Aanmegam

ஆனமிகம ரூ. 20 (தமிழ்நாடு, புதுச்சேரி) ரூ. 25 (மற்ற மாநிலங்களில்)

மே 1-15 2018

பலன்

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் ெதய்வீக இதழ்

 அகத்தியர் சன்மார்க்க சங்கம் துறையூர் வழங்கும் இணைப்பு

 நரசிம்மர்

பக்தி ஸ்பெஷல்

1

2

ÝùIèñ சுயநல பிரார்த்தனை வணக்கம்

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் தெய்வீக இதழ்

கல் பப்ளிகேஷன்ஸ் (பி) லிமிடெட்டிற்காக சென்னை-600 096, பெருங்குடி, நேரு நகர், முதல் பிரதான சாலை, பிளாட் எண்.170, எண்.10, தினகரன் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு 229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. என்ற முகவரியிலிருந்து வெளியிடுபவர் மற்றும்

ஆசிரியர்

ஆர்.எம்.ஆர்.ரமேஷ் ப�ொறுப்பாசிரியர்

பிரபுசங்கர் ஆசிரியர் குழு

கிருஷ்ணா, ந.பரணிகுமார் சீஃப் டிசைனர்

பிவி

Printed and published by R.M.R.Ramesh, on behalf of Kal Publications Pvt. Ltd. and printed at Dinakaran Press, Plot No.170, No.10, First Main Road, Nehru Nagar, Perungudi, Chennai-600 096 and published at 229, Kutchery Road, Mylapore, Chennai-600 004.

Editor: R.M.R.Ramesh RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345 வாசகர்கள் தங்கள் ஆல�ோசனைகள், விமர்சனங்கள், படைப்புகள், புகைப்படங்கள், ஓவியங்கள் அனைத்தையும் அனுப்ப வேண்டிய ஆசிரியர் பிரிவு முகவரி:

ஆன்மிகம் பலன்

229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. த�ொலைபேசி: 044-4220 9191 மின்னஞ்சல்: palanmagazine@gmail.com விளம்பரங்களுக்கு: மு.நடேசன்

ப�ொது மேலாளர் (விளம்பரம்) ம�ொபைல்: 98409 51122 த�ொலைபேசி: 4467 6767 Extn 13234. மின்னஞ்சல்: advts@kungumam.co.in

4

ðô¡

1-15 மே 2018

வீ

நலந்தானே!

- தப்பில்லை!

ட்டு பூஜை–யற – ை–யில�ோ, க�ோவி–லில�ோ இறை–வனி – – டம் பிரார்த்–தித்–துக் க�ொள்–பவ – ர்–களி – ல், தான் நலம் பெற–வேண்–டும், தன் விருப்–பங்–கள் நிறை–வேண்–டும் என்று க�ோரு–ப–வர்–க–ளின் எண்–ணிக்கை அதி–கம்–தான். ஆனால், இப்– ப டி வேண்– டி க்– க �ொள்– வ – தி – லு ம் தவ–றில்லை என்–று–தான் த�ோன்–று–கிற – து! உதா–ர–ண–மாக, தனக்கு பஞ்–ச–மில்–லாத, தின–சரி உண–வுக்–குக் குறை–வில்–லாத வாழ்வு வேண்–டும் என்று ஒரு–வர் வேண்–டிக்–க�ொள்–கி–றார் என்–றால், மறை–மு–க– மாக அவர் அவ்–வாறு தனக்கு உணவு வழங்–கு–வ– தில் சம்–பந்–தப்–பட்ட அனை–வ–ரும் நல்–வாழ்வு வாழப் பிரார்த்–திக்–கி–றார் என்–று–தான் அர்த்–தம். தம் மன–தில் வருத்–தம் இல்–லாம – ல், வாழ்–வில் துய–ர– – ல் இருந்–தால்–தானே, பயி–ரிடு – வ – து முதல் அந்த மில்–லாம விளைச்–சலை – க் கடை–யில் விற்–ப–து–வ–ரை–யி–லான பணி– களை மேற்–க�ொள்–ப–வர்–கள்–வரை தம் கட–மை–க–ளைச் சரி–வர நிறை–வேற்றி, அத–னால் நாம் வயி–றார உண்ண முடி–யும்! உணவு மட்–டு–மல்–லா–மல், நம் தேவை–கள் எல்–லா– வற்–றிற்–கும் நாம் இறை–வ–னி–டம் பிரார்த்–தனை செய்–து – க �ொள்– ளு ம்– ப� ோது அவை நிறை– வே – று – வ – த ற்– கா ன எல்லா முயற்–சிக – –ளும் வெற்–றிபெற – வேண்–டும் என்ற வேண்–டுக – �ோ–ளும் உள்–ளீ–டாக இடம்–பெ–று–கிற – து. அதா–வது, நம் முயற்–சி–கள் மட்–டும – ல்–லாம – ல், அந்த முயற்–சி–கள் கைகூ–டு–வ–தற்–காக, நமக்கு உத–வு–ப–வர் –க–ளும் நல–மாக வாழ–வேண்–டும் என்ற ஆத்–மார்த்த உணர்–வு–தான் அந்த உள்–ளீடு! உண்–மை–தானே, நமக்கு ஒரு நன்மை கிடைக்க வேண்–டு–மா–னால் அதற்கு பங்–க–ளிப்–ப–வர்–கள் எல்–லாம் நல்–லப – டி – ய – ாக இருந்–தால்–தானே நமக்கு அந்த நன்மை முழு–மை–யா–கக் கிடைக்–கும்? ஆகவே, நம் சுய–நல – த்–துக்–காக நாம் பிரார்த்–தித்–துக் க�ொள்–ளும்–ப�ோது நாமே அறி–யா–மல் நம் சமு–தா–யத்–துக்– கா–க–வும் பிரார்த்–தித்–துக் க�ொள்–கி–ற�ோம் என்–ப–து–தான் சரி, இல்–லையா? இந்த எண்–ணத்–தின் முத்–தாய்ப்பு என்ன தெரி–யுமா? நம்–முடை – ய தேவை–க–ளையும் நாம் வரை–முற – ை–ப–டுத்– திக் க�ொள்–வ–து–தான். தகு–திக்கு மீறிய, அடுத்–த–வர் மீதான ப�ொறா–மை–யால் விளைந்த ஆசை–களை நாம் கட்–டுப்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–வ–து–தான். அதே– ப� ோல, பிறர் அழி– ய – வே ண்– டு ம், பிற– ரு க்– குக் கேடு நேர–வேண்–டும் என்ற ‘பிரார்த்–த–னை–’–கள் நம்மை மன–ந�ோய் க�ொள்–ளச் செய்–யும், நாள–டை–வில் உடல்–ந�ோ–யி–லும் அது க�ொண்–டு–வி–டும் என்–ப–தை–யும் புரிந்–து–க�ொள்–ள–வேண்–டும். ஆக, நமக்–கா–கப் பிரார்த்–தித்–துக்–க�ொள்–வ�ோம், அதில் தப்– பி ல்லை. அதா– வ து, இனி– மே ல், நாம் அத்–தகை – ய நன்–மை–யைப்–பெற, நமக்கு மறை–மு–க–மா– கப் பங்–க–ளிப்–ப�ோ–ருக்–கும் சேர்த்தே பிரார்த்–தித்–துக் க�ொள்–வ�ோம்!

(ªð£ÁŠ-ð£-C-K-ò˜)

நெல்–லை–யப்–பர் க�ோயில் த�ொடர்ச்சி

நலமே முத்–தா–லங்–கு–றிச்சி காம–ராசு

பர–ம–கு–மார்.

அருள்வார்

நெல்–லை–யப்–பர்

ஏ

நெல்–லை–யப்–பர் க�ோவி–லில் வணங்–கும் மரபு எத்–த–கை–யது?

றக்–கு–றைய 14 ஏக்–கர் பரப்–பில் மிக அழ– காக அமைந்–துள்–ளது காந்–திம – தி – ய – ம்–மன் சமேத நெல்–லை–யப்–பர் ஆல–யம். சக்தி பீடங்–கள் 64ல் இத்–த–ல–மும் ஒன்று. எனவே முத–லில் அம்–மன் சந்–நதி – யி – ல் காந்–திம – தி அம்– மையை வழி–ப–டு–வதே இக்–க�ோ–யில் மர–பா– கும். பெரும்–பா–லும் சக்தி பீட தலங்–க–ளில் அம்–மன் சந்–நதி வல–துபு – ற – ம – ா–கவு – ம், அம்மை கிழக்கு ந�ோக்–கி–யும் காணப்–ப–டு–வ–து–ப�ோ– லவே இங்–கும் அன்னை அருள்–பு–ரி–கி–றார். அம்–மன் சந்–நதி வாயி–லில் உள்ள விநா–யக – – ரை–யும், வேல–வ–ரை–யும் வணங்கி க�ோபுர வாயி–லில் நுழைந்து உள்ளே செல்–வ�ோம். வழி– யி ல் தெரி–வ து ஊஞ்– ச ல் மண்– ட – பம். அதனை அடுத்து க�ொடி–மர மண்–ட–பம். க�ொடி–மர – த்–தைத் த�ொழு–துவி – ட்டு, அடுத்து பலி–பீட – த்–தில் நம்–முடை – ய அகங்–கா–ரம், ஆண– வம் முத–லா–ன–வற்றை பலி–யிட்டு, தரு–மமே உரு–வான நந்–தி–யம் பெரு–மானை வழி–ப–டு–கி– ற�ோம். அடுத்து விமான வாயி–லில் உள்ள விநா–ய–க–ரை–யும், வேல–வ–ரை–யும் வணங்கி விட்டு அம்–மன் சந்–நதி முன் செல்–கி–ற�ோம்.

6

ðô¡

1-15 மே 2018

அம்–மன் சந்–ந–தி–யின் திருச்–சுற்று மணி– மடப்–பள்–ளி–யும், தென்–மேற்கு முனை–யில் மண்–ட–பம் எட்–டுத் தூண்–க–ளு–டன் விளங்– கன்னி விநா– ய – க – ரு ம், வட– ம ேற்கு முனை– கு–கி–றது. இவற்–றில் இரண்டு, யில் வேல–வ–ரும் காட்சி தரு– இ சை த் தூ ண் – க – ள ா – கு ம் . கி–றார்–கள். இடை–யில் வடக்– அடுத்து, தென்– பு – ற ப் படி குச் சுற்– றி ல் அன்– னை – யி ன் – வ – ழி – ய ாக மேலேறி உள்ளே கரு–வற – ைச் சுவ–ரில் நீர் வடி–யும் சென்–றால், அம்–மனு – க்கு வலப்– தூம்பு என்– னு ம் க�ோம– மு கி பக்–கம் விநா–ய–கர் மற்–றும் சிவ– தீர்த்த வழி காணப்–ப–டு–கி–றது. லிங்–கம், இடப்–பு–றம் வேல–வர் அரு–கில் உள்ள சண்–டிகே–சு–வ– என நமக்–குக் காட்சி தரு–கிற – ார்– ரியை வணங்–கிவி – ட்டு கிழக்கு கள். எதிர்–பு–ற–முள்ள நந்–தியை ந�ோக்கி வரு–கிற�ோ – ம். வணங்– கி – வி ட்டு அம்– மனை வட– கி – ழ க்கு முனை– யி ல் நேர–டி–யாக தரி–சிக்–க–லாம். ஆறு–முக – ப்–பெரு – ம – ான் செப்–புத் உல–கினை ஈன்று புரந்–த–ரு– திரு–மே–னி–யில் வள்ளி-தெய்– ளும் அன்னை, ஒளி–வீசு – ம் அழ– வா–னை–யு–டன் அருள்–பா–லிக்– க�ோடு, காந்–தி–ம–தித் தாயாக, கி–றார். சுற்–றுப் பிரா–கா–ரத்–தில் கையில் நீல�ோற்– ப ல மலர் இவர்–களை வலம்–வந்து மீண்– ஏந்தி ஒயி–லா–கக் காட்சி தரு– டும் அன்–னையை வழி–பட்டு கி–றாள். வாயி–லின் வலப்–புற – ம் க�ொடி–மர மண்–ட–பம் வரு–கி– மக–ர–மீ–னு–டன் கூடிய கங்–கை– ற�ோம். வடப்– ப க்– க ம் தென்– யானை காந்திமதி யும், இட–துபு – ற – ம் ஆமை–யுட – ன் மு–கம – ாக அம்–மன் க�ோவி–லின் படம்- முருகன் கூடிய யமு–னை–யும் காட்சி தரு– வேள்–விச்–சாலை உள்–ளது. கின்–றன – ர். வட–புற – ம் பள்–ளிய – றை. க�ொடி–மர – த்தை வல–மாக வந்து அத–ன–ரு–கில் வெண்–க–லத்–தால் ஆன அடி– தென்–பு–றம் சென்–றால் எதிரே ஆயி–ரங்–கால் யார்–களு – ம், பாவை–விள – க்–கும் நேர்த்–திய – ா–கத் மண்–ட–பம். இங்கு ஐப்–பசி மாதத் திருக்–கல்– திகழ்–கின்–றன. பின்–னர், பள்–ளி–யறையின் யா–ணமு – ம், பங்–குனி உத்–திர – த்–தில் செங்–க�ோல் எதிர்ப்–புற – ம் வழி–யாக இறங்–கித் திருச்–சுற்றை க�ொடுக்–கப்–ப–டும் விழா–வும் மிகச்–சி–றப்–பாக வலம் வர– ல ாம். தென் கீழ்– மு – னை – யி ல் நடை–பெறு – ம். த�ொடர்ந்து சென்–றால் மேற்கு

தாமிர சபை சுற்–றில் கரு–மாரி தீர்த்–தம் காணப்–ப–டு–கி–றது. அடுத்து வட–சுற்–றில் கரு–மாறி வேல–வர் ஆசி அருள்–கி–றார். அவரை வணங்கி விட்டு சங்–கிலி மண்–ட– பம் அடை–கி–ற�ோம். கரு–மாறி வேல–வ–ருக்கு எதி–ராக மேற்கு முக–மாக ஐய–னார் விளங்–கு– கி–றார். அதன்–பின் நேராக வடக்கு ந�ோக்கி வரு–கிற�ோ – ம். இடை–யில் மஞ்–சள் வடி–வான அம்–பிகை வடங்கு முக–மா–கக் காட்சி தரு–கி– றாள். எட்–டுத் திருக்–கர – ங்–களு – ட – ன், மகி–டனை கீழே வீழ்த்தி, சூலத்–தால் அவ–னைக் குத்–திய நிலை–யில் அம்–பிகை விளங்–கு–கி–றாள். அவ– ளுக்கு வல–து–பு–றம் வழி–யாக ப�ொற்–றாமரை குளத்–திற்கு வந்–தால் அங்கு கிழக்கு முக–மாக சர–சுவ – தி, தென்–மு–க–மாக தட்–சி–ணா–மூர்த்தி என தரி–சிக்–க–லாம். அடுத்து, கிழக்–குப் பக்–கம் வந்–தால் ப�ொற்– றா–மரை விநா–ய–கர், சிறிய கற்–ப–டி–மத்–தில், வல்–ல–பையை மடி–யில் அமர்த்–தி–ய–படி, பதி– ன�ொரு திருக்–க–ரங்–க–ளு–டன் காட்சி தரு–கி– றார். அவரை வணங்–கி–விட்டு வட–பு–றம் வழி–யாக மீண்–டும் சங்–கலி மண்–ட–பத்தை அடை–கி–ற�ோம். எதிரே தட்–சி–ணா–மூர்த்தி விளங்–கு–கி–றார். இவர் சந்–நதிக்கு முகப்–பில் மர–வே–லைப்–பா–டு–கள் பிர–மிக்க வைக்–கின்– றன. அங்–கி–ருந்து மேற்கு ந�ோக்–கிச் செல்– கி–ற�ோம். தென்–மேற்கு முனை–யில் சங்–க–ர– லிங்– க – மு ம், க�ோமதி அம்– ப ா– ளு ம் அருள் வழங்– கு – கி – ற ார்– க ள். அரு– கி ல் எண்– ணெ ய் தயா– ரி க்– கு ம் தைல மண்– ட – ப ம் உள்– ள து. அத–னைக் கடந்து வடக்கு ந�ோக்–கிச் சென்– றால் இடை–யில் மேலக்–க�ோ–புர வாயி–லில் மேற்கு ந�ோக்–கிய விநா–ய–கர் காட்சி தரு–கி– றார். அவரை வழி–பட்டு அரு–கில் உள்ள வாயில் வழி–யா–கச் சென்று ஆறு–மு–க–ந–யி– னாரை தரி–சிக்–க–லாம். இந்த சந்–நதி மிக–வும் சிறப்– ப ா– ன – த ா– கு ம். பல வரு– ட ங்– க – ள ா– க ப் பூட்–டிக் கிடந்த இந்த க�ோவில், ‘ஏழைப் பர–தேசி அமா–வாசை சுவா–மி–கள்’ முயற்–சி– யால் திருப்–பணி செய்–யப்–பட்–டி–ருக்–கி–றது. உள்ளே, விநா–ய–கர் மற்–றும் சிவ–லிங்–கத்– தைத் தரி–சித்–துவி – ட்டு, ஆறு–முக – ப் பெரு–மான்

8

ðô¡

1-15 மே 2018

முன் நின்று அவ–ரு–டைய அரு–ளா–சி–யைப் பெறு–கி–ற�ோம். இவரை வலம் வந்து ஆறு முகங்– க – ளை – யு ம் தரி– சி த்– து – வி ட்டு வடக்கு ந�ோக்–கிச் செல்–வ�ோ–மா–னால் இடை–யில் அண்–ணா–மல – ை–யார்-உண்–ணா–முல – ை–யாள் சந்–நதி–யைக் காண–லாம். மேற்கு முனை–யில் வாயு–லிங்–கம், அங்–கி–ருந்து கிழக்கு ந�ோக்–கிச் சென்–றால் நடு–வில் வடக்–குக் க�ோபுர வாயில். அதை–யும் கடந்–தால் யானை க�ொட்–டடி. அங்கே க�ோவில் யானை–யான காந்–தி–மதி மெல்ல அசைந்–த–படி பக்–தர்–க–ளைத் தன் சிறு கண்–க–ளால் பார்த்து வாழ்த்–து–கி–றது! வட–கி–ழக்கு முனை–யில் சுவாமி க�ோவி– லின் வேள்–விச்–சாலை காணப்–ப–டு–கி–றது.

– டி சாத்–தன – ார், அதன் தென்–பக்–கம் வன்–னிய பூரணை-புஷ்–க–லை–யு–டன் தரி–ச–னம் அருள்– கி–றார். தட்–சி–ணா–மூர்த்தி, வித்–தி–யா–ச–மாக கிழக்கு முக–மாக அருள்–பா–லிக்–கி–றார்! அரு– கில் பைர–வர், 5 அடி உய–ரத்–தில் எழி–லு– டன் காட்சி தரு–கி–றார். அஷ்–டமி பூஜை செய்து இவரை வணங்–கி–னால் எதி–ரி–கள் த�ொல்லை ஒழிந்து, த�ொழில் விருத்தி அடை– யும். இந்த பாக்–கி–யத்–தைப் பல பக்–தர்–கள் பெற்–றிரு – க்–கிற – ார்–கள், பெற்று வரு–கிற – ார்–கள். இவ–ரைய – டு – த்து நவ–க�ோள்–கள் சந்–நதி, இதற்கு – எதிர்ப்–புற – ம் நால்–வர் சந்–நதி. அவர்–களை யு – ம் வணங்கி, பெரிய நந்– தி – யை – யு ம் வணங்– க – லாம். இந்த நந்தி சுதை–யால் செய்–யப்–பட்ட பிர–மாண்ட வடி–வா–னது. 10 அடி உய–ரம், 13 அடி நீளம், 5 அடி அக–லம் க�ொண்–டது. தமி–ழ–கத்–தின் பெரிய நந்–தி–க–ளில் இது–வும் ஒன்று. அன– வ – ர – த – க ான் என்– ப – வ ர் ‘இந்த நந்தி புல்லை திங்–குமா?’ என கேலி–யா–கக் கேட்க, நந்தி புல்–கட்டை தின்–ற–தாக கர்ண பரம்–பரை கதை–யும் உண்டு! அடுத்து க�ொடி–ம – ர த்– து க்கு வணக்– க ம் – ட்டு சுவாமி சந்–நதி தெரி–வித்–துவி – க்–குள் நுழை– கி–ற�ோம். நுழை–வா–யிலி – ல் விநா–யக – ர்-வேல–வ– ரின் ஆசி–யுட – ன் உள்ளே சென்–றால், அங்கே வாயில் மாடத்–தில் அதி–கார நந்தி, வேத பட்–டர், நமசி–வாய மூர்த்–தி–கள், விநா–ய–கர் ஆகி– ய�ோ – ரை க் கண்– கு – ளி – ர க் காண– ல ாம். அவர்–களை – த் த�ொழுது, தென்–பக்–கம் திரும்– பி–னால் அங்கு சூரி–யன் உள்–ளார். தென்– கி–ழக்கு முனை–யில் மடப்–பள்ளி. எதி–ரில் அன–வர – த – ந – ா–தரு – ம், அன்னை காந்–திம – தி – யு – ம் தரி–ச–னம் நல்–கு–கி–றார்–கள். தெற்கு சுற்–றில், தென்–பக்–கம் நால்–வ–ரும், பாண்–டிய மன்–னர்–க–ளின் திரு–மே–னி–க–ளும், 63 நாயன்– ம ார்– க – ளு ம், திருத்– த�ொ ண்– ட ர், அகத்–திய – ர், தாமி–ரப – ர – ணி–தேவி விக்–கிர – க – ங்–க– ளும், உல�ோ–ப–முத்–தி–ரைச் செப்–புப் படி–ம– மும் காணப்–படு – கி – ன்–றன. அதற்–கடு – த்து ஏழு முனி–வர்–கள், ஏழு சக்–திய – ர், திருத்–த�ொண்–டர் கற்–ப–டி–மம் உள்–ளது. இதன் வடப்–பக்–கம் ப�ொல்–லாப் பிள்–ளைய – ார் காட்சி தரு–கிற – ார்.

அவ– ரு க்கு எதி– ரி ல் பிள்– ளை த் த�ொண்டு உள்– ள து. மகப்– பே று வேண்டி ந�ோன்– பி – ருந்து இவரை வழி– ப ட்– ட ால் எளி– த ான, சுக–மான மகப்–பேறு கிடைக்–கும். பிள்–ளை– பேறு கிடைத்–த–வு–டன் தாய் இத்–த�ொண்– டில் நுழைந்து நேர்த்–திக் கடன் செலுத்–தும் வழக்–கம் உள்–ளது. ப�ொல்–லாப்–பிள்–ளை–யா–ரைத் த�ொழுது மேற்கு ந�ோக்கி வந்–தால் ராவ–ணன் கயி– லை–யைப் பெயர்த்து எடுக்–கும் சிற்–பத்–தைக் காண–லாம். மேலே கயி–லை–நா–தன் காட்சி தரு–கிற – ார். அங்–கிரு – ந்து வடக்கு ந�ோக்–கின – ால் தாமி–ர–சபை – –யின் பந்–தல் மண்–ட–பம் அழகு மிளிர காட்சி தரு–கி–றது. எதி–ரில் 14.5 மீட்– டர் பரப்–பில் தாமி–ரச – பை அமைந்–துள்–ளது. இறை–வன் இங்–கு–தான் காளி–கா–தாண்–ட– வம் என்–னும் முனி–தாண்–ட–வம் புரிந்–தார். இவ–ரின் இடது பக்–கத்–தில் பதஞ்–ச–லி–யும், வலப்–பக்–கம் புலிக்–கால் முனி–வர் மற்–றும் சிவ–காமி அருள்–கி–றார்–கள். தாமி–ர–ச–பை–யின் மேல்–பு–றம் இத்–தி–ருக்– க�ோ–விலை உரு–வாக்–கிய முழு–துங்–கண்ட ரா–மக்–க�ோன் கற்–ப–டி–மம் உள்–ளது. அதனை அடுத்து ஆகா– ச – லி ங்– க – மு ம், உரிமை அழ– கிய பெரு–மாள் என்–னும் திருப்–பு–கழ்–பெற்ற அம்–பல வேல–வ–ரும் உள்–ள–னர். எதிர்–பு–றம் கிழக்கே, விநா–ய–கர் மேற்கு முக–மாக இத்– தல விருட்–ச–மான மூங்–கில் மரத்–த–டி–யில்

காட்சி தரு–கி–றார். அவ–ரை–யும் வழி–பட்டு. வடக்–குச் சுற்றி கிழக்–காக வந்–தால் வடப்– பக்–கம் அஷ்–ட–லட்–சு–மி–யும், சனீஸ்–வ–ர–னும் தனித்–தனி சந்–நதி க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார்–கள். எதிர்–பு–றம் ஆயி–ரத்–தெண் லிங்–க–மும், அவ– ருக்கு முன்–னால் குபேர லிங்–கமு – ம் உள்–ளன. வட–கிழ – க்கு முனை–யில் ஆடற்–கலை அர–ச– ரான நட–ரா–சர் பிர–மாண்–ட–மாய் அருள்– பா–லிக்–கி–றார். 6 அடி உய–ரத்–தில் 32 சுடர்–க– ளு–டன் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். இடப்–பக்–கம் 4அடி உய–ரத்–தில் சிவ–காமி, வலப்–பக்–கம் தாள–மிடு – ம் காரைக்–கால் அம்மை இரு–வரு – ம் செப்–புப் படி–பமங்–கள – ா–கத் திகழ்–கிற – ார்–கள். அவர்–களை வணங்கி நிமிர்ந்–தால், சுவர் முழு–தும் திரு–வா–ச–கம் ப�ொறிக்–கப்–பட்–டி– ருப்–பதை – ப் படித்து மகி–ழல – ாம். முடிந்–தவரை – அவற்–றைப் படித்–து–விட்டு, பெரிய நட–ரா– ஜர் முன்–பக்கம் வழி–யா–கக் கீழே இறங்கி உள்ளே உள்ள க�ொடி–ம–ரத்தை வணங்கி, பிறகு தெற்கு வாசல்– வ – ழி – ய ா– க ச் சுவாமி சந்–ந–திக்–குச் செல்–ல–லாம். வாமி சந்–நதி, மாடக் க�ோவில் வகையை சார்ந்–தது. படி–கள் ஏறிச்–சென்று மணி– மண்–ட–பத்தை அடை–ய–லாம். இங்–குள்ள இசைத்–தூண்–க–ளைத் தட்டி இனிய கானம் கேட்டு மகிழ்ந்து உள்ளே சென்று, நந்–தி–யம்– பெ–ரும – ான் அனு–ம–தி–யு–டன் கரு–வ–றைக்–குள் செல்–கி–ற�ோம்.

சு

தென்–பு–றம் பெரிய விநா–ய–கர் மிக கம்– பீ–ர–மா–கத் த�ோற்–ற–ம–ளிக்–கி–றார். அவ–ருக்–குத் தென்–பக்–கம் சந்–திர – சே – க – ர – ர் எழுந்–தரு – ளி – யு – ள்– ளார். இடது பக்–கம் வேல–வர். கரு–வ–றைக்– குள் மிக–வும் தாழ்ந்த விதா–னத்–துக்–குக் கீழே, ‘மூங்–கில் ஈன்ற முத்–து’ ‘வேணு–வ–ன–நா–தர்’ எனப்–ப–டும் நெல்–லை–யப்–பர் அருள்–காட்சி நல்–கு–கி–றார். சிர–சில் வெட்–டப்–பட்ட வடு–வு– டன் த�ோன்–றும் அவ–ரைப் பார்க்க, மனம் கசி–கி–றது. இவரே 21 பீடங்–க–ளாக வளர்ந்–த– வர். ரா– ம – க�ோ – னு க்– கு ம், முழு– து ம்– க ண்ட ராம–பாண்–டி–ய–னுக்–கும் நற்–கதி தந்த நாய– கன் இவர். கால்–கள் நகர்ந்–தா–லும், மனம் நக–ர–வ�ொண்–ணா–மல், மெல்ல வட–பக்–கம் திரும்–பு–கி–ற�ோம். அங்கே நெல்லை க�ோவிந்–தர், மேல்–திசை முடி–யும், கீழ்–திசை திரு–வ–டி–யு–மாக சயன க�ோலத்–தில் காட்சி தரு–கி–றார். சுதை வடி– வத்–தில் அரு–ளாட்சி புரி–யும் அவர் சிர–சரு – கே சிவ–லிங்–கமு – ம் அரு–கில் ஒரு த�ொண்–டும் உள்– ளது. க�ோவிந்–தர், கரங்–களி – ல் சங்கு, சக்–கர – ம், கர–கம் ஏந்–திக் காட்சி அருள்–கி–றார். இவரே திருக்–கல்–யாண உற்–சவ – த்–தில், காந்–திம – தி – யை நெல்– லை–ய ப்–ப– ரு க்– கு த் தாரை வார்த்– து க் க�ொடுப்–பார். இவரை வழி–பட்ட பின் கரு–வ–றை–யின் தென்–பக்–கம் செல்–கி–ற�ோம். இது–தான் சிவ– ல�ோக பத்தி எனப்–ப–டும் திருச்–சுற்று. இங்கு 22 வட்–டத் தூண்–கள் உள்–ளன. தென்–பு–றச் சுவ–ரில் திருக்–கைல – ா–யக் காட்சி புடைப்–புச் சிற்–ப–மாக உரு–வாக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. இத்– த�ொ–கு–தி–யில் கண்–ணப்ப நாய–னா–ரை–யும் தரி–சிக்–க–லாம். எதிரே தட்–சி–ணா–மூர்த்தி. இவரை வணங்–கித் தென்–மேற்கு முனை–யில் கன்னி விநா–யக – ர், ச�ோமாஸ்–கந்–தர், முரு–கன், பாண்–டி–ய–ராஜா, பிச்–சப்–பெ–ரு–மாள் ஆகி– ய�ோ–ரின் செப்–புப் படி–மங்–கள். இவர்–களை வணங்கி கிழக்கு ந�ோக்–கிச் சென்–றால் ஒரு பள்–ளத்–தைக் காண–லாம். அதில்–தான் மூல மகா–லிங்–கம் அமைந்–தி–ருக்–கி–றார். இவரே

10

ðô¡

1-15 மே 2018

இத்–த–லத்–தின் மூல முதல்–வர். எனவே இந்த ஆல–யத்–திற்கு வந்–து–விட்டு, இவரை வணங்– கா–மல் வெளியே வரு–வது உத்–த–மம் அல்ல. இவர் கரு– வ – ற ை– யை ச் சுற்றி மிகப்– ப – ழைய கல்–வெட்டு உள்–ளது. இதுவே இக்– க�ோ–வி–லின் பழ–மை–யைக் காட்–டும் மிகச்–சி– றந்த சான்று. வட–பக்–கம் பிரி–திவி லிங்–கம் காணப்–ப–டு–கி–றது. அடுத்து கூத்–த–பி–ரான், அழ–கிய நடன வடி–வில் காட்சி தரு–கி–றார். அவ–ரை–யும் ப�ோற்–றிப் பணிந்து, த�ொடர்ந்து மகிட பீடத்– தில் அருள்– ப ா– லி க்– கு ம் துர்க்– கை – யை – யு ம், அடுத்து பைர–வரை – யு – ம் வழி–பட்டு க�ோவில்– முன் வரு–கி–ற�ோம். அங்–கி–ருந்து மீண்–டும் நெல்–லை–யப்–பரை வழி–பட்டு, சென்ற வழி– யா–கவே வந்து க�ொடி–மர – ம் அடை–கிற�ோ – ம். வட–பு–றம் 78 தூணு–டன் கூடிய ச�ோம– வார மண்–ட–பம் உள்–ளது. சுவாமி சந்–நதி– யில் தென்–பு–றம் நெல்லை விநா–ய–கர் நின்ற க�ோலத்–தி–லும், வட–பு–றம் வேல–வ–ரும், தட்– சி–ணா–மூர்த்–தி–யும் அருள் நல்–கு–கி–றார்–கள். அவர்–களை வணங்–கிவி – ட்டு மீண்–டும் திருக்– க�ோ–வி–லுக்–குள் வந்து நால்–வரை வழி–பட்டு தெற்கு ந�ோக்கி வந்–தால், மேல்–பு–றம் கச்– சேரி விநா– ய – க – ரு ம், வள்ளி-தெய்– வ ானை சமேத வேல–வ–ரும் தரி–ச–னம் நல்–கு–கி–றார்– கள். அவர்–க–ளைத் த�ொழுது தென்–கி–ழக்கு முனை–யில் மேற்கு முக–மாக அருள்–வ–ழங்– கும் சைலப்–ப–ரை–யும், கல்–யா–ணி–யை–யும் தரி–சிக்–கல – ாம். இவர்–களை வணங்–கச் செல்–லும் பாதை– யில் அன–வ–ர–த–லிங்–கம் உள்–ளார். இந்த லிங்– கத்தை, முக–லா–யத் தள–பதி அன்–வ–ரு–தீன், தன் மனை–வி–யின் வயிற்று ந�ோயை இறை– வன் குண–மாக்–கி–ய–தன் நினை–வாக, நிறுவி உள்–ளான். அவரை வணங்–கித் தெற்–குச் சுற்–றிற்கு வந்–தால் வட–ம–லை–யப்ப பிள்ளை காலத்– திற்கு முன்பு ஆட்சி செய்த பத்து நாயக்க மன்– ன ர்– க – ளி ன் கற்– ப – டி – ம ம் தூணு– ட ன்

ஒட்டி மிடுக்– க ா– க த் த�ோற்– ற – ம – ளி க்– கி – ற து. இதன் அருகே தென்–பு–றம் வாக–னங்–க–ளின் அறை உள்–ளது. அத–னைக் கடந்–தால், 100 தூண்கள் க�ொண்ட வசந்த மண்–டப – ம் உள்– ளது. சித்–திரை மாதம் வசந்–தத் திரு–விழா இங்– கு – த ான் நடை– பெ – று – கி – ற து. மீண்– டு ம் மஞ்–சன வடி–வாளை வணங்கி ப�ொற்–றா–ம– ரைக் குளம் வழி–யாக அம்–மனை வணங்கி திருக்–க�ோ–யி–லுக்கு வெளியே வரு–கிற�ோ – ம். ரு–நெல்–வேலி மாந–கரி – ன் மத்–தியி – ல், நான்கு ரத–வீ–தி–கள் சூழ சிறப்–பாக, பிர–மாண்–ட– மாக அமைந்–துள்–ளது நெல்–லை–யப்–பர் திருக்– க�ோ– யி ல். கன்னி மூலை– யி ல் அகத்– தி – ய ர் பிர–திஷ்டை செய்த சந்தி விநா–யக – ர் க�ோயில் உள்–ளது. மற்–ற�ொரு மூலை–யில் த�ொண்–டர் நயி–னார் க�ோயில் உள்–ளது. க�ோயில் முன்பு நெல்–லைக்கு மணி மகு–ட–மாய் விளங்–கும் அல்வா விற்–கும் இருட்–டுக் கடை! நெல்– ல ை– ய ப்– ப ர் திருக்– க�ோ – யி ல், திரு– நெல்–வேலி சந்–திப்பு ரயில் நிலை–யம் மற்– றும் பழைய பேருந்து நிலை–யத்–தி–லி–ருந்து 2 கி.மீ. த�ொலை– வி – லு ம், புதிய பேருந்து நிலை–யத்–தி–லி–ருந்து 7.5 கி.மீ. த�ொலை–வி– லும் அமைந்– து ள்– ள து. திரு– நெ ல்– வே லி மாந–க–ரின் அனைத்து பகு–தி–க–ளி–லி–ருந்–தும் நக–ரப் பேருந்–து–கள் மற்–றும் மாவட்–டத்–தின் இதர முக்–கிய பகு–தி–க–ளி–லி–ருந்து புற–ந–கர்

தி

பேருந்–துக – ள், பக்–தர்–களை இந்த க�ோயி–லுக்கு நேர–டி–யாக அழைத்–து–வ–ரு–கின்–றன. இங்–கி– ருந்து நவ–தி–ருப்–பதி, நவ–கை–லா–யம் மற்–றும் திருச்–செந்–தூ–ருக்கு செல்–ல–லாம். தமி–ழ–கத்– தின் அனைத்து முக்–கிய நக–ரங்–களி – லி – ரு – ந்–தும் பேருந்து மற்–றும் ரயில்–வண்டி வச–தி–கள் திரு–நெல்–வே–லிக்கு உள்–ளன. தூத்–துக்–குடி வாகை–குள – த்–தில் உள்–நாட்டு விமான நிலை– யம் 40 கி.மீ. த�ொலை–வில் அமைந்–துள்–ளது. நெல்லை சந்–திப்–பிலி – ரு – ந்து ஆட்டோ மற்–றும் நக–ரப் பேருந்து வச–தி–யும் உண்டு. திரு–நெல்–வேலி சந்–திப்–பில் சாலைக்–கு–ம– ரன் க�ோயில், புது அம்–மன் கண்–ணம்–மன் க�ோயில், குறுக்–கு–துறை முரு–கன்–க�ோ–யில் உள்–பட பல க�ோயில்–கள் அமைந்–துள்–ளன. க�ோயில் நிர்– வ ா– க த்– து க்கு உட்– ப ட்டு தனியே விடுதி அல்– ல து சத்– தி ர வசதி இல்லை. திரு– நெ ல்– வே லி, வண்– ண ா– ர ப்– பேட்டை, பாளை– ய ங்– க�ோட்டை ஆகிய பகு– தி – க – ளி ல் தனி– ய ார் தங்கு விடு– தி – க ள் பல உள்–ளன. 350 ரூபா–யில் துவங்கி 3500 வரை தின– ச ரி அறைக் கட்– ட – ண – ம ாக வசூ–லிக்–கப்–ப–டு–கி–றது. காலை 6 முதல் 12 மணி வரை–யி–லும், மாலை 4 முதல் இரவு 9 மணி–வ–ரை–யி–லும் க�ோவில் திறந்–தி–ருக்–கும். க�ோவில் த�ொடர்பு எண் : 0462 2339910.

நரசிம்மர் வழிபாடு தமிழகத்தில் த�ோன்றியது எவ்வாறு? ? மனித உடல், மிரு–கத்–தின் (சிங்–கத்–தின்) தலை, நர–சிம்ம அவ–தா–ரத்–தின் இந்த உருவ அமைப்பு சாத்–தி–யம்–தானா?

- ஜி.டி.சுப்–ர–ம–ணி–யம், க�ொளத்–தூர். ‘குரங்–கி–லி–ருந்து பிறந்–த–வன் மனி–தன்’ என்ற டார்– வி – னி ன் கருத்தை உயி– ரி – ய ல் ஏற்– று க் க�ொள்– கி – ற து. இந்– த க் கருத்– தி னை மெய்ப்–பிப்–பது ப�ோல, தசா–வ–தார தத்–து–வம் உயி–ரி–னங்–க–ளின் பரி–ணாம வளர்ச்–சி–யைக் காட்–டு–கி–றது. முத–லா–வ–தான மச்–சா–வ–தா– ரம் நீரில் மட்–டும் உயிர்–வா–ழு–கின்ற மீனைக் குறிக்–கி–றது. இரண்–டா–வது கூர்–மா–வ–தா–ரம். அதா–வது நீரி–லும், நிலத்–தி–லும் உயிர்–வா–ழு– கின்ற ஆமை. அத–னைத் த�ொடர்ந்து நிலத்– தில் மட்–டுமே உயிர் வாழு–கின்ற பன்–றி–யாக, பூமியை த�ோண்–டும் வல்–லமை படைத்த வராக அவ– தா– ர – ம ாக பெரு– ம ாள் காட்– சி – ய – ளிக்–கி–றார். நான்–கா–வ–தாக வரு–வதே நர– சி ம்ம அவ– த ா– ர ம். மிருக சக்– தி – ய�ோ டு யு – ம் ஒருங்–கிணைத் – த – த – ாக நர– மனித சக்–தியை – சிம்–ம–ரின் தத்–து–வம் அமை–கி–றது. அத–னைத் த�ொடர்ந்து மிருக சக்தி ஏது–மின்றி வெறும் மனி–தன – ாக, சிறு பிள்–ளைய – ாக வாமன அவ– தா–ரம், காட்–டி–லும், மேட்–டி–லும் அலைந்து திரி–கின்ற காட்–டு–வா–சி–யாக, அதிக க�ோபத்– தி– ன ைக் க�ொண்– டி – ரு க்– கு ம் மனி– த – ன ாக க�ோடா–லியு – ட – ன் காட்–சிய – ளி – க்–கும் பர–சுர – ாம அவ–தா–ரம், ஒரு–வ–னுக்கு ஒரு தாரம், தந்தை

12

ðô¡

1-15 மே 2018

ச�ொல் மிக்க மந்–திர – மி – ல்லை, இடுக்–கண் களை– வ–தாம் நட்பு என்று சாதா–ரண மனி–த–னுக்கு உரிய அத்–தனை சாத்–வீக குணங்–க–ளு–டன், எந்–தவி – த – ம – ான தெய்–வீக சக்–தியு – மி – ன்றி சாமா– னிய மனி–த–னுக்கு உரிய அத்–தனை ஆசா–பா– சங்–க–ளு–டன் வாழ்ந்து காட்–டிய ரா–மன், – ம – ல்ல, பசுக்–களை – யு – ம் மனி–தர்–களை மாத்–திர ரக்ஷிப்–பது நம் கடமை என்ற எண்–ணத்தை வலி–யு–றுத்–தும் பல–ரா–மன், அஷ்–ட–மா–சித்–தி–க– ளு–டன் ஞான–சக்–தி–யினை முழு–மை–யா–கக் க�ொண்டு பக– வ த்– கீ – தையை உப– தே – சி த்த கண்–ணன், இறு–தி–யில் கலி முற்–றும்–ப�ோது துர்–சக்–தி–களை அறவே அழிக்க அவ–தா– ரம் எடுக்க உள்ள கல்கி என்று ஒவ்– வ�ொ ரு அவ– த ா– ர த்– தி ன் ப�ோதும் ஒவ்–வ�ொரு வித–மான பரி– ண ாம வளர்ச்– சி – யை க் காண இய–லும். அந்த வரி–சை–யில் நான்–கா–வ– தாக வரு– கி ன்ற நர– சி ம்ம அவ– த ா– ர த்– தி – னு – டைய உருவ அமைப்பு சாத்–தி–யம்–தானா என்று கேட்–டி–ருக்–கி–றீர்–கள். நரன் + சிம்–மம் - நர–சிம்–மம். மார்பு, வயிறு, த�ொடை என மனி–த–னின் உடல், முகம், தலை, நகங்–கள் மட்–டும் சிங்–கத்–தின் அமைப்பு. ஆண் சிங்–கத்– திற்கு அழகு அதன் பிடரி மயிர். நர–சிம்–மரி – ன் தலை முடிய�ோ பரட்–டைத் தலை. முடி–கள் அனைத்–தும் சிலிர்த்த நிலை–யில் ஆக்–ர�ோஷ – த்– தின் உச்–சத்–தினை வெளிப்–படு – த்–தும் வித–மாக காட்–சிப்–ப–டுத்–தப்–பட்–டி–ருக்–கும்.

சாதா– ர – ண – ம ாக ஒரு மனி– த – னு க்– கு க் க�ோபம் வரும்–ப�ோது க�ோபத்–தில் கண்–கள் சிவப்– ப – த�ோ டு, மூர்க்– க த்– த – னத் – து – ட ன் ஒரு மிரு–க–மா–கவே மாறு–வதை நாம் கண்–கூ–டா– கக் கண்–டி–ருப்–ப�ோம். ஏன், நாம் கூட நம் வாழ்–நா–ளின் பல சந்–தர்ப்–பங்–களி – ல் அவ்–வாறு – ப்–ப�ோம். சமீ–பத்–தில் வந்த நடந்து க�ொண்–டிரு திரைப்–ப–டத்தை எடுத்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள். “ஓங்கி அடிச்சா ஒன்றை டன் வெயிட்டு, பாக்–குறி – யா பாக்–குறி – ய – ா” என்று அந்த நடி–கர் சிங்–கம – ா–கவே மாறி கர்–ஜித்து அரு–கில் உள்ள மனி–தனை ஒரே கையால் அடித்து வீழ்த்– து–வ–தாக அந்த திரைப்–ப–டத்–தின் இயக்–கு–நர் காட்–சிப்–ப–டுத்–தி–யி–ருப்–பார். அவ்–வாறு காட்– சிப்–ப–டுத்–தப்–ப–டும்–ப�ோ–து–தான் நமக்கு அந்த கதா–பாத்–தி–ரத்–தின் தன்மை முழு–மை–யா–கப் புரி–கிற – து. சாதா–ரண மனி–தனி – ன் க�ோபத்தை நாம் புரிந்–து–க�ொள்–வ–தற்கே இவ்–வாறு காட்– – ம்–ப�ோது, சர்வ வல்–லமை – யு – ம் சிப்–படு – த்–தப்–படு க�ொண்ட சாட்– ச ாத் மஹா– வி ஷ்– ணு – வி ன் க�ோபத்–தினை நாம் புரிந்–து–க�ொள்–வ–தற்–காக உண்–டாக்–கப்–பட்ட உருவ அமைப்–பு–தான் நர–சிம்–மம். முழுக்க, முழுக்க ஆக்– ர�ோ – ஷ த்– து – ட ன் சம்–ஹார மூர்த்–தி–யா–கக் காட்–சிப்–ப–டுத்–தப்– பட்ட உரு–வம். ஹரி தூணி–லும் இருக்–கி– றார், துரும்–பி–லும் இருக்–கி–றார் என பிர–ஹ– லா–தன் தன் தந்–தை–யி–டம் வாதி–டும்–ப�ோது,

அப்–ப–டி–யென்–றால் இத�ோ இந்த தூணில் இருக்–கி–றானா என்று ஹிரண்–ய–க–சிபு எதி– ரில் உள்ள தூணை தன் கதை–யால் அடிக்க, தூணைப் பிளந்–துக – �ொண்டு உச்–சப – ட்ச உக்–கி– – ன் வெளியே வந்த பக–வா–னின் முகம் ரத்–துட ஹிரண்–யக – சி – பு – வி – ன் கண்–களு – க்கு மிரு–கம – ா–கத் த�ோன்–றுகி – ற – து. காம, க்ரோத, ல�ோப, ம�ோக, மத–மாத்–சர்ய குணங்–களை ம�ொத்–த–மா–கக் க�ொண்–டவ – ன் ஹிரண்–யக – சி – பு. அசுர குணம் க�ொண்–ட–வ–னின் கண்–க–ளுக்கு பக–வா–னின் முகம் சிங்–கம – ா–கத் த�ோன்–றுகி – ற – து. அவ–னுக்கு மாத்–திர – ம – ல்ல, அங்கு அவை–யில் கூடி–யிரு – ந்த அத்–தனை பேருக்–கும் பக–வா–னின் முகம் சிங்க முக–மா–கவே த�ோன்–றுகி – ற – து. அத்–தனை பேர் கண்–க–ளி–லும் மிரட்–சியே உண்–டா–கி– றது. கார–ணம் எல்–ல�ோர் மன–தி–லும் ஏத�ோ ஒரு வகை–யில் தீய குணம் என்–பது இருக்–கத்– தான் செய்–கி–றது. ஆனால் பிர–ஹ–லா–த–னின் கண்–க–ளுக்கோ இறை–வன் சாந்த ஸ்வ–ரூ–ப– னா–கவே காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். ஹிரண்–ய–க–சி– புவை வதம் செய்–தபி – ன், எல்–ல�ோரு – ம் பயந்து ஒதுங்க, உண்–மை–யான இறை பக்–தி–யி–னைக்

நமக்கு தெளி–வாக விளக்–கு–கி–றது.

?

க�ொண்–டிரு – க்–கும் பிர–ஹல – ா–தன் ஒரு–வன – ால்– – த்த முடி–கிற – து. தான் இறை–வனை சாந்–தப்–படு இதி–லி–ருந்து ஒரு உண்மை நமக்கு நன்– றாக புலப்–ப–டும். நாம் சத்வ குணத்–தின – ைக் – ந்–தால் இறை–வனி – ன் திரு–வுரு – வ – ம் க�ொண்–டிரு நமக்கு சாத்–வீ – க – ம ா– க த் த�ோன்– று ம். நம்– மு – டைய மன–தில் தீய குணங்–கள் குடி–க�ொண்– டி–ருந்–தால் அதற்கு ஏற்–ற–வாறு இறை–வ–னின் உரு–வ–மும் நமக்கு பயத்–தைத் த�ோற்–று–விக்–கி– றது. மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி என்ற ஐம்–பு–லன்–க–ளில் மெய் எனும் உடம்–பைத் – ளு – ம் மனி–தனி – ன் தவிர மற்ற நான்கு உறுப்–புக முகத்–தினி – ல்–தான் இருக்–கின்–றன. வாய், கண், மூக்கு, செவி என்ற இந்த நான்கு புலன்–க– ளை–யும் சிங்க முகத்–தி–னில் க�ொண்டு இறை– வன் காட்–சி–ய–ளித்–தா–லும், நமக்–குள் இருக்– கும் அத்–தனை துர்–கு–ணங்–க–ளை–யும் துறந்து உண்–மைய – ான பக்–தியு – ட – ன் ந�ோக்–கின – ால் நம் கண்–க–ளுக்கு சாக்ஷாத் மஹா–விஷ்–ணு–வின் உரு–வமே புலப்–படு – ம். நீ எவ்–வாறு என்–னைக் காண்– கி – ற ாய�ோ அவ்– வ ாறே நான் உனக்– குத் தென்–ப–டு–வேன் என்ற உண்–மை–யைத்– தான் மனித உட–லும் மிரு–கத்–தின் தலை–யும் க�ொண்ட நர–சிம்–மரி – ன் திரு–வுரு – வ – த் தத்–துவ – ம்

14

ðô¡

1-15 மே 2018

நர–சிம்–மர் வழி–பாடு தமி–ழக – த்–தில் த�ோன்– றி–யது எவ்–வாறு? உக்–கி–ரம், ஆக்–ர�ோ– ஷம், ர�ௌத்–திர– ம் என்று முழு–மைய – ாக வன்– முறை அம்–சத்–தினை – க் க�ொண்ட நர–சிம்ம தத்–து–வம் நம் வழி–பாட்–டுக்கு ஏற்–றதா?

- சுந்–த–ர–வ–டி–வேல், தஞ்–சா–வூர். நி ச் – ச – ய – ம ா க . உ க் – ர ம் , ஆ க் – ர�ோ – ஷ ம் , ர� ௌ த் – தி – ர ம் எ ன் று வீ ர த் – தி ன ை வெ ளி ப் –ப–டுத்–தும் நர–சிம்ம தத்–து–வம் வழி– – ளு – க்– பாட்–டிற்கு ஏற்–றதே. குழந்–தைக காக தான் இயற்– றி ய புதிய ஆத்– திச்–சூ–டி–யில் ‘ர�ௌத்–தி –ரம் பழ–கு’ என்–கி–றார் பார–தி–யார். நர–சிம்–மன் என்ற பெய–ரைக் கேட்–டாலே நம் மன–திற்–குள் ஒரு–வித பய–மும், உட– லில் சிலிர்ப்–பும் உண்–டா–கும். கார– ணம், சிங்–கத்–தின் முகம். காட்–டிற்கு அர– ச – ன ா– கி ய சிங்– க த்தை நம்– மி ல் பெரும்–பா–லா–ன�ோர் நேரில் பார்த்– – ர்–கள் தி–ருக்–கம – ாட்–ட�ோம். பார்த்–தவ கூட சர்க்– க ஸ் கூண்– டி ற்– கு ள்– ளு ம், மிரு–கக்–காட்சி சாலை–யில் த�ொலை– தூ–ரத்–திலு – ம் நின்–றுக – �ொண்–டும்–தான் பார்த்– தி – ரு ப்– ப �ோம். இருந்– த ா– லு ம் சிங்–கத்–தின் பெய–ரைக் கேட்–ட–தும் பயம் வந்து த�ொற்–றிக் க�ொள்–கி–றது. பல்– ல வ வம்– ச த்– தி ல் நர– சி ம்– ம – வர்– ம – னி ன் பெயரே இன்– ற – ள – வு ம் நிலைத்து நிற்–கிற – து. அவ–னது தந்தை – வ – ர்ம பல்–லவ – ன் பல வெற்– மகேந்–திர றி–களை – ப் பெற்–றிரு – ந்–தா–லும், சாளுக்–கிய அர– சன் இரண்–டாம் புலி–கே–சி–யி–டம் த�ோல்வி அடைந்–தான் என்–றும், அதே இரண்–டாம் புலி–கேசி – யை நர–சிம்–மவ – ர்ம பல்–லவ – ன் த�ோற்–க– டித்து வாதா–பி–க�ொண்–டான் என்று பெயர் பெற்–ற–தை–யும் வர–லாறு நமக்கு பறை சாற்– று–கி–றது. புலி(கேசி)யை வெல்–லும் சக்தி (நர) சிம்–மத்–திற்கு உண்டு என்–பதை நிரூ–பிப்–பத – ாக இந்த வர–லாற்று நிகழ்வு அமைந்–தி–ருக்–கி–றது! நர–சிம்–ம–வர்ம பல்–ல–வன் ஆட்–சிக்–கா–லத்– திற்–குப் பின்–னர் மூவேந்–தர்–க–ளின் ஆட்–சிக்– – ளு – ம், கா–லத்–தில் நர–சிம்–மர் குறித்த வழி–பா–டுக பூஜை முறை–க–ளும் தமி–ழ–கத்–தில் இருந்–த–தா– கத் தெரி–ய–வில்லை. பின்–னர் வந்த நாயக்– கர்–களி – ன் ஆட்–சிக்–கா–லத்–தில்–தான் நர–சிம்–மர் வழி–பாடு தமி–ழ–கத்–தில் பிர–ப–ல–மடை – ந்–தி–ருக்– கி–றது. பல பாக–வத மேளாக்–க–ளின் மூலம் பிர–ஹ–லாத சரித்–தி–ரம் நாட்–டிய நாட–க–மாக தமி–ழ–கத்–தில் அரங்–கேற்–றப்–பட்டு நர–சிம்–மர் – ாக பர–விய – து. வழி–பாடு க�ொஞ்–சம், க�ொஞ்–சம நர–சிம்–ம–ரின் தத்–து–வம் வன்–மு–றை–யைக் குறிப்–பிடு – வ – த – ா–கச் ச�ொல்–லப்–படு – ம் கருத்து ஏற்– பு–டைய – து அல்ல. வன்–முறை – யி – ல் இருந்து தன் பக்–த–னைக் காப்–பாற்–று–வ–தற்–காக பக–வான்

எடுத்த அவ–தா–ரம் என்–பதே நர–சிம்–ம–ரின் தத்–துவ – ம். தான் எத்–தனை இம்–சிக்–கப்–பட்–டா– லும், இறை–வ–னின் திரு–நா–மத்தை மட்–டுமே உச்–ச–ரித்–தான் பிர–ஹ–லா–தன். ‘சர்–வம் விஷ்– ணு–ம–யம் ஜகத்’ என்–பதே பிர–ஹ–லா–த–னின் க�ொள்கை. எந்–தச் சூழ–லி–லும் வன்–முறை என்–கிற ஆயு–தத்தை பிர–ஹ–லா–தன் கையில் எடுக்–கவே இல்லை. தான் க�ொல்–லப்–ப–டப் – ந்–தும் இறை– ப�ோகி–ற�ோம் என்–பதை அறிந்–திரு வ–னின் பால் முழு நம்–பிக்–கையை வைத்–தான் பிர–ஹ–லா–தன். பெற்ற தாயா–ரின் கையால் விஷம் க�ொடுக்–கப்–பட்ட ப�ோதி–லும், மலை உச்–சியி – ல் இருந்து தூக்கி எறி–யப்–பட்ட ப�ோதி– லும் தன்–னைக் காக்க இறை–வன் ஓடி வரு– வான் என்று நம்–பி–னான். இறை–வன் தூணி– லும் இருப்– ப ார், துரும்– பி – லு ம் இருப்– ப ார் என்று வாதிட்–டான் பிர–ஹல – ா–தன். அவ–னது நம்– பி க்– கையை மெய்ப்– பி க்– கு ம் வித– ம ா– க த் த�ோன்–றி–யதே நர–சிம்ம அவ–தா–ரம். அஹிம்–சா–வா–தி–யான பிர–ஹ–லா–தன – ைக் – ாக அவ– காப்–பாற்–றவே இறை–வன் நர–சிம்–மன தா–ரம் எடுக்க வேண்–டி–ய–தா–யிற்று. ‘துஷ்ட நிக்–ரஹ – ம் சிஷ்ட பரி–பா–லன – ம்’ என்று ச�ொல்– வார்– க ள். துஷ்– ட னை வதம் செய்ய அவ– னுக்கு ஏற்–றார்–ப�ோல் ஒரு உருவ அமைப்– பினை தனது த�ோற்–றத்–தில் க�ொண்–டு–வந்து அவனை சம்–ஹரி – த்–திரு – க்–கிற – ார். நர–சிம்–மரை உக்ர ரூப–னா–கவ�ோ, ருத்ர மூர்த்–திய – ா–கவ�ோ,

– த்–தின் வடி–வம – ா–கவ�ோ காண்–பது ஆக்–ர�ோஷ தவறு. எந்–தச் சூழ–லி–லும் நீ அஹிம்–சையை கைவி–டாதே... உன்–னைக் காக்க நான் இருக்– கி–றேன்... துஷ்–டனை சம்–ஹ–ரித்து உன்–னைக் – ச் செய்து காப்–பது என் வேலை... கட–மையை வரு– ப – வ – ன ைக் காக்க எந்த வடி– வ த்– தி ல் வேண்–டு–மா–னா–லும் நான் வரு–வேன் என்று தன் பக்–தர்–க–ளுக்கு நம்–பிக்கை ஊட்–டு–வதே நர–சிம்–ம–ரின் தத்–து–வம். நர–சிம்–மர் வழி–பாடு வன்– மு – றை – யைத் தரு– வ – தி ல்லை. மாறாக வன்– மு – றை – ய ா– ள ர்– க – ளி – ட – மி – ரு ந்து நம்– மை க் காக்–கி–றது என்–பதே சத்–தி–ய–மான உண்மை.

?

சிவ–லிங்–கத்தை வீட்–டில் வைத்து வழி–ப–டல – ாமா? அல்– ல து ஆல– ய த்– தி ல் மட்– டு மே தரி– சி க்க வேண்–டுமா?

- அயன்–பு–ரம் த. சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன்.

– ல – ாம். ஆனால் வீட்–டில் வைத்து வழி–பட அள–வில் சிறி–ய–தாக இருக்க வேண்–டும். லிங்– – வ – ம் நம் கைக்–குள் அடங்–கும் கத்–தின் திரு–வுரு அள–விற்கு சிறி–ய–தாக இருந்–தால் நல்–லது. அதா– வ து லிங்– க த்தை உள்– ள ங்– கை க்– கு ள் வைத்து விரல்–களை மூடி–னால் வெளியே தெரி–யக்–கூ–டாது. தினந்–த�ோ–றும் அபி–ஷே– கம் செய்ய வேண்–டும். நம்–மால் இயன்ற நைவேத்– தி – ய த்– தை – யு ம் தவ– ற ா– ம ல் செய்ய வேண்–டும். ஓரிரு நாட்–கள் ஊரில் இல்லை – ான எனும் பட்–சத்–தில் ஒரு ச�ொம்–பில் சுத்–தம நீர் நிரப்பி வைத்–து–விட்–டுச் செல்–ல–லாம்.

நீண்ட நாட்–கள் ஊருக்–குச் செல்–லும் பட்– சத்–தில் வேறு யாரா–வது ஒரு–வரை தின–சரி அபி– ஷே – க ம், நைவேத்– தி – ய ம் செய்– வ – த ற்கு நிய–மிக்க வேண்–டி–யது அவ–சி–யம். இய–லாத பட்–சத்–தில் கைய�ோடு எடுத்–துச் சென்று நீங்– – இறை–வனு – க்கு கள் இருக்–கும் இடத்–திலேயே உரிய ஆரா–த–னை–க–ளைத் தவ–றாது செய்ய வேண்–டும். இந்த நிய–மங்–க– ளைக் கடை–ப் பி–டிக்க முடிந்–தால் சிறிய அளவு சிவ–லிங்– கத்தை வீட்–டில் வைத்து பூஜை செய்–யல – ாம்.

– ம – ா–னின் படத்தை இய–லா–தவ – ர்–கள் சிவ–பெரு வைத்து பூஜிப்–பதே நல்–லது.

?

விசாக நட்–சத்–தி–ரத்–தில் பிறந்த பெண்–ணுக்கு இளைய சக�ோ–தர– ன் இல்–லாத மண–மக – னை – த்–தான் திரு–மண – ம் செய்ய வேண்–டும் என்று ச�ொல்–கிற – ார்–களே, இது சரியா?

- ப.த. தங்–க–வேலு, பண்–ருட்டி. தவறு. விசாக நட்– ச த்– தி – ர ம் உடைய பெண்–ணைத் திரு–மண – ம் செய்–தால் இளைய மைத்–து–ன–னுக்கு ஆகாது என்று ச�ொல்–வது முற்–றி–லும் தவறு. இது மட்–டு–மல்ல, கேட்– டை–யில் பிறந்–தி–ருந்–தால் மூத்த மைத்–து–ன– னுக்கு ஆகாது, மூலத்–தில் பிறந்–தி–ருந்–தால் மாம–னா–ருக்கு ஆகாது, ஆயில்–யத்–தில் பிறந்– தி–ருந்–தால் மாமி–யா–ருக்கு ஆகாது, ர�ோகி– ணி–யில் பிறந்–தால் தாய்–மா–ம–னுக்கு ஆகாது, பூரா– ட ம் நூலா– ட ாது என்– றெ ல்– ல ா– மு ம் ச�ொல்–லப்–ப–டு–கின்ற இந்த ச�ொற்–ற�ொ–டர் எதி– லு ம் உண்மை சிறி– த – ள – வு ம் இல்லை. இது– ப �ோன்ற கருத்– து க்– க – ளு க்கு ஜ�ோதிட நூல்– க – ளி ல் எந்த ஆதா– ர – மு ம் இல்லை. ஆதா– ர ம் எது– வு – மி ன்றி பரப்– ப ப்– ப – டு – கி ன்ற மூட–நம்–பிக்–கை–களே இவை.

? ,

16

ðô¡

1-15 மே 2018

மாலை நேரத்– தி ல், விளக்– கே ற்– று ம் வேளை– யில், தவிர்க்க முடி–யாத அவ–ச–ரம் எனும்–ப�ோது மட்–டு–மா–வது கடன் தர–லாமா?

- டி.என். ரங்–க–நா–தன், திருச்சி. தவிர்க்க முடி– ய ாத அவ– ச – ர ம் எனும்– ப�ோது பணம் தரு–வது என்–பது கடன் என்ற கணக்–கில் வராது. அதனை உதவி என்றே கருத வேண்–டும். உதவி செய்–வ–தற்–குக் கால நேரம் பார்க்க வேண்–டிய அவ–சிய – ம் இல்லை. அவ– ச– ரம் என்று வரு– ப– வர்– க– ளு க்கு உதவி செய்–வது – த – ான் தர்–மம். அதே–நேர – த்–தில் எந்த விஷ–யத்–திற்–காக அவ–ச–ர–மாக பணம் கேட்– கி–றார்–கள் என்–ப–தைத் தெரிந்–து–க�ொண்டு

உதவி செய்ய வேண்–டும். நாம் செய்–கின்ற உதவி உயி– ரை க் காப்– ப – த ற்– க ாக என்– ற ால் அதற்– கு க் கால நேரம் பார்க்– க க்– கூ – ட ாது. மாலை நேரத்–தில் விளக்–கேற்–றும் வேளை–யில் தவிர்க்க முடி–யாத அவ–ச–ரம் எனும்–ப�ோது கடன் தரு–வ–தில் எந்–தத் தவ–றும் இல்லை.

?

தனி– ம – னி – த – னு க்கு ஆல– ய ங்– க – ளி ல் சங்– க ல்– ப ம் செய்–யக்–கூட– ாது என்று ஒரு சிலர் ச�ொல்–கிற – ார்–களே, இது சரியா?

- நா. சுப்–ர–ம–ணி–யன், ஊரப்–பாக்–கம். அந்–நாட்–களி – ல் அர–சன் ஒரு–வன – ைத் தவிர தனி மனித சங்–கல்–பம் என்–பது ஆல–யத்–தில் கிடை–யாது. அர–சன் என்–ப–வன் மக்–க–ளின் பிர–தி–நி–தி–யாக ஆண்–ட–வ–னால் நிய–மிக்–கப்– பட்–ட–வன் என்று மக்–கள் நம்–பிய காலம் அது. ஆண்–ட–வ–னின் அவ–தா–ர–மா–கவே அர– சனை மக்– க ள் கரு– தி – ன ார்– க ள். மக்– க – ளி ன் சார்–பாக அர–ச–னின் பெய–ரில் அந்–நா–ளில் ஆல– ய ங்– க – ளி ல் சங்– க ல்– ப ம் செய்– த ார்– க ள். தனி– ம – னி – த ன் தன்– னு – டை ய சுய– ந – ல த்– தி ற்– காக, அதா– வ து தனக்– கு ம் தன்– னு – டை ய குடும்–பத்–தா–ரின் நல–னுக்–காக மட்–டும் ஒரு பூஜை–யைச் செய்–வானே ஆகில், அதனை அவ– ன து இல்– ல த்– தி ல் வைத்து செய்– து – க�ொள்ள வேண்–டும். ஆல–யம் என்–பது ப�ொது– வான உலக நன்–மையை – ம் – க் கருதி அனை–வரு ஒன்–றாக இணைந்து கூட்–டுப் பிரார்த்–தனை செய்ய வேண்–டிய இடம் ஆகும். இங்கே தனி–ய�ொரு மனி–த–னுக்–காக மட்–டும் பூஜை செய்–யப்–பட – க் கூடாது என்–பது ஒரு சாரா–ரின் கருத்து. ஆனால் கால தேச வர்த்–தம – ா–னத்தை அனு–ச–ரித்து கைங்–கர்–யம் செய்–வ�ோ–ருக்–குத் – ல் தவ–றில்லை தனி–யாக சங்–கல்–பம் செய்–வதி என்–பது மற்–ற�ொரு சாரா–ரின் கருத்–தாக உள்– ளது. அர–சர்–கள் ஆண்ட காலத்–தில் ஆல– யத்– தி ற்கு அர்ச்– ச – க ர்– க – ளை ப் ப�ோன்றே பூ த�ொடுப்–ப�ோர், பா–தம் தாங்–குவ�ோ – ர், மடப்– பள்ளி பணி–யா–ளர்–கள், பரி–சா–ரக – ர்–கள் என்று பரம்–ப–ரை–யாக வந்–து–க�ொண்டு இருந்–தார்– – யி – ல்லை. கள். ஆனால் தற்–கால சூழல் அப்–படி க�ோவி–லுக்–கான நந்–த–வன – ங்–க–ளும் இல்லை. புஷ்–பங்–களை – க் கூட வெளி–யில் இருந்–துத – ான் தரு–விக்க வேண்–டி–யுள்–ளது. அந்–தச் சூழ–லில் அது கைங்–கரி – ய – ம் என்று ஆகி–விடு – கி – ற – து. அதா– – , செல–விலேயே – வது, க�ோவில் ச�ொத்–திலேயே பூஜை–கள் நடக்–கி–றது என்–றால் தனி–ம–னித சங்– க ல்– ப ம் தேவை– யி ல்லை. மாறாக ஒரு தனி–ம–னி–தன் க�ொண்டு வரும் திர–வி–யங்–க– ளால் பூஜை–கள் நடக்–கும் இடங்–க–ளில் சங்– கல்–பம் செய்–வ–தில் தவ–றில்லை. முத–லில் ஸங்–கல்–பம் என்–றால் என்ன என்– ப– தைத் தெளி–வா–கப் புரிந்–து–க�ொள்ள வேண்–டும். ஸங்–கல்–பம் என்ற வார்த்–தைக்கு நாம் செய்– யப்–ப�ோ–கும் செயலை த்ரு–ட–மாக எண்–ணிக் க�ொள்– வ து என்று ப�ொருள். அச்– செ – ய ல்

தன்–னால் செய்–யப்–ப–டு–வ–தா–க–வும் இருக்–க– லாம். அல்–லது பிற–ரால் செய்–விக்–கப்–ப–டு–வ– தா–க–வும் இருக்–க–லாம். எந்–தச் செய–லைச் செய்–தா–லும் அதனை ஈஸ்–வர அர்ப்–பண – ம – ாக செய்ய வேண்– டு ம் என்– கி – ற து சாஸ்– தி – ர ம். அத–னால்–தான் ஸங்–கல்–பத்–தின்–ப�ோது ‘பர– மேஸ்– வ ர ப்ரீத்– ய ர்த்– த ம்’ என்று ச�ொல்லி செய–லைத் துவங்–குகி – ற – ார்–கள். செயல் முடிந்–த– வு– ட ன் ‘நாரா– ய – ண ா– யே தி சமர்ப்– ப – ய ா– மி ’ என்று ச�ொல்லி செய்த செயலை நாரா– ய–ண–னுக்கு சமர்ப்–பிக்–கி–றார்–கள். ஆகவே ஆல–யங்–களி – ல் ஸங்–கல்–பம் என்–பது பரார்த்த வழி– ப ாட்– டி ற்கு மட்– டு – ம ல்ல, ஆத்– ம ார்த்த வழி–பாட்–டிற்–கும் உரி–யது – த – ான் என்–கிற – ார்–கள் ஆக–மவி – தி உணர்ந்த பெரி–ய�ோர்–கள். ஆகவே, ஆல–யங்–க–ளில் ல�ோக க்ஷேமத்–திற்–காக செய்– யப்– ப – டு ம் ப�ொது– வ ான சங்– க ல்– ப த்– த�ோ டு கால, தேச வர்த்–த–மா–னத்தை அனு–ச–ரித்து தனி மனித ஸங்–கல்–பம் செய்–வ–தில் எந்–தத் தவ–றும் இல்லை என்ற கருத்–தினை ஏற்–றுக் க�ொள்ளலாம். ðô¡

1-15 மே 2018

17

ஐ

உலகம் யாவையும் நீருளவாக்கலும்..!

ம்– பூ – த ங்– க – ளி ல் ஒன்– ற ான நீர் மிகப் ப – ெ–ரும் பெரு–மை–யுட – ை–யது. பூமி–யின் கால்–பங்கே நிலம் என்–றும் முக்–கால் பங்கு நீரால் சூழப்–பட்–டுள்–ளத – ா–கவு – ம் அறி–வி– யல் ச�ொல்–கி–றது. தங்–கம், வெள்ளி, வைரம் ப�ோன்ற ஒப்–ப–ரிய செல்–வங்–கள் நிலத்–தின் மூலம் நமக்– கு க் கிடைத்– த ா– லு ம் முத்து, பவ–ழம் முத–லிய விலை–மதி – ப்–பற்ற ப�ொருட்– கள் நீர் மூலமே கிட்–டு–கின்–றன. `நீர்’ என்ற ச�ொல்– லை த் திருக்– கு – ற ள் பல்–வேறு இடங்–க–ளில் ஆள்–கி–றது. நீர்–இன்று அமை–யாது உல–கெ–னின் யார்–யார்க்–கும் வான்–இன்று அமை–யாது ஒழுக்கு. (குறள் எண் 20) உல–கில் மழை இல்–லையெ – ன்–றால் ஒழுக்– கம் கெடக்–கூ–டும். எனவே நீரின் அத்–தி–யா வ – சி – ய – த்தை உணர்ந்து அதைப் பயன்–படு – த்த வேண்–டும். மணி–நீ–ரும் மண்–ணும் மலை–யும் அணி–நி–ழல் காடும் உடைய தரண். (குறள் எண் 742) தெளிந்த நீர், வெட்ட வெளி–யான நிலம், உயர்ந்த மலை, அடர்ந்த காடு இவையே ந ா ட் – டி ற் கு இ ய ற் – கை – ய ா க அ ம ை ந்த அரண்–க–ளா–கும். நிழல் நீரும் இன்–னாத இன்னா தமர்–நீ–ரும் இன்–னா–வாம் இன்னா செயின். (குறள் எண் 881) நிழ– லு ம் நீரும் கூட துன்– ப ம் செய்– ய க் கூடி– ய – வை – ய ாய் இருந்– தால் கெடு–தல் தரு–பவை தான். அது– ப�ோ – ல வே சுற்– ற த்– த ா– ரி ன் தன்–மை–க–ளும் கூடத் துன்–ப ம் தரு–வ–தாய் இருந்–தால் தீமையே பயக்–கும். களித்–தா–னைக் கார–ணம் காட்–டு–தல் கீழ்–நீர்க் குளித்– த ா– னை த் தீத்– து – ரீ இ யற்று.

