Máximaportretjes

Irene Lausberg is coach in de buurt van het Máximapark en gebruikt het park als verlengde van haar coachpraktijk. Regelmatig komt ze mensen tegen die geïnspireerd worden door het park.

www.irenelausberg.nl

NEMO > in de ban van massief hout

Loop je door het Máximapark, dan loop je gegarandeerd over een van de houten bruggen, gemaakt door Stichting Bouwloods. In januari werden de laatste twee geplaatst in de Buitenhof. Bij toeval loop ik er als eerste parkbezoeker overheen. Op een ervan staat Nemo Mulder. Een jongen van 18 jaar die enthousiast vertelt over het maakproces van de brug. Later bedenk ik me dat ik hem graag wil interviewen voor deze column. In april ontmoet ik hem weer bij de nieuwe bruggen. Als bewoner van het centrum van Utrecht komt hij niet zo vaak in het park. Hij is verbaasd om te zien dat het hout nu al zo vergrijst.

Net als bij onze eerste ontmoeting werkt Nemo’s enthousiasme ook dit keer aanstekelijk. Hij vertelt me over zijn stage bij de Bouwloods. Als student Stand- en decorbouw vond hij in coronatijd geen passende stage. Bij de Bouwloods kon hij terecht voor een alternatieve stage. Hier komt hij in de ban van massief hout. Normaal werkt hij vooral met snel plaatmateriaal, maar met massief hout kan zo veel meer, vertelt hij. Je kan echt creëren, het is duurzamer en heeft veel meer uitstraling.

Tijdens zijn stage werkt hij aan de mooie ronde leuningen van de bruggen. Wanneer je door het park loopt, voel dan eens hoe mooi rond en glad deze aanvoelen. Als je goed kijkt zie je dat elke leuning uit vier stukken is opgebouwd, die naadloos op elkaar aansluiten. Nemo vertelt dat eerst een machine de kromming in het hout maakt. Daarna wordt het hout met een cirkelzaag verder vormgegeven en uiteindelijk wordt de ronde vorm met de hand afgemaakt. Een proces van drie à vier dagen per deel. De gehele brug bouwen ze in een periode van een half jaar. Precies de tijd van Nemo zijn stage, die eindigde op de dag dat ik hem tegenkwam in het park.

Nemo komt uit Arnhem, een stad met veel parken. De parken in Utrecht vielen hem in eerste instantie een beetje tegen. Over het Máximapark is hij wel enthousiast. Het geeft hem van alle parken in Utrecht het meest een echt parkgevoel. En dat hij zelf een bijdrage aan dat gevoel heeft kunnen leveren, vindt hij superleuk. Nemo besluit door het bouwen aan de parkbruggen een andere weg in te slaan. Het werken met massief hout vond hij geweldig en hij is nu vast van plan om meubelmaker te worden. Na de zomer begint hij aan zijn nieuwe studie. Hij verdiept zich in design en als het aan hem ligt loopt hij zijn volgende stage bij Piet Hein Eek.

Op de vraag hoe de coronaperiode effect heeft op hem en zijn vrienden, geeft hij aan dat hij best goed gedijt bij deze tijd. Hij heeft enorm veel geluk gehad met zijn stage, kon hierdoor elke dag naar de Bouwloods en weet nu dat hij een andere kant op wil met zijn studie. Zijn vriendengroep wordt ook hechter: ze zijn meer op elkaar aangewezen en letten goed op elkaar. Nemo ziet ook anderen een nieuwe richting inslaan. In plaats van het snelle geld, kiezen meer mensen voor iets wat ze echt leuk vinden om te doen. Als coach praat ik geregeld met mensen over hun drijfveren en talenten. Ik kom tegen dat mensen keuzes maken uit andere motieven dan interesse en talent. Iets dat niet altijd goed uitpakt. Dat Nemo en zijn vrienden daar nu al zo mee bezig zijn, vind ik erg leuk om te horen.