Aanmegapalan

ÝùIèñ

வணக்கம் நலந்தானே!

பலன்

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் தெய்வீக இதழ்

கல் பப்ளிகேஷன்ஸ் (பி) லிமிடெட்டிற்காக சென்னை-600 096, பெருங்குடி, நேரு நகர், முதல் பிரதான சாலை, பிளாட் எண்.170, எண்.10, தினகரன் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு 229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. என்ற முகவரியிலிருந்து வெளியிடுபவர் மற்றும்

ஆசிரியர்

ஆர்.எம்.ஆர்.ரமேஷ் ப�ொறுப்பாசிரியர்

பிரபுசங்கர்

ஆசிரியர் குழு

கிருஷ்ணா, ந.பரணிகுமார், சு.இசக்கிமுத்து சீஃப் டிசைனர்

பி.வி.

டிசைன் டீம்

ப.ல�ோகநாதன், ச.கார்த்திக், ர.சதீஷ் ராம், அ.துரைராஜ் Printed and published by R.M.R.Ramesh, on behalf of Kal Publications Pvt. Ltd. and printed at Dinakaran Press, Plot No.170, No.10, First Main Road, Nehru Nagar, Perungudi, Chennai-600 096 and published at 229, Kutchery Road, Mylapore, Chennai-600 004.

Editor: R.M.R.Ramesh RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345 வாசகர்கள் தங்கள் ஆல�ோசனைகள், விமர்சனங்கள், படைப்புகள், புகைப்படங்கள், ஓவியங்கள் அனைத்தையும் அனுப்ப வேண்டிய ஆசிரியர் பிரிவு முகவரி:

ஆன்மிகம் பலன்

229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. த�ொலைபேசி: 044-4220 9191 மின்னஞ்சல்: palanmagazine@gmail.com விளம்பரங்களுக்கு: மு.நடேசன்

ப�ொது மேலாளர் (விளம்பரம்) ம�ொபைல்: 98409 51122 த�ொலைபேசி: 4467 6767 Extn 13234. மின்னஞ்சல்: advts@kungumam.co.in

யார் தாயு–மா–ன–வன்?

கா

வி–ரி–யில் வெள்–ளம் கரை–பு–ரண்டு ஓடிக்– க�ொண்– டி – ரு ந்– த து. இந்– த க் கரை– யி ல் ஒரு வீட்டில் ஒரு பெண் பிர–சவ நேரம் நெருங்க, வலி– ய ால் துடித்– து க்– க� ொண்– டி – ரு ந்– த ாள். அந்– த ப் பக்–கம் அவ–ளுக்கு உத–வுவ – த – ற்–காக வந்த அவ–ளுட – ைய தாயார் ஆற்–றைக் கடக்க இய–லா–மல் மன–வ–லி–யால் துடித்–துக்–க�ொண்–டிரு – ந்–தாள். இறை–வன் பார்த்–தான். வெள்– ள த்தை நிறுத்த வேண்– டா ம்; அது பல்– ல ா– யி–ரக்–க–ணக்–கா–ன–வர்–களுக்கு நன்மை செய்–வ–தற்–காக ஓடிக்–க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. ஆகவே தானே அந்–தத் தாயாக உரு–மா–றின – ான். பெண்–ணுக்கு சுகப் பிர–சவ – ம் நடக்க உத–வி–னான். உல–கையே ரட்–சிக்–கும் அந்த தந்தை, தாயும் ஆனான். திருச்சி தாயு–மா–னவ – ன் க�ோயி–லின் தல புரா–ணம் இது. இன்–றும் நிறைய தாயு–மா–ன–வர்–கள் இருக்–கத்– தான் செய்–கிறா – ர்–கள். எந்த கார–ணத்–துக்–கா–கவா – வ – து மனைவி இறந்–துவி – ட்டால், அவள் அளித்–துச் சென்ற குழந்–தை–களை, தானே தாயாக இருந்து, பிற எல்லா சுகங்–களை – யு – ம் தியா–கம் செய்–துவி – ட்டு, காப்–பாற்–றும் தாயு–மான கண–வர்–கள் இருக்–கத்–தான் செய்–கிறா – ர்–கள். ச ாலை – யி ல் ஏ தே – னு ம் வி ப த் து நட க் – கு ம – ா–னால் உடனே ஓட�ோ–டிச் சென்று உத–வும் அன்பு நெஞ்–சங்–கள் எல்–லாமே ‘தாயு–மா–ன–வர்–கள்–’–தான். சக மனி– த – ரு க்கு ஏற்– ப – டு ம் எந்த வலிக்– கு ம் நிவா– ர – ண ம் அளிக்க முன்– வ – ரு ம் அனை– வ – ரு மே இறை– ய ம்– ச – ம ா– ன – வ ர்– த ான் - அது மன– வ – லி – ய ாக இருந்–தா–லும் சரி, உடல்–வ–லி–யாக இருந்–தா–லும் சரி, சூழ்–நிலை வலி–யாக இருந்–தா–லும் சரி. மன– சு க்– கு ள் இரக்க சுபா– வத்தை வளர்த்– து க்– க�ொள்ள வேண்– டி – ய து அவ– சி – ய ம். நியா– ய – ம ான உத–வியை ஒரு–வ–ருக்–குச் செய்–யப் ப�ோகும்–ப�ோது அத–னால் ஏற்–ப–டும் தாம–தம் த�ொடர் சங்–கி–லி–யாக பல பாத–க–மான பின்–வி–ளை–வு–க–ளைத் தரும்–தான். ஆனால், அப்– ப டி உண்– மை – ய ாக உத– வு – ப – வ – ரு க்கு அந்–தப் பின்–வி–ளை–வு–களை சமா–ளிக்–கும் ஆற்–றல�ோ அல்–லது அத–னால் எந்த பாதிப்போ ஏற்–படா – த – வா – று இறை–வன் அருள்–வான். சேற்–றில் சிக்–கித் தவித்–துக்–க�ொண்–டி–ருந்–தது ஒரு பன்றி. அந்த வழி–யா–கப் ப�ோன விவே–கா–னந்–தர் அந்த சேற்–றிலி – ரு – ந்து அதனை விடு–வித்து அது துள்ளி ஓடு–வது கண்டு முகம் மலர்ந்–தார். அந்த ‘அரு–வெறுப்– பா–ன’ நிகழ்ச்–சி–யைக் கண்ட உடன் வந்–த–வர்–கள், ‘‘ஏன் இப்–ப–டிச் செய்–தீர்–கள்–?–’’ என்று முகச் சுளிப்–பு– டன் கேட்டார்–கள். ‘‘அந்–தப் பன்றி படும் வேத–னை– யைப் பார்த்–து–விட்ட நான், அதைப் புறக்–க–ணித்து சென்–று–வி–டு–வே–னா–னால் பெரி–தும் மன உளைச்– ச–லுக்கு ஆளா–வேன். இப்–ப�ோது நான் நிம்–ம–தி–யாக இருக்–கி–றேன். என் மன –வே–த–னை–யைத் தீர்த்–துக் –க�ொள்–ளவே நான் அந்–தப் பன்–றிக்கு உத–வி–னேன்,’’ என்று பதில் ச�ொன்–னார் விவே–கா–னந்–தர். இத்–த–கைய ‘சுய–ந–ல’ ந�ோக்–கம் இருந்–து–விட்டால், நாட்டில்–தான் பகை ஏது, எதி–ரி–கள் ஏது!

(ªð£ÁŠ-ð£-C-K-ò˜)

அஹ�ோபிலம்

என்ற

அற்புதம்

ஒ

 லட்சுமி நரசிம்மர்

ரே ஒரு–அர – க்–கனை வதைக்க மஹா–விஷ்ணு நர– சி ம்ம அவ– த ா– ரம் எடுக்க வேண்– டி – யி–ருந்–த–து! பிர–ப–ல–மான ராம, கிருஷ்–ண– அ– வ – த ா– ர ங்– க ள் பல அசு– ர ர்– க ளை வதம் செய்– தன என்–ப–தி–லி–ருந்து அடுத்–த–டுத்த யுகங்–களில் அரக்–கத்–த–னம்– அ–தி–க–ரித்து வந்–துள்–ள–தைப் புரிந்– து– க�ொள்ள முடி– கி – ற து. ஆனால், ஹிரண்– ய ன் என்ற ஒரு அரக்–கன், பல்–லா–யிர அசு–ரர்–களின் ஒட்டு–ம�ொத்த உரு–வம�ோ என்று வேத–னை–யுட – ன் –வி–யக்க வைத்–த–வன். தன்–னை–யே –க–ட–வு–ளா–கப் பிர–கட – ன – ப்–படு – த்–திக் க�ொ – ண்டு அதை ஏற்–கா–தவ – ர்– களை, இரக்–கமி – ன்றி க�ொன்–றழி – த்–தவ – ன். ஆனால், எந்த அக்– கி – ர – ம த்– து க்– கு ம் ஒரு முடிவு உண்டு என்–பதை மெய்ப்–பிப்–ப–து–ப�ோல அவ–னு–டைய மகனே அவ–னுக்–கு –எ–தி–ரா–னான். நாரா–ய–ணன்– என்று ஒரு தெய்–வம் இல்லை என்று மூச்–சுக்கு முன்–னூறு தரம் ஹிரண்–யன் சிந்–தித்–த–தா–லும், பேசி–ய–தா–லும், செயல்–பட்ட–தா–லுமே அவ–னு– டைய மூச்–சி–ழை–யாக ‘நாரா–ய–ண’ நாமம் அவ– னுக்–குள்–ளேயே ஓடிக்–க�ொண்–டு–தான்– இ–ருந்–த–து! நாரா–ய–ணனை வழி–ப–டு–ப–வர்–கள் தன்–னு–டைய எதி– ரி – க ள், அழிக்– க ப்– ப ட வேண்– டி – ய – வ ர்– க ள்

6

ðô¡

1-15 மே 2015

எ ன் – று – மூ ர் க் – க த் – த – ன – ம ா க ந ட ந் – து க�ொண்ட ஹிரண்–யன – ால், தன் மகனை, தன் தள– ப – தி – க ளை வைத்– து – த ான் பல– வா–றா–கத்–துன்–பு–றுத்–தி–னான் என்–ப–தும், தன் வீட்டிற்–குள்–ளேயே வளை–ய–வ–ரும் தன் எதிரி பிர– ஹ – ல ா– த னை தானே– நே–ர–டி–யாக தண்–டிக்க முடி–யா–த–நிலை ஏற்–பட்ட–தும் ஏன்? மக–னையே க�ொல்– லத் துணி– ய ாத தந்– த ைப் பாச– ம ா? அ ல் – ல து எ த் – த – ன ை ய�ோ வ கை – தண்– ட – ன ை– க ளுக்கு உட்– ப – டு த்– தி – யு ம், அவன் சிறி– து ம் பாதிக்– க ப்– ப – ட ா– த து கண்ட அதிர்ச்–சி–யா? அல்–ல–து–அம்பை ந�ோகா–மல், நேர–டி–யாக எய்–த–வ–னையே தாக்கி, மூல– க ா– ர – ண மே இல்– ல ா– து – செய்– து – வி – ட – வே ண்– டு ம்; அதன் பிறகு பிர– ஹ – ல ா– த ன்– வே று வழி– யி ல்– ல ா– ம ல் தன்–னைத்–தான் துதிப்–பான் என்ற எதிர்– பார்ப்–பா? ஆனால், பிர–ஹ–லா–த–னின் பக்தி கார–ணம – ா–கவ�ோ, அதை உல–குக்கே தெரி–விக்க வேண்–டும் என்ற பக–வா–னின் ஆவல்– கா–ர–ண–மா–கவ�ோ மட்டும் நர– சிம்ம அவ–தா–ரம் நிக–ழ–வில்லை; அக்–கிர – – மம் செய்–பவ – ன் எத்–தனை சலு–கைக – ள – ை– வ – ர ங் – க – ள ா – க ப் பெ ற் – றி – ரு ந் – த ா – லு ம் அவ– ன ால் தப்– பி க்– க வே முடி– ய ாது என்–பதை உணர்த்–தவே நிகழ்ந்–தி–ருக்–கி–ற– து–என்றே த�ோன்–று–கி–றது.இந்–த– நி–கழ்ச்–சி– யைக் கதை–யா–கக் கேட்டு, மனம் விம்–மி– னா–லும், அந்த வதை சம்–ப–வம் நிகழ்ந்த இ ட த்தை , ப க – வ ா ன் ந ர – சி ம் – ம – ம ா க வெளிப்–பட்ட இடத்தை, தரி–சிக்–க–வும் முடி–யும் என்ற உண்மை நம்மை சிலிர்க்–க– வைக்–கும் என்–பதி – ல் சந்–தேக – மே இல்லை. ஆமாம், அஹ�ோ– பி – ல ம் என்ற திவ்ய தேசம், நர–சிம்–மம் பிளந்–துக�ொ – ண்டு வந்த தூண், ஹிரண்– ய – னி ன் அரண்– ம – ன ை– மண்–ட–பம் எல்–லாம் இன்–ற–ள–வும் நாம் கண்டு இன்–புற காட்–சிப் ப�ொருட்–கள – ா– கத் –தி–கழ்–கின்–றன. இரண்–டா–கப் பிளந்து நிற்– கு ம் மலை– த ான் அந்– த த் தூண், ஆங்– க ாங்– கே – சி – த – றி க் கிடக்– கு ம்– ம – லை ப் பிஞ்– சு – க ள், நர– சி ம்– ம ம் வெளிப்– ப ட்ட– ப�ோ–து–உண்–டான பூகம்ப அதிர்ச்–சி–யின் அடை–யா–ளங்–கள் என்று புரிந்–து– க�ொள்ள

பிர–பு–சங்–கர்

முடி– கி – ற து. கரு– ட ன் வேண்– டி க்– க�ொ ண்– ட – என்ற கரு–ட–னின் கூற்–றா–லேயே இத்–த–லம் படி மஹா–விஷ்ணு நர–சிம்–ம–அ–வ–தா–ரத்தை –இப்–பெ–யர் பெற்–றது. மகா பெரி–ய–அ–சு–ரன் அ வ – ரு க் – க ா க ம று – ப – டி – யு ம் நி க ழ் த் – தி க் ஒரு–வனை எந்த ஆயு–த–மும்– கைக்–க�ொள்–ளா– காட்டி–னார் என்–கி–றது அஹ�ோ–பில தல–பு– மல், விரல் நகங்–க–ளா–லேயே வதம் செய்த ரா–ணம். கரு–ட–னுக்கு அந்த அவ–தா–ரத்–தைக் பராக்–கிர – ம – த்–தைக் கண்ட தேவர்–கள், ‘ஆஹா, காண்– பி த்த பரந்– த ா– ம ன், கலி– யு – க த்– தி ல் பரந்–தா–ம–னுக்–கு–தான் என்ன பலம்–!’ என்று நாமெல்–லாம் வணங்கி,ப�ோற்–றிக் க�ொண்– வியக்க, அந்த ஆச்–ச–ரி–யமே ‘அஹ�ோப(பி) டா–டும் வகை–யில் நர–சிம்–மத்–தின் ஒன்–பது லம்’ என்ற பெய–ரை –இத்–த–லத்–திற்கு அளித்–த– தத்– து – வ ங்– க – ள ை– யு ம் விளக்– கு ம் வகை– யி ல்– தா–க–வும் ச�ொல்–வார்–கள். ஒன்– ப து அர்ச்– ச ா– வ – த ார மூர்த்– தி – க – ள ா– க க் மு த–லில்–கீழ் அஹ�ோ–பி–லத்–தில் உள்ள காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். திரு–மங்–கை–யாழ்–வார்– லக்ஷ்மி நர–சிம்–மர் ஆல–யத்தை தரி–சிப்–ப�ோம். பத்–துப் பாசு–ரங்–க–ளால் இத்–தி–ருத்–த–லத்தை இவர் நவ– ந – ர – சி ம்– ம ர்– க ளில்– ஒ – ரு – வ ர் அல்ல மங்– க – ள ா– ச ா– ச – னம் செய்து மகிழ்ந்– தி – ரு க் என்–றா–லும், மிக–வும் பிர–பல – ம – ா–னவ – ர். நவ–நர – – – கி – ற ார். மென்– ற – ப ேழ்– சிம்–மர் தரி–ச–னம் காண வாய் வாளெ–யிற்–ற�ோர் இவ– ரத அரு– ள ை– யு ம், க�ோள–றிய – ாய் அவு–ணன் ஆசி– யை – யு ம் முத– லி ல் ப�ொன்–ற–ஆ–கம் வள்–ளு– பெறு–வது ப�ொது–வான கி–ரால் ப�ோழ்ந்த புனி– சம்– பி – ர – த ா– ய ம். இந்– த க்– த– னி – ட ம்– நி ன்– ற – ப – சு ந்தீ க�ோ–யில் அமைந்–தி–ருக்– ம�ொன்டு சூறை நீள் கும் சந்–ந–தித் தெரு–வின் விசும்– பூ – டி – ரி – ய – ச ென்– று – முனை–யில் ஆஞ்–ச–நே–ய– காண்–டற் கரிய க�ோயில் ருக்– க ான ஒரு சந்– ந தி சிங்– க – வே ள் குன்– ற – மே – அ மை ந் – தி – ரு க் – கி – ற து .

‘– ‘ – சி ம்– ம – உ – ரு – வி – ன – ன ாக, இவர் பீகாள ஆஞ்– ச வாள் ப�ோன்ற கூரிய – நே – ய ர் என்– ற – ழ ைக்– க ப் ப – டு – கி – ற ா ர் . இ வ ர் ப ற் – க – ள ை க் க�ொ ண் – ஊருக்கு மட்டு– ம ல்– ல ா– ட– வ – ன ாக, தன் கூரிய நகங்– க – ள ால் ஹிரண்– ம ல் , அ ஹ�ோ – பி – ல ம் யன் உட–லைக்–கி–ழித்து, – க�ோ – யி – லு க்– கு ம் காவல் பிளந்து தன் க�ோபத்தை தெய்–வ–மா–கத் திகழ்ந்–தி– வெ ளி ப் – ப – டு த் – தி ய ரு க் – கி – ற ா ர் . ஆ ம ா ம் , தலம் இந்த சிங்–க–வேள் அஹ�ோ–பில மடத்–தின் கு ன் – ற ம் . இ ங் – கு – ஆ த – ர – வி ல் – க�ோ – யி ல் மூட்டப் ப – டு – ம் தீயா–னது நிர்–வா–கம் மேற்–க�ொள்– வானையே த�ொடும் ளப்– ப – டு – மு ன் க�ோயில் சிவன் வழிபட்ட நரசிம்மர் அள–வுக்கு நீண்டு செல்– சாவி–களை இந்த ஆஞ்–ச– லும். மிக உய–ரம – ான மலை–கள – ைக் க�ொண்ட – , நே– ய – ரி – ட ம் சமர்ப்– பி த்து,பிறகு அவ– ர து அவ்– வ – ள வு எளி– த ா– க ச் சென்– ற – டை ந்– து – ஆசி–யு–டன் எடுத்–துச் சென்று க�ோயி–லைத் விட முடி–யாத இந்த சிங்க வேள் குன்–றத்– திறப்– ப து வழக்– க – ம ாக இருந்– தி – ரு க்– கி – ற து. தில் எம்–பெ–ரு–மான்–திவ்ய தரி–ச–னம் நல்–கு– இந்த சந்–ந–திக்கு அரு–கில் தேரடி அமைந்–தி– கி– ற ார்,’’ என்– கி – ற ார் ஆழ்– வ ார்.இந்– த – தி வ்ய ருக்– கி – ற து. த�ொடர்ந்து ப�ோகும்– ப�ோ து தேசம் இரண்டு பகு– தி – க – ள ா– க ப் ப�ோற்றி இவ்– வ – ழி – ய ா– க – வீ – தி – வு லா வரும் பெரு– ம ாள் வணங்– க ப்– ப – டு – கி – ற து. கீழ் அஹ�ோ– பி – ல ம், எ ழு ந் – த – ரு – ளு ம் தி ரு – வே ந் – தி க் – க ா ப் பு மேல் அஹ�ோ–பி–லம் –என்று மலைக்–குக் கீழே மண்– ட – ப த்– த ைக் காண– ல ாம். அதை– யு ம்– உள்ள க�ோயில்– க – ள ை– யு ம், மேலே உள்ள க–டந்து சென்–றால் நர–சிம்ம தீர்த்–தம் என்–னும்– க�ோயில்–கள – ை–யும் சேர்த்து ஒரே திவ்–ய–தே–ச– புஷ்–க–ரிணி எதிர்ப்–ப–டு–கி–றது. சற்–றே– தலை மாக வழி– ப – டு – கி – ற�ோம் . தன் விருப்– ப த்– த ை– நிமிர்ந்– த ால் ஐந்து நிலை ராஜ– க�ோ – பு – ரம் நி–றைவேற்ற – எம்–பெரு – ம – ான் தனக்கு நர–சிம்–ம– நம்மை ஆசீர்–வ–திக்–கி–றது. லக்ஷ்மி நர–சிம்–மர், ரா–கக் காட்சி அளித்–த–த�ோடு, தன் லீலை– சேஷ–ச–ய–னர் முத–லா–ன�ோ–ரின் சிற்–பங்–களு– க– ள ை– யு ம் காட்– சி – க – ள ாக்– கி க்– க�ொ – டு த்– து த் டன் க�ோபு–ரம் அழ–குற மிளிர்–கி–றது. நம்மை தன்னை உய்–வி த்–தப் பேர– ருளை எண்ணி இன்–னும் அண்–ணாந்–து– பார்க்க வைக்–கிற – து, வியந்த கரு–டன், ‘அஹ�ோ–பி–லம், மஹா–ப– க�ோபுர வாச–லரு – கே நிலை க�ொண்–டிரு – க்–கும் லம்’ என்–று–ப�ோற்–றிப் பணிந்–தார். உயர்ந்த ஒரு ஸ்தம்– ப ம். வெற்– றி த்– தூ ண்– அ – த ா– வ து, மலை–யில் ஒரு குகை–யில் இவ்–வாறு காட்சி விஜ–யஸ்–தம்–பம் என்ற பெயர் க�ொண்–டி–ருக்– தந்–த–தா–லேயே (பிலம்–என்–றால் குகை) பெரு– கும் இத்–தூ ண், 80 அடி உய–ரத்–தி ற்–கு–ஒ ரே மை– மி க்க, பலம் வாய்ந்த அஹ�ோ– பி – ல ம் கல்–லால் உரு–வாகி, நெடி–து–யர்ந்து நிற்–கி–றது.

8

ðô¡

1-15 மே 2015



 

                                      



  

  

  





     Polycystic Ovary & Harmonal inbalance         

ADVT



பூமிக்–குக் கீழே முப்–பது இந்த நர–சிம்–மரை ‘மந்–திர – – அ டி ஆ ழ த் – தி ற் – கு – ரா–ஜ–ப–த’ ஸ்தோத்–தி–ரம் இத்–தூண் வேரூன்–றியி – ரு – க்– ச�ொல்லி வழி–பட்டி–ருக்– கி– ற து என்று கேள்– வி ப் கி–றார்;அதே–ப�ோல திரே– –ப–டும்–ப�ோது வியப்–பாக தா–யுக – த்–தில் ராம–பிர – ான், இருக்–கி–றது. மாமன்–னர் லக்ஷ்–ம–ண–னு–டன் இத்–த– – கி – ரு ஷ்ண தேவ– ர ா– ய ர் லம் வந்து நர–சிம்–ம–ரைத் தாம் அடைந்த வெற்–றி– த�ொ ழு – து – ர ா – வ – ண ன் யைக் குறிக்– கு ம் சின்– ன – மீதான தம் வெற்– றி க்கு மாக இதனை நிறுத்– தி – உறு– து – ணை – ய ாக உத– வு – யி–ருக்–கி–றார்.இத–ன–ருகே மாறு கேட்டுக்–க�ொண்–டி– நின்று நம் பிரார்த்–த–னை– ருக்– கி – ற ார் என்– கி – ற – து – களை சமர்ப்– பி த்– த�ோ – பு–ரா–ணம். பிரா–கா–ரத்–தை– மா–னால் அவை எல்–லா– மே– லு ம் வலம் வரும்– மே– நி – றை – வே – று – கி ன்– ற ன ப�ோது ரா–மா–னு–ஜரை எ ன் – ப து க ா ல ங் – க ா – ல – த னி ச் ச ந் – ந – தி – யி ல் சதுர்புஜ நரசிம்மர் மாக இங்கே நிலவி வரும் தரி–சிக்–கல – ாம். அவ–ருட – ன் ந ம் – பி க்கை . இ ந் – த த் – தூ – ணு க் – கு க் கீ ழே வேதாந்–த–தே–சி–க–ரும், அஹ�ோ–பில மடத்தை ஆஞ்–ச–நே–யர் தனிச் சந்–ந–தி–யில் அருள்–பா–லிக்– உரு–வாக்–கிய  ஆதி–வண் சட–க�ோப யதீந்–திர கி– ற ார். இவ– ரு க்கு மலர் சமர்ப்– பி த்– து – மகா தேசி–க–ரும் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார்–கள். அ–னை–வரு – மே வழி–பட – ல – ாம். சந்–நதி மண்–டப உலக பக்– த ர்– க ளுக்– கெ ல்– ல ாம் நர– சி ம்ம முகப்–பில் லக்ஷ்மி நர–சிம்–மரை சிற்ப ரூப–மா–கத – – தரி–ச–னத்–துக்–கு –வ–ழி–காட்டிய இந்த மகான், ரி–சிக்–க–லாம். சற்–ற–ருகே கரு–டாழ்–வார் சந்–நதி. மைசூர் திரு–நா–ரா–யண – பு – ர – த்–தைச் சேர்ந்–தவ – ர். இவ– ரு க்– கு ப் பக்– க த்– தி ல் 600 ஆண்– டு – க ள் கிடாம்பி கேச–வா–சார்–யா–என்–பது இவ–ரது பழ–மைவ – ாய்ந்த வசந்த மண்–டப – ம். இத–னைக் பூர்–வீ–கப் பெயர். இப்–படி ஒரு சேவை செய்– கடந்–தால் ஊஞ்–சல் மண்–ட–பம். பிரா–கா–ரச்– தி–ருக்–கும் இவ–ருக்கு இத்–த–லத்–தில்–உ–றை–யும் சுற்–றில், முத–லில் நி–வா–சர் சேவை சாதிக்– பக– வ ான் லக்ஷ்மி நர– சி ம்– ம ரே மரி– ய ாதை கி– ற ார். இவ– ரு – ட ன் அலர்– மே ல் மங்– கை த் செய்– தி – ரு ப்– ப – தி – லி – ரு ந்து இந்த மகா– னி ன் தாயார்,விஷ்–வக்–சேன – ர் மற்–றும் கிருஷ்–ணரு – ம் பெரு– மை – யை ப்– பு– ரி ந்– து – க�ொ ள்– ள – ல ாம். மூல–வர்–கள – ா–கவே திவ்ய தரி–சனம் – தரு–கிற – ார்– ஆமாம், இவ–ருக்கு ‘வண் சட–க�ோப ஜீயர்’ கள். தமது திரு–ம–ணத்–திற்–குப்–பி–றகு நி–வா–ச– என்ற தாஸ்ய நாமத்–தை–யும்,காஷா–யத்–தை– னும், பத்–மா–வ–தி–தா–யா–ரும் இத்–த–லம் வந்து யும் பெரு–மாளே வழங்–கி–னார் என்ற செய்தி இந்த லக்ஷ்மி நர–சிம்–மரை வணங்–கிய – த – ா–க–வும் மேனியை சிலிர்க்க வைக்– கி – ற து. பரந்– த ா அந்த சம்– ப – வ த்– தி ன் ஆதா– ர – ச ாட்– சி – ய ா– க த்– – ம – ன ைத்– த�ொ – ட ர்ந்து ஸ்ரீரா– ம ா– னு – ஜ – ரு ம் த ா ன் இ வ் – வி – ரு – வ – ரு ம் க ரு – வ – றை – யி ல் – தம்–மி–ட–மி–ருந்த த்ரி–தண்–டத்–தை–அ–ளித்–தி–ருக்– இ–டம் பெற்–றி–ருக்–கி–றார்–கள் என்–றும் தெரிய கி–றார். பிர–தாப ருத்–தி–ரன் என்ற காக–தீய வரு–கி–றது. கிரு–த–யு–கத்–தில்–சி–வ–பெ–ரு–மா–னும் வம்–சத்து அர–சன், தங்–கத்–தா–லான மால�ோ–ல– ந–ர–சிம்–மரை அளித்–தான். (இந்த மால�ோ–லர் இப்–ப�ோ–தும் மடத்து ஜீய–ரு–டன் புறப்–பாடு கண்– ட – ரு ள்– கி – ற ார்.) கி.பி.1300ம் ஆண்– டு – வ ாக்– கி ல் நடை– பெற்ற இச்– சம் – ப – வ ங்– க ள் மடத்– தி – லு ள்– ள – ச ா– ச – ன ங்– க ளில் விவ– ரி க்– க ப்– பட்டுள்–ளன. சட–க�ோப ஜீயரை மீண்–டும் ஒரு–முறை தரி–சித்–து–நம் சந்–த�ோ–ஷத்–தை–யும், நன்–றி–யை–யும், தெரி–வித்–துக்–க�ொள்–வ�ோம். பட்டா–பி–ரா–மன்–த–னிச் சந்–ந–தி–யில் அழ–குக் க�ோலம் காட்டு–கிற – ார். இவ–ருக்கு இடப்–புற – ம் சீதை. வலப்– பு – ற த்– தி ல்– உ ள்ள லக்ஷ்– ம – ண ன், வித்– தி – ய ா– ச – ம ாக இரு வில்– க – ள ைத் தாங்கி நிற்–கி–றார். அண்–ணன் பட்டா–பி–ஷே–கம்–கா– ணும்–ப�ோது, அது–வரை அவ–ருக்கு உறு–து– ணை–யாக இருந்த வில், இப்–ப�ோது பட்டா– பி–ஷேக சம்–பி–ர–தா–யங்–களுக்–குக் க�ொஞ்–சம் இடைஞ்– ச – ல ாக இருக்– கு – மெ ன்– று – தம் பி கரு– தி – ன ாற் ப�ோலி– ரு க்– கி – ற து; அண்– ண – னு – டைய வில்–லை–யும் தானே ஏந்தி நிற்–கி–றார்!

10

ðô¡

1-15 மே 2015

இவர்– க ளை மண்– டி – யி ட்டுத் த�ொழு– த – ப டி ஆஞ்–ச–நே–யர் அமர்ந்–தி–ருக்–கி–றார்.பக்–கத்–தில்– கண்–ணாடி மண்–ட–பம். அடுத்து தாயார், ஆண்–டாள் சந்–ந–தி–கள். சற்று தள்ளி ரங்க மண்–டப – ம். அதற்–கடு – த்–தக – ல்–யாண மண்–டப – ம் தனிச் சிறப்பு க�ொண்–டது. மிக நுண்–ணிய சிற்ப வேலைப்–பா–டமைந்த – 64 தூண்–கள்–இந்த மண்–ட–பத்–தை த் தாங்கி நிற்– கின்– ற ன. இது வேமா–ரெட்டி என்ற மன்–ன–ரால் 14ம் நூற்– றாண்–டில்–நிர்–மா–ணிக்–கப்–பட்ட–தாக – ச் ச�ொல்– கி–றார்–கள். நவ–ந–ர–சிம்–மர்–களை தரி–சிப்–ப–தற்– கான முன்–ன�ோடி – ய – ா–கஇ – ந்த இரு மண்–டப – த் தூண்–களி–லும், வராஹ நர–சிம்–மர், வில் ஏந்–திய காராஞ்ச நர– சி ம்– ம ர், தூணைப்– பி – ள ந்– து – க�ொண்டு வெளிப்–பட்ட கம்ப நர–சிம்–மர், ஹிரண்–யனை – ப் பற்–றும் நர–சிம்–மர், அவனை வதம்–செய்து அவன் குடலை மாலை–யா–கப் ப�ோட்டுக்–க�ொள்–ளும் ஜ்வாலா நர–சிம்–மர், பிர– ஹ – லா – த ன்– ம ற்– று ம் கரு– ட ாழ்– வ ா– ரு – ட ன் காட்–சி–ய–ளிக்–கும் சதுர்–புஜ நர–சிம்–மர், அபய பிர–தான நர–சிம்–மர்,ராம-லக்ஷ்–ம–ண–ருக்–குக் காட்சி தந்த பிரத்– ய க்ஷ நர– சி ம்– ம ர், வேறு எங்– கு மே காண– வி – ய – லா – த – லக்ஷ்– மி – யை த் தன்– னு – ட ன் சேர்த்– து க் க�ொண்– டி – ரு க்– கு ம் ய�ோ க ந ர – சி ம் – ம ர் , செ ஞ் – சு – ல க்ஷ் – மி த் தாயா–ரு–டன் நர–சிம்–மர், காளிங்க நர்த்–தன கிருஷ்– ண ன்,வெண்– ணெ ய்த் தாழி– யு – ட ன் கண்–ணன், வேணு–க�ோப – ா–லர், சஞ்–சீவி மலை– யைத் தாங்– கி ய ஆஞ்– ச – ந ே– ய ர், வரா– ஹ ப்– பெ– ரு – ம ாள், ய�ோகா– ன ந்த நர– சி ம்– ம ர், மேற்–கர – ங்–களில் சங்கு, சக்–கர – மு – ம், கீழ்க் கரங்– களில் மலர்–க–ளை–யும்–ஏந்–திய மஹா–விஷ்ணு, மன்–னன் பிர–தாப ருத்–ரன், ஆதி–வண் சட– க�ோ–ப–ஜீ–ய–ருக்கு மால�ோ–லனை வழங்–கும்– காட்சி என்று பல வடி–வங்–க–ளைக் கண்டு மகி– ழ – லா ம்; பிர– மி க்– க – லா ம். கரு– வ – றை – யி ல்– பெ–ரு–மாள் தரி–ச–னம் அப்–ப–டியே உள்–ளத்– தைக் கரைக்– கி – ற து. நர– சி ம்– ம ம் இத்– தனை சாந்–த–மா–கக் காட்–சி–ய–ளிப்–ப–து–கண்டு பய–பக்– திக்கு பதி–லாக விநய–பக்–தி–தான் மேல�ோங்– கு–கி–றது. இடது மடி–யில் மஹா–லக்ஷ்–மியை இருத்– தி க்– க� ொண்– டு – சு – த ர்– ச ன பீடத்– தி ல் கம்–பீர – ம – ாக அமர்ந்–திரு – க்–கும் அந்த த�ோரணை, கருணை மிகுந்த மாமன்–னன்–தம் குடி–கள – ைக் காக்–கும் பாவ–னை–யி–லேயே அமைந்–தி–ருக்– கி– ற து. ஐந்து தலை ஆதி– சே – ஷ ன் குடை பிடித்–திரு – க்–கிற – து.மேற்–கர – ங்–கள் சங்–கும், சக்–கர – – மும் ஏந்த, கீழ் இடது கரம் லக்ஷ்– மி யை அ ர – வ – ணை த் – தி – ரு க்க , கீ ழ் – வ – ல து க ர ம் அபய ஹஸ்– த – ம ாக அருள் ப�ொழி– கி – ற து. இவர் தரித்–தி–ருக்–கும் சாளக்–கி–ராம மாலை தனிப்–ப�ொ–லி–வு–டன் துலங்–கு–கி–றது. இவ–ரது கால– டி – யி ல் ஆஞ்– ச – ந ே– ய ர் விந– ய த்– து – ட ன் சிறு வடி–வி–ன–ரா–கக் காட்–சி–த–ரு–கி–றார். உற்–ச– வ– ர ான பிர– ஹ – லாத வர– த – னு க்– கு ம் சதுர்– பு– ஜ ங்– க ள்– தா ன். அவை, சங்கு, சக்– க – ர ம்,

12

ðô¡

1-15 மே 2015

க தை தாங் கி அ ப ய ஹ ஸ் – த – ம ா – க – வு ம் திகழ்–கின்–றன. இவ–ரு–டன் தே–வி–-பூ–தே–வி– யை–யும் காண–லாம்.இதே சந்–நதி – யி – ல் பாவன நர– சி ம்– ம ர், மேல் அஹ�ோ– பி – ல ம் உக்ர நர–சிம்–மர், ஜ்வாலா நர–சிம்–மர், ஆண்–டாள், சுதர்– ஸ – ன ாழ்– வ ார், கிருஷ்– ண ன், விஷ்– வ க் –சே–னர், ராமா–னு–ஜர், பலி–பே–ரர், நித்–ய�ோத்–ச– வர் ஆகி– ய�ோ – ரு ம்– உற்– ச வ மூர்த்– தி – க – ளா க வாசம் செய்து நமக்–குப் பேரா–னந்த அருள்– பு– ரி – கி – ற ார்– க ள். கூடு– த ல்– ச ந்– த �ோ– ஷ – ம ாக ஆழ்–வார்–கள் உற்–சவ மூர்த்–தி–க–ளை–யும் நாம் தரி– சி க்– க – லா ம். இவர்– க – ள�ோ டு ஆதி– வ ண் சட–க�ோ–ப–ஜீ–யர் தன் கரத்–தில் மா–ல�ோல நர– சி ம்– ம – ரு – ட ன் எழுந்– த – ரு – ளி – யி – ரு ப்– ப து குறிப்–பி–டத்–தக்–கது,பார்த்து நெகி–ழத்–தக்–கது. முக்– கி – ய – ம ா– க – இ ந்த கீழ் அஹ�ோ– பி – ல க் க�ோயி–லிலேயே – , மேல் அஹ�ோ–பில – த்து உற்–சவ மூர்த்–தி–கள் எல்–லாம் க�ோயில்–க�ொண்–டி–ருப்– பது, மேல் அஹ�ோ– பி – ல ப் பய– ண த்– தி ல் கூடு–தல் நேரம் செல–விட வேண்–டியி – ரு – க்–காத வச–தி–யை– ப–க–வானே ஏற்–ப–டுத்–தித் தந்–தி–ருக்– கி–றார�ோ என்று எண்ண வைக்–கி–றது. வனப் பிர– தே – ச – ம ான மேல் அஹ�ோ– பி – ல த்– தி ல்– கு – றைந்த நேரத்தை செல–வி–டு–வதே நமக்–குப் பாது–காப்–பு– என்று பெரு–மா–ளும், அஹ�ோ–பில நிர்–வ ா–கி –களும்–நி –னைத்–தா ர்–கள் ப�ோலும்! விவ–ரம் தெரிந்–தவ – ர்–கள் அல்–லது ஏற்–கென – வே பல–முறை அஹ�ோ–பி–லம் வந்–து–பெ–ரு–மாளை வழி– ப ட்ட– வ ர்– க ள் பார்– க வ நர– சி ம்– ம – ரி ன் உ ற் – ச வ மூ ர் த் – தி யை மே ல் , கீ ழ் இ ரு அஹ�ோ–பில – க்–க�ோயி – ல்–களி–லும் காண�ோமே என்று ய�ோசிக்–கலா – ம். அந்த உற்–ச–வர், வட இந்–திய – ா–வில்–ஆஜ்–மீரை அடுத்த புஷ்–கர – த்–தில் க�ோயில் க�ொண்– டு ள்– ளா ர் என்ற தக– வ ல் அந்த சந்–தே–கத்–துக்–குத்–தீர்–வாக அமை–கி–றது. அடுத்– து – த – னி ச் சந்– ந – தி – யி ல் மூல– வ – ர ாக அமி–ரு–த–வல்–லித் தாயாரை சேவிக்–க–லாம். இதே கரு–வறையில் தாயார் –உற்–ச–வ–ரா–க–வும் தரி– ச – ன ம் நல்– கு – கி – ற ார். தாயார் சந்– ந தி நுழை– வ ா– யி – லி ல் இரு துவா– ர – ப ா– ல – கி – க ள்குமு–தினி, குமு–தாக்ஷிணி. மேல் அஹ�ோ–பில உக்ர நர–சிம்–மர் சந்–ந–தி–யின் உற்–சவ தாயா– ரா–ன–செஞ்சு லக்ஷ்–மி–யும் இதே அறை–யில் க� ொ லு – வி – ரு க் – கி – ற ா ர் . இ ந் – த த் தா ய ா ர் சந்–ந–தியை ‘அம்–ம–வா–ரு–சந்–ந–தி’ என்–ற–ழைக் –கி–றார்–கள். தாயா–ருக்கு அடுத்–த–தா–கத – –னியே ஆண்–டாள் மூல–வ–ராக எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கி– றாள். இந்–தக் க�ோயி–லில் புரட்டாசி-ஐப்–பசி மாதங்– க ளில் பவித்– ர�ோ ற்– ச – வ – மு ம், மாசிபங்–குனி மாதங்–களில்–பி–ரம்– ம�ோற்–ச–வ–மும் அஹ�ோ–பில மடத்–தி–ன–ரால்–அ–ம�ோ–க–மாக நடத்– த ப்– ப – டு – கி ன்– ற ன. லக்ஷ்– மி – ந – ர – சி ம்– ம ப் பெரு–மா–ளின் பாதா–ரவி – ந்–தங்க – ளில் நம் நமஸ்– கா–ரங்–களை சமர்ப்–பித்–துவி – ட்டு மேல்–அஹ�ோ – – பி–லம் ந�ோக்–கிப் பய–ணத்–தைத் த�ொட–ருவ�ோ – ம். ம ே ல் அ ஹ�ோ – பி – ல த் – தை – அ – டை ய

கீழி– ரு ந்து 8 கி.மீ. செல்ல வேண்– டு ம். ‘பெத்த அஹ�ோ–பி–லக்ஷேத்–ரம்’ என்–ற–ழைக்– கப்– ப – டு ம் இந்– த த் தலத்– தி – லி – ரு ந்– து 76 படி– கள் நம்மை உக்ர நர–சிம்–மர் க�ோயி–லுக்கு உயர்த்தி அழைத்–துச் செல்–கின்–றன. ‘ர�ொம்–ப– வும்– க–ளைத்–து–விட்டாயே, அப்பா,’ என்று வாஞ்–சை–யு–டன் அழைத்து ஆறு–தல் அளிக்– கி–றது மூன்று நிலை –ரா–ஜ–க�ோ–பு–ரம். அந்த அன்–புக்–குத் தலை வணங்கி குனிந்து உள்ளே செல்– கி – ற�ோ ம். இதனை குடை– வ – ரை க்– க�ோ–யில் என்–கிற – ார்–கள். அதி–சய – ம – ா–கத்–தான் இருக்–கி–றது. உயர்ந்த மதில்–கள், மகா–மண்–ட– பம், முக–மண்–ட–பம்–என்று பெரி–ய–தா–கவே விளங்– கு – கி – ற து க�ோயில். உக்ர நர– சி ம்– ம ர் சுயம்பு மூர்த்தி. இவர் அஹ�ோ–பி–ல–ந–ர–சிம்– மர் என்– று ம் அஹ�ோ– பி – லே – ச ன் என்– று ம் அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றார்.சக்–ரா–ச–னத்–தில் வீற்–றி– ருக்–கும் உக்ர நர–சிம்–மர் இரு கரங்–களு–டன் திகழ்– கி – ற ார். கிழக்– கு – ந �ோக்– கி ய தரி– ச – ன ம். சிறிய மூர்த்–திதா – ன்; ஆனால், கீர்த்தி மிக்–கது, பேரெ– ழி – லு ம் வாய்ந்– த து.ஒரு கரத்– தா ல் ஹிரண்–ய–னின் தலை–யை–யும் இன்–ன�ொ–ரு– க – ர த் – தா ல் அ வ – னு – டை ய உ ட – ல ை – யு ம் பி – டி – த்–துக்– க�ொண்–டிரு – க்–கிற – ார் இவர். ஆனால், ஒரு மகா அசு–ரனை ஆக்–ர�ோ–ஷம்–க�ொண்டு வதைக்–கும்–ப�ோது அவர் முகத்–தில் க�ோபம் எப்–படி – க் க�ொப்–புளி – க்க வேண்–டும்,எத்–தனை கடுமை தெரிய வேண்–டும்? ஆனால், தன் பெய–ருக்–கேற்–றாற் ப�ோலவ�ோ, செய–லுக்–கேற்– றாற் ப�ோல–வ�ோஅ – வ – ர் க�ோபா–வேச – ம் க�ொள்– ளா–தி–ருப்–ப–தற்–குக் கார–ணம், பக்–கத்–திலேயே – புன்–மு–று–வ–லு–டன் பிர–ஹ–லா–தன்–நின்–றி–ருப்–ப– தால்–தான�ோ என்–றும் எண்ண வைக்–கி–றது. குகைக்– கு ள்– ளேயே நிர்– ம ா– ணி க்– க ப்– ப ட்டி– ருக்– கு ம்– இந்த சந்– ந – தி – யி ல்– க – ரு – ட ாழ்– வ ா– ரு ம் எழுந்– த – ரு – ளி – யு ள்– ளா ர். லிங்க ரூப– ம ாக சிவ– பெ – ரு – ம ா– னு ம், ராம-லட்– சு – ம – ண – ரு ம்– த–ரி–ச–னம் –த–ரு–கி–றார்–கள். தூண்–களில் கிருஷ்– ணர், தாச அனு– ம – ன�ோ டு கரு– ட – னை – யு ம் தரி– சி க்– க – லா ம். (உக்ர நர– சி ம்– ம – ரி ன்– உ ற்– ச வ மூர்த்–தியை நாம் ஏற்–கெ–ன–வே–கீழ் அஹ�ோ– பி–லத்–தில் தரி–சித்–து–விட்டோம்). சிறி–ய–வ–டி– வில் லக்ஷ்மி நர–சிம்–மர், ஆதி–வண் சட–க�ோப ஜீயர், நித்– ய�ோ த்– ச – வ ர் ஆகி– ய�ோ – ரு ம் நம் மீது கரு–ணை–ப�ொ–ழி–கி–றார்–கள். பக்–கத்–தில் கரு– ட ாழ்– வ ா– ரை – யு ம், ஒரு– சே ர தரி– சி க்

14

ðô¡

1-15 மே 2015

–க–லா ம். உக்– ர – ந – ர – சி ம்– ம ர் கரு– வ – றை க்கு எ தி ரே சே ஷ வ ா க – ன ம் இ ரு க் – கி – ற து . இத–ன–டி–யில் குகை வழி ஒன்று இருந்–த–தா–க– வும்,அஹ�ோ– பி ல மடத்து 6ம் பட்டத்து ஜீய– ர ான ஷஷ்ட பராங்– கு ச யதீந்– தி ர மஹா– தே – சி – க ன், தான் இந்– த க்– கு – கை க்– கு ள் புகுந்–து–க�ொள்–வ–தா–க–வும், அதற்–குப் பிறகு குகை வாசலை மூடி–வி–டு–மாறு தன் சீடர்– களுக்– கு – உ த்– த – ர – வி ட்ட– தா – க – வு ம் ச�ொல்– ல ப்– ப–டு–கி–றது. அதன்–படி, மூடப்–பட்ட இந்–தக் குகைக்– கு ள் அவர் இன்– ற – ள – வு ம் – ந – ர – சி ம்– மரை ஆரா–தித்–துக் க�ொண்–டி–ருப்–பதா – –க–வும் ச�ொல்–கி–றார்–கள். (இச்–ச–ம–யத்–தில் –ஷஷ்ட பராங்– கு ச மகா– தே – சி – க – ன ா– ரை ப் பற்– றி ச் சற்– று த் தெரிந்– து – க� ொள்– வ�ோ ம். கர– ல ப்– பாக்– க ம் வங்– கீ – பு – ர ம்– வெங் – க – ட ாச்– ச ார்– ய ார் என்–பது – – இ–வரு – டை – ய இயற்–பெய – ர். இவர் தன் பக்–திய – ால்,நர–சிம்–மப் பெரு–மா–ளின் அரு–ளால் நீர்–வற்–றியி – ரு – ந்த நீர்–வளூ – ரை வளம் செழிக்–கும் தல–மா–க–மாற்–றிய பெருமை க�ொண்–ட–வர். அர–ச–ர–வை–யில் –பி–ர–தான அங்–கம் வகித்து ராஜ– ரி – ஷி – ய ா– க – தி – க ழ்ந்– த – வ ர். விஜ– ய – ந – க ர ம ன் – ன – ரி ன் ம க ளு – டை – ய – நா ள் – ப ட்ட ந�ோயைத் தீர்த்து வைத்து அதற்– கு ச் சன்– ம ா– ன – ம ா– க ப் பல மானி– ய ங்– க – ள ைப் பெற்– ற – வ ர். அந்– த – ம ா– னி – ய ங்– க ளை வைண– வம் தழை க் – க – வு ம் , வை ண – வ த் தலங் – க – ள ைப் பரா– ம – ரி க்– க – வு ம் செல– வி ட்ட– வ ர். வி ஜ – ய – ந – ர – க – ம ன் – ன ரை அ ஹ�ோ – பி – ல த் திருத்– த – ல த்– து க்கு வரு– கை – த – ர ச் செய்– த – வ ர். காஞ்சி வர– த – ர ா– ஜ ப் பெரு– ம ாள் க�ோயி– லு– ட ன் நெருங்– கி ய த�ொடர்பு க�ொண்ட இ வ ர் , ‘ ந ர – சி ம் – ம ஸ் – தா ம் ‘ , ‘ ப்ர – ப த் தி ப்ர–ய�ோ–கம்’ ஆகிய நூல்–களை இயற்–றி–ய–வர்.) க�ோயில்–சந்–நதி மண்–ட–பத்–தில் ஆதி–சங்–க–ரர் ஸ்தா– பி த்த சுதர்– ச ன யந்– தி – ர ம் உள்ளது. இ ங ்கே ஆ ழ் – வ ா ர் – க ளு ம் , ர ா ம ா – னு – ஜ ரு ம் ச ந் – ந – தி – க ள் க� ொ ண் – டு ள் – ள – ன ர் . தூ ணி ல் செ ஞ் – சு – ல ட் – சு மி தா ய ாரை வித்–தி–யா–ச–க�ோ–லத்–தில் காண–லாம். வேடுவ குலத்– தி ல் அவ– த – ரி த்த இவர் அம்– பு – வி – டு ம் த � ோ ர – ணை – யி ல் க ா ட் – சி – ய – ளி க் – கி – ற ா ர் . இவ–ரை–யே – மூ– ல–வ–ராக தனிச் சந்– ந–தி –யில் தரி–சிக்–கலா – ம். சதுர்–பு–ஜங்–களு–டன் அமர்ந்த திருக்– க�ோ – ல ம். இவ– ர து உற்– ச வ மூர்த்– தி – யைத்–தான் கீழ் அஹ�ோ–பி–லத்–தில் அம்–ரு–த– வல்–லித் தாயார் சந்–ந–தி–யில் தரி–சித்–த�ோம். ‘வாஸந்– தி கா பரி– ண – ய ம்’ என்ற க்ரந்– த ம், செஞ்–சுலக்ஷ்மி – தாயாரை, நர–சிம்–மர் மணந்த வர–லாற்–றை –வி–வ–ரிக்–கி–றது. ஹிரண்–யனை வதைத்– து ம், அவனை நார், நாரா– க க் கிழித்–தெ–றிந்–தும் க�ோபம் தணி–யா–த–ந–ர–சிம்– மரை சாந்–தப்–ப–டுத்–தி–ய–வர் செஞ்–சு–லக்ஷ்மி தாயார்–தான். இவரை மணந்த பிற–கு–தான் தன்– க�ோ – ப ம் முற்– றி – லு ம் நீங்– க ப் பெற்– ற ார் நர–சிம்ம மூர்த்தி. தன் பிறப்–பா–லேயே வேடுவ

குலத்–துக்–குப்–பெ–ருமை தேடித் தந்த செஞ்–சு– லக்ஷ்மி தாயார், பக–வ ா– னி ன் க�ோபத்தை அறவே நீக்கி, பக்– த ர்– க ளுக்– கு – க – ரு ணை பூர்– வ – ம ாக, நர– சி ம்– ம ப் பெரு– ம ாள் அருள் வழங்– க க் கார– ண – ம ாக இருந்– தி – ரு க்– கி – ற ார். இந்–தக்–க�ோ–யி–லுக்கு அரு–கி–லேயே பாவன நர–சிம்–மர்– க�ோ–யி–லுக்–குச் செல்–லும் படி–கள் அமைந்–துள்–ளன. சற்–றுத் த�ொலை–வில் ஓடும் பவ–நா–சினி ஓடைக்–கு–அ–ரு–கில், நூறு தூண்– க–ளைக் க�ொண்ட காலக்ஷேப மண்–ட–பத்– தைக் –கா–ண–லாம். அ டுத்து வராஹ நர– சி ம்– ம ரை தரி– சிப்–ப�ோம். உக்ர நர–சிம்–மர் –க�ோ–யி–லுக்கு அரு– கி – லேயே வராஹ நர– சி ம்– ம ர் க�ோயி– லைக் காண–லாம். வராஹ குண்–டம் என்ற தீர்த்– த – மு ம்,வராஹ மண்– ட – ப – மு ம்– வி– ளங் – கும் இந்–தத் தலத்–தில் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார் வராஹ நர– சி ம்– ம ர். இது– வு ம் குட– வ ரை குகைக்– க�ோ – யி ல்– தா ன். இந்– த க் குகையை வராஹ க்ஷேத்– ர ம் என்று அழைக்– கி – ற ார்– கள். ப�ொது– வ ாக வேறெந்த கரு– வ – றை யி–லும்– கா–ண–வி–ய–லாத வரா–ஹரை இங்கே தரி–சிக்–க–லாம். ஆமாம், வராஹ அவதாரம் க�ொண்ட எம்பெரு–மான் தன்–மூக்–கின்–மீது பூமி–தேவி – ய – ா–ரைத் தாங்–கிய – ப – டி காட்–சிய – ளி – க்– கி–றார். அவ–ரது நாசி மீது பூமி–பி–ராட்டி–யார்– அ – ம ர் ந் – தி – ரு க் – கு ம் ந ளி – ன ம் – ப ா ர் த் – து ப்

பார்த்து இன்– பு – ற த்– த க்– க து. இந்த வராஹ நர– சி ம்– ம ர் இரண்டு கரங்– க – ளா ல் அருள்– பா– லி க்– கி – ற ார்.இந்– த க் கரு– வ – றை – யி – லேயே லக்ஷ்மி ந ர – சி ம் – ம – ரை – யு ம் – சே – வி க்க மு டி – கி – ற து . ஒ ரே க ரு – வ – றை – யி ல் இ ரு மூல– வ ர்– க ள்! இதி– லு ம்– ஒ ரு நயம் இருக்– கி– ற து. திரு– ம ா– லி ன் வராஹ அவ– தா – ர த்– துக்கு அடுத்– த து, நர– சி ம்ம அவ– தா – ர ம். இந்– த – இ ரு அவ– தா – ர ங்– க – ள ை– யு ம் இந்– த க் க�ோயி– லி ல் ஒரே கரு– வ – றை – யி ல் தரி– ச – ன ம் காண்–பது பெரும் பேறு–தா–னே! வராஹ நர–சிம்–ம–ரின்–அ–ரு–ளைப் பெற்– றுக்– க� ொண்டு அடுத்– த – தா க மால�ோல ந ர – சி ம் – ம ரை த ரி – சி ப் – ப�ோ ம் . வ ர ா ஹ நர–சிம்–மர் ஆல–யத்–திலி – ரு – ந்–து 2 கி.மீ. த�ொலை– வில், மலைப்–பா–தை–யில் அமைந்–தி–ருக்–கி–றது மால�ோல நர–சிம்–மர் க�ோயில். செல்–லும்–வழி

சற்–றுக் கடு–மைய – ா–னது – தா – ன். சில இடங்–களில் மலைப் பாதை–யில் செல்–ல–வேண்–டி–யி–ருக்– கி–றது.திடீ–ரென எதிர்ப்–ப–டும் படி–க–ளை–யும் ஏறிக் கடக்க வேண்–டி–யி–ருக்–கி–ற–து! அக–லம் குறை– வ ான பாதை. 4 பேர் பக்– க த்– து ப் பக்– க – ம ாக சேர்ந்து ப�ோக முடி– ய ாது. மால�ோல ந–ரசி – ம்–மரை தரி–சிக்க அவ–ரது சந்–ந– திக்–குப்–ப�ோ–கும் வழி–யில் சிறு வடி–வி–ன–னாக கபா–லி–க–னைக் காண–லாம். பக்–கத்–திலேயே – துர்க்–கா–தேவி சிலை–யும்,இரு பாத சிற்–பத்– தை– யு ம் காண முடி– கி – ற து. இந்த கபா– லி – க – னுக்கு ஒரு பின்–ன–ணிக் கதை உண்டு.ஆதி– சங்–க–ர–ரைத் தாக்கி அவர் உயி–ரைப்–ப–றிக்க முயன்–றான் கபா–லிக – ன். அப்–ப�ோது – ச – ங்–கர – ரி – ன் பிர–தான சீட–ரான பத்–ம–பா–தர் அவ–னைத் தடுக்க முயன்–றார். குரு–வைக் காப்–பாற்–ற– மு– னைந்த இவ– ரு – டை ய முயற்– சி – யை ப் பாராட்டும் வகை–யில் நர–சிம்–மர் இவ–ரது உட– லு க்– கு ள் புகுந்– து – க� ொள்ள,பத்– ம – ப ா– த – ரால் கபா– லி – க னை எளி– தா க வதைக்க முடிந்–தது. தன் ப�ொருட்டு நர–சிம்–மர்–மேற்– க�ொண்ட இந்த கரு–ணைச் செயலை வியந்து ப�ோற்–றிய ஆதி–சங்–கர – ர், ‘நர–சிம்ம கரா–வலம்ப – ஸ்தோத்– தி – ர ம்– ’ – இ – ய ற்றி அவ– ரை த் துதித்– தார். குரு–நா–த–ரைக் காத்த பத்–ம–பா–த–னைச் சித்– த – ரி க்– கு ம் வித– ம ா– க த்– தா ன்– இ ரு பாதச் சுவ– டு – க ள் இங்கே காணப்– ப – டு – கி ன்– ற ன. கபா–லிக – ன் வணங்–கிய துர்க்–கைதா – ன்–அடு – த்து இருப்– ப து. ஆனால்,இந்– த ப் பாதங்– க ள் மஹா– ல க்ஷ்– மி – யு – டை – ய வை என்– று ம் ஒரு கருத்து நில– வு – கி – ற து. சிவ– பெ – ரு – ம ான்– தா ன்– க–பா–லி–கன் என்–றும் அவர் துர்க்–கை–யு–டன் சேர்ந்து ‘மந்த்ர ராஜ–பத ஸ்தோத்–தி–ர–’த்தை உச்–ச–ரித்து நர–சிம்–மரை வழி–பட்ட–தா–க–வும், அப்–ப�ோது நர–சிம்–ம–ரு–டன் இணைந்–தி–ருந்த மஹா– லக்ஷ்மி யின் பாதங்– க ள்– தா ன்– அ வை என்– று ம் ச�ொல்– கி – ற ார்– க ள். சந்– ந – தி – யி ல்– மூ – ல – வ – ர ா – க த் தி க ழ் – கி – ற ா ர் ம ால�ோல

16

ðô¡

1-15 மே 2015

நர–சிம்–மர். இடது மடி–யில் மஹா–லக்ஷ்–மியை அமர்த்– தி – ய – தா ல் லக்ஷ்– மி – ந – ர – சி ம்– ம – ர ா– க – வு ம்– வ–ழி–ப–டப்–ப–டு–கி–றார். மேற்–க–ரங்–களில் சங்கு, சக்–க–ரம், கீழ் வலது கரம் அபய ஹஸ்–தம், கீழ்–இட – து கரம் தாயாரை அர–வனைக்க – , சதுர்– புஜ நாய–க–னாக எழி–லு–டன் சேவை சாதிக்– கி– ற ார். இவர் மால�ோ– ல – ல க்ஷ்– மி ப்– ரி – ய ர் என்–றும் மால�ோல லக்ஷ்மி நர–சிம்–மர்–என்–றும் பக்–தர்–கள் ப�ோற்–றித் துதிக்–கிற – ார்–கள். பக–வான் மடி–யில் அமர்ந்–தி–ருக்–கும் தாயா–ரின்–பா–தங்– களை தாமரை மலர் ஒன்று தாங்–கியி – ரு – க்–கிற – து. மூல–வ–ரின் சிர–சுக்கு நிழல் க�ொடுத்–த–வா–று– சேவை புரி–கிற – து ஆதி–சேஷ – ன். ஆதி–சேஷ – னு – க்– கும் மேலாக சிம்ம விதா–னம் அமைந்–தி–ருக்– கி – ற து . தி ரு – ம ங் – கை – ய ா ழ் – வ ா – ரை – த – னி ச் சந்–நதி – யி – ல் உள்–ளம்–குளி – ர – க் காண–லாம். பத்–துப் பாசு–ரங்–க–ளால் அஹ�ோ–பில நர–சிம்–ம–ரைப் பாடிப் பணிந்த அந்–தப் பெருந்–தகை – எ – ளி – மை த�ோற்– ற ம் காட்டு– கி – ற ார். க�ோயில்– மே ற்– பு ற மு க ப் – பி ல் லக்ஷ்மி ந ர – சி ம் ம ரு ம் , ஆதி–வண் சட–க�ோப ஜீய–ரும் இடம் பெற்–றிரு – க் கிறார்–கள்.மால�ோல நர–சிம்–ம–ரின் உற்–சவ மூர்த்–தியே அஹ�ோ–பில மடம் ஜீய–ர�ோடு எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கி–றார். அஹ�ோ–பி–ல–நவ நர–சிம்–மர்–களில் யாரை முத– லி ல் தரி– சி ப்– ப து, அடுத்– த – தா க எந்த நர– சி ம்– ம ர் என்ற வரி– சை – யி ல்– ஒ – ரு – வ – ரு க்– க�ொ–ருவ – ர் வித்–திய – ா–சப்–படு – கி – ற – ார்–கள். அவ–ர– வர் அனு–ப–வப்–படி, அவ–ர–வர் வச–திப்–படி இந்–த–ந–ர–சிம்–மர்–களை தரி–சிக்–க–லாம் என்று கூறு–கி–றார்–கள். ஆனால், ‘ஜ்வால ஹ�ோபில மால�ோல க்ரோ–டா–கா–ரஞ்ச பார்–கவ ய�ோக– நந்–தஸ் சித்–ர–வடு பவந�ோ நவ மூர்த்–தி–யே’ என்ற ஸ்லோ– க ப்– ப – டி – ய ான வரிசையில் –நவ நர–சிம்–மர்–களை சேவிப்–பதே உகந்–தது என்–றும் சிலர் கூறு–கி–றார்–கள். அங்கே உள்ள ஒரு வரை–பட – த்–தில்–அந்த நர–சிம்–மக் க�ோயில்– க–ளைக் குறிப்–பிட்டுக் காட்டி–யிரு – க்–கிற – ார்–கள். அடுத்–த–தாக நாம் சேவிக்–கப் ப�ோகும் பக–வான், காரஞ்ச நர–சிம்–மர். கீழ் அஹ�ோ– பி–லத்–தி–லி–ருந்து மேல் அஹ�ோ–பி–லத்–துக்–குச் செல்–லும் வழி–யில் வலது புறத்–தில் இவ–ருக்– கான க�ோயில் உள்–ளது. இது சுமார் 1 கி.மீ. த�ொலை– வி ல்– மே ல் அஹ�ோ– பி – ல த்– து க்கு முன்–னா–லும், கரு–டாத்ரி மலைத் த�ொட–ரின் மேற்கு திசை–யி–லும் அமைந்–துள்–ளது. இக்– க�ோ–யில் சமீ–பத்–தில் புதுப்–பிக்–கப்–பட்ட–தால், புதுப் ப�ொலி–வுட – ன் திகழ்–கிற – து. முன்–மண்–ட– பத்–தில் அழ–கிய சிறப்–பான சிற்ப வேலைப்– பா–டு–கள் உள்–ளன. இங்–குள்ள மூல–வ–ருக்கு கரஞ்ச நர–சிம்–மர் எனப் பெயர். தெலுங்கு ம�ொழி–யில் கர என்–றால் கை என்–றும் அஞ்ச என்–றால் வில் என்–றும் ப�ொருள். அதா–வது, கரஞ்ச நர–சிம்–மர் என்–றால் வில்–லேந்–திய நர–சிம்–மர்–என்று ப�ொருள். இவரை காரஞ்ச நர– சி ம்– ம ர் என்– று ம் உச்– ச – ரி க்– கி – ற ார்– க ள்.

மண்–ட–பத்–தி–னுள் நுழைந்– மாட்டா– ரே ! அவர் வில்– தால் இட–து–பு–றம் ஆஞ்–ச–நே– லேந்–தி–யி–ருக்–கும் அழ–கே–தனி, யர் சிலை–யைக் காண–லாம். இப்– ப டி பாந்– த – மி ல்– லா – ம ல் இவர் நர–சிம்–மரை ந�ோக்கி இருக்– க ாதே...’’ என்– றெ ல்– வ ண ங் – கு – வ – து – ப�ோ – ல க் லாம் கேட்டுத் தன் குழப்–பத்– காட்சி தரு–கி–றார். ராம தைத்– த ெ– ரி – வி த்– தா ர். தான் பக்– த – ன ான ஆஞ்– ச – ந ே– ய ர் ராம– னு க்கு முந்– தை ய அவ– ந – ர – சி ம் – ம ரை வ ண ங் – க க் தா–ரங்–களில் ஒரு–வர், தானே கார– ண ம் என்– ன ? ஆஞ்– ச – மந் நாரா– ய – ண ன் என்– நே– ய ர் கரஞ்ச விருட்– ச த்– றெல்–லாம் நர–சிம்–மர் விளக்– தின், அதா–வது கருங்–காலி கம் ச�ொன்–ன–ப�ோது அதை அனு– ம ன் சிறி– து ம் ஏற்– று க்– மரத்– தி ன்– கீ ழே அமர்ந்து ராமனை நினைத்து ஆழ்ந்த க�ொள்– ள – வி ல்லை.உடனே தவம் மேற்– க� ொண்– டி – ரு ந்– ர ா ம – ன ா க வி ல் – லே ந் – தி ய தார். அப்–ப�ோது இங்–குள்ள அழ–கிய க�ோலத்–தில் நர–சிம்– நர– சி ம்– ம ர்– ச ாந்த ச�ொரூ– மர் அனு– ம – னு க்– கு க் காட்சி பி– ய ாய் ஆதி– சே – ஷ ன் பட– தந்– தா ர்.அனு– ம ன் இந்– த க் மெ– டு த்து குடை– பி – டி க்– க – காட்– சி – யி ல் மனம் மகிழ்ந்– அ – னு – ம – னு க் – கு க் க ா ட் சி தார். அவர் தரி– சி த்த அதே த ந் – தா ர் . அ வ ர் வ ல து த�ோற்–றத்தை நாமும் தரி–சிக்– கையில் சக்–க–ர–மும், இடது கி– ற�ோ ம்– எ ன்ற எண்– ண மே கையில் வில்– லு ம் இருப்– நம்மை வியப்– பி ல் ஆழ்த்– து மால�ோல நரசிம்மர் ப– தை ப்– ப ார்த்து திகைத்த – கி – ற து ; ப ர ந் – தா – ம – னி ன் ஆஞ்– ச – ந ே– ய ர், ‘‘நீர்– எ ம் இறை– வ ன் ராமர் கரு–ணையை – உ – ண – ர்ந்து உள்–ளம் நெகிழ்–கிற – து. ப�ோலத் த�ோற்–ற–ம–ளிக்க முயற்–சித்–தா–லும் கரு– வ – றை க்– கு – எ – தி ரே கரு– ட ாழ்– வ ா– ரை – யு ம், நீர் அவர் அல்– ல ர். அவர் இப்– ப – டி – சி ங்க முகப்–பில் நர–சிம்–மரை – யு – ம் நாம் தரி–சிக்–கலா – ம். முகத்–து–டன், கூரிய நகங்–களு–டன் இருக்க துவார பால– க ர்– க ள்– க – ரு – வ றை முன்– ன ால் உ

 பரமனார் தூண்டிககாரர் துணை

ஜாதக, வாஸ்து, பெயரியல், நிபுணர் ஜ�பாதிஷ ரத்பா

அகிலாணஜடேஸ்வரி ஐயர்

மனல் மதி V.

M.A.,M.Phil., D.I.A

ேதவி  ராஜராேஜஸ்வரி உபாஸகர்

புலிப்பாணி 300 என்ற தலைபபில் ஜ�பாதிடவியல் ஆய்வு ( M.Phil/M.K.U.) ெசய்தவர். கைரேகை, ஜாதைம், வாஸ்து, திருமணப் ப�ாருததம், எண் ைணிதம், ப�யரியல், ஸரவ முகூரதத நிரணயம், ரதவப்ேஸன்னம், ஸைல ைாரயஸிததி, வியா�ாே ஆைர்ஷணம், ஸதி�தி ஒற்றுகம, குழநகதப்ர�று, ைல்வி, திருமணம், ரவகல இவற்றில் தகை​ைள் மற்றும் உைல், ம்னநிகலக் ரைாளாறுைள், எதிரிைளின பதால்கலைள் இவற்றுக்கு ஜாதை ரீதியா்ன ைாேணஙைகளக் ைண்ைறிநது நிவரததி, பூகஜைள் மற்றும் ர�ாமஙைள் பெய்விக்ைப்�டும். பதய்வீை முகையில் மட்டும் �ரிைாேஙைள் கூைப்�டும். (இங்கு மாந்திரீகம் கிடையாது)

 ராஜ ராஜஜஸ்வரி ஜாதகாலயா No.1, க்வணரத் ததரு, விஜயசாந்தி அபார்​்டதமன்​்ட, முத்தாலமமன் ேகாவில் எதிரில், ேமற்கு மாமபலம, தசன்ணன - 600 033.

ேபான் : 044-2371 1068 / 94441 51597 / 94449 97942 / 94449 97946

க ா ட் டி அ வ ரை இ ன் – ப த் – தா ல் – தி – கைக்க வைத்– த – தா – க – வும் கூறு– கி – ற ார்– க ள். அ த – ன ா – லேயே இ க் – க�ோ – யி – லு க் கு பார்– க வ நர– சி ம்– ம ர்– க�ோ – யி ல் எ ன் று பெயர் வந்– த – தா ம். இ ந்த க்ஷே த் – தி – ர த் – தின் உற்–சவ மூர்த்–தி– தான் வட– நா ட்டில்– ஆ ஜ் – மீ ரை அ டுத்த புஷ்–க–ர–ரில் உள்–ளார். ஜ்வாலா, அஹ�ோபில், க்ரோடா, மால�ோல, காரஞ்ச, பார்கவ, ய�ோகானந்த, மால�ோலன் சேர்த்தி, ஷாத்ரவட, பாவன நர–சிம்–மர்கள் ப ா ர் – க – வ ன் – எ ன் று சு க் – கி – ர – னு க் கு இ ன் – காவ– லி – ரு க்– கி ன்– ற – ன ர்.ஆதி– சே – ஷ ன் குடை– ன�ொரு பெயர் உண்டு என்–றும், அத–னால் பி – டி க்க ப த் – ம ா – ச – ன த் – தி ல் அ ம ர் ந் – து ள் – அசுர குரு– வ ான சுக்– கி – ர ாச்– ச ார்– ய ா– ரு க்– கு ளார் காரஞ்ச நர– சி ம்– ம ர். சதுர்– பு – ஜ ங்– க ள்– –பி–ரத்–யட்–ச–மான தெய்–வம் இந்த நர–சிம்–மர் க�ொண்ட இந்த பக–வான் தன் வலது மேல் என்–றும் ச�ொல்–கி–றார்–கள். சந்–ந–திக்–கத – –வு–கள் கரத்–தில் சக்–க–ரம், இடது கரத்–தில் வில், கீழ் திறந்தே உள்–ளன. ப�ொது–வாக மூடு–வதி – ல்லை வல–து–க–ரத்–தில் தியான முத்–திரை ஆகி–யன என்று தக– வ ல் கிடைத்– த து. சந்– ந – தி க்– கு ள் க�ொண்–டுள்–ளார். மூன்–றா–வது கண் க�ொண்– நர– சி ம்– ம – ரை – ஹி – ர ண்ய வதை க�ோலத்– தி ல் டி– ரு ப்– ப து இவ– ர து தனிச்– சி – ற ப்பு. ஆமாம், தரி–சிக்–க–லாம். பார்–கவ ரிஷிக்–குக் காட்சி நெற்–றிக்–கண்–தான்! தன்னை மட்டு–மல்–லா– க�ொடுத்த அதே க�ோலம். மூல– வ – ர ா– ன – மல், நவ நர–சிம்–மர்–க–ளை–யும் தன் நெற்–றிக்– இந்த பார்–கவ நர–சிம்–மர் நான்கு கரங்–கள் கண்– தி ரை மூல– ம ா– க வே ஆஞ்– ச – ந ே– ய – ரு க்– க�ொண்– டி – ரு க்– கி – ற ார். மேல் கரங்– க ளில் குக்–காட்டி அவரை மகிழ்–வித்–தி–ருக்–கி–றார் சங்– கு ம், சக்– க – ர – மு ம்– ஆ – ர�ோ – க – ணி க்க, கீழ்க் இந்– த ப் பெரு– ம ாள். ஞான மூர்த்– தி – ய ா– ன – கரங்–க–ளால் ஹிரண்–ய–னைத் தன் மடி–யில் இ– வ ரை தரி– சி த்– தா ல் கல்– வி ச் செல்– வ ம் கிடத்தி அவனை வதம் செய்–யும் த�ோர–ணை– நி ர ம் – ப ப் பெ ற – லா ம் எ ன் – கி – ற ா ர் – க ள் யில்–வீற்–றி–ருக்–கி–றார். ஹிரண்–ய–னின் உயர்த்– இக்– க�ோ – யி – லி ல் – ம – ட ப்– ப ள்ளி உள்– ள து. திய வலது கையில் ஒரு வாள் தெரி–கி–றது. ஆகவே காரஞ்ச நர–சிம்–மர் பிர–சா–தம் பக்–தர்– நர–சிம்–மரு – ட – ன்–ப�ோரி – ட முற்–பட்டி–ருக்–கிற – ான் களுக்–குக் கிடைக்–கும் வாய்ப்–பும்–உள்–ளது. ப�ோலி– ரு க்– கி – ற – து – ! – ந – ர – சி ம்– ம ர் பாது– கை க்கு மேல்– அ – ஹ�ோ – பி – ல த்– தி ல் உள்ள நர– சி ம்– ம ர்– அருகே பிர–ஹ–லா–தன் பெரு–மாளை சேவிக்– கள் ஆல–யங்–களி–லேயே காரஞ்ச நர–சிம்–மர் கும் த�ோற்–றத்–தில் பணி–வு–டன் நிற்–கி–றான். க�ோயி– ல ைத்– தா ன் எளி– தா – க – அ – டை ந்து மூல– வ – ரு க்– கு ப் பின்– ன ால் கல்– லி ல் செதுக்– தரி–சிக்–கக் கூடி–ய–து! கப்– ப ட்ட தசா– வ – தா ர த�ோர– ண ம் நம்மை நவ நர–சிம்–மர் தரி–ச–னத்–தில் நாம் அடுத்– வியக்க வைக்–கிற – து.பார்–கவ ரிஷிக்–குக் காட்சி துக் காணப் ப�ோவது பார்–கவ நர–சிம்–மரை. க�ொடுத்த அதே தசா–வ–தா–ரங்–கள்! தனிச்– வேதாத்ரி மலை–யில் கீழ் அஹ�ோ–பி–லத்–தி சந்– ந – தி – யி ல் ராமா– னு – ஜ – ரு ம் பக்– த – வ த்– ச – ல ப் – லி – ரு ந்து சுமார் 2 கி.மீ.த�ொலை– வி ல் இக்– பெரு– ம ா– ளு ம் திவ்ய தரி– ச – ன ம் அருள்– கி – க�ோ–யில் நிர்–மா–ணிக்–கப்–பட்டுள்–ளது. ஒரு சிறு றார்–கள். பக்–த–வத்–ச–லப்–பெ–ரு–மாள், சங்கு, குன்– றி ன்– மே ல் அமைந்– து ள்ள உய– ர – ம ா– ன – சக்–க–ரம், பத்–மம், கதா–யு–தம் தாங்கி நாற்–க–ரங்– ஆ–னால், சம–மான 130 படி–களில் ஏறிச் சென்று களு–டன் திகழ்–கி–றார். இவ–ருக்–குப்–பின்–னா– பார்– க வ நர– சி ம்– ம ரை தரி– சி க்– க – லா ம். படி லும் தசா–வதா – ர த�ோர–ணத்–தைக் காண–லாம். ஏறு– மு ன்– ப க்– க – வ ாட்டில் சதுர வடி– வி ல் ஹிரண்–யனை – வ – தை – க்–கும் பார்–கவ நர–சிம்–மர் ஒரு திருக்–கு–ளம் நம் கண்–ணில் படு–கி–றது. உக்–கிர மூர்த்–தி–யே–யா–னா–லும், பவ்–ய–மான இதனை பார்–கவ தீர்த்–தம் என்–கி–றார்–கள். பிர–ஹ–லா–த–னா–லும், த�ோர–ண–மா–கக் –காட்–சி இது என்–றைக்–குமே வற்–றிய – தி – ல்–லை–என்–பதா – ல் த–ரும் தசா–வ–தார மூர்த்–தி–க–ளா–லும், பக்–த– இதனை ஆகாய தீர்த்–தம் என்–றும் அழைக்– வத்–ச–லப் பெரு–மா–ளா–லும், க�ோபம் முற்–றி– கி– ற ார்– க ள். பார்– க வ ரிஷி இத்– த – ல த்– து க்கு, லும் –த–ணிந்த, சாந்த மூர்த்–தி–யா–கவே கரு–தப்– பரந்– தா – ம னை தரி– சி க்க வந்– த – தா – க – வு ம் ப–டு–கி–றார். இக்–க�ோ–யி–லில் தனிச் சிறப்–பாக, அ வ – ரு – டை ய வே ண் – டு – க�ோ – ளு க் கு பார்– க – வ – ந – ர – சி ம்– ம ரை நாம் வலம் வந்து இணங்கி நாரா– ய – ண ன்– த ன் தசா– வ – தா – ர த் வணங்–கலா – ம். அதற்கு வசதி உள்–ளது. த�ோற்– ற ங்– க ள் அனைத்– தை – யு ம் ஒரு– சே – ர க் ( ெதாடர்ச்சி 84ம் பக்கம்)

18

ðô¡

1-15 மே 2015

ஈசனின் மாறும் வண்ணங்களும்,

ஈடேறும் எண்ணங்களும்

லூர் ஈசன், தனிச் சிறப்–புக்–கு–ரி–ய– திரு–வர்.நல்–இந்த லிங்க ரூபம் பல வண்–ணங்–

களில் தினந்–த�ோ–றும் தரி–ச–னம் நல்–குகிறது. அப்–படி மாறும் வண்–ணங்–கள் நம் எண்–ணங்– களை, நம் ஏக்–கங்க – ளை, நம் க�ோரிக்–கைக – ளை நிறை–வேற்–றி வை – க்–கக் கூடி–யவை. குறிப்–பிட்ட அந்–தந்த நேரங்–களில் குறிப்–பிட்ட வண்–ண– மாக ஜ�ொலிக்– கு ம் அந்த லிங்– க த்– தை த் தரி–சித்–தால் பலன்–கள் கைகூ–டும் என்–பது பக்–தர்–களின் நம்–பிக்கை. சரி, தரி–சன நேரம் என்ன, ஈடே–றும் பலன்– கள் என்–ன?  சூரிய உத–யம – ான பின் அன்று காலை 8.24 வரை- உல–கைப் புரந்–த–ரு–ளும் தாயு–மா– ன–வன – ான ஈசன் தாமரை மலர் வண்–ணத்– தில் திகழ்–கி–றார். இந்த நேரத்–தில் உள–மு– ருக தரி–சன – ம் செய்து, அபி–ஷே–கம் பார்த்து, அர்ச்–ச–னை–யும் செய்– த ா ல் , கு ழ ந் – தை ப் பேறுக்– காக ஏங்– கு ம் பெண்–களுக்கு நல்ல, ஆ ர� ோ க் – ய ம ா ன குழந்தை பிறக்–கும். 

