Ο Κος PANTI

Ο Κos Panti

προτείνει… Διαλογή ονείρων

Kos Panti

«Ευρώπη, Ευρώπη δεν είσαι τίποτ΄ άλλο, είσαι μονάχα η συνέχεια του Βαραββά». Νίκος Καρούζος

Δεν το διάλεξα εγώ όλο αυτό. Είναι μυαλό μου μια ιδέα για μια εκπομπή ματο πικρό μου καθήκον, καθαρό φορτίο γειρικής. Σπαταλώ τις ώρες μου σε ρακι άτιμος σταυρός που κουβαλώ. Μη ντεβού και συναντήσεις με καναλάρχες, με ενοχλείτε, σας είπα, είμαι άνθρωπος διευθυντάδες προγραμμάτων και «Έι, του καθήκοντος! Μικρός ήθελα πρώτα μάνατζερ, έχω κάτι φόβους για πούληνα γίνω ποδοσφαιριστής, μετά αρχαιμα!»*. Κανονίζω τα της αγοραπωλησίας ολόγος, έπειτα … έπειτα ποιος ξέρει τι; της ύβρεώς μου. Σκέφτομαι, αν ζούσε ο Ακόμα κι εγώ ο ίδιος, εγώ δηλαδή που Κνουτ Χάμσουν … μόνος και λιμασμέμε αφορά, έχω ξεχάσει πια από χρόνια. νος με ένα κόκκαλο στα δόντια, γλείΟι φιλοδοξίες τραβήχτηκαν γρήγορα, σαν μαλακία, χέρι πάνω – χέρι κάτω, με αυξανόμενη επιτάχυνση, απομονωμένος σε ένα δωμάτιο με άσπρα ντουβάρια, με έναν Τσαρούχη κι έναν Φασιανό κρεμαφοντας υπολείμματα ωμής πρωτείνης, θα έβλεπε την ιδέα μου στην τηλεόραση μέσα από το δορυφορικό πιάτο σε κάποια ταράτσα της Κοπεγχάγης και θα μου ‘ριχνε Παναγίες! σμένους και μπόλικη ιδιωτικότητα, σε Δεν το διάλεξα εγώ όλο αυτό μα η ζωή κάποιο Κέντρο εξωσωματικής γονιμομου γίνηκε μια Σαλαμίνα, περικυκλωποίησης ονείρων. Τα μάζεψα όλα σε ένα μένη από σάπιο νερό και μολυσμένη πλαστικό ποτήρι, τα όνειρά μου καταψύθάλασσα. Ο πατέρας μου όσο πάει και χθηκαν για αργότερα. μοιάζει του Θανάση –ίδια φαλάκρα– απ’ Δεν το διάλεξα εγώ όλο αυτό, μα βρήκα το επάγγελμά μου. Κάθε άνδρας της εποχής μου οφείλει να κάνει τέχνη. Δεν θα βρει να φάει, μα δεν θα έβρισκε ακόμα κι αν διάλεγε το οτιδήποτε άλλο για βιοπορισμό. Γρήγορα θα τον βρει ο χρόνος τους «Απόντες», δεκαεννιά χρόνια μετά την πρώτη προβολή, χορεύει μόνος του στην αυλή μακρύ ζειμπέκικο της ήττας για τη χαμένη φάρα μας. Όλη η έως τώρα Τέχνη έχωνε τα ποδάρια της στα παρακάτω παπούτσια : με ένα καρότσι να περιδιαβαίνει τις γειΈρωτας τονιές συλλέγοντας χαρτόκουτα, σκραπ κι εικόνες για τις μελλοντικές του δημιουργίες. Μετά τα χυτήρια και τα ανακυΕπανάσταση Θάνατος κλωτήρια, μετά το πενιχρό εισόδημα, το Μα ο καλλιτεχνικός τούτος χορός του χαρτζιλίκι πείνας, η νύχτα θα τον βρει γέρου μου είναι ξυπόλητος με γανωμένες στο διαμέρισμα να γράφει λίγο βρώμικο πατούσες. Νέα ήθη, καινά δαιμόνια! ρεαλισμό, φλας μυθοπλασία, ιστορίες συμπυκνωμένες που πάσχουν από νανισμό, γραπτά μπονσάι δεντράκια. Δεν το διάλεξα εγώ όλο αυτό μα φέτος θα παραθερίσω στην Αττική γη. Λουλούδια και καυσαέρια στο Θριάσιο, βουτιές

Δεν το διάλεξα εγώ όλο αυτό, μα τούμε το κεφάλι στην Πειραϊκή. Θα πιάσω το τον καιρό διαπράττω ύβρη απέναντι φιλίες και παρτίδες με γέρους και μεταστα πεινασμένα πλήθη. Γέννησα απ’ το νάστες, φθηνά μαγιώ, μύκητες στα νύχια

Για περισσότερες «σκέψεις» του Kos Panti, επισκεφθείτε το προσωπικό του blog: kospanti.wordpress.com

των ποδιών και κολατσιό απ’ το σπίτι. Θα απλώσουμε τις ψάθες μας πλάι στους αγωγούς των αστικών λυμάτων. Θα μοιραστούμε το φαί μας με αρουραίους, πλάσματα είναι του Θεού κι εμείς οι φτωχοί ξέρουμε από δίκαιες μοιρασιές κι έντιμες ξήγες!

Δεν το διάλεξα εγώ όλο αυτό μα θα χτυπήσω στα βράχια τους άχρηστους όρχεις μου σαν να ήτανε χταπόδια. Θα βάλω και το κορίτσι μου να καπακώσει τη μήτρα της με ένα ωραίο κοχύλι. Εμείς, δυο νέοι της γενιάς τους, που δεν θα κάνουμε παιδιά μήτε και τα ταξίδια που κάποτε θελήσαμε. Την Ιταλία του Καραβάτζιο με τα φθηνά δωμάτια, το άφθονο κρασί και τις μοιχίες. Την Κούβα του Χέμινγουεϊ και το Λος Άντζελες του Μπουκόφσκι. Ακόμα κι η Σκιάθος του Παπαδιαμάντη φαντάζει τώρα όνειρο θερινής νυκτός. Νυκτός από κείνες τις αποπνικτικές με τσιγάρο κι ερκοντίσιον. Μακριά μας πέφτει ο γραφικός λιμένας του Άγιου Κωνσταντίνου. Τα ναύλα μας φτάνουν μέχρι τις Αφίδνες. Τα όνειρά μας μέχρι τον έναστρο ουρανό.

*Στίχος του Γιάννη Αγγελάκα, ποίημα : HAPPY END II, από τη συλ λογή «Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;», 1999.