18

ðô¡

1-15 மே 2018

(குறள் எண் 929) கள்–ளுண்டு மயங்–கிய – வ – னை – க் கார–ணம் காட்–டித் தெளி–வித்–தல், நீரில் மூழ்–கி–ய–வ– னைத் தீப்–பந்–தம் க�ொண்டு தேடு–வ–தைப் ப�ோன்–ற–தா–கும். ஏரி–னும் நன்–றால் எரு–வி–டு–தல் கட்–ட–பின் நீரி–னும் நன்–ற–தன் காப்பு. (குறள் எண் 1038) உழு–வதை விட–வும் நல்–லது உர–மி–டு–தல். களை–நீக்–கிய பின் நீர் பாய்ச்–சுத – லை விட–வும் நல்–லது காவல் காத்–தல். ஆவிற்கு நீர்–என்று இரப்–பி–னும் நாவிற்கு இர–வின் இளி–வந்த தில். (குறள் எண் 1066) பசு–விற்–குத் தண்–ணீர் வேண்–டும் என்று பிற–ரிட – ம் பிச்–சை–யா–கக் கேட்–டா–லும் அது– வும் பிச்– சையே ஆத– ல ால், நம் நாவிற்கு அதை–விட இழி–வா–னது வேறில்லை. `ஊருணி நீர் நிறைந்–தற்றே உல–க–வாம் பேரறி வாளன் திரு. (குறள் எண் 215) உல–கிற்கு உதவ வேண்–டும் என்ற எண்–ண– மு–டைய பேர–றிவ – ா–ளனி – ட – ம் இருக்–கும் செல்– வ–மா–னது, ஊரார் நீருண்–ணும் கிணற்று நீர் அனை–வர்க்–கும் உத–வு–வ–து–ப�ோல் உத–வக் கூடி–யது. மறை ப் – ப ே ன் – ம ன் ய ா ன ிஃ த�ோ ந�ோயை இறைப்–ப–வர்க்கு ஊற்–று–நீர் ப�ோல மிகும். (குறள் எண் 1161) `என் காதல் துன்–பத்தை மற்–ற– வர் அறிந்–துவி – ட – க் கூடாது என்று மறைக்–கவே செய்–தேன். ஆனால் இ றைக்க இ றைக்க ஊ று ம் நீர்– ப�ோ ல மறைக்க மறைக்க என் காதல் துன்– ப – மு ம் வளர்– கி–றது,’ என்–கி–றாள் வள்–ளு–வம் ச�ொல்–லும் தலைவி.

82

ஊர–வர் கெளவை எரு–வாக அன்–னை–ச�ொல் நீராக நீளு–மிந் ந�ோய். (குறள் எண் 1147) ஊரா–ரின் அலர் தூற்–று–தலே எரு–வாக அமைய அன்–னை–யின் தடைச்–ச�ொற்–களே நீராக அமைய காதல் பயிர் செழித்து வளர்– கி – ற து என்– ப து காமத்– து ப் பாலில் தலை–வி–யின் கூற்று. ந�ோக்–கி–னாள் ந�ோக்கி இறைஞ்–சி–னாள் அஃத–வள் யாப்–பி–னுள் அட்–டிய நீர். (குறள் எண் 1093) ‘என்– ன ைப் பார்த்– த ாள் அவள். பின் நாணித் தலை– கு – னி ந்– த ாள். அச்– ச ெ– ய ல் அவள் வளர்க்–கும் அன்–புக்கு வார்க்–கின்ற நீர் ப�ோன்–றத – ா–கும்,’ என்–கிற – ான் வள்–ளுவ – ம் காட்–டும் தலை–வன். உணர்–வது உடை–யார்–முன் ச�ொல்–லல் வளர்–வ–தன் பாத்–தி–யுள் நீர்–ச�ொ–ரிந் தற்று. (குறள் எண் 718) தானே உணர்–கின்ற தன்மை உடை–யவ – ர் முன் கற்–ற–வர் பேசு–தல், தானே வள–ரும் பயி–ருள்ள பாத்–தி–யில் நீர் வார்ப்–ப–தைப் ப�ோன்–றது. அள–வ–ளாவு இல்–லா–தான் வாழ்க்கை குள–வ–ளாக் க�ோடு இன்றி நீர்–நி–றைந் தற்று. (குறள் எண் 523) சுற்–றத்–தா–ர�ோடு மனம் கலந்து பழ–கும் தன்மை இல்–லா–த–வ–னு–டைய வாழ்க்கை, க ரை – யி ல் – ல ா த கு ள ப் – ப – ர ப் – பி ல் நீ ர் நிறைந்–தி–ருப்–பதை – ப் ப�ோன்–றது. புறந்–தூய்மை நீரான் அமை–யும் அகந்–தூய்மை வாய்–மை–யான் காணப் படும். (குறள் எண் 298) உட–லின் புறத்–தூய்மை என்–பது நீரால் ஏற்–படு – ம். அகத் தூய்–மைய�ோ வாய்–மை–யால்– தான் உண்–டா–கும். நலக்–கு–ரி–யார் யாரெ–னின் நாம–நீர் வைப்–பில் பிறர்க்–குரி – ய – ாள் த�ோள்–த�ோயா தார். (குறள் எண் 149) தண்–ணீர் சூழ்ந்த இவ்–வுல – கி – ல் எல்லா நன்– மை–க–ளும் பெறு–வ–தற்கு உரி–ய–வர் யாரென்– றால் அடுத்–தவ – ரு – க்கு உரி–யவ – ளி – ன் த�ோளைச் சேரா–தவ – ரே. எல்லா நற்–குண – ங்–களு – ம் இருந்– தும் பிறன்–மனை மேல் ஆசைப்–பட – ல – ா–காது என்ற ஒரு நீதி–நெறி தெரி–யா–தத – ால் முற்–றிலு – ம் அழிந்– த து ராவ– ண ன் வாழ்வு என்– ப தை ராமா–ய–ணம் ச�ொல்–கி–றது.

ஆ

ன்–மி–கத்–தி–லும் நீருக்கு மிகுந்த முக்–கி–யத்– து–வம் உண்டு. கல– சத்–தில் நீர்–நி–ரப்பி மாவிலை வைத்து மந்– தி ர உச்– ச ா– ட – ன ம் செய்து, நீரை மந்–திர சக்தி நிறைந்–தத – ாக மாற்– று–கிற�ோ – ம். அந்–தப் புனித நீரைத் தலை–யில் தெளித்து உள்–ளத்–தையு – ம், வீட்–டில் தெளித்து இல்–லத்–தை–யும் தூய்–மைப்–ப–டுத்–து–கி–ற�ோம். க�ோயி–லில் தீர்த்–த–மாக வழங்–கப்–ப–டும் நீர் மந்–திர சக்தி நிறைந்–தது. அதை அருந்தி உட– லை – யு ம் உள்– ள த்– தை – யு ம் தூய்மை செய்–துக�ொ – ள்–கி–ற�ோம். மந்–திர – ங்–களை உச்–சரி – த்து நீரில் புனித சக்– தியை ஏற்–று–கிற�ோமே – ! நாம் மந்–தி–ரங்–களை மனத்– தி ல் ஜபம் செய்– யு ம்– ப�ோ து என்ன

திருப்பூர்

கிருஷ்ணன் நடக்–கி–றது தெரி–யுமா? அதே விதத்–தில் உட– லும் உள்–ளமு – ம் தூய்–மை–யட – ை–கின்–றன. எப்– படி? நீரில் மந்–திர சக்தி ஏறும். அது–ப�ோல் நாம் மந்–திர ஜபம் செய்–யும்–ப�ோது நம் ரத்–தத்– தில் உள்ள நீரில் மந்–திர சக்தி ஏறு–கிற – து. ரத்த ஓட்– ட ம் இல்– ல ாத இடம் உட– லி ல் ஏது? எனவே உடல் முழு–வது – ம் மந்–திர சக்தி ஏறு–வ– தால் உட–லும் அதில் உறை–யும் மன–மும் புனித சக்தி நிறைந்–த–தா–கின்–றன. மந்–திர ஜபம் செய்– ப – வ ர்– க ள் எளி– தி ல் வாழ்– வி ல் வெற்றி அடை–வார்–கள் என்று ச�ொல்–வத – ன் பின்–னணி இது–தான். மந்–திர சக்தி உடைய தண்–ணீர் உடல் பிணி– க – ளை த் தீர்க்– கு ம் சக்– தி – யு – ட ை– ய து என்–ப–தைத் தம் இள–வ–ய–தில் கண்–ட–றிந்து வியந்–தி–ருக்–கி–றார் ஸ்ரீஅ–ர–விந்–தர். அவ–ரது தம்–பிக்கு மிகத் தீவி–ரம – ான காய்ச்–சல் இருந்த

தரு–ணம். எப்–படி குணப்–ப–டுத்–து–வ–தெ–னத் தெரி–ய–வில்லை. அப்–ப�ோது தற்–செ–ய–லாக அங்கு வந்–தார் ஒரு ய�ோகி. விஷ–யத்–தைக் கேள்–விப்–பட்–டார். ஒரு க�ோப்பை தண்–ணீ– ரைக் க�ொண்–டு–வ–ரச் ச�ொன்–னார். சிறி–து– நே–ரம் சில மந்–தி–ரங்–களை உச்–ச–ரித்து அந்– தத் தண்– ணீ – ரி ல் தன் ம�ோதிர விர– ல ால் குறுக்கே ஒரு க�ோடி– ழு த்– த ார். அந்– த த் தண்–ணீ–ரைத் தம்–பிக்–குக் குடிக்–கக் க�ொடுக்– கு – ம ா று கூ றி – வி ட் டு வி ட ை – பெ ற் – று ச் சென்–று–விட்–டார். அர–விந்–தர் வியப்–ப�ோடு அந்–தக் க�ோப்– பைத் தண்–ணீரை – த் தன் தம்பி பரீனை அருந்– தச் செய்–தார். அடுத்த ந�ொடியே காய்ச்–சல் பளிச்–சென்று குண–மா–கிவி – ட்–டது. அர–விந்–த– ரால் நம்ப முடி–ய–வில்லை. ஆனால் கண்– ணெ–திரே நடந்த உண்–மைச் சம்–பவ – ம் என்–ப– தால் நம்–பா–மல் இருக்க வும்–முடி – ய – வி – ல்லை. ðô¡

1-15 மே 2018

19

அ– ர – வி ந்– த – ரு க்கு மந்– தி – ர ங்– க ள் மேல் மகத்–தான நம்–பிக்கை வரு–வ–தற்கு அவ–ரது வாழ்– வி ல் நடந்த இந்– த ச் சம்– ப – வ ம்– த ான் கார–ண–மாக அமைந்–தது. மந்–திர சக்தி தண்– ணீ–ரில் இறங்–கும் என்–பதை அவர் புரிந்–து –க�ொண்–ட–தும் அப்–ப�ோ–து–தான். அஸ்–தியை நீரில் கரைப்–பது என்ற சம்–பிர – – தா–யம் நம் தேசத்–தில் பின்–பற்–றப்–ப–டு–கி–றது. ஒரு–வர் எங்கே இறந்–தா–லும் அவர் அஸ்–தி– யைக் காசிக்கு எடுத்–துச் சென்று கங்–கையி – ல் கரைப்– ப து என்ற வழக்– க த்– தை – யு ம் சிலர் பின்–பற்–று–கி–றார்–கள். ஆண்– டு – த�ோ – று ம் நிகழ்த்– து ம் நீத்– த ார் கட–னி–லும் நீர் முக்–கி–யத்–து–வம் பெறு–கி–றது. அமா–வா–சை–யன்று க�ொடுக்–கும் நீத்–தா–ருக்– கான தர்ப்–பண – த்–திலு – ம் எள்–ளும் தண்–ணீரு – ம் இறைக்–கப்–ப–டு – கி– ற து. நீரில்– ல ாது வெறும் எள்ளை யாரும் இறைப்–ப–தில்லை. மகா–கவி பார–தி–யா–ருக்–குப் புதல்–வர்–கள் இல்–லா–தத – ால் கவி–ஞர் திரு–ல�ோக சீதா–ராம் தாம் உயி–ர�ோடி – ரு – ந்–தவ – ரை ஒவ்–வ�ோர் அமா– வா–சை–யன்–றும் பார–தி–யா–ருக்கு எள்–ளும் தண்–ணீரு – ம் இறைத்து நீர்க்–கட – ன் செலுத்–தித் தர்ப்–ப–ணம் க�ொடுத்–து–வந்–தார்.

ந

தி–களை – ப் பெண்–கள் என்–றும் மலை–களை ஆண்– க ள் என்– று ம் ச�ொல்– லு ம் மரபு நம்–மி–டம் உண்டு. கங்கா தேவி, காவி–ரித் தாய் என்–றெல்–லாம் பெண்–ணா–கக் கண்டு ஆறு–களை – ப் ப�ோற்–றுகி – ற�ோ – ம். மலை–யைய�ோ மலை–ய–ர–சன் என்–கி–ற�ோம். எந்த மலை–யை– யும் பெண்–ணாய் நாம் காண்–ப–தில்லை. இதன் பின்– ன – ணி – யி ல் ஒரு கார– ண ம் இருக்–கி–றது. ஆண்–கள் மலை மாதிரி நிலை– யா–னவ – ர்–கள். தாங்–கள் பிறந்த இடத்–தில – ேயே வாழ்–கிற – வ – ர்–கள். ஆனால் பெண்–கள�ோ நதி மாதிரி ஓரி–டத்–தில் பிறந்து இன்–ன�ோர் இடத்– திற்கு வாழச் செல்–கிற – வ – ர்–கள். என–வேத – ான் மலை ஆணா–க–வும் நதி பெண்–ணா–க–வும்

20

ðô¡

1-15 மே 2018

சித்–தி–ரிக்–கப்–ப–டு–கின்–றன.

க

ண்–ணன் கதை–யைச் ச�ொல்–லும் பாக–வ– தத்–தில் நீரால் விளைந்த நிகழ்–வ�ொன்று வரு–கி–றது. `இந்–தி–ர–னுக்கு பூஜை செய்–வது ஏன்? க�ோவர்த்–தன கிரி அல்–லவா நமக்–குச் செல்–வங்–களை அள்–ளித் தரு–கிற – து? மலைக்– கல்–லவா பூஜை செய்ய வேண்–டும்? என்று நந்– த – க�ோ – ப – ரி – ட ம் கேள்வி எழுப்– பி – ன ான் சின்–னக் கண்–ணன். கண்–ணன் பேச்–சுக்கு மறு–பேச்–சுண்டா? இந்–திர பூஜைக்கு பதி–லாக கிரி பூஜை நிகழ்த்– தப்–பட்–டது. இந்–தி–ர–னுக்–குக் க�ோபம். வரு– ணனை ஏவி க�ோகு–லத்–தில் கடும் மழை ப�ொழி–யச் செய்–தான். கண்–ணன் ஒற்றை விர–லால் க�ோவர்த்– தன கிரி–யைத் தூக்கி அதன்–கீழ் க�ோபர்–களை – – யும் க�ோபி–கை–க–ளை–யும் ஆநி–ரை–க–ளை–யும் வரச்–செய்து, மழை–நீ–ரால் எந்த பாதிப்–பும் ஏற்–ப–டா–மல் காத்–தான். பிர–ளய காலத்–தில் கட்டை விர–லைக் கடித்–த–வாறு ஆலி–லை–மேல் படுத்–தி–ருக்–கும் குழந்–தைக் கண்–ணன் அவன்! பிர–ளய வெள்– ளத்–தையே ப�ொருட்–ப–டுத்–தா–த–வன் சாதா– ரண மழை வெள்–ளத்–தையா ப�ொருட்–படு – த்– து–வான்? காக்–கும் கட–வுள – ான திரு–மா–லின் அவ–தா–ர–மான அவன் தன்னை நம்–பி–ய–வர்– க–ளைக் காப்–பாற்–றா–மல் விடு–வானா? இந்– தி – ர ன் முயற்சி த�ோல்– வி – ய – ட ைய அவன், மூலப் பரம்– ப�ொ – ரு ளே கண்– ண – னாக வடி– வெ – டு த்– து ள்– ளதை உணர்ந்து கண்– ண – னி ன் செங்– க – ம – ல ப் பாதங்– க – ளி ல் பணிந்–த–தா–கக் கூறு–கி–றது பாக–வ–தம். க�ோவர்த்– த ன கிரி– யை க் கண்– ண ன் தூக்–கிக் க�ொண்–டி–ருந்–தது ஏழு–நாள். துவா– பர யுகத்– தி ல் தன்னை ஏழு– ந ாள் சுமந்த கண்–ண–னைக் கலி–யு–கத்–தில் ஏழு–ம–லை–யா– கிச் சுமந்து க�ொண்– டி – ரு க்– கி – ற – த ாம் அது. வேங்–க–ட–வ–னைச் சுமக்–கும் ஏழு–ம–லை–யின்

முற்–பி–ற–விக் கதை இது!

எ

ட்– டு த் த�ொகை நூல்– க – ளி ல் ஒன்– ற ான கலித்–த�ொகை – யி – ல், தலைவி தன் த�ோழி–யி– டம் ச�ொல்–வ–தாக அமைந்த காதல் பாட்டு ஒன்று உண்டு. இதில் நீர் ஒரு முக்–கிய இடம் வகிக்–கி–றது. தலைவி ச�ொல்–கி–றாள்: சுடர்த்–த�ொ–டீஇ கேளாய் தெரு–வில் நாம் ஆடும் மணல் சிற்–றில் காலின் சிதையா அடைச்–சிய க�ோதை பரிந்து வரிப்–பந்து க�ொண்–ட�ோடி ந�ோதக்க செய்–யும் சிறு–பட்டி மேல் ஓர்–நாள் அன்–னை–யும் யானும் இருந்–தேமா, `இல்–லிரே! உண்–ணு–நீர் வேட்–டேன்!` என வந்–தாற்கு அன்னை அடர்–ப�ொன் சிர–கத்–தால் வாக்–கிச் சுடர்–இ–ழாய் உண்–ணு–நீர் ஊட்–டிவா என்–றாள், என யானும் தன்னை அறி–யாது சென்–றேன், மற்–றென்னை வளை–முன்கை பற்றி நலி–யத் தெரு–மந்–திட்டு `அன்– ன ாய்! இவன் ஒரு– வ ன் செய்– த – து – க ாண்!` என்றேனா, அன்னை அல–றிப் படர்–தர தன்–னை–யான் `உண்–ணு–நீர் விக்–கின – ான்’ என்–றேனா, அன்–னை–யும் தன்–னைப் புறம்–ப–ழித்து நீவ, மற்–றென்–னைக் கடைக்–கண்–ணால் க�ொல்–வான்–ப�ோல் ந�ோக்கி நகைக்– கூட்–டம் செய்–தான் அக் கள்–வன் மகன்! (கலித்–த�ொகை 51ஆம் பாடல், ஆசி–ரி–யர்: கபி–லர்) இந்த அழ–கிய நாட–கப – ா–ணிப் பாட–லின் சுருக்–க–மான ப�ொருள்: `சிறு–வ–யது விளை– யாட்–டுத் த�ோழன். இப்–ப�ோது வாலி–பன – ாகி விட்–டான். ஒரு–நாள் தண்–ணீர் வேண்–டும் என்று என்–னிட – ம் கேட்–டான். அப்–ப�ோது என் தாயும் வீட்–டி–லி–ருந்–தாள். `தண்–ணீர் க�ொடு’ என்–றாள் தாய். நான் தண்–ணீர் க�ொண்–டுவ – ந்–தேன். அவன�ோ என் வளைக் –க–ரத்–தைப் பற்றி விட்–டான். `இவன் செய்–வ– தைப் பார் அம்மா!’ எனக் கூச்–சலி – ட்–டேன். அன்னை அலறி ஓடி–வந்து என்–ன–வெ–னக் கேட்–டாள். `இவன் விக்–கு–கி–றான் பார்!’ எனச் ச�ொல்லி நான் சமா– ளி த்– தே ன்.

அப்–ப�ோது அன்னை அவன் முது–கைத் தட– விக் க�ொடுத்–தாள். அந்த நேரத்–தில் கடைக்– கண்–ணால் என்–னைக் க�ொல்–வ–து–ப�ோல் பார்த்–துச் சிரித்–தான் அக்–கள்–வன் மகன்!’ தலைவி தனக்–கும் அவன் மேல் காதல் இருப்– ப தை என்ன அழ– க ாக, ஆனால் நாணத்–த�ோடு மறை–மு–க–மா–கத் தெரி–விக்– கி–றாள்! அவன் தாகத்–தை–யும் ம�ோகத்–தை– யும் சேர்த்தே புரிந்–து–க�ொண்டு விட்–டாள் அவள். இன்– று ம் நாம் பேச்சு வழக்– கி ல் பயன்–ப–டுத்–தும் `அந்–தத் திருட்–டுப் பயல்’ என்ற ச�ொற்–க–ளையே அந்–தக் காலத்–தி–லும் அந்–தத் தலைவி `அக்–கள்–வன் மகன்’ எனப் பயன்–ப–டுத்–தி–யி–ருப்–பது தான் ஆச்–ச–ரி–யம்!

நீ

ர் என்ற வார்த்–தையை சிலே–டை–யா–கப் பயன்–ப–டுத்தி நம்மை ரசிக்–க–வைக்–கும் ஒரு சுவா–ரஸ்–ய–மான சம்–ப–வம், விந�ோத ரச–மஞ்–சரி என்ற நூலில் பதி–வா–கி–யுள்–ளது. ஒட்–டக்–கூத்–தரு – க்–கும் கம்–பரு – க்–கும் இடையே நட்– பு – ற வு இருந்– த – தி ல்லை என்– கி – ற து ஒரு கர்ண பரம்–பரை – க் கதை. இந்–தச் சண்டை த�ொடர்–பான சம்–ப–வம் அது. கம்–பர் நதி–யில் முகம் கழு–விக் க�ொண்– டி– ரு ந்– த ார். கம்– ப ர் முகம் கழு– வி ய படித்– து– றை க்கு முன்– ப ாக இருந்– த து ஒட்– ட க் கூத்–தர் முகம் கழு–விய படித்–துறை. நதி–நீர் ஒட்–டக்–கூத்–தர் பக்–க–மி–ருந்து கம்–பர் இருந்த பக்–கத்தை ந�ோக்கி ஓடிக் க�ொண்–டி–ருந்–தது. ஒட்–டக்–கூத்–தர் எகத்–தா–ளத்–துட – ன் கம்–பரி – ட – ம் ச�ொன்–னார்: `நான் முகம் கழு–விய நீர்–தான் உங்–கள் பக்–கம் வரு–கி–றது. அதில்–தான் நீங்– கள் கால் கழு–வு–கி–றீர்–கள்! அதைத் தெரிந்–து– க�ொள்–ளுங்–கள்.!’ அதற்கு ஒட்–டக்–கூத்–த–ரைப் பார்த்–துக் கம்–பர், `நீரே வந்து என் காலில் விழுந்–தால் நான் என்ன செய்–வது!’ என்–றா–ராம் கம்–பர்!

(குறள் உரைக்–கும்) ðô¡

1-15 மே 2018

21

பிரசாதங்கள்

சந்–தி–ர–லேகா ராம–மூர்த்தி

பான–கம் என்–னென்ன தேவை? ப�ொடித்த வெல்–லம் - 1 கப், சுக்கு - 1/4 டீஸ்–பூன், எலு–மிச்சை பழம் - 1. எப்–ப–டிச் செய்–வது? வெல்–லத்தை கரைத்து வடித்து அத–னு–டன் எலு–மிச்–சைச்–சாறு, சுக்–குத்–தூள் கலந்து பரி–மா–ற–வும்.

கதம்ப இட்லி என்–னென்ன தேவை? இட்லி அரிசி, துவ–ரம்–ப–ருப்பு, உளுத்–தம்–ப–ருப்பு, கட–லைப்–ப–ருப்பு, பயத்–தம்–ப–ருப்பு - தலா 100 கிராம். தாளிக்க - நல்–லெண்–ணெய், உப்பு - தேவைக்கு, கடுகு - 1/2 டீஸ்– பூன், உளுத்–தம்–ப–ருப்பு, கட–லைப்–ப–ருப்பு, மிளகு - தலா 1 டீஸ்–பூன். முந்–திரி - 10, காய்ந்–த–மி–ள–காய் - 2, ம�ோர் மிள–காய் - 3, கறி–வேப்– பிலை, பெருங்–கா–யத்–தூள் - தேவைக்கு, தேங்–காய்த்–து–ரு–வல் - 1/2 கப், சமை–யல் ச�ோடா - 1 சிட்–டிகை, எலு–மிச்–சம்–ப–ழம் - 1, மஞ்–சள் தூள் - 1/4 டீஸ்–பூன். எப்–ப–டிச் செய்–வது? அரிசி, பருப்பு வகை–களை ஒன்–றாக கலந்து 2 மணி நேரம் ஊற–வைத்து மிக்–சி–யில் ரவை ப�ோல் அரைத்து க�ொள்–ள–வும். பிறகு 2 மணி நேரம் புளிக்க விட–வும். கடா–யில் எண்–ணெயை காய–வைத்து தாளிக்க க�ொடுத்த ப�ொருட்–களை தாளித்து பெருங்–கா–யத்–தூள், மஞ்–சள் தூள், தேங்–காய்த்–து–ரு–வல், உடைத்த முந்–திரி ஆகியவற்றை வதக்கி இறக்கி மாவு கல–வை–யில் க�ொட்–ட–வும். அத–னு–டன் எலு–மிச்–சைச்–சாறு, சமை–யல் ச�ோடா, உப்பு சேர்த்து கலந்து க�ொள்–ள–வும். டம்–ளர் அல்–லது கிண்–ணத்–தில் 1/2 டீஸ்–பூன் நல்–லெண்–ணெய் தடவி ஒரு கரண்டி மாவை ஊற்றி இட்லி பாத்–தி–ரத்–தில் 20 நிமி–டம் வேக–வைத்து எடுக்–கவு – ம். சிறிது ஆறி–யது – ம் எடுத்து இட்லி ப�ொடி, சட்–னியு – ட – ன் பரி–மா–றவு – ம்.

ஃப்ரூட்ஸ் அண்ட் நட்ஸ் கண்ட் என்–னென்ன தேவை? புளிப்–பில்–லாத கெட்–டித் தயிர் - 2 கப், காய்ந்த திராட்சை - 1 டேபிள்ஸ்–பூன், ப�ொடி–யாக நறுக்–கிய பாதாம், பிஸ்தா, முந்–திரி - தலா 1 டேபிள்ஸ்–பூன், குங்–கு–மப்பூ, ஏலக்–காய்த்–தூள் - தலா 1 சிட்–டிகை, தேன் - 3 டீஸ்–பூன், விருப்–ப–மான பழங்–கள் (மாம்–ப–ழம், கிவி, ஸ்ட்–ரா–பெர்ரி, பைனாப்–பிள்) - யாவும் கலந்–தது 2 கப். எப்–ப–டிச் செய்–வது? குங்– கு – ம ப்– பூ வை சிறிது பாலில் ஊற– வை க்– க – வு ம். சுத்– த – ம ான ஒரு வெள்–ளைத் துணி–யில் தயிரை மூட்டை கட்டி 6 மணி நேரம் த�ொங்க விட்டு வடிக்–க–வும். இது வடிந்து பந்து ப�ோல் கெட்–டி–யாக வந்–த–தும் கடைந்து க�ொள்–ள–வும். பழங்–களை த�ோல் சீவி விதை நீக்கி ப�ொடி–யாக நறுக்–கிக் க�ொள்–ள–வும். தயி–ரில் பழங்–கள், ஏலக்–காய்த்–தூள், குங்–கு–மப்பூ பால் சேர்த்து கலந்து கண்–ணாடி கிண்–ணங்–க–ளில் ப�ோட்டு மேலே காய்ந்த திராட்சை, நட்ஸ் கல–வையை தூவி, தேன் ஊற்றி ஃப்ரிட்–ஜில் குளி–ரவைத் – து எடுத்து ஜில்–லென்று பரி–மா–ற–வும்.

22

ðô¡

1-15 மே 2018

நெல்–லிக்–காய் லட்டு என்–னென்ன தேவை? பெரிய நெல்–லிக்–காய் - 500 கிராம், சர்க்–கரை - 750 கிராம், சுக்–குத்– தூள் - 1/2 டீஸ்–பூன், நெய் - 4 டீஸ்–பூன். எப்–ப–டிச் செய்–வது? சர்க்–கர – ை–யில் 1 கப் தண்–ணீர் சேர்த்து மித–மான தீயில் வைத்து ஒரு கம்பி பாகு பதத்–திற்கு காய்ச்சி இறக்கி வடிக்–க–வும். நெல்–லிக்–காயை காயாக எடுத்து சுத்–தம் செய்து துரு–விக் க�ொள்–ள–வும். நான்ஸ்–டிக் தவா–வில் நெல்–லிக்–காய் துரு–வலை சேர்த்து மித–மான தீயில் வைத்து கைவி–டா–மல் வதக்–க–வும். அத–னு–டன் சர்க்–க–ரைப்–பாகு, நெய் சேர்த்து கிளறி க�ொண்டே இருக்–க–வும். அனைத்–தும் சேர்ந்து உருட்–டும் பதம் வந்–த–தும் சுக்–குத்–தூள் தூவி இறக்–க–வும். ஆறி–ய–தும் லட்–டு–களா – க பிடித்து பரி–மா–ற–வும்.

மேங்கோ சர்ப்–ரைஸ் என்–னென்ன தேவை? இனிப்–பான பெரிய மாம்–ப–ழம் - 2, பால் - 1/2 லிட்–டர், சர்க்–கரை தேவைக்கு, கன்–டென்ஸ்டு மில்க் - 1/2 டின், வேக–வைத்த சேமியா அல்–லது வேக–வைத்த ஜவ்–வ–ரிசி - 1/4 கப், அலங்–க–ரிக்க மாம்–ப–ழத் துண்–டு–கள், பாதாம், பிஸ்தா சீவல் - தேவைக்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வது? அடி–க–ன–மான பாத்–தி–ரத்–தில் பாலை சுண்ட காய்ச்சி, பாதி–யாக வந்–த–தும் சர்க்–கரை, கன்–டென்ஸ்டு மில்க் சேர்த்து க�ொதிக்க விட–வும். அத–னு–டன் வெந்த சேமியா சேர்த்து கிளறி, சிறிது க�ொதிக்க வைத்து இறக்–கவு – ம். ஆறி–யது – ம் 1½ மாம்–பழ – த்தை விழு–தாக அரைத்து பால் கல–வையி – ல் கலந்து, கண்–ணாடி கிண்–ணத்–தில் ஊற்றி மேலே மாம்–ப–ழத் துண்–டு–கள், பாதாம், பிஸ்தா சீவ–லால் அலங்–க–ரித்து, ஃப்ரிட்–ஜில் குளி–ர–வைத்து எடுத்து ஜில்–லென்று பரி–மா–ற–வும்.

பலாப்–பழ பாய–சம் என்–னென்ன தேவை? ப�ொடித்த பலாப்–பழ – ம் - 1 கப், வெல்–லத்–தூள் - 1/2 கப், பாசிப்–பரு – ப்பு - 1/2 கப், பால் - 4 கப், ஏலக்–காய்த்–தூள், உப்பு - தலா 1 சிட்–டிகை, உடைத்த முந்–திரி, காய்ந்த திராட்சை - தலா 15, கெட்–டிய – ான தேங்–காய் பால் - 1 கப், நெய் - 2 டேபிள்ஸ்–பூன், பல் பல்–லாக நறுக்கி வறுத்த தேங்–காய்த்–துண்–டு–கள் - 1/2 கப். எப்–ப–டிச் செய்–வது? வெறும் கடா–யில் பாசிப்–ப–ருப்பை சிவக்க வறுத்து வேக–வைத்து க�ொள்–ள–வும். மற்–ற�ொரு கடா–யில் நெய் விட்டு முந்–திரி, திராட்–சையை வறுத்து எடுத்து தனியே வைத்து, பின் ப�ொடித்த பலாப்–ப–ழத்தை சேர்த்து வதக்கி இறக்–க– வும். அடி–க–ன–மான பாத்–தி–ரத்–தில் வெல்–லம், 1/2 கப் தண்–ணீர் சேர்த்து க�ொதிக்க வைத்து இறக்கி வடி–கட்–ட–வும். பாலை க�ொதிக்க வைத்து சுண்ட காய்ச்சி, அது பாதி–யாக வந்–த–தும் பாசிப்–ப–ருப்பு சேர்த்து கைவி–டா–மல் கிளறி, வெல்–லப்–பாகு, பலாப்–ப–ழம், ஏலக்–காய்த்–தூள் சேர்த்து க�ொதிக்க வைத்து பாய–சம் பதம் வந்–த–தும், தேங்–காய்ப்–பால் சேர்த்து இறக்–க–வும்.

– த்தோ பின் முந்–திரி, காய்ந்த திராட்சை, வறுத்த தேங்–காய் சேர்த்து சூடா–கவ�ோ, குளி–ரவை பரி–மா–ற–வும். படங்கள்: ஆர்.சந்திரசேகர் ðô¡

1-15 மே 2018

23

மகானகளின மகத்துவ வரலாறு u225

சாயி

விவைாத தகயக்வாட் பரவசே ந்ையில் ஷீரடி பாபாவின் அற்புத வரலாறு

u125

ரமணர் ஆயிரம் ்பா.சு.ரமணன

ேகரிஷியின் சிலிர்க்க ்வக்கும் ஆன்மிக வரலாறு சு்வயான சேம்பவஙகளின் சதாகுபபாக...

 அரவிந்த u150 அன்​்னை எஸ்.ஆர.தசேந்தில்குமார அன்–்ன–யின் அரு–்ளப சபறும் மு்ற–யும் அன்–்ன்ய வைஙகும் ேந்–தி–ரங–களும் இதில் உள–ளன. இந்–நூல் உங–கள வீடடில் இருப–பது  அன்–்ன–யின் அரு–மள!

u140 மத் பாமபன் சுவாமிகள் புனித சேரிதம் எஸ்.ஆர. தசேந்தில்குமார

முருகப சபருோனின் கருவியாக இந்த ேண்ணில் உதித்த ேகானின் வரலாறு.

அருட்பருஞயஜாதி வளளலாரின் வாழ்வும் வாக்கும்

்பா.சு.ரமணன

u100

பசி மநாய் மபாக்கி பக்தி்ய வளர்த்த பரவசே ேகான் வளளலாரின் வாழ்வும் வாக்கும்

யயாகி ராம்சுரத்குமார் வாழ்க்​்கயும் உபமதசேமும்

்பா.சு.ரமணன

u150

கங்கநதித் தீரத்தில் பிறந்து அரு்ையில் ஒளிர்ந்த அற்புத ஞானியின் புனித சேரிதம்

அயயா ்ைகுண்டர் தவ.நீலகணடன சதன் தமிழகத்தின் ேறுேலர்சசிக்கு வித்திடை ேகானின் புனித சேரிதம்

u80

புத்தக விற்பனையாளரகள் / முகவரகளிடமிருந்து ஆரடரகள் வரவவறகப்படுகின்றை. த்தாடரபுக்கு: 7299027361 பிரதிகளுக்கு: சூரியன் பதிபபகம், 229, கசவசேரி வராடு, மயிலாபபூர, தசேனனை- 4. வ்பான: 044 42209191 Extn: 21125 | Email: kalbooks@dinakaran.com

பிரதிகளுக்கு : தசேனனை: 7299027361 வகானவ: 9840981884 வசேலம்: 9840961944 மதுனர: 9940102427 திருசசி: 98409 07422 தெல்னல: 7598032797 வவலூர: 9840932768 புதுசவசேரி: 7299027316 ொகரவகாவில்: 8940061978 த்பஙகளூரு: 9945578642 மும்ன்ப: 9769219611 தடல்லி: 9871665961

திைகரன அலுவலகஙகளிலும், உஙகள் ்பகுதியில் உள்ள திைகரன மறறும் குஙகுமம் முகவரகளிடமும், நியூஸ் மாரட் புத்தகக் கனடகளிலும் கினடக்கும் புத்தகஙகளைப் பதிவுத ்தபால் / கூரியர் மூலம் பபற, புத்தக விளலயுடன் ஒரு புத்தகம் என்றால் ரூ.20ம், கூடு்தல் புத்தகம் ஒவபவான்றுக்கும் ரூ.10ம் சேர்தது KAL Publications என்ற பபயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் அல்லது மணியார்டர் வாயிலாக மேலாளர், சூரியன் பதிபபகம், தினகரன், 229, கசமசேரி மராடு, ேயிலாபபூர், சசேன்​்ன 600004. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பவும்.

இபவ்பாது ஆனனலனிலும் வாஙகலாம் www.suriyanpathipagam.com

காட்டழகிய சிங்கர்

சிங்க பெருமாள் கோயில்

நாளும் நலமே அருள்வார் நரசிம்மர்!

 நர–சிம்–மரை த�ொடர்ந்து மனம் ஒன்றி வழி–பட்டு வந்–தால் எதி–ரி–களை வெல்–லும் பலம் கிடைக்–கும்.  நர–சிம்–மரை உபா–சனா தெய்–வ–மாக ஏ ற் – று க் க� ொ ள் – ப – வ ர் – க – ளு க் கு எ ல்லா தி சை – க – ளி – லு ம் பு க ழ் கிடைக்–கும்.  நர– சி ம்ம அவ– தா – ர ம் க ா ர – ண – ம ா – க வ ே மறந்து ப�ோன வேதங்–க– ளும், ப�ொருள் புரி–யாத ம�ொழி–க–ளும், விடு–பட்ட யாகங்–க–ளும் சாதா–ரண நிலை நீங்கி, உயர் நிலை– யைப் பெற்–றன.  நூற்றி எட்டு திவ்ய தேசங்–க–ளில் ``சிங்–க–வேள்– குன்–றம்–’’ என்–பது – ம் ஒன்று. இத்–த–லம் மீது பாடப்–பட்– டுள்ள பதி–கங்–கள், பாசு–ரங்– கள், செய்–திக – ள் அனைத்–தி– லும் நர–சிம்ம அவ–தா–ரம் மட்–டுமே இடம் பெற்–றி– ருப்–பது குறிப்–பிட – த்–தக்–கது.

 நர–சிம்ம அவ–தார – த்–தின் முதல் குறிப்பு பரி–பா–ட–லில் காணப்–ப–டு–கி–றது.  நர–சிம்–மரு – க்கு நர–சிங்–கம், சிங்–கபி – ர – ான், அரி–முக – த்து அச்–சுத – ன், சீயம், நரம் கலந்த சிங்– கம், அரி, ஆளனரி ஆகிய பெயர்–க–ளும் உண்டு.  திரு– ம ா– லி ன் பத்து அவ–தா–ரங்–க–ளில் பர–சு–ரா– மன், பல–ரா–மன் இரு–வரு – ம் க�ோபத்– தி ன் வடி– வ – ம ாக திகழ்–ப–வர்–கள். இத–னால் அந்த இரு அவ– தா – ர ங்– க – ளும் வைண– வ ர்– க – ளா ல் அதி–கம் வணங்–கப்–ப–டு–வ– தி ல்லை எ ன் – ப ா ர் – க ள் . ஆனால் நர– சி ம்ம அவ– தா–ர ம் உக்–கி –ர –மா–ன – தாக கரு– த ப்– ப ட்– ட ா– லு ம் பக்– தர்–கள் அவரை விரும்பி வணங்–கு–கி–றார்–கள்.  நர–சிம்ம அவ–தா–ரம் பற்றி முதன் முத–லில் முழு– மை– ய ாக ச�ொன்– ன – வ ர் கம்–பர்–தான்.

ச�ோளிங்கர்

ðô¡

1-15 மே 2018

25

தஞ்சையாளி நரசிம்மர்

 திருத்– த க்– க – தே – வ ர் தனது சீவக சிந்– தா – ம – ணி – யி ல், ``இர–ணி–யன்–பட்ட தெம்–மிறை எய்–தி–னான்–’’ என்று நர–சிம்ம அவ–தா–ரம் பற்றி குறிப்–பிட்–டுள்–ளார்.  இர–ணி–ய–னின் ரத்–தத்தை குடித்–த–தால் சீற்–றம் பெற்ற நர–சி ம்–ம–ரி ன் ரத்– தத்தை சிவன் சர– பப்– ப– ற –வை–ய ாக வந்து குடித்து அவரை சமா–தா–னப்–ப–டுத்–தி–னார். இதன்–பி–றகே நர– சிம்–ம–ரின் சீற்–றம் தணிந்–த–தாக ச�ொல்–வார்–கள். இந்த தக–வல் அபி–தான சிந்–தா–ம–ணி–யில் கூறப்–பட்–டுள்–ளது.  ச�ோளிங்–கரி – ன் உண்–மைய – ான பெயர் ச�ோழ–சிங்–கபு – ர – ம். நர–சிம்–ம–ரின் பெரு–மையை பெய–ரி–லேயே கூறும் இந்த ஊர் பெயரை ஆங்–கி–லே–யர்–கள் சரி–யாக உச்–ச–ரிக்க இய–லா–மல், அது ச�ோளிங்–கர் என்–றா–கிப் ப�ோனது. சிங்கப் பெரு–மாள் க�ோவில், மட்–டப்–பள்ளி, யாத–கி–ரி– கட்டா, மங்–கள கிரி ஆகிய தலங்–க–ளில் நர–சிம்–மர் சந்–நதி–கள் குகைக் க�ோவில்–க–ளாக உள்–ளன.  ஆந்திர மங்களகிரி நாம் க�ொடுக்–கும் பானக நைவேந்– தி–யத்–தில் பாதியை நர–சிம்–மர் ஏற்–றுக்–க�ொண்டு மீதியை அவர் – க வாய் வழியே வழிய விட்டு நமக்கு பிர–சா–த–மாக தரு–வதா பக்–தர்–கள் நம்–பு–கி–றார்–கள்.  சென்னை, நங்–க–நல்–லூர் நர–சிம்–மர் ஆல–யம் சுமார் 1500 ஆண்– டு – க – ளு க்கு முற்– ப ட்– ட து. இந்– தி ய த�ொல்– ப� ொ– ருள் ஆய்–வா–ளர்–கள் இதை 1974ம் ஆண்டு கண்–டு–பி–டித்து வெளிப்–ப–டுத்–தி–னார்–கள்.  சிவனை கட–வு–ளாக ஏற்ற ஆதி–சங்–க–ரர், லட்–சுமி நர– சி ம்– ம – ர ைப் ப�ோற்– றி த் துதித்– த – து ம் அவ– ரு க்கு உடனே நர–சிம்–மர் காட்சி க�ொடுத்–தார்.  நர–சிம்ம அவ–தா–ரத்தை எப்–ப�ோது படித்–தா–லும் சரி, படித்து முடித்– த – து ம் பானகம், பழ– வ – கை – க ள், இள– நீ ரை நிவே–த–ன–மாக படைத்து வணங்–கு–தல் மரபு.

– ன்–  ``எல்லா ப�ொருட்–கள் உள்–ளே–யும் நான் இருக்–கிறே ’’ என்–பதை உணர்த்–தவே பக–வான், நர–சிம்ம அவ–தா–ரம் எடுத்–தார். எனவே நர–சிம்–மரை எங்–கும் த�ொழ–லாம்.  திரு–மா–லின் அவ–தா–ரங்–க–ளில் நர–சிம்ம அவ–தா–ரமே திடீ–ரென த�ோன்–றிய அவ–தா–ர–மா–கும்.  நர– சி ம்– ம – ரி ன் வலது கண்– ணி ல் சூரி– ய – னு ம், இடது – ல் அக்–னியு – ம் கண்–ணில் சந்–திர – னு – ம், இடை–யில் புருவ மத்–தியி உள்–ள–னர்.  நர–சிம்–மன் என்–றால் ஒளிப்–பி–ழம்பு என்று அர்த்–தம்.  நர–சிம்–ம–னின் தேஜஸ், காயத்ரி மந்–தி–ரத்–துக்–குள்ளே இருப்–ப–தாக பக்–தர்–கள் நம்–பு–கி–றார்–கள்.

26

ðô¡

1-15 மே 2018

வால்டேர் சிம்மாசலம் வராஹ நரசிம்மர்

 நர–சிம்ம அவ–தார – ம் பற்றி ஜெர்–மன் அறி–ஞர் மாக்ஸ்–முல்– லர், `An Electric Phenomenon’ என்று கூறி உள்–ளார்.  இரண்–யக – சி – பு – வை வதம் செய்த ப�ோது எழுந்த நர–சிம்–ம– ரின் சிம்ம கர்–ஜனை ஏழு உல– கங்–க–ளை–யும் கடந்து சென்–ற– தாக குறிப்–பு–கள் உள்–ளது.  மகா–லட்–சு–மிக்கு பத்ரா என்–றும் ஒரு பெயர் உண்டு. இத–னால் நர–சிம்–மனை பத்–ரன் என்–றும் ச�ொல்–வார்–கள். பத்– – –மூர்த்தி ரன் என்–றால் மங்–கள என்று அர்த்–தம்.  பக– வ ான் பல அவ– தா– ர ங்– க ளை எடுத்– தா – லு ம், அவ–னுடை – ய நாமங்–கள் இறு– தி– யி ல் நர– சி ம்– ம – ரி – ட த்– தி – லே – தான் ப�ோய் முடி–யும் என்று கரு–தப்–ப–டு–கி–றது.

ரங்கம் தசாவதார சந்நதியில் நரசிம்மர்

சென்னை - வேளச்சேரி ய�ோக நரசிம்மர்

 ஸஹஸ்– ர – ந ா– ம த்– தி ல் முதன் முத– ல ாக நர– சி ம்ம அ வ – த ா – ர ம் – த ா ன் இ ட ம் பெற்–றுள்–ளது.  ராமா–யண – ம், மகா–பா–ர– தம், பாக–வ–தம், 18 புரா–ணங்– கள், உப புரா–ணங்–கள் அனைத்– தி–லும் நர–சிம்–மரு – டை – ய சிறப்பு குறிப்–பி–டப்–பட்–டுள்–ளது.  நர–சிம்ம மந்–தி–ரம் ஒரு எழுத்–தில் த�ொடங்கி, ஒரு லட்– சத்து நூற்றி முப்–பத்–தி–ரண்டு என்று விரிந்து க�ொண்டே ப�ோய் பலன் தரக்–கூ–டி–யது.  நர–சிம்–மர் எங்–கெல்–லாம் அருள் தரு–கிற – ார�ோ, அங்–கெல்– லாம் ஆஞ்–ச–நே–யர் நிச்–ச–யம் இருப்–பார்.  வேதாத்– ரி – யி ல் உள்ள ய�ோக நர– சி ம்– ம ர் இடுப்– பி ல்

மங்களகிரி பானக நரசிம்மர்

கத்தி வைத்–துக் க�ொண்–டிரு – க்–கிற – ார். அறுவை சிகிச்–சைக்–குச் செல்–ப–வர்–கள் இவரை வணங்கி சென்–றால் நல்ல பலன் கிடைக்–கும்.  வாட–பல்லி தலத்–தில் உள்ள நர–சிம்–ம–ரின் மூக்–குக்கு எதி–ரில் ஒரு தீபம் ஏற்–றப்–ப–டும். அந்த தீபம் அசை–யும். நர–சிம்–ம–ரின் மூச்–சுக் காற்று பட்டு அந்த தீபம் அசை–வ–தா– கக் கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. அதே சம–யத்–தில் நர–சிம்–ம–ரின் கால் பகு–தியி – ல் ஏற்–றப்–படு – ம் தீபம் ஆடா–மல் அசை–யா–மல் நின்று எரி–யும்.  மட்–டப – ல்–லி–யில் உள்ள நர–சிம்–மரை வணங்–கி–னால் மன சஞ்–ச–லங்–கள் நீங்–கும்.  நர–சிம்–மரை வழி–ப–டும் ப�ோது ``ந–ர–சிம்–ஹாய நம’’ என்று ச�ொல்லி ஒரு பூவைப் ப�ோட்டு வழி–பட்–டாலே எல்லா வித்தைகளை–யும் கற்ற பலன் உண்–டா–கும்.  ``அடித்த கை பிடித்த பெரு–மாள்–’’ என்–ற�ொரு பெய–ரும் நர–சிம்–ம–ருக்கு உண்டு. அதா–வது பக்–தர்–கள் உரி–மை–ய�ோடு அடித்து கேட்ட மறு வினா–டியே உத–வுப – வ – ன் என்று இதற்கு ப�ொருள்.  நர–சிம்–மனி – ட – ம் பிர–கல – ா–தன் ப�ோல நாம் பக்தி க�ொண்– – ய பக்தி இருந்–தால் அதை–க�ொடு, டி–ருக்க வேண்–டும். அத்–தகை இதை க�ொடு என்று கேட்க வேண்–டி–யதே இல்லை.  எல்–லா–வற்–றி–லுமே நர–சிம்–மர் நிறைந்து இருக்–கி–றார்.

– க்கு வாரி, வாரி எனவே நீங்–கள் கேட்–கா–மலே அவர் உங்–களு வழங்–குவ – ார். நர–சிம்–மரை ‘ம்ருத்–யுவே – ஸ்–வா–ஹா’ என்று கூறி வழி–பட்–டால் மரண பயம் நீங்–கும்.  ஆந்–திர – ா–வில் நர–சிம்–மரு – க்கு நிறைய க�ோவில்–கள் இருக்– கின்–றன. சிம்–ஹா–ச–லம் க�ோயி–லில் மூல–வ–ரின் உக்–கி–ரத்தை – பூசி குறைக்க வரு–டம் முழு–வ–தும் சிலை–யின் மீது சந்–தனம் மூடி வைத்–தி–ருப்–பார்–கள். வரு–டத்–தில் ஒரு–நாள் மூல–வரை சந்–த–னம் இல்–லா–மல் தரி–சிக்க முடி–யும்.  மங்– க – ள – கி ரி க�ோயி– லி ல் உக்– கி – ர த்தை குறைக்க பான–கம் ஊற்றி க�ொண்டே இருப்–பார்–கள். மூல–வ–ரின் பெய–ரும் பானக லட்–சுமி நர–சிம்ம சுவாமி.  ய�ோகா ச�ொல்லி க�ொடுக்–கும் நர–சிம்–மர் க�ோயில்– கள் பல உண்டு. ஆமை அவ–தா–ரத்–தில் உள்ள கூர்–மம் க�ோயில் எதி–ரி–லும் ஒரு ய�ோகா–னந்த நர–சிம்ம சுவாமி க�ோயில் உண்டு. வேதாத்ரி என்ற ஊரில் பஞ்ச நர–சிம்ம மூர்த்–தி–தான் மூல–வர்.

- வேத–வல்லி

பெருங்களத்தூர் சுதர்சன நரசிம்மர்

படங்கள்: எம்.என்.எஸ். ðô¡

1-15 மே 2018

27

எல்லோருமே ய�ோகிகளாக முடியுமா?

56

ப�ோ

கத்–தில் புரண்டு, ர�ோகத்–தில் அவ– தி ப்– ப – டு ம் சாதா– ர ண மனி–தன், இனி ய�ோகத்தை தரி–சிக்–கும்–படி செய்–வ�ோம். அண்–மை–யில் ஒரு நண்–பரை நான் சந்– தித்–தேன். அவ–ரது நெருங்–கிய நண்–பர்–கள் சிலர் இறந்து ப�ோனார்–கள். குடும்–பத்–தி–லும் சிறிது கசப்பு. அவர் நடுத்–தர – க் குடும்–பத்–தைச் சார்ந்–த–வர். ச�ோக–மாக உட்–கார்ந்–திரு – ந்த அவர், ‘‘இனி என்ன இருக்–கிற – து பிர–தர்? வனம�ோ வனாந்–த– ரம�ோ எங்–கா–வது ப�ோய்ச் சிவனே என்று – –து–தான்!’’ என்–றார். விழ வேண்–டிய அப்–படி விழு–வ–து–தான் ய�ோகமா? இல்லை, அது வெறும் விரக்தி.

– க் கூடி–யவ – ன் செயலை மறப்–ப– செயல்–பட தும், அல்–லது துறப்–ப–தும் கரும ய�ோகத்–தின் ஒரு பகுதி. பல–முள்–ள–வன் எதி–ரியை அடிக்–கா–ம–லி– ருப்–பது அடக்–கத்–துக்கு இலக்–க–ணம்.

வச–தி–யுள்–ள–வன், பிறரை ஏமாற்–றா–மல் இருப்–பது பெரு–மை–யின் ஒரு கூறு. நன்கு வாழும்–ப�ோதே ஒரு–வன் ய�ோகி–யா– வது, உயர்ந்த நிலை. விரக்–தி–யற்ற நிலை–யில் ய�ோகி–யா–வது, தாழ்ந்த நிலை. ‘தம�ோ’– வ ாக இருப்– ப து ‘ரஜ�ோ’– வ ாக மாறி, ‘சத்–வ’ குணத்–துக்–குத் தள்–ளப்–ப–டும் ய�ோகத்–தில் பெருமை இல்லை. ரஜ�ோ குணத்–தை–யும், தம�ோ குணத்–தை– யும் பார்த்–துச் சிரித்–த–படி ய�ோக நிலையை எட்–டு–வதே தெய்–வீ–கம். இமய மலை–யி–லும், அதன் அடி–வா–ரங்–க– ளி–லும் ஏரா–ளம – ான சாதுக்–கள் திரி–கிற – ார்–கள். பலர் ஏற்– ப – டு த்– தி ய மிஷன் அமைப்– பு– க – ளி ல், பல– வ – கை – யா ன சந்– நி – யா – சி – க ள் இருக்–கி–றார்–கள். இவர்–க–ளில் மூன்று –வகையி–னர் உண்டு.

– ர், சிறு வய–திலேயே – ஞானம் ஒரு வகை–யின கைவ–ரப்–பெற்று அப்–ப–டியா – –ன–வர்–கள். இன்–ன�ொரு வகை–யி–னர், குடும்–பத்–தில் சிக்–கிச் சீர–ழிந்து வந்–த–வர்–கள். மூன்–றா–வது வகை–யி–னர், பிறப்–பி–லேயே ஆண் தன்மை இல்–லா–த–வர்–கள். இவர்–க–ளிலே ஞானி–கள் உண்டு; துற–வி– கள் உண்டு; சந்–நியா – –சி–கள் உண்டு; ஆனால் ய�ோகி–கள் இல்லை. ‘ய�ோகி’ என்–ப–வன் சித்–தத்தை மட்–டும் அடக்– கி ப் பழ– கி – ய – வ – ன ல்ல; ஜகத்– தை – யு ம் அடக்கி வெற்றி பெற்–ற–வன்.

அவர்– க – ளு – டைய திருஷ்– டி – யி ல் மூன்று காலங்–க–ளும் த�ோன்–றும். அவர்–கள் தங்–கள் கண்–க–ளால் எதைப் பார்த்–தா–லும் வசி–ய–மா–கும். ய � ோ கி – க – ளி ன் ப ா ர் – வை – யி ல் பு லி அடங்–கும். மயில் ஆடும். மேகம் மழை பொழி–யும். அவனை நெருப்–புச் சுடாது. குளிர் அவனை அடக்–காது. மார்– க ழி மாதத்– தி ல் சம– வெ – ளி – யி ல் நம்–மால் உலவ முடி–ய–வில்லை. அவ– ர் – க ள் வெள்– ளி ப் பனி– ம – லை – யி ல் உலா–வு–கி–றார்–கள்! பனிக்– க ட்– டி – க ள் மிதந்து வரும் நீரில் நீரா–டு–கி–றார்–கள்! கிடைக்–கும் உணவை உண்–கி–றார்–கள். ப�ோகத்–திற்கு அலை–வ–தில்லை. ர�ோகம் அவர்–க–ளைத் தீண்–டு–வ–தில்லை.

– க – ளு – க்கு அங்கே வேலை மருந்து மாத்–திரை இல்லை. நாம் எல்–லா–ருமே அப்–படி ய�ோகி–க–ளாக முடி–யுமா? முடி–யாது. அப்–படி ஆகத்–தான் வேண்–டுமா? தேவை இல்லை. ய�ோகி–யாக இல்–லா–ம–லேயே, ய�ோகம் கை வ – ர ப் பெ ற் – ற – வ – ன ா க ல� ௌ கீ க வாழ்க்–கையை ஒரு–வன் நடத்த முடி–யும். ஒரு– வ ன், மனை– வி – ய �ோடு வாழ– ல ாம்; – ரு – க்–கவு – ம் ஆனா–லும், அவ–ளைத் தீண்–டா–மலி கற்–றுக்–க�ொள்ள வேண்–டும். ஒரு–வ–னுக்கு நிறைய உணவு வச–தி–கள் இருக்–கல – ாம். பசி எடுத்–தா–லும் அந்த உணவை உண்– ண ா– ம – லி – ரு க்– க ப் பழ– கி க்– க�ொள்ள வேண்–டும். இது–தான் இயக்–கத்–தின் இயங்–காமை. இ து வே ல� ௌ கீ க ம னி – த – னு க் – கு த் தேவை–யான ய�ோகம். ப த வி எ ன் – ற ா ல் எ ல் – ல� ோ – ரு க் – கு ம் ஆசை–தான். ஆனால் நேரம் வரும்–ப�ோது, அந்–தப் பத–வியை – த் தூக்–கியெ – றி – யு – ம் திராணி எல்–ல�ோ–ருக்–கும் வந்–து–வி–டு–வ–தில்லை. ‘நம்மை அது அடக்–கு–வதா, அதை நாம் அடக்–கு–வதா?’ என்று வரும்–ப�ோது, ‘எதை– யும் நான் அடக்க முடி–யும்’ என்ற நிலைக்கு வரு–வதே ய�ோகம். அழ–கான பெண்–ண�ொ–ருத்தி தனி–மை– யிலே காத்–தி–ருக்–கி–றாள், நமக்–காக. நமக்கோ ரத்– த ம் உடம்– பி ல் துறு– து – று – வென்று ஓடு–கி–றது. இந்த நிலை– யி ல் அந்– த ப் பெண்ணை வெறுக்–கக் கற்–றுக்–க�ொள்–வது யோகம். எது கிடைத்–தா–லும், ‘எனக்கு, எனக்–கு’ என்று ஓடு–கி–ற–வன் ப�ோகி. பின்பு ஒரு–நாள் அவன் ர�ோகி.

– ன்’ என்று ‘எதை–யும்–விட, தான் உயர்ந்–தவ கரு–தக்–கூ–டி–ய–வன் ய�ோகி. வாரி–யார் சுவா–மி–கள் ச�ொன்ன கதை ஒன்று எனக்கு நினை–வுக்கு வரு–கி–றது. ஒரு குறு–கல – ான பாலம்; நன்–றா–கக் குளித்– து–விட்டு நெற்–றி–யில் விபூ–திப் பூச்–ச�ோடு அந்– தப் பாலத்– தி ல் வந்– து – க�ொ ண்– டி – ரு க்– கி – ற து ஒரு யானை; எதி–ரிலே அசிங்–க–மாக வந்து க�ொண்–டிரு – க்–கிற – து ஒரு பன்றி. பன்றி, வாலை ஆட்– டி க்– க�ொ ண்டு கம்– பீ – ர – ம ாக வரு– கி ன்ற வேகத்–தில், சக்தி வாய்ந்த யானைக்கு க�ோபம் வர–வில்லை. அது ஒதுங்கி நின்று வழி–வி–டு–கி– – ட்–ட– றது. பன்–றிக்கோ தான் வெற்றி பெற்–றுவி தாக நினைவு. யானையே தனக்கு பயந்து விட்–ட–தாக ஒரு கனவு. ஆனால், யானை–யி– னு–டைய நினைவ�ோ, ‘பாவம் பன்றி! விட்டு விடு–வ�ோம்’ என்–ப–தா–கும். தன்னை உய–ரத்–தில் வைத்–துப் பார்க்–கும் ஆண–வம் இல்–லா–மல் யானை ஒதுங்–கிற்று. இன்–ன�ொரு யானைக் கதை. ஒரு யானை–யின் மீது சவாரி செய்ய ஒரு அணில் விரும்–பிற்று. ‘சரி, முது–கில் ஏறிக்– க�ொள்!’ என்–றது யானை. அணில் ஏறிக்– க�ொண்–டது. யானை அதைச்–சு–மந்து செல்–லும்–ப�ோது யானை– யி ன் தலை– யி ல் ஒரு தென்னை மட்டை விழுந்–தது. யானை ஒரு பிளிறு பிளி–றிற்று. உடனே அணில் கேட்–டது, ‘‘நான் முது–கில் இருக்–கி–றது வலிக்–கி–றதா?’’ என்று. யானைக்கு அணில் ஒரு சுமையா? ஆனா– லு ம், அணி– லு க்கு அப்– ப டி ஒரு நினைவு. தாழ்ந்– த – வ ர்– கள் தங்– க ளை உயர்– வா– க க் கரு– து ம்– ப� ோது, உயர்ந்– த – வ ர்– க ள் சிரித்– து க்– க�ொண்டே ஒதுங்–கி–விட வேண்–டும். அது–வும் ய�ோகம்–தான். ‘என்– னை – வி ட நீ உயர்வா?’ என்று சண்–டைக்–குப் ப�ோகக் கூடாது. ‘உல– க த்– தி ல் கட– வு ள் தனக்கு அடுத்– த – ப–டியா – க நம்மை வைத்–தி–ருக்–கி–றான்’ என்று கருதி, அந்–தத் தெய்–வீக நிலையை எட்டி விடு–கி–ற–வனே ய�ோகி. ‘பட்–டதெ – ல்–லாம் ப�ோது–மடா பக–வா–னே’ என்ற பட்–டி–னத்–தா–ரின் ய�ோகம், அனு–பவ ய�ோகம். ஒன்– றை ப் பார்த்த உட– னேயே , ‘இது வி ஷ ம் ’ எ ன் று க ண் – டு – க�ொ ள் – ப – வ னே அறி–வார்ந்த ய�ோகி. ‘இது ம�ோசம்’ என்று கண்–டு–க�ொள்–கி–ற– வன் அறி–வார்ந்த ய�ோகி. அ தை அ னு – ப – வி த் – து ப் ப ா ர் த் து வில–கு–ப–வன், அனு–பவ ய�ோகி. அறி–வார்ந்த ய�ோகி–யின் செய–லைத்–தான், ‘ஞான திருஷ்–டி’ என்–கி–றார்–கள். ஒரு பஸ்–ஸில் ஏறி வெளி–யூரு – க்–குச் செல்ல ðô¡

1-15 மே 2018

29

விரும்– பி – ன ார் ஒரு நண்– ப ர். திடீ– ரெ ன்று, ‘இன்– றை க்கு ப�ோக வேண்– ட ாம்’ என்று முடிவு கட்–டி–னார். அன்று அந்த பஸ் விபத்– துக்– குள்– ளாகி விட்–டது. இது இறை–ய–ருள் ய�ோகம். இறை– வ ன் எல்– ல� ோ– ரு க்– கு ம் இந்– த ச் சக்–தியை – க் க�ொடுப்–ப–தில்லை. பூர்வ ஜென்ம விதி–வ–சத்–தால் சில–ருக்கு இது கைகூ–டு–கி–றது. நூறாண்–டு–க–ளுக்கு ஒரு–முறை, இப்–படி இறை–யரு – ள் ய�ோகம் கைவ–ரப் பெற்–றவ – ர்–கள் பிறக்–கி–றார்–கள். இந்த விதி– வி – ல க்– கு – க ளை நம்– மு – டைய வாழ்க்–கை–யில் எடை–ப�ோ–டக் கூடாது. உண்–மை–யான ய�ோகம் என்–பது, நான் முன்னே ச�ொன்–னப – டி வாழ்ந்–துக�ொண்டே – வாழா–மல் இருப்–பது; அல்–லது வாழா–மலே வாழ்–வது.

– –மான பக–வான் கீதை–யில் கூறும் முக்–கிய ய�ோகங்–கள் சில கரும ய�ோகம் அவற்–றிலே ஒன்று. ‘கரு–மத்–தைச் செய்; பலனை எதிர்–பார்க்– கா–தே’ என்–பதே பக–வான் வாக்கு. இதை ஆயி–ரக்–க–ணக்–கான தட–வை–கள் நீங்–கள் கேட்–டி–ருப்–பீர்–கள். இதன் ப�ொருள் என்ன? ‘அலு–வ–ல–கத்–தில் வேலை பார்; சம்–ப–ளம் வாங்–கா–தே’ என்–பதா?

– க்கு அப்–ப– சாதா–ரண மனி–தனு டித்–தான் த�ோன்–றும். ஆனால், உண்மை அது–வல்ல. உனக்–கென்று சில சுய–தர்–மங்– களை வகுத்–துக்–க�ொள். ‘பத்–துப் பேருக்கு உத–வு–கி–ற–து’ என்று வைத்–துக்–க�ொண்–டால், எந்– தப் பத்–துப் பேரி–ட–மி–ருந்து எதை– யும் நீ எதிர்–பார்க்க முடி–யாத�ோ, அவர்–க–ளுக்கு உதவு. ‘கரு–மம்’ என்–பது கடமை. ‘‘மக–னைப் படிக்க வைத்–துப் பட்–டம் பெற வைத்து, உத்–தியோ – க – – மும் வாங்– கி க் க�ொடுத்– து – வி ட வேண்–டும்–’’ என்று மட்–டும் நினை. ‘அப்– ப – டி க் க�ொடுத்– து – வி ட்– டால், அவன் சம்–ப–ளத்–தில் சாப்–பி–ட–லா–மே’ என்று நினைக்–காதே. எங்கே நீ பலனை எதிர்–பார்க்–க–லாம�ோ, அங்கே எதிர்–பார்க்–க–லாம்.

– ப்–பது – ம், மனை–விக்கு நகை வாங்–கிக்–க�ொடு கரு–மம்–தான்; அப்–படி வாங்–கிக்–க�ொடு – த்–தால், ‘அவள் நம்– மி – ட ம் பிரி– ய – ம ாக இருப்– ப ாள் என்ற பல–னும் அதில் அடங்கி இருக்–கி–றது. அர–சி–யல் ரீதி–யா–கச் ச�ொன்–னால், ஒரு கரு–மத்–தின் பலன் இருந்–தும், இல்–லா–ம–லும் இருக்–கிற இரண்டு நிலை–கள் உண்டு.

உதா–ர–ணம்: வங்–காள தேச விடு–தலை. அந்த விடு–தலை – –யின் மூலம் ஒரு அரக்–க– னி–டமி – ரு – ந்து வங்–காள தேச மக்–கள் விடு–தலை பெற்–றார்–கள்.

– ல்லை. நாம் அந்த நாட்–டைக் கைப்–பற்–றவி ஆனால், ஒரு க�ோடி அக–தி–கள் திருப்பி அனுப்–பப்–பட்–டார்–கள். ஒரு வகை–யில் நமக்–குப் பலன் இருந்–தது; ஒரு வகை–யில் பய–னில்லை. நாம் எதிர்–பார்த்த பலன். அக–தி–களை அனுப்–பு–வது. நாம் விரும்– ப ாத பலன் நாட்– டை க் கைப்–பற்–று–வது. தச்– ச ன், அடிக்– கி ன்ற ஆணிக்கு கூலி வாங்–கா–மல் இருக்க முடி–யாது. க�ொல்–லன், அடிக்–கி ன்ற இரும்–புக்–குக் கூலி வாங்–கித்–தான் தீர–வேண்–டும். பக–வான் இவர்–க–ளைத்–தான், பல–னற்ற கரு– ம ம் செய்– ய ச் ச�ொல்– லு – கி – ற ான் என்று பலர் தப்–பா–கக் கணக்–கி–டு–கி–றார்–கள். உண்மை அது–வல்ல. ‘கரு–மம்’ என்ற வார்த்–தை–யைக் ‘கட–மை’ என்றே அவன் க�ொள்–கி–றான். ‘தரு–மம்’ என்–பது என்ன? பலன் கரு–தாத உதவி. ‘கரு–மம்’ என்–பது பலன் கரு–தாத கடமை. எந்–தப் பல–னும் கரு–தக் கூடாது. ‘மகா–ரா–ஜன் நல்லா இருக்–க–ணும்’ என்று வாழ்த்–துவ – ார்–கள், பெற்–றுக்–க�ொண்–டவ – ர்–கள்.

– ம் எதிர்–பார்க்–கக் அந்–தப் பல–னையு கூடாது. சிலர் பெற்– று க்– க�ொண்டே திட்–டு–வார்–கள்; அதைப்–பற்–றி–யும் கவ–லைப்–ப–டக் கூடாது. ‘அடப்–பாவி! நான் எவ்–வ–ளவு உதவி செய்– தி – ரு க்– கி – றே ன். என்– னைப் ப�ோய்த் திட்–டு–கி–றா–னே’ என்று ச�ொல்–லக் கூடாது. உண்– மை – யி ல் அது– வு ம் ஒரு வகை ய�ோகம்–தான்! ‘நன்–றியை எதிர்–பா–ராதே.’ ‘ ந ன் றி கெ ட் – ட – வ னை மன்–னித்–து–விடு.’ ‘எந்–தச் சூழ்–நிலை – –யி–லும் நமது கட–மை–யைச் செய்–து–விட்–ட�ோம்’ என்று திருப்–திய – –டை–யுங்–கள்!

- இதுவே ய�ோகம். இந்த இலக்– க – ண த்– தி ன்– ப டி, எத்– த னை பேரை இன்று நாம் சந்–திக்க முடி–யும்? தரு–மச் ச�ொத்து என்று வைத்து, அதி–லே– யும் க�ொள்–ளைய – டி – ப்–பவ – ர் – க – ள்–தான் அதி–கம். ஆனால், கண்ணை மூடிக்– க�ொ ண்டு கட–மை–யைச் செய்–வ–து–தான் ய�ோகம். இன்– றைய ய�ோகி– க – ளி ல் சிலர் காரி– யத்–தைச் செய்–து–க�ொ–டுத்–து–விட்டு - தாங்– கள் எதிர்–பார்க்–கா–விட்–டா–லும் வரு–கின்ற

கவிஞர்

கண்ணதாசன்

30

ðô¡

1-15 மே 2018

பல–னைப் பெற்–றுக்–க�ொள்–கி–றார்–கள்! அதுவே, நேரான ய�ோகத்–துக்–குப் புறம்– பா–னது. ல�ௌகீக வாழ்–வில் ஒரு மனி–தன் கடைப்– பி–டிக்க வேண்–டிய தர்–மம் இது. நல்ல அடை மழை, ‘தனது வீடு ஒழு– கு–கி–ற–து’ என்று நாலு பேர் கத–வைத் தட்– டி– ன ால், அவர்– க ள் படுப்– ப – த ற்– கு க்– கூ – ட ச் சில பேர் இடங்–க�ொ–டுப்–ப–தில்லை. ஓர் இந்து, ‘தங்–க ள் வீடு, அக– தி – க – ளு ம், அதி– தி – க – ளு ம் ஆபத்– தி ல் தங்– கு – வ – த ற்– க ா– க ’ என்று கருத வேண்–டும். ‘தன் உணவு பங்–கிட்–டுச் சாப்–பி–டவே!’ என்று எண்ண வேண்–டும். ‘மனை–வி–யைத் தவிர, மற்ற உட–மை–கள் தன்– னு – டை – ய – ன – வ ல்ல!’ என்று எண்ண வேண்–டும். செல்–வம் செல்–லக்–கூ–டிய – து. தங்–கம் தங்–கா–தது. தங்–கக்–கூடி – ய – து, நல்–வினை – ப் பயன் ஒன்று மட்–டுமே. உல–கத்–தில் அள–வுக்கு மீறி வாழ்க்–கையை அனு–ப–வித்–த–வர்–க–ளில் நானும் ஒரு–வன். அனைத்– தை – யு ம் வெளிப்– ப – டை – யா – க ச் ச�ொல்லி விடு– வ – தி ல் தவ– றி ல்லை என்று எழு–து–கிறே – ன். ஆதி–சங்–கர – ர் பஜ–க�ோ–விந்–தத்–தில் ச�ொன்– ன–படி, வய–தா–கும்–ப�ோது சிந்–தனை – யி – ல்–தான் திருப்–திய – –டைய வேண்–டி–யி–ருக்–கி–றது. மு ன் – பெ ல் – ல ா ம் ர த் – த த் – தி ல் ஒ ரு அதீ–த–மான உணர்ச்சி இருந்–தது. எந்த ஹ�ோட்–டலை – ப் பார்த்–தா–லும் பசி எடுத்–தது. எந்–தப் பெண்–ணைப் பார்த்–தா–லும் ஆசை வந்–தது. பெரும்– ப ா– ல ான நேரங்– க ள் பெண்– ணைப் பற்–றியு – ம், சாப்–பாட்–டைப் பற்–றியு – மே பேசு–வேன். கருங்–குர – ங்கை எப்–படி – ச் சமைப்–பது என்–ப– தில் இருந்து, பச்–சைப் பாம்பு சூப் வைப்–பது வரை நாக்–கில் ஜலம் ச�ொட்–டச் ச�ொட்–டப் பேசு–வேன்.

