Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
διανέμεται δωρεάν
“ΕΦΥΓΕ” ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΠΟΛΩΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΑΝΤΕΟΥΣ ΡΟΥΖΕΒΙΤΣ Κηδεύτηκε στο Βρότσλαβ ο πολωνός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Ταντέους Ρούζεβιτς, ο οποίος απεβίωσε στις 24 Απριλίου, στο σπίτι του, από φυσικά αίτια. Ήταν 92 ετών. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μεταπολεμικούς λογοτέχνες της Πολωνίας. Γεννημένο το 1921 στο Ράντομσκο της Γεννημένος κεντρικής Πολωνίας, ο Ταντέους Ρούζεβιτς, έγραψε δεκαπέντε ποιητικές συλλογές, – μεταξύ των πιο γνωστών συγκαταλέγονται: Ανησυχία (1947), Κόκκινο γάντι (1948), Ασημένιο στάχυ (1955), Συνομιλία με τον πρίγκιπα (1960), Τίποτα στο παλτό του Πρόσπερου (1962), Πρόσωπο τρίτο ( 1968), Πρόσπερο Ανάγλυφο (1991), Πάντα θραύσμα (1996). Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους μεταπολεμικούς λογοτέχνες της Πολωνίας ενώ το όνομα του αναφέρθηκε πολλές φορές στις συζητήσεις για το βραβείο Νόμπελ. Ο Ρουζέβιτς μεταξύ πολλών άλλων τιμήθηκε το 2007 με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.
Το 1960 έκανε την εμφάνισή του στο θέατρο. Έγραψε περισσότερα από δώδεκα θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων, τα Αρχείο (1960), Μάρτυρες ή η μικρή μας αποσταθεροποίηση (1964), Λευκός Γάμος (1975) κερδίζοντα κερδίζοντας τον τίτλο του πιο καινοτόμου θεατρικού συγγραφέα της γενιάς του. Άνθρωποι κατεστραμμένοι, διαλυμένοι, χαρακτήρες οι οποίοι έχουν χάσει την πίστη στον Θεό και στον άνθρωπο παρουσιάζονται σε αλλόκοτες καταστάσεις στις οποίες κυριαρχεί το παράλογο και το γκροτέσκο.
ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ, Ταντέους Ρούζεβιτς Ο θάνατος δεν θα διορθώσει ούτε μια γραμμή, ούτε ένα στίχο δεν είναι συστηματικός αναγνώστης δεν είναι συμπαθής κυρία επιμελήτρια μια κακή μεταφορά είναι αθάνατη
ένας κακός ποιητής που πέθανε είναι ένα νεκρός κακόςποιητής η πλήξη πλήττει και μετά θάνατο ένας ανόητος συνεχίζει την ανόητη φλυαρία του και μέσα από τον τάφο του μετάφραση από τα Πολωνικά: Λεωνίδας Σκυλίτζης
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΕΘΥΝΣΕΩΣ Αγαπητοί αναγνώστες, Η Poetry News δημιουργήθηκε με σκοπό την καλαίσθητη προβολή της ποίησης που γράφεται στους καιρούς μας. Πέρα από τη επιλογή κάποιων θεμάτων γενικού ενδιαφέροντος που θα γίνεται από τη διελυθυνση, η επιλογή των ποιημάτων που θα δημοσιεύονται σε κάθε φύλλο θα βασίζετα στην αισθητική των μελών του βασίζεται γκρουπ που θα απαρτίζουν την συντακτική ομάδα, η οποία σιγά σιγά σχηματίζεται.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ & ΕΚΔΟΣΗ: Εκδόσεις Διάνυσμα ΣΥΝΤΑΞΗ: Λεωνίδας Σκυλίτζης ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ & ΣΧΕΔΙΑΣΗ: Εκδόσεις Διάνυσμα ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: ekdoseisdianisma@gmail.com ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ & ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ: http://issuu.com/lewnidasskylitzhs ΣΥΝΕΡΓ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μέλη της ομάδας της Poetry News στο Facebook
