Aanmegapalan

ஆனமிகம மே 16-31, 2015

விலை: ₹20

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் ெதய்வீக இதழ்

வைகாசி விசாகம் பக்தி ஸ்பெஷல்

பலன்

வணக்கம் நலந்தானே!

ÝùIèñ

பலன்

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் தெய்வீக இதழ்

கல் பப்ளிகேஷன்ஸ் (பி) லிமிடெட்டிற்காக சென்னை-600 096, பெருங்குடி, நேரு நகர், முதல் பிரதான சாலை, பிளாட் எண்.170, எண்.10, தினகரன் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு 229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. என்ற முகவரியிலிருந்து வெளியிடுபவர் மற்றும்

ஆசிரியர்

ஆர்.எம்.ஆர்.ரமேஷ் ப�ொறுப்பாசிரியர்

பிரபுசங்கர்

ஆசிரியர் குழு

கிருஷ்ணா, ந.பரணிகுமார், சு.இசக்கிமுத்து சீஃப் டிசைனர்

பி.வி.

டிசைன் டீம்

ப.ல�ோகநாதன், ச.கார்த்திக், ர.சதீஷ் ராம், அ.துரைராஜ் Printed and published by R.M.R.Ramesh, on behalf of Kal Publications Pvt. Ltd. and printed at Dinakaran Press, Plot No.170, No.10, First Main Road, Nehru Nagar, Perungudi, Chennai-600 096 and published at 229, Kutchery Road, Mylapore, Chennai-600 004.

Editor: R.M.R.Ramesh RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345 வாசகர்கள் தங்கள் ஆல�ோசனைகள், விமர்சனங்கள், படைப்புகள், புகைப்படங்கள், ஓவியங்கள் அனைத்தையும் அனுப்ப வேண்டிய ஆசிரியர் பிரிவு முகவரி:

ஆன்மிகம் பலன்

229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. த�ொலைபேசி: 044-4220 9191 மின்னஞ்சல்: palanmagazine@gmail.com விளம்பரங்களுக்கு: மு.நடேசன்

ப�ொது மேலாளர் (விளம்பரம்) ம�ொபைல்: 98409 51122 த�ொலைபேசி: 4467 6767 Extn 13234. மின்னஞ்சல்: advts@kungumam.co.in

கட–வுள் பதி–ல–ளிப்–பார்

உ

ங்–களுக்கு ஏற்–பட்டி–ருக்–கும் பிரச்–னையை உங்– க ள் நண்– ப – ரி – ட ம�ோ அல்– ல து உற– வி–ன–ரி–டம�ோ ச�ொல்–லிப் பாருங்–கள் உடனே, ‘இதை என்ன பெரிசா ச�ொல்ல வந்–திட்டே, என் ச�ோத– ன ை– ய ைக் கேளு,’ என்று ஆரம்– பி த்து அந்–தத் தரப்–பிலி – ரு – ந்து அதே வேகத்–தில் தங்–களு–டைய சங்–க–டங்–கள், த�ொல்–லை–களை அவர்–கள் விவ–ரிக்க ஆரம்–பித்–து–வி–டு–வார்–கள். அவர்– க ளி– ட ம் உங்– க ளு– டைய அப்– ப� ோ– த ைய துன்–பத்தை நீங்–கள் ச�ொல்–வத – ற்–குக் கார–ணம், அவர்– களி– ட – மி – ரு ந்து ஏதா– வ து உதவி அல்– ல து அந்– த ப் பிரச்–னை–யி–லி–ருந்து விடு–பட ஏதே–னும் ய�ோசனை அல்–லது குறைந்–த–பட்–சம் ஆறு–தல் வார்த்தை என்று எதிர்–பார்ப்–ப–து–தான். ஆனால், எதிர்த்– த – ர ப்– பி – னர� ோ, அவர்– க ளி– ட – மி– ரு ந்து நீங்– க ள் எந்த உத– வி – ய ை– யு ம் க�ோரி– வி – ட க்– கூ– ட ாதே என்ற அச்– ச ம் கார– ண – மா க தங்– க ளு– டைய சங்–க–டங்–களை விவ–ரித்–துச் ச�ொல்லி, ‘உன்– னை–விட நான் அதிக துன்–பத்–தில் இருக்–கி–றேன், என்–கிட்ட உதவி கேட்க வந்–து–விட்டா–யே’ என்று முன்னெச்–ச–ரிக்–கை–யா–கத் தெரி–வித்–து–வி–டு–வார்–கள். உண்–மை–யி–லேயே உங்–கள் நலத்–தில் அக்–கறை க�ொண்ட நண்–பர் அல்–லது உற–வி–னர் உங்–களு–டைய கஷ்–டங்–கள – ைப் ப�ொறு–மையா – க – க் கேட்டு அதற்–கேற்ப அவற்–றி–லி–ருந்து மீளும் வழி–மு–றை–க–ளைச் ச�ொல்– வார்; தேவைப்–பட்டால் அந்–தத் தீர்–வுக்கு உரிய நபர் யாரை–யா–வது ப�ோய்ப் பார்க்–கச் ச�ொல்லி அ ல்ல து ஏ தா – வ து ப�ொ ரு ள் உ த வி ச ெ ய் து உங்–கள – ைத் தற்–கா–லிக – மா – க உங்–கள் இறுக்–கத்–திலி – ரு – ந்து விடு–வித்து அனுப்பி வைப்–பார். அவ–ரு–டைய ய�ோச–னை–கள் உங்–களுக்கு ஏற்–பு– டை–ய–தாக இல்–லா–மல் இருக்–க–லாம்; உங்–க–ளால் அவற்றை நிறை–வேற்ற இய–லா–மல்–கூட – ப் ப�ோக–லாம். ஆனா–லும் உங்–களுக்கு அந்–தச் சம–யத்–தில் த�ோள் அணைத்து ஆறு– த ல் வார்த்தை ச�ொன்– னாரே , அங்–கே–தான் கட–வுள் இருக்–கி–றார். ப�ொது– வ ாக மனித எதிர்– ப ார்ப்– பு – க ள் சுய– ந ல ந�ோக்– கி ல் அமைந்– தி – ரு ப்– ப – தா ல், நம் குறை– க ளை இறை–வ–னி–டமே ச�ொல்–லி–விட்டு நம் முயற்–சி–கள – ைத் த�ொடர்–வ–து–தான் மிகப் பெரிய ஆறு–த–லாக இருக்க முடி–யும். இத–னால்–தான் தின–மும் சில நிமி–டங்–கள் பூஜைக்–காக நேரம் ஒதுக்–கச் ச�ொல்லி நம் முன்–ன�ோர்– கள் நமக்–குக் கற்–றுக் க�ொடுத்–தி–ருந்–தார்–கள். அந்த நேரத்–தில் நாம் கட–வு–ளு–டன் பேச–லாம், அவ–ரி–டம் நம் குறை–க–ளைத் தெரி–விக்–க–லாம். அவர் நிச்–ச–யம் பதி–ல–ளிப்–பார். பிரச்–னை–யைத் தீர்க்– கு ம் வழி– ய ைக் காட்டி, மன– தி ல் த�ோன்ற வைத்து அல்–லது தகுந்த நபரை அனுப்–பி–வைத்து பதி–ல–ளிப்–பார்.

(ªð£ÁŠ-ð£-C-K-ò˜)

உ

 பரமனார் தூண்டிககாரர் துணை

ஜாதக, வாஸ்து, பெயரியல், நிபுணர்

ஜ�பாதிஷ ரத்பா மனல் மதி V.அகிலாணஜடேஸ்வரி ஐயர் M.A.,M.Phil., D.I.A

ேதவி  ராஜராேஜஸ்வரி உபாஸகர்

புலிப்பாணி 300 என்ற தலைபபில் ஜ�பாதிடவியல் ஆய்வு ( M.Phil/M.K.U.) ெசய்தவர். கைரேகை, ஜாதைம், வாஸ்து, திருமணப் ப�ாருததம், எண் ைணிதம், ப�யரியல், ஸரவ முகூரதத நிரணயம், ரதவப்ேஸன்னம், ஸைல ைாரயஸிததி, வியா�ாே ஆைர்ஷணம், ஸதி�தி ஒற்றுகம, குழநகதப்ர�று, ைல்வி, திருமணம், ரவகல இவற்றில் தகை​ைள் மற்றும் உைல், ம்னநிகலக் ரைாளாறுைள், எதிரிைளின பதால்கலைள் இவற்றுக்கு ஜாதை ரீதியா்ன ைாேணஙைகளக் ைண்ைறிநது நிவரததி, பூகஜைள் மற்றும் ர�ாமஙைள் பெய்விக்ைப்�டும். பதய்வீை முகையில் மட்டும் �ரிைாேஙைள் கூைப்�டும். (இஙகு மாநதிரீைம் கிகையாது)

 ராஜ ராஜஜஸ்வரி ஜாதகாலயா No.1, க்வணரத் ததரு, விஜயசாந்தி அபார்​்டதமன்​்ட, முத்தாலமமன் ேகாவில் எதிரில், ேமற்கு மாமபலம, தசன்ணன - 600 033.

ேபான் : 044-2371 1068 / 94441 51597 / 94449 97942 / 94449 97946

பிணி தீர்க்–கும்

பெரு–மாள்

அ

காட்டுப்பரூர் பெருமாள்

ந்த முதி– ய – வ – ரு க்– கு க் கடு– ம ை– ய ான வயிற்–று–வலி. வேத–னை–யால் துடித்– தார். க�ொஞ்–சம் கஞ்சி குடித்–தா–லும் வலி உயிர் ப�ோகும். சரி, கஞ்சி குடித்–தால் வயிறு வலிக்–கிற – தே என்று குடிக்–கா–மல் இருந்–தா–லும் பசி–யால் வயிறு வலிக்–கத்–தான் செய்–யும். பார்க்–காத வைத்–திய – ரி – ல்லை... குடிக்–காத கஷா–ய–மில்லை. சுத்–துப்–பட்டில் பல வைத்– தி–யர – ைப் பார்த்–தா–யிற்று. இந்–தப் பச்–சிலை... அந்–தப் பச்–சிலை என்று நிறைய தின்–றா–யிற்று. ஆனால், குண– ம ா– ன – ப ா– டி ல்லை. ‘என்ன பாவம் செய்–தேன�ோ இந்த சித்–ர–வதையை – அனு–ப–விக்–கி–றேன்’ என்று தனக்–குத்–தானே புலம்–பிக் க�ொள்–வார், அந்த ஏழை விவ–சா–யக் கூலித் த�ொழி–லாளி. ‘கட–வுளே... இனி நீ விட்ட வழி’ என்று தனது கிரா–மத்–தின் மண் சாலை–யின் ஓரத்– தில் இருந்த அரச மர நிழ–லில், அங்–கி–ருந்த கல்–லில் தலை சாய்த்–துப் படுத்–தார். வயிறு இழுத்– து ப் பிடித்– த து ப�ோல வலித்– த து. ‘கட– வு ளே... கட– வு – ள ே’ என முன– கி – ய – ப டி கிடந்–தார். வேத–னைய – ால் கண்–களில் இருந்து கண்– ணீ ர் வழிந்– த�ோ – டி – ய து. அப்– ப �ோது

6

ðô¡

16-31 மே 2015

அவ்–வ–ழி–யா–கப் ப�ோய்க்–க�ொண்–டி–ருந்த ஒரு பயணி இவ–ரது வேத–னையை பார்த்து மனம் வருந்–தி–னார். எழுப்பி விவ–ரம் கேட்டார். கத–றி–ய–ழு–த–படி தனது வேத–னையை ச�ொன்– னார் முதி–ய–வர். கண்–மூடி ய�ோசித்த அவர், ‘‘இது பிற–விப் பிணி. இதை அந்த கேச–வன – ால்– தான் தீர்க்க முடி–யும். காட்டுப்–ப–ரூர் செல். அங்கு ஒரு வார–கா–லம் தங்கி, பெரு–மாளை வழி–படு. நிச்–சய – ம் உன் பிணி தீரும்–’’ என்–றார். கட–வுளே நேரில் வந்து ச�ொன்–ன–தா–கக் கருதி, தனது கிரா–மத்–தி–லி–ருந்து காட்டுப்– ப–ரூர் புறப்–பட்டார், முதி–ய–வர். அங்–கி–ருந்த ஒரு வீட்டின் திண்–ணை–யில் தனது துணி– ம–ணி–களை வைத்து விட்டு, நாள்–த�ோ–றும் திருக்–க�ோயி – ல் குளத்–தில் நீராடி பெரு–மாளை வணங்கி வரு–வதை வழக்–க–மா–கக் க�ொண்– டார். ஏழு நாட்–கள் கழிந்–தன. வயிற்று வலி குறை–ய–வில்லை; அதி–க–ரித்–தது. எட்டா–வது நாள். ப�ொழுது விடிந்–தது. இன்று இதற்கு ஒரு முடிவு காணாது ஓயப்– ப�ோ–வதி – ல்லை என்ற தீர்–மா–னத்–த�ோடு எழுந்– தார் முதி–ய–வர். வழக்–கம் ப�ோல குளத்–தில் நீரா–டின – ார். ராஜ–க�ோபு – ர – ம் எதிரே நின்–றார். கண்–மூடி ஆதி–கே–ச–வனை மனத்–தில் கண்– டார். அவ– னி – ட ம் உரி– ம ை– ய�ோ டு பேசத் த�ொடங்–கி–னார். ‘‘ஐயனே... வயிற்று வலி– ய�ோடு நான் படும்–பாடு ச�ொல்–லி–மா–ளாது. என் ந�ோய் தீர்ப்–பாய் என்ற நம்–பிக்–கைய�ோ – டு உன் திருக்–க�ோ–யிலை ஒரு வார–கா–ல–மாய் வலம் வந்–தேன். பல–னில்லை. என் பக்–தி– யில் நீ ஏத�ோ குறை காண்–கிற – ாய். சரி, இத�ோ என் காணிக்–கையை ஏற்–றுக்–க�ொள்–’’ என்று மனம் குமைந்து ச�ொன்–னார். பிறகு தனது நாக்கை அறுத்து எடுத்து ஒரு வெற்–றிலை – யி – ன் மீது வைத்–து–விட்டு, வாயில் ரத்–தம் வழிய க�ோயிலை வலம் வரத் த�ொடங்–கி–னார். கரு– ணை க் கட– ல ான கேச– வ ன் கண் திறந்து பார்த்– த ான். தனது அருட் பார்– வை–யால் முதி–ய–வ–ரின் பிணியை அகற்–றி– னான். க�ோயிலை வலம் வந்து முடித்த ப�ோது வெற்–றிலை – –யில் வைத்–தி–ருந்த நாக்கு காணா– ம ல் ப�ோயி– ரு ந்– த து. முதி– ய – வ – ரி ன் வெட்டுப்– பட்ட நாக்– கு ம் முழு– ம ை– ய ாக வளர்ந்–திரு – ந்–தது. உயிரே ப�ோகும்–படி வலித்த வயிற்று வலி–யும் முற்–றிலு – ம – ாக நீங்–கியி – ரு – ந்–தது. ‘‘க�ோவிந்தா... க�ோவிந்–தா–’’ என்று வாய்–விட்டு கத–றி–னார். ஆனந்–தத்–தில் வாய் குழ–றி–யது.

காட்டுப்பரூர் இச்– ச ம்ப– வ த்தை வாய் பிளந்து, வியப்– ப�ோடு பார்த்த ஊரும் அவ–ர�ோடு சேர்ந்து க�ோவிந்–த–னின் புகழ் பாடி–யது. இந்த சம்– ப – வ ம் நடந்து சுமார் 300 ஆண்–டு–கள் ஓடி–விட்டன. ஆனால், இதற்கு சாட்–சி–யாக இந்த முதி–ய–வர் நன்–றி–ய�ோடு இந்–தக் க�ோயி–லுக்–குச் செய்து தந்த காளிங்க நர்த்–தன க�ோபா–லன் உற்–சவ – ர் சிலை இன்–றும் இருக்–கிற – து. வீர பெருமா நல்–லூர் பெரி–யவ – ர் செய்த சிலை இது என்று, இந்த சம்–ப–வத்– த�ோடு மேலும் பல தக–வல்–களை அந்–தக் க�ோயி–லில் ச�ொல்–லக் கேட்–க–லாம். இந்– த க் க�ோயில் உரு– வ ான வர– ல ாறு சுவை–யா–னது. சுமார் 450 ஆண்–டுக – ளுக்கு முன்பு இந்–தப் பகுதி காடாக இருந்–தது. இங்கு ரெட்டி–யார் சமூ–கத்–தி–ன–ருக்–குச் ச�ொந்–த–மான நிலத்–தில் க�ோனார்– க ள் வயல் வேலை செய்– த – ப டி ஆவி–னங்–களை பரா–ம–ரித்–துக் க�ொண்–டும் வாழ்ந்து வந்–தார்கள். ஒரு முறை விவ–சா–யப் பணி– ய ாக வாய்க்– க ால் வெட்டி– ய – ப �ோது, மண்– வெ ட்டி பட்டு வெட்டிய இடத்– தி – லி–ருந்து ரத்–தம் பீறிட்டு வந்–தது. அங்–கிரு – ந்–த�ோர் எல்–லாம் அஞ்சி நிற்க, வாய்க்–கால் வெட்டி–ய– வர் மீது அருள் வந்து, இவ்–விட – த்–தில் சென்ன

கேச–வப் பெரு–மாள் என்–னும் ஆதி–கே–ச–வப் பெரு– ம ாள் எழுந்– த – ரு ளி இருப்–ப – த ா– க– வு ம், அவ–ருக்கு க�ோயில் கட்டி வழி–ப–டு–மா–றும்

கூறி– ன ார். அதன்– ப டி அந்த இடத்– தை த் த�ோண்–டிப் பார்த்த ப�ோது வெட்டுப்–பட்ட கல் ஒன்று கிடைத்–தது. அதையே மூல–வர – ா–கக் க�ொண்டு க�ோயில் கட்டப்–பட்டது. மூல– வர் முடி–யில் வெட்டுப்–பட்ட காய வடுவை இன்–றும் தரி–சிக்–க–லாம். அதன் பிறகு கால ஓட்டத்–தில் பல பெரி–ய– வர்–கள், மகான்–கள் இந்–தக் க�ோயி–லுக்கு வந்து பெரு–மாளை வணங்கி வழி–பட்டுள்–ளார்–கள். ஆந்–திர மாநி–லத்–தைச் சேர்ந்த வேமண்ணா என்–னும் ய�ோகி–யும் கூட இந்–தக் க�ோயி–லுக்கு வந்து திருக்– கு – ள த்– தி ல் நீராடி, குளத்– தி ன் தென் திசை–யில் பெரு–மா–ளின் திருப்–பா–தம் அமைத்து, யந்–திர ஸ்தா–ப–னம் செய்து பூஜித்– துள்–ளார். தின–சரி இந்த பாதத்–திற்கு முத–லில் பூஜை செய்து விட்டுத்–தான் பெரு–மா–ளுக்கு இதர பூஜை–கள் நடை–பெ–றும். இக்–க�ோ–யில் பற்றி பதி–கம் பாடி–யுள்ள வேமண்ணா ‘ஆதித்த வாரம் பத்து பசுந்– து–ள–பம் நெய்–யுண்–டால் பறக்–கும் பல ந�ோய்– கள்’ என்று குறிப்– பி ட்டுள்– ள ார். இன்றும் பலர் தங்–க–ளது ந�ோய்–கள் தீர இங்கு நெய் துளசி பெற்று பக்–தி–ய�ோடு உண்டு குண–ம– டை–கி–றார்–க–ளாம். பல மாநி–லங்–களி–லி–ருந்– தும் பக்–தர்–கள் இத்–த–லத்–திற்கு வந்து வழி–ப–டு– கி–றார்–கள். வ ா ரு ங் – க ள் , க�ோ யி லை வ ல ம் வரு–வ�ோம். க�ோயி– லு க்கு வட– பு – ற ம் திருக்– கு – ள ம் உள்– ள து. இந்த குளத்– தி ல்– த ான் ஆண்டு த�ோ று ம் வை க ா – சி ப் பெ ரு – வி – ழ ா – வி ன் 10 நாள் தெப்ப உற்–சவ – ம் விம–ரிசை – ய – ாக நடை– பெ–றும். குளத்–திற்கு மேற்கு புறத்–தில் இருந்த வசந்த மண்–ட–பம் சிதைந்து கிடப்–ப–தை–யும் காண முடி–கி–றது. நேர்த்–திக் கடன் செலுத்– தும் பக்– த ர்– க ள் இந்– த க் குளத்– தி ல் நீராடி உப்பு, வெல்–லம், மிளகு, காசு ஆகி–யவை செலுத்–து–கி–றார்–கள். உப்பு, வெல்–லம் கரை– வ–தைப் ப�ோல ந�ோயும் கரை–யும் என்–பது நம்–பிக்கை. ச�ொறி, சிரங்கு, மரு ப�ோன்ற சரும ந�ோய் தீர வேண்–டிக்–க�ொண்டு மிளகு, காசு ப�ோடு–கி–றார்–கள். இந்–தத் திருக்–கு–ளத்– தில் நீரா– டி ய பிறகு ய�ோகி வேமண்ணா பிர–திஷ்டை செய்த பெரு–மாள் பாதத்தை தரி–சிக்–க–லாம். அடுத்து, பிர–மாண்–ட–மாய் நிற்–கும் ராஜ க�ோபு–ரத்தை தாண்டி உள்ளே நுழைந்–தால் த்வஜ ஸ்தம்–பம் நம்மை வர–வேற்– கி–றது. அடுத்து கரு–டாழ்–வார் தரி–சன – ம். அவர் சுவா–மி–யைப் பார்த்–த–படி மேற்கு ந�ோக்கி காட்சி தரு–கி–றார். அதற்–க–டுத்து கருங்–கற்–க– ளால் கட்டப்–பட்ட 36 கால் சபா மண்–டப – ம். மண்–ட–பத்–தின் கல் தூண்–களில் தசா–வ–தா– ரக் காட்–சி–கள் அழ–காக செதுக்–கப்–பட்டுள்– ளன. மண்–ட–பத்–தின் வலப்–பு–றத்–தில் அனு– மன், கரு–டன், சக்–கர – ம், அன்–னம், குதிரை, ஆதி–சே–ஷன், யானை, பல்–லக்கு முத–லிய

8

ðô¡

16-31 மே 2015

வாக–னங்–களின் அணி–வகு – ப்–பைக் காண–லாம். அ டு த் து வி ந ா – ய – க – ர ை – யு ம் , ஜ ய ன் – வி– ஜ – ய ன் என்ற துவா– ர க பால– க ர்– க ளை வணங்கி உள்ளே சென்–றால் மகா மண்–ட– பம். மகா மண்–ட–பத்–தில் உற்–சவ மூர்த்–தி– களின் அழகு வரிசை.  தே–வி-– தே – வி சமேத ஆதி–கே–ச–வப் பெரு–மாள், ராதா-ருக்–மணி சமேத வேணு–க�ோப – ா–லன், வயிற்று வலி–யில் இருந்து நிவா–ர–ணம் பெற்ற முதி–ய–வர் தமது கிரா–மத்–த–வ–ரின் உத–வி–ய�ோடு செய்து தந்த காளிங்க நர்த்–தன க�ோபா–லன், சக்–கர – த்–தாழ்– வார், அனு–மன், திரு–மங்–கைய – ாழ்–வார் ஆகிய உற்–சவ – விக்–ரக – ங்–களை கண்டு வணங்–கல – ாம். அடுத்து அர்த்த மண்– ட – ப ம். அதைத் தாண்டி கர்ப்ப கிர– க ம். சுயம்– பு – வ ாய் த�ோன்–றிய ஆதி–கே–ச–வப் பெரு–மாளை நெய்– தீப ஒளி– யி ல் காண, மெய் சிலிர்க்– கி – ற து. கிழக்கு பார்த்த வண்–ணம் இக்–க�ோ–யி–லில் அமைந்து, பிறவி ந�ோய் தீர்க்–கும் பெரு–மாள் உடல் பிணி–யும் நீக்கி அருள்–வதை எண்ணி கரம் குவித்–துப் பணிய, உட–லும் உள்–ள–மும் பல–ம–டை–கின்–றன.

தேவி ஆதிகேசவ பெருமாள் பூதேவி இந்–தக் க�ோயி–லில் பரம்–பரை பரம்–ப–ரை– யாக யாத–வர்–களே பூஜை செய்து வரு–கிற – ார்– கள். நாரா–ய–ணின் நாமத்தை கணீர் குர–லில் பாடி, தீபம் காட்டி, தீர்த்–த–மும், துள–சி–யும் தந்து சடா–ரியை தலை–யில் வைக்–கும் ப�ோது மனம் குளிர்–கி–றது. ஒரு பேர–மைதி நம்–மைச் சூழ்ந்து க�ொள்–கி–றது. அடுத்து தெற்கு பக்க வாசல் வழியே வந்து, வேத– வ ல்லி நாச்– சி – ய ாரை தரி– சி க்– க–லாம். தாயார் கிழக்கு ந�ோக்கி, நின்ற திருக்– க�ோ–லத்–தில் காட்சி தரு–கிற – ாள். அன்–னையி – ன் அழ–கி–ய திரு–மு–கம் காண உள்–ளம் உரு–கும். திரு– ம ண வரம் வேண்டி அன்– னை – யை த் த�ொழு–தால், வேண்–டி–ய–வ–ரின் இல்–லத்–தில் கெட்டி–மே–ளம் விரை–வில் ஒலிக்–கி–றத – ாம். பிரா–கா–ரத்–தில், மடப்–பள்ளி இருக்–கி–றது. இடும்– ப ன், அனு– ம ன் க�ோயில்– க ள் தனித்

தனியே உள்–ளன. க�ோயி–லின் நான்கு புற–மும் – கி – ற ார்– க ள். பெரும்– ப ா– லு ம் பெரு– ம ாள் வாசல் உண்டு. வடக்கு க�ோயி–லில் சனிக் கிழ–மை– வாசல் வைகுண்ட ஏகா–தசி தான் விசே–ஷம். ஆனால், அன்று திறக்–கப்–படு – கி – ற – து. இ த் – தி – ரு க் க�ோ யி ல் க�ோயி–லுக்கு வெளியே பெரு– ம ாள் ஞாயிற்– று க் அழ– கி ய, சிற்ப வேலைப்– கி ழ – ம ை– யன்று சுய ம்– பு – பா– டு – க ள் நிறைந்த தேர் வா– க த் த�ோன்– றி – ய – த ால் நிற்–கி–றது. ஆண்டு த�ோறும் இங்கு ஞாயிறு அன்–றுத – ான் வைகாசி மாதம், வளர்– விசே–ஷம். அன்று காலை பிறை சனிக்–கிழ – மை க�ொடி– 7.30 மணி முதல் மாலை யேற்றி, ஒன்– ப து நாட்– க ள் 7.30 மணி வரை க�ோயில் பிரம்– ம�ோ ற்– ச – வ ம் நடை– திறந்–தி–ருக்–கும். பெ – று ம் . ஒ ன் – ப – த ா – வ து உளுந்–தூர்–பேட்டைநாள் திருத்–தேர் உற்–ச–வம். விருத்–தா–சல – ம் சாலை–யில், அன்று அலங்–கரி – க்–கப்–பட்ட ம ங் – க – ல ம் பேட்டை – யி – தேரில் பெரு– ம ாள் எழுந் லி– ரு ந்து மேற்கே 4வது த – ரு – ளி மெல்ல அசைந்–தப – டி கில�ோ மீட்ட–ரில் உள்ள வீதி வலம் வரும் காட்– சி – சி றி ய கி ர ா – ம – ம ா ன யைக் காண ஆயி–ரக்–க–ணக்– காட்டுப்–பரூ – ரி – ல் இத்–திரு – க்– கான மக்–கள் கூடு–வார்–கள். க�ோ–யில் அமைந்–துள்–ளது. க�ோயி–லுக்கு வெளியே தீ ர ா த ந�ோ ய் – க ள் பெருமாளின் திருப்பாதங்கள் வ ட க் கு பு ற த் – தி ல் மு டி தீர, பிணி தீர்க்–கும் ஆதி– க ா ணி க்கை செய்ய த னி ம ண் – ட – ப ம் கே–ச–வப் பெருமாளை–யும், திரு–மண வரம் உள்– ள து. திருப்– ப தி ஏழு– ம – லை – ய ா– னு க்கு அரு– ளு ம் வேதவல்லி நாச்– சி – ய ா– ர ை– யு ம் வ ே ண் – டி க் க �ொ ண் – ட – வ ர் – க ள் அ ங் கு வணங்கி ஆர�ோக்–கிய – ம – ான, வள–மான வாழ்– ப�ோக முடி– ய ா– வி ட்டால் இங்கு வந்து வைப் பெறு–வ�ோம். நேர்த்– தி க் கடனை செலுத்தி வணங்– கு

- எஸ்.ஆர்.எஸ்

சென்னை

யா

மருத்–து–வச்சி

வி– னி – லு ம் அரு– வ – ம ாய் நிறைந்– கூத்–தா–டி–யது. ஓலைக் குடி–சைக்–குள் குடி– தி– ரு க்– கு ம் சக்தி நிரந்– த – ர – க�ொண்–ட–வ–ளுக்கு மேற்–கூரை வேய்ந்து மா– க த் தன்னை ஓரி– ட த்– விழா எடுத்–தார்–கள். அன்று மாலையே தில் வெளிப்–ப–டுத்–திக் க�ொள்ள பால் அபி–ஷே–கம் செய்து மகிழ்ந்– விருப்– ப ம் க�ொள்– வ ாள். வேம்– தார்–கள். அந்த மாலை–யில் வானம் பின் கீழ் புற்–றாக, சுயம்பு நாகர் இருண்– ட து. இடி– ய�ோ டு தரை– சிலை–யாக, ஆற்–ற�ோ–ரத்–தில�ோ, யி–றங்–கிய அடை மழை–யாய் தன் கிரா–மத்–தின் மைய–மாக, நக–ரவீ – தி – – அருளை ப�ொழிந்து தள்–ளி–னாள். யின் கடைக்–க�ோடி – ய – ாக, எங்–கும் அ ன் – னை – யி ன் அ ரு ள் மழ ை நிலைத்–தி–ருப்–பாள். தன்–னி–டம் தரு–வித்த வான் மழை–யில் ஊர் கூடி வந்து கைகூப்–பிய – வ – ர்–களை அருட் நனைந்–தது. ‘ஆத்தா வந்–துட்டா... க ரு – ணை – ய ா ல் அ ர – வ – ணை ப் – ஆத்தா வந்– து ட்டா’ என பக்– தி – பாள். தலை–முறை தலை–மு–றை– யால் உடலே பதற, அன்–னையை யாக தாயாய் காப்–பாள். அப்– வணங்–கிப் ப�ோற்–றி–னார்–கள். படி சக்தி, தன்னை இருத்–திக் க�ோயில் வளர்ந்–தது. தெய்–வீக க�ொண்டு அமர்ந்த ஒரு தலமே அதி–ச–ய–மாய் க�ோயி–லி–னூடே ஆல குரு–பு–ரம் திரு–வீதி அம்–மன். மர–மும், அரச மர–மும், வேம்–பும் அ து 1 8 4 0 வ து வ ரு – ட ம் . நெடி–து–யர்ந்து வளர்ந்து பச்–சைக் ம யி – லை – யி ன் ம ை ய த் – தி ல் குடை–யாய் குளிர் நிழல் பரப்–பின. முண்– ட – க க்– க ண்ணி அமர்ந்– வாழ்–வெ–னும் வெம்–மை–யில் வாடி– தி–ருக்க, க�ோல–விழி அம்–மன் ய�ோர்– க ள் அம்– ம ை– யி ன் அருள் உ ட – னி – ரு க்க , எ ல் – லை – யி ல் நிழ–லில் அமர்ந்து அகத்–தில் தெளிவு திருவீதி அம்மன் புதர் சூழ்ந்து, கள்–ளிச் செடி– பெற்–ற–னர். கள் அடர்ந்து அவ்– வி – ட த்– தையே மறைத்– சென்னை நக–ரம் விரி–வாக்–கம் கண்–ட– துக் க�ொண்–டி–ருந்–தது. சூரிய ஒளி புகாது ப�ோது அம்–மன் க�ோயி–லைச் சுற்றி நிறைய இருண்டு கிடந்– த து. ஆனால், மகா– ச க்தி கட்டிடங்– க ள் உருவா கின. பல்– வ ேறு மர–க–த–மாய் உள்ளே ஜ�ொலித்–தாள். அருகே மாநி–லத்–த–வர்–களும் இங்கு குடி–யே–றி–யி–ருந்– குடி–சை–யி–லுள்–ள�ோர்–களின் அகத்–தில் குடி– த– ன ர். சுற்– றி – லு – மு ள்ள நிலங்– க – ளெ ல்– ல ாம் யேற ஆவல் க�ொண்–டாள். குடி–சைக்–குள் வீடு–க–ளாக வடி–வம் பெற்–றி–ருக்க, வீதி–யின் வாழ்ந்–தி–ருந்த குடி–யா–ன–வப் பெரி–ய�ோ–ரின் மையத்தே அம்–மன் வீற்–றி–ருக்க, அவளை கன–வில் த�ோன்–றின – ாள். கன–வில் புத–ருக்–குள் ‘திரு–வீதி அம்–மன்’ எனும் நாமம் க�ொண்டு பூவாய் மலர்ந்–திரு – ந்த அம்–மை–யைப் பார்த்த அழைத்–த–னர். நடு–நி–சி–யில் வீதி–யில் காவல் அவர் சிலிர்த்–தார். அதி–காலை கையில் விளக்– காப்–பவ – ள்–ப�ோல குறுக்–கும் நெடுக்–கும் நடப்– கேந்தி புதர் விலக்கி பார்த்–த–வர் நெகிழ்ந்– பா–ளாம் அன்னை. அடாது செய்–வ�ோரை தார். புற்–றுக்–க–ருகே நாக–மாய் பட–மெ–டுத்து விரட்டி– ய – டி ப்– ப ா– ள ாம். அவள் காவ– லி ல் சிலிர்த்–துக் கிடந்–தவ – ளி – ன் பாதம் பணிந்–தார். மக்–கள் நிம்–ம–தி–யாக உறங்–கி–னார்–கள – ாம். நடந்த அந்த அதி–ச–யத்தை ஊர் கூட்டித் ராம– கி – ரு ஷ்ண மடம் த�ொடங்– கி ய தெரி–வித்–தார். அனை–வரு – ம் ஒன்–றுப – ட்டு புதர் புதி–தில் அங்கு வந்த துற–வி–கள் இங்–குள்ள களைந்–தார்–கள். அம்–மனை குடத்–தி–லிட்ட அம்–மனை வணங்கி பர–வச – ப்–பட்டி–ருக்–கிற – ார்– விளக்–கு–ப�ோல அழகு செய்து ஆரா–தித்–தார்– கள். இன்ன பெயர் என்று தெரி–யா–திரு – ந்த கள். நாகர் சிலை–யாக அருள்–புரி – ந்–தவ – ளு – க்கு, அவ்–விட – த்–திற்கு ‘குரு–புர – ம்’ என்று தங்–களின் கருங்–கல்–லில் அழகு முகம் செதுக்–கி–னார்– குருவை மன–தில் எண்ணி பெயர் சூட்டி–னர். கள். அன்னை உயிர் ததும்–பும் சிலை–யாக அப்–பெ–யரே நிலைத்–தது. இலங்–கி–னாள். நாகர் சிலைக்கு மேற்–பு–றம் வீதி– ய ம்– ம – னி ன் அருட் பார்– வை – யி ல் அவளை அமர்த்–தின – ார்–கள். ஊர் ஆனந்–தக் ந�ோயா– ளி – க ள் உபாதை தீர்ந்து உவகை

10

ðô¡

16-31 மே 2015

க�ொள்–வது அதி–க–ரித்–தது. அக்–கம் பக்–கத்து மருத்–துவ – ம – னை ந�ோயா–ளிக – ள் இந்த அம்–மனி – – டம் வந்து கைகூப்பி ‘என்–னைக் காப்–பாற்று தாயே’ என வணங்–கிச் செல்–வார்–க–ளாம். ‘நான் ந�ோயா– ளி க்கு மருத்– து – வ ம் பார்க்– கி–றேன், கட–வுள் காப்–பாற்–று–கி–றார்’ என்று ஆங்–கில – த்–தில் வாச–கம் ஒன்று உண்டு. அதன்– படி, மருத்–து–வத்–திற்கே சவா–லாக இருந்த விஷ– ய ங்– க – ளெ ல்– ல ாம் வெகு சுல– ப – ம ாய் தீர்த்து, ஆயுள் பெருக்கி ஆனந்த வாழ்வு க�ொடுப்–பா–ளாம் இந்த அன்னை. வீதி–யம்–ம– னின் மீது தீராத அன்பு க�ொண்டு, நன்–றி– யாய் அபி– ஷேக ஆரா– த – ன ை– க ள் செய்து, உள்–ளம் நிறைந்து, அவளை பக்–தர்–களும் குளிர்– வி ப்– ப ார்– க – ள ாம். முக்– கி – ய – ம ாக சிறு– நீ–ர–கக் க�ோளாறு உள்–ள–வர்–கள், சிறு–நீ–ரக மாற்று அறுவை சிகிச்சை மேற்–க�ொள்–ளும் அள– வு க்கு பாதிப்பு உள்– ள – வ ர்– க ள் திரு– வீ – தி– ய ம்– ம னை வழி– ப ட சிறு– நீ – ர க ந�ோய்– க ள் பறந்து ப�ோகும் என்–கி–றார்–கள். அப்–படி தனித்– த – னி யே அம்– ம னை உணர்ந்– த�ோ ர், தமது வாழ்– வி ல் அனு– ப – வி த்– த�ோ ர் நெஞ் சு–ருகி இக்–க�ோ–யிலி – ன் பல சந்–நதி – களை – கட்டித் தந்–திரு – க்–கிறா – ர்–கள். திரு–விழா எடுக்–கும்–ப�ோது நான், நீ என்று ப�ோட்டி ப�ோட்டுக்–க�ொண்டு அம்–ம–னுக்கு அள்–ளிக் க�ொடுக்–கி–றார்–கள். க�ொடுத்–த–வள் அவள்–தானே என அவளை கைத�ொ–ழு–கி–றார்கள்.

பெரி–ய–து–மல்–லாது சிறி–ய–து–மல்–லாது நடு– வாந்–திர – ம – ான க�ோயில். பெரிய முன் மண்–ட– பத்–த�ோடு, நிறைய சுதைச் சிற்–பங்–க–ள�ோடு விளங்–கும் அழ–கான க�ோயில். க�ோயில் வாயி– லி–லிரு – ந்து நேரே உள்ளே பார்க்க திரு–வீதி அம்– மன் சுடர்–விட்டுப் பிர–காசி – க்–கிறா – ள். அம்–மன் தெள்–ளிய திரு–முகமண்–ட–லம் உடை–ய–வள். தம் புன்–ன–கை–யால் இன்–னல்–களை களை– ப–வள். பெருந்–துன்–பம் தாளாது அன்னை பாதம் பணிந்–தவ – ர்–களுக்கு இன்–பம் அளித்து இதம் ச�ொல்–லும் இனிய நாயகி. மருத்து வத்– தால் ஆகாது என மனம் ந�ொடிந்–த�ோரை தம் மகத்–து–வத்–தால் தேற்–றும் மருத்–து–வச்சி. அம்–ம–னின் திருப்–பா–தத்–திற்–குக் கீழே அவள் மூல உரு க�ொண்ட சுயம்பு நாகர் சிலை உள்– ளது. நாக–ருக்–கும் கவ–சம் சாற்றி வழி–படு – கி – றா – ர்– கள். க�ோயி–லைச் சுற்–றி–லும் முரு–கர், விநா–ய– கர், ஆஞ்ச நேயர், சனீஸ்–வ–ரர் ப�ோன்–ற�ோர் தனிச் சந்–ந–தி–களில் அருள்–பா–லிக்–கிறா – ர்–கள். ஆல–ம–ரம், அரச மரம், வேம்–பும் இணைந்த இக்–க�ோ–யில், இயற்கை எழில் சூழ்ந்து காண்– ப�ோ–ரின் மனதை க�ொள்ளை க�ொள்–ளும்; உள்–ளுக்–குள் பேர–மை–தியை ஏற்–ப–டுத்–தும். திரு–வீதி அம்–மன் க�ோயில் க�ொண்–டி–ருக்– கும் குரு–பு–ரம், சென்னை ராஜா அண்–ணா– மலைபுரத்–திற்கு அருகே அமைந்–துள்ளது.

- ராஜேஸ்வரி்​்

சேண்பாக்கம்

கரு–வ–றை–யில் ஒரு

க�ொடி–ம–ரம் பதின�ொரு விநாயகர்கள் ர– த த்– தை த் தம் திருப்– ப ா– த ங்– க – ள ால் வலம் வந்த ஆதி–சங்–க–ர–ரின் உள்–ளம் நிறைந்– தி – ரு ந்– த து. அந்த மகான், ‘தனக்கு மேல் நாய–கர் எவ–ரு–மி–லர்’ என்று ப�ொருள் க�ொண்ட விண் நிறைந்த நாய–கன் ---விநா–ய– கன்-மண்–ணுக்–குள் மறைந்–தி–ருப்–பதை தம் மனக்–கண்–ணில் கண்–டார். உடன் வந்–தா– ர�ோடு விநா–ய–கனை தரி–சிக்க த�ொடர்ந்து நடந்– த ார். ஆற்– றி ன் விரை– வ�ோ டு செண்– ப– க – வ – ன த்– தி – னு ள் புகுந்– த ார். கான– க த்– தி ன் மைய–மாய் மலர்ந்–தி–ருந்த மூத்த நாய–கனை பார்த்–த–வர் சிலிர்த்–தார். தன்–வ–யம் இழந்து கண்–களை மூடி–னார். பிர– ண வ ரூப– மாய் வளைந்–தி–ருக்–கும் அம்–மூர்த்–தங்–களி–லி–ருந்து வெளிப்–ப–டும் ‘ஓம்’ எனும் நாதம் தம் அகச்– செ–வி–யில் பர–வு–வதை உணர்ந்து உள்–ளம் குளிர்ந்–தார். செண்–பக – வ – ன – ச் செல்–வன் அந்த மகானை இன்–னும் செம்–மை–யாக்–கி–னார். ஆதி–சங்–கர – ரு – ம் செண்–பக மலர்–களை பறித்து பாதத்–தில் ச�ொரிந்–தார். வன்னி இலை–களை – க் கிள்ளி மாலை–யா–கத் த�ொடுத்து சாத்–தினா – ர். விநா– ய – க – ரி ன் அண்– மை – யி ல் சக்– ர த்தை பிர–திஷ்டை செய்–தார். ஆதி– ச ங்– க – ர – ரி ன் குரு பரம்– ப – ரையை குன்–றி–லிட்ட விளக்–காக பிர–கா–சப்–ப–டுத்–திய சந்–திர சேக–ரேந்–திர சரஸ்–வதி சுவா–மி–கள் வேலூர் நக–ரத்–தில் முகா–மிட்டி–ருந்த ப�ோது சேண்–பாக்–கம் வழியே காஞ்–சியை ந�ோக்–கிச் சென்– று – க �ொண்– டி – ரு ந்– த ார். விநா– ய – க – னி ன் ச�ொரூ–ப–மாக விளங்–கும் யானை–யின் மீது பால பெரி–யவ – ர் அமர்ந்–திரு – ந்–தார். சேண்–பாக்– கம் அருகே வந்–த–ப�ோது, செல்வ நாய–கன் அந்த யானையை செல்ல விடாது தடுத்–தான். யானை முன்–னும் பின்–னும் அலைந்–தது. மகாப் பெரி–ய–வர் கண்–களை மூடி–னார். ஏன் யானை நகர மறுக்–கிற – து என தீவி–ரம – ாக ய�ோசித்–தார். சட்டென்று, இத–யத் தாம–ரை– யில் ஒளிர்ந்த சந்–திர – னி – ன் மையத்–தில் விநா–ய– கர் சிரித்–தார். பழைய நினைவு ஒன்று பூத்– துக் கிளர்ந்–தது. மகாப் பெரி–ய–வர் கண்–கள் திறந்து மெல்–லப் பேசி–னார்: ‘‘ம–டத்–தின் ஒரு பிரார்த்–தன – ை–யாக நூற்–றியெ – ட்டு தேங்–காய்– களை சிதறு காயாக ப�ோடு–வத – ாக வேண்–டிக்

பா

12

ðô¡

16-31 மே 2015

க�ொண்–டது மறந்து ப�ோய்–விட்டது. அதை சேண்–பாக்க செல்வ விநா–ய–கர் தம் ச�ொரூ–ப– மான யானை–யா–கவே வந்து நினை–வூட்டு–கி– றார். பிரார்த்–த–னையை நிறை–வேற்–றி–னால் யானை நக–ரும்–’’ என்–றார். உட–னேயே நூற்–றியெ – ட்டு தேங்–காய்–களை சித–றச் செய்–த–வு–டன் யானை சட்டென்று ஒயி–லாக நடந்–தது. மக்–கள் மகிழ்ந்–தார்–கள். மகாப் பெரி– ய – வ – ரி ன் திருப்– ப ா– த ங்– க ளில் வீழ்ந்து வணங்–கி–னார்–கள். செல்வ விநா–ய–க– ரைப்–பற்றி மேலும் விவ–ரங்–கள் கேட்க, விநா–ய– கர் அவர் வாக்–கில் அமர்ந்–தார். தானாக ச�ொல்ல ஆரம்–பித்–தார். ‘‘இங்கு சுயம்–பு–வாக பதி–ன�ோரு விநா–ய– கர்–கள் துளிர்த்–த–தால் இவ்–வூ–ருக்கு ‘ஸ்வ–யம்– பாக்–கம்’ என்று பெயர். ஸ்வ–யம்–பாக்–கமே சேண்–பாக்–கம் என மாறி–யது. சிவ–னுக்கு ஏகா– தச ருத்–ரர்–கள் எனும் பதி–ன�ோரு மூர்த்–தங்–கள் க�ொண்ட அமைப்பு உண்டு. அதே–ப�ோல், இங்கு ஏகா–தச விநா–ய–கர்–கள்! ஆதி–சங்–க–ரர் தரி–சித்த பிறகு, அந்த விளை–யாட்டுப் பிள்ளை விளை– ய ாட ஆரம்– பி த்– த ார். எல்– ல�ோ ர் விக்– ன ங்– க – ளை – யு ம் விலக்க தனிக் க�ோ யி–லில் குடி–க�ொள்ள ஆவல் க�ொண்–டார். சட்டென்று அவர் தன்னை மண்–ணுக்–குள் புதைத்–துக் க�ொண்–டார். அது, 1677ம் வரு–டம். துக்–க�ோஜி என்ற மராட்டிய மந்–திரி அந்த வழி–யாக ஒரு இரவு வேளை–யில் வேக–மா–கச் சென்று க�ொண்–டி– ருந்–தான். டக்–கென்று அச்சு முறிந்து வண்டி நின்–றுவி – ட்டது. அச்–சிறு – ப்–பாக்–கத்–தில் அச்சை இரு–பா–கம – ாக்–கிய புராண புரு–ஷர் சேண்–பாக்– கத்–தி–லும் அச்சை ஒடித்–தார். பயந்–து–ப�ோய் இறங்–கிப் பார்க்க சக்–க–ரத்–தில் ரத்–தக்–கறை படிந்–திரு – ந்–தது. துக்–க�ோஜி இதென்ன விக்–னம் என்று புரி–யா–மல் கலங்–கினா – ன். விக்–னேஸ்–வ– ரரை பிரார்த்–தித்–தான். எது–வுமே செய்ய முடி–யாத நிலை–யில் அங்–கேயே தூங்–கினா – ன். துக்–க�ோ–ஜி–யின் கன–வில் கண–பதி த�ோன்–றி– னார். ‘‘துக்–க�ோஜி துக்–கிக்–காதே. இந்த இடத்– தில் என்–னு–டைய பதி–ன�ொரு மூர்த்–தி–கள் புதைந்து கிடக்– கி ன்– றன . மூடிக் கிடந்– த து ப�ோதும், எல்–ல�ோரு – க்–கும் வரப் பிர–சாதி – ய – ாக பிர–காசி – க்க வேண்–டிய காலம் வந்–துவி – ட்டது. க�ோயில் எழுப்பி, கும்–பா–பி–ஷே–கம் புரிந்து புண்–ணிய – ம் சம்–பா–தித்–துக்–க�ொள்–’’ என்–றார்.

துக்–க�ோஜி துள்ளி எழுந்–தார். அழ–கான சிறிய க�ோயிலை அமைத்–தார்–’’ என்று மாபெ–ரும் சரித்– தி – ர த்தை அந்– த ச் சம– ய த்– தி ல் மகாப் பெரி– ய – வ ர் ச�ொல்ல, சேண்– ப ாக்– க த்– தி ன் பெருமை பார் முழு–தும் பர–வி–யது. இக்–க �ோ–யி –லின் முன்– பக்–க ம் அழ–கான திருக்–கு–ள–மும், நிழல் தரும் மரங்–கள் சூழ்ந்த எழி–லுட – ன் விளங்–குகி – ற – து. க�ோபுர வாயி–லி– லி–ருந்து நேரே கரு–வ–றைக்–குள் செல்–ல–லாம். எங்–குமே பார்க்க முடி–யாத அரிய சுயம்பு விநா–யக மூர்த்–திக – ள் பூமி–யி–லி–ருந்து முளைத்– தி– ரு ப்– ப – தை ப் பார்க்க உடல் சிலிர்த்– து ப் ப�ோகி–றது. வீட்டின் நடுவே முற்–றம் ப�ோல மூர்த்–தி–கள் ஓரி–டத்–தில் குடி–க�ொண்–டி–ருப்–ப– தைக் காணக் கண்–க�ோடி வேண்–டும். பிர– பஞ்ச மூலத்–தின் முழுச் சக்–தியு – ம் ஓரி–டத்–தில் குவிந்து கிடக்–கும் வலி–மைய – ான அதிர்–வுக – ள் க�ொண்ட மகத்–தான சந்–நதி அது. இடது ஓரத்–தில் பால விநா–யக – –ராக பூமி–யி–லி–ருந்து ப�ொங்–கிய மூர்த்தி, நடன விநா–யக – ர், ஓம்–கார விநா–ய–கர், கற்–பக விநா–ய–கர், சிந்–தா–மணி விநா–யக – ர், செல்வ விநா–ய–கர், மயூர விநா–ய– கர், மூஷிக விநா–ய–கர், வல்–லப விநா–ய–கர், சித்–தி–-புத்தி விநா–ய–கர், பஞ்–ச–முக விநா–ய–கர் என்று வரி–சை–யாக வளைந்து ஓம் வடி–வத்– தில் இருக்–கும் அற்–புத – ம் மனதை க�ொள்ளை க�ொள்–ளும். விநா–ய–கர் அரு–வ–மும், உரு–வ– மு–மா–ன–வர் எனும் தத்–து–வத்தை கண்–முன் நிறுத்தி, தத்– து – வ ங்– க ள் ச�ொல்– லு ம் ஞான

மூர்த்–தி–கள் அவை. ஏனெ–னில் அங்–குள்ள சில விநா–யக – ர் சிலை–கள் எந்த உரு–வமு – ம – ற்று க�ோள– ம ாய் இருக்– கி ன்– றன . ஆனா– லு ம், உற்–றுப் பார்த்–தால் விநா–யக – ரி – ன் திரு–வுரு – வ – ம் அவற்– று ள் நிழ– ல ாய் தெரி– யு ம். அது– த ான் சேண்–பாக்–கத்–தின் சிறப்–பம்–சம். ஆறா–வத – ாக உள்ள செல்வ விநா–ய–கர் தின–மும் அபி–ஷே– கம் பெறு–கிறா – ர். செல்வ விநா–யக – ர் மீது–தான் துக்–க�ோ–ஜி–யின் தேர்ச் சக்–க–ரம் பதிந்த வடு காணப்–ப–டு–கி–றது. இத்–த–லப் பெரு–மைக்கு சிக– ர ம் வைக்– கு ம் இன்– ன� ொரு சிறப்புக�ொடி மரம் கரு–வறை – யி – லேயே – இருப்–பது – ம், கரு– வ றை மேற்– கூ – ரை – ய ற்று திறந்த வெளி– யாக இருப்– ப – து – வு – மே – ய ா– கு ம். ஏனெ– னி ல், இன்– று ம் வான்– வ – ழி யே தேவர்– க ள் கரு– வ – றைக்–குள் இறங்கி இத்–தல கண–பதி – யை பூஜிக்– கி–றார்–க–ளாம். ஆக–வே–தான் மேல் விமா–னம் இல்–லாது இருக்–கி–றது என்–கி–றார்–கள். ஒரு– முறை தரி–சித்–த–வர்–களை மீண்–டும் மீண்–டும் பார்க்–கத் தூண்–டும் பர–வச – –மிக்–கத் தலம். விநா–யக – ர் சதுர்த்தி, சங்–கட – ஹ – ர சதுர்த்தி, புத்–தாண்டு தினங்–களில் ஆயி–ரக்–க–ணக்–கில் பக்–தர்–கள் கூடு–கிறா – ர்–கள். இத்– த – ல ம் வேலூ– ரி – லி – ரு ந்து 3 கி.மீ. த�ொலை– வி ல் உள்– ள து. சேண்– ப ாக்– க ம் செல்–லுங்–கள். செல்வ விநா–ய–க–ரைத் தரி–சித்– தி–டுங்–கள். வளம் பல பெற்று பெரு–வாழ்வு வாழ்ந்–தி–டுங்–கள்.

- குமாரராஜா

பஞ்–சம் விரட்டிய

பர–மேஸ்–வ–ரன்

அ

ஓதனவனேஸ்வரர்

ந்த திவ்ய பக்த தம்–ப–தி–யர் திரு–ம–டத்– தின் முன் நின்று பஞ்–சாட்–ச–ரத்தை ச�ொல்ல ச�ோற்–றுத்–து–றையே நெக்–கு–ருகி நின்– றது. ஒப்–பிலா ச�ோற்–றுத்துறை–யனை, அடி– முடி காணா சிவ–நே–சனை தம் மனச்–சி–றைக்– குள் முடிந்து வைத்த தம்–ப–தி–யர், ந�ோக்–கிய இட–மெல்–லாம் நாத–னின் திரு–வுரு – வே எனும் இணை–யிலா நிலை–யில் ஒரு–நிலை – ய – ாக நின்–ற– னர். நாளும் அடி–யார்–களுக்கு அன்–னமி – டு – ம் வேலையே தாம் வையம் புகுந்–த–தின் பேறு என்று இனி–யர்–க–ளாக விளங்–கி–னர். விரித்த கைகளில் எது–வு–மற்று, இருப்–ப–தெல்–லாம் ஈச–னுக்கே என ஈந்து ஈந்து உய்–வுற்–ற–னர். ஆதவனை ஆதி–சி–வன் பார்க்க அவன் இன்–னும் பிழம்–பா–னான். தன் பிர–காசத்தை – அப்–பிர – தே – ச – ம் முழு–தும் பரப்–பினா – ன், ச�ோற்–றுத்– து–றை–யில் தீத்–தாண்–ட–வ–மா–டி–னான். வரு– ணன் வராது ச�ோம்–பிச் சிறுத்து மறைந்–திரு – ந்– தான். ஆளு–யர செந்–நெற்–கதி – ர்–கள் கருகி அங்– கு–லம – ாக குறுகி மக்கி மண்–ணா–கிப் ப�ோயின. பூமி பிளந்து நீரில்–லாது வறண்–டது. அடி–யார்– கள் ‘ச�ோழ–நாடே ச�ோறு–டைத்து என்–பார்– களே, வயல் வெளி–களெ – ல்–லாம் வாய்–பிள – ந்து கிடக்–கும் அவ–லமெ – ன்–ன’ என கைத�ொ–ழுது நின்–ற–ழு–தன – ர். அரு–ளாள தம்–ப–தி–யர் தவித்–த– னர். நெற்–கி–டங்கு வெறு–மை–யா–வது கண்டு மனம் குமைந்– த – ன ர். தாங்– க ள் அன்– ன ம் ஏற்–காது ப�ோயி–னும் பர–வா–யில்லை, இறை–ய– டி–யார்–கள் இன்–ன–முது செய்ய வேண்–டுமே என கவ–லை–யில் த�ோய்ந்–த–னர். காலம் அதி– வே – க – ம ா– க ச் சுழன்– ற து. சமை–யல் கலன்–கள் காலிப் பானை–கள – ா–யின. ச�ோற்–றுத்–துறையே – ச�ோறுக்–காக அலைந்தது.

14

ðô¡

16-31 மே 2015

திருச்சோற்றுத்துறை அரு–ளாள தம்–பதி – ய – ர் மெய்–வரு – ந்தி, ச�ோறுண்– ணாது, துறை– யு ள் உறை– யு ம் ஈச– னி ன் சந்–ந–தியே கதி என்று கழித்–தன – ர். ராப்–ப–கல் அறி–யாது கண்–கள் மூடி தவ–மிரு – ந்–தன – ர். தீந்–த– வம் சுட்டெ– ரி க்– கு ம் சூரி– ய – ன ையே உரச, ஆத–வன் ஓடி ஒளிந்–தான். கயி–லை–நா–தன் தம் அருட் கண்–களை விரித்–துப் பார்த்–தான். குடம் குட–மாக அர–னின் அருளை க�ொட்டித் தீர்த்–தான். அவ்–விரு அடி–யார்–கள் முன்பு எடுக்க எடுக்க குறை–யாத அட்–சய பாத்–தி– ரத்தை அவர்–கள் முன் பரப்–பி–னான், ச�ோற்–றுத்–துறை சிவ–பெ–ரு–மான். அன்– னத்தை அட்–சய பாத்–தி–ரம் ப�ொங்–கிப் ப�ொங்– கி த் தந்– த து. அந்த ஓத– னத்தை சுரந்–தது. அரு–ளாள தம்–ப–தி–யர் ‘ஓத–ன–வ– னேசா... ஓத–னவ – னேசா – ...’ என ச�ொல்லி ஆனந்–தக் கூத்–தா–டின – ர். (ஓத–னம் என்–றால் ‘அன்–னம்’ என்–பது ப�ொருள்) மறைந்–தி– ருந்த வரு– ண ன் அதி– வே – க – ம ாக வெளிப்– பட்டான். அடை மழை–யால் ஆறு–களும், தடா–கங்–களும் நிரம்பி வழிந்–தன. இயற்கை ப�ொய்த்–தா–லும் தன் தாள் பணிய அர–னின் அருள் துணை நிற்– கு ம் என அந்த திவ்ய தம்–ப–தியை முன்–னி–றுத்தி விளை–யா–டி–னார். அன்–றிலி – ரு – ந்து அட்–சய பாத்–திர – ம் கட–லா–கப் ப�ொங்–கி–யது. அவ்–வூரை நெருங்–கி–ய�ோரை வயிறு நிறை–யச் செய்–தது. ச�ோற்– று த்– து – றை க்கு சிக– ர ம் வைத்– த ாற் ப�ோல இன்–ன�ொரு விஷ–யமு – ம் நடந்–தேறி – ய – து. தவத்– தி ல் ஆழ்ந்– தி – ரு ந்த க�ௌதம மக– ரி ஷி சட்டென்று கண்–கள் திறந்–தார். தம் அகம் முழு–வ–தும் சுயம்பு மூர்த்–தி–யாக ஜ�ொலித்த ஓத– ன – வ – னே ஸ்– வ – ர – ரை க் கண்– ட ார். தாம் அங்கு அழைக்–கப்–ப–டு–வதை உணர்ந்–தார். அடி–யார்–கள�ோ – டு ச�ோற்–றுத்–துறையை – விரை– வாக நெருங்– கி – னா ர். அரு– ள ாள தம்– ப தி, ஊரா–ர�ோடு திரண்டு நின்று க�ௌத–மரை கைத�ொ–ழுது வர–வேற்–ற–னர். ஓத–ன–வ–னேஸ்– வ–ரர் முன்பு திரு–ம–டம் அமைத்–தார், முனி– வர். அரு–ளாள தம்–பதி பற்றி ஊர் மக்–கள் நெகிழ்ச்–சிய – ா–கக் கூற உளம் குளிர்ந்–தார். ஈசன் இன்–னும் ஒரு–படி மேலே ப�ோய் அவ்–வூரையே – ச�ோற்–றுக் கட–லில் ஆழ்த்–திவி – ட – க் கரு–தினா – ர். அதை அறிந்த க�ௌத–மர் வயல்–வெளி – களை – தமது அருட் கண்–கள – ால் துழா–வினா – ர். செந்– நெற்–கதி – ர்–கள் சட்டென்று வெடித்–தன. நெல்– ம–ணி–கள் வெண்–முத்–துச்–ச–ரம – ாக, ப�ொங்–கிய ச�ோறு அன்–ற–லர்ந்த மல்–லி–கை–யாக மாறி– யி–ருந்தது! ஈச–னின் பேர–ணைய – ா–லும், க�ௌத– மர் எனும் மகா–கு–ரு–வின் அண்–மை–யா–லும் அவ்–வூர் வள–மா–கத் திகழ்ந்–தது. அதே–நே–ரம், திரு–ம–ழ–பா–டி–யில் திரு–நந்–தி– தே–வ–ரின் திரு–மண ஏற்–பா–டுக – ளில் தேவாதி தேவர்–களும், கந்–தர்வர்–களும், ரிஷி–களும், சாமான்ய மனி–தர்–களும் கலந்து க�ொண்–டன – ர்.

பூந்–துரு – த்–தியி – லி – ரு – ந்து மலர்–கள் குவிய, வேதிக்– அவை பூமி– யி ல் பூவாக பூத்து லிங்– க – ம ாக கு–டி–யி–லி–ருந்து வேதி–யர்–கள் கூட்டம் கூட்ட– மாறி–யது. இவற்–றையே சுயம்–பு–லிங்–கங்–கள் மாய் வர, ச�ோற்–றுத்–துறை – யி – லி – ரு – ந்து அன்–னம் என்–பார் ஆன்–ற�ோர்–கள். அப்–படி – த் தெறித்து குன்–று–க–ளாக குவிக்–கப்–பட்டது. இத்–த–லம் வீழ்ந்து ப�ொங்–கிய சுயம்–பு–லிங்–கத்–தில் திருச்– சப்–தஸ்–தா–னத்–தில் ஒன்–றா–கத் திகழ்–கி–றது. ச�ோற்–றுத்துறை–யும் ஒன்று. ‘ச�ோறு’ என்–பத – ற்கு நந்– தீ – ச – னி ன் திரு– ம – ண த்– தி ற்– காக இத்– த – ல த்– உண்–ணும் ச�ோறு என்று ப�ொதுப் ப�ொருள் தி– லி – ரு ந்து உணவு வகை– க ள் சென்– ற – த ால் உண்டு. அதே–நே–ரம் ச�ோறு என்–பது வெண்– அன்–றி–லி–ருந்து இன்–று–வரை சப்–தஸ்–தான மை–யின் அடை–யா–ளம். பேரின்–பப் பெருக்– விழா– வி ன்– ப�ோ து இத்– த ல நாய– க – ரு ம் திரு– கெ–டுக்–கும் ஊற்று என–வும் ப�ொரு–ளுண்டு. ம–ழ–பா–டிக்கு எழுந்–த–ருள்–வார். அது–ப�ோல அடி–யாற் மன–திற்–கி–ணங்க பேரின்–பத்–தை– க�ௌதம மக–ரி–ஷிக்–காக வய–லில் நெல்–லுக்கு யும், உயிர் காக்–கும் ச�ோறும் இட்டு இன்–பம் பதி–லாக அரி–சி–யாக விளைந்த அந்த இடம் பெருக்–குவ – ான் இப்–பெரு – ம – ான். அப்–பர – டி – க – ள் இன்–றும் ‘ச�ோறு–டைய – ான் வாய்க்–கால்’ என்று ‘‘ச�ோற்–றுத்–துறை ச�ோற்–றுத்–துறை என்–பீ–ரா– அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. தற்–கா–லத்–தில் அந்த கில் துயர் நீங்–கித் தூநெ–றிக்–கட் சேர–லா–மே–’’ வாய்க்–கா–லில் ஒரு கதிர் மட்டும் அரி–சி–யா– என ஆனந்–தம் ப�ொங்–கப் பாடு–கி–றார். முக்– கவே விளைந்து வரு–வத – ா–கவு – ம் கூறு–கின்–றன – ர். திக்கு செல்ல ஓத–னவ – னே – ஸ்–வர – னி – ன் பெயர் திருச்–ச�ோற்–றுத்–துறை, அழ–கிய கிரா–மம். ப�ோதுமே என எளிய பாதையை அழகு நான்கு வீதி–க–ள�ோ–டும், இரு பிரா–கா–ரங்–க– வார்த்–தைக – ளில் க�ோடிட்டுக் காட்டு–கிறா – ர். ள�ோ–டும் கிழக்–குப் பார்த்த க�ோயில் இன்–னும் த�ொலை–யாச் செல்–வ–ரின் அருகே செல்–லச் எழி–லாக்–கு–கி–றது. புரா–ணப் பெரு–மை–யும், செல்ல நம் துன்– ப ங்– க ள் வெகு த�ொலை– வர–லாற்–றுப் புக–ழும் க�ொண்ட திருச்–ச�ோற்– வில் சென்று மறை–யும். வறுமை அழித்து, றுத்–து–றைக் க�ோயில் இரு–த–ளக் கற்–ற–ளி–யாக பசிப்–பிணி தகர்ப்–ப–தில் இத்–தல நாய–கன் சதுர விமா–ன–மு–டன் எடுப்–பித்–தி–ருக்–கி–றார்– முதன்–மை–யா–ன–வன். கள். முத–லாம் ஆதித்த ச�ோழன் திருப்–பணி நேர்த்–திய – ான வடி–வமை – ப்–ப�ோடு திக–ழும் புரிந்–தி –ருக்–கி–றான். ராஜ– ராஜ ச�ோழ– னி ன் அழ–குப் பிரா–கா–ரம். கரு–வறை – க் க�ோஷ்–டங்– 15ம் ஆட்–சி –ய ாண்–டின் ப�ோது அளிக்– க ப்– களில் தென்–மு–கக் கட–வுள் கல்–லால மரத்– பட்ட நிவந்–தங்–களை கல்–வெட்டு–கள் அழ– தின் கீழ் அமர்ந்து அமைதி தவ–ழும் முகத்– கா–கப் பக–ருகி – ன்–றன. மேலும், நுளம்–பர் த�ோடு அருள்–பா–லிக்–கிறா – ர். திரு–மால் காலக் கலைப்–பணி – யை கண்–ணுறு – ம்– நின்று வழி–பட்ட–தால் பிரா–கார – த்–தில் ப�ோது இத்–த–லத்–தின் த�ொன்மை நாரா–யண – ப் பெரு–மாள் விளங்–குகி – – பிர–மிப்–பூட்டு–கிற – து. றார். அதே–ப�ோல உட்–பி–ரா–கா–ரத் க�ோயி–லின் வாயி–லி–லி–ருந்து தில் அழ–கிய ஐய–னார் சிலை–யும், நேரே உள்ளே நகர கரு–வ–றைக்கு தனிக்–க�ோ–யில் மகா–லட்–சு–மி–யும், அருகே கருணை க�ொப்–பளி – க்–கும் பஞ்–ச–பூத லிங்–கம் என அழகே முகத்– த�ோ டு அரு– ளாள தம்– ப தி அணி–வ–குத்து நிற்–கின்–ற–னர். அமர்ந்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். அடி–யார்– க�ோயி–லின் வெளிப்பிரா–கா–ரத்– களுக்–கும், தம்மை நாடி–ய–வர்–களுக்– தில் அம்– ப ாள் தனிச் சந்– ந – தி – யி ல் கும் அன்–ன–மிட்ட அந்–தக் கைகளை வீற்–றி–ருக்–கி–றாள். எழில் க�ொஞ்–சும் ஆத–ர–வா–கப் பிடித்து தம் பக்–கத்–தில் தென்–னந் த�ோப்–பிற்கு நடுவே நின்–றி– அமர்– வி த்– து ள்– ள ார் ஓத– ன – வ – னே ஸ்– ருக்–கி–றாள் அன்னை. ச�ோறூட்டும் வ – ர ர் . அ ன் – ன த் – த�ோ டு அ ர – னி ன் அன்–னை–யா–த–லால் இவள் ‘அன்ன அரு– ளை – யு ம் பிசைந்– தி ட்டு பெரும்– பூர–ணி–’–யெ–னும் நாமத்–த�ோடு திகழ் பே–ற–ளித்த அவர்–கள் முகம் இன்–னும் கி – றா – ள். நெடிய திரு–மேனி க�ொண்–ட– மலர்ச்–சிய – ாக அருகே வரு–வ�ோரை – க் வள், குளிர் பார்–வைய – ால் மனதை கண்டு ‘அமுது செய்–தீரா...’ என உதடு நிறைக்–கிறா – ள். கண்–கள் மூடி கரம் அன்னபூரணி பிரித்–துக் கேட்–ப–து–ப�ோல் உள்–ளது. குவிக்க வாஞ்சைய�ோடு பார்க்–கும் அதற்கு அரு–கேயே க�ௌதம மக–ரிஷி நின்ற நாயகி. அன்–ன–பூ–ரணி அன்–னம் மட்டு–மல்– க�ோலத்–தில் கைகூப்பி ஈசனை வணங்–கும் லாது வாழ்–வின் அனைத்–தையு – ம் அளிக்–கும் காட்சி பார்ப்–ப�ோரை நெக்–குரு – க – ச் செய்–கிற – து. பூரண ச�ொரூபி. பசிப்–பிணி தாண்டி பிற–விப் இத்–த–லத்–தி–லேயே தன் ஆசி–ர–மம் அமைத்து பிணியை அறுப்–ப–வள் இவளே. ஓத–னவ – னி – ன் மேன்–மையை ஓயாது ச�ொன்–ன– க�ோயில் முழு–தும் கல்–வெட்டு–க–ளா–லும், வர் இவர். முப்–பெ–ருஞ்–சு–ட–ருக்கு மத்–தி–யில் கவின்–மிகு சிற்–பங்–க–ளா–லும் நிறைந்து கிடக்– பெருஞ்–ஜ�ோ–தி–யா–கத் திகழ்–கி–றார் ஓத–ன–வ– கி–றது. இத்–தல – த்–தின் விருட்–சம் வில்–வம். திருச்– னேஸ்–வ–ரர் எனும் த�ொலை–யாச் செல்–வர். ச�ோற்–றுத்–துறை செல்–வன் வற்–றாத வளங்–கள் சம–யக்–கு–ர–வர் மூவர் பாடி பர–வ–ச–மடை – ந்த சேர்த்–தி–டு–வான். தலம் இது. இத்–த–லம் தஞ்–சா–வூ–ருக்கு அரு–கே–யுள்ள தில்–லைக்–கூத்–தன் ஜடா–பா–ரம் அலை– திருக்– க ண்– டி – யூ ரிலிருந்து நான்கு கில�ோ யப் பெரு–நாட்டி–ய–மாட சிர–சில் ப�ொங்–கிய மீட்டர் த�ொலை–வில் உள்–ளது. கங்–கை–யின் துளி–கள் பாரெங்–கும் சித–றின.