– ல் நான் சாப்–பிடு – ம்–ப�ோது, நான் சிறு–வய – தி சாப்–பிட – ச் சாப்–பிட முன்–னால் ப�ோடப்–படு – ம் எலும்–பு–களை அள்ளி அள்ளி என் தாயார் வெளியே க�ொண்–டுப� – ோய்ப் ப�ோடு–வார்–கள். மூன்–றாண்–டு–க–ளுக்கு முன்–பு–வ–ரை–யில், என் மனை–வியு – ம் அப்–படி – த்–தான் செய்–தாள். கார– ண ம் எலும்– பு – க ள் மலை– ப� ோல், குவிந்து கிடந்–தால் திருஷ்–டி–ப–டும் என்–பார்– கள். மலே–ஷி–யா–வில் சீன ஹ�ோட்–டல்–க–ளுக்– குள் நுழைந்–து–விட்–டால், நான் சாப்–பி–டும் சாப்–பாட்டை யாரும் சாப்–பிட முடி–யாது. ஓரி– ட த்– தி ல் நான் சாப்– பி ட்டு முடித்– த – ப�ோது ஒரு– வ ர், ‘‘இதென்ன மனி– த ன்

சாப்–பி–டு–கிற சாப்–பா–டா–’’ என்றே கேட்டு விட்–டார். சுமார் இரு–பது வரு–ஷங்–க–ளாக எனது இர– வு ச் சாப்– ப ாடு, இரவு பன்– னி – ர ண்டு மணிக்கு மேல்–தான்.

– ந�ோய்–வாய்ப்–பட்–டிரு – ந்–த– இடை–யிடையே ப�ோது, பத்து மணிக்–குச் சாப்–பிட்–டி–ருக்–கி– றேன். அது–வும் சுமார் இரண்டு மாத காலம்– தான்.

– ம – ா–கவே பன்–னிர – ண்டு மணிக்– சாதா–ரண குச் சாப்–பி–டு–வ–து–தான் வழக்–கம். ஒன்–பது மணி–யி–லி–ருந்து பன்–னி–ரண்டு மணி வரை குடித்–துக்–க�ொண்–டும், சிந்–தித்– துக்–க�ொண்–டும் இருப்–பேன். சிந்–தனை, வெள்–ளம்–ப�ோல் கரை புரண்டு ஓடும். பெ ண் – க – ளை ப் ப ற் – றி ய ப ா ட லே த�ோன்–றும். உல–க த்தை அனு–ப–வித்து முடித்–து–விட வேண்–டும்–ப�ோ–லி–ருக்–கும். அ டி க் – க டி எ ழு ந் து க ண் – ண ா டி பார்ப்–பேன். ரத்–தமெ – ங்–கும் ஆனந்–தம் க�ொப்–புளி – த்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கும். அப்–ப�ோ–தும் உடம்–புக்கு ந�ோய் வரும். எத்– த னை மாத்– தி – ரை – க ள் உண்டோ, அத்–த–னை–யும் சாப்–பி–டு–வேன். அந்த நாட்–க–ளில், யார் யாரைச் சந்–தித்– த�ோம் என்–ப–து–கூ–டப் பாதி மறந்–து–ப�ோய் விட்– ட து. அவ்– வ – ள வு நிதா– ன – மி ன்றி ஆடி இருக்–கிறே – ன்! எவ்–வள – வு ஆடி–னா–லும், எழுத்து மட்–டும் ஒழுங்–காக இருக்–கும். அப்–ப�ோ–தும் ரத்–தக் க�ொதிப்பு இருந்–தது. ஆனா–லும் அதன் த�ோற்–றமே இல்லை. ஒரு ‘அல்– ட� ோ– ம ட்’ மாத்– தி – ரை – யை ப் ப�ோட்–டப – டி ப�ோய்க்–க�ொண்டே இருப்–பேன். ஒரு டாக்– ட – ரு க்– கு த் தெரி– யா த அளவு மாத்–தி–ரை–கள் எனக்–குத் தெரி–யும். உடம்பு ப�ொத ப�ொத–வென்–றி–ருக்–கும்; முகம் வீங்கி இருக்– கு ம்; ஆனால், எதை நினைத்–தா–லும் எழுத முடி–யும். த மி ழ் ம�ொ ழி , ந ா க் – கி ல் பு ர ண் டு விளை–யா–டும். ஒன்றா? இரண்டா? பன்–னி–ரண்டு வய–தி–லேயே ப�ோகத்தை த�ொடங்–கி–ய–வன். ‘ பெ த் – த – டி ன் ’ ப ழ க் – க ம் எ ன க் கு ர�ோக–மா–யிற்று. கடந்த மூன்–றாண்டு கால–மாக, இறை–வன் என்னை ய�ோகத்–திற்கு தள்–ளு–கி–றான். உப்பு அள– வ� ோடு; உறைப்பு கூடவே கூடாது; புளி, எலு– மி ச்– ச ம்– ப – ழ ம் ஆகவே ஆகாது. க ா ய் – க – றி – க – ளி ல் வெ ண் – டை க் – க ா ய் , ðô¡

1-15 மே 2018

31

புட–லங்–காய்–க–ளைத் தவிர வேறு காய்–க–றி–க– ளைச் சாப்–பிட முடி–யாது. இறைச்சி இல்லை; மீன் மட்–டுமே. இட்– லி – யு ம், த�ோசை மாவும் கூடப் புளிக்–கக் கூடாது. இரு– நூ ற்று இரண்டு பவுண்டு எடை இருந்– த – வ ன், நூற்று அறு– ப த்து எட்– டு க்கு வந்–து–விட்–டேன். ஆனா–லும் இது–வும் ஒரு வச–தி–யா–கவே இருக்–கி–றது. அத்–தனை ஆஸ்–பத்–தி–ரி–க–ளி–லும் ச�ோதித்– தேன்; உடம்–பில் ஒரு ந�ோயும் இல்லை என்று கூறி–விட்–டார்–கள். ரத்–தத்–தில் சர்க்–கரை நூறு–தான் இருக்– கி– ற து; க�ொழுப்பு நூற்று நாற்– ப – து – த ான் இருக்–கி–றது. ஆனால், திமிர் பிடித்த ஆசை–கள் ப�ோய்– விட்–டன.

– ப் பற்–றிச் சிந்–திப்–ப– தின–மும் பெண்–களை தும், அறவே நின்–று–ப�ோய் விட்–டது. படிக்–கல – ாம் என்று நினைத்–தால் ‘ஸ�ௌந்– தர்ய லஹரி படிக்–கல – ாமா, லலிதா ஸஹஸ்–ர– நா–மம் படிக்–க–லாமா, விஷ்ணு ஸஹஸ்–ர–நா– மம் படிக்–க–லா–மா’ என்று த�ோன்–று–கி–றது. ஒன்–றும் எழு–தா–மல் இருந்–தால், ‘ராமா– னு–ஜர் நாட–கம் பார்க்–க–லாமா, பார்த்–த–சா– ரதி க�ோயி– லு க்– கு ப் ப�ோக– ல ா– ம ா’ என்று த�ோன்–று–கி–றது. ‘ந�ோயே இல்–லை’ என்று டாக்–டர்–கள் கூறிய பிற–கும்–கூட, ஏத�ோ ச�ொர்க்–கத்–திலி – ரு – ந்து

32

ðô¡

1-15 மே 2018

கீ ழே த ள் – ள ப் – ப ட் டு வி ட்ட பி ர மை உண்–டா–கி–றது. நான் விரும்– பி ய�ோ, விரும்– ப ா– ம ல�ோ, ஒரு ய�ோகி–யின் நிலை என்–மீது திணிக்–கப்– பட்–டி–ருக்–கி–றது. கடந்த எட்டு மாதங்–க–ளாக அந்த நிலை வளர்ந்து வரு–கி–றது.

– ால், அதில் முன்–பெல்–லாம் மது அருந்–தின ஒரு அற்–புத – ம – ான சுகம் இருந்–தது. இப்–ப�ோது வெறுப்–புத் த�ோன்–று–கி–றது. முன்பு அனு–ப–விக்–கக் குடித்–தேன். இப்– ப� ோ– து – த ான் உண்– மை – யி – லேயே சூ ழ் – நி – லை – க ளை ம ற க் – க க் கு டி க்க வேண்–டி–ய–தி–ருக்–கி–றது. ஆனால், க�ொஞ்ச நாட்–க–ளாக குடி–யின் மீதும் வெறுப்பு அதி– க – ரி த்– து க்– க�ொ ண்டு வரு–கி–றது. மது, மாமி–சம், மங்கை இம்–மூன்–றி–லி–ருந்– தும், பக–வான் என்னை விடு–வித்–துக்–க�ொண்– டி–ருப்–ப–துப� – ோல் த�ோன்–று–கி–றது. இதனை மகிழ்ச்–சி–ய�ோடு ஏற்–றுக்–க�ொள்– ளச் சித்–த–மாக இருக்–கிறே – ன். அள–வுக்கு மீறிய ப�ோக காலம், ஐம்–ப– தி–லேயே முடிந்து விடு–வ–தைப் பற்றி நான் கவ–லைப்–ப–ட–வில்லை. என் அள– வு க்– கு ப் பட்– டி – ன த்– த ா– ரு ம், அரு–ண–கி–ரி–நா–த–ரும்–கூட அனு–ப–வித்–தி–ருக்க மாட்–டார்–கள்.

– ண நிலையை எய்த ஒரு ய�ோகி–யின் பரி–பூர எல்–ல�ோ–ரா–லும் முடி–யாது. இறை–வனே மனது வைத்து, வில்–லங்–கங்–க– ளில் இருந்து விடு– த லை செய்– யு ம்– ப� ோது, அதையே பெரிய வர–மா–கக் கருத வேண்–டும்.

– து. எல்–ல�ோ–ரு– மர–ணம் தவிர்க்க முடி–யாத டைய வாழ்–வி–லும் என்றோ ஒரு–நாள் அது நிக–ழப் ப�ோகி–றது. பழைய உடல்–நிலை இருந்–தால், இன்று நான் ஒரு இரு– த ய வியா– தி க்– க ா– ர – ன ாக இருப்–பேன். ஒ ரு – வேளை ம ர – ண ம் – கூ – ட ச் சம்–ப–வித்–தி–ருக்–க–லாம். அப்– ப� ோ– தெ ல்– ல ாம் நான்கு படி ஏறி– னால் மூச்சு வாங்– கு ம்; கால்– க ள் சுரந்து, வீங்–கிப் ப�ோய்க் கிடக்–கும். அது ஒரு நல்ல சகு–ன–மல்ல. இன்–றைய நிலை–யில் ஓர–ளவ – ா–வது உணவு – த்–தால் உண்ண இறை–வன் என்னை அனு–மதி ப�ோதும்; வேறு எந்த அபி– ல ா– ஷை – க – ளு ம் எனக்–கில்லை. உற்– ச ா– க – ம ாக நட– ம ா– டு ம் சக்தி ஒன்று மட்–டும் இருந்–தால் ப�ோதும். கையில் இருக்– கி ற பேனா நகர்ந்– து – க�ொண்டே இருக்க வேண்–டும். குழந்தை குட்–டி–கள், பாசம் என்ற வில்– லங்–கங்–கள் இல்–லா–தி–ருக்–கு–மா–னால், இப்– ப�ோது நான் நேசிக்–கக் கூடி–யது, ரிஷி–கேச

யாத்–தி–ரையே! இடுப்–ப–ளவு கங்கை நீரில் உட்–கார்ந்–து– க�ொண்டு ய�ோகம் புரி–வது – ப� – ோல் சுகம் வேறு என்ன இருக்–கி–றது? இறை–வனை – – வி ப் பற்–றிய சிந்–தனை யை – – ட, வேறு சிந்–தனை – க்கு அங்கு வேலை என்ன? பர–ல�ோக வாழ்க்–கைக்–கும், இக–ல�ோக வாழ்க்–கைக்–கும் இடை–யே–யுள்ள தார–தம்– மி–யங்–க–ளைக் குறிப்–பிட்டு, உல–கத்–திற்–குச் ச�ொல்–லி–விட்–டால், என் கடை–சிக்–கா–லம் பெரு–மைக்–கு–ரிய – –தாக ஆகி–வி–டாதா? ஆன்– ம ா– வை ப் பற்– றி ய ஆராய்ச்– சி – யி ல் – ட்–டால், பக–வானை நான் முழுமை பெற்–றுவி அகக்–கண்–கள – ால் தரி–சித்–துவி – ட மாட்–டேனா? வைராக்– கி ய ஞானி– க ள் இன்– று – வ ரை நின்று நிலைத்– தி – ரு ப்– ப – து – ப� ோல், நானும் நிலைத்–தி–ருக்க மாட்–டேனா?

– ன் அள–வுக்கு ஒரு–வேளை அந்த ஞானி–களி நானும் வாழ மாட்–டேனா? பர–ப–ரப்–பான நகர நாக–ரி–கத்–தி–லி–ருந்து கட்–டுப்–பா–டு–க–ளற்ற தனி–மையை எட்–டும்– ப�ோது, குறுக்–கீ–டு–கள் இல்–லாத அந்–தத் தனி– மை–யில் எவ்–வ–ளவு சிந்–த–னை–கள் வரும்? அந்த ய�ோகத்–தில் ந�ோய்–கள் இல்லை; ந�ோய்–க–ளுக்கு மருந்–து–க–ளும் இல்லை. அது வேண்–டும், இது வேண்–டும் என்ற ஆசை இல்லை; ஆர–வா–ர–மில்லை... நிம்–மதி; அது–தான் தேவ–னின் சந்–நதி. இரண்டு கைக–ளை–யும் நீட்–டிப் பிச்சை – லி – ல் துண்டை வாங்கி, உண்டு குளிர்ந்த மர–நிழ விரித்–துத் தூங்–கு–வ–தில் உள்ள சுகம், நக–ரத்து ஏர்-கண்–டி–ஷன் அறை–யில் கிடைக்–காது. உல– க ம் சுற்– றி – லு ம் செயற்– கை – யா – க த் த�ோன்–று–கி–றது. நவீன நாக– ரி – க த்– தி ன் போலித்– த – ன ம் விளங்–கு–கி–றது. ‘எல்லா ஆட்–டங்–க–ளுமே முடி–யக் கூடி–ய– வை–யே’ என்ற சிந்–தனை, அடிக்–கடி வரு–கிற – து. ப ண ம் சே ர் ப் – ப – து ம் , ப ங் – க ள ா வாங்–கு–வ–தும் மறந்தே ப�ோய்–விட்–டது. அன்– ற ா– ட த் தேவை– க – ளு க்கு மட்– டு மே பணம்; வெயில் மழைக்கு ஒதுங்–கவே வீடு. தேவை– க ள் குறைந்– த – ப ட்ச நிலையை எட்–டு–கின்–றன. இரு–பது வய–தில் அதி–க–பட்ச நிலைக்–குப் ப�ோன மனது, ஐம்–பதி – லேயே – குறைந்–தப – ட்ச நிலைக்கு வந்–து–விட்–டது. பிறப்–பின் ந�ோக்–கங்–கள் முடிந்–த–னவ�ோ இல்–லைய�ோ, ஒரு பிறப்பு முடிவை ந�ோக்–கிப் பய–ணம் செய்–கி–றது.

– க் காணும்–ப�ோ–தெல்– இளம் வாலி–பர்–களை லாம், இவர்–கள் ஆடி ஆடி ஓய வேண்–டி–ய– வர்–கள் என்று த�ோன்–று–கி–றது. ‘மனி–த–னு–டைய லட்–சிய எல்லை ஈஸ்–வர ஐக்–கிய – –மே’ என்று எண்–ணும்–ப�ோது, பக–வத்– கீ–தையி – ன் ஸ்லோ–கங்–கள் பளிச்–சிடு – கி – ன்–றன.

ஒரு இளை–ஞன் பக–வத்–கீதை படித்–தால், அது புரி–வது கடி–னம். வாழ்ந்து பார்த்–த–வன் வாழ்க்–கை–யைப் பார்ப்–ப–து–ப�ோல, அனு–ப–வித்து அறிந்–த–வன் அதைப் படித்–தால் புரி–யும். மனத்–தின் சப–லத்–தைப் பற்றி அர்–ஜு–னன் கேட்–கி–றான்; ‘அதை ய�ோகத்–தால் அடக்க முடி–யும்’ என்று பக–வான் ச�ொல்–லு–கி–றான்.

– ட – ம் ப�ோய் இன்–றைய கல்–லூரி மாண–வனி ய�ோகத்–தைப் பற்–றிப் பேசி–னால், அவன் சிரிப்–பான். காமக் களி– யாட்ட நட– ன ங்– க – ளை – யு ம், திரைப்–பட – ங்–களை – யு – ம் விரும்–பும் அவ–னுக்கு அது புரி–யாது. ஆனால் எனக்–குப் புரி–கி–றது. மனம்அதன் க�ோலங்–கள்–தான் எத்–தனை? தான் ப�ோடு–கின்ற க�ோலங்–கள் அனைத்– துமே ஓவி–யங்–கள் என்று எண்–ணுவ – து மனம். குழந்–தைப் பரு–வத்–தில் அது குருத்–து–விட்– ட– ப� ோது, உல– க த்– தி ன் பசு– மையே அதன் கண்–ணுக்–குத் தெரிந்–தது. சேலை அழ– க ாக இருந்– த ால்– கூ – ட ச் சேயி–ழை–யாள் அழகு என்று எண்–ணிற்று. எதி–லும் ரசனை, எதி–லும் சுகம். யாரா–வது ஒரு–வர் அன்–பா–கப் பேசி–விட்– டால், அவ–ரையே சுற்றி வட்–ட–மி–டும். எவ–ளா–வது ஒருத்தி காத–லிப்–ப–து–ப�ோல் நடித்–துவி – ட்–டால், அவ–ளுக்–கா–கவே ஏங்–கும். அமெ–ரிக்–கா–வைப் பற்–றிப் படித்–து–விட்– டால், அங்கு ப�ோக மாட்–ட�ோமா என்று அல–றும். ஆனால், வயது ஒரு குறிப்–பிட்ட எல்–லை– யைத் தாண்–டும்–ப�ோ–துத – ான், எதன் மீதும் ஒரு கேலிச்–சி–ரிப்பு எழும். ‘எவ்–வ–ளவ�ோ பார்த்– – ’ என்று ச�ொல்–லத் த�ோன்–றும். தாகி விட்–டது எதைப்– ப ற்– றி ப் பேசி– ன ா– லு ம், ‘அந்த நாளிலே...’ என்று ஆரம்–பிக்–கும். வ ா ச ற் – ப டி , த ா ன் ம லை – யி ன் ஒ ரு பகு–தியா – க இருந்–ததை எண்–ணிப் பார்த்–தால் வருத்–தப்–ப–டத்–தான் செய்–யும். ஆனால், வாசற்– ப – டி – யா – க ச் செய்– யு ம் சேவையை மலை–யாக இருந்–த–ப�ோது, தான் செய்–யவி – ல்லை என்று எண்–ணிப் பார்த்–தால், அது மகிழ்ச்–சி–ய–டை–யும். செய்ய வேண்–டிய வேலை–களை – ச் செய்ய வேண்–டிய காலத்–தில் செய்து முடித்–தால், ய�ோக காலத்–தில் அவை திரண்டு நிற்–கும். நான் எழு– தி – ய – தை – வி ட, எழு– த ா– ம ல் விட்–டது அதி–கம். ஆனால், எழு–தியதே – அதி–கம் என்று பல பேருக்–குத் த�ோன்–று–கி–றது.

(த�ொட–ரும்) நன்றி: கண்–ண–தா–சன் பதிப்–ப–கம், சென்னை - 600 017. ðô¡

1-15 மே 2018

33

அறச்சிந்தனை வளர பிட்சை எடுப்பதும் ஒரு வழி!

ஒ

த்–திப் ப�ோடு– வது, அதா– வது தள்– ளிப் ப�ோடு–வது என்–பது, பல–ருக்–கும் கைவந்த கலை. இதி– லு ம் ஒரு சூட்– சு – ம ம்! நல்– ல து செய்–வதை – த் தள்–ளிப் ப�ோடும்–ப�ோது இருக்– கும் நிதா–னம், கெட்–டது செய்–வதி – ல் இருக்க மாட்–டேன் என்–கி–றது. அதா–வது, கெட்–டதை உடனே செய்– கி– ற� ோம், நல்– ல தை கடைசி காலத்– தி ல் பார்த்–துக் க�ொள்– ள– ல ாம் என்று ஒதுக்கி விடு–கிற� – ோம், ஒதுங்கி விடு–கி–ற�ோம். ‘‘அட! ப�ோங்–கய்யா! எல்–லாம் அப்–பு–ற–மாக பாத்– துக்–கல – ாம். சம–யம் வரும்–ப�ோது, அப்ப செஞ்– சிக்– கி ட்டா ப�ோச்சு. கடைசி காலத்– து ல பாத்–துக்–க–லாம்–’’ என்று எண்–ண–லாம். இதை மறுத்து வழி–காட்–டுகி – ற – ார் வள்–ளு–வர்: அன்–ற–றி–வாம் என்–னாது அறஞ்– செய்க மற்–றது ப�ொன்– று ங்– க ால் ப�ொன்– ற ாத் துணை ‘பிற்–பா டு பார்த்– து க் க�ொள்– ள– லாம் என்று இல்–லா–மல், இப்–ப�ோதே தர்– ம ம் செய்– யு ங்– க ள்! அழி– யா த் துணை அது–தான்’ என்–பதே அக்–கு–ற–ளின் கருத்து.

34

ðô¡

1-15 மே 2018

இத்– தி – ரு க்– கு – ற – ளு க்கு விரி– வுரை ப�ோல தி ரு – மூ – ல ர் ச �ொ ல் – லு ம் பா ட – லை ப் பார்க்–க–லாம்: அழுக்–கினை ஓட்டி அறிவை நிறை–யீர் தழுக்–கிய நாளில் தரு–ம–மும் செய்–யீர் விழித்–தி–ருந்து என் செய்–வீர் வெம்மை பரந்து இழிக்க அன்று என் செய்–வீர் ஏழை நெஞ்–சீரே (திரு–மந்–தி–ரம் - 254) கருத்து: உள்–ளத்–தில் உள்ள அழுக்–கைப் ப�ோக்கி, அறி– வ ால் மனதை நிறைத்– து க் க�ொள்–ளா–மல் இருக்–கிறீ – ர்–களே! புகழ், செல்– வம், இளமை, வசதி ஆகி–யவை உங்–க–ளைத் தழுவி நின்ற நாளில், தர்–மம் செய்–யா–மல் இருந்து விட்–டீர்–கள். கண்–ணைத் திறந்து வைத்–துக்–க�ொண்டு பார்க்–கத்–தானே பார்க்–கி–றீர்–கள்! வினைக் க�ொடுமை மிகுந்து, உங்–க–ளைக் கீழே தள்–ளுமே! அப்–ப�ோது என்ன செய்–யப்–ப�ோ–கிறீ – ர்– கள்? பாழும் மனமே! இப்–ப�ோதே நல்–லது செய்ய நாட்–டம் க�ொள்! இப்–பா–ட–லின் மிக–வும் சூட்–சு–ம– மான ச�ொற்–கள் ‘ஏழை நெஞ்–சீ–ரே’. பாட–லின் நிறை–வில் உள்ள அவற்றை விளக்– க த்– தி – லு ம் நிறை– வ ா– க ப் பார்க்–க–லாம்.

பேருந்–தில�ோ, இரு சக்–கர வாக–னத்–தில�ோ ப�ோய்க்–க�ொண்–டிரு – க்–கிற – �ோம். விரும்–பிய�ோ, விரும்–பாம – ல�ோ ஏராளமான தூசு–கள் காற்– றில் பறந்து வந்து உடை–க–ளை–யும் உடம்– பை–யும் அழுக்–காக்கி விடு–கின்–றன. உடனே தூய்மை செய்து க�ொள்–கிற – �ோம் அல்–லவா? அது–ப�ோல, வாழ்க்–கைப் பய–ணத்–தில் நாம் விரும்–பிய�ோ, விரும்–பாம – ல�ோ ஏரா–ளம – ான அழுக்–குக – ள் உள்–ளத்–திலே பதிந்து விட்–டன. வேறு வழியே இல்லை. அந்த அழுக்– கு – க–ளைப் ப�ோக்–கத்–தான் வேண்–டும். அதைச் செய்– கி – ற �ோம�ோ இல்– லைய �ோ, மேலும் மே லு ம் அ ழு க்கை எ டு த் து அ ப் – பி க் க�ொள்–ளா–மல் இருக்–க–லாம் அல்–லவா? அழுக்கை நீக்–கிக் ெகாள்–ளும் அறிவை, பெருக்–கிக் க�ொள்–ளச் ச�ொல்–கி–றார். தூய்– மை–யான அறி–வைக் க�ொண்டு உள்–ளத்தை நிறைவு செய்து க�ொள்–ளச் ச�ொல்–கி–றார். இ வ் – வ ா று ச�ொ ன் – ன – வ ர் , அ டு த் து நடப்–ப–தை–யும், நடக்க வேண்–டி–ய–தை–யும் ச�ொல்–கி–றார். அ ற ம் செ ய் – யு ம் எ ண் – ணம், அறவே இல்– லா – ம ல் ப�ோய்–விட்–ட–தாம். ஆழ்ந்து ய�ோசிக்க வேண்–டிய பகுதி இது. கஷ்–டப்–படு – கி – ற – வ – ர்–களு – க்கு ஏதா– வ து க�ொடுத்து உதவ வேண்–டும். புத்–தர் வாழ்–வில் நடந்த நிகழ்ச்சி ஒன்று சீடர்– க – ளு க்கு உப– தே – ச ம் செய்து க�ொண்டு இருந்த புத்– த ர், ‘‘நாட்– டி ல் எல்லா செ ல் – வ ங் – க – ளு ம் பெ ரு கி நிறைந்து இருக்–கின்–றன என்று வைத்–துக் க�ொள்–வ�ோம். நம் ஆசி– ர – ம த்– தி – லு ம் வளமை நிறைந்து இருக்–கி–றது. அப்–ப– டிப்–பட்ட நேரத்–தில், நாம் ப�ோய் பிட்சை கேட்– க – லா மா, வேண்– டா மா?’’ எனக் கேட்–டார். ‘‘நம் ஆசி–ரம – த்–தில் தான் வளமை நிறைந்து இருக்–கிறதே – ! நாம் ஏன், தெருத் தெரு–வா–கப் ப�ோய் பிட்சை கேட்க வேண்–டும்?’’ என்–பதே பெரும்–பான்–மை–யான பதி–லாக இருந்–தது. புத்–தர் பதிலே பேச–வில்லை. பர–ப–ரப்–பா–கச் சீடர்–கள் அனை–வ–ரும் இவ்– வ ாறு, ஒரே பதி– லை ச் ச�ொல்– லி க் க�ொண்–டி–ருந்–த–ப�ோது, ஒரு சீடன் மட்–டும் ப�ொறு–மை–யாக எழுந்து நின்–றான். புத்–தர் அவ–னைப் பார்த்–தார். ‘‘குரு–நாதா! நம் ஆசி–ர–மத்–தில் வளமை நிறைந்து இருந்– தா – லு ம் கூட, நாம் பிட்– சைக்–குச் செல்–லத்–தான் வேண்–டும். அப்– ப�ோது தான், ஜனங்–க–ளுக்–குக் க�ொடுக்க

வேண்–டும் என்ற எண்–ணம் இருக்–கும். இல்–லா– விட்–டால், மக்–க–ளுக்கு அறச்–சிந்–தனை என்– பதே அற்–றுப் ப�ோய்–வி–டும். மக்–க–ளி–டையே அறச்–சிந்–தனை வளர்–வத – ற்–கா–கவ – ா–வது, நாம் பிட்–சைக்–குப் ப�ோய்த்–தான் ஆக வேண்–டும்–’’ என்–றான். இவ்– வ ா– றா ன அறங்– க ள் நிலை– பெற வேண்–டும் என்–பத – ற்–கா–கவே, அறச்–சா–லைக – – ளைக் கட்டி வைத்–தார்–கள் முன்–ன�ோர்–கள். மேலும் இப்–பா–ட–லில் திரு–மூ–லர் ச�ொல்– லும் அறம் என்–பது காசு, பணம் க�ொடுப்– பது மட்–டும் அல்ல. பல்–வேறு நிலை–க–ளி– லும் பல்–வேறு வகை–யான அறங்–க–ளைச் ச�ொல்–கி–றார். புகழ் பெற்–ற–வ–னாக இருக்– கி – றாயா , அ த ன் மூ ல ம் அடுத்–த–வர்க்கு உதவி செய். செல்–வம் படைத்–த–வ–னாக இருக்–கிறாயா – , அதன் மூலம் அடுத்–த–வர்க்கு உதவி செய். இளமை படைத்– த – வ – ன ாக இருக்–கிறாயா – , அதன் மூலம் அடுத்–த–வர்க்கு உதவி செய். அதா–வது, மனம் இருந்–தால் மார்க்–கம் உண்டு. எப்–படி – யா – – வது அடுத்– த – வ ர்க்கு உதவி செய், என்–கி–றார் திரு–மூ–லர். காஞ்சி மகா ஸ்வா–மி– கள், ‘‘அறம், தர்–மம் செய்–ய– லாம் என்று பார்த்– தா ல், நிறைய காசு, பணம் செல– வாகி விடும�ோ என்ற பயம் வந்து விடு–கிற – து. காசு, பணம் இல்–லாம – ல் கூட நாம் தர்–மம், அறம் செய்–ய–லாம். மனம்–தான் வேண்–டும். எவ்–வ–ளவ�ோ பேர்–கள், ரிடை–யர் (ஓய்வு) ஆன பிற–கு–கூட வீண் ப�ொழுது ப�ோக்–கு– கி–ற�ோம். அதற்–குப் பதி–லாக நாம் படித்த படிப்பை, பத்து ஏழை குழந்–தைக – ளு – க்–கா–வது இல–வ–ச–மா–கச் ச�ொல்–லிக் க�ொடுக்–க–லாம். பெரிய அறம், தர்–மம் இது’’ என்–பார். செல வு இ ல் – லாத பெ ரு ம் அ ற ம் அல்–லவா இது! ஆகவே அறம் செய்–யப் பல வழி–கள் உள்–ளன. ‘‘இருக்–கும்–ப�ோதே அறம் செய்ய மாட்– டேன் என்–கி–றீர்–களே!’’ எனக் கேட்ட திரு– மூ–லர், பாட–லின் பிற்–ப–கு–தி–யில், ‘‘பார்த்–துக் க�ொண்–டு–தானே இருக்–கி–றீர்–கள்? வினை படர்ந்து, அடர்ந்து, கீழ்– நி – லை க்– கு த் தள்– ளும்–ப�ோது, என்ன செய்–வீர்–கள்?’’ எனக் கேட்–கி–றார். ðô¡

1-15 மே 2018

35

ஆம், எந்த நற்–செ–ய–லும் செய்–யா–மல், எந்த நல்–லெண்–ணத்–திற்–கும் மன–தில் இடம் க�ொடுக்–கா–மல், ‘நாளைக்–குக் கிடைக்–கும் பலாக்– க ாயை விட, இன்று கிடைக்– கு ம் களாக்–காயே மேல்’ என்று விருப்–பம்–ப�ோல் செயல்–படு – கி – ற – �ோம். சிறு துளி பெரு வெள்–ள– மாக மாறு–வ–தைப்–ப�ோல, சிறு சிறு செயல் (வினை)கள், பெரிய அள– வி ல் பாதிப்– பு – களை ஏற்– ப – டு த்– து – கி ன்– ற ன. விழி பிதுங்கி வீதி–யில் நிற்–கி–ற�ோம்; செய்–வது அறி–யா–மல் திகைக்–கிற – �ோம். இ ந் – நி – லை – யை ச் சு ட் – டி க் – க ா ட் – டி ய திரு–மூ–லர், பாட–லின் நிறை–வுப் பகு–தி–யில், ‘ஏழை நெஞ்– சீ – ரே ’ என்று, நல்– ல – வ ற்– றி ல் வறு–மை–யா–க–வும், வெறு–மை–யா–க–வும் ஆன மனம் க�ொண்–டவ – ர்–களை – க் கேட்–பதுப�ோல் கேட்டு பாடலை முடிக்–கி–றார். அடுத்–தது, மகான்–கள் இவ்–வாறு உப–தே– சம் செய்–யும்–ப�ோது, ‘பளிச்’ சென்று கூப்– பிட்–டுச் செய்ய மாட்–டார்–கள். உதா–ர–ண– மாக ‘நெஞ்சே! உனக்கு உப–தே–சம் இதே’, ‘மனமே! உனக்கு உப–தேச – ம் இதே’ எனப் பல பாடல்–க–ளில் பாடி–யி–ருக்–கி–றார். அ தா – வ து , த ங் – க ள் ம ன – து க் கு உப–தேச – ம்செய்துக�ொள்–வதை – ப்ப�ோல,நமக்கு

36

ðô¡

1-15 மே 2018

உப–தே–சம் செய்து இருப்–பார்–கள். அந்த வழி–யில் முன்–ன�ோ–ரான திரு–மூல – ர் தன் நெஞ்–சைக் குறித்–துப் பாடி–ய–தா–க–வும், நமக்கு உப–தே–சம் செய்து பாடி–ய–தா–க–வும் க�ொள்–ள–லாம். அ ப் – பா – டலை நெ ஞ் – சி ல் ப தி த் து அறம் செய்ய முயல்– வ� ோம்! அல்– ல ல் அனைத்–தை–யும் வேர�ோடு களை–வ�ோம்! அறத்–தைப் பற்றி இவ்–வாறு ச�ொன்ன திரு–மூல – ர் முப்–பத்து இரண்டு அறங்–களை வளர்த்த அம்–பாளை, அடுத்த பாட–லில் நம் மனக்–கண் முன் நிறுத்–து–கி–றார். த�ோத்–தி–ரம் செய்து த�ொழுது துணை–யடி வாய்த்–திட ஏத்தி வழி–ப–டு–மாறு இரும் பார்த்–தி–டும் அங்–கு–சம் பாசம் பசுங்–க–ரும்பு பார்த்–தி–டும் பூம்–பிள்ளை ஆகு–மாம் ஆதிக்கே (திரு–மந்–தி–ரம்-1068) கருத்து: த�ோத்– தி – ர ங்– க ள் பாடித் துதி செய்து வணங்–குங்–கள்! அன்னை காமாட்– சி–யின் திரு–வடி – க – ள் இரண்–டை–யும் வாழ்த்தி வழி–பட்டு இருங்–கள்! அங்–கு–சம், பாசம், பசுங்–கரு – ம்பு, மல–ரம்பு ஆகி–யவ – ற்–றைக் கரங்–க– ளில் க�ொண்டு காட்சி தரும் அன்னை காமாட்–சி–யைத் தியா–னி–யுங்–கள்! ‘இரு நாழி நெல் க�ொண்டு, காஞ்–சி–யில்

அன்னை காமாட்சி, முப்–பத்து இரண்டு அ ற ங் – க – ளை – யு ம் வ ள ர் த் – தா ர் ’ எ ன ப் பழந்–தமி – ழ் நூல்–கள் பல–வும் விவ–ரிக்–கின்–றன. அன்னை வளர்த்த அந்த முப்– ப த்து இரண்டு அறங்–கள் என்–னென்ன என்–பதை – ப் பார்த்து விட்டு, அறம் வளர்த்த அந்த அன்– னை–யைத் திரு–மூ–லர் ச�ொற்–ப–டித் துதித்–துத் தியா–னிக்–கலா – ம், வாருங்–கள்!

1. வறி–ய–வர்க்–குச் சாலை, 2. ஓது–வார்க்கு உணவு 3. எந்த சம– ய த்– தை ச் சேர்ந்– த – வ – ர ாக இருந்–தா–லும் உணவு 4. பசு–வுக்–குப் புல் 5. சிறை–யில் உள்–ள–வர்க்கு உணவு 6. தேடி வரும் வறி–ய–வர்க்கு உணவு 7. தின்–பண்–டங்–கள் அளித்–தல் 8. ஆத–ரவு அற்–ற–வர்க்கு ச�ோறு 9. மகப்–பே–றுக்கு உதவி 10. ஆத–ர–வற்ற மகவை வளர்த்–தல் 11. குழந்–தை–க–ளுக்–குப் பால் அளித்–தல் 1 2 . அ ன ா – தை ப் பி ரே – த ங் – க – ளு க் கு ஈமக்–கட – ன் செய்–வித்–தல் 13. அனா–தை–க–ளுக்கு உதவி 14. மலர் அளித்– த ல் (சுண்– ண ாம்பு க�ொடுத்–தல் என்–ப–தும் உண்டு)

15. ந�ோய்க்கு மருந்து அளித்–தல் 16. சல–வைத் த�ொழி–லா–ளிக்கு தானம் அளித்–தல் 17. நாவி–தர்க்கு தானம் அளித்–தல் 1 8 . மு க ம் பா ர் க் – கு ம் க ண் – ண ா டி அளித்–தல் 19. காது ஆப–ர–ணம் தரு–தல் 20. கண் மருந்து அளித்–தல் 21. தலைக்கு எண்–ணெய் வழங்–குத – ல் 22. பிரிந்–திரு – க்–கும் தம்–பதி – ய – ரை – ச் சேர்த்து வைத்–தல் 23. பிறர் துயர் தீர்த்–தல் 24. தண்–ணீர்ப்–பந்–தல் அமைத்–தல் 25. துற–விய – ர்க்கு இருப்–பிட வசதி செய்து தரு–தல் 26. சாலை அமைத்–தல் 27. ச�ோலை–களை உரு–வாக்–கு–தல் 28. மேய்ச்– ச ல் துறை– யி ல் மாடு– க ள் திணவு தீர்த்–துக் (ச�ொறிந்து) க�ொள்ள கல் தூண்–களை நட்டு வைத்–தல்.

29. விலங்–கிற்கு உணவு அளித்–தல் 30. ஏறு விடு–தல் 31. விலை க�ொடுத்து உயிர் காத்–தல் 32. கன்–னிகா தானம் செய்–தல். அன்னை காமாட்சி வளர்த்த முப்–பத்தி இரண்டு அறங்–களை – ப் பார்த்த நாம், ஆல– யங்–க–ளுக்–குச் சென்று வரு–வ–தைப் பற்–றிச் சற்று பார்க்–க–லாம் வாருங்–கள்! வங்–கிக்–குப் ப�ோய் பணம் எடுக்–கிற – �ோம். மருத்–துவ – ம – னை – யி – ல் ந�ோய் தீர்த்–துக் க�ொள்– கி–ற�ோம். இது ப�ோல, அந்–தந்த இடங்–க–ளில் ப�ோய் அங்கு இருப்–ப–தைப் பெறு–கி–ற�ோம் அல்–லவா? அது–ப�ோல முப்–பத்தி இரண்டு அறங்–களை – யு – ம் வளர்த்த அன்னை காமாட்சி ஆல–யத்–திற்–குச் சென்–றால், ‘‘தாயே! அறங்– கள் முப்– ப த்தி இரண்– ட ை– யு ம் வளர்த்த நீ, அடி–யே–னும் ஒரு சில அறங்–க–ளை–யா– வது செய்–யும்–படி அருள் புரி–யம்மா!’’ என வேண்–டிக்–க�ொள்ள வேண்–டும். நதிக்–குச் சென்று நீராடி, தூய்மை பெற்– றுத் திரும்–புகி – ற – �ோம் அல்–லவா? அது–ப�ோல, அன்னை காமாட்சியின் ஆல–யத்திற்குச் சென்–றால், மன அழுக்கு நீங்கி, க�ொஞ்–சம – ா– வது அற சிந்–தனை – யு – ட – ன் திரும்ப வேண்–டும். ஏத�ோ ப�ோன�ோம், வந்–த�ோம் என்று இல்–லா–மல், அன்–னை–யைத் துதிப்–ப–த�ோடு நான்கு திருக்–கர – ங்–களி – லு – ம் அங்–குச – ம், பாசம், கரும்பு, மலர் அம்பு ஆகி–ய–வற்றை ஏந்–திய அன்னை காமாட்– சி யை விழி வழி– யா க மன–தில் பதித்–துக் க�ொள்ள வேண்–டும். திரு–மூல – ர் ச�ொல்–லும் இம்–மு–றைப்–ப–டித் தியா– னி த்– தா ல், அறச்– சி ந்– தனை , தானே வள–ராதா?

(மந்–தி–ரம் ஒலிக்–கும்) ðô¡

1-15 மே 2018

37

பெண்மையைப் ப�ோற்றுவ�ோம்! ப�ொய்யே உன்–னைப் புகழ்–வார் புகழ்ந்–தால் அது–வும் ப�ொரு–ளாக் க�ொள்–வானே மெய்யே! எங்–கள் பெரு–மான் உன்னை நினை–வார் அவரை நினை கண்–டாய் மையார் தடங்–கண் மடந்தை பங்கா! கங்–கார் மதி–யம் கடை வைத்த ஐயா! செய்–யாய்! வெளி–யார் கச்–சூர் ஆலக்–க�ோ–யில் அம்–மானே!

38

ðô¡

1-15 மே 2018

- சுந்–த–ர–மூர்த்தி சுவா–மி–க– ளின் புகழ்–பெற்ற தேவா–ரப் பாடல் இது! இந்–தப் பதி–கத்– தில் மிகப்–பெ–ரிய சமூக நீதியை, உ ண் – ம ை ய ை ச�ொ ல் – லி – யி–ருக்–கிற – ார். நம்–முடை – ய காரி– யம் ஆக–வேண்–டும், நல்–லப – டி – – யாக முடிய வேண்–டும் என்–ப– தற்–காக நாம் ஒரு–வ–ரி–டத்–தில் அவ–ரு–டைய தகுதி, திறமை இவற்– று க்கு அதி– க – ம ா– க வே அவரை இந்–தி–ரன், சந்–தி–ரன் என்று புகழ்ந்து பேசு–கிற�ோ – ம். கார–ணம் அவர் மிகப்–பெ–ரிய மனி–தர், செல்–வந்–தர் என்–பது ஒரு முக்– கி ய கார– ண – ம ாக இருந்– த ா– லு ம், நம்– மு – டை ய செயல்– ப ா– டு – க – ளி ல் வெற்– றி – பெற வேண்– டு ம் என்– ப – து – தான் உள்– ம – ன – தி ன் ந�ோக்– கம். புகழ்ச்–சியை விரும்–பாத மனித மனம் இருக்– கி – ற தா என்ன? மனி– த ர்– க ளே இப்– ப டி என்–றால் எல்–லா–வற்–றுக்–கும் அப்–பால் அனைத்து அண்ட சரா–ச–ரங்–க–ளுக்–கும் அதி–ப–தி– யா– ன – வ னே உன்னை உன் பக்–தர்–கள் சில–வேளை ப�ொய்– யா–கப் புகழ்ந்து பேசி–னா–லும், வணங்–கி–னா–லும், அவர்–கள் ச�ொல்–வதி – ன் ப�ொருள் தெரிந்– தும் அவர்–க–ளின் பக்–தியை தலை–வண – ங்கி ஏற்–றுக்–க�ொள்– ப– வ னே, அவர்– க ள் ப�ொய்– யா–கப் புகழ்ந்–தா–லும் அதை– யும் மெய்–யாக கரு–துப – வ – னே, என் தலை–வனே, மன்–னனே, என்று சிவ– ப ெ– ரு – ம ா– னி – ட த்– தில் தன் நெஞ்–சத்தை தஞ்–சம் – ார் சுந்–தர – மூ – ர்த்தி புக வைக்–கிற சுவா–மி–கள்! இ ன் – ன�ொ ரு மு க் – கி – ய – மான கருத்து, சமூ– க த்– தி ல் பெண்–க–ளுக்கு சம உரிமை என்–பது. சமூ–கத்–தில் என்ன, மற்ற விஷ–யங்–க–ளில் என்ன, தன் உடம்–பி–லேயே சரி–பாதி இடத்தை தன் தர்–மப – த்–தினி – க்– குத் தந்–தவ – ன் சிவ–பெ–ரும – ான். ‘மையார் தடங்–கன் மடந்தை பங்கா! அவன் மாத�ொரு ப ா க ன் இ ல் – லை ய ா ? ’ எ ன் று கே ட் டு அ ந் – த ப்

பெருந்–தன்–மை–யைப் புகழ்–கிற – ார். இன்– ன�ொ ரு பாட– லி ல், ‘மாதி– னு க்கு உடம்பு இடம் க�ொடுத்– த ா– னை ’ என்– கி – றார். மை தீட்–டப்–பெற்ற பெரிய அழ–கிய கண்–களை உடைய உமை–யம்–மையை ஒரு பாக–மாக உடை–ய–வனே என்று சிவ–பெ–ரு– மா–னின் பரந்த மனதை ஊர–றி–யச் ச�ொல்– லு–கி–றார்! சுந்–த–ரர் வாழ்ந்த காலத்–தி–லேயே இந்–தச் சிந்–தனை மேல�ோங்கி நின்–ற–தற்கு மிக முக்–கிய கார–ணம், ெபண்–கள் சமூ–கத்– தில் மதிக்–கப்–பட வேண்–டும் என்று உய–ரிய ந�ோக்–கம்–தான்! இன்–றைக்கு ச�ொத்–தில் சம பங்கு, சம உரிமை என்று உரக்–கக் குரல் க�ொடுப்–ப– வர்–க–ளுக்கு முன்–ன�ோ–டி–யாக சுந்–த–ர–மூர்த்– தி–யின் வாக்கு நின்–றது! சுந்–த–ர–மூர்த்தி சுவா– மி– க ள் மட்– டு – மல்ல , திரு– ஞ ா– ன – ச ம்– ப ந்– த ப் பெரு–மா–னும் அவ்–வாறே ச�ொல்–கி–றார்: ‘‘உண்–ணா–மலை உமை–யா–ள�ொ–டும் உட–னா–கிய ஒரு–வன் பெண்–ணா–கிய பெரு–மான் மலை திருமா மணி–தி–கழ மண்–ணார்ந்–தன் அரு–வித்–தி–ரள் மழலை முழ–வ–தி–ரும் அண்–ணா–மலை த�ொழு–வார் வினை வழுவா வண்–ணம் அறுமே!’’ உண்–ணா–முலை எனும் பெய–ரு–டைய உமை–யு–ட–னா–கி ய ஒரு– வன் சிந்– த– னைக்கு இனிய சிவ–பெ–ரும – ான்! ஏழாம் நூற்–றாண்–டி– – ம் பக்–திய�ோ – டு சீர்– லும், அதற்கு முன்–பா–கவு தி–ருத்–தக் கருத்–துக – ளை – யு – ம் தேன�ோடு மருந்–தைக் குழைத்து க�ொடுப்–ப– தைப்– ப�ோ ல நம் மன– தி ற்கு இத–மா–கக் க�ொடுத்–துள்–ளார் திரு– ஞ ா– ன – ச ம்– ப ந்– த ர். அறு– பத்து மூன்று நாயன்–மார்–க– ளாக இருந்–தா–லும் பன்–னிரு ஆழ்–வார்–கள – ாக இருந்–தா–லும் சமூ–கம் நன்கு தழைத்து வாழ வேண்–டும், அன்பு இரக்க குண– மும் ப�ோற்–றிப் பாது–காக்–கப்–பட வேண்– டு ம் என்ற உயர்ந்த சிந்– த – னை–யில் பெரு–மக்–கள் சிந்–தித்து தங்–க–ளது படைப்–பு–களை நமக்கு அரு–ளி–னார்–கள். ந ம் – ம ா ழ் – வ ா ர் அ ரு – ளி ய தி ரு – வ ா ய் ம�ொ – –ழி–யில் ஓர் அற்–பு–தப் பாசு–ரம் அக–ல–கில் லேன் இறை–யும் என்று அலர்–மேல் மங்கை உறை பார்பா! நிக–ரில் புக–ழாய்! உல–கம் மூன்று உடை–யாய்! என்னை ஆள்–வானே! நிகர் இல் அம–ரர் முனிக்–க–ணங்–கள் விரும்–பும் திரு–வேங்–க–டத்–தாேன! புகழ் ஒன்று இல்லா அடி–யேன் உன் அடிக்–கீழ் அமர்ந்து புகுந்–தேனே!

ஆழ்–வார்க்–க–டி–யான்

மை.பா.நாரா–ய–ணன் சிறிது நேரம்–கூட விட்–டுப் பிரி–யேன் என்று திரு–மக – ள் நித்–யவ – ா–சம் செய்–கிற திரு– மார்–புடை – ய – வ – ன் திரு–மால்– தானே! பெண்–மைக்கு சிறப்பு செய்–யும் வித–மாக பின்– னா–ளில் மகா–கவி பாரதி கூட, ‘ ‘ ப ெ ண் – ணு க் – கு ள் ஞானத்தை வைத்–தான் புவி பேணிக்–காத்–தி–டும் ஈசன்–’’ என்று புளங்– க ாங்– கி – த ம் அடை– கி – ற ார். ஒரு ஆணின் சரி–யான வழி–காட்–டு–த–லால் ஒரு குடும்– ப ம் மேன்– ம ை– ய – டை – யு ம். ஒரு பெண்–ணின் சரி–யான வழி–காட்–டு–த–லால் ஒரு தலை–மு–றையே மேன்–மை–ய–டை–யும் என்–ப–தைத்–தான் நாம் இதி–லி–ருந்து தெரிந்– து–க�ொள்ள வேண்–டும். இன்று விவ–சா–யத்– தில் ஆரம்–பித்து, தக–வல் த�ொழில்–நுட்–பம் வரை அனைத்–துத் துறை–க–ளி–லும் பெண்– கள் க�ொடி–கட்–டிப் பறக்–கிற – ார்–கள் என்–பது பாராட்–டுக்–கு–ரிய விஷ–யம்! இ ன் – ன�ொ ரு வெ ளி ப் – ப – டை – ய ா ன உண்மை என்– ன – வெ ன்– ற ால் பத்து, இரு– பது வரு– ட ங்– க – ளு க்கு முன்பு திரு– ம – ணத்–திற்கு ஒரு நல்ல பைய–னாக இருந்–தால் ‘நல்ல வரன் தேவை, ச�ொல்–லுங்–கள்’ என்–பார்–கள். இன்–றைக்கு என்ன நிலைமை தெரி–யுமா? ‘பையன் நல்லா சம்– ப ா– திக்– கி – ற ான். ச�ொந்த வீடு இருக்கு. ஆனால் கல்– ய ா– ணத்– தி ற்கு ஒரு ப�ொண்– ணு – தான் கிடைக்–க–வில்–லை’ என்று பல– ரு ம் அங்– க – ல ாய்க்– கி – ற ார்– க ள். காலங்–கள் மாறு–கிற – ப�ோ – து கருத்–துக்–களு – ம், நடை–மு–றை–க–ளும் மாறு–கின்–றன. தற்– க ா– ல த்– தி ய, ஐ.டியில் பணி– பு – ரி – கி ற பெண்– க – ளை ப் பற்றி விமர்– ச – ன மே இல்– லையா என்று என்–னி–டம் நண்–பர் ஒரு–வர் கேட்– ட ார். விமர்– ச – ன ம் என்– ப து ப�ொது– வா–னது. சில விதி–மீ–றல்–கள் இருக்–க–லாம், விதி–மீ–றலே விதி–யாக மாறி–விட முடி–யாது. பெண்–மை–யைப் ப�ோற்–றாத எந்–தச் சமு– தா– ய – மு ம் முன்– னே – றி – ய – த ா– க ச் சரித்– தி – ர ம் இல்லை! பெண்–மை–யைப் ேபாற்–று–வ�ோம்!

மன இருள் அகற்றும் ஞானஒளி 39

(த�ொட–ரும்) ðô¡

1-15 மே 2018

39

பட்டிசரம்

நந்தி மண்டபமும் க�ோபுரமும்

பாலஞானிக்கு முத்துப் பந்தல் வேய்ந்த பெருமான் ஈ ரா–யி–ரம் ஆண்–டு–க–ளுக்கு முன்பு ச�ோழ நாட்– டி ன் தலை– ந – க – ர ங்– க – ள ாக க�ோழி எனப்– ப ெ– று ம் உறை– யூ – ரு ம், பூம்– பு – க ார் எனப்– ப ெ– று ம் காவி– ரி ப் பூம்– ப ட்– டி – ன – மு ம் திகழ்ந்–தன. சங்க கால ச�ோழ–ராட்–சிக்–குப் பின்பு (கி.பி. நான்–காம் நூற்–றாண்டு முதல்) ச�ோழ நாட்–டி–லுள்ள பழை–யாறை எனும் நக–ரமே அவர்–தம் க�ோந–க–ர–மாக விளங்–க– லா–யிற்று. விஜ–யா–ல–யன் காலம் த�ொட்டு தஞ்–சை–யும், கங்கை க�ொண்ட ராஜேந்–திர ச�ோழன் காலந்–த�ொட்டு கங்கை க�ொண்ட ச�ோழ–புர – மு – ம் தலை–நக – ர – ங்–கள – ா–கத் திகழ்ந்த ப�ோதும் அப்–பேர – ர – ச – ர்–களி – ன் குடும்–பத்–தவ – ர் வாழ்ந்த க�ோந– க – ர ம் பழை– ய ா– ற ை– யே – ய ா– கும். திரு–ந–றை–யூர் நாட்டு முடி–க�ொண்ட ச�ோழ–புர – ம் எனும் பழை–யா–றை–யில் ச�ோழர் அரண்–மனை திகழ்ந்த இடம் தற்– ப�ோ து ‘ச�ோழன் மாளி–கை’ என்ற பெய–ரில் சிறிய கிரா–ம–மா–கத் திகழ்–கின்–றது. பழை–யாறை நக–ரில் கீழப்–ப–ழை–யார் ச�ோம–நா–தர் ஆல– யம், பழை–யாறை வட–தளி, பழை–யாறை

40

ðô¡

1-15 மே 2018

தென்–தளி முழை–யூர் பர–சு–நா–தர் க�ோயில், திருச்–சத்–திமு – ற்–றம், பஞ்–சவ – ன் மாதே–வீச்–சர – ம், நந்–திகே – ச்–சர – ம், நந்–திபு – ர – வி – ண்–ணக – ர – ம், க�ோபி– நா–த–பெ–ரும – ாள் க�ோயில் திரு–மேற்–றளி, பட்– டி– ச – ர ம் ப�ோன்ற க�ோயில்– க ள் வழி– ப ாட்– டில் உள்–ளன. தஞ்–சைப் பெரிய க�ோயில் கல்– வெட்– டு க்– க – ளில் அரை– எ – ரு – மான்– த ளி, முள்–ளூர் நக்–கன்–தளி, சங்–கீச்–ச–ரம், அருண்– ம�ொழி தேவீச்–ச–ரம், அரிச்–சந்–தி–ரம், பாற்–கு– ளம் ப�ோன்ற க�ோயில்–கள் அங்கு திகழ்ந்–த– தா–கக் குறிப்–பு–கள் உள்–ளன. தாரா–சு–ரத்து ஐரா–வ–தீஸ்–வ–ரம் எனப்–பெ–றும் ராஜ–ரா–ஜ–பு– ரத்து ராஜ–ரா–ஜேச்–சர – மு – ம் பழை–யா–றை–யான முடி–க�ொண்ட ச�ோழ–புர – த்து க�ோயில்–களி – ல் ஒன்றே. பண்டு ‘க�ோயில் நக– ரம்’ என்ற சிறப்–புக்–குரி – ய ஒரு பெரு–ந–க–ரம – ாக பழை–யாறை

முதுமுனைவர் குடவாயில்

பாலசுப்ரமணியன்

திகழ்ந்–தி–ருந்–தது. ப ட் – டி – ச – ர ம் எ னு ம் பெருங்– க�ோ – யி ல் பழை– யா–றை–ந–க–ரின் ஒரு பகு–தி– யா–கத் திகழ்ந்த மழ–பாடி எனும் பகு–தியி – ல் திகழ்ந்–தது என்–ப–தனை அத்–த–லத்–தில் தேவா–ரப் பதி–கம் பாடிய திரு–ஞா–னச – ம்–பந்–தர், ‘‘ப�ொழில் சூழ் பழ–சை– யுள் மாட மழ–பாடி உறை பட்–டிச – –ரம்–’’ - என்–றும், ‘‘மந்–தம – லி ச�ோலை மழ– பாடி நகர் நீடு பழை– ய ாறை அத–னுள் பந்– த ம் உயர் வீடு– ந ல பட்–டிச – –ரம்–’’ - என்–றும் ப�ோற்–றி–யுள்– ள–மை–யால் அறி–ய–லாம். தஞ்–சா–வூர் மாவட்–டம் கு ம் – ப – க�ோ – ண ம் எ னு ம் நக– ர த்– தி ற்கு அணித்தே பழை– ய ா– ற ை– யு ம், பட்– டி – ச–ர–மும் உள்–ளன. காவி–ரி– யின் (க�ொள்– ளி – ட த்– தி ன்) வட– க – ரை – யி ல் அமைந்த மழ– ப ாடி எனும் திரு– ம – ழ – பாடி தலத்– தி – லி – ரு ந்– து ம், க�ொங்கு நாட்டு க�ோயம்– புத்–தூ–ரின் பேரூ–ரில் உள்ள பட்– டீ ச்– ச – ர ர் க�ோயி– லி – லி – ருந்–தும் பழை–யா–றை–யின் பட்– டி – ச – ர ம் வேறு– பட ்ட க�ோயி–லா–கும். காவி–ரியி – ன் தென்–க–ரை–யி–ல–மைந்த 140 தேவா–ரத்–தல – ங்–க–ளின் வரி– சை–யில் 23வது தல–மா–கப் பட்–டி–ச–ரம் தேனு–பு–ரீஸ்–வ– ரர் க�ோயில் திகழ்–கின்–றது. ‘‘பட்–டீச்–சர மாகாத்–மி– யம்– ’ ’ எனும் வட– ம�ொ ழி புராண நூல் இத்–தல – த்–தின் புரா– ண ச் சிறப்– பு க்– க ளை எடுத்–து–ரைக்–கின்–றது. இந்– நூல் ஏட்–டுச் சுவ–டி–யா–கத் தஞ்சை அரண்–மனை நூல– க–மான சரஸ்–வதி மகா–லில் இடம் பெற்–றுத் திகழ்–கின்– றது. சிவ–பெ–ரும – ா–னின் திரு– வ–ரு–ளைப் பெறு–வ–தற்–காக உமா– தே வி காவி– ரி – யி ன் தென்–கரை – ச் ச�ோலை–யான இவ்– வூ – ரி ல் தவம் புரிந்– த –

ஓவியமாக மீன்பிடிக் காட்சி

அண்ணாமலையார்

பிரம்மன்

விமானம்

தா–க–வும், அத–னால் ‘‘சக்– தி–வ–னம்–’’ என இப்–ப–குதி அழைக்–கப்–பெற்–றத – ா–கவு – ம் விவ–ரிக்–கின்–றது. காம–தேனு – – வின் புத்–ரி–க–ளான பட்டி, சபலா, விமலா, நந்– தி னி என்ற தெய்– வ ப் பசுக்– க – ளில் பட்டி இங்கு வந்து சக்–தி–வ–னத்து சிவ–லிங்–கத்– தின் மேல் நாளும் பால் ச�ொரிந்து வழி–பாடு செய்து சிவப்–பணி புரிந்–த–தால் ஈச– னின் அருள் பெற்–றுய்ந்–தது என்–றும், அது முதல் இத்–த– லம் பட்–டி–ச–ரம் என்ற திரு– நா–மம் பெற்–றது என்–றும் கூறு–கின்–றது. பட்–டி–ச–ரம் சிவா–ல–யத்– தின் வடக்கு ராஜ வீதியை ஒட்டி தழு– வ க் குழைந்– தா–னான ஈசன் க�ோயில் க�ொண்–டுள்ள ‘‘திருச்–சத்–தி –முற்–றம்–’’ திகழ்–வ–தால் இவ்– விரு தலங்–க–ளும் உமா–தே– வி– ய�ோ டு த�ொடர்– பு – டை – யவை. திரு– ஞ ா– ன – ச ம்– ப ந்– த ப் பெரு–மா–னுக்கு பட்–டி–ச–ரத்– துப் பெரு–மான் க�ோடை வெயி–லில் முத்–துப்–பந்–தலை சிவ–க–ணங்–கள் வாயி–லாக அனுப்பி அரு–ளிய திறத்தை சேக்– கி – ழ ார் பெரு– ம ான் பெரி–ய–பு–ரா–ணத்–தில் விரி– வுற எடுத்–துரை – த்–துள்–ளார். திரு–வ–லஞ்–சுழி வழி–பட்ட திரு–ஞா–னப்–பிள்–ளை–யார் அடி– ய ார் குழாத்– த�ோ டு ஆறை மேற்–றளி வணங்கி திருச்– ச த்– தி – மு ற்– ற ம் வந்– த – டை ந் – த ா ர் எ ன் – று ம் , அ ப் – ப�ோ து க டு ங் – க�ோ – டை– க ா– ல ம் என்– ப – த ால் வெ ய் – யி – லி ன் வெ ப் – ப ம் ஞ ா ன க் – கு – ழ ந் – தை – யை த் தாக்–கா–வண்–ணம் சிவ–பூத – ங்– கள் மூலம் குளிர்ந்த முத்– துப்–பந்–தலை அவர் செல்லு மாடங்– க – ளு க்கு மேலாக எடுத்து வரச் செய்– த ா– ராம். இத–னைச் சேச்–கிழ – ார் பெரு–மான், ‘‘வெம்மை தரு வேனி– லிடை வெயில் வெப்–பம் தணிப்–ப–தற்கு மும்மை நிலைத் தமிழ்– ðô¡

1-15 மே 2018

41

ராஜக�ோபுரம் வி–ரக – ர் முடி–மீதே சிவ–பூ–தம் தம்மை அறி–யா–த–படி தண் தர–ளப்–பந்–தர் எடுத்து எம்மை விடுத்து அருள்–பு–ரிந்–தார் பட்–டீ–சர் என்–றி–யம்ப அவ்–வு–ரை–யும் மணி–முத்–தின் பந்–த–ரும் ஆகா–யம்–எ–ழச் செவ்–விய மெய்–ஞா–னமு – ண – ர் சிர–புர – த்–துப் பிள்–ளைய – ார் இவ்–வி–னை–தான் ஈசன் திரு–வ–ரு–ளா–கில் இசை–வ–தென மெய்–வர – வு புள–கமு – ட – ன் மேதி–னியி – ன் மிசைத் தாழ்ந்–தார்–’’ - என்று தன் பெரி–ய–பு–ரா–ணத்–தில் குறிப்–பிட்–டுள்–ளார். பூத–கண – ங்–கள் முத்–துப்–பந்–தலை மேலே பிடித்–துவ – ர அதன் குளிர் நிழ–லில் நடந்து பட்–டிச – ர – த்து கிழக்–குக் க�ோபு–ரவ – ா–யில் வழி க�ோயி–லுக்–குச் சென்ற திரு–ஞா–னச – ம்–பந்–தர் பட்–டீச்–சர – த்– துப் பெரு–மானை வணங்கி பதி–கம் பாடி–னார் என்–பது வர– லாறு. அவ்–வாறு ஞானக்–குழ – ார் முத்–துப்–பந்–தல் நிழ–லில் – ந்–தைய க் காண–விரு – ம்–பிய இத்–தல – த்து ஈச–னார் கரு–வற – ை–யி– வரு–வதை – லி–ருந்து நெடுங்–க�ோபு – ர – ம்–வரை வழி–யில் பார்–வையை மறைத்– துக் கிடந்த இட–பங்–களை வில–கச் செய்–தா–ராம். தற்–ப�ோது இவ்–வா–லய – த்–துக் கிழக்–குக் க�ோபு–ரவ – ா–யிலி – லி – ரு – ந்து கரு–வறை லிங்–கப்–பெ–ரு–மான் இருக்–கு–மி–டத்தை ந�ோக்–கு–வ�ோ–மா–யின் முன்–றிலி – ல் கிடக்–கும் எல்லா இட–பங்–களு – ம் வில–கியே இருப்–ப– தைக் காண–லாம். திருப்–புன்–கூ–ரில் நந்–த–னா–ரைப் பார்க்க ஈசன் இட–பங்–களை விலக்–கி–யது ப�ோன்றே இத்–த–லத்–தில் ஞானக்–குழ – ந்–தையி – ன் வர–வைப் பார்க்க ஈசன் இட–பங்–களை விலக்–கி–யுள்–ளார். நெடு–ம–தில்–கள் நாற்–றி–சை–யும் சூழ்ந்து நிற்க நான்கு திரு– வா–யிற் க�ோபு–ரங்–கள�ோ – டு இப்–பெ–ருங்–க�ோயி – ல் திகழ்–கின்–றது. ராஜ–க�ோ–பு–ரம் கடந்து இரண்–டாம் க�ோபு–ரம் செல்–லும் வழி–யில், கரு–வ–றைக்கு நேர்–க�ோட்–டில் அமை–யா–மல் சற்று வில–கிய நிலை–யில் கண–ப–தி–யார் ஆல–ய–மும், பலி–பீ–ட– மும், இட–பக்–க�ொட்–டி–லும் திகழ, இரண்–டாம் க�ோபு–ர–வா– யி–லுக்கு முன்–பாக தென்–பு–றம் இவ்–வா–ல–யத்–துத் திருக்–கு–ளம் உள்– ள து. பட்– டீ ச்– ச ர மான்– மி – ய ம் பட்டி என்ற பசு தனி

42

ðô¡

1-15 மே 2018

பூஜைக்–காக ‘‘ஞான–புஷ்–க– ரி– ணி – ’ ’ என்ற இத்– தீ ர்த்– தக் குளத்– தை த் த�ோற்– று – வித்–த–தா–கக் கூறு–கின்–றது. இரண்–டாம் க�ோபு–ரத்–தைக் கடந்– த ால் பெரிய முக– மண்–ட–பம் திகழ்–கின்–றது. இம்–மண்–டப – ம் விஜ–யந – க – ர – ப் பேர– ர – ச ர் வீரப்– பி – ர – த ாப தேவ–ரா–ய–ரால் திரு–மலை தே வ – ர ா – ய ர் து ணை – யு – டன் எடுக்–கப் பெற்–ற–தாக சிலா– ச ா– ச – ன ங்– க ள் வாயி– லாக அறிய முடி– கி – ற து. அவர்–கள் தம் திரு–வு–ருவ சிலை–கள் அம்–மண்–ட–பத்– துத் தூண்–க–ளில் உள்–ளன. அத்–திரு – ப்–பணி – யி – ன் ப�ோது எடுக்– க ப்– ப ெற்– ற – வையே மத– வ ா– ர – ண ப் பிள்– ளை – யார், பைர– வ ர், முரு– க ப்– ப ெ – ரு – ம ா ன் , து ர்க்கை ப�ோன்ற பிர–மாண்–டம – ான இத்– த – ல த்– து த் தெய்– வ த் திரு–மே–னி–க–ளா–கும். மூல–வர் திக–ழும் கரு–வ– றை–யின் க�ோஷ்–டங்–க–ளில் கண– ப – தி ப் பெரு– ம ான், ஆல– ம ர்ச்– செ ல்– வ ர், லிங்– க�ோத்– ப – வ ர், பிரம்– ம ன், துர்க்கை ஆகிய திரு–மே–னி– கள் உள்–ளன. திருச்–சுற்–றில் சப்த மாதர்–கள், ரேணு–கா– தேவி, ஸ்வர்ண விநா–யக – ர், மகா–லிங்–கர், பால–முரு – க – ன், ஷண்–மு–கர், ராம–லிங்–கர், ம க ா – ல ட் – சு மி , ச ண் – டீ – சர் ஆல– ய ங்– க ள் இடம் பெற்– று ள்– ள ன. பல்– ல – வ ர் காலத்– தி ல் இவ்– வ ா– ல – ய த்– தில் இடம் பெற்– றி – ரு ந்த புரா–த–ன–மான சண்–டீ–சர் சிற்–பம் திருச்–சுற்று மண்–ட– பத்–தின் ஒரு–புற – ம் வைக்–கப் பெற்று காட்சி நல்–கு–கின்– றது. ஆல–யத்–துள் வட–புற – ம் கிழக்கு ந�ோக்–கிய – வ – ாறு அம்– பி– கை – யி ன் தனித்த ஆல– யம் திகழ்–கின்–றது. அங்கு தஞ்சை நாயக்க அர–சர்–க– ளுக்– கு ம் பிர– த ா– னி – ய ா– க த் திகழ்ந்த க�ோவிந்த தீட்–சித – ர் அவர்– த ம் துணை– வி – ய ார் நாக– ம ாம்– பி கை அம்மை ஆ கி – ய�ோ ர் த ம் தி ரு – வு – ரு– வ ச் சிலை– க ள் இடம்

ப ெ ற் – று ள் – ள ன . இ வ் – வ ா – ல – பெற்று கயி– ற ால் பிணைக்– க ப் யம் தீட்– சி – த – ர ால் திருப்– ப ணி பெற்ற சுளுக்–கில் ஒரு மீன் சிக்– பெற்–ற–தா–கும். கிக்–க�ொண்டு, தன் உட–லில் செரு– இவ்– வ ா– ல – ய த்– து க்– கு – ரி ய பழ– கப் பெற்ற சுளுக்–கிய�ோ – டு நீரில் மை– ய ான ச�ோழர்– க ால கல்– நீந்–து–கின்–றது. அம்–மீ–ன–வன் மீண்– வெட்–டுக – ள் இடப மண்–டப – த்–துத் டும் ஒரு மீனை வேட்–டை–யாட தூண்–கள், அதிட்–டா–னம் ஆகிய மற்–ற�ொரு சுளுக்–கியை கையில் பகு–தி–க–ளில் மட்–டுமே காணப்– எ டு த் – து க் க�ொ ண் டு த ய ா ர் பெ–றுகி – ன்–றன. அவை ச�ோழ மன்– நிலை–யில் திகழ்–கின்–றான். னர்–கள் கால நிவந்–தங்–கள் பற்றி பட்–டீ–ச–ரத்–தில் திக–ழும் இம்– குறிப்– பி – டு – கி ன்– ற ன. திரு– ஞ ா– ன – மீன்–பிடி காட்சி க�ொண்டு இக்– சம்– ப ந்– த ன் மடம், திரு– ந ா– வு க்– கட்–டுரை ஆசி–ரி–யர் சங்–கத்–த–மிழ் க–ரைய – ன்–மட – ம், திரு–மூல – தே – வ – ன் நூலான அக–நா–னூற்–றின் நித்–தி– மடம் என்ற மடங்–கள் பற்–றி–யும் லக்–க�ோவை நெய்–தல் திணை–யில் குறிப்– பி – டு – கி ன்– ற ன. இறை– வ ன் அமைந்–துள்ள பாட–ல�ொன்–றில் பிரம்மன் பட்–டிசு – ர – ர் என்–றும், தேனு–புரீ – ச – ர் (பா.எண். 340) காணப் பெற்ற என்–றும் அழைக்–கப் பெறு–கின்– இன்னொரு சிற்பம் மீன்– பி டி காட்சி பற்– றி ய பாட– றார். அம்–பிகை – யி – ன் திரு–நா–மங்–க– பே– த ம் ஒன்– று க்கு ஏற்– பு – டை ய ளாக ஞானாம்–பிகை பல்–வளை விளக்– க த்– தி – னை – யு ம், சரி– ய ான நாயகி என்ற திருப்– ப ெ– ய ர்– க ள் பாடத்– தை – யு ம் சுட்– டி க்– க ாட்ட விளங்–கு–கின்–றன. இயன்–ற–த�ோடு அம்–மீ–ன–வ–னின் தற்–கா–லத்–தில் வடக்–குக் க�ோபு–ர கரத்–தில் உள்ள மீன்–பிடி கரு–வி– –வா–யி–லின் எதிரே க�ோயி–லி–னுள் யான சுளுக்கி என்–ப–தற்கு சங்–க– அமைந்–துள்ள தனித்த துர்க்கை கா–லப் பெயர் ‘‘கூர் வாய் ஏறி–யு– சந்–நதி மகத்–து–வம் பெற்ற வழி– ளி–’’ என்–ப–தை–யும் சான்–று–க–ளு– பாட்டு ஆல– ய – ம ாக விளங்கி டன் நிறுவ இயன்–றது. ஒரு சங்–கப் வரு–கின்–றது. வெள்–ளிக்–கி–ழமை பாட– லு க்கு தெளிவு காட்– டி ய த�ோறும் பல்– ல ா– யி – ர க்– க – ண க்– சிறப்பு பட்–டிச – ர – த்து ஓவி–யக்–காட்– க ா – ன�ோ ர் இ த் – து ர் க் – கையை சிக்கு உண்டு. அங்கு திக– ழு ம் வழி–பட்–டுச் செல்–கின்–ற–னர். ஓவி–யக்–காட்–சி–களை திருப்–பணி இவ்– வ ா– ல – ய த்– தி ன் மண்– ட ப என்ற பெய–ரால் நாளும் நாளும் சுவர்–களி – லு – ம், மண்–டப விதா–னங்– அழித்து வரு– வ து வேதனை க–ளிலு – ம், விஜ–யந – க – ர அரசு காலத்– பல்லவர் கால சண்டி தரு–வ–தா–கும். தி–லும், தஞ்சை நாயக்க அர–சர்– கி . பி . 1 6 3 4 ம் ஆ ண் – டு க் – கு – கள் காலத்–தி–லும் தீட்–டப் பெற்ற ரிய நாயக்– க ர்– க ால கல்– வெ ட்– எழி–லார் ஓவி–யங்–கள் மிகு–தி–யாக ட�ொன்று திருக்–க�ோபு – ர – ச் சுவ–ரில் இடம் பெற்–றிரு – ந்–தன. ஒவ்–வ�ொரு உள்– ள து. பட்– டி – ச – ர த்– தி – லி – ரு ந்த கும்–பா–பி–ஷேக திருப்–ப–ணி–யின்– பட்டு நூல்–கா–ரர்–களு – க்–கும், செட்– ப�ோ– து ம் அவற்– றி ன் பெருமை டி–மார்–களு – க்–கும் தங்–கள் குடும்–பத் அறி–யா–தார், பகுதி பகு–தி–யாக திரு– ம ண விழாக்– க – ளி ன்– ப�ோ து சிதைத்து விட்–டன – ர். இரண்–டாம் யாருக்கு அடைக்–காய் அமுது க�ோபு–ரப் பகு–தி–யில் இருந்த திரு– (வெற்–றி–லைப் பாக்கு) அளிப்–ப– ஞா–ன–சம்–பந்–த–ருக்கு முத்–துப்–பந்– தில் முன்–னு–ரிமை என்–பது பற்றி தல் அரு–ளிய காட்சி ஓவி–யம் நாம் ஒரு வழக்கு முறி ஏற்–பட்டு, அதன்– இழந்த அரிய ஓவி–யம – ா–கும். படி 5 பணம் மதிப்–பு–டைய புட– முதற் திருச்–சுற்–றின் தென்–புற வை– யு ம், 30 பாக்– கு – க – ளு ம், 100 மண்–டப விதா–னத்–தில் காவிரி வெற்–றிலை – யு – ம் திருக்–க�ோயி – லு – க்கு நதி–யும், அதன் கரை–களி – ல் இருந்த அளிப்–ப–து–தான் முதற் கடமை சிவா–லய – ங்–களு – ம், தீர்த்–தக் குளங்–க– என தீட்–டி–தர் அய்–யன் அளித்த க�ொடிப்பெண் ளும் வண்–ண–மிகு ஓவி–யக் காட்–சி–க–ளாக தீர்ப்பு கூறப் பெற்–றுள்–ளது. சமூ–கத்–தில் ஏற்–ப– இடம் பெற்–றி–ருந்–தன. நதி–யில் எவ்–வா–றெல்– டும் வழக்–கு–க–ளுக்கு திருக்–க�ோ–யில்–கள் மூல– லாம் மீன் வேட்–டைய – ா–டுவ – ர் என்–பதை பல மாக ஆட்–சி–யா–ளர்–கள் தீர்வு கண்–ட–னர் காட்–சி–கள் வாயி–லாக சித்–த–ரித்–தி–ருந்–த–னர். என்–பதை இத–னால் அறி–ய–லாம். அதில் ஒரு காட்–சி–யாக மீன–வன் ஒரு–வன் பழை– ய ாறை எனும் பழம்– ப – தி – யி ல் பட–கில் அமர்ந்து துடுப்–பால் வலிக்க, மற்– திக– ழு ம் பட்– டி– ச– ர ம் சென்று பட்– டீ– சரை ற�ொரு மீன–வன் நீண்ட கழி–யில் ச�ொரு–கப் வழி–பட்டு சிவ–ன–ருள் பெற்–றுய்–வ�ோம். ðô¡

1-15 மே 2018

43

அனந்தனுக்கு

1000 நாமங்கள்!