Με εκτίμηση, Λεωνίδας Σκυλίτζης
η εφημερίδα διανέμεται δωρεάν μέσω του διαδικτύου
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
NIKH TAΓΚΑΛΟΥ αλήθεια και ψέμματα Αλίμονο σε εμάς που ένα βράδυ καταλάβαμε ότι η ειλικρίνεια είναι προνόμιο των κουφών και των τυφλών, που δεχθήκαμε κάθε είδους λόγια σαν ευκολόπιστα παιδιά που χαίρονται όταν βρέχει και βγαίνουν έξω να τρέξουν στις λάσπες αδιαμαρτύρητα και χαμογελαστά σαν να τους χαρίζουν το καλύτερο παιχνίδι. Αλίμονο σε εμάς που κάθε ουρανό τον βλέπουμε πεντακάθαρο και δεν μας προβληματίζει ποτέ η ύποπτη τελειότητά του. Αλίμονο σε εμάς που ένα βράδυ μας κήρυξαν αγνοούμενους γιατί χαθήκαμε σε κάποια καμουφλαρισμένα ψέματα που αβίαστα τα περάσαμε για αλήθειες. Όσες φορές και να με καταραστώ πάντα θα πιστεύω, ίσως γιατί κάποια στιγμή θα έρθει μια μικρή αλήθεια να μου χτυπήσει την πόρτα και δεν θα φοράει στολή παραλλαγής, θα έρθει γυμνή και ατόφια όπως ακριβώς γεννήθηκε. Για αυτήν την στιγμή λοιπόν, θα συνεχίσω αδιόρθωτη να δέχομαι το μίσος για αγάπη, να κρεμιέμαι από μια κούνια κι ας μην βλέπω το σκοινί φθαρμένο, να προσπαθώ να κοιτάξω τα μάτια τους κι ας μου εκτοξεύουν φωτιές. Για αυτό που θα έρθει, μίσος δεν θα κρατώ σε αυτά που πέρασαν γιατί όλα ήταν δικά μου κομμάτια, δικές μου στιγμές, είτε ατόφιες είτε παραπλανητικές.
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗΣ “Παντού εσύ” Ναι.. Καταλαβαίνω.. Το βλέπω καθαρά.. Τώρα πια καταλαβαίνω.. Πάντα το καταλάβαινα.. Να το ακούω ήθελα.. Να το ακούω θέλω.. Από τη φωνή σου.. "Σε θέλω..." να μου λές.. Να το βλέπω να ζωγραφίζεται στα χείλη σου.. Να βγαίνει καυτό από το στόμα σου.. Το νιώθω φωτιά και κύμα μέσα μου.. Με πνίγει.. Με καίει.. Με κυβερνά.. Ναι διάολε,με κυβερνά.. Για αυτόν σου τον έρωτα όλες μου οι ανάσες.. Όλο το αίμα του κορμιού μου.. Σαν εκείνο κυλάς στις φλέβες μου.. Εσύ.. Μόνο εσύ.. Κλειστές οι πόρτες γύρω μου.. Παντού,μονάχα εσύ!!
ΠΕΤΡΟΣ ΣΑΓΙΑΣ Δώσε μου δύναμη Της σιωπής οι κροτοι και η άδεια θέση δίπλα μου σε δείχνουν,σε ζητάνε αγαπημένη μορφή ονείρου ιδανικού! Μέσα στη θύελλα του νου και της καρδιάς την φλόγα η μορφή σου με σώζει μα και με δικαζει! Στον τραγουδιών τους στίχους και στης μουσικής τους ήχους ψάχνω το όνομα σου να βρω μα βρίσκω το κενό μου! Γεμίζει εικόνες το μυαλο χτυπάει τρέλα η καρδιά η ψυχη μου στα όρια της τα ματιά κρατάνε ομως πονάνε! Μορφή αγγελου ονειρική με τα χρυσα μαλλιά! Με την φλόγα των ματιών και των χειλιών το πάθος δώσε μου δύναμη να ζω μονο αυτο ζητάω!
