Ελληνισμός 2022/05

A Fejér megyei Beloianniszban sportközpont épült 212 millió forintos állami támogatásból

Soltész Miklós, a Miniszterelnökség egyházi és nemzetiségi kapcsolatokért felelős államtitkára is megjelent a beloianniszi sportközpont átadóün nepségén. A politikus a helybéli gyermekekkel kipróbálta a létesítményt, majd a görög nemzeti ségű település új épületének tervezését méltatta.

Az államtitkár elmondta: amellett, hogy igen sokrétű közösségi és sportolási lehetőséget nyújt a komplexum, a fenntartása nullaszaldós is lehet a jól tervezett energetikai kiegészítőknek köszönhetően, ami szerinte a „mostani szörnyű brüsszeli intézkedések miatt nem kis eredmény”.

Soltész Miklós közölte: a központot nemcsak a gyermekek használhatják sportolásra, hanem közösségi házként valamennyi Beloianniszban élő embert várják a létesítmény vezetői.

Tessely Zoltán, a térség fideszes országgyűlési képviselője arról beszélt, hogy a beru

házással a helyiek hetven éve óhajtott álma valósult meg, és kiderült az is, hogy az építkezéseknek még nincs vége, ugyanis sport- és kulturális központot álmodott meg a beloianniszi kö zösség, amelynek még csak a sportrészlege készült el.

A magyar állam 120 millió forinttal támogatta a beruházást, majd ezt a későbbiekben a megemelkedő árak miatt további 92 millióval egészítette ki.

A 270 négyzetméteres tornaterem nemcsak az iskolások, ha nem különböző tömegsportok otthona is lesz.

Az ünnepségen Paisios Larendzakis, a Konstantinápolyi Egyetemes Patriarchátus Magyarországi Orthodox Exarchátus segédpüspöke megáldotta az épületet és használóit.

Forrás: index.hu

A képen balról jobbra: Tessely Zoltán, Soltész Miklós, Papalexis Kostas, Hristodoulou Konstantinos, Paisios Larendzakis, Laokratis Koranis

Tornabemutató az új sportközpontban

κτητή.

του

για την Πατρίδα, οδήγησε έναν αριθμητικά υπέρτερο αντίπαλο στην πρώτη του ήττα. Οι πρόγονοί μας, υπερασπιζόμενοι τις διαχρονικές αξί ες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, έγιναν σύμβολα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Το έπος του ’40 αναδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο την ενότητα και την ομοθυμία του λαού μας, ο οποίος δε δείλιασε μπροστά στην υπεροχή του εχθρού. Μια χώρα σε έκταση μικρή, με μεγάλη όμως ψυχή και αδούλωτο φρόνημα, αποτέλεσε παράδειγμα για ολόκληρο τον κόσμο. Η 28η Οκτωβρίου είναι για τον Ελληνισμό ημέρα τιμής και μνήμης. Είναι η μέρα που η ομοψυχία νίκησε τη διχόνοια, η ελπίδα νίκησε το φόβο. Είναι η μέρα που δόθηκε γενναία μάχη υπέρ των υψηλών ιδανικών που οι Έλληνες έχουμε κλη ροδοτήσει στην ανθρωπότητα. Ο εορτασμός της φετινής Επετείου συμβαίνει, ωστόσο, σε έναν κόσμο που μοιάζει να έχει χάσει το βηματισμό του. Πα νανθρώπινες αξίες –η ελευθερία, η εθνική κυριαρχία, η εδα φική ακεραιότητα, το διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώ ματα- αντιμετωπίζονται ως αμφισβητούμενες αφηγήσεις του παρελθόντος. Πριν ακόμη θεραπεύσει τα πολλαπλά τραύμα τα που της άφησε η πανδημία, η ανθρωπότητα έρχεται αντι

μέτωπη με δυνάμεις αναθεωρητισμού, στρατηγικές έντασης, αυταρχισμού και ρητορικές μίσους. Ελληνίδες και Έλληνες, η εποχή δεν επιτρέπει εφησυχασμό. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, καλούμαστε όλοι μαζί να αναδείξουμε το διαχρο νικό μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου. Κάθε απειλή, κάθε κατα πάτηση, κάθε εκβιασμός έχει μόνο μία, ομόφωνη και βροντε ρή απάντηση: «ΟΧΙ»! Η ικανότητα, το πνεύμα, η αποφασιστικότητα, το φιλότιμο όλων των Ελλήνων, εντός και εκτός εθνικών συνόρων, κρα τούν ψηλά το όνομα της χώρας μας στη διεθνή συνείδηση. Η εθνική μας μνήμη τροφοδοτεί το παρόν και το μέλλον με τα υψηλά ιδεώδη που συνθέτουν διαχρονικά την ταυτότητα του Έθνους μας. Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, ο Ελληνισμός υπήρξε πάντοτε σημείο αναφοράς για την ανθρωπότητα, είτε ως κιβωτός οικουμενικών αξιών, είτε ως θεματοφύλακας του μακραίωνου πολιτισμού μας. Ο χρόνος και η ιστορία συχνά δοκίμασαν το Έθνος μας, σφυρηλατώ ντας την ανθεκτικότητά του και αναδεικνύοντας την οικουμε νική διάσταση του Ελληνισμού. Σήμερα, με πίστη στις δημιουργικές μας δυνάμεις, με ανοι χτό μυαλό, ενότητα και περισσή εθνική αυτοπεποίθηση προ χωρούμε μαζί προς έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο. Ζήτω η 28η Οκτωβρίου! Ζήτω η Ελλάδα! Ανδρέας Κατσανιώτης

(α.οικ)

Βουδαπέστη, 8 Νοεμβρίου 2022. Αγαπητοί συμπατριώτες, Υπό την αιγίδα της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων Ουγγαρίας διοργανώθηκε στις 5 Νοεμβρίου το απόγευμα στο Πολιτιστικό Κέντρο, Αττίλα Γιόζεφ, του 13ου Διαμερίσματος (Angyalföld),ο εορτασμός της 82ης επετείου της Ελληνικής Αντίστασης (ΟΧΙ). Χαιρε τισμούς στην εκδήλωση απηύθυναν : ο Πρέσβης της Ελλάδας στη Βουδαπέστη Ευθύμιος Παντζόπουλος, ο Εκπρόσωπος της Ελληνικής Εθνότητας στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο Λαοκράτης Κοράνης, και ο Πρόεδρος της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων Ουγγαρίας, Κωνσταντίνος Χριστοδούλου. Μεγάλη επιτυχία σημείωσε το πολιτιστικό πρόγραμμα που ακολούθησε. Κατ’αρχήν οι θεατές είχαν την ευκαιρία να δουν μια παιδική θεατρική παράσταση παρακολουθώντας τον διάλογο μεταξύ του Έλληνα Πρωθυπουργού,Ιωάννη Μεταξά με τον Ιταλό Πρέσβη στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι. Τα δραματικά λεπτά που διαδραματίσθηκαν και τις συνέπειες τους - λίγο πριν την ιταλική εισβολή της 28ης Οκτωβρίου 1940 – παρουσίασαν στα ελλη νικά με επιτυχία οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Νίκος Μπελογιάννης. Μετά την θεατρική παράσταση ακολούθησε το χορευτικό σύνολο νεανίδων «Χελιδονάκι» παρουσιάζοντας μακεδονικούς χορούς με πανέμορφες παραδοσιακές ενδυμασίες υπό την καθοδήγηση της χοροδιδασκάλου Νικολέτας Κολέα. Τέλος το χο ρευτικό συγκρότημα «Ελευθερία» από το Σέγκεντ γέμισε με χαρά όλη την σκηνή παρουσιάζοντας μακεδονικούς χορούς, ενώ οι χορευτές και οι χορεύτριες του νεανικού τμήματος «Ελπίδα» παρουσίασαν αυθεντικούς νησιώτικους χορούς σε χορογρα φία Gitta Muzamel και László Szeltner. Παρουσιαστής της εορταστικής εκδήλωσης για το «ΟΧΙ» ήταν ο ελληνικής καταγωγής εξαίρετος ηθοποιός Χρήστος Πετρί δης, βραβευμένος με τον τιμητικό έπαινο «Prima». Το πρόγραμμα της βραδιάς συμπλήρωσαν η κομπανία «Ακρόπολις» και το συγκρότημα «Mύθος», ανεβάζοντας το κέφι στα ύψη. Την εκδήλωση τίμησαν μετην παρουσία τους, ο Αντιδήμαρχος του 13ου Διαμερίσματος Βουδαπέστης,Gergely Csiga, οι συ νεργάτες της Υπηρεσίας του Επιτρόπου για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα, κυρίες: Fanni Makkai, επικεφαλής του νομικού τμήμα τος και Katalin Béres, επικεφαλής του τμήματος εθνικοτήτων. Το παρών έδωσαν και η Πρόεδρος της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων Βουδαπέστης, Ειρήνη Μποζόνα, η Πρόεδρος της Ελληνικής Αυτοδιοίκησης του 13ου Διαμερίσματος (Angyalföld), Ελευθερία Θωμαϊδου, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ελληνικής Νεολαίας, Mάρκος Τσουκαλάς, ο πρώην Εκπρόσωπος στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο Αθανάσιος Σιανός, ο πρώην Δήμαρχος του χωριού Μπε λογιάννης, Κώστας Ριζογιάννης, καθώς επίσης αρκετοί επικεφαλής και μέλη ελληνικών τοπικών αυτοδιοικήσεων. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Παναγιώτα Λότσου, στον Χρήστο Τσουκαλά και στον Σοφοκλή Νικάκη για την συμβολή τους και την βοήθειά τους στην

cím: 1054 Budapest, Vécsey u.5.; honlap: mgoo.hu e-mail: titkarsag@mgoo.hu; Tel: (+36 1) 302 72 75 Fax: (+36 1) 302 72 77