- கிருஷ்ணவேணி ðô¡

15

16-31 மே 2015

ஜெய் ப்ரத்–யங்–கரா

மென்ன , உமக்– கு ள், எமக்– கு ள், ‘‘ஐய–யாவற்– றுள்–ளும் நீக்–க–மற நிறைந்–துள்–

ளான்–’’ என அகம் நெகிழ்ந்து உரைத்–தான், பிர–க–லா–தன். ‘‘பாரெங்– கு ம் பர– வி – ய – வ ன் என்று ச�ொன்–னாயே, அவன் எங்கே என்று காட்டு. என் பாதத்–தின் கீழ் வைத்து நசுக்–கு–கிற – ேன்” என்று க�ொக்–க–ரித்–தான். அந்த அரண்– ம – ன ைக்– கு ள் பேர– தி ர்– வ�ொன்று இடி–யாக இறங்–கி–யது. பெரு–மழை ப�ோன்று பிர–வா–க–மாக புரண்டு பெருஞ் சக்–திய – ாக கிளர்ந்–தது. தனித்–திரு – ந்த கம்–பத்–தில் குவிந்–தது. கம்–பம் மெல்ல அதிர ஆரம்–பித் தது. பிர–க–லா–தன் கண்–கள் மூடி நெடு–ம–ர– மாய் நின்ற கம்–பத்–தி–லுள்ள நெடு–மாலை அகக் கண்–கள – ால் கண்டு களிப்–பெய்–தினா – ன். இரண்–ய–க–சிபு கன–லா–னான். பிர–க–லா–த– னைப் பார்த்– த ான். ‘இங்– கி – ரு க்– கி – றா – னா – ? ’ என்–றான். பிர–க–லா–தன், ‘ஆம்’ என்–றான். அங்–குமுள்–ளானா என்று கம்–பத்–தைச் சுட்டிக் காட்டி–னான். ‘நிச்–ச–யம் உள்–ளான்.’ ‘அவன் அங்கு இருப்–பது சத்–திய – மெ – னி – ல், அந்–தக் கம்–பத்–தைப் பிளக்–கி–றேன், பின்பு அவனை இரு கூறாக்–குகி – ற – ேன்’ என்று ஆவே–ச– மாய் நெருங்கி அசை–யாத அந்–தக் கம்–பத்– தி–னுள், சகல அசை–வு–களின் ஆதா–ர–மாக விளங்–கும் மகா சக்–தியை தனது அகங்–கார – ம் எனும் கதை– ய ால் தாக்க, கம்– ப ம் இரண்– டாய் பிளந்–தது. சட்டென்று பெருஞ் ஜ�ோதி– யி–லி–ருந்து பெரு–மாள் முற்–றி–லும் வேற�ொரு

16

ðô¡

16-31 மே 2015

உரு–க்கொண்டு எழுந்–தார். இரண்–ய–க–சிபு அதிர்ந்–தான். சிங்க முக–மும், மனித உட–லும் க�ொண்டு பிடரி சிலிர்க்க நடந்–தார், பெரு–மாள். குகை ப�ோன்ற வாய் திறந்து பெருஞ் சிரிப்பு சிரிக்க, மூவு–ல–கும் அதிர்ந்–தது. இரண்–யன் இன்–னும் ஆவே–ச–மா–னான். அருகே நகர்ந்து மீண்–டும் கதை–யால் தாக்க, ராஜ–சிம்–மம் இரண்–யனை அறைந்– த து. நிலை தடு– ம ா– றி ய அசு– ர னை நர–சிம்–மர் தூக்–கிக் க�ொண்டு அரண்–ம–னை– யின் வாயி–லில் அமர்ந்–தார். அவனை மடி– யில் கிடத்தி வயிற்–றைக் கிழித்து குடலை மாலை– ய ாக்கி தன் கழுத்– தி ல் த�ொங்க விட்டார். இப்–ப�ோது நர–சிம்–ம–ருக்–குள் ஒரு உக்–கிர – ம் பிர–வா–கம – ாக ப�ொங்–கிக் கிளர்ந்–தது. நர–சிம்–மர் தம் வசம் மறந்து உக்–கி–ரத்–தின் சிக–ரம் த�ொட்டார். இன்–னார், இனி–யார் என்று தெரி–யாது நாலா–புற – மு – ம் கர்–ஜித்–தப – டி அலைந்–தார். மூவு–லக தேவர்–களும் அவ–ரின் உக்–கி–ரம் தாங்–காது பயந்து நடுங்–கினா – ர்–கள். மகா–லஷ்– மியே இதென்ன இவ்–வள – வு உக்–கிர ச�ொரூ–பம் என அருகே செல்ல அஞ்சினார். அவ–ரது க�ோபம் தணிக்க தன்–னால் ஆகாது என த�ொலை தூரம் நகர்ந்–தார். பிர–ளய – கா – ல – ம�ோ என தேவர்–கள் அஞ்–சின – ர். சிம்–மம் இட–தும், வல–தும் தலை–ய–சைத்–தது. ஹூங்–கா–ர–மாய் ஒரு பெரு–மூச்சு ச�ொரிந்–தது. தேவர்–கள் ஜ்வா– லை–யின் வெப்–பம் தாங்–காது அலறி ஓடி–னர். ஈரேழு ல�ோகங்–களும் நடு–ந–டுங்க நர–சிம்– மர் திரிந்–தார். தீக்–கக்–கும் கண்–க–ள�ோ–டும், துடி–துடி – க்–கும் புஜங்–கள�ோ – டு – ம் அசு–ரர்–களை அநா–ய–ச–மாய் கிழித்–தெ–றிந்–தார். தேவர்–கள் கயி–லை–நா–தனை நாடி–னர். திருப்–பா–தத்–தில் வீழ்ந்–தன – ர். முக்–கண்–களை – யு – ம் நாதன் அக–லத் திறந்–தார். சிம்–மத்–தின் சினம் பார்த்து சிவந்– தெ–ழுந்–தார். பிர–பஞ்–சத்–தின் மூல சக்தி தம் விளை–யா–டலை வேறு ரூபத்–தில் த�ொடர்ந்– தது. பேரற்–புத – ம – ான திவ்ய ரூபத்–தில் திரண்டு வந்–தது. சிவன் சீர–டிய – ார்–கள் வானம் பார்த்து வியக்க, மெல்ல தன் உரு–பெ –ரு க்க ஆரம்– பித்–தது. சர–பம் என்–கிற பற–வை–யாக ஒரு பாதி–யும், சிங்–கத்–தின் ஆவே–சம – ான முக–மும், கண்–களில் சூரி–யன் உஷ்–ணத்–தைக் கக்க, சந்–தி–ரன் அமிர்–தத்தை ப�ொழிய நின்–றார், ஈசன். ஒரு சிற–கில் சூலினி, மறு சிற–கில் ப்ரத்யங்கரா. நான்கு கைகள், எட்டு கால்–க– ளால் பாய்ந்து நர–சிம்–மரி – ன் முன்பு நின்–றார். நர–சிம்–ம–ரின் உக்–கி–ரம் தணிக்க சர–பர் அவர் அருகே நகர... சிம்–மம் சிலிர்த்–தது. சர–பம் சற்–றுப் பின்–வாங்–கி–யது. நர–சிம்–மம் முன்னே நகர, ருத்ர மூர்த்– தி – யி ன் சிறகி– லி – ரு ந்து

சரப பட்சி பறந்து சென்று நர– சி ம்– ம–ரின் முன்பு நின்–றது. தம் சிற–கால் சாம– ரம் ப�ோன்று வீச அது பெரும் புய–ல ாய் பேரு–ரு–வம் ஒன்று வெளிப்–பட்டது. அது, மாறி அவ்–விட – த்–தையே சுழற்–றிய – து. ஆனால், பிரத்–யங்–க–ரா! பிடரி பறக்– கு ம் நர– சி ம்– ம ரை அது தென்–றல – ாக பிரத்–யங்–கரா நெடு–நெ–டு–வென்று விஸ்–வ– வரு– டி ய – து. நர– சி ம்– ம ரு – ம், சர– ப மு – ம் மாறி மாறி ரூ–பம் க�ொண்–டாள். எண்–ணா–யி–ரம் நாகங்– ப�ோரிட்ட– ன ர். அசு– ர னை உள்– வ ாங்– கி ய கள் குடை–யாய் கவிழ்ந்து பட–மெடு – த்து ஆட, நர–சிம்–மர் உக்–கிர – ம – ாகவும், மூர்க்–கமு – ம – ா–கவு – ம் கழு–குக் கண்–கள் கூர்–மைய – ாக அகி–லத்–தையே மாறி– யி – ரு ந்– த ார். அது கண்– ட – பே – ரு ண்– ட ம் பார்த்–த–படி இருந்–தன. கரிய நிறத்–த�ோ–டும், என்ற பறவை உரு– வ த்– தி ல் வெளி– வ ந்– த து. கார்–மே–கச் சடையை விரித்து கூந்–த–லா–கக் பிரத்–யங்–கரா ஆவே–சமு – ம், மூர்க்–கத்–தின் முழு க�ொண்–டி–ருந்–தாள். நீல வானத்தை புரட்டி வடி– வ மு – ம – ாகி பறந்து வந்த அப்–பற – –வையை மடித்து உடை–யாக்கி சேலை–யாய் சுற்–றிப் சட்டென்று உள்– வ ாங்– கி – னா ள். பேரி– ரைச்– ப�ோர்த்–திக் க�ொண்–டாள். சிர–சில் பிறைச் ச– ல ாக வந்த அப்– ப – ற – வையை தனக்– கு ள் சந்–தி–ரன் வெண்–மை–யாய் ஒளிர்ந்து பிர–கா– ஏற்–றுக் க�ொண்–டாள் தயா–பூர – ணி. நர–சிம்–மர் சித்–தது. ஆயி–ரம் சிங்க முகங்–களும், க�ோடி தம் உக்– கி ர – ம் குறைந்து சாந்த ச�ொரூ–பி–யாக தெற்–றுப் பற்–கள் க�ொண்ட குகை ப�ோன்ற சுய ரூபத்–த�ோடு அன்–றல – ர்ந்த மல–ராக மென்– தம் பெரு–வாயை பிளந்து கர்–ஜிக்க, திரி–புவ – ன – – மை– ய ா– னா ர். நர– சி ம்– ம ர் சர– பே ஸ்– வ – ர – ரை – மும் அதிர்ந்து அடங்–கி–யது. அக்னி ஆறாய் யும், சூலி–னி–யை–யும், பிரத்–யங்–க–ரா–வை–யும் வழி–யும் நீண்ட நாக்கு வெளியே துருத்–திக் கண்–கள் மூடி ஸ்தோத்–தி–ரங்–கள் ச�ொல்லி க�ொண்–டி–ருந்–தது. நாக்–கின் நுனி–யில் ரத்–தம் அர்ச்–சித்–தார். சகல தேவர்–களும், ரிஷி–களும் ச�ொட்ட, க�ோடி கபா– ல ங்– களை மாலை– இவ்–வற்–புத – ம – ான நிகழ்–வின – ைக் கண்டு களிப்– யா–கத் தரித்து கழுத்–தில் அணிந்–தி–ருந்–தாள். பெய்–தின – ர். சர–பேஸ்–வர – ர் தம் இரு சிற–குக – ள – ா– இரண்–டா–யி–ரம் கைகளி–லும் சூலம், முண்– லும் நர– சி ம்– ம ரை அர– வ – ணைக்க , நர– சி ம்– மர் டம், பாசம், டமரு–கம் என்ற வித–வி–த–மான நெகிழ்ந்– த ார். ஈச– னி ன் உத்– த ம அவ– த ா– ர ம – ான ஆயு– த ங்– க– ளை த் தாங்–கி – னாள். சிலிர்த்–துச் சர–பேஸ்–வர–ரை–யும், சூலினி துர்க்–கா–வை– சிவந்–தி–ருக்–கும் சிம்–மத்–தின் மீத–மர்ந்து, பிரே– யும், பிரத்–யங்–கர – ா–வையு – ம் அகத்–தில் இருத்தி, தத்தை தம் காலால் அழுத்தி மிதித்– து க் உளம் குளிர்ந்து ய�ோக– நிலை – யி – ல் அமர்ந்–தார். க�ொண்– டி – ரு ந்– த ாள். ஆயி– ர – ம ா– யி – ர ம் அசு– பிரத்– ய ங்– க ரா அருட்– க �ோ– ல ம் பூண்–டாள். ரர்–களின் தலை–களை த�ொன்–னை–யாக்–கிக் நம் பாரத தேசத்– தி ல் சாளுக்– கி–யர்–களின் கைகளில் கவிழ்த்து ஏந்–தி–னாள். கிங்–கிணி காலத்–தில் சர–பேஸ்–வ–ரர் மற்–றும் பிரத்–யங் மாலை–யை–யும், கழு–கின் இறக்–கை–க–ளை–யும் –க–ரா–வின் வழி–பாடு சிறந்–தி–ருந்–தது. அதற்–குப்– ச�ொரு–கிக் க�ொண்–டாள். அவ–ளைச் சுற்–றி– பி–றகு ச�ோழ தேசத்–தில் இன்–னும் வள–மாய் லும் மாதங்கி, யக்ஷணி, சந்–தி–ரி–கா–யக்ஷணி, வளர்ந்–தது. சுர–பிய – க்ஷணி, தீபி–காய – க்ஷணி, வட–யக்ஷணி, கலி காலம் எல்–ல�ோரை – யு – ம் கவ்–வியி – ரு – க்க, தன–தா–யக்ஷணி, ச�ொர்–ண–யக்ஷணி என்று உல– க ம் உய்– யு ம் ப�ொருட்டு, கரு– ணை –யாக சப்த யக்ஷ–ணிக – ளும் சூழ்ந்து நின்று க�ொண்–ட– தன்னை ஓரி–டத்–தில் இருத்–திக்–க�ொள்ள சங்– னர். ‘ஜெய் பிரத்–யங்–கர – ா’ என இடை–விட – ாது கல்–பம் க�ொண்–டாள். அது, 1998ம் வரு–டம். அவள் பெயர் ச�ொல்ல, பிரத்–யங்–கரா ச�ோழிங்–க–நல்–லூர் எனும் கிரா–மப் பகு– குதூ–க–லித்–தாள். தியை சவுக்–குத் த�ோப்–பு–கள் சூழ்ந்து மஹ– ரி – ஷி – க ளும், மகா– மு னிவர்– அடர்ந்த கான– க – ம ாக ஆக்– கி – யி – ரு ந்த களும் கண்–களில் நீர் ப�ொங்க, சர–பேஸ்– காலக் கட்டம் அது. சவுக்–குத் த�ோப்– வ–ர–ரின் இரு சிற–கு–களில் ஒன்–றான பு– க ளுக்– கு ள் ராஜ சர்ப்– ப ங்– க ளும், பிரத்– ய ங்கராவை கைத�ொ– ழு – த – சாரைப் பாம்–பு–களும் குடும்ப சகி–த– னர். ‘அதர்–வண வேதம் உரைக்– மாக குடி– க �ொண்– டி – ரு க்– கு ம். பிரத்– கும் ஆதி–மகா – ச – க்தி இவ–ளே’ என்று யங்–கரா நாக தேவ–தை–களின் குடி– அவ–ளைப் பார்த்–துச் ச�ொன்–னார்– லுக்–குள் குடி–க�ொள்–ளும் கால–மும் கள். ‘இவ்–வ–ளவு க�ோர–மா–ன–தா’ நெருங்கி வந்–தது. கால–மெல்–லாம் எ ன மி ர ட் சி ய�ோ டு வி ன வ , தம்–மையே நினைந்–துரு – கு – ம் பரம பக்– ‘அவள் யாவற்– றி ற்– கு ம் மூத்த த– ரி ட – ம் சூட்– சு ம – ம – ாய் தமக்–க�ொரு முதல் சக்தி... அவளை இப் க�ோயில் எடுப்–பித்–திட அரு–ளா– –ப–டியே தியா–னி–யுங்–கள். பார்ப்– ணை– யி ட்டாள். பக்– த – ரு ம் ‘அம்– ப–தற்கு அரி–தா–ன–வள், காணக் பா–ளின் உத்–த–ரவெ – –னில் உடனே கண்–க�ோடி வேண்–டும். எனவே, செய்– கி – ற ேன்’ என வேலையை அவ–ளைத் த�ோத்–திர – ம் செய்–யுங்– துவக்– கி – னா ர். தாங்– க �ொணா கள். இவ்–வு–ரு–வத் தியா–னமே இடர்–கள் வரி–னும் அம்–பாளை பிறப்– ப – று த்து பேரின்– ப த்தை அகத்–தில் நிறுத்தி, ப�ொலி–வ�ோடு நல்–கும்’ என ஆனந்–த–மா–கப் திருக் க�ோயிலை துரி–தம – ாக கட்டி பேசி–னர். பிரத்யங்கரா தேவி

ச�ோழிங்கநல்லூர்

ðô¡

17

16-31 மே 2015

முடித்–தார். 1999ம் வரு–டம், ஆகஸ்ட் மாதம் கரா சிம்ம வாக–னத்–தில் மிகக் கம்–பீ–ர–மாக தேவிக்கு குளி–ரக் குளிர கும்–பா–பி–ஷே–கம் வீற்–றிரு – க்–கிறா – ள். இடது காலை மடக்கி வலது செய்து முடித்–தார். இப்–பேர்–பட்ட அரும் காலை கீழே த�ொங்க விட்டு வீரா–ச–னத்–தில் பெரும் பணியை முடித்த பரம பக்–தரை மக்– அமர்ந்–தி–ருக்கிறாள். இதை ஆன்–ற�ோர்–கள் கள் ‘சாக்த பி–ரத்–யங்–கரா சுவா–மிக – ள்’ என்று பிர–ய�ோக நிலை என்–கிறா – ர்–கள். அன்–னைக்கு அன்–ப�ோடு அழைத்–த–னர். அம்–பாள் அவர் முன் பிரத்–யங்–கரா யந்–தி–ரம் பிர–திஷ்டை நாவில் அமர்ந்து திரு–வாக்கு பகர்–வ–தால் செய்–தி–ருக்–கிறா – ர்–கள். அதர்–மத்தை அழித்து தங்–கள் குறை–களை ச�ொல்லி, தீர்–வுகாண தர்–மத்–தின் பக்–கம் திருப்–பும் தர்ம தேவதை வழி–கேட்டு உள்–ளம் குளிர்ந்து திரும்–பின – ர். இவள். ஈச–னுக்கே காவ–லாக நின்ற உத்–தம திருக்–க�ோ–யி–லுக்–குள் நுழை–யும்–ப�ோதே பைர–வ–ரின் தர்–ம–பத்–தினி. ஈச–னுக்கு இணை– குங்–கும – த்–தின் சுகந்–தத்–த�ோடு வரும் பிரத்–யங்– யான மகா–சக்தி உடைய தேவி. ‘எதி–ரிக – ளின் க–ரா–வின் பேராற்–றல் நம்–மைச் சூழ, மனம் நிர்– அட்ட– கா – ச த்– த ால் அல்– ல ல்படு– கி – ற ேன்’ மல வான–மாய் மாறு–கிற – து. அதர்–வண வேதத்– என்று பாதம் பணிந்–தால் பகை–வர்–களை தின் சார–மாக அக்–க�ோ–யில் விளங்–கு–கி–றது. பஞ்–சுப�ோ – ல் துவம்–சம் செய்–யும் தீர–பய – ங்–கரி. கேர–ளத் தாந்–திரி – க – ம் ச�ொல்–லும் விஷ–யங்–கள் உன்–னை–யன்றி திக்–கு–வே–றில்–லையே என்று இங்கு விக்–ர–கங்–க–ளாக எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளன. இ வ ள் மு ன் கை கூ ப்ப , அ ன் – ன ை க் கு ஏனெ–னில், அதர்–வண வேதத்–தில் ச�ௌபாக்– அன்– ன ை– ய ாய் மடி– யி ல் சுமக்– கு ம் பெருந்– கிய காண்–டத்–தில் பிரத்–யங்–க–ரா–வின் மகாத்– தாய். நம் மனதை சாந்– த – ம ாக்– கு ம் சாந்த மி–யம் மிக விரி–வாக காணப்–படு – – ச� ொ ரூ பி . அ வ ள் எ தி ரே கி–றது. எனவே, வேதமே புக–ழும் நின்று கைகூப்ப, வேண்– டு வேத–காளி அவள். அவ–ளுட – ன் – வ – தை க் கே ட் – கா – ம – லேயே அதர்–வண தெய்–வங்–க–ளை–யும் அளிக்–கும் அட்–சய பாத்–தி–ரம். இங்கு பிர–திஷ்டை செய்–திரு – க்–கி– க � ோ யி – லு க் கு சு ற் – று ப் றார்–கள். அவர்–கள் உட–னிரு – ப்–ப– பி ர ா – கா – ர த் – தி ல் உ ச் – சி ஷ ்ட தா–லேயே பிரத்–யங்–கரா முழு–ப– க ண – ப – தி – யு ம் , அ ரு – கேயே லத்–த�ோடு சித்–தி–ய–ளிக்–கி–றாள். பே ர – றி – வு ம் , ஞ ான – மு ம் அதா– வ து, வெற்றி க�ொடுக்– க�ொண்ட நீல சரஸ்–வ–தி–யின் கி–றாள் என்–கிறா – ர்–கள். சந்–நதி – யு – ம் உள்–ளன. கல்–வியை – ப் பிரத்– ய ங்– க ரா தேவி– யி ன் பெருக்கி, வாக்கு வன்–மையை க�ோயிலை இப்–ப�ோது வலம் பிர–வா–க–மாய் அரு–ளும் வேத– வரு–வ�ோம். மாதா அவள். க�ோயி–லின் முகப்–பிலி – ரு – ந்து பி ர தி ஞ ா யி று காலை நேரே பார்த்–தால், எதிரே ஏழடி ஒ ன் – ப து ம ணி க் கு ‘ மு ட் டு உய–ர–முள்ள அரி–தான மந்–திர இறக்–கல்’ என்ற பூஜை நடை– வாராஹி. பிர–மிப்–பான த�ோற்– பெ–று–கி–றது. முட்டு என்–றால் றத்– தி ல் அரு– ள ாட்சி ப�ொழி– தடை. அதா– வ து, தடையை ஆகாச சரபர் கி–றாள். க�ோயிலை வல–மாக தகர்த்–தெ–றி–வ–தற்–கான பூஜை வர, அங்கே நெடி– து – ய ர்ந்த த�ோற்– ற த்– தி ல் நடை–பெ–று–கி–றது. அன்றே துய–ரென்று வந்– சாமுண்டா பத்–ர–காளி நின்ற க�ோலத்–தில் த�ோரை அடை–யா–ளம் கண்டு அவ–ளரு – ள – ால் அருட்–க�ொடை அருள்–கிறா – ள். அச்–சந்ந – தி – யி – லி – – அருள்–வாக்கு ச�ொல்–கிறா – ர் பிரத்–யங்–கரா சுவா– ருந்து அருகே நகர, ஆகாச சரப லிங்–கேஸ்–வர – – மி–கள். அதைக் காண–வும் ஆயி–ரக்–க–ணக்–கில் ரின் திரு–வுரு – வ – ச் சந்–நதி திகைப்–பூட்டு–கிற – து. மக்–கள் கூடு–கிறா – ர்–கள். அமா–வாசை நாளில் ஆதி சிவ–னின் அதி–சய உரு பார்க்க உள்–ளம் மாலை ஆறரை மணி– யி – லி – ரு ந்து நள்– ளி – க�ொள்ளை க�ொள்–ளும். ஈசன் பக்–தனு – க்–காக ரவு பன்–னி–ரெண்டு மணி–வரை மிள–காய் எவ்–வடி – வி – லு – ம் வரு–வான் என்–பதை உணர்த்– வற்– ற ல் யாகம் நடை– பெ – று – கி – ற து. இந்த தும் அற்–புத அவ–தா–ரம் அது. மிக நுணுக்–க– யாகத்– தி ல் பக்– த ர்– க ள் திர– ள ாய் வந்து மான வேலைப்–பா–டுக – ள் க�ொண்ட நுண்–ணிய கலந்–து–க�ொண்டு அருள் மழை–யில் நனைந்– விக்–ரக – ம். இடை–யறா – த மந்–திர க�ோஷங்–கள – ால் தெ–ழு–கி–றார்–கள். அதிர்–வுக – ள் நிறைந்த மகா சந்–நதி. மிகப்–பெ–ரிய க�ோயில். சூட்–சு–ம–மாகவும், சர–பேஸ்–வ–ரர் சந்–ந–தி–யின் எதி–ரேயே நாக– நுணுக்–க–மா–க–வும் வேதம் ச�ொல்–லும் தெய்– ராஜா தர்–பார். ஜரத்–கா–ரூர், மான–ஸா–தேவி வங்–க–ளை–யும், சாஸ்–தி–ரங்–கள் காட்டும் வழி– ஆகி–ய�ோர் ராஜா, ராணி சமே–தர – ாக அமர்ந்– க–ளை–யும் குழைத்து நுணுக்–க–மாக க�ோயில் தி–ருக்க சஞ்–சனா, சசஞ்–சனா சேனா–தி–ப–தி– எழுப்–பி–யி–ருக்–கி–றார்–கள். கள் புடை சூழ, அநேக நாகக் குழந்–தை–களு– ச�ோழிங்க நல்–லூர் பிரத்–யங்–கரா க�ோயில், டன் வீற்–றி–ருக்–கும் க�ோலம் பார்க்க உடல் சென்–னை-ம–காப – லி – பு – ர – ம் சாலை–யில் அமைந்– சிலிர்த்–துப் ப�ோகும். இந்–திர – ா–ஷியு – ம், காயத்ரி துள்–ளது. சைதாப்–பேட்டை, அடை–யா–றி– தேவி– யு ம் முன்– ம ண்– ட – ப த்– தி ல் முகப்பை லி–ருந்–தும் அடிக்–கடி பஸ் வச–திக – ள் உள்–ளன. அலங்–க–ரிக்க, மூலக் கரு–வ–றை–யில் பிரத்–யங் - நவநீதன்

18

ðô¡

16-31 மே 2015

வீட்டி–னுள் ஆக்–க–பூர்வ

சக்–தி–களை வளர்ப்–ப�ோம்

க

ண்–ணாடி. இன்–றைய நாளில் பெரும்– பா–லான வீடு–களில் வாசற்–ப–டிக்கு மேலே அல்– ல து வாசற்– ப – டி யை ஒட்டி முகம் பார்க்–கும் கண்–ணாடி வைத்– தி–ருப்–பது சக–ஜ–மாக உள்–ளது. இது முற்–றி– லும் தவறு. ஏனெ– னி ல் வெளி– யி – லி – ரு ந்து, புற உல–கி–லி–ருந்து வரக்–கூ–டிய ‘ச்சீ’ என்ற நற்–சக்–திய – ா–னது கண்–ணா–டியி – ல் பிர–திப – லி – த்து நற்–சக்–தியை வீட்டி–னுள் நுழைய விடா–மல்

எதி–ர�ொ–ளித்து விடும். எனவே நிலைக் கண்– ணா–டியை வாசற்–படி – க்கு ஒட்டி அமைப்–பது சரி–யல்ல. க�ோயில்–களில் மூல–வ–ருக்கு நேர் எதிரே அ மை த்து, மூல– வ– ரி ன் நற்– ச க் – தி – க ளை மூல– வ ர்– / – க ண்– ண ா– டி க்கு எதி– ரி – லு ள்ள பக்– தர்–கள் மீது அருள்–பா–லிக்–கி–றது. மூல–வரை சரி–யாக தரி–சிக்க முடி–யா–தவ – ர்–களும் நிலைக் கண்–ணா–டி–யில் பார்த்து தரி–ச–னம் செய்து க�ொள்ள முடி–கி–றது. இது சரி–யா–னது. அவ்–வா–றின்றி கண்–டிப்–பாக கண்–ணாடி நிறுவ வேண்–டுமெ – ன நினைப்–பவ – ர்–கள், கண்– ணா–டி–யில் இயற்கை காட்–சி–கள், நீர்–வீழ்ச்– சி–கள், மரங்–கள், வீடு–கள் ப�ோன்–ற–வற்றை ஓவி–ய–மா–கத் தீட்டி அலங்–க–ரிக்–க–லாம். மீன், யானை, குதிரை, முயல், மயில் ப�ோன்–ற– வற்றை வரைந்– து ம் ‘ச்சீ’ சக்தி வரு– வ தை அதி–க–ரிக்–க–லாம். மிருக உரு–வங்–கள் பழங்– க ா– ல ங்– க ளில் வேட்டை பிரி– ய ர்– கள் தாங்– க ள் வேட்டை– ய ா– டி ய மான், யானை, சிங்–கம், சிறுத்தை, எருமை ப�ோன்ற ðô¡

19

16-31 மே 2015

மிரு–கங்–களின் தலையை பக்–கு–வப்–ப–டுத்தி சுவர்–களில் காட்–சிப்–ப–டுத்–து–வார்–கள். இது நற்– ச க்– தி – க ளை அழித்து தீய சக்– தி – க ளை உள்– வ ாங்– கு ம். அதே– ப�ோ ல இ வ ற் – றி ன் த�ோல்– க ளை பாடம் செ ய் து சு வ – ரி ல் ம ா ட் டு – வ – து ம் த வ – றான சக்–தி–களை உள்– வாங்கி குடும்ப ஒற்– று– மையை கெடுத்து குடும்ப சீர்– கு – லை வு ஏ ற் – ப – டு ம் . எ ன வே இவ ற்றை காட்– சி ப் – ப – டு த்– து – வ தை முற்– றி – லும் தவிர்க்–க–வும். ஆனா– லு ம், சில பறவை , வி ல ங் – கு – களின் படங்– க ளை மாட்ட–லாம். அது குறித்து பின்–னர் விரி–வாக காண–லாம். ஆக்–கல், அழித்–தல், சக்தி பிர–வாக நிலை தற்–ப�ோது பெங்–சூயி – ன் மிக முக்–கிய – ம – ான தற்–கால நடை–மு–றை–யி–லுள்ள பரி–கா–ர–மா–க– வும் உள்ள சில க�ோட்–பா–டு–களை கண்–ட–றி– வ�ோம். இவற்றை திரும்ப திரும்ப நம் வீட்டில்– /–கட்டி–டத்–தில் உள்ள ப�ொருட்–களை வைத்து கண்–டுபி – டி – க்க ஏது–வா–கும். பிறகு நற்–சக்–திக – ள் வரத் தகுந்–த–வாறு ப�ொருட்–களை மாற்றி அமைக்க வேண்–டும். பல்–லா–யி–ரக்–க–ணக்–கான ஆண்–டு–களுக்கு முன் பூ ஹிசய் மற்–றும் அவ–ரின் சீடர்–கள் இந்த யுக்–தியை உறு–திப – –டுத்–தி–னர். ஐன்ஸ்டீ– னி ன் விதி– யி னை ந�ோக்– கு ம் ப�ோது இது புரி–யும். ப�ொருண்–மை–யும் சக்–தி –யும் ஒன்–றுக்–க�ொன்று மாறும் தன்–மை–யுடை – – யவை. படத்–தில் குறிப்–பிட்டுள்ள நெருப்புநிலம்-உல�ோ–கம்-நீர்-மரம் ஆ கி ய ஐ ந் – து ம் ஒ ன் – று க் – க�ொன்று இயைந்து செயல்–

20

ðô¡

16-31 மே 2015

பட்டு உல–கி–யல் நிலை–களை மாற்றி மாற்றி அமைத்–துக் க�ொண்டே இருக்–கின்–றன. இவற்–றின் மாறு–பட்ட இயக்–கங்–கள் இரு சுழற்–சி–க–ளாக உள்–ளன, ஒன்று ஆக்–கல் மற்– ற�ொன்று அழித்–தல். இயற்–கை–யின் நிய–தி–களுக்கு உட்–பட்டு இந்த 5 ப�ொருட்–களும் இயைந்து ஆக்–கல் சக்–தியை வெளிப்–ப–டுத்–து–கின்–றன. ஆக்–கல் சக்–தியி – ல் நெருப்–பா–னது சாம்–பல – ா–கவ�ோ நில– மா–கவ�ோ மாறு–கி–றது. நிலம் உல�ோ–கத்தை கெட்டி–யாக்–கு–கி–றது. உல�ோ–கம் உருகி நீரை உரு–வாக்–கு–கிற – து. நீரை மரம் உறிஞ்–சு–கி–றது. மர–மா–னது நெருப்–பாகி எரி–கி–றது. இங்கே இவ்–வைந்து ப�ொருட்–களும் மற்–ற�ொன்றை உரு–வாக்–கு–வ–தில் பங்கு வகிக்–கின்–றன. இதற்கு மாறு–த–லாக அழிவு சக்–தி–யாக நிலை க�ொள்– ளு ம்– ப�ோ து மர– மா–னது நிலத்–தி–லி–ருந்து சக்–தியை பிர–வா–க–மாக ம ா ற் றி வ ள ர் – கி – ற து . நிலம் நீரை அழிக்– கி – றது. நெருப்பை நீர் உரு– மாற்– று – கி – ற து. நெருப்பு உல�ோ– க த்தை உருக்– கு – கி–றது. உல�ோ–கம் மரங்– களை துண்–டாக்–குகி – ற – து. இவையே ஐந்து முக்–கிய ப�ொருட்–களை தங்–களுக்– குள் இணைந்து வினை மாற்–றம் செய்–கின்–றன. இப்–படி 5 முக்–கிய கார–ணி–களும் செயல்– ப– டு ம் விதத்தை நம் வீட்டி– னு ள் எப்– ப டி உப– ய�ோ –கி ப்– பது என கேட்–பது புரி–கி –ற து. அதற்கு கீழ்–கா–ணும் உபா–யத்தை கடை–பிடி – க்க வேண்–டும்: நம் வீட்டை கீழ்–க்கா–ணும் முறைப்–படி 9 பாக–மாக்–கிக் க�ொள்ள வேண்–டும்.

ஐந்து முக்–கிய ப�ொருண்–மை–யும் பெங்–சூ–யி–யும்

மரம்

நெருப்பு

நிலம்

மரம்

நிலம்

உல�ோ–கம்

நிலம்

நீர்

உல�ோ–கம்

இப்–படி 5 வித ப�ொருட்–களுக்கு ஏற்–ற–வாறு வீடு, கட்டி–டம், த�ொழிற்–சா–லை–களில் குறிப்– பிட்ட ஐம்–பூத ப�ொருட்–களை வைப்–ப–தின் மூலம் ‘ச்சீ’ சக்தி பெருகி வளமை கூடும். ஒன்–றுக்–க�ொன்று ஆக்க சக்தி உள்–ளவ – ாறு ப�ொருட்களை பரா–மரி – ப்–பதி – ன் பேரில் ஆக்க சக்தி பெருகி மகிழ்ச்சி கூடும். உதா–ர–ண–மாக நீர் சக்–தி–யின் அம்–சங்–க– ளான மீன் த�ொட்டி நீர்–வீழ்ச்சி, கடல், குளம் ப�ோன்–றவ – ற்–றின் படங்–களை மர சக்–தியு – ள்ள இடங்–களில் அமைப்–பத – ால், மர–சக்–திக்–குரி – ய ப�ொருட்–கள் மேன்–மை–யு–றும். அழி– வு – ச க்தி கார– ணி – க ள் அரு– க – ரு கே இருக்–கும்–ப�ோது ஒன்–று–டன் ஒன்று ம�ோதி அழிவை உண்–டாக்கி அழிவு சக்தி பெரு– கி–வி–டும். உல�ோக ப�ொருட்–களை மர–சக்தி ப�ொருட்–கள் உள்ள இடத்–தில் அமைக்–கும்

ப�ோது நற்–சக்தி அழி–பட்டு த�ொல்–லை–கள் வந்து சேர்ந்–து–வி–டும். மீன்–த�ொட்டி வைக்க வேண்–டிய இடத்– தில் ஜ்வாலை ப�ோன்ற படங்–கள் இருப்–பின் குடும்ப பிரிவு ஏற்–ப–டும். எனவே ஆக்க சக்தி மேல�ோங்கி அழிவு சக்தி குறை–யும் வகை–யில் ப�ொருட்களை பரா–ம–ரிக்–கப்–பட வேண்–டும். மேற்–கூ–றி–ய–வாறு பாதிப்–பு–கள் இருப்–பின் வீட்டில் அவ்–விட – த்–திலு – ள்ள மாறு–பட்ட சக்– தி–யுள்ள ப�ொருட்–களை மாற்றி நற்–சக்தி தரும் ப�ொருட்–களை இடம் மாற்–றம் செய்–வ–தால், பாதிப்பு குறைந்து மகிழ்ச்சி ப�ொங்–கும். உதா–ரண – ம – ாக உட–லில் கண்–கள், கைகள் பாதிக்–கப்–பட்டி–ருப்–பின் அது நெருப்பு பகு–தி– யில் மாற்–றம – ான ப�ொருட்–களை வைப்–பத – ால் ஏற்–ப–டும், எனவே அங்கு நீர் ப�ொருட்–கள் வைக்–க–லாம். கவலை அதி–கம் இருப்–பின் நிலம் பகு–தியி – னை மாறு–பட்ட சக்–தியு – டை – ய ப�ொருளை நிர்–மா–ணிப்–பத – ால் அதன் தன்மை குறைந்து சந்–த�ோ–ஷம் நில–வும்.

(த�ொட–ரும்) ðô¡

21

16-31 மே 2015

கற்–ற–வ–ர்க்கே

சென்–ற–வி–டம– ெ–லாம் சிறப்–பு!

வ

ள்– ளு – வ ர் மாபெ– ரு ம் கல்– வி – ய ா– ள – ர ா க இ ரு ந் – தி – ரு க ்க வ ே ண் – டு ம் . பற்– ப ல ம�ொழி– க ளை அறிந்– த – வ – ர ா– க – வு ம் இருந்–தி–ருக்–கக் கூடும். இல்–லா–விட்டால் உலக ம�ொழி–கள் அனைத்–தி–லும் ஈடு இணை ச�ொல்ல முடி–யாத ஒப்–பற்ற திருக்–கு–றளை அவ–ரால் எவ்–வி–தம் படைத்–தி–ருக்க முடி–யும்? தம் அறி–வுச் செழு–மைக்–குக் கார– ணம் தாம் கற்ற கல்–வியே என்–ப–தை– யும் அவர் புரிந்து க�ொண்–டிரு – ப்–பார். அத– ன ால்– த ான் கல்– வி – யி ன் பெரு– மையை விளக்–கியே தம் திருக்–கு–ற– ளில் நாற்–ப–தாம் அதி–கா–ர–மாக ஒரு தனி அதி–கா–ரத்–தைப் படைத்–து–விட்டார். அதில் உள்ள பத்– து க் குறள்– க ளும் கல்வி கற்–றலி – ன் அருமை பெரு–மைக – ளை அழ–கா–கப் பேசு–கின்–றன. கற்–றால் மட்டும் ப�ோது–மா? தான் கற்ற கல்– வி – யி ன் வழி பண்– பு – க ளை வளர்த்– து க் க�ொண்டு வாழ– வ ேண்– ட ா– ம ா? அப்– ப டி வாழா– வி ட்டால், பின் கற்ற கல்– வி – ய ால் என்ன பயன்? எனவே, `கற்–கக் கச–ட–றக் கற்–பவை கற்–ற–பின் நிற்க அதற்–குத் தக!’

22

ðô¡

16-31 மே 2015

என்–கிற குற–ள�ோடு கல்வி என்–னும் அதி– கா–ரத்–தைத் த�ொடங்–கு–கிற – ார். கல்–வியி – ன் பயன் கற்–றல் அல்ல. கற்–றப – டி நிற்–றல். கற்–ற–படி வாழாத கல்–வி–யா–ளர்– க–ளால் எந்த உப–ய�ோக – மு – ம் இல்லை என்று ராம– கி – ரு ஷ்ண பர– ம – ஹ ம் – ச – ரு ம் எ வ் – வ – ள வு அ ழ – க ா – க க் கூறி–யி–ருக்–கி–றார்! ` ப ஞ் – ச ா ங் – க த் – தி ல் ம ழை எப்–ப�ோது வரும் என்று ப�ோட்டி– ருக்– கு ம். ஆனால், பஞ்– ச ாங்– க த்– தைப் பிழிந்–தால் ஒரு–ச�ொட்டுத் 12 தண்–ணீர் கூட வரா–து–!’ பின்–பற்–றப்–ப–டாத வெறும் தக– வ–ல–றிவு, மனி–தர்–களி–டையே எந்த வளர்ச்–சி– யை–யும் ஏற்–ப–டுத்–தாது. அத்–த–கைய ஏட்டுக் கல்வி வீண். ம�ொழி–யறி – வு மட்டும் ப�ோதாது. கணி–தம் உள்–ளிட்ட அறி–வி–ய–ல–றி–வும் தேவை என்– பது வள்–ளு–வர் கருத்து. கலை, அறி–வி–யல் இரண்–டிற்–கும் சம அந்–தஸ்து க�ொடுத்–துப் பார்க்–கிற – து வள்–ளு–வ–ரின் உள்–ளம். `எண்–ணென்ப ஏனை எழுத்–தென்ப

இவ்–வி–ரண்–டும் கண்–ணென்ப வாழும் உயிர்க்கு.’ வள்–ளு–வர் ச�ொல்–லும் எண்ணை மனத்– தில் எண்ணி, `எண்–ணா–லா–ன’ கணி–தத்–திற்கு `என்–னா–லா–ன’ சேவை செய்–வேன் என்று சிறு–வ–ய–தி–லேயே மாபெ–ரும் கணித மேதை– யா–கத் திகழ்ந்–தானே ராமா–னு–ஜன்? அவன் வாலிப வய–திலேயே – மரித்–த–தற்கு அவ–னது வறு–மை–யும் ஒரு கார–ணம் அல்–ல–வா? நாம– கி– ரி த் தாயார் மேல் க�ொண்ட அவ– ன து அள–வற்ற பக்தி அவ–னுக்–குக் கணி–தச் செல்– வத்தை அரு–ளிய – து. ஆனால், நீண்ட ஆயுளை வழங்–க–வில்லை. பார–தி–யார், விவே–கா–னந்–தர், ராமா–னு– ஜன் உள்–ளிட்ட பல கல்–வி–ய–றிவு நிறைந்த மாமே–தைக – ள் முப்–பத்–தைந்து வய–திற்–குள்–ளா– கவே கால–மாக நேர்ந்–த–தைப் பற்றி என்ன ச�ொல்–வது – ? அவர்–களின் விதி என்–பதா அல்– லது இந்த உல–கிற்–குக் கிட்டிய பாக்–கி–யம் அவ்–வ–ள–வு–தான் எனக் க�ொள்–வ–தா? `கண்–ணுடை – –யர் என்–ப–வர் கற்–ற�ோர்

முகத்–தி–ரண்டு புண்–ணு–டை–யர் கல்லா தவர்.’ என்–கிற – ார் வள்–ளுவ – ர். கல்வி அறி–வில்–லா–த– வர்–களின் முகத்–தில் இருப்–பவை கண்–கள – ல்ல,

புண்–கள் என ஆவே–சம – ா–கச் சீறு–கிற – து வள்–ளு– வர் உள்–ளம். கல்–வியை அனை–வ–ரும் பெற– வேண்–டும் என விழை–கி–றது அவர் மனம். ஒரு–வ–ருக்கு அழி–யாத செல்–வம் அவர் கற்ற கல்வி மட்டுமே. மற்ற செல்–வங்–கள் அழி–யக் கூடி–யவை. கல்–விச் செல்–வத்தை ஒரு–வன் அடைந்–து–விட்டால் அது அவ–னி– டம் நிரந்–த–ர–மா–கத் தங்–கி–யி–ருக்–கும். `கேடில் விழுச்–செல்வ – ம் கல்வி ஒரு–வற்கு மாடல்ல மற்றை யவை.’ மனி–தர்–கள் கற்–றுக்–க�ொண்டே இருக்க வேண்–டும். கற்–கக் கற்க அறிவு பெரு–கும். மனம் விசா–லம – டை – யு – ம். மண–லைத் த�ோண்– டத் த�ோண்–டத் தண்–ணீர் வந்–து–க�ொண்டே இருப்–ப–து–ப�ோல், கற்–கக் கற்க அறிவு சுரந்–து– க�ொண்டே இருக்–கும். எனவே கற்–பதை வாழ்– நா–ளில் ஒரு–ப�ோ–தும் நிறுத்–தி–வி–டக் கூடாது. `த�ொட்ட–னைத் தூறும் மணற்– கேணி

மாந்–தர்க்–குக் கற்–ற–னைத் தூறும் அறி–வு–!’ கற்–ற–வர்க்கு எந்த நாடும் தம் நாடா–கும். எந்த ஊரும் தம் ஊரா–கும். அப்–ப–டிப்–பட்ட பெரு–மையை – த் தரக்–கூடி – ய படிப்–பில் ஒரு–வன் ஏன் நாட்டம் செலுத்–துவ – தி – ல்–லை? இறக்–கும் வரை ஒரு–வன் கல்–லா–மல் இருப்–பது எத–னால் என்று தெரி–ய–வில்–லை–யே? `யாதா–னும் நாடா–மால் ஊரா–மால்

என்–ன�ொ–ரு–வன் சாந்–து–ணை–யும் கல்–லாத வாறு?’ பெரும் செல்–வந்–தன – ாக விளங்–கும் மன்– னனை விட–வும் நிறை–யக் கற்ற கல்–விய – ா–ளன் அதி–கம் ப�ோற்–றப்–ப–டு–கிற – ான். மன்–ன–னுக்கு அவன் நாட்டில் மட்டும்– த ான் மதிப்பு. ஆனால் கற்– ற – வ ர்க்கோ சென்ற இடத்– தி – லெல்–லாம் மதிப்பு என்–கி–றது அவ்–வை–யின் மூதுரை. `மன்–ன–னும் மாச–றக் கற்–ற�ோ–னும்

சீர்–தூக்–கில் மன்–ன–னில் கற்–ற�ோன் சிறப்–புடை – –யன்

- மன்–னர்க்–குத் தன்–தேச மல்–லால் சிறப்–பில்லை

கற்–ற�ோர்க்–குச் சென்ற இட–மெல்–லாம் சிறப்பு.’ பிச்சை எடுத்–தா–கி–லும் கல்வி கற்–பா–யாக என்–கி–றது நம் பழந்–த–மிழ். `கற்கை நன்றே கற்கை நன்– றே ! பிச்சை புகி– னு ம் கற்கை நன்–றே–!’ என்–பது நம் மரபு. ஆரி–யப்–படை கடந்த நெடுஞ்–செ–ழி–யன் பாடி–ய–தாக புற– நா– னூ ற்– றி ல் ஒரு பாடல் உண்டு. அந்– த ப் பாடல் கல்–வியி – ன் மேன்–மைக – ள – ை–யும் கல்வி கற்– ப – த ால் ஒரு– வ ன் அடை– யு ம் பெரு– மை – க–ளை–யும் வியந்து பேசு–கி–றது. `உற்–றுழி உத–வி–யும் உறு–ப�ொ–ருள்

க�ொடுத்–தும் பிற்றை நிலை முனி–யாது கற்–றல் நன்–றே! பிறப்போ ரன்ன உடன்–வ–யிற் றுள்–ளும்

திருப்பூர்

கிருஷ்ணன் சிறப்–பின் பாலால் தாயும் மனந்–திரி – யு – ம்! ஒரு–கு–டிப் பிறந்த பல்–ல�ோ–ருள்–ளும் மூத்–த�ோன் வருக என்–னாது அவ–ருள் அறி–வுடை – ய�ோ – ன் ஆறு அர–சும் செல்–லும்! வேற்–றுமை தெரிந்த நாற்–பால் உள்–ளும் கீழ்ப்–பால் ஒரு–வன் கற்–பின் மேற்–பால் ஒரு–வனு – ம் அவன்–கட் படு–மே!– ’ `எப்–படி – ய – ா–வது ப�ொருள் க�ொடுத்–தா–வது கல்வி கற்க வேண்–டும். ஏனென்–றால் பெற்ற தாய் கூட தன் மக்–களுள் கல்–விய – றி – வு நிறைந்த மக–னைத் தான் பெரி–தும் நேசிப்–பாள். ஒரே குடும்–பத்–தில் பிறந்–த–வர்–களே என்–றா–லும் மூத்–த�ோனை வருக என வர–வேற்–காது நிரம்– பக் கற்– ற – வ ன் பின்– ன ால்– த ான் அர– ச – னு ம் செல்–வான். கீழ்–சா–தியை – ச் சேர்ந்–தவ – ன் என்று ச�ொல்–லப்–ப–டு–ப–வன் கூட கல்வி கற்–றால்

மேல் சாதிக்–கா–ர–னும் அவனை மதிப்–பான்’ என்– கி – ற து இப்– ப ா– ட ல். அனை– வ – ரு க்– கு ம் கட்டா–யக் கல்வி வழங்–கி–விட்டால் சாதி வேற்–றுமை தானே மறைந்–து–வி–டும் என்ற கருத்– த�ோ ட்டத்– தி ற்கு இந்– த ப் பாடல் ஓர் ஆதா–ரம். வ ள்–ளு–வர் ப�ொது–வா–கக் கல்–வி–யைப் பற்–றிப் பேசி–னார். பெண்–கல்வி தேவை எனப் பிரித்–துப் பேசி வலி–யுறு – த்–தவி – ல்லை. கார–ணம் அவர் காலத்–தில் பெண்–கல்வி மிக மிக இயல்– பா–ன–தாக இருந்–தி–ருக்க வேண்–டும். எனவே எல்–ல�ோ–ரும் கல்வி கற்க வேண்–டும் எனச் ச�ொன்–னால் அதில் பெண்–களும் அடக்–கம்– தான் என்று அவர் கரு–தி–யி–ருக்–கக் கூடும். ஆனால், காலப்–ப�ோக்–கில் என்–ன–வெல்– லாம் நேர்ந்– து – வி ட்ட– ன ! பெண்– க ளுக்– கு க் கல்–வி–யு–ரிமை மறுக்–கப்–பட்ட சூழ–லும் நம் ðô¡

23

16-31 மே 2015

தமிழ்– ந ாட்டில் த�ோன்– றி – ய – தெ ன்– ப து காலத்– தி ன் க�ொடுமை. மகா–கவி பாரதி, `கண்–கள் இரண்–டி–னில் ஒன்றை - குத்–திக் காட்சி கெடுத்–தி–ட–லா–ம�ோ? பெண்–கள் அறிவை வளர்த்–தால் - வையம் பேதைமை அற்–றி–டும் காணீர்–!’

- என உரத்–துக் குரல்–க�ொ–டுத்–துப் பாட வேண்–டி–யி–ருந்–தது. எத்–த–னைய�ோ அறி–வுத் துறை–களில், சமூக சீர்–தி–ருத்த எண்–ணங்– களில் தாமா–கவே முற்–ப�ோக்–குச் சிந்–த–னை–க–ள�ோடு திகழ்ந்த மகா–க–விக்கு, பெண்–ணு–ரிமை, பெண்– கல்வி ப�ோன்ற விஷ–யங்– களில் தெளிவு ஏற்–ப–டுத்த நிவே–திதா என்ற விவே–கா–னந்–த–ரின் சிஷ்–யை–யான வெளி–தே–சத்–தைச் சேர்ந்த பெண் குரு தேவைப்– பட்டது என்–ப–து–தான் ஆச்–ச–ரி–யம். பெண்– க ல்வி என்– ப து நம் மர– பி ன் மாற்– ற – ம ல்ல. மர– பி ன் த�ொடர்ச்சி தான். இடைக்–கா–லத்–தில் தான் இந்த மரபு தடைப்– பட்டது. இதற்கு ஆதா–ரம் கல்–விக்–கு–ரிய கட–வு–ளா–கவே நாம் கலை–வாணி என்ற பெண் தெய்–வத்–தைத்–தான் வழி–ப–டு–கி–ற�ோம் என்–பது. சரஸ்–வ–தி–யின் வடி–வமே எத்–தனை அழ–கா–கக் கல்–விக் கூறு–களை உள்–ளடக் – –கித் திகழ்–கி–ற–து! `வெள்–ளைத் தாம–ரைப் பூவில் இருப்–பாள்’ என்–றும் `வெள்– ளைக் கம–லத்–திலே அவள் வீற்–றி–ருப்–பாள் புகழ் ஏற்–றி–ருப்–பாள்’ என்–றும் மகா–கவி பாரதி பாடு–கி–றா–ரே? அப்–ப–டிக் கலை–வாணி அமர்ந்–தி–ருக்–கு ம் வெண்– த ா– ம ரை மலர் தாவர இயல் சார்ந்– தது. அவள் வாக–ன–மான அன்–னம் விலங்–கி–யலைக் – குறிப்–பது.

24

ðô¡

16-31 மே 2015

க லை – வ ா ணி கை யி ல் உள்ள ஜப–மாலை, கணி– தப் பாடத்–தின் குறி–யீடு. இ ன் – ன�ொ ரு கை யி ல் உள்ள ஏட்டுச் சுவடி, இ ல க் – கி – ய ம் வ ா ழ்வை மேம்–ப–டுத்–தும் என்–பதை உணர்த்–துவ – து.வீணைய�ோ கலை–களின் அடை–யா–ளம். அறி– வு த் துறை– க ள், கலைத் துறை–கள்அனைத்– தை – யு ம் ஒ ரே ப ெ ண் – தெய்– வ ம் தன் வடி– வி ல் வெ ளி ப் – ப – டு த் – து – வ து , பெண்–கள் எல்லா அறி–வுத் துறை–களி–லும் மேல�ோங்க வேண்– டு ம் என்– ப – தை ச் சூச– க – ம ாக உணர்த்– த த் தானே? பெண் கல்வி, கைம்– பெண் மறு–ம–ணம் என்ற இ ர ண் டு சீ ர் – தி – ரு த் – த ச் சி ந் – த – ன ை – க ள ை ஒ ரே படைப்–பில் உள்–ள–டக்கி `கடி– த – மு ம் கண்– ணீ – ரு ம்’ என்ற அற்–பு–த–மான சிறு– க–தை–யைப் படைத்–தார் கல்கி. மறு–மண – ம் புரிந்–து– க�ொள்ள விரும்–பும் ஒரு கைம்– ப ெண், அவளை விரும்–புகி – ற – வ – ன் க�ொடுத்த காதல் கடி–தத்தை எழுத் – த – றி வு இ ல் – ல ா – த – த ா ல் படிக்க முடி–யா–மல் ப�ோவ– தை–யும் அவள் வாழ்–வில் அத– ன ால் நேர்ந்த துய– ரங்–கள – ை–யும் வாசிப்–பவ – ர் மனம் உரு–கும் வகை–யில் அந்– த க் கதை சித்– தி – ரி க்– கி–றது.

கல்வி வேண்–டும் என்று வள்–ளுவ – ர் அறை– கூ–வி–னார். ஆனால், அந்–தக் கல்வி எப்–ப–டிப்– பட்ட–தாக இருக்க வேண்–டும் என்–பதை நம் ஊகத்–திற்கு விட்டு–விட்டார். அறி–வுக்கு மட்டு– மல்ல, வாழ்க்–கைக்–குப் ப�ொருள் ஈட்ட–வும் கல்வி தேவைப்–படு – கி – ற – து. அப்–படி – ப் ப�ொருள் ஈட்ட வேண்–டும – ா–னால், யாரை–யும் சாராது தனித்து வாழ ஏட்டுக் கல்–விய�ோ – டு கூடவே த�ொழிற்–கல்–வி–யும் கற்–பது நல்–லது. பள்–ளிக – ளி–லும் கல்–லூரி – க – ளி–லும் படித்–து– விட்டு, ஏரா–ள–மான இளை–ஞர்–கள் வேலை இல்–லா–தி–ருப்–ப–தைப் பார்க்–கி–ற�ோம். இந்த நிலை ஏன் நேர்–கிற – –து? அவர்–கள் கல்வி எந்த நிறு–வ–னத்–தை–யா–வது சார்ந்து இயங்–கு–கிற குமாஸ்–தாக் கல்–விய – ாக மட்டுமே அமைந்–து– வி–டு–வ–து–தான் கார–ணம். பள்–ளி–யில் உள்ள ஏட்டுக் கல்–வியை – ச் சற்–றுக் குறைத்து, த�ொழிற் கல்–வியைக் – கூடவே சேர்த்–துக் க�ொண்–டால் வேலை– யி ல்– ல ாத் திண்– ட ாட்டம் என்ற பிரச்–னைக்கே இட–மில்–லை–யே? குலக்–கல்வி வேண்–டாம். அது மீண்–டும் சாதிக் கட்டு–மா–னத்தை ஏற்–படு – த்–தும். ஆனால், அவ–ரவ – ர் விரும்–பும் த�ொழிற்–கல்–வியி – ல் என்ன தவ–று? த�ொலைக்–க ாட்– சிப் பெட்டி– யைப் பழு–துப – ார்ப்–பதைய�ோ – கைபே–சியை – ப் பழு–து– பார்ப்–பதைய�ோ – இவை–ப�ோன்ற வேறு ஏதா– வது ப�ொரு–ளீட்டக் கூடிய த�ொழி–லைய�ோ கற்–றுக் க�ொண்–டு–விட்டால் இளை–ஞர்–கள் தங்–கள் வாழ்–வா–தா–ரத்–திற்–குப் பிறரை எதிர்– பார்த்து நிற்க வேண்–டிய தேவை நேரா–தே? கூடவே பள்–ளிப் பரு–வத்–தி–லேயே பள்–ளி– களி–லேயே ஆண்–களுக்–கும் பெண்–களுக்–கும் சமை–யல் கல்–வி–யை–யும் கற்–றுக் க�ொடுத்–து– விட வேண்–டும். சமை–யல் தெரி–யாத ஆண் அந்த வகை–யில் ஊன–மா–னவ – ன் என்–பதை – ப் பல ஆண்–கள் உணர்–வதி – ல்லை. பெண் கல்வி தழைத்து, பெண் எல்–லாத் துறை–களி–லும் ஆணுக்கு இணை–யாக வள–ரும்–ப�ோது, ஆண், சமை–யல் கல்வி கற்–றுப் பெண்–ணுக்கு இணை– யாக மாற வேண்–டா–மா? சமை–யல் தெரிந்த ஆண்–ம–கன் நகைச்– சு–வைத் துணுக்–கிற்–கான ப�ொருள் அல்ல. சமை– ய ல் சார்ந்த கல்– வி – யு ம் அத– ன ால் பெறும் சமை–ய–ல–றி–வும் ஓர் ஆண்–ம–க–னின் கம்–பீ–ரத்தை அதி–கப்–ப–டுத்–தும். ஆண் சமை– ய ல் கல்– வி – யைக் கற்– ப – து ம் நம் ஆன்–மிக மர–பில் உள்–ள–து–தான். அந்த மர–பும் இடையே மீறப்–பட்டது. மீண்–டும் அம்–மர – பை உரு–வாக்க வேண்–டும். சமை–யல் கலை வல்– லு – ந ர்– க – ள ாக நாம் பாராட்டும் நள–னும் பீம–னும் ஆண்–கள்–தா–னே? வள்– ளு – வ ம் ப�ோற்– று ம் கல்வி என்– ப து சாதா–ரண – ம – ா–னத – ல்ல. அது ஒரு கடல். கற்–றது கைமண்–ணள – வு, கல்–லா–தது உல–கள – வு என்று உற்ற கலை–மடந்தை – ஓது–கிற – ாள். கலை–மக – ளே இன்–னும் கல்வி கற்–கி–றாள் என்–றால் நாம்

என்று கற்று முடிப்–ப–து? எனவே நமக்–குப் பய–னில்–லா–த–வற்றை ஒதுக்கி நமக்–குத் தேவை–யா–னதை மட்டுமே கற்–பது என்–பதை நாம் வழக்–கப்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–ளவ – ேண்–டும். நீரைப் பிரித்–துப் பாலை அருந்–தும் அன்–னப் பறவை ப�ோல, நாமும் தீய–வற்றை விலக்கி நல்–ல–வற்றை மட்டுமே தேர்ந்–தெ–டுத்–துக் கற்க வேண்–டும். நமக்கு ந�ோய்–ந�ொடி வந்து கல்–வியி – ல் மனம் த�ோயாத காலம் வரும் முன்–னரே, நாம் ஆர�ோக்–கி–ய– மாக இருக்–கும்–ப�ோதே நல்–லன எவைய�ோ அவற்–றை–யெல்–லாம் கற்–றுக் க�ொண்–டு–வி–ட– வேண்–டும். இவ்–வி–தம் ச�ொல்–கி–றது சமண முனி–வர்–க–ளால் எழு–தப்–பட்ட நால–டி–யார் என்–னும் பதி–னென்–கீழ்க் கணக்கு நூல். `கல்வி கரை–யில கற்–ப–வர் நாள்–சில மெல்ல நினைக்–கிற் பிணி–பல தெள்–ளி–தின் ஆராய்ந் தமை–வு–டைய கற்–பவே நீர�ொ–ழி–யப் பாலுண் குரு–கின் தெரிந்து.’ நல்–லன – வ – ற்–றைத் தேர்ந்–தெடு – த்–துக் கற்–கும்– ப�ோது, நல்–லன – வ – ற்–றில் எல்–லாம் மிக நல்–லது எதுவ�ோ அதற்கு முன்–னு–ரிமை க�ொடுத்து அதை முதன்–மு–த–லில் கற்று விட–வேண்–டும் அல்–ல–வா? அந்த மிக நல்–லது எது? வேறு எது? திருக்– கு – ற ள் தான்! அதை முத–லில் கற்–ப�ோம். கச–ட–றக் கற்–ப�ோம். பின் அதன்–வழி வாழ்–வில் நிற்–ப�ோம். வாழ்வை வெல்–வ�ோம்.

(குறள் ஒலிக்–கும்) ðô¡

25

16-31 மே 2015

மூன்று ராம–லிங்–கங்–கள்

ரா

–வ–ணனை அழித்த ராம–னுக்கு பிரம்–ம– ஹத்தி, வீர–ஹத்தி, சாயா–ஹத்தி எனப்– ப– டு ம் மூன்று த�ோஷங்– க ள் ஏற்– ப ட்டன. இவை நீங்க ரா–மே–ஸ்–வ–ரம், வேதா–ரண்–யம், பட்டீ–ஸ்வ – ர – ம் ஆகிய இடங்–களில் சிவ–லிங்–கப் பிர–திஷ்டை செய்து வழி–பட்டார் ராமன். இந்த மூன்று தலங்–களி–லும் உள்ள சிவ–லிங்– கங்–கள் ‘ராம–லிங்–கம்’ என்ற பெய–ரி–லேயே திகழ்–கின்–றன.

வாயு பக–வான் வழி–பட்ட அம்–பிகை

செ

ன்னை, திரு–வேற்–காடு அரு–கில் பருத்– திப்–பட்டு உள்–ளது. இங்கு விருத்–தாம்– பிகை உட–னுறை வாயு லிங்–கேஸ்வ–ரர் ஆல–யம் திகழ்–கி–றது. இத்–த–லத்து அம்–பி–கையை வாயு பக–வான் வழி–பட்டு அருள் பெற்–றுள்–ளார். வாயு பக–வா–னின் சிலை–யும் பிர–திஷ்டை செய்–யப்–பட்டுள்–ளது. இத–னால்– ராகு-கேது த�ோஷம் உள்–ள–வர்–கள் இத்–த–லத்–திற்கு வந்து வணங்–கு–வது நல்–லது.

வித்–தி–யா–ச–மான பிரார்த்–தனை

ச�ோ

ளிங்–கர், ஒரு பிரார்த்–த–னைத் தலம். இத்–த–லத்து பிரார்த்– தனை முறை வித்– தி – யா – ச – மா – ன து. இதற்கு ‘சேவை செய்–தல்’ என்று பெயர். பக்–தர்–கள் தின–மும், இங்–குள்ள திருக்– கு–ளத்–தில் நீராடி, ஈரத்–து–ணி–யு–டன் முத–லில் பெரிய மலை–யில் உள்ள நர–சிம்ம மூர்த்தி, நாயகி அமிர்த பல–வல்லி தாயா–ரை–யும் 108 முறை வலம் வந்து தரி–சித்து, மலை இறங்கி பின்பு சிறிய மலை ஏறி அனு–மன், ராமன், அரங்–கன் இவர்–களை 108 முறை வலம் வந்து தரி–சித்–தல் வேண்–டும். இது–ப�ோல் ஒரு மண்–ட–லம் தரி–சித்து வந்–தால் இப்–பெ–ரு–மா–னின் அரு–ளால் குறை–கள் நீங்–கப் பெறு–வர். மேலும் பெரு–மாளே இவ்–வாறு பிரார்த்–தனையை – நிறை–வேற்–றுமா – று குறிப்–பிட்ட பக்–தர் கன–வில் வந்து ஆணை–யி–டு–வா–ராம்!

சனி–ப–க–வா–னுக்கு குரு–வான கால பைர–வர்

கு

26

ம்–ப–க�ோ–ணம் அரு–கில் உள்–ளது அம்மா சத்–தி–ரம். இங்கு கால பைர–வர் க�ோயில் இருக்–கி–றது. இந்த பைர–வர் சனி–ப–க–வா– னுக்கு குரு–வாக விளங்கி, காலத்–தையே இயக்கி வரும் பைர–வர – ாக இருப்–பதா – ல் இவரை கால பைர–வர் என்று அழைக்–கிற – ார்–கள். பைர– வர் சக்–தி–யு–டன் சனீஸ்–வ–ரர் அரு–ளை–யும் தரக்–கூ–டிய க�ோயி–லாக விளங்–கு–வது இக்–க�ோ–யி–லின் தனிச்–சி–றப்–பா–கும். இந்த க�ோயி–லின் அம்–மன் சந்–நதி முன் மண்–டப – த்–திற்கு முன் மேல் தளத்–தில் 12 ராசி– களின் அடை–யாள – ச் சின்–னங்–களுக்கு நடு–வில் தமிழ் எழுத்–துக – ள – ால் ஆன 1 முதல் 10 வரை எண்–களை அமைத்து அவற்றை இட–மிரு – ந்து வல–மாக கூட்டி–னா–லும், மேலி–ருந்து கீழ் வரை கூட்டி–னா–லும் 45 என்ற ஒரே எண் வரும்–படி அமைத்–துள்–ளார்–கள்.

- டி.பூப–திர– ாவ்

ðô¡

16-31 மே 2015

வைகாசிக் க�ோயில்கள்

வைகா–சி–யில்

தேர�ோட்டம் காணும்

ஈசன்

சிவ–கங்கை மாவட்டத்–தில் உள்ள காளை– யார் க�ோவிலில் ச�ொர்– ண – க ா– ளீ ஸ்– வ – ர ர், ச�ொர்– ண – வ ல்– லி – யு – ட ன் திரு– வ – ரு ள் பாலிக்– கி–றார். அபூர்–வம – ான க�ொக்கு மந்–தா–ரையை தல விருட்–ச–மா–கக் க�ொண்ட இத்–த–லத்–தில் கஜ–புஷ்–க–ரணி, சிவ–கங்கை காளி தீர்த்–தம், விஷ்ணு தீர்த்–தம், சரஸ்–வதி தீர்த்–தம், க�ௌரி தீர்த்–தம், ருத்ர தீர்த்–தம், லட்–சுமி தீர்த்–தம், சுதர்–சன தீர்த்–தம் ப�ோன்ற தீர்த்–தங்–கள் தல தீர்த்–தங்–களாக உள்–ளன. இங்கு சிவன் சுயம்பு மூர்த்– தி – ய ாக அருள்– ப ா– லி க்– கி – ற ார் ஸஹஸ்– ர – லி ங்– க – மு ம் (ஒரே லிங்–கத்–தில் ஆயி–ரம் லிங்–கம்) இத்–த– லத்–தில் உள்–ளது. தங்–கத்–தால் ஆன பள்–ளி– யறை இங்–குள்–ளது. வைகாசி விசா–கத்–தில் இங்கு நடக்–கும் தேர�ோட்டம் மிக–வும் சிறப்பு வாய்ந்–தது. அது ச�ோமேஸ்–வ–ர–ருக்–கென்றே பிரத்–யே–க–மாக நடை–பெ–றும் தேர�ோட்டம். அதே–ப�ோல தைப்–பூச – த்–தில் சுவர்ண காளீஸ்– வ–ர–ருக்–கும் ஆடிப்–பூ–ரத்–தில் சுவர்–ண–வல்லி அம்–ம–னுக்–கும் தேர்த்–தி–ரு–விழா நடக்–கி–றது. ச�ோமே– ச ர் சந்– ந – தி க்கு எதி– ரி ல் உள்ள பெரி– ய – க �ோ– பு – ர ம் மரு– து – ப ாண்– டி – ய – ர ால் கட்டப்– பெ ற்– ற து. இக்– க �ோ– பு – ர த்– தி ன் மீதே– றிப் பார்த்–தால் மது–ரைக் க�ோபு–ரம் தெரி–யு– மாம். சுவர்–ண–கா–ளீஸ்–வ–ரரை வழி–பட்டால் செல்–வ–வ–ளம் பெரு–கும் என்–பது நம்–பிக்கை. இந்– தி – ர – னி ன் வாக– ன – ம ான ஐரா– வ த யானை, மக– ரி ஷி ஒரு– வ – ர ால் தரப்– ப ட்ட பிர–சாத மாலை–யைத் தரை–யில் வீசி எறிந்– தது. இத–னால் சாபம் பெற்ற அந்த யானை, சாப நிவர்த்–திக்–காக இத்–தல இறை–வ–னுக்கு அபி–ஷே–கம் செய்து வந்–தது. மனி–தர்–களின் பார்வை இந்த யானை மீது படக்–கூ–டாது என்–பது விதி. ஆனால், ஒரு–முறை ஒரு மனி– தன் அந்த யானை–யைப் பார்த்து விட்டான். இத–னால், அந்த யானை தன் தலை–யால் பூமியை முட்டி பாதா–ளத்–துக்–குள் சென்–று– விட்டது. யானை முட்டிய பள்–ளத்–தில் தண்– ணீர் பெருகி, ஒரு தீர்த்–தக்–குள – ம் உண்–டா–னது.

ச�ொர்–ண–கா–ளீஸ்–வ–ரர் இதற்கு “யானை மடு’’ என்று பெயர். ராம– பி–ரான் ராவ–ணனை அழித்த பிரம்–ம–ஹத்தி த�ோஷம் நீங்க இத்–தீர்த்–தத்–தில் நீரா–டி–ய–தாக ஸ்கந்த புரா–ணத்–தில் உள்–ளது. க�ோயி–லுக்–குள் சிவ–கங்கை தீர்த்–தம் உள்–ளது. இங்–குள்ள பெரிய க�ோபு–ரம் முத–லாம் சுந்–த–ர–பாண்–டி–ய–னா–லும், சிறிய க�ோபு–ரம் மருது பாண்–டிய – ர்–கள – ா–லும் கட்டப்–பட்டது. ச�ோமே– ச ர்- சவுந்– த – ர – ந ா– ய கி, சுவர்– ண – கா–ளீஸ்–வ–ரர் - சுவர்–ண–வல்லி, சுந்–தரே – ஸ்–வ– ரர்- மீனாட்சி என மூன்று சிவ–னும், மூன்று அம்–ம–னும் தனித்–தனி சந்நதி–களில் அரு–ளு– கின்–ற–னர். தேவா–ரப்–பா–டல் பெற்ற தலங்– களில் மூன்று சிவன், மூன்று அம்–மன் இங்கு மட்டுமே உள்–ள–னர். ஒரு–முறை சுந்–தர – ர் திருச்–சுழி (விரு–துந – க – ர் அரு–கிலு – ள்–ளது) திரு–மேனி – ந – ா–தரை தரி–சித்து விட்டு காளை–யார் க�ோவி–லுக்கு சென்–றார். ஊர் எல்–லைக்கு வந்–த–வுட – ன் பாதை முழு–வ– தும் சிவ–லிங்–கம – ாக இருப்–பதை உணர்ந்–தார். அதில் தனது கால்–க–ளைப் பதிக்க தயங்–கி– னார். “இறை–வா! உன்–னைக் காண முடி–ய– வில்–லையே,’’ என வருந்–திப் பாடி–னார். தன் நண்–ப–ரான சுந்–த–ரர் மீது இரக்–கம் க�ொண்ட சிவ–பெ–ரு–மான், தனது காளையை அனுப்– பி–னார். அது சுந்–த–ரர் நின்ற இடம் வரை வந்து மீண்–டும் திரும்–பிச்–சென்–றது. அதன் கால் பதிந்த இடங்–களில் லிங்–கம் இல்–லை– யென்–றும், அவ்–வ–ழியே நடந்து வந்து தன்– னைத் தரி–சிக்–கல – ாம் என அச–ரீரி ஒலிக்–கவே, சுந்–த–ரர் மகிழ்ச்–சி–யு–டன் அவ்–வ–ழி–யில் சென்– றார். காளை வழி–காட்டிய தலம் என்–பத – ால், இவ்–வூர் “காளை–யார்– க�ோ–வில்’’ ஆயிற்று. ðô¡

27

16-31 மே 2015

நாம் அணி–யும் நகை–களை

இறை–வனு– க்கு அணி–விக்–கல– ா–மா?

நல்ல நாள் பார்த்து நேரத்–தை–யும், நிமி–டங்–கள – ை–யும் கணித்து குழந்–தையை சிசே–ரிய – ன் அறுவை சிகிச்சை மூல–மாக பிறக்க வைப்–பது சரி–யா?

- இரா.வைர–முத்து, ரா–ய–பு–ரம். சரி–யில்லை. பிறப்–பை–யும், இறப்–பை–யும் நிர்–ணயி – க்–கும் சக்தி மனி–த–னுக்கு இல்லை. ஜன–ன–மும், மர–ண–மும் இறை–வ–னின் செயல். அதனை சரி–யாக கணிக்க எவ–ரா–லும் இய–லாது. “ஜனனீ ஜென்ம ஸ�ௌக்–யா–னாம் வர்த்–தனீ குல ஸம்–ப–தாம், பதவி பூர்வ புண்–யா–னாம் லிக்–யதே ஜென்ம பத்–ரி–கா” என்ற வாச–கத்–தினை ஜாத–கம் எழு–தத் துவங்–குவ – த – ற்கு முன்பு ஜ�ோதி– டர்–கள் எழு–தி–யி–ருப்–ப–தைக் கண்–டி–ருப்–பீர்–கள். அவ–ர–வர் செய்த பூர்வ ஜென்ம புண்–ணி–யத்–தின்–ப–டியே இந்த ஜென்– மத்–தில் பிறப்–பா–னது அமை–கி–றது என்–பது நமது இந்து மதத்–தின் அடிப்–படை நம்–பிக்கை. ஒவ்–வ�ொரு ஜீவ–னும் எந்த நேரத்–தில் இந்த பூமி– யில் பிறப்–பெ–டுக்க வேண்–டும் என்– பதை இறை–வன – ால்–தான் நிர்–ணய – ம் செய்ய முடி–யும். வெளிப்–பார்–வைக்கு வேண்–டு–மா–னால் நாம் நாளை–யும், நேரத்–தை–யும் கணித்து சிசே–ரி–யன் மூலம் பிள்–ளை–யைப் பிறக்க வைப்–பத – ாக பெரு–மைப்–பட்டுக் க�ொள்– ள–லாம். ஆனால், உண்–மை–யில் அவ்–வாறு ஜ�ோதி–டர் கணித்– துக் க�ொடுக்–கும் சரி–யான மணித்–து–ளிக்கு நிச்–ச–ய–மாக எந்த மருத்–து–வ–ரா–லும் சிசே–ரி–யன் மூலம் குழந்–தையை பிறக்க வைக்க இய–லாது. இந்த பூமி–யில் முதன்–மு–த–லாக காற்றை சுவா–சித்து குழந்தை அழு–கின்ற நேரமே அதன் பிறப்பு நேர–மா– கக் கரு–தப்–படு – கி – ற – து. சிசே–ரிய – ன் மூலம் குழந்–தையை – ப் பிறக்க வைத்–தா–லும் (வெளி–யில் எடுத்–தா–லும்) அது இந்த பூமி–யின் காற்றை உள்–ளிழு – த்து வெளி–விடு – ம் அந்த தரு–ணமே குழந்–தை– யின் ஜனன நேர–மா–கக் கணக்–கில் க�ொள்ள வேண்–டும். அந்த நேரத்–தில் அமை–கின்ற லக்–னம்–தான் குழந்–தை–யின் ஜென்ம லக்–ன–மா–கி–றது. இதன் அடிப்–ப–டை–யில்–தான் அந்த குழந்–தை– யின் எதிர்–கா–லப் பலன்–கள் நிர்–ண–யம் செய்–யப்–ப–டு–கின்–றன.

