een spontaan initiatief van Peter vd Reijden. De doelgroep was springers van het jaar 2000 en daarvoor, maar natuurlijk was ook de jonge oude garde van harte welkom. Het was schitterend om al die pioniers van onze club, nee van onze SPORT op PCMN te zien. Dat meer mensen dit vonden bleek ook wel uit het feit dat het tot in de kleine uurtjes gezellig is gebleven. Maar er is meer! De eerste sprongen van 2013 zitten er alweer op en we kijken uit naar het eerste grote evenement van 2013: het beginfeest van dit seizoen. Het beginfeest zal plaatsvinden op 13 april en dit jaar gecombineerd worden met een reünie voor alle (voormalige) leden van PCMN, Icarus, Paraclub Hilversum en Paraclub Mobiele Colonnes. Tot ziens op PCMN!

skydive ameland

TeksT: danny vink foTo: danny vink

tot op ameland! Zoals al gezegd in de SP van december, kijken we terug op een mooi springseizoen 2012. Bij deze wil ik Judith en de rest van het team, Arjon, Cris, Mads, en Peter bedanken voor de“wedergeboorte”van Ameland. We hebben deze winter niet stilgezeten. Zo is onze OII naar Hongarije om volledig opgeknapt terug te komen. Daarnaast zijn we aan het kijken hoe we de entree beter en toegankelijker kunnen maken om meer tandempassagiers te kunnen begroeten. Om in de toekomst iedereen te kunnen laten springen boven het mooie Ameland ben ik zelf bezig om mijn I-papieren te halen, zodat iedereen kan komen springen wanneer hij of zij wil. Judith heeft voor dit jaar helaas andere plannen en daarom werd ik benaderd met de vraag of ik haar plek wou innemen. Mijn naam is Danny Vink en de meeste springers zullen mij kennen van paracentrum Teuge waar ik als HI en tandemmaster jarenlang met veel plezier heb gesprongen. Maar laten we eerlijk zijn: als je de kans krijgt om fulltime op HET mooiste eiland van Nederland te gaan werken is de keuze snel gemaakt. Ik ga deze uitdaging dan ook graag aan. We hopen de “nieuwe” OII eind april of begin mei op Ameland terug te krijgen en dan gaat het seizoen beginnen! Volg ons op facebook (skydive Ameland), ook om te weten wanneer we A- en B- brevethouders kunnen laten springen. C- en D brevethouders zijn altijd welkom!

Verder staat er voor dit jaar ook weer een Ameland-boogie gepland en wel van 20 t/m 28 juli (zet het vast in de agenda) en is iedereen welkom om een jump-inn te maken. Wij van skydive Ameland zijn jullie graag van dienst. Tot op Ameland!

(advertentie)

For beginners and progression

For experienced skydivers

nieuws AFF Residential courses once a month, including transfers and 7 nights accommodation. Travelling alone..? Don’t worry, you’ll be part of the family from the moment you arrive. Places limited, contact us now to book your course.

Want to progress with FS or FF and obtain USPA A-Licence..? Our all inclusive Progression Courses including FS/FF coaching gets all the theory and practical sessions complete while getting you in the air for FS or FF training. Just get to Seville airport and let us do the rest..! Course start dates: 27 May, 22 Jul, 23 Sep, 25 Nov.

TrackDayz 16-17 March, 18-19 May, 6-7 July Flight Foundation canopy course 22-24 March, 4-6 May Freefly Essentials - small group organising 29-31 March Funshine Boogie – 4 day format 25-28 May & 30 May-02 June $kysaver Weeks 20-24 May, 1-5 July Big Way Head Down Experience Camp (40ways) 5-9 June Contact: mike@volare-freefly.com Floquentials HD Invitational (40ways) 12-16 June Contact: mike@volare-freefly.com

Aeródromo La Juliana, Bollullos de la Mitación, Sevilla Tel: +34 687 726 303 info@skydivespain.com www.skydivespain.com

Kalender CA

TIO MA SW

) (CP FO

O ATI

Y SK

DIV AR

ING

TIS

TIC

DATUM

WIE

WAT

23-3

ENPC

helispringen

30-3

NPCT

begin seizoenfeest

30-3

Skydive Rotterdam

nachtspringen

30-3/31-3

Skydive Rotterdam

Pandora Freefly Weekend

6-4/23-6

Airboss

weekenden Lille, Frankrijk. 1-on-1 coaching, A-B brevet

10-4

Skydive Rotterdam

CRW woensdag

11-4

Martijn van Dam

indoor skydive Bottrop

13-4

PCMN

reünie / beginfeest seizoen

13-4/14-4

NPCT

Triquetra Freefly coaching

13-4/14-4

Skydive Rotterdam

Canopy School Erwin Baatenburg de Jong

22-4

Martijn van Dam

indoor skydive Bottrop

27-4

Skydive Rotterdam

Speedstar

3-5/5-5

NPCT

ToraTora Freefly weekend

8-5

Skydive Rotterdam

CRW woensdag

9-5/12-5

PCT

ToraTora head-down formatiekamp

11-5/12-5

NPCT

Teuge Bigways

11-5/12-5

Skydive Rotterdam

Alles voor je A-brevet weekend

18-5

Skydive Rotterdam

2-mans Scramble

25-5/26-5

NPCT

Triquetra Freefly scramble

26-5

Skydive Rotterdam

Bigways

8-6/9-6

NPCT

Teuge Bigways

8-6/9-6

NPCT

ToraTora head-down formatiekamp

12-6

Skydive Rotterdam

CRW woensdag

14-6/16-6

PCEH

Tomscat Trophee 2013, Hoogeveen

21-6

PCMN

Midzomernachtspringen

22-6/23-6

Skydive Rotterdam

Pandora Freefly Weekend

23-6/29-6

ToraTora

freefly kamp Hongarije

28-6

PCMN

Prins Berhardcup - para, zweef, motorvliegen

29-6/30-6

NPCT

Triquetra Goeroe Freefly

6-7/7-7

PCT

NL record head-down formatie

6-7/7-7

NPCT

Teuge Bigways

7-7

Skydive Rotterdam

Bigways

13-7/14-7

PCMN

Coupe Maarsseveen

20-7/21-7

ToraTora

Benelux record head-down formatie Moorsele

20-7/27-7

ToraTora

Flanders Freefly Moorsele

25-7/4-8

FAI

World Games @ Cali, Colombia

27-7/4-8

PCMN

Springweek PCMN

27-7/4-8

Skydive Rotterdam

Zomerkamp Rotterdam

3-8/4-8

NPCT

Teuge Bigways

12-8/18-8

FAI

EK & WC FS & AE @ Banjaluka, Bosnië Herzegovina

14-8

Skydive Rotterdam

CRW woensdag

20-8/27-8

FAI

EK & WC PA @ Cheboksary, Rusland

24-8/1-9

FAI

EK & WC CP @ Kolomna, Rusland

24-8/1-9

ToraTora

Mountain Gravity, Ambri, Zwitserland

29-8/3-9

KNVvL para

NKP 2013 Texel

30-8/1-9

POPS-NL

POPS-NL PA Hoogeveen

31-8

Skydive Rotterdam

PA wedstrijd

6-9/7-9

NPCT

Teuge Bigways

7-9/8-9

Skydive Rotterdam

Pandora Freefly Weekend

11-9

Skydive Rotterdam

CRW woensdag

21-9/22-9

ToraTora

ToraTora Cup, Rotterdam

5-10/6-10

NPCT

Teuge Bigways

5-10/6-10

Skydive Rotterdam

Alles voor je A-brevet weekend

20-10

Skydive Rotterdam

Driemanswedstrijd

1-11

PCMN

Eindfeest seizoen

23-11

ISR

ISR Grand Prix 2013

13-12

PCMN

Kerstdiner

11-3/16-3

FAI

WK Paraski @ Tanai, Rusland

15-8/23-8

FAI

WK PA @ Banjaluka, Bosnië Herzegovina

15-8/23-8

FAI

WK CF @ Banjaluka, Bosnië Herzegovina

24-8/31-8

FAI

WK FS & AE @ Prostejov, Tsjechië

t.b.d.

KNVvL

NKP 2014 Teuge

1-11/9-11

POPS

World POPS Meet

R /PA PA

KI WI

R PA

T Y,

x x x x x x x x x x x x x

x x x

x x x x

x x

x x x x x

x x x x

x x x

2014

E GIE

x x x x

x x

RIG

Door: ronalD overDijk foto's: ronalD overDijk

v.l.n.r. Igor, Henny, IPC President Graeme Windsor, Ronald

Vergadering internatonal

De 64ste IPC vergadering vond plaats van 22-27 januari in Banja Luka, Bosnië Herzegovina. Voor Nederland waren ondergetekende als delegate, Henny Wiggers als alternate delegate en Igor van Aperen als observer aanwezig. De IPC beslist over internationale wedstrijdreglementen, EK's en WK's, scheidsrechters, sportbeleid, PR, financiën, veiligheidszaken, etc. Nederland heeft een grote inbreng want beide afgevaardigden zitten in wedstrijdcommissies en in de extended bureau, zijnde het hoofdbestuur IPC. De IPC is weer onderdeel van de FAI, de wereldoverkoepelende bond voor luchtsporten, net zoals de KNVvL dat op nationaal niveau is.

root discussiepunt is de relatie van de IPC met de FAI zelf, net zoals dit speelt tussen de afdeling parachutespringen en de KNVvL. De IPC wenst meer eigen beslissingsbevoegdheid en begrotingsbeheer. Een feest van herkenning voor ons para’s. Daarbij heeft de IPC een organisatie (IPETA) opgestart om de sport d.m.v. een tourconcept van wedstrijden te promoten. De FAI wenste hier geen (IPC) geld in te steken. Dit punt is gelukkig na veel discussie opgelost. Uiteindelijk willen we allemaal dat de sport groeit en meer exposure krijgt. Er is ook gesproken over hoe veiligheid en medische zaken bij internationale wedstrijden

procedureel en formeel beter te regelen. Dit soort zaken zijn nu ingepast in bid documents van wedstrijden, de sporting code section 5 en het FAI controller handboek. Veel werk, maar er moet een goede basis zijn. Dan de wedstrijddisciplines, daar gaat het toch immers om. Hieronder een overzicht op hoofdlijnen van de veranderingen dit jaar. • Formatiespringen (FS): wijzigingen van enkele figuren (3 blocks, 1 random) FS-8 en VFS (5 blocks, 2 randoms). Aanpassing van de hoeveelheid viewings en de slowmotion optie. Verder is er

een FS record sequential formaties toegevoegd. Dit was wel een groot discussie punt, zeker om interpretatieverschillen uit te sluiten. • Canopy Piloting (CP): Veel wijzigingen, maar de carved course blijft voor speed behouden. Het water slepen mag nu ook voor de entry gate plaatsvinden, dit in het kader van de veiligheid. Verder veel finetuning en specificering. Al met al worden de CP regels steeds technischer. • Artistic Events (AE): veel veranderingen, na een geagiteerde open meeting tijdens de WK 2012. Er zijn 3 compulsories vervangen (1 freefly, 3 freestyle) en anderen aangepast. Bij de jurering wordt nu bij alles de hoogste en laagste scores van de 5

Parachuting commission '13 Bosnië Her zegovina scheidsrechters gedeleted, waarna gemiddeld wordt over de resterende 3. De technische en artistieke beoordelingscriteria zijn verduidelijkt en verminderd van 4 naar 2. Ook is een 3de viewing toegestaan bij de eerste ronde. Verder is een extra trainingsronde toegevoegd plus de mogelijkheid om vooraf de sprong bij de scheidsrechters toe te lichten. Dit alles om de kwaliteit van de scores in de ogen van deelnemers te verbeteren. • Precisiespringen (PA): kleine wijzigingen over de winddriftindicator, rejumps t.o.v. windrichting en de springvolgorde van zgn. “mixed” teams. • Paraski: wijzigingen in de springhoogte van de finale, plaats van de windzak en het accepteren van rejumps bij een malfunctie van de PA schijf. • Koepelformatie (CF): verduidelijking wat een team nog voor formaties mag maken na de werktijd. Verhoging van alle exithoogte’s, dit omdat de moderne koepels steeds harder zakken. Invoering van een review mogelijkheid van de beelden bij een foute beoordeling. • Events met video (FS, AE, CF): video standaard aangepast naar HD 1080, minimum frame rate van 25 frames per seconde, met tenminste een class 10 memory card. De kenners weten nu genoeg.