Την Παρασκευή στις 28 Οκτωβρίου άρχισε το εορταστικό πρόγραμμα με καταθέσεις στεφάνων στο Μνημείο του Μέμου Μακρή. Η εκδήλωση διοργανώθηκε με επιτυχία από την Πρόεδρο του 13ου Διαμερίσματος Βουδαπέστης Ελευθερία Θωμαϊδου. Απόσπασμα της χορωδίας «Καρυάτιδες» με την διεύθυνση της Γιαννούλας Στεφανίδου έδωσε το παρόν τραγουδώντας παραδοσιακά άσματα. Ομιλία εκφώνησε ο Εκπρόσωπος της Ελληνικής Εθνότητας στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο Λαοκράτης Κοράνης, ενώ τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση ο Αντιδήμαρχος του 13ου Διαμερίσματος Γκέργκεϊ Τσίγκα, η Προϊσταμένη της Υπηρεσίας της ΑΕΟΥ Ετέλκα Γκόντι, η Πρόεδρος της Αυτοδιοίκησης της Βουδαπέστης Ειρήνη Μποζόνα και η Αντιπρόεδρος Ζωή Θώμου, ο επικεφαλής του Ελληνικού Ινστιτούτου Ουγγαρίας Σπύρος Μπ.Αγκάρντι, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ελλήνων Ουγγαρίας (ΣΥΛΛΟΓΟΣ) Βασίλης Χαχόπουλος, η Αντιπρόεδρος του 13ου Διαμερίσματος Βάργκα Γιόζεφνι, ο εκπρόσωπος της Λέσχης των Φίλων και Οπαδών του ΚΚΕ Βίκτωρας Φαραντζής απευθύνοντας σχετικό χαιρετσισμό και οι κυρίες : Όλγα Σαμαρά, Κλεονίκη Ζήση, Βαγγελιώ Σιούλα κ.α.. Την επομένη, Σάββατο 29 Οκτωβρίου το πρωϊ πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη δοξολογία για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στο παρεκκλήσιο Αγίου Ιερόθεου και Αγίου Στεφάνου επί της οδού Vaci, ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Απαμείας κ. Παϊσίου. Μετά την λήξη του εκκλησιασμού, στις 12 το μεσημέρι, ακολούθησε η κατάθεση των στεφάνων στο ελληνο-κυπριακό μνημείο που βρίσκεται στην Πλατεία Πέτοφι έμπροσθεν της παραδοσιακής ιστορικής Ελληνικής Εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Ουγγαρία Ευθύμιος Παντζόπουλος, η Επιτετραμμένη της Κύπρου Μερόπη Χριστοφή, ο Εκπρόσωπος της Ελληνικής Εθνότητας στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο Λαοκράτης Κοράνης και η συνεργάτιδα του Μάρθα Πολιτίδου, η Πρόεδρος της Αυτοδιοίκησης Βουδαπέστης Ειρήνη Μποζόνα. Εκ μέρους της ΑΕΟΥ: ο Προέδρος της Επιτροπής Πολιτισμού και Αθλητισμού Χρήστος Τσουκαλάς και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Χρήστος Χατζηγιάννης, ο Διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Σπύρος Μπ.Αγκάρντι, η Πρόεδρος της Αυτοδιοίκησης του χωριού Μπελογιάννης Μιράντα Κύπρου, ο Πρόεδρος του Ελληνο-ουγγρικού επιχειρηματικού συμβουλίου Γιώργος Κουκουμτζής, ο επιχειρηματίας Χρήστος Κασνακίδης, ο Πρόεδρος του 7ου Διαμερίσματος Νίκος Προ-

δρομίδης, ο Πρόεδρος του 8ου Διαμερίσματος Πήτερ Λένκεϊ , ο πρ.Δήμαρχος του Μπελογιάννης Κώστας Ριζογιάννης κ.α. Στις 30 Οκτωβρίου ημέρα Κυριακή στις 6 το απόγευμα στο Πολιτιστικό Κέντρο του χωριού Μπελογιάννης η Αυτοδιοίκηση Ελλήνων του Μπελογιάννης διοργάνωσε εορταστική εκδήλωση προς τιμήν του ιστορικού ΟΧΙ. Πριν την επίσημη έναρξη της εκδήλωσης είχε προηγηθεί δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, Κωνσταντίνου και Ελένης, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Νίκου Μπελογιάννη. Ομιλίες εκφωνησαν, ο Πρέσβης της Ελλάδας στη Βουδαπέστη Ευθύμιος Παντζόπουλος, ο Εκπρόσωπος της Ελληνικής Εθνότητας στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο Λαοκράτης Κοράνης κ.α. επίσημοι. Στο πολιτιστικό πρόγραμμα συμμετείχαν οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Νίκος Μπελογιάννης παρουσιάζοντας ποιήματα και θεατρικά σκετσάκια για την επέτειο, το χορευτικό συγκρότημα «Πύργος» και το χορευτικό συγκρότημα του Συλλόγου του Δήμου Νίκος Μπελογιάννης.

Οι ρίζες βέβαια δε φαίνονται όμως το ξέρεις σ’ αυτές κρατιέται το δέντρο. Για νά’ σαι δίκαιος σκέψου τις ρίζες. Γιάννης Ρίτσος Ασχολούμενη με την ελληνική λο γοτεχνία, είχα την τύχη να γνωρίσω προσωπικά πολλούς Έλληνες φιλολό γους, όχι βέβαια όσους ο σύζυγός μου ο Κάλμαν που, από το 1963, κατέβαινε συχνά στην Ελλάδα. Έτσι γνώρισα και την Διδώ Σωτηρίου σε μα συνάντη ση συγγραφέων στην Αθήνα, με την οποία ως τις πρωινές ώρες συζητού σαμε γι’ αυτά που περάσαμε στα παι δικά μας χρόνια, για τους πολέμους που μας ανάγκασαν να ξενιτευτούμε. Αυτή, εξαιτίας της Μικρασιατικής κα ταστροφής, και ‘γω του εμφυλίου πο λέμου. Η Διδώ Σωτηρίου γεννήθηκε στο χωριό Κιρκιντζές Αϊδινίου το 1909 και πέθανε στην Αθήνα το 2004. Το 1919 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη. Μετά την Μικρασιατική κα ταστροφή η οικογένεια προσέφυγε στον Πειραιά, και αργότερα εγκατα στάθηκε στην Αθήνα. Η Διδώ σπούδα σε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και στο Παρίσι. Το 1933 παντρεύτηκε τον Πλάτωνα Σωτηρίου, ο οποίος ήταν αδελφός της μητέρας της συγγραφέας παιδικών έργων, Άλ κης Ζέη. Η Διδώ Σωτηρίου πήρε μέρος στην Εθνική Αντίστα ση, έγραφε στον αντιστασιακό τύπο. Από το 1944 ήταν και η αρχισυντάκτρια του Ριζοσπάστη. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο δούλευε στην εφημερίδα Η Αυγή και στο περιοδικό Επιθεώ ρηση Τέχνης, και για ένα χρονικό διάστημα ήταν αρχισυντά κτρια του περιοδικού Γυναίκα. Δεν ξέρω αν οι κάτοικοι του χωριού Μπελογιάννης, ή γενι κά οι Έλληνες της Ουγγαρίας (εκτός από τον καθηγητή Νίκο Φωκά) γνωρίζουν το γεγονός ότι η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, η Έλλη Παππά, ήταν η μικρότερη αδερφή της Διδώς Σωτηρίου, και ότι τον υιό τους, τον Νίκο Μπελογιάννη, που γεννήθηκε στη φυλακή το 1951, ωσότου αποφυλακίστη κε η μητέρα του το 1964, τον μεγάλωσε η οικογένεια της Δι δώς Σωτηρίου. Η Διδώ Σωτηρίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγ γραφέων και της επιτροπής για την ελληνοτουρκική φιλία. Η Διδώ Σωτηρίου έγινε παγκόσμια γνωστή με το μυθιστό ρημά της Ματωμένα χώματα (Αθήνα,1962), το οποίο εκδόθη κε και στην Ουγγαρία το 1970, στη μετάφραση της Κλάρας Szőllősy, που ήταν η νουνά της κόρης μου Αντιγόνης. ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ (απόπασμα) Για να καταλάβετε πώς τα βόλεψε ένας γεροχωριάτης, με πα στρικά χέρια, να φτιάξει από το τίποτα μια καλή σερμαγιά,

πρέπει να σας ιστορήσω τι σόι ήτανε ο τόπος μας και ποια η ζωή μας στην Τουρκία πριν ξεσπάσουν οι Βαλκανικοί πολέμοι κι έρθει το καταραμένο το ‘14. Αν υπάρχει αυτό που λένε παράδεισος, ήτανε ένα δείγμα του. Κοντά στο Θεό ζούσαμε, ψηλά, ανάμεσα σε κατάφυτα βουνά και ξαγναντεύαμε ολόκληρο τον καρπερό κάμπο της Έφεσος, που ήτανε δικός μας ίσαμε τη θάλασσα, ώρες δρόμο, όλο συκο μπαχτσέδες και λιόδεντρα, καπνά, μπαμπάκια, στάρια, καλαμπόκια και σουσάμια.

Μεγαλοτσιφλικάδες δεν είχαμε στον Κιρκιντζέ να ρουφούν το μεδούλι μας, δύσκολο να μας φάει εμάς, κείνη την εποχή , τ’ αμανάτι. Ο κάθε χωρικός ήτανε νοικοκύρης στη γη του. Είχε το δίπατο σπίτι του, είχε και τον εξοχικό κούλα του, με μποστάνια, καρυδιές, μυγδαλιές, αχλαδιές και κερασιές... Μα σαν τις ελιές μας καμαρωτές δε θ’ αντάμωνες πουθενά., ο καρπός τους άφθονος, κρουστός, γυαλιστερός, σωστές θραψερές αραπινίτσες. Για τον τόπο μας μεγάλο έσοδο ήτανε το λάδι, μα το χωριάτικο κεμέρι γέμιζε λίρα από τα σύκα, ξακουστά όχι μο νάχα στο βιλαέτι τ’ Αϊντινιού , μα σ’ ολόκληρη την Ανατολή και στην Ευ ρώπη και στην Αμερική. Ψιλόφλουδα, μεταξένια σύκα, ζαχαροπασπαλισμέ να μ’ ολόχρυσο μελένιο χυμό, μ’ όλη τη θέρμη και τη γλύκα της Ανατολής... Θέλεις η θέρμη της Ανατολής, θέ λεις η καρπερή γη, μας έσπρωχνε στο τραγούδι. Με το τρα γούδι ξυπνούσαμε, με το τραγούδι βαδίζαμε σε χαρές, ή σε λύπες.

