Aanmegam Palan

ஆனமிகம ரூ. 20 (தமிழ்நாடு, புதுச்சேரி) ரூ. 25 (மற்ற மாநிலங்களில்)

மே 16-31 2018

பலன்

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் ெதய்வீக இதழ்

 அகத்தியர் சன்மார்க்க சங்கம் துறையூர் வழங்கும் இணைப்பு

வைகாசி பக்தி ஸ்பெஷல் 1

2

ÝùIèñ

வணக்கம்

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் தெய்வீக இதழ்

கல் பப்ளிகேஷன்ஸ் (பி) லிமிடெட்டிற்காக சென்னை-600 096, பெருங்குடி, நேரு நகர், முதல் பிரதான சாலை, பிளாட் எண்.170, எண்.10, தினகரன் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு 229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. என்ற முகவரியிலிருந்து வெளியிடுபவர் மற்றும்

ஆசிரியர்

ஆர்.எம்.ஆர்.ரமேஷ் ப�ொறுப்பாசிரியர்

பிரபுசங்கர் ஆசிரியர் குழு

கிருஷ்ணா, ந.பரணிகுமார் சீஃப் டிசைனர்

பிவி

Printed and published by R.M.R.Ramesh, on behalf of Kal Publications Pvt. Ltd. and printed at Dinakaran Press, Plot No.170, No.10, First Main Road, Nehru Nagar, Perungudi, Chennai-600 096 and published at 229, Kutchery Road, Mylapore, Chennai-600 004.

Editor: R.M.R.Ramesh RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345 வாசகர்கள் தங்கள் ஆல�ோசனைகள், விமர்சனங்கள், படைப்புகள், புகைப்படங்கள், ஓவியங்கள் அனைத்தையும் அனுப்ப வேண்டிய ஆசிரியர் பிரிவு முகவரி:

ஆன்மிகம் பலன்

229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. த�ொலைபேசி: 044-4220 9191 மின்னஞ்சல்: palanmagazine@gmail.com விளம்பரங்களுக்கு: மு.நடேசன்

ப�ொது மேலாளர் (விளம்பரம்) ம�ொபைல்: 98409 51122 த�ொலைபேசி: 4467 6767 Extn 13234. மின்னஞ்சல்: advts@kungumam.co.in

ந

நலந்தானே!

நல்லவர் யார், கெட்டவர் யார்?

ல்–ல–வர் யார், கெட்–ட–வர் யார் என்ற கேள்–விக்–கான விடை, பெரும்– ப ா– லு ம் சுய– ந ல ந�ோக்– கி – லேயே அமைந்–து–வி–டு–கிற – து. நன்மை செய்–ப–வர் நல்–ல–வர், நன்மை அல்–லா–த– தைச் செய்– ப – வ ர் கெட்– ட – வ ர். யாருக்கு? அவ– ரை ச் சார்ந்–தி–ருப்–ப–வ–ருக்கா அல்–லது சமு–தா–யத்–திற்கா? தன்னை அண்– டி – ய – வ ர்– க ளை அர– வ – ணை த்து அவர்–க–ளு–டைய தேவை–க–ளைப் பூர்த்தி செய்–ப–வர்–கள், அவர்–க–ளைப் ப�ொறுத்–த–வரை நல்–ல–வர்–கள். ஆனால், ஒரு கட்–டத்–தில் அப்–ப–டித் தன் தேவை நிறை–வேற்–றப்–ப– டா–விட்–டால், அந்த நல்–லவ – ர– ா–கிவி – ரு – ம் கெட்–டவ – டு – கி – றா – ர்! அது– வ ரை உதவி பெற்– று – வ ந்– த – வ ர்– க ள், இந்– த க் கட்– ட த்– தி ல் தமக்கு அவ– ர ால் உதவ முடி– ய ா– த – தற் கு உண்– மை – ய ான கார– ண ம் என்ன என்– ப தை ஆராய முற்–ப–டு–வ–தில்லை; ஆனால், சந்–தே–கப்–ப–டத் தயா–ராக இருக்–கி–றார்–கள்! சுய–ந–லம். அதே– ப�ோ ல சமு– தா – ய க் கண்– ண�ோ ட்– ட த்– தி ல், கெட்–ட–வர்–கள் என்று கரு–தப்–ப–டு–ப–வர்–கள், தாம் செய்– யும் உத–வி–க–ளால் தங்–க–ளுக்கு விசு–வா–ச–மாக இருப்–ப– வர்–க–ளின் கண்–ண�ோட்–டத்–தில் நல்–ல–வர்–க–ளா–கக் கரு– தப்–படு – கி – றா – ர்–கள்! இந்–தத் தரப்–பிலு – ம், உதவி கிட்–டாம – ல் ப�ோனால�ோ, அத–னால் விசு–வா–சம் குறைந்–தால�ோ பகை மூள்–கி–றது. இந்த ‘நல்–ல–வ–ரு–’ம் கெட்–ட–வ–ரா–கி–வி–டு–கி–றார். எதிர்–பார்த்–தல் ஏமாற்–ற–மாக முடி–யும்–ப�ோ–து–தான் ஒரு–வ–ரு–டைய சுய–ரூ–பம் வெளிப்–ப–டு–கிற – து. அந்த ஏமாற்– றத்–தைத் தாங்–கிக்–க�ொள்ள முடி–யா–த–தால் அதற்–குக் கார–ண–மா–ன–வர் மீது க�ோபம், வெறுப்பு, பகை–யு–ணர்வு என்று அடுத்–த–டுத்து ஏற்–ப–டு–கின்–றன. நட்பு, பாசம், காதல் எல்–லா–மும் முறிந்–து–ப�ோ–கின்–றன - நல்–ல–வர் கெட்–ட–வ–ரா–கிறா – ர். பிற–ரைச் சார்ந்து வாழ்–தல் என்–பது எப்–ப�ோ–துமே இன்–றி–ய–மை–யா–த–து–தான். ஆனால், அவ்–வாறு சார்ந்–தி– ருத்–தல் ஒரு–வ–ழிப்–பா–தை–யாக அமை–யும்–ப�ோ–து–தான் உர–ச–லும், விரி–ச–லும் உரு–வா–கின்–றன. நல்–ல–வ–ரும், கெட்–ட–வ–ரும் இடம் மாறு–கி–றார்–கள். தன்–னைப் ப�ோலவே பிற–ரையு – ம் கரு–தும் மன�ோ–நிலை அமை–யு–மா–னால், நல்–ல–வர் நல்–ல–வ–ரா–கவே இருப்–பார்; கெட்–ட–வ–ரும் நல்–ல–வ–ரா–கத் தெரி–வார்! இப்– ப – டி ப்– ப ட்ட மன– நி லை அமைய இறை– ய – ரு ள் கட்–டா–யம் தேவை. அவர் அரு–ளால் மனி–தரை நல்–ல– வரா, கெட்–ட–வரா என்று எடை–ப�ோ–டு–வ–தற்கு பதி–லாக, சந்–தர்ப்ப சூழ்–நிலை – க – ளை – ப் புரிந்–துக – �ொள்–ளும் பக்–குவ – ம் ஏற்–படு – ம். அவ–ரவ – ரு – க்கு நேரும் சந்–தர்ப்–பங்–களே அவ–ரவ – ர் பழ–கு–வ–தற்–கான கார–ணங்–கள் என்–ப–தும் புரி–ய–வ–ரும். எல்–ல�ோரு – க்–கும் தீய–வனா – க – த் தெரிந்த துரி–ய�ோத – ன – ன், கர்–ண–னுக்கு நல்–ல–வ–னா–கத் தெரிந்–தான் இல்–லையா? எல்–ல�ோ–ருக்–கும் நல்–ல–வ–ரா–கத் தெரிந்த மகாத்மா காந்தி, க�ோட்– ஸ ேக்– கு க் கெட்– ட – வ – ர ா– க த் தெரிந்– தா ர் இல்–லையா?

(ªð£ÁŠ-ð£-C-K-ò˜) ðô¡

16-31 மே 2018

3

நாமக்–கல் ஆஞ்–ச–நே–யர்!

ஜி. காந்தி

சி. சுப்–பி–ர–ம–ணி–யம்.

வளங்கள் நல்குவார்

வாயுபுத்திரன்

‘தி

ங்–களு – ம், மதி–யும – ாகி, சிறப்–புறு – ம் மழை– யு–மாகி எந்–தனை காவல் காக்–கும் ஆஜா–னு–பாகு. வானமே கூரை–யாக க�ோயில் க�ொண்டு, யாவ–ரும் ஓர் குலம் என்–று–ணர்த்–தும் அபூர்–வன். ஏழைக்–கும், பாழைக்–கும் எப்–ப�ோ–தும் துணை நிற்–கும் ஜாம்– ப – வ ான்– ’ ’ இப்– ப டி ஆயி– ர – ம ா– யி – ர ம் ஆண்–டு–க–ளாக பக்–தர்–கள் க�ொண்–டா–டும் அற்–பு–தம் ‘‘நாமக்–கல் ஆஞ்–ச–நே–யர்–’’. க�ொங்கு மண்–டல – த்–தின் பசுமை படர்ந்து கிடக்–கும் செழிப்–பான மாவட்–டங்–க– ளில் முக்–கி–ய–மா–னது ‘‘நாமக்–கல்–’’. உழ–வுக்–கும் த�ொழி–லுக்–கும் வந்– தனை செய்–வ�ோம் என்ற ச�ொல்– லுக்–கேற்ப விவ–சா–யத்–தை–யும், த�ொழி–லை–யும் இரு கண்–கள் என்று ப�ோற்–றும் மாந்–தர்–கள் நிறைந்த பகுதி. அற்–பு–தங்–கள் க�ொட்– டி க் கிடக்– கு ம் இந்த ஊரில், திரும்–பும் திசை–யெல்–லாம் ஆன்–மிக மணம் வீசிக் க�ொண்–டி– ருக்–கி–றது என்–றால் அது மிகை–யல்ல. ‘நாமக்– க ல்’ என்ற ஊரின் பெயர்க்– கா–ர–ணமே இதற்–கான முதல் சாட்–சி–யம்.

4

ðô¡

16-31 மே 2018

நர– சி ம்ம மூர்த்– தி – ய�ோ டு நாம– கி – ரி த்– த ா– யா– ரு க்கு அருட்பா– லி த்த ஆரைக்– க ல் என்– னு ம் அதி– ச – ய – ம – லையை மைய– ம ாக க �ொண்ட ப கு தி . ஆ ர ை க் – க ல் எ ன்ற பெய–ருக்கு முன்–பாக நாம–கி–ரித்–தா–யா–ரின் திரு–நா–மத்தை இணைத்து நாம–கி–ரி–ஆ–ரைக்– கல் என்று அழைக்–கப்–பட்–டது. இது காலப்– ப�ோக்–கில் நாமக்–கல் என்று உரு–மா–றிய – த – ாக கூறு–கி–றது, ஊரின் பெயர்க்–கா–ர–ணம். இப்– படி தெய்–வாம்–சம் நிறைந்த நாமக்–கல்–லில் 246 அடி உய–ரம் க�ொண்ட ஒரே கல், மலை–யாக காட்–சி–ய–ளிக்க அதன் உச்–சியி – ல் கம்–பீர – ம – ாக காட்–சிய – ளி – க்– கி–றது ஒரு க�ோட்டை. க�ோட்– டை–யின் மேற்கு திசை–யில் குட– வரை சிற்–பக் கலை–யின் உச்–சம் த�ொடும் நர–சிம்–மர் க�ோயில். இவை இரண்–டிற்கு நடு–நா–ய–க– மாக, 18 அடி உய–ரத்–தில் கம்–பீ–ர– மாக நின்று அருட்பா–லிக்–கி–றார் தேசம் முழு–வ–தும் க�ொண்–டா–டும் நாமக்–கல் ஆஞ்–சநே – –யர். வ ா ன ம ே கூ ர ை – ய ா க தி ற ந்த வெளி–யில், த�ொழுத கைக–ளுட – னு – ம், இடுப்–பில்

கத்–தி–ய�ோ–டும் ஆஜா–னு–பா–கு–வாக நின்று சிந்– தையை ஈர்க்– கு ம் ஆஞ்– ச – நே – ய ர் சிற்– பம், ஒரே கல்– லி ல் செதுக்– க ப்– ப ட்– ட து எ ன் – ப து த னி ச் – சி – ற ப் பு . க�ோ யி லி ன் பக்–க–வாட்டு சுவர்–க–ளில் அஷ்–ட–பு–ஜ–நர – –சிம்– மர், வைகுண்ட பெரு–மாள், வரா–கர், உல–க– ளந்த பெரு–மாள் சிற்–பங்–கள் கவ–னத்தை ஈர்க்–கி–றது. ‘‘புராண காலத்–தில் இரண்–யவ – த – த்–திற்–குப் பிறகு உக்–கிர – ம் ப�ொங்க காட்–சிய – ளி – த்–தார் நர– சிம்–மர். பிர–க–லா–த–னின் வேண்–டு–க�ோ–ளால் சாந்–த–மூர்த்–தி–யாகி, சாளக்–கிர – ாம வடி–வில் கண்–டகி நதிக்–கர – ை–யில் அமர்ந்–தார். விஷ்– ணுவை பிரிந்த மகா–லட்–சுமி, கம–லா–ல–யக் குளத்–தில் நின்று கண–வரை நினைத்து தவம் செய்–தார். சஞ்–சீவி மலை–ய�ோடு சாளக்–கிர – ா– மத்தை தூக்கி வந்த அனு–மன், கம–லா–ல–யக் குளத்–தைக் கண்–ட–தும், தனது தாகம் தீர்க்க சாளக்–கிர – ா–மத்தை அங்கு வைத்–தார். தாகம் தீர்த்த அனு– ம – ன ால் சாளக்– கி – ர ா– ம – ம ான நர–சிம்–மரை அங்–கி–ருந்து தூக்–கிச் செல்ல முடி–ய–வில்லை. அப்–ப–டியே அந்த இடத்– தில் அமர்ந்து மக்–க–ளுக்கு அருட்–பா–லித்து வரு–கி–றார். இப்–படி நாமம் சூட்–டிய நர–சிம்– மர் மலை–யாக அமர்ந்த இடமே ‘‘நாம–கி– ரி–’’ என்று ப�ோற்–றப்–படட்து. அவ–ரு–டன் அருட்–பா–லித்த லட்–சுமி தேவியை நாம–கிரி – த் தாயார் என்று தேவர்–கள் வணங்–கி–னர்.

நாம–கிரி, அரங்–க–நா–தர் ஆரைக்–கல் என்று மரு– வி ய பெயர், காலத்– தி ன் சுழற்– சி – யி ல் நாமக்– க ல் ஆனது. கல்– ல ாய் மாறிய நர– சிம்–மர், குட–வ–ரைக் க�ோயி–லில் அமர்ந்து

அ தைத் தூ க்க அ வ– ர ா ல் முடி–யவி – ல்லை. ‘‘ராம–னுக்–குச் செய்ய வேண்– டி ய உத– வி – க – ளைச் செய்து முடித்–து–விட்டு பிறகு வந்து என்னை எடுத்– துச் செல்’’ என்று வானில் இருந்து அச–ரீரி ஒலி கேட்க, ஆஞ்– ச – நே – ய – ரு ம் சாளக்– கி – ர ா– மத்தை அங்– கேயே விட்– டு – விட்டு கிளம்–பி–னார். ராமன் ப�ோரில் வென்று சீதையை – ய – ர் மீண்– மீட்ட பிறகு ஆஞ்–சநே டும் இங்கே வந்–தார். ஆஞ்–சநே – – யர் விட்–டுப்–ப�ோன சாளக்–கி– ரா–மம் நர–சிம்ம மூர்த்–தி–யாக வளர்ந்து நிற்க, ஆஞ்–ச–நே–யர் நர–சிம்–மரை கை கூப்பி வணங்– கி–ய–வாறு திறந்த வெளி–யில் நின்று பக்–தர்–க–ளுக்கு அருட்– பா–லிக்–கி–றார்.

க�ோபு–ரம் இல்–லா–தது ஏன்?

கா

அருட்– ப ா– லி க்க, க�ோயி– லு க்கு வெளியே திறந்த வெளி–யில் நின்று அவரை கைகூப்பி வணங்–கி –னார் ஆஞ்– ச –நே – ய ர். வானத்தை கூரை–யாக்கி, உலக மக்–கள் அனை–வரு – க்–கும் அருட்–பா–லிக்–கும் பெரும்–சக்தி ஆஞ்–சநே – ய – ர் என்–பதை உணர்த்–து–வ–து–தான் இந்த க�ோயி– லின் சிறப்–பு–’’ என்–கி–றது தல–வ–ர–லாறு.

கட–மையை முடித்து திரும்–பிய ஆஞ்–ச–நே–யர்

ரா

மா–யண காலத்–தில், சஞ்–சீவி மூலி–கை– யைப் பெறு– வ – த ற்– க ாக, இம– ய த்– தி ல் இருந்து சஞ்– சீ வி மலை– யை ப் பெயர்த்து எடுத்–து–வந்–தார் ஆஞ்–ச–நே–யர். பணி முடிந்–த– தும் மலையை அதே இடத்–திலேயே – வைத்–து– விட்டு திரும்–பின – ார். அவ்–வாறு வரு–கையி – ல் இரண்–யவ – தை – யி – ன – ால் உக்–கிர – ம – ான சாளக்–கி– ரா–மம – ான நர–சிம்–மர – ை–யும் எடுத்–துவ – ந்–தார். சூரி–யன் உத–ய–மான படி–யால், வான்–வ–ழி– யாக வந்– து – க �ொண்– டி – ரு ந்த ஆஞ்– ச – நே – ய ர், தமது கையி– லி – ரு ந்த சாளக்– கி – ர ா– ம த்தை கீழே வைத்–து–விட்டு சந்–தி–யா–வந்–த–னத்தை முடித்– த ார். மீண்– டு ம் வந்து சாளக்– கி – ர ா– மத்–தை த் தூக்க முயற்– சித்– தார். ஆனால்,

6

ðô¡

16-31 மே 2018

ற்று, மழை, வெயில், புயல் என்று இயற்கை சீற்–றங்– கள் அனைத்–தை–யும் தாங்–கிக் க�ொண்டு திறந்த வெளி–யில் த�ொழுத கைக–ள�ோடு நின்று அருட்–பா–லிக்–கிற – ார் நாமக்–கல் ஆஞ்– ச – நே – ய ர். ல�ோக– ந ா– ய – க – னான ந–ரசி – ம்–மரே (எதி–ரில் உள்ள ஆல–யம்) கிரி உரு–வில் மேல் விதா–னம் இல்–லா–மல் இருப்–பத – ால் தாச–னான எனக்– கும் விதா–னம் தேவை–யில்லை என்று ஆஞ்–சநே – ய – ர் திறந்த வெளி–யில் க�ோபு– ரம் இல்–லா–மல் நின்–றி–ருக்–கி–றார் என்–ப–தும், நாமக்–கல் ஆஞ்–சநே – ய – ர் நாளுக்கு நாள், வள– ரும் அபூர்வ சக்தி க�ொண்–ட–வர். அத–னால் அவரை ஒரு கட்–டும – ா–னத்–திற்–குள் வைக்–கா– மல் காற்று வெளி–யில் பிர–திஷ்டை செய்– துள்–ள–னர் என்–ப–தும் பக்–தர்–க–ளின் கூற்று.

ஒ

சிலை–யின் மகிமை

ரே கல்–லில் செதுக்–கப்–பட்ட ஆஞ்–சநே – ய – ர் சிலை பிரம்– ம ாண்– ட த்– தி ன் பிம்– ப– ம ாக நிற்–கிற – து. பீடத்–திலி – ரு – ந்து 22அடி–யும், பாதத்– தி–லி–ருந்து 18 அடி–யும் உய–ரம் க�ொண்ட, ஆஞ்–சநே – ய – ர் முகம் அழ–கிய தேஜஸ் ஒளி–யில் மிளிர்–கி–றது. எதி–ரே–யுள்ள லட்–சுமி நர–சிம்– மர் ஆல–யத்–தின் உப–க�ோ–யில்–தான் இந்த ஆஞ்–சநே – –யர் சந்–நதி என்–றா–லும் பக்–தர்–கள் கூட்–டம், இங்–கு–தான் அலை ம�ோது–கி–றது. இச்சா சக்தி (நாம–கிரி அம்–மன்), கிரியா சக்தி (நர–சிம்–மர்), ஞான சக்தி (ஆஞ்–ச–நே– யர்) ஆகிய மூன்று சக்– தி – க – ளு ம் ஒருங்கே அ மை – ய ப் – பெற்ற சி ற ப் – பு க் – கு – ரி – ய து நாமக்–கல்.

பி

தேசத்–தின் இரண்–டா–வது பிர–மாண்–டம்

ரம்–மா–வின் சபை–யில் ஒரு அப்–சர – –ஸாக இருந்–த–வர் அஞ்–சனா. ஒரு–முறை மந்–தி– ய�ொன்று, ஆச–னம் இட்டு தவம் செய்து க�ொண்–டி–ருந்–ததை – பார்த்–தாள் அஞ்–சனா. அந்த மந்–தி–யின் மீது பழங்–களை எறிந்து விளை– ய ா– டி – ன ார். உடனே, அந்த மந்தி தவம் கலைந்து எழுந்து ஒரு முனி–வ–ராக மாறி–யது. கடும் க�ோபம் க�ொண்ட அந்த முனி–வர், அஞ்–சனா யார் மீதா–வது காதல் க�ொண்–டா–லும், அந்–தத் தரு–ணமே மந்–தி– யாக மாறி–வி–டு–வாள் என சாப–மிட்–டார். தான் செய்த தவ– று க்– க ாக மன்– னி ப்பு கேட்டு மன்–றா–டி–னாள் அஞ்–சனா. தனக்கு மந்– தி – மு – க ம் இருந்– த ா– லு ம் தன் காத– ல ன் தன்னை நேசிக்க வேண்–டும் என்–றும், சிவ– பெ–ரு–மா–னின் அம்–சமே தனக்கு மக–னாக பிறக்–க–வேண்–டும் என்–றும் வரம் வேண்–டி– – ங்–கிய முனி–வரு – ம் அப்–படி – யே னாள். மன–மிர ஆகட்–டும், சிவ–பெ–ரு–மா–னின் அம்–ச–மாக மகன் பிறந்–த–வு–டன் உனக்கு சாப விம�ோ–ச– னம் கிடைக்–கும் என அருட்–பா–லித்–தார். சாபத்–தின் பல–னால், பூமி–யில் பிறந்து, ஒரு காட்–டில் வசித்–தாள் அஞ்–சனா. ஒரு– நாள் காட்–டில் ஒரு ஆட–வ–னைக் கண்டு அவன் அழ–கில் மயங்கி அவன் மேல் காதல் க�ொண்–டாள். காதல் க�ொண்ட அந்த தரு– ணமே, அவள் குரங்–காக மாறி–விட்–டாள்.

அவள் அரு– கி ல் வந்த அந்த ஆட– வ ன், தன்னை கேசரி என்–றும், தான் மந்–தி–க–ளின் அர–சன் என்–றும் கூறி–னான். குரங்–கு–மு–கத்– தைக் க�ொண்ட மனி–த–னான அவ–னால் நினைத்த நேரத்–தில் மனி–த–னா–க–வும் உரு– மாற முடி–யும். குரங்–கா–கவு – ம் உரு–மாற முடிந்– தது. இதை கண்டு ஆச்–ச–ரி–ய–ம–டைந்–தாள் அஞ்–சனா. தன்னை திரு–மண – ம் செய்து க�ொள்–ளும் படி அஞ்–சன – ா–வி–டம் அவன் க�ோரி–னான். அந்த காட்–டி–லேயே அஞ்–ச–னா–வும் கேச–ரி– யும் காந்–தர்வ முறைப்–படி திரு–மண – ம் செய்து க�ொண்–ட–னர். திரு–ம–ண–திற்கு பிற–கும் சிவ– பெ– ரு – ம ானை நினைத்து எப்பொ– ழு – து ம் தவத்–தில் இருந்–தாள் அஞ்–சனா. இத–னால்

மனம் குளிர்ந்த சிவ– பெ – ரு – ம ான் என்ன வரம் வேண்–டும் என கேட்–டார். முனி–வ– ரால் தனக்கு கிடைத்த சாபத்–தில் இருந்து விம�ோ–சன – ம் பெற, சிவ–பெரு – ம – ானே தனக்கு மக–னாக பிறக்க வேண்–டும் என க�ோரி–னாள். அப்–ப–டியே ஆகட்–டும் என வரம் க�ொடுத்– தார், சிவ–பெ–ரு–மான். இதே–ச–ம–யம் அங்கே, அய�ோத்தி அர–ச– னான தச–ரத சக்–ரவ – ர்த்–தியு – ம் பிள்ளை வரம் வேண்டி புத்– தி ர காமேஷ்டி யாகத்தை நடத்– தி க் க�ொண்– டி – ரு ந்– த ார், இத– ன ால் மனம் குளிர்ந்த அக்னி தேவன், தச–ர–த–னி– டம் புனி–த–மான பாயா–சத்தை க�ொடுத்து இதனை சரி–ச–ம–மாக தன்–னுடை – ய தேவி–ய– ருக்கு பங்–கிட்–டுக் க�ொடுக்–கும – ாறு கூறி–னார். தச–ர–த–னும் தன்–னு–டைய பட்–டத்து ராணி– க– ள ான க�ோச– லை க்– கு ம், கைகே– யி க்– கு ம் இரண்–டா–கப் பிரித்து க�ொடுத்–தார். அவர்–கள் இரு–வரு – ம், தங்–களு – க்கு அளிக்– கப்–பட்ட பிர–சா–தத்–தினை சரி பாதி–யா–கப் பிரித்து, இரண்டு பங்–காக சுமித்–ரா–வுக்கு க�ொடுத்–த–தி–ன ால் அவ– ளுக்கு இரட்டை குழந்–தைக – ள் பிறந்–தது என மரபு வழி கதை–க– ளில் ச�ொல்–வார்–கள். தச–ரத – ன் அந்த பிர–சா– தத்தை தன் மனை–வி–ய–ருக்கு க�ொடுக்–கும்– ப�ோது. அதில் சிறி–த–ளவு பிர–சா–தத்தை ஒரு பறவை எடுத்–துச் சென்று அஞ்–சனா தவம் புரிந்த இடத்–தரு – கே அதை விட்டு சென்–றது. காற்–றின் கட–வு–ளான வாயு–ப–க–வா–னி– டம் அந்த பிர–சா–தத்தை அஞ்–ச–னா–வின்

8

ðô¡

16-31 மே 2018

கைக–ளில் ப�ோடு–மாறு சிவ–பெரு – ம – ான் கட்–ட– ளை–யிட்–டார். பாயா–சத்தை பார்த்த அஞ்– சனா மிகுந்த சந்–த�ோ–ஷத்–து–டன் அதனை உண்–டாள். அதனை உண்–ணும்–ப�ோது சிவ– பெ–ரு–மா–னின் அருளை அஞ்–சனா உணர்ந்– தாள். அதன்–பி–றகு மந்–தி–யின் முகத்–தைக் க�ொண்ட ஒரு மகனை பெற்–றெ–டுத்–தாள் அஞ்–சனா. சிவ–னின் அம்–ச–மான அந்–தக் குழந்தை பல பெயர்–க–ளில் அழைக்–கப்–பட்– டது. ஆஞ்–ச–நேயா (அஞ்–ச–னா–வின் மகன் என ப�ொருள் தரும்), கேசரி நந்–தனா (கேச– ரி–யின் மகன் என ப�ொருள் தரும்), வாயு– புத்–திரா அல்–லது பவன் புத்–திரா (காற்–றின் கட–வு–ளான வாயு தேவ–னின் மகன் என ப�ொருள் தரும்). அந்த குழந்தை தன்– னு – டை ய குழந்– தைப் பரு– வ த்– தி ல் மிகுந்த பல– ச ா– லி – ய ாக விளங்–கி–னார். தன் தந்தை கேசரி மற்–றும் தாய் அப்–ச–ரஸ் அஞ்–ச–னா–வின் சக்–தி–களை அவர் பெற்–றார். வாயு தேவ–னின் மகன் என்–ப–தால் காற்றை ப�ோல் மிக வேக–மாக செயல்– ப ட்– ட ார். ஆஞ்– ச – நே – ய – ரி ன் பிறப்– பால், அஞ்–சனா தன் சாபத்–தில் இருந்து விம�ோ–சன – ம் பெற்–றாள். சாப விம�ோ–ச–னம் பெற்ற அஞ்–சனா, வானு–ல–கிற்–குத் திரும்–பி– னாள். ராம பிரா–னின் தீவிர பக்–தன – ா–னார் ஆஞ்–சநே – –யர். அவர்–தான், உய–ர–மான பிர– மாண்–டம் என்ற சிறப்–புட – ன் நாமக்–கல்–லில் அருட்–பா–லிக்–கி–றார்.

து

தெளி–வுக்கு துளசி; நோய் தீர தீர்த்–தம்

ளசி மாலை சாத்தி விஷ்–ணுவை வழி– பட்–டால் மன–தில் உள்ள குழப்–பங்–கள் யாவும் வில–கும். மனக்–கி–லே–சம் நீங்–கும். புத்–தியி – ல் தெளி–வும் காரி–யத்–தில் வெற்–றியு – ம் உண்–டா–கும் என்–பது ஐதீ–கம். இதன்–படி விஷ்– ணு–வின் திரு–நா–மத்–தில் ஊறித்–தி–ளைக்–கும் ஆஞ்–சநே – ய – ரு – க்–கும் பக்–தர்–கள் துளசி மாலை சாத்தி வழி–ப–டு–வது பிர–தா–ன–மாக உள்–ளது. இதே–ப�ோல் ஆஞ்–சநே – ய – ர் க�ோயி–லில் பக்–தர்–க– ளுக்கு துளசி தீர்த்–தம் வழங்–கப்–ப–டு–கி–றது. மன–மு–ருக வழி–ப–டும் பக்–தர்–க–ளுக்கு, இந்த துளசி தீர்த்–த–மா–னது ரத்–தத்தை சுத்–தி–க–ரிக்– கி–றது. தலைச்–சுற்–றல், கபம், மூச்–சுத்–தி–ண– றல் என்று பல–பா–திப்–பு–க–ளுக்–கும் தீர்–வாக அமை–கி–றது. இதன் கார–ண–மா–கவே நாமக்– கல் ஆஞ்–சநே – ய – ர் க�ோயி–லில் ஆண்–டாண்டு கால–மாக பக்–தர்–க–ளுக்கு துளசி தீர்த்–தம் பிர–சா–த–மாக வழங்–கப்–ப–டு–கி–றது.

நா

வெண்–ணெய் காப்பு மகிமை ; வெற்–றிலை மாலை பெருமை

மக்–கல் ஆஞ்–சநே – ய – ரு – க்கு செய்–யப்–படு – ம் வெண்– ணெ ய்க்– க ாப்பு அலங்– க ா– ர ம் மிக–வும் பிர–சித்தி பெற்–றது. ராமனை விட்– டுப் பிரிந்த சீதையை மீண்–டும் அவ–ர�ோடு சேர்த்து ராம–பட்–டா–பி–ஷே–கம் செய்–த–தில் ஆஞ்–ச–நே–ய–ரின் பங்கு மகத்–தா–னது. அனு–

மன் மட்–டு–மில்–லா–மல், வான–ரப்–படை – –யும் இலங்கை யுத்–தத்–தில் ராம–னுக்–குத் துணை நின்று உத–வி–யது. தனக்கு உத–விய வான–ரக் கூட்–டத்–திற்கு தன் நன்–றியை தெரி–விக்–கும்

விதத்–தில் தன்–னு–டைய அடுத்த அவ–தா–ர– மான கிருஷ்–ணா–வ–தா–ரத்–தில், விருந்–த–ளித்– தார் விஷ்ணு. பால–கிரு – ஷ்–ணர – ாக க�ோகு–லத்– தில் வளர்ந்–தப�ோ – து, வெண்–ணெய் திருடி உண்–பது அவ–ரின் ப�ொழு–துப�ோ – க்கு. வெண்– ணெய் வாசனை காற்–றில் பரவ, குரங்–கு–க– ளின் கூட்–டம் ஓடி வந்து ஜன்–னல் வழி–யாக கையை நீட்–டும். கிருஷ்–ணர் அவற்–றுக்–கும் வெண்–ணெ–யைக் க�ொடுத்து மகிழ்ந்–தார். அவை–கள், சாப்–பிட்–டது ப�ோக மீதியை மகிழ்ச்–சி–யு–டன் தன் உட–லெங்–கும் பூசிக் க�ொண்–டத – ாம். இத–னால்–தான், ஆஞ்–சநே – ய – – ருக்–கும் உட–லெங்–கும் வெண்–ணெய்–காப்பு செய்து வழி–ப–டும் வழக்–கம் உண்–டா–னது என்று ‘‘மர்–காந்–ப�ோக்ஷ்–யன்–’’ என்ற பாக–வ– தம் என்ற நூலில் குறிப்–பி–டப்–பட்–டுள்–ளது. இதன்–படி – யே ஆஞ்–சநே – ய – ரு – க்கு வெண்–ணெய் காப்பு அலங்–கா–ரம் செய்–யப்–ப–டு–கி–றது. இதே ப�ோல் வெற்–றிலை மாலை சாத்தி வழி–படு – வ – து – ம் பிர–தா–னம – ாக உள்–ளது. நாமக்– கல் காவிரி கரை–ய�ோர பகு–தி–க–ளில் வெற்– றிலை பயி–ரிட்ட விவ–சா–யி–கள், ஒரு காலத்– தில் நல்–ல–சா–கு–ப–டிக்–காக ஆஞ்–ச–நே–யரை வேண்–டின – ர். விளைச்–சல் அம�ோ–கம – ா–னது. நன்–றிக்–க–ட–னாக வெற்–றி–லையை மாலை– யாக க�ோர்த்து ஆஞ்–சநே – ய – ரு – க்கு அணி–வித்து வழி–ப–டத் துவங்–கி–னர். உழைப்–புக்கு உத்–ர– வா–தம் அளித்து தங்–கள் வாழ்வை உய–ரச் செய்த கட– வு – ளு க்கு வெற்– றி லை மாலை சாத்துவதை பெரு–மைய – ாக கரு–துகி – ன்–ற–னர்

10

ðô¡

16-31 மே 2018

விவ–சா–யிக – ள். அது–மட்–டும – ல்–லா–மல் அச�ோ– க–வ–னத்–தில் அனு–மன் சீதையை வணங்–கிய ப�ோது சீதை அரு–கி–லி–ருந்த வெற்–றி–லைக் க�ொடி–யிலி – ரு – ந்து வெற்–றிலை – க – ளை – க் கிள்ளி அனு–மன் மீது தூவி வாழ்த்–தின – ா–ளாம். அத– னா–லும் அனு–ம–னுக்கு வெற்–றிலை மாலை சாத்–தப்–ப–டு–கி–றது.

ராகு, சனி பக–வான் த�ோஷங்–க–ளி–லி–ருந்து காக்–கும் வடை–மாலை

நா

மக்–கல் ஆஞ்–ச–நே–ய–ருக்கு வெற்–றிலை மாலை சாத்–து–தல், எலு–மிச்–சம் பழம் மாலை சாத்–து–தல், துளசி மாலை சாத்–து– தல், வடை மாலை சாத்–து–தல், பூ மாலை சாத்–து–தல் என்று பக்–தர்–கள் செலுத்–தும் நேர்த்–திக்–க–டனை அடுக்–கிக் க�ொண்டே ப�ோக– ல ாம். இதில் வடை– ம ாலை சாத்– து– வ து மிக– வு ம் சிறப்பு வாய்ந்– த – த ா– க க் கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. முன்பு ஒரு சம–யம் நவ– கி–ர–கங்–க–ளில் அதிக குரூ–ர–மான ராகு–வும், சனி–யும் ஆஞ்–சநே – ய – ரி – ட – ம் த�ோல்–வியு – ற்–றத – ால் அவ–ருக்கு கீழ்ப்–ப–டிந்–தார்–கள். பூவு–ல–கில் மாந்–தர்–க–ளுக்கு சனி–யா–லும் ராகு–வா–லும் இடை–யூ–று–கள் ஏற்–பட்–டால் அவர்–களை திருப்–திப்–ப–டுத்–து–வ–தற்கு ராகு–வுக்கு பிடித்த உளுந்–தும் சனிக்கு பிடித்த எள்–எண்–ணெய்– யும் க�ொண்டு வடை–செய்ய வேண்–டும். அந்த வடையை மாலை– ய ாக க�ோர்த்து ஆஞ்–சநே – –ய–ருக்கு சாத்தி வழி–பட்–டால் சனி பக–வான், ராகு இரு–வரி – ன் த�ொல்–லைக – ளி – ல்

ஆஞ்–ச–நே–ய–ருக்–கான அபி–ஷேக பலன்–கள்

ந

ல்–லெண்–ணைய் அபி–ஷே–கம்: பித்ரு, சனி த�ோஷத்தை நிவர்த்தி செய்–கிற – து. பஞ்–சா– மிர்த அபி–ஷே–கம்: காரி–யங்–கள் நிறை–வேற கார–ண–மா–கி–றது. சந்–தன அபி–ஷே–கம்: தீர்–வில்லா பொரு– ளா–தார பிரச்–சி–னை–க–ளுக்கு தீர்வு கிடைக்– கி–றது. சீகக்–காய் அபி–ஷே–கம்: மனோ–சக்– தி–யை– யும், நம்– பிக்– கை–யு ம் க�ொடுக்– கி– றது. பால் அபி–ஷே–கம்: மண்ணை வளப்–படு – த்தி மும்–மாரி தரு–கி–றது.

நா இருந்து மனி–தர்–கள் விடு–ப–டு–வார்–கள் என்– பது ஐதீ–கம். இதன் கார–ண–மா–கவே ஆஞ்–ச– நே–ய–ருக்கு வடை–மாலை சாத்தி பக்–தர்–கள் வழி–ப–டு–கின்–ற–னர்.

தங்–கக் கவ–சத்–தில் ஆஞ்–ச–நே–யர்

மக்–கல் ஆஞ்–சந – ே–யர் தங்–கக் கவச அலங்– கா–ரத்–தில் பிர–மாண்–ட–மாக பக்–தர்–க– ளுக்கு காட்சி அளிக்–கிற – ார். பக்–தர்–கள் தாங்– கள் விரும்–பும் நாளில் ரூ.5ஆயி–ரம் செலுத்தி தங்க முலாம் பூசிய இந்த தாமிர கவ–சத்தை சாத்–து–வ–தால் லட்–சு–மி–யின் அருள் கிடைக்– கும். வீட்–டில் செல்வ வளம் பெரு–கு–வ–தாக பக்–தர்–கள் நம்–புகி – ற – ார்–கள். இதன்–மூல – ம் வீட்– டில் தங்–கம், வைரம், வைடூ–ரி–யம் ப�ோன்– றவை பெரு– கு – வ – த ாக பக்– த ர்– க – ளி – ட ையே நம்–பிக்கை உள்–ளது. வாழ்க்–கை–யில் ப�ொரு– ளா–தார மேம்–பாடு அடைய தங்கக் கவ–சம் சாத்தி ஆஞ்–ச–நே–யரை வழி–ப–டு–கின்–ற–னர் ஆயி–ரக்–க–ணக்–கான பக்–தர்–கள். (மேலும் விவரங்கள் அடுத்த இதழில்...)

பூசை. ஆட்சிலிங்கம்

முக்கண்ணிலிருந்து முருகன்; தாமரைக் கண்ணிலிருந்து வள்ளி-தெய்வானை!

சி

வ–பெ–ரு–மா–னைத் தீயின் வடி–வ–மா–க–வும், அன்னை பரா– ச க்– தி – ய ைத் தண்– ணீ – ரி ன் வடி–வா–கவு – ம் கூறு–வர். சிவ–லிங்–கத்–தில் ஆவு– டை–யா–ரின் வடி–வம் பரந்த நீரை–யும், அதன் நடுவே ஓங்கி எழுந்–துள்ள ருத்–திர பாகம் நெருப்–பையு – ம் குறிக்–கின்–றன. நீரும் நெருப்–புமே உயிர்–க–ளின் த�ோற்–றத்–திற்–கும் வாழ்–வுக்–கும் ஆதா–ர–மா–கும். சிவ–பெ–ரும – ா–னின் நெற்–றிக்–கண்–ணில் இருந்து தீப்–ப�ொறி வடி–வில் வெளிப்–பட்டு குழந்–தை–யாக உருப்–பெற்–ற–வர் கந்–தன். அத–னால் கண்–ணில் த�ோன்–றிய கனல் வடி– வாக வந்– த– வன் என்று அவ–னைப் புரா–ணங்–கள் ப�ோற்–று–கின்–றன. அ வ – ன து தே வி – ய ர் – க – ள ா ன வ ள் ளி , தெய்–வா–னை இரு–வ–ரும்–கூட கண்–ணி–லி–ருந்து த�ோன்– றி – ய – வ ர்– க ளே. கந்– த ன் கனல் வடி– வி ல் வெளிப்–பட்–ட–து–ப�ோல, இவர்–கள் புனல் வடி–வில் வெளிப்–பட்–ட–வர்–க–ளா–வர். பரா–சக்தி உல–கப் படைப்–பிற்–காக நான்கு வடி– வில் விளங்–குகி – ற – ாள். சிவ–ன�ோடு பவா–னிய – ா–கவு – ம், ஆண் வடி–வில் காத்–தல் த�ொழில் புரி–கை–யில் திரு–மா–லா–க–வும், பகை–வர்–களை அழிப்–ப–தில் காளி–யா–கவு – ம், வெற்–றிக – ளை – க் குவிப்–பதி – ல் வெற்– றித் திரு–ம–க–ளாக (துர்க்–கை–யாக)வும் விளங்– கு–கி–றாள். அவ–ளு–டைய புரு–ஷா–கார வடி–வமே திரு–மால். திரு–முறை – –க–ளில் திரு–மால் பரா–சக்தி என்–பதை, ‘காவி–யங்–கண்–கள – ாகி கடல் வண்–ணன் ஆகி நின்–ற–தே–வி’ (சிவந்த கண்–களை உடைய

12

ðô¡

16-31 மே 2018

கடல் ப�ோன்று நீல நிறத்–துட – ன் திரு–மா–லாக நின்ற பரா–சக்தி) என்–றும், ‘அரி–ய–லால் தேவி–யில்–லை’ என்–றும் குறிப்–பிட்–டுள்–ள–னர். பரா–சக்–தி–யின் புரு–ஷா–கார வடி–வான திரு–மா– லின் அழ–கிய நெடிய கண்–களி – லி – ரு – ந்து வள்–ளியு – ம், தெய்–வா–னை–யும் வெளிப்–பட்–டத – ா–கப் புரா–ணங்–கள் கூறு–கின்–றன. ஆதி–யில் உல–கம் படைக்–கப்–பட்–ட–ப�ோது, ஆதி–சக்தி, இச்சா சக்தி, கிரியா சக்தி, ஞான – த் சக்தி, பரா–சக்தி என்–னும் ஐந்து வடி–வங்–களை தாங்கி உல–கைப் படைத்–தாள். அதில் த�ோன்– றிய உயிர்த்–த�ொ–கு–தி–கள் வம்–சத்–தைப் பெருக்கி வளம்–பெ–றச் செய்ய ஆறா–வது தேவி–யா–கத் த�ோன்– றி– ன ாள். உயிர் த�ொகை– க – ளை ப் பெருக்– கு ம் அந்த தேவியை (ஆறா–வத – ா–கத் த�ோன்–றிய – த – ால்) சஷ்–டி–தேவி என அழைத்–த–னர். உல–கப் படைப்–பிற்–குப்–பின் அந்த சஷ்டி தேவி சிவ–பெ–ரும – ா–னைக் குறித்து தவம் செய்–தாள். அவ– ளுக்–குக் காட்–சிய – ளி – த்த சிவ–பெ–ரும – ான் தன் அம்–ச– மாக கும–ரன் த�ோன்–று–வான் என்–றும், அவனை மணந்து அருள் பெருக என்–றும் கூறி–னார். மகிழ்ச்–சி–ய–டைந்த அவள் படைப்–புத் த�ொழி– லுக்கு அதி–ப–திய – ான மகா–விஷ்–ணு–வின் மக–ளாக வெளிப்–பட தீர்–மா–னித்–தாள். ஒரு–ச–ம–யம் அவர் ய�ோக நித்–தி–ரை–யில் இருந்–த–வாறு தியா–கே–சப் பெரு– ம ா– னி ன் ஆனந்த நட– ன த்– தை க் கண்டு மகிழ்ந்–தி–ருந்–தார். அவ–ரு–டைய ஆனந்–தத்–தில் கலந்து அதன் வெளிப்– ப ா– ட ாக விழி– ய�ோ – ர த்– தில் துளிர்த்த ஆனந்–தக் கண்–ணீ–ரில் கலந்து சஷ்டி தேவி வெளிப்–பட்–டாள். அந்–தத் துளி–க–ளில் திரு–ம–க–ளின் திரு–வு–ரு– வம் பிர–தி–ப–லித்–தது. அதையே தன் வடி–வா–கக் க�ொண்டு அவள் இரண்டு வடி–வங்–கள – ாக வெளிப்– பட்–டாள். அழ–கா–க–வும், அமு–தா–க–வும் விளங்–கும் திரு–மக – ளி – ன் அம்–சத்–துட – ன் அவ–ளைப் ப�ோலவே வெளிப்–பட்–டத – ால் திரு–மால் அவர்–களு – க்கு அமு–த– வல்லி, சுந்–தர– வ – ல்லி என்று பெய–ரிட்–டார். அவர்–கள் மீண்–டும் முரு–கனை ந�ோக்–கித் தவம் செய்–தன – ர். அவர் காட்–சி–ய–ளித்து அரு–ளி–ய–படி இந்–தி–ர–னின் மக–ளா–க–வும், வேடன் நம்–பி–ரா–ஜன் மக–ளா–க–வும் த�ோன்–றி–னர். சில காலத்–திற்–குப் பிறகு சிவன் அளித்த வரத்–தின்–படி முரு–கப்–பெ–ரு–மா–னைக் கண–வ–னாக அடைந்–த–னர். இந்த வர–லாற்–றின்–படி முரு–கன – ைப் ப�ோலவே வள்ளி, தெய்– வ ானை இரு– வ – ரு ம் கண்– ணி ல் இருந்து வெளிப்–பட்–ட–வர்–கள் என்–ப–தை–யும், பரா– சக்–திய – ைப்–ப�ோல தண்–ணீர் வடி–வா–கத் த�ோன்–றிய – – வர்–கள் என்–ப–தை–யும் அறிய முடி–கி–றது. வள்– ளி – யம்மை இரண்– ட ா– வ து முறை– ய ா– க – வும், கண்– ணி ல் இருந்து த�ோன்– றி – ய – தை க்

காண்–கி–ற�ோம். அப்–படி அவள் மான் வயிற்–றில் சென்று பிறந்–தப�ோ – து, திரு–மா–லின் கண் வழியே மான் வடி–வான திரு–மக – ளி – ன் கரு–வில் நுழைந்–தாள் என்–பதை, ‘காமம் முனிந்த கலை முனி–வன் கண்–ணரு – ள – ால் வாம–மட – ம – ா–னின் வயிற்று தித்–து’ என்று கும–ரகு – ரு – ப – ர சுவா–மிக – ள் அரு–ளிச்–செய்–துள்– ளார். வள்–ளி–யம்–மை–யாக இரண்–டா–வது முறை– யும் கண்–ணின் வழியே த�ோன்–றி–யது இங்கே சிந்–திக்–கத்–தக்–க–தா–கும். கண்–க–ளில் இருந்து த�ோன்–றி–ய–வர்–க–ளான கந்–த–னும், வள்ளி - தெய்–வ–ானை–யும் இனம் இனத்–த�ோடு சேரும் என்–ப–தற்–கேற்–பத் தம்–முள் இணைந்து தெய்–வீ–கத் தம்–ப–தி–க–ளா–கின – ர். கா–லட்–சு–மிக்கு ஹரிணி என்று ஒரு பெயர். அரி என்–றால் மான். மான் வடி–வ–மா–க–வும் மானை விரும்–புப – வ – ள – ா–கவு – ம் இருப்–பத – ால் அவள் ஹரிணி என்று அழைக்–கப்–ப–டு–கின்–றாள். அவள் மானாக வடிவு தாங்கி ஒரு பெண் குழந்–தைய – ைப் பெற்–றத – ா–கப் புராண வர–லாறு கூறு–கின்–றது. அவ்– வாறு அவள் பெற்ற திரு–ம–களே வள்–ளி–யம்மை நாச்–சிய – ா–ரா–வார். அத–னால் அவளை மான் பெற்ற மயி–லென்று அன்–பர்–கள் க�ொண்–டா–டு–கின்–றன – ர். முரு– க ப்– ப ெ– ரு – ம ான், தம்மை ந�ோக்– கி த் தவம் செய்த திரு– ம ா– லி ன் குமா– ர த்– தி – க – ள ான அமு– த – வ ல்லி, சுந்– த – ர – வ ல்லி இரு– வ – ரை – யு ம் முறையே இந்–தி–ர–னுக்–கும், நம்–பி–ரா–ஜ–னுக்–கும் மக–ளா–கப் பிறந்து வளர்ந்து வாருங்–கள் என்– ற–ரு–ளி–னார். அதன்–படி, அமு–த–வல்லி இந்–திர

ம

ல�ோகத்–தில் கற்–பக மரத்–தின் கீழ்க் குழந்–தைய – ா–கத் த�ோன்–றி–னாள். சுந்–த–ர–வல்லி காலத்தை எதிர்–ந�ோக்–கிக் காத்– தி–ருந்–தாள். ஒரு–சம – ய – ம் திரு–மால் மலைச்–சா–ரலி – ல் ய�ோக நாரா–ய–ண–னா–க தவத்–தில் வீற்–றி–ருந்–தார். திரு–ம–கள் மான் வடி–வில் அவர் முன்னே துள்–ளி– ய�ோ–டித் திரிந்–துக�ொ – ண்–டிரு – ந்–தாள். ஆனந்–தத்–தில் நிலை பெற்–றி–ருந்த அவர் கண் விழித்–தார். தன் முன்னே ஓடி–யா–டும் மானைக் கண்–டார். அவள் திரு–மக – ள் என்–பதை உணர்ந்து அன்–புட – ன் ந�ோக்– கி–னார். அடுத்த கணமே மான் வடி–வி–லி–ருந்த மகா–லட்–சுமி அழ–கிய பெண் குழந்–தையை ஈன்– றாள். அக்–குழ – ந்–தையை அவள் வள்–ளிக்–கிழ – ங்கை அகழ்ந்–த–தால் உண்–டான ஒரு குழி–யில் இட்–டு– விட்–டுத் தன்–னு–ல–கம் சென்–றாள்.

என–வும் அழைக்–கின்–ற–னர். அது–ப�ோ–லவே முரு– வேடு– வ – ம ன்– ன ன் நம்– பி – ர ா– ஜ ன் அக்– கு – ழ ந்– கப் பெரு–மா–னும் தம் அன்–பர்–களு – க்கு ஞானத்தை தையை எடுத்து வளர்த்–தான். தக்க பரு–வத்–தில் அரு–ள–வ–ரும் வேளை–யில் வள்ளி தேவி–யு–டன் தினைப்–பு–னம் காத்த வள்–ளியை முரு–கப்–பெ–ரு– நீல–ம–யில் மீது வரு–கின்–றான். இதனை, மான் வேட–னா–க–வும், வேங்–கை–யா–க–வும் மாறி காத–லித்து விநா–ய–கப் பெரு–மா–னின் அரு–ள�ோடு நீலச்–சி–கண்–டி–யில் ஏறும் பிரான்மண–மு–டிக்க சம்–ம–தித்–தான். எந்த நேரத்–தி–லும் க�ோலக் குறத்–தி–யு–டன் வரு–வான் டர்–கள் வள்–ளி–யின் திரு–ம–ணத்தை முன்– குரு–நா–தன் ச�ொன்ன னிட்டு தங்–கள் வீடு–களை அலங்–கரி – த்–தன – ர். சீலத்–தைத் தெளிந்–த–றி–வார் நம்–பிர– ா–ஜனி – ன் வீட்டு முற்–றம் அலங்–கரி – க்–கப்–பட்டு, சிவ–ய�ோ–கி–களே அங்கு திரு– ம ண மேடை அமைக்– க ப்– ப ட்– ட து. காலத்தை வென்–றி–ருப்–பர் மண–மே–டை–யில் புலித்–த�ோலை விரித்–தி–ருந்–த– மரிப்–பார் வெறும் கர்–மி–களே! னர். அதன்–மீது முரு–கன் அமர்ந்–தி–ருந்–தார். அவ– என்று அரு–ணகி – ரி – ந – ா–தர் கந்–தர் அலங்–கா–ரத்– ருக்கு அரு–கில் வள்–ளியை அமர்த்–தின – ர். வள்ளி தில் அரு–ளிச் செய்–கின்–றார். நீலச்–சி–கண்–டி–யில் தேவியை நம்–பி–ரா–ஜன் நீர்–வார்த்து முரு–க–னுக்கு க�ோலக்–குற – த்–தியு – ட – ன் வரும் குரு–நாத முரு–கனை மனை–வி–யாக அளித்–தார். ஞானப்– பி ர – ான் என்று அன்–பர்–கள் க�ொண்–டா–டு– நார–தர் திரு–மண வேள்–வியை நடத்–தின – ார். கின்– ற ன – ர்.

– த்–திலி வான மண்–டல – ரு – ந்து சிவ-பார்–வதி, முரு–கன் ன்–னை–யி–லி–ருந்து வேலூர் செல்–லும் வழி– வள்–ளியை வாழ்த்–தின – ர். திரு–மால், மகா–லட்–சுமி, யி–லுள்ள காவே–ரிப்–பாக்–கத்–திற்கு அரு–கில் சரஸ்–வதி, பிரம்மா, இந்–திர– ன் எல்–ல�ோரு – ம் பூமாரி (தற்–ப�ோது க�ோவிந்–தச்–சேரி என்று பெயர்) ஞான– ப�ொழிந்–த–னர். எங்–கும் நறு–ம–ணம் வீசி–யது. இத– மலை என்–னும் திருப்–பு–கழ் திருத்–த–ல–முள்–ளது. மான தென்–றல் குளிர்–வித்–தது. உலக மக்–கள் எல்–ல�ோ–ருட இங்கு அரு–ண–கி–ரி–நாத சுவா–மி–க–ளுக்கு முரு–கன் – ைய மன–தி–லும் மகிழ்ச்சி ப�ொங்–கி– யது. குற–வர்–கள் விருந்து உண்டு களித்–த–னர். மயில்–மீது வள்–ளிய – ம்–மையு – ட – ன் த�ோன்றி ஞானப் ப�ொருளை உரைத்–தார் என்று கூறப்–படு – கி – ன்–றது. முரு–க–னும் வள்–ளி–யும் குற–வர்–க–ளிட – ம் விடை– அதை–ய�ொட்டி மயில் மீது வள்–ளியு – ட – ன் வீற்–றிரு – க்– பெற்– று க்– க�ொ ண்டு திருத்– த – ணி கை சென்று கும் கும–ர–னின் க�ோலத்தை இந்த ஆல–யத்–தில் மகிழ்ச்–சி–யு–டன் தங்–கி–னர். திருத்–த–ணி–கை–யில் அழ–கிய உலாத்–தி–ரு–மே–னி–யாக அமைத்–துள்–ள– வள்ளி தின–மும் நீரா–டிய குளம் உள்–ளது. அதன் – ம் முரு–கன் வழி–பாட்–டுக்–குப் னர். இது காணற்–கரி – ய அற்–புத – த் திரு–மேனி – ய – ா–கத் தீர்த்–தமே இப்–ப�ோது பயன்–பட்டு வரு–கி–றது. திகழ்–கி–றது. ரு–கப் பெரு–மானை இரு–பெ–ரும் தேவி–யர்–க– ய்–வ ங்–கள் யாவ– ரும் ஆக– ம ங்– க–ளை– யு ம், ளான வள்ளி தெய்–வானை பிராட்–டிய – ார்–களு – – அவற்–றின் நுட்–பங்–க–ளை–யும் முத–லில் தம் டன் வழி– ப டு – வ – தே பெரு வழக்– க ம – ாக இருக்– கி ற – து தேவி–ய–ருக்கே உப–தே–சித்–தன – ர். சிவ–பெ–ரு–மான் என்–றா–லும் சில தலங்–க–ளில் வள்–ளி–யம்–மைக்கு உமா–தே–வி–யா–ருக்–கும், திரு–மால் மகா–லட்–சு–மிக்– ஏற்–றம் க�ொடுத்–தும், சில தலங்–க–ளில் தெய்–வ– கும், பிரம்–மன் சரஸ்–வ–திக்–கும் ஆக–மங்–களை ானை பிராட்–டி–யா–ருக்கு ஏற்–றம் உப– தே – சி த்– த – த ா– க ப் புரா– ண ங்– க�ொடுத்–தும் சிறப்–புச் சந்–நதி – க – ள் கள் கூறு–கின்–றன. தேவி–யர்–கள் அமைத்–துப் ப�ோற்–று–கின்–றன – ர். மூல–மா–கவே ஞானங்–கள் பூமி– இவ்–வ–கை–யில், திரு–வி–டைக்– யி– லு ள்ள மக்– க ளை அடைந்– கழி என்–னும் தலத்–தில் தெய்– தன. அதை–ய�ொட்டி தேவி–யர்– வ– ா னை பிராட்–டிய – ா–ருக்கு ஏற்–றம் களை ஞானத்– தி ன் பெய– ர ால் தந்து அவ–ளுக்–குப் பெரிய சந்–நதி அழைக்–கின்–றன – ர். அமைத்து வழி–ப–டு–கின்–ற–னர். பார்– வ – தி யை ஞானப்– பூ ங்– அேத– ப�ோ ல் முரு– க – னு – ட ன் க�ோதை, ஞான–வல்லி, ஞான– வள்– ளி – ய ம்– மைய ை மட்– டு ம் கெ– ள ரி என– வு ம், மகா– ல ட்– சு – எழுந்– த – ரு – ளச் செய்து வழி– ப – மியை, ஞான–லட்–சுமி என–வும், டும் வழக்–கம் சில இடங்–க–ளில் சரஸ்–வ–தியை ஞான சரஸ்–வதி உள்–ளது. என்–றும் அழைக்–கி–ற�ோம். அவ்– வள்–ளி–யம்மை ஞானத்–தின் வ–கை–யில் வள்–ளியை ஞானக்– வடி–வ–மா–வாள். அன்–பர்–க–ளுக்கு கு– ற த்தி என்– று ம், ஞான– ம ாது ஞானம் அருள வரும்– ப�ோ து என்–றும் அழைக்–கின்–ற–னர். சிவ– ப ெ– ரு – ம ான், அன்– ப ர்– குக்கே (கர்நாடகா) சுப்ரமணியர் முரு–கன் மயில் மீது வள்–ளி–யு– டன் வரு– வ – த ா– க வே கூறு– வ ர். க– ளு க்கு ஞானத்தை அருள அரு–ண–கிரி, ‘நீலச்–சி–கண்–டி–யில் ஏறும் பிரான் வரும் வேளை–யில் உமா–தே–வி–யு–ட–னேயே வரு– க�ோலக் குறத்–தி–யு–டன் வரு–வான் குரு–நா–தன்’ கின்–றான். தேவி–யு–டன் வரும் அவளை உமா–ம– என்று கூறு–கின்–றார். அப்–பர் அடி–க–ளும் அவரை கேஸ்–வ–ரர் என்–றும், சாம்–பவி தட்–சி–ணா–மூர்த்தி வள்ளி மண–வா–ளன் என்றே அழைக்–கின்–றார்.

வே

செ

மு

தெ

14

ðô¡

16-31 மே 2018

புரா– த ன தலங்– க ள் பல– வ ற்– றி ல் அவனை ஞானம் அரு– ளு ம் மூர்த்– தி – ய ாக வள்– ளி – யு – ட ன் எழுந்–த–ருளி வைத்து வழி–ப–டு–கின்–ற–னர். இத்– த – ல ங்– க – ளி ல் வள்– ளி – ய ைக் கரு– வ – றை – யில் முரு –கப் பெரு –மா–ன�ோ டு சேர்த்தே அமைத்–துள்–ள–னர். இத்–தகைய – வள்ளி மண–வா–ளத்–த–லங்–க–ளில் முத–லா–வத – ா–கக் கூறப்–படு – ம் வேளிர்–மலை, குமரி மாவட்–டத்–தில் உள்–ளது. இதுவே திரு–முரு – க – ாற்–றுப் படை–யில் கூறப்–பட்–டுள்ள திரு–வே–ர–கம் என்று ஆராய்ச்–சி–யா–ளர்–கள் கரு–து–கின்–ற–னர்; இரண்– டா–வ–தான வள்–ளி–மலை திரு–வண்–ணா–மலை – க்கு அரு–கில் உள்–ளது; மூன்–றா–வ–தான தலம் கேரள மாநி–லத்–தில் உள்–ள–தா–கும். கர்–க�ோ–வி–லுக்கு வடக்கே ஏறத்–தாழ 15 கி.மீ. த�ொலை–வில் வேளிர் மலை என்– னும் தலம் உள்–ளது. இங்–குள்ள சிறிய குன்–றின் மீது முரு–கப் பெரு–மான் வள்–ளி–யு–டன் க�ோயில் க�ொண்–டுள்–ளார். இவ்–வூரை மக்–கள் கும–ரக�ோ – யி – ல் என்று அழைக்–கின்–ற–னர். இங்கே பரந்து விரிந்– துள்ள மலை மீது–தான் வள்–ளி–யம்மை காத்த தினைப்–புன – –மும், ஆடி மகிழ்ந்த ச�ோலை–க–ளும் உள்–ளன. இப்–ப–கு–தி–யில் வாழும் மலை–யக மக்– கள் வள்–ளிய – ைத் தங்–கள் குடிப்–பிற – ந்த மக–ளா–கப் ப�ோற்–று–கின்–ற–னர். மலை–யில் புனச்–ச�ோலை, வள்–ளிச்–ச�ோலை, கிழ–வன் ச�ோலை முத–லிய இடங்–கள் வள்ளி வளர்ந்–ததை நினை–வூட்–டிக்– க�ொண்–டி–ருக்–கின்–றன.

நா

கரு–வ–றை–யில் முரு–கன் கம்–பீ–ர–மாக ஏறத்– தாழ எட்–டடி உய–ரத்–து–ட–னும் அவ–ருக்கு ஏற்ப வலப்–பா–கத்–தில் வள்ளி ஆறடி உய–ரத்–தி–லும் காட்–சிய – ளி – க்–கின்–றன – ர். இது தமி–ழக – த்–தில் உள்ள மிகப்–பெ–ரிய முரு–கன் வடி–வம – ா–கும். இவ–ருக்கு லட்–சண குமா–ரர் என்–பது பெயர். இத்–தல – த்–தில் வள்ளி திரு–மண விழா சிறப்–பாக நடை–பெ–று கி – ற – து. முரு–கன் மலை மீதுள்ள மண்–டப – த்–திற்கு எழுந்–தரு – ளு – த – ல், வள்–ளிய – ைக் கண்டு மகிழ்–தல், அவளை அழைத்–துக்–க�ொண்டு வரும்–ப�ோது குற–வர்– கள் மறித்–துச்–சண்–டை–யிட்டு மாளு–தல் அவர்–களை வள்ளி மீண்–டும் உயிர்ப்–பித்–தல் முத–லியன – ஐதீக விழா–வாக நடத்–தப்–படு – கி – ன்–றன. இவ்–விழ – ா–வில் குற– வர் படு–கள – ம் என்–னும் நிகழ்ச்சி நடத்–தப்–படு – கி – ற – து. வள்–ளிய – ைப் பெரு–மான் சிறை–யெடு – த்து வரும்– ப�ோது நம்–பி–ரா–ஜ–னும் அவ–னது கூட்–டத்–தா–ரும் அவ–ரைத் தடுத்–துப் ப�ோரி–டுவ – ர். அப்–ப�ோரி – ல் வேட்–டு– வர்–கள் வீழ்ந்து மாள்–வர். பின்–னர் நார–தரி – ன் வேண்– டு–க�ோ–ளின்–படி வள்–ளி–யம்–மை–யைக் க�ொண்டு முரு–கப்–பெ–ரும – ான் அவர்–களை உயிர்ப்–பிப்–பார். இதை நினை–வூட்–டும் வகை–யில் க�ொண்–டா–டப்–ப– டும் நிகழ்வே குற–வர் படு–கள – ம் என்று அழைக்–கப் ப – டு – கி – ற – து. கும–ர–க�ோ–யி–லில் நடை–பெ–றும் குற–வர் படு–க– ளம் நிகழ்ச்சி மிகப்–பு–கழ் பெற்–ற–தா–கும். இதில் குற–வர் குல–மக்–கள் பங்கு பெற்று நடத்–து–கின்–ற– னர். இது வள்–ளிய – ம்–மைக்–குரி – ய சிறப்–புத்–தல – ம – ாக விளங்–கு–கி–றது.

உ

டுப்பி கிருஷ்–ணன் ஆல–யத்–தில் சுப்–பிர– ம – ணி – ய சுவா–மிக்–கென பெரிய சந்–நதி உள்–ளது. இதில் முரு–கன் பாம்பு வடி–வில் மேற்கு ந�ோக்–கியு – ள்–ளார். பாம்பு படத்–தின் நடுவே முரு–கன் திரு–வு–ரு–வம் அமைக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. இப்–ப�ோது, சுப்–பிர– ம – ணி – ய சுவாமி ஆல–யம் அமைந்–துள்ள இடத்–தில் பெரும் ப�ொருள் புதை–ய–லாக இருந்–த–தென்–றும், அதை முரு–கன் பாம்பு வடி–வம் க�ொண்டு காத்து வந்து தேவைப்–பட்–ட–ப�ோது அளித்–த–தா–க–வும் தல–வ–ர– லாறு கூறு–கி–றது. தல வர–லாற்–றைக் குறிக்–கும் காட்–சி–கள் இந்–தச் சந்–நதி–யைச் சுற்–றி–லும் சுவர்–க– ளின் வண்ண ஓவி–யங்–கள – ா–கத் தீட்–டப்–பட்–டுள்–ளன. ரு–க–னின் மயி–லுக்கு உக்–ர–து–ர–கம் என்–பது பெயர். துர–கம் என்–றால் குதிரை, முரு–க– னின் மயிலை பச்–சைப்–புர– வி (பச்–சைக் குதிரை), த�ோகைப் பரவி (த�ோகையை உடைய குதிரை), ஆடும்–பரி (ஆடிக் க�ொண்–டி–ருக்–கும் குதிரை) என்று குதி–ரை–யா–கவே குறிக்–கின்–ற–னர். துர–கம், புரவி, பரி என்–பவை குதி–ரை–யைக் குறிக்–கும் ச�ொற்–க–ளா–கும். குதிரை அடங்– க ா– ம ல் துள்– ளு ம் தன்மை உடை–யது. அதை அடக்கி, தமது விருப்–பப்–படி – ச் செலுத்த அதற்–குக் கடி–வா–ளம் அணி–விக்–கின்–ற– னர். குதி–ரை–யின் வாயில் ப�ொருத்தி அதன் இரு முனை–களு – ம் வெளியே நீட்–டிக் க�ொண்–டிரு – க்–கும் வகை–யில் அமைந்த கம்–பி–யின் முனை–க–ளில் வளை–யங்–க–ளைப் ப�ொருத்–தி–யுள்–ள–னர். அதில் த�ோல் வார்– க ளை இணைத்து குதி– ரை – யி ன் பிட–ரியி – ல் கட்–டியி – ரு – ப்–பர். மேலும் அவற்–றிலி – ரு – ந்து இரண்டு வார்– க ளை இணைத்– து க் கைப்– பி – டி – யாக வைத்–தி–ருப்–பர். இதை இழுப்–ப–தன் மூலம் குதி–ரை–யின் வாயில் உள்ள கம்பி இழு–பட்–டுக் குதி–ரையை அடக்–கும். இத–னைக் கடி–வா–ளம் என்று அழைப்– ப ர். முரு– க – னி ன் மயில் உக்– ர – மான, ஆர்ப்–ப–ரிக்–கும் குதி–ரை–யாக இருப்–ப–தால் அதற்கு முரு–கன் நாகங்–க–ளைக் கடி–வா–ள–மாக இட்–டுள்–ளான். அந்த நாகங்–களு – ம் சாதா–ரண – ம – ா–ன– வை–யல்ல. அஷ்ட மாநா–கங்–களே கடி–வா–ள–மாக இருக்–கின்–றன. நாகங்–க–ளைக் க�ொண்டு கட்–டப்–பட்–டி–ருப்–ப– தால் மயி–லுக்கு நாக–பந்–தம் என்–ப–தும் பெயர். அரு–ண–கி–ரி–நா–தர், ‘நாக–பந்த மயூரா நம�ோ நம’ என்று கூறு–வதை – க் காண்–கி–ற�ோம். மயில் வாக– னங்–களை அமைக்–கும்–ப�ோது அதன் அல–கில் நாகங்–க–ளைச் சேணங்–க–ளாக அமைத்–த–னர். காலப்–ப�ோக்–கில் கலை–ஞர்–கள் நாகத்–தைச் சேண– மாக அமைக்–கா–மல் அல–கில் பற்–றி–யி–ருப்–பது ப�ோல் அமைக்–கத் த�ொடங்கி விட்–ட–னர். அத்–து– டன், மயி–லின் பாதத்–த–டி–யி–லும், பெரிய பாம்பை அமைக்–கின்–ற–னர். மயில் அட்–டமா நாகங்–களை வென்–ற–டக்–கிய தன் நினை–வாக இப்–படி அதன் பாதத்–த–டி–யில் பாம்பு வடி–வத்தை அமைக்–கின்–ற–னர் என்–பர். சில மயில் வாக–னங்–களி – ல் இரண்டு பாம்–புக – ளு – ம் உள்–ளன.

மு கே

ர–ளம், கர்–நா–டகா, ஆந்–திர மாநி–லங்–க–ளில் முரு–க–னைப் பாம்பு வடி– வி ல் வழி–ப – டு ம் வழக்–கம் அதி–கம – ாக இருக்–கிற – து. சுப்–பிர– ம – ண்யா தலத்–தி–னைச் சுற்–றி–யுள்ள க�ொல்–லூர், மூகாம்– பிகா ஆல–யம், தர்–மஸ்–தலா, கேர–ளத்–தி–லுள்ள கன்–னி–மங்–க–லம் முத–லிய அனேக இடங்–க–ளில் பாம்பு வடி–வில் விளங்–கும் குமார சுவா–மிய – ைக் காண்–கிற�ோ – ம். க�ொல்– லூ ர் மூகாம்– பி கை ஆல– ய த்– தி ல் ஆறு– மு க சுவாமி சந்– ந தி உள்– ள து. இதில் பாம்பு படத்–தின் நடுவே ஆறு–முக சுவா–மியை அமைத்–துள்–ள–னர். சிறிய பாம்பு வடி–வங்–க–ளும் வழி–பாட்–டில் உள்–ளன. கேர–ளத்–துப் புரா–தன தெய்–வீ–கக் கிரா–மங்–க– ளில் ஒன்று கன்–னி–மங்–க–லம். பாலக்–காட்–டி–லி– ருந்து 50 கி.மீ. த�ொலை–வில் உள்–ளது. இவ்–வூரி – ல் பெரிய அரச மரத்–தின் கீழ் ஐந்து தலை நாகர் அமைக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. குமார சுப்–பி–ர–ம–ணிய சுவா–மியே இங்கு ஐந்து தலை அரவு வடி–வில் விளங்–கு–கி–றார். இவ–ருக்–குக் கேரள பாணி–யில் ஆல–யம் அமைக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. தைப் பூசத்– தன்–றும், குமார சஷ்–டி–யன்–றும் திர–ளான மக்–கள் வந்து வழி–பாடு செய்–கின்–ற–னர். வீதி–யு–லா–வாக யானை–க–ளின் பவ–னி–யு–ட–னும், பெரிய விருந்– து–ட–னும் சிறப்–பாக நடை–பெ–று–கி–றது. உள்–ளூர்க்– கா–ரர்–கள் இந்–நா–ளில் தவ–றா–மல் வந்து கூடிப் பெரு–மானை வழி–படு – கி – ன்–றன – ர். இய–லா–தவ – ர்–கள் தமது காணிக்–கைக – ளை அனுப்பி விடு–கின்–றன – ர். இங்கு ஐந்–த–லைப் பாம்–பின் நடுவே ஒரு சாண் உய–ர–முள்ள அழ–கிய குழந்தை வடி–வம் உள்–ளது. அதைக் கண்–ணன் என்று சில–ரும், கந்–த–னென்–றும் சில–ரும் கூறு–கின்–ற–னர். கந்–தன் என்று ப�ோற்–று–வதே பெரு–வ–ழக்–காக உள்–ளது. சிலர் கண்–ண–னை–யும், கந்–த–னை–யும் ஒன்–றா– கவே காண்–கின்–ற–னர். உடுப்–பி–யில் கண்–ணன் க�ோயில் வளா–கத்–தில் சுப்–பி–ர–ம–ணி–யர் பாம்பு வடி–வில் இருப்–ப–து–டன் அக்–க�ோ–யி–லின் பெருந்–த– னத்–தைப் பாது–காப்–பவ – ர– ா–கவு – ம் ப�ோற்–றப்–படு – வ – து இங்கு எண்–ணத்–தக்–க–தா–கும்.