46. அப்–ர–மே–யாய நம: (Aprameyaaya namaha) மைசூர் மகா–ராஜா க�ோலார் தங்–கச் சுரங்–கத்–தைப் பார்–வை–யி–டச் சென்–றார். தன் வலக்–கை–யில் வெண்–ணெயை ஏந்–திக் க�ொண்டு இடக்–கை–யால் வெண்–ணெய்ப் பானையை அணைத்–த–படி எழுந்–த–ரு–ளி–யி– ருக்–கும் நவ–நீ–த–கி–ருஷ்–ண–னின் விக்–கி–ர–கம் – க் க�ோலா–ரில் ஒரு சிற்–பி–யி–டம் இருப்–பதை கண்– ட ார் அந்த நவ– நீ த கிருஷ்– ண ன் மன்– ன – ரி ன் உள்– ள த்– தை க் க�ொள்ளை க�ொண்–டான். அ ந் – த ச் சி ற் – பி க் கு நிறைய ப�ொற்–கா–சு–க–ளைக் க�ொடுத்து அந்த விக்– கி – ர – கத்தை வாங்–கின – ார். தங்–கச் சுரங்–கங்–க–ளைப் பார்–வை– யிட்– ட – பி ன் மைசூ– ரு க்– கு ச் செல்–லும் வழி–யில் மல்–லூர் (இன்– றைய த�ொட்– ட – ம ல்– லுர்) என்–னும் ஊரில் ஓர் இரவு தங்–கின – ார். மன்– ன – ரை ச் சந்– தி க்க வந்த அவ்–வூர் மக்–களி – ன் உள்– ளங்–களை – யு – ம் மன்–னரு – ட – ன் இருந்த நவ–நீத கிருஷ்–ணன் கவர்ந்து விட்–டான். அந்–தக் கண்–ண–னைத் தங்–கள் ஊரி–லேயே பிர–திஷ்டை செய்–தால் நன்–றாக இருக்–கும் என அவர்–கள் நினைத்– தார்–கள். ஆனால், தன் அரண்–ம–னைக்–குக் கண்–ணன – ைக் க�ொண்டு செல்ல நினைக்–கும் மன்–ன–ரி–டம் இதை யார் ச�ொல்–வது என்று அஞ்–சி–னார்–கள். அவ்–வூ–ரில் இருந்த ஒரு பண்–டி–தர் ஊர் மக்–க–ளி–டம், “இந்–தக் கண்–ணனை நம்–பா– தீர்–கள். இவன் தன்னை நம்–பு–ப–வர்–களை எல்–லாம் ஏமாற்றி விடு–வான். க�ோபி–கை– க–ளின் உள்–ளத்–தில் காதலை உண்–டாக்–கிய அவன், அவர்–களை விட்–டு–விட்டு ஆயர்– பா–டி–யில் இருந்து மது–ரா–வுக்–குச் சென்–று–

44

ðô¡

1-15 மே 2018

விட்–டான். அதற்–குப்–பின் க�ோபி–கை–களை எட்–டிக்–கூட – ப் பார்க்–கவி – ல்லை. அது–ப�ோல, விவ–சா–யிக – ள – ான நம் உள்–ளத்–தைக் கவர்ந்–து – வி ட்டு, நம்– ம�ோ டு இல்– ல ா– ம ல் மன்– ன – ரு – டன் அரண்–மன – ைக்–குச் சென்–றுவி – டு – –வான். இவனை நம்–பா–தீர்–கள்!” என்–றார். அடுத்–தந – ாள் மாலை மன்–னர் மைசூ–ருக்– குப் புறப்–படு – ம்–ப�ோது, நவ–நீத – கி – ரு – ஷ்–ணனை ஒரு சந்– த – ன ப் பெட்– டி க்– கு ள் வைத்– து ப்

மல்லூர் நவநீதகிருஷ்ணன்

பாது–காப்–பா–கக் க�ொண்டு செல்–லத் திட்–ட– மிட்–டி–ருந்–தார். ஆனால், அந்–த சந்–த–னப் பெட்–டியை யாரா–லும் தூக்க முடி–யவி – ல்லை. அத்–த–னைக் காவ–லா–ளி–க–ள�ோடு மைசூர் மகா–ரா–ஜா–வும் சேர்ந்து தூக்–கிப் பார்த்–தார். ஆனால், எவ–ரா–லும் அதை நகர்த்–தக் கூட முடி–ய–வில்லை. அப்–ப�ோது வானி–லி–ருந்து ஓர் அச–ரீரி கேட்–டது: “என்–மேல் மிகுந்த அன்பு வைத்– தி–ருக்–கும் இவ்–வூர் மக்–க–ளுக்கு அருள்–பு–ரி–வ– தற்–காக நான் இங்–கேயே தங்–கு–வ–தென்று முடிவு செய்து விட்–டேன்!” “அப்– ப – டி – ய ா– யி ன் உன் அருள் எனக்– குக் கிடைக்–காதா? என் அரண்–ம–னைக்கு

நீ வ ர – ம ா ட் – ட ா ய ா ? ” எ ன் று பு ல ம் பி அழு–தார் மன்–னர். அப்–ப�ோது அங்கே ஒரு பிச்–சைக்–கா–ரர் வந்–தார். “மன்னா! கண்–ணனு – க்கு முன் நீங்–க– ளும் ஒரு பிச்–சைக்–கா–ரர்–தான். அவ–னது லீலை–க–ளைச் சாதா–ரண மனி–தர்–க–ளால் புரிந்து க�ொள்–ளவே முடி–யாது. மனி–தர்–கள் மட்–டு–மல்ல, பிரம்மா, இந்–தி–ரன் முத–லிய தேவர்–களி – ன் புத்–திக்–கும் அப்–பாற்–பட்–டவை அவ–னு–டைய செயல்–பா–டு–கள். இவ்–வாறு தேவர்–க–ளின் புரி–த–லுக்–கும் எட்–டாத மேன்– மை–க ளை உடை–ய –தால்– தான் கண்–ணன் ‘அப்– ர – மேய :’ என்று அழைக்– க ப்– ப – டு – கி – றான். இவ்–வூ–ரில் ஒரு பெரு–மாள் க�ோவில் உள்–ளது. அந்–தப் பெரு–மா–ளுக்–கும் அப்–ர– மே–யன் என்று தான் திரு–நா–மம்!” என்–றார் அந்–தப் பிச்–சைக்–கா–ரர். கண்– ண ன் தன்னை நம்– பி – ய – வ ர்– க ளை ஏமாற்–றுவ – ான் என்று ச�ொன்ன அவ்–வூர்ப் பண்–டித – ரை – ப் பார்த்து, “கண்–ணன் பண்–டித – – ரான உங்–களி – ன் புரி–தலு – க்–கும் அப்–பாற்–பட்–ட– வன் என்–ப–தைப் புரிந்து க�ொண்–டீர்–களா? தன்னை நம்–பிய – வ – ர்–களை – க் கைவி–டா–தவ – ன் என்– ப தை உணர்த்– து ம் வித– ம ாக அரண்– ம–னையே வேண்–டாம் என்று உங்–க–ளு–டன் தங்– கி – யி – ரு க்க முடி– வெ – டு த்து விட்– ட ான் பாருங்–கள்!” என்–றார் அந்–தப் பிச்–சைக்–கா–ரர். இவ்–வாறு ச�ொல்–லி–விட்டு அந்–தப் பிச்– சைக்–கா–ரர் மறைந்–துவி – ட்–டார். நவ–நீத கிருஷ்– ணனை மல்–லூ–ரி–லுள்ள அப்–ர–மே–யப்–பெ–ரு– மாள் க�ோயி–லில் பிர–திஷ்டை செய்–தார்–கள். அந்த நவ–நீ–த–கி–ருஷ்–ண–னைக் குறித்–து–தான் புரந்–த–ர–தா–சர் “ஜக–த�ோத்–தா–ர–ணா” என்ற புகழ்–பெற்ற பாட–லைப் பாடி–னார். இன்–றும் பெங்–க–ளூர் - மைசூர் சாலை–யில் அமைந்– துள்ள மல்–லூர் க�ோயி–லி–லுள்ள அந்த நவ– நீத கிருஷ்–ணனை வந்து தரி–சிக்–கும் தம்–ப– தி–க–ளுக்கு விரை–வில் குழந்தை பாக்–கி–யம் கிட்–டு–கி–றது. இவ்–வாறு பிரம்–மாதி தேவர்–களி – ன் புரி–த– லுக்–கும் அப்–பாற்–பட்–ட–வன – ாக விளங்–கும் எம்–பெ–ரு–மான் அப்–ர–மேய என்–ற–ழைக்–கப் – ப – டு – கி – ற ான். அதுவே விஷ்ணு ஸஹஸ்– ர –நா–மத்–தின் 46-வது திரு–நா–மம். “அப்–ர–மே– யாய நம: என்று தின–மும் ச�ொல்லி வரும் அன்– ப ர்– க – ளு க்கு நவ– நீ – த – கி – ரு ஷ்– ண – னைப் ப�ோன்ற அழ–கான குழந்தை பிறக்–கும்.

47. ஹ்ரு–ஷீகே – –சாய நம: (Hrushikesaaya namaha) பாற்–க–ட–லி–லி–ருந்து அமிர்த கல– சத்தை ஏந்–திய – ப – டி தன்–வந்–திரி த�ோன்– – ந்து அதைத் றி–னார். அவர் கையி–லிரு தட்– டி ப் பறிப்– ப – த ற்– க ா– க த் தேவர்–க–ளும் அசு–ரர்–க–ளும் டாக்டர்:

திருக்கண்ணங்குடி ல�ோகநாதப் பெருமாள்

அவ–ரைப் பின்–த�ொ–டர்ந்து ஓடி–னார்–கள். முப்–பத்து முக்–க�ோடி தேவர்–க–ளைப் பின்– னுக்–குத் தள்–ளி– விட்டு அறு–பத்–தாறு க�ோடி அசு–ரர்–கள் அமிர்த கல–சத்–தைக் க�ொண்டு சென்–றார்–கள். அப்–ப�ோது திரு–மால் ம�ோகினி என்ற அழ–கிய பெண்–ணாக வடி–வெ–டுத்து வந்து தன் அழ–கால் அசு–ரர்–களை மயக்–கி–னார். ம�ோகினி ச�ொல்–வதை எல்–லாம் அசு–ரர்–கள் கேட்–கத் த�ொடங்–கி–னர். “என் நெஞ்–சுக்–கி– னிய அசு–ரர்–களே! அமிர்த கல–சத்–தின் மேல் பகு–தி–யில் வெறும் உப்–பு–தான் இருக்–கும், அதைத் தேவர்–க–ளுக்–குக் க�ொடுத்து விடு– கி–றேன். அடிப்–ப–கு–தி–யில் உள்ள சார–மான அமு–தத்தை உங்–களு – க்–குத் தந்து விடு–கிறே – ன்!” என்–றாள் ம�ோகினி. அதை அசு–ரர்–க–ளும் ஏற்–றார்–கள். ம�ோகி–னி–யாக வந்–தி–ருப்–பவ – ர் திரு–மால் என அசு–ரர்–கள் உண–ருமு – ன் தேவர்–களு – க்கு முத– லி ல் அமு– த த்தை வழங்– கி – வி ட்– ட ாள் ம�ோகினி. அமு– த த்– தை ப் பரு– கி – ய – த ால் வலிமை பெற்ற தேவர்–கள் அசு–ரர்–களை – ப் ப�ோரில் வீழ்த்–தின – ார்–கள். இச்–சம்–பவ – ங்–கள் ஏதும் பர–மசி – வ – னு – க்–குத் தெரி–யாது. அவர் ஆல–கால விஷத்தை உண்– ட–பின் கைலா–சத்–தில் பார்–வதி – யு – ட – ன் ஓய்–வெ– டுக்–கச் சென்–றுவி – ட்–டார். கைலா–சத்–துக்–குச் சென்ற நார–தர், திரு–மால் எடுத்த ம�ோகினி அவ– த ா– ர ம் பற்– றி ச் சிவ– னி – ட ம் ச�ொன்– னார். ம�ோகி– னி – ய ைக் காண வேண்– டு ம் என விழைந்த பர–ம–சி–வ–னும், பார்–வ–தி–யும் வைகுந்–தத்தை அடைந்–தார்–கள். புன்– ன – கை – யு – ட ன் அவர்– க ளை வர–வேற்–றார் திரு–மால். பர–ம–சி–வன் அவ–ரி–டம், “நீங்–கள் ம�ோகினி அவ– தா–ரம் எடுத்–த–தாக நார–தர் கூறி–னார். அதைக் காணும் பாக்–கி–யம் அடி–யே– னுக்– கு க் கிட்– ட – வி ல்லை. அத– ன ால் மீண்–டும் ஒரு–முறை ம�ோகினி அவ– தா–ரம் எடுத்து காட்–சி–தர இய–லுமா?” திருக்குடந்தை என்று பிரார்த்–தித்–தார்.

உ.வே.வெங்கடேஷ்

ðô¡

1-15 மே 2018

45

“இல்லை, அது அசு–ரர்–களை மயக்–குவ – த – ற்– காக எடுத்த அவ–தா–ரம். அதை இப்–ப�ோது எடுப்–பது ப�ொருத்–த–மாக இருக்–காது!” என்– றார் திரு–மால். “ஆனா–லும் உங்–களை ம�ோகி– னி–யா–கக் காண வேண்–டுமென – என்–னுள்–ளம் துடிக்–கி–றது!” என்–றார் சிவன். உடனே திரு–மால் ம�ோகி–னிய – ா–கப் பார்–வ– திக்–கும், பர–ம–சி–வ–னுக்–கும் காட்சி தந்–தார். மன்–மத – னை எரித்–தவ – ர – ான பர–மசி – வ – னு – க்கே அவ–ளது அழ–கைக் கண்–ட–வு–டன் ம�ோகம் பிறந்–தது. திரு–மால் ப�ோட்–டுக்–க�ொண்ட பெண் வேடமே அது என்று அறிந்–தி–ருந்த ப�ோதும், தன் ம�ோகத்– தை ச் சிவ– ன ால் கட்–டுப்–ப–டுத்த முடி–ய–வில்லை. அதற்– கு ப்– பி ன்– த ான், அவர்– க – ளு க்கு ஐயப்–பன் அவ–த–ரித்–தார். இச்–சம்–பவ – த்–தைக் கண்ட பார்–வதி பர–ம– சி–வ–னி–டம், “நீங்–கள் காமத்தை வென்–ற–வர், மன்–ம–தன – ையே எரித்–தவ – ர் என்–றெல்–லாம் நான் பெரு–மை–பட்–டுக் க�ொண்–டிரு – ந்–தேன். ஆனால், நீங்– க ள�ோ திரு– ம ால் பூண்ட வேட– ம ான ம�ோகி– னி – யி ன் ப�ோலி– ய ான பெண்– ம ைக்– கு ம் அழ– கு க்– கு ம் இப்– ப டி மயங்–கி–விட்–டீர்–களே!” என்–றாள். அதற்–குப் பர–ம–சி–வன், “நானே எனது ச�ொந்த முயற்– சி – ய ால் என் புலன்– க ளை வென்று தவம் புரிந்–த–தா–க–வும், காமனை எரித்–த–தா–க–வும் நீ எண்–ணு–கி–றாய் ப�ோலும்! திரு–மா–லைத் தியா–னிக்–கும் எனது புலன்– க–ளைத் திரு–மால்–தான் அடக்கி ஆண்டு வரு– கி–றார். அவ–ரது அரு–ளால் தான் காமனை வென்–றேன். ஆனால், இப்–ப�ோத�ோ என் புலன்– க ளை அடக்கி ஆளும் திரு– ம ாலே பெண்–வ–டி–வில் வந்–த–மை–யால் அந்த அழ– கில் நான் மயங்– கி – வி ட்– டே ன்!” என்று விடை–ய–ளித்–தார். மேலும், “நம் புலன்–கள் ஓயா–மல் கண்டு, கேட்டு, உற்று, முகர்ந்து, உண்டு உழ–லும் சிற்–றின்–பங்–க–ளி–லேயே நாட்–டம் க�ொண்டு அவற்றை ந�ோக்–கிச் செல்–வதையே – ஸ்வ–பா–வ– மா–கக் க�ொண்–டவை. அவற்றை அடக்கி இறை–வன்–பால் செலுத்–தவே – ண்–டும் என்று நாம் எவ்–வள – வு முயன்–றா–லும், அது மிக–வும் கடி–னமே. இறை–வ–னின் அருள் இருந்–தால் மட்–டுமே அவற்–றைக் கட்–டுப்–ப–டுத்த முடி– யும், நல்–வ–ழி–யில் செலுத்த முடி–யும். புலன் –க–ளுக்கு ‘ஹ்ரு–ஷீ–கங்–கள்’ என்று பெயர். தன்– னு–டைய பக்–தர்–களி – ன் புலன்–களை அடக்கி ஆண்டு அவற்றை நல்–வ–ழி–யில் க�ொண்டு செல்–வ–தால் ‘ஹ்ரு–ஷீ–கேச:’ என்று அழைக்– கப்–ப–டு–கி–றார் திரு–மால். அதுவே விஷ்ணு ஸஹஸ்–ர–நா–மத்–தின் 47-வது திரு–நா–மம்!” என்–றார் பர–ம–சி–வன். “ஹ்ரு–ஷீ–கே–சாய நம:” என்று தின–மும் ச�ொல்லி வந்–தால், நம்–மால் அடக்க முடி– யாத நம் புலன்–களை எம்–பெரு – ம – ான் அடக்கி

46

ðô¡

1-15 மே 2018

நம்மை நல்–வ–ழி–யில் செலுத்–து–வான்.

48. பத்–ம–நா–பாய நம: (Padmanaabhaaya namaha) புரா–ணங்–க–ளுள் மிக–வும் இனி–ய–தா–கக் க�ொண்–டா–டப்–படு – வ – து மத் பாக–வத புரா– ணம். கிளி–வ–டி–வம் க�ொண்ட சுக–ம–க–ரிஷி அதை உப–தே–சித்–தார். சாதா–ரண பழத்–தை– வி–டக் கிளி க�ொத்–திய பழத்–துக்–குச் சுவை அதி–கம் என்ற முது–ம�ொ–ழிக்–கேற்ப சுக–ம–க– ரிஷி என்–னும் கிளி பாக–வ–தத்–தைக் க�ொத்– தி–ய–தால், பாக–வ–தம் பிற புரா–ணங்–க–ளைக் க ா ட் – டி – லு ம் மி க மி க இ னி – ய – த ா க விளங்–கு–கி–றது. அந்த பாக–வத புரா–ணத்–தின் மூன்–றா–வது ஸ்கந்–தத்–தின் எட்–டா–வது அத்–தி–யா–யத்–தில் பிரம்மா த�ோன்– றி ய விதம் வர்– ணி க்– க ப்– பட்–டுள்–ளது. பிர–ளய காலத்–தில் அனைத்து உல–கங்–க– ளும் பிர–ளய – க் கட–லில் மூழ்கி இருந்–தன. அந்– தக் கடல்–நீரி – ல் இருந்து ஒரே ஒரு தாம–ரைப்பூ மட்–டும் தன்–னந் தனி–யா–கத் த�ோன்–றி–யது. அந்–தத் தாமரை இதழ்–க–ளின் மேல் பிரம்–ம– தே–வர் த�ோன்–றி–னார். அரு–கில் யாரே–னும் உள்–ளார்–களா என நான்கு திசை–க–ளி–லும் தேடி– ன ார் அவர். ஆனால், யாரை– யு ம் காண முடி–ய–வில்லை. மீண்–டும் மீண்–டும் தன் முகத்தை நான்கு திசை–களை ந�ோக்– கிச் சுழற்–றிக் க�ொண்டே இருந்த அவ–ருக்கு நான்கு முகங்–கள் உண்–டா–கின. பிரம்–மா–வுக்–குத் தானும், தான் அமர்ந்– தி–ருக்–கும் தாம–ரை–யும் எங்–கி–ருந்து த�ோன்– றி–னார்–கள் என்று அறிய ஆர்–வம் ஏற்–பட்– டது. கீழே எந்த ஆதா–ர–மும் இல்–லா–மல் இந்–தத் தாம–ரைய – ால் எவ்–வாறு அந்–தர – த்–தில் நிற்க முடி–யும் என்று சிந்–தித்–தார். அத–னால் அதற்–குக் கீழே என்ன இருக்–கி–றது என்று அறிந்து க�ொள்–வத – ற்–காக அந்–தத் தாம–ரைத் தண்–டிலு – ள்ள துவா–ரத்–தின் வழி–யா–கக் கீழே பய–ணித்–தார் பிரம்மா. நெடுந்–தூர – ம் பய–ணித்–தும் அவ–ரால் அந்த நீண்ட தாம–ரைத் தண்–டின் அடிப்–பகு – தி – யை எட்ட முடி–ய–வில்லை. அப்–ப�ோது, “இவை அனைத்–தையு – ம் ஒரு தெய்–வீக சக்–தியே இயக்– கு–கி–றது. அத–னி–டம் அடைக்–க–லம் புகு–வ– தன்றி உள்–ளத்–தில் எழும் புதிர்–களை – த் தீர்க்க வேறு வழியே இல்லை!” என்று அவ–ரது உள்–ளு–ணர்வு அவ–ருக்கு உணர்த்–தி–யது. தன் மூச்சை அடக்கி, உள்– ள த்– தை க் கண்–ணுக்–குத் தெரி–யாத அந்–தச் சக்–தியி – ட – ம் செலுத்தி பிரார்த்–தனை செய்–தார் பிரம்மா. நூறு வரு–டங்–கள் கடந்–தன. திடீ–ரென்று ஒரு– ந ாள் பிரம்– ம ா– வு க்கு ஞான�ோ– த – ய ம் உண்–டா–னது. அவ– ரு க்கு ஒரு தெய்– வீ – க க் காட்சி தெரிந்– த து. ஆதி– சே – ஷ ன் மேல் மர– க த

திருக்கண்ணமங்கை பக்தவத்சலப் பெருமாள்

மலை–ப�ோல் திரு–மால் சய–னித்–தி–ருந்–தார். அவ–ரது நாபி–யில் இருந்து ஒரு தாம–ரைத்–தண்டு எழுந்து வரு–வ–தை–யும், அதன் உச்–சி–யில் உள்ள தாமரை இதழ்–க–ளில் தான் அமர்ந்–தி–ருப்–ப– தை–யும் கண்–டார். “ஓ பத்–மந – ாபா!” என்று திரு–மாலை அழைத்–தார் பிரம்மா. ‘பத்–மம்’ என்–றால் தாமரை. ‘பத்–மந – ா–பன்’ என்–றால் நாபி–யில் தாம–ரையை உடை–ய–வன் என்று ப�ொருள். பத்–ம–நா–ப–னா–கிய திரு–மால், “பிரம்–ம– தே–வரே! பிர–ள–யக் கட–லினு – ள்ளே தாம–ரைத் தண்–டுக்கு ஆதா–ரம – ாக இருப்–பவ – ன் நான்–தான். நீங்–கள் அமர்ந்–திரு – க்–கும் வட்ட வடி–விலு – ள்ள தாம– ரையே காலச்–சக்–கர – ம். நீங்–கள் என்–னால் படைப்–புக் கட–வுள – ாக நிய–மிக்–கப்–பட்–டிரு – க்–கிறீ – ர்–கள். என் அரு–ளால் நீங்–கள் இப்–ப�ோது வேதங்–கள் முழு–மை–யை–யும் அறிந்–தவ – ர – ாக ஆகி விடு–வீர்–கள். இனி அந்த வேத மந்–தி–ரங்–க–ளைக் க�ொண்டு என்னை ஆரா– தித்து, வேதத்–தின் கட்–டளை – ப்–படி உல–கத்–தைப் படைக்–கத் த�ொடங்–குங்–கள்!” என்–றார். இந்– த க் காட்– சி யை இன்– று ம் திரு– வ – ன ந்– த – பு – ர த்– தி ல் காண– ல ாம். அனந்– த – ப த்– ம – ந ாப ஸ்வா– மி – யி ன் உந்– தி – யி ல் இருந்து த�ோன்–றும் தாம–ரை–யில் பிரம்மா வீற்–றி–ருக்–கி–றார். காலச்–சக்–க–ர–மாக அவ–ரது உந்–தித் தாமரை விளங்–கு–வது ப�ோல், கடந்த காலம், நிகழ்–கா–லம், எதிர்–கா–லம் எனும் முக்–கா–லங்–க–ளை–யும் குறிக்–கும் வித– மாக அங்கே மூன்று வாசல்–கள் உள்–ளன. இவ்–வாறு நாபி–யில் பத்–மத்தை உடைய எம்–பெ–ரு–மான் ‘பத்– ம – ந ாப:’ என்– ற – ழ ைக்– க ப்ப– டு – கி – ற ான். திரு– வ – ன ந்– த – பு – ர ம் அனந்–த–பத்–ம–நா–பஸ்–வா–மி–யைத் தியா–னித்–த–படி “பத்–ம–நா– பாய நம:” என்று ஜபம் செய்–பவ – ர்–கள் நன்–மக்–களை – ப் பெற்று மகிழ்–வார்–கள்.

49. அம–ரப்–ரபவே – நம: (Amaraprabhave namaha) திரு–வ–னந்–த–பு–ரத்–தில் தன் உந்–தி–யில் பிரம்–மா–வ�ோ–டும், தலைப்–பக்–கத்–தில் சிவ–ன�ோ–டும் காட்–சி–த–ரும் அனந்–த–பத்–ம– நாப ஸ்வா–மிய – ைத் தரி–சிக்–கும்–ப�ோது இரண்டு நிகழ்ச்–சி–கள்

நம் மனத்–தி–ரை–யில் த�ோன்– றும். முதல் நிகழ்ச்சி. பிரம்மா வேதங்–களை – க் க�ொண்டு உல– கைப் படைக்–கத் த�ொடங்–கிய – – ப�ோது, மது, கைட–பர் என்ற இரண்டு அசு–ரர்–கள் பிரம்– மா–விட – மி – ரு – ந்து வேதங்களை அப–க–ரித்–துச் சென்–றார்–கள். அப்–ப�ோது திரு–மால் குதிரை முகத்– து – ட ன் ஹயக்– ரீ – வ – ர ா– கத் த�ோன்றி, அசு–ரர்–களை அழித்து வேதங்–களை – ப் பிரம்– மா–வி–டம் மீட்–டுக் க�ொடுத்– தார். இதைப் பெரிய திரு–ம�ொ– ழி–யில் திரு–மங்கை ஆழ்–வார், “முன் இவ்–வு–ல–கே–ழும் மண்டி உண்ண முனி– வ – ர�ொ டு தான– வ ர்– க ள் திசைப்ப வந்து ப ன் – னு – கலை ந ா ல் – வே – த ப் ப�ொருளை எல்–லாம் பரி–மு–க–மாய் அரு–ளிய எம் பர– மன் கேண்–மின்” - என்–ற–ரு–ளிச் செய்–துள்– ளார். இவ்– வ ாறு பிரம்– ம ா– வு க்– குத் தான் அப– ய ம் அளித்– ததை நமக்கு உணர்த்– து – வ – தற்– க ாக அனந்– த – ப த்– ம – ந ாப ஸ்வாமி தன் இடது திருக்– கை–யால் தன் உந்–தித் தாம– ரை–யி–லுள்ள பிரம்–மா–வுக்கு அஞ்–சேல் என்று செய்கை காட்–டு–கி–றார். இரண்–டா–வது நிகழ்ச்சி. பர– ம – சி – வ ன் பிரம்– ம ா– வி ன் ஐ ந் – த ா – வ து த லை – ய ை க் க�ொய்– த – த ால், அவ– ரு க்– கு ப் பிரம்–ம–ஹத்தி த�ோஷம் ஏற்– பட்–டப�ோ – து, அதைப் ப�ோக்– கிக்– க�ொ ள்– ள த் திரு– ம ாலை வந்து வணங்– கி – ன ார். திரு– மால் தன் வலக்–கைப் பெரு– வி–ரல – ால் தன் திரு–மார்–பைக் கீறி, அதி–லிரு – ந்து வந்த ரத்–தத்– தால் சிவ–னின் கையி–லுள்ள பிரம்ம கபா–லத்தை நிரப்பி சிவ–னின் சாபத்–தைப் ப�ோக்– கி–னார். அவ்– வ ாறு தான் சாப விம�ோ–சன – ம் க�ொடுத்த பர–ம– சி– வ – னு க்கு ஆறு– த ல் கூறும் வித–மாக இன்–றும் திரு–வ–னந்– த–புர – த்–தில் அனந்–தப – த்–மந – ாப ðô¡

1-15 மே 2018

47

ஸ்வாமி, தன் வலது திருக்–கை–யால் சிவ– லிங்–க த்தை மெல்–லத் தட–விக் க�ொடுத்த வண்–ணம் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார். இதைத் திரு–வாய்–ம�ொ–ழி–யில் நம்–மாழ்–வார், “அம–ரர– ாய்த் திரி–கின்–றார்க்கு ஆதி–சேர் அனந்–த– பு–ரத்து அம–ரர்–க�ோன் அர்ச்–சிக்–கின்று அங்கு அகப்–பணி செய்–வார் விண்–ண�ோர் நமர்–களே ச�ொல்–லக் கேண்–மின் நாமும் ப�ோய் நணுக வேண்–டும் கு ம – ர – ன ா ர் த ா தை து ன் – ப ம் து ட ை த்த க�ோவிந்–த–னா–ரே” - என்று பாடி–யுள்–ளார். கும–ரனி – ன் தந்–தை– யான பர–ம–சிவ – –னின் துன்–பத்–தைத் துடைத்– த–வ–னும், அம–ரர்–க–ளுக்–கெல்–லாம் தலை–வ– னு–மான (அம–ரப்–ர–பு–வான) க�ோவிந்–தனை அவன் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கும் திரு–வ–னந்–த– பு–ரம் என்–னும் திவ்–ய–தே–சத்–துக்–குச் சென்று பணி–வ�ோம் என்–பது இதன் ப�ொருள். அனந்–தப – த்–மந – ாப ஸ்வா–மியி – ன் திருக்–க�ோ– லம் நமக்–குக் காட்–டும் இவ்–விர – ண்டு நிகழ்–வு– க–ளின் மூலம் பிரம்–மா–வுக்கோ, சிவ–னுக்கோ ஆபத்து நேர்ந்–தால் திரு–மால் உடனே வந்து காக்–கிற – ார் என்–பது புரி–கிற – து. ஏன் அவ்–வாறு ஓடி–வந்து காக்–கி–றார்? அனந்–த–பத்–ம–நாப ஸ்வாமி, தன் உந்–தித் தாம–ரை–யில் பிரம்–மா–வைப் படைத்–தார். பின் பிரம்மா சிவ– ன ைப் படைத்– த ார். எனவே பிரம்–மா–வும் சிவ–னும் திரு–மா–லுக்கு முறையே மக–னும் பேர–னும் ஆவார்–கள். ஒரு குடும்–பத்–தில் யாருக்–கா–வது ஆபத்து நேர்ந்–தால் அந்–தக் குடும்–பத்–தின் மூத்த உறுப்– பி–னர் வந்து அவர்–க–ளைக் காப்–ப–து–தானே முறை? அத–னால்–தான் அவர்–க–ளுக்கு ஒரு ஆபத்து நேர்ந்–தால் திரு–மால் குடும்–பத்–தில் மூத்–தவ – ர் என்ற முறை–யில் உடனே ஓடி–வந்து காக்–கி–றார். அது–மட்–டு–மின்றி, திரு–மாலே பிரம்–மா– வை–யும் சிவ–னை–யும் படைப்–புக் கட–வுள – ா–க– வும் அழிக்–கும் கட–வு–ளா–க–வும் நிய–மித்–தார். பிரம்மா, சிவன், இந்–திர – ன், வரு–ணன், அக்னி ப�ோன்ற தேவர்–க–ளுக்கு ‘அம–ரர்–கள்’ என்று பெயர். அம–ரர் என்–றால் நீண்ட ஆயுள் பெற்– ற–வர் என்று ப�ொருள். அந்த அம–ரர்–களை

48

திருக்கபிஸ்தலம் கஜேந்திரவரதர் ðô¡

1-15 மே 2018

உரு–வாக்கி, அவ–ர–வர்க்–கு–ரிய பத–வி–க–ளில் அமர்த்தி, அவர்–க–ளுக்–குத் துன்–பம் வரும் ப�ோதெல்–லாம் காக்–கும் பிர–புவ – ா–கவு – ம் திரு– மால் விளங்–குவ – த – ால் அவ–ருக்கு ‘அம–ரப்–ரபு:’ என்று திரு–நா–மம். அதுவே விஷ்ணு ஸஹஸ்–ர– நா–மத்–தின் 49-வது திரு–நா–மம். நீண்ட ஆயுள் க�ொண்ட தேவர்–களு – க்–குக்– கூட அவ்–வப்–ப�ோது ச�ோர்வு ஏற்–ப–டு–மாம். அத–னால் தேவர்–களை அயர்–வுறு – ம் அம–ரர்– கள் என்று ச�ொல்–வார்–கள். ஆனால், வைகுந்– தத்–தில் இடை–ய–றாது எம்–பெ–ரு–மா–னுக்–குத் த�ொண்டு செய்–யும் நித்–யசூ – ரி – க – ளு – ம் முக்–தாத்– மாக்–களு – ம் ச�ோர்–வடை – ய – ா–மல் கைங்–கரி – ய – ம் செய்–வ–தால் அயர்–வ–றும் அம–ரர்–கள் என்று அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றார்–கள். தேவர்–க–ளுக்கு மட்–டு–மின்றி வைகுந்–தத்–தில் உள்–ள�ோர்க்– கும் பிர–பு–வா–கத் திரு–மால் விளங்–குவ – –தால், திரு–வாய்–ம�ொழி – யி – ன் முதல் பாசு–ரத்–தில் நம்– மாழ்–வார் “அயர்–வறு – ம் அம–ரர்–கள் அதி–பதி எவன் அவன்” என்று பாடி–னார். அயர்–வு–றும் அம–ரர்–க–ளுக்–கும், அயர்–வ– றும் அம–ரர்–களு – க்–கும் அதி–பதி – ய – ான அனந்–த– பத்–ம–நா–ப–னாத் தியா–னித்–த–படி “அம–ரப்–ர– பவே நம:” என்று தின–மும் ச�ொல்லி வந்–தால், நமக்–கும் வாழ்–வில் பல பதவி உயர்–வு–களை அளித்து அம–ரப்–ரபு காத்–த–ருள்–வார்.

50. விச்–வ–கர்–மணே நம: (Vishwakarmane namaha) தேவர்– க – ளு க்– கு ம் அசு– ர ர்– க – ளு க்– கு ம் இடையே கடும் யுத்–தம் நடந்–தது. பல வரு– டங்–க–ளா–கி–யும் அந்–தப் ப�ோர் முடி–வுக்கு வரும் அறி–குறி தெரி–யவி – ல்லை. பிரம்–மா–வின் மனை–விய – ரு – ள் ஒரு–வர – ான காயத்–திரி தேவி இந்–தப் ப�ோரை முடி–வுக்–குக் க�ொண்–டு–வர எண்–ணி–னாள். தன்–னுடைய – தவ வலி–மை–யால் அழ–கிய த�ோற்–றம், உடல் ஆர�ோக்–கி–யம், ஐம்–பு–லன்– க–ளும் ஊன–மின்றி இயங்–கும் தன்மை, மன உறுதி, மக்–கட்–பேறு, ஆநி–ரைச் செல்–வங்– கள் ஆகிய ஆறு செல்–வங்–களை அளிக்–கும் ஆற்–ற–லைக் காயத்–திரி பெற்–றாள். காயத்–தி–ரிக்கு இத்–தகைய – சக்தி கிடைத்– தி– ரு ப்– ப – தை க் கேள்– வி – யு ற்ற தேவர்– க – ளு ம், அசு– ர ர்– க – ளு ம், அவள் அரு– ள ால் அந்த ஆறு செல்– வ ங்– க – ளை – யு ம் பெற்– று – வி ட எண்– ணி – ன ர். அத– ன ால் ப�ோர்– பு – ரி – வதை நிறுத்–தி–விட்டு, காயத்–தி–ரி–யின் அரு–ளைப் பெறும் முயற்–சி–யில் ஈடு–பட்–டன – ர். தேவர்–கள் காயத்–திரி – யை “விச்–வக – ர்மா!” என்ற திரு–நா–மத்–தால் அழைத்–தார்–கள். யாரு– டைய திற–னால் இவ்–வு–ல–க–னைத்–தும் ஆக்– கப்–பட்–டுள்–ளத�ோ, யாருக்–குக் கட்–டுப்–பட்டு – கு – ம் செயல்–படு – கி – ன்–றத�ோ அவ– அனைத்–துல ருக்கே விச்–வ–கர்மா என்று பெயர். தேவர்– கள் அந்–தப் பெய–ரால் அழைத்–த–ப�ோது,

திருவெள்ளியங்குடி க�ோலவில்லி ராமர்

காயத்–திரி அவர்–கள் முன் த�ோன்–றவி – ல்லை. உடனே அசு–ரர்–கள், எதி–ரி–களை அழிப்– பது புகழ்–பெற்ற செயல் என்று கருதி “தாபீ!” என்று அவளை அழைத்– த ார்– க ள். தாபீ என்–றால் எதி–ரி–களை அழிப்–ப–வள் என்று ப�ொருள். ஆனால், அதற்–கும் காயத்–தி–ரி– யி–ட–மி–ருந்து எந்த பதி–லு–மில்லை. இப்–ப�ோது தேவர்–கள் காயத்–தி–ரி–யைத் தனக்கு உட– ல ா– க க் க�ொண்டு, அவ– ளு க்– குள்ளே உயி–ராக விளங்–கும் திரு–மா–லைத் துதித்–த–னர். காயத்–தி–ரி–யின் உள்ளே அந்–தர்– யா–மி–யாய் இருக்–கும் திரு–மா–லைப் பத்து அடை–ம�ொ–ழி–க–ளிட்டு தேவர்–கள் அழைத்– தார்–கள்: “1. ஓஜ�ோஸி (நீயே அழ–கிய த�ோற்– றம்), 2. ஸஹ�ோஸி (நீயே உடல் வலிமை), 3. பல–மஸி (நீயே மன வலிமை), 4. ப்ரா– ஜ�ோஸி (நீயே சுட–ர�ொளி), 5. தேவா–நாம் தாம நாமாஸி (நீயே தேவர்–க–ளின் இருப்– பி–ட–மும் புக–ழும் ஆவாய்), 6. விச்–வ–மஸி (நீயே விச்–வம் எனத் த�ொடங்–கும் ஆயி–ரம் திரு–நா–மங்–க–ளால் துதிக்–கப் படு–கி–றாய்), 7. விச்–வாயு: (நீயே அனை–வரு – க்–கும் இலக்–காக விளங்–குகி – ற – ாய்), 8. ஸர்–வம – ஸி (நீயே அனை–வ– ருக்–குள்–ளும் இருந்து அனை–வரை – யு – ம் இயக்– கு–கிற – ாய்), 9. ஸர்–வாயு: (நீயே அனைத்–துக்–கும் உயிர்), 10. அபிபூ: (உன் அடி–யார்–க–ளின் பாபங்–களை வெல்–ப–வன் நீ)” இவ்– வ ாறு அந்– த ர்– ய ா– மி – ய ாக உள்ளே விளங்–கும் திரு–மாலை இட்டு, திரு–மா–லுக்கு உட–லாக இருக்–கும் காயத்–தி–ரி–யைத் துதி செய்–த–வு–டன் காயத்–திரி தேவர்–க–ளுக்–குக் காட்சி தந்து அவர்–க–ளுக்கு மேற்–ச�ொன்ன ஆறு செல்–வங்–களை – யு – ம் அளித்–தாள். அசு–ரர்– க–ளின் ஆநி–ரைக – ளு – ம் தேவர்–களு – க்–குச் ச�ொந்– த–மாகி விட்–டன. அதற்–குப்–பின் ப�ோரில்

தேவர்–கள் அசு–ரர்–களை வீழ்த்–தி–னார்–கள். இந்–தச் சரித்–தி–ரம், யஜுர் வேதத்–தின் நான்–கா–வது பகு–தியி – ன் இரண்–டாம் பிரி–வில் உள்–ளது. இதை பர–சு–ரா–மர் பீஷ்–ம–ருக்கு உப– தே–சித்–தார். இதைக் கேட்ட பீஷ்–மர், ‘‘முதல்– முறை ‘விச்– வ – க ர்மா!’ என்று தேவர்– க ள் அழைத்–தப�ோ – து ஏன் காயத்–திரி அவர்–கள் முன் த�ோன்–ற–வில்லை?” என்று கேட்–டார். அதற்–குப் பர–சுர – ா–மர், “விச்–வக – ர்மா என்ற திரு– ந ா– ம ம் திரு– ம ா– லு க்கே உரித்– த ா– ன து. அவ– ரு – டைய ஆக்– க த்– தி – ன ால்– த ான் இந்த உல–க–னைத்–தும் உரு–வா–கி–யது. படைப்–புக் கட–வு–ளான பிரம்–மா–வைப் படைத்–தவ – –ரும் அவரே, உள்–ளிரு – ந்து இயக்–குப – வ – ரு – ம் அவரே. அத–னால் விச்–வ–கர்மா என்று தேவர்–கள் அழைத்–த–ப�ோது, தன்னை அழைக்–கி–றார்– களா அல்–லது திரு–மாலை அழைக்–கி–றார்– களா என்று காயத்–தி–ரிக்–குப் புரி–ய–வில்லை. அத–னால் அவள் த�ோன்–றவி – ல்லை. ஆனால், இரண்– ட ா– வ து முறை திரு– ம ா– லு க்– கு – ரி ய பண்–பு–க–ளைச் ச�ொன்–னா–லும், காயத்–தி–ரி– யின் உள்ளே அந்–தர்–யா–மிய – ா–கத் திரு–மால் இருப்–ப–தால் அவ–ருக்–கு–ரிய அடை–ம�ொ–ழி– க–ளைப் பயன்–ப–டுத்–து–வ–தா–கத் தேவர்–கள் தெளி– வு – ப– டுத்– தி –ய – ப– டி–ய ால், அதை ஏற்று காயத்–திரி அவர்–களு – க்–குக் காட்சி தந்–தாள்!” என்று விளக்–கி–னார். உல–கின் படைப்–புக்–கும் செயல்–பா–டு–க– ளுக்–கும் அதி–பதி – ய – ான திரு–மா–லைப் ப�ோற்றி “விச்–வ–கர்–மணே நம:” என்ற ஸஹஸ்–ர–நா– மத்–தின் 50-வது திரு–நா–மத்தை ஜபித்–தால், காயத்–திரி தேவர்–க–ளுக்கு அரு–ளிய ஆறு செல்–வங்–க–ளும் நமக்–கும் கிட்–டும். (த�ொடர்ந்து நாமம் ச�ொல்வோம்) ðô¡

1-15 மே 2018

49

சிவபெருமானுக்கு எத்தனை கண்கள்?

‘நெ

ற்– றி க்– க ண் திறப்– பி – னு ம் குற்– ற ம் குற்–றமே!’ என்று பர–மசி – வ – னி – ட – ம் நாவா–டி–னார் நக்–கீ–ரர் என்–பதை நாமெல்–லாம் அறி–வ�ோம். வலக்–கண், இடக்–கண் இவ்–விர – ண்–ட�ோடு நெற்–றி–யின் நடு–வி–லும் நூத–ன–மாக ஒரு–கண் பெற்ற கார–ணத்–தால் ‘முக்–கண்–ணன்’ என்றே சிவ– பெ – ரு – ம ானை நாமெல்– ல ாம் ம�ொழி– கின்–ற�ோம். நெற்–றிக்–கண்ணை ‘வெற்–றிக்–கண்’ என்றே வியந்து ப�ோற்– ற – ல ாம். கார– ண ம் வெற்றி வடி–வே–ல–னைத் த�ோற்–று–வித்–த–தும், பற்று வள–ரச் செய்–யும் மன்–ம–த–னைப் பற்றி எரி– யச் செய்–த–தும் நடு–நா–ய–க–மாக விளங்–கும் நெற்–றிக்–கண்–தானே! பரம்– ப�ொ – ரு – ள ான பர– ம – சி – வ – னு க்கு படைக்–கப்–ப–டும் ஆரா–த–னை–யில் முக்–கண்– கள் உடைய தேங்–காயே முத–லி–டம் வகிப்–ப– தும் அத–னால்–தான் என்–கி–றது ஆன்–மி–கம். திரு–ஞா–னச – ம்–பந்–தர் சீர்–கா–ழிக்கு அரு–கி– லுள்ள திரு–வெண்–காடு தலத்து ஈச–னைப் ப�ோற்றி தன் ஈடு இணை– ய ற்ற க�ொஞ்சு தமி–ழில் கூறு–கி–றார்: ‘‘கண் காட்–டும் நுத–லா–னும் கனல்–காட்–டும்​் கையா–னும் பெண்–காட்–டும் உரு–வா–னும் பிறை–காட்–டும் சடை–யா–னும் பண்–காட்–டும் இசை–யா–னும் பயிர்–காட்–டும் புய–லா–னும் வெண்–காட்–டில் உறை–வா–னும் வி–காட்–டும் க�ொடி–யானே!’’ ‘ க ா ட் – டு ம் , க ா ட் – டு ம் ’ எ ன த ன் அற்–பு–தத் தமிழை அடுக்–கிக் காட்–டும் சம்– பந்–தர் முத–லில் சுட்–டிக்–காட்–டு–வதே நெற்– றிக்–கண்–ணைத்–தானே! சம–ய–கு–ர–வர்–கள் நால்–வ–ருள் ஒரு–வ–ரா– கிய சுந்– த – ர ர் தான் செய்த சத்– தி – ய த்தை

50

ðô¡

1-15 மே 2018

மீறிய கார–ணத்–தால் தன்–னிரு கண்–களி – லு – ம் பார்–வையை இழந்–தார். த�ோழமை நெறி– யில் சிவ–பெ–ரு–மா–னு–டன் பக்தி செலுத்–திய அவர், ‘முக்–கணா! இது முறை–தானா! என்– பால் கருணை காட்ட மாட்–டீரா?’ என வேண்–டுக�ோ – ள் விடுக்–கி–றார். அதா–வது தாங்–கள் இரு–கண்–கள் பெற்–ற– த�ோடு நிற்–கா–மல், கூடு–த–லாக நெற்–றிக்–கண் ஒன்–றையு – ம் நூத–னம – ா–கப் பெற்று முக்–கண்–க– ளி–லும் முழுப்–பார்வை அமை–யப் பெற்–றுள்– ளீர்–கள். இப்–ப–டி–யி–ருக்க எனக்கு இருக்–கும் இரு–வி–ழி–க–ளி–லும் பார்–வைத்–தி–றன் இல்–லா– மல் செய்–து–விட்–டீர்–களே, இது ஏற்–பு–டை– யதா, என நட்பு ரீதி–யில் நயம் துலங்க ‘முக்– கணா! முறைய�ோ!’ என்று முறை–யிடு – கி – ற – ார். இப்– ப டி அதி– க ப்– ப – டி – ய ான கண்– க ள் பெற்ற சிவ–பெ–ரு–மானை புல–வர் ஒரு–வர் வித்– தி – ய ா– ச – ம ா– க – வு ம், வின�ோ– த – ம ா– க – வு ம், சற்று வேடிக்–கை–யா–க–வும் ஏன், க�ொஞ்–சம் விப–ரீ–த–மா–க–வும், ‘அரைக்–கண்–ணா’ என்று அழைக்–கின்–றார். த்ரி–யம்–பக சிவ–பெ–ரு–மானே திடுக்–கிட்டு திகைத்து ‘என்ன புல–வரே! உங்–க–ளுக்–குப் பார்–வைக் க�ோளாறா? இல்–லையெ – ன்–றால் புத்தி தடு–மாற்–றமா?’ என்று கேட்க புல–வர் பதில் அளித்–தார்: ‘‘அதெல்– ல ாம் ஒன்– று – மி ல்லை. உங்– க – ளுக்கு இருப்–பது அரைக்–கண்–தான் எப்–படி என்று விலா–வா–ரி–யாக விளக்–கு–கின்–றேன். கேளுங்–கள்! உங்–கள் தேகத்–திலே சரி–பாதி அதா–வது ஐம்–பது விழுக்–காடு அம்–பிகை – க்–கு– ரி–ய–து–தானே! அப்–ப–டியெ – ன்–றால் இடப்–பா– கத்–திற்கு உரிய உமா–தே–வி–யின் கண்–தானே ஒன்–ற–ரைக்–கண்! எனவே, அது–ப�ோக மீதி– யுள்ள வலப்–புற ஒன்–ற–ரைக் கண்–ணும் உம்– மு–டை–யது அல்ல! அன்பே வடி–வ–மா–கிய கண்–ணப்–பர்–தானே தன் கண்ணை இடந்து உங்–கள் வலப்–பு–றக் கண்–ணில் அப்–பி–னார்! எனவே, அதை– யு ம் கழித்– து க் கணக்– கு ப் பார்த்–தால் மிஞ்–சு–வது அரைக்–கண்–தானே! ‘முக்– க ண்– ண ன் என்று அரனை முன்– ன �ோர் ம�ொழிந்–தி–டு–வர்! அக்–கண்–ணர்க்கு உள்–ளது அரைக்–கண்ணே!

- மிக்க உமை–யாள்–கண் ஒன்–றரை! மற்று ஊன்–வே–டன் கண் ஒன்று அமை–யும் இத–னால் என்று அறி! தன்–னைப்–பற்றி இன்–னும் தானே அறிந்–து– க�ொள்– ள – வி ல்– லையே ! என்னே புல– வ – ரின் ச�ொல்– தி – ற ம் என்று செந்– த – மி ழ்ப்– பு – ல–வ–ரின் சிந்– த–னை–யில் சிவ–னார் சிந்தை

இறைச்சுவை இனிக்கும் இலக்கியத் தேன் பறி–க�ொ–டுத்–தார். இந்–தப்–பா–டலை இயற்–றிய – வ – ர் யார் என்று சரி–வர – த் தெரி–யவி – ல்லை. சிலர் கவி காள–மே– கம் என்–றும், பலர் பல பட்–டடை ச�ொக்–கந – ா– தப் புல–வர் என்–றும் கூறு–கின்–றன – ர். ஆராய்ச்– சி–யில் இறங்கி காலத்தை வீணாக்–கா–மல் இப்–படி – ப்–பட்ட அற்–புத – ம – ான பாடல்–களை – ப் பல–ருக்–கும் எடுத்–துச்–ச�ொல்லி பகிர்–வதே நம் பணி–யாக அமை–யட்–டும்.

அப்போதைக்கு இப்போதே!

‘பிற–விப் பெருங்–க–டல் நீந்–து–வர் நீந்–தார் இறை–வன் அடி–சே–ரா–தார்’ - என்–கி–றார் திரு–வள்–ளு–வர். கல்–வியி – ன் பயன் கட–வுளை – த் த�ொழு–தல், செல்– வ த்– தி ன் பயன் பிற– ரு க்கு உத– வு – த ல் என்று நம் அன்–னைத் தமிழ்ப் புல–வர்–கள் அறு–தி–யிட்டு உறு–தி–யா–கக் கூறு–கின்–ற–னர். இறை–வன் திரு–நா–மங்–களை உச்–ச–ரிப்–ப– தற்கே நாமெல்–லாம் வாயுள்ள ஜீவ–னாக வாழ்வு பெற்–றுள்–ள�ோம். ‘நாவி–னுக்கு அருங்–க–லம் நம–சி–வா–யவே – ’ என்–கி–றது தேவா–ரம். க�ோயில், குளம், பிரார்த்–தனை, நாம ஜபம் இவை–யெல்–லாம் இளம் பரு–வத்–தில் ஏன் வய–தான பிறகு பார்த்–துக் க�ொள்–ள– லாம் என்று பலர் நினைக்–கின்–றார்–கள். ஆனால், முது–மையி – ல் நம்–மால் முகுந்–தன் நாமத்–தைய�ோ, முரு–கன் திருப்–பெய – ரைய�ோ – , அம்–பாள், சிவன் துதி–க–ளைய�ோ ச�ொல்ல முடி–யுமா? உடல் தளர்ந்–துவி – டு – மே! உச்–சரி – க்க முடி–யா–மல் நாக்கு தளர்ந்–து–வி–டுமே! ‘முனை அழிந்–தது மேட்டி குலைந்–தது வயது சென்–றது வாய்ப்–பல் உதிர்ந்–தது முதுகு வெஞ்–சிலை காட்டி வளைந்–தது! ப்ரபையான முகம் இழிந்–தது! ந�ோக்–கும் இருண்–டது! இரு–மல் வந்–தது! தூக்–கம் ஒழிந்–தது! ம�ொழி தளர்ந்–தது! நாக்–கும் விழுந்–தது!’

-என அந்– தி – ம – க ால அவஸ்– த ை– க ளை அரு–ண–கி–ரி–யார் அடுக்–கு–கி–றார். ஆழ்–வார் நமக்–கெல்–லாம் ஒரு அறி–வுரை கூறு–கின்–றார். வெளி–யூர்ப் பய–ணம் மேற்–க�ொள்–வ–தற்– கும், கலை நிகழ்ச்–சி–கள் கண்டு களிப்–ப–தற்– கும் முன்–கூட்–டியே பதிவு செய்–துக�ொ – ள்–வது – – ப�ோல் வய–தான பிறகு நம்–மால் இறை–வனை வழுத்த முடி–யாது எனவே இப்–ப�ோதே இள– மை–யிலே வாழ்த்தி விடு–வ�ோம் வாருங்–கள் என்–கி–றார்: த�ொண்– ட – ர – டி ப்– ப�ொ டி ஆழ்– வ ா– ரி ன் த�ோத்–தி–ரம் இத�ோ: ‘எய்ப்பு எனை வந்து நலி–யும்–ப�ோது அங்கு ஏதும் உன்னை நினைக்க மாட்–டேன்! அப்– ப�ோ – தை க்கு இப்– ப�ோதே ச�ொல்– லி – வைத்தேன்! அர–வணை அரங்–கத்–துப் பள்– ளி–யானே!

2

ஆழ்–வா–ரின் அறி–வுரை – –யைப் ப�ோலவே ‘அஷ்ட ப்ர–பந்–தம்’ என்–னும் நூலில் அற்– பு–த–மான ஒரு வெண்பா அமைந்–துள்–ளது. சிந்–தை–யிலே தேனூட்–டும் அந்த சிறப்–பான பாட–லைப் பாடி–யவ – ர் திவ்–யக – வி பிள்–ளைப்– பெ–ரு–மாள் என்–ப–வர். எச்–சம – ய – த்–தில் அதைப் பாடி–னார் என்று அறி–வ�ோமா? வைண– வ ர்– க – ளை ப் ப�ொறுத்– த – வ ரை ‘க�ோயில்’ என்–றாலே அது ரங்–கம் ஆல– யத்–தைத்–தான் குறிப்–பிடு – ம். அவ்–வாறே சைவ மர–பும் சிதம்–ப–ரத்தை மட்–டுமே க�ோயில் என்று கூறும். ‘உறங்–கு–வான்–ப�ோல் ய�ோகு செய்–யும்’ அரங்–க–நா–தர் கண் வள–ரும் அந்த அழ–கிய தலத்–தில் ஒரு–முறை பிர–ம�ோற்–ச–வம் நடை– பெற்–றது. வாண–வேடி – க்–கைக – ள், மேள–தா–ளங்– கள், பாசுர பாரா–யண – ங்–கள், வேத–க�ோஷ – ங்– கள் என அனைத்–தும் நிகழ ரங்–க–நா–தர் தேரில் உலா வந்–தார். பக்–தர்–கள் கூட்–டம் அலை ம�ோதி–யது. பலர் தேரின் வடம் பிடித்து இழுக்க பவனி வந்–தார் ரங்–கப் பெரு–மாள். ப�ொது–வா–கவே நம் ஊரில் திரு–விழா சம–யம் சிலர் ஈடு–பட்டு அதில் பங்–கேற்று தம்–மால் ஆன கைங்–கர்–யங்–க–ளைச் செய்– வார்–கள். ஆனால், பலர�ோ வெறு–மனே வேடிக்கை பார்ப்–பார்–கள். வெட்–டி–யாக வம்பு பேசிக் க�ொண்–டி–ருப்–பார்–கள். தேர்–வ–லம் ரங்–கத்–தில் நடை–பெற்–ற– ப�ோது பலர் ஒரு வீட்–டின் திண்–ணை–யிலே உட்–கார்ந்–துக�ொ – ண்டு உரை–யா–டிக் க�ொண்– டி–ருந்–த–னர். வடம் பிடித்து பெரு–மாளை வலம் வரச் செய்த அன்–பர்–களி – ல் ஒரு–வர – ாக அஷ்–டப்–பி–ர–பந்–தம் பாடிய புல–வர் இருந்– தார். வேடிக்கை கதை பேசும் கூட்–டத்–தி–ன– ரைப் பார்த்து அவர் கூறி–னார்: ‘தின–முமா பெரு–மாள் ஊர்–வ–லம் வரு–கி–றார்? இன்று தேர்–வ–லம் வரும் திரு–நாள் வாய்த்–தி–ருக்–கி– றது. இதைப் பயன்–ப–டுத்–திக்–க�ொள்–ளா–மல் பய–னற்ற விவா–தத்–தில் ஈடு–படு – வ – து நல்–லதா! வாருங்–கள், நீங்–க–ளும் வடம் பிடிப்–ப–தில் ஒத்–துழ – ைப்பு தாருங்–கள்!’ திண்–ணைக் கதைக் கூட்–டம் அவ–ரி–டம் கேட்–டது; ‘வடம் பிடிப்–ப–தால் எங்–க–ளுக்கு என்ன லாபம்? அதைச் ச�ொல்–லுங்–கள்.’ பிள்–ளைப் பெரு–மாள் உடனே வெண்பா ஒன்–றில் அவர்–க–ளுக்கு விடை அளித்–தார்: ‘ஒன்–றும் அறி–யாத ஊமர் காள்! தென்–ன–ரங்–கர் இன்று திருத்–தே–ரில் ஏறி–னார்! - நின்று வடம்–பிடி – க்க வாருங்–கள்! வைகுந்–தம் மேல�ோர் இடம் பிடிக்க வேண்–டும் எனில்.’ ச�ொல்–லா–டலு – ம், ச�ொக்க வைக்–கும் கவி– ந–யமு – ம் க�ொண்ட இந்–தப் பாட–லைக்–கேட்ட பின்–பும் வடம் பிடிக்க யாரா–வது வரா–மல் இருப்–பார்–களா?

(இனிக்–கும்)

திருப்–பு–கழ்த்திலகம்

மதி–வ–ண்ணன்

ðô¡

1-15 மே 2018

51

விஜ–ய–லட்–சுமி சுப்–பி–ர–ம–ணி–யம்

குலம் தழைக்க அருள்வார் குருநரசிம்மர்!

ம

ஹா–விஷ்–ணு–வின் அவ–தா–ரங்–க–ளில், ராம மற்–றும் கிருஷ்ண அவ–தா–ரங்– களை அடுத்து, நான்–கா–வது அவ–தா–ரம – ான நர–சிம்ம அவ–தா–ரத்–திற்கு எண்–ணற்ற ஆல– யங்–கள் அமைந்–துள்–ளன, உக்ர, பிரஹ்–லாத வரத, ய�ோக நர–சிம்–மர் என்று பல திரு–உ–ரு– வங்–க–ளில் நர–சிம்–மர் இந்த ஆல–யங்–க–ளில் எழுந்–த–ருளி பக்–தர்–க–ளுக்கு அருட்–பா–லிக்– கி–றார். ஆந்–திரா மற்–றும் கர்–நா–டகா மாநி–லங்–க– ளில் நர– சி ம்– ம – ரு க்கு எண்– ணற ்ற ஆல– ய ங்– கள் உள்–ளன. கர்–நா–டக மாநி–லம், உடுப்பி மாவட்–டம், சாலிக்–கி–ரா–மம் என்ற சிறிய கிரா–மத்–தில் ந–ர–சிம்–மர் குரு நர–சிம்–ம–ராக தேவி–யின்றி எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கி–றார். இந்த ஊரைச் சுற்–றி–லும் உள்ள பதி–னான்கு கிரா– மங்–க–ளில் உள்ள மக்–கள் அனை–வ–ருக்–கும் இந்த நர–சிம்–மரே குல–தெய்–வ–மாக மட்–டு– மின்றி, ஆசார்–யா–ரா–கவு – ம் அமைந்–திரு – ப்–பது இத்–த–லத்–தின் தனிச் சிறப்–பா–கும். உடுப்பி மாவட்– ட த்– தி ன் மிக முக்– கி – ய – மான யாத்–திரை – த் தல–மா–கத் திக–ழும் இந்த சாலிக்–கிர – ா–மத்–தில் குரு நர–சிம்–மர் ஆல–யம் அமைந்–த–தன் பின்–ன–ணி–யில் பல புரா–ணக் கதை–கள் கூறப்–ப–டு–கின்–றன. கந்–த–பு–ரா–ணம் ஸஹ்–யாத்ரி காண்–டம் மற்–றும் பத்ம புரா– ணம் புஷ்–கர காண்–டத்–தில் சாலிக்–கி–ரா–மத் தலம் பற்–றிய குறிப்–பு–கள் உள்–ள–தாக தல புரா–ணம் தெரி–விக்–கி–றது. சீதா மற்– று ம் கும்– க ாசி நதி– க – ளு க்கு இடைப்–பட்ட பிர–தேச – த்–தில் புராண காலத்– தில் முனி–புங்–கவ – ர்–கள் தவம் செய்து க�ொண்– டி–ருந்–தப�ோ – து, புனித யாத்–தி–ரைய – ாக நாரத முனி–வர் அங்கு வந்து தங்–கி–னார். ஒரு–நாள்

முன் மண்டபம் க�ொடிமரம்

52

ðô¡

1-15 மே 2018

14.05.2018 - நரசிம்ம ஜயந்தி

ஆலயப் பிரதான நுழைவாயில் திடீ–ரென்று பூமி அதிர்ந்து, கடுங்–காற்று வீச, பற–வை–கள், விலங்–கு–கள் எல்–லாம் அலறி பயங்–க–ர–மான கூச்–சல் ப�ோட்–டன. முனி– வர்–கள் இது–கண்டு அச்–ச–ம–டைந்து, செய்– வ–த–றி–யாது திகைத்து, நாரத முனி–வ–ரி–டம் தஞ்–சம – டை – ந்–தன – ர். அப்–ப�ோது, இப்–புனி – த – த் தலத்–தில் பிரம்–மா–வும் சிவ–பெ–ரு–மா–னும் ஆரா–தித்த ந–ரசி – ம்–மர், சங்கு சக்–கர – ம் ஏந்தி, ய�ோகா–னந்த நர–சிம்–மர – ாக, அங்–குள்ள சங்கு சக்–கர தீர்த்–தங்–க–ளுக்கு நடுவே உள்ள அரச மரப் ப�ொந்–தில் சுயம்–பு–வாக எழுந்–த–ரு–ளி– யி–ருக்–கிற – ார் என்–றும் அந்த விக்–கி–ர–கத்தை எடுத்து பிர–திஷ்டை செய்து அனை–வ–ரும் வழி– ப – ட – வே ண்– டு ம் என்– று ம் ஓர் அச– ரீ ரி அவர்–க–ளுக்கு உணர்த்–தி–யது. நார–தர் பிற முனி–வர்–க–ளு–டன் சேர்ந்து இரண்டு புனித தீர்த்– த ங்– க – ளு க்– கி – டை யே வளர்ந்–திரு – ந்த பிர–மாண்–டம – ான அர–சம – ர – த்– தின் கீழ் உள்ள ப�ொந்–தில் இருந்த நர–சிம்–மர் விக்–கி–ர–கத்தை எடுத்து பிர–திஷ்டை செய்து வழி–பட்டு வந்–தன – ர். நர–சிம்–மர் சாலிக்–கிர – ாம சிலா–ரூ–ப–மாக, சுயம்–பு–வாக வெளிப்–பட்ட இந்– த ப் பகு– தி க்கு சாலிக்– கி – ர ா– ம ம் என்ற பெயரே அமைந்–தது. அக்–கா–லத்–தில் கடம்ப மன்–னர்–கள் ஆட்– சி–யின்–ப�ோது, க�ோதா–வரி நதிக்–க–ரை–யில் அமைந்–திரு – ந்த அஹி–சந்–திரா என்ற இடத்–தி– லி–ருந்து ல�ோகா–தித்–யன் என்ற மன்–ன–னின் ஆணைப்–படி பட்–டாச்–சார்–யர் என்ற வேத விற்–பன்–னரி – ன் தலை–மையி – ல் அந்–தண – ர்–கள் அங்–கி–ருந்து வெளி–வந்து இந்த சாலிக்–கி–ரா– மம் ஊரில் குடி–யே–றின – ர். இந்–தப் புனித தலத்– தில் அவர்–கள் அதி–ராத்–திர – ம், ப�ௌண்ட்–ரம் ப�ோன்ற யாகங்–க–ளைச் செய்து வந்–த–னர். யாகங்–கள் துவங்–குவ – த – ற்கு முன்–பாக கண–பதி பூஜை செய்த பட்–டாச்–சார்–யா–ரின் கன–வில்

 விநாயகர் பத்து கரங்–க–ளு–டன் விநா–ய–கர் த�ோன்றி அங்கு நாரத முனி–வர – ால் பிர–திஷ்டை செய்– யப்–பட்ட ந–ரசி – ம்–மரை தங்–கள் குரு–வா–கக் க�ொண்டு வழி–பட்டு வர ஆணை–யிட்–டார். அவர்–க–ளும் அக–ம–கிழ்ந்து ந–ர–சிம்–மரை தங்–கள் குரு–வாக ஏற்–றுக் க�ொண்–ட–னர். அப்–ப–கு–தி–யில் யானை–க–ளும், சிங்–கங்–க– ளும் தங்–கள் பகை–மையை மறந்து ஒற்–றுமை – – யாக இருப்–பது கண்டு அதி–சயி – த்த பட்–டாச்– சார்–யார் இந்த ஆல–யத்–தில் விநா–ய–க–ரைப் பிர–திஷ்டை செய்து, இத்–தல – த்தை நிர்–வைர்ய ஸ்த– ல ம் (பகை– மை யே இல்– ல ாத) என்று அழைத்–தார். இந்த ஆல–யத்–தில் ந–ரசி – ம்–மர், ம–ஹாக–ண–பதி இரு–வ–ரும் யந்–தி–ரத்–தின்– மீது பிர–திஷ்டை செய்–யப்–பட்–டி–ருப்–ப–தும், யானை–யின் அம்–ச–மான விநா–ய–க–ரும், சிங்– கத்–தின் அம்–ச–மான நர–சிம்–ம–ரும் பிர–தான மூர்த்–தி–கள – ாக அரு–க–ருகே இருந்து பக்–தர்–க– ளுக்கு அருட்–பா–லிப்–பது – ம் ஒரு சிறப்–பா–கும். ப�ொது– வ ாக ஆதி– ச ங்– க ர, ராமா– னு ஜ மற்–றும் மத்வ சம்–பி–ரா–யத்–தைச் சேர்ந்–த–வர்– கள் அந்–தந்த சம்–பி–ரா–யத்–தைச் சேர்ந்த ஒரு மடா–தி–ப–தியை தங்–கள் ஆசார்–ய–ராக ஏற்– றுக்–க�ொண்டு அவரை வழி–ப–டு–வது மரபு. ஆனால் இந்த சாலிக்–கிர – ா–மம் ஊரைச் சுற்–றி– லும் உள்ள 14 கிரா–மங்–க–ளில் குடி–யி–ருக்–கும்

அனுமன் க�ோட்டா எனப்– ப – டு ம் க�ோத்– தி – ர த்– தை ச் சேர்ந்த அந்–த–ணர்–கள் ந–ர–சிம்–ம–ரையே தங்–கள் குரு–வாக ஏற்–றுக்–க�ொண்டு அவரை ஆசார்ய புரு–ஷ–ராக, பரம்–பரை பரம்–பரை – – யாக வழி–பட்டு வரு–கிற – ார்–கள். ஆதி சங்– க–ர–ருக்கு முன்–பா–கவே ந–ர–சிம்–ம–ரின் குரு ஸ்தா–னம் தங்–களு – க்கு கிடைத்–துவி – ட்–டத – ாக அவர்–கள் கூறு–கின்–ற–னர். அக்–கா–லத்–தில் குரு நர–சிம்–மர் கிழக்கு ந�ோக்கி க�ோவில் க�ொண்–டிரு – ந்–தார் என்–றும், அவர் உக்–கி–ரத்–தின் கார–ண–மாக எதி–ரில் இருந்த வயல்–களி – ல் பயிர்–கள் கரு–கிவி – ட்–டன என்–றும், பின்–னர் தேவப்–ரச்–னம் பார்த்து, நர–சிம்–மரை சாந்–தப்–படு – த்தி மேற்கு ந�ோக்–கிப் பிர–திஷ்டை செய்–த–னர் என்–றும் கூறப்–ப–டு– கி–றது. மேலும் அவர் சாந்–த–ம–டைய, அவ– ருக்கு நேர் எதிரே ஆல–யத்–திற்கு வெளியே ஒரு அனு–மன் சந்–நதி – யு – ம் நிறு–வப்–பட்–டத – ாம். ப�ொது–வான கன்–னட ஆல–யம் ப�ோன்ற முன் நுழை–வா–யில், முக மண்–ட–பம், நமஸ்– கார மண்–ட–பம், கரு–வறை என்று அமைந்– துள்ள இந்த ஆல–யத்–தின், பிர–தான நுழை–வா– யி–லின் மேலே நடு–வில் ய�ோக–பட்–டத்–துட – ன் கூடிய நர–சிம்–மர், வலப்–பு–றம் விநா–ய–கர், இடப்–புற – ம் மஹா–லட்–சுமி, இரு மருங்–கிலு – ம் கரு–டன், அனு–மன் என சுதைச் சிற்–பங்–கள்

அலங்காரத்தில்  குரு நரசிம்மர்

 குரு நரசிம்மர் கருவறை ðô¡

1-15 மே 2018

53

மூலவர்  குரு நரசிம்மர்

புஷ்கரணி

வலக்கை பிரய�ோக சக்கரம் இடக்கை சங்கு

மூலவர் குரு நரசிம்மர்

அமைக்–கப்–பட்–டுள்–ளன. முக மண்–டப – த்தை அடுத்து உள்ள சந்–நதி–யின் நுழை–வா–யி–லின் மீதும் குரு நர– சி ம்– ம – ரி ன் சுதைச் சிற்– ப – மும் இரு–பு–றங்–க–ளி–லும் துவா–ர–பா–லர்–க–ளும் உள்–ள–னர். கரு–வறை – யி – ல் குரு நர–சிம்–மர், இரண்டு கரங்–கள�ோ – டு, அமர்ந்த க�ோலத்–தில் வலக்– காலை குத்–திட்டு மடித்–தும், இடக்–காலை மடக்–கியு – ம், வலக்–கர – த்–தில் பிர–ய�ோக சக்–கர – – மும், இடக்–க–ரத்–தில் சங்–கும் ஏந்தி அருட்– பா–லிக்–கி–றார். இந்த அரிய விக்–கி–ர–கம் எட்– டா–வது நூற்–றாண்–டினை – ச் சேர்ந்–தது என்று கண்–டு–பி–டிக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. ஆலய வளா– கத்–தில் விநா–ய–கர், துர்க்கா பர–மேஸ்–வரி சந்–நதி–கள் உள்–ளன. அக்–கா–லத்–தில் நீதி–மன்ற வழக்–கு–க–ளில் சாட்சி ச�ொல்–ல–வேண்–டி–ய–வர்–கள் இந்த குரு நர–சிம்–மர் சந்–நதிக்கு முன்–பாக சாட்சி ச�ொல்– வ – து ம், அதை நீதி– ப – தி யே நேரில் வந்–தி–ருந்து பதிவு செய்–வ–தும் வழக்–க–மாக இருந்–த–தாம். இவ்–வாறு சாட்சி ச�ொல்–ப– வர்–கள் புஷ்–க–ர–ணி–க–ளில் புனித நீராடி, ஈர உடை–யுட – ன் சந்–நதிக்கு முன்–பாக ஆறு அகல் விளக்–குக – ளை ஏற்றி, சாட்சி ச�ொல்–வது ஒரு மர–பாக இருந்–தது. இந்த ஆல– ய த்– தி ல் 1970 முதல் 2003 வரை பல கட்– டங்– க – ளில் திருப்– ப – ணி – க ள் மேற்– க�ொ ள்– ள ப்– ப ட்– டு ள்– ள ன. ஒவ்– வ�ோ ர்

54

ðô¡

1-15 மே 2018

அனுமன் வெள்ளிக் கவசத்தில்

மாத–மும் சுவாதி நட்–சத்–தி–ரத்–தன்று சிறப்பு வழி–பா–டுக – ள் செய்–யப்–படு – கி – ன்–றன. நர–சிம்ம ெஜயந்தி சிறப்–பா–கக் க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கி– றது. ஜன–வரி மாதம் ஜாத்ரா உற்–சவ – ம் பிரம்ம ரத உற்சவத்–துட – ன் வெகு க�ோலா–கல – ம – ா–கக் க�ொண்–டா–டப்–படு – கி – ற – து. அப்–ப�ோது ஏரா–ள– மான பக்–தர்–கள் இங்கு வந்து கூடு–கின்–றன – ர். இங்– கு ள்ள சக்– க ர தீர்த்– த த்– தி ல் புனித நீரா–டி–னால் எதி–ரி–க–ளைப் பற்–றிய பயம், உடல் மற்–றும் மன ந�ோய்–கள் தீரும் என்– றும், சங்க தீர்த்த ஸ்நா–னம் பாவங்–க–ளைக் கழு–வும் என்–றும், இரண்–டிலு – ம் நீரா–டின – ால் செல்–வம் பெரு–கும் என்ற நம்–பிக்கை பக்– தர்–களி – டை – யே உள்–ளது. குரு நர–சிம்–மரை வழி–ப–டு–ப–வர்–கள் அவரை தங்–கள் ஆசார்– யாக ஏற்–றுக் க�ொண்டு தங்–கள் வீடு–க–ளில் நடை–பெ–றும் விசே–ஷங்–க–ளில் குரு நர–சிம்– ம– ரு க்கு காணிக்கை எடுத்து வைக்– கு ம் வழக்–கம் உள்–ளது. கர்–நா–டகா மாநி–லம், உடுப்பி மாவட்–டத் தலை–ந–க–ரான உடுப்–பி–யி–லி–ருந்து 21 கி.மீ. த�ொலை–வி–லும், மங்–க–ளூ–ரி–லி–ருந்து 80 கி.மீ. த�ொலை–வி–லும் சாலிக்–கி–ரா–மம் அமைந்– துள்–ளது. உடுப்பி செல்–வ�ோர் இந்த குரு நர–சிம்–மர் ஆல–யத்–திற்–கும் சென்று தரி–சித்து வர–லாம். ஆல–யம் காலை 6 முதல் 1 மணி– வ–ரை–யி–லும், மாலை 4 முதல் இரவு எட்டு மணி–வ–ரை–யி–லும் திறந்–தி–ருக்–கும்.