Μα και ρεσπέρικη δουλειά ήτανε ακατανόητη δίχως τρα γούδι. Απ’ τον Οχτώβρη ίσαμε το Φλεβάρη είχαμε το μάζωμα της ελιάς, απ’ το Φλεβάρη ίσαμε το Μάρτη τα ξεβοτανίσμα τα. Απρίλη με Ιούλη πάλι καταπιανόμασταν με τα καπνά, ύστερα άρχιζε η σταφίδα, το σύκο. Κάμποι, βουνά, φαράγγια αντιχούσανε τότες απ’ τα τραγούδια μας. Μα πώς μπορούσε νά ‘ναι βαριές οι μέρες κι ανήσυχες οι νύχτες μας σαν έλειπε η έγνοια για τον επιούσιο κι ο τρόμος του θανάτου; Ίσαμε το 1914 δεν είχε ακουστεί να γίνει φονικό στον τόπο μας, παρεκτός μια μόνη φορά που δυο παλικάρια μονομαχήσαν, ίσια και παστρικά, μπροστά σε μάρτυρες για την καρδιά μιας ομορφούλας. Κοντά στο χωριό μας είχαμε και τα ξακουστά αρχαία της Έφεσος, που, για να πω την πάσα αλήθεια, δε μας πολυσκο τίζανε. Αγκαλά και τα σπίτια μας – από περβάζι μέχρι κεφα λόσκαλο είχανε στολίδια αρχαία. Μα το πιο σπουδαίο ήτανε που το χωριό μας το γράφανε τα ελληνικά βιβλία. Ορεινή Έφεσο και τούτο, λέει, μαρτυρούσε την πανάρχαιη φύτρα μας. Όλα τα σχετικά τα ‘μαθα από ένα νιόφερτο Σαμιώτη δά σκαλο, τον κύριο Πυθαγόρα Λάριο. Αυτός ο χριστιανός λω λάδα είχε με τα αρχαία. Πού τον έχανες, πού τον έβρισκες το δάσκαλο εκειδά σεργιανούσε, στο ναό της θεάς Άρτεμης, στο θέατρο, στο βυζαντινό φρούριο, στην Πύλη του Διωγμού.

στα βυζαντινά ερείπια και μ’ αράδιαζε και ιστορίες γι’ αυτοκρατόρους , που πατήσανε σε τούτα τα χώματα, για τον Απόστολο Παύλο, που δίδαξε εδώ, κι ένα σωρό άλλα. Απ’ όλα όσα μου ‘λεγε , τη μεγαλύτε ρη εντύπωση μου ‘κανε ο αριθμός επτά. Ένα από τα επτά θαυμάσια του κόσμου ήταν, λέει, ο ναός της θεάς Άρτεμης. Μα κι η βυζαντινή εκκλησία του Ιωάννη του Θεολόγου κι αυτή ήταν ένας π’ τους επτά αστέρες της Αποκαλύψεως. Ως και η σπηλιά, που μια μέρα χωθήκαμε κει

Caruha

Vangelió

A GYÖKEREK

A gyökerek persze nem látszanak De tudod, Azok tartják a fát, Ha igazságos akarsz lenni, Gondolj a gyökerekre.

Jannisz Ritszosz (Szabó Kálmán fordítása)

DIDO SZOTIRIU (1909 2004) görög írónő, újságíró. Gyer mekként élte át az 1922 es kisázsiai katasztrófát, s ez meg határozó szerepet játszott írói tudatának kialakításában. Az ellenállás alatt, az ezt követő polgárháború idején és az ötve nes években baloldali hírlapírói tevékenységet folytatott, sőt, 1944 ben ő volt a Rizoszpasztisz főszerkesztője. Legfiata labb húga, Elli Pappa, Nikosz Beloiannisz élettársa volt, és a börtönben 1951 ben született Nikosz fiukat a Szotiriu család nevelte 1964 ig.

Dido Szotiriu minden művét tárgyilagosság és humaniz mus hatja át. Ilyen az 1962 ben megjelent Matomena Homa ta című regénye is, amely több idegen nyelven megjelent, így magyarul is 1970 ben Szőllősy Klára fordításában, Egy ana tóliai boldog ember címmel. Főhőse egy egyszerű parasz tember, az ő sorsának alakulásán kísérhetjük nyomon a tör ténelmi eseményeket – a törökök és a görögök békés egymás melletti élésétől kezdve a véres katasztrófáig.

Egy anatóliai boldog ember (részlet)

Hogy megértség, miképpen vitte véghez egy tiszta kezű paraszt, hogy a semmiből csinos vagyont gyűjtsön, el kell beszélnem, milyen volt a mi falunk, hogyan éltünk Törökor szágban, mielőtt kitört a Balkán háború, és ránk szakadt az átkozott tizennégyes esztendő.

Ha van a földön olyasmi, mint a paradicsom, a mi falunk, Kirkidze, annak a példaképe lehetett volna. Isten közelében laktunk, magasan az erdő borította hegyek közt, előttünk te rült el a termékeny efeszoszi lapály, amely a miénk volt egé szen a tengerig, több óra járásnyira csupa fügéskert, olajliget, dohány, gyapot, búza, kukorica meg szezám.

Nagybirtokosok nem voltak Kirkidzében, hogy a vérünket szíják, és ez idő tájt még a zálogkölcsönnel is nehéz volt tönk retenni a magunkfélét. Minden paraszt úr volt volt a maga földjén. Megvolt a falubeli emeletes háza, a határban a nyári szállása, dinnyeföldje, gyümölcsösében dió, mandula, alma, körte, cseresznye… És a híres olajbogyónkhoz fogható sehol sem terem: óriási, fényes, ropogós, mint megannyi dundi né ger lányka. A mi vidékünk legnagyobb bevételi forrása az olaj, de nemcsak ettől gyűlt az aranylíra a tüszőben: a fügénk is híres volt, nemcsak az aydini vilajetben, hanem egész Ana tóliában, sőt Európában és Amerikában is. Vékony héjú, sely mes,cukros, mézízű, aranyló levű gyümölcs, amely magába

μέσα να παραφυλακτούμε από μια ξαφνική μπόρα, κι αυτή λεγόταν “Σπήλαιον των επτά κοιμώμενων παίδων “ . Τίποτα τα σούρτα φέρτα με το δάσκαλο, και η δίψα που μ’ έπιασε για τη μάθηση δεν αρέσανε του πατέρα μου. Τι στο καλό θα ‘φηνα τα χωράφια να γίνω “Γουρτεμβέγιος “; Έτσι τον είχανε βαφτίσει τα παιδιά τον κυρ Πυθαγόρα, γιατί όταν δεν πιάνανε βιβλίο στο χέρι, τους χτυπούσε το κεφάλι με το πε λώριο σιδερένιο κλειδί της πόρτας του και τους έλεγε: “Δυ στυχώς δι’ υμάς δεν εγεννήθη εισέτι ο Γουτεμβέργιος!“

sűrítette Anatólia minden hevét és édességét…. Anatólia melege tette-e, vagy a termékeny föld –de nálunk elképzelhetetlen volt az élet nóta nélkül. Dallal ébredtünk, dallal fe jeztük ki örömünket, bána tunkat.

De a földműves munka is elképzelhetetlen volt nótázás nélkül. Októbertől februárig tartott az olajszüret, február már ciusban jött a gyomlálás, áprilistól júniusig a dohánnyal vesződtünk, aztán jött a szőlő meg a füge. Hegyek , völgyek, mezők visszhangzottak a dalainktól. Hogyan is éreztük volna nehéznek napjainkat, nyugtalannak éjszakánkat, amikor nem volt gond a betevő falat és nem kellett féltenünk az életünket? 1914 előtt nem hallottam róla, hogy valaha is gyilkosság tör tént volna a falunkban, kivéve egyetlen alkalmat, amikor két délceg legény annak rendje s módja szerint, tanúk jelenlété ben párbajt vívott egy szép lány szívéért.

Falunktól nem messze ott voltak az ókori Efeszosz világ hírű romjai. Az igazat megvallva nem sokat törődtünk velük. Mellesleg szólván, a házainkon is ókori cirádák ékeskedtek, az ablakpárkánytól egészen a lépcső aljáig. De a legérdekesebb az volt, hogy a falunkat a görög könyvekben Orini Efeszosz nak – Hegyi Efeszosznak – nevezték, és ez, amint mondották, ősrégi eredetünkről tanúskodik.

Mindezeket Számoszról jött új tanítónktól, Pithagórasz La riosztól hallottam, aki bolondja volt az ókornak. Örökké ott mászkált a romok közt hol Artemisz istennő templomában, hol a színházban, a bizánci erődben, az Üldözés Kapujánál….

A tanítóval bejártuk a bizánci romokat is, ott is egyik tör ténetet mesélte a másik után, a császárokról, akik ezeken a helyeken jártak, Pál apostolról, aki itt tanított, és még ki tud ja, mi mindenről. De a legmélyebb benyomást mindabból, amit elbeszélt, a hetes szám tette reám. Az efeszoszi Arte misz templomot a világ hét csodája közt tartották számon. Teológus Szent János templomát viszont az Apokalipszis hét csillaga közül az egyiknek nevezték. Végül a barlangot, ame lyikben egy nap bebújtunk, hogy egy hirtelen támadt záportól meneküljünk, úgy hívták, hogy „A hét alvó gyermek barlangja”.

A tanítóval való csavargásaim meg az ennek nyomán tá madt tudásszomjam sehogy sem tetszett apámnak. A végén majd még otthagyom a földet és „Gurtember” lesz belőlem! Így keresztelték el ugyanis a gyerekek Pithagórasz urat, mert ha nem tanultak, a tanító úr megkopogtatta a fejüket óriási vas kapukulcsával, és azt mondta: Sajnos, a ti számotokra Gutenberg még meg se született….

Szőllősy Klára fordítása

Αγαπητοί συμπατριώτες! Ο Iωάννης Μουμουλίδης, Μέλος του Διοικητικού Συμβου λίου (ΔΣ) της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων Ουγγαρίας (Α.Ε.ΟΥ) και επί του παρόντος επίσης και εμπειρογνώμονας (!) του Επιτελείου του Εκπροσώπου της Ελληνικής Εθνικότητας στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο κατέθεσε μήνυση «για απο κατάσταση της αλήθειας» κατά της Αυτοδιοίκησης Ελ λήνων Ουγγαρίας και της Αρχισυνταξίας του Περιοδικού. Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι η Δίκη ολοκληρώθηκε νόμιμα σε δεύτερο βαθμό στις 6 Οκτωβρί ου 2022, και με βάση την ετυμηγορία του Δικαστηρίου η Αυτοδιοίκηση Ελλήνων Ουγγαρίας και η Αρχισυνταξία του Περιοδικού «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» κέρδισαν την Δίκη. Σύμφωνα με τον Ιωάννη Μουμουλίδη στη Δίκη κατά του Περιοδικού ¨ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ο Πρόεδρος της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων Ουγγαρίας Κωνσταντίνος Χριστοδούλου στην υπο γεγραμμένη ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε, «η Αρχή Δημο σίων Συμβάσεων και η Κυβερνητική Υπηρεσία της Πρωτεύου σας Βουδαπέστης, που εποπτεύει την νομιμότητα, εξέδωσαν σαφή δήλωση σχετικά με διαδικασία δημόσιας προμήθειας