16

ðô¡

16-31 மே 2018

ஆ

ல– ய ங்– க – ளி ல் கருங்– க ல்– ல ால் அமைந்த இறை வடி–வங்–க–ளை–யும், அதன் பீடத்–தை– யும் அஷ்–ட–பந்–த–னம் என்ற மருந்து க�ொண்டு இணைப்–பர். கும்–பா–பி–ஷே–கத்–தின் மிக முக்–கிய நிகழ்ச்–சி–யாக மருந்து சாத்–து–தல் எனும் அஷ்–ட– பந்–தன – த்–தினை சாத்–தும் நிகழ்ச்சி அமை–கி–றது. பல ஆல–யங்–க–ளில் அஷ்–ட–பந்–தன – த்–தின் அதில் வெள்–ளித் தக–டு–க–ளைப் பதித்–தும் (ரஜித பந்–த– னம்) தங்–கத் தக–டு–களை – ப் பதித்–தும் (சுவர்ண பந்–த–னம்) செய்து கும்–பா–பி–ஷே–கம் செய்–வது வழக்–க–மா–கும். பன்–னி–ரண்டு ஆண்–டு–க–ளுக்கு ஒரு–முறை இந்த மருந்–தைச் சாத்–தி–னால்–தான் தெய்–வீக ஆற்–றல் அங்கு முழு–மைய – ாக இருக்–கும் என்று பூஜா பத்–ததி நூல்–கள் கூறு–கின்–றன. தை–யெல்–லாம் கடந்து ஒரு பாம்பே முரு–க– னுக்–குப் பந்–த–மான செய்தி வியப்–பைத் தரு– கின்–றது. வடாற்–காடு மாவட்–டத்–தில் செங்–கம் ப�ோளூர் பாதை–யில் அமைந்–துள்ள ம�ோட்–டூர்வில்–வா–ரணி எனும் ஊர்–க–ளுக்கு இடையே ஒரு சிறு குன்று அமைந்–துள்–ளது. இதன் மீது நட்– சத்–தி–ரக் க�ோயில் என்–றழை – க்–கப்–ப–டும் அழ–கிய முரு–கன் ஆல–யம் உள்–ளது. இங்கு சுயம்பு மூர்த்– தி–யாக சிவ–லிங்க வடி–வில் முரு–கப்–பெ–ரு–மான் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார். இதற்–கான கார–ணத்தை விளக்–கும் செவி–வழி – க் கதை ஒன்று இப்–பகு – தி – யி – ல் வழங்–கு–கின்–றது. ஒரு சம– ய ம் ஐயா– ச ாமி சிவாச்– ச ா– ரி – ய ார், முன்– சீ ப் ஐயா என்ற இரண்டு அன்– ப ர்– க ள் இப்– ப – கு – தி – யி ல் வாழ்ந்து வந்– த – ன ர். அவர்– க ள் இரு–வ–ரும் கிருத்–திகை த�ோறும் திருத்–த–ணிக்கு அன்–பர்–க–ளு–டன் சென்று முரு–கப்–பெ–ரு–மானை வழி– ப ட்– டு த் திரும்– பு – வ து வழக்– க ம். அவர்– க ள் பல ஆண்–டு–கள் த�ொடர்ந்து இந்த அருட்–ப–ய– ணத்தை மேற்–க�ொண்–டிரு – ந்–தன – ர். வயது முதிர்ந்த நிலை–யில் அவர்–க–ளால் பய–ணம் மேற்–க�ொள்ள முடி–ய–வில்லை. அவர்–கள் வருந்தி அழுது தங்– கள் இய– ல ா– மைய ை முரு– க ப்– ப ெ– ரு – ம ா– னி – ட ம் முறை–யிட்–ட–னர். அவர்–க–ளுக்கு இரங்–கிய முரு–கப்–பெ–ரு–மான் அவர்–க–ளு–டைய கன–வில் த�ோன்றி இங்–குள்ள மலையே தணிகை மலை–யாக நினைத்து இந்த மலை–யின் மீது ஏறி வரு–மா–றும் அங்கு தாம் அவர்–களு – க்–குக் காட்சி அளிப்–பத – ா–கவு – ம் கூறி–னார். நள்–ளி–ர–வில் கண்–வி–ழித்த அவர்–கள் இரு–வ– ரும் ஒரு–வரை ஒரு–வர் விசா–ரித்து கன–வினை நினைத்து ஆர்–வம் மிகு–தி–யால் அந்த இர–வி– லேயே மலை மீது ஏறி முரு–கன – ைத் த�ொழு–தன – ர். அவர்–க–ளுக்–குப் பெரு–மான் மின்–னல் ப�ோல் காட்–சி–ய–ளித்–தார். அவர்–கள் தங்–க–ளுக்கு முரு– கன் காட்–சி–ய–ளித்த இடத்–தில் ஒரு சுயம்–பு–லிங்– கம் இருப்–ப–தைக் கண்டு அத–னைத் த�ொழுது மகிழ்ந்–த–னர். பின்–னர் அவர்–கள் மலையை விட்– – – டி–றங்–கித் தாம் பெற்ற இன்–பம் பெறுக இவ்–வைய கம் என்–றப – டி அங்–குள்ள மக்–களை அழைத்–துக் க�ொண்டு மலை– மீ து சென்– ற – ன ர். அதற்– கு ள் ப�ொழுது புலர்ந்து விட்–டது.

இ

அவர்–கள் இரு–ளில் ஒளி வடி–வில் தமது கண்–முன் கண்டு மகிழ்ந்த இறை–வ–னை–யும் சுயம்–பு–லிங்க வடி– வான முரு–க–னை–யும், இப்–ப�ோது இனம் காண முடி–யாது வருந்–தின – ர். அப்–ப�ோது ஒரு பாம்பு த�ோன்–றி– யது. அது அந்த சுயம்–பு–லிங்–கத் திரு–மே–னியை சுற்றி வளைத்–தது. பின்– ன ர் அனை– வ – ரு ம் காண அதற்–குப் பந்–த–ன–மா–கி–யது. உடனே அனை–வரு – ம், ‘‘முருகா, முரு–கா–’’ என்று விண்–ண–திர ஒலி– யெ–ழுப்–பிய பின்–னர், த�ொடர்ந்து அங்கே வழி– பா–டு–களை நடத்த ஏற்–பாடு செய்–தன – ர். அந்–தக் க�ோயிலே இன்று நட்–சத்–தி–ரக் க�ோயில் என்று வடாற்–காடு மாவட்–டத்–தில் தனிச் சிறப்–புட – ன் திகழ்– கி–றது. கிருத்–திகை த�ோறும் ஏரா–ள–மான மக்–கள் இங்கு வந்து வழி–பாடு செய்–கின்–ற–னர். இங்கு மலை–யடி – வ – ா–ரத்–தில் விநா–யக – ர், ஆஞ்–ச– நே–யர், நவ–கிர– க – ம் ஆகி–ய�ோரு – க்–குச் சிற்–றா–லய – ங்– கள் உள்–ளன. அழ–கிய அலங்–கார மண்–ட–பம் உள்–ளது. இங்–கிரு – ந்து மலைக்–குச் செல்ல நன்கு செதுக்கி அமைக்–கப் பெற்ற படி–கள் உள்–ளன. அதில் ஏறிச் சென்–றால் மேற்கு ந�ோக்–கிய தலை– வா– யி லை அடை– ய – ல ாம். இதன் வாயி– லி – லு ம் ஒரு விநா–ய–கர் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார். அவரை வணங்கி மூன்று நிலை க�ோபு– ர ம் க�ொண்ட இந்த வாயி–லைக் கடந்து உட்–சென்–றால் அகன்ற பிரா–கா–ரத்தை அடை–ய–லாம். இங்கு வலம் வரும்–ப�ோது சிவ–லிங்–க–மும், அம்–பிகை – –யும் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்ள சந்–ந–தி–களை – க் காண்–கிற�ோ – ம். இனி வலம் வந்து கிழக்–குப் பக்–கத்– தி–லுள்ள மகா மண்–டபத்தை – அடை–யல – ாம். மகா – –வாறு மண்–ட–பத்–தின் மேற்–கில் கிழக்கு ந�ோக்–கிய கரு–வறை அமைந்–துள்–ளது. கரு–வறை – யி – ல் சிறிய சுயம்–பு–லிங்–கத் திரு– மே–னி–யாக முரு–கப்–பெ–ரு– மான் காட்சி அளிக்–கி–றார். எனவே இவ–ருக்–குச் சிவ–சுப்–பிர– ம – ணி – ய சுவாமி என்–பது பெய–ரா–யிற்று. இதற்–குப் பின்–பு–றம் அமைந்த மேடை–யில் அழ–கிய கல் திரு–மே–னி–கள – ாக முரு–கன், வள்ளி, தெய்– வ ானை ஆகி– ய�ோ – ரி ன் திரு– வு – ரு – வ ங்– க ள் அமைந்–துள்–ளன. முரு–கப்–பெ–ரு–மா–னின் மீது ஐந்து தலை–நா–கம் படம் எடுத்து குடை–பி–டித்– துக் க�ொண்–டி–ருப்–பது ப�ோல, பித்–தளை – –யின – ால் செய்து ப�ொருத்–தி–யுள்–ள–னர். சுயம்பு லிங்–கம – ான சுப்–பிர– ம – ணி – ய சுவா–மிய – ைச் சுற்–றி–லும் கவ–சம் அமைக்–கப்–பட்டு உள்–ளது. கரு–வ–றை–யின் முன்–னுள்ள மகா மண்–ட–பத்–தின் வடக்–கில் தெற்கு ந�ோக்–கிய – வ – ாறு அமைந்த சந்–ந– தி–யில் உலாத் திரு–மே–னி–யாக சிவ–சுப்–பி–ர–ம–ணிய சுவா–மி–யும், வள்ளி தெய்–வானை நாச்–சி–யார்–க– ளும், விநா–யக – ர், சுமந்–தரீ– ஸ் – வ – ர– ர், வீர–பாகு, அஸ்– தி–ரதே – –வர் ஆகி–ய�ோ–ரும் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ள–னர். மகா மண்–ட–பத்–தின் முன்–பு–றம் க�ொடி–ம–ர–மும் மயி–லும் பலி–பீ–ட–மும் அமைந்–துள்–ளன. இக்–க�ோயி – லி – ல் சிவாச்–சா–ரிய – ா–ரால் நான்கு கால

18

ðô¡

16-31 மே 2018

பூஜை சிறப்–புட – ன் நடை–பெ–றுகி – ற – து. ஆடிக் கிருத்– தி கை, தை மாத கிருத்–திகை முத–லியன – சிறப்–புட – ன் க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கின்–றன. இந்த மலை–யின் மீது அழ–கிய சிறு குள–மும், வற்–றாத சுனை–க– ளும் உள்–ளன. மிக–வும் சிதைந்த நிலை–யில் அழ–கிய மரச்–சிற்–பங்–கள் க�ொண்ட தேர் உள்–ளது. நாக வடி– வில் முரு–கப்–பெ–ரும – ான் த�ோன்–றித் தன்னை வெளிப்–படு – த்–திய இட–மா–த– லின் நாக–த�ோஷ – ங்–கள், ராகு, கேது கிர–கங்–க–ளால் ஏற்–ப–டும் த�ொல்–லை–கள் புத்–திர த�ோஷங்–கள் முத–லியவை – விலக இக்–க�ோயி – லு – க்கு வந்து அன்–பர்–கள் வழி–பாடு செய்–கின்–ற–னர். திரு– வண்–ணா–ம–லைக்கு அரு–கில் ம�ோட்–டூ–ருக்–கும் வில்–வா–ர–ணிக்–கும் இடை–யில் இந்த நட்–சத்–தி–ரக் க�ோயில் அமைந்–துள்–ளது. ரு–முரு – க – ப் பெரு–மான் பெரும் பாம்–பின் மைய– த்–தில் எழுந்–த–ருளி அருள்–பா–லிக்–கும் தலங்–க– ளில் ஒன்று, சென்னை - மேற்கு மாம்–ப–லத்–தில் அமைந்–துள்ள ஓம் முரு–காஸ்–ரம – ம் ஆகும். இங்கு மூலத்–தா–னத்–தில் அறு–க�ோ–ணப் பீடம் அமைந்– துள்–ளது. இதன் மீது உட–லைச் சுருட்டி ஆச–ன– மா–கவு – ம், ஐந்து தலை–களை – யு – ம் நன்கு விரித்–துக் குடை–யா–க–வும் க�ொண்ட மகா நாகத்–தின் சுதை வடி–வம் அமைந்–துள்–ளது. இதன் வால் பின்–பு–ற– முள்ள இரு–வாட்சி மரத்–தி–னைச் சுற்–றி–ய–வாறு பூமி–யில் படிந்–துள்–ளது. இந்த மகா நாகத்–தின் மையத்–தில் பெரிய லிங்–கம் ப�ோன்ற பிரபா மண்–டல அமைப்–பும் அதன் நடு–வில் ஓம் எனும் எழுத்–தில் ஒளிப்–ப–வ– னாக மயி–லின – ைத் தழுவி மகி–ழும் இளங்–கும – ர– ன் சிறப்–பு–டன் காட்–சி–ய–ளிக்–கின்–றார். அறு– க�ோ ண வடி– வி ல் அமைந்த ஆல– யத்– தி ல் ராஜ– க ம்– பீ – ர – ன ாக முரு– க ப்– ப ெ– ரு – ம ான் பக்–தர்–க–ளுக்–குக் காட்–சி–ய–ளிக்–கின்–றார். முரு– க ப்– ப ெ– ரு – ம ா– னு க்– கு – ரி ய அனைத்து விழாக்–களு – ம் இங்கு மிகச் சிறப்–பான முறை–யில் க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கின்–றன. பங்–குனி உத்–தி–ரத்– தில் வள்ளி திரு–ம–ணப் பெரு–வி–ழா–வும், ஐப்–பசி மாத கந்–தர் சஷ்–டிப் பெரு–வி–ழா–வி–னை–ய�ொட்–டித் தெய்–வா–னைத் திரு–ம–ண–மும் மிகச் சிறப்–பு–டன் க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கின்–றது. இந்த ஆல–யத்–தில் நடை–பெ–றும் சிறப்–பு–மிக்க அலங்–கா–ரங்–கள் கண்– ணை–யும் கருத்–தையு – ம் கவர்–வத – ாக அமை–கிற – து. கிருத்–திகை தினங்–க–ளில் ராஜ அலங்–கா–ர–மும், சஷ்டி தினங்–களி – ல் விபூதி சந்–தன அலங்–கா–ரங்–க– ளும், சிறப்–பு–மிக்க விசே–ஷங்–க–ளில் அந்–தந்த திரு–நா–ளுக்–கேற்ப அலங்–கா–ரங்–க–ளும் சிறப்–பாக நடை–பெ–று–கின்–றன. எடுத்–துக்–காட்–டாக அனு–மத் ஜெயந்தி நாளில் முரு–கனை அனு–ம–ரா–க–வும், மார்–கழி மாதக் கூடா–ர–வல்லி நாளில் ஆண்–டா– ளா–க–வும் அலங்–க–ரிப்–பது காண்–ப–தற்கு இனிய காட்–சி–க–ளா–கும்.

தி

கருடசேவை - 29.5.2018

பேரின்பம் நல்கும் பெருமைக்குரிய

பெரிய திருவடி

ப

க–வான் கரு–ணையே வடி–வா–ன– வன். பக்– த ர்– க – ளு – ட ைய வேண்– டு–க�ோளை பிரார்த்–த–னை–யால் நிறை–வேற்–று–ப–வன். தன்னை யார் சரண் அடை–கி–றார்–கள�ோ, அவர்–களை கடைசி வரை காத்து ரட்–சித்–துக் காப்–பாற்–றக் காத்– தி–ருப்–ப–வன். அப்–ப–டிப்–பட்ட பரம்–ப�ொ–ரு– ளைச் சிந்– தி க்க விழா எடுத்– து க் க�ொண்– டா–டு–வது சரி, ஆனால், அதைத் தாங்–கும் வாக–னம் என்று ஒரு பற–வையை உயர்த்தி அதன் பெய–ரா–லேயே ‘கருட சேவை’ என்று ஒரு உற்–ச–வத்தை ஏற்–ப–டுத்தி அதைச் சீரும் சிறப்–பு–மாக விம–ரி–சை–யா–கக் க�ொண்–டாடி மகிழ்–கி–றார்–களே, ஏன்? மானிட உரு–வத்–திற்கு இற–கு–கள் கூட்டி அதை தேவ–பா–ணி–யாக்கி வழி–ப–டு–வது என்– பது புரா–தன காலம் த�ொட்டே நடை–மு– றை–யில் த�ொடர்ந்து இருந்து வரும் பழக்–க– மா– கு ம். பாரத தேசத்– தி ல் மட்– டு – ம ல்ல, உல–கம் முழு–வது – மே இந்த வழி–பாடு இருந்து வரு–கிற – து. கி.மு. 2600ல் சுமே–ரிய மன்–னன் மதுக் க�ோப்–பைக – ளை அழ–குப – டு – த்–துவ – து, பின்–னிப் பிணைந்த நாகங்–கள – ைக் க�ொத்–தும் சிற–கு– கள் க�ொண்ட பறவை ப�ோன்ற மானிட உரு–வைக் க�ொண்–ட–தாக இருந்–தது. மெ ச – ப – ட�ோ – மி – ய ா – வி ல் வ ழி – ப ா ட் – டில் இருந்த எல்லா தெய்– வ ங்– க – ளு க்– கு ம்

இற–குக – ள் இருந்–தன. இற–குக – ள் இல்–லாத தெய்– வங்–களே இல்லை. ஹ�ோம–ரின் ‘இலி–யத்’ எனும் மகா–கா–விய – த்–தில், உதி–ரம் க�ொட்–டும் அர–வத்–தைப் பிடித்த கரு–டன் வானில் வட்– ட–மிட்–டதை, கல்–சாஸ் என்ற ஜ�ோதி–டன் ‘இது மகா உத்–தம சகு–னம்’ ஆகும். ‘ட்ரோ– ஜன் மக்–களை கிரேக்–கர்–கள் அடக்–கும் நாள் அதிக தூரத்–தில் இல்லை என்–ப–தைக் குறிக்– கி–ற–து’ என்று கணித்–துச் ச�ொன்–னா–னாம். கிறிஸ்–துவ மதத்–தில் வரும் ‘தேவ–தைக – ள்’ என்–றாலே சிறகு விரித்த, அழ–கிய பெண் குழந்–தை–க–ளின் இனிய த�ோற்–றமே நினை– வுக்–கும் வரும் இல்–லையா? மாத்யூ எழு–திய நூலில் அத்–திய – ா–யம் 6-26 என்ன ச�ொல்–கி– றது? ‘‘ஆகா–யத்–தில் பற–வைக – ளை கவ–னித்–துப் பாருங்–கள்!’’ என்று தானே ச�ொல்–கி–றது. காம்–ப�ோ–ஜம் எனும் நாட்–டில் கரு–டன் தான் ஆல–யங்–க–ளைத் தாங்–கு–கிற – து என்று ஐதீ–கம் பேசி, அதற்–கேற்ப சிற்–பங்–கள – ை–யும் அமைத்–துள்–ள–னர். அமெ– ரி க்க நாட்– டி ன் சின்– ன – ம ாக ‘கரு–டன்’ தானே உள்–ளது. இப்–படி உல–கம் முழு–வது – ம் கரு–டன் பற்–றிய உயர்–வான கருத்– துக்–கள் நிறைந்து காணப்–ப–டு–கின்–றன. நம் பாரத நாட்–டில் கரு–டன் இறை–வ–னா–கவே பாவிக்–கப்–ப–டு–கிற – ான். வேத– க ால சூரி– ய ன், புராண காலத்– தில் விஷ்ணு, வாசு–தே–வன், நாரா–ய–ணன் ðô¡

16-31 மே 2018

19

என்–றெல்–லாம் மாறிய ப�ோது ‘கருத்–மான்’ என்ற பற–வையே கரு–ட–னா–கப் பரி–ண–மித்– தது. அத்–து–டன் வாசு–தே–வ–னுக்கு வாக–ன– மா–கி–யது. அதற்–குப் ப�ொன்–ம–ய–மா–கிய சிற– கு–கள் படர்ந்–த–தால் ‘சுபர்–ணா’ என்–றும், வானத்–தில் வட்–ட–மி–டு–வ–தால் ‘சுக–னேஸ்–வ– ரன்’ என்–றும், விஷ்–ணு–வுக்கு ஊர்–தி–யா–ன– தால் ‘விஷ்–ணு–ர–த’ என்–றும், நாகங்–க–ளுக்கு யம–னா–கி–ய–தால் ‘நாகாந்–த–கன்’ என்–றும், புஜ–காந்–தக – ன் என்–றும், நாகா–சன – ன் என்றும் பல நாமங்–கள – ைக் கரு–டன் பெற்–றிரு – ந்–தான். வேதங்– க – ளி – ல ேயே ‘கருத்– ம ான்’ என புக–ழப்–பட்ட கரு–டன் என்ற புள்–ளர – சு. தீரம் என்ற ச�ொல்– லு க்கு உரு– வ – ம ா– கி – ய து என ‘சதா–ப–த–பி–ர–மா–ணம்’ புகழ்–கி–றது. சாம–கா– னம் உடல் ஆக– வு ம், 3 வேதப் ப�ொருள் இறகு என்–றும், அதர்–வண வேதம் பிற–பா–கம் என–வும் ப�ோற்–று–கி–றது. ராமா– ய – ண ம், மகா– ப ா– ர – த ம், பக– வ த் புரா–ணம், மச்ச புரா–ணங்–க–ளில் ‘கரு–டன்’ சிறப்–பிக்–கப்–பட்டத�ோடல்–லா–மல் இவ–ருக்கு ‘கருட புரா–ணம்’ என்ற தனிக் கிரந்–தமே எழுந்–தது. இதில் கரு–டன் தர்ம சாஸ்–தி–ரம், நீதி சாரம், பிரேத கல்–பம், வியா–கர்–ணம், சந்–தஸ், ஜ்யோ–தி–ஷம், சாமுத்–ரிகா லட்–ச– ணம், ரத்–தி–னப் பரீட்சை ஆகிய பல விஷ– யங்–களை ‘கருட புரா–ணம்’ ப�ோதிப்–பத – ா–கக் கூறப்–ப–டு–கிற – து.

20

ðô¡

16-31 மே 2018

வர–லாற்று ரீதி–யா–கப் பார்க்–கும்–ப�ோது கரு–டப் பற–வையே முன்–னிலை பெற்–றுத் திகழ்–கிற – து. கி.மு. 140ல் குவா–லி–யர் பிராந்–திய – த்–தில் விதீஷா எனும் நக–ரில் எழுந்த ஒரு துவ–ஜஸ்– தம்–பம் கருட கம்–ப–மா–கிய – து. கிரேக்க மன்– னன் அம்–த–லிக்–கா–வின் யவன தூத–னான தியா–ஸ–னின் புத்–தி–ரன், தட்–ச–சீ–லா–வாசி, பாக– வ – த – ன ான ஹீலி– ய �ோ– ட�ோ ரா, தேவ– தே–வன – ான வாசு–தேவ – னு – க்கு எழுப்–பிய கல்– லா–லான ஸ்தம்–பத்–தின் சிக–ரத்–தில் ‘கரு–ட– னை’ எழுந்–த–ரு–ளப் பண்–ணி–னான் என்ற கல்–வெட்டு - இந்– தி –ய ா– வி ல் கரு–ட – னுக்கு எழுந்த முதல் கற்– சி – லை – யு ம் கல்– வெ ட்– டு – மா–கும். ‘ருக்’ வேதத்– தி ல் ‘‘வேதம் தேவத்– ர ா– ’ ’ என துதிக்–கப்–பட்ட சூரி–யனே இங்கு வாசு– தே–வ–னாகி ‘தேவ–தே–வ’ என சிலா–கிக்–கப்– ப–டு–கிற – ார். அத–னால் கரு–டன் திரு–மா–லின் வாக–னம் ஆனார். அவ–ரும் ‘கரு–டத்–வ–ஜன்’ ஆனார். கிருஷ்ண பர–மாத்–மா–வுக்கு உரிய க�ொடி–யில் சின்–னம – ா–கத் திகழ்–வது கரு–டன்– தான். சிசு– ப ால யுத்– த த்– தி ல் கிருஷ்– ண ன் பாச–றை–யில் கரு–டக்–க�ொடி பட–ப–டத்–தது என்று பதிவு செய்– ய ப்– ப ட்– டு ள்– ள – தை க் காண–லாம். பின்– ன ர் ஆட்– சி க்கு வந்த மெள– ரி – யப் பேர–ர–சர்–க–ளின் ஆட்–சிக் காலத்–தில்

அவர்–கள – து கலைப்–பா–ணியி – ல் கரு–டனு – க்– குப் பங்–குண்டு. குப்–தர்–கள் காலத்–தில் கரு–ட–னின் மதிப்பு மிக–வும் உயர்ந்–தது. குமா–ர–குப்–தன், சமுத்–தி–ர–குப்–தன் ஆகிய மன்–னர்–களி – ன் ஆட்–சிக் காலத்–தில் அவர்– கள் வெளி–யிட்ட தங்–கள் ப�ொற்–கா–சுக – ளி – ல் ‘கரு–ட–னின்’ உரு–வத்தை முத்–தி–ரை–யா–கப் ப�ொறித்–தார்–கள். சந்–தி–ர–குப்த விக்–கி–ர–மா– தித்–தன் என்–பவ – ன் டெல்–லியி – ல் ஒரு கருட ஸ்தம்–பத்தை நிறு–வி–னான். தேவ–கி–ரியை தலை–நக – ர – ம – ா–கக் க�ொண்ட ஆட்சி புரிந்து வந்த யாதவ மன்–னர்–க–ளுக்கு க�ொடி–யும் சின்–ன–மும் ‘கரு–டன்’ தான். கி.பி. 4ம் நூற்–றாண்டு முதல் 6ம் நூற்– றாண்டு வரை ஆட்சி புரிந்த குப்– த ர்– கள் நிர்–மா–ணித்த தேவ–கிரி ஆல–யத்–தில் உள்ள தசா–வ–தார சிற்–பங்–க–ளில் கஜேந்– திர ம�ோட்–சத்தை அழ–கா–கச் செதுக்–கி– யுள்–ள–னர். அதில் மகா–விஷ்ணு கரு–டா– ரூ–ட–ன–ராய், ‘ஆதி–மூ–ல–மே’ எனக் கத–றிய கஜத்–தைக் காக்க, ‘‘புள் ஊர்ந்து, ஆழி த�ொட்டு அப–ய–ம–ளித்–தான்–’’ என்ற ஆழ்– வார்–கள் அரு–ளிய பாசு–ரத்–தின் ஜீவன் ததும்–பு–வதை – க் காண–லாம். பெளத்த மதத்– தி – லு ம் இப்– ப ட்– சி – ர ா– ஜன் ஊடு– ரு – வி – ன ான். அம– ர ா– வ – தி – யி ல்

கரு–ட–னும் நாகங்–க–ளும் வணங்–கு–வ–தைக் காண–லாம். பர்–கூத் சிற்–பம் ஒன்–றில் கரு–டன் சிக–ர–ம�ொட்–டாக நீண்ட தண்–டைக் கையி– லேந்–திய ஓர் அச்–வ–ப–தியை – க் காண–லாம். தஞ்–சா–வூர் சரஸ்–வதி மகா–லில் உள்ள ‘கஜ சாஸ்–தி–ரம்’ என்ற நூலைப் ப�ோன்று, வடக்கே ‘மாதங்–க–லீல – ா’ என்ற ஒரு யானை சாஸ்–திர நூல் உள்–ளது. அதில் காலச்–சக்–க– ரம் உதிக்–கும் ப�ோதே யானை–யும் சுபர்ணா என்ற கரு–ட–னும் த�ோன்–றி–னார்–கள் என்று கூறு–கி–றது. நேபா–ளத்–தில் ‘கரு–ட–நாக யுத்–தம்’ என்று ஒரு பண்–டிகை க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கி–றது. அதில் கருட விக்–கி–ர–கத்–துக்கு வேர்–வை–கள் துளிர்க்க, அர்ச்–சக – ர் அதைத் துணி–யில் ஒத்தி, அதைப் பிர–சா–த–மாக அர–ச–ருக்கு அனுப்பி வைக்–கி–றார். அந்–தத் துணி–யில் உள்ள ஒவ்– வ�ொரு இழை நூலும் பாம்பு விஷம் படிந்–த– வர்–க–ளுக்–குக் கையில் கட்ட விஷம் இறங்– கப் பயன்–ப–டு–கிற – து என்று க�ோலா–கல – –மாய் க�ொண்–டா–டு–கி–றார்–கள். அதே ப�ோன்று இங்கே சூளுர்– பே ட்– டைக்கு அரு–கில் உள்ள ‘மன்–னார் ப�ோலூர்’ ஆல– ய த்– தி ல் நடை– ப ெ– று ம் ‘கரு– ட – ப ங்– க ’ நிகழ்ச்–சி–யின் ப�ோது கரு–டன் கண்–க–ளில் சதா நீர் வழிய, அதை பட்– ட ர் ஒரு– வ ர் ðô¡

16-31 மே 2018

21

துணி–யால் ஒத்தி எடுப்–பது பல–ரும் அறிந்–திர – ாத விஷ–ய–மா–கும். ஒரு சம–யம் சுவர்–ணமே – ரு – வு – க்கு தன்னை மிஞ்–சிய பர்–வ–தம் இல்லை என்ற கர்–வம் ஏற்–பட்டு விட்–டது. இத்–த–கைய தரு–ணங்–க– ளில் தானே நார–தர் கதா–நா–ய–கர் ஆகி–றார். உடனே சென்று மெது–வாக வாயுவை ஏவி விட்– ட ார். வாயு சிக– ர ங்– க ளை உருட்ட மேரு கரு–டனை உத–விக்–கழைக்க – , அது தன் விரிந்த சிற–கால் வாயுவை அண்–ட–வி–டா– மல் தடுத்–தது. விடு–வாரா நார–தர். கரு–டன் இல்– ல ாத சம– ய ம் பார்த்து வாயு– வு க்– கு த் துப்–புக் க�ொடுக்க மேரு–மலை தன் சிக–ரத்தை இழந்–தது. வாயு பெயர்த்து கட–லில் வீசப்– பட்ட அச்– சி – க – ர த் துண்டே இலங்– கை த் தீவு என்–கி–றது புரா–ணம். மேலும், கரு–ட– னின் பெரு–மை–க–ளைப் பற்–றிப் பல புரா– ணங்–கள் கூறு–வ–ன–வற்–றை–யும், வர–லாற்–றுச் சான்–று–கள – ை–யும் பார்ப்–ப�ோம். புள்–ள–ர–சான கரு–டன் தேவ–ல�ோ–கத்–தில் இருந்து அமு–தம் க�ொண்டு வரும்–ப�ோது கூடவே தர்ப்–பைப் புல்–லை–யும் க�ொண்டு வந்து பதித்–தன – ன். ஆத–லால் தர்ப்–பைப் புல் புனி–த–மா–னது. கரு– ட ன், வலா– சு – ர ன் என்ற அசு– ர ன் உட–லைத் தின்று நகைத்து உமி–ழும்–ப�ோது கரு–ட�ோற்–கா–ரமெ – ன்–னும் மர–கத ரத்–னமெ – ன்– னும் கரு–டப்–பச்சை உண்–டா–யிற்று. இந்த அசு–ர–னது எலும்–பு–கள் வைர–மா–யின. கரு– ட – னி ன் வலிமை கண்டு வியந்த திரு– ம ால் கேட்– டு க் க�ொள்ள அவ– ரு க்கு வாக–ன–மும் க�ொடி–யும் ஆன–வன். ஒரு முறை காளி–யன் என்–னும் நாகன் ரம–ணக – த் தீவில் உள்–ளாரை வருத்த அவர்–க– ளுக்கு கரு–டன் அப–யந் தந்து அக்–கா–ளியனை –

22

ðô¡

16-31 மே 2018

யமுனை மடு–வில் ஓடும்–படி செய்–வித்–தான். கண்– ண – பி – ர ான் புத்– தி – ர ப்– பே ற்– றி ன் ப�ொருட்டு உப–மன்–னி–யு–வு–டன் சிவ–தீட்சை பெற்–றுத் தவம் செய்–கையி – ல் துவா–ரகையை – அவு–ணர் வளைக்க அவர்–க–ளைப் ப�ோரிட்– டுக் க�ொன்று க�ோட்–டை–யைக் காத்–த–வன் கரு–டன். ராவ–ண – வ – த த்– தி ன் ப�ோது இந்– தி – ர – ஜித்– து–டன் ப�ோர் செய்த லட்–சு–ம–ணன் நாக பாசத்–தால் கண்–டுண்ட காலத்து யுத்த களத்– தில் வந்து நாக பாசத்–தைப் ப�ோக்கி ராம– மூர்த்–தியை – த் துதித்–துச் சென்–றான் கரு–டன். பாற்–க–டல் கடைந்த காலத்து மகா–விஷ்–ணு– வின் கட்–டள – ை–யால் மந்–தர மலையை ஏந்தி நின்–ற–வன் கரு–டன். வைகுண்– ட த்– தி – லி – ரு ந்து கிரீ– ட ா– ச – லங் க�ொண்டு வந்து பூமி– யி ல் பதித்– து த் திரு–மாலை எழுந்–த–ரு–ளப் பண்–ணி–ய–வன் கரு– ட ன். இதுவே திரு– ம லை - திருப்– ப தி எனும் திரு–வேங்–க–ட–ம–லை–யா–யிற்று. பாதாள ல�ோகத்–தி–லி–ருந்த உப–ரி–ச–ர–வசு என்– ப – வ னை பூமிக்– கு க் க�ொண்டு வந்து, அவ–னுக்கு அரசு பதவி பெற்–றுத் தந்–த–வன் கரு–டன். திருக்– க – யி – ல ா– ய த்– து க்கு கர்– வ த்– து – ட ன் சென்று அவ்–விட – த்–திலி – ரு – ந்த நந்–திய – ம் பெரு– மா–னின் உச்–வாச நிச்–வா–சங்–க–ளில் அகப்– பட்டு மயங்–கித் துதித்–த–வன் கரு–டன். இவ– னுக்கு புள்–ள–ரசு, சுக–பதி, நாகாரி, பெரிய திரு–வடி, கருத்–மந்–தன் என்று பல பெயர்–க– ளும் உண்டு என்–கி–றது திருக்–க–ழுக்–குன்ற புரா–ணம். வால விருத்–தை–யென்–ப–வள் தவம் புரி– கை–யில் அவ–ளுக்கு இடை–யூறு விளைவித்து, தன் இரு சிற–கு–கள – ை–யும் இழந்த கரு–டன்,

பின் சிவ–பூஜை செய்து அவற்–றைத் திரும்–பப் பெற்–றான் என்–கி–றது திரு–வா–ரூர் புரா–ணம். ஒரு சம–யம் திருப்–பாற்–க–ட–லின் மத்–தி– யில் உள்ள சுவே–தத் தீவி–லி–ருந்து பாற்–கட்–டி – க – ள ைக் க�ொணர்ந்து தன் பிட– ரி ச் சட்– டை– யி – ன ால் உதறி எங்– கு ம் சித– றி – ய – டி க்க அவை சுவேத மிருத்–திகை ஆயின. இம்–மி– ருத்–தி–கையே ‘ஊர்த்வ புண்–ட–ரம்’ எனும் தரித்–தற்–கு–ரிய ப�ொரு–ளா–யிற்று. தே வ – ல�ோ – க த் – தி – லி – ரு ந் து அ மி ர் – த ம் க�ொணர்ந்– த – வ ன் என்– ப – த ால் அமிர்த கல–சத்–து–டன் மூல–வர், உற்–ச–வர் என இரு கரு–டாழ்–வார்–களை ரங்–கத்–தில் காண– லாம். மூல– வ ர் பிரம்– ம ாண்ட வடி– வி ல் காட்–சிய – –ளிக்–கிற – ார். மாங்– க ாடு திருத்– த – ல த்– தி ல் வடிக்– க ப்– பட்–டுள்ள கரு–டன் வடி–வம் இற–கு–க–ளில் ஒவ்–வ�ொரு அல–கும் தனித்–த–னியே ப�ொளி– யப்–பட்டு சிற்ப சிக–ர–மாய் விளங்–கு–கி–றது. திரு–வெள்–ளி–யங்–குடி திருத்–த–லத்–தில் அருள்– பு– ரி – யு ம் கரு– ட – னு க்கு சங்கு சக்– க – ர ங்– க ள் இருப்–ப–தால் நான்கு திருக்–க–ரங்–க–ளு–டன் காட்சி தரு–கி–றார். இது வேறு எந்–த–வ�ொரு வைண–வத் தலங்–க–ளி–லும் காண முடி–யாத அதி–சய – ம். ந ா ச் – சி – ய ா ர் க�ோ யி ல் எ ன ப் – ப – டு ம் திரு– ந – ற ை– யூ ர் திருத்– த – ல த்– தி ல் உள்ள கல்– க–ருட – ன் விசே–ஷம – ா–னது. கருட சேவை–யின் ப�ோது சந்–நதி – யி – ல் 4 பேர்–கள் மட்–டுமே தூக்கி வரும் கருட வாக–னம் சிறு–கச் சிறுக கனத்து அதைத் தூக்க 64 பேர்–கள் தேவைப்–ப–டும் காட்– சி – யை க் காண– ல ாம். அதி– ச – ய – ம ாக, திரு–ம–ணி–மா–டக் க�ோயில் எனும் திரு–நாங்– கூர் திருத்–த–லத்–தில் தை அமா–வா–சைக்கு மறு–நாள் நடக்–கும் 11 கரு–ட–சேவை தான். அன்று 11 திருத்– த – ல ங்– க – ளி – லி – ரு ந்து வரும் 11 திவ்–ய–தே–சப் பெரு–மாள்–க–ளை–யும், கரு– டாழ்–வார் 11 பேரை–யும் தரி–சிப்–பது என்–பது – –மா–கும். பெரும் புண்–ணிய வில்–லிப்–புத்–தூர் திருத்–தல – த்–தில் மூல–வ– ரான பெரு–மாள் ரங்–கம – ன்–னா–ருக்கு இணை– யாக இடப்– பு – ற த்– தி ல் கரு– ட ாழ்– வ ா– ரு ம், வலப்–பு–றத்–தில் ஆண்–டாள் நாச்–சி–யா–ரும் காட்–சி–ய–ளிக்–கின்–ற–னர். இது வேறு எங்–கும் காண முடி–யா–த–தா–கும். நாடெங்–கி–லு–முள்ள எண்–ணற்ற வைண– வத் திருத்–தல – ங்–களி – ல் ‘கரு–டசே – வை – ’– யெ – னு – ம் உற்– ச – வ ம் சிறப்– ப ாக நடை– ப ெற்– ற ா– லு ம், எல்– ல ா– வ ற்– றி ற்– கு ம் மேலாக காஞ்– சி – பு – ர ம் வர–த–ரா–ஜப்–பெ–ரு–மாள் க�ோயி–லில் சீரும் சிறப்–பும – ாக விம–ரிசை – ய – �ோடு பத்து நாட்–கள் க�ொண்–டா–டப்–ப–டும் ‘கருட சேவை’–தான் உல–கப் புகழ்–பெற்ற உற்–சவ – ம – ா–கத் திகழ்–கிற – து. இங்கு கரு–டசேவை – வரு–டத்–துக்கு மூன்று முறை மட்–டும் நடை–பெ–று–கி–றது. வைகாசி பிரம்– ம�ோ ற்– ச – வ ம், ஆனி மாதம் சுவாதி

நட்–சத்–தி–ரம் கூடிய பெரி–யாழ்–வார் சாற்று முறை, ஆடி மாதம் பெளர்–ணமி கஜேந்–திர ம�ோட்–சம் ஆகிய வைப–வங்–க–ளின் ப�ோது நடை–பெ–று–கி–றது. கரு–ட–னின் பெரு–மையை கருட தண்–ட– கம், கருட பஞ்–சா–சத் என்று பல நூல்–களை இயற்–றிப் பெரிய திரு–வ–டிக்–குப் பெரும்–பு– கழ் சேர்த்–த–வர் நிக–மாந்த மகா–தே–சி–கன் சுவா–மி–கள் ஆவார். தெலுங்–கில் உள்ள யட்–ச–கா–னம் ப�ோல் எழுந்–தது ‘கருடா சலம்’ என்ற நாட–கம். வட– ம�ொ–ழியி – ல் உள்ள கருட புரா–ணத்–தைத் தமி– ழில் நூலாக்–கி–ய–வர் கவித்–த–லம் துரை–சாமி மூப்–பன – ார் எனும் புல–வர் பெரு–மா–னா–வார். இவ்–வள – வு பெரு–மைக – ள் க�ொண்ட கரு–ட– னுக்கு ஆவணி சுக்–ல–பட்ச பஞ்–சமி அன்று பெண்–கள் கருட பஞ்–சமி விர–தம் அனுஷ்– டிப்– ப – து ம், கரு– டனை தரி– சி ப்– ப – து ம் மகா புண்–ணி–யம் என்று நம்–பு–கின்–ற–னர். ஆன்–மிக அன்–பர்–க–ளால் ‘பெரிய திரு– வ– டி ’ என்று ப�ோற்– ற ப்– ப – டு – கி ன்ற கருட பக–வானை தரி–சிப்–பது மகா புண்–ணி–யம் என்று கிரா– ம ங்– க – ளி ல் அந்– தி ப்– ப �ொ– ழு – தில் பெரி–ய–வர்–கள் கரு–டன் காட்–சிக்–குக் காத்–தி–ருந்து, தென்–பட்–ட–தும் ‘கிருஷ்ணா, கி ரு ஷ் – ண ா ’ எ ன் று ப ய – ப க் – தி – யு – ட ன் கன்– ன த்– தி ல் ப�ோட்– டு க் க�ொள்– வ – து ம் தெரிந்–ததே!

- டி.எம்.இரத்–தி–ன–வேல் ðô¡

16-31 மே 2018

23

என்ன ச�ொல்கிறது, என் ஜாதகம்?

மறுமண வாழ்வில்

நறுமணம் வீசும்!

?

எனது திரு– ம – ண ம் 2012 மார்ச் மாதத்– தி ல் நடந்– த து. வர–தட்–சணை என்ற அரக்–க–னின் பிடி–யில் சிக்கி வாடிய மல–ரா– கப் ப�ோனேன். 21 வய–திற்–குள்– எ–னக்கு ஏன் இவ்–வ–ளவு பெரி–ய– தண்–டனை? இரண்–டா–வது திரு–ம–ணம் நடக்–குமா? த�ொழி–லில் நல்ல நிலைக்கு வரு–வேனா? ம�ொத்–தத்–தில் எதிர்–கா–லம் எப்–படி இருக்–கிற – து? வாழ ஆசைப்–ப–டு–கி–றேன். விடை தாருங்–கள்.

- தாமரை, வேளச்–சேரி. உங்–கள் மன–நி–லை–யில் உள்ள விரக்–தி–யின் அள–வினை உங்–கள் கடி–தத்–தில் வெளிப்–ப–டுத்தி உள்–ளீர்–கள். இத்–தனை சிர–மத்–திற்கு மத்–தி–யி–லும் கடி–தத்–தில் கவிதை மழை–யைப் ப�ொழிந்–திரு – க்–கிறீ – ர்–கள். உங்–களு – ட – ைய எழுத்–துந – டை உங்–கள் வலி–மை–யைப் பறை சாற்–று–கி–றது. உங்–கள் ஜாத–கக் கட்–டத்–தி– னைக் க�ொண்டு 7க்கு உடை–ய–வன் 8ல், 8க்கு உடை–ய–வன் 12ல், விர–யா–தி–பதி குரு வக்–ரம் பெற்று கேது–வு–டன், சனி பார்வை, செவ்–வாய் பார்வை, சர்ப்ப த�ோஷம், மாங்–கல்ய த�ோஷம், சயன த�ோஷம், சனி அஸ்–தங்–க–தம் என்று அதில் உள்ள எதிர்–ம–றை–யான கருத்–துக்–களை மட்–டும் வரி–சைப்– ப–டுத்தி எழு–தி–யுள்–ளீர்–கள். இது–ப�ோன்ற எதிர்–ம–றை–யான கருத்–துக்–களை துச்–ச–மாக எண்ணி தூக்கி எறி–யுங்–கள். மகம்

24

ðô¡

16-31 மே 2018

நட்–சத்–திர – ம், சிம்–மர – ா–சியி – ல் பிறப்–ப–தற்கே மிகப்–பெ–ரிய பாக்– கி – ய ம் செய்– தி – ரு க்க வேண்– டு ம். மகத்– தி – னி ல் பிறந்–தார் ஜகத்–தினை ஆள்– வார் என்– ப தை உங்– க ள் மன–தில் ஆழப்–பதி – ய வைத்– துக் க�ொள்–ளுங்–கள். மகர லக்–னத்–தில் பிறந்–தி–ருக்–கும் உங்–க–ளுக்கு ஜீவன ஸ்தா– னா–திப – தி சுக்–கிர – ன் ஜென்ம – ப்–ப– லக்–னத்–தில் அமர்ந்–திரு தும், சிந்–த–னை–யைத் தரும் ஐந்–தாம் வீட்–டில் செவ்–வா– யின் அமர்–வும் உங்–களை த�ொழில்–மு–றை–யில் வெகு சிறப்–பாக செயல்–பட வைக்– கு ம் . எ ல் – ல�ோ – ரு – ட ை ய ஜாத– க த்– தி – லு ம் நற்– ப – ல ன்– க–ளும், கெடு–ப–லன்–க–ளும் கலந்– து – த ான் இருக்– கு ம்.

– ன்–களை மட்–டும் கெடு–பல கருத்– தி ல் க�ொள்– ளா – ம ல் நம் ஜாத–கத்–தில் உள்ள நற்– ப– ல ன்– க – ளை – யு ம் கணக்– கில் எடுத்– து க் க�ொள்ள வேண்– டு ம். சாலை– யி ல் ந ட ந் து க� ொ ண் – டி – ரு க் – கி– ற�ோ ம். எதிர்– ப ா– ர ாத வித– ம ாக சாக்– க டை நீர் ஆடை–யில் தெறித்–து–விட்– டது என்– ப – த ற்– க ாக அங்– கேயே அமர்ந்து அழுது க� ொ ண் – டி – ரு ப் – ப – த ா ல் என்ன பயன்? அத–னைத் துடைத்–து–விட்டு அடுத்த வே ல ை – ய ை ப் ப ார்க்க வேண்– டா மா? ப�ொறி– யி – யல் பட்–ட–தா–ரி–யான நீங்– கள் உங்–கள் வாழ்க்–கையை ஒரு குறு– கி ய வட்– ட த்– தி ற்– குள் அடக்– கி க் க�ொள்– ளா – ம ல் மு ன் – னே ற் – ற ச்

சிந்–தனை – யு – ட – ன் செயல்–படு – ங்–கள். சிந்–தனை – – யில் உள்ள வேகம் செய–லி–லும் வெளிப்– ப– ட ட்– டு ம். உத்– ய�ோ – க – ரீ – தி – யா க உயர்ந்த நிலையை அடை–வீர்–கள். தற்–ப�ோது நடந்து வரும் சூரி–ய–தசை சற்று அலைச்–ச–லைத் தந்– தா–லும் த�ொழில் முறை–யில் சிறப்–பான முன்– னேற்–றம் காண்–பீர்–கள். திரு–ம–ணம் என்–பது மட்–டும் வாழ்–வி–னில் முழு–மை–யான திருப்– தி–யைத் தந்து விடாது. அதை–யும் தாண்டி வாழ்–வினி – ல் சாதிக்க வேண்–டிய விஷ–யங்–கள் பல உண்டு. சாதிக்–கப் பிறந்–த–வர் நீங்–கள் என்– ப தை ஆழ்– ம – ன – தி ல் பதிய வைத்– து க் க�ொண்டு செய–லில் இறங்–குங்–கள். மறு–ம– ணத்–தைப்–பற்றி கவ–லைப்–ப–டாது உங்–கள் த�ொழி–லில் முழு கவ–ன–மும் செல்–லட்–டும்.

23.11.2018ற்குப் பின் உங்–கள் மன–தி–னைப் புரிந்து க�ொண்ட மனி–தரை சந்–திப்–பீர்–கள்.

2019ம் ஆண்டு மே மாத வாக்–கில் அவரை நீங்– க ள் கரம் பிடிக்க இய– லு ம். மறு– ம ண வாழ்வு என்–பது நறு–ம–ணம் வீசு–வ–தா–கவே அமை–யும். வெள்ளை உள்–ளம் க�ொண்ட உங்– கள் பெற்–ற�ோரி – ன் மன–திற்கு முழு–மையா – ன சந்–த�ோஷ – த்–தைத் தரு–வத – ாக உங்–கள் வாழ்வு அமை–யும். வெள்–ளிக்–கிழமை – த�ோறும் வீட்– டி–னில் விளக்–கேற்றி வைத்து மகா–லக்ஷ்மி பூஜை செய்து வழி–பட்டு வாருங்–கள். வயது முதிர்ந்த சுமங்–கலி – ப் பெண்–களை நமஸ்–கரி – க்– கத் தவ–றா–தீர்–கள். லக்ஷ்மி ய�ோகம் என்–பது உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் உள்–ள–தால் உங்–கள் எதிர்–கா–லம் சிறப்–பா–ன–தா–கவே அமை–யும். கவலை வேண்–டாம்.

?

அறு–பத்து மூன்–றா–வது வய–தில் இருக்–கும் எனக்கு அடிக்–கடி தலை–வலி, வயிற்–று–வலி வரு–கி–றது. இன்–னும் எத்–தனை ஆண்–டு–கள் உயி–ரு–ட ன் இருப்–ப ேன்? வயிற்–றி ன் வலது பக்–கம் கன–மாக உள்–ளது. அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்–டுமா? இன்–னும் என் இரண்–டா– வது பெண்–ணுக்கு திரு–மண – ம் செய்–யவி – ல்லை. இன்–னும் 10 ஆண்–டு–க–ளா–வது உயிர் வாழ– ஆ– சை ப்– ப – டு – கி – றேன் .என் இறு– தி – க ா– ல ம் சிர– மம் இன்றி அமைய நான் என்ன செய்ய வேண்–டும்?

- காந்–தி–மதி, சிதம்–பர– ம். தலை–வ–லி–யும், வயிற்–று–வ–லி–யும் தனக்கு வந்–தால்–தான் தெரி–யும் என்–பார்–கள். இந்த இரண்–டின் க�ொடு–மைய – ை–யும் சேர்த்து அனு– ப–விப்–ப–தால் ஆயுள்–பற்–றிய பயம் உங்–களை வந்து த�ொற்–றி–யி–ருக்–கிற – து. மூலம் நட்–சத்–தி– ரம், தனுசு ராசி, தனுசு லக்–னத்–தில் பிறந்– தி–ருக்–கும் உங்–க–ளுக்கு தற்–ப�ோது ஏழ–ரைச் சனி நடந்து க�ொண்–டிரு – க்–கிற – து. என்–றாலு – ம் தற்–ப�ோது நடந்து வரும் தசா–புக்தி காலம் உங்–க–ளுக்கு சாத–க–மாக உள்–ளது. குரு தசை– யில் குரு புக்–தியி – ன் காலத்தை அனு–பவி – த்து வரும் உங்–களு – க்கு அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்–டிய அவ–சி–யம் இருக்–காது. மருந்து

சுப சங்கரன்

மாத்– தி – ரை – க – ளி ன் மூல– ம ா– க வே உங்– க ள் வயிற்–று–வலி பிரச்–னையை சரி செய்ய இய– லும். மருத்–து–வர்–க–ளின் ஆல�ோ–ச–னை–யின் பேரில் மருந்–து–க ளை தவ–றா–மல் எடுத்து வாருங்–கள். 27.10.2018க்குப் பின் வயிற்–று–வ– லி–யின் வீரி–யம் குறை–யத் துவங்–கும். 77 வயது வரை உங்–கள் ஆயு–ளைப் பற்–றிய கவலை தேவை– யி ல்லை. வரும் வருட வாக்– கி ல் உங்–கள் வீட்–டில் சுப–நி–கழ்ச்–சி–கள் நடை–பெ– று–வ–தற்–கான வாய்ப்பு உள்–ள–தால் மக–ளின் திரு–ம–ணத்தை நடத்–து–வ–தில் தடை–யே–தும் இருக்– க ாது. இறு– தி க் காலத்– தி ல் பிறந்த , புகுந்த வீட்–டி–னரைய�ோ – வீட்–டி–னரைய�ோ – சார்ந்–திரு – க்க வேண்–டிய அவ–சிய – ம் இல்லை. நீங்–கள் பெற்–றெடு – த்த பிள்–ளைக – ளு – ட – னேயே – உங்–கள்–அந்–திம – க் காலத்தை சுக–மா–கக் கழிக்க இய–லும். உங்–கள் பெண்–ணும் சரி, மரு–ம–க– னும் சரி உங்–களை பார–மாக எண்–ணா–மல் கண்–ணும் கருத்–து–மாக வைத்–துப் பார்த்–துக் க�ொள்–வார்–கள். தேவை–யற்ற பயத்–தினை விடுத்து தைரி–ய–மாக உங்–கள் பணி–யைச் செய்து வாருங்–கள். நட–ரா–ஜப் பெரு–மா–னின் மேல் நம்– பி க்கை வைத்து பிரார்த்– த னை செய்து க�ொள்– ளு ங்– க ள். ஏதே– னு ம், ஒரு – நாளில் வைத்–தீஸ்–வர – ன் செவ்–வாய்க்–கிழமை க�ோயி–லுக்–குச் சென்று உங்–கள் பெய–ருக்கு அர்ச்–சனை செய்து வழி–ப–டுங்–கள். அங்கு தரும் விபூதி பிர–சா–தத்தை வயிற்–றுப் பகு–தி– யில் தின–மும் தடவி வர உங்–கள் பிரச்னை தீரும். ஆர�ோக்–யத்–து–டன் வாழ்–வீர்–கள்.

?

என் மக–ளுக்கு கடந்த 2010ல் திரு–ம–ணம் நடந்–தது. குழந்தை பாக்–யம் இல்லை. உடல் சுக–வீ–னத்–தால் ஜூன் 2016 முதல் எங்–க–ளு–டன் வசித்து வரு–கி–றாள். மாமி–யார் சரி–யில்லை. மரு–ம–கன் தனிக்–கு–டித்–த–னம் செய்ய விரும்–ப– வில்லை. அவ–ருக்கு மனை–வி–யின் மேல் அக்– கறை இல்லை. சட்–டப்–படி பிரிந்–தால் நிம்–மதி ðô¡

16-31 மே 2018

25

கிடைக்–குமா? நல்–வழி கூறி சரி–யான பாதை காண்–பி–யுங்–கள்.

- சுகு–மா–ரன், சென்னை. ஒரு வழக்–க–றி–ஞ–ராக உங்–கள் அனு–பவ – த்– தில் பல குடும்–பங்–க–ளின் பிரச்–னை–களை தீர்த்து வைத்–தி–ருப்–பீர்–கள். உங்–கள் மக–ளின் நல்–வாழ்–விற்–காக இன்–னும் சிறிது காலம் ப�ொறுத்–திரு – ங்–கள். உங்–கள் மக–ளின் ஜாத–கத்– தில் கண–வ–ரைப்–பற்–றிச் ச�ொல்–லும் ஏழாம் வீட்–டில் நீசம் பெற்ற சந்–தி–ர–னு–டன் செவ்– வாய் மற்–றும் கேது இணைந்–திரு – க்–கிறா – ர்–கள். உங்–கள் மரு–ம–க–னின் ஜாத–கத்–தில் ஏழாம் வீட்–டில் நீசம் பெற்ற செவ்–வா–யு–டன் ராகு இணைந்–தி–ருக்–கி–றார். ஆக சந்–தி–ரன், செவ்– வாய், ராகு, கேது ஆகிய இந்த நான்கு கிர– கங்–க–ளின் தாக்–கம் தம்–ப–தி–யர் இரு–வ–ரின் ஜாத– க த்– தி – லு ம் உள்– ள து. விதிப்– ப – ய – னி ன் படியே இவர்–கள் இரு–வரு – ம் வாழ்க்–கையி – ல் இணைந்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். உங்–கள் மரு–ம–க– னுக்கு தனது மனை–வி–யின் மீது அதா–வது உங்–கள் மக–ளின் மீது அக்–கறை இல்–லா–மல் இல்லை. பெற்ற தாயின் பேச்–சிற்கு மறு– பேச்சு பேசா– ம ல் வாழும் பிள்– ளை –யா க இருக்–கி–றார். அதில் தவ–றே–தும் இல்லை. இருந்– த ா– லு ம் மனை– வி – யி ன் உள்– ள த்– தி ல் இருக்–கும் உணர்–வினை அவர் வெகு–விரை – – வில் புரிந்து க�ொள்–வார். அதற்–கான கால நேரம் கனிந்து வர வேண்–டும். இத்–தனை காலம் ப�ொறுத்–தி–ருந்த நீங்–கள் வரு–கின்ற 11.03.2019 வரை ப�ொறுத்–தி–ருங்–கள். அதன்– பி–றகு நடை–பெ–றும் சம்–ப–வங்–கள் அவ–ரது மனதை மாற்–றும். சட்–டப்–படி நிரந்–த–ர–மா– கப் பிரி–வ–தால் மட்–டும் உங்–கள் மக–ளுக்கு நிம்– ம தி கிடைத்து விடாது. அது அவ– ரு – டைய எதிர்–கா–லத்–திற்–கும் நல்–லத – ல்ல. சற்று நிதா–னித்–துச் செயல்–படு – ங்–கள். செவ்–வாய்க்––

26

ðô¡

16-31 மே 2018

கிழமை த�ோறும் ராகு கால வேளை–யில் துர்–கை–யம்–ம–னுக்கு விளக்–கேற்றி வைத்து உங்–கள் மகளை நமஸ்–க–ரித்து வரச் ச�ொல்– லுங்–கள். துர்–கையி – ன் அரு–ளால் துன்–பங்–கள் தீரும்.

?

எனது பேர–னின் ஜாத–கப்–படி ஆயுள் பாவம், உத்–ய�ோக உயர்வு எப்–படி உள்–ளது? வேறு கம்–பெனி மாற்–றம் கிடைக்–குமா? அவன் ஜாத– கப்–படி திரு–ம–ணம் எப்–ப�ோது நடக்–கும்? பெண் வீட்–டா–ரிட– ம் ஜாத–கத்தை க�ொடுத்–தவு – ட– ன் ஜ�ோதி–ட– ரைக் கலக்–கா–மல் ப�ொருத்–த–மில்லை என்று தெரி–விக்–கிற – ார்–கள். அவ–னது திரு–மண – த்–திற்–காக ஏதா–வது பரி–கா–ரம் செய்ய வேண்–டுமா?

- ஞான–சம்–பந்–தன், வர–த–ரா–ஜ–பு–ரம். ஆயில்– ய ம் நட்– ச த்– தி – ர ம், கடக ராசி, மகர லக்–னத்–தில் பிறந்–தி–ருக்–கும் உங்–கள் பேர– னி ன் ஜாத– க ம் மிக– வு ம் சிறப்– ப ான அம்–சத்–தி–னைக் க�ொண்–டுள்–ளது. அவ–ரது ஜாத– க த்– தி ல் எந்– த – வி – த – ம ான த�ோஷ– மு ம் இல்லை. ஜென்ம லக்–னத்–தி–லேயே ஆட்சி பலத்–துட – ன் அமர்ந்–திரு – க்–கும் ஆயுள்–கா–ரக – ன் சனி–ப–க–வான் நீண்ட தீர்க்–கா–யு–ளைத் தரு– வார். உத்–ய�ோக ஸ்தான அதி–பதி சுக்–கி–ரன் நீசம் பெற்–றிரு – ந்–தா–லும், பாக்ய ஸ்தா–னத்–தில் அமர்ந்–திரு – ப்–பத – ால் உத்–ய�ோக உயர்–வினை – ப்– பற்றி கவ–லைப்–பட வேண்–டிய அவ–சி–யம் இல்லை. தற்–ப�ோது நடந்து வரும் தசா–புக்– தி–யின்–படி 25.06.2018க்குப் பின் உத்–ய�ோ–க– ரீ–தி–யாக நல்–ல–த�ொரு முன்–னேற்–றத்–து–டன் க் காண்–பார். நல்ல தன– கூடிய மாற்–றத்–தினை – லா–பத்–து–டன் கூடிய சம்–பாத்–தி–யம் அவ–ரு– டைய எதிர்–கா–லத்–திலு – ம் த�ொட–ரும். ஆயில்– யம் என்ற நட்–சத்–திர – த்–தின் பெய–ரைக் கேட்– ட–தும் ப�ொருத்–தமி – ல்லை என்று ச�ொல்–லும் மூட நம்–பிக்–கை–யினை உடை–ய–வர்–களை எண்ணி நீங்– க ள் கவ– ல ைப்– ப – டா – தீ ர்– க ள். உங்–கள் பேரனை மரு–ம–க–னாக அடைய

அவர்–க–ளுக்–குக் க�ொடுத்து வைக்–க–வில்லை என்று எண்–ணிக் க�ொள்–ளுங்–கள். தற்–ப�ோ– தைய நேரத்–தின்–படி உங்–கள் பேர–னுக்கு திரு–மண ய�ோகம் என்ற நேரம் கூடி வந்–து– விட்–டது. வெகு–விரை – வி – ல் அன்–பிலு – ம், பண்– பி–லும் சிறந்த ஒரு பெண் உங்–கள் பேர–னின் வாழ்க்–கைத் துணை–வி–யாக அமை–வார். அவ–ரு–டைய ஜாத–கத்–தில் த�ோஷம் ஏதும் இல்–லா–தத – ால் சிறப்பு பரி–கா–ரம் ஏதும் அவ– சி–ய–மில்லை. குல–தெய்–வப் பிரார்த்–தனை ஒன்று மட்–டும் ப�ோது–மா–னது. இந்த வரு– டத்– தி ன் இறு– தி க்– கு ள் உங்– க ள் பேர– னி ன் திரு–மண – ம் முடி–வா–கிவி – டு – ம். வாழ்த்–துக்–கள்.

?

என் மகன் தற்–ப�ோது டிப்–ளம�ோ மூன்–றாம் ஆண்டு நிறைவு செய்– யு ம் தரு– வ ா– யி ல் உள்– ள ான். அவன் மேற்– க�ொ ண்டு என்ன செய்–ய–லாம்? ராணு–வத்–திற்கு செல்–வ–தற்–கான முயற்– சி – க ள் எடுத்து வரு– கி – ற ான். அப்– ப ணி கிடைக்க வாய்ப்பு உண்டா?

- பாஸ்–க–ரன், வேலூர் மாவட்–டம். உங்– க ள் மக– னி ன் விருப்– பம் நியா–ய–மா–னதே. அவ–ரது முயற்சி வெகு விரை–வில் வெற்றி பெறும். மூலம் நட்– ச த்– தி – ர ம், தனுசு ராசி, கடக லக்–னத்–தில் பிறந்– து ள்ள அவ– ர து ஜாத– க த்– தின்–படி அவ–ருக்கு ராணு–வம், எல்லை பாது–காப்–புப் படை, காவல் துறை ப�ோன்ற பாது– காப்– பு த் துறை– யி ல் வேலை கிடைப்– ப – த ற்– க ான வாய்ப்பு நன்–றாக உள்–ளது. அவ–ரு–டைய ஜாத– க த்– தி ல் ஜென்ம லக்– னா – தி–பதி ஆறாம் வீட்–டில் அமர்ந்–தி–ருப்–ப–தும், ஜீவன ஸ்தா–னஅ – தி – ப – தி செவ்–வாய் 12ல் சூரி– யன் மற்–றும் புத–னுட – ன் இணைந்–திரு – ப்–பது – ம் அவ–ருக்கு சுக–மாக அமர்ந்–தி–ருக்–கக் கூடிய பணி–யி–னைத் தராது. சிர–மப்–பட்டு செய்– யும் வேலை–யாக இருந்–தா–லும், அதனை ஏற்–றுக்–க�ொண்டு செய்–யும் மனப்–பக்–குவ – மு – ம், உடல் வலி– மை – யு ம் உங்– க ள் பிள்– ளை க்கு உண்டு. அவ– ர து முயற்– சி க்கு துணை

தம் பிரச்–னை–க–ளுக்–குத் தீர்வு காண விரும்–பும் வாச–கர்–கள் தங்–களு – ட – ைய ஜாதக நக–லுட – ன் தங்–கள் பிரச்–னை–யைத் தெளி– வாக எழுதி அனுப்–ப–லாம். கீழ்க்–கா–ணும் முக–வ–ரிக்கு அவ்–வாறு அனுப்பி வைக்–கும் உங்–க–ளுக்கு இப்–ப�ோதே, வண்–ண–ம–ய– மான, வள–மான வாழ்க்–கைக்கு வாழ்த்து தெரி–விக்–கி–ற�ோம்.

என்ன ச�ொல்–கி–றது, என் ஜாத–கம்?

ஆன்–மி–கம், தபால் பை எண். 2908, மயி–லாப்–பூர், சென்னை - 600 004

நில்–லுங்–கள். அவ–ரு–டைய ஜாதக பலத்–தின்– படி 05.03.2020க்குள் வேலை கிடைத்து விடும். பிறந்த நாட்–டிற்கு சேவை செய்–யும் வாய்ப்பு உங்–கள் மக–னுக்கு கிடைத்–தி–ருக்–கி– றது. உங்–கள் பிள்–ளையை எண்ணி நீங்–கள் பெரு–மைப்–ப–டும் காலம் வெகு–தூ–ரத்–தில் இல்லை.

?

என் மக– னு க்கு வயது ஏறிக்– க�ொண்டே ப�ோகி–றது. இது–வரை திரு–ம–ணம் நடை–பெ–ற– வில்லை. ஏன் என்று தெரி–ய–வில்லை. பெண் வேலைக்–குச் செல்–ப–வளா? எந்–தத் திசை–யில் இருந்து வரு–வாள்? 30/35 வய–துக்கு மேல் சென்–று–விட்–டால் ஜாத–கம் பார்க்க வேண்–டாம் என்று சிலர் ச�ொல்–கி–றார்–கள். தங்–கள் அபிப்–ரா– யம் என்ன? 42 வயது ஆகும் என் மக–னின் திரு–ம–ணம் எப்–ப�ோது நடை–பெ–றும்?

- சக்–ர–வர்த்தி, சென்னை - 80. கிருத்–திகை நட்–சத்–தி–ரம், ரிஷப ராசி, தனுசு லக்– ன த்– தி ல் பிறந்– து ள்ள உங்– க ள் மக– னு க்கு 29வது வய– தி – லேயே திரு– ம ண ய�ோகம் என்–பது வந்–தி–ருக்–கி– றது. அந்த நேரத்–தில் அலட்– சி–ய–மாக இருந்–த–தன் பயனை இப்–ப�ோது அனு–ப–வித்து வரு– கி– றீ ர்– க ள். உங்– க ள் மக– னி ன் ஜாத–கத்–தில் திரு–மண வாழ்– வி– ன ைப்– ப ற்– றி ச் ச�ொல்– லு ம் ஏழாம் வீடு எந்–த–வி–த–ம ான த�ோஷ–மும் இன்றி சுத்–த–மா– கவே உள்– ள து. அதற்– க ாக முயற்சி ஏதும் செய்– ய ா– ம ல் பேசா– ம ல் இருந்– த ால் எந்த செய–லும் நடக்–காது. உங்–கள் கடி–தத்–தில் அடுத்–த–வர் மீது குற்– ற ம் ச�ொல்– லு ம் குணம் வெளிப்–ப–டு–கிற – து. 42 வய–தா–கும் மக–னுக்கு பெண் தேடும்–ப�ோது பெண் வேலைக்–குச் செல்–பவ – ளா – க அமை–வாளா என்ற உங்–கள – து கேள்வி உங்–களி – ட – ம் எதிர்–பார்ப்பு அதி–கம – ாக இருக்–கி–றது என்ற எண்–ணத்–தையே மற்–ற– வர்–க–ளின் மன–தில் உண்–டாக்–கும். மேலும், குடும்–ப த்– தி ல் ஏற்– க –னவே திரு– ம – ண – மான நபர் ஒரு–வர் தனது மனை–வி–யு–டன் வாழா– மல் இருப்–பது – ம் பெண் வீட்–டாரை மிக–வும் ய�ோசிக்க வைக்–கும். உங்–கள் உற–வின – ர்–களு – ம், பெண் வீட்–டா–ரும் இந்த வய–திற்கு மேல் ஜாத–கம் பார்க்–கத் தேவை–யில்லை என்று ச�ொல்–லும் கருத்–தினை ஏற்–றுக்–க�ொண்டு செயல்–ப–டுங்–கள். உங்–கள் மக–னின் ஜாத–கம் சுத்–த–மான ஜாத–கம் என்–ப–தால் அவ–ருக்கு அமை–யும் மனைவி நல்ல குணத்–தி–னைக் க�ொண்–ட–வ–ளாக இருப்–பாள் என்ற நம்–பிக்– கையை வளர்த்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள். தற்–ப�ோது அவ– ரு – டை ய ஜாத– க த்– தி ல் நடை– பெ – று ம் தசா–புக்தி காலம் சாத–க–மாக இல்–லா–விட்– டா– லு ம், பெரு– ம ாளை நம்பி செய– லி ல் இறங்–குங்–கள். ðô¡

16-31 மே 2018

27

57

சித்துகளுக்கு அப்பாற்பட்ட

ய�ோகிகள்! அ ப்–ப�ோது நான் பக–வத்–கீ–தையை ம�ொழி பெயர்க்–க–வில்லை. படித்–திரு – ந்–தால், எனது ச�ொற்–ப�ொ–ழிவு நிலையே திசை மாறி இருக்–கும். மற்–ற–வர்–க–ளும், காலம் கடந்–த–தற்–குப் பின்பு இதைச் சிந்–திக்–கக் கூடாதே என்–பத – ற்–காக இதைக் குறிப்–பி–டு–கி–றேன். இன்–னும் எனக்–க�ொரு நம்–பிக்கை இருக்–கிற – து. இ றை – வ ன் ச ற் று ஒ த் – து – ழ ை ப் – பா – ன ா – னால், இதற்கு முன் யாரும் ச�ொல்–லாத சில விஷ–யங்–களை, நான் ச�ொல்ல வாய்ப்–பிரு – க்–கிற – து. சி று வ ய – தி ன் ப � ோ க ா – னு – ப – வ ங் – க – ளு ம் , ர�ோகா–னு–ப–வங்–க–ளும் சிந்–த–னை–யைக் க�ொஞ்–சம் தடை செய்–கின்–றன. உலக விஞ்–ஞா–னத்–திற்–கும், பூல�ோ–கத்–திற்–கும், தெய்–வீக உணர்–விற்–கும் இந்து மதமே அடிப்– படை என்று எனக்கு அடிக்–கடி த�ோன்–று–கி–றது. அது–பற்றி ஆராய உடல் வலிமை இன்–னும் சற்று அதி–கமா – –கத் தேவைப்–ப–டு–கி–றது. மூ ச்சை அ ட க் – கி க் க ட – லு க் – கு ள ்ளே

28

ðô¡

16-31 மே 2018

முத்–தெ–டுப்–ப–வ–னைப் ப�ோலத்–தான், இப்–ப�ோது நான் சில சாதா–ரண முத்–துக்–களை எடுத்து வரு– கி–றேன். இந்து மதத்–தில், சுமார் 112 உப–நி–ஷத்–து–கள் இருப்–ப–தா–கக் கூறு–கி–றார்–கள். அவற்–றில் கட�ோ–ப– நி–ஷத்–தில் சில பக்–கங்–கள் மட்–டும்–தான் நான் படித்–தி–ருக்–கி–றேன். பார்க்– க ப் ப�ோனால், உப– நி – ஷ த்– து – க – ள ைப் படித்து ஆரா–யவே ஒரு பிறவி எடுக்க வேண்–டும்– ப�ோல் த�ோன்–று–கி–றது. சிறு– வ – ய – தி ல் இருந்த சிறிய ஆசை– க ள் ப�ோய், பெரிய வய– தி ல் பெரிய ஆசை– க ள் முளைத்–தி–ருக்–கின்–றன. இவை ஒரு ய�ோகி–யின் ஆசை–களே! ‘இன்–னும் என்ன?இன்–னும் என்ன?’ என்ற கேள்–வியை இப்–ப�ோது மனது கேட்–கி–றது. உடம்பு நன்–றாக இருக்–கும்–ப�ோது மனத்–தில் ப�ோக நிலை இல்லை. இரண்–டும் ஒன்–றா–கக் கைவ–ரப் பெற்–றவ – ர்–களே உன்–னத ய�ோகி–கள்.