காலை 8.25 முதல் 10.57 வரை- இந்த உமை–ய�ொ–ரு–பா–கன், இளம் சிவப்பு நிறத்– தி ல் தி ரு க் – காட் சி நல்–கு–கி–றார். இச்–ச–ம– யத்– தி ல் திரு– ம – ண த்– து க் – கா – க க் கா த் – தி – ருப்–ப�ோ–ரும், தடை–க–ளால் திரு–ம–ணம் நிறை– வே – ற ா– ம ல் தவிப்– ப� ோ– ரு ம் இந்த பேர– ரு – ளா – ளனை தரி– ச – ன ம் செய்து, மாலை அணி–வித்து உள்–ளம் ப�ொங்க அர்ச்– ச – னை – யு ம் செய்– த ால் அவ– ர – வ ர் தகு–திக்–கேற்ப, உரிய நல்ல வரன் அமைந்து திரு – ம – ணம் இ னித ே நிறை– வே – று ம் ; வாழ்க்–கை–யும் இனிக்–கும்.



காலை 11 மணி முதல் பிற்–ப–கல் 1.15 மணி– வரை- இந்–தக் கயி–லை–நா–தன் உருக்–கிய தங்க வண்–ணத்–தில் ஜ�ொலிக்–கிற – ார். இந்த நேரத்–தில் இவ–ருக்கு நெய் அபி–ஷே–கம் செய்–யல – ாம்; வாசனை திர–விய – ங்–களு–டன் கூடிய வெந்–நீரி – ல் அபி–ஷே–கம் செய்–விப்–ப– தும் உண்டு. இப்–படி வழி–பட்டு மன–தாற மகா–தே–வனை தியா–னித்–தால், செல்–வம், உத்– ய� ோ– க த்– தி ல் உயர்வு, த�ொழி– லி ல் லாபம், விவ–சா–யத்–தில் பயிர் செழிப்பு ஆகிய பலன்–கள் கிட்டும்.



பிற்–ப–கல் 1.16 மணி முதல் 3.38 மணி வரை-பச்சை மேனி–யாள் பார்–வ–தி–யின் இந்த மணா–ளன் மர–கத – ப்–பச்சை நிறத்–தில் பிர–கா–சிக்–கி–றார். இச்–ச–ம–யத்–தில் இந்த ஞான முதல்– வ – னு க்கு அபி– ஷ ே– க ம், அர்ச்–சனை செய்து உள்–ளம் நெகிழ வழி– பட்டால் படிப்–பில் முன்–னேற்–றம், உயர் கல்–வி–யில் மேன்மை, எதை–யுமே விரை– வாக, எளி–தாக உள்–வாங்–கிக்–க�ொள்–ளும் ஆற்–றல், சிறந்த நினை–வாற்–றல், ஞான–வை– ராக்–கி–யம், எல்–லா–வற்–றிற்–கும் மேலாக அலை–பா–யும் மன–தைக் கட்டுப்–படு – த்–தும் திண்மை எல்–லாம் கைவ–ரும்.

பிற்–ப–கல் 3.39 முதல் மாலை 6 மணி வரை-இறை– வ ன் தன்னை வெளிப்– ப–டுத்–திக்–க�ொள்–ளும் வண்–ணத்தை இன்–ன– தென்று விளக்– கி ச் ச�ொல்ல முடி– ய ா– த – த ாக இ ரு க் – கு ம் . எப்– ப டி அடி, முடி காணப்–பட இய–லா– த– வ – ன ாக, ஞானப் பி ழ ம் – ப ாக வி ண் – ணுக்–கும் மண்–ணுக்– கும் நீக்–க–மற நிறைந்– தி–ருந்–தான�ோ, அதே பிர–மிப்–பு–தான் இந்த வ ண் – ண த் த � ோ ற் – றத்– தை க் காணும்– ப�ோ– து ம் ஏற்– ப – டு ம். இ ச் – ச – ம – ய த் – தி ல் அவ–ர–வர் மன–துக்–குத் த�ோன்–றக்–கூ–டிய வண்– ண க் கண்– ண� ோட்டத்– தி ல் இந்த நாய–கனை தரி–சித்–தால் அதே வண்–ணத்– தில் அவ– ர – வ – ரு க்– கு த் த�ோற்– ற ம் தரும் அரு–ளா–ளன் இவன். அதாவது, பக்–தர் ஒவ்– வ�ொ – ரு – வ – ரி – ட – மு ம் அவர் மன– து க்– குள் தான் புகுந்–துக�ொ – ள்–ளும் பேர–ருள்! இந்– த ப் பல– வ ண்ண தரி– ச – ன ம், நம் எண்–ணங்–கள் எல்–லா–வற்–றை–யும் நிறை– வேற்றி வைக்–கும். கேட்ட வரம் கிடைக்– கும். பூர்வ ஜென்ம பாவ–த�ோ–ஷங்–கள், பித்– ரு – ச ா– ப ம் ஆகி– ய வை அடி– ய� ோடு நிவர்த்–தி–யா–கும். இந்–த பஞ்–ச–வர்–ணேஸ்–வ–ரர் திருச்–சிக்கு அருகே உறை–யூ–ரில் க�ோயில் க�ொண்–டி–ருக்– கி–றார். க�ோயில் த�ொலை–பேசி எண்–கள்: 0431-2768546, 9443919091, 9791806457. 

- எஸ்.பவித்ரா ðô¡

19

1-15 மே 2015

அமு–தி–னைக் கண்ட கண்–கள் வேற�ொன்–றி–னைக் காணு–ம�ோ?

பா

ண பெரு– ம ாள் - இப்– ப–டி–தான் அவரை மக்– கள் அழைத்– த ார்– க ள். பாணர் இனத்–தைச் சேர்ந்த அவர், இனிய பண்–ணால், அதா–வது, இசை–ய�ோடு பெரு– மா–னின் புக–ழைப் பாடி மகிழ்ந்–தார். இறை– வ – னி ன் மனத்– தி ல் எல்லா பக்– தர்– க ளுக்– கு ம் இடம் உண்டு. மனி– த ர்– க ள் அப்–ப–டியா இருக்–கிறா – ர்–கள்? ப ா ண பெ ரு – ம ா ள் பி றந்த இ ன ம் அன்–றைய சமூ–கத்–தில் இழி–வா–கக் கரு–தப்– பட்டது. தங்– க ளை உயர்ந்த இன– ம ா– க க் கரு– தி க்– க�ொ ண்– ட – வ ர்– க ள் இவர்– க – ள ைத் த�ொடக்–கூட மறுத்–தார்–கள். அத�ோடு நிறுத்–தி–னார்–க–ளா? இறை–வன் எழுந்–தரு – ளி – யி – ரு – க்–கும் க�ோயி–லுக்கு அவர்–கள் வரக்–கூடா – து என்–றார்–கள். ஆற்–றைக் கடந்து திரு–வ–ரங்–கத்–துக்கு அவர்–கள் வர–வும் தடை விதிக்–கப்–பட்டது. பாண பெரு– ம ாள் என்ன செய்– வ ார்? தின– மு ம் காவி– ரி க்– க – ரை – யி ல் வந்து நின்று அங்–கி–ருந்–த–படி இறை–வன் பெரு–மை–யைப் பாடு– வ ார். ஆற்– ற ைக் கடந்து க�ோயி– லி ல் நுழைந்து அரங்–க–னைத் தரி–சிக்–கத் தனக்கு வாய்ப்–பில்–லையே என்று ஏங்–கு–வார். ஒரு–நாள், பாண பெரு–மாள் வழக்–கம்– ப�ோல் காவி–ரிக்–கரை – யி – ல் நின்று மெய்–மற – ந்து பாடிக்–க�ொண்–டிரு – ந்–தார். அப்–ப�ோது அங்கே

ல�ோக–சா–ரங்–கர் வந்–தார். ல�ோக–சா–ரங்–கர் திரு–வ–ரங்–கக் க�ோயி–லின் பட்டர். காவிரி நீரெ–டுத்து இறை–வ–னுக்–குத் திரு–மஞ்–ச–னம் செய்–வ–தற்–காக வந்–தி–ருந்–தார். ஆனால், அவர் வரும் வழி–யில் பாண பெரு–மாள் நின்–று–க�ொண்டு இறை–வனை நினைத்து மன–முரு – கி – ப் பாடிக்–க�ொண்–டிரு – ந்–தார். இ ன் – ன�ொ – ரு – வ – ர ா க இ ரு ந் – த ா ல் , கையால�ோ, உட–லால�ோ தள்ளி விலக்–கி– விட்டுச் செல்– ல – லா ம். ஆனால், பாணர் குலத்– தி ல் பிறந்த பாண பெரு– ம ா– ள ைத் தான் எப்–ப–டித் தீண்–டு–வ–து? ல�ோக–சா–ரங்–கர் தயங்கி நின்–றார். சி ல நி மி – ட ங் – க – ளா – கி – யு ம் ப ா ண பெரு–மாள் நக–ர–வில்லை. ல�ோக–சா–ரங்–கர் குரல் க�ொடுத்–துப் பார்த்–தார். அப்–ப�ோ–தும் அவர் நக–ரவி – ல்லை. ஆகவே, அங்கே கிடந்த ஒரு கல்லை எடுத்–துப் பாண பெரு–மாள் மீது வீசி–னார் ல�ோக–சா–ரங்–கர். அப்–ப�ோ–து–தான் சுய–நினை – வு – க்–குத் திரும்–பிய பாண பெரு–மாள், தன் ‘தவ–று’ உணர்ந்து வில–கிக்–க�ொண்–டார். க ல் ப ட் டு அ வ – ரு – டை ய த லை – யி ல் காய–மா–னது. ரத்–தம் வழிந்–தது. ஆ ன ா ல் , ல � ோ க – ச ா – ர ங் – க ர் அ தை – யெல்–லாம் கவ–னிக்–க–வில்லை. இறை–வன் திரு–மஞ்–ச–னத்–துக்கு நீர் எடுத்–துக்–க�ொண்டு க�ோயி–லுக்கு விரைந்–தார். சந்–நதி – யை நெருங்– கி–னார். மறு–கண – ம், ல�ோக–சா–ரங்–கர் அதிர்ந்து நின்– றா ர். கார– ண ம், அங்கே இறை– வ ன் தி ரு – மே னி க ா ய ப் – ப ட் டி – ரு ந் – த து பாண பெரு– ம ா– ளு க்– கு க் காயம் பட்ட அதே இடத்–தில். ல�ோக–சா–ரங்–கர் துடித்–துப்– ப�ோ–னார். ஏத�ோ பிழை நேர்ந்–து–விட்டதே என்று தவித்–தார்.

அப்–ப�ோது, அரங்–கன் அவ–ருட – ன் நேர–டி– யா–கப் பேசி–னான்: ‘என் பக்–தனு – க்–குக் காயம் பட–லா–மா–?’ ல�ோக–சா–ரங்–கர் வருந்தி நின்–றார். ‘நான் செய்த பிழைக்–குப் பரி–கா–ரம் உண்–டா–?’ ‘அவ– ரை த் த�ோளில் சுமந்– து – க�ொ ண்டு திரு–வ–ரங்–கத்–துக்–குள் அழைத்து வாருங்–கள்’ என்று கட்ட–ளை–யிட்டான் இறை–வன். ல�ோக– ச ா– ர ங்– க ர் ஓடி– ன ார். சற்– று – மு ன் த�ொடவே தயங்–கிய பாண பெரு–மாளை இப்– ப� ோது தன் த�ோளில் சுமக்க அவர் தயா–ராக இருந்–தார். ஆனால், பாண பெரு– ம ாள் அதை ஏற்– க – வி ல்லை. ‘நீங்– க ள் எப்– பே ர்ப்– ப ட்ட பக்–தர்! நீங்–கள் என்–னைத் த�ொட–லா–மா–?’ என்று பத–றிப்–ப�ோய்க் கேட்டார். ல�ோக–சா–ரங்–கர் விட–வில்லை. இறை–வன் ஆணை–யைச் ச�ொல்லி, பாண பெரு–மாளை வலுக்–கட்டா–ய–மா–கத் தன் த�ோளில் சுமந்–து– க�ொண்–டார். அப்–படி – யே திரு–வர – ங்–கத்–துக்கு அழைத்–துச் சென்–றார். இதைப் பார்த்த அனை–வ–ரும் திகைத்– த ார்– க ள். பாணர் குலத்– தைச் சேர்ந்– த – வ ர்– க ள் திரு– வ – ர ங் – க த் – து க் – கு ள் – ளேயே வ ர இய–லாது என்ற நிலைமை மாறி, ல�ோக– ச ா– ர ங்– க ர் ஒரு பாணர் குல மனி–தரை – த் தன் த�ோளில் சுமந்து செல்– கி – றாரே என்று ஆச்–சர்–யப்–பட்டார்–கள். ல � ோ க – ச ா – ர ங் – க ர் அ வ ரை ஆல–யத்–தினு – ள் அழைத்–துச் சென்–றார். முதன்– மு–றை–யா–கத் திரு–வ–ரங்–கக் க�ோயி–லுக்–குள் நுழை–யும் பாண பெரு–மாள், இறை–வனை – க் கண் குளி–ரப் பார்த்–தார். அப்–ப�ோது அவர் நெகிழ்ந்து பாடிய பாடல்–கள் ‘அம–லன – ா–திபி – – ரான்’ என்ற பெய–ரில் பக்–திக் காவி–ய–மா–கப் பதி–வா–கி–யுள்–ளன. அவை ஒவ்–வ�ொன்–றும், மனத்தை உருக்– கு ம் அழகு நிறைந்– த – வை ! அவற்றை எழு–திய பாண பெரு–மா–ளைத் ‘திருப்–பா–ணாழ்–வார்’ என்று நாம் அன்–பாக அழைக்–கி–ற�ோம். அம– ல ன், ஆதி– பி – ர ான், அடி– ய ார்க்கு என்னை ஆட்–ப–டுத்த விம–லன், விண்–ண–வர்–க�ோன், விரை ஆர் ப�ொழில் வேங்–கட – வ – ன், நிம–லன், நின்–மல – ன், நீதி வான– வன், நீள்–ம–திள் அரங்–கத்து

அம்–மான் திருக்–க–ம–ல–பா–தம் வந்து என் கண்–ணின் உள்–ளன ஒக்–கின்–றதே – ! குற்–ற–மில்–லா–த–வன், அனைத்– து க் – கு ம் மு த – லா – க த் தி க – ழு ம் பெரு–மான், தன்–னு–டைய அடி–ய– வர்–களுக்கு என்னை ஆட்–படு – த்–துவ – – தற்–காக வந்–தான்! அந்த விம–லன்,

விண்–ண–வர்–களின் தலை–வன், நறு–ம–ணம் கம–ழும் ச�ோலை–கள் நிறைந்த திரு–வேங்–க– ட–மலை – –யில் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கும் நிம–லன், எங்–களி–டம் உள்ள குறை–கள – ைப் ப�ொருட்–ப– டுத்–தா–மல் அருள் செய்–கி–ற–வன், உல–குக்கு நீதி வழங்– கு – ப – வ ன், நீண்ட மதில் சூழந்த திரு–வ–ரங்–கத்து அம்–மான்... அவ–னு–டைய தாம– ரை ப் பாதங்– க ள் என் கண்– க ளில் நிறைந்–து–விட்ட–ன! அடுத்து, இறை–வ–னின் ஆடை–ய–ழ–கைப் பாடு–கி–றார் திருப்–பா–ணாழ்–வார்: உவந்த உள்–ளத்–த–னாய் உல–கம் அளந்து

அண்–டம் உற நிவந்த நீள்–மு–டி–யன், அன்று நேர்ந்த

நிசா–ச–ர–ரைக் கவர்ந்த வெம்–க–ணைக் காகுத்–தன், கடி ஆர் ப�ொழில் அரங்–கத்து அம்–மான் அரைச் சிவந்த ஆடை–யின்–மேல் சென்–ற–தாம்

என் சிந்–தனை – யே – ! உயர்ந்த திரு–மு–டி–க–ள�ோடு மகிழ்ச்–சி–யாக அன்று உல– க த்தை அளந்த வாம– ன ன், அரக்–கர்–களை வெல்–வ–தற்–காக வெம்– மை–யான கணை–க–ளைத் த�ொடுத்த காகுத்–தன் ராமன், மணம் நிறைந்த ச�ோலை– க – ள ைக் க�ொண்ட திரு– வ– ர ங்– க த்– தி ல் எழுந்– த – ரு – ளி – யு ள்ள அம்–மான், அவ–னு–டைய இடுப்– பி ல் க ட ்ட ப் – ப ட் டி – ரு க் – கு ம் சிவந்த ஆடை–யின்–மீது – த – ான் என் சிந்–தனை – ! அடுத்து, அரங்–க–னின் நாபிக்–க–ம–லத்– தைப் பாடு–கிறா – ர்: மந்–தி–பாய் வட–வேங்–கட மாமலை

வான–வர்–கள் சந்தி செய்ய நின்–றான், அரங்–கத்து

அர–வின் அணை–யான் அந்–தி–ப�ோல் நிறத்து ஆடை–யும்

அதன்–மேல் அய–னைப் படைத்–த–த�ோர் எழில் உந்தி மேல–தன்றோ அடி–யேன் உள்–ளத்து

இன்–னு–யி–ரே! குரங்– கு – க ள் பாய்– கி ன்ற வட– வே ங்– க ட மாம– லை – யி ல் வான– வ ர்– க ளின் பூஜையை ஏ ற் – று க் – க�ொ ண் டு நி ற் – கி ற இ ற ை – வ ன் , திரு– வ – ர ங்– க த்– தி ல் ஆதி– சே – ட ன்– மீது துயில் க�ொண்– டு ள்– ளா ன். அ வ – னு – டை ய செ வ் – வ ா – ன ம் – ப�ோன்ற ஆடை, அதன்–மீ–துள்ள பிரம்–ம–னைப் படைத்த அழ–கிய நாபிக்– க – ம – ல ம்... இவற்– றி ன்– மீ து என் மன–மும் உயி–ரும் பதிந்–தி–ருக்– கின்–ற–ன! அடுத்த பாடல், இறை–வனி – ன் ‘உத–ர–பந்–த–னம்’ என்ற ஆப–ர–ணத்– தைப் பற்–றி–யது:

ð‚-Fˆ îI› 47

என்.ச�ொக்கன்

ðô¡

21

1-15 மே 2015

சது–ரமா மதிள்–சூழ் இலங்–கைக்கு இறை–வன்

தலை பத்து உதிர ஓட்டி ஓர் வெம்–கணை உய்த்–தவ – ன்,

ஓத–வண்–ணன், மது–ரமா வண்டு பாட மாம–யில் ஆட அரங்–கத்து அம்–மான் திரு–வ–யிற்று உத–ர–பந்–த–னம் என் உள்–ளத்–துள் நின்று

உலா–கின்–றதே சது–ரவ – டி – வ – த்து மதில்–களா – ல் சூழப்–பட்ட இலங்– கையை ஆண்ட ராவ– ண – னு – டை ய தலை–கள் உதி–ரும்–படி வெம்–மைய – ான கணை–

22

ðô¡

1-15 மே 2015

க–ளைத் த�ொடுத்–த–வன், கடல்–வண்–ணன், வண்டு இனி–மைய – ா–கப் பாட, அந்த இசைக்கு ஏற்ப மயில் ஆடு–கிற திரு–வர – ங்–கத்து அம்–மான், அவ–னது திரு–வயி – ற்–றில் உள்ள உத–ரப – ந்–தன – ம் என்–கிற ஆப–ரண – ம் என் உள்–ளத்–தில் நிற்–கிற – து – ! இப்–ப�ோது, இறை–வ–னின் திரு–மார்–பைப் பாடு–கிறா – ர் திருப்–பா–ணாழ்–வார்: ப ா ர – ம ா ய ப ழ – வி னை ப ற் – ற – று த் து என்–னைத் தன் வார–மாக்கி வைத்–தான், வைத்–தது அன்றி என்–னுள் புகுந்–தான்,

க�ோர மாத– வ ம் செய்– த – ன ன்– க �ொல், அறி–யேன், அரங்–கத்து அம்–மான் திரு ஆர மார்பு, அது–வன்றோ அடி–யேனை

ஆட்–க�ொண்–டதே – ! முற்– பி – ற – வி – யி ல் நான் செய்த பிழை– களின் பாரத்தை அறுத்து, பற்றை அறுத்து, என்–னைத் தன்–மீது அன்–புடை – ய பக்–தன – ா–கச் செய்–தான், என்–னுள் புகுந்–தான், அதற்கு நான் என்ன தவம் செய்–தேன� – ோ! அந்த அரங்– கத்து அம்–மா–னின் மாலை சூடிய மார்–பின் அழகு என்னை ஆட்–க�ொண்–டு–விட்ட–து! அடுத்து, கழுத்தை வர்–ணிக்–கி–றார்: துண்ட வெண்–பி–றை–யான் துயர்

தீர்த்–த–வன், அம் சிறைய வண்–டு–வாழ் ப�ொழில் சூழ் அரங்க

நகர் மேய அப்–பன், அண்–ட–ரண்ட பகி–ரண்–டத்து ஒரு

மாநி–லம் எழு மால்–வரை முற்–றும் உண்ட கண்–டம் கண்–டீர், அடி–யேனை

உய்–யக் க�ொண்–ட–தே! பிறைச்– ச ந்– தி – ர னை அணிந்த சிவ– பெ – ரு–மா–னின் துய–ரைத் தீர்த்–த–வன், அழ–கிய சிற–கு–க–ளைக் க�ொண்ட வண்–டு–கள் வாழும் ச�ோலை–கள் நிறைந்த திரு–வர – ங்–கத்–தில் எழுந்–த– ரு–ளி–யி–ருக்–கும் அப்–பன், தேவர்–கள் வாழும் வானு–ல–கத்–தில் த�ொடங்கி எல்லா உல–கங்– க– ள ை– யு ம் மலை– க – ள ை– யு ம் முழு– வ – து – ம ாக உண்ட அவ–னு–டைய கழுத்–தின் அழ–கைப் பாருங்–கள், அது–தான் என்னை உய்–விக்–கிற – து – ! இப்–ப�ோது, வாயின் அழ–கைப் பாடு–கிறா – ர்: கையின் ஆர் சுரி–சங்கு அனல் ஆழி–யர்,

நீள்–வ–ரைப�ோ – ல் மெய்–யன – ார், துளப விரை ஆர் கமழ்

நீள்–முடி எம் ஐய–னார், அணி அரங்–க–னார், அர–வின்

அணை–மிசை மேய மாய–னார் செய்ய வாய், ஐய�ோ!

என்–னைச் சிந்தை கவர்ந்–த–து–வே! கையில் சுரி–சங்கு, தீ உமிழ்–கிற சக்–கர – த்தை ஏந்– தி – ய – வ ர், பெரிய மலை– யை ப்– ப� ோன்ற மேனி–ய–ழ–கைக் க�ொண்–ட–வர், துளசி மணக்– கிற நீள்–மு–டி–யைக் க�ொண்ட எங்–கள் ஐயன், திரு–வ–ரங்–கத்–தில் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கும் அழ– கன், ஆதி–சே–ஷ–னா–கிய பாம்–புப் படுக்–கை– யில் உள்ள மாயன், அவ–ரு–டைய சிவந்த வாய், ஆஹா, என்–னு–டைய உள்–ளத்–தைக் கவர்–கி–ற–தே! அடுத்து, திருக்–கண்–களின் அழகு: பரி–யன – ாகி வந்த அவு–ணன் உடல் கீண்ட,

அம–ரர்க்கு அரிய ஆதி–பிர – ான், அரங்–கத்து அம–லன்

முகத்து கரிய ஆகிப் புடை–ப–ரந்து மிளிர்ந்து செவ்–வரி ஓடி நீண்ட அப் பெரி–ய–வாய் கண்–கள் என்–னைப்

பேதைமை செய்–த–ன–வே!

முற்–பி–ற–வி–யில் நான் செய்த பிழை–களின் பாரத்தை அறுத்து, பற்றை அறுத்து, என்–னைத் தன்–மீது அன்–புட – ைய பக்–த–னா–கச் செய்–தான், என்–னுள் புகுந்–தான், அதற்கு நான் என்ன தவம் செய்–தே–ன�ோ! அசு–ர–னா–கிய இர–ணி–ய–னின் உட–லைக் கிழித்து உல–குக்கு அருள் செய்–தவ – ன், தேவர்– களுக்–கும் கிடைப்–பத – ற்கு அரிய ஆதி–பிர – ான், திரு– வ – ர ங்– க த்– தி ல் எழுந்– த – ரு – ளி – யி – ரு க்– கு ம் அம–லன், அவன் முகத்–தில் கரு–மை–யா–கப் பரந்து விரிந்து மிளிர்ந்து சிவந்த வரி–கள� – ோடு நீண்– டி – ரு க்– கு ம் அந்– த ப் பெரிய கண்– க ள் என்னை மயக்–கி–விட்ட–ன! இ ப் – ப� ோ து , பெ ரு – ம ா – னி ன் மு ழு அழ–கையு – ம் காண்–கிறா – ர் திருப்–பா–ணாழ்–வார். அவ–ரது உள்–ளம் நெகிழ்–கி–றது: ஆல மாம–ரத்–தின் இலை–மேல் ஒரு

பால–க–னாய் ஞாலம் ஏழும் உண்–டான், அரங்–கத்து

அர–வின் அணை–யான், க�ோல மாமணி ஆர–மும் முத்–துத் தாம–மும் முடிவு இல்–லத�ோ – ர் எழில் நீல–மேனி, ஐய�ோ, நிறை–க�ொண்–டது என்

நெஞ்–சி–னை–யே! பெரிய ஆல– ம – ர த்– தி ன் இலை– மீ து ஒரு சிறு–வன – ா–கக் கிடந்–தவ – ன், ஏழு உல–கங்–கள – ை– யும் உண்–ட–வன், திரு–வ–ரங்–கத்–தில் பாம்–புப் படுக்– கை – யி ல் பள்– ளி – க�ொ ண்– டி – ரு ப்– ப – வ ன், அவ– னு – டை ய அழ– கி ய மணி– ம ா– லை – யு ம், முத்–து–மா–லை–யும், எல்–லை–யில்–லாத எழில் நிறைந்த நீல– மே – னி – யு ம்... ஆஹா, என் நெஞ்–சில் நிறைந்–து–விட்ட–னவே – ! நிறை–வாக, இப்–பேர்ப்–பட்ட அழ–கைக் கண்ட தன்–னுடை – ய கண்–களா – ல் வேறெ–தை யு – ம் காண விருப்–பமி – ல்லை என்–கிறா – ர் திருப்– பா–ணாழ்–வார்: க�ொண்–டல் வண்–ணனை, க�ோவ–லன – ாய்

வெண்–ணெய் உண்ட வாயன், என் உள்–ளம்

கவர்ந்–தானை, அண்–டர்–க�ோன், அணி அரங்–கன்,

என் அமு–தினை – க் கண்ட கண்–கள் மற்–ற�ொன்–றினை – க்

காணா–வே! மேக–வண்–ணம் க�ொண்–டவ – ன், பசுக்–களை மேய்த்–தவ – ன், வெண்–ணெய் உண்ட வாயன், என் உள்–ளம் கவர்ந்–தவ – ன், தேவர்–களுக்–கெல்– லாம் தலை–வன், திரு–வர – ங்–கத்–தில் எழுந்–தரு – ளி – – யி–ருக்–கும் அழ–கன், என் அமுது, அவ–னைக் கண்ட கண்– க – ளா ல் நான் வேறெ– தை – யு ம் பார்க்க விரும்–ப–வில்–லை! ஓவியங்கள்: வேதகணபதி (த�ொட–ரும்) ðô¡

23

1-15 மே 2015

மங்களகிரி பானக நரசிம்மர்

யானைமலை நரசிம்மர்

விதவிதமாய் காட்சிதரும்

நரசிம்மர் பெ ரு – ம ா ள் க � ோ யி ல் – க ளி ல் அருள்–புரி – யு – ம் மகா–விஷ்ணு நின்ற, இருந்த, கிடந்த என பல க�ோலங்– க ளில் அருள்– பு – ரி – வ – து – ப�ோ ல் நர– சி ம்– ம ப் பெரு– ம ா– ளு ம் அதே– ப�ோ ல் வித்–தி–யா–ச–மான திருக்–க�ோ–லங்–களில் பல திருத்– த – ல ங்– க ளில் எழுந்– த – ரு – ளி – யு ள்– ள ார் அவற்–றில் சில: பெரும்– ப ா– லு ம் அமர்ந்த திருக்– க �ோ– லத்–தில் காட்சி தரும் நர–சிம்–மர், திரு–வள்– ளூர் மாவட்டம் அம்– ப த்– தூ ர் தாலுகா ப�ொன்–னி–யம்–மன்–மேடு என்ற திருத்–த–லத்– தில் நின்ற க�ோலத்–தில் அபய ஹஸ்–தத்–து– டன் அருள்–பு–ரி–கிற – ார். ஏழு அடி உய–ரத்–தில் காட்சி தரும் இவர் நான்கு கரங்–களு–டன் திகழ்–கிற – ார். தரு–ம–புரி மாவட்டத்–தில் உள்ள ‘அளே தர்–மபு – ரி – ’ என்–னும் ஊரில் அமைந்–துள்ள லட்–

24

ðô¡

1-15 மே 2015

சுமி நர–சிம்–மர் க�ோயி–லில் மூல–வர் நர–சிம்–மர், இரண்–டடி உய–ரத்–தில் நின்ற க�ோலத்–தில் கிழக்கு திசை ந�ோக்கி எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார். தாயா–ரும் நின்ற க�ோலத்–தில் காட்–சி–ய–ளிப்– பது மிக–வும் அபூர்–வ–மா–னது. இந்–தப் பெரு– மாளை ‘இர–ணிய – வ – த நர–சிம்–மப் பெரு–மாள்’ என்று ப�ோற்–று–வர். உக்–கிர நர–சிம்–ம–ரான இவ–ருக்கு பத்து திருக்–க–ரங்–கள் உள்–ளன. இர–ணிய – னை மடி–யில் கிடத்தி வதம் செய்–யும் க�ோலத்–தில் காட்சி தரு–கிற – ார். மதுரை மாவட்டம் ஒத்–தக்–கடை தலத்– தில் ய�ோக நர–சிம்–மர் நின்ற திருக்–க�ோ–லத்–தில் ஆறு அடி உய–ரத்–தில் நான்கு கரங்–களு–டன் உக்–கிர – ம – ா–கக் காட்சி தரு–கிற – ார். இதே–ப�ோல் மதுரை மாவட்டம் மன்– ன ா– டி – ம ங்– க – ல ம் என்–னும் திருத்–த–லத்–தில் ய�ோக நர–சிம்–மர் பெரு– ம ாள் க�ோயி– லி ல் தேவி-பூதேவி உட–னுறை ய�ோக நர–சிம்–மர் நின்ற க�ோலத்–தில்

நான்கு கரங்– க ளு– டன் கிழக்கு திசை ந�ோக்கி அருள்–பு–ரி– கி–றார். இவ்–வாறு நின்ற திருக்– க �ோ– ல த்– தி ல் காட்சி தரும் நர– சிம்–மர், பல திருத்– த ல ங்க ளி ல் அமர்ந்த க�ோலத்– திருவதிகை சயன நரசிம்மர் தி–லும் அருள்–பு–ரி–கி–றார். ப ெ ரு ம் – ப ா – லு ம் இரண்டு கண்–களு–ட–னும், நான்கு திருக்–கர – ங்–களு–டன் காட்சி தரும் நர– சி ம்– ம ர், காஞ்– சி – பு – ர ம் மாவட்டம் சிங்–கப்பெ – ரு – ம – ாள் க�ோயில் என்–னும் ஊரில் பா–ட– லாத்–திரி நர–சிம்–மர் க�ோயி– லில் உக்–கிர நர–சிம்–ம–ராக, கி ழ க் கு தி சை ந�ோ க் கி எ ட்ட டி உ ய – ர த் – தி ல் வீற்– றி – ரு ந்த திருக்– க �ோ– ல த்– தில் நான்கு கரங்–களு–டன் விளங்–கு–கிற – ார். மேல் இரு கரங்–களில் சங்கு சக்–க–ரம் ஏந்–தி–யி–ருக்க, கீழ் இரு–க–ரங்– கள் அபய ஹஸ்–தத்–து–டன் காட்சி தரும் இவர், ‘நெற்– றிக்–கண்’ உடை–ய–வர். இது ஓர் அபூர்வ தரி–ச–னம் என்– பர். இதே மாவட்டத்–தில் ப�ொன் விளைந்த களத்– தூ–ரில் உள்ள பெரு–மாள் க�ோயி– லி ல் மூல– வ – ர ாக தேவி-பூதேவி சமேத வை–குண்ட பெரு–மாள் வி ள ங் – கு – கி – ற ா ர் . இ ங் கு உ ற் – ச வ மூ ர் த் – தி – ய ா க ந ர – சி ம் – ம ப் ப ெ ரு – ம ா ள் மனித முகத்–துட – ன் எழுந்–த– ரு– ளி – யு ள்– ள ார். இது மிக– சிங்கப்பெருமாள் க�ோயில் நரசிம்மர் வும் அபூர்– வ – ம ான திருக்– க�ோ–லம் என்–பர். ச ே ல ம் ம ா வ ட்ட ம் நாமக்– க ல்– லி ல் குடை– வ – ரைக்–க�ோ–யிலி – ல் நர–சிம்–மர், மூல–வ–ராக வீரா–ச–னத்–தில் அமர்ந்த நிலை–யில் காட்சி தரு– கி – ற ார். இர– ணி – ய ன் வ யி ற் – றி – னை ப் பி ள ந ்த கைகள் என்–ப–தற்கு ஏற்ப கைகள் சிவப்பு நீர�ோட்டத்– து–டன் அமைந்–துள்–ள–தை– யும் நகங்–களில் ரத்–தக்–கறை – நாமக்கல் நரசிம்மர் படிந்– த ாற்– ப�ோ ல சிவப்பு

நிறம் அ– தை – யு ம் தரி– சிக்–க–லாம். அ வ– ணி – ய ா– பு – ர ம் திருத்–த–லத்–தில் நர–சிம்– மர் மடி–யில் அமர்ந்–தி– ருக்– கு ம் லட்– சு – மி – யி ன் த�ோற்–றம் வியப்–பைத் தரும். நர–சிம்–மர் சந்–நதி – – யில் தாயார் ‘நர–சிம்ம முகத்– து – ட ன்’ காட்சி தரு– வ து இத்– தி – ரு த்– த – ல த்– தி ல் மட்டும்– த ான். நர– சி ம்– ம ர், தனது முகத்–தின் சாய–லைத் தாயா–ருக்கு தந்–த–தா–கத் தல பு–ரா–ணம் கூறு–கிற – து. அ மர்ந்த திருக்– க �ோ– ல த்– தி–லும், நின்ற க�ோலத்–தி–லும் காட்சி தரும் நர–சிம்–மர், கட– லூர் மாவட்டம் பண்–ருட்டி திரு– வ – தி கை திருத்– த – ல த்– தி ல் ‘ ச ய ன ந ர – சி ம் – ம ர் ’ எ ன ்ற பெய– ரி ல் பள்ளி க�ொண்ட ந ர – சி ம் – ம – ர ா க அ ரு ள் – பு – ரி – கி–றார். அரு–கில் தாயார் காட்சி தரு–கிற – ார். ச ே ல ம் ம ா வ ட்ட ம் மேட்டூர் வட்டத்–தில் உள்ள நங்க வள்ளி நர–சிம்–மர் க�ோயி– லில் ஐயப்–பன்–ப�ோல் குந்–திய நிலை– யி ல் குத்– து க்– க ா– லி ட்டு அமர்ந்து, ய�ோகப்– ப ட்டை– யு–டனு – ம், நான்கு கைகளு–டன் நர–சிம்–மர் அருள்–பு–ரி–வ–தைத் தரி–சிக்–க–லாம். ப�ொது– வ ாக நர– சி ம்– ம ர் சிங்க முகத்–தில்–தான் காட்சி தரு– வ ார். ஆனால், ஆந்– தி ர மாநி– ல ம் விஜ– ய – வ ா– ட ா– வி – லி – ருந்து சுமார் 30 கி.மீ. தூரத்– தில் உள்ள ஆகிரி பள்ளி திருத்–த–லத்–தில் உள்ள நர–சிம்– மர் க�ோயி–லில் ‘புலி முகம்’ க�ொண்– ட – வ – ர ா– க க் காட்சி தரு–கி–றார். இவரை வ்யாக்ர நர–சிம்–மர் என்று ப�ோற்–று–வர். நர–சிம்–மர் எந்த க�ோலத்–தில் அருள்–பு–ரிந்–தா–லும் அவரை நெய் விளக்கு ஏற்றி வழி–பட எ டு த ்த க ா ரி – ய ம் வெ ற் றி பெறும். எதி– லு ம் தைரி– ய ம் பிறக்– கு ம்; திரு– ம – ண த்– த – டை – கள் நீங்– கு ம்; வாழ்வு வளம் பெறும் என்று பெரி–ய�ோர்–கள் கூறு–கின்–ற–னர்.

- டி.ஆர்.பரி–மள – ர – ங்–கன் ðô¡

25

1-15 மே 2015

எதிரெதிரே சனியும் குருவும் மன–ந�ோய் தீர்க்–கும்

மாசாணி அம்–மன் ப�ொ

ள்– ள ாச்– சி – யி – லி – ரு ந்து 15 கி.மீ. த�ொலை–வில் ஆனை–மலையை – அடுத்து சேத்–தும – டை சாலை–யில் மகா–சக்தி மாசா–ணிய – ம்–மன் திருக்–க�ோ–யில், ஆழி–யாற்– றின் கிளை ஆறான உப்–பாற்–றின் கரை–யில் க�ோயில் இருக்–கி–றது. உப்–பாற்–றில் குளிக்க, நமது பாவங்–கள் உப்பு ப�ோலக் கரை–யும். பிறகு க�ோயி–லுக்–குள் ப�ோக வேண்–டும். எல்லா க�ோயி–லி–லும் அம்–மன் நின்ற அல்– லது அமர்ந்த க�ோலத்–தில் அருள்–பா–லிப்– பாள். ஆனால், இக்–க�ோ–யி–லில் தெற்கே தலை வைத்து வடக்கே கால் நீட்டி படுத்– தி– ரு க்– கி – ற ாள். பக்– த ர்– க ளுக்கு மன– ந�ோ ய் இங்கே தீர்க்–கப்–ப–டு–கி–றது. புத்தி பேத–லித்–த– வர்–கள், பில்லி, சூனி–யம் பிடித்–த–வர்–கள் இங்கு அழைத்து வரப்–படு – கி – ற – ார்–கள். அமா – வ ா– சை – க ளில் சிறப்பு பூஜை– கள் நடக்– கின்–றன. தை அமா–வா–சையை ஒட்டி 18 நாள் திரு–விழா நடக்–கி–றது. இக்–க�ோ–யி–லில் பக்–தர்–களுக்கு கறுப்–புக்–க–யிறு ஒன்று தரு–கி– றார்–கள். அதைக் கையில் கட்டிக் க�ொள்– கி–றார்–கள். பெண்–களுக்கு வாழ்–வ–ளிக்–கும் தெய்–வ–மாக மாசா–ணி–யம்–மன் விளங்–கு–கி–றாள். ந�ோயுற்–ற–வர்–கள், குழந்தை இல்–லாத பெண்– கள், மண–மா–காத பெண்–கள், மனக்–குறை உள்–ள–வர்–கள் இங்கு வந்து வேண்–டிக்–க�ொண்–டால் மூன்று வெள்–ளிக்–கி–ழமை அல்–லது மூன்று அமா–வா–சைக்–குள் பலன் பெறு–கி–றார்–கள். பலன் அடைந்–த–வர்–கள் அம்–ம–னுக்கு மஞ்–சள் சேலை சாத்தி, எலு–மிச்சை மாலை சூட்டு–கி–றார்–கள். இக்–க�ோ–யி–லில் நீதிக்–கல் என்று ஒரு கல் இருக்–கி–றது. அநீ–திக்கு ஆளா–ன–வர்–கள் இங்கு வந்து, மிள–காய் அரைத்து இந்–தக் கல்–லுக்–குத் தட–வு–கி–றார்–கள். அநி–யா–யம் செய்–த–வர்–களுக்கு உடல் முழுக்க எரிச்–சல் ஏற்–ப–டு–கி–றது. அவர்–கள் தங்–கள் தவறை உணர்ந்து திருந்–து–கி–றார்–கள். பிறகு இங்கு வந்து கல்–லுக்கு நல்–லெண்–ணெய் தட–வின – ால், அவர்–களின் உடல் எரிச்–சல் நீங்–குகி – ற – து.

திருமண ய�ோகம் தரும்

சூரியன்

த

ஞ்– ச ா– வூ ர் மாவட்டத்– தி ல் உள்ள சூரி– ய – ன ார் க�ோயி–லில் உஷா–தேவி-சாயா–தேவி சமே–தர – ாக சூரி–ய– னார் திரு–ம–ணக்–க�ோ–லத்–தில் திகழ, இவ–ரது சந்–ந–திக்கு எதி– ரி – லேயே குரு– ப – க – வ ான் தரி– ச – ன ம் க�ொடுக்– கி – ற ார். குரு– வி ன் பார்– வ ை– யி ல் தம்– ப தி சமே– த – ர ாக சூரி– ய ன் காட்சி தரு–வ–தால் திரு–மண ய�ோகம் அரு–ளும் அற்–பு–தத் தல–மாக இது திகழ்–கி–றது. இத்–த–லத்–திற்கு வந்து 78 நாட்– கள் தங்–கி–யி–ருந்து நவ–தீர்த்–தங்–களில் விர–த–மி–ருந்து வழி– பட்டால் களத்–திர – த�ோ – ஷ – ம், விவா–கப் பிரதி பந்–தத�ோ – ஷ – ம், புத்– தி ர த�ோஷம், உத்– ய�ோ – க ப் பிரதி பந்த த�ோஷம் முத–லான அனைத்து த�ோஷங்–களி–லி–ருந்–தும் நிவர்த்தி பெற–லாம் என்–பது பக்–தர்–களின் நம்–பிக்கை.

26

- க�ோட்டாறு ஆ.க�ோலப்–பன் ðô¡

1-15 மே 2015

சிங்–கி–ரி–குடி

மூ

ல–வர் நர–சிம்–மர – ா–கவு – ம் உற்–சவ – ர் பிர–க– லாத வர–த–னா–க–வும் கன–க–வல்–லித் –தா–யா–ரு–டன் அரு–ளும் திருத்–த–லம் சிங்–கி–ரி– குடி. கட–லூர் மாவட்டத்–தில் உள்ள இத்– தி–ருத்–த–லத்–தில் ஜம–தக்னி, இந்–திர, பிருகு, வாமன, கருட தீர்த்–தங்–கள் உள்–ளன. சித்–திரை சுவாதி நர–சிம்ம ஜெயந்–திய – ன்று இத்–த–லத்–தில் தேர்த்–தி–ரு–விழா நடக்–கி–றது. அதற்கு 9 நாள் முன்– ப ாக க�ொடி– யே ற்றி பிர– ம�ோ ற்– ஸ – வ ம் த�ொடங்– கு – கி – ற து. மாசி மகத்–தன்று புதுச்–சேரி கட–லில் தீர்த்–த–வாரி, ஐப்–ப–சி–யில் பவித்ர உற்–ச–வம், வைகுண்ட ஏகா–த–சி–யன்று காலை–யில் ச�ொர்க்க வாசல் திறப்பு, மாலை–யில் கருட சேவை, ஜன–வரி மாதம் மாட்டுப்–ப�ொங்–க–லன்று தீர்த்–த–வாரி என அடிக்–கடி விழாக்–கள் காணும் திருத் –த–லம் இது. பிர–க–லா–த–னின் விருப்–பப்–படி நர–சிம்–மர், மூலஸ்–தா–னத்–தில் 16 திருக்–கர – ங்–களு– டன், இர–ணிய – னை வதம் செய்த க�ோலத்–தில் மிகப்–பி–ர–மாண்–ட–மாக அருள்–பா–லிக்–கி–றார். வடக்கு ந�ோக்கி சிறிய வடி–வில் ய�ோக நர–சிம்– மர், பால–நர – சி – ம்–மர் ஆகி–ய�ோரு – ம் உள்–ளன – ர். இவ்–வாறு ஒரே மூலஸ்–தா–னத்–தில் மூன்று நர– சிம்–மர் அருள்–பா–லிப்–பதை காண்–பது அரிது. ராஜ–ராஜ ச�ோழன் மற்–றும் விஜ–ய–ந–கர மன்–னர்–க–ளால் திருப்–பணி செய்–யப்–பட்ட க�ோயில் இது. ஐந்து நிலை, ஏழு கல– ச ங்– களு–டன் மேற்கு பார்த்த ராஜ–க�ோ–பு–ர–மும், மிகப்–பெரி – ய க�ொடி மர–மும் உள்–ளது. தாயார் கன–கவ – ல்லி தனிச் சந்–நதி – யி – ல் கிழக்கு ந�ோக்கி வீற்– றி – ரு க்– கி – ற ாள். பிர– ா கா– ர த்– தி ல் ராமர், ஆண்–டாள், கரு–டன், விஷ்–வக்–சே–னர், 12 ஆழ்– வ ார்– க ள், மண– வ ாள மாமு– னி – க ள், தும்– பி க்கை ஆழ்– வ ார், விஷ்ணு துர்க்கை, ஆஞ்– ச – நே – ய ர் ஆகி– ய�ோ – ரு ம் தனித்– த – னி யே வீற்–றி–ருக்–கி–றார்–கள். அக�ோ–பி–லம் 4வது ஜீய– ரின் பிருந்–தா–வ–னம் இங்கு அமை–ந்–துள்–ளது. திரு–விழா காலங்–களில் க�ோயி–லின் பின்–புற – ம் உள்ள பத்து தூண் மண்–டப – த்–தில் தாயா–ருக்கு ஊஞ்–சல் உற்–ச–வம் நடக்–கி–றது. வைகா–னஸ ஆக–மப்–படி பூஜை நடக்–கி–றது. மன நிலை பாதிப்பு, கடன் த�ொல்லை, திரு–மண – த்–தடை, குழந்தை பாக்–கி–யம், எதி–ரி–க–ளால் த�ொந்–த– ரவு, கிரக த�ோஷம் உள்– ள – வ ர்– க ள் இங்கு பிரார்த்–தனை செய்–கி–றார்–கள். வேண்–டு–தல் நிறை–வேற செவ்–வாய்க் கிழ–மை–களில் நெய்– வி–ளக்கு ஏற்றி, துள–சி–யால் அர்ச்–சிக்–கி–றார்–

பக்தர்களைக் காக்கும்

பரந்தாமன்

கள். வேண்–டு–தல் நிறை–வே–றி–ய–தும், நர–சிம்–ம– ருக்–கும், தாயா–ருக்–கும் திரு–மஞ்–சன – ம் செய்து புது வஸ்–திர – ம் சாற்–றுகி – ற – ார்–கள். பக்–தர்–களுக்கு அன்–ன–தா–னம் செய்–வது தலத்–தின் முக்–கிய நேர்த்–திக்–க–ட–னாக உள்–ளது. இர–ணி–யனை மேற்கு பார்த்து அமர்ந்–த– படி நர–சிம்–மர் வதம் செய்–தார். அத–னால் இங்– கு ம் மேற்கு பார்த்து சேவை சாதிக்– கி–றார். நர–சிம்–ம–ரின் இடப்–பு–றம் இர–ணி–ய– னின் மனைவி நீலா–வதி, வல–துபு – ற – ம் தரி–சன – ம் வேண்டி மூன்று அசு–ரர்–கள், பிர–க–லா–தன், சுக்–கி–ரன், வசிஷ்–டர் ஆகி–ய�ோர் உள்–ள–னர். இவ்–வகை அபூர்வ நர–சிம்–மர் தலங்–கள் ராஜஸ்– தா– னி – லு ம், தமி– ழ – க த்– தி ல் சிங்– கி – ரி – கு – டி – யி ல் மட்டுமே உள்–ள–தா–கக் கூறு–கி–றார்–கள். உற்–ச– வர் பிர–கல – ாத வர–தன், தேவி-பூதே–வியு – ட – ன் நின்ற க�ோலத்–தில் பாவன விமா–னத்–தின் கீழ் அருள்–பா–லிக்–கி–றார். தன் 16 திருக்–க–ரங்– களில் பதா–க–ஹஸ்–தம், பிர–ய�ோக சக்–க–ரம், க்ஷீரிகா எனப்–ப–டும் குத்து கத்தி, பாணம், சங்கு, வில், கதை, கேட–யம், வெட்டப்–பட்ட தலை ஆகி–ய–வற்றை ஏந்–தி–யுள்–ளார். மற்ற கரங்–கள – ால் இர–ணிய சம்–ஹா–ரம் நடக்–கிற – து. குட–லைக் கிழிப்–பது, குடலை மாலை–யா–கப் பிடித்– தி – ரு த்– த ல், இர– ணி – ய – னி ன் தலையை அழுத்தி பிடித்–தி–ருப்–பது ஆகிய சாக–சங்–க– ளைச் செய்–கி–றார். கட–லூர்-புதுச்–சேரி வழி–யில் 15 கி.மீ. தூரத்– தி–லுள்ள தவ–ளைக்–குப்–பம் பேருந்து நிறுத்– தத்–தில் இறங்கி, அங்–கி–ருந்து ஒன்–றரை கி.மீ. த�ொலை–வி–லுள்ள இக்–க�ோ–யிலை அடை–ய– லாம். புதுச்–சேரி – யி – லி – ரு – ந்–தும் நேரடி பேருந்து வச–தி–கள் உண்டு.

- ஹரி ðô¡

27

1-15 மே 2015

தரு–மன்– தன் வாழ்–வ–த–னை

கவ்–விய சூது

சூ

து எத்–த–கைய ஒரு தீய ஒழுக்–கம் என்– பதை வள்–ளு–வம் பத்–துக் குறள்–களில் உரத்–துப் பேசி நம்மை எச்–ச–ரிக்–கி–றது. சூது என்ற தலைப்–பி–லேயே அமைந்–துள்ள 94ம் அதி–கா–ரம், சூதா–டு–வ–தைத் தவிர்க்க வேண்–டும் எனப் பத்து முறை மீண்–டும் மீண்– டும் பத்து விதங்–களில் எடுத்–துச் ச�ொல்–கிற – து. சூதாட்டத்–தில் வெற்றி கிடைத்–துப் பெரும் த�ொகை கிடைக்–கும் என்–றா–லும் அது வேண்–டாம் என்–கி–றார் வள்–ளு–வர். சூதாட்டத்–தில் கிடைக்–கும் வெற்றி என்– பது ஒரு தூண்–டில் முள் மாதிரி. அதில்

28

ðô¡

1-15 மே 2015

சிக்–கி–னால் மீனின் உயிரே ப�ோவ–து–ப�ோல் முதல் வெற்–றிக்–குப் பின் நிரந்–தர – த் த�ோல்–வி– யைத்–தான் மனி–தன் அடை–வான். `வேண்–டற்க வென்–றி–டி–னும் சூதினை வென்–ற–தூ–உம் தூண்–டிற்–ப�ொன் மீன்–வி–ழுங்கி அற்–று’ சூதா–டும் மனி–தர்–களின் இலக்–கண – த்தை அழ– க ாக வரை– ய – று க்– கி – ற ார் வள்– ளு – வ ர். `ஒன்–றெய்தி நூறி–ழக்–கும் சூதர்’ என்–கி–றார். சூதா– டு – வ�ோர் ஒன்– றை ப் பெற்– று ப் பின் நூறை இழப்–பார்–கள். ஆனால், சூதென்–னும் மாய–வ–லை–யில் சிக்–கும் அவர்–கள் இதை

ஒரு–ப�ோ–தும் புரிந்–துக�ொ – ள்–வதே – –யில்லை. சூதாட்டக் கரு–விய – ான பக–டைக் காயை ஓயா–மல் உருட்டிச் சூதா–டி–னால், தேடிய செல்–வ–ம–னைத்–தும் அவனை விட்டு நீங்கி மற்–ற–வர்–களி–டம் சேர்ந்–து–வி–டும். `உரு–ளா–யம் ஓயாது கூறில் ப�ொரு–ளா–யம் ப�ோஒய்ப் புறமே படும்–!’ சூதாட்டத்– தை ப் ப�ோல இழிவை உ ண் – ட ா க் கி வ று – மை – யை த் த ரு – வ து வேற�ொன்–றில்லை. `சிறுமை பல செய்து சீர–ழிக்–கும் சூதின் வறுமை தரு–வ–த�ொன்றில்.’ சூதா–டு–வ–தால் ஒரு–வன் ஏற்–கெ–னவே பெற்– றி – ரு க்– கு ம் முன்– ன�ோர் வழி– யி – ல ான ப ர ம் – ப – ரை ச் ச ெ ல் – வ –

திருப்பூர்

கிருஷ்ணன்

மெ ல் – ல ா ம் தே ய் ந் து அ ழி ந் து வி டு ம் . செல்–வத்தை மட்டு–மல்ல, நல்ல பண்–பை– யெல்– ல ாம் கூடச் சூது கெடுத்து விடும். `பழ–கிய செல்–வ–மும் பண்–பும் கெடுக்–கும்–!’ எனச் சூதின் நச்– சு த் தன்– மை – யை க் கூறி எச்–ச–ரிக்–கி–றது ஒரு குறள். சூது ஐந்து விஷ–யங்–களை மனி–த–னி–ட–மி– ருந்து எடுத்–துவி – டு – ம். அந்த ஐந்து என்–னென்ன தெரி–யும – ா? உடுக்–கும் உடை, செல்–வம், உண்– ணும் உணவு, புகழ், அவன் பெற்ற அறிவு ஆகி–யவையே – அவை. `உடை செல்–வம் ஊண் ஒளி கல்வி என்–றைந்–தும் அடை–யா–வாம் ஆயம் க�ொளின்.’ வள்– ளு – வ ர் காலத்– தி – லேயே சூதா– டு ம் வழக்–கம் இருந்–திரு – க்க வேண்–டும். அத–னால் பல மனி–தர்–கள் துன்–பம – டை – ந்–திரு – க்க வேண்– டும். இல்–லா–விட்டால் வள்–ளுவ – ர் ஏன் சூதின் தீமை–யைச் ச�ொல்லி எச்–சரி – க்–கப் ப�ோகி–றார்? ஆக மிகப் பழங்–கா–லத்–தி–லேயே நம்–மைப் பீடித்த இந்–தப் பழக்–கம் இன்–னும் நம்–மி–ட– மி–ருந்து முற்–றாக மறை–ய–வில்லை. வெறும் விளை– ய ாட்டாக இருந்த இந்– த ச் சூதாட்டம், கிரிக்– கெட் என்– னு ம் விளை– ய ாட்டி– லு ம் அல்– ல வா புகுந்– து – விட்ட– து ? தாயக் கட்டை– களை உருட்டி ஆடு–வது மட்டுமே சூதாட்ட–மல்ல. பண– யப் ப�ொருளை வைத்து விளை–யா–டப்–படு – ம் எந்த ஆட்ட–மும் சூதாட்டம் தான். அன்று பாரத இதி–கா–சத்–தில் கெள–ர–வர்–கள் ஆடிய சூதாட்டம் பாண்–ட–வர்–களின் கெள–ர–வத்– தைக் கெடுத்– த து. இன்– றை ய கிரிக்– கெட் சூதாட்டம், உலக அரங்–கில் பார–தத்–தின் கெள–ர–வத்–தையே கெடுத்–து–விட்ட–து! ******* வ ள்– ளு – வ த்– தி ன் விளக்– க – ம ா– கவே நம் நாட்டில் த�ோன்–றிய அத்–தனை புரா–ணங்– களும் இதி– க ா– ச ங்– க ளும் அமைந்– தி – ரு க்– கின்–றன. வள்–ளு–வம் இரண்டே அடி–களில் சுருக்–கென்று சுருக்–க–மா–கச் ச�ொன்ன நீதிக் கருத்தை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்டு நம் ஆன்–மிக – ம் புனைந்–து– காட்டும் நீதிக் கதை–கள் ஏரா–ளம். சூதை எதிர்த்–துப் பேசும் எல்–லாக் கதை–களும் வள்–ளு–வத்–தின் விளக்–கங்–களே. இரு–பெ–ரும் இதி–கா–சங்–களில் ஒன்–றான வியா–ச–ரின் மகா–பா–ர–தம், சூதாட்டத்–தால் விளை– யு ம் தீமை– யை ச் ச�ொல்– ல த்– த ானே எழுந்–த–து? துரி–ய�ோ–த–னன் அழைத்–த–தும் பாண்–ட– வர்–களில் மூத்–த–வ–னான தரு–மன் சூதாட உடன்– ப ட்டா– னே ? சூது தீதென்று தரும புத்– தி – ர – னு க்– கு த் தெரி– ய ா– ம ல் ப�ோனது எப்–ப–டி? நான் விளை–யாட்டுக்–கா–கக் கூட இந்த விளை–யாட்டில் ஈடு–பட மாட்டேன் என்று கம்–பீ–ர–மா–கச் ச�ொல்லி, சூதை யுதிஷ்– டி–ரன் தவிர்க்–கா–மல் ப�ோனது ஏன்? ðô¡

29

1-15 மே 2015

எல்லா நேரங்–களி–லும் தர்–மப்–படி நடந்து துலாக்–க�ோல் ப�ோல் தர்–ம–நெ–றி–யையே வலி– யு–றுத்–திப் பேசி தர்ம நெறிப்–ப–டியே வாழும் தர்ம புத்–தி–ரன், இந்த ஒரு சந்–தர்ப்–பத்–தில் மட்டும் சூதுக்கு வளைந்து க�ொடுத்– த து ஏன்? விதி என்–பதை – த் தவிர இதற்கு வேறு விடை–யில்லை. ப�ோகட்டும். உடன்–பட்டான். அப்–ப�ோ– தா–வது ஒரு விஷ–யத்தை அவன் ய�ோசித்– தி– ரு க்க வேண்– ட ா– ம ா? துரி– ய�ோ – த – ன ன் தரப்–பில் துரி–ய�ோ–த–னன் சூதா–ட–வில்–லை– யே? அவ–னுக்–கா–கப் பக–டைக் காய்–களை உருட்டி–ய–வன் சகு–னி–யல்–ல–வா? அது–ப�ோல தங்–களுக்–கா–கப் பக–டைக் காய்–க–ளைக் கண்– ணன் உருட்டு–வான் என்று தர்–ம–புத்–தி–ரன் ச�ொல்– லி – யி – ரு க்– க – ல ாம் தானே? அப்– ப – டி ச் ச�ொல்–லி–யி–ருந்–தால் கெள–ர–வர்–கள் அதைத் தடுத்–தி–ருக்க இய–லா–தே? மாயா– ஜ ா– ல க்– க ா– ர – ன ான கண்– ண ன், ஆயி–ரம் சகுனி வந்–தா–லும் அத்–தனை பேரை– யும் சூதில் மட்டு–மென்ன, எதில் வேண்–டும – ா– னா–லும் த�ோற்–கடி – க்–கும் வல்–லமை பெற்–றவ – ன் அல்–ல–வா? ஆடை குலை–வுற்று நின்–ற–ப�ோது பாஞ்–சாலி கண்ணா கண்ணா எனக் கத–றி– னா–ளே! ஆடத் த�ொடங்–கும் முன்–பா–கவே தரு–மன் கண்–ணனை அழைத்–தி–ருக்க வேண்– டி–யது – த – ா–னே? எல்–லாக் கஷ்ட காலங்–களி–லும் கண்–ணனை அழைக்–கும் பாண்–டவ – ர்–களுக்கு, தங்–களுக்–குக் கஷ்–டம் வரப் ப�ோகும் காலத்– தில் முன்–பா–கவே கண்–ணனை அழைக்க வேண்–டும் என்று ஏன் த�ோன்–ற–வில்–லை? ஒரு–வேளை சூது விளை–யாட்டு தீயது, இந்–தத் தீய செய–லுக்–குத் தாங்–கள் வழி–ப–டும் தெய்–வத்தை எப்–ப–டித் துணைக்–க–ழைப்–பது என்று தரு–ம–னின் ஆழ்–ம–னம் தயங்–கி–யத�ோ – ? எப்–படி – ய�ோ அது–வும் விதி. அந்த விதி வகுத்த வழி–யில் சகு–னி–யின் வஞ்–சக விரல்–களில் பக– டை–கள் கிடு–கி–டுவெ – ன உருண்–டன. `இரு பகடை என்–றான் - அண்–ணே! இவர்க்–க–டிமை என்–றான்–!’

- சகுனி பகடை ஆடிய வேகத்– தை ப்

பாட்டில் எழுதி வியக்–கி–றார் பாரதி. தீயவை குதி–ரை–யின் முது–கில் ஏறி வேக– வே–க–மாக வரும். நல்–லவை மெல்ல மெல்ல நடந்–துத – ான் வரும். மிகக் குறு–கிய காலத்–தில் தட–தட – –வென்று இழந்த அத்–தனை செல்–வத்– தை–யும் மீண்–டும் அடைய பாண்–டவ – ர்–கள் எத்–தனை காலம் காத்–திரு – க்க நேர்ந்–தது – ! கெள–ரவ – ர்–களுக்–குச் சாத–கம – ா–கவே அந்–தப் பக–டைக – ள் த�ொடர்ந்து உருண்ட கார–ணம், ப�ோரில் கெள–ர–வர்–கள் அத்–தனை பேரின் தலை–களும் உருள வேண்–டும் என்–பத – ால்–தான் அல்–லவ – ா? கண்–ணக் கட–வுள் முன்–னரே தீர்– மா–னித்–துள்ள முடி–வுக – ளை – க் கண்–ணனை – த் தவிர வேறு யார்–தான் மாற்ற இய–லும்? ***** தான் சூதாடி நாட்டைத் த�ோற்ற அவ– லத்தை எண்ணி வன–வா–சத்–தில் பரி–த–விக்– கி–றான் தரு–மன். அவன் விழி–கள் சிவந்து கலங்–கியி – ரு – க்–கின்–றன. அப்–ப�ோது அவ–னைத் தேடி வரு–கிற – ார் அவன் காலத்–தில் வாழ்ந்து அவ–னது சரி–தத்தை மகா–பா–ரத இதி–கா–சம – ாக எழு–திய வியாச முனி–வர். அப்–ப�ோது அவ–ரி–டம் லஜ்–ஜை–ய�ோடு கேட்– கி – ற ான் தரு– ம ன்: `சுவா– மி ! நான் சூதாடி நாடு உள்–பட அனைத்–தையு – ம் இழந்– தது குறித்து எனக்கு அள–வற்ற வெட்–கம் ஏற்–ப–டு –கி –றது. என்–ப�ோல் சூதாட்டத்–தி ல் எல்– ல ா– வ ற்– றை – யு ம் த�ொலைத்– த – வ ர்– க ள் வர–லாற்–றில் வேறு யாரே–னும் உண்–டா–?’ அவன் அரு–கேயி – ரு – ந்த பாஞ்–சாலி கண–வ– னின் மன வேத–னையை எண்–ணிப் பெரு– மூச்சு விடு–கி–றாள். `பாவி துச்–சா–த–னன் செந்–நீர் - அந்–தப் பாழ்த் துரி–ய�ோ–த–னன் யாக்கை ரத்–தம் மேவி இரண்–டும் கலந்தே - குழல் மீதி–னில் பூசி நறு–நெய் குளித்தே

ðô¡

29

1-15 மே 2015

சீவிக் குழல் முடிப்–பேன் யான் - இது செய்–யு–முன்னே முடி–யேன்–!’

- என்று ஏற்–கென – வே சூளு–ரைத்–திரு – ந்த அவள், தலை–விரி க�ோல–மாக அமர்ந்–தி–ருக்– கி–றாள். துய–ரமே வடி–வாக அமர்ந்– தி – ருக்– கும் தேவி பாஞ்–சா–லி–யைப் பரி–வ�ோடு பார்க்– கின்– ற ன வியா– ச – ரி ன் விழி– க ள். பின்– ன ர் அவை தரு–மனை ந�ோக்–கிச் செல்–கின்–றன. அவ–ரது அருள் பார்வை தரு–மன் மேலும் பாசத்–த�ோடு விழு–கி–றது. வியாச முனி–வர் ஆறு– த ல் அளிக்– கு ம் த�ொனி– யி ல் பேசத் த�ொடங்–கு–கி–றார். `தரு–மா! கலங்–காதே. நடந்–தது நடந்து விட்டது. இனி நடப்– ப வை யாவை– யு ம் உனக்–குச் சாக–மா–கவே அமை–யும். தைரி– யத்தை இழக்–கா–தே! நீ அனைத்–தும் இழந்–த– தா–கக் கருதி மன வேத–னைப்–ப–டு–கி–றாய். ஆனால், உன்–னைவி – ட – வு – ம் கூடு–தல – ாக இழந்த ஒரு–வன் வர–லாற்–றில் உண்டு. உன்–ன�ோடு உன் மனைவி பாஞ்– சாலி இப்–ப�ோ–தும் பக்–க–ப–ல–மாக இருக்– கி – ற ாள். நளன் என்– ற�ொ ரு மன்–னன் முன்–னர் சூதா–டி–னான். பின்–னர் தன் வாழ்க்–கைப் ப�ோக்–கில் அவன் தன் அன்பு மனை–வி–யை– யும் பிரிந்து வருந்–தி–னான். அவன் அடைந்த துன்– ப த்– தை ப் பார்த்– தால் நீ அடைந்–துள்ள துன்–பம் அத்–தனை பெரி–தல்ல’ வியா–ச–ரின் பேச்–சைக் கேட்டு ஆறு–தல் பெற்ற தரு–மன் வியா–சர் மூல–மாக நள–சரி – த – ம் முழு–வதை – –யும் கேட்டான் என்–கி–றது பார– தம். மகா–பா–ர–தம் ப�ோலவே சூதின் தீமை– யைச் ச�ொல்–லும் நள–ச–ரி–தம், பார–தத்–தில் வரும் ஒரு சுவா–ரஸ்–ய–மான கிளைக்–கதை. நளன் தன் காதல் மனைவி தம–யந்–தி–யை– யும் இந்–தி–ர–சே–னன், இந்–தி–ர–சேனை என்ற தன் இரு குழந்–தை–க–ளை–யும் பிரிந்து, ஒரு நாகத்–தால் கடிக்–கப்–பட்டு தன் உரு–வத்–திலு – ம் மாற்–றம் பெற்–றுப் பல–கா–லம் பரி–த–வித்த கதை அது. ****** அண்–மை–யில் கால–மான பிர–பல எழுத்– தா–ளர் ஜெய–காந்–தன் `நான் என்ன செய்– யட்டும் ச�ொல்–லுங்–க�ோ?– ’ என்–ற�ொரு கதை எழு–தின – ார். லாட்ட–ரிச் சீட்டு குறித்த புகழ்– பெற்ற கதை அது. மிக நேர்– மை – ய ாக வாழும் கண– வ ர். அவ– ர து காலத்– தி ற்– கு ப் பின் மனை– வி க்– கென்று எந்த வகை–யான ப�ொரு–ளா–தார உத்–த–ர–வா–த–மும் இல்–லாத தாம்–பத்–தி–யம். கண–வர் லாட்ட–ரிச் சீட்டை சூதாட்டம் என எதிர்ப்– ப – வ ர். ஆனால், மனைவி வாங்–கி–யி–ருக்–கும் லாட்ட–ரிச் சீட்டிற்–குப் பரிசு விழு–கி–றது. கண–வர் க�ொள்–கைப்–படி

அந்த மனைவி லாட்ட–ரிச் சீட்டுப் பரி–சைப் பெற்–றுக் க�ொள்–ளக் கூடாது. ஆனால், அப்–ப– டிப் பெற்–றுக் க�ொள்–ளா–திரு – ந்–தால் கண–வர் தனக்கு முன்–னால் கால–மா–கி–விட்டா–ரா– னால் அவள் வாழ்க்கை ப�ொரு–ளா–தார அடிப்–படை இல்–லா–மல் சின்–னா–பின்–னப் பட்டுப் ப�ோகும். என்ன செய்–வது – ? கண–வர் கருத்–துப்–படி லாட்ட–ரிப் பரிசை மறுப்–பத – ா? அல்–லது தன் எதிர்–கா–லத்தை உத்–தேசி – த்து அந்–தப் பரிசை ஏற்–பத – ா? கதா–சிரி – ய – ர் முடிவை வாச–கர்க – ளுக்கே விட்டு–விடு – கி – ற – ார். `நான் என்ன செய்–யட்டும் ச�ொல்–லுங்–க�ோ?– ’ என்று வாச–கர்க – ளை – க் கேட்– கி–றாள் கதா–நா–யகி. லட்–சிய – வ – ா–தத்–திற்–கும் யதார்த்–தவ – ா–தத்– திற்–கும் இடையே நடை–பெறு – ம் உள–விய – ல் ப�ோராட்ட–மாக அந்–தக் கதை காவிய வீச்–சு– டன் எழு–தப்–பட்டு வாசிக்–கும் நம்–மைப் பெரு–மூச்சு விடச் செய்–கிற – து. ****** சூ தின் மூல– ம ா– வ து பெரும்– ப�ொ–ருளை – ப் பெற்–றுவி – ட வேண்–டும் என்ற ஒரு மன நிலைமை இன்று ஏரா–ள–மான பேருக்–குத் த�ோன்–றி– விட்டது. சூதால் பெருந்–த�ொகை 11 வரும் என்–றா–லும் அது வேண்–டாம் என நினைக்–கும் கம்–பீர – ம் இன்று எத்– தனை பேரி–டம் இருக்–கிற – து – ? உற–வின – ர்–களின் திரு–மண – ங்–களில் கூட உற–வுக – ள் மதிக்–கப்–படு – வ – தி – ல்லை. பேருந்–தில் வரும் நெருங்–கிய உற–வின – ர்–களை விட–வும், ச�ொந்–தக் காரில் வந்–திற – ங்–கும் தூரத்து உற–வி– னர்–களே கூடு–தல – ாக மதிக்–கப்–படு – கி – ற – ார்–கள். பணம் பந்–தியி – லே, குணம் குப்–பையி – லே என்–ப– து–தானே இன்–றைய நடை–முறை – ? பணத்–தைப் ப�ொருட்–படு – த்–தாது அன்–பையு – ம் பண்–பையு – ம் மதிப்–பவ – ர்–கள் இன்று நம்–மில் எத்–தனை பேர்? எனவே உழைத்–துப் பணம் பெறு–வ�ோம் என்ற நிலை மாறி, லாட்டரி, குதி–ரைப் பந்–த– யம் ப�ோன்ற எந்த வழி–யி–லே–னும் பெரும்– ப�ொ–ருள் கிட்டாதா என மனி–தர்–கள் ஏங்–கத் த�ொடங்–கி–விட்ட–னர். வாழ்க்– க ை– யி ல் சூதாட்டம் தவறு என்– ற ார் வள்– ளு – வ ர். ஆனால், இன்று வாழ்க்–கையே அல்–லவா சூதாட்ட– ம ாக மாறி–யி–ருக்–கி–ற–து? வாழ்–வைச் சூதாட்ட–மாக்–கிக் க�ொண்– டால் ஒரு–வேளை பணம் கிடைக்–க–லாம். க�ொஞ்ச காலம் மதிப்–பும் கிடைக்–க–லாம். ஆனால், சூதாட்டத்தை முற்–றிலு – ம் தவிர்த்து, உழைத்–துப் பெற்ற பணமே ப�ோதும் என வள்–ளு – வ ர் வழி– யி ல் வாழ்ந்– த ால் மதிப்பு கிடைக்–கிற – த�ோ இல்–லைய�ோ நிச்–சய – ம் மன நிம்–மதி கிடைக்–கும்.