Η ανακοίνωση κατονομάζει συγκεκριμένα την Κυβερνητική Υπηρεσία της Πρωτεύουσας Βουδαπέστης και την Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων περιείχε δε, ισχυρισμούς σχετικά με τις διαδικασίες τους, η αληθοφάνεια των οποί ων δεν αμφισβητήθηκε από τα κατονομαζόμενες υπηρεσί ες εντός της νόμιμης προθεσμίας. Με απόφαση του Δικαστηρίου, ο ενάγων Iωάννης Μου μουλίδης θα πρέπει να καταβάλει 596.900 HUF ως δικα στικά έξοδα στην Αυτοδιοίκηση Ελλήνων Ουγγαρίας και άλλα 86.000 HUF για δικαστικά έξοδα στο κράτος. Δεν υπάρχει έφεση κατά της ετυμηγορίας. Αγαπητοί συμπατριώτες! Νομίζω ότι είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η εκτίμηση του κόσμου για τον Ελληνισμό μας στην Ουγγαρία είναι εξαι ρετικά θετική, με βάση την πολυετή αφοσιωμένη εργασία και επιμέλεια του έθνους μας, στην ουγγρική κοινωνία που μας δέχθηκε. Έτσι, κατά την γνώμη μου, η διχόνοια μέσα στην Κοινότητά μας, οι δηλώσεις του Μέλους του ΔΣ της Α.Ε.ΟΥ και εμπειρογνώμονα του Επιτελείου του Εκπροσώπου της Ελληνικής Εθνικότητας στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο Ιωάννη

MAGYARORSZÁGI GÖRÖGÖK ORSZÁGOS ÖNKORMÁNYZATA

Ανακοίνωση

Βουδαπέστη, 3 Οκτωβρίου 2022. Αγαπητoί Συμπατριώτες ! Όσοι παραβρέθηκαν στην  Oυγγρική Ακαδημία Επιστημών, το Σάββατο  1 Οκτωβρίου  2022, είχαν μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία. Το κοινό που γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα του κτιρίου  είχε την ευκαιρία να ακούσει τα  πιο γνωστά έργα του Μίκη Θεοδωράκη από καλλιτέχνες από  την Ελλάδα Η  1η Οκτωβρίου  2022 είναι η  «Ημέρα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας » και η  «Παγκόσμια Ημέρα  Μουσικής», τις οποίες ανάφερε η κα Καλλιόπη Μπακιρτζή προλογίζοντας την β ραδιά. Η ίδια  διατελεί και μέλος της Πολιτιστικής και Αθλητικής Επιτροπής της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων  Ουγγαρίας

Η συναυλία που πραγματοποιήθηκε στην  «Αίθουσα Δεξιώσεων» ξεκίνησε με την προβολή μιας  ολιγόλεπτης ταινίας, στην οποία ο παγκοσμίου φήμης συνθέτης ομιλεί με τα καλύτερα λόγια  για τον Στέφανο Κορκολή και την Σοφία Μανουσάκη και τους ονομάζει πρεσβευτές της  μουσικής του ‐ που με την συγκατάθεση του Μίκη ‐ συνδυάζουν τα  έργα του με το δικό τους  ιδιαίτερο στυλ Στην συναυλία ο πιανίστας και συνθέτης Στέφανος Κορκολής και η  νεαρή και ταλαντούχα  ερμηνεύτρια Σοφία Μανουσάκη τραγούδησαν μελωδίες μαζί με το κοι νό  Η άκρως επιτυχημένη  συναυλία υψηλού επιπέδου προσέφερε σε εκατοντάδες καλεσμένους μια αξέχαστη εμπειρία και  αναβίωσε παλιά αγαπημένα μουσικά συναισθήματα μέσα τους .

Την συναυλία τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρέσβης της Ελλάδας στη Βουδαπέστη κ Ευθύμιος Παντζόπουλος, ο Πρέσβης της Ουγγαρίας στην Αθήνα κ. Haupt Erik, η  Επιτετραμμένη της Κύπρου κα Μερόπη Χριστοφή, η Εκπρόσωπος της Πολωνικής Εθνότητας  στο Ουγγρικό Κοινοβουλιο κα  Rónayné Slaba Ewa Maria, ο Εκπρόσωπος της Ελληνικής  Εθνότητας στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο κ. Λαοκράτης Κοράνης, ο Ομότιμος Καθηγητής του  Πανεπιστημίου Αιγαίου κ  Στέργιος Μπαμπανάσης, το μέλος του Συμβουλίου της Ουγγρικής  Ολυμπιακής Ακαδημίας κ János Károly Printz, ο πρώην Δήμαρχος του χωριού Μπελογιάννης  κ. Κώστας Ριζογιάννης καθώς και κ αλλιτέχνες της Ελληνικής Κοινότητας. Μέγας χορηγός της συναυλίας ήταν η Κυβέρνηση της Ουγγαρίας, και επίσημος διοργανωτής η  Αυτοδιοίκηση Ελλήνων Ουγγαρίας. Χορηγοί της βραδιάς: Η Αυτοδιοίκηση Ελλήνων Ουγγαρίας, η Αυτοδιοίκηση Ελλήνων  Βουδαπέστης, καθώς και οι Αυτοδιοικήσεις των Ελλήνων του  Terézváros, του  Zugló και του  15ου Διαμερίσματος Βουδαπέστης. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον κ  Πρέσβη, Haupt Erik, στις κυρίες: Ζωή Θώμου, Παναγιώτα

cím: 1054 Budapest, Vécsey u.5.; honlap: mgoo.hu e-mail: titkarsag@mgoo.hu; Tel: (+36 1) 302 72 75 Fax: (+36 1) 302 72 77

Immár 19. éve, hagyományosan szeptember utolsó szombatján rendezzük a Dohánygyári Emlékesteket. Idén nem a megszokott helyszínen, a Törekvés Művelődési Házban került megrendezés re – a ház megszűnése miatt –, hanem a Ferencvárosi Műve lődési Központban. A dohánygyári emléktáblánál koszorúztunk szüleinkre, nagyszüleinkre emlékezve, akik immár több, mint 70 éve kénytelenek voltak elhagyni hazájukat, akik fiatal sebesült partizánként, vagy gyerekként kerültek ide, és akiknek a testi és lelki sebekkel terhes évek után volt erejük folytatni életüket távol a hazájuktól. Nekik új életük kezdetét jelentette a „Dohánygyár”.

Az idei megemlékezésen nemcsak a dohánygyári évekre em lékeztünk. A megemlékezést összekötöttük az úgynevezett „ki sázsiai katasztrófa” 100 éves évfordulójával.

1922 szeptemberében görögök tízezreit mészárolták le, százez reket pedig elűztek otthonaikból, a kis ázsiai partok görögök által lakott évezredes településeikről. A Görög Parlament egyhangú döntésével szeptember 14 ét a Török Állam általi kis ázsiai görö gök népirtásának nemzeti megemlékezési napjává nyilvánította.

A dohánygyári lakosok közül nagyon sokan, ők maguk is „kisázsiai menekültként” kerültek Görögországba 1922 ben, és alig 26 év után újra menekültként kerültek Magyarországra. Többszörösen megél ték a menekültek nehéz sorsát. Rendezvényünket ennek a szomorú évfordulónak szenteltük. A megemlékező műsorban Notis Georgiou zeneszerző, karmester és gitárművész, és Susan Markou gitármű vész előadásában két zenemű hangzott el, Vasilis Tenidis zeneszer zőtől a Rebetikó szvit és Notis Georgiou zeneszerzőtől a Kis ázsiai szvit. Egy nagyszerű előadást láthatunk, hallhatunk. A zenei játék hátterében vetítéses képi anyaggal, korabeli fotókkal illusztrálták a tragikus történelmi eseményeket.

Külön megtiszteltetés volt számunkra, hogy a mi közössé günk halhatta először a Notis Georgiou komponálta „Kis ázsiai szvit” zenemű ősbemutatóját.

A kulturális műsort követte a táncos mulatság az Artisstep zenekar és vendégzenészek részvételével.

Bozonasz Irini

Fővárosi Görög Önkormányzat, elnök

Az előadás után az Artisstep zenekar játszott

Susan Markou és Notis Georgiou fellépése

Papadimitriu Athina és Bozonasz Irini

A dohánygyári emléktáblánál koszorúztunk

Βουδαπέστη

Στις 30 Σεπτεμβρίου το απόγευμα με μεγάλο ενδιαφέρον υπο δέχθηκε το ελληνο-ουγγρικό κοινό στην κατάμεστη αίθουσα του «Μεγάρου Αρμονία» της Βουδαπέστης (παραπλεύρως του Εθνικού Μουσείου), την διάλεξη του Ομότιμου Καθηγη τή του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Διδάκτορα της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών Στέργιου Μπαμπανάση, που διοργα νώθηκε με επιτυχία από το Ελληνικό Ινστιτούτο Ουγγαρίας. Ο κ.Μπαμπανάσης έχει χρηματίσει στο παρελθόν, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων, Πρόεδρος του Ορ γανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας (ΟΤΕ). Συμμετείχε στην εκπόνηση του Πενταετούς Προγράμματος Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης της Ελλάδας (1983-1987), στην προ ώθηση των οικονομικών σχέσεων της Ελλάδας με τις πρώ ην σοσιαλιστικές χώρες και στον εκσυγχρονισμό του ΟΤΕ με την επιτάχυνση της ψηφοποίησης και την ενίσχυση της εξωστρέφειας του. Ως μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας με επικεφαλής την Υφυπουργό Ρούλα Κακλαμανάκη και τον Παναγιώτη Πέτρουλα, πήρε μέρος στις αποτελεσματικές δι απραγματεύσεις για την μεταφορά στην Ελλάδα και την χρη ματοδότηση από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες των συντά ξεων των πολιτικών προσφύγων. Συνοψίζοντας τα κυριότερα σημεία της διάλεξης του Στέρ γιου Μπαμπανάση που επικεντρώθηκε κυρίως στα οικονο μικά δρώμενα των τελευταίων 20 χρόνων στην χώρα μας, διακρίναμε την καθαρότητα σκέψης του 88χρονου Έλληνα Καθηγητή, την χαρακτηριστική μεταδοτικότητα αλλά και την εφ’όλης της ύλης άρτια ενημέρωση σε αυτό που σήμερα ονο μάζουμε «πορεία της ελληνικής οικονομίας». Με ενδιαφέρον ακούσαμε ότι η Ελληνική Οικονομία πέ ρασε από διάφορες φάσεις ταχύρυθμης και βραδύρυθμης ανάπτυξης. Την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία 1951-1960 αναπτύχθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό 6,6% . Την δεκαετία του 1961-1970 η ανάπτυξη επιταχύνθηκε με τον μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ να φθάνει το 8%. Αυτές τις δυο δεκαετίες 1951-1970 η Ελλάδα ανήκε στις πιο γρήγορα ανα πτυγμένες χώρες του κόσμου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κ.Καθηγητή στην Ελλάδα το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης από 6,4% του ΑΕΠ που ήταν το 2007 αυξήθηκε στο 9% το 2008 και στο 15,4% του ΑΕΠ το 2009. Ετσι το δημοσιονομικό έλλειμμα έγινε υπερ βολικό, υπερβαίνοντας κατά πέντε φορές το κριτήριο 3% της Νομισματικής Ένωσης. Η αύξηση του ελλείμματος προήλθε κυρίως από τις μαζικές ρουσφετολογικές προσλήψεις