28

ðô¡

16-31 மே 2015

என்– ன – த ான் நாம் நாளை– யும், நேரத்–தை–யும் ஜ�ோதி– ட–ரின் கணிப்–புப்–படி மருத்– து–வ–ரி–டம் தெரி–வித்–தா–லும் சரி–யாக அந்த நிமி–டத்–தில் குழந்–தையை பிறக்க வைக்க எவ–ரா–லும் இய–லாது. ஏத�ோ ஒரு கார– ண த்– த ால் நேரம் தப்– பி ப்– ப�ோ – கு ம். மயக்க மருந்து க�ொடுக்–கும் மருத்–து– வர் ப�ோக்–கு–வ–ரத்து நெரி–ச– லில் சிக்கி வரு–வ–தற்கு தாம– தம் ஆக–லாம்;. மின்–சா–ரம் தடை– ப – ட – ல ாம்; பிர– ச – வ ம் பார்க்க வேண்– டி ய மருத்– து–வ–ருக்–கே–கூட உடல்–நிலை சரி–யில்–லா–மல் ப�ோக–லாம். இது–ப�ோன்ற கார–ணங்–களை நாமும் அன்– ற ா– ட ம் கேள்– விப்–பட்டுக் க�ொண்–டு–தான் இருக்–கிற�ோ – ம். ஆ–ப–ரே–ஷன் தியேட்ட– ரு க்– கு ள் என்ன நடக்–கி–றது என்–பது வெளி– யில் இருக்– கு ம் நமக்– கு ம் தெரி– ய ாது, மயக்க நிலை– யில் இருக்– கு ம் தாய்க்– கு ம் தெரி–யாது. ‘உங்–களு–டைய மனத்–தி–ருப்–திக்–காக நீங்–கள் குறித்–துக் க�ொண்டு வ ந் – தி – ரு க் – கு ம் அ ந ்த நே ர த் – தில்–தான் குழந்– தையை பிறக்க வைத்– தி–ருக்–கி–ற�ோம் என்–று–தான் நாங்–கள் வெளி–யில் ச�ொல்– வ�ோம்,’ என்–கி–றார் மருத்–து– வ–ம–னை–யில் பணி–யாற்–றும் ஒரு நண்– ப ர். ஆக நாளை வேண்–டு–மா–னால் நாம் நிர்– ண–யிக்க முடி–யும், குழந்தை பிறக்–கின்ற நேரத்தை நிச்–சய – – மாக எந்த மனி– த – ன ா– லு ம் குறித்– து க் க�ொடுக்க இய– லாது. அவ்–வாறு குறித்–துக் க�ொடுத்–தா–லும் அந்த நேரத்– திற்கு குழந்–தையை பிறக்க வைக்க இய–லாது என்–பதே நிதர்–ச–ன–மான உண்மை.

எனது வீட்டின் க்ரு–ஹப்–ரவே – ச – த்–திற்கு பசு–வும், கன்–றும் தரு–வத – ாக ஒப்–புக்–க�ொண்ட ஒரு–வர் கடைசி நேரத்–தில் மாடு சினை என்று கூறி தர மறுத்–து–விட்டார். சினை மாட்டினை வைத்து க�ோபூஜை செய்–யக்–கூ–டா–தா? மற்– ற�ொ–ருவ – ர் பல க்ரு–ஹப்–ரவே – ச– ங்–களுக்கு மாடு க�ொடுத்–த– தில் மூன்று மாடு–கள் கார–ணமி – ன்றி இறந்–துவி – ட்ட–தா–கக் கூறி தர மறுத்–து–விட்டார். க்ரு–ஹப்–ர–வே–சத்–திற்–கும், மாடு–கள் இறந்–த–தற்–கும் சம்–பந்–தம் உண்–டா?

- வி.சீனி–வா–சன், நெய்–வேலி. க்ரு–ஹப்–ரவே – ச – த்–திற்–கும், மாடு–கள் இறந்–த– தற்–கும் எந்–த– வி–தம – ான சம்–பந்த – மு – ம் இல்லை. மாடு–களை வளர்த்து வந்–த–வ–ருக்கு அதனை முறை–யாக, ஆர�ோக்–கி–ய–மாக வளர்ப்–ப–தற்– கான வச– தி – க ள் இல்– ல ா– ம ல் ப�ோயி– ரு க்– க – லாம். புது–மனை புகு–வி–ழா–வில் பூஜைக்கு வரும் மாடு–களை த�ோஷம் தாக்–கி–வி–டும் என்–பது முற்–றிலு – ம் மூட–நம்–பிக்கை. பசு–மாடு முத–லில் உள்ளே நுழை–வ–தால் தீய–சக்–தி–கள் அனைத்–தும் பயந்து ஓடி–வி–டும் என்–பதே நமது நம்–பிக்கை. பசு–வின் உடம்–பில் முப்– பது முக்–க�ோடி தேவர்–களும் வாசம் செய்– கி–றார்–கள் என்–கி–றது வேதம். வேத–வாக்கு என்– று மே ப�ொய்ப்– ப – தி ல்லை. புது– ம னை புகு–வி–ழா–வில் பூஜைக்–குச் செல்–வ–தால் பசு– மாட்டிற்கு த�ோஷம் தாக்கி இறந்–து–வி–டும் என்–பது தவ–றான கருத்து. கன்–று–டன் கூடிய பசு–மா–டு–தான் க�ோபூஜை செய்–வ–தற்கு உகந்– தது. சினை–மாட்டினை (கருத்–த–ரித்–துள்ள) பசு–மாட்டி–னைக் க�ொண்டு புது–மனை புகு– வி–ழா–வில் க�ோபூஜை செய்–யக்–கூ–டாது. பசு– மா–டு–தான் என்–றில்லை, கருத்–த–ரித்–துள்ள பெண்–கள் கூட புது–மனை புகு–வி–ழா–வில் கலந்–து–க�ொள்ள செல்–லும்–ப�ோது பூஜை–கள் அனைத்–தும் முடிந்–தபி – ற – கு வேண்–டும – ா–னால் சென்று கலந்து க�ொள்–ளல – ாம். க்ரு–ஹப்–ரவே – – சத்–தின்–ப�ோது எலு–மிச்–சம்–பழ – ம், பூச–ணிக்–காய் ஆகி–ய–வற்றை நறுக்கி தேவ–தை–களுக்கு பலி க�ொடுப்–பார்–கள். அந்த நேரத்–தில் கருத்–த– ரித்–துள்ள பெண்–கள் அங்–கி–ருக்–கக் கூடாது என்று நம் வீட்டுப் பெரி–யவ – ர்–கள் ச�ொல்–லக் கேட்டி–ருப்–பீர்–கள். வயிற்–றில் உள்ள குழந்– தையை அந்த த�ோஷம் தாக்–கிவி – டு – ம் என்–பத – ால் கரு– வுற்–றிரு – க்–கும் பெண்– க ள் வ ரு – வ – த ற் கு தடை விதித்– த ார்– கள். பசு–மாட்டினை எந்த த�ோஷ– மு ம் தாக்–காது. ஆனால், அதன் வயிற்–றில் இருக்–கும் கன்– றி னை எந்த த�ோஷ– மும் தாக்–கி–வி–டக் கூடாது எ ன் – ப – த ற் – க ா க சி னை – மாட்டினை வைத்து க்ரு–ஹ ப்–ரவே – ச – த்–தின்–ப�ோது பூஜை செய்–வ–தில்லை.

க�ோயி–லில் அபி–ஷே–கத்–தின்–ப�ோது உப–ய–தா–ரர்–களின் நகை–களை வாங்கி ச�ொர்–ணா–பி– ஷே–கம் செய்–கி–றார்–களே... இது சரி–யா?

- அ.யாழினி பர்–வ–தம், சென்னை. தவறு. நாம் அணிந்–து–க�ொண்–டி–ருக்– கும் ஆப–ர–ணங்–க–ளைக் க�ொண்டு இறை–வ– னுக்கு ஸ்வர்–ணா–பிஷே – க – ம் செய்–யக்–கூட – ாது. ஸ்வர்– ண ா– பி – ஷே – க ம் செய்ய விரும்– பு – வ ர்– கள் புதி– த ாக தங்– க க் காசு– க ளை வாங்கி அத–னைக் க�ொண்டு இறை–வ–னுக்கு அபி– ஷே–கம் செய்து ஸ்வாமி பிர–சா–த–மாக அந்த காசு–களை உப–ய�ோ–கித்–துக்–க�ொள்–ள–லாம். அல்– ல து நாம் அது– வ ரை அணிந்– தி – ர ாத, புதி–தாக வாங்–கிய ஆப–ர–ணங்–க–ளைத் தந்து இறை–வ–னுக்கு ஸ்வர்–ணா–பிஷே – –கம் செய்து அதனை இறை–வ–னின் அருட்–பி–ர–சா–த–மாக அணிந்து க�ொள்–ள–லாம். நாம் ஏற்–கெ–னவே பயன்–ப–டுத்–திய நகை–க–ளைத் தந்து ஸ்வர்– ணா–பி–ஷே–கம் செய்–வது தவறு. பால், தயிர், இள–நீர், சந்–த–னம் என இறை–வ–னுக்கு நாம் செய்–யும் மற்ற அபி–ஷேக – ங்–களுக்கு புதி–தா–கத்– தானே ப�ொருட்–களை வாங்–கித் தரு–கிற�ோ – ம்? இறை–வ–னுக்கு அபி–ஷே–கம் செய்த பாலை பிர–சா–த–மாக உட்–க�ொள்–கி–ற�ோம். அபி–ஷே– கம் செய்த விபூதி மற்– று ம் சந்– த – ன த்தை நெற்–றி–யில் இட்டுக் க�ொள்–கி–ற�ோம். இவற்– றிற்–கெல்–லாம் முற்–றி–லும் புதி–தாக வாங்–கி–ய– வற்–றைத்–தான் உப–ய�ோ–கப்–ப–டுத்–து–கி–ற�ோம். அதே–ப�ோல ஸ்வர்–ணா–பிஷே – க – த்–திற்–கும் நாம் அணிந்–தி–ராத புதிய தங்–கத்–தைத்–தான் உப– ய�ோ–கப்–ப–டுத்த வேண்–டும். நாம் உடுத்–திக்– க�ொண்ட வேஷ்டி புட–வை–யைய�ோ, வேறு வஸ்–தி–ரத்–தைய�ோ இறை–வ–னுக்கு எவ்–வாறு அணி–விப்–ப–தில்–லைய�ோ அதே நிலை, தங்க நகை–களுக்–கும் ப�ொருந்–தும். இறை–வ–னுக்கு அணி–வித்–ததனை அவ–னது பிர–சா–த–மாக நாம் ஏற்–றுக் க�ொள்–ளல – ாம். ஆனால், நாம் அணிந்–ததை இறை–வனு – க்கு சாத்து–வது தவறு. இதில் எந்–த–வி–த–மான சந்–தே– கத்–திற்–கும் இட–மில்லை. எல்–லாம் இறை–வன் செயல் என்று கூறு – கி – ற ார்– க ளே... அப்– ப – டி – ய ா– ன ால் மனித முயற்–சி–யின் பலன் என்–ன?

- கூறை–நாடு நாரா–ய–ணன், மயி–லா–டு–துறை. ‘அவ–னின்றி ஓர–ணுவு – ம் அசை–யா–து’ என்– ப து மறுக்க முடி– ய ாத உண்மை. அதற்–காக எல்–லா–வற்–றை–யும் கட–வுள் பார்த்–துக் க�ொள்–வார் என்று ஒன்–றும் ðô¡

29

16-31 மே 2015

செய்–யா–மல் வெறு–மனே உட்–கார்ந்–தி–ருப்–ப– தும் கூடாது. இயங்–கிக் க�ொண்டே இருப்–பவ – – னுக்–குத்–தான் இறை–வ–னின் அருள் கிட்டும். கட–மை–யைச் செய், பலனை எதிர்–பா–ராதே என்–கி–றது பக–வத் கீதை. நடந்–தது, நடப்–பது, நடக்க உள்–ளது அனைத்–தும் இறை–வ–னின் செயல். கட–மை–யைச் சரி–வர செய்து வர– வேண்–டும் என்–பது மட்டுமே நமது பணி. அதற்–கு–ரிய பல–னைத் தரு–வதே இறை–வன் செயல். அவ–ர–வர் செய்–யும் கர்ம வினைக்கு ஏற்ப அவ–ரவ – ரு – க்கு உரிய பலனை இறை–வன் தந்து க�ொண்–டிரு – ப்–பார். எல்–லாம் இறை–வன் செயல் என்–பது எந்த அள–விற்கு உண்–மைய�ோ அதே ப�ோல முயற்சி திரு–வி–னை–யாக்–கும் என்–பதி – லு – ம் எந்த சந்–தே–கமு – மி – ல்லை. முயற்சி செய்– ப – வ ன் மட்டுமே முன்– னே ற்– ற த்– தை க் காண முடி–யும். அந்த முன்–னேற்–றத்–தைத் தந்து நமது முயற்–சிக்–குத் துணை–யாய் இருப்–ப– வன் இறை– வ ன். தேர்– வி ற்கு ஒழுங்– க ா– க ப் படிக்க வேண்– டு ம். கடு– மை – ய ாக முயற்சி செய்ய வேண்–டும் என்–பதே ஒரு மாண–வ– னின் கடமை. படிக்க வேண்–டிய நேரத்–தில் ஒழுங்–கா–கப் படிக்–கா–மல் ஊர் சுற்–றி–விட்டு தேர்வு நேரத்–தில் எல்–லாம் இறை–வன் செயல் என்று மாண–வ–னின் பெய–ரில் அர்ச்–சனை செய்–வ–தில் எந்த உப–ய�ோ–க–மும் இல்லை. அதே நேரத்–தில் தன் மு – ய – ற்–சிய – ால் நன்–றா–கப் படிக்–கும் மாண–வன் தேர்–விற்–கு–ரிய நாளில் உடல்–நிலை பாதிப்பு முத–லான எந்–த–வித தடை–யுமி – ன்றி குறிப்–பிட்ட நேரத்–திற்–குள் தேர்– வினை சிறப்–பாக எழு–தத் துணை நிற்–ப–வன் இறை–வன். முயற்சி செய்–பவ – னு – க்கு மட்டுமே இறை–வன் துணை நிற்–பான் என்–ப–தில் எந்த வித மாற்–றுக் கருத்–தும் இல்லை.

வாழை மரம், முருங்கை மரம் வீட்டில் வளர்க்–கல – ா–மா?

- அ.கிருஷ்–ண–கு–மார், பு.புளி–யம்–பட்டி. தாரா– ள – ம ாக வளர்க்– க – ல ாம். வாழை மரம் வீட்டி–னில் வளர்–வது நல்–ல–து–தான். முருங்கை மரத்–தில் பூச்சி வரா–மல் பார்த்–துக் க�ொள்ள வேண்–டிய – து அவ–சிய – ம். வீட்டி–னில் ஈசான்ய பாகம் என்று அழைக்–கப்–படு – கி – ன்ற வட–கி–ழக்கு பகு–தி–யில் முருங்கை மரத்தை வைக்–கக் கூடாது. அதே ப�ோன்று வீட்டு வாயி–லில் அதா–வது வீதி–யி–லி–ருந்து வீட்டிற்– குள் நுழை–வ–தற்கு முன்–பாக உள்ள பகு–தி– யி–லும் முருங்கை மரத்தை வைக்–கக் கூடாது. த�ோட்டத்–தின் பிற பகு–தியி – ல் முருங்கை மரம் வைத்து வளர்ப்–ப–தில் தவ–றில்லை. வாழை மரத்– தி னை வீட்டி– னி ல் எங்கு வேண்– டு – மா–னா–லும் வைத்து வளர்க்–கல – ாம். குல– தெ ய்– வ த்– தி ற்கு வேண்– டு – தலை நிறை– வே ற்– ற ா– விட்டால் குடும்–பத்–தில் கஷ்–டங்–கள் வரு–மா?

- நா.ரா–ம–மூர்த்தி, ச�ோழ–வந்–தான்.

30

ðô¡

16-31 மே 2015

குல–தெய்வ – ம் என்–றில்லை. எந்த தெய்–வத்– திற்கு வேண்–டிக் க�ொண்–டா–லும், உங்–கள் பிரார்த்–தனை நிறை–வே–றி–ய–தும், வேண்–டு– தலை செய்து முடித்–து–விட வேண்–டும். எந்த தெய்–வ–மும் தான் செய்த பணிக்–காக மனி–த– னி–ட–மி–ருந்து எந்–த–வி–த–மான கட்ட–ணத்–தை– யும் எதிர்–பார்ப்–பதி – ல்லை. நாம்–தான் என்–னு– டைய தேவையை நிறை–வேற்–றின – ால் இதைச் செய்–கி–றேன், அதைச் செய்–கி–றேன் என்று பிரார்த்–தனை செய்–துக�ொ – ள்–கிற�ோ – ம். தேவை– கள் நிறை–வே–றி–ய–தும் இறை–வனை மறந்–து– வி–டுகி – ற�ோ – ம். கஷ்–டம் வரும்–ப�ோது கட–வுளை நினைக்– கு ம் நாம், இன்– ப ம் வரும்– ப�ோ து, அந்த இன்–பத்தை நமக்கு அரு–ளிய இறை– வனை நினைக்க மறக்–கிற�ோ – ம். வேண்–டுத – லை நிறை–வேற்–று–தல் என்–பது நமது பக்–தி–யின் வெளிப்–பாடே அன்றி அது இறை–வனு – க்–குத் தரும் கட்ட–ணம் அல்ல. இறை–வன் நம்–மிட – ம் இருந்து எதிர்– ப ார்ப்– ப – து ம் பக்தி சிரத்தை இருக்–கிற – தா என்–பதை – த்–தான். பக்தி சிரத்–தை– ய�ோடு இறை–வனை – ச் சர–ண–டைப – வ – ர்–களை அவன் என்–றுமே கைவி–டு–வ–தில்லை. எந்த தெய்–வத்–திற்கு வேண்–டிக்–க�ொண்–டா–லும் அதனை உட–னடி – ய – ா–கச் செய்து முடி–யுங்–கள். வரு–டத்–திற்கு ஒரு–மு–றை–யே–னும் குல–தெய்– வத்தை தரி–சன – ம் செய்து வாருங்–கள். எல்லா வித–மான கஷ்–டங்–களும் காணா–மல் ப�ோகும்.

நான் வெள்–ளிக்–கி–ழமை பூஜை–யில் எலு–மிச்–சம்–ப–ழத்– திற்கு சந்–த–னம், குங்–கு–மம் இட்டு பூஜை–யில் வைக்– கி–றேன், மறு–நாள் அந்–தக் கனியை பூஜை–ய–றை–யில் தனி–யாக எடுத்து வைக்–கி–றேன். இப்–ப–டியே கனி–கள் சேர்ந்–து–க�ொண்டு செல்–கின்–றன. அவற்றை என்ன செய்ய வேண்–டும்?

- பானு–மதி சத்–தி–ய–மூர்த்தி, கால–டி–பேட்டை. பூஜை–யில் வைத்த எலு–மிச்–சம்–பழ – த்தை அப்–படி – யே தனி–யாக எடுத்து வைக்க வேண்– டிய அவ–சி–யம் இல்லை. வீட்டில் வைத்து பூஜை செய்–யும் பழம் மட்டு–மல்ல, அம்–மன் க�ோயி–லில் பிர–சா–த–மா–கத் தரும் எலு–மிச்– சம்–பழ – த்–தையு – ம் வீட்டிற்கு வந்–தவு – ட – ன் சாறு– பி–ழிந்து பரு–கி–விட வேண்–டும். அம்–பி–கை– யின் பிர–சா–த–மாக நம்–மி–டம் வந்து சேர்ந்த எலு– மி ச்– ச ம்– ப – ழ த்தை சாறு பிழிந்து பரு– கு – வ–தால் உடல் ஆர�ோக்–யம் மேம்–படு – ம். நீங்–கள் வெள்–ளிக்–கிழ – மை – யி – ல் வீட்டில் வைத்து பூஜை

செய்–யும் எலு–மிச்–சம்–ப–ழத்–தை–யும் மறு–நாள் அம்–பிகை – –யின் பிர–சா–த–மாக எண்ணி சாறு பிழிந்து உட்–க�ொள்–ளுங்–கள். அத–னைத் தனி– யாக எடுத்து வைத்து பாழாக்–கக் கூடாது.

பஸ் வசதி இருந்– து ம் பக்– த ர்– க ள் பாத– ய ாத்– தி ரை செல்–வது ஏன்?

- ஜி.ராஜேஸ்–வரி, திண்–டுக்–கல். பக்–தித – ான் கார–ணம். வீட்டி–லேயே பூஜை– யறை அமைத்–தி–ருந்–தா–லும் குறிப்–பிட்ட ஸ்த– லத்–திற்கு சென்று தரி–ச–னம் செய்–வ–தையே மனம் விரும்–புகி – ற – து. இறை–வனி – ன் சாந்–நித்–தி– யம் அந்த இடங்–களில் நிரம்–பி–யி–ருப்–ப–தால் மனம் மீண்–டும் மீண்–டும் அந்த இடங்–களுக்கு செல்ல விரும்–பு–கி–றது. சப–ரி–மலை, பழனி, திருப்–பதி, திருச்–செந்–தூர் என பல ஸ்த–லங்– களை உதா–ர–ண–மா–கச் ச�ொல்–ல–லாம். அவ்– வாறு சாந்–நித்–தி–யம் நிரம்–பிய இடங்–களுக்– குச் செல்– லு ம்– ப�ோ து இறை– வ – னி ன் பால் மனம் ஒன்–று–வ–தற்–காக உடலை வருத்தி சில காரி–யங்–க–ளைச் செய்–கி–றார்–கள். பாத–யாத்– திரை செல்–வது மட்டு–மல்ல, தீ மிதித்–தல், காவடி எடுத்–தல், அலகு குத்–திக் க�ொள்–ளு– தல், சாப்–பி–டா–மல் விர–தம் இருத்–தல் என உடலை வருத்– தி ச் செய்– யு ம் காரி– ய ங்– க ள் அனைத்–தும் அவ–ர–வர் க�ொண்–டி–ருக்–கும் பக்–தி–யின் வெளிப்–பாடு. பேருந்–தில் சுக–மாக பய–ணித்து இறை–வனை தரி–சிப்–பதை விட பாத– யாத்–திரை செல்–லும்–ப�ோது இறை–வ– னின்–பால் மனம் லயிக்–கி–றது. உலக சுகத்–தி– னைத் தவிர்த்து இறை–வ–னின் பால் பக்தி க�ொள்–ளும்–ப�ோது சிரத்தை அதி–க–ரிக்–கி–றது. சிரத்–தை–யு–டன் கூடிய பக்–திக்கு பலன் அதி– கம் என்–ப–தால் பக்–தர்–கள் பஸ்– வ–சதி இருந்– தும் பாத– யாத்–திரை செல்–கி–றார்–கள். இது பக்–தியி – ன் வெளிப்–பாடே அன்றி பெரு–மைக்–

காக பாத– யாத்–திரை செல்–கி–றார்–கள் என்று பழிக்–கக் கூடாது.

சர–பேஸ்–வ–ரர் ஆல–யம் எங்கு உள்–ள–து? இவர் சிவ– னின் வடி–வம் என்று கூறு–வது ஏன்? இவரை எப்–படி வணங்–கு–வ–து?

- நிர்–மலா கிருஷ்–ணன், கிருஷ்–ண–கிரி. பெரும்–பா–லான பழங்–கா லத்திய சிவா–ல– யங்–களில் சர–பேஸ்வ – ரரின் திரு–வுரு – வ – த்–தைக் காண–லாம். எனி–னும் மயி–லா–டு–து–றைக்–கும் கும்– ப – க�ோ – ண த்– தி ற்– கு ம் இடையே உள்ள திரு–பு–வ–னம் எனும் ஊரில் உள்ள கம்–ப–ஹ– ரேஸ்–வர – ர் ஆல–யத்–தில் சர–பேஸ்வ – ர – ரு – க்கு என தனி–யாக சந்–நதி அமைந்–துள்–ளது. வைகாசி மாதத்– தி ல் நடக்– கு ம் உற்– ச – வ த்– தி ன்– ப�ோ து சர–பேஸ்–வ–ர –மூ ர்த்தி தேரி–னில் வீதி உலா வரு–வ–த�ோடு சரப தீர்த்–தத்–தில் தீர்த்–த–வா–ரி– யும் நடை–பெ–றும். இந்த ஆல–யத்–தில் பிரதி ஞாயிறு த�ோறும் பக்–தர்–களின் கூட்டம் அதி–க– மாக இருக்–கும். திரு–புவ – ன – ம் தவிர, சிதம்–பர – ம் நட– ர ா– ஜ ர் ஆல– ய ம் ப�ோன்ற புகழ்– பெற்ற சிவா– ல – ய ங்– க ளில் கூட சர– பேஸ் – வ – ர – ரு க்கு தனிச் சந்–நதி உண்டு. சிவா–லய – ங்–களில் உள்ள சர–பேஸ்–வ–ர–ரின் சந்–ந–தி–களில் பிரதி ஞாயிறு த�ோறும் மாலை ஆறு மணிக்கு விசேஷ ஆரா–த–னை–கள் நடை–பெ–றும். ஹி ர ண்– ய – க– சி– பு வை வத ம் ச ெ ய ்த நர–சிம்–ம–மூர்த்–தி–யின் உக்–கி–ரத்–தைத் தணிக்க சிவ–பெ–ரு–மான் சர–பேஸ்–வ–ரர் வடி–வத்–தில் த�ோன்–றி–ய–தா–கச் ச�ொல்–வார்–கள். அசு–ர–னா– கிய ஹிரண்–ய–க–சி–பு–வின் ரத்–தத்–தைப் பரு–கி–ய– தால் நர–சிம்ம மூர்த்–தியி – ன் உக்–கிர – ம் கட்டுக்–க– டங்–கா–மல் ப�ோக, சர–பேஸ்–வ–ரர் அவரை அணைத்து சாந்–தப்–ப–டுத்–தி–யதாக புரா–ணங்– கள் ச�ொல்–கின்–றன. சர–பேஸ்–வ–ர–ரின் இரு இறக்–கை–களில் ஒன்–றில் பிரத்–யங்–கிரா தேவி– யும் மற்–ற�ொன்–றில் சூலினி துர்கா தேவி–யும் இடம் பெற்–றிரு – ப்–பர். பிரதி ஞாயி–றுத – �ோ–றும் மாலை நேரத்–தில் சர–பேஸ்–வ–ர–ருக்கு தேங்– காய் மூடி–யில் நெய் விளக்–கேற்றி வைத்து வழி–ப–டு–வ–தால் மறை–முக எதி–ரி–கள – ால் உண்– டா–கும் கஷ்–டங்–கள் தீரும். பால�ோடு தேன் கலந்து நைவேத்–யம் செய்–வ–தும் நல்–லது. ðô¡

31

16-31 மே 2015

பக்தனுக்கு இரண்டு கைகள்; பகவானுக்கு இரண்டு பாதங்கள்!

ஒ

வ்– வ �ொன்– று க்– கு ம் ஒவ்– வ �ொரு பயன் உண்டு. நன்–றா–கவே தெரி–யும் நமக்கு. தெரிந்து க�ொண்–டது மட்டு–மல்ல; அவை அவற்–றின் மூலம் அந்–தந்த பலன்–க–ளை–யும் அடை–கி–ற�ோம். ச�ொல்–லப்–ப�ோன – ால், எது ஒன்–றையு – ம் பல விதங்–களி–லும் உப–ய�ோக – ப்–படு – த்–திப் பல–வித – ங்– களி–லும் பலனை அடை–கி–ற�ோம். நம் உடம்– பி ல் உள்ள ஒவ்– வ �ொன்– றி ன் மூல–மா–கவு – ம் ஒவ்–வ�ொன்–றைச் செய்து, பலன் பெறு–கிற�ோ – –மல்–ல–வா? நாம் என்ன செய்–கி– ற�ோம�ோ, என்ன பெறு–கி–ற�ோம�ோ, அதை அப்–பர் சுவா–மி–கள், வாழ்த்த வாயும் நினைக்க மட நெஞ்–சும் தாழ்த்த சென்–னி–யும் தந்த தலை–வனை சூழ்த்த மாம–லர் தூவித் துதி–யாதே வீழ்த்–தவ�ோ வினை–யேன் நெடுங்–கா–லமே - என்–கி–றார். இதை இன்–னும் எளி–மை–யா–கச் ச�ொல்– லு–வார் கண்–ண–தா–சன். கண்–கள் அவ–னைக் காண உள்–ளம் அவனை நினைக்க கைகள் அவனை வணங்க என்–பார். இதையே, திரு–மூ–லர் எப்–ப–டிச் ச�ொல்– கி–றார் என்று பார்க்–க–லாம்: க�ோயில் க�ொண்–டன்றே குடி க�ொண்ட ஐவ–ரும் வாயில் க�ொண்டு அங்கே வழி–நின்று அரு–ளுவ – ர் தாய் இல் க�ொண்– ட ாற்– ப �ோல் தலை– வ ன் என்–னுட்–புகு வாயில் க�ொண்டு ஈச–னும் ஆள வந்–தானே.

(திரு–மந்–திர – ம் - 1728)

கருத்து: உடம்பு உண்– ட ான ப�ோதே, உடம்–பிற்–குள் குடி–பு–குந்த ஐவ–ரும் த�ொழில் (செயல்– ப – டு ம்) நுழை வாயி– லி ல் இருந்து உயி–ருக்கு வேண்–டிய அறிவை இறை–வன் வழங்கி அரு– ளு – வா ர். தாய் வீட்டிற்கு உள்–ளத்–தில் குடி–புகு – ந்து, அந்த வாயில்–கள – ைத் தன–தாக ஆக்–கிக் க�ொண்டு சிவ–பெ–ரு–மான் ஆண்–ட–ரு–ளி–னார். எளி–மை–யா–கச் ச�ொல்ல வேண்–டு–மென்– றால் ஐம்–பு–லன்–க–ளை–யும் செயல்–ப–டு–மாறு இறை–வன் அரு–ளு–வார். தாய் வீட்டிற்–குள் புகு–வது ப�ோல இறை–வன் விருப்–பத்–து–டன் என் உள்–ளத்–தி–லும் குடி க�ொண்டு அந்த ஐம்– பு – ல ன்– க – ள ை– யு ம் தன் வசப்– ப – டு த்– தி க் க�ொண்–டார் என்–பதே இப்–பா–டலி – ன் கருத்து. நுணுக்–கம – ா–கப் பார்க்க வேண்–டிய பாடல்– களில் இது–வும் ஒன்று. தாயின் வயிற்–றில் நாம் உரு–வான – ப�ோ – து, ஐம்–புல – ன்–களும் வந்து நம்–மி–டம் குடி க�ொள்–ளு–கின்–றன. அதா–வது, கண், காது, மூக்கு முத–லா–னவை நம்–மி–டம் உரு–வா–கின்–றன. அவற்றை நல்–ல–வி–த–மா–கச் செயல்– ப – டு – ம ாறு இறை– வ ன் அருள் செய்– கி–றார் என்–பது கருத்து. இது ஒன்–றும் நம்–பும்–படி – ய – ாக இல்–லையே என்–றால், இறை–வன் அருள் இல்–லை–யென்– றால், உரு–வா–கும் கண், காது, மூக்கு முத– லா– ன வை செயல்– ப – ட ாது; குரு– ட ா– க – வு ம் செவி– ட ா– க – வு ம் பிறவி உண்– ட ா– கு ம். அது மட்டு–மல்ல, ‘குடி க�ொண்ட ஐவ–ரும்’ எனத் திரு–மூ–லர் ச�ொல்–லி–யி–ருப்–பது, மிகப்–பெ–ரிய எச்–ச–ரிக்கை. ஒரு வீட்டில் குடி புகுந்–த–வர்– கள், எந்த நேர–மும் வெளி–யேறி – வி – டு – வா – ர்–கள். அது அவர்–கள் விருப்–பம், தடுக்க முடி–யாது. அதே சம–யம், குடி புகுந்–தவ – ர்–கள் முறை–யாக நடக்–க–வில்–லை–யென்–றால், வாட–கை–யைச் சரி–யா–கக் க�ொடுக்க வில்–லை–யென்–றால், எந்த நேர–மும் அவர்–கள் வெளி–யேற்–றப்–ப–டு– வார்–கள். அது–ப�ோல, ஐம்–பு–லன்–களும் நம் உடம்–பில் குடி புகுந்து இருக்–கின்–றன. எந்த நேர–மும் அவை வெளி–யேற – லா – ம்; அதா–வது, பழு–து–ப–ட–லாம். அத்– து – ட ன் அவை முறை– கே – ட ா– க ப் பயன்–படு – த்–தப்–பட்டால், அவை வெளி–யேற்– றப்–ப–டும். அதா–வது பழு–து–ப–டுத்–தப்–ப–டும். இதைச்–ச�ொல்லி நம்மை எச்–சரி – த்த திரு–மூல – ர், ‘தாய் இல் க�ொண்–டாற் ப�ோல்’ என்–கி–றார். இது–வும் அபூர்–வ–மான ச�ொற்–பி–ர–ய�ோ–கம். ஒரு தாய் தன் மகன் வீட்டிற்கு வரு–வ– தாக வைத்–துக் க�ொள்–வ�ோம். அங்கே வீடு,

ஒரே களே–ப–ர–மாக இருக்–கி–றது; அது அது ப�ோட்டது ப�ோட்ட–படி இருக்–கிற – து. தாயார், அவற்– றை – யெல் – லா ம் சரி– செ ய்து ஒழுங்– கு ப – டு – த்தி, மக–னையு – ம் பரா–மரி – க்–கிற – ாள் அல்–ல– வா? அது ப�ோல, சிவ–பெ–ரு–மான் என் உள்– ளத்–தில் புகுந்து, கண்–டப – டி சித–றிக்–கிட – க்–கும், சிதற அடிக்–கும் புலன்–க–ளை–யெல்–லாம் தன் வசப்–படு – த்தி (நல்–வழி – யி – ல் செய–லாற்–றும – ாறு) அருள்–பு–ரிந்–தார், என்–பது திரு–மூ–லர் வாக்கு. இனி, ‘‘குடி க�ொண்ட ஐவ– ரு ம்– ’ ’ என இப்–பா–ட–லில் ச�ொல்–லப்–பட்ட–தற்கு, தத்–து– வார்த்–த–மான உரை–யும் உண்டு. ஐவ–ரு–வம் என்–பது, பஞ்ச மூர்த்–தி–கள – ை– யும் பஞ்ச பூதங்–கள – ை–யும் அவை இடம் பெற்– றி–ருக்–கும் பகு–திக – ள – ை–யும் செயல்–பா–டுக – ள – ை– யும் குறிக்–கும்.

1. பிரம்–மதே – வ – ர் - மண் - மூக்கு - வாசனை 2. விஷ்ணு - நீர் - நாக்கு - சுவை 3. ருத்–தி–ரன் - தீ - கண் - ஒளி 4. மகேஸ்–வர – ன் - காற்று - த�ோல் - த�ொடு உணர்ச்சி 5. சதா–சி–வன் - ஆகா–யம் - காது - ஓசை - எனும் தத்–துவ விளக்–க–மும் உண்டு. ‘‘அட, அப்ப எல்–லாமே நமக்–குள்–ளதா – ன் இருக்–கு–தா? கண்–ணு–லயே பட–லி–யே! அப்ப விட்றா வண்–டிய..’’ என்று பர–ப–ரக்க வேண்– டாம். என்–னதா – ன் விலை–யு–யர்ந்த கை பேசி– யாக இருந்–தா–லும் நமது கைபே–சி–யா–கவே இருந்–தா–லும் அதற்கு வரும் அழைப்–பு–கள் யாவும் வெளி–யிலி – ரு – ந்து தானே வரு–கின்–றன – ! அது– ப�ோல , ஐம்– பு – ல ன்– க ளும் அவை அவற்–றிற்கு உரிய தெய்–வங்–களு–டன் நமக்– குள்–ளேயே இருந்–தா–லும், அந்த ஐம்–பு–லன்– களுக்–கும் தேவை–யா–னவை, ஐம்–புல – ன்–களும் அனு–ப–விப்–பவை அனைத்–தும், வெளி–யில் இருந்–து–தான் வர–வேண்–டும். நாம் ஆட்டம் ப�ோட–மு–டி–யாது. இதை மன–தில் வைத்–துக் க�ொண்டு, அடுத்த பாட– லைப் பார்க்–க–லாம். கூடிய பாதம் இரண்–டும் படி–மிசை பாடிய கை இரண்டு எட்டுப் பரந்து எழும் தேடு முகம் ஐந்து செங்–கண் மூவைந்து நாடும் சதா–சிவ நல்–ல�ொ–ளி–முத்தே. (திரு–மந்–திரம்-1730) கருத்து: திரு–வ–ரு–ள�ோடு கூடிய திரு– வ – டி – க ள் இரண்– டு ம் பூமி– யி ன் மேலா–க–வும், பாடித் துதிக்–கப்–பட்ட பத்– து த் திருக்– க – ர ங்– க ள் திசை– க ள் எல்லாம் பரந்து எழும்– ப – டி – ய ா– க – வும், எல்–லாத் திசை–களி–லும் பார்க்– கும்–ப–டி–யான ஐந்து திரு–மு–கங்–களும், இயற்–கைய – ா–கவே சிவந்த பதி–னைந்து திருக்– க ண்– க ளும், நல்ல ஒளி– ப�ொ–ருந்–திய முத்–தின் நிறத்–தை– யும் க�ொண்ட சிவ– பெ – ரு – ம ா– னைத் தியா–னம் செய்–யுங்–கள்.

பாட–லின் அமைப்பு அபூர்–வ–மா–னது.

2, 10, 5, 15 என்ற எண்–கள் வரி–சை–யாக அமைக்–கப்–பட்டி–ருக்–கின்–றன. இவற்–றைச் சற்று ஆரா–யலா – ம். இரண்டு திரு–வ–டி–கள் என்று ச�ொல்–லப்– பட்டு இருக்– கி ன்– ற ன. அது என்– ன ? ஆறு –மு–கம் க�ொண்ட முரு–க–னுக்–கும் 2 திரு–வ–டி– கள், 5 முகம் க�ொண்ட சிவ–பெரு – ம – ா–னுக்–கும் 2 திரு–வ–டி–கள், 4 முகம் க�ொண்ட பிரம்ம தேவ–னுக்–கும் 2 திரு–வ–டி–கள். இப்–படி முகங்– கள் வேறு வேறாக இருந்–தாலு – ம், திரு–வடி – க – ள் மட்டும் இரண்டு. என்–னைக் காப்–பாற்று என்று ச�ொல்லி இறை–வனி – ன் திரு–வடி – க – ள – ைப் பிடிக்–கும் பக்–த– னுக்கு, இரண்டே கைகள். அதற்–கா–கவே, இறை–வ–னுக்கு இரண்டு திரு–வ–டி–கள்! அதே சம–யம் தன் பக்–த–னுக்கு எவ்–வ–ளவு க�ொடுத்– தா–லும் ப�ோதாது, மேலும் மேலும் அவ–னுக்கு அருள் செய்ய வேண்–டும் என்–ப–தற்–கா–கவே இறை–வன் பல திருக்–க–ரங்–க–ளைக் க�ொண்– டார் எனத் திரு–முரு – க கிரு–பா–னந்த வாரி–யார் சுவா–மி–கள் விளக்–கம் ச�ொல்–வார். அடுத்து 5. சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்கு ஐந்து திரு –மு–கங்–கள். அவை ஈசா–னம், தத்–பு– ரு– ஷ ம், அக�ோ– ர ம், வாம– தே – வ ம், சத்–ய�ோ–ஜா–தம் எனப்–ப–டும். நான்கு திசை–களை நான்கு முகங்–கள் பார்க்க, ஒரு முகம் மேலே பார்த்–தவா – று இருக்– கும் என ஆகம நூல்–கள் விவ–ரிக்–கின்– றன. முக்–கண்–ணன் என்று அழைக்– கப்–ப–டும் சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்கு ஐந்து முகங்–கள் எனும் ப�ோது, (5 x 3 = 15) திருக்–கண்–கள் 15. அதா–வது, நாம் எங்–கிரு – ந்–தா– லும் சரி, என்ன செய்–தா–லும் சரி, இறை–வனி – ன் பார்–வை–யில் ðô¡

33

16-31 மே 2015

இருந்து தப்–ப–மு–டி–யாது. நாம் உப–ய�ோ–கிக்– கும் மின்–சார – த்–திற்–குத் தகுந்–தாற்–ப�ோல் ‘பில்’ வரு–கிற – தல் – ல – வா – ? அது–ப�ோல, நாம் செய்–யக்– கூ–டிய செயல்–களுக்கு அந்த இறை–வன் பில் அனுப்பி விடு–வார். நல்–லது செய்–தால் நல்–லது வரும் கெட்டது செய்–தால் கெட்டது வரும். இது எல்– லா ம் தெரி– கி – ற து. இருந்– தா – லும், நல்–லது செய்–வ–தில் பிடி–மா–னம் வர– ம ாட்டே ன் எ ன் – கி – ற து ; கெட்டது செய்–வதை மனது விட–மாட்டேன் என்–கிற – தே – ! அதற்கு என்ன செய்–வ–து? எண்–களை வைத்து இப்– பா–ட–லுக்கு ஒரு விளக்–கம் பார்த்–த�ோம – ல்–லவா – ? அதே ப�ோல, இப்–பா–டல், பாதாதி கேச–மா–க–வும் அமைந்–துள்– ள து . இ றை – வ – னு – டை ய திரு– வ – டி – க ளில் த�ொடங்கி திருக்–கண்–களில் முடி–கி–றது இப்–பா–டல். மனி–தர்–களில் உத்–தம – ர்–க– ளைய�ோ, ஞானி–கள – ைய�ோ பாடும்–ப�ோது, கேசாதி பாத– மா– க ப் பாட வேண்– டு ம்; தெய்–வத்–தைப் பாடும் ப�ோது பாதாதி கேச– மா–கப் பாட வேண்–டும் என்–பது ஒரு மரபு முறை. அந்த முறைப்–படி, இப்–பா–ட–லைப் பாதாதி கேச–மா–கப் பாடி–யி–ருக்–கி–றார் திரு– மூ–லர். அதா–வது, இறை–வன் எல்லா இடங்– களி–லும் பரவி இருக்– கி– ற ார். பரப்– பி – ர ம்ம வடி–வான அந்த இறை–வனை, உள்–ளத்–தில் வைத்து தியா–னம் செய்–வது மிகக் கடி–னம். அதன் கார–ண–மாக, பரப்–பி–ரம்–மம் வடி–வம் க�ொண்டு வரு–கி–றது. ‘‘அந்த திவ்ய வடி– வத்தை அப்– ப – டி யே திரு–வடி த�ொடங்கி திரு–முடி வரை - பாதாதி கேச– ம ாக மன– தி ல் நினை– யு ங்– க ள்! நல்– ல – தைச் செய்–வ–தில் பிடி–மா–னம் உண்–டா–கும். தீயவை தாமே வில–கிப் ப�ோய் விடும்–’’ எனத் திரு–மூ–லர் அறி–வு–றுத்–து–கி–றார். இந்த இடத்–தி–லும் ஒரு சந்–தே–கம் வரு–கி– றது. ‘‘மனது பல இடங்–களி–லும் சுற்–றித் திரி கி – ன்–றது. நடு–வில் எங்–கா–வது அகப்–பட்டு மீள வழி–யில்–லாம – ல் திண்–டா–டுகி – ன்–றது. அப்–படி இருக்–கை–யில் இறை–வனை மன–தில் நிறுத்– தித் தியா– ன ம் செய்– வ து, நடக்– க க் கூடிய காரி–ய–மா–?–’’ என எண்–ணலா – ம். அதற்–கும் திரு–மூல – ர் வழி காட்டு–கி–றார்: அத்–தி–சைக்–குள்ளே அமர்ந்–தன ஆறங்–கம் அத்–தி–சைக்–குள்ளே அமர்ந்–தன நால்–வே–தம் அத்–தி–சைக்–குள்ளே அமர்ந்த சரி–யை–ய�ோடு அத்–தி–சைக்–குள்ளே அமர்ந்த சம–யமே

(திரு–மந்–தி–ரம் - 1733) கருத்து: பத்–துத் திசை–க–ள�ோடு கூடிய

34

ðô¡

16-31 மே 2015

அண்ட வெளி–யில் சிட்சை, கல்–பம், வியா–கர – – ணம், சந்–த�ோ–பி–சி–தம், நிருத்–தம், ஜ�ோதி–டம் எனும் ஆறு வித–மான (ஆறு அங்–கங்–கள்) சாஸ்– தி ர அறி– வு ம் அடங்– கி – யு ள்– ள து. ரிக், யஜுர், சாமம், அதர்–வ–ணம் எனும் நான்கு வேதங்– க ளும் அமைந்– து ள்– ள ன. சரியை, கிரியை, ய�ோகம், ஞானம் முத–லான வழி– களும் உள்–ளன. சலிக்–கும் சம–யங்–களில் மட்டு– மல்–லாது, எந்த சம–யத்–திலு – ம் கை க�ொடுத்–துத் தூக்– கி – வி ட சமய அறி– வு ம் உள்–ளது. அலை– ப ா– யு ம் மனதை நிலை– நி – று த்– த வே சிட்சை முதல் ஜ�ோதி– ட ம் வரை– யி–லான ஆறு அங்–கங்–கள் உள்–ளன. அலைபாயும் மனதை நிலை நிறுத்–தவே ரிக் முதல் அதர்–வ–ணம் வரை–யி–லான நான்கு வேதங்–கள் உள்–ளன. இ வ ற் – றை – யெல் – லா ம் ந ா ம் அ றி ந் து செ ய ல் –ப–டுத்த முடி–கின்–றத�ோ இல்– லைய�ோ, சரியை முத–லான வழி– க ள் உள்– ள ன. அவற்– றைப் பின் பற்–றலா – –மே? சரியை முத– லா ன வழி– க ள் என்– ற ால் அவை என்–னென்–ன? எளி–மைய – ா–கப் பார்க்–க– லாம்: சரியை - இறை–வனை வெளி–யில் வைத்து வழி–பாடு செய்–வது. இது புற–வ–ழி–பாடு. இந்த வழி–பாடு அழுத்–த–மா–கச் செய்–யப்– ப–டும்–ப�ோது, கிரியை - இறை–வ–னைப் புறத்– தி–லும் அகத்–தி–லும் வைத்–துச் செய்–யப்–ப–டும் வழி–பாடு. (அதா–வது, இறை–வனை வெளி–யில் மட்டு– ம ல்– லா து, உள்– ள த்– தி – லு ம் வைத்– து ச் செய்–யப்–ப–டும் வழி–பாடு). இவ்–வாறு அக வழி–பாடு முதிர முதிர (பழ–கப் பழக) புற–வ–ழி–பாடு, தானே நின்று ப�ோய்–வி–டும். அதுவே ய�ோகம். புற வழி– ப ாட்டை நாமாக நிறுத்–துவ – து ய�ோக–மல்ல. உள்–ளத்–தில் இறை–வனை எண்–ணிப் பக்–குவ – ப் படப்–பட, நாம் செய்–யும் அனைத்–துமே, வழி–பா–டாக ஆகிப் ப�ோகும் என்–பது கருத்து. இந்த நிலை– யும் நம்–மிட – ம் ஊற ஊற அடுத்த நிலை தானா– கவே வந்–து–வி–டும். அது–தான் ய�ோகம் - பார்க்–கும் இடம் எங்–கும் ஒரு நீக்–க–மற நிறை–கின்ற பரி–பூ–ரண ஆனந்–தம் எனத் தாயு–மா–னவ சுவா–மி–கள் ச�ொன்ன நிலை இது. இதைச் ச�ொல்ல வந்–த–வை–தான் சம–யங்–கள். இந்த உண்– மையை உண– ர ா– ம ல், நாம் சண்டை ப�ோட்டுக் க�ொண்–டி–ருந்–தால்..... விடை உங்–களி–டமே – !

(மந்–தி–ரம் ஒலிக்–கும்)

óõê Ý¡Iè Ë™èœ ð£è‹ -&1

ð£è‹ -&2

-Ï.

225

-Ï.

250

ð£è‹ -&3

-Ï.

275

ð£è‹ -&4

108 Fšò «îê àô£

-Ï.

275

ªð¼ñ£œ ܼœ õ÷˜‚°‹ Fšò «îêƒèO¡ ªð¼¬ñI‚è îKêù‹ (Ü̘õ õ‡íŠ ðìƒèÀì¡)

Hó¹êƒè˜

ðô¡  v«ô£èƒèœ ðFŠðè‹

ð£è‹ 1

Ï.175

C‚è™èœ b˜‚è Cˆî˜èœ õN裆´‹ Ýôòƒèœ â¡ù Hó„¬ù‚° â‰î ÝôòˆF™ b˜¾ A¬ì‚°‹ âù Cˆî˜èœ ªê£™½‹ óèCòƒèœ «ü£Fì ¬óë˜

«è.²ŠHóñEò‹

Hø‰î «è£J™èœ

150

â™ô£ Hó„¬ùè¬÷»‹ âOF™ b˜‚°‹ ñ‰Fóƒèœ

150

ð£è‹ -&1

ï.ðóE°ñ£˜

ð£è‹ -&2

-Ï.

ó£C «è£J™èœ

ð£è‹ 2

Ï.125

àƒèœ ó£C â¡ù? õ£›¾ õ÷‹ ªðø cƒèœ õíƒè «õ‡®ò «è£J™ â¡ù?

u175

«è.H.Mˆò£îó¡

Hó„¬ù b˜‚°‹ F¼ˆîôƒèœ

F¼ñíŠ ªð£¼ˆî‹, èù¾ Þ™ô‹, ñö¬ôŠ«ðÁ, è™M, «õ¬ô, èì¡- & «ï£Œ Þ™ô£ õ£›¾ â™ô£õŸÁ‚°‹ õN裆®

«è.H Mˆò£îó¡ cƒèœ Hø‰î «îF â¡ù? àƒèœ õ£›M™ â™ô£‹ªðø õíƒè «õ‡®ò¶ ò£¬ó-?

-Ï.

-Ï.

160

-Ï.

300

«è.H.Mˆò£îó¡

¹ˆîè MŸð¬ùò£÷˜èœ / ºèõ˜èOìI¼‰¶ ݘì˜èœ õó«õŸèŠð´A¡øù. ªî£ì˜¹‚°: 7299027361 HóFèÀ‚°: ªê¡¬ù :7299027361 «è£¬õ: 9840981884 «êô‹: 9840961944 ñ¶¬ó: 9940102427 ÅKò¡ ðFŠðè‹, 229, è„«êK «ó£´, ñJô£ŠÌ˜, F¼„C: 9840931490 ªï™¬ô: 7598032797 «õÖ˜: 9840932768 ¹¶„«êK: 9841603335 ï£è˜«è£M™:9840961978 ªê¡¬ù&4. «ð£¡: 044 42209191 Extn: 21125 Email: kalbooks@dinakaran.com ªðƒèÙ¼:9844252106 º‹¬ð: 9987477745 ªì™L: 9818325902 Fùèó¡ ܽõôèƒèO½‹, àƒèœ ð°FJ™ àœ÷ Fùèó¡ ñŸÁ‹ °ƒ°ñ‹ ºèõ˜èO캋, GÎv ñ£˜†, ¹ˆîè‚ è¬ìèO½‹ A¬ì‚°‹ HóF «õ‡´«õ£˜ ªî£ì˜¹ªè£œ÷:

¹ˆîèƒè¬÷Š ðF¾ˆ îð£™/ÃKò˜ Íô‹ ªðø, ¹ˆîè M¬ô»ì¡ å¼ ¹ˆîè‹ â¡ø£™ Ï.20&‹, Ã´î™ ¹ˆîè‹ åšªõ£¡Á‚°‹ Ï.10&‹ «ê˜ˆ¶ KAL Publications â¡ø ªðò¼‚° ®ñ£‡† ®ó£çŠ† Ü™ô¶ ñEò£˜ì˜ õ£Jô£è «ñô£÷˜, ÅKò¡ ðFŠðè‹, Fùèó¡, 229, è„«êK «ó£´, ñJô£ŠÌ˜, ªê¡¬ù&600004 â¡ø ºèõK‚° ÜŠð¾‹.

ப�ோரும் வேண்–டும் சமா–தா–ன–மும் வேண்–டும்! கி

ருஷ்–ணன் ஒரு ப�ோர்ப் பருந்–தும் அல்ல; ப�ோருக்கு அஞ்–சிப் பின்– வாங்– கி – ய – வ – னு – ம ல்ல. ப�ோரைத் தவிர்ப்– ப து நல்– ல – த ென்– று – த ான் அவன் ச�ொல்–கி–றான். ஆனால், தவிர்க்க முடி–யாத நிலை ஏற்–ப–டும்–ப�ோது, அதை தைரி–யத்–து– டன் எதிர்–க�ொண்டு ஏற்று, மகிழ்ச்–சி–யு–டன் நடத்– தி ப் பார்த்– து – வி ட வேண்– டு ம் என்– கி–றான். அதை–விட்டு ஓடிப்– ப�ோய்–வி–டக்– கூ– ட ாது என்– கி – ற ான். அவ்– வ ாறு ஓடிப்– ப�ோ–வது க�ோழைத்–தன – மு – ம், பாவச் செய–லு – ம ா– கு ம். மனித சமு– த ா– ய த்– தி ற்கு நன்மை செய்–யும் என்–றால், அதற்–காக – ப் ப�ோர் செய்ய வேண்டி வந்–தால், பெரு–மையு – ட – னு – ம், மகிழ்ச்–சி– யு– ட – னு ம் அதை ஏற்– று க் க�ொள்– வ – து – த ான் சரி–யா–னது. வலுக்– கட்டா – ய – ம ாக, கனத்த இத– ய த்– த�ோடு, விருப்–ப–மில்–லா–மல், ப�ோரில் ஈடு– ப–டு–வது கெடு–தல். தன் கனத்த கால்–களை இழுத்–துக் க�ொண்டு, தன்–னைத் தற்–காத்–துக் க�ொள்–வத – ற்–காக – ப் ப�ோருக்–குப் ப�ோகி–றவ – ன் த�ோற்–றுப்–ப�ோய் அழிந்து ப�ோவான். எப்– ப �ோ– து ம் தன்– னை த் தற்– கா த்– து க் க�ொள்– வ – தி – லேயே கவ– ன – ம ாக இருக்– கு ம்

36

ðô¡

16-31 மே 2015

மனம், ப�ோரில் வெற்றி பெறு– வ – த ற்– கா ன வலி–மையை – யு – ம், உத்–வேக – த்–தையு – ம் பெறாது. அப்–படி – ப்–பட்ட மனம், தன்–னைத் தற்–காத்–துக் க�ொள்–வதி – லேயே – கவ–னம – ாக இருக்–கும். ஒவ்– வ�ொரு நாளும் சுருங்–கிக்–க�ொண்டே ப�ோகும். அத–னால்–தான், ப�ோரை ஒரு மகிழ்ச்சி நிறைந்த செய–லாக மாற்றி விடுங்–கள் என்று கண்–ணன் ச�ொல்–கி–றான். மற்–ற–வர்–க–ளைத் துன்–பு–றுத்–து–வது என்ற பேச்–சுக்கே அங்கே இட–மில்லை. வாழ்–வில், எல்–லா–வற்–றி–லுமே விகி–தா–சா–ரம் உண்டு. நன்– மை – யி – லு ம், தீமை– யி – லு ம் அள– வு – க ள் உண்டு. ப�ோர், தீமையை மட்டுமே க�ொண்டு வரும் என்று ச�ொல்–லி–விட முடி–யாது. சில சம–யம், ப�ோரைத் தவிர்ப்–ப–தா–லும் தீமை விளைந்–து–வி–டக்–கூ–டும். ப�ோரா–டும் சக்–தியை இழந்து விட்ட–தால்– தான் நம் நாடு ஓரா–யிர – ம் ஆண்டு அடி–மைப்– பட்டுக் கிடக்க நேர்ந்–தது. அதே–ப�ோல, நமது ஐயா–யி–ரம் ஆண்டு வறு–மை–யும், அவ–ம–திப்–பும், அச்–ச–மின்–றிப் ப�ோரி–டும் ஆற்–றலை இழந்–த–தால்–தான் ஏற்– பட்டன. நம் மன–மும் இத–ய–மும் விசா–லப்– ப–டும் பண்பை இழந்–தத – ால்–தான் ஏற்–பட்டன. கிருஷ்–ணன – ால் நாம் துன்–பப்–பட – வி – ல்லை. நாம் கிருஷ்– ண – னி ன் வழி– யி ல் செல்– லா – த – தா– லு ம், அவ– னு க்– கு ப்– பி ன் மேலும் பல கிருஷ்–ணன்–களை நாம் உரு–வாக்–காத – த – ா–லும் நாம் துன்–பப்–பட்டோம். கிருஷ்–ணன் நடத்–திய ப�ோருக்–குப் பின் ஒரு அவ–நம்–பிக்கை நில–வி–யது என்–னவ�ோ உண்–மைத – ான். ஒரு த�ோல்வி மனப்–பான்மை நம் வாழ்–வில் ஏற்–பட்டு விட்டது. ப�ோருக்–குப் பின்–னால் அப்–படி – த்–தான் ஏற்–படு – ம். ஆனால், த�ோல்வி மனப்– பான்மை க�ொண்ட ஒரு ஞானிக் கூட்டம், அந்–தச் சூழ–லைத் தமக்– குச் சாத–க–மா–கப் பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொண்டு, ‘‘ப�ோர் என்– ப து தணி– ய ாத துன்– ப த்– தை த் தரக்–கூ–டி–யது, எப்–பாடு பட்டா–வது அதைத் தவிர்த்–துவி – ட வேண்–டும்–’’ என்று உப–தேசி – க்க ஆரம்–பித்து விட்டார்–கள்.

தான். ஆகவே, பூமி–யின் மீது ப�ோர் என்– பது அர்த்–த–மற்–ற–தா–கி–விட்டது. இப்–ப�ோது ப�ோரின் வடி–வம் மாறி–வி–டப் ப�ோகி–றது. அதன் வாய்ப்–பும், வளர்ச்–சியு – ம் கூடத்–தான். புதிய ப�ோர்–கள், நிலா–வி–லும், செவ்–வாய் கிர–கத்–தி–லும், மற்ற கிர–கங்–களி–லும் நடக்–கப் ப�ோகின்–றன. ஐம்– ப – த – ன ா– யி – ர ம் கிர– க ங்– க ளில் உயிர்– கள் இருக்–கின்–றன என்று விஞ்–ஞா–னி–கள் கூறு–கி–றார்–கள். நம்–பிக்–கை–யற்ற உப–தே–சங்– களை நாம் ஏற்– ப – த – ன ால், அணு ஆயு– த ப் ப�ோருக்கு அஞ்–சு–கி–ற–வர்–கள் ச�ொல்–வதை நாம் கேட்–பத – ா–னால், எல்–லைய – ற்ற பிர–பஞ்ச வெளி–யில் மனி–தன் ஆற்–றப்–ப�ோ–கும் சாக–சங்–க– ளைத் தடுத்–து–விட வேண்டி நேர்ந்–து–வி–டும். ஆனால், நாம், ‘‘இந்–தப் பூமி–யில் இனி– ய�ொரு ப�ோர் அர்த்–தம – ற்–றது – ’– ’ என்ற நிலையை எட்டி–விட்டோம். ஆனால், இது தெளி–வா–கப் புரிந்து க�ொள்–ளப்–ப–ட–வில்லை. ப�ோர் இப்–ப�ோது அர்த்–தம – ற்–றத – ாகி விட்ட– தற்–குக் கார–ணம், நம் ப�ோர் எதிர்ப்–பாளர – ்கள் ச�ொல்–வது ப�ோல் அல்ல. ப�ோர் விஞ்–ஞா–னம் இப்–ப�ோது பூர–ணத்–துவ – ம் அடைந்து விட்டது. முழு–மை–யான யுத்–தம்–தான் யதார்த்–த–மா–கி– விட்டது. பூமி–யின் மீது இனி ப�ோர் த�ொடுப்– பது தன்–னையே த�ோற்–கடி – த்–துக் க�ொள்–ளும் இந்–தத் த�ோல்வி உப–தேச – ம், வேர் பிடித்து முயற்–சி–தான். நம் மன– தி ல் ஆழ– ம ாக இறங்கி விட்டது. ஒரு–வர் வென்று, மற்–றவ – ர் த�ோற்–கும்–வரை, அத–னால், ஐயா–யி–ரம் ஆண்டு கால–மாக, ப�ோருக்கு அர்த்–தம் இருக்–கி–றது. ஆனால், நாம் பயந்–தவ – ர்–களாக – , வாழ்க்–கைக்கே பயப் அணு ஆயு–தப் ப�ோரில், அப்–ப–டி–ய�ொன்று –ப–டு–கி–ற–வர்–க–ளாக ஆகி–விட்டோம். நடந்–தால், வெல்–ப–வர், த�ோற்–ப–வர் என்று சாவுக்கு பயப்–ப–டு–கிற ஒரு சமு–தா–யம், எவ–ரும் இல்–லா–மல் அடி–ய�ோடு அழிந்து ப�ோருக்கு அஞ்–சும் ஒரு சமு–தா–யம், கடை– ப�ோவார்–கள். பூமி–யில் சுவ–டற்–றுப் ப�ோவார்– சி– யி ல் தன் இருப்– பி ற்கே பயப்– ப ட ஆரம்– கள். ஆகவே பூமி–யின் மேல் ப�ோர் என்–பது பித்து, வாழவே பயப்–பட ஆரம்–பித்–துவி – டு – ம். ப�ொருத்–த–மற்–றது. நாம், அப்–படி வாழ அஞ்–சும் சமு–தா–யத்–த– இதன் கார–ண–மா–கத்–தான், இனி இந்த வர்–கள். பயத்–தால் நாம் உண்–மை– உல–கம், ஓர் ‘உலக கிரா–மம்’ ஆகி– யா–கவே நடுங்–கிக் க�ொண்–டி–ருக்–கி– விட்டது. உல–கம் ஒரு சிறு கிரா–ம– ற�ோம். நாம் உயி–ர�ோ–டும் இல்லை. மாக மாறி– வி ட்டது. ச�ொல்– ல ப்– சாக–வும் இல்லை. வெறும் நடைப்– ப�ோ–னால், ஒரு கிரா–மத்தை விடச் பி–ணங்–கள். சிறி–ய–தா–கி–விட்டது. அந்–தக் காலத்– என்–னுடை – ய கண்–ண�ோட்டப்– தில், ஒரு–வர், ஒரு கிரா–மத்–திலி – ரு – ந்து கிருஷ்ண படி, பெட்–ரண்ட் ரச–லும், காந்–தியு – ம் மற்–ற�ொரு கிரா–மத்–தி ற்–குச் செல்– தத்துவம் ச�ொல்–வ–தைக் கேட்–கும் சமு–தா– லும் நேரத்தை விடக் குறைந்த யம் இப்–படி – த்–தான் துன்–பப்–படு – ம்! நேரத்– தி ல் இப்– ப �ோது உல– கை ச் ப�ோருக்கு அஞ்–சத் தேவை–யேயி – ல்லை. சுற்–றிவி – ட முடி–கிற – து. அத–னால்–தான், ஒரு நவீன யுத்–தத்–திற்கு நம் பூமி மிகச்– சுருங்–கிப் ப�ோன இந்–தப் பூமி–யின் மீது ஒரு சி– றி – ய து என்– ப து உண்– மை – த ான். ப�ோர் பெரிய முழுப் ப�ோர் சாத்–திய – மி – லை – யெ – ன்று என்–றால் அதற்கு நிறைய இடம் வேண்–டும். ச�ொல்–கிறே – ன். அப்–ப–டிப்–பட்ட ப�ோர் ஒரு நம்–முடை – ய இன்–றைய ப�ோர்க்–கரு – வி – க – ள் பிர– முழு முட்டாள்–த–னம். மாண்–டம – ா–னவை. அத–னால், இந்த பூமி–யின் இப்–ப–டிச் ச�ொல்–வ–தால் இனி ப�ோரே மீது இனி ஒரு ப�ோர் சாத்–தி–ய–மில்லை. கூடாது என்–பத�ோ, இனி வருங்–கா–லத்–தில் இப்–படி – ச் ச�ொல்–வத – ற்கு, சமா–தா–னவ – ா–தி– ப�ோரே நடக்–காது என்–பத�ோ ப�ொரு–ளல்ல. கள் ச�ொல்–வது ப�ோல, பயம் கார–ண–மல்ல. ப�ோர்– க ள் த�ொட– ரவே செய்– யு ம். அவை நம் கரங்–களி–லுள்ள விஞ்–ஞா–னத் த�ொழில் வேறு தளங்–களில், வேறு கிர–கங்–களில், வேறு நுட்–பத்–திற்கு இந்த பூமி ப�ோதாது என்–ப–து– களங்–களில் நடக்–கும். ðô¡

37

16-31 மே 2015

இனி மனி–தன், புதிய சாக–சங்–கள் செய்– வான்; புதிய தாக்–கு–தல்–கள் த�ொடுப்–பான்; மாபெ–ரும் நட–வடி – க்–கைக – ளில் ஈடு–படு – வ – ான். ஆகவே ப�ோரெ–திர்ப்–பா–ளர்–கள் ச�ொல்–கி–ற– படி ப�ோர் தவிர்க்–கப்–ப–டக் கூடி–ய–தல்ல. ப�ோரி–னால் நாம் அடைந்–தி–ருக்–கிற நன்– மை–க–ளைக் கணக்–கெ–டுத்–துப் பார்த்–தால், அது சுவை–யான விஷ–யம – ாக இருக்–கும். கவ–ன– மாய்ப் பார்த்–தால், நம் கூட்டு முயற்–சிக – ளுக்– கும், நிறு– வ ன அமைப்பு முறை– க ளுக்– கு ம் ப�ோர்–தான் கார–ணம். முரண்–பாட்டிற்–கான ஒரு–மைப்–பாடு அது! நாம் ப�ோரிட ஒன்–று– பட வேண்டி வரு–கி–றது. ப�ோர் இல்–லா–மல் ப�ோகும்–ப�ோது, நம் கூட்டு–றவு – ம் காணா–மல் ப�ோய் விடு–கி–றது. ஆகவே, கிருஷ்–ணனை சரி–யா–கப் புரிந்து க�ொள்–வது மிக முக்–கி–யம். கிருஷ்–ணன் சமா– தா–னப் புறாவ�ோ, ப�ோர்ப் பருந்தோ அல்– லன். எந்த இஸத்–திற்–கும் அவ–னுக்–கும் சம்– பந்–தம் இல்லை. இஸம் என்–பதே ஏதா–வது ஒன்றை மட்டும் தேர்ந்–தெ–டுப்–பது – த – ான். எதிர் எதி–ரா–ன–வற்–றில் ஏதா–வது ஒன்றை மட்டும் தேர்ந்–தெ–டுத்–துக் க�ொள்–வது நம் வழக்–கம். கிருஷ்–ணன் ‘இஸம்’ இல்–லா–த–வன். சமா– த ா– ன த்– தி ன் மூல– ம ாக நன்மை விளை–யு–மென்–றால் நாம் சமா–தா–னத்தை வர–வேற்–க–லாம். ப�ோரின் மூல–மாக நன்–மை– கள் பெரு–கு–மா–னால் நாம் ப�ோரைத்–தானே வர– வேற ்க வேண்– டு ம், என்று கண்– ண ன் கேட்–கி–றான். நான் ச�ொல்–வது புரி–கி–ற–தா? கிருஷ்–ணன் ச�ொல்–வது – ம் நான் ச�ொல்–வது – ம் அதே–தான். எது ஆனந்–தத்–தை–யும் ஆசீர்–வா– தத்–தை–யும், சமய வளர்ச்–சி–யை–யும் தரும�ோ, அதை நாம் வர–வேற்–கத்–தானே வேண்–டும்? கிருஷ்– ண னை சரி– ய ா– க ப் புரிந்து க�ொண்–டிரு – ந்–தால், நாம் இப்– ப டி மல– டு – க – ளாக இருந்– தி–ருக்க மாட்டோம்! எல்லா அ சி ங் – க ங் – க – ள ை – யு ம் ந ா ம் அழ– கா ன வார்த்– தை – க – ளால் மூடி மறைத்–து–விட்டோம். நம் க�ோழைத்–த–னம், அகிம்– சைக்– கு ள் ஒளிந்து க�ொண்– டி–ருக்–கி–றது. நம் மர–ண–ப–யம், ப�ோரெ–திர்ப்–புக்–குப் பின்–னால் மறைந்து க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. நாம் ப�ோரிட மறுப்– ப – த ால், ப�ோர் முடிந்து விடப் ப�ோவ– தில்லை. நம்–மு–டைய மறுப்பு, ஆ க் – கி – ர – மி ப் – பா – ள ர் – க ளு க் கு நாம் விடுக்–கும் அழைப்–பு! நம் ப�ோர் மறுப்பு, நம்மை அடி–மை– க–ளாக்–கும். இது–தானே நடந்–திரு – க் –கி–றது. நாம் ப�ோரிட மறுத்து வந்–த–

38

ðô¡

16-31 மே 2015

தன் கார–ண–மா–கத்–தான், மீண்–டும் மீண்–டும் ப�ோரிட வலுக்– கட்டா – ய – ம ாக இழுக்– க ப்– பட்டோம். அத–னால்–தான் வெளி சக்–தி–கள் நம் நாட்டை அடிமை க�ொண்–டன. அப்–பு– றம், நாம், நம் எஜ–மா–னர்–களின் படை–களில் சேர்ந்து, அவர்–களுக்–காக ப�ோரிட்டோம்! ப�ோர்–கள் த�ொடர்ந்து நடத்–தப்–பட்டன. நாம் த�ொடர்ந்து அவற்–றில் இழுக்–கப்–பட்டோம். சில சம–யம் நாம் ஹுணர்–களுக்–கா–க–வும் பிறகு துருக்–கிய – ர்–களுக்–காக – வு – ம், அப்–புற – ம் முக– லா–யர்–களுக்–கா–க–வும், இறு–தி–யில் பிரிட்டிஷ்– கா–ரர்–களுக்–கா–க–வும் ப�ோரிட்டோம். நாம் நமக்– காக எப்– ப �ோது ப�ோரிட்டோம்? நம்மை அடி–மைப் படுத்–திய அந்–நி–யர்–களை எதிர்த்து நம் சுதந்–தி–ரத்–திற்–காக எப்–ப�ோது ப�ோரிட்டோம்? அடி– மை த்– த – ன த்– த ால் ப�ோரிட்டோம். அடி–மைத்–த–னத்தை தக்க வைத்–துக் க�ொண்– ட�ோம். நாம் ரத்–தம் சிந்–தி–ய–தும், உயி–ரைக் க�ொடுத்– த – து ம் நம் விலங்– கு – க – ள ைக் காப்– பாற்–றிக் க�ொள்–ளவே; அடிமை வாழ்வு வாழ்– வ–தற்–கா–கவே, வன்–முறை – க்–கும், ப�ோருக்–கும் எதி–ராக நாம் நின்–ற–தன் கார–ண–மாக ஏற்– பட்ட வேத–னை–யான விளைவு இது. பார–தப் ப�ோர�ோ, கண்–ணன�ோ இதற்– குக் கார–ணம் அல்ல. நம்–மு–டைய சகல துர– திர்ஷ்–டங்–களுக்–கும் அடிப்–படை – க் கார–ணம் இன்–ன�ொரு பார–தப் ப�ோரைத் துவக்க நமக்கு தைரி–யம் இல்–லா–மல் ப�ோய்–விட்ட–து–தான். அத–னால்–தான், கண்–ண–னைப் புரிந்து க�ொள்–வது மிகச் சிர–மம் என்று நான் ச�ொல்– கி–றேன். ஒரு–ப�ோ–ரெதி – ர்ப்–பாள – னை – ப் புரிந்து க�ொள்– வ து சுல– ப ம். அவன், தெளி– வ ாக, நாண–யத்–தின் ஒரு பக்–கத்–தைத் தேர்ந்– த ெ– டு த்– து க் க�ொண்டு விடு–கி–றான். செங்– கி ஸ்– கா ன், தாம்– ப ர்– லேன், ஹிட்–லர், முச�ோ–லினி ப � ோ ன்ற ப � ோ ர் வெ றி – ய ர் –க–ளைப் புரிந்து க�ொள்–வ–தும் எ ளி – து – த ா ன் . ப � ோ ர் – த ா ன் வாழ்க்கை நெறி என்று நம்–புகி – ற – – வர்–கள் அவர்–கள். காந்தி, ரசல் ப�ோன்ற சமா–தா–னவ – ா–திக – ளும், சமா– த ா– ன மே சரி– ய ான வழி என்று நம்–பு–கி–ற–வர்–கள். வ ா ழ் க் – கையை அ ணு – கு – வ – தி – லு ம் , வ ா ழ் – வ – தி – லு ம் , இந்– த ப் பருந்– து – க ளும், புறாக்– களும் தெளி– வ ா– கவே இருக்– கி ன் – ற ன . இ ந்த இ ரு – வ கை மக்–களி–ட–மி–ருந்து வேறு–பட்ட– வன் கண்–ணன். அத–னால்–தான் அவ–னைப் புரிந்து க�ொள்–வது கடி–ன–மாக உள்–ளது. ‘’இந்த இரண்டு வாசல்–

கள் வழி–யா–கவே வாழ்க்கை கடந்து செல்– கி–ற–து’ என்று கண்–ணன் கூறு–கி–றான் அவை யுத்– த – வ ா– சல் மற்– று ம் சமா– த ான வாசல். ப�ோரில் ஈடு–ப–ட–வும், வெற்–றி–பெ–ற–வும் சக்தி வேண்–டும். சமா–தா–னத்தை நிலை–நாட்ட–வும் சக்தி வேண்–டும். ப�ோரில் சரி–யான முறை–யில் ப�ோரிட வேண்–டு–மா–னால், அதே சம–யம் ஒரு–வன் சமா–தா–னத்–திற்–கும் முயற்சி செய்து க�ொண்– டி–ருக்க வேண்–டும் என்று அவன் கூறு–கிற – ான். ப�ோரும், சமா–தா–னமு – ம் வாழ்–வின் இரண்டு கால்–கள். இரண்–டில் ஒன்று இல்–லா–ம–லும் முடி–யாது. ஒரு காலில் எப்–படி நடப்–ப–து? ஹிட்–லர், முச�ோ–லினி ப�ோன்ற பருந்–து– களும், காந்தி, ரசல் ப�ோன்ற புறாக்–களும் தாறு–மா–றா–கச் செல்–லும் முட–மான பற–வை– கள். ஒரு காலில் நடந்–தால் முன்–னேற்–றம் ஏற்–ப–டு–மா? ஹிட்– ல ர், காந்தி ப�ோன்– ற – வ ர்– க ள் தம் ஒற்–றைக் கால்–களு–டன் முறை ப�ோட்டுக் க�ொண்டு மாறி மாறி அரங்–கே–று–கி–றார்–கள். க�ொஞ்ச காலம் ஹிட்–லர் அரங்–கில் இருப்– பார்; அதை ஆக்–கிர–மிப்–பார். அப்–புற – ம் காந்தி வரு–வார்; அரங்கை ஆளு–வார். நாமும் ஒரு காலை, ஹிட்–லர் காலு–டனு – ம் மற்–ற�ொரு காலை காந்–தி–யின் காலு–ட–னும் சேர்த்து நடக்–கி– ற�ோம். செங்–கிஸ்– கா–னும், ஹிட்–லரு – ம், ஸ்டா–லினு – ம் தங்–கள் ப�ோர்–களை முடித்–துக் க�ொண்–ட–தும், காந்–தி–யும் ரச–லும் வந்து, தங்– க ள் சமா– த ா– ன ப் பேச்– சா – லு ம், அகிம்– சை க் க�ொள்– கை – ய ா– லு ம் நம்– மை க் கவர்ந்–தி–ழுக்க ஆரம்–பிக்–கி–றார்–கள். பத்–துப் பதி–னைந்து ஆண்–டுக – ளுக்கு சமா– தா–ன–வா–திக – ளின் அரங்க ஆட்சி. அவர்–களு– டைய ஒற்–றைக்–கால் ஆட்டம் ஓய்ந்–த–தும் மாவ�ோ, தன் ஸ்டென் துப்– பா க்– கி – யு – ட ன் அரங்– க ப் பிர– வே – ச ம் செய்– து – வி – டு – கி – ற ார். இப்–படி நாட–கம் மாறி மாறி அரங்–கேறு – கி – ற – து. கிருஷ்– ண – னு க்கு இரண்டு கால்– க ளும் நன்–றாக இருக்–கின்–றன. அவன் முட–வ–னல்– லன். அது–ப�ோல, ஒவ்–வ�ொரு – வ – ரு – ம் இரண்டு கால்–களில்-ஒரு–கால் ப�ோருக்–கும், ஒரு கால் சமா–தா–னத்–திற்–கும் நிற்க வேண்–டு–மென்று நான் கூறு–கிறே – ன். ப�ோரிட முடி– ய ா– த – வ – னு க்கு ஏத�ோ அங்–க–ஹீ–னம் இருக்–கி–றது என்–பது ப�ொருள். ப�ோரிட முடி– ய ா– த – வ ன், சமா– த ா– ன – ம ாக இருக்–க–வும் தகு–தி–யற்–ற–வன். அமை–தி–யாக இருக்க சக்–தி–யற்–ற–வன் கூட முட–மா–ன–வன்– தான். விரை–வில் அவன் மன–ந–லம் பாதிக்– கப்–ப–டும். நிம்–ம–தி–யற்ற மன–மும் ப�ோரி–டச் சக்–தி–யற்–றது. ப�ோரிட வேண்–டு–மென்–றால், ஒரு–வகை மன அமைதி தேவைப்–ப–டு–கி–றது. ஆகவே, இந்–தக் கண்–ண�ோட்டத்–தில் பார்க்– கும்–ப�ோது, கண்–ணன் நமது வருங்–கால – த்–திற்கு மிக முக்–கிய – ம – ா–னவ – ன – ா–கத் த�ோன்–றுகி – ற – ான்.