(குறள் ஒலிக்–கும்) ðô¡

31

1-15 மே 2015

கட–வுள்

பிரசாதங்கள்

தீர்வு காட்டு–வார்

‘‘பூ

ஜை ரூம்ல ஏம்மா ஊது–வத்தி ஏத்தி வைக்–க–ற�ோம்? சாம்–பி–ராணி புகை–யும் ப�ோட–ற�ோமே, எதுக்–கா–க–?–’’ என்று பையன் கேட்டான். ‘‘அது ஒண்– ணு – மில்–லேடா, உங்க அப்பா பூஜை பண்–ற ேன்னு ê‰Fó«ôè£ ச�ொல்–லிகி – ட்டு சமை–யல – றை – யி – லே – ர்ந்து வர்ற நிவே–தன – ப் பண்–டங்–கள் வாச– ó£ñ͘ˆF னை–யைப் பிடிச்–சுகி – ட்டி–ருக்–கார். அதை மாத்–தற – து – க்–கா–கத்–தான் ஊது–வத்தி, சாம்–பி–ராணி வாசனை எல்–லாம்,’’ என்று அம்மா பதில் ச�ொன்–னாள். அட, சீரி–யஸா எடுத்–துக்–கா–தீங்க. இதெல்–லாம் சும்மா ஒரு ஜ�ோக்–குக்–கு–தான். இப்–பல்– லாம் பூஜை–யறை – யி – ல உட்–கார்ந்து ஸ்வாமி ஸ்தோத்–திர – ம் ச�ொல்லி பூஜை பண்–றவ – ங்–கள்–லாம் உண்–மை–யான சிரத்–தை–ய�ோ–டத்–தான் செய்–ய–றாங்க, மன–மு–வந்து பக்–தி–யில ஈடு–ப–ட–றாங்க. அத–னால அவங்க அவ்ளோ சுல–பமா பக்–தி–யிலே – ர்ந்து டைவர்ட் ஆக மாட்டாங்க. இதிலே இன்–ன�ொரு சைக்–கா–ல–ஜி–யும், ப்ராக்–டி–கல் நன்–மை–யும் இருக்கு. அது என்ன தெரி–யுமா – ? ஒரு பத்து நிமி–ஷம் உள–மாற பூஜை–யில ஈடு–பட்டுப் பாருங்க; உங்–களுக்கு அப்ப இருக்–கக்–கூ–டிய பிரச்னை எதுக்–கா–க–வா–வது உடனே தீர்வு மன–சிலே பளிச்–சி–டும்! அந்த சந்–த�ோ–ஷத்–திலே இங்கே நான் க�ொடுத்–தி–ருக்–கற பிர–சா–தங்–களை பக–வா–னுக்கு சமர்ப்–பிச்–சு–டுங்க, சரி–யா?

வெள்–ளைக் க�ொண்–டைக்–க–டலை சுய்–யம்

என்–னென்ன தேவை? பூரணத்துக்கு: க�ொண்– டைக்–கட – லை - 100 கிராம், பாகு வெல்–லம் - 100 கிராம், தேங்–காய்த் துரு–வல் - 1/2 கப், உடைத்த முந்–திரி - 10, உலர்ந்த திராட்சை -10, ஏலக்–காய் தூள் - 1/4 டீஸ்– பூன், உப்பு - 1 சிட்டிகை. ப�ொரிப்–பத – ற்கு: எண்–ணெய் - தேவைக்–கேற்ப. மேல் மாவிற்கு: மைதா - 1 கப், அரிசி மாவு - 2 டீஸ்– பூன், சமை–யல் ச�ோடா - 1 சிட்டிகை, மஞ்–சள் தூள் - விருப்–பப்ப – ட்டால். எப்–படி – ச் செய்–வது – ? சுத்–த–மான வெல்–லத்–தில் சிறி–த–ளவு நீர் விட்டு, க�ொதிக்க விட்டு வடி–கட்டி மீண்–டும் அடுப்–பில் வைத்து சிறிது கெட்டி–யாக்–கவு – ம். (பாகு மாதிரி வேண்–டாம்) ஊறிய க�ொண்–டைக்–கட – லையை – நன்கு வேக விட்டு மிக்– ஸி–யில் மைய அரைத்து, அத–னுட – ன் சேர்த்து தேங்–காயை ஒரு சுற்று அரைத்து எடுத்து, ஏலக்–காய் தூள், உப்பு சேர்த்து பிறகு வெல்–லத்–தில் கலந்து முந்–திரி, திராட்சை சேர்க்–கவு – ம். இது உருட்டும் பதத்–தில் இருக்–கட்டும். பின் எலு–மிச்சை அளவு உருண்–டைக – ள – ாக உருட்ட–வும். பின் மேல் மாவிற்–கான ப�ொருட்–களை நீர் விட்டு பஜ்ஜி மாவு பதத்–தில் கலந்து எண்–ணெயை சூடாக்கி பூரண உருண்–டைக – ளை மாவில் நன்கு த�ோய்த்து மித–மான தீயில் ப�ொரித்–தெடு – க்–கவு – ம். வித்–திய – ா–சமா – ன க�ொண்– டைக்–கட – லை சுய்–யம் ரெடி. இது சத்–தா–னது – ம் கூட.

32

ðô¡

1-15 மே 2015

கார வெள்–ளைக் க�ொண்–டைக்– க–டலை சுய்–யம் என்–னென்ன தேவை? பூரணத்துக்கு: வெள்ளைக் க�ொண்– டை க்– க– ட லை - 100 கிராம், தேங்– க ாய்த் துரு– வ ல் - 1/2 கப், உடைத்த வேர்க்– க – டலை - 1/4 கப், ப�ொடி– ய ாக நறுக்–கிய க�ொத்த மல்லி, பச்–சை – மி – ள – க ாய், இஞ்சி - தலா 1 மேஜைக்– க – ர ண்டி (பச்– சை – மி – ள – காய் சிறிது குறைவு), சீர–கம் - 1 டீஸ்–பூன், காய்ந்த மிள–காய் - 2, உப்பு, எண்–ணெய் - தேவைக்கு மேல் மாவிற்கு: மைதா - 1 கப், அரிசி மாவு - 2 டீஸ்–பூன், ம ஞ் – ச ள் தூ ள் - வி ரு ப் – பப் – பட்டால், சமை–யல் ச�ோடா - 1 சிட்டிகை, உப்பு - 2 சிட்டிகை எப்–படி – ச் செய்–வது – ? மேல் மாவிற்கு க�ொடுத்–ததை த�ோசை மாவு பதத்–தில் கலந்து வைக்–க–வும். க�ொண்– டை க்– க – ட – லையை ஊற வைத்து பின் நன்கு வேக வைத்து வடித்து, இத்–துட – ன் உப்பு, காய்ந்த மிள–காய், சீர–கம் சேர்த்து

பலா சக்–க–வ–ரட்டி

கேர–ளா–வில் இந்த பலாப்–பழ சீஸன் வந்–தது – ம் பலாப்–பழ – த்தை க�ொண்டு அல்வா பலாக்–கலவை – , பலாப்–பழ சக்–கவ – ர – ட்டி செய்து, முத–லில் காய்க்–கின்ற பழத்–தில் செய்து கட–வு–ளுக்கு படைத்து பரி–மா–று–வார்–கள். இந்–தக் கல–வையை இப்–ப�ோது நாமும் செய்–ய– லாம். பலாப்–பழ சீஸன் என்–பத – ால் பலாப்–பழ அடை, பாய–சமு – ம் செய்–வார்–கள். என்–னென்ன தேவை? பலாச்–சு–ளை–கள் - 20 அல்–லது 25, வெல்–லம் - 200 கிராம், முந்–திரிப் பருப்பு - 15, ஏலக்–காய்த் தூள் - 1 சிட்டிகை, சுக்குத் தூள் - 1 சிட்டிகை, நெய் - 100 கிராம். எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? சுளை–யி–லுள்ள க�ொட்டையை நீக்கி சிறு துண்–டு–க–ளாக நறுக்கி, சிறிது நெய்–யில் வதக்–க– வும். ஆறி–ய–தும் மிக்–ஸி–யில் விழு–தாக அரைத்து வைக்–க–வும். பின் வெல்–லத்தை இடித்து சிறிது தண்–ணீர் சேர்த்து, கரைத்து வடி–கட்டி, பின் கெட்டி–யாக பாகு காய்ச்–சவு – ம். இந்–தப் பாகு–டன் பலா விழுதை சேர்த்து மித–மான தீயில் கிள–ற–வும். இத்–து–டன் க�ொஞ்–சம் க�ொஞ்–ச–மாக நெய் சேர்த்து கிள–றவு – ம். இது நன்கு சுருண்டு அல்வா பதம் வந்–தது – ம் நெய் மேலே வரும். இப்–ப�ோது இது–தான் பதம். முந்–தி–ரிப் பருப்பை நெய்–யில் வறுத்–துப் ப�ோட்டு ஏலக்–காய்த்–தூள், சுக்குத் தூள் சேர்த்து பலாப்–பழ சுளை–க–ளைக்–க�ொண்டு அலங்–க–ரித்து பரி–மா–ற–வும். இது பலாப்–பழ சீஸன், சுவா–மிக்–கும் நிவே–த–னம் செய்–ய–லாம். குழந்–தை–களுக்கு ர�ொட்டி, பிரெட்டில் தடவி க�ொடுக்–க–லாம்.

ஃபுரூட் பாசந்தி

மிக்–ஸியி – ல் கர–கர – ப்–பாக அரைக்–க– வும். பின் இத்–துட – ன் ப�ொடித்த ப ச் – சை – மி – ள – க ா ய் , இ ஞ் சி , க�ொத்த ம ல் லி , வே ர் க் – க–டலை, தேங்–காய்த்– து–ரு–வல் சேர்த்து பிசைந்து க�ொள்–ளவு – ம். இந்த பூர–ணம் உருண்–டை–யாக உருட்டும் அளவு கெட்டித்து கல– வை – ய ாக இருக்க வேண்– டும். இந்த கல–வை–யில் இருந்து சிறு எலு–மிச்சை அளவு உருண்– டை–க–ளாக உருட்ட–வும். இப் – ப – டி – ய ா– வ ற்– றை – யு ம் உருட்டிக் க�ொண்டு, கலந்த மேல் மாவில் நன்கு த�ோய்த்து எண்–ணெயை காய வைத்து மித–மான தீயில் ப�ொரித்– தெ – டு க்– க – வு ம். பின் படைத்து பரி–மா–ற–வும். வித்–தி– யா–சமா – ன சத்–தா–னது – மா – ன கார சுய்–யம் ரெடி.

என்–னென்ன தேவை? பால் - 1 லிட்டர், சர்க்–கரை - 100 கிராம், கன்–டென்ஸ்டு மில்க் - 1/2 கப், முந்திரி, தி ர ா ட ்சை , ஏ ல க் – காய் தூள் - சிறிது, விருப்– ப – மா ன பழங்– கள் வாழைப்– ப – ழ ம், தர்–பூச – ணி, கிர்ணி, ஆப்–பிள், கறுப்பு திராட்சை, பச்சை திராட்சை, பிளம்ஸ் (Plums) என்று ஒரு பெரிய கப் அளவு பழங்–களை அழ–காக நறுக்–கிக் க�ொள்–ள–வும். கிர்ணி, தர்–பூச – ணி – யை வட்ட–மான சிறு குழிக்–கர – ண்–டிக் க�ொண்டு ஸ்கோப் செய்து வைக்–க–வும். எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? பாலை சர்க்–க–ரை–யு–டன் சுண்ட பாதி–ய–ள–வுக்கு காய்ச்–ச–வும். இறக்கி கன்–டென்ஸ்டு மில்க் சேர்த்து கலக்–கவு – ம். இப்–ப�ோது கெட்டி–யாக மாறி–விடு – ம். ஆறி–ய– தும் ஏலக்–காய் சேர்க்–கவு – ம். பழங்–கள் சேர்த்–துக் கலந்து, ப�ொடித்த முந்– தி ரி, உலர்ந்த திராட்சை க�ொண்டு அலங்–க–ரித்து குளிர வைத்து பரி–மா–ற–வும். குறிப்பு: கறுப்பு திராட்சை, செர்– ரி ப் பழங்– க ள் க�ொண்டு அலங்–க–ரிக்–க–லாம். பழங்–கள் கலந்த இந்த ஃபுரூட் பாசந்தி அபா– ர – மா க இருக்– கு ம். வெயில் காலத்–தில் குளிர்ச்–சிய – ாக இருக்–கும். இதை கட–வுளு – க்கு படைத்து பரி–மா–ற–வும். த�ொகுப்பு: ஆர்.வைதேகி படங்–கள்: கிருஷ்–ண–மூர்த்தி ðô¡

33

1-15 மே 2015

அலை– மேல் முரு–கன் ருச்– ச ெந்– தூ ர் முரு– க – னு க்கு ஒரு தனிச்–

திசி– ற ப்பு உண்டு. தேர்– த – லி ல் வெற்றி

தேடித்–த–ரு–ப–வன், திருச்–செந்–தூர் முரு–கன். முரு– க ன் சூரனை வென்ற இடம் திருச்– செந்–தூர். கடல் அலை–கள் வந்து ம�ோதிக் க�ொண்டே இருப்– ப – த ால். ‘சீர– ல ை– வா ய்’ என்று பெயர் பெற்–றது. அதுவே, செந்–தில், திருச்–செந்–தில் என்று மாறி இப்–ப�ோது திருச்– செந்–தூர் என்று வழங்–கப்–ப–டு–கி–றது. முரு–க– னின் ஆறு–படை வீடு–களில் திருச்–செந்–தூரு – ம் ஒன்று. மலை மீது தான் முரு–கன் க�ோயில் இருக்–கும்? திருச்–செந்–தூர் மட்டும் அலை மீது அமைந்–திரு – ப்–பது ஏன்? ஆதி–கா–லத்–தில் இங்கு மலை மீது–தான் க�ோயில் அமைந்–தி–ருந்–தது. கடல் க�ொஞ்– ச ம் க�ொஞ்– ச – மா க முன்னே வந்து மலையை விழுங்கி விட்டது. க�ோயில் அமைந்த மலை–யுச்சி மட்டுமே இப்–ப�ோது மிஞ்–சி–யி–ருக்–கி–றது என்–கி–றார்–கள் ஆராய்ச்– சி–யா–ளர்–கள். க�ோயி–லுக்–குள் வரும் ப�ோது மலை–யை–யும் அதைக் குடைந்து க�ோயில்

அமைக்–கப்–பட்டி–ருப்–பதை – யு – ம் பார்க்–கலா – ம். கட–லை–ய�ொட்டி மலை மீது உள்ள குகையை வள்ளி குகை, அல்–லது வள்–ளிக் க�ோயில் என்–கி–றார்–கள். திருச்– ச ெந்– தூ ர் க�ோயில் ஓம் வடி– வி ல் கட்டப்–பட்டு இருக்–கிற – து. க�ோயில் வாச–லில் அலை–கள் வந்து ம�ோது–கின்–றன. மேற்கு, கிழக்–கில் க�ோபு–ரங்–கள். க�ோயி–லுக்–குள் எட்டு சித்–தர்–கள் லிங்–க–வ–டி–வில் ஒடுங்கி இருக்–கி– றார்–கள். மூல–வர் முரு–கன், உற்–ச–வர், ஆறு– மு–கன், இரு–வரு – க்–கும் தனித்–தனி சந்–நதி – க – ள் ஆறு–மு–கன் தேவி–யர் இரு–வ–ரு–டன் காட்சி தரு–கிற – ார். மூல–வ–ருக்கு அர்ச்–சனை செய்–ப–வர்–கள் ப�ோத்–திக – ள் இவர்–கள் கேர–ளத்–தைச் சார்ந்–தவ – ர்– கள். 250 ஆண்–டுக – ளுக்கு முன் திருச்–செந்–தூர் கேரள மன்–னர்–களின் ஆட்–சியி – ல் இருந்–தப� – ோது இவர்–களை கேரள மன்–னர் நிய–மித்–தார். சுற்–றுப் பிரா–கா–ரத்–தில் பெரு–மாள் க�ோயில் இருக்–கிற – து. இது–வும் மலை–யைக் குடைந்து, 1300 ஆண்–டுக – ளுக்கு முன் பல்–லவ – ர்–கள – ால் அமைக்–கப்–பட்டது. திருச்–செந்–தூர் குரு–தல – – மும் ஆகும். இங்–குள்ள தட்–சிண – ா–மூர்த்–தியை வழி– ப ட குரு– த �ோ– ஷ ங்– க ள் நீங்கி அருள் கிடைக்–கும். பக்–தர்–கள் கந்–த–சஷ்டி விர–தம் அனு–சரி – க்க க�ோயி–லில் தனி மண்–டப – ம் இருக்– கி–றது. க�ோயில் எதி–ரில் கடற்–க–ரை–யில் உள்– ளது நாழிக்–கி–ணறு; இது நல்ல தண்–ணீர்க் கிணறு. இதில் தண்–ணீர் வற்–றுவ – த – ே–யில்லை. காலை 4 மணி முதல் இரவு 9 மணி வரை க�ோயில் திறந்–தி–ருக்–கும்.

- க�ோட்டாறு ஆ.க�ோலப்–பன்

தீபச்–சு–டர் நாய–கி–கள்

டெ

ல் – லி – யி ன் அ ரு – கி – லு ள்ள ‘ ப த ா ன் க�ோட்’ ஜ்வா– லா – மு கி பீடம் என்–ற–ழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. பஞ்ச பாண்–ட–வர்–களே இங்கு வந்து மஹா–சக்–தியை வழி–பட்ட–தாக கூறப்–ப–டு–கி–றது. இங்கே பாறை– களி–லிரு – ந்து ஒன்–பது தீச்–சுட – ர்–கள் - பச்சை, நீல வண்–ணங்–களில் ஒளி வீசு–வதை, நவ–ராத்–திரி நாய– கி–கள் ஒன்–பது பேராக பாவித்து வழி–படு – கி – ன்–றன – ர். அரு–கிலு – ள்ள கிராம மக்–கள், இச்–சு–டர்–களி–லி– ருந்து விளக்–கேற்றி அவற்றை தங்– கள் இல்–லங்–களுக்கு க�ொண்டு செல்–வது வழக்–கம்.

- எஸ்.வளர்–மதி

34

ðô¡

1-15 மே 2015

1-15 ேம 2015

ðô¡

35

23

24

25

26

27

28

6

7

8

9

10

11

31

¬õè£C&1 ªõœO

15

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

14

30

22

5

13

21

4

29

20

3

12

19

2

êQ

CˆF¬ó&18 ªõœO

Aö¬ñ

1

݃Aô îI› «îF «îF

¶õ£îC ðè™ 3.51 ñE õ¬ó

«óõF Þó¾ 1.49 ñE õ¬ó

àˆFó†ì£F Þó¾ 3.06 ñE õ¬ó

êîò‹ 裬ô 6.22 ñE õ¬ó Ìó†ì£F ÜF裬ô 4.20 ñE õ¬ó

îêI Þó¾ 8.34 ñE õ¬ó

ãè£îC Þó¾ 6.10 ñE õ¬ó

ÜM†ì‹ 裬ô 7.57 ñE õ¬ó

F¼«õ£í‹ 裬ô 9.28 ñE õ¬ó

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî & ÜI˜î & Cˆî

Cˆî 4.53 H¡¹ ñóí

ÜI˜î 8.40 H¡¹ Cˆî

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Ìó£ì‹ ðè™ 11.46 ñE õ¬ó

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ñóí 14.56 H¡¹ Cˆî

ÜI˜î 12.07 H¡¹ ñóí

ÜI˜î 16.10 H¡¹ Cˆî

àˆFó£ì‹ ðè™ 10.44 ñE õ¬ó

eù‹

°‹ð‹

°‹ð‹

ê‰Fó£wìñ‹

²ð. ²ðM«êûƒè†° ï¡Á.

º¼èŠ ªð¼ñ£¡ «ê¬õ ï¡Á.

Ü‚Q ï†êˆFó‹ Ýó‹ð‹. ô†²I ï£ó£òí˜ îKêù‹ ñ.

ªð÷˜íI Móî‹. CˆFó °Šî ̬ü.

ïóC‹ñ¬ó õíƒè ï¡Á.

²ð. ܬùˆ¶ ²ðM«êìƒè†°‹ àè‰î . Hó«î£û‹.

M«êû °PŠ¹èœ

C‹ñ‹

C‹ñ‹

èìè‹

èìè‹

I¶ù‹

I¶ù‹

Kûð‹

Kûð‹

Hó«î£û‹. CõîKêù‹ CøŠðO‚°‹.

²ð. õó£è˜ îKêù‹ õó‹ ÜO‚°‹.

è£ñ£†C îKCˆî™ ñ.

êóvõF «îM îKêù‹ êèô è¬ôèO½‹ ªõŸPòO‚°‹.

¬ðóõ¬ó îKC‚è ñ»‡´. èˆFK «î£û‹ Ýó‹ð‹.

F¼«õ£í Móî‹, ïìó£ü˜ ÜH«ûè‹.

êmvõó¬ó «êM‚è êƒèìƒèœ Mô°‹.

Mõ£è . Ý…ê«ïò˜ «ê¬õ. ܬùˆ¶‹ ïôñ£°‹.

«ñû‹&Kûð‹ êƒèìýó 궘ˆF. Mï£òè˜ îKêù‹ ñòO‚°‹.

«ñû‹

«ñû‹

ÜI˜î 12.07 H¡¹ ñóí eù‹

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ñóí 60.00 ï£N¬è

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

«ò£è‹

Íô‹ ðè™ 12.19 ñE õ¬ó

«è†¬ì ðè™ 12.38 ñE õ¬ó

ÜÂû‹ ðè™ 12.28 ñE õ¬ó

Mê£è‹ ðè™ 11.58 ñE õ¬ó

²õ£F 裬ô 10.51 ñE õ¬ó

CˆF¬ó 裬ô 9.13 ñE õ¬ó

Üvî‹ è£¬ô 7.10 ñE õ¬ó

Üvî‹ ï£œ º¿õ¶‹

ï†êˆFó‹

ïõI Þó¾ 10.57 ñE õ¬ó

ÜwìI Þó¾ 1.20 ñE õ¬ó

êŠîI Þó¾ 3.33 ñE õ¬ó

ð…êI 裬ô 7.19 ñE õ¬ó êw® ÜF裬ô 4.15 ñE õ¬ó

궘ˆF 裬ô 8.41 ñE õ¬ó

F¼F¬ò 裬ô 9.39 ñE õ¬ó

¶MF¬ò 裬ô 10.08 ñE õ¬ó

Hóî¬ñ 裬ô 10.10 ñE õ¬ó

ªð÷˜íI 裬ô 9.38 ñE õ¬ó

궘ˆîC 裬ô 8.35 ñE õ¬ó

Fó«ò£îC 裬ô 7.09 ñE õ¬ó

Fó«ò£îC  º¿õ¶‹

FF

கணித்தவர்: ‘ஜ�ோதிட மணி’ வசந்ததா சுரேஷ்குமதார்

மே ோதம் 1-15 (சித்திைர-ை​ைகாசி) பஞ்ாஙக குறிப்புகள்

அதற்கு ஓஷ�ோ பதி–ல–ளித்–தார்:

கிருஷ்ண தத்துவம்

முரண்பாடுகளின் ஒற்றுமையே உலகம்

‘‘பா

ர–தப் ப�ோரில், கிருஷ்–ணன் முக்–கி–ய–மா–ன–த�ொரு பாத்–தி–ரத்தை வகிக்–கி–றான். அவன் நினைத்–தி–ருந்– தால் ப�ோரைத் தடுத்–தி–ருக்–க–லாம் என்று த�ோன்–று–கி–றது. ஆனால், ப�ோர் நடந்–தது. இதன் விளை–வா–கக் க�ொடிய மர–ணங்–களும் அழி– வு ம்– த ான் ஏற்– ப ட்டன. இயல்– பா – க வே, இதன் ப�ொறுப்பு கண்–ணன் தலை–யில்–தான் விழு–கி–றது. தாங்–கள் அவனை நியா–யப் படுத்–து–கி–றீர்–க–ளா? அல்–லது குற்–றம் சாட்டு–கி–றீர்–க–ளா–?–’’ என்று ஓஷ�ோ–வி–டம் ஒரு–வர் கேட்டார்.

36

ðô¡

1-15 மே 2015

‘‘ப�ோரும் அமை– தி – யும் அப்–படி – த்–தான். இங்– கே– யு ம் தாம் ஏதா– வ து ஒன்–றைத் தேர்ந்–தெ–டுக்– கவே விரும்–பு–கி–ற�ோம். மு ர ண் – பா ட ்டை – யு ம் , ப�ோராட்டத்– தை – யு ம் தவிர்த்து விட்டு, சமா– த ா – ன த ்தை ம ட் டு ம் வை த் – து க் க�ொள்ள வி ரு ம் – பு – கி – ற� ோ ம் . ஏ த ா – வ – த �ொ ன் – றை த் தே ர் ந் – த ெ – டு க் – க ா – ம ல் நம்–மால் வாழவே முடி– யாது ப�ோலி–ருக்–கி–றது. ஆனால், உல–கம் முரண்– பா– டு – க ளின் ஒற்– று – மை – யா– க – வு ம், இயக்– க – வி – ய – லா–க–வும் திகழ்–கின்–றது. வெவ்– வே று வித– ம ான இ சை க் – கு – றி ப் – பு – க ள் க�ொண்டு, இசைக்–கும் சேர்ந்– தி சை குழு– த ான் இந்த உல–கம். இது ஒரு தனிச்–சு–ரம் அல்ல. நான் கேள்–விப்–பட்ட ஒரு செய்–தியை – ச் ச�ொல்– கி–றேன். ஒரு–வர் இசைக்– க–ருவி ஒன்றை வாசித்–துக் க�ொண்–டிரு – ந்–தார். ஒரே ஒரு சுரத்தை மட்டும் அவர் மீட்டிக் க�ொண்– டி– ரு ந்– த ார். அதையே நீண்ட நேரம் திரும்–பத் தி ரு ம்ப இ சை த் – து க் க�ொண்–டி–ருந்–தார். அவ–ரு–டைய குடும்– ப த் – த ா ர் ம ட் டு – ம ல் – லா– ம ல், அக்– க ம் பக்– கத்– த ா– ரு ம் அத– ன ால் பாதிக்–கப்–பட்டார்–கள். கடை–சியி – ல், சிலர் கூட்ட– மா– க ச் சேர்ந்து அவ– ரி– ட ம் வந்து, ‘‘எல்லா இசைக் கலை–ஞர்–களும் வெவ்–வேறு சுரங்–கள – ைக் கலந்து வாசிப்– ப – தை த்– தான் நாங்–கள் கேட்டி– ருக்–கிற� – ோம். நீங்–கள் ஏன் இப்–படி ஒரே சுரத்தை வாசித்– து க் க�ொண்– டி – ருக்– கி – றீ ர்– க ள்– ? – ’ ’ என்று கேட்டார்–கள். அ த ற் கு அ வ ர் ,

‘‘எனக்கு சரி–யான நாதம் கிடைத்–துவி – ட்டது. மற்–ற–வர்–கள் அதைத் தேடிக் க�ொண்–டி–ருக்– கி–றார்–கள். அத–னால்–தான் நான் அதையே இசைக்– கி – றே ன். இனி எனக்– கு த் தேடலே இல்–லை–’’ என்–றார்!. நம்–முடை – ய மனம் ஏதா–வது ஒரு சுரத்தை மட்டும் தேர்ந்–தெ–டுத்–துக் க�ொண்டு மற்–ற– வற்– றை த் தள்– ளி – வி – டு – கி ன்– ற து. ஆனால், வாழ்க்கை அப்–படி இல்லை. சுர பேதங்–களின் கல–வை–யாக இருக்–கின்–றது. ஒரு கட்டிடத்–தின் வளை–வான வாயி– லைப் பார்த்–தி–ருப்–பீர்–கள். எதிர் எதி–ரான முறை– யி ல், கற்– க ள் அரு– க – ரு கே வைத்– து க் க ட ்டப்பட் டி – ரு ப் – ப – தை க் க ா ண – ல ா ம் . அப்–படி – க் கட்டி–னால்–தான் பலம். ஒரே மாதி– ரி–யான செங்–கற்–களை, ஒரே மாதி–ரி–யாக அடுக்–கி–னால் அது விழுந்–து–வி–டும். தம் முழு வாழ்–வும், எதிர்–எ–திர் அம்–சங்– களின் இறுக்–கத்–தால்–தான், இணைப்–பால்– தான் கட்டப்–பட்டி–ருக்–கிறது. இந்த வாழ்–வின் இறுக்–கத்–தின் ஒரு பகு–தி–தான் ப�ோர். ப�ோர் என்–பது முற்–றா–கத் தீமை செய்– வது, அழி–வைத் தரு–வது என்று நினைப்–பது தவறு. அந்–தப் பார்வை குறு–கி–யது. துண்டு துணுக்–கா–னது. மனித சமு–தா–யத்–தின் வளர்ச்–சி–யை–யும், நாக–ரிக – த்–தையு – ம் நாம் ஊன்–றிக் கவ–னித்–தால், ப�ோர், அதில் பெரும் பங்கு வகித்–தி–ருப்–ப– தைக் காண–லாம். இன்று மனி– த ன் பெற்– றி – ரு க்– கி ற, வாழ்– வுக்–குத் தேவை–யான எத்–த–னைய�ோ நல்ல அம்– ச ங்– க ள், ப�ோரின் மூலம் கிடைத்– த – வையே. இன்று உல–கம் முழு–வ–தி–லும் எத்– தனை சாலை–கள – ை–யும், நெடுஞ்–சா–லைக – ள – ை– யும் நாம் பார்க்–கி–ற�ோம்! இவை–யெல்–லாம் ப�ோர்–களுக்–கா–கத் தயா–ரிக்–கப்–பட்ட–வையே – ! படை– க – ள ைக் க�ொண்டு செல்– வ – த ற்– க ாக அமைக்–கப்–பட்ட–வை–யே! இந்த சாலை–கள் இரண்டு நண்–பர்–கள் சந்–திப்–ப–தற்–கா–கவ�ோ, தூரத்–தி–லி–ருந்து ஒரு ஆணும் பெண்–ணும் செய்து க�ொள்–ளும் திரு– ம–ணத்–திற்–கா–கவ�ோ உரு–வாக்–கப்–பட்டவை அல்–ல! இரு பகை–வர்–கள் ம�ோதிக்–க�ொள்–ளும் ப�ோருக்–கா–கப் ப�ோடப்–பட்டவை இவை. உல–கம் முழு–வதி – லு – ம் எத்–தனை மாளி–கை– களை, க�ோட்டை–களை நாம் பார்க்–கிற� – ோம். இவை–யும் ேபாருக்–காக உரு–வாக்–கப்–பட்ட– வையே. உல–கில், முதன் முத–லா–கக் கட்டப்– பட்ட உயர்ந்த சுவர், பகை–வன் வரு–கிற – ானா என்று பார்ப்– ப – த ற்– க ா– க க் கட்டப்– ப ட்ட– து – தான். இதைத் த�ொடர்ந்து மதில்– க ளும், க�ோட்டை–களும் உரு–வா–யின. இன்று, உல–கின் எல்லா பெரிய நக–ரங்– களி– லு ம், வானை அளக்– கு ம் மாபெ– ரு ம் கட்டிடங்–கள – ைக் காண்–கிற� – ோம். இவை–யெல்– லாமே, ப�ோரின் பின் விளை–வு–கள் என்று

உணர்–வது சிர–மம்–தான். மனி– த – னி ன் சகல சம்– ப த்– து க்– க ளும், சாத–னைக – ளும், அறி–விய – லு – ம், உயர் த�ொழில் நுட்–பமு – ம், அடிப்–படை – யி – ல் ப�ோருக்–குத்–தான் கட–மைப்பட்டி–ருக்–கின்–றன. ப�ோர், மனித மன– தி ல், ஒரு பெரிய இறுக்–கத்தை, பதற்–றத்தை ஏற்–ப–டுத்–து–கின்– றது. அத–னால், எதிர்ப்–ப–டும் பிரச்–னையை மனம் சமா–ளிக்–கத் தயா–ராகி விடு–கிற – து. அடி –யா–ழத்–தில் கிடந்த நம் சக்–தி–கள் தன் வேர்– களை உத– றி – வி ட்டு எழு– கி ன்– ற ன. விழிப்– பு–ணர்ச்சி ஏற்–பட்டு விடு–கின்–றது. இவை–தாம், நம்மை செய–லுக்–குத் தூண்–டும் அம்–சங்–கள். சமா–தான காலத்–தில் நாம் ச�ோம்–ப–லு–ட– னும், அசட்டை–யு–ட–னும் இருந்–து–வி–ட–லாம். ஆனால், ப�ோர்க்–கா–லங்–களில் நிலை–மையே வேறு. ப�ோர், நம் சக்–தி–யைக் கிளறி விட்டு விடு–கின்–றது. அசா–தா–ரண – ம – ான அறை–கூவ – ல்– களை எதிர்–க�ொள்ள, நம் உறக்–கம் கலைந்து விடு– கி ன்– ற து. விழிப்– பு – ண ர்ச்சி நிலைத்து விடு–கின்–றது. அத– ன ால்– த ான், நாம் ப�ோர்க்– க ா– ல ங்– களில், அசா–தா–ரண மனி–தர்–களா – க மாறிப்– ப�ோய் விடு–கிற� – ோம். நம் சாதா–ர–ணப் பண்பு மறைந்து விடு–கி–றது. ப�ோரின் அறை–கூ–வல் எதிர்–வரு – ம்–ப�ோது மனி–தம – ன – ம், மிக உயர்ந்த நிலை–யில் முழுச் சக்–தி–ய�ோடு செயல்–பட ஆரம்–பித்து விடு–கிற – து. ப�ோர்க்–கா–லங்–களில், புத்–திச – ா–லித்–தன – ம் சட்டென மேல்–நிலை – க்–குத் தாவி செயல்–ப–டு–கின்–றது. சாதா–ரண காலங்– களில் அப்–படி – ப்–பட்ட சிந்–தனை – க – ள் த�ோன்ற பல நூற்–றாண்–டு–கள் பிடிக்–கும். கண்–ணன், மகா–பார – த – ப் ப�ோரை தவிர்த்– தி– ரு ந்– த ால், இன்று, இந்– தி யா நிறைந்த செல்வ வளங்– க – ள� ோடு செழித்– தி – ரு க்– கு ம் என்று பலர் நினைக்–கி–றார்–கள். இந்–தியா, தன்–னுடை – ய பெரு–மை–யின், வளர்ச்–சி–யின்,

க�ொடு–மு–டி–க–ளைத் த�ொட்டி–ருக்க முடி–யும் என்று கரு–து–கி–றார்–கள். ஆனால், உண்மை இதற்கு நேர்–மா–றா–கத்– தான் இருக்–கின்–றது. நாம், கிருஷ்–ண–னைப் ப�ோன்ற தரத்– தி ல், சில மாம– னி – த ர்– க ளை உரு– வ ாக்கி, சில ப�ோர்– க ளை, மகா– பா – ரத அள– வி ல் நடத்– தி – யி – ரு ந்– த ால், இன்று நாம் வளர்ச்–சி–யின் சிக–ரங்–களை எட்டிப் பிடித்–தி–ருக்க முடி–யும்! பார–தப் ப�ோருக்–குப் பின் இந்த ஐயா– யி–ரம் ஆண்டு காலத்–தில், அதைப் ப�ோல, ஒரு ப�ோரைக் கூட நாம் சந்–திக்–க–வில்லை. இது–வரை நாம் சந்–தித்த மற்ற ப�ோர்–க–ளெல்– லாம் சிறு–வர் சண்–டைக – ளே, குருக்ஷேத்–திர – ப் ப�ோரு–டன் ஒப்–பி–டும்–ப�ோ–து! இவை சின்– ன ச் சின்ன சண்– டை – க ள், முக்– கி – ய த்– து – வ ம் இல்– ல ா– த வை. சண்– டை – யென்று கூட ச�ொல்– ல த் தகு– தி – ய ற்– ற வை. வெறும் ம�ோதல்–கள், பூசல்–கள், நாம் பெரிய யுத்– த ங்– க ளில் ஈடு– பட் டி– ரு ந்– த ால், இந்– த ப் பூமி– யி – லேயே , மிக முன்– னே – றி ய, செல்– வ – வ–ளம் மிக்க நாடாக உயர்ந்–தி–ருப்–ப�ோம். இன்று நம் நிலைமை, நேர் மாறாக இருக்– கின்–றது. நாம் ஏணி–யின் கீழ் நின்று க�ொண்– டி–ருக்–கி–ற�ோம். பெரிய யுத்–தங்–கள் நடத்–திய நாடு–கள், இன்று வள– மு ம், வளர்ச்– சி – யு ம் பெற்று சிக–ரங்–களை எட்டி–விட்டன. முதல் உல–கப் ப�ோருக்–குப் பின், ‘ஜெர்–மனி அடி–ய�ோடு ஒழிந்து ஓய்ந்து ப�ோய்–விட்டது; நல்–லக – ா–லம்’ என்–று–தான் நினைத்–தார்–கள். ஆனால், வெறும் இரு–பத – ாண்–டுக் காலத்– திற்–குள், ஜெர்–மனி முன்–னிலு – ம் மிக வலிமை பெற்று எழுந்–தது. அவ்–வள – வு ம�ோச–மாக அடி– பட்டு வீழ்ந்த பிறகு, அது அப்–படி எழுந்து இன்–ன�ொரு ப�ோரைத் த�ொடங்–கும் என்று யாரும் கனவு கூடக் கண்–டி–ருக்க முடி–யாது. நூறு வரு–ஷத்–திற்கு அந்த ப�ோரைப் பற்–றியே நினைக்க முடி–யாது என்–றுத – ான் நினைத்–தார்– கள். ஆனால், இரு–பது ஆண்–டு–களில் அந்த அதி–ச–யம் நிகழ்ந்து விட்டது.

எப்–ப–டி? முதல் உல–கப் ப�ோரின் ப�ோது, வெளி– யான மன�ோ–சக்–தியை – யு – ம், உத்–வேக – த்–தையு – ம், அந்த நாடு பயன்–படு – த்–திக் க�ொண்டு வலிமை பெற்–று–விட்ட–து! இரண்–டாம் உல–கப் ப�ோருக்–குப் பின், இனி உல– க த்– தி ல் ப�ோர்– க ளே இருக்– க ாது என்–பது ப�ோலத்–தான் த�ோன்–றிய – து. ஆனால், முன்பு ப�ோரிட்ட சக்–தி–கள், அதை–வி–டக் க�ொடிய ப�ோருக்–குத் தயா–ராகி விட்டன. படு–ம�ோ–ச–மான த�ோல்–விக்–கும், நாசத்– திற்–கும் இரை–யா–கிப்–ப�ோன ஜெர்–ம–னி–யும், ஜப்–பானு – ம், செல்வ வளம் மிக்க நாடு–களா – க வளர்ச்–சி–யடை – ந்–தன. ஜப்–பா–னுக்–குப்–ப�ோய் பார்த்–தால், இரு–பது ஆண்–டு–களுக்கு முன் இங்–கேயா அணு–குண்டு வீசப்–பட்டது என்று அதி–ச–யப்–ப–டு–வ�ோம். இ ந் – தி – ய ாவை சு ற் – றி ப் பா ர் த் – த ா ல் , த�ொடர்ந்து அணு–குண்டு வீச்–சுக்கு இரை– யான நாடு–ப�ோ–லத் த�ோற்–ற–ம–ளிக்–கி–ற–து! நம் நாட்டின் படு–ம�ோ–ச–மான நிலை–மை–யைப் பார்ப்–ப–வர்–கள் முடிவே இல்–லா–மல் இந்த நாடு த�ொடர்ந்து ப�ோர்–களில் ஈடு–பட்டு, அழிந்து கிடப்– ப – த ா– க த்– த ான் நினைக்க முடி–யும். ஆனால், நம்–முடை – ய மானக் கேட்டிற்–கும் துய–ரங்–களுக்–கும் கார–ணம் பார–தப் ப�ோர் அன்று. ஒரு நீண்ட ஆசான்– க ளின் வரிசை, அந்த மகா–பா–ர–தப் ப�ோரின் நிழ–லில் நின்று க�ொண்டு, ப�ோருக்கு எதி–ரா–கப் பேசி வந்– தி–ருக்–கி–றார்–கள். பார–தப் ப�ோரை, ப�ோர் எதிர்ப்– பு க் க�ொள்– கை க்கு ஆத– ர – வ ா– க ப் பயன்–ப–டுத்தி வந்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். ‘‘பாருங்–கள்! எவ்–வள – வு க�ொடிய யுத்–தம் அது! எவ்–வ–ளவு வன்–மு–றை! வேண்–டாம், வேண்– ட ாம் இப்– ப – டி ப்– ப ட்ட ப�ோர்– க ள்! ரத்–தம் சிந்–தல்–!–’’ என்று பார–தப் ப�ோரை சுட்டிக் காட்டிப் பேசி வரு–கி–றார்–கள். ஆனால், அப்–ப–டிப்–பட்ட ப�ோர்–க–ளை– யும், அவற்றை நடத்– து ம் கிருஷ்– ண – னை ப்

ப�ோன்ற மாம– னி – த ர்– க – ள ை– யு ம், நாம் உரு– வ ாக்– க – வி ல்லை என்– ப – து – த ான் பரி–தா–ப–க–ர–மா–ன–து! அப்–படி உரு–வாக்–கி–யி–ருந்–தால், நாம் வெற்–றி–ய–டை–யும் ஒவ்–வ�ொரு ப�ோருக்– குப் பின்–னா–லும், மகா–பா–ரத ப�ோர்க் –கா–லத்–தின் விழிப்–பு–ணர்–வைக் காட்டி– லும் அதிக விழிப்–புண – ர்வு பெற்று அதன் சிக– ர த்– தையே அடைந்– தி – ரு க்க முடி– யும். சந்–தே–க–மில்–லா–மல், நாம் இன்று உல– க த்– தி ன் தலை– சி – ற ந்த வளர்ச்– சி – யும், வள–மும் பெற்ற சமு–தா–ய–மு–மாக ஆகி–யி–ருக்க முடி–யும். இந்த விஷ–யத்–தில் இன்–ன�ொரு முக்– கி–ய–மான அம்–சத்–தை–யும் நாம் கவ–னித்– துப் பார்க்க வேண்–டும். ஒரு பின்–தங்–கிய சமு–தா–யத்–தில் பார–தப் ப�ோர் ப�ோன்ற ஒன்று த�ோன்ற வழி–யில்லை. ஒரு பெரிய ப�ோரைத் துவக்–கவு – ம் செல்–வ– வ–ளம் தேவைப்–படு – கி – ற – து. அதே சம–யம், ஒரு சமு–தா–யத்–தின் வளத்– திற்–கும், வாழ்–விற்–கும் ப�ோர் தேவைப்–ப–டு– கிற–து! ஏனென்–றால், ப�ோர்க்–கா–லம் தான் மாபெ–ரும் அறை கூவல்–களை ஏற்–றுக் க�ொள்– ளும் காலம். கிருஷ்–ணன் நடத்–திய – து ப�ோன்ற பல ப�ோர்– க ள் நமக்கு வாய்த்– தி – ரு ந்– த ால், நம் நிலையே இப்–ப�ோது வேறாக இருக்–கும்! இதை இன்–ன�ொரு க�ோணத்–தி–லி–ருந்து பார்ப்–ப�ோம். மகா–பா–ரத காலத்–தில் இந்–தியா அடைந்– தி–ருந்த உன்–ன–த–மான நிலையை இப்–ப�ோது, மேற்– க த்– தி ய நாடு– க ள் அடைந்– து ள்– ள ன. இன்–றைக்கு நாம் பயன்–ப–டுத்–தும் எல்லா நவீன ப�ோர்க்–கரு – வி – க – ளும், பார–தப் ப�ோரில் பயன்– ப – டு த்– த ப்– பட் டுள்– ள ன. வடி– வ ங்– க ள் மட்டும் வேறா–னவை. அந்த வர–லாற்–றுப் புகழ்–மிக்க ப�ோரின் ப�ோது இந்–தியா, புத்தி கூர்–மையு – ம், அறி–விய – ல் மேன்–மை–யும் பெற்று உயர்ந்த வளர்ச்–சியை அடைந்–தி–ருந்–தது. சிக–ரங்–க–ளைத் த�ொட்டி– ருந்–தது. நமக்–குத் தீங்கு செய்–வது ப�ோரல்ல. வேறு ஏத�ோ ஒன்–றுத – ான் நமக்–குத் தீங்கு செய்–திரு – க்– கி–றது. என்ன அது? ப�ோருக்– கு ப் பின்– ன ால் ஏற்– ப ட்டதே ஒரு சலிப்– பு – ண ர்ச்சி, அது– த ான் நமக்– கு த் தீங்கு செய்–த–து! அந்–தக் காலத்–தின் ஆசான்– கள், அதைத் தங்– க ளுக்கு சாத– க – ம ாக்– கி க் க�ொண்–டார்–கள். இதே சலிப்–பு–ணர்ச்–சி–தான் இப்–ப�ோது மேலை உல–கைப் பற்–றிக் க�ொண்–டுள்–ளது. அவர்–கள் ப�ோருக்கு அஞ்–சு–கி–றார்–கள். இப்– ப�ோது இன்று மேலை உல– க ம் வீழ்ச்– சி – ய – டைந்–தால், அதற்–கான ப�ொறுப்பு ப�ோர் எதிர்ப்– பா – ள ர்– க ள் மீது– த ான் சுமத்– த ப்– ப – ட – வேண்–டும்! இவர்–க–ளைப் பின்–பற்–றி–னால் வீழ்ச்சி நிச்–ச–யம்! அப்–பு–றம் மேலை உல–கம்,

பார–தப் ப�ோருக்–குப் பின்–னால் இந்–தியா அடைந்– தி – ரு ந்த நிலையே, குழப்– பத ்தை அடைந்–து–வி–டும்! இந்–திய – – நாடு இந்–தக் க�ோழை–களின் பேச்– சைக் கேட்ட–தால்–தான், பல்–லா–யி–ரக்–க–ணக்– கான ஆண்–டுக – ளா – க – த் துன்–பத்–தில் வீழ்ந்து கிடக்–கின்–றது. ஆகவே, இந்த விவ–கா–ரத்தை நாம் விரி–வாக ஆராய்ந்து பார்த்–துவி – ட – – வேண்–டும். கிருஷ்–ணன் ஒரு பருந்–தல்ல. ப�ோருக்–கா–கப் ப�ோர் வேண்–டும் என்று ச�ொல்–கிற ப�ோர் வெறி–யன் அல்ல. ப�ோரை, வாழ்க்–கையி – ன் ஒரு பகு–திய – ா–கவே அவன் கணிக்–கிற – ான். யாரை– யும் அழிப்–பது அவன் ந�ோக்–கம – ல்ல. யாரை–யும் துன்–பப்–படு – த்–துவ – து அவன் ந�ோக்–கம – ல்ல. ப�ோரைத் தவிர்க்க அவன் எல்லா முயற்–சிக – ள – ை–யும் செய்து பார்த்–துவி – ட்டான். ஆனால், எதற்–கா–கவு – ம், ப�ோரி–லிரு – ந்து தப்–பிச் சென்–றுவி – ட அவன் முயற்சி செய்–தவ – ன – ல்ல. தன் உயிர�ோ, உண்– மைய� ோ, சம– ய ம�ோஎதை இழக்–க–வும் அவன் தயா–ராக இருந்– தான். ப�ோரைத் தவிர்ப்–பத – ற்–கும் ஒரு எல்லை இருக்–கி–றது. வாழ்–விற்–குத் தீங்கு செய்–து–வி–டுமே என்– ப–தால் நாம் ப�ோரைத் தவிர்க்க விரும்–பு –கி–ற�ோம். ஆனால், ப�ோரைத் தவிர்ப்–ப–தா– லேயே நம் வாழ்க்கை காயப்–ப–டுத்–தப்–ப–டு– கி–றது. துன்–பப்–ப–டுத்–தப்–ப–டு–கி–றது என்–றால் என்ன ச�ொல்– வ – து ? அப்– ப �ோது அதைத் தவிர்ப்–ப–தில் எந்த அர்த்–த–மு–மில்லை. சமா–தா–ன–வா–தி–யும் சமா–தா–னம் நிலை– நாட்டவே ப�ோரை எதிர்க்–கிற – ான். ப�ோரைத் தவிர்ப்–ப–தா–லேயே சமா–தா–னத்–திற்–குக் குந்–த– கம் விளை–கி–றது என்–றால் என்ன செய்–வ–து? ஆகவே, நாம் மிகுந்த வலிமை பெற்று, திறமை பெற்று, ஒரு தெளி–வான, திட்ட–வட்ட– மான, தீர்–மா–ன–மான பேச்–சைத் த�ொடங்க வேண்டி வரு–கி–றது. (த�ொடரும்) நன்றி: கண்ணதாசன் பதிப்பகம், சென்னை - 600 017 ðô¡

39

1-15 மே 2015

வினைகளைத் தீர்க்கும்

வித்தகி

ஜ்வாலாமாலினி நித்யா இந்த நித்– ய ா– த ேவி பிர– ள ய கால அக்– னி – ய ைப் ப�ோன்ற தேக காந்–தி–யும், புன்–மு–று–வல் தவ–ழும் ஆறு திரு– மு – க ங்– க ளும், பன்– னி – ர ெண்டு திருக்– க – ர ங்– க ளும் க�ொண்–ட–ருள்–ப–வள். தன் திருக்–க–ரங்–களில் முறையே பாசம், கத்தி, வில், கதை, சூலம், வரத முத்–திரை, அங்–கு–சம், கேட–யம், பாணம், அக்னி, மழு–வ�ோடு அபய முத்–திரை – –யை–யும் தரித்–தி–ருப்–ப–வள். ஆற்–ற–லின் வடி–வ–மா–கத் திகழ்–ப–வள். பத்–மம் எனும் தாம–ரையி – ன் மேல் நின்ற திருக்–க�ோல – ம் க�ொண்–டவ – ள். அன்–னை–யின் திரு–முடி – க – ளில் ஒளி–மிக்க ரத்–னா–பர – ண – ங்– கள் இழைத்த மகு–டங்–கள் மின்–னுகி – ன்–றன. செவி–களில் த�ோடு–களும், கழுத்–தில் ரத்–னங்–கள் இழைக்–கப்–பட்ட பளிச்–சி–டும் பதக்–கங்–கள், காசு மாலை, த�ோள்–வளை, கை வளை–யல்–கள், பாதங்–களில் தண்டை, க�ொலுசு என ஸர்–வா–பர – ண – பூ – ஷி – தை – ய – ாய் பேர–ழகு பூத்–துக் குலுங்– கும் வடி–வின – –ளா–கத் திகழ்–கி–றாள் இந்த நித்யா தேவி. அனைத்து உயிர்– க ளுக்– கு ம் ஆதார சக்– தி – ய ாக

40

ðô¡

1-15 மே 2015

‘‘ஜ்வா–லா–’’ பீடத்– தில் ஸித்– தி தா எனும் மாபெ– ரும் சக்– தி – ய ா– க த் தி க ழ் ந் து அம்– பி – கை யை ஒ ளி வ டி – வி ல் கண்டு மகி–ழும் ஞானி– களுக்– கு ம், யம தர்– ம – ர ா– ஜ – னி ன் பாசக்– க – யி ற்– றி ல் சிக்கி ஜீவனை இழுக்– கு ம்– ப �ோது அன்– ன ை– யி ன் பேர�ொ–ளி–யில் கலந்–திட விரும்–பும் அன்–பர்–களுக்–கும் அருள்–ப–வள். இந்த அம்– பி – கை – யி ன் அருள் எனும் மழை–யால் நம் துய–ரங்–களெ – ல்– லாம் தீயி–லிட்ட பஞ்சு ப�ோலா–கும். நம் வினை–க–ளை–யெல்–லாம் தீர்க்– கும் வித்–தகி. வேண்–டும் வரங்–களை வாரி– வ ாரி வழங்கி நம்மை ஆட்– க�ொள்– ளு ம் நாயகி. வரப்– ர – ச ாதி. முறை–யான வழி–யில் நிறைந்த வரு– வா–யும் லாப–மும் அளிக்–கக் கூடி–ய– வள் இத்–தேவி. பகை என்று ஏதும் இல்– ல ா– த – தாக்கி அனை–வ–ரை–யும் வல்–லமை உடை–ய–வ–ராக்–கும் சக்தி படைத்–த– வள். தன்னை நிகர்த்த சக்தி கூட்டங்– கள் சூழ தன்–னைப் பணிந்த அனை– வ– ரை – யு ம் இன்– பு ற்று வாழ வரம் தரும் தேவி–யின் பாத கம–லங்–களை சர–ணடை – –வ�ோம். பண்–டா–சுர – னு – ட – ன் லலிதா தேவி நடத்–திய யுத்–தத்–தில் இந்த நித்யா தேவி 100 ய�ோஜனை விஸ்–தா–ரம் நீளமும், 30 ய�ோஜனை விஸ்–தா–ரம் அக–ல–மும் 30 ய�ோஜனை விஸ்–தா– ரம் உய–ர–மும் உள்ள ஒரு நெருப்– புக் க�ோட்டையை சிருஷ்– டி த்த வல்– ல மை மிக்– க – வ ள். அவ்– வ – ள வு வல்–லமை மிக்க தேவி–யின் கருணை பக்– த ர்– க ளுக்– க ாக எதைத்– த ான் செய்–யா–து? வழி–ப–டு– ப–லன் இந்த அம்– பி – கை – ய ைத் துதிப்– ப�ோர்க்கு தனா–கர்–ஷண – மு – ம், ஸர்வ வசி–ய–மும், ஸ்த்ரீ புருஷ சேர்க்–கை– யும், துக்க நாச–ன–மும் சித்–திக்–கும். தாக்க வரும் தீமை–களும், விர�ோ– தங்–களும் சூரி–ய–னைக் கண்ட பனி ப�ோல் வில–கும். சகல தேவதா ப்ரீதி சித்–திக்–கும். ஜ்வா–லா–மா–லினி காயத்ரி ஓம் ஜ்வா–லா–மா–லின்யை

வித்–மஹே மஹாஜ்–வா–லாயை தீமஹி தன்னோ தேவி ப்ர–ச�ோ–த–யாத்.

மூல–மந்த்–ரம் ஓம் நம�ோ பக–வதி ஜ்வா–லா–மா–லினி

தேவ தேவி ஸர்வ பூத ஸம்–ஹா–ரக – ா–ரிகே ஜாத–வேத – ஸி ஜ்வ–லந்தி

ஜ்வல ஜ்வல ப்ரஜ்–வல ப்ரஜ்–வல ஹ்ராம் ஹ்ரீம் ஹ்ரூம் ரர–ர–ர–ர

ர – ர ஜ்வா–லா–மா–லினி ஹும் பட் ஸ்வாஹா. த்யான ஸ்லோ–கங்–கள் ஜ்வல ஜ்வல நஸம்–கா–சாம் மாணிக்ய முகு–ட�ோஜ்–வ–லாம் ஷட் வக்த்–ராம் த்வா–தச புஜாம் ஸர்–வா–ப–ரண பூஷி–தாம் பாசாங்–குஸ�ௌ கேட கட்கௌ சாப பாண கதா தர�ௌ குவ–வந்–நிவ சாபிநீ ததா–நம் கர–பங்–கஜை: ஸ்வ–ஸ–மா–நாபி ரபித: சக்–திபி: பரி–வா–ரி–தாம் சாருஸ்–மித லஸத்–வக்த்ர ஸர�ோ–ஜாம் த்ரீ–ஷ–ணாத்–வி–தாம் த்யாத்–வைவ முப–சா–ரைஸ் தைரர்ச்–ச–யேத்–தாம்து நித்ய ச: பாலாக்ஷாப்ஜ பவேந்த்ர விஷ்–ணு–ந–மி–தாம் பட்–கார வர்–ணாத்–மி–காம் மாலாம் பக்த ஜனார்த்தி மங்–க–ள–க–ராம் பாக்–யப்–ர–தாம் ச்யா–ம–ளாம் மூலா– த ா– ர – க – த ாம், த்ரி– ல�ோக ஜன–னீம் முக்–திப்–ரத – ான வர–தாம் ஜ்வா– ல ா– ம ா– லி – னீ ம் நமாமி சிர–ஸாம் ஜாம்–பூன – த – ா–பாம் சிவாம். த்யா–யேத் தேவீம் மஹா–நித்–யாம் ஸ்வர்–ணா–ப–ரண பூஷி–தாம் உத்–யத் வித்–யுல்–லதா காந்தி ஸ்வ–ணீம்– ஸுக விரா–ஜித – ாம் மஹா ஸிம்–ஹா–ஸன ப்ரௌ–டாம் ஜ்வா–லா–மா–லாம் கரா–வி–னீம் அரி–ஸங்கௌ கட்க கைட�ௌத்–ரி– ஸூ–லம் டம–ரும் ததா பான–பாத்–ரம் ச வர–தம் தததீ ஸத்ரு நாஸி–னீம். உத்–யத் வித்–யுல்–லதா காந்தி ஸர்–வா–ப–ரண பூஷி–தாம் மஹா–ஸிம்–ஹா–ஸன ப்ரௌ–டாம் ஜ்வா–லா–மா–லாம் கரா–கி–ணீம் அரி–ஸங்கௌ கட்க கேட�ௌ த்ரி–ஸூ–லம் டம–ரும் ததா பான–பாத்–ரம் ச வர–தம் தத–தீம் ஸம்ஸ்–மரே – த் யஜேத் யஸ்ய: ஸ்ம–ரண மாத்–ரேண பால–யந்தே பயா–பஹ:

ஸுக்த ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்யா ஸ்லோ–கம் ஸுக்த ஸம்ஸ்–துத – ாம் ஓள–கார ப்ரக்–ரு– திக, அங்–கதா கலாத்–மி–காம் ஜ்–வா–லா–மா–லினி நித்யா ஸ்வ–ரூ–பாம் ஸர்வ ஸ�ௌபாக்ய தாயக சக்ர ஸ்வா–மினீ ஆத்–மா–கர்–ஷிணீ ஸக்தி ஸ்வ–ரூ–பாம்  வா–ஸு–தேவ வக்ஷஸ்–தல கமல வாஸி– னீம் ஸர்–வ–மங்–கள த ே வ – த ா ம்  ஸ ா ம் – ர ா ஜ ்ய ல க்ஷ ்மி ஸ்வ–ரூப ஜ்–வா–லா–மா–லினி நித்–யாயை நமஹ வழி–பட வேண்–டிய திதி–கள் ஸுக்ல பக்ஷ சதுர்த்– த சி / க்ருஷ்ண பக்ஷ த்வி–தியை (சதுர்த்–தசி திதி ரூப ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்–யாயை நமஹ) நைவேத்–திய – ம் சத்–து–மாவு பூஜைக்–கான புஷ்–பங்–கள் செவ்–வ–ரளி திதி–தான பலன் சத்–து–மாவை தேவிக்கு நிவே– தித்து தானம் அளித்– த ால் ந�ோய் அக–லும். சிவ கடாக்ஷம் கிட்டும். பஞ்–ச�ோ–ப–சார பூஜை ஓம் ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்– யாயை கந்–தம் கல்–பய – ாமி நமஹ ஓம் ஜ்வா– ல ா– ம ா– லி னி நித்– யாயை தூபம் கல்–ப–யாமி நமஹ ஓம் ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்–யாயை தீபம் கல்–ப–யாமி நமஹ ஓம் ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்–யாயை நைவேத்– யம் கல்–ப–யாமி நமஹ ஓம் ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்–யாயை கற்–பூர நீராஞ்–ஜன – ம் தர்–ச–யாமி நமஹ இத்–தி–தி–யில் பிறந்–த�ோ–ரின் குண நலன்–கள் சற்றே முன்–க�ோப – ம் உடை–யவ – ர்–கள். மன�ோ வசி–யமு – டை – ய – வ – ர்–கள். பெரும்–பா–லும் நாத்–தி– கர்–கள். இயல்–பா–கவே நல்ல த�ோற்–றப் ப�ொலி– வைக் க�ொண்–டிரு – ப்–பவ – ர்–கள். தங்–களு–டைய செயல்–கள் எல்–லா–வற்–றையு – ம் வெற்–றிக – ர – ம – ாக நடத்–திக் க�ொள்–ளும் திற–மையை இயல்–பா– கப் பெற்–றி–ருப்–பர். தங்–களை எதிர்ப்–ப–வர்–க– ளை–யும் பகைப்–ப–வர்–களை – –யும் வென்று தம்– மு–டைய ஆற்–றலை எளி–தாக வெளிப்–ப–டுத்– தும் வெற்–றி–யா–ளர்–க–ளா–கத் திகழ்–ப–வர்–கள். யந்–தி–ரம் வரை–யும் முறை சந்–தன குங்–கு–மக் கல–வை–யால் எட்டி– தழ்– க ள், நான்கு வாயில்– க ளு– டை ய இரு சது–ரங்–கள் க�ொண்ட யந்–தி–ரம் வரை–ய–வும். ðô¡

41

1-15 மே 2015

முக்–க�ோண மூலை–களில் இச்சா, க்ரியா, ஞான சக்–திக – ள் பூஜிக்–கப்–பட – வே – ண்–டும். ஷட்– க�ோண மூலை–களில் டாகினி, காகினி முத– லிய ஆறா–தார அம்–பி–கை–களை – –யும், அஷ்ட க�ோணங்–களில் தேவி–யின் சக்–தி–க–ளான கஸ்– மாரா, விஸ்–வக – ப – ாலா, ல�ோலாக்ஷீ, ல�ோல–ஜீ– விகா, ஸர்–வப – க்ஷா, ஸஹஸ்–ராக்ஷீ, நி:ஸங்கா, ஸம்ஹ்–ரு–திப்–ரியா, ப�ோன்ற சக்–தி–களை – –யும் எட்டு தளங்–களில் அசிந்த்யா, அப்–ர–மேயா, பூர்–ண–ரூபா, துரா–ஸதா, ஸர்–வகா, ஸித்–தி– ரூபா, பாவனா, ஏக–ரூ–பிணி ப�ோன்ற சக்– தி–க–ளை–யும் பக்–தி–யு–டன் த்யா–னித்து பூஜிக்க வேண்–டும். அகத்–திய – ர் அரு–ளிய சுக்ல பக்ஷ சதுர்த்–தசி ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்யா துதி சதுர்த்–த–சி–யான பதி–னான்–காய் நின்ற தற்–ப–ரத்தி சிற்–ப–ரத்தி சற்–க�ோ–ணத்–தில் குதித்–த�ோ–டிப் ப�ோகா–மல் எட்டில் சேர்ந்து கும்–பக – ம – ாய்த் தம்–பண – த்–துள் கூட்டி–யாடி விதி–யான பிர–ம–லபி வள–ர–வென்–றும் விளங்–கு–வுமே செய்–வ–து–தான் விந்தை தாயே துதிக்– க – றி – ய ாப் பால– னெ – னைக் காத்–தல் வேண்–டும் ச�ோதியே மன�ோன்–மணி – யே சுழி–முனை வாழ்வே. சற்–க�ோ–ணம் தேவி வீற்–றி– ருக்–கும் நவ–க�ோ–ணம் ‘‘ஒளி நின்ற க�ோணங்–கள் ஒன்–பது – ம் மேவி உறை– ப – வ – ளே ’ - அபி– ராமி அந்–தாதி. நீ குடி–யி–ருக்–கும் நவ– க�ோ–ணத்தை விட்டு வந்து நான் செய்– யு ம் அஷ்– ட ாங்க ய�ோகத்–தில் சேர்ந்து உன் திரு–வ– டி–களில் என்னை சேர்த்–துக் க�ொள் (அஷ்– டாங்க ய�ோகம் = யமம், நிய–மம், ஆச–னம், பிரா–ணா–யா–மம், பிரத்–யா–கா–ரம், த்யா–னம், தாரணை, சமாதி) அகத்–தி–யர் அரு–ளிய க்ருஷ்–ண–பக்ஷ சதுர்த்– தசி ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்யா துதி சேம–மது தர–வென – க்கு நேரே வாவா திரி–புரையே – சாம்–பவி – யே மணப்–பது வாணி காம–னை–யும் வாம–னை–யும் படைத்த தாயே கன்–னிகையே – வளர்–பிறையே – கனக மாதா நீ மறை–வாய் நின்–றதெ – ன்ன நினை–வேய – ம்மா நீடுழி கால–மெல்–லாம் நினை–வே–யாகி க்ஷேம–கலை ப�ோலாகி உரு–வம் காட்டும் ச�ோதி மன�ோன்–மணி சுழி–முனை வாழ்வே. மாத்–ருகா அர்ச்–சனை ஓம் ஜ்வா–லின்யை நமஹ ஓம் மஹாஜ்–வா–லாயை நமஹ

42

ðô¡

1-15 மே 2015

ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம் ஓம்

ஜ்வா–லா–மா–லாயை நமஹ மஹ�ோஜ்–வ–லாயை நமஹ த்வி–பு–ஜாயை நமஹ ஸ�ௌம்ய வத–னாயை நமஹ க்ஜான புஸ்–த–க–தா–ரிண்யை நமஹ கபர்–தின்யை நமஹ க்ரு–தாப்–லா–ஸாயை நமஹ ப்ரஹ்–மாண்யை நமஹ ஸ்வாத்ம வேதின்யை நமஹ ஆத்–ம–ஞா–னாயை நமஹ அம்–ரு–தாயை நமஹ நந்–தாயை நமஹ நந்–தின்யை நமஹ ர�ோம–ஹர்–ஷிண்யை நமஹ காந்த்யை நமஹ கால்யை நமஹ த்யுத்யை நமஹ மத்யை நமஹ பீக்ஷ–யேச்–சாயை நமஹ விஸ்–வ–கர்ப்–பாயை நமஹ ஆதார்யை நமஹ ஸர்வ பாலின்யை நமஹ காத்–யா–யன்யை நம:நமஹ ஓம் கால–யா–தாயை நமஹ ஒம் குடி–லாயை நமஹ ஓம் அனி–மேக்ஷிக்யை நமஹ ஓம் மாத்ரே நமஹ ஓம் முஹூர்த்–தாயை நமஹ ஓம் அஹ�ோ– ர ாத்ர்யை நமஹ ஓம் த்ருட்யை நமஹ ஓம் கால விபே– தி ன்யை நமஹ ஓம் ஸ�ோம–ஸூர்–யாக்னி மத்– யஸ்–தாயை நமஹ ஓம் மாயாத்–யாயை நமஹ ஓம் ஸுநிர்–ம–லாயை நமஹ ஓம் கேவ–லாயை நமஹ ஓம் நிக்ஷ்–க–லாயை நமஹ ஓம் ஸுத்–தாயை நமஹ ஓம் வ்யா–பின்யை நமஹ ஓம் வ்யோ–ம–விக்–ரஹ – ாயை நமஹ ஓம் ஸ்வச்–சந்த பைரவ்யை நமஹ ஓம் வ்யோ–மாயை நமஹ ஓம் வ்யோ–மா–தீ–தாயை நமஹ ஓம் பதேஸ்–தீ–தாயை நமஹ ஓம் ஸ்துத்யை நமஹ ஓம் ஸ்தவ்–யாயை நமஹ ஓம் ந்ருத்யை நமஹ ஓம் பூஜ்–யாயை நமஹ ஓம் பூஜார்–ஹாயை நமஹ ஓம் பூஜ–கப்–ரி–யாயை நமஹ ஜ்வா–லா–மா–லினி நித்யா ஓவி–யம்:

ஸி.ஏ.ராமச்–சந்–தி–ரன்

ÜŸ¹î Ý¡Iè ªõOf´èœ

ðFŠðè‹

Ý¡«ø£˜ àF˜ˆî Ý¡Iè ºˆ¶èœ Hó¹êƒè˜

¹è›I‚è ªê£Ÿªð£N¾èO¡ ²¬õò£ù ê£ó‹! «è†è£ñ™ M†ì ÞõŸ¬ø ð®Šð«î å¼ õó‹!

-Ï.

125

IQ«ò„ê˜ ñè£ð£óî‹ ®.M.ó£î£A¼wí¡ è£Mò ñ£‰î˜èO¡ ñèˆî£ù ÞFè£ê‹ ºî™ º¬øò£è ÞŠ«ð£¶... âOò ï¬ìJ™... ÞQò îIN™...

«ò£A 󣋲óˆ°ñ£˜

â‹.â¡.ÿGõ£ê¡

ð£.².óñí¡

150

胬è ïF bóˆ-F™ Hø‰¶ ܼ-¬í-J™ åO˜‰î ÜŸ-¹î ë£Q-J¡ ¹Qî êK-î‹

ê£J

-Ï.

125

¬õíõ îôƒ-èO™ ݇´-«î£-Á‹ CøŠ-ð£è ï¬ì-ªð-Á‹ ð™-«õÁ Mö£‚-è-¬÷Š ðŸ-P-»‹ ÜõŸ-P¡ ñèˆ-¶-õˆ-¬î-»‹ -ð-K-òˆ-¬î-»‹ ²õ£-óv-ò-ñ£-è„ ªê£™-½‹ Ë™.

Hø‰î «è£J™èœ «è.H Mˆò£îó¡

M«ù£ˆ ªèŒ‚õ£† ðóõê ï¬ìJ™ oó® ð£ð£M¡ ÜŸ¹î õóô£Á

-Ï.

200

cƒèœ Hø‰î «îF â¡ù? àƒèœ õ£›M™ â™ô£‹ªðø õíƒè «õ‡®ò¶ ò£¬ó-?

ð£.².óñí¡

100

F¼õ‡í£ñ¬ô AKõôˆF¡ Ý¡Iè M÷‚è‹... õNº¬øèœ... ñ舶õ‹... êèôº‹ ªê£™½‹ ðóõê Ë™!

-Ï.

160

܈Kñ¬ô ò£ˆF¬ó

AKõô‹ -Ï.

200

ªð¼ñ£œ «è£J™èO™ ªð¼¬ñ I° Mö£‚èœ

õ£›‚¬è»‹ àð«î꺋

-Ï.

-Ï.

ºˆî£ôƒ°P„C è£ñó£²

-Ï.

160

܈K ñèKS»‹ ÜèˆFò ñ£ºQõ¼‹ õ£ê‹¹K‰î ܈K ñ¬ô‚° ò£ˆF¬ó ªê™õ¶ õ£›¬õ«ò ñ£ŸPò¬ñ‚°‹. ܃° âŠð®„ ªê™õ¶?

¹ˆîè MŸð¬ùò£÷˜èœ / ºèõ˜èOìI¼‰¶ ݘì˜èœ õó«õŸèŠð´A¡øù. ªî£ì˜¹‚°: 7299027361 HóFèÀ‚°: ªê¡¬ù :7299027361 «è£¬õ: 9840981884 «êô‹: 9840961944 ñ¶¬ó: 9940102427 ÅKò¡ ðFŠðè‹, 229, è„«êK «ó£´, ñJô£ŠÌ˜, F¼„C: 9840931490 ªï™¬ô: 7598032797 «õÖ˜: 9840932768 ¹¶„«êK: 9841603335 ï£è˜«è£M™:9840961978 ªê¡¬ù&4. «ð£¡: 044 42209191 Extn: 21125 Email: kalbooks@dinakaran.com ªðƒèÙ¼:9844252106 º‹¬ð: 9987477745 ªì™L: 9818325902 Fùèó¡ ܽõôèƒèO½‹, àƒèœ ð°FJ™ àœ÷ Fùèó¡ ñŸÁ‹ °ƒ°ñ‹ ºèõ˜èO캋, GÎv ñ£˜†, ¹ˆîè‚ è¬ìèO½‹ A¬ì‚°‹ HóF «õ‡´«õ£˜ ªî£ì˜¹ªè£œ÷:

¹ˆîèƒè¬÷Š ðF¾ˆ îð£™/ÃKò˜ Íô‹ ªðø, ¹ˆîè M¬ô»ì¡ å¼ ¹ˆîè‹ â¡ø£™ Ï.20&‹, Ã´î™ ¹ˆîè‹ åšªõ£¡Á‚°‹ Ï.10&‹ «ê˜ˆ¶ KAL Publications â¡ø ªðò¼‚° ®ñ£‡† ®ó£çŠ† Ü™ô¶ ñEò£˜ì˜ õ£Jô£è «ñô£÷˜, ÅKò¡ ðFŠðè‹, Fùèó¡, 229, è„«êK «ó£´, ñJô£ŠÌ˜, ªê¡¬ù&600004 â¡ø ºèõK‚° ÜŠð¾‹.

ராகு பகவான்

படத்தை பூஜையறையில் வைத்து வழிபடலாமா? அம்மை ந�ோய்க்–கும் ஆன்–மி–கத்–திற்–கும் த�ொடர்பு உண்–டா?