Wedstrijden 2013 • World Games, 1-4 augustus 2012, Cali, Colombia. Voor Nederland mag Frédérique Roeloffzen deelnemen, iets waar de KNVvL zeker trots op is. Helaas geeft NOC*NSF ondanks de Olympische gedachte hiervan geen financiële ondersteuning. Jammer…. • EK / Worldcup FS / AE, 12-18 augustus, Banja Luka, Bosnië Herzegovina. Het gaat lastig worden voor de organisator om de kwaliteit en uitstraling van de Mondial 2012 te evenaren. • EK / Worldcup PA/Stijl, 22-27 augustus, Cheboksary, Rusland. Deze wedstrijd zou eerst in Grozny (jawel) plaatsvinden maar is verplaatst omdat diverse landen aangaven een veiligheids / verzekeringsprobleem te zien op deze locatie. • EK / Worldcup CP, 26-1 september, Kolomna, Rusland. Deze wedstrijd is verlengd met 1 dag.

Wedstrijden 2014 • WK Paraski, 11-16 maart, Tanay, Rusland. Gekozen is voor het verre Siberië, bij Novosibirsk, en niet

voor Duitsland. Wel duurder qua reis, maar zeker nodig voor de broodnodige afwisseling. Anders zijn het altijd maar die Alpenlanden. • WK PA en WK CF: 15-23 augustus, Banja Luka, Bosnië Herzegovina. • WK FS / AE, 24-31 augustus, Prostejov, Tsjechië. Nederland had voor het Duitse bid van Saarlouis gestemd maar de meerderheid koos dus voor Prostejov. Gemiddeld iets beter weer daar? Voor geïnteresseerden is een kopie van de bids van de diverse wedstrijden per email beschikbaar.

Overige zaken • Windtunnel wedstrijden. Er is een belangrijke stap hierin gezet, ook al zijn de meningen nog steeds verdeeld. Besloten is dat de disciplines die in de tunnel beoefend kunnen worden gaan werken aan voorstellen voor wedstrijdreglementen. • Wingsuiten: er is een voorstel aangenomen voor een testconcept grote formaties no-contact. Hiervoor wordt 2 jaar ingeruimd met een evaluatie einde 2013. Gekozen is voor het grid systeem. Dit zijn ruiten waarbinnen de springers moeten blijven. Scheidsrechters zullen worden opgeleid om hierop te jureren. • Het bestaande ranking systeem is weer geupdated met de laatste resultaten, op de FAI website staat de ranking van disciplines na de diverse wedstrijden. De puntenweging van wedstrijden zal worden aangepast omdat die niet optimaal lijkt, en ook rekening moet houden met de vele individuele PA deelnemers. • Veiligheidsnormen en gestaffelde penalties zijn ingesteld in de sporting code. Ook zijn er nadere voorwaarden gesteld aan medische faciliteiten voor wedstrijdorganisatoren. • Het IPC veiligheidsrapport over 2011 is gepresenteerd en beschikbaar via het secretariaat. Al met al weer een lange zit met soms vermoeiende meeting. Wel is het altijd interessant om bij te kunnen dragen aan de sport. De volgende IPC vergadering is in 2014 te Wenen. Alle informatie over wedstrijden en regels zijn te vinden op www. fai.org/ipc-documents en www.fai.org/ipc-events/ ipc-events-calendar-and-results

(Advertentie)

I A B U D 2 1 0 2 L A I D N O M

at is een Mondial? Dat is een combinatie van meerdere WKâ&#x20AC;&#x2122;s parachutespringen. De eerste Mondial vond plaats in 2003 te Gap, Frankrijk. De tweede vond december 2012 plaats in Dubai. Dubai had groot ingezet en wilde zich duidelijk als sportland profileren. En als je geld hebt om dat te doen, en de wil om dit te besteden dan krijg je wat. Het werd dan ook de grootste en beste WK tot nu toe! Wat indrukwekkende cijfers: 57 deelnemende landen, 1440 sporters, scheidsrechters en staff, 240 teams, 5 wedstrijddisciplines, 2 demonstratie events, 11.408 sprongen, 760 loads, 2 wereldrecords, 216.703 IPC results page hits, 14.619 IPC youtube hits, 891 geuploade wedstrijdvideoâ&#x20AC;&#x2122;s, fantastische openings- en sluitingsceremonies, aerobatics demonstraties, gratis loterijen, 4 sterren hotels, uitstekend eten, etc. etc. Nederland nam deel met de grootste delegatie naar een wedstrijd ooit, in tota=al 34 sporters en begeleiders, plus nog diverse supporters. Er werd deelgenomen bij Canopy Piloting, Formatiespringen FS4, FS8 en Precisiespringen. De delegatie werd verzekeringstechnisch ondersteund door Assurantiehuis Vanderveen, waarvoor dank. De prestaties van Nederland zijn goed te noemen. In de volgende paginaâ&#x20AC;&#x2122;s wordt per discipline door de deelnemers het verhaal verteld.

WK UITSLAGEN DUBAI FORMATIESPRINGEN FS4 - TEAM WHOOOPS 24ste, 109 punten over 8 ronden, 13,6 gemiddeld. Totaal 38 landen.

FORMATIESPRINGEN FS8 - TEAM M8TRIX 7de, 99 punten over 9 ronden (halve finale), 11,0 gemiddeld. Totaal 16 landen.

PRECISIESPRINGEN PA - NED INDIVIDUEEL MAN EN NED TEAM MAN Paul Gommers 47ste, 16 cm (9 ronden, halve finale) Hans Vos 71ste, 17 cm (8 ronden) Bram Lasschuijt 105de, 25 cm (8 ronden) Frenk Smit 118de, 29 cm (8 ronden) Jo Ruben, 144ste, 41 cm (8 ronden) Totaal 199 deelnemers NED team 20ste, 66 cm (8 ronden) Totaal 39 landen.

CANOPY PILOTING CP Erwin Baatenburg de Jong 52ste, 513,366 pt., gedeelde 4de plaats onderdeel accuracy Frédérique Roeloffzen 81ste, 398,890 pt. Ronald Zuydendorp 102de, 302,144 pt. Edward Blaauw 103de, 297,277 pt. Totaal 129 deelnemers. De afdeling en de sportcommissie feliciteert de sporters met deze behaalde resultaten.

TEKST: FRÉDÉRIQUE ROELOFFZEN

WK CANOPY PILOTING 2012 – DUBAI (UAE) Deelnemers CP: V.l.n.r.: Frédérique, Edward, Erwin & Ronald. Fotograaf: Henny Wiggers

Grote, maar vooral veel kleine fans willen met me op de foto …. om dat ik een meisje ben! Fotograaf: Cintha Roersma

Het grote hel blauwe stuk is de pond, dat moge duidelijk zijn! Fotograaf: Henny Wiggers

Veel publiek tijdens de Canopy Piloting wedstrijd. Fotograaf: Cintha Roersma

en spektakel vol hoogte en diepte punten. Natte pakken, records en plezier. Als je denkt dat het niet meer beter kan, dan kan het toch wel weer een beetje mooier, beter, groter en overweldigender. Twee weken van bijna 24/7 vermaak. Volgende organisatoren van WK’s of Mondials moeten toch echt van hele goede huizen komen om dit te kunnen overtreffen. Misschien moeten ze het gewoon anders doen. De Canopy Piloting delegatie bestaat deze WK uit 3 heren en 1 dame. Erwin Baatenburg de Jong, Edward Blaauw, Ronald Zuydendorp en Frédérique Roeloffzen. Allen zijn vanaf dag 1 of eerder aanwezig om te trainen en te acclimatiseren. Voor de meeste is het na een nachtje van 1,5 uur al weer vroeg op om het parcours te verkennen. Die dag kunnen de meesten een trainingssprong maken en een enkele zelfs een tweede. Vanuit de organisatie kreeg je twee trainingssprongen “gratis”. Precies genoeg om 1 keer richting de torens te vliegen (Distance/Speed) en eentje richting de zee (Accuracy). Helaas konden/mochten we niet meer dan die twee trainingsprongen maken. Deels door de drukte en waarschijnlijk ook om de organisatie niet te belasten. Op de Palm dropzone werd getraind door zowel de PA’s (+250 deelnemers) en de CP’ers (129 deelnemers).

In totaal werd de volledige wedstrijd over 5 dagen versprongen. Het voordeel van de lage exit hoogte is dat CP een onderdeel is dat eerder omhoog kan gaan. Zelfs op de dag met veel regen, onweer en heel veel wind was er tijd om een ronde CP er door heen te jagen. Een gemiddelde CP ronde duurde met 129 deelnemers ongeveer 3 uur en 15 minuten. De gehele wedstrijd werd er met diverse toestellen gevlogen. Tijdens

de trainingen is er veelal uit de helikopter gesprongen, maar tijdens de wedstrijd kon je ook in een Porter, Caravan of Otter zitten. Gelukkig was de hoogte altijd constant en kwam het zelden voor dat je lang moest wachten in het vliegtuig tijdens exit. Daarentegen waren de 15 minuten calls gelijk aan 45 minuten. Maar ook dat went. Gelukkig stond de Nederlandse Delegatie tent zowat naast het manifest, waardoor je gemakkelijk het een en het ander in de gaten kon houden.

SPEED: Tijdens speed zijn er geen Internationale en Nationale records verbroken. Wellicht wel persoonlijke records. Wat opviel is dat het systeem niet veel errors kende, maar Frédérique pakte wel een van die weinige. De tijd van 1.714 sec (147,02 km/u) was een nieuw Internationaal record geweest, maar gezien het vliegwerk was dit zeker niet een reële meting. Leuk voor op de foto, maar hiervoor krijg je een re-jump. Gelukkig scoorde ze op de re-jump 3.594 sec (70,11 km/u) . De snelste Nederlandse tijd werd gevlogen door Erwin van 3.052 sec (82,56 km/h). Frédérique en Edwards scoren 3 van de 3 rondes en plaatsen zich op de 57e en 61e plaats van de Speed-ranglijst. Het Wereldrecord werd niet aan diggelen gevlogen. Het snelste (2.429 sec = 103.74 km/u) werd gevlogen door de nieuwe Wereld Kampioen Curtis Bartholomew (USA, Team Alter Ego)2.429.

ACCURACY: Veel zwemmers en toch wel wat ongelukjes tijdens deze discipline. Wel wat blauwe plekken, een pijnlijke hiel en een natte kont voor Frédérique bij haar eerste Accuracy ronde en een nat pak bij een van de andere heren. Maar verder dan deze ongelukjes komen we niet bij de Nederlandse delegatie. Erwin is de enige die 3 van de 3 rondes scoort en plaats zich zeer verdienstelijk op de 4e plek, samen met Ian Bobo (USA / PD Factory Team).

Happy Swoopchick! Fotograaf: Cintha Roersma

Zo’n D ligt best comfi. Fotograaf: Marieke Bender

Eerste speed ronde in de ochtend. Heerlijk cool nog. Inkomstenbron Dubai op de achtergrond. Fotograaf: Cintha Roersma

Hoe groot? Zoooooooo ……. Groot en diep!

Tijdens deze wedstrijd wordt alleen in de laatste (3e) ronde van Accuracy de maximale score van 100 punten (50 pnt water en 50 punten land met een staande landing) gescoord door de nieuwe Wereld Kampioen Curtis Bartholomew (USA, Team Alter Ego).