நம் வருங்–கா–லத்–தைப் ப�ொறுத்த வகை– யில் நாம் தெளிந்த, திட–மான மன–து–டன் இருக்க வேண்–டும். வருங்–கா–லத்–தில் நமக்கு ப�ோரெ–திர்ப்–பா–ளர்–கள் வேண்–டு–மா? ‘ஆம்’ என்–றால், நம் வருங்–கால – ம் உயிர்ப்–பற்–றத – ாக, ஆர்–வம – ற்–றத – ா–கத்–தான் இருக்–கும். அது தேவை– யு–மில்லை. சாத்–திய – மு – மி – ல்லை. யாரும் இந்த உல–கத்தை ஏற்–றுக் க�ொள்ள மாட்டார்–கள். வாழ்க்கை தன் ச�ொந்த வழி–யில் ப�ோய்க் க�ொண்–டு–தான் இருக்–கி–றது. சமா–தா–னப் புறாக்–கள் வானில் பறந்து க�ொண்–டி–ரு க்–கும் ப�ோது, ப�ோர்க் கழு–கு– கள் யுத்–தத்–தைத் தயா–ரித்–துக் க�ொண்–டி–ருக்– கின்– ற ன. நாக– ரி – க த்– தை ப் ப�ோலத்– த ான், க�ொஞ்–சகா – ல – ம் சமா–தா–னவ – ா–திக – ளும், அதற்– குப் பிறகு ப�ோர் வெறி–யர்–களும் மக்–களி– டையே பிர–ப–ல–மாக இருந்து வரு–வார்–கள் மாறி மாறி. உண்–மையி – ல், இந்த இரு தரப்–பாரு – ம் ஒரு ப�ொதுக் காரி–யத்–தின் பங்–கா–ளிக – ள் ப�ோலத்– தான் செயல்–பட்டு வரு–கி–றார்–கள். கிருஷ்–ணன் ஒன்–றிணை – க்–கப்–பட்ட வாழ்– வின் அடை–யா–ளம – ாக, முழு வாழ்க்–கையி – ன், பரி–பூர – ண வாழ்க்–கையி – ன் சின்–னம – ா–கத் திகழ்– கி–றான். இந்த தரி–ச–னத்தை நாம் சரி–யா–கப் புரிந்து க�ொண்–டால் எந்த ஒன்–றை–யும் நாம் ஒதுக்–கி–விட வேண்டி வராது. ப�ோர்– க ளின் தரம் மாறு– ப – டு – கி ன்– ற ன. அவை எப்–ப�ோ–தும் மாறிக் க�ொண்–டு–தான் இருக்– கு ம். கிருஷ்– ண ன் செங்– கி ஸ்– கா ன் அல்–லன். மற்–ற–வர்–க–ளைத் துன்–பு–றுத்–தவ�ோ, அழிக்–கவ�ோ அவ–னுக்கு ஆசை கிடை–யாது. காலத்–திற்–குக் காலம் ப�ோர்–களின் தன்மை எவ்–வாறு மாறு–பட்டு வந்–தி–ருக்–கி–றது என்– பதை வர–லாற்று பூர்–வ–மா–கப் பார்க்–க–லாம். (த�ொடரும்) நன்றி: கண்ணதாசன் பதிப்பகம், சென்னை - 600 017 ðô¡

39

16-31 மே 2015

அதி–ச–ய–மூட்டும்

ஒற்–றைக்–கல் கருட ஸ்தம்–பம் ஆ

லங்–குடி, ஆத்–தங்–குடி, செம்–மங்–குடி, சேந்– த ன்– கு டி என்– ப ன ப�ோன்ற ஊர்ப் பெயர்– க ள் தமி– ழ – க த்– தி ல் பல உண்டு. குடி என முடி–யும் இவ்–வூர்ப் பெயர்–கள் வரி–சை–யில் ராஜ–மன்–னார்–குடி, காட்டு–மன்–னார்–குடி, என இரு வைண–வத் தலங்–கள் விளங்–குகி – ன்–றன. இப்–பெய – ர்–களில் காணப்–பெ–றும் இரண்டு ஊர்–களும் விஜ– ய–ந–கர அர–சர்–கள் காலத்–திற்கு முன்பு மன்– னார்–க�ோ–யில் என்றே அழைக்–கப்–பெற்–றன. க�ோயில் என்ற ச�ொல்–லைத் தெலுங்கு ம�ொழி– யில் ‘குடி’ எனக் குறிப்–பி–டு–வர். திரு–வா–ரூர் மாவட்டத்து ராஜ–மன்–னார்–குடி, கட–லூர் மாவட்டத்து காட்டு– ம ன்– ன ார்– கு டி, திரு– நெல்–வேலி மாவட்டத்து மன்–னார்–க�ோ–யில் (அம்பா சமுத்–தி–ரம்) என்ற மூன்று க�ோயில்– களும் துவா– ர கை மன்– ன – ன ான கண்– ண – பி–ரான், திரு–வ–ரங்–கத்து மன்–ன–னான ரங்–க– மன்–னார் ஆகிய திரு–மா லின் திருக்–க�ோ–லங்– களை முன்னிறுத்தி வழி–பட – ப்–பெறு – ம் ஆல–யங்– க–ளா–கும். குஜ–ராத் மாநி–லத்து துவா–ரகை க�ோவிந்– த – னி ன் புண்– ணி ய பூமி– ய ா– கு ம். திரு–வா–ரூர் மாவட்டத்து ராஜ–மன்–னார்–குடி – ய�ோ தட்–சிண துவா–ரகை என்ற பெய–ரில் க�ோபா– ல ன், பாமா-ருக்– மி ணி சகி– த – ர ாக பசுக்–கள� – ோடு நின்–றரு – ளு – ம் திருப்–பதி – ய – ா–கும். காலப்–ப�ோக்–கில் திரு–வூர்–களின் பெயர்– களில் மாற்–றங்–கள் ஏற்–பட்டா–லும் அவ்–வூர்– களின் பழ–மைய – ான பெயர்–களை நாம் அறிய அங்கு காணப்–பெறு – ம் கல்–வெட்டு–கள் துணை–

பு–ரி–கின்–றன. ராஜ–மன்–னார்–கு–டி–யின் பழம்– பெ–யர் ராஜா–தி–ராஜ சதுர்–வே–தி–மங்–க–லம் என்–ப–தா–கும். மன்–னார்–குடி ராஜ–க�ோ–பால சுவாமி க�ோயி–லில் உள்ள தெற்கு குல�ோத்– துங்–க–னின் கல்–வெட்டில் ‘‘சுத்–த–வல்லி வள– நாட்டுப் பிர– தே – ய ம் தனி– யூ ர் ரா– ஜ ா– தி

>கருடஸ்தம்பம்

கல்வெட்டு ச�ொல்லும் க�ோயில் கதைகள் - ராஜமன்னார்குடி

–ராஜ சதுர்–வே–தி–மங்–க–லம்–’’ என்று குறிப்–பி–டு– பே ர – ர – ச ர் – க ள் கின்–றது. இங்கு குறிக்–கப்–பெ–றும் ரா–ஜா–தி– காலத்–தில் இவ்– ரா–ஜன் என்ற பெயர் ராஜ–ராஜ ச�ோழ–னின் வூர் எவ்– வ – ள வு பேர–னும், கங்–கை–யும் கடா–ர–மும் க�ொண்ட சி ற ப் – பு – டை ய ராஜேந்–திர ச�ோழ–னின் தலை–ம–க–னு–மான பே ரூ – ர ா – க த் முத–லாம் ராஜா–திர – ாஜ ச�ோழ–னைக் குறிப்–ப– திகழ்ந்–தது என்– தா–கும். கி.பி. 1054ல் தன் தம்பி இரண்–டாம் பதை எடுத்– து – ராஜேந்–திர ச�ோழ–னு–டன் மேலைச் சாளுக்– ரைக்–கின்–றன. கிய நாட்டின்–மீது படை–யெ–டுத்–துச் சென்று ம ன்னை அங்–குள்ள கிருஷ்ணா நதிக்–கரை – –யில் உள்ள ந க – ர த் – தி ல் அறு– ப – து க்– கு ம் க�ொப்–பம் என்–னும் இடத்–தில் சாளுக்–கி–யர்– களு–டன் கடும்–ப�ோர் புரிந்–தப� – ோது பகை–வர் மே ற் – ப ட ்ட தம் அம்பு அவன் மார்–பில் பாய யானை–மீது திருக்–கு–ளங்–கள் இருப்–பி–னும் ஹரித்ரா நதி, இருந்–த–வாறே வீர–ம–ர–ணம் அடைந்–தான். துர்–வாச தீர்த்–தம், திருப்–பாற்–கட – ல், க�ோபிகா அப்–ப�ோது ப�ோர்க்–க–ளத்–தி–லேயே ச�ோழப் தீர்த்–தம், ருக்–மிணி தீர்த்–தம், அக்னி குண்ட பேர–ர–ச –ன ாக முடி சூடிக் க�ொண்ட தம– தீர்த்–தம், கிருஷ்ண தீர்த்–தம், சங்கு தீர்த்–தம், யன் இரண்–டாம் ராஜேந்–திர ச�ோழன் கடும் சக்ர தீர்த்–தம், பாம்–பணி ஆறு என்ற ஒன்–பது சமர் புரிந்து வெற்– றி – வ ாகை சூடி– ன ான். நீர்–நி–லை–களே புண்–ணிய தீர்த்–தங்–க–ளா–கப் கடைசி மூச்சு இருக்–கும் வரை மா ப�ோற்–றப்–பெறு – கி – ன்–றன. ராஜ–க�ோ– வீ– ர – ன ா– க வே வாழ்ந்த ராஜாதி பால சுவாமி திருக்–க�ோ–யி–லுக்கு ராஜ ச�ோழன் பெய–ரால் அமைந்த வெளியே கீழ ராஜ வீதி– யி ல் ராஜா–தி–ராஜ சதுர்–வே–தி–மங்–க–லம் காணப்–பெ–றும் 54 அடி உய–ர–மு– என்–னும் ராஜ–மன்–னார்–கு–டி–யின் டைய ஒற்–றைக் கல்–லா–லான கரு– நடு–நா–ய–க–மாக விளங்–கு–வது வண்– டஸ்–தம்–பம் தமி–ழ–கத்து அதி– சய து– வ – ர ா– ப தி எனப்– பெ – று ம் ராஜ– படைப்–பு–களுள் ஒன்–றா–கத் திகழ்– க�ோ–பா–ல–சு–வாமி க�ோயி–லா–கும். கின்–றது. தஞ்சை நாயக்க அர–சர் கை– ல ா– ச ம் மற்– று ம் ஜெயங்– அச்–சு–தப்ப நாயக்–க–ரால் க�ோயில் க�ொண்– ட – ந ா– த ர் க�ோயில் என முன் நடப்– பெற ்ற இத்– தூ – ணி ன் அழைக்–கப்–பெ–றும் மற்ற இரண்டு மேற்–ப–கு–தி –யில் கரு–டாழ் –வா–ரு க்– சிவா– ல – ய ங்– க ளும் அதே காலத்– கென ஒரு சிறு க�ோயில் அமைந்– தில் எடுக்–கப்–பெற்–ற–வை–யா–கும். துள்–ளது. அத–னுள் அஞ்–ச–லிக்–கும் ராஜா–திர – ாஜ விண்–ணக – ர – ம், கை– திருக்–கர – ங்–களு–டன் கரு–டாழ்வ – ார் லா–ச–மான ராஜாதி ராஜீஸ்–வ–ரம், நின்– ற – வ ாறு ராஜ– க� ோ– ப ா– ல னை ஜெயங்– க�ொண ்ட ச�ோழீஸ்– வ – ர – சேவிக்–கின்–றார். இந்த ஸ்தம்–பத்– மு–டை–யார் க�ோயில் எனக் கல்– தின் அடிப்–ப–கு–தி–யில் அச்–சு–தப்ப வெட்டு–களில் குறிக்–கப் பெற்–றுள்– நாயக்–கர் அவர் மனைவி மூர்த்–தி– ளன. இம்–மூன்று க�ோயில்–களும் மாம்பா, ராஜ–க�ோ–பா–ல–சு–வாமி, ராஜா–தி–ராஜ ச�ோழ–னால் எடுக்– அனு–மன் ஆகிய சிற்ப உரு–வங்–கள் >க�ொடி பெண் கப்–பெற்ற திருக்–க�ோ–யில்–கள்–தாம் உள்–ளன. கிழக்கு ராஜ–க�ோ–பு–ரம் என்–ப–தில் ஐயமே இல்லை. பின்– 11 நிலை– க ளு– ட ன் கம்– பீ – ர – ம ா– க க் னா– ளி ல் ராஜ– க� ோ– ப ா– ல – சு – வ ாமி காட்–சிய – ளி – க்–கிற – து. வெளி–மதி – லி – ல் க�ோயிலை குல�ோத்–துங்க ச�ோழன் நான்கு திசை–களி–லும் திருக்–க�ோ–பு– புதுப்–பித்து விரி–வு–ப–டுத்–தி–னான். ரங்–கள் திகழ்–கின்–றன. இக் க�ோபு– அத–னால் குல�ோத்–துங்க ச�ோழ ரத்–தின் வழி உள்ளே செல்–பவ – ர்–கள் விண்– ண – க – ர ம் என்ற பெய– ரு ம் அங்கு க�ோபு–ரத்–தி ன் அளிந்–தம் ஏற்–ப ட்டது. இவ்–வூ –ரி ல் மேலும் எனும் திண்ணை மீது ஏறி க�ோயில் ஒரு சிவா– ல – ய – ம ா– க த் திக– ழு ம் க�ொண்–டுள்ள வீர ஆஞ்–ச–நே–யப் அண்– ண ா– ம – லை – ய ார் க�ோயில் பெரு–மானை வழி–பட்ட பின்பே மூன்–றா–வது சிவா–ல–ய–மெ–னி–னும் ராஜ– க� ோ– ப ா– ல – னை த் தரி– சி க்– க ச் அக்–க�ோ–யிலி – ன் பெய–ராக ‘‘ராஜேந்– செல்–வது மர–பா–கும். திர ச�ோழ திரு அண்–ணா–ம–லை– தஞ்சை நாயக்க மன்–னர்–களில் யு–டை–யார் திருக்–க�ோ–யில்’ என்று ஒரு–வ–ரான விஜ–ய–ரா–கவ நாயக்– அ ங் – கு ள்ள க ல் – வெ ட் டு – க ள் கர் காலத்–தில் மன்–னார்–குடி ராஜ– கூறு– கி ன்– ற ன. மேலே கண்ட க�ோ– ப ால சுவாமி திருக்– க� ோ– நான்கு ஆல– ய ங்– க ளி– லு ம் பதிவு யி–லில் பல அரிய தமிழ் நூல்–களும், பெற்ற கல்–வெட்டு–கள் ச�ோழப் தெலுங்கு நூல்–களும் மலர்ந்–தன. >வாலி வதம் ðô¡

41

16-31 மே 2015

அவற்– று ள் ஒன்– றா ன மன்– பெரு–மா–ளை–யும், நாயக்க ன ா ர் ம� ோ க – ன ப் – ப ள் ளு அர–சரை – யு – ம் காண்–பத� – ோடு, என்ற தமிழ்–நூ–லின் காப்–புச் பள்ளு இலக்–கிய – ம் பாடி–டும் செய்– யு – ளி ல் ‘‘மூடிய மன்– ராஜ–க�ோ–புர அனு–மனை – யு – ம் னார் பெய–ரில் ம�ோக–னப் தரி–சித்த பேறு பெறு–வ�ோம். பள்– ளு பா சூடிய வெற்– றி – இரண்– டா ம் க�ோபு– ர த்– மாலை துலங்– கி ட கீழை– திற்–கும், ராஜ–க�ோ–பு–ரத்–திற்– வா–யில் தேடி–யங்கு அமர்ந்த கும் இடையே நாச்–சி–யார் ராசை திகழ் அனு–மந்–தன் பிரா– க ா– ர ம் அமைந்– து ள்– காப்–பாம்–’’ - என்று குறிப்– ளது. செங்– க – ம – ல த் தாயா– பி – ட ப் பெ ற் று இ ந்த ரின் திருத்– தே ர் இப்– பி – ர ா ராஜ–க�ோ–பு–ரத்து அனு–மன் க – ா–ரத்–தில்–தான் வலம் வரும். சிறப்–பிக்–கப் பெறு–கின்–றார். பெரு–மா–னின் திருத்–தேர�ோ கீ ழை வ ா யி ல் நான்கு ராஜ– வீ – தி – க – ள ான அ னு – ம – னை ச் ச ே வி த் – த – க�ோபால சமுத்–திர வெளி பின்பு க�ோபு– ர – வ ா– யி – லி ல் வீதி– க ளில் வலம் வரும். நின்–ற–வாறே அங்கு திக–ழும் க�ோயி–லின் உள்ளே திக–ழும் நான்கு பிர– ம ாண்– ட – ம ான நாச்–சி–யார் பிரா–கா–ரத்தை நிலைக்– க – த – வு – க ளில் உள்ள அடுத்து உள்ளே காசிப் எ ழி – ல ா ர் சி ற் – ப ங் – க ளை பிரா–கா–ரம் என்–னும் நான்– >விஜயராகவ நாயக்கர் சற்–று–நே–ரம் உற்–றுப் பாருங்– காம் பிரா–கா–ரமு – ம், சம்–பக – ப் கள். க�ொடிப்–பெண்–கள், திரு–மா–லின் தசா–வ– பிரா–கா–ரம் என்–னும் மூன்–றாம் பிரா–கா–ரமு – ம் தா–ரக் காட்–சி–கள், ராமா–ய–ணக் காட்–சி–கள், உள்ளே தாயார், சுவாமி ஆகி–ய�ோர் எழுந்–தரு – – செண்–டைக் கையி–லேந்–திய ராஜ–க�ோ–பா–ல– ளி–யிரு – க்–கும் முதல் இரண்டு பிரா–கா–ரங்–களும் சு–வா–மி–யின் திருக்–க�ோ–லம், அவரை எதிர் உள்–ளன. இப்–பிர – ா–கா–ரங்–களில் ஆயி–ரங்–கால் நின்று வணங்–கும் விஜ–ய–ரா–கவ நாயக்–கர் மண்–டப – ம், நூற்–றுக்–கால் மண்–டப – ம், ம�ோகினி என அற்–புத சிற்–பப் படைப்–புக – ளை – க் கண்டு க�ோபு–ரம், பரி–வா–ரா–லய – ங்–கள், வசந்த மண்–ட– மகி–ழ–லாம். பம் என அனைத்–தும் திகழ்–கின்–றன. மூலஸ்– நிலைக்– க ா– லி ல் காணப்– பெ – று ம் ராமா– தா–னத்–தில் பெரு–மாள் தாயார் இரு–வரு – ட – ன் யண காட்–சித் த�ொட–ரில் இடம் பெற்–றுள்ள நின்ற திருக்–க�ோ–லத்–தில் அருட்–பா–லிக்–கிறா – ர். வாலி–வ–தக் காட்சி குறிப்–பி–டத்–தக்–க–தா–கும். பர–வா–சு–தே–வ–ரான இப்–பெ–ரு–மான் முன்பு கீழே ராமன் வாலியை ந�ோக்கி அம்பு எய்–யும் உற்–சவ – ர – ாக க�ோபா–லனு – ம், பாமா-ருக்–மிணி சிற்–பம் காண–ப்பெறு – கி – ன்–றது. அக்–காட்–சிக்கு என இரு தாயார்–களும், பசுக்–களும், சந்–தான மேலாக வாலி–யும் சுக்–ரீ–வ–னும் சண்–டை–யி– க�ோபா–லரு – ம் காட்சி நல்–குகி – ன்–றன – ர். தாயார் டும் காட்சி உள்–ளது. அதற்கு மேலாக ராம– சந்–ந–தி–யில் இரு யானை–களு–டன் செங்–க–ம–ல– னின் அம்பு மார்–பில் தைக்க கீழே வீழ்ந்து வல்–லித் தாயார் அருள்–கிறா – ர். கிடக்– கு ம் வாலி அந்த அம்பை கையில் ச�ோழப் பேர–ரச – ர்–கள் எடுத்–துப் ப�ோற்–றிய பிடித்–துப் பார்க்க அதில் ராம–னின் பெயர் பழை–மை–யான விண்–ண–க–ர–மாக தட்–சிண இருப்– ப – தை க் கண்– டு – க�ொ ள்– ளு ம் காட்சி துவா–ரகை விளங்–கின – ா–லும், தஞ்சை நாயக்க இடம் பெற்–றுள்–ளது. கிழக்கு ராஜ க�ோபு–ர– அர–சர்–கள் இக்–க�ோ–யிலை திரு–வ–ரங்–கத்து வா– யி – லி ல் நுழை– யு ம் ப�ோதே தசா– வ – த ா– பெரு–மாள் க�ோயில் ப�ோன்று விரி–வு–ப–டுத்– ரத்– தை – யு ம், ராம காதை– யை – யு ம் கங்கை, தி–னர். அவர்–கள் தங்–கள் குல–தெய்–வ–மாக யமுனை, நதி–கள – ா–கிய க�ொடிப்–பெண்–களை – – ராஜ–க�ோ–பா–ல–னைப் ப�ோற்–றி–னர். அளப்–ப– யும், செண்–ட–லங்–கா–ர–ராம் ராஜ–க�ோ–பா–லப் ரிய செல்–வங்–களை இவ்–வா–லய – த்–திற்கு வாரி– வ–ழங்–கி–னர். அத–னால்–தான் இன்–றும் க�ோ பா– ல ன் வீதி– யு லா செல்ல எழுந்– த – ரு – ளு ம்– ப�ோது சந்–நதி முன்பு தூணில் உள்ள அச்– சு–தப்ப நாயக்–க–ரின் திரு–வு–ரு–வத்–தின் முன்பு நின்று சேவை சாதிக்–கின்–ற–னர். அது–ப�ோ– லவே பகல் பத்து உற்–சவ – த்–தின்–ப�ோது, ஆறாம் திரு–நா–ளிலு – ம், வெண்–ணெய்த் தாழி திரு–நா–ளி– லும் க�ோபா–லன் நாயக்–கர் அலங்–கா–ரத்–தில் நாயக்–கர் க�ொண்–டை–யு–டன் அருள்–பா–லிக் கி – ன்–றன – ர். வர–லாற்று நிகழ்–வுக – ளை – ப் ப�ோற்–றும் பண்– பு – நெ றி மன்னை நக– ரி ல் இன்– று ம் த�ொடர்–கின்–றது. >செங்கமலவல்லி தாயார்

42

ðô¡

16-31 மே 2015

க

தலவிருட்சங்கள் தரும் பலன்கள் - தென்னை மரம்

லி–யுக கற்–பக விருட்–சம், தென்–னம்– பிள்ளை என்ற மனித உற–வ�ோடு காட்–சித – ரு – ம் மரம், தென்னை மரம். நமது அன்–றாட வாழ்–வில் தேங்–காய் இல்– லாத ஒரு இல்–லம்–கூட கிடை–யாது என்றே ச�ொல்–ல–லாம். ஒரு தென்னை மரம் வைத்– தால் அது வம்–சம் வம்–ச–மா–கப் பலன் தரக்– கூ–டிய – து என்–பதா – லேயே – அதனை ‘தென்–னம்– பிள்– ளை ’ என்– ற – ழ ைக்– கி – ற� ோம். வேரில் நீர் வாங்கி, உச்–சி –யி ல் இள– நீ ர் அளிக்– கும் அற்–பு–த–மான தாவ–ரம் இது. சிவ– பெ – ரு – ம ா– னி ன் அடை– ய ா– ள – ம ாக தேங்–காய் கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. இதில் மூன்று கண்– க ள் இருப்– ப – தா ல் முக்– க ண்– ண – னி ன் அம்–சம – ா–கவே தேங்–காய் ப�ோற்–றப்–படு – கி – ற – து. இந்–தத் தேங்–காயை இறை–வனு – க்–குப் படைக்– கும் பிர–தான நிவே–த–னப் ப�ொரு–ளாக நாம் இன்–ற–ள–வுக்–கும் பயன்–ப–டுத்தி வரு–கி–ற�ோம். செழுமை, வளமை, வெற்றி ஆகி–ய–வற்–றின் அடை– ய ா– ள – ம ாக இருப்– ப – து ம் தென்னை மரம். ஒரு நாட்டின் வளர்ச்– சிக்– கும், ஒரு ஊரின் அழ– கி ற்– கு ம் பெருமை சேர்ப்– ப து தென்–னந்–த�ோப்–புக – ள்–தான். மகா–லட்–சுமி – யி – ன் சின்–ன–மா–க–வும் தென்னை மரம் உள்–ளது. தெய்–வீ–கத்–தன்மை க�ொண்ட தென்னை மரம் ப�ொரு–ளாதா – ர ரீதி–யா–கவு – ம் மக்–களுக்கு அதி–க பயன் தரக்–கூ–டி–யது. மகா–கவி பாரதி, தென்–னை–யின் பெரு–மை–யைப் பாடி–யி–ருக்– கி–றார்:

வடகுரங்காடுதுறை தயாநிதீஸ்வரர்

வேரால் நீர்–வாங்கி தலை–யால்

பலன் தரும் தென்னை காணி நிலம் வேண்–டும்-பரா–சக்தி த�ொடங்–கும் விநா–ய–கர் துதிப் பாட–லில், ...அங்கு கேணி அரு–கி–னிலே தென்னை “நன்றி ஒரு–வர்க்–குச் செய்–தக்–கால் அந்–நன்றி

மரம் என்று தருங்–க�ொல் என–வேண்–டா–-நின்று கீற்–றும் இள–நீ–ரும் பத்–துப் பன்–னி–ரண்டு தளரா வளர்த்–தெங்கு தான்–உண்ட நீரைத்

தென்–னை–யும் தலை–யாலே தான் தரு–தல – ால்–’’ பக்–கத்–திலே வேணும்...

- என்ற வரி–கள் மனித வாழ்வு முறைக்கு கவி–யர – சு கண்–ணதா – ச – ன் தமது தென்–னையை உதா–ரண – ம் காட்டு– திரைப்–பா–டல் ஒன்–றில் உணர்ச்– கின்–றன. அதா–வது, தென்னை சி–பூர்வ வரி–களா – க ச�ொல்–லியி – ரு – க்– ம ர ம் தா ன் நி ல த் – தி – லி – ரு ந் து கி–றார். ‘பிள்–ளை–யைப் பெத்தா குடித்த தண்– ணீ ரை சுவை– யு – க ண் – ணீ ரு , த ெ ன் – னைய ை டைய இள–நீ–ராக தலை வழி–யா– வெச்சா இள–நீரு – ’ என்று, ச�ொந்–தப் கத் தரு–கி–றது. அதைப்–ப�ோ–லவே பிள்– ளை – யை – வி ட தென்– ன ம்– ஒரு–வரு – க்கு நாம் உதவி செய்–தால், பிள்ளை மேல் என்ற ப�ொருள் தக்– க தரு– ண த்– தி ல் அவர் நாம் த�ொனிக்–கும் வகை–யில் பாடி–யி– செய்–த–தை–விட அதிக அள–வில் ருக்–கிறா – ர். ‘தென்–னம்–பிள்–ளையை அந்த உத–வியை – த் திரும்ப செய்– பாது–காத்–தால் பெத்த பிள்–ளைக்– வார். ஆகை–யால் ஒரு–வ–ருக்–குச் கும் உத–வும்’ என்–பது நம்–மிடையே – செய்த உதவி எப்–ப�ோது திரும்– நில–வும் ச�ொல–வடை. பக் கிடைக்–கும் என்று எண்–ணத் ‘வாக்– கு ண்– ட ாம்...’ என்று தேவையே இல்லை; தென்னை வடகுரங்காடுதுறை ஜடாமகுட நாயகி ðô¡

43

16-31 மே 2015

மரம் ப�ோல அவர் உத–வு–வார் என்–ப–துதா – ன் இதன் கருத்து.

1500 ஆண்–டு–களுக்கு முந்–தைய நீதி–சத – –கம் என்ற வட–ம�ொழி நூலில் “ப்ர–தம வயசி ப்லு– தம் த�ோயம்’’ என்று குறிப்–பி–டப்–பட்டி–ருக்– கி–றது. ‘தென்னை மரம் நட்ட சில ஆண்–டு– களுக்கு மட்டுமே நாம் நீர் பாய்ச்–சு–கிற� – ோம். அதற்கு நன்–றிக் கட–னாக வாழ் நாள் முழு–தும் தன் தலை–யில் பெரிய பாரத்–தைச் சுமந்து க�ொண்டு சுவை–யான இள–நீரை – த் தரு–கி–றது தென்–னை’ என்று அதற்–குப் ப�ொருள். இ ன் – றை க் கு அ னை த் து ம ங் – க ள நிகழ்–வு–களி–லும், துக்க நிகழ்–வு–களி–லும் தேங்– காய் உடைத்து வழி–ப–டு–வது நமது மர–பாக இருக்–கி–றது. பனை மரத்–தைப்–ப�ோ–லவே தென்னை மரத்–தி–லி–ருந்–தும் கள் இறக்–கப்–ப–டு–கி–றது. மித– மாக உட்–க�ொண்–டால் இது உடல்–நல – த்–துக்கு மிக–வும் நல்–லது என்–பார்–கள். மரத்–தில் ஒரு தேங்–காய் முழு–மை–யாக வளர்ச்சி பெற ஒரு வருட காலம் ஆகும். முதல் 120 நாட்–கள் வரை இள–நீர் பரு–வம். அடுத்து 160 நாட்–களில் தேங்–காய் பருப்பு உரு–வா–கி–வி–டும். 240 நாளில் முழு தேங்–காய் உரு–வாகி – வி – டு – ம். 12வது மாதத்–தில் முற்– றி ய தேங்– க ாயை மரத்– தி ல் இருந்து பறித்–துக்–க�ொள்–ள–லாம். தென்– னை – ம – ர ம் பற்– றி ய தக– வல்– க ள் குறிஞ்– சி ப்– ப ா– ட ல்– க ள், புற–நா–னுறு, பதிற்–றுப்–பத்து ஆகிய தமிழ் இலக்– கி – ய ங்– க ளில் இடம்– பெற்–றுள்–ளது. சங்க நூல்–களில் தென்னை மரத்– தி ற்கு தாழை, தெங்கு, நாலிக்– கே ரா, இலாங்– கலி என பல பெயர்–கள் உண்டு. தென்னை மரத்– தி ல் பல– வகை உள்– ள ன. தற்– ப� ோது ஒட்டு ரக திருத்தங்கூர்

44

ðô¡

16-31 மே 2015

தென்–னங்–கன்–றும் உரு–வாக்–கப்–பட்டுள்–ளது. இது விவ–சா–யிக – ளுக்கு அதிக மக–சூல் தரு–கிற – து. தென்–னை–யில் இருந்து கிடைக்–கக்–கூ–டிய அனைத்து ப�ொருட்– க ளும் நாம அன்– றா – டம் பயன்–ப–டுத்–தும் மருந்–தா–கவே உள்–ளன. தாய்ப்–பா–லுக்கு இணை–யான உண–வா–கக் கரு–தப்–ப–டுவ – து தேங்–காய்–பால். சித்த மருத்–து–வத்–தி–லும், ஆயுர்–வே–தத்–தி– லும் தேங்– க ாய் எண்– ணெ ய் வெகு– வா – க ப் பயன்–ப–டுத்–தப்–ப–டு–கி–றது. இள– நீ ர் உடல் சூட்டைத் தணிக்– கு ம் என்–பது உல–கறி – ந்த உண்மை. க�ோடை காலம் வந்து விட்டால் சாலை ஓரம் முழு–தும் இள– நீரை மலை ப�ோலக் குவித்து, ப�ொழுது சாயும் வரை விறு–வி–றுப்–பாக விற்–கின்–ற–னர். இப்–ப�ோது வெளி–நா–டுக – ளில்–கூட டப்–பா–வில் அடைத்து குளிர் பான–மாக விற்–கிறா – ர்–கள். இள– நீ – ரி ல் ப�ொட்டா– சி – ய ம் மெக்– னி – சி–யம், ச�ோடி–யம், கால்–சி–யம், பாஸ்–ப–ரஸ், தாமிர, கந்–தக, இரும்–புச் சத்து, வைட்ட–மின்– கள் உள்–ளன. வாழைப்–ப–ழத்–தைப் ப�ோல இரண்டு மடங்கு ப�ொட்டா–சி–யம் இருக்– கி–றது. க�ொழுப்–புச் சத்து அறவே இல்லை. சர்க்–கரை – ச் சத்து, பழ ரசங்–களில் இருப்–பதை – – விட மிகக்–கு–றை–வா–கவே உள்–ளது. இள–நீர் வயிற்– றி – லு ள்ள புழுக்– க – ளை க் க�ொல்– லு ம். சிறு நீர–கத்–தைப் பாது–காக்–கும். சில வகை புர–தச் சத்து, இதில் பசும்–பாலை விட அதி–கம் இருக்–கி–றது. குழந்–தை–கள் முதல் பெரி–ய�ோர் வரை யாருக்–கும் க�ொடுக்–க–லாம். சிறு நீரக, குடல் த�ொற்று ந�ோய்–கள், வயிற்–றுப் ப�ோக்கு எல்–லா–வற்–றுக்–கும் அரு–ம–ருந்து. ஹஸ்த நட்–சத்–தி–ரம் 2ம் பாதத்–தில் பிறந்–த– வர்–களுக்–கான விருட்–ச–மாக ஜ�ோதி–டத்–தில் தென்னை மரம் குறிப்–பி–டப்–ப–டு–கிற – து. இந்த நட்– ச த்– தி – ர க்– க ா– ர ர்– க ள் தம் இல்– ல ங்– க ளில் தென்னை மரத்தை வளர்த்து, கூடு–தல் சிறப்– பு–களை – ப் பெற–லாம். த மி – ழ – க த் – தி ல் த ெ ன் – னை – ம – ர த ்தை தல–வி–ருட்–ச–மாக இறை–வ–ன�ோடு சேர்த்து வணங்–கப்–ப–டும் தலங்–கள் சில உள்–ளன. நாகை மாவட்டத்– தி ல் உள்ள திருத்– தெங்–கூர் சிவன் க�ோயி–லி–லும், தஞ்–சா–வூர் மாவட்டத்–தில், காவிரி ஆற்–றுக்கு வடக்கு கரை– யி ல் உள்ள வட குரங்–கா–டுது – றை – யி – ல் உள்ள சிவன் க�ோயி– லி – லு ம் தல விருட்– ச – ம ாக தென்னை மரம் இறை–வ–ன�ோடு சேர்ந்து பக்–தர்–க–ளால் வணங்–கப்– ப–டு–கிற – து. திருத்–தெங்–கூர் வெள்–ளி–ம–லை– நா–தர் க�ோயி–லில்–தான் இறை–வன் வெள்–ளி–ம–லை–நா–தர், ரஜ–த–கீ–ரிஸ்– வ– ர ா– க – வு ம் அன்னை பார்– வ தி பெரி– ய – ந ா– ய – கி – ய ா– வு ம் அருள்– பா–லித்து வரு–கி–றார்–கள். பெரியநாயகி

ஓர் நாள் உல–கில் பிர–ள–யம் உரு–வாகி, கடல்–நீர் பூவு–ல–கம் முழு–வ–தை–யும் மூழ்–க–டித்– துக் க�ொண்–டி–ருந்–தது. இத்–த–லத்–தில் தாமே விரும்பி எழுந்– த – ரு – ளி – யி – ரு ந்த உமா– தே வி சிவ–பெரு – ம – ா–னிட – ம் தனக்கு மிக–வும் விருப்–ப– மான இத்– த – ல த்தை மட்டும் பிர– ள – ய ம் விழுங்–கா–மல் காத்–த–ருள வேண்–டும் எனே கேட்டுக்–க�ொண்–டாள். அத–னால் சிவ–பெ–ரு–மா–னும் உமை–ய–வ– ளின் விருப்–பத்தை ஏற்று இத்–தல – த்–தின் பெரு– மையை உல–கம் முழு–வ–தும் தெரிந்–துக�ொள் – – ளும் வகை–யில் காத்–த–ரு–ளி–னார். அதன்–படி பிர–ளய – த்–தின்–ப�ோது உல–கம் முழு–வது – ம் கடல் நீரால் சூழப்– ப ட்டு மூழ்– கி – ய து. ஆனால், இத்–த–லத்–தில் மட்டும் தெளிந்த நீர் தேங்கி நின்–றது. இத–னால் இத்–த–லம் திருத்–தேங்–கூர் என்ற திருப்–பெ–யரை – ப் பெற்று திகழ்–கி–றது. உமா– தே – வி – யி ன் விருப்– ப த்– தி ன்– பே – ரி ல் பிர–ள–யத்–தில் மூழ்–கா–மல் இருந்த இத்–த–லத்– தைப் பற்–றிக் கேள்–விப்–பட்ட மகா–லட்–சுமி இத்–த–லத்–திற்கு வந்து சிவ–பூஜை செய்து நிரந்– த–ரம – ாக இங்–கேயே தங்–கின – ாள். திரு என்–னும் லட்–சுமி வந்து தங்–கி–ய–தால் இத்–த–லத்–திற்கு திருத்–தங்–கூர் என்ற பெய–ரும் ஏற்–பட்டது. உமா–தேவி – யி – ன் விருப்–பம – ான தலம் என்–ப– தை–யும், மகா–லட்–சுமி இங்கே வந்து சிவ–பூஜை செய்த தலம் என்–பதை – யு – ம் தெரிந்–துக�ொண்ட – நவகி–ரக – ங்–கள் இத்–தல – த்–திற்கு ஓட�ோடி வந்து தங்–கள – து பெய–ரால் ஆளுக்–க�ொரு சிவ–லிங்– கத்தை பிர–திஷ்டை செய்து பூஜை செய்து வழி–பட்ட–னர். பிரம்–ம–னும் பூஜித்து நலம் பெற்–றத் திருத்–த–லம் இது. தென்னை மரங்–கள் அதி–கம – ாக வளர்ந்து வளம் பெற்ற ஊராக இருப்– ப – தா ல்– தா ன் இத்– த – ல த்– தி ற்கு “தெங்– கூ ர்’’ என்று பெயர் வந்–தது என்–றும் கூறப்–படு – வ – து உண்டு. தெங்கு என்–றால் தென்னை என்று அர்த்–தம். தன்–னில் நீரா–டுப – வ – ர்–களின் பாவங்–களை – ச் சுமந்து வாடிய கங்கை, அந்த பாவங்–களை எல்–லாம் ப�ோக்–கிக் க�ொள்ள பூல�ோ–கத்–தில் உள்ள பல தீர்த்–தங்–களில் மூழ்கி சிவ–பூஜை செய்–தாள். அப்–ப–டி–யும் அந்–தப் பாவங்–கள் முழு–மை–யா–கப் ப�ோய் விட–வில்லை. இந்த நிலை–யில் இத்–த–லத்–தின் சிறப்–பைப் பற்றி அறிந்– தாள் சிவ– பெ – ரு – ம ா– னி ன் சடையை அலங்– க – ரி க்– கு ம் கங்– க ா– தே வி. திருத்– த ெங்– கூர் வந்து க�ோயி–லுக்–கு ப் பக்– க த்– தி ல் ஒரு தீர்த்–தத்தை உரு–வாக்கி அதில் நீரா–டி–விட்டு 48 நாட்–கள் செந்–தா–மரை மலர்–க–ளால் சிவ– னுக்கு பூஜை செய்–தாள். கங்–கைக்கு காட்சி தந்து ஈசன் அவள் பாவங்–களை எல்–லாம் ப�ோக்– கி – ன ார். கங்கா தேவி உரு– வா க்– கி ய தீர்த்– த த்– தி ற்கு சிவ– க ங்கை தீர்த்– த ம் எனப்

பெய– ரி ட்டு அதில் நீக்– க – ம ற எப்– ப� ோ– து ம் நிறைந்–தி–ருந்து அரு–ளா–சி–பு–ரிந்து வரு–கிறா – ர். இக்–க�ோ–யி–லின் கரு–வறை சுற்–றுப் பிரா– கா–ரத்–தில், இங்கே சிவ–பூஜை செய்த மகா– லட்–சு–மிக்–குத் தனிச் சந்–நதி அமைந்–துள்–ளது. வடக்–குப் பிரா–கா–ரத்–தில் அமைந்–துள்ள நவ– கி–ர–கங்–கள் நிறு–விய சிவ–லிங்–கங்–கள். பல–வித அள–வுக – ளில் அந்–தந்த நவ–கிர – க – ங்–களின் பெய– ரா– லேயே வழங்– க ப்– ப – டு – கி ன்– ற ன. ஒன்– ப து சிவ–லிங்–கங்–க–ளை–யும் தரி–சித்–தால் நவகி–ரக த�ோஷங்–கள் நீங்–கும் என்–பது பக்–தர்–களின் நம்–பிக்கை. இத்– த – ல த்– தி ல் ஆண்டு த�ோறும் மார்ச் மாதம் 18ம் தேதி முதல் 24ம் தேதி வரை அதி– க ா– லை – யி ல் சூரி– ய – னி ன் கிர– ண ங்– க ள் இறை–வனி – ன் திரு–மேனி – யி – ல் படு–கிற – து. அதா– வது, சூரி–யனு – ம் இங்கே இறை–வனை வணங்– கு–கி–றான். திரு–ஞா–ன–சம்–பந்–தர் இத்–த–லத்து இறை–வன் மேல் பாடி–யரு – ளி – ய பதி–கம் இரண்– டாம் திரு–மு–றை–யில் இடம் பெற்–றுள்–ளது: புரை–செய் வல்–வினை தீர்க்–கும் புண்–ணிய – ர்

விண்–ண–வர் ப�ோற்–றக் கரை–செய் மால்–கட – ல் நஞ்சை உண்–டவ – ர்

கரு–தல – ர் புரங்–கள் இரை–செய் தாரழ லூட்டி யுழல்–ப–வர்

இடு–ப–லிக் கெழில்–சேர் விரை–செய் பூம்–ப�ொ–ழிற் றெங்–கூர்

வெள்–ளி–யங் குன்–ற–மர்ந்–தாரே இந்த க�ோயில் தினந்– த� ோ– று ம் காலை 9 மணி முதல் 12 மணி வரை–யி–லும், மாலை 5 மணி முதல் இரவு 7:30 மணி வரை–யி–லும் திறந்–தி–ருக்–கும். மற்–ற�ொரு திருத்–தல – ம், திரு–வட – கு – ர – ங்–கா–டு– துறை. கும்–பக� – ோ–ணத்–திற்கு தெற்கே உள்ள அய்–யம்–பேட்டை ரயில் நிலை–யம் அருகே திருச்– ச க்– க – ர ப்– ப ள்ளி என்ற கிரா– ம த்– தி ற்கு அருகே உள்–ளது. இத்–த–லத்–தி–லும் தென்னை மரமே தல–விரு – ட்–சம – ாக வணங்–கப்–படு – கி – ற – து. இது வாலி இறை–வனை பூஜித்து நலம் பெற்ற தல–மா–கும். இத்–த–லத்து இறை–வன் குலை–வ–ணங்–கு–நா–த–ரா–க–வும், அழ–கு–ச–டை– மு– டி – ந ா– த ஸ்– வ – ர ா– க – வு ம், அம்– பி கை அழ– கு – ச–டை–மு–டி–யம்–மை–யா–வும் அருள்–பா–லித்து வரு– கி – றா ர்– க ள். திரு– ஞ ா– ன – ச ம்– ப ந்– த – ர ால் பாடல் பெற்ற தலங்–களில் இது–வும் ஒன்று. (விருட்–சம் வள–ரும்) ðô¡

45

16-31 மே 2015

மாணிகக வரி–க–ளால மனம உரு–கிய

தி

ரு–வா–த–வூ–ரர் - இப்–ப–டி–தான் அவரை எல்– ல ா– ரு ம் அழைத்– த ார்– க ள். திரு– வா–தவூ – ர் என்ற திருத்–தல – த்–தில் பிறந்–த– வர் என்–பத – ா–லும், சிறந்த கல்வி ஞான–மும் புத்–திச – ா–லித்–தன – மு – ம் நிறைந்–தவ – ர் என்–பத – ா–லும். திரு–வா–த–வூ–ரர் இள–மை–யி–லேயே நன்கு புகழ் பெற்–றார். அரி–மர்த்–தன பாண்–டி–யன் என்ற அர–சன் அவ–ரைத் தன்–னுட – ைய மந்–தி– ரி–யாக்–கிக்–க�ொண்–டான். பாண்–டிய நாட்டின்

46

ðô¡

16-31 மே 2015

நன்–மைக்–கா–கத் தன் சிந்–த–னையை, உழைப்– பைத் தந்–தார் அவர். அதே– ச – ம – ய ம், திரு– வ ா– த – வூ – ர – ரி ன் மனம் சிவ–பக்–தி–யில் நிறைந்–தி–ருந்–தது. சிவ–னுக்–கும் அடி–யார்–களுக்–கும் த�ொண்டு செய்–வ–தை தன்–னுட – ைய கட–மை–யாக அவர் கரு–தின – ார். சைவ நெறி–களை ஒரு நல்ல ஆசி–ரி–ய–ரி–டம் கற்–கவே – ண்–டும் என்ற விருப்–பமு – ம் தேட–லும் அவ–ருக்கு இருந்–தது.

அப்–ப�ோ–தைய பாண்–டி–யன் படை–யில் குதி–ரை–கள் வலு–வா–ன–வை–யாக இல்லை. அதனை மாற்ற எண்– ணி – ன ான் அர– ச ன். திரு–வா–த–வூ–ரரை அழைத்–தான். அவ–ரி–டம் நிறைய தங்–கத்–தைக் க�ொடுத்து, ‘நம் படைக்கு ஏற்ற நல்ல குதி–ரை–கள – ாக வாங்கி வாருங்–கள்’ என்று ஆணை– யி ட்டான். அவ– ரு ம் புறப்– பட்டார். அர–சன் ஆணைப்–படி குதி–ரை–க–ளைத் தேடிச் சென்ற திரு–வா–தவூ – ர – ரை ஆட்–க�ொள்ள எண்– ணி – ன ார் சிவ– ப ெ– ரு – ம ான். திருப்– பெ–ருந்–துறை – யி – ல் ஒரு குருந்த மரத்–தடி – – யில் அவ–ருக்–குக் காட்சி தந்–தார். ஞான உப–தே–சம் நல்–கி–னார். இறை–வனி – ட – ம் பாடம் கேட்ட திரு–வா–தவூ – ர – ர், மற்ற அனைத்–தை– யும் மறந்–து–விட்டார். அங்–கேயே இருந்து அவ–னது திருக்–க�ோயி – லு – க்– கும் அன்–பர்–களுக்–கும் பணி செய்–வ– தில் தன் நேரத்–தைச் செல–விட்டார். நம–ச்சி–வாய வாழ்–க! நாதன் தாள் வாழ்–க! இமைப்–ப�ொ–ழு–தும் என் நெஞ்–சில் நீங்–கா–

தான் தாள் வாழ்–க! க�ோகழி ஆண்ட குரு–மணி தன் தாள் வாழ்–க! ஆக–மம் ஆகி நின்று அண்–ணிப்–பான் தாள்

வாழ்–க! ஏகன் அநே–கன் இறை–வன் அடி வாழ்–க! ‘நமச்–சிவ – ா–ய’ என்று அன்–பர்–கள் ப�ோற்–றித் த�ொழும் எங்–கள் தலை–வ–னு–டைய திருப்– பா–தங்–கள் வாழ்க, இமைப்–ப�ொ–ழு–தும் என் நெஞ்–சில் நீங்–கா–மல் நிறைந்–திரு – க்–கும் இறை–வ– னின் திருப்–பா–தங்–கள் வாழ்க, திருப்–பெ–ருந்– து–றையை ஆளும் குரு–நா–தன் திருப்–பா–தங்– கள் வாழ்க, ஆக–ம–மாகி நின்று நெஞ்–சில் இனிப்–பவ – னு – ட – ைய திருப்–பா–தங்–கள் வாழ்க, ஒன்–றா–கவு – ம் பல–வா–கவு – ம் திரு–வரு – ள் புரி–யும் இறை–வ–னின் திருப்–பா–தங்–கள் வாழ்–க! இந்–தத் திருப்–ப–ணி–களில் மன்–னன் தந்த தங்– க ம் முழு– வ – து ம் செல– வ ா– கி – வி ட்டது. அதைப்–பற்–றிக் கவ–லைப்–ப–டா–மல் திரு–வா–த– வூ–ரர் இறை–வ–னைத் த�ொழுது மன நிறைவு கண்–டார். ஈச–னடி ப�ோற்–றி! எந்–தை–யடி ப�ோற்–றி! தேச–னடி ப�ோற்–றி! சிவன் சேவடி ப�ோற்–றி! நேயத்தே நின்ற நிம–லன – டி ப�ோற்–றி! மாயப் பிறப்பு அறுக்–கும் மன்–னன்

அடி ப�ோற்–றி! சீரார் பெருந்–துறை நம் தேவன்

அடி ப�ோற்–றி! நம் ஈசன், தந்தை சிவன் திரு–வ– டி– க ள் ப�ோற்றி, ஒளி– ம – ய – ம ான அந்–தச் சிவ–னின் செம்–மை–யான திரு– வ – டி – க ள் ப�ோற்– றி ! நம்– மீ து நேசம் வைத்து அருள் புரி–யும் தூய்– மை–யான தேவ–னின் திரு–வ–டி–கள் ப�ோற்–றி! மாயத்–தில் நம்மை மூழ்–க–

வைக்–கும் பிறப்பு என்–கிற கட்டை அறுக்–கும் மன்–ன–னின் திரு–வ–டி–கள் ப�ோற்–றி! சிறப்பு நிறைந்த திருப்–பெ–ருந்–துற – ையை ஆளும் நம் தேவ–னின் திரு–வ–டி–கள் ப�ோற்–றி! அதே நேரம், அங்கே மன்–னனு – க்–குக் குழப்– பம். தங்–கத்–த�ோடு சென்ற அமைச்–சர் என்ன ஆனார் என்று தெரி–யா–மல் திகைத்–தான். விசா–ரிப்–ப–தற்கு ஆட்–களை அனுப்–பி–னான். அவர்–கள் திரு–வா–தவூ – ர – ர – ைத் தேடிக் கண்–டு– பி–டித்–தார்–கள். அவரை வணங்கி, ‘நீங்–கள் குதி– ர ை– க ளை வாங்– கி – வி ட்டீர்– க ளா என்று மன்– ன ர் விசா– ரி த்து வரச்– ச�ொன்–னார்’ என்–றார்–கள். அப்– ப�ோ – து – த ான், திரு– வ ா– த – வூ– ர – ரு க்கு அந்த நினைவே வந்– தது. சிவ–பெ–ரும – ானை வணங்கி, ‘அர–சன் தந்த பணத்–தை–யெல்– லாம் திருப்– ப – ணி க்– கு ச் செல– விட்டு–விட்டேன். இனி குதி–ரை– களுக்கு என்ன செய்–வேன்–?’ என்–றார். ‘குதி–ரை–கள் விரை–வில் வரும் என்று அர–ச–னுக்–குச் ச�ொல்–லி–ய–னுப்–பு’ என்–றார் சிவ–பெ–ரும – ான். திரு–வா–தவூ – ர – ரு – ம் அவ்–வாறே செய்–தார். பின்–னர் இறை–வன் பணி–யைத் த�ொடர்ந்–தார். புல்–லா–கிப் பூடாய்ப் புழு–வாய் மர–மா–கிப் பல் மிரு–கம – ா–கிப் பற–வைய – ாய்ப் பாம்–பா–கிக் கல்–லாய் மனி–த–ராய்ப் பேயாய்க் கணங்–

க–ளாய் வல் அசு–ரர் ஆகி, முனி–வர – ாய்த் தேவ–ராய்ச் செல்–லாஅ நின்ற இத் தாவர சங்–க–மத்–துள் எல்–லாப் பிறப்–பும் பிறந்து இளைத்–தேன்,

எம்–பெ–ரு–மான் மெய்யே உன் ப�ொன் அடி–கள் கண்டு இன்று

வீடு உற்–றேன், உய்ய என் உள்–ளத்–துள் ஓங்–கா–ர–மாய் நின்ற மெய்யா, விமலா, விடைப் பாகா, வேதங்கள் ‘ஐயா’ என ஓங்கி ஆழ்ந்து அகன்ற

நுண்–ணிய – னே – ! புல்–லாக, பூண்–டாக, புழு–வாக, மர–மாக, பல மிரு–கங்–க–ளாக, பற–வை–யாக, பாம்–பாக, கல்–லாக, மனி–தர – ாக, பேயாக, கணங்–கள – ாக, அசு– ர – ர ாக, முனி– வ – ர ாக, தேவ– ர ாக... இப்– படி எத்– த – னைய�ோ பிறப்– பு – க ள் எடுத்–தேன். அவற்–றால் எனக்–குக் கிடைத்–ததெ – ல்–லாம் இழி–வுத – ான். ஆனால், இன்– றை க்கு, என் உள்–ளத்–தில் ஓங்–கா–ர–மாக நிற்–கிற மெய்–யன், குறை–யற்–றவ – ன், விடை– யே–றும் பாகன், வேதங்–கள் ‘ஐயா’ என வணங்–கும் அள–வுக்கு ஆழ்ந்த ஞானம் உடைய நுட்–பம – ா–னவ – ன், எம்–பெ–ரும – ா–னான உன் ப�ொன்–னடி – – க– ளை க் கண்– டே ன், வீடு– பே று பெற்–றேன்!

ð‚-Fˆ îI› 48

என்.ச�ொக்கன்

ðô¡

47

16-31 மே 2015

திரு– வ ா– த – வூ – ர ர் ச�ொல்லி அனுப்– பி ய விவ–ரத்–தைக் கேட்ட மன்–னன் மகிழ்ந்–தான். குதி–ரை–கள் வரு–வ–தற்–கா–கக் காத்–தி–ருந்–தான். ஆனால், மறு– ந ாள், அடுத்த வாரம், அடுத்த மாதம்... குதி–ரை–கள் வர–வில்லை. மன்–ன–னின் குழப்–பம் அதி–க–ரித்–தது. அதே–நே–ரம், சிவ–பெ–ரு–மான் திரு–வா–த– வூ–ரரை மன்–ன–னி–டம் செல்–லு–மாறு குறிப்– பிட்டார், ‘குதி–ரை–கள் வந்–து–க�ொண்–டி–ருக்– கின்–ற–ன’ என்று அவ–னிட – ம் நேரில் சென்று ச�ொல்–லச் ச�ொன்–னார். திரு–வா–த–வூ–ர–ரும் அவ்–வாறே செய்–தார். ஆனால், குதி– ர ை– க ள் இன்– னு ம் வர– வில்லை. எனவே, மன்–ன–னுக்கு அவர்– மீது சந்–தேக – ம் வந்–தது. தான் க�ொடுத்த தங்–கத்தை அவர் எங்–கேய�ோ ஒளித்–து–வைத்–து–விட்டுப் ப�ொய் ச�ொல்–கிற – ார் என்று நினைத்–தான். மன்–னன் திரு–வா–த–வூ–ர–ரைச் சிறை–யில் அடைக்க ஆணை–யிட்டான். அவரை அடித்– துத் துன்–பு–றுத்தி எப்–ப–டி–யா–வது தங்–கத்–தைத் திரும்–பப் பெற எண்–ணி–னான். திரு– வ ா– த – வூ – ர ர் துடித்– த ார். அவ– ரி – ட ம் தங்–க–மும் இல்லை, குதி–ரை–களும் இல்லை, என்ன செய்–வார்? சிவனே சரண் என்று ஏங்–கி–யி–ருந்–தார். நாட–கத்–தால் உன் அடி–யார்–ப�ோல் நடித்து நான் நடுவே வீடு அகத்தே புகுந்–திடு – வ – ான் மிகப்–பெ–ரிது – ம் விரை–கின்–றேன் ஆட–கம் சீர் மணிக்–குன்றே, இடை அறா

அன்பு உனக்கு என் ஊடு அகத்தே நின்று உரு–கத் தந்து அருள் எம் உடை–யா–னே! எங்–களை உடை–மை– ய ா–கக் க�ொண்ட பெரு–மானே, உன்–னுட – ைய நிஜ–மான அடி–ய– வர்–களுக்கு நடுவே, நான் வெறும் நாட–கம்– தான் நடிக்–கி–றேன். அதன்–மூ–லம் எப்–ப–டி–யா– வது வீடு–பேறு பெற்–று–விட நினைக்–கி–றேன். சிறந்த ப�ொன் மணிக் குன்றே, என்–னுட – ைய உள்–ளத்–தில் உன்– மீது அன்பு இடை–வெ–ளி– யில்–லா–மல் பெரு–கவே – ண்–டும், நான் உன்னை எண்ணி உரு–க–வேண்–டும், அதற்கு அருள் புரி–வா–யா–க! திரு–வா–த–வூ–ர–ருட – ைய நிலை–யைக் கண்ட சிவன் தன்–னு–டைய கணங்–களை அழைத்– தார். அவர்–க–ளைக் குதி–ரை–ய�ோட்டி–க–ளாக மாறும்–படி ஆணை–யிட்டார். அதன் –பி–றகு, காட்டில் அலைந்–து –க�ொண்–டி–ருந்த நரி–க– ளைப் பரி–கள – ாக மாற்–றின – ார் சிவ–பெ–ரும – ான். அவற்–றின் மீ – து சிவ–கண – ங்–கள் ஏறி வர, சிவனே தலை–மைக் குதி–ரை–ய�ோட்டி–யாக வந்–தார். இந்–தக் குதி–ரை–களை – க் கண்ட மன்–னன் மகிழ்ந்–தான். இத்–தனை அழ–கான, வலு–வான குதி–ரை–களை வாங்–கிய திரு–வா–த–வூ–ர–ரைச் சிறை–யில் இட்டு–விட்டோமே என்று வருந்– தி–னான். அவரை விடு–தலை செய்ய ஆணை– யிட்டான். ஆனால், அந்த மகிழ்ச்சி நெடு– நே – ர ம் நீடிக்– க – வி ல்லை. அன்று இரவே அந்– த க் குதி– ர ை– க ள் பழை– ய – ப டி நரி– க – ள ாக மாறி–

விட்டன. காட்டை ந�ோக்கி ஓடி–விட்டன. இந்த விஷ–யத்–தைக் கேள்–விப்–பட்ட மன்– னன் திரு–வா–த–வூ–ரர்–மீது மறு–படி க�ோபம் க�ொண்–டான். அவ–ரைச் சிறை–யில் அடைத்– துக் க�ொடு–மைப்–ப–டுத்–தி–னான். வம்–ப–னாய்த் திரி–வேனை ‘வா’ என்று,

வல்–வி–னைப் பகை மாய்த்–தி–டும் உம்–ப–ரான், உலகு ஊடு–அ–றுத்து அப்–பு–றத் – த–னாய் நின்ற எம்–பி–ரான், அன்–ப–ரா–ன–வர்க்கு அருளி மெய்–ய–டி–யார்

க – ட்கு இன்–பம் தழைத்–திடு – ம் செம்–ப�ொன் மாம–லர்ச் சேவ–டிக்–கண்

நம் சென்னி மன்னி திக–ழுமே – ! நான் வெறும் வம்–பன – ா–கத் திரிந்–துக�ொ – ண்– டி–ருந்–தேன். என்னை ‘வா’ என்று அழைத்து அரு–ளின – ான் எம்–பிர – ான், வல்–வினை – ய – ா–கிய பகை–களை வீழ்த்–தும் மேலா– ன– வ ன், உல– கை க் கடந்து அ ப் – பு – ற த் – த – ன ா க நி ற் – கு ம் பெரு–மான், அன்–பர்–களுக்கு அருள் செய்து, உண்–மை–யான அடி– ய – வ ர்– க ளுக்கு இன்– ப ம் தரும் அவ–னது செம்–ப�ொன் மாம–லர்த் திரு–வ–டி–களில் நம் தலை–யைத் தாழ்த்தி வணங்– கு– வ�ோ ம், அதுவே நமக்கு மேன்–மை! தி ரு – வ ா – த – வூ – ர – ரி ன் ம கி – மையை மன்– ன ன் புரிந்– து – க�ொ ள் – ள – வே ண் – டு ம் எ ன் – ப– த ற்– க ாக, வைகை நதி– யி ல் வெள்– ள ம் வரச்– செ ய்– த ார் சிவ–பெ–ரு–மான். அதன் கரை– கள் உடைந்து ஊருக்– கு ள் வெள்–ளம் புகுந்–தது. உடனே, மன்–னன் மக்–களை அழைத்து, ‘எல்– ல ா– ரு ம் சேர்ந்து வைகை– யி ன் கரை– களை அடைக்–க–வேண்–டும்’ என்று ஆணை– யிட்டான். யார் யார் எந்– த ப் பகு– தி யை அடைக்–க–வேண்–டும் என்று வரை–ய–றுக்–கப்– பட்டது. அதன்–படி பல–ரும் தங்–கள் பங்–குக் கரை–களை அடைக்–கத் த�ொடங்–கின – ார்–கள். அந்த ஊரில் வந்தி என்ற மூதாட்டி. பிட்டு செய்து விற்–று–வந்–தார். அவ– ரும் தன் பங்– குக்கு வைகைக் கரையை அடைக்–க–வேண்– டி–யி–ருந்–தது. ஆனால், முதுமை கார–ண–மாக அவ– ர ால் அப்– ப – ணி – யை ச் செய்ய இய– ல – வில்லை. கூலிக்கு யாரா–வது கிடைப்–பார்– களா என்று பார்த்–துக்–க�ொண்–டிரு – ந்–தார். அப்– ப�ோது, சிவ–பெ–ரும – ான் ஒரு கூலி–யாள்–ப�ோல் வந்–தார். வந்தி வாழும் தெரு–வில் நடந்–தார். வந்தி அவரை அழைத்–தார். ‘என் பங்–குக் கரையை அடைப்–பா–யா–?’ என்று கேட்டார். ‘செய்–கிறே – ன்’ என்–றார் சிவ–பெ–ரு–மான். ‘கூலி தர என்–னி–டம் பணம் இல்லை, பிட்டு–தான் தர இய–லும்–!’ என்–றார் வந்தி.

‘பர– வ ா– யி ல்லை, தாருங்– க ள்’ என்று பிட்டை வாங்கி உண்–டார் சிவ–பெ–ரும – ான். வைகைக் கரையை அடைந்து பணி செய்–யத் த�ொடங்–கி–னார். ஆனால், அங்கே அவர் பணி செய்த நேரத்–தை–விட விளை–யா–டிய நேரம்–தான் அதி–கம். வேண்–டு–மென்றே அவர் பணி–யில் சுணக்–கம் காட்ட, மற்ற பகு–தி–கள் அனைத்– தும் அடைக்–கப்–பட்டன. வந்–திக்கு உரிய கரை–மட்டும் அடைக்–கப்–பட – –வில்லை. இ தை க் க ண்ட ம ன் – ன ன் க�ோ ப ப் – பட்டான். ஒரு பிரம்பை எடுத்து, கூலி– யா– ள ாக வந்த சிவ– ப ெ– ரு – ம ான் முது– கி ல் அடித்–தான். மறு–க–ணம், அந்த அடி உல–கில் இருந்த எல்– ல ா– ரு – ட ைய முது– கி – லு ம் விழுந்– த து. மன்–னன், மந்–திரி, மக்–கள், மிரு– கங்–கள் என அனை–வ–ரும் அடி வாங்–கி–னார்–கள். சிவ– ப ெ– ரு – ம ான் வைகைக் கரையை அடைத்து ஊரைக் காத்–தார். பின், அச–ரீ–ரி–யா–கப் பேசி, திரு–வா–த–வூ–ர–ரின் பெரு– மை–யைச் ச�ொல்லி, மன்–னனு – க்– கும் அருள் செய்–தார். அரை–ஆடு நாகம் அசைத்–த

–பின் அவ–னி–யின்–மேல் வரை–ஆடு மங்–கை–தன் பங்– க�ொ–டும் வந்து ஆண்–ட–திற – ம் உரை–யாட, உள்–ள�ொ–ளி–யாட ஒண்–மா–மல – ர்க் கண்–களில் நீர்த் திரை–யா–டுமா பாடித் தெள்– ளே–ணம் க�ொட்டா–ம�ோ! சிவ– ப ெ– ரு – ம ான் பெரு– ம ை– க–ளைப் பாடித் தெள்–ளே–ணம் க�ொட்டி ஆடு–வ�ோம்! மலை–யின்–மீது ஆடிப் பாடி வளர்ந்த மங்–கை–யான பார்–வ–தி–யைத் தன் உட– லி ன் ஒரு பாக– ம ா– க க் க�ொண்டு த�ோன்றி நம்மை ஆள்–கின்–ற–வன், இடுப்–பில் நாகம் அசைய ஆடு–கி–ற–வன், அவ–னு–டைய திறத்தை எண்–ணிப் பேசும்–ப�ோது வார்த்– தை–கள் தடு–மா–றும், அதே–ச–மய – ம் நமக்–குள் இருக்–கும் உள்–ள�ொளி நம்மை ஆட–வைக்–கும், ஆனந்–தத்–தால் கண்–களில் நீர் பெரு–கும்! மன்– ன ன் திரு– வ ா– த – வூ – ர ரை விடு– த லை செய்து அவ–ரிட – ம் மன்–னிப்–புக் க�ோரி–னான். அவர் இறை–வன் புக–ழைப் பாடித் தனது வாழ்–நா–ளைச் செல–விட – த் தீர்–மா–னித்–தார். மாணிக்– க ம் ப�ோன்ற ச�ொற்– க – ள ால் இறை–வ–னைப் பாடிய அவ–ருக்கு ‘மாணிக்–க– வா–ச–கர்’ என்ற பெயரே அமைந்–தது. அவர் எழு–திய சிறந்த பாடல்–களை நாம் ‘திரு–வா–ச– கம்’ என்ற பெய–ரில் பாடித் துதிக்–கிற�ோ – ம்! ஓவியங்கள்: வேதகணபதி (த�ொட–ரும்) ðô¡

49

16-31 மே 2015

உணவில் ஆசை க�ொண்டவன் எதற்கும் துணிவான்!