ÝùIèñ தினகரன் குழுமத்திலிருந்து வெளியாகும் தெய்வீக மாதம் இருமுறை இதழ்

ðô¡

சந்தா விவரம்

அஞ்சல் வழியாக வருட சந்தா - 720/சந்தா த�ொகையை KAL PUBLICATIONS, PVT. LTD என்ற பெயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் எடுத்தோ அல்லது மணியார்டர் மூலமாவ�ோ கீழ்க்காணும் முகவரிக்கு அனுப்பி வைக்கவும்: மேலாளர்-விற்பனை (MANAGER, SALES),

ஆன்மிகம் பலன்,

எண்: 229 கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004.

Ph: 044-4220 9191 Extn: 21120. ம�ொபைல்: 95661 98016

ÝùIèñ

பலன்

பெயர்:________________________________________தேதி:_______________________ முகவரி:__________________________________________________________________ _______________________________________________________________________ ________________________________________________________________________ த�ொலைபேசி எண்:_____________________________ம�ொபைல்:_____________________ இ.மெயில்:________________________________________________________________ __________________(ரூபாய்__________________________________________மட்டும்) _______________________________________________________வங்கியில் எடுக்கப்பட்ட _______________________________எண்ணுள்ள டி.டி இணைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆன்மிகம் பலன் மாதம் இருமுறை இதழை ஏஜென்ட் மூலமாக / அஞ்சல் வழியாக ஒரு வருடத்திற்கு அனுப்பி வைக்குமாறு கேட்டுக் க�ொள்கிறேன்.





டிமாண்ட் டிராஃப்டை, கீழ்க்காணும் கூப்பனைப் பூர்த்தி செய்து இணைத்து அனுப்பவும். சந்தா த�ொகை கிடைத்ததும் தகவல் தெரிவித்தபின் பிரதியை அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப்படும்.

____________________ கைய�ொப்பம்

55

நிகரிலா உருவ அழகனே! ஒளிவளர் விளக்கே!

53

எட்டுக்குடி ச�ௌந்தரேஸ்வரர்

சி

க்– க ல் நவ– நீ – த ேஸ்– வ – ர ர் கட்– டு – ம ா– ன க் க�ோயில் படி–க–ளில் இறங்கி பிரா–கார வலம் வரு–கிற�ோ – ம். வலப்–புற – ம் சனீஸ்–வ– ரர் (தனிச் சந்–நதி) தட்–சிண – ா–மூர்த்தி ஆகி–ய�ோ– ரைத் தரி–சிக்–கிற�ோ – ம். நேரே சென்று இடப்–பு– றம் அறு–பத்து மூவர், விநா–யக – ர் இவர்–களை வணங்கி, மூலை–யிலு – ள்ள இரண்டு லிங்–கங்– கள், தேவி மற்–றும் விநா–ய–கர் அமர்ந்–துள்ள தனிச்–சந்–ந–தியை – க் காண–லாம். த�ொடர்ந்து நடக்–கும்–ப�ோது வலப்–பு–றச் சுவ–ரில் உள்ள நர்த்–தன விநா–ய–க–ரின் புடைப்–புச் சிற்–பத்– தின் அழகை வியக்–கி–ற�ோம். அரு–கி–லுள்ள பெரிய விநா– ய – க ர் உரு– வ த்தை வணங்கி, தனிச்–சந்–நதி – யி – லு – ள்ள ஆறு–முக – னை – த் தேவி–ய– ரு–டன் சிங்–கார ஷண்–முக – ந – ா–தன – ா–கக் கண்டு வணங்–குகி – ற�ோ – ம். சிக்–கலி – ல் அரு–ணகி – ரி – ய – ார் பாடி– யு ள்ள மற்– ற�ொ ரு பாடலை இங்கு பாடு–கி–ற�ோம். ‘‘வன்–னி–ய�ொத்த படைக்–க–லா–திய துன்னு கைக்–க�ொள் அரக்–கர் மாமுடி

56

ðô¡

1-15 மே 2018

எட்டுக்குடி ஆனந்தவல்லி அம்பிகை

மண்–ணில் அற்று விழச் செய் மாத–வன் மரு–க�ோனே! (அக்–கினி – க்கு ஒப்–பான படைக்–கல – ங்–கள் முத–லி–யவை ப�ொருந்தி நிற்–கும் கைகளை உடைய அரக்–கர்–க–ளின் பெரிய தலை–கள் பூமி– யி ல் அற்று விழும்– ப – டி ச் செய்– கி ன்ற திரு–மா–லின் மரு–கனே!) மன்னு வைப்–ப–ணி–யுற்ற நீள்–விட மென்ன விட்ட முடுக்கு சூரனை மல்–லுட – ற்–று–மு–ருட்டு மார்–பற அடை–வா–கச் சென்னி பற்றி அறுத்த கூரிய மின்–னிழை – த்த திறத்த வேலவ செய்ய ப�ொற்–புன வெற்பு மான்–அணை மணி–மார்பா. (ப�ொருந்–திய படத்தை உடைய பாம்–பின் பெரிய விஷம் என்று கூறும்–படி வேலைச்

சித்ரா மூர்த்தி

எட்டுக்குடி முருகன் செலுத்தி வேக–மாக எதிர் வந்த சூரனை அவ–னது கரடு முர–டான மார்பு பிளக்–கவு – ம், தக்–க–வ–கை–யில் அவ–னது தலை–யைப் பற்றி அறுத்த கூர்–மை–யான, மின்–னல் ப�ோன்று ஒளி– ரு ம் வேலா– யு – தத்தை உடை– ய – வ னே! செவ்–விய தினைப்–பு–னம் க�ொண்ட வள்–ளி –ம–லை–யி–லி–ருந்த மான் ப�ோன்ற வள்–ளியை அணைந்த அழ–கிய மார்–பனே!) ‘‘செம்–ம–னத்–தர் மிகுத்த மாத–வர் நன்மை பெற்ற உளத்–திலே மலர் செல்வ சிக்– க ல் நகர்க்– கு ள் மேவிய பெரு–மாளே.’’ (செம்மை வாய்ந்த மன–முடைய – பெரி– ய�ோர்–கள், பெருந்–த–வம் மிக்–க–வர், ஆகிய இவர்–தம் நல்ல எண்–ணம் க�ொண்ட உள்–ளத்– திலே விளங்கி நிற்–கும் செல்–வனே! சிக்–கலி – ல் வீற்–றி–ருக்–கும் பெரு–மை–யனே!) ‘‘அற்–ப–கு–ணத்–தர் ஆசை–யில் உழ–லா–மல் பெய்யு முத்–த–மிழ்த் தயா–பர என்ன முத்–தர் துதிக்–கவே மகிழ் பிஞ்–ஞ–கர்க்–குறை செப்பு நாயக அருள்– தா–ராய்.’’ (அற்ப குண–மு–டை–ய–வர்–கள் ஆசை–யில் நான் அலைச்–ச–லு–றா–மல் இருக்க அருள்– வா– ய ாக. ‘இயல் இசை நாட– க ம் எனப்– ப–டும் முத்–த–மி–ழில் ஆசை க�ொண்–ட–வனே!’ என்று முத்–திநி – லை அடைந்த பெரி–ய�ோர்–கள் ப�ோற்–றிப் பாட மகிழ்–கின்ற நாய–கனே! சிவ– னுக்–குக் குரு–வாய் உப–தே–சித்த நாய–கனே! அருள்–பு–ரி–வா–யாக!) சிங்–கார ஷண்–மு–க–நா–தனை வணங்கி, திரு–ம–கள் க�ோஷ்–டத்–தி–லுள்ள லிங்–க�ோத்–ப– வர், பிரம்மா, துர்க்கை, கீழே தனிச்–சந்–ந–தி– யில் வீற்–றிரு – க்–கும் துர்க்கை, சண்–டிகே – ஸ்–வர – ர் ஆகி–ய�ோ–ரை–யும் வணங்–கு–கி–ற�ோம். தனி நுழை– வ ா– யி – லு – ட ன் விளங்– கு ம் க�ோ ல – வ ா – ம – ன ப் பெ ரு – ம ா – ள ை – யு ம் வான்–மீ–கர்

க�ோம–ள–வல்–லித் தாயா–ரை–யும் வணங்கி ஆஞ்–ச–நே–ய–ரைத் தரி–சிக்–கி–ற�ோம். ஆஞ்–ச–நே– யர் சந்–நதி பக்–தர் ஒரு–வர் கன–வில் வந்த அரு–ளா–ணையி – ன்–படி புதி–தா–கக் கட்–டப்–பட்– டுள்–ளது. மீண்–டும் நவ–நீ–தேஸ்–வ–ரர் க�ோயி– லுள் நுழை–யும்–ப�ோது அருள்–மிகு ச�ொர்ண ஆகர்–ஷண பைர–வர் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். சிங்–கார வேல–வன், சிங்–கார ஷண்–முக நாதர், பால சிங்–கா–ர–வே–ல–வன் மூவ–ரை– யும் ஒரே க�ோயி–லில் தரி–சித்–த–பின் எட்–டிக் –கு–டியை ந�ோக்–கிப் பய–ணிக்–கி–ற�ோம். ர–வாச்–சேரி முரு–கனை – ப் ப�ோன்று இனி ஒரு சிலை வடிக்–கல – ா–காது என்ற கார–ணத்–தி–னால் சிற்–பி–யின் கட்டை விரலை அர–சன் வெட்–டிய பின்–னும் விடா– மு–யற்–சி–வு–டன் மீண்–டும் அவர் ஆறு–மு–கன் சிலையை வடித்த திருத்–த–லம் எட்–டிக்–குடி சுப்–ர–மண்–யஸ்–வாமி திருக்–க�ோ–யில். நாகப்– பட்–டின – ம் - திருத்–துறை – ப்–பூண்டி சாலை–யில் சீரா–வட்–டம் எனும் சிற்–றூரு – க்கு அரு–கிலு – ள்– ளது. (திருக்–கு–வ–ளைக்கு தெற்கே 2 கி.மீ. த�ொலை–வி–லுள்ள தலம்) எட்டி வனங்–கள் நிறைந்த வனப்–பகு – தி – ய – ாக இருந்–தத – ால் எட்டி குடி என்று அழைக்–கப்–பட்டு எட்–டுக்–குடி என மரு– வி – ய து என்– ப ர். இதற்கு ஆதா– ர – மாக அரு–ண–கி–ரி–யா–ரின் பாடல் அமைந்– துள்–ளது. பந்–தணை நல்–லூ–ரைக் கந்–து–கா– புரி என்–ற–ழைப்–ப–து–ப�ோல இத்–த–லத்–தைக் ‘காஞ்–சிர – ங்–குடி – ’ என்று பாடு–கிற – ார். (எட்–டிக்– காய் = காஞ்–சிர – ம் வான்–மீக – ர், அன்–னைக்கு கேதார கெளரி விர–தத்–தின் மகி–மையை எடுத்–து–ரைத்த திருத்–த–லம். ச�ௌந்–த–ரேஸ்–வ– ரர் ஆனந்–த–வல்–லி–யாம் அம்–பி–கை–ய�ோடு இங்கு குடி–க�ொண்–டுள்–ளார். (பெயர்ப் பல– கை–யில் ஆனந்–த–வள்ளி என்று தவ–றா–கக் குறிப்–பிட்–டி–ருக்–கி–றார்–கள்) க ந் – த – பு – ர ா – ண த் – தி ல் க ண் – ட – ப டி சூ ர – ப த் – ம னை அ ழி ப் – ப – த ற் கு மு ன் பு தேவேந்–தி–ர–னான மயில் மீது ஏறி அமர்ந்து

ப�ொ

ðô¡

1-15 மே 2018

57

அம்–ப–றாத் தூணி–யி–லி–ருந்து அம்பை எடுக்– கும் அழ–கான க�ோலம். வீர–ச�ௌந்–தர்–ய– மு– டைய இந்த அறு– மு – க னை வணங்கி சூர–சம்–ஹா–ரக் கதை–க–ளைக் கேட்–ட–றி–யும் குழந்–தைக – ள் தைரி–யச – ா–லிக – ள – ாக விளங்–குவ – ர் என்–பது பக்–தர்–க–ளின் நம்–பிக்கை. க�ோயி–லிலு – ள்ள தெற்கு வாயில், சிவ சந்–ந– திக்–கும், வட–வா–யிலி – லு – ள்ள கந்–தன் வளைவு, முரு–கன் சந்–ந–திக்–கும் வழி–காட்–டு–கின்–றன. சித்தி விநா–ய–க–ரைத் தரி–சித்–துப் பிரா– கார வலம் வரும்–ப�ோது பிர–தான விநா–ய– கர், நவ–வீ–ரர்–கள், ஜுர தேவர், னிவாச ச�ௌந்–த–ர–ரா–ஜப் பெரு–மாள், ஆஞ்–ச–நே–யர், மன�ோன்–மணி அம்மை, ஐயப்–பன், மகா–லட்– சுமி ஆகி–ய�ோ–ரை–யும் நவ–கி–ர–கங்–க–ளை–யும் தரி– சி க்– க – ல ாம். தனிச்– ச ந்– ந – தி – யி ல் சனி– ப – க – வான், பைர– வ ர் ஆகி– ய �ோரை வணங்– கு – கி– ற�ோ ம். ஆறு– மு – க ன், அம்– ப – ல – வ ா– ண ன், சிங்–கார வேலன் ஆகி– ய �ோரை வணங்கி திருப்–பு–கழை – ச் சமர்ப்–பிக்–கி–ற�ோம்: ‘‘ஓங்–கும் ஐம்–பு–லன் ஓட நினைத்து இன்–ப– யர்–வேனை ஓம்–பெ–றும் ப்ர–ண–வாதி உரைத்து எந்–த–னை– யாள்–வாய் வாங்கி வெங்–கணை சூரர்–த–லக் க�ொம்பு கடாவி வாங்கி நின்–றன ஏவி–லு–கைக்–கும் கும–ரேசா மூங்–கில் அம்–புய வாச–மண – க் குஞ்–சரி மானும் மூண்ட பைங்–குற – ம – ாது மணக்–கும் திரு–மார்பா காங்–கைய – ங்–கறு பாசில் மனத்து அன்–பர்–கள் வாழ்வே க ா ஞ் – சி – ர ங் – கு டி ஆ று – மு – க த் து எ ம் பெரு–மாளே.’’ ப�ொருள்: ஐம்– பு – ல ன்– க – ளு ம் இழுத்த வழி–யில் நான் ஓடி இன்–ப–முற்று அத–னால் அயர்ச்சி க�ொள்– ளு ம் எனக்கு பிர– ண – வப் ப�ொருள் முத– ல ான மந்– தி – ர ங்– க ளை உப– த ே– சி த்து அடி– யேனை ஆண்– ட – ரு ள்– வா– ய ாக. வில்லை வளைத்– து க் க�ொடிய அ ம் – பு – க – ள ை ச் சூ ர ர் – க – ளி ன் சி ற ந்த கூ ட் – ட ங் – க – ளி ன் வ ள ை ந் து நி ற் – கு ம்

58

ðô¡

1-15 மே 2018

சேனை – க ள் மீ து நி ர ம் – ப ப் பி ர – ய � ோ – கி த் – த – வ னே ! மூ ங் – கி ல் ப�ோன்ற அழ– கி ய புயங்– க ளை (வேயுறு த�ோளி) உடைய, நறு–ம–ணம் வீசு–கின்ற தெய்–வ–யா– னை–யும் உன்–மீது மிகுந்த பக்தி மூண்–டிரு – ந்த அழ–கிய குற–மாது வள்–ளி–யும் அணைந்த திரு–மார்–பனே! மனக்–க�ொந்–த–ளிப்–பும், பாச– மும் அற்ற மனத்தை உடைய அன்–பர்–க– ளின் செல்–வமே! காஞ்–சி–ரங்–குடி (எட்–டிக்– குடி) எனும் தலத்–தில் வீற்–றி–ருக்–கும் எமது ஆறு–மு–கப் பெரு–மாளே! எட்– டி க்– கு – டி – யி ல், சித்ரா ப�ௌர்– ண மி தினத்– த ன்று பல்– வே று வகைக் காவ– டி – க–ளைப் பக்–தர்–கள் சுமந்–து–க�ொண்டு வரு– வது காணக் கண்–க�ொள்–ளாக் காட்–சி–யா– கும். வைகாசி விசா–கம், கந்–த–சஷ்டி மற்–றும் அம்–மை–யப்–ப–ருக்கு மார்–கழி திரு–வா–திரை ஆகிய தினங்–க–ளி–லும் ஏரா–ள–மான பக்–தர்– கள் வந்து வழி–ப–டு–கின்–ற–னர். ‘‘தடை–யற்ற கணை–விட்டு மணி–வஜ்ர முடி– பெற்ற தலை–பத்–து–டைய துட்–டன் உயிர் ப�ோகச் சல–சத்து மயி–லுற்ற சிறை–விட்டு வரு வெற்றி தரு சக்–ரத – –ர–னுக்கு மரு–க�ோனே திட–முற்ற கன–கப்–ப�ொ–துவி – ல் நட்–புட – ன் நடித்த சிவ–னுக்கு விழி–ய�ொத்த புதல்–வ�ோனே செழு–நத்து உமி–ழுமு – த்து வய–லுக்–குள் நிறை– பெற்ற திகழ் எட்–டி–கு–டி–யுற்ற பெரு–மாளே.’’ ப�ொருள்: மணி, வஜ்–ரம் இவை பதிக்– கப்–பெற்ற கிரீ–டத்–தைக் க�ொண்ட தலை பத்து இருந்த துஷ்–டன – ாம் ராவ–ணனு – டைய – உயிரை, குறி தவ–றாத அம்–பைச் செலுத்தி மாள்– வி த்து, தாம– ர ை– யி ல் வீற்– றி – ரு க்– கு ம் மயில் ப�ோன்ற லட்– சு – மி – ய ாம் சீதை– யி ன் சிறையை நீக்கி வெற்–றிய – டைந்த – சக்–ரா–யுத – ம் ஏந்–திய திரு–மா–லுக்கு மரு–கனே! (‘தடை–யற்ற கணை விட்–டு’ எனும் கருத்தை வலி–வ–லம் பாட– லி – லு ம் ‘‘எடுத்த வேல் பிழை புகல் அரி–தென எதிர் விடுத்து ராவ–ணன் மணி–முடி

துணி–பட – ’– ’ என்று பாடி–யுள்–ளார்.) மேன்மை வாய்ந்த ப�ொன்–னம்–பல – த்–தில் (‘கன–கப்–ப�ொ– து’) (பதஞ்–சலி, வியாக்–ர–பா–தர் மீதுள்ள) அன்–பு–ட னே நடஞ்– செய்த சிவ– பி – ர ா– னு க்– குக் கண் ப�ோன்ற இனிய புதல்– வ னே! செழிப்–புள்ள சங்கு ஈன்ற முத்–துக்–கள் வய– லிலே நிறைந்து விளங்–கும் எட்–டிக்–கு–டி–யில் வீற்–றி–ருக்–கும் பெரு–மாளே! ‘ ‘ ம ெ லி – வு ற ்ற த மி – ய ற் – கு ன் இ ரு – ப த ்ம சர–ணத்தை மிக நட்–ப�ொடு அருள்–தற்கு வரு–வா–யே–’’ - என்ற பிரார்த்–தனை – யை – யு – ம் முன்–வைக்– கி–றார். ‘மைக்–கு–ழல்’ எனத்–து–வங்–கும் பாட–லில் தனக்கு நல்–வழி – க – ாட்–டிய பழ–நிப்–பதி, ஆரூர், இடைக்–கழி, வைத்–தீஸ்–வ–ரன் க�ோயில், வய– லூர் ஆகிய தலங்–களை நினை–வுகூ – று – கி – ற – ார். ‘‘முக்–க–ணர் மெச்–சிய பாலா சீலா சித்–த–சன் மைத்–துன வேளே த�ோளார் ம�ொய்த்த மணத்த துழா–ய�ோன் மாய�ோன் மரு–க�ோனே முத்–த–மிழ் வித்வ விந�ோதா கீதா மற்–ற–வர் ஒப்–பில ரூபா தீபா முத்தி க�ொடுத்–த –டி– ய ார் மேல் மாமால் முரு–க�ோனே இக்–கு–நி–றைத்த விரால்–ஊர் சேல் ஊர் செய்ப்–ப–ழ–நிப்–ப–தி–யூரா ஆரூர் மிக்க இடைக்–கழி வேளூர் தாரூர் வய–லூரா எச் சுரு–திக் குளு நீயே தாயே சுத்த விறல் திறல் வீரா தீரா எட்– டி க்– கு – டி ப்– ப தி வேலா மேல�ோர் பெரு–மாளே. ப�ொருள்: முக்– க ண்– ண – ன ான சிவ– பி – ரான் மெச்– சி ய பாலனே! தூய– வ னே! மன்–ம–த–னது மைத்–துன வேளே! த�ோள்–கள் நிரம்ப ம�ொய்த்– து ள்ள நறு– ம – ண ம் வீசும் துளசி மாலை அணிந்த மால் மரு–கனே! முத்–த–மிழ்ப் புலமை வாய்ந்த விந�ோ–தனே! இசை–யில் வல்–ல–வனே! நிக–ரில்–லாத உருவ அழ–கனே! ஒளி–வள – ர் விளக்கே! முத்–தியை – த் தந்து அடி–யார் மேல் மிக்க ஆசை க�ொள்– ளும் முரு–கனே! விரால் மீன்–க–ளும் சேல் மீன்–க–ளும் ஊர்ந்து வரும் வயல்–கள் உள்ள பழ–நிப்–ப–தி–யனே! திரு–வா–ரூர் சிறப்–பு–மிக்க இடைக்–கழி, புள்–ளிரு – க்–குவே – ளூ – ர், பூ அரும்–பு– கள் அடர்ந்து நிறைந்–துள்ள வய–லூர் ஆகிய தலங்–க–ளில் வீற்–றி–ருப்–ப–வனே! எத்– த – கை ய வேதத்– து க்– கு ள்– ளு ம் நீயே தாய்–ப�ோல மூலப்–ப�ொ–ருள – ாய் நிற்–கின்–றாய்! பரி–சுத்த பராக்–ர–ம–சா–லியே! எட்–டிக்–கு–டிப்– ப–தி–யில் வீற்–றி–ருக்–கும் வேலா! வான�ோர் பெரு–மாளே! அ ரு – மை – ய ா ன பி ர ா ர் த் – த – னை – யு ம் பாட–லில் உள்–ளது:

சைச்–சை–யெ–னத் திரி நாயேன் ஓயா–த–லை– யாதே தற்–ப�ொறி வைத்–த–ருள் பாராய் தாராய் தற்–சமை – –யத்த சுலா வேல் நாதா தத்து மயில்–பரி மீதே நீதான் வரு–வாயே.’’ (‘‘சீ சீ எனப் பிறர் ச�ொல்–லும்–படி திரி– கின்ற நாயேன் ஓய்–வின்றி அலை–யா–மல் உனது வேல் - மயில் இலச்– சி – னையை என்– ம ேல் ப�ொறித்– து க் கண்– ப ார்த்– த – ரு ள்– வா–யாக. சிவ சம–யத்–த–வனே! ஒளி–வேல் ஏந்–தும் நாதனே! தாவிச் செல்–லும் மயில் வாக–னத்–தில் நீ எழுந்–த–ருள வேண்–டும்.’’) ‘‘அரி–புத்–திர சித்–தச அக்–க–ட–வுட்கு அரு–மைத் திரு மைத்–து–ன–வேளே அடல் குக்–குட நற் க�ொடி–கட்டி அனர்த்த அசு–ரப் படை–யைப் ப�ொரு–வ�ோனே. பரி–வுற்–ற–வ–ருக்கு அருள் வைத்–த–ருள் வித்–தக! முத்–த–மி–ழைப் பகர்–வ�ோனே! பழ–னத்–த�ொ–ளிர் முத்–தணி எட்–டி–கு–டிப் பதி–யில் கும–ரப் பெரு–மாளே.’’ (சித்–த–சன் = மன்–ம–தன்) திரு–மா–லுக்–குப் புத்–தி–ர–னான மன்–ம–தன் எனும் அக்–க–ட–வு–ளுக்கு அரு–மை–யான திரு– மைத்–துன வேளே! வலிமை வாய்ந்த நல்ல சேவற்–க�ொ–டி–யைக் கட்டி, துன்–பம் விளை– வித்து வந்த அசுர சேனை–யுட – ன் ப�ோரிட்–ட– வனே! அன்பு வைத்த அடி–யார்–கள் மேல் கருணை வைத்து அருட் பாலிக்–கும் ஞான– மூர்த்– தி யே! சம்– ப ந்– த – ர ாய் அவ– த – ரி த்து தேவா–ரப் பாக்–களை அளித்–த–வனே! வயல்–க–ளில் ஒளி–வீ–சும் முத்–துக்–க–ளைப் க�ொண்ட எட்– டி க்– கு டி எனும் பதி– யி ல் வீற்–றி–ருக்–கும் கும–ரப்–பெ–ரு–மாளே!’’ ப�ொர– வ ாச்– சே ரி, எட்– டி க்– கு டி ஆகிய த ல ங் – க – ளி ல் அ ழ – கி ய அ று – மு – க – னை த் தரி–சித்து, எண்–கண் ந�ோக்–கிச் செல்–கிற�ோ – ம்.

(உலா த�ொட–ரும்) ðô¡

1-15 மே 2018

59

உடல் நீக்கி, உயிரை பற்றி சிந்திப்பதே தவம்!

(அபி–ராமி அந்–தாதி பாடல் 13க்கான விளக்–கம் த�ொடர்–கி–றது) ‘பூத்–த–வ–ளே’ இச்–ச�ொல்–லா–னது இவ்–வு–ல–கத்தை படைத்– த – வ ள் என்– ப தை குறிக்– கி – ற து. த லை – க – ட – வு – ள ா ன பி ர ம் – ம ா – விற்கு உறு– து ணை சக்– தி – ய ாக இருந்து உல– க த்தை படைப்– ப– வ – ள ாக தேவி– ய ா– ன – வ ள் ச�ொல்–லப்–ப–டு–கின்–றாள். ஆக– ம ங்– க – ளி ன்– ப டி பிரம்– மா–வின் மனைவி மூவ–றா–வர்

60

ðô¡

1-15 மே 2018

19

- காயத்–திரி, சாவித்–திரி, சரஸ்–வதி. இந்த மூன்று சக்–திக – ளைத் – த – ான் ஒன்–றாக்கி ‘பூத்– த–வளே – ’ என்–கி–றார் அபி–ராமி பட்–டர். காயத்– தி ரி என்– ற ால் உட– லை ப் படைப்– ப – வ ள். சாவித்– தி ரி என்– ற ால் ஞானம், உள்–ளத்தை படைப்–பவ – ள். சரஸ்– வ தி என்– ற ால் சப்– த ார்த்– தங்–கள் என்ற சாஸ்–தி–ரத்தை படைப்–ப–வள். ஆகை–யி–னால் ‘பூத்– த – வ –ளே ’ எனப்– ப– டு– கி ன்– ற – னர். மேலும் பிரம்–மா–வின் சக்– தி–யாக பிராம்ஹி என்–ப–வ–ளும்

கூறப்–ப–டு–கின்–றாள். நான்கு முகங்–க–ளைக் க�ொண்–டும், பிரம்–மா–வைப் ப�ோலவே உரு– வத்தை ஒத்த இவள், ஆத்ம ஞானத்தை அ ரு ள் – வ – த ா க சி ற்ப ச ா ஸ் – தி – ர ங் – க ள் கூறு–கின்–றன. உலக படைப்–பிற்கு பிரம்–மா–விற்கு உத– வி–யாக ஏழு பிர–ஜா–ப–தி–கள் த�ோன்–றி–னார்– கள். இவர்–க–ளுக்கு உமை–யம்–மை–யா–ன–வள் புற உல–கி–லுள்ள ஏழு அடிப்–ப–டை–க–ளைக் க�ொண்டு (சப்–த–தாது) உயிர்–க–ளுக்கு உட– லைப் படைக்க உத–வி–னாள், அவர்–க–ளின் பெய–ரா–னது 1. பிராம்மி, (பிரம்ம சக்–தி–யி– னி–லிருந்து வேறா–ன–வள்) 2. வைஷ்–ணவி, 3. காளி, 4. சண்டி, 5. க�ௌமாரி, 6. வாராகி, 7. மாதேஸ்–வரி. இவர்–கள் 1. அஸ்தி, 2. சுக்–லம், 3. மஜ்ஜா, 4. இரத்–தம், 5. மாம்–சம், 6. சர்–மம், 7. நரம்பு என்ற ஏழு–வகை தாதுக்–களு – க்–கும் அதி–தே–வ– தை–க–ளா–வர். இவை ஒவ்–வ�ொன்–றின் வழி ஆன்–மா–விற்கு ஒவ்–வ�ொரு அறிவு கூடு–கின்– றது. அவை: 1. கண்டு, 2. கேட்டு, 3. நுகர்ந்து, 4. உற்று, 5. உண்டு, 6. உணர்ந்து, 7. அறி–வது. இவர்–கள் சப்–தம – ா–தர்–கள் என்று அழைக்– கப்– ப – டு – கி ன்– ற ார்– க ள். இவர்– க – ளை ப் பற்றி ஔஷத சித்–தாந்–தம் என்ற பெய–ரில் தனி சம–யம் பண்–டைய காலத்–தில் வழி–பட – ப்–பட்– டுள்–ளது. இவர்–களை ‘பூத்–தவ – ளே – ’ என்–கிற – ார் அபி–ராமி பட்–டர். திருக்–க–டை–யூ–ரில் இவர்–கள் அனை–வ– ருக்–கும் உரு–வச் சிலை–கள் அமைக்–கப்–பட்– டுள்–ளன. ஆகம சாஸ்–தி–ரங்–கள் சப்த மாத்–ருகா என்ற ஏழு–வகை. எழுத்–துப் பிரிவை இறை– வி–யாக எண்ணி வழி–ப–டு–கி–றார்–கள். அந்த எழுத்–துக – ளைக் – க�ொண்டு தேவ–தைக – ளு – க்கு உரு–வத்தை த�ோற்–று–விக்–கி–றார்–கள். ஒவ்–வ�ொரு எழுத்–தும் ஒவ்–வ�ொரு அவ–ய– வத்–தைக் குறிக்–கும். இதை நியா–சம் என்ற கலைச் ச�ொல்–லால் குறிப்–பி–டு–வர். லலிதா ஸஹஸ்ர நாம–மா–னது, ‘மாத்–ருகா வர்ண ரூபின்– யை ’ - எழுத்து வடி– வ ா– ன – வ ளே என்–ப–தி–லி–ருந்து இதை அறி–ய–லாம். எழுத்– து–களி – ன் த�ொகுப்பு சேர்ந்து ஒரு குறிப்–பிட்ட தேவ–தையை உணர்த்–தும் என்–கி–றது மந்–திர சாஸ்–தி–ரம். ‘புவ–னம் பதி–னான்–கை–யும் பூத்–த–வண்–ணம் காத்–த–வ–ளே’ புவ–னம் என்ற ச�ொல், சக்தி வழி–பாட்– டைப் ப�ொறுத்–தவ – ரை ஏழு என்–றும் குறிப்–பி– டப்–ப–டு–கின்–றது. ‘புவி ஏழை–யும் பூத்–த–வ–ளே’ (பாடல் - 13) என்–ப–தி–லி–ருந்து அறி–ய–லாம். ‘புவ–னம் பதி–னான்–கையு – ம்’ - பதி–னான்கு உல–கங்–கள் என்–ப–தா–கத் தெரி–கின்–றது. புவ–னங்–கள் 21 - இவை, ஆகா–சம் 7, பூமி 7, பாதா–ளம் 7 என்–ப–தாக குறிப்–பி–டப்–ப–டு– கின்–றது.

முனை–வர்

பா.இரா–ஜ–சே–கர சிவாச்–சா–ரி–யார் ய�ோக சாஸ்–தி–ரங்–கள் - சைவ ய�ோக சாஸ்–திர – ம் (பதஞ்–சலி – யி – லி – ரு – ந்து வேறு–பட்ட) மனி–தன் உட–லுக்–குள் ஏழு உல–கம் உள்–ளது (ஞான–பூமி) என்–ப–தாக குறிப்–பி–டு–கி–றது. ஆகம சாஸ்–தி–ரங்–கள் இவை அனைத்– தை–யும் சேர்த்து 28+196 = 224 புவ–னங்–கள் உள்–ள–தா–கக் குறிப்–பி–டு–கின்–றன. சித்–தாந்த சாரா–வ–ளி–யில் 224 புவ–னங்– க– ளி ன் பெயர்– க ள் குறிப்– பி – ட ப்– ப ட்– டு ள்– ளன. மேலும் ஆவி–யு–டை–யார் க�ோயி–லில் (புதுக்– க�ோ ட்– டையை அடுத்– து ள்– ள து) திருப்– பெ – ரு ந்– து றை என்ற தலத்– தி ல் 224 விளக்– கு – க – ள ாக, மண்– ட – ல ங்– க – ள ாக இன்– றும் காண– ல ாம். இவை கருங்– க ல்– லி – லு ம் வடிக்–கப்–பட்–டுள்–ளன. இத்–தனை புவ–னங்–க–ளை–யும், இறை–வி– யா–னவ – ள் உலக உயிர்–களு – க்கு வாழ்–விட – ம – ாக படைத்–தாள். இந்த உல–கங்–கள் அனைத்–தி– லும் உடல் வாழ்–வ–தற்கு இன்–றி–யமை – –யா–த– தான, நீர், உணவு, காற்று, இருப்– பி – ட ம் ப�ோன்ற அனைத்–தை–யும் த�ோற்–று–வித்து உயிர்–கள் உட–ல�ோடு ஒட்–டி–யி–ருப்–ப–தற்கு உத–வும் என்–ப–தற்–காக உயிர்–கள் அறிவை பெறும்–வரை உயிர்–க–ளுக்கு அஞ்–ஞா–னம் வில– கு ம்– வ ரை உட– ல ா– ன து காக்– க ப்– ப ட வேண்–டும் என்–ப–த–னா–லேயே உடல் காக்– கும் புவ–னங்–க–ளும், அதில் உள்–ள–வை–யும், அதை அனு–பவி – க்–கும் உட–லையு – ம், இறைவி படைத்–த–த�ோடு அவை அழியா வண்–ணம் காக்–க–வும் செய்–தாள் என்–ப–தையே ‘பூத்த வண்–ணம் காத்–த–வ–ளே’ என்–கி–றார். ‘புவ–னம்’ பூ-சத்–தா–யாம் - ‘பூ’ என்ற எழுத்–த�ொ– லி–யா–னது இருத்–தல் என்–கிற ப�ொரு–ளில் பயன்–ப–டுத்–தப்–ப–டு–கி–றது என்று வட–ம�ொழி விளக்–கம் தரு–கி–றது. அந்த வகை–யில் எல்லா உயிர்–க–ளுக்–கும் இருப்–பி–ட–மா–கத் திகழ்–வது எதுவ�ோ அந்த இருப்–பிட – த்–திற்கு ‘புவ–னம்’ என்–பது பெயர். உட–லுக்–குள் உல–கம் இருப்–பத – ா–கச் ச�ொல்– லப்–ப–டு–கி–றது. சாஸ்–தி–ரங்–க–ளில் அந்த வகை– யில் உயிர் தங்–கியி – ரு – க்–கின்ற இடத்–திற்கு பூமி என்–பத – ாக கூறப்–படு – கி – ற – து. புற உல–கிலி – ரு – ந்து வேறு– ப – டு த்– தி க் காட்ட ஞான– பூ மி என்ற வார்த்–தைய – ால் குறிப்–பிடு – கி – ற – ார்–கள். இதற்கு அறி–வுப்–ப�ொ–ரு–ளா–கிய ஆன்–மா–வின் இருப்– பி–டம் என்–பது ப�ொருள். அந்த வகை–யில் ‘புவ–னம்’ என்ற ச�ொல்–லா–னது உட–லை–யும் குறிக்–கும். ðô¡

1-15 மே 2018

61

‘புவ–னம்’ என்ற ச�ொல்–லால் இருத்–தல் என்ற தன்–மை–யை–யும் குறிப்–பி–டு–கின்–றார். அதா– வ து தீ, சுடும்; சுடா– த து தீயில்லை என்–ப–தா–கிய தன்மை. உல– க த்தை (இருப்– பி – ட த்தை அல்– ல ா– மல்) அதில் உள்–ளவை அனைத்–தை–யுமே ‘புவ–னம்’ என்ற ச�ொல்–லால் குறிப்–பி–டு–கின்– றார். அதா–வது, க�ோயில் என்ற ச�ொல்–லால் வணங்–கும் இடத்–த�ோடு அதில் உள்ள உரு– வச்–சி–லை–கள், வேலை செய்–யும் பணி–யா– ளர்–கள், பூஜைக்கு பயன்–படு – ம் ப�ொருட்–கள் என அனைத்–தை–யும் குறிப்–பி–டு–வ–துப�ோ – ல. ‘ஒன்–றாய் அரும்–பி’ (பாடல் - 56) பூமி ஒன்–றாக இருக்–கி–றது. ‘பல–வாய் விரிந்–து’ (பாடல் - 56) பூமி–யில் உள்ள ப�ொருட்கள் பல–வாக இருக்–கின்–றன. ‘ஊரும் முருகு சுவை– ஒளி ஊற�ொலி ஒன்–றுப – ட – ச் சேரும் தலை–வி’ (பாடல் - 68) என்–பத – ன – ால் ஞான–பூமி – ய – ா–கிற உட–லை–யும் குறிப்–பி–டு–கி–றது. ‘பின் கரந்–த–வ–ளே’ கரத்–தள் என்ற ச�ொல்–லிற்கு மறைத்–தல் என்–பது ப�ொருள். இறை–விய – ா–னவ – ள் படைத்– தல், காத்–தல், அழித்–தல், மறைத்–தல், அரு–ளல் என்–கின்ற ஐந்து செயல்–களை செய்–வ–தன் மூலம் பக்–குவ – த்–திற்கு ஏற்ப ஆன்–மாக்–களு – க்கு ஞானத்தை வழங்–கு–கின்–றாள். அந்–த–வகை – – யில் ஐந்–துவ – கைத் – த�ொழில்–களை ஐந்–துவ – கை சக்–திக – ள் செய்–கி–றார்–கள் என்–கி–றது லலிதா ஸஹஸ்ர நாமம்: படைப்– ப – வ ள்-பிரும்– ம – ரூபா, காப்–ப–வள்-க�ோவிந்–த–ரூபா, அழிப்–ப– வள்-ரூத்– ர – ரூ பா, மறைப்– ப – வ ள்-ஈஸ்– வ ரி, அருள்–ப–வள்-சதா–சிவா (மன�ோன்–மணி). அந்த வகை– யி ல் கரந்– த – வ ளே என்று ஈஸ்–வரி என்ற சக்–தியை குறிப்–பி–டு–கி–றார். ஆன்–மாக்–களி – ன் ப�ொருட்டு தன் உணர்வு பெறு–வத – ற்–காக உடலை படைத்து அது அழி– யா–மல் உணவு, நீர் ப�ோன்–றவ – ற்–றால் காத்து அத–னிட – த்–திலி – ரு – ந்து மூச்சை நீக்–குவ – த – ன – ால் உடலை அழித்து, சக்–தியே செயல்–ப–டு–கின்– றாள். அதில் மூச்சு நீங்– கி – ய – பி ன் வெற்று உட– லி – லி – ரு ந்து ஆன்மா தனித்து நிற்– கு ம். அதைப் பற்–றிய உண்–மையை அறிய முடி– யாத வகை–யில் மறைத்து பாவ-புண்–ணி– யத்–திற்கு ஏற்ப பிற–வி–யை–யும் ம�ோட்–சத்–தை– யும் பெறும்–வரை ஆன்–மா–வின் நிலையை யாரா–லும் அறிய முடி–ய–வில்லை. இறந்து, பிறந்–த–வர்–கள்–கூட இறப்–பிற்–கும் பிறப்–பிற்– கும் இடையே உள்ள நிலையை உணர்த்–த– வும், உண–ர–வும் முடி–ய–வில்லை. ஆனா–லும் ஆன்–மா–வா–னது இருக்–கி–றது. மறைத்– த – லி – ன ால் ஆன்– ம ாக்– க – ளு க்கு சற்று இளைப்–பா–றுத – ல் கிடைக்–கிற – து. அந்த கருணை த�ொழிலை செய்–கின்ற சக்–தி–யின் பெயர்–தான் ஈஸ்–வரி. க�ோயில்–க–ளில் ரக–சி– யத்தை மறைக்–கும் திரையை, குறிப்–பாக

62

ðô¡

1-15 மே 2018

நட– ர ா– ஜ ர் எழுந்– த – ரு – ளி – யு ள்ள சந்– ந – தி – யி ல் உள்ள திரையை மட்–டும் திர�ோ–தான சக்தி என்–கின்–ற–னர். சிவா–ல–யத்தை ப�ொறுத்–த–வரை பஞ்ச திர�ோ–தான சக்–திக – ள் உள்–ளன: 1. ப�ோக சக்தி - சிவன் க�ோயில் அர்த்த மண்–டப – த்–திலி – ரு – க்– கும் இதை வெளிப்–ப–டை–யா–கப் பார்க்க முடி–யாது. 2. சித்–சக்தி - பள்–ளிய – றை – யி – லி – ரு – க்– கும் (கண்–ணா–டி–யாக). 3. திரை - பூஜை–யில் அலங்–கார, நைவேத்–யம் செய்–யும்–ப�ோது ப�ோடப்–ப–டும் திரை. 4. ரக–சிய திரை - நட– ரா–ஜர் ரக–சி–யம் மறைப்–ப–தற்–காக ப�ோடப்– பட்–டுள்ள திரை. 5. மந்–திர – ம் - இறை–வனி – ன் மூல–மந்–திர – த்தை வெளிப்–படை – ய – ாக கூறாது மறைத்து விடு–வார்–கள். இவற்– றி ல், ‘பின் கரந்– த – வ – ளே ’ என்று பள்–ளிய – றை – யி – லு – ள்ள கண்–ணா–டியி – ல் பூஜிக்– கப்–படு – ம் இறை–யரு – ள் சக்–தியையே – குறிப்–பிடு – – கின்–றார். இந்த சக்–தியை பூஜித்த பிறகு வேறு எந்த ஆல–யத்–திற்–கும் செல்–லக்–கூட – ாது. அத்– த�ோடு ஆலய கதவு மூடப்–பட வேண்–டும். காலை–யில் திறக்–கும்–ப�ோ–தும் கண்–ணா–டி– யில் அந்த சக்–தியை வணங்–கிய பின்பே பிற பூஜை–கள் அனைத்–தையு – ம் துவங்க வேண்–டும் எ ன் – கி – ன்ற ன ஆ க ம நூ ல் – க ள் . இ ந்த அடிப்– ப டை திர�ோ– த ான சக்– தி – யையே ‘பின் கரந்– த – வ – ளே ’ என்று தெளி– வ ா– கக் குறிப்–பி–டு–கின்–றார். ‘கறைக் கண்–ட–னுக்கு மூத்–த–வ–ளே’ ஒரு செய– லு க்– கு ப் பின்– ன ர் அதன் விளைவு எஞ்–சி–யி–ருக்–கும். இதுவே கறை. இந்த ஒரு–வரி, சிவ–னின் கழுத்–திலு – ள்ள கரிய நிறத்தை, தெளி–வாக அவன் சிகப்பு உடல் பிர–திப – லி – க்–கிற – து. இதன் மூலம் ஒரு புரா–ணத் தக–வலை நமக்கு அறி–விக்–கிற – ார்: ஒரு சம–யம் மர– ண ம், மூப்பு, பிணி குறித்து அஞ்– சி ய தேவர்–களு – ம், அசு–ரர்–களு – ம் இதி–லிரு – ந்து விடு– பட முயற்–சித்–த–னர். பிரம்மா மற்–றும் விஷ்– – லை ணு–வின் ஆல�ோ–சனை பேரில் பாற்–கட கடைந்–தால் அதி–லிரு – ந்து அமு–தம் வெளிப்–ப– டும். அந்த அமு–தத்தை உண்–பத – ால் மர–ணம், மூப்பு, பிணி இவற்–றி–லி–ருந்து விடு–ப–ட–லாம். அத–னால் என்–றும் பகை–யான தேவர்–களு – ம், அசு–ரர்–க–ளும் சேர்ந்து, ப�ொது–வான இந்த பிரச்–னையை தீர்க்க இணைந்து முயன்–றன – ர். விளை–வாக மகா–விஷ்ணு, ஆமை–யா–க–வும், மேரு–மலை மத்–தா–க–வும், வாசுகி கயி–றா–க– வும் க�ொண்டு, வாசு–கியி – ன் தலை–பா–கத்தை அசு– ர ர்– க – ளு ம், வால் பாகத்தை தேவர்– க – ளும் இழுத்து, கடைய, வாசுகி, வலி–தாங்க முடி–யா–மல் க�ொடிய விஷத்–தைக் கக்–கிய – து. (பாற்–க–ட–லி–லி–ருந்–தும் ஒரு விஷம் வெளிப்– பட்–ட–தாக ச�ொல்–லப்–ப–டு–கி–றது). அப்–படி வெளிப்–பட்ட க�ொடிய விஷம் கரிய நிற– மு– டை – ய – த ாக இருந்– த – த ால் கால கூடம்,

ஆல–ஹா–லம் என்று பெயர் க�ொண்–டது. அது க�ொடிய விளைவை தந்–தது. அஞ்–சிய தேவர்–க–ளும், அசு–ரர்–க–ளும், அழிக்–க–வல்ல சிவ–பெரு – ம – ானை நாடி–னர். சிவ–பெரு – ம – ான் அவ்–வி–ஷத்தை, விபூதி தாங்–கும் பணியை மேற்–க�ொள்–ளும் தன் சேவ–க–னான சுந்–த–ர– ரி–டத்து பணிக்க, அவர் உள்–ளங்–கை–யால் விஷத்–தைத் திரட்டி இறை–வ–னி–டத்து ஒப்–ப– டைத்–தார். தேவர்–கள், அசு–ரர்–கள் மற்–றும் உலக நலன் ப�ொருட்டு அதனை உண்டு அரு– ளி – ன ார் ஈசன். விஷத்– த ன்– மை – ய ால் மிக–வும் சிவந்த நிற–மு–டைய சிவ–பெ–ரு–மா– னின் கழுத்து கருத்–தது. அந்–தக் கறை நீங்– கா–மல் அவர் கழுத்–திலேயே – இருந்–தது. அத– னால்–தான் அவ–ருக்கு கண்–டன் என்று பெயர். அந்த வகை–யில் அபி–ராமி பட்–டர் அமிர்–த–க–டேஸ்–வ–ரர் என்ற, அமு–தத்–த�ோடு த�ொடர்–பு–டைய தல–பு–ரா–ணம் க�ொண்ட சிவ–பெ–ரு–மானை ‘கறை கண்–டன்’ என்று குறிப்–பி–டு–கி–றார். அப்–ப–டிப்–பட்ட கறை–கண்–டன் அனா– தி–யா–ன–தால், பிறப்–பும், இறப்–பும் இல்–லா– த– வ – ன ா– கை – ய ால், அவன் மனை– வி – ய ான பார்–வதி – ய – ா–னவ – ள் அவ–ருக்கு அன்–னைய – ா–க– வும் ஆனாள். அதையே, ‘அவளே அவர் தமக்கு அன்–னையு மாயி–னள்’ (பாடல் - 43) என்–றும் குறிப்–பி–டு–கி–றார் பட்–டர். ‘தஸாஸ்– யாம் புத்–ராற் தேஹி பதி–மேகா தசங்–கி–ரு– தி’ என்–கி–றது வேதம். பத்து புதல்–வர்–களை க�ொடு. பதி– ன�ொ – ற ா– வ து புதல்– வ – ன ாக கண–வனை – –யும் க�ொள்.

– க்கு மூத்–த– அந்த வகை–யில் கறை–கண்–டனு வளே என்–கிற – ார். உல–கத்தை ருத்–ரன் ஒருங்க அழித்–தபி – ற – கு தன்–னிட – த்–திலி – ரு – ந்து மீண்–டும் த�ோற்–று–விப்–பார். அப்–படி த�ோற்–று–விக்–கை– யில் முத–லில் தண்–ணீ–ரி–லி–ருந்து சக்–தியை த�ோற்–று–விப்–பார். அப்–படி முத–லில் த�ோன்– றி–ய–தால் ‘மூத்–த–வளே – ’ என்–கி–றார். மேலும் – லி – லி – ரு – ந்து அமு–தம் கடை–யும்–ப�ோது பாற்–கட முத–லில் ஜேஷ்–டா–தே–வியு – ம், பிறகே இலக்–கு– மி–தே–வியு – ம் த�ோன்–றிய – த – ா–கக் கூறப்–படு – கி – ற – து. ஜேஷ்–டா–தேவி என்–ப–தற்கு மூத்–த–வள் என்– பது ப�ொருள். திருக்–க–டை–யூ–ரில் அவ–ளுக்கு

உரு–வச்–சிலை – –யும் உள்–ளது. அத–னா–லே–யும் – ’ என்–றா–கி–றாள். ‘மூத்–த–வளே ‘என்–றும் மூவா முகுந்–தற்கு இளை–ய–வ–ளே’ இந்த ச�ொற்–ற�ொட – ர் மகா–விஷ்–ணுவைக் – குறித்–தது. முகுந்–தன் என்–றால் மகா–விஷ்ணு, சரி. அது என்ன மூவா முகுந்–தன்? மூப்பு, பிணி, மர–ணம் நீக்–கும் அமு–தத்தை உண்–டத – ன – ால் மூவா–தன்மை அடைந்–தவ – ர். முன்பு வெண்–மை–யாக இருந்த விஷ்ணு, ஆல–ஹால விஷத்–தின் தாக்–கு–த–லால் கரி– ய–வ–ராக ஆனார் என்–கி–றது தல–பு–ரா–ணம். இந்த இரண்டு தக–வல்–க–ளைக் க�ொண்–டும் மகா–விஷ்–ணுவை மூவா–முகு – ந்–தன் என்–றார். அப்–ப–டிப்–பட்ட விஷ்ணு, திருக்–க–டை– யூ–ரில் அமிர்–த–க–ட–மாக த�ோன்–றிய ஈஸ்–வ– ரரை தனித்து பூஜித்–தல – ா–காது என்–பத – ன – ால் தனது ஆப–ரண – ங்–களை எல்–லாம் த�ொகுத்து, அதை அபி–ராமி அம்–மைய – ாக வடி–வமைத் – து இரு– வ – ரை – யு ம் இணைத்து சிவ– சக் – தி – ய ாக பூஜித்–தார் என்ற வர–லாற்று குறிப்பை நமக்கு உணர்த்–தும்–வகை – யி – ல் என்–றும் மூவாத மகா– விஷ்–ணுவி – ற்கு இளை–யவ – ள – ாக திருக்–கடை – யூ – – ரில் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார். இக்–க–ருத்–தையே ‘நகை–யே’ (பாடல் - 93) என்–கிற – ார் அபி–ராமி பட்–டர். மூவாது இளை–ஞ–னாய் இருக்–கும் மகா– விஷ்–ணுவை காட்–டி–லும் பரு–வம் சார்ந்து மிக– வு ம் வயது வித்– தி – ய ா– ச ம் உடை– ய – வ – ளாய், மிருத்–தி–யுஞ்–ஜ–ய–ரின் மனை–வி–யான பாலாம்–பி–கை–யின் குழந்தை பரு–வத்–தைக் குறிப்– பி – டு ம்– வ – கை – யி ல் ‘மூவா முகுந்– த ற்கு இளை–ய–வ–ளே’ என்று குறிப்–பி–டு–கின்–றார்.

1. சிவ–னை–யும் சக்–தி–யை–யும் ஒத்த வய– தை–யுடை – ய தம்–பதி – ய – ர – ாய் சிந்–திக்க சிருஷ்டி பிறக்–கும்; 2. ஏழு வயது வித்–திய – ா–சமு – டை – ய – வ – – ளாய் சக்–தியை சிந்–தித்–தால் ஸ்திதி பிறக்–கும்; 3. பதி–னான்கு வயது வித்–தி–யா–ச–மு–டை–ய–வ– ளாய் சக்– தி யை சிந்– தி த்– த ால் சம்– ஹ ா– ர ம் பிறக்–கும்; 4. இரு–பத்–திய�ொ – ரு வயது வித்–தி– – டை – ய – வ – ள – ாய் சக்–தியை சிந்–தித்–தால் யா–சமு திரே–பா–வம் பிறக்–கும்; 5. இரு–பத்–தி–எட்டு வயது வித்–திய – ா–சமு – டை – ய – வ – ள – ாய் சக்–தியை ðô¡

1-15 மே 2018

63

சிந்–தித்–தால் அனுக்–கி–ர–ஹம் பிறக்–கும். இந்த ஐந்து பரு– வம்– வரை வணங்– கு – ப – வர்–க–ளுக்கு ப�ோகத்தை தரும். இதை–விட இன்– னு ம் இரண்டு வயது வித்– தி – ய ா– ச ம் உடை–ய–வ–ளாய் சிந்–தித்–தால் ஞானம் பிறக்– கும். மிகுந்த வயது உடை–ய–வ–ளாய் சிந்–தித்– தால் ம�ோட்–சம் பிறக்–கும். உமை–யம்–மையை வயது வித்–தி–யா–சம் உடை–ய–வ–ளாய் தியா– னிப்–பது வெவ்–வேறு பயனை தரும் என்–கி– றது ஆக–மங்–கள். பெண்–க–ளின் ஏழு பருவ நிலை–கள – ான பேதை, பெதும்பை, அறிவை, தெரிவை, மங்கை, மடந்தை, பேரி–ளம்–பெண் ஆகி–ய–வற்–றையே உணர்த்–து–கி–றது. இந்த பாட– லி ல் ‘மூத்– த – வ ளே, இளை– ய– வ ளே, மாத்– த – வ – ளே ’ என்று வயது வித்–தி–யா–சம் தெரி–விக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. சக்தி வடி– வ ங்– க – ளி ல் திரு– ம – ண – ம ா– காத இளை–ய–வ–ளாக, கன்–னி–யாக, மகா– விஷ்–ணு–வின் சக�ோ–த–ரி–யாக இருப்–ப–வள் துர்க்கை என்– கி – ற து தல– பு – ர ா– ண ம். துர்க்– கை– யு ம், விஷ்– ணு – வு ம் உடன்– பி – ற ந்– த – வ ர்– க – ளா–வர். திருக்–க–டை–யூர் தல–பு–ரா–ணப்–படி துர்க்கை, சிவ–பூஜை செய்து வழி–பட்–டாள், அந்த துர்க்–கை–யையே ‘‘மூவா முகுந்–தற்கு இளை–ய–வ–ளே–’’ என்று குறிப்–பி–டு–கின்–றார்.

– ஞ்– காத்–யா–யினி சமேத அமிர்த மிருத்–தியு ஜ–யர், பாலாம்–பிகா சமேத கால–சம்–ஹா–ர– மூர்த்தி என்று ஆக–மத்–தில் சூட்–டி–யுள்ள – ன்–படி, காத்–யா–யினி, ஏழு பெயர் விளக்–கத்தி வய– து – டை – ய – வ ள் (இளை– ய – வ ள்); பாலா, ஏழி– லி – ரு ந்து ஒன்– ப து வய– து – டை – ய – வ ள். பாலா துர்க்கா, மகா–விஷ்–ணு–வின் தங்கை. இவர்–கள் அனை–வரு – க்–கும் திருக்–கடை – யூ – ரி – ல் சிலை–கள் உள்–ளது, சிந்–திக்–கத்–தக்–கது.

64

ðô¡

1-15 மே 2018

‘மாத்–த–வ–ளே’ ஆரி–ய–முறை வாழ்க்–கை–யில் அறு–ப–தாம் கல்–யா–ணம் முடிந்–தபி – ற – கு, தன் மனை–வியை தவிர பிற உற–வி–னர்–கள் அனை–வ–ரை–யும் விட்டு நீங்கி, நாம் யார், ஏன் வந்–த�ோம் எங்கு செல்–கி–ற�ோம் என்–பதை இது–வரை பயின்–றும், செயல்–முறை – ப – டு – த்–தியு – ம் அறிந்–து – க�ொண்ட அறங்– க – ளி ன் வழி– ய ாய் உடல் நீக்கி, உயிரை பற்றி சிந்– தி ப்– ப து தவம். இந்த நிலைக்கு வானப் பிரஸ்–தாஸ்–ர–மம் என்று பெயர். தவம் என்ற ச�ொல் ‘காடு’ என்–ப–தைக் குறித்–தது. எழு–பத்தி ஐந்து வய–தில் கண–வன�ோ அல்– லது மனை–விய�ோ இறந்–த–பி–றகு சுடு–காட்– டிலே சென்று தனி–யாக, யாக்கை நிலை–யா– மை–யை–யும், உயி–ரின் நிலைப்–பாட்–டை–யும் அனு–ப–வத்–தில் அறிய முற்–ப–டு–வது தவம் - இது ‘காட்டு எறி’ எனப்–ப–டு–கி–றது. பிரம்–மச்–சாரி (பயில்–வ�ோன்) கிர–கஸ்–தன் - கற்–ற–வழி நிற்–ப�ோன், வானப்–பி–ரஸ்–தன் - நின்–ற–தன் வழி உணர்–வ�ோன். சன்–யாசி - உணர்ந்–ததை அனு–ப–விப்–ப�ோன். இந்த நான்கு வாழ்க்கை முறையை வரை–ய–றுக்– கி–றது வேதம். இந்த முறை–யைச் சிறி–தும் வழு–வா–மல் காப்–பத – ற்கு தவம் என்று பெயர். எந்த ஒரு அறத்– தை – யு ம், இயல்– ப ாக இருப்– ப – வ ற்– றைக் க�ொண்டு முயற்– சி த்து பயன்–பெற வேண்–டும். அந்த முயற்–சியை இடை–விட – ா–மல் செய்–வத – ற்–கும், நம்–பிக்–கைக் க�ொள்–வத – ற்–கும் தேவை–யான உறு–திப்–பாடு தவம் எனப்–படு – கி – ற – து. இதை வட–ம�ொழி – யி – ல் சிரத்தா என்–பர். இதுவே ராஜச குணம். எல்லா ஞானத்–தை–யும் நாம் பெறு–வ– தற்கு உத–வுகி – ற பணிவு, பிரம்–மச – ரி – ய விர–தம், புல–ன–டக்–கம், பற்–றின்மை, உண்மை இது ப�ோன்ற உயர் குணங்–க–ளுக்கு சாத்–வீ–கம் என்று பெயர். இதுவே தவம். வேதத்தை அறி–வ–த–னால் கிடைக்–கும் புண்–ணிய த�ோற்–றம் நான்கு. அவை அறம், ப�ொருள், இன்–பம், வீடு. இவற்–றில் வீடு என்ற பயனை தரு–வ–தற்–குக் கார–ண–மா–வது தவம். தவம் என்ற ச�ொல்–லிற்கு ‘வீடு’ என்–ப–தும் ஒரு ப�ொருள். தர்ம, அர்த்த, காம, ம�ோட்– சம் என்–பர். வட–ம�ொ–ழி–யில் வேதத்–தின் கர்ம காண்–டத்–தில் ச�ொல்–லி–ய–படி வழி–ப– டப்–ப–டு–கிற வேள்–வித் தீக்கு ‘தவம்’ என்று பெயர். இந்த தீயா–னது தேவ–தைய – ா–கும். இது கரு–வில் உரு–வா–வது முதல் கயி–லாய பதவி அடை–வது – வ – ரை அனைத்து நலன்–களை – யு – ம் மனி–த–னுக்கு வழங்–க–வல்–லது. சூரி–ய–னின் கதி–ரி–லி–ருக்–கும் வெப்–ப–மாக இருக்–கி–ற–வள் உமை–யம்மை என்–கி–றது ஆக– மம். இந்த வெப்– ப த்தை க�ொண்– டு – த ான் தாவ– ர ங்– க ள் உணவு உற்– ப த்தி செய்– கி ன்– றன. உல–கிற்கு உண–வாக இருக்–கிற வெப்ப ஆற்–ற–லுக்கு தவம் என்று பெயர்.

தவம் என்ற ச�ொல்–லிற்கு சூரிய வெப்–பம் என்று ப�ொருள். சூரி–ய–னின் காலை ஒளி பிராம்மி என–வும், மத்–திய ஒளி ரெளத்–திரி என–வும், மாலை ஒளி மாகேஸ்–வரி என–வும் சைவ சந்–தி–யா–வந்–தன விதி கூறு–கி–றது. கற்பு என்–றால் தவம் என்று ப�ொருள். லலிதா ஸஹஸ்–ர–நா–மம் ‘சதா–சிவ பதி–வி–ர– தா’ என்று குறிப்– பி – டு – வ – தி – லி – ரு ந்து இதை அறி–ய–லாம். ஒரு மனி– த ன் தன் பாவத்தை ப�ோக்– கிக் க�ொள்–வ–தற்கோ, தான் விரும்–பி–யதை பெறு– வ – த ற்கோ, அறத்– தி ல் சிறந்த அந்– த – ணர்க்கு அவர் விருப்– ப ப்– ப டி க�ொடுக்– கும் க�ொடைக்கு தானம் என்று பெயர். தவம் என்ற ச�ொல்– லி ற்கு தானம் என்– றும் ப�ொருள். வேதங்–கள், மனி–தன் தன்– ப�ொ–ருட்–டும், தன்னை சார்ந்–தவ – ர் ப�ொருட்– டும், பிறர் ப�ொருட்–டும் செய்ய வேண்–டிய செயல்–முறை நெறி–களை அறம் என்–கின்– றன. அந்த அறத்–திற்கு ‘புண்–ணி–யம்’ என்று பெயர். அதா–வது, புண்–ணி–யம் என்–றால் தவம். வேதத்–தின் வழி ஒவ்–வ�ொரு இனத்–தார்க்– கும் உரிய வாழ்க்கை விதி–கள் வகுக்–கப்–பட்– டுள்–ளன. அவ–ரவ – ரு – க்–குரி – ய – து அவ–ரவ – ரு – க்–கு– ரிய தவ–மா–கும். அதா–வது ஒழுக்–க–மா–கும். தவம் என்ற ச�ொல்– லி ற்கு ‘ஒழுக்– க ம்’ என்று பெயர். இதையே அபி– ர ாமி பட்– டர், அபி–ராமி அம்–மை–யா–ன–வள் தானே தவ–மா–கவு – ம், தவத்–தின் பய–னா–கவு – ம் விளங்– கு–வ–தா–லும், அனைத்து தவத்–திற்கு மூல– மாக இருப்–ப–தா–லும் ‘மாத்–த–வ–ளே’ என்று குறிப்–பிட்–டார். ‘வேதம் ச�ொன்ன வழிக்–கே’ (பாடல் - 79), ‘பர–மா–கம பத்–த–தி–யே’ (பாடல் - 6), ‘ஐயன் அளந்–த–படி.. அறம் செய்–ய’ (பாடல்- 57). தவம், காடு, காட்–டக்கி, தவசு, ராஜச குணத்–த�ொன்று, சாத்–வீக குணத்–தும�ொ – ன்று, புண்–ணி–யத் த�ோற்ற நான்–கி–னு–ம�ொன்று. ‘யாகத்தீ, வெப்–பம், கற்பு, தானம், புண்– ணி–யம், தத்–தம் வரு–ணத்தி – ற்–கும், நிலைக்–கும் உரிய ஒழுக்–கம்’ என்–கி–றது மதுரை தமிழ்ப் பேர–க–ராதி. வித்யா உபா–சனை நெறி–யில் பத்–துவி – த – – மான நிலை–யில் ப�ோக, ம�ோட்ச, ஞானம், பெறு–வது குறித்து பின்–பற்றி வரு–கி–றார்–கள்: முதல் நிலை–யில் அனைத்து தெய்–வங்–களை – – யும் வணங்–கு–வது, இரண்–டாம் நிலை–யில் குருவை வணங்–குவ – து, மூன்–றாம் நிலை–யில் ஒரு குறிப்–பிட்ட தெய்–வத்தை நேசிப்–பது, நான்–காம் நிலை–யில் விரும்–பிய தெய்–வத்தை பற்–றிய சாஸ்–தி–ரங் களை படிப்–பது, விரும்– பிய தெய்– வ ம் இருக்– கு ம் க�ோயில் நாடி தரி–சிப்–பது. ஐந்–தாம் நிலை–யில் இஷ்ட தெய்– வத்–தின் மந்–தி–ரங்–களை, வழி–பாட்டு முறை– களை ஒரு குரு–வி–னி–டத்து கற்–பது, ஆறாம்

நிலை–யில் கற்–றவ – ற்றை குரு ச�ொன்ன வழியே சாஸ்–திர நெறி தவ–றாது பின்–பற்றி பூஜிப்– பது, ஏழாம் நிலை–யில் ச�ொப்–ப–னத்–தில�ோ, நேரில�ோ, பிரத்–யட்ச இறை–காட்–சியை பெறு– வது, எட்–டாம் நிலை–யில் இறை–காட்–சியை – ப் பெற்–ற–பின் உபா–ச–கன் தன் விருப்–பங்–களை பூர்த்தி செய்– வ து, ஒன்– ப – த ாம் நிலை– யி ல் இஷ்ட தெய்–வத்தை பிரார்த்–தித்து தன்னை சார்ந்–த�ோர்க்கு நன்மை செய்–வது, பத்–தாம் நிலை–யில் பூஜை, தியா–னம், ஆசா–ரங்–கள் அனைத்–தும் இயல்–பாக நீங்கி தானும் தான் வணங்–கும் தெய்–வ–மும் கூறும் மந்–தி–ர–மும் ஒன்று எனக் கருதி, பிற தெய்–வங்–கள் வந்–திப்– பது நீங்கி, எல்லா இடத்–தி–லும் உபா–சனை தெய்–வத்தை மட்–டுமே தரி–சிப்–ப–தா–கும். இந்த பத்–தாம் நிலை–யைத்த – ான் அபி–ராமி பட்–ட–ரின் இந்த பாடல் வரி–கள் விளக்–கு– கின்–றன: ‘உன்–னை–யன்றி மற்–ற�ோர் தெய்– வம் வந்–திப்–பத – ே’, ‘பார்க்–கும் திசை–த�ோ–றும் பனிச்– சி – றை – வ ண்டு ஆர்க்– கு ம்’ (பாடல் 85), ‘நெஞ்–சில் எப்–ப�ோ–தும் உதிக்–கின்–ற–வே’ (பாடல் - 100) ப�ொது–வாக ஒரு தேவ–தையி – ன் அருளை பெற்–ற–வர்–கள் பிற தெய்–வத்தை வணங்க மாட்–டார்–கள். உண்–மைய – ா–கவே இறை–வன்– மீது அன்பு க�ொண்–ட–வர்–கள், தான் எந்த தெய்–வத்தை அன்–பின் மிகு–தி–யால் தியா– னிக்–கிற – ார்–கள�ோ, அந்த அன்–பின் மிகு–தியே பிற–தெய்வ வழி–பாட்–டிலி – ரு – ந்து வில–குவ – த – ற்கு கார–ண–மாக அமை–கி–றது. ஆகம சாஸ்–திர – ங்–கள் தெய்வ வழி–பாட்டு கருத்–துக – ளைக் – கூறும்–ப�ோது, ‘அன்–யா–சா–ரம் நகா–ரயேத் – ’ - பிற சாஸ்–திர – ங்–களை பின்–பற்றி ஒழு–கு–வதை விளக்க வேண்–டும் என்–கி–றது. ஒ ரே நே ர த் – தி ல் இ ர ண் டு இ றை வழி –பா–டு– க ள் செய்–வ தை தவி ர்க் –கப் பணிக்–கி–றது. க�ோயில்–க–ளில் காணப்–ப–டும் பிற தெய்– வங்–கள் அனைத்–தும் ஒன்–றையே சார்ந்–த– தா–கப் பரிந்–து–ரைக்–கி–றது. உதா–ர–ண–மாக உமை– ய ம்மை, சிவன், விநா– ய – க ர், முரு– கன், சண்–டி–கேஸ்–வ–ரர், நந்தி ப�ோன்–றவை ஒரு தெய்வ வழி–பாட்டை சார்ந்–ததே. ப�ொது–வான சாஸ்–திர வழி–பா–டு–க–ளில் குரு, குல–தெய்–வம், தென்–பு–லத்–தார், வேத– எ– றி – ய�ோ ம்– ப ல் ப�ோன்ற வழி– ப ா– டு – க ள் அனைத்–தும் பிற வழி–பாட்–டுக்கு துணை செய்–வதே. பிற தெய்வ வழி–பாடு என்று கரு–த–லா–காது. இவற்றை விட்–டு–வி–டு–வ–தும் கூடாது. இவை எல்–லாக் கருத்–தை–யும் மன– தில்–க�ொண்டே ‘மற்–ற�ோர் தெய்–வம் வந்– திப்–ப–தே’ என்று பிற தெய்வ வழி–பாட்டை விளக்கி, ஒரு–தெய்வ வழி–பாட்டை செய்து உய்–யும் வழி–யாக இந்த வரி–களை நமக்கு அபி–ராமி பட்–டர் பரிந்–து–ரைக்–கி–றார்.