DISTANCE: Distance blijft het koningsnummer. De laatste ronde is traditioneel de laatste ronde Distance en hier worden de mannen van de jongetjes gescheiden. En het Wereldrecord van 151,95 meter werd verbroken door record houder Nicolas Batsch himself. Hij vliegt in zijn tweede Distance ronde 154,09 meter. Er komen er enkele in de buurt, maar niemand komt verder dan 150+ meter. Het oude Nationale Distance record van Frédérique Roeloffzen (94,34 meter) wordt ook verbroken. Erwin zet het record 72 cm hoger op respectievelijk 95,06 meter. Erwin vloog deze afstand in de laatste (Distance) ronde van de wedstrijd. De gehele wedstrijd wordt gedomineerd door 1 persoon. Curt Bartholomew uit de USA neemt 3 van de 4 gouden en een 1 bronzen medaille mee naar huis. Overall mag Nederland zeker niet ontevreden naar huis gaan met de resultaten van de Edward, Erwin, Frédérique en Ronald.

NEDERLANDSE DEELNAME CP WORLD GAMES: Op dit WK heeft Frédérique zich als beste vrouw geselecteerd voor deelname aan de World Games 2013 in Colombia voor het onderdeel Canopy Piloting. Samen met de Top 30 deelnemers van het WK, twee Colombianen (wildcards) en Cornelia Mihai (tweede vrouw binnen CP). De World Games vinden eind juli plaats in de stad Cali in Colombia, dé Olympische spelen voor niet Olympische sporten (http://nl.wikipedia. org/wiki/World_Games).

SCORES: DISTANCE Canopy Pilot

Ronde 1

Ronde 2

Ronde 3

Ranking Overall Distance

Edward

80,68

112

Erwin

66.82 m

95,06 m

Frédérique

63,05 m

86,66 m

Ronald

65,53 m

74,84 m

Ronde 1

Ronde 2

Ronde 3

Ranking Overall Accuracy

ACCURACY Canopy Pilot Edward

0 pnt

7 pnt

69 pnt

107

Erwin

81 pnt

74 pnt

84 pnt

Frédérique

0 pnt

22 pnt

77 pnt

Ronald

22 pnt

51 pnt

0 pnt

100

Ronde 1

Ronde 2

Ronde 3

Ranking Overall Speed

SPEED Canopy Pilot Edward

4.296 sec

3.201 sec

3.259 sec

Erwin

3.609 sec

3.052 sec

0 sec

Frédérique

3.594 sec

3.156 sec

3.505 sec

Ronald

0 sec

3.173 sec

3.925 sec

(Om de snelheden uit te rekenen: (70meter/ ‘x’ seconde)* 3,6 = ‘x’ km/h OVERALL Canopy Pilot

Ranking Distance

Ranking Accuracy

Ranking Speed

Ranking Overall

Edward

112

107

103

Erwin

53 (> 50%)

Frédérique

Ronald

100

102

TEKST: TEAM WHOOOPS FOTO’S: TEAM WHOOOPS

Klaar staan voor de exit

Net na een exit Team met kameel

Creeperen (op de grond oefenen)

Straaljagers bij medalille uitrijking

TEAM WHOOOPS OP DE WK IN DUBAI!! W

e zijn er al heel lang mee bezig, naar een WK gaan als Nationaal team. Om precies te zijn 8 jaar. In 2004 is Whooops opgericht en zijn we een Rookie team begonnen. Toen was die naam erg grappig en sloeg het op onze exits. Nu, 8 jaar later, is de naam wat minder stoer voor een AAA team maar wat doe je eraan. Iedereen kent je onder die naam ondertussen. Drie jaar op een rij zijn we nu Nederlands Kampioen. Wanneer je de NKP (Nederlandse Kampioenschappen Parachutespringen) wint, kun je aangeven of je ook Nationaal Team wilt worden. Dat betekent dat je Nederland vertegenwoordigd in het buitenland.

Dit is onze eerste WK. Drie jaar geleden, toen we voor het eerst de NKP wonnen, was nog een ander team het Nationale Team (Dynamic Force). Zij zijn toen naar de WK gegaan. De EK vorig jaar in Duitsland was onze eerste grote internationale wedstrijd. We hadden wel al aan kleinere mee gedaan, zoals de ESL (European Skydiving Leaguage). Maar dan nu de WK en dan ook nog eens een mondial! Een mondial is een WK waar alle disciplines aanwezig zijn. Bij een gewone WK zijn er alleen bepaalde vrije val disciplines, de andere disciplines hebben hun eigen WK’s. Nu was alles wat je op parachute spring gebied kunt bedenken is hier aanwezig. Om de WK (dus elke 4 jaar, want het ene jaar heb je een EK en dan weer een WK) heb je een mondial, dat was dus nu. En dan ook nog in Dubai!!

Het is echt ongelofelijk, ik heb nog nooit zo iets gezien. Het is groots aangepakt, alles overtreffend wat er ooit eerder is georganiseerd. Naast het geweldige uitzicht (wij landen op de palm!!) is er ook van alles omheen. Zo zijn er, gewoon om je bezig te houden, cros motoren die over schansen springen, een aerobatics vliegtuig wat overkomt, een model vliegtuig wat stunten uithaalt, mini onderzeeërs in de vorm van een dolfijn of haai waar 1 iemand in zit, straal pak jets, parapanters die stunten, een heel traditioneel dorp met dromedaris en al en o ja, elke dag worden er 5 iPhones en 5 iPads verloot! Ben ik nog niet eens begonnen over het eten wat er elke dag is, een buffet met alles wat je je maar kan wensen (ik denk dat we wat zwaarder zijn terug gekomen). Verder verblijven we in een 4-sterren hotels aan het strand met uitzicht op de palm. Voor de openings ceremonie was er speciaal een jacht binnen gekomen. Toen ik het schip voor het eerst zag, dacht ik dat het een cruise schip was, zo groot. Hier werd een geweldige lichtshow op geprojecteerd. Verder zaten wij in het stadion (speciaal hiervoor neergezet) waar we vermaakt werden met een base springer van Go-Fast die met een katapult omhoog werd geschoten om vervolgens aan zijn parachute in het stadion te landen. Dit tijdens een officiële toespraak (de timing was niet helemaal gelukt, maar waar hebben we het over). Verder waren er lichtgevende vliegende tapijten, dansvoorstellingen en vuurwerk. Erg mooi allemaal.

De jacht met projectie

Tijdens een sprong

Vanuit de lucht te zien (duurste hotel ter wereld)

In de boot

Cross-motor

Zo en dan nu over het springen zelf, want daar gaat het uiteindelijk om. We waren twee dagen eerder naar Dubai gegaan om nog wat te wennen aan de temperatuur (30 °C) en te wennen aan het uitzicht. Zo’n palm onder je zie je toch tijdens de sprong, hoeveel je ook probeert er niet naar te kijken. We wilden nog een sprong of 8 à 10 maken voordat de wedstrijd begon. Helaas is dat niet gelukt, het was zo druk met teams die hetzelfde plan hadden en het waaide erg hard waardoor er ook een dag niet gesprongen is. Daardoor hebben we maar 1 oefensprong kunnen maken. De sprong zelf ging redelijk goed maar het doet echt wat met je hoofd wanneer je alleen maar water onder je ziet en vanuit je ooghoek een stukje palm. Het waaide nog redelijk hard dus we werden een behoorlijk eind boven zee gedropt. Je probeert je op je sprong te concentreren maar dat valt niet mee op dat moment. Vooral wanneer je in tracking moet en je ziet dat je richting de zee je tracking hebt…… Ben je tegen jezelf aan het praten; “Kom op geen watje zijn, de spot is vast goed…. Gewoon 5 seconden tracking….”. Toch ben je wel blij dat, wanneer je je parachute opent, je inderdaad merkt dat het flink waait en je makkelijk terug boven de palm kan komen. Nadat we geland waren konden we in een speedboot stappen om ons weer naar het spring centrum (wat aan het strand ligt net naast de palm) terug te brengen. Dit zo na elke sprong. Omdat je na 1 oefensprong niet meteen gewend bent, neem je toch nog wat spanning mee in de wedstrijd, wat op zichzelf ook al spannend is.

Onze eerste twee wedstrijdsprongen waren dan ook niet onze mooiste. Gelukkig ging het daarna beter. We hebben mooie exits gemaakt en goede sprongen. Na ronde 8 was onze wedstrijd klaar. Alleen de top 10 springt ronde 9 en de top 6, ronde 10. Daar horen we bij lange na (nog) (je mag altijd dromen…. :-) niet bij. De wedstrijd duurde twee weken. We hebben niet elke dag hoeven springen dus we hebben ook nog een dag de toerist uitgehangen en voor de lol hebben we toch nog ronde 9 en 10 gesprongen. Dit kon alleen niet meer op de palm. Daarvoor moesten we naar een andere drop-zone, in de woestijn. Dat was wel weer een ander uitzicht. Zand zover als je kunt kijken met een klein groen vierkantje onder je, daar moet je dan landen. Op zaterdag was de sluitingsceremonie. Voor het uitdelen van de medailles waren er 7 straaljagers die een show opvoerden. ’s Avonds kwamen Kate Perry en Usher optreden. Verder was er ongelooflijk veel en groot vuurwerk (natuurlijk allemaal op de maat van de muziek). Ook was Felix Baumgartner (de man die vanaf het randje van de ruimte een vrije val heeft gemaakt) er aanwezig. Al met al twee hele gave weken! Wil je weten waar we ons nu mee bezig houden, zoek ons dan op Facebook of kijk op onze site www.teamwhooops.nl (let op 3 O’s) Groetjes Mechie, Team Whooops

TEKST: FRENK SMIT FOTO’S: FRENK SMIT

WK PRECISIESPRINGEN – VANUIT DE PA OPTIEK L

ang naar uitgekeken, maar op 25 november vertrok ik dan eindelijk naar Dubai. In het vliegtuig ook nog een rits andere deelnemers, waaronder mijn teamgenoot Jo, drie van de vier swoopers en de Belgische 8-man. Emirates was de luchtvaartmaatschappij en het vliegtuig een Airbus 380. Daar had ik nog nooit mee gevlogen en dat was een bijzondere ervaring. Comfortabel vliegen, bagage tot 30 kg (is wel handig kan ik zeggen, vooral met die zware PA-set), prima eten aan boord en ook nog een televisieschermpje voor elk van de passagiers met toegang tot tig films, TV-series, spelletjes etc. Je hoefde je in elk geval aan boord niet te vervelen. De rest van het team vloog met KLM en dat was natuurlijk stukken minder. Oh, niet? Nou, maar wel het eten. Denk ik. Het verblijf aan boord was wat mij betreft prima; al is die Airbus wel enorm. Jammer van de vertraging, want daardoor was de aankomst ruim een uur ná i.p.v. rondom middernacht lokale tijd. De formaliteiten op het vliegveld, daarna het verzamelen voor de bus naar het hotel en het inchecken aldaar zorgden er uiteindelijk voor dat we rond tweeën in onze 4-sterren bedjes lagen. Ik moet zeggen, de organisatie had ons in een prima hotelletje gestopt. Prettige maaltijden en alle kamers hadden uitzicht op zee; inclusief palmeiland en dropzone. Enige minpuntje was de liften. Het waren er ‘maar’ vier en dat was in het bomvolle hotel eigenlijk te weinig. Verder hadden ze nog last van aanloopproblemen. Het hotel was speciaal voor de WK namelijk vervroegd geopend en zou daarna weer even sluiten om er de laatste hand aan te leggen. Dat er dus af en

toe een lift buiten gebruik was nemen we ze daarom maar niet al te kwalijk. Goed, volgende ochtend (voor mijn gevoel na een half uurtje slapen) na het ontbijt met spullen en al naar de dropzone. Fijn dat de organisatie er voor had gezorgd dat er spiksplinternieuwe bussen voor ons reden, maar die airco mocht wel een tandje lager hoor. Zo, die dropzone zag er strak uit. Mooi gazonnetje, swoop pond met diep omgeschepte zandbakken, keurig PA-stukje afgezet met hekken, drie megaschermen waarop de live-jurering FS en artistics alsmede de scores geprojecteerd werden en soms ook live PA-beelden vanuit een bouwkraan werden getoond, een skydivebarretje dat meer leek op een chique brasserie en dan ook nog een comfortabel afsluitbaar huisje per deelnemend land (nee, geen eenvoudige legertent) met daarin een airco unit en een koelkastje. De koelkast werd dagelijks aangevuld met flesjes water (met de complimenten van de organisatie). Ik was erg onder de indruk. En toen had ik nog niet eens gesprongen. Dus dat gingen we dan ook maar even doen. Het team, bestaande uit Bram Lasschuijt jr., Jo Ruben, Hans Vos, Paul Gommers en ondergetekende, had als voorbereiding in oktober nog een wedstrijd in Pisa, Italië gesprongen. Bij die wedstrijd hadden we de bedachte exitvolgorde al uitgeprobeerd, waardoor we deze staffel voor de trainingsronde een keer konden laten varen. Onze normaliter eerste man, teamcaptain Bram, die al een mooie foto van zichzelf boven het eiland had, kon nu als laatste gaan om ons aller exits te fotograferen. Het vervelende was wel dat we die sprong (net als de hele wedstrijd) moesten maken uit een Bell 212 (Huey). Echt heel naar, ja. Het leverde voor mij in elk geval een geslaagde exitfoto op. Een mindere score (12 cm), maar dat was dan een slechte generale zullen we maar zeggen.