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Τίμος McCoy Αρχοντίδης ΤΟ ΜΟΝΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
Κι ενώ λοιπόν μπορώ να δω τον ερχομό σου στη ζωή μου την ώρα η ανύψωση που στο νοητικό πεδίο συνέπεσε στην παρακμή μου
Κι ενώ μπορώ να αποδεχθώ την ύπαρξή σου που προσδίδει -σε οποιονδήποτε αντικατοπτρισμό και να μου τύχει- εμπιστοσύνη
στην είσοδό σου που όταν μπήκες στα πρώτα λόγια που ανταλλάξαμε εκτός της ομορφιάς σου είχες και κάτι άλλο που με τράβαγε...
που οι πε περισσότεροι θα το εγκλώβιζαν σαν πρόωρη ρομαντική ζωή ενώ εγώ το φωτογράφισα σαν ουτοπία πραγματική...
Κι ενώ μπορούσα να γευτώ και να ακούσω τη φωνή σου από το στόμα σου το εσωτερικό ανώτερο απ’ την εμφάνισή σου
Κι ενώ μπορώ να αισθανθώ τα μάτια σου να παραπέμπουν σε ό,τι αγνό κι αληθινό χωρίς στιγμή να παρεκτρέπουν
που τα λυμένα τα μαλλιά σου καλύπταν πρόσωπο και δέρμα ουσιαστικά χαρακτηριστικά σου να μην τα βλέπει φως. Μα τέρμα...
από τον στόχο τον πρωταρχικό και με το όποιο παρελθόν και μέλλον που απλά ενώνεις σε παρόν μ’ αυτό το γνήσιο ενδιαφέρον...
Κάτι παράλληλο μα σπουδαιότερο κάτι ουσιώδες πιο πολύ απ’ την εμφάνιση πολυτιμότερο την εξωτερική σου πιο βαθύ
Κι ενώ μπορώ πλέον να νιώσω την ίδια αγάπη σου μα συγχυσμένη που με υπο υποχρέωσε να ξανανιώσω σαν κάποια ύπαρξη αναγεννημένη
τ’ οποίο μας έκανε και να βρεθούμε σ’ αυτούς τους υπαρξιακούς μας χάρτες και μας βοήθησε να επικοινωνούμε χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες.
με μία αύρα εποχής άλλων παλαιότερων καιρών σε αναζήτηση ψυχαναγκαστικής των στεγανών μου ως στοχασμών...
Μετά απ’ το δέσιμο λοιπόν μαζί σου το οποίο ένιωσα και μεσ’ απ’ τους στίχους μου σ’ αυτό πε το ποίημα και το περιέγραψα
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
μια νέα άρχισε να χτίζεται έτσι που έχει τη δύναμη να υπερβεί και φιλική να ξεπεράσει σχέση και ερωτική και αδελφική. Και σου ορκίζομαι όσες φορές -βάσεις θεμέλια- που θυμίζουν -ριζώσαν μέσα μου- αυτές αδυνατούν να τις γκρεμίσουν μόνο ένα πράγμα ικανό θα ήταν για να τις κλονίσει να μου ζητήσεις να δοκιμαστώ με πίστης απόρριψη για εμπιστοσύνη. Αυτό που θέλω ν’ αποφύγω -να μην μου πεις- αυτό που τρέμω μην μου ζητήσεις να σου αποδείξω την ήδη αγάπη που σου έχω σε σχέση πάντα -μια ζωή που λέει η γυναίκα το κορίτσι το ίδιο δίλημμα- μ’ αυτήν... ...την ήδη αγάπη που σου ανήκει...