- த.சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன், அயன்–பு–ரம். நிச்–சய – ம – ாக உண்டு. அம்மை ந�ோய்–தான் என்–றில்லை, நமக்கு வரு–கின்ற எல்லா ந�ோய்– களுக்–கும் ஆன்–மி–கத்–திற்–கும் நிச்–ச–ய–மா–கத் த�ொடர்பு உண்டு. விஞ்– ஞ ா– ன த்– தி ற்– கு ம், மெய்ஞ்– ஞ ா– ன த்– தி ற்– கு ம் நெருங்– கி ய உறவு உண்டு என்– ப தை சமீப கால ஆய்– வு – க ள் வெளிப்–படு – த்தி வரு–கின்–றன. அணு–வினை – ப் பல்–வேறு துகள்–க–ளா–கப் பிளந்து இறு–தி–யில் கிடைத்– த – த ற்கு ‘கட– வு – ளி ன் துகள்’ என்– று – தானே பெய–ரிட்டார்–கள். அதற்–குத்–தானே ந�ோபல் பரி– சு ம் கிடைத்– த – து !- ஜாதி, மத வேறு–பாடு இன்றி உடல்–நி–லை–யில் பாதிப்பு ஏற்–பட்டு–விட்டால் அவ–ர–வ–ருக்கு விருப்–ப– மான கட–வுளை எண்ணி வழி–படு – கி – ற – ார்–கள். ந�ோயின் தீவி– ர ம் முற்– று ம்– ப�ோ து அதி– க ம் படித்த மருத்–து–வர் கூட ‘இனி இறை–வன்

44

ðô¡

1-15 மே 2015

விட்ட வழி’ என்–றுத – ானே ச�ொல்–கிற – ார்! ஆக, அறி–விய – லு – க்–கும், ஆன்–மிக – த்–திற்–கும் த�ொடர்பு உண்டு என்–பதை ஏற்–றுக்–க�ொண்–டுத – ான் ஆக வேண்–டும். அம்மை ந�ோய் ‘வேரி–செல்லா ஸ�ோஸ்– டர் வைரஸ்’ (Zoster Virus) என்ற வைரஸ் கிரு–மி–யின் மூல–மாக நம் உடம்–பி–னில் தனது தாக்–குத – லை – த் த�ொடுக்–கிற – து. இந்த கிரு–மியி – ன் தாக்–கு–த–லில் இருந்து தப்–பிக்–கும் ப�ொருட்டு அது வரு– வ – த ற்கு முன்– ப ாக தடுப்பு ஊசி– கள் ப�ோடப்–ப–டு–கின்–றன. ஆனால், வந்த பிறகு அத–னி–ட–மி–ருந்து விடு–ப–டு–வ–தற்கு என பிரத்–யேக மருந்–து–களை உப–ய�ோ–கப்–ப–டுத்–து வ – தி – ல்லை. ஜுரம் குறை–வத – ற்–காக சாதா–ரண பேர–சிட்ட–மால் மாத்–தி–ரை–களை மட்டும் மருத்– து – வ ர்– க ள் பரிந்– து – ரை க்– கி – ற ார்– க ள். அத– ன�ோ டு உடம்– பி ன் மேற்– த�ோ – லி ல் தட– வு – வ – த ற்கு ஒரு சில ல�ோஷன்– க – ளை த் தரு–கி–றார்–கள். தென் இந்–திய மக்–க–ளா–கிய நாம் அம்மை ந�ோய்க்கு ஆன்– டி – ப – ய ா– டி க் மருந்– து – க – ளை – வி ட வேப்– பி – லை – யை த்– த ான் அதி– க ம் உப– ய�ோ – கி க்– கி – ற�ோம் . மருத்– து வ குணம் நிரம்–பிய – து, உட–லிற்கு குளிர்ச்சி தரக்– கூ–டி–யது என்–பதை அறிந்–து–தான் அதனை அம்– பி – கை க்கு அர்ப்– ப – ணி த்து, அதனை அ ம் – பி – கை – யி ன் பி ர – ச ா – த – ம ா க ஏ ற் – று க் க�ொள்– கி – ற�ோம் . வேப்ப மரத்– தி – னையே அம்–ம–னின் வடி–வாக எண்ணி வழி–ப–டு–கி– ற�ோம். முத்–து–மா–ரி–யம்–மன், அம்மை ந�ோயி– லி–ருந்து நம்மை விடு–ப–டச் செய்–வாள் என்று நம்–புகி – ற�ோம் – . ஆக அம்மை ந�ோய்க்–கும், ஆன்– மி–கத்–திற்–கும் நிச்–சய – ம – ா–கத் த�ொடர்பு உண்டு என்–ப–தில் எந்த சந்–தே–க–மும் இல்லை.

விளக்கு வைத்–த–பின் ஜ�ோதி–ட–ரி–டம் ஜாத–கம் பார்க்க செல்–ல–லா–மா?

- கல்–யாணி சந்–தி–ர–சே–கர், வியா–சர்–பாடி. சூரிய அஸ்–த–ம–னத்–திற்–குப் பிறகு ஜ�ோதி– ட– ரி – ட ம் ஜாத– க ம் பார்க்க செல்– ல – ல ாமா என்று கேட்டி– ரு க்– கி – றீ ர்– க ள். செல்– ல – ல ாம். தவ–றில்லை. ‘ஒளி’–யினை அடிப்–ப–டை–யா– கக் க�ொண்–டது ஜ�ோதிட சாஸ்–தி–ரம். அந்த ஒளி– யி – னை த் தரு– வ து சூரி– ய ன். ‘அக்னி: பூ ர்வ ரூ ப ம் , ஆ தி த்ய உ த் – த ர ரூ ப ம் , இத்–யதி ஜ்யௌ–தி–ஷம்’ என்–கிற – து தைத்–ரிய உப– நி – ஷ த். நவ– கி – ர – க ங்– க ளும் சூரி– ய – னை ச் சு ற் – றி யே இ ய ங் – கு – கி ன் – ற ன . சூ ரி – ய ன் தன்–னுடை – ய ஈர்ப்பு சக்–தியி – ன் மூல–மாக மற்ற க�ோள்–களை நீள்–வட்டப் பாதை–யில் சீரான வேகத்–தில் பய–ணிக்–கச் செய்–கிற – து. சூரி–யனி – ட – – மி–ருந்து ஒளி–யைப் பெறும் மற்ற க�ோள்–கள் தங்–களு–டைய கதிர்–வீச்–சினை பூமி–யில் வாழும் மனி–தர்–க–ளா–கிய நம் மீது செலுத்தி நம்மை இயங்– க ச் செய்– கி ன்– ற ன என்– பது ஜ�ோதி–ட–வி–ய–லின் அடிப்– படை நம்– பி க்கை. சூரி– ய ன் இல்–லையேல் – ஒளி இல்லை. ஒளி இ ல் – லை – யேல் ஜ�ோ தி – ட ம் இல்லை. சரி, அப்– ப – டி – யெ ன்– றால் சூரி–யன் அஸ்–தமி – த்த பிறகு ஒளி இருப்–ப–தில்–லையே, அந்த நேரத்–தில் ஜ�ோதி–டம் பார்க்க செல்–லும்–ப�ோது ஒரு ஜ�ோதி–ட– ரால் சரி– ய ான பலன்– க ளை கணித்–துச் ச�ொல்ல முடி–யுமா என்–பதே உங்–களின் சந்–தே–கம். சூரிய அஸ்–தம – ன – ம் என்–பது நாம் வாழு– கி ன்ற பகு– தி – யி ல் நமது கண்–களுக்கு சூரி–யன் மறைந்து ப�ோவது ப�ோல் தெரி–கிறதே – அன்றி சூரி–யன் எங்–கும் காணா–மல் ப�ோவ–தில்லை. அது நிரந்–த–ர– மாக ஒரே இடத்–தில் நெருப்பு க�ோள–மாக சுற்–றிக் க�ொண்–டிரு – க்–கி–றது. அத–னிட – மி – –ருந்து கதிர்– வீ ச்– சி னை வாங்– கு ம் கிர– ஹ ங்– க ளும் ஆகா–யத்–தில் நிரந்–த–ர–மாக சுற்–றிக் க�ொண்டு இருக்–கின்–றன. பூமி தன்–னைத்–தானே சுற்– றிக் க�ொள்–வ–தால் நமக்கு இர–வும், பக–லும் மாறி, மாறி வரு–கின்–றன. நம் கண்–களுக்கு சூரி– ய ன் தெரி– ய – வி ல்லை என்– ப – த ற்– க ாக சூரி–யன் தனது ஒளியை இழந்–து–விட்ட–தா– கக் கரு–தக் கூடாது. சந்–திர மண்–டல – த்–திற்கு ராக்–கெட் விடும்–ப�ோது, இன்று அமா–வாசை ஆயிற்றே, இன்– று – த ான் சந்– தி – ர னே இருக்– காதே, இன்–றைக்–குப் ப�ோய் ராக்–கெட்டை விட்டால் எப்– ப டி சந்– தி – ர – னு க்கு ப�ோக– மு– டி – யு ம் என்று கேட்– ப து ப�ோலத்– த ான் உங்– க – ள து சந்– தே – க – மு ம் அமைந்– து ள்– ள து. அமா– வ ாசை என்– ப து நம் கண்– க ளுக்– கு த் தானே தவிர, சந்– தி – ர ன் வான்– வெ – ளி – யி ல் பூமி–யைச் சுற்றி வந்–துக�ொ – ண்–டுத – ான் இருக்–கிற – து.

அதே–ப�ோல எல்லா நேரத்–திலு – ம் சூரி–யனு – ம் தனது ஒளி–யினை – ப் பாய்ச்–சிக் க�ொண்–டுத – ான் இருக்–கிற – து. அனைத்து க�ோள்–களும் அத–னிட – – மி–ருந்து ஒளி–யி–னைப் பெற்று பிர–தி–ப–லித்–து க�ொண்–டு–தான் இருக்–கின்–றன. அந்– த க் காலத்– தி ல் மின்– ச ா– ர ம் கண்– டு – பி–டிக்–கப்–ப–டாத சம–யத்–தில் ஜ�ோதி–டர்–கள் கணக்–கிட்டுப் பார்ப்–ப–தற்கு ஏது–வாக பகல் நேரத்– தி ல் ஜாத– க ம் பார்த்து வந்– த – ன ர். இன்–றைய நவீன யுகத்–தில், இரவு நேர–மும் பக–லைப் ப�ோல ஜ�ொலிக்–கும் அள–விற்கு மின்– ச ா– ர த்– தி ன் உத– வி – ய�ோ டு பல்– பு – க ள் மின்– னு – கி ன்– ற ன. கணக்– கி – டு – வ – தற்கு கணி–னியி – ன் பயன்–பா–டும் வந்– து – வி ட்டது. சூரி– ய ன் நம் கண்–ணுக்–குத் தெரி–ய–வில்லை என்–ப–தற்–காக, ஜ�ோதி–டர்–கள் ச�ொல்– லு ம் பல– னி ல் மாறு– பாடு ஏதும் வந்– து – வி – ட ாது. ஜாத– க ம் பார்த்– து க் க�ொண்– டி– ரு க்– கு ம்– ப�ோ து திடீ– ரெ ன்று மின்– வெட் டின் கார– ண – ம ாக மின்–சா–ரம் தடை–பட்டு இருள் சூ ழ் ந் – த ா ல் நம் ம ன – தி ற் கு அப–சகு – ன – ம – ா–கத் த�ோன்–றல – ாம். அதனை மட்டும் கார–ணம – ா–கக் க�ொண்டு மாலை–யில் ஜாத–கம் பார்க்–கக் கூடாது என்று ச�ொல்–வதி – ல் அர்த்–த– மில்லை. தற்– க ா– ல த்– தி ல் இன்– வெர்ட்ட ர், பாட்டரி வச– தி – க ள் வந்– து – வி ட்ட– த ால், மின்– த டை ஏற்– ப ட்டா– லு ம் அதற்– க ாக அஞ்–சத் தேவை–யில்லை. விளக்கு வைத்–தபி – ற – கு ஜாத–கம் பார்ப்–ப–தில் எந்த தவ–றும் இல்லை.

அர�ோ–கரா என்–றால் என்ன?

- எஸ். ராம–த–யா–ளன், ஒட்டன்–சத்–தி–ரம். ஹர–ஹரா என்–ப–தன் திரி–புச் ச�ொல்லே அர�ோ– க ரா. ஹரன் என்– ப து பர– மே ஸ்– வ–ரனை – க் குறிக்–கும். ஹரன் என்–றால் சிவன். சிவ–சிவா என்று ச�ொல்–கி–ற�ோம் அல்–லவா, அது ப�ோல ஹரன் + ஹரன் = ஹர–ஹரா என்று இறை–வனை துதித்–தார்–கள். அதுவே காலப்– ப�ோ க்– கி ல் அர�ோ– க ரா என்– ற ாகி விட்டது. சிவ–சிவா என்–ப–துவே அர�ோ–கரா என்ற ச�ொல்–லின் ப�ொருள். தற்–கா–லத்–தில் க�ோவிந்தா, அர�ோ–கரா என்ற வார்த்–தைக – ள் தவ–றான ப�ொரு–ளில், கேலி–யா–கப் பயன்– ப–டுத்–தப்–ப–டு–வது மிக–வும் வருந்–தத்–தக்–கது. ðô¡

45

1-15 மே 2015

சாஸ்–தி–ரங்–களை மாற்ற முடி–யு–மா?

- எம்.நட–ரா–ஜன், காஞ்–சி–பு–ரம். சாஸ்–திர – ங்–கள் என்–பது தனி–மனி – த ஒழுக்– கத்–திற்–கா–கவு – ம், செம்–மைய – ான வாழ்–விய – ல் முறைக்–கா–க–வும் உரு–வாக்–கப்–பட்ட சூத்–தி– ரங்–க ள். கணி–த ப் பாடத்– தில் சிக்– க –ல ான கணக்–கு–களில் எளி–தாக விடை காண பல்– வேறு சூத்–தி–ரங்–கள் (Formula) வெவ்–வேறு காலத்–தில் பல்–வேறு கணி–த–வி–யல் அறி–ஞர்– க–ளால் உரு–வாக்–கப்–பட்டன. அதே ப�ோல ஒரு மனி– த ன் தனது வாழ்– வி – னி ல் எப்– ப – டி–யெல்–லாம் சிக்–க ல்–களை சந்–திப்–பான், அந்–தச் சிக்–கல்–களி–லி–ருந்து விடு–ப–டு–வ–தற்– கான வழி–முறை – க – ள் என்ன என்–பதை – யெல் – – லாம் ஆராய்ந்து, வேத உப–நி–ஷத்–து–களின் துணை– ய�ோ டு உரு– வ ாக்– க ப்– ப ட்டவை சாஸ்–தி–ரங்–கள். எதிர்–கால விஞ்–ஞா–னத்தை முற்–றி–லு–மாக அறிந்–தி–ருந்த மெய்ஞ்–ஞா–னி–க– ளால் ச�ொல்–லப்–பட்டவை. கணி–தப் பாடத்– தில் உள்ள சூத்–தி–ரங்–க–ளைப் ப�ோலவே, இந்த சாஸ்– தி – ர ங்– க ளும் பல– வி – த – ம ான சிக்–கல்–களை – த் தீர்க்க உத–வுகி – ன்–றன. கணி–தப் பாடத்–தில் வரு–கின்ற சூத்–திர – ங்–கள் எவ்–வாறு உரு–வாக்–கப்–பட்டன என்–பதை எல்–ல�ோ– ரா–லும் அறிய முடி–வ–தில்லை. கணி–தத்–தில் அதீத ஆர்–வ–முள்ள, அறி–வுள்ள ஒரு சில– ரால் மட்டுமே அதனை அறிய முடி–கி–றது. அது–ப�ோல சாஸ்–தி–ரங்–கள் எவ்–வாறு உரு– வாக்–கப்–பட்டன என்–பது குறித்து சாதா–ரண மனி–த–ரால் தெரிந்து க�ொள்ள இய–லாது. அதில் ஈடு–பாடு உள்–ள–வ–ரால் நிச்–ச–ய–மாக அறிந்து க�ொள்ள முடி–யும். அதே ப�ோல சாஸ்–திர – ங்–கள் என்ற பெய– ரில் உலா வரு–கின்ற மூட நம்–பிக்–கை–களை ஏற்– று க் க�ொள்ள வேண்– டி ய அவ– சி – ய ம் இல்லை. உண்–மை–யில் சாஸ்–தி–ரங்–கள் மூட நம்–பிக்–கை–களை வளர்ப்–ப–தில்லை. சாஸ்– தி–ரங்–கள் என்–றுமே ப�ொய்–யா–வ–தில்லை. அதை உங்–களுக்–குச் ச�ொன்ன நபர் வேண்–டு –மா–னால் மாற்–றிச் ச�ொல்–லி–யி–ருக்–க–லாம். உங்–களுக்கு ஈடு–பாடு இருக்–கும் பட்–சத்–தில் முறை–யாக சாஸ்–தி–ரம் பயின்–ற–வர்–களை அணுகி உண்– மை – ய ான சாஸ்– தி – ர ம் எது– வென தெளி–வா–கப் புரிந்–துக�ொ – ள்–ளுங்–கள். விஞ்–ஞா–னத்–தில் சூத்–தி–ரங்–கள் எவ்–வாறு முக்–கி–யத்–து–வம் பெறு–கின்–ற–னவ�ோ, அதே

46

ðô¡

1-15 மே 2015

அள– வி ற்கு நமது வாழ்க்கை முறைக்– கு ம் சாஸ்–தி–ரங்–கள் முக்–கி–ய–மா–னவை. ஃபார்– மு ல ா எ னு ம் சூ த் – தி – ர ம் இ ல் – ல ா – ம ல் அறி–வி–யல் இல்லை. சாத்–தி–ரம் இல்–லா–மல் ஒழுக்–க–மான வாழ்க்கை இல்லை. எனவே சாஸ்–திர – ங்–களை மாற்ற முடி–யுமா என்–பதை – – விட மாற்–றக்–கூட – ாது என்–பதே தெளி–வான விளக்–கம்.

இயந்–திர உல–கில் இறை–வனை வழி–பட எளிய வழி என்–ன?

- கே.ரமேஷ்–கு–மார், ஆவடி. ‘நீ செய்–யும் ஒவ்–வ�ொரு செய–லிலு – ம் நான் இருக்–கிறே – ன்’ என்று பக–வான்  கிருஷ்–ணர் பக–வத்–கீ–தை–யில் விளக்–கு–கி–றார். கட–மை– யைச் சரி–வர செய்–ப–வ–னி–டம் கட–வு–ளின் அருள் நிறைந்–தி–ருக்–கும். இறை–வன் தூணி– லும் இருக்–கிற – ான், துரும்–பிலு – ம் இருக்–கிற – ான். இந்த உல–கில் ஒவ்–வ�ொரு உயி–ரி–னத்–தின் இயக்–கத்–தி–லும் இறை–வ–னின் சக்தி நிறைந் –தி–ருக்–கி–றது. நாம் இயங்–கு–வ–தும் இறை–வ– னின் அரு–ளின – ால்–தான். இன்–றைய இயந்–திர உல–கில் த�ொடர்ந்து வேலை செய்ய வேண்– டும், பணம் சம்–பா–திக்க வேண்–டும் என்று ஓடு–கிற�ோம் – . பணம் சம்–பா–திப்–பதை மட்டும் குறிக்–க�ோள – ா–கக் க�ொள்–ளா–மல், செய்–கின்ற வேலை– யி ல் மனம் ஒன்றி செயல்– ப ட வேண்–டும். வேலை–யைச் செய்து முடித்–து– விட்டு அதற்–கான கூலியை எதிர்–பார்ப்–ப– தில் தவ–றில்லை. வேலை–யைத் துவங்–கு–வ– தற்கு முன்– ப ா– க வே லாபத்தை மட்டும் கணக்– கி ட்டால் செய்– கி ன்ற வேலை– யி ல் சிரத்தை இல்–லா–மல் ப�ோய்–விடு – ம். சிரத்தை இல்–லா–மல் செய்–கின்ற காரி–யங்–கள் சிறப்–ப– டை–யாது. ‘செய்–யும் த�ொழிலே தெய்–வம்’ என்ற ச�ொற்–ற�ொட – ரு – ம் நம்–மிடையே – உள்–ள– தே! ஒரு முடி–வெட்டும் த�ொழி–லா–ளிக்கு அவ–னது கத்–தி–ரிக்–க�ோ–லும், சீப்–பும்–தான் தெய்– வ ம். தனது இஷ்ட தெய்– வ த்தை எண்ணி கத்–தி–ரிக்–க�ோ–லை–யும், சீப்–பை–யும் அவர் கண்–களில் ஒற்–றிக்–க�ொண்டு தனது பணி–யி–னைச் செய்–யத் துவங்–கு–கி–றார். ஒரு மெக்–கா–னிக்–கிற்கு ஸ்பே–னரு – ம், ஸ்குரூ டிரை– வ–ரும்–தான் தெய்–வம். காலை–யில் தனது ஒர்க்க்ஷாப்– பை த் திறந்– த – து ம் அவற்– றை க் கண்–களில் ஒற்–றிக்–க�ொள்ள மறப்–பதி – ல்லை. ஐ.டி. கம்–பெனி – யி – ல் பணி–யாற்–றுப – வ – ர்–களுக்கு அவ– ர – வ – ரு – டை ய கேபின்– த ான் க�ோயில். கம்ப்–யூட்டர்–தான் தெய்–வம். கம்ப்–யூட்டர் ஆனா–லும்,கலப்பைஆனா–லும்நாம்எத–னைத் த�ொட்டு பணி செய்–கி–ற�ோம�ோ அதுவே நமது தெய்–வம். அலு–வல – க – ம் வந்து அமர்ந்–த– வு–டன் ஐந்து ந�ொடி–கள் மட்டும் கண்ணை மூடி தியா– னி த்து இறை– வ னை வணங்கி பணி– யி – னை த் துவக்– கு ங்– க ள். இர– வி – னி ல் உறங்–குவ – த – ற்கு முன்–பாக இன்–றைய ப�ொழு–

தினை நற்–ப�ொ–ழு–தாக்–கிய இறை–வ–னுக்கு நன்றி கூறி கண்– க ளை மூடி உறங்– கு ங்– கள். காலை– யி ல் எழுந்– த – து ம் ஒரு– மு றை, இர–வி–னில் படுக்–கச் செல்–வ–தற்கு முன்–பாக ஒரு முறை என ஒரு நாளைக்கு இரண்டு முறை கண்– க ளை மூடி இறை– வ – னை த் துதித்–தாலே ப�ோதும், இறை–வ–னின் அருள் உங்– க ளி– ட ம் நிறைந்– தி – ரு க்– கு ம். இயந்– தி ர உல– கி ல் ஓய்– வி ன்றி ஓடிக்– க�ொ ண்– டி – ரு ந்– தா–லும், மனி–த–நே–யத்தை இழந்–து–வி–டா–மல் நம்–மைச் சுற்–றியு – ள்–ள�ோரி – ட – ம் அன்பு க�ொள்– ளுங்–கள். இல்–லா–த�ோர்க்கு இருப்–ப–வர்–கள் உதவி செய்–யுங்–கள். ‘அன்பே சிவம்’. கட–மை– யைச் செய்–யுங்–கள். கட–வுளை – க் காணுங்–கள்.

அதிர்ஷ்–டம், ய�ோகம் என்–பத – ெல்–லாம் எந்த அள–விற்கு உண்–மை?

- சு.பால–சுப்–ர–ம–ணி–யன், ரா–மேஸ்–வ–ரம். எதிர்–பா–ரா–மல் திடீ–ரென்று உண்–டா– கும் நற்– ப – ல ன்– க ளை இவ்வாறு அதிர்ஷ்– டம் என்–றும் ய�ோகம் என்–றும் குறிப்–பி–டு– கி–றீர்–கள் என்று நினைக்–கி–றேன். ய�ோகம் என்ற வார்த்–தைக்கு நற்–பல – ன்–களை அனு–ப வி – ப்–பது என்று தவ–றா–கப் ப�ொருள் காண்–கி– ற�ோம். உண்–மை–யில் ய�ோகம் என்ற வார்த்– தைக்கு ‘இணை–வு’ என்று ப�ொருள். ஒரு– வ–ருடை – ய ஜாத–கத்–தில் க�ோள்–களின் இணை– வினை ய�ோகம் என்று குறிப்–பி–டு–வார்–கள். ‘கஜ–கே–சரி ய�ோகம்’, ‘குரு மங்–கள ய�ோகம்’, ‘குரு சண்– ட ாள ய�ோகம்’, ‘கால– ச ர்ப்ப ய�ோகம்’, ‘விப–ரீத ராஜ–ய�ோ–கம்’, ‘நீச–பங்க ராஜ–ய�ோக – ம்’, என்–றெல்ல – ாம் ஜ�ோதி–டர்–கள் ச�ொல்– ல க் கேட்டி– ரு ப்– பீ ர்– க ள். இவற்– றி ல் எல்லா ய�ோகங்–களும் நற்–பல – ன்–களை – த் தந்–து– வி–டாது. ய�ோகம் என்–றால் இணைவு என்று மட்டும்–தான் ப�ொருள். நல்ல க�ோள்–களின் இணைவு நற்–ப–லன்–க–ளை–யும், தீய க�ோள்–

களின் இணைவு தீய பலன்–களை – யு – மே தரும். நம் கண்–களுக்–குப் புலப்–ப–டா–மல், அதா– வது, நம் அறி–விற்கு எட்டா–மல் நடக்–கின்ற நிகழ்–வுக – ளை ‘அதிர்ஷ்–டம்’ என்ற வார்த்–தை– யால் குறிப்–பி–டு–கி–ற�ோம். இதில் துர–திர்ஷ்– டம் என்ற வார்த்–தை–யை–யும் நினை–வில் க�ொள்ள வேண்–டும். திரைப்–ப–டத்–துறை உள்–பட அனைத்–துத் துறை–களி–லும் முன்–ன– ணி–யில் உள்–ளவ – ர்–களை அதிர்ஷ்–டச – ா–லிக – ள் என்று நினைக்–கி–ற�ோம். அவர்–களின் முன்– னேற்–றத்–திற்–குப் பின்–னால் உள்ள கடு–மை– யான உழைப்பு நம் கண்–களுக்–குத் தெரி–வ– தில்லை. நம் கண்–களுக்–குத் தெரி–யா–த–தால் அதனை அதிர்ஷ்–டம் என்று அலட்–சி–ய–மா– கச் ச�ொல்–லிவி – டு – கி – ற�ோம் – . அர–சிய – ல்–வா–திய – ா– னா–லும் சரி, ஆலைத்–த�ொ–ழி–லாளி ஆனா– லும் சரி, நீங்–கள் குறிப்–பிடு – ம் அதிர்ஷ்–டமு – ம், ய�ோக–மும் உண்–மை–யாக உழைப்–ப–வ–னின் பின்– ன ால் செல்– லு ம். எந்த அள– வி ற்கு உண்– மை – ய ாக உழைக்– கி – ற�ோம�ோ , அந்த அள–விற்கு நீங்–கள் குறிப்–பி–டும் அதிர்ஷ்–ட– மும், ய�ோக–மும் உண்–மை–யாக நம் வாழ்– வி–னில் இணை–கி–றது. ஒரு மனி–த–னின் ஜாத– கத்–தில் ஒன்–பத – ாம் பாவ–கத்–தைக் க�ொண்டு இதன் வீரி–யத்–தைக் கணக்–கிட முடி–யும்

நான் திரு–நா–கேஸ்–வ–ரத்–தில் பெற்ற ராகு–ப–க–வான் படத்–தை–யும், சக்–க–ரத்–தாழ்–வார் படத்–தை–யும் பூஜை அறை–யில் வைத்–துள்–ளேன். இவை பூஜை–யறை – யி – ல் இருக்–கக்–கூ–டாது என்று சிலர் கூறு–கி–றார்–கள், இது சரி–யா?

- ஜி.சீதா–பதி, க�ோண்–டூர். பூஜை அறை என்–பதே சுவாமி படங்– கள் மற்– று ம் விக்– கி – ர – க ங்– க ளை வைத்து பூஜிக்–கத்–தா–னே! நீங்–கள் ச�ொன்ன படங்– களை தாரா–ள–மாக வீட்டுப் பூஜை–ய–றை– யில் வைத்து தின–சரி வழி–பட்டு வர–லாம். இந்தப் படங்–களை பூஜை அறை தவிர மற்ற இடங்–களில்–தான் மாட்டி–வைக்–கக் கூடாது. பூஜை அறை என்று தனி– ய ாக ஒன்று அமைத்–தி–ருக்–கும்–ப�ோது நிச்–ச–ய–மாக அந்த அறைக்–குள் செல்–லும்–ப�ோது பய–பக்–தியு – ட – ன்– தான் செல்–வ�ோம். ஆசா–ரத்–திற்கு மாறான காரி– ய ங்– க ள் எது– வு ம் அந்த அறைக்– கு ள் நடக்– க ப்– ப�ோ – வ – தி ல்லை. எனவே நீங்– க ள் குறிப்–பிட்டி–ருக்–கும் ராகு–பக – வ – ான் படத்–தை– யும், சக்–க–ரத்–தாழ்–வார் படத்–தை–யும் பூஜை அறை–யில் வைத்து வழி–பட்டு வரு–வ–தில் தவறு ஏதும் இல்லை. ðô¡

47

1-15 மே 2015

மந்திராசலமூர்த்தி (மூலவர்)

மை

ந்– த ன் முரு– க ன் தந்தை சிவ– னு க்கு பிர– ண வ மந்– தி – ர த்– தி ற்கு அர்த்– த ம் ச�ொன்–னது சுவா–மி–ம–லை–யில். அதே மக–னுக்கு தந்தை மந்–திர உப–தே–சம் செய்–தது, மந்–தி–ரா–ச–லம் என்–ற–ழைக்–கப் –ப–டும் தென்–சே–ரி–கி–ரி–யில்! பன்–னி–ரண்டு கரங்–க–ள�ோடு ப�ோர்த் தள–ப–தி–யாக, மனை– வி – ய ர் சமே– த – ர ாக மூல– வ ர் முரு– க ன் காட்சி தரு–கி–றார். இடது கரத்–தில் சேவற்–க�ொ–டிக்கு பதி–லாக சேவ–லையே ஏந்–திய சிறப்–பான அமைப்பு வேறெங்–கும் காணக் கிடைக்–கா–தது. கயி– ல ை– யி ல் நந்– தி – ய ம்– பெ – ரு – ம ான் கம்– பீ – ர – ம ாக அமர்ந்–தி–ருந்–தார். தேவர்–கள் சூழ, முனி–வர்–கள் எதிரே அமர்ந்–தி–ருக்க, அவர் எம்–பெ–ரு–மா–னின் திரு–வி–ளை–யா– டல்–கள் நடந்–தே–றிய தலங்–களை – ப் பற்–றியு – ம், க�ோயில்–கள், தீர்த்–தங்–களின் மகாத்–மி–யங்–க–ளை–யும் விரி–வா–கக் கூற–லா– னார். அவற்–றில் ஒன்–றுத – ான் தென்–சேரி – கி – ரி – யி – ன் பெருமை. ஈச–னின் நெற்–றிக் கண்–ணி–லி–ருந்து உதித்த ஞானப் பிழம்–பான முரு–கப் பெரு–மான், சர–வ–ணப் ப�ொய்–கை– யில் கார்த்–தி–கைப் பெண்–க–ளால் சீராட்டி வளர்க்–கப்– பட்டார். பிறகு, தாய்-தந்–தை–யரை சென்–ற–டைந்–தார். கந்–த–னின் அவ–தா–ர கார–ணத்தை தகப்–பன் ஈசன் ச�ொன்– னார். தந்தை ம�ொழி கேட்ட கும–ரன் சூர–பத்–ம–னை–யும் அவ– னு – டை ய கூட்டத்– தை – யு ம் க�ொன்– ற� ொ– ழி க்க சரி– யான சம–யம் காத்து நின்–றார். அதற்–குள் அந்த அரக்–கன் ஈச– னை க் குறித்து கடுந்– த – வ ம் புரிந்– த ான். தவத்– தி ன் வலி–மைய – ால் அரிய பல வரங்–களை – ப்பெற்–றான், சூர–பத்–மன். அத–னால் தலை–கன – ம் கூடி–யது. தேவர்–களை – யு – ம், பூல�ோக

48

ðô¡

1-15 மே 2015

மானி–டர்–க–ளை–யும் துன்–பங்–கள் பல தந்து துடிக்க வைத்– த ான். சூரனை அழிக்–கும் காலம் நெருங்– கு–வதை சிவன் தன் செல்–வ–னுக்கு உணர்த்–தி–னார். கும–ர–னும் தேவ– சே–னைக – ளுக்–குத் தலைமை தாங்கி ப�ோருக்–குச் சென்–றார். முரு–கனு – க்– குத் துணை–யாக வீர–பாகு முத–லிய நவ வீரர்–கள் உடன் சென்–ற–னர். சக்–தி–யின் அம்–ச–மான வேலை– யும், பதி–ன�ொரு ருத்–தி–ரர்–களின் அம்–ச–மான பதி–ன�ொரு ஆயு–தங்– க– ளை – யு ம் கையில் ஏந்– தி – ன ார், முரு–கப் பெரு–மான். படை–ப–லம் பெரு–கியி – ரு – ந்–தா–லும் அசு–ரர்–களின் மாயை–யால் தன் குழந்–தைக் கும–ர– னுக்கு ஏதே–னும் ஆபத்து நேரும�ோ என உமை–யன்னை அஞ்–சி–னாள். மாயை–யின் பிடி–யி–லி–ருந்து விடு– விக்–கும் வல்–லமை தரும் மந்–தி–ரங்– களை மக–னுக்கு உப–தே–சிக்–கும – ாறு ஈச–னிட – ம் இறைஞ்–சின – ாள். ஈச–னும் இசைந்–தார். ‘‘குமரா, வீர–மகே – ந்–திர – பு – ரி செல்– லும் வழி–யில் யாம் ஒரு மலை வடி– வில் த�ோன்–றுவ�ோ – ம். நீ அங்–குள்ள சிவ– கி – ரி – யி ல் தவ– மி – ய ற்று. நான் அங்கு உனக்கு மந்–திர உப–தே–சம் செய்–வ�ோம்–’’ என்–றார் ஈசன். த ந் – தை – யி ன் க ட்ட – ளை – யைத் தலை–மேற் ஏற்ற தன–யன் சிவ– கி – ரி க்கு சென்– ற – ம ர்ந்– த ார். சிவந்த கண்– க ளை மூடி கடுந்– த – வம் புரிந்– த ார். சிவ– பெ – ரு – ம ான் கந்– த – வே – ளு க்– கு க் காட்– சி – ய – ளி த்து மந்–திர உப–தே–சம் செய்–தார். அந்த மந்– தி – ர த்– தி ன் மகிமையால் சிறு குழந்– தை – ய ான முரு– க ப் பெரு– மான், வலி–மைமிக்க சூர–பத்–மனை எளி–தாக சம்–ஹா–ரம் செய்து பார்– மு–ழு–தும் பாது–காத்–தான். தந்தை ஈசன் தன–யன் முரு–க– னுக்கு மந்–திர உப–தே–சம் செய்–த– தால் இந்த மலைக்கு ‘மந்–தி–ர–கி–ரி’ எனும் பெயர் ஏற்–பட்டது; தென்– சே–ரி–கிரி என்–றும் புகழ் பெற்–றது. இது நினைப்–ப–வரை காத்–த–ரு–ளும்

மலை–யா–கும். அதா–வது, (மந் - நினைப்–ப– வரை, திர - காப்–பாற்–றும், கிரி - மலை) ‘மந்–திர கிரி’ என்–றும் அழைக்–கப்–பட்டது. சுமார் 150 அடி உய–ர–முள்ள மலை–யின் உச்–சி–யில் ஆல–யம் அமைந்–துள்–ளது. ஆலய வாயி–லில் க�ொடி மர–மும், அதனை அடுத்து ஒரு பெரிய மகா– ம ண்– ட – ப – மு ம் உள்– ள ன. முத– லி – லு ள்ள சந்– ந – தி – யி ல் பன்– னி ரு கரங்– களு–டன் முரு–கப் பெரு–மான் நின்ற திருக்– க�ோ–லத்–தில் காட்சி யளிக்–கின்–றார். ஆறு– மு–கங்–களு–டன் த�ோன்–றும் கந்–தப் பெரு–மா–னின் இரு–பு–ற–மும் வள்–ளி–யும், தெய்–வா–னை–யும் அழ–குற காட்–சி –ய–ரு ள்–கின்–ற–ன ர். இந்–ந ா– ய– கன் மந்–தி–ரா–சல வேலா–யுத மூர்த்தி எனும் திரு–நா–மத்–த�ோடு விளங்–கு–கி–றார். வேலா–யுத சாமி–யின் சந்–ந–தியை அடுத்து பல சந்–ந–தி–கள் உள்–ளன. அவற்–றில் விநா– ய–கர், சிவ–பெ–ரு–மான், உமை–யம்மை, திரு– மால், நட–ரா–ஜர் ஆகி–ய�ோர் இடம் பெற்– றுள்– ள – ன ர். ஈசன், கைலா– ச – ந ா– த ர் என்ற பெய–ரு–ட–னேயே காட்சி தரு–கி–றார். அருகே பெரிய நாயகி எனும் பிர–ஹன் நாயகி சந்–நதி உள்–ளது. இத்–த–லத்–தில் சிவனை, திரு–மால் தமக்கு வலப்–பு–றம் வைத்–து பூஜித்–து பேறு பெற்–றார். அத–னால் தனி சந்–நதி – யி – ல் அமர்ந்து அருள் பாலிக்–கி–றார். கரு ந�ொச்சி மரம், இங்கு தல விருட்–சம். இதன் தழை–க–ளால் இறை–வனை அர்ச்–சிப்–பது விசே–ஷம். மந்–திர – ா– சல மூர்த்–தியி – ட – ம் பூக்–கட்டி வைத்து உத்–தர – வு கேட்–பது வழக்–கத்–தில் உள்–ளது. சூர– ச ம்– ஹ ா– ர ம் முடிந்– த – து ம் முரு– க ப் பெரு– ம ான் தெய்– வ ா– னையை திருப்– ப – ர ங்– குன்–ற த்–தில் மணம் புரிந்து க�ொண்– டார். பின்– ன ர் தெய்– வ ா– னை – யு – ட ன் மந்– தி – ர – கி – ரியை அடைந்து சிங்–கா–ரக் க�ோயி–லில் குடி– க� ொ ண் – ட ா ர் . த ே வ ர் – க ள் , வீ ர ர் – க ள் ஆகி– ய�ோ – ரு ம் அவ்– வி – ட த்– தி ல் குழு– மி – ன ர். அதன் பிற– கு – த ான் தண்– ட – க ா– ர ண்– ய த்– தி ல்

தென்சேரிகிரி

குர–வர் குடி–யில் த�ோன்–றிய வள்–ளியை மணம் புரிந்து க�ொண்–டார். திரு–மண – ம் முடிந்–தவு – ட – ன் வள்–ளியு – ட – ன் மந்–திரகிரி–யில் எழுந்–தரு – ளி – ன – ார். மந்–தி–ர–கி–ரி–யின் அடி–வா–ரத்–தில் அமைந்– துள்ள வாம–தே–வர் தவக்–கு–டி–லில் வியா–சர், மரீசி, அத்–திரி, புலிக்–கால் முனி–வர், கலைக்– க�ோட்டு முனி– வ ர், ஆங்– கி – ர – ச ர் ப�ோன்ற தவ–சீ–லர்–கள் வாழ்ந்–துள்–ள–னர். அகத்– தி ய முனி– வ ர் மந்– தி – ர ா– ச – லத ்தை அடைந்து வட– தி சை ந�ோக்கி அமர்ந்து முரு–க–னைக் குறித்து தவம் புரிந்–தார். அகத்– தி–யரி – ன் விருப்–பப்–படி – யே கயி–ல�ோக – த் தீர்த்–தம் என்– னு ம் சுனையை வேல– வ ர் உண்– ட ாக்– கி– ன ார். மும்– மூ ர்த்– தி – க ள் வாழும் வரை அத்– தீ ர்த்– த ம் நிலைத்– தி – ரு க்– கு ம் என்– று ம், அதில் நீரா–டு–வ�ோ–ரின் பாவங்–கள் நீங்–கும் என்–றும் கந்–த–வேள் அரு–ளி–னார். இன்–றும் இச்–சுனை ‘ஞான தீர்த்–தம்’ என்ற பெய–ருட – ன் ஆல–யத்–திற்கு வடக்கே அமைந்–துள்–ளது. இது மழை நீரை தேக்கி வைத்–துக் க�ொள்–ளும். எப்–ப�ோ–தும் வற்–றி–ய–தில்லை. இதில் நீராடி ந�ோய் ந�ொடி–கள் அகன்று பக்–தர்–கள் நலம் பெறு–கி–றார்–கள். ஏழு புண்–ணிய தீர்த்–தங்–கள் இம்–மல – ை–யில் உள்–ளன. கற்–கப – ா–டம் என்–னும் கதவு வழியே சென்று முனி– வ ர்– க ள் தவம் புரி– யு ம் ஒரு குகைக்–குள் சென்–றால் அமு–தச் சுனை–யைக் காண–லாம். அருகே உள்ள கரிய தீர்த்–தத்– தில் திரு–மால், ஆதித்–தன் ஆகி–ய�ோர் நீராடி வ ழி – ப ட்ட – ன ர் . ம ல ை – யு ச் – சி – யி – லு ள்ள கண்– ண ா– டி ச் சுனை– யி ல் நீரா– டி – ன ால் வள– ம ான வாழ்– வை – யு ம், வலி– மை – ய ான உட–லை–யும் பெற–லாம் என்–பது நம்–பிக்கை. கீழ்த் திசை–யில் பிரம்–மன், லட்–சுமி, சரஸ்–வதி ஆகி–ய�ோரி – ன் பெய–ரால் மூன்று தீர்த்–தங்–கள் உள்–ளன. ஆல–யம் காலை 6.00 மணி முதல் மதி–யம் 12.30 மணி வரை–யி–லும், மாலை 4.00 மணி முதல் 8.00 மணி வரை–யும் திறந்–தி–ருக்–கும். தெ ன் – சே – ரி – கி ரி எ னு ம் இ த் – த – ல ம் க�ோவைக்கு அரு–கே–யுள்ள பல்–ல–டம் நக– ரி–லி–ருந்து உடு–ம–லைப்–பேட்டை செல்–லும் வழி–யில் உள்–ளது. க�ோவை, ப�ொள்–ளாச்சி, பல்–ல–டம், திருப்–பூர், உடு–ம–லைப் பேட்டை ப�ோன்ற இடங்– க ளி– லி – ரு ந்– து ம் பேருந்து வச–தி–கள் உள்–ளன.

- அருணா க�ோவிந்த் ðô¡

49

1-15 மே 2015

பீமன் மன்னிப்பதே இல்லை! இரண்டாம் முறை

வா

சல்–பக்–கம் யார�ோ தன் த�ோள் தட்டும் சத்–தம் கேட்டது. அது த�ோள் தட்டும் ஒலியா அல்–லது மரம் பிளக்–கும் ஒலியா என்ற சந்–தேக – ம் ஏற்–பட்டது. ஜனங்–கள் திரும்–பிப் பார்த்–தார்–கள். அங்கு ஒரு வில் வீரன் நின்–றிரு – ந்–தான். உய–ரம், அழகு, காதில் குண்–டல – ங்–கள், நெற்–றியி – ல் சூரி–யச் சின்–னம், நெஞ்–சிலே கவ–சம், கையிலே கையுறை, த�ோளிலே வில், முது–கிலே அம்–பற – ாத்–தூணி, அழ–கான பாத–ரட்–சைக – ள�ோ – டு சபைக்–குள் நுழைந்–தான். ‘‘அர்– ஜ ு– ன ா– ’ ’ என்று உரக்– க க் கத்– தி – ன ான். அர்– ஜ ு– ன ன் திரும்– பி ப் பார்த்– த ான்.

14

துர�ோ–ணர் எழுந்து நின்று யார் என்– பது ப�ோல சீற்–றத்–த�ோடு பார்த்–தார். ஜனங்–கள் அவனை பார்த்–தார்–கள். ‘‘என் பெயர் கர்–ணன். நீ செய்து காட்டிய அத்–தனை வேலை–யும் என்–னா–லும் செய்ய முடி–யும். எனவே இங்கு பூக்–கள் ச�ொரிந்து உன்–னுடை – ய அன்பை காட்டாதே. வித்தை காட்டு–’’ என்று உரக்–கச் ச�ொன்–னான். ஜனங்– கள் ஆஹா... ஆஹா... என்று கத்–தின – ார்–கள். ஜனங்– க ளுக்– கென்ன வேடிக்கை பார்க்க வேண்– டு ம். இரண்டு பேருக்கு சண்டை நடக்க வேண்–டும். அவ்–வ–ள–வு–தான். அது துவங்கி விட்டது என்று இறுக்க உட்–கார்ந்து க�ொண்–டார்–கள். ‘‘யார் நீ?’’ துர�ோ–ணர் அதட்டி–னார். ‘‘நான் வில் வித்– தை க்– க ா– ர ன். இந்த சபை–யில் அர்–ஜு–னன் செய்த அத்–தனை வேலை–யும் நீங்–கள் அனு–ம–தித்–தால் நான் செய்து காட்டு– கி – றே ன். செய்த பிறகு என் பெயர் கேட்க வேண்–டிய – து அவ–சிய – ம்–

தானா என்று நீங்–கள் தீர்–மா–னம் செய்–யுங்–கள்–’’ கர்–ணன் உரத்த குர–லில் பேசி–னான். பெயரை கேட்–காதே. வேலை–யைப் பார் என்ற அதட்டல் அதில் இருந்–தது. துர�ோ–ண– ருக்கு வேறு–வழி இல்லை. சரி என்று தலை ய – சை – த்–தார். அர்–ஜு–னன் செய்த அத்–தனை வேலை–களை – யு – ம் இழை பிச–றாது இன்–னும் நறு–வி–சாய் கர்–ணன் செய்து காட்டி–னான். அர்–ஜு–னனி – ட – ம் ஒரு அலட்டல் இருந்–தது. கர்–ணன் அதை அமை–திய – ா–கச் செய்–தான். மக்–களின் மனதை எளி–தில் கவர்ந்–தான். துரி–ய�ோத – ன – ன் பர–வச – ப்–பட்டான். எழுந்து நின்று ஓடி வந்–தான். கர்–ணனை தழு–விக் க�ொண்–டான். ‘‘என் மானம் காத்–தா–யட – ா–’’ என்று இறுக்க அணைத்–துக் க�ொண்–டான். ‘‘உன் பெயர் என்–ன?– ’– ’ என்று கேட்டான். ‘‘மகா–பிர – பு, என் பெயர் கர்–ணன். நான் உங்–கள் நட்பை நாடி வந்–திரு – க்–கிறே – ன்–’’ என்ற

அவன் பேச்சு துரி–ய�ோ–த–ன–னுக்கு காதில் தேனாய் விழுந்– த து. இன்– னு ம் அணைத்– துக் க�ொண்– ட ான். சுற்றி தட்டா– ம ாலை ஆடி– ன ான். ‘‘நீ என் நண்– ப ன்– ’ ’ என்று உள்–ளங்கையை பற்றி உறுதி கூறி–னான். மகா–பா–ரத – த்–தின் மகத்–தான இன்–ன�ொரு கணம், இன்–ன�ொரு சேர்க்கை அங்கு நடை– பெற்–றது. அத�ோடு அங்கே முடிந்–தி–ருக்–க– லாம். துரி–ய�ோத – ன – ன் தந்த ஆலிங்–கன – ம் கர்– ணனை அதி–கம் பேச வைத்–தது. பேச்–சுத – ானே பிரச்– னை – க ளின் ஆரம்– ப ம். பேசா– தி – ரு க்க பல–ருக்–குத் தெரி–யாது. ‘‘க�ௌர–வர்–களை விட பாண்–ட–வர்–கள் பெரி–யவ – ர்–கள் என்று ஜனங்–கள் எண்–ணிக் க�ொண்– டி – ரு ந்– த – ப�ோ து நீ வந்து சேர்ந்– த து என் மானம் காப்–பது ப�ோல.’’ முணு–முணு – ப்– பாய் துரி–ய�ோத – ன – ன் பேசி–னான். ‘‘கடைசி வரை காப்– பே ன். உங்– க ளை கைவி– டே ன்,’’ கர்– ண ன் இன்– னு ம் இறுக பற்–றிக் க�ொண்–டான். அவர்–கள் இரு–வரு – ம் இணைந்து இழை– யு ம் சிங்– க ங்– க ள்– ப�ோ ல் இருந்–தார்–கள். இத்–த�ோடு நின்று ப�ோயி–ருக்– க–லாம். ஆனால், கர்–ணன் முன்–னேறி – ன – ான். ‘‘அர்–ஜுனா, உன்–ன�ோடு தனித்த யுத்–தம் செய்ய விரும்–பு–கின்–றேன். உன் தலையை அறுக்க விரும்–பு–கின்–றேன். உன் கைகளை உடைக்க விரும்–பு–கின்–றேன். உன் தனுசை சித–றடி – க்க விரும்–புகி – ன்–றேன். உன்னை இந்த இடத்–தி–லி–ருந்து துரத்–தித் துரத்தி அடிக்க விரும்–பு–கின்–றேன்–’’ என்று வீரா–வே–ச–மாக ம�ொழிந்– த ான். துர�ோ– ண – ரு க்கு வேறு வழி–யில்–லா–மல் சபைக்–குள் இறங்க வேண்–டிய அவ–சிய – ம் ஏற்–பட்டது. ‘‘அப்–படி – யா நான் தயார்,’’ அர்–ஜு–னன் துள்ளி குதித்– த ான். தலைப்– ப ா– க ையை இ று க் – கி க் க�ொ ண் – ட ா ன் . க வ – ச த்தை சுருக்–கிக் க�ொண்–டான். தமை–ய–னா–ரைப்– ப�ோய் தழு–விக் க�ொண்–டான். பீம–னையு – ம், நகுல சகா–தே–வ–னை–யும் த�ொட்டுத் தழுவி முத்–தமி – ட்டான். ஓடி–வந்து சபை–யில் நாண் பூட்டிய வில்–ல�ோடு தயா–ராக இருந்–தான். கர்– ண – னு ம் துரி– ய�ோ – த – ன னை தழுவி, கன்– ன த்– தி ல் முத்– த – மி ட்டு அவ– னு – டை ய சக�ோ–தர – ர்–களை அருகே அழைத்து அணைத்–துக் க�ொண்டு குதூ–க–ல– மாய் நட–னம – ாடி அவ–னும் சபைக்கு நடுவே பூட்டிய வில்–ல�ோடு கூடிய நாணை வைத்– து க் க�ொண்டு நின்–றான். துர�ோ–ணரு – க்கு சபைக்– குள் இறங்க வேண்–டிய அவ–சிய – ம் ஏற்–பட்டது. ‘‘அர்–ஜு–னன் அர–ச–கு–மா–ரன். அவ–ன�ோடு தனித்த யுத்–தம் செய்ய வேண்–டுமெ – ன்–றால் நீ யார் என்று தெரிய வேண்– டு ம். குலத்– தி ல் தாழ்ந்–தவ – ன�ோ – டு அர–சகு – ம – ா–ரர்–கள்

52

ஒரு–ப�ொழு – து – ம் சண்–டையி – ட மாட்டார்–கள். நீ எந்த அர–சன், எந்த குலம் என்று ச�ொல்–லி– விட்டு இந்த செயலை துவங்கு.’’ கர்– ண ன் தன் குலப்– பெ – ரு மை பேச– மு–டிய – ா–மல் தள்–ளா–டின – ான். அந்த வேதனை துரி– ய�ோ – த னை அசைத்– த து. ஓடிப்– ப�ோ ய் பீஷ்–மரி – ட – ம் நின்–றான். ‘‘என் நண்–பனை நான் அர–ச–னாக்–கப் ப�ோகி–றேன். நீங்–கள் அனு–மதி – க்க வேண்–டும்–’’ என்று உரத்–தக் குர–லில் கூறி–னான். பீஷ்–மர் தலை–யசை – த்–தார். இந்த இடம், இந்த நிலைமை ஏத�ோ ஒரு இடத்–தில் வந்து நிற்க வேண்–டும் என்று விருப்–பப்–பட்டார். கால் உதைத்து துரி–ய�ோத – ன – ன் கட்ட–ளையி – ட வேலைக்–கா–ரர்– கள் நாலா–பக்–கமு – ம் பறந்–தார்–கள். சிங்–கா–சன – ம் க�ொண்டு வரப்–பட்டது. அந்–தண – ர்–கள் முன் வந்–தார்–கள். அவன் தலை–யில் கங்கை நீரை க�ொட்டி–னார்–கள். மாவிலை க�ொண்டு நீரை தெளித்–தார்–கள். மருந்தை உடம்–பில் தட– வி–னார்–கள். இவன் அர–சன – ாக இருக்க தகுதி உடை–ய–வன் என்று அட்–சதை தூவி ஆசீர் வ – தி – த்–தார்–கள். அங்–கதே – ச – த்–தின் அர–சன – ாக்–கு– கி–றேன் என்று உரத்த குர–லில் துரி–ய�ோத – ன – ன் முழங்க கிரீ–ட–மும், க�ொடி–யும், தாம–ர–மும், பாதுகை பீட–மும், உடை–வா–ளும் க�ொண்டு வரப்–பட்டன. சக–லமு – ம் அணிந்து க�ொண்டு மிகக் கம்– பீ – ர – ம ாக சபை நடுவே கர்– ண ன் உட்– க ார்ந்து க�ொண்– ட ான். நன்– றி – ய�ோ டு கைகூப்பி துரி– ய�ோ – த – ன – னு க்கு வணக்– க ம் ச�ொன்–னான். அதில் பணி–வும், பாச–மும் ப�ொங்கி இருந்–தன. தன் மகன் சபை நடுவே உட்–கார வைத்து அர– ச – ன ாக்– க ப்– ப ட்டான் என்று தெரிந்து கர்–ணனு – டை – ய தகப்–பன் சன்–சய – ன் என்–கிற தேர�ோட்டி அவனை ந�ோக்கி ஓடி–வந்–தான். கிழ–வ–னான தன் தகப்–பன் க�ோல் ஊன்றி, தள்–ளாடி வரு–வதை பார்த்து கர்–ணன் எழுந்–தி– ருந்–தான். மண்–டியி – ட்டு அவர் பாதம் பணிய முன்–வந்–தான். தன்–னு–டைய மேல் துண்–டி– னால் தன் பாதங்–களை அந்த தேர�ோட்டி மறைத்–துக் க�ொண்–டான். ‘அரசே, எழுந்–தி– ரும்’, என்று த�ோள் தட்டி எழுப்–பி–னான். தன் மக–னின் கன்–னங்–கள் தடவி உதட்டில் வைத்–துக் க�ொண்–டான். ‘ ‘ அ ட , இ வ ன் ந ம து தேர�ோட்டி. இவன் மகனா நீ? ய�ோக்–கிய – தை இல்–லாத ஒரு விஷ– யத்–தில் நீ எப்–படி தலை–யி–டு–கி– றாய். உன்–னுடை – ய குலம் குதிரை ஓட்டும் குலம். சவுக்கு எடுத்–துக் க�ொள். வில் எதற்– கு ? யுத்– த ம் எதற்–கு? அர–ச–கு–மா–ரர்–க–ள�ோடு ப�ோரி–டு–கின்ற ஆசை எதற்–கு–?–’’ என்று உரத்த குர–லில் பீமன் கேலி செய்ய, துரி–ய�ோத – ன – ன் அருகே வந்து பீமனை முறைத்–துப் பார்த்– தான்.

ð£ô-°-ñ£-ó¡

ðô¡

1-15 மே 2015

‘‘சூரர்– க ளுக்– கு ம், நதி– க ளுக்– கு ம் மூலம் இல்லை. அந்த மூலம் பார்ப்–பது – ம் கூடாது. உல–கத்–திலே மிகச் சிறந்த அஸ்–திர – ம், அசு–ரர்– க–ளையெ – ல்–லாம் க�ொல்–லுகி – ன்ற அஸ்–திர – ம் ஒரு பிரா– ம – ண – ரு – டை ய எலும்– பி – லி – ரு ந்து வந்–தது. ஊரே நடுங்–குகி – ன்ற அக்னி ஜலத்–தி –லி–ருந்து வந்–தது. எனவே எது எங்–கி–ருந்து வந்–தது என்–பது முக்–கிய – மி – ல்லை. அத–னுடை – ய வீர்–யமே முக்–கிய – ம். கர்–ணனு – டை – ய வீர்–யத்– தைப்–பற்றி பேசு. வீரத்–தைப் பற்றி பேசு. அதற்கு எதிரே நின்று தைரி–யம – ா–கப் பேசு. அதைத்–த– விர அவன் மூலத்–தைப் பற்றி பேசு–வ–தற்கு எவ–ருக்–கும் உரிமை இல்–லை’– ’ என்று உரத்து துரி– ய�ோ – த – ன ன் கத்த, ‘‘யாகத்– தி ற்– க ாக வைத்–திரு – ந்த அவிசை நாய் திங்–கல – ா–கா–து’– ’ என்று ச�ொல்ல, துரி–ய�ோ–த–னன் கதையை தூக்–கிக் க�ொள்ள, பீம–னும் கதையை உயர்த்த, அங்கு கைக–லப்பு நடக்–கும் ப�ோலி–ருந்–தது. அஸ்– வ த்– த ா– ம ன் உரத்– து க் கத்தி இரண்டு பேரை–யும் விலக்–கின – ான். இருள் சூழ்ந்–தது. சூரி–யன் மறைந்–தான். விளக்– கு – க ள் ஏற்– ற ப்– ப ட்டன. திகைத்– து ப் ப�ோயி–ருந்த ஜனங்–கள் ஆளுக்–க�ொரு – ப – க்–கம் பேசி–யப – டி கலைந்து ப�ோனார்–கள். கர்– ண – னி ன் த�ோளை அணைத்– த – ப டி துரி–ய�ோத – ன – ன் அவன் தன் அரண்–மனை – க்கு அழைத்–துப் ப�ோனான். இரவு தன் கட்டி– லில் கர்– ண னை தனக்கு அருகே படுக்க வை த் – து க் – க�ொ ண் டு நி ம் – ம – தி – ய ா – க த் தூங்– கி – ன ான். பீம– னை ப் பற்– றி ய பயம் அவ–னிட – ம் அறவே மறைந்–தது. ஆனால், யுதிஷ்–டிர – ர் என்–கிற தரு–மர் தூக்– கம் வரா–மல் தவித்–தார். கர்–ணன் நிச்–சய – ம் அர்–ஜு–னனை விட பலம் ப�ொருந்–திய – வ – ன். அவன் அந்–தப் பக்–கம் ப�ோய்–விட்டானே என்று தவித்–தான். குந்–திக்கு கர்–ணனை அடை– யா–ளம் புரிந்–தது. அவன் தன் மகன் என்று தெரிந்–தது. அவன் அர–சன – ா–னது அவ–ளுக்கு சந்–த�ோ–ஷ–மாக இருந்–தது. ஆனால், அந்த சந்–த�ோ–ஷத்தை அவள் யாருக்–கும் ச�ொல் ல – ா–மல் ரக–சிய – ம – ாக அனு–பவி – த்–தாள். அந்த விழா–வைப்–பற்றி அஸ்–தின – ா–புர – த்து ஜனங்–கள் கதை–கதை – ய – ாய் வெகு–நாள் பேசிக் க�ொண்–டிரு – ந்–தார்–கள். குரு–தட்–சிணை என்–பது துரு–பத – ன�ோ – ட – ான ப�ோர் என்–பது எப்–ப�ோத�ோ தீர்–மா–னம – ா–கி –யி–ருந்–தது. அதை இப்–ப�ோது நிறை–வேற்ற வேண்–டும். கர்–ணன் இருக்–கின்ற தைரி–யத்– தில் நாங்–களே இதைச் செய்து முடிக்–கிற�ோ – ம் என்று துரி–ய�ோத – ன – ன் பிரித்து பேசி–யத – ால், தரு–மர் அவர்–களே ப�ோகட்டும் என்று அவர்– களை முன்னே ப�ோக–விட்டார். ஆர–வா–ரம – ாக க�ௌர–வர் படை துரு–ப–த–னின் பாஞ்–சா–ல– தே–சம் ந�ோக்–கிப் ப�ோயிற்று. எல்–லைக – ளை அழித்–தது. கிரா–மங்–களை சூறை–யா–டி–யது. துரு–பத – னு – க்கு தன் மக்–களை பிடிக்–கும். தன்

நக–ரத்–தைப்–பற்றி பெருமை அதி–கம். எனவே, அவனை துன்–புறு – த்த அவன் ஊரை துன்–புறு – த்– துங்–கள் என்று துர�ோ–ணர் உத்–தர – வி – ட்டி–ருந்– தார். தன் நக–ரம் பற்–றிய கர்–வம் க�ொண்–டி– ருந்த துரு–பத – னி – ன் கண் எதிரே க�ௌர–வர்–கள் அவன் தேசத்தை சூறை–யா–டின – ார்–கள். ஆனால், துரு–பத – ன் மிகுந்த சாமர்த்–திய – – சாலி. பல ப�ோர்–கள் செய்து பழக்–கப்–பட்ட– வன். துர�ோ–ணரு – க்கு இணை–யான திற–மைக – ள் பெற்–றவ – ன். ஒரே குரு–குல – ம். எனவே, க�ௌர– வர்–கள – ால் அவனை வெல்–லுவ – து அரி–யத – ாக இருந்–தது. அவன் க�ௌர–வர்–களை உள்ளே நுழை– ய – வி ட்டு கதவை மூடிக் க�ொண்டு கண்ட மேனிக்கு அடித்–தான். கத–றக் கதற விரட்டி–னான். நக– ர த்– தி ற்கு வெளியே காத்– தி – ரு ந்த அர்– ஜ ு– ன – னு க்கு சக�ோ– த – ர ர்– க ளின் ஓலம் காதை துளைத்–தது. பாணங்–கள – ால் வாசல் கதவை உடைத்–தான். யுதிஷ்–டிரரை – ‘‘நீங்–கள் வர வேண்–டாம்’’ என்று ச�ொல்லி, தடுத்து நிறுத்தி அவ–னும் பீம–னும் மட்டுமே உள்ளே ப�ோனார்–கள். பீமன் யானை கூட்டங்–களை அடித்து ந�ொறுக்– கி – ன ான். தன் சக�ோ– த – ர ர்– க ளை தாக்–கிய வீரர்–களை துரத்–தித் துரத்தி அடித்– தான். ஒரே வீச்–சில் க�ொன்று ப�ோட்டான். கட்டிடங்–களை இடித்து தள்ளி முன்–னேறி – – னான். அவனை தடுக்க முடி–யா–மல் பின்–ன– டைய, பீமனை தாண்–டிக் க�ொண்டு தன்–னு– டைய தேரை அர்–ஜு–னன் செலுத்–தின – ான். விதம் வித–மான பாணங்–கள – ால் துரு–பத – னை அடித்–தான். அவனை துன்–புற – ச் செய்–தான். அவன் தேர் மீது ஏறிக் க�ொண்–டான். அவ–னு– டைய முடியை க�ொத்–தா–கப் பிடித்து அவனை மடித்து பின் கையை கட்டி தன்–னு–டைய ரதத்–திலே ப�ோட்டான். வழி நெடுக கடும் அழிவை ஏற்– ப – டு த்– தி க் க�ொண்டு அவன் ðô¡

53

1-15 மே 2015

ந க – ர த் – தி ற் கு வெ ளி யே வ ந் – த ா ன் . தன்–னுடை – ய தேரின் தூணில் துரு–பத – னை கட்டி அவன் தலையை கலை–யவி – ட்டு ஆடை– களை கிழித்து, கன்–னத்–தில் அடித்து ரத்–தம் வரச் செய்து அலங்–க�ோல – ம – ாக க�ொண்டு ப�ோய் துர�ோ–ணர் முன் நிறுத்–தின – ான். ‘‘துரு–ப–தா–’’ அன்–ப�ொ–ழுக அழைத்–தார். அந்த அன்–பில் ஒரு குரூ–ரம் இருந்–தது. ‘‘உன்னை மறு–ப–டி–யும் பெயர் ச�ொல்லி அழைக்– க – ல ாமா அல்– ல து அரசே என்று அழைக்க வேண்–டுமா ச�ொல்’’ என்று கேட்க, துரு–பத – ன் தலை– கு–னிந்–தான். ‘‘எனக்கு நீ பதில் ச�ொல்–லித்–தான் ஆக வேண்–டும். நீ எனக்கு நண்–பனா இல்–லையா என்று தெரிந்–த ாக வேண்– டும். நீ எனக்கு நண்– ப ன் இல்லை என்– ற ால் வேறு– வி – த ம். நண்– ப ன் என்– ற ால் வேறு– வி – த ம். ச�ொல். உன்–னுடை – ய விருப்–பம் என்–னவ�ோ அது–தான் என் விருப்–பம்.’’ என்று துர�ோ–ணர் பணி–வா– கப் பேசி–னார். அதி–லும் ஒரு குரூ–ரம் இருந்–தது. துரு–பத – ன் தலை நிமிர்த்–தின – ான். ‘‘நான் உங்–கள் நட்பை விரும்–புகி – ன்–றேன். உங்–களை நான் அவ–மா–னப்–படு – த்–திய – து தவறு. உங்–களை வெறும் அந்–தண – ன் என்று நினைத்– தது பிசகு. அந்த பிசகை நான் உணர்ந்து க�ொண்–டேன். உங்–களு–டைய அன்பு எனக்கு முக்–கிய – ம். நான் செய்த தவறை மன்–னித்து என்னை மறு–ப–டி–யும் உங்–கள் நண்–ப–னாக ஏற்–றுக் க�ொள்ள வேண்–டும்.’’ ‘‘மிகுந்த சந்–த�ோஷ – ம். மிகுந்த சந்–த�ோஷ – ம். அர்–ஜுனா, கட்டு–களை அவிழ்த்து எறி.’’ உட–னடி – ய – ாக கட்டு–கள் அவிழ்க்–கப்–பட்டன. அவனை அர்–ஜு–னன் கீழே இறக்–கி–னான். துரு–பத – ன் ஓடி–வந்து துர�ோ–ணரு – டை – ய கால்– களை பற்–றிக் க�ொண்–டான். அவனை தூக்கி நிறுத்தி ஆரத்–தழு – வி – க் க�ொண்–டார். ‘‘எனக்கு நீ ச�ொன்– ன – ப டி உன் ராஜ் – ஜி – ய த்– தி ல் பாதி வேண்– டு ம். கங்– க ை– யி னு – டை – ய வடக்–குப் பக்–கம் பாஞ்–சால தேசம் என்–னுடை – ய – த – ா–கவு – ம், தெற்–குப் பக்–கம் உன்– னு–டை–ய–தா–க–வும் இருக்–கும். பிறகு பிரித்து ராஜ்– ஜி – ய த்தை வாங்– கி க் க�ொண்– ட ார். ராஜ்–ஜிய – ம் பெற்ற ஓலையை கையில் வாங்–கிக் க�ொண்டு சிரித்–தார். பிறகு அந்த ஓலையை துரு–பத – னி – டமே – க�ொடுத்–தார்.’’ ‘‘நீயே வைத்– து க் க�ொள் உன் ராஜ்– ஜி – யத்தை. எனக்–கெத – ற்–கு’– ’ என்று ச�ொன்–னார். திரும்பி அர்– ஜ ூ– ன னை அழைத்து ஆரத் தழு–விக் க�ொண்–டார். ‘‘என்–னுடை – ய மிகப் பெரிய சப–தத்தை எளி–தில் நிறை–வேற்–றிய உனக்கு நான் எப்–படி நன்றி ச�ொல்–வேன். அர்–ஜுனா, நீ நீடூழி வாழ வேண்–டும்.’’ என்று ஆசீர்–வதி – த்–தார். துரு– ப – த ன் இரு– வ – ரை – யு ம் வணங்– கி ப் ப�ோனார். வாசல்–வரை க�ொண்–டு–ப�ோய் அர்– ஜ ு– ன ன் வழி– ய – னு ப்– பி – ன ான். திரும்பி

54

ðô¡

1-15 மே 2015

அர்–ஜு–னன் முகத்தை வருடி, ‘‘அற்–பு–த–மா– கப் ப�ோர் செய்–தாய். நீ ப�ோர் செய்த இந்த சாமர்த்–திய – த்தை பார்த்தே நான் உன்–னிட – ம் த�ோற்–றுப் ப�ோனேன். நான் இன்–னும் சுதா–ரித்– தி–ருக்க வேண்–டும். உன்னை என் வாழ்–நா–ளில் மறக்–கவே மாட்டேன். இந்த யுத்–தத்–தையு – ம் மறக்க இய–லா–து’– ’ என்று துரு–பத – னு – ம் தலை– யில் கை வைத்து அர்–ஜு–னனை ஆசீர்–வதி – த்– தார். தேர் ஏறி–னார். தன் தேசம் ப�ோனார். எத–னால் த�ோற்–ற�ோம். எத–னால் த�ோற்–ற�ோம். என்று ய�ோசித்–தார். துர�ோ–ணரு – க்கு நிக–ரான வ லி வு இ ரு ந் – து ம் , சி ல இ ட ங் – க ளி ல் துர�ோ–ணரை காட்டி–லும் வலிவு இருந்–தும், துர�ோ–ணரு – டை – ய பிரம்–மதே – ஜ – ஸ் தன்–னிட – ம் இல்லை. அந்த பிரம்– ம – தே – ஜ ஸ் இல்– ல ா– த – ப�ோது யுத்–தம் செய்து புண்–ணிய – ம் இல்லை. அந்த–ணர்–களுக்கே உரித்–தான அந்த அடங்– கிய க�ோபம், அது–தான் ஜெயிக்–கும். ஆர–வா–ரம் ஜெயிக்–காது என்–பதை புரிந்து க�ொண்–டான்.

எனவே, அம்– ம ா– தி – ரி – ய ான தேஜஸ் அடைய என்ன செய்ய வேண்–டும். என்ன மாதி–ரிய – ான யாகம் செய்ய வேண்–டும் என்று பல்–வேறு வித–மான அந்–தண – ர்–களை வேண்– டி–னான். அங்கே ஒரு பெருங்–கூட்டம் இருப்– ப–தைக் கண்டு தன் விருப்–பத்தை வைத்–தான். துர�ோ–ண–ரைக் க�ொல்ல ஒரு பிள்–ளை–யும், அர்– ஜ ு– ன னை மணக்க ஒரு பெண்– ணு ம் தனக்கு வேண்–டும் என்–றும் அவன் அவர்– களி–டம் விண்–ணப்–பித்–தான். துர�ோ– ண ர் கங்– க ை– யி ன் வட– க – ரை க்கு அகிஸ்– ச க்– க – ர ம் என்ற நகரை ஸ்தா– பி த்து அதற்கு புதிய பெய–ரிட்டார். அநேக தேசங்– கள் அடங்–கிய அகிஸ்–சக்–க–ரம் அர்–ஜு–ன– னால் ஜெயிக்– க ப்– ப ட்டு துர�ோ– ண – ரு க்கு பரி–ச–ளிக்–கப்–பட்டது. அர–ச–கு–மா–ரர்–களின் ப�ோர் வாழ்க்கை துவங்– கி – ய து. எதிர்த்து வரும் மிரு–கங்–களை அடித்–துத் துவைத்–தும், ஓடிப்–ப�ோய் க�ொன்–றும் ரத்த சேறு பார்த்த அந்த அர– ச – கு – ம ா– ர ர்– க ள் உண்– மை – ய ான யுத்–தத்–தையு – ம் நேருக்கு நேர் சந்–தித்–தார்–கள்.

மடக்–கிப்–ப�ோட்டு வேண்–டாம் விட்டு விடு என்று கெஞ்– சி – ய – வ ன் பீமன் வில– கி – ய – து ம் எகிறி வாள் உருவி தாக்க வந்–தான். மறு ப – டி – யு – ம் அவனை மடக்கி ப�ோட்டு அடிக்க, வேண்– ட ாம் என்று கெஞ்– சி – ன ான். இந்த முறை பீமன் வில–கிய – த – ாக நடித்து விலகி பிறகு ஓங்கி அடித்து க�ொன்–றான். இரண்–டாம் முறை பீமன் மன்–னிப்–பதே இல்லை. வல்–லமை பெற்ற துரு–பத – ன் ப�ோன்–றவ – ர்– களை ஜெயிப்–பது எங்–ஙன – ம்? இந்த யுத்–தம் அர்–ஜு–ன–னுக்கு சிறந்த பயிற்–சி–யாக இருந்– தது. துரு– ப – த ன் முன்பு சற்று நேரம் தடு ம – ா–றிய – து கூட தன்–னுடை – ய சார–திய – ால்–தான் என்– ப தை அர்– ஜ ு– ன ன் புரிந்து க�ொண்– டான். ஒரு ப�ோர் வீர–னுக்கு நல்ல சாரதி மிக–வும் முக்–கிய – ம். கண–வனு – ம் மனை–வியு – ம்– ப�ோல அவர்–கள் பேசாது புரிந்து க�ொள்ள வே ண் – டி ய அ வ – சி – ய ம் உ ள் – ள – வ ர் – க ள் . அர்–ஜு–னன் மனம் நல்ல சார–திக்கு ஏங்–கத்

துவங்–கிய – து. காத–லிக்கு ஏங்–குவ – து – ம், கட–வுளு – க்கு ஏங்–குவ – து – ம், சார–திக்–காக ஏங்–குவ – து – ம் ஒன்றே. யார் வழி நடத்–துகி – ன்–றான�ோ அவனே சாரதி. அவன் குரு–விற்கு ஒப்–பா–னவ – ன். சார–தியி – ன் நட்பு தவ– ற ாக இருப்– பி ன், பிள– வு – ப ட்ட நிலை–யில் இருப்–பின் அந்–தப் ப�ோர்–வீ–ரன் சேற்–றில் சிக்–கிக் க�ொள்–வான். அதற்–கும் மகா–பா–ர–தத்–தில் உதா–ர–ணம் இருக்– கி – ற து. தின– ச ரி வாழ்க்– க ை– யி ல் ஒவ்– வ�ொரு மனி–தனை – யு – ம் வழி–நடத்த – ஒரு சாரதி இருப்–பின் அவன் வெற்றி நிச்–சய – ம். ஆனால், சாரதி கிடைப்–பது பூர்வ புண்–ணிய – ம். துரு– ப – த – னு க்கு ஆற்– ற ாமை ப�ொங்– கி ப் ப�ொங்கி வந்–தது. ச�ொன்–ன–தில் ஏதே–னும் தவறு இருக்–கிற – தா. அர–சனை அர–சன் என்–று– தானே அழைக்க வேண்–டும். அர–சனு – டை – ய மகன் கூட அப்பா என்று அழைக்–கா–மல் அரசே என்று அழைப்–ப–து–தானே முறை. சபை– யி ன் உள்ளே நுழைந்து விளிம்– பி ல் நி ன் று து ரு – ப த ா , எ ன் று அ ழைக்க யாருக்கு உரிமை இருக்–கிற – து. ஒரு–வரு – க்–கும்

இல்–லையே. பாஞ்–சால தேசத்தை அவ–மா– னப்–படு – த்–துவ – து – ப�ோ – ல் அல்–லவா இருந்–தது. அதைச் ச�ொன்–னால் அவ்–வள – வு க�ோபமா. இப்–படி பழி வாங்–கவா அடித்து, உதைத்து, ஜனங்– க ளை வதைத்து, மாளி– க ை– க ளை இடித்து... ய�ோசிக்க ய�ோசிக்க மனம் பத–றிய – து. விடு– வே னா, உன்னை விடு– வே னா துர�ோணா. உன்னை விட மாட்டேன். நட்பு என்று நான் கீழே இறங்கி வந்–தது உன்னை வதைக்– க த்– த ானே ஒழிய, பழி வாங்– க த்– தானே ஒழிய, பதுங்–குவ – த – ற்கு அல்ல. பயந்து அல்ல. நீ அந்–த–ணன். காத்–தி–ருந்து கழுத்து அறுத்–து–விட்டாய். நான் சத்–ரி–யன். அந்த நேரம் ப�ொங்கி அந்த நேரம் அடங்கி விட்டேன், நான் முட்டாள், நீ கெட்டிக்– கா–ரன், நான் உணர்ச்சி வசப்–பட்ட–வன், நீ உணர்ச்– சி யை அடக்– க த் தெரிந்– த – வ ன், நீ பிரம்–ம–ஞானி, நான் வெறும் மனி–தன், இல்லை நானும் மாறு–வேன், நானும் பிரம்–ம– ஞா– னி – ய ாக மாறு– வே ன், நானும் பிரம்– ம – தே– ஜ – ஸ �ோடு இருப்– பே ன். நானும் புலன் அடக்கி உன்– னை ப்– ப�ோ ல் உள்– ளு க்– கு ள் மூழ்கி, ஆழ அமிழ்ந்து எப்–படி க�ோபத்தை எவ்–வள – வு வெளி–யிட வேண்–டும�ோ, எங்கு வெளி–யிட வேண்–டும�ோ அங்கு வெளி–யிடு – – வேன், பழி–வாங்–குவே – ன். ஆனால், துர�ோணா இனி–மேல் யுத்–தம் செய்ய முடி–யுமா. இந்த அவ–மா–னத்–திற்–குப் பிறகு வில் வளைக்–கவு – ம், சரம் த�ொடுக்–கவு – ம் த�ோன்–றும – ா? அடித்து ந�ொறுக்கி விட்டான். என்ன ஆட்டம். என்ன ஆட்டம். எனக்– குத் தெரிந்து அத்– த னை வித்– தை – யை – யு ம் பிர–ய�ோக – ம் செய்–தும் அந்த சிறு–வனை ஒன்– றும் செய்ய முடி–யவி – ல்லை. இப்–படி – யெ – ல்–லாம் சரம் த�ொடுக்க முடி–யுமா என்ற சந்–த�ோஷ – ம் இருந்–தது. இது கற்–றுக் க�ொண்–டத – ால் வந்–ததா. இல்லை. உள்–ளுக்–குள் இருந்த ஒரு பூரிப்பு. ஏத�ோ ஒரு தெய்–வச் சக்தி. ஏத�ோ ஒரு விஷ– யம். இவன் சாதா–ர–ணன் இல்லை. அந்த அர்–ஜு–னன் வெறும் மனி–தனல்ல. அவன் தெய்–வப்–பி–றவி. அந்த ஆட்டம் கண் முன்– னால் இருக்–கி–றது. அந்த சந்–த�ோ–ஷம் மன– திற்–குள் இருக்–கி–றது. த�ோற்–றுப் ப�ோன–தும் சரி–யான ஆளி–டம் த�ோற்–றுப் ப�ோனேன் என்ற நிறைவு இருக்–கிற – து. அந்த அர்–ஜு–ன– னுக்கு பரிசு தர வேண்–டும். துர�ோ–ண–ரின் சிரம் அறுக்க வேண்–டும். என்–னால் அறுக்க இய–லாது. எனக்கு பதில் என் மகன் அறுப்– பான். உன் சிரம் அறுக்க துர�ோணா, எனக்கு ஒரு மகன் வேண்–டும். அந்த அர்–ஜு–னனை மணக்க எனக்கு ஒரு மகள் வேண்– டு ம். எப்–படி கிடைக்–கும். எப்–படி கிடைக்–கும். எங்கே கிடைக்–கும். (த�ொடரும்) ðô¡

55

1-15 மே 2015

தானே பறித்–துத் தானே

அரு–ளிய தயா–ளன்

க�ொ

ங்கு நாட்டுத் தேவா–ரத் தலங்–கள் ஏழி–னுள் மூவர் முத–லிக – –ளால் பாடல் பெற்ற ஒரே தலம் திருப்–பாண்–டிக் க�ொடு முடி–யே–யா–கும். சம்–பந்–த–ரால் மட்டுமே பாடப் பெற்–றவை திரு–நணா, திருச்–செங்–க�ோடு, கரு–வூர் ஆகிய மூன்று தலங்–க–ளா–கும். அது ப�ோன்றே சுந்–த–ர–ரால் மட்டுமே பாடப் பெற்–றவை திரு–வெஞ்– சி–மாக்–கூ–டல், திருப்–புக்–க�ொ–ளி–யூர் என்–னும் அவி–நாசி, திரு–மு–ரு–கன்–பூண்டி ஆகிய மூன்று தலங்–க–ளா–கும்.