15

அ

வன் சல்–மாட்சி என்ற கங்–கைக்–கரை ஊரை அடைந்–தான். அந்த கங்–கைக்–கரை ஊரில் அந்– த – ண ர்– க ள் மட்டுமே வசித்– த ார்– க ள். மிகச் சிறந்த அந்–த–ணர்–கள் அங்கு இருந்–தார்–கள். தவம் செய்–யாத அந்–தண – ர்–கள் அங்கு எவ–ரும் இல்லை. ரிஷி–களுக்கு ஒப்–பான யாஜர், ஜர் என்று இரண்டு சக�ோ–தர – ர்–கள் அங்கு இருந்–தார்–கள். எது கேட்டா– லும் தரு–கி–றேன் என்று அவர்–களுக்கு சத்–தி–யம் செய்து க�ொடுத்து அவர்–களின் உத–விய – ால் தனக்கு இந்த இரண்டு வரங்–களும் வேண்–டு ம் என்று விவ–ரித்–தான். அவர்–கள் இஷ்டி செய்து தரு–வத – ாக வாக்–களித்–தார்–கள். தன் நக–ரத்–திற்–குப் ப�ோய் திரண்ட செல்–வங் க – ள – �ோடு அந்த கங்–கைக்–கரை கிரா–மத்தை அடைந்– தான். தன்–னுட – ைய தமை–யன – ான யாஜேரி பற்றி, அவ–னுட – ைய தம்–பிய – ான உப–யா–ஜர் அர–சனி – ட – ம் பேசி–னார். ‘‘என்னை விட எல்லா விதங்–களி–லும் சிறந்–த– வ–ரான என் தமை–யனை முன்–னிட்டு நீ எந்–த–வி–த– மான யாகத்–தையு – ம் செய்–யல – ாம். ஆனால், அவர் வேறு வித–மான விருப்–பம் உள்–ள–வர். உண–வில் விருப்–ப–முள்–ள–வர். வழி–யில் மண்–ணில் விழுந்த பழங்–களை – க் கூட ருசி–யாக இருந்–தால் தூசி தட்டி விட்டு உண்–பதி – ல் ஆசை–யுள்–ளவ – ர். மணம் மிகுந்த

சமை–யலை அவர் மூக்கு உணர்ந்து விட்டால் அந்த இடத்–திற்–குப் ப�ோய் நின்று எனக்கு இந்த சமை– ய – லில் பங்கு க�ொடுங்– க ள் என்று கேட்டு வாங்– கி ச் சாப்–பி–டு–கி–ற–வர். சாப்–பி–டு– கி–ற–ப�ோதே இந்த உணவு இப்–படி இருக்–கும். அந்த உணவு அப்–படி இருக்–கும் இங்கே உணவு இப்– ப டி இருக்–கும் என்று விதம் வித– மாக ருசித்து ருசித்து அந்த உண–வைப் பற்றி மகிழ்ந்து பேசு– ப – வ ர். அன்– ன த்– தி ல் அவர் அதி– க ம் நாட்டம் வைத்– தி – ரு ப்– ப – த ால் அந்த மாதி– ரி – ய ான அன்– ன ங்– களை நீங்–கள் அவ–ருக்கு க�ொடுத்து சந்–த�ோ– ஷப்–ப–டுத்–தல – ாம். அந்த சந்–த�ோ–ஷத்தை நீங்– கள் வெளிப்–படு – த்–தின – ாலே அவர் உங்–களுக்கு வேண்–டி–ய–தைச் செய்–வார். எனவே, அவ– ரி–டம் ப�ோய் பேசுங்–கள்–’’ என்று ச�ொல்ல, விதம் வித–மான ருசி–கள் உள்ள உண–வைப் பற்றி யாஜ–னிட – ம் அந்த அர–சன் பேசி–னான். ஒவ்–வ�ொரு மனி–தனு – க்–கும் ஒவ்–வ�ொரு பல– வீ–னம் உண்டு. அந்த பல–வீ–னத்தை உப–ய�ோ– கப்–படு – த்–திக் க�ொண்டு தங்–களுக்கு வேண்–டிய காரி–யங்–களை செய்து க�ொள்ள பல–ருக்கு திற–மை–கள் உண்டு. இஷ்டி என்–கிற இஷ்– டத்–தைத் தரு–கின்ற அந்த யாகத்தை யாஜர் என்–கிற அந்–தண – ரை முன்–வைத்து அவ–ருக்கு பத்–துக�ோ – டி பசுக்–களை – த் தரு–வத – ா–கச் ச�ொன்– னான். அப்–ப–டிச் ச�ொன்–ன–தும் அவர் வாய் பிளந்து துள்ளி எழுந்து உடனே செய்–வ–தாக உறுதி அளித்–தார். பாஞ்–சால தேசத்–திலி – ரு – ந்து பெரிய படை விதம் வித–மான ப�ொருட்–க–ள�ோடு வந்து சல்–மாட்சி என்–கிற கங்–கைக்–கரை கிரா–மத்தை சூழ்ந்து க�ொண்–டது. அந்–தண – ர்–கள் சந்–த�ோஷ – – மா–னார்–கள். நன்கு உடுத்–தி–னார்–கள். நன்கு உண்–டார்–கள். அர–சனை சந்–த�ோஷ – ப்–படு – த்த எண்–ணின – ார்–கள். எந்–தக் கவ–லையு – ம் இல்–லா– மல் யக்–ஞத்–திற்கு வேண்–டிய சமித்–து–களை நீயே தேடி எடுத்–துக் க�ொண்டு வா என்று யாஜர் அர–ச–னுக்கு உப–தே–சித்–தார். அர–சன் காடு முழு–வது – ம் சுற்றி சுள்– ளி – க ளை ப�ொறுக்– கி – ன ான். அப்–படி ப�ொறுக்கி மூட்டை–கள – ா– கக் கட்டி–னான். தலை–யில் சுமந்து வந்–தான். த�ோளில் எடுத்து வந்– தான். அப்–படி செய்–கின்ற எல்லா செய்– க ை– க ளி– லு ம் அவ– ரு க்கு துர�ோ–ணரை பழி வாங்–கு–கின்ற எண்–ணமே இருந்–தது. ஒவ்–வ�ொரு

52

குச்–சியு – ம், ஒவ்–வ�ொரு செய–லும் அவ– ரி ன் தீராத தாபத்தை சுமந்து வந்–தான். க ல் – மி ஷி எ ன் – கி ற அ ந்த கங்–கைக்–கரை கிரா–மத்–தில் அந்– த–ணர்–கள் வாழ்ந்து வந்த அக்–ர– ஹா–ரம் யாக குண்–டம்–ப�ோல் ஒளி வீசி– ய து. எல்லா விரல்– களும் ஒன்–றாக இருப்–பதி – ல்லை என்–பது – ப�ோ – ல் அங்–குள்ள அந்–த– ணர்–களும் வேத விஷ–யத்தை வெவ்– வே று வித– ம ாக அணு– கி–னர். எந்–த–வித லாப–ந�ோக்–கும் இல்– ல ாது, எந்– த – வி த எண்– ண – மும் இல்–லாது அந்–த–ண–னாக வாழ்ந்து மறை–வதே வாழ்–வின் லட்–சிய – ம – ாக க�ொண்–டிரு – ந்–தவ – ர்– கள் இருந்–தார்–கள். ஒவ்–வ�ொரு வினைக்–கும் ஒரு வினை உண்டு. ஒவ்–வ�ொரு செய– லு க்– கு ம் ஒரு எதிர் செயல் உண்டு. இந்த ஜென்–மத்–தில் இப்–படி இருப்–ப�ோமே. எந்–த–வித ந�ோக்–க–மும் இல்–லா–மல், அந்–த–ண– னாக இருப்–பதே நியதி என்று வாழ்–வ�ோமே. இதற்கு ஏதே–னும் பலன் இருந்–தால் அடுத்த ஜென்–மத்–தில் அடை–வ�ோமே என்று அமை–தி –யாய் வாழ்ந்–த–வர்–கள் அங்கு இருந்–தார்–கள். எனக்–கென்று எது–வும் தேவை–யில்லை. எனக்கு கிடைத்– தி – ரு க்– கி ன்ற இந்த வீடு, இரண்டு பசுக்–கள், ஒரு மனைவி, மூன்று குழந்–கைள் இது ப�ோதும். இவ்–வுல – கி – ற்கு வேறு ஏதே–னும் செய்ய வேண்–டி–யி–ருப்–பின், மழை வேண்–டியி – ரு – ப்–பின், வெய்–யில் வேண்–டியி – ரு – ப்– பின், பயிர்–கள் செழிக்க வேண்–டி–யி–ருப்–பின் அதற்–குண்–டான பூஜை–களை நான் உல–கத்– தின் ப�ொருட்டு நான் செய்–யத் தயா–ராக இருக்–கி–றேன். இந்த உல–கம் எனக்கு செய்–தி– ருக்–கிற – து. நான் உல–கத்–திற்கு செய்ய வேண்– டாமா என்ற அந்–த–ணர்–கள் உண்டு. ஆசை இல்–லா–த–வர்–கள் மிகக் குறைவு. அந்–த–ணர்– களி–லும் ஆசை உள்–ளவ – ர்–கள் இருந்–தார்–கள். உண–வின் மீது ஆசை வைத்த அந்–த–ணர்– கள் அதன் ப�ொருட்டே வாழ்ந்– த ார்– க ள். ஓயா–மல் உண்–பது அவர்–களுக்கு உவப்–பாக இருந்–தது. வறுத்–தது, அவித்–தது, ப�ொடித்– தது, ஊற வைத்து உலர வைத்–தது, பிறகு ப�ொடித்து பட்–ச–ண–மாக்– கி– ய து என்– றெ ல்– ல ாம் விதம்– வி–த–மான பக்–கு–வங்–களை அவர்– கள் வாய்–விட்டு ச�ொன்–னார்–கள். விரும்பி உண்– ட ார்– க ள். பிறர் தயா–ரித்–ததை, அல்–லது தானே தயார் செய்–துக�ொ – ண்–டதை பற்–க– ளால் அரைத்து, சுவைத்து, சப்பு க�ொட்டி உறிஞ்சி சந்–த�ோ–ஷ–மாக உண்–டார்–கள். எண்–சாண் உடம்பு. இது ஒரு விரல் நீட்ட–முள்ள இந்த

ð£ô-°-ñ£-ó¡

ðô¡

16-31 மே 2015

நாக்கு என்ன ஆட்டம் ஆடு–கி–ற–தய்யா. உப்– புக்–கும், புளிப்–புக்–கும், இனிப்–புக்–கும் இந்த அன்–னங்–கள் தவிக்–கின்–றன. ப�ொற–ப�ொற – த்து கிடக்–கின்ற பருப்–புக – ளை அரைத்து அரைத்து உண்–பது, விழு–தாக்கி உள்–ளுக்–குள் தள்–ளுவ – து என்ன சுகம். உணவு ருசி நாக்கு வரை என்– கி–றார்–கள். இல்லை ஏலக்–கா–யும், முந்–திரி – யு – ம் கலந்த பாய–சம் உள்–ளுக்–குள்ளே ப�ோய் வயிற்– றுக்–குள் அடங்கி அங்–கி–ருந்து சிறு ஏப்–ப–மாக சின்ன தித்–திப்–பாக வாய்க்கு வரும்–ப�ோது அப்–ப–டியே கிறங்–கிப் ப�ோகி–றது. அரைத்த மாவை புளிக்க வைத்து பதி–னெட்டு த�ோசை, பிரட்டி பிரட்டி உண்ண, வத்–தல் குழம்பு, துவை–யல், மிள–குப்–ப�ொடி, நெய், சர்க்–கரை.... பதி–னெட்டு ப�ோதுமா ப�ோதாது. ஆனால், ப�ோதும் என்று அரை–குறை மன–த�ோடு எழுந்– தி–ருப்–பார்–கள். உனக்கு பிடிக்–குமே என்று க�ொண்டு வந்–தி–ருக்–கி–றேன் என்று இரண்டு அடுக்கு மூடிக்–க�ொண்டு வந்–தார்–கள். “என்ன அது?” “ஒன்–றில் சீடை–யும், இன்–ன�ொன்–றில் முறுக்கும்.” “அடேய் அடேய் எனக்கு மிக– வு ம் பிடிக்கமே” எடுத்து மடி–யில் வைத்–துக் க�ொண்–டான். “நிதா–ன–மாக உண்–ணுங்–கள்.” “நிச்– ச – ய ம் நிச்– ச – ய ம். உனக்– கென்ன வேண்டும்.” “ஒரு கன்–னி–கையை மன–தில் நினைத்–தி– ருக்–கிறே – ன். நீர் ப�ோய் விசா–ரித்து, என்–னைப்– பற்றிகூறி...” “அந்– த க் கன்– னி கை உமக்கே என்று வைத்–துக்– க�ொள்–ளும்.” “என்ன ச�ொல்–கி–றீர்.” “முறுக்கு க�ொடுத்–து–விட்டீர் அல்–லவா. இனி நான் வேலை செய்ய ஆரம்– பி த்து விடு–வேன்.” “முறுக்–கி–னால் வேலை செய்–வீ–ரா–?” “ஆமாம். முறுக்கு ஒரு விசே–ஷம் அல்–ல– வா” என்று அவர்–கள் பேசிக்– க�ொள்– வ ார்– க ள். அந்– த க் கன்–னிக – ையை அவர் எப்–பா– டு–பட்டே–னும் அவ–னி–டம் க�ொண்–டுப�ோ – ய் சேர்ப்–பார். அடுத்–த–முறை அதி–ர–ச–மும், ப�ொருள் விளங்கா உருண்– டை–யும் அவன் க�ொண்–டு– வந்து தரு–வான். ப�ொருள் வி ளங்கா உ ரு ண் – ட ை ! எதற்கு ப�ொருள் விளங்க வேண்– டு ம். உண்ண ருசி– யாக இருக்– கி – ற து. அது ப�ோதா–தா? யாஜர் இந்த வகை–யைச் சார்ந்–த–வர். உண்ண ஆசை இருப்–ப– வர்–களி–டம் ஒரு குறை இருக்–

கும். உணவு பற்றி பேசு–வ–தில் ஒரு கிறக்–கம் இருக்–கும். உண–வுக்–காக எவ்–வ–ளவு வேண்– டு–மா–னா–லும் கீழே இறங்கி வரு–கின்ற ஒரு இளிப்பு இருக்–கும். உம்–மைப்–ப�ோல் உண்டா என்ற புகழ்ச்சி இருக்–கும். இடுப்பு அசைந்து நிற்–பது, அதி–கம – ாக இருக்–கும். தயை செய்–யும் என்ற ஏக்–கம – ான கண்–கள் இருக்–கும். யாச–கம் கேட்–கின்ற பர–பர – ப்பு இருக்–கும். பத்து க�ோடி பசுக்–களா, எனக்கே எனக்கா. உம்–மு–டைய விருப்–பம் என்–ன? அதைச்–ச�ொல்–லும். அவன் ச�ொன்–ன–தும் அவர் நிமிர்ந்–தார். “இவ்–வ–ள–வு–தானா, ஏதும் அநி–யா–ய–மா– கக் கேட்டு– வி – ட – வி ல்– லையே , அடுத்– த – வ ர் மனை–வியை கூட்டிக்–க�ொடு என்று ச�ொல்–ல– வில்–லையே. மிக நியா–ய–மான க�ோரிக்கை அல்–லவா வைக்–கி–றார். ஒரு நல்ல பிள்ளை, ஒரு நல்ல மகள் வேண்– டு ம். அவ்– வ – ள – வு – தானே. நிச்–ச–யம் தரு–கிறே – ன். இந்த உல–கம் நம்–மால் மட்டுமே ஆன– தல்ல ராஜன். அங்கே தேவ– தை – க ள் பல– பேர் இருக்–கி–றார்–கள். பல்–வேறு வித–மான சூட்–ச–மர்–கள் இருக்–கி–றார்–கள். மரங்–களும், புதர்–களும், அருவி கரை–களும், ஆற்–றங்–கர – ை– களும் தேவ–தை–கள் உலா–வு–கின்ற இட–மாக இருக்–கின்–றன. அவற்றை அழைத்து வந்து முறைப்–படி பூஜை செய்து, யாகத்–தில் நிறுத்தி அவர்–களை அணுகி கேட்டோம் என்–றால் அவர்–கள் நிச்–சய – ம் நம்–முட – ைய விருப்–பத்தை நிறை– வே ற்– று – வ ார்– க ள். மனி– த ர்– க ளு– ட ைய விருப்–பத்தை நிறை–வேற்ற தேவ–தை–களுக்கு விருப்–பம் உண்டு. வார்த்–தை–க–ளால் குளி–ரச்– செய்து, பாராட்டி, பலி க�ொடுத்து அவர்– களை ஆனந்–த–மாக்கி நம்–மி–டையே கட்டிப்– ப�ோட வேண்–டும். என்–னால் கட்ட முடி–யும். பத்து க�ோடி பசுக்–கள் வந்–து–வி–டு–மல்–லவா.” “வந்–து–வி–டும்.” ஆயி–ரம் ஆயி–ர–மாய், லட்–சம் லட்–ச–மாய் பசுக்– க ள் சுற்– றி – யு ள்ள வனங்– க ளில் வந்து இறங்–கின. பசுக்–களின் வரு–கையை கண்டு மற்ற மிரு–கங்–கள் பயந்து ஓடின. பயமே இல்–லாத அந்த வனத்– தில் பசுக்–கள் தாவ–ரங்–களை ஆவ–லுட – ன் பறித்து உண்–டன. அ ர – ச ன் ச �ொன்ன ச �ொல்லை க ா ப் – ப ா ற் றி விட்டான். அந்– த – ண ர்– க ள் இனி காப்–பாற்ற வேண்–டும். ச�ௌத்–ரா–மணி என்–கிற அந்த யாகத்–தில் க�ௌசபி என்–கிற தேவதை உற்–பத்–தி–யா–னாள். யாஜ–ரி–டம் கட்டுப்–பட்டாள். அ ப் – ப டி த�ோ ன் – று – கி ன ்ற அ ந்த தே வ – தையை ய ா ர் ஹ�ோமம் செய்–கின்–றார்–கள�ோ அவர்–களே புரு–ஷன – ாக நின்று வரித்–துக்–க�ொள்–வார்–கள். அந்த ðô¡

53

16-31 மே 2015

தேவ– தையை கட்டுப் –ப–டுத்தி பத்–தி–னி–யாக்கி அவள் மூலம் தாங்–கள் வேண்–டிய – தை பெற்–றுக்– க�ொள்–வார்–கள். “பிரு– ஷ த் பிரு– ஷ த்– தியே, இந்த அக்–னி–யில் த�ோன்–றிய தேவ–தையே, உ ன க் – க ா ன அ வி ஸ் இத�ோ சுத்–த–மாக தயா– ராக இருக்–கிற – து. இதை எடுத்– து க் க�ொள்– வ – த ற்– காக வா.” அவர் அந்த அவிஸை மந்– தி – ரி த்த நைய்–வேத்–திய – த்தை அக்– னி–யில் உள்ள தேவ–தை–யி–டம் நீட்டி–னார். “நான் உனக்கு பத்– தி – னி – ய ா– வ – தி ல்லை. எனக்கு அந்த எண்–ணம் இல்லை. எனவே, இந்த அவிஸை ஏற்க மறுக்–கி–றேன்.” அந்த தேவதை பயந்–தாள். “நீ வந்–தா–லும் வா. நின்–றா–லும் நில். இந்த அவிஸ் உனக்கு தரப்–ப–டும். இதன் மூலம் நான் வேண்–டு–வன எனக்–குக் கிடைக்–கும். இத�ோ இந்த அவிஸ். எடுத்–துக்–க�ொள்,” அந்த அக்–னிக்கு அவிஸை அவர் சமர்ப்–பித்–தார். அவிஸ் அக்னி ஏற்–றுக்–க�ொண்–டது. அந்த தேவதை அதில் உள்ள சத்தை தனக்–குள் வாங்–கிக்–க�ொண்–டாள். அந்த தேவ–தை–யின் உத–விய – ால் அந்த அக்–னியி – ல் கருத்த நிற–மும், சிவந்த உத–டும், அக–ல–மான த�ோள்–களும், உறு– தி – ய ான த�ொடை– க ளும், உய– ர – மு ம், செஞ்–சடை ப�ோன்ற தலை முடி–யும், அழுத்–த– மான புரு– வ – மு ம், கூர்– மை – ய ான மூக்– கு ம், கையிலே வில்–லும், முது–கிலே அம்–பு–றாத்– தூ–ணி –யும், இடுப்–பி லே கத்–தி –யும் உடைய ஒரு இளை–ஞன் த�ோன்–றி–னான். அக்–னியை விட்டு வெளியே வந்து யாஜரை பணிந்–தான். இவன் பாண்–ட–வ–ருக்கு சிநே–கன். துர�ோ– ண–ருக்கு யமன். பல ப�ோர் களங்–கள் காணப்– ப�ோ–கின்ற வெல்ல முடி–யாத வீரன் என்று அச–ரீரி எழும்–பிற்று. பாஞ்– ச ால மன்– ன ன் குதூ– க – லி த்– த ான். பாஞ்–சா–லர்–கள் சந்–த�ோஷ – த்–தில் ஆர–வா–ரம் செய்–தார்–கள். மறு–படி – யு – ம் தேவதை சந்–த�ோஷ – – மாக தன்–னிலி – ரு – ந்து ஒரு அழ–கிய பெண்ணை உற்– ப த்தி செய்– த து. சுரு– ள ான கூந்– த – லு ம், கருத்த நிற–மும், திட–மான உடம்–பும், அழ–கிய உத–டும், ய�ௌவ–னமு – ம், பெரிய ஸ்த–னங்–களும் க�ொண்ட ஒரு பெண்–மணி யாகத்–தி–லி–ருந்து வெளிப்–பட்டாள். “இவள் மிகப்–பெ–ரிய பத்–தினி. ஐவரை மணக்–கப் ப�ோகி–ற–வள். இவ–ளால் சத்–தி–ரிய குலம் குண–மட – ை–யும். சத்–தி–ரி–ய–குல – ம் அழி– வ–தற்கு இவள் கார–ண–மாக இருக்–கி–றாள். அதற்–கா–கவே பிறந்–திரு – க்–கிற – ாள். இந்த யாகம் ஒரு சம்–பவ – ம். இவர்–கள் பிறப்பு எப்–ப�ோத�ோ

54

ðô¡

16-31 மே 2015

தீ ர் – ம ா – னி க் – க ப் – ப ட்ட விஷ–யம். யாஜர் என்–கிற உத்–த–ம–மான அந்–த–ணரே, உம்– மு – ட ைய மந்– தி – ர ங்– க ளு க் கு க ட் டு ப் – ப ட் டு இ வ ர் – க ளை உ ற் – ப த் தி செய்–தேன். இவர்–களுக்கு வேறு யாரும் தாயா–ராக வேண்– ட ாம். எனவே, உம்மை நான் புரு–ஷ–னாக வரிக்– கி – றே ன். என்னை பத்–தி–னி–யாக நீங்–கள் அங்– கீ–கரி – த்–துக்–க�ொள்–ளுங்–கள். இ வ ர் – க ளு க் கு ந ா னே தாயாக இருக்– கி – றே ன்” என்று அந்த தேவதை சூட்–சம – ம – ாக யாஜரை வந்–த–டைந்–தது. யாஜர் அந்த இளை–ஞ–னை–யும், அந்த யுவ–தி–யை–யும் வழி நடத்–திக்–க�ொண்டு அர–ச– னி–டம் வந்து நின்–றார். “இவர்– க ள் இரண்டு பேரை– யு ம் உம்– மி– ட ம் தத்– த ம் அளிக்– கி – றே ன் என்று நீர் வார்த்து க�ொடுத்– த ார். அவர்– க ள் இரு– வ – ரை– யு ம் பார்த்து இவரே உமக்கு தந்தை. இவரே உமக்கு உறவு. இந்த அர–சனை பணி– வீ–ரா–க” என்று கட்ட–ளையி – ட்டார். அவர்–கள் இரு–வ–ரும் அந்த அர–ச–னின் காலில் விழுந்து பணிந்து கைகூப்பி நின்–றார்–கள். கண்–களில் நீர் ச�ொரிய, உடம்பு உணர்ச்சி வசத்–தில் துடிக்க யாஜரை ந�ோக்கி பாஞ்–சால அர–சன் துரு–பத – ன் கைகூப்–பின – ான். இரண்டு குழந்–தை–க–ளை–யும் இழுத்து அணைத்–துக்– க�ொண்– ட ான். கரு– வி ல் பிறக்– க ாது, சிறு குழந்–தை–க–ளாக இருக்–காது வாலிப வய–தின் விளிம்–பில் நிற்–கின்ற அந்த இரண்டு குழந்– தை–களும் தங்–களு–டைய ஸ்வீ–கார தந்–தையை அணைத்–துக் க�ொண்–டார்–கள்.Wஅவ–ன�ோடு கைக�ோர்த்–துக் க�ொண்–டார்–கள். ம கா– ப ா– ர – த த்– தி ன் இன்– ன�ொ ரு முக்– கி–ய–மான விஷ–யம் அங்கு நடை–பெற்–றது. மகா–பா–ர–தத்–தின் கார–ணம் அங்கு த�ோன்–றி –விட்டது. சத்–தி–ரி–யர்–களின் நாசத்–திற்–கான விஷ–யம் அங்கு நடந்–துவி – ட்டது. மகா–பா–ரத – ம் ஒரு–நாள் செயல் அல்ல. அது வெகு–கா–லம் முன்பே திட்ட–மிட – ப்–பட்டு பல்–வேறு இடங்– களில் பல்–வேறு வித–மாய் வளர்ந்–துக�ொ – ண்–டி– ருக்–கிற – து. அத–னுட – ைய ஒரு வளர்ச்சி இத�ோ இங்–கி–ருக்–கி–றது. திருஷ்–டத்–யும்–னன் என்–கிற இந்த இளை– ஞ – னு ம் திர�ௌ– ப தி என்– கி ற இந்–தப் பெண்–ணும் மகா–பா–ரத – த்–தின் கதைக்கு கார–ண–மா–னார்–கள். துர�ோ–ண–ரின் மர–ணம் எழு–தப்–பட்டு–விட்டது. விதி தன் முடிவை எழு– தி – வி ட்டதை துர�ோ– ண ர் உணர்ந்– த ார். துரு– ப – த – னி ன் மக–னான திருஷ்–டத்–யும்–னனை வர–வழை – த்து அவ–னுக்கு வித்–யா–ரம்–பம் செய்து வைத்து

அவ– னு க்கு அஸ்– தி ர வித்– தையை கற்– று க்– க�ொ–டுத்–தார். அவ–னும் தன்–னுட – ைய சூட்–சம புத்–தி–யால் அவர் கற்–றுக்–க�ொ–டுத்–த–தை–விட அதி–க–மான விஷ–யங்–களை அவ–ரி–ட–மி–ருந்து கிர–கித்–துக் க�ொண்–டான். விதி என்–பதை யாரா–லும் வெல்ல முடி–யாது. தன்–னு–டைய முடிவு எவ–ரால் எழு–தப்–பட்டால் என்–ன? முடிவு வந்தே தீரும். அது இவன் கையால் வந்–தது பற்றி எனக்கு எந்த ஆட்–சேப – னையும் இல்லை என்ற எண்–ணத்–தில் துர�ோ–ணர் இந்–தச் செய–லைச் செய்–தார். தன் சுகம் பற்றி எந்த கருத்–தும் இல்–லாது பிர–மாண்–ட–மான வாழ்க்கை ஓட்டத்–தில், தான் ஒரு இலை, சருகு என்று புரிந்–து– க�ொண்ட அந்–த–ணர்– களும் துர�ோ–ணர – ைப்–ப�ோல உள்–ளவ – ர்–களும் இருந்–தார்–கள். வாழ்க்–கை–யில் எந்த எதிர்ப்–பும் இன்றி மிதந்–தார்–கள். துர�ோ– ண ர் ஒட்டு– ம�ொ த்– த – ம ாய் தன் வாழ்க்–கை–யைப் பற்றி ய�ோசித்–தார். இது– வரை என்ன செய்– தி – ரு க்– கி – ற�ோ ம். இதன் விளைவு என்–ன–வாக இருக்–கும். எதற்–காக இத்–தனை விஷ–யங்–கள் நடை–பெ–று–கின்–றன என்று சிந்– தி க்– க த் துவங்– கி – ன ார். தன் மக– னுக்கு ஒரு குவளை பால் க�ொடுப்–ப–தற்–காக இ த்– த னை பெரி ய க ாரி– ய த்தை த ான் செய்ய வேண்–டி–யி–ருந்–தது. அஸ்–வத்–தா–மன் அழு– த ால் அவ– ர ால் தாங்க முடி– ய ாது. ஆனால், அஸ்–வத்–தா–மனு – க்கு ஒப்–பாக அவர் அடுத்–த–படி நேசிப்–பது அர்–ஜு–னனை. அவ– னு–டைய வீரம் அவரை சிலிர்க்க வைத்–தது. அகத்–தி–யர் மூல–மாக அவ–ரு–டைய சிஷ்–ய– ரான அக்–னி–ய–ச–ரி–டம் தான் வில்–வித்தை கற்–றுக்–க�ொண்–ட–தும், அந்த அக்–னி–யி–டம் கற்– று க்– க�ொ ண்– டதை அர்– ஜு–ன–னி–டம் மாற்–றி–விட்ட– தும் அவ–ருக்கு எத–னால் என்– பது புரிந்–தது. என்ன நடக்–கும் எ ன் – ப தை கி ர – க ங் – க ளை வைத்– து ம், உள்– ளு – ண ர்– வ ா– லும் அவர் புரிந்–து–க�ொண்– டார். அவர் அர்– ஜ ு– ன – னுக்கு ஆள் அனுப்–பி–னார். அவனை அரு–கில் வைத்–துக்– க�ொண்–டார். “இனி ச�ொல்–லித் தரு–வ– தற்கு என்– னி – ட ம் ஒன்– று ம் இல்லை. நான் ச�ொல்–லித் தந்–த–தற்கு அப்–பால் நீ இன்– னும் பல விஷ– ய ங்– க ளை தெரிந்–து–க�ொள்–ளப் ப�ோகி– றாய். உனக்கு பர–மேஸ்–வர – ன் துணை செய்– வ ான். அர்– ஜுனா, இங்கு ஏத�ோ ஒரு பெரும் செயல் நடந்–து–க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. பூமி–யி–னு–டைய பாரம் குறை–யப் ப�ோகி–றது. பெரும் யுத்–தங்–கள நடை–பெற – ப் ப�ோகின்–றன. அதற்–கா–கத்–தான்

சக–லரு – ம் இத்–தனை உச்–சக – ட்ட திற–மைய�ோ – டு இருக்–கிற – ார்–கள். அதி–கம் பேர் அதிக வித்தை தெரிந்து அலைந்–துக�ொ – ண்–டிரு – ந்–தால் யுத்–தம் வராது, வேறு என்ன நடக்–கும்? சத்–திரி – ய – ர்–கள் துடிப்–ப�ோடு இருப்–பது யுத்–தத்–திற்கு அறி–குறி. யுத்–தம் வரத்–தான் செய்–யும். உன்–னை–விட தனுர்–வித்–தை–யில் சிறந்–த–வன் வேறு எவ–ரும் இல்லை. உன்–னால் ஜெயிக்–கப்–பட முடி–யா–த– வன் யாரும் இல்லை-ஒரே ஒரு–வர – ைத்–தவி – ர. அவர் கிருஷ்ண பர–மாத்மா. யாதவ குலத்–தில் பிறந்து மாம–னான கம்– ச னை அழித்து, காளிங்– க னை நர்த்– த – னம் செய்து க�ொன்று, பல தீய–வர்–களை அழித்த கிருஷ்–ணப – ர – ம – ாத்மா உனக்கு நண்–ப– ரா–கப் ப�ோகி–றார். அவரே பிர–பஞ்–சத்–தின் எல்– லை – ய ற்ற அதி– க ாரி. அவரே இங்கு இறந்த கால–மும், நிகழ்–கா–ல–மும், எதிர்–கா–ல– மு–மாய் இருப்–ப–வர். அவரே எல்–லா–மு–மா–ன– வர். அவரே இந்த பிர– ப ஞ்– ச ம். எனவே, அவ– ர ைத்– த – வி ர மற்ற அத்– த னை பேரை– யும் உன் பாணங்–க–ளால் நீ எதிர்க்–க–லாம். ஆனால் அந்த கிருஷ்–ண–ப–ர–மாத்–மா–விற்கு நீ உண்–மைய – ான நண்–பன – ாக மாற வேண்–டும்; மாறு–வாய். உன்–னைப் பற்றி அவர் மிகுந்த கரு–ணை–ய�ோடு இருக்–கிற – ார். உன்–னுட – ைய சூட்–சம சக்–தி–யான இந்–தி–ரன் அவ–ரு–டன் ப�ோய் இங்கு அர்–ஜு–னன் என்–ப–வன் குந்–தி– யி–னுட – ைய கனிஷ்ட குமா–ரன – ாக பிறந்–திரு – க்– கி–றான். அவ–னுக்கு உங்–களு–டைய சகா–யம் தேவை. அவனை நீங்–கள் ஆத–ரிக்க வேண்–டும் என்று பணி–வா–கக் கேட்டுக் க�ொண்–டான். கிருஷ்–ண–மூர்த்தி மிக–வும் முகம் மலர்ந்து நான் அர்– ஜ ு– ன னை, என் அத்– தை – யி ன் மகனை மிக– வு ம் நேசிக்– கி – றே ன் . அ வ ன் இ ல் – ல ா து நான் இல்லை. என் அத்– தனை ச�ொத்– து – க ளும் அவ– னுக்– கு ச் ச�ொந்– த – ம ா– ன வை. அ வ – ன ா ல் – த ா ன் எ ன் – னு – டைய காரி– ய ங்– க ள் நிக– ழ ப்– ப�ோ – கி ன் – ற ன . அ வ னை சந்– தி க்– கி ன்ற நேரத்– தி ற்– க ாக நான் ஆவ– ல ாக காத்– தி – ரு க்– கி – றே ன் எ ன் று ப தி ல் ச �ொ ன் – ன ா – ர ா ம் . மி க உத்–த–ம–மான ஒரு புரு–ஷனை நீ சினே– க – ம ாக அடை– ய ப் ப�ோகி– ற ாய். அவ– ரு க்– கு ம், உனக்–கும் விளை–யாட்டா–கக்– கூட சண்டை வராது. அர்– ஜுனா, குந்–தியி – ன் மைந்–தனே, கிருஷ்ண பர– ம ாத்– ம ாவை சர– ண டை. அவரை இறுக்க பிடித்– து க் – க�ொ ள். இது உனக்கு நான் வைக்– கு ம் வேண்–டு–க�ோள்.” (த�ொடரும்) ðô¡

55

16-31 மே 2015

பிரசாதங்கள்

16-31 மே 2015

ðô¡

என

்ற

ê‰Fó«ôè£ ó£ñ͘ˆF

கல்–கண்டு வடை

கச–கசா உருண்டை

என்–னென்ன தேவை? உளுந்து - 1½ கப், பச்–ச–ரிசி - 2 மேஜைக்–க–ரண்டி, ப�ொடித்த கல்–கண்டு - ½ கப், வெல்–லம் - ½ கப், அரிசி மாவு - சிறிது, விருப்–பப்–பட்டால் ஏலக்–காய் தூள் - ¼ டீஸ்–பூன், ப�ொரிப்–ப–தற்கு எண்–ணெய் - தேவை–யான அளவு.

என்–னென்ன தேவை? சுத்–தம் செய்த ஃப்ரெஷ் கச–கசா-1 கப், நெய்-¼ கப், வெல்–லம்-1 கப், ஏலக்–காய் தூள் - ¼ டீஸ்–பூன், ப�ொடித்த முந்–தி–ரிப்–ப–ருப்பு - 1 டேபிள் ஸ்பூன், க�ொப்–பரை (அல்–லது) வதக்–கிய தேங்–காய்த் துரு–வல் - 1 டேபிள் ஸ்பூன். எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? ஒரு கடா–யில் சிறிது நெய் விட்டு அதில் கச–க–சாவை ப�ோட்டு வறுக்–க–வும். வேற�ொரு பாத்–திர – த்–தில் வெல்– லத்–தைப் ப�ோட்டு சிறிது நீர் சேர்த்து கரைத்து வடி–கட்டி மீண்–டும் வடித்து வெல்–லக் கரை–சலை அடுப்–பில் வைத்–துக் காய்ச்–ச–வும். பாகு கம்பி பதம் வந்–த–தும், ஏலம், க�ொப்–ப–ரைத் துரு–வல், கச–கசா, முந்–திரி சேர்த்து மீதி– யி–ருக்–கும் நெய்யை சிறிது, சிறி–தாக விட்டு நன்–றாக சுருண்டு வரும் பக்–கு–வத்–தில் இறக்கி, கை விடா–மல் கிள–ற– வும். இந்–தக் கலவை சூடாக இருக்–கும் ப�ோதே விருப்–ப–மான அளவு உருண்–டை–க–ளா–கப் பிரித்து வைக்–க–வும். விருப்–பத்–திற்கு அலங்–க–ரிக்–க–வும். இந்த கச–கசா உருண்–டையை செய்–வது சுல–பம். வயிற்–றுக்–கும், உடம்–பிற்–கும் குளிர்ச்–சி–யைத் தரும். இது வெயில் காலத்–திற்கு உகந்த க�ொல்–கத்தா படை–யல்.

ழந்–தைக்கு என்ன பிடிக்–கும் என்று யார் தீர்–மா–னம் செய்–கி–றார்–கள்? நாம்–தா–னே! மூன்று வய–துக்–குள் தனக்கு இது–தான் பிடிக்–கும், இந்–தச் சட்டை–தான் வேண்–டும், இந்–தப் பாவா–டை–தான் வேண்–டும் என்று தன் ச�ொந்த அபிப்–ரா–யத்–தைச் ச�ொல்–லத் தெரி–யாத நிலை– யில் இருக்–கும் அந்–தக் குழந்–தைக்கு எந்த ஆடையை அணி–வித்–தால் அழ–காக இருக்–கும் என்று நாமா–கத்–தானே கற்–பனை செய்–துக�ொ – ண்டு பல ரெடி–மேட் கடை–களில் ஏறி இறங்கி ஆடை–கள – ைத் தேர்வு செய்–கிற�ோ – ம்! குழந்–தை–யும் தெய்–வ–மும் ஒன்று அல்–ல–வா? அத–னால்–தான் பக–வா–னுக்–கும் நம் விருப்–பத்–திற்–கேற்–ற–படி அலங்–கா–ரங்–கள் செய்–கிற�ோ – ம்; நாம் விரும்–பும் உண–வு –வ–கை–களை நிவே–த–ன–மா–கப் படைக்–கி–ற�ோம். ஆனால், ஒரு வித்–தி–யா–சம் - இந்த அலங்–கா–ரங்–கள் இன்–னின்ன சம–யத்–தில் இப்–ப–டி–யிப்–ப–டித்–தான் இருக்–கவே – ண்–டும் என்று ஒரு க�ோயில்–களில் வரை–முறை செய்–து வை – த்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். அதன்–படி அதா–வது, அந்–தந்த சம்–பி–ர–தா–யப்–படி அந்–தந்த தெய்–வங்–களுக்கு அலங்–கா–ரம் செய்–யப்–ப–டு–கி–றது; பிர–சா–த–மும் தயா–ரித்து சமர்ப்–பிக்–கப்–ப–டு–கி–றது. இது க�ோயில் நடை–முறை. நாம் வீடு–களில் நம் குழந்–தை–யைப் ப�ோல–வே–தான் தெய்–வத்–தை–யும் பாராட்டு–கிற�ோ – ம். அத–னால் நாம் மனம் விரும்–பித் தயா–ரிக்–கும் பிர–சா–தங்–களை இறை–வ–னுக்கு சமர்ப்–பித்து அவ–ரது நல்–ல–ருள – ைப் பெறு–வ�ோம்.

கு

56

16-31 மே 2015

ðô¡

57

த�ொகுப்பு: ஆர்.வைதேகி | படங்–கள்: கிருஷ்–ண–மூர்த்தி

என்–னென்ன தேவை? கெட்டி–யான அவல் (வெள்ளை + சிவப்பு) - தலா ½ கப், (பெரிய வெங்–கா–யம் - 1, பச்–சைமி – ள – க – ாய் - 3, இஞ்சி - 1 மேஜைக்–க–ரண்டி, மல்–லித்–தழை - ½ கப்) அனைத்–தை–யும் ப�ொடி–யாக ப�ொடிக்–க–வும், சீர–கம் - ½ டீஸ்–பூன், பெருங்– கா–யம் - சிறிது, உடைத்த வேர்க்–க–டலை-¼ கப், அரிசி மாவு-2 மேஜைக்–கர – ண்டி, உப்பு, எண்–ணெய்-தேவைக்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? இரண்டு அவல்–களை – –யும் சேர்த்து கழுவி வடித்து ½ கப் தண்–ணீர் சேர்த்து ஊற விட–வும். 10 நிமி–டத்–திற்கு மேல் எண்–ணெ–யைத் தவிர யாவற்–றை–யும் சேர்த்து கலக்–க–வும். இதனை வடை மாதிரி தட்டி சிறிது ப�ொடித்த (ஒன்–றும் பாதி–யாக) காய்ந்த அவ–லின் மேல் புரட்டி வடை–யாக எண்–ணெ–யில் தட்டி ப�ோட்டு எடுக்–க–வும். குறிப்பு : உதிர்ந்–தால் மேலும் சிறிது அரிசி மாவு சேர்க்–க–லாம்.

(Deep Fry) அதிக எண்–ணெ–யில் ப�ொரிக்க விரும்–பா–தவ – ர்–கள், தவா–வில் சிறிது எண்–ணெய் விட்டு சிறிய (தட்டை– யான வடை–யாக) டிக்கி மாதிரி தட்டி ப�ோட்டு இரண்டு பக்–க–மும் திருப்பி ப�ோட்டு வடை–யாக எடுத்து தக்–காளி, புதினா, தேங்–காய் சட்–னி–யு–டன் படைத்து பரி–மா–ற–வும்.

அவல் வடை காரம்

என்–னென்ன தேவை? பாசு–மதி அரிசி அல்–லது ப�ொன்னி அரிசி - 1 கப், ஃப்ரெஷ் டபுள் பீன்ஸ் த�ோல் உரித்–தது - ½ கப், உப்புதேவை–யான அளவு, வெந்தய இலை (உலர்ந்–தது) - 1 டேபிள் ஸ்பூன், நெய் - 2 டேபிள் ஸ்பூன், தேங்–காய் பால் - 2 கப், கறி–வேப்–பிலை - சிறிது. ப�ொடி–கள் : பட்டை - ½ அங்–கு–லத்–துண்டு, பிரி–யாணி இலை - 1, ஏலக்–காய் - 1, கிராம்பு - 2 (வறுத்து ப�ொடித்–தது), இஞ்சி, பூண்டு விழுது - சிறிது, வெங்–கா–யம் - 6, பச்–சை–மி–ள–காய் - 6. எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? மிக்–ஸி–யில் இஞ்சி, பூண்டு, பச்–சை–மி–ள–காய் சிறிது உப்பு ப�ோட்டு அரைத்–துக் க�ொள்–ள–வும். இப்–ப�ோது குக்–க–ரில் நெய் விட்டு சூடா–ன–தும் உலர்ந்த வெந்–தய இலையை (கஸ்–தூரி மேத்தி) ப�ோட–வும். பின் ப�ொடித்த வெங்–கா–யம் சேர்த்து வதக்–க–வும். அரைத்த விழுது சேர்த்து, டபுள் பீன்ஸ் சேர்த்து வதக்–க–வும். தேங்–காய் பால் சேர்க்–க–வும். தேவை– யான உப்பு சேர்த்து க�ொதித்–த–தும் ஊற வைத்த அரி–சியை சேர்த்து கிளறி குக்–கரை மூட–வும். 15 நிமி–டம் கழித்து அடுப்பை அணைத்து இறக்கி கறி–வேப்–பிலையை – தூவி 1 டீஸ்–பூன் நெய் சேர்த்து கிளறி தயிர் பச்–சடி, சிப்ஸ்–வு–டன் பரி–மா–ற–வும். நிலாச்–ச�ோறு ரெடி. டபுள் பீன்ஸ் கிடைக்–கா–விட்டால் பச்–சைப்– பட்டாணி க�ொண்–டும் செய்–ய–லாம்.

டபுள் பீன்ஸ் புலாவ்

எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? பச்–ச–ரிசி, உளுந்தை 3/4 மணி நேரம் ஊற வைத்து பின் வடித்து வைக்–க–வும். வெல்–லத்தை சிறிது தண்–ணீர் விட்டு கரைத்து கெட்டி–யாக வடித்து வைக்–க–வும். இப்–ப�ோது அரிசி, உளுந்து, வெல்–லக்–க–ரை–சல், ஏலக்காய் தூள், ப�ொடித்த கல்–கண்டு சேர்த்து கெட்டி–யாக அரைத்–துக் க�ொள்–ள–வும். தண்–ணீர் சேர்த்து அரைக்–கக்– கூ–டாது. இதனை கெட்டி–யாக அரைத்து வைத்–துக் க�ொண்டு, இத்–துட – ன் அரிசி மாவை–யும் சேர்த்–துக் கரைத்து எண்–ணெயை சூடாக்கி மாவை வடை–க–ளாக தட்டிப் ப�ோட்டு மித–மான தீயில் வேக விட்டு எடுக்–க–வும். குறிப்பு: உளுந்–தம் வடைக்கு அரைப்–பது ப�ோல் நன்கு அரைக்க வேண்–டும். வடை மிரு–து–வாக வரும்.

êQ

¬õè£C&2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

Aö¬ñ

݃Aô îI› «îF «îF

ðóE Þó¾ 11.27 ñE õ¬ó

ܲMQ Þó¾ 12.25 ñE õ¬ó

ï†êˆFó‹

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

«ò£è‹

Fó«ò£îC Þó¾ 9.48 ñE õ¬ó

¶õ£îC Þó¾ 8.49 ñE õ¬ó

ãè£îC Þó¾ 7.22 ñE õ¬ó

îêI ñ£¬ô 5.40 ñE õ¬ó

ïõI ðè™ 3.40 ñE õ¬ó

ÜwìI ðè™ 1.42 ñE õ¬ó

êŠîI ðè™ 11.54 ñE õ¬ó

êw® 裬ô 10.16 ñE õ¬ó

ð…êI 裬ô 9.05 ñE õ¬ó

궘ˆF 裬ô 8.16 ñE õ¬ó

F¼F¬ò 裬ô 8.04 ñE õ¬ó

¶MF¬ò 裬ô 8.22 ñE õ¬ó

Hóî¬ñ 裬ô 9.02 ñE õ¬ó

²õ£F Þó¾ 6.27 ñE õ¬ó

CˆF¬ó ñ£¬ô 4.41 ñE õ¬ó

Üvî‹ ðè™ 2.34 ñE õ¬ó

àˆFó‹ ðè™ 12.14 ñE õ¬ó

Ìó‹ 裬ô 9.40 ñE õ¬ó

ñè‹ è£¬ô 7.04 ñE õ¬ó

ñè‹ ï£œ º¿õ¶‹

Cˆî 31.08 H¡¹ ñóí

ñóí 26.43 H¡¹ ÜI˜î

ÜI˜î 21.24 H¡¹ Cˆî

ñóí 15.35 H¡¹ Cˆî

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ñóí 60.00 ï£N¬è

eù‹

eù‹

°‹ð‹

°‹ð‹

ñèó‹

ñèó‹

ñèó‹

î²

ÝJ™ò‹ ÜF裬ô 4.42 ñE õ¬ó Cˆî 56.45 H¡¹ ñóí

M¼„Cè‹ î²

Cˆî 47.12 H¡¹ ñóí Cˆî 51.24 H¡¹ ñóí

Ìê‹ Þó¾ 2.34 ñE õ¬ó

¹ù˜Ìê‹ Þó¾ 12.53 ñE õ¬ó

Hó«î£û‹. CõîKêù‹ CøŠ¹ ÜO‚°‹.

«è£Ì¬ü ªêŒò. Ü¡ùî£ù‹ ïô‹ .

Ü‚Q«î£û‹ 裬ô 8.58&‚° Gõ˜ˆF ãè£îC Móî‹.

°¼ðèõ£¬ù îKC‚è °ô‹ î¬ö‚°‹.

êóvõF¬ò õíƒè êèô è¬ôèO½‹ ªõŸP A†´‹.

¶˜‚¬è, ¬ðóõ˜ îKêù‹ ïôñO‚°‹.

èˆFK «î£û‹. Þó¾ 8.58&‚° Gõ˜ˆF.

ï£è̬ü ªêŒò ïô‹ à‡ì£°‹.

êw® Móî‹. º¼èŠªð¼ñ£¬ù îKC‚è ï¡Á.

Mõ£è . ²ðG蛾膰 ïô‹.

궘ˆF Móî‹. Mï£òè¬ó õíƒè ï¡Á.

M¼„Cè‹

Í¡ø£‹H¬ø ê‰Fó îKêù‹ ñ.

F¼õ£F¬ó Þó¾ 11.37 ñE õ¬ó ñóí 44.02 H¡¹ ÜI˜î

¶ô£‹

«ê£ñõ£ó Hóî†êí‹. A¼ˆF¬è Móî‹.

Üñ£õ£¬ê H¶˜î˜Šðí . Ü¡ùî£ù‹ ï¡Á.

êmvõó¬ó ÌT‚è êôùƒèœ b¼‹.

M«êû °PŠ¹èœ

¶ô£‹&M¼„Cè‹ ²ð. ܬùˆ¶ ²ðG蛾膰‹ ï¡Á.

ÜI˜î 41.30 H¡¹ Cˆî

¶ô£‹

è¡Q

è¡Q

ê‰Fó£wìñ‹

I¼èYKû‹ Þó¾ 10.53 ñE õ¬ó Cˆî 60.00 ï£N¬è

«ó£AE Þó¾ 10.46 ñE õ¬ó

Üñ£õ£¬ê 裬ô 10.14 ñE õ¬ó A¼ˆF¬è Þó¾ 10.50 ñE õ¬ó ñóí 4.10 H¡¹ ÜI˜î

궘ˆîC ðè™ 11.50 ñE õ¬ó

Fó«ò£îC ðè™ 1.45 ñE õ¬ó

FF

கணித்தவர்: ‘ஜ�ோதிட மணி’ வசந்ததா சுரேஷ்குமதார்

மே ோதம் 16-31 (வைகாசி) பஞ்ாஙக குறிப்புகள்

ÝùIèñ Fùèó¡ °¿ñˆFL¼‰¶ ªõOò£°‹ ªîŒiè ñ£î‹ Þ¼º¬ø Þî›

ðô¡

ê‰î£ Mõó‹

ãªü¡† Íôñ£è õ¼ì ê‰î£ & 480/-& Ü…ê™ õNò£è õ¼ì ê‰î£ & 720/-& ê‰î£ ªî£¬è¬ò KAL PUBLICATIONS, CHENNAI -4 â¡ø ªðò¼‚° ®ñ£‡† ®ó£çŠ† â´ˆ«î£ Ü™ô¶ ñEò£˜ì˜ Íôñ£«õ£ W›‚裵‹ ºèõK‚° ÜŠH ¬õ‚辋: î¬ô¬ñ «ñô£÷˜&MŸð¬ù (CHIEF MANAGER, SALES),

Ý¡Iè‹ ðô¡,

ºóªê£L ñ£ø¡ ìõ˜v, 73, â‹.ݘ.R ïè˜ Hóî£ù ꣬ô, â‹.ݘ.R ïè˜, ªê¡¬ù & 600 028.

Ph: 044 & 4467 6767 Extn 13411

ÝùIèñ ðô¡ ªðò˜:________________________________________«îF:__________________ ºèõK:_______________________________________________________________ _____________________________________________________________________ ___________________________________________________________________ ªî£¬ô«ðC â‡:________________________ªñ£¬ð™:_____________________ Þ.ªñJ™:___________________________________________________________ __________________(Ïð£Œ____________________________________ñ†´‹) _____________________________________________õƒAJ™ â´‚èŠð†ì _______________________________⇵œ÷ ®.® Þ¬í‚èŠð†´œ÷¶. Ý¡Iè‹ ðô¡ ñ£î‹ Þ¼º¬ø Þî¬ö ãªü¡† Íôñ£è / Ü…ê™ õNò£è å¼ õ¼ìˆFŸ° ÜŠH ¬õ‚°ñ£Á «è†´‚ ªè£œA«ø¡.

¬èªò£Šð‹





®ñ£‡† ®ó£çŠ¬ì, W›‚裵‹ Êð¬ùŠ ̘ˆF ªêŒ¶ ެ툶 ÜŠð¾‹. ê‰î£ ªî£¬è A¬ìˆî¶‹ îèõ™ ªîKMˆîH¡ HóF¬ò ÜŠH ¬õ‚è ãŸð£´ ªêŒòŠð´‹.

நட்–சத்–திர– ங்–கள – ை 27 பெரு–மைப்–படு– த்–தும் வைப–வம் ப

ர–சு–ராம திருத்–த–லம் என்று ப�ோற்–றப் ப – டு – ம் கேரள மாநி–லத்–தில் எண்–ணற்ற க�ோயில்–கள் அமைந்–துள்–ளன. ஒவ்–வ�ொரு க�ோயி– லி ன் வர– ல ா– று ம் மிக– வு ம் அபூர்– வ – மா–னது. கேரள கலா–சா–ரத்–துக்–கும் ஆசார ஆரா–தனை – க்–கும் உரிய வகை–யில் இங்–குள்ள க�ோயில்–களில் இன்–றும் வழி–பாட்டு முறை– கள் நடை–பெற்று வரு–கின்–றன. அந்த வகை–யில் வரு–டத்–தில் ஒரு மாதம் மட்டுமே பூஜை–கள் நடை–பெ–றும் அற்–பு–தக் க�ோயில் ஒன்று உண்டு. கேரள மாநி–லம் தலைச்–சே–ரிக்கு அரு–கில் க�ொட்டி–யூர் என்ற திருத்–தல – ம்–தான் அது. இத்–தல – த்து இறை–வன் ‘‘க�ொட்டி–யூர் மகா–தே–வன்–’’ என்று வணங்– கப்–படு – கி – ற – ார். இந்த க�ொட்டி–யூர் தட்–சய – க்–ஞம் நடந்த இடம் என்–ப–தும் இங்கு பர–ம–சி–வன் சுயம்பு மூர்த்–தி–யாய் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார் என்–றும் ச�ொல்–லப்–படு – கி – ற – து. இங்கு இரண்டு க�ோயில்–கள் உள்–ளன. நதிக்கு இப்–புற – ம் இருப்– பது ‘இக்–க–ரைக் க�ோயில்’ என்–றும், நதிக்கு அப்– பு – ற ம் இருப்– ப து அக்– க – ரை க் க�ோயில் என்–றும் அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. அக்–க–ரைக் க�ோயி–லில் வரு–டத்–தில் ஒரு மாதம் பூஜை நடை–பெ–றும்–ப�ோது இக்–க–ரைக் க�ோயி–லில் பூஜை கிடை–யாது. இத்– த – ல த்– தி ல் வரு– ட த்– தி ல் ஒரு மாதம் மட்டுமே பூஜை–கள் நடை–பெ–றும். வைகாசி மாதம் சுவாதி நட்–சத்–திர – த்–தன்று க�ொட்டி–யூர் உற்–ச–வம் த�ொடங்–கு–கி–றது. இந்த ஆல–யத்–திற்–

60

ðô¡

16-31 மே 2015

குச் செல்–ப–வர்–கள் ஒரு மாதம் கடும் விர–தம் இருந்–து–தான் செல்ல வேண்–டும். இவர்–கள் முதல் ஏழு நாட்–கள் தங்–கள் குடும்–பத்–தைச் சேர்ந்த பெண்–கள், மிகுந்த ஆசா–ரத்–துட – ன் சமைக்–கும் உண–வைச் சாப்–பி–டு–கி–றார்–கள். அதற்– கு ப் பின்– ன ர் பதி– னை ந்து நாட்– க ள் தாங்– களே சமைத்து சாப்– பி – டு – கி – ற ார்– க ள். கடைசி ஆறு நாட்– க ள் விர– த – மி – ரு க்– கு ம் அனை–வ–ரும் ஒன்று கூடி, ஒரே இடத்–தில் வசித்–துத் தாங்–களே சமைத்து உண்–ணு–கி– றார்–கள். பின்–னர் செம்–பு–களில் நெய்யை நிரப்–பிக் க�ொண்டு க�ொட்டி–யூர் மகா–தே– வனை தரி–சிக்–கப் புறப்–ப–டு–கி–றார்–கள். இந்த யாத்–தி–ரையை த�ொடங்–கு–வ–தற்கு மூன்று நாட்–களுக்கு முன் நெய் நிரப்–பப்–படு – ம் செம்–பிற்கு ‘‘கயிறு இடல்–’’ எனும் சடங்கு நடை–பெ–று–கி–றது. கையில் தூக்–கிப் பிடிப் ப – த – ற்கு ஏற்ற வகை–யிலு – ம் தலை–யில் செம்பை வைத்து நடக்–கும் ப�ோது பிடித்–துச் செல்–லத் தகுந்– த – வ ா– று ம் இந்– த க் கயிறு ப�ொருத்– த ப்– ப–டு–கி–றது. அதற்கு மறு–நாள் செம்–பில் நெய் நிறைத்து, செம்–பிற்கு வாய்க்–கட்டு சடங்கு நடை–பெறு – கி – ற – து. அதில் அரச இலை, துளசி முத–லி–ய–வற்–றைச் சுருட்டி வைக்–கி–றார்–கள். மறு–நாள் க�ொட்டி–யூரை ந�ோக்கி யாத்–திரை கிளம்–பு–கி–றார்–கள். அனை–வ–ரும் ‘‘மணத்–த–ன–’’ என்ற இடத்– தில் நீராடி ஈர உடை–யுட – ன் சப்–தம – ாத்–ருபு – ர – ம் என்ற பக–வதி க�ோயி–லில் கூடு–கி–றார்–கள்.

கேரளம்-க�ொட்டியூர் மூப்–பன் என்று அழைக்–கப்–ப–டும் முதி–யவ – ர் குருஸ்–வா–மி–யாக இருந்து அவர்–கள் நெற்–றி– யில் திரு–நீறு இட்டு, நெய்ச்–செம்பை பக்–தர்– கள் கையில் எடுத்–துக் க�ொடுத்து அதற்–கான தட்–சி–ணை–யை–யும் பெற்–றுக்–க�ொள்–கி–றார். நெய்ச்– செ ம்– பை த் தலை– மீ து பய– ப க்– தி – யு–டன் தூக்கி வைத்–துக் க�ொண்டு, பக–வதி – யை வழி– ப ட்டு– வி ட்டு, சந்– ந – தி – யி ல் காணிக்கை செலுத்தி விட்டு பிர–தட்–சிண – ம – ாக வெளியே வரு–கிற – ார்–கள். ஓங்–கார க�ோஷ–மிட்ட–படி – யே புறப்–பட்டுச் செல்–கி–றார்–கள். இந்த பக்–தர்– கள் அத்–தனை பேரும் வெள்–ளைத்–துண்டு உடுத்தி பக்–தி–யு–ணர்–வ�ோ–டும் திட வைராக்– கிய சிந்–தனை – –ய�ோ–டும் ஆசார நிய–திக – –ள�ோ– டும் மகா–தே–வர் தரி–ச–னம் ஒன்றே குறிக்–க�ோ– ளாக, க�ொட்டி–யூர்–த–லமே இலக்–காக, கடும் வெயி–லை–யும் கனத்த மழை–யை–யும் சற்–றும் ப�ொருட்– ப – டு த்– த ா– ம ல் நடந்து செல்– லு ம் காட்சி தெய்வ நம்–பிக்கை அளிக்–கும் சக்தி என்–பதையே – உணர்த்–துகி – ற – து. இப்–படி நடைப்– ப–யண – ம – ாக நாற்–பது மைல்–கள் கடக்க வேண்– டி–யுள்–ளது. வழி–யில் உள்ள திருத்–தல – ங்–களில் உள்ள இறை–வனை தரி–சித்து விட்டு இடை– யி–டையே சற்று ஓய்வு எடுத்–துக் க�ொண்டு பய–ணத்–தைத் த�ொடங்–கு–கி–றார்–கள். ‘‘மணத்–தன – ’– ’ என்ற பக–வதி க�ோயி–லில் சப்த மாதர்–களும் சங்–கல்ப வடி–வில் எழுந்–தரு – ளி – – யுள்–ளன – ர். இங்கு துர்க்கை, சரஸ்–வதி, பத்–ர– காளி ப�ோன்–ற�ோரு – ம் அருள்–கின்–றன – ர். மூல சந்–நதி – யி – ல் மூன்று வாள்–களும், ஒரு விக்–ரக – மு – ம் உள்–ளன. சற்–றுத் த�ொலை–வில் குண்–டா–யம் விஷ்ணு க�ோயில் உள்–ளது. இந்–தக் க�ோயி–லில்

பக–வதி வாள் ஒன்று உள்–ளது. பக–வதி க�ோயி– லில் உள்ள மூன்று வாள்–களுக்கு காவ–லாக இந்த வாள் க�ொட்டி–யூர் செல்–கிற – து. க�ொட்டி–யூரி – ல் உள்ள இக்–கரை – க் க�ோயில், சற்று உய–ரத்–தில் இருக்–கி–றது. மிகப்–ப–ழைய க�ோயில். படி–கள் ஏறிச் செல்–ல–வேண்–டும். வரு–டத்–தில் ஒரு மாதம் மட்டும் நடை–பெறு – ம் விழா–வைத்–த–விர இங்கு நித்–திய பூஜை–கள் உண்டு. இக்–க�ோ–யி–லில் இரண்டு விக்–ர–கங்– கள் உள்–ளன. இடப்–பக்–கம் உள்ள விக்–ரக – ம் அம்–பா–ளா–கவு – ம், வலப்–பக்–கம் உள்ள விக்–ரக – ம் சிவ–னா–கவு – ம் வழி–பட – ப்–படு – கி – ற – து. இக்–க–ரைக் க�ொட்டி–யூ–ரை–யும் காட்டுப் பகு–தியி – லு – ள்ள அக்–கரை – க் க�ொட்டி–யூரை – யு – ம் பிரிப்–பது ‘‘மாவே–லிப் புழை’’ என்ற நதி–யா–கும். அதை வாவலி என்–றும் அழைக்–கிற – ார்–கள். க�ொட்டி–யூர் திருக்–க�ோ–யில், மதிற்–சு–வர்– க–ள�ோ–டும், கூரை வேய்ந்த கரு–வ–றை–ய�ோ– டும், க�ோபு–ரத்–த�ோ–டும் க�ொடி–ம–ரத்–த�ோ–டும் கூடிய க�ோயில் இல்லை. அங்கு அரை அடி தண்–ணீர் நிரம்–பியு – ள்ள ஒரு குளம் இருக்–கிற – து. அத–னுள் கருங்–கல்–லால் ஆன நான்–கைந்து மேடை– க ள் இருக்– கி ன்– ற ன. குளத்– தி – னு ள் இறங்– கி ச் செல்ல படிக்– க ட்டு– க ள் இருக்– கின்–றன. அந்–தக் குளத்–திற்கு ‘திரு–வஞ்–சி–ற’ என்று பெயர். இது தட்ச யக்–ஞத்–தில் யாக குண்– ட – ம ாக இருந்த இட– ம ா– க க் கரு– த ப் –ப–டு–கி–றது. குளத்–தின் தென் கரை–யி–லி–லுள்ள பகு–தி–யில், உற்–ச–வத்–தின் ப�ோது இரண்டு மூன்று பந்–தல்–கள் ப�ோட்டு, ஆப–ரண அறை– யா–க–வும், வாள் வைக்–கும் அறை–யா–க–வும், மடப்– ப ள்– ளி – ய ா– க – வு ம் உப– ய�ோ – கி க்– கி – ற ார்– கள். அங்–குள்ள முக்–கி–ய–மான மேடைக்கு ‘மணித்–துறை – ’ என்று பெயர். அதில் ‘க�ொட்டி– யூர் பெரு– ம ாள்’ என்று அழைக்– க ப்– ப – டு ம் ðô¡

61

16-31 மே 2015

மகா–தே–வர் சுயம்பு லிங்–க–மாய் ஒரு பள்–ளத்– தில் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கி–றார். வரு–டாந்–திர உற்–சவ – ம் முடிந்–தது – ம் அந்த இடத்தை அஷ்–ட– பந்–த–னம் செய்து மூடி அதன்–மீது சிறி–தும் பெரி–து–மான கற்–களை அடுக்கி மூடி–வி–டு– கின்–ற–னர். பின்–னர் அடுத்த வருட உற்–சவ – த்– தின்–ப�ோ–துத – ான் மீண்–டும் நடை திறக்–கிற – ார்– கள். இப்–ப–டி–ய�ொரு புது–மை–யான சடங்கு இங்குமட்டும்– த ான் மேற்– க�ொ ள்– ள ப்– ப – டு – கி–றது என்–கிற – ார்–கள். அங்கு அர–சம – ர – த்–துட – ன் ஒரு மேடை–யி–ருக்–கி–றது. அரு–கில் மற்–ற�ொரு மேடை–யும் இருக்–கி–றது. அது தாட்–சா–யணி அக்–னிப்–ர–வே–சம் செய்து மறைந்த இடம் என்–கி–றார்–கள். அது ‘‘அம்–மா–றக்–கல்–’’ என அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. வைகாசி உற்– ச – வ த்– தி ன்– ப �ோது மணித்– த–ரை–யின் மீது பந்–தல் ப�ோட்டு தற்–கா–லி–கக் கரு–வறையை – அமைக்–கிற – ார்–கள். எண்–ணெய் விளக்–குக – ள் ஏற்றி வைக்–கிற – ார்–கள். பசும் நெய் ஊற்றி வெள்ளி விளக்–கு–கள் ஏற்றி வைக்–கப் ப – டு – கி – ன்–றன. அந்த விளக்–குக – ள் ஓலைக்–கூட – ை– யின் பாது–காப்–பில் எரிந்து சுடர் வீசு–கின்–றன. அக்–கரை – க் க�ோயி–லில் உள்ள விக்–ரக – ங்–கள் இங்கே க�ொண்டு வந்து வைக்–கப்–படு – கி – ன்–றன. பதி–ன�ோரு மாதங்–கள் மிக நட–மாட்ட–முள்ள காட்டுப் பகு–திய – ாக இருக்–கும் இந்த இடம் ஒரு மாதம் மட்டும் அபி–ஷேக – ங்–களும், பூஜை– களும், சீவே–லி–களும், மந்–தி–ரங்–களும், நாம ஜபங்–களும், வாத்–திய க�ோஷ முழக்–கங்–களு– மாக ஒரே பக்தி மய–மா–கக் காட்–சிய – ளி – க்–கும். எங்–கும் உற்–சாக வெள்–ளம் கரை–புர – ண்டு ஓடும். க�ொட்டி–யூர் உற்–சவ – ம் வைகாசி மாதம் சுவாதி நட்–சத்–திர – த்–தன்று மகா–தேவ – ரு – க்கு நெய் அபி– ஷே–கத்–துட – ன் த�ொடங்–குகி – ற – து. அதற்கு ‘‘நெய்– யாட்டம்–’’ என்று பெயர். அன்று இரவு அஷ்–ட– பந்–தன – ம் களை–யப்–பட்டு, சுயம்பு மூர்த்–தியி – ன்

62

ðô¡

16-31 மே 2015

தரி–சன – ம் பெற்று, சுவா–மிக்கு நெய்–யபி – ஷே – க – ம் செய்–கிற – ார்–கள். இந்த உற்–சவ – ம் த�ொடங்–குவ – த – ற்கு முன், தீப்–பந்–தம் மற்–றும் வாள் வர–விற்–கா–கக் காத்– தி–ருக்–கி–றார்–கள். இவ்–வி–ரண்–டும் வந்–த–பின்– தான் க�ொட்டி–யூர் உற்–சவ – ம் த�ொடங்–குகி – ற – து. இப்–ப–டி–ய�ொரு சடங்கை இங்கே கடைப்– பி–டிக்–கிற – ார்–கள். க�ொட்டி– யூ – ரி ல், வைகாசி சுவா– தி த் திரு–நா–ளன்று நள்–ளி–ர–வுக்கு மேல் நடை–தி– றக்–கும் ஆச்–சரி – ய – ம – ான வைப–வம் த�ொடங்–கு

கி – ற – து. அங்கு மகா–தேவ – ர் பூமிக்–கடி – –யி–லி–ருந்து க�ொண்டு தரி–ச–னம் தரு– கி – ற ார். காளைக்– க�ொ ம்பு ப�ோன்ற வடி–வில் சுயம்பு மூர்த்–தி– யா–கக் காட்–சிய – ளி – க்–கிற – ார். அந்–தக் கல் பார்க்க வெண்–ணி–ற–மா–கக் காட்சி தரு–கிற – து. நெய் அபி–ஷே– கம் ஆக ஆக அதன் வண்– ண – மும் மாறிக் க�ொண்–டிரு – க்–கிற – து. க�ொட்டி–யூரி – ல் நடை திறந்–தது – ம் நெய்– ய – பி – ஷே – க ம் த�ொடங்கி விடு–கி–றது. பாத்–தி–ரம�ோ, குத்–து– வி–ளக்கோ, மணிய�ோ எது–வும் இல்லை. முத–லில் தலை–மைப் ப�ொறுப்– பில் உள்–ளவ – ர்–களி–டமு – ள்ள பெரிய குடங்–களி– லி–ருந்து நெய்–ய–பி–ஷே–கம் நடை–பெ–று–கி–றது. பிறகு வரி–சையி – ல் காத்து நிற்–பவ – ர்–களி–டமு – ள்ள நெய் செம்–புகளை – ஒவ்–வ�ொன்–றா–கப் பெற்று நம்–பூதி – ரி அபி–ஷேக – ம் செய்–கிற – ார். குழி–யில் நிரம்–பும் நெய் ஒரு பெரிய மூங்–கில் குழாய் வழி–யா–கச் சென்று, ஒரு பெரிய உரு–ளியி – ல் வழி– யு ம்– ப டி ஏற்– ப ாடு செய்– ய ப்– ப ட்டி– ரு க்– கி–றது. அந்த நெய் அன்று அங்–குள்–ளவ – ர்–களுக்– குப் பிர–சா–தம – ாக வழங்–கப்–படு – கி – ற – து. அங்கு த�ோண்டி எடுக்–கப்–ப–டும் மண்–ணும் மிருத்– திகை பிர–சா–தம – ாக வழங்–கப்–படு – கி – ற – து. விர–த– மி–ருக்–கும் பக்–தர்–கள் க�ொண்டு வரும் நெய்– யின் ஒரு பகு–தியை அபி–ஷேக – ம் செய்த பிறகு, மிச்–சத்தை அரு–கிலு – ள்ள வெண்–கல பித்–தளை – ப் பாத்–திர – ங்–களில் சேர்த்து விடு–கிற – ார்–கள். இந்த

இள–நீர் ஆட்டம் நெய்–தான் இரு–பத்–தெட்டு நாட்–கள் உற்–சவ காலத்–தில் விளக்–கேற்–றவு – ம் நைவேத்–திய – ங்–கள் செய்–வத – ற்–கும் பிர–சா–தம – ாக வழங்–கவு – ம் பயன் படுத்–தப்–படு – கி – ன்–றன. வைகாசி சுவா–திய – ன்று நடை–திற – ந்து நெய்–ய– பி–ஷேக – ம் மட்டும் நடத்–துகி – ற – ார்–கள். மறு–நாள் ‘‘பண்–ணா–புர – ம் எழுந்–நள்–ளிப்–பு’ எனும் ஆப–ர– ணங்–கள், பூஜா–பாத்–தி–ரங்–கள், ‘‘மணத்–த–ன’’ விலி–ருந்து வரு–கின்–றன. அடுத்து திரு–வ�ோண நட்–சத்–திர ஆரா–தனை சப்–த–மி–யன்று நடக்– கி–றது. ஆயி–ரக்–கண – க்–கில் க�ொண்டு வரப்–ப– டும் இள–நீர்க் காய்–கள் அபி–ஷேக – ம் அஷ்–ட– மி–யில் நடக்–கிற – து. அதன்–பிற – கு ரேவதி நட்– சத்–திர – த்–தில் ஆரா–தனை. அடுத்து ர�ோகிணி நட்–சத்–திர – த்–தில் பூஜை–யும் வழி–பா–டும். இதற்கு ஆலிங்–கன – பூ – ஜை என்று பெயர். அதன் பிறகு திரு–வா–தி–ரை–யன்று சத–ச–தம் என்ற பாயச நைவேத்–தி–யம் நடை–பெ–று–கி–றது. மக நட்–சத்– தி–ரத்–தன்று க�ொட்டி–யூர்–க–லம் வரவு என்–கிற விசேஷ சடங்கு நடை–பெறு – கி – ற – து. அஸ்த நட்– சத்–திர – த்–தன்று ‘‘கலச பூஜை’’, வாள் ஆட்டம், சத–சத – ம் ஆகிய வைப–வங்–கள் நடை–பெறு – கி – ன்– றன. கடைசி நாளன்று திருக்–க–ல–சாட்டம் நடை–பெற்று அத்–து–டன் உற்–சவ பூஜை–கள் முடி–வ–டை–கின்–றன. அதற்–குப் பிறகு ஆப–ர–ணங்–களும், வாள்– களும் அத–னத – ன் இருப்–பிட – ம் ந�ோக்கி ப�ோய்ச் சேரு–கின்–றன. சித்–திரை நட்–சத்–திர நாளன்று வற்–றடி என்ற நிகழ்ச்–சி–யில் சுயம்–பு–லிங்–கம் அஷ்–டப – ந்–தனம் என்ற மண் கல–வையி – ன – ால் மீண்–டும் மூடப்–படு – கி – ற – து. இப்–படி – ய – ாக இந்த 28 நாள் உற்–ச–வ–மும் மிக க�ோலா–க–ல–மாக நடை–பெற்று முடி–கி–றது. இந்–தக் க�ொட்டி– யூர் மகா–தே–வ–ரின் வைகாசி சுவாதி திரு– வி–ழா–வைக் காண பல்–லா–யி–ரக்–க–ணக்–கான பக்–தர்–கள் வரு–கி–றார்–கள். வரு–டத்–தில் ஒரு மாதம் மட்டுமே நடை– பெ–று ம் அதி–ச–யத் திரு–வி–ழாவை முடிந்–தால் நாமும் சென்று தரி–சித்து மகி–ழ–லாமே.

- முத்து ரத்–தி–னம் ðô¡

63

16-31 மே 2015

நல–மெல்–லாம் அரு–ளும்

நட–ராஜ தச–கம்!

தி

ல்–லை–யில் நின்–றாடி உல–கைக் காக்–கும் நட–ரா–ஜப் பெரு–மானை குறித்து அனந்–த– ராம தீட்–சித – ர் இயற்–றிய துதி, நட–ராஜ சத–கம். இந்த சிதம்– ப – ர – மெ ன்– னு ம் அருந்– த – ல த்– தி ல் சமீ–பத்–தில் கும்–பா–பி–ஷே–கம் கண்ட சபா– நா–யக – ன – ைப் ப�ோற்–றுகி – ற – து இந்–தத் துதி. இந்–தப் பதி–ன�ொரு ஸ்லோ–கங்–கள – ைப் பாரா–யண – ம் செய்–தால் எல்–லா–வ–கை–யான ந�ோய்–களும் நீங்–கும். நட–ரா–ஜப் பெரு–மா–னின் திரு–வ–ரு– ளால், அனைத்து நன்–மை–களும் கிட்டும். கன–க–ஸ–பா–கத காஞ்–ச–ன–விக்–ரஹ காம–வி–நிக்–ரஹ காந்–த–தன�ோ கலி–க–லி–தா–கில பாப–ம–லா–பஹ க்ருத்–தி–ஸ–மாவ்–ரு–த–தேஹ விப�ோ குவ–ல–ய–ஸன்–னிப ரத்–ன–வி–நிர்–மித திவ்–ய–கி–ரீட ஸுபாஷ்–ட–தன�ோ ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!!

64

ðô¡

16-31 மே 2015

ப�ொதுப் ப�ொருள்: தங்க மய– ம ாக ஜ�ொலிக்– கு ம் சபை– யி ல் அழ– கு த் த�ோற்– ற ம் க ா ட் டு – ப – வ ரே , ப �ொ ன் – ப�ோ ன் று தக– த – க க்– கு ம் பேரெ– ழி ல் க�ொண்– ட – வ ரே, மன்–ம–தனை வீழ்த்–தி –ய–வ ரே, திட– காத்–தி –ர– மான சரீ–ரம் க�ொண்–ட–வரே, கலி–யி–னால் ஏற்– பட்ட எல்– ல ா– வி – க ை– ய ான பாபங்– க ள் என்– கி ற அழுக்– க ைப் ப�ோக்– கு – கி – ற – வ ரே, யானைத் த�ோலை அணிந்– த – வ ரே, உல– கையே காக்–கும் பிர–புவே, நீல�ோத்–பல மலர் நிறம்– க�ொ ண்ட ரத்– தி – ன ங்– க – ள ால் இழைக்– கப்–பட்ட திவ்ய கிரீ–டத்–தைச் சூடி–ய–வரே, மங்–க–ள–மாக விளங்–கும் எட்டு த�ோற்–றங்–க– ளைக் க�ொண்–ட–வரே, உல–கின் நாய–கனே, மங்–க–ள–மா–ன–வரே, நட–ரா–ஜப் பெரு–மானே, நமஸ்– க ா– ர ம். தாங்– க ள் சிறந்து விளங்க வேண் – டு ம் , நி ர ம்ப ப ா க் – கி – ய ங் – கள ை எங்–களுக்கு அளித்–தல் வேண்–டும்.