‘அங்கே ஒரு சுவாமி அப்– ப – டி ச் செய்– தா ர்; இங்கே ஒரு சுவாமி இப்–ப–டிச் செய்–தார்’ என்று நாம் செய்–தி–கள் கேள்–விப்–ப–டு–கி–ற�ோம். அவை–யெல்–லாம் என்ன? ஏத�ோ ஒரு ய�ோகம் அவர்–களு – க்–குக் கைவந்த கலை–யாகி விட்–டது. ‘ஒரு–வ–ரைப் பார்த்–த–வு–ட–னேயே வர–லாற்–றைச் ச�ொல்–லிவி – டு – கி – ற – ார்’ என்–றும், ‘நீங்–கள் வீட்–டுக்–குப் ப�ோங்–கள். ஒரு செய்தி காத்–தி–ருக்–கி–ற–து’ என்–றார் என்–றும், சில அதி–ச–யங்–க–ளைக் குறிப்–பி–டு–கி–றார்– கள். திரு–மு–ரு–கன் பூண்–டி–யில் ஒரு சுவாமி, திரு– வண்–ணா–மலை – யி – ல் ஒரு சுவாமி, பெங்–களூ – ரு – க்கு அரு–கில் ஒரு சுவாமி, சென்னை நுங்–கம்–பாக்–கத்– தில் ஒரு சுவாமி. பல–ரைப்–பற்றி பல–வி–த–மா–கக் கூறப்–ப–டு–கி–றது. அவர்–கள் விளை–யாடு – வ – து சித்து என்று நானும் கூறி–யி–ருக்–கி–றேன். ஆனால், அது–வும் ஒரு வகை

ய�ோகமே. என்–னா–லும் உன்–னா–லும் எது முடி–யாத�ோ, அதை இன்–ன�ொ–ரு–வன் செய்–யும்–ப�ோது அவ–னது திற–மையை ஒப்–புக்–க�ொண்–டு–தான் அடுத்–த–தைப் பேச வேண்–டும். இ ந்த சி த் – து க் – க – ளு க் கு அ ப் – பா ற் – பட்ட ய�ோகி–க–கள் சிலர் உண்டு. காஞ்–சிப் பெரி–ய–வர்–கள், அவர்–க–ளின் முக்–கி–ய– மா–ன–வர்–கள். க ா ஞ் – சி ப் பெ ரி – ய – வ ர் – க ள் செ ய் – வ த ை ‘ஹட–ய�ோ–கம்’ என்றே கூற–லாம். அவர் ஆணியை விழுங்–கு–வ–தில்லை. சமா–தி–யில் முப்–பது நாள் இருந்து மீண்–டும் வரு–வ–தில்லை. ஆனால், இவற்றை எல்–லாம்–விட ஒரு தெய்–வீக ðô¡

16-31 மே 2018

29

நிலையை அவர் எட்–டிய – –வர். ராமா– னு – ஜ ர் காலத்– தி ல் பக்தி மார்க்– க ம், ஞான மார்க்– க ம் பற்– றி ய சர்ச்சை எழுந்– த து. இன்று இரண்டு மார்க்–கத்–துக்–குமே பால–மாக விளங்–கு–ப–வர் காஞ்–சிப் பெரி–ய–வர். எல்லா ய�ோகி–களி – ட – மு – ம் மேதைத் தன்–மையை எதிர்–பார்க்க முடி–யாது. க ா ஞ் – சி ப் பெ ரி – ய – வ ர் – க – ளி – ட ம் அ து – வு ம் இருக்–கி–றது. உண்– மை – யா ன மேதைக்கு வேண்– டி ய அடக்–க–மும் இருக்–கி–றது. பற்–றற்ற ஞான–மும், பர–மார்த்–திக நிலை–யும் இருக்–கின்–றன. ‘எல்–ல�ோ–ரா–லும் முடி–யா–து’ என்று ச�ொல்–லக்– கூ–டிய வாழ்க்கை நிலை இருக்–கி–றது. லெள– கீ க வாழ்க்– கைய ை முழு– மை – யா – க த் தெ ரி ந் து வை த் – தி – ரு க் – கு ம் தெ ளி ந்த உணர்–வி–ருக்–கி–றது. கட–லி–லேயே கருங்–க–டல், அர–பிக்–க–டல் என்–றி– ருப்–ப–தைப் ப�ோல, இந்–தக் கட–லும் ஞானக் கடல், பக்–திக் கடல், ய�ோகக் கடல். கைப்–பிடி அவ–லி–லும் ஆழாக்–குப் பாலி–லும் ஒரு ஜீவன் காத– க ா– த ங்– க ள் நடந்தே ப�ோக முடி–கி–ற–தென்–றால், அது அவ–லின் சக்–தி–யல்ல; ஆன்–மா–வின் சக்தி. வைட்–ட–மின் மாத்–தி–ரை–யால் உடம்பு சூடா–கி– றது என்று கருதி, இரண்டு மாத காலம் வைட்–ட– மின் மாத்– தி – ரை – க ளை நான் நிறுத்– தி – னே ன். இத்–த–னைக்–கும் நன்–றா–கச் சாப்–பிட்–டுக்–க�ொண்–டு– தான் இருந்–தேன். ஆனா–லும் என்–னால் எழுந்து நட–மாட முடி–ய–வில்லை. எழு– து – வே ன், படுப்– ப ேன், எழு– வேன்; காலைப் பல–கா–ரம் சாப்–பி–டு–வ– தற்–குக்–கூட உட்–கார முடி–ய–வில்லை. அவர�ோ, ஆன்ம சக்– தி – ய ைத் துணை–யா–கக் க�ொண்டு நடக்–கி–றார்; பேசு– கி – ற ார்; ஆன்– மா – வை ப் புடம் ப�ோட்டு எடுத்–து–விட்–டால், நன்–றா–கப் பாடம் பண்– ணி – வி ட்– ட ால், உடம்பு அதற்–குக் கட்–டுப்–பட்டு விடு–கி–றது. ஆன்–மா–வைப் பாடம் பண்–ணு–வ– தென்–றால் என்ன? ‘எதை–யும் சம–மா–கப் பாவிப்–ப–து’ என்–கி–றது பக–வத்–கீதை. இன்– ப ம், துன்– ப ம், இருட்டு, வெளிச்–சம் எல்–லாமே சம–மா–கி–விட்–டால் ய�ோகம் கைகூடி வரும். சாவுக்கு அழா–ம–லும், வர–வுக்–குச் சிரிக்–கா–ம– லும், சம உணர்வு எய்–தும் தன்மை சுல–பத்–தில் வந்து விடாது. நான் காத–லில் கரு–கிப்–ப�ோ–கி–றேன்; பாசத்– தில் வெந்–து–ப�ோ–கி–றேன்; வேண்–டி–ய–வர்–க–ளுக்கு ஏதா–வது ஆகி–விட்–டால் சாதா–ரண மனி–த–னை–விட ம�ோச–மாக அழு–கிறே – ன். ஆன்– மா – வி ன் பல– வீ – ன ம் முழு– மை – யா க செம்–மைப்–ப–ட–வில்லை.

நாள் ஆக ஆக இந்–தப் பல–வீன – ம் குறை–வது – ம் தெரி–கி–றது. என் சக�ோ–த–ர–ரின் மறைவு என்னை அதிர்ச்சி அடைய வைத்–தது உண்–மையே. அந்த அதிர்ச்சி எல்–லாம், ‘நல்ல வாழ்க்கை அமை–யாமல் – அவர் மாண்டு விட்–டா–ரே’ என்–பதால் – ஏற்–பட்–டது. ஆனால், எனது நான்கு சக�ோ–த–ரி–கள் இறந்–த– ப�ோது, அழுத அழு– கைய ை விட, இப்– ப �ோது அழு–தது குறைவு. முப்–பத்–தைந்து ஆண்–டு–க–ளுக்கு முன்–னால் ஒரு சக�ோ–தரி கால–மா–னார். அப்–ப�ோது எனக்–குப் பதி–னேழு வயது. த�ொடர்ச்–சி–யாக ஏழு நாட்–கள் அழு–தேன். பல வரு–ஷங்–கள் அந்த மர–ணத்தை மறக்க முடி–ய–வில்லை. இப்– ப �ோது ஒன்றை மறப்– ப து என்– ப து கடி–னமா – –கத் த�ோன்–ற–வில்லை. ‘நாமும் சாக வேண்–டி–ய–வர்–க–ளே’ என்ற எண்– ணம் அழுத்–த–மாக எழு–வது இந்த வய–தில்–தான். இன்–னும் நாலைந்து ஆண்–டுக – ளு – க்–குப் பிறகு, மர–ணத்–தைக் கண்டு சிரிக்–கும் நிலையே எனக்கு ஏற்–பட்டு விடக்–கூ–டும். பரி–பக்–குவ நிலை, பரி–மா–ணத்–தின் மூலமே – ன்–றவ – னு – டைய – அறி–வைப் வரு–கிற – து. அது எய்–துகி ப�ொறுத்–தது. அது சீக்–கி–ரம் வந்–து–வி–டக் கூடும். நான் குரு–கு–லத்–தில் படித்–த–வன். ஐந்–தாண்டு காலம் வெளி உலகை அறி–யாது வாழ்ந்–த–வன். அதை விட்டு வெளியே வந்து உல– கை ப் புரிந்து, உள்–ளங்–க–ளைப் புரிந்து பக்–கு–வ–நிலை – வு கால– எய்–துவ – த – ற்கு எனக்கு இவ்–வள மா–யிற்று. இது–வும் முழுப் பக்–கு–வ–மல்ல. மு ழு ப் ப க் – கு – வ ம் எ ன் – ப து , விரும்–பு–வது கிடைக்–கா–விட்–டா–லும், விரக்–தி–ய–டை–யா–மல் இருப்–பது. மீண்–டும் கீதை–யைச் ச�ொன்–னால், எதை–யும் சம–மா–கப் பாவிப்–பது. காஞ்–சிப் பெரி–யவ – ர்–கள – ைத் தவிர, வேறு ஒரு–வ–ரி–ட–மும் அந்–தப் பக்–குவ நிலையை நான் காண–வில்லை என்று ச�ொன்–னால், மற்–ற–வர்–கள் வருத்–தப் –ப–டக்–கூ–டாது. பெரும்–பா–லா–ன–வர்–க–ளி–டம் க�ோப– மா–வது மிஞ்சி இருக்–கிற – து; பெரி–யவ – ர்–க– ளி–டம் அது–வும் கிடை–யாது. இந்த ய�ோகம், பயிற்சி, படிப்பு, அனு–ப–வம் ஆகிய அனைத்–தும் சேர்ந்த பின்–னாலே வரும். உடம்– பி லே திமி– ரி ல்– லாத இளை– ஞ ர்– க ள் மட்–டுமே இதைப் பயில முடி–யும். ப்–ப�ொ–ழு–துமே தன்னை உணர்ந்–து–க�ொண்–டு– விட்ட மனி–தன், மர–ணத்–தில் இருந்து விடு–தலை பெற்று விடு–கி–றான். அவன் செத்–து–விட்–டான் என்று ச�ொன்–னால், ‘அவன் உடம்–பு–தான் செத்–து–விட்–டது, ஆன்மா சாக–வில்–லை’ என்–பது ப�ொருள்.

கவிஞர்

கண்ணதாசன்

30

ðô¡

16-31 மே 2018

எ

‘என்– னையே எனக்– கு க் க�ொடு’ என்– னு ம் தத்– து – வ த்– தி ல் ஆன்– மாவே உண– ர ப்– ப – டு – கி – ற து. அதற்–குள் இருக்–கும் ஈஸ்–வர– ன் அறி–யப்–படு – கி – ற – ான். துய–ரங்–கள் த�ோன்–றா–மல் சிரித்–துக்–க�ொண்டே அவன் மர–ண–ம–டைந்து விடு–கி–றான். அதா–வது, அவன் உடம்பு அழிந்து விடு–கி–றது. இந்த ஆன்ம ய�ோகத்தை மிக ஆழ– மா க நமது சித்–தர்–க–ளும், முனி–வர்–க–ளும், ரிஷி–க–ளும் சிந்–தித்–தார்–கள். இம–ய–ம–லை–யில் குடி புகுந்–த–வன், மாத்–திரை – ப் பார்த்–த–துண்டா? வாங்–கு–வ–தற்–காக டாக்–டரை ஆன்–மாவை உணர்ந்து க�ொண்–ட–வன், பிற–ரி– டம் கேட்–டுத் தெரிந்–துக�ொ – ள்ள என்ன இருக்–கிற – து? அவ–னுக்–குச் ச�ொல்–வ–தற்–குத்–தான் பிற–ரி–டம் என்ன இருக்–கி–றது. இப்– ப �ோது நான் ச�ொல்– ல ப் ப�ோவது, மர–ணத்தை வெல்–லும் ய�ோகம் பற்–றிய ‘கட�ோப நிஷ–தம்’ ஆகும். க�ௌத–மரி – ன் குமா–ரர் வாசஸ்சிரவன்; அவ–ரது குமா–ரன் நசி–கே–தன். அவர் தன்–னி–டம் இருந்த எல்–லாப் ப�ொருட்–க– ளை–யும் தானம் செய்–தார். அவ–ரது குமா–ரன் நசி–கேத – னு – க்–கும், ‘தன்னை, தந்– த ை– யா – ரு க்– கு த் தானம் செய்– வ ார்?’ என்ற கேள்வி எழுந்–தது. தனக்கு வய–தான பின் தானம் செய்–வ–தில் ப�ொரு–ளி–ருக்க முடி–யாது. கடைசி முறை–யா–கத் தண்–ணீர் குடித்–துப் புல்–லைத் தின்று மல–டா–கிவி – ட்ட கிழட்–டுப் பசுக்–கள – ைத் தானம் செய்–வ–தில் என்ன ய�ோகம் இருக்க முடி–யும்? இந்த ஒன்–பது வய–தி– லேயே, தானும் தானம் செய்–யப்–பட வேண்–டும்!’ என்று நசி–கே–தன் கரு–து–கி–றான். ‘தந்– த ையே!என்னை யாருக்– கு த் தானம் செய்–யப் ப�ோகி–றீர்?’- தந்–தை–யைக் கேட்–கி–றான். அவர் பேசா–மல் இருக்–கி–றார். அவன் மீண்–டும், மீண்–டும் கேட்–கி–றான். அவர் க�ோபத்–த�ோடு, ‘உன்னை யம–னுக்–குத் தானம் செய்–யப் ப�ோகி–றேன்’ என்–கி–றார். நசி–கே–தன் ய�ோசிக்–கி–றான். ‘தன்–னைப் பெற்–றுக் க�ொள்–வதால் – யம–னுக்கு என்ன லாபம்? நான் யம–னி–டம் ப�ோவ–தென்–றால், பல–ருக்கு முன்–னால் ப�ோகப் ப�ோகி–றேன்அல்–லது சில–ருக்கு நடு–வில் செல்–லப் ப�ோகி–றேன். என்னை அடை–வ– தன் மூலம் யமன் செய்– ய ப் ப�ோவது என்ன இருக்–கி–றது?’ அவன் ஏதேத�ோ ய�ோசிக்–கி–றான். ‘தந்–தையே!நம் முன்–ன�ோர்–கள் நடந்து வந்த விதத்–தைக் கவ–னியு – ங்–கள். தானி–யங்–கள – ைப் ப�ோல மனி–தன் அழி–கிற – ான்; தானி–யங்–கள – ைப் ப�ோலவே மீண்–டும் பிறக்–கிற – ான். நானும் ப�ோய் வரு–கிறே – ன்’ என்று கூறிப் புறப்–ப–டு–கி–றான். நசி–கேத – ன் ஸ்தூ–லத்–துட – னேயே – யம–தர்–மனை – ப் பார்க்–கப் புறப்–ப–டு–கி–றான். தானி– ய ங்– க ளை உதா– ர – ண ம் காட்– டி – ய – தி ல், அவன் ஒரு அர்த்–தத்–தைக் குறிப்–பி–டு–கி–றான். ‘ஒரு தானி–யத்–தின் ஆயுள்–கா–லம் எவ்–வளவ� – ோ,

அவ்–வள – வு – தா – ன் ஆயுட்–கா–லம்’ என்–பது – ன் மனி–தனி அவ–னது நம்–பிக்கை. வாழ்வு இவ்–வள – வு சிறி–யதா – க இருக்–கும்–ப�ோது, அதில் ஆசை வைப்–பா–னேன்? காம, குர�ோத, ல�ோபங்–களி – ல் சிக்–குவ – ா–னேன்? த ந் – த ை – யி – ட ம் ச � ொல் – லு – கி – ற ா ன் த ன் புறப்–பாட்டை. தந்– த ை– யு ம், அவன் யம– னை ப் பார்க்– க ப் ப�ோவதை அனு–ம–திக்–கி–றார். யம–னைத் தேடி நசி–கே–தன் சென்–ற–ப�ோது, யம தர்–மன் வீட்–டில் இல்லை. அத–னால் மூன்று நாட்–கள் அவன் அங்கே தங்க நேரி–டு–கி–றது. மூன்று நாளும் நசி–கே–தன் உண்–ணா–வி–ர–தம் இருக்–கி–றான். மூன்–றா–வது நாள், யம–தர்–மன் வரு–கி–றான். ஒரு பிரா– ம – ண ச் சீடன் தனக்– க ாக மூன்று நாட்–கள் விர–தம் இருப்–ப–தைப் பார்த்து, யமன் ச�ொன்–னான்: ‘‘ஏ அதி–தி–பி–ரா–மணா!என் வீட்–டில் நீர் மூன்று – ள் உண–வரு – ந்–தாமல் – கழித்து விட்–டீர். அதற்– இர–வுக குப் பதி–லாக மூன்று வரங்–களை உங்–க–ளுக்–குத் தரு–கி–றேன். என்–னென்ன தேவை என்று நீங்–கள் கேட்–டுப் பெற்–றுக் க�ொள்–ளுங்–கள். உங்–க–ளுக்கு என் வணக்–கம்.உமக்கு நன்மை உண்–டா–கட்–டும்.’’ உடனே நசி– கே – த ன் மூன்று வரங்– க – ள ைக் கேட்–கி–றான். முதல் இரண்டு வரங்–க–ளும், நசி–கே–த–னின் தந்–தை–யைப் பற்–றிய – து – ம் ச�ொர்க்–கத்–தைப் பற்–றிய – து – – மா–கும். அதில் ஒன்று, அக்னி யாகம். அதற்–கா–கக் கற்–கள் பதித்த ஒரு தங்–கச்–சங்–கி–லியை யமன் தரு–கி–றான். அது யம–தர்–ம–னின் முத்–திரை. மூன்–றா–வது கேள்–வி–தான் சிக்–க–லா–னது. ‘‘யம– தர்ம ராஜரே!ஒரு மனி– த ன் இறந்– த பி – ற – கு, ‘அவன் இருக்–கிற – ான்’ என்று சிலர் ச�ொல்–லு– கி–றார்–கள்; ‘இல்–லை’ என்று சிலர் கூறு–கி–றார்–கள். உண்மை எது? அவன் இருக்–கிற – ானா இல்–லையா? இந்–தச் சந்தே–கம் வெகு நாட்–க–ளாக இருக்–கி–றது. இதை எனக்கு நீங்–கள் தெளி–வுப – டு – த்த வேண்–டும்.’’ இந்த இரு–ப–தா–வது ஸ்லோ–கத்–துக்கு விளக்– கம் ச�ொல்–லும்–ப�ோது, சுவாமி சின்–ம–யா–னந்தா அவர்–கள் கீழ்க்–கண்–ட–வாறு ச�ொல்–லு–கி–றார்–கள். ‘‘உப–நிஷ – த ரிஷி–களி – ன் பெரு–மையே பெருமை! கதா–நா–ய–க–னு–டைய சித்–தி–ரத்–தைச் ச�ொல்–லாத வார்த்– த ை– க – ளி – லேயே எவ்– வ – ள வு திற– மை – யா க அமைக்–கி–றார்–கள்! இது ஷேக்ஸ்–பி–ய–ரின் கற்–ப– னை–கூ–டச் செய்ய முடி–யாத ஒன்–றா–கும்! அந்த அமர ரிஷி– க – ளு க்கு நம் வணக்– க ம் நிறைந்த வாழ்த்–துக்–கள் உரி–ய–ன–வா–குக. ‘‘நாம் முன்– ன ால் பார்த்– த� ோம்; இலட்– சி ய (ஆன்ம வித்தை) மாண– வ – ன ாக நசி– கே – த ன் மன–அ–மை–தி–யை–யும் இன்–பத்–தை–யும் வேண்டி, மு தல் வ ர த் – த ை த் தீ ர் த் – தா ன் . இ ர ண் – ட ா – வது வரத்தை மனித சமு– தா – ய ம் ஆசி பெற அர்ப்–ப–ணித்–தான்; இப்–ப�ொ–ழுது கடைசி வரம் என்ற ப�ொழு– து – தா ன் தன் ‘நலத்– த ை– ’ ப் பற்றி ðô¡

16-31 மே 2018

31

நினைக்–கி–றான். தன் பெரிய சந்–தே–கங்–க–ளுள் ஒன்–றைத் தீர்த்து வைக்–கு–மாறு கேட்–கி–றான். தியா–கம் வேண்–டும். தனக்–கு–ரி–ய–வர் மட்–டு– மின்றி உல– க ம் முழு– வ – தி – லு ம் உள்–ள – வ – ரு க்கு நன்மை புரிந்து, அவர்–கள் நன்–மை–யைத் தன் ஆன்ம விடு– த – லை – ய ை– வி ட முத– லி ல் எண்– ணு – ம–ள–வுக்–குத் தன்–னுள்ளே, ‘தயை’ வேண்–டும். உண்–மையா – ன ஆன்ம முன்–னேற்–றம் தேடு–பவ – ன். உண்–மை–யைத் தேடிச்–செல்–லும் யாத்–திரை – –யில் முழு வெற்–றி–யை–யும் பெற வேண்–டும் என்–றால், அவ–னுக்கு இன்–றி–ய–மை–யாத முக்–கிய குணம் வேண்–டும்.இது, இன்று பக்–தர்–கள் வர்க்–கத்–தில் மெது– வ ாக வந்து செறிந்து நிற்– கி ன்ற நம்– பி க்– கைக்கு நேர்–மாற – ா–னது – தா – ன். தப்–பித – மா – க – ப் புரிந்து க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார்–கள் அவர்–கள். அந்–தத் தப்–பா– னர்த்–தத்–தில்–தான் அவர்–கள் சங்–கட – ங்–கள் தங்–கும் குழ–விக் கூடாக ஆகி–றார்–கள். ‘‘மதத்–தைப் பின்–பற்–றுவ – து நன்–மைக்–கமைந்த – , சமு–தாய அல்–லது சமூக வாழ்க்–கைக்கு இடை– யூறு அல்ல; இடை–யூ–றாக இருக்–க–வும் முடி–யாது. ஆன்–மிக வாழ்வு விழை–ப–வன் ஊமை–யா–க–வும், செவி–டா–கவு – ம் இருத்–தல் வேண்–டும் என்–பதி – ல்லை. அவ–னுக்–குத் தன்–னைச் சுற்–றியு – ள்ள மக்–கள், உல– கின் தேவை–கள், துயர்–கள் நன்கு தெரிந்–தி–ருக்க வேண்–டும். அவன் தேடித் தன்–னுள்ளே ஓர் அன்– பை–யும், பிறர் துய–ருக்கு அழுது கரை–கின்ற உள்– ளப் ப�ொறை–யை–யும் பெற வேண்–டும். தன் உற– வி–னர், தன் தலை–முறை மக்–கள் இவர்–க–ளு–டைய உள்–ளங்–க–ளு–டன் தன் உள்–ளத்–தைப் ப�ொருத்தி அறி–யும் ஆற்–றல் இல்–லாத ஒரு–வனு – க்கு உண்–மை– யின் க�ோயி–லுக்–குள் தூய்–மை–யுள் தூய்–மை–யான அந்த நிலையை அடை–யத் தகுதி கிடை–யாது. ‘‘இந்–தச் ஸ்லோ–கத்–தி–லி–ருந்து உப–நி–ஷ–தம் ஆரம்–பிக்–கிற – து. இது–வரை செய்–ததெல் – லா – ம், ஒரு பக்–குவ – ம – டைந்த – ஜீவ–னைப் பூரண தகுதி வாய்ந்த ஆசா–ரி–ய–ரின் எதிரே க�ொண்டு வரு–வ–தற்–கான நாடக இயல் நிறைந்த ஒரு சந்–தர்ப்–பத்–தைக் காட்டி அமைப்–ப–தற்–கான முயற்–சி–தான். ‘‘அந்த பிரா–ம–ணச் சிறு–வன் எழுப்–பிய சந்–தே– கம், அவன் ‘சாஸ்–திர– ப் பண்–பாட்–டை’– யு – ம் அவ–னது ‘தன் வளர்ச்–சி’– ய – ை–யும் காட்–டித் தரு–கிற – து. எப்–ப�ொ– ழு–தும் இந்–தி–ரிய சுகங்–க–ளையே தேடித்–தி–ரி–யும் மிருக மனி–தன், வாழ்க்–கை–யைப் பற்றி முழு–தாக எண்ணி, ஆழ்ந்த ஒரு முனைப்–பட்ட இவ்–வித – மா – ன சந்–தேக – த்–தைக் க�ொள்ள முடி–யாது. அவன் அதற்– கா–க–வும் சம–நி–லை–யும், புத்–தித்–தி–ற–னும் க�ொண்–டி– ருப்–பது மிக–வும் அபூர்–வமே! ‘‘ஆகா!வாழ்க்–கை–யில் கண்–ணீர் வர–வ–ழைக்– கும் இச்–சம்–பவ – ம் இருக்–கிற – தே, சாவு என்ற ஒன்று, அத–னு–டைய பயங்–கர அழ–கின் சுழ–லில் விழுந்து தத்–த–ளிக்–கிற சிந்–த–னை–யா–ளர்–கள் எவ்–வ–ளவ�ோ. இன்–றும்–கூ–டச் சாவு எல்லா நிலை–க–ளி–லும், எல்– லாப் பகு–திக – ளி – லு – ம் உள்ள எழுத்–தாள – ர்–கள், சிந்–த– னை–யா–ளர்–கள், ஆசி–ரி–யர்–கள், தத்–து–வ–வா–தி–கள் எல்–ல�ோ–ரை–யுமே தன்–பால் ஈர்க்–கும் ஓர் அழ–கிய கருத்–துத்–தான். ஆனால், இந்–தக் கம்–பீ–ர–மான

32

ðô¡

16-31 மே 2018

பிரச்–னை–யைத் தீர்க்–கும் அள–வுக்கு அறி–வாற்–றல் உள்–ளவ – ர்–கள் வரு–வது மிக–வும் குறைவே என்–றும் நாம் பார்க்–கி–ற�ோம். ஆனால், முனி–வர்–கள் தம் அமை–தி–யில் அவர்–கள் அறி–வும், உணர்–வு–மா–கத் – ளை நன்கு தயார் செய்–துக�ொ – ண்–டார்– தம் கரு–விக கள். பர–நி–லை–யான அந்த மேலே–யுள்ள உத்–தம நிலைக்கு உயர்ந்–தார்–கள். அமை–தி–யா–கக் கவ– னித்து, விஞ்–ஞான முறை–யில் அலசி ஆராய்ந்து, இந்த அற்–பு–த–மான சாவு எப்–படி ஏன் என்–கின்ற கேள்– வி க்கு முடி– வை – யு ம் உண்– மை – யா – க க் கண்–டு–பி–டித்–தார்–கள். ‘‘இந்–திய – த் தத்–துவ விசா–ரணை – யா – ள – ர்–கள – ையே எடுத்– து க் க�ொண்– ட ா– லு ம், அவர்– க – ளி – டையே சாதா–ர–ண–மாக நிக–ழக்–கூ–டி–ய–தாக இருந்–தா–லும், விசித்–த–ர–மான சாவைப் பற்றி முர–ணா–ன–தும், தம்–மையே தாம் மீறு–கின்–றது – மா – ன முடி–வுக – ள – ைக் காண்–கிற� – ோம். நசி–கேதனே – இந்–தச் ஸ்ேலா–கத்–தில் அதைத்–தான் ச�ொல்–லுகி – ற – ான். சாவே முடிவு; அதற்– கப்–பால் சூனி–யத்–தைத்–தவி – ர வேற�ொன்–றுமி – ல்லை – யா – ள – ர்–களி – ல் சில என்று நிலை–நாட்–டிய விசா–ரணை வர்க்–கங்–கள் இருக்–கின்–றன. மாறு–பட்ட சில–ரும் இருக்–கத்–தான் செய்–கி–றார்–கள். அவர்–கள், ‘‘அது உண்–மைய – ல்ல. சாவு குழிக்–குப் பின்–னும் வாழ்வு இருக்–கிற – து,’’ என்று வாதம் புரிந்து நிலை நிறுத்–த– வும் செய்–கி–றார்–கள். ‘‘சாவுக்–குப்–பின் வாழ்வு உண்டா, இல்–லையா?’’ என்ற கேள்வி, மன–தும் புத்–தி–யும் புக–ழக்–கூ–டிய பிர–தே–சத்–திற்–கு–ரிய ஒன்–றன்று. நம் எல்–லைக்கு அப்–பால் ஒரு ஞான உல–கம் பர–வி–யி–ருக்–கி–றது என்–பது உண்மை. உணர்ச்சி தரும் மன–தும், சிந்–தனை புரி–யும் புத்–தியு – ம் மிக–மிக முயன்–றா–லும், அந்த உல–கத்–தைக் குறித்–து க் கையை நீட்டி விர–லைக் காட்–டித் தெளி–வற்ற சில வழி–களை மட்–டுமே காட்ட முடி–யும். அந்–தச் சுத்த அறி–வின் தேசத்–துக்–குப் ப�ோக வேண்–டுமே! சாதா–ரண மனி–தனி – ட – ம் அதற்–குத்–தக்க வாக–னம் கிடை–யாது! அவன் எவ்–வ–ளவு அறி–வா–ளி–யாக இருந்–தா–லும் சரி, உணர்ச்–சிப்–பி–ழம்–பாக இருந்–தா–லும் சரியே. துறவு, ஞானம் இவ்–வி–ரண்–டின் சீமான்–கள்–தான் அந்த சகஜ ஆற்–றல் பெற்–றிரு – ப்–பார்–கள். அவர்–கள் தம் விருப்–பப்–படி ஒரு–வனை அந்த ‘அப்–பாலு – ள்–ள’ தேசத்–துக்கு அழைத்–துச் செல்ல முடி–யும். ‘‘சுருங்–கக் கூறி–னால், இப்–ப–டிப்–பட்ட அப்–பா– லுக்கு அப்–பா–லைப் பற்–றிய கேள்–வி–கள், வார்த்– தை–களாலே – விளக்–கப்–பட முடி–யாதவை – . நமக்–குத் தெரிந்த சாதா–ர–ண–மான நேர் அறிவு, அனு–மா– னம், ஒத்–திட்டு அறி–தல் முத–லிய எந்த அறி–வும் நிரூ–ப–ணத்–தின் மூல–மும் காட்டி நிலை நாட்–டி–விட முடி–யா–தவை. அவற்றை அணு–கித் தீர்க்க ஒரே முறை–தான் உண்டு.‘ஆக–மம்’ மூலம்–தான் அது முடி–யும். ஆன்ம அறிவு கைவந்த மகான்–கள் தந்த ஞானச் ச�ொற்–கள – ைத்–தான் ‘ஆக–மம்’ என்–கிற� – ோம். அந்த ஞான சீலர்–க–ளைச் ‘சாதுக்–கள்’ என்–றும் ‘முனி–வர்–கள்’ என்–றும் ச�ொல்–கி–ற�ோம்.’’ ‘ ‘ ஆ க – வே – தா ன் ந சி – கே – த ன் யம – னி – ட ம் இ ந் – த க் கேள் – வி – ய ை க் கே ட் – ட ா ன் . அ வ ர்

தர்–மங்–களு – க்–கெல்லா – ம் அர–சரல் – ல – வா! அத–னால்– தான் அவ–ரி–டம் இந்–தக் கேள்–வி–யைக் கேட்–ட–தில் நியா–யம் இருக்–கி–றது. ‘‘முக்–கிய – மா – க – ப் புத்–தரை – ப் பின்–பற்–றும் சூனி–ய– வா–திக – ளு – ம், இந்–துக்–களி – டையே – உல–கா–யத – வ – ா–திக – – ளான சர்–வா–கர்–க–ளுமே, ‘முடிவு ஒரு சூனி–ய–மே’ என்று முடிவு செய்–கி–ற–வர்–கள்.’’ ‘‘உல–கா–யத – வ – ா–திக – ள் வாதம் இது–தான்: ‘உடல்– தான் எல்–லாம். உயிர் என்–பதை கை, கால்–கள் முத–லிய அங்–கங்–க–ளைச் ேசர்ப்–ப–தால், தானே ஏற்–ப–டும் ஓர் அற்–புதமே – ! ‘‘அவர்– க ள் வாதத்– தி ல், உயிர்க்– கு ம் இந்த உயி– ரி ன் இனிய வெம்மை, உட– லி ன் இன்ப துன்–பங்–க–ளுக்கு இறை–வ–னாக நிற்–கும் அந்–தத் தெய்வ சக்–தி–யல்ல. ஆனால், அது தானா–கச் சேர்க்–கை–யின்–ப�ொ–ழுது ஏற்–பட்ட ஒரு சினைப் ப�ொருள். வெற்– றி லை, பாக்கு, சுண்– ண ாம்பு சேர்த்து மென்–றால் ஒரு செந்–நி–றம் தனித்–துத் தானாக நேர்–கி–ற–தல்–லவா? அந்த நிறம், இந்–தத் தனித்–தனி மூன்–றிலு – மே இல்–லையே! அதே–ப�ோல அவர்–கள் கட்சி, உட–லின் அங்–கங்–க–ளைச் சேர்த்– தால், அதா–வது இயற்கை அவ்–வித – ம் சேர்க்–கும்– ப�ொ–ழுது உயிர் த�ோன்–றுகி – ற – து! அப்–படி – ப் பேசு–கிற குழு–வி–ன–ருக்–குச் சாவு என்–பது உடல் மறைவு, உயி–ரின் சூன்–யம், அவ்–வள – –வு–தான். சூனி–யத்–தி–லி– ருந்து உயிர் வெளி–யாகி – ற – து, க�ொஞ்ச நேரத்–திற்கு நிச்–ச–ய–மற்ற சில ஆட்–டங்–கள் ப�ோடு–கி–றது, பிறகு சூனி–யத்–திலே மறைந்து விடு–கி–றது. ‘‘பகுத்–துச் சிந்–திக்–கும் ஒரு–வ–னுக்கு அந்–தத் தத்–து–வம் தகர டப்–பாச் சத்–தம் என்று தெரி–யும். சூனி– ய த்– தி – லி – ரு ந்து ஒன்– று ம் ஆகாது. அதற்– குள் ஒன்–றும் மறை–ய–வும் முடி–யாது. மீண்–டும் சூனி–ய–மா–கும்! ‘‘புத்த மதத்–தைச் சேர்ந்த சூனி–ய–வா–தி–க–ளின் கட்சி வாதங்– க ளை எடுத்– து க் க�ொள்– ள – லா ம். அவர்– க ள் ச�ொல்– வ – த ையே அவர்– க ள் வாதம் கண்– டி க்– கி – ற து.இதை நாம் வெகு சுல– ப த்– தி ல் புரிந்–து–க�ொள்–ள–லாம். பரம உண்மை என்–பது நிர்–வா–ணம் அல்–லது இல்–லா–தி–ருக்–கும் தன்மை என்று நிலை–நாட்ட அவர்–கள் வாதம் புரி–கின்–றார்– கள். அதுவே, முன்–னுக்–குப்–பின் முர–ணான வாதம். சங்–கர பக–வத் பாதாள், அதே வார்த்–தை–யையே எடுத்–துக்–க�ொண்டு பேசு–கி–றார்–கள். வாதக் களத்– தி–லி–ருந்தே அவர்–களை விரட்டி விடு–கி–றார்–கள். ‘‘அவர்– க ள் ச�ொல்– லு – கி – ற தை அப்– ப – டி யே ஒப்– பு க் க�ொள்– வ� ோம் என்– ற ால் என்ன முடிவு ஏற்–ப–டும்?அவர்–கள், இல்–லா–தி–ருக்–கும் இருப்பை அறிந்–த–வர்–கள் என்று ஒப்–புக்–க�ொள்ள வேண்–டி– யி–ருக்–கும்.சங்–க–ராச்–சா–ரி–யார் மற்–றும் வேதாந்–தி– கள் கருத்–துப்–படி, ‘இல்–லா–தி–ருக்–கும் நிலை’யை அறி–கி–ற–வன் அல்–லது அந்த அறி–வா–கிய ஞானம்– தான் பரம தத்–து–வம். நம் முன் இருக்–கும் இந்த ஞானம் அல்–லது அறி–கின்ற அந்–தப் ப�ொருள் தேய்–வ–தில்லை, சாய்–வ–தில்லை. ‘‘ஆகவே, வெறும் ஏட்– டு ப் படிப்– பெல் – லாம் ஞானம் விழை– ப – வ – னை க் குழப்– பு ம்.

பல–த–ரப்–பட்ட சிந்–த–னை–யா–ளர்–கள் தங்–கள் முறை– யில் தங்–கள் மனப்–பாங்கு, பண்–பாட்–டுக்கு ஏற்–றவ – ாறு தனித்–தனி – யே எண்ணி, வாதம் புரிந்து முடிவு காணு– கி–றார்–கள். அந்த முடி–வு–க–ளும் ஒன்–றுக்–க�ொன்று மாறு–பட்–ட–வை–யா–யி–ருக்–கின்–றன. உண்–மை–யான தீர்ப்–பைத் தரு–வது – தா – ன் யார்?எந்–தத் தர்–மபு – த்–திர– ன் நமக்கு உண்–மை–யைச் ச�ொல்–வார்?அந்த உண்– மையை உள்–ள–படி அனு–ப–வித்–து–ணர்ந்த ஆத்ம ஞானி–தான் செய்ய முடி–யும். ஆகவே, நசி–கேத – ன், யம–தர்–ம–னைப் பார்த்து இந்த ஆத்–யாத்–மி–கக் கேள்–வி–யைக் கேட்–டது முற்–றி–லும் சரியே!’’ இந்–தக் கேள்–வி–யால் யம–தர்–ம–னுக்–குப் பயம் வந்–து–வி–டு–கி–றது. ‘‘நசி–கேதா! இந்த விஷ–யத்–தில் தெய்–வங்–களே சந்– தே – க ம் க�ொண்– டி – ரு க்– கி ன்– ற ன .உண்– மை – யில் அதைப் புரிந்–து–க�ொள்–வது சுல–ப–மில்–லை– தான்.தய–வு–செய்து என் ப�ொருட்டு நீ இதைக் கேட்–காதே!’’ என்–கி–றான். நசி–கே–தன் ச�ொல்–லு–கி–றான்: ‘‘மர–ணத்–தின் தந்–தையே!இறை–வனு – க்–குக்–கூட இதில் சந்–தே–கம் உண்டு என்று நீ ச�ொல்–கி–றாய். இதை அறிய முடி– யா து என்– கி – ற ாய். ஆகவே எனக்கு நிச்–சய – மா – க – த் தெரி–கிற – து; இதற்–குப் பதில் ச�ொல்–லக்–கூ–டி–ய–வன் நீ ஒரு–வனே! எனது இந்த மூன்–றா–வது வேண்–டுக� – ோள் மிக முக்–கிய – மா – ன – து.’’ நசி–கே–தன் விட–வில்லை; மரண ரக–சி–யத்தை வெளி–யிட யம–தர்–ம–னும் தயா–ராக இல்லை. ‘‘உனக்கு என்ன வேண்–டு–மா–னா–லும் தரு–கி– றேன்.மக்–கள்,பேரர்–கள், நூறு வயது, தங்–கம், பசுக்– க ள், ராஜாங்– க ம் எல்– லா ம் தரு– கி – றே ன். ðô¡

16-31 மே 2018

33

அழ–கான பெண்–க–ளைத் தரு–கி–றேன்; சேவர்–க–ளைத் தரு–கி–றேன்.அனு–பவி. மர–ணத்– தின்–ரக – சி – யத்தை – மட்–டும் கேட்– காதே!’’ என்–றான் யம–தர்–மன். ‘‘யம–தர்மா, மர–ணத்தை மடி–யில் கட்– டி க்– க�ொ ண்டு இவற்றை அனு– ப – விப்–பது எப்–படி?ஆகவே, அந்த ரக–சி– யத்தை நீ ச�ொல்–லியே ஆக வேண்–டும்–’’ என்–கிற – ான் நசி–கேத – ன். யம–தர்–மன் வேறு வழி–யின்–றிச் ச�ொல்– லத் துவங்–குகி – ற – ான். நசி–கேத – னு – டைய – வாதம் மிக–வும் ஆணித்–தர– – மா–னது. கட�ோ–பநி – ஷ – த்–தின் முக்–கிய – மா – ன பகுதி அது–தான்.ஆனால், அவன் நின்ற இடம், மர–ணத்– தின் ரக–சிய – த்–தைத் தவிர வேறு ஒன்–றும் கேட்க மாட்–டேன் என்–பதே.ஒரு லட்–சிய – ப் பிடிப்பை இதில் காண்–கிற� – ோம். ஒரு ஏழை, பணக்–கா–ரப் பெண்–ணைக் காத–லிக்– கி–றான்.‘லட்ச ரூபாய் தரு–கிறே – ன், என் பெண்ணை மறந்து விடு’ என்று ச�ொன்–னால், சிலர் மறந்து விடு–வார்–கள். ஆனால், நசி–கே–தன�ோ, பூல�ோ–கம் தெரிந்– து–க�ொள்ள விரும்–பும், ‘மரண ரக–சிய – ’– த்–திலேயே – நிற்–கிற – ான். யமன் ச�ொல்–லும் ரக–சி–யம�ோ, திடுக்–கி–டத்– தக்–க–தாக இல்லை அது, பக–வத்–கீ–தை–யின் மற்– ற�ொரு பதிப்–பாக நின்று ஆன்–மாவை – யு – ம், பற்–றற்ற தன்–மைய – ை–யும் அதி–கம் பேசு–கிற – து. நித்–திய – ம், அநித்–திய – ம் இரண்–டுக்–கும் உள்ள வேற்–றுமை – ய – ைக் கூறு–கிற – து. ப�ொது– வ ாக ‘அர்த்– த – மு ள்ள இந்– து – ம – த ம்’ வாச–கர்–க–ளுக்–குப் பிடி–பட முடி–யாத கடி–ன–மான தத்–துவ – ங்–களை விளக்–குகி – ற – து. ஆனால், சுருக்–கம் இது–தான். ஆன்– மா – வை ப் புடம் ப�ோட்டு எடுத்– த – வ ன், மர– ண – ம – டை ந்– தா – லு ம் அவன் செத்– த – தா க அர்த்–த–மில்லை. அது அல்–லா–த–வன் மட்–டுமே இறந்–தவ – ன – ா–கக் கரு–தப்–படு – கி – ற – ான். ‘கட�ோப நிஷத்–’த – ைப் படித்–ததி – லி – ரு – ந்து ஒன்று எனக்–குப் புரி–கிற – து. பக–வான் கீதை–யில் ச�ொல்–வது – – ப�ோல், ‘எதி–லும் சம ந�ோக்கு உள்–ளவ – னே மர–ண– மற்ற நிலையை எய்–துகி – ற – ான்.’ என்–பதே அது. கிட்–டத்–தட்ட ஒரு மரம் அல்–லது மலை–யின் நிலை–தான். வெயி– ல – டி த்– தா – லு ம் பனி விழுந்– தா – லு ம் எல்–லாவ – ற்–றையு – ம் அவை ஒரே சீரா–கத் தாங்–கிக் க�ொள்–கின்–றன. இது ஒரு பக்–குவ நிலை. மனி–தன் விலங்–காக இருந்–தால், அந்த விலங்–கிற்– கும் குறிப்–பிட்ட சில உணர்ச்–சிக – ள் இருக்–கின்–றன. தெய்–வமா – க இருந்–துவி – ட்–டால் கேள்–வியே இல்லை. ஆனால், அவன் மனி– த – ன ா– க வே இருக்க வேண்– டு ம். இருட்– டை – யு ம் வெளிச்– ச த்– த ை– யு ம் சம–மாக – ப் பாவிக்க வேண்–டும். ‘‘இந்த ய�ோக நிலையை எய்–திய – வ – ன், இறந்–தும் வாழ்–கிற – ான்’ என்–கிற – ான், யம–தர்–மன்.

34

ðô¡

16-31 மே 2018

‘அவன் உயிரை நான் க�ொண்டு ப�ோக–வில்லை! வெறும் சக்–கைய – ையே க�ொண்டு ப�ோகி– றே ன்!’ என்– ப து யம–தர்–மன் வாதம். மானிட ஜாதி முழு–வ–தும் இந்–தப் பக்–குவ நிலையை எய்–திவி – ட்–டால் உல– கத்–தில் உள்ள எல்–லாப் பிரச்–னைக – ளு – க்– கும் தீர்வு காணப்–பட்டு விடும். வீட்– டு க்– கு க் கத– வு ம், பூட்– டு ம் தேவைப்–பட – ாது. க� ோ ர் ட் – டி லே ச த் – தி – ய ப் பி ர – மா – ண ம் வ ாங்க வே ண் – டி ய அ வ – சி – ய ம் இருக்–காது. ஒரு– வ ன் மனைவி, இன்– ன�ொ – ரு – வ ன் பக்– கத்– தி லே தூங்– க – லா ம்; அவர்– க ள் இரு– வ – ரு ம் த�ொட மாட்–டார்–கள். ஒ வ் – வ�ொ ரு ம னி – த – னு க் – கு ம் கு று க்கே ப�ோடப்–பட்–டுள்ள திரை–கள் வில–கிவி – டு – ம். ஆசை என்ற வார்த்தை இல்–லாம – ற்–ப�ோய்–விடு – ம். ‘எல்–லாம் அநித்–திய – ம்’ என்–பது உண–ரப்–பட்டு விடும். ‘காமம் என்–பது ஒரு குழந்–தை–யின் ஜன–னத்–துக்– கா–கவே – ’ என்ற உணர்ச்சி வந்–துவி – டு – ம். ‘ப�ொருள் என்–பது உயிர் வாழ்–வத – ற்கு மட்–டுமே – ’ என்ற நிலை த�ோன்–றிவி – டு – ம். ஏமாற்– று – தல் , கல– க ம் செய்– தல் , பத– வி ப் ப�ோட்–டிக – ள் நீங்–கிவி – டு – ம். கட்–சிக – ள் இருக்க மாட்டா. அப்–படி இருந்–தாலு – ம், ஒவ்–வ�ொரு – வ – ரு – ம்–தான் பத–விக்கு வர–வேண்–டும் என்று கரு–தமா – ட்–டார். அடுத்–தக் கட்–சிக்–கா–ரனை – ப் பார்த்து, ‘நீங்–களே – வ – ார். வர–வேண்–டும்’ என்று ஆசைப்–படு ‘நான் என்– னு – டை – ய – து ’ என்ற எண்– ண ம் அடங்–கிவி – டு – ம். பங்–கீடு செய்து வாழத் த�ோன்–றும். ‘ இ ல் – ல – ற த் – தி ல் பி ர ம் – ம – ச – ரி – ய ம் ’ எ ன்ற காந்–திஜி – யி – ன் ஆசை கைகூ–டும். ச�ொல்–லப் ப�ோனால், துய–ரங்–களு – க்–கெல்லா – ம் எவை கார–ணம�ோ, அவை–யெல்லா – ம் அடி–பட்–டுப் ப�ோகும். இப்–படி – ப் பக்–குவ – ம் பெற்–றுவி – ட்ட மனி–தன் மர– ண–மடை – ந்–தாலு – ம், மர–ணம – டை – வ – தி – ல்லை. ‘துன்–பத்–திற்–குரி – ய மர–ணம்’ என்ற நிலை–யில் இருந்து விடு–பட்டு விடு–கிற – ான். இதுவே ய�ோகங்–களி – ல் எல்–லாம் கர்ம ய�ோகம். நூற்–றுக்கு நூறு ஜனங்–களு – க்கு இது வருமா? வரு–வது கடி–னம். வந்–துவி – ட்–டால் மத்–திய சர்க்–கா–ரும் கிடை–யாது. மாநில சர்க்–கா–ரும் கிடை–யாது! ச�ோஷ–லிச – ம், கம்–யூனி – ச – ம், முத–லாளி – த்–துவ – ம் எது–வும் கிடை–யாது. மனி–தத் தன்மை என்ற ஒன்றே நிலை–பெற்று விடும்.

(த�ொட–ரும்) நன்றி: கண்–ண–தா–சன் பதிப்–ப–கம், சென்னை - 600 017.

ÝùIèñ தினகரன் குழுமத்திலிருந்து வெளியாகும் தெய்வீக மாதம் இருமுறை இதழ்

ðô¡

சந்தா விவரம்

அஞ்சல் வழியாக வருட சந்தா - 720/சந்தா த�ொகையை KAL PUBLICATIONS, PVT. LTD என்ற பெயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் எடுத்தோ அல்லது மணியார்டர் மூலமாவ�ோ கீழ்க்காணும் முகவரிக்கு அனுப்பி வைக்கவும்: மேலாளர்-விற்பனை (MANAGER, SALES),

ஆன்மிகம் பலன்,

எண்: 229 கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004.

Ph: 044-4220 9191 Extn: 21120. ம�ொபைல்: 95661 98016

ÝùIèñ

பலன்

பெயர்:________________________________________தேதி:_______________________ முகவரி:__________________________________________________________________ _______________________________________________________________________ ________________________________________________________________________ த�ொலைபேசி எண்:_____________________________ம�ொபைல்:_____________________ இ.மெயில்:________________________________________________________________ __________________(ரூபாய்__________________________________________மட்டும்) _______________________________________________________வங்கியில் எடுக்கப்பட்ட _______________________________எண்ணுள்ள டி.டி இணைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆன்மிகம் பலன் மாதம் இருமுறை இதழை ஏஜென்ட் மூலமாக / அஞ்சல் வழியாக ஒரு வருடத்திற்கு அனுப்பி வைக்குமாறு கேட்டுக் க�ொள்கிறேன்.





டிமாண்ட் டிராஃப்டை, கீழ்க்காணும் கூப்பனைப் பூர்த்தி செய்து இணைத்து அனுப்பவும். சந்தா த�ொகை கிடைத்ததும் தகவல் தெரிவித்தபின் பிரதியை அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப்படும்.

____________________ கைய�ொப்பம்

35

பிரசாதங்கள்

சந்–தி–ர–லேகா ராம–மூர்த்தி

பஞ்–சா–மிர்த பர்பி என்–னென்ன தேவை? தேங்–காய்த்–து–ரு–வல், வறுத்த ரவை, நெய் - தலா 1 கப், நறுக்–கிய பேரீச்–சம் பழம் - 1/4 கப், நறுக்–கிய முந்–திரி, காய்ந்த திராட்சை கலந்–தது - 1 கப், சர்க்–கரை அல்–லது ப�ொடித்த வெல்–லம் - 2½ கப், சுண்–டக் காய்ச்–சிய பால் - 1 கப், தேன் - 1/4 கப், ப�ொடி–யாக – ம் - பாதி, டைமண்ட் கற்–கண்டு - சிறிது. நறுக்–கிய வாழைப்–பழ எப்–ப–டிச் செய்–வது? நெய், தேன், டைமண்ட் கற்–கண்–டைத் தவிர மற்ற ப�ொருட்– கள் அனைத்–தையு – ம் ஒன்–றாக கலந்து க�ொள்–ள–வும். கடா–யில் நெய் சேர்த்து கலந்த கல–வையை ப�ோட்டு மித–மான தீயில் வைத்து கைவி–டா–மல் கிள–ற–வும். அனைத்–தும் சேர்ந்து சுருண்டு பர்பி பதத்–திற்கு வந்–தது – ம், தேன், கற்–கண்டை சேர்த்து இறக்கி, நெய் தட–விய தட்–டில் க�ொட்டி ஆறி–ய–தும், வில்–லை–கள் ப�ோட்டு இந்த மிரு–து–வான பர்–பியை பரி–மா–ற–வும்.

கம்பு மாவு கடலை உருண்டை என்–னென்ன தேவை? கம்பு மாவு - 2 கப், ப�ொடித்த வெல்– ல ம் - 1 கப், ப�ொடி– ய ாக நறுக்–கிய பேரீச்–சம் பழம், காய்ந்த திராட்சை - தலா 1/4 கப், நெய் - 1/2 கப், ஏலக்–காய்த்–தூள் - 1/2 டீஸ்–பூன், வறுத்த வேர்க்–க–டலை - 1/2 கப், விரும்–பி–னால் வறுத்த எள் - 1/4 கப். எப்–ப–டிச் செய்–வது? சுத்–த–மான வெல்–லத்–தில் 1/2 கப் தண்–ணீர் ஊற்றி பாகு பதத்–திற்கு காய்ச்சி, தேன் ப�ோன்ற பதம் வந்–த–தும் இறக்கி வடித்–துக் க�ொள்–ள– வும். கடா–யில் கம்பு மாவை க�ொட்டி மித–மான தீயில் வைத்து நன்கு வாசனை வரும்–வரை வறுத்து, அதில் 1/4 கப் நெய் சேர்த்து கிளறி அடுப்பை அணைக்–க–வும். பிறகு மாவில் வேர்க்–க–ட–லையை ஒன்–றி–ரண்–டாக ப�ொடித்து சேர்த்து பேரீச்– ச ம் பழம், காய்ந்த திராட்சை, ஏலக்–காய்த்–தூ ள் கலந்து வெல்ல பாகு, மீதி– யு ள்ள நெய் சேர்த்து நன்– ற ாக கிளறி, கை ப�ொறுக்– கு ம் சூட்– டி – லேயே சிறு சிறு உருண்–டை–கள் பிடித்து ஆறி–ய–தும் டப்–பா–வில் ப�ோட்டு வைக்–க–வும்.

தினை பிர்னி என்–னென்ன தேவை? தினை அரிசி - 1/2 கப், பால் - 1 லிட்–டர், சர்க்–கரை - 1 கப், குங்–கு–மப்பூ - 1 சிட்–டிகை, ஏலக்–காய்த்–தூள் - 1/2 டீஸ்–பூன், அலங்–க–ரிக்க முந்–திரி, பாதாம், பிஸ்தா சீவல் - தேவைக்கு, தேன் - 1 டேபிள்ஸ்–பூன். எப்–ப–டிச் செய்–வது? தினை அரி–சியை 2 மணி நேரம் ஊற–வைத்து நைசாக அரைத்து எடுத்து, சிறிது காய்ச்– சி ய பால் ஊற்றி கரைத்–துக் க�ொள்–ளவு – ம். ஒரு அடி–கன – ம – ான பாத்–திர – த்–தில் பாலை ஊற்றி நன்கு சுண்–டக் காய்ச்சி, சர்க்–கரை, தினை விழுது சேர்த்து மித–மான தீயில் வைத்து கைவி–டா–மல் கட்–டி தட்–டா–மல் கலக்–கவு – ம். இந்த கலவை இட்லி மாவு பதத்–திற்கு வந்–த–தும் ஏலக்–காய்த்–தூள் தூவி கலந்து இறக்கி குங்–கு– மப்பூ கலந்து ஆறி–ய–தும், விருப்–ப–மான கிண்–ணம் அல்–லது சிறு சிறு மண் சட்–டி–யில் ஊற்றி அதன் மீது தேன் ஊற்றி, நட்ஸ் சீவ–லால் அலங்–க–ரித்து குளி–ர–வைத்து பரி–மா–ற–வும். குறிப்பு : விரும்பி–னால் பாதி பால், பாதி கன்–டென்ஸ்டு மில்க் சேர்த்து சர்க்– க ரை அளவை சிறிது குறைத்து செய்–ய–லாம்.

36

ðô¡

16-31 மே 2018

மாம்–பழ புளி–சேரி அல்–லது மாம்–ப–ழக்–கு–ழம்பு என்–னென்ன தேவை? சிறிய மாங்–காய் - 1, பழுத்த மாம்–ப–ழம் - 1, பச்–சை–மி–ள–காய் - 8, தேங்–காய்த்–து–ரு–வல் - 1 கப், கெட்–டித்–த–யிர் - 1 கப், மிள–காய்த்–தூள் - 1 டீஸ்–பூன், மஞ்–சள் தூள் - 1/4 டீஸ்–பூன், காய்ந்–த– மி–ள–காய் - 3, கடுகு - 1 டீஸ்–பூன், உப்பு, கறி–வேப்–பிலை - தேவைக்கு, தேங்–காய் எண்–ணெய் - 3 டீஸ்–பூன். எப்–ப–டிச் செய்–வது? மாங்–காயை துருவி தேங்–காய்த்–து–ரு–வ–லு–டன் சேர்த்து விழு–தாக அரைத்–துக் க�ொள்–ள–வும். மாம்–ப–ழத்தை ப�ொடி–யாக நறுக்–கிக் க�ொள்–ள–வும். கடா–யில் தேங்–காய் எண்–ணெய் விட்டு மாம்–பழ துண்–டு–கள், உப்பு, மஞ்–சள் தூள், மிள–காய்த்–தூள், தேவை–யான அளவு தண்–ணீர் சேர்த்து வேக–வி–ட–வும். மாம்–ப–ழம் நன்கு வெந்–த–தும் அரைத்த விழுதை சேர்த்து, க�ொதிக்க ஆரம்–பித்–த–தும் தயிரை ம�ோர் ப�ோல் அடித்து ஊற்றி கைவி–டா–மல் கலந்து ஒரு க�ொதி வந்–த–தும் இறக்–க–வும். உடனே ஒரு கடா–யில் எண்–ணெயை காய–வைத்து கடுகு, கறி–வேப்–பிலை, காய்ந்–தமி – க – ாய் – ள தாளித்து மாம்–ப–ழக்–கு–ழம்பு கல–வை–யில் க�ொட்டி மூடி வைக்க–வும்.

முக்–கனி டிலைட்

என்–னென்ன தேவை? மாம்–ப–ழம் - 2, வாழைப்–ப–ழம் - 8, பலாச்–சுளை - 8, கன்–டென்ஸ்டு மில்க் - 1/2 டின், பால் - 4 கப், ஏலக்–காய்த்–தூள் - 1 சிட்–டிகை, குங்–கு–மப்பூ - சிறிது, நெய் - 1 டேபிள்ஸ்–பூன், ப�ொடித்த முந்–திரி, பாதாம், பிஸ்தா, காய்ந்த திராட்சை - அனைத்–தும் சேர்த்து 1/2 கப். எப்–ப–டிச் செய்–வது? பழங்–களை த�ோல் நீக்கி, ப�ொடி–யாக நறுக்–கிக் க�ொள்–ளவு – ம். பாதி மாம்–பழ – த்தை விழு–தாக அரைத்–துக் க�ொள்–ளவு – ம். அலங்–கரி – க்க கடா–யில் நெய் விட்டு சிறிது பலாப்–பழ – த்தை வதக்கிக் க�ொள்–ளவு – ம், பலா, வாழைப்–பழ – த்தை ஒன்–றாக கலந்து வைக்–கவு – ம். மீதி–யுள்ள மாம்–பழ – ம். பாலை மித–மான தீயில் வைத்து சுண்டக் காய்ச்சி, பாதி–யாக வந்–தது – ம் கன்–டென்ஸ்டு மில்க் கலந்து இறக்–கவு – ம். ஆறி–யது – ம் அத–னுட – ன் மாம்–பழ விழுது, ஏலக்–காய்த்–தூள், குங்–கு–மப்பூ சேர்த்து கலந்து க�ொள்–ள–வும். கண்–ணாடி டம்–ள–ரில் 2 டேபிள்ஸ்–பூன் பழக்–க–லவையை ப�ோட்டு, – ான பால் கல–வையை முக்–கால் பாகம் ஊற்றி, அதன் மேல் கெட்–டிய அதற்கு மேல் மீண்–டும் ப�ொடித்த பழக்–க–லவை, வதக்–கிய பலா, நட்ஸ் கலவையைத் தூவி ஃப்ரிட்–ஜில் வைத்து எடுத்து ஜில்–லென்று பரி–மா–ற–வும்.

மேங்கோ கேர–மல் கஸ்–டர்டு என்–னென்ன தேவை? பால் - 1 லிட்–டர், சிறிய மாம்–ப–ழம் - 1, மேங்கோ கஸ்–டர்டு பவு–டர் - 2 டேபிள்ஸ்–பூன், கன்–டென்ஸ்டு மில்க் - 1/2 டின், விரும்–பி–னால் அகர் அகர் பவு–டர் - 2 டீஸ்–பூன், சர்க்–கரை - 1/2 கப். எப்–ப–டிச் செய்–வது? பாத்–தி–ரத்–தில் சர்க்–கரை, 2 டேபிள்ஸ்–பூன் தண்–ணீர் ஊற்றி மித–மான தீயில் வைத்து க�ொதிக்க விட–வும். இது கரைந்து ப�ொன்–னி–ற–மாக தேன் ப�ோல் வந்–த–தும் இறக்கி மூடி ப�ோட்ட பாத்–தி–ரத்–தில் ஊற்றி ஆற விட–வும். ஆறி–ய–தும் கெட்–டி–யாகி விடும். கேர–மல் ரெடி. ஒரு அடி–க–ன–மான பாத்–தி–ரத்–தில் பாலை ஊற்றி க�ொதிக்க வைத்து சுண்ட காய்ச்–ச–வும். பாதி–யாக வந்–த–தும் கன்–டென்ஸ்டு மில்க் சேர்த்து கலந்து, அகர் அகர் பவு–டர், கஸ்–டர்டு பவு–டரை சிறிது தண்–ணீரி – ல் கரைத்து ஊற்றி கட்டி தட்–டா–மல் கிளறி க�ொதிக்க விட–வும். கலவை கெட்–டிய – ாக வந்–தது – ம் இறக்கி, சிறிது ஆற–விட்டு கேர–மல் உள்ள பாத்–தி–ரத்–தில் ஊற்றி மூடி ப�ோட்டு இட்லி பாத்–தி–ரத்–தில் வைத்து ஆவி–யில் 25-30 நிமி–டங்–கள் வரை வேக– வைத்து எடுத்து, ஆறி–ய–தும் ஃப்ரிட்–ஜில் 2 மணி நேரம் வைத்து எடுத்து தட்டி, மேலே ப�ொடித்த மாம்–ப–ழங்–க–ளால் அலங்–க–ரித்து பரி–மா–ற–வும். படங்கள்:

ஆர்.சந்திரசேகர்

ðô¡

16-31 மே 2018

37

அந்தர்கத பராசக்தி

வந்–திப்–ப–வர் உன்னை, வான–வர் தான– வர் ஆன–வர்–கள் சிந்–திப்–ப–வர், நற்–றிச – ை–மு–கர் நார–ணர் சிந்–தை–யுள்ளே பந்–திப்–ப–வர், அழி–யாப்–பர மானந்–தர், பாரில் உன்–னைச் சந்–திப்–ப–வர்க்கு எளி–தாம் - எம்–பி– ராட்டி! நின் தண்–ண–ளியே - பாடல் - 14 ப�ொது–வாக சாத்–திர – ங்–கள் இறை–வனு – க்கு இரண்–டுவி – த – ம – ான தன்–மைக – ள் இருப்–பதை – க் குறிப்–பி–டு–கின்–றன.

1. ச�ௌலப்–யம் (எளி–மை–யாக அடை–யத்– தக்க வடி–வம்) 2 . க ா ம் – பீ ர் – ய ம் ( அ ட ை – த ற் கு அறிய வழி) என்று அபி–ராமி பட்–டர் உமை– ய ம்– மை – யி ன் முரண்– பட்ட இரு– தன்–மை–க–ளை–யும் இந்த ஒரே பாட–லில் குறிப்–பிட்–டுள்–ளார். அ ம் – மை – யி ன் க ா ம் – பீ ர்ய வடி–வத்தை முத–லில் ச�ொல்லி, உண்– மை த் தன்– மை – யை – யு ம், உயர்– வை – யு ம் விளக்– கு – கி – றா ர். ‘‘வந்–திப்–ப–வர்... பர–மா–னந்–தர்–’’ எளி– மை – ய ாக அடை– ய த்– த க்க

அவ–ளின் கரு–ணையை, மாண்பை, பாரில் ‘‘உன்– னை ச்... நின் தண்– ண – ளி – யே – ’ ’ என்ற வரி–க–ளால் சூட்–டு–கிறா – ர். வணங்–குப – வ – ர்–கள – ைக் க�ொண்டே வணங்– கப்–படு – கி – ற தெய்–வத்–தின் உயர்வை விளக்–கியி – – ருப்–பது அபி–ராமி பட்–ட–ருக்–கே–யு–ரிய தனிச்– சி– றப்பு. ஒரு தேவ– தை –யின் தன்– மை–களை மனி–த–னுக்–குப் புரிய வைப்–ப–தற்–காக நான்கு வகை–யா–கப் பிரித்து விளக்–குகி – ற – து சாத்–திர – ம். புலன்–களு – க்–குப் புலப்–படு – கி – ற உண்–மைக – ளை திரு–உரு – வ அமைப்–புக – ளா – க – வு – ம், உள்–ளத்–தில் – ளா – க – வு – ம், கருணை, வீரம் ப�ோன்ற உணர்–வுக அறி–விற்கு ச�ொல்–லின் வழி–யாக வெளிப்– ப–டும் ப�ொரு–ளா–க–வும், ஆன்–மா–விற்கு ஒரு சில இடை–யீ–டற்ற த�ொடர் நிலை–யி–லான – ன் வழி த�ோன்–றுகி – ற அனு–பவ – ம – ா–க– பயிற்–சியி வும் சாத்–திய – ப்–படு – த்தி காட்–டுகி – ற – து அந்–தாதி. ‘‘ஆத்–தாளை எங்–கள் அபி–ராம வல்–லியை – ’– ’ - புலன்–க–ளுக்கு புலப்–பட ஆண்டு க�ொண்ட நேசத்தை என் ச�ொல்– லு–வேன் - உணர்–வு–கள் ச�ொல்–லும் ப�ொரு–ளும் என நட–மா–டும் துணை–வ–ரு–டன் அறி–விற்கு – ம் செய்து த�ொழுது அனு–பவ – ப் த�ோத்–திர பயிற்–சி–’’ அபி–ராமி பட்–டர் இப்–பா–ட–லின் வழியே இறை–ய–ரு–ளாற்–ற–லை–யும், கரு–ணை–யை–யும் எவ்–வாறு வியந்து ப�ோற்–றுகி – ன்–றார் என்–பதை இனி காண்–ப�ோம். ‘‘வந்–திப்–ப–வர் உன்–னை–’’ இ ற ை – வி யை அ ட ை – வ – த ற் கு வெ வ் – வேறு வழி–கள் இருக்–கின்–றன. அவை பக்தி மார்க்–கம் (அன்–பின் வழி) ‘‘உன்–னையே அன்–னையே என்–பன் ஓடி வந்–தே–’’ - 93 அன்பை முதன்–மை–ப–டுத்–து–கின்–றார். சாத்– தி ர மார்க்– க ம் (அரத்– தி ன் வழி) ‘‘சர–ணம் அரண் நமக்–கே–’’ - 50 ய�ோக மார்க்–கம் (பயிற்–சி–யின் வழி) - ‘‘சிந்– தை – யு ள்ளே மன்– னி – ய து உன் திரு–மந்–தி–ரம்–’’ - 6 ஞான மார்க்–கம் (அறத்–தின் வழி) ‘‘ஒன்றே பல உருவே அரு–வே–’’ - 30 இந்த வழி–களை அவர் குறிப்– பி– ட – வி ல்லை ‘‘வந்– தி ப்– ப – வ ர் உன்– னை – ’ ’ என்ற பதத்– த ால் இறை–வியை பூஜனை வழி–யில் சென்– ற – ட ைந்– த – வ ர்– க – ள ையே குறிப்–பி–டு–கின்–றார்.

20

38

ðô¡

16-31 மே 2018

ஆலய வழி– பாட்டை ப�ொறுத்– த – வ ரை வந்–திப்–ப–வர் என்–ப–வர் ஆலய அர்ச்–ச–க–ரே– யா–வார். வணங்–கு–ப–வர் என்–ப–வர் க�ோயி– லுக்கு வந்து வழி–படு – ம் பக்–தர்–களா – வ – ர். அதை பிரித்து ச�ொல்–வ–தற்–கா–கவே ‘‘வந்–திப்–ப–வர்–’’ என்ற ச�ொல்லை பயன்–ப–டுத்–து–கி–றார். த�ோத்–தி–ரம் செய்து த�ொழுது - 67 விரும்–பித் த�ொழும் அடி–யார் - 94 இதன் வழி ‘‘வந்–திப்–பவ – ர்–’’ என்–பது பூஜை செய்–ப–வ–ரான அர்ச்–ச–க–ரையே குறிக்–கும். அர்ச்–சனை என்–பது பூஜ–னையே, ப�ொது–வில் இறை–வியை வணங்–குகி – ற பக்–தர்–களை அவர் – ல்லை. சிறப்–பாக அவ–ளால் அரு–ளப்– சூட்–டவி பட்–டவ – ர்–கள – ையே இங்கு குறிப்–பிடு – கி – ன்–றார். வேத– ம ா– ன து ‘‘த்வம்– ’ ’ என்ற பதத்– தால் இறை– த ன்– மை – யு – ட ைய முன்– னி லை ப�ொருளை குறிக்–கிற – து. பூஜனை வழி–யென்–பது பழம், இலை, நீர், மலர் இது ப�ோன்ற சில ப�ொருட்–க–ளைக் க�ொண்டு குறிப்–பிட்ட ஒலி–களை மந்–தி–ரம் என்–ப–தாக கூறி, உட–லா–லும் உள்–ளத்–தா–லும் இறை–வ–னின் திரு உரு–வம் குறித்து செய்–யப் – –டு–கின்ற ஒரு சில செய–லா–கும். ப பூஜனை செய்–ப–வரையே – ‘‘வந்–திப்–ப–வர்–’’ என்று கூறு–கின்–றார். பூஜை செய்–யும் விதத்– தா–லும், செய்–யப்–ப–டு–ப–வ–ரா–லும், பூஜிக்–கப்– ப–டு–கின்ற தேவ–தை–யா–லும், பய–னும் முறை– யும் மூன்று வகை–யாக மாறு–ப–டும். அசுர வழி–பாடு - வாமா–சா–ரம், தேவ வழி–பாடு - சவ்–யா–சா–ரம், மானுட வழி–பாடு - வாம–மும் சவ்–யமு – ம் கலந்த சவ்–யாப சவ்–யம் என பெயர் பெறும்.

1. சவ்– ய ா– ச ா– ர ம் என்– ப து உயிர்– க ளை வதைக்–காது சைவ–மான ப�ொருட்–க–ளைக் க�ொண்டு செய்–யப்–ப–டு–வ–தா–கும். (உ.தா) சிவன் க�ோயி–லில் எழுந்–த–ரு–ளி– யி–ருக்–கிற உமை–யம்–மைக்கு செய்–யப்–ப–டு–கிற பூஜனை.

2. வாமா சாரம் என்– ப து மது, மாமி– சம் ப�ோன்ற உயிர்– க ளை துன்– ப ப்– ப – டு த்தி செய்–கிற பூஜை. இது பேச்–சி–யம்–மன், கருப்பு சாமி ப�ோன்ற சாமி–க–ளுக்கு செய்–யப்–ப–டும் படை–யல் முறை.