2020. Ετσι η Ελλάδα έφθασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας στο τέλος του 2009 και αρχές του 2010. H πολιτική που επιβλήθηκε στην Ελλάδα με τα μνημόνια ήταν αντιαναπτυξιακή και οδήγησε στην μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ της σύγχρονης εποχής κατά 20,6% και στην ενίσχυ ση της εξάρτησης. Ο βασικός σκοπός των μνημονίων είναι η μακρόχρονη διασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών. Η ανάπτυξη που ακολούθησε την περίοδο 2017-2019 ήταν ασθενής με ετήσια αύξηση του ΑΕΠ μόνο κατά 1,5-2%, τόνισε μεταξύ άλλων ο κ.Καθηγητής. Σε ότι αφορά στην μετακορωνοϊό εποχή, ο κ.Μπαμπανάσης επισήμανε ότι ένα από τα διδάγματα της οικονομικής κρίσης 2008-2016 αλλά και της περιόδου της Πανδημίας 2019-2022 είναι η ανάγκη αλλαγής οικονομικού και κοινωνικού μοντέ λου σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.Τα βασικά χαρακτη ριστικά του νέου μοντέλου είναι το βιώσιμο περιβάλλον, η βιώσιμη οικονομία και ανάπτυξη, ο πράσινος μετασχηματι σμός και η γενίκευση της ευημερίας. Πρέπει να δοθεί προ τεραιότητα στην προστασία του περιβάλλοντος και στην μείωση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, στην ανάπτυξη της κυκλικής οικονομίας, στην μετάβαση από την οικονομία των αποθεμάτων στην οικονομία των ροών, από την οικονομία έντασης ενέργειας και υλικών στην οικονομία εξοικονομήσε ως ενέργειας και υλικών, στην απανθράκωση και στην μετά βαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Νέες έρευνες, με νέα συστήματα υγείας και με νέες υγει ονομικές υποδομές. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύ θυνση έγινε με τον χαρακτηρισμό σε παγκόσμιο επίπεδο των εμβολίων κατά της πανδημίας covid-19 ως δημοσίων αγαθών και την δωρεάν χορήγηση των εμβολίων από το κράτος σε παγκόσμιο επίπεδο, τόνισε ο κ.Καθηγητής Είμαστε τυχεροί όσοι είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθή σουμε την από κάθε απόψεως σημαντική

A Helidonaki Görög Hagyományőrző Gyermek és Ifjúsági Táncegyüttest Agárdi Elektra indította útjára 1996 márciusá ban, görög származású fiatalok részvételével. Az elmúlt 26 év alatt közel 200 táncosa volt a táncegyüttesnek. Én egyike vol tam az alapító tagoknak, s úgy gondolom, szüleim egyik legjobb döntése volt, hogy beírattak és mindenben támogattak. Volt egy átmeneti időszak, amikor nagyon kevesen voltunk, ezt elég nehéz volt átvészelnem mentálisan, hiszen a tánc az életem szerves része lett ez alatt a 26 év alatt. Nem akartam, hogy vége legyen, azt akartam, hogy az új generáció is érezze meg azokat a csodás dolgokat, amit a tánc ad, hogy érezzék milyen egy jó kö zösséghez tartozni, együtt tölteni az időt, bemutatni a tanultakat a nagyközönségnek. Az akkori kicsik még gyerekcipőben jártak, nem láttam az utánpótlás lehetőségét, de nem volt mit tenni, cse lekedni kellett. Agárdi Elektrával együttműködve elvállaltam a gye rekek oktatását. Az együttes életében volt már erre példa, hiszen 2001 2006 között Város Alexandra vitte a kisgyerek csoportot.

Kemény, kitartó munkával az elmúlt 5 év során nagyon sokat fejlődtek, megtanulták a nehezebb blokkokat, ami a gyerektán cok után nem ment könnyen, de ahogy telt az idő, láttam bennük az akarást, a munkát, és hogy egyre jobban tetszik nekik, amit csinálnak. Időközben bővült a csapat, így a jelenlegi állapot sze rint 14 táncosunk van, akik nagyon lelkesek, kitartóak és ügyesek. Egy kicsit magamat látom bennük, együtt töltik a szabadidejüket is, szeretnek próbára és fellépésekre járni. Nagyon jó a csapat, ami nagyon sokat számít. Öröm látni, hogy a mai fiatalok is sze retnék tovább vinni szüleik, nagyszüleik kultúráját, és érdeklődnek a hagyományaik iránt, illetve tovább viszik a Helidonaki nevet.

A COVID nekünk is lelassította a folyamatokat, de próbáltuk egyéb programokkal (közös főzés, maszkvarrás, beszélgetések,

éneklés) fenntartani a csapat összhangját, kicsit kizökkenteni őket a bezártságból, és milyen jól tettük, hiszen ez is hozzájárult ahhoz, hogy jobban megismerjük egymást.

Az idei évben szerencsére sok fellépésünk volt, ami nagyon fontos a gyerekeknek abból a szempontból is, hogy kialakuljon a színpadi rutin, szokják a közönséget. Több kerületi és magyar országi rendezvényen is részt vettünk, többek között: Május 27 29 ig rendezték meg Brnoban a görög napokat, ahova a Fővárosi Görög Önkormányzat minket is felkért egy fellépésre. Élőzenére mutathattuk be a makedón blokkunkat. A fellépés előtt és után volt szerencsénk megnézni a várost is, ami felejthetetlen volt. Fantasztikus élményekkel tértünk haza, a gyerekeknek nagyon tetszett, ráadásul ízelítőt kaptak abból is, hogy milyen egy külföldi fesztivál hangulata.

Június 19 20 án a Magyarországi Görögök Országos Önkor mányzata felkérésére mi is részt vettünk a győri Achillesz Park ban megrendezett görög napon, ahol a hazai közönség előtt volt lehetőségünk bemutatni a brnói blokkot. Ezt egy szuper táncház követte, ahol végigtáncoltuk az egész estét.

Az év hátralévő részében, november 5 én, a görög nemzeti ünnepen, december 10 én a Terézvárosi Nemzetiségi Kaval kádon, december 29 én pedig a Balkán Hangjával egybekötött pezsgőbulin lépünk fel. Mindkét decemberi fellépésen egy kicsit modernebb zenére, autentikus görög táncokat fogunk bemutat ni, amit még nem látott a nagyközönség.

Bízom benne, hogy nyáron sikerül eljutnunk Görögországba, és az anyaországban is be tudjuk mutatni, amit közösen értünk el, s legfőképpen azt, hogy Magyarországon milyen lelkesen és szépen táncolnak a fiatalok.

Kolea Nikoletta

A Helidonaki Táncegyüttes próbatermében

Zenés irodalmi est a Romiosyni kórussal

A Romiosyni kórus immár 12. alkalommal szervezte meg tematikus zenés irodalmi estjét a Fővárosi Görög Önkormányzat, a II. kerületi Görög Önkormányzat és a Magyar Kormány Bethlen Gábor Alapkezelő nemzetiségi pályázati támogatása segítségével. A rendezvény 2022 október 14­én valósult meg az Országos Idegennyelvű Könyvtár gyönyörű olvasótermében.

A kórus tagjai Magyarországon élő görög származású asszonyok és férfiak baráti társasága, akiket a görög dal szeretete és az éneklés öröme hozott össze. A saját kedvtelésük gyakorlásán

kívül céljuk a görög énekhagyomány megőrzése és átadása. Kórusunk minden évben felkészül egy­egy kiemelkedő görög zeneszerző és költő bemutatására. A kórus működése társadalmi munkában történik, fellépti díjat soha senkitől nem kér, és ezt a jövőben is tartani szeretné. A kórus 10 tagból áll, és két állandó zenés társa Nikos Mantzourakis buzukis és Georgios Moysidis hegedűs.

Idén Yiannis Markopoulos és Mikis Theodorakis görög zeneszerzők műveiből állította össze műsorát. Az életrajzi jegyzeteket és a vetítéses képi előadást Bakirdzi Kalliopé bölcsész szerkesztette és mutatta be. A programhoz dalos füzeteket nyomtattunk, amit a résztvevő lelkes közönség körében szétosztottunk a közös énekléshez.

Ismét egy jó hangulatú, magas színvonalú zenés irodalmi estet sikerült rendezni a Romiosyni kórus jóvoltából. Köszönet érte!

Fővárosi Görög Önkormányzat, elnök

Bozonasz Irini

Kalliopé Bakirdzi előadása

Petros Gailas, Georgios Antonopoulos, Nikos Mantzourakis, Georgios Mousidis „Romiosyni” kórus

Teltház az Országos Idegennyelvű Könyvtárban

για την ευ-

ζωηρό

τις ευχαριστίες τους προς την Ιερά Μητρόπολη Εντυπωσίασαν οι «Καρυάτιδες» στη Ρόδο Χορωδιακό σεμινάριο από τον μαέστρο Μ. Καλαεντζή Αναμνηστική φωτογραφία στην Ροτόντα των Πηγών Καλλιθέας Αναμνηστική φωτογραφία με τον μουσικό Μιχάλη Καλαεντζή

GÖRÖG FIATALOK ATHÉNBAN

A Fővárosi Görög Önkormányzat szervezésében szeptember utol só hétvégjén látogatást tettünk Görögország fővárosába. A kez deményezés célja az volt, hogy a résztvevők megismerjék Athén ókori és újkori arcát egyaránt megismerjék, barátságok kötődje nek, vagy fűződjenek szorosabbra. A kulturális program részeként

ellátogattunk

A néhány nap alatt megkóstolt görög ételkülönlegességek maradandó gasztronómiai élményt nyújtottak számunkra.

Úgy érezzük, a programok során nagyon jó csapattá alakul tunk és reméljük, hogy az ifjúsági hétvégével sikerült hagyo mányt teremtenünk.