கர–க–லி–தா–மல ஸூல–ப–யங்–கர கால–நி–ரா–ஸக பாத–விப�ோ பத–க–ம–லா–கத பக்–த–ஜ–னா–வன பத்–த–ஸு–கங்–கண தேவ விப�ோ! ஸிவ–நி–ல–யா–கத பூதி–வி–பூ–ஷித தீக்ஷித பூஜித பூஜ்–ய–தன�ோ ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! நிர்– ம – லத்தை விளக்– கு ம் சூலத்– தை க் கையில் ஏந்–திய – வ – ரே, க�ொடுந்–த�ொழி – ல் புரி–யும் காலனை உதைத்–தவ – ரே, உல–கையே ரட்–சிக்– கும் பிர–புவே, தாமரை ப�ோன்ற தங்–கள – து பாதங்–க–ளைச் சர–ண–டைந்த பக்–தர்–க–ளைக் காப்–பதி – ல் மிகுந்த உறு–திய�ோ – டு விளங்–குப – வ – ரே, தேவர்–களுக்–குள் சிறந்–தவ – ரே, கைலா–சத்–திலி – – ருந்து வந்–தவ – ர்–களும், விபூ–தியி – ன – ால் அலங்–க– ரிக்–கப் பெற்–றவ – ர்–களு–மான தீக்ஷி–தர்–கள – ால் பூஜிக்–கப்–பட்ட–வரே, அவ்–வாறு பேரெ–ழில் க�ொண்–டவ – ரே, உல–கிற்கே நாய–கன – ான நட–ரா– ஜப் பெரு–மானே, நமஸ்–கா–ரம். தாங்–கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும், நிரம்ப பாக்–கிய – ங்–களை எங்–களுக்கு அளிக்க வேண்–டும். ஹர ஹர ஸங்–கர பக்–தஹ்–ரு–தம்–பர வாஸ–சி–தம்–பர நாத விப�ோ துரி–த–நி–ரந்–தர துஷ்–ட–ப–யங்–கர தர்–ஸன ஸங்–கர திவ்–ய–த–ன�ோ! தஸ–ஸ–த–கந்–தர ஸேஷஹ்–ரு–தந்–தர ஸங்–கர ரக்ஷித பார்த்–த–குர�ோ ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! ஹர ஹர சங்–கரா, எப்–ப�ோ–தும் பக்–தர்– களுக்கு சுகத்தை அருள்– ப – வ ரே, பக்– த ர்– களின் இ–த–யத்–தில் வீற்–றி–ருப்–ப–வரே, சிதம்– பர நாதரே, மகா–பி–ர–புவே, இடை–வி–டாது பாபங்–க–ளைச் செய்–யும் துஷ்–டர்–களுக்கு அச்–சத்தை ஊட்டு–ப–வரே, தரி–ச–னம் செய்– ப–வ–ருக்–கெல்–லாம் முக்–தியை அருள்–ப–வரே, திவ்–யத் திரு–வுரு – வ – ம் க�ொண்–டவ – ரே, ஆயி–ரம் தலை–ய–னான ஆதி–சே–ஷ–னின் இ–த–யத்–தில் இடம் பெற்–றவ – ரே, துர�ோ–ணரு – க்கு எதி–ரான யுத்– த த்– தி ல் அர்– ஜ ு– னன ை ரட்– சி த்– த – வ ரே, அனை–வ–ருக்–கும் குரு–வா–ன–வரே, உல–கிற்கு நாய–க–னாக, மங்–க–ள–நா–த–னாக விளங்–கும் நட–ரா–ஜப் பெரு–மானே, நமஸ்–கா–ரம். தாங்– கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும், எங்–களுக்கு நிரம்ப பாக்–கிய – ங்–களை அளிக்க வேண்–டும். ஸிவ–ஸிவ ஸங்–கர ஸாம்–ப–பு–ரந்–தர பூஜித ஸுந்–தர மந்த்–ர–நிதே முர–ஹ–ர–ஸன்–னிதி மங்–க–ள–தர்–ஸன மந்த்ர ரஹஸ்ய சிதாத்–ம–த–ன�ோ! புர–ஹ–ர–ஸம்–ஹர பாப–ம–பா–குரு பீதி–ம–ரா–திக்–ரு–தா–ம–கி–லாம் ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்ய ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! மங்–களுங்–களுக்–கெல்–லாம் மங்–கள – த்–தைச் செய்– ப – வ ரே, சங்– க – ர ர் மற்– று ம் அம்– ப ா– ளு –

டன் இணைந்– தி – ரு ப்– ப – வ ரே, இந்– தி – ர – ன ால் பூஜிக்–கப்–பட்டவ – ரே, பேர–ழகு வாய்ந்–தவ – ரே, மந்– தி – ர ங்– க ளுக்கு இருப்– பி – ட – ம ா– ன – வ ரே, பக்–கத்–தி–லி–ருக்–கும் முர–ஹ–ரன – ான க�ோவிந்த ராஜ–னின் சந்–ந–தி–யி–லேயே மங்–க–ள–க–ர–மான தரி–ச–னத்தை அருள்–ப–வரே, மந்–திர, ரக–சிய ரூப–மா–கத் திகழ்–ப–வரே, சித்ஸ்–வ–ரூ–ப–மான சரீ–ரத்தை உடை–ய–வரே, திரி–பு–ர–ஸம்–ஹா–ரம் செய்–த–வரே, சித்–ஸ–பேசா, எங்–கள் பாபங்– களை எல்–லாம் தாங்–கள்–தான் ப�ோக்க வேண்– டும். எங்–கள் எதி–ரி–க–ளால் ஏற்–பட்ட எல்லா இன்–னல்–க–ளை–யும் விலக்க வேண்–டும். உல– கிற்கு நாய–கனே, நட–ரா–ஜப் பெரு–மானே, தாங்–கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும், நிரம்ப பாக்–கிய – ங்–களை எங்–களுக்கு அளிக்க வேண்–டும். புஜக விபூ–ஷண பூதி–வி–லே–பன பால–வி–ல�ோ–சன ல�ோக–தன�ோ வ்ரு–ஷ–ப–ஸு–வா–ஹன காங்–க–ப–ய�ோ–தர ஸுந்–த–ர–நர்த்–தன ஸ�ோம–த–ன�ோ! ஸுத–தன – –தா–யக ஸ�ௌக்–ய–வி–தா–யக ஸாது–த–யா–கர ஸத்–வ–தன�ோ ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜபதே – ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! சர்ப்–பங்–கள – ால் அலங்–கரி – க்–கப்–பட்டவ – ரே, விபூ– தி யை அணிந்– தி – ரு ப்– ப – வ ரே, நெற்– றி க் கண்ணை உடை–யவ – ரே, உல–கையே சரீ–ரம – ா– கக் க�ொண்–டவ – ரே, ரிஷப வாக–னரே, சிர–சில் கங்–கையை தரித்–திரு – ப்–பவ – ரே, பேரெ–ழிலு – ட – ன் நட– ன ம் ஆடு– ப – வ ரே, உமை– யு – ட ன் கூடிய உமை–ய�ொ–ருப – ா–கனே, புத்ர லாபத்–தை–யும், தன லாபத்–தை–யும் அளிப்–ப–வரே, அனை– வ–ருக்–கும் ச�ௌபாக்–கிய – த்தை அருள்–பவ – ரே, நல்–லவ – ர்–களி–டம் பெருங்–கரு – ணை க�ொண்–ட– வரே, ஸத்–வ–கு–ணங்–க–ளால் ஆன ச�ொரூ–பம் பெற்–றவ – ரே, உல–கிற்கே நாய–கனே, நட–ரா–ஜப் பெரு–மானே நமஸ்–கா–ரம். தாங்–கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும், நிரம்ப பாக்–கி–யங்–களை அளிக்க வேண்–டும்.. ஸக–லஹ்–ரு–தந்–தர சந்த்–ர–க–லா–தர மந்த்–ர–ப–ராக்–ருத பூத–ததே சர–ண–ஸ–மர்ச்–சன திவ்–யக்–ரு–ஹா–கத தேவ–வ–ரார்–பித பாக்–ய–ததே – ! விதி–ஹ–ரி–நா–ரத யக்ஷ–ஸு–ரா–ஸுர பூதக்–ரு–தஸ்–துதி துஷ்–ட–மதே ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! அனைத்து ஜீவ– ர ா– சி – க ளின் இத– ய த்– தி – லும் இடம்–பெற்–ற–வரே, சந்–தி–ர–க–லை–யைத் தரித்–தி–ருப்–ப–வரே, மந்–தி–ரங்–க–ளா–லேயே உரு– வான பூத– க – ண ங்– க – ள ைக் க�ொண்– ட – வ ரே, தங்–களை சர–ணங்–கள – ால் அர்ச்–சனை செய்ய தேவ–ல�ோ–கத்–தி–லி–ருந்து வந்த சிறந்த தேவர்– களுக்கு எல்லா பாக்–யங்–க–ளை–யும் அளித்–த– ðô¡

65

16-31 மே 2015

வரே, பிரம்மா, விஷ்ணு, நார–தர், யக்ஷர்–கள், தேவர்–கள், அசு–ரர்–கள், பூதங்–கள் ஆகி–ய�ோர் செய்த துதி–யால் சந்–த�ோஷ – ம் க�ொண்–டவ – ரே, உல– கி ற்கே நாய– கனே , நட– ர ா– ஜ ப் பெரு– மானே, தாங்–கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும். எங்–களுக்கு நிரம்ப பாக்–கிய – ங்–களை அளிக்க வேண்–டும். கிரி–த–ன–யார்–பித சந்–தன சம்–பக குங்–கும பங்–கஜ கந்–த–தன�ோ திமி திமி திந்–திமி வாதன நூபுர பாத–த–ல�ோ–தித ந்ருத்–த–கு–ர�ோ! ரவி–கி–ர–ணாஸ்–த–ம–யா–கத தைவத த்ருஷ்–ட–ஸு–நர்த்–தன தக்ஷ–தன�ோ ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ரு–தத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! பர்–வத – ர – ா–ஜகு – ம – ாரி அளித்த சந்–தன – ம், சம்– பக புஷ்–பம், குங்–கும – ம், தாம–ரைப்பூ இவற்–றால் நறு–மண – ம் கம–ழும் சரீ–ரத்தை உடை–யவ – ரே, திமி திமி திந் திமி என்று சப்–திக்–கும் நூபு–ரங்–களு–டன் கூடிய பாத கம–லத்–திலி – ரு – ந்து உண்–டான நட– னக் கலையை உடை–யவ – ரே, குரு–வா–னவ – ரே, ப்ர–த�ோஷ காலத்–தில் வந்த தேவ கூட்டங்– களுக்–காக அழ–கிய நட–னம் ஆடிக் காட்டி–யப் பெருந்–தக – ையே, உல–கிற்கே நாய–கனே, நட–ரா– ஜப் பெரு–மானே நமஸ்–கா–ரம். தாங்–கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும், நிரம்ப பாக்–கிய – ங்–களை எங்–களுக்கு அளிக்க வேண்–டும். ஹிம–கி–ரி–ஜா–கர ஸங்க்–ர–ஹ–ண�ோ–தித ம�ோத–ஸு–பூர்ண ஸுவர்–ண–தன�ோ குஹ–க–ண–நா–யக கீத–கு–ணார்–ணவ க�ோபு–ர–ஸூ–சித விஸ்–வ–த–ன�ோ! குண–க–ண–பூ–ஷண க�ோப–தில�ோ – –சன க�ோப–கு–லா–திப மித்–ர–மணே ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! இம–வா–னின் பெண்–ணான பார்–வதி – யை திரு–மண – ம் செய்து க�ொண்–டத – ால் சந்–த�ோஷ – ம் நிரம்–பிய – வ – ரே, சிறந்த நிறம் க�ொண்–டவ – ரே, குஹன், கண–ப தி இவர்– க– ள ால் ப�ோற்– ற ப்– பெற்ற குணங்–களை உடை–யவ – ரே, க�ோபு–ரத்– தா–லேயே விச்–வ–ரூ–பத்–தைக் காட்டி–ய–வரே, குணங்–கள – ையே அலங்–கா–ரம – ா–கக் க�ொண்–ட– வரே. சூரி–யன – ைக் கண்–ணாக உடை–யவ – ரே, இடை–யர் குலத் தலை–வன – ான கிருஷ்–ணனு – க்கு மிகுந்த சினே–கம – ா–னவ – ரு – ம், உல–கிற்கே நாய–க– னு–மான நட–ரா–ஜப் பெரு–மானே, நமஸ்–கா–ரம். தாங்–கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும், நிரம்ப பாக்–கிய – ங்–களை அளிக்க வேண்–டும். டம–ருக தாரிண மிந்–து–க–லா–தர மிந்த்–ர–ப–தப்–ரத மக்–னி–க–ரம் குஹ–ஜ–ன–னீ–யுத மாத்–தம்–ரு–க�ோத்–தம மர்த்–தி–ஜ–னா–கில ர�ோக–ஹ–ரம்! பஜ பஜ மானஸ விஸ்ம்–ரு–தி–கா–ரக ர�ோக–த–நூ–ப–ரி–தத்–த–ப–தம் ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பா–க–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!!

66

ðô¡

16-31 மே 2015

உடுக்கை மற்– று ம் சந்– தி – ர – க – ல ை– யை த் தரித்–த–வரே, இந்–திர பதத்தை அளிப்–ப–வ–ரும் அக்–னியை கையில் தரித்–த–வரே, பார்–வதி தேவி– யு – ட ன் இணைந்– த – வ ரே, மானைக் கையில் ஏந்– தி – ய – வ ரே, அண்– டி ய அன்– ப ர்– களின் எல்லா ர�ோகங்–க–ளை–யும் ப�ோக்–கு– கி–ற–வரே, அபஸ்–மா–ரம் என்ற ர�ோக தேவ– தை– யி ன் சரீ– ர த்– தி ல் கால்– வை த்து நின்ற, பர–மேஸ்வ–ரனை ஏ மனமே, என்–றென்–றும் பூஜிப்–பா–யாக. உல–கிற்கே நாய–கனே, நட–ரா– ஜப் பெரு–மானே, நமஸ்–கா–ரம். தாங்–கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும், எங்–களுக்கு நிரம்ப பாக்–கி–யங்–களை அளிக்க வேண்–டும். நத–ஜ–ன–ஸங்–கர பிங்–க–ஜ–டா–தர கண்–ட–ல–ஸத்–கர க�ௌர–தன�ோ வர–த–ப–தஞ்–சலி ஸத்க்–ருதி ஸன்–னுத ம்ரு–க–ச–ர–ணார்–பி–த–புஷ்–ப–த–தே! டம–ருக வாதன ப�ோதித ஸர்–வ–க–லா–கில வேத–ர–ஹஸ்–ய–தன�ோ ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! வணங்–கிய பக்–தர்–கள் அனை–வரு – க்–கும் சுக– வாழ்–வினை அளிப்–பவ – ரே, மஞ்–சள் நிற–மான ஜடை–யைக் க�ொண்–ட–வரே, நீலக் கழுத்–தில் விஷம் தாங்–கிய – வ – ரே, பளிச்–சிடு – ம் வெண்மை தேகம் க�ொண்–ட–வரே, வரங்–களை அளிப்–ப– வரே, பதஞ்– ச லி முனி– யி ன் ஸ்தோத்– தி – ர த்– தால் துதிக்– க ப்– பட்ட – வ ரே, வ்யாக்– ர – ப ா– த – ரால், மலர்–க–ளால் அர்ச்–சிக்–கப்–பட்ட–வரே, உடுக்கு ஒலி–யாக அறி–விக்–கப்–பட்ட எல்லா கலை–களுக்–கும் உரி–மை–யா–ன–வரே, எல்லா வேதங்–க–ளா–லும் கூறப்–ப–டும் ரக–சிய ஸ்வ–ரூ– பத்தை உடை–யவ – ரே, உல–கிற்கே நாய–கன – ான நட–ரா–ஜப் பெரு–மானே, நமஸ்–கா–ரம். தாங்– கள் சிறந்து விளங்க வேண்–டும், எங்–களுக்கு நிரம்ப பாக்–கி–யங்–களை அளிக்க வேண்–டும். சிவ–த–ம–னந்த பதான்–வித ராம–ஸு–தீக்ஷித ஸத்–கவி பத்–ய–மி–தம் நட–ன–ப–தே–ரதி துஷ்–டி–க–ரம் பஹு–பாக்–ய–த–மீப்–ஸித ஸித்–தி–க–ரம்! படதி ஸ்ரு–ண�ோதி ச பக்–தி–யுத�ோ யதி பாக்ய ஸம்–ருத்–தி–மத�ோ – –ல–பதே ஜய ஜய ஹே நட–ரா–ஜ–பதே ஸிவ–பாக்–ய–ஸம்–ருத்–தி–மு–பார்–ஜய மே!! அனைத்து மங்–க–ளங்–க–ளை–யும் அளிப்–ப– தும், அனந்– த – ர ாம தீக்ஷி– த – ர ால் இயற்– ற ப்– பட்ட– து ம், நட– ர ா– ஜ ப் பெரு– ம ா– னு க்கு சந்–த�ோஷத்தை – அளிக்–கக்–கூடி – ய – து – ம், எல்லா பாக்–கி–யங்–க–ளை–யும் அளிக்–கக்–கூ–டி–ய–தும், விருப்– ப ங்– க ள் எல்– ல ா– வ ற்– றை – யு ம் நிறை– வேற்–றக்–கூடி – ய – து – ம – ான இந்த ஸ்தோத்–திர – த்தை பக்–தி–யு–டன் படிப்–ப–வர், கேட்–ப–வர் அனை வரும் நிறைந்த பாக்–கி–யத்தை அடை–வர். உல– கி ற்கே நாய– க – ன ான நட– ர ா– ஜ ப் பெரு– மானே, தாங்–கள் சிறந்து விளங்–க–வேண்–டும், எங்–களுக்கு நிரம்ப பாக்–கிய – ங்–களை அளிக்க வேண்–டும்.

வைகாசிக் க�ோயில்கள்

தங்–கத் தாயார் காஞ்சி வர–த–ரா–ஜப் பெரு–மாள் க�ோயில் எவ–ரால் முத–லில் நிறு–வப்–பட்டது என்–பது தெரி–யவி – ல்லை. எனி–னும் கி.பி.1053ல் ச�ோழர்–க–ளால் வேழ–ம–லை–யில் குட–வ–ரைக் க�ோயில் கிழக்கு மேற்கே விரி–வாக்–கப்–பெற்–றது என்று கல்–வெட்டு–களின் மூலம் அறி–யப்–ப–டு–கி–றது. முத–லாம் குல�ோத்–துங்க ச�ோழ–னும், விக்–கிர – ம ச�ோழ–னும் க�ோயிலை விரி–வுப – டு – த்–தின – ர். பதி–னான்–காம் நூற்–றாண்–டில் தாயார் சந்–நதி – யு – ம், அபி–ஷேக மண்–டப – மு – ம் அமைக்–கப்–பெற்–றன. ச�ோழர்–களின் வீழ்ச்–சிக்–குபி – ன், விஜ–யந – க – ர அர–சர்–கள் கிழக்கு க�ோபு–ரம், ஊஞ்–சல் மண்–டப – ம் மற்–றும் கல்–யாண மண்–ட– பங்–களை நிறு–வின – ர். கல்–யாண மண்–டப – ம் எட்டு வரி–சைக – ளில், வரி–சைக்கு பன்–னிர – ண்டு தூண்–கள – ாக 96 சிற்–பகலை – மிக்க ஒரே கல்–லா– ளான தூண்–கள் நிறைந்த மண்–டப – ம் ஆகும். தூண்–களில் யாளி, ப�ோர்–குதி – ரை, குதிரை மீது வீரர்–கள் மற்–றும் பல்–வகை சிற்–பங்க – ள் செதுக்–கப்–பட்டுள்–ளன. இதற்–குள் உள்ள சிறிய நான்கு தூண் க�ொண்ட மண்–டப – த்–தையு – ம் சேர்த்து நூறு கால் மண்–டப – ம் என அழைக்–கப்–படு – கி – ற – து. இதன் நான்கு மூலை–களில் த�ொங்–கும் கற்–சங்கி – லி – க – ள் சிற்–பக்–கலை – யி – ன் விந்–தைய – ா–கும். கிழக்கு க�ோபு–ரம் ஒன்–பது நிலை–களு–டன் 180 அடி உய–ரமு – டை – ய – து. மூல–வர – ா–கிய தேவ–ரா–ஜப் பெரு–மாள், வேழ மலை (அத்–தி– கிரி) மீது நின்ற திருக்–க�ோ–லத்–தில் மேற்கே திரு–முக – ம – ண்–டல – – மு–டன் நாற்–கர – த்–துட – ன் அருள்–பா–லிக்–கிற – ார். மூல–வர் மலை மீது அமைந்–துள்–ளார் என்–பத – ற்கு சான்–றாக கர்–பகி – ர – க – த்–தின் நேர் கீழே குன்று குடை–வரை க�ோயி–லில் ய�ோக நர–சிங்க பெரு–மாள் வீற்–றிரு – க்–கிற – ார். பெரு–மாளை காண்–பத – ற்கு இருப்– பத்து நான்கு படி–களை ஏறிச்–செல்–லும் ப�ோது காணப்–படு – ம் தங்க பல்லி மற்–றும் வெள்ளி பல்லி, இக்–க�ோ–யிலில் பிர–சித்– தம். மூல–வரை ந�ோக்–கி–யப – டி தென்–மேற்கே பெருந்–தேவி தாயா– ரு க்கு தனிச்சந்– ந – தி – யு ம், திருக்– கு – ள த்– தி ன் எதிரே சக்–க–ர–த்தாழ்–வார் சந்–ந–தி–யும் உள்–ளன. க�ோயில் வெளி பிராகா–ரத்–தில் கண்–ணன், ராமர், வராஹ பெரு–மாள் சந்–ந–திக – ளும், ஆண்–டாள், ஆழ்–வார்–கள், கரி–ய–மா–ணிக்க பெரு–மாள், ஆச்–சார்–யர்–கள், நம்–மாழ்–வார் சந்–ந–தி–கள் உள்–ளன. இரா–ஜ–க�ோ–பு–ரம் 96 அடி உய–ர–முள்–ளது. அத்தி வர–தர் எனப்–ப–டும் அத்தி மரத்–தால் செய்–யப்– பட்ட பெரு– ம ாள், திருக்– கு – ள த்– தி ல் பள்ளி க�ொண்– டி – ருக்–கி–றார். 40 ஆண்–டு–களுக்கு ஒரு–முறை, குளத்து நீரை முழு–வ–தும் வெளி–யேற்றி  அத்–தி–வ–ர–த–ரின் திரு–வு–ரு–வச் சிலையை வெளி–யெ–டுத்து, க�ோயி–லில் பள்–ளி–க�ொள்ள வைத்து ஒரு–மாத காலத்–திற்கு உற்–ச–வங்–கள் பிர–மா–த–மாக நடக்–கும். அத்–தி–வ–ர–தரை தம் வாழ்–நா–ளில் தரி–சிப்–பது மிகப் பெரும் பேறு ஆகை–யால், எங்–கி–ருந்–தெல்–லாம�ோ வந்து மக்–கள் பெரு–மா–ளைத் தரி–சிப்–பர்.

பெருந்தேவி தாயார் திருக்– கு – ள த்– தி ன் கிழக்– கு த்– தி– சை – யி ல் சுதர்– ச ன ஆழ்– வ ார் சந்–நதி அமைந்–துள்–ளது. தமி–ழ– கத்–தில் எங்–கும் காண–மு–டி–யாத மிகப்–பெ–ரிய அள–வி–னர் இவர்.

16 கைகளு–டன் சங்கு-சக்–கர – ங்–கள் தாங்கி காட்–சி–ய–ளிக்–கின்–றார். காஞ்– சி – பு – ர ம் வர– த – ர ா– ஜ ர் க�ோயில் தாயார் பெருந்–தேவி தாயார். வேதாந்த தேசி– க ர் இங்கு சுவா– மி – யை த் தரி– சி க்க வந்–தப�ோ – து ஒரு ஏழை அவ–ரிட – ம் ப�ொருள் வேண்–டின – ான். அவர் அந்த ஏழைக்– க ாக ப�ொருள் கேட்டு, பெருந்–தேவி தாயாரை வேண்டி பாடல் பாடி– ன ார். அவ– ரு க்கு இரங்– கி ய தாயார், தங்க மழை பெய்– வி த்– த ாள். இத– ன ால் இவரை பக்– த ர்– க ள் `தங்–கத் தாயார்’ என்று அழைக்– கி– ற ார்– க ள். சரஸ்– வ தி பூஜை, வைகா–சியி – ல் திரு–விழ – ா–வில் ஒரு– நாள், பங்–குனி உத்–திர – ம் என ஆண்– டில் மூன்று முறை மட்டும் வர–த– ரா– ஜ ர் தாயா– ரு – ட ன் சேர்ந்து காட்சி தரு– கி – ற ார். வைகாசி முதல் வெள்– ளி – ய ன்று தங்– க த்– த ா – ய ா – ரு க் கு வி சேஷ தி ரு ம – ஞ்–சன – த்–துட – ன் பூஜை நடக்–கும். காஞ்–சி–பு–ரம் பேருந்து நிலை– யத்–தி–லி–ருந்து 5 கி.மீ. த�ொலை– வில் காஞ்–சிபு – ர – ம் - செங்–கற்பட் – டு சாலை–யில் அமைந்–துள்ள இத்– தி–ருத்–த–லத்–திற்கு நகர பேருந்–து– களும் ஆட்டோக்–களும் இயக்– கப்–ப–டு–கின்–றன.

- க�ோவீ.இராஜேந்–தி–ரன் ðô¡

67

16-31 மே 2015

வைகாசியில் பிரம்மோற்சவம்

காசி விஸ்வநாதர்

கா சி விஸ்– வ – ந ா– த ர் அன்னை விசா– ல ாட்– சி – யு – ட ன்

அரு–ளாட்சி புரி–யும் திருத்–த–லம் விரு–து–ந–கர் மாவட்டம் சிவ–கா–சி–யில் உள்–ளது. சிவன் காசி–யி–லி–ருந்து வந்து தங்–கிய இடம் என்–ப–தால் சிவன் காசி என்–ற–ழைக்–கப்–பட்டு, இப்–ப�ோது சிவ–கா–சி–யா– கி–விட்டது. வடக்கே காசி, தெற்கே தென்–காசி, நடு–வில் சிவ–காசி உள்–ளன. இத்–தல – த்–தில் துர்க்கை, வள்ளி-தெய்– வா–னை–யு–டன் முரு–கன், விநா–யக – ர், நட–ரா–ஜர், மீனாட்சி, வீர–பத்–தி–ரர், பைர–வர், சன–காதி முனி–வர்–கள் வணங்–கும் தட்–சிண – ா–மூர்த்தி ஆகி–ய�ோர் சந்–நதி – க – ள் க�ொண்–டுள்–ளன – ர். இத்–தல ஈச–னை–யும் அம்–பி–கை–யை–யும் வணங்–கி–னால் மன அமைதி கிடைக்–கிற – து. பவுர்–ணமி, சங்–கட – ஹ – ர – ச – து – ர்த்தி மற்–றும் பிர–த�ோஷ காலங்–களில் சிறப்பு பூஜை–கள் நடக்– கின்–றன. இத்–திரு – க்–க�ோ–யிலி – ல் வைகாசி மாத பிர–ம�ோற்ச – வ விழா 10 நாட்–கள் நடக்–கும். இதில் 9ம் நாள் திரு–விழா நடத்–தும் உரி–மையை க�ோயில் நிர்–வா–கம், காவல்–துறை – க்கு வழங்கி வரு–கிற – து. அன்–றைய தினம் இக்–க�ோ–யிலி – ல் முதல் மரி–யாதை ப�ோலீஸ்–கா–ரர்–களுக்கே வழங்–கப்–ப–டு–கி–றது. இது 100 ஆண்–டு–களுக்–கும் மேலாக நடக்–கும் அபூர்வ விஷ–யம். ப�ோலீஸ்–கா–ரர்–களுக்கு ஏன் இந்த விசேஷ மரி– யா–தை? 1899ம் ஆண்டு நடந்த 13 நாள் இனக் கல–வ–ரத்–தி– லி–ருந்து இந்த சிவன் க�ோயிலை காத்–தது ப�ோலீஸ் படை–

68

ðô¡

16-31 மே 2015

தான் என்– ப – த ால்– த ான் இந்த மரி–யா–தை! சிவ– க ா– சி – யி ல் க�ோயி– லை க் கட்டிய பராங்– கு ச மன்– ன ன் தன் தவ வலி–மை–யால் ஆகாய மார்க்–க–மா–கச் செல்–லும் ஆற்–ற– லைப் பெற்–றி–ருந்–தான். அவன் துற–வுநி – லை மேற்–க�ொண்ட பின் பரா– ச – ர ர் என்று அழைக்– க ப்– பட்டான். இதன்–பின் தின–மும் ஆகாய மார்க்– க – ம ாக சென்று கங்–கை–யில் நீராடி காசி விஸ்–வ– நா–தரை – த் தரி–சித்–துவி – ட்டு சிவ–கா– சி–யிலு – ம் இறங்கி காசி–லிங்–கத்தை வழி–பட்டு பின் தென்–காசி செல்– வது வழக்–கம். எனவே, விமா– னத்– தி ல் அடிக்– க டி பய– ண ம் செய்– ப – வ ர்– க ளுக்கு சிவ– க ாசி, காசி விஸ்–வ–நா–தரை 11 வாரங்– கள் தரி–சிப்–ப–தன் மூலம் பாது– காப்–பான பய–ணம் அமை–வத – ாக நம்–பிக்–கை–யுள்–ளது. வெளி–நா–டு– களுக்கு வேலை–களுக்கு செல்–ப– வர்–களும், த�ொழி–ல–தி–பர்–களும் சுவா–மிக்கு சிறப்பு அபி–ஷே–கம் செய்–கின்–ற–னர். சிவ– க ா– சி க்கு பல ஆண்– டு – களுக்கு முன்–பி–ருந்தே பல ஊர்– களை சேர்ந்த வணி– க ர்– க ள், வியா–பார ந�ோக்–கில் வந்–தா–லும், விஸ்–வந – ாத சுவாமி க�ோயி–லுக்கு வந்து தவ– ற ா– ம ல் வழி– ப ட்ட– னர். வரு–மான அதி–க–ரிப்–பால், ஒரு கட்டத்– தி ல் கிரா– ம – ம ாய் இருந்தது நக– ர – ம ாகி விட்டது. தங்–கள் வளர்ச்–சிக்கு கார–ணம் இந்த காசி விஸ்–வ–நா–தரே என்– பது வணி– க ர்– க ளின் அசைக்க முடி– ய ாத நம்– பி க்கை. அச்– சு த்– த�ொ–ழில், காலண்–டர், படங்–கள், தீப்–பெட்டி, பட்டாசு உற்–பத்–தி– யில் குட்டி ஜப்– ப ான் என்று புக–ழப்–ப–டும் அள–வுக்கு இவ்–வூர் வள–ரக் கார–ண–மாகி விட்டார் சிவ–காசி விஸ்–வ–நா–தர். குற்– ற ால மலைச்– ச ா– ர லை ஒட்டிய தென்–கா–சி–யில் சிவன் க�ோயில் ஒன்–றைக்–கட்டி–னான் அரி–கே–சரி பராங்–குச மன்–னன். அங்கு பிர– தி ஷ்டை செய்ய, காசி– யி ல் இருந்து சிவ– லி ங்– க ம்

ஒன்–றைக் க�ொண்டு வர தன் மனை–வியு – ட – ன் சென்–றான். கங்–கை–யில் புனித நீராடி ஒரு காராம் பசு மீது லிங்–கத்தை ஏற்–றிக்–க�ொண்டு தென்–காசி சென்–றான். பல நாள் பய–ணம் செய்து வரும் வழி–யில், தற்–ப�ோது சிவ–காசி நக–ரம் உள்ள இடத்–தில் தங்–கி–னான். அப்– ப�ோது சிவ–காசி வில்–வ–வ–னக் காடாக இருந்– தது. மறு–நாள் அவ–னு–டன் வந்த அர–சிக்கு பய–ணம் செய்–ய–மு–டி–யா–த–படி உடல்–நி–லை– யில் க�ோளாறு ஏற்–பட்டது. உடன் வந்த காராம்– ப–சுவு – ம் அவ–னுட – ன் வர மறுத்–தது. இத–னால் சிவ– லி ங்– கத ்தை தென்– க ா– சி க்கு க�ொண்டு செல்ல முடி–யாத நிலை ஏற்–பட்டது. அந்த

வில்வ வனத்–த–டி–யி–லேயே காசி–யி–லி–ருந்து க�ொண்–டு–வ–ரப்–பட்ட சிவ–லிங்–கத்தை மன்– னன் பிர–திஷ்டை செய்–தான். காசி விஸ்–வ– நா–தரி – ன் பெய–ரால் சுவா–மிக்கு விஸ்–வந – ா–தர் என்ற திரு–நா–மம் சூட்டப்–பட்டது. அரி–கே–சரி பராங்–குச மன்–ன–னுக்–குப் பின் ஆட்–சிக்கு வந்த பாண்–டிய மன்–னர்–கள், இக்–க�ோ–யிலி – ல் மண்–ட–பங்–கள், பிர–கா–ரம், தீர்த்–தம், சுற்–று– ம–தில், ரத வீதி–களை அமைத்–தன – ர். சிவ–காசி காசி விஸ்–வ–நா–தர் க�ோயில் பணி–கள் 1445ம் ஆண்–டில் துவங்–கப்–பெற்று 16ம் நூற்–றாண்– டின் இறு–தி–யில் நிறைவு பெற்–ற–தாக தக–வல் இருக்–கி–றது.

குங்குமசுந்தரி

வைகாசி விசாகத்தில்

அரன்- அம்பாள் திருமணம்

காசி விஸ்–வ–நா–தர் குங்–கு–ம–சுந்–த–ரி–யு–டன் க�ோல�ோச்–சும் திருத்–த–லம் உமை–யாள்–பு–ரம். தல மர–மாக வில்–வ–மும், தல தீர்த்–தம – ாக காவி–ரியு – ம் விளங்–குகி – ன்–றன. இத்–தல – த்–தில் வைகா– சி–யில் திருக்–கல்–யாண விழா நடக்–கி–றது. இவ்–வே–ளை–யில் இவ்–வூ–ரில் உள்ள லட்–சுமி நாரா–ய–ணப்–பெ–ரு–மாள் இங்கு

காசி விஸ்வநாதர் எழுந்– த – ரு ளி, அம்– பி – கையை சிவ– னு க்கு மணம் செய்து வைப்–பார். இத்–தல – த்–தின் அரு– கில் சுவா–மி –மலை, திரு–வை– யாறு ஐயா– ற ப்– ப ர், திரு– வை – கா–வூர் வில்–வ–வ–னேஸ்–வ–ரர், வட– கு – ர ங்– க ா– டு – து றை அழ– கு – ச – டை – மு – டி – ந ா– த ர் க�ோயில்– கள் மற்– று ம் திவ்– ய – தே – சங் – க – ளான கபிஸ்– த – ல ம், புள்– ள – பூ–தங்–குடி ஆகி–யவை உள்–ளன. பெண்–கள் தங்–க–ளது கண–வர் ஆர�ோக்–கி–ய–மாக இருக்–க–வும், திரு– ம – ண த்– த டை உள்– ள – வ ர்– கள் நல்ல வரன் அமை–ய–வும் ðô¡

69

16-31 மே 2015

அம்–பி–கைக்கு குங்–கும அர்ச்–சனை செய்து வழி–ப–டு–கின்–ற–னர். அம்– ப ாள் சந்– ந தி முன்பு, கர்ப்– பி – ணி ப்– பெண்–களுக்கு வளை–காப்பு வைப–வம் நடத்– து–கின்–றன – ர். இத்–தல – த்–தில் வேண்–டிக்–க�ொள்ள காசி–யில் வழி–பட்ட பலன் கிடைக்–கும் என்– பது ஐதீ–கம். அம்–பாள் சந்–ந–தி–யில் மகா–மேரு பிர–திஷ்டை செய்–யப்–பட்டுள்–ளது. முற்–கா– லத்–தில் இப்–ப–கு–தி–யில் வசித்த ஒரு பெண், அம்–பாள் மீது தீவிர பக்தி க�ொண்–ட–வ–ளாக இருந்–தாள். ஒரு–ச–ம–யம் அவ–ளது கண–வன், தீராத ந�ோயால் பாதிக்–கப்–பட்டான். கண– வன் குண–மாக வேண்டி அப்–பெண், இத்–தல அம்–பி–கைக்கு குங்–கு–மத்–தால் அர்ச்–சனை செய்து வழி–பட்டாள். அம்–பாள் அவ–ளது கண–வனி – ன் ந�ோயைக் குணப்–படு – த்தி அருள் புரிந்–தாள். இத–னால் அம்–பி–கைக்கு குங்–கு–ம– சுந்–தரி என்று பெயர் ஏற்–பட்டது. அம்–பா– ளுக்கு எதிரே ராஜ–மகா வல்–ல–ப–க–ண–பதி தனி சந்–ந–தி–யில் இருக்–கி–றார். பிரா–கா–ரத்–தில் விநா–ய–கர், முரு–கன், பைர–வர் ஆகி–ய�ோர் க�ொலு–வி–ருக்–கி–றார்–கள். தல–வி–ருட்–சம் வில்– வம். கந்–தர்–வப்–பெண் உரு–வாக்–கிய தீர்த்–தம் ஊர் எல்–லை–யில் இருக்–கி–றது. படை ப் – பு க் கட – வு – ள ா ன பி ர ம்மா கயி–லா–யம் சென்–றப�ோ – து, அங்–கிரு – ந்த முரு–க– னைக் கவ–னிக்–கா–மல் சென்–றார். முரு–கன் அவரை அழைத்து யார் என விசா– ரித்– த – ப�ோது, “நானே படைப்–புக்–க–ட–வுள்’’ என

கர்–வத்–துட – ன் கூறி–னார். அவ–ரது ஆண–வத்தை அடக்க எண்–ணிய முரு–கன், படைப்–பிற்கு ஆதா–ர–மான பிர–ணவ மந்–தி–ரத்–தின் விளக்– கம் கேட்க, அவர் தெரி–யா–மல் விழித்–தார். அவ–ரி–ட–மி–ருந்து படைக்–கும் த�ொழி–லைப் பறித்–தார். சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்–கும் இதற்–கு–ரிய விளக்–கம் தெரி–ய–வில்லை. எனவே, முரு–கன் தந்–தைக்கே குரு–வாக இருந்து, அம்–மந்–தி–ரப் ப�ொருளை உப–தே–சித்–தார். இந்த நிகழ்வு ஆறு–படை வீடு–களில் ஒன்–றான சுவா–மி–ம– லை–யில் நிகழ்ந்–தது. உப–தே–சம் பெற சிவன் வந்த ப�ோது அம்–பி–கை–யும் உடன் வந்–தாள். சிவன் அவளை இத்–தல – த்–தில் இருக்–கும்–படி ச�ொல்–லி–விட்டு, தான் மட்டும் சென்று உப– தே–சம் கேட்டார். உமை–யவ – ள – ா–கிய அம்–பாள் தங்–கிய தல–மென்–பத – ால் இவ்–வூர், “உமை–யாள்– பு–ரம்’’ எனப்– பெ–யர் பெற்–றது. வைகாசி விசா–கத்–தன்று காசி விஸ்–வ– நா– த – ரு க்– கு ம், குங்– கு – ம – சு ந்– த ரி அம்– ப ா– ளு க்– கும் திருக்– க ல்– ய ாண உற்– ச – வ ம் நடை– ப ெ– றும். அந்த திருக்– க ல்– ய ாண உற்– ச – வ த்– தி ல் கலந்து க�ொண்டு திரு–ம–ணத் தடை நீங்கி திரு–ம–ணம் முடிந்–த–வர்–கள் அடுத்த ஆண்டு நடக்–கும் திருக்–கல்–யா–ணத்–திற்கு திரு–மாங்– கல்–யம், புடவை, சீர் பட்–ச–ணங்–கள் செய்து க�ொண்–டு–வந்து க�ொடுத்து தங்–க–ளது வேண்– டு– த லை நிறை– வேற் – றி க்– க �ொள்– கி ன்– ற – ன ர். மழலை வரம் வேண்–டு–வ�ோர் வளை–காப்பு வைப–வம் நடத்தி பரி–கா–ரம் பெறு–கின்–றன – ர்.

வைகாசி ப�ௌர்–ண–மி–யில் பால் மாங்–காய் பிர–சா–தம்  வில்–லிப்–புத்–தூர். சூடிக் க�ொடுத்த சுடர்க் க�ொடி–யாம் ஆண்–டாள், அவள் தந்தை  பெ– ரி – ய ாழ்– வ ார் (விஷ்ணு சித்– தர்) ஆகி–ய�ோர் அவ–த–ரித்த தலம்! இங்கே ஆண்– ட ாள் கிழக்கு ந�ோக்கி தனிச்– சந்– ந– தி – யில் அரு– ளு – கி – ற ாள். ப�ொது– வ ாக கிழக்கு ந�ோக்–கியி – ரு – க்–கும் பெண் தெய்–வங்–களை வழி– பட்டால் கீர்த்தி உண்–டா–கும்; எனவே, இவ– ளி–டம் வேண்–டிக்–க�ொள்–பவை அனைத்–தும் நடக்–கும் என்–பர். பக–வானை ஒரே சம–யத்–தில் பல்–லா–யி– ரக்– க – ண க்– க ான பக்– த ர்– க ள் தரி– சி த்– த – த ால், பெரி– ய ாழ்– வ ார் மன– தி ல் ஓர் அச்– ச ம்

70

ðô¡

16-31 மே 2015

த�ோன்–றிய – து. எங்கே பெரு–மா–ளுக்கு திருஷ்டி பட்டு வி–டும�ோ என்ற எண்–ணத்–தில் “பல்– லாண்டு பல்– ல ாண்– டு ’’ எனத்– து – வ ங்– கு ம், “திருப்–பல்–லாண்–டு’’ பாடி–னார். அவ–ரது பக்– தியை மெச்–சிய பெரு–மாள், அனை–வ–ரி–லும் உயர்ந்–த–வர் என்ற ப�ொரு–ளில் “பெரி–யாழ்– வார்’’ என்று அவ–ருக்–குப் பெயர் சூட்டி–னார். அனைத்து பெரு–மாள் க�ோயி–லிலு – ம் அதி–கா– லை–யில் நடை திறப்–பின்–ப�ோது, திருப்–பல்– லாண்–டும், திருப்–பா–வையு – ம் பாடப்–படு – கி – ற – து. ஆ ண் – ட ா ள் க � ோ யி – லி ல் ந டை திறக்–கும் பட்டாச்–சா–ரிய – ார்–கள் ஆண்–டாளை உட–னேயே பார்ப்–ப–தில்லை. அரு–கி–லுள்ள

கண்– ண ா– டி – யையே பார்ப் ப – ார்–கள். இங்கு வைகாசி பவுர்– ணமி அன்று ஆண்–டா–ளுக்கு தயிர் சாதம் மற்– று ம் `பால் ம ா ங் – க ா ய் ’ நைவே த் – ய ம் செய்–வர். சுண்–டக்–காய்ச்–சிய பாலில் மாங்–காயை நறுக்–கிப் ப�ோட்டுத் தயா–ரிக்–கின்–றன – ர். இது படைக்–கப்–ப–டும்–ப�ோது ஆ ண் – ட ா ள் வெ ண் – ணி ற உடை, சந்–த–னம், மல்–லிகை மலர் சூடி காட்சி தரு–வாள். க�ோடை– க ால உஷ்– ண த்தை தணிக்–கவே ஆண்–டா–ளுக்கு இந்த நைவேத்–யம். திரு– வி ல்– லி – பு த்– தூ ர் திருக்– க�ோ–யி–லில், மார்–கழி மாதம் ஆண்–டாள் எண்–ணெய்க்–காப்– புக்கு 61 வகை மூலி–கை–கள் அடங்–கிய 40 நாட்–கள் காய்ச்– சிய தைலம் பயன்– ப – டு த்– த ப் ப – டு – கி – ன்–றது. நல்–லெண்–ணெய், பசும்– ப ால், நெல்– லி க்– க ாய், தாழம்பூ, இள–நீர் முத–லான பல ப�ொருட்– க ள் சேர்த்து ஏழு– ப டி எண்– ணெ ய்– வி ட்டு இரண்டு பேர் நாற்–பது நாட்– கள் காய்ச்–சு–வர். இதில் நாலு– படி தைலம் கிடைக்–கும். மார்– கழி மாதத்–தின் ஆண்–டாள் எண்–ணெய்க்–காப்பு உற்–ச–வத்– தின் எட்டு நாட்–களி–லும் ஆண்– டா–ளுக்கு இந்த தைலமே சாற்– றப்–ப–டு–கின்–றது. மார்–கழி மாதம் முடிந்த பின்–னர் பக்–தர்–களுக்–குப் பிர–சா–தம – ாக இந்த தைலப்–பிர – ச – ா– தம் தரப்–படு – கி – ன்–றது. ந�ோய் தீர்க்– கும் மருந்–தாக இந்–தத் தைலம் நம்–பப்–ப–டு–கின்–றது. வில்–லிப்–புத்–தூர் க�ோயில் ஆடித்–திரு – வி – ழ – ா–வின் 7ம் நாளில் ரங்–கம – ன்–னார் சுவாமி, ஆண்–டா– ளின் மடி–யில் சய–னித்த க�ோலத்– தில் அரு–ளு–வ–தைக் காண–லாம். இவ்–வூர் கிருஷ்–ணன் க�ோயி–லில் இந்த நிகழ்ச்சி நடக்–கும். இந்த தரி– ச–னம் மிக–வும் விசே–ஷ–மா–னது. தம்–பதி – ய – ரி – டையே – ஒற்–றுமையை – வலுப்–ப–டுத்–தக் கூடி–யது. ரங்–க– மன்–னா–ருக்கு திரு–மண – ம் செய்து க�ொடுத்த “பெரி–யாழ்–வார்’’ தன் மகளை பிரிந்த ஆற்–றாமை மிகு–தி– யால், “ஒரு–மக – ள் தன்–னையு – டை – – யேன் உல–கம் நிறைந்த புக–ழால் திரு–ம–கள் ப�ோல வளர்த்–தேன்

ஆண்டாள் செங்–கண்–மால்–தான் க�ொண்–டு–ப�ோ–னான்–’’ என்று பாடி– னார். தனது இல்– ல த்– தி ல் மகா– ர ா– ணி – ய ாக வாழ்ந்– த – வள், தற்– ப�ோ து பெரு–மாளை மணம் முடிக்–கின்–றா–ளே! அவள் இங்கே இருந்–தது ப�ோல சிறப்–பு–டன் அங்கே வாழ்–வா–ளா! என்று தந்–தையி – ன் மன பதை–பதை – ப்–புட – ன் இப்–பா–டலை பாடி–னார். ஆண்–கள், இப்–பா–டலை பாடி– னால் தங்–க–ளது குழந்–தை–கள் மீது பாசம் அதி–க–ரிக்–கும் என்–பது நம்–பிக்கை. மூலஸ்–தா–னத்–தில் விம–லாக்–ருதி விமா–னத்–தின் கீழ் வட– வி – ரு ட்சத்– தி – ன – டி – யி ல் அர– வ – ணை ப் பள்– ளி – யி ல் தேவி-பூதேவி அடி–வ–ருட சய–னக்–க�ோ–லத்–தில் பெரு– மாள் காட்சி தரு– கி – ற ார். விமா– ன த்தை வலம் வர விமா–னத்–திலே ஒரு சிறு ‘விட்ட வாசல்’ பிரா–கா–ர–மும் இருக்– கி – ற து. இதில் திரு– மு – டி – யை – யு ம் திரு– வ – டி – க – ளை – யும் சேவிக்க சிறிய திட்டி வாசல்–கள் உள்–ளன. இவை மார்– க – ழி த் திரு– ந ாள் ஆரம்– ப த்– தி ற்கு முதல்– ந ாள் பிரி– ய ா– வி–டை– ய ன்று யாவ–ரு ம் வழி–ப–ட–தி –றந்து வைக்– கப்–ப–டு–கின்–றன. இ க் – க � ோ – யி ல் தே ரி ல் மி க ச் சி ற த்த த�ொ ழி ல் நுட்–பத்–துட – ன் சிற்–பங்க – ள் செதுக்–கப்–பட்டுள்–ளன. தேரில் ‘சாலி வாகன சகாப்– த ம் க�ொல்– ல ம் 1025 வரு– ஷ ம் ச�ௌமிய வரு– ட ம் ஆவணி 13 குரு– வ ா– ர ம்’ என்– று ம் செதுக்– க ப்– பட் டுள்– ள து. இதி– லி – ரு ந்தே இந்– த த் தேரின் பழ–மை–யைப் புரிந்து க�ொள்–ள–லாம். ðô¡

71

16-31 மே 2015

சிந்தை குளி–ர– வைப்–பாள்

சித்ரா நித்யா தேவி–களில் கடைசி தேவி– திதியானநித்யா சித்ரா நித்யா பால சூரி–ய–னைப்

ப�ோன்ற தேக காந்தி க�ொண்–ட–வள். பிறைச் சந்–தி–ரனை தரித்து சர்வ அலங்–கா–ரங்–களு–ட– னும் சகல லட்–ச–ணங்–களு–ட–னும் திரு–வ–ருட்– பா–லிக்–கி–றாள். பாசம், அங்–கு–சம், வர–தம், அப–யமு – த்–திரை தரித்து பட்டாடை அணிந்து முக்–கண்–ணி–யாய் காட்–சி–ய–ருள்–கி–றாள். கரு–ணையே உரு–வான இந்த தேவி தாங்க முடி–யாத வேத–னையி – ல் வருந்–தும் உயிர்–களை அணைத்து ஆத–ரிப்–ப–வள். நம் உள்–ளத்–தில் புகும் பய–னற்ற தீய குணங்–களை நீங்கி ஞான தீபத்தை ஏற்– று – ப – வ ள். ச�ோத– னை – க ளை வென்று சாத–னை–க–ளைச் செய்ய திரு–வ–ருள்– பு–ரிப – வ – ள். நம்–பி–ன�ோர்க்கு அப–யம் அரு–ளும் சம்பு ம�ோகினி. ஜகன்–மாதா. அழகே வடி– வ ாய் அருளே உரு– வ ாய் பிர– க ா– சி க்– கு ம் இந்த சித்ரா நித்யா தேவி சர்–வா–னந்–த–மயீ. என்–றும் நிலை–யா–ன–வள். கன–வி–லும் நினை–வி–லும் அடி–ய–வர் இத–யத்– தில் வீற்– றி – ரு ந்– த – ரு ள்– ப – வ ள். அண்– ட ங்– க ள் அனைத்–தி–லும் தன் மகிமை வெளிப்–ப–டத் திகழ்–ப–வள். தனிப்–பெ–ரும் பரம்–ப�ொ–ருள். நம் எண்– ண த்– தி ற்கு எட்டாத வஸ்து அவள். எண்–ணிய எண்–ணம் கடந்து நின்–றாள் என்ற திரு–மூல – ர் வாக்–குப்–படி மன�ோ–வா–சாம

72

ðô¡

16-31 மே 2015

க�ோசரா என நம் மன–துக்–கும் வாக்– கு க்– கு ம் எட்டா– த – வ ள். யத�ோ வாச�ோ நிவர்த்–தந்தே என்–கி–றது தைத்–ரிய உப–நி–ஷத். அவள் இப்–படி – ப்–பட்ட–வள்–தான் என்று முழுக்க அறிந்–த–வர் யாரு– மில்லை. மனத்தே ஒரு–வர் விழும்– படி அன்று விள்–ளும்–படி அன்று என்– றார் அபி–ராமி பட்டர். அப்–படி அறிந்–த–வர் யாரா–வது இருந்–தால் அவர்–கள் அவ–ளாகி விடு– கி – றார் – க ள். ராம– கி – ரு ஷ்ண பர– ம – ஹ ம்– ஸர் ச�ொன்ன உப்பு ப�ொம்மை கதை–யைப் ப�ோல, சமுத்–தி–ரத்–தின் ஆழத்–தைக் கண்–டு– பி–டிக்–கப் ப�ோன உப்பு ப�ொம்மை சமுத்–திரத் – – தில் கரைந்து ப�ோயிற்று... அப்–படி – க் கரை–யும் வரை நமக்கு எட்டா–த–வள்–தான் அம்–பிகை அற்– பு – த – மா ன இந்த அம்– பி – கை – யி ன் சக்–தி–களை விளக்–க–வல்ல ஞானம் எவ–ருக்– கும் இல்லை. காத–லா–கிக் கசிந்து உள்–ளம் உருகி, கண்–களில் நீர் பெருகி, தன்னை மறந்து கரு–ணைக்–க–ட–லா–கிய தேவியை கருத்–தில் வைத்து, மனம் குவிந்து அவ–ளைச் சர–ண– டை–வ�ோர் பேரின்–பம் அடை–வர். அம்– பி – கை க்– கு த்– தான் தன் அடி– ய – வ ர் – க – ள ைக் காக்க எத்– தனை எத்– தனை வடி– வங்–கள்? அதன் ந�ோக்–கங்–கள். அத–னால் நாம் பெறும் சிறப்–புப் பலன்–கள். ச�ொல்ல வார்த்–தை–களே – –து? சக்–தியை – ப் பணிந்–தால் சர்–வமு – ம் நிச்–சய – ம். அன்–னையே உன்–னைப் ப�ோற்–று–கி–ற�ோம். திரு–வ–ருள் மழை ப�ொழிக. நல–மெல்–லாம் அருள்க. வழி–படு பலன் தன ஆகர்–ஷண – ம், நிதி லாபங்–கள், புதை–யல் ப�ோன்ற திடீர் சம்–பத்–துக்–கள் கிட்டும். சகல நன்–மைக – ளும் மென்–மேலு – ம் விருத்–தியா – கு – ம். சித்ரா காயத்ரி ஓம் விசித்–ராயை வித்–மஹே மஹா

நித்–யாயை தீமஹி தன்னோ தேவி பிர–ச�ோ–த–யாத். மூல மந்–தி–ரம் ஓம் ஐம் ஹ்ரீம் ம் அம் ச்கெ–ளம்

சித்–ராயை நம: த்யான ஸ்லோ–கங்–கள் உத்–ய–தா–தித்ய ஸங்–கா–ஸம் நவ–ரத்ன

விபூ–ஷ–ணாம் நவ–ரத்ன கிரீ–டம் ச சித்ர பத்–மாங்–கு–

ஸ�ோஜ்–வல – ாம் சதுர்– பு – ஜ ாம் த்ரி– ந – ய – ன ாம் ஸுசின்–

முகஸன்–மு–கீம் ஸர்–வா–னந்–த–ம–யீம் நித்–யாம் ஸமஸ்–தேப்

–ஸித தாயி–னீம் சதுர்–பு–ஜாம் புஜை: பாச–மங்–கு–சம்

சவரா–பயே ததா–னாம் மங்–க–லாம் பத்–ம–கர்–ணி–காம்

நவ–யெள – வ – ன – ாம்.

ஸுப்–ராங்–கீம் க்ஞா–ன–தாம் நித்–யாம்

விசித்–ராம் குங்–கு–ம�ோஜ்ஜ்–வ–லாம் வர–தா–பய ஸ�ோபாட்–யாம் நாநா சஸ்த்ர

தராம்க்–வ–சித் பாலார்க்க மண்–ட–லா–பா–ஸாம் சதுர்–பா

–ஹும் த்ரி–ல�ோ–ச–னாம் பாசாங்–கு–ஸெள ச வரம் சாபம் தார–யந்

–தீம் ஸிவாம் பஜே. சித்–ராம் ஸந்–தத கம–ல–வத – –னாம் மகு–ட–த

–ராம் சித்–ராம்–ப–ரா–லங்–கு–தாம் சித்–ரூ–பாம் பர–தே–வதா – ம், ஸ்மித முகீம்,

சிந்–தா–குல த்வம்–ஸி–னீம் அத்–வை–தாம்–ருத வர்–ஷி–ணீம் ஹரி–ஹர

ப்ரம்–ஹா–தி–பிர்–வந்–திதா – ம் ஸத்–யாம் ஸாம–ஜரா – ஜ மந்–த–க–ம–னாம்

ஸர்–வேச்–வரீ – ம் பாவயே. ஸுத்–தஸ்–ப–டிக ஸம்–ஹா–ஸாம் பலா–ச–கு

–ஸும ப்ர–பாம் நீல–மேக ப்ர–தீ–கா–ராம் சதுர்–ஹஸ்–தாம்

த்ரி–ல�ோச – ன – ாம் ஸர்–வா–லங்–கார ஸம்–யுக்–தாம் புஷ்ப

பாணேஷு சாபி–னீம் பாசாங்–குச ம�ோபே–தாம் த்யா–யேந்

சித்–ராம் மஹேஸ்–வ–ரீம்.  ஸுக்த நித்யா ஸ்லோ–கம்  ஸுக்த ஸம்ஸ்–துதா – ம் அம்–கார ப்ரக்– ரு–திக, பூர்ண கலாத்–மி–காம்  சித்ரா நித்யா ஸ்வ–ரூ–பி–ணீம் ஸர்–வா– சார பரி–பூர – க சக்ர ஸ்வா–மி–னீம் அம்–ரு–தா–கர்– ஷிணீ சக்தி ஸ்வ–ரூ–பாம்  புரு–ஷ�ோத்–தம வக்ஷஸ்த கமல வாஸி–னீம் ஸர்வ மங்–கள தேவ–தாம் ஆர�ோக்ய லக்ஷ்மீ ஸ்வ–ரூப சித்ரா

நித்–யாயை நம: வழி–பட வேண்–டிய திதி–கள் ஸுக்ல பக்ஷ பவுர்–ணமி ./ க்ருஷ்ண

பக்ஷ ப்ர–தமை. (பவுர்–ணமி திதி ரூப சித்ரா நித்–யாயை நம) நைவேத்–தி–யம் பாய–ஸம். பூஜைக்–கான புஷ்–பங்கள் பல நிற பூக்–கள். திதி தான பலன் இந்த அம்–பிகை – க்கு பாய–ஸம் நிவே–தித்து தானம் செய்–தால் பித்–ருக்–கள் ஆசி கிட்டும். பஞ்–ச�ோ–ப–சார பூஜை ஓம் சித்ரா நித்–யாயை கந்–தம் கல்–பயா – மி

நம: ஓம் சித்ரா நித்–யாயை தூபம் கல்–ப–யாமி

நம: ஓம் சித்ரா நித்–யாயை தீபம் கல்–ப–யாமி

நம: ஓம் சித்ரா நித்–யாயை நைவேத்–திய – ம்

கல்–ப–யாமி நம: ஒம் சித்ரா நித்–யாயை கற்–பூர நீராஞ்–ஜன – ம்

தர்–சயா – மி நம:

இத்–தி–தி–யில் பிறந்–த�ோ–ரின் குண–ந–லன்–கள் இத்–திதி – யி – ல் பிறந்–தவ – ர்–கள் அழ–கிய உட–ல– மைப்பு க�ொண்–ட–வர்–கள். தேவர்–களா – –லும் அந்–தண – ர்–களா – லு – ம் க�ொண்–டாட – ப்–படு – ப – வ – ர்– கள். ப�ோக பாக்–கிய – ங்–களை சலிக்–கச் சலிக்க அனு– ப – வி ப்– ப – வ ர்– க ள். தன் சுற்– றத் – தாரை ஆத–ரிப்–பவ – ர்–கள். கரு–ணையா – ல் புகழ்–பெறு – ம் பேறு பெற்–ற–வர்–கள். யந்–தி–ரம் வரை–யும் முறை சந்– த – ன க் குங்– கு ம கல– வை – யா ல் ஒன்– பது க�ோணங்–கள், வட்டம், எட்டி–தழ்–கள், பதி–னாறு இதழ்–கள், முப்–பத்–தியி – ர – ண்டு இதழ்– கள், நான்கு வாயில்–களு–டைய இரு சது–ரங்– கள் வரை–ய–வும். கீழ்க்– க ா– ணு ம் தேவி– யி ன் சக்– தி – க ளை தியா–னித்து பூஜிக்–கவு – ம். பத்ரா, பவானீ, பவ்– யாக்ஷீ, விஸா–லாட்சீ, ஸுசிஷ்–மிதா, ககுபா, கம–லாக்ஷீ, கல்பா ப�ோன்ற சக்–திக – ளை எட்டி– தழ்–களி–லும், கலா, பூரணி, நித்யா, அம்–ருதா, ஜீவிதா, தயா, அஸ�ோக, அமலா, பூர்ணா, புண்யா, பாக்யா, உத்–யதா, விவேகா, விபவா, விஸ்வா, வினதா ப�ோன்ற சக்– தி – க ளை பதி–னா–றித – ழ்–களி–லும் தியா–னித்து பூஜிக்–கவு – ம். முப்–பத்–தி–யி–ரண்டு இதழ்–களில் தேவி–யின் பாது–காப்பு சக்–தி–களை தியா–னம் செய்து பூஜிக்–க–வும். இத்–தி–தி–களில் செய்–யத்–தக்–கவை வேள்– வி – க ள், மங்– க – ள – க – ர – மா ன செயல்– கள், தேவி உபா–சனை, மனை சம்–பந்–த–மான செயல்–கள், திரு–மண – த்–திற்–கான அணி–கல – ன்– கள் செய்–தல், உடற்–ப–யிற்சி வகுப்–பு–களில் சேர்–தல் முத–லி–யன.

பவுர்ணமி திதி தேவதை சந்திரன்

ðô¡

73

16-31 மே 2015

அகத்–தி–யர் அரு–ளிய சுக்–ல– பக்ஷ சித்ரா நித்யா துதி பெள–ர–ணை–யாய்க் கலை–கள் பதி–னா–று

–மா–கிப் பார் நிறைந்து மதி–வ–த–னப் பால ரூபி சவ–ரணை – யா – ய் உல–கனைத் – து – ந் தாங்–குஞ்

சக்தி தற்–ப–ரத்தி சிற்–பரத் – தி சராச ரத்தி நவ–ரத்ன பீடத்–தில் நிறைந்து நின்ற நாற்–பத்து முக்–க�ோண நவர சத்தி சவ–ர–ணை–யாய் கன–க–சபை தன்–னில்

வாழும் ச�ோதியே மன�ோன்–ம–ணியே சுழி–முனை

வாழ்வே. அகத்–தி–யர் அரு–ளிய கிருஷ்–ண–பக்ஷ சித்ரா நித்யா துதி பவ–ர–ணை–யில் பதி–னாறு கலை–யுமா – கி பார் நிறைந்த மதி–வத – ன பால–ரூபி நவ–ரத்–தின பீட–ம–தாய் வீற்–றி–ருந்த நாற்–பத்தி முக்–க�ோண நவ–ர–சத்தி சவ–ர–ணை–யாய் உல–களித்த தாயே–என்

–மேல் தற்–ப–ரையே சிற்–ப–ரையே சரா–ச–ரத்தி சுவ–ரணை – யா – ய் பிள்ளை முகம் பார்த்–துக் காப்–பாய் ச�ோதியே மன�ோன்–ம–ணியே

சுழி–முனை வாழ்வே. கனல்–க�ோடி ரவி–க�ோடி காந்–திக�ோ – டி கண் க�ொள்ளா இடி–க�ோடி மின்–னல்

க�ோ – டி அனல்–க�ோடி முகில்–க�ோடி அனந்–தம்

க�ோ – டி அண்ட ய�ோசனை மூன்று லக்ஷம் க�ோடி புனல்–க�ோடி வினை–க�ோடி பர–மும் க�ோடி புரு–வ–மை–யத்து அடி–யி–லகு சிறு பெண்

ஆத்–தாள் முனை–க�ோ–டி–யாம் வாலாம்–பிகையே –

தண்–ணில் முடி–வண – ங்கி திரு–வடி – யை – க் கும்–பிட்டேனே. மாத்–ருகா அர்ச்–சனை ஓம் விசித்–ராயை நம: ஓம் சித்–ர–வ–ஸ–னாயை நம: ஓம் சித்–ரிண்யை நம: ஓம் சித்–ர–பூ–ஷ–ணாயை நம: ஓம் அனு–ல�ோ–மாயை நம: ஓம் ஆப–ஸந்–தயே நம: ஓம் மத்–ய–மாயை நம: ஓம் அநா–மி–காத்–மி–காயை நம: ஓம் தேஜ�ோ–வத்யை நம: ஓம் பத்–ம–கர்ப்–பாயை நம: ஓம் மந்–த–ரே–காயை நம: ஒம் கரு–ணா–வத்யை நம: ஒம் விதூஷ்யை நம: ஓம் ம�ோலின்யை நம: ஓம் வ்யக்–தாயை நம: ஓம் ஸுகேஸ்யை நம: ஓம் ஸ�ோம–பாயை நம:

74

ðô¡

16-31 மே 2015

ஓம் ஸ�ோம–ஸங்–கா–ஸாயை நம: ஓம் வேதால்யை நம: ஓம் தால சஞ்–சி–காயை நம: ஓம் ஸ�ோமப்–ரியாயை – நம: ஓம் ஸ�ோம–வத்யை நம: ஓம் மந்த்–ர–பூ–தாயை நம: ஓம் ணுய–ஜுக்–ரியாய – நம: ஓம் ம்ரு–ணால்யை நம: ஓம் ருக்ப்–ர–தாயை நம: ஓம் ஸக்–தயே நம: ஓம் விந்த்–யாத்ரி ஸிக–ரஸ்–தி–தாயை நம: ஓம் கதின்யை நம: ஓம் சக்–ரிண்யை நம: ஓம் பிம்–பாயை நம: ஓம் ரக்–த�ோஷ்ட்யை நம: ஓம் சாரு–ஹா–ஸின்யை நம: ஓம் வாக்–ப–வாயை நம: ஓம் சாரு–ஜாயை நம: ஓம் ரக்–தாயை நம: ஓம் ஸுப்–ர–ஸிதாயை – நம: ஓம் ஸுல�ோ–ச–னாயை நம: ஓம் கெள–ஸிக்யை நம: ஓம் ககுத்யை நம: ஓம் காம–ல�ோ–ச–னாயை நம: ஓம் காம�ோத்–ஸ–வயை நம: ஓம் காம–சா–ராயை நம: ஓம் அகா–மாயை நம: ஓம் பூஜி–தாயை நம: ஓம் பராயை நம: ஓம் நத்–வா–வல�ோ – –காயை நம: ஓம் பூர–ஜிதே நம: ஓம் ராஜ்யை நம: ஓம் ஸுந்தர்யை நம: திதி நித்யா தேவி–கள் நிறை–வ–டைந்–தது. அடுத்து எழுச்சி மிகு ஏழு கன்–னி–யர்–கள் (ஸப்–த–மா–தர்–கள் தரி–ச–னம்) சித்ரா நித்யா ஓவி–யம்:

ஸி.ஏ.ராமச்–சந்–தி–ரன்

நாளிதழுடன்

சனிக்கிழமை த�ோறும் வழங்கப்படும் பக்தி மணம் கமழும் இலவச ெதய்வீக மலர்

பக்–திப் பர–வ–ச–மூட்டும் பெட்ட–கம் பாம–ர–ருக்–கும் புரி–யும் எளிமை ப�ொக்–கி–ஷம் கற்–ற�ோர் காமு–றும் கவின்–மிகு கலைக்–கூட – ம் ஆன்–ற�ோர் வியக்–கும் ஆன்–மி–கக் கரு–வூல – ம் சான்–ற�ோர் ப�ோற்–றும் தெய்–வீ–கச் சான்று இறை–ய–ருள் நாடும் அனை–வ–ருக்–கு–மான வாராந்–திர திவ்ய தரி–சன – ம். நீங்–கள் க�ோயி–லுக்–குச் செல்–வது வழக்–கம்; ஆனால், க�ோயில்–களே உங்–கள் வீடு தேடி வரு–வத – ான வாராந்–திர அரிய சேவை. அதுவே தின–க–ரன் ஆன்–மிக மலர் ஒவ்–வ�ொரு சனிக்–கி–ழ–மை–யும் தின–க–ரன் நாளி–த–ழு–டன் இல–வச இணைப்–பா–க! ðô¡

75

16-31 மே 2015

மே (16-31) ராசி பலன்கள் மேஷம்: தீவிர உழைப்–பும், அதிக முயற்–சி–களு–டன் காரி–யங்–களில் ஈடு–ப–டும் மேஷ– ரா–சி–யி–னரே, மனம் மகி–ழும் சம்–ப–வங்–கள் நடக்–கும். மன–க–வலை குறை–யும். எல்– லா–வ–கை–யி–லும் சாத–க–மான பலன் கிடைக்க பெறு–வீர்–கள். உத்–தி–ய�ோ–கஸ்தர்கள் வீண் அலைச்–சலை சந்–திக்க வேண்டி வரும். அலு–வ–லக வேலை–கள் உடனே முடி–யா–மல் இழு–ப–றி–யாக இருக்–கும். குடும்–பத்–தில் வெளி–நப – ர்–கள – ால் ஏதா–வது குழப்–பம் ஏற்–பட – ல – ாம். ச�ொந்த விஷ–யங்– களுக்கு அடுத்–த–வர் ஆல�ோ–ச–னை–களை கேட்–பதை தவிர்ப்–பது நல்–லது. பெண்–கள் எதி–லும் கூடு–தல் கவ–னம் செலுத்–து–வது நல்–லது. எதிர்–பா–ரா–மல் பய–ணத்–தில் தடங்–கல் ஏற்–ப–ட–லாம். அத–னால் வெளி–யூர் பய–ணங்–களை – த் தள்–ளிப்–ப�ோடு – வ – து நல்–லது. கண–வனி – ன் உடல்–நல – த்–தில் கவ–னம் தேவை. பிள்–ளை–கள் உங்–கள் ச�ொல்–படி நடந்து க�ொள்–வார்–கள். உங்–கள் புத்–திக்– கூர்மை உங்–களுக்கு வெற்–றி–யை தேடித் தரும். வியா–பா–ரி–கள் ப�ோட்டி–க–ளை–யும், ப�ொறா–மை–களை – –யும் சந்–தித்–தா–லும் ப�ொறு–மை–யு–டன் செயல்–பட்டு அவற்–றைச் சமா–ளிப்–பீர்–கள். உங்–களின் சம–ய�ோ–ஜித புத்–தி–யால் பிரச்–னை–களி– லி–ருந்து தப்–பித்–துக்–க�ொள்–வீர்–கள். அர–சி–யல்–வா–தி–கள், தாங்–கள் சார்ந்–துள்ள கட்–சி–யின் த�ொண்–டர்–களுக்–கும், நெருங்–கி–ய– வர்–களுக்–கும் மிகப் பெரிய உத–வி–க–ளைச் செய்து பாராட்டு–களை – ப் பெறு–வீர்–கள். மேலி–டத்– தி–லி–ருந்து உங்–களுக்கு சந்–த�ோ–ஷம – ான செய்–தி–கள் வந்து சேரும். கலைத்–து–றை–யி–னர் படிப்–ப–டி–யான வளர்ச்–சி–யைக் காண்–பீர்–கள். வரு–மா–னம் நன்–றாக இருப்–ப–தால் ரசி–கர்–களுக்–கா–கச் செலவு செய்–வீர்–கள். சக கலை–ஞர்–க–ளால் நன்மை அடை– வீர்–கள். புதிய வாக–னங்–களை வாங்–கும் வாய்ப்–பும் கிடைக்–கும். மாண–வர்–கள் கல்–வி–யில் மேன்மை அடைய கூடு–தல் கவ–னத்–து–டன் படிப்–பது அவ–சி–யம். விளை–யா–டும் ப�ோதும் கவ–னம் தேவை. பரி–கா–ரம்: குல–தெய்–வத்தை பூஜித்து வணங்க குடும்ப பிரச்–னை தீரும். கடன் கட்டுக்–குள் இருக்–கும். முடிந்–தால் குல–தெய்வ க�ோயி–லுக்–குச் சென்று வர–லாம். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், செவ்–வாய், வியா–ழன்; தேய்–பிறை: செவ்–வாய், வியா–ழன். ரிஷ–பம்: பிரச்–னை–கள் மற்–றும் விவ–கா–ரங்–களில் தீர ஆல�ோ–சனை – –களை செய்து பக்–கு–வ–மான அணு–கு–மு–றை–யால் வெற்றி காணும் ரிஷப ராசி–யி–னரே பண–வ–ரத்து அதி–க–ரிக்–கும். காரிய தடங்–கல்–கள் ஏற்–ப–டல – ாம். நண்–பர்–கள் மூலம் எதிர்–பார்த்த உதவி கிடைக்–கக் கூடும். புதிய நபர்–களின் நட்பு கிடைக்–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான விஷ–யங்–கள் சாத–க–மாக நடக்–கும். உத்–தி–ய�ோ– கஸ்தர்கள் கவ–ன–மாக செயல்–ப–டு–வது நல்–லது. குடும்–பத்–தில் இருந்த பிரச்––னை–கள் நீங்–கும். வீட்டிற்கு தேவை–யான ப�ொருட்–களை வாங்கி மகிழ்–வீர்–கள். பெண்–களுக்கு காரிய அனு–கூ–லம் உண்–டா–கும். மன–தில் ஏதா–வது கவலை இருந்து வரும். இஷ்ட தெய்–வத்தை வழி–பட கவலை குறை–யும். அர–சி–யல்–வா–தி–களுக்கு சாத–கம – ான கால–மாக அமை–யும். உழைப்–பிற்–கான அங்–கீ–கா–ரம் கிடைக்–கும். மன–திற்கு சந்–த�ோ–ஷம – ான காரி–யங்–கள் நடக்–கும். வியா– ப ா– ரி – க ளுக்கு லாபம் ஈட்டும் கால– மி து. பணி– ய ாட்– க ளின் ஒத்– து – ழ ைப்பு கிடைக்–கும். இலக்–கி–யம், கதை, கவி–தைத் துறை–களில் உள்–ள–வர்–களுக்கு புகழ் கிடைக்–கும். பங்–கு–தா–ரர்–கள் மூலம் சில த�ொந்–த–ர–வு–கள் நேரி–ட–லாம். அழ–கு– நி–லை–யம் வைத்–தி–ருப்–ப�ோர், காஸ்– மெ ட்டிக்ஸ் வியா– ப ா– ர ம் செய்– வ�ோ ர் மற்– று ம் ஆடை அணி– க – ல ன்– க ள் விற்– ப னை செய்–வ�ோ–ருக்கு ஏற்ற கால–மிது. தங்–கள் த�ொழிலை விரி–வு–ப–டுத்–திக் க�ொள்ள சரி–யான சம–ய–மிது. விவ–சா–யி–கள் புதிய உக்–தி–க–ளைக் கையாண்டு த�ொழி–லில் முன்–னே–று–வீர்–கள். கலைத்– து–றை–யி–ன–ருக்கு ஓர–ளவு முன்–னேற்–றம் கிடைக்–கும். தாங்–கள் மேன்–மை–ய–டைந்–திட புதிய வாய்ப்–பு–கள் வந்து சேரும். சில–ருக்கு வெளி–நாடு வாய்ப்–பு–கள் வர–லாம். அதி–லும் கலைத்– து–றை–யில் டெக்–னிக்–கல் சம்–பந்–தப்–பட்ட துறை–களில் இருப்–பவ – ர்–களுக்கு வாய்ப்–புக – ள் குவி–யும். மாண–வர்–களுக்கு வீண் அலைச்–சல் ஏற்–ப–ட–லாம். பாடங்–களில் கவ–னம் செலுத்–து–வது குறைய கூடும். நன்கு படிப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: அரு–கி–லி–ருக்–கும் பெரு–மாள் ஆல–யத்தை 11 முறை வலம் வர பாவங்–கள் நீங்–கும். வாழ்க்–கை–யில் முன்–னேற்–றம் காணப்–ப–டும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: புதன், வெள்ளி.