3. சவ்–யாப சவ்–யம் என்–பது ஐய–னார், மாரி–யம்–மன் க�ோயில்–க–ளில் மாரி–யம்–மன், ஐய–னா–ருக்கு சைவப் படை–ய–லும், அதன் முன்–னடி – ய – ா–னாக--- திகழ்–கிற வீரன் காத்–தவ – – ரா–யன் ப�ோன்ற சாமிக்கு அசைவ படை–ய– லும் செய்–யப்–ப–டும் படை–யல் முறை–யா–கும். இந்த மூன்று வித பூஜை முறை– க ளை பின்–பற்றி பூஜனை செய்–ப–வர்–களை தான் ‘‘வந்–திப்–ப–வர்–’’ என்று குறிப்–பி–டு–கின்–றார். அ ர் ச் – ச னை செ ய் – ப – வ ர் – க – ள ை – யு ம் ‘‘வந்–திப்–ப–வர்–’’ என்றே குறிப்–பி–டு–கின்–றார். மந்– தி – ர ங்– க ளை க�ொண்டு குறிப்– பி ட்ட ஒழுங்கு முறை– யி ல், குறிப்– பி ட்ட மன�ோ

பாவத்–தில், குறிப்–பிட்ட செயலை தேவ–தை– யின் திரு உரு–வத்தை குறித்து செய்–யப்–ப–டு– வதை பூஜை என்–கி–றது ஆக–மம். ‘ ‘ ம ந ்த்ர , த ந ்ர , க் ரி ய ா , பா வ ன ா , அர்ச்–ச–னா–’’ இந்த மூன்று வழி–பாட்டு முறை–களா – லு – ம் வழி–பட தக்–க–வள் உமை–யம்மை. வழி– ப – டு – வ – த ால் முன் நிற்– ப – வ ள் உமை– யம்மை இதையே ‘‘வந்–திப்–ப–வர் உன்–னை–’’ என்–கி–றார். வான–வர், தான–வர், ஆன–வர்–கள் வான–வர்–கள் என்–ப–வர்–கள் விண்ணை இருப்– பி – ட – ம ாக க�ொண்– ட – வ ர்– க ள். இந்– தி – ரன் முத–லான முப்–பத்தி முக்–க�ோடி தேவர்– கள் எனப்–ப–டு–வர். தான–வர்–கள் என்–ப–வர்– கள் அசு– ர ர்– க ள் எனப்– ப – டு – வ ர். இவர்– க ள் தேவர்–க–ளுக்கு விர�ோ–தி–யா–வர். அமு–தம் உண்–ணா–மை–யால் இறப்பை தழு–வி–ய–வர்–கள். கசி– ப – னு க்– கு த் தனு– ஸி – யி – ட த்– து ப் பிறந்த புத்–தி–ரர் இந்த சந்–த–தி–யில் பெயர் படைத்–த– வர். இவர்–கள் அறு–பத்தி ஆறு க�ோடி என்–பது செவி வழி தக–வல். இவர்–கள் அந்–தரி – க்–‌க்ஷம் என்று ச�ொல்–லக்– கூ–டிய இடைப்–பட்ட பகு–தியை இட–மாக க�ொண்–ட–வர். ஆன–வர்–கள் என்–ப–வர்–கள் ஞானம் வந்த மானு– ட ர்– க ள் ஆவர். இவர்– க ள் பூமியை இட–மாக க�ொண்–ட–வர்–கள். இந்த மூன்று உ ல – க த்தை சே ர் ந் – த – வ ர் – க – ளு ம் உ மை – யம்– மையை பூஜை வழி– யி ல் வழி– பா டு ðô¡

16-31 மே 2018

39

செய்து உய்–த–வர்–கள். இவர்–கள் தங்–க–ளுக்– குள்ளே முரண்– பா – டு – க ள் பல பெற்– றி – ரு ந்– தா–லும் இறை–வியை வணங்–கு–வ–தில் ஒரே ந�ோக்– கு – ட ை– ய – வ ர்– க – ளா ய் திகழ்ந்– த ார்– க ள். என்–றா–லும் விண்– ண–வர்–கள் இறை–வி யை சவ்–யாச்–சார முறை–படி பூஜித்து வணங்–கின – ர். அசு– ர ர்– க ள் இறை– வி யை வாமா– ச ார முறைப்–படி பூஜித்து வணங்–கி–னர். ஆன–வர்–கள் ஆகிய மானு–டர்–கள் சவ்–யாப சவ்–யம் என்ற முறை–யில் பூஜித்து இறை–வியை வணங்–கி–னர். இதையே அபி–ராமி பட்–டர் ‘‘வஞ்– ச ர் உயிர் அவி உண்– ணு ம் உயர் சன்–டி–’’ - 77 என்று வாமா–சா–ரத்–தை–யும், நாயகி, நான்–முகி நாரா–யணி - 50 என்று சவ்யா சாரத்–தை–யும், ‘‘பலி கவர் தெய்–வம்–’’ - 64 என்று சவ்–யாப சவ்–யத்–தை–யும், இந்த மூன்று முறை–யி–லும் பூஜித்–ததை தெளி–வாக வேற்–று–மை–ப–டுத்தி கூறி–யுள்–ளார். இதில் வாமா–சா–ரம் என்–பது விருப்–பத்தை அடை–வத – ற்–கும், சவ்–யா–சா–ரம் என்–பது ம�ோக்ஷத்தை அடை–வ–தற்–கும், சவ்– யாப சவ்–யம் என்–பது ஞானத்தை அடை–வ– தற்–கும் உரிய செம்–மை–யான முறை–க–ளாக சாக்த ஆக–மங்–கள் பரிந்–துரை செய்–கின்–றது. திருக்–கட – ை–யூரை ப�ொறுத்–தவ – ரை தேவர்–க– ளான அஸ்–வினி தேவர்–கள், அசுர வம்–சத்தை சார்ந்த ஏம கிங்–க–ர–ணர், மானு–டர்–க–ளா–கிய கலிய நாய–னார் முத–லா–ன�ோரு – ம், வணங்–கிய

40

ðô¡

16-31 மே 2018

– ல் வரி–களா – ல் தல–புர – ாண குறிப்பை இப்–பாட அறி–வு–றுத்–து–கின்–றார். அஸ்–வினி தேவர்–களை பிரா–கா–ரத்–திலு – ம், எம கிங்–க–ர–ணர், கால–சம்–ஹார மூர்த்–தி–யின் திரு–வ–டி–யின் கீழும், கல–ய–நா–ய–னாரை அறு– பத்–தி–மூ–வர் திரு–உ–ரு–வத்–தி–லும் காண–லாம். இவர்–கள் அனை–வரு – மே பூஜனை செய்–தத – ன் மூலம் இறை–ய–ருளை பெற்–ற–வர்–கள். வந்–தித்–தல் என்–பது பூஜை செய்–வதை குறிப்–பி–டு–கின்–றது. பூஜனை என்–பது இறை– வியை அடை–விக்–கும் சாத–னங்–கள் பல–வற்– றுள்–ளும் முதன்–மை–யா–கத் திகழ்–வ–தா–லும், அனை–வ–ருக்–கும் உரிய படி–நிலை பயிற்–சி– யா–லும், இறை–வ–னால் மிக–வும் விரும்பி ஏற்– கப்–படு – வ – த – ா–லும் பூஜையை முத–லில் வைத்து தியா–னம் முத–லான மார்க்–கத்தை பின்னே வைத்து ஓதி– ன ார். பூஜனை என்– ப து பக்– கு–வம் அல்–லா–த–வர்க்–கும் பக்–கு–வத்தை தர– வல்ல மாண்–பு–டை–ய–தா–ன–தால் ‘‘வந்–திப்–ப– வர்–’’ என்ற வார்த்–தையை முத–லில் வைத்து ஓதி–னார். எல்–லா–வற்–றை–யும் விட மேலாக உண்மை ஞானி– க ள்– த ான் அனு– ப – வ த்– தி ல் கண்ட உண்– மை –யை –யு ம், நன்–மை– யை–யு ம் மட்–டுமே விளக்கி கூறு–வர். பரி–சா–ர–க–ராக பணி புரிந்–த–த–னால் அனைத்து தேவ–தை –க–ளுக்–கும் பூஜை செய்த பலனை பெற்–றார். அதை பரம்–பரை – ய – ாக பின்–பற்றி வந்–தத – ன – ால் கிடைத்த அறி–வா–லும், நீண்–ட–கால அனு–ப– வத்–தா–லும், இறை அருட்–செ–றி–வா–லும் ‘‘வந்– திப்–ப–வர்–’’ என்ற வார்த்–தை–யால் கூறி–னார். தல– பு – ர ா– ண த்– தி ன் வழி– ய ா– க – வு ம் உமை– யம்– மையே பூஜித்து பேரு பெற்– ற – தை – யு ம் க�ொண்டு இதை மேலும் உறுதி செய்–யல – ாம். ‘‘சிந்–திப்–ப–வர் நற்–றிசை – –மு–கர் நார–ணர்–’’ சிந்–தனை என்ற ச�ொல்–லா–னது நாம் விரும்– பு–கிற இறை–வனை குறித்த த�ொடர்ந்த தேட– லி–னால் அடை–யும் அனு–பவ – த்தை விளக்–கும் ஆய்–வா–கும். அந்த வகை–யில் இறை–வனை – ப் பற்–றிய ஞான நூல்–களை கேட்–பது – ம், கேட்–ட– வற்றை நூல்–களி – ன் அடிப்–பட – ை–யில் ந�ோக்கி சிந்–தித்–தலு – ம – ாம். இதை ஞான யாகம் என்–பர். இந்த ஞான வேள்– வி யை செய்– ப – வ ர் வேள்–வி–யின் நாய–க–னான பிரம்மா, வேத நாய–க–னான விஷ்–ணு–வு–மா–வார். அந்த வகை–யில் ‘‘நற்–றிசை – –மு–கர்–’’ என்று பிரம்–மாவை பாடல் குறிக்–கி–றது. திசைக்கு ஒரு வேத–மாக ரிக், யஜுர், சாம, அதர்–வண என்ற மறையை வெளிப்– ப – டு த்– தி ய பிரம்– மன், அவ–ருள் மந்–தி–ரங்–க–ளின் உட்–ப�ொ–ரு– ளான உமை–யம்–மையை தியா–னிக்–கி–றார். அதையே இப்–பாட – லி – ல் ‘‘சிந்–திப்–பவ – ர்–’’ என்று குறிப்–பி–டு–கின்–றார். வேதத்தை கேட்– ட – த�ோ டு மட்– டு – ம ல்– லா–மல் அதன் உண்–மைப் ப�ொருளை சிந்– தித்து வியா–சர் பிரம்ம சூத்–தி–ரம் இயற்–றி– னார். வியா–ச–ரா–கிய விஷ்–ணு–வால் வேத

விழுப்– ப �ொ– ரு – ளா க சிந்– தி க்– க ப்– ப ட்– ட – வ ள். இதையே ‘‘வியா–சாய விஷ்ணு ரூபா–ய’– ’ என்ற வரி–க–ளால் உண–ர–லாம். சன்–யாச தர்–மத்–தில் வேதத்–தின் ஞான காண்–ட–மான வேதாந்–தத்–தைப் பற்றி சிந்– திப்–ப–வர் உலகை காக்–கும் விஷ்–ணு–வா–கவே கரு–தப்–ப–டு–கி–றார். ‘‘குருர் விஷ்–ணு–’’ என்ற வரி–க–ளால் உண–ர–லாம். அத்–வைத சித்–தாந்–தம், துவைத சித்–தாந்– தம், விசிஷ்–டாத்–வைத சித்–தாந்–தம், சைவ சித்–தாந்–தம் என்ற சாத்–தி–ரங்–களை சிந்–தித்து உரு–வாக்–கிய குரு–மார்–களை பிரம்மா என்றே கரு–துவ – ர். இதை ‘‘குரு பிரம்–மா–’’ என்ற வார்த்– தை–யால் உண–ரல – ாம். அப்–படி – ப்–பட்ட அந்த குரு–மார்–களா – ல் இலக்–குமி – ய – ா–கவு – ம், சரஸ்–வதி – – யா–க–வும், பார்–வ–தி–யா–க–வும் சிந்–திக்–கப்–பட்–ட– வள் உமை–யம்–மையே. மறை– யி ன் பரி– ம – ளமே என்று பட்– ட ர் குறிப்–பிடு – வ – தி – லி – ரு – ந்து வேதத்–தின் ப�ொரு–ளாக விளங்–கு–கின்–ற–வள் உமை–யம்மை என்–பதை அறி–யல – ாம். ‘‘சுரு–திக – ளி – ன் பனை–யும் க�ொழுந்– தும் பதி க�ொண்ட வேரும்–’’ - 2 என்ற வரி–க– ளா–லும், வேதம், வேதத்–தின் சாம, வேதத்–தில் காணப்–ப–டு–கிற மெய்ப்–ப�ொ–ரு–ளா–கிற பதி உண்மை, வேதத்–தின் அங்–க–மான சிக்‌க்ஷை வியா–க–ர–ணம், நிருக்–தம், சந்–தஸ் முத–லான அறு–வகை சாத்–தி–ர–மும் அவளே, ஆத–லால் அதை பற்றி சிந்–திப்–ப–வர்–கள் அவ–ளையே சிந்– தி ப்– ப – வ ர்– க – ளா – வ ார்– க ள். அந்த வேத சப்– த த்– தி ற்கு பிரம்மா என்று ஒரு ப�ொரு– ளுண்டு. அங்–கத்–திற்கு பிரம்–மாங்–கம் என்று ப�ொருள் க�ொள்–ளப்–ப–டு–வ–தால், அந்த சாத்– தி–ரங்–க–ளை–யும் உமை–யம்–மை–யா–கவே கரு– து–வர். வேத, விதி, பிரம்மா என்ற ச�ொற்– கள் பிரம்–மாவை குறிப்–ப–த–னால், வேதம் வழி–பட்ட மூர்த்–தி–யை–யும் ‘‘நாற்–றி–சை–மு–கர்–’’ என்ற ச�ொல்–லால் குறிப்–பிட – ல – ாம். வேதங்–கள் புருஷ வடி–வம் க�ொண்டு பூஜித்–த–தாக புள்– ளி–ருக்கு வேளூர், திரு–ம–றைக்–காடு ப�ோன்ற தலப்–பு–ரா–ணங்–கள் குறிப்–பி–டு–கின்–றது. வே த த் – தி ற் – க ா ன உ ரு – வ த்தை சி ற்ப சாத்– தி – ர – ம ா– ன து நான்கு புருஷ வடி– வ ாக விளக்கி கூறி–யுள்–ளது. பிரம்–மா–வா–ன–வன் நான்கு வித–மா–வார். அந்த வகை– யி ல் அந்– த – ன – னு ம் ஒரு பிரம்– மா– வ ா– வ ார். பிரம்மா என்ற சப்– த த்– த ால் குறிப்–பி–ட–ப்ப–டு–வ–தால் அவர்–க–ளும் உமை– யம்–மையை வழி–படு – வ – த – ாக--- குறிப்–பிடு – கி – ன்– றார். பிரம்ம வித்–தையை அறிந்–த–வன் பிரம்– மா–வா–வான். அவ–னும் உமை–யம்–மையை வழி–ப–டு–கின்–றார். ‘‘சிந்–தை–யுள்ளே பந்–திப்–ப–வர்–’’ ‘‘பந்– தி ப்– ப – வ ர்– ’ ’ என்– ப – த ற்கு கட்– டு – வ து என்று ப�ொருள். ய�ோக சாத்– தி – ர – ம ா– ன து அசைந்து க�ொண்டே இருக்–கும் உடலை அசை– ய ாது ஒரு குறிப்– பி ட்ட நிலை– யி ல்

முனை–வர்

பா.இரா–ஜ–சே–கர சிவாச்–சா–ரி–யார் (பந்–திப்–பது) பயிற்–சிய – ால் நிறுத்–துவ – து ஆச–னம் எனப்–ப–டு–கி–றது. மன–தின் எண்ண ஓட்–டங்–களை ஒரு–நி– லைப்–படு – த்தி (ஜபத்–தால் பிற எண்–ணங்–களை எழ–மால் செய்–வது) பந்–திப்–பது (நிறுத்–து–வது) மந்–தி–ர–ய�ோ–கம் என்று பெயர். மன– தி ற்– கு ள்ளே நில– வு ம் குழப்– பத்தை எழ–வி–டா–மல் முடிந்த முடி–வாய் தெளிந்து ஐயம் (சந்–தே–கம்) திரிபு (மாற்–றம்) அற (நீங்க) மெய்–ஞான தன்–மை –யில் ஒன்–றி–யி–ரு ப்– பது அறிவை பந்–திப்–ப–தா–கும். இதை காளி–தா–சன் ‘‘ஞானே ம�ௌனம்–’’ ஷமா சக்–த�ௌ–’’ என்ற வரி–யால் அறி–விரு ‘‘க்‌ – ந்– தும் ம�ௌன–மா–கயி – ரு – ப்–பது – ம், ஆற்–றலி – ரு – ந்–தும் ப�ொறு–மை–யா–யி–ருப்–பது என்று குறிப்–பி–டு–வ– தி–லி–ருந்து மன அமை–தி–ய–டை–வது என்–பது ஒரு வித–மான பந்–த–ன–மே–யா–கும் என்–பதை உணர முடி–கி–றது. பிரா–ணாய – ா–மம் என்ற பயிற்–சிய – ால் மூச்சு காற்றை வெளி–யி–டா–மல் உள்–ளே–யி–ழுத்து ஓரி– ட த்– தி லே நிறுத்– து – வ து இதை பிராண

ðô¡

16-31 மே 2018

41

பந்–த–னம் என்று கூறு–வார்–கள். இத்–த–கைய பந்–த–னங்–களை செய்–கின்ற ப�ோது உடல் உள்– ளி – ரு க்– கி ற ஆன்– ம ா– வ ா– னது ஆணவ மலம் நீங்கி (அறி–யாமை நீங்கி) அனைத்–தின் உண்மை இயல்பை உண–ரும்– ப�ோது ஓர் ஆர–வ ா– ரம் அல்–ல து அசைவு ஏற்–ப–டும். அந்த அசை–வை–யும் நிறுத்–து–வ– தற்கு ஆனந்த பந்–த–னம் என்று பெயர். இந்த ஐந்து பந்–த–னத்–தை–யும் ஒருங்கே செய்–த–வர் தட்–சி–ணா–மூர்த்–தி–யா–வார். அவர் ய�ோகா–ச– னத்–தில் அமர்ந்–தி–ருப்–ப–தால் ‘சரீர பந்–த–ன– மும்’, அவர் நெஞ்–சிற்கு நேராக சின்–முத்–திரை காட்–டி–யி–ருப்–பது ‘ஞான–பந்–த–னத்–தை–யும்’, அவர் நெஞ்–சிற்கு நேராக ஒரு பட்டை அணி– வித்–தி–ருப்–பார்–கள் அது ‘பிராண பந்–த–ணத்– தை–யும்’, முய–ல–கன் மேல் காலை ஊன்–றி– யி–ருப்–பது ‘மன�ோ–பந்–த–னத்–தை–யும்’, உயிர் ஆண–வ–ம–லத்தை உதறி காட்–டிய ஓலைச்– சு–வ–டியை கையில் வைத்–தி–ருப்–பது ‘ஆத்ம பந்–த–னத்–தை–யும்’ குறிக்–கும். மூக்கு நுனி–யில் பார்– வையை நிலைக்க செய்து உமை– ய ம்– மையை கருதி தியா– னி ப்– ப – த ால் அவரே ‘‘அழியா பர–மா–னந்–தர்–’’ என்று அழைக்–கப் –ப–டு–கின்–றார். உமை– ய ம்– மை – யி ன் அரூப வடி– வ த்தை

42

ðô¡

16-31 மே 2018

தியா–னித்து ஆனந்த நிலை–யில் தனக்–குள் அடக்–கிக் க�ொள்–கிறா – ர். இதையே ‘‘அந்–தர்–கத பரா–சக்–தி–’’ என்–கி–றது தியா–னம். ‘‘அழியா பர–மா–னந்–தர்–’’ மஹா– ச ம்– ஹ ார கார– ண ர் என்று சிவ– பெ–ரு–மானை சைவ சிந்–தாந்–தம் கூறு–கி–றது. அனைத்து உல– கை – யு ம் அழித்த பிற– கு ம், தன்னை அழிப்– பா ர் யாரு– மி ன்றி தான் அழி–யா–தி–ருப்–ப–த–னால் ‘‘அழி–யா–’’ என்–கின்ற வார்த்–தை–யால் சிவ–பெ–ரு–மானை சூட்–டு–கி– றார். திருக்–க–டை–யூரை ப�ொறுத்–த–வரை உல– கத்தை அழித்–தும் மயா–ன–மா–கி–யி–ரு ந்–தும், தான் அழி–யாது அங்கு வாசம் செய்–வ–தால் மயான நாத– ரையே அழியா என்– கி ன்ற வார்த்–தை–ய ால் குறிப்–பி–டு –கி ன்– றார். ஆன்– மாக்–கள் உட–லைப் பெற்று பிறப்பு, பிணி, இளமை, மூப்பு இறு–தி–யில் அழி–கின்ற தன்– மை–யைக் க�ொண்–டது. மர–ணம் அடை–கின்ற – ால் அழி–யா–மல் இயல்பை அமு–தம் உண்–டத நிலைத்து காக்–கின்ற (அமிர்–தம் - மர–ண–மற்– – –சர் ஆன்–மாக்–க–ளுக்கு தன் றது) அமிர்–த–கடே உணர்வு அழி–யா–வண்–ணம் அருள்–புரி – வ – த – ால் ‘‘அழி–யா–’’ என்–கின்ற வார்த்–தையை பயன்–ப– டுத்–து–கின்–றார். மாயா முனி–வ–ரும் - 4 (அழியா) அமு–தீ–சர் - அபி–ராமி அம்மை பதி–கம் (இறவா) ‘‘பர–மா–ன ந்–தர்–’’ ஆனந்–தம் என்– ப–தற்கு ஏக–னாய் (ஒரு–வ–னாய்) நின்ற ப�ொரு–ளாக அறி– ய ப்– பட வேண்– டி ய தன்– மை – யு – ட ைய என்–பது ப�ொருள். பரம் என்–ப–தற்கு ஆன்– மா–விற்கு உள்–ளான, உட–லுக்கு உள்–ளான, அகத்து, மேலான என்–பது ப�ொருள். பர–மா– னந்–தர் என்–ப–தற்கு உடல் உள்–ளே–யி–ருக்–கிற, உயி–ருக்கு உள்–ளேயி – ரு – க்–கிற ஒரே ப�ொரு–ளான இன்–ப–ம–ய–மான பேர–ரிவு வடி–வ–மான சிவம் என்–பது ப�ொருள். இதையே ‘‘ஆனந்–தம் பிரம்– மேதி ஜானா–தி–’’ என்–கி–றது வேதம். ஆன்– ம–யின்–ப–மா–னது பிரம்–மம் (இறை–வ–னாக) சிவ–மாக அறி–யத்–தக்க ஒரே ப�ொரு–ளா–கும். அறிந்–த–வர்–க–ளால் மட்–டும் அனு–ப–விக்–கப்–ப– டும் ஒரே ப�ொரு–ளா–கும். இதையே பட்–டர் ‘‘ஆனந்– த – ம ாய் என் அறி– வ ாய், வான் அந்–த–மான வடி–வு–’’ - 11 என்–கிறா – ர். ‘‘அழியா பர–மா–னந்–தர்–’’ என்ற வார்த்– தை–யால் திருக்–க–ட–வூ–ரிலே எழுந்–த–ரு–ளி–யி– ருக்– கி ற உமை– ய ம்– மை – ய�ோ டு அணைந்த சிவ–பெ–ரு–மா–னையே குறிப்–பி–டு–கின்–றார். ஆனந்– த – ம ாக உமை– ய ம்– மை – யை – யு ம், அதை அனு– ப – வி ப்– ப – வ – ர ாக சிவ– னை – யு ம் (தர்மா தர்மி ச�ொரூ–பம்) க�ொடை–யா–ளன் என்று யாரு–மில்லை, க�ொடை என்–பது ஒரு குணமே க�ொடை–யா–ள–னுக்–கும் க�ொடை தன்–மைக்–கும் வேறு–பா–டில்லை.

(த�ொட–ரும்)

¬õè£C&2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

݃Aô îI› Aö¬ñ «îF «îF

¶MF¬ò Þó¾ 11.32 ñE õ¬ó

Hóî¬ñ Þó¾ 9.50 ñE õ¬ó

ªð÷˜íI Þó¾ 8.32 ñE õ¬ó

궘ˆîC Þó¾ 7.39 ñE õ¬ó

Fó«ò£îC Þó¾ 7.11 ñE õ¬ó

¶õ£îC Þó¾ 7.25 ñE õ¬ó

ãè£îC Þó¾ 8.02 ñE õ¬ó

îêI Þó¾ 9.07 ñE õ¬ó

ïõI Þó¾ 10.36 ñE õ¬ó

ÜwìI Þó¾ 12.23 ñE õ¬ó

êŠîI Þó¾ 2.27 ñE õ¬ó

ð…êI 裬ô 7.08 ñE õ¬ó êw® ÜF裬ô 3.35 ñE õ¬ó

궘ˆF 裬ô 9.33 ñE õ¬ó

F¼F¬ò ðè™ 11.57 ñE õ¬ó

¶MF¬ò ðè™ 2.12 ñE õ¬ó

Hóî¬ñ ñ£¬ô 4.17 ñE õ¬ó

FF

«ò£è‹

Íô‹  º¿õ¶‹

«è†¬ì Þó¾ 3.39 ñE õ¬ó

ÜÂû‹ Þó¾ 1.38 ñE õ¬ó

Mê£è‹ Þó¾ 12.01 ñE õ¬ó

²õ£F Þó¾ 10.53 ñE õ¬ó

CˆF¬ó Þó¾ 10.15 ñE õ¬ó

Üvî‹ Þó¾ 10.06 ñE õ¬ó

àˆFó‹ Þó¾ 10.24 ñE õ¬ó

Ìó‹ Þó¾ 11.07 ñE õ¬ó

ñè‹ Þó¾ 12.08 ñE õ¬ó

ÝJ™ò‹ Þó¾ 1.26 ñE õ¬ó

Ìê‹ Þó¾ 2.55 ñE õ¬ó

°‹ð‹

°‹ð‹

ñèó‹

ñèó‹

î²&ñèó‹

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî 54.08 H¡¹ ñóí

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ñóí 48.03 H¡¹ Cˆî

Cˆî 42.12 H¡¹ ñóí

²ð. 装C¹ó‹ õóîó£üŠªð¼ñ£œ Mö£ Ýó‹ð‹. ðöG º¼è˜ F¼‚è™ò£í‹.

F¼‚è‡í¹ó‹ ê¾Kó£üŠªð¼ñ£œ è¡ø£™ «ñŒˆî «ê¬õ.

èˆîK «î£û‹ Gõ˜ˆF ²ð. ê˜õ ãè£îC Móî‹. °¼õ£ÎóŠð¡ îKêù‹ °´‹ð‹ õ÷‹ ªðÁ‹.

Cõè£C M²õï£î˜ «î˜ˆF¼Mö£. °¼ðèõ£¡ õN𣴠ïô‹ .

ñ¶¬ó Ãìôöè˜ ðõQ. Ý›õ£˜F¼ïèK å¡ð¶ è¼ì «ê¬õ.

è£O ¬ðóõ˜ õN𣴠ªêŒò ðöG º¼è˜ Mö£ Ýó‹ð‹.

ï£è˜Ì¬ü ªêŒò, ¹ŸÁ‚°Šð£™ Mì, ï£è«î£û‹ Mô°‹.

êw® Móî‹. F¼«ñ£Ã˜ ìóꡫ裆¬ì îôƒèO™ Mö£ ªî£ì‚è‹.

ñJô£´¶¬ø ïJù£˜ «è£J™ F¼Š¹èؘ îôƒèO™ Cõ¡ «è£JL™ Mö£ ªî£ì‚è‹.

궘ˆF Móî‹. Iô†Ç˜ Mï£òè˜ ¹øŠð£´.

裬󂰮 ªè£Š¹¬ìò‹ñ¡ ªîŠð‹.

Cõè£C M²õï£î˜ Mö£ ªî£ì‚è‹. Í¡ø£‹H¬ø îKêù‹.

M«êû °PŠ¹èœ

Kûð‹

«ñû‹

«ñû‹

ÜKò‚°® YQõ£êŠªð¼ñ£œ ðõQ.

è£†Ç ðϘ ÝF«èêõŠªð¼ñ£œ ªîŠð‹.

装C ñ裪ðKòõ˜ ªüò‰F. àˆîñ˜ «è£J™ Cõªð¼ñ£¡ ðõQ. ªð˜÷íI Móî‹.

eù‹&«ñû‹ Ü‚Q «î£û‹ Gõ˜ˆF. F¼Šðóƒ°¡ø‹ º¼è˜ 𣙰ì‹.

eù‹

ñóí 40.37 H¡¹ ÜI˜î °‹ð‹&eù‹

ÜI˜î 40.16 H¡¹ Cˆî

ñóí 41.01 H¡¹ Cˆî

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî 48.35 H¡¹ ñóí

Cˆî 60.00 ï£N¬è

î²

M¼„Cè‹&î²

Cˆî 60.00 ï£N¬è

F¼õ£F¬ó 裬ô 6.11 ñE õ¬ó ¹ù˜Ìê‹ ÜF裬ô 4.21 ñE õ¬ó

¶ô£‹ M¼„Cè‹

ñóí 60.00 ï£N¬è

¶ô£‹

ê‰Fó£wìñ‹

I¼èYKì‹ è£¬ô 7.47 ñE õ¬ó Cˆî 60.00 ï£N¬è

«ó£AE 裬ô 9.14 ñE õ¬ó

A¼ˆF¬è ðè™ 10.28 ñE õ¬ó ÜI˜î 11.10 H¡¹ Cˆî

ï†êˆFó‹

கணித்தவர்: ‘ஜ�ோதிட மணி’ வசந்தா சுரேஷ்குமார்

மே மாதம் 16-31 (வைகாசி) பஞ்சாங்க குறிப்புகள்

தீரா வினை தீர்க்–கும் சித்–தா–மிர்த தீர்த்–தம்!

செல்வ முத்துக்குமரன்

ப�ொ

ர–வாச்–சேரி, எட்–டுக்–குடி ஆகிய இரு தலங்–க–ளி– லும் ஒரே மாதி–ரி–யான ஆறு–மு–கன் சிலை–களை வடித்த சிற்பி, கட்டை விர–லை–யும் கண்–கள – ை–யும் இழந்த நிலை–யில் திரு–வா–ரூ–ரி–லி–ருந்து 13 கி.மீ. த�ொலை– வி– லு ள்ள பிரம்– ம – பு – ர த்– தி – லு ள்ள பிரம்– ம – பு – ரீ ஸ்– வ – ர ர் க�ோயிலை அடை–கி–றான். ஆறு–மு–கன் வடி–வத்தை மனக்–கண்–ணால் தரி–சித்து மீண்–டும் அதே ப�ோன்ற ஒரு ஆறு–மு–கன் சிற்–பத்தை வடிக்–கத் துவங்–கு–கி– றான். சிறுமி ஒரு–வள் அவ–ருக்கு உறு–துணை – –யாக இருக்–கிற – ாள். சிலை–யும் அற்–புத – ம – ாக உரு–வா–கிற – து. சிலை–யின் கண்–க–ளைத் திறக்–கும் நாளன்று சிற்பி மிக–வும் மன–மு–ருகி ஆறு–மு–கனை வேண்ட அன்றே இழந்த பார்வை மீண்–டது. இது–கா–றும் உதவி செய்து வந்த சிறுமி காணா–மற்–ப�ோய் விட்–டிரு – ந்–தாள். தன் எண்–ணத்–தையே கண்–ணா–கக் க�ொண்டு சிற்பி செயல்–பட்–டத – ால் அத்–தல – மு – ம் எண்–கண் என்று பெயர் பெற்–றது.

44

ðô¡

16-31 மே 2018

மூன்– ற ா– வ து ஆறு– மு – கன் சிலை–யைக் காணும் ஆ ர் – வ த் – து – ட ன் ந ா மு ம் எண்–கண் பிரம்–ம–பு–ரீஸ்–வ– ரர் க�ோயி– லு க்– கு ச் செல்– கி – ற�ோ ம் . ஆ று – மு – க ன் சந்– ந – தி க்கு நேரே உள்ள நுழை– வ ா– யி ல் வழி– ய ாக உள்ளே செல்– கி – ற�ோ ம். தேவி–ய–ரு–டன் ஆறு–மு–கன் வீ ற் – றி – ரு க் – கு ம் அ ழ கை வர்–ணிக்க வார்த்–தை–கள் ப�ோறாது. ஆறு– மு – க – னின் திரு–வு–ருவ அழ–கில் மயங்– கும் நாம் அரு–ண–கி–ரி–யா– – கி – ல் மயங்கி ரின் ச�ொல்–லழ எண்–கண் திருப்–பு–க–ழைச் சமர்ப்– பி க்– கி – ற�ோ ம். சிறு– வன் முரு– க ன் குங்– கு – ம ம், சந்– த – ன ம் பூசி, கடப்– ப ம், சண்–ப–கம் ஆகிய மாலை –க–ளைத் தன் திருத்–த�ோள் க – ளி – ல் அணிந்து க�ொண்டு – ள் க�ொஞ்ச பாதச் சிலம்–புக மயி– லே றி அசைந்– த ாடி வரும் எழிலை வர்–ணிக்–கும் அழ–கிய பாடல் இது. ‘ ‘ ச ந் – த – ன ம் தி மி ர் ந் – த – ணைந்து குங்–கு–மம் கடம்–பி– லங்கு சண்–ப–கம் செறிந்–தி–லங்கு திரள் த�ோளும் தண்–டைய – ம் சிலம்–ப– லம்ப வெண்–டை–யம் சலன்–ச–ல–லென்று-ச ஞ் – சி – த ம் சதங்கை க�ொஞ்ச மயி–லே–றித் தி ந் – தி – மி ந் தி மி ந் தி மி ந் தி தந்– த – ன ம் தனந்– த – னென்று சென்–ற–சைந்–து–கந்து வந்து க்ரு–யை–ய�ோட சிந்–தைய – ம் குலம் புகுந்து சந்–த–தம் புகழ்ந்–துண – ர்ந்து

54

சித்தாமிர்த தீர்த்தம்

செம்–ப–தம் பணிந்–திரெ – ன்று ம�ொழி–வா–யே–’’ என்–பது பாட–லின் முற்–ப–குதி. புனித சந்–த–னம், குங்–கு–மம் ஆகி–யவை பூசிக் க�ொண்–ட–தும், கடப்–பம், சண்–ப–கம் ஆகிய மலர்– க – ள ா– ல ான மாலை– க ளை அணிந்து க�ொண்–டது – ம – ான திரண்ட த�ோள்– க–ளு–ட–னும், பாதங்–க–ளில் தண்–டை–க–ளும், அழ–கிய சிலம்–பு–க–ளும் மாறி மாறி ஒலிக்–க– வும், வெண்–டை–யம் சலன் சலன் என்று சப்–திக்–க–வும், இனி–மை–யான சதங்–கை–கள் க�ொஞ்–சுவ – து ப�ோல் ஒலிக்–கவு – ம், மயில் மேல் ஏறி, தாளத்–த�ோடு அசைந்து ஆடி வந்து, கரு–ணையு – ட – ன் என் மனக்–க�ோயி – லி – ல் புகுந்து ‘‘எந்–நா–ளும் என் புக–ழைத் தியா–னித்து என் திரு–வ–டி–களை வழி–பாடு செய்’’ என்று உப– தே–சிப்–பா–யாக! (‘‘நீ வா என நீ இங்–கழைத் – து பாரா–வார ஆனந்த சித்தி தர வேணும்–’’ என்–பது மற்–ற�ொரு திருப்–பு–கழ்) ‘‘அந்–த–மந்தி க�ொண்–டி–லங்கை வெந்–த–ழிந்– தி–டும்ப கண்–டன் அங்–க–மும் குலைந்–த–ரங்–க�ொள் ப�ொடி–யாக அம்ப கும்–பனு – ம் கலங்க வெஞ்–சின – ம் புரிந்து நின்று அம்பு க�ொண்டு வென்ற க�ொண்– ட ல் மரு–க�ோனே இந்–து–வும் கரந்தை தும்பை க�ொன்–றை–யும்

சித்ரா மூர்த்தி

ஜலம் புனைந்–தி–டும் பரன்–தன் அன்–பில் வந்த கும–ரேசா இந்–தி–ரன் பதம் பெறண்–டர் தம் பயம் கடிந்த பின்பு எண்–கண – ங்–க–ம–ரிந்–தி–ருந்த பெரு–மா–ளே–’’ சிரஞ்– சீ – வி – ய ான, ஒப்– பற்ற குரங்– க ான அனு–ம–னைக் க�ொண்டு இலங்கை வெந்–த– ழி–ய–வும், க�ொடும் செய–லைக் க�ொண்ட வீர–னாம் ராவ–ண–னது உடல் அரத்–தி–னால் ராவி–யது ப�ோல் ப�ொடித் தூளா–கவு – ம், அம்பு முத–லான பாணங்–கள – ைக் க�ொண்–டி–ருந்த கும்–ப–கர்–ணன் உள்–ளங்–க–லங்–க–வும், மிகுந்த க�ோபத்–து–டன் நின்று அம்பை ஏவி வெற்றி க�ொண்ட மேக–வர்–ண–னாம் திரு–மா–லின் மரு–ம–கனே! பிறை, திரு– நீ ற்– று ப்– பச்சை , தும்பை, க�ொன்றை, கங்கை இவற்றை அணி– யு ம் சிவ– பெ – ரு – ம ா– ன து அன்– ப ால் த�ோன்– றி ய கும– ரே – சனே ! தேவர்– க ள் பயம் நீங்– கு – ம ா– றும் தேவேந்–தி–ரன் தன் பத–வியைத் – திரும்– பப் பெறு–மா–றும் செய்து, பின்–னர் எண்– கண் எனும் திருத்– த – ல த்– தி ல் வந்– த – ம ர்ந்த பெரு–மாளே! முரு–க–னைத் தரி–சித்–த–வண்–ணம் இடப்– பு–றம் திரும்பி அமை–தி–யா–கக் காட்சி தரும் பிரம்–மபு – ரீ – ஸ்–வர – ரை வணங்–குகி – ற�ோ – ம். ஷண்– மு–க–நாத சபை–யி–லுள்ள உற்–ச–வ–ரும் மூல விக்–ர–ஹ–மான ஆறு–மு–க–னைப் ப�ோலவே ðô¡

16-31 மே 2018

45

அங்காரகன் அமைக்–கப்–பட்–டி–ருக்–கி–றார். வலக்–க–ரங்–க– ளுள் ஒன்று முது– கி – லு ள்ள அம்– ப – ற ாத்– தூ–ணி–யி–லி–ருந்து வில்லை உருவி எடுப்–பது ப�ோன்று அமைக்–கப்–பட்–டிரு – க்–கும் அழகை அரு– கி – லி – ரு ந்து கண்டு பிர– மி க்– கி – ற�ோ ம். (சிலைக்–குப் பின்–பு–றம் சுத்–த–மான பெரிய கண்–ணா–டியை வைத்–தால் இன்–னும் தெளி– வாக ஆறு–முக – ங்–கள – ைத் தரி–சிக்–கல – ாம் என்று எண்–ணத் த�ோன்–று–கி–றது) சப்– த – ம ா– த ர்– க ள், பிர– த ான விநா– ய – க ர், தனிச்–சந்–ந–தி–யில் தட்–சி–ணா–மூர்த்தி, க�ோஷ்– டத்து நர்த்–தன விநா–ய–கர் ஆகி–ய�ோ–ரைத் தரி–சிக்–கிற�ோ – ம். சனீஸ்–வர – ர் அமர்ந்த க�ோலத்– தில் காட்சி அளிக்–கிற – ார். ஆடல்–வல்–லான், இறைவி பிர–ஹன் நாயகி, அர்த்–தந – ா–ரீஸ்–வர – ர், துர்கை, பிரம்மா ஆகி–ய�ோ–ரை–யும், பஞ்–ச– பூத லிங்–கங்–கள், பூரணா புஷ்–க–லை–யு–டன் விளங்– கு ம் சாஸ்தா, பால– சு ப்– ர – ம ண்– ய ர், கஜ– ல ட்– சு மி, சண்– டி – கே ஸ்– வ – ர ர் மற்– று ம் நவ– கி – ர – ஹ ங்– க – ள ைத் தரி– சி த்து வெளியே வரு–கிற�ோ – ம். சிற்–பிக்–குக் கண் க�ொடுத்த எண்–கண் அழ– க னை நமது அகக்– க ண்– க – ள ை– யு ம் திறந்து வைக்–கு–மாறு வேண்–டி–ய–வண்–ணம் எண்–கண்–ணி–லி–ருந்து புறப்–ப–டு–கி–ற�ோம். அடுத்– த – த ாக நாம் செல்– ல – வி – ரு க்– கு ம் தலம் புள்–ளி–ருக்கு வேளூர்; ஆம், இதுவே இன்று வைத்–தீஸ்–வ–ரன் க�ோயில் எனப்–ப–டு– கி–றது. புள் = ஜடாயு; இருக்கு = ரிக் வேதம், வேள் = முரு–கன், ஊர் = சூரி–யன். நால்–வ– ரும் இறை–வ–னைப் பூஜித்த தல–மா–த–லால் புள்–ளிரு – க்கு வேளூர் எனப் பெயர் பெற்–றது.

46

ðô¡

16-31 மே 2018

‘‘ஆலா–லம் உண்டு கண்–டம் கறுத்–தா–னைக் கண் அழ–லால் காமன் ஆகம் காய்ந்–தா–னைக் கனல், மழு–வும், கலை–யும் அங்கை ப�ொறுத்– தா–னைப் புள்–ளி–ருக்கு வேளூ–ரா–னைப் ப�ோற்–றாதே ஆற்–ற–நாள் ப�ோக்–கினே – –னே–’’ - அப்–பர் திருத்–தாண்–ட–கம் சீர்–கா–ழிக்–கும் மயி–லா–டு–து–றைக்–கு–மி–டை– யில் சாலை மருங்–கிலேயே – க�ோயில் அமைந்– துள்–ளது. இங்–குள்ள முரு–கப்–பெரு – ம – ா–னிட – ம் ‘‘ஞானப்–பொ–ருள – ான உன்–னைக் க�ொஞ்–ச– மே–னும் ப�ோற்–றத் தெரி–யா–மல் மரக்–கட்டை ப�ோல் இருக்–கி–றே–னே–’’ என்று தன்–னைத் தானே ந�ொந்து க�ொள்–கிற – ார் 16,000 பாடல்– கள் பாடிய அரு–ண–கி–ரி–நா–தர்! அவர் முன் நாம் எம்–மாத்–தி–ரம் என்–றெண்–ணி–ய–வாறு க�ோயி–லுக்–குள் நுழை–கி–ற�ோம். க�ோயி– லி ன் கிழக்– கி ல் வீர– பத் – தி – ர – ரு ம், மேற்– கி ல் பைர– வ – ரு ம், தெற்– கி ல் கற்– ப க விநா–ய–க–ரும், வடக்–கில் காளி–யும் காவல் புரி–கின்–ற–னர். கிழக்கு வாயி– லி ல் வேம்பு உள்– ள து. இதுவே ஆதி வைத்–யந – ா–தபு – ரி எனப்–படு – கி – ற – து. ஆதி வைத்–ய–நாத சுவா–மியை – –யும், விநா–ய–க– ரை–யும் கண்டு வணங்–குகி – ற�ோ – ம். கட்–டைக் க�ோபு–ரத்தை ஓட்டி ஆதி–பு–ரா–ணேஸ்–வ–ரர், வீர–பத்தி – ர – ர் ஆகி–ய�ோர் திரு–வுரு – வ – ங்–கள் உள்– ளன. விஸ்–தா–ரம – ான வெளிப்–பிர – ா–கா–ரத்தை அடை–யும்–ப�ோது நேரே பழநி ஆண்–ட–வர் தரி–சன – ம் அளிக்–கிற – ார். இத்–தல – த்–தில் அரு–ண– கி–ரிய – ார் பாடிய ஆறு பாடல்–களு – ள் ஒன்றை இங்கு சமர்ப்–பிக்–கி–ற�ோம். ‘‘உரத்–துறை ப�ோதத் தனி–யான உனைச் சிறி–த�ோ–தத் தெரி–யாது மரத்–துறை ப�ோலுற் றடி–யே–னும் மலத்–தி–ருள் மூடிக் கெட–லாம�ோ பரத்–துறை சீலத்–த–வர் வாழ்வே பணித்–தடி வாழ்–வுற் றருள்–வ�ோனே வரத்–துறை நீதர்க்–க�ொரு சேயே வயித்–தி–ய–நா–தப் பெரு–ம–ளே–’’ வலி–மை–யு–டன் ப�ொருந்–தி–யுள்ள தனிப்– பெ– ரு ம் ஞான– மூ ர்த்– தி – ய ான உன்– னை ச் சற்–றேனு – ம் புகழ்ந்து ப�ோற்–றத் தெரி–யா–தவ – ன் நான்; மரக்–கட்டை ப�ோல் ஜட–மாக இருக்– கும் நான், தன்–னை–யும் மறைத்து ஞான சாத–கங்–க–ளை–யும் மறைக்–கும் மும்–மு–ல–மா– கிய இருள் மூடிக் கெட்–டுப் ப�ோக–லாமா? மேலான நிலை– யி ல் தூய வாழ்க்கை நடத்– து ம் தவ– சீ – ல ர்– க – ளி ன் செல்– வ மே! அடி–யவ – ர்–கள – ைத் தன் சர–ணங்–களி – ல் பணிய வைத்து அவர்–களு – க்கு மர–ணமி – ல்–லாப் பெரு– வாழ்வை அருள்–பவ – னே! வர–மளி – ப்–பதையே – தம் தர்– ம – ம ா– க க் க�ொண்ட சிவ– ன ா– ரி ன் ஒப்–பற்ற குழந்–தையே! உடற்–பிணி தீர்க்–கும் வைத்–தி–யர்–க–ளுக்–குத் தலை–வ–னாய் உயிர்ப்– பிணி தீர்க்– கு ம் பெரு– ம ாளே! (பவ– ர�ோ க

வைத்–திய – ந – ா–தப் பெரு–மாளே - திருத்–தணி – த் திருப்– பு – க ழ்) அல்– ல து வைத்– ய – ந ா– த – ர ாம் சிவ–பி–ரா–னுக்–குப் பெரு–மாளே! பழநி மலை–யில் மருந்–தாய் நிற்–கும் பழநி ஆண்–ட–வரை அடுத்து ஜுர–ஹ–ரேஸ்–வ–ரர் வீற்–றி–ருக்–கி–றார். விடாத ஜுரத்–தால் அவ– திப்–படு – ப – வ – ர்–கள் இப்–பெரு – ம – ா–னுக்கு வழி–பா– டு–கள் செய்து பய–னடை – கி – ன்–றன – ர். பிரா–கா– ரத்தை வலம் வரு–கை–யில் தெற்கு முக–மாக வீற்–றி–ருக்–கும் அங்–கா–ர–க–னைத் (செவ்–வாய்) தரி–ச–னம் செய்–ய–லாம். செவ்–வாய்க்கு ஒரு முறை சரும ந�ோய் ஏற்–பட்–ட–ப�ோது இங்– குள்ள சித்–தா–மிர்த தீர்த்–தத்–தில் நீராடி, வைத்– தி–ய–நாத ஸ்வா–மியை வழி–பட்டு ந�ோயி–லி– ருந்து விடு–பட்–டான் என்–பது ஐதீ–கம். எனவே இது அங்–கா–ரக க்ஷேத்–திர – ம் எனப்–படு – கி – ற – து. தெற்–குப் பிரா–கா–ரத்–தில் தட்–சி–ணா–மூர்த்தி எழுந்–த–ருளி உள்–ளார். திருக்–கு–ளத்–தின் அரு–கில் கற்–பக விநா– ய– க ர் வீற்– றி – ரு க்– கி – ற ார். க�ோயில் உள்ளே அம்–பிகை தையல்–நா–யகி அழ–குற க�ோயில் க�ொண்–டி–ருப்–ப–தைக் காண–லாம். வாயிற்– ப–டி–யின் இரு–பு–றங்–க–ளி–லும் அதி–கார நந்தி உற்–ச–வ–ரும், ஜடாயு உற்–ச–வ–ரும் உள்–ள–னர். தையல் என்–றால் அழ–கிய பெண் என்–பது ப�ொருள்; அழ–கிய பெண்–க–ளுக்–கெல்–லாம் நாய–கி–யாக விளங்–கு–ப–வள் தையல் நாயகி. ‘பாட–கச் சிலம்–பு’ எனத் துவங்–கும் திருப்–பு– க–ழில் அரு–ணகி – ரி – ய – ார் தையல் நாயகி பற்–றிய குறிப்பை அளித்–துள்–ளார். ‘‘சேடன் உக்க சண்–டாள அரக்–கர் குல மாள அட்ட குன்று ஏழு அலைக்–க–டல்–கள் சேர வற்ற நின்–றா–ட–யில் கரம் ஈரறு த�ோள் மேல் சேண்–நி–லத்–தர் ப�ொன் பூவை விட்டு இருடி ய�ோர்–கள் கட்–டி–யம் பாட எட்–ட–ர–சர் ஜேஜே ய�ொத்த செந்–தா–ம–ரைக் கிழவி புகழ் வேலா நாட–கப் புனம் காவ–லுற்ற சுக ம�ோக–னத்தி மென் த�ோளி சித்–ர–வளி நாய–கிக்–கித – ம் பாடி நித்–தம – ணி புனை–வ�ோனே ஞான வெற்–பு–கந்–தா–டும் அத்–தர் தையல் நாய–கிக்கு நன் பாகர் அக்–க–ணி–யும் நாதர் மெச்ச வந்–தாடு முத்–த–ம–ருள் பெரு மாளே!’’ ஆதி– ச ே– ட ன் நெரிய, பெரும்– ப ா– வி – க – ளான அரக்–கர் குலம் மடிய, உன்– னால் அழிக்–கப்–பட்ட ஏழு மலை–க–ளும் வலிமை குன்ற, ஏழு சாக–ரங்–க–ளும் ஒன்–றாக வற்–றிப் ப�ோக நின்று விளை–யா–டிய வேல் பிடித்த கரங்–கள், பன்–னிரு த�ோள்–கள் மேல் விண்– ண�ோர் பூமாரி ச�ொரிய, ரிஷி–கள் கட்–டி–யம் கூற, எண் திசை–க–ளி–லு–முள்ள அர–சர்–கள் ஜெய ஜெய என்று முழங்க, லட்–சுமி தேவி மெச்–சும் வேலா! வள்– ளி – ம – ல ை– யி ல் தினைப்– பு – ன த்– தை க் காவல் செய்–த–வ–ளும், முரு–க–னுக்கு இன்–பம் அளித்–தவ – ளு – ம், மென்–மைய – ான த�ோள்–களை

தையல் நாயகி உடை–ய–வ–ளும் ஆகிய அழ–கிய வள்–ளிக்கு மகிழ்ச்சி தரும் பாடல்–க–ளைப் பாடி தின– மும் ஆப–ர–ணங்–களை அணி–விப்–ப–வனே! ஞான–ம–லை–யில் உவப்–பு–டன் விளை–யா–டு– ப–வ–ரும், தையல் நாயகி எனும் உமை–யைத் தன் பாகத்– தி ல் வைத்– தி – ரு ப்– ப – வ – ரு ம், ருத்– ராக்ஷ மாலை அல்–லது எலும்பு மாலையை அணிந்–திரு – ப்–பவ – ரு – ம் ஆகிய சிவ–பெரு – ம – ான் மெச்– சு ம்– ப டி வந்– த ாடி முத்– த – ம – ளி க்– கு ம் பெரு–மாளே! (வைத்–தீஸ்–வ–ரன் க�ோயி–லில் முரு–கன் ‘முத்–துக்–கும – ர – ன்’ என்–றழை – க்–கப்–படு – – கி–றான்) (‘‘முத்–துக்–கும – ர – னை – ப் ப�ோற்–றுது – ம்–’’ - மீனாட்சி பிள்–ளைத் தமிழ்) தெற்கு ந�ோக்–கி–யுள்ள தையல் நாயகி சந்–ந–தி–யைச் சுற்றி வரத் தனிப் பிரா–கா–ரம் உள்–ளது. சகல வியா–திக – ள – ை–யும் தீர்க்–கத் திரு– வு–ளம் க�ொண்டு இறை–வன் வைத்–தி–ய–ராகி வரும்–ப�ோது, தையல் நாய–கி–யம்மை தைல பாத்–தி–ர–மும், வில்–வ–ம–ரத்து அடி மண்–ணும் எடுத்–துக் க�ொண்டு அவ–ரு–டன் வரு–கி–றாள் என்–கி–றது புரா–ணம். முறைப்–படி செய்–யப்– பட்ட இந்த மண் உருண்–டையை (திருச்– சாந்–துரு – ண்டை எனப்–படு – கி – ற – து) சித்–தா–மிர்த தீர்த்–தத்–த�ோடு நிய–ம–மா–கக் கலந்–துண்–ப–வர்– கள் தீராத வினை–க–ளை–யெல்–லாம் நீக்–கிக் க�ொள்–வர் என நம்–பப் படு–கி–றது. மூல–வ–ரைத் தரி–சித்து இன்–பு–று–கி–ற�ோம். கர்ப்– ப க்– ரு – ஹ த்– த – ரு – கி ல் வடக்கு முக– ம ாக வீற்–றி–ருக்–கும் துர்க்கை மிக–வும் சக்தி வாய்ந்– த– வ – ள ா– க க் கரு– த ப்– ப – டு – கி – ற ாள். உட்– பி – ர ா– கா–ரத்–தில் சுவாமி சந்–நதி – க்கு மேற்–புற – ம் நமது செல்–லக் குழந்–தை–யான செல்வ முத்–துக்– கு–மார சுவாமி வீற்–றிரு – க்–கிற – ார். ஆவ–லு–டன் அச்–சந்–ந–தியை ந�ோக்–கிச் செல்–கி–ற�ோம்.

(உலா த�ொட–ரும்) ðô¡

16-31 மே 2018

47

கர்–நா–டகா - கடக்

காவிய வரமருளும் வீர நாராயணர்

ங்– க – ளூ – ரி – லி – ரு ந்து 420 கில�ோ– மீ ட்– ட – ரி – லு ம், ஹூப்– பெ ளி– யி – லி – ரு ந்து 60 கில�ோ– மீ ட்– ட ர் தூரத்– தி – லு ம் கடக் அமைந்–துள்–ளது. தமிழ்–நாட்–டிலி – ரு – ந்து ராமா–னுஜ – ர் கர்–நா–டக – ா–வின் க�ொண்– ட–னூர் பகு–திக்கு வந்–த–ப�ோது, அந்–தப் பகு–தியை பிடி–தேவா என்ற ஜெயின் மத மன்–னன் ஆண்டு வந்–தான். அவ–னுடைய – இள–வ–ர–சி–யின் மக–ளுக்கு பேய் பிடித்–தி–ருந்–தது. ஜெயின் துற–வி–க–ளால் என்ன செய்–தும் அகற்ற இய–ல–வில்லை. இந்த விஷ–யம் ராமா–னுஜ – ரு – க்கு தெரிந்–தது – ம், அவர் அந்த இள–வ–ர–சியை வரச் செய்து, அதே–ச–ம–யம் எம்–பெ–ரு–மான் விஷ்–ணு–வி–டம் பிரார்த்–தனை செய்து குணப்–ப–டுத்தி விட்– டார். இத–னால் மகிழ்ந்த மன்–னன் ஜைன மதத்தை விட்டு விலகி, வைணவ மதத்–தில் தன்னை இணைத்–துக் க�ொண்– டான். ராமா–னுஜ – ரு – க்கு பரம சீட–ராகி, அவர் விருப்–பப்–படி கீழ்க்– கண்ட ஐந்து விஷ்ணு க�ோயில்–களை கட்–டி–னான். இவை பஞ்ச நாரா–யண ேக்ஷத்–திர – ங்–கள் என அழைக்–கப்–படு – கி – ன்–றன.

48

ðô¡

16-31 மே 2018

1 . ச ெ ன் – ன – கே – ச – வ ர் க�ோயில் - பேலூர், 2. ச ெ ல்வ ந ா ர ா – ய ண ர் க�ோயில் - மேல்–க�ோட்டை, 3. நம்பி நாரா–யண க�ோயில் - த�ொண்– ட – னூ ர், 4. வீர நாரா– ய ணர் க�ோயில் கடக், 5. கீர்த்தி நாரா– ய – ணர் க�ோயில் - தலக்–காடு, இவற்–றில் வீர நாரா–யண க�ோயிலை தான் நாம் தற்– ப�ோது தரி–சிக்க உள்–ள�ோம். இ ந்த க� ோ யி – லி ல் விஜ–ய–ந–கர, சாளுக்–கிய மற்– றும் ஹ�ொய்–சாலா கட்–டி– டக்–கலை பின்–பற்–றப்–பட்– டி–ருப்–ப–தைக் காண–லாம். பி ர – த ா ன க� ோ பு – ர ம் விஜ–ய–ந–கர பாணி–யி–லும், துவ– ஜ ஸ்– த ம்– ப ம் மற்– று ம் முன் மண்–ட–பம் ஹ�ொய்– சால கால பாணி–யி–லும், உள் மண்– ட – ப ம், கர்ப்ப கிர–கம் சாளுக்–கிய பாணி– யி– லு ம் அமைந்– து ள்– ள து. ந ா லு நி லை – க – ளு – ட ன் கூ டி ய க� ோ பு – ர த்தை கடந்து உள்ளே நுழை– கி – ற�ோம். இரு–பு–றங்களிலும் விஸ்– த ா– ர – மா க அமைந்– துள்ள பகு– தி யை கடந்து க� ோ யி – லி – னு ள் ச ெ ல்ல முயற்–சிக்–கும் ேபாது துவஸ்– தம்–பம் மற்–றும் கருட சந்–ந– தியை தாண்டி, மெயின் மண்–டப வாசலை அடை– கி–ற�ோம். இரு யானை–கள், இரு–பு–ற–மும் மண்–டி–யிட்ட பாணி– யி ல் நம்மை வர– வேற்–கின்–றன. அவற்–றின் கல் தந்–தங்–கள் உடை–பட்ட நிலை–யில் உள்–ளன. முன் மண்–டப – த்தை இரு–புற – மு – ம், தூண்–கள் நடு–வில் தாங்க, அ வ ற் – றி ன் இ டையே அ ம ை க் – க ப் – ப ட் – டு ள்ள , டைல்ஸ் ப�ோடப்– ப ட்ட ப ாதை வ ழி – யா க உ ள் மண்–டப – ம் ந�ோக்கி செல்–கி– ற�ோம். அத–னையு – ம் கடந்து கர்ப்ப கிர– க ம் உள்– ள து.

அங்கு நின்–ற–க�ோ–லத்–தில் கிழக்கு பார்த்–த– படி காட்சி தரு–கி–றார் வீர நாரா–ய–ணர்! ப�ோர்க்–க�ோ–லம். நான்கு கைக–ளில் சங்கு, சக்–கர – ம், கதை மற்–றும் தாம–ரைப் பூ ஏந்தியுள்– ளார். அவரை ஒட்டி தேவி, பூதே–வி–யும் இரு–புற – –மும் நிற்–கின்–ற–னர். கர்–நா–ட–கத்–தின் சிறப்ேப மஞ்–சள் செவ்– வந்–தி–தான். அதனை மீட்–டர் மீட்–ட–ராக வாங்கி, மாலை– யா க்கி, கம்– பீ – ர – மா க நிற்– கும் வீர நாரா–ய–ண–ருக்கு அணி–வித்–துள்–ள– னர். வயிற்–றுக்கு மேல், முகம், நீங்–க–லாக கைகள், கரு–விக – ள் உட்–பட வெள்–ளிக்–கவ – ச – ம் சாத்–தி–யுள்–ள–னர். தலை–யில் தங்க கில்ட்

பூசப்–பட்ட கிரீ–டம் உள்–ளது. இந்த க�ோயி–லில் உள்ள குழ–லூது – ம் கண்– ணன் என்ற வேணு–க�ோ–பா–லன் கவ–னிக்– கப்–பட வேண்–டி–ய–வர். வடக்கு பார்த்து நமக்கு காட்சி தரும் வேணு–க�ோ–பா–ல–னின் பின்–னால் மரக்–காட்சி, பக்–கத்–தில் பசு மாடு, க�ோபி–யர் என சுற்றி கூட்–டம். அற்–புத – மா – ன காட்சி. அடுத்து தெற்–குப் பார்த்து ய�ோக நர– சி ம்– ம ர் உள்– ள ார். கர்ப்– ப – கி – ர – க த்– து க்கு மேலே வெளியே கல–சத்–துட – ன் கூடிய விமா– னம் எழுப்–பப்–பட்–டுள்–ளது. மிகப் பழைய க�ோயில் என்–பத – ால் கர்–நா–டக – ா–வின் த�ொல்– பொ–ருள் இலாக்கா வசம் இந்த க�ோயில் உள்–ளது. முன் மண்–ட–பத்தை தாங்–கும் ஒரு தூண் மிக முக்–கிய – மா – ன – து. இங்கு சக்ரவர்த்தி நர–னப்பா, சாய்ந்–த–படி மகா–பா–ர–தத்தை கன்–னட – த்–தில் எழு–திய – த – ாக கூறப்–படு – கி – ற – து. இத–னால் இவரை குமார வியா–சர் என சிறப்பு பெய–ரிட்டு அழைக்–கின்–ற–னர். ஒரு காலத்– தி ல் கடக், கல்வி கற்– கு ம் முக்– கி ய இட–மாக இருந்–த–தாக இங்கு உள்ள சில கல்–வெட்–டு–கள் கூறு–கின்–றன. அவர் எந்த தூணில் சாய்ந்–த–படி எழு–தி–னார�ோ, அந்த தூணில் அவ–ரு–டைய உரு–வம் செதுக்–கப்– பட்–டுள்–ளது. க�ோயில் காலை 6 மணி முதல் 2 மணி வரை மற்–றும் பிற்–ப–கல் 3.30 மணி முதல் இரவு 8.30 மணி வரை திறந்–தி–ருக்–கும். பெங்–களூ – ரி – லி – ரு – ந்து சித்ர துர்கா ஹவேரி வழி–யாக கடக்கை அடை–ய–லாம்.

- ராஜி–ராதா ðô¡

16-31 மே 2018

49

இரு இடங்–க–ளி–லும்

இருப்–பது எப்–படி? ‘இ

றை–வன் இல்–லாத இடம்’ என்று ஒ ன் று இ ரு க் – கி – ற த ா எ ன ்ன ? அ னை த் – தி – லு ம் ஆ ண் – ட – வ ன்

50

ðô¡

16-31 மே 2018

இருப்–பதை அறிந்–து–க�ொண்டு அரு–ளா–ளர்– கள் அற்–பு–த–மா–கப் பாடு–கின்–ற–னர். ‘அங்கு இங்கு எனா–த–படி எங்–கும் ப்ர–கா–ச–மாய்

இறைச்சுவை இனிக்கும் இலக்கியத் 3 தேன்

ஆனந்த பூர்த்–தி–யாகி அரு–ள�ொடு நிறைந்–த–து’ என்–றும் ‘பார்க்–கும் இடம் எங்–கும் ஏடு நீக்–கம் அற நிறை–கின்ற பரி–பூர்ண ஆனந்–த–மே’ என்–றும் தாயு–மா–ன–வ–ரின் தமிழ் பேசு–கின்–றது. ‘முந்–திய முதல், நடு, இறு–தி–யும் ஆனாய்! மூவ–ரும் அறி–கி–லர். யாவர் மற்–ற–றி–வார்’ - என்று ப�ோற்– று – கி – ற து மாணிக்– க – வா–சக – –ரின் மணித்–த–மிழ். எங்–கும் எதி–லும் இரண்–ட–றக் கலந்–தி–ருக்– கின்ற இறை–வனை எல்–ல�ோரு – ம் ஏன் பார்க்க முடி–வ–தில்லை என்–றால் பார–தி–யார்–தான்

இதற்–குப் பதில் தரு–கின்–றார். ‘பார்க்–கிற கண்–கள் ஒரு–வ–னுக்கு இருந்– தால் காட்– சி – க ள் அனைத்– தி – லு ம் அவன் – க் காண–லாம்’ என்–கிற கவி–ய–ர–சர் கட–வுளை பார–திய – ார் அரு–மைய – ா–கப் பாட்–டின் மூலம் அவ்–அனு – ப – வ – த்தை நமக்கு ஊட்–டுகி – ன்–றார். காக்–கைச் சிற–கி–னிலே நந்–த–லாலா - நின்–றன் கரி–ய–நி–றம் த�ோன்–று–தையே நந்–த–லாலா! பார்க்– கு ம் மரங்– க ள்– எ ல்– ல ாம் நந்– த – ல ாலா!

- நின்–றன் பச்–சை–நி–றம் த�ோன்–று–தையே நந்–த–லாலா! கேட்– கு ம் ஒலி– யி ல் எல்– ல ாம் நந்– த – ல ாலா!

- நின்றன் கீதம் இசைக்–கு–தடா நந்–த–லாலா! தீக்– கு ள் விர– லை – வை த்– த ால் நந்– த – ல ாலா!

-நின்னைத் தீண்–டும் இன்–பம் த�ோன்–று–தடா நந்–த–லாலா! காற்று எங்–கும் நிறைந்–தி–ருந்–தா–லும் ஒரு மின்–வி–சிறி அக்–காற்றை சீராக்கி, நேராக்கி நம்–மே–னி–யில் படச்–செய்–வ–து–ப�ோல் நீக்–க– மற நிறைந்த ஈச– னி ன் பேர– ரு ளை ஆல– யத்– தி ன் கரு– வ றை மூர்த்தி மூல– ம ா– கவே பக்–தர்–க–ளா–கிய நாம் பெற முடி–கி–றது. ச�ொ க் – க – ந ா – த ப் பு ல – வ ர் எ ன் – ப – வ ர் மது–ரை–யைச் சார்ந்–த–வர். திரு–மலை நாயக்– கர் காலத்–தவ – ர – ான அவர் ஒரு–முறை திருக்–க– ளந்ைத என்– னு ம் திருத்– த ல மூர்த்– தி – யை தரி–சித்–தார். உடல் குழைய, என்பு எலாம் நெக்–குரு – க, விழி நீர்–கள் ஊற்–றென பெருக ஒரு–மைப்– பட்ட மனத்–துட – ன் கர்ப்–பக்–கிர – க மூர்த்–தியை வணங்–கின – ார். திருக்–கள – ந்தை சிவ–பெரு – ம – ா–னிட – ம் அவர் கீழ்க்–கண்–ட–வாறு வேண்–டின – ார். ப�ொன் வேண்–டும், ப�ொருள்

திருப்–பு–கழ்த்திலகம்

மதி–வ–ண்ணன் ðô¡

16-31 மே 2018

51

வேண்– டு ம், ப�ோகம் வேண்– டு ம் என்று நம்–மைப் ப�ோலவா புல–வர் வேண்–டு–வார்! ‘கரு– ணை க்– க – ட லே! சிவ– பெ – ரு – ம ானே! உமை–ஒ–ரு–பா–கனே! என் உள்–ளத்–தில் நிரந்–த–ர–மாக தாங்–கள் எழுந்–தரு – ளி அடி–யேனு – க்கு அருள் புரிந்–தால் அது ப�ோதும். எளி–யேன் இத–யமே தங்–கள் இருப்–பி–ட– மாக ஆக–வேண்–டும். இதுவே நான் வேண்– டும் வரம்’ என்று பர–மனை – ப் பணிந்–தார். புல–வ–ரின் வேண்–டு–க�ோ–ளைக் கேட்ட சிவ– பெ–ரு–மான் புன்–னகை புரிந்–தார். அவ–ரின் அறி–வுத்–தி–றத்தை ஆராய விரும்–பி–னார். ‘புல–வர் பெரு–மானே! என்னை வழி–பட ஆண்–களு – ம், பெண்–களு – ம – ாக அநே–கம் பேர் இந்த ஆல–யத்–திற்கு வரு–கின்–றன – ர். அவர்–கள் தங்–கள் பிறந்த நாள், திரு–மண நாள் என்று விசேஷ அர்ச்–ச–னை–கள், அலங்–கா–ரங்–கள், நைேவத்–யங்–கள் படைக்–கின்–றன – ர். இப்–படி – ப்– பட்ட பக்–தர்–களு – க்கு அரு–ளுவ – த – ற்–காக அவ– சி–யம் நான் இக்–க�ோ–யில் கரு–வற – ை–யில்–தான் இருந்–தாக வேண்–டும். தங்–களி – ன் ஆசைப்–படி நிரந்–த–ர–மா–கத் தங்–கள் மனத்–தில் வாசம் செய்–வது என்–பது முடி–யாத காரி–யம். நான்

52

ðô¡

16-31 மே 2018

ஒரு–வன் எப்–படி இரண்டு இடங்–க–ளி–லும் இருக்க முடி–யும்? உமை–ய�ொரு பாக–னாக விளங்–கும் சிவ– பெ–ரும – ான் உரைத்–ததை புல–வர் செவி மடுத்– தார். அவர் மனத்–திற்–குள் எண்–ணின – ார். ‘சாணி–லும் உளன்! ஏடு தன்மை அணு–வினை – ச் சத கூறு இட்ட க�ோணி–லும் உளன், - என்று கம்–பர் பாடி–ய–வாறு பரி–பூ–ரண – – மாக விளங்–குகி – ன்ற பர–மன் நம் அறி–வுத்தி–றத்– தைச் ச�ோதிக்–கவே இப்–படி சமத்–கா–ர–மாக உரை–யா–டு–கி–றார். இதற்கு ஏற்ற வண்–ணம் நாமும் நயம்– ப ட பேச வேண்– டு ம். இவ்– வாறு சிந்–தித்–த–பின் புல–வர் இறை–வ–னி–டம் கூறி–னார். ‘ஆண்–ட–வரே! தாங்–கள் இத்–தி–ருக்–க�ோ– யி–லி–லும், என் இத–யத்–தி–லும் என இரண்டு இடங்–க–ளி–லும் ஏக காலத்–தில் எழுந்–த–ருள வழி ஒன்று கண்–டு–பி–டித்–துள்–ளேன். அது என்ன வழி என்று கூறு–கிறே – ன். செவி மடுத்து கேட்–ட–ருள்க சிவ–பெ–ரு–மானே! தங்–க–ளின் இடப்–பக்–கம் பார்–வ–தி–யார் விளங்– கு – கி ன்– ற ார். வலப்– ப க்– க ம் தங்– க – ளின் திரு–வு–ரு–வம் காட்சி அளிக்–கின்–றது.

அர்த்– த – ந ா– ரீ – ஸ் – வ – ர – ர ாக அன்– ப ர்– க ள் வழி– பட எப்–ப�ோ–தும்–ப�ோல் இந்–தக் களந்தை திருக்–கோ–யி–லிலே இருந்து அருள்–பு–ரிந்து க�ொண்–டி–ருங்–கள். என் உள்–ளத்–தில் நீங்–கள் எப்–படி எழுந்–த– ருள முடி–யும் தெரி–யுமா? உங்–க–ளின் இடப்– பா– க – மு ம் அம்– பி – கை – யி ன் வலப்– ப ா– க– மு ம் இணைந்–தால் இன்–ன�ொரு திரு–வுரு – வ – ம் உரு– வா–கும் அல்–லவா! அத்–த�ோற்–றத்–த�ோடு என் உள்–ளத்–தில் எப்–ப�ோ–தும் தாங்–கள் இருக்க முடி–யுமே! ‘ஆகத்–திலே ஒரு–பாதி என் அம்–மைக்கு அளித்து, அவள் தன் பாகத்– தி லே ஒன்று க�ொண்– ட ாய்; அவள் மற்–றைப் பாதி–யும், உன் தேகத்– தி லே பாதி– யு ம் சேர்ந்– த ால் இரு– வ ர் உண்டே! சிவனே ஏகத்து இரா– ம ல் இருப்– ப ாய் களந்– தை – யு ம், என் நெஞ்–சுமே! ச�ொக்–க–நா–தப் புல–வ–ரின் செந்–த–மி–ழில் ச�ொக்–கேச – ப் பெரு–மான் ச�ொக்–கிப் ப�ோனார் என்–பதை – ச் ச�ொல்–ல–வும் வேண்–டுமா? பித்தா! பிறை–சூடி! சைவ சம–யம் தழைத்–த�ோங்–க–வும், திரு– நீற்–றின் ஒளி திக்–கெட்–டும் பர–வ–வும், திரு– மு–றைப் பாடல்–கள் ஒலிக்–க–வும் அடிப்–ப– டை–யாக அமைந்த அடி–ய–வர்–கள் நான்கு பேர். திரு–ஞா–னச – ம்–பந்–தர், திரு–நா–வுக்–கர – ச – ர், சுந்–த–ரர், மாணிக்–க–வா–ச–கர். இந்த நால்–வர் பெரு–மக்–களு – ம் த�ோன்றி இருக்–கா–விட்–டால் பக்–தி–யா–ளர்–க–ளாக நாமெல்–லாம் பரி–ணா– மம் பெற்–றிரு – ப்–ப�ோமா என்–கிற – து சிவா–னந்த மாலை என்–னும் செந்–த–மிழ் நூல்! ச�ொற்–க�ோ–வும், த�ோணி–பு–ரத் ேதான்–ற– லும், சுந்–த–ர–னும் சிற்– க �ோல வாத– வூ ர்த் தேசி– க – னு ம் முற்–க�ோலி வந் தில–ரேல் நீறு–எங்கே? மாமறை நூல்– தான் எங்கே? எந்தை பிரான் ஐந்–தெ–ழுத்து எங்கே? தேவா–ர–மும், திரு–வா–சக – –மும் தந்த நால்– வர் பெரு–மக்–க–ளும் சிவ–பெ–ரு–மா–னின் சீர்த்– தி–யை–யும், நேர்த்–தி–யை–யும், கீர்த்–தி–யை–யும் பூர்த்–தி–யாக பாடி வைத்த புனி–தர்–கள். நால்– வ – ரி ல் சுந்– த – ர ர் இறை– வ – னையே த�ோழமை நெறி–யில் வழி–பட்–ட–வர். அவர் பாடிய முதற்–பா–டல் பிர–ப–ல–மா–னது. ‘பித்தா! பிறை–சூடி! பெரு–மானே! அரு– ளாளா!’ என்று உரி–மை–யாக சற்று மிகைப்– பட சிவ–பெ–ரு–மா–னையே வன்–ம�ொ–ழி–யால் அழைத்–தார். அத–னால் இறை–வன – ால் ‘வன்– த�ொண்–டர்’ என்றே அவர் பெயர் பெற்–றார். பித்–தன் என்–றால் சித்–தம் கலங்–கி–ய–வன். அறி– வி ல் தடு– ம ாற்– ற ம் அடைந்து முறை– யற்ற செயல்–கள் செய்–ப–வன் என்று தானே ப�ொருள்.

இ ப் – ப – டி ப் – ப ட் – ட – வ ர ா இ ற ை – வ ன் என்–றால் ‘ஆமாம்! சுந்–தர – மூ – ர்த்தி நாய–னார் பித்–தன் என்று சிவ–பெ–ரு–மா–னைச் ச�ொன்– னது சரியே! அதற்–கான கார–ணத்தை நான் கூறு–கி–றேன் என்–றார் பிற்–கா–லத்–தில் வந்த பிறி–த�ொரு புல–வர். அவர் யார் தெரி–யுமா? அவர்– த ான் இரண்– ட ா– வ து கம்– ப ன் என்–றும் தல–பு–ரா–ணச் சக்–க–ர–வர்த்தி என்– றும் பாராட்–டப் பெறும் மகா–வித்–வான் மீனாட்சி சுந்–த–ரம்–பிள்ளை. தமிழ்த்–தாத்தா உ.வே.சாமி–நா–தய்–ய–ரின் ஆசான். மகா–வித்–வான் அவர்–கள் இயற்–றித்–தந்த அகி–லாண்–ட–நா–யகி மாலை–யில்–தான் பித்– தன் என்று சிவ–பெரு – ம – ா–னைக் குறிப்–பிடு – வ – து ப�ொருத்–த–மா–ன–து–தான் என்று கற்–பனை நயம் துலங்– க க் கவிதை பாடி– யு ள்– ள ார். ப த் – த�ொ ன் – ப – த ா ம் நூ ற் – ற ா ண் – டி ன் கம்–பனான அவர். தண்–ணீர் பெருகி ஓடும் ஆற்–றில் தவறி ஒரு–வன் விழுந்–து–விட்–டால் ஓடு–கின்ற நீர் அவனை உடனே க�ொல்–வதி – ல்லை. மூன்று முறை அவனை தண்– ணீ ர் மட்– ட த்– தி ற்கு மேலே க�ொண்டு வரும். யாரும் பார்த்–துக் காப்–பாற்ற முன்–வர – வி – ல்லை என்–றால்–தான் பிறகு அவ–னுக்கு மர–ணம் நேரும். இதை அறிந்தே ‘தண்–ணீரு – ம் மூன்று பிழை ப�ொறுக்– கும்’ என்–கிற பழ–ம�ொழி த�ோன்–றி–யது. அகி–லாண்ட நாய–கி–யா–கிய அம்–பிகை அன்– ப ர்– க – ள ா– கி ய நாம் அநேகம் பிழை செய்–தா–லும் அதைப் ப�ொறுக்–கின்–றாள். ‘கல்–லாப்–பிழ – ை–யும், கரு–தாப்–பிழ – ை–யும், கசிந்து உருகி நில்–லாப்–பி–ழை–யும்... என எல்– ல ாப்– பி ை– ழ – யு ம் கரு– ணை – ய�ோ டு ப�ொறுத்– து க்– க �ொண்டு நமக்– க ெல்– ல ாம் நற்–கதி அரு–ளு–கின்–றாள், பல பிழை–கள் ப�ொறுக்–கும் நாய–கி–யான பார்–வதி – யை – த்–தானே தலைக்கு மேலே வைத்– துக்–க�ொண்–டாட வேண்–டும். ஆனால் சிவ– பெ–ரு–மான் மூன்று பிழை–கள் ப�ொறுக்–கும் நதியை தன் ஜடா–ம–கு–டத்–தில் வைத்–தார். பல பிழை–கள் ப�ொறுக்–கும் உமா–தேவி – க்கோ உட–லில் ஒரு பாதி–யைத்–தான் அளித்–தார். இப்–படி ஒரு காரி–யத்–தைச் செய்த கட–வுள் ‘பித்–தன்’ அல்–லா–மல் வேறு என்ன? அற்–புத நயம் துலங்க அவர் இயற்–றித்– தந்த இறைச்–சுவை இனிக்–கும் இலக்–கி–யத் தேனைப் பரு–க–லாமா! ‘அள–வறு பிழை–கள் ப�ொறுத்–தி–டும் நின்னை அணி–உ–ருப் பாதி–யில் வைத்–துத் தளர்–பிழை மூன்றே ப�ொறுப்–ப–வள் தன்–னைச் சடை–முடி வைத்–த–னன்; அத–னால் பிள–வி–யல் மதி–யம் சூடிய பெரு–மான் ‘பித்–தன்’ என்று ஒரு பெயர் பெற்–றான்! கள–மர் ம�ொய் கழனி சூழ் திரு ஆனைக்கா அகி–லாண்ட நாய–கியே!

(இனிக்–கும்) ðô¡

16-31 மே 2018

53

பிள்ளையார்பட்டி

கல்குன்றத்து ஈங்கைக்குடி

தேசி விநாயகர்!