Τίμος McCoy Αρχοντίδης ΧΑΟΣ Χάος στην καθημερινότητα ορίζει τη διαδρομή μου διαμορφώνει την πραγματικότητα συμβάλλει στην αντίληψή μου. Χάος στα λόγια και τις πράξεις μου χάος στα πάθη και τα στεγανά μου στα όρια στις αντιδράσεις μου στη θλίψη μου και τη χαρά μου. Χάος στις ευχές και τις αλήθειες μου στα στερεότυπα στα ψέμματά μου στην πίστη μου και τις ελπίδες μου στις υποσχέσεις και τα όνειρά μου. Χάος στην κάθε μου την κίνηση χάος στην κάθε μου τη σκέψη χάος στην κάθε μου τη θύμηση χάος στην κάθε μου την τέρψη. Χάος στα ύψη και τα βάθη μου στ’ αριστερά μου και τα δεξιά μου χάος στα μήκη και τα πλάτη μου χάος κοντά και μακριά μου. Χάος την κάθε μου αδυναμία την κάνει δύναμη και με οδηγεί σε πλήρη -αυτόνομο- ελευθερία χάος στην κάθε μου την προσευχή.
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Λουκία Πλύτα ΠΝΕΥΜΑ Χαμηλά δένδρα χαμηλοί ίσκιοι χαμηλωμένα σπίτια. Ένας απροσ απροσδιόριστος ξεπεσμός απλωμένος σε βασιλεμένα βλέμματα. Βλέμματα, καλημερίζουν – καληνυχτίζουν το σήμερα. Αστραπόβροντα κατεδαφίζουν τις άμυνες. Μπολιασμένα φώτα σκοτεινιασμένα αγωνιούν. Απαρηγόρητα δύο μαύρα μάτια με κοιτούν στο στέρνο κρεμώντας την ελπίδα. Χαμηλά μέτρα Χαμηλά σταθμά Χαμηλωμένα ηθικά Άνθρωποι κυνηγημένοι, από ανθρώπους. Γυναίκες πληγωμένες πίσω από τα παράθυρα τον έρωτα προσμένουν. Προδομένοι άνδρες θηλυκής άρπας σήματα αναμένουν. Κρύος φυσά στα μέρη της άνοιξης ο αέρας μπερδεύοντας τις εποχές. Κλαμένα δύο μαύρα μάτια με κοιτούν ψηλαφίζοντας το κέντρο της καρδιάς. Χαμηλά κοιτάς Χαμηλά περπατάς Χαμηλωμένα σχήματα κενές δονήσεις άδειας από αγάπη καρδιάς. Τα θέλω, μπερδεύονται με τις ανάγκες. Οι υποχρεώσεις βαραίνουν τα δικαιώματα. Το χρέος έχτισε φωλιά στην πιο ψηλή βουνοκορφή. Καμαρώνουν οι λεγόμενοι ηγέτες την πετυχημένη τους βολή. Το Πνεύμα χτυπάει τις πόρτες. Κανένας δεν ακούει, κανείς δεν απαντά. 30-4-2014
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Γ. ΜΑΓΙΑΤΖΗΣ
ΑΝΝΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ
Γη και άνθρωπος
μέθη
Σα παρείσακτος σαν ξένος καταστρέφω ότι χτίζω μες στις άδειες πολιτείες μοναχός μου πια γυρίζω εισβολέας στις εστίες των προγόνων που δακρύζουν με το άγος των παιδιών τους και με ότι αντικρίζουν. πλ Την οργή του καθενός μας την πληρώνει η μάνα γη που έτσι αβίαστα μετράει σπιθαμή προς σπιθαμή τις πληγές και τα δεινά της που της έχουμε χαρίσει και που έχουνε απλώσει από ανατολή σε δύση... Τον παράδεισο στα χέρια ο θεός μας είχε δώσει μα τα πάθη, οι κακίες κι η αχαριστία η τόση μάραναν την