De lunch was het volgende te ontdekken item. Er was een ruime eetzaal gebouwd op de DZ. Een meter of 40 bij 100, drie complete buffetten met ruimte voor zeker 500 man tegelijk. En toch nog rijen op de piektijden voor de lunch. Het eten was daar zo mogelijk nog beter dan in het hotel. Dat gold in elk geval voor het toetjesbuffet, dat vanaf die dag geen enkele keer werd overgeslagen. Sterker nog, bijna elke dag tweemaal bezocht werd. Nee, geen gram aangekomen. Tussendoor werd er namelijk niet gesnoept.

Enige jammere was dat het precisiespringen en canopy piloting van dezelfde dropzone gebruik moesten maken en dat kan niet tegelijkertijd. Zo’n swoop pond verplaats je niet zo makkelijk, dus werd het PA gedurende drie ronden versprongen op het strand even verderop. Jammer vooral vanwege de entourage. Je zag niets van de andere springers, omdat je meteen in de bus mee terug moest. En niemand van de Nederlandse fans kon ons zien springen. Gelukkig schoot het swoopen heel erg op, zodat we later weer terug naar de gewone DZ konden.

Het zat de dagen erna tot aan het begin van de wedstrijd qua weer niet zo erg mee. Wat betreft het PA-weer dan. Teveel wind. Meer trainingssprongen zaten er daarom niet in. Dan maar even de stad ontdekken. Hmm, vooral shopping malls. En wolkenkrabbers. En nog meer shopping malls. Wel erg aardig dat we er de eerste keer door iemand in zijn ‘Humvee met airco’ heengebracht werden. De malls zijn indrukwekkend. Heeft de één een indoor skibaan, dan heeft de ander een indoor schaatsbaan en een waterval. Ja, je kunt niet achterblijven. De metro terug was leuk om te ervaren. Schoon, vlot en comfortabel. Kaartje kon je ook zonder een woord Arabisch te lezen uit de automaat trekken. Raar idee alleen dat er geen bestuurder op zit. Op een avond natuurlijk de Burj Khalifa (hoogste gebouw ter wereld) bewonderd. Vooral de fonteinen aan de voet daarvan, die op muziek een hele choreografie ten toon spreidden, waren indrukwekkend. Efteling schijnt ook van die fonteinen te hebben, maar die ken ik niet, dus ik was er even stil van.

Het vervolg van het kampioenschap bleven we als team goed presteren met slechts twee ronden boven de 10 cm. Gemiddeld kwamen we op 8,25 cm. Het mondde uiteindelijk uit in een 20e plek met vóór ons op de ranglijst feitelijk alleen (militaire) beroepsteams. Al met al de beste teamprestatie sinds Chengdu 1994. Individueel wist van ons team alleen Paul nog de halve finale (laatste 50 springers) te bereiken. Zelf was ik zeer tevreden met mijn 118e plek. Totaal 29 cm (gemiddelde van 3,625) waarvan twee nullen. Slechts één slechte ronde (12 cm in de 2e). Goed genoeg om tevreden te zijn. Slecht genoeg om het de volgende keer veel beter te doen!

Oh ja, we kwamen voor de WK. De afgelopen jaren is de deelname aan precisie geleidelijk afgenomen. Gemiddeld deden er de laatste edities zo’n 23 teams mee bij de mannen. Nederland deed van de laatste drie keer slechts eenmaal mee, en toen zelfs met maar twee deelnemers (waaronder ondergetekende). Dat was deze keer wel anders. Uit 42 landen kwamen 52 landenteams, waarvan 39 mannen en 13 vrouwen. Met een paar losse springers kwam het totaal op 199 individuele deelnemers bij de mannen, 73 bij de vrouwen en 40 bij de junioren. De organisatie was niettemin puik in orde en kon deze hoeveelheid springers goed aan. De wedstrijd begon dan ook stipt op de 29e zoals gepland en voor het Nederlands team waanzinnig goed (rondje 3 cm, gedeeld vijfde plek) en voor mij perfect met een nul! Vooral het luide gejuich van de Nederlandse fans gaf me wel een enorme kick. Leuk om op een WK na de 1e ronde aan de leiding te gaan. Oké, dat deed ik samen met 36 anderen, waaronder onze teamcaptain, maar toch. En die fans uit Nederland waren er voor het aanmoedigen, maar brachten ook nog een deel van mijn bagage mee (en namen wat mee terug; bedankt Cintha en Guus). Zelfs die 30 kg van Emirates bleek onvoldoende.

Een bijzonderheid was nog dat de éminence grise van ons team (hoewel, dat zijn er twee, zowel Jo als Bram zijn 65+, eigenlijk de éminence plus grise, Bram dus) een bijzondere vermelding kreeg bij de organisatie. Hij was namelijk de oudste deelnemer. Ter afsluiting waren alle deelnemers uitgenodigd voor een concert van Usher en Katy Perry. Voorafgaand aan de optredens werden alle medaillewinnaars nogmaals gefêteerd en tevens werd de grote held van 2012 van onze geliefde parasport, Felix Baumgartner, een bijzondere onderscheiding uitgereikt. Al met al een zeer geslaagd WK. Ik doe graag nog een keer mee.

RESULTATEN PA

Landen; 39 deelnemers 1. Slovenië 25 cm 2. Rusland 26 cm 3. Hongarije 27 cm (na jumpoff met China) 20. Nederland 66 cm

Individueel; 199 deelnemers (finalisten 10 ronden, halve finalisten 9 ronden) 1. Domen Vodišek (SLO) 5 cm 2. Giuseppe Tresoldi (ITA) 7 cm (na jump-off ) 3. Oleg Fomin (BLR) 7 cm (9 ronden) 47. Paul Gommers 16 cm (8 ronden) 71. Hans Vos 17 cm 105. Bram Lasschuijt jr. 25 cm 118. Frenk Smit 29 cm 144. Jo Ruben 41 cm

TEKST: M8TRX FOTO’S: M8TRX

M8TRIX:

1) 8way skydive formatie team 2) Nationaal 8way team 3) Vrolijke maar serieuze fanaten 4) Singing and swinging team 5) Fun team 6) Worsten en Borsten team. …..zo zou je ons kunnen vinden in het woordenboek.….

a een aantal try-outs bij Indoor Skydive Roosendaal en in de windtunnel van Bedford begon M8trix twee jaar geleden vol enthousiasme aan een nieuw achtmanproject. Voor een aantal M8trix-leden kwam de mededeling mee te kunnen doen aan dit 8-way project als een grote aangename verrassing. De geselecteerde samenstelling van M8trix zou tot en met de Mondial van 2012 bij elkaar blijven en bestond uit. Mike Pennock (video), Karien van Baal, Annelies Hasewinkel, Daphne Ruijsendaal, Marjolein Groen, Gerhard Schut, Jaap Keuter, Leander van Schriek en ‘last but not least’ onze player/coach Gary Smith.

EERSTE STAGE: ALLES VIEL OP Z’N PLEK Onze eerste stage was in maart 2011 in Empuriabrava. De achtmanrandoms en -blocks nog zeer onwennig, het overzicht nog niet geheel en de kennis over elkaars humor nog niet compleet. Maar gelukkig vielen veel van deze zaken tijdens deze stage al redelijk op zijn plek! Alhoewel er nog heel veel te leren viel op de verschillende fronten. Tijdens deze stage kwamen we er al snel achter dat de keuze van de teamleden klopte. We voelden ons goed bij elkaar en ontdekten talenten en verwantschappen binnen het team waarvan we enkel konden dromen. Springtechnisch hadden we nog een leuke leercurve voor de boeg. Vooral de exit bleek een grote uitdaging!

ONZE THUISBASIS: TEXEL Tijdens onze eerste stage op het altijd zonnige Texel kwamen we er achter dat de funnels van de exit niet aan ons lagen, maar door de Twin Otter in Empuriabrava. We vlogen de exits als plaatjes uit de good old JAS en de LBR. Een fijn begin van de nog vele leerzame weekenden die we op Texel zouden doorbrengen! Dankzij de professionele organisatie en leiding van Paracentrum Texel zijn we in staat geweest om, ondanks de Nederlandse

weersomstandigheden, optimaal te trainen.

EERSTE INTERNATIONALE WEDSTRIJDERVARING In datzelfde jaar bleek onze ambitie groot en besloten we mee te doen aan het Europees Kampioenschap (EK) in Saarlouis. Helaas moest Mike op het laatste moment afzeggen in verband met familieomstandigheden en viel Hans Ypma voor hem in. Voor de meesten van ons was de EK van Saarlouis de eerste ervaring met deelname aan een grote internationale wedstrijd. Spannend was het zeker en onze prestatie bleek door die spanning niet helemaal te zijn wat we er van te voren van gehoopt hadden. Met een 8,2 gemiddeld vonden we dat we onder ons kunnen gescoord hadden, maar de ervaring van deze wedstrijd konden we weer in onze skydiverugzak stoppen.

MOOIE VERBETERSLAG OP NKP 2011 Twee weken na het EK stond een andere grote wedstrijd op onze agenda. Met 0 teams om tegen te strijden (alweer een eerste ervaring voor velen van ons) lieten we zien dat we inderdaad meer waard waren dan de 8,2 van het EK. Op het NKP op onze thuisdropzone Texel, zette we een prachtige 10,1 gemiddeld neer. Hier konden we mee thuiskomen! En zo sloten we ons eerste seizoen tevreden af.

LANG TWEEDE SEIZOEN Met hetzelfde, zo niet meer enthousiasme begonnen we aan seizoen twee. Met de Wereld Kampioenschappen in Dubai als einddoel hadden we een lang seizoen voor de boeg dat tot 9 december 2012 zou gaan duren.

OPFRISSEN IN DE TUNNEL IN BEDFORD In februari 2012 begonnen we met opfrissing in de tunnel in Bedford. Het was nodig! Alle blocks en randoms moesten weer van onder het stof

vandaan komen. Maar we voelden dat we een stap naar “the next level” konden maken. Het zat er aan te komen, maar wanneer….?

BACK IN EMPURIA…. In Empuria, waar we in april onze eerste airtime van het seizoen pakten, bleek de stap naar het volgende level nog iets te groot. Het weer zat niet mee en met een schamele 43 sprongen waren we niet zo veel opgeschoten als we gehoopt hadden. Maar we hielden de moed er in… zo zitten we nu eenmaal in elkaar! Ondanks het feit dat de gezelligheid een belangrijk doel van onze trainingen bleef, merkten we dat we serieus aan de bak moesten om een goede prestatie neer te kunnen zetten op het WK. Er moest hard gewerkt worden, er moesten teleurstellingen verwerkt worden, blessures herstellen en we moesten in onszelf blijven geloven.