திரு–மு–ரு–கன்–பூண்டி, அவி–நா–சி–யி–லி–ருந்– தும், திருப்–பூ–ரி–லி–ருந்–தும் 5 கி.மீ. த�ொலை– வில் அமைந்–திரு – க்–கிற – து. சுந்–தர – மூ – ர்த்தி சுவா– மி–யின் வர–லாற்–றில் மறக்க முடி–யாத ஒரு அனு–ப–வத்தை தந்த ஊர் இது. அந்–நி–கழ்வை நாம் அறி–தற்கு இரண்–டாம் ரா–ஜரா–ஜ–ச�ோ– ழன் ச�ோழ– ந ாட்டில் ப�ொறித்த இரண்டு கல்– வெ ட்டுச் ச�ொற்– ற�ொ – ட ர்– க – ள ை– யு ம், அவற்– றி ற்– கு க் கீழாக அவ்– வே ந்– த – னி ன் சிற்– பி – க ள் செதுக்கி வைத்த இரண்டு சிற்– பக்– க ாட்– சி – க – ள ை– யு ம் நாம் கண்ட பின்பு திரு–மு–ரு–கன்–பூண்–டிக்–குச் செல்–வ�ோம். ரா–ஜரா–சேச்–சர – ம் என்ற பெய–ரால் கும்–ப– க�ோ–ணத்–திற்கு அருகே அமைந்த தாரா–சு– ரம் என்–னும் ஊரில் உள்ள ஐரா–வதீ – ஸ்–வர – ர் ஆல–யத்–தின் மூல–வர் க�ோயி–லின் வட–புற – ம் கல்– வெட்டுக் குறிப்–புக – ள�ோ – டு சுந்–தர – ரி – ன் வர–லாற்– றில் நிகழ்ந்த ஏழு சிற்–பக்–காட்–சிக – ள் உள்–ளன. அவற்–றில் ஐந்–தாம் காட்–சிக்கு மேலாக ‘‘உடைய நம்–பியை வேடர் வழி–பறி – த்த இடம்–’’

என்ற ச�ோழர்–கா–லக் கல்–வெட்டு எழுத்–துப் ப�ொறிப்பு காணப் பெறு– கி ன்– ற து. இங்கு திக–ழும் சிற்–பக் காட்–சியி – ல் ஒரு பக்–கம், முடி–யப் பெற்ற க�ொண்டை, காது–களில் த�ோடு–கள், ஏத�ோ ஒரு ப�ொரு–ளைத் தாங்–கிய – வ – ாறு உயர்ந்–தி– ருக்–கும் இடக்–க–ரம் மற்–றும் வலக்–க–ரத்–தால் க�ோல�ொன்–றினை – த் தரை–யில் ஊன்–றிய – ப – டி சுந்– த – ர ர் நடந்து செல்ல அருகே ஒரு– வ ன் அவ–ருக்–குக் குடை பிடித்–தவ – ாறு பின்னே செல்– கின்–றான். அவர்–களுக்கு இடப்–புற – ம் இரு–வர் தலை–யில் ப�ொதிச்–சும – ை–யுட – ன் நடந்து வர ஒரு வடு–கவே – டு – வ – ன் அவர்–கள் முன்பு தரை–யில் வீழ்ந்து வணங்–குவ – து ப�ோன்று வழி மறிக்–கிற – ான். ஆளு– டை ய நம்பி எனக் குறிப்– பி – ட ப் –பெ–றும் சுந்–த–ரரை – –யும், அவர்–தம் பணி–யாட் –க–ளை–யும் வேடு–வர்–கள் வழி–ம–றித்து வழிப்– பறி செய்– த ார்– க ள் என்– ப – தை ச் சுட்டவே இச்– சி ற்– ப க் காட்– சி க்கு மேலாக ‘‘உடைய நம்–பியை வேடர் வழி பறித்த இடம்–’’ என்ற கல்–வெட்டுக் குறிப்பு உள்–ளது என்–பதை நாம்

கல்வெட்டு ச�ொல்லும் க�ோயில் கதைகள் - திருமுருகன்பூண்டி

அறி–ய–லாம். இக்–காட்–சிக்கு நாம் மேலும் விளக்–கம் பெற சேக்–கிழ – ார் பெரு–மான் எழு–திய திருத்–த�ொண்–டர் புரா–ணம் என்–னும் பெரி–ய–பு–ரா–ணத்–தி–லுள்ள சேர– மான் பெரு–மாள் நாய–னார் புரா–ணத்–தின் கடைசிப் பகு–தி–யைக் காண்–ப�ோம். சேர நாட்டு க�ொடுங்–க�ோ–ளூர் என்–னும் தலை– ந–க–ரத்–திற்–குச் சென்று சேர அர–ச–ரு–டன் சில நாள் தங்–கி–யி–ருந்த சுந்–த–ரர் திரு–வா–ரூர் திரும்ப எண்ணி கடு– மை–யான மலை–கள் காடு–கள் வழியே க�ொங்கு நாட்டு திரு–மு–ரு–கன்–பூண்டி அருகே வந்து க�ொண்–டி–ருந்–தார். அவ–ருட – ன் பணி–யாட்–கள் சிலர் சேர மன்–னர் அளித்த செல்–வப் ப�ொதி–யி–னைச் சுமந்து வந்–த–னர். திரு–மு–ரு– கன்–பூண்–டியி – ல் க�ோயில் க�ொண்–டுள்ள சிவ–பெரு – ம – ான் தம் பூத–க–ணங்–களை ந�ோக்கி ‘‘நீங்–கள் வேடு–வ–ரா–கிச் சென்று சுந்–த–ர–னு–டைய ப�ொருட்–க–ளைக் கவர்ந்து க�ொள்– மி ன்– ’ ’ எனப் பணிந்– த ார். அவ்– வ ாறே வேடு – வ – ர ா– க ச் சென்ற கணங்– க ள் சுந்– த – ர – ரை – யு ம் அவர் தம் ஆட்–கள – ை–யும் வழி மறித்து ப�ொருட்–கள் அனைத்– தை–யும் கவர்ந்து சென்–றன. இவ் வழிப்–பறி காட்சி தான் இங்கு சிற்–பக் காட்–சி–யா–கத் திகழ்–கி–ற–து! சுந்– த – ர – னு க்கு வேறு ஒரு– வ ர் ப�ொன் அளிப்– ப து கூடாது, தாமே அதனை அளிக்க வேண்–டும் எனச் சிவ–பெ–ரு–மான் கரு–தி–னான் ப�ோலும்! அதற்–கா–கத் தான் அவர் சேர–ரிட – ம் இருந்து க�ொண்டு வந்த ப�ொன்– னைப் பறிக்–கச் செய்து தானே க�ொடுக்க இவ்–வாறு செய்–தான�ோ என்–பார் சேக்–கி–ழார் பெரு–மான். இதனை, திரு–முரு – க – ன்–பூண்டி அயல் செல்–கின்ற ப�ோழ்–தின் கண் ப�ொரு–வி–டை–யார் நம்–பிக்–குத் தாமே ப�ொன்

க�ொடுப்–பது அலால் ஒரு–வர் க�ொடுப்ப க�ொள்ள ஒண்–ணா–மைக்கு

அது வாங்–கிப் பெருக்கு அரு–ளால் தான் க�ொடுக்–கப்

பெறு–வ–தற்–க�ோ? அது அறி–ய�ோம்–’’ - என்று குறிப்–பிட்டுள்–ளார். வடு–க–வே–டு–வர் வழிப்–பறி செய்–யும் காட்–சி–யைக் கண்ட பின்பு தாரா–சு–ரம் க�ோயி–லில் உள்ள அடுத்த கல்–வெட்டுக் குறிப்–பையு – ம், சிற்–பக்–காட்–சியை – யு – ம் ந�ோக்– கு–வ�ோம். அங்கு ‘‘திரு–மு–ரு–கன்–பூண்–டி–யில் பெற்–ற–ப–டி–’’ என்ற ச�ோழர்–கா–லக் கல்–வெட்டு வரி இருப்–ப–தைக் காண்–ப�ோம். அதற்–குக் கீழாக கையில் இரு–தா–ளங்– க–ளைப் பிடித்–த–வாறு ஒரு–வர் பாடிக் க�ொண்டு இருக்– கி–றார். அவர் தலை–யில் ஒரு–புற க�ொண்டை அழகு செய்ய, காது–களில் வட்டத்–த�ோ–டு–கள் மிளிர்–கின்–றன. அருகே ஒரு–வர் முதற்–காட்–சி–யில் உள்–ளது ப�ோன்றே குடை ஒன்–றி– னைப் பிடித்– த–வாறு நிற்–கி–றார். தாள– மிட்டு பாடு–ப–வர் சுந்–த–ரர்–தான் என்–ப–தை த�ோற்–றப் ப�ொலி–வால் நாம் அறி–ய–லாம். சுந்–த–ர–ரின் எதிரே நிற்– கும் ப�ொதி எரு–தின் முது–கின் மீது தாடி– யு–டன் கூடிய ஒரு–வர் ப�ொ தி மூ ட்டை – களை எ டு த் து வைத்– துக் க�ொண்டு நி ற் – கி – ற ா ர் . அ வ ர் அருகே ஒரு–வர் தலை– யில் ப�ொதி– யி னை

வேடுவர் பறித்தல்

திருமுருகன் பூண்டியில் சுந்தரர்

ரிஷபம்

சண்டிகேஸ்வரர் சுமந்– த – வ ாறு நிற்– கி – ற ார். அங்கே திரு– மு – ரு – க ன்– பூ ண்டி சிவா– ல – ய ம் அழ–கு–டன் காணப் பெறு–கின்–றது. ðô¡

57

1-15 மே 2015

ம ல ை ந ா ட் டி – லி – ரு ந் து சேத்–திர பாலக–ராக பைர–வர் வ ரு ம் வ ழி – யி ல் வே ட ர் காட்சி நல்–கும் திருக்–க�ோயி – லு – ம், – க ளி– ட ம் ப�ொருட்க– ள ைப் மழுவை சுமந்–த–வாறு அமர்ந்த பறி க�ொடுத்த நம்– பி – ய ா– ரூ – ர – க�ோலத்–தில் அரு–ளும் சண்–டீச – – ராம் சுந்– த – ர ர் திரு– மு – ரு – க ன்– ரின் சிற்– ற ா– ல – ய – மு ம் உள்– ள ன. பூ ண் டி தி ரு க் – க�ோ – யி ல ை தென்– பு – ற ம் ரிஷ– ப க் கிணறு அடைந்து ‘‘வெறு–வுற வேடு–வர் உள்–ளது. சுவாமி, அம்–பாள் திரு– ப றி க் – கு ம் வெ ஞ் – சு – ர த் – தி ல் முன்–னர் காணப்–பெறு – ம் ரிஷ–பங்– எத்–துக்கு இருந்–தீர்–’’ என இறை– கள் அழ–கிய சிற்–பங்–கள – ா–கும். வனை வின– வு ம் முறை– யி ல் மூலட்டா– ன த்– தி ல் லிங்– க – அமைந்த ‘‘க�ொடுகு வெஞ்– வ–டி–வில் திக–ழும் மூல–வர் முரு–க– சி– ல ை– ’ ’ எனத் த�ொடங்– கு ம் நா–தேஸ்–வ–ரர் என்–றும், முரு–க– திருப்– ப – தி – க த்– தை ப் பாடிப் நா–தசு – வ – ாமி என்–றும் அழைக்–கப் பர– வி – ன ார். அந்– நி – ல ை– யி ல் பெறு– கி ன்– ற – ன ர். அம்– ப ா– ளி ன் வே ட ர் – க ள் த ா ம் ப றி த்த திரு– ந ா– ம ங்– க – ள ாக மங்– க – ள ாம்– ப�ொதி– க ளை எல்– ல ாம் திரு பிகை என்ற பெய–ரும், முயங்–கு– மு – ரு – க – ன்–பூண்டி திருக்–க�ோயி – ல் பூண் முலை–யம்மை என்ற பெய– முன்பு க�ொண்டு வந்து குவித்–த– ரும் வழக்–கில் உள்–ளன. வேண்– வேடுவர் னர். இத– னை ச் சேக்– கி – ழ ார் டு– வ ார்க்கு வாரி வழங்– கு ம் பெரு–மான், வள்–ள–லாக திரு–மு–ரு–கன்–பூண்டி ‘‘பாடி–யவ – ர் பர–வுத – லு – ம் பரம்–ப�ொ–ருளா – ம் ஆளு–டை–ய–நா–ய–னார் விளங்–கு–கின்–றார்.

அவர் அரு–ளால் இவ்– வ ா– ல – ய த்– தி ல் க�ொங்கு நாட்டு வேடு–வர் தாம் பறித்த ப�ொருள் அவை அர–சர்–களின் கல்–வெட்டு–கள் பல காணப்–

எல்–லாம் விண்–ணெ–ருங்க பெ–றுகி – ன்–றன. கி.பி. 1092ம் ஆண்டு த�ொடங்கி நீடு திரு–வா–யி–லின் முன் குவித்–தி–ட–லும் த�ொடர்ந்து பல்–வேறு அர–சர்–களின் க�ொடை–

நேர் இறைஞ்சி களும், ஆணை–களும் இக்–கல்–வெட்டு–களில் ஆடும் அவர் திரு–வ–ரு–ளால் அப்–ப–டியே சாச–னங்–கள – ாக இடம் பெற்–றுள்–ளன. அக்–கல்–

கைக் க�ொண்–டார்–’’ வெட்டுகள் வரி–சை–யில் க�ொங்கு மன்–னன் - என்று விவ–ரித்–துள்–ளார். அத–னால்–தான் பர–கேச – ரி அபி–மான ச�ோழ–னின் 12ம் ஆண்டு இக்–க ாட்சி சிற்– பத்– தி ற்கு மேலாக ‘‘திரு– மு – சாச–னம் (கி.பி. 1092) குறிப்–பிட – த்–தக்க ஒன்–றா– ரு– க ன்– பூ ண்– டி – யி ல் பெற்– ற – ப – டி – ’ ’ என்ற கல்– கும். இவ்–வா–லய – த்து ஊழி–யர்–களுக்கு அர–சன் வெட்டுக் குறிப்பு காணப் பெறு– கி ன்– ற து. வழங்–கிய தனிச்–சலு – கை பற்றி இக்–கல்–வெட்டு இவ்–வாறு திரு–மு–ரு–கன்–பூண்–டி–யில் பெற்ற எடுத்– து – ரை க்– கி ன்– ற து. அபி– ம ா– ன – ச �ோ– ழ – செல்–வப் ப�ொதி–களு–டன் சுந்–தர – ர் திரு–வா–ரூர் பட்டன் என்ற திரு–மு–ரு–கன்–பூண்டி சிவா–ல– சென்–றார் என்–பது பெரி–ய–பு–ரா–ணம் கூறும் யத்து சிவாச்– ச ா– ரி – ய ார் உள்– ளி ட்ட தபஸ் வர–லா–றா–கும். வி – க – ள், தேவ–ரடி – ய – ார் எனும் நடன மாதர்–கள், சுவாமி அம்– ப ாள் சந்– ந – தி – க ள் மேற்கு ஆல–யத்து இசைக்–கரு – வி – க – ள் வாசிப்–பவ – ர்–கள் ந�ோக்–கி–ய–வண்–ணம் இணைந்தே திகழ திரு– மற்– று ம் திரு– ம – டை – வ – ள ா– க த்– தி ல் வசிக்– கு ம் மு–ரு–கன்–பூண்டி சிவா–ல–யம் கற்–க�ோ–யி–லா–கக் ஆலய ஊழி– ய ர்– க ள் ஆகிய அனை– வ – ரு ம் காட்சி தரு–கின்–றது. நுழை–வு– வா–யிலி – ல் உள்ள ரா–ஜா–தி–ரா–ஜன் என்ற க�ொடியை எடுத்–துச் பதி– ன ா– று – க ால் மண்– ட – ப த்– தி ல் விநா– ய – க ர் செல்–லவு – ம், குதி–ரைக – ளில் அமர்ந்து பய–ணம் அருள்– ப ா– லி க்– கி ன்– ற ார். திருக்– க�ோ – யி – லி ன் செய்– ய – வு ம், தங்– க ள் இல்ல சடங்– கு – க ளில் வாயி– லி ன் எதிரே நிற்– கு ம் க�ொடி– ம – ர ம் ஊர்–வ–லம் ப�ோகும்–ப�ோது பேரி, சேகண்டி ப�ோன்ற கல்–லா–லான விளக்–குத் தம்–பத்–தின் முத–லிய இசைக்–க–ரு–வி–களை இசைக்–க–வும் அடிப்–பகு – தி – யி – ல் கண–பதி, வேடு–வர – ாக ஈசன், உரிமை உடை–யவ – ர்–கள் என்–பது அர–சன – ால் க�ோயிலை ந�ோக்–கிய – வ – ாறு தாளத்–துட – ன் நிற்– இச்–சா–சன – ம் மூலம் அறி–விக்–கப் பெற்–றுள்–ளது. கும் சுந்–த–ரர் ஆகிய திரு–வு–ரு–வங்–கள் காணப் மேலும் அவர்–கள் தங்–கள் வீடு–களை இரண்டு பெறு–கின்–றன. உள் மண்–ட–பத்–தில் பெரிய அடுக்கு உள்ள மாடி வீடு–க–ளா–கக் கட்டிக் அள–வி–லான வேடு–வர் மற்–றும் சுந்–த–ர–ரின் க�ொள்–ள–வும், முன் பகு–தி–யில் இரு வாசல்– இரு திரு–வ–டி–வங்–கள் இடம் பெற்–றுள்–ளன. கள் வைத்–துக் க�ொள்–ள–வு ம், வீடு–களுக்கு சுவாமி சந்–ந–திக்கு முன்–பாக வட–தி–சை–யில் சுண்–ணாம்–புச் சாந்து பூசிக் க�ொள்–ள–வும் ஆறு–மு–கப்–பெ–ரு–மான் கம்–பீ–ர–மாக அருட்– உரிமை உடை–ய–வர்–கள் என்–பதை இக்–கல்– க�ோ–லம் க�ொண்–டுள்–ளார். கரு–வ–றை–யின் வெட்டு உறுதி செய்–துள்–ளது. ஆலய ஊழி–யர்– மூன்று க�ோஷ்– ட ங்– க ளி– லு ம் பிர– ம்ம ன், களுக்கு உயர்–நிலை மரி–யா–தை–களை அரசு அண்– ண ா– ம – ல ை– ய ார், தட்– சி – ண ா– மூ ர்த்தி வழங்–கி–யது என்–பது இத–னால் அறி–ய–லாம். திரு– வ – டி – வ ங்– க ள் உள்– ள ன. திருச்– சு ற்– றி ல்

58

ðô¡

1-15 மே 2015

ÝùIèñ Fùèó¡ °¿ñˆFL¼‰¶ ªõOò£°‹ ªîŒiè ñ£î‹ Þ¼º¬ø Þî›

ðô¡

ê‰î£ Mõó‹

ãªü¡† Íôñ£è õ¼ì ê‰î£ & 480/-& Ü…ê™ õNò£è õ¼ì ê‰î£ & 720/-& ê‰î£ ªî£¬è¬ò KAL PUBLICATIONS, CHENNAI -4 â¡ø ªðò¼‚° ®ñ£‡† ®ó£çŠ† â´ˆ«î£ Ü™ô¶ ñEò£˜ì˜ Íôñ£«õ£ W›‚裵‹ ºèõK‚° ÜŠH ¬õ‚辋: î¬ô¬ñ «ñô£÷˜&MŸð¬ù (CHIEF MANAGER, SALES),

Ý¡Iè‹ ðô¡,

ºóªê£L ñ£ø¡ ìõ˜v, 73, â‹.ݘ.R ïè˜ Hóî£ù ꣬ô, â‹.ݘ.R ïè˜, ªê¡¬ù & 600 028.

Ph: 044 & 4467 6767 Extn 13411

ÝùIèñ ðô¡ ªðò˜:________________________________________«îF:__________________ ºèõK:_______________________________________________________________ _____________________________________________________________________ ___________________________________________________________________ ªî£¬ô«ðC â‡:________________________ªñ£¬ð™:_____________________ Þ.ªñJ™:___________________________________________________________ __________________(Ïð£Œ____________________________________ñ†´‹) _____________________________________________õƒAJ™ â´‚èŠð†ì _______________________________⇵œ÷ ®.® Þ¬í‚èŠð†´œ÷¶. Ý¡Iè‹ ðô¡ ñ£î‹ Þ¼º¬ø Þî¬ö ãªü¡† Íôñ£è / Ü…ê™ õNò£è å¼ õ¼ìˆFŸ° ÜŠH ¬õ‚°ñ£Á «è†´‚ ªè£œA«ø¡.

¬èªò£Šð‹





®ñ£‡† ®ó£çŠ¬ì, W›‚裵‹ Êð¬ùŠ ̘ˆF ªêŒ¶ ެ툶 ÜŠð¾‹. ê‰î£ ªî£¬è A¬ìˆî¶‹ îèõ™ ªîKMˆîH¡ HóF¬ò ÜŠH ¬õ‚è ãŸð£´ ªêŒòŠð´‹.

சித்ரா ப�ௌர்–ணமி 3.5.2015

சித்திரையின் சிறப்பு த

மிழ் மாதங்–களில் ஒவ்–வ�ொரு மாத–மும் வரும் ப�ௌர்– ணமி ஏதா–வது ஒரு வகை–யில் சிறப்பு பெறு–கி–றது. அந்த வகை–யில் சித்–திரை மாதப் ப�ௌர்–ணமி – யு – ம் ப�ோற்–றப்–படு – – கி–றது. சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்று சிவ-–பார்–வதி – யை வழி–பட்டு தான–தர்–மங்–கள் செய்–தால் புண்–ணி–யம் சேரும் என்று ஞான நூல்–கள் கூறு–கின்–றன. சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்று விர–தம் மேற்–க�ொண்டு சித்–ர– குப்–தரை வழி–பட்டால் கேது த�ோஷ–மி–ருந்–தால் நீங்–கும். சித்–ர– குப்–தரை வழி–பட முடி–யாத நிலை–யில் அன்று சிவா–ல–யம் சென்று சிவ–பெரு – ம – ானை வழி–பட்டா–லும் நல்ல பலன்–கள – ைப் பெற–லாம். சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்று விழுப்–பு–ரம் அரு–கில் உள்ள கூவா–கம் கூத்–தாண்–டவ – ர் க�ோயி–லில் திரு–நங்–கை–யர்–களுக்–கான விழா நடை–பெ–றும். இதில் இந்–திய – ா–வி–லுள்ள திரு–நங்–கை–கள் ஒன்–று–கூடி அர–வானை வழி–ப–டு–வர். ரங்–கம் திருத்–தல – த்–தில் சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்று கஜேந்– திர ம�ோட்–சம் நிகழ்ச்சி நடை–பெ–றும். ரங்–கம் க�ோயி–லின் தென்–ப–கு–தி–யில் ஓடும் அம்மா மண்–ட–பம் காவே–ரிப் படித்–து– றை–யில் க�ோயில் யானை வருகை தரும். அப்–ப�ோது காவேரி நதிக்–கர – ை–ய�ோர – ம் நீரில் செயற்–கை–யான வெள்–ளியி – ன – ா–லான முதலை உரு–வத்–தினை வைத்–தி–ருப்–பார்–கள். யானை, நீரில் கால் வைக்–கும்–ப�ோது வெள்–ளியி – ன – ா–லான முதலை, யானை– யின் காலைக் கவ்–வும்–படி செய்–வார்–கள். உடனே யானை பயங்–க–ர–மாக பிளி–ரும். அந்–தக்–காட்சி மெய்–சி–லிர்க்க வைக்– கும். பிறகு பக–வான், யானை–யைக் காப்–பாற்–று–வ–தாக ஐதீ–கம். சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்று சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்கு

பால் அபி– ஷே – க ம் செய்து, வெண் பட்டாடை சமர்ப்– பித்து, பலா–ச–மர மலர்–க–ளா– லான மாலையை அணி–வித்து, பலாச மலர், மரிக்–க�ொழு – ந்து ஆகி– ய – வ ற்– ற ால் அர்ச்– சி த்து, சுத்த அன்– ன ம் நிவே– த – ன ம் செய்து வழி–பட்டால் லட்–சுமி கடாட்–சம் நிச்–ச–யம் உண்டு. சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்– று–தான் கள்–ள–ழ–கர் மதுரை - வைகை நதி–யில் இறங்–கும் நிகழ்ச்சி மது–ரை–யில் நடை பெ – று – ம். அன்று மதுரை மாந–க– ரம் விழாக் க�ோலம் காணும். சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்– று–தான் கண்–ணகி – ய – ைக் காண் ப – த – ற்கு பாண்–டிய மன்–னன – ால் மது–ரை–யில் க�ொலை–யுண்ட க�ோவ–லன் விண்–ணி–லி–ருந்து வரு–கிற – ான். க�ோவ–லனு – ட – ன் கண்–ணகி, விண்–ணுல – க – ம் செல்– வதை இன்–றும் தமி–ழக – -– கே – ரள – மக்– க ள் மங்– க ல தேவி என்– னும் ஊரி–லுள்ள கண்–ணகி க�ோயி–லில் சிறப்–பாக விழா க�ொண்–டா–டுகி – ற – ார்–கள். சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்று தேவேந்– தி – ர ன் தன் பாபச்– சுமை நீங்–கிய – த – ால் அன்று மது– ரைக்கு வந்து ச�ொக்–கந – ா–தரை வழி–படு – வ – த – ாக ஐதீ–கம். சித்–திரை மாதம் ப�ௌர்– ணமி நன்–னா–ளில் சுப–முகூ – ர்த்த வேளை– யி ல் திருக்– கு ற்– ற ால மலை– யி ல் உற்– ப த்– தி – ய ா– கு ம் சித்–திரா நதி–யில் நீரா–டின – ால் தெரிந்தோ தெரி– ய ா– ம ல�ோ செய்த பாவங்–கள் வில–கும். அன்று விர–தம் கடை–பிடி – த்து, குற்–றா–லந – ா–தரை வழி–பட்டால் புனி–தம் சேரும். காஞ்சி வர–தர – ா–ஜர் க�ோயி– லில் சித்ரா ப�ௌர்– ண மி அன்று நள்–ளி–ரவு பிரம்–மன் வந்து பெரு– ம ாளை வழி– ப–டுவ – த – ாக ஐதீ–கம். அன்–றைய

தினம் இரவு பூஜை–யின்–ப�ோது நடை–பெ–றும். கும்–ப–க�ோ–ணத்தை பெரு– ம ா– ளு க்கு நிவே– த – ன ம் அடுத்த திருக்–க�ோடி – க்–கா–வல் என்– செய்– யு ம் பட்டாச்– ச ா– ரி – ய ார், னும் ஊரில் திருக்–க�ோ–டீஸ்–வ–ரர் கரு–வறைய – ை விட்டு வெளி–யேறி ஆல–யத்–தில் எம–தர்–மனு – க்–கும் சித்–ர– மூலஸ்–தா–னத்–திற்கு திரை–யிட்டு குப்–தனு – க்–கும் சந்–நதி – க – ள் உள்–ளன. விடு– வ ார். சில நிமி– ட ங்– க ள் அதே–ப�ோல் சிதம்–பர – ம் நட–ரா–ஜர் கழித்து மீண்–டும் திரை விலக்– க�ோயி–லிலு – ம் திரு–வண்–ணா–மலை கப்–ப–டும். அப்–ப�ோது, மூலஸ்– அரு–ணாச்–ச–லேஸ்–வ–ரர் க�ோயில்– தா– ன த்– தி ல் பெரு– ம ா– ளு க்கு களி– லு ம் தனிச்– சந் – ந தி உள்– ள து. நிவே–தித்த பிர–சா–தத்–தி–லி–ருந்து இதில் திரு– வ ண்– ண ா– ம – ல ை– யி ல் நறு– ம – ண ம் கம– ழு – ம ாம். இதற்– சித்–ரகு – ப்–தனு – ட – ன் அவ–ரின் உத–வி– கா–கவே அன்று பக்–தர்–களின் யா–ளர் விசித்–ர – கு – ப்–தரு – ம் பக்–கத்–தில் கூட்டம் க�ோயி–லில் நிறைந்து உள்–ளார். இவர்–களை நேரி–டை– காணப்–ப–டும். யாக தரி–சிக்–கா–மல் பக்–கவ – ாட்டில் ச�ொக்–கந – ா–தர் சித்ரா ப�ௌர்–ணமி அன்று உள்ள சாள–ரம் வழி–யாக தரி–சிக்க கி ரி – வ – ல ம் வ ரு – வ து ப � ோ ற் – வேண்–டும். றப்–ப–டு–கி–றது. அந்த வகை–யில் தேனி மாவட்டம் சின்– ன – நாமக்– க ல் மாவட்டம் திருச்– ம–னூரி – ல் அமைந்–துள்ள மாணிக்–க– ச ெ ங் – க�ோ ட் டி ல் ம ல ை – மீ து வா–சக – ர் க�ோயி–லில் மூல–வர் ஈசன் அமைந்– து ள்ள அர்த்– த – ந ா– ரீ ஸ்– சந்–ந–திக்கு முன் உள்ள சந்–ந–தி–யில் வ–ரர் ஆல–யத்–தில் ஆதி–கே–ச–வப் வல க் – க – ர த் – தி ல் எ ழு த் – த ா ணி , பெரு–மா–ளும் அருள்–பா–லிக்–கி– இடக்– க – ர த்– தி ல் ஏட்டுச்– சு – வ டி றார். லிங்– க – ம ா– க ப் ப�ோற்– ற ப்– ஆகி–ய–வற்–று–டன் தியான நிலை– ப – டு ம் தி ரு ச் – ச ெ ங் – க�ோ டு யில் சித்–ர–குப்–தர் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்– மலையை வலம் வந்–தால் ஒரே ளார். இவரை சித்ரா ப�ௌர்–ண– சம– ய த்– தி ல் சிவ– பெ – ரு – ம ான், மி–யில் வழி–பட நீண்ட ஆயு–ளுட – ன் அம்–பாள், (அர்த்–த–நா–ரீஸ்–வ–ரர்) ஆர�ோக்––ய–மாக வாழ–லாம் என்– முரு– கப் பெரு–மான் ஆகி–ய�ோரை பது ஐதீ–கம். இக்–க�ோயி – லி – ல் உள்ள வலம் வந்த பலன் கிடைக்–கும். நந்– தீ ஸ்– வ – ர ர் அமர்ந்த நிலை–யில் கூத்–தாண்–டவ – ர் காஞ்– சி – யி ல் அருள்– பு – ரி ந்து இல்– ல ா– ம ல் நின்ற க�ோலத்– தி ல் க�ொண்–டி–ருந்த வர–த–ரா–ஜ–ரின் காட்சி தரு– வ து தனிச்– சி – ற ப்பு. உற்–ச–வர் விக்–ர–கத்தை அந்–நி–யர்–கள் படை– மேலும், தேனி மாவட்டம் ப�ோடி–நா–யக்–க– யெ– டு ப்– பி ன்– ப �ோது பாது– க ாப்– பி ற்– க ாக னூர் சாலை–யில் தேனி–யி–லி–ருந்து சுமார் காஞ்–சி-– வந் – த – வ – ாசி சாலை–யில் பாலாற்–றங்–க– 10 கி.மீ. தூரத்–தில் ‘தீர்த்–தத் த�ொட்டி’ எனும் ரை–யில் உள்ள செவி–லி–மேடு லட்–சுமி நர–சிம்– இடத்–திலு – ம் சித்–ரகு – ப்–தனு – க்கு தனிக்–க�ோயி – ல் மர் ஆல–யத்–தில் வைக்–கப்–பட்டி–ருந்–த–தாம். உள்–ளது. இங்கு வலப்–புற – மு – ள்ள கரு–வறை – யி – ல் அந்த நிலை–யில் சுமார் ஒரு வருட காலம் சித்–ரகு – ப்–தனு – ம், இடப்–புற – மு – ள்ள கரு–வறை – யி – ல் காஞ்சி வர–த–ருக்–கான அபி–ஷே–கம், ஆரா–த– சீலக்–கா–ரிய – ம்–ம–னும் அருள்–பு–ரி–கி–றார்–கள். னை–கள் உற்–ச–வம் ஆகி–யவை செவி–லிமே – டு இத்–த–லத்–தில் அருள்–பா–லிக்–கும் சித்–ர–குப்– தலத்–திலேயே – நடை–பெற்–றத – ாம். இதை நினை– தன், ஒரு பீடத்–தில் அமர்ந்த நிலை–யில், இடக்– வு–கூறு – ம் வகை–யில் சித்ரா ப�ௌர்–ணமி விழா– காலை மடக்–கி–யும் வலக்–கா–லைத் த�ொங்க வின்–ப�ோது பாலாற்–றில் இறங்–கும் வர–தர், விட்டும், இரு–க–ரங்–களில் வலக்–க–ரம் அப–ய– திரும்–பும் வழி–யில் செவி–லி–மேடு லட்–சுமி முத்–தி–ரை–யுட – –னும், ஏடு, எழுத்–தா–ணி–யுட – ன் நர–சிம்–மர் ஆல–யத்–திற்–கும் எழுந்–த–ருளி பக்– திக–ழும் இடக்–கரத்தை – இடது முழங்–கா–லில் தர்–களுக்கு அருள்–கி–றார். இந்த வைப–வம் வைத்–த–வா–றும் காட்சி தரு–கி–றார். தலைப்– இன்–றும் த�ொடர்ந்து நடை–பெ–று–கி–றது. பாகை, கழுத்–தில் முத்–து–மாலை அணிந்து சித்ரகுப்தன் க�ோயில்கள் அருள்–பார்–வை–யு–டன் தரி–ச–னம் தரு–கி–றார். எம–தர்–ம–ரா–ஜ–னின் கணக்–க–ரா–கப் பணி– இவ–ருக்கு எரு–மைப்–பால் அபி–ஷேக – ம் செய்து யாற்–றும் சித்–ர–குப்–தன் அவ–த–ரித்–தது சித்ரா எரு– மை ப்– ப ால் மற்– று ம் பயத்– த ம்– ப – ரு ப்பு ப�ௌர்–ணமி திதி–யில் என்று புரா–ணங்–கள் கலந்த பாய–சம் நிவே–த–னம் செய்–யப்–ப–டு–கி– கூறு–கின்–றன. இவ–ருக்கு தமி–ழ–கத்–தில் சில றது. இவரை சித்ரா ப�ௌர்–ணமி மற்–றும் இடங்– க ளில் க�ோயில்– க ளும் சந்– ந – தி – க ளும் ப�ௌர்–ணமி நாட்–களில் வழி–பட்டால் பாவங்– உள்–ளன. கள் அழிந்து வாழ்வு வளம் பெறும் என்–பது தமி–ழ–கத்–தில் காஞ்–சி–பு–ரத்–தில் சித்–ர–குப்–த– நம்–பிக்கை. னுக்கு தனிக்–க�ோயி – ல் உள்–ளது. இங்கு சித்ரா - டி.ஆர்.பரி–ம–ள–ரங்–கன் ப�ௌர்–ணமி அன்று கல்–யாண வைப–வம் ðô¡

61

1-15 மே 2015

பிறவிப்பிணி ப�ோக்கும் ப�ொ

து–வாக, ஆல–யங்–களில் இறை–வ–னின் பெய–ரைச் ச�ொல்லி அர்ச்–சனை செய்–யும்–ப�ோ–தும், வேத மந்–திர – ங்–களை ஓது–வத – ற்கு முன்–பா–கவு – ம் வேதங்–கள் ப�ோற்–றும் பிர–ணவ மந்–திர – –மான ஓம் என்ற புனித ஒலி–யு–டனே துவங்–கப்–ப–டு–வதை நாம் கேட்டி–ருக்–க–லாம். இறை–வனே ஓம் என்ற பிர–ண–வத்–தின் அம்–ச–மாக இருப்–ப–தாக ஐதீ–கம். விநா–ய–கப் பெரு–மா–னின் திரு–மேனி ஓம் என்ற பிர–ணவ எழுத்–தின் ரூப–மாக அமைந்–தி– ருக்–கி–றது. தமிழ்க் கட–வுள – ான முரு–கப் பெரு–மான் பிர–ண–வத்–தின் ப�ொருளை தன் தந்தை சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்கு உப–தே–சம் செய்–த–தாக புரா–ணங்–கள் தெரி–விக்–கின்–றன.

சிவ–பெ–ரும – ான் இந்–தப் பிர–ணவ ச�ொரூ–ப–

மாக எழுந்–தரு – ளி – யி – ரு – க்–கின்ற திருத்–தல – ம் திரு– நெல்–வேலி மாவட்டம், அம்–பா–ச–முத்–தி–ரம் வட்டம், மேல ஓம–நல்–லூ–ரில் அமைந்–துள்– ளது. இங்கு சிவ–பெ–ரு–மான் இறைவி செண்– ப–க–வல்லி சமே–த–ராக, பிர–ணவ அம்–ச–மாக பிர–ணவ – ேஸ்–வர – ர் என்ற பெய–ரில் அருள்–பா– லிக்–கிற – ார். இந்–தப் பெய–ரில் சிவ–பெ–ரு–மான் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கும் ஒரே தல–மாக இந்த ஆல–யம் திகழ்ந்து க�ொண்–டிரு – க்–கிற – து. பிர–ண– வேஸ்–வ–ரர், ஓமீஸ்–வ–ரர் என்–றும் அழைக்– கப்–ப–டு–கி–றார். ஒரு சிறந்த ஆக– ம க் க�ோயி– லு க்– கு – ரி ய அனைத்து பரி–வார சந்–நதி – க – ள் மற்–றும் அரிய சிற்–பங்–க–ள�ோடு சுமார் ஆயி–ரம் ஆண்–டு–கள் பழ–மை–யும் புரா–ணச் சிறப்–பும் வாய்ந்த  பி ர – ண – வ ே ஸ் – வ – ர ர் ஆ ல – ய ம் ந ெ ல்லை மாவட்டத்–தின் வற்–றாத ஜீவ–ந–தி–யான தாமி– ர–பர – ணி ஆற்–றின் கரை–யில் அமைந்–துள்–ளது. இந்த ஆல–யம் அமைந்–த–தன் பின்–ன–ணி–

யில் புரா–ணக்–கதை ஒன்று கூறப்–ப–டு–கி–றது. இயற்கை எழில் மிக்க மேற்–குத் த�ொடர்ச்சி மலை–யின் ஒரு பகு–தி–யான மகேந்–தி–ர–கிரி மலை– யி ல் இர– ணி – ய – வ ான் என்ற முனி– வர் தன் மனைவி கிரி– ய ா– வ – தி – ய�ோ டு பர்– ண– ச ாலை அமைத்து சிவ– ப ெ– ரு – ம ானை ந�ோக்–கித் தவ–மி–யற்–றிக் க�ொண்–டி–ருந்–தார். களக்– க ாட்டில் எழுந்– த – ரு – ளி – யி – ரு க்– கு ம்  சத்–யவ – ா–கீச – ரி – ன் அரு–ளால் குமுதா, ர�ோகிணி, பத்ரா மற்–றும் ஆருத்ரா என்ற நான்கு புதல்– வி–கள் பிறந்–த–னர். அவர்–களில் பத்–ராவை அத்ரி சுக்– ரு த் என்ற அந்– த – ண ர் மணந்து க�ொண்–ட–த�ோடு, கடை–சிப் புதல்–வி–யான ஆருத்–ராவை தன் புதல்–வி–யா–க–வும் ஏற்–றுக் க�ொண்டு இல்–லற – ம் நடத்தி வந்–தார். சிறந்த சிவ பக்–தைய – ா–கத் திகழ்ந்த ஆருத்ரா ஒரு–நாள் தன் த�ோழி–கள�ோ – டு விளை–யா–டிக் க�ொண்–டி–ருந்–த– ப�ோது, விளை–யா–டு –மி – டத்– தில் இருந்த ஒரு சிவ–லிங்–கத்–தின் மீது பக்–தி– ய�ோடு மலர்–களை அர்ச்–சித்து வழி–பட்டாள்.

ஓமநல்லூர்

ஆ ரு த் – ர ா – வி ன் ப க் – தி – பட்ட–தாம். ஹ�ோம–நல்–லூர் யில் மகிழ்ந்த சிவ– ப ெ– ரு – என்ற பெயரே ஓம–நல்–லூர் மான் அவள் முன்– ப ா– க த் எ ன் று தி ரி ந் – த – த ா – க – வு ம் த�ோன்றி அவளை அழைத்– கூறப்–ப–டு–வ–துண்டு. துக் க�ொண்டு மறைந்து இந்–திர – ஜி – த்தை வதைத்த விட்டார். தன் மக– ளை க் பிரம்–ம–ஹத்தி த�ோஷம் நீங்– காணாது வருந்–திய அத்ரி கும் ப�ொருட்டு லட்–சும – ண – ர் சுக்– ரு த் முன்– ப ாக சிவ– ப ெ– இங்–கு– வந்து ஈசன் கங்–கா– ரு–மான் த�ோன்றி ஆருத்ரா தே– வி யை அழைத்து உரு– பார்– வ தி தேவியே என்று வாக்–கிக் க�ொடுத்த சூர்ய தெரி– வி க்க, அந்– த – ண – ரு ம், தீர்த்–தத்–தில் நீராடி பிர–ண– பிரணவேஸ்வரர் முனி–வ–ரும் சிவ–பெ–ரு–மா–னி– வேஸ்– வ – ர ரை வழி– பட் டு டம் அங்– கேயே க�ோயில் சாபம் நீங்–கப் பெற்–ற–தாக க�ொண்டு எழுந்–த–ருளி பக்– ஐதீ–கம். ஆல–யத்–திற்கு முன்– த ர் – க ளு க் கு த�ொட ர் ந் து பாக உள்ள புஷ்–க–ர–ணியே அருள்–பா–லிக்–க– வேண்–டும் சூர்ய தீர்த்–த–மா–கும். ஆல– என்று கேட்டுக் க�ொண்–ட– யத்–திற்–குள் சந்–திர தீர்த்–தம் னர். சிவ–பெ–ரு–மா–னும் பிர– உள்– ள து. மிக– வு ம் சிதி– ல – ம – ணவ ரூப– ம ாக பார்– வ தி டைந்து, பரா– ம – ரி ப்– பி ன்றி தேவி– ய�ோ டு இத்– த – ல த்– தி ல் ப�ொலி– வி – ழ ந்– தி – ரு ந்த இந்– க�ோயில் க�ொண்–டா–ராம். தப் பழ–மை–யான ஆல–யம் மே லு ம் , ஆ ரு த்ரா செப்–ப–னி–டப்–பட்டு, 2013ம் ஒரு புனித நதி– ய ாக மாறி ஆ ண் டு கு ட – மு – ழு க் – கு ச் களக்–காடு மலை–யி–லி–ருந்து செய்–யப்–பட்டுள்–ளது. கங்–கை–யைப்–ப�ோல பெருகி அதி–கார நந்தி, சூரி–யன், ஓம– ந ல்– லூ ரை அடைந்– த சந்–திர – ன், கன்–னிமூ – லை விநா– வு – ட – ன் தாமி–ரப – ர – ணி நதி–யில் ய– க ர், தட்– சி – ண ா– மூ ர்த்தி, செண்பகவல்லி சங்–கமி – ப்–பாள் என்–றும், இந்த ச�ொக்–கந – ா–தர், மீனாட்சி, சங்– நதி பெருகி வரும் ஐந்து தலங்– க–ரர் (சிவ–லிங்–கம்), வள்ளி, களில் தான் பஞ்ச லிங்–கங்–கள – ாக எழுந்–தரு – ளி தெய்–வானை சமேத சுப்–பிர – ம – ணி – ய – ர், சனீஸ்–வ– பக்–தர்–களுக்கு காட்–சி–ய–ளிக்–கப் ப�ோவ–தா–க– ரர், சண்–டே–சர், துர்க்கை, பைர–வர் ஆகிய வும் அருள்–பா–லித்–தார். பரி–வார சந்–நதி – க – ள�ோ – டு உள்ள இந்த ஆல–யத்– சிவ–பெ–ரும – ான் முனி–வர்–களுக்கு அருள்– தின் கரு–வறை – யி – ல் சுயம்பு மூர்த்–திய – ாக  பு–ரிந்–தவ – ாறே, களக்–காட்டில் சத்–யவ – ா–கீஸ்–வர – ர், பிர–ண–வேஸ்–வ–ரர் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கி–றார். பத்–தையி – ல் குல–சேக – ர – ந – ா–தர், பத்–மனே – ரி – யி – ல் இறைவி செண்–ப–க–வல்லி தனிச் சந்–ந–தி–யில் நெல்–லைய – ப்–பர், தேவ–நல்–லூரி – ல் ச�ோம–நா–தர் தெற்கு ந�ோக்கி அருள்–பா–லிக்–கிற – ாள். மற்–றும் சிங்–கிகு – ள – த்–தில் கைலா–சந – ா–தர் என்ற சுயம்–புலி – ங்–கம – ாக கரு–வறை – யி – ல் எழுந்–தரு – – பெயர்–களில் க�ோயில் க�ொண்டு பக்–தர்–களுக்கு ளி–யிரு – க்–கும் பிர–ணவ – ேஸ்–வர – ரை இங்–குள்ள அருள்–பா–லித்–துக் க�ொண்–டிரு – க்–கிற – ார். இந்த மலைப்–பகு – தி – க – ளில் தவம் செய்து க�ொண்–டி– ஐந்து ஆல–யங்–களும் பஞ்–சலி – ங்–கத் தலங்–கள – ாக ருக்–கும் முனி–வர்–களும், சித்–தர்–களும் அன்–றா– பக்–தர்–கள – ால் வழி–பட – ப்–படு – கி – ன்–றன. டம் வலம் வந்து வழி–படு – வ – த – ாக பக்–தர்–கள் களக்–காடு மலை–யி–லி–ருந்து இரண்–ய–வதி, நம்–புகி – ன்–றன – ர். ஒவ்–வ�ோர் ஆண்–டும் பங்–குனி ருத்–ராணி என்ற பெயர்–களில் பாய்ந்து வரும் மாதம் வளர்–பிறை – யி – ல் மூன்று நாட்–கள் சூரி– ஆருத்ரா சுற்–றி–லும் பச்–சைப் பசேல் என்று யன் தன் கிர–ணங்–கள – ால் பிர–ணவ – ேஸ்–வர – ரை பசுமை சூழ்ந்த பகு–தி–யில் ஆறாக ஓடி, பச்– வழி–படு – கி – ற – ார். பிர–ணவ ச�ொரூ–பம – ாக அருள்– சை– ய ாறு என்ற பெய– ரி ல் ஓம– ந ல்– லூ – ரி ல் பா–லிக்–கும் இந்த பிர–ணவ – ேஸ்–வர – ரை மன–தாற தாமி– ர – ப – ர ணி ஆற்– ற�ோ டு சங்– க – மி க்– கி – ற து. வழி–பட வாழ்க்–கையி – ல் தீராத பிரச்–னை–கள் இப்–ப–குதி வர–லாற்–றுக் காலத்–தில் ஆநிரை தீரும். ஞானம் அனைத்–தும் கிடைக்–கும். நாடு, மந்–தி–ரேஸ்–வ–ரம் என்று அழைக்–கப்– திரு–நெல்–வே–லியி – லி – ரு – ந்து பத்–தம – டை வழி– பட்டது. இத்–தல – த்–தில் ஒரு காலத்–தில் அகத்–தி– யாக பாப–நா–சம் செல்–கின்ற சாலை–யில் திரு– யர், ர�ோம–பா–தர் ப�ோன்ற முனி–வர்–களும் பல நெல்–வே–லியி – லி – ரு – ந்து சுமார் 12 கி.மீ. த�ொலை– வேத விற்–பன்–னர்–களும் ஆற்–றின் கரை–யில் வி–லுள்ள பிராஞ்–சேரி என்ற ஊரி–லி–ருந்து, அன்–றா–டம் வேத மந்–தி–ரங்–களை ஓதி, பல 2 கி.மீ. த�ொலை–வில் ஓம–நல்–லூர் ஆல–யம் யாக யக்–ஞங்–களை செய்து வந்–துள்–ள–னர். அமைந்–துள்–ளது. பிராஞ்–சேரி பேருந்து நிலை– எனவே இந்த ஊர், மந்–திரே – ஸ்–வர – ம், ஹ�ோம– யத்–தி–லி–ருந்து ஆட்டோ வச–தி–கள் உள்–ளன. நல்–லூர் என்ற பெயர்–க–ளா–லும் அழைக்–கப்– - விஜ–ய–லட்–சுமி சுப்–பி–ர–ம–ணி–யம் ðô¡

63

1-15 மே 2015

வினைகளை வீழ்த்தும்

ஞானவிளக்கு

வீ

ட்டி–லே–யும் நிம்–ம–தி–யில்லை. உற–வு– களும் சரி– யி ல்லை. பிரச்– ன ை– க ள் துரத்– து – கி ன்– ற ன. ஏங்– கே – ய ா– வ து சென்–று–வி–டல – ாம் ப�ோலி–ருக்–கி–றது என்–பது ப�ோன்ற வார்த்–தை–களை அடிக்–கடி நாம் கேட்டி–ருப்–ப�ோம். இதைப்–பற்–றியு – ம் திரு–மூல – ர் ச�ொல்–கி–றார். த�ொடர்ந்து எழு சுற்–றம் வினை–யி–னும் தீய கடந்–த–த�ோர் ஆவி கழி–வ–தன் முன்னே உடந்து ஒரு காலத்து உணர் விளக்–கேற்–றித் த�ொடர்ந்து நின்று அவ்–வழி தூர்க்–க–லும் ஆமே (211) கருத்து: பிற–விக – ளில் எல்–லாம் த�ொடர்ந்து வரும் சுற்–றத்–தார்–கள், வினை–களை விடத் தீய– வ ர்– க ள். அவர்– க – ள ைப் பரா– ம – ரி ப்– ப – தி – லேயே வாழ்–நாள் ப�ோய் விடும். அதற்கு முன்–னால், சுற்–றத்–தாரை வெறுத்து மெய் உணர்–வா–கிய விளக்கை ஏற்றி, த�ொடர்ந்து அந்த ஞான வழி–யில – ேயே நடந்–தால் வினை–

64

1-15 ேம 2015

ðô¡

களும் சுற்–ற–மும் த�ொடராது. பல– வி – த ங்– க ளி– லு ம் விளக்– க ம் பார்க்க வேண்–டிய அபூர்–வ–மான பாடல் இது. வினை–கள் நம்–மைத் த�ொடர்ந்து, சுற்றி வந்து படா–த–பாடு படுத்–து–கின்–றன. அதே ப�ோல... சுற்–ற–மும் நம்–மைத் த�ொடர்ந்து, சுற்றி வந்து படா–த–பாடு படுத்–து–கின்–றன. வினை–கள் தீயவை; அதை விடத் தீயவை - சுற்– ற ம். இதை நாம் சுல– ப த்– தி ல் ஒப்– பு க்– க�ொள்ள மாட்டோம். ‘ ‘ வி ன ை – க ள் தீ ய வை . ச ரி ! சு ற் – ற ம் எப்– ப – டி் தீய– வை – ய ாக இருக்க முடி– யு ம்? அப்பா, அம்மா, மனைவி, மக்–கள் எனும், இவர்– க ள் எல்– ல ாம் தீய– வ ர்– க – ள ா– ? – ’ ’ என கடு–மை–யாக மறுக்–கத் த�ோன்–றும். ஆனால், இது– த ான் உண்மை. நாம் எ ல் – ல �ோ – ரு மே , எ த ை – ய ா – வ து ச ெ ய் து க�ொண்டே இருப்–ப�ோம். அவை எல்–லாமே நமக்–கா–கத்–தான் என்று, நாம் நினைத்–துக் க�ொண்–டிரு – ந்–தா–லும் உண்–மையி – ல – ேயே, நாம் செய்–யும் எது–வும் நமக்–காக அல்ல. நம்–மைச்– சுற்றி இருப்–பவ – ர்–களுக்–கா–கத்–தான். அதே சம– யம் எல்–ல�ோ–ருக்–கும் ஒன்–று–ப�ோல சம–மா–கச் செய்ய முடி–யாது. அம்–மா–வுக்–குப் புடவை, அப்–பா–விற்கு வேட்டி, மனை–விக்கு நகை, குழந்–தைக்கு விளை–யாட்டுப் ப�ொருட்–கள் என வேறு–வே–றா–கச் செய்ய வேண்–டும். இத�ோடு ப�ோகின்–றத – ா? மச்–சின – னு – க்கு வேலை வாங்–கிக் க�ொடுக்க வேண்–டும். மைத்–துனி கல்–யா–ணத்–திற்கு உதவ வேண்–டும். மாம–னா–ருக்கு, அறு–ப–தாம் கல்– யா– ண த்– தி ற்கு உதவி செய்– வ – த�ோ டு, முன்– னால் நிற்க வேண்–டும். நம் குடும்–பத்–த–வர்– களுக்–குப் பிடிக்–காது. நம்–மைக் காய்ச்–சத் த�ொடங்–குவ – ார்–கள். அப்–பப்–பா! நினைக்–கும் ப�ோதே நடுக்–கம் வரு–கி–றது. மூச்சு முட்டு–கி– றது. ஆக ம�ொத்–தத்–தில், நம்–மை பெற்ற குடும்– பத்–திற்–கும், நாம் பெற்ற (மனை–வி–-–மக்–கள்) குடும்–பத்–திற்–கும், நட்பு வட்டா–ரத்–திற்–கும், அலு–வ–லக வட்டா–ரத்–திற்–கும் - நாம் உழைத்– துக் க�ொண்–டி–ருக்–கிற�ோ – ம். இதற்கு முடிவே

இல்லை. பிறகு... வேறு வழி? செய்–து–தான் ஆக வேண்–டும். தாமரை இலை தண்–ணீர் ப�ோல செய்ய வேண்–டும். அதா–வது, தாமரை இலை–யில் தண்–ணீர் ஒட்டா–த–தைப்–ப�ோல, நம் செயல்–கள் (அவற்–றின் விளைவு) நம்–மை் தீண்–டா–த–ப–டி செய்ய வேண்–டும். நடக்–கிற காரி–யமா இது? முடி–யும – ா? என்று நினைக்–கக் கூடாது. வேறு வழி–யில்லை. நமக்– குப் புரி–கி–றத�ோ இல்–லைய�ோ தெரி–கி–றத�ோ இல்–லைய�ோ, இதைத்–தான் செய்து க�ொண்– டி–ருக்–கி–ற�ோம். குழம்ப வேண்–டாம். குழந்– த ை– ய ாக இருந்– த – ப �ோது, விளை– யாட்டுப் ப�ொருட்– க ள் மீது ஆசை. சற்று வளர்ந்–த–தும் ப�ொம்–மை–களை விட்டு–விட்டு ஓடி ஆடத் த�ொடங்–குகி – ற�ோ – ம். இள–மைய – ான வய– தி ல், வேலை தேடு– வ து, கல்– ய ா– ண ம், பிள்–ளை–கள் என்று ப�ோகி–றது. இப்–ப–டியே இருக்–கும்–ப�ோது, நம்மை அறி–யா–ம–லேயே முதுமை வந்து நம்மை ஆக்– கி – ர – மி க்– கி – ற து; ந�ோய்– க ளும் கூடவே வந்து ஆக்– கி – ர – மி க்– கின்–றன. இப்–படி நாமே, ஒன்றை விட்டு மற்– ற�ொன்–றைப் பிடிக்–கிற�ோ – ம். இதை உணர்ந்து க�ொண்டு, தெளிந்த நல் அறிவு என்–னும் ஞான– வி–ளக்கை ஏற்றி, அது காட்டும் வழி– யி–லேயே பய–ணித்–தால்... அதா–வது, அந்த நல்–வழி – யி – லே செயல்–பட்டால், வினை–களும் அவற்–றின் மூலம் உரு–வான சுற்–றங்–களும் நம்–மைப் பாதிக்–காது. இப்–படி – சுற்–றத்–தவ – ரை வைத்–து திரு–மூல – ர் பாடம் நடத்–திய – த – ைப் ப�ோலவே, திரு–மங்–கை– யாழ்–வா–ரும் பாடம் நடத்–து–கின்–றார். தாயே தந்–தை–யென்–றும் தாரமே கிளை மக்–க–ளென்–றும் ந�ோயே பட்டொ–ழிந்–தேன் நுனைக் காண்–ப–த�ோர் ஆசை–யினா – ல் வேயேய் பூம்–ப�ொ–ழில் சூழ் விரை–யார் திரு வேங்–க–டவா நாயேன் வந்–த–டைந்–தேன் நல்–கி–யா–ளென்–னைக் க�ொண்–ட–ருளே (நாலா–யிர – த் திவ்–விய – ப்–பிர – ப – ந்–தம் 1028) இ த ை – யெல் – ல ா ம் ப டி க் – கு ம் – ப � ோ து அல்–லது கேட்–கும்–ப�ோது நன்–றா–கத்–தான் இருக்– கி–றது. ஆனால், நடை–முறை என்று வரு–கிற – – ப�ோது, ஒன்–றும் ச�ொல்–லும்–படி – ய – ாக இல்–லையே என்ற எண்–ணம் எழுந்– தால்... அதற்–கான பதிலை அடுத்த பாட–லில் ச�ொல்–கிற – ார், திரு–மூல – ர். உழ–வன் உழ–உழ வானம் வழங்க உழ–வன் உழ–வி–னில் பூத்த குவளை உழ–வன் உழத்–தி–யர் கண்–ஒக்–கும் என்–றிட்டு உழ–வன் அதனை உழவு ஒழிந்–தானே (1619) க ரு த் து : வி வ ச ா யி வய– லை ப் ப�ொறுப்– ப �ோடு

உழு–தார். வான–மும் மழை–யைப் ப�ொழிந்– தது. வய–லில் நன்–றாக விளைச்–சல் கண்–டது. கூடவே, குவ– ள ைச் செடி– யு ம் வளர்ந்து, பூத்–தி–ருந்–தது. அதைப் பார்த்–த–தும், விவ–சா– யிக்–குத் தன் மனை–வியி – ன் அழ–கான கண்–கள் (குவ–ளைக் கண்–கள்) நினை–வுக்கு வந்–தது. அந்–தக் குவ–ளைப் பூக்–கள், களை என்–பதை மறந்து, அவற்றை நீக்– க ா– ம ல் அப்– ப – டி யே விட்டு விட்டார். ‘‘என்–னங்க இது? விவ–சாயி விவ–சா–யம் செஞ்– ச ார். களை– ய ா– க ப் பூத்– தி – ரு ந்– த – த ைப் பார்த்– த – து ம், கட்டி– ய – வ ள் ஞாப– க ம் வந்– தது. அப்–ப–டியே ப�ோய்–விட்டார் என்றா திரு–மூ–லர் கூறு–கி–றார். இதென்ன வய–லும் வாழ்–வும் நிகழ்ச்–சி–யா? ஆமாம்! வய–லும் வாழ்–வும் தான். வயல் இல்–லா–விட்டால் வாழ்வு ஏது? அது மட்டு– மல்–ல! இப்–பா–டல் மூலம் திரு–மூ–லர், ஓர் ஆழ–மான உண்–மையை உணர்த்–து–கி–றார். விவ–சா–யி–யின் வேலை என்–ன? வானம் மழை ப�ொழிந்– த து. அவர் உழுது விதை விதைத்–தார். பயிர் நன்–றாக விளைந்–தது. கூடவே களை–யும் வளர்ந்–தது. அந்–தக் களை– யைப் பிடுங்கி எறிந்து பயி–ரைக் காக்க வேண்– டிய விவ–சாயி, களை–யாக வளர்ந்–தி–ருந்த குவ–ளைப் பூவைப் பார்த்–த–தும், மனை–வி– யின் கண்–கள் நினை–வுக்கு வர... களை–யைப் பிடுங்–கா–மல் அப்–ப–டியே விட்டு–விட்டார். அப்– பு – ற ம் பயிர் எப்– ப டி வள– ரு ம்? பலன் எப்–ப–டிக் கிடைக்–கும்? இனி–மேல் இது கதை–யல்–ல? அந்த விவ– ச ாயி வேறு யாரு– மல்ல. நாம்–தான். முழு மூச்–சு–டன் நாம் ஏதா– வ து நற்– ச ெ– ய ல்– க – ள ைச் செய்–யும்–ப�ோது... களை–யைப்–ப�ோல ஏதா–வது ஒன்று வந்து குறுக்–கிட்டு, நம்மை மயக்– கி த் திசை திருப்– பு ம். நாமும் இருப்–பதை விட்டு பறப்–ப– தைப் பிடிக்க முயல்–வத – ைப் ப�ோல... ஆரம்–பித்த நல்–லதை விட்டு–விட்டு, நம்– மை த் திசை திருப்– பி ய, க ள ை – ய ா ன கெட்ட – தி ன் பின்–னால் ப�ோய்–வி–டு–வ�ோம். விவ–சா–யிக்கு, அவர் பட்ட– ðô¡

65

1-15 ேம 2015

பா– டெல் – ல ாம் வீண் ஆன– த ைப் ப�ோல, நமக்–கும் நாம் பட்ட–பாடு எல்–லாம் வீண் ஆகிப் ப�ோய்–விடு – ம். ஆகை–யால், களை–யைப் பிடுங்கி எறி–வ–தைப்–ப�ோல, நாம் எடுத்த காரி–யத்–தில் எதிர்–பா–ரா–மல் வரும் குறுக்– கீ–டு –க ளில் மயங்– க ா– மல் - திகைக்– க ா– மல், அவை–களை ஒதுக்கி விட்டு, நாம் எடுத்த காரி–யத்–தில் முனைந்து அதை நிறை–வேற்ற வேண்–டும். இல்–லா–விட்டால்... விவ–சா–யிக்கு அவர் பட்ட–பாடு வீண் ஆன–தைப் ப�ோல, நாம் பட்ட–பாடு வீணாகி, பிற–வியே பல–னில்–லா–மல் ப�ோய் விடும். இப்– ப ா– ட ல் மூலம் உழ– வன் கதை–யைச் ச�ொல்லி, உ ன் – ன – த – ம ா ன உ ண் – மையை நம் உள்–ளத்–தில் விதைக்–கி–றார் திரு–மூ–லர். இ ப் – ப ா – ட ல் , து ற வு என்–னும் தலைப்–பின் கீழ் இடம் பெற்–றுள்–ளது. ‘‘அப்– ப – டி – ய ா? துற– வு க்– கு ம் நமக்– கு ம் என்ன த�ொடர்பு இருக்–கு?– ’– ’ என எண்ண வேண்–டாம். விரும்– பு – கி – ற�ோம�ோ இ ல் – லை – ய�ோ ? ந ா ம் அனை–வ–ருமே துற–வி–கள்– தான். வேறு வழி–யில்லை. து ற ந் – து – த ா ன் ஆ க வேண்– டு ம். நாம் துறக்– கா– வி ட்டால், நம்– மை ச் சுற்றி இருப்– பவை நம்– மை த் து ற ந் து வி டு ம் . காலத்–தின் க�ோல–மிது. அது–வு–மில்–லா–மல், துறவு என்– ப து நமக்– கு ப் புதிதா என்– ன ? குழந்–தை–யாக இருந்–த–ப�ோது நாம் வைத்து விளை–யா–டிக் க�ொண்–டி–ருந்த ப�ொம்–மை– களை, வாலிப வய–தில் துறக்–க–வில்–லை–யா? வாலிப வய–தில் ஆசை ஆசை–யாய் வாங்–கிய – – வை–களை, திரு–மண – ம் ஆன–தும் ஒதுக்–கவி – ல்– லை–யா? மனை–வியி – ன் விருப்–பங்–களை நிறை– வேற்றி வந்த நாம், குழந்–தை–கள் பிறந்–த–தும், மனை–வியி – ன் விருப்–பத்தை ஒதுக்கி விட்டுக் குழந்–தை–களின் விருப்–பத்–திற்கு முதல் இடம் க�ொடுக்–கவி – ல்–லைய – ா? இப்–படி – யே ப�ோய்க் க�ொண்– டி – ரு ப்– ப – த ைப் பார்த்– த ால், துறவு என்–பது நமக்–க�ொன்–றும் புதி–தல்–ல! ஆகை–யால், மெல்ல மெல்ல ஒவ்–வ�ொன்– றில் இருந்–தும் விலகி இருந்து பக்–குவ – ம் பெற வேண்–டும். வேறு வழியே கிடை–யாது. இதை இன்–னும் அழுத்–தம் திருத்–தம – ா–கத் திரு–மூ–லர் கூறு–கி–றார். கேடும் கட–மை–யும் கேட்டு வந்து ஐவ–ரும் நாடி வளைந்–தது நான் கட–வேன் அலேன் ஆடல் விடை–யுடை அண்–ணல் திரு–வடி

66

1-15 ேம 2015

ðô¡

கூடும் தவம் செய்த க�ொள்–கை–யன் தானே (1618) கருத்து: ஐவ– ர ால் விளை– யு ம் கேடும் கட–மையு – ம் கேட்டு, அவர்–களி–டம் நான் ஆட்– பட்டேன். அவர்–கள – ைக் கடக்க என்–னால் முடி–ய–வில்லை. இருந்–தா–லும், இட–பத்தை வாக–ன–மா–கக் க�ொண்ட நட–னம் புரி–யும் சிவ–பெரு – ம – ா–னின் திரு–வடி – க – ள – ைப் பற்–றுவ – – தையே க�ொள்–கை–யா–கக் க�ொண்ட, என் தவத்–தின் மூலம், அந்த ஐவ–ரிட – ம் இருந்து விடு–பட்டேன். இறை–வன் அருள் பெற்–றேன். இப்– ப ா– ட – லி ல் ச�ொல்– ல ப்– ப – டு ம் ஐவர் என்–பது, ஐம்–புல – ன்–கள – ைக் குறிக்–கும். கண், காது, மூக்கு, நாக்கு, உடம்பு எனும் ஐந்–தும் நம்–மைக் கட்டிப் ப � ோ ட் டி – ரு க் – கி ன் – ற ன . அவை– க ளை வைத்– து க் க�ொண்டு, நமக்கு விதிக்–கப்– பட்ட கட–மைக – ள – ைச் செய்– து–தான் ஆக வேண்–டும். நமக்கு வழி–காட்டும் ஐ ம் – பு – ல ன் – க ளு ம் பல நேரங்– க ளில் நம்– மை க் கே டு – க ளி ல் த ள் ளி விடும். அதற்– க ாக நம் கட– மை – க ளில் இருந்து நழு– வ க்– கூ – ட ாது. பழம் சாப்–பிடு – ம்–ப�ோது த�ோல்விதை–கள் ஆகி–யவ – ற்–றைத் தள்–ளிவி – ட்டுப் பழத்–தைச் சாப்–பிடு – கி – ற�ோ – ம – ல்–லவ – ா? அது–ப�ோல... ஐம்–புல – ன்–கள – ால் உண்–டா–கும் பாதிப்–புக – ளை விலக்கி விலகி இருக்க வேண்– டும். முடி–யவி – ல்–லையே என்–றால் அனைத்– தை–யும் ஆட்டிப் படைக்–கும், தர்–மத்–தையே வாக–னம – ா–கக் க�ொண்ட இறை–வனு – டை – ய திரு–வடி – க – ள – ைப் பற்–றிக் க�ொண்ட ஐம்–புல – ன்–க– ளால் விளை–யும் துய–ரம் நமக்கு இருக்–காது. ஓர் உதா–ரண – ம்... ஓர் இரும்–புத் துண்–டைக் கீழே ப�ோட்டு வைத்–திரு – க்–கிற�ோ – ம். அதில் அவ்–வப்–ப�ோது பற்–பல பூச்–சிக – ள் வந்து கூடு கட்டு–கின்–றன. தட்டி–வி–டத் தட்டி–விட, திரும்–பத் திரும்ப வரு–கின்–றன. அப்–ப�ோது மின்–சா–ரக் கம்–பியை (WIRE) அந்த இரும்–புத்–துண்–டில் இணைத்– தால் மின்–சா–ரத் தாக்–கம் தாங்–கா–மல், பூச்–சிக – ள் தானே ஓடிப் ப�ோய் விடு–கின்–றன அல்–லவ – ா? அது–ப�ோல, இறை–வனு – டை – ய திரு–வடி – க – ளை நம் மன–தில் இணைத்–துவி – ட்டால், ஐம்–புல – ன்–க– ளால் உண்–டா–கும் பாதிப்–புக – ள், தாமே விலகி விடும். அதற்கு உண்–டான முயற்–சி–கள – ைச் செய்ய வேண்–டும். தவம் ப�ோல ஈடு–பட வேண்–டும்.

(மந்–தி–ரம் ஒலிக்–கும்)

நாளிதழுடன்

சனிக்கிழமை த�ோறும் வழங்கப்படும் பக்தி மணம் கமழும் இலவச ெதய்வீக மலர் சனிக்கிழமை என்றாலே தினகரன் ஆன்–மிக மலர் நாள்–தான்! அந்த காலை நேரத்–தில் அழைப்பு மணி ஒலித்–த–தும் வெறுப்–பா–கத்–தான் இருந்–தது. ‘‘இந்த நேரத்–திலே யார் வந்து த�ொந்–த–ரவு செய்–கி–ற–து–?–’’ என்று சற்று சத்–த–மா–கவே கேட்ட–படி வாசல் கத–வைத் திறக்–கப்–ப�ோ–னான். கையில் பிடித்–தி–ருந்த ஆன்–மிக மலர் புத்–த–கத்தை, அப்–ப�ோது தான் படித்–துக்–க�ொண்–டி–ருந்த பக்–கத்–திற்–கி–டை–யில் அடை–யா–ளத்–துக்–காக விரல் வைத்–துக்–க�ொண்டு கத–வைத் திறந்–தான். ‘‘என்–னப்பா, காலை–யிலேயே – உனக்–குத் த�ொந்–த–ரவு க�ொடுத்–திட்டே–னா–?–’’ என்று சிரித்–துக்– க�ொண்டே கேட்ட–படி உள்ளே வந்–தார் நண்–பர். ‘‘நான் கடைக்–குப் ப�ோய் தின–க–ர–னும் உடன் இல–வச இணைப்–பான ஆன்–மிக மல–ரை–யும் வாங்–கிக்–க�ொண்டு வர்ற வழி–யி–லேயே மல–ரைப் பிரித்–துப் படிக்க ஆரம்–பிச்–சுட்டேன். அற்–பு–த–மான செய்–தி–கள். நீயும் வாங்–க–றி–யான்னு கேட்–கத்– தான் வந்–தேன். ஒரு–வேளை நீ வாங்–க–லைன்னா நீ படிக்–க–ற–துக்–காக உனக்–காக இன்–ன�ொரு தின–க–ரன் நாளி–த–ழை–யும் வாங்–கிக்–க�ொண்டு வந்–தி–ருக்–கேன்...’’ ‘‘அட, சனிக்–கி–ழ–மைன்னா எனக்கு காலை–யில காபி–கூட வேண்–டாம்; தின–க–ரன் ஆன்–மிக மலர் இருந்–திட்டா ப�ோதும்,’’ என்று தான் எரிச்–சல்–பட்ட–துக்கு மன–சுக்–குள் மன்–னிப்–புக் கேட்டுக்– க�ொண்டே இவன் ச�ொன்–னான். ‘‘நாந்–தான் சனிக்–கிழமை – தப்–பி–னா–லும் தின–க–ரன் ஆன்–மிக மலரை வாங்–காம விட–மாட்டே–னே! இதை இது–வ–ரைக்–கும் படிக்–காத யாருக்–கா–வது க�ொண்டு க�ொடுப்பா..’’ என்–றான். ‘‘அட, நீயும் வாங்–க–றி–யா? எனக்–குத் தெரிஞ்சு எல்–லா–ருமே சனிக்–கி–ழ–மைல கட்டா–யமா ஆன்–மிக மல–ர�ோட கூடிய தின–கர– ன் இதழை வாங்–கற – ாங்க. சரி, என்–கிட்டயே இது இருக்–கட்டும்,’’ என்று ச�ொன்ன நண்–பர் விடை–பெற்–றுக்–க�ொண்–டார்.