άνοιξή του και θολώσαν τη θωριά του παι και γυρίζουμε από τότε σαν τα έκπτωτα παιδιά του. Πόλεμοι, γενοκτονίες κέρδη και πλεονεξίες έχουν σβήσει την ελπίδα κι έχουν θάψει τις αξίες, και ο ήλιος κάποια μέρα και αυτός θα σκοτεινιάσει και στη γη μας πέρα ως πέρα το σκοτάδι θα φωλιάσει... Άνθρωπε λυπήσου μόνο τα κακόμοιρα παιδιά σου που θα μάθουν να σκοτώνουν κάθε ομορφιά κοντά σου, και σταμάτα αυτά που κάνεις δίχως αίσθηση ευθύνης γιατί αν πέσει το σκοτάδι μόνος κι έρημος θα μείνεις ...!!! 27-12-2013
Ναι,είσαι μέθη... Μέθη γλυκιά, αμαρτία ηδονική που σιγά-σιγά με παρασέρνει στον απόλυτο σκοπό της. Πλέον δεν προσέχω τίποτα, παρά μόνο τη σάρκα που ξεσπά,το πνεύμα που στέκεται ανήσυχο μπροστά στη προσμονή. Αγίασμα οι σκέψεις σου στον ταραγμένο νου μου,ανασάλεμα μαγικών εικόνων,γεύσεων, αισθήσεων μέσα στη μνήμη που παλεύει τον νόστο απ'την Άβυσσο. Οργα Οργασμός ψυχής η θέα της μορφής σου,οι λέξεις που ενώνουν τη πνοή μου, από παραμιλητό ερωτικό, από χείλη με άρωμα απαλό. Φινάλε για τη παράσταση ζωής με τίτλο:"Μοναξιά'' σπα Οι σπασμοί από πληγωμένη καρδιά, χάνονται στο παρελθόν που με κλάμα χαιρετά τη τωρινή χαρά.
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Άρης Ζερβόπουλος ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ Με της ψυχής τα μάτια αγνάντεψα τα τρυφερά της νιότης χρόνια σαν διαβατάρικα πουλιά ψηλά στα ουράνια να πετούν και σαν σκιές να χάνονται στου χρόνου το βαθύ ποτάμι. Κι ύστερα δάκρυσα• το δάκρυ κύλησε θολό, και μια ηλιαχτίδα το ’κανε να λάμπει σαν διαμάντι• μεμιάς, στου νου μου την οθόνη πρόβαλλαν θύμησες παλιές, που χόρεψαν για μια στιγμή στης θλίψης μου την πίστα κι ύστερα χάθηκαν. Της λησμονιάς το πέπλο τύλιξε τη σκέψη μου ξανά• η νύχτα ανάστερη, κατάπιε το χαμόγελό μου κι έκανε τούτη ’δω την Άνοιξη να μοιάζει με Χειμώνα.
Νίκος Ευαγγέλου
Θα ήθελα να σου φωνάξω μου λείπεις, να'ρθει να σε βρει ο ήχος του. Αλλά τραυλίζω μόνο που το σκέφτομαι. Θα ήθελα να σου γράψω γράμμα ερωτικό να το'χεις για πρωινό ανάγνωσμα. χέ Αλλά τρέμουν τα χέρια μου και μουτζουρώνω. Θα ήθελα να σου στείλω σε φώτο ένα χαμόγελο μου να σε συντροφεύει στις στεναχώριες σου. Αλλά τρέμει το χείλος μου και θα θαρρείς πως κλαίω. Θα ήθελα να σου χάριζα με κάποιον τρόπο λουλούδια, να τα χαζεύεις και να παίρνουν ζωή απ'τα μάτια σου. Αλλά η φύση τα χάρισε λίγη αντοχή κομμένα. Τι να κάνω όμως που σε αγαπάω;; Τι θα σου δείξει την αγάπη μου, μιας και είμαι μακριά σου; Μάλλον μήνυμα θα σου στείλω τελικά. Τρεις λέξεις. Θα τα'χουν όλα αυτά. ΕΣΕΝΑ ή ΚΑΜΙΑ.