BACK-TO-BACK OP TEXEL Alweer dankzij de steun van PCT en door het besluit om weer back to back te gaan trainen zijn we in staat gebleken om met minimale tijd maximaal te kunnen trainen. En het wierp zijn vruchten af!

NKP 2012 In augustus 2012 besloten we het Nederlandse springseizoen met een score van 10.9 gemiddeld op het NKP (Helaas niet met het hele team, Karien bezeerde zich en werd vervangen door alternate Mechie Voermans). De laatste dag van dit event was een memorabele… We waren het enige team, zo niet de enige springers op het paracentrum van Texel.

HET SPRINGSEIZOEN NOG LANG NIET AFGELOPEN…. Met september, oktober en november nog voor de boeg hadden we een lange tijd te overbruggen. Tunnelen in Bedford en op naar de zon! Eloy here we come.

TRAINEN ÉN WEDSTRIJDERVARING IN ELOY In de prachtige omgeving van het altijd zonnige en stoffige Arizona

hebben we in de koude maand oktober 56 trainingssprongen kunnen maken en bovendien kunnen deelnemen aan de US Nationals. Een unieke ervaring, waar we maar liefst met veertien 8-way teams dezelfde wedstrijd sprongen! Daar kwamen we ook onze concurrentie uit Dubai en Qatar tegen. En natuurlijk keken we likkebaardend naar de Golden Knights, die ons al zo vaak van goede raad hadden voorzien. De 10,2 gemiddeld die we toonden was alweer een kleine teleurstelling, we hadden op meer gerekend. De inconsistentie van ons springen deed ons de das om. Zo goed als het soms op trainingen ging… we waren nog niet in staat het op een wedstrijd te laten zien!

EN DAN WAS HET EINDELIJK ZO VER! Op 26 november reisden we af naar Dubai. We hadden er zin in, maar waren we er ook klaar voor? JA, kunnen we nu volmondig zeggen!! Wat een event, wat bijzonder om daar aanwezig te mogen zijn! En wat fijn dat we al wat internationale wedstrijdervaring hadden opgedaan! Wat was het spannend die eerste (trainings)sprong. En niet enkel doordat we een trainingssprong op het WK maakten. Minstens zo spannend was het om boven de grote donkere blauwe zee van Dubai gedropt te worden, om vervolgens te moeten landen op de top van de Jumeirah palm. Maar wat was het een heerlijke rustige en gecontroleerde sprong!! We had the feeling… En zo was het. We hadden concurrenten die ons op de hielen zaten en wij zaten op die van onze concurrenten. Bloedstollend op ons eigen niveau, maar we bleven kalm ons ding doen. We werden beloond met een bust-loze wedstrijd, een zevende plaats en een prachtig gemiddelde van 11 punten precies!

BEDANKT!! We bedanken elkaar! Maar vooral ook bedanken we allen die ons gesteund en geholpen hebben! In het bijzonder willen we noemen: Paracentrum Texel, Rainbow Suits, Skysystems, Indoor Skydive Roosendaal, KNVvl afdeling parachutespringen, Mechie Voermans, Kim Reuvers, Joris Hoogendoorn, Sven Ibens, Hans Ypma.

I H

Door: ronalD overDijk Foto's Uli - Bas - tessa: tom Winkler, Hans van marreWijk, maarten smeets

) r e h ( n a v s n ’ e a s r s a i p n e e t v s e l a i e s B u o h t n e e d tessa n e n n i g e b ) r e (h H

pen… tuig wer g e i l v d en ies li Math ed werk o U g , l n y e e e Tessa H eter uit r geval: 4 kilom e eer) d n e a i v n e i t oog g jaar (w pel, i h r m o i n s v e e s i n j p i . Ze z twoord Jezelf o mogelijk ? Het an u k o a n a v t a o td alen? liefst z wie doe un verh h . En het n m i u h s l c i a an W rkent z en Bas v . Wie he n e g n i r n met sp begonne

B bas

“Bas, we kunnen volgende week meedoen aan een static-line cursus op Teuge – doe je mee?” – zo begon het allemaal een jaar of 15 geleden. Onder het mom van “het is beter spijt te hebben van dingen die je hebt gedaan, dan spijt te hebben van dingen die je niet hebt gedaan” heb ik ja gezegd. De cursus heb ik nooit afgemaakt want ik kreeg de exits niet voor elkaar zonder duwtje in de rug. 15 jaar later denk ik nog steeds aan die 3 sprongen, inclusief hoogtevrees op weg naar boven en de panische angst in de deuropening. En aan die adrenalinekick die ik daarna nooit meer heb kunnen evenaren. En dat allesoverheersende gevoel, waardoor je al het andere vergeet. In een moment van verstandsverbijstering belde ik begin augustus 2012 naar PCT en vroeg of ze nog plaats hadden voor de static-line cursus. Dat bleek het geval te zijn. Woensdagochtend, mijn maaginhoud terugslikkend op weg naar boven, vroeg ik me af wat me in godsnaam bezielde om de static line cursus om te boeken naar een AFF-cursus. De exits van 1 t/m 6 heb ik niet bewust meegemaakt. Het enige wat me er elke keer toe bewoog de volgende sprong te wagen,was de kick van het vliegen. Maar als die weg naar boven en de exit zo catastrofaal blijven, dan stop ik na m´n brevet. Bij sprong 7 werd van me verwacht onstabiel te exitten. Eindelijk iets waar ik heer en meester in was! De weg naar boven werd daardoor vreemd genoeg een stuk minder onaangenaam. En toen klikte het opeens – mede door vertrouwen in materiaal en eigen kunsten. Dat “beetje”angst weegt niet meer op tegen het volume aan emoties, de intensiteit, al het andere vergeten, de pure kick! Het kostte toch nog

een paar weken om genoeg moed bijeen te rapen om de eerste échte solosprong te maken. Toen die eenmaal achter de rug was, kon ik aan niets anders meer denken dan aan de volgende sprong. Ik wilde meer, en daarvan dan heel veel! Eind oktober eindigde het seizoen op Texel. Al gauw vroeg ik me af hoe ik de komende 5 à 6 maanden zonder springen moest overbruggen.. Er stonden genoeg andere leuke dingen op de planning, maar dat was nu niet meer relevant. Eloy 2012 en Elsinore 2013 pasten helaas niet in mń vakantieplanning, dus daar zou ik mń sprongen niet maken. Gelukkig ging Texel begin december open voor een dagje winterspringen. De week daarna ging ik op vakantie naar Thailand en kon de verleiding niet weerstaan hier ook eens uit een vliegtuig te springen in Sakon Nakorn. (Je gaat een C208 pas echt waarderen nadat je 4 x op een dag met een C172 zonder deur naar 10.000 ft bent gevlogen!). De geplande 2 dagen voor oud en nieuw werden algauw 5 dagen met de eerste beginselen van canopy control, 1on1´s en hop ń pops voor het a-brevet. En 5 dagen na terugkeer in Nederland sprong ik alweer op Eelde. Nu vraag ik me af wanneer ik dit jaar voor ´t eerst weer op Texel zal springen. En de enthousiaste verhalen van Tessa over Empuriabrava zijn aanstekelijk genoeg om hier ook heen te willen gaan. De eerste 3 maanden van de winterstop zijn inmiddels al achter de rug, de komende 3 maanden lukken ook nog wel. Ik heb geen flauw idee wat dit jaar allemaal gaat brengen, maar één ding staat vast: er gaat een hoop gesprongen worden!

emelvaart 2009, ik sta op een vliegveldje in België, net mijn eerste AFF sprong gedaan. Tegenstrijdige gevoelens in mijn buik; angst om zo weer die deur van het vliegtuig uit te moeten en dan deze keer wel stabiel te openen. Maar tegelijk ook een onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid. Wat een gaaf gevoel was dat: heerlijk liggen in de lucht en verder nergens aan hoeven denken. Maar na één jaar, 60 sprongen èn een reis naar Eloy houdt het avontuur helaas op. Een geperforeerd trommelvlies met beschadigde gehoorgang samen met de koop van een huis, zorgen ervoor dat ik helaas mijn jumpsuit aan de wilgen hang. Tot het moment dat een groep vrienden in augustus 2012 een tandem sprong wil maken. Ik denk er even over na en beslis de sprong zelf te willen wagen. De afspraak voor een AFF opfriscursus op Texel is dan ook snel gemaakt. Spannend hoor, zou ik het nog een beetje kunnen? Gelukkig, alles gaat goed, beter dan goed zelfs. Dit is geweldig! Vanaf dat moment ben ik weer helemaal verkocht. En dan? Met de winter komt er een eind aan het gemak van Texel en de gezelligheid van Hoogeveen. Wat nu? Een sprongetje hier en daar, al dan niet in besneeuwd landschap is leuk, maar ik wil meer. Oudejaarsnacht moet ik werken dus mee naar Eloy zit er niet in. Maar de rest van mijn rooster ziet er gunstiger uit. Wat ruilingen later kan ik tickets boeken. Empuriabrava, here I come! En wat een tijd heb ik daar gehad. Sprongen vanaf 15.000 ft, 5 verschillende vliegtuigen, goed weer, gezellige mensen, en super Load Organising. In 41 sprongen heb ik niet alleen mijn aantal sprongen van 2012 verdubbeld, maar ook mijn eerste ervaringen opgedaan met ‘Big Ways’. De mogelijkheid om met iets meer dan 100 sprongen mee te doen met formaties van tussen de 6 en 21 man is natuurlijk geweldig. Met zeer veel zin ga ik 2013 in. Mijn eerste sprongen van het jaar zitten er ondertussen alweer op (in een besneeuwd Nederland), en de volgende reis naar Spanje is geboekt. Op naar een nieuw geweldig springjaar.

Para's 30

ULI

k ben geen daredevil. Ik ben het type niet voor parachute springen. Ik heb niets met dingen die significant boven de aarde (vliegend, klimmend of springend) of onder de grond (kruipend en duikend) gebeuren. Zelfs óp de grond hou ik van veilig. Al jaren heeft vliegangst mij in haar greep. Vliegtuigen zijn vliegende doodskisten; van kerosinestank wordt ik misselijk; vakantie in warme landen, vergeet het maar. Al dit verandert abrupt toen ik in augustus 2012 een tandemsprong (bedoeld als zelftherapie) maakte. Iets onverwachts, onbeschrijfelijks gebeurde met mij. Ik ben plots een ander. Ik voel me bevrijd. Ik ben vrij. Weer thuis, mijn tandemvideo honderd keer bekijkend, is er maar één conclusie: ik moet doorgaan met springen. Ik zie dat er heel toevallig volgende week een parachute cursus bij het Paracentrum Eelde-Hoogeveen begint. In de haast regel ik mijn aanmelding en medische verklaring. Ik bestudeer het handboek. Op vrijdagavond 17 augustus is het zover en volg ik de basisopleiding deel één. De volgende ochtend deel twee. Zaterdagmiddag mijn eerste eigen sprong met een vrije val van 4000 meter hoogte. Ik heb de meeste angst van de cursisten, dus ik mag als eerste omhoog. Lawaai in mijn hoofd. Dit is krankzinnig. Ben ik mesjogge? Een tandem, o.k., maar waarom solo? Wie wil ik iets bewijzen? Ik loop rondjes. Stormen woeden in mij. Wil – ik – dit – echt – doen? Plotseling stilte. De antwoord is ‚ja‘. Vooruit dan. Mijn jumpmaster begeleidt me naar het vliegtuig. Dan het moment dat me nog lang zal verbazen: op 12,500 ft zeg ik ‚ready, set, go en bij ‘go’ spring ik eruit. Ik! Zelf!