மே (1-15) ராசி பலன்கள் மேஷம்: ச�ொந்த முயற்–சிய – ால்

மனத் துணி–வு–ட–னும் செயல்– பட்டு வாழ்க்–கை–யில் முன்–னே–று – வீர்–கள். இந்த கால–கட்டத்–தில் ராசி–யில் பஞ்–சம பூர்வ புண்– யா–தி–பதி சூரி–யன் உச்– ச–ம ாக இருக்–கிற – ார். ராசி–நா–தன – ான செவ்–வாய் ராசி– யில் ஆட்–சி–யாக இருக்–கி–றார். எனவே, எந்த ஒரு காரி–யங்–களி–லும் அவ–ச–ர–மாக செயல் –ப–டச் செய்–யும். நிதா–னத்தை கடை–பி–டிப்– பது வெற்–றிக்கு வழி–வ–குக்–கும். தன வாக்கு குடும்–பா–தி–பதி சுக்–கி–ரன் தனஸ்–தா–னத்–தில் ஆட்–சி–யாக இருப்–ப–தால் பேச்–சில் க�ோபம் தெரி–யா–விட்டா–லும் அழுத்–தம் இருக்–கும். குடும்–பத்–தில் ஏதா–வது பிரச்னை தலை– தூக்–க–லாம். எல்–ல�ோ–ரை–யும் அனு–ச–ரித்து செல்–வது நன்மை தரும். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் நிதா– ன – ம ாக நடக்–கும். பண–வ–ரத்து எதிர்–பார்த்த அளவு இல்–லா–விட்டா–லும் தேவை பூர்த்–தி–யா–கும். புதிய ஆர்–டர்–கள் பற்றி உட–னடி – ய – ாக முடிவு எடுக்க முடி–யா–மல் தடு–மாற்–ற–மான நிலை உண்–டா–க–லாம். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் வேலை– யில் கவ–ன–மாக இருப்–பது நல்–லது. பத்–தா– மி–டத்–தைப் பார்க்–கும் குரு–பக – வ – ா–னால் பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். பெண்–கள் சிக்–க–லான விஷ–யங்–களை – க்–கூட சுமு–கம – ாக முடித்து விடு– வீர்–கள். மனத் தடு–மாற்–றம் இல்–லா–மல் நிதா–ன– மாக செயல்–படு – வ – து நன்–மைத – ரு – ம். அர–சிய – ல்– வா–தி–கள், த�ொண்–டர்–களின் தேவை–களை முழு–மை–யா–க பூர்த்தி செய்–வீர்–கள். உங்–கள் முயற்–சிக – ள் அனைத்–தும் வெற்–றிப் பாதையை ந�ோக்–கிச் செல்–லும். கட்–சித் தலை–மையி – ட – ம் நல்ல பெயர் வாங்– கு – வீ ர்– க ள். சமூ– க த்– தி ல் உங்–கள் அந்–தஸ்து உய–ரும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு புதிய வாய்ப்– பு–கள் தேடி–வ–ரும். அவற்–றில் உங்–கள் திற– மையை வெளிப்–படு – த்தி ரசி–கர்–களின் ஏக�ோ– பித்த ஆத– ர – வை ப் பெறு– வீ ர்– க ள். உங்– க ள் செல்–வாக்கு உய–ரும். பண–வ–ரவு அம�ோ–க– மாக இருக்–கும். புதிய வாக–னம் வாங்–குவீ – ர்–கள். மாண–வர்–கள் கல்–விக்கு தேவை–யான புத்– த – க ங்– க ள் மற்– று ம் உப– க – ர – ண ங்– க ள் வாங்–குவ – து பற்–றிய கவலை நீங்–கும். படிப்–பில் ஆர்–வம் உண்–டா–கும். ப ரி – க ா – ர ம் : மு ரு – கனை ச ெ வ் – வ ா ய் க் கி – ழ – மை – த�ோ – று – ம் வணங்கி வர பல நாட்–கள – ாக இழு– ப – றி – ய ான காரி– ய ம் வெற்– றி – க – ர – ம ாக முடி–யும். மனக்–க–வலை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: வியா–ழன், வெள்ளி, தேய்–பிறை: வியா–ழன், வெள்ளி.

68

ðô¡

1-15 மே 2015

ரிஷ–பம்: இனிய சுபா–வ–மும்,

மெ ன் – மை – ய ா ன பே ச் – சு ம் உடை–ய–வர்–கள் நீங்–கள். இந்த கா ல – கட்ட த் – தி ல் ர ா சி – ந ா – தன் சுக்– கி – ர ன் ராசி– யி – லேயே ஆட்–சிய – ாக இருப்–பதா – ல் ப�ொன்– ப�ொ– ரு ள் சேர்க்– க ையை உண்– ட ாக்– கு ம். ஆனால், அதே வேளை– யி ல் ராசியை சனி– ப – க – வ ான் பார்ப்– ப – தா ல் அடுத்– த – வ ர்– களுக்கு உதவி செய்–யப்–ப�ோய் வில்–லங்–கம் ஏற்–ப–ட–லாம். எச்–ச–ரிக்–கை–யாக இருப்–பது நல்–லது. யாருக்–கும் ஜாமீன் கையெ–ழுத்து ப�ோடு–வத�ோ தவ–றான நபர்–களுக்–காக பரிந்து பேசு–வத�ோ கூடாது. குடும்–பத்–தில் சண்–டைக – ள் அவ்–வப்–ப�ோது நிக–ழும். திரு–மண – ம் ஆகா–தவ – ர்–களுக்கு நல்ல வரன் கிடைக்– கு ம். சந்– தா ன பாக்– கி – ய ம் கிட்டும். வீடு, நிலம் மற்–றும் வாக–னங்–கள் சேர்க்கை பெறு–வர். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் செய்– ப – வ ர்– க ள் பழைய பாக்– கி – க ள் வசூல் செய்– வ – தி ல் வேகம் காண்– பி ப்– ப ார்– க ள். ப�ோட்டி– க ள் வில–கும். எதிர்–பார்த்த ஆர்–டர்–கள் கிடைக்– கும். த�ொழில் நிமித்–தம – ாக சிலர் வெளி–நாடு பய–ணங்–கள் செல்ல நேரி–ட–லாம். உ த் – ய�ோ – க த் – தி ல் இ ரு ப் – ப – வ ர் – க ள் நீண்ட நாட்–க–ளாக இருந்த இழு–ப–றி–யான காரி–யங்–களை சிறப்–பாக செய்து முடிப்–பீர்– கள். வேலை இல்–லா–மல் தவித்–த–வர்–களுக்கு சிறந்த வேலை கிடைக்–கும். சில–ருக்கு பணி இட–மாற்–றம் கிடைக்–கும். நீண்ட நாட்–கள – ாக எதிர்–பார்த்–திரு – ந்த பதவி உயர்–வும் உங்–களை வந்து சேரும். பண– வி – ஷ – ய த்– தி ல் மிக– வு ம் கண்–டிப்–பு–டன் நடந்து க�ொள்–ள–வும். பெண்– கள் எதைப்–பற்–றிய – ா–வது நினைத்து கவ–லைப்– ப–டு–வீர்–கள். அர– சி – ய – லி ல் உள்– ள – வ ர்– க ள் பண– வ – ர வு காண்–பார்–கள். ஆனால், பதவி கிடைப்–பதி – ல் தாம–தம் ஆகும். சுய–ந–லம் விடுத்து ப�ொது ந – ல – ம் கருதி பாடு–பட – வு – ம். நீங்–கள் எதிர்–பார்த்த பலன்–கள் நடக்–கத் துவங்–கும். கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு நீண்ட கால–மாக நீங்–கள் கண்ட கனவு பலிக்–கும். ஆடம்–ப–ரப் ப�ொருட்–களை – ச் சேர்ப்–பீர்–கள். புதிய ஒப்–பந்– தங்–களில் கையெ–ழுத்–தி–டு–வீர்–கள். மாண–வர்–கள் கல்–வி–யில் வெற்றி பெற திட்ட– மி ட்டு படிக்க முற்– ப – டு – வீ ர்– க ள். சக மாண–வர்–கள் மூலம் உத–விக – ள் கிடைக்–கும். பரி–கா–ரம்: ப�ௌர்–ண–மி–யில் பூஜை செய்து அம்–மனை வணங்க எல்லா காரி–யங்–களும் நல்–லப – டி – ய – ாக நடக்–கும் மன–கவ – லை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: புதன், வியா–ழன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: புதன், வியா–ழன்.

பெருங்குளம் ராமகிருஷ்ண ஜ�ோஸ்யர் மிது–னம்: காலம் தாழ்த்–தா–மல்

எதை–யும் உட–னுக்–குட – ன் செய்து முடிக்க வேண்–டும் என்ற வேகம் க�ொண்–ட–வர்–கள் நீங்–கள். இந்த கால–கட்டத்–தில் ராசி–நா–த–னின் பாத– சா ர சஞ்– சா – ர த்– தா ல் திடீர் க�ோபம் ஏற்– ப – ட – ல ாம். ராசி– ந ா– த ன் புதனே சுகஸ் – தா – ன த்– தி ற்– கு ம் அதி– ப தி. அவர் அந்த ஸ்தா–னத்–தில் மறைந்–தி–ருப்–ப–தால் எல்–லா– வற்–றி–லும் நெருக்–கடி நிலை காணப்–ப–டும். குடும்–பத்–தில் இருப்–ப–வர்–களி–டம் க�ோப– மா–கப் பேசு–வதை தவிர்த்து இத–மாக பேசு– வது நல்–லது. கண–வன், மனை–விக்–கிடையே – ஒரு– வ ரை ஒரு– வ ர் அனு– ச – ரி த்து செல்– வ து நன்மை தரும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் வழக்–கம்–ப�ோல் நடக்–கும். வாடிக்–கை–யா–ளர்–களி–டம் அனு– ச–ரித்–துப் பேசு–வது நல்–லது. லாபம் குறை–வ– து–ப�ோல் இருந்–தா–லும் பண–வ–ரத்து திருப்தி தரும். புதி– ய – வ ர்– க ளின் நட்– ப ால் கைப்– ப�ொ– ரு ளை இழக்க நேரி–டும் என்–ப–தால் அதிக அறி–முக – – மில்–லா–த�ோ–ரி–டம் கவ–ன–மாக இருக்–க–வும். உத்– ய�ோ – க த்– தி ல் இருப்– ப – வ ர்– க ளுக்கு உழைப்பு வீணா–கும். மேல–தி–கா–ரி–களி–டம் அனு–ச –ரித்து செல்–வது நல்– ல து. அலு– வ – ல – கப் பணி– க ள் சிறப்– ப ாக முடி– யு ம். எதிர்– பார்த்த பதவி உயர்–வும், ஊதிய உயர்–வும் பெறு– வீ ர்– க ள். சில– ரு க்கு விரும்– பி ய இட– மாற்–றங்–களும் கிடைக்–கும். அர– சி – ய ல்– வ ா– தி – க ள், மேலி– ட த்– தி ன் ஆத–ர–வைப் பெறு–வீர்–கள். ஆனால், அதன் முழுப் பலன்–களை – யு – ம் அனு–பவி – க்க இய–லாத அள–விற்கு மற்–ற–வர்–க–ளால் சிறு குறுக்–கீ–டு– களும் த�ோன்–றும். எனி–னும் மனம் தள–ரா–மல் எதி–ரி–க–ளைச் சமா–ளிப்–பீர்–கள். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு புதிய ஒப்– ப ந்– தங்–கள் கிடைக்–கும். உங்–களின் முயற்–சி–கள் அனைத்–தும் வெற்–றிப் பாதை–யில் செல்–லும். புதிய நட்– பு – க – ள ால் நல்ல வாய்ப்– பு – களை பெறு–வீர்–கள். சக கலை–ஞர்–களும், ரசி–கர்– களும் உங்–களுக்கு நிறை–வான ஆத–ரவு தரு– வார்–கள். கடி–னம – ாக உழைத்து, உங்–கள் முழுத் திற–மை–யை–யும் வெளிக்–க�ொ–ணர்–வீர்–கள். மாண–வர்–களுக்கு பாடங்–களை படிக்க வேண்–டிய கட்டா–யம் உண்–டா–கும். ஆசி–ரிய – ர் மற்–றும் சக மாண–வர்–களி–டம் அனு–ச–ரித்து செல்–வது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: தாயா–ரு–டன் இணைந்–துள்ள பெரு–மாளை வணங்க முன் ஜென்ம பாவம் நீங்–கும். குடும்–பம் சுபிட்–ச–ம–டை–யும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வெள்ளி, தேய்–பிறை: ஞாயிறு, புதன், வெள்ளி.

கட– க ம்: அன்– பு ம் பாச– மு ம்

கரு– ணை – யு ம் ஒருங்கே அமை– யப்– பெ ற்– ற – வ ர் நீங்– க ள். இந்த கால–கட்டத்–தில் ராசி–யில் குரு இருந்–தாலு – ம் ராகு பார்ப்–பதா – ல் உடல் அச–தியை தர–லாம். மன– தில் ஏதா–வது கவலை இருந்–து–க�ொண்டே இ ரு க் – கு ம் . தி ட்ட – மி ட் டு ச ெ ய – ல ா ற் – று –வ–தில் பின்–னடை – வு ஏற்–ப–ட–லாம். பக்–தி–யில் நாட்டம் அதி–க–ரிக்–கும். குடும்–பத்–தில் சில்–லரை சண்–டைக – ள் உண்– டா–க–லாம். கண–வன், மனைவி ஒரு–வ–ருக்– க�ொ–ருவ – ர் பேசி எடுக்–கும் முடி–வுக – ள் நன்மை தரும். பிள்–ளை–களின் படிப்–பில் அக்–கறை காட்டு–வது நல்–லது. நண்–பர்–களுக்–கும் உற்–றார் உற– வி – ன ர்– க ளுக்– கு ம் தேவை– ய ான உத– வி – க–ளைச் செய்து மன நிறைவு அடை–வீர்–கள். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் த�ொடர்– ப ான சிக்–கல்–கள் தீரும். பண–வர – த்து திருப்தி தரும். வாடிக்–கை–யா–ளர்–களுக்கு உத்–த–ர–வா–தங்–கள் தரும்–ப�ோது கவ–ன–மாக இருப்–பது நல்–லது. உத்–ய�ோ – க – த்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள் வேலை–ப் பளு இருப்–ப–து–ப�ோல் உணர்–வார்–கள். மேல் அதி–கா–ரி–கள் உங்–கள் செயல்–களில் குறை காண–லாம் கவ–ன–மாக இருப்–பது நல்–லது. பதவி உயர்வு தேடி வரும். வரு–மா–னம் சீராக இருக்– கு ம். விரும்– பி ய இட– ம ாற்– ற ங்– க ளும் கிடைக்–கும். பெண்–களுக்கு காரி–யங்–களில் பின்–னடை – வு ஏற்–பட – ல – ாம். மற்–றவ – ர்–களி–டம் சில்–லரை சண்–டை–கள் ஏற்–ப–டா–மல் இருக்க கவ–ன–மாக பேசி பழ–கு–வது நல்–லது. அர–சிய – ல்–வா–திக – ள், தாங்–கள் சார்ந்–துள்ள கட்–சியி – ன் த�ொண்–டர்–களுக்–கும், நெருங்–கிய – வ – ர்– களுக்–கும் மிகப் பெரிய உத–விக – ளை – ச் செய்து பாராட்டு– க – ளை ப் பெறு– வீ ர்– க ள். உங்– க ள் க�ௌர–வம் உய–ரும். சமு–தாய – த்–தில் அந்–தஸ்து உண்–டா–கும். உங்–களின் முயற்–சிக – ள் உங்–களை வெற்–றிப்–பா–தைக்கு அழைத்–துச் செல்–லும். கலைத்– து – றை – யி – ன ர் படிப்– ப – டி – ய ான வளர்ச்–சி–யைக் காண்–பீர்–கள். வரு–மா–னம் நன்– ற ாக இருப்– ப – தா ல் ரசி– க ர்– க ளுக்– கா – க செலவு செய்–வீர்–கள். சக கலை–ஞர்–க–ளால் நன்மை அடை–வீர்–கள். புதிய வாக–னங்–களை வாங்–கும் வாய்ப்–பும் கிடைக்–கும். மாண– வ ர்– க ளுக்கு கல்– வி – யி ல் இருந்த மெத்–தன ப�ோக்கு மாறும். புத்–தக – ம் ந�ோட்டு– களை மற்–ற–வர்–களி–டம் வாங்–கும்–ப�ோ–தும் க�ொடுக்–கும் ப�ோதும் கவ–னம் தேவை. பரி–கா–ரம்: துர்க்–கையை வணங்க பிரச்–னை– கள் சுமு–கம – ாக முடி–யும். மனக்–குறை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி, தேய்–பிறை: புதன், வெள்ளி. ðô¡

69

1-15 மே 2015

மே (1-15) ராசி பலன்கள் சி ம் – ம ம் : ம ற் – ற – வ ர் – க ளி – ட ம்

இ ரு ந் து ம ா று – ப ட் டு த னி த் த – ன்–மையு – ட – ன் செய–லாற்–றும் குண– மு–டை–ய–வர்–கள் நீங்–கள். இந்த கால– கட்ட த்– தி ல் உடல்– நி லை தேறும். செலவு கட்டுக்– கு ள் இருக்–கும். காரி–யத் தடை–கள் நீங்–கும். தந்–தை– யா–ரின் நல–னில் அக்–கறை தேவை. க�ொடுக்– கல் வாங்–க–லில் கவ–ன–மா–கச் செயல்–ப–டு–வது நல்–லது. குடும்–பத்–தில் இருந்த பிரச்–னைக – ள் குறை– யும். கண–வன்-மனை–விக்–கி–டையே இருந்த பூசல்– க ள் நீங்கி ஒற்– று மை உண்– ட ா– கு ம். உற– வி – ன ர்– க ளுக்– காக விருப்– ப – மி ல்– ல ாத காரி–யத்–தில் தலை–யிட வேண்–டி–யி–ருக்–கும். த�ொழில், வியா– ப ா– ர த்– தி ல் மெத்– த ன ப�ோக்கு காணப்–பட்டா–லும் பண–வ–ரத்து சுமா– ர ாக இருக்– கு ம். சரக்– கு – களை கவ– ன – மாக கையாள்–வது நல்–லது. எல்–ல�ோ–ரை–யும் அனு–ச–ரித்–துச் செல்–ல–வும். உங்–க–ளைப் பற்றி நீங்–களே தாழ்–வான எண்–ணம் க�ொண்–டிரு – ந்– தால் அதனை மாற்–றிக் க�ொள்–ள–வும். உத்–ய�ோக – த்–தில் இருப்–பவ – ர்–களுக்கு வீண் அலைச்–சல் குறை–யும். உத்––ய�ோ–கம் த�ொடர்– பான இட–மாற்–றம் உண்–டா–க–லாம். அதி–க– மான உழைப்– பி னை க�ொடுக்க வேண்டி வர–லாம். வேலை–யில் கவ–னமு – ட – ன் இருப்பது நல்– ல து. ஓட்டு– ன ர்– க ள், இயந்– தி – ர ங்– க ள் சம்– ப ந்– த ப்– ப ட்ட த�ொழிற்– சா – லை – க ளில் வேலை செய்– வ�ோ – ரு க்கு மிக நல்ல கால– கட்ட–மிது. உங்–கள – து திற–மையி – னை நிர்–வா–கம் சரி–யாக பயன்–படு – த்–திக் க�ொள்–ளும். உங்–கள் பணி நிரந்–த–ரமா–கும். ப�ொது வாழ்–வில் உள்–ளவ – ர்–களுக்கு செல்– வாக்–கில் சிறிது சரிவு ஏற்–ப–ட–லாம். அதே வேளை–யில் பத–வியு – ம், ப�ொறுப்–பும் வந்து சேரும். கலைத்– து – றையை சார்ந்– த – வ ர்– க ளுக்கு தங்–க–ளது முழுத்–தி–ற–மை–க–ளை–யும் காட்டி– னால் மட்டுமே வாய்ப்–பு–கள் அதி–க–மா–கக் கிடைக்–கும். அடிக்–கடி வெளி–யூர் பய–ணங்–கள் வந்து சேரும். ஒரே நேரத்–தில் பல–வித – –மான வாய்ப்– பு – க ள் வந்து சேரும்– ப�ோ து தகுந்த ஆல�ோ–ச–னை–களை மேற்–க�ொண்டு முடி–வு– களை எடுப்–பது நல்–லது. மாண–வர்–களுக்கு கல்–வி–யில் நாட்டம் உண்–டா–கும். ப�ோட்டி–கள் நீங்–கும். சக மாண– வர்–களு–டன் இருந்த மன–க–சப்பு மாறும். பரி–கா–ரம்: பிர–த�ோஷ காலத்–தில் நந்–தீஸ்– வ–ர–ரை–யும், சிவ–பெ–ரு–மா–னை–யும் வணங்க எ ல்லா ந ன் – மை – க ளு ம் உ ண் – ட ா – கு ம் . எதிர்–பார்த்த காரி–யங்–கள் திருப்–தி–க–ர–மாக நடக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: திங்– கள், புதன், வியா–ழன், தேய்–பிறை: திங்–கள், புதன், வியா–ழன்.

70

ðô¡

1-15 மே 2015

கன்னி: எதை–யும் ஒரு–முறை

ப ா ர் த் – தாலே அ தை – ப ற் றி கிர–கித்–துக் க�ொள்–ளும் திறமை உடை–ய–வர்–கள் நீங்–கள். இந்த கால– கட்ட த்– தி ல் நெருக்– க – டி – யான பிரச்– னை – க ள் நீங்– கு ம். பண– வ – ர த்து அதி– க – ரி க்– கு ம். திட்ட– மி ட்ட காரி–யங்–களை சிறப்–பா–கச் செய்து முடிப்– பீர்–கள். பய–ணங்–களும் அவற்–றால் நன்–மை– களும் உண்–டா–கும். ச�ொன்ன ச�ொல்லை காப்–பாற்ற பாடு–ப–டு–வீர்–கள். குடும்–பத்–தில் குதூ–க–ல–மான சூழ்–நிலை காணப்–படு – ம். கண–வன், மனை–விக்–கிடையே – நெருக்–கம் அதி–க–ரிக்–கும். பிள்–ளை–கள் மூலம் பெருமை சேரும். உற–வி–னர்–கள் மத்–தி–யில் மதிப்–பும், மரி–யா–தையு – ம் கூடும். வீடு கட்டும் வாய்ப்பு கூடி வரும். இதுவே அதற்கு ஏற்ற கால–மா–கும். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் முன்– ன ேற்– ற – மாக நடக்–கும். லாபம் அதி–க–ரிக்–கும். புதிய த�ொழில் த�ொடங்–கல – ாம். கூட்டுத்–த�ொ–ழிலி – ல் லாபம் கிடைக்–கும். நம்–பிக்கை உகந்–த–வர்– க–ளாக பழ–கு–வார்–கள். உத்–ய�ோக – த்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள் வேலைப்– பளு குறை–வால் மகிழ்ச்–சி–யு–டன் காணப் படு–வார்–கள். எதை–யும் செய்து முடிக்–கும் சாமர்த்–தி–யம் ஏற்–ப–டும். வேலை பார்த்து க�ொண்டே உப–த�ொ–ழில் செய்–ப–வர்–களுக்கு லாபம் கிடைக்–கும். இட–மாற்–றம் கிடைக்– கும். எதிர்–பார்த்த பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். த�ொடர்ந்து சற்று சிரத்தை எடுத்து உழைக்க வேண்–டியி – ரு – க்–கும். உங்–கள் உழைப்–புக்கு தகுந்த செல்–வாக்–கும் பண–வர – வு – ம் கிடைக்–கும். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–களுக்கு பின்–தங்– கிய நிலை–யில் இருந்து மீண்டு முன்–னேற்–றப் பாதை–யில் அடி–யெ–டுத்து வைக்–கப் ப�ோகி– றீர்– கள். தீய�ோர் சேர்க்–க ை–யால் அவ–தி ப்– பட்ட–வர்–கள் அவர்–கள் பிடி–யில் இருந்து விடு–ப–டு–வீர்–கள். கலை த் – து – றை – யி – ன ர் சா ர் ந் – த – வ ர் – களுக்கு சிறப்–பான முன்–னேற்–றம் உண்டு. இசைத்– து – றை – யை ச்– சார்ந்– த – வ ர்– க ளுக்கு ப�ொன்–னான வாய்ப்–பு–கள் வந்து சேரும். வேலை நிமித்–தம – ாக அடிக்–கடி வெளி–யூரு – க்–கும் வெளி–நாட்டிற்–கும் செல்ல வேண்டி வரும். மாண–வர்–கள் கல்–வி–யில் முன்–னேற்–றம் காண திட்ட– மி ட்டு படித்து வெற்றி பெறு–வீர்–கள். மன மகிழ்ச்சி சம்–ப–வங்–கள் நிக–ழும். பரி–கா–ரம்: சாஸ்–தாவை வணங்கி வர சக–ல– த�ோ– ஷ ங்– க ளும் நீங்– கு ம். இழந்த ச�ொத்து மீண்–டும் கைக்கு வந்து சேரும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: ஞாயிறு, திங்– க ள், வியா– ழ ன், தேய்– பி றை: ஞாயிறு, திங்–கள், வெள்ளி.

மே (1-15) ராசி பலன்கள் துலாம்: காரி– ய த்தை கச்–

சி– த – ம ாக முடிக்– கு ம் திற– மை – யும் சாதித்தே தீர–வேண்–டும் என்ற பிடி–வா–த–மும் க�ொண்– ட–வர்–கள் நீங்–கள். இந்த கால– கட்ட – த் – தி ல் தடை – ப ட்ட காரி– ய ங்– க ள் தடை– நீ ங்கி நன்– ற ாக நடந்து முடி–யும். வாக்–கு–வன்–மை–யால் நன்–மை–கள் ஏற்–ப–டும். தெய்வ சிந்–தனை அதி–க–ரிக்–கும். பண பிரச்–னை நீங்–கும். குடும்–பத்–தில் சந்–த�ோ–ஷ–மான சூழ்–நிலை காணப்–படு – ம். கண–வன்- மனை–விக்–கிடையே – விட்டுக் க�ொடுக்– கு ம் மனப் பான்மை அதி–க–ரிக்–கும். பிள்–ளை–கள் எதிர்–கா–லத்–திற்– காக சில பணி–களை மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். தேவை–யான வசதி வாய்ப்–புக – ள் வந்து சேரும். திரு–ம–ணம் ப�ோன்ற சுப–நி–கழ்ச்–சி–கள் சற்று இழு–ப–றிக்–குப் பின்னே நடை–பெ–றும். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் எதிர்– ப ார்த்த வள ர்ச் சி பெ றும் பழை ய பாக்– கி– கள் வசூ–லா–கும். நீண்ட நாட்–கள – ாக நடந்து முடி– யாத காரி–யம் ஒன்று நடக்–கும். எதி–லும் திட்ட– மி–டல் அவ–சிய – ம். பலன்–கள் சற்று தாம–தம – ாகி கிடைக்–கும். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் நிர்–வாக திறமை வெளிப்–படு – ம். மேல் அதி–காரி – க – ளின் ஆத–ரவு – ம் கிடைக்–கும். பதவி உயர்வு, சம்–பள உயர்வு, மேல் அதி–கா–ரிக – ளின் அனு–ச–ரனை – – யும் கிடைக்–கும். தனி–யார் ஊழி–யர்–களுக்கு நல்ல நிலைமை வந்து சேரும். குறிப்–பாக சேவைத்– து–றையி – ல் பணி–யாற்–றுப – வ – ர்–களுக்கு சிறப்–பான கால–கட்டமி – து. பெண்–களுக்கு க�ொடுக்–கல் வாங்– க–லில் இருந்த சிக்–கல்–கள் தீரும். எதிர்–பார்த்த உத–விக – ள் கிடைக்–கும். இழு–பறி – ய – ாக இருந்த காரி–யம் நன்கு நடந்து முடி–யும். அர–சி–யல், ப�ொது வாழ்–வில் இருப்–ப–வர்– களுக்கு நல்ல நிலை கிடைக்–கும். மற்–ற–வர்– களி–டத்–தில் மதிப்பு, மரி–யாதை கிடைக்–கும். பணத்தை இழக்க நேரி–ட–லாம். நம்–பிக்–கை– யா– ன – வ ர்– க ளி– ட ம் மட்டும் பணத்– தை க் க�ொடுப்–பது நல்–லது. கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு வம்–பு– தும்–பு–கள் வந்து சேர–லாம். கவ–னம் தேவை – . அதற்–காக வீணான க�ோப–மும் ஆத்–தி–ர–மும் க�ொள்ள வேண்–டாம். அதை சமா–ளிக்–கும் தைரி–யமு – ம் தன்–னம்–பிக்–கை–யும் உங்–களி–டத்–தில் உண்டு என்–ப–தனை உண–ருங்–கள். மாண– வ ர்– க ளுக்கு கல்– வி – யி ல் திறமை வெளிப்–படு – ம். மற்–றவ – ர் பாராட்டும் கிடைக்–கும். பரி– க ா– ர ம்: கன– க – தா ரா ஸ்தோத்– தி – ர ம் ச�ொல்லி மகா–லட்–சு–மியை வணங்க கடன் பிரச்–சனை தீரும். பண–வர – த்து அதி–கரி – க்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: ஞாயிறு, புதன், வியா–ழன், தேய்–பிறை: புதன், வியா–ழன்.

விருச்–சிக – ம்: நியா–யத்–தின் பக்–கம்

நின்று அநி–யா–யத்தை எதிர்க்–கும் குண–மு–டை–ய–வர் நீங்–கள். இந்த கால– கட்ட ம் எதி– லு ம் கவ– ன – மாக செயல்–ப–டு–வ–தும் எச்–ச–ரிக்– கை– ய ாக இருப்– ப – து ம் நல்– ல து. எதை–யும் நிர்–ண–யிக்–கும் திறன் குறை–யும். பண– வ – ர த்து தாம– த ப்– ப – டு ம். கையி– ரு ப்பு கரை – யு ம் . ம ற் – ற – வ ர் – க ளு க் – காக உ த வி செய்–யும் ப�ோது வீண்–ப–ழிச் ச�ொல் கேட்க நேர–லாம். கவ–னம – ாக இருப்–பது நல்–லது. உடல் ச�ோர்–வும் ஏற்–ப–ட–லாம். குடும்– ப த்– தி ல் இருப்– ப – வ ர்– களை அனு– ச–ரித்து செல்–வது நல்–லது. கண–வன்-மனை–விக்– கி–டையே மனம் விட்டு பேசு–வ–தன் மூலம் நன்–மை–கள் உண்–டா–கும். பிள்–ளை–களி–டம் அன்–பு–டன் நடந்து க�ொள்–வது நல்ல பலன் தரும். பிரச்–னை–களை தீர்த்–துக் க�ொள்ள மூன்–றாம் நபர் தலை–யீடு வேண்–டாம். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் த�ொடர்– ப ாக அலைச்–சல் இருக்–கும். பழைய பாக்–கி–கள் வசூ–லிப்–ப–தில் இழு–ப–றி–யான நிலை காணப் ப – டு – ம். உங்–கள் மேல் முழு நம்–பிக்கை க�ொண்டு உங்–கள் வேலை–களை நீங்–களே செய்–யுங்–கள். எவ்–வ–ள–வுதா – ன் கஷ்–டம் வந்–தா–லும் நீங்–கள் வேலையை விடு–வது நன்–மை–யில்லை. உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் வீணாக உழைக்க நேரி–டும். எடுத்த காரி–யத்தை செய்து முடிப்–ப–தற்–குள் பல தடை–களை சந்–திக்க வேண்டி இருக்–கும். பெண்–களுக்கு எதி–லும் நல்–லது கெட்டதை நிர்–ண–யிக்–கும் திறமை குறை– யு ம். அடுத்– த – வ ர் பிரச்னை தீர்க்க உதவி செய்–வதை தவிர்ப்–பது நல்–லது. அர– சி – ய ல் மற்– று ம் ப�ொது வாழ்க்– க ை– யில் உள்– ள – வ ர்– க ளுக்கு, நீங்– க ள் உழைத்த அள–வுக்கு பத–விக – ள் எதிர்–பார்த்த அள–விற்கு கிடைக்–கா–மல் ப�ோக–லாம். ப�ொறு–மை–யாக உங்–கள் கட–மை–க–ளைச் சரி–யாக செய்–ய–வும். உடன் பணி–புரி – வ�ோ – ர – ால் மிகுந்த நன்–மைக – ள் உண்–டா–கும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு வேலை– ப்ப ளு அதி–கரி – க்–கும். ஆனா–லும், வாய்ப்–புக – ள் வந்து குவி–யும். ஆடம்–பர – ச் செலவை குறைக்–கவு – ம். அவ்–வப்–ப�ோது ஒரு–வித ச�ோர்வு ஏற்–பட – ல – ாம். அதை தகுந்த நபர்– க ளி– ட ம் திட்ட– மி ட்டு சரி–செய்–ய–வும். மாண–வர்–கள் மிக–வும் கவ–னம – ாக பாடங்– களை படிப்–பது நல்–லது. அடுத்–தவ – ரை நம்பி காரி– யங்–களை செய்–வதை தவிர்ப்–பது நன்மை தரும். பரி– க ா– ர ம்: சஷ்டி விர–தம் இருந்து முரு– கனை வணங்க குடும்ப பிரச்–னை – க – ள் தீரும். மன–க–வலை அக–லும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: திங்– க ள், புதன், வியா– ழ ன், தேய்– பி றை: திங்–கள், புதன். ðô¡

71

1-15 மே 2015

மே (1-15) ராசி பலன்கள் தனுசு: யாரு–டைய அதி–கா–ரத்–

துக்–கும் கட்டுப்–ப–டா–மல் தனித்– தன்–மையு – ட – ன் விளங்–கும் தனுசு ராசி–யி–னரே இந்த கால–கட்டத்– தில் எதி–லும் சாத–க–மான பலன் கிடைக்–கும். தடை–பட்ட பணம் வந்து சேரும். பய– ண ங்– க ள் உண்– ட ா– கு ம். அத–னால் நன்–மை–யும் ஏற்–ப–டும். உங்–க–ளது செயல்–கள் மற்–ற–வர்–களை கவ–ரும் விதத்–தில் இருக்–கும். ஆனால், மன–தில் ஏதா–வது கவலை இருந்து க�ொண்–டிரு – க்–கும். மற்–றவ – ர்–கள் மூலம் உத–விக – ள் கிடைக்க பெறு–வீர்–கள். குடும்–பத்–தில் மதிப்–பும், மரி–யா–தை–யும் கூடும். கண–வன்-மனை–விக்–கிடை – யி – ல் இருந்த மன– வ – ரு த்– த ங்– க ள் நீங்– கு ம். பிள்– ளை – க ள் உங்–க–ளது ச�ொல்–படி நடப்–பது மன–துக்கு இதம் அளிக்–கும். செயல்–திற – ன் அதி–கரி – க்–கும். சில நேரங்–களில் உங்–கள் வார்த்–தை–க–ளால் பிரச்–னை வர–லாம். த�ொழில், வியா–பா–ரம் சுறு–சு–றுப்–ப–டை– யும். வியா–பார விரி–வாக்–கம் செய்–வது பற்றி ஆல�ோ–சனை மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். அர–சாங்– கம் த�ொடர்– ப ான காரி– ய ங்– க ளில் சாத– க – மான பலன் கிடைக்–கும். முத–லீடு செய்–வத – ற்– குண்–டான பண–வச – தி வந்து சேரும். அத–னால் கடன் த�ொல்லை க�ொஞ்சம் க�ொஞ்–சம – ாக குறை–யும். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் காரிய அனு–கூல – ம் கிடைக்க பெறு–வார்–கள். புத்–திசா – – தூ–ரி–யத்–தால் காரிய நன்மை பெறு–வார்–கள். பணம் க�ொடுத்து உதவி செய்–வ–தற்கு முன் தகுந்த ஆல�ோ–சனை வாழ்க்–கைத்–து–ணை– யு–டன் செய்–யுங்–கள். பெண்–களுக்கு உங்–க– ளது செயல்–களுக்கு மற்–றவ – ர்–களி–டம் இருந்து பாராட்டு கிடைக்–கும். பய–ணங்–கள் மூலம் சாத–க–மான பலன்–கள் உண்–டா–கும். அர– சி – ய ல், சமூ– க ப் ப�ொறுப்– பி ல் உள்– ள– வ ர்– க ள் சுய– ந – ல ம் பாரா– ம ல் உழைக்க வேண்–டி–யி–ருக்–கும். அத–னால் உழைப்–பிற்கு ஏற்ற பலன்–கள் வந்து சேரும். கலைத்– து – றையை சார்ந்– த – வ ர்– க ளுக்கு நட–னம் மற்–றும் சண்–டைப் பயிற்–சி–யா–ளர்– கள் சிறந்த நிலைக்கு வர– ல ாம். வேலை வி ஷ – ய – ம ாக ப ய – ண ம் மே ற் – க� ொ ள்ள வேண்–டி–ய–தி–ருக்–கும். மாண– வ ர்– க ளுக்கு கல்– வி – யி ல் திறமை வெளிப்–ப–டும். ஆசி–ரி–யர்–கள் பாராட்டு–வார்– கள். சக மாண–வர் மத்–தி–யில் மதிப்பு கூடும். பரி–கா–ரம்: விநா–யகரை – அறு–கம்–புல் மாலை ப�ோட்டு வணங்க எதிர்– ப ார்த்த காரிய வெற்றி உண்–டா–கும். வாழ்–வில் முன்–னேற்–றம் காண்–பீர்–கள். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: திங்–கள், வியா–ழன், வெள்ளி, தேய்–பிறை: திங்–கள், வெள்ளி.

72

ðô¡

1-15 மே 2015

மக–ரம்: பார்த்–தால் கடு–மை–

ய ா – ன – வ ர் – ப�ோ ல் த�ோ ற் – ற – ம–ளிக்–கும் நீங்–கள் பழ–குவ – த – ற்கு இனி–மைய – ா–னவ – ர். இந்த கால– கட்டம் காரிய தடை– க ள் ஏற்– ப ட்டா– லு ம் தடைகள் நீங்–கும். உடல் ஆர�ோக்–யம் பெறும். வீண் அலைச்–சல் ஏற்–ப–ட–லாம். சில நேரங்–களில் நிர்– ப ந்– த த்– தி ன் பேரில் விருப்– ப – மி ல்– ல ாத வேலை–யைச் செய்ய நேர–லாம். குடும்–பத்–தில் இருப்–ப–வர்–களு–டன் திடீர் மனஸ்–தாப – ங்–கள் உண்–டா–கும். பிள்–ளைக – ளி– டம் அனு–சரி – த்–துச் செல்–வது நல்–லது. எதி–லும் எச்–ச –ரி க்–க ை–யாக செயல்–ப–டு –வது நன்மை தரும். நல்ல விஷ–யங்–கள் நிக–ழும். நீண்ட நாட்–க–ளாக இருந்து வந்த கடன் த�ொல்லை ஒழி–யும். தம்–ப–தி–ய–ரி–டையே அன்பு மல–ரும். த�ொழில், வியா– ப ா– ர த்– தி ல் பார்ட்– ன ர் விவ–கார – ங்–களில் கவ–னம் தேவை. ஆர்–டர்–கள் கிடைப்–பது திட்ட–மிட்ட–படி இல்–லா–மல் தாம–த–மா–கும். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் கடு–மை– யாக உழைக்க வேண்– டி – ய து இருக்– கு ம். நினைத்–த–படி பணி–களை செய்ய முடி–யாத நிலை உரு–வா–கும். பதவி உயர்வு, சம்–பள உயர்வு கிடைக்–கும். பிற இடங்–களுக்கு மாற்–ற– லும் கிடைக்–கும். உங்–கள் மேல் இருக்–கும் நம்– பிக்–கை–யும் உய–ரும். உங்–கள – து க�ோரிக்–கை–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றாக நிறை–வே–றும். ப�ொது வாழ்– வி ல் இருப்– ப – வ ர்– க ளுக்கு தாங்–கள் நினைத்–ததை சாதித்–துக் க�ொள்ள தகுந்த கால–கட்டம் இது. நீங்–கள் இழந்த பதவி, நற்–பெ–யர் மீண்–டும் கிடைக்–கும். எந்த முடி– வை – யு ம் அவ– ச – ர ப்– ப – ட ா– ம ல் நிதா– ன – மாக எடுக்க வேண்–டும். சில வேண்–டாத பிரச்––னை–கள் உங்–க–ளைத் தேடி வர–லாம். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு ஒப்– ப –னை – ய ா– ள ர்– கள், ஆடை வடி–வமை – ப்–பா–ளர்–கள், பாடல் சம்–பந்–தப்–பட்ட–வர்–கள், நட–னக் கலை–ஞர்–கள் ப�ோன்ற துறை–களில் உள்–ள–வர்–கள் நல்ல முன்– ன ேற்– ற ம் காண– ல ாம். நீங்– க ள் இது– வரை பட்ட கஷ்–டங்–கள் விலகி நன்–மையே நடக்–கும். வீண் கவ–லை–களை விடுத்து உங்– கள் கட–மை–களை சரி–யா–கச் செய்–யுங்–கள். நீங்–கள் முயற்சி எடுத்து செய்–யும் அனைத்து காரி– ய ங்– க ளும் வெற்றி பெறும். நல்ல கால–மாக இது அமை–யும். மாண–வர்–கள் அதிக நேரம் பாடங்–களை ஒரு–முறை – க்கு இரு–முறை படித்து கவ–னத்–தில் வைத்–துக் க�ொள்–வது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: ந–ர–சிம்–மரை வணங்க உடல் ஆர�ோக்––யம் பெறும். மனக்–க–வலை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: ஞாயிறு, புதன், வியா– ழ ன், தேய்– பி றை: திங்–கள், வியா–ழன்.

மே (1-15) ராசி பலன்கள் கும்–பம்: தன்–னல – ம் கரு–தாம – ல்

பி ற ர் ந ல த்தை ம ன – தி ல் க�ொண்டு செயல்–ப–டு–வர் நீங்– கள். இந்த கால–கட்டம் எல்–லா– வ–கை–யிலு – ம் லாபம் கிடைக்–கும். குடும்–பத்–திலு – ள்ள பிரச்–னை– கள் குறை–யும் உற–வி–னர்–கள் மூலம் நன்மை உண்–டா–கும். கண–வன்-மனை–விக்–கிடையே – இருந்த மன–வரு – த்–தங்–கள் நீங்–கும். பிள்–ளைக – ள் மூலம் பெருமை கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். மன–தில் மகிழ்ச்சி உண்–டா–கும். பிரச்–னைக – ள் இருந்–தாலு – ம் அமை–திக்கு குறைவு இருக்–காது. சிலர் வேலை நிமித்–தம – ாக வெளி–யூர் செல்ல வேண்–டி–யது வர–லாம். கடன் த�ொல்லை க�ொஞ்–சம் க�ொஞ்–சம – ா–க குறை–யும். பய–ணம் செய்–யும்–ப�ோது உங்–க–ளது உடை–மை–களை பத்–தி–ர–மாக பார்த்–துக் க�ொள்–ள–வும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் சிறப்–பாக நடக்–கும். ப�ோட்டி–கள் குறை–யும். புதிய வாடிக்–கை–யா– ளர்–கள் கிடைப்–பார்–கள். த�ொழில் ரீதி–யான காரி–யங்–களில் வெற்றி கிடைக்–கும். உணவு சம்– ப ந்– த ப்– ப ட்ட த�ொழில் செய்– ப – வ ர்– க ள் சிறப்–பான லாபம் அடை–ய–லாம். உத்–ய�ோக – த்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள் மேன்மை அடை–வார்–கள். மேல–திகா – ரி – க – ள் கூறி–யப – டி காரி–யங்–களை செய்து முடித்து பாராட்டைப் பெறு–வீர்–கள். வீணான பிரச்–னைக – ளும் மனக்– கு–ழப்–பங்–களும் வேண்–டாம். விரும்–பிய பதவி உயர்வு, பணி–இ–ட–மாற்–றம், சம்–பள உயர்வு ஆகி–யவை – க – ளை – க் கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். பெண்–களுக்கு நல்ல சிந்–தனை ஏற்–படு – ம். மன�ோ பலம் அதி–கரி – க்–கும். சாதூ–ரிய – ம – ான பேச்–சால் எளி–தாக எதை–யும் செய்து முடிப்–பீர்–கள். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–களுக்கு மதிப்பு உய– ரு ம். ப�ோட்டி– களை சமா– ளி ப்– பீ ர்– க ள். உங்–களுக்கு எதிர்–பார்க்–காத பதவி கிடைக்– கும். உங்–கள் த�ொண்–டர்–கள் உங்–களுக்–காக உழைப்–பார்–கள். எந்த சவா–லையு – ம் தைரி–யம் மற்–றும் தன்–னம்–பிக்–கை–யுட – ன் சமா–ளியு – ங்–கள். கலை– ஞ ர்– க ளுக்கு, விளம்– ப – ர த்– து றை, திரைத்–துறை டெக்–னிக்–கல் மற்–றும் சின்–னத்– திறை சம்– ப ந்– த ப்– ப ட்ட துறை– க ளில் பணி – பு – ரி – ப – வ ர்– க ள் சீரான பல– னை க் காண்– பார்– க ள். ஆனா– லு ம், இரவு-பகல் பாரா– மல் அதி–க–மான உழைப்பு தேவைப்–ப–டும். வரவு அதி–க–மாக இருக்–கும். சிக்–க–ன–மாக செல–வ–ழிக்–க–வும். மாண–வர்–களுக்கு புதிய நண்– ப ர்– க ள் கிடைப்– ப ார்– க ள். அவர்– க ளு– டன் சேர்ந்து கல்–வி–யில் வெற்றி பெற நன்கு படிப்–பீர்–கள். பரி– க ா– ர ம்: சனி பக– வ ானை நல்– லெ ண்– ணெய் தீபம் ஏற்றி வணங்க எல்லா காரி–யங்– களும் வெற்–றிபெ – –றும். துன்–பங்–கள் வில–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: திங்– க ள், புதன், வியா– ழ ன், தேய்– பி றை: திங்–கள், வியா–ழன், வெள்ளி.

மீ ன ம் : எ தி ர் – கா – ல த்தை

மன–தில் க�ொண்டு செயல்–பட்டு வரு–வீர்–கள். நீங்–கள் காலத்தை வீணாக்க மாட்டீர்–கள். இந்த கால– கட்டத்–தி ல் பண– தேவை உ ண் – ட ா – கு ம் . அ டு த் – த – வ ர் – களுக்கு உதவி செய்ய ப�ோய் அவப்–பெ–யர் உண்–டா–க–லாம். கு டு ம் – ப த் – தி ல் இ ரு ப் – ப – வ ர் – க ளு – ட ன் அனு–ச–ரித்து செல்–வது நல்–லது நெருக்–க–டி– யான நேரத்–தில் உற–வி–னர்–கள் மற்–றும் நண்– பர்–கள் உதவி கிடைப்–பதி – ல் தாம–தம் ஏற்–படு – ம். த�ொழில், வியா–பா–ரம் பற்–றிய கவலை உண்–டா–கும். பழைய பாக்–கி–கள் வசூ–லிப்– ப–தில் வேகம் காட்டு–வீர்–கள். ஆர்–டர்–கள் கிடைப்–பதி – ல் தாம–தம் உண்–டா–கும். முயற்–சி– களுக்–குத் தகுந்த லாபம் கிடைக்–கும். க�ொடுக்– கல், வாங்–கலி – ல் இருந்த சிர–மங்–கள் குறை–யும். தடை–கள் ஏற்–பட்டா–லும் இறு–தியி – ல் அனைத்– துச் செயல்–களி–லும் வெற்–றி–ய–டை–வீர்–கள். உத்– ய�ோ – க த்– தி ல் இருப்– ப – வ ர்– க ள் கூடு– த – லான பணி–களை கவ–னிக்க வேண்டி இருக்– கும். வேலை மாறு–தல் பற்–றிய எண்–ணம் உண்–டா–கும். அதி–கார பத–வி–களில் இருப்–ப– வர்–களுக்கு சாத–னைக – ள் செய்–யும் கால–மிது. பெண்–களுக்கு பணத்–தேவை அதி–கரி – க்–கும். எதி–லும் உட–னடி – ய – ாக முடி–வெடு – க்க முடி–யா– மல் தடு–மாற்–றம் உண்–டா–கும். வேலைப்–பளு அதி–கரி – க்–கும். குழந்தை பாக்–கிய – ம் கிடைக்–கும். வேலைக்–குச் செல்–லும் பெண்–களுக்கு விரும்– பி–யது கிடைக்–கும். இந்த நேரத்–தில் உங்–கள – து க�ோரிக்–கை–களும் ஆசை–களும் நிறை–வேறு – ம். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–களுக்கு அலைச்– சல் அதி– க – ம ாக இருக்– கு ம். எந்த வேலை– யா–னா–லும் நீங்–களே நேரி–டை–யாக செயல் –ப–டு–வது நல்–லது. புதிய பதவி கிடைக்–கும். அறி–முக இல்–லா–தவ – ர்–களி–டம் வரவு, செலவு வைத்–துக் க�ொள்ள வேண்–டாம். கலைத்–து– றை–யி–ன–ருக்கு உங்–களு–டைய வேலை–களை பிற–ரிட – ம் ஒப்–படைக்க – வேண்–டாம். மனி–தர்– களை இனம் கண்டு க�ொள்–வீர்–கள். தங்–கள் பணி–களை – ச் சரி–யா–கச் செய்து முடிப்–பீர்–கள். அதே–நே–ரம் சில சம–யங்–களில் கார–ண–மில்– லா–மல் மன–தில் தைரி–யம் குறை–யும். பண வர–வுக்–குக் குறைவு ஏற்–ப–டாது. உங்–களின் தன்–னம்–பிக்கை உய–ரும். மாண–வர்–களுக்கு பாடங்–கள் படிப்–பதி – ல் மெத்–த–னம் காணப்–ப–டும். கல்–வி–யில் வேகம் காட்டு–வது வெற்–றிக்கு நல்–லது. பரி–கா–ரம்: வியா–ழக்–கிழ – மை – யி – ல் தட்–சிண – ா– மூர்த்தி பக–வானை வணங்க எல்லா நன்–மை– களும் உண்–டா–கும். மன குழப்–பம் நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: திங்–கள், வியா–ழன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், வியா–ழன், வெள்ளி. ðô¡

73

1-15 மே 2015

ஆனந்–தத்–தைத் தரும்

ஆமை ப�ொம்–மை!

வா

ழ்– வி ல் எல்லா நலன்– க – ள ையும் அடை– ய ச்– ச ெய்– யு ம் வாஸ்– து – / – பெ ங்– சூ யி விஞ்–ஞா–னத்–தின் பல பிரி–வு–களை ஆராய்ந்து வரும் நாம், இப்–ப�ோது சிறு குறை–களை நிவர்த்–திக்க வேண்–டிய முறை–க–ளைக் காண்–ப�ோம். புன்–ன–கைக்–கும் புத்–தர்

தற்–ப�ோது எல்லா இடங்–களி–லும் புன்–ன– கைக்–கும் புத்–தர் சிலை–கள் மிக அதிக எண்– ணிக்–கை–யில் கிடைக்–கின்–றன. இப்–புத்–தர் சிலையை பிர–தான வாசற்–ப–டியை ந�ோக்கி தரை–யி–லி–ருந்து 3-4 அடி உய–ரத்–தில் இருக்–கு– மாறு அமைக்–கலா – ம். இப்–படி அமைப்–பத – ால் நல் சக்–தி–கள் வீட்டி–னுள் நுழை–யும். இவை வள–மையா – ன வாழ்–விற்கு அஸ்–திவ – ா–ரமி – ட்டு மேன்மை அடை–யச் செய்–யும். இப்–புத்–தர், வழி–பாட்டிற்கு என இல்லை என்–றா–லும் வீட்டு அலங்–கா–ரத்–திற்–கென அதி–க–மாக உப– ய�ோ–கிக்–கப்–ப–டு–கி–றது. ஆனால், இச்–சிலை

உண–வ–ருந்–தும் அறை, படுக்கை அறை–யில் வைக்– க க்– கூ – ட ாது. அப்– ப டி வைத்– த ால் உண–வுக – ள் வீணா–வது – ம், ஆர�ோக்–யம் கெடு–வ– தும், படுக்கை அறை–யில் அமைதி குறை–வும் ஏற்–ப–டும்.

குடும்–பத்–தி–னர் சிரிக்–கும் படம்

குடும்ப உறுப்– பி – ன ர்– க ள் சிரிக்– கு ம் பாவ–னையு – ட – ன் இருக்–கும் படங்–களை வடக்–கு/– கி – ழ – க்கு திசை–களை ந�ோக்–கும்–படி சுவர்–களில் அமைக்–கலா – ம். குடும்ப உறுப்–பின – ர்–களு–டன் சந்–த�ோ–ஷ–மாக இருப்–பதே இனி–மை–யா–கும். குடும்ப பிரி–வினைய – ை எவ–ரும் விரும்–புவ – தி – ல்– லை–தா–னே! இப்–ப–டிப்–பட்ட குடும்ப உறுப்– பி–னர்–களின் சிரிக்–கும் பாவ–னை–யில் உள்ள படம் தென்–மேற்கு மூலை–யில் உய–ரத்–தில் வைப்–பது சிறப்–பான பலன்–களை அளிக்–கும்.

1900களில் வீட்டு சுவர்–களில் வரி–சை–யாக பல தலை–முறை – –யி–னர் படங்–களை வைத்–தி– ருந்–ததை நினைவு கூற–லாம். இப்–படி – ப்–பட்ட நல் உணர்–வு–களை, இனிய நினை–வு–களை மலர்–விக்–கும் படத்தை படுக்–கை–யறை – யி – லு – ம்

வைத்து மகிழ்ச்சி பெற– ல ாம். நமக்– கு ள் ஏற்–படு – ம் கசப்–புண – ர்–வுக – ளை நீக்–கவு – ம் இந்–தப் படம் உத–வும்.

கடல் உப்பு

நம் உண–வில் உப்பு பிர–தா–ன–மாக இருக்– கி–றது. ‘‘உப்–பில்லா பண்–டம் குப்–பை–யி–லே” என்– ப து தெரிந்த பழ– ம�ொ ழி. அத்– த னை முக்–கிய – த்–துவ – ம் வாய்ந்–தது உப்பு. இந்த உப்பு, உண– வி ல் சுவை கூட்டு– வ து மட்டு– மி ன்றி, வாழ்க்கை கஷ்–டங்–க–ளைக் க�ொண்–டு–வ–ரும் தீய சக்–தி–கள – ை–யும் அகற்–று–கி–றது. அதா–வது கடல்–நீரை வீட்டி–னுள் தெளிப்–ப–தால் நம் வீட்டி–னுள் நுழைந்த கெட்ட சக்–தியை வெளி– யேற்ற முடி–யும். வீடு–கள்–/–அ–லுவ – –ல–கங்–களில் இவ்– வ ாறு கடல்– நீ – ரை த் தெளித்து பிறகு சுத்– த ப்– ப – டு த்– த – ல ாம். இத– ன ால் கெட்ட சக்– தி – க ளை வெளி– யே ற்றி ‘‘ச்சீ” சக்– தி யை வர–வ–ழைப்–ப�ோம்.

நீரும் நெருப்–பும்

ச மை – ய – ல – றை – யி ன் அ க் னி மூ லை எனப்– ப – டு ம் தென்– கி – ழ க்– கி ல் அடுப்– பு ம், வட–கி–ழக்–கில் பாத்–தி–ரம் கழு–வும் கழிவு நீர்த் த�ொட்டியை அமைக்–கி–ற�ோம். இத–னால் விஞ்–ஞா–ன–ப்பூர்–வ–மாக பல பிரச்–னை–கள் ஏற்–ப–டு–கின்–றன.

அபா– ய ம் உள்– ள து. அப்– ப – டி – யி ன்றி சின்க் என்–னும் பாத்–தி–ரம் கழு–வும் த�ொட்டியை தெற்–கு–/– மேற்–கில் அமைத்–தால் அந்த ஆபத்– துக்கு வாய்ப்–பில்லை. இதைத்–தான் பெங்–சூ– யி–யும் குறிப்–பிடு – கி – ற – து. அதா–வது, நீரும் நெருப்– பும் எதிர் எதி–ரா–னவை என உரு–வக – ப்–படு – த்தி வெவ்–வேறு திசை–களில் இடம் பெறச் செய்ய ச�ொல்–கி–றது சீன வாஸ்து-பெங்–சூயி. ஆக படத்–தில் குறிப்–பிட்ட–வாறு அடுப்பு மற்–றும் சின்க்கை அமைத்–தால் சரி–யான வாஸ்–து/– ப – ெங்–சூயி அமைப்பு ஏற்–பட்டு ந�ோய் இல்லா ஆர�ோக்–கிய வாழ்–விற்–கும் ஆனந்–தத்– திற்–கும் வழி பிறக்–கும். இதில் இன்– ன�ொ ரு வச– தி – யு ம் இருக் –கி–றது. கிழக்கு பார்த்து ஒரு–வர் சமைக்–கும்– ப�ோது, பாத்–தி–ரம் கழு–வு–ப–வர் அவ–ர–ருகே நில்–லா–மல் வேறு திசை ந�ோக்கி நிற்–பார். இதுவே சமை–யல – றை – யி – ன் சரி–யான வாஸ்து முறை.

ஆமை

நல்ல அமைப்பு அல்ல

சரியான அமைப்பு கிழக்கு சுவரை ஒட்டி சிங்க்– / – அ – டு ப்பு அமைக்– கு ம் ப�ோது சமை– ய ல் செய்த ப�ொருட்–களை கிழக்–கி–லேயே வைப்–ப�ோம். பாத்–தி–ரம் கழு–வும் த�ொட்டி உரு–வாக்–கும் கிரு–மி–கள் சமைத்த உண–வில் கலக்–கக்–கூ–டிய

ஆமை, விஷ்–ணு–வின் அவ–தா–ரங்–களில் ஒன்று. பெங்– சூ – யி – லு ம் இது சிறப்– பி – ட ம் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. ஆமை எப்–ப–டித் தன் ஐந்து உறுப்–பு–கள – ை–யும் (தலை மற்–றும் கால்– கள்) உள்–ள–டக்–கிக்–க�ொண்டு எதி–ரி–களி–ட– மி–ருந்து தற்–காத்–துக் க�ொள்–கி–றது. வாஸ்து சாஸ்–தி–ரப்–படி நீண்ட ஆயு–ளை–யும், விருப்– பங்–கள் உட–ன–டி–யாக நிறை–வே–று–வ–தை–யும் ஆமை குறிக்–கி–றது. உல�ோ–கத்–தால் செய்–யப்–பட்ட ஆமையை, நீர் நிறைந்த ஒரு குவ–ளை–யில் இட்டு, வீட்டி– னுள் வடக்கு திசை–யில் வைக்க வேண்–டும். வடக்– கி ல் படுக்கை அறை அமைந்– தி – ரு க்– கு– ம ா– ன ால், வெறும் உல�ோக ஆமையை பரா–ம–ரிக்–க–லாம். இப்– ப டி செய்– வ – த ால் ப�ொரு– ள ா– த ார மேம்–பாடு, பகை–வரை வெல்–லு–தல், நீண்ட ஆயுள், ப�ொறுமை முத–லான பல பலன்–களை நம்–மால் ஈட்ட முடி–யும். (த�ொட–ரும்) ðô¡

75

1-15 மே 2015

நெஞ்சம்

வேதாத்ரி நரசிம்மர் 18 கி.மீ. த�ொலை–வில் இருக்–கிற – து இந்த மங்–கள – – கிரி. விக்–கிர – க – ம் எது–வும் இல்–லா–மல் 15 செ.மீ. அள–வில் வாய்–ப�ோன்ற அகண்ட துவா–ரம் மட்டும் தான். அதற்கு வெள்–ளியி – ல் நர–சிம்–மர் ப�ோல் கவ–சம் ப�ோட்டு வைத்–திரு – க்–கிற – ார்–கள். நமுச்சி என்ற அசு– ர ன் பிரம்– ம ாவை வேண்டி, ஈர– ம ான அல்– ல து கா ய்ந்த ப�ொருட்–க–ளால் தனக்கு அழிவு ஏற்–ப–டக்–கூ– டாது என்ற வரம் பெற்–றான். இந்த பலத்–தில் அவன் இந்–தி–ர–னுக்–கும் மற்ற தேவர்–களுக்– கும் பெருந்–த�ொல்லை க�ொடுத்–து– வந்–தான். எந்த ஆயு– த த்– த ா– லு ம் அவனை அழிக்க முடி–ய–வில்லை. இந்–தி–ரன் மகா–விஷ்–ணுவை சர–ணட – ைந்து தங்–களை – க் காப்–பாற்ற வேண்– டி–னான். விஷ்ணு, கடுங்–க�ோப – த்–துட – ன் தனது சக்– ர ா– யு – த த்தை ஏவி– ன ார். அது கட– லி ல் மூழ்கி நுரை–யில் புரண்–டது. ஈரம் ப�ோல– வும், காய்ந்–தது ப�ோல–வும் காட்–சி–ய–ளிக்–கும் நுரை க�ொண்ட சக்–கர – ம் வேக–மா–கப் பாய்ந்து வந்–தது. இதை–ய–றிந்த நமுச்சி, பயந்து, ஒரு குகை–யில் ப�ோய் ஒளிந்–தான். தன் உடம்பை சுருக்–கிக் க�ொண்டு, தப்–பிக்க எண்–ணின – ான். ஆனால், சக்– ர ா– யு – த ம் மிகப்– பெ – ரு ம் வடி– வெ–டுத்து குகைக்–குள் காற்றே புகா–த–படி தடுத்–தது. நமுச்சி மூச்–சுத் திணறி சாய்ந்–தான். அப்–ப�ோது தன் வடிவை சிறி–தாக்கி உள்ளே நுழைந்து அவ–னது தலையை அறுத்–தது சக்–க– ரம். நமுச்–சியை வதம் செய்த பிற–கும் கூட, விஷ்–ணுவி – ன் உக்–கிர – ம் தணி–யவி – ல்லை. தேவர்– கள் அவ–ரைப் பணி–வுட – ன் வணங்கி க�ோபம் தீர வேண்–டி–னர். அவ–ரும் அமிர்–தம் பருகி சாந்–த–மா–னார். அதன்–பி–றகு, விஷ்ணு தனது உக்–கிர சக்–திய – ான நர–சிம்ம வடி–வத்–தில் அந்த மலை–யில் அகன்ற வாயு–டன் தங்–கி–னார். துவா–ப–ர–யு–கத்–தில் அவ–ரைச் சாந்–தப்–ப–டுத்த வாயில் நெய் ஊற்–றி–னர். திரே–தா–யு–கத்–தில் பால் குடித்–தார். கலி–யு–கத்–தில் வெல்–லம், எலு–மிச்சை சாறு கலந்த பான–கம் குடித்து வரு–கி–றார். நர–சிம்–மர் சிலை அகன்ற பித்–தளை வாயு– டன் காணப்–ப–டு–கிற – து. பெரிய சட்டி–களில் பான–கம் தயா–ரிக்–கி–றார்–கள். நான்–கைந்து சட்டி பான–கத்தை நர–சிம்–ம–ரின் அகன்ற வாயில் ஊற்–று–கி–றார் அர்ச்–ச–கர். அப்–ப�ோது மடக் மடக் என மிட–றல் சத்–தம் கேட்–கி–ற– து! ஆனால், குறிப்– பி ட்ட அளவு குடித்– த – தும் அந்த சத்–தம் நின்று விடு–கி–றது. உடனே ஊற்– று – வதை நிறுத்– தி – வி ட்டு சட்டி– யி ல் இருக்–கும் மீதி பான–கத்தை பக்–தர்–களுக்கு பிர–சா–த–மாக க�ொடுத்து விடு–கிற – ார்–கள். வெல்– ல – மு ம், பானக நீரும், தேங்– காய் உடைத்த தண்–ணீ–ரும் க�ொட்டிக்–கிட – ந் த – ா–லும், நர–சிம்–மர் சந்–நதி–யில் ஒரு ஈயைய�ோ எறும்–பைய�ோ பார்க்க முடி–யாது என்–பது பேர–திச – –யம்! மலை–அ–டி–வா–ரத்–தில் லட்–சுமி நர–சிம்–

நெகிழவைக்கும் பஞ்ச நரசிம்ம

தலங்கள்

மு

ரு – க – னு க் – கு த் த மி ழ் – ந ா ட் டி ல் அறு– ப டை வீடு– க ள் இருப்– ப – து – ப�ோல, விநா–ய–க–னுக்கு மகா–ராஷ்– டி– ர த்– தி ல் அஷ்ட விநா– ய க் க�ோயில்– க ள் இருப்– ப – து – ப �ோல நர– சி ம்– ம – ரு க்– கு ம் ஆந்– தி ர மாநி–லத்–தில் பஞ்ச நர–சிம்ம க்ஷேத்–தி–ரங்–கள் தலங்–கள் அமைந்–துள்–ளன. புரா–த–னம் மிக்க கிருஷ்ணா நதிக்–கரை – யி – ல் இவை நிர்–மா–ணிக்– கப்–பட்டுள்–ளன. அந்–தத் தலங்–கள்: மங்–க–ள– கிரி, வேதாத்ரி, மட்டப்–பல்லி, வாடப்–பல்லி மற்–றும் கேத–வ–ரம். முத–லில் மங்–க–ள–கி–ரியை தரி–சிப்–ப�ோம். நர–சிம்–மர் க�ொலு–வி–ருக்–கும் இந்த மலையை பத்–ரகி – ரி, பீமாத்ரி என்–றெல்–லா–மும் அழைக்– கி–ற ார்–க ள். மலை– ய – டி –வா– ர த்– தி – லும் மலை உச்–சி–யி–லும் பல லட்–சுமி நர–சிம்–மர் க�ோயில்– கள் உள்–ளன. மலை உச்–சியி – ல் அமைந்–துள்ள க�ோயி–லில் பெரு–மாள் பானக நர–சிம்–ம–ராக எழுந்–தரு – ளி – யு – ள்–ளார். விஜ–யவ – ா–டா–விலி – ரு – ந்–து–

76

ðô¡

1-15 மே 2015

மர் க�ோயில் முன் 153 அடி உயர க�ோபு–ரம் உள்– ள து. 49 அடி அக– ல – மு – ட ைய இந்– த க் க�ோபு– ர ம் 11 நிலை– க – ளை க் க�ொண்– ட து. இது தவிர மேற்கு, வடக்கு, தெற்கு திசை ந�ோக்–கி–யும் க�ோபு–ரங்–கள் உள்–ளன. வடக்கு க�ோபு– ர த்தை வைகுண்ட ஏகா– த – சி – ய ன்று ச�ொர்க்–க–வா–ச–லுக்–காக திறக்–கின்–ற–னர். இங்–குள்ள லட்–சுமி நர–சிம்–மரை பாண்–ட– வர்–களில் மூத்–தவ – –ரான தர்–மர் பிர–திஷ்டை செய்–தார். இந்த நர–சிம்–ம–ருக்கு 108 சாளக்– கி–ராம கற்–க–ளால் ஆன மாலை அணி–விக்– கப்–பட்டுள்–ளது. எந்த நேர–மும் திருப்–பதி பெரு–மாள் ப�ோல, நகை–களு–டன் திவ்–யம – ாக காட்–சிய – ளி – க்–கிற – ார் இந்த மூல–வர். தஞ்–சையை ஆண்ட சர– ப �ோஜி மன்– ன ர் சமர்ப்– பி த்த த ட் – சி – ண – வி – ரு த்த ச ங் கு , ம ன் – ன – ரு க் கு மரி– ய ாதை செலுத்– து ம்– வ– கை – யி ல் இந்த நர–சிம்–ம–ரிடமே – உள்–ளது குறிப்–பிட – த்–தக்–கது. நாரத முனி–வர் ஒரு அர–சி–யின் சாபம் கார–ணம – ாக பால் மர–மாக இங்கே நிற்–பத – ாக ஐதீ–கம். இந்த மரத்தை வணங்–கும் பெண்– களுக்கு குழந்தை பாக்–கி–யம் கிடைக்–கும்.

வேதாத்–ரி

வேதாத்ரி, வேதஸ்ச்–ருங்–கம், நிக–மாத்ரி, வேத–கிரி என்–றெல்–லாம் பெயர் க�ொண்ட இந்த மலைக் க�ோயி–லின் நாய–கன் ய�ோகா– நந்–தப் பெரு–மாள். நான்–ம–றை–களும் மலை– யாகி அவற்–றால் ப�ோற்–றப்–ப–டு–ப–வனே இந்த பெரு–மாள். தாயார் ராஜ்–ய–லட்–சுமி. அரு– கில் உள்ள நதிக்–குள் பெரிய சாளக்–கிராம மூர்த்–தி–யி–ருப்–ப–தாக ஐதீ–கம். ச�ோமா–சு–ரன் என்ற அசு–ரன் பிரம்–மா– வி–டம் இருந்து நான்கு வேதங்–க–ளை–யும் திரு– டிக் க�ொண்டு கட–லுக்கு அடி–யில் சென்று மறைந்–தான். இத–னால், படைக்–கும் த�ொழி– லைச் செய்ய முடி–யா–மல் தவித்த பிரம்மா, மன்– ந ா– ர ா– ய – ண – னி – ட ம் முறை– யி ட்டார். பெரு– ம ாள் மச்– ச ா– வ – த ா– ர ம் எடுத்து கட– லுக்–குள் சென்று ச�ோமா–சு–ரனை அழித்து, வாடபல்லி நரசிம்மர்

வேதங்–களை மீட்டு வந்–தார். அவை மனித வடி–வில் த�ோன்றி பெரு–மா–ளுக்கு நன்றி தெரி– வித்–தன. தங்–கள் இடத்–தில், பெரு–மா–ளும் உடன் எழுந்–த–ரு–ளவேண் – –டும் என வேண்–டு– க�ோள் வைத்–தன. ஆனால், தற்–ப�ோது அவ்– வாறு செய்ய இய–லாது என்–றும், நர–சிம்ம அவ– தார காலத்–தில் இரண்–யனை அழித்த பிறகு, அங்கு வரு–வத – ா–கவு – ம் பெரு–மாள் உறு–திய – ளி – த்– தார். வேதங்–கள் கிருஷ்–ணவே – ணி நதிக்–கரை – – யில் இருந்த சாளக்–கிர – ாம மலை–யில் தங்–கின. அவர்–க–ளைப் ப�ோலவே கிருஷ்–ண–வேணி தானும் பெரு–மாளை தரி–சிக்க விரும்–பு–வ– தா–க தெரி–வித்–தாள். வேதங்–களும், கிருஷ்–ண– வே–ணி–யும் சில யுகங்–க–ளா–க தவ–மி–ருந்–தன. நர–சிம்ம அவ–தா–ரம் எடுத்த பெரு–மாள், தான் ஏற்–கெ–னவே உறு–திய – ளி – த்–தப – டி இரண்– யனை அழித்த பிறகு அங்கு வந்–தார். வேதங்– கள் தங்– கி ய இட– ம ா– த – ல ால் “வேதாத்– ரி ’’ என்று பெய–ரிட்டு அங்–கேயே தங்–கி–னார். அவ–ரது உக்–ரம் தாங்க முடி–யா–த–தாக இருந்– தது. எனவே,அவரை “ஜ்வாலா நர–சிம்–மர்’ என்–றன – ர். இதன் பிறகு, பிரம்மா சத்–திய – ல�ோ – – கத்–தில் இருந்து வேதாத்–ரிக்கு வந்–தார். வேதங்– களை தன்–னு–ட ன் அழைத்–துச் செல்–லு ம்– ப�ோது, கிருஷ்–ண–வேணி நதி–யில் கிடைத்த நர–சிம்–ம–ரின் சாளக்–கி–ரா–மத்–துட – ன் திரும்–பி– னார். ஆனால், அந்–தக் கல்–லின் உக்–ரத்தை தாள–முடி – ய – ா–மல், மீண்–டும் கிருஷ்–ணவே – ணி நதி–யி–லேயே வைத்து விட்டார். பிற்–கா–லத்– தில், தச–ரத – ரு – க்–காக புத்–திர – க – ா–மேஷ்டி யாகம் செய்த ரிஷ்–ய–சி–ரு ங்க முனி– வர் வேதாத்ரி வந்–தார். அவர் அங்–கி–ருந்த நர–சிம்–ம–ரின் உக்– ரத்–தைத் தணிக்–கும் வகை–யில், லட்–சுமி தாயா– ரைப் பிர–திஷ்டை செய்–தார். இத–னால், உக்– ர–நர – சி – ம்–மர் லட்–சுமி – ந – ர – சி – ம்–மர – ாக மாறி–னார். லட்–சுமி – ந – ர – சி – ம்–மரை – த் தரி–சிக்க கரு–டாழ்–வார் வைகுண்–டத்–தில் இருந்து வந்–தார். அவர், தன்–னு–டன் நர–சிம்–ம–ரின் ஒரு வடி–வத்தை எடுத்–துச் சென்று வேதாத்ரி அரு–கில் உள்ள ஒரு–மலை – –யில் வைத்–தார். அந்த மலை “கரு– டாத்–ரி’ எனப்–ப–டு–கி–றது. இங்–குள்ள நர–சிம்–ம– ருக்கு “வீர–நர – சி – ம்–மர்’’ என்–பது திரு–நா–மம். ஆக, வேதாத்–ரியி – ல் ஜ்வா–லா–நர – சி – ம்–மர், வீர–நர – சி – ம்– மர், சாளக்கி–ரா–ம–ந–ர–சிம்–மர், லட்–சு–மி–ந–ர–சிம்– மர், கரு–வ–றை–யில் ய�ோகா–னந்த நர–சிம்–மர் என ஐந்து நர–சிம்–மர்–கள் வீற்–ற–ருள்–கின்–ற–னர் இந்த நர–சிம்–மரை வழி–பட்டால் கலி–யுக – த்– தில் நமக்கு ஏற்–படு – ம் துன்–பங்–கள் அனைத்–தும் நீங்–கும் என்று வியா–ச–மு–னி–வர் கூறி–யி–ருக்–கி– றார். 900 ஆண்–டு–களுக்கு முன், ரெட்டி மன்– னர்–கள் இந்–தக் க�ோயிலை கட்டி–யுள்–ள–னர். புல–வர் எர்ர பிர–கதா, கவி–ஞர் சர்வ பவ்ம நாதா, வியாக்ய கார நாரா–யண தீர்த்–தலு ஆகி–ய�ோர் இந்த நர–சிம்–மர் குறித்து பாடி– யுள்–ள–னர். ஸ்தோத்–திர தண்–ட–கம், காசிக்– காண்–டம் ஆகிய நூல்–களில் இந்த நர–சிம்–மர் ðô¡

77

1-15 மே 2015

பற்றி கூறப்–பட்டி–ருக்–கி–றது. வேதாத்ரி அடி–வா–ரக்–க�ோயி – லி – ல் இருந்து 285 படி–கள் ஏறி–னால் சுயம்பு நர–சிம்–மர் புற்– று–வ–டி–வில் இருப்–ப–தைக் காண–லாம். இங்கு ஆஞ்–ச–நே–ய–ருக்–கும் சுதை சிற்–பம் உள்–ளது. திரு–ம–ணம் ஆகாத பெண்– க ள் இங்– குள்ள மரத்– தி ல் மஞ்– ச ள் கயிறு கட்டு– கி ன்– ற – ன ர். நதி–யில் பாது–காப்–பாக நீராட படித்–துறை வசதி செய்–யப்–பட்டுள்–ளது. இங்–குள்ள பெரு–மாள் ந�ோய்–கள் அனைத்– தை–யும் ப�ோக்–க–டித்து பரி–பூ–ரண ஆர�ோக்– யம் க�ொடுப்–ப–வர். இவ–னது இடை–யில் ஒரு உடை–வாள் உண்டு. அதை வைத்து பெரு– மாள் அறுவை சிகிச்– சை – யு ம் செய்– கி – ற ார் என்று ச�ொல்–வார்–கள். ‘பேஷ–ஜம் பிஷக்’ என்–கிற – ப – டி மருந்–தும் இவனே, ம ரு த் – து – வ – னு ம் இ வனே . ‘பிர–த–ம�ோ–தைவ்யோ பிஷக்’ எ ன் று வே த ம் இ வனை மு த ல் ம ரு த் – து – வ – ன ா – க க் க�ொண்–டா–டு–கி–றது.