(த�ொட–ரும்) ðô¡

1-15 மே 2018

65

நம் கைதூக்கிக் காப்பாற்றுவார் நரசிம்மர்!

நா

ளை என்–பது நர–சிம்–மரு – க்கு இல்லை என்–பர் சான்–ற�ோர். பல்–வேறு சூழ்– – ளி – ல் சிக்கி அவ–தியு – று – வ�ோ – ர் ஆதி–சங்–க– நி–லைக ரர் இயற்–றிய லக்ஷ்–மி–ந–ர–சிம்ம கரா–வ–லம்ப ஸ்தோத்–தி–ரத்தை மன–மு–ருக பாரா–ய–ணம் செய்–தால் அனைத்து சங்–கட – ங்–களி – லி – ரு – ந்–தும் லக்ஷ்மி நர–சிம்–மர் கைதூக்கி காப்–பாற்–றுவ – ார் என்–பது பக்–தர்–க–ளின் அனு–பவ – –பூர்–வ–மான நம்–பிக்கை.  ல க்ஷ் – மீ – ந – ர – ஸி ம ்ஹ க ர ா – வ – ல ம் – ப ஸ்–த�ோத்–ரம் 1.மத் பய�ோ–நித் நிகே–தன சக்–ரப – ாணே ப�ோகீந்த்–ரப� – ோக மணி–ரஞ்–ஜித புண்–ய– மூர்தே ! ய�ோகீச சாச்–வத சரண்ய பவாப்–திப� – ோத லக்ஷ்– மீ ந்– ரு – ஸி ம்ஹ மம தேஹி கரா– வ – லம்–பம்!! ப�ொதுப் ப�ொருள்: திவ்–ய–மான பாற்– க–ட–லில் பள்ளி க�ொண்ட சக்–ர–பா–ணியே!

66

ðô¡

1-15 மே 2018

ஆதி–சே–ஷன் உடற்–கட்–டில் உள்ள மணி–க– ளால் நிற–மெய்–திய திரு–மேனி படைத்–தவரே !

– ய�ோகி–ய–ருக்–கும், சர–ணம் என்று வந்த பக்–த– ருக்–கும் நித்ய வாஸஸ்–த–லம் நீரே–யல்–லவா? ஸம்–ஸா–ரக் கட–லைத் தாண்ட பட–குப�ோல் – இருக்–கும் லக்ஷ்மீ நர–சிம்–மனே! என்னை கை தூக்–கி–விட்டு அருள வேண்–டும்.

2. ப்ரஹ்–மேந்த்–ர–ருத்ர மரு–தர்க கிரீட க�ோடி ஸங்– க ட்– டி – த ாங்க்– ரி – க – ம – ல ா– ம ல காந்– தி – காந்த ! லக்ஷ்மீ லஸத்– கு – ச – ஸ – ர� ோ– ரு ஹ ராஜ– ஹம்ஸ ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! பிரம்மா, இந்–தி–ரன், ருத்–ரன், சூர்–யன் ஆகி– ய�ோ – ர து கிரீட முனை– க ள் வரு– டு ம் திரு– வ – டி த் தாம– ரை – க ள் க�ொண்– ட – வரே ! மிக அழ–கி–ய–வரே! லக்ஷ்–மி–யின் மார்–ப–கங்–க– ளா–கிய தாமரை மீது–றை–யும் அன்–னமே! லக்ஷ்மீ நர–ஸிம்ஹா! எனக்கு கை க�ொடுத்து முன்–னே–றச் செய்ய வேண்–டும்.

3. ஸம்–ஸார தாவ–தஹ – னா குல பீக–ர�ோரு ஜ்வா–லா–வ–லீபி ரதி–தக்–த–த–னூ–ரு–ஹஸ்ய! த்வத்–பாத பத்ம ஸர–ஸீம் சர–ணா–க–க– தஸ்ய ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! ஸம்– ஸ ா– ர – ம ா– கி ய காட்– டு த் தீயி– ன ால் திகைத்–தும், பயங்–க–ர–மான பெரிய ஜ்வா– லை–க–ளால் ப�ொசுக்–கிய உட–லை–யு–டை–ய–வ– னும், உமது திரு–வ–டி–யா–கிய குளத்–தையே நாடி வந்– து ள்– ள – வ – னு – ம ான எனக்கு கை க�ொடுத்து முன்–னே–றச்–செய்ய வேண்–டும்.

4. ஸம்– ஸ ார ஜால பதி– த ஸ்ய ஜகத நிவாஸ ஸர்–வேந்த்–ரியா – ர்த்த படி–சாக்–ரஜ ஷ�ோப– மஸ்ய ! ப்ரோத்–கம்பி – த ப்ர–சுர – த – ா–லுக மஸ்–தக – ஸ்ய லக்ஷ்– மீ ந்– ரு – ஸி ம்ஹ மம தேஹி கரா– வ – லம்–பம்!! உல–கை–யா–ளும் உத்–த–மரே!  லக்ஷ்மி நர–ஸிம்ஹா! ஸம்–ஸா–ரம் என்ற வலை–யில், புறக்–கா–ர–ணங்–க–ளுக்–கான இரை க�ொண்ட தூண்–டில் நுனி–யில் துவ–ளும் மீன் ப�ோன்–றி– ருக்–கிற – வ – னு – ம், வெகு–வாக நடுக்–கம் க�ொண்டு அவ–தி–யு–றும் என்னை கை தூக்கி காத்–திட வேண்–டும்.

5. ஸம்–ஸார கூட மதி–க�ோர மகாத மூலம் ஸம்ப்–ராப்–யது:கச–தஸ – ர்ப ஸமா–குல – ஸ்ய ! தீனன்ய தேவ க்ரு–பயா பத–மா–க–தஸ்ய ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ லம்–பம்!! உல–கிய – ல் என்ற ஆழ–மான, பயங்–கர – ம – ான பாழுங்–கி–ணற்–றில் வீழ்ந்து, நூற்–றுக்–க–ணக்– கான துன்–பப் பாம்–புக – ள் சூழப்–பட்டு தவிக்– கும் நான் உம்–மையே நாடி–வந்–துள்–ளேன். தய– வு–டன் என்னை கை தூக்கி காக்க வேண்–டும்.

6. ஸம்–ஸார பீரக கரீந்த்ர கராபி காத நிஷ்–பீட்–யம – ான வபுஷ:ஸக–லார்–திந – ாச ! ப்ராண ப்ர–யாண பவ–பீதி ஸமா–குல – ஸ்ய லக்ஷ்– மீ ந்– ரு – ஸி ம்ஹ மம தேஹி கரா– வ – லம்–பம்!! ஸம்– ஸ ா– ர ம் என்ற க�ொடிய யானை துதிக்– கை – ய ால் அடிப்– ப ட்டு நசுங்– கி ய உட– லை – யு – டை – ய – வ – னு ம், உயிர்– ப�ோ – கு ம் தரு–வா–யி–லும் உல–கி–யல் துன்–பம் மிகுந்து திகைத்–தும் இருக்–கிற என்னை, லக்ஷ்–மீ–ந–ர– ஸிம்ஹா நீர் கை க�ொடுத்து தூக்– கி – வி ட வேண்–டும். நீர் அனை–வர – து துன்–பத்–தையு – ம் ப�ோக்–கு–ப–வ–ரன்றோ!

7. ஸம்–ஸா–ர–ஸர்ப விஷ–திக்த மஹ�ோக்–ர– தீவ்ர தம்ஷ்–டாக்ர க�ோடி பரி–தஷ்ட விநஷ்–ட– மூர்தே: ! நாகா– ரி – வ ா– ஹ ன ஸுதாப்தி நிவாஸ ச�ௌரே ல க்ஷ்மீ ந் ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! ஸம்– ஸ ா– ர – ம ா– கி ய பாம்– பி ன் விஷம் த�ோய்ந்த க�ொடிய பல் நுனி–யால் கடிக்–கப்– பட்டு அழி–ய–வி–ருக்–கும் சரீ–ரத்–தை–யு–டைய எனக்கு, ஹே கருட வாஹ–னரே! அம்–ரு–தக் கட–லில் வாழ்–ப–வரே! லக்ஷ்மீ நர–ஹிம்ஹா! கை க�ொடுத்து காப்–பாற்ற வேண்–டும்.

8. ஸம்–ஸா–ரவ்–ருக்ஷ மக–பீஜ மனந்–த–கர்ம சாகா–யுத – ம் கர–ணபத்ர – மனங்–கபு – ஷ்–பம் ! ஆருஹ்ய து:க பலி–நம் பதத�ோ தயால�ோ ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! உல– கி – யி – ய ல் என்– ப து ஒரு மரம், அது பாபங்– க ளை விதை– ய ா– க க் க�ொண்– ட து. கணக்– கி ல்– ல ாக கர்– ம ாக்– க – ள ா– கி ய கிளை –க–ளை–யும், புறக்–க–ர–ணங்–க–ளா–கிய இலை–க– ளை–யும், காம–மா–கிய பூக்–க–ளை–யும், துன்–ப– மா–கிய பழங்–களை – –யும் க�ொண்–டது. அதன் மீது ஏறி விழ இருக்–கிறேன் – . ஹே தயா–பர – னே! லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹா! எனக்கு கைக�ொ–டுத்து காக்–கவே – ண்–டும்.

9. ஸம்–ஸா–ரஸ – ா–கர விசால கரால காலநக்–ரக்–ரஹ க்ர–ஸித நிக்–ரஹ விக்–ரஹ – ஸ்ய! வ்யக்–ரஸ்ய ராக நிச–ய�ோர்மி நிபீ–டித – ஸ்ய ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி

கரா–வ–லம்–பம்!! ஸம்–ஸா–ர–மா–கிய கட–லில் மிக நீண்ட, பயங்–கர கால–மா–கிய முத–லைப் பிடி–யில் விழுங்– க ப்– ப ட்ட உட– லை – யு – டை – ய – வ – னு ம், எப்–ப–டி–யா–வது பிழைக்–கவே – ண்–டும் என்று திகைத்து நிற்–ப–வ–னும், பற்று, பாசம் ஆகிய அலை–க–ளால் அலைக்–க–ழிக்–கப்–பட்–ட–வ–னு– மான என்னை கை க�ொடுத்து தூக்–கி–விட வேண்–டும்.

10. ஸம்–ஸார ஸாகர நிமஜ்–ஜந முஹ்–ய– மா–னம் தீனம் வில�ோ–கய விப�ோ கரு–ணா–நிதே மாம்! ப்ரஹ்–லாத கேத பரி–ஹா–ரக்–ருத – ா–வத – ார ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! ஸம்–ஸா–ர–மா–கிய கட–லில் மூழ்கி மயக்–க– மும் துன்–ப–மும் அடைந்த என்னை, ஹே கரு–ணைக் கடலே! வல்–ல–வரே! கவ–னிக்க வேண்–டும். நீர் பிரஹ்–லா–தன் துய–ரைப் ப�ோக்– கவே அவ–த–ரித்–த–வ–ரா–யிற்றே! ஹேலக்ஷ்மீ நர–ஸிம்ஹா! எனக்கு கைக�ொ–டுத்து காக்க வேண்–டும்.

11. ஸம்– ஸ ா– ர – க �ோ– ர – க – ஹநே சரத�ோ முராரே ! மார�ோக்–ரபீ – க – ர ம்ருக ப்ர–சுர – ார்–தித – ஸ்ய ! ஆர்–தஸ்ய மத்–ஸர நிதாக ஸுது:கிதஸ்ய ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! ஸம்– ஸ ா– ர – ம ா– கி ய க�ொடிய காட்– டி ல் திரிந்து, காம– ன ா– கி ய பயங்– க ர மிரு– க த்– தி – னால் மிக–வும் வேதனை செய்–யப்–பட்டு, ப�ொறாமை, கர்– வ ம் ஆகிய க�ோடை– யும் ஒரு– பு – ற ம் வாட்டி வதைக்– கி – றதே !

ðô¡

1-15 மே 2018

67

இவ்–வாறு துய–ரப்–படு – ம் என்னை, ஹே லக்ஷ்–மீ– ந–ரஸி – ம்ஹா! கைக�ொ–டுத்து, அர–வணை – த்து காக்–கவே – ண்–டும்.

12. பத்வா கலே யம–படா பஹ தர்–ஜ– யந்த: கர்– ஷ த்தி யத்ர பவ– ப ா– ச – ச – த ைர்– யு – த ம் மாம்:! ஏகா–கி–நம் பர–வ–சம் சகி–தம் தயால�ோ ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! யம– கி ங்– க – ர ர்– க ள் என்னை கழுத்– தி ல் கட்டி, அதட்–டி–ய–படி இழுக்க, ஸம்–ஸா–ர– பா–சங்–கள் பின் இழுக்க, எங்கோ இழுத்–துச் செல்–கி–றார்–களே. நான் தன்–னந்–த–னி–யாக, பிற–ருக்கு அடி–மை–யாகி, பயந்து நடுங்–கிக்– க�ொண்– டி – ரு க்– கி – றேனே . ஹே லக்ஷ்மீ ந்ரு– ஸிம்ஹா! தயை–யின் உருவே! கைக�ொ–டுத்து காக்க வேண்–டும்.

13. லக்ஷ்– மீ – பதே கம– ல – ந ாப ஸுரேச விஷ்ணோ யஜ்–ஞேச யஜ்ஞ மது–சூ–தன விச்–வ–ரூப ! ப்ரஹ் – ம ண ்ய க ே ச வ ஜ ன ா ர் – த ன வாஸு–தேவ ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! ஹே லக்ஷ்–மீ–பதே! கம–ல–நாப! ஸுரேச! விஷ்–ணுவே! யாகங்–களை பாது–காப்–பவ – ரே! யாகங்–களி – ன் உரு–வா–னவ – ரே! மது–வர – க்–கனை ஸம்– ஹ – ரி த்– த – வ ரே! உல– க – வ – டி – வ ா– ன – வ ரே! வேதங்–களை நேசிப்–பவ – ரே! கேசவ! ஜனார்– தன! வாஸு– தே வ லக்ஷ்– மீ ந்– ரு – ஸி ம்ஹா!

68

ðô¡

1-15 மே 2018

என்னை கைதூக்கி விட–வேண்–டும்.

14. ஏகேந சக்–ரம – ப – ரே – ண கரேண சங்–கம் அந்– யே ந ஸிந்து தநயா மவ– ல ம்ப்ய திஷ்–டன்! வாமே–தரே – ண வர–தா–பய பத்–மசி – ஹ்–நம் ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! ஒரு கையில் சக்– ர த்– தை – யு ம், மற்– ற – தி ல் சங்–கையு – ம், இன்–ன�ொன்றி – ல் லக்ஷ்–மியை பற்– றிக் க�ொண்–டும், வலது கையில் வரத-அபயபத்–மங்–களை – யு – ம் தாங்–கிய – வ – ாறு காட்–சித – ரு – ம் லக்ஷ்–மீந்–ருஸி – ம்ஹா! என்னை கைக�ொ–டுத்து காக்–கவே – ண்–டும்.

15. அந்–தஸ்ய மே ஹ்ரு–தவி – வேக – மஹா–த– னஸ்ய ச�ோரைர்– ம ஹா பலி– பி – ரி ந்த்– ரி ய நாம– தேயை: ! ம�ோஹாந்–தக – ார குஹரே விநி–பா–தித – ஸ்ய லக்ஷ்– மீ ந்– ரு – ஸி ம்ஹ மம தேஹி கரா– வ – லம்–பம்!! நான�ோ குரு–டன – ாகி விட்–டேன். மேலும், மிக பலம்–வாய்ந்த புறக்–கா–ர–ணங்–கள் என்ற திரு–டர்–கள் எனது விவே–கம் என்ற பெரும் செல்–வத்தை கள–வாடி விட்–டன – ர். இன்–னும், ம�ோஹம் என்ற பேரி–ருள் சூழ்ந்த குகை– யில் தள்– ள ப்– ப ட்– டு ம் இருக்– கி – றேன் . ஹே லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹா! எனக்கு கைக�ொ–டுத்து உத–வவே – ண்–டும்.

16. ப்ரஹ்–லாத நாரத பரா–சர – பு – ண்–டரீ – கவ்யா–ஸாதி பாக–வத புங்–கவ ஹ்ருந்–நி– வாஸ! பக்–தானு ரக்த பரி–பா–லன பாரி–ஜாத ல க்ஷ் – மீ ந் – ரு – ஸி ம ்ஹ ம ம தே ஹி கரா–வ–லம்–பம்!! ப்ரஹ்–லா–தன், நார–தர், பரா–சர – ர், புண்–ட– ரீ–கர், வியா–ஸர் முத–லிய பர–ம–பக்–தர்–க–ளின் ஹ்ரு–த–யத்–தில் வசிப்–ப–வரே! பக்–தர்–க–ளை– யும், நேசிப்–ப–வர்–களை – –யும் பாது–காப்–ப–தில் ய – வ – ரே, ஹே லக்ஷ்–மீந்–ருஸி – ம்ஹா! கருத்–துடை – எனக்கு கை க�ொடுத்து, பாது–காப்பு அளிக்க வேண்–டும்!

17. லக்ஷ்மீ ந்ரு–ஸிம்ஹ சர–ணாப்ஜ மதுவ்–ர– தேந ஸ்தோத்–ரம் க்ரு–தம் சுப–க–ரம் புவி சங்–க– ரேண ! யே தத்– ப – ட ந்தி மனுஜா ஹரி– ப – கத் – தி – யுக்தா: தே யாந்தி தத்– ப – த – ஸ – ர�ோ – ஹ – ம – க ண்ட ரூபம் !! லக்ஷ்–மீ–ந–ர–ஸிம்–ஹ–னின் திரு–வ–டித்–தா–ம– ரை–க–ளில் ம�ொய்க்–கும் தேனி–யாக இருக்– கும் சங்–க–ர–ரால் மங்–க–ள–க–ர–மான இந்த ஸ்தோத்–ரம் இயற்–றப்–பட்–டது. இதை பக்– தி– யு – ட ன் படிப்– ப – வ ர் நா– ர ா– ய – ண – னி ன் திரு–வ–டித்–தா–மரையை – எய்–து–வர்.

த�ொகுப்பு:ந.பரணிகுமார்

Fƒèœ

ªêšõ£Œ

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

¬õè£C&1

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

19

2

ªêšõ£Œ

CˆF¬ó&18

1

݃Aô îI› Aö¬ñ «îF «îF

Üñ£õ£¬ê Þó¾ 6.06 ñE õ¬ó

궘ˆîC Þó¾ 7.37 ñE õ¬ó

Fó«ò£îC Þó¾ 8.43 ñE õ¬ó

¶õ£îC Þó¾ 9.21 ñE õ¬ó

ãè£îC Þó¾ 9.29 ñE õ¬ó

îêI Þó¾ 9.06 ñE õ¬ó

ïõI Þó¾ 8.13 ñE õ¬ó

ÜwìI Þó¾ 6.24 ñE õ¬ó

êŠîI ñ£¬ô 5.13 ñE õ¬ó

êw® ðè™ 3.18 ñE õ¬ó

ð…êI ðè™ 1.19 ñE õ¬ó

궘ˆF ðè™ 11.24 ñE õ¬ó

F¼F¬ò 裬ô 9.41 ñE õ¬ó

¶MF¬ò 裬ô 8.17 ñE õ¬ó

Hóî¬ñ 裬ô 7.22 ñE õ¬ó

FF

ðóE ðè™ 11.27 ñE õ¬ó

ܲMQ ðè™ 12.04 ñE õ¬ó

«óõF ðè™ 12.17 ñE õ¬ó

àˆFó†ì£F ðè™ 12.02 ñE õ¬ó

Ìó†ì£F ðè™ 11.17 ñE õ¬ó

êîò‹ 裬ô 10.02 ñE õ¬ó

ÜM†ì‹ 裬ô 8.19 ñE õ¬ó

F¼«õ£í‹ 裬ô 6.13 ñE õ¬ó

F¼«õ£í‹  º¿õ¶‹

àˆFó£ì‹ Þó¾ 3.47 ñE õ¬ó

Ìó£ì‹ Þó¾ 1.13 ñE õ¬ó

Íô‹ Þó¾ 10.40 ñE õ¬ó

«è†¬ì Þó¾ 8.17 ñE õ¬ó

ÜÂû‹ Þó¾ 6.10 ñE õ¬ó

Mê£è‹ ñ£¬ô 4.27 ñE õ¬ó

ï†êˆFó‹

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

²ðºÃ˜ˆî . ªê®, ªè£®, ñó‹ ¬õ‚è ï¡Á.

ªê¡¬ù ªê¡ù «èêõŠªð¼ñ£œ àô£. à¬öŠð£÷˜ Fù‹.

M«êû °PŠ¹èœ

C‹ñ‹

C‹ñ‹

èìè‹

èìè‹

I¶ù‹&èìè‹

I¶ù‹

I¶ù‹

Kûð‹

Kûð‹

è¡Q

è¡Q

°´‹ð Fù‹. ê˜õ Üñ£õ£¬ê, A¼ˆF¬è Móî‹, H¶˜ ðí , Ü¡ùî£ù‹ ï¡Á.

ÿóƒè‹ ªð¼ñ£œ êŠî£õóí‹.

Hó«î£û‹. ñ£î Cõó£ˆFK. êèô Cõ£ôòƒèO½‹ ñ£¬ô Hó«î£û Mö£.

ªêMLò˜ Fù‹. è¼ì îKêù‹ ï¡Á. F¼ïœ÷£Á êmvõó˜ CøŠ¹ Ýó£î¬ù.

ãè£îC Móî‹. 裬󂰮 ªè£Š¹¬ìò‹ñ¡ F¼iF àô£.

èˆîK «î£û‹ Ýó‹ð‹. îˆî£ˆ«óò˜ ªüò‰F. ²õ£I ñ¬ô º¼è¡ îƒè‚ èõê‹ & ¬õó«õ™ îKêù‹.

F¼ï£¾‚èóê˜ ï£òù£˜ °¼Ì¬ü, 裬󂰮 ªè£Š¹¬ìò‹ñ¡ iF àô£.

ÿóƒè‹ ªð¼ñ£œ iF àô£. ªê¡¬ù ªê¡ù «èêõ˜ ðõQ.

F¼«õ£í Móî‹. ïìó£ü˜ ÜH«ûè‹, ²ðºÃ˜ˆî .

²ðºÃ˜ˆî . ªê¡¬ù 𣘈îê£óFŠ ªð¼ñ£œ ªõ‡ªíŒˆ î£N àô£.

ÿóƒè‹, êñò¹ó‹ ñ£Kò‹ñ¡ Mö£ ªî£ì‚è‹.

Ü‚Q ï†êˆFó‹ Ýó‹ð‹. ²ð. «ê£÷C‹ñ¹ó‹ ô†²I ïóC‹ñ˜ ðõQ.

«ñû‹&Kûð‹ êƒèìýó 궘ˆF. F¼ŠðF ã¿ñ¬ôò£¡ ñôóƒA «ê¬õ.

«ñû‹

eù‹&«ñû‹

ê‰Fó£wìñ‹

ÜI˜î 15.43 H¡¹ Cˆî C‹ñ‹&è¡Q

Cˆî 15.04 H¡¹ ñóí

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ñóí 10.04 H¡¹ Cˆî

ñóí 5.47 H¡¹ Cˆî

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ÜI˜î 41.44 H¡¹ Cˆî

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ñóí 26.07 H¡¹ Cˆî

«ò£è‹

கணித்தவர்: ‘ஜ�ோதிட மணி’ வசந்தா சுரேஷ்குமார்

மே மாதம் 1-15 (சித்திரை-வைகாசி ) பஞ்சாங்க குறிப்புகள்

மே 1 முதல் 15 வரை ராசி பலன்கள் மேஷம்: இந்த கால– க ட்– ட த்– தில் எந்த ஒரு காரி–யத்–தி–லும் அவ– ச – ர – ம ாக செயல்– ப – டு – வீ ர்– கள். நிதா– ன த்தைக் கடை– பி – டிப்–பது வெற்–றிக்கு வழி–வ–குக்– கும். பேச்–சில் அழுத்–த ம் இருக்– கு ம். சில சிக்– க – ல ான பிரச்– னை – க – ளி ல் சுமு– க – ம ான முடி–வைக் காண முற்–ப–டு–வீர்–கள். மன–த் த–டு–மாற்–றம் ஏற்–ப–ட–லாம். வாக–னங்–க–ளில் செல்–லும்–ப�ோது கவ–னம் தேவை. குடும்–பத்–தில் ஏதா–வது பிரச்னை தலை– தூக்–க–லாம். எல்–ல�ோ–ரை–யும் அனு–ச–ரித்துச் செல்–வது நன்மை தரும். பிள்–ளை–க–ளி–டம் அன்– ப ாக பழ– கு – வ து நல்– ல து. குடும்– ப த்– தில் சுப–கா–ரி–யங்–க–ளுக்–கான ஏற்–பா–டு–கள் த் தரும். நிம்–ம–தியை – த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் நிதா– ன – ம ாக நடக்–கும். பண–வ–ரத்து எதிர்–பார்த்த அளவு இல்–லா–விட்–டா–லும் தேவை பூர்த்–திய – ா–கும். புதிய ஆர்–டர்–கள் பற்றி உட–னடி – ய – ாக முடிவு எடுக்க முடி–யா–மல் குழப்பம் ஏற்படும். உத்– தி – ய�ோ – க த்– தி ல் இருப்– ப – வ ர்– க ளுக்கு வேலை–யில் கவ–ன–ம் தேவை. பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். மேல–தி–கா–ரி–கள் உங்–கள் பேச்– சுக்கு செவி சாய்ப்– ப ார்– க ள். விரும்– பி ய இட–மாற்–றம் கிடைக்–கும். அதே–நேர – ம் புறம்–

பே–சா–மல், சக ஊழி–யர்–க–ளின் நட்–பைக் காப்–பாற்–றிக் க�ொள்–ளுங்–கள். பெண்–கள் சிக்–க–லான விஷ–யங்–க–ளைக்– கூட சுமு–கம – ாக முடித்து விடு–வீர்–கள். குடும்– பத்–திலு – ள்ள சிக்–கல – ான பிரச்–னைக – ள – ை–யும் சுல–ப–மாக தீர்ப்–பீர்–கள். அர–சி–யல்–வா–தி–கள், த�ொண்–டர்–க–ளின் தேவை–களை முழு–மை–யா–கப் பூர்த்தி செய்– வீர்–கள். உங்–கள் முயற்–சி–கள் அனைத்–தும் வெற்–றிப் பாதையை ந�ோக்–கிச் செல்–லும். கட்– சி த் தலை– மை – யி – ட ம் நல்ல பெயர் வாங்–கு–வீர்–கள். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு புதிய வாய்ப்–பு– கள் தேடி–வரு – ம். திற–மையை வெளிப்–படு – த்தி – ப் பெறு– ரசி–கர்–களி – ன் ஏக�ோ–பித்த ஆத–ரவை வீர்–கள். பண–வர – வு அம�ோ–கம – ாக இருக்–கும். புதிய வாக–னம் வாங்–கு–வீர்–கள். மாண–வர்–களு – க்கு கல்–விக்கு தேவை–யான புத்–த–கங்–கள் மற்–றும் உப–க–ர–ணங்–கள் வாங்– கு–வது பற்–றிய கவலை நீங்–கும். படிப்–பில் ஆர்–வம் உண்–டா–கும். பரி–கா–ரம்: முரு–கனை செவ்–வாய்–க்கி–ழமை – – த�ோ–றும் வணங்–கிவ – ர பல நாட்–கள – ாக இழு–ப– றி–யான காரி–யம் வெற்–றி–க–ர–மாக முடி–யும். மன–க்க–வலை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வியா–ழன், வெள்ளி.

ரிஷ–பம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில் ப�ொன்– ப�ொ – ரு ள் சேர்க்கை உண்– ட ா– கு ம். அதே– வே – ள ை– யில் அடுத்– த – வ – ரு க்கு உதவி செய்– ய ப்– ப �ோய் வில்– ல ங்– க ம் ஏற்– ப – ட – ல ாம் எச்– ச – ரி க்– கை – தேவை. ஜாமீன் கையெ–ழுத்து ப�ோடு–வத�ோ தவ–றான நபர்–களு – க்–காக பரிந்து பேசு–வத�ோ கூடாது. மன–தில் ஏதா–வது குறை இருக்–கும். குடும்– ப த்– தி ல் இத– ம ான சூழ்– நி லை காணப்–படு – ம். கண–வன்- மனை–விக்–கிடையே – இருந்த மன–வரு – த்–தம் நீங்–கும். உற–வின – ர்–கள், நண்–பர்–களி – ட – ம் இருந்த மன–க் க–சப்பு மாறும். குடும்–பத்–தில் சுப நிகழ்–வு–கள் இருக்–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் செய்–ப–வர்–கள் பழைய பாக்–கி– க ளை வசூல் செய்– வ– தில் வேகம் காண்– பி ப்– ப ார்– க ள். ப�ோட்– டி – க ள் வில–கும். எதிர்–பார்த்த ஆர்–டர்–கள் கிடைக்– கும். . கூட்–டுத்–த�ொ–ழில் புரி–ப–வர்–கள் நல்ல லாபம் காண–லாம். உத்–திய�ோ – –கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் இழு–ப– றி–யான காரி–யங்–களை சிறப்–பாக செய்து முடிப்–பீர்–கள். வேலை இல்–லா–மல் தவித்–த– வர்– க – ளு க்கு சிறந்த வேலை கிடைக்– கு ம். சில–ருக்கு பணி இட–மாற்–றம், பதவி உயர்–வு் வந்து சேரும். பண– வி – ஷ – ய த்– தி ல் மிக– வு ம் கண்–டிப்–பு–டன் நடந்து க�ொள்–ள–வும்.

பெ ண் – க ள் எ தை ப் ப ற் – றி – ய ா – வ து நினைத்து கவ–லைப் –ப–டு–வீர்–கள். வாக்–கு–று– தி–கள் க�ொடுக்–கும்–ப�ோது கவ–னம் தேவை. விருந்து நிகழ்ச்– சி – யி ல் கலந்து க�ொள்– வீ ர்– கள். அனா–வ–சிய செல–வி–னைக் குறைத்–துக் க�ொள்–ள–வும். குழந்தை பாக்–கி–யம் பெற்று மகிழ்வீர்கள். கண–வர்,் குடும்–பத்–தி–ன–ரின் அன்பு கிடைக்–கும். உங்–கள் குடும்–பத்–தின் நல–னுக்–காக விட்–டுக் க�ொடுத்–துப் ப�ோக–வும். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–கள் பண–வ–ரவு – ல் காண்–பார்–கள். ஆனால் பதவி கிடைப்–பதி தாம–தம் ஆகும். சுய–ந–லம் விடுத்து ப�ொது– ந–லம் கருதி பாடு–ப–ட–வும். ப�ொதுப்–ப–ணி– யில் ஏற்– ப ட்டு வந்த தடை– க ள் மற்– று ம் த�ோல்–வி–கள் இருக்–காது. கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு நீண்ட கால– மாக கண்ட கனவு பலிக்– கு ம். ஆடம்– ப – ரப் ப�ொருட்–க–ளைச் சேர்ப்–பீர்–கள். புதிய ஒப்–பந்–தங்–க–ளில் கையெ–ழுத்–தி–டு–வீர்–கள். மாண–வர்–கள் கல்–வி–யில் வெற்–றி–பெற திட்–ட–மிட்டு படிக்க முற்–ப–டு–வீர்–கள். சக மாண–வர்–கள் மூலம் உத–விக – ள் கிடைக்–கும். பரி–கா–ரம்: அம்–மனை வணங்க எல்லா காரி– ய ங்– க – ளு ம் நல்– ல – ப – டி – ய ாக நடக்– கு ம் மனக்–க–வலை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: புதன், வியா–ழன், வெள்ளி.

70

ðô¡

1-15 மே 2018

பெருங்குளம்

ராமகிருஷ்ண ஜ�ோஸ்யர்

மிது–னம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில் திடீர் க�ோபம் ஏற்–ப–ட–லாம். எல்–லா–வற்–றி–லும் நெருக்–கடி நேரலாம். புதிய முயற்–சிக – ளி – ல் ஈடு–ப–டு–வதை தள்ளிப் ப�ோடு– வது நல்லது. வீண் அலைச்–சல் ஏற்–பட – ல – ாம். குடும்–பத்–தா–ரி–டம் இத–மாகப் பேசு–வது நல்–லது. கண–வன், மனை–வி ஒரு–வரை ஒரு– வர் அனு–ச–ரித்துச் செல்–லுங்கள். குழந்–தை– கள் எதிர்–கால நலன் பற்றி சிந்–திப்–பீர்–கள். த�ொழில், வியா–பா–ரத்தில் வாடிக்–கைய – ா– ளர்–களி – ட – ம் அனு–சரி – த்–துப் பேசு–வது நல்–லது. லாபம் குறை–ந்தாலும்​் பண–வ–ரத்து திருப்தி தரும். சுக–ப�ோக வச–தி–களை அனு–ப–விப்–பீர்– கள். ப�ொரு–ளா–தார வள–மும், சேமிப்–பும் உய–ரும். அர–சாங்க உத–வி–க–ளும் கிடைக்– கும். ஆசை–கள் ஒன்–றன் பின் ஒன்–றா–கப் பூர்த்–தி–யடை – –யும். உத்–திய�ோ – –கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் மேல– தி–கா–ரி–க–ளி–டம் அனு–ச–ரித்துச் செல்–வது நல்– லது. எதிர்–பார்த்த பதவி உயர்–வும், ஊதிய உயர்–வும் பெறு–வீர்–கள். சில–ருக்கு விரும்–பிய இட–மாற்–ற–மும் கிடைக்–கும். சக ஊழி–யர்–க– ளின் ஆத–ர–வா–லும், நட்–பா–லும் அந்–தஸ்து உய–ரும். சில முக்–கி–யப் பிரச்–னை–க–ளுக்கு நிரந்–த–ரத் தீர்வு காண்–பீர்–கள். பெண்– க – ளு க்கு எந்த காரி– ய த்– தி – லு ம்

நெருக்–க–டி–யான நிலை உண்–டா–கும். வீண் அலைச்–சல் ஏற்–ப–டும். அர–சிய – ல்–வா–திக – ள், மேலி–டத்–தின் ஆத–ர– வைப் பெறு–வீர்–கள். ஆனால் அதன் முழுப் பலன்–கள – ை–யும் அனு–பவி – க்க இய–லாத அள– விற்கு மற்–ற–வர்–க–ளின் குறுக்–கீ–டு– இருக்கும். எனி–னும் எதி–ரி–க–ளைச் சமா–ளிப்–பீர்–கள். கடி–ன–மான வேலை–க–ளை–யும் சிறப்–பா–க முடிப்–பீர்–கள். புதிய ப�ொறுப்–புக – ள் – பெறு–வீர்– கள். பய–ணங்–க–ளால் நன்மை உண்–டா–கும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு புதிய ஒப்– ப ந்– தங்–கள் கிடைக்–கும். உங்–கள் முயற்–சி–கள் அனைத்–தும் வெற்–றிபெறும். புதிய நட்–பு–க– ளால் நல்ல வாய்ப்–பு–கள – ைப் பெறு–வீர்–கள். சக–கலை – ஞ – ர்–களு – ம், ரசி–கர்–களு – ம் உங்–களு – க்கு – ாக நிறை–வான ஆத–ரவு தரு–வார்–கள். கடி–னம உழைத்து, உங்–கள் முழுத் திற–மை–யை–யும் வெளிக்–க�ொ–ணர்–வீர்–கள். மாண–வர்–க–ள் பாடங்–களை ஊன்–றிப் படிக்க வேண்–டிய கட்–டா–யம் உண்–டா–கும். ஆசி– ரி – ய ர் மற்– று ம் சக மாண– வ ர்– க – ளி– ட ம் அனு–ச–ரித்துச் செல்–வது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: தாயா–ரு–டன் இணைந்–துள்ள பெரு–மாளை வணங்க முன் ஜென்ம பாவம் நீங்–கும். குடும்–பம் சுபிட்–ச–ம–டை–யும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வெள்ளி.

கட– க ம்: இந்த கால– க ட்– ட ம் உடல் அச–தியை தர–லாம். திட்– ட– மி ட்டு செய– ல ாற்– று – வ – தி ல் பின்– ன – டை வு ஏற்– ப – ட – ல ாம். பக்–தி–யில் நாட்–டம் அதி–க–ரிக்– கும். அக்–கம்–பக்–கத்தாருடன் சில்–லறை சண்– டை–கள் உண்–டா–க–லாம். பய–ணங்–க–ளில் தடங்–கல் ஏற்–ப–ட–லாம். க�ொடுத்த வாக்கை காப்–பாற்–று–வ–தில் உறு–தி–யாக இருப்–பீர்–கள். குடும்–பத்–தில் பண–வர – த்து திருப்தி தரும். உங்–கள் த�ோற்–றத்–தில் ப�ொலிவு உண்–டா– கும். புத்– தி – ச ா– லி – க – ளி ன் நட்– பை ப் பெற்று பல–னடை – –வீர்–கள். மன–உ–றுதி உண்–டா–கும். கவ–லை–கள் மறைந்து மகிழ்ச்சி பிறக்–கும் த�ொழில், வியா–பா–ர சிக்–கல்–கள் தீரும். ஏற்–றும – தி - இறக்–கும – தி சூடு–பிடி – க்–கும். வெளி– நாட்–டுப் பய–ணங்–களை மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். சேமிப்பில் முன்–னேற்–றம் காண்–பீர்–கள். உத்–திய�ோ – –கஸ்தர்களுக்குவேலைப் –பளு அதிகரிக்கும்.பதவி உயர்வு தேடி–வரு – ம். வரு– மா–னம் சீராக இருக்–கும். விரும்–பிய இட– மாற்–ற–மும் கிடைக்–கும். மேல–தி–கா–ரி–க–ளின் அன்–பும், ஆத–ர–வும் கிடைக்–கும். பெண்–க–ளுக்கு காரி–யங்–க–ளில் பின்–ன– டைவு ஏற்–ப–ட–லாம். மற்–ற–வர்–க–ளி–டம் சில்– லறை சண்–டை–கள் ஏற்–ப–டா–மல் இருக்க கவ– ன – ம ா– க ப் பேசிப் பழ– கு – வ து நல்– ல து.

குடும்–பத்–தில் அமைதி நில–வும். வெளி–யூர் மற்–றும் வெளி–நாட்–டிலி – ரு – ந்து இன்–பக – ர – ம – ான செய்–தி–கள் வந்து சேரும். கண–வ–ரின் உற– வி–னர்–க–ள�ோடு வீண் வாக்–கு–வா–தங்–க–ளில் ஈடு–பட வேண்–டாம். அர–சிய – ல்–வா–திக – ள், தாங்–கள் சார்ந்–துள்ள கட்–சியி – ன் த�ொண்–டர்–களு – க்–கும், நெருங்–கிய – – வர்–க–ளுக்–கும் மிகப்–பெ–ரிய உத–வி–க–ளைச் செய்து பாராட்– டு – க – ள ைப் பெறு– வீ ர்– க ள். உங்– க ள் க�ௌர– வ ம் உய– ரு ம். சமு– த ா– ய த்– தில் அந்– த ஸ்து உண்– ட ா– கு ம். உங்– க – ளி ன் முயற்–சி–கள் உங்–களை வெற்–றிப்–பா–தைக்கு அழைத்–துச் செல்–லும். கலைத்– து – றை – யி – ன ர் படிப்– ப – டி – ய ான வளர்ச்–சி–யைக் காண்–பீர்–கள். வரு–மா–னம் நன்–றாக இருப்–ப–தால் ரசி–கர்–க–ளுக்–கா–கச் செலவு செய்–வீர்–கள். சக–க–லை–ஞர்–க–ளால் நன்மை அடை–வீர்–கள். புதிய வாக–னங்–களை வாங்–கும் வாய்ப்–பும் கிடைக்–கும். மாண– வ ர்– க – ளு க்கு கல்– வி – யி ல் இருந்த மெத்–தன – ப் ப�ோக்கு மாறும். புத்–தக – ம் ந�ோட்– டு–களை மற்–றவ – ர்–களி – ட – ம் வாங்–கும்–ப�ோ–தும் க�ொடுக்–கும்–ப�ோ–தும் கவ–னம் தேவை. பரி–கா–ரம்: துர்க்–கையை வணங்க பிரச்–னை– கள் சுமு–கம – ாக முடி–யும். மனக்–குறை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: திங்– க ள், புதன், வெள்ளி. ðô¡

1-15 மே 2018

71

மே 1 முதல் 15 வரை ராசி பலன்கள் சிம்–மம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில் உடல்–நிலை தேறும். செலவு கட்–டுக்–குள் இருக்–கும். காரியத் தடை– க ள் நீங்– கு ம். தந்– தை – யா– ரி ன் நல– னி ல் அக்– க றை தேவை. க�ொடுக்–கல் வாங்–க– லில் கவ–ன–மாக செயல்–ப–டு–வது நல்–லது. குடும்– ப த்– தி ல்கண– வ ன், மனை– வி க்– கி – டையே இருந்த பூசல்–கள் நீங்கி ஒற்–றுமை உண்– டா–கும். உற–வி–னர்–க–ளுக்–காக வேண்டாத காரி–யத்–தில் தலை–யிட வேண்–டி–யி–ருக்–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் மெத்–தன ப�ோக்கு காணப்–பட்–டா–லும் பண–வ–ரத்து சுமா–ராக இருக்–கும். சரக்–கு–களை கவ–ன– மாக கையாள்–வது நல்–லது. எல்–ல�ோரை – யு – ம் அனு–சரி – த்–துச் செல்–லவு – ம். உங்–கள – ைப் பற்றி நீங்–களே தாழ்–வான எண்–ணம் க�ொண்–டி– ருந்–தால் அதனை மாற்–றிக் க�ொள்–ள–வும். புதி–யத – ாக வாக–னம் வாங்–கும் எண்–ணமி – ரு – ந்– தால் நன்கு ஆராய்ந்–தும், ஆல�ோ–ச–னை–கள் செய்–தும் வாங்–கு–வது நல்–லது. உத்– தி – ய�ோ – க த்– தி ல் இருப்– ப – வ ர்– க – ளு க்கு வீண் அலைச்– ச ல் குறை– யு ம். இட– ம ாற்– றம் உண்–டா–க–லாம். அதி–க–மாக உழைக்க வேண்டி வர– ல ாம். கவ– ன ம் முக்கியம். ஓட்– டு – ன ர்– க ள், த�ொழிற்– ச ா– லை – க – ளி ல் இயந்திரங்களுடன் வேலை செய்–வ�ோரு – க்கு

மிக நல்ல கால–கட்–டமி – து. உங்–கள – து திற–மை– யினை நிர்–வா–கம் சரி–யாக பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–ளும். பெண்–களு – க்கு தடை–பட்ட காரி–யங்–கள் நடந்து முடி–யும். க�ொடுக்–கல் வாங்–க–லில் கவ–னம் தேவை. பண–வ–ரத்து குறை–ய–லாம். உடல்–ந–ல–னில் அக்–கறை வேண்டும். அர–சி–யல்–து–றை–யி–ன–ருக்கு செல்–வாக்கு குறையலாம். ஆனாலும் பத–வியு – ம், ப�ொறுப்– பும் வந்–துசே – ரு – ம். பணம் வந்த வழி தெரி–யா– மல் செல–வழி – யு – ம். வீண் அலைச்–சல், வாக்–கு– வா–தம் அவ்–வப்–ப�ோது வாட்டி வதைக்–கும். கலைத்–துறை – யினர்முழுத்–திற – மை – க – ள – ை–க் காட்–டி–னால் மட்–டுமே வாய்ப்–பு–கள் அதி–க– ரிக்கும்​். அடிக்–கடி வெளி–யூர் பய–ணங்–கள் வந்–து–சே–ரும். ஒரே நேரத்–தில் பல– வாய்ப்–பு– கள் வரும்–ப�ோது தகுந்த ஆல�ோ–சனை – யு – டன் முடி–வு–களை எடுப்–பது நல்–லது. மாண–வர்–க–ளுக்கு கல்–வி–யில் நாட்–டம் உண்–டா–கும். ப�ோட்–டிக – ள் நீங்–கும். சக மாண– வர்–க–ளு–டன் இருந்த மனக்–க–சப்பு மாறும். பரி–கா–ரம்: நந்–தீஸ்–வ–ர–ரை–யும், சிவ–பெ–ரு– மா–னை–யும் வணங்க எல்லா நன்–மை–க–ளும் உண்– ட ா– கு ம். எதிர்– ப ார்த்த காரி– ய ங்– க ள் திருப்–தி–க–ர–மாக நடக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: திங்– க ள், புதன், வியா–ழன்.

கன்னி: இந்த கால–கட்–டத்–தில் நெருக்–கடி – ய – ான பிரச்–னைக – ள் நீங்–கும். பண–வ–ரத்து அதி–க– ரிக்– கு ம். திட்– ட – மி ட்ட காரி– யங்–களை சிறப்–பாக செய்து முடிப்–பீர்–கள். பய–ணங்–களு – ம் அவற்–றால் நன்–மை–க–ளும் உண்–டா–கும். குடும்–பத்–தில் ச�ொன்ன ச�ொல்லை காப்– பாற்ற பாடு–ப–டு–வீர்–கள். நீண்–ட–நாள்பிரச்– னை–கள் தீரும். சற்று சிரத்தையுடன் உழைக்க வேண்– டி – யி – ரு க்– கு ம். உழைப்– பு க்கு தகுந்த செல்–வாக்–கும், பண–வ–ர–வும் கிடைக்–கும். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் முன்– னே ற்– ற – மாக நடக்–கும். லாபம் அதி–க–ரிக்–கும். புதிய த�ொழில் த�ொடங்–க–லாம். கூட்–டுத் த�ொழி– லில் லாபம் கிடைக்–கும். வரி செலுத்–துவ – தி – ல் நேர்–மை–யான முறை–க–ளைப் பின்–பற்–றுங்– கள். வேலை–யாட்–கள் சில பிரச்–னை–களை ஏற்–ப–டுத்–த–லாம். உத்–திய�ோ – க – த்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள் மகிழ்ச்– சி– யு – ட ன் காணப்– ப – டு – வ ார்– க ள். எதை– யு ம் செய்து முடிக்–கும் சாமர்த்–தி–யம் ஏற்–ப–டும். உப– த�ொ – ழி ல் செய்– ப – வ ர்– க – ளு க்கு லாபம் கிடைக்–கும். இட–மாற்–றம் கிடைக்–கும். எதிர்– பார்த்த பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். பெண்– க ள் திட்– ட – மி ட்– ட – ப டி காரி– யங்– க ளை செய்து முடித்து மன நிம்– ம தி

அடை–வீர்–கள். பண–வ–ரத்து அதி–க–ரிக்–கும். மற்–ற–வர்–கள் மேல் இரக்–கம் உண்–டா–கும். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–க–ள் பின்–தங்–கிய நிலை–யில் இருந்து மீண்டு முன்–னேற்–றப் பாதை–யில் அடி–யெ–டுத்து வைக்–கப் ப�ோகி– றீர்–கள். தீய�ோர் சேர்க்–கை–யால் அவ–திப்– பட்–ட–வர்–கள் அவர்–கள் பிடி–யில் இருந்து விடு–படு – வீ – ர்–கள். ப�ொரு–ளா–தார வளம் சிறப்– பாக இருக்–கும். தேவை–கள் பூர்த்–தி–யா–கும். உங்–க–ளின் மீதான அவப்–பெ–யர் மறைந்து செல்–வாக்கு அதி–க–ரிக்–கும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்– கு ச் சிறப்– ப ான முன்–னேற்–றம் உண்டு. இசைத் துறை–யைச் சார்ந்–தவ – ர்–களு – க்கு ப�ொன்–னான வாய்ப்–புக – ள் வந்து சேரும். வேலை நிமித்–தம – ாக அடிக்–கடி வெளி–யூரு – க்–கும் வெளி–நாட்–டிற்–கும் செல்ல வேண்–டிவ – ரு – ம். உங்–கள – து உட–மைக – ளை கவ–ன– மு–டன் பார்த்–துக் க�ொள்–ளவு – ம். பணம் மற்–றும் புதிய நண்–பர்–கள் சேர்க்கை கிடைக்–கும். மாண–வர்–கள் கல்–வியி – ல் முன்–னேற்–றம் காண, திட்–டமி – ட்டு படித்து வெற்றி பெறு–வீர்–கள். மனம் மகிழ சில சம்–பவ – ங்–கள் நிக–ழும். பரி–கா–ரம்: சாஸ்–தாவை வணங்–கிவ – ர சக–ல– த�ோ–ஷங்–க–ளும் நீங்–கும். இழந்த ச�ொத்து மீண்–டும் கைக்கு வந்து சேரும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, திங்–கள், வியா–ழன்.

72

ðô¡

1-15 மே 2018

மே 1 முதல் 15 வரை ராசி பலன்கள் துலாம்: இந்த கால– க ட்– ட ம் தடை–பட்ட காரி–யங்–கள் நன்– றாக நடந்து முடி– யு ம். வாக்– கு–வன்–மை–யால் நன்–மை–கள் ஏற்– ப – டு ம். தெய்வ சிந்– தனை அதி–கரி – க்–கும். பணப்–பிர – ச்னை நீங்–கும். நண்–பர்–கள் உத–வி–கள் கிடைக்–கும். வாகன ய�ோகம் உண்–டா–கும். குடும்–பத்–தில் சந்–த�ோஷ – ம – ான சூழ்–நிலை காணப்–ப–டும். பிள்–ளை–கள் எதிர்–கா–லத்–திற்– காக சில பணி–களை மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். தேவை–யான வசதி வாய்ப்–பு–கள் சேரும். த�ொழில் வியா– ப ா– ர ம் எதிர்– ப ார்த்த வளர்ச்சி பெறும். பழைய பாக்–கி–கள் வசூ– லா–கும். இழு–பறி – ய – ாக இருந்த காரி–யம் ஒன்று நடக்–கும். எதி–லும் திட்–ட–மி–டல் அவ–சி–யம். பலன்–கள் சற்று தாம–த–மாகி கிடைக்–கும். மற்–ற–வர்–க–ளின் பிரச்–னை–க–ளில்–த–லை–யீடு வேண்–டாம். நண்–பர்–க–ள்–கூட விர�ோ–தி–க– ளாகலாம், கவ–னம் தேவை. கூட்–டுத்–த�ொ– ழில் புரி– ப – வ ர்– க ள் ஒரு– வ – ரு க்– க�ொ – ரு – வ ர் விட்–டுக் க�ொடுத்–துச் செல்–வது நல்–லது. உத்– தி – ய�ோ – க த்– தி ல் இருப்– ப – வ ர்– க – ளி ன் நிர்– வ ாகத் திறமை வெளிப்– ப – டு ம். மேல– தி–கா–ரி–க–ளின் ஆத–ர–வு, பதவி உயர்வு, சம்– பள உயர்வு கிடைக்–கும். தனி–யார் ஊழி– யர்–க–ளுக்கு குறிப்–பாக சேவைத்–துறை – –யில்

பணி–யாற்–று–ப–வர்–க–ளுக்கு சிறப்–பான கால– கட்–ட–மிது. வேலை இல்–லா–மல் காத்–தி–ருந்–த– வர்–க–ளுக்கு சரி–யான வேலை அமை–யும். பெண்–க–ளுக்கு க�ொடுக்–கல் வாங்–க–லில் இருந்த சிக்– க ல்– க ள் தீரும். எதிர்– ப ார்த்த உத–வி–கள் கிடைக்–கும். அர–சி–யல், ப�ொது–வாழ்–வில் இருப்–ப–வர்– க– ளு க்கு மதிப்பு மரி– ய ாதை கிடைக்– கு ம். நம்–பிக்–கைய – ா–னவ – ர்–களி – ட – ம் மட்–டும் பணத்– தைக் க�ொடுப்–பது நல்–லது. உயர்–பத – வி – க – ளை எதிர்–பார்த்திருப்பவர்களுக்கு அது கிட்டும். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு வம்–பு–தும்–பு–கள் வந்து சேர–லாம். கவ–னம் தேவை. அதற்–காக வீணான க�ோப–மும் ஆத்–தி–ர–மும் க�ொள்ள வேண்–டாம். அதை சமா–ளிக்–கும் தைரி–யமு – ம் தன்–னம்–பிக்–கை–யும் உங்–க–ளி–டத்–தில் உண்டு என்–பதனை – உண–ருங்–கள். உடல்–ந–லத்–தைப் ப�ொறுத்–த–வ–ரை–யில் சுமா–ராக இருக்–கும். வெளி–நாட்–டிற்கு செல்–லவே – ண்டி வர–லாம். மாண– வ ர்– க – ளு க்கு கல்– வி – யி ல் திறமை வெளிப்– ப – டு ம். மற்– ற – வ ர் பாராட்– டு ம் கிடைக்–கும். பரி– க ா– ர ம்: கன– க – த ாரா ஸ்தோத்– தி – ர ம் ச�ொல்லி மகா–லட்–சு–மியை வணங்க கடன் பிரச்னை தீரும். பண–வ–ரத்து அதி–க–ரிக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: ஞாயிறு, புதன், வியா–ழன்.

விருச்– சி – க ம்: இந்த கால– க ட்– டத்தில் எதி– லு ம் எச்– ச – ரி க்– கை–யாக இருப்–ப–து் நல்–லது. எதை–யும் நிர்–ணயி – க்–கும் திறன் குறை–யும். பண–வர – த்து தாம–தப்– ப–டும். கையி–ருப்பு கரை–யும். மற்– ற–வர்–களு – க்–காக உதவி செய்–யும்–ப�ோது வீண் –ப–ழிச்–ச�ொல் ஏற்படலாம். உடல் ச�ோர்–வும் ஏற்–ப–ட–லாம். குடும்–பத்–தில் இருப்–ப–வர்–களை அனு–ச– ரித்து செல்–லவும். கண–வன், மனை–விக்–கி– டையே மனம்–விட்–டுப் பேசு–வ–தன் மூலம் – ள் உண்–டா–கும். உங்கள் பிரச்–னை– நன்–மைக களில் மூன்–றாம் நபர் தலை–யீடு வேண்–டாம். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் த�ொடர்– ப ாக அலைச்–சல் இருக்–கும். பழைய பாக்–கி–கள் வசூ–லிப்–ப–தில் இழு–ப–றி– உண்டாகும். சுய நம்–பிக்கையுடன் உங்–கள் வேலை–களை நீங்– களே செய்–யுங்–கள். எவ்–வள – வு – த – ான் கஷ்–டம் வந்–தா–லும் நீங்–கள் வேலையை விடு–வது நன்– மை–யில்லை. உப–த�ொழி – ல் செய்–யும் விருப்–ப– மு–டை–ய–வர்–கள் தாரா–ள–மாக செய்–ய–லாம். உத்–திய�ோ – க – த்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள் எடுத்த காரி–யத்தை முடிப்–பத – ற்–குள் பல தடை–கள் ஏற்படும். வேலை இல்–லா–த–வர்–க–ளுக்கு தகு– திக்–கும் திற–மைக்–கும் ஏற்ற சிறந்த வேலை கிடைக்– கு ம். உடன் பணி– பு – ரி – ப – வ ர்– க – ள் , மேல– தி – க ா– ரி – ள ால் சில சங்– க – ட ங்– க ள்

ஏற்– ப ட்டாலும் ப�ொது– வி ல் நன்– மையே நடக்–கும். பெண்–க–ளுக்கு எதி–லும் நல்–லது கெட்– டதை நிர்– ண – யி க்– கு ம் திறமை குறை– யும். அடுத்– த– வர் பிரச்னை தீர்க்க உதவி செய்–வதை தவிர்ப்–பது நல்–லது. அர– சி – ய ல் மற்– று ம் ப�ொது வாழ்க்– கை – யில் உள்–ளவ – ர்–களு – க்கு, உழைத்த அள–வுக்கு ஈடாக பலன்கள் கிடைக்–கா–மல் ப�ோக–லாம். ப�ொறு– மை – ய ாக கட– மை – க – ள ைச் செய்– ய – வும். உடன் பணி–பு–ரி–வ�ோ–ரால் நன்–மை–கள் உண்–டா–கும். உங்–க–ள்​் மன–தி–ட–ம் நன்–றாக இருந்–தால், ஆதாயம் சிறப்–பாக இருக்–கும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு வாய்ப்– பு – க ள் வந்து குவி– யு ம். ஆடம்– ப – ர ச் செலவை குறைக்–கவு – ம். அவ்–வப்–ப�ோது ச�ோர்வு ஏற்–பட – – லாம். எந்–தப் பிரச்–னை–யிலும், ப�ொறு–மை, முன்–னெச்–ச–ரிக்கை தேவை. மாண–வர்–கள் மிக–வும் கவ–னம – ாக பாடங்– களைப் படிப்–பது நல்–லது. அடுத்–த–வரை நம்பி காரி–யங்–களை செய்–வதை தவிர்ப்–பது நன்மை தரும். ப ரி – க ா – ர ம் : ச ஷ் டி வி ர – த ம் இ ரு ந் து முரு–கனை வணங்க குடும்ப பிரச்–னை–கள் தீரும். மனக்–க–வலை அக–லும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: திங்– க ள், புதன், வியா–ழன் ðô¡

1-15 மே 2018

73

மே 1 முதல் 15 வரை ராசி பலன்கள் தனுசு: இந்த கால–கட்–டத்–தில் எதி– லு ம் சாத– க – ம ான பலன் கி டை க் – கு ம் . தடை – ப ட்ட பணம் வந்–து–சே–ரும். பய–ணங்– களால் நன்–மை–் ஏற்–படு – ம். உங்– க–ளது செயல்–கள் மற்–ற–வர்–களை கவ–ரும். மற்–ற–வர்–கள் உத–வி–கள் கிடைக்கும். குடும்–பத்–தில் மதிப்–பும், மரி–யா–தை–யும் கூடும். கண– வ ன் மனை– வி க்– கி – டை – யி ல் மன–வ–ருத்–தங்–கள் நீங்–கும். பிள்–ளை–களின் நடவடிக்கை மகிழ்ச்சி தரும். த�ொழில் வியா–பா–ரம் சுறு–சு–றுப்–ப–டை– யும். வியா–பார விரி–வாக்–கம் பற்றி ஆல�ோ– சிப்பீர்கள்.அர– ச ாங்– க க் காரி– ய ங்– க – ளி ல் சாத–க–மான பலன் கிடைக்–கும். முத–லீடு செய்– ய பண– வ – ச தி வந்து சேரும். கடன் த�ொல்லை க�ொஞ்ச க�ொஞ்–சம – ாக குறை–யும். கூட்–டுத்–த�ொழி – ல் செய்–பவ – ர்–கள் பங்–கா–ளிக – – ளி–டம் பரி–வுட – ன் நடந்து க�ொள்–ளவு – ம். எந்த நேரத்–திலு – ம் பதட்–டம் அடை–யவே கூடாது. உ த் – தி – ய�ோ – க த் – தி ல் இ ரு ப் – ப – வ ர் – க ள் புத்– தி – ச ா– தூ – ரி – ய த்– த ால் காரிய நன்மை பெறு– வ ார்– க ள். யாருக்கும் உதவ பணம் க�ொடுக்குமுன்வாழ்க்– கை த்– து – ணை யின் ஆல�ோசனை கேளுங்கள். அர– ச ாங்– க ம் சம்– ப ந்– த ப்– ப ட்ட கணக்கு வழக்– கு – க ளை சரி–யாக வைத்–துக் க�ொள்–ள–வும். வழக்கு விவ– க ா– ர ங்– க ள் சாத– க – ம ாக இருக்– கு ம்.்

உங்–கள – து க�ோரிக்–கை–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றாக நிறை–வே–றும். பெண்–க–ளின் செயல்–க–ளுக்கு மற்–ற–வர்– பாராட்டு கிடைக்– கு ம். பய– ண ங்– க ளால் சாத–க–மான பலன்–கள் உண்–டா–கும். அர–சிய – ல், சமூக ப�ொறுப்–பில் உள்–ளவ – ர்– கள் சுய–நல – ம் பாரா–மல் உழைக்க வேண்டியி– ருக்–கும். உழைப்–பிற்கு ஏற்ற பலன்–கள் வந்து சேரும். எதையும் எதிர்–பா–ரா–மல் முடிந்த அள– வி ற்கு பிற– ரு க்கு உதவுங்கள்.எடுக்– கும் காரி–யங்–க–ளில் தடை–கள் வந்–தா–லும் கவலை க�ொள்–ளா–தீர்–கள். தாம–தம – ா–னா–லும் எல்லாம் நல்–ல–ப–டி–யா–கவே நடக்–கும். கலைத்–துறையை – சார்ந்–த–வர்–கள், குறிப்– பாக நட–னம் மற்–றும் சண்–டைப் பயிற்–சி–யா– ளர்–கள் சிறந்த நிலைக்கு வர–லாம். அதி–கம – ாக உழைக்க வேண்–டி–யி–ருக்–கும். வாய்ப்–பு–கள் வந்து குவி–யும். எந்த ஒரு வாய்ப்–பை–யும் நிரா–க–ரிக்க வேண்–டாம். மாண– வ ர்– க – ளு க்கு கல்– வி – யி ல் திறமை வெளிப்–படு – ம். ஆசி–ரிய – ர்–கள் பாராட்–டுவ – ார்– கள். சக மாண–வர் மத்–தி–யில் மதிப்பு கூடும். பரி– க ா– ர ம்: விநா– ய – க – ரு க்கு அறு– க ம்– பு ல் மாலை சாத்தி வணங்க, எதிர்–பார்த்த காரி–ய– வெற்றி உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வியா–ழன், வெள்ளி.

மக–ரம்:இந்த கால–கட்–டத்தில் காரிய தடை–கள் நீங்–கும். உடல் ஆர�ோக்–கி–யம் பெறும். வீண் அலைச்–சல் ஏற்–ப–ட–லாம். நிர்– பந்–தத்–தால் விருப்–ப–மில்–லாத வேலை செய்ய நேர–லாம். குடும்–பத்–தாருடன் திடீர் மனஸ்–தா–பங்– கள் உண்–டா–கும். பிள்–ளை–க–ளி–டம் அனு–ச– ரித்–துச் செல்–வது நல்–லது. எதி–லும் எச்–ச–ரிக்– கை–யாக செயல்–படு – ங்கள். நீண்–டந – ாட்–கள – ாக இருந்–த கடன் த�ொல்லை ஒழி–யும். தம்–ப– தி–யி–டையே அன்பு மல–ரும். வீட்–டிற்–குத் தேவை–யான ப�ொருட்–களை சேர்ப்–பீர்–கள். தடை–பட்ட திரு–ம–ணம் கைகூடி வரும். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் பார்ட்–னர் விவ–கா–ரங்–க–ளில் கவ–னம் தேவை. ஆர்–டர்– கள் கிடைப்–பது தாம–தம – ா–கும். வேலை–யாட்– க–ளி–டம் கவ–னம் தேவை.வீண் அலைச்–சல், வீண் விர–யம் இனி ஏற்–ப–டாது. நல்–ல–வர் –க–ளு–டன் பழ–கும் வாய்ப்பு ஏற்–ப–டும். உத்–தி–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் கடு– மை– ய ாக உழைக்க வேண்– டி – யி – ரு க்– கு ம். பதவி உயர்வு, சம்– ப ள உயர்வு கிடைக்– கும். இடமாற்–ற–லும் கிடைக்–கும். உங்–கள் மேல் இருக்–கும் நம்–பிக்–கை– உய–ரும். உங்– க– ள து க�ோரிக்– கை – க ள் ஒவ்– வ�ொன் – ற ாக நிறை–வே–றும்.

பெண்– க ள் எதி– லு ம் எச்– ச – ரி க்– கை – ய ா– க – இருப்–பது நல்–லது. மன–த–டு–மாற்–றம் உண்– டா–கல – ாம். செலவு கூடும். நீண்ட நாட்–கள – ாக சந்– த ா– ன – ப ாக்– கி – ய ம் இல்– ல ா– த – வ ர்– க – ளு க்கு தெய்வ அனு–கூ–லத்–தில் குழந்–தை–கள் பிறக்– கும். வாழ்க்–கைத்–துணை அன்–பு–டன் இருப்– பர். பிற–ம�ொழி பேசு–பவ – ர்–கள் உதவுவார்கள். அரசியல், ப�ொது வாழ்–வில் இருப்–பவ – ர்–க– ளால் நினைத்–ததை சாதித்–துக் க�ொள்ள முடியும். இழந்த பதவி, நற்– பெ – ய ர் மீண்– டும் கிடைக்–கும். அவ–ச–ரப்–ப–டா–மல் முடிவு எடுக்க வேண்–டும். சில வேண்–டாத பிரச்–னை –கள் தேடிவர வாய்ப்பளிக்–கா–தீர்–கள். கலைத்–து–றை–யி–னர், முக்–கி–ய–மாக ஒப்–ப– னை–யா–ளர்–கள், ஆடை வடி–வமை – ப்–பா–ளர்– கள், இசை சம்–பந்–தப்–பட்–ட–வர்–கள், நட–னக் கலை–ஞர்–கள் நல்ல முன்–னேற்–றம் காண– லாம். இது–வரை பட்ட கஷ்–டங்–கள் வில–கும், நன்–மையே நடக்–கும். மாண– வ ர்– க ள் அதிக நேரம் ஒதுக்கி, பாடங்– க ளை ஒரு– மு – றை க்கு இரு– மு றை படித்து கவ–னத்–தில் வைத்–துக் க�ொள்–வது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: ந–ர–சிம்–மரை வணங்க உடல் ஆர�ோக்–கிய – ம் பெறும். மனக்–கவ – லை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: ஞாயிறு, புதன், வியா–ழன்.

74

ðô¡

1-15 மே 2018

மே 1 முதல் 15 வரை ராசி பலன்கள் கும்–பம்: இந்த கால–கட்–டத்–தில் எல்– ல ா– வ – க ை– யி – லு ம் லாபம் கிடைக்–கும். வாக்கு வன்–மை– யால் எது–வும் சாத–க–மாகும். நல்ல சிந்–தனை உண்–டா–கும். அறி–வுத்தி–றன் அதி–க–ரிக்–கும். மன�ோ–தை–ரி–யம் அதி–க–ரிக்–கும். குடும்–பத்–தில் பிரச்–னை–கள் குறை–யும் உற–வின – ர்–களால்​் நன்மை உண்–டா–கும். கண– வன், மனை–விக்–கிடையே – மன–வரு – த்–தங்–கள் நீங்–கும். பிள்–ளை–களால் பெருமை உண்டு. பிரச்– ன ை– க ள் இருந்– த ா– லு ம் அமை– தி க்கு குறைவு இருக்–காது. த�ொழில், வியா–பா–ரம் சிறப்–பாக நடக்– கும். ப�ோட்–டி–கள் குறை–யும். புதிய வாடிக்– கை– ய ா– ள ர்– க ள் கிடைப்– ப ார்– க ள். உணவு சம்–பந்–தப்–பட த�ொழில் செய்–பவ – ர்–கள் சிறப்– பான லாபம் அடை– ய – ல ாம். மீன்– உண– விற்கு கிராக்கி என்–பத – ால் அந்தத் த�ொழில் செய்–ப–வர்–க–ளுக்கு ப�ொன்–னான காலம் இது. உ த் – தி – ய�ோ – க த் – தி ல் இ ரு ப் – ப – வ ர் – க ள் மேன்மை அடை– வ ார்– க ள். மேல– தி – க ா– ரி – களிடம் பாராட்டு பெறு– வீ ர்– க ள். பெற்– ற�ோர் மூல–மாக வேலை கிடைக்–கும். உடன் வேலை செய்–ப–வர்–க–ளி–டம் அனு–சரித்துச் செல்–ல–வும். பெண்–களு – க்கு நல்ல சிந்–தனை ஏற்–படு – ம்.

மன�ோ–ப–லம் அதி–க–ரிக்–கும். சாதூ–ரி–யம – ான பேச்–சால் எளி–தாக எதை–யும் செய்து முடிப்– பீர்–கள். தைரி–யத்தை மட்–டும் எப்–ப�ோது – மே இழக்–கக் கூடாது. சக�ோ–தர – ர்–களுக்கு விட்–டுக் க�ொடுத்து வாழ்–தல் நலம். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–க–ளுக்கு மதிப்பு உய–ரும். ப�ோட்–டி–களை சமா–ளிப்–பீர்–கள். எதிர்–பா–ராத பதவி கிடைக்–கும். த�ொண்– டர்–கள் உங்–களு – க்–காக உழைப்–பார்–கள். எந்த சவா– லை – யு ம் தைரி– ய ம் மற்– று ம் தன்– ன ம்– பிக்–கை–யு–டன் சமா–ளி–யுங்–கள். திட்–ட–மிட்டு எதை–யும் செய்–யுங்–கள். கலை– ஞ ர்– க – ளு க்கு, விளம்– ப – ர த்– து றை, திரைத்–துறை டெக்–னிக்–கல் மற்–றும் சின்– னத்–திரை சம்–பந்–தப்–பட்–டவ – ர்–கள் சீரான பல– னைக் காண்–பார்–கள். ஆனா–லும் இரவு பகல் பாரா–மல் அதி–க–மான உழைப்பு தேவைப்– ப–டும். வரவு அதி–க–மாக இருக்–கும். சிக்–க–ன– மாக செல–வ–ழிக்–க–வும். மாண– வ ர்– க – ளு க்கு புதிய நண்– ப ர்– க ள் கிடைப்–பார்–கள். அவர்–க–ளு–டன் சேர்ந்து கல்–வி–யில் வெற்றி பெற நன்கு படிப்–பீர்–கள். பரி– க ா– ர ம்: சனி பக– வ ானை நல்– லெ ண்– ணெய் தீபம் ஏற்றி வணங்க எல்லா காரி–யங்– க–ளும் வெற்–றிப – ெ–றும். துன்–பங்–கள் வில–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: திங்– க ள், புதன், வியா–ழன்.

மீனம்: இந்த கால–கட்–டத்– தில் பணத்– தேவை உண்– டா– கு ம். பிறருக்கு உதவி செய்– வ தால் அவப்– ப ெ– யர் உண்–ட ா–க–லாம். பய– ண அலைச்– சல் ஏற்படும். முக்– கி ய முடிவு எடுப்– ப – தி ல் தடு–மாற்–றம் உண்–டா–கும். குடும்–பத்தாரை அனு–சரி – த்–துச் செல்–வது நல்–லது. நெருக்–க–டி–யான நேரத்–தில் உற–வி– னர்,் நண்–பர் உதவி கிடைப்–ப–தில் தாம–தம் ஏற்–ப–டும். கண–வன், மனை–விக்–கி–டையே வாக்–குவ – ா–தங்–கள் ஏற்–பட – ல – ாம். பிள்–ளைக – ள் விஷ–யத்–தில் கூடு–தல் கவ–னம் தேவை. த�ொழில், வியா–பா–ரம் பற்–றிய கவலை உண்–ட ா–கும். பழைய பாக்– கி– களை வசூ– லிப்–ப–தில் வேகம் காட்–டு–வீர்–கள். ஆர்–டர்– கள் கிடைக்கத் தாமதமாகலாம்.ஆனால், முயற்–சிக – ளு – க்–குத் தகுந்த லாபம் கிடைக்–கும். தடை–கள் ஏற்–பட்–டா–லும் இறு–தி–யில் வெற்– றி–ய–டை–வீர்–கள். வாடிக்–கை–யா–ளர்–க–ளைக் கவர, புதிய திட்–டங்–களை – த் தீட்–டு–வீர்–கள். உத்–தி–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் கூடு– தல் பணி மேற்கொள்வீர்கள். வேலை மாறும்– எண்–ணம் உண்–டா–கும். அதி–கா–ரப் பத–விக – ளி – ல் இருப்–பவ – ர்–கள் சாதனை புரிவர். பணத்– தை க் கையாளும்வேலை– க – ளி ல் இருப்–ப–வர்–களுக்கு கவ–னம் மிக அவசியம்.