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
ΧΡΥΣΑ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗ έρωτας
Ε. ΣΠΑΘΑΡΗ Μια σπίθα ελπίδας στης προσδοκίας τις αντοχές άτιτλο Μια στάλα ουτοπίας στης πραγματικότητας Προσκυνω τις ματωμενες μνημες τις απαραχωρητες. την απόλυτη κατά κατάφαση! Προσκυνω τους στεναγμους των διωγμενων Το χρώμα στον ορίζοντα της ψυχής κατω απ'τις κυδωνιες του Αιβαλι. τον γκρίζο Τα ιερα και τιμαλφη νοικοκυραιων,τα θαμμενα σε σαν φως καθάριο κι αβασίλευτο αυλες, στης ύπαρξης τα σκότη μα ουδεποτε επανακτηθεντα. Φτερά λευκά στα όνειρά μου.. Προσκυνω τις αγιογραφιες του Φωτη, Στα μάτια σε κοιτάζω ΕΡΩΤΑ την ημερη θαλασσα που απομεινε χωρις φωτιά τη φλόγα κάνω κοντραμπατζηδες, ωκεανό απύθμενο τη μια σταλιά, την Αδραμυττιανη ελια,που καθε που φυσα το το χρώμα ουράνιο τόξο μπουγαζι, το φως σου αποκάλυψη! θυμαται τραγουδια για το λιομαζωμα. Φορώντας τα φτερά του ονείρου Προσκυνω τα ρημαγμενα καμπαναρια γεύομαι την ουσία του ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ...τις εκκλησιες που οι αγιοι τους τις αφησαν εσαει κι ανεληφθησαν στους ουρανους. τ Προσκυνω τα Κιμιντενια, τα τσιφλικια, και τα γρηγορα αλογατα. Προσκυνω μνημες χρονων χιλιαδων για χαμενες πατριδες ,μα ποτε ξεχασμενες.. 2-5-14
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
ΠΑΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Η Ακριβοθώρητη Η ακριβοθώρητη που την καρδιά μου τόσο μάγεψε, Μιαν ανύποπτη στιγμή που σ’ αντίκρισα στο συναπάντημα, μάτια καστανά χάρμα, ο ουρανός θαμπωτικά έλαμψε ατενίζοντας το κορμί σου, θελκτικός πειρασμός κι αμάρτημα. Ήτανε πικρόχολες οι στιγμές της ανίας και η μοναξιά, πλάι σου μόνο ζητάω να βρίσκομαι εκλιπαρώντας, τα τρυφερά μου πάνω σου ν’ άπλωνα φιλιά κ’ ύστερα, χαρούμενος ας πέθαινα χαμογελώντας. Δεν υπήρχε στη γη, κανένα άλλο πλάσμα ν’ ανταγωνιστεί, την γοητεία σου και την πηγαία ομορφιά, το βάλσαμο του κάλλους σου μπορούσε μόνο να συγκριθεί, ως ένα νέο θαύμα του κόσμου, ανώτερο από τα επτά. Στη θέα των ματιών μου ήσουν η πηγή της βουνοπλαγιάς, που ξεδιψούσε την τέρψη των παθών με ζήλο, με την ανεξάντλητη ηδονή που αντλούσε μονομιάς, το καλοσμιλεμένο σου κορμί, αριστούργημα εξαίρετο θειο.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ Σονέτο LXI
(οι έπαινοι της ποίησης ωχρά χαρτιά κρυμμένα…)
Ο νους σου μένει άδειο πια ερμάρι και είναι στείρος πλέον δίχως ρίμα, ωχρά χαρτιά τα λόγια αχ τι κρίμα βουές από χρυσό χαμένο σμάρι, σ' ανθούς γυρνούσε πάντα με μια χάρη τρυγούσε της ζωής τους κόπους πρύμα, αγάπης νήμα και χαράς το θρύμμα σιντέφι ήταν και μαργαριτάρι. Μιλάς κρυφά στην άναρχη σιωπή σου, και γράφεις άηχες λέξεις συνέχεια, μικρός κι άσημος είσαι ποιητάκος, στον τοίχο κρέμεται η προκοπή σου νεκρό χαρτί επαίνου με ανέχεια, κοιτάς, γελάς και νιώθεις μαθητάκος….
