Beeld D E K E U Z E VA N H A N S O P D E B E EC K
SY LV I E C R U T E L L E Telle Elle Digitale collage, 80 x 60 cm
De artistieke praktijk van Hans Op de Beeck strekt zich uit van sculptuur tot aquarel, van foto tot video. Hij stelt wereldwijd tentoon. Je kan ook in eigen land een van zijn monumentale werken bewonderen. Nog tot 24 oktober 2021 toont Hans tijdens Triënnale Brugge ‘Danse Macabre’, een spookcarrousel, met tien paarden in een bevroren galop. We vroegen hem om een keuze te maken uit de werken op ons platform Beeld. Voor Kunstletters selecteerde Hans werken van Sylvie Crutelle en Nico Vaerewijck. Zijn uitgebreide selectie, met ook schilderijen van Shuang Wu en Hans Defer, kan je ontdekken op Beeld.
Sylvie: ‘Dit werk maakt deel uit van een afficheproject. Daarbij toon ik werken die niet alleen visueel interessant zijn voor de kijker, maar die hen hopelijk en zonder verplichting ook laten stilstaan, letterlijk en figuurlijk. Ik druk mijn werken op papier en breng ze in het straatbeeld door ze aan de aanplakzuilen of affichepanelen te pappen. Gewoon om vergankelijkheid te omarmen, om democratisch te denken en te zijn. ‘Telle Elle’ is een digitale collage. Ik maakte een schilderij gebaseerd op een foto van mijn dochter. Dat beeld bewerkte ik digitaal. Daarna nam ik opnieuw een foto van haar en liet beide beelden versmelten. Eenmaal het beeld af was, liet ik het drukken op affiches om in het stadsbeeld te verspreiden aan ramen en aanplakzuilen. Door het afficheproject, dat veel digitale beeldbewerking met zich meebracht, raakte ik geïntrigeerd door bewegend beeld. Ik heb twee artistieke films gemaakt en ben aan een derde bezig. Voor die films maak ik alle beeldmateriaal zelf: tekeningen, foto’s, beeldmanipulaties, maar ook de props, zoals houtsculpturen, keramiek of assemblages. Ik volgde een opleiding schilderkunst. Tijdens die studie begon de fotografie in mijn werk de overhand te krijgen. Via het lesgeven leerde ik digitale beeldmanipulatie kennen. Zo belandde ik bij film en 3D-objecten. Laten we het erop houden dat ik au fond een prutser ben die graag nieuwe technieken onderzoekt en onder de knie krijgt.’ Hans Op de Beeck: ‘Dit kindergezicht is zo zacht, teer, mild melancholisch, in zichzelf gekeerd. Het raakt me. Het palet van het schilderij is ijl, romig, verbleekt; een combinatie van vaal gekleurde, melkachtige witte en grijze tonen, met alleen een stipje kleur aan de lipjes. Het heeft de atmosferische verdichting van een droom, of het niemandsland tussen waken en slapen.’
42
BEELD