பெண்–க–ளுக்கு பணத்–தேவை அதி–க–ரிக்– கும். எதி– லு ம் தடு– ம ாற்– ற ம் உண்– ட ா– கு ம். குழந்தை பாக்– கி – ய ம் கிடைக்– கு ம். பிறந்த வீட்– டி – லி – ரு ந்து விரும்– பி ய ப�ொருட்– க ள் வந்து சேரும். கர்ப்–பி–ணிப் பெண்–கள் மன உளைச்–ச–ல்,, ச�ோர்–வுக்–கு் ஆளா–க–லாம். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–க–ளுக்கு அலைச்– சல் அதி–க–ரிக்–கும். எந்த வேலை–யா–னா–லும் நீங்– க ளே நேரி– டை – ய ாக செயல்– ப – டு – வ து நல்–லது. புதிய பதவி கிடைக்–கும். பழைய பாக்கி வசூல் ஆகும். எதிர்–பார்த்த உத–விக – ள் வந்து சேரும். கலைத்–துறை – யி – ன – ர், வேலை–களை பிற–ரி– டம் ஒப்–படைக்க – வேண்–டாம். பணி–களை – ச் சரி–யா–கச் செய்து முடிப்–பீர்–கள். சில சம–யங்–க– ளில் மனதைரி–யம் குறை–யும். பண–வ–ர–வு உண்டு் தன்–னம்–பிக்கை உய–ரும். மாண–வர்–களு – க்கு பாடங்–கள் படிப்–பதி – ல் மெத்–தன – ம் காணப்–படு – ம். கல்–வியி – ல் வேகம் காட்–டு–வது வெற்–றிக்கு நல்–லது. பரி–கா–ரம்: வியா–ழக்–கிழ – ம – ை–யில் தட்–சிண – ா– மூர்த்தி பக–வானை வணங்க எல்லா நன்– மை–க–ளும் உண்–டா–கும். மனக் குழப்–பம் நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வியா–ழன், வெள்ளி. ðô¡

1-15 மே 2018

75

85

‘‘வாசுதேவா, நீங்கள் எங்கள் பக்கம் இருக்கவேண்டும்!’’

ம

று–படி – யு – ம் சபை சல–சல – த்–தது. என்ன இது, கி–ருஷ்–ணர் என்ன ச�ொன்–னாலு – ம் தவ–றாக விமர்–சிக்–கப்–ப–டு–கி–றதே என்று அவர்–கள் ஆச்–ச–ரி–யப்–பட்–டார்–கள். ‘‘எனவே, இந்–தப் பிரச்–னையை எப்–படி தீர்ப்–பது என்று ய�ோசிக்–கி–ற– ப�ொ–ழுது ப�ோர் குறித்து அல்–லாது சமா–தா–னம் குறித்து ஒரு தூது–வனை நாம் அனுப்பி திரு–த–ராஷ்–டி–ர–னி–டம் பேசி, பீஷ்–ம–ரி–டம் பேசி, விது–ர–ரி–டம் பேசி துரி–ய�ோ–தன – –னுக்கு நல்ல புத்தி ச�ொல்ல வேண்–டும் என்று ச�ொல்லி, ஒரு–வேளை துரி–ய�ோ–த–னன் கர்–ண– னால�ோ, சகு–னி–யால�ோ தூண்–டப்–பட்–டா–லும் அவனை சமா–தா–னப்–ப–டுத்தி இந்த விஷ–யத்தை சுமு–க–மாக முடிப்–ப–தற்–குத்–தான் முயற்சி செய்ய வேண்–டுமே தவிர, யுத்–தம் குறித்த ஆவ–லா–தி–க–ள�ோடு யுத்–தத்–திற்கு சம்–பந்–தம் இல்–லாத நாம் இருப்–பது தவறு என்–பது என்–னுடை – ய அபிப்–ரா–யம். மேற்–க�ொண்டு இது–பற்றி சபை பேச–லாம்.’’ என்று ச�ொல்லி அமர்ந்து க�ொண்–டார். சாத்–யகி துள்ளி எழுந்–தான். அவன் குர–லில் க�ோப–மும், நடுக்–க–மும் இருந்–தது. ‘‘ஒரு செடி–யில் இரண்டு கனி–கள். ஒன்று பழுத்து சுவை–யாக மணம் வீசிக் க�ொண்– டி–ருக்–கி–றது. இன்–ன�ொன்று எத–னால�ோ காய்ந்து புழு பட்–டுப் ப�ோகி–றது. கார–ணம் என்–னவென் – று தெரி–யவி – ல்லை. ஒரே குலத்–தில் பிறந்த இரண்டு அர–சகு – ம – ா–ரர்–களி – ல் ஒரு–வர் வீர–னா–க–வும், ஒரு–வர் க�ோழை–யா–க–வும் இருக்–கி–றார்–கள். பல–தே–வரே, நான் – ல்லை. உங்–களு – டை – ய மன�ோ–தர்–மப்–படி நீங்–கள் பேசி–னீர்–கள். உங்–கள – ைச் ச�ொல்–லவி என்–னுடை – ய குறை–யெல்–லாம் நீங்–கள் இப்–படி பேசி–யத – ற்கு எந்–தவி – த – ம – ான எதிர்ப்–பும் இல்–லாது இந்–தச் சபை அமை–தி–யாக அமர்ந்–ததே அது. அத்–தனை பேரும் எழுந்து

76

ðô¡

1-15 மே 2018

உங்–களை கண்–டித்–தி–ருக்க வேண்–டும். ஏன் ம�ௌன–மாக இருந்–தார்–கள் என்–று தெரி–ய–வில்லை. சகு–னியை உத்–த–மன் என்று ச�ொல்–கி–றீர்–கள். சிரிப்–பாக இருக்–கி–றது. யுதிஷ்ட்–ரன் சூதாட ஆவ–லுள்–ள–வன்–தான். அவர் வீட்–டில் உட்–கார்ந்து க�ொண்டு சூதா–டும்–ப�ோது துரி–ய�ோத – ன – னு – ம், சகு–னியு – ம் உள்ளே நுழைந்து, வா எதை–யெல்–லாம் வைக்–கி–றாய�ோ பண–யம்வை என்று ச�ொல்–ல–வில்லை. அரங்–கம் ஏற்–பாடு பண்– ணி–யி–ருக்–கி–ற�ோம். சூதாட வரு–கி–றாயா என்று கேட்–டார்–கள். சபல புத்–தி–யு–டைய தரு–ம–புத்–தி–ரர் எவ–ரை–யும் கலந்து ஆல�ோ–சிக்–காது சரி என்று ச�ொல்லி விட்–டார். இந்த சபை–யில் இருந்த இத்–தனை பேரும் அவ–ருக்கு ஞாப–கம் வர–வேயி – ல்லை. இதை விதி என்–றும் நாம் எடுத்–துக் க�ொள்–ள–லாம். பாண்–ட–வர்–கள் தங்–கள் வலி–வினா – ல் சேர்த்த ராஜ்ஜி–யத்தை, தங்–கள் தந்–தை–யின் மூலம் கிடைத்த ராஜ்–ஜி–யத்தை அவன் அடை–யக் கருதி இந்த ஈன–மான சூதாட்–டத்தை நடத்–தி–யி–ருக்–கி–றான். ப�ோருக்கு வா என்று த�ொடை தட்–டி–யி–ருக்–க–லாம். பிய்த்து உத–றி–யி–ருப்–பார்–கள். சண்–டைக்கு வா என்று கர்–ண–னை–யும், பீஷ்–ம–ரை–யும், துர�ோ–ண–ரை–யும் வைத்–துக் க�ொண்டு அரை–கூ–வல் விடுத்–தி–ருக்–க–லாம். அடி–ய�ோடு ஒழித்–தி–ருப்–பார்–கள். இதை–யெல்–லாம் செய்–வ–தற்கு திரா–ணி–யற்று பயத்–த�ோடு சகு–னி–யி–னு–டைய சூதின் பேரில் சூதாட அழைத்து அந்த கூடா–ரத்–தில் அவரை த�ோற்–கடி – த்து அதை ஜெயித்–தத – ாக ச�ொல்–லிக் க�ொள்–வது பெரும் வெட்–கக் கேடு.’’ கூட்–டம் ஆர–வா–ரித்–தது. ‘‘ஒரு அர–ச–னுக்–கு–ரிய மரி–யாதை இந்த இடத்–தில் இல்–லவே இல்லை. துரி–ய�ோ–த– னன் ஒரு சாதா–ரண சூதாடி என்று ச�ொல்–லல – ாமே தவிர, அர–சன் என்று ச�ொல்–லிக் க�ொள்–ளும் ய�ோக்–கி–யதை இல்–லா–த–வன்.’’ மறு–ப–டி–யும் சபை ஆர–வா–ரித்–தது. கி–ருஷ்–ணர் புன்–ன–கை–யு–டன் சாத்–ய–கியை பார்த்–துக் க�ொண்–டி–ருந்–தார். இந்த எதிர்ப்பு வரும் என்று தெரிந்–த–வர் ப�ோல பல–தே–வர் அமை–தி–யாக இருந்–தார். ‘‘எதற்கு தூது ப�ோக வேண்–டும். ஏன் சமா–தா–னம் பேச வேண்–டும். இது ஒரு முறை, ஒரு நியதி என்–றால் நான் ஒத்–துக் க�ொள்–வேன். ஆனால் அர்–ஜு–னன�ோ, பீமன�ோ, நகுல சகா–தே–வன�ோ பயந்–துப�ோய் – இந்த முறைக்கு ஒத்–துக் க�ொள்–ளவி – ல்லை என்–பதை நான் நன்கு அறி–வேன். இந்த சபை–யும் அறி–யும். பேச்சு வார்த்–தைக்கு அழைத்–தேன் வர–வில்லை அத–னால் அடித்–தேன் என்ற நியா–யத்தை பின்–பற்–றக் கருதி அவர்–கள் இதில் இறங்–கி–யி–ருக்–கி–றார்–கள். எனவே இங்கு சமா–தா–னம் என்–பது மேம்– ப�ோக்–கா–னது. வெறும் நாட–கம – ா–னது. ப�ோர் என்–பது நிச்–சய – ம – ாகி விட்–டது. இப்–பேர்– பட்ட அவ–மா–னங்–களை சகித்–துக் க�ொண்–டி–ருந்த இந்த வீரர்–கள் ப�ோரை நாடாது ðô¡

1-15 மே 2018

77

சமா–தா–னத்தை நாடு–வார்–கள் என்று யார் நினைத்–தா–லும் அது கேலிக்–கு–ரிய விஷ–யம். அல்–லது உண்–மைக்கு புறம்–பான விஷ–யம். இவர்–கள் பட்ட அவஸ்–தையை உள்–ளுர தன் மீது ஏற்–றுக் க�ொண்டு தனக்கு அந்த நிலை வந்–திரு – ந்–தால்... என்று ய�ோசிக்–கின்ற எவ–ரும் பல்–லைக் கடித்–துக் க�ொண்டு யுத்–தத்–திற்–குத்– தான் தயா–ரா–வர். பல–தே–வர் என்னை மன்– னிக்க வேண்–டும். என் மன–தில் பட்–டதை பேசு–கி–றேன். அப்–ப–டிப்–பட்ட சபை–தானே இது’’ என்று ச�ொல்லி சாத்–யகி அமர்ந்–தான். சபை கர– க�ோ – ஷ ம் செய்– த து. ஆஹா என்று உரத்த குர–லில் வியந்–தது. இதி–லிரு – ந்தே சபை– யி – னு – டை ய ந�ோக்– க ம் சமா– த ா– ன ம் அல்ல என்று கி–ருஷ்–ணரு – க்–கும், தரு–மரு – க்– கும், அவர் சக�ோ–தர – ர்–களு – க்–கும் தெரிந்து விட்–டது. திர�ௌ–ப–தி–யின் தகப்–ப–னா– ரான துரு– ப – த ன் எழுந்– த ார். ‘‘அஞ்– ஞ ாத வாசம் முடித்து விட்–டாயா, இந்தா உன் பங்கை எடுத்– து க் க�ொள் என்று துரி– ய�ோ–தனன் – ச�ொல்–லியி – ரு – ந்–தால், அவன் மனம் எத்–தகை – ய – து என்– பது நம் எல்–ல�ோ–ருக்–கும் புரிந்– தி–ருக்–கும். சிறு வய–தி–லி–ருந்தே பீம–னையு – ம், அர்–ஜு–னனை – யு – ம் சகிக்க மாட்–டா–த–வ–னாக துரி– ய�ோ–த–னன் இருந்–தி–ருக்–கி–றான். அஞ்–ஞாத வாசம் முடிந்து விட்– டது என்று தெரிந்து வெளியே வந்–த–தும், முடி–ய–வில்லை முடி–ய–வில்லை முடி–வ–தற்கு முன்பே பார்த்து விட்–ட�ோம் என்று க�ொக்–கரி – த்த–திலி – ரு – ந்து துரி–ய�ோத – னன் – அலட்– டி – ய – தி – லி – ரு ந்து துரி– ய�ோ – த – ன – னு க்கு சமா–தா–னத்–தில் விருப்–பம் இல்லை என்–பது தெரிந்து விட்–டது. இன்–னும் இரண்டு நாட்– கள் பாக்–கி–யி–ருக்–கின்–றன அத–னா–லென்ன என்று துரி–ய�ோ–த–னன் ஒரு–வேளை ச�ொல்– லி–யி–ருந்–தால் அவன் தன்–னு–டைய பங்கை வாரி வழங்–குகி – ற – வ – னா – க இருப்–பான் என்று நினைத்–துக் க�ொள்–ளல – ாம். இந்த சபை–யைப் பாருங்–கள். பீம–னையு – ம், அர்–ஜு–னனை – யு – ம், நகுல சகா–தே–வர்–க–ளை–யும், அவர் குழந்– தை–கள – ை–யும், சுற்–றியு – ள்ள மன்–னர்–கள – ை–யும் எவ–னால் எதிர்க்க முடி–யும். அவ–மா–னத்தை ஏற்– க ாது மறுத்து அவர்– க ள் ப�ோருக்கு துணிந்–தி–ருந்–தால் க�ௌர–வர்–கள் என்றோ செத்–துப் ப�ோயி–ருப்–பார்–கள். அந்த இடம் புல் முளைத்–துப் ப�ோயி–ருக்–கும். ஆனால் தர்– ம த்– தி ற்கு கட்– டு ப்– ப ட்– ட ார்– க ள் என்– ப – து–தான் இன்று நாம் எல்–ல�ோ–ரும் அவர் பின்னே அணி–வ–குத்து நிற்–பது. ஒரு–வேளை க�ோபா–வே–சப்–பட்டு என்ன சூதாட்–டம், என்ன இழப்பு இந்தா வாங்– கி க் க�ொள் என்று தன்– னு – டை ய கதை– ய ால் பீமன்

தாக்–கி–யி–ருப்–பா–னே–யென்–றால் நாம் யார் பக்–கம் சேர்–வது என்று நமக்கு சந்–தே–கம் வந்–திரு – க்–கும். இப்–ப�ொ–ழுது தெள்–ளத் தெளி– வாக இருக்–கி–ற�ோம். சூதாட்–டத்–தில் த�ோற்– றுப் ப�ோனார், வன–வா–சம் அனு–பவி – த்–தார், அஞ்–ஞாத வாசத்–தில் அவஸ்–தைப்–பட்–டார், ஆனால் அதை–யெல்–லாம் மீறி ச�ொன்ன வாக்கை காப்– ப ாற்– று – கி ன்ற திடத்– த �ோடு இத்–த–னை–யும் ப�ொறுத்–துக் க�ொண்–டார் என்–கிற பெரு–மை–தான் தரு–ம–புத்–தி–ரர் பக்– கத்–தில் நிற்க வைக்–கி–றது. தர்–மத்–தின் பக்–கம் நிற்–கி–ற�ோம் என்ற சந்–த�ோ–ஷம் இருக்–கி–றது. ஆக, யார் ஜெயிப்–பார்–கள் என்–பது தெள்–ளத் தெளி–வாக நமக்–குப் புரி–கி–றது. அடித்து ஒடுக்–கப்–பட முடி–யாத கார– ண த் – தி – னா ல் – த ான் சூ த ா ட அ ழ ை க் – க ப் – ப ட் – ட து எ ன் று நான் தெளி– வ ா– க ச் ச�ொல்– கி – றேன். அர்–ஜு–னனை எதிர்க்க முடி–யாது என்று தெரிந்–த–தால்– தான் அவன் சூதாட்–டத்–திற்கு அழைத்– த ான். இல்– லை – யெ – னில் கர்–ணன் ச�ொல்–லி–யி–ருக்க வேண்–டும். எதற்கு சூதாட்–டம், ப�ோருக்கு கூப்– பி டு என்று. ப�ோருக்கு கூப்–பிட – வி – ல்லை. இதி– லி–ருந்தே இவர்–கள் லட்–ச–ணம் தெரி–ய–வில்–லையா. ஆக, ப�ோர் என்– ப து வந்து விட்– ட து. ஒரு பக்–கம் தர்–மத்–தின் ப�ொருட்டு, தரு–ம–புத்–தி–ர–ரின் விருப்–பத்–தின் ப�ொருட்டு அல்–லது இந்த சபை–யின் ஆசை– யின் ப�ொருட்டு. அமை–தி–யான சூட்–ச–ம– மான, தெள்–ளத் தெளி–வான ஒரு மனி–தர் தூதுக்கு ப�ோக– ல ாம். அப்– ப டி தூதுக்கு ப�ோகும் நேரத்–தி–லேயே படை திரட்–ட–லை– யும் ஆரம்–பிக்க வேண்–டும். நாம் தூதுக்–குப் ப�ோவது ஒரு மரி–யா–தைக்–காக. நாம் படை திரட்ட வேண்–டிய – து யுத்–தத்–திற்–காக. யுத்–தம் நிச்–ச–யம்.’’ என்று ச�ொல்லி துரு–ப–தர் கீழே அமர, மறு–ப–டி–யும் சபை ஆர–வா–ரித்–தது. இப்–ப�ொ–ழுது கி–ருஷ்–ணர் எழுந்–தார். ‘‘பல–தே–வ–ரின் மனம் எனக்–குப் புரி–கி–றது. அவர் என்னை ப�ொறுத்– து க் க�ொள்ள வேண்–டும். இந்த சபை–யில் பெரி–ய–வர�ோ, சிறி–ய–வர�ோ, உற–வி–னர�ோ, அல்–லா–த–வர�ோ அவ–ரவ – ர் தங்–களு – டை – ய அபிப்–ரா–யங்–கள – ைச் ச�ொல்–லல – ாம் என்–கிற நிய–மத்–த�ோடு கூடிய சபை என்–ப–தால் ஒரு மிகப்–பெ–ரிய விஷ– யத்தை தீர்–மா–னம் செய்து நாம் எந்–தப் பக்–கம் நிற்–கிற�ோ – ம் என்று ச�ொல்ல வேண்–டிய அவ– சி–யத்தை உண்–டாக்–கிய சபை என்–ப–தால் நான் என்–னு–டைய மன�ோ–தர்–மத்–தின்–படி விருப்–பத்–தின்–படி பேசி–னேன். எனக்–கும் அவ–ருக்–கும் இதில் மாறு–பாடு இருக்–கல – ாம். அது முக்–கி–ய–மல்ல. நீங்–கள் எல்–ல�ோ–ரும்

ð£ô-°-ñ£-ó¡

78

ðô¡

1-15 மே 2018

உங்–கள் தர்–மப்–படி, உங்–கள் விருப்–பப்–படி உங்–க–ளுக்–குள் ஆல�ோ–சனை செய்து ஒரு முடி– வு க்கு வர– வே ண்– டி ய நிலை– மை – யி ல் இருக்–கி–றீர்–கள். நிச்–ச–ய–மாய் சமா–தா–னம் கருதி ஒரு தூது– வன் ப�ோகட்–டும். சண்டை வேண்–டாம் என்ற எண்–ணத்–த�ோடு ஒரு கெட்–டிக்–கா–ரர் ப�ோகட்–டும். ஒரு–வேளை துரி–ய�ோ–த–னன் மனம் மாறி தன்–னு–டைய ராஜ்–ஜி–யத்–தின் ஒரு பாதியை தரு–ம–புத்–தி–ர–ருக்கு க�ொடுக்க மனம் வந்–தால் அதை–விட சந்–த�ோ–ஷம் வேறு என்ன இருக்க முடி–யும். அதை–விட நிம்–மதி வேறு என்ன இருக்க முடி–யும். எனவே திரு–த– ராஷ்–டி–ரன் பெயரை தட்–டாத துரி–ய�ோ–த– னன் மனம் என்ன என்–பதை நாம் புரிந்து க�ொண்டு மேற்–க�ொண்டு செய–லாற்–றல – ாம். நல்ல தூது–வரை தேர்ந்–தெ–டுக்–கின்ற ஒரு ப�ொறுப்பு இந்த சபைக்கு இருக்–கிற – து – ’– ’ என்று ச�ொல்லி அமர, துரு–ப–தன் எழுந்து ‘என் அவை–யிலே ஒரு கெட்–டிக்–கா–ரர் இருக்–கி– றார். அவரை நான் அனுப்–புவேன் – ’ என்று வேக–மா–கச் ச�ொன்–னார். சபை அதி–கம் அக்–கறை க�ொள்–ளாது சரி என்று ச�ொல்–லி–யது. மெல்ல சபை கலைந்– தது. பரஸ்–ப–ரம் மன்–னர்–கள் கட்–டித் தழுவி விடை பெற்–றார்–கள். அடுத்து நடக்க வேண்– டி–யது என்–னவ – ாக இருக்–கும் என்–பதை தாழ்– கு–ரலி – ல் ரக–சிய – ம – ாக பேசிக் க�ொண்–டார்–கள். விராட மன்–னரி – ட – மு – ம், பஞ்ச பாண்–டவ – ர்–க– ளி–டமு – ம், திர�ௌ–பதி – யி – ட – மு – ம் விடை–பெற்று கி–ருஷ்–ணர் துவா–ர–கைக்குதிரும்ப தேர் ஏறி–னார். அவரை பஞ்ச பாண்–ட–வர்–கள் வழி–ய–னுப்பி வைத்–தார்–கள்.

து

ரு–ப–தன் தன்–னு–டைய அவை–யிலே வலி– மை – யு ம், தெளி– வு ம், பேச்சு சாதுர்–ய–மும், மனி–த–ரு–டைய மனங்–களை பார்–வையி – லேயே – அளக்–கின்ற கெட்–டிக்–கா– ரத்–தன – மு – ம் உள்ள ஒரு அந்–தண – ரை தூதுக்கு ப�ோகும்–படி வேண்–டு–க�ோள் விடுத்–தார். மிக அருகே அமர வைத்து, ‘‘இந்த தூதின் ந�ோக்–கம் என்–னவென் – று நான் ச�ொல்–லா–ம– லேயே உங்–க–ளுக்கு புரிந்–தி–ருக்–கும். நீங்–கள் தூதுக்கு அந்–தப் பக்–கம் கிளம்–பிய உடனே இங்கே படை திரட்–டல் ஆரம்–பித்து விடும். யுத்–தம் நிச்–சய – ம். ஆக, உங்–களு – டை – ய தூதின் ந�ோக்–கம் எவ்–வள – வு – க்கு எவ்–வள – வு துரி–ய�ோ– த–ன–னு–டைய இடத்–திலே நீங்–கள் தாம–தம் செய்–கிறீ – ர்–கள�ோ, அவ்–வள – வு – க்கு அவ்–வள – வு அங்கே படை திரட்–டு–தல் தாம–த–மா–கும். அது முக்–கி–யம். எனவே, இன்று நாளை, நாளை மறு–நாள் என்று பேச்சு இழுத்து அவர்–களை படை திரட்–டு–கின்ற வேகம் இல்–லாது குழப்–பத்–தில் ஆழ்த்–துங்–கள். அதே– நே–ரம் திரு–தர – ாஷ்–டிர – ன் மனம் என்ன, பீஷ்–ம– ரும், விது–ர–ரும் என்ன நினைக்–கி–றார்–கள்,

அங்– கு ள்ள மக்– க – ளு – டை ய மன�ோ– நி லை என்ன துரி–ய�ோ–த–னன் என்ன வேகத்–தில் இருக்–கிற – ான் என்–பதை – யெ – ல்–லா–மும் தெளி– வாக தெரிந்து க�ொண்டு வாருங்–கள். என்–னு– டைய அபிப்–ரா–யத்–தில் இந்த நேரம் விரா–ட– தே–சத்–தில் மன்–னர்–கள் குழு–மி–யி–ருப்–பதை ஒற்–றர்–கள் மூலம் கேள்–விப்–பட்டு துரி–ய�ோத – – னன் படை–தி–ரட்ட ஆரம்–பித்–தி–ருப்–பான். நீங்–கள் விரை–வாக அஸ்–தினா – –பு–ரம் ப�ோய் வாருங்–கள்–’’ என்று கை கூப்–பினா – ர். விரா–ட–தே–சத்–தி–லி–ருந்து கி–ருஷ்–ணர் துவா–ரகை ந�ோக்கி பய–ணப்–பட்டு விட்–டார் என்–பதை ஒற்–றர்–கள் மூலம் கேள்–விப்–பட்ட துரி–ய�ோ – த –னன் , ஒரு சிறிய படை– ய�ோடு மிக வேக– ம ா– க ப் ப�ோகும் குதி– ரை – க – ளி ல் ஏறி துவா–ரகை ந�ோக்கி பய–ணப்–பட்–டான். எங்–கும் நிற்–கா–மல் துவா–ர–கையை அடைந்– தான். தன் வரு– கை – யை ச் ச�ொன்– னான் . கி–ருஷ்–ணர் உள்ளே சய–னத்–திரு – ப்–பத – ா–கச் ச�ொல்ல, அவன் அந்த அறைக்–குள் நுழைந்து கி– ரு ஷ்– ண ர் கண்– மூ டி தூங்– கு – வ – தை ப் பார்த்து அவ–ருக்கு தலைப்–பக்–கம் இருக்– கின்ற அரி– ய – ணை – யி ல் ப�ோய் அமர்ந்து க�ொண்–டான். அர்–ஜு–னன் வர–வில்லை என்று தெரிந்து நிம்– ம – தி – ய ா– னான் . இத்– தனை விரை–வில் வந்–தது சந்–த�ோ–ஷம் என்று தன்–னைத்தானே பாராட்–டிக் க�ொண்–டான். துரி– ய�ோ – த – னன் வந்த சில நாழி– கை – க– ளு க்– கு ப் பிறகு அர்– ஜ ு– னன் வந்– த ான். கி–ருஷ்–ண–ரு–டைய கால் பக்–கம் நின்று க�ொண்–டான். அவ–ரையே கவ–னித்–த–வாறு இருந்–தான். கி–ருஷ்–ணர் எழுந்–தார். ‘‘வா அர்–ஜுனா. வா,’’ என்று வர–வேற்–றார். துரி–ய�ோ–த–னன் துள்ளி எழுந்து நான்–தான் முன்னே வந்–தேன் என்று தன் வரு– கை – யை ச் ச�ொன்– னான் . அப்–ப–டியா என்று கேட்க, ஆமாம் என்று அர்–ஜு–னன் ஒப்–புக் க�ொண்–டான். ‘‘மிக நல்–லது. இரண்டு பேரும் ஏத�ோ ஒரு உத்– த ே– ச த்– த �ோடு வந்– தி – ரு க்– கி – றீ ர்– க ள். என்ன என்–பதை என்–னால் யூகிக்க முடி–கி– றது. இருந்–தா–லும் வய–தில் சிறி–யவ – ர்–களு – க்கு முன்–னுரி – மை க�ொடுப்–பது என்–பது ஒரு சாஸ்– திர சம்–பி–ர–தா–யம். அந்த ந�ோக்–கில் நான் அர்–ஜு–ன–னி–டம் நீ வந்த ந�ோக்–கம் என்ன என்று கேட்–கப் ப�ோகி–றேன். அது–மட்–டும – ல்– லாது நீ முன்–கூட்–டியே வந்–தா–லும் நான் முதன்–முத – லி – ல் அர்–ஜு–னனை – த்–தான் பார்த்– தேன். பிற–கு–தான் உன்னை சந்–தித்–தேன். எனவே முன்– னு – ரி மை அர்– ஜ ு– ன – னு க்கே அளிக்–கிறேன் – . எனவே, அர்–ஜுனா எதன் ப�ொருட்டு இவ்–வள – வு த�ொலைவு வந்–திரு – க்– கி–றாய்–’’ என்று பிரி–யத்–து–டன் கேட்–டார். துரி– ய�ோ – த – னன் தவித்– த ான். எங்கே அவ– ரு – டை ய பெரும் படையை கேட்டு விடப் ப�ோகி–றான�ோ என்று அவஸ்–தைப்– ðô¡

1-15 மே 2018

79

பட்– ட ான். ஆனால் அவர்– க ள் இரண்டு பேரும் பேச ஆரம்–பித்த ப�ோது கிருஷ்–ணர் கை உயர்த்–தி–னார். ‘‘என்–னி–டம் பல–க�ோடி வீரர்–கள் உள்ள பெரிய யாதவ சேனை இருக்–கி–றது. அவர்– கள் எல்–ல�ோ–ருக்–கும் நாரா–ய–ணன் என்ற பெயர் உண்டு. எனக்கு இணை–யான பலம் உடைய வீரர்–கள் அவர்–கள். அந்த வீரர்–கள் ஒரு பக்–கம் இருப்–பின், மறு–பக்–கம் நான் இருப்–பேன். ஆனால் ப�ோரிட மாட்–டேன். ஆயு–தம் தாங்க மாட்–டேன். இப்–ப�ொ–ழுது ச�ொல்–லுங்–கள். உங்–க–ளுக்கு என்ன வேண்– டும்? இவை இரண்–டும்–தான் என்–னி–டம் இருக்– கி – ற து. ஒன்று ப�ோரி– ட ாத நான், இன்–ன�ொன்று என்–னு–டைய படை பலம். உங்–க–ளுக்கு என்ன வேண்–டும்?’’ மறு–ப–டி–யும் துரி–ய�ோ–த–னன் பத–றி–னான். அர்–ஜு–னன் படை–கள் கேட்டு விடு–வான�ோ என்ற பயத்–தில் முகம் கறுத்து நெளிந்–தான். அர்–ஜு–னன் நிதா–ன–மாக, எனக்கு நீங்–கள் தான் வேண்– டு ம் வா– சு – த ேவா. ப�ோரி– டா–மல் இருந்–தா–லும் சரி, ஆயு–தம் ஏந்–தா– மல் இருந்– த ா– லு ம் சரி எங்– க ள் பக்– க ம் நீ இருக்க வேண்–டும் என்று பணி–வ�ோடு கை கூப்–பினான் – . துரி– ய�ோ – த – னன் வயிற்– றி ல் பால் சுரந்– தது. நெஞ்சு நிம்–ம–தி–யா–யிற்று. கண்–கள் பிர– கா–ச–மா–யின. அப்–ப–டி–யா–னால் அந்த பல க�ோடி வீரர்–கள் இருக்–கின்ற சேனையை எனக்கு க�ொடுத்து விடுங்–கள் என்று ஆவ– லாக துரி–ய�ோத – னன் – கேட்க, தந்–தேன் என்று  கி – ரு ஷ் – ண ர் உ ட – ன – டி – ய ா க ப தி ல் ச�ொன்–னார். கி–ருஷ்–ண–ரு–டைய படை– கள் துரி– ய�ோ – த – ன – னு க்– கு ம், கி– ரு ஷ்– ண ர் அ ர் – ஜ ு – ன – னு க் – கு – ம ாய் இ ர ண் – ட ா க பிரிந்–தார்–கள். மிக அற்– பு – த – ம ான விஷ– ய த்தை மிக எளி–தாக சம்–பா–தித்து விட்–ட–துப�ோ – ல ஒரு கர்–வத்தை துரி–ய�ோ–த–னன் அடைந்–தான். இவ்–வ–ளவு பெரிய சேனையை விட்–டு– விட்டு, ஆயு–தம் ஏந்–தாத கி–ருஷ்–ணரை கேட்– டி – ரு க்– கி – ற ானே அர்– ஜ ு– னன் என்ற இளக்–கா–ர–மும் அவன் மன–தில் ஓடி–யது. கி– ரு ஷ்– ண – ரு – டை ய வாக்கை எடுத்– து க் க�ொண்டு பல–ரா–மரை ந�ோக்–கிப் ப�ோனான். வணங்கி நின்–றான். ‘‘விராட சபை–யிலே என்ன நடந்–திரு – ந்–தது என்று உனக்–குத் தெரிந்–தி–ருக்–கும் துரி–ய�ோ– தனா. நான் உன் பக்–க–மா–கத்–தான், சமா–தா– னம் வேண்–டித்–தான் பேசி–னேன். சண்டை கூடாது என்று ச�ொன்–னேன். ஆனால் கி– ருஷ்–ணர் என்–னு–டைய பேச்–சுக்கு செவி – ல்லை. என்–ன�ோடு ஒத்–துப் ப�ோக– சாய்க்–கவி வில்லை. நமக்கு இரண்டு பேரும் ஒன்–று– தானே என்ற கூற்றை கி–ருஷ்–ணன் ஆத– ரிக்–கவே – –யில்லை. அவர் பஞ்–ச–பாண்–ட–வர்

80

ðô¡

1-15 மே 2018

பக்–கமே நின்–றார். இத–னால் எனக்கு மிகப்– பெ–ரிய மன உளைச்–சல் ஏற்–பட்–டது. நான் அர்–ஜு–னன் பக்–க–மும் இல்லை, துரி–ய�ோ–த– னன் பக்–க–மும் இல்லை. விலகி நின்று இந்த யுத்–தத்தை வேடிக்–கைப் பார்க்–கப் ப�ோகி– றேன். வெகு நிச்–ச–ய–மாக என்–னால் அர்– ஜு–ன–னுக்கு எந்த உத–வி–யும் செய்ய முடி– யாது. உனக்கு எதி–ராக இருக்க முடி–யாது. அதே–நேர – ம் கி–ருஷ்–ணர் என்னை கட்–டிப் ப�ோட்–டிரு – ப்–பத – ால் அவரை எதிர்க்க விரும்– பா–த–தால் உனக்கு ஆத–ர–வாக ப�ோரி–ட–வும் முடி–யாது. ப�ோய் வா. க்ஷத்–திரி – ய தர்–மப்–படி ப�ோர் செய். கடு– மை – ய ாக ப�ோர் செய்’’ என்று ச�ொல்லி வாழ்த்–தி–னார். மறு– ப – டி – யு ம் பெரிய நிம்– ம – தி – ய�ோ டு துரி–ய�ோ–த–னன் பல–ரா–மரை விட்டு நீங்–கி– னான். பல–ரா–மர் எங்கே அர்–ஜு–னன் பக்– கம் சேர்ந்து விடு–வார�ோ என்ற பய–மும் அவன் நெஞ்–சிலி – ரு – ந்து முற்–றிலு – ம் நீங்–கிய – து. ஆயு–தமே இல்–லாது கி–ருஷ்–ணர், யுத்–தத்– திற்கு வரவே மாட்–டேன் என்–கிற பல–ரா–மர் என்ற இரண்டு பேரா–லும் அவன் நிம்–மதி – ய – – டைந்–தான். தன்–னு–டைய தேசத்–திற்கு மிக விரை–வாக திரும்–பிப் ப�ோனான். துரி– ய�ோ – த – னன் ப�ோன– பி – ற – கு ம் தன்– ன�ோடு சுற்–றிக் க�ொண்–டி–ருக்–கிற அர்–ஜு–ன– னைப் பார்த்து கி–ருஷ்–ணர் கேட்–டார். ‘‘ஆயு–தம் ஏந்த மாட்–டேன் என்று ச�ொல்– லி– யு ம், ப�ோரில் கலந்து க�ொள்ள மாட்– டேன் என்று ச�ொல்–லி–யும் ஏன் என்னை தேர்ந்–தெ–டுத்–தாய் அர்–ஜுனா?’’ ‘‘நீங்–கள் பெரிய புகழ் விரும்பி. புக–ழின் மீது உங்–க–ளுக்கு பெரும் ஆசை உண்டு. நீங்– கள் புக–ழப்–பட வேண்–டும் என்ற எண்–ணம் உங்–க–ளுக்கு உண்டு. புக–ழப்–ப–டு–கின்ற காரி– யத்–தைத்–தான் நீங்–கள் செய்–வீர்–கள். அப்–படி புக–ழப்–ப–டு–கின்ற, புகழ்–மிக்க உங்–க–ள�ோடு இருக்–கின்ற ஆசை எனக்–கும் உண்டு. ஏனெ– னில் நானும் புகழ்–மீது ஆசை உள்–ள–வன். உங்–கள் புக–ழில் நானும் குளிர் காய–லாமே என்று எந்த இடத்–திலே புகழ் அதி–க–மாக இருக்–கும�ோ, எவர்–மீது புகழ் வந்–துசே – ரு – ம�ோ, எவ–ரிட – ம் புகழ் குடி–யிரு – க்–கும�ோ அவ–ரிட – ம் நாமும் குடி–யி–ருப்–ப�ோம் என்று உங்–களை தேர்ந்–தெ–டுத்–தேன். புகழ்–மீது ஆசை உள்–ள– வர்–கள் தவ–றான முடிவு எடுக்க மாட்–டார்– கள். நீங்–கள் புகழ் உடை–யவ – ர். நானும் புகழ் மீது ஆசை–யுடை – ய – வ – ன். எனவே உங்–களு – க்கு அண்–மையி – ல் இருக்–கின்ற ஒரு விஷ–யத்–தால் நானும் புகழ் பெறு–வேன். இது எளி–தான கணக்–குத்–தா–னே–’’ என்–றான் அர்–ஜு–னன். கி–ருஷ்–ணர் வாய் விட்டு சிரித்–தார். ‘‘மிக சூட்– ச – ம – ம ா– க ப் பேசு– கி – ற ாய் அர்– ஜுனா. நீ கெட்–டிக்–கா–ர–னா–கி–றாய். என்– ன�ோடு ப�ோட்டி ப�ோடு–கி–றாய். என்னை விட்டு என்னை ஜெயிப்–ப–தற்கு எண்–ணம்

க�ொண்–டிரு – க்–கிற – ாய். வாழ்க நீ. உனக்கு நான் தேர�ோட்–டு–வேன்–’’ என்–றார். நெற்–றி–யில் முத்–த–மிட்–டார். இந்த யுத்–தத்–தின் முடிவு என்ன என்–பது அங்கு தெரிந்து விட்–டது.

எ

ல்–லாம் கடந்–தது. எல்–லாம் என்–றால் என்ன? புகழ், பணம், வாழ்வு, ஈர்ப்பு எல்–லாம் தாண்–டிய – து. அப்–படி இருக்–கின்ற இந்த கட–வுள் என்–கிற விஷ–யம் ஒரு உரு–வம் க�ொள்–கை–யில், ஒரு சிலா–ரூ–பம் க�ொள்–கை– யில் ஒரு மனித வடி–வம் தாங்–குகை – யி – ல் அது மனித தர்–மத்–திற்–கேற்ப மிகச்–சி–றந்த புரு–ஷ– னாக இருக்க முயல்–கி–றது. விளங்–கு–கி–றது. அப்–படி மிகச்–சி–றந்த புரு–ஷ–னாக இருப்–ப– தா–லேயே அது க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கி–றது. அப்– ப டி க�ொண்– ட ா– ட ப்– ப – டு – வ – த ா– லேயே அது மேலும் சிறப்– ப – டை – கி – ற து. கட– வு ள் என்–கிற விஷ–யம் அவ–தா–ர–மாகி அது ஒரு வழி–காட்–டி–யாக பூமி–யில் வாழ்–கி–ற–ப�ோது புக– ழ ப்– ப – டு – கி ன்ற ஜென்– ம – ம ாக, புகழை விரும்–பு–கின்ற ஜென்–ம–மாக, புகழ்ந்–து–தான் ஆக–வேண்–டும் என்று மற்ற மனி–தர்–களை கட்–ட–ளை–யி–டும் வித–மாக வாழ்–கி–றது. அப்– படி அந்த உரு–வத்தை, அந்த பிர–தி–மையை அல்–லது அந்த வாழ்க்–கையை எவன் புகழ் விரும்–புகி – ன்–றான�ோ அவன் அதி–கம் அதை புகழ்ந்து அப்–படி புகழ–வ–த ா– லேயே அத– ன�ோடு சேர்ந்து அப்–படி சேர்–வ–தா–லேயே அவ–னும் புகழ் பெறு–கிற – ான். கட–வுள் என்ற விஷ–யத்தை பிர–திமை என்ற விஷ–யத்–திற்கு அல்– ல து உரு– வ ம் என்ற விஷ– ய த்– தி ற்கு க�ொண்டு வந்–தால் அதை ப�ோற்– று – கின்ற, ஆடு–கின்ற, பாடு–கின்ற, வரை– கி ன்ற, செதுக்– கு – கின்ற வேறு எந்த விஷ– யங்–களி – ல் ஈடு–பட்–டும் அ த ற் – கு ண் – ட ான பெரு–மையை அந்த மனி–தன் பெறு–கிற – ான். என்ன அற்–புத – ம – ான ஒரு சிலை செதுக்–கி–யி– ருக்–கி–றான். எவ்–வ–ளவு அழ–காக ஓவி– யம் தீட்–டி–யி– ரு க் – கி – ற ான் . எ வ் – வ – ள வு அ ற் – பு – த – ம ா க கவிதை இயற்–றி– யி–ருக்–கிற – ான். எத்– தனை கந்– த ர்– வ க் குர– லி ல் பாட்டு பாடு–கி–றான், எப்– படி அற்–பு–த–மாக நட– ன – ம ா– டு – கி – ற ான் எ ன் – றெ ல் – ல ா ம்

– ர் புகழ் கட–வுளை சார்ந்த வழி–பட்ட மற்–றவ பெறு– கி – ற ார். க�ொண்– ட ா– ட ப்– ப – டு – கி – ற ார். கட–வுள் க�ொண்–டா–டப்–படு – வ – த – �ோடு மட்–டு– மல்–லா–மல் கட–வுளை க�ொண்–டா–டப்–ப–டு– கி–ற–வ–ரும் அங்கு க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கி–றார். அர்–ஜு–னன் ச�ொன்–னது இந்த சூட்–ச– மம்–தான். இதை ய�ோசிக்க ய�ோசிக்க மிகப் பெரி–தாக விரி–யும். வாழ்க்–கையி – ன் அர்த்–தம் புரி–படு – ம். மகா–பா–ரத – ம் ஒரு சாதா–ரண கதை அல்ல. பல்–வேறு சூட்–சு–மங்–களை உள்ளே க�ொண்–டது. சரி–யா–ன–படி நெருப்பு பற்ற வைக்க, அது வெடித்து சித–றும். உள்–ளுக்– குள் மிகப் பெரிய ஜ்வாலை எழும். அது வாழ்க்–கையி – ன் தடத்தை மாற்–றும். கட–வுள் என்ன என்–பதை புரிய வைக்–கும். மத்– ர – த ே– ச த்து அர– ச ன் சல்– ய ன் தரு– ம – புத்–தி–ர–ரு–டைய வன–வா–ச–மும், அஞ்–ஞாத வாச–மும் முடிந்து விட்–ட–தைக் கேள்–விப்– பட்டு அவரை சந்–திக்–கின்ற ந�ோக்–கத்–த�ோடு அஸ்–தி–னா–பு–ரம் ந�ோக்கி விரைய, அவர் வரு–கையை தெரிந்த துரி–ய�ோ–த–னன் வழி நெடுக மிகச் சிறந்த கூடா–ரங்–கள் அமைத்து அவ–ருக்–கும் அவர் படை–க–ளுக்–கும் தேவை– யான உண–வுக – ளு – ம், பானங்–களு – ம் ஏற்–பாடு செய்–தான். வின�ோ–தம – ான கேளிக்–கைக – ள – ை– யு–டைய கூடா–ரங்–க–ளாக அவை இருந்–தன. வெகு–தூ–ரம் நடந்து வந்த அந்–தப் படை–கள் நன்கு ஓய்வு எடுத்து, களைப்பு விலகி, மிக சந்– த�ோ–ஷம – ாக அந்த கேளிக்–கைக – ளி – ல், ஆடல் பாடல்–க–ளில் கவ–னம் செலுத்–தினா – ர்–கள். தன் படை– க ள் மிக குதூ– க – ல – ம ாக இருப்– ப – தை க் கண்டு மிக அற்– பு – த – ம ாக வர–வேற்–கப்–பட்–டி–ருக்–கி–ற�ோம் என்று பல– ரால் சல்–ய–னுக்கு ச�ொல்–லப்–பட, அவன் மிகுந்த சந்–த�ோ–ஷத்–த�ோடு ‘யுதிஷ்–டி–ர–ரைக் கூப்–பிடு, அவரை நேரே சந்–தித்து அவ– ருக்கு உதவி செய்த அதி–கா–ரி–க–ளுக்–கும், வேலை–யாட்–க–ளுக்–கும் நான் சன்–மா– னம் அளிக்க விரும்–பு–கின்–றேன். தரு–மபு – த்–திர – ரை அருகே வைத்–துக் க�ொண்டு இதை நான் செய்ய வேண்–டும்,’ என்று ச�ொல்ல, அவர் மனம் மகிழ்ந்து குதூ– க – ல – ம ாக இருக்– கி ன்ற நேரம் பார்த்து, துரி–ய�ோ–த–னன் சல்–ய–னுக்கு அருகே ப�ோனான். இத்– த னை ஏற்– ப ா– டு – க – ளும் செய்–தது துரி–ய�ோ–த– னன் – த ான் எ ன் – ப து தெரிய வர, சல்– ய ன் மிக– வு ம் மகிழ்ந்– த ான். ‘‘உனக்கு என்ன உதவி வே ண் – டு ம் ச � ொ ல் . எ த ன் ப� ொ ரு ட் டு இத்– த னை பிரி– ய ம் வைத்–தி–ருக்–கி–றாய்? ðô¡

1-15 மே 2018

81

இதற்கு நான் என்ன வேண்–டு–மா–னா–லும் செய்–வேன்’– ’ என்று ஆவே–சம – ா–கக் கூறி–னார் சல்–யன். ஒரு குதூ– க – ல த்– தி ல் மனம் நெகிழ்ந்து ஆவே–ச–மாக ஒரு–வர் வேண்–டு–க�ோள் வைப்– பார் என்–பதை புரிந்து க�ொண்ட துரி–ய�ோத – – னன் தந்–தி–ரம் செய்–தான். ‘‘வேறு என்ன வேண்–டும், யுத்–தம் என்று பேசிக் க�ொள்–கி– றார்–கள். அப்–படி யுத்–தம் என்று வரு–மா–யின் உங்–க–ளுடை – ய பலம் வாய்ந்த இந்–தப் படை– கள், அற்–புத – ம – ான இந்த வீரர்–கள் என் பக்–கம் நின்று ப�ோரிட வேண்–டும். என்–னு–டைய படைக்கு நீங்–கள் தலைமை ஏற்க வேண்–டும்–’’ என்று கைக்–கூப்பி வின–யத்–த�ோடு வேண்–டிக் க�ொண்–டான். சல்–யன் மனம் நெகிழ்ந்–தார். ‘‘அவ்–வாறே ஆகுக. நான் உன் படைக்கு தலைமை தாங்– கு–வேன். ப�ோரி–டு–வேன். கவ–லையை விடு. ஆனால் நான் இங்கு வந்–தது தரு–மபு – த்–திர – ரை சந்–திக்க. ஆயி–னும் நீ செய்த உப–சா–ரங்–க– ளுக்கு நன்றி. தரு–ம–புத்–தி–ரரை சந்–திக்–கா–மல் ப�ோகக்–கூ–டாது. அவர் இருக்–கும் இடம் தேடி நான் ப�ோய் அவரை சந்–தித்து விட்– டுத்–தான் ப�ோவேன்–’’ என்று கிளம்–பி–னார். ‘‘ஞாப– க ம் வைத்– து க் க�ொள்– ளு ங்– க ள். உங்–கள் வாக்கு நீங்–கள் என் சேனைக்கு தலைமை ஏற்–கப் ப�ோகி–றீர்–கள். தரு–ம–புத்– தி–ரரை சந்–தித்த பிறகு உங்–க–ளுக்கு எந்த சஞ்–ச–ல–மும் ஏற்–ப–டாது இருக்க வேண்–டும்

82

ðô¡

1-15 மே 2018

என்–பது என் பிரார்த்–தனை.’’ சல்–யன் கை வீசி மறுத்–தார். அப்–படி ஏதும் ஏற்–ப–டாது என்று ஆறு–தல் கூறி–னார். தரு–ம–புத்–தி–ரரை ப�ோய் சந்–தித்–தான் சல்– யன். வன–வா–சத்–தின் கஷ்–டமு – ம், அஞ்–ஞாத வாசத்–தில் அவர் பட்ட கஷ்–ட–மும் சல்–ய– னுக்கு எடுத்– து –ரை க்– க ப்– பட்– ட து. சல்– ய ன் மனம் நெகிழ்ந்–தான். பிறகு சற்றே வருத்–தத்– து–டன், ‘‘நான் வாக்கு க�ொடுத்து விட்–டேன் தரு–மபு – த்–திரா. துரி–ய�ோத – னன் – பக்–கம் நின்று அவன் படை–களு – க்கு தலைமை தாங்கி என் படை–கள�ோ – டு உன்னை எதிர்த்து ப�ோரி–டு– வேன் என்று வாக்கு க�ொடுத்து விட்–டேன். உனக்கு க�ொடுப்–ப–தற்கு ஒன்–றும் இல்லை. ஆயி–னும் நீ பட்ட கஷ்–டங்–கள – ை–யெல்–லாம் பார்க்–கும்–ப�ோது நான் உன் பக்–கம் இல்– லாது ப�ோனேனே என்ற வேதனை எனக்கு வரு–கி–றது. இது விதி செய்த சதி. தரு–ம–புத்– திரா, இந்த நிலை–யில் என்–னி–டம் என்ன எதிர்–பார்க்–கி–றாய்? ஏதே–னும் இருப்–பின் என்–னால் ஆனதை செய்–கி–றேன்–’’ என்று குழைந்த மன–த�ோடு பேசி–னார். சல்–யனி – ன் வீர–மும், கம்–பீர – மு – ம் தரு–மபு – த்– தி–ரரு – க்கு நன்கு தெரி–யும். ‘‘எனக்கு ஒரே ஒரு உதவி மட்–டும் செய்–யுங்–கள்.’’ ‘‘ச�ொல். என்ன வேண்–டும்?’’ ‘‘அந்த இடத்–திலே நீங்–கள் படைத் தலை– வர் என்–றா–லும், கர்–ணன் தலைமை ஏற்– கி–ற–ப�ோது அவன் தேரை நீங்–கள் ஓட்ட

வேண்– டு – ம ென்று விரும்– பு – வ ான். நீங்– க ள் தேர�ோட்–டுகி – ன்ற விதம் பற்றி உல–கத்–திற்கே தெரி–யும். கி–ருஷ்–ண–னுக்கு இணை–யாக தேர் ஓட்–டு–பவ – ர் நீங்–கள். அப்–படி கர்–ண–னு– டைய தேரை ஓட்–டும்–படி நீங்–கள் பணிக்–கப்– பட்–டால் கர்–ணனு – ட – ைய மனம் வேத–னையு – – றும்–படி நீங்–கள் நடந்து க�ொள்ள வேண்–டும். அவன் தர்–மத்தை குலைக்–கும்–ப–டி–யாக நீங்– கள் பேச வேண்–டும். அவ–னுட – ைய மன�ோ–ப– லத்தை தகர்க்–கும்–ப–டி–யாய் நீங்–கள் நடந்து க�ொள்ள வேண்–டும். வலி–வு–மிக்க கர்–ண– னுக்கு நல்ல சாரதி கிடைத்–தால் அவனை ஜெயிப்–பது அரி–தா–கப் ப�ோக–லாம். உங்– களை அவன் சார–தி–யா–கக் க�ொள்–வான் என்று எனக்–குத் த�ோன்–றகி – ற – து. நீங்–கள் அவ– னுக்கு சார–தி–யாக ப�ோக வேண்–டு–மெ–னில் அவன் சரி–யாக ப�ோரி–டக்–கூட – ாது என்–பதை நீங்–கள் மன–தில் வைத்–துக் க�ொண்டு நீங்– கள் தேர�ோட்–டுங்–கள். இந்த ஒரு உத–வியை செய்–யுங்–கள்.’’ சல்–யன் வலக்–கையை உயர்த்–தி–னார். ‘‘அவ்–வி–தமே நடப்–பேன். தர்–மத்–தின் பக்– கம்–தான் நான் நிற்க வேண்–டும். ஆனால் வேறு பக்–கம் ப�ோக வேண்–டிய அவ–சி–யம் ஏற்–பட்டு விட்–டது. ஆனால் தர்–மத்–திற்–காக வேறு ஒரு உத–வியை நான் செய்–து–தானே ஆக வேண்–டும். கர்–ணனு – ட – ைய பலத்–தின – ால்– தான் துரி–ய�ோத – ன – ன் ஆடு–கிற – ான். கர்–ணன�ோ தன்–னை–விட சிறந்த வீரன் இந்த உல–கத்– தி–லேயே இல்லை என்று கர்–வம் க�ொண்– டி–ருக்–கி–றான். தேர�ோட்–டும்–படி என்னை அவன் வெகு நிச்– ச – ய – ம ாக பணிப்– ப ான். எனக்கு தேர�ோட்டு என்று கர்–வத்–த�ோடு ச�ொல்–வான். அந்த கர்–வத்தை நான் உடைப்– பேன். அவன் தேஜஸை நான் குறைப்–பேன்–’’ என்று தரு–ம–புத்–திர – ர் பட்ட அவஸ்–தையை, திர�ௌ–பதி பட்ட அவஸ்–தையை மன–தில் இறுத்–திக் க�ொண்டு சல்–யன் க�ோப–மா–கப் பேசி–னார். ‘‘நடு சபை–யில் கூந்–தலை பிடித்து இழுத்து வந்து மாத–வில – க்–கான ஒரு பெண்ணை கண– வர்–கள் முன்பு அவ–மா–னப்–ப–டுத்–தி–யது ஒரு மிகப்–பெரி – ய தர்–மம் எனில், நான் செய்–வது – ம் தர்–மம்–தான்–’’ என்று க�ோப–மா–கச் ச�ொன்– னார். தரு–ம–புத்–தி–ரர் நிம்–ம–தி–யா–னார்.

இ

ன்–னும் ஒரு சூட்–ச–ம–மான விஷ–யம் இந்த மகா–பா–ரத – த்–தில் ச�ொல்–லப்–படு – – கி–றது. படை–ப–லம், ஆட்–கள் பலம், ச�ொத்து சுகத்–தின் பலம் தன்னை துன்–பத்–தி–லி–ருந்து காப்–பாற்–றும் என்று துரி–ய�ோ–த–னன் ப�ோல எவர் நினைத்–தா–லும் அது மடத்–தன – ம – ா–னது. இவை– யெ ல்– ல ாம் விட, எல்– ல ாம் வல்ல இறை–வ–னுட – ைய நெருக்–கம் இருப்–பின், சத்– தி–யத்–தின் துணை இருப்–பின், தர்–மத்–தின் துணை இருப்–பின், அதற்கு ஈடு இணை ஏதும்

– ம், இல்லை. எப்–பேர்–பட்ட ச�ொத்து சுகங்–களு ஆள் பல–மும் அந்த தர்–மத்–தின் முன்பு நிற்– காது. படை–க–ளெல்–லாம் கேட்டு வாங்கி வந்த துரி–ய�ோத – ன – ன் ஒரு பக்–கமு – ம், கி–ருஷ்– ணர் என்–கிற ஒரு உன்–ன–தம் இன்–ன�ொரு பக்–க–மும் என்று தனக்கு ஆத–ர–வாக செயல்– பட வைத்த சூழ்–நிலை சூட்–சும–மும் இங்கு ச�ொல்–லப்–ப–டு–கின்–றன. பெரும் ப�ொருள் பல–மும், படை பல–மும் க�ொண்–டவ – ர் ஏத�ோ ஒரு இடத்–தில் பல–வீ–னப்–பட்டு யாருக்கு எதி–ராக இருக்க வேண்–டும�ோ அவ–ருக்கு ஆத–ர–வா–கப் ப�ோய்–வி–டு–வார். இந்த ஒரு விஷ– ய – மு ம் திரும்– ப த் திரும்ப எண்– ணி ப் பார்க்க வேண்–டி–யத – ா–கும். சல்– ய ன், நகுல-சகா– த ே– வ – ரி ன் தாய் மாமன். பாண்– டு – வி ன் இரண்– ட ா– வ து மனைவி மாத்–ரி–யின் உடன்–பி–றந்த சக�ோ–த– ரன். இந்த சம்–பவ – த்–திற்–குப் பிறகு சல்–யனு – ம், தரு– ம – பு த்– தி – ர – ரு ம் நெருக்– க – ம ா– க ப் பேசிக்– க�ொண்–டார்–கள். இந்–திர – ன் பட்ட கஷ்–டங்–க– ளைப் ப�ோல நீயும் பட்–டி–ருக்–கி–றாய் என்று சல்–யன் ச�ொன்–னது – ம், இந்–திர – ன் என்ன கஷ்– டங்–கள் பட்–டான் என்று யுதிஷ்–டர் கேட்க, விரு–தா–சு–ரன் உற்–பத்தி செய்–யப்–பட்–டது, இந்–தி–ர–னு–டன் ப�ோர் புரிந்–தது, அவ–னுக்கு பயந்து இந்–தி–ரன் ப�ோய் ஒளிந்து க�ொண்– டது, இந்–திர – ன் இல்–லாத இடத்–தில் நகு–ஷன் என்–கிற மன்–னன் இந்–திர – ன – ாக பட்–டம் சூட்– டிக் க�ொண்–டது, அதன் கார–ண–மாக இந்– தி–ர–னு–டைய மனைவி சசியை விரும்–பி–யது, அவளை தன்–னிட – ம் அனுப்பி வைக்–கும – ாறு தேவர்–களை கேட்–டது, சசி பிரார்த்–தனை செய்ய அவ–னுக்கு கேடு காலம் வந்து விட்– டது, இது–வரை எவ–ருமே உப–ய�ோ–கப்–ப–டுத்– தப்–பட – ாத ஒரு வாக–னத்–தில் என்–னிட – ம் வரு– வீர்–களா என்று கேள் என்று ஒரு ய�ோசனை ச�ொல்–லப்–பட்–டது, சப்த ரிஷி–களை வைத்து பல்–லக்கு தூக்–கும்–படி செய்–தது, நகு–ஷன் கர்– வத்–தின் கார–ணம – ாக அப்–படி – யே ரிஷி–களை பல்–லக்கு தூக்–கும்–படி உத்–தர – வி – ட்–டது, அவ்– வாறு தூக்–கிய அகத்–தி–ய–ரு–டைய முது–கில் வேக–மா–கப் ப�ோ என்று எட்டி உதைத்–தது, அதன் கார–ணம – ாக பலம் முழு–வது – ம் இழந்து பாம்–பாக ச�ொர்க்–கத்–தி–லி–ருந்து கீழே விழுந்– தது என்ற கதை–களை சல்–யன் ச�ொன்–னார். இந்த பர்–வத்–தின் முடி–வில் துரி–ய�ோ–த– னன் பக்– க ம் எத்– தனை படை– க ள் வந்து சேர்ந்–தன என்ற கணக்–கும், துரு–ப–த–னால் அனுப்–பப்–பட்ட அந்த அந்–த–ணர் இந்–தப் படை–களை பார்த்து விட்டு திரும்–பி–யத – ா–க– வும் சம்– ப – வ ங்– க ள் நிகழ்ந்– தி – ரு க்– கி ன்– ற ன. ஒரு முக்–கி–ய–மான இடத்–திற்கு மகா–பா–ர– தம் வந்து, மேற்– க�ொ ண்டு முன்– னி – லு ம் அதி–கம – ான சம்–பவ – ங்–கள�ோ – டு த�ொடர்–கிற – து.

(அடுத்து, மூன்–றாம் பா்வம் ஆரம்–பம்) ðô¡

1-15 மே 2018

83

என்ன ச�ொல்கிறது, என் ஜாதகம்?

கணேசன் அருளால்

கவலைகள் தீரும்! ? எனது மகள் மன வளர்ச்சி குன்–றி–ய–வள். ஐந்து மாத–மாக ஸ்பெ–ஷல் ஸ்கூல் ப�ோகி– றாள். முன்–னேற்–றம் தெரி–கி–றது. வீட்–டில் நன்– றாக நடந்–து–க�ொள்–கி–றாள். வெளி–யில் பயப்–ப–டு– கி–றாள். அம்மா என்று ஓரிரு வார்த்–தை–கள் பேசு–கி–றாள். அவ–ளு–டைய எதிர்–கா–லம் எப்–படி

84

ðô¡

1-15 மே 2018

உள்–ளது? அவள் வேலையை அவளே செய்–து– க�ொள்–வாளா?

- ஜெயந்தி, திருச்சி. மனித அறி–விற்–கும் அப்–பாற்–பட்ட சக்– தி–கள் இந்த உல–கத்–தில் உண்டு என்–ப–தற்கு உங்–கள் மகள் ஒரு மிகச்–சி–றந்த உதா–ர–ணம்.

அவ–ரது ஜாத–கத்–தைக் கணக்–கிட்–டுப் பார்க்– கும்–ப�ோது கிர–ஹங்–க–ளின் சஞ்–சார நிலை– யில் குறை இருப்–ப–தா–கத் தெரி–ய–வில்லை. திரு– வ ா– தி ரை நட்– ச த்– தி – ர ம், மிதுன ராசி, மிதுன லக்– ன த்– தி ல் பிறந்– தி – ரு க்– கு ம் அவ– ரது ஜாத–கத்–தில் பத்–தாம் வீடா–கிய ஜீவன ஸ்தா–னத்–தில் சூரி–யன், புதன், குரு, ராகு என நான்கு கிர–ஹங்–கள் இணைந்–திரு – ப்–பது நல்ல நிலையே. ஒன்–ப–தாம் வீட்–டில் சுக்–கி– ரன், நான்–கில் புதன் என அமைந்–தி–ருக்–கும் இவ்–வி–ரு–வ–ரும் இத்–தனை பெரிய பாதிப்– பி– னை த் தர– ம ாட்– ட ார்– க ள். மக– ளு – டை ய ஜாத–கக் கணக்–கின்–படி தற்–ப�ோது சனி தசை– யில் சனி புக்தி நடந்து க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. ஆறாம் பாவத்–தில் வக்–கி–ரம் பெற்ற நிலை– யில் சனி சஞ்–ச–ரித்து வரு–கி–றார். தற்–ப�ோது அவ–ரது நட–வ–டிக்–கை–யில் முன்–னேற்–றம் தெரி–வத – ா–கக் குறிப்–பிட்–டுள்–ளீர்–கள். ஆறாம் பாவம் என்–பது சற்று சிர–மத்–தைத் தரக்–கூடி – – யது என்–ப–தால் பாது–காப்பு கருதி அவரை வீட்–டி ற்–குள்– ளேயே வைத்– து க் க�ொண்– டி – ருக்–கா–மல் ஸ்பெ–ஷல் ஸ்கூல், ஆஸ்–ர–மம் முத–லான இடங்–க–ளுக்கு அனுப்பி வைப்– பது நல்ல விஷ–யமே. இத–னால், வெளி உல– கத்–தைக் கண்டு பயப்–ப–டும் அவர் க�ொஞ்– சம், க�ொஞ்–ச–மாக பயத்–தி–லி–ருந்து விடு–பட ஏது–வாக அமை–யும். முன்–பின் தெரி–யாத மனி–தர்–க–ளி–ட–மும் மெது–வாக பழக வேண்– டும். அவர் சற்று சிர–ம–மாக உணர்ந்–தா–லும் அவ–ரது எதிர்–கால நன்மை கருதி உற–வி– னர்–கள் யாரும் இல்–லாத இடத்–தில் வசிக்– கப் பழக்–குங்–கள். 31 வயது வரை நீங்–கள் அவ–ருக்கு சேவை செய்–தது ப�ோதும். மருந்து, மாத்–திரை – –களை குறைத்து, பழக்–க–வ–ழக்–கத்– தின் மூலம் மாற்–றத்–தி–னைக் க�ொண்–டு–வர முயற்சி செய்–யுங்–கள். இடை–யில் குடும்–பப் பெரி–ய–வர்–க–ளின் துணை–க�ொண்டு பரம்–ப– ரை– யி ல் ஏதே– னு ம் பிரச்னை உள்– ள தா என்–பதை அறிந்து அதற்–கான தீர்–வினை – க் காணப் பாருங்–கள். வாரந்–த�ோறு – ம் சனிக்–கிழ – – மை–களி – ல் நர–சிம்–மர் சந்–நதி – யி – ல் விளக்–கேற்றி வைத்து, வழி–பட்டு வாருங்–கள். இவ–ரைப் ப�ோலவே ஸ்பெ–ஷல் ஸ்கூ–லில் படிக்–கும் ஆத–ர–வற்ற நிலை–யில் உள்–ள�ோ–ருக்கு உங்–க– ளால் இயன்ற உத–வி–யி–னைச் செய்து வரு– வ–தும் நல்–லது. மக–ளின் நட–வ–டிக்–கை–யில் மாற்–றத்தை உணர்–வீர்–கள்.

?

என் மக– னு க்கு நல்ல, நிரந்– த – ர – ம ான வேலை எப்–ப�ோது கிடைக்–கும்? அவ–னுக்கு திரு–மண ய�ோகம் எப்–ப�ோது வ ரு – கி – ற து ? ம ந் – த – ம ா ன

சுப சங்கரன்

நிலை–யிலேயே – இருக்–கிற– ான். நாம் எது என்–னா–லும், தான் ச�ொன்–ன–து–தான் சரி என்று வாதி–டு–கி– றான். வீடு உண்டு வேலை உண்டு என்று இருக்–கிற – ான். அவன் வாழ்வு நன்–றாக அமைய வழி–காட்–டுங்–கள்.

- சரஸ்–வதி, பெங்–க–ளூரு. உங்–கள் மக–னுக்கு நிரந்–தர – ம – ான வேலை கிடைக்–கும் அம்–சம் அவ–ரது ஜாத–கத்–தில் உள்–ளது. உத்–தி–ரட்–டாதி நட்–சத்–தி–ரம், மீன ராசி, கும்ப லக்–னத்–தில் பிறந்–துள்ள அவ– ரது ஜாத–கத்–தில் தற்–ப�ோது கேது தசை–யில் சந்–திர புக்தி நடந்து வரு–கிற – து. அவ–ரு–டைய ஜாத–கத்–தில் மன�ோ–கா–ர–கன் சந்–தி–ர–னும், ஞான–கா–ர–கன் கேது–வும் ஒன்–றாக இணைந்– தி–ருப்–ப–தால் அவ்–வப்–ப�ோது தனி–மை–யில் சென்று அமர்ந்– து – வி – டு – கி – ற ார். அத– ன ால் மந்– த – ம ாக இருக்– கி – ற ார் என்று எண்ண முடி–யாது. சிந்–த–னை–யில் குழப்–பம் என்று வேண்–டு–மா–னால் எடுத்–துக்–க�ொள்–ள–லாம். முடிந்–தவ – ரை அவ–ரைத் தனி–மையி – ல் இருக்–க– வி–டா–தீர்–கள். சதா ஏத�ோ ஒரு வேலை–யைச் ச�ொல்–லிக்–க�ொண்டே இருங்–கள். அல்–லது த�ொடர்ந்து அவ–ர�ோடு பேசி–ய–படி, அவ– ரது சிந்–த–னையை மாற்ற முயற்சி செய்–யுங்– கள். நீங்– க ள் ச�ொல்– வ – த ைத்– த ான் அவர் கேட்–க–வேண்–டும் என்று எதிர்–பார்க்–கா–தீர்– கள். அவர் ச�ொல்–கிற கருத்–து–க–ளும் சரி– யா–ன–வையே என்று பாராட்டி அவரை ðô¡

1-15 மே 2018

85

ஊக்– க ப்– ப – டு த்– து ங்– க ள். அவ– ர து ஜாதக அமைப்–பின்–படி 18.11.2018ற்கு மேல் நிரந்– தர உத்–ய�ோ–கத்–தில் அமர்ந்–து–வி–டு–வார். 11ம் வீட்–டில் ஆட்சி பலத்–துட – ன் அமர்ந்–திரு – க்–கும் குரு பக–வான் அவ–ரது வாழ்–விற்கு பக்–க–ப–ல– மா–கத் துணை–யி–ருப்–பார். திரு–ம–ணத்–தைப் ப�ொறுத்–த–வரை அவ–ச–ரப்–ப–டா–மல் நிதா– னித்– து ச் செயல்– ப – டு – வ து நல்– ல து. களத்ர ஸ்தா–னா–தி–பதி சூரி–யன் உச்ச பலத்–துட – ன் மூன்–றாம் வீட்–டில் ஆட்சி பெற்ற செவ்–வா– யு–டன் இணைந்–திரு – ப்–பது அத்–தனை சிலாக்– கி–யமி – ல்லை. எனி–னும் களத்ர ஸ்தா–னத்–தின் மீது குரு பக–வா–னின் பார்வை விழு–வ–தால் நல்–லப – டி – ய – ாக திரு–மண – ம் நடக்–கும். 27 வயது முடிந்த பிறகு திரு–மண – த்–திற்கு முயற்–சிப்–பது நல்–லது. அதே–ச–ம–யம் உற–வி–னர் வழி–யில் பெண் அமை–வது நல்–ல–தல்ல. உங்–கள் மக– னி–டம் அரு–கில் உள்ள விநா–ய–கர் க�ோவி– லுக்கு தின–மும் சென்–றுவ – ர – ச் ச�ொல்–லுங்–கள். சங்–கட – ஹ – ர சதுர்த்தி நாட்–களி – ல், தவ–றா–மல் பூஜை–யில் கலந்–துக�ொள்ள – வையுங்–கள். சந்–தி– ரன்-கேது–வின் இணை–வினை – ப் பெற்–றுள்ள இவர் விநா–யக – ப்–பெரு – ம – ா–னின் அருள் இருந்– தால் நல்–லப – டி – ய – ாக வாழ்–வினி – ல் முன்–னேற்– றம் காண இய–லும். கணே–சனி – ன் அரு–ளால் உங்–கள் கவ–லை–கள் தீர்ந்–து–வி–டும்.

?

என் அண்–ண–னுக்கு திரு–ம–ணம் எப்–ப�ோது நடை–பெ–றும்? திரு–ம–ணத் தடை–யால் மனம் ந�ொந்–து–ப�ோய் பல–முறை வீட்–டி–லி–ருந்து வெளி– யே–றிவி – ட்–டார். அடிக்–கடி பசி, தாக–மின்றி யாரு–ட– னும் பேசா–மல் உள்–ளார். எங்–க–ளுக்கு மிக–வும்

86

ðô¡

1-15 மே 2018

பய–மாக உள்–ளது. பரி–கா–ரம் ச�ொல்–லுங்–கள்.