76

ðô¡

16-31 மே 2015

பெருங்குளம் ராமகிருஷ்ண ஜ�ோஸ்யர் மிது–னம்: கிடைத்த வாய்ப்பை தவ–ற–வி–டா–மல் சாத–க–மாக பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொள்– ளும் திறமை உடைய மிதுன ராசி–யி–னரே எதி–லும் சாத–கம – ான பலன் கிடைக்–கும். பய–ணங்–கள் செல்ல நேரி–ட–லாம். மன–தி–ருப்–தி–யு–டன் செய–லாற்–று–வீர்–கள். புத்–தி–சா– தூ–ரி–யம் மூலம் காரிய வெற்றி கிடைக்–கும். ஆன்–மிக நாட்ட–மும், மன தைரி–ய–மும் உங்–களுக்கு உற்–சா–கத்–தைக் க�ொடுக்–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் முன்–னேற்–றம் காண புதிய திட்டங்–களை தீட்டு–வீர்–கள். உத்–தி–ய�ோ– கஸ்தர்கள் உற்–சா–கம – ாக செயல்–பட்டு வேலை–களை உட–னுக்–கு–டன் செய்து முடிப்–பார்–கள். கண–வன்-மனை–விக்–கிடையே – நெருக்–கம் அதி–க–ரிக்–கும். குடும்–பத்–து–டன் விருந்து, கேளிக்கை நிகழ்ச்–சி–களில் கலந்து க�ொள்–ளும் சூழ்–நிலை வரும். பெண்–கள் மன–தி–ருப்–தி–யு–டன் காரி–யங்– களை செய்து சாத–க–மான பலன் பெறு–வீர்–கள். அர–சி–யல்–வா–தி–கள் உட–னி–ருப்–ப–வர்–களு–டன் எச்–ச–ரிக்–கை–யா–கப் பழ–கு–வது நல்–லது. ரக–சி–யங்–களை கையா–ளு–வ–தில் கவ–னம் தேவை. அதீத கவ–னத்–து–டன் செயல்–ப–டு–வது உங்–களுக்கு பதவி உயர்வு மற்–றும் வெற்–றி–யைத் தேடித்–த–ரும். கலைத்–து–றை–யில் உள்–ள–வர்–களுக்கு நன்மை பயக்–கும் மாத–மிது. எதிர்–பார்த்த வாய்ப்–பு– கள் வந்து சேரும். சில–ருக்கு நெடு–நா–ளைய ஆசை–கள் நிறை–வே–றும். லட்–சி–யங்–கள் கைகூ–டும். மன–திற்கு நெகிழ்ச்–சியான சம்–ப–வங்–கள் நடக்–கும். நிதா–னம் தேவை. வியா–பாரி–கள் ஆர்–டர்–கள் எடுப்–ப–தில் கவ–னம் தேவை. லாபம் உண்–டா–கும் கால–மிது. கடின உழைப்பு உங்–களுக்கு வெற்–றி–யை தேடித்–த–ரும். சிறு சிக்–கல்–கள் ஏற்–பட்டு மறை–யும். கவ–னத்–து–டன் செயல்–பட்டால் சிக்–கல்–க–ளை தவ–ர்க்–க–லாம். விவ–சா–யிக – ள் சின்–னச் சின்ன செல–வுக – ளை சந்–திக்க நேரி–டல – ாம். உழைப்–பிற்–கான ஊதி–யம் சற்று குறை–வாக கிடைக்–க–லாம். மன தைரி–யத்–தால் வெற்றி காணும் காலம். மாண–வர்–கள் பாடங்–களை கவ–ன–மாக படித்து கூடு–தல் மதிப்–பெண் பெறு–வீர்–கள். ப�ொறுப்–பு–கள் அதி–க–ரிக்–கும். உற்–சா–க–மாக எதை–யும் கற்–றுக்–க�ொள்–வ–தில் ஆர்–வம் காட்டு–வீர்– கள். விளை–யாட்டு கேளிக்–கை–களில் பங்கு க�ொள்–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: புதன்–கிழ – –மை த�ோ – –றும் நர–சிம்–ம–ருக்கு தீபம் ஏற்றி வர கடன் பிரச்–னை குறை–யும். வீண் அலைச்–சல் வீண் பயம் குறை–யும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், புதன், வியா–ழன். கட–கம்: அடுத்–த–வர் செய்–யும் இடை–யூ–று–க–ளை–யும் உங்–களுக்கு சாத–க–மாக பயன் –ப–டுத்–தும் சாமர்த்–தி–யம் உடைய கட–க –ரா–சி–யி–னரே எடுத்த காரி–யத்தை எப்–ப–டி–யும் செய்து முடித்து விடு–வீர்–கள். வேலை கார–ணம – ாக வீட்டை விட்டு வெளி–யில் தங்க நேர–லாம். பண–வ–ரவு எதிர்–பார்த்–த–படி இருக்–கும். பெரி–ய�ோர் நேசம் கிடைக்–கும். வாகன ய�ோகம் உண்–டா–கும். ஆன்–மிக தலங்–களுக்கு சென்று வரும் வாய்ப்பு கிடைக்–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் வாக்கு வன்–மை–யால் சிறப்–பாக நடக்–கும். பழைய பாக்–கி–கள் வசூ–லா–க–லாம். உத்–தி–ய�ோ–கம் த�ொடர்–பான பய–ணங்–கள் செல்ல நேர–லாம். உத்–தி–ய�ோ– கஸ்–தர்–கள் புத்தி சாதூ–ரி–யத்–தால் க�ொடுத்த வேலையை சிறப்–பாக செய்து முடிப்–பார்–கள். குடும்–பத்–தில் இருந்த குழப்–பம் நீங்–கும். கண–வன்-மனை–விக்–கிடையே – இருந்த மன–வரு – த்–தம் நீங்–கும். வெளி–யூர் பய–ணங்–கள் மன–திற்கு மகிழ்ச்சி தரும். கவலை வேண்–டாம். பெண்–களுக்கு காரி–யங்–களில் இருந்த பின்–ன–டைவு நீங்–கும். எதிர்–பார்த்த பண–வ–ரவு இருக்–கும். நீண்ட நாளைய ஆசை நிறை–வே–றும். மன–திற்கு பிடித்த காரி–யங்–கள் நடக்–கும். அனை–வ–ரி–ட–மும் சந்–த�ோ–ஷம – ா–கப் பழ–கு–வீர்–கள். மன நிம்–மதி உண்–டா–கும். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு சாத–கம – ான முன்–னேற்–றம் ஏற்–ப–டப்–ப�ோ–வது உறுதி. கிடைக்–கும் வாய்ப்–பு–களை பயன்–ப–டுத்தி க�ொள்ள வேண்–டும். வியா–பா–ரிக – ளுக்கு நெடு–நாட்–கள – ாக இருந்து வந்த கடன்–கள் தீரும். கூட்டு வியா–பா–ரத்–தில் கணி–சம – ான லாபம் கிடைக்–கும். வெளி–நா–டுக்கு ஏற்–றும – தி செய்–வ�ோ–ருக்கு புதிய ஆர்–டர்–கள் வந்து சேரும். புதிய இட ஒப்–பந்–தங்–கள் கையெ–ழுத்–தா–கும். த�ொழிற்–சா–லை–கள் வைத்–தி–ருப்– ப�ோ–ருக்கு நல்ல லாபம் கிடைக்–கும். ப�ொது–வான விஷ–யங்–களில் தலை–யி–டு–வ�ோ–ருக்கு உங்–கள் கருத்–துகளை மற்–ற–வர்–கள் ஆம�ோ–திப்–பார்–கள். வியா–பார ப�ோட்டி–கள் சாத–கம – ான முடி–வி–னை தேடித் தரும். கவலை வேண்–டாம். மாண–வர்–களுக்கு புத்–தி–சா–தூ–ரி–யம் வெளிப்–ப–டும். கல்–வி–யில் இருந்த த�ொய்வு நீங்–கும். விளை–யாட்டில் கவ–னம் அதி–க–ரிக்–கும். பரி–கா–ரம்: திங்–கட்–கி–ழ–மை–த�ோ–றும் அம்–ம–னுக்கு எலு–மிச்சை அபி–ஷே–கம் செய்து வணங்க அடுத்–த–வர்–க–ளால் ஏற்–ப–டும் கெடு–தல்–கள் நீங்–கும். மன–தில் அமைதி பிறக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: திங்கள், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்கள், வெள்ளி. ðô¡

77

16-31 மே 2015

மே (16-31) ராசி பலன்கள் சிம்–மம்: உங்–க–ளது பணி–களை அடுத்–த–வ–ரி–டம் ஒப்–ப–டைக்–கா–மல் நேரி–டை–யாக செய்–யும் குண–முடை – ய சிம்ம ராசி–யின – ரே எல்–லா–வகை – யி – லு – ம் நன்மை உண்–டா–கும். தன–லா–பம் உண்–டா–கும். அடுத்–த–வர்–களுக்கு உதவி செய்–வ–தில் ஆர்–வம் காட்டு–வீர்– கள். ந�ோய் நீங்கி உடல் ஆர�ோக்–யம் உண்–டா–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் இருந்த மந்த நிலை மாறும். விற்–பனை அதி–க–ரிக்–கும். உத்– தி – ய�ோ – க ஸ்தர்களாக இருப்– ப – வ ர்– க ள் புத்– தி – ச ா– தூ – ரி – ய த்– த ால் வேலை– க ளை திற–மை–யாக செய்து முடித்து பாராட்டு பெறு–வீர்–கள். பதவி உயர்வு கிடைக்–கல – ாம். குடும்–பத்–தில் நிம்–மதி காணப்–ப–டும். விருந்து நிகழ்ச்–சி–யில் குடும்–பத்–தி–ன–ரு–டன் கலந்து க�ொண்டு மகிழ்ச்சி அடை–வீர்–கள். கண–வன், மனை–விக்–கிடையே – இருந்த கருத்து வேற்–றுமை நீங்–கும். குழந்–தை–களின் செயல்–க–ளால் பெருமை அடை–வீர்–கள். பெண்–கள் உதவி கேட்டு உங்–களை நாடி வரு–ப–வர்–களுக்கு தேவை–யான உத–வி–களை செய்–வீர்–கள். ஆன்–மிகத்–தில் ஈடு–பாடு காட்டு–வது உங்–களுக்கு மன நிம்–மதி ஏற்–ப–டுத்–தித் தரும். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு பகீ–ர–தப் பிர–யத்–த–னம் செய்–வ–தன் மூல–மா–கவே நல்ல முன்–னேற்– றம் ஏற்–ப–டும். வியா–பா–ரி–களுக்கு புதிய திட்டங்–களை செயல்–ப–டுத்–திக் க�ொள்ள சிறப்–பான சந்–தர்ப்–பம் அமை–யும். உற்–பத்தி சார்ந்த த�ொழிற்–து–றை–யா–ளர்–களுக்கு த�ொய்வு இன்றி த�ொழில் நடை–பெ–றும். அர–சிய – ல்–வா–திக – ள் வீட்டை–விட்டு வெளியே தங்க நேரி–டல – ாம். பத–வி– களில் முன்–னேற்–றம் உண்–டா–கும் கால–மிது. கடின உழைப்–பும், புத்தி சாதூர்–ய–மும் பதவி முன்–னேற்–றத்–திற்கு வழி வகுக்–கும். விவ–சா–யி–கள் பயிர்–களை கவ–ன–மு–டன் பாது–காத்–துக் க�ொள்–வது நல்–லது. நஷ்–டம் உண்– டாக வாய்ப்–புக – ள் உண்டு. மாண–வர்–கள் சக–மா–ணவ – ர்–களு–டன் கவ–னம – ாக பழ–குவ – து நல்–லது. கல்–வி–யில் அதிக கவ–னம் தேவை. விளை–யா–டும் ப�ோதும், சக மாண–வ–ர்–களு–டன் பழ–கும் ப�ோதும் கவ–னத்–து–டன் செயல் படு–வது நன்மை தரும். பரி–கா–ரம்: பிர–த�ோஷ காலத்–தில் சிவ–பெ–ரு–மானை அபி–ஷேக நேரத்–தில் வணங்க எல்லா பிரச்னை–களும் தீரும். நன்மை ஏற்–ப–டும். முடிந்–தால் அபி–ஷே–கத்–திற்கு உண்–டான ப�ொருள்– களை வாங்–கிக் க�ொடுக்–க–லாம், அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: ஞாயிறு, புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: ஞாயிறு, வியா–ழன், வெள்ளி. கன்னி: எந்த ஒரு வேலை–யை–யும் மிக–வும் ப�ொறு–மை–யா–க–வும், ப�ொறுப்–பு–ட–னும் செய்து முடிக்–கும் கன்–னி– ரா–சியி – ன – ரே எல்லா காரி–யங்–களும் அனு–கூல – ம – ாக நடந்து முடி–யும். முக்–கிய நபர்–களின் உதவி கிடைக்–கும். எதிர்–பார்த்த தக–வல்–கள் நல்ல தக–வ–லாக வரும். விருப்–பங்–கள் கைகூ–டும். நண்–பர்–கள் மத்–தி–யில் மரி–யா–தை–யும், அந்–தஸ்–தும் உய–ரும். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் முன்–னேற்–றம் காணப்–ப–டும். அர–சாங்–கம் மூலம் நடக்க வேண்–டிய காரி–யங்–களில் சாத–கம – ான நிலை காணப்–ப–டும். உத்–திய�ோ – –கஸ்தர்கள்​் தன்–னம்– பிக்–கை–யு–டன் செயல்–பட்டு வெற்றி பெறு–வார்–கள். மேல் அதி–கா–ரி–கள் ஆத–ர–வும் கிடைக்–கும். குடும்–பத்–தில் குதூ–க–ல–மான சூழ்–நிலை காணப்–ப–டும். கண–வன்-மனை–விக்–கி–டையே மகிழ்ச்சி கூடும். உங்–கள் ச�ொல்–படி பிள்–ளை–கள் நடந்து க�ொள்–வது மன–துக்கு இத–ம–ளிக்–கும். பெண்–கள் நிதா–னம – ாக பேசு–வது நன்மை தரும். பண–வர – த்து திருப்தி தரும். கலைத்–துற – ை–யின – – ருக்கு நற்–பெ–யரு – ம் கீர்த்–தியு – ம் வந்து சேரும். ப�ொரு–ளா–தார வச–திக – ள் பெரு–கவு – ம் வாய்ப்–பான கால–மிது. சில–ருக்கு புதிய ச�ொத்–துக்–கள் வாங்–க–வும் பாக்–கி–யம் ஏற்–ப–டும். புதிய வாய்ப்–பு–கள் தேடி வரும். அவற்றை பயன்–ப–டுத்தி வாழ்–வில் வெற்றி பெற உழைக்க வேண்–டும். அர–சி–யல்–வா–தி–களுக்கு பண–வ–ரவு உண்–டா–கும். எதிர்–பார்த்த நற்–செய்–தி–கள் தேடி வரும். பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். தேவை–யில்–லாத பேச்–சு–வார்த்–தை–களை தவிர்ப்–பது நல்–லது. பதவி உயர்–வால் மக்–களுக்கு நன்–மை–கள் செய்து மனம் மகிழ்–வீர்–கள். பணப்–ப–யிர் விளை–விக்–கும் விவ–சா–யி–களுக்கு சாத–க–மான கால–மிது. பண விஷ–யங்–களை கவ–ன–மாக கையாள்–வது நன்மை தரும். விளைச்–சல் அம�ோ–கம – ாக இருக்–கும். விற்–ப–னை–யின் ப�ோது கவ–னம் தேவை. மாண–வர்–க ள் சக மாண– வ ர்– க ளு– ட ன் பழ–கும் ப�ோது கவ–ன ம் தேவை. பாடங்–கள் எளி–மை–யாக த�ோன்–றும். விளை–யாட்டில் ஆர்–வம் காட்டு–வீர்–கள். கேளிக்–கை–களில் கலந்து க�ொள்–வீர்–கள். நிதா–ன–மாக செயல்–ப–டு–வது நன்மை பயக்–கும். பரி–கா–ரம்: அரு–கி–லி–ருக்–கும் ஐயப்–பன் ஆல–யத்–திற்–குச் சென்று வணங்கி வர வாழ்வு வளம் பெறும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: வளர்– பி றை: திங்– க ள், புதன், வெள்ளி; தேய்– பி றை: திங்– க ள், வியா–ழன், வெள்ளி.

78

ðô¡

16-31 மே 2015

மே (16-31) ராசி பலன்கள் துலாம்: துணிச்–ச–லாக காரி–யங்–களில் ஈடு–ப–டும் அதே நேரத்–தில் நியா–ய–மா–க–வும், நேர்–மை–யா–க–வும் அதனை செய்து முடிக்–கும் குண–மு–டைய துலா– ரா–சி–யி–னரே வாழ்க்–கை–யில் நல்ல திருப்–பம் ஏற்–ப–டும். பய–ணங்–கள் மூலம் லாபம் கிடைக்க செய்–யும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் திருப்–தி–க–ர–மாக நடக்–கும். த�ொழில் த�ொடர்–பான விஷ–யங்– கள் அனு–கூல – –மாக நடக்–கும். உத்–திய�ோ – –கஸ்தர்கள்​் முன்–னேற்–றம் காண்–பார்–கள். சில–ருக்கு எதிர்–பார்த்த பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். குடும்–பத்–தில் சந்–த�ோஷ – ம – ான நிலை காணப்–படு – ம். கண–வன்-மனை–விக்–கிடையே – இருந்த கருத்து வேற்–றுமை நீங்–கும். உற–வி–னர்–கள் மூலம் எதிர்–பார்த்த உத–வி–கள் கிடைக்–கும். பெண்– களுக்கு மனம் மகி–ழும்–ப–டி–யான காரி–யங்–கள் நடக்–கும். ஆன்–மிக நாட்டம் ஏற்–ப–டும். கலைத்–துற – ை–யின – ரு – க்கு நன்–மைக – ள் நடக்–கும் கால–மிது. வேலை நிமித்–தம – ாக வெளி–நாட்டிற்கு பய–ணம் செல்ல வேண்டி வர–லாம். உங்–கள் திற–மை–களுக்கு அங்–கீ–கா–ரம் கிடைக்–கும். விவ–சா–யி–கள் முன்–னேற்–றம் காண்–பர், அர–சி–யல்–வா–தி–கள், மேலி–டத்–தின் ஆத–ர–வைப் பெறு–வீர்–கள். ஆனால், அதன் முழுப் பலன்–களை – –யும் அனு–ப–விக்க இய–லாதபடி சிறு குறுக்–கீ–டு–களும் த�ோன்–றும். எனி–னும் மனம் தள–ரா–மல் எதி–ரிக – ளை – ச் சமா–ளிப்–பீர்–கள். பய–ணங்–கள – ால் நன்–மைக – ள் உண்–டா–கும்.கவ–னம – ாக பேசு–வது அவ–சி–யம். உங்–களின் யதார்த்–தம – ான வார்த்–தை–கள் பூதா–க–ரம – ான பிரச்–னை–களை உண்–டாக்–க–லாம். வியா–பா–ரி–களுக்கு லாபம் உண்–டா–கும். பண விஷ–யங்–களை கையா–ளு–வ–தில் கவ–னம் தேவை. உட–னி–ருப்–ப–வர்–களு–டன் முக்–கி–ய–மான விஷ–யத்தை பகிர்–வ–தில் கவ–னம் தேவை. விற்–ப–னைக் காலங்–களில் லாபத்தை ஈட்டு–வீர்–கள். மாண–வர்–களுக்கு கல்–வியி – ல் முன்–னேற்–றம் காண்–பீர்–கள். நண்–பர்–கள் மத்–தியி – ல் மதிப்பு கூடும். விளை–யா–டும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. பெற்–ேறார்–களின் ச�ொற்–படி நடப்–பது நன்மை தரும். பரி–கா–ரம்: வெள்–ளிக்–கி–ழ–மை–யில் பெரு–மாள் க�ோயி–லில் உள்ள தாயாரை வழி–பட்டு–வர ப�ொன்–ப�ொ–ருள் சேர்க்கை உண்–டா–கும். குடும்–பத்–தில் மகிழ்ச்சி ஏற்–ப–டும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், வெள்ளி.

விருச்–சி–கம்: எந்த ஒரு விஷ–யத்–தி–லும் அவ–ச–ரம் காட்டி–னா–லும் அதே நேரத்–தில் அதில் உள்ள நன்மை தீமை–கள் பற்றி ஆல�ோ–சித்து முடிவு எடுக்–கும் விருச்–சிக ராசி–யி–னரே காரிய அனு–கூ–லம் உண்–டா–கும். இழு–ப–றி–் நிலை மாறி மனம் மகி–ழும் –ப–டி–யாக எல்–லாம் நடந்து முடி–யும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் மந்–த–மாக இருக்–கும். பழைய பாக்–கி–கள் வசூ–லா–வ–தில் தாம–தம் இருக்–கும். உத்–தி–ய�ோ–கஸ்தர்களுக்கு அலு–வல – –கம் த�ொடர்–பான பய–ணம் செல்ல வேண்டி இருக்–கல – ாம். குடும்–பத்தாரிடமிருந்து மனம் ந�ோகும்–படி – ய – ான வார்த்–தைக – ள் வெளிப்– ப–டல – ாம். அனு–சரி – த்து செல்–வது நல்–லது. நிதா–னம – ாக செய்–யும் செயல்–கள் வெற்–றியை தரும். பெண்–கள் எடுத்த காரி–யத்தை வெற்–றி–க–ரம – ாக செய்து முடிப்–பீர்–கள். க�ொடுக்–கல், வாங்–க– லில் கவ–னம் தேவை. தெய்வ வழி–பா–டு–கள் உங்–களுக்கு வெற்றி உண்–டா–கும். அர–சிய – லி – ல் உள்–ளவ – ர்–களுக்கு ப�ொறுப்–புக – ள் வாய்ந்த பத–விக – ள் கிடைக்–கும். மேலி–டத்–தின் உத்–த–ர–வு–களை கேட்டு நடந்–தால் முன்–னேற்–றம் காணும் காலம். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு நண்–பர்–கள் அனு–கூ–லம் கிடைக்–கும். உங்–களுக்–குக் கீழ் வேலை செய்–ப–வர்–கள் உண்–மை–யாக இருப்–பார்–கள். அதிக ஆர்–வத்–து–டன் வேலை செய்–வார்–கள். முன்–னேற்–றம் காணப்–ப–டும். வியா–பா–ரிக – ளுக்கு ஆர்–டர்–கள் கிடைப்–பதி – ல் தாம–தம் ஏற்–படு – ம். தாம–தம – ா–னா–லும் லாபம் ஏற்–ப–டும் கால–மிது. பணம் கையா–ளும் ப�ோது கவ–னத்–து–டன் இருப்–பது நன்மை தரும். விவ–சா–யி–கள் உழைப்பு அதி–க–ரிக்–கும். விளை–ப�ொ–ருட்–கள் நல்ல லாபத்–திற்கு விற்–பனை – – யா–கும். எதிர்–பார்த்த பண–வ–ரவு இருக்–கும். மாண–வர்–களுக்கு கல்வி பற்–றிய கவலை குறை–யும். அதிக மதிப்–பெண் எடுக்க ஆர்–வ–மாக படிப்–பீர்–கள். விளை–யா–டும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. பரி– க ா– ர ம்: அரு– கி – லி – ரு க்– கு ம் ஆல– ய த்– தி ல் இருக்– கு ம் வள்ளி தேவ– சே னா சமே– த – ர ாக உள்ள முரு–கப்–பெ–ரு–மானை அரளி மாலை சாத்தி அர்ச்–சனை செய்து வணங்க எல்லா துன்–பங்–களும் நீங்கி வாழ்–வில் இன்–பம் உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்; தேய்–பிறை: செவ்–வாய், வியா–ழன். ðô¡

79

16-31 மே 2015

மே (16-31) ராசி பலன்கள் தனுசு: எந்த நேரத்–தி–லும் தகுதி குறை–யா–மல் செயல்–ப–டும் தனுசு ராசி–யி–னரே நீங்–கள் உயர்ந்த எண்–ணங்–களை உடை–ய–வர்–கள் பேச்–சின் இனி–மை–யால் காரி–யம் கைகூ–டும். சுப பலன்–கள் உண்–டா–கும். எதிர்–பார்த்த உத–விக – ள் கிடைக்–கும். ஆனால், எதி–லும் கூடு–தல் கவ–னத்–து–டன் செயல்–ப–டு–வது நல்–லது. வெளி–யூர் பய–ணம் செல்ல நேரி–டல – ாம். த�ொழில், வியா–பா–ரம் திருப்–தி–யாக நடக்–கும். எதிர்–பார்த்த பண உதவி கிடைக்–க–லாம். வாடிக்–கை–யா–ளர்–களை அனு–ச–ரித்து செல்–வது நல்–லது. உத்–திய�ோ – –கஸ்தர்களாக இருப்–ப–வர்– கள் அலு–வ–லக வேலை–யாக அலைய வேண்டி இருக்–கும். புதிய ப�ொறுப்–பு–கள் சில–ருக்கு கிடைக்–க–லாம். குடும்–பத்–தில் சக–ஜ–நிலை காணப்–ப–டும். உற–வி–னர்–கள் மூலம் நல்ல தக–வல் வந்து சேரும். கண–வன்-மனை–விக்–கிடையே – இருந்த இடை–வெளி குறை–யும். மற்–ற–வர்–கள் ஆல�ோ–சனை கேட்டு உங்–களை நாடி வரு–வார்–கள். பெண்–களுக்கு எதிர்–பார்த்த உத–வி–கள் கிடைக்–கும். கூடு–தல் கவ–னத்–து–டன் செய்–யும் காரி–யங்–கள் சாத–க–மான பலன் தரும். கலைத்–துற – ை–யின – ரு – க்கு புதிய வாய்ப்–புக – ள் கிடைக்–கும். எதிர்–ந�ோக்–கியி – ரு – க்–கும் சவால்–களை – – யும் முடிப்–பீர்–கள். அர–சிய – லி – ல் உள்–ளவ – ர்–களுக்கு ப�ொறுப்–புக – ள் மாறும். அதிக கவ–னத்–துட – ன் ப�ொறுப்–புக – ளை கையாள வேண்–டும். வியா–பா–ரிக – ள் லாபம் ஈட்டு–வதி – ல் கவ–னம் செலுத்–துவ – ர். உட–னி–ருப்–ப–வர்–களின் ஆல�ோ–ச–னை–க–ளைக் கேட்டு கவ–ன–மு–டன் செயல்–ப–டு–வது நன்மை தரும். லாபத்–திற்–காக காத்–தி–ருக்–கும் விவ–சா–யி–கள் மகிழ்ச்சி அடை–யும்–ப–டி–யான விற்–பனை இருக்–கும். உட–னி–ருப்–ப–வர்–களு–டன் கவ–ன–மாக பழ–கு–வது நல்–லது. மாண–வர்–கள் மற்–ற–வர்–களை அனு–ச–ரித்து செல்–வது நல்–லது. கல்–வி–யில் திருப்தி உண்–டா– கும். விளை–யாட்டில் ஆர்வம் காட்டு–வீர்–கள். எதி–லும் கவ–னம் தேவை. பெரி–ய–வர்–களி–டம் நற்–பெ–யர் எடுத்து மகிழ்ச்சி காண்–பீர்–கள். பரி–கா–ரம்: அரு–கி–லி–ருக்–கும் சிவன் க�ோயி–லில் உள்ள நவ–கி–ரக குருவை வணங்கி நெய்–தீ–பம் ஏற்றி வலம் வர மனம் தெளி–வ–டை–யும். தட்–சி–ணா–மூர்த்–திக்கு க�ொண்–டைக்–க–டலை மாலை சாத்தி வணங்க எல்–லாம் நன்–மை–யா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்; தேய்–பிறை: செவ்–வாய், வியா–ழன், வெள்ளி. மக–ரம்: எத்–தனை தடை–வந்–தா–லும் எடுத்த காரி–யத்தை செய்து முடிப்–ப–தில் பின்– வாங்–காத மகர ராசி–யி–னரே எல்–லா –வ–கை–யி–லும் நல்–லதே நடக்–கும். பண–வ–ரத்து அதி–க–ரிக்–கும். எதிர்ப்–பு–கள் வில–கும். நண்–பர்–கள் மூலம் உத–வி–கள் கிடைக்–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான காரி–யங்–கள் சாத–க–மாக நடந்து முடி–யும். வியா–பார ப�ோட்டி–கள் குறை–யும். உத்–திய�ோ – –கஸ்தர்களுக்கு் மேல் அதி–கா–ரி–களின் ஆத–ரவு கிடைக்கும். குடும்–பத்–தில் சுப–கா–ரி–யங்–கள் நடக்–கும். கண–வன்-மனை–விக்–கிடையே – அன்பு அதி–க–ரிக்– கும். பிள்–ளை–கள் கேட்–பதை வாங்–கிக் க�ொடுத்து சந்–த�ோ–ஷம் காண்–பீர்–கள். பெண்–களுக்கு பண–வ–ரத்து எதிர்–பார்த்த படி இருக்–கும். எடுத்த காரி–யங்–களில் சாத–க–மான பலன் கிடைக்– கும். நீண்ட நாட்–க–ளாக நினைத்–தி–ருந்த ஆன்மிக தலங்–களுக்–குச் சென்று பல–ன–டை–வீர்–கள். கலைத்–துற – ை–யின – ரு – க்கு விரு–துக – ள் கிடைக்–கும். புதிய வாய்ப்–புக – ள் கிடைக்–கும். பணத்–தேவை – – கள் பூர்த்–தி–யா–கும். வாக–னங்–கள் வாங்கி மகிழ்–வீர்–கள். மன நிம்–மதி கிடைக்–கும். அர–சிய – லி – ல் உள்–ளவ – ர்–களுக்கு அனு–கூல – ம் கிடைக்–கும். காரி–யவெ – ற்றி உண்–டா–கும். நீண்–ட– நாட்–க–ளாக நினைத்–தி–ருந்த காரி–யம் வெற்றி அடை–யும். மேலி–டத்–தி–லி–ருந்து நல்ல செய்தி வந்து சேரும். பண வரத்து உண்–டா–கும். புதிய முயற்–சி–களை தள்–ளிப் ப�ோடு–வது நல்–லது. வியா–பா–ரி–களுக்கு காரியத் தடை ஏற்–ப–ட–லாம். கவ–னம் தேவை. காரிய அனு–கூ–லம் உண்டு. ஆனால் தாம–தப்–ப–டும். எதிர்ப்–பார்த்த பண–வ–ரவு தாம–த–மாக கிடைக்–கும். கூட்டுத் த�ொழி–லா–ளி–கள் லாபம் அடை–யும் கால–மிது. விவ–சா–யி–கள் எதிர்–பார்த்த லாபத்தை அடைய முடி–யாது. கடின உழைப்பு காரிய வெற்–றி–யை தேடித்–த–ரும். வெளி–யூர் சென்–று–வர நேரி–ட–லாம். மாண–வர்–களுக்கு கல்–வி–யில் எதிர்–பார்த்த உயர்வு கிடைக்–கும். உற்–சா–க–மாக காணப்– ப–டு–வீர்–கள். விளை–யா–டும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. பரி–கா–ரம்: அரு–கி–லி–ருக்–கும் பெரு–மாள் ஆல–யத்–திற்–குச் சென்று கரு–ட–மூர்த்–தியை வணங்கி, தேங்–காய் தீபம் ஏற்றி வர எல்லா நன்–மை–களும் உண்–டா–கும். தாயா–ருக்கு தாமரை மலர் சாத்தி வழி–ப–ட–வும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: செவ்–வாய், புதன், வெள்ளி.

80

ðô¡

16-31 மே 2015

மே (16-31) ராசி பலன்கள் கும்–பம்: எந்த காரி–யம் செய்–தா–லும் அதில் முன்–னேற்–றம் காண வேண்–டும் என்ற ஆர்–வம் உடைய கும்–ப– ரா–சி–யி–னரே மன–தில் கவலை ஏற்–பட்டு நீங்–கும். எவ்–வ–ளவு திற–மை–யு–டன் செயல்–பட்டா–லும் காரிய தடங்–கல் ஏற்–ப–டும். அடுத்–த–வ–ருக்கு உத–வி–கள் செய்–யும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. . த�ொழில், வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான காரி–யங்–களில் இழு–ப–றி– நிலை காணப் –ப–டும். புதிய ஆர்–டர்–கள் த�ொடர்–பாக அலை–யும்–படி இருந்–தா–லும் சாத–க–மாக முடி–யும். உத்–தி–ய�ோ–கஸ்தர்கள் பணி–களில் முழு–மூச்–சு–டன் செயல்–பட்டு முன்–னேற்–றம் காண்–பார்–கள். பய–ணங்–களின் ப�ோது உட–மை–களை கவ–ன–மாக பாது–காப்–பாக வைப்–பது நல்–லது. குடும்–பத்–தில் இருந்த பிரச்–னை–கள் நீங்–கும். கண–வன்-மனை–விக்–கிடையே – இருந்த மன வருத்–தம் நீங்–கும். குழந்–தை–களின் எதிர்–கா–லத்–திற்–கான திட்டங்–களை செயல்–ப–டுத்–து–வீர்–கள். பெண்–களுக்கு மற்–றவ – ர்–களின் ப�ொறுப்–புக – ளை ஏற்–பதை தவிர்ப்–பது நல்–லது. ஆன்மிக ப�ோக்கு மன–திற்கு நிம்–ம–தி–யை தரும். அர–சி–யல்–வா–தி–கள், கட்–சி–யின் மேலி–டத்–தில், கணி–ச–மான ஆத–ர–வைப் பெறு–வீர்–கள். அதே–ச–ம–யம் த�ொண்–டர்–கள் உங்–களி–டம் சற்று பாரா–மு–க–மா–கவே நடந்து க�ொள்–வார்–கள். எதி–ரி–களின் ரக–சி–யத் திட்டங்–களை அம்–பல – ப்–ப–டுத்–திப் புக–ழ–டை–வீர்–கள். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு அனைத்து வேலை–களும் சுமு–கம – ாக முடி–யும். உங்–க–ளைத் தேடிப் புதிய வாய்ப்–பு–கள் வரும். ஆக்–க–ப்பூர்–வ–மான முயற்–சி–களில் ஈடு–பட்டு வெற்றி காண்–பீர்–கள். விவ–சா–யி–கள் எதிர்–கா–லத்–திற்–குத் தேவை–யான முறை–யான சேமிப்–பு–களுக்–குண்–டான ஏற்–பா–டுக – ளை செய்–வீர்–கள். எதி–ரிக – ளின் இன்–னல்–கள் இருக்–கும் இடம் தெரி–யா–மல் ப�ோகும். கடின உழைப்பு உங்–களுக்கு வெற்–றியை – தேடித் தரும். மாண–வர்–கள் பாடங்–களை படிப்–பதி – ல் முழு–மூச்–சுட – ன் ஈடு–படு – வீ – ர்–கள். உங்–கள – து ப�ொருட்– களின் மீது கூடு–தல் கவ–னம் இருப்–பது நல்–லது. விளை–யாட்டின் ப�ோது கவ–னத்–து–டன் இருப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: அரு–கி–லி–ருக்–கும் சிவன் க�ோயி–லில் உள்ள அம்–மனை வணங்கி வர எல்லா நன்– மை–களும் உண்–டா–கும். வாழ்க்கை தரம் உய–ரும். அம்–பா–ளுக்கு மல்–லிகை மலர் க�ொடுத்து வழி–பட காரிய வெற்றி கிடைக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், வியா–ழன். மீனம்: குடும்–பத்–தில் அக்–கறை காட்டும் மீன ராசி–யி–னரே இந்த காலகட்டத்தில் உடல் ஆர�ோக்––யத்–தில் கவ–னம் தேவை. எல்–லா–வற்–றி–லும் மன–க்க–வலை ஏற்–ப–டும். வாக–னத்–தில் செல்–லும் ப�ோது எச்–ச–ரிக்கை தேவை. தாயின் உடல்–நி–லை–யில் கவ–னம் அவ–சி–யம். திட்ட–மிட்ட–படி காரி–யங்–களை செய்ய முடி–யா–மல் தடங்–கல்– கள் ஏற்–ப–ட–லாம். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் கவ–ன–மாக இருப்–பது லாபம் அதி–க–ரிக்க செய்–யும். பண– வ– ர த்து இருக்– கு ம். உத்– தி – ய�ோ – க ஸ்தர்கள் கூடு– த – ல ாக உழைக்க வேண்டி இருக்– கு ம். சக ஊழி–யர்–களி–டம் அனு–ச–ரித்து செல்–வது நல்–லது. குடும்–பத்–தில் இத–மான சூழ்–நிலை காணப்–ப–டும். உற–வி–னர்–கள் வருகை இருக்–கும். வார இறு–தி–யில் புதிய நபர்–களின் அறி–மு–கம் கிடைக்–கும். பெண்–களுக்கு திடீர் செலவு உண்–டா–க– லாம். காரி–யங்–களில் தடை, தாம–தம் ஏற்–ப–ட–லாம் கவ–னம் தேவை. குல தெய்வ தலங்–களுக்கு சென்று வரு–வது மன–திற்கு அமை–தியை – த் தரும். கண–வனி – ன் உடல் நலத்–தில் கவ–னம் தேவை. வியா–பா–ரிக – ள் வியா–பா–ரத்தை சீர–மைப்–பத – ற்கு சுய–மாக மேற்–க�ொள்–ளும் முயற்–சிக – ள் நிச்–ச– யம் வெற்–றிய – டை – யு – ம். காரிய அனு–கூல – ம் உண்–டா–கும். விவ–சா–யிக – ளுக்கு லாபம் அதி–கரி – க்–கும். விற்–பனை அம�ோ–கம – ா–கும் காலம். விளைச்–சலு – க்–குண்–டான உத–விக – ள் கிடைக்கப் பெறு–வீர்–கள். நண்–பர்க – ள் மற்–றும் அரு–கிலி – ரு – ப்–பவ – ர்–களின் உத–விய – ால் த�ொழில் முன்–னேற்–றம் உண்–டா–கும். அர–சிய – ல்–வா–திக – ள், மேலி–டத்–தின் ஆத–ரவை – ப் பெறு–வீர்–கள். ஆனால், அதன் முழுப்–பல – ன்– க–ளை–யும் அனு–ப–விக்க இய–லாத அள–விற்கு மற்–ற–வர்–க–ளால் சிறு குறுக்–கீ–டு–களும் த�ோன்–றும். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு புதிய ஒப்–பந்–தங்–கள் கிடைக்–கும். உங்–களின் முயற்–சி–கள் அனைத்– தும் வெற்–றிப் பாதை–யில் செல்–லும். புதிய நட்–பு–க–ளால் நல்ல வாய்ப்–பு–களை – ப் பெறு–வீர்–கள். சக கலை–ஞர்–களும், ரசி–கர்–களும் உங்–களுக்கு நிறை–வான ஆத–ரவு தரு–வார்–கள். மாண–வர்–கள் மிக–வும் கவ–ன–மாக பாடங்–களை படிப்–பது முன்–னேற்–றத்–திற்கு உத–வும். பரி–கா–ரம்: அரு–கி–லி–ருக்–கும் விநா–ய–கர் ஆல–யத்–திற்–கு தின–மும் செ – ன்று வர–வும். அறுகம்–புல் வைத்து வழி–ப–டு–வ–தால் மன நிம்–மதி கிடைக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், புதன், வியா–ழன். ðô¡

81

16-31 மே 2015

பன்–னிரு நாமங்–கள் க�ொண்ட ஈசன் கா

ஞ்–சி–பு–ரத்–திற்கு அரு–கில் உள்ள திருத்–த–லம் மாக–றல். இங்–குள்ள திருக்–க�ோ–யில் ஈச–னின் திரு–நா–மம் திரு–மா– க–ற–லீஸ்–வ–ரர். இறைவி - திருப்–பு–வன நாயகி. மேலும் இந்த ஈச–னுக்கு பன்–னிரு திரு–நா– மங்–கள் உண்டு. ஈசன் சுயம்–பு–லிங்–க–மாய்த் த�ோன்றி காட்சி அரு–ளுவ – த – ால் நிலை–யிட்ட நாதர் என்–றும், பிரம்மா, இந்–தி–ரன் ப�ோன்– ற�ோர் இறை–வனை வழி–பட்டுத் தங்–கள – து மன�ோ–வ–யப்–படி வரம் பெற்ற கார–ணத்–தி– னால் ‘ஆபத்–ச–கா–யர்’ என்–றும், ரா–ஜேந்–திர ச�ோழ மன்–னனை தடுத்–தாட்–க�ொண்–டமை – – யால் ‘தடுத்–தாட் க�ொண்ட நாதர்’ என்–றும், புற்–றைத் த�ோண்–டி–ய–ப�ொ–ழுது பாரி–ளால் தழும்பு ஏற்–பட்ட கார–ணத்–தி–னால் ‘பாரத் –த–ழும்–பர்’ என்–றும், ரதி–யின் மாங்–கல்–யத்– தைக் காத்–த–தி–னால் ‘மங்–க–லங்–காத்த நாதர்’ என்–றும், மாக–றன் என்ற அசு–ரன் வழி–பட்டு வரம் பெற்ற கார– ண த்– தி – ன ால் ‘மாக– ற – லீ–ஸ்வ–ரர்’ என–றும், அகத்–திய முனி–வர் வழி– பட்ட–மை–யால் ‘அகத்–தீ–ஸ்–வ–ரர்’ என்–றும், தாஸு, சந்–தி–ரன் இரு–வ–ரின் பிழை–யைப் ப�ொறுத்து அவர்–களை – ப் பரிந்து காத்–த–மை–யால் ‘பரிந்–து–காத்த நாதர்’ என்–றும், உடும்பு வடி–வில் குரா–சேந்–திர ச�ோழ மன்–ன–னுக்–குக் காட்சி க�ொடுத்–த–தி–னால் ‘உடும்–பீ–ஸ்வ–ரர்’ என்–றும், புற்–றில் உடும்பு சென்று மறைந்–த–தி–னால் ‘புற்–றி– டங்–க�ொண்ட நாதர்’ என்–றும், காசிப முனி–வ–ரின் யாகத்–தைக் காத்–த–ரு–ளி–ய–மை–யால் ‘யாகம் வாழ்–வித்த நாதர்’ என்–றும், காதி என்–ப–வ–ளின் குமா–ரர்–களின் க�ொடு–மை–யி–லி–ருந்து இந்–தி–ரர் ப�ோன்ற தேவர்–களுக்கு அடைக்–க–லம் தந்து காத்–த–மை–யால் ‘அடைக்–க–லம் காத்த நாதர்’ என்–றும் பன்–னிரு திரு–நா–மங்–க–ளைக் க�ொண்டு அருள்–பா–லிக்–கி–றார்.

ஆலிங்–கன க�ோலத்–தில் நர–சிம்–மர் கு

ம்–ப–க�ோ–ணம் அரு–கில் நவ–கி–ரக தலங்–களில் ஒன்–றான ஆலங்– குடி உள்– ள து. இத்– த – ல த்– தி ல் அபய வர– த – ர ா– ஜ ப் பெரு– ம ாள் க�ோயில் இருக்–கி–றது. இக்–க�ோ–யி–லின் மகா மண்–ட–பத்–தில் கல்–யாண நர–சிம்–மர் என்ற திருப்–பெ–ய–ரு–டன் லட்–சுமி நர–சிம்–மர் தமது வல–து–புற மடி–யில் பிராட்டியை ஆலிங்–கன க�ோலத்–தில் காட்சி தரு–கி–றார். இட–து– பு–றமே பெரும்–பா–லும் திரு–ம–க–ளைத் தாங்–கும் நர–ஹரி இங்கு வல–து–பு–றம் திரு–ம–களை வைத்–துள்–ளது தனிச்–சி–றப்–பா–கும். மேலும் திரு–ம–ணங்–களை முடித்து வைப்–ப–தில் வல்–ல–வ–ராக இவர் புகழ் பெற்–றுள்–ளார்.

லிங்–கத்–தில் அம்–பிகை பெ

ங்–க–ளூருவில் உள்ள கப்–பன் பார்க் அரு–கில் இருக்– கி– றது கன்–னிகா பர–மேஸ்வ ரி க�ோயில். இங்கு அம்–பிகை நடு–வில் இருக்க வலப்–புற – ம் சிவன் சந்–நதி – யு – ம், இடப்– பு–றம் விஷ்ணு சந்–ந–தி–யும் உள்–ளன. சிவன் சந்–ந–தி–யில் உள்ள லிங்–கத்–தில் அம்–பிகை – யி – ன் முகம் இருக்–கிற – து. இதை சிவ–சக்தி லிங்–கம் என்–கின்–ற–னர். இந்த லிங்–கத்–திற்கு பின்–பு–றம் சிவன் அம்–பிகை இரு–வ–ரும் உருவ வடி–வி–லும் காட்சி தரு–கின்–ற–னர்.

82

- டி.பூப–திர– ாவ் ðô¡

16-31 மே 2015

சனிபகவான் த�ோஷம் நீக்–கிய அரன்

மா

ணிக்–கவ – ா–சக – ர் பிறந்த ஊரான திரு–வா–தவூ – ரி – ல்– தான் சங்–கப்–புல – வ – ரி – ல் ஒரு–வர – ான கபி–லர் பிறந்– தார். இவ்–வூரி – ல் எழுந்–தரு – ளு – ம் ஈசன், மாணிக்–கவ – ா–சக – ரு – க்கு பாத சிலம்–ப�ொ–லிய – ைக் கேட்–கும்–படி அருள்–புரி – ந்–துள்–ளார். த�ோஷத்–தால் கால் முடம் ஆன சனி பகவான் இத்–தல ஈசனை வணங்க சாபம் நீங்–கப் பெற்–றார். மற்–ற�ொரு சிறப்பு சிவ–பெ–ரும – ான், ‘வேதம் நானே’ என்று மகா–விஷ்–ணுவி – ற்கு உப–தே–சித்–த–ரு–ளி–னார்.

- ஏ.எம்.சுப்–ர–ம–ணி–யன்

ம

எல்–ல�ோ–ரும் ராமா–னு–ஜன்–க–ளே!

துரை டி. கல்–லு–பட்டி அரு–கே–யுள்ள பேரை–யூர் தலத்–தில்–தான் பூஜ்–யம் பிறந்–த–தாக கூறப்–படு – கி – ற – து. குறி தவ–றாக வில் வித்தை தெரிந்த அர்–ஜு–னனு – க்–கும், ஜ�ோதிட வல்–லுன – – ரான சகா–தேவ – னு – க்–கும் சதுர்–வேத – ம், எண் ஜ�ோதிட ஆற்–றலை க�ொடுத்த ஸ்த–லம் என்–ப–தால் இங்–குள்ள சிவ–னுக்கு மல்–லி–கார்–ஜு–னர் என்று பெய–ரா–கும். கணித பாடத்–தில் மந்–த–மான குழந்–தை–கள் இங்கு வந்து வழி–பட்டால் அவர்–களும் ராமா–னு–ஜன்–க–ளா–க–லாம்! பூஜ்–யத்தை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்ட கம்ப்–யூட்டர் படிப்–பி–லும் உயர்–வடைய – இத்–த–லத்–தில் வழி–ப–ட– லாம். கருச்–சி–தைவு, கருக்–க–லைப்பு, கருத்–தடை மாத்–திரை சாப்–பி–டு–வது ப�ோன்–றவை உயிர் க�ொல்–லும் பாவ–மா–கும். ஜீவ அணுக்–கள் பூஜ்–ஜிய வடி–வில் இருப்–ப–தால், பூஜ்–யத்–த–ல–மான பேரை–யூர் மேலப்–ப–ரங்–கிரி மலைக் க�ோயி–லில் வந்து வழி–பட்டால் அந்த பாவங்–கள் நீங்–கும்.

- அ.யாழினி பர்–வ–தம்

இடம் மாறிய ‘திங்–கள்–!’

சி

வ–பெ–ரும – ான் பிறை–சூட – ன் இடப்–பக்க பிறை நிலா சூடி–யவ – ன். அர்த்–த– நா–ரீஸ்–வ–ர–ராக இருக்–கை–யில் மட்டும் வடப்–பு–றத்–தில் நிலவை சூடு– வது அதி–ச–ய–மே! எப்–ப�ோ–தும் ரா–ம–ருக்கு இடப்–பு–றம் இருக்–கும் சீதை–யும் ஒரே ஒரு ஆல–யத்–தில் வடப்–பு–றம் அமர்ந்–துள்–ளார். பன்–னிரு ஆழ்–வார்– களுள் ஒரே ஒரு– வ ர் மட்டுமே அணிலை தான் பாடிய பாசு– ர – ம ான ‘திரு–மா–லை’ நூலில் சிறப்–பித்–துள்–ளார். இவர் விப்ர நாரா–யண என்–னும் த�ொண்–டர – டி – ப் ப�ொடி–யாழ்–வார் ஆவார். குபே–ரன் கீரியை அரு–கில் வைத்– தி–ருப்–பது ப�ோன்று அணிலை சிறப்–பிக்–கி–றார் ஆழ்–வார்.

- சு.நவீனா தாமு

அப–ராத மண்–ட–பம்

வ–லஞ்–சு–ழி–யில் அபூர்–வ–மான விநா–ய–கர் உள்–ளார். இவர் கடல் திரு–நுரை– யால் ஆன–வர். எனவே இவ–ருக்கு மற்ற விக்–ரக – ங்–கள் ப�ோல

அபி–ஷேக – ங்–கள் கிடை–யாது. பச்சை கற்–பூர – த்தை மட்டுமே ப�ொடித்து தூவு–வார்–கள். தீண்டா திரு–மேனி. ஒரு சம–யம், அரி–து–வா–ரம் என்ற அர–சன் ஆண்டு வந்–தார். அவர் விநா–ய–க–ருக்கு தம்–மி–டம் உள்ள விலை–யு–யர்ந்த சந்–த–னத்தை சாத்த ஆசைப்–பட்டார். அப்–ப�ோது குருக்–கள் விநா–ய–க–ருக்கு பச்சை கற்–பூ–ரம் தவிர்த்து வேறு ப�ொருட்– கள் சாத்தமுடி–யாது என்–றும் மீறி–னால் என்ன நேரும�ோ என்றும் பயந்–தார். உடனே அர–சர் நான் சுவா–மிக்கு அப–சா–ரம் செய்ய இருந்– தேனே விநா–யகா என்னை மன்–னிக்க வேண்–டும் என்றும் தண்–ட– மிட்டார். அப்–ப�ோது விநா–யக – ர் ‘அர–சனே அப–ராத மண்–டப – ம் ஒன்று கட்டி உன் அப–சா–ரத்–திற்கு வழி தேடிக்–க�ொள். இதை பார்த்–தப்–பின் யாரும் இது–ப�ோல் ஆசை–பட மாட்டார்–கள்,’ என்–றார். அதன்–படி ஒரு நாளைக்–குள் கட்ட வேண்–டும் என்ற விநா–ய–க–ரின் கட்ட–ளை–ப்படி தாறு–மா–றான கற்–க–ளால் உரு–வான அந்த அப–ராத மண்–ட–பம் திரு–வ–லஞ்–சு–ழி–யில் இன்–றும் இருக்–கி–றது.

- மீனா சுவர்–ணம் ðô¡

83

16-31 மே 2015

வசதி வாயப–பு–கள ?

கிடடும

எனக்– கு த் திரு– ம – ண – ம ாகி பதி– ன ைந்து வரு–டங்–க–ளா–கி–விட்டன. என் தாய் மாமாவை தான் திரு–ம–ணம் செய்து க�ொண்–டேன். எனக்கு இரண்டு பிள்–ளை–கள் உள்–ள–னர். கடந்த பத்து வரு–டங்–க–ளாக நானும் என் கண–வ–ரும் பிரிந்து வாழ்–கிற – �ோம். என் கண–வர் குடிப் பழக்–கத்–திற்கு ஆளாகி உள்–ள–தால் குடும்–பத்–தைக் கைவிட்டு விட்டார். நான் என் அம்மா, அப்– ப ா– வு – ட ன் இருக்–கிறே – ன். அம்–மா–வுக்கு உடல் நலம் சரி–யில்– லா–மல் இருக்–கி–றது. எங்–கள் அனை–வ–ரை–யும் என் தங்–கை–யும் அவர் கண–வ–ரும்–தான் பார்த்– துக் க�ொள்–கி–றார்–கள். ஏதா–வது ஒரு த�ொழில் செய்ய நினைத்–தேன். அத–னால் நகை–களை அட–குவை – த்து முயற்–சித்–தேன். ஆனால், எந்–தப் பல–னும் இல்லை. மூன்று வரு–ட–மாகி விட்டது. க�ொடுத்த பண–மும் வர–வில்லை. என் எதிர்–கா–லத்– திற்கு வழி கூறுங்–கள். குழந்தைகளை வைத்–துக் க�ொண்டு எவ்–வ–ளவு தான் கஷ்–டப்–ப–டு–வேன். க�ொடுத்த பணம் கிடைக்–குமா? கிடைப்–ப–தற்கு வழி கூறுங்–கள்?

- நிவேதா, பாப–நா–சம் உ ங் – க ள் ஜ ா த – க த் – த ை – யு ம் உ ங் – க ள் பிள்–ளை–கள் இரு–வரி – ன் ஜாத–கத்–தை–யும் பிருகு சூத்–தி–ரம் எனும் நூலை அடிப்–ப–டை–யா–கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்– த �ோம். மீன லக்– ன ம், மிது– ன – ர ாசி, புனர்– பூ – ச ம் நட்– ச த்– தி – ர த்– தி ல்

84

ðô¡

16-31 மே 2015

பிறந்–தி–ருக்–கும் உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் ஞான– கா–ரக – ன் கேது–வின் ஆதிக்–கம்–தான் அதி–கம – ாக உள்–ளது. உங்–கள் லக்–னா–தி–ப–தி–யும், நட்–சத்– திர நாய–க–னு–மான குரு–ப–க–வான் சனி–யு–டன் சேர்ந்து பாத–கஸ்–தா–னத்–தில் அமர்ந்–தி–ருப்– ப– து – ட ன் நவாம்– ச த்– தி – லு ம் லக்– ன த்– தி ற்கு எட்டா–வது வீட்டில் குரு–ப–க–வான் மறைந்– தி–ருப்–பத – ால் தான் சின்ன சின்ன சந்–த�ோ–ஷங்– களை கூட நீங்–கள் ப�ோராடி பெற வேண்– டி– ய – த ாகி உள்– ள து. உங்– க ள் ஜாத– க த்– தி ல் களத்–தி–ர–கா–ர–கன் சுக்–கி–ரன் ஆறாம் வீட்டில் மறைந்–தி–ருப்–ப–து–டன் சப்–த–மா–தி–பதி புதன் ஆறா–மா–தி–பதி சூரி–ய–னு–டன் சேர்ந்–தி–ருப்–ப– தா–லும் அவ்–விரு கிர–கங்–களும் ராகு–வு–டன் சேர்ந்து கிர–கண த�ோஷம் அடைந்–திரு – ப்–பத – ா– லும்–தான் திரு–மண வாழ்க்கை உங்–களுக்கு ச�ோக–ம–ய–மாகி விட்டது. ஆறில் சுக்–கி–ரன் அமர்ந்–தி–ருந்–தாலே கண–வ–ருக்கு ஏதே–னும் ஒரு தீய பழக்–கம் இருக்–கத்–தான் செய்–யும்.

9.2.1993 வரை உங்–களுக்கு குரு–ம–கா–தசை நடை–பெற்–றது. 9.2.2012 வரை சனி–மக – ா–தசை நடை–பெற்–றது. தற்–ச–ம–யம் புதன் மகா–த–சை– யில் கேது–புத்தி 3.7.2015 வரை நடை–பெ–றும். புதன் மகா– த சை 9.2.2029 வரை நடை– மு–றையி – ல் இருக்–கும். நீங்–கள் பிறந்–ததி – லி – ரு – ந்தே பாத–கஸ்–தா–னத்–தில் நின்ற கிர–கங்–க–ளான குரு, சனி– த – சை – யு ம் அதன் பின்– ன ர் பாத– கஸ்–தா–னா–தி–ப–தி–யா–கிய புத–னின் தசை–யும் நடை–பெற்–றுக் க�ொண்–டுள்–ளது அத–னால் தான் வாழ்க்–கை–யில் த�ொடர்ந்து ப�ோரா– டிக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றீர்–கள். கட்டு–மா–னப் ப�ொருட்–களுக்–கு–ரிய கிர–க–மான சுக்–கி–ரன் உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் ஆறில் மறைந்து பகை– பெற்–றிரு – ப்–பத – ால் செங்–கல், மணல், டைல்ஸ், கிரா–னைட் சம்–பந்–தப்–பட்ட வியா–பா–ரத்தை நீங்– க ள் தவிர்ப்– ப து நல்– ல து. 20.8.2015க்கு பின்–னர் நீங்–கள் இழந்த பணத்தை க�ொஞ்– சம் க�ொஞ்–ச–மாக பெற வாய்ப்–பி–ருக்–கி–றது. உங்–கள் மகளுக்கு 15.6.2018 வரை செவ்–வாய் மகா–தசை நடை–பெ–றும். சிம்ம லக்–னத்–திற்கு செவ்–வாய் ய�ோகா–தி–ப–தி–யாக இருந்–தா–லும் சனி– யி ன் பார்வை பெற்– றி – ரு ப்– ப – த ா– லு ம் 2014 டிசம்–பர் மாதம் வரை ஏழ–ரைச்–சனி நடை–பெற்–ற–தா–லும் பல–வி–த–மான இழப்–பு–க– ளை–யும், ஏமாற்–றங்–கள – ை–யும் நீங்–கள் சந்–திக்க வேண்–டி–ய–தாகி விட்டது. உங்–கள் மக–னின் ஜாத–கத்–தில் 17.6.2015 வரை ராகு–த–சை–யில் கேது–புத்தி நடை–பெறு – ம். 18.6.2015 முதல் உங்– கள் மகன் ஜாத–கப்–படி மன–நிம்–மதி – யு – ம், பண– வ–ர–வும் உண்–டா–கும். உங்–கள் மூவ–ரின் ஜாத– கத்–தை–யும் ஆரா–யும் ப�ோது உணவு, மருந்து, டெய்–லரி – ங் வகை–கள – ால் உங்–களுக்கு பணம் வந்து சேரும். பிள்–ளை–களு–டன் ராமேஸ்–வ– ரம் சென்று இரு–பத்–த�ோறு தீர்த்–தங்–களில் நீராடி இறை–வனை தரி–சித்து வாருங்–கள். அரு–கி –லி–ருக்–கும் அம்–மன் ஆல–யத்–திற்–கும் திங்–கட்–

கி– ழ – மை – யி ல் சென்று தீபம் ஏற்– று ங்– க ள். பிரச்– னை – க ள் குறைந்து நிம்– ம தி ஏற்– ப – டு – வ–து–டன் வசதி, வாய்ப்–பு–களும் கிட்டும்.

?

நான் எம்.காம் முத–லாம் ஆண்டு மாலைக் கல்–லூரி–யில் பயின்று வரு–கிறே – ன். வேலைக்– காக பல்– வே று அரசு தேர்– வு – க ளை எழுதி வரு–கி–றேன். தனி–யார் நிறு–வ–னங்–களி–லும் அதிக அள–வில் தேர்–வு–க–ளை–யும், நேர்–கா–ண–லை–யும் மேற்– க�ொ ண்டு வரு– கி – றே ன். ஆனால், ஏதே– னும் ஒரு சின்ன விச–யத்–தால் எனக்கு வேலை கிடைக்–கா–மல் ப�ோய்–விடு – கி – ற – து. எனது வறுமை, வேலை வாய்ப்பு மற்–றும் எதிர்–கால வாழ்க்கை குறித்த விவ–ரங்–களை தெரி–விக்–கும்–படி கேட்டுக் க�ொள்–கி–றேன்.

- எஸ்.கார்த்–திகே – –யன், வடு–கப்–பட்டி. உங்–கள் ஜாத–கத்–தினை பல–தீபி – கை எனும் நூலை அடிப்–பட – ை–யா–கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்– த�ோம். விருச்–சிக லக்–னம், மிதுன ராசி–யில் நீங்–கள் பிறந்–தி–ருக்–கி–றீர்– க ள். லக்– ன த்– தி ற்கு மூன்–றாம் வீட்டில் ஐந்து கிர–கங்–கள் அமர்ந்– தி–ருப்–ப–தால் வருங்–கா–லத்–தில் சுய–த�ொ–ழில் உங்–களுக்கு அமை–யும். 21.1.2016 வரை சனி– த–சையி – ல் கேது–புக்தி நடை–பெறு – வ – த – ால் அது– வரை அலைச்–ச–லும், மன–இ–றுக்–கங்–களும் வந்து நீங்–கும். 22.1.2016 முதல் சுக்–கிர புக்தி த�ொடங்–குவ – த – ால் வட–இந்–திய த�ொடர்–புள்ள நிறு–வ–னத்–தில் வேலை கிடைக்–கும் கவலை வேண்–டாம். சனி–பக – வ – ான் ச�ொந்த வீட்டில் அமர்ந்– தி – ரு ப்– ப – த ால் எலெக்ட்– ர ா– னி க்ஸ், வாக– ன ங்– க ள், கெமிக்– க ல் த�ொடர்– ப ான க ம் – பெ – னி – யி ல் வேல ை கி ட ை க் – கு ம் . உங்–களுக்கு நல்ல எதிர்–கா–லம் உண்டு. நீங்–கள் திரு–வண்–ணா–மலை சென்று கிரி–வல – ம் வந்து அ–ரு–ணாச்–ச–லேஸ்–வ–ரரை வணங்–குங்–கள். நல்–லது நடக்–கும்.

?

என்–னு–டைய பெண் மன–வ–ளர்ச்சி குன்–றிய குழந்தை. சிறு குழந்–தை–யாக இருந்–த–ப�ோது பேச்சு நன்–றாக வந்–தது. ஆனால், பார்வை தெரி– யா–மல் ப�ோய்–விட்டது. காட்–ரா–க்ட் ஆப–ரே–ஷன் செய்–த�ோம். கண்–ணாடி அணிந்–த–பின், கண் தெரிந்–தது. இப்–ப�ோது அவ–ளுக்கு நான்தான் எல்–லாம் செய்–து க�ொண்–டி–ருக்–கிறே – ன். அவள் எதிர்–கா–லம் எப்–படி உள்–ள–து? இப்–ப�ோது பேச்சு தடைப்–பட்டு உள்–ளது. சிறப்பு பள்–ளி–யில் சேர்த்– த�ோம். ஆனால், என் குடும்ப சூழ்–நிலை – –யால் அவ– ள து படிப்– பு ம் தடைப்– ப ட்டது. குழந்தை பேசு–வ–தற்கு பரி–கா–ரம் இருந்–தால் கூற–வும்.

- ஒரு வாசகி, திருச்சி. உங்–கள் மகளின் ஜாத–கத்தை ஹ�ோரா– சா– ர ம் எனும் நூலை அடிப்– ப – ட ை– ய ா– க க் க�ொண்டு ஆராய்ந்–த�ோம். மிதுன லக்–னம், மிதுன ராசி–யில் பிறந்–தி–ருக்–கி–றாள். உங்–கள் மகள் ஜாத–கத்–தில் பாத–கா–தி–பதி குரு வலு –வ–டைந்து காணப்–ப–டு–கி–றார். லக்–னா–தி–ப–தி–

யும், ராசி–நா–த–னு–மா–கிய புதன் பாத–கா–தி–ப–தி– யான குரு–வின் பூரட்டாதி நட்–சத்–தி–ரத்–தில் அமர்ந்து பல–வீ–ன–மாக உள்–ளார். பூர்–வ–புண்– ணிய ஸ்தா–னா–தி–பதி சுக்–கி–ரன் நவாம்–சத்– தில் வலு–வி–ழந்து காணப்–ப–டு–வ–து–டன் பூர்வ புண்–ணிய – ஸ்–தா–னத்–திற்கு முன்–னும் பின்–னும் சனி–யும், கேது–வும் அமர்ந்–திரு – ப்–பத – ா–லும் வாக்– கா–தி–பதி சந்–தி–ரன் தனக்கு பன்–னி–ரண்–டில் சென்று மறைந்–த–து–டன் வாக்–குஸ்–தா–ன த்– தின் மீது பாத–கா–தி–ப–தி–யின் பஞ்–ச–ம–சா–யல் விழு– வ – த ா– லு ம் தான் உங்– க ள் மகள் பேச முடி–யாத நிலைக்கு தள்–ளப்–பட்டுள்–ளார். பாத–கா–தி–ப–தி–யுட – ன் சேர்ந்த ராகு–ம–கா–தசை 3.2.2001 வரை உங்– க ள் மகளுக்கு நடை– பெற்–றது. ஆறா–மா–திப – தி – யு – ம், உங்–கள் மகளின் லக்– ன ா– தி – ப – தி – ய ான புத– னு க்கு பகைக்– க�ோ–ளான செவ்–வா–யின் பார்வை பெற்று பாக்–கி–யா–தி–பதி சனி அமர்ந்–தி–ருப்–ப–தா–லும்– தான் எண்– ண ங்– க ளை வாய்– ம�ொ – ழி – ய ாய் வெளிப்–ப–டுத்–தும் சக்தி இல்–லா–மல் ப�ோய்– விட்டது. பாத–கா–தி–ப–தி–யான குரு–ம–கா–தசை 3.2.2017 வரை நடை–பெ–றும். அதன் பின்– னர் வரும் சனி–ம–கா–தசை உங்–கள் மகளுக்கு நவீன அறுவை சிகிச்சை மூலம் பேச்சை தர வாய்ப்–பி–ருக்–கி–றது. ஒரு குழந்–தை–யின் தாய், தந்தை சஷ்–டாஷ்–டக ராசி–யாக இருந்–தா–லும் பெற்–ற�ோ–ரின் பூர்–வ–புண்–ணிய ஸ்தா–ன–மும் குரு–வும் பல–வீ–ன–மாக காணப்–பட்டா–லும் இது–ப�ோன்ற குழந்–தை–கள் ஜனிப்–ப–துண்டு. ஆயுள்–கா–ர–க–னும், ஆயுள்ஸ்–தா–னா–தி–ப–தி–யு– மான சனி–ப–க–வான் ராசி–யி–லும், நவாம்–சத்– தி–லும் வலுத்–துக் காணப்–படு – வ – த – ால் உங்–கள் மகளுக்கு தீர்–கா–யுசு ய�ோகம் உண்டு. உங்–கள் மகள் பேசும் திறனை பெற–வும், பிறர் துணை– யின்றி தன்– னி ச்– சை – ய ாக செயல்– ப – ட – வு ம்,

ðô¡

85

16-31 மே 2015

ஆற்–ற–லை–ய–டை–ய–வும் கும்–ப–க�ோ–ணம் அரு– கி–லுள்ள திரு–பு–வ–னத்–தில் அருள்–பா–லிக்–கும் ச–ர–பேஸ்–வ–ரரை அமா–வாசை திதி–யில�ோ அல்–லது தேய்–பிறை பஞ்–சமி திதி–யில�ோ தேங்– காய் தீப–மேற்றி வழி–பட்டு வர–வும்.

?

நான் இது– ந ாள் வரை பட்ட கஷ்– ட ங்– க ள் ச�ொல்–லில் அடங்–காது. ச�ோதனை காலங்– கா–ல–மாய் இருக்–கு–மா–னால் அதை எப்–படி நான் சாத–னை–கா–ல–மாய் மாற்–றிக்–க�ொள்–வ–து? என்ன பரி–கா–ரம் செய்ய வேண்–டும். எந்த தெய்–வத்தை த�ொடர்ந்து வணங்க வேண்–டும்? எனக்–கும் என் மனை–விக்–கும் தின–மும் சண்டை தான், நாங்– கள் ஒற்–றுமை – –யு–டன், பசி, பட்டினி இல்–லா–மல் வாழ–வும் வழி–காட்ட வேண்–டும். எங்–களுக்கு இரண்டு குழந்–தை–கள். அவர்–கள் எதிர்–கா–லம் எப்–படி உள்–ள–து?

- செந்–தில் குமார், கும்–ப–க�ோ–ணம். உங்–களின் ஜாத–கத்தை சங்– கேத நிதி எனும் நூலை அடிப்–ப– டை–யா–கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்– த�ோம். கும்ப லக்–னம், மேஷ ராசி–யில் பிறந்–திரு – க்–கும் உங்–கள் ஜாத– க த்– தி ல் பிர– ப ல ய�ோகா– தி–ப–தி–க–ளான சுக்–கி–ர–னும், புத– னும் ஆறில் மறைந்து காணப்–ப– டு– வ – த ா– லு ம் மன�ோ– க ா– ர – க ன் சந்–தி–ரன் கேது–வு–டன் சேர்ந்து கிர– க – ண – த �ோ– ஷ ம் அடைந்– தி – ருப்–பத – ா–லும் லக்–னா–திப – தி சனி பகை வீட்டில் அமர்ந்து பகைக்– க�ோ – ள ா ன சூ ரி – ய – னி ன் சேர்க்கை பெற்–றி–ருப்–ப–து–டன் லக்–னத்தை உக்–கிர செவ்–வாய் பார்த்–துக் க�ொண்–டி–ருப்–ப–தா– லும்–தான் அடுத்–த–டுத்து ச�ோத–னை–களை சந்–தித்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றீர்–கள் என்–றா– லும் ய�ோகா– தி – ப – தி – க – ள ான சுக்– கி – ர – னு ம், புத– னு ம் ய�ோகா– தி – ப – தி ய லக்– ன ா– தி – ப – தி – யின் சாரத்– த ைப் பெற்– றி – ரு ப்– ப – த ால்– த ான் ச�ோத–னை–யி–லும் சாதித்–துக் க�ொண்–டி–ருக்– கி– றீ ர்– க ள். உங்– க ள் மனை– வி – யி ன் ஜாத– க ம் நன்– ற ாக இருக்– கி – ற து. டிசம்– ப ர் 2017க்கு பின்–னர் உங்–கள் மனை–விக்கு நல்ல அமைப்பு உரு–வா–கிற – து. உங்–கள் மகன் அஸ்–வினி நட்–சத்– தி–ரம், மேஷ ராசி, தனுசு லக்–னத்–தில் பிறந்–தி–

86

ðô¡

16-31 மே 2015

ருக்–கி–றார். உங்–கள் மகள் மகம் நட்–சத்–தி–ரம், சிம்ம ராசி, கன்–னியா லக்–னத்–தில் பிறந்–திரு – க்– கி–றார். 18.5.2016 வரை உங்–கள் மக–னுக்–கும், 16.4.2017 வரை உங்–கள் மகளுக்–கும் கேது– தசை நடை–பெ–றும். 17.4.2017 முதல் உங்–கள் மகளுக்கு பிர–பல ய�ோகா–தி–பதி சுக்–கி–ர–னின் தசை த�ொடங்–கயி – ரு – ப்–பத – ால் அது–முத – ல் உங்– களுக்கு ய�ோக–மான அமைப்பு உரு–வா–கும்.

29.5.2013 முதல் உங்–களுக்கு ராகு–ம–கா–தசை த�ொடங்கி நடை–பெற்–றுக்–க�ொண்–டி–ருப்–ப– தா–லும் 11.2.2016 வரை ராகு–ம–கா–தசை – –யில், ராகு–புக்தி நடை–பெறு – வ – த – ா–லும் சந்–திர – னு – க்கு ஏழில் ராகு அமர்ந்–தி–ருப்–ப–தா–லும் மனை–வி– யின் ஆர�ோக்–யத்–தில் அக்–கறை காட்டுங்–கள். களத்–தி–ர–கா–ர–கன் சுக்–கி–ரன் உங்–கள் ஜாத–கத்– தில் பல–வீன – ம – ாக இருப்–பத – ால் மனை–வியை அனு–சரி – த்–துப் ப�ோவது நல்–லது. உங்–கள் பிள்– ளை–கள் இரு–வ–ருக்–கும் நல்ல எதிர்–கா–லம் உண்டு. படிப்–பில் சிறந்து விளங்– கு – வ ார்– க ள். கவலை வேண்–டாம். உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் புதன் அஸ்–தங்–கம் அடைந்–தும், சுக்–கிர – ன் கிர–கயு – த்– தம் அடைந்–தும் காணப்–படு – வ – – தால்–தான் எதை–யும் ப�ோராடி பெற வேண்–டிய – த – ாகி உள்–ளது. உங்–கள் மகளுக்கு சுக்–கிர தசை த�ொடங்– கு ம் காலம் முதல் உங்–களுக்கு வசதி, வாய்ப்–பு– கள் பெரு– கு ம். குடும்– ப த்– து – டன் திருப்–பதி சென்று முடி காணிக்கை செலுத்தி வெங்–க– டேச பெரு–மாளை வணங்கி வாருங்–கள். நினைத்–தது நிறை– வே–றும்.

?

எனது மகன் இரண்டு ஆண்–டு–க–ளாக வெளி– நாட்டில் வேலை செய்து வரு–கி–றான். நான்கு ஆண்–டுக – ள – ாக ஒரு பெண்ணை காத–லிக்–கிற – ான். அந்–தப் பெண்ணை நாங்–கள் ஏற்–றுக் க�ொண்டு விட்டோம். ஆனால், பெண் வீட்டார் இதற்கு பயங்–கர எதிர்ப்பு தெரி–விக்–கின்–றன – ர். தன் பெண் வீட்டில் ஏற்–க–வில்லை என்–றால் வீட்டை விட்டு வெளி–யேறி என் மக–னைத் திரு–ம–ணம் செய்து க�ொள்–வேன் என்–கி–றாள். ஆனால், அவ–ளது பெற்–ற�ோ–ரின் விருப்–பம் இல்–லா–மல் அவ்–வாறு என் மக– னு க்கு திரு– ம – ண ம் செய்து வைக்க

எனக்கு விருப்–பம் இல்லை. இந்த திரு–ம–ணம் பிரச்–னை–யின்றி சுமுக–மாக நடை–பெறு – ம – ா? பெண் வீட்டில் இத்–தி–ரு–ம–ணத்தை ஏற்–றுக் க�ொள்–வார்– க–ளா? மக–னது வாழ்க்கை நன்–றாக இருக்–கும – ா–?– இன்–ன�ொன்று, எனது இளைய மகள் ஒரு–வரை காத–லிப்–ப–தாக கூறு–கிற – ாள். அவர்–களுக்கு திரு ம – ண – ம் செய்து வைக்–கல – ா–மா? அவர்–கள் குடும்ப வாழ்க்கை எவ்–வாறு இருக்–கும்? இந்த திரு–மண – த்– தி–னால் குடும்–பத்–திற்கு ஏதும் பிரச்னை வரு–மா? மூன்–றா–வ–தாக எனது மூத்த மகளுக்கு நன்கு படித்த மாப்–பிள்–ளைய – ாய் பார்த்து பத்து ஆண்–டு– களுக்கு முன்பு திரு–மண – ம் முடித்து வைத்–த�ோம். திரு– ம – ண த்– தி ன்– ப�ோ து என் மரு– ம – க ன் நல்ல கம்– பெ – னி – யி ல் உத்– ய�ோ – க த்– தி ல் இருந்– த ார். இப்– ப�ொ – ழு து இந்த வேலையை விடுத்து வீட்டில் ச�ொந்த த�ொழில் செய்து வரு–கி–றார். நல்ல வரு–மா–னம் வரும் என்று நினைத்து இத்– த�ொ–ழிலை ஆரம்–பித்–தார். ஆனால், இப்–ப�ொழு – து அவர்–களுக்கு ப�ோது–மான வரு–மா–னம் இல்லை. அவ–ருக்கு வெளி–யில் சென்று உத்–ய�ோக – ம் தேடிக் க�ொள்ள விருப்–பம் இல்லை. ப�ோதிய வரு–மா–னம் இல்–லா–மல் இரண்டு குழந்–தை–களை வைத்–துக் க�ொண்டு என் மகள் மிக–வும் சிர–மப்–ப–டு–கி–றாள். இந்–நிலை – யி – ல் எனது மரு–மக – ன் வெளி–நாட்டிற்கு சென்று வேலை தேடிக் க�ொள்–ள–லா–மா?

