“ Bezuinigen op zorgprofessionals kan niet langer”

Op 16 maart vindt in veel algemene ziekenhuizen een zondagsdienst plaats. Zorgprofessionals die meedoen willen duidelijk maken dat het eindbod van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ) van tafel moet en dat er een betere Cao Ziekenhuizen moet komen. “Het wordt hoog tijd dat ziekenhuiswerkgevers inzien dat we niet langer op werknemers in de zorg kunnen bezuinigen”, aldus Rob Koster, hoofd Collectieve belangenbehartiging bij de LAD/FBZ.

Vijf maanden lang is gepoogd te komen tot een nieuwe Cao Ziekenhuizen. Al na het eerste overleg in september vorig jaar bleek dat de voorstellen van de NVZ en de vakbonden ver uiteen lagen: terwijl de vakbonden pleitten voor meer flexibiliteit en zeggenschap over roosters, wilden de werkgevers die juist begrenzen. Zelfs het aanstellen van een onafhankelijke voorzitter bood geen soelaas. Na een finale onderhandelingsronde eind januari kwam de NVZ onverwacht met een eindbod. “Daarmee gaf ze het signaal af niet verder te willen praten. Omdat het eindbod in onze ogen echt onvoldoende is, restte ons geen andere optie dan een actietraject te starten”, vertelt Koster.

Geen spreekuur

De vakbonden besloten meteen het zwaarste actiemiddel in te zetten in de zorg: een zondagsdienst. Tijdens een zondagsdienst wordt op een doordeweekse dag gewerkt alsof het weekend is. Er zijn geen geplande of electieve opnames, met uitzondering van spoedopnames. Ook opnames op de IC, kraam/couveuseafdeling en de afdelingen oncologie en hartbewaking gaan over het algemeen zoveel mogelijk door. “Maar artsen en andere zorgprofessionals houden geen spreekuur”, licht Koster toe. “Ze doen mee aan ludieke activiteiten in hun ziekenhuis of voeren nietpatiëntgebonden werkzaamheden uit, zoals de administratie bijwerken en e-learnings volgen.” De actiebereidheid is zeer hoog, heeft Koster de afgelopen weken gemerkt. Het verbaast hem niet. “De werkdruk in de zorg is torenhoog. De personeelstekorten en het hoge ziekteverzuim zorgen ervoor dat het op sommige afdelingen iedere dag een uitdaging is om te zorgen dat er genoeg medewerkers zijn.”

Mager eindbod

Dat de LAD het eindbod van de NVZ te mager vindt, heeft volgens Koster een aantal redenen. “Het gaat om een salarisverhoging van 13 procent, maar die geldt niet voor een periode van één, maar van twee jaar. Volgens het voorstel van de werkgevers krijgen werknemers 5 procent salarisverhoging per 1 februari 2023. Pas op 1 december, als het jaar bijna om is, krijgen ze de volgende 5 procent en op 1 september 2024 volgt de resterende 3 procent. Deze percentages gelden echter niet voor iedereen. Ze zijn dit jaar afgetopt op 300 euro per keer en volgend jaar op 180 euro. Veel artsengroepen gaan er daardoor zo’n 3 procent bruto per jaar op vooruit; aanzienlijk minder dan de NVZ claimt te bieden. Dat is niet te rijmen met de salarisverhoging in umc’s, waar alle werknemers er dit jaar 10 procent bij krijgen.” De afgelopen twee cao’s heeft de NVZ ook loondifferentiatie toegepast. Uit solidariteit met lagere inkomensgroepen is een meerderheid van de LAD-leden daarmee akkoord gegaan, omdat ze vonden dat verpleegkundigen, verzorgenden en andere functiegroepen er meer op vooruit moesten gaan. “Dit keer ligt er echter een eindbod dat vergaande nivellering bevat en dat gaat ons een stap te ver. We vinden dat inkomenspolitiek niet aan de cao-tafel moet worden bedreven”, aldus Koster.

Tegenvallers

Naast de salarisparagraaf bevat het eindbod een aantal andere tegenvallers. Zo wil de NVZ het generatiebeleid niet breder openstellen (een nadrukkelijke wens van de LAD), maar alleen nog maar toegankelijk maken voor functies onder functiegroep 65. “Onbegrijpelijk”, vindt Koster. “Alsof je inkomen iets zegt over de mate van belastbaarheid. Duurzame inzetbaarheid is in het belang van alle beroepsgroepen. Bovendien is de regeling nog maar net een halfjaar geleden ingevoerd, dus we vinden het niet kies om nu al op zo’n regeling te beknibbelen.”

Daarnaast heeft de NVZ alle andere beroepsspecifieke voorstellen van de LAD niet gehonoreerd. Zo wil ze de normatieve werkweek voor aios niet strakker begrenzen. “Aios werken 38 uur per week en daar kunnen 10 opleidingsuren bovenop komen. In de praktijk is van dat ‘kunnen’ vaak geen sprake”, zegt Koster. “Aios worden in veel ziekenhuizen gewoon standaard voor 48 uur ingeroosterd. Werkgevers moeten daar veel zorgvuldiger mee omgaan.”

Verder vindt de LAD dat het recht op onregelmatigheidstoeslag (ORT) niet moet worden beperkt tot functiegroep 65 en moet worden berekend over het geldende uurloon. De NVZ wil daar geen gehoor aan geven. Tot slot zijn de werkgevers niet bereid een stagevergoeding voor alle WO-stages en coschappen in te voeren.

Koster hoopt dat de NVZ na 16 maart inziet dat er voor alle werknemers een betere cao moet komen. “Maar we houden er rekening mee dat meerdere zondagsdiensten en meer massale acties nodig zijn”, besluit hij.

Kan

Jan is bedrijfsarts en solliciteert bij een ander bedrijf. Hij vraagt zich af of hij kan onderhandelen over de arbeidsvoorwaarden. Een van onze juristen geeft aan dat dit zeker kan. Niet alleen over het salaris, maar bijvoorbeeld ook over de proeftijd: die staat vaak standaard in een contract, terwijl het geen verplichting is. Ook adviseert onze jurist Jan scherp te zijn op een geheimhoudings-, concurrentieen/of relatiebeding, omdat die beperkend kunnen zijn als Jan weer uit dienst treedt.

Bel: 088 - 134 41 12

Juridische