Fővárosi Görög Önkormányzat

az Akropo liszra és a város ókori helyeit is felkeres tük. Látogatást tettünk a Niarchos Alapítvány Kulturális Központjá ban, ahol a Görög Nemzeti Könyvtárat is megtekintettük.

κατά

αλλά και μετά, αυτούς που υπέστησαν τον όλεθρο του ξεριζωμού, να θυμηθούμε τα ιστορικά γεγο νότα, να συγκινηθούμε με τη μουσική, τα μέρη της Αιολικής γης, να βιώσουμε μέσα από τη συλλογική μνήμη τον πολιτι σμό της Ιωνίας. Οι μαθητές και οι μαθήτριες απήγγειλαν ποιήματα από την Ανθολογία Μαγγανάρη «Θρήνοι και Παινέματα για τις Χαμέ νες Πατρίδες», ενώ ακούστηκαν τα τραγούδια: «Τα σμυρναί ικα τραγούδια», «Έχε γεια Παναγιά» και «Είδα το Αϊβαλί», τα δύο πρώτα από τη Χορωδία των μαθητών και το τρίτο από την εκπαιδευτικό Μαρίλια Πιλτικάκη. Μουσική έπαιξαν οι εκπαι δευτικοί Μαρίλια Πιλτικάκη (σαντούρι) και Βούλα Ντερτσέ νυι (πιάνο). Τη διοργάνωση της εκδήλωσης ανέλαβε η εκπαιδευτικός

μικρασιατικό

Το Περιοδικό «Ελληνισμός» όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς παρουσιάζει δυό νέες εκπαιδευτικούς που θα διδάξουν στο Ελληνικό Σχολείο «Μανώλης Γλέζος» της Βουδαπέστης. Πρόκειται για την κα Δέσποινα Κακατσάκη και την κα Αντιγόνη Δημάση Τους ευχόμαστε καλή σχολική χρονιά και καλή διαμονή στην Ουγγαρία.

Δέσποινα Κακατσάκη

Ονομάζομαι Δέσποινα Κακατσάκη και κατάγομαι από την Κρήτη. Μεγάλωσα στην Αθήνα και στη συνέχεια για 16 χρό νια έζησα στη Θεσσαλονίκη. Έχω σπουδάσει Κλασική Φιλολο γία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας και έχω κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Συγκριτική Λογοτεχνία και στη Διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης/ξένης. Από το 2001 διδάσκω φιλολογικά μαθήματα σε μαθητές της Β/βαθμιας Εκπαίδευσης, ενώ από το 2009 ασχολούμαι με τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης/ξένης. Εργά στηκα σε αρκετούς φορείς, οργανώσεις και πρεσβείες διδά σκοντας ελληνικά σε ενήλικες μετανάστες, παλιννοστούντες, διπλωμάτες και φοιτητές Erasmus αλλά και σε ανήλικα προ σφυγόπουλα. Επίσης συνεργάστηκα με το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας αναλαμβάνοντας τη διόρθωση των εξετάσεων ελ ληνομάθειας και την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμά των για το μάθημα της λογοτεχνίας. Την Άνοιξη του 2022 αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα μεγάλο όνειρό μου και να ταξιδέψω στο εξωτερικό, για να γνωρίσω σχολεία όπου διδάσκεται η ελληνική γλώσσα. Μετά από ένα μακρύ ταξίδι σε διάφορες χώρες ο δρόμος μου με

έφερε στην Ουγγαρία, στο 12/τάξιο Σχολείο Ελληνικών Μα νώλης Γλέζος! Γνώρισα τους ανθρώπους που απαρτίζουν αυ τόν το ζεστό και δεμένο σύλλογο και ενθουσιάστηκα με την ιδέα να γίνω κι εγώ ένα μέρος τους. Από τον περασμένο Σε πτέμβριο ζω στη Βουδαπέστη και προσπαθώ να μεταφέρω την αγάπη μου για την ελληνική γλώσσα, ιστορία και κουλ τούρα στα παιδιά των Ελλήνων της πόλης. Η διδασκαλία παίζει κομβικό ρόλο στη ζωή μου. Με γοη τεύει η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και η παραγωγή διδακτικού υλικού, καθώς και η κατασκευή επιτραπέζιων παι χνιδιών. Θεωρώ πως η μάθηση είναι ένα ταξίδι που δεν τε λειώνει ποτέ. Είναι χρέος μας να οδηγούμε τους μαθητές στην αυτογνωσία και στην αυτονόμηση, να τους μαθαίνουμε πώς να μαθαίνουν. Πώς να αγαπούν τη γνώση και τα βιβλία και να ακουμπούν εκεί τα όνειρα και τους καημούς τους. Πώς να σκέ φτονται σε μια γλώσσα που δεν τους είναι οικεία αλλά μπορεί να τους προσφέρει εξίσου πολλούς εκφραστικούς τρόπους και βαθιές συγκινήσεις. Η πρόκληση για μας, τους εκπαιδευτικούς είναι μεγάλη – συχνά όχι εύκολη αλλά πάντα ενδιαφέρουσα. Εύχομαι στους μήνες που θα ακολουθήσουν να γεμίσω τα μάτια μου και την καρδιά μου με όμορφες εικόνες από τις γωνιές της πόλης και με έντονες αναμνήσεις από τους ανθρώ πους και κυρίως από τα παιδιά του σχολείου. Στόχος μου είναι επίσης να συναντήσω από κοντά τα ηλικιωμένα μέλη της Ελ ληνικής Κοινότητας, που ήρθαν ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Ουγγαρία και να τους πάρω συνέντευξη, για να καταθέσουν τις πολύτιμες αφηγήσεις τους. Η Βουδαπέστη είναι μια ιστο ρική και γοητευτική πόλη και εγώ σκοπεύω, παρά τις δυσκο λίες της εποχής που διανύουμε, να την απολαύσω και να γίνω πραγματικό κομμάτι της.

Ονομάζομαι Αντιγόνη Δημάση και κατάγομαι από τη «Νύμφη του Θερμαϊκού», την όμορφη Θεσσαλονίκη. Από πολύ μικρή ονειρευόμουν να γίνω δασκάλα κι έτσι με μεράκι ακολούθη σα τις αντίστοιχες σπουδές. Αποφοίτησα από το Παιδαγωγι κό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανε πιστημίου Θεσ/νίκης και από το 2006 υπηρετώ στη δημόσια εκπαίδευση με ενδιάμεσους σταθμούς τη Σάμο, την Αθήνα, την Ημαθία, τη Ροδόπη και τη Θεσσαλονίκη. Κατά την 5ετή θητεία μου (από επιλογή) στα Μειονοτικά σχολεία της Ροδό πης, πήρα την απόφαση ότι η Διαπολιτισμική Εκπαίδευση και η εκμάθηση της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας είναι

μένα

Ένα

αγώνα και από μέρους των παιδιών, που με συνέπεια και αμείωτο ενδιαφέρον μάθαιναν να χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα και ταυτόχρονα ό,τι φέρει μαζί της: την ιστορία, την παράδοση, τον πολιτισμό, την κουλτούρα. Η εμπειρία αυτή επισφραγίστηκε και με πανεπι στημιακές γνώσεις, ολοκληρώνοντας το Μεταπτυχιακό μου στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση. Υπηρετώντας σε Διαπολιτισμικό σχολείο της Θεσ/νίκης, με μαθητές αυτή τη φορά στην τάξη από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Ρουμανία, την Κίνα, τη Ρωσία, και παρακολουθώντας την πρόοδό τους, με κατέβαλε η επιθυμία να αιτηθώ απόσπαση σε ελληνικό σχολείο του εξωτερικού και να προσφέρω όλη τη γνώση και την εμπειρία που απέκτησα στους νέους μου μαθητές. Από τον περασμένο Σεπτέμβρη έχω λοιπόν την τύχη να κα τοικώ στη Βουδαπέστη και να αποτελώ μέλος του Συλλόγου Διδασκόντων του 12/τάξιου ελληνικού σχολείου «Μανώλης Γλέζος». Το καλωσόρισμα από μαθητές, συναδέλφους, γο νείς, ανθρώπους που ακόμα γνωρίζω, σε όποια γλώσσα και αν εκφέρεται, είναι αυτό που κάθε φορά με κάνει να νιώθω ευγνώμων για την απόσπαση αυτή. Η χαρά των παιδιών με την οποία έρχονται στο μάθημα, η συνέπειά τους που μετου σιώνεται σε πρόοδο, οι ερωτήσεις τους, η περιέργεια και ο θαυμασμός στα μάτια τους για καθετί ελληνικό, με συγκινεί και αποτελεί τη μοναδική ανατροφοδότηση που λαχταρώ! Αν και ζω στην πόλη αυτή μόλις δύο μήνες, είναι αρκετοί για να τη χαρακτηρίσω «μαγική»! Όπου σταθείς, βλέπεις γύρω σου μικρά ή μεγάλα «θαύματα»! Τα μάτια δε χορταί νουν ομορφιά

γεμάτο προσπάθεια

μου κοιμότανε σε ένα κρεβάτι, εγώ σε άλλο δίπλα τους.Μια καλοκαιριάτικη νύχτα έξαφνα ξύπνησα, κοίταξα γύρω μου και δεν έβλεπα την μάνα μου πουθενά. Σηκώθηκα και είδα από την μισανοιγμένη πόρτα την μάνα μου να μιλάει με έναν τύπο με γένια.Έτρεξα πίσω, χώθηκα στο κρεβάτι μου και ένοιωσα μια φοβερή ζήλια.Ποιός είναι αυτός ο άνδρας ; Γυρίζοντας η μάνα μου κατάλαβε πως δεν κοιμάμαι, με τσίμπησε και τότε μου είπε ψιθυρίζοντας…ο πατέρας σου είναι εδώ.Βγήκα έξω και μου τον σύστησε. Τότε τον είδα τελευταία φορά.Έπεσε στον εμφύλιο πόλεμο. Πριν το τέλος του πολέμου (1949) είχε επισκεφθεί την μητέρα μου.Ήταν μέρα μεσημέρι τον αντιλή φθηκαν οι χωροφύλακες και τον τραυμάτισαν. Κάπως κατά φερε να συρθεί μέχρι το Νεκροταφείο, όπου ενας γνωστός μας τον βοήθησε, τον έκρυβε και τον περιποιόνταν » «Αλλά όποιος γνωρίζει τις συνθήκες του εμφυλίου γνωρί ζει καλά ότι στα χωριά και στις πόλεις ήταν γεμάτο από δο σίλογους. Κάποιος έμαθε ότι ο Παπαχρήστος κρύβεται στο νεκροταφείο και τον πρόδωσε, τον έπιασαν, τον έκαψαν και διασκόρπισαν τις στάχτες του. Η γιαγιά μου, η οποία ήταν στην φυλακή για τρία ολόκληρα χρόνια εξαιτίας του γιού της, όταν αποφυλακίσθηκε, έμαθε από κάποιον…δικηγόρο πως