தெ

ன் தமி– ழ – க த்து ப ெற்ற அ ர ை – வ ட்ட காரைக்–கு–டிக்கு அமைப்–பில் திகழ்–வதே அருகே அமைந்– து ள்ள கஜ–பிரு – ஷ்–டம – ா–கும். இது பி ள் – ளை – ய ா ர் – ப ட் டி படுத்த நிலை– யி ல் திக– எனும் ஊரி–னை–யும் அங்– ழும் யானை ஒன்–றின் குள்ள கற்–பக விநா–ய–க– பின்– னு – டல் ப�ோன்– ற – ரை–யும் அறிந்–தி–ரா–த–வர் தா– கு ம். இக்– க – ரு – வ – றை – யாரும் இருக்க வாய்ப்– யி ன் ந டு வே மலை – பில்லை. ஆனால், பிள்– யைக்–குட – ை–யும்–ப�ோதே ளை– ய ார்– ப ட்டி எனும் அ ம ை க் – க ப் – ப ெற்ற அவ்–வூ–ரின் பழம்–பெ– (பிர– தி ட்டை செய்– ய ப்– யர் ஈக்– க ாட்– டூ ர் என்– ப – பெ– ற ாத) லிங்– க த்– தி – ரு – தா– கு ம். பின்– ன ா– ளி ல் மேனி இடம் பெற்–றுள்– அவ்–வூ–ரில் திக–ழும் சிறு– ளது. இம்–மூர்த்–தி–யைத்– குன்– ற த்– தி ன் அடிப்– ப – தான் இவ்–வா–ல–யத்–துக் டை– யி ல் கேரள சிங்க கல்– வெ ட்– டுக்– கள் ‘திரு– வள–நாட்டு கல்–குன்–றத்து வீ ங் – கை க் – கு டி ம க ா – திரு– வீ ங்– கை க்– கு டி என பிள்ளையார்பட்டி-கற்பகவிநாயகர் தே – வ ர் ’ எ ன க் அப்–பகுதி அழைக்–கப்–ப–ட–லா–யிற்று. அந்– குறிப்–பி–டு–கின்–றன. தக் கல்–குன்–றத்–தைக் குடைந்து கி.பி.6 ஆம் வடப்–புற பிர–தான நுழை–வா–யி–லுக்கு நூற்– ற ாண்– டி ல் திரு– வீ ங்– கை க்– கு டி மகா– எதிரே சுவ–ரில் கல்–வெட்–டுக்–கள் குறிப்–பிடு – ம் தே–வர் க�ோயில் என்ற ஒரு சிவா–ல–யத்தை கல் குன்–றத்து ஈங்–கைக்–குடி தேசி விநா–ய–கர் முற்–கா–லப் பாண்–டிய மன்–னர்–கள் த�ோற்–று– எனப்–பெ–றும் கற்–பக விநா–யக – ர் திரு–வுரு – வ – ம் வித்–தன – ர். அந்த சிவா–லய – த்–தின் நுழை–வுப்–ப– இடம் பெற்–றுள்–ளது. இடக்–க–ரத்தை இடுப்– கு–திக்கு எதிரே குடை–வரை சுவ–ரில் செதுக்கு பில் ஊன்–றி–ய–வாறு வலக்–க–ரத்–தில் சிவ–லிங்– உரு–வம – ாக த�ோற்–று–விக்–கப் பெற்–ற–வர்–தாம் கம் ஒன்–றினை இப்–பிள்–ளை–யார் ஏந்–தி–யுள்– தற்–ப�ோது திக–ழும் கற்–பக விநா–யக – ர் ஆவார். ளார். கால்–களை மடித்து அமர்ந்த நிலை–யில் அவர்–தம் பழம் பெயர�ோ கல்–குன்–றத்து ஈங்– காணப்–பெ–றும் இப்–பெ–ரும – ான் இடுப்–பில் கைக்–குடி தேசி–வி–நா–ய–கர் என்–ப–தா– உத–ரப – ந்–தத்தை (ஒரு–வகை ஆடை) கும். இன்று அக்–குட – ை–வர – ை–யின் தரித்– து ள்– ள ார். தமிழ்– ந ாட்– பிர–தான தெய்–வ–மாக விநா–ய– டில் உள்ள கண– ப – தி த் திரு– கப்–பெ–ரும – ான் திகழ்ந்–தா–லும் மே–னி–க–ளி–லேயே இச்–சிற்–பம்– அக்–க�ோ–யி–லின் மூல–வர் லிங்– தான் மிகப்–ப–ழ–மை–யா–ன–தா– கப் பெரு–மா–னே–யா–வார். கும். கி.பி. 6 ஆம் நூற்–றாண்–டில் கல்– வெ ட்– டு க்– க ள் கூறும் வடிக்–கப்–பெற்–ற–தாக வல்–லு–நர்– இவ்–வா–ல–யத்து வர–லாறு சுவை கள் முடிவு கண்–டுள்–ள–னர். பயப்–ப–தா–கும். சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்–காக லி ங் – க ப் – ப ெ – ரு – ம ா ன் தி க – ழு ம் எடுக்–கப்–பெற்ற இக்–கு–டை–வ–ரைக்–க�ோ–யில் கரு–வறை – க்கு வெளியே குடை–வரை சுவ–ரில் வடக்கு ந�ோக்கி அமைந்–துள்–ளது. நான்கு ஒரு– பு – ற ம் ஹரி– ஹ – ர ர், கரு– ட ன் அதி– க ார சது–ரத் தூண்–க–ளும், கீழ்ப்–பு–றம் இரண்டு நந்தி ஆகி–ய�ோ–ரு–டன் நின்ற அரைத்–தூண்–க–ளும் விளங்க முன்–மண்–ட– க�ோலத்– தி ல் உள்ள திரு– பம் திகழ்–கின்–றது. முன்–மண்–ட–பத்–தினை மே– னி – யு ம், மறு– பு – ற ம் லிங்– அடுத்து நீண்ட குடை–வர – ை–யும் அதன் மேற்– க�ோத்– ப – வ ர் திரு– மே – னி – யு ம் குப்–ப–கு–தி–யில் கஜப்–பி–ருஷ்ட அமைப்–பில் கிழக்கு ந�ோக்கி அமைந்த கரு– வ – றை – யு ம் உள்–ளன. கரு–வறை சது–ரம் அல்–லது செவ்–வக முதுமுனைவர் அமைப்–பில் இல்–லா–மல் உட்–பு–றம் குழைவு

குடவாயில்

54

பாலசுப்ரமணியன்

ðô¡

16-31 மே 2018

இ ட ம் ப ெ ற் – று ள் – ளன . கரு–வ–றை–யின் வட–ப்பு–றச் சுவ–ரில் ‘‘ஈக்–காட்–டூர் க�ோன் பெருந்–தச்–சன்–’’ என்ற கி.பி.

6 ஆம் நூற்–றாண்–டுக்–கு–ரிய வட்–டெழு – த்–துக்–கல்–வெட்டு க ா ண ப் – ப ெ – று – கி ன் – ற து . இது க�ொண்டு ந�ோக்–கும்– ப�ோது இக்– கு – ட ை– வ – ர ை– யைத் த�ோற்–று–வித்த தச்–ச– னின் பெயர் ‘ஈக்–காட்–டூர் க�ோன்’ என்–ப–த–றிய முடி–கி– றது. கி.பி.1200ம் கால–கட்– டத்–தில் இக்–கு–டை–வ–ரைக் க�ோயி– லு க்கு வெளியே அத– னு – ட ன் இணைத்து ம ரு – த ங் – கு டி ந ா ய – ன ா ர் திருக்–க�ோ–யில் என்ற மற்– ற�ொ ரு சி வ ா – ல – ய த்தை ப ா ண் – டி ய அ ர – ச ர் – க ள் எடுத்–துள்–ள–னர். குல�ோத்– துங்க ச�ோழன், மாற வர்– மன் சுந்– த – ர – ப ாண்– டி – ய ன், குல– சே – க ர பாண்– டி – ய ன் ப�ோன்ற பல அர– ச ர்– க ள் இக்–க�ோ–யி–லுக்கு அளித்த அறக்–க�ொ–டை–கள் பற்–றிய பல கல்–வெட்–டுக்–கள் இங்கு இடம் பெற்–றுள்–ளன. மாற வர்– ம ன் சுந்– த – ர – ப ாண்– டி – யன் மூன்– று – மு றை இக்– க – ண–ப–தி–யார் க�ோயி–லுக்கு வருகை புரிந்– து ள்– ள ான். அம்–ம ன்– ன–வ–னி ன் குறு– நி – லத்– த – லை – வ – ன ான காங்– கே–யன் என்–பான் கண–ப– தி–யார்க்கு தன் பெய–ரில் காங்– க ே– ய ன் சந்தி என்ற சிறப்புப் பூசைக்கு ஏற்–பாடு செய்–தான் என்–பதை ஒரு கல்– வெ ட்டு விவ– ரி க்– கி ன்– றது. சிவ–ராத்–திரி விழா இக்– க�ோ–யி–லில் மிகச்–சி–றப்–பாக நிகழ்ந்–து–ள்–ளது. கி.பி.1305 இல் குல– சே – க ர பாண்– டி – யன் ஒவ்–வ�ொரு ஞாயிற்–றுக்– கி– ழ – ம ை– ய ன்– று ம் தேசி– வி – நா–ய–கர் எனும் இக்–குட – ை– வரை கண– ப – தி – ய ார்க்கு பிட்– டு ம் பணி– க ா– ர – மு ம் (பணி–யா–ரம்) நிவே–த–னம் செய்– வ – த ற்– க ாக வரி– யி ல்– லாத நிலக்–க�ொடை அளித்– துள்–ளான். குடை–வ–ரைக் கல்–வெட்–டுக்–கள் இச்–செய்– தி–களை – க் கூறி நிற்–கின்–றன.

லிங்கோத்பவர்

ஹரிஹரர்

பங்களாதேஷ்கணபதி (கும்பக�ோணம்)

மூன்– ற ாம் குல�ோத்– து ங்க ச�ோழன் காலத்–தி ல் திரு– ஈங்–கைக்–கு–டி–யின் ஒரு பகு– தி– ய ான மரு– த ங்– கு – டி – யி ல் நக– ர த்– த ார்– க – ளை க் குடி– யேற்றி அப்–ப–கு–திக்கு ராஜ– நா–ரா–யண – பு – ர – ம் எனப்–பெ–ய– – ாக அம்–மன்–னவ ரிட்–டத – ன் காலத்து கல்–வெட்–டுச்–சா–ச– னம் கூறு–கின்–றது. ஈங்–கைக்– குடி மகா– தே – வ ர் திருக்– க�ோ–யில் என்ற பெய–ரில் சிவா–லய – ம – ாக இக்–கோ–யில் திகழ்ந்–தப�ோ – து – ம் கண–பதி – ப் பெரு–மா–னுக்கு திரு–மேனி எ டு க் – க ப் – ப ெற்ற மு த ற் – க�ோ–யில் என்–பத – ால் இங்கு விநா–ய–கர் வழி–பாட்–டுக்கு முக்–கி–யத்–து–வம் தரப்–பெற்– றதை சிலா– ச ா– ச – ன ங்– க ள் வழியே அறிய முடி–கி–றது. முத்– து – ச ாமி தீட்– சி – த ர் ப ா டி – யு ள ்ள ‘ ‘ வ ா த ா பி கண– ப – தி ம் பஜே’’ என்ற கீ ர் த் – த – ன ை ப் ப ா டல் க�ொண்– டு ம், கி.பி.630668 வரை ஆட்சி செய்த முதல் நர– சி ம்ம பல்– ல – வ – னின் சேனா–தி–பதி பரஞ்– ச�ோதி என்–பார் சாளுக்–கி– யர்–க–ளின் வாதாபி நகரை கைப்– ப ற்றி அங்– கி – ரு ந்து க�ொண்–டு–வந்த கண–ப–திப்– பெ–ரு–மான் திரு–மே–னியே தமிழ்–நாட்–டுக்கு வந்த முதல் கண– ப தி திரு– மே னி என்– றும், அக்– க ா– ல ந்–த�ொ ட்– டு – தான் கண– பதி வழி–பாடு தமிழ்– ந ாட்– டி ற்கு வந்– த து என்–றும் த�ொடர்ந்து பலர் கூறி–வரு – கி – ன்–றன – ர். இது தவ– றான தக–வல – ா–கும். மேலும் பரஞ்–ச�ோதி எனப்–பெ–றும் சிறுத்–த�ொண்ட நாய–னார் தம் ஊரான திருச்– ச ெங்– காட்– ட ங்– கு – டி – யி ல் அந்த வாதாபி விநா–யக – ரை ஸ்தா– பித்–தத – ால்–தான் அக்–க�ோ–யி– லுக்கு கண–பதீ – ச்–சர – ம் எனப் பெயர் ஏற்–பட்–ட–தா–க–வும் கூறு–வர். சேக்–கி–ழார் பெரு–மான் சிறுத்–த�ொண்ட நாய–னார் புரா–ணம் உரைக்–கும்–ப�ோது வாதா– பி ப்– ப�ோ ர் பற்றி கு றி ப் – பி ட் – ட ா – லு ம் , ðô¡

16-31 மே 2018

55

அ வ ர் – த ம் ஊ ரி ல் கண– ப – தீ ச்– ச – ர ம் முன்பே தி க ழ்ந்த ஒ ரு க�ோ யி ல் என்– ப தை குறிப்– பி ட்– டு ள்– ளார். கண– ப – தி ப் பெரு– மான் திரு– மே னி அங்– கி – ருந்து க�ொண்டு வந்–த–தாக எந்–தக்–கு–றிப்–பும் இல்லை. மேலும் அக்–க�ோ–யிலி – ல் பிற தேயத்து கண–ப–திப் பெரு– மான் திரு–மே–னி–கள் ஏதும் இல. திரு– வ ா– ரூ ர் மற்– று ம் திருப்– பு – க – லூ ர் க�ோயில்– க – ளில் வாதாபி விநா– ய – க ர் என்ற பெய– ரி ல் திரு– மே – னி– க ள் உள்– ளன . அவை சாளுக்–கிய நாட்–டுக் கலைப்– பா–ணி–யில் திகழ்–கின்–றன. எப்–படி இருப்–பி–னும் திரு ஈங்– கை க்– கு டி எனப்– ப ெ– றும் பிள்– ளை – ய ார்– ப ட்டி கண–ப–திப்–பெ–ரு–மான் திரு– மே– னி – த ான் தமி– ழ – க த்– து த் த�ொன்–மை–யான திரு–மே– னி–யா–கும். நர–சிம்ம பல்–லவ – – னுக்கு முன்பே அறு–வகை சம– ய ங்– க – ளி ல் ஒன்– ற ான கண– ப தி வழி– ப ாட்– டி ன் சிறப்– பு – ர ைக்– கு ம் காணா– பத்– தி – ய ம் தமிழ்– ந ாட்– டி ல் வழக்–கில் இருந்–ததை திரு– ஞா–ன–சம்–பந்–த–ரின் பதி–கப்– பா– டல் – க ள் வழி அறி– ய – லாம். திருப்–புக – லி தேவா–ரப் பாட–லில், ‘‘முன்–னம் இரு மூன்று சம–யங்–கள் அவை–யா–கிப் பின்னை அருள் செய்த பிறை–யா–ளன்–’’ - என்– று ம் திருப்– பு ன் கூறி தேவா–ரத்–தில், ‘‘அறி– வி – ன ால் மிக்க அறு–வ–கைச் சம–யம் அவ்–அ–வர்க்கு அங்கே ஆர–ருள் புரிந்–து–’’ - எ ன் – று ம் கு றி ப் – பி – டு–வ–தால் அவர் வாழ்ந்த காலத்–திற்கு முன்–பி–ருந்தே தமி–ழ–கத்–தில் அறு–வ–கைச் சம – ய – மு ம் கு றி ப் – ப ா க காணா–பத்–யமு – ம் வழக்–கில் இருந்த வழி–பாட்டு நெறி– கள் என்–பதை அறி–யல – ாம். மேலும் கண–பதி வழி–பாட்– டின் சிறப்–பினை அப்–பர் பெரு–மான்,

56

ðô¡

16-31 மே 2018

பழுவூர் கணபதி

இந்தோனேஷியா கணபதி

நர்த்தன கணபதி

‘ ‘ அ று – மு – க – ன�ோ டு ஆனை–மு–கற்–கு–’’ - என்–றும் ‘‘கும– ர – னு ம் விக்– கி ன விநா–ய–க–னும்–’’ எ ன் று கு றி ப் – பி ட் டு க ண – ப – தி – யை ப் ப�ோற்–றி–யுள்–ளார். ‘‘ஆர்–இ–ருள் அண்–டம் வைத்– த ார் அறு– வ – கை ச் சம – ய – மு ம் வை த் – த ா ர் – ’ ’ என திருக்– க – ழி ப்– ப ா– லை – யில் குறிப்–பிட்டு காணா– பத்– ய ம் உள்– ளி ட்ட அறு– வகை சம–ய–நெறி பற்–றி–யும் உரைத்–துள்–ளார். முற்–கா–லப் பாண்–டி–யர்– க–ளால் ஈங்–கைக்–குடி கல்– குன்–றத்து தேசி விநா–ய–கர் திரு–வடி – வி – லி – ரு – ந்து த�ொடங்– கி ய க ண – ப தி உ ரு – வ ம் அமைக்–கும் நெறி, பல்–லவ – ர் எடுத்த க�ோயில்–க–ளி–லும், ச�ோழப் பெரு–வேந்–தர்–கள் கட்– டு – வி த்த க�ோயில்– க – ளி – லும், பிற மரபு மன்–னர்–கள் எடுத்த க�ோயில்– க – ளி – லு ம் சிறந்த வளர்ச்சி நிலையை எய்–திற்று. தமி–ழ–கத்–த�ோடு த�ொடர்பு க�ொண்–டி–ருந்த கீழ்– தி சை நாடு– க – ளி – லு ம் கண–பதி வழி–பாட்டு நெறி முக்–கிய இடத்–தைப் பெற்– – ஷி–யா–வின் றது. இந்–த�ோனே ஜ ா வ ா தீ வி ல் தி க – ழு ம் – ான் ஆலய வளா– பரம்–பன கத்– தி ல் கண– ப – தி – ய ார்க்கு என தனித்த திருக்–க�ோ–யில் ஒன்று உள்– ள து. அதில் கி.பி. 7 ஆம் நூற்–றாண்–டி– னைச் சார்ந்த கண–பதி – ய – ார் திரு–மேனி இடம் பெற்–றுத் – தி – க ழ் – கி ன் – ற து . இ து – ப�ோன்றே மலே–சி–யா–வில் க ட ா – ர ம் , த ா ய் – ல ா ந் து , கம்– ப�ோ – டி யா ப�ோன்ற நாடு–களி – லு – ம் கண–பதி – ய – ார் திரு–மே–னி–கள் பல கிடைத்– துள்–ளன. பிள்–ளைய – ார்–பட்–டிக்கு அரு–கி–லுள்ள குன்–றக்–குடி குடை–வ–ரை–யில் இரண்டு பழ–மை–யான பாண்–டி–யர்– கால விநா–ய–கர் திரு–மே–னி– கள் இடம் பெற்–றுள்–ளன. புதுக்– க �ோட்டை மாவட்– டம் குடு– மி – ய ான் மலை

சாளுக்கியர் கணபதி (கங்கை க�ொண்ட சோழபுரம்) குடை–வ–ரை–யில் காணப்–பெ–றும் கண–ப–தி– யார் உரு–வம் பாண்–டி–யர் கலை–யின் எழில்– மிகு படைப்–பா–கும். இதே குடை–வர – ை–யின் வெளிப்–புற சுவ–ரில் உல–கப்–புக – ழ் பெற்ற இசை இலக்–கண – ம் கூறும் அரிய கல்–வெட்–டுச்–சா–ச– னம் ஒன்–றுள்–ளது. அச்–சா–ச– னத்– து – ட ன் அழ– கி – ய – த�ோ ர் கண– ப – தி ப் பெரு– ம ா– னி ன் திரு–வுரு – வ – மு – ம் இடம் பெற்று காணப்–பெ–று–கின்–றது. கண– பதி வணக்–கத்–த�ோடு இசை இலக்–க–ணத்தை கற்–பிக்–கும் வகை– யி ல் இச்– ச ா– ச – ன ம் அமைந்–துள்–ளது. ப ழு – வே ட் – ட – ர ை – ய ர் – க– ளி ன் தலை– ந – க – ர – ம ான மண்ணு பெரு பழு–வூ–ரின் (மேல் பழு– வூ ர்) கீழை– யூ ர் க�ோயி–லில் சப்த மாதர்–கள் எனும் எழு– வ ர் தாய்– ம ா– ரு– ட ன் திக– ழு ம் கண– ப தி வ டி – வ ம் த னி த் – த ன்மை பெற்– ற – த ா– கு ம். ச�ோழர்– கால சிவா– ல – ய ங்– க – ளி ன் விமா–னத்து தேவ–க�ோஷ்– தாய்லாந்து டங்–களி – ல் நர்த்–தன கண–பதி இடம் பெறு–மாறு செய்–வது ச�ோழர் கலை– யின் சிறப்–பா–கும். ச�ோழப் பெரு–வேந்–தன் கங்–கை–யும் கடா–ர–மும் க�ொண்ட ராஜேந்– திர ச�ோழன் மேலைச்–சா–ளுக்–கிய நாட்டை வென்று அங்– கி – ரு ந்து க�ொண்– டு – வ ந்த சாளுக்–கி–யர் கலைப்–பா–ணி–யில் அமைந்த

குடுமியான்மலை கணபதி கண–ப–தி–யார் சிற்–பத்தை கங்கை க�ொண்ட ச�ோழ– பு – ர ம் க�ோயி– லி ல் வைத்– த ான். தற்– ப�ோது அந்த அரிய சிற்–பம் கங்கை க�ொண்ட ச�ோழீஸ்–வ–ரர் க�ோயில் அருகே கணக்–குப்– பிள்– ளை – ய ார் என்ற பெய– ரி ல் தனித்த சி று க �ோ யி – லி ல் இ ட ம் பெற்– று த் திகழ்– கி ன்– ற து. அது– ப�ோன்றே அப்– ப ெரு வேந்– த – னி ன் படை– யி – ன ர் தற்– க ா– ல த்– தி ய பங்– க – ள ா– தேஷ் வரை படை எடுத்– துச் சென்று அங்– கி – ரு ந்த பாலர் மரபு வேந்– த னை வெற்றி கண்டு, வெற்– றி ச்– சின்– ன – ம ாக அங்– கி – ரு ந்து கங்கை நீர�ோடு க�ொண்–டு– வந்த பாலர் நாட்டு கண–ப– திப் பெரு–மானை கும்–பக – �ோ– ணத்–தி–லுள்ள ‘குடந்–தைக்– கீழ்க்– க �ோட்– ட ம்’ எனும் நாகேஸ்–வ–ரன் க�ோயி–லில் பி ர – தி ஷ ்டை ச ெ ய் – து ள் – ளான். தற்–கா–லத்–தில் அத்–தி– ரு–மேனி ‘கங்கை க�ொண்ட விநா–ய–கர்’ என்ற பெய–ரில் ப�ோற்–றப்–பெ–று–கின்–றது. கணபதி ஈங்– கை க்– கு டி கல்– கு ன்– றத்து குடை– வ – ர ை– யி ல் (பிள்– ளை – ய ார் பட்–டி–யில்) உள்ள தேசி விநா–ய–கர் முன்பு த�ொடக்–கம் பெற்ற காணா–பத்–திய வழி–பாடு நெறி–யாக அது தழைத்–துள்–ளது. விக்ன விநா– ய–கப் பெரு–மானை நாளும் ப�ோற்–றுவ�ோ – ம். அவ–ன–ருள் நம்மை உய்–விக்–கும். ðô¡

16-31 மே 2018

57

இரு–மு–றை–கள் பிர–ய�ோ–கித்து உள்–ளார். குரு– வ – ரு – ளு ம், திரு– வ – ரு – ளு ம் துணை க�ொண்டு இயன்–ற–வரை அனு–ப–விக்–க–லாம் வாருங்–கள்! பிரான் என்ற ச�ொல்–லுக்–குப் ‘பிரி–யா–த– வன்’ என்–பது ப�ொருள். அதை உணர்–வதே ‘நற்–செல்–வம்’. நீருக்–குள் மின்–சார – ம் இருந்–தா–லும், நீருக்கு அது தெரி–யாது. கல்–லுக்–குள் கனல் (தீ) இருந்– தா–லும் கல்–லுக்கு அது தெரி–யாது. பாலுக்– குள் நெய் இருப்–பது, பாலுக்–குத் ெதரி–யாது. அவற்–றை–யெல்–லாம் உணர்ந்து, செயல்–பட்டு வெளிக் க�ொணர்–கிற� – ோம் அல்–லவா? அது– ப� ோல, ஜ�ோதி– ம – ய – ம ான இறை– வன், நம் உள்– ள த்– தி ல் மறைந்து இருக்– கி – றார். அவரை உணர்ந்து செயல்–பட்–டால், அவர் தாமே முன்– வ ந்து நிற்– ப ார் எனத் திரு–நா–வுக்–க–ர–சர் விவ–ரிக்–கிறா – ர்.

விற–கில் தீயி–னன் பாலில் படு நெய்–ப�ோல மறைய நின்–று–ளன்–மா–ம–ணிச் ச�ோதி–யான் உறவு க�ோல் நட்டு உணர்–வுக் கயிற்–றி–னால் முறுக வாங்–கிக் கடைய முன் நிற்–குமே

(திரு–நா–வுக்–க–ர–சர்) இவ்–வாறு பாடிய திரு–நா–வுக்–க–ர–சர் பெற்– றது ‘நற்–செல்–வம்’. திரு–மூ–லர் ச�ொன்ன நற்– செல்–வம் இதுவே. ராவ–ணன், மகி–ஷா–சுர – ன், பண்–டா–சுர – ன் என அவர்–கள் எல்–லாம் பெற்– றது வெறும் செல்–வம் மட்–டுமே, நற்–செல்–வம் அல்ல. செல்–வத்–திற்–கும் நற்–செல்–வத்–திற்–கும் என்ன வித்–தியா – ச – ம்? நாம் பெற்–றதை வைத்து நாம் மட்–டும் வாழ்ந்–தால் அது செல்–வம். நாம் பெற்–றதை வைத்–துப் பலர் வாழ்ந்–தால், அது நற்–செல்–வம். ராவ–ணன் முத–லான அசு–ரர்–கள் யாவ–ரும், கடுந்–த–வம் செய்து, செல்–வத்–தைத் தரி–சித்து, அதன் மூலம் பெற்ற வரங்–களை வைத்து, அடுத்– த – வ ரை அடக்கி அழித்து தாங்– க ள் வாழ்ந்–தார்–கள். திரு–மூல – ர், திரு–நா–வுக்–கர – ச – ர் முத–லா–னவ – ர்– கள�ோ தவம் செய்து தெய்–வத்–தைத் தரி–சித்து, அதன் மூலம் தாங்–கள் பெற்–றவ – ற்றை வைத்து மற்–ற–வர்–களை வாழ வைத்–தார்–கள். இவர்– கள் பெற்–றது ‘நற்–செல்–வம்’ இவர்–க–ளுக்கு மட்–டும் ‘நற்–செல்–வம்’ எப்–ப–டிக் கிடைத்–தது. அடுத்த வரி–யில் விவ–ரிக்–கிறா – ர் திரு–மூ– லர். அங்–கும் ‘நல்’ எனும் ச�ொல்லை முன் வைத்து ‘நல் ஞானம்’ எனத் தெளி–வு–ப–டுத்–து–கிறா – ர். ஞானம் என்ற ச�ொல், ப�ொது–வாக அறி–வைக் குறிக்–கும். தனக்–கும் கேடு செய்து க�ொண்டு, அடுத்–த–வர்க்–கும் கேடு விளை– வி க்– கு ம் ஞானத்தை (அறிவை) பெற்–ற–வர் பலர். தனக்–கும் நன்மை செய்து க �ொ ண் டு , ம ற் – ற – வ ர் க் – கு ம் ந ன்மை செ ய் – கி ன் – ற – வ ரே

‘நல்– ஞா–ன ம்’ பெற்–ற–வர். இவ்–வாறு இருந்– தால் அவர்–களை – த்–தேடி நிலை–யான பேரும் புக–ழும் தாமே வரும். திரு– வ ள்– ளு – வ – ரு ம் திரு– மூ – ல – ரு ம் என்ன, புத்–தக – மா ப�ோட்–டார்–கள்? அவர்–கள் பெற்ற நல்–ஞா–னம் இன்று வரை, எத்–தனை பேருக்கு வழி–காட்டி வாழ வைத்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கி– றது! அள–விட முடி–யுமா என்ன? பேரும் புக– ழு ம் விரும்– ப ாத அவர்– க ள் பெற்ற நல்–ஞா–னம், இன்று வரை அவர்–க– ளுக்–குப் பேரை–யும் புக–ழை–யும் வாரி வழங்– கிக் க�ொண்டு இருக்–கின்–றதே! இவ்–வா–றான தக–வலை மூன்–றா–வது வரி–யில் ச�ொன்ன திரு– மூ – ல ர், அவர்– க ள் பெற்ற நிலையை அடுத்த வரி–யில் ச�ொல்–லிப் பாடலை நிறைவு செய்–கி–றார். தெய்வ அருள் பெற்–ற–வர்–கள், தெய்வ நிலை–யையே அடை–வார்–கள் என்–கி–றார். உண்– மை – த ானே! சிவன் க�ோயில்– க ள் பல– வ ற்– றி – லு ம், திரு– ந ா– வு க்– க – ர – ச ர் இருக்– கி – றார். தெய்–வத்–திற்கு நடப்–பதை – ப் ப�ோலவே, திரு– ந ா– வு க்– க – ர – ச – ரு க்– கு ம் அபி– ஷே க அலங்– கார - வழி–பா–டு–கள் நடக்–கின்–ற–னவே! திரு– வள்–ளு–வ–ருக்கோ, சென்னை மயி–லை–யில் திருக்–க�ோ–யிலே உள்–ளது; வழி–பா–டு–க–ளும் விம–ரி–சை–யாக நடக்–கின்–றன. ஆகவே, உயர் நிலை அடைய வேண்–டு– மா–னால், பேரும் புக–ழும் பெற வேண்–டு–மா– னால், நல்–ஞா–ன–மும், நற்–செல்–வ–மும் பெற வேண்–டும – ா–னால், இறை அருள் வேண்–டும். அதைப்–பெற முயல வேண்–டும் என்–பதே, இப்–பா–ட–லின் மூலம் அனு–ப–வ–சா–லி–யான திரு–மூ–லர் நடத்–தும் பாடம். அடுத்த பாட– லி ல் தெரிந்– த – தை – யு ம் முரண்–பாட்–டை–யும் வைத்–துப் பாடு–கிறா – ர் திரு–மூ–லர். எதை வைத்து எதைப் பெற–லாம் என்– பது நன்– றா–கவே தெரி–யு ம். அதே சம– யம் முரண்– ப ா– ட ாக பேசி– ன ால் கூட, மனம் என்–பது பெரும்–பா–லும் பாழுங்–கி–ணற்–றைப் ப�ோலத்–தானே இருக்–கி–றது. இது ப�ோல, தெரிந்–ததை வைத்து, முரண்– பாட்– டை – யு ம் வைத்– து ப் பாடல் பாடி, தக–வல்–களை அளிக்–கிறா – ர் திரு–மூ–லர்.

கதிர் க�ொண்ட காந்– த ம் கன– லி ன் வடி–வாம் மதி க�ொண்ட காந்–தம் மணி நீர் வடி–வாம் சதி க�ொண்ட சாக்கி--- எரி–யின் வடி– வாம் எரி க�ொண்ட ஈசன் எழிலி வடி–வர்மே (திரு–மந்–தி–ரம் - 1653) கருத்து: சூரிய காந்–தக்–கல் சூரிய வெப்–பம் பட்–ட–வு–டன், நெருப்–பைப் ப�ோல் வெப்–பத்தை வெளிப்–ப– டுத்–தும். சந்–திர காந்–தக் கல் சந்– திர ஒளி பட்–டவு – ட – ன், முத்–துப் ðô¡

16-31 மே 2018

59

ப�ோல நீர்த்–து–ளி–களை வெளிப்–ப–டுத்–தும். சிக்கி முக்–கிக் கற்–கள�ோ, ஒன்–ற�ோடு ஒன்று ம�ோதி– ன ால், தீப்– ப�ொ – றி – க ளை வெளிப்– ப – டுத்–தும். ஆனால். தீப்–பி–ழம்பு ப�ோல ஒளி வீசும் திரு–மேனி க�ொண்ட ஈசன�ோ, மழை ப�ொழி–யும் மேகம் ப�ோலத் தண்–ண�ொளி வீசும் தயா–ப–ரன் ஆவார். வழக்–கப்–படி தான். அபூர்–வம – ான பாடல் இது. மூன்று கற்–களை – ச் ச�ொல்லி, நான்–கா– வது அடி–யில் சிவ–பெ–ரு–மா–னைச் ச�ொல்லி இணைத்–தி–ருக்–கும் அழ–குப் பாடல் இது. முத– லி ல் ச�ொல்– ல ப்– ப ட்ட சூரிய காந்– தக்–கல் அனை–வ–ருக்–குமே தெரிந்–த–து–தான். பர–விக் கிடக்–கும் சூரி–யக் கதிர்–கள், சூரிய காந்–தக்–கல்–லின் மூலம் ஒரு–மு–கப்–ப–டுத்–தப்– பட்டு வெளிப்– ப – டு ம்– ப� ோது, தீப்– ப� ோல் வெப்–பத்தை வெளிப்–ப–டுத்–தும். இரண்–டா–வ–தா–கச் ச�ொல்–லப்–பட்ட சந்– திர காந்–தக்–கல் என்–பது நம்–மில் பெரும்–பா–லா– ன�ோ–ருக்–குத் தெரி–யாது. ஒரு சிலர் மட்–டுமே அறிந்–தி–ருக்–க–லாம். சூர–பத்–மன் - ராவ–ணன் ஆகி– ய �ோ– ரி ன் அரண்– ம – னை – யி ல் சந்– தி– ர – க ாந்– த க் கல்– லி – ன ால் அமைக்– கப்–பட்ட அறை–கள் இருந்–த–தாக ஞான நூல்–கள் விவ–ரிக்–கின்–றன. சூரிய காந்–தக்–கல் எப்–படி, சூரி–யக் கதிர்–களை ஒரு–முக – ப்– ப–டுத்தி வெளி–யேற்றி, அதி– கப்–ப–டி–யான வெப்–பத்தை வெளிப்– ப – டு த்– து – கி – றத� ோ அது ப�ோல; சந்–திர காந்– தக்–கல், குளிர்ச்சி மிகுந்த சந்– தி – ர – னி ன் ஒளிக்– க ற்– றை–களை வாங்கி ஒரு–மு– கப்–ப–டுத்தி, குளிர்ச்–சியை அழுத்–தம – ாக வெளி–யிடு – ம்; அவை நீர்த்– து – ளி – க – ள ாக உரு–வா–கும். அந்–நீர்த்–து–ளி– கள் ஆற்–றல் மிக்–கவை. இவ்–வாறு இரண்டு கற்–க– ளைச் ச�ொன்ன திரு– மூ – ல ர் மூன்–றாவ – து அடி–யில் மூன்–றாவ – – தாக ஒரு கல்–லைச் ச�ொல்–கி–றார். அது, ‘சிக்கி முக்–கிக் கல். இரு சிக்கி முக்–கிக் கற்–களை, ஒன்–ற�ோடு ஒன்று உர–சி–னால் தீப்–ப�ொ–றி–கள் வெளிப்–ப–டும். இந்த மூன்– று மே பெய– ரு க்– கு ம், வடி– வத்– தி ற்– கு ம் ஏற்ப ஒரே செய– லை த்– த ான் செய்–கின்–றன. ஆனால் சிவ–பெரு – ம – ா–னின் த�ோற்–றம�ோ, ஞான நூல்–கள் ச�ொன்–னப – டி ‘ஆதி–யும் அந்–த– மும் இல்லா அருட்–பெ–ரும் ஜ�ோதி’, ‘ஒளி வளர் விளக்–கே’ - என்–றெல்–லாம், ஜ�ோதி வடி–வாக - தீ வடி–வாக இருக்–கின்–றது. அப்–படி – – யென்–றால் தீ வடி–வம – ான அவ–ரிட – ம் இருந்து வெப்–பம் தானே வெளிப்–பட வேண்–டும்!

60

ðô¡

16-31 மே 2018

இல்– லை யே, கரு– ண ை– ய ல்– ல வா வெளிப் –ப–டு–கின்–றது! அந்–தக் கரு–ணை–யின் வெளிப்–பாட்–டைச் ச�ொன்ன திரு– மூ – ல ர், ‘எழி– லி ’ என்ற ஓர் அற்–புத – ம – ான தமிழ்ச் ச�ொல்லை அமைத்–தார் பாருங்–கள்! அழகு! அழகு! எழிலி என்ற ச�ொல்–லுக்–குக் குளிர் மழை ப�ொழி–யும் கார்–மே–கம் என்–பது ப�ொருள். உப்– பு க்– க – ட – லி ல் இருந்து உப்பை நீக்கி நன்–னீரை மட்–டும் உறிஞ்சி, அதை உல–கெங்– கும் எந்த வித–மான பாகு–பா–டும் இன்–றிப் ப�ொழி–கிற – து - கார்–மேக – ம். பல இடங்–களி – லு – ம் சுற்றி மழை ப�ொழி–கிற – து - கார் மேகம் அது ப�ோலத்–தான் இறை–வனு – ம்! நம்–மிட – ம் உள்ள குறை–களை நீக்கி, நல்–ல–வை–களை மட்–டுமே ஏற்–கிறா – ர். அவ–ர–வர் இருக்–கும் இடம் நாடி, அருள் மழை ப�ொழி–கிறா – ர். பாடலை மறு– ப – டி – யு ம் ஒரு முறை, வரி–சைப்–ப–டுத்தி பார்க்–க–லாம் வாருங்–கள்! சூரி–யன் - சந்–தி–ரன் என வெவ்–வே–றா–கச் ச�ொன்–னா–லும் சூரி–யனி – ட – ம் இருந்து தான் பெற்ற ஆற்–றலை – யே, சந்–திர – ன் இர–வில் கு ளு – மை – யா க வெ ளி ப் – ப–டுத்–து–கிற – து. இரண்– டி ன் தன்– மை – யு ம் வேறு–வேறா – க இருந்–தா–லும், அவற்–றின் விளை–வுக – ளை – க் க�ொண்டு, நாம் நலம் பெறு– கி–ற�ோம். அடுத்–த–தா–கச் ச�ொல்– ல ப்– ப ட்ட சிக்கி முக்–கிக் கற்–கள�ோ, ஒரே தன்– மையை க�ொண்– டது. அவற்–றின் விளை– வு– க ள் மூல– மு ம் நாம் நலம் பெறு–கி–ற�ோம். அது– ப� ோல, இறை– வ ன் மூ ல ம் அ வ ர் க ரு – ண ை யை பெற முயல வேண்– டு ம் என அறி– வு – று த்– து – கி – றா ர் திரு– மூ– ல ர். அடுத்த பாட– லி ல் புண்– ணி – ய ப் ப�ொரு– ள ாய் இருப்– ப – வ ர் இறை– வ ன் எனத் த�ொடங்கி, தெய்–வம் தேடி–வந்து அரு–ளும் என்–பதை விவ–ரிக்–கிறா – ர்.

புண்–ணி–யன் எந்தை புனி–தன் இணை–யடி நண்ணி விளக்–கென ஞானம் விளைந்–தது மண்–ண–வர் ஆவ–தும் வான–வர் ஆவ–தும் அண்–ணல் இறை–வன் அருள்–பெற்ற ப�ோதே

(திரு–மந்–தி–ரம்) புண்– ணி – ய ப் ப�ொரு– ள ாக இருப்– ப – வ ர் எனக்கு மட்– டு – ம ல்ல, அனை– வ – ரு க்– கு ம் அனைத்– தி ற்– கு ம் தந்தை ஆன– வ ர்; எந்– த – வி–த–மான அமங்–க–லங்–க–ளும் நெருங்க முடி– யாத மங்–கல வடி–வி–னர், அப்–ப–டிப்–பட்ட அந்த இறை–வ–னின் திரு–வ–டி–கள் என்–னி–டம்

நெருங்கி வந்– த ன. நல்– ல – றி வு விளக்– க ாக என்–னுள் திகழ்ந்து, வழி–காட்டி அரு–ளி–யது எனக்கு. சாதா–ரண மனி–தர்–கள் மண்–ணில் சிறந்– த – வ ர்– க – ள ாக ஆவ– து ம், விண்– ணி ல் சிறக்–கும் தேவர்–கள் ஆவ–தும் இறை–வ–னின் அரு– ளை ப் பெற்ற ப�ோதே, அடை– யு ம் பேறு–க–ளா–கும். இறை–வன், தன்–னைத் தேடி வந்து அருள்–பு– ரிந்–ததை – த் திரு–மூல – ர் ச�ொல்–லும் இப்–பா–டல், ஆழ்ந்த கருத்து உடை–யது. திரு–மூ–ல–ரைத் தேடி வந்து அருள் புரிந்– தா– ர ாம் இறை– வ ன். இதைச் ச�ொல்– லு ம் பாடல் ‘புண்–ணிய – ன்’ எனத் த�ொடங்–குகி – ற – து பாருங்–கள்! ஆழம் காண வேண்–டிய ச�ொல் இது. நம் தெய்–வங்–கள் அனைத்–திற்–கும் ஏதா–வது ஒரு வாக–னத்தை அமைத்து வைத்–தி–ருக்–கி–றார்– கள் முன்–ன�ோர்–கள். ஏன்? அந்த வாக–னங்– கள் இல்–லா–விட்–டால், தெய்–வங்–க–ளால் வர முடி–யாதா? முடி–யும்! பிறகு, தெய்– வ ங்– க – ளு க்கு வாக– ன ங்– க ள் ஏன்? நாம் செய்த புண்–ணி–யங்–கள் வாக–ன– மாக இருந்து தெய்–வத்–தைச் சுமந்து வந்து அருள் ப�ொழி–யச் செய்–கிற – து. இந்– த த்தகவலை சித்த புரு– ஷ ர்– க – ளி ல்

ஒரு–வ–ரான சிவ வாக்–கிய – ர் கூறு–கிறா – ர்.

ஆடி நாடு தேடி–னும் ஆனை சேனை தேடி–னும் க�ோடி வாசி தேடி–னும் குறுக்கே வந்து நிற்–கும�ோ ஓடி இட்ட பிச்–சையு – ம் உகந்து செய்த தர்–மமு – ம் சாடி விட்ட குதிரை ப�ோல் தாமே வந்து நிற்–குமே

- என்–பது சிவ வாக்–கி–யம். அரச பதவி, அதற்கு உண்–டான படை– கள், பிரா–ணா–யாம வித்தை முத–லா–னவை எல்–லாம், இறை–ய–ருளை தராது. செய்–யக்– கூ–டிய நற்–செய – ல்–களு – ம், தர்–மங்–களு – ம் வாக–ன– மாக இருந்து, இறை–வனை அழைத்து வந்து அருள்–மழை ப�ொழி–யச் செய்–யும் - என்–பதே அந்த சிவ வாக்–கி–யத்–தின் கருத்து. அப்– ப – டி ப்– ப ட்ட ‘‘அந்த இறை– வ – னி ன் இரு திரு–வடி – க – ளு – ம் என்னை நெருங்கி வந்து, நல்–ல–றிவு விளக்–காக திகழ நல்–வழி காட்டி அரு–ளி–ய–து–’’ என்–கி–றார் திரு–மூ–லர். மனி–தர்–க–ளும், தேவர்–க–ளும் இறை–ய–ருள் பெற்ற அப்–ப�ோதே மேன்மை அடை–வார்– கள் - எனப் பாடலை நிறைவு செய்– யு ம் திரு–மூ–லர், ‘நல்–லதை – ச் செய்! தெய்–வம் உன்– னைத் தேடி வரும்; அருள் புரி–யும்; மேன்மை அடை–ய–லாம்’ என அறி–வு–றுத்–து–கிறா – ர்.

(மந்திரம் ஒலிக்கும்) ðô¡

16-31 மே 2018

61

தெய்வம் தேடிவந்து அருளும்!

செ

ல்–வம், தெளிந்த அறிவு, பெருமை, மிக–வும் உயர்ந்த நிலை - இவற்றை விரும்– ப ா– த – வ ர் யார்? இவற்றை அ ட ை – யு ம் வ ழி எ ன ்ன ? தி ரு – மூ – லர் ச�ொல்–கி–றார்.

பி ர ா ன் அ ரு ள் உ ண் டு எ னி ல் உ ண் டு நற்–செல்–வம் பி ர ா ன் அ ரு ள் உ ண் டு எ னி ல் உ ண் டு நல்–ஞா–னம் பிரான் அரு–ளில் பெரும் தன்–மை–யும் உண்டு பிரான் அரு–ளில் பெரும் தெய்–வ–மும் ஆமே

(திரு–மந்–தி–ரம் - 1645) க ரு த் து : சி வ – ப ெ – ரு – ம ா ன் அ ரு ள்

58

ðô¡

16-31 மே 2018

இருந்–தால், அனைத்து வித–மான செல்–வங்–க– ளும் உண்–டா–கும். சிவ–பெ–ரு–மான் அருள் இருந்– த ால், அறிவு நலம் அடை– ய – ல ாம். சிவ–பெ–ரும – ான் அருள் பெறு–தற்–க–ரிய பெரு– மை–களை அரு–ளும், சிவ–பெ–ரும – ான் அருள் இருந்–தால் தெய்வ நிலை–யை–யும் அடை–ய– லாம். வரி–வ–ரி–யாக மட்–டு–மல்ல, வார்த்தை வ ா ர் த் – தை – ய ா க அ னு – ப – வி த் து உ ண ர வேண்–டிய பாடல் இது. பிரான் அருள் - என நான்கு வாக்–கிய – ங்–களி – – லும் ச�ொன்ன திரு–மூலர் – முதல் இரண்டு வரி–க– ளில் ‘நல்’ என்ற ச�ொல்–லை–யும், பின் இரண்டு வரி– க – ளி ல் ‘பெரும்’ என்ற ச�ொல்– ல ை– யு ம்

அனந்தனுக்கு

1000 நாமங்கள்!

திருமணிமாடக்கோயில் நீலமேகப் பெருமாள் 51. மநவே நமஹ (Manavey namaha) கால– ய – வ – ன ன் என்ற யவன மன்– ன ன் பெரும் சேனை–ய�ோடு வந்து மதுரா நகரை முற்–றுகை – யி – ட்–டான். கண்–ணன – ால் பதி–னேழு முறை ப�ோரில் வீழ்த்–தப்–பட்ட ஜரா–சந்–தனு – ம் மற்–ற�ொரு திசை–யிலி – ரு – ந்து மது–ரா–வைத் தாக்– கப் படை–தி–ரட்டி வந்–து–க�ொண்–டி–ருந்–தான். தேசத்–தை–யும் மக்–க–ளை–யும் காப்–ப–தற்–காக மேற்–குக் கடற்–கரை – –யில் புதிய நக–ரத்தை நிர்– மா–ணித்து, மதுரா நக–ரை–யும் மக்–கள – ை–யும் அப்–படி – யே அந்–தப் புதிய நக–ரத்–துக்கு மாற்–றி– வி–டுவ – து என்று முடி–வெடு – த்–தான் கண்–ணன். தன் அண்– ண ன் பல– ர ா– ம – ன ை– யு ம், – ா–ரையு – ம் அழைத்– குல–குரு – வ – ான கர்–கா–சா–ரிய துக்–க�ொண்டு கரு–டன் மேல் ஏறி அமர்ந்–தான் கண்–ணன். “கருடா! மேற்–குக் கடற்–கரை – யி – ல் புதிய நகரை நிர்–மா–ணிப்–ப–தற்–குத் தகுந்த இடத்–தைத் தேர்ந்–தெடு!” என்–றான். உடனே கரு–டன் அவர்–களை அழைத்–துக் க�ொண்டு மேற்–குக் கடற்–கரை ந�ோக்–கிப் புறப்–பட்–டார். மேற்–குக் கடற்–க–ரை–யில் உள்ள குசஸ்–தலீ என்ற இடத்– தை க் காட்– டி – ன ார் கரு– ட ன். ஆனால் முழு மதுரா நக–ரும் மக்–க–ளும் குடி– பெ–யரு – ம் அள–வுக்கு அவ்–வூரி – ல் இட–மில்லை. எனவே கடல் அர–சனை இரு–பத்–தைந்–தா–யிர – ம்

62

ðô¡

16-31 மே 2018

சதுர கில�ோ– மீ ட்– ட ர் தூரம் பின்– வ ாங்– க ச் ச�ொன்– ன ான் கண்– ண ன். அவ– ரு ம் பின்– வாங்–கவே, 150 கி.மீ. x 150 கி.மீ. பரப்–ப–ளவு க�ொண்ட புதிய நிலப்–ப–குதி கடற்–க–ரை–யில் உரு–வா–னது. கர்–கா–சா–ரி–யர் மற்–றும் அவ–ரது சீட–ரான விச்–வம்–பர – ரை – க் க�ொண்டு அவ்–விட – த்–துக்–குப் பூமி–பூஜை செய்–தான் கண்–ணன். தேவ–ல�ோ– கச் சிற்–பி–யான விச்–வ–கர்–மாவை அழைத்து அன்று மாலைக்–குள் அங்கே புதிய நக–ரத்தை அமைக்–கச் ச�ொன்–னான். கரு–டனை அவ– ருக்கு உத–விய – ா–ளர – ாக நிய–மித்து விட்டு மது–ரா– வுக்–குத் திரும்–பின – ான் கண்–ணன். விச்–வக – ர்மா நக–ரத்தை அமைப்– ப–தற்–கான வரை–ப–டத்– தைப் ப�ோட்டு முடிப்–ப–தற்–குள் நண்–ப–கல் பன்–னிர – ண்டு மணி ஆகி–விட்–டது. களைத்–துப் – ர்–மா–வும் கரு–டனு – ம் மாலைக்– ப�ோன விச்–வக குள் நக–ரத்தை நிர்–மா–ணிக்க வேண்–டுமெ – ன்று கண்–ணனி – ட்ட கட்–டள – ையை மறந்து தூங்கி விட்–டார்–கள். கரு–ட–னின் கன–வில் ஓர் அந்–த–ணச் சிறு– வன் த�ோன்றி, “அக்–ரஹ – ா–ரம் எங்–கிரு – க்–கிற – து?” என்று கேட்–டான். “நகரை அமைப்–ப–தற்கு முன்– னேயே அக்– ர – ஹ ா– ர ம் எங்கே என்று இவன் கேட்–கி–றானே!” எனத் திடுக்–கிட்–டுத் தூக்–கத்–தி–லி–ருந்து எழுந்–தார் கரு–டன். அது– வரை அங்–கி–ருந்த வெட்–ட–வெ–ளி–யில் இப்– ப�ோது அழ–கிய நக–ரம் உரு–வாகி இருப்–பதை – க் கண்டு வியந்–தார். அழ–கான சாலை–கள், மாட மாளி–கை– கள், த�ோரண வாயில்–கள், திருக்–க�ோ–வில்– கள், அரண்–ம–னை–கள், வீடு–கள், த�ோட்–டங்– கள், குளங்– க ள், கிண– று – க ள் அனைத்– து ம் இருப்–ப–தைக் கண்–டார். விச்–வ–கர்–மாவை எழுப்–பி–னார். அவ–ரும் புதிய நக–ரம் அமைந்– தி– ரு ப்– ப – தை க் கண்டு வியந்– த ார். நகரை அமைப்– ப – த ற்– க ா– க த் தான் வரைந்– தி – ரு ந்த வரை–ப–டத்தை எடுத்–துப் பார்த்–தார் விச்–வ– கர்மா. அந்த வரை–ப–டத்–தில் அவர் எப்–படி வரைந்– தி – ரு ந்– த ார�ோ, அது– ப�ோ – ல வே இப்– ப�ோது நக–ரம் அமைந்–தி–ருப்–ப–தைக் கண்டு மேலும் ஆச்–ச–ரி–யத்–தில் ஆழ்ந்–தார். மேலும்,

மது– ர ா– வி ல் இருந்த மக்– க ள் அனை– வ – ரு ம் அப்– ப – டி யே இப்– ப�ோ து இவ்– வூ – ரு க்கு இட– மாற்–றம் செய்–யப்–பட்–டி–ருப்–பதை இரு–வ–ரும் கண்–டார்–கள். கரு–ட–னின் கன–வில் த�ோன்–றிய அந்–தச் சிறு–வன் இப்–ப�ோது கரு–டன் முன்–னால் வந்து நின்று, “அக்–ர–ஹா–ரத்–தைக் கண்–டு–பி–டித்து விட்–டீர்–களா?” என்று கேட்–டான். வந்–தவ – ன் தனது தலை– வ – ன ான கண்– ண னே என்று உணர்ந்–து” மநவே நம–ஹ” என்று அவ–னைத் துதித்–தார் கரு–டன். விச்–வ–கர்–மா–வி–டம் கரு–டன், “மநு என்– றால் வியத்–தகு சங்–கல்–பத்–தையு – ம் எண்–ணங்–க– ளை–யு ம் க�ொண்–ட–வன் என்று ப�ொருள். இவ்– வு – ல – கை ப் படைப்– ப – த ற்கு இறை– வ ன் உழைப்– ப – தி ல்லை, சிர– ம ப்– ப – டு – வ – தி ல்லை. உல–கம் படைக்–கப்–ப–டட்–டும் என்று அவன் திரு–வுள்–ளத்–தில் நினைத்–தாலே ப�ோதும், உல– கம் உண்–டாகி விடு–கின்–றது. ஒரு சிறு–வ–னின் விளை–யாட்–டுப�ோ – ல உல–கையே லீலை–யா–கப் படைத்து விடு–கி–றான், எம்–பெ–ரு–மான். அப்– படி உல–கையே உரு–வாக்–கும் அவ–னுக்கு ஒரு நக–ரத்தை உரு–வாக்–குவ – து எம்–மாத்–திர – ம்? நம் இரு–வ–ரை–யும் நகரை நிர்–மா–ணிக்–கும் பணி–க– ளைச் செய்–யச் ச�ொல்–லிவி – ட்டு நாம் தூங்–கிய நேரத்–தில் அந்த மாயக்–கண்–ணன் ஒரு ந�ொடி– யில் நகரை அமைத்–துவி – ட்–டானே!” என்–றார். முக்–தியை அடை–விக்–கும் துவா–ர–மாக - வழி–யாக விளங்–கும் அந்த நக–ரத்–துக்–குக் கண்–ணன் ‘துவா–ரகை – ’ என்று பெய–ரிட்–டான். ஒரு–ந�ொ–டி–யில் துவா–ரகையை – உரு–வாக்– கி– ய து ப�ோல, ந�ொடிப் ப�ொழு– தி ல் தன் திரு–வுள்–ளத்–தால், சங்–கல்–பத்–தால் விளை– யாட்–டா–கவே உல–கைப் படைக்–கும் எம்– பெ–ரு–மான் மநு என்–ற–ழைக்–கப்–ப–டு–கி–றான். கம்ப ராமா–ய–ணத்–தின் முதல் பாட–லில்,

ஜடா–யு–வுக்கு மரி–யாதை செலுத்–தும் வித– மாக அவ–ரது சந்–ந–தி–யின் முன் நின்–று–தான் அத்–யா–ப–கர்–கள் திவ்–யப் பிர–பந்த பாரா–ய– ணத்–தைத் த�ொடங்–கு–வார்–கள். இவ்–வாறு ஜடா–யு–வுக்கு முக்–தி–ய–ளித்–தது மட்–டு–மின்றி உற்–ச–வங்–க–ளின் ப�ோதும் அவ–ருக்–குச் சிறப்பு மரி– ய ாதை செய்– யு – ம ாறு எம்– ப ெ– ரு – ம ான் அருள்–பு–ரிந்–தி–ருக்–கி–றார். இந்–தத் தல வர–லாற்–றைத் திருப்–புட்–கு–ழி– – ா–ளர் ச�ொற்– யில் வாழ்ந்த ஒரு ச�ொற்–ப�ொ–ழிவ ப�ொ–ழி–வில் கூற, அதைக் கேட்டு அவ்–வூ–ரில் வாழ்ந்த ஒரு சிற்பி நெகிழ்ந்து ப�ோனார். ப்–ப�ோல் தானும் இறை–வனு – க்–குத் ஜடா–யுவை – த�ொண்டு செய்ய விரும்– பு – வ – த ாக அந்– த ச் ச�ொற்–ப�ொ–ழி–வா–ள–ரி–டம் கூறி–னார். அதற்கு அவர், “இந்த உல– க த்– தை ப் படைத்–துச் செதுக்–கிய சிற்பி விஜ–ய–ரா–க–வப் பெரு– ம ாள் ஆவார். நாம் அனை– வ – ரு மே அந்–தச் சிற்–பி–யின் கையி–லுள்ள கரு–வி–களே. இந்த எண்–ணத்–துட – ன் நீ சிற்–பத் த�ொழி–லைச் செய்து வந்–தால், நீ செய்–யும் ஒவ்–வ�ொரு செய– லும் இறை–வ–னுக்கு நீ செய்–யும் த�ொண்–டா– கவே அமை–யும். நீ செதுக்–கும் சிற்–பங்–கள – ைப் பார்ப்–ப–வர்–கள் உன்–னைத் தான் பாராட்– டு– வ ார்– க ளே ஒழிய உனது கரு– வி – க – ள ைப் – ான பாராட்–டு–வ–தில்லை. எனவே கரு–வி–கள நாம் புகழை ஏற்–கா–மல், எல்–லாப் புக–ழை–யும் சிற்–பி–யான இறை–வ–னுக்கே அர்ப்–ப–ணிக்க வேண்–டும்!” என்–றார். அன்று முதல் இறை–வன் என்–னும் சிற்–பி– யின் கையி–லுள்ள கரு–விய – ா–கத் தன்னை எண்– ணித் தன் சிற்–பத் த�ொழி–லைச் செய்து வந்– தார். விஜ–ய–ராக–வப் பெரு–மா–ளுக்–குப் புதிய குதிரை வாக–னம் செய்ய வேண்–டு–மென்று அவ–ருக்–குத் த�ோன்–றி–யது. உயி–ர�ோடு இருக்– கும் குதி–ரை–யில் இறை–வன் பவனி வரு–வது உல–கம் யாவை–யும் தாம் உள–வாக்–க–லும் ப�ோலத் தான் அமைக்–கும் குதி–ரைவ – ா–கன – ம் நிலை–பெ–றுத்–த–லும் நீக்–க–லும் நீங்–கலா இருக்க வேண்–டும் என்று சிந்–தித்–தார். அல–கிலா விளை–யாட்–டுடை – –யார் அவர் ‘கீல்–கு–திரை வாக–னம்’ என்று ச�ொல்–லப் தலை–வர் அன்–ன–வர்க்கே சரண் நாங்–களே ப – –டும் குதி–ரையை உரு–வாக்–கி–னார். தலைப்– என்று கம்–ப–ரும் இதைப் பாடி–யுள்–ளார். பா–கம், உடல்–பா–கம், வால்–பா–கம் என மூன்று “மநவே நம–ஹ” என்று தின–மும் ச�ொல்லி தனித்–தனி பாகங்–கள – ா–கக் குதி–ரையை வடி–வ– வந்– த ால், நாம் வாழ்க்– கை – யி ல் மேன்– மை – மைத்–தார். மூன்–றையு – ம் இணைத்–தால் முழுக் கள் அடை– வ – த ற்கு அவன் திரு– வு ள்– ள ம் குதி–ரையி – ன் உரு–வைப் பெறும். பெரு–மாளை க�ொள்–வான். அந்–தக் குதிரை வாக–னத்–தில் கயி–று–க–ளால் கட்–டத் தேவை–யில்லை. பெரு–மா–ளின் திரு– 52. த்வஷ்ட்ரே நமஹ (Tvashtrey namaha) மேனி கச்–சி–த–மாக அந்த வாக–னத்–தில் காஞ்– சீ – பு – ர த்– தி – லி – ரு ந்து 10 கி.மீ. தானே ப�ொருந்–தி–வி–டும். அதில் எம்– த�ொலை–வில் திருப்–புட்–குழி என்ற பெ–ரு–மான் பவனி வரு–கை–யில் நிஜ– திவ்– ய – தே – ச ம் அ மைந்– து ள் – ள து . மான குதிரை தாவித் தாவிச் செல்–வது அவ்–வி–டத்–தில் தான் ராம–பி–ரான் ப�ோலத் த�ோன்–றும். ஜடா– யு – வு க்கு முக்– தி – ய – ளி த்– த ார். அக்–கு–திரை வாக–னத்–தைக் கண்டு அங்கு மர–க–த–வல்–லித் தாயா–ரு–டன் வியந்த மக்– க ள் அந்– த ச் சிற்– பி – யை ப் க�ோயில் க�ொண்–டி–ருக்–கும் விஜ–ய– ப ா ர ா ட் – டி – ன ா ர் – க ள் . சி ற் – பி ய�ோ , ரா–க–வப் பெரு–மாள் அக்–க�ோ–யி–லில் “இவ்– வு – ல – கையே செதுக்– கி ய சிற்– பி – ஜடா– யு – வு க்கு ஒரு தனிச் சந்– ந தி யான விஜ–ய–ரா–க–வப் பெரு– திருக்குடந்தை வழங்–கி–யுள்–ளார். க�ோயி–லில் மாள்– த ான் அடி– யே – ன ைக் நடை–பெ–றும் உற்–ச–வங்–க–ளில் டாக்டர்: கரு–விய – ா–கக் க�ொண்டு இந்–தக்

உ.வே.வெங்கடேஷ்

ðô¡

16-31 மே 2018

63

விகுந்த விண்ணகரம் வைகுந்தநாதர்

குதி– ரை – யை ச் செதுக்– கி – யு ள்– ள ார்!” என்று பணி–வு–டன் கூறி–னார். இதைக்–கண்ட அவ்–வூர் ஜமீன்–தா–ரர், தான் கட்–டிக் க�ொண்–டிரு – ந்த மற்–ற�ொரு க�ோயி–லுக்– கும் அவ்–வாறே கீல் குதிரை வாக–னம் அமைத்– துத் தரு–மாறு சிற்–பிக்–குக் கட்–டள – ை–யிட்–டார். ஆனால் திருப்–புட்–குழி விஜ–ய–ரா–க–வப் பெரு– மா–ளி–டமே ஏகாந்த பக்தி க�ொண்–டி–ருந்த சிற்பி மறுத்–துவி – ட்–டார். தன் ஏவ–லாட்–களை அனுப்பி அந்–தச் சிற்–பியை இழுத்து வரச்– ச�ொன்–னார். அவர்–க–ளும் பல–வந்–த–மா–கச் சிற்–பி–யைப் பல்–லக்–கில் வைத்து அழைத்து வந்–த–னர். வரும் வழி–யில், பல்–லக்–கில் இருந்த சிற்பி, “விஜ–யர – ா–கவா! நான் உன்–னுடை – ய ச�ொத்து. நான் உனக்கே உரி–ய–வன். உன்–னைத் தவிர இன்–ன�ொ–ரு–வ–ருக்கு என் சிற்–பக் கலையை அர்ப்–ப–ணிக்க மாட்–டேன். அத–னால் என்– னைக் க�ொண்டு சென்– று – வி டு!” என்று மன–மு–ருகி வேண்–டி–னார். அவ– ர து வேண்– டு – க�ோள ை ஏற்ற திரு– மால், அடுத்த ந�ொடியே அவ–ருக்கு முக்தி அளித்–து–விட்–டார். ஜமீன்–தா–ரின் வீட்டை அடைந்த ஏவ–லாட்–க ள் பல்–லக்–கி–லி–ருந்து சிற்–பியி – ன் சட–லத்–தைத்–தான் இறக்–கின – ார்–கள். ஜடா–யு–வுக்–குத் திரேதா யுகத்–தில் முக்–தி–ய– ளித்த விஜ–ய–ரா–க–வன், கலி–யு–கத்–தில் அந்–தச் சிற்–பிக்–கும் முக்–தி–ய–ளித்–து–விட்–டான். வருடா வரு–டம் மாசி மாதம் திருப்–புட்– கு– ழி – யி ல் நடக்– கு ம் பிரம்– ம�ோ ற்– ச – வ த்– தி ன் எட்–டாம் திரு–நாள் அன்று அந்–தச் சிற்பி – ரை வாக–னத்–தில் பவனி சமர்ப்–பித்த கீல்–குதி வரும் விஜ–ய–ரா–க–வப் பெரு–மாள், அந்–தச் சிற்– பி – யி ன் வீட்– டு க்கே எழுந்– த – ரு ளி அந்– தச் சிற்–பி–யின் குடும்–பத்–தி–ன–ருக்–கும், அவ– ரது கரு–வி–க –ளு க்– கும் அருட்–ப ா– லிக்– கி– ற ார். அன்–றைய தினம் அத்–யா–ப–கர்–கள் அந்–தச் சிற்– பி – யி ன் வீட்டு வாச– லி ல்– த ான் திவ்– ய ப்

64

ðô¡

16-31 மே 2018

பிர–பந்த பாரா–ய–ணத்–தைத் த�ொடங்–கு–வார்– கள். ஜடா–யுவு – க்கு முக்–திய – ளி – த்–தது மட்–டுமி – ன்றி உற்–ச–வங்–க–ளின் ப�ோதும் அவ–ருக்–குச் சிறப்பு மரி– ய ாதை செய்– யு – ம ாறு அருள்– பு – ரி ந்– த து ப�ோல, உல– கு க்கே சிற்– பி – ய ான திரு– ம ால், தன் பக்–த–னான சிற்–பிக்கு முக்–தி–ய–ளித்–தது மட்–டு–மின்றி வருடா வரு–டம் பிரம்–ம�ோற்–ச– வத்–தில் சிறப்பு மரி–யா–தை–யும் செய்–கி–றார். ‘த்வஷ்– ட ா’ என்– ற ால் சிற்பி என்று ப�ொருள். இவ்–வு–ல–கையே செதுக்கி வடி–வ– மைத்த சிற்– பி – ய ா– ன – ப – டி – ய ால் திரு– ம ால் த்வஷ்டா என்–றழ – ைக்–கப் படு–கிற – ார். அதுவே விஷ்ணு ஸஹஸ்– ர – ந ா– ம த்– தி ன் 52வது திரு– நா– ம ம். “த்வஷ்ட்ரே நம– ஹ ” என்று தின– மும் ச�ொல்லி வந்–தால், நம் வாழ்–வை–யும் நல்ல முறை–யில் எம்–பெ–ரு–மான் செதுக்–கித் தரு–வான்.

53. ஸ்த–விஷ்–டாய நமஹ (Sthavishtaaya namaha) சுனந்–த–னர் என்ற பக்–தர் மகா–ராஷ்–டி– ரத்–தில் உள்ள மேகங்–க–ரம் என்–னும் ஊரில் வாழ்ந்து வந்–தார். அவர் தின–மும் பக–வத் கீதை–யின் 11வது அத்–திய – ா–யம – ான விஸ்–வரூ – ப தரி–சன ய�ோகத்–தைப் பாரா–ய–ணம் செய்து வந்–தார். அவர் புண்–ணி–யத் தலங்–க–ளுக்–குத் தீர்த்த யாத்–திரை சென்ற ப�ோது, பிர–சித்–தி– பெற்ற மகா– ல ட்– சு மி க�ோவில் அமைந்– தி – ருக்–கும் காந்–தாஸ்–தலீ என்ற க்ஷேத்–தி–ரத்தை அடைந்–தார். அவ்–வூ–ரைச் சேர்ந்த ஒரு–வர் சுனந்–த–ன– ரி– ட ம், “ஸ்வாமி! இது மிக– வு ம் அழ– க ான கிரா–மம். இங்–குள்ள குளத்–தின் தண்–ணீர் இள– நீர் ப�ோலச் சுவை–யாக இருக்–கும். பார்ப்–ப– வர் கண்–க–ளைப் பறிக்–கும் பச்–சைப்–ப–சேல் என்ற புல்–வெ–ளி–கள் இங்கே நிறைய உண்டு. இங்கு க�ோயில் க�ொண்–டி–ருக்–கும் மகா–லட்– சுமி அனைத்து வளங்–க–ளை–யும் எங்–க–ளுக்கு

அரு– ளி – யு ள்– ள ாள். ஆனால், இவ்– வூ – ரி ல் இர–வுப் ப�ொழுது மட்–டும் தங்கி விடா–தீர்– கள்!” என்–றார். ஆனால், சுனந்–தன – ரு – க்கோ அந்த அழ–கிய ஊரில் மூன்று நாட்–கள – ா–வது தங்–கியே தீர வேண்–டு–மென்ற ஆவல் ஏற்–பட்–டது. அத– னால் அவ்–வூ–ரில் உள்ள சத்–தி–ரத்–தில் தங்–கி– வி–டு–வது என்று முடி–வெ–டுத்–தார். ஆனால் கிராம அதி–காரி அவ–ருக்கு அனு–மதி தர மறுத்து விட்– ட ார். “உங்– க – ள ைப் ப�ோன்ற பக்– த ர் எங்– க ள் ஊரில் தங்– கு – வ து பெரும் பாக்–கி–யம் என்–ப–தில் ஐய–மில்லை. ஆனால், இர–வுப் ப�ொழு–தில் இவ்–வூ–ரில் நீங்–கள் தங்– கி–னால் உங்–க ள் உயி–ரு க்கு உத்– தி – ர – வ ா– த ம் இல்லை!” என்–றார் அதி–காரி. “அடி–யே–னுக்கு எப்–ப�ோ–தும் இறை–வன் துணை–நிற்–கும் ப�ோது, நான் ஏன் பயப்–பட – லேயே – இன்–றிர – வு தங்–குகி – – வேண்–டும்? இவ்–வூரி – ர். “இவர் விதியை றேன்!” என்–றார் சுனந்–தன – த்–த– யாரால் மாற்ற முடி–யும்!” என முணு–முணு படி அதி–காரி அவ–ருக்கு அனு–மதி அளித்–தார். அன்– றி – ர வு அந்– த ச் சத்– தி – ர த்– தி ல் தங்– கி – விட்டு, அடுத்–தந – ாள் விடி–யற்–காலை எழுந்து தன்–னுடை – ய அநுஷ்–டா–னங்–க–ளுக்–குப் புறப்– பட்–டார் சுனந்–த–னர். இதைக்–கண்டு கிராம மக்–கள் வியந்து ப�ோனார்–கள். கிராம அதி– காரி சுனந்–த–ன–ரின் கால்–க–ளில் வந்து விழுந்– தார். “நீங்–கள் தெய்–வீக சக்தி படைத்–த–வர். இந்–தச் சத்–தி–ரத்–தில் தங்–கு–ப–வர்–களை எல்– லாம் இர–வுப் ப�ொழு–தில் ஒரு ராட்–ச–சன் வந்து விழுங்கி விடு–வான். இது–வரை இங்கே தங்– கி – ய – வ ர் யாரும் உயி– ரு – ட ன் திரும்– பி ச் சென்–ற–தில்லை. நீங்–கள் அந்த ராட்–ச–ச–னி–ட– மி– ரு ந்தே தப்– பி த்– தி – ரு க்– கி – றீ ர்– க ள் என்– ற ால் – து நீங்–கள் சாமா–னிய மனி–த–ரல்–லர். உங்–கள சக்–தி–யால் அந்த ராட்–ச–சனை நீங்–கள் வதம் செய்ய வேண்–டும்!” என்று வேண்–டி–னார். “எந்த ராட்–ச– ச–னு ம் நேற்– றி – ர வு என்– னி – டம் வர–வில்–லையே! யார் அவன்?” என்று கேட்–டார் சுனந்–த–னர். “பீம–மு–கன் என்ற விவ–சாயி இவ்–வூ–ரில் வாழ்ந்து வந்–தான். அவன் வய–லில் பணி– செய்து க�ொண்– டி – ரு ந்– த – ப�ோ து, தெரு– வி ல் நடந்து சென்ற ஒரு முதி–ய–வரை ஒரு கழுகு க�ொத்–தி–யது. “காப்–பாற்–றுங்–கள்! காப்–பாற்– றுங்–கள்!” என்று அந்த முதி–ய–வர் கத–றி–னார். உடல்– வ – லி மை மிக்– க – வ – ன ான பீம– மு – க ன் அரு–கில் இருந்–தும் அந்–தக் கழுகை விரட்டி முதி–யவ – ரை – க் காக்க முன்–வர – வி – ல்லை. கழுகு முதி–யவ – ரை – க் க�ொன்று தின்–றுவி – ட்–டது. அப்– ப�ோது அங்கு வந்த ஒரு முனி–வர், “உட–லில் வலிமை இருந்–தும் கண்–ணெ–தி–ரில் ஓர் உயிர் ப�ோவ–தைத் தடுக்–கா–மல் வேடிக்கை பார்த்த நீ மனி–தர்–கள – ைக் க�ொன்று தின்–னும் ராட்–சச – – னாக ஆவாய்!” என்று சபித்–தார். அன்று முதல் வெளி–யூ–ரி–லி–ருந்து இவ்–வூ–ருக்கு வந்து அவ–னது வய–லுக்கு அரு–கா–மை–யில் தங்–கும் மனி–தர்–களை எல்–லாம் இரவு நேரங்–க–ளில்

அவன் தின்று வரு–கி–றான்!” என்று அந்த ராட்–ச–ச–னின் வர–லாற்–றைக் கூறி முடித்–தார் அதி–காரி. அப்–ப�ோது பயங்–கர உரு–வம் க�ொண்ட ஒரு– வ ன் சுனந்– த – ன – ரி ன் கால்– க – ளி ல் வந்து விழுந்து, “அடி–யே–னுக்கு சாப விம�ோ–ச–னம் தாருங்–கள்!” என்று வேண்–டி–னான். பீம–மு– கன்–தான் அவன் என்று புரிந்து க�ொண்ட சுனந்–த–னர், “ஸ்த–விஷ்–டாய நம–ஹ” என்று ச�ொல்–லித் தன் கமண்–டல தீர்த்–தத்தை அவன்– மேல் தெளித்–தார். அடுத்த ந�ொடியே, ராட்–ச– சத் த�ோற்–றம் நீங்–கப் பெற்று விவ–சா–யி–யாக அவர் முன் நின்–றான் பீம–மு–கன். சுனந்–த–னின் தவ வலி–மையை எண்ணி வியந்த மக்–கள், “தங்–களு – க்கு இத்–தகை – ய சக்தி எவ்–வாறு கிடைத்–தது?” என்று அவ–ரி–டம் கேட்–டார்–கள். அதற்கு அவர், “நான் தின–மும் பக–வத் கீதை–யின் 11வது அத்–தி–யா–ய–மான விஸ்–வ–ரூப தரி–சன ய�ோகத்–தைப் பாரா–ய– ணம் செய்து வரு–கி–றேன். அதில் வர்–ணிக்– கப்–பட்–டுள்–ளப – டி அனைத்–துல – க – ங்–கள – ை–யும் தனக்–குத் திரு–மேனி – ய – ாக உடைய திரு–மா–லின் விஸ்–வ–ரூ–பத்–தைத் தியா–னித்து வரு–கி–றேன். நினைத்த நேரத்–தில் மிகப்–பெ–ரிய வடி–வத்தை எடுக்க வல்–ல–வ–ரா–கத் திரு–மால் விளங்–கு–வ– தால் அவ–ருக்கு ‘ஸ்த–விஷ்ட:’ என்று திரு–நா– மம். அவ–ரைத் தியா–னித்–தப – டி “ஸ்த–விஷ்–டாய நம– ஹ ” என்று ச�ொன்– ன – த ால், அவ– ன – ரு – ளால் இந்த பீம–மு–கன் சாப விம�ோ–ச–னம் பெற்–றான்!” என்–றார். நினைத்த நேரத்–தில் விஸ்–வ–ரூப – ம் எடுக்–க– வல்ல ஆற்– ற ல் திரு– ம ா– லு க்கு இருப்– பதை உணர்த்–தும் திரு–நா–மம – ான ‘ஸ்த–விஷ்ட:’ என்– பது விஷ்ணு ஸஹஸ்–ர–நா–மத்–தின் 53-வது திரு–நா–மம – ாக அமைந்–துள்–ளது. தின–மும் “ஸ்த– விஷ்–டாய நம–ஹ” என்று ச�ொல்லி வந்–தால், எந்–தத் தீய சக்–தி–யும் நம்மை அண்–டா–மல் திரு–மால் காத்–த–ருள்–வார்.