Dummy pulls, hoogte doorgeven, benen strekken, alles loopt naar plan. Ik heb er geen besef van dat we vallen. Ik trek de parachute. Heftige ruk, dat ken ik ja al. Alleen deze keer moet ik zelf zien of alles klopt. Gelukkig, alles lijkt in goede orde. Maar waar moet ik nu heen? Hoogte afbouwen, tegen de wind in hangen. Op 1000 ft met de wind mee, op 300 indraaien voor de landing. Maar... hoe zat dat met de landing ook al weer? Ik ben in de war. Parahouding. Flaren. Plotseling komt de grond naar me toe. Nogal snel. Gras. Kan ik lopen? Ik steek mijn rechter been uit... en hoor het kraken. Alsof een boom wordt geveld. Hmm, dat was niet goed, maar ik ben geland. Euforie overkomt me, ik ben helemaal gelukkig. I did it! Ik werk me voorzichtig uit mijn rig en mijn overal. Ik zwaai naar de anderen want ik kan echt niet opstaan. Ze zwaaien vrolijk terug. Eindelijk komen ze aangelopen, felicitaties, hugs and kisses. Wat een overwinning, wat een prestatie. Ik ben onder de indruk van mezelf. In de volgende dagen en weken heb ik ruim de tijd om deze momenten te herbeleven. Mijn enkel is flink gebroken, wordt geopereerd en wordt voorzien van een stuk metaal en vier schroefjes. Na drie dagen ziekenhuis en één week been omhoog thuis huppel ik op krukken door het leven. Meteen ben ik overal bekend. Op mijn werk, bij mijn studie, op de club. Uli met de roze fietshandschoenen en het rode, later witte,

dan weer paarse gips. Nu is écht alles anders. Mijn interesses zijn veranderd. Mijn prioriteiten in het leven zijn veranderd. Ik wil springen. Daarvóór had ik nooit tijd. Werk, kinderen en twee fulltime studies , er bleef geen tijd over. Nu breng ik elk weekend een hele dag op de club door. Zie ze springen, bekijk goede landingen, maak contacten, zit in de zon en leer. Ondertussen bestel ik een FS-overal en geef me op voor een springvakantie in Arizona na de kerst. Ik wil het echt, hoor! Soms benadruk ik het misschien een beetje te veel. Wie wil ik overtuigen? Ben ik bang toch ermee te stoppen, op te geven? Ik doe een tandem met loopgips – een test of mijn vliegangst terug is. Het is best spannend na al de weken weer in het vliegtuig te zitten. En als de deur open gaat, krijg ik een brok in mijn keel en vraag me af: waarom?! Maar één keer buiten weet ik het weer: omdat het gewoon heerlijk, onbeschrijfelijk, bevrijdend en machtig mooi is! Omdat het me de essentie van wie ik ben laat voelen. Omdat ik hier gewoon mag zijn. Op 11 november en 8 december maak ik mijn cursus af. Ik ben vast een uitzondering om als AFF leerling in de sneeuw op Eelde de laatste sprongen van het jaar te maken. Dit alles was zeker niet mogelijk geweest zonder de steun, vriendschap en aanmoediging door mijn paravrienden die mij met open armen en harten hebben ontvangen. Dit is niet het einde van het verhaal. In tegendeel, het is pas begonnen. In Eloy maak ik 27 sprongen, haal ik de theorie voor mijn a-brevet, koop ik mijn eerste eigen helm, zoek naar een setje, werk aan mijn praktijkeisen en kijk uit naar springbaar weer. Leef een nieuw leven.

Advertentie

Meer dan complete setjes per dag of per maand te huur!

THE PARACHUTE CASE - WINKEL & WERKPLAATS VLIEGVELD TEUGE info@parachutecase.nl/ www.parachutecase.nl/ 055-3231928

TEKST: AENEAS KOOMAN

SPEEDRIDING

Foto: Tuomo Linnanto

k sta alleen boven op de berg en bijna klaar om te starten. Vanaf hier kan ik het landingsterrein net niet zien. Ik heb deze run al vaker gedaan maar het is iedere keer toch weer spannend. Ik doe even mijn ogen dicht en zie de lijnen en couloir voor me die ik wil nemen. Hoe ging de route ook alweer? Ik open mijn ogen en doe een laatste check van mijn gear. Routinematig controleer ik of de lijnen vrij zijn, de beenbanden vast zijn en als laatste zet ik mijn goggles goed op. Ik begin met volle vaart te skiĂŤn. Gas! De glider komt omhoog, de stilte van de berg is weg en de wind raast om mij heen. Ik voel me bijna gewichtloos en het skiĂŤn gaat snel heel makkelijk. Na een paar dikke bochten in de poedersneeuw zie ik de klif, vanaf daar ben ik helemaal los.

Yes, wat vet is dit!

Foto gemaakt en bewerkt door Niels de Jong

Is het nu groudlaunching, mountainswoopen, speedriden, speedflyen of soaren? GROUNDLAUNCHING: Dit is een Amerikaanse term. De Amerikanen zijn oorspronkelijk begonnen met parachutes lopend of rennend vanaf de “ground” op te starten. MOUNTAINSWOOPEN: Hierbij wordt boven de bergen vanuit een vliegtuig gesprongen en hoog geopend. Daarna wordt er een route gevolgen vlak langs de bergen. Over het algemeen vliegt men met snelle (crossbrased) parachutes. SPEEDRIDEN: Er wordt met ski’s en speedride-wing of -parachute vanaf de berg gestart. Daarna is het vliegen en skiën. Sommige mensen skiën meer terwijl anderen meer vliegen. De maat van de vleugel is ongeveer tussen de 8 m2 en 14 m2. SPEEDFLYEN: Eigenlijk is dit de Europese term voor groundlaunching. Er wordt te voet van de berg gestart. Dit is anders dan parapenten omdat je geen hoogte wint en de helling moet blijven volgen. Er is tegenwoordig veel materiaal voor speedflyen beschikbaar. Over het algemeen lijkt de vleugel op een iets grotere speedride-wing. Deze is namelijk tussen 15 m2 en 21 m2 verkrijgbaar. SOAREN: Met speedfly wings of een paraglider boven of tegen de duinen vliegen.

Ontwikkeling van de sport Eigenlijk begon het speedriden in 1970 al. Skydivers gingen te voet of met ski’s met grote parachutes van steile berghellingen af. Dit is vervolgens uitgegroeid tot het huidige paragliden. Het speedriden is toen niet verder ontwikkeld en eigenlijk een beetje vergeten. Eind jaren ‘90 - begin ‘ 00 begon men in Amerika met bladerunning. Er werd met parachutes een slalomparcours gevolgd over een steile helling. Niet veel later zijn er een aantal pro swoop teams op expeditie gegaan in de besneeuwde bergen. Vanaf toen is eigenlijk het speedriden begonnen. Na een aantal Youtube filmpjes is het speedriden echt populair geworden en tegenwoordig wordt dit erkend als sport en niet alleen als waaghalzerij. Er zijn op het moment ongeveer 3000 tot 5000 speedriders in 20 verschillende landen. Van deze speedriders zijn er ongeveer 100 instructeur.

Hoe en waar kan je het leren? Speedriden is in de meeste off piste gebieden in Frankrijk nog helemaal vrij. In principe mag iedereen hier dus zelf speedriden . Vol libre noemt men dat. Het is daarentegen niet verstandig om jezelf het speedriden aan te leren. Verstandiger is het om dit te doen bij een officiële speedride school. Tegenwoordig zijn er in veel skigebieden (met name in de Franse Alpen) speedride scholen aanwezig. Een cursus duurt ongeveer een week. Als je wilt beginnen met speedriden is het belangrijk dat je een beetje kan skiën. Als je in de ‘pizzapunt’ de blauwe helling af gaat, ben je nog niet klaar om te speedriden. Je moet jezelf off piste goed kunnen redden op ski’s. Parachute ervaring is niet heel belangrijk maar helpt wel. Tijdens de cursus ben je de eerste 2 dagen vooral bezig met het starten en het oefenen van bochten maken met je parachute aan de grond. Het is makkelijker dan je denkt. Ondanks alle indrukwekkende en gevaarlijk uitziende filmpjes kan men heel rustig beginnen. Na een aantal dagen les is het al mogelijk om grote vluchten te maken. Je moet net als met skydiven natuurlijk wel geluk hebben met het weer. Een van de leuke aspecten van het speedriden is dat hier veel verschillende sporten samen komen: paragliding, kitesurfing, freeriden , skydiven etc. Vaak krijg ik de vraag of men ook met een snowboard kan speedriden.

Het kan zeker wel maar de scholen die ik ken, geven er geen les in. Het is een stuk lastiger starten en landen op een snowboard dan met ski’s.

Ontwikkeling van het materiaal In het begin gebruikte men gewone parachutes. Springo’s, Stiletto’s, Sabre etc. Het nadeel van deze parachutes was de start. Omdat er geen verharde neus in zit, duurt de start erg lang en is de kans op storingen tijdens de start erg groot. Daar lig je dan in je lijnen gerold in de diepe poedersneeuw! Al snel kwamen de eerste speedride wings op de markt. Dit is een kruising tussen een paraglider en een parachute. De ribben in de neus zijn meestal verhard, waardoor het starten vele malen makkelijker gaat. De maten van de gliders zijn tussen de 8 m2 en 14 m2 (tussen de 85 en 150 ft2) Er zijn enorm veel fabrikanten. Ieder paraglider merk heeft ook wel een speedride wing uitgebracht. Ook parachute fabrikanten zijn ermee bezig. Zij houden zich meer bezig met de ground launch parachutes. Kijk uit wat je koopt want er is een veel geëxperimenteerd met het design van de speedride wing. Niet altijd succesvol. Het materiaal hoeft niet officieel gekeurd te worden en er is ook nog geen “TSO“ -achtige keuring voor de fabrikant noodzakelijk. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het materiaal niet getest wordt door de fabrikant. Laat je goed informeren door andere speedriders, als je iets wilt aanschaffen.

Tips voor de ervaren speedrider De meeste zaken zijn voor de hand liggend. Het mooie aan speedriden is dat je niet zoveel nodig hebt. Geen vliegtuig, geen piloot, geen grondploeg, geen manifest, geen instructeur. Je bent lekker outdoor in de bergen. Je kunt jouw eigen beslissingen maken over waar je gaat speedriden en wat je tijdens een run gaat doen. Natuurlijk heeft dit allemaal ook een nadeel: je moet op je eigen veiligheid letten. Dit is met springen ook wel zo, maar hier ben je zelfstandiger bezig omdat er is niemand die je iets verbiedt.

De tips:  Weet waar je bent in het skigebied. Ga niet zomaar ergens vanaf.  Zorg dat je weet waar je kan starten en waar je kunt landen.  Vraag de lokale speedriders naar de bijzonderheden van de site.  Als je het niet zeker bent over de wind of je weet niet precies waar je

moet starten of landen, ga dan niet!  Neem een pistekaartje mee. Mocht er iets gebeuren (niet alleen met

jezelf ) dan kan je de hulpdiensten uitleggen waar je precies bent.  Je hebt niet alleen te maken met vliegen, ook in de bergen zijn, kent

zijn gevaren. Zorg dat je weet of het lawine gevaarlijk is.  Neem altijd een lawinepieper, schep en sonde mee.  Zorg ervoor dat je ook weet hoe alle apparatuur en materialen werken.  Ga niet alleen maar met minimaal twee mensen. Mocht er iets gebeuren,

dan kan je elkaar helpen.  Check je materiaal. Werkt je lawinepieper, zit je glider wel goed vast

aan je harnas.  Pre flight check altijd! Beenbanden vast, heupen/of borstband, zijn

de lijnen vrij? Mocht je interesse hebben in het speedriden, zorg dat je kan skiën en hou daarnaast de skydive forums in de gaten. Jaarlijks organiseer ik een speedride trip voor o.a. skydivers. Het is eigenlijk een uit de hand gelopen vriendenreisje. Je kunt tijdens de trip leren speedriden, speedride materiaal proberen of huren en er is begeleiding voor de meer ervaren speedrider. Wil je hier meer over weten neem dan contact op met aeneask@gmail.com

Enjoy !!