இப்– ப �ோ– து ம் அப்– ப – டி த்– த ான் இருக்– கி – ற து. வனத்–திற்–குள் கிருஷ்–ணா–நதி மிக அமை–தி– யா–கப் பரந்து விரிந்து பாய்ந்து க�ொண்–டி– ருக்–கி–றது. பரத்–வாஜ முனி–வ–ரும், அவ–ரது சீடர்–களும், பிற ரிஷி–களும் தங்–கி–யி–ருந்து, ஒரு குகைக்–குள் அருள்–பா–லித்த நர–சிம்–மரை வழி–பட்டுக் க�ொண்–டி–ருந்–த–னர். அடர்ந்த காடாக இருந்–த–தால், நர–சிம்–மர் இருப்–பதே யாருக்–கும் தெரி–யா–மல் ப�ோனது. கலி–யு–கத்– தில், அநி–யா–யம் பெரு–கும்–ப�ோது, மக்–கள் தங்–க–ளை காத்–துக் க�ொள்ள இந்த நர–சிம்–மர் வெளிப்–படு – வ – ார் என ஆரூ–டம் கூறி–னார் பரத்– வா–ஜர். அதன்–படி, ஒரு–ச–ம–யம், தங்–கெடா என்ற பகு–தியை ஆண்ட அ–னு–மலா மச்–சி– ரெட்டி என்ற மன்–னரி – ன் கன–வில் நர–சிம்–மர் த�ோன்–றின – ார். ‘மன்–னா! நான் உன் ஆட்–சிக்–குட்–பட்ட மட்ட– பல்– லி – யி – லு ள்ள குகை– யி ல் இருக்–கி–றேன். எனக்கு பூஜை செய்ய ஏற்–பாடு செய்,’ என்று கூறி மறைந்–தார். மறு–நாளே, கேத–வ–ரம் மன்– ன ர் அந்தக் குகையை ஆந்–திர மாநி–லம், குண்–டூர் க ண் – டு – பி – டி க்க உ த் – த – ர – மாவட்டத்–தில் உள்ள வாட– விட்டார். பல–வாறு தேடி–யும் பல்– லி – யி ல் இருந்து 60 கி.மீ. குகை இருந்த இடம் தெரி–ய– த�ொலை– வி ல் இக்– க�ோ – யி ல் வில்லை. மன்–னரி – ன் மன–தில் அமைந்–துள்–ளது. கவலை ஏற்–பட்டது. அவ–ரும் 11ம் நூற்– ற ாண்– டி ல் இப்– சேர்ந்து தேடி–யத – ால் களைப்பு ப–குதி – யை ஆண்ட கேத–வர்மா மேலிட அப்–ப–டியே உறங்கி என்ற மன்–ன–ரின் பெய–ரால் வி ட்டா ர் . அ ப் – ப �ோ – து ம் , ந ர – சி ம் – ம ர் க ன – வி ல் இ வ் – வூ – ரு க் கு இ ப் – பெ – ய ர் மட்டபல்லி நரசிம்மர் வந்– த து. இவ– ர து பக்– க த்து வ ந் – த ா ர் . ‘ ம ன் – ன ா ! நாட்டை ஆட்சி செய்த யாதவ மன்– ன ர் எ ன்னை நெ ரு ங் கி வி ட்டா ய் . ஒரு– வ – ரி ன் கன– வி ல், நர– சி ம்– ம ர் த�ோன்றி நீ தேடும் குகை ஒரு மரத்– தி ன் பின்னே, கேத–வர – ம் மலை–யில் ஓரி–டத்–தில் தான் இருப்– செடி– க �ொ– டி – க – ள ால் மூடப்– ப ட்டு கிடக் பதை உணர்த்–தின – ார். இந்–தத் தக–வலை கேத– கி–றது,’ என்–றார். மகிழ்ந்த மன்–னர், உட–ன–டி– வர்–மா–வுக்கு தெரி–வித்–தார் யாத–வ–மன்–னர். யா–கப் பணி–யைத் துவக்–கவே, குகை தெரிந்– கேத– வர்மா மலை– யில் ஏறி சுயம்–பு– வ – டிவ தது. அந்தக் குகைக்–குள் நுழைந்து பார்த்–த– நர–சிம்ம வடி–வம் இருப்–ப–தை பார்த்–தார். ப�ோது, ஆதி–சே–ஷன் குடை பிடிக்க, சங்கு உட–ன–டி–யாக அங்கு க�ோயில் கட்டி–னார். சக்–க–ர–தா–ரி–யாக, கதா–யு–தம் தாங்கி, அமர்ந்த அங்கு ப�ோதிய இடம் இல்– ல ா– த – த ால், நிலை– யி ல் நர– சி ம்– ம ர் சிலை– யை க் கண்டு அடி–வா–ரத்–தில் ஒரு க�ோயில் கட்டி விழாக்– ஆனந்–தக் கூத்–தா–டி–னார். அந்–தச் சிலையை களை நடத்–தி–னார். அடி–வா–ரக்–க�ோ–யி–லில் அதே குகை–யில் பிர–திஷ்டை செய்து க�ோயில் லட்–சு–மி–யு–டன் நர–சிம்–மர் காட்சி தரு–கி–றார். எழுப்–பி–னார். தன் நாட்டு மக்–கள் வழி–ப–டும் ஆஞ்–ச–நே–யர் சந்–ந–தி–யும் உள்–ளது. வகை–யில் பாதை–யும் அமைத்–துக் க�ொடுத்– இந்த தலத்–தில் கி–ருஷ்–ணவேணி தார். உத்– தி ர வாஹி– னி – ய ாய் எம்– பெ ரு– ம ா– னி ன் இந்த நர– சி ம்– ம ர் ஒரு அடி உய– ர த்– வடக்கு பக்–கத்–தில் ஓடு–கிற – ாள். பெரு–மாள�ோ தில் பாறை– யி ல் செதுக்– க ப்– ப ட்டுள்– ள ார். பர்–வத – த்–தின் மேலே–யும், நதிக்–கரை – யி – லு – ம – ாக கரு– வறை குகை ப�ோன்ற அமைப்– பி ல் இரு மூர்த்–தி–க–ளாக வீற்–றி–ருக்–கி–றான். இங்கு உள்–ளது. நுழைவு மேல்–வா–ச–லில், லட்–சுமி பெரு–மாள் கேத– வ – ர – நா– த – ன ாக வணங்– க ப்– நர– சி ம்– ம ர் சுதைச்– சி ற்– ப – மு ம், கஜ– ல ட்– சு மி சிற்–ப–மும் உள்–ளன. ப–டு–கிற – ான். மட்ட–பல்லி க ரு – வ – றை – யி ன் மே ல் – ப – கு தி ப ா றை – நல்– க �ொண்டா மாவட்டத்– தி ல் இத்– யால் ஆனது. எனவே, குனிந்– த – ப – டி – த ான் தி–ருத்–த–லம் அமைந்–துள்–ளது. முற்–கா–லத்–தில் கரு–வ–றைக்–குள் செல்ல முடி–யும். மூல–வர் மிக அடர்த்– தி – ய ான வன– ம ாக இருந்– த து; ய�ோகா– ன ந்த நர– சிம்– ம ர், பாறை– யி –லேயே

78

ðô¡

1-15 மே 2015

செதுக்–கப்–பட்டுள்–ளார். அந்த சிற்–பத்–தின் மேலுள்ள பாறை, ஆதி–சே–ஷ–னைப் ப�ோல உள்–ளத – ால், பாம்பு குடை–பிடி – ப்–பது ப�ோலத் தெரி–கி–றது. பத்–மா–ச–னத்–தில் அமர்ந்–துள்ள நர–சிம்–மர் சங்கு, சக்–க–ரம் ஏந்–தி–யுள்–ளார். கீழ் இட–துகையை – மூட்டுப்–ப–கு–தி–யில் வைத்– துள்–ளார். கீழ் வல–துகை மறைந்–தி–ருக்–கி–றது. இட–துபு – ற – ம் அலங்–கரி – க்–கப்–பட்ட மூன்று திரு– நா–மங்–களும், இரண்டு கண்–களும் உள்–ளன. இதை நர–சிம்ம பக்–த–னான பிர–க–லா–த–னின் வடி–வம் என்–கின்–ற–னர். நர– சி ம்– ம – ரி ன் திரு– வ – டி – யி ல் சக்ரி என்ற பக்– த ர் ஒரு அடி நீள செவ்– வ – க ப் பாறை வடி–வில் உள்–ளார். தனக்கு முக்தி கிடைக்க பெரு–மா–ளின் திரு–வடி – யை சர–ணட – ைந்–தவ – ர் இவர். எனவே, தான் வேறு, அந்த பக்–தன் வேறல்ல என்–பதை எடுத்–துக்–காட்ட பெரு– மாள் அவனை தன் கால–டி–யில் பாறை–யாக வைத்–துக் க�ொண்–டார். இரு–வ–ருக்–கும் ஒரே நேரத்–தில் அபி–ஷே–கம் செய்–யப்–ப–டு–கி–றது. நர– சி ம்– ம – ரு க்கு அரு– கி ல் ஒன்– றரை அடி உயர லட்– சு மி தாயார் தாமரை மல– ரி ல் அமர்ந்– து ள்ள சிற்– ப த்தை தரி– சி க்– க – ல ாம். மற்– ற�ொ ரு லட்– சு மி சிற்– ப – மு ம் பாறை– யி ல் வடிக்– க ப்– ப ட்டுள்– ள து. ஆனால், இந்த சிற்–பங்–கள் தெளி–வாக இல்லை. எனவே, 1975ல், உல�ோ–கத்–தா–லான ராஜ்–ய–லட்–சுமி தாயார் சிற்–பம் வைக்–கப்–பட்டது. ராஜ்–யம் ஆள்– ப – வ ள் என்– ப – த ால் அவ– ள து சிர– சி ல் மகு–டம் சூட்டப்–பட்டுள்–ளது. சக்– க – ர த்– த ாழ்– வ ார், ஆழ்– வ ார்– க ள் மற்– றும் உற்–ச–வர் சிலை–கள் சுவா–மி–யின் முன் உள்–ளன. சுவா–மி–யின் வல–து–புற பாறை–யில் 12க்கு பதி–லாக 11 ஆழ்–வார்–களின் சிற்–பங்–கள் மட்டும் உள்–ளன. இதில் ஏழு ஆழ்–வார்–கள் மேற்–கா–க–வும், நால்–வர் கிழக்–கா–க–வும் உள்ள நிலை–யில் வடிக்–கப்–பட்டுள்–ள–னர். ஒரு–வர் இரு–ளில் மறைந்–தி–ருக்–க–லாம் எனச் ச�ொல்– கி–றார்–கள். கரு–வறை முன்–புள்ள முக்தி மண்–ட– பத்–தில் 21 தூண்–கள் உள்–ளன. ப�ொது–வாக நர–சிம்–மர் முன் கரு–டன் காட்சி அளிப்–பார். இங்கு கரு– ட – னு – ட ன் ஆஞ்– ச – நே – ய – ரு ம் தனி சந்–ந–தி–யில் இணைந்–தி–ருக்–கி–றார். அழ–கான ஊஞ்– ச ல் மண்– ட – ப ம் அமைக்– க ப்– ப ட்டுள்– ளது. முக்தி மண்–ட–பத்–தின் இடப்–ப–கு–தி–யில் க�ோதா–தேவி (ஆண்–டாள்) சந்–நதி, பிருகு, அத்–திரி, கஷ்–ய–பர், வைகா–னச ஆசார்–யலு சந்–ந–தி–கள் உள்–ளன.

வாடப்–பல்லி

நல்–க�ொண்டா மாவட்டத்–தில்–தான் இத்– தி–ருத்–தல – மு – ம் அமைந்–துள்–ளது. பல்–லா–யிர – ம் ஆண்–டு–களுக்கு முன் அகத்–திய முனி– வர், சில விக்–ர–கங்–களை அன்–ன–பூர்ணா கால–டி– யில் வைத்–துவி – ட்டு மூன்று உல–கங்–களுக்–கும் சென்–றார். பூல�ோ–கம் வந்த அவர், கிருஷ்ணா மற்–றும் மூசி நதி–கள் இணை–யும் இடத்–திற்கு

மங்களகிரி பானக நரசிம்மர் வந்– த ார். அப்– ப �ோது அச– ரீ ரி ஒலித்– த து: ‘அகத்–தி–ய–ரே! இந்த நதி–கள் சேரு–மிட – த்–தில் நர–சிம்–மரி – ன் விக்–ரக – ம் ஒன்று உள்–ளது. அதை இந்த இடத்–தில் பிர–திஷ்டை செய்த பிறகு, உங்–கள் பய–ணத்–தைத் த�ொட–ருங்–கள்,’ என்– றது. அகத்–திய – ர் சைவ–ரா–யினு – ம், இந்த இறைக்– கட்ட–ளையை ஏற்று, அந்த இடத்–தில் நர–சிம்– மரை பிர–திஷ்டை செய்–தார். இதை–ய–றிந்த வியாச மக–ரிஷி இங்கு வந்–தார். நர–சிம்–மர் மிக–வும் உக்–ரம – ாக இருந்–தார். ஆமாம், அவர் உஷ்– ண – ம ாக மூச்சு விட்டுக்– க �ொண்– டி – ரு ந்– தார்! இரண்–யனை வதம் செய்த கைய�ோடு, உக்–ரம் தணி–யும் முன், அவர் இங்கு வந்–தி– ருக்–கவேண் – டு – ம், அத–னால் தான் பெரு–மூச்சு வெளிப்–படு – கி – ற – து என்று ஊகித்–தார் மக–ரிஷி. நீண்–ட–கா–லத்–துக்–குப் பிறகு மன்–னர்–களுக்கு இந்த நர–சிம்–ம–ரின் வர–லாறு தெரிய வந்–தது. அவர்–கள் பூஜைக்–கான ஏற்–பா–டுக – ளை – ச் செய்– த–னர். இதன் பிறகு க�ோயில் சிதி–லம – ட – ைந்து, சிலை– யு ம் புதைந்து ப�ோனது. நான்– க ாம் நூற்– ற ாண்– டி ல் மீண்– டு ம் இந்– த க் க�ோயில் பற்–றிய விவரம் வெளியே தெரிய வந்–தது. ரெட்டி ராசுலு என்–ப–வர் இப்–ப–கு–தி–யில் ஒரு நக–ரத்தை உரு–வாக்–கி–னார். இதற்–காக, ஆங்– காங்கே குழி–கள் த�ோண்–டிய ப�ோது, உள்–ளி– ருந்த விக்–ர–கம் வெளிப்–பட்டது. கி.பி.1377ல், இங்கு அவர் ஒரு க�ோயி–லைக் கட்டி, அதில் நர–சிம்–மரை பிர–திஷ்டை செய்–தார். அப்–ப�ோ– தும், நர–சிம்–ம–ரி–ட–மி–ருந்து உஷ்ண மூச்–சுக் காற்று வெளிப்–ப–டு–வதை அறிந்த அர்ச்– ச– கர், இதைச் ச�ோதிப்–ப–தற்–காக மூக்–கின் அரு– கில் ஒரு விளக்கை ஏற்றி வைத்–தார். தீபம் அ–லைந்–த–து! அதே–நே–ரம், அவ–ரது பாதத்– துக்கு அரு–கில் ஏற்றி வைத்த தீபம் நிலை–யாக எரிந்–தது. இப்–ப�ோ–தும், இந்த விளக்–கு–கள் இவ்–வாறு எரி–யும் அதி–சய – த்–தைக் காண–லாம்.

- ப.பரத்குமார் ðô¡

79

1-15 மே 2015

ஜம்–பு–கே–ஸ்வ–ரர்

அகிலாண்டேஸ்வரி

சர்க்–கரை ந�ோயைக் கட்டுப்–ப–டுத்–தும்

நாவல் மரம்

ர�ோ

ஹிணி நட்–சத்–தி–ரம் முதல் பாதத்–தில் பிறந்–த–வர்–களுக்– கான விருட்–சம – ாக விளங்–கு– வது நாவல் மரம். நாவல் மரத்–தின் தாய–கம் இந்–தி–யா–வாக இருந்–தா–லும், இந்–த�ோ–னே–சி– யா–வி–லும் அதிக அள–வில் நாவல் மரங்–கள் உள்–ளன. இந்த மரம் 30 மீட்டர் உய–ரம் வரை, 100 ஆண்–டுக – ளுக்–கும் மேலாக வாழக்–கூடி – ய – து. இதன் இலை–கள் பசு–மைய – ா–கவு – ம் 6 அங்–குல நீள–மும், 2 அங்–குல அக–ல–மும் க�ொண்–டி– ருக்–கும். வெண்மை நிறத்–தில் கிளை–களின் நுனி–யில் பூக்–கள் பூத்–துக் குலுங்–கும். பங்–குனி முதல் ஆவணி மாதம் வரை பூத்து, காய்த்து கனி–களை தரும். மனித சிறு–நீர – க – த்–தைக் காப்– பாற்றி, சர்க்–கரை ந�ோயைக் கட்டுப்–படு – த்–தும் அரு–ம–ருந்து நாவல் பழம். நாவல் பழத்–தில் இரும்–புச்–சத்–தும், சுண்–ணாம்–புச்–சத்–தும் அதி–க– மாக உள்–ளன. நாவல் மரத்–தின் பட்டை, நாவல் பழம், விதை, இலை, வேர் ஆகிய அனைத்–துமே

80

ðô¡

1-15 மே 2015

மருத்– து வ குணம் உடை– ய வை. சிறு– நீ ர் எரிச்–சல், சிறு–நீர்க்–கட்டு ப�ோக்–கும். நாவல் பழத்–தின் க�ொட்டையை நன்கு காய வைத்து அதை ப�ொடி–யாக்கி தின–மும் காலை–யி–லும், மாலை–யி–லும் உணவு உண்– ப–தற்கு முன்–னாள் எடுத்–துக்–க�ொண்–டால் நீரி–ழிவு ந�ோய் தாக்–கா–மல் காத்–துக்–க�ொள்–ள– லாம் என்–கி–றது ஆயுர்–வே–தம். நாவல் பழம் உடல் சூட்டைக் குறைக்– கும். கண் எரிச்–சல், கண்–ணில் நீர் வடி–தல், ரத்– த த்– து – ட ன் கூடிய பேதி ஆகி– ய – வ ற்– றி ற்– கும் இது மருந்– த ா– கு ம். நாவல் பழத்– தை – யும் இது–ப�ோ–லவே காய–வைத்து, ப�ொடித்– துப் பயன்– ப – டு த்– த – ல ாம். பெண்– க ளுக்கு வெள்– ளை ப்– ப – டு – த ல், கர்– ப ப்பை க�ோளா– று–கள், ரத்–தப்–ப�ோக்கு, புற்–று–ந�ோய் ஆகி–ய –வற்–றை–யும் குணப்–ப–டுத்–து–கி–றது.

தலவிருட்சங்கள் தரும் பலன்கள் - நாவல் மரம் நாவல் பழம் பசியைத் தூண்–டும். நாக்கு, பல், ஈறு–களை சுத்–தம் செய்–யும். த�ொடர்ந்து நாவல் பழங்– க ள் சாப்– பி ட்டு வந்– த ால் குடல், இரைப்–பைக் க�ோளா–று–கள் நீங்–கும்; இ–தய தசை–கள் வலு–வ–டை–யும். நாவல் பழச்– சா–றும் பெரு–நன்மை விளை–விக்–கும். நாவல் மரப்– ப ட்டை நரம்பை பலப்– ப – டு த்– து ம். மூச்–சுக்–கு–ழல் அழற்சி, காச–ந�ோய், குடல் புண்–கள் மற்–றும் வயிற்–றுப்–ப�ோக்கு ஆகி–ய– வற்றை குண–மாக்–கு–கி–றது.

கன்–னிய – ா–கும – ரி மாவட்டம் த�ோவாளை தாலு–கா–வில் உள்ள ஒரு கிரா–மம், நாவல்– கா–டு!. ஒரு காலத்–தில் அதி–க–மான நாவல் மரங்–கள் இருந்–த–தால் அந்–தப் பெயர். அரு–க– தம், நவ்–வல், நம்பு, சாட்டு–வ–லம், சாம்–பல் ஆகி–யவை நாவ–லுக்–கான வேறு பெயர்–கள். கரு–நா–வல், க�ொடி நாவல், ஜம்பு நாவல் என நாவல் மர–வ–கை–கள் உள்–ளன. ஔவை–யா–ருக்கு முரு–கன் வைத்த ச�ோத– னையே நாவல் பழத்–தால் தான் வந்–தது. ஒரு முறை ஔவை–யார் பசி–யால் மிகுந்த களைப்– ப�ோடு நடந்து வந்து க�ொண்–டி–ருந்–த–ப�ோது, நாவல் மர நிழ–லில் சற்று அமர்ந்து இளைப்– பா–றின – ார். அப்–ப�ோது வெயில் கடு–மைய – ாக இருந்–தது. ப�ொது–வாக கடு–மைய – ான க�ோடை காலத்–தில்–தான் சுவை–யான நாவல்–பழ – ங்–கள் கிடைக்–கும். மரத்–தின் மீது அமர்ந்–திரு – ந்த ஒரு சிறு–வன் ஔவை–யாரை பார்த்து ‘‘என்ன பாட்டி பசி–யாக இருக்–கி–ற–தா? நாவல் பழம் தரட்டு–மா–?–’’ என்று கேட்டான். ஔவை–யா– ரும் சம்–மத – ம – ாய்த் தலை–யசை – த்–தார். உடனே அந்–தச் சிறு–வன், ‘‘பாட்டி உனக்கு சுட்ட–பழ – ம் வேண்–டு–மா? சுடாத பழம் வேண்–டு–மா–?–’’ என்று கேட்டான். பழத்–தில் என்ன சுட்டது, சுடா–த–து? ஆடு, மாடு மேய்க்–கும் சிறு–வந்– தானே, அது–தான் அறி–யா–மையி – ல் இப்–படி – க் கேட்–கி–றான் என்று நினைத்த ஔவை–யார், ‘‘சுட்ட–ப–ழமே தா,’’ என்–றார். சிறு–வன் ஒரு கிளையை பிடித்து பல–மாக உலுக்–கி–னான். நன்கு கனிந்த பழங்–கள் எல்– லாம் கீழே உதிர்ந்து விழுந்–தன.மண்–ணில் விழுந்த பழத்தை எடுத்த ஔவை– ய ார் அவற்–றில் ஒட்டி–யி–ருந்த மண்ணை எடுப்–ப– தற்–காக ஊதி–னார். உடனே சிறு–வன், ‘‘என்ன பாட்டி, பழம் சுடு–கி–ற–தா–?–’’ என நகைத்–த–படி கேட்டான். இதைக் கேட்ட–தும் அதிர்ந்–து–ப�ோ–னார் ஔவை–யார். தன்–னைச் ச�ோதிக்க இறை– வ–னான முரு–கன்–தான் இந்த நாட–கத்தை ஆடி–யி–ருக்க வேண்–டும் என்ற நம்–பிக்–கை– யில் முரு–கனை – த் துதித்து ஔவை–யார் பாட ஆரம்– பி த்– த ார். ஔவைக்கு அந்த நாவல் மரத்– த – டி – யி ல் முரு– க ன் – க ாட்– சி – ய – ளி த்து அருள்–பா–லித்–தான். திருச்– சி – யி – லு ள்ள திரு– வ ா– னை க்– க ா– வ ல்

திருத்–த–லத்–தில் இறை–வன் சிவ–பெ–ரு–மான் வெண் நாவல் மரத்–த–டி–யில்–தான் இன்–றைக்– கும் பக்–தர்–களுக்கு காட்சி தரு–கி–றார். பஞ்–ச– பூ– த ங்– க ளில் ஒன்– ற ான நீராக இறை– வ ன் இங்கே உறைந்–தி–ருக்–கி–றான். பரம்– ப�ொ – ரு – ள ான சிவனை யானை ஒன்று நாள்–த�ோ–றும் வழி–பட்டு வந்து முக்தி அடைந்– த – த ாக தல புரா– ண ம் கூறு– கி – ற து. யானை முக்தி பெற்–றத – ால்–தான் இத்–தல – ம் திரு– வா–னைக்–கா–வல் என்று பெயர் க�ொண்–டது. லிங்–க–ரூ–ப–மான மூல–வர், ஜம்–பு–கே–ஸ்–வ–ரர், ஜல–கண்–டே–சு–வ–ரர், தீர்த்–தன், க�ோச்–செங்–க– னேஸ்–வ–ரர் என்–றெல்–லாம் ப�ோற்–றப்–ப–டு–கி– றார். அப்–பர் பெரு–மான், ஈர–மாய புன்–சடை ஏற்ற திங்–கள் சூடி–னான் ஆரம் ஆய மார்பு உடை ஆனைக்–கா–வில்

அண்–ணலை வார–மாய் வணங்–குவ – �ோர் வல்–வினை – க – ள்

மாயு–மே!

- என்–கி–றார். இந்த ஈச–னைப் ப�ோற்–றித் துதிப்–ப�ோர்–களுக்கு எந்–த–வித சங்–க–ட–மும் நேரா–மல் அவர்–களை – ப் பாது–காத்து அருள்– வான் என்–கி–றார். அ ன் – ன ா – ளி ல் ச�ோ ழ ர் – க ள் ஆ ண ்ட திருச்–சிக்கு, உறை–யூர் தலை–நக – ர – ம – ாக விளங்–கி– யது. திருச்–சியி – ல் கரை–புர – ண்டு ஓடிய காவிரி ஆற்–றுக்கு வடக்கு கரை–யில் நாவல் மரங்– கள் த�ோப்–பு–க–ளாக வளர்ந்–தி–ருந்–தன. நாவல் –ம–ரங்–கள் அடர்ந்து வளந்–தி–ருந்த வனத்–தில் ஒரு வெண் நாவல் மரத்–த–டி–யில் இறை–வன் லிங்க ரூப–மாக பூஜிக்–கப்–பட்டு வந்–தான். இந்த இறை–வனை ஒரு யானை பல ஆண்–டுக – ள – ாக மலர்–க–ளால் அர்ச்–சித்து பூஜை செய்து வந்– தது. ஒரு–நாள் சிலந்தி ஒன்று லிங்–கத்–திற்கு

நாவல் மரம் மேல் பந்– த ல் ப�ோன்று தன் வலையை அமைத்–தது. ஆனால், யானைய�ோ அதனை ஒட்டடை என்ற அசுத்–தப் ப�ொரு–ளா–கத்– தான் பார்த்–தது. அதை தனது தும்–பிக்–கைய – ால் துடைத்–தெறி – ந்–து– விட்டு வழக்–கம்–ப�ோல் பூஜை செய்–து–விட்டு திரும்–பி–யது. ஆனால், அந்த சிலந்–திய�ோ தனது செயலை நிறுத்–தவி – ல்லை. மீண்–டும், மீண்–டும் வலை பின்னி பந்–தல் அமைத்–தது. யானை–யும் விடா–மல் அதை அழித்– த�ொ – ழி த்– த து. சிலந்– தி – ய ால் யானை– யின் செயலை ப�ொறுத்–துக்–க�ொள்ள முடி–ய– வில்லை. க�ோபம் க�ொண்ட சிலந்தி அடுத்த நாள் தன் பந்–த–லைக் கலைத்த யானை–யின் துதிக்–கைக்–குள் புகுந்து க�ொண்டு கடு–மை– யா– க க் கடித்– த து. இத– ன ால் துடி– து – டி த்த யானை மண்–ணில் விழுந்து மடிந்–தது. தும்– பிக்–கைக்–குள் நுழைந்து–விட்ட சிலந்–தியு – ம் மீள முடி–யா–மல் இறந்–தது. நாவல் மரத்–த–டி–யில் சிவ–லிங்–கத்–திற்கு நாள்–த�ோ–றும் மலர்–க–ளால் பூஜை செய்து வந்த யானை முக்தி அடைந்து மீண்– டு ம் பிறவா நிலையை அடைந்– த து. சிவ–னுக்கு இரண்டு நாட்–கள் பந்–தல் அமைத்த சிலந்தி இந்த மண்–ணு–லகை – ஆளும் மன்–ன– ராக பிற–வி–யெ–டுத்–தது. இந்த அற்–புத இறை–வ–னின் திரு–வி–ளை யா–டல் காட்–சியை, அப்–பர் பெரு–மான், அரண் இலா வெளியே நாவல் அருள்

நிழ–லாக ஈசன் வரண் இய–லா–கித் தன் வாய் நூலி–னால்

பந்–தர் செய்ய முரண் இலாச் சிலந்தி தன்னை முடி–யுடை

மன்–னன் ஆக்–கித் தர–ணி–தான் ஆள–வைத்–தார் சாய்க்–காடு

மேவி–னா–ரே!

- என்று பாடி மகிழ்–கி–றார். ச�ோழ மன்–னர்–களில் ஒரு–வர – ான சுப–தே–வ– னுக்–கும், அவ–ரு–டைய பட்டத்–த–ர–சி–யான கம–லவ – தி – க்–கும் பல ஆண்–டுக – ள – ாக பிள்–ளைப்– பேறு இல்–லா–மல் மனம் வாடிக்–கிட – ந்–த–னர்.

82

ðô¡

1-15 மே 2015

ஒவ்–வ�ொரு சிவத்–த–ல–மா–கச் சென்று இறை– வனை வணங்கி வந்–த–னர். அந்–த–வ–கை–யில் கரூ–வூர் பசு–ப–தீஸ்–வ–ரர் அரு– ள ால் கம– ல – வ தி கரு– வு ற்– ற ாள். இறை– வ–னின் அருட்–கரு – ணையை – நினைத்து அவர்– கள் ஆனந்–த–ம–டைந்–த–னர். பிர–சவ நாளும் வந்–தது. ஜ�ோதி–டர்–கள், ‘பிறக்–கப்–ப�ோ–வது ஆண் குழந்–தைத – ான்; ஆனால், ஒரு நாழிகை கால–தா–ம–த–மா–கப் பிறந்–தால் இந்த உல–கத்– தையே அர– ச ாட்சி செய்– யு ம் பாக்– கி – ய ம் பெறு–வான்’, என்று கணித்து கூறி–னார்–கள். ஜ�ோதி– ட ர்– க ளின் கருத்தை ஏற்– று க்– க�ொண்–டாள் அரசி கம–ல–வதி. அதற்–காக ஒரு நாழிகை தலை–கீ–ழா–கத் த�ொங்கி, அதன்– பி– ற கு ஒரு நாழிகை நேரம் கழித்து அழ– கான ஆண் குழந்–தையை – ப் பெற்–றெடு – த்–தாள். இப்–படி சற்றே இயற்–கையை மீறி–ய– வ–கையி – ல் பிறந்–த–தால் குழந்–தை–யின் கண்–கள் ரத்–தத் திரட்–சி–யு–டன் இருந்–தன. அத–னால் அவன் செங்–கட் (செங்–கண்) ச�ோழன் என்–ற–ழைக்– கப்–பட்டான். உரிய காலத்–தில் ச�ோழ மன்–னர் தனது மைந்–தனு – க்கு முடி–சூட்டி–விட்டு அர–சிய�ோ – டு தவம் மேற்–க�ொள்–ளக் கான–கம் சென்–றார். செங்–கட்–ச�ோ–ழன் சேரர்–களை – –யும், பாண்–டி– யர்–க–ளை–யும் வென்–ற–த�ோடு தன் புலிக்–க�ொ– டியை இம–ய–ம–லை–யி–லும் நாட்டி–னான். அவ–ரது ஆட்–சி–யின் எல்லை விரிந்–தது. அவன் ஆட்சி காலத்–தில் சிவத்–திரு – த்–தல – ங்–கள் சிறப்–பாக ப�ோற்–றப்–பட்டன. பல சிவ ஆல– யங்–கள் த�ோற்–றுவி – க்–கப்–பட்டு, திருப்–பணி – க – ள் முழு–மை–பெற்–றன. ஆறு கால பூஜை–களும், யாகங்–களும் நடை–பெற்–றன. க�ோச்–செங்–க–ணா–னும் பல்–வேறு சிவத்– தி–ருத்–த–லங்–களுக்கு சென்று வழி–பட்டான். அப்–படி – த்–தான் திரு–வா–னைக்–கா–வல் சென்று நாவல் மரத்–த–டி–யில் ஜல லிங்–க–மாக விளங்– கும் பரம்–ப�ொரு – ளை வழி–பட்டார். இறை–வன் சந்–ந–தி–யில் தான் முற்–பி–ற–வி–யில் ஒரு சிலந்–தி– யா–கப் பிறந்–திரு – ந்–தது பளிச்–சென்று உதித்–தது; தனக்கு எதி–ரி–யாக விளங்–கிய யானை–யை– யும் நினைவு கூர்ந்–தான். தனக்கு இத்–த–கைய பெரு–வாழ்–வ–ளித்த இறை–வ–னின் பாதத்–தில் வீழ்ந்– த ான். பிறகு, பல்– வே று சிவத்– த – ல ங்– களை நிர்–மா–ணித்–தான். அவை–யெல்–லாம் யானை ஏற முடி–யாத மாடக்–க�ோயி – ல்–கள – ாக விளங்–கின. திரு–வா–னைக்–கா–வல் க�ோயில் அவற்–றுள் ஒன்று. இந்தக் க�ோயில் கரு– வ – றை – யி ல் உள்ள லிங்–கத்தை எப்–ப�ோ–தும் தண்–ணீர் சூழ்ந்–தி– ருக்–கி–றது. கரு–வ–றைக்–குல் ஊற்–று–நீர் தடை– யின்றி ப�ொங்–கிப் பெரு–குகி – ற – து. கரு–வறை – யி – ன் வாசல் நேராக இருக்–காது. பக்–க–வாட்டில்– தான் இருக்–கும். மூல–வர் ஜம்புகேஸ்வ–ரர் என்று ப�ோற்–றப்–ப–டு–கி–றார். யானை நாள்– த �ோ– று ம் பூஜை செய்து

வணங்கி இறை– வ னை வழி– பட்டு முக்தி அடைந்– த – து ப – �ோ–லவே அன்னை பரா–சக்தி இந்–தத் திருத்–த–லத்–தில் இறை– வனை நாள்–த�ோ–றும் பூஜை செய்து வரு–கி–றாள் என்–பது ஐதீ–கம். இதை நினைவு கூறும் வகை– யி ல் ஒரு சிவாச்– ச ா– ரி – யார் ஒரு– வ ர் நாள்– த� ோ– று ம் உச்–சிக்–கால பூஜை–யின்–ப�ோது அம்– ம ன் ப�ோன்று புடவை அணிந்து இறை–வனு – க்கு பூஜை செய்–வதை – க் காண–லாம். நாவல்–மர வனத்–தில் நாள்– த�ோ–றும் யானை இறை–வனை பூஜை செய்– வ தை பார்த்த முனி– வ ர் ஒரு– வ ர் தானும் இ ற ை – வ – னு க் கு த�ொ ண் டு செய்– யு ம் பாக்– கி – ய த்– தி ற்– க ாக நாவல் மர– ம ாக வேண்– டு ம் என்று விருப்– ப ம் க�ொண்டு த வ – மி – ரு ந் – த ா ர் . ஒ ரு – ந ா ள் நாவல் மரத்–தி–லி–ருந்து நாவல் கனியை தவ–மி–ருந்த முனி–வ– ரின் மடி–யில் விழச்–செய்–தார் இறை– வ ன். அந்த இறைப் பி ர – ச ா – த த்தை மு னி – வ ர் மன–முவ – ந்து உட்–க�ொண்–டார். உடனே அவர் நாவல் மர–மாக வளர்ந்– த ார்; இறை– வ – னு க்கு நிழ–லாக அமைந்–தார். நாவல் மரத்–துக்கு ஜம்பு என்–றும் ஒரு பெயர் இருப்– ப – த ால், இவர் ஜம்பு முனி– வ ர் என்– ற – ழை க்– கப்– ப ட்டார். இவர் நினை– வாக இன்–றும் திரு–வா–னைக்– கா–வ–லில் ஜம்பு தீர்த்த குளம் உள்–ளது. இக்– க� ோ– யி – லி ல் மூல– வ – ராம் ஜம்–பு–கேஸ்–வ–ரரை நாள்– த� ோ – று ம் வ ழி – ப ட்டா ல் , தண்– ணீ ர் சம்– ப ந்– த ப்– ப ட்ட எந்த ந�ோயும் வராது. தண்– ணீர் கண்–ட–மும் இருக்–காது. இத்–திரு – த்–தல – த்–தின் தல–விரு – ட்– ச–மும் நாவல் மரமே. இந்த நாவல் மரத்– த – டி – யி ல்– த ான் யானை–யும், சிலந்–தியு – ம், ஜம்பு முனி–வ–ரும் இறை–வனை வழி– பட்டு முக்தி அடைந்–த–னர். அதே–ப�ோல்–தான் அன்னை பரா– ச த்– தி – யு ம் இந்த நாவல் ம ர த் – த – டி – யி ல் – த ான் ந ா ள் த� – ோ–றும் இறை–வனு – க்கு பூஜை செய்து வரு–கிறா – ள். இந்த நாவல் மர நாய–கனை

திரு–நா–வுக்–க–ர–சர் ப�ோற்–றிப்–பா–டு–கிறா – ர்: குன்றே யமர்–வாய் க�ொலை–யார் புவி–யின் தன்தோ லுடை–யார் சடை–யார் பிறை–யாய் வென்–றாய் புர–மூன் றைவெண்நா வலுனே நின்றா யரு–ளாய் எனும் நே ரிழை–யே!

கட–லூர் மாவட்டம், திரு–நா–வ–லூ–ரி–லுள்ள நாவ–லேஸ்– வ–ரர் க�ோயி–லி–லும் நாவல் மரம் தல விருட்–ச–மாக உள்– ளது. இத்–த–லம் சுந்–த–ரர் அவ–த–ரித்த புண்–ணிய பூமி–யா–கும். சுந்–த–ர–ரின் தாயான இசை–ஞா–னி–யார் இத்–த–லத்–தில் உள்ள இறை–வ–னுக்கு த�ொண்டு செய்து முக்தி பெற்–றார்.அரு–ண– கி–ரி–நா–த–ரால் திருப்–பு–க–ழா–கப் பாடல் பெற்ற திருத்–த–லங்– களில் இது–வும் ஒன்று. மேலும் இங்கே தட்–சி–ணா–மூர்த்தி ரிஷப வாக–னத்–தில் நின்ற க�ோலத்–தில் காட்சி அளிப்–ப–து– ப�ோல வேறு எங்–கும் காண இய–லா–து! இத்–தல – த்–தில் அருள்– பா–லித்து வரும் திரு–நா–வலே – ஸ்–வர – ரை – யு – ம், அன்னை சுந்–தர – – நா–ய–கி–யம்–மை–யை–யும் சுந்–த–ரர் பாடி–வ–ணங்–கி–யி–ருக்–கிறா – ர்: “க�ோவ–லன் நான்–மு–கன் வான–வர் க�ோனும் குற்–றே–வல் செய்ய மேவ–லர் முன்–பு–ரம் தீயெழு வித்த வின்–ஓர் அம்–பின – ால் ஏவல னார்–வெண்–ணெய் நல்–லூ–ரில் வைத்–தனை ஆளுங் க�ொண்ட நாவல னார்க்–கிட – ம் ஆவது நந்–திரு நாவ லூரே!”

திருநாவலேஸ்வரர்

இத்–த–லத்–தில் அருள் பாலிக்–கும் இறை–வனை அன்னை பார்–வதி, மகா–விஷ்ணு, சண்–டீச – ர் ஆகி–ய�ோர் வழி–பட்டி–ருக்– கி–றார்–கள். சுக்–கி–ர–னின் த�ோஷம் நீங்–கிய தலம் இது. பூராட நட்–சத்–தி–ரத்–தில் பிறந்த அன்–பர்–கள் வழி–பட வேண்–டிய முதன்–மைய – ான க�ோயில் இது என்–கிறா – ர்–கள். இத்–தல – த்தை முன்பு திரு–மா–நல்–லூர் என்று அழைத்–த–னர். பண்–ருட்டி ரயில் நிலை–யத்–தின் மேற்கே உளுந்–தூர்– பேட்டைக்கு செல்–லும் சாலை–யில் ஒரு மைல் த�ொலை–வில் இத்–த–லம் அமை–யப்–பெற்–றுள்–ளது. (விருட்–சம் வள–ரும்) ðô¡

83

1-15 மே 2015

அஹ�ோபிலம் 18ம் பக்க த�ொடர்ச்சி...

பா

வன நர–சிம்–ம–ரை –நாம் அடுத்து தரி–சிக்–கப் ப�ோகி– ற�ோம். நம் மன மற்–றும் உடல் பலத்தை ச�ோதிக்– கும் பெரு–மாள்– இ–வர். கல்–லை–யும், முள்–ளை–யும், கரடு முர–டான பாதை–யை–யும் காலுக்கு மெத்–தை–யாக நாம் கரு–திக்– க�ொள்ள வேண்–டும்–!– க–ரு–டாத்ரி மலை–யின் தென்– பு–றம்– அ–டர்ந்த காட்டுப் பகு–தி–யில் பவன நதிக்–க–ரை–யில் இவ்–வா–லய – ம் அமைந்–துள்–ளது. மேல் அஹ�ோ–பில – த்–திலி – ரு – ந்– து–சு–மார் 8 கி.மீ. த�ொலை–வில் அடர்ந்த மலைக் காட்டுப் பகு–தி–யில் உள்–ளது. இந்–தக் க�ோயி–லை –ந–டைப் பய–ண– மா–கவு – ம் சென்–றடை – ய – ல – ாம்; ஜீப், டிராக்–டர் ஆகிய வாகன வச–தி–யு–ட–னும் ப�ோக–லாம். கரு–வ–றை–யில் –ந–ர–சிம்ம மூர்த்தி சதுர்–புஜ – ங்–களு–டன் வீற்–றிரு – க்–கிற – ார். இடது மடி–யில் லக்ஷ்மி பிராட்டி–யைத்–தாங்–கி–யுள்–ளார். மேல் கரங்–களில்–சங்–கும் சக்–க–ர–மும் ஏந்தி, கீழ் வலது கரம் அபய ஹஸ்–தம் காட்ட, இடது கரம் தாயாரை அர– வ – ணை த்– து க்– க�ொ ண்– டி – ரு க் கி – ற – து. இவ–ருடைய – இருக்கை, சுருட்டி அடுக்–கின – ாற்– ப�ோல் அமைந்த ஏழு தலை–கள் க�ொண்–ட– ஆ–தி–சே–ஷ–னின் உடல்– தான். இவ–ர–து– சந்–ந–தி–யில் வர–த–ரா–ஜப் பெரு–மாள், நவ–நீ–த– கி– ரு ஷ்– ண ன், க�ோபால கிருஷ்– ண ன், ஆஞ்– ச – நே – ய ர் ஆகி– ய�ோ – ர ை– யு ம் கண்டு களிக்– க – ல ாம். சரி, இந்த மூல–வ–ருக்–கு– ஏன் பாவன நர–சிம்–மர் என்று பெயர்? இவ– ருக்கு மட்டு–மல்ல, இந்–தத் தலத்–திற்–கும் பாவன க்ஷேத்–திர – ம்– என்றே பெயர். இது பரத்–வாஜ மக–ரி–ஷி–யால் ஏற்–பட்டது. தனக்–கேற்–பட்ட பிரம்–ம–ஹத்தி த�ோஷத்–தைப்– ப�ோக்–கிக் க�ொள்ள – இந்–தக் க�ோயி–லுக்கு வந்த அவர், இங்கு தியா–னம் செய்து அந்–தப் பாவத்–தைப்–ப�ோக்–கிக்–க�ொண்டு, புனி–த–ம– டைந்–த–தால்–தான்–அந்–தப் பெயர்! பாவன நர–சிம்–மர் கரு–வ– றை–யின் மேல் விதா–னம் கல்–லில் செதுக்–கப்–பட்டுள்–ளது. பெரு–மாள் இடது திரு–வ–டியை மடக்கி, வலது திரு–வ–டி– யைத் த�ொங்–க–விட்டு சுக ஆச–னத்–தில் காட்–சிய – –ளிக்–கி–றார். தாயா–ரின் மலர்ப் பாதங்–களை, ஒரு தாமரை மலர் தாங்கி மகிழ்–கிற – து. செஞ்–சு–லக்ஷ்–மித் தாயார் வேடுவ குலத்–தைச் சேர்ந்– த – வ – ள ா– க – இ ங்கே அவ– த – ரி த்– தி – ரு க்– கி – ற ார். இந்– த த் – த ா– ய ாரை பக– வ ான் இங்கு வந்து திரு– ம – ண ம் செய்– து– க�ொ ண்– ட – த ால் வேடுவ குலத்– தி – ன ர் ஒவ்– வ�ொ – ரு – ச–னிக்–கி–ழ–மை–யன்–றும் இங்கு வந்து விழா க�ொண்–டா–டு கி – ற – ார்–கள். அச்–சம – ய – ம் அவர்–கள் க�ோழி, ஆடு–ப�ோன்–றவ – ற்றை பலி க�ொடுக்–கிற – ார்–கள். மாசி மாதம் நடக்–கும் பிரம்–ம�ோற்–ச– வத்–தின்–ப�ோது வேடு–வ–கு–லத்–தி–னர் சீர் வரிசை செய்து, களிப்– பு – ட ன் க�ொண்– ட ாடி பக– வ ானை தரி– ச – ன ம் செய்–கி–றார்–கள்.(இந்–தப்–ப–கு–தி–யில் கரடு முர–டான பாதை– யில் பய–ணிக்க இய–லா–தவ – ர்–களுக்–காக, இங்கு வந்து பாவன நர– சி ம்– ம – ர ை– த – ரி – சி க்க இய– ல ா– த – வ ர்– க ளுக்– க ாக, கீழ்

84

ðô¡

1-15 மே 2015

அஹ�ோ– பி – ல த்– தி ல் சந்– ந – தி த் தெரு–வுக்கு அடுத்த தெரு–வில்– பா– வ ன நர– சி ம்– ம ர், க�ோயில் க�ொண்–டிரு – க்–கிற – ார். இங்–கேயே அ வ ர ை த ரி – சி த் து அ ரு ள் பெற–லாம். இரு–க–ரங்–களு–டன் இ வ ர் தி க ழ் – கி – ற ா ர் . வ ல து கரம் அபய ஹஸ்–தம் காட்ட, இட–து–க–ரம் மஹா–லக்ஷ்–மியை ஆலிங்–க–னம் செய்–துக�ொ – ண்–டி– ருக்–கிற – து.)அங்–கண்–ஞா–லம – ஞ்ச அங்–க�ோ–ளா–ரிய – ாய் அவு–ணன் ப�ொ ங் – க – வ ா – த ம் வ ள் – ளு – கி – ரால் ப�ோழ்ந்த புனி–த–னி–டம்– பைங்– க – ண ா– ன ைக்– க�ொ ம்– பு – க�ொண்டு பத்– தி – மை – ய ா– ல – டிக்–கீழ்ச்–செங்–க–ணா–ளி–யிட்டி– றைஞ்–சும்–சிங்–கவே – ள் குன்–றமே – - என்று பாடிக் களிக்– கி – ற ார் திரு– ம ங்– கை – ய ாழ்– வ ார். ஆழ்– வார் குறிப்–பிட்டுள்ள ‘புனி–தன்’ என்–ற–ச�ொல், இந்த பாவன நர– சிம்–ம–ரையே குறிக்–கி–றது என்று க�ொள்–ள–லாம். பிரம்–ம–ஹத்தி ப�ோன்ற க�ொடி–ய– த�ோ–ஷங்–க– ள ை – யு ம் தீ ர் த் து வை க் – கு ம் புனி–த–னல்–லவா அவர்! இந்த பாவன நர– சி ம்– ம ரை தரி– சி ப்– ப�ோர்,க�ொடிய பாவி–கள – ா–கவே இருந்–தா–லும், அந்–தப் பாவங்– களி–லிரு – ந்து எளி–தாக விடு–பட்டு அனைத்து வித– ம ா– ன – ந – ல ன் – க – ள ை– யு ம், வளங்களை– யு ம்– அ – டை – வ ா ர் – க ள் எ ன் று அறி–வு–றுத்–து–கிற – ார் ஆழ்–வார். அடுத்–த–தாக நாம் ஜ்வாலா நர–சிம்–மரை தரி–சிக்–கப் பய–ணப்– ப–ட–லாம். இந்–தப் பய–ண–மும் நம் உடல்–வ–லுவை ச�ோதிப்–ப– தா–கவே இருக்–கிற – து.பாவ–ன–ந–ர– சிம்–மரை தரி–சித்–து–விட்டு மீண்– டும் உக்ர நர–சிம்–மர் தலத்–துக்கு வர– வே ண்– டு ம். இங்– கி – ரு ந்– து – ம– று – ப டி 4 கி.மீ. மலை மீது பய– ணி த்– து ஜ்– வ ாலா நர– சி ம்– மரை தரி–சிக்–க–லாம். நம் பக்–தி– யைப் பார்த்து எதிர்ப்–படு – ம்செடி, க�ொடி– க ள்– ந ம்மை வாழ்த்தி வழி– ய – னு ப்பி வைக்– கி ன்– ற ன. பாறை–கள் நம் பாதங்–க–ளைத் த ா ங் – க த் த ய ா – ர ா க இ ரு க் – கின்– ற ன.நீர் இருக்– க க்– கூ – டி ய சுனை– க ள் நம் தாகத்– தை த் தீர்க்– க க் காத்– தி – ரு க்– கி ன்– ற ன.

சற்றே நின்–று–நம்–மைச் சுற்–றி–லும் பார்த்–தால் அந்தமலையேஹிரண்–யனி – ன் க�ோட்டைய�ோ (அரண்–மனைய�ோ – )என்று நம்–மைத் திகைக்க வைக்– கு ம்– ! – மே ல்– அ – ஹ �ோ– பி – ல த்– தி – லி – ரு ந்து 3½ கி.மீ. த�ொலைவு. கரு–டா–ச–லம், வேதா– ச–லம் எனும் இரு மலைச் சிக–ரங்–களுக்–கு– இ–டையி – ல் இத்–திரு – க்–க�ோயி – ல் அமைந்–துள்–ளது. அண்–ணாந்–து–பார்த்–தால் வெகு த�ொலை– வில், மலை உச்– சி – யி ல் ‘உக்ர ஸ்தம்– ப ம்’ தெரி–கிற – து. அந்த ஸ்தம்–பத்தி(தூணி)லிருந்–து– தான்–நர – சி – ம்–மர் வெளிப்–பட்டு ஹிரண்–யனை வதைத்–த–தா–கச் ச�ொல்–லப்–ப–டு–கி–றது. இந்த ஸ்தம்–பத்தை அடை–யஜ்–வாலா நர–சிம்–மர் க�ோயி– லி – லி – ரு ந்து மேலும் 4 கி.மீ. உயரே செல்ல வேண்–டும். ‘அதற்–கா–ன–தெம்–பைக் க�ொடு நர– சி ம்– ம ா’ என்று இந்த ஜ்வாலா நர–சிம்–மரை நாம் வேண்–டிக்–க�ொள்–ள–லாம்–! ஜ்–வா–லா–நர – சி – ம்–மர் அக்–னிப – �ோல் சுட்டெ–ரிக்– கும் ஆக்–ர�ோ–ஷத்–து–டன் அவ–த–ரித்த உக்–ரம் நிறைந்த நர–சிம்–மர்.ஹிரண்–யன் மீது க�ோபம் க�ொண்–டி–ருந்–த–ப�ோ–தும், மக்–கள் மீது இரக்– கம் க�ொண்–ட–வர். இவர் தரி–ச–னம்–த–ரு–வது ‘அச–லா–சல மேரு’ என்–னும் மலைப் பகு–தியி – ல். ஜ்வாலா நர–சிம்–மரை தரி–சிக்–கச் செல்–லும் வழி மிக–வும்–சி–ர–ம–மா–னது. வய–தா–ன–வர்–கள் மற்–றும் நடக்க இய–லா–த–வர்–கள் ட�ோலி–யில் செல்– ல – ல ாம். வழி– யி ல் பவ– ந ா– சி – னி – ஓ டை தண்–ணீர் சில இடங்–களில் முழங்–கால் அள– வில் ஓடிக்–க�ொண்–டி–ருக்–கும். சீரான நடை– பாதை வச–திய – ை–தற்–சம – ய – ம் அஹ�ோ–பில மடம் ஏற்–படு – த்–திக் க�ொடுத்–திரு – க்–கிற – து. மலை–யேறி செல்–லும்–ப�ோது, நம்–மைப்–ப�ோ–ல–ப–ய–ணிப்–ப– வர்–கள் ‘நா–ரா–யண – ா’, ‘நர–சிம்–மா’ என்று ஊக்–கக் குரல் க�ொடுத்–துக்–க�ொண்–டே–செல்– கி–றார்–கள். உட–னேயே அந்த மலைப் பிராந்– தி–யமு – ம் ‘ நாரா–யணா,’ ‘ந–ரசி – ம்–மா’ என்–று எ – தி – ர�ொ – லி – க்–கிற – து. அதா–வது பக–வான், ‘நான் உங்–களு–டன்–தான் இருக்–கி–றேன். பயப்–ப–டா– மல், கவ–லைப்–ப–டா–மல்–வா–ருங்–கள். நான் உங்–கள் ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரை–யும் கவ–னித்–துக்– க�ொண்– டி – ரு க்– கி – றே ன், பாது– க ாப்– ப – ளி க்– கி–றேன்–’எ – ன்று ச�ொல்–வது ப�ோல இருக்–கிற – து. ஒவ்– வ�ொ – ரு – வ ர்– கை – யி – லு ம் ஊன்– று – க�ோ ல்.

அதனை பூமி–யில் பதித்–துப் பதித்து, சற்றே முன் வளைந்து அந்–தக் க�ோல்–ப –லத்–தால் அடுத்த அடி எடுத்து வைத்து மீண்– டு ம் க�ோலைச் சற்று முன்– ன ால்– வை த்து... இப்– ப – டி – ய ா– க ப் பய– ண ம் த�ொடர்– கி – ற து. அரு– கி – லேயே 20 மீட்டர் உய– ர த்– தி – லி – ருந்து நீர்–வீழ்ச்–சி–க�ொட்டு–கி–றது. இங்கு 65 மீட்டர் நீளத்–துக்கு மலைச்–சா–ர–லில் பாதை அமைத்–தி–ருக்–கி–றார்–கள்.இதற்–குத் தடுப்–புக் கம்–பி–கள் ப�ோட்டி–ருக்–கி–றார்–கள். நீர்–வீழ்ச்சி நீரைத் தெளித்து பக்–தர்–கள – ை–வர – வே – ற்–பத – ால் பாதை நெடுக நீர் படர்ந்து வழுக்–கு–கி–றது. ஒரு– வ ர் பின் ஒரு– வ – ர ாக, தடுப்– பு க் கம்– பி – யைப் பிடித்–துக்–க�ொண்டு, மெல்ல, ஜ்வாலா நர–சிம்–மன்– இ–ருக்–கும் இடத்தை அடை–ய– லாம். ஆனால், அடை–மழை காலங்–களில் ஜ்வாலா நர–சிம்–ம–னை–சே–விப்–பது என்–பது பிரம்ம பிர–யத்–த–னம்–தான். இங்–குஜ்–வாலா நர– சி ம்– ம ர் ஒரு சிறிய, திறந்த, இயற்– கை – யாக அமைந்–துள்ள குகை–யின் கீழ் காட்சி யளிக்– கி – ற ார். இந்– த க் குகைக்– கு ள் மூன்று சிலை– க ள் உள்– ள ன. மத்– தி – யி ல் உக்– கி ர ரூப–மாய் நர–சிம்–மர் எட்டுத்–திரு – க்–கர – ங்–களு–டன் இடது காலை மடக்கி வலது காலைத் த�ொங்–க–விட்டு வீற்–றி–ருக்–கும் திருக்–க�ோ–லம். மடி–யில் ஹிரண்–யனை வைத்–துக்–க�ொண்டு இடது கரத்–தால் அவன் தலையை அசை– ய– வி – ட ா– ம ல் பிடித்– து க்– க�ொ ண்– டு – வ – ல து கரத்– த ால் அவன் கால்– க – ள ை– யு ம் அசை– யா– ம ல் பற்– றி க்– க�ொ ண்டு, இரண்டு கரங்– களின் நகங்–கள – ால்–அவ – ன் வயிற்–றைக் கிழித்து குடலை வெளியே எடுப்–பது – ப – �ோ–லக் காட்சி. மற்ற கரங்–களில் சங்கு,சக்–க–ரம் உள்–ளன. மீதி இரண்டு கரங்–கள் குடலை மாலை–யாக அணிந்– து – க�ொ ள்– கி ன்– ற ன.மேலும் வலது பக்– க ம் அவ– த ார சம– ய த்– தி ல் நர– சி ம்– ம ர் த�ோற்–றம் காட்டும் சிலை. இடது பக்–கம்– ஹி–ரண்–யனு – ட – ன் ப�ோர் புரி–வது ப�ோல சிலை. இதற்கு அரு–கில் ஒரு சிறிய நீர்த் தேக்–கம் (குண்– ட ம்)இருக்– கி – ற து. ஹிரண்ய வதம் முடிந்– த – து ம் நர– சி ம்ம பக– வ ான் இதில்

ðô¡

85

1-15 மே 2015

கையைக் கழு–வி–ய–தா–கச் ச�ொல்–கி–றார்–கள். இதி– லு ள்ள நீர் சிறிது சிவப்பு நிற– ம ாக உ ள் – ள து . இ த னை ர த்த கு ண் – ட ம் என்– கி – ற ார்– க ள். இந்– த – சந்– ந – தி க்– கு க் கீழே பள்–ளத்–தாக்–கில் காணப்–படு – ம் பசுமை மிகுந்த வாழைத் த�ோப்பு கண்–களுக்–கும்,மன–துக்–கும் தெம்–பைத் தரு–கிற – து. க�ொடூ– ர ன் ஹிரண்– யனை பெரு– ம ாள் வதம் செய்–யும் க�ோலத்–தை–யும், வதைத்–த– பின்– த ன் ரத்– த க் கரங்– க – ள ைக் கழு– வி க் – க�ொண்ட ரத்த குண்– ட த்தை யும் அந்த சம்–பவ – த்–தின் சாட்–சிய – ங்–கள – ா–கக்–கண்–ட�ோம். இனி,ய�ோகா–னந்த நர–சிம்–மரை தரி–சிக்–கச் செல்– ல – ல ாம்.வேதாத்ரி மலைத்– த�ொ – ட – ரில் மேற்கே கீழ் அஹ�ோ– பி – ல த்– தி – லி – ரு ந்து 2 கி.மீ. த�ொலை–வில் இவ–ருக்–கா–ன–ஆ–லய – ம் அமைந்–துள்–ளது. ஹிரண்ய வதம் முடிந்–த– தும் –பி–ர–ஹ–லா–த–னுக்கு நர–சிம்–மர் சில ய�ோக மந்–தி–ரங்–களை உப–தே–சித்து, ய�ோக முத்–தி– ரை–க–ளை–யும்– ச�ொல்–லிக் க�ொடுத்–தா–ராம். அந்த ஒரு நிலை– த ான் இங்கு அவர் வீற்– றி–ருக்–கும் க�ோலம். ஒரு சிறி– ய– கு–கை–யின் கீழ் ய�ோக நிலை– யி ல் ஆழ்ந்– தி – ரு க்– கி – ற ார் நர–சிம்–மர். உக்ர த�ோற்–றத்–திலே – –யே –பார்த்து வந்த நமக்கு இவ–ரது இந்த ய�ோக நிஷ்–டைத் த�ோற்– ற ம் பேரா– ன ந்– த ம் தரு– கி – ற து. இவர் தென்– தி – சை – ந�ோ க்கி அருள்– ப ா– லி க்– கி – ற ார். மேல் இரு கரங்– க ளி– லு ம் சங்– கு ம், சக்– க – ர – மும் பெரு– மை – யு – ட ன் திகழ்– கி ன்– ற ன.கீழ் இரு கரங்–களை ய�ோக முத்–திரைகளு–டன் தம் த�ொடை– க ள் மீது வைத்– தி – ரு க்– கி – ற ார் பெரு–மாள்.ய�ோகா–சன மூர்த்தி என்–ப–தால் தனித்–திரு – க்–கிற – ார். வக்ஷஸ்–தல – ம் என்ற பக–வா– னின் மார்–புப்– ப–கு–தி–யில்–கூட மஹா–லக்ஷ்மி காணப்– ப – ட – வி ல்லை.இந்– த – வி க்– ர – க த்தை காசி–ரெட்டி நாய–னார் என்–பவ – ர்–பிர – தி – ஷ்டை செய்– த – த ா– க ச் ச�ொல்– கி – ற ார்– க ள். இவர் 103 வயது வரை வாழ்ந்த பேறு–டை–ய–வர். இவர் ஏகப்–பட்ட– தி–ருப்–பணி – க – ள – ைச் செய்து, க�ோயி– லு க்– கு – மா– டு – க – ள ை– யு ம் தான– ம ாக

86

ðô¡

1-15 மே 2015

வழங்– கி – யு ள்– ள ார். அன்– ன – த ான சத்– தி – ர த்– தை–யும் நிர்–மா–ணித்–தார். க�ோயில்– வ–ளா– கத்–தில் இருக்–கும் நவ துளசி மாட மண்–ட– பத்–தில் அமைந்–தி–ருக்–கும் நவ–கி–ர–கங்–களும், தும்–பிக்கை ஆழ்–வார் சந்–ந–தி–யும் இவ–ரால் ஸ்–தா–பிக்–கப்–பட்ட–வை–தான். இதே பகு–தி– யில்–ஒரு நர–சிம்ம மூர்த்தி இருக்–கிற – ார். இவர் பிற்–கா–லத்–தில் வந்–த–வர் என்–ப–தால் இவரை பால ய�ோகா–னந்–த–ந–ர–சிம்–மர் என்–ற–ழைக்– கி– ற ார்– க ள். பிர– ப – ல – ம ா– ன – இந்த மூர்த்தி, கல்– ய ாண மண்– ட ப அமைப்– ப �ொன்– றி ல் க�ொலு– வி – ரு க்– கி – ற ார். இவ– ரு க்– கு ம் நான்கு கரங்– க ள்.ய�ோக சிம்– ம ா– ச – ன – ம ாக ஆதி – சே – ஷ ன்– மீ து அமர்ந்– து ள்– ள ார். ஆனால், சற்றே பின்– ன – ம – டைந் – தி – ரு க்– கி – ற து இந்த விக்–ர–கம். தனிச்–சந்–ந–தி–யில் சீதை, லட்–சு–ம–ண– ரு–டன் ராமர் அழ–குற காட்சி தரு–கி–றார். இவர் கால–டி–யில் அனு–மன் அருள்கிறார். அ டு த் – த – த ா க ச த் – ர – வ ட ந ர – சி ம் – ம ர் தரி–ச–னம். கரு–டாத்–ரி–மலை – –யில் கீழ் அஹ�ோ– பி– ல த்– தி – லி – ரு ந்து 3 கி.மீ. த�ொலை– வி ல் கிழக்கு திசை ந�ோக்கி அமைந்–தி–ருக்–கி–ற–து– இ–வ–ரது ஆல–யம். க�ோயில் விமா–னத்–தில் லக்ஷ்மி நர–சிம்–மர – ை–யும், கரு–டாழ்–வா–ரை–யும் தரி–சிக்–க–லாம்.‘ஆஹா’, ‘ஊஹு’ என்ற இரு கந்–தர்–வர்–கள் நர–சிம்–ம–ரைத் துதித்து இனிய கானம் இயற்–றிய – த – ா–கவு – ம்,அந்த சங்–கீத – த்–தில் மெய்–ம–றந்து அவர்–க–ளைப் பாராட்டவே பெரு–மாள் இங்கு த�ோன்–றி–னார் என்றும்– ச � ொ ல் – கி – ற து பு ர ா – ண ம் . ச ங் – கீ – த த் – தி ல் மு ன் – னேற வி ரு ம் – பு – ப – வ ர் – க ள் – இ ந் – த ப் பெரு– ம ாளை வழி– ப – டு – கி – ற ார்– க ள். நவ– ந – ர – சிம்–மர்–களி–லே–யே– இ–வரை ‘சுந்–தர ரூபன்’ என்று வர்–ணிக்–கி–றார்–கள். குடை ப�ோன்ற ஆல–யத்–தின்–கீழ் வீற்–றி–ருக்–கும் திருக்–க�ோ–லம். சத்ர என்– ற ால் குடை, வட என்– ற ால் ஆல– ய ம். அத– ன ா– லேயே இத்– தி – ரு – ந ா– ம ம். ஆல–ம–ரத்–த–டி–யில் க�ோயில் க�ொண்–டி–ருப் – ப – த ா– க – வு ம் க�ொண்டு, இவர் ஆல– ம ர நர– சிம்–மர், அதா–வது, சத்–ர–வ–ட–ந–ர–சிம்–மர் என்– றும் இந்த ஆல– ம – ர மே ஒரு குடை– ப �ோல க�ோயில் விமா–னத்–தைக்–காக்–கி–றது என்–றும் ச�ொல்–கிற – ார்–கள். முத–லில்–ஆறு கால் மண்–ட– பம் எதிர்ப்– ப–டு –கி –றது. அதன் தூண்–களில் ஆஞ்– ச – நே – ய ர் மற்– று ம் நர– சி ம்– ம – ரி ன் அழ– கி– ய – சி ற்– ப ங்– க ள் நம்– மை ப் பர– வ – ச ப்– ப – டு த்– து – கின்–றன. கரு–வ–றை–யில் –சத்–ர–வட நர–சிம்–மர் அரி–ய–வகை கருப்–பு–நி–றக் கல்–லில் உரு–வா– ன– வ – ர ா– க க் காட்– சி – ய – ளி க்– கி – ற ார். ஆஜா– னு – ப ா– கு – வ ா– ன – ப த்– ம ா– ச – ன த் திருக்– க�ோ – ல ம். இடது மேற்–க–ரங்–களில் சங்–கும் சக்–க–ர–மும் ஏந்தி, வலது கீழ்க் கையில்–அ–ப–யம் காட்டி, இடது கீழ்க்–கையை த�ொடை–யில் முத்–தி–ரை– யா–கவு – ம் பதித்–திரு – க்–கிற – ார். த�ொடை–யில்–பதி – த்– தி–ருக்–கும் கரம் மேலே குறிப்–பிட்ட கந்–தர்– வர்–களின் இசை–யைப் பாராட்டி தாளம்

ப�ோடு– கி – ற – த ாம்!(ஆலய முகப்– பி ல் இரு கந்– த ர்வ இசைக் கலை– ஞ ர்– க ளின்– உ – ரு – வ ச் சிலை–கள் உள்–ளன.)தனி–யே–சேவை சாதிக்– கும் இந்– த ப் பெரு– ம ா– ளி ன் திரு– ம ார்– பி ல் மஹாக்ஷ்மி வாசம் செய்– கி – ற ாள். இந்– த – மூர்த்– தி க்– கு க் கீழே சக்– க – ர ம் பிர– தி ஷ்டை செய்– ய ப்– ப ட்டுள்– ள து.நுண்– ணி ய கவின் வேலைப்– ப ா– ட – மைந்த கிரீ– ட – மு ம் ஆப– ர – ணங்–களும்–நம் கண்–க–ளைக் கவர்–கின்–றன. அதே–சம – ய – ம் சற்று உன்–னிப்–பா–கக – வ – னி – த்–தால் பெரு–மா–ளின்–பா–தத்–தில் ஓடும் பத்–ம–ரே–கை– யை–யும் நம்–மால் பார்க்க முடி–யும். இவரை சங்– கீ த நர– சி ம்– ம ர் என்– றே – க ளிப்– பு – ட ன் ப�ோற்–று–கிற – ார்–கள். அ டுத்– த – த ாக உக்ர ஸ்தம்– ப ம் ந�ோக்கி நாம் மேற்–க�ொள்–ளும் பய–ணம்–தான் சவால் மிகுந்–தது. 3½ கி – .–மீ.் மலை–மீது கால் பதித்து நடந்து சென்று உக்ர ஸ்தம்–பத்து உச்–சிய – ை– அ– டை – ய – ல ாம். பக்– க த்– து ப் பாறை– க ளை கைக– ள ால் பிடித்– து க்– க�ொ ண்டு, மிகக் குறு– கி ய பாறை– க ளுக்– கு – இ – டு க்– கி – ல ான பாதை–யில், இயற்–கை–யாக பக–வான் உரு– வாக்– கி – யி – ரு க்– கு ம் பாறைப் படி– க ள்– மீ து மெல்ல பாதம் பதித்து மேலேற வேண்–டும். உ க் – ர ஸ் – த ம் – ப ம் நி று – வ ப் – ப ட் டி – ரு க் – கு ம் உ ச் சி மு ற் – றி – லு ம் – ப ா – து – க ா ப் – ப ற் – ற து . அதி–கப – ட்–சம – ாக இரண்–டடி – க்கு இரண்–டடி ச து – ர த் – தி ன் மைய த் – தி ல் அ ந் – த த் தூ ண் உ று தி ய ா கி ஊ ன் றி நி ற் – கி – ற து . அத–னரு – கே – – ந–ரசி – ம்–மரி – ன் பாதங்–கள் காட்சி அளிக்– கி ன்– ற ன. இந்– த த் தூணை வலம் வர– ல ாம். அது– வு ம் தூணைப்– பி – டி த்– து க் – க�ொண்டு வரு–வது–தான் பாது–காப்–பா–னது. இந்–தத் தூணைப் பிளந்–து–க�ொண்டு தான் நர–சிம்–மர் த�ோன்–றின – ார் என்ற ஐதீ–கம் நில– வுவ தால், இத்–தூணை – த்–த�ொட்டு வணங்க சிலர் விரும்–பக்–கூடு – ம். இந்த உச்–சிக்கு வரு–வது என்–பது பிரம்ம பிர–யத்–த–னம்–தான்.ப�ொது– வாக இங்கு செல்ல யாருமே தயங்–குவ – ார்–கள். நர நர– சி ம்– ம ர்– க ள் தரி– ச – ன ப் பய– ண த்– தி ன் முத்– த ாய்ப்– ப ா– க – இந்த உக்– ர ஸ்– த ம்– ப – த – ரி – ச – னம் அமை– ய – ல ாம் என்– ற ா– லு ம், உறு– தி – யான மன�ோ– தை – ரி – ய – மு ம், மலை– யே – று ம் அனு– ப – வ – மு ம் க�ொண்ட இள– வ – ய – தி – ன ர்–

மட்டுமே இங்கு செல்ல முயற்–சிக்–கல – ாம் என்று அறி–வு–றுத்துகிறார்–கள். அஹ�ோ–பி–லம்– நவ நர–சிம்–மர்–கள் தரி–ச– னம் நிறை–வ–டை–யும் இத்–த–ரு–ணத்–தில் கருத்– தில் க�ொள்ள வேண்–டிய சில முக்–கிய – –மா–ன– வி – வ – ர ங் – க ள் : ந வ – ந – ர – சி ம் – ம ர் – க – ள ை – யு ம் – ஒ ரே ந ா ளி ல் த ரி – ச – ன ம் செ ய் – து – வி ட முடி–யாது. அஹ�ோ–பி–லத்–துக்–கு–வந்து, முதல் நாள் சிற்– று ண்டி,தண்– ணீ ர், மருந்– து – க ள் முத– ல ா– ன – வ ற்றை, அதிக சுமை– யி ல்– ல ா– த – ப–டி–யும், எளி–தா–கத் தூக்–கிச் செல்–லக்–கூ–டிய – – தா–க–வும்–எ–டுத்–துக்–க�ொண்டு விடி–யற்–கா–லை –யி–லேயே புறப்–பட்டு–விட வேண்–டும். மலை– யேறி அஹ�ோ–பில நர–சிம்–மன்,உக்–ரஸ்–தம்–பம் (முடிந்–தால்), ஜ்வாலா நர–சிம்–மர், வராஹ நர–சிம்–மர், மால�ோல நர–சிம்–மர், கரஞ்–ச–ந–ர– சிம்–மர் ஆகி–ய�ோரை தரி–சன – ம் செய்–துவி – ட்டு, மதி– ய ம் உண– வு க்கு தங்– கு ம் இடத்– து க்– கு த் திரும்– பி – வி – ட – ல ாம். பிற்– ப – க – லி ல்– ப ார்– க வ, ய�ோகா– ன ந்த மற்– று ம் சத்– ர – வ – ட – ந – ர – சி ம்– ம ர்– களை தரி–சிக்–கல – ாம்.மறு–நாள்–காலை பாவன நர– சி ம்– ம ரை நண்– ப – க – லு க்– கு ள்– த – ரி – ச – ன ம் செய்– து – வி ட்டு, மாலை– யி ல் கீழ் அஹ�ோ பி – ல – த்–தில் உள்ள பிர–ஹல – ாத வர–தனை தரி–சிக்– க–லாம்.சென்–னை–யி–லி–ருந்–து–ரே–ணி–குண்டா அர்–லக – ட்டா வழி–யாக அஹ�ோ–பில – ம் செல்–ல– லாம். இங்கு செல்ல பஸ், வேன், கார்–கள் வச–தி–நி–றைய உள்–ளன. அஹ�ோ–பி–லத்–தில் தங்– கு – வ – த ற்கு திருப்– ப தி தேவஸ்– த ா– ன ம், அஹ�ோ–பில மட விடு–திக – ள்–மற்–றும் தனி–யார்– வி–டு–தி–களும் உள்–ளன. (பிர–புச – ங்–கர் எழு–திய 108 திவ்ய தேச உலா பாகம் 4ல் இடம் பெற்–றி–ருக்–கும் கட்டுரை இது. ம�ொத்– த ம் நான்கு பாகங்– க ளில் 108 திவ்ய தேசங்–களும் இதே பாணி–யில் விரி–வாக எடுத்–துரைக் – க – ப்–பட்டி–ருக்–கின்–றன. ஒரு செட்டாக இந்த நான்கு புத்– த – க ங்– க – ளை–யும�ோ அல்–லது தனித்–தனி பாகங்–கள – ா– கவ�ோ வாங்க விரும்–புவ� – ோர், சூரி–யன் பதிப் –ப–கம், 229, கச்–சேரி சாலை, மயி–லாப்–பூர், சென்னை - 600 004 என்ற முக–வ–ரி–யைத் த�ொடர்பு க�ொள்–ள–லாம். த�ொலை–பேசி: 044-42209191- Extension: 21125). ðô¡

87

1-15 மே 2015

பாது–காக்–கப்–ப–ட–

வேண்–டிய

பெருஞ்–செல்–வம் எ

ளி– ம ை– யி ன் சின்– ன ம் கண்– ண – னி ன் அன்– பு த்– த �ோ– ழ ன். நண்– ப – னு க்கு அவல் க�ொண்டு சென்ற குசே–ல–னின் வண்–ணப்–ப– டத்–து–டன் வெளி–யான தங்–கள் இதழை தரி– சித்த ப�ோதே எங்–கள் வறு–மை–யெல்–லாம் நீங்–கிய உணர்வு ஏற்–பட்டது. மெய் சிலிர்த்– தது. பாராட்டு–கள்.