அரிமேய விண்ணகரம் குடமாடும் கூத்தர் ðô¡

16-31 மே 2018

65

54. ஸ்த–வி–ராய நமஹ (Sthaviraaya namaha) ஜய–தே–வர் இயற்–றிய கீத–க�ோ–விந்–தத்–தில் ஒரு ஸ்லோ–கம்: “மேகை: மேது–ரம் அம்–பர– ம் வண–புவ: ஷ்யாமா தமா–லத்–ருமை நக்–தம் பீரு–ர–யம் த்வ–மேவ ததி–மம் ராதே க்ரு– ஹம் ப்ரா–பய இத்–தம நந்த நிதே–ஷத: சலி–தாய�ோ: ப்ரத்–யத்வ குஞ்–ஜத்–ரு–மம் ராதா மாத–வய�ோ: ஜயந்தி யமு–னா–கூலே ரஹ: கேளய:” இதில் ஜய–தே–வர் ராதை, கண்–ண–னின் வாழ்– வி ல் நடந்த ஒரு சுவா– ர – சி – ய – ம ான சம்–ப–வத்–தைக் கூறி–யுள்–ளார். மதி–யம் மூன்று மணி. நந்–த–க�ோ–பர் தன்– னு–டைய த�ோட்–டங்–க–ளைப் பார்–வை–யி–டப் புறப்–பட்–டார். இரண்டு வயது குழந்–தைய – ான கண்–ணன் தானும் அவ–ரு–டன் செல்–வேன் என்று அடம்–பி–டித்–துக் க�ொண்–டி–ருந்–தான். ஆனால், நந்–தக�ோ – பரை – நம்–பிக் குழந்–தையை அனுப்– ப – ம ாட்– டே ன் என்று திட்– ட – வ ட்– ட – மா–கக் கூறி–னாள் யச�ோதை. அப்–ப�ோது பதி–னெட்டு வயது நிரம்–பிய ராதை எதிர்–வீட்–டி–லி–ருந்து வந்–தாள். “மாமி! மாமா–வு–டன் நானும் செல்–கிறே – ன். கண்–ண– னைப் பாது–காப்–பாக அழைத்–துச் சென்று, த�ோட்–டங்–கள – ைச் சுற்–றிக் காண்–பித்–துவி – ட்டு மீண்–டும் வீட்–டில் க�ொண்–டு–வந்து சேர்த்–து– வி– டு – கி – றே ன்!” என்று யச�ோ– தை – யி – ட ம் கூறி–னாள். “ராதா! நீ என் கண– வ – ன ைப்– ப�ோ ல் அல்ல, ப�ொறுப்–பா–ன–வள் என்று எனக்–குத் தெரி– யு ம். உன்னை நம்– பி க் கண்– ண னை அனுப்–பு–கி–றேன்!” என்று அனு–மதி அளித்– தாள் யச�ோதை. கண்–ண–னும் ராதை–யின் இடுப்– பி ல் ஏறி அமர்ந்து க�ொண்– ட ான். நந்–த–க�ோ–ப–ரு–டன் ராதை–யும் கண்–ண–னும் த�ோட்–டத்–துக்–குச் சென்–றார்–கள். த�ோட்– ட த்தை அவர்– க ள் நெருங்– கு ம் ப�ோது, கார்– மே – க ங்– க ள் வானை மூடின. “ராதா! கண்–ண–னுக்கு இருட்–டைப் பார்த்– தால் பயம். நீ அவனை வீட்–டுக்கு அழைத்–துச் செல்! நான் அப்–புற – ம் வரு–கிறே – ன்!” என்–றார் நந்–த–க�ோ–பர். ராதை– யு ம் கண்– ண னை அழைத்– து ச் சென்–றாள். தன் பணி–களை முடித்–து–விட்டு இரவு வீடு திரும்– பி ய நந்– த – க�ோ – ப ர், வீட்– டு – வ ா– ச – லில் நின்று “கிருஷ்ணா!” என்–ற–ழைத்–தார். “உங்–க–ளுக்–குக் க�ொஞ்–சம் கூட ப�ொறுப்பே இல்–லையா?” என்–ற�ொரு குரல் வீட்–டுக்–குள்– ளி–ருந்து வந்–தது. க�ோபத்–து–டன் வெளியே வந்த யச�ோதை, “கண்–ணனை உங்–கள�ோ – டு அழைத்–துச் சென்று விட்டு, இப்–ப�ோது இங்கு வந்து கிருஷ்ணா என்று அழைக்–கி–றீர்–களா? எங்கே கிருஷ்–ணன்?” என்று கேட்–டாள். “அப்– ப�ோதே ராதை– யு – ட ன் அவனை

66

ðô¡

16-31 மே 2018

திருத்தேவனார்த்தொகை தெய்வநாயகன் அனுப்பி வைத்–தேனே! இன்–னும் அவர்–கள் வீடு–வந்து சேர–வில்–லையா?” என்று கேட்–டார் நந்–தக�ோ – ப – ர். அப்–ப�ோது ராதை கண்–ணனை – ப்–புட – ன் இடுப்–பில் வைத்–துக் க�ொண்டு பர–பர ஓடி–வந்–தாள். “இவ்–வள – வு நேரம் எங்–கிரு – ந்–தீர்– கள்?” என்று கேட்–டார் நந்–த–க�ோ–பர். “வரும் வழி–யில் ஓர் அழ–கிய பூங்–கா–வைப் – ட – ன் அங்கே விளை–யாட வேண்–டு– பார்த்–தவு மென்று கண்–ணன் ஆசைப்–பட்–டான். அத– னால் அவனை அழைத்–துச் சென்று அந்–தப் பூங்–காக்–க–ளில் விளை–யாட்டு காட்–டி–விட்டு இப்–ப�ோது தான் அழைத்து வரு–கி–றேன்!” என்– ற ாள். கண்– ண னை யச�ோ– தை – யி – ட ம் தந்–துவி – ட்–டுத் தன் வீடு திரும்–பின – ாள் ராதை. ஆனால், பூங்– க ா– வி ல் என்ன நடந்– த து தெரி–யுமா? பூங்–கா–வுக்–குள் நுழை–யும்–ப�ோது ராதை– யின் வயது பதி–னெட்டு, கண்–ணனி – ன் வயது இரண்டு. பூங்–கா–வுக்–குள் நுழைந்–தபி – ன் ராதை– யின் வயது பதி–னெட்டு, கண்–ணனி – ன் வயது இரு–பது. இரு–வ–ரும் பூங்–கா–வில் ஆனந்–த–மாக இருந்–துவி – ட்டு வெளியே வரும்–ப�ோது ராதை– யின் வயது பதி–னெட்டு, கண்–ணனி – ன் வயது மீண்–டும் இரண்டு. இதி–லிரு – ந்து நினைத்த நேரத்–தில் நினைத்த உரு–வம் எடுக்–க–வல்–ல–வ–னா–கக் கண்–ணன் விளங்–கு–கி–றான் என்–பது புரி–கிற – து. இரண்டு வய–தி–லி–ருந்து இரு–பது வய–துக்–கும் அவன் மாறு– வ ான், இரு– ப து வய– தி – லி – ரு ந்து மீண்– டும் இரண்டு வய–துக்–கும் மாறு–வான். இது நம்–மால் முடி–யாது. ஏனெ–னில், நாம் காலத்– துக்–கும் காலத்–தால் ஏற்–படு – ம் மாறு–தல்–களு – க்– கும் உட்–பட்–ட–வர்–கள். ஆனால், இறை–வன் காலத்–துக்கு அப்–பாற்–பட்–ட–வன். எனவே நினைத்த நேரத்–தில் நினைத்த பரு–வத்தை அடை–கிற – ான். அவ்–வாறு தன் த�ோற்–றத்தை அவன் மாற்–றிக்–க�ொண்–டா–லும் உள்ளே எப்– ப�ோ–தும் மாறா–த–வ–னா–கவே இருக்–கி–றான். இவ்–வாறு காலத்–துக்–கும் அத–னால் ஏற்–ப– டும் மாறு–தல்–க–ளுக்கு அப்–பாற்–பட்டு விளங்– கு– வ – த ால் திரு– ம ா– லு க்கு ‘ஸ்த– வி ர:’ என்று

திரு–நா–மம். அதுவே விஷ்ணு ஸஹஸ்–ரந – ா–மத்– தின் 54வது திரு–நா–ம–மாக அமைந்–துள்–ளது. “ஸ்த–விர – ாய நம–ஹ” என்று தின–மும் ச�ொல்லி வந்–தால், நம்–முட – ைய பணி–களை – ச் சரி–யான காலத்–தில் பூர்த்தி செய்ய எம்–பெ–ரு–மான் அருள்–பு–ரி–வான்.

55. த்ரு–வாய நமஹ (Dhruvaaya namaha) வஸிஷ்ட மக–ரி–ஷிக்–குக் கண்–ண–பி–ரா–னி– டத்–தில் விசேஷ ஈடு–பாடு உண்டு. கண்–ண– னுக்கு மிக–வும் பிடித்த ப�ொரு–ளான வெண்– ணெ–யா–லேயே கிருஷ்ண விக்–கிர – க – ம் செய்து, அந்– த க் கண்– ண னை வழி– ப ட்டு வந்– த ார் அவர். அவ–ரது ஆழ்ந்த பக்–தி–யின் கார–ண– மாக வெண்–ணெ–யா–லான அந்த விக்–கி–ர–கம் உரு–கா–ம–லேயே இருந்–தது. அவ–ரது சீடர்–க–ளி–டம், “எம்–பெ–ரு–மான் எடுக்–கும் திரு–மே–னி–கள் எப்–ப�ோ–தும் மாறு– வதே இல்லை. அவ–னது பெரு–மை–கள், தாம– ரைக் கண்– க ள், ஞானம், தூய்மை முத– லி – – ம் மாறாது. மாறாத தன்மை யவை எப்–ப�ோது க�ொண்–டவ – ன் இறை–வன்!” என்று அடிக்–கடி ச�ொல்லி, அதற்கு எடுத்–துக்–காட்–டாக, உரு– கா–மல் இருக்–கும் வெண்–ணெய் விக்–கி–ர–கத்– தைக் காட்–டுவ – ால் நான் – ார். “வெண்–ணெய்ய அமைத்த இந்த விக்–கி–ர–கம் கூட உரு–கா–மல், மாறா–மல் இருக்–கிற – து பாருங்–கள்!” என்–பார். ஒரு–நாள் வசிஷ்–டர் தியா–னத்–தில் ஆழ்ந்– தி–ருந்–தப�ோ – து, மாடு மேய்க்–கும் சிறு–வன் ஒரு– வன் அவ–ரது ஆஸ்–ரம – த்–துக்–குள் நுழைந்–தான். வசிஷ்–ட–ரின் வெண்–ணெய் கண்–ண–னைக் கண்–டான். வெண்–ணெயை உண்ண வேண்– – ால், டும் என்று அவ–னுக்கு ஆவல் ஏற்–பட்–டத அந்த வெண்–ணெ–யா–லான விக்–கி–ர–கத்–தைக் க�ொஞ்–சம் க�ொஞ்–ச–மா–கக் கிள்ளி எடுத்து வாயில் ப�ோட்–டுக் க�ொண்–டான். விக்–கி–ர–கத்–தின் சிறிய பகு–தியே மிச்–சம் இருந்த நிலை–யில் தியா–னத்–தி–லி–ருந்து கண்– வி–ழித்–துப் பார்த்–தார் வசிஷ்–டர். மீத–முள்ள பகு–தி–யை–யும் விழுங்–கி–விட்டு ஆசி–ர–மத்தை விட்டு ஓடி–னான் அந்–தச் சிறு–வன். வசிஷ்–டர் அவ–னைத் துரத்–திக் க�ொண்டு சென்–றார். அரு– கி – லு ள்ள காட்டை ந�ோக்கி அந்– த ச் சிறு–வன் ஓடி–னான். அங்கே ஒரு மகிழ மரத்– த – டி – யி ல் சில

திருவண்புருஷ�ோத்தமம் புருஷ�ோத்தமன்

– ந்–தார்–கள். ரிஷி–கள் தவம் புரிந்து க�ொண்–டிரு தங்–கள் தவ வலி–மை–யால் ஓடி வரும் சிறு– வன் சாட்–சாத் கண்–ண–பி–ரான்–தான் என்று அவர்–கள் புரிந்து க�ொண்–டார்–கள். துரத்–திக் க�ொண்டு ஓடி–வந்த வசிஷ்–டர், “அவனை விடா–தீர்–கள்! பிடித்–துக் கட்–டுங்–கள்!” என்– றார். அந்த ரிஷி–களு – ம் கண்–ணனை – ப் பிடித்து ஒரு மரத்–தில் கட்–டிப் ப�ோட்–டார்–கள். “ஏனடா... என் கண்–ண னை விழுங்–கி– னாய்?” என்று க�ோபத்–து–டன் அவ–னைப் பார்த்–துக் கேட்–டார் வசிஷ்–டர். “மாறு–தல் இல்–லாத அந்த விக்–கி–ர–கத்–தைப் பாது–காக்க இது– த ான் ஒரே வழி! என் வயிற்– று க்– கு ள் எப்–ப�ோ–தும் மாறா–மல் உங்–கள் கண்–ணன் இருப்–பான்!” என்று ச�ொல்லி அவன் புன்–ன– கைத்–தப�ோ – து, அவன் கண்–ணபி – ர – ான் என்று வசிஷ்–ட–ரும் உணர்ந்து க�ொண்–டார். வசிஷ்–டரு – ம் மற்ற ரிஷி–களு – ம், “கண்ணா! இப்–ப�ோது அந்த விக்–கி–ர–கத்தை நீ விழுங்–கி– விட்–டால் இனி நாங்–கள் எப்–படி உன்–னைக் கண்–க�ொண்டு தரி–சிப்–பது?” என்று கேட்–டார்– கள். அடுத்த ந�ொடி, நான்கு திருக்–க–ரங்–க– ள�ோ–டும் திவ்ய ஆயு–தங்–க–ள�ோ–டும் கூடிய திவ்ய மங்–கள விக்–கிர – த்–த�ோடு எம்–பெரு – ம – ான் அவ–ருக்–குக் காட்–சி–ய–ளித்–தான். “வசிஷ்–ட–ரின் பக்–திக்கு உகந்து வெண்– ணெய் வடி–வில் உரு–கா–மல் இருந்த நான் உங்–கள் அனை–வரி – ன் பக்–திக்–கும் உகந்து, இந்த தாம�ோ–தர நாரா–ய–ணத் திருக்–க�ோ–லத்–தில் மாறா–மல் எப்–ப�ோது – ம் இங்கே எழுந்–தரு – ளி – யி – – ருப்–பேன். நீங்–கள் என்–னைத் தரி–சிக்–கல – ாம்!” என்–றான் எம்–பெ–ரு–மான். அந்–தத் திருத்–த– லம் தான் நாகப்–பட்–டி–னத்–துக்கு அரு–கில் – ’. அங்கே தேவி, உள்ள ‘திருக்–கண்–ணங்–குடி – ட – ன் தாம�ோ–தர நாரா–யண – ப் பெரு– பூதே–வியு மாள் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார். இவ்–வாறு எப்– ப�ோ–தும் மாறாத வடி–வங்–களை எடுத்–துக் க�ொள்–வத – ால் எம்–பெரு – ம – ான் ‘த்ருவ:’ என்று அழைக்– க ப்– ப – டு – கி – ற ான். ‘த்ருவ:’ என்– ற ால் மாறாத திரு–மே–னியை உடை–ய–வன் என்று ப�ொருள். அதுவே விஷ்ணு ஸஹஸ்–ர–நா–மத்– தின் 55வது திரு–நா–மம். “த்ரு–வாய நம–ஹ” என்று தின– மு ம் ச�ொல்லி வரு– ப – வ ர்– க ள் திருக்–கண்–ணங்–குடி தாம�ோ–தர நாரா–யண – ப் பெரு–மா–ளின் மாறாத அரு–ளுக்–குப் பாத்–திர – – மா–வார்–கள். குறிப்–பு–: ஸ்த–விஷ்ட: என்ற 53-வது திரு– நா– ம ம் எம்– பெ – ரு – ம ான் மிகப்– பெ – ரி ய வடி– வங்– களை எடுக்க வல்–ல–வன் என்–ப–தைக் காட்–டி–யது. ஸ்த–விர: என்ற 54-வது திரு–நா–மம் அவன் அவ்–வாறு எடுக்–கும் வடி–வங்–கள் காலத்–துக்– குக் கட்–டுப்–பட – ா–தவை என்று காட்–டி–யது. த்ருவ: என்ற 55-வது திரு– ந ா– ம ம் அவ– னது வடி– வ ங்– க ள் மாறா– ம ல் இருப்– ப வை க் காட்–டு–கி–றது. என்–பதை – (த�ொடர்ந்து நாமம் ச�ொல்வோம்) ðô¡

16-31 மே 2018

67

மே 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் மேஷம்: இந்த கால– க ட்– ட த்– தில் க�ொடுக்–கல் வாங்–க–லில் இருந்த சுணக்க நிலை மாறும். வர–வேண்–டிய பண–பாக்–கி–கள் வசூ– ல ா– கு ம். பண விஷ– ய ங்– கள் தாரா– ள – ம – ய – ம ாக இருக்– கும். இருந்–த–ப�ோ–தும். நீங்–கள் படும் கஷ்–டம் வெளியே தெரி–யாது. நீங்–கள் எப்–ப�ோ–துமே பிறர் கண்–ணுக்கு ச�ௌக–ரிய – ம – ான வாழ்க்கை வாழும் ஆளா–கக் காட்சி தரு–வீர்–கள். நீங்–கள் யாரி–ட–மும் உங்–க–ளது குறை–க–ளைத் தெரி– வித்– து க் க�ொள்ள மாட்– டீ ர்– க ள். வீட்– டி ல் நடை–பெற வேண்–டிய சுப–கா–ரிய – ங்–கள் சுமு–க– மாக நடை–பெறு – ம். உத்–திய�ோ – க – ஸ்–தர்–களு – க்கு காத்–திரு – ந்த இட–மாற்–றம், பதவி உயர்வு தேடி வரும். மேன்–மைக – ளை அடை–வீர்–கள். புதிய பணி–யில் சேர்ந்–த–வர்–க–ளுக்கு அமை–தி–யான முறை–யில் மன சஞ்–சல – ங்–கள் வில–கும். வெளி– நாட்டு வேலையை எதிர்–பார்ப்–பவ – ர்–களு – க்கு அழைப்–பு–கள் வந்து சேரும் கால–மிது. எதிர்– பா–ராத செல–வு–கள் நேரி–ட–லாம். த�ொழி–லில் புதிய வியா–பார ஒப்–பந்–தங்– கள் நடந்–தே–றும். புதிய கட–னுக்–கான முயற்– சி–களை இக் கால கட்–டத்–தில் முடித்–துக் க�ொள்–ளு–தல் நன்மை பயக்–கும். த�ொழிற்– சா–லை–களி – ல் பணி செய்–வ�ோர் கடு–மைய – ாக உழைக்க வேண்–டிய கால–கட்–ட–மிது.

பெண்– க – ளு க்கு தடைப்– ப ட்– டி – ரு ந்த திரு– ம ண ஏற்– ப ா– டு – க ள் இனிதே நிறை– வ ே– றும். பிள்–ளை–கள் வழி–யில் சின்–னச் சின்ன செல–வு–கள் நேரி–ட–லாம். கண–வன்-மனைவி இடையே ஒற்– று மை தேவை. ச�ொத்து விஷ–யங்–களி – ல் சிக்–கல்–கள் ஏற்–பட்டு மறை–யும். கலைத்– து – றை – யி ல் உள்– ள – வ ர்– க – ளு க்கு நன்மை பயக்–கும் மாத–மிது. எதிர்–பார்த்த வாய்ப்–பு–கள் வந்து சேரும். சில–ருக்கு நெடு– நா– ளை ய ஆசை– க ள் நிறை– வ ே– று ம். லட்– சி – யங்–கள் கைகூ–டும். செல்–வாக்கு உயர பாடு– படுவீர்கள். அர–சிய – ல்–துறை – யி – ல் உள்–ளவ – ர்–கள் மேல் ப�ோட்டி மற்–றும் ப�ொறாமை க�ொண்–ட– வர்–கள் ஒதுங்கி விடு–வார்–கள். அரசு விவ–கா– ரங்–க–ளில் உள்ள வேலை–களை திறம்–ப–டச் – ம் உண்டு. செய்–வீர்–கள். பாராட்–டும், பத–வியு மாண–வர்–க–ளுக்கு கல்வி விஷ–யங்–க–ளில் நாட்– ட ம் அதி– க – ரி க்– கு ம். புதிய நட்– பு – க ள் கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். நல்ல பல குணாம்– – ல் சங்–கள் வந்து சேரும். க�ோர்ட் விஷ–யங்–களி சுமுக–மான அணு–கு–முறை இருக்–கும். சில– ருக்கு வழக்–கில் வெற்றி அடை–வ–தற்–குண்– டான வாய்ப்–பு–களை ஏற்–ப–டுத்–தித் தரு–வார். பரி–கா–ரம்: முரு–கனை வணங்–குவ – த – ன் மூலம் அனைத்து காரி–யங்–களு – ம் தங்கு தடை–யின்றி நடை–பெ–றும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு ,செவ்–வாய்.

ரிஷ–பம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில் நெடுங்–கா–லம – ாக மன–தில் தேங்– கிக் கிடந்த திட்–டங்–களை நிறை– வேற்–றிக் க�ொள்ள வேண்–டிய கால–கட்–டத் – தில் இருக்–கிறீ – ர்–கள். தடைப்–பட்–டிரு – ந்த சுப–கா–ரிய – ங்– கள் அனைத்– து ம் ஒவ்– வ�ொ ன்– ற ாக நடை– பெ–றும். வீடு கட்– டும் முயற்– சி– யி ல் உள்– ள – வர்–க–ளுக்கு துரித கதி–யில் பணி–கள் நடை– பெ–றும். உற–வு–கள், நண்–பர்–கள் மத்–தி–யில் இ ரு ந ்த க ரு த்து வே ற்– று மை அ க – லு ம் . மனஸ்–தா–பங்–கள் நீங்–கும். உத்– தி – ய�ோ – க ஸ்– த ர்– க – ளு க்கு பார்த்– து க் க�ொண்–டிரு – க்–கும் வேலை–யில் இட–மா–று–தல்– கள் ஏற்–பட – ல – ாம். புதிய ப�ொறுப்–புக – ள் வந்து சேரும். கிடப்–பில் ப�ோட்–டி–ருந்த வேலை– களை சுறு–சு–றுப்–பு–டன் செய்–வீர்–கள். ஊதிய விஷ–யங்–க–ளில் நல்ல மன–நிலை இருக்–கும். வியா–பா–ரிக – ளு – க்கு த�ொழி–லில் லாபம் ஈட்– டும் கால–மிது. பணி–யாட்–களி – ன் ஒத்–துழ – ைப்பு கிடைக்–கும். பங்–குத – ா–ரர்–கள் மூலம் சில த�ொந்– த–ரவு – க – ள் நேரி–டல – ாம். அழ–குநி – ல – ை–யம் வைத்– தி–ருப்–ப�ோர், காஸ்–மெட்–டிக்ஸ் வியா–பா–ரம் செய்–வ�ோர் மற்–றும் ஆடை அணி–க–லன்–கள் விற்–பனை செய்–வ�ோ–ருக்கு ஏற்ற கால–மிது. தங்–கள் த�ொழிலை விரி–வுப – டு – த்–திக் க�ொள்ள சரி–யான சம–ய–மிது.

பெண்– க – ளு க்கு ஆடை ஆப– ர ணச் சேர்க்கை அதி–கரி – க்–கும். பிது–ரார்–ஜித ச�ொத்து விஷ–யங்–க–ளில் ஒரு நல்ல முடி–வு–கள் வந்து சேரும். குடும்–பச் செல–வி–னங்–கள் தாரா–ள– மா–கும். பிள்–ளை–கள் வழி–யில் கடன்–பெற வேண்–டிய சூழ்–நி–லை–கள் ஏற்–ப–ட–லாம். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு ஓர– ள வு முன்– னேற்–றம் கிடைக்–கும். தாங்–கள் மேன்–மை–ய– டைந்–திட புதிய வாய்ப்–பு–கள் வந்து சேரும். சில–ருக்கு வெளி–நாடு வாய்ப்–பு–கள் வர–லாம். அதி–லும் கலைத்–துறை – யி – ல் டெக்–னிக்–கல் சம்– பந்–தப்–பட்ட துறை–களி – ல் இருப்–பவ – ர்–களு – க்கு வாய்ப்–பு–கள் குவி–யும். அர–சி–யல் துறை–யி–ன–ருக்கு அலைச்–சல் இருக்–கும். க�ொடுத்த வாக்–கைக் காப்–பாற்ற முடி–யா–மல் திண்–டாட வேண்–டிய நிலை ஏற்–ப–ட–லாம். உங்–க–ளுக்கு எதி–ரா–ன–வர்–கள் மேல் ஆத்–தி–ரம் க�ொள்ள வேண்–டாம். மாண–வ–ம–ணி–க–ளுக்கு புதி–ய–தாக கல்வி பயில மனம் ஆனந்–தப்–ப–டும். நல்ல நட்பு வட்– ட ா– ர ம் கிடைக்– கு ம். ஆசி– ரி – ய ர்– க ள் அறி–வுரை வழங்–கின – ால் ஏற்று அதை செயல் –ப–டுத்–து–வ–தன் மூலம் நற்–பெ–யர் வாங்–க–லாம். பரி–கா–ரம்: லக்ஷ்மி நர–ஸிம்–மரை வணங்–குங்– கள். பேசும் வார்த்–தை–யி–லும் க�ொடுக்–கும் வாக்–கி–லும் நிதா–னம் தேவை. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு , செவ்–வாய், வெள்ளி.

68

ðô¡

16-31 மே 2018

பெருங்குளம்

ராமகிருஷ்ண ஜ�ோஸ்யர்

மிது–னம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில் தங்–களு – க்கு வர–வேண்–டிய பண– பாக்–கிக – ள் வந்து சேரும். நீண்ட நாட்–க–ளாக இருந்த கட–மை– களை நிறை–வேற்–றிக் க�ொள்ள சந்–தர்ப்–பங்–களை உரு–வாக்–கிக் க�ொள்–வீர்–கள். சுப–கா–ரிய விஷ–யம – ாக வெளி–யூர் செல்ல நேரி– ட–லாம். கண–வன்-மனை–விக்–குள் ஏற்–பட்ட கருத்து வேறு–பா–டுக – ள் முடி–வுக்கு வரும். வீடு மாற்–றிக் க�ொள்ள விரும்–புப – வ – ர்–கள் மாற்–றிக் க�ொள்–ளத்–தக்க தரு–ணம் வந்து சேரும். உத்–திய�ோ – க – ஸ்–தர்–கள் புதிய காரி–யங்–களை செய்ய துவங்–கு–வ–தற்கு முன் நல்ல நேரம் காலம் பார்த்து செய்–வது நல்–லது. வேலை–யில் இருந்த பளு க�ொஞ்ச க�ொஞ்–ச–மா–கக் குறை– யும். அதில் இருந்து வந்த சுணக்க நிலை–யும் மாறும். வெளி–நாட்டு வேலை எதிர்–பார்த்து காத்–தி–ருப்–ப–வர்–க–ளுக்கு நல்ல செய்தி வந்து – ளு – க்கு த�ொழி–லில் நெடு– சேரும். வியா–பா–ரிக நாட்–க–ளாக இருந்து வந்த கடன்–கள் தீரும். கூட்டு வியா–பா–ரத்–தில் கணி–ச–மான லாபம் கிடைக்–கும். வெளி–நா–டுக்கு ஏற்–று–மதி செய்– வ�ோ–ருக்கு புதிய ஆர்–டர்–கள் வந்து சேரும். புதிய இட ஒப்–பந்–தங்–கள் கையெ–ழுத்–தா–கும். த�ொழிற்–சா–லை–கள் வைத்–தி–ருப்–ப�ோ–ருக்கு நல்ல லாபம் கிடைக்–கும். ப�ொது–வான விஷ– யங்–களி – ல் தலை–யிடு – �ோ–ருக்கு உங்–கள் கருத்– – வ துக்–களை மற்–ற–வர்–கள் ஆம�ோ–திப்–பார்–கள்.

– க்கு மற்ற பெண்–கள – ால் இருந்த பெண்–களு த�ொல்–லை–கள் மறைந்து நிம்–மதி பிறக்–கும். பணத்–தே–வை–கள் பூர்த்–தி–யா–கும். அண்டை அய–லா–ரின் ஆத–ரவு கிடைக்–கும். பய–ணங்–க– ளின் ப�ோது கவ–ன–மாக இருக்–க–வும். கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு சாத–கம – ான முன்– னேற்– ற ம் ஏற்– ப – ட ப்– ப�ோ – வ து உறுதி. நல்ல அறி– மு–கம் கிடைக்–கப் பெற்று முன்–னேற்– றம் உண்டு. நீங்–கள் அமை–தி–யாக இருந்–தா– லும் வீண் சண்–டை–கள் மற்–றும் வீணான குழப்–பங்–கள் உங்–க–ளைத் தேடி வர வாய்ப்பு இருக்–கிற – து. வீடு, நிலம் மற்–றும் வாக–னங்–கள் வாங்–க–லாம். அர–சி–யல் துறை–யி–னர் நல்ல பெயர் வாங்– கு – வீ ர்– க ள். மூல– த – ன த்– தி ற்– கு த் தேவை–யான பணம் வந்து குவி–யும். எதி–ரி– கள் வகை–யில் சற்று கவ–ன–மு–டன் செயல்– ப–ட–வும். அதனை சரி–யாக பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–ள–வும். மாண–வர்–க–ளுக்கு கேளிக்–கை–யில் நாட்– டம் அதி–க–ரிக்–கும். தந்தை, தாய் இவர்–க– ளின் பேச்–சைக் கேட்டு நடப்–பீர்–கள். உங்–க– ளின் மனதை எல்–ல�ோ–ரும் புரிந்து நடந்து க�ொள்–வார்–கள். பரி– க ா– ர ம்: பெரு– ம ாளை பூஜித்து வர நன்–மை–யுண்டு. க�ோவில் திருப்–ப–ணி–க–ளில் பங்கு பெறுங்–கள். நன்–மை–கள் பயக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: செவ்–வாய், புதன்.

கட–கம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில்

பெண்–கள் வாழ்–வில் குதூ–கல – ம் பிறக்–கும். இல்–லத்–தில் அனை–வ–ரின் ஒத்–து–ழைப்–பும் கிடைக்–கப் பெறும். உற–வின – ர்–கள் வீட்டு விசே– ஷங்–க–ளுக்கு சென்று வரு–வீர்–கள். சில–ருக்கு மக்–கட் பேறு உண்–டா–க–லாம். வேலைக்–குச் செல்–லும் பெண்–கள் ஓய்–வில்–லா–மல் உழைக்க வேண்டி வர–லாம். கலைத்–து– றை–யி–ன –ரு க்கு அன்–பும் பாச– மும் அதி–கரி – க்–கும். கருத்–துக்–களை பரி–மா–றும் முன் ப�ொறுமை மற்–றும் நிதா–னம் அவ–சி– யம் என்–பதை உண–ருங்–கள். புதி–தாக வீடு, மனை வாங்க வேண்–டும் என்று ய�ோசனை செய்–த–வர்–க–ளின் எண்–ணம் ஈடே–றும். அர– சி – ய ல் துறை– யி – ன – ரு க்கு விரும்– பி ய நண்– ப ர்– க ளை விட்– டு ப் பிரிய வேண்– டி ய நிலை வர–லாம். உங்–க–ளின் ப�ொருட்–களை மிக–வும் கவ–ன–மாக பார்த்–துக் க�ொள்–ள–வும். வேலை–யில் கவ–னமு – ட – ன் இருப்–பது நல்–லது. மாண–வ–ம–ணி–கள்: தேர்–வில் நல்ல மதிப்– பெண்–கள் பெறு–வ–தற்–கு–ரிய வாய்ப்பு தெரி– யும். மிகச் சிலரே உங்–களை புரிந்து க�ொள்– வார்–கள். நண்–பர்–க–ளு–டன் பழ–கும் ப�ோது கவ–ன–மாக இருக்–க–வும். பரி–கா–ரம்: வேல்–மு–ரு–கனை வழி–பட குடும்– பத்–தில் நிம்–மதி பிறக்–கும். வேல்–மா–றல் வகுப்பு துதியை பாரா–ய–ணம் செய்–ய–லாம். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வெள்ளி.

எதி–லும் பதற்–றத்தை தவிர்த்து நிதா–னத்–தைக் கடை–பி–டி–யுங்– கள். சிற்–சில விர–யங்–கள் ஏற்– பட்–டா–லும் அவை யாவுமே சுபச்– செ – ல – வு – க ள்– த ான் என்– பதை உண– ரு ங்– க ள். எனி– னு ம் பண– வ – ர வு திருப்–தி–க–ர–மாக இருக்–கும். சுப–கா–ரி–யங்–கள் வெகு சுல–ப–மாக கூடி வரும். விலகி நின்ற உற–வு–க–ளும் உரிய நேரத்–தில் கை க�ொடுப்– பார்–கள். புதிய வீட்–டிற்கு செல்–வது சிறிது தள்–ளிப் ப�ோக–லாம். உ த் – தி – ய�ோ – க ஸ் – த ர் – க ள் வெ ளி – ந ா ட் – டில் பணி– பு – ரி – யு ம் அன்– ப ர்– க – ளு க்கு அரசு அனு–கூ–லம் உண்டு. கடன்–க–ளி–லி–ருந்து விடு– ப–ட–வும் உகந்த நேர–மிது. வேலை மாற்–றம் உறு–திப – டு – த்–தப்–படு – கி – ற – து. ஊதிய உயர்–வுட – ன் கூடிய பணி இட மாற்–றம் உண்டு. த�ொழி– லி ல் உங்– க ள் தன்– ன ம்– பி க்கை, திறமை அதி–க–ரிக்–கும். நுண்–கலை, கட்–டி–டக்– கலை சார்ந்த த�ொழில் செய்–ப–வர்–க–ளுக்கு நன்மை கிடைக்–கும். உடல் நிலை–யைப் பற்றி தவ–றான எண்–ணங்–கள் த�ோன்றி மறை–யும். குடும்–பத்–தில் நல்ல சந்–த�ோஷ தரு–ணங்–கள் ஏற்–ப–டும். சுப–கா–ரி–யங்–கள் வெகு சுல–ப–மாக கூடி வரும். விலகி நின்ற உற–வு–க–ளும் உரிய நேரத்–தில் கை க�ொடுப்–பார்–கள்.

ðô¡

16-31 மே 2018

69

மே 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் சிம்– ம ம்: இந்த கால– க ட்– ட த்– தில் ராசி–நா–தன் சூரி–ய–னின் சஞ்–சா–ரம் நல்ல பலன்–களை அள்–ளித்–த–ரும். நீங்–கள் சந்–திக்– கும் ஒவ்– வ�ொ ரு பிரச்– னை – க – ளை–யும் மிகச் சாதூர்–ய–மாக கையா– ளு – வீ ர்– க ள். உங்– க – ள து ய�ோச– னை – களை மற்–ற–வர்–கள் கேட்–டும் அனு–ச–ரித்–தும் செல்–வார்–கள். உங்–களை உதா–சீ–னப்–ப–டுத்– தி–ய–வர்–கள் மீண்–டும் திரும்பி வரு–வார்–கள். எதை–யும் ஆல�ோ–சனை செய்து முடி–வெடு – ங்– கள். தெய்வ நம்–பிக்–கை–க–ளி–லும் சடங்–கு–கள் சம்–பிர – த – ா–யங்–களி – லு – ம் நாட்–டம் அதி–கரி – க்–கும். உத்– தி – ய�ோ – க த்– தி ல் வேலை இழந்– த – வ ர்– கள் மீண்–டும் பணி–யில் சேர ப�ொன்–னான கால–மிது. மேலி–டத்–தில் உள்ள அதி–கா–ரிக – ள் உங்–களு – க்கு அனு–சர – ய – ணை – ாக நடந்து க�ொள்– வார்–கள். வேலை செய்–யும் இடத்–தில் உள்ள – ளை நிதா–னம – ான அணு–குமு – றை – – பிரச்–னைக யு– ட ன் சமா– ளி த்து வெற்றி காண்– பீ ர்– க ள். பின்–னால் வரும் கஷ்–டத்தை முன்–ன–மேயே – ர்–கள். த�ொழில்–துறை – ய – ா–ளர்– தெரிந்து வில–குவீ க–ளுக்கு மாதம் முழுக்–கவே பணி இருக்–கும். வேலை–யாட்–கள் அமை–தி–யா–கப் ப�ோவார்– கள். வங்கி பணப் பரி–மாற்–றம் முறை–யில் தங்–கு–த–டை–யின்றி நடை–பெ–றும். வர–வேண்– டிய பாக்–கி–கள் வசூ–லா–கும். பெண்–கள் எதிர் விளை–வு–களை முன்–

கூட்–டியே ய�ோசித்து வார்த்–தை–களை எச்–ச– ரிக்–கை–யாக பேச–வும். பக்–கு–வ–மா–க–வும், இத– மா–க–வும் பேசு–வ–து–தான் உங்க நன்–மைக்கு பக்க பலம். வேலைக்–குச் செல்–லும் பெண்– கள் அலு– வ – ல – க த்– தி ல் த�ொழி– லி – ட த்– தி ல் ‘தான்’ என்ற அகங்–கா–ரம் தலை தூக்–கா–மல் பார்த்–துக் க�ொள்–வது நல்–லது. கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு நற்–பெய – ரு – ம் கீர்த்– தி–யும் வந்து சேரும். ப�ொரு–ளா–தார வச–தி–க– ளும் பெரு–கி–ட–வும் வாய்ப்–பான கால–மிது. சில–ருக்கு புதிய ச�ொத்–துக்–கள் வாங்–க–வும் பாக்–கி–யம் ஏற்–ப–டும். அர–சி–யல் துறை–யி–ன– ருக்கு புதிய ஒப்–பந்–தங்–கள் கைக�ொ–டுக்–கும். எந்த முயற்–சி–யை–யும் தயக்–க–மின்–றிச் செய்–ய– லாம். நட்பு வட்–டம் பெரு–கும். எதி–ரி–கள் வில–கிச்–செல்–வார்–கள். கலைத் துறை–யி–னர் ஓய்–வில்–லா–மல் உழைக்க நேரும். அதற்–கேற்–ற– – ம் வரும். புதிய ஒப்– வாறு கூடு–தல் வரு–மா–னமு பந்–தங்–கள் வரும். லாபம் பெரு–கும். பழைய பாக்– கி – க ள் வசூ– ல ா– கு ம். உடல்– நி – ல ை– யி ல் இருந்–து–வந்த சிர–மங்–கள் முற்–றி–லும் நீங்–கும். மாண– வ ர்– க ள் கேளிக்– கை – க – ளி ல் ஈடு– பட மனம் ஏங்–கும். எச்–ச–ரிக்கை தேவை. அவ–மா–னங்–கள் ஏற்–பட வாய்ப்–புண்டு . பரி–கா–ரம்: தின–மும் வீட்–டிற்கு அரு–கிலி – ள்ள சிவன் க�ோயி–லுக்–குச் சென்று, தீப–மேற்றி வர நன்–மை–கள் நடக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு , செவ்–வாய்.

கன்னி: இந்த கால–கட்–டத்–தில்

கைகூடி வரும். நெடுங்–கா–ல–மாக சந்–தான பாக்–கி–யம் கிட்–டா–த–வர்–க–ளுக்கு வரப்–பி–ர– சா– த ம் கிடைக்– கு ம். தம்– ப – தி – க – ளி – டையே ஒற்–றுமை அதி–க–ரிக்–கும். குடும்–பத்–தார் விட்– டுக் க�ொடுத்–துப் ப�ோவார்–கள். தந்–தை–யா–ரு– டன் இருந்த மனக்–க–சப்–பு–கள் நீங்–கும். குடும்– பத்–தில் இருந்து வந்த பிரச்–னை–கள் தீரும். வருங்–கால முன்–னேற்–றத்–தைக் கருதி சில முயற்–சி–களை எடுப்–பீர்–கள். கலைத்–து–றை–யி– னர் ப�ொறு–மையு – ட – ன் செயல்–பட வேண்–டும். மறை–முக ப�ோட்–டிக – ள – ால் நெருக்–கடி – க – ளை – ச் சந்–திக்–கல – ாம். கவ–னம – ா–கச் செயல்–பட்–டால் லாபம் பெற–லாம். அயல்–நாட்–டில் இருந்து நல்ல செய்–தி–கள் வந்–து–சே–ரும். அர–சி–யல் துறை–யி–னர் சமூ–கத்–தில் நல்ல மதிப்–பும் மரி–யா–தையு – ம் பெறு–வார்–கள். மேலி– டத்–து–டன் இருந்து வந்த கருத்து ம�ோதல்– கள் நீங்–கும். நினைத்–தப – டி பண–வர – வு – க – ளை – ப் பெற–லாம். லாபத்–தை–யும் பெறு–வார்–கள். மாணவ கண்–மணி – க – ளு – க்கு படிப்–பில் நாட்– டம் அதி–கரி – க்–கும். நினைத்த மதிப்–பெண்–கள் கிடைக்–கும். அனை–வரு – ட – னு – ம் அனு–சரி – த்–துச் செல்–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: லக்ஷ்மி நாரா–யண – ரை வழி–படு – – வது நல்–லது. பசு–விற்கு ஆகா–ரம் க�ொடுப்–பது நல்–லது. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு , புதன்.

ராசி–நா–தன் புத–னின் சஞ்–சா– ரத்– த ால் தடைப்– ப ட்– டி – ரு ந்த அனைத்து காரி– ய ங்– க – ளு ம் அடுத்– த – டு த்து நடை– பெ – ற ப் ப�ோகி–றது. வெள்ளை உள்–ளத்– து– ட ன் உல– வு ம் உங்– க – ளு க்கு ஏற்–பட்ட கஷ்–டங்–கள் அனைத்–தும் விலகி நன்–மைக – ள் நடக்–கும் கால–கட்–டமி – து. சுற்–றியி – – ருக்–கும் ச�ோம்–பே–றி–க–ளி–ட–மி–ருந்து உங்–களை நீங்–கள் விலக்–கிக் க�ொள்–ளுங்–கள். உங்–கள் பக்–க–முள்ள நியா–யம் ஓங்–கும். பிள்–ளை–கள் வழி–யில் மட்–டற்ற மகிழ்ச்–சிக – ள் வந்து சேரும். உத்–திய�ோ – க – ஸ்–தர்–கள் புதிய வழக்–குக – ளை சந்–திக்க நேரி–ட–லாம். வேலை நிமித்–த–மாக வெளி–நாட்–டிற்கு பய–ணம் செல்ல வேண்டி வர–லாம். சிறைத்–துறை – யி – ல் உள்–ளவ – ர்–களு – க்கு பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். உட–லில் த�ோல் உபா–தை–கள் ஏற்–பட்டு மறை–யும். த�ொழி–லில் பய– ண ங்– க – ள ால் ப�ொருள்– சேர்க்கை ஏற்–ப–டும். சக�ோ–த–ரத்–தின் வெளி– நாடு பய–ணம் இனிதே நடை–பெறு – ம். சுய–சார்– பும் தன்–னி–றை–வும் பெறு–வீர்–கள். தைரி–யம் பளிச்–சி–டும். நேரத்–திற்கு உண–வ–ருந்த முடி– யா– ம ல் ப�ோக– ல ாம். அதற்கு நேரத்தை ஒதுக்–குங்–கள். பெண்– க – ளு க்கு திரு– ம ண பாக்– கி – ய ம்

70

ðô¡

16-31 மே 2018

மே 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் துலாம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில்

மிகுந்த தன்–னம்–பிக்–கை–யு–டை– ய–வ–ரான தங்–க–ளுக்கு தெய்வ அனு–கூல – மு – ம் சேர்ந்து இருப்–ப– தால் சாத–னை–கள் புரி–வீர்–கள். மன–தில் உற்–சா–கம் பிறக்–கும். சில மாற்–றங்–கள் வந்து சேரும். அதிர்ஷ்ட வாய்ப்–பு–க–ளும் வந்து சேரும். உத்–தி–ய�ோ–கஸ்–தர்–க–ளுக்கு பதவி உயர்– வுக்–கு–ரிய அறி–விப்பு வந்து சேரும். சில–ருக்கு வெளி–யூ–ருக்கு மாற்–ற–லும் வரும். பண–வ–ரவு திருப்–தி–க–ர–மாக இருக்–கும். உங்–கள் தன்–னம்– பிக்கை, திறமை அதி–க–ரிக்–கும். நிலம், வீடு, வாக–னங்–கள் சம்–பந்–தப்–பட்ட பிரச்–னை–க–ளி– லி–ருந்து உங்–களை விடு–விப்–ப–தற்கு வழி–கள் வந்து சேரும். ஓரிரு அதிர்ஷ்ட வாய்ப்–புக – ளு – ம் வந்து சேரும். த�ொழி–லில் வியா–பா–ரங்–கள் கைகூடா விட்– ட ா– லு ம் அதற்– க ான விதையை இப்– ப�ோது ஊன்ற வேண்–டிய கால–கட்–ட–மிது. பெற்–ற�ோர் நலம் கவ–னிக்–கப்–பட வேண்–டிய கால–மிது. மக்–கள் நல–னிற்கு எந்த குறை–பா– டும் இருக்–காது. த�ொழில் வெற்–றி–ய–டை–யும் கவலை வேண்–டாம். பெண்–கள் கூடிய மட்–டி–லும் அடுத்–த– வ ர் வி ஷ – ய ங் – க – ளி ல் த ல ை – யி – டு – வ தை

விருச்–சி–கம்: இந்த கால–கட்–டத்– தில் எதைத் த�ொட்– ட ா– லு ம் – யை ருசிப்–பீர்–கள். வெற்–றிக்–கனி குடும்– ப த்– தி ல் மிக– வு ம் நல்ல நிகழ்ச்–சி–கள் நடை–பெற்று சந்– த�ோஷ தரு–ணங்–கள் அதி–க–ரிக்– கும். எதிர்–பார்த்–த–படி தன–வ–ர–வு–கள் வந்து க�ொண்–டி–ருக்–கும். குடும்–பத்–தில் ஏற்–பட்ட குழப்– ப ங்– க ள் அகன்று நிம்– ம தி பிறக்– கு ம். உங்–கள் அந்–தஸ்–தும் சமு–தா–யத்–தில் உய–ரும் உத்–திய�ோ – க – த்–தில் தூர தேசப் பய–ணத்தை எதிர்– ந�ோ க்– கி – யி – ரு ப்– ப – வ ர்– க – ளு க்கு வேலை உத்–த–ர–வா–தம் கிடைக்–க–வி–ருக்–கி–றது. வேலை வாய்ப்–பினை எதிர்–பார்த்து காத்–திரு – ப்–பவ – ர்– க–ளுக்–கும் தகுந்த வேலை கிடைக்–கும். த�ொழி–லில் அனு–கூ–ல–மான செய்–தி–கள் தேடி வரும். நீண்ட தூர பிர–யா–ணங்–க–ளில் இருந்த சுணக்க நிலை மாறும். வழக்–குக – ளி – ல் வெற்றி கிட்–டும். பெண்–க–ளால் பெருமை சேரும். உங்–கள் விடா–மு–யற்–சி–யால் வெற்–றி– களை குவிப்–பீர்–கள். வியா–பா–ரம் அபி–விரு – த்தி அடை–யும். கூட்டு வியா–பா–ரம் செய்–ப–வர் –க–ளி–டத்–தில் நம்–பிக்கை அதி–க–ரிக்–கும். பெண்–கள் தாய் மற்–றும் தாய் வழி உற– வி–னர்–க–ளால் பாசம் அன்பு பெறு–வீர்–கள். அழ–கிய பெரிய வீடும் மற்–றும் விலை உயர்ந்த

த வி – ரு ங் – க ள் . பெ ரி – ய�ோ ர் – க ளி ட ம் ஆல�ோ– ச – னை – க – ளை க் கேட்டே எதை– யு ம் செய்– வ து நல்– ல து. தம்– ப – தி – க – ளி – ட ம் ஒத்த கருத்து ஏற்–ப–டும். குடும்–பத்–தில் நடை–பெற இருந்த நற்–கா–ரிய – ங்–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றாக நடை– பெ–றும். கலைத்–துறை – யி – ன – ர் நிதா–னத்–தைக் கடைப்– பி–டிக்க வேண்–டும். தேவை–க–ளைப் பூர்த்–தி– செய்–யும் வகை–யில் வரு–வாய் உண்டு. ச�ோத– னை–கள் வெற்–றிய – ாக மாறும். உங்–கள் செயல்– பா–டுக – ள் மற்–றவ – ர்–களை – க் கவ–ரும். உல்–லா–சப் பய–ணங்–க–ளில் நாட்–டம் செல்–லும். அர–சிய – ல் துறை–யின – ரு – க்கு பணப்–புழ – க்–கம் அதி–க–ரிக்–கும். எடுத்த காரி–யம் அனைத்–தும் வெற்–றி–க–ர–மாக முடி–யும். மதிப்பு மரி–யாதை சிறப்–ப–டை–யும். செல்–வாக்கு ஓங்–கும். நட்பு வட்–டா–ரத்–தில் குதூ–க–லம் ஏற்–ப–டும். மாண–வர்–க–ளுக்கு ப�ொன்–னான கால– கட்– ட – மி து. எதிர்– க ால படிப்– பு – க – ளு க்– க ான பணி–களை இப்–ப�ோதே ஆரம்–பிக்–க–லாம். மாண–வர்–கள் கல்வி கேள்–வி–க–ளில் சிறந்து விளங்–கு–வார்–கள். பரி–கா–ரம்: க�ோளறு பதி–கம் துதியை தின– மும் பாரா–ய–ணம் செய்–ய–வும். சிவன் க�ோயி– லுக்கு அபி–ஷே–கத்–திற்கு இள–நீர் தர–வும்.

அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: செவ்–வாய் , வெள்ளி. வாக–னமு – ம் வாங்கி மகிழ்ச்சி அடை–வீர்–கள். செல்–வாக்கு உய–ரும். ச�ொன்ன ச�ொல்லை செய–லாக்கி காட்–டு–வீர்–கள். கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு த�ொழி–லில் சிக்–கல்– கள் உரு–வா–காது என்–றா–லும் சிற்–சில வாக்–கு– வா–தங்–கள் இருக்–கும். எதி–லும் அள–வ�ோடு ஈடு–பட்டு வந்–தால் த�ொல்–லை–கள் இராது. அடுத்– த – வ ர்– க – ளு – டை ய விவ– க ா– ர ங்– க – ளி ல் வீணாக தலை–யிட வேண்–டாம். பகை–வர்– கள் பணிந்து ப�ோக–வும் வாய்ப்–புக – ள் உண்டு. அர–சி–யல் துறை–யி–னர் விடாப்–பி–டி–யாக செயல்–பட்டு சில வேலை–களை முடிப்–பீர்–கள். நண்–பர்–களு – ட – ன் மனத்–தாங்–கல் வரும். யாருக்– கும் சாட்சி கையெ–ழுத்–திட வேண்–டாம். வேலை– ய ாட்– க – ள ால் பிரச்– னை – க ள் வரக்– கூ–டும். மறை–முக எதிர்ப்–பு–கள் வந்து நீங்–கும். மாண–வர்–கள் படிப்–பி–னில் சாத–னை–கள் புரி– வ ர். எதிர்– ந�ோ க்– கி – யி – ரு க்– கு ம் சவால்– க – ளை– யு ம் முடிப்– பீ ர்– க ள். சுற்– று லா சென்று வரு–வீர்–கள். பரி– க ா– ர ம்: துர்க்– கையை வழி– ப – டு – வ து நல்– ல து. மது மாமி– சத்தை அறவே விட வேண்டும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: செவ்–வாய், புதன், வெள்ளி.

ðô¡

16-31 மே 2018

71

மே 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் தனுசு: இந்த கால–கட்–டத்–தில்

சூழ்–நி–லை–கள் வர–லாம். அர–சல் புர–ச–லாக தங்–களை கேலி பேசி–ய–வர்–கள் கூட தங்–க– ளது தவ–றான ப�ோக்கை மாற்–றிக் க�ொள்– வர். பாகப் பிரி–வினை விஷ்ய பஞ்–சா–யத்–து– கள் பைசல் ஆகும். சில–ருக்கு பிது–ரார்–ஜித ச�ொத்–துக்–கள்–அமை – –யும். கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு பணி–யாட்–களி – ன் ஒத்–து–ழைப்பு கிடைக்–கும். சுக்–கி–ர–னின் சஞ்– சா–ரத்–தால் இலக்–கி–யத் துறை–க–ளில் உள்–ள– வர்–க–ளுக்கு புகழ் கிடைக்–கும். சக கலை–ஞர்– கள் மூலம் சில த�ொந்–த–ர–வு–கள் நேரி–ட–லாம். கலைப் ப�ொருட்–கள் விற்–பனை – த் த�ொழில் செய்–வ�ோ–ருக்கு லாபம் அதி–க–ரிக்–கும். அர– சி – ய ல் துறை– யி – ன – ரு க்கு தங்– க ள் இருப்பை மேலி–டத்–தில் ச�ொல்–வ–தற்கு ஏற்ற கால–கட்–டம். புதிய உக்–திக – ளை – க் கையாண்டு அசத்–து–வீர்–கள். முன்–னேற்–றம் கிடைக்–கும். தாங்–கள் மேன்–மைய – டைந் – தி – ட புதிய வாய்ப்– – ள் பு–கள் வந்து சேரும். வெளி–நாடு வாய்ப்–புக வர–லாம். ம ா ண – வ ர் – க – ளு க் கு தே ர் – வி ல் ந ல்ல தேர்ச்சி கிடைக்–கும். கன–வு–க–ளில் நேரத்தை செல–விட – ா–தீர்–கள். புதிய கண்–டுபி – டி – ப்–புக – ளை உரு–வாக்–கு–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: முன்–ன�ோர்–கள் வழி–பா–டும் சித்–தர்–கள் வழி–பா–டும் நன்மை தரும். அ தி ர ்ஷ ்ட கி ழ – ம ை – க ள் : செ வ் – வ ா ய் , வியா–ழன், வெள்ளி.

மக–ரம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில்

உங்–க–ளி–டம் பகை மறந்து நட்பு பாராட்–டு– வார்–கள். தந்–தையி – ன் செல்–வாக்–கால் வழக்கு வியாஜ்–ஜி–யங்–க–ளி–லி–ருந்து விடு–ப–டு–வீர்–கள். பிள்–ளை–கள் வழி–யில் கவ–னம் தேவை. சாப்– பிட நேர–மில்–லா–மல் உழைக்க வேண்டி வர– லாம். தக்க நேரத்–தில் உண–வ–ருந்–துங்–கள். கலைத்–துறை – யி – ன – ர் கிடைத்த வாய்ப்பை தவ–ற–வி–டா–மல் சாத–க–மாக பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொள்ள வேண்– டி – ய து அவ– சி – ய – ம ா– கி – ற து. பய– ண ங்– க ள் செல்ல நேரி– ட – ல ாம். மனத் –தி –ரு ப்–தி –யு –டன் செய–லாற்–று –வீர்–கள். புத்–தி – சா–தூரி – ய – ம் மூலம் காரிய வெற்றி கிடைக்–கும். க�ொடுத்த வாக்கை நிறை–வேற்–றுவ – த – ன் மூலம் மற்–ற–வர்–க–ளி–டம் மதிப்பு கூடும். அர– சி – ய ல் துறை– யி – ன – ரு க்கு பாராட்டு கிடைக்–கும். மனக்–க–வலை ஏற்–ப–டும். உடல்– ச�ோர்வு உண்–டா–கும். ஆன்–மிக நாட்–ட–மும், மன தைரி–ய–மும் உங்–க–ளுக்கு உற்–சா–கத்–தைக் க�ொடுக்–கும். த�ொழில் முன்–னேற்–றம் காண புதிய திட்–டங்–களை தீட்–டு –வீர்–கள். புதிய வாய்ப்–பு–கள் கிடைக்–கக் கூடிய சூழ்–நிலை காணப்–ப–டும். மாண– வ ர்– க ள் திற– மை – க ளை வெளிப் ப – டு – த்–துவ – த – ற்–கான சந்–தர்ப்–பங்–கள் தாமா–கவே அமை–யும். தந்–தை–யின் ஆத–ரவு கிட்–டும். ப ரி – க ா – ர ம் :  ர ா த ா கி ரு ஷ் – ண ரை வழி–ப–டு–வது நல்–லது. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: செவ்–வாய், வியாழன், வெள்ளி.

குடும்ப நிலை–க–ளில் இருந்து வந்த தேக்க நிலை மாறி உற்–சா– கம் பிறக்–கும். எதிர்–பார்த்–தப – டி பணம் மட்–டும் கைக்கு வந்து செல்–லும். ஆனால் சேமிப்–ப–தற்கு முயற்சி செய்– த ால் மட்– டு மே பலன் கிடைக்– கு ம். ஜீவ–னஸ்–தா–னத்–தையு – ம் தனஸ்–தா–னத்–தையு – ம் குரு பார்ப்–பத – ால் எதிர்ப்–புக – ளை – யு – ம், தடை–க– ளை–யும் தாண்டி செல்–வீர்–கள். பேசப்–பட்–டுக் க�ொண்–டிரு – ந்த சுப–கா–ரிய – ங்–களி – ல் சிக்–கல்–கள் வில–கும். உத்–திய�ோ – –கஸ்–தர்–கள் உங்–க–ளது நேர்–மை– யான முன்–னேற்–றத்–திற்கு எந்த தடங்–கல்–கள் வந்–தா–லும் சாதிப்–பீர்–கள். உங்–க–ளது தெய்வ பலத்– த ால் அத்– தனை எதிர்ப்– பு – க – ளை – யு ம் சமா–ளிப்–பீர்–கள். வசதி வாய்ப்–பு–கள் அதி–க– ரிக்–கும். வேலை–யில் குழப்–பங்–கள் அகன்று குதூ–க–லத்தை தரக்–கூ–டிய அமைப்–பா–கும். த�ொ ழி – லி ல் நூ த – ன ப் ப�ொ ரு ட் – க ள் சேர்க்கை அதி–க–ரிக்–கும். வியா–பா–ரம் அபி– வி–ருத்–திய – ா–கும். பங்–குத – ா–ரர்–களி – ன் ஆல�ோ–ச– னையை கேட்டு நடப்–பது நன்மை தரும். இல்–லை–யெனி – ல் நஷ்–டம் ஏற்–பட – வு – ம் வாய்ப்– புண்டு. வெளி–வட்–டார பழக்க வழக்–கங்–கள் த் தரும். அபி–வி–ருத்–தியை – பெண்– க – ளு க்கு பிள்– ளை – க – ள ால் சந்– த�ோ– ஷ ம் ஏற்– ப – டு ம். பிள்– ளை – க – ளு க்– க ா– கப் புதிய கடன்– க ள் வாங்க வேண்– டி ய குடும்ப பிரச்– னை– க ள் நல்ல முடி–வுக்கு வரும். குறை–யாக நின்ற பணி– க ள் இனி சிக்– க – லின்றி நடை–பெ–றும். க�ொடுக்– கல் வாங்–கல்–கள் ஒழுங்–காக இருக்–கும். செல–வுக்–கேற்ற வர–வு–கள் வந்து சேரும். கைவிட்–டுப் ப�ோன ப�ொருட்–கள் உங்–க–ளி–டம் வந்து சேரும். உலக வாழ்க்கை ய�ோக வாழ்க்கை இரண்–டிலு – ம் சரி சம–மான எண்–ணங்–கள் உண்–டா–கும். அரு–ளா–ளர்–க– ளின் ஆசிர்–வா–தங்–கள் கிடைக்–கும். தத்–துவ ஆராய்ச்–சி–யில் ஈடு–பாடு அதி–க–ரிக்–கும். உத்–திய�ோ – க – ஸ்–தர்–களு – க்கு மேல–திக – ா–ரிக – ள் உங்–களை நம்–பிப் புதிய ப�ொறுப்–பு–களை ஒப்–ப–டைப்–பார்–கள். உட–லில் இருந்த ச�ோர்– வும், மன–தி–லி–ருந்த குழப்–ப–மும் மறை–யும். இத–னால் உங்–கள் த�ோற்–றத்–தில் ப�ொலிவு உண்–டா–கும். சக ஊழி–யர்–கள் உங்–க–ளி–டம் பகை மறந்து நட்பு பாராட்– டு – வ ார்– க ள். இத–னால் ஊதி–யம் உய–ரும்.

– க – ளி – ல் லாபம் த�ொழி–லில் புதிய குத்–தகை க�ொட்–டும். பால் வியா–பா–ரத்–தா–லும், கால் –நடை – –க–ளா–லும் நன்மை உண்–டா–கும். நிலம் சம்–பந்–தப்–பட்ட வழக்–கு–கள், உங்–க–ளுக்–குச் சாத–க–மாக முடி–யும். நீர் வரத்து நன்–றாக இருப்–ப–தால் விவ–சா–யத்–தில் உற்–சா–க–மாக ஈடு–ப–டு–வீர்–கள். பெ ண் – க – ளு க் கு ச க ஊ ழி – ய ர் – க ள்

72

ðô¡

16-31 மே 2018

மே 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் கும்–பம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில்

ஏற்–பட்ட கருத்து வேறு–பா–டு–கள் மறைந்து ஒற்–றுமை வள–ரும். அவர்–க–ளு–டன் சேர்ந்து இனிய பய–ணங்–களை – ச் செய்–வீர்–கள். உங்–க– ளின் ஆற்–றல் அதி–க–ரிக்–கும். பகை–வர்–களை வெற்றி க�ொள்–வீர்–கள். உடல் நலம் சீரா– கும். வரு–மா–னம் சிறப்–பாக இருக்–கும். உங்– க– ளி ன் பெருந்– த ன்– மையை அனை– வ – ரு ம் பாராட்–டு–வார்–கள். கலைத்–து–றை–யி–னர் உற்–சா–க–மாக செயல்– பட்டு வேலை–களை உட–னுக்–கு–டன் செய்து முடிப்–பீர்–கள். புதிய பதவி அல்–லது ப�ொறுப்– பு–கள் கிடைக்–கும். ரசி–கர்–க–ளும் உங்–க–ளுக்கு நிறை–வான ஆத–ரவு தரு–வார்–கள். அர–சிய – ல் துறை–யின – ர் மன–திரு – ப்–தியு – ட – ன் காரி–யங்–களை செய்து சாத–க–மான பலன் பெறு–வீர்–கள். பய–ணம் செல்ல நேர–லாம். பெரி–ய–வர்–க–ளின் சந்–திப்பு மன–திற்கு மகிழ்ச்– சியை உண்–டாக்–கும். உட–னி–ருப்–ப–வர்–க–ளு– – க்–கைய – ா–கப் பழ–குவ டன் எச்–சரி – து நல்–லது. ரக– சி–யங்–களை கையா–ளுவ – தி – ல் கவ–னம் தேவை. மாண–வர்–கள் அடுத்–த–வர்–களை நம்பி ஏமாற வேண்–டாம். யாரை–யும் ஒப்–பிட்டு பேச வேண்– ட ாம். பெரி– ய�ோ ர்– க – ளு க்கு மரி–யாதை க�ொடுங்–கள். பரி–கா–ரம்: முன்–ன�ோர்–களை வழி–ப–டு–வது நல்– ல து. நவ– கி – ர – க ங்– க ளை வலம் வரு– வ து நல்லது. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: புதன், வெள்ளி.

மீனம்: இந்த கால–கட்–டத்–

விற்–பனை மிக–வும் நன்–றா–கவே இருக்–கும். பெண்–கள் நண்–பர்–க–ளுக்–கும் உற்–றார் உற– வி–னர்–க–ளுக்–கும் தேவை–யான உத–வி–களை – ச் செய்து மன நிறைவு அடை–வீர்–கள். குடும்– பத்–தில் திரு–மண – ம் ப�ோன்ற சுப நிகழ்ச்–சிக – ள் நடக்–கும். மழ–லைச் செல்–வம் இல்–லா–த–வர்– க– ளு க்கு அந்– த ப் பாக்– கி – ய ம் கிடைக்– கு ம். உங்–கள் எதி–ரி–க–ளின் பலம் குறை–யும். வீடு, வாக–னம் வாங்–கும் ய�ோகம் உண்–டா–கும் கலைத்–து–றை–யி–னர் எடுத்த காரி–யத்தை எப்– ப– டி–யு ம் செய்து முடித்து விடு–வீர்–கள். வேலை கார–ண–மாக வீட்டை விட்டு வெளி– யில் தங்க நேர–லாம். திட்–டமி – டு – வ – தி – ல் பின்–ன– – ம். பண–வர – வு எதிர்–பார்த்–தப – டி டைவு ஏற்–படு இருக்–கும். பெரி–ய�ோர் நேசம் கிடைக்–கும். வாகன ய�ோகம் உண்–டா–கும். ஆன்–மிக தலங்–க– ளுக்கு சென்று வரும் வாய்ப்பு கிடைக்–கும். அர–சிய – ல்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு வீண் அலைச்–ச– லும், மனச்–ச�ோர்–வும் உண்–டா–கும். வீண் செலவு, சிறு பிரச்–னை–கள் உண்–டாக நேர– லாம். மாண–வர்–கள் படிப்–பில் கவ–னச் சித–றல் வேண்–டாம். கேளிக்கை ப�ோன்–ற–வற்–றில் கவ–னத்–தைச் சித–ற–விட வேண்–டாம். பெரி– ய�ோர் பேச்–சைக் கேட்டு நடப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: காக்–கைக்கு தின–மும் சாதம் வை த் – த ல் ந ல் – ல து . தி ன – மு ம் ர ா ம ர் க�ோயி–லுக்கு சென்று வர–வும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: ஞாயிறு, புதன், வெள்ளி.

சில நேரங்–க–ளில் ய�ோசிக்–கா– மல் பேசி வம்– பி ல் மாட்– டி க் க�ொள்ள நேர– ல ாம். உங்– க ள் ரக– சி – ய ங்– க ளை எவ– ரி – ட – மு ம் பகிர்ந்–துக – �ொள்ள வேண்–டாம். உங்–க–ளின் எண்–ணங்–க–ளும், செயல்–க–ளும் உங்–க–ளுக்கு வாழ்–வில் உயர்ந்த இடத்–தைப் பெற்–றுத் தரும். உங்–களி – ன் உடல் ஆர�ோக்–யத்– தில் சிறு பாதிப்–பு–கள் ஏற்–ப–ட–லாம். சமூ–கத்– தில் உங்–க–ளின் மதிப்பு, மரி–யாதை உய–ரும். வழக்கு விவ–கா–ரங்–களி – ல் சாத–கம – ான தீர்ப்பு கிடைக்–கும். உத்– தி – ய�ோ – க ஸ்– த ர்– க ள் திட்– ட – மி ட்ட வேலை–க–ளைத் தள்ளி வைக்க வேண்–டிய சூழ்–நிலை, சில நேரங்–க–ளில் உரு–வா–க–லாம். அலு–வல – க – த்–தில் புதிய ப�ொறுப்–புக – ளை ஏற்று நடத்த நல்–வாய்ப்பு உரு–வா–கும். இத–னால் மன– தி ல் இருந்த கார– ண – மி ல்– ல ாத வருத்– தங்–களு – ம், குழப்–பங்–களு – ம் மறை–யும். உங்–கள் பணி–களை விரை–வில் செய்து முடிப்–பீர்–கள்.

– ளு – க்கு லாபம் அதி– த�ொழி–லில் விவ–சா–யிக க–ரிக்–கும். வியா–பா–ரத்தை சீர–மைப்–ப–தற்கு நீங்–கள் சுய–மாக மேற்–க�ொள்–ளும் முயற்–சிக – ள் நிச்–ச–யம் வெற்–றி–ய–டை–யும். வங்–கிக் கடன்– கள் கிடைக்–கும். வெளி–நாட்டு த�ொடர்–பு– டைய வியா–பா–ரங்–கள் தக்க லாபத்–தைக் க�ொடுக்–கும். அலைச்–ச–லும் இருக்–கும். பெண்–கள் சக�ோ–தர, சக�ோ–த–ரி–க–ளி–டம் தில் சிலர் மனம் விரும்–பிய வீட்– டி ற்– கு க் குடி பெயர்– வார்–கள். தக்க சம–யத்–தில் உயர்ந்–தவ – ர்–களி – ன் நட்–பைப் பெற்று க�ௌர–வக் குறைவு ஏற்–பட – ா–மல் காக்– கப்–ப–டு–வீர்–கள். களவு ப�ோயி–ருந்த ப�ொருட்– கள் திரும்–ப–வும் கிடைக்–கும். உறு–தி–யின்–றிச் செய்த வேலை–க–ளில் ஒரு பிடிப்பு ஏற்–பட்டு அவை மள–மள – வெ – ன்று நடந்–தேறு – ம். வெளி– யில் க�ொடுத்–தி–ருந்த பணம் திரும்–ப–வும் கை வந்து சேரும். உத்–திய�ோ – க – ஸ்–தர்–களு – க்கு பதவி உயர்வு தேடி வரும். வரு–மா–னம் சீராக இருக்– கும். விரும்–பிய இட–மாற்–றங்–க–ளும் கிடைக்– கும். மேல–தி–கா–ரி–க–ளின் அன்–பும், ஆத–ர–வும் கிடைக்– கு ம். சக ஊழி– ய ர்– க – ளு – ட ன் நல்ல நட்பு த�ொடர்–வத – ால் உங்–களி – ன் வேலை–கள் குறித்த காலத்– தி ற்– கு ள் நிறை– வ ே– றி – வி – டு ம். உங்– க – ளி ன் வேலைத் திற– னை க் கூட்– டி க்– க�ொள்ள புதிய அலு–வ–ல–கப் பயிற்–சி–களை மே ற் – க �ொ ள் – வ – த ற் – க ா ன வ ா ய் ப் – பு – க ள் கிடைக்–கும்.