δεν υπάρχει μέρος για να προσφέρει λουλού δια στον τάφο του γιού της. Με την μάνα μου συναντηθήκαμε μετά από 25 χρόνια, το 1973 στο Βελιγράδι». Ο Ανδρέας ήταν 11 χρονών όταν έφτασε στη Βουδαπέστη ομαδικά με προσφυγόπουλα της περιοχής τους. Στο Σιδηροδρομικό Σταθμό τα υποδέχονται αρμόδιοι του Ερυθρού Σταυρού, γιατροί και νοσοκόμες. Τα παιδιά τα πάνε στα λουτρά, για λούσιμο –αλλά σε μερικές περι πτώσεις – και για απολύμανση.Στη συνέχεια τα ντύνουν με καινούργια ρούχα και παπού τσια και από εκεί τα τακτοποιούν σε παραδου νάβιο εξοχικό κέντρο, στο Nógrádverőcse. « Το Δημοτικό το άρχισα στο Nógrádverőcse, συνέχισα στο Iszkaszetgyörgy και τέλειωσα στον Παιδικό Σταθμό HŐGYÉSZ. Μπήκα και τελείωσα στην Σχολή Καλών Τε χνών της Βουδαπέστης και στη συνέχεια πέρασα στο τμήμα γλυπτικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου το 1962 έλαβα και το πτυχίο του γλύπτη» (Πηγή: Περιοδικό ¨Καφενείο¨) Σεπτέμβριος 2022 2.Βλάχος Χαράλαμπος από το χωριό Λευκή Νομού Καστοριάς Ήταν τέσσερα αδέρφια. Από αυτά τρείς κόρες. Το φθινόπωρο του 1947,ήταν εννιά χρονών, όταν ο πατέρας του αρνήθηκε να επιστρατευθεί στα κυβερνητικά στρατεύματα. Για να αποφύ γει τις συνέπειες της βαρβαρότητας ξεφεύγει και εντάσσεται στις αντάρτικες ομάδες του ΔΣΕ της περιοχής τους, γι’αυτό

σύλληψης εναντίον του και συνεχώς παρενοχλούν την οικογένεια τους, ώσπου αποφάσισαν να πυρπολήσουν, να κάψουν το σπίτι τους.Η γιαγιά και η μητέρα του διαμαρτυρήθηκαν και αντιστάθηκαν έντονα, αλλά τις ξυλοκόπησαν άγρια, απάνθρωπα, όπως και την μεγαλύτερη αδερφή του, την Σοφία. Τον Λάμπρο αρπάζοντας τον από το αφτί τον παρέσυραν στην γειτονιά για «ανακρίσεις» κι’ έπειτα πυροβόλησαν στον αέρα για να τρομάξει το παιδί αλλά και οι χωριανοί ακόμα. «Άλλη μια φορά ήρθαν στρατιώτες και οργισμένοι άρπαξαν την τρίχρονη αδερφή μας, την ανέβασαν στο τζίπ και την μετέφεραν στην Καστοριά σε στρατόπεδα, συγκέντρωσης. Εγώ και η Σοφία την γλυτώσαμε γιατί προλάβαμε να κρυφτούμε στο σπίτι της θείας μας.Αυτό ήταν το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης». Ο πατέρας μας έστειλε μήνυμα και παραδώσαμε τα 60 αιγοπρόβατά μας για εφοδιασμό σίτισης ανταρτών της περιοχής μας. Ο άμαχος πληθυσμός ξεφεύγει από τα χωριά της εμπόλεμης περιοχής, άλλα εκκενώθηκαν και μερικά ξεριζώθηκαν εντελώς. «Το χωριό μας για την διάσωση περίπου 75 ανηλίκων παιδιών διόρισε τρείς ενήλικες κοπέλες να τα συνοδέψουν μέχρι τον προορισμό τους: την Βλάχου Ελένη, την Σίσκου Κάνα και την Θωμαϊδου Ελένη. Αρχές Μαρτίου του 1948 με συνοδεία εμπείρων ανταρτών αναχωρήσαμε για το άγνωστο…Η διαδρομή μας ήταν : Δενδροχώρι, Ταύρος (Καστοριάς), Ανταρτικό, Άγιος Γερμανός και στην συνέχεια οι αντάρτες μας παρέδωσαν στους Γιουγκοσλάβους συνοριακούς. Η μεγαλύτερη αδερφή μας κουβαλούσε μια κουβέρτα και ξηρά τροφή για

τους τρείς μας.Ήρθε η ώρα του χωρισμού μικρά ανήλικα παιδιά φεύγουν αναγκαστικώς από την ζεστή αγκαλιά της μητέρας τους.Φωνές, κλάματα, ουρλιαχτά, τσιρίγματα παντού. Άθλια η κατάσταση. Η μητέρα μας έκλεγε και αυτή απαρηγόριτη, αλλά ταυτόχρονα μας συμβούλευε να μην χάσουμε ο άνας τον άλλον.Μέχρι σήμερα μετά από 72 χρόνια και… ανατριχιάζω και θαμπώνουν τα μάτια μου όταν σκέφτομαι και έρχονται μπροστά μου αυτές οι φρικαλέες εικόνες».Οι Γιουγκοσλάβοι μας τακτοποίησαν στο χωριό Dolno Dupeni σε οικογένειες για δυο εβδομάδες. «Στη συνέχεια μας μετέφεραν με φορτηγά στο Ljubojno και από εκεί φτάσαμε με το εμπορικό τρένο στο Βελιγράδι». «Στην αίθουσα αναμονής του Σιδηροδρομικού Σταθμού Βελιγραδίου υπήρχαν πολλά παιδιά από τις επαρχίες της Καστοριάς και της Φλώρινας. Με τα αδέρφια μου προσέχαμε να μείνουμε μαζί, και οι τρείς μπήκαμε εξαντλημένοι στο τρένο για την Ουγγαρία.Στα τρένα κοπέλες με το σήμα του Ερυθρού Σταυρού μας προσέφεραν αναψυκτικά, μπισκότα, νόστιμα κέικ και μαρμελάδες.Στις 7 Απρίλη 1948 φτάσαμε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κέλετι (Κeleti) της Βουδαπέστης.Εκεί μας υποδέχθηκαν αντιπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού. ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΠΟΛΥ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ». Αυτή η κουραστική, οδυνηρή, δυσάρεστη έξοδος, η εξαντλητική πορεία, η Οδύσσεια των ανηλίκων παιδιών, θυμάτων του εμφυλίου

της Προσωρινής Κυβέρνησης του Βουνού για να λάβει ενεργό μέρος για την διάσωση 30 ανηλίκων παιδιών του χωριού της. Ανάμεσα τους ήταν και η μικρή ανεψιά της Ευτυχία (Τόχα) όπως και ανεψιός της Θανάσης Πάσχου. Μέσω Γιουγκοσλαβίας φτάσανε στην Λ.Δ.Ουγγαρίας. Η Χρυσούλα μετά την περάτωση των θερινών φροντιστηρίων εκπαιδευτικών της ΕΒΟΠ (Επιτροπή Βοήθειας στο Παιδί) έλαβε το Πιστοποιητικό Δασκάλας. Δίδαξε σε πολλούς παιδικούς σταθμούς

Aidinopulosz Leonidasz (1935–2022)

Aidinopulosz Leonidasz 1935. szeptember 15 én született az észak-nyugat görögországi Pszaradesz faluban, közel Florina városához.

2022. június 22 én Miskolcon halt meg.

A polgárháború miatt két testvérével, Marcosszal és Theodo rával 1948 ban először Jugoszláviába, majd később Magyaror szágra, a Balatonalmádi gyermekotthonba kerültek.

Később Budapesten tanult acélöntőnek. Az iskola elvégzése után a Fegyver és Gépgyár Rt. nél kezdett el dolgozni. Néhány év után átirányították Miskolcra, ahol több honfitársával együtt a Lenin Kohászati Művekben (LKM) kapott munkát. Miskolcon ebben az időben a viszonylag nagy létszámú görög közösség ben sok barátot szerzett, akikkel rendszeresen összejártak, sza badidejüket együtt töltötték.

Miskolcon 1963 ban megismerkedett Ziszaki Sztellával aki vel 1965 ben megházasodtak. Miután Magyarországra került, Görögországban még négy testvére született: Theodóra, Olga, Spiros és Jorgos. Édesapjával először 20 év után tudott talál kozni, de édesanyját már nem láthatta, mert 1966 ban Görög országban 52 évesen meghalt.

Feleleségével boldog házasságban éltek, két gyermekük szü letett: 1971 ben Oresztisz és 1973 ban Fedra.

Emlékét szívünkben megőrizzük! Nyugodj békében.

Dimitropulosz Antoniszné, született Micsopulu Szófia (1932–2022)

Dimitropulosz Antoniszné, született Micso pulu Szófia 1932. május 15 én született Makedónia Szfika falujában, Vangelisz és Mária leánygyermekeként. Testvérei Nau misz Alekosz és Szpirosz.

Elemi iskoláit még a szülőfalujában jár ta, amíg a kirobbant polgárháború közbe nem szólt. Görögországban az 1947 49 között tartó polgárháborúban Edessa kül városában, mint betegszállító dolgozott. A városért folyó ütközet során megsebesült, közelében bomba robbant, és sajnos lég nyomást kapott. Sérülése miatt Albániába került. Ezután pedig a Szovjetunióba, ahol egy konzervgyárban dolgozott.

Szerető férjét is itt ismerte meg. Mun kahelyi kapcsolatból lett szerelem, és a hazájuktól elszakadt fiatalok Taskentben kötöttek házasságot 1952. július 20 án. Há zasságukból két gyermek született Mita és Szotirisz. Első gyermekük még alig múlt egy éves, amikor 1956 ban Magyarországra érkeztek menekültként. Onnan 1956 augusztusában érkeztek Magyarországra. Először a görög faluba, Beloianniszba, és utána Miskolcra. Második gyer mekük, Szotirisz 1958. május 25 én született, – ő már Miskolcon.

Magyarországi munkavállalását nagyban megnehezítette, hogy maradandó halláskárosodása miatt a magyar nyelvet is

csak nehezen és nem tökéletesen tudta elsajátítani. Az LKM szociális osztályán kapott munkát, az akkori Béke szálló ta karítója volt. Majd pedig a Torontáli u. 8 10 sz. – görögök által lakott lépcsőházának – házfelügyelője lett, valamint a görög ki sebbségi klub és iroda gondnoka.