- பா.மூர்த்தி, பெங்–க–ளூரு.

அ

க்ஷ ய தி ரு – தி யை ஆ தா – ர த்தை வெளிப்–ப–டுத்–திய அழ–கிய அட்டைப்–ப–டம் கண்–ணைக் கவர்ந்–தது. அதன் சிறப்–பினை விளக்–கும் கட்டுரை மேலும் அருமை. அரிய ஆன்–மிக – த் தக–வல்–களை அள்–ளித் தந்து ‘அட, அப்–ப–டி–யா–!’ என ஆச்–ச–ரி–யப்–ப–டும் வகை– யில் அறி–யாத விளக்–கங்–களை தந்–தது கூடு– தல் சிறப்பு. அம்–பர் மாகாள பெரு–மான் பற்–றிய கட்டுரை நேரில் செல்ல அவா–வினை ஏற்–ப–டுத்–தி–யது.

- ஆயுள் வாச–கன், இரா.கல்–யா–ண–சுந்–த–ரம், வேளச்–சேரி.

நீரின்றி அமை–யாது உல–கு! அது எந்–த–

ளவு உண்மை என்–பதை தண்–ணீர், தண்–ணீர் என்று தவிக்–கும் மாநி–லங்–களை நம் தமிழ்–நாடு உள்–ளிட்டு பார்க்–கை–யில் உண–ரு–கி–ற�ோம். வானின்று கிழி–யும் நீர்–தாரை – க் கம்–பிக – ளை – த் தன் வச–மாக்கி பூமித்–தாய் இசைக்–கி–றாள். அந்த இசை– யி ன் நயம் நாட்டின் நலம். அழ–கா–கச் சித்–த–ரித்–துள்–ளார் திருப்–பூ–ரார்.

- கே. ஏ. நம–சி–வா–யம், பெங்–க–ளூரு.

‘அ

க்ஷய திரு–தி–யை’ திரு–நாள் தங்–கத்– திற்கு முக்– கி – ய த்– து – வ ம் தரு– கி ற நாளல்ல... பிறர்க்கு தரு–மம் செய்து அதன் வாயி–லாக

88

ðô¡

1-15 மே 2015

கிடைக்–கிற இறை–வன் அரு–ளால், வாழ்–வில் எல்லா வளங்–களும் பெறு–கிற ப�ொன்–னாள் என்–பதை கட்டு–ரையி – ல் ஆழ–மாக உணர்த்தி சிந்–திக்க வைத்து விட்டீர்–கள். பார் ப�ோற்– றும் பங்–காரு அடி–க–ளா–ரின் சீர்–மிகு பவ–ள– விழா வைப–வத்தை வண்–ணப்–பட – ங்–களு–டன் விவ– ரி த்த கட்டுரை, நிகழ்ச்– சி யை நேரில் பார்த்த பர–வ–சத்தை அளித்–தது.

- அயன்–பு–ரம், சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன்.

செ

வ்–வாய் த�ோஷம் குறித்த கேள்–விக்கு ஹரி–பி–ர–சாத் சர்மா அவர்–களின் விளக்–கம், மூட நம்–பிக்–கை–யில் மூழ்–கி–யுள்–ள–வர்–களின் அறி– வு க்– க ண்– க – ளை த் திறக்– கு ம் வண்– ண ம் அமைந்–தி–ருந்–தது. பாராட்டு–கள். அட்டை படம�ோ ஆஹா பேஷ்! பேஷ்! அற்–பு–தம். அட்டை டூ அட்டை ஏரா–ள–மான செய்–தி– கள். ஆன்–மிக பல–னால் அனை–வ–ருக்–கும் பலன் என்–றால் மிகை–யா–காது.

- அ.கிருஷ்–ண–கு–மார், பு.புளி–யம்–பட்டி.

சி

வன் மலை சுப்– பி – ர – ம – ணி – ய – சா மி க�ோயில் “உத்–த–ர–வுப்–பெட்டி” ஒரு புதி–ரா– கவே உள்–ளது – ம், அது அடுத்து வர–விரு – ப்–பத – ற்– கான சங்–கே–தக் குறி–யாக அமை–வ–தா–க–வும், “த�ொரட்டி” தல– ம – ர – மா க விளங்– கு – வ – து ம், அதன் ஆன்–மிக, மருத்–து–வப் பயன்–களும், தங்–கள் இதழ் வாயி–லா–கவே அறிய முடிந்– தது. தங்–கள் இதழ் பய–னுள்ள ப�ொக்–கி–ஷம் என்–றால் மிகை–யல்ல.

- இராம.கண்–ணன், திரு–நெல்–வேலி.

‘ஓ

ஷ�ோ– வி ன் கிருஷ்ண தத்– து – வ ம்’ த�ொடர் மிக அருமை. ஆன்–மிக – த்தை அனை– வ– ரு க்– கு ம் புரி– யு ம் வண்– ண ம், உள– வி – ய ல்

ரீதி–யாக விளக்–கும் ஓஷ�ோ–வின் கருத்–துக்– கள் மனதை செம்– ம ைப்– ப – டு த்– து – கி ன்– ற ன. பாது–காக்–கப்–பட வேண்–டிய பெருஞ்–செல்–வம் ஆன்–மிக இதழ்.

- பாபு கிருஷ்–ண–ராஜ், க�ோவை.

அ

வி ந ா சி தி ரு த்த ல த் தி ற் கு எத்–தனைய� – ோ முறை சென்–றுள்–ள�ோம். அத்– தி–ருத்–தல மகி–மையை தங்–கள் இத–ழின் மூலம் அறிந்து வியந்–த�ோம். நாங்–கள் அறிந்–தி–ராத பல தக– வ ல்– க ளை அற்– பு – த – மா க விவ– ரி த்த முனை– வ ர் பால– சு ப்– பி – ர – ம – ணி – ய ன் அவர்– களுக்கு எங்– க ள் நெஞ்– சார்ந்த நன்– றி – க ள் பற்–பல..

- ப�ொ.உமா–தேவி, பு.புளி–யம்–பட்டி.

‘வி

ளை– ய ாட்டுக்– கு ப் பின்’ தலை– யங்– க த்– தி ல் சது– ர ங்க விளை– ய ாட்டிற்– கு ப் பிறகு மூட்டை கட்டி, கறுப்பு-வெள்ளை பேத–மில்–லா–மல் ராஜா-சேவ–கன் என்–கிற பாகு– ப ா– டி ல்– ல ா– ம ல் எல்– ல� ோ– ரு ம் சமத்– து–வ–மாக ஏற்–றத்–தாழ்வு காட்டா–மல் ஒன்– றா–கப் பழ–கும் சம–ர–சத்தை சுட்டிக்–காட்டி சுய–ந–லப் ப�ோராட்டத்–தில் யுத்–த–க–ள–மாக்கி மனதை ப�ொறாமை தீயி–னால் மாச–டைவ – தி – – லி–ருந்–தும், குன்றி மாய்–வதி – லி – ரு – ந்–தும் விடு–பட தின–மும் இறை–வழி தான் ஒரே வழி என்–பதை – –

யும் வாழும்–ப�ோதே சம–ரச – ம் காண–வைக்–கும் அற்–புத வழி என்–பதை – யு – ம் ஆசி–ரிய – ர் விவ–ரித்த விதம் வியக்க வைத்–தது.

- எஸ்.எஸ்.வாசன், தென் எலப்–பாக்–கம், வந்–த–வாசி.

கு

ம்–ப–க�ோ–ணம் அரு–கில் திருத்–தே–வன்– குடி ஊரி–லும் நண்டு வழி–பட்ட சிவ–லிங்– கத்–தின் உச்–சி–யில் நண்–டு–வளை உள்–ளதா – ல் சிவ– னு க்கு கற்– க – டே ஸ்– வ – ர ர் என்ற பெயர் உள்–ளது. சக்தி வழி–பா–டுக்–காக ஆசி–ரி–யர் தேடி பிடிக்– கு ம் ஒவ்– வ�ொ ரு அம்– ம – னு ம் பிர–மிக்க வைக்–கின்–ற–னர். அக்ஷய திரு–தி–யில் வழி–பட அபூர்வ ஸ்லோ–கம் கிடைத்–திரு – ப்–பது பெரிய க�ொடுப்–பினை. மச்–சாவ – தா – ர – ம், மத்ஸ ஜெயந்தி பற்றி இவ்–வள – வு விரி–வாக எங்–குமே படித்–தது இல்லை. நன்றி.

- சிம்–ம–வா–ஹினி, சென்னை - 39.

அ

ள்ள அள்– ள க்– கு – றை – ய ாத அக்ஷய தி ரு – தி யை சி ற ப் பு ம ல – ரி ல் ப டி க் – க ப் படிக்–கத் திகட்டாத அற்–பு–த–மான தக–வல்– களை அள்– ளி த்– தந்த தங்– க ள் இத– ழு க்கு என்–றும், என்–றென்–றும் கட–மைப்–பட்டுள்ள ஆயி–ரக்–க–ணக்–கான வாசக அன்–பர்–களின் வரி–சையி – ல் நானும் ஒரு–வன் என்–பதி – ல் நான் உள்–ள–ப–டியே பெருமை க�ொள்–கி–றேன்.

- வா.மீனா–வா–சன், சென்–னா–வ–ரம்.

உ ைஸது சுபேஸது  வவஙஜ்க்டச பைஸனன:

ஜெகத்குரு ஆசார்ய சுவாமிகளின் ஆசியுடனும், ஆக்ஞையின்​்படியும், கீழககணட ்யாத்தி்ைக்ை அறிவிககிற�ாம் 1) 29.05.15 முதல் 8.6.15 வரை ஆந்திை பிைததச யாத்திரை.

2) 12.06.15 முதல் 28.06.15 வரை 4 ஜ�ோதிர்லிங்கங்கள், அம்ாஜி, புஷ்கர், ஜெய்ப்பூர், குெைாத், ைாெஸதான் உள்ளிட்ட ்ஞச துவாை்கா யாத்திரை.

3) 26.06.15 முதல் 28.06.15 வரை இைாதேஸவைம, தனுஷத்காடி யாத்திரை.

4) 29.06.15 முதல் 10.07.15 வரை ேதுைா, அலஹா்ாத், ்காசி, ்கயா யாத்திரை.

5) 13.07.15 முதல் 29.07.15 வரை புதுஜ்டல்லி, ெமமு,  ரவஷதணா ததவி, ந்கர், சிவத்காரி உள்ளிட்ட அேர்நாத் யாத்திரை.

6) 2.08.15 முதல் 13.08.15 வரை 5 ஜ�ோதிர்லிங்கங்கள், துல்ொபூர், தசாலாபூர், ்ண்டரீபுைம, த்காலாபூர், சதாைா, சனி சிங்கணாபூர், எல்தலாைா, ஷீைடி, நாசிக், அஷ்ட விநாய்கர்​்கள் உள்ளிட்ட ேஹாைாஷடிைா யாத்திரை.

7) 9.8.15 முதல் 11.8.15 வரை இைாதேஸவைம, தனுஷத்காடி யாத்திரை.

8) 17.08.15 முதல் 26.08.15 வரை அலஹோபோத், ்கோசி, ்கயோ திரிஸ்தளி ்கோசி யோத்திரை.

9) 31.08.15 முதல் 5.09.15 வரை ேங்களூர், உடுப்பி, முருத்டஸவர், த்கா்கர்ணா, ஜ்கால்லூர், ச்ருஙத்கரி, ஒைனாடு, குக்கி ஸுப்ைேணயா, தர்ேஸதலா, ்கடீல் துர்​்கா, ்கர்நா்ட்கா யாத்திரை.

10) 24.09.15 முதல் 10.10.15 வரை ேதுைா, ஹரித்வார், ரிஷித்கஷ, யமுதனாத்திரி, உத்திை ்காசி, ்கஙத்காத்திரி, த்கதார்நாத், ்த்ரிநாத் யாத்திரை.

11) 2.11.15 முதல் 16.11.15 வரை ேதுைா, ரநமிசார்யணயம, அதயாத்யா, அலஹா்ாத், ்காசி, ்கயா, தங்க அன்னபூர்ணா, தங்க விசாலாஷி, லடடு ததர் உள்ளிட்ட தீபோவளி நி� ்கங்கோ ஸ்ோன ்கோசி யோத்திரை. ஜேலும் ஜ்ததிவோரி அட்டவரை ேற்றும் விவைங்களுக்கு

 மஹாலக்ஷ்மி யாத்ா சர்வீஸ் Estd : 1967

1, யூசுப ஜலன - அருைோசல ஆசோரி வ்தரு, ஜசபபோக்​்கம், வசனரன - 600 005. வ்தோரலஜபசி ஆபீஸ : 044 - 2851 6845 வீடு: 044 2851 6957, வசல்: 94449 03845, 94444 06957.

Email - id : srimahalakshmi.yathra@gmail.com Founder : S.V.D. Ayyer

செல்–வம் பெருக்–கும்

வெள்–ளெ–ருக்கு விநா–ய–கர்

செ

ன்–னைக்கு அரு–கில் உள்ள ஓர–க–டம் என்–னும் ஊரில் வெள்– ளெ – ரு க்கு விநா– ய – க ர் க�ோயில் உள்– ள து. க�ோயில் நிலத்– தி ல் வெள்– ளெ – ரு க்– க ஞ் செடி– கள் வளர்க்–கப்–ப–டு–கின்–றன. வடக்கு ந�ோக்கி செல்–லும் வெள்– ளெ – ரு க்கு வேரைத் தேர்ந்– தெ – டு த்து சாஸ்– தி ர முறைப்–படி மஞ்–சள் காப்பு கட்டி, மந்–தி–ரம் கூறி எடுத்து வடித்த விநா– ய – க ர் திரு– வு – ரு – வ த்– து க்கு சக்தி அதி– க ம் என்–கிற – ார்–கள். வீட்டில் வெள்–ளெரு – க்கு விநா–யக – ர் இருப்–பது விசே–ஷ–மா–னது. அவ–ருக்கு அபி–ஷே–கம் செய்ய வேண்– டி– ய – தி ல்லை. எருக்– க ம்பூ, அறு– க ம்– பு ல், வன்– னி – யி லை ஆகி–யவ – ற்–றைச் சூட்டி வழி–ப–ட–லாம். அத்–தர், ஜவ்–வாது, புனுகு ப�ோன்ற வாச–னைப் ப�ொருட்க–ளைச் சாத்–தல – ாம். வெள்–ளெரு – க்கு விநா–யக – ர் எழுந்–தரு – ளி – ய வீட்டில் செல்–வம் பெரு–கும். பீடை–கள் அக–லும், மகிழ்ச்–சி–யு–டன் மன அமை–தி–யும் உண்–டா–கும்.

க

தண்–டிக்–கும் தர்ம தேவதை

ன்–னிய – ா–கும – ரி அரு–கே–யுள்ள பெரு–மாள்–புர – த்–தில் அருள்–பா–லிக்–கும் வெட்டி– மு–றிச்–சாள் இசக்கி அம்–மன் க�ோயில் அமைந்–துள்–ளது. இந்த அம்–மனை நினைத்–தாலே அநீதி செய்ய யாரும் அச்–சப்–ப–டு–வார்–கள். கார–ணம் ப�ொய் ச�ொல்–வ�ோ–ரை–யும், ஏமாற்–று–ப–வ–ரை– யும், நீதிக்கு அடங்–கா–த–வர்–களை – –யும் தண்–டிப்–ப–தில் தர்–ம–தே–வ–தை–யாக மக்–களுக்கு இசக்கி அம்–மன் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றாள். வெட்டி முறிச்–சாள் க�ோயி–லில் சத்–தி–யம் செய்ய வேண்–டும் என்று ச�ொன்ன உடனே பல–ரும் உண்–மையை ச�ொல்–லி–வி–டும் நிலை–யும் இருந்து வரு–கி–றது. க�ோயி–லின் வலப்–பக்–கத்–தில் அமைந்–தி–ருக்–கும் குளத்–தில் குளித்–து–விட்டு ஈர ஆடை–யு–டன் சத்–திய – ம் செய்–பவ – ர்–கள் வர வேண்–டும். க�ோயி–லின் வாச–லில் திரு–விள – க்கு ஏற்றி வைப்–பார்–கள். ஏற்–றிய விளக்–கினை மூன்று முறை அணைத்து சத்–தி–யம் செய்ய வேண்–டும். இவர்–கள் பக்–கம் நியா–யம் இல்லை என்–றால் ஏதே–னும் பாத–கத்தை அவர்–கள் சந்–திப்–பார்–க–ளாம். குழந்தை பாக்–கி–யம் இல்–லாத தம்–ப–தி–கள் க�ோயில் ஆல–ம–ரத்–தில் த�ொட்டில் வாங்கி கட்டி–னால் குழந்தை பாக்–கி–யம் கிடைக்–கும் என்–கி–றார்–கள். க�ோயில் மூலஸ்–தா–னத்–தில் ஒரு ச�ொம்பு நிறைய பால், சீவி வெட்டி வைத்த இள–நீர் ஆகி–ய–வற்றை வெள்ளி, செவ்–வாய்க்–கி–ழ–மை–களில் காலை வேளை–யில் பூஜைக்கு வைத்–து–விட்டு க�ோயில் நடையை மூடி–விட்டு செல்–வார்–கள். மறு–நாள் கதவை திறந்து பார்க்–கும்–ப�ோது பால் வைத்–தி–ருந்த செம்–பும், இள–நீ–ரும் காலி–யாக இருக்–கும் அதி–ச–யம் இன்–ற–ள–வும் த�ொடர்ந்து க�ொண்டே இருக்–கி–ற–து!

எமனை எதிர்க்–கும் விநா–ய–கர்

மாவட்டம் மணச்–ச–நல்–லூ–ரி–லி–ருந்து 10 கி.மீ. திருச்சி தூரத்–தில் இருக்–கும் திருப்–பைஞ்–ஞீலி – யி – ல் உள்ள எமன் க�ோயி–லின் நுழை–வா–ச–லுக்கு முன்–பாக உள்ள விநா–ய– கர் தெற்கு திசையை ந�ோக்–கி–ய–வண்–ணம் நின்ற நிலை– யில் காட்சி தரு– கி – ற ார். இடது காலை ஊன்றி, வலது காலைத் தூக்கி உதைக்–கும் நிலை–யில் காணப்–ப–டு–கி–றார். தெற்கு திசை–யில் உள்ள எமன் இங்கு வந்–தால் எதிர்ப்–புத் தெரி– வி க்க உதைக்– கு ம் நிலை– யி ல் இந்த த�ோற்– ற த்– தி ல் இருக்–கி–றார் என்–கி–றார்–கள். ந�ோய் ந�ொடி–யின்றி வாழ இவர் அருள்–பா–லிக்–கி–றார்.

90

- க�ோட்டாறு ஆ.க�ோலப்–பன் ðô¡

1-15 மே 2015

மாற்றம் ஏற்படும் ?

எனக்–குத் திரு–ம–ண–மாகி இரு–பது ஆண்–டு– கள் ஆகின்–றன. கல்–லூரி செல்–லும் பெண், பன்– னி – ர ண்– ட ாம் வகுப்பு படிக்– கு ம் பையன் உள்–ள–னர். கண–வர் நல்ல பணி–யில் உள்–ளார். அவ– ரு க்கு ஐம்– ப த்தி மூன்று வய– த ா– கி – ற து. அவ–ரிட – ம் இல்–லாத கெட்ட பழக்–கங்–களே இல்லை என்–பது திரு–மண – த்–திற்கு பிற–குத – ான் தெரிந்–தது. அனைத்–தையு – ம் ப�ொறுத்–துக் க�ொண்டு வாழ்ந்து வந்– தே ன். அவ– ரி ன் அட்டூ– ழி – ய ம் அதி– க – ம ாகி விட்டது. அவர் ஒரு வித–வை–ய�ோடு த�ொடர்பு வைத்–துள்–ளார் என்–பது இரண்டு வரு–டங்–களுக்கு முன்–பு–தான் அம்–ப–ல–மா–னது. அவ–ரின் கெட்ட நடத்–தை–யால் என் பிள்–ளை–களின் எதிர்–கா–லம் பாதிக்–கப்–பட்டு–விடு – ம�ோ என்ற மன வேத–னையி – ல் உள்–ளேன். தய–வு–கூர்ந்து அவர் ஜாத–கத்தை நன்கு ஆராய்ந்து அவ–ளை–விட்டு அவர் பிரிந்து வரு–வா–ரா? என்–பதை எனக்கு கூறுங்–கள்.

- ரா.கயல்–விழி, திண்–டுக்–கல்.

உங்–கள் கண–வ–ரின் ஜாத–கத்தை பிரு–கத் பரா–சார ஹ�ோரா சாஸ்–தி–ரம் எனும் நூலை அடிப்–பட – ை–யா–கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்–த�ோம். கடக லக்– ன ம், கன்னி ராசி– யி ல் உங்– க ள் கண–வர் பிறந்–திரு – க்–கிற – ார். அவர் ஜாத–கத்–தில் லக்–னா–தி–பதி சந்–தி–ரன் அதன் எதிர்–கி–ர–க– மான சூரி–ய–னு–டன் சேர்ந்து ஒரே பாதை– யில் அமர்ந்து அமா– வ ாசை திதி வாங்– கி – யுள்–ள–தா–லும் நவாம்–சத்–தில் பல–வீ–ன–மாக காணப்– ப – டு – வ – த ா– லு ம்– த ான் அவர் மனம் சப–ல–பட்டுக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. நடத்தை ஸ்தா–னத்–துக்–குரி – ய கிர–கம் நீச–மாகி சூரி–யனி – ல் அஸ்–தங்–க–மாகி வலு–வி–ழந்து காணப்–ப–டு–வ– தா–லும் புவி–யீர்ப்பு மற்–றும் காந்–தப்–புல – –கி–ர–க– மான சந்–திர – னு – ட – ன் சம்–பந்–தப்–பட்டு மறைந்து காணப்–ப–டு–வ–தா–லும்–தான் சுக–ப�ோ–கி–யாக இருக்–கி–றார். உங்–கள் கண–வர் ஜாகத்–தில் சனி–ப–க–வானே அஷ்–ட–மா–தி–ப–தி–யாகி லக்– னத்–தைப் பார்ப்–ப–தால் மனை–வி–யின் கஷ்–ட– நஷ்–டங்–களை புரிந்து க�ொள்–ளும் மனப்–பக்–கு– வம் அவ–ரிட – ம் இல்–லா–மல் ப�ோய்–விட்டது. நவாம்–சத்–திலு – ம் லக்–னா–திப – தி நடந்தை ஸ்தா– னா–திப – தி பூர்–வபு – ண்–ணிய – ா–திப – தி – க்–குரி – ய கிர–க– மும் வலு–வி–ழந்–த–தால்–தான் பெற்ற பிள்–ளை– களை நினைத்–துக்–கூட அவர் திருந்–தா–மல் உள்–ளார். உங்–கள் கண–வரு – க்கு 6.1.2011 முதல் சனி–ம–கா–தசை நடை–பெற்று வரு–கி–றது. சனி வக்–ர–மாகி நிற்–ப–து–டன் செவ்–வா–யின் சது–ரச் சாயலை பெறு–வ–தால் இவ–ரி–டம் வக்–ர–புத்–தி– யும் மன–சாட்–சி–யற்ற ப�ோக்–கும் அதி–க–மாக உள்–ளது. 18.9.2016 வரை புதன் புக்தி நடை– பெ– று ம். புதன் தனித்து நிற்– ப – த ால் புதன் புக்–தியி – ல் திருந்–துவ – த – ற்–காண வாய்ப்பு ஏதும் இல்லை. 19.9.2016 முதல் த�ொடங்–கும் கேது புக்–தி–யில் இவர் க�ொஞ்–சம் மாறு–வ–தற்–கான வாய்ப்–பு–கள் இருக்–கி–றது. புத்–திர ஸ்தா–னா–தி –ப–தி–யும் புத்–தி–ர–கா–ர–க–னு–மான இவ–ரு–டைய ஜாத– க த்– தி ல் வலு– வ ாக இருப்– ப – த ால் உங்– களின் பிள்–ளை–களுக்கு இவ–ரின் கெட்ட பழக்க வழக்–கம் த�ொற்–றிக்–க�ொள்ள வாய்ப்– பில்லை. அவ–ருக்கு நடை–பெற்–றுக் க�ொண்– டி–ருக்–கும் தசா–புக்–தியை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்–டும் ஜனன கால கிர–க– அ–மைப்பை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்டும் ஆரா–யும்– ப�ோது நீங்–கள் சிதம்–பர – ம் நட–ரா–ஜப் பெரு–மா– னை–யும், காஞ்–சி–பு–ரத்–தில் அருள்–பா–லிக்–கும் ஏகாம்–ப–ரேஸ்–வ–ர–ரை–யும் நெய் தீப–மேற்றி வணங்கி வாருங்– க ள். உங்– க ள் கண– வ ர் உங்–களுக்கு மட்டுமே உரித்–தா–கு–வார்.

?

நான் கடந்த இரண்டு ஆண்–டு–க–ளாக மிகுந்த மனக்–கஷ்–டத்தை அனு–ப–வித்து வரு–கி–றேன். நான் எனது மாமா மகனை காதல் திரு –ம–ணம் செய்–துள்–ளேன். 23.10.1998, வெள்–ளிக்– கி–ழமை திரு–ம–ணம் நடந்–தது. ஆனால், எனக்கு ஏழ–ரைச்–சனி நடப்–ப–தால் பல பிரச்–னை–கள். ðô¡

91

1-15 மே 2015

எங்–கள் ஜாத–கத்–தில் ஏதே–னும் பிரச்–னை–யா? அல்–லது தெய்–வக் குற்–ற–மா? எனக்கு நான்கு குழந்–தைக – ள். இரண்டு மகள்–கள், இரண்டு மகன்– கள். என்–னுடை – ய பிரச்–னைக – ள் எப்–ப�ோது தீரும். இதற்–கான பரி–கா–ரம் மற்–றும் குழந்–தை–களின் கல்வி, கண–வ–ருக்கு அர–சாங்க பணி கிடைக்– கு–மா? நான் மறு–ப–டி–பும் தெய்–வச் சந்–ந–தி–யில் பணி–பு–ரிய வாய்ப்பு கிடைக்–கு–மா?

- பி.ருக்–ம–ணிதே – வி, வேலூர். உங்– க ளின் ஜாத– க த்தை உத்– த ர காலா– மிர்–தம் எனும் நூலை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்–த�ோம். மேஷ லக்–னம், துலா ராசி–யில் பிறந்–தி–ருக்–கும் நீங்–கள் நல்ல அறி–வாளி. எதி–லும் விரைந்து முடி–வெ–டுப்– ப–தில் வல்–ல–வ–ராக இருப்–பீர்–கள். உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் இரண்–டா–வது வீட்டில் குரு இருப்–பத – ால் தெய்–வா–னுக்–கிர – க – ம் உங்– க ளுக்கு உண்டு. ஒன்– ப – த ா– வது வீட்டில் சுக்–கி–ரன் இருப்–ப– தால் வருங்– க ா– லத் – தி ல் வசதி, வாய்ப்–பு–கள் உங்–களுக்கு உண்டு. சுகஸ்– த ா– ன – ம ான நான்– க ாம் வீட்டில் பாத– க ா– தி – ப – தி – ய ா– கி ய சனி அமர்ந்–த–தால்–தான் கைக்கு எட்டி–யது வாய்க்கு எட்டா–மல் ப�ோகி–றது. அது–மட்டு–மல்–லா–மல் சுகா–திப – தி சந்–திர – னு – ம் ராகு–வுட – ன் சேர்ந்து நிற்–பத – ால் பணத்–தட்டுப்– பா–டும், மன–நிம்–ம–தி–யற்ற ப�ோக்– கும் அதி–கம – ாக உள்–ளது. 20.12.2017 வரை உங்–களுக்கு ஏழ–ரைச் சனி நடை–பெறு – வ – – தால் 15.4.2017 வரை புதன் தசை–யில் புதன் புக்தி நடை–பெற்–றுக் க�ொண்–டி–ருப்–ப–தா–லும் அத–னை–ய–டுத்து 12.4.2018 வரை கேது புக்தி நடை– பெ ற இருப்– ப – த ா– லு ம் அடுத்– த – டு த்து மனக்– க ஷ்– ட ங்– க ளும், செல– வி – ன ங்– க ளும், கடன் பிரச்–னை–களும் இருக்–கத்–தான் செய்– யும். 13.4.2018 முதல் த�ொடங்–கும் சுக்–கிர புக்–தி– யில் இழந்–ததை அனைத்–தையு – ம் மீட்–பீர்–கள். வசதி, வாய்ப்–பு–கள் பெரு–கும். கண–வ–ருக்கு நல்ல நிறு–வ–னத்–தில் வேலை கிடைக்–கும். க�ோச்–சார கிர–கங்–களை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்டு பார்க்–கும்–ப�ோது 5.7.2015 முதல் குரு ஒன்–பத – ாம் வீட்டிற்கு வரு–வத – ால் திடீர் பண– வ–ரவு, அர–சால் ஆதா–யம், இழந்த வேலையை மீண்–டும் பெரும் ய�ோகம் யாவும் உண்–டா–

92

ðô¡

1-15 மே 2015

கும். பிள்– ளை – க ளின் ஜாத– க த்தை அலசி ஆராய்ந்–த�ோம். அனிதா, தனுஷ், தினேஷ் ஆகி–ய�ோ–ருக்கு சனி–யின் தாக்–கம் இருப்–ப– தால் கவ–ன–மாக பார்த்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள், ஆர�ோக்–யத்–தி–லும் அக்–கறை காட்டுங்–கள். பூஜா–விற்கு ஏழ–ரைச்–சனி முடிந்–தி–ருப்–ப–தால் இனி உங்–கள் குடும்–பத்–திற்கு நல்–லது நடக்–கும். உங்–கள் குடும்ப ஜாத–கத்தை ஆரா–யும்–ப�ோது பரி–கா–ர–மாக பிர–த�ோஷ நாளில் கும்–பக�ோ – – ணம் அரு– கி – லு ள்ள திரு– வி – ட ை– ம – ரு தூரில் அருள்–பா–லிக்–கும் மகா–லிங்–கேஸ்–வர – ரை நெய் தீப–மேற்றி வணங்கி வாருங்–கள். கர்–மவி – –னை– கள் நீங்கி நினைப்–பது நிறை–வே–றும்.

?

என் பெயர் புஷ்–ப–வல்லி பத்–ம–நா–பன். பிறந்த தேதி 24.9.1936. பிறந்த இடம் தஞ்–சா–வூர், புரட்டாசி மாதம் வியா–ழக்–கி–ழமை இரவு சுமார் பதி–ன�ோரு மணிக்–குப் பிறந்–தி–ருப்–பேன். எங்–கள் குல–தெய்– வம் யார் என்று தெரி–ய–வில்லை. எப்–படி – க் கண்–டுப்–பிடி – ப்–பது – ? எனக்கு நான்கு ஆண், நான்கு பெண் குழந்–தை–கள் பிறந்–தார்–கள். அதில் 38வய– தி ல் ஒரு ஆண் பிள்ளை இறந்– து – வி ட்டான். எனக்கு எப்– ப�ொ–ழு–துமே மன –உ–ளைச்–ச–லாக இருக்–கின்–றது. எதை நினைத்–தா–லும் அழு–கை–தான். என்னை ஒரு–வ–ரும் ஒரு ப�ொருட்டாக மதிப்–ப–தில்லை. எனக்கு என்ன பரி–கா–ரம் செய்–வது என–வும் தெரி–ய–வில்லை. என் கண–வர் 1985ல் இறந்–துவி – ட்டார். அவ–ருடை – ய காலத்–திலி – ரு – ந்தே குல–தெய்–வக் க�ோயி–லுக்கு நீங்–கள் ஒரு–முறை ப�ோய் வாருங்–கள் என ச�ொல்–கி–றார்–கள். எந்த இடத்–தில் யார் குல–தெய்–வம் என தெரி–விக்–கும்–படி கேட்டுக்–க�ொள்–கி–றேன்?

- பி.புஷ்–ப–வள்ளி. உங்–கள் ஜாத–கத்தை ஜ�ோதிட சிகா–மணி எனும் நூலை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்– த�ோ ம். உங்– க ள் பிள்– ளை – க ளின் நட்–சத்–திர ராசி–களை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்–டும் உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் கண–வர் ஸ்தா–னத்–திற்கு பூர்–வபு – ண்–ணிய ஸ்தா–னத்தை தீவி– ர – ம ாக ஆராய்ந்து பார்த்– த – தி ல் கும்– ப – க�ோ– ண ம் அரு– கி – லு ள்ள சுவா– மி – ம லை முரு–கன் உங்–களுக்கு குல–தெய்–வம – ாக அமை–

கி–றார். த�ொடர்ந்து ஒன்–பது வாரங்–களுக்கு உங்– க ள் இஷ்ட தெய்– வ த்தை நினைத்து வியா–ழக்–கி–ழ–மை–யில் நெய் விளக்–கேற்றி வணங்–குங்–கள். ஒன்–பது வாரத்–திற்–குள் உங்–களின் குல– தெ ய்– வ ம் எது என்– ப தை நீங்– க ள் உணர்– வீ ர்– க ள். உங்– க ள் ஜாத– க த்– தி ல் வேத கிர– க – ம ான வி ய ா – ழ ன் ஆ ற ா ம் வீ ட் டி ல் மறைந்து காணப்– ப – டு – வ – த – ன ா– லும், மன�ோ–கா–ர–கன் சந்–தி–ரன் ர ா கு – வு – ட ன் சே ர் ந் து ப ா த க ஸ்தா–னத்–தில் நிற்–ப–தா–லும்–தான் மன– நி ம்– ம – தி – யி ல்– ல ா– ம ல் சிர– ம ப்– பட்டுக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றீர்–கள். உங்–களுக்கு மன–நிம்–மதி கிடைக்–க– வும், குடும்– ப த்– தி – லு ள்– ள – வ ர்– க ள் உங்– க ளை ஒரு ப�ொருட்டாக மதிக்–க–வும் அரு–கி–லி–ருக்– கும் ஆஞ்–சநே – –யர் சந்–ந–திக்கு தின–மும் நீங்–கள் சென்று வரு–வது நல்–லது.

?

நான் பணி– யி ல் இருந்– த – வ ன். அடித்– த ட்டு ம க் – க ளு க் கு எ ன் நி லை – யி ல் ச ெ ய்ய வேண்–டிய பணி–களை பிர–திப – ல – ன் எதிர்–பா–ரா–மல் செய்–தும், என் கீழே பணி–யாற்–று–ப–வர்–களை நம்பி கைய�ொப்–பம் இட்ட–தால் மன–நி–றை–வு–டன் பணி–யி–லி–ருந்து ஓய்வு பெற முடி–யாத நிலை

ஏற்– ப ட்டது. த�ொடர்ச்– சி – ய ான வழக்– கு – க ளை அர–சின் மீது த�ொடுத்து தற்–ச–ம–யம் எனது ஓய்–வூ–தி–யம் அனு–ம–திக்–கப்– பட்டும், லஞ்–சம் க�ொடுக்க மனம் ஒப்–பாத கார–ணத்–தி–னால் அது–வாக கிடைக்– கு ம்– ப�ோ து கிடைக்– க ட்டும் என்று விட்டு விட்டேன். தவ–றுக – ளை கண்–டால் சுட்டிக்–காட்டும் ப�ோக்கு என்–னிட – த்–தில் உள்–ளத – ால் என்–னிட – ம் எவ–ரும் பழக விருப்–பம் இல்–லாத நிலை உள்–ளது. இருப்–பினு – ம் மூன்று மகன்–களில் ஒரு– ம–கன் என்–னு–டன் வசித்து வரு– கி – ற ான். இரண்– ட ா– வது மகன் பெங்க–ளூ–ரில் வசித்து வந்து மாத கடை– சி – யி ல் அமெ– ரிக்கா சென்று அங்– கேயே கிரீன் கார்டு வாங்–கும் உத்–ய�ோ–கத்–தில் உள்–ளான். மூன்–றா–வது மகன் அமெ–ரிக்–கா–வில் பணி–யாற்றி வரு– கி – ற ான். திரு– ம – ண – ம ா– க – வி ல்லை. எனது மன–தில் எப்–ப�ொ–ழு–தும் ஒரு–வித குழப்–ப–மான நிலையே உள்–ளது. மேலும் மகன்–களின் எதிர்– கா–லம் குறித்து கவ–லை–யும் உள்–ளது. எனது பணி– யி ல் ஏற்– ப ட்ட குறை– ப ாட்டிற்கு தண்– டி க்– கப்–பட்டதை எதிர்த்து மேல்–மு–றை–யீடு செய்ய உள்–ளேன். மேல்–முறை – யீ – டு வெற்–றிய – ாக அமை– யு–மா? எனது மகன்–களின் வாழ்க்கை எதிர்–கா–லம் நன்–றாக இருக்–கும – ா? தற்–சம – ய – ம் வேளை–யில்–லா–

CÁcóè‹ ªêò™ Þö‰î ݇&ªð‡ Ü¡ð˜èÀ‚° æ˜ ïŸªêŒF

CÁcóèˆF™ èŸèœ, CÁc˜ õ¼‹ °ö£J™ ê¬î ܬ승, Hó£v«ì† èóŠHJ™ i‚è‹, cKN¾, óˆî‚ ªè£FŠ¹, ݃Aô ñ¼‰¶èO¡ ð‚è M¬÷¾... ޡ‹ Hø è£óíƒè÷£™ °¬ø‰î Ü÷M«ô£ Ü™ô¶ º¿ Ü÷M«ô£ CÁcóè‹ ªêò™ Þö‰¶ M´î™, Þî¡ è£óíñ£è óˆîˆF™ ÎKò£ ñŸÁ‹ AKò£†®Q¡ àò˜‰¶ q«ñ£°«÷£H¡ ‰¶ M´î™, Þîù£™ èN¾c˜èœ ªõO«òø º®ò£ñ™ ºè‹ & ¬è, 裙 âù àì™ º¿õ¶‹ iƒ°î™, Í„² Mì CóñŠð´î™, ꣊H†ì àí¬õ õ£‰F â´ˆî™, Þîù£™ ìò£LC¬ú«ò£ Ü™ô¶ CÁcóè ñ£ŸÁ ÜÁ¬õ CA„¬ê¬ò«ò£ âF˜ªè£œ÷ «ï˜î™. «ñŸè‡ì ð£FŠ¹èÀ‚° ÜÁ¬õ CA„¬ê, ìò£LCv, CÁcóè ñ£ŸÁ ÜÁ¬õ CA„¬ê ⶾ‹ Þ™ô£ñ™ «ý£I«ò£ðFJ™ CA„¬ê ÜO‚èŠð´Aø¶. ìò£LCv ªêŒ¶ ªè£‡®¼Šðõ˜èÀ‚°‹ Gõ£óí‹ à‡´. CÁcóè‹ ñ£ŸP‚ªè£‡ìH¡¹ Cô ñ£îƒèO«ô«ò£ Ü™ô¶ Cô õ¼ìƒèO«ô«ò£ ñ£ŸPò CÁcóè‹ ðòùŸÁŠ «ð£Œ ñÁð®»‹ ìò£LC¬ú ªî£ì¼‹ G¬ôJ«ô£, Ü™ô¶ ñÁð®»‹ «ñ½‹ å¼ CÁcóè‹ ñ£Ÿø «õ‡®ò G¬ôJ«ô£ àœ÷õ˜èÀ‚°‹ Gõ£óí‹ à‡´. CÁcóè‹ º¿õ¶‹ ªêòLö‰î ðô «ï£ò£Oè¬÷ °íŠð´ˆF ªõŸP è‡ì 40 ݇´ è£ô ÜÂðõ‹ õ£Œ‰î «ý£I«ò£ðF ñ¼ˆ¶õó£™ CA„¬ê ÜO‚èŠð´Aø¶.

MõóƒèÀ‚°

â‡.10, ªð¼ñ£œ ï‰îõù‹ ꉶ, (ñ¶¬ó è™ÖK ðv GÁˆî‹ êeð‹)

ì£‚ì˜ âv.͘ˆF ®.H.«è. ªñJ¡ «ó£´, ñ¶¬ó & 625 011. «ð£¡ : AOQ‚ : 0452 & 267 3417, ªê™ : 94431 67341 «õ¬ô «ïó‹ : 裬ô 10.00 ºî™ 1.00 õ¬ó; ñ£¬ô 7.00 ºî™ 9.00 õ¬ó. (ë£JÁ M´º¬ø) «ý£I«ò£ðF AOQ‚

மல் இருப்–ப–தால் ஏதே–னும் பிசினஸ் செய்–யும் வாய்ப்–புண்–டா? ஷேர் புர�ோக்–கிங்–கில் ஈடு–பட்டு வரு–கி–றேன் லாப–க–ர–மாக அமை–யு–மா?

- ஆர்.க�ோவிந்–த–ராஜு, திருச்–சி–ராப்–பள்ளி. உங்– க ளின் ஜாத– க த்தை சூடா– ம ணி உள்ள முடை–யான் எனும் நூலில் ச�ொல்– லப்– ப ட்டுள்ள விதி– க ளின்– ப டி ஆராய்ந்– த�ோம். குரு–பக – வ – ான் ஆட்–சிபெ – ற்று சனியை ப ா ர் த் – து க் க �ொண்டே இ ரு ப் – ப – த ா ல் உங்–களுக்கு நீண்ட ஆயுள் உண்டு. அடி– மட்டத்–திலி – ரு – ந்து ப�ோராடி வாழ்க்–கையி – ல் முன்–னேறி வந்–திரு – க்–கிறீ – ர்–கள். 21.8.2010 முதல் புதன் மகா–தசை த�ொடங்கி நடை–பெற்று வரு–கி–றது. புதன் நீச–கி–ர–க–மா–கிய சூரி–ய–னு– டன் சேர்ந்து காணப்– ப – டு – வ – த ால் தான் பல–வற்–றை–யும் ய�ோசித்து ஆதங்–கப்–பட்டுக் க�ொண்டே இருக்– கி – றீ ர்– க ள். அத– ன ால் 14.11.2016 சனி– யு – ட ன் சம்– பந்–தப்–பட்டு பல–வீ–ன–மாக உள்ள சுக்–கிர–னின் புக்தி உங்–களுக்கு நடை–பெற்று வரு–கி–றது. க�ோச்–சார கிர– கங்–களை அடிப்–ப–டை–யா– கக் க�ொண்டு பார்க்–கும் ப�ோது வழக்கு உங்–களுக்கு ச ா த– க – ம ா க வி ரை – வி ல் மு டி – யு ம் . மே ல் – மு – றை – யீட்டில் நீங்– க ள் வெற்றி பெறு–வீர்–கள். ஓய்–வூ–தி–யம் உங்–களுக்கு கிடைக்–க–வும் வாய்ப்– பி – ரு க்– கி – ற து. இந்த வரு– டத் – தி – லேயே நீங்– க ள் ந ல்ல ப தி ல ை எ தி ர் ப் – ப ா ர் க் – க – ல ா ம் . நீ ங் – க ள் மு த – லீ டு இ ல் – ல ா – ம ல் க மி – ஷ ன் த�ொ ழி – லி ல் ஈடு–ப–டு–வது நல்–லது. அது உங்– க ளுக்கு லாபத்– தை – யு ம் தரும். ஷேர் புர�ோக்–கிங்–கில் நீங்–கள் முழு–மைய – ாக இறங்க வேண்– ட ாம். பிள்– ளை – க ள் பற்றி நீங்– க ள் கவ–லை–ப்ப–டும் அள–விற்கு ஏதும் இல்லை. உங்– க ள் மக– னி ன் ஜாத– க த்தை ஆராய்ந்– த�ோம். அவ–ருக்கு 5.9.2016 முதல் திரு–மண ய�ோகம் த�ொடங்–குகி – ற – து. அவர் ஜாத–கத்–தில் பாவ கிர–கங்–கள் வலுத்–தி–ருப்–ப–தால் அவர் விருப்–பப்–ப–டி–தான் திரு–ம–ணம் நடை–பெ– றும். களத்–திர – க – ா–ரக – ன – ான சுக்–கிர – னு – ம் களத்– திர ஸ்தா–னா–தி–ப–தி–யான சனி–யும் சாத–க– மாக இருப்–ப–தால் திரு–ம–ணத்–திற்கு பின்பு அவ–ரது வாழ்–வில் திடீர் ய�ோகம் உண்–டா– கும். 12.4.2018 வரை சுக்–ர–த–சை–யில் சனி– புக்தி நடை–பெ–று–வ–தால் நல்ல பெண்ணே உங்–கள் மக–னுக்கு வாழ்க்கைத் துணை–யாக அமை–வாள். மன–கு–ழப்–பங்–கள் நீங்க, வழக்– கில் வெற்றி பெற, பிள்–ளை–களும் நிம்–ம–தி– யாக இருக்க மதுரை மீனாட்–சி–யம்–மனை

94

ðô¡

1-15 மே 2015

தேய்–பிறை பஞ்–சமி திதி–யில் சென்று வணங்– குங்–கள். நல்–ல–தெல்–லாம் நடக்–கும்.

?

எனது மக–னின் ஜாத–கத்தை அனுப்–பி–யுள்– ளேன். அவன் தற்–ப�ோது பி.இ (கம்ப்–யூட்டர் சயின்ஸ்) இரண்– ட ாம் ஆண்டு படித்து வரு– கி – ற ான். அவ– னு க்கு வேலை வாய்ப்பு எப்–படி அமை–யும்? தனி–யார் வேலையா, அரசு வேலையா, வெளி– ந ாடு செல்– லு ம் ய�ோகம் உண்–டா? எந்த விஷ–யத்–திலு – ம் அவன் க�ொஞ்–சம் கவ–னக் குறை–வா–கவே இருக்–கி–றான். அவன் ப�ொறுப்–பாக செயல்–பட – வு – ம், நன்–றா–கப் படித்து எதிர்–கா–லம் சிறப்–பாக அமை–ய–வும் பரி–கா–ரம் கூறுங்–கள்?

- க�ோமதி, நெல்லை. உங்–கள் மக–னின் ஜாத–கத்தை ஜ�ோதிட யவன காவி–யம் எனும் நூலினை அடிப் – ப – ட ை– ய ா– க க் க�ொண்டு ஆ ர ா ய் ந் – த�ோ ம் . க ட க லக்–னம், தனுசு ராசி–யில் பிறந்– தி – ரு க்– கு ம் உங்– க ள் மக–னுக்கு 1.12.2015 வரை சுக்–கிர தசை நடை–பெறு – ம். அதிக தன்–னம்–பிக்–கைக்–கு– ரிய கிர–கம – ான சுக்–கிர – னி – ன் தசை நடை–பெ –று –வ–தால்– தான் எதி– லு மே க�ொஞ்– சம் மெத்–த–ன–மா–கத்–தான் இ ரு ப் – ப ா ர் . 2 . 1 2 . 2 0 1 5 மு த ல் த�ொட ங் – கு ம் சூரி–ய–ம–கா–தசை இவரை சுறு– சு – று ப்– ப ாக்– கு ம். தற்– ச– ம – ய ம் ஏழ– ரை ச் சனி த�ொடங்– கி – யி – ரு ப்– ப – த ால் க�ொஞ்–சம் மறதி தூக்–கம் எல்–லாம் இவ–ருக்கு வந்–து– ப�ோ–கும். வாரத்–தில் ஒரு நாளா–வது திறந்த வெளி– மை–தா–னத்–தில் வியர்வை சிந்த விளை–யா–டு–வது நல்–லது. சூரி–யன் பத்–தா–வது வீட்டில் உச்–சம் பெற்று அமர்ந்–தி–ருப்–ப–தால் உங்–கள் மகன் ப�ொறி – யி – ய ல் கல்– வி யை சிறப்– ப ாக முடிப்– ப ார். லக்–னா–தி–பதி சந்–தி–ரன் குரு–வு–டன் சேர்ந்து ஆறாம் வீட்டில் அமர்ந்– தி – ரு ப்– ப – த ா– லு ம் கவர்ச்சி கிர–க–மான சுக்–கி–ரன் சந்–தி–ரனை பார்ப்–பத – ா–லும் உங்–கள் மக–னுக்கு தனி–யார் துறை–யில் வேலை அமை–யும். வெளி–நாட்டிற்– குச் சென்று வேலை பார்க்–கும் அமைப்–பும் 2.12.2021ல் இருந்து ஆரம்–பம – ா–கும், அமைப்– பும் சந்–திர – த – சை – யி – ல் உண்–டா–கும். இவ–ருக்கு ப�ொறுப்–பு–ணர்வு கூட–வும், கவ–னச்–சி–த–றல் நீங்–கவு – ம் கல்–வியி – ல் ஈடு–பாடு அதி–கரி – க்–கவு – ம் பழ–னி–மலை முரு–கனை சஷ்டி திதி–யன்று அல்–லது இவர் ஜென்ம நட்–சத்–தி–ரத்–தன்று வழி–ப–டு–வது நல்–லது.

ஆதி–சங்–க–ரர் அருள

 லக்ஷ்மி நர–சிம்ஹ

அ

கரா–வ–லம்–பம்

ஹ � ோ – பி – ல ம் எ ன ்ற தி வ ்ய த ே ச த் – தி ல் ஆ தி – ச ங் – க – ர ர் இயற்–றிய ‘லக்ஷ்மி நர–சிம்ஹ கரா– வ – ல ம்– ப ’ ஸ்தோத்– தி – ர த்– த ைப் பாரா– ய– ண ம் செய்– தா ல் நாம் எதி– ரி – க ள் பகை நீங்கி, நிம்–ம–தி–யான, வள–மான வாழ்க்கை அமை–யப் பெறு–வ�ோம்: மத் பய�ோ–நித நிகே–தன சக்–ர–பாணே ப�ோகீந்த்–ரப� – ோக மணி–ரஞ்–ஜித புண்–யமூ – ர்த்தே ய�ோகீச சாச்–வத சரண்ய பவாப்–திப� – ோத லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் ப�ொதுப் ப�ொருள்: திவ்–ய–மான பாற்– க–ட–லில் பள்ளி க�ொண்ட சக்–ர–பா–ணி–யே! ஆதி– சே – ஷ – னி ன் உடல் ஒளி– ப�ொ – ரு ந்– தி ய மணி–க–ளாக ஒளிர அந்த ஒளி–யின் நிறத்தை மேற்– க�ொ ண்ட பேர– ழ – கு த் திரு– மே னி க�ொண்– ட – வ ரே, கனிந்த முனி– வ ர்– க ளுக்– கும், அடைக்–க–லம் என்று உமை அடைந்த பக்–த–ருக்–கும் நிரந்–தர சர–ணா–கதி அளிக்க வல்–லவ – ர் நீரே அல்–லவ – ா! வாழ்க்கை எனும் பெருங்–க–ட–லைக் கடக்க பாது–காப்–பான பட–காக அருள்–பு–ரி–யும் லக்ஷ்மி நர–சிம்– மனே, என் கரம் பற்றி தூக்–கி–விட்டு அருள வேண்–டும். ப்ரஹ்–மேந்த்–ர–ருத்ர மரு–தர்க கிரீட க�ோடி ஸங்–கட்டி–தாங்க்–ரிக – –ம–லா–மல காந்–தி–காந்த லக்ஷ்மீ லஸத்–கு–ச–ஸ–ர�ோ–ருஹ ராஜ–ஹம்ஸ லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் பிரம்மா, இந்–திர – ன், ருத்–ரன், மரு–தர்–கள், சூரி–யன் ஆகி–ய�ோர் தம் கிரீ–டங்–கள் தங்– கள் பாதம் பட வணங்க விரும்–பும் பேர–ழ– குத் தாம– ரை – க – ளையே திரு– வ – டி – க – ள ா– க க் க�ொண்ட பெரு–மா–ளே! எழில் மிகுந்–தவ – ரே, லக்ஷ்–மி–யின் மார்–ப–கங்–க–ளா–கிய தாமரை மீது உறை–யும் ராஜ அன்–னம் ப�ோன்–றவ – ரே, லக்ஷ்மி நர–சிம்–மனே, என் கரம் பிடித்து என்னை முன்–னேற்ற வேண்–டு–கி–றேன். ஸம்–ஸார தாவ–த–ஹனா குல பீக–ர�ோரு ஜ்வா–லா–வ–லீபி ரதி–தக்–த–த–னூ–ருஹ – ஸ்ய த்வத்–பாத பத்ம ஸர–ஸீம் சர–ணா–க–க–தஸ்ய லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் வாழ்க்கை என்–பது ஒரு பெரிய காட்டுத் தீயாக, பயங்– க – ர – ம ா– ன – தா – க த் த�ோன்றி என்–னைப் ப�ொசுக்கி, திகைக்க வைத்து, குழப்–பத்–தி–லும் ஆழ்த்–தி–யி–ருக்–கி–றது. அதி–லி–

ருந்து விடு–பட குளிர்ச்சி ப�ொருந்–திய உமது திரு–வ–டி–யா–கிய குளத்தை நான் நாடி வந்– துள்–ளேன். எனக்கு கை க�ொடுத்து உதவி, என்னை மேம்–படு – த்–தும – ாறு வேண்–டுகி – றேன் – . ஸம்–ஸார ஜால பதி–தஸ்ய ஜகத் நிவாஸ ஸர்–வேந்த்–ரியா – ர்த்த படி–சாக்–ரஜ – ஷ – �ோ–பம – ஸ்ய ப்ரோத்–கம்–பித ப்ர–சு–ர–தா–லுக மஸ்–த–கஸ்ய லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் அனைத்து உல–கை–யும் ஆளும் உத்–தம புரு–ஷரே,  லக்ஷ்மி நர–சிம்மா, அனா–வ– சிய புறக் கார–ணங்–களுக்–காக, வாழ்க்கை எ னு ம் பெ ரு ங் க ட – லி ல் தூ ண் – டி ல் நுனி– யி – லு ள்ள இரை– யை த் தேடி வந்து சிக்–கிக்–க�ொண்டு துவ–ளும் மீன் ப�ோன்–ற–வ– னாக நான் தவிக்– கி – றேன் . என் உடலே நடுங்குகிறது. என்–னைக் கைப்–பற்றி கரை சேர்ப்–பாயா பெரு–மா–ளே! ஸம்–ஸார கூட மதி–க�ோர மகாத மூலம் ஸம்ப்–ராப்–யது:கச–த–ஸர்ப ஸமா–கு–லஸ்ய தீனன்ய தேவ க்ரு–பயா பத–மா–க–தஸ்ய லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் மிக–வும் ஆழ–மான, அதி பயங்–க–ர–மான உலக வாழ்க்கை என்ற பாழுங்–கி–ணற்–றில் வீழ்ந்–தி–ருக்–கி–றேன். என்னை நூற்–றுக்–க–ணக்– கான துன்–பப் பாம்–புக – ள் சூழ்ந்து க�ொண்டு அச்–சுறு – த்–துகி – ன்–றன. நான் உம்–மையே நாடி வந்– தி – ரு க்– கி – றேன் . என்– னைக் கை தூக்கி காத்–த–ருள வேண்–டும், ஐயனே. ஸம்–ஸார பீரக கரீந்த்ர கராபி காத நிஷ்–பீட்–ய–மான வபுஷ:ஸக–லார்–தி–நாச ப்ராண ப்ர–யாண பவ–பீதி ஸமா–கு–லஸ்ய லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் மதங்–க�ொண்ட க�ொடிய யானை–யைப் ப�ோன்–றது என் வாழ்க்கை அந்த யானை– யின் துதிக்– கை – யா ல் அடி– ப ட்டு உடல் நசிந்– த – வ – ன ாக நான் நிற்– கி – றேன் . உயிர்– ப�ோ–கும் தரு–வாய் இது, உல–கிய – ல் துன்–பமு – ம் மிகுந்–தி–ருக்–கி–றது. என்ன செய்–வ–தென்று புரி–யா–மல் திகைத்–துத் தவிக்–கும் என்னை, லக்ஷ்மி நர–சிம்–மரே, நீதான் கை தூக்–கி–விட வேண்–டும். அனை–வ–ரது துன்–பத்–தை–யும் ப�ோக்–க–வல்–ல–வ–ரல்–லவா நீங்–கள்! ஸம்–ஸா–ர–ஸர்ப விஷ–திக்த மஹ�ோக்–ர–தீவ்ர தம்ஷ்–டாக்ர க�ோடி பரி–தஷ்ட விநஷ்–டமூ – ர்தே நாகா–ரிவ – ா–ஹன ஸுதாப்தி நிவாஸ ச�ௌரே ðô¡

95

1-15 மே 2015

லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் விஷம் த�ோய்ந்த க�ொடிய பல்– லைக் க�ொண்– டி – ரு க்– கு ம் வாழ்க்– கை – யென் – னு ம் பாம்–பி–னால் கடிக்–கப்–பட்டு தவிக்–கி–றேன். அழி– ய – வி – ரு க்– கு ம் சரீ– ர த்– த ைக் க�ொண்– டி– ரு க்– கு ம் எனக்கு, கருட வாக– ன ரே, அம்–ருதக் – கட–லில் மிதந்து ஆனந்–திப்–ப–வரே, லக்ஷ்மி நர–சிம்மா, என்–னைக் கை க�ொடுத்து காப்–பாற்ற வேண்–டும்.

96

ðô¡

1-15 மே 2015

ஸம்–ஸா–ரவ்–ருக்ஷ மக–பீஜ மனந்–த–கர்ம சாகா–யு–தம் கர–ண–பத்ர மனங்–க–புஷ்–பம் ஆருஹ்ய து:க பலி–நம் பதத�ோ தயால�ோ லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் வாழ்க்கை என்– ப து ஒரு மரம், அது பாபங்– க ளை விதை– யா – க க் க�ொண்– ட து. கணக்–கில்–லாத கர்–மாக்–கள – ா–கிய கிளை–களை – – யும், புறக்–க–ர–ணங்–க–ளா–கிய இலை–க–ளை–யும், காம–மா–கிய புஷ்–பத்–தை–யும், துன்–ப–மா–கிய

பழங்–களை – யு – ம் க�ொண்–டது. அதன் மீது ஏறி, தடு–மாறி கீழே விழ இருக்–கிறேன் – . தயா–பர – னே, லக்ஷ்மி நர–சிம்மா, என் கரம் பற்றி என்–னைக் காக்க வேண்–டும். ஸம்–ஸா–ர–ஸா–கர விசால கரால கால நக்–ரக்–ரஹ க்ர–ஸித நிக்–ரஹ விக்–ர–ஹஸ்ய வ்யக்–ரஸ்ய ராக நிச–ய�ோர்மி நிபீ–டி–தஸ்ய லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் வாழ்க்கை எனும் பெருங்–கட – லி – ல் பயங்–கர – – மான காலம் என்ற முத–லை–யால் பிடிக்–கப்– பட்டி–ருக்–கி–றேன். எப்–ப–டி–யா–வது அத–னி–ட– மி–ருந்து தப்–பிக்க வேண்–டுமே என்று திகைத்து நிற்–கிறேன் – . முதலை தவிர பற்று, பாசம் ஆகிய பேர–லைக – ள – ா–லும் நான் அலைக்–கழி – க்–கப்–படு – – கி–றேன். என்–னைக் கை க�ொடுத்து தூக்–கிவி – ட வேண்–டும் லக்ஷ்மி நர–சிம்மா. ஸம்–ஸார ஸாகர நிமஜ்–ஜந முஹ்–ய–மா–னம் தீனம் வில�ோ–கய விப�ோ கரு–ணா–நிதே மாம் ப்ரஹ்–லாத கேத பரி–ஹா–ரக்–ரு–தா–வ–தார லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் ஸம்–ஸா–ர–மா–கிய கட–லில் மூழ்கி மயக்–க– மும் துன்– ப – மு ம் அடைந்– தி – ரு க்– கி – றேன் . கரு–ணைக் கடலே, என்னை நீர்–தான் காப்– பாற்ற வேண்–டும். அரி–யன புரி–வ–தில் வல்–ல– வரே, பிர–ஹல – ா–தனி – ன் துய–ரைப் ப�ோக்–கவே அவ–த–ரித்–த–வரே, லக்ஷ்மி நர–சிம்மா, எனக்கு கை க�ொடுத்து காத்–த–ருள்–வீர் ஐயா. ஸம்–ஸா–ர–க�ோ–ரக – –ஹநே சரத�ோ முராரே மார�ோக்–ர–பீக – ர ம்ருக ப்ர–சு–ரார்–தி–தஸ்ய ஆர்–தஸ்ய மத்–ஸர நிதாக ஸுது:கிதஸ்ய லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் வாழ்க்கை என்– ப து க�ொடி– ய – த�ொ ரு காடு. அதில் அலைந்து திரிந்து தவிக்– கி – றேன். காமம் என்ற பயங்–க–ர–மான மிரு–கத்– தால் பெருந்–துன்–பம் அடைந்–தி–ருக்–கி–றேன். அது மட்டுமா ப�ொறாமை, கர்–வம் ஆகிய சுடு வெயி–லும் என்னை வாட்டி வதைக் கின்–றன – வே – ! இவ்–வள – வு துய–ரங்–களை அனு–ப– விக்–கும் என்னை, லக்ஷ்மி நர–சிம்மா, கை க�ொ–டுத்து, அர–வணை – த்து காப்–பாய் அப்பா. பைத்வா கலே யம–படா பஹு தர்–ஜயந்த – : கர்–ஷத்தி யத்ர பவ–பா–ச–ச–தைர்–யு–தம் மாம்: ஏகா–கி–நம் பர–வ–சம் சகி–தம் தயால�ோ லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் யம தூதர்–கள் கயிற்–றால் என் கழுத்–தைக் கட்டி அதட்டி–ய–படி இழுத்–துச் செல்–கிறா – ர்– கள். ஆனால், ஸம்–ஸார பாசங்–கள�ோ என்– னைப் பின்–ன�ோக்கி இழுக்–கின்–றன. நான் தன்–னந்–தனி – ய – ன – ாக நிற்–கிறேன் – . பிற–ருக்கு அடி– மைப்–பட்டும் ஒடுங்கி, நடுங்கி பெருந்–துன்– பம் அனு–பவி – த்–துக்–க�ொண்டு – ம் இருக்–கிறேன் – . லக்ஷ்–மி –ந–ர–சிம்–மரே, தயை நிறைந்–த–வரே, எனக்–குக் கைக�ொ–டுத்து காத்–த–ரு–ளுங்–கள் பரம்–ப�ொ–ருளே. லக்ஷ்–மீ–பதே கம–ல–நாப ஸுரேச விஷ்ணோ யஜ்–ஞேச யஜ்ஞ மது–சூ–தன விச்–வ–ரூப

ப்ரஹ்–மண்ய கேசவ ஜனார்–தன வாஸு–தேவ லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் மஹா–லக்ஷ்–மி–யின் திருக்–க–ண–வரே, கமல நாபி உடை– ய – வ ரே, பேர– ழ – க ரே, மஹா– விஷ்–ணுவே, ஆன்–ற�ோர் வளர்க்–கும் யக்–ஞங்–க– ளைப் பாது–காப்–ப–வரே, யாக–மா–கி–யும் நிற்–ப– வரே,மதுஎன்றஅரக்–கனைஅழித்–தவ – ரே,உலகே வடி–வா–ன–வரே, வேதங்–களை நேசிப்–ப–வரே, கேசவா, ஜனார்த்– த னா, வாஸு– த ேவா, லக்ஷ்மி நர–சிம்மா, என்னை கை தூக்கி விடுங்– கள் பர–மாத்–மாவே. ஏகேந சக்–ர–ம–பரேண – கரேண சங்–கம் அந்–யேந ஸிந்து தநயா மவ–லம்ப்ய திஷ்–டன் வாமே–த–ரேண வர–தா–பய பத்–ம–சிஹ்–நம் லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் ஒரு கரத்–தால் சக்–கர – த்–தை–யும், மற்–ற�ொரு கரத்–தால் சங்–கையு – ம், இன்–ன�ொரு கரத்–தால் லக்ஷ்–மியை அர–வணை – த்–தும், வலது கையில் வரத-அபய முத்– தி ரை தாங்– கி – ய – வ ா– று ம் காட்– சி – த – ரு ம் லக்ஷ்– மி – ந – ர – சி ம்மா, என்னை ஒரு–ப�ோ–தும் கை விட்டு–வி–டா–தீர்–கள். அந்–தஸ்ய மே ஹ்ரு–த–வி–வேக மஹா–த–னஸ்ய ச�ோரைர்–மஹா பலி–பி–ரிந்த்–ரிய நாம–தேயை: ம�ோஹாந்–த–கார குஹரே விநி–பா–தி–தஸ்ய லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் நான் பார்–வை–யற்–ற–வ–னாகி விட்டேன். மிகுந்த பலம் வாய்ந்த புறக்– க ா– ர – ண ங்– கள் என்ற திரு– ட ர்– க ள் எனது விவே– க ம் என்ற பெரும் செல்–வத்–தைக் கள–வாடி விட்ட– னர். இது–ப�ோ–தா–தென்று ம�ோஹம் என்ற பேரி–ருள் சூழ்ந்த குகை–யில் தள்–ளப்–பட்டும் வேத–னைப்–ப–டு–கி–றேன். லக்ஷ்மி நர–சிம்மா எனக்கு கைக�ொ–டுத்து காப்–பாற்–றுங்–கள். ப்ரஹ்–லாத நாரத பரா–ச–ர–புண்–ட–ரீக வ்யா–ஸாதி பாக–வத புங்–கவ ஹ்ருந்–நி–வாஸ பக்–தானு ரக்த பரி–பா–லன பாரி–ஜாத லக்ஷ்–மீந்–ரு–ஸிம்ஹ மம தேஹி கரா–வ–லம்–பம் பிர– ஹ – ல ா– தன் , நார– த ர், பரா– ச – ர ர், புண்– ட – ரீ – க ர், வியா– ஸ ர் முத– லி ய பரம பக்– த ர்– க ளின் இரு– த – ய த்– தி ல் வசிப்– ப – வ ரே, பக்–தர்–களை – யு – ம், உம்மை நேசிப்–பவ – ர்–களை – யு – ம் பாது–காப்–பதி – ல் பேரார்–வம் க�ொண்–டவ – ரே, லக்ஷ்–மி–ந–ர–சிம்மா, எனக்கு கை க�ொடுத்து, பாது–காப்பு அளிக்க வேண்–டு–கிறேன் – . லக்ஷ்மீ ந்ரு–ஸிம்ஹ சர–ணாப்ஜ மதுவ்–ர–தேந ஸ்தோத்–ரம் க்ரு–தம் சுப–க–ரம் புவி சங்–க–ரேண யே தத்–ப–டந்தி மனுஜா ஹரி–ப–கத்–தி–யுக்தா: தே யாந்தி தத்–ப–த–ஸர� – ோ–ஹ–ம–கண்ட ரூபம் லக்ஷ்மி நர– சி ம்– ம – ரி ன் திரு– வ – டி த்– தா – ம–ரை–களில் ம�ொய்க்–கும் தேனி–யாக இருக்– கும் நானா–கிய இந்த சங்–க–ர–னால் இயற்–றப்– பட்ட இந்த மங்– க – ள – க – ர – ம ான ஸ்தோத்– தி – ரத்தை பக்–தியு – ட – ன் படிப்–பவ – ர் அனை–வரு – மே மந் நாரா–யண – னி – ன் திரு–வடி – த் தாம–ரையை த�ொல்லை எது–வுமின் – றி அடை–வர். ðô¡

97

1-15 மே 2015

பயம் ப�ோக்–கும் பைர–வர்

பை

ர–வரை வழி–படவளர்– பி ற ை அ ஷ் – ட மி , தேய்–பிறை அஷ்–டமி உகந்த நாளா–கக் கரு–தப்–பட்டா–லும், கார்த்– திகை மாத வளர்–பிறை அஷ்–டமி மற்–றும் தேய்–பிறை அஷ்–டமி நாட்–கள் அதிக விசே–ஷ– மா–ன–வை–யா–கக் கரு–தப்–ப–டு–கின்–றன. பைர–வரை வழி–பட்டால் பிரம்–ம–ஹத்தி த�ோஷம் நீங்– கு ம். எம பயம் இருக்– க ாது. திரு– ம – ண த்– த – டை – க ள் அக– லு ம், எதி– ரி – க ள் அழி–வர். வழக்–கு–களில் வெற்றி காண–லாம் என்று சிவா–கமி – ய – ம் என்–னும் நூல் கூறு–கிற – து. காசி–யில் காவல் தெய்–வம – ான கால–பை–ர– வர் அவ–த–ரித்–தது ‘கார்த்–திகை மாத வளர்– பிறை அஷ்–டமி நாளில் என்–கிற – து புரா–ணம். சூல–மும், உடுக்–கை–யும், மழு–வும், பாசக்– க–யி–றும் கைகளில் ஏந்–திய கால பைர–வ–ரது வாக–னம் நாய். இருந்–தா–லும் மேலும் பல– வா–க–னங்–கள் பைர–வ–ருக்கு உண்டு. அந்த வகை–யில், அன்ன வாக–னத்–து–டன் காட்சி தரும் அசி–தாங்க பைர–வர், காளை மாட்டு– டன் காணப்– ப – டு ம் ருரு பைர– வ ர், மயில் வாக–னர – ாக சண்ட பைர–வர், கழுகை வாக–ன– மா–கக் க�ொண்ட குர�ோத பைர–வர், குதிரை வாக–ன–ரான உன்–மத்த பைர–வர், யானை வாக–னம் க�ொண்ட கபால பைர–வர். சிம்ம வாக–ன–ராக பீஷண பைர–வர் என்–றெல்–லா– மும் பைரவ மூர்த்–தங்–கள் உள்–ளன. சில திருத்–த–லங்–களில் பைர–வர் வித்–தி– யா–சம – ான க�ோலத்–திலு – ம் காட்சி தரு–கிற – ார்: நெல்லை மாவட்டம் குற்–றா–லம் செங்– க�ோட்டை பாதை–யில் உள்ள இலஞ்சி எனும் ஊரில் கும–ரன் க�ோயி–லில் அருள்–பு–ரி–யும் பைர–வ–ரது வாக–ன–மான நாய், இடப்–பக்–கம் திரும்பி இருக்–கிற – து. நெல்–லை–யப்–பர் க�ோயி–லில் (திரு–நெல்– வேலி) அருள்–பு–ரி–யும் பைர–வர், ஆறு கரங்– களு–டன் பல–வித ஆயு–தங்–கள் தாங்கி, சாந்–த– மு–கத்–து–டன் திகழ்–கிற – ார். சங்– க – ர ன் க�ோயில் சிவன் க�ோயி– லி ல், நின்ற க�ோலத்–தில் செங்–குத்–தாக பாம்பை கையில் ஏந்–திய சர்ப்ப பைர–வரை தரி–சிக்–க– லாம். சிருங்–கே–ரி–யில் மூன்று கால்–கள் உள்ள பைர–வ–ரைத் தரி–சிக்–க–லாம். மதுரை மீனாட்–சி–யம்–மன் க�ோயி–லில்

98

ðô¡

1-15 மே 2015

எட்டு கைகளு–டன் மூன்று கண்–கள் க�ொண்ட ஐம்–ப�ொன்–னா–லான பைர–வர் உற்–சவ – சிலை– யாக க�ொலு–வி–ருக்–கிற – ார். காரைக்–குடி – யி – லி – ரு – ந்து 20 கி.மீ. தூரத்–தில் உள்ள திருப்–பத்–தூர் சிவா–ல–யத்–தில் பைர– வர் அமர்ந்த க�ோலத்–தில் ய�ோக நிலை–யில் காட்சி தரு–கி–றார். தஞ்சை பெரிய க�ோயி–லில் அருள்–பா–லிக்– கும் பைர–வ–ருக்கு எட்டு கரங்–கள். திரு–வண்–ணா–மலை அரு–ணாச்–சலே – ஸ்–வ– ரர் திருக்–க�ோ–யி–லில் மேற்கு முக–மாக நின்ற க�ோலத்–தில் எட்டு கரங்–களு–டன் ஏழு அடி உய–ரத்–தில் அருள்–பு–ரி–கி–றார் பைர–வர். நெல்லை மாவட்டம் சேரன்–மா–தே–வி– யில் உள்ள வைத்–திய – ந – ா–தசு – வ – ாமி க�ோயி–லில் எட்டு கரங்–களு–டன்-ஜடா–மண்–டல கால பைர–வர் தரி–ச–னம் நல்–கு–கி–றார். கும்–ப–க�ோ–ணம் - திரு–வா–ரூர் சாலை–யில் உள்ள சிவ–பு–ரம், சிவ–கு–ரு–நா–தன் க�ோயி–லில் நின்ற க�ோலத்–தில் க�ோரைப்–பற்–கள் மற்–றும் பயங்–கர உரு–வத்–து–டன், கையில் சூலா–யு–தம் தாங்–கிய பைர–வ–ரைக் காண–லாம். வாக–ன– மான நாய், இடப்–பு–றம் திரும்பி பைர–வ–ரின் முகத்–தைப் பார்த்–த–வண்–ணம் உள்–ளது. கும்–ப–க�ோ–ணம் அரு–கில் உள்ள திரு–வி–ச– நல்–லூர் தலத்–தில் உள்ள சிவ–ய�ோக நாதர் க�ோயி–லில் ஒரே வரி–சை–யில் நான்கு பைர– வர்–கள் காட்சி தரு–கின்–ற–னர். குடந்தை நாகேஸ்–வர – ம் க�ோயி–லிலி – ரு – ந்து 4 கி.மீ. தூரத்–தில் உள்ள தேப்–பெரு – ம – ா–நல்–லூர் விஸ்–வந – ா–தர் ஆல–யத்–தில் உட்–பிர – ாகா–ரத்–தில் ஒரே சந்–நதி – யி – ல் இரண்டு பைர–வர்–கள் காட்சி தரு–கி–றார்–கள். இவர்–கள் அந்த சனீஸ்–வ–ர– னைப் பார்த்த வண்–ணம் உள்–ளார்–கள்.

- டி.ஆர்.பரி–ம–ள–ரங்–கன்