- வி.என்.நாதன், பண்–ருட்டி. பயம் எது–வும் தேவை–யில்லை. உங்–கள் அண்– ண னை அவ– ர து ப�ோக்– கி – லேயே செல்–ல–வி–டுங்–கள். புனர்–பூ–சம் நட்–சத்–தி–ரம், மிதுன ராசி, மிதுன லக்–னத்–தில் பிறந்–துள்ள அவ–ரது ஜாத–கத்–தில் ஜென்ம லக்–னா–தி–பதி புதன் 10ம் வீட்–டில் நீசம் பெற்–றுள்–ளார். திரு–மண வாழ்–வைப் பற்–றிச் ச�ொல்–லும் ஏழாம் வீட்–டிற்கு அதி–ப–தி–யான குரு பக– வான், மூன்–றில் அமர்ந்–தி–ருப்–பது களத்ர த�ோஷத்–தி–னைத் தரு–கி–றது. மேலும் குரு பக–வா–ன�ோடு செவ்–வாய், சனி, ராகு ஆகிய அசுப கிர– ஹ ங்– க ள் இணைந்– து ள்– ள ன. ப�ோதாக் குறைக்கு மாந்தி என்ற துணைக்– க�ோ–ளும் சேர்ந்–து–க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. இந்த அம்–சங்–கள் நிச்–ச–ய–மாக இவ–ரு–டைய மண– வாழ்வை நல்–லப – டி – ய – ாக அமைத்–துத் தராது. ஆறு, ஏழு, எட்டு ஆகிய பாவ–கங்–க–ளுக்கு அதி– ப – தி – க – ள ா– கி ய செவ்– வ ாய், குரு, சனி ஆகி–ய�ோர் ஒன்–றாக இணைந்து மூன்–றில் அமர்–வது சந்–யாச ய�ோகத்–தி–னைத் தரு–கி– றது. உலக ஆசை–க–ளில் இருந்து க�ொஞ்–சம், க�ொஞ்–சம – ாக விடு–பட அவர் முயற்–சிப்–பார். தற்–ப�ோது நடந்–து–வ–ரும் புதன் தசை முடி–வ– டைந்து 47வது வய–தில் துவங்–கும் கேது தசை காலத்–தில் அவர் சந்–யாச வாழ்க்–கைக்–குள் நுழை–வ–தற்–கான வாய்ப்பு உள்–ளது. ஒன்–ப– தாம் வீட்–டில் அமர்ந்–திரு – க்–கும் கேது அதற்கு பெரி–தும் துணை–புரி – வ – ார். அவ–ரது நட–வடி – க்– கை–க–ளுக்கு தடை ச�ொல்–லா–மல் அவரை

அவ–ரது ப�ோக்–கிலேயே – செல்ல அனு–மதி – யு – ங்– கள். 11ம் வீட்–டுச் சூரி–யன் அவ–ரது புகழை உல–க–றி–யச் செய்–வார். இவ–ரைப் ப�ோன்ற அற்–புத – ம – ான ஞானியை உங்–கள் பரம்–பரை பெற்–றி–ருக்–கி–றது என்–பதை எண்–ணிப் பெரு– மைப்– ப – டு – கி ன்ற காலம் வெகு– வி – ரை – வி ல் வந்து சேரும். அவ–ருடை – ய திரு–மண – த்–திற்கு முயற்–சிக்–கா–மல் ஞான மார்க்–கத்–தில் செல்ல அவரை அனு–ம–தி–யுங்–கள். இதுவே உங்–கள் வம்–சத்–திற்கு நல்–லது. ஆயி–ரக்–க–ணக்–கான மனி– த ர்– க – ளு க்கு வழி– க ாட்ட வேண்– டி ய ப�ொறுப்பு அவ–ருக்கு உள்–ளது என்–ப–தைப் புரிந்–துக�ொ – ள்–ளுங்–கள். பயப்–பட வேண்–டிய அவ–சி–ய–மில்லை.

?

என் மக–ளுக்கு 28 வயது. உடம்–பில் வெள்– ளைப் புள்–ளி–கள் ஆங்–காங்கே உள்–ளன. மருத்–து–வர்–கள் இதனை த�ோல் சம்–பந்–த–மான குறை–பாடு என்று ச�ொல்–கி–றார்–கள். ஆனால் வரு–கின்ற வரன்–கள் இதனை ஒரு ந�ோய் என்று எண்ணி மறுப்பு தெரி–விக்–கி–றார்–கள். இத–னால் திரு–ம–ணத் தடை உண்–டா–கி– றது. ஒரு நல்ல வழி காட்–டு– மாறு வேண்–டு–கி–ற�ோம்.

- க�ோவிந்–த–ராஜ், ப�ொள்–ளாச்சி. உங்– க ள் மக– ளு – டை ய ஜ ா த – க த் – தி ன் – ப டி அ வ – ருக்கு திரு– ம ண ய�ோகம் வந்–தா–கி–விட்–டது. கிழக்கு திசை– யி ல் இருந்து நல்ல உ த் – ய�ோ – க த் – தி ல் உ ள்ள மாப்–பிள்ளை அமை–வார். திரு–வ�ோ–ணம் நட்–சத்–தி–ரம், மகர ராசி, மேஷ லக்–னத்– தில் பிறந்– து ள்ள உங்– க ள் பெண்–ணின் ஜாத–கத்–தில் திரு– ம ண வாழ்– வை ப் பற்– றிச் ச�ொல்–லும் ஏழாம் வீடு சுத்–த–மாக உள்–ளது. ஏழாம் வீட்– டி ற்கு அதி– ப – தி – ய ான சுக்–கி–ரன் நீச–ப–லம் பெற்று ஆறில் அமர்ந்–தி–ருப்–ப–தால் இத்–தனை காலம் திரு–மண – த்– தடை உண்– ட ா– கி – யி – ரு க்– கி – றது. ‘காரக�ோ பாவ நாசா–ய’ என்று ச�ொல்– ல ப்– ப ட்– ட ா– லும், களத்ர ஸ்தா–னத்–தின் மீது விழும் குரு பக–வா–னின் பார்வை அந்த த�ோஷத்– தைப் ப�ோக்–குகி – ற – து. மேலும் புத்ர ஸ்தா–னத்–தைக் குறிக்– கும் ஐந்–தாம் வீட்–டில் புதன், செவ்–வாய், கேது இணைந்– தி– ரு ப்– ப – த ால் குழந்– த ைப் பேறும் நன்–றாக உள்–ளது. 06.12.2020வரை திரு–மண ய�ோகம் நீடிக்–கி–றது. அது–வரை

காத்–தி–ருக்–கா–மல் தற்–ப�ோது குரு–ப–ல–னும் சேர்ந்–திரு – க்–கும் இந்த வரு–டத்–திலேயே – அவ– ரது திரு–மண – த்தை நடத்–திவி – டு – வீ – ர்–கள். ஏழாம் வீட்– டி ற்கு அதி– ப – தி – ய ான சுக்– கி – ர ன் நீசம் பெற்–றி–ருப்–ப–தால் அந்–தஸ்து வித்–தி–யா–சம் பார்க்–கா–மல் மாப்–பிள்–ளை–யின் குணத்தை மட்–டும் கருத்–தில் க�ொண்டு திரு–ம–ணத்தை நடத்–துங்–கள். இவ–ருடை – ய உடம்–பில் உள்ள வெண்–புள்–ளிக – ள் மறை–வத – ற்–கான வாய்ப்பு மிக–வும் குறைவு. எனி–னும் இதனை ஒரு குறை–யாக எண்–ணா–மல், அவ–ரைக் கரம் பற்–றும் கண–வன் அமை–வார். திரு–வ�ோண நட்–சத்–திர நாளில் க�ோய–முத்–தூர், கார–மடை ரங்–க–நா–தர் க�ோவி–லுக்கு உங்–கள் மகளை அழைத்–துச் சென்று ஆறு நெய் விளக்–கு–கள் ஏற்றி வைத்து பிரார்த்–தனை செய்–துக�ொ – ள்– ளச் ச�ொல்–லுங்–கள். இந்த வரு–டத்–திற்–குள் திரு–ம–ணம் நடந்–து–வி–டும்.

?

என்–னி–ட–மி–ருந்து சுமார் 10 வரு–டங்–க–ளுக்கு முன்பு நண்–பர் ஒரு–வர் 75 ஆயி–ரம் ரூபாய் வரை கடன் வாங்– கி – யு ள்– ளார். பரணி நட்–சத்–தி–ரத்–தைச் சேர்ந்த அவ– ரி – ட – மி – ரு ந்து பணம் திரும்ப வருமா, அல்– லது கைக–ழுவி விட–லாமா?

- சுப்பு, க�ோய–முத்–தூர். நண்–பரி – ன் நிலை பற்–றித் தெரிந்–து–தான் உதவி செய்– தி–ருக்–கி–றீர்–கள். அஸ்–வினி நட்–சத்–தி–ரம், மேஷ ராசி, மேஷ லக்–னத்–தில் பிறந்–தி– ருக்–கும் உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் தற்–ப�ோது சனி தசை–யில் புதன் புக்தி நடந்து க�ொண்– டி–ருக்–கி–றது. பரணி நட்–சத்– தி– ர ம், மேஷ ராசி– யை ச் சேர்ந்த உங்–கள் நண்–பரு – க்கு உங்–களை ஏமாற்ற வேண்– டும் என்ற எண்–ணம் கிடை– யாது. அவ– ரு – டை ய இய– லா–மை–யும், சூழ்–நி–லை–யும் உங்– க – ளு – டை ய கட– னை த் திருப்– பி த்– த ர முடி– ய ாத வண்– ண ம் தடை செய்து வரு– கி – ற து. உங்– க – ளு – டை ய ஜாத– க க் கணக்– கி ன்– ப டி குரு தசை–யில் சூரிய புக்தி நடந்த காலத்– தி ல் அவ– ருக்கு பண உதவி செய்– தி– ரு க்– கி – றீ ர்– க ள். ஆறாம் வீட்–டில் சூரி–யன் அமர்ந்– தி–ருப்–ப–தால் அந்–தக் கடன் த�ொகையை நீங்–கள் திரும்– பப் பெறு– வ – த ற்– க ான வாய்ப்பு மிக– வு ம் குறைவு. நம்– ம ால் இயன்ற உத– வி யை ðô¡

1-15 மே 2018

87

நண்–ப–னுக்–குச் செய்–தி–ருக்–கி–ற�ோம் என்று திருப்தி க�ொள்–ளுங்–கள். உங்–கள் நண்–பரை நீங்–கள் தவ–றாக எண்ண வேண்–டிய – தி – ல்லை. ஏத�ோ ஒரு வகை–யில் அவ–ருக்கு நீங்–கள் பட்ட கடன் தீர்ந்–து–விட்–ட–தாக எண்–ணிக் க�ொள்– ளுங்– க ள். க�ொடுத்த கடனை நினைத்து உடல்–ந–லத்–தைக் கெடுத்–துக் க�ொள்–ளா–தீர்– கள். உங்–கள் முழு கவ–னத்–தை–யும் இறை–வன் மேல் வைத்து நல–மு–டன் வாழுங்–கள்.

?

திரு–ம–ணம் ஆகி ஐந்து வரு–டங்–கள் ஆகி–றது. இது–வரை குழந்தை பாக்–கிய – ம் இல்லை. பல மருத்–து–வ–ம–னை–க–ளுக்கு சென்று பார்த்–து–விட்– ட�ோம். இருப்–பி–னும் எந்த பய–னும் இல்லை. எங்– க – ளு க்கு குழந்தை பாக்– கி – ய ம் கிடைக்– குமா? நான் ச�ொந்–த–மாக எலக்ட்–ரி–கல் கடை த�ொடங்–க–லாமா?

- ராம்–கு–மார், செங்–கல்–பட்டு. உங்–க–ளுடை – ய ஜாத–கத்–தை–யும், உங்–கள் மனை–வி–யின் ஜாத–கத்–தை–யும் ஆராய்ந்–த– தில் குழந்தை பாக்–கி–யம் நிச்–ச–ய–மாக உங்–க– ளுக்–குக் கிடைக்–கும் என்று தெளி–வா–கத் தெரி–கி–றது. சுவாதி நட்–சத்–தி–ரம், துலாம் ராசி, மிதுன லக்–னத்–தில் (நீங்–கள் அனுப்–பி– யி–ருக்–கும் ஜாத–கத்–தில் கடக லக்–னம் என்று தவ–றா–கக் கணக்–கி–டப்–பட்–டுள்–ளது) பிறந்– தி–ருக்–கும் உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் பிள்–ளைப்

தம் பிரச்–னை–க–ளுக்–குத் தீர்வு காண விரும்–பும் வாச–கர்–கள் தங்–களு – ட – ைய ஜாதக நக–லு–டன் தங்–கள் பிரச்–னை–யைத் தெளி– வாக எழுதி அனுப்–ப–லாம். கீழ்க்–கா–ணும் முக–வ–ரிக்கு அவ்–வாறு அனுப்பி வைக்–கும் உங்–க–ளுக்கு இப்–ப�ோதே, வண்–ண–ம–ய– மான, வள–மான வாழ்க்–கைக்கு வாழ்த்து தெரி–விக்–கி–ற�ோம்.

என்ன ச�ொல்–கி–றது, என் ஜாத–கம்?

ஆன்–மி–கம், தபால் பை எண். 2908, மயி–லாப்–பூர், சென்னை - 600 004

88

ðô¡

1-15 மே 2018

– க் குறிக்–கும் ஐந்–தாம் வீட்–டில் சந்– ப – ேற்–றினை தி–ரன் அமர்ந்–துள்–ளார். ஐந்–தாம் வீட்–டிற்கு அதி–ப–தி–யான சுக்–கி–ரன், ஆறாம் வீட்–டில் சனி– யு – ட ன் அமர்ந்– து ள்– ள – த ால் குழந்தை பாக்–கிய – ம் தாம–தப்–படு – கி – ற – து. உத்–திர – ட்–டாதி நட்–சத்–தி–ரம், மீன ராசி, மகர லக்–னத்–தில் பிறந்– து ள்ள உங்– க ள் மனை– வி – யி ன் ஜாத– கத்– தி ல் ஐந்– த ாம் வீட்– டி ற்கு அதி– ப தி சுக்– கி–ரன் நீசம் பெற்–றி–ருந்–தா–லும் ஒன்–ப–தில் அமர்ந்–துள்–ளார். அம்–பிகை – யி – ன் அம்–சத்–தில் அழ–கான பெண் குழந்தை பிறப்–ப–தற்–கான வாய்ப்பு உண்டு. உங்–கள் இரு–வ–ரின் ஜாத– கங்–க–ளி–லும் சுக்–கிர கிர–ஹத்–தின் வலிமை குன்–றி–யுள்–ளது. வெள்–ளிக்–கி–ழமை த�ோறும் அரு– கி ல் உள்ள அம்– ம ன் க�ோவி– லு க்– கு ச் சென்று பால் அபி–ஷே–கம் செய்து உங்–கள் மனை–வியை வழி–பட்டு வரச் ச�ொல்–லுங்– கள். தற்– ப �ோது நடந்து வரும் தசா– பு க்தி காலம், உங்–கள் இரு–வ–ருக்–கும் சாத–க–மா– கவே உள்–ளது. இரு–வ–ரின் ஜாத–கக் கணக்– கின்–படி 26.10.2018 முதல் 23.06.2021 வரை நேரம் மிக–வும் நன்–றாக உள்–ளது. இடைப்– பட்ட காலத்–திற்–குள் உங்–களு – –டைய வம்–சம் தழைத்– து – வி – டு ம். தற்– ப �ோது நிலவி வரும் கிரஹ சூழ–லின்–படி நீங்–கள் ச�ொந்–த–மாக எலக்ட்–ரி–கல்ஸ் கடை துவங்–க–லாம். நேரம் நன்–றாக உள்–ளது. உங்–களு – டை – ய உழைப்பை நம்பி செய–லில் இறங்–குங்–கள். உண்–மைய – ான உழைப்பு உங்–களை உய–ரத்–திற்கு அழைத்–துச் செல்–லும். வெள்ளி உல�ோ–கத்–தின – ால் ஆன காப்பு ஒன்றை நிரந்–த–ர–மாக உங்–கள் வலது கரத்–தில் அணிந்து க�ொள்–ளுங்–கள். வெள்– ளி–யின – ால் ஆன வளை–யல் ஒன்றை உங்–கள் மனைவி அணி–வது – ம் நல்–லது. ஏதே–னும் ஒரு வெள்–ளிக்–கி–ழ–மை–யில் தம்–ப–தி–ய–ராக சென்– னையை அடுத்–துள்ள மாங்–காடு திருத்–தல – த்– திற்–குச் சென்று ஆதி–பர – ா–சக்தி அன்–னையை வணங்கி மன–மு–ருகி பிரார்த்–தனை செய்து க�ொள்–ளுங்–கள். அரு–கி–லுள்ள வெள்–ளீஸ்– வ–ரர் ஆல–யத்–திற்–குச் சென்று பால் அபி–ஷே– கம் செய்து வழி–ப–டுங்–கள். மழ–லைச்–சத்–தம் விரை–வில் கேட்–கும்.

விஷ்–ணுதா – –சன்

நம்பிக்கைய�ோடு அழைத்தால்

நரசிம்மர் வருவார்! நம்–பிக்கை மன–தில் வைத்து நாரா–ய–ணன் பெயர் பாடு! தூணில் இருப்–பான்; துய–ரத்–தில் துரி–த–மாய் வெளிப்–பட்டு காப்–பான்! பிர–க–லா–தன் மனத் திண்மை பக்–தி–யாய் வளர்ந்து நலம் பயத்–தது! அகந்–தை–யால் அழிந்–தான் இர–ணி–ய–க–சிபு! மன–மும், குண–மும் ப�ொன்,வைர ஆப–ர–ணம்! தீமை கண்டு ப�ொங்–கிடு நர–சிம்–ம–னாய்! தெய்–வம் தென்–றல்; சுவடு இல்லை! நமக்–கேன் என்–றெண்ணி நாமும் இவ்–வு–ல–கில் ஒரு–ப�ொ–ருள் என்–றிரு! கால–வெள்–ளத்–தில் அடித்து செல்–லும் கரை–யான் அரிக்–கும் குப்பை மேனி! சுடர்–வி–டும் அறி–வும், மன–மும் சூடும் பிற–வி–த�ோ–றும் ச�ொந்–தம்! க�ோயிலை வங்–கி–யாக்கி செல்வ க�ொள்–ளைக்கு வித்–தி–டும் கும்–பல்! சிறை தெய்–வம் விடு–தலை செய்து சிந்தை, மன–தில் குடி வை! மீண்–டும் ச�ொல்–கி–றேன் கேளிதை மனமே! மாண்–டுப�ோ – ன ரக–சி–யத்தை த�ோண்–டாதே! மத–மெ–னும் கள்–ள–ருந்தி கூத்–தி–டாதே! அன்–பு–தான் நம்–ம–தம் பிர–க–ட–னப்–ப–டுத்து!

சுய–ந–லம் அன்–புக்கு முதல் எதிரி! ஒற்–றை–யாடை, வீடு–த�ோ–றும் பிச்சை காற்–று–த–ரும் மர–நி–ழ–லில் படுத்–தி–ருத்–தல்! சுத்த துறவி இலக்–க–ணம் இவை–யெ–னில் சூதில்லா இறை–வனை யார் பழிப்–பார்! பிர– க – ல ா– த ன் க�ோரிக்கை ய�ோக– ந – ர – சி ம்– ம ர் அருள்–வார்! மன–சாட்–சி–யில் வாழ்–கி–றார் நர–சிம்–மர் மனத்–தூணை – –யுடை; வெளிப்–ப–டும் உண்மை! தவறு உன்–னி–டம் இருந்–தால் உக்–ர–ந–ர–சிம்–மர் தவத்–தில் ஆழ்ந்து தண்–டனை தரு–வார்! தேவை–கள் வளர குற்–றங்–கள் பெரு–கும்! தேவை–கள் குறைய நிம்–மதி பிறக்–கும்! அளந்–து–வா–ழும் அறி–வி–யல் அறி–வ�ோம்! ஆசை–கள் குறைத்து அன்பு வளர்ப்–ப�ோம்! பண்டை பண்–பாடு கடை–பி–டித்து பக்–திநெ – றி – யி – ல் செல்–வ�ோம் நர–சிம்–மர் காப்–பார்! உயர்ந்த சிந்–தனை, விசால மனது உள்–ளத்–தில் உறுதி, பிறர்–ந–ல–னில் அக்–கறை உத–வும் குணம், பகிர்ந்து நட்–பு–யி–ராய் கரு–தல் உயி–ருக்கு உணவு, உடுத்த வெண்–பட்–டாடை குறை–வி–லாது பெற்று மர–ண–மி–லாது வாழ தெள்–ளிய நீர�ோடை பய–ணிக்–கும் பூவாய் மன–மி–ருந்–தால் சிந்தை நிறைந்–த–ருள்–வான் சிங்–க–பெ–ரு–மாள் சுத்–தவ – ாக்கு ப�ோற்–று–வ�ோம்! ðô¡

1-15 மே 2018

89

சந்தேகம் ஏன் எழுகிறது? (அத்– தி – ய ா– ய ம் 4, ஸ்லோ– க ம் 40க்கான விளக்–கம் த�ொடர்–கி–றது) உதவி, நம்– பி க்கை எல்– ல ாம் பரஸ்– ப ர மனித வாழ்–வின் இன்–றி–ய–மை–யாத அம்–சங்– கள். யாரே–னும் ஒரு–வரை, ஏதே–னும் ஒரு சந்–தர்ப்–பத்–தில், எதற்–கா–க–வா–வது சார்ந்–து– தான் இருத்–தல் வேண்–டும் என்–பது உலக நியதி, மனித விதி. தன் குழந்–தைக்கு, தந்தை உட்–பட அதன் உற–வு–களை ஒரு தாய் சுட்– டிக்–காட்ட அதை அந்–தக் குழந்தை ஏற்–றுக்– க�ொள்–வது, தாயின் மீதுள்ள நம்–பிக்–கையி – ன் அடிப்– ப – டை – யி ல்– த ான். ஆனால் வய– த ாக ஆக இந்த நம்–பிக்கை குறைந்–து–க �ொண்டு வரு–வது – த – ான் துர–திரு – ஷ்–டம். இதற்கு முக்–கிய கார–ணம், சுய–ந–லம்–தான். பிற–ரால் தனக்கு

90

ðô¡

1-15 மே 2018

எந்–தத் துன்–ப–மும் நேர்ந்–து–வி–டக்–கூ–டாதே என்ற பய–சந்–தே–கம்–தான்! குழந்– தை – யி ன் விசு– வ ா– ச ம், நம்– பி க்கை நீடித்து இருக்க வேண்–டும். இந்த நம்–பிக்கை பரி–பூ–ர–ண–மா–கப் பரந்–தா–ம–னி–டம் நிலைக்– கு– ம ா– ன ால், யார்– மீ – து ம் அவ– ந ம்– பி க்கை – ப்–பட – வ�ோ க�ொள்–ளவ�ோ, யாரை–யும் சந்–தேக வாய்ப்பு இல்லை. இப்–படி நம்–பிக்கை க�ொண்– ட–வர்–மீது பக–வா–னுக்–குக் கருணை பிறக்–கிற – து. இவ–னுக்–குத் தேவை–யா–ன–வற்–றைச் செய்–து– தர, இவ–னைச் சூழ்ந்–த–வர்–க–ளைத் தயார் –ப–டுத்–த–வேண்–டும் என்று இறை–வன் நினைத்– துக்–க�ொள்–கி–றார், அதன்–ப–டியே செய்–தும் தரு– கி – ற ார். அத– ன ால்– த ான் ‘தெய்– வ ம் ப�ோல வந்–தா–யப்–பா’ என்று நம்–மு– டைய

67

மிகத் துன்– ப – ம ான கட்– ட த்– தி ல் நம்– ம ைக் கைதூக்–கி–வி–டும் அன்–ப–ரைக் குறித்து நாம் ச�ொல்–கி–ற�ோம். ஆகவே சந்– த ே– க மே வாழ்க்– கை – ய ாகி, அத–னால் உல–கத்– தார் அனை–வ – ருக்– கு மே வேற்–றா–னாகி, இவ்–வு–ல–கில் வாழவே தகு– தி– ய ற்– ற – வ – ன ாக ஆகி– வி – ட க்– கூ – ட ாது என்று அறி–வு–றுத்–து–கி–றார் கிருஷ்–ணன். சந்– த ே– க ம், சந்– த ர்ப்– ப ங்– க ள் பல– வற்றை நழு–வ–வி–டு–கி–றது. ‘வாய்ப்பு ஒரு–மு–றை–தான் கத–வைத் தட்–டும், ஆகவே சந்–தர்ப்–பத்தை நழு– வ – வி – ட ா– ம ல், பயன்– ப – டு த்– தி க்– க�ொள ்ள வேண்–டும்,’ என்–பார்–கள். இப்–படி சந்–தர்ப்– பம் கத–வைத் தட்–டும்–ப�ோது சந்–தே–கம் ஏன் எழு–கி–றது? அந்த சந்–தர்ப்–பம் நமக்கு நல்–லது தரா– மல் ப�ோய்– வி – டு ம�ோ என்ற பயம்– த ான்

பிரபுசங்கர்

கார–ணம். முயற்–சித்–து–தான் பார்ப்–ப�ோமே என்ற துணிவு இல்–லா–த–து–தான் கார–ணம். சரி, இந்த அவ–நம்–பிக்கை இந்த சம–யத்–த�ோடு ப�ோய்– வி – டு – கி – றத ா? இல்லை, எப்– ப�ோ – து ம் த�ொடர்–கிற – து. அது, குடும்–பம், நட்பு, சுற்–றம், – –யும் பாதிக்– உறவு என்று எல்லா பந்–தங்–களை கி–றது. எல்–லா–வற்–றிற்–கும் மேலாக, இறை–யரு – – ளையே சந்–தே–கிக்–கிற – து. சூழ இருப்–ப–வர்–கள் தனக்கு துர�ோ–கம் இழைக்–கக்–கூடு – ம், தன்னை ஏமாற்–றக்–கூ–டும், தனக்–குப் பெரும் நஷ்–டம் விளை–விக்–கக்–கூ–டும் என்ற அவ–நம்–பிக்கை, இறை–வ–னி–ட–மும் த�ொடர்–கி–றது. இதற்கு முக்– கி ய கார– ண ம், நமக்கு இறை– ய – ரு – ள ால் நன்– ம ை– க ள் நடந்– த ால் அதை சுல–ப–மாக நாம் மறந்–து–வி–டு–வ–தும், துன்– ப ம் நேர்ந்– த ால் அதை க�ொஞ்– ச – மு ம் மறக்–கா–ம–லி–ருப்–ப–தும்–தான். மனி–தர்–களை – ப் ப�ோலவே மகா–தே–வ–னை–யும் நினைத்–துக்– க�ொள்–கி–ற�ோம். இதில் நினை– வி ல் வைத்– து க்– க�ொ ள்– ள – வேண்– டி ய மிக முக்– கி – ய – ம ான அம்– ச ம் நேரம், காலம். குறிப்–பிட்ட சந்–தர்ப்–பத்–தைப் பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–வதா, வேண்–டாமா என்ற தயக்–கம், தடு–மாற்–றம், முடி–வெ–டுக்–கத் தெரி–யாத அறி–யாமை ஆகிய எல்–லா–வற்–றா– லும் நேரத்–தைத் தடுத்து நிறுத்த முடி–யாது. வாய்ப்பே க�ொஞ்–சம் நில். நான் ஒரு முடி– வுக்கு வர–வேண்–டும், அது–வரை வேறு எங்–கும் சென்–று–வி–டாதே என்று கெஞ்–சி–யும் கேட்க முடி–யாது. ஏனென்–றால் நேரம் நிற்–கா–மல் – ப்–பத – ால்–தான். நேரம் நமக்– ஓடிக்–க�ொண்–டிரு கா–கக் காத்–தி–ருக்–கா– த–து–ப�ோல, சந்–தர்ப்–ப– மும் நம்மை விட்–டு–விட்டு, தன்–னைப் பயன்– ப–டுத்–திக்–க�ொள்–ளத் தயா–ராக இருப்–பவ – ரி – ட – ம் ப�ோய்ச் சேர்ந்–து–வி–டு–கி–றது! இதற்கு ஒரே வழி, கிடைக்–கும் வாய்ப்பை அப்–படி – யே பயன்–படு – த்–திக் க�ொள்–வது – த – ான். இத–னால், அவ்–வாறு பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொள்– ளும்–ப�ோது நாம் ஏதே–னும் தவறு செய்–து– விட்–டால், அந்–தத் தவறை நம்–மால் திருத்– திக்–க�ொள்ள முடி–யும். ஆனால் வாய்ப்பை ஏற்–கா–ம–லேயே நின்–று–விட்–ட�ோ–மா–னால், நாமும் அப்–ப–டியே தேங்–கி–வி–டு–வ�ோம். தவ– றி– ழை த்– த – லு ம், திருத்– தி க் க�ொள்– வ – த ா– கி ய அனு–ப–வ–மும், அத–னால் கிடைக்–கக்–கூ–டிய அ றி – வு ம் – கூ ட ந ம க் – கு க் கி ட் – ட ா – ம ல் ப�ோய்–வி–டும். ðô¡

1-15 மே 2018

91

ஆகவே மனத்–துணி – வு பெற சந்–தே–கத்–திற்கு நம் மன–தில் இடம் க�ொடுக்–கவே கூடாது என்–பது கிருஷ்–ண–னின் அறி–வுரை. க�ொஞ்–சம் விலகி ய�ோசித்–த�ோ–மா–னால், நாம் க�ோபப்– ப – டு ம்– ப�ோத�ோ , வெறுப்– பு – றும்–ப�ோத�ோ, இப்–ப–டித் தயங்–கு–கி–ற�ோமா, ய�ோசிக்–கி–ற�ோமா? இல்லை. ஏனென்–றால் நம்மை அத–ல–பா–தா–ளத்–துக்–குத் தள்–ளவே இந்த க�ோப–மும், வெறுப்–பும் நமக்–குள் முளை– வி–டுகி – ன்–றன. அதா–வது எதெ–தெற்–கெல்–லாம் ய�ோசிக்–கவ – ேண்–டும�ோ, தயங்–கவ – ேண்–டும�ோ அதற்–கெல்–லாம் நாம் அப்–ப–டிச் செய்–வ–தே– யில்லை. இது க�ொஞ்– ச ம், க�ொஞ்– ச – ம ாக வளர்ந்து பர– ம ாத்– ம ா– வி ன் அரு– ளை – யு ம், கரு–ணை–யை–யும் சந்–தே–கிக்–கும் அள–வுக்–குக் க�ொண்–டுப�ோ – ய் விட்–டுவி – டு – கி – ற – து! அத–னால்– தான் கிருஷ்–ணர், ‘சந்–தே–கம் பெரு–நஷ்–டத்–தில் க�ொண்–டு–வி–டு–கி–றது,’ (ஸம்–ச–யாத்மா விநச்– யதி) என்று அர்–ஜு–ன–னி–டம் கூறு–கி–றார். இப்–ப�ோ–தைக்கு அர்–ஜு–னன் சந்–தே–கத்– துக்–கும் அதன் த�ொடர்–பான தயக்–கத்–துக்– கும் இடம் க�ொடுப்–பா–னே–யா–கில் அவன் மிகப் பெரிய நஷ்ட விளை–வு–களை சந்–திக்க வேண்– டி – யி – ரு க்– கு ம் என்று மறை– மு – க – ம ாக உப–தே–சிக்–கி–றார்.

92

ðô¡

1-15 மே 2018

சந்–தே–க–மற்ற, திட சிந்–தனை நேர–டி–யா– னது. அது பின்–வி–ளை–வு–க–ளைப் பற்றி இப்– ப�ோதே சிந்– தி க்– க த் த�ொடங்– கு – வ – தி ல்லை. அத–னால் அதன் முயற்–சி–க–ளில் க�ோணல், மாணல் இல்லை. ‘முதல் க�ோணல் முற்–றும் க�ோணல்’ என்ற ச�ொற்–ற�ொ–டர – ா–னது முதல் – க் குறிப்–ப– அடி, அல்–லது முதல் முயற்–சியை தல்ல; எல்– ல ா– வ ற்– றி ற்– கு ம் முத– ல ா– வ – த ான உறு–தி–யான சிந்–தனை அல்–லது சந்–தே–கத்– தைக் குறிப்–ப–து–தான். முத–லில் ய�ோசனை, அப்–புற – ம்–தானே செயல்! ய�ோக–ச–யஸ்–த–கர்–மா–ணம் ஞான–ஸம்–சின்–ன– ஸம்–ச–யம் ஆத்– ம – வ ந்– த ம் ந கர்– ம ாணி நிபத்– ன ந்தி தனஞ்–சய (4:41) ‘‘தெரிந்– து – க�ொ ள், தனஞ்– ச யா, தன்– னு – டைய அனைத்து கர்–மாக்–க–ளை–யும் பக–வா– னுக்கே ஒரு–வன் அர்ப்–ப–ணித்து விடு–வான் என்–றால், அவன் எந்–த–வகை சந்–தே–கத்–துக்– கும் அப்–பாற்–பட்–ட–வ–னா–கி–றான். அதா–வது அந்த அள– வு க்கு அவன் ஞான– வ ா– ன ா– கி – வி– டு – கி – ற ான். இத்– த – கை ய ஞானியை கர்– மாக்–கள், எப்–ப�ோ–தும், எந்த நிலை–யி–லும் பந்–தப்–ப–டுத்–துவ – –தே–யில்லை!’’ உள–மார்ந்த சமர்ப்–பித்–தலு – க்–கான பெரிய தடையே அகங்–கா–ரம்–தான். காது கேளா–மைக்–கான முதல் கார–ணம், ‘இவன் என்ன ச�ொல்–வது, நாம் என்ன கேட்– பது!’ என்ற ஆண–வப் ப�ோக்–கு–தான் என்று வேடிக்–கை–யா–கக் குறிப்–பி–டு–வார்–கள். இன்– னார் ச�ொல்–வ–தி–லும் நற்–ப�ொ–ருள் இருக்–கும் என்று ஆர்–வம – ாக செவி–மடு – ப்–பத – ால், செவிப்– – வ – த�ோ – டு, மன–திலி – ரு – ந்து பு–லன் கூர்–மை–யடை வீம்–பும் வில–கி–வி–டும். இந்த அனு–ச–ரணை, எல்லா நிலை–க–ளி– – ட – மு – ம் மேற்–க�ொள்–ளப்–படு – ம – ா– லும், எல்–ல�ோரி னால், அது நிரந்–தர – ம – ா–கவே அகங்–கா–ரத்தை அழித்–து–வி–டும். ன்–னி–டம் குரு–வுக்கு நல்ல அபி–மா–னம் என்று கணித்–தி–ருந்–தான் அந்த சீடன். பாடம் பயி–லும்–ப�ோது தன்–னு–டைய தனித்– தி–ற–மை–யால் குருவை அவன் கவர்ந்–தி–ருந்– தான், அத–னால் அவ–ரு–டைய பாராட்–டை– யும் அடிக்–கடி பெற்–றி–ருந்–தான். தன்–மேல் அவர் தனி கவ–னம், அன்பு செலுத்–து–வ–தாக அவன் நினைத்– து க்– க�ொ ண்– டி – ரு ந்– த ான். பிற மாண– வ ர்– க – ளி – ட ம் இல்– ல ாத நெருக்– கம் தன்– னி – ட ம் குரு– வு க்கு உண்டு என்று நினைத்–தி–ருந்–தான். அந்த குரு ஒவ்–வ�ொரு மாண–வ–னை–யும் தனித்–த–னியே அடை–யா–ளம் காணக்–கூ–டி–ய– வர். ஒவ்–வ�ொரு – வ – ரு – டை – ய குணம், பழ–குமு – றை, நட–வ–டிக்–கை–கள், ஏன், காலடி ஓசையை வைத்தே, திரும்– பி ப் பார்க்– க ா– ம – லேயே இந்த மாண–வன் வரு–கி–றான் என்–ப–தைத்

த

துல்–லி–ய–மா–கச் ச�ொல்–லக்–கூ–டி–ய–வர். ஆகவே, இத்–த–கைய குரு–வுக்–குத் தான் அபி–மா–ன–வ–னா–கத் திகழ்–வ–தால், பிற எல்– ல�ோ–ரை–யும்–விட தன்னை அவர் நெருக்–க– மாக அறிந்–தி–ருக்–கிற – ார் என்றே மாண–வன் கரு–தி–னான். படிப்பு முடிந்த பிற–கும், மாண–வர்–கள் ஏதே–னும் ஒரு கார–ணத்–துக்–காக குரு–வு–டன் த�ொடர்பு க�ொண்–டிரு – ந்–தார்–கள், சந்–தித்–தார்– கள், தம் சந்–தே–கங்–களை நிவர்த்தி செய்–து– க�ொண்– ட ார்– க ள், தெளிவு பெற்– ற ார்– க ள். அந்–தவ – கை – யி – ல் இந்த மாண–வனு – ம் அவ–ரிட – ம் த�ொடர்ந்து பழ–கிவ – ந்–தான்.

– ால் அவன் நாளாக ஆக, தன் அறி–வாற்–றல பிர– சி த்தி பெற்– ற – வ – ன ாக ஆகி– வி ட்– ட ான். அவ–னுக்–குத் தன்–னைப் பற்–றிய மதிப்–பீடு உயரே சென்–றது. அடுத்–தடு – த்த சந்–திப்–புக – ளி – ல் இதை குரு–வும் உணர்ந்–தார், அவ–னுக்–காக வருத்–தப்–பட்–டார்! ஒரு–ச–ம–யம், அந்த மாண–வன் குருவை சந்–திக்க அவ–ருடை – ய வீட்–டிற்–குச் சென்–றான். வீட்–டுப் படி–யில் தன் செருப்–பு–களை வீசி–ய– படி கழற்–றிய ஓசை–யில், குரு தன் வரு–கையை உணர்ந்–தி–ருப்–பார் என்று கரு–தி–னான். சாத்– தப்–பட்–டி–ருந்த கத–வைத் தட்–டி–னான். இந்த ஒலி–யும் அவ–ருக்கு யார் வந்–தி–ருப்–பது என்று – க்–கும் என்–றும் நினைத்–தான். புரிய வைத்–திரு கதவு திறக்–கப்–ப–ட–வில்லை. க�ொஞ்–சம் ப�ொறுமை இழந்த மாண–வன், ‘ஐயா, நான் வந்– தி – ரு க்– கி – ற ேன்,’ என்று சத்– த – ம ா– க வே அழைத்–தான். ‘யார் அது?’ என்று கேட்–ட–படி வந்–தார் குரு. அவ–னுக்கு ஏமாற்–றம். செருப்பு விட்ட ஒலி– யை க் கேட்டே ஓட�ோடி வந்து குரு கத–வைத் திறப்–பார் என்று எதிர்–பார்த்–தான். அல்–லது கத–வைத் தட்–டிய ஒலி–யி–லா–வது தன்–னைப் புரிந்–து–க�ொண்–டி–ருப்–பார் அல்– லது அழைத்–தத் தன் குர–லி–லா–வது தன்னை அடை–யா–ளம் கண்டு க�ொண்–டிரு – ந்–திரு – ப்–பார் என்று எதிர்–பார்த்து ஏமாந்து ப�ோனான். எல்–லா–வற்–றை–யும் விட, ‘யாரது?’ என்ற கேள்வி அவனை மிக– வு ம் அவ– ம ா– ன ப்– ப–டுத்–தி–விட்–டது. அவர் தன்–னு–டைய குரு– தான், ஆனால் தன்–னைப் பற்றி, தன் ஒவ்– வ�ொரு அசை–வைப் பற்றி நன்கு அறிந்–தி– ருப்– ப – வ ர்– த ான். ஆனா– லு ம் ஏன் இந்– த ப் புறக்–க–ணிப்பு? அவ–னைப் பார்த்–த–தும், ‘ஓ, நீயா? வா, உள்ளே வா,’ என்று அழைத்த அவர், அவ– னு–டைய முக–மாற்–றத்–தைக் கண்டு தன்–னிலை – ப்–பத – ாக விளக்–கம் ச�ொன்–னார்: ‘நான் வந்–திரு நீ ச�ொன்–ன–தி–லி–ருந்து, உன்னை நான் சரி–யா– கப் பயிற்–று–விக்–க–வில்–லைய�ோ என்று சற்று வேத– னை ப்– ப ட்– டே ன். உன்– னு – டை ய ஒவ்– வ�ொரு அசை–வி–லும் உன்னை நான் அடை– யா–ளம் தெரிந்–துக�ொ – ள்–ள–வேண்–டும் என்று

எதிர்–பார்க்–கும் நீ, அலட்–சிய – ம – ாக செருப்பை – ா–கத் வீசி–யதி – லி – ரு – ந்–தும், கதவை சற்றே மூர்க்–கம தட்–டி–ய–தி–லி–ருந்–தும், ‘நான் வந்–தி–ருக்–கி–றேன்’ என்று ஆண–வ–மா–கச் ச�ொன்–ன–தி–லி–ருந்–தும், உன்னை முறைப்–ப–டுத்–தாத என் குறையை நான் உணர்ந்–தேன். சரி, உள்ளே, வா’ என்று ச�ொல்லி அவனை உள்ளே அழைத்–தார். தன்னை சமு–தா–யத்–தில் முன்–னிலை – க்–குக் க�ொண்–டு–வந்த குரு–வி–டமே தன்னை முழு– மை–யாக சமர்ப்–பிக்–காத தன் தவறை அந்த மாண–வன் உணர்ந்–தான். அப்–படி – யே அவர் கால–டி–யில் சரிந்து விழுந்து வணங்–கி–னான். ஆசி–ரிய – ர் தலை நிமிர்ந்து கரும்–பல – கை – யி – ல் எழுதி, பாடம் பயிற்–று–விப்–பார்; மாண–வன் தலை குனிந்து அந்– த ப் பாடத்– தை த் தன் புத்–தக – த்–தில் எழு–துவ – ான். கல்வி தரும் முதல் பயிற்சி இது - பணிவு. இதுவே அடுத்–த–டுத்– தக் கட்–டங்–க–ளில், முன்–னேற்–றங்–க–ளில் அவ– – ம், நல்–ல�ொழு – க்–கத்–தை– னுக்கு அடக்–கத்–தையு யும் வளர்க்–கும். நிறை–வாக பக–வா–னி–டம் க�ொஞ்– ச– மு ம் சுயம் இல்– லா– ம ல் அனைத்– தை–யும் சமர்ப்–பிக்–கும் மனப்–பக்–கு–வத்தை உரு–வாக்–கும்.

(த�ொட–ரும்) ðô¡

1-15 மே 2018

93

நரசிம்மர் தரிசனம் நாளெல்லாம்

நன்மை தரும்!

ம

ச்ச, கூர்ம, வராஹ, வாமன அவ–தா–ரங்–கள – ைத் த�ொடர்ந்து, ஒரே ஒரு அரக்–கனை வதைக்க மஹா–விஷ்ணு மீண்–டும் ஒரு அவ–தா–ரம் எடுக்க வேண்–டி–யி–ருந்–தது - நர–சிம்ம அவ–தா–ரம். பிர–ப–ல–மான ராம, கிருஷ்ண அவ–தா–ரங்–கள், பல அசு–ரர்–களை வதம் செய்–தன என்–ப–தி–லி–ருந்து அடுத்–த– டுத்த யுகங்–க–ளில் அரக்–கத்–த–னம் அதி–க–ரித்து வந்–துள்–ள–தைப் புரிந்–துக�ொள்ள – முடி–கி–றது! தன்–னையே கட–வு–ளா–கப் பிர–க–ட–னப்–ப–டுத்–திக்–க�ொண்டு அதை ஏற்–கா–த–வர்–களை, இரக்–க–மின்றி க�ொன்–ற–ழித்–த–வன் ஹிரண்–யன். ஆனால், எந்த அக்–கி–ர–மத்–துக்–கும் ஒரு முடிவு உண்டு என்–பதை மெய்ப்–பிப்–ப–து–ப�ோல அவ–னு–டைய மகனே அவ–னுக்கு எதி–ரா–னான்.

– ன் என்ற ஒரு தெய்–வம் இல்லை என்று மூச்–சுக்கு நாரா–யண முன்–னூறு தரம் ஹிரண்–யன் சிந்–தித்–த–தா–லும், பேசி–ய–தா–லும், செயல்–பட்–டத – ா–லுமே அவ–னுடைய – மூச்–சிழ – ை–யாக ‘நாரா–யண – ’ நாமம் அவ–னுக்–குள்–ளேயே ஓடிக்–க�ொண்–டு–தான் இருந்–தது. நாரா–ய–ணனை வழி–ப–டு–ப–வர்–கள் தன்–னு–டைய எதி–ரி–கள், அழிக்–கப்–பட வேண்–டி–ய–வர்–கள் என்று மூர்க்–கத்–த–ன–மாக

94

ðô¡

1-15 மே 2018

நடந்–து–க�ொண்ட ஹிரண்–ய– னால், தன் மகனை, தன் தள–ப–தி–களை வைத்–து–தான் பல–வா–றா–கத் துன்–பு–றுத்–தி– னான் என்–ப–தும், தன் வீட்– டிற்– கு ள்– ளேய ே வளை– ய –வ–ரும் தன் எதிரி பிர–ஹ–லா– தனை தானே நேர–டி–யாக தண்–டிக்–க–மு–டி–யாத நிலை ஏற்– ப ட்– ட – து ம் ஏன்? மக– னையே க�ொல்– ல த் துணி– யாத தந்–தைப் பாசமா? அல்– லது எத்– த – னைய�ோ வகை தண்– ட – னை – க – ளு க்கு உட்– ப–டுத்தியும், அவன் சிறி–தும் பாதிக்–கப்–ப–டா–தது கண்ட அ தி ர்ச் – சி ய ா ? அ ல் – ல து அம்பை ந�ோகா–மல், நேர–டி– யாக எய்–தவ – னைய – ே தாக்கி, மூல– க ா– ர – ணமே இல்– ல ாது செ ய் – து – வி – ட – வே ண் – டு ம் ; அதன்–பி–றகு பிர–ஹ–லா–தன் வேறு வழி–யில்–லா–மல் தன்– னைத்– த ான் துதிப்– ப ான் என்ற எதிர்–பார்ப்பா? ஆனால், பிர– ஹ – ல ா– த – னி ன் ப க் தி க ா ர – ண – ம ா – கவ�ோ, அதை உல– கு க்கே தெரி–விக்க வேண்–டும் என்ற பக–வா–னின் ஆவல் கார–ண– மா–கவ�ோ மட்–டும் நர–சிம்ம அவ– த ா– ர ம் நிக– ழ – வி ல்லை; அக்– கி – ர – ம ம் செய்– ப – வ ன் எத்– த னை சலு– கை – க ளை வரங்– க – ள ா– க ப் பெற்– றி – ரு ந்– தா–லும் அவ–னால் தப்–பிக்– கவே முடி–யாது என்–பதை உணர்த்– த வே நிகழ்ந்– தி – ரு க்– கி–றது என்றே த�ோன்–றுகி – ற – து. இ ந்த நி க ழ் ச் – சி – யை க் கதை–யா–கக் கேட்டு, மனம் வி ம் – மி – ன ா – லு ம் , அ ந்த வதை சம்– ப – வ ம் நிகழ்ந்த இடத்தை, பக– வ ான் நர– சிம்– ம – ம ாக வெளிப்– ப ட்ட இடத்தை, தரி–சிக்–கவு – ம் முடி– யும் என்ற உண்மை நம்மை

அஹ�ோபிலம் சிலிர்க்க வைக்–கும் என்–ப–தில் சந்–தே–கமே இல்லை. ஆமாம், அஹ�ோ– பி – ல ம் என்ற திவ்ய தேசம், நர–சிம்–மம் பிளந்–து–க�ொண்டு வந்த தூண், ஹிரண்–ய–னின் அரண்–மனை மண்–ட– பம் எல்–லாம் இன்–ற–ள–வும் நாம் கண்டு இன்– புற காட்–சிப் ப�ொருட்–கள – ா–கத் திகழ்–கின்–றன. இரண்–டா–கப் பிளந்து நிற்–கும் மலை–தான் – த – றி – க் கிடக்–கும் அந்–தத் தூண், ஆங்–காங்–கே சி மலைப் பிஞ்–சுக – ள், நர–சிம்–மம் வெளிப்–பட்–ட– ப�ோது உண்– ட ான பூகம்ப அதிர்ச்– சி – யி ன் அடை–யா–ளங்–கள் என்று புரிந்–து–க�ொள்ள முடி–கிற – து. கரு–டன் வேண்–டிக்–க�ொண்–டப – டி மஹா–விஷ்ணு நர–சிம்ம அவ–தா–ரத்தை அவ– ருக்–காக மறு–ப–டி–யும் நிகழ்த்–திக் காட்–டி–னார் என்–கி–றது அஹ�ோ–பில தல–பு–ரா–ணம். கரு–ட– னுக்கு அந்த அவ–தா–ரத்–தைக் காண்–பித்த பரந்– தா–மன், கலி–யுக – த்–தில் நாமெல்–லாம் வணங்கி, ப�ோற்–றிக் க�ொண்–டா–டும் வகை–யில் நர–சிம்– மத்–தின் ஒன்–பது தத்–துவ – ங்–கள – ை–யும் விளக்–கும் வகை–யில் ஒன்–பது அர்ச்–சா–வ–தார மூர்த்–தி–க– ளா–கக் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். திரு–மங்–கை–யாழ்–வார் பத்–துப் பாசு–ரங்–க– ளால் இத்–தி–ருத்–த–லத்தை மங்–க–ளா–சா–ச–னம் செய்து மகிழ்ந்–திரு – க்–கிற – ார். அவற்–றில் ஒன்று: மென்ற பேழ்–வாய் வாளெ–யிற்–ற�ோர் க�ோள–றி–யாய் அவு–ணன் ப�ொன்ற ஆகம் வள்–ளு–கி–ரால் ப�ோழ்ந்த புனி–த–னி–டம் நின்ற பசுந்தீ ம�ொன்டு சூறை நீள் விசும்–பூ–டி–ரிய சென்று காண்–டற் கரிய க�ோயில் சிங்–க–வேள் குன்–றமே ‘‘சிம்ம உரு– வி– ன –ன ாக, வாள் ப�ோன்ற கூரிய பற்–க–ளைக் க�ொண்–ட–வ–னாக, தன் கூரிய நகங்–க–ளால் ஹிரண்–யன் உட–லைக் கிழித்து, பிளந்து தன் க�ோபத்தை வெளிப் –ப–டுத்–திய தலம் இந்த சிங்–க–வேள் குன்–றம். இங்கு மூட்–டப்–ப–டும் தீயா–னது வானையே த�ொடும் அள–வுக்கு நீண்டு செல்–லும். மிக உய–ர–மான மலை–க–ளைக் க�ொண்ட, அவ்–வ– ளவு எளி–தா–கச் சென்–றடை – ந்–துவி – ட முடி–யாத – ம – ான் இந்த சிங்க வேள் குன்–றத்–தில் எம்–பெரு திவ்ய தரி–ச–னம் நல்–கு–கி–றார்,’’ என்–கி–றார் ஆழ்–வார். இந்த திவ்ய தேசம் இரண்டு பகு– தி – க–ளா–கப் ப�ோற்றி வணங்–கப்–ப–டு–கி–றது. கீழ் அஹ�ோ–பி–லம், மேல் அஹ�ோ–பி–லம் என்று மலைக்–குக் கீழே உள்ள க�ோயில்–க–ளை–யும், மேலே உள்ள க�ோயில்–க–ளை–யும் சேர்த்து ஒரே திவ்ய தேச–மாக வழி–ப–டு–கிற�ோ – ம். தன் விருப்–பத்தை நிறை–வேற்ற எம்–பெ–ரு– மான் தனக்கு நர–சிம்–மர – ா–கக் காட்சி அளித்–த– த�ோடு, தன் லீலை–கள – ை–யும் காட்–சிக – ள – ாக்–கிக் க�ொடுத்–துத் தன்னை உய்–வித்–தப் பேர–ருளை எண்ணி வியந்த கரு–டன், ‘அஹ�ோ–பி–லம்,

மஹா–ப–லம்’ என்று ப�ோற்–றிப் பணிந்–தார். உயர்ந்த மலை–யில் ஒரு குகை–யில் இவ்–வாறு காட்சி தந்–தத – ா–லேயே (பிலம் என்–றால் குகை) பெரு–மைமி – க்க, பலம் வாய்ந்த அஹ�ோ–பில – ம் என்ற கரு–ட–னின் கூற்–றா–லேயே இத்–த–லம் இப்–பெ–யர் பெற்–றது. மகா பெரிய அசு–ரன் ஒரு–வனை எந்த – ம் கைக்–க�ொள்–ளா–மல், விரல் நகங்–க– ஆயு–தமு ளா–லேயே வதம் செய்த பராக்–கி–ரம – த்–தைக் கண்ட தேவர்–கள், ‘ஆஹா, பரந்–தா–ம–னுக்–கு– தான் என்ன பலம்!’ என்று வியக்க, அந்த ஆச்– ச – ரி – யமே ‘அஹ�ோப(பி)லம்’ என்ற பெயரை இத்–த–லத்–திற்கு அளித்–த–தா–க–வும் ச�ொல்–வார்–கள். முத–லில் கீழ் அஹ�ோ–பி–லத்–தில் உள்ள லக்ஷ்மி நர–சிம்–மர் ஆல–யத்தை தரி–சிப்–ப�ோம். இவர் நவ–ந–ர–சிம்–மர்–க–ளில் ஒரு–வர் அல்ல – ம – ா–னவ என்–றா–லும், மிக–வும் பிர–பல – ர். நவ–நர – – சிம்–மர் தரி–சன – ம் காண இவ–ரது அரு–ளை–யும், – ம் முத–லில் பெறு–வது ப�ொது–வான ஆசி–யையு சம்–பி–ர–தா–யம்.

– க்–கும் சந்–நதி – த் இந்–தக் க�ோயில் அமைந்–திரு தெரு–வின் முனை–யில் ஆஞ்–ச–நே–ய–ருக்–கான ஒரு சந்–நதி அமைந்–தி–ருக்–கி–றது. இவர் பீகாள – யர் – என்–றழ – ைக்–கப்–படு – கி – ற – ார். இவர் ஆஞ்–சநே ஊருக்கு மட்–டு–மல்–லா–மல், அஹ�ோ–பி–லம் க�ோயி–லுக்–கும் காவல் தெய்–வம – ா–கத் திகழ்ந்– தி–ருக்–கிற – ார். ஆமாம், அஹ�ோ–பில மடத்–தின் ஆத–ர–வில் க�ோயில் நிர்–வா–கம் மேற்–க�ொள்– ளப்– ப – டு – மு ன் க�ோயில் சாவி– க ளை இந்த ஆஞ்–சநே – ய – ரி – ட – ம் சமர்ப்–பித்து, பிறகு அவ–ரது ஆசி–யு–டன் எடுத்–துச் சென்று க�ோயி–லைத் திறப்–பது வழக்–கம – ாக இருந்–திரு – க்–கிற – து. இந்த சந்–நதி – க்கு அரு–கில் தேரடி அமைந்–திரு – க்–கிற – து. த�ொடர்ந்து ப�ோகும்–ப�ோது, இவ்–வ–ழி–யாக வீதி–வுலா வரும் பெரு–மாள் எழுந்–த–ரு–ளும் திரு–வேந்–திக்–காப்பு மண்–டப – த்–தைக் காண–லாம். அதை–யும் கடந்து சென்–றால் நர–சிம்ம தீர்த்–தம் என்–னும் புஷ்–க–ரிணி எதிர்ப்–ப–டு–கி–றது. சற்றே தலை நிமிர்ந்–தால் ஐந்து நிலை ராஜ– க�ோ – பு – ர ம் நம்மை ஆசீர்– வ – தி க்– கி – ற து. லக்ஷ்மி நர– சி ம்– மர் , சேஷ– ச – ய – ன ர் முத– ல ா– ன�ோ–ரின் சிற்–பங்–களு – ட – ன் க�ோபு–ரம் அழ–குற மிளிர்–கி–றது. நம்மை இன்–னும் அண்–ணாந்து பார்க்க வைக்–கி–றது, க�ோபுர வாச–ல–ருகே நிலை க�ொண்– டி – ரு க்– கு ம் ஒரு ஸ்தம்– ப ம். வெற்–றித்–தூண் அதா–வது, விஜ–யஸ்–தம்–பம் என்ற பெயர் க�ொண்–டி–ருக்–கும் இத்–தூண், 80 அடி உய–ரத்–திற்கு ஒரே கல்–லால் உரு– வாகி, நெடி– து – யர் ந்து நிற்– கி – ற து. பூமிக்– கு க் கீழே முப்–பது அடி ஆழத்–திற்கு இத்–தூண் வேரூன்– றி – யி – ரு க்– கி – ற து என்று கேள்– வி ப்– ப – டும்–ப�ோது வியப்–பாக இருக்–கி–றது. மாமன்– னர் கிருஷ்ண தேவ–ரா–யர் தாம் அடைந்த வெற்–றி–யைக் குறிக்–கும் சின்–ன–மாக இதனை நிறுத்–தி–யி–ருக்–கி–றார். இத–ன–ருகே நின்று நம் ðô¡

1-15 மே 2018

95

பிரார்த்–தனை – க – ளை சமர்ப்–பித்–த�ோம – ா–னால் அவை எல்–லாமே நிறை–வே–று–கின்–றன என்– பது காலங்–கால மாக இங்கே நிலவி வரும் நம்–பிக்கை. இந்–தத் தூணுக்–குக் கீழே ஆஞ்–ச–நே–யர் தனிச் சந்–ந–தி–யில் அருள்–பா–லிக்–கி–றார். இவ– ருக்கு மலர் சமர்ப்–பித்து அனை–வ–ருமே வழி– ப–ட–லாம். சந்–நதி மண்–டப முகப்–பில் லக்ஷ்மி நர–சிம்–மரை சிற்–ப–ரூ–ப–மாக தரி–சிக்–க–லாம். சற்–ற–ருகே கரு–டாழ்–வார் சந்–நதி. இவ–ருக்–குப் பக்–கத்–தில் 600 ஆண்–டு–கள் பழமை வாய்ந்த வசந்த மண்– ட – ப ம். இத– னை க் கடந்– த ால் ஊஞ்–சல் மண்–ட–பம்.

96

ðô¡

1-15 மே 2018

பிரா–கா–ரச் சுற்–றில், முத–லில் நி–வா–சர் சேவை சாதிக்–கிற – ார். இவ–ருட – ன் அலர்–மேல் மங்–கைத் தாயார், விஷ்–வக்–சே–னர் மற்–றும் கிருஷ்–ண–ரும் மூல–வர்–க–ளா–கவே திவ்ய தரி–ச– னம் தரு–கி–றார்–கள். தமது திரு–ம–ணத்–திற்–குப் பிறகு நி–வா–ச–னும், பத்–மா–வதி தாயா–ரும் இத்–த–லம் வந்து இந்த லக்ஷ்மி நர–சிம்–மரை வணங்– கி – ய – த ா– க – வு ம், அந்த சம்– ப – வ த்– தி ன் ஆதார சாட்–சி–யா–கத்–தான் இவ்–வி–ரு–வ–ரும் கரு–வ–றை–யில் இடம் பெற்–றி–ருக்–கி–றார்–கள் என்–றும் தெரிய வரு–கி–றது. கிரு–த–யு–கத்–தில் சிவ–பெ–ரு–மா–னும் இந்த நர–சிம்–மரை ‘மந்–தி–ர–ரா–ஜ–ப–த’ ஸ்தோத்–தி–ரம்

நரசிம்மரை வழிபடும் சிவபெருமான் ச�ொல்லி வழி–பட்–டி–ருக்–கி–றார்; அதே–ப�ோல திரே–தா–யு–கத்–தில் ராம–பி–ரான், தம்பி லக்ஷ்– ம–ண–னு–டன் இத்–த–லம் வந்து நர–சிம்–ம–ரைத் த�ொழுது ராவ–ணன் மீதான தம் வெற்–றிக்கு உறு–துணை – ய – ாக உத–வும – ாறு கேட்–டுக்–க�ொண்– டி–ருக்–கி–றார் என்–கி–றது புரா–ணத் தக–வல். பிரா– க ா– ர த்தை மேலும் வலம் வரும்– ப�ோது ரா–மா–னு–ஜரை தனிச் சந்–ந–தி–யில் தரி–சிக்–க–லாம். அவ–ரு–டன் வேதாந்த தேசி–க– ரும், அஹ�ோ– பி ல மடத்தை உரு– வ ாக்– கி ய  ஆதி–வண் சட–க�ோப யதீந்–திர மகா தேசி– க–ரும் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார்–கள். உலக பக்– தர்–க–ளுக்–கெல்–லாம் நர–சிம்ம தரி–ச–னத்–துக்கு வழி–காட்–டிய இந்த மகான், மைசூர் திரு– நா–ரா–ய–ண–பு–ரத்–தைச் சேர்ந்–த–வர். கிடாம்பி கேச–வா–சார்யா என்–பது இவ–ரது பூர்–வீ–கப் பெயர். இப்–படி ஒரு சேவை செய்–தி–ருக்–கும் இவ–ருக்கு இத்–த–லத்–தில் உறை–யும் பக–வான் லக்ஷ்மி நர–சிம்–மரே மரி–யாதை செய்–தி–ருப்–ப– தி–லி–ருந்து இந்த மகா–னின் பெரு–மை–யைப் புரிந்–து–க�ொள்–ள–லாம். ஆமாம், இவ–ருக்கு ‘வண் சட–க�ோப ஜீயர்’ என்ற தாஸ்ய நாமத்– தை–யும், காஷா–யத்–தையு – ம் பெரு–மாளே வழங் கினார் என்ற செய்தி மேனியை சிலிர்க்க வைக்– கி – ற து. பரந்– த ா– ம – னை த் த�ொடர்ந்து ரா–மா–னு–ஜ–ரும் தம்–மி–ட–மி–ருந்த த்ரி–தண்– – க்–கிற – ார். பிர–தாப ருத்–திர – ன் டத்தை அளித்–திரு என்ற காக–தீய வம்–சத்து அர–சன், தங்–கத்–தா– லான மால�ோல நர–சிம்–மரை அளித்–தான்.

– ம் மடத்து ஜீய–ரு– (இந்த மால�ோ–லர் இப்–ப�ோது டன் புறப்–பாடு கண்–டரு – ள்–கிற – ார்.) கி.பி. 1300ம் ஆண்–டு–வாக்–கில் நடை–பெற்ற இச்–சம்–ப–வங்– கள் மடத்–தி–லுள்ள சாச–னங்–க–ளில் விவ–ரிக்– கப்–பட்–டுள்–ளன. சட–க�ோப ஜீயரை மீண்–டும் ஒரு–முறை தரி–சித்து நம் சந்–த�ோ–ஷத்–தை–யும், நன்–றியை – –யும், தெரி–வித்–துக்–க�ொள்–வ�ோம்.

– யி – ல் அழ–குக் பட்–டா–பிர – ா–மன் தனிச் சந்–நதி க�ோலம் காட்– டு – கி – ற ார். இவ– ரு க்கு இடப்– பு–றம் சீதை. வலப்–பு–றத்–தில் உள்ள லக்ஷ்–ம– ணன், வித்– தி – ய ா– ச – ம ாக இரு வில்– க – ள ைத் தாங்கி நிற்–கி–றார். அண்–ணன் பட்–டா–பிஷே – – கம் காணும்–ப�ோது, அது–வரை அவ–ருக்கு உறு–து–ணை–யாக இருந்த வில், இப்–ப�ோது

பட்– ட ா– பி – ஷே க சம்– பி – ர – த ா– ய ங்– க – ளு க்– கு க் க�ொஞ்–சம் இடைஞ்–ச–லாக இருக்–குமெ – ன்று தம்பி கரு–தி–னாற் ப�ோலி–ருக்–கி–றது; அண்–ண– னு–டைய வில்–லையு – ம் தானே ஏந்தி நிற்–கிற – ார்! இவர்– க ளை மண்– டி – யி ட்– டு த் த�ொழு– த – ப டி ஆஞ்–ச–நே–யர் அமர்ந்–தி–ருக்–கி–றார். பக்– க த்– தி ல் கண்– ண ாடி மண்– ட – ப ம். அடுத்து தாயார், ஆண்– ட ாள் சந்– ந – தி – க ள். சற்று தள்ளி ரங்க மண்–ட–பம். அதற்–க–டுத்த கல்–யாண மண்–ட–பம் தனிச் சிறப்பு க�ொண்– டது. மிக நுண்–ணிய சிற்ப வேலைப்–பா–ட– மைந்த 64 தூண்–கள் இந்த மண்–ட–பத்–தைத் தாங்கி நிற்–கின்–றன. இது வேமா–ரெட்டி என்ற மன்–ன–ரால் 14ம் நூற்–றாண்–டில் நிர்–மா–ணிக்– கப்–பட்–ட–தா–கச் ச�ொல்–கி–றார்–கள். நவ–ந–ர–சிம்– மர்–களை தரி–சிப்–பத – ற்–கான முன்–ன�ோடி – ய – ாக இந்த இரு மண்–டப – த் தூண்–களி – லு – ம், வராஹ நர–சிம்–மர், வில் ஏந்–திய காராஞ்ச நர–சிம்–மர், தூணைப் பிளந்–து–க�ொண்டு வெளிப்–பட்ட கம்ப நர– சி ம்– மர் , ஹிரண்– ய – னை ப் பற்– று ம் நர–சிம்–மர், அவனை வதம் செய்து அவன் குடலை மாலை–யா–கப் ப�ோட்–டுக்–க�ொள்–ளும் ஜ்வாலா நர–சிம்–மர், பிர–ஹ–லா–தன் மற்–றும் – க்–கும் சதுர்–புஜ கரு–டாழ்–வா–ருட – ன் காட்–சிய – ளி நர–சிம்–மர், அபய பிர–தான நர–சிம்–மர், ராம–லக்ஷ்– ம – ண – ரு க்– கு க் காட்சி தந்த பிரத்– ய க்ஷ நர–சிம்–மர், வேறு எங்–குமே காண–வி–ய–லாத லக்ஷ்–மியை – த் தன்–னு–டன் சேர்த்–துக் க�ொண்– டி–ருக்–கும் ய�ோக நர–சிம்–மர், செஞ்–சு–லக்ஷ்–மித் தாயாரை வணங்–கும் நர–சிம்–மர், காளிங்க நர்த்–தன கிருஷ்–ணன், வெண்–ணெய்த் தாழி– யு–டன் கண்–ணன், வேணு–க�ோப – ா–லர், சஞ்–சீவி மலை–யைத் தாங்–கிய ஆஞ்–சநே – யர் – , வரா–ஹப் பெரு–மாள், ய�ோகா–னந்த நர–சிம்–மர், மேற்– க–ரங்–க–ளில் சங்கு, சக்–க–ர–மும், கீழ்க் கரங்–க– ளில் மலர்–க–ளை–யும் ஏந்–திய மஹா–விஷ்ணு, மன்–னன் பிர–தாப ருத்–ரன், ஆதி–வண் சட– க�ோ–ப–ஜீ–ய–ருக்கு மால�ோ–லனை வழங்–கும் காட்சி என்று பல வடி–வங்–க–ளைக் கண்டு மகி–ழ–லாம்; பிர–மிக்–க–லாம். (சூரி– ய ன் பதிப்– ப – க ம் வெளி– யீ – ட ான, பிர–புச – ங்–கர் எழு–திய 108 திவ்ய தேச உலா த�ொகு–தி–யில், பாகம் 4லிருந்து ஒரு பகுதி.) ðô¡

1-15 மே 2018

97

உள்ள(த்)தைச் ச�ொல்கிற�ோம்

அறியாமை இருளை விரட்டுகிறது! தீய எண்–ணங்–கள், நேர்–மை–யற்ற ஆர்–வம்,

நல்–ல–வர்–களை வெறுப்–பது ஆகிய பல–வீ– னங்–க–ளி–லி–ருந்து விடு–பட கட–வுளை முழு– ம–ன–து–டன் நம்–பு–வ–து–தான் ஒரே– வ ழி, இத– ன ா– லேயே மனக் களை–களை அகற்ற முடி–யும், என்ற ப�ொறுப்–பா– சி– ரி – ய – ரி ன் கட்– டு ரை, ஆர– வா–ர–மாக இருந்த மனதை அமைதி அடை–யவை – த்–தது.

- A.T.சுந்–த–ரம், சென்–னி–மலை.

சீதா நவமி குறித்த தக–வல்–

க ள் வி ய ப் – ப ா ன ஆ ன ந் – தத்தை அளித்–தன. இப்–ப–டி– ய�ொரு வைப– வ ம் குறித்து தற்–ப�ோ–து–தான் முதல் முத– லாக முழு–மை–யாக அறிந்–து– க�ொண்–டேன்.

- இரா.வளை–யா–பதி, த�ோட்–டக்–கு–றிச்சி.

இறைச்–சுவை இனிக்–கும் இலக்–கி–யத்–தேன்

தலைப்–பில – ான முத்–தமி – ழ் த�ொட–ரின் ஆரம்– பமே அழ–குட – ன் அரு–மை–யுட – ன் த�ொடங்கி இருப்–பது பாராட்–டுக்–கு–ரி–யது.

- ப.மூர்த்தி, பெங்–க–ளூரு.

அர்த்–த–முள்ள இந்து மதம் த�ொடர் மனி–த– னுக்கு சுப்–ரீம் வழி–காட்டி. தெளிவு பெறு– ஓம் சர்மா அவர்–க–ளின் பதில்–கள் ப�ொன் தகட்–டில் பதிக்–கப்–ப–ட–வேண்–டி–யவை!

- வைர–முத்து பார்–வதி, சென்னை.

முதல் பத்து பக்–கங்–களை ஆட்–க�ொண்ட

நெல்–லை–யப்–பர் எங்–க–ளின் பல த�ொல்–லை– க–ளைப் ப�ோக்கி நலம் அருள்–வார் என்ற நம்–பிக்–கையை வளர்த்–தார். மதி–வண்–ணன் பிள்–ளை–யார் சுழி ப�ோட்டு புதிய த�ொடரை அற்– பு – த – ம ா– க த் த�ொடங்– கி – யி – ரு க்– கி – ற ார். அனந்–த–னுக்கு 1000 நாமங்–க–ளின் விளக்–கங்– கள் மெய்–சி–லிர்க்க வைக்–கின்–றன. தின–மும் அத–னைப் பாரா–யண – ம் செய்–பவ – ர்–களு – க்–குக் கிடைத்–தி–ருக்–கும் அரிய ப�ொக்–கி–ஷம்!

- சிம்–ம–வா–ஹினி, வியா–சர்–பாடி.

திரு–மூ–லர் திரு–மந்–திர ரக–சி–யம் பகு–தி–யில் தெய்–வமே குரு–நா–தர – ாக வந்து அறி–யா–மையை நீக்கி, பின் மெள்ள மெள்ள தன்னை உணர வைக்–கி–றது என்–பதை பி.என்.பர–சு–ரா–மன்

98

நெகிழ்ச்–சி–யு–டன் விவ–ரித்–தி–ருக்–கிற – ார்.

- ப.த.தங்–க–வேலு, பண்–ருட்டி.

ப�ொறுப்–பா–சி–ரி–யரின் தலை–யங்–கம். ஒவ்–

வ�ொரு வரி– க – ளு ம் தங்– க – மெ ன மின்– னி – ய து. நெல்– லை – ய ப்– ப ர் பற்– றி ய கட்– டு ரை இத– ய த்– தி ற்கு இத–ம–ளித்–தது. எதைச் ச�ொல்ல, எதை விட? ம�ொத்–தத்–தில் இதழ் ஆன்–மி–கச் சுட–ர�ொளி வீசி, அறி– யாமை இருளை விரட்–டு–கி–றது என்–ப–து–தான் உண்மை.

- இல வள்–ளி–ம–யில், திரு–ந–கர்.

ஆ தி–சங்–க–ரர் வகுத்த ஆறு–ம– தங்– க – ளி ன் ஸ்லோ– க ங்– க ளை வ ரி வ ரி – ய ா க உ ச் – ச – ரி த் து மன– து க்கு அர்த்– த ம் விளங்– கும்– ப டி நிறுத்தி, நிதா– னி த்து படித்– த�ோ ம். தங்– க ள் சேவைக்கு உள–மார்ந்த நன்றி.

- இரா.நாரா–ய–ணச – ாமி, பெங்–க–ளூரு.

ஆன்–மி–கம் இதழ், பக்–கத்–திற்–குப் பக்–கம், தலை–யங்–கம் முதல் கடைசி பக்–கம் வரை–யில் படிக்–கப் படிக்க பர–வ–ச–மும், ஆன்–மி–கத்–தில் கூடு–தல் பற்–று–த–லும் க�ொள்ள வைக்–கி–றது. த�ொட–ரட்–டும் தங்–கள – து ஆன்–மி–கப் பணி.

- வா.மீனா–வா–சன், சென்–னா–வ–ரம்.

அட்–டை–யில் ஆதி–சங்–க–ரர், சார–தாம்–பா– ளுக்கு பூஜை செய்–யும் படம் தத்–ரூ–ப–மாக இருந்–தது. ‘ப�ோகம்’ ஒரு கட்–டம் வரை–தான். ‘மறு– க ட்– ட ம் ர�ோகம்’ என்– ப தை தேகம் நினை–வுப – டு – த்–துகி – ற – து ப�ோன்று எத்–தனைய�ோ – கருத்–துக் கரு–வூல – ங்–கள் ‘அர்த்–தமு – ள்ள இந்து மதத்– தி ல்’ ப�ொதிந்து கிடக்– கி – ற து. படிக்– கப் படிக்க கண்– ண – த ா– ச ன் இன்– ன – மு ம் இருந்– தி – ரு க்– க க் கூடாதா என்– கி ற ஏக்– க ம் உண்–டா–கிற – து!

- கே.ஆர்.எஸ்.சம்–பத், திருச்சி-17.

நர–சிம்–மர் என்–றாலே சிம்ம முகம்–தான்

நினை–வில் த�ோன்–றும். புலி முகத்–து–டன் வியாக்ர நர–சிம்–மர – ாய் அருள்–புரி – யு – ம் அபூர்வ திருத்–த–லம் பற்–றிய கட்–டு–ரை–யைப் படித்து பல–முக நர–சிம்–மரை தரி–சித்து வியப்–பும், புள–காங்–கி–த–மும் அடைந்–த�ோம்.

- அயன்–பு–ரம் டி. சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன், சென்னை-72.

14-05-2018 அன்றும் நரசிம்ம ஜெயந்தி க�ோலாகலமாகக் க�ொண்டாடப்படுகிறது. ðô¡

1-15 மே 2018

99

RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345

100