Amikor el kellett hagynia hazáját, a csa lád úgy gondolta, hogy ez csak egy átme neti, rövid időre szól, és hamarosan együtt lesznek újra. Sajnos nem így lett. Édesany ját már soha többet nem látta. Édesapjá val hosszú idő után 1982 ben sikerült újra találkoznia. Egyik öccse Kanadába került, Őt 1985 ben ölelhette újra át, amikor el jött Magyarországra. Másik két testvérével többször találkozott, – de a teljes család, már soha nem lehetett együtt.

2010 től a férje, Done halála óta, lányá val és vejével élt együtt. Többször volt kisebb problémákkal kórházban, ezekből mindig helyre is jött. Súlyosabb betegsége szerencsére nem volt. 2022. június 5 én kellett bevinni a kórházba, mert rosz szul lett, és ezt öreg szervezete sajnos már nem bírta ki, így június 6 án pünkösd est 90 éves korában szívelégtelenségben elhunyt.

Emlékét szívünkben megőrizzük! Nyugodj békében MAMA!

Ο Φίλιππας Ηλιόπουλος γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1939 στις Κρανιές Φλω ρίνης και απεβίωσε στις 15 Οκτωβρίου 2022. Ο πατέρας του, Σίμος Ηλιόπουλος ήταν ψαράς και η μητέρα του, Χριστίνα Πολένα φρόντιζε για την ανατροφή των παιδιών τους. Ήταν συνολικά 13 αδέρφια, ο μεγαλύ τερος αδερφός του πέθανε στον εμφύ λιο πόλεμο. Με αφορμή το γεγονός αυτό μαζί με τις δύο αδερφές του και τον μι κρότερο αδερφό του, κατέφυγαν στην Ουγγαρία το 1948. Η άλλη αδερφή του ακολούθησε αργότερα. Οι γονείς του κατέφυγαν στην Πολω νία και στη συνέχεια μετακόμισαν στο χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας μέσω του προγράμματος οικογενειακής επανένωσης του Ερυθρού Σταυρού. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Pécs ,στο Γυμνάσιο Nagy Lajos.

πούδασε μηχανολόγος, μηχανι κός, εργάστηκε σε δύο εταιρείες στο Budaörs για πολύ μεγάλο χρονικό διά στημα ως ηλεκτρολόγος.

Παντρεύτηκε την Πάρποβσκα Τσβέτα (Ανθούλα Πάρπου) το 1969. Απέκτησαν δύο κόρες την Χριστίνα και την Τσβέτα. Στις 26 Οκτωβρίου είπαμε το τελευ ταίο αντίο.

Η σύζυγός του Τσβέτα, οι κόρες του Χριστίνα και Τσβέτα , ο εγγονός του Λε ωνίδας και ο γαμπρός του József

Γεώργιος Κλίκας – Κάτσιος (1934–2022)

ένας από τον άλλο. Κτυπήθηκε από την ασθένεια «Bechterev» ακόμη σε νεαρή ηλικία, παρά το γεγονός αυτό όμως δεν εμποδίστηκε να συνεχίσει -ανάλογα με τις δυνατότητες του- να ζει και να εργά ζεται ενεργά.

Ο αγαπητός σε όλους στην Ελληνι κή Κοινότητα μας Φίπιππας, ήταν ένας ήσυχος, και σωστός, παράδειγμα προς μίμηση, εργατικός οικογενειάρχης Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει στην φιλόξενη Ουγγαρία. Αιωνία του η μνήμη Γεννήθηκε στην Ελλάδα στο χωριό Σκο πός στις 6 Γενάρη 1934 Μετά τον ελληνικό Εμφύλιο που ξέ σπασε - μετά τον Β’ΠΠ - το 1948 βρέθηκε στην Ουγγαρία. Αρχισε τις σχολικές του υποχρεώσεις στο Δημοτικό Σχολείο του Balatonkenese.

Μετά από μερικά χρόνια το 1952 ήταν μαθητής τεχνικού λυκείου εκπαιδευόμε νος στα χυτήρια χαλυβουργίας MÁVAG. Στην συνέχεια την ίδια χρονιά μετακόμι σε στο Μίσκολτς αφού τον προσλάβανε στο τότε εργοστάσιο Βαριάς Βιομηχα

του

(1952-1956).Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του (1961-1963) στην Ανώτερη Σχολή στο πλαίσιο

σπουδών. Στο μεταξύ εργάζονταν στο τότε LKM στη γενική διεύθυνση νόρμας και αργότερα στα γραφεία του τμήματος Εργασίας, της γενικής διεύθυνσης. Από αυτή την δουλεία βγήκε στη σύνταξη το 1991. Με την γυναίκα του Θεοδώρα Πέτσα γνωρίσθηκε στο Μίσκολτς, στην Ελληνική Κοινότητα και το 1967 παντρεύτηκαν. Από τον γάμο τους απέ κτησαν τον μοναχογιό τους τον Σωκράτη. Ζούσαν μια ευτυχι σμένη οικογενειακή ζωή. Ο Εμφύλιος Πόλεμος - μετά τον Β’ΠΠ- τον απέκοψε από τα μέλη της οικογένειας του. Όλοι οι οικείοι του παρέμειναν στην τότε Γιουγκοσλαβία, ο μικρότερος αδερφός του μαζί με την μητέρα του μετακόμισαν το 1968 στην Αυστραλία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρεθούν ακόμη πιο μακριά ο

Το 1990 δοκίμασε να ασχοληθεί με το εμπόριο, κάτι που συνέχισε και αργότε ρα με την γυναίκα του Θεοδώρα και τον γιό του Σωκράτη. Δούλεψε πολύ για την οικογένεια του. Λάτρευε την ιστορία του 20ου αιώνα. Υπήρξε ενεργό μέλος της Ελληνικής Κοινότητας του Μίσκολτς. Προσπαθούσαν όσο μπορούσαν να επι σκέπτονται

ασχολού

ζούσε

αρμονική ζωή. Το 2015 έχασε το φώς του από το αριστερό μάτι. Παρά ταύτα δεν έχασε το κέφι του για την ζωή. Σιγά – σιγά περιο ρίσθηκε και δεν απομακρύνονταν από τον χώρο γύρω από το σπίτι του. Στα κοινά της Ελληνικής Κοινότητας συμμετείχε για τελευταία φορά το 2019. Από το 2020 και μετά δεν έβγαινε από το σπίτι. Αρχισε όλο και περισσότερο να αδυνατίζει. Τους τελευταίους μήνες έτρωγε και έπινε όλο και πιο λίγο. Στις 13 Σεπτεμβρίου μπήκε στο Νοσοκομείο και μετά από μια εβδο μάδα το πρωϊ της 20ης Σεπτεμβρίου απεβίωσε. Αιωνία του η μνήμη

και μεταναστών

στην Ουγγαρία, συνδέθηκε με την φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου, αλλά και με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως ο σημερινός στην Ουκρανία και τις επιπτώσεις του στους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας, στους λαούς όλης της Ευρώπης. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι όπως αυτός στην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Συρία, την Λιβύη γίνονται για να εξυπηρετήσουν τα κέρδη των μονοπωλίων και καταδικάζουν τους λαούς σε φτώχεια, ανεργία, προσφυγιά, τόνισε μεταξύ άλλων η κεντρική ομιλήτρια, Ιωάννα Ψαρογιάννη. Η εκδήλωση συνοδεύτηκε με την παρουσία των Γιάννη Κότσιρα και Μανόλη Ανδρουλιδάκη, τα τραγούδια των οποίων έδωσαν στην αντιπολεμική εκδήλωση ένα υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.» (πηγή : 902,gr)

26

Αλεξάνδρα, Τσαρουχά Χριστίνα Ρ επορτάζ νεολαίας: Σπύρος Σ. Κλείτσας ∆ιεύθυνση Σύνταξης: 1054 Budapest, Vécsey u. 5. Τηλέφωνα: 06­1­302 7274, 06­1­302 7275 Φαξ: 06­1­302 7277 e-mail: ellinismos@hotmail.com Τυπογραφείο: Virtuóz Kiadó és Nyomdaipari Kft. ISSN: 1786­0989 φωτογραφίες : Μαρία Καραγιώργη

νιολόγος Αρχιμήδης Σιδηρόπουλος,καθώς και ο Εκπρόσωπος της Ελληνικής Εθνότητας στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο Λαοκράτης Κοράνης. Το απόγευμα ο μουσικός Σαράντης Μαντζουράκης έπαιξε με το μπουζούκι του ελληνική μουσική και τραγούδια. (α.οικ)

Αρχιμήδης Σιδηρόπουλος, Κωνσταντίνος

ELLINIZMOSZ

Az MGOÖ kiadványa

Kiadó: az MGOÖ Testülete Felelős kiadó: Hristodoulou Konstantinos Főszerkesztő: Οikonomou Andreas Grafika: www.kornetas.hu Szerkesztőségi bizottság: Avgouropoulou Voula, Pancsosz Alexandra, Tsaroucha Christina Ifjúsági rovat: ifj. Klicasz Szpirosz 1054 Budapest, Vécsey u. 5. Telefon: 06­1­302 7274, 06­1­302 7275 Fax: 06­1­302 7277 e-mail: ellinismos@hotmail.com Nyomda: Virtuóz Kiadó és Nyomdaipari Kft. ISSN: 1786­0989 Fotók: Karajorgis Maria

AKIKRE BÜSZKÉK VAGYUNK

Dr. Keke Dimitra tüdőgyógyász és dr. Ziszi Kleoniki gyermeksebész Magyarország első görög származású orvosai gyémántoklevelüket vették át a közelmúltban. A 60 éven át kifejtett értékes szakmai tevékenységük elismeréseként az okleveleket ifj. dr. Kellermayer Miklós dékán és dr. Merkely Béla rektor nyújtották át részükre a Semmelweis Egyetem Dísztermében.

A két doktornő 60 évvel ezelőtt, 1962. szeptember 28. napján diplomázott orvosdoktorként a Budapesti Orvostudományi Egyetemen.

Velük együtt töltötte egyetemi éveit dr. Papakoszta Marinathi, aki 1961­ben kapta kézhez diplomáját a Budapesti Orvostudományi Egyetem fogorvosi karán, és aki nyugdíjba vonulásáig a MÁV kórházban dolgozott.

Nehéz gyermekkoruk ellenére sok szorgalommal és kitartással elérték céljukat,. Méltán lehet büszke rájuk a hazai görög közösség.

Dr. Ziszi Kleoniki és Dr. Keke Dimitra

Dr. Ziszi Kleoniki átveszi gyémántoklevelét

Dr. Keke Dimitra átveszi gyémántoklevelét