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΪΣΑΚΗΣ
ΜΑΡΙΑ ΑΡΓΥΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ευχή
άτιτλο
Εδώ και ξένος ζήτησα του καταρράκτη συμβουλή και την ευχή του. της πέστροφας τ’αέναο ταξίδι μου έδειξε και την ουρά της που τινάζει ερωτικά ανάστροφα στο ρεύμα τέντωσε την υγρή χορδή του για κατευώδιο μου στέλνει τη βοή του άνεμος ούριος
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί που στήσαμε τ' όνειρο μην αργείς σε περιμένω μην ξεχαστείς στου Μάη τη γιορτή. ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
Όχι –Δεν ήταν σπασμένος ο καθρέφτης Η προσπίπτουσα ακτίνα φωτός, ψεύτικη αγαπημένη όμορφη ΕΛΕΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ (όπως όλα τα ψεύτικα πράγματα) Πόσοι άνθρωποι βάζουν έναν τοίχο μπροστά τους.... σχηματίζει είδωλο ανεστραμμένο άθελα τους η ηθελημένα... αληθινό Μα ο καθένας μπορεί να το γκρεμίσει... αποτρόπαιο Όσο και καλά να τον έχεις χτίσει... (όπως όλα τα αληθινά πράγματα) Με τα χρόνια γίνεται πιο δυνατός... Και ανακλώμενη με την ίδια ακριβώς γωνία, η σιγά σιγά γκρεμίζεται.... όπως ο δάσκαλος της Φυσικής έλεγε και όλα αυτά που αισθανόμασταν... (σκληρός , σαν τις αλήθειες του. ότι μας πονούσε... ότι κρύψαμε... Θα μιλήσω για κείνον μια άλλη φορά) αγαπήσαμε...ερωτευτήκαμε... επιστρέφει με την οίηση ότι θέλαμε να πούμε και δεν τολμήσαμε... τα μιας στριφνής χτίσαμε μέσα μας... πλην τίμιας γεροντοκόρης Έχουμε σκεφτεί ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος... για να εξαχνώσει που μπορεί να τον γκρεμίσει σε μια στιγμή... ψιμύθια μόνο μ ένα βλέμμα... για να θρυμματίσει Πότε δεν θα είναι μια φορά... υποσχέσεις. έχει όνομα... Και τέλος και εγώ τ ονόμασα... Τέλος ο τοίχος της ψυχής....
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Σταυρούλα Παπαδημητρίου ΔΥΟ ΑΤΙΤΛΑ Αγκίστρι δεμένο στων ματιών σου την άκρη, το βλέμμα σου γερά κρατώ πάνω μου, μονάχα.... Στη βάρκα σου μπροστά την ουρά μου χτυπώ τα γυμνά στήθη κοχύλια κρύβουν. Ταϊζω σε στο φτασμένο της πεθυμιάς σου, δέσμιο να σ’έχω στου γάλα μου τη θύμηση. Πυροφάνια ανάβεις να βρεις κοράλια στο λαιμό μου να φορέσεις. Ξηρά να βρίσκεις στο καστανό των ματιών μου και το κορμί μου ο φάρος σου να ‘ναι. Κι αν μ’αρνηθείς, το νερό δυνατά θα χτυπήσω το βυθό μου να κοινωνήσεις να σ’ έχω για πάντα δικό μου απένθαντο στην αγάπη μου..
Πλήγιασε η νύχτα απόψε απ' τις πολλές φορές που το σκοτάδι της ζύγιασα. Και το φεγγάρι νύ νύσταξε τόσες φορές που τ' αστρα ... τ' ουρανού προσμέτρησα. Μα εγώ ακόμα δε βρήκα χώρο την όψη σου να ζωγραφίσω. Τί τάχα ούτε ολάκερος ο ουρανός δε σε χωρά. Τόσο πολύ τα μάτια μου γεμίζεις. Και πάλι τη χαραυγή με την εικόνα σου αζωγράφιστη θα αντικρύσω. Λίγο πειράζει Σε όλες μου τις γωνιές σε έχω αποτυπώσει. Φτάνει μου ! στο άλικο φιλί που μου έκλεψες..
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδα poetry news σελιδοποιηθηκε & σχεδιαστηκε απο τις εκδοσεις διανυσμα με σκοπο την προβολη της ποιησης χω και χωρις καμια αξιωση πανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων
ekdoseisdianisma@gmail.com