- செல்வி, தஞ்சை. உங்–கள் குடும்–பத்–தின – ர் அனை–வரி – ன் ஜாத– கத்–தை–யும் பிரு–கத் ஜாத–கம் எனும் நூலை அடிப்–பட – ை–யா–கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்–த�ோம். உங்–கள் மகன் சிம்ம லக்–னம், மீன ராசி–யில் பிறந்– தி – ரு க்– கி – ற ார். லக்– ன ா– தி – ப தி சூரி– ய ன் கேது–வுட – னு – ம் சந்–திர – ன் ராகு–வுட – னு – ம் சேர்ந் தி – ரு – ப்–பத – ா–லும் லக்–னா–திப – தி – யை காட்டி–லும் களத்–தி–ர–கா–ர–கன் சுக்–கி–ர–னும் களத்–தி–ரஸ்–தா– னா–திப – தி சனி–யும் வலு–வட – ைந்–திரு – ப்–பத – ா–லும் உங்–கள் மக–னுக்கு காதல் திரு–மண – மே ஏற்–றது. உங்–கள் மகன் ஜாத–கத்–தில் காதல் கிர–கங்– க–ளான சுக்–கி–ர–னும், புத–னும் சேர்ந்–தி–ருந்து 21.9.2025 வரை புதன்–தசை நடை–பெற – யி – ரு – ப்–ப– தால் அவர் காத–லிக்–கும் பெண்– ணையே திரு– ம – ண ம் செய்து க�ொள்– ளு ம் வாய்ப்பு பிரகா–ச–மாக இருக்–கி–றது. உங்–கள் மக–னின் காத– லி – யி ன் ஜாத– க த்தை ஆராய்ந்– த �ோம். அந்த பெண்–ணின் ஜாத–கத்–தில் தற்–ச–ம–யம் ஏழ–ரைச்–சனி நடை–பெறு – வ – த – ா–லும் நட்–சத்–திர சந்–தி–யில் அந்த பெண் பிறந்–தி–ருப்–ப–தா–லும் கன்–னிச்–செவ்–வா–யும், மீனச்–சனி – யு – ம் பார்வை யுத்–தம் செய்–து க�ொண்–டிரு – க்–கும் அமைப்–பில் அந்த பெண் பிறந்–தி–ருப்–ப–தால்–தான் பெண்– வீட்டா–ரின் ஒப்–பு–த–லின்–மை–யும், மறுப்–பும் காணப்–ப–டு–கி–றது. அந்த பெண் ஜாத–கப்–படி 23.9.2015லிருந்து இரு–வீட்டார் சம்–ம–தப்–படி திரு–ம–ணம் நிக–ழும் வாய்ப்–புள்–ளது. உங்–கள் மக– னி ன் வாழ்க்கை நன்– ற ாக இருக்– கு ம்.

20.8.2016 முதல் உங்–கள் மகன் வாழ்க்–கையி – ல் பல திருப்–பங்–கள் உண்–டா–கும்.

உங்– க ள் இளைய மகள் ஜாத–கத்தை நவீன ஜ�ோதிட முறை– யி ல் ஆராய்ந்– த �ோம். சிம்ம லக்–னம், விசாக நட்– சத்– தி – ர ம், நாலாம் பாதம் விருச்–சிக ராசி–யில் உங்–கள் மகள் பிறந்– தி – ரு க்– கி – ற ார். கிருஷ்– ண – ப ட்ச, சதுர்– த சி திதி–யில் அவர் பிறந்–தி–ருப்–ப– தா– லு ம் லக்– ன த்– தி ல் குரு நிற்– ப – த ா– லு ம் லக்– ன ா– தி – ப தி சூரி– ய ன் கேந்– தி ர பலம் பெற்று வலு – வ – ட ைந்– தி – ரு ப்– ப – த ா– லு ம் சுக்– கி – ர – னு ம், சனி– யும் ஆட்– சி – பெ ற்– றி – ரு ப்– ப – த ா– லு ம் உங்– க ள் மகளுக்கு தன்– வி – ரு ப்– ப க் கல்– ய ா– ண – ம ான காதல் திரு–ம–ணமே ஏற்–றது. 23.7.2011 முதல் உங்–கள் மகளுக்கு புதன்–மக – ா–தசை த�ொடங்–கி– யி–ருப்–ப–தால் விரும்–பி–ய–வரையே – திரு–ம–ணம் செய்து வைப்–பது சிறப்–பாக இருக்–கும். உங்– கள் மகள் காத–லிக்–கும் காத–லன் ஜாத–கத்– தை–யும் ஆராய்ந்–த�ோம். மகர லக்–னம், மகர ராசி–யில் அவர் பிறந்–தி–ருக்–கி–றார். அவ–ரின் ஜாத–கத்–தில் ஏழுக்–கு–ரிய சந்–தி–ரன் லக்–னா–தி– பதி சனி–யுட – ன் சேர்ந்து நிற்–பத – ா–லும் எட்டில் குரு அமர்ந்–திரு – ப்–பத – ா–லும் காத–லியை மணக்– கும் ய�ோகம் அவர் ஜாத–கத்–தில் உள்–ளது.

7.11.2015 முதல் இவ–ருக்கு ராகு–மக – ா–தசை – யி – ல் குரு–புக்தி த�ொடங்–கயி – ரு – ப்–பத – ால் அதன் பின்– னர் திரு–ம–ணம் முடிப்–பது நல்–லது. இவர்– களுக்கு குழந்தை பாக்–யம் உண்டு. குடும்ப வாழ்க்–கை–யும் மகிழ்ச்–சி–க–ர–மாக இருக்–கும். நல்ல முகூர்த்த லக்–னத்–தில் இவர்–களுக்கு திரு– ம – ண ம் செய்து வைக்க வேண்– டி – ய து அவ–சி–ய–மா–கி–யது. இவரை உங்–கள் மகள் திரு–ம–ணம் முடிப்–ப–தால் உங்–கள் குடும்–பத்– திற்கு எந்த பிரச்–னை–யும் வராது. உங்– க ள் மரு– ம – க – னி ன் ஜாத– க த்– த ை– யு ம், மகள் ஜாத– க த்– த ை– யு ம் விரி– வ ாக கணக்– கிட்டுப் பார்த்–த�ோம். மீன லக்–னம், தனுசு ராசி–யில் பிறந்–திரு – க்–கும் உங்–கள் மரு–மக – னு – க்கு 10.9.2017 வரை ராகு–தசை – யி – ல் சனி–புக்தி நடை– பெ– று ம். க�ோச்– ச ா– ர ப்– ப – டி – யு ம் தற்– ச – ம – ய ம் ஏழ–ரைச்–சனி நடை–பெ–று–வ–தா–லும் உங்–கள் மரு–மக – ன் ச�ொந்–தத் த�ொழி–லில் லாபம் பெற முடி– ய ாது. உங்– க ள் மகளின் ஜாத– க த்– த ை– யும் ஆரா–யும்–ப�ோது உங்–கள் மரு–ம–க–னுக்கு முக– ம – தி ய நாடு– க ளில் வேலை கிடைக்க வாய்ப்–பி–ருக்–கி–றது. வெளி–நாட்டுப் பய–ணம் அவ– ரு க்கு திருப்– பு – மு – னை – ய ாக இருக்– கு ம். உங்–கள் பிள்–ளை–கள் அனை–வரு – ம் மகிழ்ச்–சியு – – டன் வாழ ராம–நா–தபு – ர மாவட்டத்–திலு – ள்ள உத்–தி–ர–க�ோ–ச–மங்கை எனும் ஊரில் அருள்– பா–லிக்–கும் ஈச–னை–யும், மர–கத நட–ரா–ஜரை– யும் திரு–வா–திரை நட்–சத்–தி–ரம் நடை–பெ–றும் நாளில் சென்று வில்–வார்ச்–சனை செய்து வணங்கி வாருங்–கள். ðô¡

87

16-31 மே 2015

உள்ளத்தைச் ச�ொல்கிற�ோம்

மன–நி–றை–வைத் தந்–தது

வள்– ளு – வ த்– தை – யு ம் சகுனி பகடை ஆடிய விதத்–தைப் பார–தியி – ன் பாடல்–களி–லும், நவீன எழுத்–தா–ளர் ஜெய–காந்–தன் சிந்–த–னை–யை– யும் த�ொட்டுக்–காட்டி சூதின் தன்–மையை திருப்–பூர் கிருஷ்–ணன் விளக்–கி–யது, எண்ணி எண்ணி வியக்–கத்–தக்–கது.

- இரா–ம–கண்–ணன். திரு–நெல்–வேலி.

நெ

ஞ்சை நெகி– ழ – வை க்– கு ம் பஞ்ச நர– சி ம்ம தலங்– க ள் குறித்த தக– வ ல்– க ளும், படங்– க ளும் சம்– ப ந்– த ப்– ப ட்ட நர– சி ம்ம ஆ ல – ய ங் – க ளு க் கு நே ரி – லேயே செ ன் று தரிசித்– து – வி ட்டு வந்த மன– நி – றை – வை த் தந்–திரு – ந்–தன. அதே ப�ோன்று பயம் ப�ோக்–கும் பைர–வர் என்ற கட்டுரை பைர–வரி – ன் அருட்– சி–றப்–பு–க–ளை–யும் மாறு–பட்ட க�ோலங்–களில் அரு– ளா ட்சி புரிந்து வரும் பைர– வ ர்– க ள் பற்– றி ய விவ– ர ங்– க ள் ப�ோன்– ற – வ ற்– றை த் தெள்–ளத் தெளி–வாக்–கி–யி–ருந்தன – .

- இரா.வளை–யா–பதி, த�ோட்டக்–கு–றிச்சி.

“என் அமு–தி–னைக் கண்ட கண்–கள்

மற்–ற�ொன்–றி–னைக் காணா–வே–!” கண்–களை மூடிக்– க� ொண்டு இந்– த ப் பாசு– ர ங்– க – ள ைப் படித்து அரங்–கனை திரு–வடி முதல் திரு–முடி வரை அனு–ப–வித்–துக் க�ொண்டே இருக்–க– லாம். திரு என்.ச�ொக்– க ன் அவர்– க ளுக்கு நன்றி செலுத்–து–கிறே – ன்.

- சுந்–தர ராக–வன் ரங்–க–ரா–ஜன் (இ-மெயில் மூல–மாக)

ந

ர–சிம்ம ஜெயந்தி சிறப்–பித – ழி – ல் ‘அஹ�ோ– பி– ல ம் என்ற அற்– பு – த ம்’ கட்டுரை நேரடி டூர் சென்– ற – தை ப்– ப�ோ ல படிப்– ப – டி – ய ான வர்– ண – ன ை– யு – ட ன் கட்டுரை ஆசி– ரி – ய ர் விளக்– கி ய விதம் அவ– ர து அனு– ப – வத்தை தெளி–வாக்–கு–கி–றது. அக்–கி–ர–மம் செய்–ப–வன் எத்–தனை சலு–கைக – ளை வரங்–களா – க – ப் பெற்–றி– ருந்–தா–லும் அவ–னால் தப்–பிக்–கவே முடி–யாது என்–பதை பிர–ஹல – ா–தன் சரித்–திர – த்–தின் மூலம் புரிய வைத்–தது, இன்–றைய கால கட்டத்–திற்– கும் ப�ொருந்–து–வ–தாக இருந்–தது. ஆன்–மி–கத்– து– ட ன் சமு– த ா– ய க் கருத்தை இணைத்– த து தங்–கள் இத–ழின் மணி–மு–டி–யில் ஒரு வைரம் பதித்–தது ப�ோன்று இருந்–தது.

- பாபு கிருஷ்–ண–ராஜ், க�ோவை.

சூ

தும், வாதும் இல்– ல ாத இலக்– கி – யம் ஏது? இதி–கா–சத்–தில் மகா–பா–ர–தத்–தை– யும், பதி– னெண் – கீ ழ்க்– க – ண க்கு நூல்– க ளில்

88

ðô¡

16-31 மே 2015

ம

கா– வி ஷ்ணு எடுத்த உக்– கி – ர – ம ான அவ–தா–ரம் நர–சிம்–மா–வத – ா–ரம். திரு–மால் திரு– ம–களு–டன் லட்–சுமி நர–சிம்–மர – ாய் எழுந்–தரு – ளி பக்–தர்–களை தீமை என்ற அரக்–க–ரி–ட–மி–ருந்து காக்–கின்ற அஹ�ோ–பில – ம் என்ற அற்–புத – ம – ான திருத்–தல – த்தை நர–சிம்ம ஜெயந்தி தரு–ணத்–தில் கட்டுரை வாயி–லாக அழைத்–துச் சென்று தரி– சி க்க வைத்த தங்– க ளு– டை ய ஆன்– மி க சேவை சிலிர்க்க வைத்–து–விட்டது.

- அயன்–பு–ரம் சத்–ய–நா–ரா–ய–ணன்.

நா

வல் மரத்– தி ன் மகி– மை – யு ம் நற்– க–திய – –டைந்–த�ோரி – ன் பெரு–மையு – ம் விளக்–கிய கட்டு–ரையி – ல் உள்–ளம் உறைந்–தது. ஆதி–சங்–கர – – ரின் லக்ஷ்மி நர–சிம்ம கரா–வ–லம்–பம் மன–தில் பக்–தி–யு–டன் குடி–யே–றி–யது. பைர–வர் வீற்–றி– ருக்–கும் தலங்–க–ளை–யும் பயப்–பி–ணியை நீக்– கிய தங்–களின் ஆன்–மி–கப் பணியை ப�ோற்றி பாராட்டு–கி–றேன்.

- எஸ்.சுந்–தர். திரு–நெல்–வேலி.

ந

ர– சி ம்ம ஜெயந்தி சம– ய த்– தி ல் வித வித–மாய் நர–சிம்–மர்–கள் பற்றி அறிந்–தேன் சிங்–கி–ரி–குடியில் வாழும் சிங்–க–னின் பெரு– மை–களை அறிந்து வியந்–தேன். பலா சக்க வரட்டியை ஊரி–லிரு – ந்து வந்த என் மாமி–யா– ருக்கு செய்து க�ொடுத்து ஆஹா பேஷ் பேஷ் பட்டம் வாங்–கி–னேன். தாங்க்யூ ஆன்–மி–கம்.

- கலா–ரகு, கூடு–வாஞ்–சேரி.

ந ர– சி ம்ம

ஜெயந்– தி யை முன்– னி ட்டு அட்டைப்–ப–டம் மிகத் தத்–ரூ–ப–மான வண்– ணத்–தில் அமை–யப் பெற்–றி–ருந்–தது. சர்க்–க– ரை– யை க் கட்டுப்– ப – டு த்– து ம் நாவல் மரம் நட்–சத்–தி–ரப் பலன்–க–ள�ோடு சேர்ந்து விரி– வாக மன–தைத் த�ொட்டது. தங்–கள் இதழ் மாணிக்–கப் பெட்ட–க–மாக விளங்–கு–கி–றது.

- இரா.கல்–யா–ண–சுந்–த–ரம்.

வி

னை– க – ள ைத் தீர்க்– கு ம் வித்– த – கி – யான ஜ்வா–லா–மா–லி–னி–யைப் பற்றி தங்–கள் இத–ழின் மூலம் விவ–ரம – ாக அறிந்–தேன். அகத்–தி– யர் அரு–ளிய சுக்ல, க்ருஷ்–ணப – ட்ச திதி துதி–கள் அரு–மை–யி–லும் அருமை. கட்டு–ரை–யா–சி–ரி–ய– ருக்கு மன–மார்ந்த பாராட்டு–கள்.

- லட்–சுமி ரமணி, வேளச்–சேரி.

தெ

ளிவு பெறு ஓம் பகுதி எங்– க ள் நெடு–நா–ளைய சந்–தேக – ங்–களுக்கு தெளிவு தரு கி – ற – து. பாராட்டு–கள். அதி–கம் அறி–யாத தென்– சே–ரி–கிரி முரு–க–னின் பெரு–மையை அறிந்– த�ோம். நன்–றி–கள் க�ோடி.

- அரு–ண–கிரி, கரூர்.

எ

ழுத்–துச் சித்–தர் பால–கும – ா–ரனி – ன் மகா– பா–ரத – த்தை முத–லில் படிப்–பதா ஓவிய சித்–தர் ம.செ.வின் ஓவி–யத்தை முத–லில் பார்ப்–பதா என்று தடு–மாற்–றமே வந்து விடு–கிற – து. சபாஷ் சரி–யான ப�ோட்டி என்று ச�ொல்–லத் த�ோன்– று–கி–ற–து! அருமை. பால–கு–மா–ர–னின் பேனா– விற்–கும், ம.செவின் தூரி–கைக்–கும் அநேக க�ோடி நமஸ்–கா–ரங்–கள்.

- வருண், பெங்–க–ளூரு.

சி

த்– தி ரை மாதத்– தி ற்கு இத்– த னை சிறப்–பு–க–ளா? ‘அட!’ என வியக்க வைத்–தது கட்டுரை. திரு–மூ–லர் மந்–திர ரக–சி–யத்–தில் விவ–சா–யத்–திற்–கும் நம் வாழ்–விற்–கும் உள்ள த�ொடர்பை ஆசி–ரிய – ர் விளக்–கியி – ரு – ந்த விதம் அரு–மையி – லு – ம் அருமை. தின–கர – ன் ஆன்–மிக மலர் விளம்–ப–ரமே படிக்க சுவா–ரஸ்–ய–மாக ஆவ–லைத் தூண்–டும் வகை–யில் இருக்–கிற – து. பாராட்டு–கள்.

- அர்–ஜுன் ரங்–க–ரா–ஜன், திருச்சி.

பெ

ருங்–குள – ம் ராம–கிரு – ஷ்ண ஜ�ோசி–ய– ரின் பலன்–கள் துல்–லிய – ம – ாக உள்–ளன. வாஸ்து பகு–தியி – ல் ஆமை ப�ொம்–மையி – ன் மகி–மையை அறிந்து வியந்–த�ோம்.

- சீதா–ரவி, சேலம்.

எ

ன்ன ச�ொல்– லு து எதிர்– க ா– ல த்– தி ல் கே.பி.வித்– ய ா– த – ர ன் அளிக்– கு ம் பதில்– க ள் காயம்–பட்ட மன–திற்கு மயி–லிற – –கால் வரு–டு– வது ப�ோல் உள்–ளது. வாழ்க அவ–ரது இறைப்–

பணி. வளர்க அவரது புகழ்.

- தணி–கா–ச–லம், திருத்–தணி.

அ

ட்டைப் படம்– த ான் எவ்– வ – ள வு அழ–கு! தாயாரை மடி–யில் இருத்–திக்–க�ொண்– டி–ருக்–கும் நர–சிம்–மர் கண்–களில் மிளிர்–வது சாந்–தமா அல்–லது சற்றே கண்–டிப்பு கலந்த அன்பா என்– ப – தை ப் புரிந்– து – க� ொள்– வ து அவ–ர–வர் மனப்–பக்–குவ – த்–தைப் ப�ொறுத்–தது என்றே கரு–து–கிறே – ன். தங்–கள – து அட்டைப்– பட வெற்றி த�ொட–ரட்டும்.

- ஜெய–மணி குஞ்–சு–ரா–மன், பாலக்–காடு.

பி

ர–சா–தங்–கள் பகு–தி–யில் குறிப்–பி–டப்– பட்டி–ருக்–கும் நிவே–தன – ப் பண்–டங்–கள – ை–விட கட்டு–ரைத் துவக்–கத்–தில் க�ொடுக்–கப்–ப–டும் முன்–னுரை மிக–வும் சுவை–யாக இருக்–கி–றது. அதுவே அந்–தப் பண்–டங்–கள – ைத் தயா–ரித்து, நிவே–தித்து, உட்–க�ொள்–ள–வும் தூண்–டு–கி–றது என்–றால் மிகை–யில்–லை!

- சுவேதா நாரா–ய–ணன், செங்–கல்–பட்டு.

ப

ஞ்–சாங்–கக் குறிப்–புக – ள் பய–னுள்–ளவை – – யாக இருக்–கின்–றன. என்ன, தனியே கிழித்து வைத்–துக்–க�ொண்டு பதி–னைந்து நாட்–களின் நடப்–பு–களை அறிந்–துக� – ொள்ள முடி–யா–மல் இருக்–கிற – து. ஒவ்–வ�ொரு நாளும் புத்–தக – த்–தைப் புரட்டிப் பார்த்–து–தான் தெரிந்–து–க�ொள்ள வேண்–டி–யி–ருக்–கி–றது. இதி–லும் ஒரு நன்மை - ஆன்–மி–கம் வந்த நாளன்றே படிக்–கா–மல் விட்டு–விட்ட கட்டு–ரை–கள் அனைத்–தை–யும் இந்த சாக்–கில் ஒன்–று–வி–டா–மல் படித்–து–விட முடி–கி–ற–து!

- கல்–பனா அர–விந்–தன், முது–மலை.

ப�ொ

து–வா–கவே வேதாந்–தங்–களை ஒரு– மு – றை க்– கு ப் பல– மு றை படித்– து – த ான் தெரிந்–துக� – ொள்ள முடி–யும். ஆனால், ஓஷ�ோ வெகு எளி–மை–யாக, யதார்த்–த–மா–கத் தான் ச�ொல்– ல – வந்த வேதாந்– த க் கருத்– து – க ளை ச�ொல்–லி–வி–டு–கிறா – ர். அவர் ச�ொல்ல வந்–தது புரிந்–து–வி–டு–கி–றது என்–றா–லும், அந்த அழகு நடைக்–கா–கவே ஒன்–றுக்–குப் பல–முறை படித்து இன்–புறு – கி – றே – ன். நல்ல சினிமா அல்–லது நல்ல கதை–யைப் பல–முறை பார்ப்–பது அல்–லது படிப்–ப–துப�ோ – –ல!

- எம்.வி.தியா–க–ரா–ஜன், திண்–டுக்–கல்.

சீ

ரி– ய – ஸ ான விஷ– ய ங்– க ளை (நகைச்) சுவை–யாக வழங்–கு–வ–தும் ஒரு கலை–தான். அ ந்த வகை – யி ல் பி . எ ன் . ப ர – சு – ர ா – ம ன் ஒரு தனி பாணி–யைக் கடை–பி–டிக்–கி–றார். நம் த�ோள்–மீது கைப�ோட்டு இனிய நண்–பர – ாக திரு–மூ–லரை விவ–ரிக்–கிறா – ர்.

- என்.கிரி–த–ரன், சென்னை. ðô¡

89

16-31 மே 2015

தாள–மி–சைக்–கும் திரு–நா–வுக்–க–ரச – ர்

ப�ொ

து–வா–கத் திருக்–க�ோயி – ல்–களில் தாள–மிச – ைக்–கும் திரு–ஞா–னச – ம்–பந்– தர் விக்–கிர – க – ங்–கள – ா–கக் காணப்–படு – ம். ஆனால், வித்–திய – ா–சம – ாக திரு–வீழி – மி – ழ – லை – த் திருக்–க�ோயி – லி – ல் திரு–நா–வுக்–கர – ச – ர் செப்பு படி–மம் ஒன்–றில் இரு–க–ரங்–களி–லும் தாளக்–க–ரு–வியை ஏந்தி அவற்றை இசைத்–த–வண்–ணம் காட்–சிய – ளி – க்–கிற – ார். மற்–றும் அவ–ருக்கே உரித்–தான உழ–வா–ரப்–பட – ை–யையு – ம் கையில் ஏந்–தி–யுள்–ளார். இச்–சிலை கி.பி.10ம் நூற்–றாண்–டைச் சேர்ந்–தது.

சூலம் இல்–லாத பைர–வர்

ந

க– ர த்– த ார் ஆல– ய ங்– க ளில் ஒன்– ற ான சூரக்– கு டி ஆ– வு – ட ை– ந ா– ய கி தேசி–க–நாத சுவாமி ஆல–யத்–தி–லுள்ள பைர–வர் சூலத்–திற்கு மாற்–றாக கதை–யைக் கையில் ஏந்–திக் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார்.

- இரா.கணே–சன்

வளை–யல் அம்–பிகை

கா

ஞ்– சி – பு – ர ம் அரு– கி – லு ள்ள குரங்– க – னில் முட்டம் ஊரில் வாலீஸ்–வர – ர் க�ோயில் உள்–ளது. இங்–குள்ள அம்–பிகையை – வளை–யம்மை என்–கிற – ார்–கள். கார–ணம் இவர் இட–து–கை–யில் மட்டும் வளை–யல் அணிந்த க�ோலத்–தில் காட்சி தரு–கி–றார். புது–மண – ப் பெண்–கள் அம்–பா–ளுக்கு வளை– யல் அணி–வித்து பூஜித்து பின்–னர் அதனை தாங்–கள் அணிந்–து–க�ொண்–டால் குழந்தை வரம் கிடைக்–கு–மெ ன்– று ம், சுகப்– பி – ர –ச – வ ம் ஆகும் என்–பது – ம் நம்–பிக்கை. வாலி, இந்–திர – ன், எமன் மூவ–ரும் தங்–க–ளது த�ோஷம் நீங்–கு வ – த – ற்–காக குரங்கு, அணில் மற்–றும் காகத்–தின் வடி–வில் வந்து வழி–பட்ட தலம் இது.

90

ðô¡

16-31 மே 2015

க

அம்–பா–ளின் நாக்கு விழுந்த தலம்

ர் – ந ா – ட க ா ம ா நி – ல ம் த ர் – ம – ச ா – ல ா – வி–லி–ருந்து 5 கி.மீ. த�ொலை–வில் உள்– ளது. ‘ஜ்வாலா முகி’ அம்–பாள் க�ோயில். 51 சக்தி பீடங்–களில் ஒன்–றான இத்–த–லத்–தில் அம்–பா–ளின் நாக்கு விழுந்–தத – ாக ஐதீ–கம். இங்– குள்ள அம்–பா–ளின் கரு–வறை – க்கு வல–துப – க்–கம் 3 அடிக்கு 3 அடி பரப்– பி ல் சிறிய குளம் உள்–ளது. இதில் தண்–ணீர் க�ொதிப்–ப–தைப்– ப�ோல் த�ோன்–று ம். ஆனால், தண்–ணீரை த�ொட்டால் குளிர்ச்–சி–யாக இருக்–கும்! இந்த குளத்–தின் அருகே பாறைப் ப�ொந்து ஒன்று உள்–ளது. அதில் தீக்–குச்சி அல்–லது ஊது–வத்– தியை ஏற்–றி–னால் ஒரு ஆள் உய–ரத்–திற்கு ‘ஜ்வா–லை’ குபீ–ரென்று எழும்பி ஒரு நிமி–டம் எரிந்து பின்–னர் அணை–யு–மாம். இத–னால்– தான் இத்–தல அம்–ம–னுக்கு ‘ஜ்வாலா முகி’ என்று பெயர் வந்–த–தாம்.

- க�ோவீ.இரா–ஜேந்–தி–ரன்

கல்–லாய் மாறிய

பட்டமங்கலம்

கார்த்–தி–கைப் பெண்–கள்

சி

வ– ப ெ– ரு – ம ா– னி ன் நெற்– றி க் கண்– ணி – சித்–தியை அளிக்–க–வல்–ல–வர் சிவ–பெ–ரு–மான்– லிருந்து தெறித்த ஆறு ப�ொறி– க ள், தா–னே! உமை–யன்–னைக்கு எந்த அளவுக்கு சர–வ–ணப் ப�ொய்–கை–யில் ஆறு குழந்–தை–க– இப்–படி வழங்–கத் தகுதி இருக்–கும் என்று ளாக மாறின. அந்– த க் குழந்– தை – க ளை ய�ோசித்–தார்–கள். அத–னால் அந்த சித் தியைத் எடுத்து, சீராட்டி, பாராட்டி, பாலூட்டி தாம் அடைய முடி– ய ாது ப�ோனா– லு ம் வளர்த்–தார்–கள் கார்த்–திக – ைப் பெண்–கள் பரவாயில்லை என்று அலட்சியமாக அறுவர். மகாதேவி–யைப் புறக்கணித்–தார்–கள். அந்–தப் பெண்–களின் பெயர்–கள் அ வ ர் – க ள் உ ம ா தே வி யை ப் என்ன தெரி–யு–மா? அம்பா, புறக்கணித்–தது ஒரு புறம், அதற்– துலா, நிதர்த்– தி னி, அப– ர – கும் மேலா–கத் தன்னுடைய கேந்தி, மேகேந்தி, வர்–த– உத்தர– வை – யு ம் அவர்– க ள் யேந்தி என்– ப – ன – த ான் புறக்– க – ணி த்– து – வி ட்டார்– அ வ ர் – க ளு – ட ை ய களே என்–றும் சினந்–தார் பெயர்– க ள். இந்– த ப் சிவன். உடனே அவர்– ப ெ ண் – க ள் , த ங் – களை கற்–பாறை–கள – ாக களுக்கு அஷ்– ட – ம ா– மாறும்– ப டி சபித்– து – சித்தி உப– தே – சி க்– க ப்– விட்டார். உப– தே – ச ம் பட விரும்–பின – ார்–கள். கேட்க வந்து சாபம் உடனே கயி–லைக்–குச் பெற்– று – வி ட்ட வேத– சென்று கயி– லை – ந ா– த – னை–யில் தவித்–தார்–கள் னி–டம் தங்–கள் விருப்–பத்– அந்–தப் பெண்–கள். சபித்–த– தைத் தெரி–வித்–தார்–கள். வ ர் க �ோபம் ஆ று ம ா , தங்– க ளுக்கு உப– தே – ச ம் மாறுமா, தங்–களுக்கு சாப அரு– ளு ம்– ப டி கேட்டுக்– விம�ோ–சன – ம் கிடைக்–கும – ா? க�ொண்–டார்–கள். அவர்– க – ளைத் தவிக்– க – அவர�ோ அவர்–களை விட பெரு–மா–னுக்கு மன– உமா–தே–வி–யி–டம் சென்று சில்லைதான். என்–னத – ான் அந்த சித்– தி யை அடை– இ ரு ந் – த ா – லு ம் க ா ர் த் – தி – யு–மாறு அறி–வுரை ச�ொன்–னார். கே– ய னை எடுத்து வளர்த்– த – வ ர்– பெண்– க ள் ஒரு– வ ரை ஒரு– வ ர் களில்லை–யா? ‘நீங்–கள் பட்ட–மங்– பட்டமங்கலம் பார்த்–துக் க�ொண்–டார்–கள். அந்த க– ல ம் தலத்– தி ல் ஆல– ம – ர த்தடி– யி ல் குரு பகவான் கற்–பா–றைக – ள – ாக அம–ருங்–கள். ஆயிரம் ஆண்–டு–கள் கழித்து குரு உருவாய் நான் அங்கே வரு–வேன். அப்–ப�ோது சாப நிவர்த்–தி–யும் அஷ்–டமா சித்தி உப–தேசமும் அருள்–வேன்’ என்று ஆறு–த–ல–ளித்–தார்.

அன்–ன–தான

குரு பா பக்தர்களின் பிரார்த்தனை அதே–ப�ோல அந்–தப் பெண்–களுக்கு சிவ– னருள் கிடைக்–கப்–பெற்ற தலம்–தான் பட்ட– மங்–க–லம். இங்கே ஈசன் குரு பக–வா–னாக அருள் தரி–ச–னம் தரு–கி–றார். ப�ொது–வாக, எல்–லாக் க�ோயில்–களி–லும் குரு பக–வான் தெற்கு ந�ோக்கி அமர்ந்– தி – ரு ப்– ப ார். இத்– த–லத்–தில் கிழக்கு ந�ோக்கி அமர்ந்து, இம்மை மறுமை பயனை பக்– த ர்– க ளுக்கு வழங்கி வரு–கிற – ார். இவ்–வாறு ஐயன் கிழக்கு ந�ோக்கி தரி– ச–னம் தரு–வதை திரு–விளை – ய – ா–டல் புரா–ணமு – ம் குறிப்–பி–டுகி–றது. இந்த குரு பக–வா–னின் கால– டி–யில் பிரம்–மாவை அன்–னப – ட்சி வடி–விலு – ம், விஷ்– ணு வை வராக அவ– த ா– ர த்– தி – லு ம் காண– ல ாம். தல– வி – ரு ட்– ச – ம ான ஆல– ம – ர ம், 2 ஆயி– ர ம் ஆண்– டு – க ளுக்கு முற்– பட்ட து. ஆல–மர – த்–தடி – யி – ல் குரு பக–வான் சந்–நதி அமைந்– துள்–ளது சிறப்–பான அம்–சம – ா–கும். இந்த குரு பக–வானை 108 முறை வலம் வந்–தால் நினைத்த காரி– ய ம் நிறை– வே – று ம் என்– கி – ற ார்– க ள். திரு–மண – த்– தடை–கள – ால் தவிக்–கும் கன்–னிய – ர் இந்த ஆல–ம–ரத்–தில் மஞ்–சள் கயிறு கட்டி, வழி–பட தடை– க ள் நீங்கி, விரை– வி–லேயே திரு–ம–ணம் நடை–பெ–றும். குழந்–தைப் பேறு இல்–லா–த–வர்–கள் இம்–ம–ரத்–தில் த�ொட்டில் கட்டி– ன ால், மழ– லை ச் செல்– வ ம் கிடைக்– கப்–பெ–று–வார்–கள். குழந்–தை–கள் நாக்–கில் சரஸ்–வதி மந்–திர – த்தை எழுதி, குரு பக–வானை 108 முறை வலம் வரச்–செய்–தால் அவர்–கள் கல்–வி–யில் சிறந்து விளங்–கு–வார்–கள் என்–றும் நம்–பிக்கை நில–வு–கி–றது. இக்–க�ோ–யி–லில் மீனாட்சி அம்–மன், சுந்–த– ரேஸ்–வர – ர் சந்–நதி – க – ளும் உள்–ளன. உண்–டிய – லே இல்–லாத, அர்ச்–சனை, தரி–ச–னம் எதற்–கும் பணம் க�ொடுக்க வேண்– டி ய அவ– சி – ய ம் இல்–லாத வித்–தி–யா–ச–மான க�ோயில் இது. சிவ–கங்கை மாவட்டம் திருப்–பத்தூ – ர் அருகே உள்–ளது இத்–த–லம்.

92

ஆர்.ஜெ. ðô¡

16-31 மே 2015

லி–லி–ருந்து தண்–ணீ–ரைத் தனியே பிரிக்–கும் அன்–ன ப் பற–வைக்கு அன்று ச�ோதனை நாள். இல்–லா–விட்டால் ஏகாந்– த – ம ாக கயி– லை – யி ல் அமர்ந்– தி – ரு ந்த பர–மேஸ்–வ–ரனையும் பார்–வ–தி–யை–யும் பிரிக்– கும் வகை– யி ல் அவர்– க ளுக்கு இடையே புகுந்து செல்–லு–மா? சென்– ற து. அத– ன ால் வந்– த து வினை. தம் தனி–மையை, அமை–தி–யைக் குலைத்த அன்–னத்தை அந்–தக் கணமே சபித்–துவி – ட்டார் ஈஸ்–வ–ரன். தன் அழகு குலைந்து, விகா–ர– மான, பெரிய உரு–வெடு – க்–கும்–படி – ய – ான அந்த சாபத்–தால் தவித்–துத் தடு–மா–றிய – து அன்–னம். ஐயன் மன–மிர – ங்–கின – ார். பூல�ோ–கத்–தில் தேப்– பெருமா–நல்–லூ–ரில் க�ோயில் க�ொண்–டி–ருக்– கும் அன்– ன – த ான தட்– சி – ண ா– மூ ர்த்– தி – யி ன் அருட்–பார்வை அன்–னத்–தின் மீது விழுந்– தால், சாபம் தீரும் என்–றார் ஈசன். பூல�ோ– க த்– தி ல் ஒவ்– வ�ொ ரு தல– ம ாக சுற்றித் திரிந்த அன்–னப் பறவை, இறு–தி–யாக

அன்னதான தட்சிணாமூர்த்தி

தேப்– ப ெ– ரு மா நல்– லூ – ரு க்கு வந்– த து. அன்– ன– த ான தட்– சி – ண ா– மூ ர்த்– தி – யி ன் பார்வை பட்ட–வு–ட–னேயே கீழே விழுந்–தது. அதனை கண்ட ஊர் மக்– க ள், வித்தியாச– ம ான த�ோற்–றத்–து–டன் இருந்த அன்–னப் பற–வை– யைப் பார்த்து அதி–ச–யித்து அருகே நெருங்– கி– ன ர். அதன் வாயில் சிறி– த – ள வு நீரை ஊற்–றி–னர். அப்– ப �ொ– ழு – து ம் அந்த அன்– ன ப் பற– வைக்கு சாபம் நிவர்த்தி ஆக–வில்லை. அது மட்டு–மல்ல, பூல�ோகத்தில், அந்–தப் பற–வை– யின் வரு–கை–யால் பஞ்–ச–மும், பசி–யும் ஏற்– பட்டன. நிலை–மையி – ன் கடு–மையை – ப் புரிந்து க�ொண்ட மக்–கள் அனை–வ–ரும் தங்–க–ளால் இயன்ற ப�ொருட்களை வைத்து தட்–சி–ணா– மூர்த்–தியை வழி–பட்டார்–கள். அப்–ப�ொ–ழுது – ம் கஷ்–டம் நீங்கவில்லை. உல–கமே பசி–யால் வாடி–யது. நீர் வற்–றிப்–ப�ோ–னது. பற–வை–கள், விலங்–கி–னங்–கள் வாடின. அனைத்து விலங்கு, பறவையினங்–களும் அன்–ன–தான தட்–சி–ணா–மூர்த்–தியை பூஜை செய்–தன. ஆனால், பயன்–தான் இல்லை. பூமி–யில் ஏற்–பட்ட இந்–நி–லை–யைக் கண்டு பர–ம–சி–வனே திகைத்–தார். நந்–தி–கேஸ்–வ–ரரை அனுப்பி வைத்–தார். நந்–தி–கேஸ்–வ–ரர் பூஜை செய்–தும் நிவர்த்தி கிடைக்–கவி – ல்லை. உடனே பர–மேஸ்–வ–ரன் தானே இறங்கி வந்து பூஜை செய்தார். நிவே–த–னத்துக்–கும் வழி–யில்–லா– மல் ப�ோகவே, தன்–னிடம் – இருந்த பழைய சாதத்–தை–நி–வே–த–னப் பிர–சா–த–மாக வைத்து பூஜை செய்–தார். பிற–கு–தான் அன்–ன–தான தட்– சி – ண ா– மூ ர்த்தி மனம் குளிர்ந்– த ார். அன்–னப் பறவை சாப–விம�ோ – ச – ன – ம் பெற்–றது. பசி, பட்டி–னியை விரட்டி, உலகை செழிக்–கச் செய்–தார். அன்– ன – த ான தட்– சி – ண ா– மூ ர்த்தி நிரு– தி – யைப் (வாயு திசையை) பார்த்–தி–ருப்–ப–தால் குரு, ராகு, கேது த�ோஷங்–களை நிவர்த்தி செய்– யு ம் கரு– ண ா– மூ ர்த்தியாக– வு ம் இவர் திகழ்–கி–றார். இந்த அன்–ன–தான தட்–சி–ணா– மூர்த்–தியை ராகு காலத்–தில் வழி–பட்டால் குழந்– தை ப்– பே று, வெகு– ந ாள் திரு– ம – ண த் தடை, சர்ப்ப த�ோஷங்–கள் நிவர்த்–தி–யா–கும். தேவர்–கள் இங்கு வாழ்ந்–த–தால் தேவ–ரா–ஜ– பு–ரம் என்–றும் இத்தலம் அழைக்–கப்–பட்டது. இக்– க �ோ– யி – லி ன் மூல– வ ர் விஸ்– வ – ந ா– த ர். அம்–பாள், வேதாந்த நாயகி. இந்–தத் தலத்–தில் அம்–பாளே நான்கு வேதங்–களை – ச் ச�ொன்–ன– தால் இப்–பெ–யர் பெற்–றாள்.

தேப்பெருமாநல்லூர்

ஒரு– மு றை, சிவ– ப ெ– ரு – ம ானை, தன்– னு – டைய நிய–திப்–படி ஏழரை நாழிகை தான் பற்–ற–வேண்–டும் என்று கயி–லைக்கு வந்–தார் சனி பக–வான். அவ–ரைக் கண்ட ஈஸ்–வ–ரன், விஸ்–வந – ாத சுவா–மி–யாக பூல�ோ–கத்–தில், இத்– தலத்–தில் அரச மரத்–த–டி–யில் மறைந்–தி–ருந்– தார். வேதாந்த நாய–கியே சுவா–மிக்–குக் காவல் இருந்–தாள். அப்–ப�ொ–ழுது அங்கே வந்த சனி பக–வான் ஏழரை நாழிகை அந்த இடத்தை விட்டு நக– ர ா– ம ல் இருந்– த ார். தன்னை சனி– ய ால் பிடிக்க முடியவில்லை என்று வெற்– றி ப் புன்– ன – க ை– யு – ட ன் தெரி– வி த்– த ார் ஈசன். ஆனால், தனக்கு பயந்து ஏழரை நாழிகை அவர் அரச மரத்–தில் மறைந்–தி–ருந்– தாரே, அதுவே நான் அவ–ரைப் பிடித்–த–து– ப�ோ–லத – ான் என்று அகங்–கா–ரம – ாக பதி–லளி – த்– தார் சனி. உடனே மஹா மந்–திர பைர–வர – ாக அவ–தா–ரம் எடுத்து, சனி–யின் ஆண–வத்தை அட–க்–கி–னார் ஈசன். விக்– ர – க ங்– க ளின் அமைப்பு இக்– க �ோ– யி – லில் வித்–தி–யா–ச–மாக இருக்–கி–றது. மகா–சண்– டி– க ேஸ்– வ – ர ர், வழக்– க – ம ான தெற்கு திசை ந�ோக் காமல், கிழக்கு பார்த்–த–படி காட்–சி–ய– ளிக்–கிறார். துர்க்கை ஈசான மூலை–யைப் பார்த்– து க் க�ொண்– டி – ரு க்க, அஷ்– ட – பு ஜ துர்க்கை, வாயு மூலையை ந�ோக்–கி –ய– படி இருக்– கி – ற ாள். ப�ொது– வ ாக நவகி– ர – க ங்– கள் ஆளுக்– க�ொ ரு திசை– யை ப் பார்த்– து க் க�ொண்–டிரு – ப்–பார்–கள். இங்கோ, அனைத்து கிர– க ங்–களும் சூரி–யனை பார்த்–தி –ரு க்–கி ன்– றன. விநாயகர் கபா– ல த்தை இடுப்– பி ல் அணிந்–துள்–ளது தனிச் சிறப்–பா–கும். சுவாமி, அம்–பாள் மற்–றும் நவக்–கி–ர–கங்–களுக்கு நல்– லெண்–ணெய், பால், தயிர் அபி–ஷேக – ம் செய்– தால் சனி த�ோஷம் நீங்–குவ – து – ட – ன் செல்வ வளம் பெரு–கும் என்–பது பக்–தர்–களின் நம்–பிக்கை. மஹா மந்–திர பைர–வ–ருக்கு அபி–ஷே–கம் செய்–வ�ோ–ருக்கு எம பய–ம் நீங்கி வாழ்–வில் அனைத்து வளங்– க ளும் உண்– ட ா– கு – ம ாம். இத்–த–லத்–தில் ஈச–னுக்கு ருத்–தி–ராட்ச அபி– ஷே–கம் செய்–வது சிறப்–பான வழி–பா–டா–கக் கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. கும்– ப – க �ோ– ண த்– தி – லி – ரு ந்து அம்– ம ா– சத்திரம் வழி–யாக தேப்–பெ–ரும – ா–நல்–லூரு – க்கு செல்–ல–லாம்.

வி.எஸ்.ராஜ்

பார்வை நலம் தரும்

மாரி– ய ம்– ம ன் தி க் விஜ–யம் செய்–வது பேர–ர–சர்–களின் வழக்–கம். திருத்–தல யாத்–திரையை – மேற்– க�ொள்–வ–தும் சில அர–சர்–களின் வழக்–க–மாக இருந்–தி–ருக்–கி–றது. இந்த வகை–யில் தஞ்சை மன்– ன ர் வெங்– க �ோஜி மகா– ர ாஜா 1680ம் ஆண்டு– – வ ாக்– கி ல் திருத்– த – ல ங்– க ளுக்– கு ப் பயணம் செய்து வந்–தார். திருச்சி அருகே வந்த அவர், சம–யபு – ர – த்–தில் தங்கி அன்–னையை வழி–பட்டார். முற்–றிலு – ம் அம்–மன் நினை–வா–கவே இருந்–தார் மன்–னர். அத–னால�ோ என்–னவ�ோ அன்–றி–ரவு அவ– ரு–டைய கன–வில் அம்–மன் த�ோன்–றி–னாள். அது வெறும் கனவு தரி–ச–னம் மட்டு–மல்ல, தக– வ ல் அறி– வி ப்– பு ம்– கூ – ட ! ஆமாம், தஞ்– சைக்கு கிழக்கே 5 கி.மீ. த�ொலை–வில் உள்ள புன்–னைக் காட்டில் புற்று உரு–வாய் தான் அருள்– ப ா– லி ப்– ப – த ா– க – வு ம், அங்கு வந்து தன்னை வணங்– கு ம்– ப – டி – யு ம் அன்னை அரு– ள ாணை ம�ொழிந்– த ாள். மன்– ன – னு ம் தஞ்–சைக்கு வந்து, புன்–னை–வ–னக் காட்டில் எழுந்–தரு – ளி – யி – ரு – ந்த புற்று அம்–மனைத் – தேடிக் கண்–டு–பி–டித்–தார். கண்–களில் நீர் பனிக்க உள– ம ாற வணங்– கி – ன ார். கன– வி ல் தான் கண்ட அன்னை புற்றுரு– வ ாக, இயற்கை சீற்–றத்–தா–லும், விலங்–கி–னங்–களின் தாக்–கு–த– லா–லும் சீர்–குலை – –யும் நிலை–மை–யில் இருந்–த– தைக் கண்டு மனம் கசிந்–தார். உடனே சிறிய கூரை அமைத்து, புற்– றி – னை க் காத்– த ார். அந்–தத் தலத்–திற்கு புன்–னைந – ல்–லூர் என்–றும் பெய–ரிட்டார். இவ–ருக்–குப் பிறகு, 1728ல் தஞ்–சை–யின் ஆட்–சிப் ப�ொறுப்பு, துளஜா மன்–ன–னுக்கு வந்– த து. முந்– தை – ய – வ – ரி ன் பக்– தி – ய ால் ஒரு குடி–லுக்–குள் க�ோயில் க�ொண்ட அம்–பிகை,

பெருங்–க�ோ–யில் ஒன்று தனக்–காக உரு–வாக வேண்–டும் என்று எண்–ணம் க�ொண்–டாள் ப�ோலி– ரு க்– கி – ற து. மன்– ன – னி ன் மகளுக்கு அம்மை ந�ோய் உண்–டாகி அத–னால் அவ–ளு– டைய பார்வை மங்–கி–யது. அரச மருத்–துவ – ம் பார்த்–தும் குணம் தெரி–யவி – ல்லை. அப்–ப�ோது அர–ச–ரின் கன–வில் ஒரு சிறு–மி–யாய் காட்சி தந்–தாள் அம்–மன். ‘உன் புதல்–வி–யுடன் என் சந்–நதி – க்கு வா’ என்று அழைத்–தாள். உடனே அரசர் தெளிவு பெற்–றார். தன் மகளு–டன் ஆலயத்– தி ற்கு வந்து அம்– ம னை வணங்– கி– ன ார். பக்– தி – ய ால் அவர் கண்– க ளில் கண்– ணீ ர் பெருக, அரு– கி – லி – ரு ந்த மகளு– டைய கண்–களுக்–குக் காட்–சி–கள் புலப்–பட ஆரம்–பித்–தன. அர–சர் பேரு–வ–கைக் க�ொண்– டார். அம்–ம–னின் கரு–ணை–யால், அரு–ளால் ஆட்–க�ொள்–ளப்–பட்ட அவர், அம்–பிக – ைக்–குப் பெரிய அள–வில் ஆல–யத்தை கட்டி–னார். புற்று உரு–வில் இருந்த அன்–னைக்கு சிலை உரு–வம் க�ொடுக்க விரும்–பி–னார் மன்–னர். அதற்–காக, ஞானி சதா–சிவ பிரம்–மேந்–தி–ர– ரின் உத– வி யை நாடி– ன ார். அவர் அம் –ம–னுக்கு வடி–வம் அமைத்து, சக்–கர பிர–திஷ்– டை–யும் செய்–தார். தஞ்–சை–யைச் சுற்–றி–லும் எட்டுத் திக்–கு–களி–லும் உள்ள அஷ்ட சக்தி காவல் தெய்வங்–களின் ஆல–யங்–களில் ஒன்று புன்னை நல்–லூர் மாரி–யம்–மன் ஆலயம். மூ ல ஸ் – த ா ன அ ம் – ம ன் பு ற் று ம ண் – ணால் ஆன–தால், அம்–பா–ளுக்கு அபி–ஷே– கங்– க ள் செய்– ய ப்– ப – டு – வ – தி ல்லை. அதற்கு மாற்–றாக, விஷ்ணு துர்க்–கைக்–கும், உற்–சவ அம்–ம–னுக்–கும் தின–மும் அபி–ஷே–கங்–களும், பூஜை–களும் நடை–பெ–று–கின்–றன. மூலஸ்– த ான மாரி– ய ம்– ம – னு க்கு ஐந்து

வரு–டங்–களுக்கு ஒரு முறை தைலக் காப்பு செய்–விக்–கி–றார்–கள். அப்–ப�ோது அம்–மனை ஒரு வெள்–ளைத்தி – ரை – யி – ல் வரைந்து, ஆவா–க– னம் செய்து, அதற்கு அர்ச்–சனை, ஆரா–தனை நடை–பெ–றும். தைலக் காப்பு ஒரு மண்–டல – ம் அதா–வது, 48 நாட்–கள் நடை–பெ–றும். இந்த நாட்–களில் தின–மும், இரு வேளை சாம்–பி– ராணி தைலம், புனுகு, அர–கஜா, ஜவ்–வாது ஆகி–ய–வற்–றால் அபி–ஷே–கம் நடை–பெ–றும். இந்த நேரத்–தில் அம்–மனு – க்கு உக்–ரம் அதி–கம – ா– கும். அதனை தவிர்க்க தயிர், இள–நீர் வைத்து நைவேத்– தி – ய ம் செய்– கி – ற ார்– க ள். அம்– ம ன் சந்–ந–தியை சுற்–றி–யுள்ள உள்–த�ொட்டி மற்–றும் வெளித்–த�ொட்டி இரண்–டி–லும் நீர் நிரப்பி, உஷ்–ணத்தை தணிக்கிறார்–கள். ஒவ்–வ�ொரு வரு– ட – மு ம் க�ோடை நாட்– க ளில் உற்– ச வ அம்– ம – னு க்கு முகத்– தி ல் முத்து முத்– த ாய் வியர்வை துளிர்த்து, பிறகு தானா– க வே ம றை ந் – து – வி – டு ம் அ தி – ச – ய த ்தை இ ன் – றும் காண– ல ாம். இத– ன ால் அம்– ம னை பக்– த ர்– க ள் முத்– து – ம ா– ரி – ய ம்– ம ன் என்– று ம் அழைக்–கி–றார்–கள். குழந்–தை–கள் மற்–றும் பெரி–ய–வர்–களுக்கு அம்மை வார்த்– தி – ரு ந்– த ால், அம்– ம – னி – டம் ஒரு வேண்–டு–தல் செய்–து–க�ொள்–கி–றார்கள். அதா–வது, சந்–ந–தியை சுற்–றி–யுள்ள இரண்டு த�ொட்டிகளிலும் நீர் நிரப்பி அம்– ம னை குளிர்–விப்–பத – ாக வேண்–டிக்கொள்கிறார்–கள். அம்மை வார்த்–த–வர்–கள் எந்–த–வித சிர–ம–மும் இன்றி, உடனே குண–மடைகிறார்–கள். அது இங்கு கண்–கூட – ாய் காணப்–படு – ம் அனு–பவ – ம். அம்மை ந�ோய் கண்டவர்–கள் இங்கு வந்து தங்– கி ச்– செல்வத ற்– க ா– க – வென்றே அம்மை மண்–ட–பம் என்று ஒன்று உள்–ளது. இங்கு தங்கி, தின–சரி அம்–ம–னின் அபி–ஷேக நீரை மேல் தெளித்–துக்கொண்டு, குணமடைந்த பிறகு, சந்–ந–தி–யின் உள்ளே வந்து அம்–மனை வணங்–கிச் செல்–கி–றார்கள். க�ோயி–லின் உட்– பு–றத்–தில் வெல்–லக்–கு–ளம் ஒன்று உள்–ளது. உடம்–பில் கட்டி மற்–றும் பரு ஏற்–படு – ப – வ – ர்–கள், அம்–பாளை வேண்–டிக்–க�ொண்டு வெல்–லம் வாங்கி இந்–தக் குளத்–தில் கரைப்–பார்–கள். வெல்– ல ம் தண்– ணீ – ரி ல் கரை– வ து ப�ோல் வாழ்–வில் ஏற்–ப–டு–கின்ற துன்–பம், உட–லில் த�ோன்–றும் பரு, கட்டி ப�ோன்–ற–வை–களும் கரைந்து விடும் என்–பது ஐதீ–கம். இங்கு எழுந்–தரு – ளி – யு – ள்ள பேச்–சிய – ம்–மனை, சரஸ்வதி–யின் மறு உரு–வா–கவே பக்–தர்–கள் வழி–ப–டு–கி–றார்கள். பேச்சு வராத குழந்தை– களை இங்கு அழைத்து வந்து பேச்–சி–யம் –ம–னுக்கு காசால் அபி–ஷே–கம் செய்து, நெல்– மணி–யைக் க�ொண்டு குழந்–தையி – ன் நாக்–கில் எழு– து – கி – ற ார்– க ள். அத�ோடு குழந்– தை – யி ல்– லாத தம்–ப–தி–கள் இங்கு வந்து வேண்–டிச்– சென்று, குழந்தை பிறந்த பிறகு, மீண்–டும் க�ோயி–லுக்கு வந்து பேச்–சிய – ம்–மன் சந்–நதி – யி – ல்

புன்னைநல்லூர்

தங்க பாவாடையில் அம்மன் மாவி–ளக்கு ஏற்–று–கி–றார்–கள். அசைவ உண– வு–களை வைத்து படை–யல் இட்டுச் செல்– கி– ற ார்– க ள். மாரி– ய ம்– ம னை வேண்– டி க் க�ொண்டு, வெள்ளி, தங்–கம் அல்–லது பிற உல�ோ– கத்–தால் ஆன கண் மற்–றும் உடல் உறுப்–புக – ளை உண்– டி – ய – லி ல் காணிக்– க ை– ய ாக செலுத்– து – கிறார்–கள். இங்கு ஆடி மாதம் முத்–துப் பல்–லக்கும், ஆ வ ணி க ட ை சி ஞ ா யி ற் – று க் கி ழ மை தேர�ோட்ட – மு ம் , பு ர ட்டா சி ம ா தம் உற்– ச – வ ம் மற்– று ம் நவ– ர ாத்– தி ரி விழா– வு ம் சிறப்– ப ாக க�ொண்– ட ா– ட ப்– ப – டு – கி ன்– ற ன. அத�ோடு க�ோடைக்– க ா– ல த்– தி ல் மாரி– ய ம்– மனை மன–தில் நினைத்து தஞ்சை மற்–றும் பிற பகு–தி–களிலிருந்–தும் ஆயி–ரக்–க–ணக்–கான பக்– த ர்– க ள் பால்– கு – டம் மற்– று ம் காவடி எடுத்– து க்– க�ொ ண்டு அம்– ம ன் சந்– ந – தி க்கு வரு–கி–றார்–கள். மாரி–யம்–மன் தனக்–குச் செய்–யப் படும் பல– வ கை அபி– ஷே – க ங்– க – ள ால் மகிழ்ந்து பக்–தர்–களு–டைய துய–ரைத் துடைக்–கி–றாள் என்–கி–றார்–கள். புன்–னை–நல்–லூர் மாரி–யம்– மன், தன் புன்–ன–கை–யால், தன்னை நாடி வரும் பக்– த ர்– க ளின் மன– தி – லு ம், முகத்– தி– லு ம் என்– றெ ன்– று ம் புன்னகை– யைத் தவழ விடுகிறாள்.

ஆர்.வி. ðô¡

95

16-31 மே 2015

கிளி–யா–கத் த�ோன்–றிய

ரா

காளி

ஜ–ரா–ஜன், ச�ோழ தேசத்–தின் திரும்–பிய பக்–க–மெல்– லாம் விண்– மு ட்டும் க�ோயில்– க ள் எழுப்– பி – ன ான். புராண விஷ–யங்–களை கற்–சிலை – க – ள – ாக வடித்–தான். மக்–களை மதத்–த�ோடு இறுக்–கப் பிணைத்–தான். அவர்–களின் பாதங்–களை மதம் ச�ொல்–லும் தர்மத்–தின் திசை ந�ோக்கி திருப்–பி–னான். சூரிய-சந்–தி–ரர்– க ள் உள்– ள – வ ரை எல்– ல�ோர் நெஞ்–சி–லும் நீங்–காது நிறைந்–தான். ராஜ–ரா–ஜன் ஒவ்–வ�ொரு பகு–திக்– கும் இரவு நேரத்–தில் மாறு வேடத்–தில் செல்–வது வழக்– கம். தன் தேசத்து மக்–கள் தன்–னி–டம் ச�ொல்ல முடி–யாத பிரச்–னைக – ள் ஏதே–னும் உள்–ளதா என கூர்ந்து கவ–னிப்–பான் அவன். வடபத்ரகாளி (மூலவர்)

குடந்தை எனும் கும்–பக – �ோ– ணத்–தைச் சுற்–றி–யுள்ள திரு–பு–வ– னம், திரு–விட – ை–மரு – தூ – ர், திரு–நா– கேஸ்–வர – ம், ஆடு–துறைஉள்–ளிட்ட ப கு – தி – க ளி ல் ந க ர் – வ – ல ம் செல்–லும்–ப�ோது இந்த மூன்று ஊர்– க ளின் மைய– ம ாகவும், மன்–ன–னின் குல–தெய்–வ–மா–க– வு ம் வி ள ங் – கி ய வ ட – பத் – ர – காளி– ய ம்– ம ன் அரு– வ – ம ாக மன்–ன–னுக்கு வழி–காட்டி–யாக முன்னே செல்–வாள். அவ–னும் க ா ளி – யி ன் இ ரு ப்பை ப ல – முறை உணர்ந்து களிப்–புற்று, கண்– மூ டி நினைத்து நெஞ்சு கு ளி ர் ந் து வ ண ங் – கி – யி – ரு க் – கி–றான். சில சம–யம் காளி–யும் தன் நிஜ ச�ொரூ–பம் மறைத்து கிளி உரு–வத்–தி–லேயே அவன் முன்னே பறந்து செல்–வாள். அதன் வழி–யாய் பேர–ர–ச–னும் நடந்து செல்–வான். கிளி காளி– யா–கக் காட்சி தராதா என்று ஏங்–கு–வான். ஒரு–நாள் இர–வில் மரத்–தின் அருகே கண்– மூ டி அமர்ந்த அ வ ன் – மு ன் ச ட்டெ ன் று அந்– த க் கிளி த�ோன்– றி – ய து. ராஜ– ர ா– ஜ ன் பிர– மி த்– த ான். அந்– த க் கிளி மெல்ல பேசத் த�ொடங்–கி–ய–து! ‘‘நான் உரல், உலக்கை சத்தம் ஒலிக்– க ாத ஊரில், எந்த திசை– யி – லு ம் எதி– ர�ொ – லி க்– க ாத சன்னா– புரவனத்– தி ல் குடி– க�ொ ண்– டுள்ளேன். எப்– ப ணி– யைத் த�ொடங்கினாலும் எம்மை வந்து த�ொழுது த�ொடங்கு. தடை– க ள் அகன்று வெற்றி காண்– ப ாய்” என்று ச�ொன்– னது. பிறகு மெல்–லப் பறந்து சென்–றது. க ா ளி – ய ம் – ம ன் தி ரு – வாய் மலர்ந்து பகர்ந்– ததை அ ரு ள் – வ ா க் – க ா ய் ஏ ற் – று க் – க�ொண்ட மாமன்– ன ன் மறு– தி – ன மே த ன் கு ழு – வ�ோ டு

சன்–னா–பு–ர–வ–னம் ந�ோக்கி நடந்–தான். வனத்– தின் மையத்–தில் கம்–பீ–ர–மாய் அமர்ந்–தி–ருந்த காளி–யைக் கண்டு பிர–மித்–தான். அவ–ளின் அந்த உக்–கிர உரு–வத்–தின் செஞ்–சி–வப்–பில் தானும் ஒளிர்ந்–தான். கண்–களின் கன–லில் தெறித்த சிவப்– பி ல் செம்– மை – ய ா– ன ான். அக–மும் புறமும் அவ–ளின் அரு–ளில் நனைந்து வஜ்–ர–மாய் மாறி–னான். அவளின் திரு–வ–டி– களில் தன் சிர–சைப் பதித்து பர–வ–ச–மாய் கிடந்–தான். மெல்ல எழுந்து தன் அரண்– மனை ந�ோக்கி நடந்–தான். ராஜ–ராஜ ச�ோழன் தான் பழை–யா–றை– யில் இருந்த காலம் வரை வட–பத்–ர–கா–ளி– யம்–மனை தரி–சிக்–காது எந்த செய–லை–யும் த�ொடங்கியதில்லை. அவ–ளின் ஆணை–யில்– லாது சிறு அசை–வும் செய்–த–தில்லை. எந்–தப் ப�ோரா–யி–னும் அவ–ளின் நிலம் த�ொழுது, அவள் நிழல் பதிந்த மண்ணை நெற்–றி–யில் பூசிக்– க�ொ ண்டு, பிற– கு – த ான் யுத்– த – க – ள ம் ந�ோக்கி நடப்–பான். வெற்–றி–கள் பல குவித்து பார் முழு–தும் ச�ோழப் பெரு–மையை நிலை நாட்டி–னான். மாமன்– ன ன் தரி– சி த்த அந்த வட– பத் – ர – காளி, சன்–னா–பு–ரத்–தில் க�ோயில் க�ொண்டு அருள்– ப ா– லி த்து வரு– கி – ற ாள். அம்– ம – னி ன் எதிரே ஆயி– ர ம் ஆண்– டு – க ள் கடந்த ஆல– ம–ரம் ஒன்று விழு–துக – ள் பரப்பி வானு–யர – ம – ாய் நி ற் – கி – ற து . அ து , க ா ளி ஒ ரு ப ெ ரி ய குடை–யின் கீழ் அமர்ந்–தி–ருப்–பது ப�ோன்ற

சன்னாபுரம்

த�ோற்–றத்தை ஏற்–படு – த்–துகி – ற – து. காளி–யின் ஆட்– சி–யால் இனம் புரி–யாத ஓர் அமைதி அந்த வனம் முழு–தும் பர–விக்–கிட – க்–கிற – து. அவ–ளின் எல்–லைக்–குள் வரு–வ�ோரை மெல்ல சூழ்ந்து க�ொள்–கி–றது. க�ோயில் முகப்–பிலு – ள்ள அசு–ரனை வதம் செய்– யும் காளி–யின் சுதை சிற்– பம் பார்ப்– ப�ோரை பர–வ–சப்–ப–டுத்–தும். மெல்ல க�ோயி– லின் கரு–வறை – க்–குச் சென்று வட–பத்–ர–கா–ளி– யைப் பார்க்க, அத்–த�ோற்–றம் நம்மை மிரள வைக்–கிற – து. அச்–சந்–நதி – யை பெருஞ்–சக்–தியி – ன் அதிர்–வுக – ள் சுழன்–றப – டி உள்–ளது. நம் கண்–கள் வட–பத்–ர–கா–ளியை விட்டு வில–காது ஒன்–றிக் கிடக்–கும் அற்–பு–தச் சந்–நதி அது. பார்க்–கப் பார்க்க சிலிர்ப்–பூட்டும் பேரு–ரு–வம் உடை–ய– வள் அவள். நாக்கை வெளியே துருத்–திக் க�ொண்– டு ம், நாற்– பு – ற ங்– க ளி– லு ம் பர– வி ய பதி– ன ாறு கரங்களில் ஆயு– தங்க – ள�ோ – டு ம், தம் கால–டி–யில் வீழ்ந்து கிடக்–கும் அசு–ரனை சூலம் க�ொண்டு வதம் செய்–யும் காளி–யின் முகத்– தி ல் கருணை ப�ொங்கி வழி– கி – ற து. நாக்கை நீட்டி பெருஞ் சிரிப்–பாய் இருக்–கும் காளி–யின் உதட்டோ–ரம் மறைந்–தி–ருக்–கும் மெல்–லிய புன்–ன–கை–யைப் பார்க்க உள்–ளம் உவகை க�ொள்–ளும். க�ோயிலை வலம்– வ – ரு ம்– ப�ோ து இடது ஓரத்–தில் இன்–ன�ொரு வட–பத்ர – க – ாளி காட்சி தரு– கி – ற ாள். ஒரு காலத்– தி ல் இரு சிலை– களும் ஒரே இடத்–தில் இருந்–த–தா–கச் ச�ொல்–

ðô¡

97

16-31 மே 2015

பிராகாரத்தில் உள்ள வடபத்ரகாளி கின்–றன – ர். பிறகு எப்–ப�ோது தனியே அமர்ந்–த– னர் என்று ச�ொல்ல இய–லவி – ல்லை. ஆனால், மூல– வ – ரை ப்– ப�ோ – ல வே சாயல் க�ொண்ட அற்பு–தக் காளி–யான இவ–ளுக்கு வட–பத்–ர– காளி என்–பது–தான் பெயர். மிக நுணுக்–க– மான வேலைப்–பா–டுக – ள் க�ொண்ட காளி–யின் சிலை அது. அதற்–கும் தனியே பூஜை–கள் நடை–பெறுகிறது. எந்– த – வி தமான தீய சக்திகளும் இங்கு நெருங்– க – மு – டி – ய ாது. இவளை நினைத்து த�ொடங்–கும் எந்–தக் காரி–ய–மும் வெற்–றி–யா– கவே முடி–யும். சுற்–றியு – ள்ள எண்–ணற்ற கிரா–மங் களுக்கு இவளே தாய். மிகச் சிறந்த வழி–காட்டி. பல நூறு குடும்–பங்–களுக்கு குல–தெய்–வ–மாக விளங்–குகி – ற – ாள். அவர்–கள் குடும்ப பாரத்தை இவள் பாதத்–தில் இறக்கிவைத்து நிம்–மதி – ய – ாய் இல்–லம் ந�ோக்கி திரும்–புகி – ன்–றன – ர். எத்–தனை ச�ோத– னை – க – ள் வந்– த ா– லு ம் இவள் முன்பு

கைகூப்பி வேண்ட, அ த் – த – னை – யை – யு ம் சித–ற–டித்து விடும் வல்– ல மை உ ட ை – ய – வ ள் இந்த வட– பத் – ர – க ாளி. இந்– த க்– க ாளி இரு– வி த த�ோற்–றத்–த�ோ டு ஒரே க�ோயி–லில் தனித்–தனி சந்–ந–தி–களில் அமர்ந்–தி– ருப்–பது மிக அரி–தான விஷ– ய ம். அங்– கி – ரு க்– கு ம் ஆ ல – ம – ர த் – தி ன் கீழே வாராஹி அம்– மன் வீற்–றி–ருக்–கி–றாள். சிறிய க�ோயில்– த ான், ஆனால், சக்தி மிகுந்த க�ோயில். தாம–த–மா–கும் திரு – ம – ண ம் , கு ழ ந் – தை ப் பேறு ப�ோன்–ற–வற்–றிற்– காக வட– பத் – ர – க ா– ளி – யம்–மனி – டம் – வேண்–டிக் க�ொள்–கிற – ார்–கள். மாவி– ளக்கு ப�ோட்டு, எலு–மிச்– சம்–பழ மாலை சாத்தி, சர்க்– க ரை ப�ொங்– க ல் நி வே – த – ன ம் செ ய் து வ ழி – ப – டு – கி – ற ா ர் – க ள் . கூடிய விரை–வில் திரு– ம–ணமு – ம் முடிந்து, குழந்– தைச் செல்–வம் பெற்று க ா ளி – ய ன் – னை – யி ன் மு ன் பு ந ன் – றி – ய ா ல் கண்ணீர் ச�ொரிந்து நிற்– ப து இங்கு சக– ஜ – மானது. அது தவிர ப ல் – வே று வி ஷ – யங்– க ளுக்– க ா– க – வு ம் வேண்– டி க்– க�ொ ண்டு வரு– கி – ற ார்– க ள். குறை– க ள் தீர்ந்து நிம்– ம – தி – ய�ோடு திரும்–பு–கி–றார்–கள். இக்–க�ோ–யில் நாள்தோ–றும் பகல் 12 மணி முதல் மதி–யம் 2 மணி வரை திறந்–தி–ருக்–கும். வெள்–ளிக்–கி–ழமை மட்டும் பகல் 1 மணி–யி– லி–ருந்து இரவு 9 மணி வரை சிறப்பு பூஜை– கள் நடை–பெ–று– கின்–றன. ஒவ்–வ�ொரு ஆடி வெள்–ளிக்–கிழ – மை – க – ளி–லும் க�ோயிலே திரு–விழா க�ோலம் காணும். கும்–ப–க�ோ–ணத்–தி–லி–ருந்து 10 கி.மீ. த�ொலை–வில் உள்–ளது சன்–னா–பு–ரம். கும்– ப – க �ோ– ண த்– தி – லி – ரு ந்து மினி பேருந்– து – களும், திரு–நா–கேஸ்–வர – த்திலி–ருந்து ஆட்டோ வச–தி–களும் உள்–ளன. உங்– க ள் வாழ்– வி ல் ஒரு– மு றையேனும் இந்த சன்–னா–புர – க் காளியை தரி–சித்–திடு – ங்–கள். வற்–றாத வளங்–கள் பெற்–றி–டுங்–கள்.

- க�ோதண்–ட–பாணி

ªîŒiè Ý󣌄C ¬ñòˆF¡ õ£›Mò™ G¹í˜ :

55 ݇´è£ô ÜÂðõI‚è «ü£Fwò MÌûí£

°¼T ð£ð£ ݘ â¡ ó£ü£ äò£ Üõ˜èœ W›è‡ì Hó„ê¬ùèÀ‚° Gó‰îó b˜õOˆ¶ åOñòñ£ù õ£›‚¬è ܬñˆ¶ î¼Aø£˜.

• õ£v¶ °¬øèœ cƒè • ð®ŠH™ ê£î¬ù Gè›ˆî • ðíõó¾ ÜFèK‚è • èì¡ Hó„ê¬ùèœ bó • ñù꣉F ܬñò • âˆî¬èò «ï£Œ‚°‹ b˜¾ è£í • èíõ¡ ñ¬ùM àø¾ ²Íèñ£è Þ¼‚è • ªî£N™ Üð£ó õ÷˜„C ªðø • M¼‹Hò õ£›‚¬è ܬñò • bò ðö‚èƒèOL¼‰¶ M´ðì • î¡ù‹H‚¬è ÜFèK‚è • Þô†Còƒèœ G¬ø«õP ñùñA›„C à‡ì£è • °öŠðƒèœ bó • «è£˜†, ªê£ˆ¶ Hó„ê¬ùèOL¼‰¶ M´ðì • è˜ñM¬ù °¬øò

«õÖ˜ F¼õ‡í£ñ¬ô «êô‹ ß«ó£´ F¼ŠÌ˜

: : : : :

2&‰ 3&‹ 4&‹ 5&‹ 6&‹

«îF «îF «îF «îF «îF

«è£¬õ 𣇮„«êK 装C¹ó‹ ñ¶¬ó F¼„C

º¡ðF¾ ªêŒ¶ ªè£œ÷¾‹ : : : : :

7&‹ «îF 8&‹ «îF 11&‹ «îF 22&‹ «îF 23&‹ «îF

ñŸø èO™ ªê¡¬ùJ½‹, ªðƒèÙ˜, ¬ñŘ, ñƒèÙ˜, áŠO, ý£ê¡ «ð£¡ø ÞìƒèO™ °¼T ð£ð£¬õ ê‰Fˆ¶ b˜¾ è£íô£‹. «ñ½‹ MõóƒèÀ‚° :&

ªîŒiè Ý󣌄C ¬ñò‹

127,100 Ü® «ó£´, ºî™ ñ£®, «è£ò‹«ð´, ªê¡¬ù & 107.

Cell : 90030 74880

Web : www.divineresearchcentre.com / E-mail : mail@divineresearchcentre.com

RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345

வெளிநாட்டு சுற்றுலாக்களுககும் மற்றும் குரூப் டூர்களுககும் அணு்கவும்

மன�ா்கர டிராெல்ஸ்

2/176, பெரியண்ணவீதி, பெரியமேட், ஈமராடு - 638001 பென்னை - 600 003 பெல்: 94434 04919, 94433 80150 பெல்: 81221 00021, 94433 80154 www.manohartravels.com manohartravvels@gmail.com