Blue skies

Deeeeep Powder  - advertentie-

Kittinger SPEEDRIDING

TEKST: HANS WINKELMAN FOTO’S: JUHO VAANANEN, TUOMO LINNANTO, HANS WINKELMAN

p YouTube verschijnen steeds meer filmpjes waar uit blijkt dat wij mensen tot meer in staat zijn dan lopen alleen. Met de huidige techniek en vooral kennis worden er steeds nieuwere vormen van vermaak bedacht. Speedriding bestaat al meer dan 10 jaar , maar gaat nu echt een plaats vinden in de sporten. Materiaal wordt ook steeds beter. Lawine-airbags steeds goedkoper.

Ook dit jaar werd door ASKA een speedridingreis georganiseerd. Voorafgaand is op Skydive Rotterdam een kennismaking- en informatieavond georganiseerd. Hier is ook uitleg gegeven over lawinepiepers. Speedriding moet natuurlijk om een verantwoorde wijze worden gedaan en dit is een van de redenen dat we off-piste moeten. Tevens is gebruikelijk ruime afstand te houden van liften e.d. Ook

geldt dat er nog niet veel plaatsen zijn waar deze sport geaccepteerd wordt. In Frankrijk is men wel erg vooruitstrevend als het gaat om luchtsporten. ‘Vol Libre’ is de gedachte. Tignes is een van de meest geschikte plaatsen binnen redelijke afstand van Nederland. Met een parachute de berg af skiën zal menigeen wel lukken. Echter om het op een juiste, gecontroleerde en dus veilige manier te doen is het een must om de cursus te volgen. Met een klein groepje zijn we dus naar Tignes afgereisd. Ik had deze zelf al eerder gedaan, maar vond mijzelf niet current genoeg om dit zelfstandig zomaar te gaan doen. Enkele gewoontes die ik bij het parachutespringen heb moet je juist anders doen bij het speedriden. De Franse instructeur die ik had weet ook alle plekjes waar je veilig kunt oefenen. Bovendien spreekt hij Frans, niet onbelangrijk als je toch wat mocht

overkomen. Dit jaar was voor mij vooral een ‘ohja’-leertraject. Off-piste ski-ervaring is een groter voordeel dan parachute ervaring. Afhankelijk van je vorderingen kun je na enkele dagen al veilig en gecontroleerd van een berg af. De beste speedride is eigenlijk als je zeer regelmatig met je ski’s op de sneeuw blijft. De speciale koepel zorgt dat slechts een kwart van je gewicht op de ski’s drukt. Als je een stukje afgrond hebt dan vlieg je er gewoon overheen om vervolgens je pad 20 meter verder weer te vervolgen. Dit betekent dat je bijna overal heen kunt, hoe ruw het terrein ook is. Als je over het randje van de afgrond skiet, ben je aan het speedflyen. In de lucht zoek je de berg en je landingsterrein weer op om vervolgens een zachte landing te kunnen maken op je ski. Een zeer bijzondere ervaring waarbij het onmogelijke toch mogelijk blijkt te zijn. 

TEKST: EDWARD BLAAUW FOTO’S: BOUD AALDIJK, EDWARD BLAAUW

SWOOP FREA MEETS SOAR KZ FREAKZ D

e echte Swoop Freakz zie je steeds meer naar andere middelen zoeken om dezelfde in flight sensatie te beleven als bij Canopy Piloting. Wintersporten heeft een hele andere dimensie gekregen met het Speedriden en het Speedflyen. De jaarlijkse camps die door Aeneas Kooman georganiseerd worden in Tignes zijn hier een mooi voorbeeld van. Maar wat doe je als er geen sneeuw ligt of niet zo handig bent met een paar ski’s aan je voeten. Heel simpel: dan kijk je hoe de wind staat en zoek je de duinen op. Met het juiste materiaal en de juiste voorbereiding is het mogelijk om bijna oneindig te kunnen vliegen. Vluchten van meer dan een uur zijn geen uitzondering. Op zich is het duinsoaren niet nieuw. Door de revolutionaire verbeteringen van de soarschermen is het duinvliegen steed toegankelijker geworden.

Duinpiloten als Max Morriën en Thijs Versloot (www.parakiting.nl) vliegen al meer dan 15 jaar in de duinen. Met meer dan duizend vlieguren hebben zij nu een techniek ontwikkeld waarbij het redelijk eenvoudig is om kennis te maken met het soaren. Met deze Max-methode wordt vernieuwd lesgegeven door met groundhandeling de paraglider als een powerkite te leren sturen en te gebruiken. Het voordeel hiervan is dat je op een speelse wijze de verfijnde technieken snel eigen kan maken. Afhankelijk van je kennis en ervaring worden eerst de deze vaardigheden bijgebracht. Dit is een essentieel onderdeel van het soaren om je scherm in alle omstandigheden aan de duin onder controle te kunnen houden. Als je de verschillende vaardigheden en technieken onder de knie hebt kun je gaan vliegen. De persoonlijke begeleiding is erop gericht om met zelfstandig met voldoende kennis te kunnen soaren. Onderdeel hiervan is ook een stuk theorie. Ook kan

door middel van een tandemvlucht de verschillende vliegtechnieken sneller en beter worden aangeleerd. In korte tijd is het dus mogelijk om bij alle weersomstandigheden de paraglider de baas te zijn. Je hoeft geen toppiloot te zijn om te begrijpen hoe je een paraglider onder controle moet houden. Zie o.a. www.vimeo.com/56510631 www.vimeo.com/56513263 of www.youtube. com/therealrobbycrash voor videobeelden. In 2013 zal er speciaal voor para’s een speciale cursus soaren voor worden aangeboden. De data en locatie zijn nog niet definitief. Informatie hierover zal later bekend worden gesteld. Dit zal via facebook www.facebook.com/soarfreakz en www.parakiting.nl worden gecommuniceerd. Voor meer info, mail naar swoopfreakz@gmail.com  - advertentie-

3535

Door: Frederique Roeloffzen (sporter) met input van Marieke Bender (Sportpsycholoog)

Tips&Trucs AANDACHT!!

springers bij de laatste ronden. “Als we nu 2 punten meer scoren dan die ploeg, dan staan we 2de” of “Ik moet die 100 meter halen!”.

Het hebben van de juiste concentratie is van essentieel belang voor het neerzetten van een goede prestatie. De bewustwording van de verschillende vormen van afleidingen kan je helpen de juiste concentratie te realiseren. Om te begrijpen waar je door afgeleid wordt, maakt Marieke in haar praktijk veelal gebruik van de aandachtscirkels van Eberspächer (1990). Het onderstaande figuur beschrijft waar de sporter (springer voor ons) zijn/haar aandacht op kan richten voor, tijdens en na wedstrijden. Hoe verder je van de kern (cirkel I) verwijderd bent, des te lastiger is het om de focus terug te pakken en de wedstrijd naar jouw hand te zetten. De aandachtscirkels van Eberspächer (1990): 1. Ik en mijn taak (waarnemen, beslissen, uitvoering) 2. Directe afleidingen (temperatuur, collegae, omstandigheden) 3. Is – wat behoort te zijn 4. Winst / verlies 5. Consequenties van winst/verlies 6. Zinsvraag: wat doe ik hier? De eerste cirkel beschrijft de kern. Elke springer wil zich tijdens de wedstrijd puur bezig houden met de gestelde taak. Je bent bezig met waarnemen, het maken van beslissingen gebaseerd op deze waarneming en de uitvoering van de beslissingen, gericht op ‘Ik en mijn taak’. Alleen wanneer de sporter in de eerste cirkel zit, kan het gevoel van “flow” ervaren worden, waarbij de focus volledig en doelbewust is! Voor mij als sporter voelde het als bewust zijn in het hier en nu. Luisteren, voelen, ervaren en doen. Geen geluiden, stemmen of gedachten in het hoofd. In de tweede cirkel wordt de springer afgeleid door personen, geluiden en gebeurtenissen op en om de dropzone. Iedereen heeft echter last van andere afleidingen. Enkele voorbeelden: een sterke wind, het onsportieve gedrag van een mede wedstrijddeelnemer of het onduidelijk ontvangen van informatie van de wedstrijdleiding/organisator. Bij de derde cirkel gaat het om de vergelijking “is-behoort/te zijn”. Wanneer een springer in deze cirkel terecht is gekomen is zijn aandacht gericht op de vergelijking tussen hoe hij op dat moment presteert, en hoe hij weet dat hij kan presteren. De vergelijking tussen de trainingen en de wedstrijd. Hierbij spelen o.a. de (hoge) verwachtingen van zichzelf en van anderen een rol, die gebaseerd zijn op eerdere goede wedstrijden trainingsresultaten. Deze eigenschap heeft veelal een nadelig effect op het gevoel van tevredenheid en voldoening. Vaak uit dit zit in “Ver&%^$#f, tijdens trainingen vlieg ik nooit langzamer dan …..” of “…dit Block gaat ALTIJD goed, waarom nu niet!” Bij cirkel vier is de springer in zijn gedachten tijdens de wedstrijd al bezig met winst of verlies. De springer zit niet lekker in zijn spel en begint zich al enige zorgen te maken over de toekomst. Vaak zie je dit gedrag bij

estand Cirkel 1 Resultaat van toostert M da an Am : to Fo

In de vijfde cirkel is de springer nog verder verwijderd van de taak. Hij is bezig met de consequenties van winst of verlies. Bijvoorbeeld of hij zich nog wel kan plaatsen voor het komende WK of EK. Bij deze aandachtscirkel schuilt het gevaar dat het verliezen van een wedstrijd invloed heeft op hoe de springer over zichzelf als persoon denkt: “Als ik zo doorga ben ik echt het lachertje van de wedstrijd.” Wanneer een sporter met zijn aandacht in de zesde cirkel zit, dan is het bijna onmogelijk voor de springer om de wedstrijd nog naar zich toe te trekken. De springer houdt zich bezig met de vraag wat hij daar nu helemaal aan het doen is. Een enkele keer kunnen sporters die in de zesde cirkel komen alles van zich af laten vallen, zich ontspannen en dan uiteindelijk heel goed presteren. Goed, wat moet je dan? Dan weet je dat je in cirkel 3, 5 of 2 zit. Hoe kun je het verbeteren of moet je het überhaupt wel verbeteren? De bedoeling van de aandachtcirkels is dat je kunt nagaan waar jouw voornaamste afleidingen zitten voor, tijdens en na een wedstrijd. Des te eerder je je hiervan bewust bent, des te sneller je in kan grijpen en de controle weer terug kan pakken, zodat je de gewenste prestatie neer kan zetten. Een gehele wedstrijd in cirkel 1 zitten is moeilijk. Als ik terug kijk op mijn wedstrijd (WK 2012 Dubai) verloop heb ik vooral in het groene gedeelte van de cirkel gezeten. Bij mijn tweede Distance ronde zat ik duidelijk vanaf moment van 15 minuten call tot aan de landing in cirkel 4. De Distance sprong ervoor was goed en deze weercondities voor deze sprong zelfs beter. Nu MOET het gebeuren. Die 100 meter MOET er komen. Hoe zal ik me voelen als ik die 100 meter haal. Oh oh oh … als ik die 100 meter maar haal! Wat een teleurstellingen en zeg maar DAG met je handje tegen de 100 meter. Over geconcentreerd en afgeleid. Gelukkig werk ik al wat langer met Marieke, waardoor ik met het “verlies” beter om kan gaan en niet het zand waarop we landen een extra schop na geef als een klein ontevreden kind, maar als volwassen teleurgestelde dame. Voor de nieuwsgierigen onder ons, mijn wedstrijd verliep met de volgende bingo getallen: 2, 4, 1, 1, 2, 2, 1, 4 en afsluitend getal: 2. WIE? Ik stel aan u voor: Hans Eberspächer, een Duitse sportpsycholoog heeft de zogenaamde aandachtscirkels ontwikkeld. Deze 6 cirkels zeggen iets over het denken en het gewenste denkgedrag van een sporter en worden onder andere gebruikt door topcoaches zoals waterpolo coach Robin van Galen (Olympisch goud), Sportpsycholoog van Zweefvliegers, BMXrijders en nagenoeg alle Olympische Nagano Schaatsers Rico Schuijers en Sportpsychologe van enkele Olympische Beachvolleyballers en Canopy Piloten van Nederland Marieke Bender.