– ள் ப�ோட்–டிக – ளை – – த�ொழி–லில் வியா–பா–ரிக யும், ப�ொறா–மை–க–ளை–யும் சந்–தித்–தா–லும் ப�ொறு–மை–யு–டன் செயல்–பட்டு அவற்–றைச் சமா– ளி ப்– பீ ர்– க ள். உங்– க – ளி ன் சம– ய�ோ – ஜி த புத்–திய – ால் பிரச்–னைக – ளி – லி – ரு – ந்து தப்–பித்–துக்– க�ொள்–வீர்–கள். விவ–சா–யி–க–ளுக்கு நீர்–வ–ரத்து நன்–றாக இருக்–கும். விளை ப�ொருட்–க–ளின்

ðô¡

16-31 மே 2018

73

இன்–ற–ள–வும் நீடிக்–கி–றது. தீ இல்–லா–மல் வேள்வி செய்ய இய–லாது. `வேள்–வித் தீ’ என்–பது பிர–பல எழுத்–தா–ளர் அம–ரர் எம்.வி. வெங்–கட்–ராம் எழு–திய புகழ்– பெற்ற நாவ–லின் தலைப்பு. யாகங்–க–ளைப் பற்றி நம் புரா–ணங்–கள் நிறை–யப் பேசு–கின்– றன. எல்லா யாகங்–க–ளி–லும் தீ வளர்க்–கப்–ப– டு–கி–றது. தீயே ஆன்–மி–கத்–தின் ஆதா–ரம். ராம–னும் லட்–சும – ண – னு – ம் விஸ்–வா–மித்–திர – – ரது யாகத்–தைக் காக்–கவே அவ–ரு–டன் செல்– கி–றார்–கள். வேள்–வித் தீயில் மாரீ–சன், சுபாகு ஆகிய அரக்–கர்–கள் மாமி–சத்தை வீசி–யெ–றிய அது நெருப்–பில் விழா–மல் அம்–பால் தடுத்து எதி–ரிக – ள் மேலும் அம்–பெய்கி – ற – ார்–கள். சுபாகு அந்–தக் கணை–யால் இறக்–கி–றான். ஆனால், மாரீ–சன் கணைக்கு அஞ்–சிக் கட–லில் மூழ்–கித் தப்–பித்–துக் க�ொள்–கி–றான். பின்–னா–ளில் ப�ொன்–மா–னாக உரு–மாறி வந்து ராமனை சீதையை விட்டு வெகு– த�ொ–லைவு இழுத்–துச் சென்–ற–வன் இப்–படி அன்று தப்–பிப் பிழைத்த மாரீ–சனே. பகைமை க�ொண்–ட–வர்–களை முழு–வ–து–மாக அழிக்– கா–மல் மிச்–சம் வைத்–தால் அவர்–கள் பிறி– த�ொரு காலத்–தில் பெருந்–த�ொல்லை தரு– வார்–கள் என வள்–ளுவ – ம் உள்–ளிட்ட பல நீதி நூல்–கள் ச�ொல்–வ–தற்கு எடுத்–துக்–காட்–டாக அமைந்–துள்ள ராமா–யண சம்–ப–வம் இது. துனி என்கிற நெருப்பு பற்றி விவே–கா– னந்–த–ரது சரி–தம் பேசு–கி–றது. வேள்–வித் தீ ப�ோல் நெருப்பு மூட்டி, அதில் தீய உணர்– வு–களை – யெ – ல்–லாம் இட்–டுப் ப�ொசுக்–கித் தூய்– மை–ய–டை–வ–தாக ஒரு சடங்கு உண்டு. துனி – ர�ோ – டு நெருப்–பில் தீய–வற்றை தம் சக துற–விய ப�ோட்–டுப் ப�ொசுக்கி விவே–கா–னந்–தர் தூய்– மை–ய–டைந்–ததை அவர் வர–லாறு குறிப்–பி–டு– கி–றது. துனி நெருப்பு மனத்–தின் மாசு–களை – ப் ப�ொசுக்–கும் என்–பது நம்–பிக்கை. ஷீரடி பாபா துனி– நெ – ரு ப்பை நாள்– த�ோ–றும் வளர்த்து வந்–தார். அவர் ஸித்தி அடைந்த பின்–னரு – ம் அந்த நெருப்பு அணை– யா–மல் காப்–பாற்–றப்படு–கிற – து. அந்த துனி நெருப்–பி–லி–ருந்து கிடைக்–கும் புனி–தச் சாம்–பல் `உதி’ என்ற பெய– ரி ல் பக்– தர்– க – ளு க்– கு ப் பிர– ச ா– த – ம ாக வழங்–கப்–ப–டு–கின்–றது. வள்–ள– லார் வட–லூ–ரில் பசிப்–பிணி அகற்ற ஏற்– றி ய நெருப்பு இன்–ற–ள–வும் அணை–யா–மல் எரிந்து க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. க ண் – ண கி இ ட து மார்– பை த் திருகி எறிந்து மது– ரையை நெருப்– ப ால் எரித்–தாள் என்–கிற – து சிலப்–பதி – – கா–ரம். `இட முலை கையால் திரு–கி` என்று எழு–து–கி–றார்

திருப்பூர்

கிருஷ்ணன் இளங்கோ அடி–கள். இடது புறம் உள்–ளது இத–யம். அவ–ளது இத–யக் குமு–றலி – ன் உஷ்–ணம் வெளிப்–பட்டு மதுரை பற்றி எரிந்–தது என்று அந்–நி–கழ்–வையே ஓர் உரு–வ–க–மா–கக் க�ொண்– டும் ப�ொருள் க�ொள்–ள–லாம். கண்–ண–கியை – – யும் இந்–நி–கழ்–வை–யும் மையப் ப�ொரு–ளாக வைத்து `க�ொங்–கைத் தீ` என்ற தலைப்–பில் ஒரு நாட–கத்தை எழு–தி–யி–ருக்–கி–றார் பிர–பல எழுத்–தா–ளர் இந்–திரா பார்த்–தச – ா–ரதி. சிலப்–பதி – க – ா–ரத்–தில் பாதிக்–கப்–பட்ட கண்– ணகி மதுரை மீது தீக்–க–ட–வுளை ஏவு–கி–றாள். நான் யாரை–யெல்–லாம் எரிக்–கட்–டும் எனத் தீக்–க–ட–வுள் வினவ, கண்–ணகி ச�ொல்–லும் பதில் இது: `பார்ப்–பார் அற–வ�ோர் பசு பத்–தி–னிப் பெண்–டிர் மூத்–த�ோர் குழவி எனு–மி–வ–ரைக் கைவிட்–டுத் தீத்–தி–றத்–தார் பக்–கமே சேர்க!’ பார்ப்–ப–னர்–க–ளை–யும் அற–வ�ோ–ரை– யும் பசுக்–களை – –யும் பத்–தி–னிப் பெண்–க–ளை– யும் முதி–ய–வர்–களை – –யும் குழந்–தை–களை – –யும் விட்–டு–விட்–டுக் கெட்–ட–வர்–க–ளைத் தீ எரிக்– கட்–டும் என்–பதே கண்–ணகி தீக்–க–ட–வு–ளுக்கு இட்ட ஆணை. யாரை–யெல்–லாம் தீக்–க–ட– வுள் எரிக்–காது விலக்க வேண்–டும் எனச் ச�ொல்–லும் கண்–ணகி, அவ–ளின் வாழ்வு பாதிக்–கப்–ப–டக் கார–ண–மாக இருந்த ப�ொற்– க�ொல்–லனை எரிக்க வேண்–டும் என ஏன் குறிப்–பி–ட–வில்லை என்ற கேள்வி எழு–கி–றது. கெட்–ட–வர்–களை எரிக்க வேண்–டும் எனக் கண்– ண கி ச�ொன்– ன ாளே? அந்– த க் கெட்– ட–வர் கூட்–டத்–தில் அவ–னும் ஒரு–வ–னா–வ– தால் அவன் எரிக்–கப்–ப–டு–வான் என்–பதே இக்–கேள்–விக்–கான பதில். பிர–கா–சிக்–கும் தீ பார–திய – ா–ரைப் பெரி–தும் கவர்ந்–தி–ருக்–கி–றது. `அக்– கி – னி க் குஞ்– ச�ொ ன்று கண்– டேன் - அதை அங்–க�ொருகாட்–டில – �ோர்ப�ொந்–திடை வைத்–தேன் வெந்து தணிந்–தது காடு - தழல் வீரத்–தில் குஞ்–சென்–றும் மூப்–பென்–றும் உண்டோ? தத்– த – ரி – கி ட தத்– த – ரி – கி ட தத்–த–ரி–கிட தித்–த�ோம்!` என அக்–கி–னி–யின் பெரு– மை–யைச் ச�ொல்லி எக்–கா–ள– மி–டு–கி–றார் அவர். `தீக்–குள் விரலை வைத்– தால் நந்–த–லாலா நின்–னைத் தீண்– டு – மி ன்– ப ம் த�ோன்– று – ðô¡

16-31 மே 2018

75

தடா நந்–த–லாலா!’ என்–கி–றார். `புகை–நடு – வி – னி – ல் தீயி–ருப்–பதை – ப் பூமி–யில் கண்–ட�ோமே ப க ை – ந – டு – வி – னி ல் அ ன் – பு – ரு – வ ா ன ந ம் பர–மன் வாழ்–கி–றான்!’ என்–ப–வை–யும் மகா–கவி வாச–கங்–கள்..... கண–வன் இறந்–த–தும் தன்–னைத்–தானே நெருப்–பில் எரித்–துக் க�ொள்–ளும் க�ொடிய வழக்–க ம் முன்– பி – ருந்– த து. தங்– க ள் கண– வ ர் இறந்–த–தும் ராஜ–புத்–திர நங்–கை–கள் கூட்–டம் கூட்– ட – ம ாக நெருப்– பி ல் இறங்கி மாண்– டு – ப�ோ–ன–தைச் சரித்–தி–ரம் பதிவு செய்–தி–ருக்– கி– ற து. இவ்– வி – த ம் உடன் கட்– டை – யே – று ம் க�ொடிய வழக்–கத்–தைச் சட்–டத்–தின் மூலம் தடுக்–க–வென்றே ராஜா–ராம் ம�ோகன்–ராய் – ார். அந்–தக் க�ொடிய என்ற மகான் த�ோன்–றின வழக்–கம் அவ–ரால் ஒழிக்–கப்–பட்–டது. ஒரு– கா–லத்–தில் பெண்–கள் விஷ–யத்–தில் இருந்த தவ–றான நெறி–களை சரிப்–படு – த்–திய – தி – ல் ராஜா– ராம் ம�ோகன்– ர ாய் ப�ோன்ற ஆண்– க – ளு க்– கும் பங்–கி–ருந்–தது என்–பதே நாம் எண்–ணிப் பார்க்க வேண்–டிய பெரு–மி–தம். அனு–மன் தன் வாலில் வைத்த தீயைக் க�ொண்டு இலங்–கையி – ன் பெரும்–பகு – தி – யை – த் தன் வாலா–லேயே சுட்–டான். `ராவ–ணன் அனு–மன் வாலில் தீ வைத்–தான். அனு–மன் எரித்–தது இலங்கை என்–னும் தீவைத் தான். என இந்த ராமா–யண நிகழ்ச்சி குறித்–துச் ச�ொற்–சி–லம்–பம் ஆடு–வார் கவி–ஞர் வாலி. ராவண வதத்–திற்–குப் பிறகு சீதை தன் தூய்–மையை நிரூ–பிக்க அக்–கி–னிப் பிர–வே–சம் செய்–கிற – ாள். அந்த நெருப்பு அவளை ஒன்–றும் செய்–யவி – ல்லை. ஆனால் பின்–னா–ளில் துணி– வெ–ளுப்–பவ – ன் நாவி–னால் சுட்ட வடு, அவள் வாழ்–வையே சுட்–டுவி – ட்–டது. தன்–னந்–தனி – யே

76

ðô¡

16-31 மே 2018

கான–கம் செல்–கி–றாள் அந்த மாத–ரசி. சீதை– யி ன் அக்– கி – னி ப் பிர– வ ே– ச த்– தி ற்– குக் கார– ண ம் கற்– பு ச் ச�ோதனை அல்ல, வஞ்–சனை மானின் பின் ராமன் ப�ோன– ப�ோது, அண்– ணி க்– கு க் காவ– லி – ரு ப்– ப – த ற்– கா– க வே அண்– ண – னை த் தேடிச் செல்ல லட்–சும – ண – ன் மறுக்–கிற – ான். அப்–ப�ோது, `நான் தனித்–தி–ருக்–கும் சந்–தர்ப்–பத்–திற்–கா–கக் காத்–தி– ருந்–தாயா? என்று சீதை லட்–சும – ண – னை நாவி– னால் சுடு–கி–றாளே, அந்–தக் குற்ற உணர்ச்சி அவள் மனத்–தில் இருக்–கி–றது. அது நீங்–கவே நிகழ்த்–தப்–பட்–டது அக்–கினி – ப் பிர–வே–சம் என்– கி–றார், பேரா–சி–ரிய – ர் அ.ச. ஞான–சம்–பந்–தன். திரு– ம – ண ம் என்ற வாழ்க்கை ஒப்– ப ந்– தத்–தில் மட்–டு–மல்ல, எல்–லா–வகை ஒப்–பந்– தங்–க–ளி–லும் அக்–கி–னியே சாட்–சி–யாக முன் நிறுத்–தப்–ப–டு–கி–றது. சுக்–கி–ரீ–வ–னும் ராம–னும் ஒரு–வ–ருக்–க�ொ–ரு–வர் உத–விக் க�ொள்–வ–தாக அக்–கி–னியை வளர்த்து அதன்–முன் தான் ஒப்–பந்–தம் செய்து க�ொள்–கி–றார்–கள். நிலத்–தி–லி–ருந்து சீதை த�ோன்–றிய மாதிரி, நெருப்–பிலி – ரு – ந்து த�ோன்–றிய – வ – ர்–களை – ப் பற்–றி– யும் புரா–ணங்–கள் பேசு–கின்–றன. பாஞ்–சால நாட்டு மன்–னன் துரு–பத – ன் நிகழ்த்–திய வேள்– வித் தீயி–லி–ருந்து த�ோன்–றி–ய–வள் பாஞ்–சா–லி– யான திரெ–ள–பதி. மல–யத்–துவ – ஜ பாண்–டி–ய– னும் அவன் மனைவி காஞ்–சன மாலை–யும் நிகழ்த்–திய யாக நெருப்–பிலி – ரு – ந்து த�ோன்–றிய – – வள் பார்–வதி – யி – ன் அவ–தா–ரம – ான மீனாட்சி. திரு–வண்–ணா–மல – ை–யில் பர–மசி – வ – ன் அக்– கினி ரூப–மாக இருக்–கி–றார். அத–னால்–தான் கார்த்–திகை தினத்–தன்று அங்கு மலை–யில் அக்–கினி ஏற்றி வழி–பாடு நிகழ்த்–தப்–படு – கி – ற – து. சிவன் நட–ராஜ க�ோலத்–தில் தரி–ச–னம் தரும்

இடங்–க–ளிலெ – ல்–லாம் அவ–ரது ஒரு கரத்–தில் அக்–கினி இருப்–பதை – க் காண–லாம். பர– ம – சி – வ – ன து நெற்– றி க் கண் நெருப்– பி– லி – ரு ந்து உதித்– த – வ ன் கந்– த க் கட– வு ள். நெற்–றிக் கண்–ணி–லி–ருந்து தெறித்த நெருப்– புப் ப�ொறியை அக்–கினி தேவ–னும் வாயு தேவ–னும் சுமந்து கங்–கை–யில் விட, கங்கா மாதா அதைச் சர–வ–ணப் ப�ொய்–கை–யில் சேர்ப்–பிக்–கி–றாள். அங்கே அந்–தப் ப�ொறி அறு–முக – ன – ாக உரு–வா–கிற – து என்–பதை – க் கந்த புரா–ணம் விளக்–கு–கி–றது. `அவ–னி–டம் ச�ொன்–னேன் என் அஞ்–சு– தலை, அந்த அண்–ணலே தந்து வைத்–தான் ஆறு–தல – ை’ என்–பது சர–வண – ப் ப�ொய்–கையி – ல் நீராடி என்ற திரைப்–பா–ட–லில் வரும் முரு–க– னைப் பற்–றிய எண்–ணி– லங்–கார வரி–கள். (இது சத்–தி–யம் படத்–தில் கண்–ண–தா–சன் எழுதி பி.சுசீலா பாடிய பாடல்.) எந்த நெருப்–பைச் சர–வண – ப் ப�ொய்கை குழந்–தைய – ாக உரு மாற்– றி–யத�ோ அந்–தச் சர–வண – ப் ப�ொய்–கையையே – முரு–கனி – ன் அருள் வேண்–டிப் பாடப்–பெறு – ம் பாட–லில் இடம்– பெ–றச் செய்த பெருமை கவி–ய–ர–ச–ருக்கு உரி–யது. நள சரி–தத்–தி–லும் நெருப்பு வரு–கி–றது. கார்க்–க�ோ–ட–கன் என்ற பாம்பு நெருப்–பில் சிக்–கிக் க�ொள்ள அதைக் காப்–பாற்–றுகி – ற – ான் சனி–யால் பீடிக்–கப்–பட்டு நாடி–ழந்த நளன். அந்–தப் பாம்பு தன்–னைக் கரத்–தில் வைத்–துக் க�ொண்டு ஒன்று இரண்டு என எண்–ணி–ய– வாறு பத்–தடி நடக்–கச் ச�ொல்–கி–றது. அப்–படி எண்–ணும்–ப�ோது பத்து என்–பத – ற்– கு–ரிய தச என்ற ச�ொல்–லைச் ச�ொல்–கி–றான் நளன். தச என்–றால் வட–ம�ொ–ழி–யில் பத்து என்–றும் ப�ொருள். கடி என்–றும் ப�ொருள். அந்–தச் ச�ொல்–லைக் கடி என்–பத – ாக வேண்–டு– மென்றே அர்த்–தப்–படு – த்–திக் க�ொண்ட பாம்பு நள–னைக் கடிக்க, அதன் க�ொடிய விஷத்–தால் அவன் உடல் கரு–கிக் குறு–கு–கி–றது. நள–னைப் பகை–வர்–கள் அடை–யா–ளம் காண இய–லா–மல் இருப்–ப–தற்–காக நன்–றி–யு–டன் தான் செய்த நன்–மையே அது என்–பதை – ப் பிறகு அந்–தக் கார்க்–க�ோ–ட–கப் பாம்பு விளக்–கு–வ–தாக நள சரி–தம் சுவா–ரஸ்–ய–மாக மேலும் வளர்–கி–றது. மகா–பா–ர–தத்–தில் காண்–டவ தகன சருக்– கம் என்–பது புகழ்–பெற்ற ஒரு பகுதி. இந்–திர – ப் பிரஸ்–தத்–தைத் தலை–ந–க–ராக அமைப்–ப–தற்– காக அந்–தப் பிர–தே–சத்–தில் இருந்த காண்–ட– வம் என்ற வனத்தை கிருஷ்–ணனு – ம் அர்–ஜு–ன– னும் தீயிட்டு அழிப்–பதை – ப் பற்–றிய வர–லாறு மகா–பா–ரத இதி–கா–சத்–தில் மிக விரி–வா–கச் ச�ொல்–லப்–பட்–டி–ருக்–கி–றது. தில்லி அருகே யமுனை நதி–யின் மேற்–குப் புறத்–தில் காண்– டவ வனம் இருந்–தி–ருக்க வேண்–டும் என்–பது இன்–றைய ஆராய்ச்–சி–யா–ளர்–க–ளின் கூற்று. சூரி–யன் மாபெ–ரும் நெருப்–புக் க�ோளம். சூ ரி ய வ ழி – ப ா – டெ ன் – ப – து ம் நெ ரு ப் பு

வழி–பாடே. இன்–றும் சூரிய வழி–பாட்டை சூரிய நமஸ்–கா–ரம் என வழி–பா–டா–க–வும் உடல் பயிற்–சி– யா–க–வு ம் சேர்த்–துச் செய்–ப– வர்– க ள் இருக்– கி – ற ார்– க ள். சிவன் சார்ந்து சைவம், விஷ்ணு சார்ந்து வைண–வம், சக்தி சார்ந்து சாக்– த ம், கண– ப – தி – யை ச் சார்ந்து காணா–பத்–யம், முரு–க–னைச் சார்ந்து கெள– மா–ரம் ஆகி–யவற் – ற�ோ – டு சூரி–யனை – ச் சார்ந்து செள–ரம் என்–பது – ம் நமது வழி–பாட்டு நெறி–க– – ட்டு இருந்–துவந்த – ளில் ஒன்று. த�ொன்–றுத�ொ இந்த அறு– வகை வழி–பாட்–டுப் ப�ோக்கை வகைப்–ப–டுத்தி நிலை–நி–றுத்–தி–ய–வர் ஷண்–மத ஸ்தா–ப–க–ரான ஆதி–சங்–க–ரர். காயத்ரீ மந்–திர – ம் சூரி–யனை – ப் ப�ோற்–றும் மந்–தி–ரம்–தான். `செங்–க–திர்த் தேவன் சிறந்த ஒளி–யினை – த் தேர்–கின்–ற�ோம், அவன் எங்–கள – – றி–வி–னைத் தூண்டி நடத்–துக!’ என காயத்ரி மந்–தி–ரத்–தின் தமிழ் ம�ொழி–பெ–யர்ப்–பைப் பாஞ்–சாலி சபத விளக்–கத்–தில் தரு–கி–றார் மகா–கவி பார–தி–யார். நெருப்–புச் சூடு மனித உடல் ஒவ்–வ�ொன்– றி–லும் இருக்–கிற – து. உயிர் இருப்–பதை உணர்த்– து–வது அந்–தச் சூடு–தான். உயிர் ப�ோய்–விட்– டால் உட–லின் சூடு நீங்கி அது குளிர்ந்து விடு–கிற – து. நெருப்பே உயி–ரின் அடை–யா–ளம். உயி–ரின் அடை–யா–ள–மான நெருப்–பைப் ப�ோற்–றும் திருக்–கு–றள் ச�ொல்–லும் கருத்–துக்– களை நாமும் உயி–ருக்–கு–யி–ராய்ப் ப�ோற்–றிப் பின்–பற்ற வேண்–டி–யது அவ–சி–ய–மல்–லவா? அப்–படி – ப் பின்–பற்–றின – ால் வாழ்–வில் உயர்–வது நிச்–ச–யம் என்–ப–தில் சந்–தே–க–மில்லை.

(குறள் உரைக்–கும்) ðô¡

16-31 மே 2018

77

குறள் காட்டும் நெருப்பு!

நி

லம், நீர், நெருப்பு, காற்று, ஆகா–யம் என்ற பஞ்–சபூ – த – ங்–களி – ல் ஒன்று நெருப்பு. சுடர்–வீ–சும் இந்த நெருப்பு, இலக்–கிய உல–கில் நிரந்–த–ர–மாய்ச் சுடர் வீசிக் க�ொண்– டி–ருக்–கும் வள்–ளுவ – ர – ை–யும் கவர்ந்–திரு – க்–கிற – து. தாம் எழு–திய திருக்–கு–ற–ளில் பற்–பல குறட்– பாக்–க–ளில் நெருப்–பைப் பற்–றிக் குறிப்–பி–டு– கி–றார், அவர். பல இடங்–க–ளில் தீ என்ற ச�ொல்–லா–லும் ஓர் இடத்–தில் நெருப்பு என்ற ச�ொல்–லா–லும் அக்னி பற்–றிப் பேசு–கி–றார். தீயி–னால் சுட்ட புண் உள்–ளா–றும் ஆறாதே நாவி–னால் சுட்ட வடு! (அடக்–க–மு–டைமை: குறள் எண் - 129) தீயி–னால் ஒரு புண் ஏற்–பட்–டால் அது உள்–ளா–றும். ஆனால், கடும் ச�ொல்–லால் ஏற்–பட்ட வடு ஆறவே ஆறாது. `வினைப்–பகை என்–றிர– ண்–டின் எச்–சம் நினை–யுங்–கால் தீயெச்–சம் ப�ோலத் தெறும்.’ (வினை–செ–யல்–வகை: குறள் எண் 674) செய்–யத் த�ொடங்–கிய செயல், அழிக்–கத் த�ொடங்–கிய பகை இவை இரண்–டில் மிச்– சம் இருந்–தால் அவை நெருப்–பின் மிச்–சம்– ப�ோல வளர்ந்து அழிக்–கும். எனவே அவற்றை முழு–மைய – ாக அழித்–துவி – ட வேண்–டும். அக–லாது அணு–காது தீக்–காய்–வார் ப�ோல இகல்–வேந்–தர் சேர்ந்–த�ொ–ழுகு வார்.’ (மன்–ன–ரைச் சேர்ந்–த�ொ–ழு–கல்: குறள் எண் 691) மன்–ன–ரைச் சேர்ந்து வாழ்– ப– வ ர் அவரை அதி– க ம் வில– கா–ம–லும் அதே நேரம் அதி–கம் நெருங்– க ா– ம – லு ம் நெருப்– பி ல்

74

ðô¡

16-31 மே 2018

குளிர் காய்–வ–து–ப�ோல இருக்க வேண்–டும். `களித்–தா–னைக் கார–ணம் காட்–டுத – ல் கீழ்–நீர்க் குளித்–தா–னைத் தீத்–துரீ– இ யற்று. (கள்–ளுண்–ணாமை: குறள் எண் - 929) ப�ோதைப் ப�ொரு–ளைப் பயன்–ப–டுத்– து–ப–வனை அதன் தீமை–களை – ச் ச�ொல்–லித் திருத்த முயல்–வது, நீரில் மூழ்–கிய – வ – னை – த் தீப்– பந்–தம் க�ொண்டு தேடு–வதை – ப் ப�ோல்–தான். `நீங்–கின் தெறூ–உம் குறு–குங்–கால் தண்–ணென்–னும் தீயாண்–டுப் பெற்–றாள் இவள்?’ (புணர்ச்சி மகிழ்–தல்: குறள் எண் 104) வில–கிச் சென்–றால் சுடு–வ–தும் அருகே சென்–றால் குளிர்ச்–சி–யு–டன் இருப்–ப–து–மான விந்–தை–யான நெருப்பை எங்கே பெற்–றாள் இவள் எனத் தலை–வன் தலை–வியை – க் குறித்து வியக்–கி–றான். `நெருப்–பி–னுள் துஞ்–ச–லும் ஆகும் நிரப்–பி–னுள் யாத�ொன்–றும் கண்–பாடு அரிது.` (நல்–கு–ரவு: குறள் எண் 1049) நெருப்–பில் படுத்–துக் கூட உறங்–கி–வி–ட– லாம். ஆனால் வறு– மை – யி ல் உறங்– கு – வ து என்–பது அரி–தா–னது..... வள்– ளு – வ த்– தி ல் மட்– டு – ம ல்ல, நம் ஆன்–மி–கத்–தி–லும் நெருப்–புக்கு முக்–கிய இடம் இருக்–கி–றது. நம் இல்–லங்–களி – லு – ம் ஆல–யங்–களி – லு – ம் விளக்–கேற்றி வழி–ப–டு–கி–ற�ோமே? அ ப் – ப டி ந ா ம் வ ழி – ப – டு – வ து ஜ�ோதி வடி–வான நெருப்–பைத்– தான். அம்–ம–னுக்கு அக்–கி–னிச் சட்டி ஏந்–தி–யும், தீக்–குண்–டத்–தில் நடந்து தீமிதி நிகழ்த்–தியு – ம் வேண்– 83 டு–தல் நிறை–வேற்–றும் வழக்–கம்

தென்னாடுடைய சிவனே ப�ோற்றி

என்று கூறுவது ஏன்?

?

இந்–துக் கட–வு–ளுக்கு இரண்டு மனை–வி–கள் இருப்–ப–தேன்?

- சு. பால–சுப்–ர–ம–ணி–யன், ராமேஸ்–வ–ரம். சுப்–ரம – ணி – ய – ரு – க்கு வள்ளி - தெய்–வானை, பெரு–மா–ளுக்கு தேவி - பூதேவி, பர–மேஸ்–வ–ர–னுக்கு கங்கா - க�ௌரி, சாஸ்– தா–விற்கு பூர்ணா - புஷ்–கலா, விநா–யக – ரு – க்கு சித்தி - புத்தி என இந்து சம–யத்–தில் உள்ள தெய்–வங்–களு – க்கு இரண்டு மனை–விக – ள் இருப்–பது எத–னால் என்–பது உங்–கள் ஐயம். மேல�ோட்–டம – ா–கப் பார்த்–தால் இரண்டு மனை–விக – ள் இருப்–பது – ப�ோ – ல் த�ோன்–றும். அதில் உள்ள சூட்–சு–மத்–தைப் புரிந்–து–க�ொள்ள முயற்–சிக்க வேண்–டும்.இறை–சக்–தியை இச்–சா–சக்தி, கிரி–யா–சக்தி, ஞான– சக்தி என்று மூன்–றா–கப் பிரிக்க முடி–யும். லலிதா ஸஹஸ்–ர–நா– மத்–தில் ‘இச்–சா–சக்தி, ஞான சக்தி, க்ரியா சக்தி ஸ்வ–ரூபி – ண்யை நம–ஹ’ என்று ராஜ–ரா–ஜேஸ்–வரி – யை – ப் ப�ோற்றி ஒரு நாமா–வளி கூட உண்டு. ‘அஹம் ப்ரஹ்–மாஸ்–மி’ என்–கிற ஆதி–சங்–க–ர–ரின் அத்–வைத சித்–தாந்–தத்–தின்–படி கட–வுள் நமக்–குள்–ளேயே இருக்–கி– றார் என்ற க�ோணத்–திலு – ம் இந்த கருத்–தினை ஆராய இய–லும்.

78

ðô¡

16-31 மே 2018

அதா–வது, மனி–த–னுக்–குள் இருக்– கி ன்ற ஆத்– ம ாவை ஜீவாத்மா, பர– ம ாத்மா, அந்–த–ராத்மா என்று மூன்– றாக பிரிக்க இய–லும். இறை சக்– தி – யி ன் மூன்று பிரி– வு – க – ளை – யு ம், ஆத்– ம ா– வி ன் இந்த மூன்று பிரி–வு–க–ளை– யும் இப்–ப�ொ–ழுது ஒப்–பிட்– டுப் பாருங்–கள். கிரி–யா–சக்தி என்–பதை ஜீவாத்மா உட– னும், ஞான–சக்–தியை பர– மாத்மா உட–னும், இச்–சா– சக்–தியை அந்–தர – ாத்மா உட–னும் ப�ொருத்–திப் ப ா ர ்க்க இ ய – லு ம் . அதா–வது உட–லின் இயக்– கத்– தி ற்கு ஜீவன் எனும் உயிர் என்–பது தேவைப்–ப– டு– கி – ற து. அதுவே, கிரியா சக்தி. நமது ஆசை, சிந்–திக்– கும் திறன் ஆகி–ய–வற்–றிற்கு அந்–த–ராத்மா தேவைப்–ப–டு– கி–றது. அதுவே இச்சா சக்தி. இச்சை என்– ற ால் ஆசை என்று ப�ொருள். இந்த ஜீவாத்–மா–வும், அந்–த–ராத்– மா–வும் சரி–யா–கச் செயல்– பட்–டால்–தான் நாம் நல்ல மனி–த–னாக வாழ முடி–யும். வெறும் ஜீவாத்மா மட்– டும் இருந்–தால், அதா–வது. உட– லி ல் உயிர் மட்– டு ம் இ ரு ந் து அ ந் – த – ர ா த்மா எனும் மூளை செயல்–பட – ா– விட்–டால் க�ோமா என்ற நி லை – யி ல�ோ அ ல் – ல து வெறும் ஜடப் ப�ொரு–ளா– கவ�ோ மட்–டும்–தான் இருக்க முடி– யு ம். அந்– த – ர ாத்மா இருந்–தா–லும் அது சரி–யாக செயல்–பட – ா–மல் இரண்–டும் கெட்–டா–னாக இருந்–தால் அந்த மனி–தனை பைத்–தி– யம் என்று அழைப்–ப�ோம். வெறும் அந்–த–ராத்மா மட்– டும் இருந்து ஜீவாத்மா

இல்லை எனில் அதா–வது, உயிர் இல்லை எனில் அந்த உ ட லை பி ண ம் எ ன் று அழைப்– ப�ோ ம். அத�ோடு அந்–தர – ாத்மா என்–பது பேய் என்ற பெய– ர�ோ டு ஆவி– யாக அலைந்து க�ொண்–டி– ருக்–கும். இவ்–வாறு ஜீவாத்– மா–வும், அந்–த–ராத்–மா–வும் நல்ல நிலை–யில் ஒருங்கே இணைந்து இயங்– கி – ன ால்– தான் பர– ம ாத்– ம ா– வை க் காண இய–லும். அதா–வது நமக்–குள் இருக்–கும் இறை– வ– ன ைக் காண இய– லு ம். அதே– ப�ோ ல இச்– ச ா– ச க்– தி– யு ம், கிரியா சக்– தி – யு ம் ஒருங்– கி – ணை ந்து செயல்– ப ட் – ட ா ல் – த ா ன் ஞ ா ன – சக்தி என்ற இறை– வ னை அடைய இய–லும். இதனை நமக்கு உணர்த்– து ம் வித– மா– க த்– த ான் இச்– ச ா– ச க்தி என்ற வள்– ளி – யு ம், கிரியா சக்தி என்ற தெய்–வா–னை– யும் ஒன்– ற ாக இணைந்து ஞான– ச க்தி என்று சுப்– ர – ம – ணி – ய – ர�ோ டு ந ம க் கு காட்– சி – ய – ளி க்– கி ன்– ற – னர் . இ ந் து க ட – வு ள் – க – ளு க் கு இ ர ண் டு ம ன ை – வி – க ள் இருப்– ப – த ா– க ச் ச�ொல்– ல ப்– ப– டு – வ – த ற்– க ான கார– ண ம் இதுவே. ஒரு மனை–வியை இ ச்சா ச க் – தி – ய ா – க – வு ம் , இன்–ன�ொரு மனை–வியை கி ரி ய ா ச க் – தி – ய ா – க – வு ம் – ான க�ொண்டு ஞான–சக்–திய அந்த இறை–வன் நம்–மைக் க ா க் – கி – ற ா ன் எ ன் – ப த ே இதற்– கு ள் அடங்– கி – யி – ரு க்– கும் சூட்–சு–மம். இத–னைப் புரிந்து க�ொண்டு ந�ோக்– கு–ப–வர்–க–ளின் கண்–க–ளுக்கு ஞான– ச க்தி புலப்– ப – டு ம் என்–பது மட்–டு–மல்ல, தனக்– குள் இருக்–கும் பர–மாத்–மா– வை– யு ம் உண– ர – மு – டி – யு ம்

– ம – ான உண்மை. இக்–கால இளை–ஞர்–கள் எளி– என்–பதே நிதர்–சன தில் புரிந்–துக�ொ – ள்–ளும்–படி – ய – ாக ச�ொல்–லவே – ண்–டும் என்–றால் கிரி–யா–சக்தி எனும் ஜீவாத்–மாவை ஹார்–டு–வேர் (hardware) என்று வைத்–துக் க�ொள்–ளல – ாம்.இச்–சா–சக்தி எனும் அந்–தர – ாத்– மாவை சாஃப்ட்–வேர் (software) என்று புரிந்–துக�ொ – ள்–ளல – ாம். இந்த ஹார்–டுவேர் – மற்–றும் சாஃப்ட்–வேர் இரண்–டும் இணைந்து சரி–யாக செயல்–பட்–டால்–தான் ப்ரோக்–ராம் (program) என்ற ஞான–சக்–தி–யின் பலனை நாம் சரி–யாக அனு–ப–விக்க இய–லும். இரண்டு மனை–வி–கள் என்று தவ–றாக எண்–ணா–மல் இரண்டு வித–மான சக்–தி–கள் என்ற கண்–ண�ோட்–டத்–தில் பாருங்–கள். உண்மை தெளி–வாக விளங்–கும்.

?

விநா–ய–கர் சிலையை மற்–ற�ோர் இடத்–தில் இருந்து திரு–டிக் க�ொண்–டு– வந்து பிர–திஷ்டை செய்–தால் மிக–வும் அதிர்ஷ்–ட–மா–க–வும், செல்–வங்–கள் நிறை–யும் என்–றும் ஒரு கருத்து நில–வு–கி–றதே, இது உண்–மையா?

- ப�ொன்.மாயாண்டி, இரா–ய–பு–ரம். இது முற்–றி–லும் தவ–றான கருத்து. சிற்ப சாஸ்–தி–ரத்– தின் படி முறை–யாக வடிக்–கப்–பட்ட சிலை–யா–க–வும், ஆக– மம் அல்–லது வைதீ–கம் என்று எந்த முறை–யில் பிர–திஷ்டை – ார்–கள�ோ அந்த முறை–யில் தினந்–த�ோ–றும் தவ–றா–மல் செய்–கிற நடத்–தப்–படு – ம் பூஜை–கள – ா–லும்–தான் அந்–தச் சிலை சாந்–நித்–யம் பெறும்.சாந்–நித்–த–யம் உள்ள சிலை–க–ளுக்கு தனி சக்தி உண்டு. தெய்வ சாந்–நிய–மும், நமது நம்–பிக்–கை–யும்–தான் பலன்–க–ளைத் தருமே அன்றி வெளி–யில் இருந்து சிலை–க–ளைத் திரு–டிக் க�ொண்டு வந்து பிர–திஷ்டை செய்–வ–தால் எந்–த–வித பய–னும் இல்லை. சமீ–பத்–தில் ஒரு நடன நடி–கர் நடித்த திரைப்–பட – த்–தில் நகைச்–சுவை – க்–காக இது–ப�ோன்ற ஒரு சம்–பவ – த்தை காட்–சிப்–ப–டுத்தி இருப்–பார்–கள். உச்–ச–பட்–ச–மாக இந்–தச் சிலையை திரு–டிக் க�ொண்டு வந்–தவ – ர்–கள் என்று திரு–டர்–க–ளின் பெயர்–களை கல்–வெட்– டாக ஆலய வளா–கத்–தில் பதித்–தி–ருப்–ப–தை–யும் காண்–பிப்–பார்–கள். நகைச்–சு–வைக்–கா–கத்–தான் ðô¡

16-31 மே 2018

79

துக்க நிகழ்ச்– சி – க – ளி ல் கலந்து க�ொள்– ள க் கூடாது என்று ச�ொல்ல முடி–யாது. திரு–மண – த்– திற்–கான பூர்–வாங்க நிகழ்–வு–கள் அதா–வது, பந்–தக்–கால் நடும்–வரை இரு குடும்–பத்–தா–ரும் உற்–றார் உற–வி–னர் இல்–லங்–க–ளில் நடக்–கும் துக்க நிகழ்–வு–க–ளில் பங்கு பெற–லாம். அதில் எந்–த–வி–த–மான தவ–றும் இல்லை.

? என்–றா–லும் இது ஒரு தவ–றான நடை–முற – ைக்கு வழி–வகு – க்–கும். விநா–யக – ர் சிலையை மற்–ற�ோர் இடத்–தில் இருந்து திரு–டிக் க�ொண்–டு–வந்து பிர–திஷ்டை செய்–தால் மிக–வும் அதிர்ஷ்–ட– மா–கவு – ம், செல்–வங்–கள் நிறைந்–திரு – க்–கும் என்– றும் ச�ொல்–லப்–ப–டு–கின்ற கருத்து முற்–றி–லும் மூட–நம்–பிக்–கையே. இதில் எந்த சந்–தே–க–மும் இல்லை.

?

திரு–மண நிச்–ச–ய–தார்த்–தத்–திற்–கும், திரு–ம–ணத்–திற்– கும் இடை–யில் நண்–பர்–கள், உற–வின – ர்–கள் வீட்–டில் துக்க சம்–ப–வம் நடந்–தால் அதில் கலந்–து–க�ொள்–ளக் கூடாது என்–பது சம்–பி–ர–தா–யம். தற்–கா–லத்–தில் நிச்–ச–யம் முடிந்து ஏழெட்டு மாதங்–கள் கழித்து திரு–ம–ணத்தை வைத்–துக் க�ொள்–கிற – ார்–கள். இந்த நீண்ட நெடிய காலத்– தில் துக்க நிகழ்ச்–சி–களை – த் தவிர்ப்–பது சாத்–தி–யமா?

- வெங்–கட்–ரா–மன், செகந்–தி–ரா–பாத். சாஸ்–தி–ரம் என்–பது வேறு. சம்–பி–ர–தா–யம் என்–பது வேறு. நீங்–கள் ச�ொல்–லும் நடை– மு–றையை சம்–பி–ர–தா–யம் என்று நீங்–களே குறிப்–பி ட்–டு ள்–ளீ ர்– க ள். சாஸ்– தி – ர த்– தி ல் எந்– த–வி–த–மான மாற்–ற–மும் செய்ய இய–லாது, செய்–ய–வும் கூடாது. ஆனால் சம்–பி–ர–தா–யம் என்–பது பழக்–க–வ–ழக்–கத்–தையே குறிக்–கும். இது வீட்–டிற்கு வீடு மாறு–படு – ம். சம்–பிர – த – ா–யத்– தில் சந்–தே–கம் என்று வரும்–ப�ோது வீட்–டில் உள்ள பெரி–ய–வர்–க–ளின் ஆல�ோ–ச–னை–யின் பேரில் செயல்–ப–டு–வது நல்–லது. சாஸ்–தி–ரத்– தில் சந்–தே–கம் வரும்–ப�ோது குடும்ப புர�ோ– ஹி–தர் அல்–லது சாஸ்–தி–ரி–கள் ச�ொல்–வதை – க் கட்–டா–யம் கடை–பி–டிக்க வேண்–டும். நிச்–ச–ய– தார்த்–தம் என்–பது திரு–ம–ணத்–திற்கு முதல்– நாள் மாலை நடத்–தப்–ப–டு–வதே சரி–யான நடை–முறை ஆகும். கால தேச வர்த்–தம – ா–னத்– தில் உண்–டான மாற்–றத்–தின்–படி ஏழெட்டு மாதங்– க – ளு க்கு முன்பே நிச்– ச – ய – த ார்த்– த ம் என்று நாம் நடத்–தி–னா–லும் அதனை முறை– யான ஒன்று என்று சாஸ்– தி – ர ம் ஏற்– று க் க�ொள்–ளாது. இதனை மண–ம–கன் மற்–றும் மண– ம – க ள் ஆகிய இரு வீட்– ட ா– ரு க்கும் இடையே செய்து க�ொண்ட ஒரு ஒப்–பந்–தம – ா– கத்–தான் கருத முடி–யும். இரு–வீட்–டா–ருக்கும் இடை–யில் திரு–மண பந்–தம் செய்து க�ொள்–வ– தாக ஒப்–பந்–தம் செய்து க�ொண்–டு–விட்–டார்– கள் என்–பத – ற்–காக இந்த இரண்டு குடும்–பத்–தா– ரும் உற்–றார் உற–வினர் – வீட்–டில் நடை–பெ–றும்

80

ðô¡

16-31 மே 2018

குருப் பெயர்ச்சி, சனிப் பெயர்ச்–சி–யின்–ப�ோது ஒரு– வர் முரு–க–னுக்கு பரி–கா–ரம் செய்–யச் ச�ொல்–கி–றார். மற்–ற�ொ–ரு–வர் அம்–பா–ளுக்கு என்–றும், இன்–ன�ொ–ரு–வர் பெரு–மா–ளுக்–கும் பரி–கா–ரம் செய்–யச் ச�ொல்–கி–றார்–கள். ஜ�ோதி–ட–ருக்கு ஜ�ோதி–டர் முரண்–பட்–டால் பக்–தர்–கள் எப்–படி, எதை நம்ப முடி–யும்?

- ஆர்.கே. லிங்–கே–சன், மேல–கி–ருஷ்–ணன்–பு–தூர். ஜூரம் வந்–துவி – ட்–டது என்று மருத்–துவ – ரி – – டம் செல்–கிறீ – ர்–கள். ஒரு மருத்–துவ – ர் ‘ட�ோல�ோ’ என்ற மாத்– தி – ரையை எழு– தி த் தரு– வ ார். மற்–ற�ொரு – வ – ர் ‘கால்–பால்’ என்–றும் இன்–ன�ொ– ரு–வர் ‘குர�ோ–சின்’ சாப்–பி–டுங்–கள் என்–றும் – – ரு – க்கு மருத்–து– பரிந்–துரை ப்–பார்–கள். மருத்–துவ வர் ஒரே ந�ோய்க்கு வெவ்–வேறு மருந்–துக – ளை – ார்–கள் என்று கரு–துவ – து தவறு. எழு–தித் தரு–கிற இந்த மாத்–தி–ரை–கள் எல்–லா–வற்–றி–லும் ‘பேர– சிட்–ட–மால்’ என்று அச்–ச–டித்–தி–ருப்–ப–தைக் காண முடி–யும். பேர–சிட்–ட–மால் என்–பது மருந்–தின் பெயர். அடிப்–படை – யி – ல் ‘அசிட்–ட– மி–ன�ோஃ–பின்’ என்ற வேதிப்–ப�ொ–ருள் இந்த மருந்– தி ல் உப– ய�ோ – க ப்– ப – டு த்– த ப்– ப – டு – கி – ற து. கார்–பன், ஹைட்–ர–ஜன், நைட்–ர–ஜன், ஆக்– சி–ஜன் (C8H9NO2) என்று நமது அண்–டத்–தில் கலந்–துள்ள காற்–றில் உள்ள மூலக்–கூ–று–களை குறிப்–பிட்ட விகி–தத்–தில் கலந்து இந்த வேதிப்– ப�ொ–ருளை உரு–வாக்–குகி – ற – ார்–கள். நாம் மேலே கண்ட ட�ோல�ோ, கால்–பால், குர�ோ–சின் ப�ோன்–றவை ஒவ்–வ�ொரு மருந்து கம்–பெ–னி– யும் தாங்–கள் தயா–ரித்த மாத்–தி–ரை–க–ளுக்கு – –வு– வைத்–துக்–க�ொண்ட பெயர்–கள். அவ்–வள – –கள் தான். அடிப்–ப–டை–யில் இந்த மாத்–திரை அனைத்–தும் ஒன்–று–தான். இவ்–வாறே ஒவ்– வ�ொரு ஜ�ோதி–டரு – ம் கஷ்–டம் என்று வரு–பவ – ர்– க–ளுக்கு பரி–கா–ரம் ச�ொல்–லும்–ப�ோது இறை– சக்–தியை நாடுங்–கள் என்று ச�ொல்–கி–றார். ஜூரத்–திற்–கான மாத்–தி–ரை–க–ளின் அடிப்–ப– டை–யில் எவ்–வாறு பேர–சிட்–ட–மால் என்ற ஒரே மருந்து இருக்–கிற – த�ோ, அவ்–வாறே பரி–கா– ரங்–களி – ன் அடிப்–படை – யி – ல் இறை–வன் என்ற ஒரே சக்–தியை – த்–தான் பரிந்–துரை – க்–கிற – ார்–கள். அது வெவ்–வேறு பெயர்–க–ளில் வேண்–டு–மா– னால் அழைக்–கப்–பட – ல – – ல் – ாம். அடிப்–படை யி எல்–லாம் ஒன்–றுத – ான். குரு பெயர்ச்சி, சனிப் பெயர்ச்சி மட்–டும – ல்ல, சாதா–ரண – ம – ாக ஜாத– கம் பார்க்–கச் செல்–லும்–ப�ோது கூட உங்–கள் தசா–புக்–தி–யின் அடிப்–ப–டை–யில் பல–னைச் ச�ொல்– லு ம்– ப�ோ து ஒவ்– வ�ொ ரு ஜ�ோதி– ட – ரும் ஒவ்–வ�ொரு வித–மான க�ோவி–லுக்–குச்

செல்–லு–மாறு ச�ொல்–வார்– கள். அதற்–காக அவர்–கள் ச�ொல்–லும் பலன்–க–ளைத் தவறு என்று கருத முடி– யாது. அவர்– க – ளு – டை ய ந�ோக்– க ம் உங்– க – ளு – டை ய கஷ்–டம் தீர்ந்து நீங்–கள் நலம் அடைய வேண்–டும் என்–ப– து–தான். அந்த ந�ோக்–கத்–திற்– – க்– காக அவர்–கள் பரிந்–துரை கும் மருந்– து – க ளே நீங்– க ள் ச�ொல்–லும் முரு–கன், அம்– பாள், பெரு–மாள் ஆகி–யன. அவர்–கள் ச�ொல்ல வரு–வது நீங்– க ள் இறைச் சக்– தி யை நம்–பி–னால் மட்–டுமே பிரச்– னை–யில் இருந்து விடு–பட இய–லும் என்–பதே. முரு–கன் க�ோயி– லு க்– கு ப் பதி– ல ாக பெரு–மாள் க�ோயி–லுக்–குச் செல்–வ–தைத் தவறு என்று எந்த ஒரு ஜ�ோதி– ட – ரு ம் ச�ொல்ல மாட்– ட ார்– க ள். மருத்–து–வ–ருக்கு மருத்–து–வர் ஒரே ந�ோய்க்கு எவ்–வாறு வெ வ் – வே று ம ரு ந் – தி ன் பெயர்–களை பரிந்–து–ரைக்– கி–றார்–கள�ோ, அந்–தப் பரிந்– து–ரையி – லு – ம் நாம் எவ்–வாறு குற்–றம் காண இய–லாத�ோ, அவ்–வாறே ஜ�ோதி–ட–ருக்கு ஜ�ோ தி – ட ர் வெ வ் – வே று தெய்– வ ங்– க – ளி ன் பெயர்– க – ளைச் ச�ொல்– கி – ற ார்– க ள். இதில் ஒரு–வ–ருக்–க�ொ–ரு–வர் முரண்–படு – கி – ற – ார்–கள் என்று ச�ொல்–லப்–படு – ம் கருத்து ஏற்– பு–டை–யது அல்ல. குடும்ப மருத்–துவ – ர் என்று ஒரு–வரை வைத்–திரு – ப்–பது – ப�ோ – ல ஒரே மனி–தரை குடும்ப ஜ�ோதி–ட– ராக வைத்–துக் க�ொள்–ளுங்– கள். அவ– ரி – ட ம் மட்– டு ம் உங்– க ள் ஜாத– க த்– தி ற்– க ான ப ல ன் – க – ளை த் த ெ ரி ந் து க�ொள்–ளுங்–கள். நம்–பிக்–கை– ய�ோடு அவர் ச�ொல்–லும் பரி– க ா– ர ங்– க – ளை ச் செய்து வாருங்– க ள். நிச்– ச – ய – ம ாக பலன் அடை–வீர்–கள்.

?

அக்னி நட்–சத்–தி–ரம் என்–பது என்ன? அப்–ப�ோது சூரிய பக– வா–னின் ஆதிக்–கம் அதி–க–மாக இருக்–குமா?

- அயன்–பு–ரம் த. சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன்.

நிச்–ச–ய–மாக. சூரி–ய–னின் ஆதிக்–கம் அதி–க–மாக இருக்–கும் நாட்–களை – த்–தான் அக்னி நட்–சத்–திர – ம் அல்–லது கத்–திரி வெயில் காலம் என்று குறிப்–பி–டு–கி–றார்–கள். 27 நட்–சத்–தி–ரங்–க–ளில் அக்னி என்ற நெருப்–புக் கட–வுளை தனது தேவ–தை–யா–கக் க�ொண்–டி–ருக்–கும் நட்–சத்–தி–ரம் கார்த்–திகை. ‘அக்–னிர் ந பாது க்ருத்–தி–கா’ என்று வேதம் ச�ொல்–கி–றது. அத–னால்–தான் கார்த்– திகை மாதத்–தில் வரும் கார்த்–திகை நாட்–க–ளில் நெருப்பு வடி–வில் இறை–வனை தரி–சன – ம் செய்–கிற�ோ – ம். அக்னி ஸ்த–லம் ஆகிய திரு–வண்–ணா–ம–லை–யின் உச்–சி–யில் ஜ�ோதியை ஏற்–று– கி–றார்–கள். அக்–னி–யைத் தனது தேவ–தை–யா–கக் க�ொண்ட கிருத்–திகை நட்–சத்–தி–ரக் காலில் சூரி–யன் சஞ்–ச–ரிப்–ப–தால்– தான் இந்த நாட்–களை ‘அக்னி நட்–சத்–தி–ரம்’ என்ற பெய–ரில் அழைக்–கி–றார்–கள். கிருத்–தி–கைக்கு முன்–ன–தாக வரு–கின்ற பரணி நட்–சத்–தி–ரத்–தின் கடைசி இரண்டு பாதங்–கள், கிருத்– திகை நட்–சத்–தி–ரத்–தின் நான்கு பாதங்–கள் மற்–றும் அடுத்–த–ப– டி–யாக வரு–கின்ற ர�ோகிணி நட்–சத்–தி–ரத்–தின் முதல் இரண்டு பாதங்–கள் என சூரி–யன் சஞ்–ச–ரிக்–கும் காலத்–தினை அக்னி நட்–சத்–திர கால–மாக வரை–யறு – த்–திரு – க்–கிற – ார்–கள். ப�ொது–வாக சித்–திரை மாதம் 21ம் தேதி முதல் வைகாசி மாதம் 14ம் தேதி வரை அதா–வது, மே மாதம் 4ம் தேதி முதல் மே மாதம் 28ம் – த்–திற்கு உரிய காலம் வரும். தேதி வரை இந்த அக்னி நட்–சத்–திர அக்–னியை தேவ–தை–யா–கக் க�ொண்ட கிருத்–தி–கை–யின் நட்– சத்–தி–ரக் கூட்–டத்–திற்–குள் சூரி–யன் சஞ்–ச–ரிப்–ப–தால் இந்–தக் காலத்–தில் வெப்–பத்–தின் அளவு அதி–க–மாக இருக்–கிற – து.

?

ஒரு–வ–னைப் பார்த்து இவன் ‘சனி–யன் பிடித்–த–வன்’ என்–கி–ற�ோம். ஏன்?

- ஆர்.நாரா–ய–ண–சாமி, க�ோவை- 45. அழுக்–கான ஆடை–களை அணிந்–திரு – ப்–பவ – ன், சதா ச�ோம்– பல்–தன்–மை–யு–டன் இருப்–ப–வன், சுறு–சு–றுப்–பின்றி ச�ோக–மா– கக் காணப்–ப–டு–ப–வன் ஆகி–ய�ோரை சனி–யன் பிடித்–த–வன் என்று ச�ொல்– வ து நம் வழக்– க த்– தி ல் உள்– ள து. இவ்– வ ாறு ச�ொல்–லப்–ப–டு–வ–தி–லும் உண்மை இருக்–கத்–தான் செய்–கி–றது. ðô¡

16-31 மே 2018

81

பி ச்– சை க்– க ா– ர ர் – க ள் எ ல் – ல�ோ – ரு – டை ய ஜாத– க த்– தி – லு ம் சனி– யின் தாக்– க ம் கண்– டிப்– ப ாக இருக்– கு ம். சனி– யி ன் தாக்– க ம் இன்றி ஒரு– வ – ன ால் பிச்– சை க்– க ா– ர – ன ாக நி ச் – ச – ய ம் இ ரு க்க மு டி – ய ா து . க டு ம் உழைப்–பா–ளிக – ள – ாக இ ரு ந் – த ா ல் கூ ட அழுக்–கான ஆடை– களை அணிந்–திரு – ப்–ப– வர்–க–ளின் ஜாத–கத்–தி–லும் சனி–யின் தாக்–கம் இருக்– கு ம். உதா– ர – ண த்– தி ற்கு மெக்– க ா– னி க் – ர்–கள், சமை–யல் கலை–ஞர்– த�ொழில் செய்–பவ கள் ப�ோன்–ற�ோரி – ன் ஜாத–கத்–திலு – ம் சனி–யின் தாக்–கம் காணப்–படு – ம். சனி என்ற கிர–கத்–திற்கு உரிய கார–கத்–து–வ–மாக அழுக்கு, ச�ோம்–பல், ச�ோகம், திருட்டு ஆகி–யவை மட்–டு–மல்ல கடு–மை–யான உழைப்பு, அதி–கப்–ப–டி–யாக உழைத்து குறை– வாக சம்– ப ா– திப்–பது ஆகி– யவை உள்–பட அனைத்–தும் சனி–யின் கட்– டுப்–பாட்–டிற்–குள் வரு–பவை. ப�ொது–வாக தரித்–தி–ரம் பிடித்த நிலை–யில் இருக்–கும் மனி– தர்–களை சனி–யன் பிடித்–தவ – ன் என்று ச�ொல்– லும் வழக்–கம் நம்–மி–டையே பர–வி–யுள்–ளது. இந்த வார்த்–தையி – ல் உண்மை இருக்–கத்–தான் செய்–கி–றது.

?

சிவன் வீற்–றி–ருக்–கும் கயி–லா–யம் வடக்–கில் இருக்– கும்–ப�ோது, தென்–னா–டு–டைய சிவனே ப�ோற்றி என்று கூறு–வது ஏன்?

- ஆர்.சுவா–மி–நா–தன், கும்–ப–க�ோ–ணம். “எந்–நாட்–டவ – ரு – க்–கும் இறைவா ப�ோற்–றி”

,

82

ðô¡

16-31 மே 2018

என்ற அடுத்த வரியை கவ–னித்–தி–ருக்–கி–றீர்– களா. தென்–னா–டு–டைய சிவனே ப�ோற்றி, எந்–நாட்–டவ – ரு – க்–கும் இறைவா ப�ோற்றி என்ற – த்–தில் இருந்து இந்த வரி–களை நாம் திரு–வா–சக எடுத்–துக் க�ொண்–டிரு – க்–கிற�ோ – ம். திரு–வா–சக – த்– தில் ‘ப�ோற்–றித் திரு–அக – வ – ல்’ எனும் நான்–காம் அத்–திய – ா–யத்–தில் 164 மற்–றும் 165வது வரி–கள – ாக – க்–கும் இவ்–விர – ண்டு வரி–களு – ம் இடம்–பெற்–றிரு என்–றென்–றும் நம் நினை–வில் நிற்–ப–வை–யாக அமைந்–து–விட்–டது.திரு–வா–ச–கத்–தைப் பற்றி அறி–யா–தவ – ர் கூட இந்த வரி–களை நிச்–சய – ம – ாக உச்–ச–ரிக்–கத் தயங்க மாட்–டார்–கள். அவ்–வ– ளவு ஏன், நம்–மில் பல–ருக்–கும் இந்த வரி–கள் திரு–வா–சக – த்–தில் உள்ள வரி–கள் என்–பது கூட தெரிந்–திரு – க்–காது. மாணிக்–கவ – ா–சக – ர் திரு–வா–ச– கத்தை இயற்–றிய காலத்–தில் தென்–ன–கத்–தில் சைவ சம– ய த்– தி ன் ஆதிக்– க ம் மேல�ோங்கி இருந்–தது. சம–யச் சண்–டை–கள் அதி–க–மாக இடம் பெற்–றி–ருந்–தா–லும் மாணிக்–க–வா–ச–கர் முத–லான ஆன்–மி –கப் பெரி– ய�ோர் –க–ளு க்கு இறை– வ ன் என்– ப து ஒரு– வ னே என்– ப து நன்–றா–கத் தெரி–யும். அதனை வெளிப்–ப–டுத்– தும் வித–மா–கத்–தான் இறை–வனை ந�ோக்கி அவர் இவ்– வ ாறு பாடு– கி – ற ார். தென்– ன ா– டு– டை ய சிவனே ப�ோற்றி. அதா– வ து, தென்–னக – த்–தில் உள்–ள�ோர் உன்னை சிவ–னா– கக் கண்டு ப�ோற்–று–கி–ற�ோம். எந்–நாட்–ட–வர்க்– கும் இறைவா ப�ோற்றி. அதா–வது, எந்–நாட்– டில் உள்–ள�ோ–ரும் உன்னை இறை–வன – ா–கக் கண்டு ப�ோற்–றுகி – ற – ார்–கள். உல–கத்–தில் உள்ள எல்லா நாட்–ட–வ–ரும் காணும் இறை–வ–னும், தென்–னக – த்–தில் உள்–ள�ோர் காணும் சிவ–னும் ஒன்றே என்–பதை வலி–யு–றுத்–தும் வித–மாக மாணிக்–கவ – ா–சக – ர் தென்–னா–டுடை – ய சிவனே ப�ோற்றி, எந்– ந ாட்– ட – வ – ரு க்– கு ம் இறைவா ப�ோற்றி என்று வலி–யு–றுத்–திப் பாடு–கி–றார். இந்த ப�ோற்–றித் திரு அக–வல் என்ற அத்–திய – ா– யம் தில்–லை–யில் அரு–ளி–யது. அம்–ப–லத்–தில் ஆடு–கின்ற இறை–வ–னைக் கண்டு மாணிக்–க– வா–ச–கர் ஆனந்–த–மாய் மெய்–ம–றந்து உரு–கிய நிலை–யில் அரு–ளிய – த – ாக உள்–ளது. நட–ரா–ஜப் பெரு–மானே இயற்–பி–யல் எனும் இயற்–கைப் பற்–றிய தெளி–வி–னைத் தரக் கூடி–ய–வர் என்– பதை நாசா முத–லான விஞ்–ஞான ஆராய்ச்சி கூடங்–களு – ம் ஏற்–றுக் க�ொண்–டுள்–ளன. சிதம்–ப– – ர்–கள் பெரு– ரத்–தில் இன்–றும் அந்–நிய தேசத்–தவ ம–ள–வில் வந்து செல்–வதை – க் காண இய–லும். இதனை உணர்ந்–து–தான் மாணிக்–க–வா–ச–கப் பெரு–மான் எந்–நாட்–டவ – ர்க்–கும் இறை–வன – ாக விளங்–கு–ப–வனே எம் தென்–ன–கத்–தில் சிவ– னா–கப் ப�ோற்–றப்–ப–டு–கி–றான் என்று பாடு– கி–றார்.வடக்–கில் கயி–லா–யம் இருந்–தா–லும் தென்–னா–டு–டைய சிவனே ப�ோற்றி என்று பாடப்–பட்–ட–தன் ப�ொருள் இதுவே.

விஷ்–ணு–தா–சன்

வடிவேலன் அருள் ப�ொங்கும் வைகாசி ம ணலை எண்–ண–மு–டி–யுமா - செந்–தில்– நா–தன் மகிமை ச�ொல்ல முடி–யுமா? மரத்–தில் இலை–கள் எண்–ண–மு–டி–யுமா? முரு–க–ன–ருளை அளக்க முடி–யுமா? அரு–ண–கிரி குரு–நா–தர் துணை–க�ொண்டு

ஆறு–விர – ல் அனு–பவ – கி – ரி தமிழ்–படி – ப்–ப�ோம்! தணி–கை–யில் ஒலிக்–கும் மந்–தி–ர–தி–ருப்–பு–கழ் தீராத ந�ோய் தீர்க்–கும் மருந்–தா–கும்!

வாழ்வு மணக்–கும் சந்–தன – ம் - அதி–லுண்டு வள–மும், மகிழ்ச்–சி–யும் ஹரி–சந்–த–னம்! மனம் எண்–ணி–யது தரும் மந்–தா–ரம் மாறாத செல்–வம் பாரி–ஜா–தம், கற்–ப–கம்! பஞ்–ச–த–ரு–வும் பக்தி செய்–யும் -முரு–கன்

பாதம் பணிந்–தால் சக்தி தரும்! அஞ்–சுக உரு–மாறி ச�ொர்க்–க–மல – ர் பறித்து மன்–னன் பிணி தீர்த்த குரு வாழ்க!

வசந்த காலம் வைகாசி மாதம்

அகத்–தில் ஒளி பெற்–ற–வன் ஞானி! அ க த் – த�ொ ளி பு ற த் – தி ல் வ டி ப் – ப ா ன் கவி–ஞன்!

கந்–தனை உருகி வணங்கி பணிந்–தால்

பெண்ணை வெறுத்து மறுப்–பான் ஞானி! பெண்–ணுக்கு புகழ் சேர்ப்–பான் கவி–ஞன்! தீயில் குளித்து எழு–வான் ஞானி! தீயை மன–தில் வளர்ப்–பான் கவி–ஞன்!

வான்–மழை வடி–வேல – ன – ரு – ள் வரும் நேரம்! சந்–தங்–கள் பிறக்–கும்; சங்–கீ–தம் இனிக்–கும்! சம்–சார சந்–த�ோ–ஷம் நிலைக்–கும்! கடும் முயற்–சி–யின்றி ஞானி–யா–க–லாம்! கடு–க–ளவு பயிற்–சி–யின்றி கவி–ஞ–னா–க–லாம்! கருணை வென்ற அரு–ண–கிரி வாழ்க!

கல்–லில் கட–வுள் காண்–ப–வன் ஞானி! கல்–லில் கலை வடிப்–பான் கவி–ஞன்! சூரி–ய–ஒளி சுக–மென்–பான் ஞானி! சுட–ரும் கவிதை தரு–வான் கவி–ஞன்!

அ றி– வ ால் அனு– ப – வி த்து ஒதுங்– கு – வ ான் ஞானி! அனு–பவி – த்து வாழும் அனு–பவ – ம் கவி–ஞன்!

உண்மை உணர்ந்–த–வன் உன்–னத ஞானி! உள்–ளதை உரைப்–பான் உயர்ந்த கவி–ஞன்! இறை– வ – னு – ட ன் இரண்– ட ற கலப்– ப ான் ஞானி! இறை தமி–ழுட – ன் கலந்–திடு – வ – ான் கவி–ஞன்! முரு–க–னின் சேவை உள்–ளம் வாழ்க! அ ரு – ண – கி – ரி – ய ா ர் , வ ய – லூ ர் வேல ன் வாரி–யார் த�ொண்– ட – ர டி பணிந்– த ால் மேன்மை! ஞானம் எள்– மு – னை – ய – ள வு பெற்– ற ா– லு ம் முரு–கன் அருளே! ðô¡

16-31 மே 2018

83

வேண்டுவ�ோம் அன்னை பராசக்தியின் பேரருளை!

நா

ம் என்–னத – ான் மன–திற்கு கட்–டுப்–பா–டுக – ள் விதித்–தா–லும் நம் மனம் நம்மை மீறி ஊர் சுற்ற கிளம்பி விடு– கி –ற து. இது– தானே யதார்த்–த–மான உண்ைம! திரு–மந்–தி–ரத்–திலே ஓர் அரு–மை–யான பாடல்: ‘‘அது இது என்–னும் அவா–வினை நீக்–கித் துதி–யது செய்து சுழி–யுற ந�ோக்–கில் விதி–யது தன்–னை–யும் வென்–றி–ட–லா–கும் மதி மல–ராள் ச�ொன்ன மண்–ட–லம் மூன்றே!’’ இந்–தப் பாட–லின் ப�ொருள் என்ன? தடு– ம ாற்– ற – மு ம் மன சஞ்– ச – ல – மு ம் நீங்– கு ம். எப்– ப டி? சிவ– ப ெ– ரு – ம ா– னி ன் பத்– தி – னி – ய ான பார்– வதி அம்–மையை மன–தில் நிலை–நி–றுத்–தி–னால்

84

ðô¡

16-31 மே 2018

மனம் லேசா–கும், மன மாசு தீரும், தேவை–யற்ற எண்–ணங்–க–ளும் நம்மை விட்டு நீங்–கும். சிலை செய்–கிற சிற்பி கற்–சி–லையை செதுக்– கும்–ப�ோது தேவை–யற்ற பாகங்–களை முத–லில் – ாரே, அது–ப�ோல. வெட்டி வெளியே எறிந்து விடு–கிற தேவை–யற்–றதை ப�ோக்–கி–னாலே தேவை–யா–னது நமக்கு கிடைக்–கும். அது–ப�ோல நம் விதியை நாம் வெல்ல வேண்–டு– மா–னால் அது அப்–படி நடக்–கும், இது இப்–படி நடக்– கும் என்று மனம் சதா சர்–வ–கா–லம் தேவை–யற்ற ஆராய்ச்–சி–யில் ஈடு–ப–டு–வதை முத–லில் தடுக்–கும், அன்னை பரா–சக்–தி–யின் பேர–ருள். ஏ னெ ன் – ற ா ல் ந ம் ம ன ம் ஒ ன் – றி – லு ம்

உறு–திய – ாக நிற்–பதி – ல்லை, நிலைப்–பதி – ல்லை. திரு– மூ–லர் பாட–லில் எடுத்த எடுப்–பில – ேயே ச�ொல்–கிற – ார்: ‘அது இது என்–னும் அவா–வினை நீக்–கி’ நம் மனம் இருக்–கிறதே – அது விசித்–திர– ம – ா–னது. இன்–றைக்கு வேண்–டிய ஒன்றை அடுத்த நாளே நிரா–கரி – க்–கும். விருப்பு வெறுப்–புக்கு உட்–பட்–டிரு – க்– கும் நம் மனத்தை தூய்–மை–யாக வைத்–தி–ருக்க வேண்–டு–மா–னால் சிற்–றின்ப ஆசை–க–ளி–லி–ருந்து க�ொஞ்– ச ம் க�ொஞ்– ச – ம ாக நம் மனதை நாம் வெளியே எடுக்க வேண்–டும். பயிற்–சி–யும் முயற்– சி–யும் இருந்–தால் எல்–லாம் நம் வச–மா–கும், கூடவே ஒன்று நம்மை காத்து நிற்–கும். அதைத்–தான் திரு–மூல – ர் ஆணித்–தர– ம – ாக ச�ொல்–கிற – ார்: ‘விதி–யது தன்–னை–யும் வென்–றி–டல – ா–கும் மதி–மல – –ராள்’ மதி– ம – ல – ர ாள் யார்? சாட்– ச ாத் அன்னை பரா–சக்தி தான்1 இது– த ான் வாழ்க்கை, இது– த ான் பய– ண ம் என்–பது வாழ்க்–கை–யின் முடிந்து ப�ோன முடி–வல்ல. வாழ்க்–கையி – ன் திசை–களை – – யும், திருப்–பங்–களை – யு – ம் உரு–வாக்–குப – – வள் அவள்–தானே! இல்–லா–விட்–டால், ‘கற்–ப–கமே கற்–ப–னைக்கு எட்–டாத அற்–புத – மே – ’ என்று மகிழ்ச்–சிய�ோ – டு ச�ொல்ல முடி–யுமா? பரம்– ப �ொ– ரு ளை நினைத்து கண்– ணீ ர் வடிக்– கி – ற ார் வள்– ள ல் பெரு–மான்! வட–லூர் வள்–ளல் பெரு– மான் தமி–ழ–ருக்–கும் தமி–ழ–கத்–திற்–கும் இறை– வ ன் வழங்– கி ய க�ொடை! மனி– த – நே–யத்–தின் உச்–சம் த�ொட்–ட–வர். இறை உணர்– வால் ஆட்–க�ொண்–ட–வர். தன் பாரத்தை அதா– வது சுமை முழு–வதை – –யும் பரம்–ப�ொ–ரு–ளின் மீது இறக்கி வைத்–தி–ருக்–கி–றார்: ‘அம்–ப–லத்–த–ரசே அரு–ம–ருந்தே ஆனந்த தேனே அருள் விருந்தே ப�ொது நடத்–த–ரசே புண்–ணி–யனே மலை–தரு மகளே மட–ம–யிலே மதி–முக அமுதே இளங்–கு–யிலே ஆனந்–தக் க�ொடியே இளங்–கு–யி–லே’ -இப்–படி பரா–சக்–தியி – ன் கடைக்–கண் பார்–வைக்– காக ஏங்–கு–கிற – ார் வள்–ளல் பெரு–மான்! நம் கண்– ணீ–ரைத் துடைக்–கக்–கூ–டிய மாபெ–ரும் சக்–தி–யாக திகழ்–வது அம்மை தானே! மன–திற்கு கடி–வா–ளம் ப�ோடு–வது அவ்–வ–ளவு சுல–ப–மான காரி–யமா என்ன? பேச்–சில் அடங்கி விடக்– கூ – டி ய ஒன்றா அது? திமி– றி க் க�ொண்டு வெளியே வரும் பேராற்–றல் மன–திற்கு இருக்–கிற – து. திருச்–சந்த விருத்–தத்–தில் திரு–மழி – சை – ய – ாழ்–வா–ரின் பாசு–ரம் ஒன்று இந்–தக் கேள்–விக்–கான பதி–லைத் தரு–கிற – து: ‘இரந்து உரைப்–பது உண்டு, வாழி! ஏம–நீர் நிறத்து அமா வரம் தரும் திரு–கு–றிப்–பில் வைத்–தா–கில், மன்–னு–சீர் பரந்த சிந்தை ஒன்றி நின்று நின்ன பாத பங்கயம் நிரந்–த–ரம் நினைப்–ப–தாக நீ நினைக்க வேண்டுமே!’

ஆழ்–வார்க்–க–டி–யான்

மை.பா.நாரா–ய–ணன் வேறு எந்த சிந்–த–னை– யும் நம் மன– தி ன் அடி ஆழத்–தில் த�ோன்–றா–தவ – ாறு இருக்க வேண்–டு–மா–னால் இறை– வ – னி ன் பரி– பூ – ர ண அருள் நமக்கு வேண்–டும். அது கிடைக்–காத பட்–சத்–தில் எது– வு ம் நமக்கு சாத்– தி – ய – மில்லை. அந்த அரு–ளைப் பெறு– வ – த ற்கு இறை– வ – னி – டமே அப்–ளி–கே–ஷன் ப�ோடு–கி–றார் ஆழ்–வார். நம் விண்–ணப்–பத்தை வேறு யாரி–டம் க�ொடுக்க முடி–யும்? விண்–ணிற்–கும் மண்–ணிற்–கும் நாய–க– னா–கத் திக–ழும் எம்–பெ–ரு–மா–னி–டத்–தில் மனம் ஈடு– ப ட்– ட ால் மன அமைதி தானாக சித்–திக்–குமே! ‘பரந்த சிந்தை ஒன்றி நின்று நின்ன பாத பங்–க–யம் நிரந்–த–ரம் நினைப்–ப–தாக நீ நினைக்க வேண்– டு–மே’ - உன்னை நான் தவ–ணை– மு– றை – யி ல் நினைப்– ப தை விட்டு விட்டு சதா சர்–வ–கா–ல–மும் உன் திரு– வ–டியி – ல் சர–ணா–கதி செய்ய வேண்–டும். அதற்கு எந்த இடை–யூ–றும் கூடாது. எந்த வில்–லங்–க–மும் எட்–டி–கூ–டப் பார்க்–கக் கூடாது. அதற்கு உன் கடைக்–கண் பார்வை வேண்–டும். பரம்–ப�ொ–ருளி – ன் மீதான பார்வை என்ன சாதா–ரண – – மான ஒன்றா? அப்–பர் பெரு–மான் ச�ொல்–வது ப�ோல் ‘நினைப்–ப–வர் மனம் க�ோயி–லா–கக் க�ொண்–ட–வன்’ இறை–வன். ஆழ்– வ ார் பெரு– ம க்– க – ளு ம், அப்– ப ர் பெரு– மா–னும் ஒன்–றி–ணைந்து கருத்து வெள்–ளத்–தில் மூழ்கி நமக்கு நல்– மு த்– து க்– க ளை எடுத்– து த் தந்–தி–ருக்–கிற – ார்–கள். ‘அவ–னரு – ள – ாலே அவன் தாள் வணங்–கி’ - இந்த ஒற்றை வாக்–கி–யத்–தில் நம்–வாழ்–வின் எல்–லாப் ப�ொரு–ளுமே அடங்கி விட்–டது! ப�ொரு– ளு ம், ஆசை– க – ளு ம், தனி மனித வேட்–கை–யும், சுய–ந–ல–மும் ஆட்சி புரி–யும் இந்–தக் கால–கட்–டத்–தி–லி–ருந்து நாம் மீண்டு வரு–வ–தற்கு ஒரே–வழி இறை சிந்–தனை ஒன்–று–தான். இதுவே நம் பிரச்–னை–க–ளுக்கு அரு–ம–ருந்–தாக இருக்–கும். நமக்கு விழிப்– பு – ண ர்ச்– சி – யை – யும் மன– பக்– கு – வத்–தை–யும் அந்த மால–வன்–தான் தர வேண்–டும். அதை ந�ோக்–கித்–தான் நம் எண்–ணங்–கள் இருக்–க– வேண்–டும். எண்–ணம் திண்–ண–மாக இருந்–தால் நமக்கு எட்–டாத ப�ொருள் உண்டா? வேண்– டி – ய தை வேண்– டு – ம – ள – வி ற்கு தரு– வ – தற்கு இறை–வன் தயா–ராக இருக்–கிற – ான். அதற்– கான தகு–தி–க–ளைப் பெறு–வ–தற்கு நாம் தயா–ராக இருப்–ப�ோம்!

மன இருள் அகற்றும் ஞானஒளி 40

(த�ொட–ரும்) ðô¡

16-31 மே 2018

85

விஜ–ய–லட்–சுமி சுப்–பி–ர–ம–ணி–யம்

குலம் காக்கும் குகாலயப் பெருமாள்!

க�ோதா தேவியுடன் ரங்கநாதர்

வை

ணவ சம்–பிர – த – ா–யத்–தில் க�ோவில் என்– ற ால் திரு– வ – ர ங்– க ம்  ரங்–கந – ா–தஸ்–வாமி ஆல–யத்–தையே குறிக்–கும். ம–ஹா–விஷ்ணு, ரங்–க–நா–தர் என்ற திரு–நா– மத்–தில் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கும் பல ஆல–யங்– கள் தமி–ழ–கத்–தில் மட்–டு–மின்றி ஆந்–திரா, தெலங்–கானா, கர்–நா–டகா மாநி–லங்–களி – லு – ம் பல உள்–ளன. ஆந்–திர மாநி–லம் தல்–ப–கிரி, ப�ொலி–க�ொண்டா, புலி–வெந்–துலா ப�ோன்ற இடங்– க – ளி – லு ம், தெலங்– க ானா மாநி– ல ம் ரங்–க–பு–ரம், ஏது–லா–பாத், ஹைத–ரா–பாத், ஜீய–குட்டா ப�ோன்ற இடங்–க–ளி–லும் உள்ள ரங்– க – ந ா– த ப் பெரு– ம ாள் ஆல– ய ங்– க ள் பிர–சித்–த–மா–னவை. தெலங்–கானா மாநி–லத் தலை–ந–க–ரான

ஹைத–ரா–பாத்–தி–லி–ருந்து 25 கி.மீ. த�ொலை– வில் ரங்–கா–ரெட்டி மாவட்–டத்–தில் உள்ள கண்– டி – செ – ரு வு கிரா– ம த்– தி ல் குன்– றி ன் மீதுள்ள குகை–யில் ரங்–கந – ா–தப் பெரு–மாள் சய–னத் திருக்–க�ோ–லத்–தில் அருட்–பா–லிக்–கி– றார். இத்–தி–ருத்–த–லத்–திற்–கும், தமி–ழக வில்– லிப்–புத்–தூரு – க்–கும் இடையே ஒற்–றுமை – யி – ரு – ப்– ப–தாக இங்–குள்ள பக்–தர்–கள் நம்–புகி – ன்–றன – ர். இந்த குகை ரங்–கந – ா–தப் பெரு–மாள் ஆல–யம் அமைந்–தத – ன் பின்–னணி – யி – ல் ஒரு வர–லாற்று நிகழ்வு கூறப்–ப–டு–கி–றது. ஐநூறு ஆண்–டுக – ளு – க்கு முன்–பாக கேசவ பட்–ட–ணம் என்ற கிரா–மத்–தைச் சேர்ந்த சிங்– க ா– ர ய்யா என்ற அந்– த – ண ர் தன்– னு – டன் வைணவ பக்–தர்–களை அழைத்–துக்

பெருமாளின் திருமுகமண்டலம்

பாறையின் மீது விமானம்

86

ðô¡

16-31 மே 2018

க�ொண்டு தல யாத்–தி–ரை– யா–கச் சென்று க�ொண்–டி– ருந்– த – ப�ோ து இந்– த ப் பகு– திக்–கும் விஜ–யம் செய்–தார். பக்–தர்–கள் குழாம், கண்–டிச் செருவு கிரா–மத்–திற்கு அரு– கில் உள்ள ஹ�ொகேடா கிரா– ம த்– தி ல் அனு– ம ந்த பாதம் என்ற இடத்தை நெருங்–கி–ய–ப�ோது, சாலை– ய�ோ– ர த்– தி ல் இருந்த ஒரு புற்–றி–லி–ருந்து திடீ–ரென்று ஓங்– க ார ஒலி– யு ம், சுகந்த நறு–ம–ண–மும் வரக்–கண்டு அதி–சயி – த்து, கிரா–மத் தலை– வர் மற்– று ம் மக்– க – ளி – ட ம் விவ–ரத்–தைக் கூறி–னர். அந்த அதி– ச – ய த்– த ைக் கேள்– வி ப்– ப ட்ட கிராம மக்– க ள் புற்– றி னை அணு– கி – ய – ப�ோ து ஓ ர் அ ச – ரீ – ரி – யை க் க ே ட் – ட – ன ர் . ம– ஹ ா– வி ஷ்ணு, தான் ரங்– க – ந ா– த – ர ாக சய– ன க் க�ோலத்– தி ல் புற்– று க்– கு ள் எழுந்– த – ரு – ளி – யி ப்– ப – த ா– க த் த ெ ரி – வி த் து , த ன்னை எடுத்து ஒரு மாட்டு வண்– டி– யி ல் வைத்து ஊர்– வ – ல – மாக எடுத்–துச் செல்–லும்– ப– டி – யு ம், எந்த இடத்– தி ல் அந்த வண்டி த�ொடர்ந்து நக–ராது செய்து நின்று விடு– கி–றத�ோ அங்கு தன்னை பிர– திஷ்டை செய்து, ஆல–யம் எழுப்–பும்–ப–டி–யும் ஆணை– யிட்– ட ார். அனை– வ – ரு ம் புற்–றினை அகற்–றி–ய–ப�ோது அற்– பு – த – ம ான ரங்– க – ந ா– தப் பெரு– ம ாள் திரு– மே – னி–யைக் கண்டு மகிழ்ந்து மாட்டு வண்–டியி – ல் ஏற்–றிக் க�ொண்டு சென்–ற–னர். ரங்– க – ந ா– த ரை ஏற்றி வந்த வண்டி இந்த கண்–டிச்– செ–ருவு கிரா–மத்–தில் உள்ள ஒரு சிறிய குன்றை நெருங்– கி–யப�ோ – து நின்–றுவி – ட்–டது. உடனே பக்–தர்–கள் ரங்–க– ந ா – த ர் தி ரு – மே – னி யை இறக்கி அந்– த க் குன்– றி ன் உச்– சி – யி ல் இயற்– கை – ய ாக அமைந்த ஒரு குகையை கரு– வ – றை – ய ாக பாவித்து அங்– க ேயே பிர– தி ஷ்டை செய்து, அதற்கு முன்–பாக

தெலங்கானா - கண்டிச்செருவு

ஆலயம் செல்லும் படிக்கட்டுகள் ஒரு முக மண்–ட–பத்–தை–யும் கட்–டி–னர். பெரு–மாள் எழுந்–த– ரு–ளி–யி–ருக்–கும் இந்–தக் குன்று, ரங்–கண்ண குட்டா என்–றும் ரங்–க–நா–யக் குட்டா என்–றும் அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது.

– த்த வில்–லிப்–புத்–தூர், ஒரு காலத்– ஆண்–டாள் அவ–தரி தில் ஏரா–ளம – ான புற்–றுக – ள – ால் நிறைந்–திரு – ந்–தது என்–றும், ஒரு புற்–றி–லி–ருந்து வட–பத்–ர–சாயி (ஆலி–லை–யில் சய–னிப்–ப–வர்) கண்–டெ–டுக்–கப்–பட்டு பிர–திஷ்டை செய்–யப்–பட்–டார் என்– றும் ச�ொல்–வார்–கள். அதே–ப�ோல கண்–டிச்–செ–ருவு ரங்–க– நா–தப் பெரு–மா–ளும் புற்–றி–லி–ருந்து த�ோன்–றி–ய–தால் இரண்டு பெரு–மாள் திரு–மே–னி–க–ளுக்–கும் த�ொடர்பு உள்–ளது என்–றும் இப்–ப–குதி மக்–கள் நம்–பு–கின்–ற–னர். மேலும் ரங்–க–நா–தப் பெரு–மா–ளின் பாதத்–திற்கு அரு–கில் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கும் தேவியை, க�ோதா தேவி என்–றும் கூறி மகிழ்–கின்–ற–னர். சுற்–றி–லும் நெல் வயல்–கள் சூழ்ந்து மிக ரம்–மி–ய–மான இயற்கை ஓவி– ய – ம ாக குன்று அமைந்– து ள்– ள து. இந்– த க் கிரா–மத்–தைச் சுற்–றி–லும் உள்ள வயல்–க–ளின் அம�ோ–க–மான சாகு–ப–டிக்கு ரங்–க–நா–தப் பெரு–மா–ளின் கரு–ணையே கார– ணம் என்று பக்–தர்–கள் நெகிழ்ந்து, திட–மாக நம்–பு–கின்–ற–னர். கண்– டி ச் செருவு ஆல– ய ம் அமைந்– து ள்ள குன்– றி ன் மீது ஏறு–வ–தற்கு சுமார் நூறு படி–கள் உள்–ளன. எளி–தா–கப் படி–க–ளில் ஏறி ஆல–யத்தை அடை–ய–லாம். கரு–வ–றை–யின்

குகையில்  ரங்கநாதர் ðô¡

16-31 மே 2018

87

உற்சவர்

மங்கள அட்சதை சமர்ப்பித்தல் வலப்–புற – ம் ஒரு பாறை–யின் கீழ் எழுந்–தரு – ளி – யி – ரு – க்–கும் வலம்–புரி விநா–யக – –ரைத் தரி–சித்து, தேங்–காய்–களை உடைத்த பின்–னர், பக்–தர்–கள் ஆல–யத்–திற்–குச் செல்–கின்–ற–னர். எளிய முக மண்–ட–பத்தை அடுத்து பிர–மாண்–ட–மான பாறை–யில் அமைந்–துள்ள குகை–யில் ரங்–கந – ா–தப் பெரு–மாள் தன் கால–டியி – ல் க�ோதா தேவி பாத–சேவை புரிய, பிர–கா–சம – ாய் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். பெரு–மாள் தன் வலக்–கையை சிர–சின் கீழ் வைத்து, இடக்–கையை மார்–பில் ய�ோக முத்–திரை – –யா–கக் க�ொண்டு பெரிய மீசை, திரு–நா–மத்–த�ோடு பக்–தர்–களை நேரே ந�ோக்கி ய�ோக பீடத்–தின் மீது சேஷ சய–னத்–தில் சய–னித்–துக் காட்சி தரு–வது இத்–த–லத்–தின் தனிச் சிறப்–பா–கும். பக்–தர்– கள் பெரு–மா–ளின் திரு–முக மண்–ட–லத்தை நேரா–கக் கண்டு களிக்–க–லாம். ப�ொது–வாக சய–னக் க�ோலத்–தில் காட்சி தரும் பெரு–மா–ளின் முகம் மேலே ந�ோக்கி பார்த்–தப – டி – யே அமைந்– தி–ருக்–கும். ஆனால், இங்கே நம்–மைப் பார்த்–த–படி அவர்

88

ðô¡

16-31 மே 2018

அருள்–வது நம் பாக்–கிய – மே! பெரு– ம ா– ளு க்கு மேலே விதா–னம் ப�ோன்று அமைந்– துள்ள பெரிய பாறை–யின் மீது அழ–கிய சிறிய விமா– னம் கட்–டப்–பட்–டுள்–ளது. பக்–தர்–கள் கரு–வ–றைக்– குள் சென்று ரங்–கந – ா–தப் பெரு–மாளை நெருங்கி தரி– ச–னம் செய்–ய–லாம். பெரு– மா–ளைத் தரி–சித்த பின்–னர் பக்–தர்–கள் அரு–கில் சென்று அங்கு ஒரு தாம்–பா–ளத்–தில் நிரப்பி வைத்– து ள்ள மங்– கள அட்–சத – ையை இரண்டு கரங்–க–ளால் அள்ளி பெரு– மா–ளுக்கு முன்–பாக குவி–ய– லாக சமர்ப்–பிக்–கின்–ற–னர். ஆலய அர்ச்–ச–கர் பெரு–மா– ளின் திரு–மு–கத்–திற்கு அரு– கில் வைக்– க ப்– ப ட்– டு ள்ள மஞ்– ச ள் சரடை எடுத்து ஒவ்– வ�ொ ரு பக்– த – ரு க்– கு ம் கையில் கட்டி விடு–கி–றார். அட்– ச தை சமர்ப்– பி த்து, மஞ்– ச ள் சரடு கட்– டி க் க�ொள்–வது இந்த ஆல–யத்– தின் பிரத்–யே–க–மான ஒரு வழி–பா–டாக அமைந்–துள்– ளது. இவ்– வ ாறு மஞ்– ச ள் கயிறு கட்– டி க் க�ொண்– ட ா ல் பெ ரு – ம ா – ளி ன் அரு– ள ால் பக்– த ர்– க – ளி ன்

குகாலயம் க�ோரிக்–கை–கள் நிறை–வே– று ம் எ ன்ற ந ம் – பி க்கை உள்–ளது. கண்–டிச் செருவு ரங்–க– நா–தப் பெரு–மாள் ஆல–யத்– தில் சித்தரை மாதம் நடை– பெ–றும் ரத�ோற்–சவ – த்–துட – ன் கூடிய பிரம்– ம�ோ ற்– ச – வ த்– தின் ப�ோது சைத்ர சுக்ல அஷ்– ட மி, நவமி மற்– று ம் தசமி நாட்– க ள் மிக முக்– கி–ய–மான விழா நாட்–க–ளா– கும். இந்த நவமி நாளன்று ( ராம– ந – வ மி நாள்)  க�ோதா தேவி-ஸ்ரீரங்–க–நா– தப் பெரு–மாள் திருக்–கல்– யா–ணம் மிக விம–ரிசை – ய – ாக நடை– பெ – று – கி – ற து. இந்– ந ா– ளில் அதி–காலை தேவி, பூதே– வி – ய�ோ டு உற்– ச – வ ர்,  ரங்–க–நா–தப் பெரு–மாள் கண் – டெ – டு க் – க ப் – ப ட்ட புற்–றுக்கு அரு–கில் உள்ள மண்– ட – ப த்– தி ற்கு எழுந்– த – ருள்– கி – ற ார். அங்கு மிகச் சிறப்–பாக திருக்–கல்–யாண உற்–சவ – ம் நடை–பெறு – கி – ற – து. ஆயி–ரக்–க–ணக்–கான பக்–தர்– கள் இந்த உற்– ச – வ த்– தி ல் கலந்து க�ொண்டு, நூதன வஸ்– தி – ர ங்– களை சமர்ப்– பிக்–கின்–ற–னர். முக்–க�ோடி ஏகா– த சி, தனுர் மாதப்

திருக்கல்யாணத்தில் பக்தர்கள் கூட்டம் பிறப்பு, திரு– வ�ோ – ண ம் ஆகி– ய வை திரு– வி ழா நாட்– க – ளா– கு ம். இந்த ஆல– ய த்– தி ல் அன்– ற ாட பூஜை– க – ளு ம், உற்–ச–வங்–க–ளும் பாஞ்–ச–ராத்ர ஆகம முறை–யில் நடை–பெ–று– கின்–றன. குன்– றி ன் கீழ் உள்ள கண்– டி ச்– செ – ரு வு கிரா– ம த்– தி ல் கிராம தேவ–தை–க–ளாக ப�ோச்–சம்மா, மாரம்மா தேவி–யர் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கின்–ற–னர். இந்த ஆல–யம் காலை 6 மணி முதல் இரவு 8மணி வரை பக்–தர்–க–ளின் தரி–ச–னத்–திற்–கா–கத் திறந்து வைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. மாநி–லத் தலை–ந–க–ரான ஹைத–ரா–பாத்–தி–லி–ருந்து 25 கி.மீ த�ொலை–வி–லும், ஹயத் மண்–ட–லத் தலை–ந–க–ரி–லி–ருந்து 8 கி.மீ த�ொலை–வி–லும் கண்–டிச் செருவு கிரா–மம் உள்–ளது.

ðô¡

16-31 மே 2018

89

86

கண்ணனிருக்க கவலை ஏன்?

‘‘பே

ரன்–பு–மிக்க பெரி–ய�ோர்–களே, த ர் – ம ம் எ ன் – ற ா ல் எ ன ்ன என்–பதை நீங்–கள் எல்–ல�ோ–ரும் அறி–வீர்–கள். நீங்–கள் அதைப்–பற்றி கூறு–வதை, நான் பேசு–வதை, ஆம�ோ–திப்–பதை பிற்–பாடு நான் கேட்–கத்–தான் ப�ோகி–றேன். ஆயி–னும் எது தர்–மம் என்ற பேச்சை நான் ஆரம்–பித்து வைக்–கிறே – ன். நீங்–கள் சுக–மாக முடிப்–பீர்–கள் என்று நம்–பு–கிறே – ன்–.’’ அந்த அந்–தண – ர் உரத்த குர–லில் தெளி–வாக சபை–யில் உள்ள எல்–ல�ோ–ருக்–கும் கேட்–கும் வண்–ணம் மூன்று புற–மும் சுற்–றிப் பார்த்து தன் பேச்–சைத் துவக்–கி–னார். பேசு–வ–தற்கு முன்பு திரு–த–ராஷ்–டி–ர–னி–ட–மும், விது–ர–ரி–ட– மும், பீஷ்– ம – ரி – ட – மு ம் நலம் விசா– ரி த்– த ார். தன் வணக்–கங்–களை தெரி–வித்–துக் க�ொண்– டார். அவ–ரின் வரு–கையை அந்–தச் சபை அங்–கீக – –ரித்–தது. அவர் பேச்சை கேட்க தயா– ராக இருந்–தது. இது முக்–கி–ய–மான நிகழ்வு என்று எல்–ல�ோ–ருக்–கும் த�ோன்–றி–யது. ‘‘தந்தை வழி–யாக வந்த ஒரு ச�ொத்தை இரண்டு சக�ோ–த–ரர்–கள் பங்கு ப�ோட்–டுக் – ன்–பது – ான் தர்–மம். அது– க�ொள்ள வேண்–டுமெ – த தான் நியதி. காலம் கால–மாக அப்–படி – த்–தான் நடந்து க�ொண்டு வரு–கிற – து. திரு–தர – ாஷ்–டிர – ன், பாண்டு என்ற இரண்டு சக�ோ–த–ரர்–க–ளுக் கி – டை – யே யுத்–தமெ – ன்று ஏதும் வர–வில்–லையெ – – னி–னும் திரு–தர – ாஷ்–டிர – ன் பாண்–டுவி – ற்கு ஏன�ோ ச�ொத்தை பிரித்–துக் க�ொடுக்–க–வே–யில்லை. பஞ்–ச–பாண்–ட–வர்–க–ளுக்கு இது உன்–னுடைய – பங்கு என்று அளிக்–க–வே–யில்லை. இது எத– னால் என்–பது எனக்–குப் புரி–ய–வே–யில்லை. ஒரு–வேளை பிற்–பாடு செய்து க�ொள்–ள–லாம், அதற்–குண்–டான நேரம் வர–வில்லை என்று திரு–தர – ாஷ்–டிர – ன் நினைத்–துக் க�ொண்–டிரு – க்–க– லாம் என்று நான் ஆத–ரவ – ா–கவே பேசு–கிறே – ன். ஆனால், ஆரம்–பத்–தி–லி–ருந்தே துரி–ய�ோ–த– னா–தி–கள் பாண்–ட–வர்–களை மரி–யா–தை–யாக

90

ðô¡

16-31 மே 2018

நடத்–த–வில்லை. மாறாக ஒழிக்க எண்–ணம் க�ொண்டு பல்–வேறு வித–மான த�ொந்–த–ர–வு– களை அவர்–கள் திரும்–பத் திரும்ப செய்து க�ொண்டு வந்– த ார்– க ள். என்ன என்– ப தை நீங்–க–ளும் அறி–வீர்–கள். நானும் அறி–வேன். மறு–ப–டி–யும் அதைச் ச�ொல்–லிக் க�ொண்–டி– ருக்க வேண்–டாம். அப்–படி தங்–கள் சக�ோ–த– ரர்–களை சிற்–றப்–ப–னுக்கு பிறந்த அந்த ஐந்து குழந்–தை–களை மிகுந்த வெறுப்பு க�ொண்டு ஒதுக்கி வைத்–தது மட்–டு–மல்–லாது துரி–ய�ோ–த– னன் சூதாட அழைத்–தான். தன்–னு–டைய பலத்– த ால் ஒரு சிறிய தேசத்தை ஆண்டு – ந்த அவர்–களை அழைத்து சூதா– க�ொண்–டிரு டச் ச�ொல்லி வற்–பு–றுத்தி, துரி–ய�ோ–த–னன் சூதா–டாது சகு–னியை வைத்து சூதாடி வஞ்–ச– னை–யாக அவர்–க–ளு–டைய உரி–மைக்கு உண்– டான தேசங்–களை பெற்–றுக் க�ொண்–டார்–கள். இது அநீதி என்–பத – ந்–தும் இந்–தச் – ைத் தெரிந்–திரு சபை ம�ௌன–மாக இருந்–தி–ருக்–கி–றது.’’ ‘‘இது நடந்து முடிந்த கதை நடக்க வேண்–டிய – –தைப் பற்றி பேசு.’’ மிக வேக–மாக கர்–ணன் அந்த அந்–தண – ரை மடக்– கி – னா ன். அந்த அந்– த – ண ர் அவனை உறுத்–துப் பார்த்–தார். ஒரு பேச்சு முடி–யும் முன்பு நான் முடித்து விட்–டேன் நீங்–கள் பேச–லாம் என்று ஒரு–வர் ச�ொல்–லும் முன்பு குறுக்கே மறிப்–பது, அதட்– டிப் பேசு–வது அநா–க–ரீ–கம். சபை நாக–ரீ–கம் தெரி–யா–த–வன்–தான் அப்–படி நடந்து க�ொள்– வான். இந்த ராதே–யன் என்–கிற தேர�ோட்டி மக–னுக்கு இது தெரி–ய–வில்லை என்–ப–தாக அவர் அவ–னையே உறுத்–துப் பார்த்–தார். ‘‘சூதுக்கு அழைத்–தது – ம், அதில் த�ோற்–றுப்– ப�ோ–ன–தும், வன–வா–சம் மேற்–க�ொண்–ட–தும், அஞ்–ஞாத வாசம் மேற்–க�ொண்–டது – ம் தெரி–யும் அல்–லவா. அதைச் ச�ொல்–லிக் க�ொண்–டிரு – ப்– – க்–கிறீ – ர் பா–னேன். இப்–ப�ோது எதற்–காக வந்–திரு அதைச் ச�ொல்–லும்.’’

‘‘நீங்– க ள் விதித்– த – ப டி அந்த இரண்டு விஷ–யங்–கள – ை–யும் தரு–மபு – த்–திர – ர் செவ்–வனே முடித்து விட்–டார். பல்–வேறு துன்–பங்–களு – க்கு ஆளா–கியு – ம் இதை மேற்–க�ொள்ள வேண்–டும் என்று தீர்–மா–னித்து வன–வா–சமு – ம், அஞ்–ஞா–த– – ம் மிகத் திற–மைய – ாக செய்து முடித்து வா–சமு விட்–டார். இப்–ப�ொழு – து உங்–களு – டை – ய முறை. அவர் முடித்து விட்–டார் என்று தெரிந்–தும் அவரை அழைத்து அவ– ரு – டை ய ராஜ்– ஜி – – ல்லை. யத்தை நீங்–கள் திருப்–பிக் க�ொடுக்–கவி இது அநீதி. உனக்கு என்ன வேண்–டும் என்று நீங்–கள் கேட்–க–வில்லை. இது அய�ோக்–கி–யத் –த–னம். எனவே, இந்த இரண்–டை–யும் விட்– டு–விட்டு அவரை அழைத்து உட–ன–டி–யாக அவ–ருக்–குண்–டான பங்கை தர–வேண்–டும் என்று திரு– த – ர ாஷ்– டி – ர ன் முன்– னால் க�ௌர–வர்–களை கேட்–டுக் க�ொள்–கி–றேன்.’’ ‘‘தரா–விட்–டால்...’’ மறு– ப – டி – யு ம் கர்– ண ன் உரத்– தக் குர–லில் பேசி–னான். பீஷ்–மர் எழுந்–தார். ‘‘வாயை மூடு கர்ணா. ஒரு சபை–யில் எதைப் பேச வேண்– டும், எப்–ப�ொ–ழுது பேச வேண்– டும் என்று தெரி–யா–தவ – ர்–களெ – ல்– லாம் ஏன் சபைக்கு வரு–கிறீ – ர்–கள். பேச்சு என்–பது நாக–ரீக – ம் மிக்–கது. ஒரு கிரா– ம த்து சபை– யி ல்– கூ ட அந்த ஒழுக்–கம் கடை–பி–டித்து வரு–கி–றது. மிக விரை–வாக ஒரு விஷ–யத்தை முடித்து விட–வேண்–டும் என்று எண்–ணாதே. உன் மனப்–ப�ோக்கு எப்–படி இருக்–கிற – த�ோ அப்–படி இந்த விஷ–யம் முடிக்க வேண்– டு ம் என்– று ம் நினைக்– க ாதே. விஷ– யத்தை வளர விடு. அதன் ப�ோக்–கில் விடு. அது என்ன செய்ய வேண்–டும�ோ செய்–யட்– டும். இன்–ன�ொரு முறை குறுக்கே பேசா–தே’– ’ என்று அதட்–டி–னார். ‘‘அந்–தண – ரே, அறி–வில் சிறந்த கி–ருஷ்–ண– ரும், வலி–வு–மிக்க அர்–ஜு–ன–னும் ஒரு பக்–கத்– தில் இருக்–கி–ற–ப�ொ–ழுது அவர்–களை எதிர்– கின்ற திறன், தைரி– ய ம் இந்த உல– க த்– தி ல் எவ–ருக்கு வரும். அப்–படி எதிர்–ப்பா–னே–யா– னால் அவ–னைவி – ட முட்–டாள் யார் இருக்க முடி–யும்.’’ பீஷ்–மர் த�ொடர்ந்து பேச, அது தன்–னைக் குறித்–து–தான் வரு–கி–றது என்று கர்–ணன் புரிந்து க�ொண்–டான். உற்றுஅவரை கவ–னித்–தான். அந்த இடத்–தில் உஷ்ண அலை வீசி–யது. ஆரம்–பம் சரி– ய ாக இல்– லையே என்று திரு–த–ராஷ்–டி–ரன் பதை–ப–தைத்–தான். மற்ற மன்–னர்–களு – ம், சேனா–திப–திக – ளு – ம் கவ–லைப்– பட்–டார்–கள். ஒரு இயல்–பாக நடக்க வேண்– டிய விஷ– ய த்தை கர்– ண – னு – டை ய பேச்சு குலைத்–துப் ப�ோடு–கி–றது. அது வேறு ஒரு

திசைக்கு அழைத்–துப் ப�ோகி–றது என்று சக–ல– ரும் புரிந்து க�ொண்–டார்–கள். ‘‘தன் தந்–தை–யி–னுடை – ய ச�ொத்து முழு–வ– தை–யும் பெற யுதிஷ்–டி–ர–ருக்கு அதி–கா–ரம் இருக்–கிற – து என்–பதை எவ–ரா–லும் மறுக்க முடி– யாது. க�ொடுத்தே ஆக வேண்–டிய ச�ொத்து அது. ஆனால், தரு–ம–புத்–தி–ரர் அமை–தியை விரும்பி ஒரு அந்–தண – ரை இங்கு தூது அனுப்– பி–யிரு – க்–கிற – ார். ஒரு–வேளை இது கி–ருஷ்–ண– ரு–டைய ஆல�ோ–சனை – ய – ா–கவு – ம் இருக்–கல – ாம். வந்த அந்–த–ணர் மிகத் தெளி–வாக தன்–னு– டைய கருத்தை எடுத்து வைத்து விட்–டார். மறுத்–தால் என்ற கேள்வி வர–வே–யில்லை. மறுக்–கக்–கூ–டாது என்–ப–து–தான் இங்–குள்ள நிபந்–தனை. மறுப்–பது அதர்–மம் என்–பது – த – ான் இங்கு அவ–ரு–டைய பேச்சு.’’ ‘‘யுதிஷ்–டிர – ர் சமா–தா–னத்தை விரும்– பு – கி ன்– ற ாரா. எங்கோ படை திரட்– டி க் க�ொண்– டி – ருப்–ப–தாக கேள்–விப்–ப–டு–கிறே – ன். பாஞ்–சால தேசத்து அர–சனி – ட – ம் மண்–டி–யிட்டு உதவி கேட்–ப–தாக கேள்– வி ப்– ப – டு – கி – றே ன். சமா– த ா– னத்தை விரும்–புகி – ற – வ – ர் செய்–கிற செயலா இது. அப்–படி சமா–தா– னத்தை விரும்–புகி – ற – வ – ர் நேரி–டை– யாக வந்து துரி–ய�ோ–த–ன–னி–டம் அடைக்–கல – ம் க�ோர வேண்–டிய – து – – – ன – ன் அவரை தானே. துரி–ய�ோத பார்த்–துக் க�ொள்ள மாட்–டாரா வாழ்–நாள் முழு–வ–தும். தர்–மம் தர்–மம் என்று ச�ொல்–லிக் க�ொண்டே யுதிஷ்– டி–ரர் வேறு ஏத�ோ செய்து க�ொண்–டி–ருக்–கி– றாரே தவிர இந்–தத் தூது அர்த்–த–மா–கப்–ப–ட– வில்லை. எங்–களை பேசி பய–மு–றுத்–தி–னால் அர்–ஜு–னன் மகா–வீ–ரன் என்–பதை நிரூ–பிக்க துடி–து–டித்–தால் எங்–க–ள�ோடு ம�ோதிய பிறகு யுத்–தம் என்–பது என்ன என்–பதை புரிந்து க�ொள்–வார்–கள்.’’ கர்–ணன் உரத்த குர–லில் பேசி–னான். சபை குழம்–பிற்று. ‘‘கர்ணா ப�ோதும் நிறுத்து. உன் பேச்–சுக்கு ஒன்–றும் குறை–யில்லை. ஒரு சபை இருக்–கிற – து என்–பது தெரிந்–தும் துரி–ய�ோ–த–னன் பக்–கம் நீ பேச வேண்–டும் என்று ஆசைப்–பட்டு, அதை எல்– ல�ோ – ரு ம் கவ– னி க்க வேண்– டு ம் என்ற எண்–ணத்–த�ோடு அதி–கப்–பிர – ச – ங்–கித்–தன – ம – ாக அள–வுக்கு அதி–கம – ா–கப் பேசு–கிற – ாய். விரா–ட– தே– ச த்– தி ல் தனி ஒரு– வ – ன ாக அர்– ஜ ு– ன ன் உங்– க ள் அத்– த – னை ப் பேரை– யு ம் அடித்து துரத்–தின – ான். நான் உட்–பட பின்–ன–டை–யும் படி–யாக ஆயிற்று. பல–முறை அர்–ஜு–ன–னி– டம் நீ த�ோற்–ற�ோடி திரும்–பி–யி–ருக்–கி–றாய். அதை ஞாப–கம் வைத்–துக் க�ொண்டு பேசு. அதி–கம் பேசாதே. வீணா–கப் பேசி–ன ால் அர்–ஜு–னன் கையால் நீ அடி–பட்டு சாக

ð£ô-°-ñ£-ó¡

92

ðô¡

16-31 மே 2018

வேண்–டி–யி–ருக்–கும்.’’ இந்– த ப் பேச்சை முழு– வ – து ம் கேட்– டு க் க�ொண்– டி – ரு ந்த திரு– த – ர ாஷ்– டி – ர ன் கை உயர்த்–தி–னார். சபை அமை–தி–யா–யிற்று. ‘‘அந்த அந்–தண – ர் பேசி–யதி – ல் தவ–றில்லை. ஒரு– வே ளை சமா– த ா– ன த்– தி ற்கு உட்– ப – ட – வில்லை என்–றால் பாண்–டவ – ர்–கள் ப�ோருக்கு அழைக்–கி–றார்–கள் என்–பதை மறை–மு–க–மா–க– வும், தெளி–வா–க –வும் ச�ொல்லி விட்– ட ார். முடிவு செய்ய வேண்– டி – ய து நம்– மு – டை ய கவலை. எனவே, உட– ன – டி – ய ாக அந்த அந்–த–ணர் தன் ஊருக்கு திரும்ப வேண்–டும் என்று நான் வேண்–டிக் க�ொள்–கிறே – ன். அந்–த–ணரே, நான் இங்–குள்ள சபை–யி–ன– ர�ோடு ஆல�ோ–சித்து சஞ்–ச–யனை பாண்–ட– வர்–களி – ட – ம் அனுப்–புகி – றே – ன். என் செய்–தியை தெளி–வாக மேற்–க�ொண்டு என்ன நடக்க வேண்–டும் என்–பதை உறு–தி–யாக சஞ்–ச–யன் உங்–களு – க்–குச் ச�ொல்–வார். உங்–களு – க்கு விடை க�ொடுக்–கி–றேன்.’’ என்று கை கூப்–பி–னார். சபை எழுந்–தது. அந்த அந்–தண – ரை வணங்– கி–யது. அவர் மிக நிதா–ன–மாக நடந்து வாயி– லைக் கடந்து தன் தேரில் ஏறிக் க�ொண்–டார். அந்த அந்– த – ண ர் நகர்ந்– த – து ம் சபை– யி – ன ர் என்ன செய்–வது என்று திரும்பி திரு–த–ராஷ்– டி–ரனை பார்க்க, ‘சஞ்–ச–யா’ என்று அவர் உரக்க கூற, சபை முடி–ய–வில்லை என்–பது எல்–ல�ோ–ருக்–கும் தெரிந்–தது. அவ–ர–வர்–கள் ஓசை எழ ஆச– ன த்– தி ல் அமர்ந்– த ார்– க ள். துரி–ய�ோத – ன – னு – ம், கர்–ணனு – ம் இல்–லாத அந்த சபை–யில் சஞ்–ச–ய–னி–டம் திரு–த–ராஷ்–டி–ரன் பேச ஆரம்–பித்–தார். ‘‘சஞ்– ச யா, பாண்– ட – வ ர்– க – ளு க்கு என் ஆசீர்–வா–தத்–தைச் ச�ொல். அவர்–களை நலம் விசாரி. நான் நல–மாக இருக்–கி–றேன் என்–ப– தை–யும் அவர்–க–ளுக்–குத் தெரி–வித்து விடு. துரி–ய�ோ–த–னன் முட்–டாள். ம�ோச–மான ஒரு விஷ–யத்தை உத்–த–மம் என்–றும், உத்–த–ம–மான ஒரு விஷ– ய த்தை ம�ோசம் என்றும் கரு– து – கின்ற அள–வுக்கு முட்–டாள். ஒரு அர–ச–கு– மா–ர–னாக சுகத்–தி–லேயே வளர்ந்–த–வன். அவ– னுக்கு வாழ்–வின் வேதனை தெரி–யவி – ல்லை. யுத்– த த்– தி ன் உக்– கி – ர ம் இன்– னு ம் புரி– ப – ட – வில்லை. வெகு எளி–தாக அர்–ஜு–னனை ஜெயித்து விட– ல ாம் என்று தனக்– கு த்– தானே பேசி நம்–பிக் க�ொண்–டி–ருக்–கி– றான். தன்–னு–டைய பலத்தை தானே அதி–க–ரித்து தன்–னைப் பற்றி தானே புகழ்ந்து நினைக்– கி – ற – வ – னு – டை ய நிலைமை மூடத்–த–ன–மா–னது. அர்– ஜ ு– னனை விட அற்– பு–த–மான வில்–லாளி எவ–ரும் இல்லை. வடக்கு பக்– க ம் ப�ோய் முழு–வது – ம் ஜெயித்து விட்டு வந்–திரு – க்–கிற – ான். அவ– னுக்கு இணை அவனே.

துரி–ய�ோ–த–னன் யாரை நம்–பிக் க�ொண்–டி– ருக்–கி–றான�ோ அவன் பேச்–சில் வல்–ல–வனே தவிர செய்–கையி – ல் அர்–ஜு–னனு – க்கு குறைந்–த– வன்–தான். பீமன் கதை எடுத்து சுழற்ற ஆரம்– பித்–தால் அந்த க�ோபா–வே–சத்–திற்கு முன்பு எவ–ரும் நிற்க முடி–யாது. ப�ோர் ப�ோர் என்று ஆசைப்–பட்–டால் ப�ோதுமா. யார�ோடு ப�ோர் செய்–கி–ற�ோம், எதன் ப�ொருட்டு ப�ோர் செய்–கிற�ோ – ம் என்று தெரிய வேண்–டும். பன்–னிர – ண்டு வருட வன– – ம், ஒரு வருட அஞ்–ஞாத வாசத்–தி– வா–சத்–திலு லும் உடம்–பும், மன–தும் கடும் வேத–னை–கள் ஏற்–பட்டு அவற்றை சகித்–துக் க�ொண்டு இதற்– கெல்–லாம் கார–ணம் துரி–ய�ோ–த–னன் என்– பதை மன–திற்–குள் மூடி வைத்–துக் க�ொண்டு, சரி ப�ோனால் ப�ோகட்–டும் அவ–னுக்கு ஒரு– முறை நல்ல வாய்ப்பு தரு–வ�ோம் என்று தூது அனுப்–பியி – ரு – க்–கிற – ார்–கள். அதை புறக்–கணி – த்– துப் பேச கர்–ணன் என்ற ஒரு முட்–டாள் இங்கே இருக்–கி–றான். என்ன செய்–வது. விதி வலி–யது. ம�ோச–மான நண்–பர்–கள் சூழ–லில்– தான் விதி ஒரு–வனை கெடுக்–கும் ப�ொழுது ஏற்–ப–டும்.

ðô¡

16-31 மே 2018

93

பாண்–டவ – ர்–களு – டை – ய பக்–கத்–தில் திருஷ்–ட– துய்ம்–னன் என்ற பெய–ரில் ஒரு பல–சாலி வீரன் இருக்–கிற – ான். அவன் தன்–னுடை – ய சரீ– ரத்–தையை – யு – ம், யுத்–தத் திற–மையை – யு – ம் தன் மந்– தி–ரிக – ள�ோ – டு யுதிஷ்–டிர – னு – க்கு அர்ப்–பணி – த்து விட்–டான். மத்ஸ்ய மன்–னன் விரா–டன் தன் புதல்–வர்–கள�ோ – டு பாண்–டவ – ர்–களி – ன் உத–விக்– காக எப்–ப�ொ–ழு–தும் காத்–தி–ருக்–கி–றான். ஒரு – ட வரு–டம் பாண்–டவ – ர்–கள் அந்த மன்–னனி – ம் அமை–தி–யாக வாழ்ந்து வந்–தார்–கள். அதற்கு அவர்–கள் நன்–றிய�ோ – டு இருக்–கிற – ார்–கள். இவர்– கள் யாரென்று அறி–யா–மல் அடைக்–க–லம் க�ொடுத்து விட்–ட�ோமே, ஏதே–னும் தவறு செய்–திரு – ப்–ப�ோம�ோ என்ற பயத்–தில் யுதிஷ்–டி– ரர் என்ன ச�ொன்–னா–லும் சரி என்று தலை அசைக்–கின்ற விதத்–தில் விரா–டன் இருக்–கி– றான். பீஷ்–ம–ரி–டம் அஸ்–திர வித்தை பயின்ற சாத்– வி கி பாண்– ட – வ ர்– க – ளு க்கு உத– வி – ய ாக இருக்–கி–றான். எல்–லா–வற்–றுக்–கும் மேலாக கி–ருஷ்–ணர் அவர்–க–ள�ோடு இருக்–கி–றார். கி– ரு ஷ்– ண – ரு – டை ய வேகத்தை எவ– ர ால் சகித்– து க் க�ொள்ள முடி– யு ம். அடுத்– த – ப டி என்ன நடக்–கும் என்–பதை அவ–ரைப் ப�ோல் திற–மை–யாக, தெளி–வாக புரிந்து க�ொண்டு செயல்–ப–டு–ப–வர்–கள் வேறு எவ–ரா–வது இருக்– கி– ற ார்– க ளா, அப்– ப – டி ப்– ப ட்ட புத்– தி – ம ான் அங்கு இருக்–கி–ற–ப�ொ–ழுது அந்த இடத்தை பகைத்–துக் க�ொள்–வது சரி–தானா. இன்–ன�ொன்று நடந்–தது சஞ்–சயா, சிசு– பா–லன் என்ற மிகச் சிறந்த வில்–லாளி, அற்– பு–த–மான ப�ோர் வீரன், அவன் ஒரு–வேளை துரி–ய�ோ–த–னன் பக்–கம் நின்று விடு–வான�ோ, அப்–ப–டியெ – –னில் அவனை ஜெயிப்–பது கடி– னம் என்ற நினைப்–பில் கி–ருஷ்–ணர் தானே எதிரே நின்று தன் சக்–க–ரத்–தால் அவ–னைக் க�ொன்று ப�ோட்–டார். யுத்–தம் வரும் முன்பே மிகப்– பெ – ரி ய வில் வீரன் ஒரு– வ ன் அவர் கையால் இறந்து ப�ோனான். ஆக, இங்கு அத்–த–னை–யும்கி–ருஷ்–ண–ரின் திட்–டப்–படி நடை–பெ–று–கி–றதே அன்றி வேறு எப்–ப–டி–யும் அல்ல. இது எனக்–குப் புரி–கிற – து. ஏன் துரி–ய�ோ– த–ன–னுக்–கும், கர்–ண–னுக்–கும் புரி–ய–வில்லை என்–பது – த – ான் ஆச்–சரி – ய – ம – ாக இருக்–கிற – து. சிசு– பா–லனை கி–ருஷ்–ணர் த�ொடர்ந்து மன்–னித்– தி–ருப்–பார். ஆனால், பாண்–ட–வர்–க–ளுக்–காக அவனை சக்–க–ரத்–தால் க�ொன்–றார். இப்–படி ஒவ்–வ�ொரு செய–லும் பாண்–டவ – ர்–களு – க்–காக கி–ருஷ்–ணர் செய்து வரு–கி–ற–ப�ோது அந்த பாண்–ட–வர்–களை எதிர்த்–துப் ப�ோரி–டு–வது முட்–டாள்–த–னம். அரக்–கர் சேனையை இந்–தி–ர–னும், விஷ்– ணு–வும் சேர்ந்து அழித்–தது ப�ோல க�ௌர– வர்–கள் அழிக்–கப்–பட ப�ோகி–றார்–கள். அர்– ஜு– ன ன் இந்– தி – ர – ன ா– க – வு ம், கி– ரு ஷ்– ண ர் சனா–தன விஷ்–ணுவ – ா–கவு – ம் எனக்–குத் த�ோன்– று–கி–றார்–கள். யுதிஷ்–டி–ரர் தர்ம நடத்–தை–யில்

94

ðô¡

16-31 மே 2018

பற்–றுள்–ள–வர். அமை–தி–யா–ன–வர். இத–னா– லேயே அவர் பக்–கம் அதி–கம் பேர் சேர்– வார்–கள். இந்த நல்–லவ – ரு – க்கு ஆபத்தா என்று பதறி ப�ோரில் ஈடு–ப–டு–வார்–கள். துரி–ய�ோ–த– னன் வெறுமே எண்– ணி க்– கை – யி ல் படை திரட்–டிப் ப�ோவ–தில் என்ன பிர–ய�ோ–ஜ–னம். நம்–மி–டம் பதி–ன�ோறு அக்ஷௌனி சேனை இருக்– கி – ற து. பாண்– ட – வ ர்– க – ளி – ட ம�ோ ஏழு– தான் இருக்– கி – ற து. ஆனா– லு ம் அந்த ஏழு அக்ஷௌனி சேனை தர்–மத்–தால் பல–மா–னது. நீ தயவு செய்து பாண்–ட–வர்–க–ளி–டமே – –ப�ோய் அவர்–கள் க�ோபத்தை கிள–ராத வண்–ணம் கி– ரு ஷ்– ண னை முன்– னி – று த்தி இந்– த ப் பேச்சை துவக்கு. கி–ருஷ்–ணரி – ன் எந்–தப் பேச்– சை–யும் யுதிஷ்–டி–ரர் தட்ட மாட்–டார். சமா– தான வார்த்–தைக – ளி – ல் கி–ருஷ்–ணரு – க்கு நிச்–ச– யம் ஈடு–பாடு இருக்–கும். எனவே, இப்–ப�ோதே உட–னேயே நீ பாண்–டவ – ர்–கள் இடம் ந�ோக்கி தூது–வன – ாக ப�ோய் வா. சண்–டையை தவிர்க்– கின்ற பேச்சை மட்–டும் பேசு. க�ோபத்தை க் கிளற வேண்– ட ாம்– ’ ’ என்று பல– மு றை அறி–வுரை ச�ொன்–னார். திரு– த – ர ாஷ்– டி – ர – னி – ட ம் விடை– பெ ற்– று க் க�ொண்டு சஞ்– ச – ய ன் உபப்– ல வ்– ய ம் என்ற இடத்–திற்கு ப�ோனார். பாண்–டுவி – ன் புதல்–வ– னான யுதிஷ்– டி – ர – ரி – ட ம் சேர்ந்து அவரை வணங்–கின – ார். ‘ ‘ இ ந ்த அ ழ – கி ய அ ர ண் – ம – னை – யி ல் தங்–கள் சக�ோ–தர – ர்–கள�ோ – டு ஒரு இந்–திர – னை – ப் ப�ோல யுதிஷ்–டி–ரரே நீங்–கள் வீற்–றி–ருக்–கி–றீர்– கள். எல்லா கெடு–த–லும் முடிந்து நீங்–கள் நன்–மைக்கு திரும்–பிய இந்த நேரம் எனக்கு – ம – ாக இருக்–கிற – து. இத்–தனை ச�ோத– சந்–த�ோஷ னை–க–ளுக்–குப் பிற–கும் உங்–கள் முகம் தெளி– வா–க–வும், அமை–தி–யா–க–வும் இருப்–ப–தைப் பார்த்து நான் வியந்து ப�ோகி–றேன். யுதிஷ்–டி– ரர் ஒரு தர்–மவ – ான் என்று மக்–கள் ச�ொல்–வது இத–னால்–தான் என்று கரு–துகி – றே – ன். உங்–கள் அமைதி பார்ப்–ப–தற்கு சந்–த�ோ–ஷ–மாக இருக்– கி–றது. அதே–சம – ய – ம் அது குறித்து ஒரு பய–மும் வரு–கி–றது. மன–தில் இருப்–பதை வெளியே தன் முகத்–தில் காட்–டா–த–வரை பார்க்–கும்– ப�ொ–ழுது பயம் வரு–வது இயல்–பு–தானே.’’ ‘‘வருக சஞ்–சயா வருக. திரு–த–ராஷ்–டி–ரன் நல– ம ாக இருக்– கி – ற ாரா? அவ– ரி – ட – மி – ரு ந்து அவர் ச�ொல்லி ஒரு தூது– வ ன் என்னை ந�ோக்கி வந்–தி–ருப்–ப–தில் நான் மட்–ட–மற்ற மகிழ்ச்–சி–ய–டை–கி–றேன். அவர் பெருந்–தன்– மைக்கு நான் தலை–வண – ங்–குகி – றே – ன். அங்கே சக–ல–ரும் நலமா. பீஷ்–ம–ரும், விது–ர–ரும் எப்– படி இருக்–கி–றார்–கள். துர�ோ–ண–ரும் அவர் புதல்–வ–ரும் எப்–படி இருக்–கி–றார்–கள். கிரு–பர் நல–மாக இருக்–கி–றாரா? அவர் மிகச்–சி–றந்த வில்–லாளி. அவர் எவர் பக்–கம் நின்–றா–லும் அவர் வெற்றி குறித்து அஞ்ச வேண்–டிய அவ– சி–யம் இல்லை. மூட–னான துரி–ய�ோ–த–னன்

எப்–படி இருக்–கி–றான். அவ–னுக்கு நெருக்–க– மான கர்–ணன – �ோடு இன்–னும் சல்–லா–பித்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றானா? க�ௌரவ வம்–சத்து தாய்–மார்–க–ளும், பெரிய சிறிய பெண்–க–ளும், சபை–யில் பணி–பு–ரி–யும் பணிப்–பெண்–க–ளும், – க – ளு – ம், மரு–மக – ள்–களு – ம், மகன்–களு – ம், சக�ோ–தரி மகன்–களி – ன் புதல்–வர்–களு – ம் எல்–ல�ோரு – ம் நல– மாக இருக்–கிற – ார்–களா. நான் அங்கு பல–ருக்கு தானம் க�ொடுத்து வந்–தேன். அவை–க–ளை– யெல்–லாம் துரி–ய�ோ–த–னன் கெடுக்–கா–மல் இருக்–கி–றானா. இல்–லை–யென்–றால் க�ொடுத்–தது நான் என்–பத – ா–லேயே துவே– ஷ ம் க�ொண்டு அதை தடுக்–கிற – ானா. அர–சவை – யி – ல் உள்ள மந்–தி–ரி–கள் சன்–மா– னம் பெறு– கி – ற ார்– க ளா? எந்–தக் கவ–லை–யும் இல்– லா– ம ல் இருக்– கி – ற ார்– களா? பகை–வர் பக்–கம் சே ர ா – ம ல் இ ரு க் – கி – ற ா ர் – க ள ா ? ந ா ட் டு நடப்பை கூர்–மைய – ாக கவ– னி க்– கி – ற ார்– க ளா? அர–சரு – க்–கும் மக்–களு – க்– கும் பாட–மாக திகழ்– கி–றார்–களா என்–பதை எனக்கு தய–வு–செய்து ச�ொல்–லுங்–கள். எனக்கு உ ட – மை – ய ா க இ ல் – லா– வி ட்– ட ா– லு ம் அந்த தேசத்து மக்–கள் மீது நான் மாறாத காதல் க�ொண்–டி– ருக்–கிறே – ன். அவர்–கள் நலம் முக்–கி–யம்.’’ தரு– ம – பு த்– தி – ர – னி ன் இந்– த க் கருணை தாங்–காது சஞ்–ச–யன் கண்– மூடி கைகளை குவித்–துக் க�ொண்–டான். எல்லா நேரத்–தி–லும் எல்–ல�ோர் இடத்–தி–லும் தர்–ம–சிந்–த–னை–யாக இருக்க ஒரு சில–ரால் மட்–டும்–தான் முடி–கி–றது என்று நினைத்–துக் க�ொண்–டான். ‘‘சஞ்–சயா, அர்–ஜு–னனை – யு – ம், பீம–னையு – ம் கண்டு அவர்–கள் பயப்–படு – வ – து இருக்–கட்–டும். நகுல சகா–தே–வர்–கள் சாதா–ர–ண–மா–ன–வர்– களா, சகா–தே–வன் அம்பு மழை–யைப்–பற்றி அவர்– க – ளு க்கு மறந்து விட்– ட தா, இடது கையா–லும், வலது கையா–லும் அம்–பு–களை மழை–ப�ோல் ப�ொழிய விட்டு கலிங்க நாட்டு வீரர்–களை சகா–தேவ – ன் ஜெயித்து வந்–தானே அது அவர்–க–ளுக்கு மறந்து விட்–டதா. கண் முன்–னா–லேயே சிபி மற்–றும் நாட்டு நகு–லனை தனியே அனுப்–பி–ன�ோம். அவன் ஜெயித்து வந்து அவர்–களை எனக்கு ஆதி–னப்–ப–டுத்–தி– னான். அது–வும் மறந்து விட்–டதா. இவர்–க– ளையே எதிர்க்க முடி–யாத க�ௌர–வர்–கள் அர்–ஜு–ன–னை–யும், பீம–னை–யும் ஜெயித்து

விடு–வார்–களா, தன் பலம் என்ன, தன் எதி– ரி–யின் பலம் என்ன என்–பதை அவ–னுக்கு ச�ொல்– லி த் தரு– வ ார் யாரும் இல்– லை யா, அல்–லது அவன் யார் பேச்–சை–யும் கேட்–கா– மல் காது–களை மூடிக் க�ொண்–டிரு – க்–கிற – ானா, கர்–ணனை நம்பி ப�ோரில் இறங்–கு–கி–றானா. அந்– த க் கர்– ண னை நம்– பி த்– த ானே இவன் தைத்ய வனத்–தில் யுத்–தத்–திற்கு வந்–தான். அடி–பட்–டுத் திரும்–பி–னான் அல்–லவா. நான் ஆணை–யிட்–ட–தின் பேரில் அர்–ஜு–ன–னும், பீம–னும் உள்ளே இறங்கி துரி–ய�ோ– த– ன – னை – யு ம், கர்– ண – னை – யு ம் விடு–வித்–தது முற்–றி–லும் மறந்து ப�ோயிற்றா. எனக்கு அவனை நினைத்– த ால் வியப்– ப ாக இ ரு க் – கி – ற து ச ஞ் – ச ய ா . இத்–த–னைக்–குப் பிற–கும் எனக்கு துரி–ய�ோ–த–னன் மீது க�ோபமே இல்லை. பரி– த ா– ப மே ஏற்– ப – டு – கி–றது.’’ இந்–தச் ச�ொல்–லுக்– காக சஞ்–ச–யன் யுதிஷ்– டி – ர ரை கை கூ ப் பி வணங்–கி–னான். ‘‘யுதிஷ்–டிரா, திரு–த– ராஷ்டி– ர ர் ஒரு– ப�ொ – ழு– து ம் தன் பிள்– ள ை– களை ப�ோரி– டு ம்– ப டி வற்–பு–றுத்–த–வில்லை. உங்– க– ளு க்கு எதி– ர ாக திசை திருப்– ப – வி ல்லை. மாறாக உங்– க – ள�ோ டு ப�ோர் புரிய வேண்–டி–யி–ருக்–குமே என்–கிற கவ–லையை மன–தில் க�ொண்டு அடிக்–கடி புலம்–பு–கின்–றார். ப�ோர் செய்–யும் எண்–ணம் துரி–ய�ோத – ன – னு – க்–கும், அவ–னைச் சார்ந்–தவ – ர்–களு – க்–கும் இருக்–கிற – து. நீங்–கள் ப�ோருக்–குத் தயங்–கு–வ–து–பற்றி அங்– குள்–ளவ – ர்–கள் நன்கு புரிந்து வைத்–திரு – க்–கிற – ார்– கள். பீஷ்–ம–ரும், விது–ர–ரும் உங்–க–ளைப்–பற்றி கவ–லைப்–படு – கி – ற – ார்–கள். இது சமா–தா–னம – ாக முடிந்–தால் நன்–றாக இருக்–குமே என்று துர�ோ– ண–ரும், அஸ்–வத்–தா–மனு – ம் நினைக்–கிற – ார்–கள். விது–ரரு – க்–கும் அந்–தக் கவலை உண்டு. முன்பு ஒரு அர–ச–வை–யில் இருந்து விட்டு அங்கு முக்–கி–ய–மான இடத்தை க�ௌர–வ–மாக ஏற்– றுக் க�ொண்டு விட்டு பிறகு ஏத�ோ ஒரு கார– ணம் ச�ொல்லி வேற�ொரு பக்–கம் ப�ோவது என்–பது தங்–க–ளுக்கு இழுக்–கா–னது. என்ன நடந்–தா–லும் எங்கு நின்–ற�ோம�ோ அங்–கேயே நிலைத்து நிற்க வேண்–டும் என்–பது நல்ல – –டைய க�ொள்–கைய – து. வீரர்–களு – ாக இருக்–கிற அவ்–வி–தமே அவர்–கள் இருக்–கி–றார்–கள்.

(த�ொட–ரும்) ðô¡

16-31 மே 2018

95

ஆழ்வார் திருநகரி

மகிழ்ச்சியான வாழ்வருளும் மதில் கருடன்! நம்மாழ்வார் அவதார நாள்: 23-5-2018

திருப்புளி வாகனத்தில் நம்மாழ்வார் லின் வாக–ன–மான கரு–டன் என்– திரு–கிறமா–பட்– சி–ரா–ஜன், ஆடி மாதம் சுவாதி

நட்–சத்–தி–ரத்–தில் அவ–த–ரித்–த–வர். நித்ய சூரி–க– –‌ ே–னர் ஆகிய ளுள் அனந்த, கருட, விஷ்–வக்–ஷ மூவ–ரில் கரு–ட–னும் இடம் வகிக்–கி–றார். கருட பக– வ ான் அனைத்து திரு– ம ால் திருத்– த – ல ங்– க – ளி – லு ம் காட்– சி – ய – ளி ப்– ப – தை க் காண–லாம். இருப்–பி–னும் குறிப்–பாக நாச்–சி– யார் க�ோயி–லில் கல்–கரு – ட – ன், வில்–லிபு – த்–தூ– ரில் ஆண்–டாள் ரங்–க–மன்–னா–ரு–டன் கருட ஆச–னத்–தில் காட்–சி–ய–ளிப்–பது, திரு–வ–ரங்–கம், திருக்–கண்–ணபு – ர – ம் ஆகிய தலங்–களி – ல் அருள்– பு–ரி–யும் சங்கு- சக்–க–ரம் தாங்–கிய சதுர்–புஜ கரு–டன் முத–லா–ன�ோர் மிக முக்–கிய – ம – ா–னவ – ர் ஆவர். அதே–ப�ோல் ஆழ்–வார் திரு–ந–க–ரி–யில் ஆதி–நா–தன் திருக்–க�ோ–யில் மதில் மீது காட்– சி–ய–ளிக்–கும் கருட பக–வா–னும் மிக விசே–ஷ– மா–னவ – ர். இவரை அருள் பட்–சிர – ா–ஜர் என்றே அழைக்–கின்–ற–னர். அந்–நி–யர்–க–ளின் அதி–கா–ரம் மேல�ோங்கி இருந்த காலத்–தில் க�ோயில்–களு – க்கு பாது–காப்– பின்மை அச்–சு–றுத்–தல் இருந்–தது. அத–னால் பக்–தர்–கள் சிலர், பஞ்–ச–ல�ோக திரு–வு–ரு–வங்–க– ளைப் பாது–காப்பு கார–ண–மாக இட–மாற்– றம் செய்து காப்– ப ாற்றி வந்– த – ன ர். அதே– ப�ோன்று ஆழ்–வார் திரு–நக – ரி நம்–மாழ்–வா–ரின்

96

ðô¡

16-31 மே 2018

திரு–வு–ரு–வத்–தைக் கேரள மாநி–லம் க�ோழிக்– க�ோடு பகு–தி–யில் மறைத்து வைத்–தி–ருந்–தார்– கள். நிலைமை சீரா– ன – வு – ட ன் ஆழ்– வ ார் திரு–வு–ரு–வத்–தைத் தேடிச் சென்–ற–வர்–க–ளுக்கு எந்த இடத்–தில் உரு–வம் வைக்–கப்–பட்–டது என்ற நினைவு தவ– றி – ய – த ால் அத– ன ைக் கண்–ட–றிய முடி–யா–மல் ப�ோயிற்று. கலக்–கமு – ற்ற அவர்–கள், நம்–மாழ்–வா–ரைத் தேடி நீல–கண்ட கசம் என்ற குளம் அமைந்–தி– ருந்த பகுதி அருகே வந்–தப�ோ – து வானில் ஓர் கரு–டன் வட்–டமி – ட்–டுக் க�ொண்–டிரு – ப்–பதை – க் கண்–டார்–கள். அது சங்–கே–த–மாக எதைய�ோ உ ண ர் த் – து – வ – தை ப் பு ரி ந் – து – க�ொண்ட அவர்–கள், அந்–தப் பகு–தி–யில் ஆழ்–வா–ரின் திரு–வு–ரு–வம் இருக்–க–லாம் என்று உற்–சா–கத்–து– டன் தேடத் த�ொடங்–கி–னார்–கள். அவர்–க–ளு– டைய பக்தி முயற்சி உடனே பலன் தந்–தது. ஆமாம், அங்கே அவ–ரது திரு–வுரு – வ – ம் கண்டு மகிழ்ந்–த–னர். இவ்–வாறு கைக்–கெட்–டிய திரு–வுரு – வ – த்தை ஆழ்–வார் த�ோழப்–பர் என்–பா–ரும், குற–வர் இனத்– த – வ ர் ஒரு– வ – ரு ம் எடுத்– து ச்– ச ெல்ல

நம்மாழ்வார் ஆராவமுதனின் திருவடியை த�ொழல்

நம்மாழ்வார் அவதாரநாள் வைபவம் (ஆழ்வார் திருநகரி)

முற்–ப ட்–டார்–க ள். அப்–ப�ோ து த�ோழப்– பர் கால் இடறி, குளத்–தில் விழுந்து உயிர்–விட, குற– வ ர் மட்– டு ம் பல சிர– ம ங்– க ளை மேற்– க�ொண்டு, அழ–கர் க�ோயில் முத–லான பலத் தலங்–கள – ைக் கடந்து ஆழ்–வார்–தி–ரு–ந–க–ரி–யில் நம்–மாழ்–வா–ரின் திரு–மேனி – யை – ச் சேர்த்–தார். இதன் கார– ண – ம ா– க த்– த ான் ஆழ்– வ ார் மீதான அந்– த க் குற– வ – ரி ன் பற்– று – த – லை ப் பாராட்–டும் ப�ொருட்டு ஆழ்–வா–ருக்கு திரு– மஞ்–சன – ம் (அபி–ஷே–கம்) ஆன–வுட – ன் குற–வன் க�ொண்டை அலங்–கா–ரம் செய்–விக்–கப்–ப–டு– கி–றது. இது இன்–றும் வழக்–கத்–தில் உள்–ளது. கருட பக–வானை வேத வடி–வா–ன–வன் என்று ப�ோற்–று–கின்–றன, சாஸ்–தி–ரங்–கள், நம்– – ை–யும் தமிழ் மாழ்–வார�ோ நான்கு வேதங்–கள பாடல்–கள – ாக்கி ‘வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்’ என்ற பெருமை பெற்–றவ – ர். எனவே நம்–மாழ்– வா–ரின் இருப்–பி–டத்தை கரு–டன் காட்–டிக் க�ொடுத்–ததி – ல் வியப்–பேது – மி – ல்லை என–லாம். இத–னா–லேயே ஆழ்–வார்–தி–ரு–ந–க–ரி–யில் மதில்– மேல் அமைந்– து ள்ள கரு– ட – னு க்கு சிறப்பு ஆரா–தன – ை–கள் நித்–தமு – ம் நடை–பெறு – கி – ன்–றன. இவரை மதில் கரு–டன் என்றே ப�ோற்–று–வர். இவர் பல–ருக்–குக் குல–தெய்–வ–மாய் விளங்கி வரு–கி–றார். இவர் இங்கு பிரார்த்–தனா மூர்த்– தி–யாய் திகழ்–கி–றார். பக்–தர்–கள் இவ–ருக்கு தேங்–காய் விடு–வார்–கள் (சூரை தேங்–காய் ப�ோல்.) இந்த கரு– ட – னு க்கு பிரதி வரு– ட – மு ம் 10 நாட்–கள் சிறப்பு விழா க�ொண்–டா–டப்–படு – – கி–றது. ஆடித் திரு–வா–தி–ரை–யன்று இவ–ருக்கு திரு–விழா ஆரம்–ப–மாகி ஆடி சுவாதி (அவ– தார தினம்) வரை நடை–பெ–றும். இதைப்– ப�ோல் வேறு எந்த தலத்–தி–லும் நடப்–ப–தா–கத் தெரி–யவி – ல்லை. 10 நாட்–களி – லு – ம் கரு–டனு – க்கு விசேஷ திரு–மஞ்–ச–னம் செய்–விக்–கி–றார்–கள். அவ–ருக்கு மிகப் பிரி–ய–மான அமிர்–த–க–ல–சம் என்ற திண்–பண்–டம் (பூரண க�ொழுக்–கட்டை

ப�ோன்–றது) நைவேத்–ய ம் செய்–கி –றார்–கள். கூடவே நம்–மாழ்–வார் பாசு–ரங்–க–ளை–யும் ஓதி சிறப்–பிக்–கி–றார்–கள். இக்–கரு – ட – னு – க்கு ஏற்–கன – வே குறிப்–பிட்–டது – – ப�ோல் தேங்–காய் விடல் சமர்ப்–பனை முக்–கிய பிரார்த்–தனை. ஆடி சுவா–தி–யன்று மட்–டும் ஆயி–ரக்–கண – க்–கான தேங்–காய் விடல் க�ொடுப்– பார்–கள். இவ–ரைக் குல–தெய்–வம – ாய் க�ொண்– டா–டும் யாத–வர் மற்–றும் தேவர் சமு–தா–யப் பெரு– ம க்– க ள், இவ்–வை – ப – வ ங்– க – ளி ல் அதிக எண்–ணிக்–கை–யில் கலந்–து–க�ொள்–கி–றார்–கள். இக்–க–ரு–டனை வழி–பட்டு இவ–ருக்கு காணிக்– கை–யாக தேங்–காய் விடல், பால் குடம் எடுத்– தல் மற்–றும் விஷப்–பூச்–சிக – ளி – ன் உரு–வங்–களை காணிக்–கை–யாக சமர்ப்–பிப்–பார்–கள். ஆடி சுவா– தி – யி ல் கரு– ட – னு க்கு சாய பரி–வட்–டம் சமர்ப்–பிக்–கிற – ார்–கள். சாய பரி–வட்– டம் என்–பது பாம்பு, தேள், பூரான் ப�ோன்ற பூச்–சி–கள் வரை–யப்–பட்ட பெரிய வஸ்–தி–ர– மா–கும். இதன் மூலம் கருட வழி–பாடு நம்மை விஷப்–பூச்–சிக – ள – ால் ஏற்–படு – ம் ஆபத்தை தடுக்– கும் என்–பதை அறிந்–துக�ொ – ள்–ளல – ாம். அவர் அரு–ளால் த�ொலைந்–துப�ோ – ன ப�ொருட்–கள் மீண்–டும் கிடைக்–கும். இந்த கரு–டன், க�ோயி–லின் மதில் மேல் வட–தி–சை–யில் அமைந்–துள்–ளார். அடுத்–த– முறை ஆழ்–வார் திரு–ந–கரி சென்–றால் இந்த கரு–ட–னை–யும் தரி–சித்து வாருங்–கள். மதில்– மேல் சென்று தரி– சி க்க படிக்– க ட்– டு – க ள் உள்–ளன. இவ– ரு க்கு அருகே கலை வேலைப்– பா–டு–கள் நிறைந்த, கல்–லால் ஆன இரண்டு தீப ஸ்தம்–பங்–கள் பித்–த–ளைக் கவ–சத்–து–டன் அமைந்–துள்–ளன. இவற்–றில் ஒன்–றில் நெய்–யும், மற்–றதி – ல் எண்–ணெயு – ம் இட்டு தீபம் ஏற்–றுவ – ர். மதில் கரு– ட னை வணங்கி மகிழ்ச்சி ப�ொங்க வாழ–லாம்.

- எம்.என். நிவா–சன் ðô¡

16-31 மே 2018

97

உள்ள(த்)தைச் ச�ொல்கிற�ோம்

சிம்ம கர்ஜனையை உணர்ந்தோம்!

கு லம்

தழைக்க அருள்– வ ார் குரு நர– சி ம்– ம ர் என்ற நர–சிம்–மரி – ன் புகழ் பாடி–யிரு – ந்த கட்–டுரைய – ை நர–சிம்ம ஜெயந்தி சம–யம் பார்த்து ஆன்–மி–கம் படைத்–தி–ருந்–தது, அத–னது ஆன்–மிக – ப் பணிக்கு மற்–று–ம�ொரு உதா–ர–ண–மாக அமைந்–தி–ருந்–தது. கர்–நா–டக மாநி–லத்–தி–லுள்ள சாலிக்–கி–ரா–மம் என்ற குக்–கி–ரா–மத்–தில் அமர்ந்து ஆசி அளித்–து–வ–ரும் குரு நர–சிம்–மர் ஆல–யம் இருக்–கும் திக்–கி–னைக் காட்–டி–யி–ருந்த தங்–க–ளுக்கு நன்–றி–கள் பல.

- இரா.வளை–யா–பதி, த�ோட்–டக்–கு–றிச்சி.

சுந்–த–ரர் மிகப்–பெ–ரிய சமூக

நீதியை, உண்– மைய ை ம ா தெ ா ரு ப ா கன் எ ன சிவனை பரந்த மனதை ஊர் அறி– ய ச் ச�ொல்– கி – றார். சம்– ப ந்– த – ரு ம் ஏழாம் நூற்– ற ாண்– டி ல் மன– தி ற்கு இத–மாக, சமூ–கம் தழைக்க அன்பு, இரக்க குண– மு ம் பாது– க ாக்க பதி– க ம் பாடி ஆன்–மி–கத்தை வளர்த்–துள்– ளார். நம்–மாழ்–வார், பார–தி– யார் ப�ோன்– ற – வ ர்– க ள் ஒரு ஆணின் சரி–யான வழி–காட்–டு– தலே பெண்–ணின் முன்–னேற்– றம். மேன்–மை–யு–றும் காலங்– கள் மாறும்–ப�ோது கருத்து, நடை–முறை – க – ள் மாறு–கின்–றன. விமர்–சன – ம் விதி மீற–வில்லை. விதி மீறலே விதி–யா–காது. மன இருளை அறி–யாமை இருளை அகற்–றும் ஞான ஒளி தேவை. ஞானத்–தைப் பரப்ப வேண்–டும். உணர வேண்– டு ம். உண்– மைய ை உல– கி ற்கு ஞானத்–து–டன் கூடிய அறி–வு–ரை–கள் அவ–சி–யம் தேவை. பெண்மை ப�ோற்–றப்–பட வேண்–டும்.

-A.T.சுந்–த–ரம், சென்–னி–மலை.

கு

லம் தழைக்க அருள்–வார் குரு நர–சிம்–மர்! கட்–டுரை அருமை. தீர்த்–தம் எதி–ரிக – –ளைப் பற்–றிய பயம் மன–ந�ோய், பாவங்–கள் தீர்க்–கும் சிறப்–புப் பெற்–றது. வீடு–க–ளில் நடை–பெ–றும் விசே–ஷங்–க– ளில் குரு நர–சிம்–ம–ருக்கு காணிக்கை எடுத்து வைக்–கும் வழக்–கம் உள்–ளது. நீதி–மன்–றங்–க–ளில் சாட்சி ச�ொல்–பவ – ர்–கள் நர–சிம்–மரு – க்கு முன்பு சாட்சி ச�ொன்–னால் நீதி–பதி அதை பதிவு செய்–வ–தும் வழக்–கம். மெய்–சிலி – ர்க்க வைக்–கிற – து. பக்தி மணம் பர–வு–கி–றது அரிய நல்ல பல தக–வல்–கள். ஆன்–மி– கத்–தின் பணி த�ொட–ரட்–டும்.

- ஆ.தாயு–மான சுந்–த–ரம், வெள்–ள�ோடு.

மு

ரு–கப் பெரு–மா–னின் அழ–கிய த�ோற்–றத்–திற்–கும், மன்–மத – னி – ன் அழி–விற்–கும் மூல–முத – ற்–கா–ரண – ம – ாக

98

ðô¡

16-31 மே 2018

சிவ– பெ – ரு – ம ா– னி ன், நெற்– றி க்– க ண் அமைந்– த து சிறப்பு. சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்கு எத்–தனை கண்–கள் என்ற ஆன்–மிக விளக்–க–மும் அருமை.

- இராம.கண்–ணன், திரு–நெல்–வேலி.

‘இ

றை–வன் தூணி–லும் இருப்–பார். துரும்–பி–லும் இருப்–பார்’ என்ற தெய்–வீக தத்–துவ – த்தை உல–குக்கு உணர்த்–தும் வகை–யில் பக்த பிர–க–லா–த–னுக்–காக தூணி–லி–ருந்து நர–சிம்–ம–மாய் வெளிப்–பட்டு மகா விஷ்ணு நர–சிம்–ம–வ–தா–ரம் எடுத்–தார் . பக–வான் மகா விஷ்ணு நர–சிம்–ம–ராய் அவ–த–ரித்த நன்–னா– ளுக்கு நவ–ரத்ன மகு–டம் சூட்–டும் வகை– யி ல் அவ– ரி ன் மகத்– து – வ ம் கூறும் கட்– டு – ரை – க ள், தக– வ ல்– கள் இவை– க – ளை த் த�ொகுத்து ‘நர–சிம்–மர் ஸ்பெ–ஷல்’ இத–ழைப் படைத்– தி – ரு ப்– ப து கம்– பீ – ர – ம ான சிம்ம கர்–ஜ–னை–ப�ோல் சிறப்–பாக உரு–வாக்–கி–யி–ருப்–பது மகத்–தான முயற்சி. பாராட்–டுக்–கள்!

- அயன்–பு–ரம் டி.சத்–தி–ய– நா–ரா–ய–ணன், சென்னை-72.

ப

க்–த–னின் குறை தீர்க்க கூப்– பிட்ட அந்–தக் கணமே வேண்– டிய முன்– னே ற்– ப ா– டு – க – ள�ோ டு த�ோன்–றிய நர–சிம்–மர் (அவ–தார) ஸ்பெ– ஷ ல் மிக– வு ம் அருமை. நாடு முழு–வ–து–முள்ள நர–சிம்ம ஆலய சிறப்–புக்–களை விளக்–கிய – – தும் ச�ொல்லி வைத்–த–து–ப�ோல் தெளிவு பெறு–ஓம் பகு–தி–யி–லும் நர– சிம்–மர் வழி–பாடு குறித்து ஹரி–பி–ர–சாத் சர்–மா–வின் விளக்–கமு – ம் படிக்–கப் படிக்க பர–வச – ம – ட – ைய வைக்– கி–றது. என்ன ச�ொல்–கி–றது ஜாத–கம் பகு–தி–யில் சுப சங்–க–ரன், லக்–னம், ராசியை குறிப்–பிட்டு ஜ�ோதிட ரீதி–யாக விரி–வாக விளக்–குவ – து சம்–பந்–தப்– பட்–ட–வர்–க–ளுக்கு மட்–டு–மின்றி அதே–ப�ோல குறை– பாடு உள்ள அநே–கர்–க–ளுக்–கும் ஜ�ோதி–டத்–தில் ஆர்–வ–முள்ள என்–னைப் ப�ோன்–ற–வர்–க–ளுக்–கும் பய–னுள்–ள–தாக உள்ளது நன்றி.

- ப.த.தங்–கவே – லு, பண்–ருட்டி.

அ

பூர்வ ஸ்லோ–கம் நம்மை தூக்–கிக் காப்–பாற்– று–வார் நர–சிம்–மர் வாசித்–தேன். என்–னை–ய–றி–யாத கவலை எனும் இருள் கரைந்து, ஆன்–மிக ஒளி என்–னுள் பளிச்–சிட்–டது. அனந்–த–னுக்கு ஆயி–ரம் நாமங்– க ள் படித்– து ப் பர– வ – ச ம் அடைந்– தேன் . ம�ொத்–தத்–தில் இதழ் ஆன்–மிக ஒளி பாய்ச்–சி–யது.

- சு.இலக்–கு–ம–ண–சு–வாமி, மதுரை - 6.

பகவத்கீதை அடுத்த இதழில்

99

RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345

100