Freeq’s kopzorgen van cirkeltje 4 Foto: Frederique Roeloffzen

Frederique Foto: Cinthamet “haar”Sportpsych ologe Marie Roersma ke

Door : Martijn van Dam (ToraTora)

Free-fly Sitfly

In het vorige artikel in de SP heb ik verteld hoe je kunt starten met backfly sprongen, dit is de logische stap als je wilt beginnen met freeflyen. In dit artikel zal ik wat vertellen over de sitfly positie. Allereerst moet je er voor zorgen dat je springmateriaal in tip top conditie is, goed vastzittende sluitflappen van je main en reserve, schouder covers die je risers volledig bedekken en ook dicht blijven zitten, en je pocket voor je pilot-chute moet ook strak zitten en niet te los. Je loops in orde, en je harnas moet goed zitten, (niet te groot) met een elastiek tussen je beenbanden, om ze op hun plaats te houden. Je hebt naast je normale hoogtemeter ook een audible hoogtemeter nodig (verplicht), een helm en een goed pak. Het liefst een ééndelig pak, en niet bv. een trui met broek. Dit zit vaak te los en waait er makkelijk uit, wat een eventuele reserve procedure zou kunnen bemoeilijken. Vergeet niet dat de valsnelheden met sitflyen beduidend hoger zijn dan vliegen op je buik of rug, vandaar de extra aandacht voor je materiaal. Je vrije val is ook veel sneller voorbij ! let daarop ! Sitfly is een non aerodynamische vlieghouding, dat betekend dat je continue je best moet doen en input moet geven om in deze houding te kunnen blijven vliegen. Dit vraagt om enige behendigheid en kennis over de vliegpositie, hier volgt wat uitleg over een neutrale (recht naar beneden) sitfly positie. • ga op een stoel zitten, en ontspan. • ga rechtop zitten, doe je heupen 90º strek je rug en nek, maak je langer en kijk naar voren. • duw je navel en borst naar voren, schouders naar achter en strek (90º bij je schouders) je armen naast je, met een 45º hoek bij je ellebogen (je drukt je ellebogen iets naar achter). Je handen komen nu naast je hoofd, je kunt ze dan zien vanuit je ooghoeken. • Zorg ervoor dat je armen nooit onder je schouder houdt, op schouder level is ok of daarboven. • Hou je knieën net even wat wijder dan je schouders en op 90º. • Duw je hakken naar beneden, je tenen omhoog, en probeer vanuit je ooghoeken naar beneden te kijken, je kan net het puntje van je tenen zien. • Neem de sitfly houding aan, en span een aantal keren voor meer dan 10 seconden al je spieren aan, controleer jezelf en kijk of het een beetje lijkt zoals hierboven beschreven. • Doe dit een aantal keer ook met je ogen dicht, onthoud, hoe meer je oefent op de grond, hoe makkelijker het boven in de lucht zal gaan. • Tijdens een sitfly poging hou je je lichaam in deze positie, een hoop spieren van je lichaam zijn aangespannen, in de juiste vorm.

90º hoek bij je heup te behouden. Druk ook je schouders iets naar achter en onthoud, kijken vanuit je ooghoeken. Je onderbenen zijn het stuurmechanisme, net zoals een roer van een boot, je stuurt het makkelijkst door: 1) behoud de juiste neutrale sitfly positie 2) druk je hak niet alleen omlaag, maar druk hem opzij, druk je rechterhak naar rechts en je gaat naar rechts. De verticale as (valsnelheid) beïnvloed je door je groter (meer oppervlakte) te maken (langzamer) of iets meer te gaan staan (sneller) De horizontale as beïnvloed je door je schouders en hoofd naar achter te drukken (naar voren vliegen) of je schouders en hoofd naar voren drukken ( je vliegt dan achteruit) Je kan ook snel naar voren vliegen, je gaat dan staan met een been naar beneden, de andere houd je 90/90º, druk je heupen naar voren, breng ze boven je voet, en leun naar achter. Houd je handen boven je schouders en druk de wind daarmee achter weg. Als dit lukt vlieg je hard vooruit. Mochten de pogingen in de lucht niet gaan zoals je had gehoopt of geoefend, geen probleem, niemand heeft zoveel talent dat het de 1e keer gelijk lukt! Leer jezelf aan dat bij een sitfly poging in vrije val je altijd minimaal 2 x terug gaat naar de backfly positie om de transitie ook te oefenen. Daar leer je veel meer van dan 40 seconden lang ongecontroleerd door het luchtruim te schieten. Stop de poging, terug naar backfly, controleer je heading, paar seconden rust, hoogte check en dan weer een poging. De volgende Tips & Trics zal ik advanced Sitfly tips geven.

Je begint altijd op je rug (backfly) en vervolgens maak je een transitie naar voren, naar de sitfly positie. Let erop bij de transitie dat je niet te snel naar de horizon gaat kijken (heading!) Je begint vanuit een backfly positie met kijken recht naar boven, en probeer er voor te zorgen dat je stil ligt, eerst een eventuele draai afstoppen. Dan mooi op heading gaan vliegen, (hoogte controle ! heb ik nog genoeg hoogte?) en dan naar sitfly. Druk vanuit de backfly je hoofd en schouder naar achter en probeer je zelf daarmee omhoog te wippen. De wind druk op je hoofd en schouders zal er voor zorgen dat je rechtop komt, trek je knieën iets in en druk je hakken omlaag, zodra je wat meer recht op vliegt, neem je gelijk de sitfly positie aan zoals eerder aangegeven. Houd je benen strak en netjes in de juiste positie, blijf de hakken naar beneden drukken, net zo hard als nodig is om de

Mocht je aan de hand van dit artikel nog met vragen zitten, mag je me mailen op martijn@toratora.nl. Wil je dit leren onder begeleiding van een coach ? neem eens een kijkje op toratora.nl Blijf opletten, spring veilig, veel plezier !

* TIP !

laat je pogingen filmen/coachen door een door de DZ aangewezen Freeflyer, jezelf terug zien op de video is erg leerzaam.

- advertentie-

CC & C

Colofon ISSN 0921-8017, JaargaNg 42 Nummer 1 - maart 2013 Driemaandelijkse uitgave van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart Afdeling Parachutespringen. VERSCHIJNING: maart, juni, september, december ABONNEMENTEN Gratis voor leden van de afdeling parachutespringen. Losse abonnementen kosten € 20,00 per jaar (vanaf juli € 10,00) en zijn aan te gaan door overmaking van dit bedrag op RABO (Rijn en Veenstromen) banknr. 16.14.17.256 t.n.v. de KNVvL te Woerden, onder vermelding van “abonnement SP”. REDACTIE Afdeling Parachutespringen, Saskia Zegwaard, Arjan Smit, Arnoud Ens. Nieuwe redactie gezocht! Reacties: para@knvvl.nl ART DIRECTION & VORMGEVING: Ramses Meering, Michael van Zijl ADVERTENTIES: para@knvvl.nl DRUK: Delta Hage, Den Haag

KONINKLIJKe NeDerLaNDSe VereNIgINg VOOr LuCHtVaart aFDeLINg ParaCHuteSPrINgeN BESTUUR: Adwin Beerendonk (vz), Peter Smit (penningmeester), Henny Wiggers, Wilco Peppelman, Eelco Huininga HOOFD BUREAU PARACHUTESPRINGEN: Ronald Overdijk, Joris Hercules Houttuinlaan 16-A, 3447 GM Woerden, Telefoon 0348-437060, fax 0348-437069 e-mail: para@knvvl.nl website: http://www.parachute.nl

Clubs & centra aangesloten bij de afdeling parachutespringen van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

LIDMAATSCHAP 2013: Alle leden € 107,00 per jaar, FAI-licentie is bij lidmaatschap te bestellen, kosten € 5,-. Aanmeldingen te richten aan de Ledenadministratie, tel: 0348-437060, E-mail: leden@knvvl.nl

aIrbOSS SKyDIVINg

( 0299-644535 i www.airboss.nl * spring@airboss.nl

eNPC

Eerste Nederlandse Parachutisten Club ( 0165-320955 i www.enpc.nl * info@enpc.nl

CPV

Cadetten Parachutisten Vereniging ( 076-5416146

SKyDIVe rOtterDam tHe FLyINg DutCHmeN

( 010-4159450 i www.skydiverotterdam.com * jump@skydiverotterdam.com

ParaCLub FLeVO

ParaCeNtrum ZeeLaND bV

( 0113-612910 i www.skydive-zeeland.nl * info@skydive-zeeland.nl

ParaCHutISteNVereNIgINg bLue SIDe uP

( 0222-311324 i www.bluesideup.nl * info@bluesideup.nl

ParaCeNtrum texeL bV

( 0222-311464 i www.paracentrumtexel.nl * info@paracentrumtexel.nl

VPCt

Vereniging Parachutisten Centrum Teuge Zie Nationaal Parachutisten Centrum Teuge

StICHtINg NatIONaaL ParaCHutISteN CeNtrum teuge

( 0320-288569 i www.paraclub.nl * secretaris@paraclub.nl

( 055-3231604 i www.paracentrumteuge.nl * info@paracentrumteuge.nl

ParaCeNtrum eeLDe HOOgeVeeN

SKyDIVe bLauweStaD

( 050-5791786 i www.paracentrumeeldehoogeveen.nl * info@paracentrumeeldehoogeveen.nl

KCt

Korps Commando Troepen ( 076-5274804

PCmN

Parachutistencentrum Midden Nederland ( 035-5771849 i www.pcmn.nl * info@pcmn.nl

FOTO: WINGSUIT TExEL (DOOR xANDER STEWART)

( 06-22248580 i www.skydiveblauwestad.nl * info@skydiveblauwestad.nl

POPS-NL

Parachutists Over Phorty Society Nederland ( 0486-473044 i www.pops-nl.com * info@pops-nl.com

Artikelen, reportages, brieven en beeldmateriaal over parachutespringen zijn altijd welkom. Materiaal wordt niet teruggezonden, tenzij op uitdrukkelijk verzoek. Beeldmateriaal moet zijn voorzien van de naam van de maker en/of eigenaar. In geval van beeldmateriaal met copyright dient een schriftelijk toestemming van de maker voor plaatsing in de SP te worden bijgevoegd. De redactie behoudt het recht alle ingezonden materiaal te corrigeren, zo nodig in te korten of niet te plaatsen. Anonieme brieven worden niet geplaatst. Plaatsing zonder naamsvermelding is op uitdrukkelijk verzoek van de schrijver echter wel mogelijk. De met naam onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redactie weer te geven. De niet met naam onderschreven artikelen komen van de redactie uit en zijn samengesteld aan de hand van informatie uit een of meerdere bronnen. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, microfilm, fotokopie of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

SUBSCRIPTIONS TO SP FOR A FULL CALENDER yEAR CAN BE ORDERED By PAyMENT OF € 23,00 (€ 29,00 FOR AIRMAIL POSTAGE) BANK: RABO BANK ACCOUNT NR.: 16.14.17.256 DESIGNEE: Attn. KNVvL parachuting DESIGNEE ADDRESS: Houttuinlaan 16-A, 3447 GM, Woerden, The Netherlands BIC: RABONL2U IBAN: NL87RABO0161417256 REASON: “subscription SP”

De Keerzijde

Winterfoto: Sfeerfoto boven Teuge (foto Fonsz Kriegsman)